Khush Rajkumar Ate Hor Kahanian (Short Punjabi Stories)

The story "The Happy Prince" is a moral and social allegory in that it places shallowness vs. altruism; idleness vs. sacrifice; and contempt vs. compassion under the perspective of the one person who once was adored by all and now has a statue made after him: The so-called Happy Prince.
Once, when the Prince was alive, he was filled with richness and opulence to the point that, after his death, he was made into a statue of gold leaf and jewels. After the swallow visits him and does the favor of delivering the goods of the statue to the poor of the city, he learns the social imbalance that exists in society, where some have too much and others too little. In the case of Wilde's time, Victorian England was experiencing the same inequity in the slum districts and Oscar's story is a clear allegory and metaphor of the British Social System at the time: Where the rich were filthy rich and the poor starved to death.
ਕਹਾਣੀ "ਖੁੱਸ਼ ਰਾਜਕੁਮਾਰ" ਇੱਕ ਨੈਤਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨੂੰ ਕੁਰਬਾਨੀ, ਦਿਆ, ਮੱਦਦ ਅਤੇ ਸਦਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੂਰਤੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ: ਖੁੱਸ਼ ਰਾਜਕੁਮਾਰ।
ਜਦੋਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਜੀਉਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਅਮੀਰੀ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੂੰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਵਿਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਨਿਗਾਹ ਮਿਲਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਸਪੁਰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਅਸੰਤੁਲਨ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕੁੱਝ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਕੋਲ ਬਿਲਕੁੱਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਵਾਈਲਡ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੋਰਾਨ, ਵਿਕਟੋਰੀਅਨ ਇੰਗਲੈਂਡ ਝੁੱਗੀ-ਝੌਂਪੜੀਆਂ ਵਿਚ ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਔਸਕਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਮਾਜਿਕ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਰੂਪ-ਰੇਖਾ ਅਤੇ ਰੂਪਕ ਹੈ: ਜਿੱਥੇ ਅਮੀਰ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਦੇ ਅਮੀਰ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਮਰਨ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਸਨ।