Prywatna historia

Piotr Tosz

Prywatna

historia

NIEBO

Bytom 2016

PROJEKT OKŁADKI

Beata Haba

KOREKTA JĘZYKOWA I STYLISTYCZNA

Beata Haba

REDAKCJA I KOREKTA

Marta Kosmaty, Korekto.pl (Grupa Dutkon.pl Ltd)

WYDAWCA

Niebo

niebo@niebo.biz

www.niebo.biz

WYDANIE PIERWSZE

ISBN 978-83-946447-2-7

Copyright © Marcin Haba, 2016

Ten utwór udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 3.0 Polska.

Treść niniejszej licencji dostępna jest na stronie https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/

Książka opisuje wyłącznie autentyczne wydarzenia. Wszystkie opisane przeżycia miały miejsce w życiu autora w latach 2004-2016.

Nazwy produktów firmowych i pseudonimów internetowych zostały zamienione w tekście na fikcyjne. Wszystkie inne nazwy, włączając miasta i dzielnice, są prawdziwe.

Wydarzenia opisane są w chronologicznie ułożonych rozdziałach. Podrozdziały w ramach tego samego rozdziału są ułożone zarówno chronologicznie, jak i tematycznie.

Moją historię dedykuję

Panu Bogu

Rozdział 1

Poznanie Miodynki

(czerwiec–październik 2004)

Kawiarenka

Moją żonę spotkałem w kawiarence internetowej, czyli w miejscu, w którym spotykają się i rozmawiają ludzie mieszkający w różnych miastach, a czasem nawet krajach, i komunikują się przy użyciu komputerów. Takich kawiarenek jest w Internecie bardzo wiele i ciągle ich tam przybywa. Tę jedną, w której ją poznałem, wybrałem zupełnie przypadkowo i zacząłem się w niej pojawiać z całkiem niespotykanego powodu. Była to kawiarenka chrześcijańska, a ludzie, którzy tam przebywali, wydawali mi się po prostu grzeczniejsi od tych spotykanych w innych kawiarenkach.

Tego dnia, gdy zaczęliśmy rozmawiać po raz pierwszy, okazało się, że pomyliła mnie ona z inną osobą w kawiarence, która miała podobny pseudonim do mojego.

Tamten okres mego życia nie był dla mnie łatwy i nie wspominam go tak całkiem miło. Był to czas mojej silnej choroby depresyjnej. Nie było mi łatwo wtedy i pewnie najlepiej rozumieją to osoby, które również przechodziły depresję lub się o nią otarły. Jest to choroba, podczas której ludzie doświadczają lęku, a w im mocniejszą depresję zapadają, tym te lęki stają się silniejsze. Wszystkie te objawy depresji pojawiają się zupełnie bezpodstawnie i bez żadnej zewnętrznej przyczyny. Czuje się w takich chwilach strach i działa to tak, jak patrzenie na świat przez zniekształconą szybę, przez którą zauważa się niby to samo, ale mocno wykrzywione.

Z moją żoną spotykaliśmy się w tej kawiarence internetowej bardzo często. Każdego dnia potrafiliśmy rozmawiać przez wiele godzin. W tamtym czasie nie mieliśmy też zbyt wielu innych obowiązków. Żona mieszkała u swoich rodziców w Krakowie, a ja mieszkałem z moimi rodzicami w Tarnowskich Górach i właśnie zaczynałem wakacje tuż po zdanych egzaminach na studia informatyczne.

Podczas tych spotkań rozmawialiśmy na różne tematy, z których jeden interesował mnie bardziej niż pozostałe. Moja żona znała go lepiej. Był to temat o Bogu, czyli tym, co jak się potem przekonałem, wywoływało w kawiarence spokojną atmosferę, którą wówczas nazywałem grzeczną.

Przychodziły tam różne osoby z wielu kościołów chrześcijańskich. Tę mieszankę poglądów, kultur i argumentów porównałbym do przyjemnego zapachu, jaki czułem zawsze, wchodząc do sklepu z herbatami świata, gdzie w powietrzu wszystkie pojedyncze zapachy mieszały się między sobą i gdy czułem ten zapach, robiło mi się przyjemnie.

Spędziliśmy tak z żoną w kawiarence wiele dni. Po trzech miesiącach rozmów zdecydowaliśmy się spotkać pierwszy raz w świecie rzeczywistym. Na to spotkanie umówiliśmy się w Katowicach, przed budynkiem Instytutu Fizyki Uniwersytetu Śląskiego. Było to w październiku, kilka dni po rozpoczęciu przeze mnie studiów informatycznych.

Były to moje trzecie studia. Poprzednio dwa razy próbowałem swych sił na Politechnice Śląskiej, raz na Wydziale Elektrycznym i raz na Wydziale Górnictwa i Geologii. Pierwsze studia zakończyłem już po pierwszym semestrze z powodu niewystarczająco dobrych wyników, choć do tej pory mam takie subiektywne odczucie, że tego materiału było trochę za dużo, a moja głowa za mała. Niektórzy studenci mieli podobne wrażenie do mojego, ale do „powiększania" rozmiaru swoich głów używali ściąg, które ja traktowałem jako zagrywkę nie fair czyli za coś nieuczciwego. A może po prostu ta cała elektronika nie była mi jednak pisana? Trudno powiedzieć.

Moja druga próba na Wydziale Górnictwa i Geologii zakończyła się na trzecim semestrze studiów. Tym razem pojemność mojej głowy była nawet w sam raz do pomieszczenia całego materiału do nauki, lecz sama geologia wydawała mi się jeszcze mniej interesująca niż elektronika. Studia na Wydziale Górnictwa i Geologii na Politechnice Śląskiej w całym kampusie znane były z tego, że są po prostu o wiele łatwiejsze od pozostałych. Po pierwszej nieudanej próbie na Wydziale Elektrycznym propozycja łatwych studiów wydała mi się całkiem kusząca i spoglądając w tamtym czasie na geologię, dałem sobie szansę na to, że może mi się spodoba już w trakcie studiów. Tak się jednak nie stało. Naukę przerwałem na własne życzenie i to wcale nie z powodu tej wspomnianej rozbieżności moich zainteresowań z tematem studiów, lecz dlatego, że nadciągnęły już