Onbathaavathu Thisai Paththavathu Giragam

21

1

நியூயார்க்...

ஹட்சன் நதிக்கரை ஓரமாய் பாப்கான் பாக்கெட்களை கையில் வைத்து படி நடை போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள் பரிதியும், சவுந்தர்யாவும். நதியின் கரையோரம் முளைத்து இருந்து உயரமான கான்கிரீட் கட்டடங்கள் மேகங்களோடு ரகசியம் பேசிக் கொண்டிருக்க, ஃபெரி எனப்படும் சிறிய கப்பல்கள், நதியின் நீர்ப்பரப்பில் ஆங்காங்கே தெரிந்தன. தூரத்தில் சுதந்திராதேவி சிலை கையில் ஜோதியோடு தெரிந்தது.

பரிதி... சவுந்தர்யா பாப்கார்ன் வாயோடு பரிதியின் தோளை இடித்தாள்.

என்ன?

எனக்கு அலுத்துப் போச்சு...

எது?

இந்த நியூயார்க்...

"என்ன சவுந்... இப்படிச் சொல்றே? நீ இந்த நியூயார்க் மண்ணை மிதிச்சு இன்னும் ரெண்டு நாள் கூட முடியலை. அதுக்குள்ளே ‘உச்’ கொட்டறே... இன்னும் நீ பார்க்க வேண்டிய இடங்கள் நிறைய இருக்கு... ராக்பெல்லர் சென்ட்டர் ஐ.நா. சபை ‘வால் ஸ்ட்ரீட்...’ எல்லீஸ் தீவு... அப்புறம்... எவர் ரஸ்னோ நேரோஸ் பாலம், எல்லாத்துக்கும் மேலாய் ப்ரூக்ளின், டிரில்கரோ பிரிட்ஜ்...

பரிதி... நான் இப்ப விரும்பறது என்ன தெரியுமா?

சொல்லு...

சுடச்சுட நாலு இட்லியும், கார சட்னியும்...

நாளைக்கு நியூஜெர்ஸி போலாம். அங்கே ஒரு இண்டியன் ரெஸ்டாரெண்ட் இருக்கு. சாம்பசிவ அய்யர்னு ஒருத்தர் அதை நடத்திட்டு வர்றார். அங்கே போனா நம்ம ஊர் டிபன் அயிட்டம்ஸ் கிடைக்கும். பொங்கல், பூரி, வடை, சாம்பார், வத்தக் குழம்பு, சுட்ட அப்பளம், மோர்க் குழம்பு...

ஆஹா... சொல்லும்போதே வாய் ஊறுதே...

நாளைக்குப் போயிடலாம்...

ஏன்... இன்னிக்கே போக முடியாதா?

இப்ப நாம ராக்பெல்லர் சென்ட்டர்க்குப் போறோம்...

அங்கே பார்க்க என்ன இருக்கு பரிதி?

"என்ன சவுந்தர்யா... இப்படி கேட்டுட்டே? நான் உன்கிட்டே கொடுத்த நியூயார்க் புக்லெட்டை நீ படிச்சே பார்க்கலையா?...

ஒரு தடவை புரட்டிப் பார்த்ததோடு சரி... எதுவுமே மனசுல இல்லை...

சரி சொல்றேன் கேட்டுக்கோ... ராக்பெல்லர் சென்ட்டர் - ஒரு குட்டி நகரம். நியூயார்க், குட்டி போட்டா எப்படியிருக்குமோ அப்படி ஒரு சின்ன நகரம். அது ஒரு மினி சொர்க்கம். சுமார் 25 ஏக்கர் பரப்பளவில் பூமிக்குக் கீழே உருவாக்கப்பட்டு இருக்கு இந்த நகரம்...

உண்மையா?

வந்து பாரு... அசந்து போவே! அந்த ராக்பெல்லர் சென்ட்ரில் தான் என்.பி.சி. என்கிற நேஷனல் ப்ராட்காஸ்டிங் ஸ்டூடியோ இருக்கு. டைம் பத்திரிகையோட ஆபீசும் அங்கே தான் இருக்கு...

அப்புறம்?

நிறைய ரெஸ்டாரெண்ட்ஸ், பொழுது போக்கு ஷாப்பிங் காம்ப்ளக்ஸ், பார்க்கப் பார்க்க பார்த்துட்டே இருக்கலாம். ராக்பெல்லர் சென்டருக்குள்ளே போயிட்டா அது இரவா, பகலான்னே தெரியாது... அங்கே போயிடலாமா?

ம்...

பரிதி ஹட்சன் நதிக்கரையோரம் இருந்து டாக்ஸி ஸ்டாண்டை நோக்கிப் போனான். டாக்ஸிக்குள் இருந்த நீக்ரோ டிரைவர் வெளிப்பட்டான்.

