Ερευνώντας την αλήθεια 2

ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΙΙ

Πρώτη έκδοση: 2014

Επιμέλεια έκδοσης:

Εκδόσεις IMPRESS

Λαβυρίνθου Κρήτης 30

Τ.Κ. 17342 - Άγιος Δημήτριος, Αθήνα

Τηλ: 210 4116695

www.impress.com.gr

smashwords edition

Διεύθυνση Συγγραφέα

ΜΑΡΚΟΣ Δ. ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ

17 Νοεμβρίου 60

Τ.Κ. 17455 – Άλιμος, Αθήνα

Τηλ: 210-9889716

email: m.d.synodinos@windowslive.com

ΜΑΡΚΟΣ Δ. ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ

ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΙΙ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Εκδόσεις IMPRESS

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Μ. Συνοδινός κατάγεται από την Αμοργό των Κυκλάδων. Ο πατέρας του ήταν καπετάνιος και η μητέρα μαία. Από μικρό παιδί αγαπούσε την θάλασσα και ενθουσιαζότανε να μπαίνει στου πατέρα του το καΐκι αραγμένο στην Αιγιάλη Αμοργού λόγω του Β' παγκόσμιου πολέμου. Μέσα του κατοίκησε η αγάπη για την θάλασσα εμπρός τα μάτια του απλωμένη γαλάζια και απέραντη. Γρήγορα όμως έχασε τη μητέρα και λίγο αργότερα τον πατέρα του.

Οι επιδιώξεις και το όνειρό του ήταν να σπουδάσει φιλοσοφία. Δυστυχώς δεν γινότανε και έκανε στροφή από την ψυχική αναζήτηση του και γίνηκε μηχανικός Εμπορικού Ναυτικού, μπαίνοντας μέσα στην πελώρια ναυτοπολιτεία που τότε αριθμούσε 4.500-5.000 πλοία που αυλάκωναν τους θαλάσσιους δρόμους ανά τον κόσμο.

Προχώρησε ανεβαίνοντας την κλίμακα της ιεραρχίας των μηχανικών, φτάνοντας στον βαθμό του Α' μηχανικού Εμπορικού ναυτικού, όπου έμεινε 10 χρόνια. Μετά τον κάλεσαν στο ναυτικό γραφείο για Αρχιμηχανικό όπου και εργάσθηκε 24 χρόνια, επιβλέποντας πλοία και ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο.

Φανερώθηκε στα γράμματα το 1986, με ένα έπος, 373 σελίδων που αιφνιδίασε τον κόσμο των γραμμάτων. Αυτό το έργο είναι μεγαλύτερο από την Οδύσσεια και κατά τι μικρότερο από την Ιλιάδα. Μετά το ταλέντο του ελευθερώθηκε, έγραψε κι άλλα επικά έργα που μοιάζουν να παρουσιάζουν προορατικές πραγματικότητες. Εκτός της επικής ποίησης έχει μυθιστορήματα, ανθολογίες διηγήματα που αποκλίνουν όλα σε φιλοσοφικό στοχασμό με μια κεντρική πορεία στην ερώτηση "που πορεύεται η ανθρωπότητα και πατρίδα μας μαζί;''

Το παρόν έργο αναγνώστες ερευνά το ''τίνος αιτίου ένεκεν'' αυτή η φοβερή παρακμή και γιατί; Στο γνώθι Σαυτόν, τριγυρίζει η πλοκή του έργου ''ως αεί ζητούμενον και αεί απορούμενον'' όπως αναφέρει ο κορυφαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης από τα Στάγιρα της Χαλκιδικής. Συνεργάζεται με περιοδικά και εφημερίδας.

Ο Μ. Συνοδινός είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς, της Ακαδημίας TRINACRIA της Μεσσήνης της Σικελίας, Ιδρυτικό μέλος του Αριστοτελικού ομίλου Αθηνών με εβδομαδιαία μαθήματα από τον φιλόσοφο και δημιουργό του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών, ναύαρχο (ε.α) Αριστείδη Παπανδρέου. Αρκετές βραβεύσεις στολίζουν το γραφείο του. Παρακολουθεί επί πολλά έτη φιλοσοφία-Ψυχολογία στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο με πανεπιστημιακούς καθηγητές, τον κόσμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία, από την Διδάκτορα Π. Γρηγοράκου καθώς και Αρχαία, Ελληνική γραμματεία, που για 2550 χρόνια στέκει αναντικατάστατη.

ΈΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

(2013) Γνώθι σε αυτόν, Impress

(2012) Σκόρπια της ζωής φερμένα,

(2011) Αλαργινός περίπλους, Ίαμβος

(2011) Η μοίρα της μεγάλης προόδου, Ίαμβος

(2008) Τρομαγμένη πόλη, Ίαμβος

(2006) Φιλοσοφία στη σκιά του πολέμου, Impress

(2005) Ποίηση από το απέραντο πέλαγος, Impress

(2004) Στο σκαλοπάτι του αγνώστου, Impress

(2003) Μούσα του καιρού μας ΙΙ, Τοπάλη

(2001) Στον κύκλο της αλήθειας, Ιδιωτική Έκδοση

(1998) Ολύμπιοι θεοί, μούσες, άνθρωποι, Φαίδρος

(1995) Ύμνος στη λευτεριά, Ιδιωτική Έκδοση

(1994) Μούσα του καιρού μας, Θουκυδίδης

(1993) Η ρεματιά, Ιδιωτική Έκδοση

(1989) Ημέρα και νύχτα, Φιλιππότη

(1987) Άνοιξη η μεγάλη ελπίδα, Ιδιωτική Έκδοση

(1986) Ο λυράρης βασιλιάς, Ιδιωτική Έκδοση

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Έχει λεχθεί (και είναι ορθό) ότι η λέξη φιλοσοφία είναι πολύ δημοφιλής, όχι όμως και η ίδια η φιλοσοφία ως προς την ουσία της. Η φιλοσοφία μάς ασκεί έλξη γενικά, όχι όμως και ειδικά. Την σεβόμαστε, αλλά δεν επιχειρούμε να την αγγίξουμε, γιατί την θεωρούμε κουραστική και στριφνή. Έτσι, οι εραστές της φιλοσοφίας είναι ολίγοι και ελάχιστοι οι κατακτητές της. Υπάρχουν πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, οι οποίοι ουδ' επ' ελάχιστον ασχολήθηκαν με την φιλοσοφία, έτσι δε δεν έχουν αγγίξει ή ψηλαφήσει αυτή την ειδική και πολλαπλώς χρήσιμη πνευματική περιουσία της ανθρωπότητας, με την οποία προικοδοτήθηκε από ολίγα δημιουργικά τέκνα της, όπως σημείωνε ο Έγελος. Οι πολλοί αδιαφορούν πεισματικά διά την έλλογη περιγραφή και μελέτη του ιλιγγιώδους συμβαίνοντος, για την περιγραφή των εσχάτων προβλημάτων της υπάρξεως και για την απάντηση στα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτά. Δεν θέλουν την επιστροφή στην πρωτινή πηγή του ριζικού θαυμασμού και απομακρύνονται από αυτά σταθερά. Συνακόλουθη η πνευματική έκπτωση της εποχής μας, η οποία στρέφεται προς το χυδαίο, το κοινό, το δήθεν νέο που γρήγορα παλιώνει, το κατασκευασμένο και όχι το εμπνευσμένο. Η αναζήτηση της αλήθειας αποφεύγεται. Αταλαίπωρος τοις πολλοίς η ζήτησις της αληθείας και εις τα ετοίμα μάλλον τρέπονται. Θουκυδίδης, Α, 20,20. Αλλά, ακόμη και αν κάποιος θέλει να τους μιλήσει για την αλήθεια, αυτοί δεν ακούνε: «λέγει αυτώ ο Πιλάτος, τι εστίν αλήθεια; Και τούτο ειπών πάλιν εξήλθεν προς τους Ιουδαίους... Κατά Ιωάννη, ΙΗ,38. Δεν περίμενε την απάντηση του Ιησού. Η εποχή της προχωρημένης τεχνολογίας θεωρεί ότι επιτρέπει την καθολική κυριαρχία, κάνοντας πράξη τη ρήση του Ναπολέοντα «Η πολιτική είναι το πεπρωμένο, άρα λένε η φιλοσοφία είναι άχρηστη. Ωστόσο, ο άνθρωπος κινείται ακόμη στο ηλιακό σύστημα και δεν μπορεί να εισδύσει στο κοσμικό διάστημα. Αυτό είναι ένα όριο ή μία ποινή και καταδίκη. Ποιος θ' απαντήσει στο ερώτημα τίνος έργο είναι το όριο αυτό, αν όχι η φιλοσοφία; Ναι, έχουμε υψηλή τεχνολογία, τόσο υψηλή, που η καταστροφή της ανθρωπότητας έχει εισέλθει στον ορίζοντα της δυνατότητας. Ποιος θα απαντήσει στο ερώτημα γιατί ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κακός, αν όχι η φιλοσοφία; «Και είπεν Κύριος...ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου κακός εστίν εκ νηπιότητος αυτού... (ΓΕΝ. Η,20,21). Ακόμη και αν ο κόσμος χαθεί, η φιλοσοφία έχει βοηθήσει τον άνθρωπο να χαθεί με αξιοπρέπεια. Στο δρόμο της φιλοσοφίας, στο δρόμο δηλαδή ολόκληρης της αλήθειας, που ο κόσμος δεν την θέλει, στον δρόμο του κοινωνικού και πνευματικού ταραξία, εδώ και χρόνια, περνοδιαβαίνει ο γνωστός λογοτέχνης Μάρκος Συνοδινός, εκλεκτό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, ιδρυτικό μέλος του Αριστοτελικού Ομίλου Αθηνών και της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς. Ξεχωρίζει ο Μάρκος Συνοδινός στη λογοτεχνία, όπως στους σιτοβολώνες ξεχωρίζουν κάποια στάχυα, που είναι ψηλότερα από τα άλλα. Πριν λίγο χρόνο από τις εκδόσεις Impress, κυκλοφόρησε το βιβλίο του ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ - ΤΟ ΑΕΙ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΙ ΑΠΟΡΟΥΜΕΝΟΝ. Πρόκειται για ένα πόνημα μικρό (116 σελίδων), αλλά μεστό περιεχομένου και άριστο ως προς τη δομή του. Έκδίδεται τώρα και δημοσιεύται το δεύτερο μέρος της εργασίας αυτής. Και αυτό είναι ολιγοσέλιδο, αλλά ύψιστης αξίας.

