मेंढपाळ बनण्याची कला

उल्लेख नसल्याशिवाय, सर्व शास्त्रभागातील उद्गार तर बायबल सोसायटीच्या मराठी भाषांतरातून घेण्यात आले आहेत.

कॉपीराइट © २००१ डग हेवार्ड- मिल्स

प्रथम पार्चमेंत हाऊस २००१ द्वारे प्रकाशित

लक्स वर्बी. बीएम (पीटीआय) लिमिटेड २००८ द्वारा प्रकाशित

पार्चमेंट हाऊस २०११ द्वारा प्रकाशित

९ वे मुद्रण २०१४

डाग हेवार्द- मिल्स यांच्या बद्दल अधिक माहिती मिळण्यासाठी:

हिलिंग जीजस कृसेड

ईमेलः  evangelist@daghewardmills.org

वेबसाईटः  www.daghewardmills.org

फेसबुकः Dag Heward-Mills

व्टिटरः  @EvangelistDag

ISBN: 978-1-64135-439-4

आंतरराष्ट्रीय कॉपीराइट कायद्यांतर्गत सर्व हक्क राखीव. या पुस्तकाच्या वापरासाठी किंवा प्रकाशित करण्यासाठी प्रकाशकाकडून लेखी परवानगी घेणे आवश्यक आहे, गंभीर पुनरावलोकनांत किंवा लेखातील संक्षिप्त उद्धरणांशिवाय. 

अनुक्रमणिका

अध्याय १: मेंढरांना काय झोपी घालते

अध्याय २: मेंढरांना पाणी का लागते

अध्याय ३: मेंढरांना खाली खेचणे म्हणजे काय

अध्याय ४: मेंढरांना मार्गदर्शन का लागते

अध्याय ५: मेंढरांना हिरवेगार कुरणे का लागतात

अध्याय ६: मेंढरांना दर्यांमधून जाण्याची आवश्यकता का असते

अध्याय ७: मेंढरांनी असमाधानी असणे म्हणजे काय

अध्याय ८: मेंढरांसाठी एक दांडा का आवश्यक असतो

अध्याय ९: मेंढरांसाठी एक काठी का आवश्यक असते

अध्याय १०: मेंढरांसाठी शत्रूंच्या समक्ष ताट वाढून ठेवणे म्हणजे काय असते

अध्याय ११: मेंढरांनी तेलाने अभिषिक्त असणे का आवश्यक असते

अध्याय १२: मेंढरांना मेंढपाळाचा प्याला ओसंडून वाहू देण्याची आवश्यकता का असते

अध्याय १३: मेंढरांनी मेंढपाळाच्या घरात वस्ती करणे का आवश्यक आहे

अध्याय १४: मेंढरांना मेंढपाळ नाही असे असणे म्हणजे काय

अध्याय १५: मेंढपाळाचे आजार जे मेंढरांचे आजार असतात

अध्याय १६: मेंढरे आजारी का पडतात

सत्र २: मेंढपाळ

अध्याय १७: एका मेंढपाळाचे तीन ध्येय

अध्याय १८: जे मेंढपाळ दरवाजातून प्रवेश करत नाहीत त्यांना कसे ओळखावे

अध्याय १९: मेंढपाळाचे नेमून दिलेले काम: सौम्य आणि मवाळ असणे

अध्याय २०: मेंढपाळाचे नेमून दिलेले काम: मार्गदर्शन व पुढारीपण करणे

अध्याय २१: मेंढपाळाचे नेमून दिलेले काम: मेंढरांवर लक्ष ठेवणे

अध्याय २२: रक्षण करणारा मेंढपाळ यहोवा

अध्याय २३: मेंढपाळाचे नेमून दिलेले काम: पोषण करणे

अध्याय २४: मेंढपाळाचे नेमून दिलेले काम: पुनर्स्थापित करून बरे करणे

अध्याय २५: वाम्पायर पाळक

अध्याय २६: यहोवाचे मेंढपाळ बनण्याची कौशल्ये

अध्याय २७: एक चांगला मेंढपाळ बनण्यातील पस्तीस गुरुकील्ल्या

अध्याय २८: तुमच्या मेंढरांना विभिन्न प्रकारच्या नात्यांमध्ये कसे सहभागी करून घ्यायचे

