Niebłahe igraszki

Lato na sztokholmskich szkierach. 18-letnia Lydia i 22-letni Arvid spotykają się na potajemnych schadzkach w świetle księżyca, łączy ich gorące uczucie. Społeczne uwarunkowania końca XIX wieku nie pozwalają im jednak stanąć na ślubnym kobiercu. Ich drogi się rozchodzą. Mija dziesięć lat. Arvid robi karierę jako dziennikarz, jest recenzentem muzycznym. I właśnie podczas przedstawienia w operze, które ma zrecenzować, spotyka przypadkiem Lydię. Dawna namiętność wybucha ze zdwojoną siłą. Nie powtórzą się już jednak romantyczne schadzki pod gwiazdami. Arvid jest ojcem rodziny, Lydia z naiwnej panienki przekształciła się w kobietę, która czasami wydaje mu się obca. Czy mimo to mają szansę?

„Niebłahe igraszki” to historia skomplikowanej miłości, przekonującej psychologicznym prawdopodobieństwem także dlatego, że kryją się za nią prawdziwe wydarzenia. Kiedy Söderberg opublikował „Młodość Martina Bircka”, napisała do niego zachwycona czytelniczka, Maria von Platen. Söderberg się w niej zakochał i nawiązali romans, który zakończył się gwałtownym zerwaniem. Ten romans stał się inspiracją do powstania dwóch dzieł: „Niebłahych igraszek” i dramatu „Gertruda”.

Współczesnego czytelnika uderzy też, że mimo zmian zachodzących na świecie – dziennikarze gazety, w której pracuje Arvid, muszą czekać dwa dni na artykuł z francuskiej gazety, dziś dotarłby do nich w sekundę – nasze problemy uczuciowe pozostały dokładnie takie same, jak przed stu laty.

Wielbiciele Söderberga odnajdą w „Niebłahych igraszkach” też to wszystko, co charakteryzuje jego twórczość: wysmakowany, piękny język, obraz Sztokholmu przełomu XIX i XX wieku, przenikliwe spojrzenie na sprawy społeczne i naturę człowieka.
„Niebłahe igraszki” – do dziś uchodzące w Szwecji za najlepszą powieść miłosną – zostały przełożone na dwanaście języków. W 2001 r. doczekały się wydania w Stanach Zjednoczonych, gdzie trafia niewiele szwedzkich tytułów.