Vechten tegen het Onbekende: deel 4 - Asiel geweigerd

Colofon

Smashwords Edition

Versie voor publicatie – januari 2019

Eigenaar alle rechten:

Hans Smedema Amnesia Foundation

Website: https://hanssmedema.info/foundation

Publisher & Author: Hans Smedema, Spain

Ebook, Dutch language, over 148.000 words

Titel: Vechten tegen het onbekende

Deel: 4 – Asiel geweigerd

Auteur: Hans Smedema, Spanje

Blog: https://hanssmedema.info

Omslagontwerp: Daniel Bies, Drachten

Copyrights

Smashwords Edition

Copyright © Hans Smedema 2018

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur

Copyright © Hans Smedema 2018

All rights reserved. No part of this book may be reproduced in any form or by any means without permission in writing from the author, except  for the inclusion of brief quotations in a review.

Smashwords Edition, License Notes

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author.

Disclaimer

De lezer moet er uitdrukkelijk van uitgaan dat alle negatief betrokken mensen en criminelen in mijn boek genoemd, vanzelfsprekend zullen of kunnen ontkennen wat ik heb beschreven. Om juridische gevechten te voorkomen maak ik daarvan uitdrukkelijk melding. De lezer zelf zal achteraf moeten uitmaken wie hij of zij wil geloven. Overigens heb ik nog nooit een schriftelijk verzoek om iets te wijzigen ontvangen! Justitie en ‘De Kroon’ weigeren tot op heden om openheid van zaken te geven. Maar inmiddels heeft Amerika een klacht lopen bij UNCAT of Speciale procedure.

Dit is in ieder geval mijn schriftelijke verklaring van alles wat ik nog weet over dit gruwelijke langdurige nog lopende bedrog van een argeloos echtpaar.

Verantwoording

Al deze delen betreffen mijn schriftelijke verklaring van wat mij en ons is overkomen! Het is dus vooral een juridisch document en bevat dus veel meer informatie dan je in een normaal commercieel boek zou geven. Het is voor mij maar ook juristen een cruciaal verslag! In dit deel 4 beschrijf ik mijn leven van januari 2008 tot juni 2013 voordat ik naar Drachten terug moest wegens geldgebrek. Met daarin de rechtszaak in 2009, 2011/12 en ook de 7 maanden onschuldige detentie tijdens mijn asielaanvraag in Miami Florida.

Twee cruciale gebeurtenissen in mijn leven. Merk op dat er dus veel meer gebeurde, maar door mij werd verdrongen. Heel moeilijk was om te kiezen wat je in welk deel vertelt en wat pas in een volgend deel. Want feitelijk gebeurde vrijwel veelal in deel 1 natuurlijk, maar dan zou de lezer niet meemaken hoe mijn leven totaal onwetend argeloos is verlopen door de omerta en mijn ernstige verdringing van alle misbruik, na gruwelijk hersenspoelen door corrupte psycholoog. Inmiddels loopt er sinds maart 2017 een onderzoek door UNCAT. Uitslag nog onbekend.

Deel 4 – Asylum denied

Chapter 22 - Onderzoeken

Januari 2008 – Case lijkt op beroemde Dreyfus J’Accuse

Ik had al eerder nagedacht over hoe deze groteske doofpot affaire open gebroken zou kunnen worden.

Daarbij zocht ik naar vergelijkbare affaires en hoe die opgelost werden en vergeleek die met onze gruwelijke zaak. Al snel vond ik de meest vergelijkbare, namelijk:

De beroemde ‘Dreyfus-affaire’ uit Frankrijk met de indrukwekkende brief en beschuldiging van schrijver Emile Zola, J’Accuse aan de Franse President. In een degelijke vergelijking blijkt onze groteske doofpotaffaire nota bene ernstiger dan Dreyfus! Maar ook daar was de handelwijze van de overheid samen met bedrog van diverse betrokkenen, verwijtbaar en ronduit crimineel.

Deze zaak bewijst dat alleen met publieke belangstelling, door individuen uiteindelijk een doofpotaffaire van een overheid gewonnen kan worden. Er dient voldoende kracht vanuit de publieke opinie opgebouwd te worden om de doofpotters te dwingen om de waarheid uiteindelijk toe te geven of zelfs openbaren.

In mijn specifieke geval, van een doofpot waarbij de normale wetten en rechten met betrekking tot veiligheid en vervolging van misdrijven tegen ons moeten zijn opgeheven op grond staatsveiligheid, en ieder onderzoek door de normale bevoegde instanties zoals politie en openbaar ministerie verboden blijkt, moet ik wel tot uitlokken van juridische tegenacties overgaan. Er blijft mij geen andere weg over dan het openlijk beschuldigen van mijn vijanden en daarmee proberen het hele Nederlandse volk op de hoogte te brengen van wat hier voor groteske en gruwelijke doofpot affaire al sinds 1972 gaande is.

Bijkomend voordeel is dat ik met een beetje geluk mijn vijanden kan lokken of dwingen om aangifte tegen mij te doen. De politie zal dat wel accepteren, omdat de doofpotters er nooit aan gedacht hebben, en dus in hun onschuld gewoon proces verbaal opmaken.

Het openbaar ministerie zal dan wel in actie moeten komen, hoewel de doofpotters dat tegen zullen proberen te houden. Ze hebben immers geen enkel belang bij een onderzoek naar mijn zaak, maar zullen wel minimaal de zaak van smaad en laster aangespannen door mijn vijanden, moeten onderzoeken.

Het lijkt me dan vrijwel onmogelijk dat men een onderzoek naar mijn verdediging daartegen die op de doofpot wijst, met goed fatsoen of zonder dat het opvalt, kan tegenhouden.

Het Nederlandse volk mag blijkbaar niet weten, wat hier voor groteske en gruwelijke dertigjarige durende verkrachtingszaak en veel meer, voor hen verborgen wordt gehouden. En dat ook nog met heimelijk misbruik van miljoenen belastinggelden, dus te gek voor woorden.

