Ιστορίες Μιας Ξεχωριστής Πραγματικότητας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Το διαστημόπλοιο των Ντόμον μείωσε την ταχύτητά του στο τριάντα τοις εκατό της ταχύτητας του φωτός, καθώς πλησίαζε το νέφος του Όορτ, την περιοχή γέννησης των κομητών, μια τιτάνια σφαίρα κοσμικών διαστάσεων, που περιβάλλει το ηλιακό σύστημα. Μυριάδες κομμάτια βράχων και πάγου λαμπύριζαν κάτω από το αδύναμο φως των άστρων, όπως οι λευκές νιφάδες ψεύτικου χιονιού, στις χριστουγεννιάτικες μπάλες.

Ο Σάρντομον ρύθμιζε τα όργανα πλοήγησης, όταν η Μέρντομον ανακοίνωσε:

«Οι αρχικές παρατηρήσεις μας επιβεβαιώνονται. Πρόκειται για ενδιαφέρον σύστημα. Ο ήλιος του είναι κίτρινος, πολύ μικρότερος από τον δικό μας και είναι στο μέσον της διάρκειας ζωής του, ίσως και λίγο μεγαλύτερος. Έχουμε τέσσερις αέριους γίγαντες πλανήτες και τέσσερις βραχώδεις εσωτερικούς, που χωρίζονται από μια ζώνη περιφερόμενων βράχων σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, ίσως συντρίμμια κάποιου πλανήτη. Μία παρόμοια ζώνη βράχων περιβάλλει και τους εξωτερικούς πλανήτες του συστήματος.»

»Τα όργανα του σκάφους δείχνουν ότι οι δύο από τους εσωτερικούς πλανήτες, είναι σαν δίδυμοι. Μάλιστα ο ένας από αυτούς είναι ο μοναδικός πλανήτης του συστήματος που περιστρέφεται περί τον άξονά του ανάστροφα, σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους. Έχουν σχεδόν ίδια διάμετρο, παρόμοια μάζα, αλλά ο ένας, χρώματος γαλάζιου, όπως φαίνεται από το τηλεσκόπιο, έχει πολύ νερό, χαμηλή θερμοκρασία και αραιή ατμόσφαιρα οξυγόνου - αζώτου, μη εισπνεύσιμη. Ο άλλος, έχει χρώμα καφεκίτρινο και μοιάζει με μικρογραφία του Μόντον: κανονική ατμοσφαιρική πίεση και θερμοκρασία, με ατμόσφαιρα ένα μίγμα διοξειδίου του άνθρακα, αζώτου και διοξειδίου του θείου, σχεδόν το ίδιο με αυτό που αναπνέουμε. Θα τον ονομάσω Μόντον ΙΙ»

»Νερό υπάρχει και σε μερικούς δορυφόρους των αέριων γιγάντων, καλυμμένο όμως από παχύ στρώμα πάγου, οπότε είναι πολύ ευκολότερο να ανεφοδιάσουμε το σκάφος, από αυτόν τον γαλάζιο πλανήτη του συστήματος, μιας και εκεί βρίσκεται σε υγρή μορφή. Τον έχω στην οθόνη, πλησίασε για να τον δεις.» πρότεινε η Μέρντομον.

Ο Σάρντομον γύρισε τη μια του κεραία – μάτι και κοίταξε στην οθόνη της συντρόφου του, την εικόνα του γαλάζιου πλανήτη, ενώ με το άλλο μάτι συνέχιζε να παρακολουθεί τα όργανα πλοήγησης. Δεν είχε καμία διάθεση να διακινδυνεύσει με αυτό το εξωτερικό νέφος που αγκάλιαζε το σύστημα σαν σφαίρα, με ακτίνα από χίλιες έως και δύο χιλιάδες φορές μεγαλύτερη, από την απόσταση του ήλιου, από τον τελευταίο πλανήτη του συστήματος. Ίσως να ανησυχούσε υπερβολικά, μιας και τα συστατικά του, ήταν κυρίως κομμάτια παγωμένου νερού, αμμωνίας ή μεθανίου. Τα όργανα όμως ανίχνευσαν και ένα ποσοστό βραχωδών αντικειμένων. Το σκάφος τους διέθετε προστατευτικό δυναμικό πεδίο, αλλά οι συγκρούσεις, είτε με βράχους, είτε με μικρά ή μεγάλα παγόβουνα, δεν είναι επιθυμητές, έτσι κι αλλιώς.

«Ναι βλέπω, είναι ότι χρειαζόμαστε.» συμφώνησε ο Σάρντομον και μετά μια μικρή παύση είπε:

«Τελειώνω σε λίγο την εισαγωγή δεδομένων πλοήγησης στον υπολογιστή και θα τα πούμε πιο ήρεμα. Με ανησυχεί λίγο και η εξωτερική ζώνη βράχων, γιατί είναι αδύνατον να υπολογιστούν όλες οι πιθανές τροχιές τους, λόγω της έλξης των κοντινών πλανητών.»

Η Μέρντομον τον άφησε στην ησυχία του και γύρισε στο φασματογράφο. Με τα τρία δεξιά άνω άκρα της και το δεξί της μάτι έψαχνε τα στοιχεία που συνέλεξε η συσκευή, ενώ με τα τρία αριστερά και το αριστερό της μάτι, τα έστελνε στην κεντρική μνήμη του υπολογιστή του σκάφους. Όλα γίνονταν με ταχύτητα πολλαπλάσια από αυτήν ενός ανθρώπου. Όταν τελείωσε, κουρασμένη πια, ανακοίνωσε ότι θα κοιμηθεί για λίγη ώρα και αποχώρησε.

