Ραντεβού Στα Αστέρια

βιβλία;

Ραντεβού στα αστέρια

Jocelyn Han

––––––––

Μετάφραση: Mary Keramida 

Ραντεβού στα αστέρια

Συγγραφέας: Jocelyn Han

Copyright © 2014 Jocelyn Han

Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

Διανέμεται από την Babelcube, Inc.

www.babelcube.com

Μετάφραση: Mary Keramida

Σχεδιασμός εξώφυλλου: © 2014 Jocelyn Han & Clarissa Yeo

Τα «Babelcube Books» και «Babelcube» είναι εμπορικά σήματα και ανήκουν στην Babelcube Inc.

Ραντεβού στα αστέρια

Jocelyn Han

––––––––

Μετάφραση: Mary Keramida 

Ραντεβού στα αστέρια

Συγγραφέας: Jocelyn Han

Copyright © 2014 Jocelyn Han

Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

Διανέμεται από την Babelcube, Inc.

www.babelcube.com

Μετάφραση: Mary Keramida

Σχεδιασμός εξώφυλλου: © 2014 Jocelyn Han & Clarissa Yeo

Τα «Babelcube Books» και «Babelcube» είναι εμπορικά σήματα και ανήκουν στην Babelcube Inc.

1.

––––––––

«Έλα, ανέβα λίγο».

Η Τόρι έκανε γκριμάτσες κοιτάζοντας τον εαυτό της στον καθρέφτη, καθώς έφτιαχνε τα κόκκινα μεταξένια μαλλιά της, μαζεύοντας μερικές ίσιες τούφες στο σινιόν κότσο της. Δεν της άρεσε αυτό που έβλεπε. Η επίσημη στολή με τη σκούρα μπλε φούστα που φορούσε δεν ταίριαζε και πολύ στο στυλ της. Αλλά από την άλλη και το λιγοστό φως δεν την βοηθούσε εξίσου. Ούτε όμως έφταιγε το γεγονός ότι μισούσε αυτά τα ρούχα.

Σύντομα, όμως, θα ερχόταν αντιμέτωπη με τα αστραφτερά φλας των φακών. Καλύτερα να δοκίμαζε το γλυκό και αθώο, αλλά ταυτόχρονα επαγγελματικό της χαμόγελο, όσο είχε χρόνο.

Φρόντισε να είσαι ευπρεπής, αγάπη μου, η φωνή της μαμάς της ήρθε στο νου της.

«Ναι, μαμά» μουρμούρισε κοιτάζοντας το είδωλό της στον καθρέφτη, κάνοντας ακόμη έναν μορφασμό προτού ξαναφτιάξει το μακιγιάζ της.

Από τη μια, φεύγοντας από τον Άρη ήταν μια δύσκολη κατάσταση, αλλά από την άλλη ήταν και μια ανακούφιση. Ήταν η αρχή για μια καινούργια ζωή, μια ζωή που θεωρούσε δική της. Αμέσως μόλις απογειώθηκε το σκάφος και άφησε πίσω του τον κόκκινο γείτονα του πλανήτη Γη, η Τόρι κατευθύνθηκε στο ιδιωτικό της διαμέρισμα πίσω από το διαστημόπλοιο για να αποφύγει τις ορδές των δημοσιογράφων που ταξίδευαν με την ίδια γραμμή προς το Desida Two, το διαστημικό σταθμό που ήταν δορυφόρος του Κρόνου. Το τελευταίο που ήθελε ήταν να την κυνηγούν παπαράτσι που διψούν για κουτσομπολιά, προσπαθώντας να κάνουν ερωτήσεις στη Βικτόρια Βάις, την κόρη του πρεσβευτή της Μεγάλης Γερμανίας στον Άρη.

Άλλωστε είχε πλέον βαρεθεί να είναι το πρότυπο της Ελίτ. Δεν μπορούσε να έχει μια μεγαλύτερη αδερφή για να ζήσει εκείνη τις συνέπειες όλης της προσοχής και να είναι στη δημοσιότητα; Θα ήθελε τόσο πολύ να ζει κάτω από τη σκιά κάποιου που να την προστάτευε, να ήταν αόρατη, να μπορούσε να ζήσει τη ζωή της χωρίς να αποτελεί πρότυπο παράδειγμα όλων εκείνων που επιθυμούσαν οι γονείς της.

