Zwartekattenkwaad

Spits je harige oren! Veeg het bloed van je lippen! Hier zijn ze dan: de enige echte griezelklas!

MERAL (de afkorting van Esmeralda, maar noem haar nooit zo!) Meral is een heks, al weet ze nog bitter weinig van zwarte magie af. Veel meer dan rondvliegen op haar moeizaam verworven bezem kan ze nog niet en als ze iemand in een pad omtovert is het louter geluk. Haar heksenoma Sabina helpt haar soms met haar huiswerk. Dat oma Sabina al tientallen jaren dood is, mag de pret niet drukken. Dood zijn is hoogstens lastig voor een heks.

MEESTER RUDOLF, hun leraar. Hij studeerde voor leraar biologie, maar had na 665 sollicitaties nog steeds geen baan. Tot hij zich liet omscholen voor het ZBK (Zeer Bijzondere Kinderen) onderwijs. Het is een stap die hij nog steeds betreurt.

DE ZUSJES VLAD: CARMILLA en LUCY, Vampiers. Vooral Carmilla is Merals persoonlijke vijand, sinds ze Meral probeerde leeg te zuigen.

PAUL, weerwolf en Merals vriendje. Paul eet bij voorkeur vers voedsel, zoals levende konijnen en broodjes rat. Hij is waarschijnlijk de enige tienjarige die zich dagelijks moet scheren.

CROM, leprechaun en housefanaat. Hij is dol op dansen en muziek. Vooral op gruwelrap. Hij heeft een ietwat eigenaardig gevoel voor humor, wat Meral wel kan waarderen.

HÄGAR, de dwerg van de klas. Hij loopt altijd rond met een mokerhamer in zijn schooltas, om iedereen die hem ‘onderdeurtje’ of ‘kleintje’ noemt een dreun te verkopen.

ANTON, heet eigenlijk Aton-Amnehoteph, maar iedereen noemt hem Anton. Hij is de oudste leerling: vierduizend negen, maar alleen de laatste negen jaar tellen. Anton is een levende mummie en beresterk.

NADINE, boomnimf. Het ijverigste meisje van de klas en het lievelingetje van meester Rudolf. Nadine wil later boswachter worden. Iedereen weet dat Hägar straalverliefd op haar is. Iedereen behalve Nadine zelf.

SYLVIA, lijkt een echt trutje, maar pas op! Ze is een kelpie. Kelpies kunnen zich in magnifieke paarden veranderen en draven dan langs de vloedlijn. Wie ze bestijgt, krijgt een enkele rit oceaanbodem aangeboden. Kelpies voeden zich met vis en verdronken zeelieden. Ze is de beste vriendin van Nadine.

SCHOOLREGELS:

KLAUWEN THUIS EN NIET

BIJTEN IN DE KLAS

2

VERANDEREN IN IETS ANDERS

DOE JE MAAR BUITEN

3

NIET VLIEGEN,

BEHALVE IN DE PAUZE

4

ZWARTE MAGIE ALLEEN ALS HET

OP DE LES SLAAT

5

GEEN HUISDIEREN IN DE KLAS

(EN DAT GELDT OOK VOOR LIEVE

VAMPIERVLEERMUIZEN EN TROETELSCHORPIOENEN)

1

REGEL 5: Geen huisdieren in de klas (en dat geldt ook voor lieve vampiervleermuizen en troetelschorpioenen).

Uit: Aanvulling op de schoolregels

‘Nu is het genoeg!’ Meester Rudolfs aanwijsbot zwiept door de lucht. Op een haartje mist het de schril piepende vleermuis die uit Carmilla’s haar ontsnapte. ‘Stop dat mormel in je tas terug!’

‘Nooit naar Slurpie meppen, mees,’ waarschuwt Carmilla. ‘Dan wordt hij boos.’

Goede raad, maar een beetje laat. Met een nijdige sis zwelt de vampiervleermuis op tot het formaat van een gans. Zijn tanden groeien uit tot kromme haken, lang genoeg om een olifantshuid te doorboren. Zijn gepiep wordt het geloei van een stoomfluit.

Wow! Dit loopt aardig uit de hand, denkt Meral. In de klas hoef je je zelden te vervelen. Ze schuift naar het puntje van haar stoel.