Ethisch gezien sta ik volgens mij in mijn recht bij het openlijk beschuldigen van onze vijanden om daarmee de eer en goede naam van mijzelf en Wies te verdedigen, en mijn Wiesje eindelijk, zo’n vijfendertig jaar te laat medisch te kunnen laten behandelen.

Ik heb dan ook op mijn Blog een aantal berichten of ‘Posts’ geplaatst met J’Accuse in de titel, net als Emile Zola het noemde, gevolgd door de naam van onze vijanden.

De reacties blijven niet uit. Direct wordt Wies gebeld en men wil dat ik hun namen van mijn Blog op internet verwijder, anders doet men aangifte bij de politie. Ook wil men niet dat ik het boek met hun namen te koop aanbiedt via mijn Blog.

Hoewel dat boek na akkoordverklaring met een disclaimer uitsluitend voor persoonlijk onderzoek naar misdrijven, en niet voor publicatie is. Er wordt ook totaal nog geen reclame gemaakt voor het boek, het is enkel op mijn Blog vermeld. Immers, ik wou eerst de reacties afwachten om te zien wat juridisch gezien de gevolgen zouden kunnen zijn en wat wel en niet kan.Maar ieder moment kan ik wel tot reclame maken overgaan.

Ik laat de namen eerst nog staan, want ik wil dat men aangifte doet, zodat er toch een onderzoek door de politie wordt afgedwongen. Terwijl ik geen aangifte mag doen, dus een zware schending van mijn rechten.

18 januari 2008 – Rapport PD Recherche

Ik had al eerder besloten om direct nadat ik met het deel één van mijn boek klaar was, weer eens te proberen om een recherchebureau wat meer onderzoek te laten doen.

En net in die tijd nam een Gjalt Biesma uit Zwolle contact met me op. Hij had mijn Blog gelezen en stelde dat het wel degelijk waar kon zijn. Of ik eens zin had om samen eens hierover te praten. Dat was voor het eerst dat er iemand ronduit stelde dat ik ook wel eens gelijk kon hebben, dus maakte ik direct een afspraak met hem in Zwolle.

Hij was zeer geïnteresseerd en stelde prima en open vragen, wat mij na jaren van alleen maar stompzinnige ontkenningen en paranoïde verklaringen, natuurlijk direct erg goed deed. Ik voelde ter plaatse mijn vecht energie terug komen.

Hij stelde voor om PD Recherche Advies uit Rijssen eens in te schakelen. Dat bestond uit twee oud politie rechercheurs met veel contacten bij justitie, Jan Hendrik Paalman en Charles de Roy van Zuydewijn. Ze waren ook betrokken geweest bij de ‘Vuurwerkramp’ in Enschede.

Samen met Gjalt maak ik een afspraak en we spreken alles goed door. Geven ook twee exemplaren van mijn boek af en ze zouden er op terug komen om te zien of ze de opdracht zouden aannemen.

Dat doen ze ook keurig en ze vragen duizend euro voor een kort onderzoek naar een paar getuigen, zoals Elise Boers uit Uden en haar ouders in Beuningen, Rieks Perdok uit Roden en Stella van Arkel. Dat vond ik prima en maak direct het geld over.

Ze laten er geen gras over groeien en reageren al na een paar dagen en willen een gesprek om hun bevindingen, die negatief voor mij waren, mee te delen. Ze wilden de opdracht al direct teruggeven, wat ik erg zwak vond.

Met Gjalt Biesma ga ik met hun praten en ze zijn knap nerveus vonden we achteraf. Maar ze hadden enkel ontkenningen gekregen als reacties, waar ik hun in het eerste gesprek al uitvoerig voor gewaarschuwd had overigens. Dus moeten ze zwaar onder druk gezet zijn, om niet voor Hans Smedema als opdrachtgever te werken, leek ons. Het was immers logisch dat getuigen in eerste instantie niets willen zeggen als er sprake is van een op hoog niveau opgelegde doofpot affaire. Verwachten dat iedereen onmiddellijk met de waarheid op de proppen zou komen, vonden we wel heel erg naïef. Ze bleken ook totaal geen strikvragen, of controles te hebben gedaan. Niet doorvragen en vast laten praten of zo. Erg zwak optreden en dus vermoeden we een andere oorzaak.

Maar ze willen pertinent niet verder en betalen een groot deel van de 1000 euro zelfs terug. Wel zullen ze alles nog in een rapport verwerken.

Een jaar later blijkt inderdaad dat het Openbaar Ministerie (OM) juist gebruik maakt van het PD rapport als bewijs dat ik alles verzin en dus wel ‘gek’ moest zijn!

Met Gjalt besluit ik om een andere privé detective waar hij ooit mee werkte, K2 Recherche uit Hasselt, in te schakelen.

Hier het letterlijke PD-rapport wat ik later keurig kreeg toegezonden.

PD Rapport

Uw kenmerk : Vechten tegen het onbekende Ons kenmerk : 090768.08 Datum : 18 januari 2008 Bijlage: n.v.t.

RAPPORT

Door ons Jan Hendrik Paalman en Charl Emiel Arnold de Roy van Zuydewijn verbonden aan het particulier onderzoeksbureau Paalman en de Roy van Zuydewijn Recherche Advies, vergunning verleend door het ministerie van justitie onder Nummer POB 982, wordt het volgende gerelateerd:

In opdracht van de heer Hans Smedema zijn door ons enkele personen benaderd en geïnterviewd om ondersteuning te vinden voor het relaas zoals door de heer Hans Smedema geplaatst is op de website Vechten tegen het onbekende. Door ons zijn de hieronder genoemde personen benaderd.

Op dinsdag 15 januari 2008 omstreeks 15.00 uur hoorde ik in zijn woning te Beuningen de heer Broers, zijnde de vader van Elise Boers, genoemd op de website van de heer Hans Smedema Vechten tegen het onbekende.

Door Smedema werd aangegeven, dat de ouders van Elise en Elise Boers belangrijke getuigen voor hem waren.

Gesprek Boers

Nadat ik mij had gelegitimeerd en voor zover nodig ter zake had ingelicht: Verklaarde hij: "Ik weet niet waarover het gaat. Wij hebben de laatste tijd geen contact gehad met onze dochter Elise Boers.

