Οι Ξένοι της Μίας Χρονιάς Απίθανες Ποδοσφαιρικές Ιστορίες

Οι Ξένοι της Μίας Χρονιάς...

Ελλάδα, δεκαετία του ’60. Η χώρα αρχίζει σιγά σιγά να ξεπερνάει τις πληγές που άφησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι συγκοινωνίες και εν γένει οι υποδομές βελτιώνονται και αρχίζουν να εμφανίζονται σημάδια οικονομικής ανάκαμψης.

Αυτά ήδη από το φθινόπωρο του 1959 έχουν σηματοδοτήσει τη δημιουργία της Α’ Εθνικής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μετά από τρεις δεκαετίες που το εθνικό πρωτάθλημα πέρασε τις παιδικές ασθένειες, έφτασε η στιγμή της ενιαίας ετήσιας διοργάνωσης.

Η έννοια «ξένος παίκτης»* βέβαια εκείνη την εποχή ήταν άγνωστο φρούτο, οι ομάδες μέχρι τότε κατά βάση συγκροτούνταν από παίκτες που προέρχονταν από την περιοχή που έδρευε η κάθε μία με ελάχιστες άλλες προσθήκες. Τη δεκαετία του ’60 όμως με την αλλαγή του κανονισμού περί διετούς αποκλεισμού σε περίπτωση μετεγγραφής, σιγά σιγά οι μεγαλύτερες και πιο εύρωστες οικονομικά ομάδες άρχισαν να «ψαρεύουν» ότι καλό υπήρχε στην επαρχία, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των ομάδων αυτών και οδήγησε στην απαγόρευση τέτοιων μετεγγραφών από τον ΓΓΑ της περιόδου της 7ετίας Κων/νο Ασλανίδη. Έτσι οι ομάδες στράφηκαν για την ενίσχυση τους σε μία ιδιαιτέρως αναπάντεχη πηγή, τη Λατινική Αμερική!

Έως τότε ήταν μετρημένοι οι ξένοι παίκτες που είχαν συμμετάσχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πρώτος όλων ο Γκαετάνο Σαλούστο που έπαιξε στον ΠΑΟΚ στο πρώτο κιόλας πρωτάθλημα Α’ Εθνικής, όμως ο συγκεκριμένος ήταν κάτοικος Θεσσαλονίκης, δεν ήρθε από το εξωτερικό ως ποδοσφαιριστής. Περιπτώσεις που επίσης ήρθαν από... σπόντα ήταν οι Μπρίνεκ (Ηρακλή) και Αουρέντνικ (Εθνικού) που βρέθηκαν στην Ελλάδα σαν... γιοι των προπονητών των αντίστοιχων ομάδων, ως εκ τούτου πρώτος ξένος ποδοσφαιριστής μπορεί να θεωρηθεί ο Σύριος Ιμπραήμ Μουγκράμπι που αγωνίστηκε στην ΑΕΚ τη σεζόν 1962/63. Ακολούθησε η συμπτωματική (και ελάχιστη) παρουσία του Τζίνο Μποντιόλι την επόμενη χρονιά με τη φανέλα του Αιγάλεω για να έρθει το 1964/65 η παρουσία του Αιθίοπα Κατάμα στον Άρη και η πρώτη ουσιαστικά παρασπονδία με τους Μέσαρος και Ράντοβιτς να έρχονται ως... κρυφοεπαγγελματίες στα Τρίκαλα! Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε τότε και για έξι χρόνια δεν υπήρξε άλλο τέτοιο παράδειγμα.

Ξαφνικά όμως το 1971/72 έγινε η... ανακάλυψη. Ο Παναθηναϊκός άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου από τη Λατινική Αμερική με την απόκτηση του Λίναρη, ενώ ο Ολυμπιακός αρχικά περιορίστηκε στην Ευρώπη με τους Αργυρούδη, Τριαντάφυλλο και Περσίδη. Από την επόμενη χρονιά όμως έγινε το «σώσε». ΑΕΚ και Καλαμάτα μπήκαν κι αυτοί στον χορό και το πράγμα έγινε εξόφθαλμο. Έτσι, συζητήσεις και κόντρες επέτρεψαν την παρουσία τους ως «Έλληνες» και αργότερα, από το 1974 επισημοποιήθηκε ο κανονισμός που έδωσε το δικαίωμα για δύο ξένους παίκτες σε κάθε ομάδα. Αργότερα (1988) αυτοί θα γίνουν τρεις, έως ότου έρθει η υπόθεση Μποσμάν που γκρέμισε το μέχρι τότε οικοδόμημα φτάνοντας το 2008 να εμφανιστεί η πρώτη σύνθεση «ελληνικής ομάδας» που δεν χρησιμοποίησε ούτε έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή σε ενδεκάδα και αλλαγές σε ολόκληρο αγώνα πρωταθλήματος (ο Άρης στις 20/09/2008 στην