Ο Τροποσ Να Αγαπουμε Τον Κυριο (μια Πνευματικη Ιστορια Αγαπησ)

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

(μια Πνευματικη Ιστορια Αγαπησ)

Zacharias Tanee Fomum

© 1983, Z.T. Fomum

Published by

the ePublishing unit of the Book Ministry of

Christian Missionary Fellowship International

http://www.cmfionline.org

ztfbooks@cmfionline.org

Όλα τα εδάφια της Βίβλου είναι παρμένα από την Μετάφραση του Σπύρου Φίλου, εκτός αν αναφερθεί διαφορετικά στο κείμενο.

Σ’ Εσένα

Ευλογημένε Κύριε Ιησού

Εσύ Είσαι η Υπέρτατη Αγάπη Της Καρδιάς Μου

Σου Αφιερώνω Αυτό Το Βιβλίο

ΠΊΝΑΚΑς ΠΕΡΙΕΧΟΜΈΝΩΝ

Εισαγωγή

Η Αναζήτηση Του Αγαπητού

(Η ΑΓΆΠΗ ΤΗς ΜΑΡΊΑς ΜΑΓΔΑΛΗΝΉς ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΎ)

Η Πολυτέλεια Της Αγάπης

(ΤΟ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΆΣΤΑΤΟ ΧΡΊΣΜΑ)

Καλυμμένη Ευωδία

(Ο ΠΡΟΦΉΤΗς ΣΥΜΕΏΝ)

Αιωνια Και Τρυφερη Σχεση

(Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ΙΣΤΟΡΊΑ ΑΓΆΠΗς ΤΟΥ ΘΕΟΎ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΏΧ)

Συμμόρφωση Χωρίς Όρια

(Ο ΧΑΡΑΚΤΉΡΑς, Η ΔΙΑΚΟΝΊΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΎΡΙΟ ΤΟΥ ΣΤΈΦΑΝΟΥ)

Άλλα Βιβλία από τον Ίδιο Συγγραφέα

ΕΙΣΑΓΩΓΉ

Αυτό το βιβλίο, «Ο ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ», είναι το δέκατο-τρίτο βιβλίο στη «Σειρά Της Χριστιανικής Οδού.» Οι τίτλοι των βιβλίων σ’ αυτή τη σειρά είναι:

ΒΙΒΛΙΟ 01: Η Οδός της Ζωής

ΒΙΒΛΙΟ 02: Η Οδός της Υπακοής

ΒΙΒΛΙΟ 03: Η Οδός της Μαθητείας

ΒΙΒΛΙΟ 04: Η Οδός του Αγιασμού

ΒΙΒΛΙΟ 05: Η Οδός του Χριστιανικού Χαρακτήρα

ΒΙΒΛΙΟ 06: Η Οδός της Πνευματικής Δύναμης

ΒΙΒΛΙΟ 07: Η Οδός της Χριστιανικής Υπηρεσίας

ΒΙΒΛΙΟ 08: Η Οδός του Πνευματικού Πολέμου

ΒΙΒΛΙΟ 09: Η Οδός των Διωγμών

ΒΙΒΛΙΟ 10: Η Οδός της Νικηφόρας Προσευχής

ΒΙΒΛΙΟ 11: Η Οδός των Θριαμβευτών

ΒΙΒΛΙΟ 12: Η Οδός της Πνευματικής Ενθάρρυνσης

ΒΙΒΛΙΟ 13: Ο Τρόπος να Αγαπούμε Τον Κύριο

ΒΙΒΛΙΟ 14: Η Οδός της Αιώνιας Ένωσης

Το βιβλίο «Ο Τρόπος να Αγαπούμε τον Κύριο» είναι πολύ διαφορετικό από πολλά από τα βιβλία της σειράς. Δεν είναι κάποια προσπάθεια να παρουσιάσουμε τη θέση της Βίβλου πάνω σε μερικές απόψεις της Χριστιανικής Αλήθειας. Αντίθετα, είναι μία έκφραση της λαχτάρας, του πόθου – τα έντονα πνευματικά συναισθήματα της καρδιάς μου – για τον Κύριο Ιησού.

Πιστεύω ότι υπάρχουν μερικοί που λαχταρούν με ένα αυξανόμενο τρόπο τον Κύριο, και στις καρδιές των οποίων η απόδειξη της επερχόμενης σε σύντομο χρονικό διάστημα επιστροφής Του και παρουσίας, ξυπνάει, με κάθε μέρα που περνάει, μια ακόμα μεγαλύτερη επιθυμία να Τον δουν – την Ελπίδα των Αιώνων – πρόσωπο με πρόσωπο. Εξαιτίας της παρουσίας τέτοιων αγίων στην εκκλησία σήμερα, παρόλο που ο αριθμός τους είναι μικρός, τολμώ να συμμεριστώ αυτά τα συναισθήματα της καρδιάς μου με αυτό το τρόπο.

