Zanina: Greek Edition

Zanina

Copyright Maria Lamprou 2013

Published at Smashwords

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author.

Mάρτιος 1875

Η μοίρα είναι κάτι το υπερφυσικό αλλά και κάτι το άγνωστο στο τροπικό νησί της γαλήνης. Τη νύχτα, το φεγγάρι, πριν ακόμη το διαδεχθεί ο ήλιος, σκορπίζει το μαγευτικό του φως, αντικατοπτρίζοντας τα ζωντανά απαλά κύματα που χαϊδεύουνε χαριτωμένα την χρυσοποίκιλτη άμμο και προσθέτουν ένα γλυκό ήχο στο θρόισμα των φύλλων του δάσους. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργήσει μια σύνθεση λογικής, φαντασίας και ύλης στον μακρινό τόπο, στον απροσάρμοστο λαό ο οποίος αρνείται να προσαρμοστεί με τις συνθήκες, ενω η αγγλική κυριαρχία προσπαθεί ν’αλλάξει τα δεδομένα και τον πολιτισμό του νησιού. Είναι άραγε εφικτό σ’ενα τόπο ο οποίος είναι μακρινός, μυστήριος, φοβερός και τρομακτικός, διώχνοντας κάθε πολιτισμένο ον από τα σύνορα του; Έχει όμως σύνορα; Θεωρεί η φύση τον εαυτό της, κυρίαρχη. Όμως τις πρώτες πρωινές ώρες, η μαγεία είναι καταπληκτική και ανακαλύπτει δυο μαγευτικά πλάσματα, διψασμένα για ζωή και περιπέτεια. Θα τις αφήσει να δοκιμάσουν την ευτυχία και τον πόνο, αλλά κυρίως θα χαρεί την ίδια την ύπαρξη τους ανάμεσα στους βάλτους, τα δάση, τα ποτάμια και τα θηρία. Αυτά τα θεσπέσια πλάσματα, οι γυναικείες, αθώες υπάρξεις στο άνθος της ηλικίας τους, ονομάζονται Ζανίνα και Εύα. Οι δυο δεσποινίδες ονειρεύονται να χτίσουν το μέλλον τους βασισμένο σε πρίγκηπες, κάστρα και μαγικούς τόπους. Ονειρεύονται να χτίσουν τη δική τους πραγματικότητα, απαγορεύοντας στη δυστυχία, το κακό και το μίσος, να εισχωρήσουν στον εσωτερικό τους κόσμο, ο οποίος δεν μπορεί να συγκριθεί με την εξωτερική ομορφιά. Τις περισσότερες φορές, τα προτερήματα τους, νικάνε τα ελαττώματα τους και ξετυλίγεται μια ισορροπία αλλά μερικές φορές, οι διαφορές των χαρακτήρων τους, δε συντηρούν την αρμονία της σχέσης τους.

Όταν τελικά ο ήλιος ανέτειλε, έγινε εφικτό να βρεθούν τα σημάδια τους.

-Ζανίνα, μπες μέσα γιατί θα κρυώσεις. Γιατί δε κοιμάσαι; Είναι πολύ πρωί ακόμα.

Ακούστηκε η θυμωμένη φωνή της Εύας, της μικρότερης αδερφής της Ζανίνας.

Η Ζανίνα είχε κλείσει τα μάτια της, έπαιρνε βαθιές αναπνοές και τ’άνοιγε συγχρόνως για ν’απολαμβάνει την υπέροχη θέα απο το μπαλκόνι του δωματίου τους.

-Ώστε δε μου δίνεις σημασία; Θα δεις τι ωραία λόγια θα πω στον πατέρα για σένα, δεσποινίς Ζανίνα!

Είπε ειρωνικά η Εύα.