‘Stop, Slurpie!’ Carmilla wappert met haar lijkbleke handen. ‘Je mag de meester niet leegzuigen.’

Meral weet hoe goed dode vampiervleermuizen naar hun bazin luisteren. Helemaal niet dus. Slurpie maakt een looping, en duikt op de keel van de meester af.

Meester Rudolf smijt zijn aanwijsbot opzij en rukt de la van zijn bureau open. Bij Slurpies tweede duikvlucht heft hij de spuitbus met wijwater. Een bescheiden gesis. De vleermuis duikt de fonkelende mist in en valt tot dwarrelende as uiteen.

‘Dat doen we hier dus met ongedierte,’ zegt meester Rudolf.

‘Maakt me niks uit, mees,’ zegt Carmilla. ‘Thuis hebben Lucy en ik een hele zolderbalk vol vleermuizen.’

‘Ik stel vandaag meteen een nieuwe schoolregel in,’ gaat de meester verder. ‘Absoluut geen huisdieren in de klas. Dood of levend.’ Met zijn liniaal veegt hij een schorpioen van de zitting van zijn stoel. ‘Dat geldt ook voor lieve vampiervleermuizen en troetelschorpioenen!’

‘Mijn schorpioen is ongevaarlijk,’ protesteert Anton. ‘Ik heb hem persoonlijk afgericht.’

Meester Rudolf vouwt zijn armen over elkaar. ‘De regel gaat nu in. Ik geef jullie vijf minuten om jullie,

jullie...’ Hij zoekt naar het juiste woord. ‘...óndieren uit de klas te verwijderen. De eerstvolgende vogelspin of sissende cobra die ik daarna aantref, verdwijnt zonder pardon in de GFT-bak.’

‘Ik vind dat de mees een beetje doordraaft,’ klaagt Paul in de pauze. ‘Ik moest zelfs de ratten in mijn broodtrommeltje weggooien. Zonder levend beleg valt er geen lol aan kadetjes te beleven.’

‘Hij bofte dat het een dóde vampiervleermuis was,’ zegt Carmilla. ‘Op levende werkt wijwater niet.’

De hoeveelheid dieren die de andere kinderen bij zich hadden, heeft Meral versteld doen staan. De vleermuis van Carmilla, de schorpioen van Anton, de ratten van Paul: dat was bekend. Maar de zes meter lange regenworm in Nadines etui en het kooitje met blauwe steenvretertjes in Hägars tas... Om van Croms fluitende gifkikkers nog maar te zwijgen.

‘Een beetje saai,’ zegt Nadine. ‘Een klas zonder huisdieren. Ik bedoel, het is al ongezellig genoeg dat er geen gras op de vloer groeit.’

‘We kunnen onzichtbare huisdieren meenemen,’ stelt Crom voor. ‘Of spoken. Je kunt een spook zo klein opvouwen dat hij in een lucifersdoosje past.’ Hij grijnst. ‘De mees is nog niet van ons af. We houden een wedstrijd. We nemen morgen allemaal een geheim huisdier mee, oké? En wie als laatste overblijft, wint.’

‘Cool!’ zegt Nadine. ‘Ik stop een mini-uil in mijn etui!’

‘Yes!’ Carmilla steekt een vuist in de lucht. ‘Ik laad mijn hele beker bloed vol bloedzuigers!’

Dit is goed balen, denkt Meral. Iedereen brengt morgen een bijzonder huisdier mee.

‘Eh, Crom? Ik, ik... Ik heb eigenlijk helemaal geen huisdier.’

De leprechaun trekt een wenkbrauw op. ‘Geen huisdier? Je bent toch een heks? Als die door de lucht racen dan zit er een zwarte kat op hun bezem. En wanneer jullie een lekker giftige toverdrank brouwen, kijken er toch altijd padden en ratten toe?’

Meral voelt haar oren gloeien van schaamte. ‘Zodra ik onze kat wil oppakken, duikt hij blazend onder de kast. Op mijn bezem krijg ik Tijgertje al helemaal niet.’

‘Ja,’ lacht Paul. Zo’n raar kerstmannenlachje: Jahaha. ‘Met padden lukt ook niet al te best, hè Meral? Weet je, Crom, op haar verjaardag gaf ik Meral zo’n mooie vette pad. Je weet wel,