Everand Logo

Welcome to Everand!

  • Discover millions of ebooks, audiobooks, and so much more with a free trial

    Only $11.99/month after trial. Cancel anytime.

    Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι
    Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι
    Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι
    Ebook37 pages28 minutes

    Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι

    By Α.Ν. Triantafyllou

    ()

    Read preview

    About this ebook

    Δεν ήμουν πάντα έτσι. Φοβόμουν το σκοτάδι στον ίδιο βαθμό που όλα τα παιδιά το φοβούνται, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Το πρόβλημά μου είναι ότι είμαι τριάντα χρονών και δεν μπορώ να αντέξω στιγμή μόνος μου μέσα σε αυτό. Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι. Τι με έκανε έτσι; Θα σας πω τι, θα σας διηγηθώ το περιστατικό που μου συνέβη, αρκεί να θελήσετε εσείς να ακούσετε...

    LanguageΕλληνικά
    PublisherΑ.Ν. Triantafyllou
    Release dateJul 14, 2013
    ISBN9781310950704
    Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι
    Author

    Α.Ν. Triantafyllou

    I was born in 1988 in London, but I grew up and live in Athens.I have been working in the field of Marketing and Digital Design since 2011. In 2015 I started the Anime Monogatari page, active in the field of reviews, with original articles and ideas, and also with interviews with the most important personalities in the field in Greece and not only. In 2017 I started the Facebook art team, Monogatari ArtWorld, from which several original projects started.For as long as I can remember, I have always loved reading and writing and I try to do as much as I can with my time at every opportunity. I have written many short stories and at the same time, I am working on the completion of my first novel._________________________________________________________________________Γεννήθηκα το 1988 στο Λονδίνο Αγγλίας, αλλά μεγάλωσα και ζω στην Αθήνα.Ασχολούμαι και εργάζομαι στον χώρο του Marketing και του Digital Design από το 2011. Το 2015 ξεκίνησα τη σελίδα Anime Monogatari, ενεργή στον χώρο των reviews, με πρωτότυπα άρθρα και ιδέες, αλλά και με συνεντεύξεις από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του χώρου στην Ελλάδα και όχι μόνο. Από το 2017 ξεκίνησα την καλλιτεχνική ομάδα του Facebook, Monogatari ArtWorld, από την οποία ξεκίνησαν αρκετά πρωτότυπα project.Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα μου άρεσε το διάβασμα και το γράψιμο και προσπαθώ να ασχολούμαι με αυτά όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου σε κάθε ευκαιρία. Έχω γράψει πολλά διηγήματα και ταυτόχρονα ασχολούμαι και με την ολοκλήρωση του μυθιστορήματος μου.

    Read more from α.ν. Triantafyllou

    Related to Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι

    Related ebooks

    Related categories

    Reviews for Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι

    0 ratings

    0 ratings0 reviews

    What did you think?

    Tap to rate

    Review must be at least 10 words

      Book preview

      Δεν φοβόμουν πάντα το σκοτάδι - Α.Ν. Triantafyllou

      ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

      ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ-ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

      Copyright 2013 A.N. Triantafyllou

      Smashwords Edition

      Διαβάστε επίσης:

      Επισκέπτης (https://www.smashwords.com/books/view/336379)

      Ξενοδοχείο Άβελιν (https://www.smashwords.com/books/view/336402)

      Το blog (https://www.smashwords.com/books/view/336409)

      Επικοινωνία:

      https://www.smashwords.com/profile/view/distantworlds

      https://www.facebook.com/pages/Αναστάσιος-Νικόλαος-Τριανταφύλλου/144194522452164

      thedistantworlds@yahoo.gr

      Έψαξα στην δεξιά τσέπη του μπλουτζίν μου για τα κλειδιά που θα άνοιγαν την βαριά, ξύλινη πόρτα που είχα μπροστά μου. Στεκόμουν σε έναν άδειο και κρύο διάδρομο που άνηκε στην πολυκατοικία που έμενα, ώσπου τα φώτα έσβησαν. Ο αυτόματος χρονοδιακόπτης στο ισόγειο είχε φτάσει στο τέλος του και αυτό έκανε τις συσκευές φωτισμού που ήταν συνδεδεμένες μαζί του να σβήσουν. Βρέθηκα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι με το χέρι μου στην τσέπη μου ακόμα. Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα και αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι διάδρομοι δεν είχαν κανένα παράθυρο, έκαναν το σκοτάδι ακόμη πιο πυκνό. Σκέφτηκα ότι ακόμα και να έβρισκα εκείνη την στιγμή τα κλειδιά μου δεν θα μου ωφελούσαν σε τίποτα. Δεν έβλεπα ούτε την μύτη μου, οπότε θα ήταν αδύνατο να βρω την κλειδαριά για να ξεκλειδώσω την πόρτα του διαμερίσματος μου και να μπω μέσα.

      Τότε, σαν κάποιος να φύσηξε μια ανάσα στο εσωτερικό του κορμιού μου, ένιωσα το στομάχι μου και την καρδιά μου να παγώνουν και μια αίσθηση πανικού και τρόμου να ανεβαίνουν στο λαιμό μου να με πνίξουν. Δεν επηρεάστηκα, όμως. Μετά από τόσα χρόνια, έμαθα να ελέγχω αυτά τα συναισθήματα. Ήμουν τριάντα χρονών πλέον και, για το καλό της αξιοπρέπειας μου, έχω μάθει να μην τρέχω πάνω κάτω πανικόβλητος δημόσια, ουρλιάζοντας σαν εννιάχρονο κοριτσάκι χωρίς λόγο. Μην γελάτε, το έχω κάνει και αυτό. Το μόνο που έκανα ήταν να απλώσω το χέρι μου και να ψάξω για τον διακόπτη που άναβε τα φώτα του διαδρόμου. Όταν τον βρήκα, ανακάλυψα ότι κρατούσα την ανάσα μου και πατώντας τον, μια δίνη ανακούφισης και αέρα βγήκε από το στόμα μου. Όλοι οι χώροι φωτίστηκαν και ήξερα ότι είχα άλλα τριάντα δευτερόλεπτα πριν σβήσουν και καταλήξω πάλι στα σκοτάδια.

      Τελικά συνειδητοποίησα ότι τα κλειδιά δεν τα είχα βάλει στην δεξιά τσέπη του παντελονιού μου αλλά στην πίσω. Ναι, θυμήθηκα ότι με τσίμπησαν από πίσω όταν πήγα να κάτσω στην σκληρή καρέκλα της μπυραρίας που είχα πάει και δεν έκανα τον κόπο να τους αλλάξω την θέση. Τα έβγαλα με κόπο καθώς το βάρος τους ήταν ασήκωτο. Παρόλο που είχα μόνο δύο

      Enjoying the preview?
      Page 1 of 1