:َ‫صَّلى اهلل َعَلْيهِ َوَسَّلمَ) َقال‬

َ ( ِّ‫النِبي‬ ِ ‫س (ر‬
َّ ‫ض َي اهلل َع ْنهُ) عَِن‬ َ ٍ ‫اد ْبِن َأْو‬
ِ ‫َعْن َشَّد‬

‫سُه‬
َ ‫ان َنْف‬
َ َ‫س َمْن د‬
ُ ِّ‫َاْلَكي‬

ِ ‫َوعَِمَل ِلَما َبْعَد الَْمْو‬

‫ت‬

‫اها‬
َ ‫سُه هََو‬
َ ‫َوْالَعاجُِز َمنْ َأْتَبَع َنْف‬

.ِ‫َوَتمََّنى َعلَى اهلل‬

Şeddâd ibn Evs (radıyallahü anh) hazretlerinin naklettiği bir hadis-i şerifte,
Kainatın Medar-ı İftiharı Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle
buyuruyor:

Akıllı kimse, sürekli kendi nefsini sorgulayan

ve durmadan ölüm ötesi hayat için çabalayandır.
Nefsini hevâsının peşinde koşturan
ve buna rağmen Allah Teâlâ’dan beklentileri olan
kimseye gelince o zavallının tekidir.

(Tirmizi, Kıyame, 25; İbn Mace, Zühd, 21; Müsned, 4/124)