Heeft u mij hier een poosje geleden ook over gebeld? (opmerking rapporteur: nee) Ik weet niets over een geheimhoudingsplicht van Elise en heb haar daar ook nooit over gehoord. Ik heb nooit iets over Hans Smedema gehoord. Elise is getrouwd met Janssen en woont in Uden."

Gesprek Elise Janssen-Boers

Op dinsdag 15 januari 2008 omstreeks 15.30 hoorde ik in haar woning te Uden een vrouw die mij opgaf te zijn Elise Boers. Nadat ik mij had gelegitimeerd en voor zover nodig ter zake had ingelicht verklaarde zij:

Opmerking rapporteur Paalman: Het gesprek was heel open, ik had absoluut niet de indruk dat er iets verzwegen werd, ook gaf vader Boers gelijk de naam en het adres van zijn dochter in Uden.

Ik heb gewerkt bij Johan Smedema te Gennep. Via een vriendin werd ik benaderd over een baan bij Talsma. Mijn vriendin was hierover benaderd door Hans Smedema. Ik kende Hans Smedema niet en heb hem ook nog nooit gezien, alleen telefonisch gesproken. Ik wist dan ook niet dat Hans en Johan broers waren, hier kwam ik later pas achter. Door Hans Smedema is mij verzocht niet tegen Johan te zeggen dat hij mij als werkneemster bij zijn bedrijf, een makelaardij in Gennep, heeft weggehaald. U vraagt mij of ik een geheimhoudingsverklaring heb getekend. Ik weet niets van een geheimhoudingsverklaring. Ik heb deze ook nooit gezien of getekend. Ik snap hier niets van. Ook toen ik daar wegging heb ik geen geheimhoudingsverklaring hoeven tekenen. Ik werkte nog maar kort bij Johan Smedema, toen ik die aanbieding bij Talsma kreeg. Ik heb Hans Smedema nooit gezien, omdat nadat hij mij in contact had gebracht met Talsma, deze baan precies was wat ik zocht en er ook nog flink op vooruit ging. Ik was het binnen een uur eens met Talsma en dus was het niet nodig om Hans Smedema te ontmoeten of een gesprek te hebben. Hij had zijn werk gedaan. U vraagt mij of er wel eens over de familie van Johan Smedema werd gepraat op zijn kantoor, of over zijn broer Hans. Hier werd niet over gepraat. Ik had nog nooit van Hans Smedema- of verhalen over hem gehoord.

Opmerking rapporteur Paalman: Door mij is de fam. Janssen gewezen op de website Vechten tegen het onbekende. Het gesprek was heel open en ik had absoluut niet het idee dat er iets verzwegen werd. Toen ik aankwam, was Elise Boers niet thuis, maar haar man liet mij binnen en in de kamer hebben wij een kwartiertje op haar gewacht, waarna zij kwam. Als er iets niet goed zat, had Paul Janssen mij aan de deur kunnen wegsturen met de opmerking, mijn vrouw is niet thuis. (stond ook geen auto op het oprit)

Telefonisch gesprek Paul Janssen: Toen ik, rapporteur Paalman, dinsdagavond 15 januari 2008 thuis kwam, belde de man van Elise, Paul Janssen mij. Hij had de website Vechten tegen het onbekende gelezen en wilde morgen (woensdag 16-01-08 ) aangifte doen bij de politie in Uden, omdat zijn vrouw met voor en achternaam wordt genoemd op deze website. Hij vroeg of het boek in de handel was en hij wilde dat haar naam van de website werd gehaald. Hij gaf het volgende telefoonnummer, 06-51326470 en verzocht dit door te geven aan Hans Smedema. Ik heb hem gezegd dat het boek nog niet in de handel was en ik contact met Hans Smedema op zou nemen. Even later belde Paul Janssen weer en zei dat hij telefonisch contact had gehad met Johan Smedema en Hans Smedema en aan Hans had verzocht om de naam van zijn vrouw op de website om te zetten in een pseudoniem.

Op woensdag 16 januari 2008 bleek dat op genoemde website, de naam Elise Boers was veranderd in E.B.

Contact Fam. Perdok

Op woensdag 16 januari 2008 omstreeks 15.15 uur werd door mij, De Roy van Zuydewijn, telefonisch contact gezocht met de familie Perdok, genoemd op de website van de heer Hans Smedema. Ik kreeg vervolgens een jongen / man aan de telefoon. Desgevraagd deelde deze mij mede dat zijn moeder en vader niet in huis waren en dat ik rond 17.00 uur kon terugbellen omdat zijn moeder dan wel thuis zou zijn.

Contact fam. van Arkel

Op woensdag 16 januari 2008 omstreeks 15.30 uur werd door mij, De Roy van Zuydewijn, telefonisch contact gezocht met de familie Van Arkel, genoemd op de website van de heer Hans Smedema. Ik kreeg op het telefoonnummer geen gehoor, maar kon wel een boodschap inspreken op de voice-mail. Op de voicemail was een mannenstem te horen. Deze noemde geen naam maar het gebelde telefoonnummer. Ik heb vervolgens mijn naam ingesproken en uitgelegd wie ik was en verzocht om teruggebeld te worden op mijn mobiele telefoonnummer.

Contact Herman van Kesteren

Tevens heb ik, De Roy van Zuydewijn, die middag enkele keren geprobeerd om op zijn werk te Groningen telefonisch contact te krijgen met de heer Herman van Kesteren eveneens genoemd op de website van de heer Hans Smedema. Dit lukte niet, omdat de heer van Kesteren volgens de secretaresse het ene moment in gesprek was en het volgende moment weer telefonisch bezig was.

