Op de drempel
()
About this ebook
Een kort essay over theater van Francesco Chiantese met enkele notities over zijn eerste twintig jaar van theateronderzoek.
In limine - Notities voor een theater van symptomen is een verzameling korte notities, bespiegelingen en vragen die Francesco Chiantese zichzelf heeft gesteld in de eerste twintig jaar van zijn leven met theater. Centraal in dit essay staat een gesprek met een van zijn leerlingen.
De foto op het omslag is van Daniela Neri www.danielaneri.eu
Kan theateronderzoek een nieuw "volkstheater" opleveren? Wat is het "bijgeloof van het begrip"? In welke relatie staat het onderzoek tot de theatertraditie? Kunnen we spreken van een “theater van symptomen”? Francesco Chiantese, theateronderzoeker en een van de velen die de "verborgen scene" van het Italiaanse theateronderzoek begeesteren, stelt deze vragen centraal in zijn bespiegelingen over theater. In limine is een kort essay waarin meer vragen, twijfels en vraagtekens aan bod komen dan antwoorden worden gegeven. Dit essay is geschreven als een flessenpost, in de hoop dat iemand het toevallig vindt en een dialoog wil starten.
Genre: UITVOERENDE KUNSTEN / Theater / Algemeen
Related to Op de drempel
Related ebooks
Op De Drempel Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsItaliaans leren Parallelle tekst Korte verhalen (Italiaans - Nederlands) Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSpaans Leren - Parallelle tekst - Korte verhalen (Nederlands - Spaans) Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDe mannen van '80 aan het woord: Een onderzoek vaar eenige beginselen van de "Nieuwe-Gids"-school Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsTragedie, extase, verdoemenis: een verhaal gebaseerd op waargebeurde schilderijen Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDe stad Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSuper Focus Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMinnebrieven Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsNakomelingen van de vijfde rots Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsHet Nieuwe Leven (La Vita Nuova) Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsHet toekomend jaar drie duizend Eene mijmering Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMinnebrieven; Over Vrijen-Arbeid in Nederlandsch Indië; Indrukken van den dag Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDante's Hel In proza overgebracht en met een inleiding voorzien Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsIn de Amsterdamsche Jodenbuurt Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsButterfly, Een Roman Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDe klokkenluider van Parijs Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsBackstagepas Naar De Andere Kant: Backtstagepas Naar De Andere Kant, #2 Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsHet ivoren aapje Een roman van Brusselsch leven Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsProza Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsIn de Amsterdamsche Jodenbuurt De Aarde en haar Volken, 1907 Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDe waarheid over Esperanto en Ido = La vérité sur l'Esperanto et l'Ido Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsBackstagepas Naar de Andere Kant Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDe mannen van '80 aan het woord Een onderzoek vaar eenige beginselen van de "Nieuwe-Gids"-school. Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsVissenpraat Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsVogels van diverse pluimage Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDag is geen nacht Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDe Oostenrijkse Overvloed Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsEen drietal novellen Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsEen Daad van Eenvoudige Rechtvaardigheid Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSexueele Zeden in Woord en Beeld Liefde en Zinnelijkheid Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Reviews for Op de drempel
0 ratings0 reviews
Book preview
Op de drempel - Francesco Chiantese
Inhoud
Voorwoord 9
Van een urgent theater
Eerste manifest voor een urgent theater 15
Tweede manifest voor een urgent theater 18
Genieten van het niet uitgedrukte 20
Over het recht op improductiviteit 23
Tussentijdse notities
In limine 31
Zonder het bijgeloof van het begrip 37
Aansluiten bij een traditie 41
Over tekens en symptomen 49
Een gesprek
Anatomie van een overwinning 57
Gesprek 59
Nawoord 88
Noten.................................................................................... 90
––––––––
Aan mijn familie,
aan wie ik nog niets heb opdragen.
Aan mijn reisgenoten
van wie ik heb gestolen wat ik heb.
Aan Taddo,
die in Afrika muziek maakt,
dat weet ik zeker.
––––––––
Voorwoord
Begraaf me
in de top van een boom
die zijn wortels
in jullie handen heeft
en ik
zal jullie mijn hel tonen
in jullie
oneindige
zekerheden.
Alleen een blad dat van de tak is gevallen
en zich door de wind laat vouwen
kan, als in een gesloten vuist,
een stukje zee bevatten.
––––––––
Theater is een vorm van ambacht, het ambacht van de relaties. Dit heb ik de afgelopen jaren vaak met volharding tegen mezelf en opgetogen tegen anderen gezegd. Een waarheid die als hij wordt herkend een dagelijks houvast is.
Zo wordt de familie van timmerlieden, schoenmakers en steenhouwers mijn familie. Beter gezegd: mensen die iedere dag hard werken worden opnieuw mijn familie.
In gedachten zie mijn oma voor me die tegen me zegt: 'Je hebt grote handen omdat je uit een familie komt van mensen die werken. Ik hoop dat jij ze nooit hoeft te gebruiken.'
Ik herinner me het enthousiasme van mijn vader. Toen ik nog klein was liet hij me huizen, bruggen, dijken en elektriciteitscentrales zien en zei: ‘Kijk! Daar heb ik ook aan gewerkt.’ Met hetzelfde enthousiasme zeg ik dat deze pagina's mijn kinderen zijn.
De dingen die ik vertel zijn niet wereldschokkend, maar voor mij heel belangrijk, omdat ik een deel van mijn werk – het bedenken van dialogen rondom intuïties - in woorden wil uitdrukken en mijn enthousiasme op anderen wil overdragen.
Ik voeg er graag aan toe dat dit geen theaterboek is. Ik geloof eerlijk gezegd niet dat er theaterboeken bestaan.
Theater kan niet buiten zijn afgebakende ruimte en gemeten tijd worden geplaatst. Theater zit niet in een boek, een video, een dialoog.
In dit boekje worden dingen besproken die met theater te maken hebben. Het behandelt zaken die zich rondom het theater afspelen, maar niet het theater zelf zijn.
––––––––
Van een urgent theater
––––––––
Eerste manifest voor een urgent theater
Deze korte tekst werd geschreven in de herfst van 2000, een paar maand voor het ontstaan van Accademia Minima van het Teatro Urgente, als leidraad voor een groep personen met culturele ervaringen, motivaties, diverse talenten en een gezamenlijke passie voor het theater. Als monoloog van Lucky werd het toegevoegd aan mijn bewerking van het toneelstuk Wachten op Godot[i].
Accademia Minima is ontstaan toen een groep jonge acteurs een plek (fysiek en niet-fysiek) zochten waar ze hun ervaringen konden delen en tegelijkertijd het recht zouden hebben om ervaringen van anderen te stelen
.
Een reeks individuele onderzoeken naar expressie die binnen een theatercollectief het juiste moment van confrontatie, rijping en kracht vinden.
Zonder twijfel ontstaat het collectief als plaats waar expressievormen worden bestudeerd en waar kan worden geëxperimenteerd. Het studiemateriaal kan niet anders dan de mens zelf zijn. Uit deze analyses onttrekt de acteur het basismateriaal waarop hij zijn eigen personages en ficties bouwt.
Een werktheater.
Een theater waar aspecten uit het dagelijks leven worden geïsoleerd en parameters worden bestudeerd om ze beter te leren kennen.
Een laboratorium waar de mens, zijn driften, reacties en intieme urgenties van nabij kunnen worden geanalyseerd.
Het toneel als geprivilegieerd observatorium, als ongemakkelijk altaar en plein van de wereld.
Plaats van analyse maar ook van aanklacht. Omdat de grote intuïties, de grote ontdekkingen, de kinderen van het theater, geen nut hebben als ze niet openlijk en breeduit aan iedereen worden getoond.
Het theater van de urgenties is dat te grote huis waarin je vaak verdwaald en waar muziek, woord, beweging, vorm en fout samenleven.
Dat grote spel dat deel uitmaakt van het leven, in dezelfde mate waarin het leven er deel vanuit maakt.
De natuurlijk roeping van de leden van het urgent theater is het experiment, de schending. Ze weten ook dat alleen degenen die aan regels gebonden zijn deze kunnen overtreden. Alleen wie geboren en geworteld is in de traditie kan zichzelf de behoefte tot experimenteren toestaan.
Ze beseffen dat in het theater, tot vandaag de dag, alles al eens eerder is vertoond. De enige manier om op een andere
manier theater te maken is door theater