Aktivno ouvanje graditeljskog naslea postie se primenom razliitih metoda, to se u odabiru prema posebnim zahtevima svakog pojedinog sluaja.

Ti se zahtevi prvenstveno osnivaju na stupnju sauvanosti svakog pojedinog dobra, koje se zatiuje i ureuje, na naunoj valorizaciji i njenoj drutvenoj verifikaciji in a sagledavanju mesta uloge graditeljskog naslea u savremenom ivotu. U venecijanskoj povelji iz 1964. godine govori se najpre o konzervaciji, koja prvenstveno znai stalno odravanje spomenika, ali se dozvoljava i restauracija. To je operacija koja se moe vriti samo u izuzetnim sluajevima. Njen cilj je da sauva i da otkrije estetske ili istorijske vrednosti spomenika, a zasniva se na potovanju stare materije i autentinih dokumenata. Ona se mora zaustaviti tamo gde poinje pretpostavka; svako dograivanje zasnovano na pretpostavkama ili svako dopunjavanje koje se pokae neophodnim iz estetskih ili tehnikih razloga treba proizii iz arhitektonske kompozicije i nositi peat naeg vremena. To su metode veoma razliite u odnosu na tretman graditeljskog naslee i pokazuju itavu skalu intervencija