வெல்கம் ஸார்! எங்கே போக வேண்டும்?

ராக்பெல்லர் சென்டர்

போய் விட்டு எப்போது திரும்புவீர்கள்?

அதை இப்போதே சொல்ல முடியாது.

நீங்கள் இண்டியாவா?

ஆமாம்...

நீக்ரோ தன் டாக்ஸியில் இருக்கும் வயர்லஸ் கருவியை ஆன் செய்து விட்டு அதனுடைய மைக்கை பரிதியிடம் கொடுத்தான். பரிதி வியப்பாய் அவனைப் பார்த்தான்.

இது எதற்கு?

மைக்கில் இருக்கும் பட்டனை அழுத்துங்கள். ஹட்சன் ரிவர் போலீஸ் கட்டுப்பாட்டு அறையில் இருக்கும் போலீஸ் சார்ஜண்ட் உங்களோடு பேசுவார். அவர் கேட்கும் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்லுங்கள்...

நான் எதற்காக அவர் கேட்கும் கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்ல வேண்டும்?

நீக்ரோ டிரைவர் தன் மொச்சை பற்களைக் காட்டிச் சிரித்தான்.

இப்போதுள்ள புதிய நடைமுறை உங்களுக்குத் தெரியாதா?

புதிய நடைமுறையா?

ஆமா... வெளிநாட்டைச் சேர்ந்த யார் டாக்ஸியில் ஏறி பயணம் செய்து ராக்பெல்லர் சென்டருக்கு போவதாக இருந்தாலும் போலீஸ் கட்டுப்பாட்டு அறைக்கு போன் செய்து பேச வேண்டும். அவர் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்ல வேண்டும். நீங்கள் சொல்லும் பதில் போலீஸ் அதிகாரிகளுக்கு திருப்தியாக இருந்தால் மட்டுமே, நான் உங்களை ராக்பெல்லர் சென்டருக்கு அழைத்துப் போக முடியும்...

சவுந்தர்யா பரிதியின் தோளைத் தொட்டாள்.

பரிதி... வேண்டாம்...

என்ன வேண்டாம்?

போலீஸ் இவ்வளவு கெடுபிடி பண்ணும்போது எதுக்கு போகணும்? வேற எங்கேயாவது போகலாம்...

நோ... நோ... ராக்பெல்லர் சென்ட்டர் நீ பார்க்க வேண்டிய இடம். அதை நீ மிஸ் பண்ணவே கூடாது. போலீஸைப் பார்த்து நாம எதுக்காகப் பயப்படணும்? நாம என்ன தீவிரவாதிகளா? இல்லை சமூகவிரோதிகளா - போலீஸ்ங்கிற பேரைக் கேட்டதுமே அரண்டு போறதுக்கு?

சொன்னா கேள் பரிதி... எதுக்கு ரிஸ்க்... ஏதாவது ஒரு தியேட்டருக்குப் போய் பிக்சர் பார்ப்போமே?

பேசாமா இரு! சொன்ன பரிதி வயர்லஸ் மைக்கில் இருந்த பட்டனை அழுத்தினான். மறுமுனையில் உடனே இணைப்பு கிடைத்தது. போலீஸ் கண்ட்ரோல் ரூமிலிருந்து சார்ஜண்ட் ஒருவரின் குரல் அமெரிக்க ஆங்கில வாசனையோடு கேட்டது.

இது ஹட்சன் நதிக்கரையோர போலீஸ் கட்டுப்பாட்டு அறை, சார்ஜண்ட் பேசுகிறேன். நீங்கள் யார்...? உங்களுக்கு என்ன உதவி வேண்டும்?

ஸார்... என் பெயர் பரிதி. நாடு... இந்தியா. வயது 29. நான் நியூயார்க்கில் உள்ள ‘சில்வர் ஸ்ட்ரீம்’ என்கிற ஒரு சாஃப்ட்வேர் கம்பெனியில் ‘ப்ராஜக்ட் லீட’ராக பணிபுரிந்து வருகிறேன். எனக்கு வேண்டிய பெண் சிநேகிதி ஒருவர் - பெயர் சவுந்தர்யா - என்னைப் பார்ப்பதற்காக இந்தியாவிலிருந்து வந்துள்ளார். சவுந்தர்யாவும் ஒரு ஐ.டி., பட்டதாரி என்பதால் இங்கேயே தங்கி வேலை தேடும் முயற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளார். அவர் நியூயார்க்குக்கு புதிது என்பதால் நகரில் உள்ள முக்கியமான இடங்களுக்கு கூட்டிப் போய் காட்டி வருகிறேன். இப்போது நாங்கள் ராக்பெல்லர் சென்டருக்கு போக விரும்பி ஒரு டாக்ஸி டிரைவரை அணுகியபோது வயர்லஸ் மைக்கை கையில் கொடுத்து போலீஸ் கட்டுப்பாட்டு அறைக்கு எங்களைப் பற்றிய தகவல்களை கொடுக்கச் சொன்னார்.

