ANG KASAYSAYAN NG SAN JUAN

Batay sa ang Mapa de las Yslas Filipinas (1744) sa pamamagitan ng P. Murillo Velarde, San Juan namamalagi sa timog-silangan ng parokya ng Rosailo (o Rosario) at ay orihinal na isang coastal village. Ang pinagmulan ng mga unang bahagi ng mga tao sa San Juan ay hindi malinaw bagaman noong 1979, ika-16 Siglo libing urns natuklasan sa Barangay Calubcub ng San Juan ay napatotohanan ng National Museum. Sa paghanap ng ito reinforces ang pag-iisip na ang mga Batangueos ay kaapu-apuhan ng sinaunang Malays na sailed mula sa Borneo sa Panay Island at mula doon nagpunta sa Taal Lake. Correspondingly, kung sa katunayan pre-Hispanic Bornean explorers ang kanilang bangka mula sa Panay Island upang maabot ang Taal sa Luzon, sa baybayin ng San Juan sa East (sa halip ng West sa Taal) maaaring isang alternatibo para sa ilang upang galugarin pati na rin. Ang record detalyadong kasaysayan ng San Juan sa kasamaang-palad lamang ay nagsisimula sa unang bahagi ng 1800s sa gayon para sa magkano ng makasaysayang data sa pag-aaral na ito, ang isang pagkakasunud-sunod ng mga pangyayari ng 19th Century affairs bayan na inilarawan sa Aklat Ng San Juan ay liberally naka-quote. Sa Aklat na ako, ito ay sinabi na ang San Juan ay may nagmamay ari ng tatlong mga katangian bilang isang teritoryo. Una, San Juan ay nagkaroon ng dalawang mga ilog na ang source ng patubig para sa mayabong na mga patlang. Ani kaya masaganang pagkatapos na ito na humantong sa paglalarawan na "ang ng masaganang-masagana balatong, sitaw, kakawate sa kawayang inaabot bukbukin" (maluwag, ang ibig sabihin sa: kaya dagsa ang mga ani na kahit malusog na kapaki-pakinabang na bakawan mga puno at bamboos ay hindi harvested at ang natitira upang lumala sa pagkabulok). Bukbukin ang tungkol sa katutubong wika para sa 'nakabatay sa tuyo Rot' at na maaaring ibinigay San Juan nito lipas na pangalan ng Bocboc. Pangalawa, ang San Juan ay isang friendly na baybayin na ay perpekto para sa pagpupugal bangka. Sa ikatlo, ang bayan teritoryo ay malawak at hindi mapakali, nakita bilang medyo insulated mula sa typhoons at lindol na naaakit maagang settlers na tinuturuan, karanasan at ng mga paraan. Para sa isang mahabang panahon 1698-1836, ang San Juan ay isang baryo (o nayon) ng Rosario. Records na nagsisimula sa 1837 ay nagpapahiwatig na ang mga pamahalaan ng San Juan ay may Tinientes (deputies) na naglingkod ang kanilang isa sa dalawang taon termino bilangadministratibo mga lider ng lugar. Kapag village ay kinikilala bilang isang hiwalay na munisipyo sa 1843, gayunpaman, Cabezas de Barangay (isa para sa bawat bagong baryo) pinalitan ang posisyon ng mga Tinientes. Marahil dahil sa-administratibo mga pagsasaalang-alang, ang pagsasarili ng San Juan mula sa Rosario ay naging opisyal na lamang mamaya sa 1848 kapag

ang mga Espanyol administrasyon ay nagbigay ng bayan ang pangalan nito ng San Juan de Bocboc . Sa pamamagitan ng 1864, ang bayan ang progressed sapat na ulunan sa pamamagitan ng Gubernadorcillos. Ang unang Gubernadorcillo Don Camilo Perez, isang prominenteng mamamayan ng bayan na kahit na mas maaga sa kredito sa pagtulong bumaklas San Juan mula sa Rosario. Sa papel na ito, at isinasaalang-alang ang kanyang mamaya kontribusyon sa pampublikong gumagana at ang kanyang mga pagsusumikap sa pagpapanatili ng kapayapaan at order sa bayan, Don Camilo Perez kinikilala bilang ang nagtatag ng bayan.

ANG KASAYSAYAN NG BUHAYNASAPA

Ang nayong io ay nag simula sa isang maliit na sityo lamang. Naging mapalad ang mga naninirahan ditto sapagkat sa dulong kanlurang-hilaga ng maliit na pook na ito ay may isang sapang buhay ang tubig na dumadaloy. Bagamat tag-araw, ang mga naninirahan sa pook ay hindi nahihirapan sa tubig sapagkat malinaw at malinis na tubig ang bumubukal sa kanilang sapa. Sa pagdaan ng panahon, ang pook ay tinatawag nilang BUHAYNASAPA at hanging sa panahonh kasalukuyan patuloy pa ring umaagos ang malinaw at malinis na tubig sa muniting sapa.