Το Μυστικό: Βιβλίο 3ο - Δύναμη Μυαλού: Το Μυστικό - Ημερολόγιο για Κορίτσια 9-12 ετών, #3

Βιβλίο 3ο

Δύναμη Μυαλού

Τες...

Αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο από το κατατρομαγμένο ύφος του Τζέικ, ήταν ο ήρεμος τρόπος που στεκόταν ο Σαμ εκεί, δίπλα του και με κοιτούσε επίμονα.

Αντί να έχει παραμορφωμένο πρόσωπο από θυμό, όπως περίμενα, ο Σαμ είχε ακριβώς την αντίθετη αντίδραση. Ήταν σα να βρισκόταν σε άλλη διάσταση ή κάτι παρόμοιο, και δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε γύρω του.

Την ίδια στιγμή, ο Τζέικ είχε μαζευτεί σε μια γωνίτσα στο υπόστεγο, μην τολμώντας να κουνηθεί. Κοιτώνας ψηλά, πρόσεξα διάφορα εργαλεία και αθλητικό εξοπλισμό να πετούν στον αέρα πάνω από το κεφάλι του Τζέικ και τότε κατάλαβα γιατί ήταν τόσο τρομοκρατημένος.

Εκτός από τις συνηθισμένες μπάλες και τα στεφάνια και άλλα άκακα αντικείμενα που υπήρχαν σε αθλητικά σχολικά υπόστεγα, υπήρχαν και άλλα αντικείμενα που πετούσαν που ήταν πολύ πιο επικίνδυνα. Χωρίς να πει λέξη, ο Σαμ γύρισε προς την μεριά του Τζέικ και σαν να αντιδρούσαν στις σιωπηλές προσταγές του, τα αντικείμενα άρχισαν να πέφτουν προς τα κάτω ολόγυρα και προς το μέρος του Τζέικ, ελάχιστα εκατοστά από το κεφάλι του.

Παρακολουθούσα με τρόμο καθώς ένα ακόντιο ξαφνικά υψώθηκε στον αέρα και πέταξε με ταχύτητα φωτός προς τον Τζέικ. Καλύπτοντας το πρόσωπο του με τα χέρια του, πήγε ακόμη πιο πίσω και κόλλησε στη γωνία, προσπαθώντας απεγνωσμένα να αποφύγει το αντικείμενο που κατευθυνόταν επάνω του.

‘ΣΑΜ!!!!!’ ούρλιαξα, ‘ΣΤΑΜΑΤΑ!!!!!’.

Η φωνή μου τράβηξε την προσοχή του Σαμ και του χάλασε την αυτοσυγκέντρωση, έτσι, το ακόντιο έπεσε χωρίς να προκαλέσει ζημιά στο τσιμέντο, μπροστά στα πόδια του Τζέικ και ακολούθησαν την ίδια πορεία στο έδαφος και όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα που πετούσαν στον αέρα.

Ξανακοίταξα προς τον Σαμ, ο οποίος φαινόταν ζαλισμένος και μπερδεμένος. Κούνησα το κεφάλι μου με απόγνωση. ‘Σαμ τι κάνεις; Αυτό είναι τρέλα!! Θα μπορούσες να τον  έχεις σκοτώσει!!!!’

Εκμεταλλευόμενος τη διακοπή αυτή, ο Τζέικ σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να τρέχει προς την πόρτα, προσπαθώντας να περάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά σε μένα για να αποφύγει να πλησιάσει τον Σαμ. Για μια στιγμή καθώς περνούσε από δίπλα μου είδα τον τρόμο στα μάτια του, την ώρα που έτρεχε προς τα έξω.

Τα λόγια του που φώναξε στον αέρα τρέχοντας για να φύγει με ανησύχησαν περισσότερο απ’ όλα τα άλλα. ‘Θα το πληρώσεις ακριβά αυτό! Φρικιό!!’

Και με αυτά τα λόγια εξαφανίστηκε στο σκοτάδι, να βρει ασφάλεια μέσα στο πλήθος των παιδιών που ήταν ακόμη συγκεντρωμένα στην είσοδο της αίθουσας χορού λίγο πιο κάτω.

Μόλις το μυαλό μου άρχισε πάλι να δουλεύει, άρπαξα τον Σαμ από το μπράτσο και τον έσυρα έξω από την πόρτα, κλείνοντας την πίσω μου. Δεν είχα ιδέα γιατί αυτός και ο Τζέικ ήταν στα αποδυτήρια, αλλά δεν είχα και σκοπό να ρωτήσω εκείνη τη στιγμή. Το μόνο που ήξερα ήταν πως έπρεπε να φύγουμε όσο πιο μακριά γίνεται. Αν ο Τζέικ έκανε την απειλή του πραγματικότητα, και εγώ και ο Σαμ θα βρίσκαμε μεγάλο μπελά.