நீங்கள் என்னைத் தொடர்பு கொண்டதற்கு நன்றி! இந்த ஏற்பாடு உங்களைப் போன்ற வெளிநாட்டுப் பயணிகளின் பாதுகாப்பைக் கருத்தில் கொண்டு செய்யப்பட்டது. நியூயார்க் நகரம் முன்பு போல் இல்லை. கொலைகளும், கொள்ளைகளும், கற்பழிப்புகளும் சர்வ சாதாரணமாக நடைபெறும் ஒரு நகரமாக மாறிவிட்டது. காரணம், இருபத்தி நான்கு மணி நேரமும் தூங்காமல் விழித்துக் கொண்டிருக்கும் நகரம் நியூயார்க். கடல் வழி, நில வழி, ஆகாய வழி என்று மூன்று வழிகளின் மூலமாகவும் மக்கள் வெள்ளம் இந்நகருக்குள் 24 மணி நேரமும் நுழைந்து கொண்டு இருக்கிறது. அந்த மக்கள் வெள்ளத்தில் யார் நல்லவர், யார் கெட்டவர் என்பதைக் கண்டறிவது சாதாரண காரியம் இல்லை. இந்தப் பாதிப்புக்கு அதிகம் உள்ளாவது வெளிநாட்டுப் பயணிகள்தான் என்று ஒரு ‘சர்வே’ சொல்லியதால் நாங்கள் அந்தக் கோணத்தில் பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளைத் தீவிரப்படுத்தியுள்ளோம். நியூயார்க்கில் உள்ள டாக்ஸி டிரைவர்களில் ஒரு நாற்பது சதவீதம் பேர் அவ்வளவு நல்லவர்கள் இல்லை. சரியான வாய்ப்புகள் கிடைக்கும்போது குற்றங்களில் ஈடுபடத் தயங்க மாட்டார்கள். அதனால் தான் ராக்பெல்லர் சென்டர் போன்ற சில இடங்களுக்குச் செல்லும்போது பாதுகாப்பான பயணம் தேவைப்படுகிறது.

சரியான ஏற்பாடுதான்...

உங்களுடைய பாராட்டுக்கு நன்றி. இப்போது நாங்கள் கேட்கும் கேள்விகளுக்கு சரியான தெளிவான பதில்களைச் சொல்லுங்கள்...

ப்ளீஸ்...

நீங்களும், உங்களுடைய பெண் சிநேகிதியும் ராக்பெல்லர் சென்டருக்கு எதற்காக போகிறீர்கள்?

பொழுது போக்குவதற்காக...

அங்கே இருக்கும் ஹோட்டல்களில் இன்று இரவு தங்கும் எண்ணம் ஏதாவது உண்டா?

இல்லை... இரண்டு அல்லது மூன்று மணி நேரத்தில் சுற்றிப் பார்த்து விட்டு உடனே எங்களுடைய இருப்பிடத்துக்கு திரும்பி விடுவோம்...

உங்களுடைய இருப்பிடத்தின் முகவரி என்ன?

42வது தெருவில் கேஃப்ளவர் அவென்யூவில் 515வது அபார்ட்மென்ட்...

உங்கள் இருவருடைய சோஷியல் செக்யூரிட்டி எண்கள் என்ன என்பதை தெளிவாக சொல்லுங்கள்...

பரிதி அடையாள அட்டைகளை எடுத்துப் பார்த்து எண்களைச் சொல்லிவிட்டு கேட்டான்.

நீங்கள் விசாரிக்கும் முறையைப் பார்த்தால் ராக்பெல்லர் சென்டருக்குப் போவதா, வேண்டாமா என்று மனசுக்குள் சின்னதாய் ஒரு பயம் முளைக்கிறது.

சார்ஜண்ட் மறுமுனையில் சிரித்தார். பயமே வேண்டாம். இது ஒரு ஃபார்மல் என்கொயரி தான். உங்கள் பயணம் பாதுகாப்பாக அமைய வேண்டும் அல்லவா? ராக்பெல்லர் சென்டருக்குப் போய் பொழுதை இன்பமாய் கழித்து வாருங்கள். நீங்கள் பயணிக்கப் போகும் காரின் எண் ‘என்எம்சி-37-5499.’ டாக்ஸி டிரைவரின் பெயர் மார்ட்டின். அவர் ஏதாவது பிரச்னை செய்தால் உடனே இந்த கட்டுப்பாட்டு அறைக்குத் தகவல் கொடுங்கள். நிர்ணயம் செய்த அட்டவணைக் கட்டணத்துக்கு மேல் ஒரு டாலர் கூட அதிகம் தராதீர்கள். உங்கள் பயணம் சிறப்பாக அமைய என் வாழ்த்துக்கள்...

