Katastrofes
()
About this ebook
Breyten Breytenbach
Breytenbach woon al dekades lank in Parys, Frankryk en is ook ’n bekende skilder. Sy poësie en prosa het in verskeie tale verskyn, maar sy werk is veral bekend in Suid-Afrika, Frankryk, Nederland en Amerika. Hy het twee keer die Hertzogprys vir poësie ontvang. Hy word met reg beskou as een van die belangrikste lewende digters in Afrikaans.
Read more from Breyten Breytenbach
Die windvanger Rating: 4 out of 5 stars4/5Oorblyfsel / Voice Over: (op reis in gesprek met Magmoed Darwiesj) / (the nomadic conversation with Mahmoud Darwish) Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsVyf-en-veertig skemeraandsange: uit die eenbeendanser se werkruimte Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsdie na-dood: die singende hand se oggendboek-hierinneringe Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDie beginsel van stof Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKatalekte: (artefakte vir die stadige gebruike van doodgaan) Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Related to Katastrofes
Related ebooks
Anderkind Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKatalekte: (artefakte vir die stadige gebruike van doodgaan) Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsStil punt van die aarde Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSanta Gamka Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsOnversadig Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsMaar wie snoei die rose in die nag? Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSo lig soos klip Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsVlakwater Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsBot Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsHierdie mens Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKlassiek reeks: Kroniek van Perdepoort Rating: 2 out of 5 stars2/5Trekkerswee Met tekeninge van J.H. Pierneef Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDie Skyn van tuiskoms: 'n Keur uit die gedigte van Lina Spies Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsVers & vrou: 258 gedigte Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDie boek van toeval en toeverlaat Rating: 3 out of 5 stars3/5My kat word herfs Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsVry- Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKyk na my: Herinneringe aan 'n kindertyd Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKersvader Kom Dorp Toe Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDie eerste siklus Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKomas uit 'n bamboesstok Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsGoue Vroue in Wonderland Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDie laaste groet Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsKaar Rating: 5 out of 5 stars5/5'n Engel in die hoenderhok Rating: 3 out of 5 stars3/5Kuns-mis Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsWoud van nege en negentig vlerke Rating: 2 out of 5 stars2/5Verstevlei Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsSonneblomme en sneeu in Oekraïne Rating: 0 out of 5 stars0 ratingsDie rugkant van die bruid Rating: 0 out of 5 stars0 ratings
Related categories
Reviews for Katastrofes
0 ratings0 reviews
Book preview
Katastrofes - Breyten Breytenbach
Breyten Breytenbach
Katastrofes
Human & Rousseau
Nee, die heelal bly donker/Ons is diere oorval deur katastrofes … /Maar ek het skielik ontdek dat vervreemding, uitbuiting van die mens deur die mens, ondervoeding, die metafisiese euwel wat ’n weelde is op die agtergrond skuif/Honger is ’n euwel: dis al …/Ek is aan die kant van hulle wat dink dat dinge beter sal gaan as die wêreld verander het
/Jean-Paul Sartre in ’n onderhoud met Le Monde
Aan my ouers en vlinders
OOPMAAK
Alles kan oplaas tot rus kom in ’n draaikolk van stilte. Die klanke van die dag verflou. Laatson skyn vas teen die ruit, en daardeur tot in die kamer waar die spikkels stof deur die goue streep beweeg soos dansers in kalklig. ’n Wind ritsel die velle getikte papier. Nou kan mens ontspan in die stuurkajuit van die stoel. Mens stuur jou brein se oog op met ’n vlieër tot hoog bo die stad. Sodat die gemaande oog die horisonte kan bespied. Hoe ver is die pers wingerde en geklitste kuste van my land? Is die buitelyne van die heuwels nie die Suiwer Liggaam van Boeddha nie? Waarskynlik nie. Of dit kan net sowel Jan Smit s’n wees.
Ek slaan my oë op na die berge met rakette. Laat hulle op hulle eie gaan aas en die vodde kyk dan terugdra na die nes van my ingewande. Slag die binnepens self oop. Niks behoort aan jou voordat jy dit nie geëet het nie. Hier is die inhoud van my maag dan. Hier staan hulle nou in gelid, elkeen met ’n naam, ek tel die koppe twee by twee. Hulle kom van ver oor die blou berge vandaan. Watter nuus bring jy van die huis Tokkelossie?
