บรรดาคนที่ลืม

บทที่ 1

ความอธรรมของบรรดาคนที่ลืม

…พระ​เจ้า​ไม่​ทรง​อธรรม​ที่​จะ​ทรง​ลืม…

ฮีบรู 6:10

1. คนขี้ลืมคือคนอธรรม

เพราะ​ว่า​พระ​เจ้า​ไม่​ทรง​อธรรม​ที่​จะ​ทรง​ลืม​การ​งาน​ของ​พวก​ท่าน​และ​ความ​รัก​ที่​พวก​ท่าน​แสดง​ต่อ​พระ​นาม​ของ​พระ​องค์ คือ​การ​ปรน​นิบัติ​พวก​ธรร​มิก​ชน​นั้น ดัง​ที่​พวก​ท่าน​ยัง​ปรน​นิบัติ​อยู่

ฮีบรู 6:10

คนส่วนใหญ่ รู้จักกันดีถึง ความบาปใหญ่สี่อย่าง ได้แก่ การโกหก การลักขโมย การล่วงประเวณีและการฆาตกรรม ถ้าคุณถามใครสักคนเรื่องความบาปชนิดต่างๆ ส่วนใหญ่มักไม่มีใครที่จะเอ่ยถึงความบาปของการลืม แต่สำหรับพระวจนะของพระเจ้าบอกไว้อย่างชัดเจนว่า การลืมคือความอธรรม การลืม หรือการพลาดที่จะระลึกถึง การพลาดที่จะจดจำ เหล่านี้คือความบาปสำหรับพระเจ้า

สาว​พรหม​จารี​จะ​ลืม​เครื่อง​ประ​ดับ​ของ​เธอ​ได้​หรือ? เจ้า​สาว​จะ​ลืม​อา​ภรณ์​ของ​ตน​ได้​หรือ? แต่​ประ​ชา​กร​ของ​เรา​ได้​ลืม​เรา เป็น​จำ​นวน​วัน​ที่​นับ​ไม่​ถ้วน

เยเรมีย์2:32

เป็นเรื่องเข้าใจยากจริงๆ เมื่อคิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่คนอธรรมมักจะลืม

ข้อพระคัมภีร์ซึ่งรู้จักกันดีข้อนี้พูดถึงเรื่องราวของคนเป็นเจ้าสาวที่เธอจะไม่มีวันลืมชุดแต่งงานของเธอ ชุดแต่งงานคือสิ่งล้ำค่าที่สุดสำหรับเจ้าสาว

เจ้าสาวหลายคนสั่งตัดชุดแต่งงานของตนไว้ล่วงหน้านานก่อนถึงวันแต่งงาน ข้อพระคัมภีร์ตอนนี้เปรียบเทียบการลืมพระเจ้าว่าไม่น่าจะเกิดขึ้นได้เลยเหมือนกับการที่เจ้าสาวจะลืมชุดแต่งงานของเธอ

หลายคนโตแล้วหลงลืมไปเลยว่าใครที่เคยห่วงใยเขา ลืมว่าใครเอาใจใส่ดูแลพวกเขาและรักพวกเขา หลายคนลืมคนที่เคยนำเขามารู้จักกับพระคริสต์ คนที่เลี้ยงดูพวกเขาให้เติบโตในองค์พระผู้เป็นเจ้า และคนที่นำเข้าสู่พันธกิจการรับใช้พระเจ้า เป็นไปได้หรือที่คนเราจะลืมคนที่เคยช่วยเหลือเราในยามที่ต้องเผชิญกับทางแยกสำคัญของชีวิต? เขาหันกลับมาโจมตีบรรดาผู้ที่เคยเลี้ยงดูเขาได้หรือ? พวกเขาในช่วงเวลาสำคัญๆ แห่งทางแยกของชีวิตของพวกเขา? พวกเขาสามารถหันกลับมาโจมตีคนที่เลี้ยงดูเขาให้โตขึ้นมาได้หรือ? คำตอบคือ ใช่ มันเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา

คนเรามักจะลืมพระเจ้าในเวลาที่พบความเจริญรุ่งเรือง คนยุโรปได้ละทิ้งพระเจ้าเพราะพวกเขากลายเป็นทวีปที่รวยที่สุดในโลก แต่พระเจ้าคือผู้ที่ประทานสิ่งสารพัดที่พวกเขามีอยู่ เมื่อพวกเขากลายเป็นมหาเศรษฐี เขาก็เริ่มไม่เชื่อว่าพระเจ้ามีอยู่จริง ช่างเป็นบาปที่น่าสลดใจอะไรเช่นนี้เมื่อเราลืมผู้ที่ประทานสิ่งสารพัดให้แก่เรา อันที่จริง นี่คือากรอธรรมที่สมควรต้องรับโทษหนักหนาที่สุด

2. คนที่ลืมคือคนที่อธรรมและไม่มีลักษณะทางธรรมชาติของพระเจ้า

เพราะ​ว่า​พระ​เจ้า​ไม่​ทรง​อธรรม​ที่​จะ​ทรง​ลืม​การ​งาน​ของ​พวก​ท่าน​และ​ความ​รัก​ที่​พวก​ท่าน​แสดง​ต่อ​พระ​นาม​ของ​พระ​องค์ คือ​การ​ปรน​นิบัติ​พวก​ธรร​มิก​ชน​นั้น ดัง​ที่​พวก​ท่าน​ยัง​ปรน​นิบัติ​อยู่

ฮีบรู 6:10

พระเจ้าไม่ทรงลืม มนุษย์ลืมได้แต่พระเจ้าไม่ทรงลืม คนที่ลืมคือคนที่ไม่มีธรรมชาติของพระเจ้าอยู่ในตัว นี่คืออาการสำแดงของธรรมชาติบาปและความชั่วร้ายของมนุษย์ที่ล้มลงในความบาปจนหลงลืมสิ่งต่างๆ ที่เขาไม่ควรจะหลงลืมเลย

คนที่ถูกครอบครองโดยพระวจนะและพระวิญญาณของพระเจ้านั้นจะไม่ลืมบางสิ่งบางอย่างแน่

มนุษย์ตามธรรมชาติมักไม่ชอบจดจำคนที่เคยช่วยเหลือตน มนุษย์ทั่วไปที่ยังไม่ได้รับความรอดจะไม่ชอบจดจำว่าตนเองมาจากไหน มนุษย์ตามธรรมชาติมักไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเขาก้าวมาถึงจุดที่เป็นอยู่ได้อย่างไร

แต่นั่นไม่ใช่พระลักษณะของพระเจ้า เมื่อพระเยซูยังเสด็จดำเนินอยู่บนโลก พระองค์ตรัสย้ำอยู่เสมอว่าพระองค์มาจากไหน พระองค์ยังตรัสว่าโดยตัวพระองค์เองแล้วพระองค์ไม่สามารถกระทำสิ่งใดได้เลย

พระองค์ตรัสว่าพระองค์จะกล่าวเฉพาะถ้อยคำที่พระบิดาประทานให้แก่พระองค์เท่านั้น

นี่เป็นเรื่องที่ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับคนแห่งความบาปที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง คนที่ทะนงตนและชั่วร้ายมักไม่เปิดเผยแหล่งที่มาและจุดเริ่มต้นของตนเอง เขาเชื่อว่าเขาประสบความสำเร็จได้เพราะตนเอง และคิดว่าเขามีชื่อเสียงได้ด้วยความสามารถของเขาเอง

3. คนที่ลืมคือคนอธรรมและถูกแช่งสาปให้เหี่ยวแห้ง

"ต้น​กก​จะ​งอก​ขึ้น​ใน​ที่​ที่​ไม่​มี​ตม​ได้​หรือ? ต้น​อ้อ​จะ​งอก​งาม​ใน​ที่​ที่​ไม่​มี​น้ำ​ได้​หรือ?ขณะ​ยัง​เขียว​และ​ไม่​ได้​ถูก​ตัด มัน​ก็​เหี่ยว​แห้ง​ไป​ก่อน​ต้น​ไม้​อื่นทาง​ของ​ทุก​คน​ที่​ลืม​พระ​เจ้า​ก็​เป็น​อย่าง​นั้น​แหละ ความ​หวัง​ของ​คน​ที่​ไม่​นับ​ถือ​พระ​เจ้า​จะ​พินาศ​ไป