Η Τόρι χαμογέλασε με αβεβαιότητα, και απομακρύνθηκε από τον καθρέφτη φορώντας τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της. Αν και άφηνε πίσω όλη της τη ζωή στον Άρη για να αποκτήσει εργασιακή εμπειρία στο Τμήμα Αστρολογίας του διαστημικού σταθμού Desida Two, τουλάχιστον θα είχε φίλους εκεί για να την υποδεχθούν. Η Άννα και η Σίρλεϊ, οι δύο Αμερικανίδες τις οποίες η μαμά της προσπαθούσε να κρατήσει μακριά της, επειδή ήταν «πολύ διαφορετικές». Λες και έπρεπε να κάνει παρέα μόνο με όσους ήταν ακριβώς όπως αυτή, δηλαδή με κλώνους της.

Η Άννα είχε μόλις αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο του Βορείου Άρη με πτυχίο στη Γεωλογία. Ήταν μέλος της ομάδας Χαρτογραφίας που αποτύπωνε όλα τα φεγγάρια του Κρόνου για πρώτη φορά στην ιστορία. Είχε κανονίσει να βρίσκεται και η φίλη τους η Σίρλεϊ εκεί για να κάνει την πρακτική της. Αν όλα πήγαιναν καλά, οι τρεις τους θα πήγαιναν σε διάφορες αποστολές, κάνοντας εργασίες στο φεγγάρι Εγκέλαδος, μαζί. Η Τόρι ως φοιτήτρια Αστροβιολογίας θα έπαιρνε δείγματα από υπόγεια νερά κάτω από την επιφάνεια και οι δυο φίλες της θα έπαιρναν αποτυπώματα. Ο διαστημικός σταθμός Desida Two ήταν ένας πολυπολιτισμικός σταθμός με πολλούς επιστήμονες από την Καναδική Γροιλανδία, καθώς και τις Δέκα Πολιτείες της Αμερικής, οπότε ήταν, επίσης, μια χρυσή ευκαιρία για να κάνει εξάσκηση στα Αγγλικά της και να γνωρίσει νέα άτομα από όλο τον κόσμο.

«Προσεγγίζουμε το διαστημικό σταθμό Desida Two» ακούστηκε μια λεπτή φωνούλα να ανακοινώνει. «Πρώτος σταθμός αποβίβασης: Λεωφόρος Κρόνου. Το σκάφος θα συνεχίσει την πορεία του προς το Χαϊντροπόνικς και τον Κύριο Χώρο Φορτοεκφόρτωσης, όπου και τερματίζει το συγκεκριμένο δρομολόγιο».

Η Τόρι προχώρησε προς τη βαλίτσα της, αλλά σταμάτησε στα μέσα της διαδρομής. Ο πιο βολικός δρόμος για να φτάσει στο διαμέρισμά της στο σταθμό Desida Two ήταν μέσω της Λεωφόρου Κρόνου, αλλά αυτό το γνώριζαν, πιθανότατα και όλοι οι δημοσιογράφοι. Ίσως έπρεπε να το αποφύγει. Εξάλλου, τίποτε δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο στον Κύριο Χώρο Φόρτωσης από αδηφάγους ρεπόρτερ που θα την πολιορκούσαν για να μάθουν γιατί η μοναχοκόρη του Πρεσβευτή Βάις μετακόμισε στα είκοσι της, θέλοντας να τελειώσει το κολέγιο όσο πιο μακριά μπορούσε από το σπίτι της. 

Έβγαλε το τάμπλετ της και έγραψε ένα μήνυμα στην Άννα: «Μην με περιμένεις στη Λεωφόρο. Υπάρχουν δημοσιογράφοι. Θα πάω στην έξοδο φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων!» Αυτή ήταν η πιο καταπληκτική ιδέα που είχε, τουλάχιστον για σήμερα.

Χαμογελώντας με αυτοπεποίθηση η Τόρι κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα στο παράθυρο και παρατήρησε το νέος της σπίτι. Το θέαμα ήταν συναρπαστικό. Ο Κρόνος κάλυπτε σχεδόν όλη τη θέα από το φινιστρίνι, αλλά αυτό που πραγματικά ξεχώριζε ήταν ο Desida Two, το φως το ήλιου έπεφτε πάνω στο σταθμό και χυνόταν στο διάστημα, λάμποντας σαν πολύτιμο διαμάντι, πλαισιώνοντας άμεσα ένα από τα μικρότερα φεγγάρια του Κρόνου, τον Προμηθέα.

Δεν είχε κανέναν λόγο να φοράει τη στολή της για να δείχνει «ευπρεπής», αλλά η Τόρι αποφάσισε να απαλλαγεί από την τυπική φορεσιά της λίγο αργότερα. Δεν είχε την παραμικρή ιδέα πόση ώρα θα χρειαζόταν το διαστημόπλοιο για να φτάσει στον Κύριο Χώρο Φορτοεκφόρτωσης, και δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία της να ξετρυπώσει από το σκάφος χωρίς να την πάρει χαμπάρι κανείς.

Η Τόρι έριξε μια ματιά στη βαλίτσα της που περιείχε πολλά ρούχα του εικοστού αιώνα που παλιότερα επιτρεπόταν να φοράει μόνο μέσα στο σπίτι ακόμη και αν αυτός ήταν ένας λόγος διαφωνίας με τους γονείς της. Εξάλλου, ο Πρεσβευτής Βάις δεν θα μπορούσε να έχει υπηρέτες του να αποκαλύψουν το μυστικό ντύσιμο της κόρης του, από τη στιγμή που θα έπαυε να φορούσε την περιβολή της Ελίτ. Το να έχεις μια ιδεαλίστρια κόρη με έφεση στη νοσταλγία δεν ήταν αποδεκτό για κάποιον που διοικούσε ολόκληρο το Βόρειο Αρειανό Ημισφαίριο με σιδηρά πυγμή και μηδενική ανοχή. 

«Η καταπακτή κλείνει. Δεν επιτρέπεται να αποβιβαστούν άλλοι επιβάτες. Επόμενος σταθμός, Υδροπονία» ακούστηκε από το θυροτηλέφωνο.

Η Τόρι γέλασε ελαφρώς κοροϊδευτικά. Ήταν στ' αλήθεια κρίμα που δεν ήταν εκεί για να δει όλους τους δημοσιογράφους να την ψάχνουν σε όλη τη Λεωφόρο και να αναρωτιούνται τι της είχε συμβεί. Ο λόγος που βρίσκονταν εκεί στην πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση με την ίδια. Ο Διοικητής Κέλσο, υπεύθυνος του διαστημικού σταθμού Desida Two, είχε πρόσφατα ανακαλύψει μια μικρή σκουληκότρυπα κοντά στον Κρόνο, και σήμερα είχαν πάει για διερεύνηση. Ήταν δυνατόν να υπάρχει μια πιθανότητα πρώτης επαφής με ζωή υψηλής νοημοσύνης στο σύμπαν. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι θεώρησαν ότι η παρουσία της εκεί σήμαινε ότι ο Πρεσβευτής Βάις ήθελε να ελέγχει από κοντά τα πάντα και έστειλε την κόρη του στο σταθμό για να του δίνει αναφορά.

«Κύριος Χώρος Φορτοεκφόρτωσης: Τελικός σταθμός αποβίβασης» ακούστηκε μια ρομποτική φωνή. «Όλοι οι επιβάτες παρακαλούνται να αποβιβαστούν. Παρακαλείστε να μην ξεχάσετε τα προσωπικά σας αντικείμενα».

Καθώς η Τόρι έσερνε τη βαλίτσα της βγαίνοντας από το δωμάτιό της προς το χολ, θυμήθηκε εκείνες τις φορές που επισκεπτόταν τους παππούδες της στη Μεγάλη Γερμανία. Τότε, τα τρένα θεωρούνταν αρκετά ασφαλή για τα άτομα της Ελίτ κοινωνίας. Είχε πάρει ένα τρένο που έκανε τη διαδρομή Βαρκελώνη-Κίελ και είχε νιώσει ελεύθερη και ανέμελη, παρά το γεγονός ότι έπρεπε να κουβαλάει μαζί της τα προσωπικά της αντικείμενα όποτε χρειαζόταν να πάει στο μπάνιο, εξαιτίας των απρόσμενων μικροκλοπών σ' εκείνα τα τρένα. Κανείς δεν ήταν εκεί για να της υποδείξει τι θα κάνει, ήταν μόνη της. Και αυτό σκόπευε να κάνει και σ' αυτόν το σταθμό.

Όταν άνοιξε η καταπακτή με έναν ήχο φυσήματος, η Τόρι ήταν η μόνη που περίμενε εκεί για να αποβιβαστεί. Δεν μπορούσε παρά να χαμογελάει με την ιδιοφυΐα της, με λίγη τύχη το πλήθος των δημοσιογράφων ούτε καν θα την αναγνώριζε έως ότου συναντιόταν με τις φίλες της στη Λεωφόρο. Θα άλλαζε αμέσως μόλις θα έφτανε στο διαμέρισμά της. Τα φανταχτερά της ρούχα θα ήταν η μεταμφίεσή της.

Ο ήχος από τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της αντηχούσε στο αλουμινένιο πάτωμα, και οι ρόδες από τη βαλίτσα της ακολουθούσαν αυτόν τον ήχο. Η αποβάθρα ήταν τεράστια. Η Τόρι έριξε μια ματιά τριγύρω, και ανοιγόκλεισε τα μάτια της από τις φωσφορούχες λωρίδες που άστραφταν από το ταβάνι. Πού υποτίθεται ότι έπρεπε να πάει; Από όσο μπορούσε τουλάχιστον να δει, δεν υπήρχαν πινακίδες ή ταμπέλες εξόδου πουθενά.

Καθώς προχωρούσε, παρατήρησε ξαφνικά τρεις άνδρες στην αριστερή γωνία στο τέλος του υπόστεγου. Ήταν απασχολημένοι με τα κοντέινερ που πιθανόν μόλις είχαν φτάσει από κάποια φεγγάρια του Δία νωρίτερα σήμερα. Μπορούσε να διαβάσει της ρωσικές ετικέτες σε μια πλευρά ενός κοντέινερ. Μετά την κατατρόπωση της Ρωσίας κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Πολέμων, οι περισσότεροι της Ελίτ κοινωνίας της Μόσχας εγκαταστάθηκαν στο Γανυμήδη και την Ευρώπη, όταν υπήρχαν ακόμη πλοία για να τους μεταφέρουν.

Η Τόρι λοξοκοίταξε τους υπαλλήλους. Ο ψηλότερος από τους τρεις φαινόταν να είναι ο υπεύθυνος, μιας και έδινε εντολές και έκανε τη λιγότερο ταπεινή δουλειά, που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν χειρωνακτική. Αυτό το είχε ξανασυναντήσει πολλές φορές στο γραφείο του μπαμπά της, οι πιο σημαντικοί άνθρωποι και όσοι είχαν εξουσία έδειχναν να φοβούνται μήπως κουραστούν ή μήπως λερώσουν τα χέρια τους.

Η Τόρι άλλαξε κατεύθυνση και πήγε προς το προσωπικό της αποβάθρας εμπορευμάτων. Τουλάχιστον, θα μπορούσαν να της πουν πού ήταν η κοντινότερη έξοδος για τους επιβάτες. Καθώς πλησίασε τους τρεις άνδρες, ο υπεύθυνος της έριξε μια ξαφνική ματιά και κάρφωσε το βλέμμα του πάνω της για λίγο. Τα σκούρα γκρίζα του μάτια εξέτασαν το αψεγάδιαστα ντυμένο κορμί της, την κοίταξε υποτιμητικά και την ξανακοίταξε κουνώντας το ξανθό κεφάλι του σχεδόν ανεπαίσθητα. 