Στόχος και σκοπός του συγγραφέα είναι να βοηθηθούν οι νέοι στην αληθινή γνώση και στην αναχαίτιση του κατήφορου που από χρόνια έχει ξεκινήσει. Σ΄αυτό θα βοηθήσει η Ελληνική Σκέψη, η Σκέψη (κυρίως η φιλοσοφική) των μεγάλων προγόνων μας. Οι φιλοσοφικές σκέψεις και οι προτάσεις ζωής του Μάρκου Συνοδινού δίνονται μέσα από συνεχόμενους διαλόγους μιας σοφής γυναίκας, της Υπατίας, και ενός απλού άνδρα, του Βασιλείου, ο οποίος, όμως, θέλει να μάθει, διψάει για γνώση. Το όνομα του Βασιλείου μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί, όμως, και να το διάλεξε ο συγγραφέας από τον Μ. Βασίλειο, ο οποίος στο μνημιώδες έργο του «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΟΠΩΣ ΑΝ ΕΞ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΩΦΕΛΟΙΝΤΟ ΛΟΓΩΝ , προέτρεπε τους νέους να ασχοληθούν με την αρχαία Ελληνική Σκέψη και μάλιστα σε εποχή διωγμού της Ελληνικής Παιδείας. Το όνομα της Υπατίας είναι σημαδιακό. Είναι το όνομα της μεγάλης επιστήμονος της Αλεξάνδρειας, την οποία σκότωσαν και διαμέλισαν τον 4ο μ.Χ. αιώνα φανατικοί Χριστιανοί. Τα ονόματα δεν είναι ποτέ τυχαία, σημαίνουν κάτι: <<Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις>>, εδίδαξε ο Επίκτητος. Ο Βασίλειος μεταφέρει και υποβάλλει απλά ερωτήματα στην Υπατία, η οποία προσπαθεί όχι μόνον να απαντήσει σε αυτά, αλλά και να εισαγάγει τον Βασίλειο βαθμηδόν στη φιλοσοφική σκέψη, η οποία οδηγεί σε όλη την αλήθεια. Η Υπατία του συγγραφέα Μάρκου Συνοδινού οδηγεί με ασφάλεια τον απλό Βασίλειο, αλλά και κάθε νέο, που θέλει να σκέπτεται στον Μέγα Ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς, στο αέτωμα του οποίου υπήρχε η επιγραφή γνώθι σαυτόν και μία άλλη εξ ίσου σοβαρή : «ο μη έχων αγνάς τας χείρας του μη προσελθέτω, δηλαδή ο έμπλεως υπό παθών, ψεύδους και υποκρισίας αυτού του κόσμου δεν έχει θέση στο εσωτερικό του Ναού, διότι σε αυτόν βασιλεύει η Θεία και απόλυτη αλήθεια. Η Υπατία του βιβλίου αυτού ομοιάζει τα μάλα με την ωσεί υπεράνθρωπον ιέρειεα των Δελφών Θεμιστόκλεια, από το εσωτερικό της οποίας ομιλούσε ο κόσμος όλος. Η Ιέρεια που κατόρθωνε να μεταδίδει καταπληκτικά συναισθήματα σε κάθε συνομιλητή της και να τον κάνει να φυλλομετρά τις σελίδες του Σύμπαντος ως βιβλίου. Η Θεμιστόκλεια τέτοια αξία και πνευματικότητα είχε που έκανε τον Διογένη Λαέρτιο να πιστεύει (V III,21) ότι ο Πυθαγόρας, τα δόγματά του έλαβε παρ' αυτής. Η αλήθεια, βέβαια, είναι αντίστροφη.

