die vermoeid op een bank hingen naast hun stonden grote leren tassen waaruit veel paperassen puilden "dames" zei ik, "hebben jullie veel gelezen in het leven?" ze lachten wat en ze toonden mij hun agenda's op de bladzijden stonden data en erachter in Morse de notatie van telefoongesprekken met hun moeder deze zei steeds: "Oi, Oi, Oi", in toenemende frequentie gevolgd door: "Oi, Oi, Oi, Tss, Tss, Tss" de reeksen werden breder en daarna weer smaller tot het laatste Oi een dag later gevolgd werd door Mmm dit leek me het einde van relaties die moeder lijdelijk had aangezien ze slikte haar ergernis in ze zei het liever in Morse