A FABRICA DO TURRÓN O AMOR NO POLIGONO INDUSTRIAL

Érase unha vez o señor Pablo, que Nun polígono industrial había un
tiña unha fábrica de turrón. El é loiro, alto home e unha muller que traballaban
e delgado. A fábrica está no polígono xuntos e díxolle o home sensible e
industrial da Grela. Pero tiña un amoroso á muller poética e traballadora:
problema: estropeáronselle as máquinas - ¿Queres casar comigo?
de facer o turrón. Entón chamou ó -preguntou Xoán.
empresario Adrián que era alto, loiro e Responde Luísa a Xoán en
delgado como o empresario Pablo. O poesía:
empresario Adrián tiña unha fábrica de - Pois cando te miro namórome de ti e
máquinas de facer turrón; el tíñaa no cando deixo de mirar non te quero. Si
polígono industrial de AS PONTES. quero, pero casaremos o día de Nadal, o
Entón o empresario Adrián vendeulle as 25 de decembro de 2008 e viviremos
máquinas de facer o turrón e o felices e comeremos perdices.
empresario Pablo puido facer o turrón e
repartilo polo Corte Inglés, Alcampo, Sara Rubianes Souto, 4º Ed. Primaria
Makro, Gadis, Dia, Lidl, etc., e así todos
comeron o turrón e pasaron un bo Nadal.

Erea Fernández Lence, 4º Ed. Primaria

 AMOR EN NADAL
Era unha vez un empresario
bastante guapo, era presumido, mandón
e tiña unha gran fortuna, pero tamén tiña
un polígono industrial. No polígono
industrial traballaba moita xente, entre
esa xente había unha traballadora cun bó
carácter, un bó humor, pacífica e por
suposto namorada do empresario, que
por certo se chamaba Gabriel. El non a
aceptaba, ata que un día, case en Nadal,
deuse conta de que ela tiña un bó
corazón e entón díxolle se quería ser a
súa moza e ela aceptou. El tamén lle dixo
que cambiaría de actitude.
Pasaron os días e eran moi felices,
pero presentouselles un problema cun rei
moi poderoso, e como cada vez faltaba
menos para o Nadal, non podían deixar
que se lles presentase un problema tan
grande.O problema era que un rei moi
poderoso mandou a todos os homes
presentarse no palacio onde vívía para
que a súa filla lexítima chamada Isabel,
elixira cal sería o seu futuro esposo.
Entón dixo a traballadora, que se
chamaba Sonia:
- Gabriel cortamos a nosa relación,
porque seguro que te elixe a ti.
Entón Gabriel púxose moi triste.
Chegou o día e a filla lexítima do
rei elixiu a Gabriel.
Entón Gabriel dixo:
- Eu non quero casar con Isabel.
O rei respondeulle:
- Se non casas coa miña filla
mando que te maten.
Entón Gabriel tivo que aceptar. O
día seguinte no polígono apareceu Isabel
e dixo:
- Agora traballo aquí e tamén
podo mandar neste polígono
industrial de xeito que támen
estou aquí como xefa.
Chegara o Nadal e Sonia deulle un
paquete a Gabriel; el abriuno e no seu
interior atopou unha carta, unha carta de
amor. Gabriel viuna e deulle as grazas a
Sonia e támen lle dixo que falaría con
Isabel para que o deixara libre. Pero ela
non aceptou.
Entón un home recén saído do
cárcere denunciou o rei por obligar a un
home a casar cunha muller que non ama
e por facerlle a el pasar trece anos no
cárcere por acusación falsa e un roubo
moi grande.
Acabou o Nadal, o rei estaba
preso, o home recuperara todo o que o
rei lle roubara e Gabriel e Sonia estaban
casados.
Pablo Medín Roibás, 4º Ed. Primaria
 ´´En busca dos regalos`` A neve