Telefonisch gesprek mevr. Perdok

Omstreeks 16.50 uur die middag heb ik, De Roy van Zuydewijn, weer telefonisch contact proberen te krijgen met de familie Perdok. De telefoon werd weer opgenomen door dezelfde jongen die mij overgaf aan zijn moeder. Nadat ik mij had voorgesteld en haar duidelijk had uitgelegd dat we bezig waren met een onderzoek naar waarheidsvinding, vroeg ik haar wat zij mij kon vertellen over de persoon Hans Smedema. Vervolgens vertelde mevr. Perdok mij, dat haar de naam Hans Smedema absoluut niet bekend voorkwam. Ze kende deze naam niet. Wellicht moest ik haar man Rieks hebben. Hierop heb ik gevraagd of de heer Rieks Perdok telefonisch contact met mij kon opnemen omdat ik hem ook graag wat wilde vragen aangaande Hans Smedema. Ik heb haar vervolgens het telefoonnummer van mijn GSM gegeven.

le Telefonisch gesprek Rieks Perdok

Omstreeks 17.15 uur werd ik, De Roy van Zuydewijn gebeld door een mobiel nummer op mijn GSM. Nadat ik had opgenomen hoorde ik een mannenstem die mij zei dat hij Rieks Perdok was en dat zijn vrouw hem zojuist had gebeld met het verzoek mij terug te bellen. Derhalve belde hij. Nadat ik ook hem had uitgelegd wie ik was en wat de bedoeling was van mijn vragen, waarheidsvinding, vroeg ik hem wat hij mij kon vertellen over Hans Smedema. De man antwoordde dat hij geen Hans Smedema kende. De naam zei hem ook niets. Nadat ik hem had uitgelegd dat er een weblog was genaamd vechten tegen het onbekende, waarop Hans Smedema wat over hem had beschreven antwoordde hij nogmaals dat hij geen Hans Smedema kende. Zover hij zich kon herinneren had hij nooit een man genaamd Hans Smedema gesproken of gezien. Wel kende hij Jan de Vries.

Telefonisch gesprek Stella van Arkel

Om 18.04 uur die avond werd ik, De Roy van Zuydewijn, thuis op mijn GSM gebeld door een vast telefoonnummer. Ik hoorde een vrouwenstem die zich bekend maakte met de naam Stella van Arkel. Nadat ik mij had voorgesteld en haar duidelijk had uitgelegd dat we bezig waren met een onderzoek naar waarheidsvinding vroeg ik haar wat zij mij kon vertellen over de persoon Hans Smedema. De vrouw vertelde mij dat zei Hans Smedema kende. Dat was uit de tijd dat ze werkte voor het familiebedrijf van Smedema. Zij kende Hans Smedema als een zeer bekwaam man, die erg intelligent was. Ik vertelde haar dat Hans Smedema op zijn website had gesteld dat zij was gebeld door zijn dochtertje en dat zij de broer van Hans, Marinus had gewaarschuwd en dat deze samen met iemand anders, vervolgens naar de woning van Hans waren gegaan en daar iemand het huis hadden uitgeslagen. Ze zei duidelijk tegen mij dat ze nooit met een dergelijke boodschap was gebeld door het dochtertje van Hans en dat dit nooit was gebeurd. Ook vertelde ze tegen mij, dat anderen haar hadden verteld dat het helemaal fout ging met Hans Smedema. Dat hij een website had waar hij van alles had opgeschreven. Ze hoopte dat Hans geholpen zou worden omdat zij vond dat hij hulp nodig had. Ze had medelijden met hem. Hans was een goede vent, maar had dringend hulp nodig.

Telefonisch gesprek Herman van Kesteren

Donderdag 17 januari 2008 werd door mij, De Roy van Zuydewijn, telefonisch contact gezocht met de heer Van Kesteren op zijn werk te Groningen. Ik kreeg daar een man aan de telefoon die zich bekend maakte met de naam Herman van Kesteren. Ik heb vervolgens deze man telefonisch uitgelegd wie ik was en wat ik deed en dat we een onderzoek verrichten naar waarheidsvinding op verzoek van de heer Hans Smedema. Hierop antwoordde de heer Van Kesteren dat hij vroeger in zijn tijd bij de Rotary Hans Smedema had leren kennen. Dit was toch zeker een groot aantal jaren geleden. Nadat ik Van Kesteren had uitgelegd dat Smedema op zijn website vertelde dat Van Kesteren zou weten van het misbruik van de vrouw van Smedema, vertelde Van Kesteren dat dit grote onzin was. Hij had inderdaad wat gelezen van Smedema en vond dat Smedema geholpen diende te worden. Hij had met Smedema te doen.

2e Telefonisch gesprek Rieks Perdok

Vervolgens werd door mij, De Roy van Zuydewijn, nogmaals telefonisch contact gezocht met de heer Rieks Perdok. Ik kreeg een man aan de telefoon met dezelfde stem als de man die mij woensdag belde en zich ook bekend maakte met de naam Rieks Perdok. Nadat ik de man had gevraagd of hem, in aanvulling op mijn vragen van woensdag 16 januari 2008, de naam Hans van der Heide hem wat zei, antwoordde de man dat hij deze niet kende. Vervolgens vertelde de man mij, dat hij gisterenavond laat, woensdag de 16e januari 2008 telefonisch contact had gehad met zijn vrouw. Zijn vrouw had hem passages van de site voorgelezen. Onder andere dat hij de vader zou zijn van de jongste zoon van Hans Smedema en in 1977, 1978 en 1979 misbruik had gemaakt van de vrouw van Smedema. Hij was hier zeer verbolgen over. Hij kon direct al deze aantijgingen weerleggen. De man vertelde dat hij in juni 1978 was afgestudeerd. Dat hij vervolgens van juni 1978 tot december 1979 zijn dienstplicht had vervuld. Hierna een half jaar in Amersfoort had gewerkt en pas in 1985 voor Jan de Vries was komen werken. Hij beraadde zich over zijn vervolgstappen richting Smedema, want hij voelde zich in zijn eer en goede naam aangetast.

Gesprek Hans Smedema

Ook hebben wij op donderdag 17 januari 2008 een gesprek gehad met de heer Hans Smedema en Gjalt Biesma in Rijssen. Daar hebben wij de heer Hans Smedema uitgelegd dat we, mede uit de interviews van de hierboven genoemde personen, geen onderbouwing konden vinden van zijn relaas zoals verwoord op zijn website Vechten tegen het onbekende en daarom de aan ons gegeven opdracht om nader onderzoek te doen in deze zaak teruggaven

Ook hebben wij de heer Hans Smedema geadviseerd zijn boek Vechten tegen het onbekende deel I niet uit te geven, alsmede zijn website met dezelfde naam aan te passen en daarbij de namen te anonimiseren.