अध्याय २९: भाडोत्री मेंढपाळाची बारा वैशिष्ट्ये

अध्याय ३०: नऊ प्रकारचे भाडोत्री पाळक

अध्याय ३१: निराशाजनक मेंढपाळ

अध्याय ३२: मेंढपाळाच्या विकासातील बावीस स्तरे

अध्याय ३३: एक अध्यात्मिक मुलगा मेंढपाळात कसा विकसित होतो

अध्याय ३४: एका मेंढपाळाचा विकास होण्यासाठी अत्यंत महत्वाची क्षेत्रे

अध्याय ३५: एक तरुण व्यक्ती मेंढपाळ कसा बनू शकतो

सत्र ३: मेंढपाळाचे हृदय

अध्याय ३६: तुमच्या सेवेतील केंद्रबिंदू म्हणजे तुमचे हृदय

अध्याय ३७: मानवी हृदयाशी तुलना करून तुम्हाला एक अध्यात्मिक हृदय कसे समजू शकते

अध्याय ३८: मेंढपाळाचे हृदय का महत्वाचे आहे

अध्याय ३९: वाहत जाणारी हृदये विकसित करा

अध्याय ४०: शरण न जाणारे हृदय तुम्ही टाळा

अध्याय ४१: एक सुदृढ हृदय विकसित करा

अध्याय ४२: आजारी हृद्यांपासून बरे व्हा

अध्याय ४३: एक उत्तेजन देणारे हृदय विकसित करा

अध्याय ४४: एक नकारात्मक हृदय विकसित न होऊ देण्याची दक्षता घ्या

अध्याय ४५: एक विचारवंत हृदय विकसित करा

अध्याय ४६: न वाकणार्या हृदयांच्या विरुद्ध लढा

अध्याय ४७: सकारात्मक हृदये विकसित करा

सत्र ४: सेवाकार्यातील वास्तविकता

अध्याय ४८: तुम्ही आपले सेवाकार्य कसे विस्तारित करू शकता

अध्याय ४९: एक मेंढपाळ प्रकाश असतो

अध्याय ५०: काही लोक अधिक मोठे प्रकाश का असतात

अध्याय ५१: तुम्ही एक मोठा प्रकाश कसे होऊ शकता

अध्याय ५२: सेवाकार्यातील अध्यात्मिक सांधे

अध्याय ५३: सेवाकार्यातील अढथळे

अध्याय ५४: वाईट दिवसामध्ये विलंबावर विजयी होणे

अध्याय ५५: जेव्हा विलंब होतो तेव्हा उद्भवनाऱ्या पंधरा दुष्ट

अध्याय ५६: विलंब का घडतात ह्याचो आठ कारणे

अध्याय ५७: देव तुमची सहाय्यता करत नाही तेव्हा सेवाकार्य कसे असते

अध्याय ५८: देव तुमची बढती करतो तेव्हा कसे असते

टिपा

अध्याय १

मेंढरांना काय झोपी घालते

याहो या, परमेश्वर जो आपला उत्पन्नकर्ता त्याच्यापुढे आपण गुडघे टेकू; त्याची उपासना करू, त्याला नमन करू.

कारण तो आपला देव आहे, आणि आपण त्याच्या कुरणातील प्रजा, त्याच्या हातचा कळप आहोत. आज तुम्ही त्याची वाणी ऐकाल तर किती बरे होईल!

