‫ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺘﺎب _ ﮐﺸﻒ اﻻﺳﺮارو ﻋﺪة اﻻﺑﺮار رﺷﻴﺪ اﻟﺪﯾﻦ‬

‫اﺑﻮﻟﻔﻀﻞ ﻣﻴﺒﺪﯼ‬
‫"ﻧﺸﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ‪ :‬هﺮﻣﮑﺮوﻩ ﻃﺒﻴﻌﺖ وﻧﻬﺎد ﮐﻪ ازدوﺱﺖ ﺏﻪ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ‪ ،‬ﺁﻧﺮا ﺏﺮدﻳﺪﻩ ﻧﻬﯽ ‪".‬‬
‫ﺱﺨﻨﯽ در ﺏﺎرﻩ اﺏﻮﻟﻔﻀﻞ ﻣﻴﺒﺪﯼ و ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺮان ﺱﻨﮕﺶ _ ﮐﺸﻒ اﻻﺱﺮار_ و ﭼﮑﻴﺪﻩ اﯼ از ﻣﺘﻦ اﻳﻦ اﺛﺮزﻳﺒﺎ‬
‫وارﺟﻤﻨﺪ از اﻧﺴﺎﻧﯽ وارﺱﺘﻪ و ﻋﺎرف ﺏﯽ ادﻋﺎ ‪:‬‬

‫ارﺟﺪارﯼ و ﭘﺎرﺱﺎﻳﯽ و هﻨﺮﻣﻨﺪﯼ را ﭼﻪ زﻳﺎﻧﯽ دارد اﮔﺮ ﻣﺮدم‪ ،‬ﮔﻮر ﺟﺎﻳﯽ ﺏﻪ ﭘﻬﻨﺎ و درازﯼ ‪ ۴‬در ‪ ٨‬ﺏﺪﺱﺖ _ ﮐﻪ‬
‫رﺵﻴﺪ اﻟﺪﻳﻦ ﻣﻴﺒﺪﯼ در ﺁن ﺁرﻣﻴﺪﻩ ﺏﺎﺵﺪ _ﻧﺪاﻧﻨﺪ و ﻧﺸﻨﺎﺱﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﺎﻳﻪ از ﺵﺎﻳﺴﺘﮕﯽ ﻣﺮد ﮐﺎﺱﺘﻪ ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ اﮔﺮ ﺱﻨﮕﯽ‬
‫ﻧﻴﻤﻪ ﺵﮑﺴﺘﻪ ﺏﻪ دﺱﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺏﺮ روﯼ ﺁن ﻧﻮﺵﺘﻪ ﺵﺪﻩ ﺏﺎﺵﺪ‪ :‬ﮐﻞ ﻣﻦ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻓﺎن ‪.....‬ﺁراﻣﮕﺎﻩ اﺏﺪﯼ اﺏﻮﻟﻔﻀﻞ‬
‫ﻣﻴﺒﺪﯼ؟!‬
‫ﮐﺘﺎب ﮐﺸﻒ اﻻﺱﺮارﻧﻮﺵﺘﻪ اﺏﻮﻟﻔﻀﻞ ﻣﻴﺒﺪﯼ ﻧﮕﺮﺵﯽ اﺱﺖ ﺏﺮ ﻗﺮﺁن از ﭘﺸﺖ ﻣﻨﺸﻮرﯼ ﺱﻪ ﭘﻬﻠﻮ ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻳﺎت‬
‫ﻗﺮﺁن را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺗﺤﺖ اﻟﻠﻔﻈﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ ‪.‬ﺏﺎر دﻳﮕﺮ ﺁﻳﺎت را ﺏﻪ ﺵﻴﻮﻩ ﻋﺎﻣﻪ ﻣﻔﺴﺮان ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﺱﺮاﻧﺠﺎم ﺁﻳﺎت را‬