Ξεκινώντας αρχικά από το γεγονός ότι η περιοχή αυτή ήταν εκτός ορίων και κανείς μας δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί χωρίς άδεια. Αν ο Τζέικ έλεγε σε οποιονδήποτε τι είχε συμβεί, δεν τολμούσα καν να σκεφτώ τις συνέπειες που θα επακολουθούσαν. Τα αποδυτήρια ήταν άνω κάτω με μπάλες, στεφάνια, ρόπαλα του μπέιζμπολ, γάντια του μπέιζμπολ και διάφορα άλλα είδη αθλητικού εξοπλισμού σκορπισμένα παντού. Δεν ήθελα όμως να το ρισκάρω και να καθυστερήσουμε τακτοποιώντας. Έπρεπε να φύγουμε μακριά γρήγορα. Σβήνοντας το φως, άρπαξα τον Σαμ από το μπράτσο, τον έσυρα έξω και έκλεισα δυνατά την πόρτα πίσω μου.

Φυσικά, αν το σκεφτούμε ρεαλιστικά, κανείς δεν πρόκειται να πιστέψει την ιστορία του Τζέικ, αλλά ήδη πολλά παιδιά είχαν βάλει ταμπελάκι στον Σαμ ως παράξενο και περίεργο, οπότε υπήρχε και η περίπτωση να πιστέψουν ότι κι αν άκουγαν. Επίσης, τα αποδυτήρια ήταν σαν να είχε περάσει τυφώνας από εκεί μέσα. Κάποιος έπρεπε να πάρει την ευθύνη για όλο αυτό. Όταν ο Κύριος Ντόσον, ο δάσκαλος της γυμναστικής θα ερχόταν τη Δευτέρα και θα έμπαινε μέσα στο αγαπημένο του αποδυτήριο, οπωσδήποτε θα γινόταν ανάκριση για το ποιος ευθύνεται για την κατάσταση αυτή. Ήταν γνωστός για την καθαριότητα και την τάξη που ήθελε και είχε στο χώρο του, στα ράφια του, παντού. Ακόμη κι αν ο Σαμ προσπαθούσε να τα βάλει στη θέση τους, ο Κύριος Ντόσον θα καταλάβαινε αμέσως πως είχαν ανακατευτεί.

Κοιτώντας γρήγορα γύρω μου, οδήγησα τον Σαμ στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που είχε φύγει ο Τζέικ. Δεν ήθελα να πέσουμε επάνω του και επίσης δεν ήθελα κανείς να μας δει να εμφανιζόμαστε από το πουθενά μέσα από τα σκοτάδια. Επειδή, τη Δευτέρα που θα γίνουν ερωτήσεις και ανακρίσεις, θα είμαστε οι πρώτοι ύποπτοι αν μας δει κανείς.

Προχωρώντας στο σκοτεινό δρομάκι που οδηγούσε στο πίσω μέρος του διαδρόμου, τελικά φτάσαμε σε μια πόρτα που έμπαινε μέσα σε κάτι τουαλέτες, μια αποθήκη και την πίσω είσοδο του κτιρίου. Η πόρτα ήταν συνήθως ανοιχτή κατά τη διάρκεια της ημέρας και ήλπιζα πως θα ήταν και τώρα. Προς μεγάλη μου απογοήτευση όμως, ήταν ερμητικά κλειστή και όταν προσπάθησα να την ανοίξω, το χερούλι δε κουνιόταν με τίποτα. Φυσικά, την είχαν κλειδώσει για να μη περιφέρονται άσκοπα τα παιδιά από τη συγκεκριμένη έξοδο.

Με έναν αναστεναγμό ενόχλησης, στράφηκα προς τον Σαμ που με ακολουθούσε αμίλητος.  ‘Θα πρέπει να κάνουμε γύρω γύρω και να πάμε από μπροστά. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα μας δει κανείς.’

Κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του, δεν είπε λέξη. Μπορούσα να καταλάβω πως ήταν μπερδεμένος και αναστατωμένος από ότι είχε γίνει, όπως ήμουν και εγώ.  Δεν μπορούσα να διαβάσω την έκφραση του μέσα στο σκοτάδι, αλλά μπορούσα να δω τα μάτια του να πηγαίνουν πέρα δώθε φοβισμένα.

Όπως γυρίζαμε στην άλλη γωνία του κτιρίου, ήρθαμε κατά πρόσωπο με μια ομάδα παιδιών που στεκόταν εκεί και γελούσαν μεταξύ τους. Κάνοντας ότι καλύτερο μπορούσα για να μην κοιτάξω κατάματα κανέναν,  προχώρησα βιαστικά δίπλα τους. Ακούγοντας όμως το όνομα μου, πάγωσα και αναγκαστικά γύρισα να δω ποιος με φώναξε.

‘Τες! Που ήσουν;’ Ήταν η Ταλία, ξαφνιασμένη.  ‘Σε ψάχνω παντού!’

‘Εμ...είχε πολύ ζέστη μέσα στην αίθουσα,’ είπα τραυλίζοντας. ‘Ήθελα να πάρω λίγο καθαρό αέρα!’

Μόλις η Ταλία άνοιξε το στόμα της να απαντήσει, εμφανίστηκε ο Σαμ δίπλα μου και εκείνη ανασήκωσε τα φρύδια της με περιέργεια. 

‘Εμμ...θα σε δω μέσα,’ μουρμούρισα γρήγορα, πριν προλάβει να ρωτήσει τίποτα άλλο.

Συνεχίσαμε προς την είσοδο και μπήκαμε στο εσωτερικό της αίθουσας χορού, μέσα στο θόρυβο, ο Σαμ να με ακολουθεί. 

Μόλις πίστεψα