Εντάξει, τι στην ευχή; Γιατί την κοίταζε με τόση περιφρόνηση; Ίσως είχε παραβεί κάποιον άγραφο κανόνα, εισβάλλοντας στο χώρο των εμπορευμάτων με τακούνια. Ομολογουμένως, έμοιαζε σαν να περιπλανιόταν σε κανένα σκηνικό γλυκανάλατης ταινίας και βρέθηκε ξαφνικά στα στούντιο του Σταρ Τρεκ, αλλά και πάλι., δεν ήταν η δουλειά του να κρίνει πώς ήταν ντυμένη.

Εκείνη τη στιγμή, εντόπισε μια σειρά με ανελκυστήρες στη γωνία. Τέλεια, έτσι δεν θα χρειαζόταν να ρωτήσει αυτόν τον απαίσιο τύπο για το πώς μπορούσε να πάει από το σταθμό στο διαμέρισμά της. Η Τόρι σήκωσε το χέρι της για να πατήσει το κουμπί, όταν ξαφνικά το βλέμμα της έπεσε σε μια επιγραφή με γκρι γράμματα που έγραφε «ανελκυστήρας εμπορευμάτων». 

Κάνοντας ένα βήμα πίσω, εκείνος στεκόταν εκεί.

«Μπορώ να σας βοηθήσω;» ρώτησε με ένα βλέμμα έντονου ενθουσιασμού στο πρόσωπό του. Μιλούσε αγγλικά με βρετανική προφορά.

«Το ελπίζω» απάντησε η Τόρι ελαφρώς αγριεμένη. Τα μάτια της συνάντησαν τα δικά του, διαπιστώνοντας ότι δεν ήταν καθόλου σκούρα, ήταν μπλε σαν το μπλε του ουρανού της γης, αλλά οι σκουρόχρωμες βλεφαρίδες και τα σκούρα φρύδια του, έκαναν τα μάτια του να φαίνονται πιο σκούρα από μακριά. «Εδώ που τα λέμε, θα βοηθούσε πραγματικά αν μπορούσες να πάψεις να δείχνεις περιφρόνηση προτού συνεχίσουμε αυτήν τη συζήτηση».

Το μικρό χαμόγελο έγινε ελαφρώς λοξό, και κατέληξε να τον κοιτάζει έκπληκτη. Ήταν πανέμορφος. Και σέξι. Και την κορόιδευε κατάμουτρα. 

Έγειρε το κεφάλι του στο πλάι και την παρατήρησε με μισοκλεισμένα βλέφαρα. «Ξέρεις, για μια κυρία της Ελίτ κοινωνίας, τόσο όμορφα ντυμένη, δεν έχεις και τους καλύτερους τρόπους» της απάντησε. «Υποθέτω ότι με τα χρήματα δεν μπορείς να αγοράσεις τα πάντα».

Εκείνη έμεινε με το στόμα ανοικτό. «Ορίστε; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημά σου; Δεν γνωρίζω τι δουλειά έχεις στο σταθμό, αλλά τουλάχιστον για 'μένα είσαι ένας τυχαίος τύπος που θα με συνοδεύει έξω από αυτή την ηλίθια αποβάθρα εμπορευμάτων, προτού χάσω το ηλιοβασίλεμα του Κρόνου. Εντάξει;»

Ένα μικρό τρέμουλο εμφανίστηκε στα χείλη του. «Σ' ευχαριστώ που με επαληθεύεις. Γιατί δεν με ακολουθείτε, Υψηλότατη;». Υποκλίθηκε ειρωνικά, προτού απομακρυνθεί με χαλαρό βήμα στην άλλη γωνία του υπόστεγου, πατώντας ένα διακόπτη που βρισκόταν στον τοίχο για να ανοίξει μια συρόμενη πόρτα που αποκάλυψε έναν ακόμη ανελκυστήρα.

