De amazone en het beest

De

AMAZONE

EN HET

BEEST

© 2017 Hati Bell

Alle rechten voorbehouden

Redactie: Tamara Geraeds www.tekstbureaucharizma.nl

Omslag: Andrew Dobell www.creativeedgestudios.co.uk

www.hatibell.com

DE AMAZONE

Kellsey Callahan heeft alles wat een amazone zich maar kan wensen: stoere broers, geweldige vrienden en een Kraken als huisdier. Alles, behalve haar jeugdliefde Leroy Leandros.

HET BEEST

Vervloekt door een godin, verandert Leroy drie dagen per jaar in een monster. In het verleden maakte hij ontelbare slachtoffers, maar nu hij de beschikking heeft over een magische kooi, hoeft hij zich geen zorgen meer te maken over zijn bloeddorstige aard. Helaas heeft hij één ding over het hoofd gezien: een zekere verleidelijke amazone.

Wanneer Kellsey tijdens een spelletje Truth or Dare wordt uitgedaagd om een kus van Leroy te stelen, besluit ze de kracht van Cupido’s pijl in te zetten. Het is gewoon een leuke, kleine pijl. Wat kan er nu misgaan?

"Dat een Kraken dodelijke klauwen, slagtanden, en een

giftige huid heeft, wil nog niet zeggen dat hij gevaarlijk is."

- Kellsey Callahan

PROLOOG

In de Chaos dimensie…

De baby lag op de vuilnisbelt. Riz keek neer op iets met een rozige huid en een toefje pikzwart haar dat in een mandje was gestopt. Het had geluk dat het ongedierte het nog niet te pakken had gekregen. Dat zou echter niet lang meer duren. De medusa’s hadden het verse vlees al geroken en kropen naar hun prooi toe. Hun slangachtige lichamen krulden zich agressief omhoog en hun sissende tongen staken uit hun bek.

Sssmakelijk.

Sssappig.

Sssuig het mergbeen uit het lijfje.

Het zou niet lang meer duren of ze zouden zich op de baby storten, voordat ze deze zouden moeten delen met hongerige wolven of reuzenschorpioenen.

Er snelde een windvlaag langs hem en toen klonk een bekende stem. Hey baas, wat heb je gevonden? Ronin had zijn zwaard al getrokken.

De jongen kon nauwelijks stilstaan. Hij was als een trillende schaduw naast de andere vier kindsoldaten die zich om de baby hadden verzameld.

Riz stapte naar voren om zijn claim op de baby te leggen en de medusa’s kropen er sissend vandoor.

Een van hen bleef iets te lang hangen en belandde onder de overmaatse poot van de jonge weerwolf Kuno. Toen de medusa was geplet, klom Kuno de vuilnisbelt op en cirkelde om de baby heen. Het lag in de aard van de wolf om een welp te beschermen, maar deze baby was geen welp. Niemand op Chaos was wat hij op het eerste gezicht leek. Het was gewoon nog een ongewenst kind waar de ouders zich van hadden ontdaan. Chaos was tenslotte de vuilnisbelt van de mythos.

Riz wist dat de weerwolf dat waarschijnlijk niet begreep en hij wist niet zeker of hij het hem uit zou kunnen leggen. Hij had Kuno als welp gevonden en nog nooit in menselijke gedaante gezien. Chaos was een gevaarlijke plek om als mens rond te lopen. En tot zijn woede was hij vergeleken met zijn gloriedagen bijna even zwak en pathetisch als een mens. Althans, zo lang hij vastzat in deze dimensie.

Een oude bitterheid kroop omhoog vanuit zijn buik en nestelde zich in zijn hart.

Wie gooit er nu een baby weg? vroeg Qasim verbolgen.

Wij zijn toch ook weggegooid, wees Kartal hem terecht.

Ik niet. Mijn vader hield van me, zei Ronin. Hij klonk trots en een tikje spijtig. Het was mijn oom die me weggooide. Zijn vingers omklemden zijn zwaard. Op een dag zal ik hem vinden en vermoorden.

De andere jongens knikten solidair.

