De Raadselachtige Moordenaar

Noot van de auteur

Dit boek is ontsproten aan mijn fantasie.

Iedere verwijzing naar waargebeurde feiten en/of bestaande personen die in dit boek voorkomen, berust op louter toeval.

Inhoudsopgave

Amalfikust, 17 mei 2012

18 mei

Milaan, april 2010

Amalfikust, 18 mei 2012

19 mei

20 mei

21 mei

Rome, 23 mei

Rome, begraafplaats van Prima Porta, 23u00

24 mei

25 mei

26 mei

27 mei

28 mei, Politiecommissariaat

08.00 uur ‘s ochtends

Amalfikust, 2 juni 2012

Amalfikust, 17 mei 2012

Het was intussen avond geworden en de straatlantaarns verlichtten de lange, smalle straatjes, die elk dorpje langs de kuststrook perfect met elkaar verbonden.

De zon, die gewoonlijk na de middag achter de bergen verdween en slechts de volgende ochtend opnieuw tevoorschijn kwam, deed de namiddag baden in onbeschrijflijke kleuren en tinten, te prachtig voor woorden.

Tegen de balustrade van zijn terras geleund, bewonderde commissaris Germano dit kleurenspektakel.

Hij was voor een paar dagen in de buurt van Cetara met zijn familie voor een korte vakantie.

Samen met zijn vrouw Arianna had hij een paar maanden geleden dit appartement gekocht, toen ze tijdens een wandeling in een van de vele dorpen in de buurt het bordje Te koop opmerkten, dat hen nieuwsgierig had gemaakt.

Het appartement bevond zich op de tweede en laatste verdieping van een pand dat waarschijnlijk kort voor de tweede wereldoorlog was gebouwd. Aangezien het gebouw aan renovatie toe was, waren ze erin geslaagd een goede prijs te onderhandelen en Germano, zonder iemand iets te vertellen, fantaseerde al hoe heerlijk het zou zijn om daar te wonen wanneer hij met pensioen zou gaan.

Voorlopig moest hij zich tevreden stellen met een paar weekends, die toch steeds speciaal waren en die hij weekends met zicht op zee was gaan noemen.

Het knorren van zijn maag herinnerde hem eraan dat de pasta met verse vis, die hij die ochtend zelf had uitgekozen, dreigde over te koken.

Hij was bezig de tafel te dekken, waarbij hij zich liet helpen door zijn zoontje Luca, toen hij de voordeur hoorde dichtslaan.

Ik ben thuis!

Dat werd tijd, Arianna, de pasta is zo klaar, heb je gevonden wat je zocht?

Helemaal niet, het badpak dat ik gisteren heb gezien, was al verkocht, maar ik heb er een gevonden dat nog mooier is.

Laat eens zien.

Hier is het.

Arianna haalde het badpak uit het plastic zakje en hield het voor om het aan haar man te laten zien alsof ze het aanhad. Germano moest er bijna om lachen, maar om het enthousiasme van zijn vrouw niet te temperen, deed hij alsof hij het mooi vond.

Ze waren nog maar net aan tafel gegaan, met uitzondering van de tweeling die in de slaapkamer van de ouders in een diepe slaap verwikkeld was, toen er een telefoon begon te rinkelen. Het kon die van de commissaris niet zijn, want hij zette zijn telefoon nooit aan tijdens de vakantie. Het gerinkel kon dus enkel afkomstig zijn uit de handtas van zijn vrouw, die ergens in het salon was weggelegd.

Dat zal zeker mijn nichtje zijn, ze had gezegd dat ze mij zou bellen.

Haast je maar wat, anders wordt je pasta koud.

Geef me één minuut. Ja, hallo?

Na enkele ogenblikken begon Germano te eten, aangezien hij zijn vrouw niet langer hoorde praten en veronderstelde dat het gesprek al was afgerond. Arianna kwam echter na een paar minuten de keuken terug binnen met de mobiele telefoon in de hand en wijd opengesperde ogen.

Het is voor jou, Vincent.

De commissaris bracht een beetje ongelovig de telefoon naar zijn oor.

Met Germano.

Dag Vincent, het is Gianna.

Hé Gianna, dat is lang geleden. Maar hoe...?

Ja, sorry, ik heb het nummer van Arianna al heel lang. Er is iets verschrikkelijks gebeurd.

Wat is er aan de hand?

Papa is twee uur geleden overleden.