Η Ζανίνα συνέχισε να παρατηρεί και ν’ακούει προσεκτικά τους ήχους της φύσης. Τα πρώτα τιτιβίσματα, το απαλό αεράκι, τους μυστικούς θορύβους των κρυμένων ζώων και τέλος τις φωνές της Εύας. Άρχισε να κρυώνει και να ενοχλείται απο την απροσδόκητη διακοπή που δεν της άξιζε εκείνη την στιγμή. Ήταν τόσο όμορφη η θέα, όπου είχε τη διάθεση να παραμείνει στο ίδιο μέρος για πολλές ώρες. Ειδικά τα μικρά σπιτάκια εκείνου του τόπου, φαινόντουσαν ψεύτικα, σαν παιχνίδια για παιδιά.

Ξαφνικά την έπιασε μια μελαγχολία. Είχαν περάσει δυο χρόνια απο την αποχώρηση τους απο την Αγγλία. Οι δυο αδερφές είχαν αναστατωθεί εκείνο τον καιρό και δεν άντεχαν στην πρωτόγνωρη προσαρμογή, ειδικά μετά απο την εξαφάνιση της μητέρας τους. Η μητέρα τους, η Σάρα, έγινε άφαντη μετά απο τους πολλούς καυγάδες και ξυλοδαρμούς απο τον ισχυρό τους πατέρα, τον Χοκλ. Προερχόμενοι απο ισχυρή οικογένεια αγγλοσαξόνων και έχοντας έναν πατέρα στρατηγό και μεθυσμένο με την απόλυτη εξουσία, η άμοιρη γυναίκα καταρρακωμένη απο τα χτυπήματα του συζύγου της, σωματικά και ψυχικά, χάθηκε τους πρώτους μήνες της μετακόμισης τους στο νησί Γουίδερ, σ’αυτό δηλαδή που βρίσκονταν τώρα. Οι κόρες της δε την δικαίωσαν απόλυτα για τον τρόπο φυγής της χωρίς να τις αποχαιρετήσει. Ο Χοκλ, παρόλο που δέχτηκε τον εκχριστιανισμό απο τους ιεραπόστολους, δεν έπαψε να εκζητά τη δόξα, τα πλούτη και τον θάνατο στους ιθαγενείς ή στα ζώα, όπως αυτός τους αποκαλούσε. Δεν είχε επισκεφτεί ποτέ την αγγλικανική εκκλησία, αλλά επιθυμούσε απο τις κόρες του συχνή επαφή με την εκκλησία, με σκοπό την μετάνοια των πράξεων τους. Η ηλικία τους ήταν κατάλληλη για την τέλεση γάμου, χωρίς οι ίδιες να είναι έτοιμες, γιατί αισθάνονταν ακόμη παιδιά. Ο πατέρας τους έδειχνε έναν υποκριτικό σεβασμό για τη βασίλισσα όταν πολεμούσε αλλά την μισούσε όταν συναναστρεφόταν με φίλους. Εκείνες τις μέρες, έλειπε απο το σπίτι γιατί έπρεπε να παραστεί στους πολέμους και στις αναταραχές που επικρατούσαν και να αντιμετωπίσει τους επαναστάτες στο πλευρό των Άγγλων στρατιωτών στο απροσάρμοστο νησί Γουίδερ. Φυσικά θεωρούσε τον εαυτό του αντάξιο και ικανό για το πεδίο της μάχης αλλά οχι σε σημείο ώστε να κινδυνέψει και έτσι παρέμενε μόνιμα στο στρατόπεδο ως ενα ανώτερο και υψηλά ιστάμενο πρόσωπο. Ο σκοπός του ήταν να μισεί και να σκέφτεται τρόπους εξόντωσης των αυτοαποκαλούμενων εχθρών του, με έμμεση ανάμειξη του και άμεση εκτέλεση είτε απο τους στρατιώτες στην διάρκεια του πολέμου είτε απο τα τσιράκια του στην καθημερινή του ζωή. Θα έπρεπε να είχε αποχωρήσει απο τον στρατό λόγω της προχωρημένης ηλικίας του, της παράνοιας του και της υποψίας των άλλων για μη πατριωτισμό και δειλία σε περιπτώσεις υπεράσπισης της βασίλισσας.