स्तोत्रसहिता ९५:६-७

देवाच्या वचनात, त्याच्या लोकांना मेंढरे असे म्हंटले गेले आहे. येशूने आपले वर्णन ‘’मेंढपाळाच्या शिवाय मेंढरे’’ असे केले आहे. मेंढरांना प्रभावितपणे मार्गदर्शन करण्यासाठी त्यांचे जीवन आणि वर्तणूक समजून घेणे खूप महत्वाचे आहे. देव आणि तुमचे पाळक ह्यांच्या संबंधात तुम्ही स्वतःला मेंढरू म्हणून पाहावे. मंडळीच्या सभासदांना देखील अधिक चांगले समजून घेण्यासाठी तुम्ही त्यांना मेंढरे म्हणून बघितले पाहिजे. स्तोत्रसहिता तेवीस मध्ये दावीद स्वतःच्या मेंढपाळ म्हणून अनुभवातून त्याच्या मेंढरांचे जीवन ह्याचे कसे वर्णन करतो ते पहा. ‘’मेंढरांच्या जीवनाचे’’ ठळक वर्णन एका अनुभवी इस्राएली मेंढपालाच्या तोंडातून येते जो स्वतःला देवाची स्वतःची मेंढरे म्हणून पाहतो.

परमेश्वर माझा मेंढपाळ आहे म्हणून, मला आवश्यक ते सर्वकाही माझ्याकडे आहे!

तो मला हिरव्यागार कुरणात बसवितो आणि संथ पाण्यावर घेऊन जातो. तो माझा जीव ताजा तवाना करतो. त्याच्या सन्मानासाठी जे अधिक योग्य आणि पात्र आहे ते करण्यास तो मला सहाय्य करतो व मला नितीमार्गाने चालवतो.

मृत्युछायेच्या दारीतुनही मी जात असलो तर कसल्याही अरीष्ठाला भिणार नाही, कारण तू माझ्याजवळ आहेस, माझे रक्षण करत मला सतत मार्गदर्शन करतो.

तू माझ्या शत्रूंच्या देखत मला चविष्ट भोजन पुरवतोस. तू माझे स्वागत पाहुणा म्हणून केले आहेस; त्यातून आशीर्वाद ओसंडून वाहतात!

तुम्झे चांगुलपण आणि कधीही कमी न होणारी दया माझ्या युश्याच्या सर्व दिवस माझ्याबरोबर असेल, आणि त्यानंतर तुझ्या घरात मी तुझ्याबरोबर सर्वकाळ वस्ती करेल.

स्तोत्रसहिता २३:१-६ (द लिविंग बायबल)

आधुनिक काळातील मेंढपाळ, डब्ल्यू. फिलीप केलर, ज्यांनी आठ वर्ष मेंढरांचा मालक आणि त्यांचे पालन पोषण करणारा म्हणून ब्रिटीश कोलंबिया ह्या ठिकाणी काम केले जसे सत्य प्रगट केले तसेच मेंढरांच्या जीवनात त्याचे समान उदाहरणे पाहण्यास मी उत्सुक झालो. आधुनिक दृष्टीने त्यांना मेंढपाळ म्हणून कार्य करण्याचा अनुभव होता आणि त्याची अद्भुत खात्री स्तोत्रसहिता २३ च्या प्रगटीकरणात दिसून येते.

परमेश्वर माझा मेंढपाळ आहे; मला काही उणे पडणार नाही.

तो मला हिरव्यागार कुरणात बसवतो; तो मला संथ पाण्यावर नेतो.

स्तोत्रसहिता २३:१-२

केवळ ठराविक परिस्थितींमध्ये मेंढरे विसावा घेतात. तुम्ही आपल्या मंडळीतील मेंढरांना विसावा घेऊन त्यांना तुमच्याबरोबर राहण्याची परवानगी द्यावी. घाबरलेल्या मेंढरांना तुम्ही स्थिर करून तुमच्याभोवती कुटुंबातील लोकांना तसे ठेवावे. मेंढपाळ म्हणून त्यांच्या अनुभवातून, फिलीप केलर काही गोष्टी कळवतात ज्या मेंढरांना विसावा घेण्यास सहाय्य करतात. खाली दिलेली चारही मुद्दे लोक मंडळीत का राहू शकत नाही ह्याची कारणे प्रगट करतात. इतर सदस्यांच्या बरोबर तणाव, सैतानी हमले आणि व्यासपीठावरून चांगल्या अन्नाचा अभाव ही सर्व कारणे आहेत की मेंढरे मंडळयांमध्ये स्थिर का होत नाहीत. फिलीप केलर म्हणतात:

१. मेंढरांमध्ये भय नसल्यावर ते विसावा घेऊ शकतात: त्यांच्या भित्रेपणामुळे ते विसावा घेण्यास नकार देतात जोपर्यंत त्यांच्या मनातून सर्व भीती निघून जात नाही. मेंढरे इतके भयभीत असतात की अगदी सहज एखादा ससा जरी मागून झुडपातून आला तर तो पूर्ण कळपाला पायाने तुडवू शकतो. जेव्हा एखादे घाबरलेले मेंढरू घाबरून पळ काढते त्याच्यामागे द्ज्न्भर मेंढरे पळून जातात, आणि ते कशामुळे भयभीत झाले ह्याची वाट देखील ते पाहत नाहीत.

२. मेंढरे विसावा घेतील जेव्हा त्यांच्यासारख्या इतरांमध्ये कोणत्याही प्रकारचा तणाव आढळून येत नाही: कळपातील त्यांच्या सामाजिक वागणुकीमुळे, मेंढरे त्यांच्यासारख्या इतरांमधील तणावातून पूर्णपणे मोकळे झाले नाही तर ते विसावा घेणार नाहीत.

३. मेंढरे विसावा घेतील जेव्हा त्यांना माश्या किंवा बांडगुळ ह्यांचा कोणत्याही प्रकारे त्रास होणार नाही: मेंढरांना जर माश्यांनी किंवा बांडगुळाने त्रास दिला तर ते विसावा घेणार नाहीत. ह्या किटकांकडून आराम मिळाल्यावरच ते विसावा घेतील.

४. मेंढरामध्ये जेव्हा भूक नसते तेव्हा ते शांतपणे विसावा घेतील: अन्न शोधण्याची जोपर्यंत त्यांना गरज वाटत नाही तोपर्यंत ते विसावा घेणार नाही. त्यांच्यात भूक नसावी. शांत असण्यासाठी त्यांच्यात एक निश्चित भय, तणाव आणि भूक ह्यांच्यापासून मुक्तता हवी.

अध्याय २

मेंढरांना पाणी का लागते

परमेश्वर माझा मेंढपाळ आहे; मला काही उणे पडणार नाही.

तो मला हिरव्यागार कुरणात बसवतो; तो मला संथ पाण्यावर नेतो.

स्तोत्रसहिता २३:१-२

आपले आधुनिक मेंढपाळ, फिलीप केलर, हे त्यांच्या मेंढरांच्या बरोबरच्या अनुभवांचे वर्णन करतात आणि सामान्य जीवन जगण्यासाठी त्यांना पाण्याची किती आवश्यकता असते ह्याचे देखील वर्णन केले. त्यांनी हे पाहिले की जेव्हा मेंढरांना हवे ते आत्म्याचे जल मिळत नाही, ते सर्व चुकीच्या ठिकाणी त्याचा शोध घेतात. हे आपल्याला शिकवते की प्रत्येक सेवकाने मेंढरांसाठी पवित्र आत्म्याचे जल पुरवले पाहिजे. पाळकानी अध्यात्मिक असावे आणि पवित्र आत्म्याच्या अभिषेकातून त्यांनी सामर्थ्यशाली रीतीने सेवा केली पाहिजे. व्यासपीठावरून अभिषिक्त सेवेचा अभाव कारण आहे की मंडळीचे सभासद पाखंडी स्रोत आणि जादूटोणा ह्यातून उत्तराचा शोध करत असतात.

फिलीप केलर म्हणतात:

ज्या रीतीने शारीरिक देहाला पाण्याची क्षमता आणि गरज असते, तसेच शास्त्रवचन आपल्याला दाखवते की मानवी जीवात्म्याला सनातन देवाच्या पाण्यासाठी क्षमता आणि आवश्यकता असते. जेव्हा मेंढरे तहानलेले असतात तेव्हा ते व्याकूळ होतात आणि सर्वत्र पाण्याच्या शोधात जातात. जर त्यांना चांगल्या पाण्याकडे घेऊन जाण्यात आले नाही तर ते बरेचदा दुषित खड्ड्यातील पाणी पितात जिकडे अनेक प्रकाक्र्हे आंतरिक बांडगुळ जसे निमातोड किडे, लिवर फ्लूक आणि इतर जीवाणू ह्यांची लग्न करून घेतात.

