เอีย้ ก้วย กับ เซียวเล่งนึง่

นำำำใจมิใช่กำรให้เท่ำนัำน แต่เป็นควำมปรำรถนำดีอันบริสุทธิ์ เช่นเดียวกับนำำำเปล่ำ ซึ่งมี

ลักษณะใส ไม่มีสี กลิ่น รส แต่มีประโยชน์ต่อชีวิตมำกมำย

เซียวเล่งนึง่ อำยุมำกกว่ำเอียำ ก้วย ๕ ปี ตอนพบกันครังำ แรก เอียำ ก้วย อำยุ ๑๓ เซียวเล่งนึง่ อำยุ ๑๘

เซียวเล่งนึ่งต้องดูแลสุสำนโบรำณตำมลำำพัง ซึ่งต้องตัดขำดจำกโลกภำยนอก และพืำนฐำน

กำรฝึกวิชำของสำำนักสุสำนโบรำณนัำนต้องตัดอำรมณ์ ปรำศจำกควำมยินดียิำนร้ำย ในใจสงบเยือก
เย็นจนแทบไม่มีควำมรู้สึกอย่ำงปถุชน รำวกับคนเป็นที่ตำยแล้วกระนัำน

สำยตำนำงเห็นเอีำยก้วยเป็นเด็กชำย ร้องไห้ขีำมูกโป่งอ้อนยำยซุน ซึ่งช่วยเขำให้พ้นจำกกำร

ข่มเหงของเหล่ำนักพรตสำำนักชวนจินก่ำ

เอีำยก้วยเห็นเซียวเล่งนึ่ง หยุดร้องไห้ทนั ที เพรำะตื่นตะลึงกับควำมงำมรำวเทพธิดำ

สำำนักสุสำนโบรำณมีกฎห้ำมรับผู้ชำย ดังนัำน เซียวเล่งนึ่งจึงบอกให้ยำยซุนพำเอีำยก้วยไปคืน

แต่คนเหล่ำนัำนก็บีบคัำน จนพลัำงมือฆ่ำยำยซุนตำย ก่อนตำย ยำยซุนได้ขอร้องให้เซียวเล่งนึ่งรับปำก
คอยดูแลเอีำยก้วย อย่ำให้ใครรังแกเขำได้ และหวังให้เอีำยก้วยอยู่เป็นเพื่อนเซียวเล่งนึ่งอีกด้วย

หลังจำกนัำน เอีำยก้วยคำรวะเซียวเล่งนึ่งเป็นอำจำรย์ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในสุสำน นำงอบรม

และถ่ำยทอดวิชำของสำำนักสุสำนโบรำณให้เขำไว้ป้องกันตัว
 เอีำยก้วยโตวันโตคืน ควำมขีำเล่นของเขำทำำให้เซียวเล่งนึ่งมีรอยยิำม และควำมอ่อนโยนของ
นำงก็ทำำให้เขำอบอุ่นหัวใจ

กระทั่งเกิดเรื่อง เมื่อเซียวเล่งนึ่งถูกอำวเอีำยงฮงสกัดจุดเคลื่อนไหวไม่ได้ และอิ๋มจี่เพ้ง-

นักพรตชวนจินก่ำฉวยโอกำสกระทำำล่วงเกินนำง แต่นำงเข้ำใจว่ำเป็นเอีำยก้วย

เมื่อเอีำยก้วยมำคลำยจุดให้ นำงจึงถำมเขำว่ำจะรับนำงเป็นภรรยำหรือไม่ เอีำยก้วยจับต้นชน

ปลำยไม่ถูก ใจเขำยังเคำรพนำงเป็นอำจำรย์ เซียงเล่งนึ่งจึงโกรธ และหนีไป

ระหว่ำงพลัดพรำก เอีำยก้วยได้ใกล้ชิดหญิงสำวหลำยคน ทัำงเล็กบ่อซวง-ยำมโกรธแววตำเห

มือนเซียวเล่งนึ่งตอนโกรธ อ้วนง้วนเพียง-แววตำเหมือนเซียงเล่งนึ่งยำมเศร้ำ เทียเอ็ง-เหมือนเซียว
เล่งนึ่งยำมอ่อนโยน