Ο Σάρντομον είχε δύο επιλογές: η πρώτη ήταν να αυξήσει την αόρατη θωράκιση του σκάφους, μειώνοντας ταυτόχρονα την ταχύτητά του σε πολύ χαμηλά επίπεδα και να το οδηγήσει στην τροχιά, που υπέδειξε ο υπολογιστής, μέσα από μια περιοχή του νέφους με την μικρότερη πυκνότητα αδέσποτων περιφερόμενων βράχων, άρα και την ασφαλέστερη. Ήξερε ότι αυτή η λύση είχε πολλά μειονεκτήματα. Εκτός από τον κίνδυνο σύγκρουσης, το ταξίδι με αυτόν τον τρόπο θα διαρκούσε πάρα πολύ, μιας και ο ήλιος απείχε από τις παρυφές του νέφους, σχεδόν ένα έτος φωτός. Δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον ΚΑΧ, τον κινητήρα αναδίπλωσης χωροχρόνου. Οι αστρικοί χάρτες της περιοχής δεν ήταν ενημερωμένοι και αυτό θα στοίχιζε σε χρόνο, μέχρι ο υπολογιστής να μαζέψει αρκετά στοιχεία και να διαμορφώσει ένα στοιχειώδη οδηγό, αλλά και πάλι η καθυστέρηση αυτή θα ήταν αμελητέα.

Τελικά, είκοσι ώρες μετά, η βασική χαρτογράφηση του ηλιακού συστήματος και του γύρω διαστήματος, είχε ολοκληρωθεί. Η αναδίπλωση του χωροχρόνου ήταν τώρα πια εφικτή και θα επέτρεπε στο σκάφος να παρακάμψει το επικίνδυνο και απρόβλεπτο νέφος των κομητών και να φτάσει γρήγορα στον προορισμό του «αβρόχοις ποσί». Ο Σάρντομον ετοιμάστηκε να ξεκινήσει την διαδικασία προθέρμανσης του ΚΑΧ. Η Μέρντομον τον παρακολουθούσε ήρεμα. Ήξερε ότι μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη στις γνώσεις και στις δεξιότητές του. Ήταν ένας από τους πιο έμπειρους πιλότους του Μόντον και είχε αποδείξει πολλές φορές την αξία του.

Ο κινητήρας άρχισε να ανεβάζει παλμούς και σε κλάσματα δευτερολέπτου ο χωροχρόνος αναδιπλώθηκε - χάρη στον ευφυέστατο χειρισμό των αρχέγονων δυνάμεων που συγκροτούν το Σύμπαν - και τα δύο σημεία, το σημείο εκκίνησης και το σημείο προορισμού, έγιναν ένα, «μεταφέροντας» το διαστημόπλοιο με τρόπο μαγικό, στο κατώφλι του ηλιακού συστήματος, στην εξωτερική ζώνη αστεροειδών. Ναι, ήταν ο θρίαμβος μιας επιστήμης, με βαθειά κατανόηση των ιδιοτήτων της ύλης και της ενέργειας, του χώρου και του χρόνου, που διοχέτευε τις γνώσεις της στην κατασκευή εκπληκτικών μηχανών, κατατάσσοντας τους Ντόμον στην κορυφή της λίστας των τεχνολογικά ανεπτυγμένων πολιτισμών του Γαλαξία.

Απρόσμενα όμως, ο εκκωφαντικός ήχος του κόκκινου συναγερμού του σκάφους, μπήκε σε λειτουργία. Κάτι πολύ κακό πρέπει να συνέβη. Τότε είδαν τον τεράστιο αστεροειδή να εμφανίζεται από το πουθενά και να κατευθύνεται καταπάνω τους. «Ο τεράστιος βράχος βρισκόταν αθέατος πολύ κοντά στο σκάφος και μέσα στην ακτίνα δράσης του ΚΑΧ, που τον παρέσυρε μαζί μας, μόλις μπήκε σε λειτουργία η διαδικασία αναδίπλωσης.» ανακοίνωσε ο υπολογιστής.

Ο Σάρντομον που ήταν ακόμα πάνω από την κονσόλα πλοήγησης, αντέδρασε αστραπιαία, χωρίς να κάτσει να σκεφτεί πώς συνέβη και γιατί. Ένα χιλιοστό του χιλιοστού της κλίμακας μεταπήδησης του ΚΑΧ και το σκάφος βρέθηκε ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα μακριά από το σημείο πρόσκρουσης. Κανένα δυναμικό πεδίο δεν θα μπορούσε να αναχαιτίσει ένα αντικείμενο μεγέθους βουνού. Ο Σάρντομον δεν απενεργοποίησε τον κινητήρα. Περίμενε λίγα λεπτά και έστειλε το σκάφος στο ίδιο σημείο, στο οποίο βρισκόταν προηγουμένως, όπου όμως δεν υπήρχε πλέον ο αστεροειδής.

Είχαν γλυτώσει, αλλά ο τεράστιος βράχος κατευθυνόταν με μεγάλη ορμή προς τον ήλιο, χωρίς να ξέρει κανείς, αν και τι θα χτυπούσε στην πορεία του. Οι Ντόμον είχαν σαν απαράβατη