Η Τόρι τον προσπέρασε, κούνησε το κεφάλι της κρατώντας το ψηλά, και μπήκε στον ανελκυστήρα. Κι ενώ δεν συνέβαινε κάτι και ο ενοχλητικός αλλά όμορφος τύπος μπροστά της παράμενε στη θέση του με το ίδιο περιφρονητικό και ειρωνικό ύφος, τον κοίταξε ανυπόμονα. «Μήπως πρέπει να βάλω κάποιο κέρμα κάπου για να ξεκινήσει;»

Εκείνος κούνησε το κεφάλι του με αμφιβολία. «Ξανά τα χρήματα. Στ' αλήθεια πιστεύεις ότι αυτή είναι η απάντηση σε όλα, έτσι δεν είναι;»

Έκανε ένα βήμα μπροστά. «Αν αυτό το πράγμα δεν ξεκινήσει σύντομα, θα χρειαστεί να καλέσω ταξί για να με πάει στο διαμέρισμά μου. Εξάλλου, έχω αρκετά λεφτά για πέταμα, έτσι δεν είναι;» Με την άκρη του ματιού της, παρατήρησε ξαφνικά ότι το δάκτυλό του εξακολουθούσε να πατάει το διακόπτη στον τοίχο, που πιθανότατα κρατούσε τον ανελκυστήρα στο ίδιο σημείο. «Τι στην...» απάντησε. «Άφησε το διακόπτη! Εδώ και τώρα!»

Εκείνος αγρίεψε. «Αλλιώς;»

Η Τόρι έσφιξε τις γροθιές της. «Αλλιώς θα βγάλω αυτά τα γελοία τακούνια με τα οποία ούτως ή άλλως δεν μπορώ καλά-καλά να περπατήσω, και θα τα χρησιμοποιήσω σαν όπλα για να μαυρίσω τα όμορφα μπλε σου μάτια. Τι λες γι' αυτό;»

Κάνοντας τα λόγια της πράξη, έσκυψε για να βγάλει τα παπούτσια της. Όταν ξανασηκώθηκε, κατάλαβε πόση κακή ήταν η ιδέα της. Ο απαίσιος τύπος ήταν στ' αλήθεια πολύ ψηλότερος απ' αυτήν. Η καρδιά της άρχισε να χτυπά δυνατά μόλις εκείνος την έκανε ένα βήμα μπροστά.

Η ανάσα της κόπηκε όταν πλησίασε προς το μέρος της και ψέλλισε στο πρόσωπό της: «Πιστεύεις ότι έχω ωραία μάτια;»

Αμέσως, φούντωσε. Προτού καν βρει κάτι να πει, οι πόρτες του ανελκυστήρα έκλεισαν. Προφανώς, εκείνος είχε βαρεθεί το παιχνιδάκι...ή ένιωσε ότι είχε το πάνω χέρι. 

2.

«Περάστε, παρακαλώ!» φώναξε η Τόρι, όταν χτύπησε το κουδούνι. Θα ήταν η Άννα και η Σίρλεϊ, τους είχε στείλει ένα ακόμη μήνυμα, λέγοντάς τους ότι κατάφερε να φτάσει στο διαμέρισμά της σώα και αβλαβής, χωρίς να συναντήσει ούτε έναν δημοσιογράφο. 

Οι πόρτες άνοιξαν και στο νέο της σαλόνι εμφανίστηκαν δύο χαμογελαστά κορίτσια. «Η κυρία Βάις!» φώναξε η Άννα ενθουσιασμένη, προτού αγκαλιάσει τη φίλη της με τις καστανές έντονες μπούκλες. Η Σίρλεϊ αγκάλιασε και τις δύο με τη σειρά. «Πώς είσαι;»