ते तर मला अशा मेंढरांच्या कळपाची आठवण करून देतात जे मी एका दिवशी बघितले ज्यांना मोठ्या पर्वताच्या ओहोळाकडून घेऊन जाण्यात येत होते. बर्फाळ पाणी अतिशय शुद्ध आणि स्वच्छ असून झाडांच्या सुंदर किनार्यावरून वाहत होते. पण रस्त्यावर अनेक हट्टी मेंढरे आणि त्यांचे कोकरू थांबले आणि त्यांना त्या ठिकाणच्या छोट्या, घाणेरड्या आणि मातकट डबक्यामधून पाणी पिले. पाणी घाणेरडे असून जाणार्या मेंढरांमुळे ढवळून जाणार्या मातीने दुषित होते इतकेच नाही तर त्यात नुकत्याच पुढे गेलेल्या कळपाच्या शेणाचा आणि लघवीचा देखील समावेश होता.तरीही ही हट्टी मेंढरे खात्रीशिर होते की त्यांना मिळणारे ते उत्तम पेय होते.

पाणी त्यांच्यासाठी खूपच घाणेरडे आणि वाईट होते. ह्यापेक्षा अधिक, त्यात तर स्वाभाविकच निमातोड आणि लिवर फ्लूक ह्यांची अंडे मिसळून त्यांच्या शरीरात जाऊन ते पसरणार असून विभिन्न आजार निर्माण करणार होते.

मेंढरांसाठी पाण्याची तीन मुख्य सरीत असतात: ओहोळ, झरे, गवत, आणि खोल विहिरी. मेंढरांचे शरीर ह्यात जवळ वल ७० टक्के सामान्य स्वरूपाने पाणी भरलेले असते. ह्या पाण्याचा उपयोग सामान्य शरीराच्या प्रक्रिया; ज्यात प्रत्येक पेशी असते त्यांच्या कार्यासाठी उपयोगी असतात, आणि त्यामुळे सामान्य कार्ये व्यवस्थित होत राहतात.

पाणी म्हणूनच मेंढरांची शक्ती, जोम आणि ताकत निश्चित करते.²

अध्याय ३

मेंढरांना खाली खेचणे म्हणजे काय

हे माझ्या जिवा, तू का खिन्न झालास? तू आतल्या आत का तळमळत आहेस? देवाची आशा धर; तो माझा देव मला दर्शन देऊन माझा उद्धार करतो, म्हणून मी त्याचे पुनरपि गुणगान गाईन.

स्तोत्रसहिता ४२:११

आपला आधुनिक मेंढपाळ त्याच्या मेंढरांच्या बरोबरील अनुभवांचे वर्णन करतो आणि त्यांना खाली खेचणे म्हणजे काय हे देखील सांगतो. कोणत्याही प्रकारे मेंढरे असहाय होऊन मदतीच्या शिवाय पायांवर उभे न राहू शकणे हे जाणून घेणे महत्वाचे आहे. खरी मेंढरे आणि लोक ह्यांच्यातील समांतर, हे खरेतर खूपच ठळक आहे.

फिलीप केलर खऱ्या मेंढरांच्या बरोबर काम करणारे त्यांचे मालक म्हणून अनुभव सांगतात. ते म्हणतात:

खाली पडणे किंवा खाली खेचणे हे तर इंग्रजी मेंढपाळाचे अशा मेंढरासाठी एक पद आहे जे आपल्या पाठीवर खाली पडले आणि स्वतःहून परत उभे राहू शकत नाही. खाली पडलेले मेंढरू पाहण्यासाठी खूपच दुर्दैवी असते. आपल्या पाठीवर पडून, त्याचे पाय हवेत असून, उभे राहण्यासाठी त्याचे कोणतेही यश न मिलता संघर्ष चालू असतात. काही वेळा मदतीसाठी त्याची फडफड चालू असते, पण भीतीदायक परिस्थितीत त्याची ती तडफड चालू असते.

