Discover millions of ebooks, audiobooks, and so much more with a free trial

Only $11.99/month after trial. Cancel anytime.

Op De Drempel
Op De Drempel
Op De Drempel
Ebook80 pages54 minutes

Op De Drempel

Rating: 0 out of 5 stars

()

Read preview

About this ebook

Een kort essay over theater van Francesco Chiantese met enkele notities over zijn eerste twintig jaar van theateronderzoek.
In limine - Notities voor een theater van symptomen is een verzameling korte notities, bespiegelingen en vragen die Francesco Chiantese zichzelf heeft gesteld in de eerste twintig jaar van zijn leven met theater. Centraal in dit essay staat een gesprek met een van zijn leerlingen.
De foto op het omslag is van Daniela Neri www.danielaneri.eu
Kan theateronderzoek een nieuw "volkstheater" opleveren? Wat is het "bijgeloof van het begrip"? In welke relatie staat het onderzoek tot de theatertraditie? Kunnen we spreken van een “theater van symptomen”? Francesco Chiantese, theateronderzoeker en een van de velen die de "verborgen scene" van het Italiaanse theateronderzoek begeesteren, stelt deze vragen centraal in zijn bespiegelingen over theater. In limine is een kort essay waarin meer vragen, twijfels en vraagtekens aan bod komen dan antwoorden worden gegeven. Dit essay is geschreven als een flessenpost, in de hoop dat iemand het toevallig vindt en een dialoog wil starten.
Genre: UITVOERENDE KUNSTEN / Theater / Algemeen
LanguageNederlands
Release dateFeb 12, 2017
ISBN9781507149942
Op De Drempel

Related to Op De Drempel

Related ebooks

Related articles

Reviews for Op De Drempel

Rating: 0 out of 5 stars
0 ratings

0 ratings0 reviews

What did you think?

Tap to rate

Review must be at least 10 words

    Book preview

    Op De Drempel - Francesco Chiantese

    boeken?

    Inhoud

    Voorwoord  9

    Van een urgent theater

    Eerste manifest voor een urgent theater  15

    Tweede manifest voor een urgent theater  18

    Genieten van het niet uitgedrukte  20

    Over het recht op improductiviteit  23

    Tussentijdse notities

    In limine  31

    Zonder het bijgeloof van het begrip  37

    Aansluiten bij een traditie  41

    Over tekens en symptomen  49

    Een gesprek

    Anatomie van een overwinning  57

    Gesprek  59

    Nawoord  88

    Noten.................................................................................... 90

    ––––––––

    Aan mijn familie,

    aan wie ik nog niets heb opdragen.

    Aan mijn reisgenoten

    van wie ik heb gestolen wat ik heb.

    Aan Taddo,

    die in Afrika muziek maakt,

    dat weet ik zeker.

    ––––––––

    Voorwoord 

    Begraaf me

    in de top van een boom

    die zijn wortels

    in jullie handen heeft

    en ik

    zal jullie mijn hel tonen

    in jullie

    oneindige

    zekerheden.

    Alleen een blad dat van de tak is gevallen

    en zich door de wind laat vouwen

    kan, als in een gesloten vuist,

    een stukje zee bevatten.

    ––––––––

    Theater is een vorm van ambacht, het ambacht van de relaties. Dit heb ik de afgelopen jaren vaak met volharding tegen mezelf en opgetogen tegen anderen gezegd. Een waarheid die als hij wordt herkend een dagelijks houvast is.

    Zo wordt de familie van timmerlieden, schoenmakers en steenhouwers mijn familie. Beter gezegd: mensen die iedere dag hard werken worden opnieuw mijn familie.

    In gedachten zie mijn oma voor me die tegen me zegt: 'Je hebt grote handen omdat je uit een familie komt van mensen die werken. Ik hoop dat jij ze nooit hoeft te gebruiken.'

    Ik herinner me het enthousiasme van mijn vader. Toen ik nog klein was liet hij me huizen, bruggen, dijken en elektriciteitscentrales zien en zei: ‘Kijk! Daar heb ik ook aan gewerkt.’ Met hetzelfde enthousiasme zeg ik dat deze pagina's mijn kinderen zijn.

    De dingen die ik vertel zijn niet wereldschokkend, maar voor mij heel belangrijk, omdat ik een deel van mijn werk – het bedenken van dialogen rondom intuïties - in woorden wil uitdrukken en mijn enthousiasme op anderen wil overdragen.

    Ik voeg er graag aan toe dat dit geen theaterboek is. Ik geloof eerlijk gezegd niet dat er theaterboeken bestaan.

    Theater kan niet buiten zijn afgebakende ruimte en gemeten tijd worden geplaatst. Theater zit niet in een boek, een video, een dialoog.

    In dit boekje worden dingen besproken die met theater te maken hebben. Het behandelt zaken die zich rondom het theater afspelen, maar niet het theater zelf zijn.

    ––––––––

    Van een urgent theater

    ––––––––

    Eerste manifest voor een urgent theater

    Deze korte tekst werd geschreven in de herfst van 2000, een paar maand voor het ontstaan van Accademia Minima van het Teatro Urgente, als leidraad voor een groep personen met culturele ervaringen, motivaties, diverse talenten en een gezamenlijke passie voor het theater. Als monoloog van Lucky werd het toegevoegd aan mijn bewerking van het toneelstuk Wachten op Godot[i].

    Accademia Minima is ontstaan toen een groep jonge acteurs een plek (fysiek en niet-fysiek) zochten waar ze hun ervaringen konden delen en tegelijkertijd het recht zouden hebben om ervaringen van anderen te stelen.

    Een reeks individuele onderzoeken naar expressie die binnen een theatercollectief het juiste moment van confrontatie, rijping en kracht vinden.

    Zonder twijfel ontstaat het collectief als plaats waar expressievormen worden bestudeerd en waar kan worden geëxperimenteerd. Het studiemateriaal kan niet anders dan de mens zelf zijn. Uit deze analyses onttrekt de acteur het basismateriaal waarop hij zijn eigen personages en ficties bouwt.

    Een werktheater.

    Een theater waar aspecten uit het dagelijks leven worden geïsoleerd en parameters worden bestudeerd om ze beter te leren kennen.

    Een laboratorium waar de mens, zijn driften, reacties en intieme urgenties van nabij kunnen worden geanalyseerd.

    Het toneel als geprivilegieerd observatorium, als ongemakkelijk altaar en plein van de wereld.

    Plaats van analyse maar ook van aanklacht. Omdat de grote intuïties, de grote ontdekkingen, de kinderen van het theater, geen nut hebben als ze niet openlijk en breeduit aan iedereen worden getoond.

    Het theater van de urgenties is dat te grote huis waarin je vaak verdwaald en waar muziek, woord, beweging, vorm en fout samenleven.

    Dat grote spel dat deel uitmaakt van het leven, in dezelfde mate waarin het leven er deel vanuit maakt.

    De natuurlijk roeping van de leden van het urgent theater is het experiment, de schending. Ze weten ook dat alleen degenen die aan regels gebonden zijn deze kunnen overtreden. Alleen wie geboren en geworteld is in de traditie kan zichzelf de behoefte tot experimenteren toestaan.

    Ze beseffen dat in het theater, tot vandaag de dag, alles al eens eerder is vertoond. De enige manier om op een andere manier theater te maken is door

    Enjoying the preview?
    Page 1 of 1