Naal Muzhukka Naadagam

http://www.pustaka.co.in

நாள் முழுக்க நாடகம்

Naal Muzhukka Naadagam

Author:

அனுராதா ரமணன்

Anuradha Ramanan

For more books

http://www.pustaka.co.in/home/author/anuradha-ramanan-novels

Digital/Electronic Copyright © by Pustaka Digital Media Pvt. Ltd.

All other copyright © by Author.

All rights reserved. This book or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the publisher except for the use of brief quotations in a book review.

பொருளடக்கம்

அத்தியாயம் 1

அத்தியாயம் 2

அத்தியாயம் 3

அத்தியாயம் 4

அத்தியாயம் 5

பதிப்புரை

மணமேடை வரை வந்து - மணமகன் பக்கத்தில் அமர்ந்து - பாதம் கழுவி - பாட்டுப் பாடி- ஊஞ்சலாடி- மாங்கல்யம் சூட இருந்த நேரத்தில் - மணமகன் வீட்டார் திருமணத்தை தடைப்படுத்திவிட்டால்

மகளின் மணம் தடைப்பட்டு நின்றுவிட்டதே என்ற அதிர்ச்சியில், மணப்பந்தலிலேயே கணவனின் மூச்சும் நின்றுவிட்டால் -

ஒரு தாயின் உள்ளம் எப்படித் துடிக்கும்வெடிக்கும் கண்ணீர் வடிக்கும்-- சாபமிடும்.

நினைத்துப் பாருங்கள்... மணப்பந்தலில் அந்தத் தாய் சிந்திய கண்ணீர்.தொடுத்த சாபம் - பின்னாளில் அந்த மணமகனின் குடும்பத்தை, எப்படி நிர்மூலமாக்குகிறது என்பது தான் நாள் முழுக்க நாடகம் நாவலின் கரு.

திருமணம் தடைப்படுவதற்கான காரணம் அற்பக் காரணம்தான். ஆனால் இப்படியும் மனிதர்கள் இருக்கிறார்களோ... கதைதான் என்றாலும் படிக்கும்போது நெஞ்சு பதை பதைக்கிறது. திடுக்கிடுகிறது.

இந்நாவலை எழுதியுள்ளன ஆசிரியை திருமதி அனுராதா ரமணன் அவர்கள் இந்நாவலின் முடிவிலும் நம்மை திடுக்கிட வைக்கிறார்.

நாள் முழுக்க நாடகம்

1

எதிர்பாராத சந்திப்பு இது. கோமதி நினைத்துப் பார்க்கக்கூட இல்லை. இன்று யார் முகத்தில் விழித்தாள்?

பத்து வருஷங்களுக்குப் பிறகு இந்த மனிதரை சந்திப்பதென்றால்... இன்னமும் பேச்சு வராமல் பிரமித்து நின்றுவிட்டாள் அவள்.

உள்ளே வாங்களேன்.

தன்னை அழைத்த பெண்மணியை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.

'பச்’ சென்று பிடுங்கியெடுத்த மஞ்சள் கிழங்கைப் போல இருக்கிறாள் அவள்.

இவளுக்கு என்ன வயசிருக்கும்?

முப்பத்தியைந்து... ஆம். அவள் வயசுதான் இருக்க வேண்டும். ஆனால் எதிரில் நிற்பவள் இவளை விடவும் சற்று பூசின தேகமாய், குடும்பப் பெண்களுக்கே உரிய தாம்பூலச் சிவப்பும், நுனி வகிட்டுக் குங்குமமும், சுக சரீரியாகவும் இருக்கிறாள்.

நல்ல வேளை... இன்னிக்கு எனக்கு ஆபீஸ் லீவு. வாங்களேன் உள்ளே.

கோமதி, உட்பக்க ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்திருந்த ரகுநாதனை படபடக்கும் இதயத்துடன் பார்த்தபடியே படியேறி வருகிறாள்.

ஆ... இந்த ஊஞ்சல்... இதுதான் இவளது வாழ்க்கையில் எத்தனை முக்கிய அங்கம் வகித்து விட்டது.

அவளது நினைவுகள் எங்கோ சிறகடித்துப் பறக்க, எதிரில் நின்றவள் ரகுநாதனிடம் கலகலத்து சிரித்தபடி சொல்கிறாள்.

போன வாரம் அலமு டீச்சர், தன் ஃபிரண்டுக்கும், அவ அம்மாவுக்குமா சின்னதா போர்ஷன் ஒண்ணு வேணும். உங்க அட்ரஸைத்தான் 'கொடுத்திருக்கே'ன்னு சொன்னா இல்லையா? இவங்கதான் அது. மூணாவது கிராஸ்னு நான் எழுதியிருந்ததை எட்டாவது கிராஸ்னு தப்பாப் புரிஞ்சிட்டு, எங்கெங்கேயோ அலைஞ்சுட்டு வர்றாங்க.

ரகுநாதன், ஊஞ்சலில் அமர்ந்தபடியே கை குவிக்கிறான்.

வணக்கம்.

வணக்கம்.

இதற்குமேல் என்ன பேசுவது என்றே தெரியாமல் திகைத்து நின்றவளை, ரகுநாதனின் மனைவி விஜயாதான் திசை திருப்புகிறாள். நாம் உள்ளே போய் பேசலாம்.

கோமதி அவளைப் பின் தொடர-அவனது பார்வை தனது முதுகைத் துளைப்பது போல ஒருவித குறுகுறுப்பு அவளுக்கு.

'என்னை ஞாபகமிருக்குமோ.'

‘பத்து வருஷமாயிடுத்தே. எப்படி ஞாபகமிருக்கும்?'

‘பஸ்ஸுல பார்த்ததா, ரயில்லே பார்த்ததா... ஜாதகம் பார்த்து, பொண்ணோட போட்டோ பார்த்து, அப்புறம் பொண் பார்த்து கல்யாணப் பத்திரிகையில 'சிரஞ்சீவி ரகுநாதனுக்கு செளபாக்யவதி கோமதியை...' என்கிற எழுத்தைப் பார்த்து, மேள தாளத்தோட மாப்பிள்ளையா கார்லே ஊர்வலம் வர்றப்ப மாலையும் கழுத்துமா கல்யாணச் சத்திரத்து மாடியில நான் நின்னதை ஜாடையாப் பார்த்து, மறுநாள் ஊஞ்சல்லே என் கையைப் பிடிச்சுப் பார்த்து...'

கோமதி பெருமூச்செறிகிறாள்.

'கூறைப் புடவையைக் கட்டிண்டு வெளியே வர்றதுகுள்ளே என் தலைமேல சத்திரத்துக் கூரையே இடிஞ்சு விழற மாதிரி அந்த களேபரம் நடந்திருச்சே!'

விஜயா, சாவிக்கொத்தை எடுத்துக்கொண்டு மாடி யேறுகிறாள்.

"உங்களுக்கான போஷன் மாடியில இருக்கு. நல்ல காத்தோட்டமான இடம். ஒரு ஹால், ஒரு பெட்ரூம், கிச்சன், பாத், ஃபிளஷ் எல்லாம் மேலேயே. குடிக்கிற தண்ணி மட்டும் நீங்க கீழே இறங்கி வந்து தான் எடுத்துக்கணும். அதுல பாருங்க.... இந்த ஒரு பாயிண்ட்னாலதான், பார்க்க வர்றவங்க கொஞ்சம் யோசனை பண்றாங்க. குழந்தை