Nooit Meer as Twee Keer

SKRYWER SE NOTA

Hierdie boek is fiksie.

Enige ooreenkoms met werklike gebeure of persone, lewend of dood, is bloot toevallig.

Indeks

Hoofstuk 1

Hoofstuk 2

Hoofstuk 3

Hoofstuk 4

Hoofstuk 5

Hoofstuk 6

Hoofstuk 7

Hoofstuk 8

Hoofstuk 9

Hoofstuk 10

Hoofstuk 1

––––––––

Die warm lug, tipies van oggende laat in Mei, het die kommissaris oortuig om nie te veel tyd te mors met ontbyt nie en ʼn deel van die dag in die groentetuin te spandeer.

Trouens, die driehonderd vierkantemeter, gekoop slegs ʼn paar maande vroeër van ʼn moeë ou man, kon nog nie beskryf word as ʼn weligheid van vrugte en groente om net na hulle te kyk nie.

Germano het dus besluit dat hy ten minste een dag per week sou wy daaraan nadat die grond gereed is.

Vir die oomblik egter, moes die kommissaris ʼn paar dae van sy vakansietyd spandeer om daardie massa onbewerkte grond wat deurspek is met rotse en klippe ten minste te laat lyk na ʼn groentetuin.

Hy het daardie spesifieke oggend toegewy om tamatieplante wat reeds geskik is vir gebruik in die grond te plant, wat gebeur het sonder veel moeite, maar met baie tevredenheid vir Germano wie, nadat hy klaar was, op die grond gaan sit het om sy handewerk te beskou.

Wat was kunstig en waardig van bewondering in die waarneming van ʼn honderd bamboes wat uit die grond spruit was onbekend, waarskynlik kan dit net duidelik wees vir die kommissaris.

Toe hy sy sigaret klaar gerook het, het hy besluit dis tyd om op te staan ​​en die werk klaar te maak deur water te gee, noen het gekom en gegaan en die hitte kan begin voel word.

Geklee in ʼn tenk top en kortbroek probeer hy om die water by elkeen van sy tamatieplante te kry. Die kommissaris merk ʼn figuur op wat die hek nader wat die klein stuk grond skei van die pad.

Toe hy besef dat die man geen teken gee om weg te gaan nie besluit Germano om die pyp neer te sit en ook nader aan die hek te gaan.

Sodra hy naby is erken hy ʼn bekende gesig.

Hi Vincent ....

Hallo Mario ....

Ek het jou nie dadelik herken so geklee nie ... ek het verkies om te wag en nie jou naam te skree nie!.

Moenie bekommer nie ... kom in.

Mario Pezza is ʼn ou vriend van die kommissaris. ʼn Paar jaar gelede was daar ʼn ondersoek vir die diefstal van kunswerke wat uit Pezza se antiekwinkel gesteel was en toe die saak gesluit is en die diewe in hegtenis geneem is, het die twee vriende gebly.

Wat bring jou hierheen ....

Niks in die besonder nie Vincent ... Ek was naby jou huis so ek het die knoppie op die interkom gedruk, jou vrou het vir my gesê dat jy hier kan wees, so ....

Germano frons skielik wat veroorsaak dat sy vriend homself korrigeer.

... Soms vergeet ek dat jy ʼn polisieman is Vincent ... so ek vlei myself om te dink dat jy my nonsens sal glo ....

Dit klink al klaar beter Mario, maar laat ons eers sit.

Germano maak spasie op ou planke wat op die grond lê, terwyl sy vriend gebruik maak van die stoel wat vroeër deur die kommissaris gebruik was om te rus.

Eintlik het iets bietjie vreemd met my gebeur ʼn paar dae gelede ... Vincent.

Gaan aan.

ʼn Sekere Giovanni De Lillo het na die winkel gekom, ek weet nie of jy hom ken nie, hy is ʼn afgetrede oudonderwyser en ....

O ja, natuurlik ken ek hom, ek sien hom dikwels in die oggend by die kroeg.

Wel ... ek weet nie of jy bewus is van die feit dat hy ʼn geruime tyd gelede ʼn ligte hartaanval gehad het nie, so ....

Nee, ek het nie geweet nie, maar dit verduidelik nou hoekom ek hom vir ʼn rukkie nie gesien het nie, maar gaan voort.

Die dokter het hom aangeraai om so af en toe ʼn bietjie te gaan stap ten einde sy situasie te verbeter; hy het begin om vroeg smôrens te gaan stap saam met sy hond, hy gaan uit na die bosgedeelte, die een bo Grottaferrata waar daardie klein stroompie vloei.

Ek ken nie die area baie goed nie, maar dit is nie ʼn probleem nie, vertel verder.

Hy sê hy het ʼn bottel ʼn paar dae gelede met ʼn boodskap binne gekry, iemand het frases op ʼn klassieke A4 papier geskryf; Giovanni glo dat dit iets is, soos in die flieks, wat wie weet van waar gestuur het en hardloop na my toe en vra my om dit leesbaar te maak.

Leesbaar?.

Ja ... ʼn bietjie water en vog moes in die bottel gefiltreer het so die boodskap is dof, maar ons vriend Giovanni glo hy het wie weet wat gevind en vir my gevra om dit weer leesbaar te maak en ook in ʼn klein raam te monteer ... .

Ek neem aan jy dink nie so nie ... .

Jy neem reg aan Vincent ... ek het probeer om eerlik te wees met die oudonderwyser, maar op die ou end wou hy niks daarvan hoor nie, ek dink hy is oortuig ....

Verskoon my om jou in die rede te val ... maar kan jy verstaan ​​wat geskryf is?.

Dis die punt Vincent ... Giovanni is oortuig dat dit ʼn liefdesbrief is van wie weet hoe lank terug, terwyl ek aan die ander kant ... .

Goed, gee my die besonderhede.

Daar is nie werklik veel om by te voeg nie, die woorde wat ek in geslaag het om te ontsyfer, of liewer dele van hulle by die meeste ses of sewe, moet help en dood" wees, eintlik is slegs die h en ʼn deel van die e van die eerste woord leesbaar, maar ek kon nie aan ʼn ander betekenis dink nie".

"Wat kan jy my van die