Waarvan door ons naar waarheid is opgemaakt dit rapport gesloten en getekend te Rijssen op 18 januari 2008.

J.H. Paalman en C.E.A. de Roy van Zuydewijn

Ik plaats dit voor mij zeer negatieve rapport toch direct op mijn Blog, hoewel ik de achternamen onleesbaar maak. Dit rapport is goud waard voor onze vijanden. Ze zullen dit zeker gaan gebruiken om mij als paranoïde en een idioot neer te zetten.

Ook geef ik direct een gedetailleerd verweer op mijn Blog:

De belangrijkste punten uit het rapport, op grond waarvan PD Recherche mij dus 'gek' verklaart, zijn:

1 - Elise B. wist niet dat ik een broer van Johan was en kwam daar pas later achter?

2 - Elise B. hoefde mij niet te spreken, omdat ze immers al met mijn opdrachtgever rond was? Daarom sprak ze niet met mij als de headhunter?

3 - Elise B. weet helemaal niets van een geheimhoudingsverklaring!

4 - Elise had nog nooit van Hans Smedema gehoord!

5 - Rieks P. en zijn vrouw kennen geen Hans Smedema, zelfs nooit (!) van gehoord!

6 - Rieks P. kon haar helemaal niet weerloos misbruiken, want hij zat immers in dienst!

7 - Stella van Arkel kent Hans Smedema wel, is positief over hem, maar noemt hem schizofreen! Nooit een dochter van 5 jaar(!) gebeld over 'een boze meneer (Rieks P.) en mama kleertjes uit'.

8 - Herman van Kesteren had Hans Smedema bij de Rotary Leeuwarden-Zuid pas leren kennen. Herman van Kesteren ontkent dat hij ook maar iets weet van een verkrachting van de vrouw van Hans tijdens een feest van de Commerciële Club Leeuwarden op zaterdag 12 januari 1991 in de garage van het Oranje Hotel te Leeuwarden. Onzin dus en Hans moet dringend geholpen worden! Merk op dat uit de agenda blijkt haar zuster Klazien direct de dinsdag na de verkrachting plotseling langskomt. Via Herman van Kesteren zijn zuster Ans, of Justitie moet gewetenloze broer Johan op de hoogte zijn gesteld en heeft Klazien direct op onderzoek uitgezonden!

Deze uitspraken maken duidelijk, dat ik hier met gewetenloze lieden te maken heb. Tot nu toe heb ik hen juist nog een hand boven het hoofd gehouden, maar nu gaan alle remmen los. Dit is zo gewetenloos tegenover ons. Je helpt slachtoffers en maakt het niet nog erger zoals nu. Dat is uitermate laf.

Merk op, dat blijkbaar dus PD Recherche Advies uit Rijssen, er in hun rapport simpel (naïef?) van uitgaan, dat als ze de genoemde getuigen even (!) vragen, die onmiddellijk de door mij genoemde 35 jaar durende doofpot zouden beëindigen, en direct aan PD de waarheid zouden vertellen. Hoewel ik dus op mijn website en mondeling op 10 januari 2008 hen beiden daarvoor uitdrukkelijk gewaarschuwd heb. Iedereen (!) die ik benader weigert om de waarheid te vertellen en enkel door ze in een val te lokken, of door fouten in hun redenatie, kun je merken dat Hans wel degelijk gelijk heeft. Toch is hun hele rapport gebaseerd op de uitspraken van de getuigen na erg simpele vraagstelling, zonder enige verdere controle. Ze gingen er dus van uit dat zij dit in een paar minuten even konden oplossen?

Ad 1 - Elise B. wist toevallig niet dat ik een broer van Johan was en kwam daar pas later achter?

Hoe dom denkt ze dat Nederlanders eigenlijk zijn? Haar vriendin noemde dat ze iemand wist voor de baan bij VDM met wat bouw achtergrond die beslist weg wilde, maar wou pertinent geen naam noemen. Wat al vreemd was. Ze zou zelf bellen, maar belde niet terug, dus belde ik haar later nog eens. Nee de geheime persoon in kwestie wilde wel weg, maar durfde niet te bellen. Ze kon en mocht de werkelijke reden niet opgeven. Na veel aandringen van ‘laat haar dan zelf toch even bellen’, krijg ik Elise dan eindelijk aan de lijn en stel wat vragen. De eerste die een headhunter altijd stelt, was welke achtergrond en ervaring ze had. Ze vertelt dat ze nu bij mr. J. Smedema in Gennep werkt. Dus vertel ik haar trots dat dat mijn broer is en dat het één van de beste makelaarskantoren in Nederland is. Ze stelt dat ze toch wel heel graag weg wil, omdat mijn broer een onmogelijke man is en ze geen enkele ruimte krijgt om op haar eigen manier haar werk te doen. Ik bevestigde dat hij inderdaad zo dictatoriaal en machinaal was. Dus vanaf het allereerste moment was glashelder dat het om mijn broer ging. Zelfs al eerder toen ze hoorde dat een Smedema een ander baan voor haar had. Het zou ook erg onlogisch zijn als dat niet snel uit zou komen. Dus het is aannemelijk dat ze hier dus voor de eerste maal liegt! Omerta! Zwijgplicht!

Ad 2 - Elise sprak eerst opdrachtgever en daarom (!) heeft ze nooit met mij de headhunter gesproken?