‫ﺏﺎ ﻣﺬاق اهﻞ ﻋﺮﻓﺎن ﺗﻌﺒﻴﺮ و ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﻠﻌﻠﮏ ﺗﺎرﮎ ﺑﻌﺾ ﻣﺎ ﻳﻮﺣﯽ اﻟﻴﮏ ‪ . ..‬ﻓﺮﻣﺎن ﺁﻣﺪ از درﮔﺎﻩ اﺡﺪﻳﺖ ﺏﻪ ﻣﻬﺘﺮ ﮐﺎﻳﻨﺎت وﮐﻴﻤﻴﺎﯼ دوﻟﺖ و‬
‫ﺱﻬﻴﻞ ﺱﻌﺎدت و ﺏﺤﺮ ﻃﻬﺎرت ﮐﻪ ﻣﺎ ﺗﻮ را ﺏﻪ ﺥﻠﻖ ﻓﺮﺱﺘﺎدﻳﻢ ﺗﺎ ﻃﺒﻴﺐ دﻟﻬﺎﯼ اﻧﺪوهﮕﻨﺎن ﺏﺎﺵﯽ ‪ ،‬ﻣﺮهﻢ‬
‫درد ﺱﻮﺥﺘﮕﺎن ‪....‬‬
‫ﻧﺎم ﺥﺪاوﻧﺪ ﮐﺮﻳﻢ ﻣﻬﺮﺏﺎن‪ ،‬ﭘﻨﺎﻩ دروﻳﺸﺎن وذﺥﻴﺮﻩ ﻣﻔﻠﺴﺎن ‪ ،‬هﻤﺮاﻩ ﺏﺎزﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎن وﻗﺮة اﻟﻌﻴﻦ ﻣﺤﺒﺎن ‪،‬‬
‫ﺱﻮردل دوﺱﺘﺎن ‪ ،‬وﺱﺮورﻧﺰدﻳﮑﺎن‪.‬ﺥﺪاوﻧﺪﯼ ﮐﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺏﻬﺸﺖ در ﺁﻳﻴﻦ دوﺱﺘﯽ اوﮐﺠﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻧﻌﻴﻢ دو‬
‫ﮔﻴﺘﯽ در ﺗﺠﻠﯽ ﻟﻄﻒ او ﭼﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ‪ ،‬ﮐﺮﻳﻤﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﻧﺎﭘﺎﮐﺎن او را ﺽﺠﺮ ﻧﮑﻨﺪ ‪ .‬ﺟﻮادﯼ ﮐﻪ اﻟﺤﺎح ﺱﺎ‬
‫ﻳﻼن او را ﺏﻪ ﺱﺘﻮﻩ ﻧﻴﺎورد‪.‬ﻣﻬﺮﺏﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺏﻪ ﺏﺪ ﮐﺮد رهﯽ ‪ ،‬ﺏﺨﺸﻴﺪﻩ واﻧﺴﺘﺎﻧﺪ‪.‬ﺁﻣﺮزﮔﺎرﯼ ﮐﻪ ﺏﻪ ﺟﺮم‬
‫اﻣﺮوزﻳﻨﻪ از ﻋﻔﻮ دﻳﮕﻴﻨﻪ واﭘﺲ ﻧﻴﺎﻳﺪ‪.‬ﻧﻴﮏ ﻋﻬﺪﯼ ﮐﻪ ﺏﻪ ﺏﺪﻋﻬﺪﯼ ﺏﻨﺪﻩ از ﮔﻔﺘﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﻧﺸﻮد‪.‬ﻟﻄﻴﻔﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺎﺵﺎﻳﺴﺖ ﺏﻪ ﻓﻀﻞ ﺥﻮد ﺵﺎﻳﺴﺘﻪ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﮐﺮﻳﻤﯽ ﮐﻪ رهﯽ را از ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻣﯽ ﺵﻮﻳﺪ وﭘﺎﮎ ﺏﻴﺮون ﺁرد ‪.‬‬
‫در ﺥﺒﺮاﺱﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺏﻪ دﺱﺖ ﺏﻨﺪﻩ اﯼ دهﻨﺪ ‪ ،‬ﺁن ﻣﻌﺼﻴﺘﻬﺎ ﺏﻴﻨﺪ ‪ ،‬ﺵﺮﻣﺶ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺏﺮﺥﻮاﻧﺪ ‪،‬ازﺡﻖ ﺟﻞ و‬
‫ﺟﻼﻟﻪ ﺥﻄﺎب ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺁن روزﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدﯼ و ﺵﺮم ﻧﺪاﺵﺘﯽ ﻓﻀﻴﺤﺖ ﻧﮑﺮدم وﺏﭙﻮﺵﻴﺪم ‪ ،‬اﻣﺮوز ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺵﺮم دارﯼ ﻓﻀﻴﺤﺖ ﮐﯽ ﮐﻨﻢ ؟!‬
‫ﻣﺼﻄﻔﯽ ) ص ( ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺱﺨﺖ ﻣﻴﺘﺮﺱﻢ ﺏﺮ اﻣﺖ ﺥﻮﻳﺶ از ﺵﺮﮎ ﮐﻬﻦ ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ :‬ﻳﺎ رﺱﻮل اﷲ ﺵﺮﮎ‬
‫ﮐﻬﻦ ﮐﺪاﻣﺴﺖ ؟ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ‪ ،‬ودر ﻋﻤﻞ وﯼ رﻳﺎ ﺏﻮد ‪.‬‬
‫و ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﺡﺴﻴﻦ ﺏﻦ ﻋﻠﯽ ) ع ( ﭼﻮن دروﻳﺸﯽ را دﻳﺪﯼ ﮔﻔﺘﯽ ﺗﺮا ﮐﻪ ﺥﻮاﻧﻨﺪ وﭘﺴﺮ ﮐﻪ اﯼ ؟ دروﻳﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﯽ ﻣﻦ ﻓﻼﻧﻢ ﭘﺴﺮ ﻓﻼن ‪ ،‬ﺡﺴﻴﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﻴﮏ ﺁﻣﺪﯼ ﮐﻪ از دﻳﺮﺏﺎز ﻣﻦ در ﻃﻠﺐ ﺗﻮام ﮐﻪ در دﻓﺘﺮ ﭘﺪر‬
‫ﺥﻮﻳﺶ دﻳﺪﻩ ام ﮐﻪ ﭘﺪر ﺗﺮا ﭼﻨﺪﻳﻦ درم ﺏﺮ وﯼ اﺱﺖ ‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﻣﯽ ﺥﻮاهﻢ ﺗﺎ ذﻣﺖ ﭘﺪر ﺥﻮد از ﺡﻖ ﺗﻮ‬
‫ﻓﺎرغ ﮔﺮداﻧﻢ و ﺏﺪﻳﻦ ﺏﻬﺎﻧﻪ ﻋﻄﺎء ﺏﻪ دروﻳﺶ دادﯼ و ﻣﻨﺖ ﺏﺮ ﺥﻮد ﻧﻬﺎدﯼ ‪.‬‬
‫هﻮاﻟﺬﯼ ﻳﻘﺒﻞ اﻟﺘﻮﺑﻪ ﻋﻦ ﻋﺒﺎدﻩ ‪ *.‬اوﺥﺪاوﻧﺪ ﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺏﻪ ﺏﻨﺪﮔﺎن ﭘﺬﻳﺮد ‪ ،‬ﻧﺎﻟﻪ ﺹﻠﺤﺠﻮﻳﺎن ﻧﻴﻮﺵﺪ ‪،‬‬
