Ερευνώντας για αλήθεια

«ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ»

ΓΝΩΘΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ

ΤΟ ΑΕΙ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΙ ΑΠΟΡΟΥΜΕΝΟΝ.

Copyright © Συνοδινός Μάρκος

Email me: m.d.synodinos@windowslive.com

Εξώφυλλο: Impress

Smashwords Edition

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος web site με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εργαστηρίου. Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

Λίγα λόγια για το έργο

Φίλοι αναγνώστες το έργο που έχετε στα χέρια σας είναι μια μελέτη σχετικά με το αεί ζητούμενο και το αεί απορούμενο και αυτό είναι το περίφημο ρητό Γνωθι Σεαυτόν. Στις σελίδες που ακολουθούνε θα βρείτε κάποιες έννοιες που θα σας βοηθήσουν να στοχαστείτε πιο εύκολα αυτό το περίφημο Πυθικό Ρητό που το συμπόσιο των επτά σοφών αποφάσισε να αφιερωθεί στους Δελφούς στο Θεό του φωτός και της μουσικής Απόλλωνα. Μαζί με αυτό έγραψαν και το Μηδέν Άγαν που έχει το νόημα ότι σε κάθε υπερβολή υπάρχει λάθος και πρέπει να αποφεύγεται. το Γνώθι σεαυτόν από τότε που το ανέγραψαν στην προμετωπίδα του ναού του Θεού και μέχρι σήμερα έμεινε μία άγνωστη έννοια. Το δύσκολο μα και εύκολο αυτό νόημα που γνώριζαν μόνο οι επτά σοφοί, αν και μας το άφησαν σαν διαθήκη τους με την πίστη ότι εμείς οι μεταγενέστεροι με τις πολλές μας γνώσεις θα το θυμόμαστε και θα το έχομε πυξίδα και φως προσανατολισμού στην πορεία μας. Λόγω του ότι οι διάφορες παιδαγωγικές, πολιτικοθρησκευτικές δεν μας το προσφέρανε ζωντανά και απλά να το γνωρίσομε αφού εννοεί να γνωρίσομε τον δικό μας εαυτό, δηλαδή την ψυχή μας την ίδια, που αν και με αυτή ζούμε, δεν την γνωρίσαμε, και ζούμε μαζί και χωριστά, δηλαδή άνθρωποι με άγνοια του ίδιου μας εαυτού του γονιού μας δηλαδή…

Με σεβασμό προς τον κάθε αναγνώστη αναγνώστρια, κατόπιν χρόνων απορίας και ιδίας γνώσεως, ως προς τι είναι ο άνθρωπος, ποίος ο εαυτός του, ποία η σχέση του ανθρώπου με τον ίδιον λόγο του ή τον εαυτό του, ποία η επίδραση του επίκτητου εαυτού καθενός, σε σχέση με την πορεία του στη ζωή, την επιτυχία ή την αποτυχία του. Γιατί συζητούμε για πεπρωμένο μη αποδεχόμενοι τις επιλογές μας, ενώ άνοδος ή πτώση είναι αμέσως εξαρτημένες από εμάς τους ιδίους. Γιατί να αισθανόμαστε ότι είμαστε άμοιροι των ευθυνών μας και ότι κάποια μοίρα καλή ή κακή οδηγεί τα βήματά μας προς την επιτυχία και ευτυχία, ή προς την δυστυχία και ατυχία. Δηλαδή η μελέτη αυτή με πολύ απλή γλώσσα τριγυρίζει γύρω από το ρητό Γνώθι Σεαυτόν . Απόψεις ή θεωρήσεις ως προς το ερευνούμενο θέμα υπάρχουν πολλές. Η διαφορά όμως είναι ότι η αλήθεια είναι μία. Αυτήν επεδίωξα να προσεγγίσω έχοντας γευθεί την ελευθερία, ομορφιά και γνώση που προσφέρει. Σας το προσφέρω φίλες και φίλοι μου, τίμιοι άνθρωποι με το χέρι στην καρδιά και ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Μ. Δ. ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ.

Μάρτιος 2013 Άλιμος.

ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΓΝΩΘΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ

ΤΟ ΑΕΙ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΙ ΑΠΟΡΟΥΜΕΝΟΝ

Κουρασμένοι κόσμοι. Άνθρωποι γεμάτοι βία και ταλαιπωρία. Παιδιά χαμένα μέσα στην παραζάλη ενός πελώριου συγκεντρωμένου πλήθους κάθε χώρας και κάθε φυλής. Πρόοδος μεγάλη στην εποχή που ζούμε και θαυμάζουν πολλοί πως προχωρεί και καλπάζει με άλματα με πίσω της δεμένα τα έθνη να ακολουθούνε εκόντες άκοντες, αυτό το πελώριο άρμα που από λάθος ή ορθότητα αποκαλούμε πρόοδο ή πολιτισμό. Μα μπορεί όμως να λέγεται πολιτισμός χωρίς να έχει μεγάλη παρουσία της αρετής σε όλες τις πνευματικές κατακτήσεις του σημερινού φοβερού γίγνεσθαι; Είναι δυνατό να είναι ανύπαρκτη η φιλοσοφική θεώρηση, ενώ στον υλικό τομέα μόνο η ανθρωπότητα, παίρνοντας και μελετώντας τους συνειρμούς των στοιχείων να φτάνει έτοιμη για το άλμα στο χάος την ισορροπία της ζωής;