โยบ 8:11-13

คนที่ลืมจะถูกแช่งสาปให้เหี่ยวแห้ง ความบาปแห่งการลืมนั้นร้ายแรงจนคำแช่งสาปเทลงมาเหนือชีวิตของคนที่หลงลืม คุณไม่จำเป็นจะต้องได้ยินคำสาปแช่งต่อหน้าคุณเมื่อคุณลืมสิ่งที่สำคัญ เพราะข้อพระคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ได้ป่าวประกาศไว้แล้วว่า บรรดาคนที่ลืมพระเจ้าจะต้องเหี่ยวแห้งไป จงระวังให้ดีและให้ท่านจดจำเส้นทางทั้งปวงที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำท่านผ่านมา และสิ่งสารพัดที่พระองค์ได้ทรงกระทำเพื่อท่าน

4. คนอธรรมมักจะไม่ตระหนักถึงอันตรายของการลืม

ณ ริม​ฝั่ง​ลำ​น้ำ​แห่ง​บา​บิ​โลน ที่​นั่น​เรา​นั่ง​ลง ร่ำ​ไห้​เมื่อ​ระลึก​ถึง​ศิ​โยน เรา​แขวน​พิณ​เขา​คู่​ของ​เรา ไว้​ที่​ต้น​หลิวเพราะ​ที่​นั่น​ผู้​ที่​จับ​เรา​เป็น​เชลย เรียก​ให้​เรา​ร้อง​เพลง และ​ผู้​ที่​กด​ขี่​เรา ต้อง​การ​ให้​สนุก​สนาน กล่าว​ว่า จง​ร้อง​เพลง​ศิโยน​สัก​บท​หนึ่ง​ให้​เรา​ฟังเรา​จะ​ร้อง​เพลง​ของ​พระ​ยาห์​เวห์​ได้​อย่าง​ไร? ที่​ใน​แผ่น​ดิน​ต่าง​ด้าวเย​รู​ซา​เล็ม​เอ๋ย ถ้า​ข้า​ลืม​เธอ ก็​ขอ​ให้​มือ​ขวา​ของ​ข้า​ลืม​ฝี​มือ​เสียขอ​ให้​ลิ้น​เกาะ​ติด​เพ​ดาน​ปาก ถ้า​ข้า​ไม่​ระลึก​ถึง​เธอ ถ้า​ข้า​มิ​ได้​ตั้ง​เย​รู​ซา​เล็ม​ไว้​เหนือ​ความ​ยินดี​สูง​สุด​ของ​ข้า

สดุดี 137:1-6

คุณจะต้องเริ่มจดจำอย่างเอาจริงเอาจัง ผู้เขียนสดุดีรู้ว่าการลืมกรุงเยรูซาเล็มคือโศกนาฏกรรม คำแช่งสาปจะตกลงมาบนเขา ถ้าหากเขาไม่ได้จดว่าตนเองมาจากที่ใด นี่ทำให้เราเห็นว่าการระลึกถึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างจริงจัง บางสิ่งบางอย่างหากเราจำไม่ได้ก็เท่ากับเรากำลังหยุดใช้ชีวิต ลิ้นของเราคงแห้งผากจนติดเพดานปากถ้าเราจำไม่ได้ว่าพระเจ้าได้ทรงยกเราขึ้นมาจากที่ใด มือขวาของเราก็คงไม่สามารถเขียนเช็คได้อีกถ้าเราลืมว่าพระเจ้าได้ทรงกระทำสิ่งใดเพื่อเราแล้วบ้าง

5. คนอธรรมหลงลืมพระเจ้าเมื่อพวกเขาอิ่ม เมื่อพวกเขามีที่พักอาศัยและเมื่อพวกเขาร่ำรวย

เกรง​ว่า เมื่อ​ท่าน​ได้​รับ​ประ​ทาน​จน​อิ่ม ได้​สร้าง​บ้าน​ดีๆ และ​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​นั้นและ​เมื่อ​ฝูง​โค​และ​ฝูง​แพะ​แกะ​ของ​ท่าน​ทวี​จำนวน​ขึ้น เงิน​ทอง​ของ​ท่าน​ทวี​มาก​ขึ้น และ​ทุก​สิ่ง​ที่​ท่าน​มี​อยู่​ก็​ทวี​ขึ้นแล้ว​ใจ​ของ​ท่าน​จะ​ผยอง​ขึ้น และ​ลืม​พระ​ยาห์​เวห์​พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​ผู้​ทรง​นำ​ท่าน​ออก​จาก​แผ่น​ดิน​อียิปต์ คือ​ออก​จาก​แดน​ทาส