‫ﻋﻴﺐ ﻋﺬرﺥﻮاهﺎن ﭘﻮﺵﺪ ‪ .‬اﮔﺮ ﺏﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺏﻨﺪﻩ اﯼ ﺹﺪ ﺱﺎل ﻣﻌﺼﻴﺖ ﮐﻨﺪ ‪ ،‬ﺁﻧﮕﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ " ﺗﺒﺖ " اﷲ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫" ﻗﺒﻠﺖ ﻋﺒﺪﯼ " ﺡﺮﻓﺖ ﺗﻮ ﻣﻌﺼﻴﺖ وﺹﻔﺖ ﻣﻦ ﻣﻐﻔﺮت ‪ ،‬ﺗﻮ ﺡﺮﻓﺖ ﺥﻮد رهﺎ ﻧﮑﻨﯽ ‪ ،‬ﻣﻦ ﺹﻔﺖ ﺥﻮد‬
‫ﮐﯽ رهﺎ ﮐﻨﻢ ؟‬
‫ﺥﺼﻤﺎن ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺱﺨﻦ زﻳﺒﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺥﻮرﺵﻴﺪ ﻧﻪ ﻣﺠﺮم ار ﮐﺴﯽ ﺏﻴﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫" اذا ﺟ ﺎَء ﻧﺼ ﺮاﻟﻠّﻪ واﻟﻔ ﺘﺢ " ﭼ ﻮن اﻳ ﻦ ﺱ ﻮرﻩ از اﺱ ﻤﺎن ﻓ ﺮو ﺁﻣ ﺪ ‪ ،‬رﺱ ﻮل ﺥ ﺪا ) ص ( ﮔﻔ ﺖ‬

‫‪ :‬اﻳ ﻦ ﺱ ﻮرﻩ از وﻓ ﺎت ﻣ ﺎ ﺥﺒ ﺮ ﻣ ﯽ ده ﺪ ‪ ،‬ﮐ ﻪ راﻩ ﻓﻨ ﺎ ﻣ ﯽ ﺏﺒﺎﻳ ﺪ رﻓ ﺖ ‪ .‬ﺁﺥﺮﺗ ﺮ ﻧﻈ ﺮ وﯼ ﺏ ﻪ‬
‫ﺹ ﺤﺎﺏﻪ ﺁن ﺏ ﻮد ﮐ ﻪ ﺱ ﻴّﺪ ) ص ( از ﺡﺠ ﺮﻩ ﺏﻴ ﺮون ﺁﻣ ﺪ ‪،‬ﺏ ﺎﻃﻨﺶ هﻤ ﻪ درد ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ‪ ،‬رﺥﺴ ﺎرش‬
‫زرد ﮔﺸ ﺘﻪ ‪ ،‬ﺗ ﻦ ﺽ ﻌﻴﻒ و ﻧﺤﻴ ﻒ ﺵ ﺪﻩ ‪ ،‬ﻳ ﮏ دﺱ ﺖ ﺏ ﺮ ﮐﺘ ﻒ ﻋﻠ ﯽ ﻋﻠ ﯽ ) ع ( ﻧﻬ ﺎدﻩ ‪ ،‬و‬
‫دﻳﮕ ﺮ دﺱ ﺖ ﺏ ﺮ دوش ﻓﻀ ﻞ ‪ ،‬از ﺡﺠ ﺮﻩ ﺏ ﻪ ﻣﺴ ﺠﺪ ﺁﻣ ﺪ ‪ ،‬دو رﮐﻌ ﺖ ﻧﻤ ﺎز ﮐ ﺮد ‪ ،‬ﭘﺸ ﺖ ﺏ ﻪ‬
‫ﻣﺤ ﺮاب ﺏ ﺎز ﻧﻬ ﺎد ‪ ،‬روﯼ ﺏ ﻪ ﻳ ﺎران ﮐ ﺮد ‪ ،‬از دﻳ ﺪﻩ او ﺁب روان ﮔﺸ ﺖ ‪ .‬ﺹ ﺤﺎﺏﻪ داﻧﺴ ﺘﻨﺪ ﮐ ﻪ‬
‫ﺱ ﻴّﺪ ) ص( وداع ﺥﻮاه ﺪ ﮐ ﺮد ‪ ،‬و ﺁن دﻳ ﺪار ﺏﺎزﭘﺴ ﻴﻦ اﺱ ﺖ ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻧﻴ ﺰ ﺟﻤ ﺎل او ﻧﺨﻮاهﻨ ﺪ دﻳ ﺪ ‪.‬‬
‫ﺱ ﺨﻦ ﻣﻠ ﻴﺢ او ﻧﺨﻮاهﻨ ﺪ ﺵ ﻨﻴﺪ ‪ .‬ﻣﺤ ﺮاب از او ﺟ ﺪا ﺥﻮاه ﺪ ﻣﺎﻧ ﺪ ‪.‬ﺟﻬ ﺎن از رﻓ ﺘﻦ وﯼ ﺗﺎرﻳ ﮏ‬
‫ﺥﻮاهﺪ ﺵﺪ ‪ .‬ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻧﻴﺰ ﺏﻪ ﺱﻔﺎرت ﻧﻴﺎﻳﺪ ‪ .‬رﺽﻮان ﻧﻴﺰ ﺏﻪ ﺏﺸﺎرت ﻧﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﻣﻴ ﺪﯼ ﺏ ﺮ رﺥﺴ ﺎرهﺎ ﻧﺸﺴ ﺘﻪ ‪ ،‬و ﭼ ﺮاغ ﺵ ﺎدﯼ در ﺱ ﻴﻨﻪ ه ﺎ ﻓ ﺮو ﻣ ﺮدﻩ ‪ ،‬اﻧﻔ ﺎس هﻤﮕﻨ ﺎن ﺁوﻩ‬
‫و ﺁﻩ ﺵ ﺪﻩ ‪ ،‬هﻤ ﻪ ﮔ ﻮش ﻓ ﺮا داﺵ ﺘﻪ ﺗ ﺎ ﺱ ﻴّﺪ ) ص ( ﭼ ﻪ ﮔﻮﻳ ﺪ ؟ ﺱ ﻴّﺪ ﺏ ﻪ ﻟﻔ ﻆ ﺵ ﻴﺮﻳﻦ و ﺱ ﺨﻦ ﭘ ﺮ‬
‫ﺁﻓ ﺮﻳﻦ ﮔﻔ ﺖ ‪" :‬اﯼ ﻳ ﺎران ﻣ ﻦ ‪،‬اﯼ ﻋﺰﻳ ﺰان و اﯼ ﻏﺮﻳﺒ ﺎن‪ ،‬اﯼ ﻣﻬ ﺎﺟﺮ و اﻧﺼ ﺎر‪،‬ﺏﺪرود ﺏﺎﺵ ﻴﺪ‬
‫ﮐ ﻪ ﻋﻤ ﺮ ﻣ ﺎ را ﻧﻬﺎﻳ ﺖ ﺁﻣ ﺪ و ﺡﺴ ﺎب ﻣ ﺎ ﻓ ﺬاﻟﮏ ﺵ ﺪ‪،‬و دﻳ ﺪار ﻣ ﺎ ﺏﺎﻗﻴﺎﻣ ﺖ اﻓﺘ ﺎد‪.‬ﺵ ﻤﺎ را ﺏ ﺪرود‬
‫ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ و هﻤ ﻪ اﻣ ﺖ را ﮐ ﻪ هﺴ ﺘﻨﺪ و ﺥﻮاهﻨ ﺪ ﺏ ﻮد ﺏ ﺪرود ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪.‬ﺱ ﻼم ﻣ ﻦ ﺏ ﻪ هﻤ ﻪ اﻣ ﺖ‬
‫رﺱ ﺎﻧﻴﺪ و ﺏﮕﻮﻳﻴ ﺪ‪ :‬ﻣ ﺎ را ﺁرزوﯼ دﻳ ﺪار ﺵ ﻤﺎ ﺏ ﻮد‪،‬ﻟﻴﮑﻦ اﺟ ﻞ ﮐﻤ ﻴﻦ ﺏﮕﺸ ﺎد و ﻣ ﺮگ ﺵ ﺒﻴﺨﻮن‬
‫ﺁورد‪،‬از ﺡﻀ ﺮت ﺁﻣ ﺪﻳﻢ و ﺏ ﺎز ﺏ ﻪ ﺡﻀ ﺮت رﻓﺘﻴﻢ‪،‬ﺱ ﻨﺖ ﻣ ﻦ ﻧﮕ ﺎﻩ دارﻳ ﺪ‪.‬ﻓﺮﻳﻀ ﮥ ﺡ ﻖ‬
‫ﺏﮕﺰارﻳ ﺪ‪،‬ﻧﻤﺎز ﻧﮕ ﺎﻩ دارﻳﺪ‪،‬ﺏﻨ ﺪﮔﺎن را ﻧﻴﮑ ﻮ دارﻳ ﺪ‪،‬ﻳﺘﻴﻤﺎن را ﺏﻨﻮازﻳﺪ‪،‬هﻤ ﻪ را ﺏ ﺪرود‬
‫ﮐﺮدم‪،‬هﻤ ﻪ را ﺏ ﻪ ﺥ ﺪا ﺱ ﭙﺮدم‪.‬ﺥﺪاوﻧ ﺪا هﻤ ﻪ را ﺏ ﻪ ﺗ ﻮ ﺱ ﭙﺮدم‪،‬ﺏﻪ ﺏ ﻮﺏﮑﺮ و ﻋﻤ ﺮ و ﻋﺜﻤ ﺎن و‬
‫ﻋﻠ ﯽ )ع( ﻧﻤ ﯽ ﺱ ﭙﺎرم‪.‬ﺁدم ﺏ ﻪ ﻓﺮزﻧ ﺪ ﺱ ﭙﺮد‪.‬ﻣﻮﺱ ﯽ ﺏ ﻪ ﺏ ﺮادر ﺱ ﭙﺮد‪.‬ﺥﺪاوﻧ ﺪ!ﻣ ﻦ هﻤ ﻪ را ﺏ ﻪ ﺗ ﻮ‬
‫ﻣﯽ ﺱﭙﺎرم‪.‬ﻧﮕﺎﻩ دارﺵﺎن ﺗﻮ ﺏﺎش‪،‬و در ﺡﻤﺎﻳﺖ و رﻋﺎﻳﺖ ﺥﻮدﺵﺎن ﺏﺪار"‪.‬‬

‫‪www.farsiyad.com farsiyad@yahoo.com‬‬ ‫اﻧﺘﺨﺎب ‪:‬‬

‫‪http://www.scribd.com/people/view/9288‬‬