Η σχέση του όμως με τις κόρες του ήταν εντελώς διαφορετική, ποτέ δεν φέρθηκε σε αυτές όπως φέρθηκε στη μητέρα τους. Αν και τις έβλεπε ελάχιστα, έτρεφε γι’αυτές έναν ιδιαίτερο σεβασμό και μια περηφάνια για τον τρόπο που δέχτηκαν την απομάκρυνση τους απο την Αγγλία. Η αλήθεια είναι οτι δεν ήθελε να εισχωρήσει στον εσωτερικό τους κόσμο γιατί του άρεσε η τυπική και προσεχτική τους συμπεριφορά στο να μη τον στεναχωρήσουν και οι ίδιες βασίζονταν στη πατρική του αγάπη και παρέμεναν ευχαριστημένες. Η μόνη βοήθεια στο σπίτι ήταν η Λαίδη Έρρικα, όπως τη αποκαλούσαν γνωστοποιώντας έτσι την εκτίμηση τους προς αυτήν. Την αγαπούσαν και ως αντάλλαγμα, εκείνη τις προστάτευε απο κάθε κίνδυνο. Κάποια μέρα, για παράδειγμα, τις είχε επισκεφθεί ένα τεράστιο φίδι ενώ αυτές έπαιζαν στον κήπο του σπιτιού τους και η Λαίδη Έρρικα μόλις το πήρε είδηση, έτρεξε έχοντας στο χέρι ένα μαχαίρι και το μαχαίρωσε με μανία μέχρι που το φίδι δεν είχε τη δύναμη να ξεφύγει και ξεψύχησε μονομιάς. Η Εύα μετά απο το δυστυχές γεγονός, λιποθύμησε ενώ η Ζανίνα άρχισε να γελάει παρακολουθώντας με ευχαρίστηση όλο το θέαμα. Χωρίς να χάσει χρόνο, η Λαίδη Έρρικα έφτιαξε το φίδι σε σούπα, την σπεσιαλιτέ του νησιού όπως την αποκάλεσε, και τάισε την κακόμοιρη Εύα μετά απο έναν απροσδόκητο πυρετό. Η Λαίδη Έρρικα, δεν αποκάλυψε σε κανέναν το μυστικό της νοστιμιάς εκτός απο την Ζανίνα, η οποία ακόμη αναρωτιέται πως η Εύα έφαγε την σούπα χωρίς να καταλάβει το περιεχόμενο και έτσι έβγαλε το συμπέρασμα οτι η περίεργη συμπεριφορά της αδερφής της οφείλεται τελικά στην σούπα! Η Εύα όμως διατήρησε την περιέργεια να μάθει την συνταγή της μυστηριώδους σούπας και υπέθεσε ότι αρρώστησε επειδή το φίδι ήταν μαγεμένο και είχε σκοπό να τιμωρήσει την άτακτη συμπεριφορά της.

Ησυχία επικράτησε ξανά στο σπίτι και η Ζανίνα, η οποία συνέχιζε να στέκεται στο μπαλκόνι, αποφάσισε να γυρίσει στομ κρεβάτι της. Εκεί ξάπλωσε και μονολογούσε:

-Τι θα πεις στον πατέρα; Θα χειροτερέψεις τη θέση μου και θ’αγαπήσει εσένα ακόμη περισσότερο. Ότι και αν του ζητήσεις, το κάνει. Εγώ όμως δε σε πρόδωσα όταν επέμενες να πηγαίνεις μαζί του στις εξορμήσεις για να γνωρίσεις τον στρατιωτούλη Αλφ! Και εγώ παρέμενα διαρκώς στο σπίτι, κάνοντας μαθήματα πιάνου και ιστορίας με τη χειρότερη δασκάλα που υπήρξε ποτέ!

Η Ζανίνα αναρωτήθηκε γιατί αισθανόταν μειονεκτικά απέναντι στην αδερφή της. Ακόμη παρατήρησε οτι η Εύα δεν είχε ακούσει λέξη αλλά συνάμα της είχε φύγει ένα βάρος, λέγοντας ολ’αυτά.