เฉลยธรรมบัญญัติ 8:12-14

ความอธรรมของการหลงลืมมักส่งผลกระทบแก่คนที่กำลังอิ่ม คนที่อาศัยอยู่ในบ้านของตนเองมีแนวโน้มที่จะหลงลืมพระเจ้า บรรดาคนที่ทรัพย์สิ่งของต่างๆ ของเขาทวีขึ้นก็มักจะลืมพระเจ้าอย่างรวดเร็ว คุณต้องเป็นคนรวยและมั่งคั่งแต่ยังคงระลึกอยู่เสมอว่าตนเองมาจากไหน เรื่องจริงที่น่าเศร้าคือคนรวยหลายคนชอบพูดมากแต่ถวายทรัพย์น้อย หลายคนกล่าวถึงพระพรต่างๆ ที่พระเจ้าประทานแก่เขา แต่พวกเขากลับไม่ได้ถวายเกียรติพระองค์สำหรับสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำเลย

6. คนอธรรมที่ขี้ลืมมักเย่อหยิ่ง

เกรง​ว่า เมื่อ​ท่าน​ได้​รับ​ประ​ทาน​จน​อิ่ม ได้​สร้าง​บ้าน​ดีๆ และ​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​นั้นและ​เมื่อ​ฝูง​โค​และ​ฝูง​แพะ​แกะ​ของ​ท่าน​ทวี​จำนวน​ขึ้น เงิน​ทอง​ของ​ท่าน​ทวี​มาก​ขึ้น และ​ทุก​สิ่ง​ที่​ท่าน​มี​อยู่​ก็​ทวี​ขึ้นแล้ว​ใจ​ของ​ท่าน​จะ​ผยอง​ขึ้น และ​ลืม​พระ​ยาห์​เวห์​พระ​เจ้า​ของ​ท่าน​ผู้​ทรง​นำ​ท่าน​ออก​จาก​แผ่น​ดิน​อียิปต์ คือ​ออก​จาก​แดน​ทาสจง​ระวัง​ให้​ดี​เกรง​ว่า​ท่าน​จะ​นึก​ใน​ใจ​ว่า ‘กำลัง​และ​เรี่ยว​แรง​ของ​ข้า​นำ​ทรัพย์​มี​ค่า​นี้​มา​ให้​ข้า’

เฉลยธรรมบัญญัติ 8:12-14, 17

ความเย่อหยิ่งมักเป็นสาเหตุสำคัญอย่างหนึ่งที่ทำให้คนลืม หลายคนมักไม่อยากยอมรับว่าพระเจ้าคือผู้ที่ทรงช่วยเหลือเขา

พวกเขาไม่อยากยอมรับว่ามีมนุษย์คนใดกำลังช่วยเหลือเขาอยู่

จริงๆ เขากำลังคิดอยู่ในใจว่า เขาได้ดีเพราะฝีมือตนเอง และเขาอยากให้คุณคิดแบบเดียวกันด้วย

คนเหล่านี้ไม่ยอมรับว่าพระเจ้าทรงอวยพรเขา และจิตใจของเขาก็ผยองขึ้น

คนที่ไม่ถวายสิบลดคือคนที่ไม่ยอมรับว่าพระเจ้าเป็นผู้กระทำให้เขามั่งคั่ง เมื่อจิตใจของคนผยองขึ้น เขาก็จะพูดว่า ฉันมีทุกอย่างได้ก็เพราะฉันทำงานหนัก

คนนอกศาสนายุคใหม่แห่งยุโรป

ครั้งหนึ่ง ผมเศรษฐีณีชาวชาวยุโรปคนหนึ่งว่าเธอเชื่อในพระเจ้าหรือไม่ เธอมองมาที่ผมอย่างงุนงง เกือบจะประหลาดใจว่าทำไมผมถึงถามอะไรโง่ๆ แบบนั้นออกมา

แน่นอนสิ ไม่เชื่ออยู่แล้ว