Στο τέλος του δεύτερου μέρους του βιβλίου, που τώρα εκδίδεται, εισέρχεται και τρίτο πρόσωπο. Είναι η Ειρήνη, μια χαροκαμένη μάνα, καθ' όλα ειρηνοποιός, απλή και ανθρώπινη, η παρουσία της οποίας δίνει το έναυσμα στη συζήτηση και στον διάλογο των τριών προσώπων (Υπατίας, Βασιλείου, Ειρήνης) για τον θάνατο, για τον φόβο του θανάτου και το επέκεινα. Το πρόβλημα αυτό είναι θεμελιακό, τέθηκε από τον άνθρωπο, αφ' ότου έγινε σκεπτόμενο-πνευματικό ον. Αν και ακόμη παραμένει άλυτο, η φιλοσοφία μας βοηθάει, αν όχι να το ξεπεράσουμε, τουλάχιστον να το αντιμετωπίζουμε αξιόπρεπα. Δοξασίες, θέσεις, απόψεις, ενστάσεις, απορίες, αναπάντητα ερωτήματα, τίθενται, υπάρχουν και θα υπάρχουν, παράλληλα, υπάλληλα, αναπλεκόμενα πάντοτε. Ο Σωκράτης στο τέλος της απολογίας του θέτει το πρόβλημα: <<Αλλά γαρ ήδη ώρα απιέναι, εμοί μεν αποθανουμένω, υμίν δε βιωσομένοις, οπότεροι δε ημών έρχονται απ' άμεινον πράγμα άδηλον παντί, πλην ή τω θεώ>>. Την ίδια απορία έχει και ο Πλάτωνας: <<Τις δ΄οίδεν, ει το ζην μεν εστί κατθανείν, το δε κατθανείν δε ζην κάτω νομίζεται;>> (Πλάτωνος, Φαίδων). Ο Επίκουρος διδάσκει ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο, γιατί δεν υπάρχει: Όταν εμείς υπάρχουμε, δεν υπάρχει ο θάνατος και όταν αυτός υπάρχει, δεν υπάρχουμε εμείς. Οι διάφορες θρησκείες έχουν τις δικές τους θέσεις ή δόγματα για τον θάνατο, όχι πάντα χωρίς σκοπό, γιατί ο φόβος του θανάτου του ανθρώπου είναι και παραμένει ο βασικός πυλώνας της υποστάσεως των θρησκειών. Υπάρχουν και πολλοί σημαντικοί άνθρωποι οι οποίοι περιφρονούν τον θάνατο, τον επιδιώκουν και τον φέρουν μόνοι τους, αυτοκτονούντες (Εμπεδοκλής, Ζήνων, Κάτων, Περικλής Γιαννόπουλος, Κώστας Καρυωτάκης, Ιωάννης Συκουτρής, Λιαντίνης κ.α.). Ο συγγραφέας Μάρκος Συνοδινός κατορθώνει αυτό που επιδιώκει, δηλαδή με λέξεις και εκφράσεις να εκφράσει επακριβώς πράγματα δυσχερή και δυσνόητα. Λέμε ότι καμμία λέξη δεν μπορεί να αναπαραστήσει πλήρως και σαφώς την πραγματικότητα. Πόσοι εκ των φιλοσόφων δεν εδοκίμασαν αδυναμία να εκφράσουν πλήρως με λέξεις τον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο; Τόσο το υποκειμενικό, όσο και το υπο προσδιορισμόν αντικείμενο, βρίσκονται σε αδιάκοπη μεταβολή εν τω <<γίγνεσθαι>>. Διά του λόγου επιδιώκεται να καθοριστεί το <<είναι>> εν τω <<γίγνεσθαι>>, το οποίο αυτό καθ' ευατό αποτελεί αντιλογία. Αιτία όλων αυτών η γλώσσα., δηλαδή το μέσον το οποίο μεταχειρίζεται ο άνθρωπος προς εκδήλωση των σκέψεών του, το οποίο, όμως, υπόκειται στον νόμο της αιώνιας ροής. Συνεπέστερος όλων των φιλοσόφων της αρχαιότητας ήταν ο Κρατύλος. Έχοντας συνείδηση της αδιακόπου ροής του αντικειμενικού και υποκειμενικού κόσμου και της εκ του γεγονότος αυτού προερχομένης αδυναμίας ν' αποκτήσει ο άνθρωπος απόλυτη, μόνιμη γνώση, αντί να ομιλεί προς αποφυγήν παρανοήσεων εσχεδίαζε με το δάκτυλό του τις επιθυμίες και τις σκέψεις του.

