You are on page 1of 5

Lampadrio de Cristal que mandou a Duquesa de Saboia Real Majestade da Poderosssima Rainha de Portugal sua irm.

. Idlio Panegrico a suas Altezas Reais o Prncipe D. Pedro, e sua Augusta Consorte D. Maria Francisca Isabel de Saboia. Alpe luzido, luminar nevado, Pompa da Rgia sala, Tesouro no valor, brinco na gala, Onde matria vasta a subtil arte, Fazendo ilustre excesso, O preo abate sublimando o preo: Confuso, porm clara, Da luzida no Cu, na terra escura Cincia, que reparte Fortuna a Vnus, e infortnio a Marte; Porque quando separa Do cristalino Cu Cu estrelado, Vosso puro cristal, vossa luz pura Une, fazendo prprio o peregrino, Com estrelado Cu Cu cristalino. Lmpada soberana, Dignssima do templo de Diana, Mas se nele tivera Vossa luz sua esfera, Com tal excesso brilha, Brilha to sem exemplo, Que fora mais estranha maravilha A lmpada que o templo; Que fora o templo, emulao do Plo, De Diana por si, por vs de Apolo. Belo farol luzente, Mais do que objecto, admirao da gente, Digno da torre, no menor que Atlante, Da torre que segundo Milagre foi do Mundo, Antes mais que da torre, do Gigante, Que se vira to lcidos assombros Em seus robustos estrelados ombros, A todo o Cu tratara com desprezo, Pois vs tendes mais luz, e o Cu mais peso. Rica facha pomposa, A cuja luz, mais que as estrelas clara, Aquela ave famosa, No sei se verdadeira ou fabulosa, Aquela ave do Sol e Sol das aves De ser Fnix deixara S por ser borboleta, E sendo borboleta a ser tornara Outra vez ave do maior Planeta, Pois Fnix entre incndios to suaves, Borboleta entre tochas to luzidas, Com gostos imortais, perptuas sortes, Qual Fnix renovara inda mais vidas Por lograr borboleta inda mais mortes. Nocturno Sol fermoso, A cuja luz, mais que do Sol, quisera caro derreter vanglorioso, Asas no s, mas coraes de cera,

Porm, se os derretera No fogo lisonjeiro, No chorara perdida No salgado cristal a doce vida, Que entre suaves mgoas Lha tiraram primeiro Os incndios que as guas, As luzes, que os incndios, E no seria s luz to brilhante Que deixa ao Sol estrela Da vida juvenil tropos bela, Mas ainda seria Parca gentil do artfice elegante, Que com tantos dispndios Depois de Autor foi ru do labirinto, Pois quando faz que a noite vena o dia, Sendo ocaso da luz luz de Cinto, Tanto aos olhos namora Que quem Ddalo foi, caro fora. Fermoso Sol nocturno, Cuja luz tanto admira, Que se a vira o varo, vira o mancebo De Jpeto penhor, penhor de Febo, Que tendo em larga idade escassa sorte No morre vida por viver morte: Que tendo em Cu sereno escuro fado, Com ser filho do Sol desgraado; Um nunca encarcerado, e sempre preso, Pois v livre e sujeito O monte aberto, como aberto o peito: Outro mais frio quando mais aceso, Pois chora extinto num outro elemento De fogo a morte, de gua o monumento; Ou se a vira Faetonte, Se Prometeu a vira, Quando qual Sol e Aurora Na cera quanto bela derretida, Lagrimosa no menos que luzida, Alegre como Sol, como Alva chora, Nem Faetonte prezara, Nem Prometeu roubara. Fogo celestial, farol diurno, S por vs mais ousado Fora seu furto e brio, E se aquele no rio, E se estoutro no monte, Por to lustroso crime Ou fora preso ou fora sepultado, Em virtude de causa to sublime, Por glria reputara O primeiro, o segundo delinquente A corrente, a corrente Que aperta, que desata O Cucaso de ferro, o P de prata. Claridade excessiva, antes imensa, Em luzes rara porque em luzes densa, Ilustre, singular, prenda admirada,

Que com digna de si Real grandeza, Por mo de Embaixador excelso manda Majestade mor a mor Alteza, Que manda... (Oh, se meu canto Aqui subisse tanto, Que pudesse passar da terra ao vento, Do vento ao Cu, do Cu ao Firmamento, E desde o Firmamento at ao Emprio!) Que manda a rosa ao lrio, Antes o brinco jia, Antes ao Sol a estrela, Antes a bela irm irm mais bela, Esta de Lsia, aquela de Saboia, Que o ser irmo mais nesta e naquela Do que o ser fermosa, e mais fermosa.

MarianaAlcoforado
SrorMarianaAlcoforadoOSC(Beja,2deAbrilde164028deJulhode1723)foiumafreiraportuguesado ConventodeNossaSenhoradaConceioemBeja. consideradaaautoradascincoLettresPortugaises(AsCartasPortuguesas)dirigidasaoMarqusNoelBouton deChamilly,CondedeSaintLgereoficialfrancs,quelutouemsoloportugussobasordensdeFredericode Schomberg,duranteaGuerradaRestaurao.AsuaobraCartasPortuguesastornousenumfamosoclssico daliteraturauniversal.

Biografia
OConventodeBejaondeSrorMarianaAlcoforadomorou(hojeMuseuRegional).

JnotestamentomaternoMarianaforanomeadamonjadoConventodaConceio.Semnenhumainclinao mstica,elaestava,pois,destinadavidareligiosa,sorteidnticademuitoshomensemoasdapoca, encerradosemmosteirospormeradecisopaterna. OsamorescomoMarqusdeChamilly,aquemvirapelaprimeiravezdoterraodoconvento,deondeassistia smanobrasdoexrcito,deveterocorridoentre1667e1668.SrorMarianapertenciapoderosafamliados Alcoforados,eoescndaloprovavelmentesealastrou.Temerosodasconsequncias,ChamillysaiudePortugal, pretextandoaenfermidadedeumirmo.Prometeramandarbuscla.Nasuaespera,emvo,escreveuas referidascartas,quecontamumahistriasempreigual:esperananoincio,seguidadeincertezae,porfim,a convicodoabandono.EssesrelatosemocionadosfizeramvibraranobrezadeFrana,habituadaao convencionalismo.Almdisso,levaram,paraafrvolasociedade,ogostoacredopecadoedador,pois,aovirem alume,divulgaramainformaodequeascompuseraumafreira.

SeguiramseasRespostasentretanto,todasasoutraspublicaessoapcrifas.Rousseau,poracharas cartasbelasdemaisparaseremideadasporumamulher,negavalhesaautenticidadeentreosportugueses, AlexandreHerculanoeCamiloCasteloBranco.Pelasboasobrasepelossacrifcioscomotemposereabilitou, SrorMarianaAlcoforadochegouposiodeabadessadoreferidoConventofranciscanoemorreujidosa,aos oitentaetrsanosdeidade. Nahiptesedenoseremautnticas,ignoraseporqueasCartas,escritasemfrancs,possuemacentuados vestgiosdesintaxeportuguesa.Especulasequeprovmdetraduoliteraldecartasescritasemportugus eperdidas,ouentocompostasporalgumque,conhecendooidiomafrancs,noodominavaapontode redigilocomabsolutaperfeio.EnabibliotecadosAlcoforadosacharamseinmeroslivrosemfrancs,indcio provveldequeelesteriamseservidofrequentementedalngua,aomenosparaleitura.

You might also like