Hoxe, no Vilar Colo, unha señora

Este é un empresario chamado
estaba paseando e estaba nevando,
Iñaki que traballaba facendo regalos no
pero a señora non viu a neve no chan,
Polígono de Piadela para o día 6 de
patinou e tivo que ir ao hospital.
xaneiro. Pero había un malo, Mister
E preguntáronlle:
Pepe que quería roubar todos os regalos
- ¿Que lle pasou?
para darllos a súa amiga Uxía. Iñaki que
- Non sei.
era moi listo escondeunos debaixo da
- ¿Como que non sabe?
súa cama xunto cos calcetíns de olor a
- Xa llo estou dicindo, non sei nada
queixo podre e daquela ninguén os podía
- Sabe, entón ímola operar.
coller. O día seguinte era fin de ano e tiña
- Non, iso non.
que encontrar os regalos por que lle
Ao final operárona e despois foise
desapareceran por que se non non llos
a súa casa e dixo:
podía dar os nenos. Púxose a buscalos
- Entroume neve na casa. Teño
preguntándolle a xente que ía pola rúa,
que limpar.
pero todos lle dicían que non o vían.
Volve caer pero esta vez non foi ao
Camiñando e camiñando encontrou unha
hospital porque so levou un
bolsa de cor azul que ía levar o camión
palloazo nos fuciños e un croque
do lixo. Entón sacou da bota uns polviños
na cabeza. Despois ven o can:
que paralizaron o camión e recuperou os
- ¡Guao, guao, guao!
xoguetes. Despois foi ó Corte Inglés
E dille a señora:
vestido de Rei Mago a repartir os
- Cala xa, can.
xoguetes ós nenos.
Pero o can non calou e a señora
foise para a cama.
Iván Miño Rodríguez, 4º Ed. Primaria

Adrián Marcos Rivera, 4º Ed. Primaria

 O traballador conxelado en Nadal.
Érase unha vez un traballador
chamado Pepe, que vive en Lugo e está
empregado no polígono do Ceao. Ía para
traballar un luns, polo Nadal e nevaba
tanto que case se conxela. O seu xefe,
xa que Pepe tardaba tanto decidiu ir
mirar fóra, a ver se estaba. Non viu a
Pepe e anotoulle falta. De alí ás oito da
noite, que era a hora que tocaba saír do
seu traballo, e el aínda seguía sen
apenas mobilidade. A súa muller pensou
que se retrasaría e que chegaría un
pouco tarde, así que pesou e dixo:
- Seguro que como hoxe colle
vacacións foi tomar algo cos
compañeiros do traballo -dixo a muller.
Deron as nove da noite e a muller
que se chamaba Pepita dixo:
- Nenos, esperádeme. Vou buscar
ó voso pai, xa está tardando moito. Non
saíades, vai moito frio -dixo Pepita.
Saiu en busca del, atopouno
medio conxelado e levouno para a casa.
Puxo a calefacción e pegouno a ela para
que se desconxelase. Foron á cama,
como estaba medio dormido caeu da
cama.
O día de Papa Noel regaláronlle
un pixama térmico e un conxunto de
anorak e pantalón térmicos para non
conxelarse.
Sofía Pena Freire, 4º Ed. Primaria
O DIA DE NADAL
Érase unha vez un señor que non
sabía que mes era. Preguntoulle a un
neno:
- ¿Sabes que mes é?
- Non.
E preguntoulle a outro:
- ¿Sabes que mes é?
- Non -dixo o neno
O neno preguntoulle ó señor.
- Non.
E o home dixo a unha nena:
- ¿Sabes que mes é?
- Si, é decembro, hoxe é Nadal.
O señor dixo:
- Teño que buscar traballo.
E o home buscou e rebuscou, e
conseguiu un traballo en Betanzos, de
empresario e menos mal que pillou
este traballo.
- ¡Aí, vai, olvideime dos regalos dos
meus fillos! -exclamou o señor
Manuel.
- Comprei os regalos, pero fáltame
algo, pero ¿que é? ¡Ai vai, acordeime
da miña muller Manuela. Pobriña
téñolle que comprar un bo regalo. A
ver, vou repasar a lista: un monopatín,
un can. Feito ou non feito, non me
olvidei do can, así que vou a tenda de
animais e comprarei un pincher:
- Creo que xa está, ben, si que van ter
regalos.
Rebeca S. Calzada Martín, 4º Ed. Primaria
 O marisco perdido O MISTERIO DE IRIXOA
Un empresario dille a un
En Irixoa había unha familia que
traballador:
tiña uns fillos que sempre estaban
- ¿Chegou a carga de marisco ao
pelexando, así que o pai decidiu que non
polígono para vender en Nadal?
podían volver a xogar xuntos. O pai era
E dille o traballador:
moi listo. O pai quería máis ao fillo así
- Non, non chegou aínda.
que ían de aventura. Descubriron unha
- ¡Que problema máis grande!
illa, un tesouro, etc. O pai contoulle que
- ¿E logo?
no polígono industrial sospeitaba que
-Porque estaban encargados para
había unha fábrica oculta, así que foron
esta semana, haberá que investigar.
investigar. Foron e encontraron unha
- Imos mirar debaixo desta cinta.
zona con fume verde moi vixiada,
- Aquí non están.
¡entraron polos pelos! Despois viron unha
- Imos ao exterior do polígono
fábrica de clons para substituír ás
xusto á porta da saída.
persoas reais. Ao día seguinte o pai
- Lavanta esas caixas.
como era moi listo inventou unha
- Xefe mira ti onde estaba.
substancia química que estragaba as
- Xa sei quen foi, foron os
máquinas e non podían amañarse.
pescadores para vender eles o marisco.
Entraron outra vez e botárona nas
- Volvamos ó traballo.
máquinas, estragáronse e parimpampóm,
- Agora xa podemos vender todo o
felices e turrón.
marisco.