Αποστέλλω αυτό το βιβλίο με την προσευχή ότι πολλές καρδιές θα αγγιχτούν ώστε να εκζητήσουν τον Αγαπητό, και τέτοιου είδους αναζητητές να προσευχηθούν για μένα, έτσι ώστε ο Κύριος να μου δώσει τη μία και μοναδική επιθυμία της καρδιάς μου – να Τον γνωρίσω και να Τον κοιτάξω πρόσωπο με πρόσωπο.

Yaounde, May, 1983

Zacharias TANEE FOMUM

B.P. 6090, Yaounde,

CAMEROON.

ΜΈΡΟς ΠΡΏΤΟ

Η ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΎ

(Η ΑΓΆΠΗ ΤΗς ΜΑΡΊΑς ΜΑΓΔΑΛΗΝΉς ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΎ)

Kαι την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, η Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται το πρωί στο μνήμα, ενώ ακόμα ήταν σκοτάδι, και βλέπει την πέτρα σηκωμένη από το μνήμα. Τρέχει λοιπόν, και έρχεται στον Σίμωνα Πέτρο, και στον άλλον μαθητή, τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς, και τους λέει: Σήκωσαν τον Κύριο από το μνήμα, και δεν ξέρουμε που τον έβαλαν. Βγήκε, λοιπόν, έξω ο Πέτρος και ο άλλος μαθητής, και έρχονταν στο μνήμα. Έτρεχαν δε και οι δύο μαζί, και ο άλλος μαθητής έτρεξε ταχύτερα μπροστά από τον Πέτρο, και ήρθε πρώτος στο μνήμα, και αφού έσκυψε προς τα μέσα, βλέπει να κείτονται τα σάβανα καταγής, όμως, δεν μπήκε μέσα. Έρχεται, λοιπόν, ο Σίμωνας Πέτρος ακολουθώντας τον, και μπήκε μέσα στο μνήμα, και κοιτάζει τα σάβανα να κείτονται καταγής, και το σουδάριο, που ήταν επάνω στο κεφάλι του, να μη κείτεται μαζί με τα σάβανα, αλλά τυλιγμένο χωριστά σε ένα μέρος. Τότε, λοιπόν, μπήκε μέσα και ο άλλος μαθητής, που είχε έρθει πρώτος στο μνήμα, και είδε, και πίστεψε, επειδή, δεν καταλάβαιναν ακόμα τη γραφή, ότι αυτός πρέπει να αναστηθεί από τους νεκρούς. Οι μαθητές, λοιπόν, αναχώρησαν ξανά στα δικά τους. Η δε Μαρία στεκόταν έξω, κοντά στο μνήμα, κλαίγοντας, ενώ, λοιπόν, έκλαιγε, έσκυψε στο μνημείο, και βλέπει δύο αγγέλους λευκοντυμένους, καθισμένους, ένα κοντά στο κεφάλι, και έναν κοντά στα πόδα, εκεί όπου είχε τοποθετηθεί το σώμα του Ιησού. Και εκείνοι λένε σ’ αυτήν: Γυναίκα, γιατί κλαις; Λέει σ’ αυτούς: Επειδή, σήκωσαν τον Κύριο μου, και δεν ξέρω που τον έβαλαν. Και αφού είπε αυτά, στράφηκε προς τα πίσω, και βλέπει τον Ιησού να στέκεται, και δεν ήξερε ότι είναι ο Ιησούς. Ο Ιησούς λέει σ’ αυτήν: Γυναίκα, γιατί κλαις; Ποιόν ζητάς; Εκείνη, νομίζοντας ότι είναι ο κηπουρός, λέει σ’ αυτόν: Κύριε, αν εσύ τον σήκωσες, πες μου, που τον έβαλες, και εγώ θα τον σηκώσω. Ο Ιησούς λέει σ’ αυτήν: Μαρία. Εκείνη, αφού στράφηκε, λέει σ’ αυτόν: Ραββουνί! (που σημαίνει: Δάσκαλε). Ο Ιησούς λέει σ’ αυτήν: Μη με αγγίζεις, επειδή, δεν ανέβηκα ακόμα προς τον Πατέρα μου, αλλά πήγαινε στους αδελφούς μου, και πες τους: Ανεβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας, και Θεό μου και Θεό σας. Η Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται και αναγγέλλει στους μαθητές ότι είδε τον Κύριο, και ότι της είπε αυτά. (Ιωάννης 20:1-18)