Wat een onzin en zeer onwaarschijnlijk. Iedere zichzelf respecterende headhunter en zeker ondergetekende, wil eerst een degelijk gesprek met een kandidaat om te zien wat voor 'vlees' hij 'echt' in de kuip heeft. Het is zeer ongeloofwaardig, dat ik haar niet direct na de eerste kennismaking door de telefoon, heb uitgenodigd voor een gesprek. Ik heb haar diverse malen verzocht om te komen en zelfs voorgesteld om dan halverwege in Zwolle af te spreken en ook nog op iedere dag van de week, inclusief zaterdag en zondag. Maar ze kon niet komen. Ik vond dat al zeer merkwaardig en kon haar houding niet begrijpen. Zeker omdat ik inmiddels opdrachtgever Berend Talsma van VDM had verteld, dat ik vermoedelijk een prima tweede kandidaat voor hem had. Hij heeft me na ca. twee weken zelfs gevraagd waar ze bleef, maar ik kwam met Elise niet verder dan haar CV via de fax van haar ouders 'Bunneterie' in Nijmegen op 22 maart 1998. Ze wilde ook graag rechtstreeks met VDM en Berend Talsma spreken, wat ook al abnormaal is. Achteraf logisch omdat ze niet met mij MOCHT spreken van Justitie zelf! Maar dat wist ik toen nog niet. Daarom sprak ze uiteindelijk direct met Berend Talsma op de bouwbeurs in Eindhoven. Elise liegt alweer! Omerta!

Ad 3 - Elise weet niets van een geheimhoudingsverklaring?

Ook hier liegt ze alsof het gedrukt staat. Mijn zwager Tjitte de Jong was vrijwel direct door Johan Smedema ingeschakeld om mij te horen. Wat mij verbaasde, wat had in godsnaam Tjitte de Jong met Elise B. van doen? Wat was er zo belangrijk aan Elise dat hij speciaal naar Drachten kwam voor een mondeling gesprek? Hij vroeg of ik haar mondeling(!) gesproken had, of ze mij iets bijzonders(!) verteld had, en vooral hoe(!) dit contact tot stand was gekomen! Tjitte de Jong uit Norg wist dus precies hoe de doofpot en de geheimhoudingsverklaring in elkaar zat en vond het helemaal geen punt om voor de gewetenloze Johan aan het werk te gaan. Dus meewerken aan de doofpot. Dat klopt overigens want nog vlak voor ons huwelijk in 1973 heeft hij mij gesproken en noemde Wiesje een kindvrouwtje en vroeg zich af of dat wel geschikt voor mij was. Hij wees er toen ook op dat zij volgens geruchten met mannen omging. Wat ik natuurlijk ontkende, want W1 (normale persoonlijkheid) deed dat niet. We waren dodelijk verliefd op elkaar. Dat er een W2 (dubbele of emotionele persoonlijkheid) was, wat familie en justitie wel wisten, wist ik door de doofpot nog niet. Dat gesprek was hem verzocht door mijn drie boosaardige broers. Tjitte de Jong uit Norg is dus nu getuige en ik ben benieuwd of hij dit wil erkennen? Dat niet doen zou dan verraad tegenover mij/ons zijn en een dolksteek in de rug! Hij is nota bene inkomend gouverneur Rotary District 1590 Noord Nederland dit jaar! 'Service above self' is daar het credo en vroeger zou ik mijn hand voor hem in het vuur steken. Maar Johan zit ook rustig in de Rotary Gennep, dus sommige wezens maakt integriteit totaal niets uit. Berend Talsma belde mij vervolgens dat Elise toch niet (!) kwam, omdat ze een groot probleem had met een concurrentiebeding. Wat abnormaal is natuurlijk en uitermate onwaarschijnlijk. Ik was stomverbaasd. VDM bouwt systeem huizen en is helemaal geen Makelaardij. Pas weken later kreeg ze toestemming. Vermoedelijk nadat justitie, of eigenlijk groep Mengele erover had beslist? En de basis van een concurrentiebeding is nu juist ALTIJD geheimhouding van zaken die voor derden van belang kunnen zijn! Dus alweer liegt Elise hier en vertelt onwaarschijnlijke dingen, en laat opzettelijk cruciale gegevens weg, maar PD Recherche ziet er toch niets (!) vreemds aan! Afgedwongen? Staatsterreur? Recherche bureau Hamming De Bildt durfde immers ook al niet? Omerta voor de Nederlandse maffia?

Ad 4 - Elise had nog nooit van Hans Smedema gehoord en heeft nooit met hem gesproken?

Dat is alweer uitermate onwaarschijnlijk, omdat immers haar vriendin haar meerdere malen moest pushen om uiteindelijk wel met mij te bellen. Waarom belde ze dan niet direct? Wat was er dan te verbergen? Ook vertelde ze me direct dat ze het niet vertrouwde eerst, omdat ik wellicht probeerde om haar voor Johan uit de tent te lokken. Ik heb haar gerust kunnen stellen dat ik totaal niet op mijn gewetenloze broer Johan leek. Ook heeft ze dus maanden later zelf met mij gesproken, maar mocht ik haar naam niet in mijn agenda zetten. (een patroon, zie Herman van Kesteren en Rieks P.) Ze vertelde mij wel degelijk, dat broer Johan mij gruwelijk bedroog en dat die met Justitie en geheime dienst samen werkt bij deze doofpot. Ook dat de drie kinderen niet van mij waren en dat ze erg boos was, dat ze eerst een geheimhoudingsverklaring moest tekenen, voordat ze te horen kreeg waar het over ging. Ze vond het terecht (!) aanzetten tot misdrijven en dat was mede een reden om snel weg te gaan. Omdat ik het nog niet kon geloven (verdrong) wuifde ik alles weg en belde ze de volgende week nog eens, dat ze graag nog een keer met me sprak, maar nu bij haar ouders in Nijmegen. Die vonden dat ze het niet sterk genoeg had benadrukt. Ze liegt dus omdat het zeer onwaarschijnlijk is, dat ze niet wist dat een broer haar benaderde voor een betere positie, en de andere drie punten wijzen daar al terdege op. Hoogstwaarschijnlijk pure staatsterreur en intimidatie naar haar toe en dus haar niet kwalijk te nemen! De 50.000 euro beloning voor je blijft staan Elise! Ministerie van Justitie zit hier achter. Hirsch Balin nu dus (weer). Elise durf de waarheid te stellen. Schrijf een brief aan Pieter van Vollenhove, zie bij page 1.000.000 euro beloningen! Je krijgt dan alle EERLIJKE Nederlanders (uiteindelijk) achter je! Omerta! De Staat is hier corrupt.