Manuel Santamariña Ruiz de León,

Adrián Filgueiras Pico, 4º Ed. Primaria
4º Ed. Primaria
 Todo ten solución
Había unha vez un traballador
chamado David; era guapo, de ollos
azuis, ía vestido de traxe negro, camisa
branca e gravata. Traballaba nunha
revista chamada “A mellor do mundo”.
Era fin de mes e cobraba. Era Nadal e
tiña que comprarlle uns xoguetes porque
tiña dous fillos, Xoán e María.
Non podía comprarllos porque
estaban en crisis e non quería contarllo a
súa esposa. O xefe non o quería
ascender.
O final o xefe ascendeu a David,
pero o xefe púxolle unha condición.
Díxolle o xefe:
- Tes que invitarme a noite de
Nadal.
- Vale -contestou David.
David díxollo á muller e a muller
contestoulle:
- Como non veña puntual
empezamos a comer sen el, ¿entendido?
- Si -contestou David.
Xa era Nadal e o xefe foi puntual,
como a agulla dun reloxo. Empezaron a
comer, falaron e os fillos de David
dixeron:
- Cando acabemos de comer imos
á cama que se vén Papá Noel e nos pilla
espertos non nos deixa regalos.
- Perfecto, contestaron David e a
muller.
- Ata mañá -dixeron Xoán e María.
- Ata mañá -contestaron todos.
Ó pouco foron ver se estaban
durmidos, e estaban completamente
durmidos e rápido. Puxéronlles os
regalos debaixo da árbore de Nadal.
Eran as doce da noite e o xefe
díxolle a David :
- Mañá non vas traballar. Téñome
que ir. Grazas pola cea. Ata pasado
mañá.
- Cando queira pode vir a esta
casa, e como se fose vosa –dixeron
David e a muller-. Ata cando queira.
O 27 de decembro foi traballar moi
duro para que dera boa imaxe para que
tivera máis compañeiros e pretendientas.
Un día Sandra que foi e é unha
pretendienta de David, díxolle:
- ¿Queres saír comigo?
David contestou:
- A parte de que estou casado non
eres o meu tipo. Sandra decepcionada
dixolle:
- Non sabes o que te perdes.
E o xefe contento del subiulle o soldo a
cincocentos euros por mes.
Laura Sanjuán Caínzos, 4º Ed. Primaria
 O POLÍGONO INDUSTRIAL un coitelo con sangue na outra man.
ENCANTADO
Despois atacábanlle coitelos, cadeiras,
¡Aínda que esta historia pasou no garfos, mesas, etc.
Nadal vai dar moito medo!¡Así que Pero o traballador tiña todo
poñede un cueiro porque ídesvos mexar controlado; con el levaba un frasquiño de
de medo! ¡Ja, ja, ja! licor que se ía botando pinga a pinga e ía
desaparecendo todo o que non tería que
Houbo unha vez no nadal un existir.
polígono industrial encantado porque Todo volveu á realidade e o pobo
todas as noites ruxían as portas, ventás e estaba encantado e nomeárono salvador
dicían que nese pobo había: pantasmas, do pobo.
momias, vampiros, etc. Colorín colorado este conto está
Todos querían derrubalo, pero rematado, o que non levante o cu,
ninguén se atrevía a entrar naquel quedaralle pegado.
polígono industrial, ata que chegou ó
pobo un empresario que levaba uniforme ¡Ja, ja, ja!
e zapatos brillantes. Era gordo, feo e Fin
parecía mal encarado. Resulta que ese
Cintia Grueiro Buján, 4º Ed. Primaria
empresario era o dono do polígono
industrial. Todo o pobo protestaba
porque estaba moi abandoado, pero o
propio empresario non se atrevía a
entrar.
Pero un día un traballador guapo,
listo e atrevido díxolle que el non tiña
medo a entrar no polígono. Quedaron
para o día seguinte en que ía entrar. Esa
mañá o empresario entregoulle as
chaves e díxolle que el non entraría.
O traballador todo disposto a
entrar, entrou e oiu unha voz que dicía:
− ¡O que entra non sae!
De súpeto cerrouse a porta, ¡Plaf!
El xa empezaba a ter medo cando viu a
un corpo que levaba a cabeza na man e