थोड्याच वेळात जर मालक त्या दृश्यावर आले नाही तर, मेंढरे मरून जातात. म्हणूनच हे दुसरे कारण आहे की काळजी घेणाऱ्या मेंढपाळाने रोज त्याच्या कळपाची काळजी घेणे महत्वाचे आहे, आणि त्यांच्याकडे पाहणे की ते पायांवर उभे राहू शकत नाही. त्यातील जर एक किंवा दोन हजर नसतील, बरेचदा त्याच्या मनात हा एकमेव प्रश्न येतो, माझे एक मेंढरू कुठेतरी खाली पडले आहे. त्याच्या शोधात मी गेले पाहिजे आणि परत पायांवर उभे केले पाहिजे.

केवळ मेंढपाळ त्या पडलेल्या मेंढराकडे नजर ठेवतो असे नाही तर त्यांच्यावर भक्ष्य करणारे देखील ठेवतात. बळी पक्षी, गिधाड, कुत्री, आणि इतर भक्षक पशु ह्या सर्वांना माहित असते की खाली पडलेले मेंढरू हे सहज भक्षक असते आणि मृत्यू खूप काही दूर नसतो.

कोणतेही खाली पडलेले मेंढरू असहाय, मृत्युच्या समीप आणि हल्ल्यासाठी सहज सोपे हे ज्ञान त्या मालकासाठी अधिक गंभीर बनते. त्याची काळजी आणि लक्ष हे कधीही इतके जागृत होत नाहीत की सर्वात मोठे, सबळ आणि सुदृढ मेंढरे खाली पडून त्यांना खूप इजा पोहचू शकते. बरेचदा त्यातील सुदृढ मेंढरांना बाहेर काढले जातात.

हे अशा रीतीने घडते: एक जड, सुदृढ किंवा मोठ्या लोकरीचे मेंढरू अगदी सहजच जमिनीतील खड्ड्यात झोपी जाते. आळस देण्यासाठी ते नुसते प्रयत्न करते. अचानक त्यावरील गुरुत्वाकर्षण सरकते जेणेकरून ते पाठ फिरवते आणि त्याचे पाय जमिनीला टेकवत नाहीत. त्याला खूप भीती वाटून ते खूप वेडसर वागू लागते. बरेचदा ह्यामुळे गोष्टी बिघडतात. ते अजूनही पुढे सरकते. आता त्याने पाय टिकून ठेवणे खूप अशक्य असते.

ते त्या ठिकाणी संघर्ष करत असताना, त्याच्या पोटात सर्व प्रकारचे वायू एकत्रित साठू लागतात. जसा त्यांचा विस्तार होतो शरीराच्या टोकापर्यंत रक्त पुरवठा होत नाही, विशेषकरून त्या पायापर्यंत काहीच जात नाही. वातावरण खूप उष्ण आणि उन्हाचे असेल तर, असे खाली पडलेले मेंढरू काही तासातच मरू शकते. जर तापमान खूप थंड आणि पावसाळी व ढगाळ असले तर, ह्या परिस्थितीत खूप दिवस ते जिवंत राहते.

एक मेंढपाळ अनेक तास हरवलेले मेंढरू शोधण्यासाठी घालवत असे. बरेचदा ते दूरवर त्याला पाहते, आपल्या पाठीवर अगदी असहाय्य परिस्थितीत पडलेले असते.ते त्याच्याकडे पळते- शक्य तितक्या जलद घाईने- कारण प्रत्येक मिनिट हा महत्वाचा असतो. त्या मेंढपाळात भय आणि आनंद ह्यांच्या मिश्र भावना असतात: भय की खूप उशीर होऊ शकेल; आणि आनंद कारण शेवटी ते सापडले.

जसे मेंढपाळ त्या टाकलेल्या कोकरासाठी पोहोचतो, त्याला पहिल्यांदा त्याला उचलावे असे वाटते. अगदी मवाळपणे तो मेंढराला बाजूला टाकतो. मग, मेंढराला पायाने घसरून घेऊन जात, मेंढपाळ त्याला सरळ पकडतो, आणि त्याच्या पायातील रक्ताभिसरण परत सुरळीत होते. ह्याला खरच खूप वेळ लागला. जेव्हा मेंढरू परत चालू लागले ते अडखळले, खाली पडले आणि मग पुन्हा त्या ढिगावर कोलमडले.