«Χαρούμενη που βρίσκομαι μακριά από τον Άρη» είπε η Τόρι χαμογελώντας. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαι εδώ! Είναι απίστευτο». Έκανε βόλτες σε όλο το δωμάτιο. Είχε ήδη ξεπακετάρει κάποια ρούχα και είχε κρεμάσει μερικές αφίσες από τη μουσική συλλογή του εικοστού αιώνα, κι έτσι ο Τζιμ Μόρισσον, ο Άλις Κούπερ και οι Νιρβάνα στόλιζαν τους τοίχους στο σαλόνι της. Φορούσε το αγαπημένο της κατακόκκινο βελούδινο παντελόνι, αθλητικά παπούτσια και ένα στενό, εφαρμοστό μπλουζάκι σε λαδί χρώμα που τόνιζε το πράσινο χρώμα των ματιών της, ενώ τα μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της και θύμιζαν κατακόκκινο ποτάμι.

«Έχεις επαναστατική όψη» σχολίασε η Σίρλεϊ καλοπροαίρετα. «Φαντάσου να σε έβλεπε η μητέρα σου».

«Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί. Σκέφτηκα να κρατήσω τις καθωσπρέπει μπλούζες μου κάπου κοντά, μήπως και θελήσουν οι γονείς μου να επικοινωνήσουν μέσω βιντεοκλήσης, αλλά ίσως δεν θα έπρεπε. Εξάλλου, τι θα κάνουν; Μήπως θα έρθουν εδώ για να με αναγκάσουν να φορέσω τα πανάκριβα ρούχα;» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της.

Η Άννα έσκασε ένα χαμόγελο. «Ποτέ δεν ξέρεις. Ο πρεσβευτής της Μεγάλης Γερμανίας έχει παντού κατασκόπους».

Η Τόρι αναστέναξε. «Άννα, στ' αλήθεια γιατί με συμπαθείς;» ρώτησε σχεδόν για πλάκα. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί, αλλά εξακολουθούσε να σκέφτεται τη συνάντηση στο σταθμό φορτοεκφόρτωσης. Την είχε πράγματι αναστατώσει. Ο ψηλός τύπος της είχε ρίξει μονάχα ένα βλέμμα και προφανώς συμπέρανε αμέσως ότι ήταν ένα κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο. Ήταν; Δεν της άρεσε και πολύ που οι γονείς της ανακατεύονταν σε όλα, αλλά ίσως να ήταν περισσότερο εξαρτημένη από όσο καταλάβαινε.

Η Άννα ξεφύσησε. «Γιατί; Επειδή είσαι υπέροχη. Είσαι μια γλυκιά και έμπιστη φίλη, έχεις υπέροχο χιούμορ και αγωνίζεσαι γι' αυτά που πιστεύεις. Αυτή είσαι». Η Άννα την χτύπησε φιλικά στην πλάτη.

«Αμήν σ' αυτό» πρόσθεσε η Σίρλεϊ. «Γιατί ρωτάς;»

Η Τόρι κρατήθηκε και δεν απάντησε. «Δεν είναι κάτι. Απλά... Υποθέτω πως μεγάλωσα σε ένα προστατευμένο περιβάλλον και δεν ξέρω και πολλά για τον πραγματικό κόσμο. Ίσως να είμαι περίεργη».

«Γι' αυτό έχεις εμάς!» αναφώνησε η Άννα. «Προτού έρθουμε στον Άρη, ζούσαμε στη Φλόριντα που είχε πληγεί από τον πόλεμο, έτσι; Σου είπαμε γι' αυτό».

«Και πάλι δεν είναι το ίδιο όπως αν το ζεις».

«Όχι, δεν είναι» συμφώνησε η Σίρλεϊ. «Αλλά δεν έχασες τίποτα, πίστεψέ με. Πρέπει να είσαι ευγνώμων που μετακόμισες στον Άρη, όταν ήσουν πέντε ετών. Δεν χρειάστηκε να ζήσεις όλους τους πολέμους στη γη». Αφηρημένα έφτιαξε μια τούφα από τα ξανθά μαλλιά της, και το βλέμμα της ήταν σκεφτικό.