வயர்லஸ் பேச்சு அணைந்தது.

பரிதி, டாக்ஸி டிவைரிடம் மைக்கைக் கொடுத்தான். அவன் மறுபடியும் தன் கொச்சைப் பற்களைக் காட்டினான்.

விபரங்களைச் சொல்லி விட்டீர்களா?

ம்...

புறப்படலாமா?

பரிதியும், சவுந்தர்யாவும் ஏறி உட்கார்ந்தார்கள். டிரைவர் காரை நகர்த்தினான்.

ராக்பெல்லர் சென்டர் ஆயிரக்கணக்கான சோடியம் வேப்பர் விளக்கொளி வெளிச்சத்தில் ஒரு தங்க நகராக ஜொலித்தது. நியான் விளக்குகள் ஈஸ்ட்மென் நிறங்களில் விளம்பர போர்டுகளை குளிப்பாட்டிக் கொண்டிருக்க, ஜோடி ஜோடியாய் ஆணும், பெண்ணும் பிளாட்பார ஓரங்களில் போடப்பட்டிருந்த நாற்காலிகளில் சாய்ந்து இருந்தார்கள். சில ஜோடிகள் மட்டும் யாரைப் பற்றியும், எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் உதடுகளால் உதடுகளை ஒற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

பரிதி... சவுந்தர்யா கூப்பிட்டாள்.

என்ன?

அந்தப் பக்கம் பார்க்காதே...

ஏன்?

கெட்டுப் போயிடுவே...

கெட்டுப் போனா... என்னவாம்?

உதைப்பேன்... இந்தக் கலாசாரம் உனக்குப் பிடிக்கலையா சவுந்தர்யா?"

ஆமா. பிடிக்கலை...

ஏன்?

எந்தெந்த காரியத்தை எந்தெந்த இடத்துல பண்ணினா அதுக்கு ஒரு மரியாதை இருக்குமோ, அதைத்தான் அந்த இடத்துல பண்ணனும். பிளாட்பாரத்துல வாக்கிங் போகலாம். அதை பெட்ரூமா மாத்த நினைக்கக்கூடாது. அப்புறம் நாய்களுக்கும், நமக்கும் என்ன வித்தியாசம்?

அங்க பார் ஒரு ஜோடி...

சவுந்தர்யா பார்த்து விட்டு, ‘சே!’ என்று திரும்பிக் கொண்டாள். பரிதி! வேற பக்கம் போயிடலாம்...

க்ரில் எக்சன் ஸ்டாலுக்குப் போய் ஒரு வெட்டு வெட்டலாமா?

இன்னிக்கு வெள்ளிக்கிழமை, வேண்டாம்...

அமெரிக்காவுக்கு வந்துட்டா நாளும், கிழமையும் பார்க்கக்கூடாது...

அமெரிக்கா இந்த உலகத்துல தானே இருக்கு?

இருவரும் பேசிக் கொண்டே நடந்தார்கள். நடக்க நடக்கவே பரிதியும், சவுந்தர்யாவும் தங்கள் முதுகுகளுக்குப் பின்னால் யாரோ நெருக்கமாய் வந்து கொண்டு இருப்பதைப் போல் உணர்ந்தார்கள். திரும்பிப் பார்க்க முயன்றபோது இருவர் முதுகுகளையும் அந்த பிஸ்டல்கள் பதித்தது. கரகரத்த ஒரு ஆண்குரல் அமெரிக்க ஆங்கிலம் பேசியது.

திரும்பிப் பார்க்காமல் அப்படியே நடக்க வேண்டும். இயல்பாய் பேசிக் கொண்டே நடக்க வேண்டும். திரும்பிப் பார்த்தாலோ, என்னைத் தாக்க முயன்றாலோ அந்த விநாடியே உங்கள் இருவரின் முதுகுகளையும் தோட்டாக்கள் ரத்தக் குழிகளாக மாற்றிவிடும்...

பரிதி வியர்த்தான். நாக்கு உலர்ந்து போகக் கேட்டான்.

உனக்கு என்ன வேண்டும்? பணமா? எங்களிடம் இருக்கிற பணத்தை கொடுத்து விடுகிறோம். எங்களை ஒன்றும் செய்ய வேண்டாம்...

உன் பணம் யாருக்கு வேண்டும்... நீ இந்தியாவிலிருந்து அமெரிக்காவுக்கு பிழைக்க வந்தவன் என்று எனக்குத் தெரியாதா?

பி... பி... பிறகு என்ன வேண்டும் உனக்கு?

"அதை இப்போது சொல்ல முடியாது. நாம் மூன்று பேரும் இப்போது ராக்பெல்லர் சென்டரை விட்டு வெளியே போகிறோம். வெளியே காத்து இருக்கும்