เทียเอ็งมีนำำใจต่อเขำ ตัดเย็บเสืำอใหม่ให้ แต่เอีำยก้วยมีเสืำอเก่ำที่เซียวเล่งนึ่งตัดเย็บให้อยู่แล้ว

จึงสวมทับไว้ภำยนอก

เขำได้ทำำควำมเข้ำใจกับควำมรู้สึกของตัวเอง พอพบกันอีกครัำง เอีำยก้วยจึงประกำศรับเซียว

เล่งนึ่งเป็นภรรยำ ต่อหน้ำลุงก๊วยเจ๋ง-ป้ำอึำงย้งและเหล่ำชำวยุทธ์ ซึ่งเห็นว่ำเป็นเรื่องผิดธรรมเนียม
อย่ำงยิ่ง

เห็นชำวยุทธ์ต่อว่ำเอีำยก้วย เซียวเล่งนึ่งเริ่มลังเง พออึำงย้งมำพูดมำชีำนำำว่ำ พำเอีำยก้วยไปอยู่ใน

สุสำนโบรำณกันสองคน ไม่สงสำรเขำบ้ำงหรือ เพรำะลูกก้วยยังหนุ่ม ชอบสนุก ผำดโผนยุทธภพ
คงจะเบื่อแย่

เซียงเล่งนึ่งไมต้องกำรผูกรัำงเอีำยก้วยไว้กับตน นำงจึงหนีไปเพียงลำำพัง

พรักพรำกกันครัำงที่ ๒ เอีำยก้วยโดยหนำมดอกรักตำำ เขำไปพบเซียวเล่งนึ่งในหุบเรำไร้รัก

ขณะที่นำงกำำลังจะเข้ำพิธีแต่งงำนกับเจ้ำหุบเขำ แต่ก้วยยีำกลับมำปรำกฎตัว ซำำำพิษดอกรักกำำเริบ
กระอักเลือดต่อหน้ำ

นำงกระอักเลือดตำม ไม่อำจอยู่รว่ มกับชำยอื่น

 พบกันครัำงนีำ ต่ำงคนต่ำงสัญญำ จะไม่ทิำงกัน ไม่ว่ำจะเป็นหรือตำย

แต่เมื่อเซียวเล่งนึ่งรับรู้ว่ำ "เขำ" บนภูเขำในคืนนัำนไม่ใช่เอีำยก้วย ประกอบกับเข้ำใจผิดว่ำเอีำ

ยก้วยต้องแต่งงำนกับ ก๊วยฟู-ลูกสำวคนโตของก๊วยเจ๋งกับอึำงย้ง นำงจึงรู้สึกว่ำตนไม่เหมำะสมกับเขำ
เลยหนีไปอีก

พลัดพรำกกันครัำงที่ ๓ เอีำยก้วยต้องเสียแขนข้ำงหนึ่ง เขำไปพบเซียวเล่งนึ่ง ขณะที่นำงกำำลัง

ต่อสู้อยู่กับรำชครูมองโกล และได้รับบำดเจ็บ

เซียวเล่งนึ่งเห็นเอีำยก้วยแขนขำด นำำำตำไหล รำำพันว่ำ ทำำไมโลกนีำช่ำงโหดร้ำยกับก้วยยีำของ

ข้ำฯ นัก

เขำไม่มีแขน ควำมรู้สึกของนำงไม่เปลี่ยน นำงไม่ใช่สำวบริสุทธิ์ควำมรู้สึกของเขำไม่

เปลี่ยน ผ่ำนบททดสอบทุกเรื่องมำกอย่ำงไม่มีเงื่อนไข ทัำงสองจึงตกลงใจแต่งงำนเป็นสำมีภรรยำกัน