Η Τόρι συμφώνησε. Η Σίρλεϊ είχε περάσει πολλά. Δεν είχε εκμυστηρευτεί στις φίλες της όλα όσα είχε ζήσει, αλλά ήταν φανερό ότι είδε πολλά και υπέφερε στο Τέξας, προτού έρθει στη Φλόριντα.

Οι τρεις τους αποφάσισαν να ξεπακετάρουν τα υπόλοιπα πράγματα της Τόρι, κουβεντιάζοντας περί ανέμων και υδάτων.

«Δεν κουβαλάς πολλά πράγματα όταν ταξιδεύεις» παρατήρησε η Σίρλεϊ καθώς έβαζε το τελευταίο μπλουζάκι σε μια στοίβα με ρούχα στο πάνω ράφι. «Γιατί δεν έφερες κι άλλα;»

«Επειδή ήθελα να κάνω μια νέα αρχή» απάντησε η Τόρι. «Στην πραγματικότητα πήρα μόνο όσα ρούχα μου άρεσαν, κι όχι αυτά που υποτίθεται πως πρέπει να φοράω. Είναι απίστευτο, αλλά η μαμά μου ούτε που έκανε έλεγχο στα πράγματά μου».

«Πάντως τα μόνα ρούχα που υποτίθεται πως πρέπει να φοράς κατά τη διάρκεια των αποστολών είναι οι κρυογονικές φόρμες» σημείωσε η Άννα. «Θα σου δώσουν από το τμήμα Αστροβιολογίας».

Η Τόρι χαζογέλασε. «Έχεις δίκιο σ' αυτό. Μπορείτε να μου δείξετε τον υπόλοιπο σταθμό; Δεν έχω δει τίποτα μέχρι στιγμής, σχεδόν έτρεξα εδώ για να αποφύγω εκείνους τους τύπους από την Εφημερίδα, Τα Νέα του Άρη».

«Α, τα άτομα της διαλεύκανσης;» είπε χαμογελώντας η Σίρλεϊ. «Δεν γνωρίζω ποιος τους είπε τι σχεδιάζει η ομάδα Εξερεύνησης του Διαστήματος, αλλά ο διοικητής Κέλσο δεν χάρηκε ιδιαίτερα. Υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να μαθευτεί, τουλάχιστον όχι ακόμη».

Φεύγοντας από το διαμέρισμα της Τόρι, η Άννα έστριψε δεξιά. «Ας σε πάμε πρώτα στα κατώτερα καταστρώματα» είπε. «Εκεί βρίσκεται όλο το ενδιαφέρον. Τα άνω καταστρώματα είναι για διάφορα επιστημονικά τμήματα, και τα δύο μεσαία είναι αυτά που αποκαλούμε Καταστρώματα Διαμονής. Είναι τα Επίπεδα Δέκα και Έντεκα.

«Εσείς πού μένετε;»

«Στο ίδιο επίπεδο με εσένα, στο Επίπεδο Έντεκα, στο Τέταρτο Τμήμα» απάντησε η Σίρλεϊ. «Εσύ είσαι στο δεύτερο τμήμα».

Κατέβηκαν ως το Επίπεδο Οκτώ με τον ανελκυστήρα, εκεί όπου βρισκόταν η Λεωφόρος Κρόνου. Η Τόρι είχε μαζί της και ένα χάρτη για να μπορεί να καταλαβαίνει πού πήγαιναν, όπως κάνουν οι τουρίστες που επισκέπτονται μια παλιά πόλη στη γη για πρώτη φορά. Όλες οι πόλεις στον Άρη είχαν χτιστεί σύμφωνα με το ίδιο σχέδιο, οπότε αν ήξερες μία τις ήξερες όλες. Ο σταθμός Desida Two ήταν διαφορετικός. Είχε το σχήμα ενός τεράστιου ιπτάμενου δίσκου με μια προεξέχουσα κορυφή, γεμάτη με κεραίες και δορυφορικούς δίσκους για να εξυπηρετούν το Παρατηρητήριο στο άνω κατάστρωμα. Οι μεγάλοι διάδρομοι που βοηθούσαν στη σύνδεση με διαφορετικές περιοχές σε