De buit van Baron van Smiechtgeboren

De buit van baron Van Smiechtgeboren

By Django Mathijsen

Cover: Anaïd Haen

Cover photo: Django Mathijsen

Published by E-publikant at Smashwords

Copyright 2009 Django Mathijsen

Smashwords Edition, License Notes

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of these authors.

Smashwords Editie, Licentie

Dit e-book is uitsluitend voor uw persoonlijke plezier. Dit e-book mag niet worden doorverkocht of doorgegeven aan iemand anders. Als u dit boek wilt delen met iemand anders, dan koop alstublieft een extra exemplaar voor elke ontvanger. Als u dit boek leest en u hebt het niet gekocht, of het was niet gekocht voor uitsluitend uw gebruik, dan ga alstublieft naar Smashwords.com en schaf uw eigen exemplaar aan. Dank u voor het respecteren van het harde werk van deze auteurs.

De buit van baron Van Smiechtgeboren

1. Jij ook, Brutus?

Pst... slapeloze nachten? klonk een fluisterstem uit de luidsprekers. Achter de wachtkamerstoeltjes op de wand tegenover ons prijkte van vloer tot plafond het beeld van een appetijtelijke platinablondine. Haar roze negligé liet weinig aan de verbeelding over. Ze lag met een bezweet gezicht te woelen op haar gifgroene lakens. Onnatuurlijke poses accentueerden haar rondingen.

Waarom kun je niet slapen? vroeg de fluisterstem op vriendelijke toon.

Omdat ik het zo koud heb. Want ik heb te weinig hersencelletjes om te weten dat ik slapie moet doen ónder de lakentjes, sprak Mayra in mijn oor. Ze zei het met een kinderachtig piepstemmetje.

Ik glimlachte. Ik boog zo onopvallend mogelijk mijn hoofd naar Mayra en fluisterde: Zo te zien is ze verre van koud.

De blondine kwam overeind. Elke nacht spoken zorgen in mijn kop rond, klonk haar piepstemmetje uit de luidsprekers.

Ik kon mijn lachen niet onderdrukken. Haar stem leek sprekend op het stemmetje dat Mayra zojuist had gemaakt.

Plotseling gaf Mayra me een stomp in mijn zij. Hé, je zit toch niet naar haar borsten te kijken?

Auw, riep ik.

De man met het sombere gezicht die op een stoeltje in de hoek zat keek op.

Ik voelde me rood aanlopen.

Ik mag toch wel kijken? fluisterde ik naar Mayra.

Nee, jij mag alleen nog naar mijn borsten kijken, antwoordde ze triomfantelijk. Ze zei het zo hard dat alle mensen in de wachtkamer het konden horen.

Ik weet wat jij nodig hebt, sprak de fluisterstem uit de luidsprekers.

Tot bloedens toe geneukt worden in al haar openingen, fluisterde Mayra.

Geschokt