Ons is hier om die lewe te slyt. Dis die maand Mei, die bome se gestolde bloed swel uit in groenerwordende plat blare. ’n Hond galop oor die pad. In die park stoot skemer van onder af teen die bome op. Die wind verstil, maar die blomme val nog; ’n voël sing, en die berg hou nog meer misterie in. Vanaand, as die maan vol is, sal Gautama weer sterf, weer gebore word, weer die sagte slakkevlees uit die skulp van onbewussyn graaf, weer sterf. Hierdie nag het Boeddha Nirvana ingegaan; dit was soos hout wat heeltemal uitgebrand het.
My vrou het so pas verjaar en verstaan nog steeds geen Afrikaans nie. ’n Vriend van my het onlangs drie dae lank sonder enige rede in sy bed gesit en huil totdat sy oë in hulle oogkaste soos huisvissies in glasbakke was.
Ek is maar net ’n spioen, elke dag uitgestuur op ’n nuwe verkenningstog, vermom onder hoed en baard en pyp en idees en redes en vel.
Maar ek hoop om sodoende ’n waterdigte saak teen die lewe te kan opbou. So kom daar miskien later ’n slot.
Daarom, om by te las aan die voet is ’n bylae van vlees; om by te las aan die hand is om ’n nuttelose vinger daar te plant.
Die ligte blomblare val oral met harde knalle. Huil soos ’n viool. Huil, huil, huil, huil, huil.
(Parys Wesak 1964)
KERSVERHAAL
Dit was Oukersaand. Wit. Selfs die baarde van die bome wit. Wind loop en snuif oor die sneeu. ’n Dun wind. Die stywe bome skud hul bevrore arms die sneeu val ploef in die sneeu. Die Donou het ’n skil van ys op.
Ons dorpie was ’n klein dorpie. 1 800 inwoners. Almal was saamgehok om die vuurherde. Die klein vensters was soos die geel oë van katte in die nag. Ek onthou. Ons het met ons hande die gloed van die vlamme in die kaggel probeer opvang. Af en toe boontoe getuur. Skeefkop geluister hoe die wind deur die skoorsteen suig en steun (die wind ’n wolf wat die varkies se huise probeer omblaas). Gewip as stukke sneeu soos dooie duiwe van die nok dak-af skuif en ploef in die sneeu val. Dit was Oukersaand. Wit. My oom was aan ’t blaas op sy bekfluitjie. Stille Nag. My broertjie (hy was slegs 5) se kop was aan ’t knik. Sy kop was te swaar vir sy nek. Hy was altyd ’n lafaard my broertjie.
Toe. Skielik. Die wit nag was versplinter soos ’n glasbal o ’n gejoel gek geskreeu gegil gesketter van die onderdorp af aan geblaf van honde hoë getjank geweerskote soos klappers met nuwejaar gedoefdaf kabaal. Wind het verskrik aan die ruite kom ruk. My oom het opgespring. Die stoel omgeskop. Die lamp doodgeblaas. Vir laas kon ek sien sy oë was wild en wyd om beter te kan luister. My broertjie het begin huil. My tante kla soos ’n kat in pyn. Ssjjjtt. Te laat. Geweerkolwe spat deur die wasemvaal vensters iemand skop die deur oop dronk soldate met stewels wat knars met bloedvuil oë bars binne met lanterns. (Hulle had dik militêre jasse aan. En skaapvelmusse op.) Wind blaas die rook af in die skoorsteen. Rook dwarrel dronk rond in die kamer. Gordyne wapper wit soos bevreesde diertjies. Iemand keer die tafel om. Iemand steek die gordyne aan die brand en vlamme vreet op teen die mure. Iemand stamp my in die klein holte van my rug. My broertjie huil vir sy skoene. Hulle skiet my oom voor die agterdeur by die houthok in die sneeu (hy sterf op ’n hopie soos die mossies in die winter). My tante se hare het uit haar bolla geval. Sy ploeter deur die sneeu soos ’n histeriese heks. En sy skreeu skreeu skreeu. ’n Soldaat sonder broek sleep haar by die naaste dooie huis in. Ek klou my broertjie se hand vas. Hy huil vir sy skoene. Hy was altyd ’n lafaard my broertjie.
Ons was almal op die markplein. Daar was ’n groot vuur reg in die middel (die sneeu rondom was oranjegoud) en daar was mense in die vuur. Mense bulk soos beeste. Maal rond. Skuim om die monde. Mense swaai aan die deurposte met geknakte nekke en slap hande en uitpeuloë. Groot oop oë soos dié van duiwe. Ek dink: Salomo sing o jou oë soos duiwe-oë my beminde. Mense lê verskeur in die sneeu met stywe hande en hulle boude hoog in die lug. Huise brand soos vreugdevure. Mense hardloop struikel karring