Ο ύπνος δεν άργησε να έρθει αν και ήταν σύντομος αφού ένα χτύπημα της πόρτας έκανε τα δύο κορίτσια ν’αναπηδήσουν απο τα κρεβάτια τους.

-Πατέρα;

Φώναξε η Εύα, ενθουσιασμένη. Συνέχισε:

-Νόμιζες οτι θα ξεφύγεις έτσι εύκολα, Ζανίνα; Πατέρα!

Επανέλαβε και σηκώθηκε απο το κρεβάτι για να υποδεχθεί τον πατέρα της.

Αφού άνοιξε την πόρτα του δωματίου, συνέχισε:

-Μα δεν είναι κανείς και είμαι σίγουρη οτι άκουσα θόρυβο. Ζανίνα! Άφησες το παράθυρο ανοιχτό, απρόσεχτη αδερφούλα! Εξαιτίας σου έχω αρρωστήσει τόσες φορές...

-Εύα, θα μπορούσες να σταματήσεις για λίγο σε παρακαλώ; Μη ξεχνάς ότι είμαστε περιστοιχισμένοι από ιθαγενείς, έτοιμους να μας κατασπαράξουν. Ειδικά όταν πεινάνε, δεν χαραμίζουν ούτε τα κόκκαλα απο τα θύματά τους και...

-Αχ, μην είσαι κουτή, Ζανίνα! Σταμάτα αμέσως γιατί ανατριχιάζω! Τώρα θα μπορούσες να βγεις απο το δωμάτιο για να μάθεις απο που προήλθε ο θόρυβος;

-Γιατί να πάω εγώ, πολύαγαπημένη μου αδερφούλα; Εσύ είσαι η γενναία!

-Αλλά εσύ, Ζανίνα είσαι η μεγαλύτερη! Ουφ, καλά, θα φωνάξω τη Λαίδη Έρρικα...Έρρικα!

Επανέλαβε αρκετές φορές αλλά δεν έλαβε καμιά απάντηση. Είπε τότε διστακτικά:

-Ζανίνα, αρχίζω να φοβάμαι.

-Μην είσαι χαζούλα, Εύα! Τι θα μπορούσε να συμβεί; Ίσως να ήρθαν φαντάσματα..Ίσως να θέλουν να μας ανακατώσουν σε μια καυτή σούπα..

Χωρίς να χάσει λεπτό, η Ζανίνα πήρε το σεντόνι απο το κρεβάτι της, το άπλωσε πάνω απο το κεφάλι της και άρχισε να κουνιέται γύρω απο την Εύα, με σκοπό να την φοβίσει ακόμη περισσότερο και συγχρόνως θέλοντας να υποδείξει το υποκριτικό της ταλέντο αλλά η Εύα τη ρώτησε τρομαγμένη:

-Ζανίνα! Τι έχεις πάθει;

-Δεν καταδέχεσαι ούτε ενα αστείο;

Ρώτησε η Ζανίνα και γαργάλησε την Εύα ασταμάτητα για λίγα λεπτά. Τελικά υποχώρησε και ανακούφισε την αδερφή της, λέγοντας φανερά αποφασισμένη:

-Θα ελέγξουμε μαζί τον χώρο του σαλονιού.

Η Εύα δέχτηκε και έτσι βγήκαν μαζί απο το δωμάτιο. Πριν όμως προλάβουν να κατέβουν τις σκάλες του διαδρόμου οι οποίες οδηγούσαν στο σαλόνι, συνάντησαν τη Λαίδη Έρρικα αναμαλλιασμένη και μισοντυμένη.

-Συγγνώμη κορίτσια μου.

Φώναξε πανικόβλητη κατά περίεργο τρόπο και συνέχισε:

-Παρακοιμήθηκα, μου φαίνεται. Πέρασε η ώρα και ακόμη δεν ετοίμασα πρωινό! Με την απουσία του πατέρα σας, έχασα το πρόγραμμα μου. Ξέχασα πως δεν είμαι πια μόνη, όπως κάποτε που..