แต่เซียวเล่งนึ่งได้รับบำดเจ็บสำหัส นำงจึงสลักอักษรไว้บนหน้ำผำ สังให้เอีำยก้วยรักษำชีวิต

เพื่อมำพบนำงในอีก ๑๖ ปีขำ้ งหน้ำ

พลัดพรำกกันครัำงที่ ๔ เอีำยก้วยทิำงนิสัยคะนองแบบเด็กหนุ่มเป็นผู้ใหญ่มำกขึำน แม้เทียเอ็ง

และเล็กบ่อซวง จะเฝ้ำปรนนิบัติอยู่ข้ำงกำยไม่ห่ำง แต่เขำไม่อำจหักหำญนำำำใจของพวกนำงด้วยกำร
เอำเปรียบ

เอียก้วยปรำรถนำจะเก็บควำมรู้สึกที่ดีไว้ตลอด จึงขอให้พวกนำงร่วมสำบำนเป็นพี่น้องกัน
และชักชวนน้องสำวให้ช่วยกันทำำลำยพันธุ์ไม้ดอกรักในหุบเขำนัำนเสียให้สิำนซำก เพื่อไม่ให้ใครได้
รับพิษจำกมันอีก

จำกนัำน เขำสวมหน้ำกำกปกปิดใบหน้ำ เพื่อให้คนลืมเอีำยก้วยเสีย มีเพียง "จอมยุทธ์เทพ

อินทรีย์"
 ทว่ำโกวเนีำยน้อยยำมว่ำ ก๊วยเซียง-บุตรสำวคนเล็กของก๊วยเจ๋งกับอึำงย้ง ซึ่งเอีำยก้วยกับเซียว
เล่งนึ่งเคยอุ้มไปเลีำยงในสุสำนโบรำณเติบโตขึำนมำเป็นเด็กหญิงมีนำำใจ ทำำให้จอมยุทธ์เทพอินทรี
ต้องเปิดเผยตัวเองอีกครัำง

รอจนครบ ๑๖ ปี ตำมนัดหมำย เอียำ ก้วยกลับไม่พบเซียวเล่งนึ่ง เขำนึกทบทวน จึงสำำนึกถึง

นำำำใจของนำง เซียวเล่งนึ่งรู้ตัวว่ำจะต้องตำย และอยำกให้เขำมีชีวิตอยู่ต่อไป โดยหวังว่ำเวลำจะช่วย
ให้เขำลืมนำงเสีย

เมื่อคิดว่ำไม่มีเซียวเล่งนึ่งอีกแล้ว เอีำยก้วยใจสลำย ผมหงอกขำวในคืนเดียว แล้วตัดสินใจ

กระโดดหน้ำผำตำมนำงไปในปรภพ

และแล้วก็ได้พบกับเซียวเล่งนึ่งที่ก้นบึงธำรเหมันต์หมื่นปีใต้หุบผำลึกนั่นเอง

เอีำยก้วยเผชิญควำมทุกข์จำกสังคมภำยนอกมำมำก ผมหงอกขำวก่อนวัย ส่วนเซียวเล่งนึ่งอยู่

ท่ำมกลำงธรรมชำติ รักษำอำรมณ์พืำนฐำนให้บริสุทธิ์แจ่มใสอยู่เสมอ จึงคงควำมอ่อนเยำว์ไม่
เปลี่ยนแปลง

เอีำยก้วยว่ำ ตอนนีำเขำดูแก่กว่ำนำงเสียอีก เซียวเล่งนึ่งบอก "ไม่หรอก ตอนนีำก้วยยีำของข้ำฯ

โตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วต่ำงหำก"

จบบททดสอบนำำำใจจริงแท้นิจนิรันดร์

จำก สำมก๊ก ฉบับคนกันเอง โดย เอืำอ อัญชลี eur_unchalee@yahoo.com