Η ΤΈΛΕΙΑ ΑΓΆΠΗ ΈΞΩ ΔΙΏΧΝΕΙ ΤΟ ΦΌΒΟ

Η αγάπη της Μαρίας της Μαγδαληνής για τον Ιησού ήταν μία τέλεια αγάπη. Έδιωξε τον φόβο της. Πήγε στο τάφο νωρίς το πρωί. Ήταν ακόμα σκοτάδι. Πολλοί άνθρωποι θα φοβόνταν να βγουν έξω τόσο νωρίς. Πιθανόν αυτή η έξοδος να περιείχε κινδύνους – ίσως κλέφτες, ή άλλους κινδύνους. Ήταν επίσης και η τεράστια πέτρα που έκλεινε την είσοδο του τάφου. Όμως όλες αυτές οι δυσκολίες δεν την φόβισαν ούτε την αποθάρρυναν. Αγαπούσε βαθιά τον Ιησού, και αυτή η αγάπη της αφαίρεσε όλους τους φόβους της. Ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει το σκοτάδι, τους ληστές, τα πάντα και οτιδήποτε, αν θα μπορούσε μόνο να πάει και να δει τον Ιησού. Οι άλλοι κοιμόντουσαν ακόμα. Απολάμβαναν τον ύπνο τους κάτω από τις ζεστές τους κουβέρτες, σε ένα όμορφο βαθύ ύπνο που έρχεται λίγο πριν το ξημέρωμα. Ανάμεσα σ’ αυτούς που κοιμόνταν ήταν και μερικοί μαθητές. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ακόμα και σήμερα. Προσκυνούν στον ναό του ύπνου. Δεν αγαπούν τον Ιησού. Η Μαρία η Μαγδαληνή Τον αγαπούσε όμως. Ήρθε νωρίς στον τάφο, ενώ ήταν ακόμα σκοτάδι (Ιωάννης 20:1).

ΜΙΑ ΑΓΆΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΘΕΊ ΜΕ ΤΊΠΟΤΑ ΆΛΛΟ

Η Μαρία η Μαγδαληνή είδε ότι έχουν πάρει τον Κύριο από τον τάφο. Πόνεσε η καρδιά της, γιατί για κείνη, παρόλο που ήταν νεκρός, εξακολουθούσε να είναι ο Κύριος. Πιθανόν, να γνώριζε και να είχε πιστέψει όλα εκείνα που τους είχε πει για την ανάσταση Του, στα οποία ο Πέτρος και ο Ιωάννης ήταν ακόμα τυφλωμένοι (Ιωάννης 20:9). Έτρεξε και το είπε στον Πέτρο και τον Ιωάννη, και εκείνοι οι δύο πήγαν στον τάφο και μέσα στον τάφο, είδαν τα λινά και τα σάβανα, και πίστεψαν ότι ήταν ζωντανός. Αυτό τους ικανοποίησε. Τα σάβανα, το σουδάρι και τα λινά τους ικανοποίησαν, το γεγονός και οι αποδείξεις της ανάστασης τους ικανοποίησαν με ένα κρύο και απρόσωπο τρόπο. Φαίνεται ότι ανήκαν στο είδος εκείνο των ανθρώπων που ικανοποιούνται με πράγματα.

Πολλά από τα παιδιά του Θεού είναι σαν κι αυτούς. Ικανοποιούνται με ιδέες και γεγονότα όσον αφορά τον Ιησού. Ικανοποιούνται με τα χαρίσματα Του, ικανοποιούνται όταν χρησιμοποιούν την δύναμη Του και την βλέπουν να εργάζεται. Οι ζωές τους είναι τόσο γεμάτες με πράγματα και εμπειρίες που δεν υπάρχει πια επιθυμία για τον ίδιο τον Κύριο. Δεν τον λαχταράνε, δεν τους λείπει. Τα χαρίσματα έχουν πάρει τη θέση Εκείνου που τα χάρισε. Τι λυπηρό! Τι τραγικό! Αγαπητέ μου αδελφέ και αδελφή, μήπως είσαι κι εσύ έτσι; Έχεις εγκαταλείψει την Ουσία και έχεις εστιάσει όλη σου την προσοχή στη σκιά; Οι σκιές και τα δευτερεύοντα πράγματα δεν μπορούν να σε ικανοποιήσουν για πολύ. Ο Ιησούς μπορεί. Ο Ιησούς το κάνει.

Διαβάζουμε ότι ο Πέτρος και ο Ιωάννης γύρισαν πίσω στα σπίτια τους (Ιωάννης 20:10). Είχαν άλλες ασχολίες. Μπορεί να ήταν οι οικογένειες τους, οι φίλοι