Ad 5 - Rieks P. en zijn vrouw kennen geen Hans Smedema, nooit van gehoord zelfs!

Rieks heeft zelf aan mijn huis in aanbouw gewerkt in 1978. Hij heeft mij later in 1979 verteld op bevel van zijn vrouw, dat hij mijn vrouw een jaar lang had misbruikt/verkracht, dat ze van niks wist de arme stakker, dat ze beschermd moest worden, dat hij wist dat ik alles scheen te vergeten, dat Hans van der Heide zijn 'personeel' mee had genomen voor een personeelsuitje naar mijn arme weerloze onwetende vrouw in 't Harde, en dat hij niet meer aan de 'beurt' was gekomen en dus later zijn kans alsnog had genomen tijdens de bouw en later nog veel meer keren. Ook dat hij het zielig vond voor dat kind (5 jaar) dat daar dan wel rondspookte. Onze hysterische dochter dus die zag dat haar lieve moeder plotseling een totaal ander persoon (W2) werd na door die boze meneer, te zijn vastgepakt, en die na een paar keer van mij leerde hoe ze mij bij Euro-Routing moest bellen, en vervolgens door de bezorgde secretaresse Stella van Arkel, broer Marinus er naar toe kreeg. Rieks P. was vervolgens door Marinus en Joop de Boer op heterdaad betrapt terwijl hij op Wies lag te wippen, en de trap afgeslagen (zat inderdaad bloed op de muur toen ik thuis kwam, wat wij niet konden verklaren) en hij bloedde zo erg dat zijn vrouw aangifte wilde doen, maar hij natuurlijk juist niet. Toen was het uiteindelijk uitgekomen. Rieks P. zou ook later op de bedrijven contactdagen in Leeuwarden door Jan de Vries directeur GTI Leeuwarden aan mij worden voorgesteld, maar dook vreemd genoeg weg achter een balie. Angst voor herkenning door mij dus. Wat Jan de Vries, die mij wilde voorstellen, zo merkwaardig vond. Jan de Vries heeft hem toen weer later moeten overhalen om wel met mij als headhunter te gaan praten toen hij een andere baan zocht. Hij durfde mij eerst niet eens te bellen de lafaard. Tijdens dat gesprek in Hotel Drachten (mocht weer geen naam in de agenda) heeft hij zelfs zijn CV niet achter durven laten, maar vertelde wel dat hij voor Hans van der Heide had gewerkt in de hoop dat ik zou reageren. Maar ik had nog niets door. Wel zag ik dat hij ontzettend op mijn jongste zoon leek. Maar dat hadden Jan en Jannie de Vries ons ook al verteld. Later op zaterdagavond 15 maart 1997 liet Jannie bij hun thuis speciaal foto's zien van Rieks P. en noemde dat hij zo leek op onze jongste zoon. Ook liet ze de foto's aan Wiesje zien met de opmerking 'maar als het een kind van hem is, moet jij vreemd gegaan zijn en dat heb je nooit gedaan toch?' Wat mijn vrouw naar waarheid met ja kan beantwoorden. Haar normale persoonlijkheid (W1) weet van niets, nog steeds (!) niet.

En hufter Rieks P. kent mij totaal niet. Hij liegt dat het gedrukt staat, want hij kende mij dus al zeven jaar als directeur IHN Leeuwarden en ik heb wat later in 1997 via Jan de Vries toen commercieel directeur GTI Noord in Roden, waar P. directeur was, met Holding directeur Piet Barnhoorn gesproken en zijn HR Holding manager Bijer, en via hun werd een afspraak gemaakt met Rieks P. Ik zou de gegevens van mijn kandidaat Wim Klok meenemen en aan hem voorstellen! Maar met P. ging niet door, ik mocht niet eens met Rieks P. praten, hoewel Rieks dus moest samenwerken met de nieuwe man Wim Klok. Hier heb je dus een directeur die door de holding een nieuwe man krijgt voorgesteld en niet(!) met de headhunter wil (durft) spreken! Toch uitermate onwaarschijnlijk allemaal, tenzij je natuurlijk wat te verbergen hebt! Daarom kreeg ik ook nooit zijn CV, en durfde hij eerst niet met me te spreken. Jan de Vries had hem verteld, dat ik wel op de hoogte was van het feit dat Jan en Rieks de vaders van onze twee zoons waren. Wat een misverstand was, en mij pas veel later duidelijk werd. Mijn geheugenverlies werd immers pas maart 2000 deels opgeheven. Wel vaker worden daders naar hun slachtoffers terug gezogen.

Hier de drie agendapunten uit die tijd met de data 12 augustus 1997 10.00 uur afspraak met GTI Holding directeur Piet Barnhoorn in Bunnik, 3 september 1997 om 9.30 uur afspraak met Bijer manager HR ook in Bunnik, en vervolgens de afspraak met Rieks P. op 12 september 1997 om 11.00 uur in Roden, waar ik echter werd afgescheept met Erik Koeling die helemaal niet ging over de aanname van de nieuwe directeur Industrie. Dat viel ook de heer Bijer op en die vond het zeer merkwaardig. Bijer, samen met Koeling vroegen nog of ik problemen had gehad met Rieks P.? Jan de Vries ook later en die heeft er wat van gezegd, maar werd vervolgens zelf weer ontslagen. Televisieserie? Dit punt is hiermee ruim voldoende bewezen en we kunnen ons afvragen, waarom zo liegen? Dat hij mij wel kende was toch geen enkel misdrijf?  Of omdat hij de gewetenloze verkrachter van mijn vrouw is?

Ad 6 - Rieks P. kon haar helemaal niet weerloos misbruiken, want hij zat immers in dienst!