-Έρρικα, μην αρχίσεις να εξιστορείς το παρελθόν σου, ακολουθώντας τη μοίρα με τον στρατιώτη, ο οποίος σου υποσχέθηκε ευτυχισμένη ζωή και τελικά; Παντρεύτηκε μια κόρη ενός Λόρδου, παίρνοντας εσένα για παραδουλεύτρα και αφού δεν είχες καθόλου χρήματα, θεώρησε οτι σου έκανε χάρη. Πως μπόρεσες να τον εμπιστευθείς, τον αχρείο;

Αφηγήθηκε η Εύα.

-Γιατί συνέχισε να μ’αγαπάει και γιατί κάναμε ένα γιο μαζί.

Απολογήθηκε, η Λαίδη Έρρικα.

-Έχεις έναν γιο μαζί του; Μα, σου φερόταν τόσο άκαρδα, υποβιβάζοντας σε μπροστά στη γυναίκα του και...Τέλος πάντων, τι απέγινε ο γιος σου;

Ρώτησε η Εύα.

-Λαίδη Έρρικα,

Διέκοψε παίρνοντας τον λόγο η Ζανίνα,

-Ποτέ δεν αργείς να ξυπνήσεις και πάντα έχεις έτοιμο το πρωινό στα κομοδίνα του δωματίου μας. Όσο για τον θόρυβο, δεν άκουσες τίποτα;

-Κορίτσι μου, τι είναι αυτά που μου λες; Κοιμόμουν τόσο βαριά που δεν άκουσα τίποτα. Πηγαίνετε να ντυθείτε και εγώ θα σας ετοιμάσω πρωινό.

Διέταξε η Έρρικα και αποσύρθηκε με βιασύνη για να ετοιμάσει πρωινό.

-Πολύ περίεργη σήμερα, η Έρρικα, δε νομίζεις Εύα; Φέρεται έτσι μόνο όταν κάποιος απο μας έχει γενέθλια ή όταν ετοιμαζόμαστε για να πάμε στο πανηγύρι του νησιού..

-Μάλλον θα την ζάλισα με τις ερωτήσεις μου, Ζανίνα.

Μετά απο μια παύση, ρώτησε ξανά η Εύα απο περιέργεια:

- Ήξερες οτι η Έρρικα έχει ένα γιο;

-Ναι, το είχε αναφέρει στο παρελθόν αλλά δε νομίζω οτι έχει την διάθεση να συζητήσει μαζί μας τις λεπτομέρειες για την προσωπική της ζωή.

Απάντησε η Ζανίνα με σιγουριά.

-Λοιπόν, ξέρω τι συνέβη! Οι ιθαγενείς απείλησαν τη Λαίδη Έρρικα να τους ετοιμάσει το σημερινό δείπνο. Το μενού θα περιέχει βρασμένη Ζανίνα και ψητή Εύα με πατάτες ψημένα στην φωτιά!

Η Εύα, άρχισε να γελά δυνατά με το αστείο της και τη συμμερίστηκε και η Ζανίνα, ξαφνιασμένη με την φαντασία και τη ξαφνική γενναιότητα της αδερφής της, λέγοντας:

-Έχουμε καταπληκτική φαντασία.

Παρόλο όμως που ξεχάστηκαν για λίγο, δε σταμάτησαν ν’ανησυχούν και θυμήθηκαν τον πατέρας τους, ο οποίος δεν ήταν εκεί για να τις προστατέψει.

-Θα πρέπει να ντυθούμε! Στεκόμαστε στο διάδρομο τόση ώρα χωρίς κανένα λόγο.

Διέκοψε η Εύα τους φόβους τους με την παρατήρηση αυτή και συνέχισε:

-Αλλά και στην ώρα του ντυσίματος μας βοηθάει η καλή μας Έρρικα.

-Σταμάτα, Εύα την γκρίνια!

Την μάλωσε η Ζανίνα και με θυμωμένο τόνο, συνέχισε:

-Θα βοηθήσουμε η μία την άλλη.

Γύρισαν στο δωμάτιο και ντύθηκαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν γιατί αισθάνονταν κι’οι δυο μια μεγάλη πείνα. Όταν τελείωσαν, βγήκαν πάλι στο διάδρομο αλλά ενώ κατέβαιναν τις τελευταίες σκάλες που οδηγούσαν στην τραπεζαρία, άκουσαν ψίθυρους.

-Έχει έρθει ο πατέρας και θέλει να μας κάνει όλους έκπληξη!

Ψιθύρισε η Εύα.

-Κάνε ησυχία! Θα πρέπει ν’ακούσουμε για ν’αναγνωρίσουμε τη φωνή του.

Συμβούλεψε, η Ζανίνα.

Η γνώριμη φωνή του Χοκλ δεν ακούστηκε. Αντιθέτως, στ’αυτιά των κοριτσιών αντήχησε η φωνή της Έρρικας και μιας αντρικής επιβλητικής φωνής. Δεν κατάλαβαν ακριβώς τι ειπώθηκε μεταξύ τους και μόλις η Εύα κρυφοκοίταξε για να συνειδητοποιήσει τι συνέβη, ο άντρας με την επιβλητική φωνή, είχε εξαφανιστεί.

Μυστηριώδεις επισκέπτες

-Εύα, τι είδες;

Ρώτησε η Ζανίνα.

-Απολύτως τίποτα. Εξαφανίστηκε!

-Ποιος;

-Ο άντρας με την επιβλητική φωνή. Για ποιον λες να μιλάω;

Πριν προλάβει η Ζανίνα να δικαιολογηθεί για την ανόητη ερώτηση της, η Εύα είχε ήδη κατέβει τις σκάλες και ζητούσε εξηγήσεις απο τη Λαίδη Έρρικα.

-Ακούσαμε μια παράξενη φωνή, Λαίδη Έρρικα.

-Ετοιμαστήκατε, αγάπες μου;

Ρώτησε ενώ η Ζανίνα, κατέβηκε διακριτικά τις σκάλες, θέλοντας ν’ακούσει τις εξηγήσεις της Λαίδη Έρρικας.

-Κορίτσια μου, απλώς μονολογούσα.

-Αντρική φωνή.

Συμπλήρωσε η Ζανίνα και μετά απο μια σύντομη σιωπή, πρόσθεσε η Έρρικα:

-Ελάτε να φάτε. Και...Ζανίνα, άλλη φορά σου απαγορεύω να τρομάζεις την αδερφή σου με ανατριχιαστικές και ανόητες ιστορίες!

-Μα, Λαίδη...

-Δε θέλω ν’ακούσω τίποτα άλλο.

Ξαφνικά, εμφανίστηκε από το πουθενά ένας άντρας, όχι πολύ ψηλός, γύρω στα είκοσι πέντε, με ελκυστική εμφάνιση, αλλά όχι τόσο αξιοπρεπή ενδυμασία. Η φυσιογνωμία του ήταν μάλλον δυσάρεστη και δεν διέφερε απο ένα κοινό ληστή. Εκείνος χωρίς να χάσει λεπτό, άρχισε να συμμετέχει στη συζήτηση.

-Αφού σου λέει η δεσποινίς, οτι άκουσε μια αντρική φωνή, γριά Έρρικα, γιατί δε της λες ότι έχει δίκιο;

Η Εύα άρχισε να αισθάνεται άβολα με την ιδέα οτι είχε μπει στο σπίτι τους ένας αυστηρός άντρας με προφορά λαϊκής καταγωγής και ακόμη παρατήρησε οτι ήταν αγγλικής καταγωγής. Η Ζανίνα, απο την άλλη μεριά ήταν περίεργη να μάθει τον λόγο της επίσκεψης του νεαρού άντρα. Διέκρινε οτι το ντύσιμο του ήταν φτωχικό, οι μπότες του φαγωμένες, το πουκάμισο του λερωμένο με αίμα και κατά παράδοξο τρόπο, το καπέλο του ήταν ολοκαίνουργιο. Προσπάθησε να συνδέσει την επιβλητική φωνή του άντρα με το μικρόσωμο σώμα του και χωρίς να θέλει, χαμογέλασε κατά εμφανές τρόπο. Χωρίς να δώσει καμία σημασία στο χαμόγελο της Ζανίνας, ο αυστηρός άντρας συνέχισε:

-Τζόσουα, θα μπορούσες να εμφανιστείς απο την κρυψώνα σου, σε παρακαλώ;

Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας άλλος κύριος, άξεστος στις κινήσεις και στους τρόπους του και όχι αρκετά εμφανίσιμος. Παρέμεινε αμίλητος μέχρι να του απευθύνει ο φίλος του τον λόγο.

Η Εύα έχασε την υπομονή της και άρχισε να φωνάζει:

-Λαίδη Έρρικα! Μας εκπλήσσεις. Απαιτούμε να μας πεις ποιοι είναι οι κύριοι και τι γυρεύουν στο σπίτι μας, απρόσκλητοι!

-Απρόσκλητοι, γλυκιά μου δεσποινίς; Η κυρία σου μας προσκάλεσε...Να σας συστηθώ: Ντέρεκ ο ατρόμητος ή αλλιώς, ο ατρόμητος λύκος.

Ο Ντέρεκ σύστησε αμεσως το νεαρό φίλο του...

-Αυτός ο καλός κύριος που τυγχάνει να είναι φίλος μου και συνεργάτης λέγεται Τζόσουα αλλά είναι υπερβολικά ντροπαλός. Δε μπορεί να επιδειχθεί στις γυναίκες και αυτό δε τις γοητεύει καθόλου.

Η Εύα, φανερά πανικοβλημένη, συνέχισε τις ερωτήσεις μέχρι να μάθουν τον λόγο της επίσκεψης τους.

-Λαίδη Έρρικα, για ποιο πράγμα μιλάει αυτός...αυτός ο κύριος; Εξήγησε μας, σε παρακαλώ!

-Θα σας εξηγήσω, κορίτσια μου. Ο Ντέρεκ...

Πριν συνεχίσει η Έρρικα, την διέκοψε πάλι ο Ντέρεκ.

-Κύριος ατρόμητος Ντέρεκ, παρακαλώ.

Αφού τον αγριοκοίταξε η Λαίδη, συνέχισε.

-Μας γνωρίζουν..και..τους έχω ξαναδει πίσω..στην Αγγλία.

-Και τι ζητούν;

Ρώτησε η Ζανίνα ξαφνιασμένη.

Ανακατεύτηκε τότε ο Ντέρεκ στη συζήτηση και με αδίστακτη φωνή, απάντησε:

-Χρήματα και στρέμματα γης, δεσποινίς!

-Δεν έχουμε χρήματα, κύριοι. Μπορείτε να αποχωρήσετε...

Απάντησε η Ζανίνα με ήρεμο και σταθερό τόνο.

Ο Τζόσουα γέλασε κοροϊδευτικά, κάνοντας για πρώτη φορά αισθητή την παρουσία του και αφού σταμάτησε, άρχισε να συμμετέχει στον διάλογο.

-Ο πατέρας σας έχει τόσα χρήματα όσα έχει όλο το νησί. Πως νομίζετε οτι διατήρησε την αριστοκρατική καταγωγή σας, τα μεγαλοπρεπή αρχοντικά σπίτια στην Αγγλία και στο νησί Γουίδερ; Μήπως με τον πενιχρό μισθό του στρατού; Δε νομίζω..Εμείς φερθήκαμε τίμια αλλά ο γέρος Χοκλ δεν μας έδωσε αυτά τα οποία μας ανήκουν. Χρήματα, φήμη, στρέμματα γης! Θελουμε να γίνουμε λόρδοι ή ακόμη και βασιλιάδες στο νησί Γουίδερ!