हळुवारपणे, मेंढरू परत स्थिरस्थावर होते. ते हळुवार आणि निश्चितपणे चालू लागते. काही क्षणातच ते पळत जाऊन इतरांमध्ये सामील होते,त्याच्यातून सर्व भय निघून जाते आणि त्याला जिवंत राहण्याची दुसरी संधी मिळते. अनेक विभिन्न कारणांसाठी मेंढरांना टाकले जाते.

१. ज्या मेंढरांनी उबदार, आरामदायी, मऊ जमिनीतील खड्डे आराम करण्यासाठी निवडले ते अनेकदा टाकले जातात. अशा परिस्थितीत त्यांच्या पाठीवर उलटे पडणे खूपच सोपे असते. ख्रिस्ती जीवनात सोपे ठिकाण, आरामदायी कोपरा, आणि स्थान जिकडे काहीच कठीणता नाही, त्यात सहन करण्यासाठी गरज नसते, आणि स्वतःला शिस्त लावण्यासाठी काहीच मागणी केली जात नाही.

२. खूप लोकर असणे मेंढराला खाली पाडते. बरेचदा जेव्हा लोकर खूप मोठी बनते आणि त्यात खूप मोठ्या प्रमाणावर माती, शेण, आणि दुसरी घाण जमते, तेव्हा ते मेंढरू खाली पडून, आणि त्या लोकरीचे जणूकाही त्याच्यावर ओझेच असते.

लोकर शास्त्रवचनात ख्रिस्ती व्यक्तीतील जुन्या जीवनाचे प्रतिक आहे. एका आंतरिक प्रवृत्तीचे, आपली स्वतःची इच्छा आणि आशा व आकांक्षा ते बाह्यात्कारी प्रदर्शन असते. आपल्या जीवनाचे ते भाग असतात ज्यामध्ये आपल्या भोवतालच्या जगाशी आपण सतत संपर्कात असतो. याच ठिकाणी आपल्याला गोष्टी, संपत्ती, जगिक कल्पना आपल्याला एकत्र साठवून, खाली खेचून पकडलेल्या अवस्थेत दिसतात.

हे महत्वाचे आहे की कोणत्याही याजकाला परमपवित्रस्थानात प्रवेश करताना लोकर घालण्याची परवानगी दिलेली नव्हती. हे तर मि पणा, गर्व आणि वयक्तिक स्थान देण्याविषयी बोलते- आणि देव ते सहन करणार नाही.

जेव्हा मेंढरू खूप लांब आणि मोठी लोकर असल्यामुळे टाकले जाते, मेंढपाळ त्या परिस्थितीतून बाहेर पाडण्यासाठी खूप जलद पावले घेतो. तो ते साफ करेल आणि मेंढराला प्राण गमावून देण्याचा धोका सोडून शकत नाही. ही काही चांगली प्रक्रिया नाही. मेंढरांची लोक कातरली जाणे हे त्यांना आवडत नाही. मेंढपाळासाठी ते कष्टाचे देखील प्रतिक आहे, पण ते करण्यातच यावे.

३. खूप सुदृढ असल्याने मेंढरू टाकले जाऊ शकते. ही तर अतिशय स्पष्ट वास्तविकता आहे की अति- सुदृढ मेंढरे खूप काही गुणवत्तापूर्ण किंवा सर्वात निरोगी असतात असे देखील नाही. आणि निश्चितच सर्वात सुदृढ मेंढरे खाली पाडले जातात.त्यांचे वजन असल्यामुळे पायांवर उभे राहून ते खूप सहज आणि चपळ बनत नाहीत. मेंढपळाला जेव्हा कळते की त्याचे मेंढरू खूपच सुदृढ आहे आणि त्यामुळे त्याला खाली पाडण्याची शक्यता अधिक आहे तेव्हा तो त्या परिस्थितीला सुधारण्यासाठी प्रयत्न करतो. तो त्या कोकरांना अधिक कठीण आहारावर