Συμπερασματικά, λέμε ότι ο συγγραφέας Μάρκος Συνοδινός ευμοίρησε και σε αυτό το βιβλίο του, το οποίο χρήσιμο είναι να διαβαστεί πλατύτερα από πολλούς και ιδίως από τους νέους, γιατί η ωφέλειά τους θα είναι σπουδαία και ικανή. Θα εύρουν τον δρόμο τους οι νέοι. Αξίζει να τους δώσουμε την ευκαιρία και την δυνατότητα. <<Οι καιροί ου μενετοί>>. Χρειάζεται εργώδης προσπάθεια. <<Το φρέαρ βαθύ και άντλημα ουκ έχομεν>>. Η γνώση πρέπει να συντροφεύει τους νέους και ας φέρει σ αυτούς άλγος, γιατί από το άλγος έρχεται η λύτρωση. <<Εν πλήθει σοφίας πλήθος γνώσεως και ο προστιθείς γνώσιν προσθήσει άλγημα>>, σημειώνει ο Εκκλησιαστής. Ας κάνουμε οι παλαιότεροι και υπαίτιοι της κατακρημνίσεως των ιδανικών ό,τι είπε ο σκοτεινός φιλόσοφος, ο Ηράκλειτος, για τους Εφεσίους: «άξιον Εφεσίοις ηβηδόν ανάγξασθαι πάσι και τοις ανήβοις την πόλιν καταλιπείν.... Ασχολούμενοι οι νέοι με την φιλοσοφία, όπως προτρέπει ο Μάρκος Συνοδινός, θα βάλουν νέους στόχους και θα βρουν την οδό να φτάσουν σ' αυτούς. «Διαβάτη, δρόμος δεν υπάρχει. Τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας, είπε ο ποιητής Αντόνιο Ματσάδο. Και ο Ηράκλειτος εσάλπιζε: «Εάν μη έλπηται ανέλπιστον ουκ εξευρήσει, ανεξερεύνητον εόν και άπορον. Ο Μάρκος Συνοδινός δείχνει τον ίδιο δρόμο για την αναγένηση των νεοελλήνων με αυτόν του Περικλή Γιαννόπουλου, πριν 110 χρόνια» Και όταν η ΕΛΛΑΣ σιγά, παύει κάθε ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ. Και όταν ο Έλλην σιγά, καταργείται ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Και όταν ο Έλλην μιμείται ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, αυτοκτονεί και ουκ έστιν επί ΓΗΣ ΦΥΣΙΣ. Και ουκ έστιν ΠΝΕΥΜΑ. Και ουκ έστιν ΩΡΑΙΟΝ....

ΑΥΓΕΡΙΝΌΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΝΥΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Μ. Δ. ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ

ΤΟ ΑΕΙ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙ

ΑΠΟΡΟΥΜΕΝΟΝ

Ο Βασίλειος έμεινε συλλογισμένος. Στο πρόσωπό του διάβαζε η Υπατία τις μελαγχολικές σκέψεις που διαβαίνανε εμπρός του. Στα αυτιά του ηχούσανε τα λόγια τα σοφά της φίλης του. «Ελεύθερος άνθρωπος που δεν κατενόησε ότι η ψυχή του είναι θεία, όλες του δε οι πράξεις και σκέψεις του πρέπει να είναι θείες, δεν μπορεί να