Daarvoor heeft Jan de Vries mij al een keer gewaarschuwd. Rieks had een speciale positie in dienst, zodanig dat hij wel degelijk even als 'tussendoortje' mijn weerloze vrouw kon misbruiken. Wel of niet een kind (bijna 5 jaar) dat daar een trauma door kreeg. 'Boze meneer en mama kleertjes uit' waarschuwde die stakker mij en Stella via de telefoon nog! Een slimme(!) rechercheur kan vaststellen dat hij wel degelijk haar kon verkrachten. Hij vertelde nog dat hij zelfs problemen kreeg op zijn werk, dus er moeten er meer van weten. Hij heeft mij zelf immers opgebiecht dat hij haar een jaar lang heeft misbruikt en dat hij schrok toen ze hem meedeelde dat ze (haar normale persoonlijkheid W1 dus) bezig was om van mij Hans een kind te krijgen. Dat klopt, want ze weet nu nog als de dag van gisteren zelfs hoe het kind gemaakt is. Dat ze een dubbele of beter emotionele persoonlijkheid W2 ook nog had, en dat ik heimelijk onvruchtbaar was gemaakt, werd door haar bloedeigen gewetenloze zusters, Klazien en Betty,  verzwegen. Naast Justitie en Politie en mijn gewetenloze familie, en niet te vergeten gewetenloze psychiaters als Prof.dr. Onno van der Hart en hufters bij GGZ Drachten! Mijn god wat een gewetenloze schoften allemaal. Als er nog een 'eerlijke' Nederlander bestaat, wil die dan even zijn hand op steken? Nederland heeft ons collectief gruwelijk bedrogen!

Ad 7 - Stella is positief, maar ze vindt Hans schizofreen! Dochter heeft nooit gebeld en Marinus is nooit met Joop naar Drachten geweest.

Dit is puur verraad, laf en een dolksteek in de rug! Dan heeft ze dus ook nooit een psychiater naar me toe gezonden? Want dat weet ik ook nog wel. En ik weet zeker dat Marinus en Joop mijn sleutel meenemen, zodat ze zonder aan te bellen mijn huis binnen konden komen. Na afloop hebben ze me zelfs verteld dat ze Rieks op heterdaad betrapten, de trap af sloegen, en dat Wiesje naakt voor hen had gestaan en van niets wist achteraf toen ze beneden komende hun beiden in de kamer zag wachten. Stella was ook degene die woedend was, toen ze hoorde dat Wiesje zwanger was geworden precies rond de tijd van die verkrachtingen. Ze liegt dus, maar het is nu haar woord tegen het mijne en pas onder ede en na horen van andere getuigen ook onder ede, en laten vervallen van de omerta van de justitie maffia, is dat te bewijzen. En al zeer moeizaam zonder hulp, wat zeg ik, tegenwerking (!) van politie en justitie. Ze werd door Marinus onterecht ontslagen, want functioneerde uitstekend(!) en was woedend op hem en ook mij toen, hoewel het helemaal mijn beslissing niet was. Dat noemt ze nu niet en de reden ervan. Marinus werd opgedragen om haar te ontslaan door groep Mengele (justitie maffia) volgens weer Jan van Beek. Overigens het merkwaardige is, dat alle gegevens gewoon bij Justitie in files moeten liggen (of verdwenen zijn) en er dus feitelijk NIETS meer bewezen hoeft te worden! Alleen ik moet het openbreken en heb dus 'iets' nodig. Nederlanders jaag op dit dit slag schoften! Niet Stella overigens want die zal gedwongen zijn? Omerta/zwijgplicht! Ik hoop ooit de werkelijke reden van deze doofpot nog eens te horen te krijgen. Drie maal een moordaanslag op mij gepleegd en moord op mijn oud buurman Cees van 't Hoog uit 't Harde! Corruptie viert hoogtij in Nederland-Hufterland. En alle Nederlanders blijven intussen rustig in de file staan. Media? Steken hun kop met roomboter net even diep in de Nederlandse klei.

Ad 8 - Herman kent Hans van Rotary Leeuwarden-Zuid?

Ook dit is puur verraad, laf en een dolksteek in de rug. Dat is toch merkwaardig als zijn bloedeigen zuster Ans van Kesteren, de vrouw is van de beste vriend van Hans Smedema, Paul Schuh uit Alphen a/d Rijn nu. En beiden werken al sinds 1973 mee aan de doofpot volgens weer vriend Roland Wester. Herman van Kesteren kwamen wij al veel vaker tegen bij verjaardagen en feesten! Waarom liegt hij daar over? En vooral waarom heeft hij nooit gereageerd op de nood brief van zijn Rotary vriend Hans Smedema om te vertellen wat hij als getuige wist van de verkrachting van mijn arme weerloze vrouw door twee vrienden van Hans van der Heide tijdens het feest van de Commerciële Club Leeuwarden in het Oranjehotel op 12 januari 1991? Zie agenda boven van Wies, de mijne was immers juist door mijn gewetenloze broer Johan even (!) geleend! Nooit terug gezien, net als het visitekaartje van Al Rust, maar de schoft vergat dat mijn vrouw ook een agenda bijhoudt! Herman waarschuwde mij juist nog dat ik haar uit de garage moest halen, en regelde later wellicht samen met Rotary vriend mr. Ruud Rosingh Hoofd Officier van Justitie Leeuwarden een onderzoek? Herman sprak mij met opzet een week later en ik mocht immers zijn afspraak pertinent (alweer) niet in mijn agenda zetten! Dat wijst op voorkennis van de doofpot en de betrokkenheid van Justitie of geheime dienst via zijn zuster Ans. Hij vroeg een week later dus in Hotel Drachten of ik nog wist wat er gebeurd was in de garage van het Oranje Hotel? Nee, dus en hij vroeg verbaasd niet door. Verdringing is voor veel mensen niet te bevatten. Maar Ruud Rosingh moest van het College van Procureurs Generaal onmiddellijk(!) stoppen met zijn onderzoek! En toen hij eerst weigerde, werd hij direct overgeplaatst en vertelde mij dat hij over de tafel een document had gezien waar mijn naam onder stond en dacht dat ik dus zelf betrokken was! Nee, dus, maar dat was gewoon mijn gewetenloze broer Johan Smedema die heimelijk mijn zaken behartigde in mijn/ons nadeel, wel te verstaan. Zolang zij allemaal mogen liegen, en Hoofd Officier Justitie Ruud