Maar we zijn niet weggegooid toen we nog maar een baby waren, zei Qasim verontwaardigd. Niemand stuurt een baby naar Chaos.

Riz besefte dat de jongen gelijk had. Ik denk niet dat dit een gewone baby is, zei hij.

We kunnen hem gebruiken, begon Kartal.

… om meer vuurballen te maken, baas, ging Qasim verder. De energie van een baby is puur en sterk.

O nee, niet nog meer vuurballen, kreunde Ronin. Wat is het toch met jullie djinns en vuurballen? Als je iets wilt vermoorden kun je beter gewoon het hoofd er afhakken. Hij maakte een zwiepende beweging met zijn zwaard. Zo dus.

Toen we je kont redden van die zwerm medusa’s… zei Kartal.

… was je maar al te blij met onze vuurballen, pufte Qasim.

Alsof een paar slijmerige slangen mij zouden kunnen raken. Ik danste cirkels om die laagbuiken heen, zei Ronin beledigd. Hij wees naar de baby. We kunnen het mormel beter doodsteken. Hij overleeft het in zijn eentje nog geen nacht in Chaos.

Dat voorstel leverde een grom op van Kuno. De weerwolf boog zich over de baby heen en begon hem te likken. Wonderbaarlijk genoeg bleef de baby slapen.

Riz dacht na over het voorstel van de djinn tweeling. Ze waren altijd op zoek naar nieuwe brandstof om hun magie te voeden. De ziel van een baby, ongeacht het ras, bevatte een puurheid die een hoop kracht opleverde.

Zijn ogen gleden naar de jongste van hun groep, die zich tot nu toe stil had gehouden. Levi, de dhampir, stond op een afstand, zoals altijd. We kunnen hem het beste aan Moloch geven, stelde Levi uiteindelijk voor. In ruil voor water. Onze waterput is bijna opgedroogd. We zijn al zo veel soldaten kwijtgeraakt om die te verdedigen.

Zijn voorstel verbaasde Riz niet. Dhampirs werden geboren als mens en waren kwetsbaar totdat ze volwassen en onsterfelijk werden. Pas daarna waren ze in staat om stervelingen te veranderen in vampiers, zodat die hen konden voorzien van bloed. Als de zwakste onder hen had Levi al op vroege leeftijd geleerd om zijn hersens te gebruiken. Het misbruik dat hij had ondergaan in de slavenhallen van Chaos had hem geleerd te onderhandelen. Eerst over zijn eigen lichaam en nu ook over dat van een ander.

Kuno ontblootte zijn vlijmscherpe tanden en positioneerde zich voor de baby.

Moloch! siste Ronin en hij maakte een steekbeweging met zijn zwaard. Dan vermoord ik dit ding nog eerder zelf.

Riz overdacht zijn opties. Hij wist dat de jongens hem zouden volgen, wat hij ook besloot. Als de oudste en sterkste onder hen hadden ze hem automatisch aangemerkt als hun leider. Ze waren de laatste vijf van zijn leger. Hij had ze alle vijf opgeleid, zodat hij slechts was omringd door de beste krijgers die Chaos te bieden had. Om hun uithoudingsvermogen en loyaliteit te testen, had hij hen dagen gemarteld, maar geen van hen was gebroken. Samen met de baby bestond hun groep uit zeven mythos, een heilig nummer. Zou het genoeg zijn om uit deze vervloekte dimensie te ontsnappen?

Hij keek naar het noorden, waar de grauwe woestenij van zwarte ruïnes overliep in de hoge poorten van het ijzige rijk van Hel. De ongenaakbare godin bewaakte haar domein met een ijzige vuist. In het zuiden waar Moloch regeerde met vuur en as, gingen de zwarte ruïnes geleidelijk aan over in geblakerd zand en een donkere toren. De baby zou het nog geen dag overleven in Chaos. Nog geen uur. De tijd in deze dimensie verliep extreem traag. Het zou honderd jaar duren voordat de baby oud genoeg was om zichzelf te verdedigen. De andere jongens waren tieners geweest toen Riz ze was gaan trainen. De baby was gewoon een extra mond om te voeden. Het doden zou genadevoller zijn. Helaas was hij niet genadevol.

