Młodość Martina Bircka

Od tłumacza: Kiedy miałem piętnaście lat, zrozumiałem, że Bóg nie istnieje. I pojawiło się pytanie: dlaczego tak oczywista prawda nie dociera do dorosłych, dlaczego z pełną powagą opowiadają mi absurdalne historie, dlaczego zmuszają do chodzenia na lekcje religii i do kościoła? I jak to może być, że ja, nastolatek, wiem więcej od nich. Odpowiedzi zacząłem szukać w książkach. Niestety, wówczas nie mogłem przeczytać „Młodości Martina Bircka” Hjalmara Söderberga, gdyż nie była przetłumaczona na polski, a dowiedziałbym się z niej, że sto lat wcześniej inny nastolatek stanął przed dokładnie tymi samymi dylematami. Sięgnąłem po tę powieść, dopiero studiując filologię szwedzką, i po lekturze pomyślałem sobie „No właśnie!”. Teraz, kiedy ktoś mnie pyta, jak utraciłem wiarę, mówię mu: „Przeczytaj ‘Młodość Martina Bircka’, tam jest to opisane”.
Dla mnie ten aspekt książki okazał się najważniejszy, ale opowiada ona nie tylko o kształtowaniu się ateistycznego światopoglądu: to powieść o urokach i niepokojach dzieciństwa, o marzeniach młodości i realiach dorosłego życia, o miłości i erotyce, o ludzkim przemijaniu.

Klasyczne wydanie ukazało się nakładem wydawnictwa Santorski (obecnie Czarna Owca) w 2005 roku. Objętość około 31 000 słów.