Μήπως και αποφασίσει κάποια στιγμή η φύση μια άλλη ισορροπία χωρίς τον άνθρωπο αφού αυτός είναι ο υπεύθυνος που η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να αποτολμήσει το φοβερό άλμα; Τίνος ανθρώπου σοφού ή ιεροφάντη η γνώση μπορεί να μας περιγράψει τον χάρτη της γης ύστερα από εκατό ας πούμε χρόνια;

Πως προχωρεί η ανθρωπότητα μέσα σε ένα τέτοιο δρόμο που το τέλος του δεν είναι βέβαιο πού και πως θα είναι; Πως και ζαλίστηκαν τόσο πολύ οι ερευνητές και δεν κάνανε μια στάση για να στοχαστούνε την επιστημονική τους ιδιότητα και τι είναι το δεοντολογικό, πού πρέπει να γίνει στάση στην παραπέρα έρευνα για σεβασμό στην φύση, αντί να ομιλούμε για τρελές αγελάδες και παραμορφωμένα ζώα από ανόμοια σύζευξη;

Ποιος θα μας απαντήσει πού σπρώχνεται η ζωή; Προς το τέλειο ή προς ένα τεράστιο σκοτάδι στο λογισμό, μέσα στην ξέφρενη αυτή και ασεβή έρευνα που θέλομε να αντιγράψομε την δημιουργία από το Άλφα, ενός νέου αφύσικου κόσμου με άγνωστες λογικές και ορέξεις, με τάσεις άγνωστες και άλλα ένστικτα; Και ποιο θα υπάρχει το οδοιπορικό μιας τεχνολογημένης ζωής, χωρίς της φύσης την αρχή και επίβλεψη; Που πορευόμαστε όλοι μαζί ή πού μας οδηγούνε, ή που θα οδηγηθεί η ζωή από αυτή την αρχομανία που λησμόνησε το μέτρον άριστον; Πού να ατενίσομε και πού να πιστεύουμε ότι υπάρχει σίγουρος δρόμος και σκοπός άριστος; Μέσα στην πορεία του χρόνου παρατηρούμε να αυξάνονται οι νευρώσεις, οι τάσεις για αυτοκτονίες εφ' όσον αυτό είναι σαν συνεπακόλουθο της γενικής αποδιοργάνωσης του στέρεου ψυχικού υπόβαθρου και της κατακρήμνισης κάθε ονείρου, κάθε αξίας κάθε σκοπού και του χαμένου ιδανικού, πιο ειδικά των νέων παιδιών, τα οποία φεύγουν προς τεχνητούς παραδείσους κι ότι άλλο μπορούνε, χωρίς να υπολογίζουν τι θα πρέπει να έχουν ως όνειρο, τι θα τους φέρει γαλήνη στην ακολουθούσα βιοπάλη όπως συνήθως την ονομάζομε! Και τρέχομε όλοι προς την πρόοδο δεμένοι σαν να μην έχομε άλλο μονοπάτι αλλά μόνο αυτό, βιαστικοί να φτάσομε στο τέρμα ανεξάρτητα τι θα είναι αυτό.

Κατά που λέγεται αυτή είναι η ζωή και αυτή πρέπει ή διδάσκεται καθένας να ακολουθήσει από νηπιακή ηλικία.

Μύρια της ζωής βαδίσματα, σταυροδρόμια και μονοπάτια μας βγάζουνε κάπου σε ένα άγνωστο δρόμο της τελικής ανθρώπινης πορείας και ενώ ερχόμαστε στη ζωή καθένας με τέλεια εφόδια γνώσης και θεϊκής ομορφιάς, φεύγομε μετά το τέλος της πορείας σαν αντίγραφο ο ένας του άλλου ή των πολλών.

Μέσα σε αυτή την πελώρια ανθρωποθάλασσα των ζαλισμένων ανθρώπων, μεγαλόσχημοι ιερείς, καρδινάλιοι, Χοτζάδες, Μουεζίνηδες κι ένα σωρό άλλοι κήρυκες, καλόγεροι και ασκητές, από δίψα για γαλήνη και Θεοσοφία, προσπαθούνε να πείσουνε το ζαλισμένο λαό ότι γεννήθηκε αμαρτωλός, ή γεννήθηκε μέσα σε λάθους παιδαγωγικές και είναι μεγάλη η ανάγκη να εισέλθει βαθιά μέσα στην θρησκεία για να σωθεί. Και αυτό, γιατί υπάρχουν και προπατορικά αμαρτήματα. Τώρα που βρεθήκανε πάλι αυτά; Κάπως έτσι προχωρούμε στη ζωή, με αποτέλεσμα να φεύγει η ευτυχία κάτω από τα πόδια μας και όταν το εννοήσομε να μελαγχολούμε.