Water, herhaalde Levi strak.

Vuurballen, zeiden de djinn.

Het meest choquerende was echter Kuno’s reactie. De weerwolf transformeerde voor het eerst tot een mens en legde een hand op de baby.

De monden van de jongens vielen open bij het aanzicht van Kuno’s massieve gestalte dat boven hen uittorende. Zijn zilveren haren vielen als een krans om zijn brede schouders. Het bloed van de wolfgod stroomde duidelijk door zijn aderen.

Je bent gigantisch, broertje, zei Kartal onder de indruk. En ik maar denken dat je altijd als wolf rondliep omdat je als mens een scharminkel was.

Kuno gaf de baby een lik over zijn gezicht. Het zou even duren voor hij zijn wolfachtige gewoonten had afgeleerd. Broertje, zei hij, waarmee hij de baby claimde.

Riz keek naar de rest van de jongens. Een geclaimde welp stelen uit de handen van een alfa weerwolf was levensgevaarlijk.

Waar is een baby eigenlijk goed voor? vroeg Kartal.

We kunnen hem allemaal wat leren, opperde Qasim.

Ik kan hem leren zwaardvechten, zoals mijn vader het mij heeft geleerd, zei Ronin en zijn borst zwol op.

Misschien kan ik een kooi voor hem bouwen, zei Kartal terwijl hij over zijn blauwe hanenkam streek. De djinn kon alles bouwen van staal.

… zodat niemand hem op kan eten tot hij sterk genoeg is, maakte Qasim zijn gedachtegang af.

Riz bleef zich erover verbazen hoe snel de jongens de gelederen sloten. Hoe anders was het in zijn eigen familie geweest. De enige keer dat zij samen hadden gewerkt was om hem te verbannen toen hij niet voor hen wilde buigen. Daarna hadden ze elk spoor van zijn bestaan praktisch gewist uit de geschiedenis.

Hoe gaan we hem noemen? vroeg Ronin. De jongen had de baby al duidelijk geaccepteerd en wilde hem een plek geven. Hij wordt natuurlijk een krijger, dus hij moet een stoere naam hebben.

Achilles, zeiden de djinn onmiddellijk.

Riz begon spijt te krijgen dat hij de jongens mythen en legenden had verteld. Die verhalen waren bedoeld als levenslessen, niet om een huisdier een naam te geven. Hij had ze willen leren dat een krijger meer nodig had dan alleen de brute kracht van zijn zwaard.

Kuno nam de baby beschermend in zijn massieve armen. Het bundeltje waar de baby in was gewikkeld viel naar beneden en onthulde een nieuwe verrassing.

Ronin hapte naar adem. Het is een meisje! riep hij beschuldigend.

Riz verstijfde toen hij twee minuscule symbolen - een hiëroglief en het teken van Ares - op haar bil zag staan. Hij stond op het punt om zijn beslissing te nemen, toen de baby haar ogen opende.

Twee goudkleurige pupillen die een moment flikkerden glimlachten hem toe. Zijn adem stokte in zijn keel. Ze was niet zomaar een meisje: ze was een amazone.

Hij wist plotseling precies waarom zijn blik naar de vuilnisbelt was getrokken en hoe de baby in deze helse dimensie was geëindigd.

De jongens bogen als gebiologeerd over de baby heen. Riz zag het voor zijn ogen gebeuren: de schok die door Levi heen ging toen de baby hem om haar vinger wond, Ronin die zijn zwaard liet zakken, de tweeling wier ogen zacht werden.

Toen deed de baby iets veel gevaarlijkers: ze lachte en haar nieuw gevonden broers veranderden in haar gewillige slaven.

1

KELLSEY

Oban, Schotland, vierentwintig jaar later…

Kellsey keek neer op de houten pijl in haar hand. Zou Cupido’s pijl niet van goud moeten zijn, met hartjes erop of zo? Dit lijkt eerder op iets wat Robin Hood zou gebruiken. Ze verwachtte geen engelenkoor toen ze de pijl uit de kluis had gehaald, maar dit zag er wel erg armzalig uit.

Je kunt het aan je broer vragen, stelde Shay voor en ze sprong op de vensterbank naast het keukeneiland. O, wacht, dan moet je hem vertellen dat je iets uit zijn kluis hebt gestolen.

Geleend, corrigeerde Kellsey haar. Stelen en lenen was bij de Callahans praktisch hetzelfde. Ze overhandigde de pijl aan Vicky zodat ze hem kon gebruiken in haar heksenbrouwsel.

Ga je die pijl echt in Leroys kont steken? ging Shay verder. Mag ik er bij zijn wanneer je het doet? Mag het? Alsjeblieft?

Ging ze dit echt doen? Een liefdespijl gebruiken om Leroy Leandros verliefd op haar te laten worden? Zelfs al was het maar een kunstmatige liefde?

Na een korte overpeinzing knikte ze. Absoluut! In liefde en oorlog was immers alles geoorloofd. Vooral als ze was uitgedaagd.

Iemand moet die arrogante fee op haar plaats zetten, zei ze verdedigend. Ik heb een reputatie hoog te houden. Ze had dan ook niet kunnen weigeren toen Lea haar tijdens Truth or Dare had uitgedaagd om een kus te ontlokken aan Leroy. Op de kap van zijn jeep, tijdens het jaarlijkse Bloedfeest, waar iedereen er getuige van kon zijn.

Vicky schraapte haar keel terwijl ze verder in haar ketel roerde. Weet je zeker dat Lea’s uitdaging de enige reden is?

Kellsey zette haar meest onschuldige gezicht op. Welke andere reden kan ik hebben?

Shay snoof. Misschien dat je al achter Leroy aan zit sinds je kon kruipen?

Niet!

Pas op, je neus groeit, zei Shay terwijl ze een lolly uit een keukenla viste.

Waarom leg je het hem niet gewoon uit? stelde Vicky voor, terwijl ze een roos en een pauwenveer in de ketel wierp.

Wat is daar nu voor uitdaging aan? vroeg Kellsey, niet verbaasd dat Voorzichtige Vicky voor deze aanpak koos. De zwarte heks was bang voor haar eigen schaduw. Tenzij je een van haar planten verpletterde. Dan veranderde ze in de Hulk.

Het is veiliger, hield Vicky vol. We weten niet eens wat zijn mythos aard is.

Hij is een Griek toch? merkte Shay op. Misschien is hij een centaur. Denk je dat hij eh… onder de gordel ook gebouwd is als een paard?

Kellsey draaide met haar ogen. Hij is geen centaur. Die zijn praktisch uitgestorven. Wat verdomd jammer was, want op de rug van een centaur rijden stond op haar bucketlist.

Wat als hij een draak blijkt te zijn? ging Vicky verder. Hij zou de boel in de fik kunnen steken. Je broers zullen niet blij zijn als Het Gesticht instort en ze het opnieuw moeten bouwen.

Het zou niet de eerste keer zijn, zei Shay terwijl ze met haar lolly zwaaide. Weet je nog toen je die hydra had verstopt in de kerkers?

Kellsey zond haar een geërgerde blik. Hoe had ik kunnen weten dat Hermy zo snel zou groeien? Of dat hij Levi’s bed in zou glippen? Als ze dat had geweten had ze de baby hydra ver uit zijn buurt gehouden. Het hielp natuurlijk niet dat hij de hydra onthoofdde en bleef onthoofden tot arme Hermy negen hoofden had.

Net zoals je niet wist dat je Kraken uit de badkuip in de kelder zou groeien? vroeg Shay liefjes.

Kellsey trok een gezicht. Ze werd niet graag herinnerd aan dat incident. Nou…

Kellsey was toen nog erg jong, nam Vicky het voor haar op. Ze had Krik vast niet goed verstaan toen hij haar probeerde uit te leggen dat hij de badkuip snel zou ontgroeien.