Η Ζανίνα και η Εύα είχαν μείνει άναυδες με την αφέλεια των δυο ληστών και δεν άργησαν να επαναστήσουν, λέγοντας:

-Δεν είναι αλήθεια. Κάνετε κάποιο λάθος και μας μπερδεύετε με άλλους! Ο πατέρας μας είναι στρατηγός του αγγλικού στρατού και...

Αμέσως μετά η Εύα, άρχισε να κλαίει.

-Και...Ο πατερούλης σας καταδικάστηκε για τις ανομίες του στην Αγγλία και αυτό είχε ως συνέπεια να τον στείλει ο στρατός στο νησί Γουίδερ. Αλλά η αλήθεια είναι οτι εδώ απέκτησε περισσότερη ελευθερία και χρήματα. Δεσποινίδες μου, εμείς είμαστε τίμιοι και εργατικοί αλλά δεν είμαστε ανόητοι να χαρίσουμε στον πατέρα σας αυτά που κερδίσαμε με τόσο κόπο. Έτσι θα σας αφήσουμε στην ησυχία σας όταν ο πατερούλης σας μας παραδώσει αυτά που δικαιούμαστε και επιτέλους ήρθε η ευκαιρία που περιμέναμε τόσο καιρό...Δεν έχουμε αρκετό χρόνο, λοιπόν στη διάθεση μας και σας προειδοποιώ οτι σε λίγο θ’αρχίσουμε να χάνουμε την ψυχραιμία μας.

Πρόσθεσε ο Ντέρεκ, χωρίς να θεωρήσει σημαντικό το ξέσπασμα των κοριτσιών. Στο μεταξύ, η Ζανίνα συνειδητοποίησε πόσο άσχημοι και κακοί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι για να πετύχουν τον σκοπό τους.

-Ντέρεκ!

Διέκοψε η Έρρικα τη φασαρία:

-Δεν έχω καμία ανάμειξη με την συμμορία εδω και πολύ καιρό. Σας το είχα ανακοινώσει πριν απο καιρό και δεν γνωρίζω που έχει κρύψει ο Χοκλ την περιουσία του.

-Θα πρέπει να ξανασκεφτείς την απάντηση που θα μας δώσεις και πολύ σύντομα μάλιστα, γιατί τα γλυκά σου κορίτσια, θα σε αποχαιρετήσουν σε λίγο και θα έλεγα οτι μπορείς να φανταστείς με ποιο τρόπο.

Απάντησε ο Τζόσουα.

Τα κορίτσια είχαν μείνει άναυδα απο την απάντηση της Έρρικας και οι ελπίδες τους είχαν αρχίσει να εξανεμίζονται.

Τελικά η Έρρικα θεώρησε πως ήξερε που ήταν κρυμμένη η περιουσία και τόνισε:

-Μου είχε εκμυστηρευτεί ο Χοκλ, παλιότερα, οτι είχε σκάψει σε ενα μυστικό μέρος, ενα μπαούλο γεμάτο με χρυσές λίρες. Επιπλέον η μόνη πληροφορία που γνωρίζω για τα χαρτιά με τα δικαιώματα των εκτάσεων γης..νομίζω ότι είναι στο γραφείο του, αλλά...δεν έχω το κλειδί!

-Αυτό να το αφήσεις σ’εμάς. Ας κατευθυνθούμε όλοι στο γραφείο του.

Συνέχισε ο Ντέρεκ και ανέβηκαν όλοι τις σκάλες γιατί το γραφείο ήταν ακριβώς δίπλα από το δωμάτιο των κοριτσιών.

Η Ζανίνα και η Εύα είχαν ξεχάσει τη πείνα γιατί το κενό είχε γεμίσει με λύπη και αποξένωση προς τον πατέρα τους και προς τη Λαίδη Έρρικα.

Μόλις μπήκαν όλοι μέσα, η Ζανίνα ευχήθηκε να βρουν γρήγορα τα χαρτιά που ψάχνουν έτσι ώστε να ξεχάσουν τα συμβάντα και να συνεχίσουν τις ζωές τους...

Οι σκέψεις γύριζαν στο μυαλό της Ζανίνας.