Verdomme nog aan toe.

Ik heb hem in de wijngaard gevonden, een hartstilstand of iets dergelijks.

Ik ben momenteel buiten Rome voor een korte vakantie. Wat een vreselijk nieuws.

We hebben hem niet gezien voor de lunch en dus zijn we hem rond vier uur in de namiddag gaan zoeken. Ik ben naar de wijngaard gegaan en daar heb ik hem gevonden.

Ik begrijp het, probeer kalm te blijven, ook al snap ik dat dat moeilijk is.

Ik heb al met je collega van het commissariaat gesproken, De Giri... De Giari...

Di Girolamo.

Ja, dat was zijn naam. De ambulance is ook gekomen, maar zij hebben slechts zijn dood kunnen vaststellen. Het was vreselijk om hem daar zo op de grond te zien liggen, Vincent.

Wat een afschuwelijke gebeurtenis. Zodra we terug zijn, kom ik bij je langs.

Daar reken ik op. Ik ga je laten, ik heb je al teveel last bezorgd.

Helemaal niet! Mijn innige deelneming en we zien elkaar snel.

Tot snel, Vincent.

Toen hij de telefoon ophing, stond zijn vrouw hem onderzoekend aan te kijken, Germano besloot om de verwarring op te helderen.

Wat een tragisch nieuws.

Wat voor tragisch nieuws, Vincent?

Hoezo? Hebben jullie niets gezegd aan de telefoon?

Ze zei dat ze met jou wilde praten, dat er iets afschuwelijks was gebeurd, daarom heb ik niet...

De vader van Gianna is dood, ze heeft hem midden in de wijngaard gevonden, een hartstilstand.

Mijn God! Wanneer vindt de begrafenis plaats?

Dat ben ik haar vergeten te vragen. Maar ze heeft gezegd dat ze ook naar het commissariaat heeft gebeld, ze zou met Di Girolamo hebben gesproken. Misschien kan ik het aan hem vragen, ik bel hem onmiddellijk op.

De pasta werd voor de helft in hun bord achtergelaten, hoewel dat Germano nu niet zoveel meer kon schelen. Hij ging naar het salon, waar hij met de vaste telefoon, die hij net de dag voordien had laten installeren, naar het kantoor belde.

Politiecommissariaat.

Met Germano.

Dag commissaris, met Venditti.

Dag Marco, hoe gaat het ermee? Kan ik met Di Girolamo spreken?

Ik verbind u onmiddellijk door, prettige dag nog.

Dag, tot snel.

De inspecteur antwoordde bijna onmiddellijk.

Di Girolamo.

Met Germano.

Hallo, alles goed, commissaris?

Met mij wel, maar een paar minuten geleden werd ik door Gianna Venturi opgebeld, ik heb vernomen dat Franco, haar vader, gestorven is. Ik ben haar echter vergeten te vragen wanneer de begrafenis plaatsvindt, ze zei dat ze met jou had gesproken, daarom dacht ik...

Daar hebt u goed aan gedaan, helaas weten wij ook niet wanneer de begrafenis zal plaatsvinden, ik zal proberen erachter te komen en dan laat ik het u wel weten.

Bedankt.

Geen dank, tot snel.

Geen nieuws?

Nee, Arianna, helaas weten ze op kantoor ook niets. Ze zullen zich informeren en laten ons iets weten.

Wat verschrikkelijk. Ik bedoel, je vader dood terugvinden.

Dat moet een hele schok geweest zijn, ik wil Angelo bellen en hem vragen of hij naar het huis van Gianna zou kunnen gaan, misschien heeft ze iets nodig.

Vincent, wacht tenminste tot de begrafenis voorbij is, misschien heeft ze nu iets anders nodig dan een hoop politiemensen in haar huis.

Misschien heb je gelijk, maar.... De commissaris kon zijn zin niet afmaken en werd onderbroken door het gerinkel van de telefoon."

Hallo.

Met Di Girolamo, commissaris.

Zeg het maar.

De begrafenis is overmorgen, om tien uur ’s ochtends in de kerk vlakbij het commissariaat.

Goed, nog een vraagje.

Vraagt u maar.

Hoe komt het dat jullie op de hoogte waren van de dood van Franco Venturi? Hebben de mensen van de ambulance soms iets gevonden en naar jullie gebeld?

"Eigenlijk heeft uw vriendin onmiddellijk naar ons gebeld, het was Venditti