Was het maar waar. Ze was zeven geweest toen Krik haar had verteld dat hij meer ruimte nodig had. Krik verstaan en haar broers vertellen dat er een reusachtig zeewezen in spe in de kelder leefde waren echter twee verschillende dingen. Tegen de tijd dat ze haar moed bijeen had geraapt om het te vertellen was Krik uit de voegen van de kelder gebarsten. Hij had de halve kelder in gruzelementen geslagen met zijn reuzententakels. Iets waar haar broers haar tot op de dag van vandaag nog aan herinnerden.

We hebben het hier over Leroy, veranderde Kellsey haastig van onderwerp. Die man heeft geen mysteries of verrassingen die voor onverwachte problemen kunnen zorgen. Zijn betrouwbaarheid was een van de dingen die ze leuk aan hem vond. En zijn gespierde armen. Hij had de meest sexy armen die er bestonden. Ze droomde erover dat hij aan lianen door een jungle zwierde op zoek naar een oude tempel met een verborgen schat. Helaas bleef het bij fantasieën, want hij had geweigerd om haar mee te nemen op een van zijn reizen.

Waarom toont hij zich dan nooit in zijn mythos gedaante? vroeg Shay wantrouwend.

Hij is een nomade. Misschien is hij op de vlucht voor zijn oude clan, wierp Kellsey tegen. Althans, ze dacht dat hij een nomade was. Ze had geen clanteken op zijn lichaam gezien. Die van haar was geplaatst op haar rechterpols. Niet alle mythos droegen het echter op dezelfde plek.

Of misschien wordt hij opgejaagd omdat hij de laatste is van zijn soort, zei Vicky zacht, haar ogen vol schaduwen.

Of misschien is hij een hybride, en schaamt hij zich daarvoor, zei Shay stroef. Haar pupillen vlamden op en veranderden vervolgens weer in een ijzig wit. Dat ze half vorstreuzin en half djinn was zorgde voor een ongebruikelijke combinatie van ijs en vuur.

Leroy lijkt me niet het type dat opgejaagd wordt. Hij was eerder de jager. Hij lijkt me ook niet iemand die zich ervoor schaamt om een hybride te zijn, zei ze. Om de een of andere reden hield hij zijn aard echter toch verborgen.

Het drankje is bijna klaar, zei Vicky. Zodra het is afgekoeld kan ik het gebruiken.

Koel is mijn bijnaam, zei Shay en ze dipte een ijzige vinger in de ketel.

Ik dacht dat het Lolly was, zei Kellsey onschuldig. Iedereen wist van haar voorliefde voor salmiak lolly’s.

Shay fronste. Hou je mond, Achilles.

Kellsey trok een zuur gezicht. Je bent gemeen wanneer je uitgedaagd wordt.

Gemeen is mijn default setting, zei Shay. Haar korset kraakte toen ze voorover boog en in de keukenla graaide voor nog een lolly.

Hoelang zal de pijl werken? vroeg Kellsey. Ze had gepocht dat ze de weddenschap binnen vierentwintig uur zou winnen.

De pijl werkt vierentwintig uur lang in plaats van een volle eeuw, zei Vicky en ze haalde de pijl uit het paarse brouwsel.

Kellsey zou liegen als ze zei dat ze er niet een volle seconde aan had gedacht om Leroy honderd jaar als gewillige liefdesslaaf te houden. Soms voelde het slecht om goed te zijn. Het enige wat haar tegenhield was haar Callahan trots. Ze wilde dat Leroy oprecht van haar hield, niet omdat een magische pijl hartjes door zijn lichaam schoot. Weet je het absoluut zeker? vroeg ze. De Bloedspelen duurden twee dagen. Ze vonden plaats op het open veld achter Het Gesticht en het was er altijd een drukte van jewelste. Leroy bleef nooit langer dan nodig was, dus hij zou de tweede dag vertrokken zijn. Vierentwintig uur gaf haar niet veel ruimte om Leroy te raken met de pijl.

Vicky sloeg haar ogen neer. Ja. Als je de garantie van een getrainde heks wilt, zal je een witte heks in moeten schakelen.

Nee, ik vertrouw je, verzekerde Kellsey haar snel. Ze kon het Vicky moeilijk kwalijk nemen dat ze ongetraind