Uyir Mattum Unmai

http://www.pustaka.co.in

உயிர் மட்டும் உண்மை

Uyir Mattum Unmai

Author:

பட்டுக்கோட்டை பிரபாகர்

Pattukottai Prabakar

For more books

http://www.pustaka.co.in/home/author/pattukottai-prabakar-novels

Digital/Electronic Copyright © by Pustaka Digital Media Pvt. Ltd.

All other copyright © by Author.

All rights reserved. This book or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the publisher except for the use of brief quotations in a book review.

பொருளடக்கம்

அத்தியாயம்: மனிதனின் விழிகள்

அத்தியாயம்: இந்தியப் படைகள்

அத்தியாயம்: பசுவின் கால்கள்

அத்தியாயம்: கையில் விரல்கள்

அத்தியாயம்: முருகனின் தலங்கள்

அத்தியாயம்: வானவில் நிறங்கள்

அத்தியாயம்: திசைகள்

அத்தியாயம்: கிரகங்கள்

அத்தியாயம்: தாய்மை மாதங்கள்

அத்தியாயம்: ஒரு டஜனில் ஒன்று அழுகல்

நட்சத்திரப் பந்தலிட்ட வானம்.

எதிரணியாய் பூமியில் மின்சாரப்

பூக்கள்.

குறுமுயலாய் அந்த வெள்ளை

மாருதி கார் விமான நிலையம் நோக்கி,

காரம் போர்டில் ஸ்ட்ரைக்கராய் வழுக்கிக் கொண்டிருக்க... நேர் மேலே முழு

நிலவும் கூட வந்தது.

கேஸட்- மாண்டலின் இசையை

நழுவவிட்டுக் கொண்டிருக்க... அருகே எலெக்ட்ரானிக்ஸ், பச்சையாய் நேரம்

சொன்னது. 7:12ல் நடுவில் இருந்த புள்ளிகள் மட்டும் கண்ணடித்துக்கொண்டிருக்க... மெத் மெத் என்றிருந்த தன்னிருக்கையில், மெத் மெத் என்றிருந்த அவருக்குப் பக்கத்தில் ஹோல்டர் வழியே சிகரெட்டைக் கரைய செய்து கொண்டிருந்தார் அரவிந்த்.

அருகில் பாலியெஸ்டர் மென்மையாய், பனி முத்தமிட்ட காலை மலராய் பவளவான ஆஷா கண்ணாடி வழியாய் தப்பி ஓடுகிற கட்டிடங்களை, பட்டணத்துக்குப் புதுசு போலப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவள் தோளில் கை வைத்தார்.

கோட் கசங்காமல் அணைத்துக் கொண்டு அவளின் பெயரைச் சொன்னார், புகை நடுவில் ஹஸ்கியாக.

ம்? என்று திரும்பியவளை வர்ணிக்காமல் கடந்தால் விமோசனம் கிடைக்காது. விலாவாரியாய் வர்ணித்தால் இலக்கிய எதிரியாகிற நிலை ஆகவே, பலப்பக்க வர்ணனையின் சாரம்:

பார்ப்பவன் நிற்பான். நிற்பவன் மறுபடி பார்ப்பான், தனிமையான சந்தர்ப்பத்தில் நாலு பக்கமும் பார்த்துவிட்டுக் கையைப் பிடிப்பான். ஜென்டில்மேனாகப்பட்டவன் வாட்ச் கட்டாத அவளிடம் டைமாவது கேட்பான்.

என்ன மௌனமாகவே வர்றே?

ஒண்ணுமில்லை.

பத்தே நாள்லே திரும்பிடுவேன்

ஓ காட்! எட்டு லட்சத்து அறுபத்தி நாலாயிரம் வினாடிகள்

இவ்வளவு நேரமா இதைத்தான் கணக்குப் பண்ணிக்கிட்டிருந்தியா? ரெண்டு நாளைக்கு ஒரு தடவை போன்ல பேசறேன் ஆஷா.

போன்ல பேச மட்டும் தானே முடியும்?

திரும்பி வந்ததும் வட்டியோட வாங்கிக்கோ

டிராஃபிக் சிக்னலுக்காக வண்டி நிற்க... அரவிந்த் கோட்டின் கை முனையை நகர்த்தப் பார்த்துக் கொண்டு, இன்னும் அரை மணி நேரம்தான் இருக்கு. கொஞ்சம் வேகமாப் போப்பா.

ஆஷா தொடையில் கை வைத்து, உனக்கு என்னென்னடா வேணும்? என்றார்,

நீங்க மட்டும்தான் பத்திரமா வேணும்.

என்ன அர்த்தம் இதுக்கு?

போற இடத்திலே உங்களைத் தொலைச்சிடாதீங்கன்னேன்

நான் என்ன கார் சாவியா?

கார் சாவிக்கு கண் இல்லை, உங்களுக்கு இருக்கே போற நாடுகள்ல உங்க கண்ணை இழுக்கற சாந்தங்கள் இருக்குமே.

இரவு வாழ்க்கையைச் செய்தியா? சேச்சே... நான் செய்ற உச்சயமான தப்பே பீர் கிளாஸ் ஏந்தறது தான். அப்புறம் ஆஷா, செப்புக்ல நாலைஞ்சு இழைகள்ல கையெழுத்துப் போட்டு பெட் ரூம் டிராயர்ல வச்சிருக்கேன். ஷாப்பிங் போறப்போ உபயோகப்படுத்திக்கோ. லைப்ரரிக்கு போய் கேசட்ஸ் அலைக்கிட்டு வந்து படம் படமாப் பாரு. வேலைக்காரியை வேணும்னா வீட்ல படுக்க சொல்லு.

வாட்ச்மேன் இருக்கிறப்போ என்ன பயம் எனக்கு?

விமான நிலையத்தின் நுழைவில் மூக்கு மின்ன வரிசையாக நின்று கொண்டிருந்த கார் வரிசைகளில் இடம் தேடிச் செருகி நிறுத்தினான் டிரைவர். "கண்ணாடிக் கதவுகளுக்கு மறுபக்கம் அழுக்கில்லாதவர்கள் குப்பை விஷயங்களை நாளினமாக மூன்றாவது காதுக்கு கேட்காமல் பேசிக் கொண்டு உலாவி... அமர்ந்து... கைகுலுக்கி. மாலை போட்டு... பளபளக்கும் புத்தகம் பிடித்துக் கொண்டு... நீளமான சிகரெட்டுகளை, விநோதமான லைட்டர்களால் பற்றவைத்து...

அரவிந்தும் ஆஷாவும் உள்ளே நடக்க...

நாய்க் குட்டிகளைப் போல் இரண்டு சூட்கேஸ்களை இழுத்துக் கொண்டு பின்னாலேயே தொடர்ந்தான் டிரைவர்.

உங்கள் கவனம் தயவு செய்து... என்று ஒரு பெண் ரகசியமாக எல்லாரையும் அழைத்து, விழுப்புரம், மாயவரம் மார்கமாக இராமேஸ்வரம் செல்லும் எக்ஸ்பிரஸ் மூன்றாவது பிளாட்பாரத்திலிருந்து இன்னும் சில வினாடிகளில் புறப்படும் என்று – சாரி, தூக்கக் கலக்கம் - பம்பாய் செல்லும் பயணிகள் உடனடியாகப் பாதுகாப்புப் பரிசோதனைக்கு உட்படுத்திக் கொள்ளக் கோரப்படுகிறார்கள் என்று சொல்லிவிட்டு அடுத்த மொழிக்குத் தாவினார்.

வெல்... என்று திரும்பினார் அரவிந்த.

அவர் கையை எடுத்து இதழ்களில் ஒற்றினாள்,

வரட்டுமா?

ஹேப்பி ஜர்னி டியர்,

தாங்க்யுடா, குட்நைட்

குட்நைட்

ரன்வே முழுக்க என்லார்ஜ் செய்த மின்மினிப் பூச்சிகளாய் வெளிச்சத் தூறல்கள். ஒரு அலுமினியப் பறவை பறக்கத் தயாராகிக்கொண்டிருந்தது. புற்களை அதிரவைத்து, ஓடு தளத்தின் முனையைத்தொட – சக்கரங்களைப் பிரசவம் செய்து சீராய், நேராய் தவழ்ந்து வந்தது மற்றொரு விமானக் குழந்தை.

பத்து நிமிடம் கழித்துப் பறந்து போன பம்பாய் விமானத்தை நோக்கி அசட்டுத்தனமாய் கையசைத்தால், உடனடியாய்