Πεπεισμένοι σπουδασμένοι στη διδασκαλία τους ανεξάρτητα αν σπουδάσανε μια θρησκειολογία η οποία ησυχάζει την ψυχή του ανθρώπου, παράλληλα όμως, διώχνει τον κάθε άνθρωπο μακριά από την μια και μόνη αλήθεια που προσεγγίζει την διδασκαλία του ενός αγαθού δημιουργού του οποίου η γνώση και η ομορφιά κρύβεται ή φανερώνεται, στην πελώρια αρμονικότητα που διέπει τα σύμπαντα σε κύκλων την περιστροφή με αέναο πορεία. Σε σοφία, γνώση αρετή και δικαιοσύνη που δεν μεταβάλλεται θα είναι ίσως σκληρό να ειπωθεί ότι καμία θρησκεία δεν οδηγεί, όσο και αν γαληνεύει την ψυχή.

Ρήτορες και ηθικολόγοι ομιλούν τρανταχτά, κουρδίζονται για τα ρητορικά σχήματα του λόγου τους, ψηφίζουν νόμους για το ευρύ κοινό, ενώ για εκείνους υπάρχουν παράδρομοι από τους οποίους έχουνε την διέξοδο που θα δραπετεύουν όταν είναι ένοχοι. Πολιτικοί κάθε λογής, πολλοί σαν αλεπούδες της πένας και του λόγου πείθουν τους λαούς ότι μπορούνε να τους προσφέρουν διέξοδο και να τους βγάλουν από το χάος, το οποίον εκείνοι έντεχνα έχουνε δημιουργήσει για να ικανοποιούνε τους δικούς τους στόχους και συμφέροντα.

Αυτή περίπου και συνοπτικά, είναι η σημερινή πραγματικότητα του πολιτισμένου κόσμου, ως ακούγεται ότι είναι.

Και μια παιδεία με ορισμένη κατεύθυνση ανελεύθερη για του κάθε ανθρώπου τη γνώση και στοχασμό, κρατεί μέσα στο δικό της κύκλο και περιθώριο γνώσεις όλων των παραδοσιακών αξιών, δηλαδή στον κύκλο του σκέπτεσθαι που τις χορδές του κούρδισαν οι κάθε μορφής παιδαγωγοί, αρχίζοντας από τις αρχές των αγνών παιδικών χρόνων φτάνοντας έως ενηλικιώσεως.

«Σε χαιρετώ ιεροφάντη και τα σέβη μου». «Καλή σου ημέρα τέκνον μου. Που ζητάς να πορευθείς»; «Μα σε μια ήσυχη γωνία να περιμαζέψω το σκόρπιο μου στοχαστικό». «Και γιατί τέκνο μου το στοχαστικό σου είναι σκόρπιο; Μήπως και δεν ακολουθείς την οδόν του θεού που με αγάπη η εκκλησία μας σου προσφέρει και μπήκες σε σκοτεινά μπερδέματα »;

«Εγώ ιεροφάντη δεν πηγαίνω σε εκκλησίες να παρακολουθώ θρησκευτικά δρώμενα. Δεν έχω τίποτα με κανένα αλλά δεν με τραβάνε όλα αυτά και έχω τη γνώμη ότι όπου αλλού μπορεί να υπάρχει του θεού η παρουσία εκτός από τα λειτουργικά που δεν έχουνε τίποτα ζωντανό ή τίποτα το νέο να παρουσιάσουνε, αφού για τόσα χρόνια τα ίδια ακούω και τίποτα δεν άλλαξε μέχρι σήμερα. Εκτός αυτών δεν μπορώ να είμαι προσοχή, ή γονυπετής εμπρός σε μια ζωγραφιά ή σε ένα γλυπτό.

Το κάθε ένα από αυτά και δεν μιλάει και δεν προσφέρει τίποτα στον άνθρωπο που το παρατηρεί, ή που το παρακαλεί να τον βοηθήσει. Από την άλλη πλευρά κάθε θρησκεία κι ένας θεός που βγάζει λάθος τον Θεό του άλλου θρησκεύματος. Και όχι μόνο αυτό, μαθαίνουνε και οι πιστοί του δόγματος να καταδικάζουνε τους πιστούς του άλλου θρησκεύματος και να τους θεωρούνε ως εχθρούς πίστης και πατρίδας και έτσι λοιπόν κατά κάποιο τρόπο υποβλέπονται οι προσηλωμένοι στο κάθε