Metoda najmanjih kvadrata

a) Funkciju f(x)=arcos(1 / x+5) aproksimirajte polinomom drugog stupnja u smislu metode najmanjih
kvadrata za toke sa grafa funkcije f s apcisama x0=-3, x1=-1, x2=0, x3=2. Ocjenite apsolutnu pogreku
aproksimacije u toki x=-4, i u toki x=1.
Ako pie linearnim polinomom m= 1, ako pie kvadratnim polinomom m=2.
Upisujemo u matlab i sve isto piemo u test + rezultate koja matlab izrauna.
x= [-3 -1 0 2];
y=acos(1./(x+5));
p=polyfit(x,y,m);

rezultat: [1.0472, 1.3181, 1.3694, 1.4274]

rezultat : p(x) = -0.0177x2 + 0.0574x + 1.3813.

U polinom uvrstimo zadane x-eve

-0.0177*-4 +0.0574*-4 + 1.3813=0,8680
-0.0177*1 +0.0574*1 + 1.3813=0,0176
b) Apcise i ordinate 6 toaka zadane su tablicom x=2.4 3.6 4.2 7.8 9.1 12.3, y=-4.3 -2.2 0.6 -0.3 -4.1 -6.4
Aproksimirajte te toke kvadratnim polinomom p(x) u smislu metode najmanjih kvadrata. Izraunjate na
4 decimale sumu kvadrata odstupanja.
x=[2.4 3.6 4.2 7.8 9.1 12.3];
y=[-4.3 -2.2 0.6 -0.3 -4.1 -6.4];
p=polyfit(x,y,2) rezultat: p(x) = -0.1763x2 + 2.2096x -7.5573.
s=sum((polyval(p,x)-y).^2) rezultat: s =10.2969

Metoda polovljenja
Odredite koliko realnih rijeenja ima jednadba x2-6=sin(2x+pi) Nakon toga metodom polovljenja
odredite priblinu vrijednost najveeg rijeenja te
jednadbe tako da apsolutna greka ne bude vea od
=5*10-3
File

new m.file

U m.file upiemo i snimimo:

function y=f(x)
y=((x.^2-6)-sin(2*x-pi))

U glavni prozor upiemo

x= -20:0.01:20;
plot(x,f(x));
grid
(log(3-2)-log(5e-3))/log(2)
bis('f',2,3,8)

(granice najbolje upisati to vee da vidimo gdje funkcija sijee os x, u ovom sluaju smo mogli
upisat i x= -5:0.01:5; )
(Trai se priblino od najveeg a ovdje sijee izmeu 2 i 3 pa smo granicu upisali (log(3-2)-log(5e3))/log(2). Rijeenje ans=7.6439 zaokruujemo kao n=8.

Napisati u ispitu : m.f function y=f(x)

y=((x.^2-6)-sin(2*x-pi))

x= -20:0.01:20;
plot(x,f(x));
grid
(log(3-2)-log(5e-3))/log(2)
ans =7.6439
Jednadba ima 2 realna rijeenja, najvee je izmeu a=2 i b=3.

Za n=8 c2,6191

Ili skraeno
1. Napise se funkcija u m-file. (function y=f(x), y=funkcija;).
2. Upise se podrucje x (x=-10:0.01:10;).
3. Nacrta se graf (plot(x,f(x)) ).
4. Upise se (grid).
5. Promatra se graf i pokusava zumirati na mjesto gdje funkcija sjece os x (mjenjamo parametre
podrucja x).
6. Odredimo gdje jednadzba ima rjesenje tj. sijece os x (a=?, b=?) (a-sijece, b-za 1 vise).
7. Uvrstimo u formulu za n ((log(b-a)-logE)/log(2)), gdje je E pogreska (npr. 5e-8).
8. Dobijemo neki broj (ans=...).
9. Nakon toga metodom bisekcije odredimo rjesenje (bis('f', a, b, ans).

Simpson (Trapez isti)

Izraunajte priblinu vrijednost odreenog integrala dg 5, gg 6 3 +sinx / x2+x+1 dx
Simpsonovom formulom za n=10 i n=20. to zakljuujete iz tonosti aproksimacije.
File

new m.file

U m.file upiemo i snimimo:

function y=f(x)
y=(3+sin(x))./ (x.^2+x+1)

U glavni prozor upiemo

simpson('f',5,6,10) rezultat je: 0.0631
simpson('f',5,6,20) rezultat je: 0.0631

U ispit upiem postupak i dobivene rezultate:

m.f function y=f(x) y=(3+sin(x))./ (x.^2+x+1)
simpson('f',5,6,10) rezultat je: 0.0631
simpson('f',5,6,10) rezultat je: 0.0631
Za odabrane a i b dovoljno je je uzeti n=10 jer su se znamenke aproksimacije rijeenja stabilizirale.
1. Ako su dvije nultocke onda trazimo pomocu (simpson('f', a, b, n)) gdje su a i b granice
odredjenog integrala.
2. Mjenjamo n sve dok ne dobijemo jednake brojeve ponavljanja kod simpsona n mora biti paran.

Langrangeova interpolacija
Funkciju f(x)=cos3(2x+3e-x) aproks. Lagrangeovim int. Pol. U tok s apc. X0=-2, x1=2, x2=8, x3=11 i
x4=16. Ocjenite apsolutnu pogreku aproksimacije u toki s apcisom x=10.2
m.f
function y=f(x)
y=cos(2*x+3*exp(-x)).^3;
x[-2 2 8 11 16]
polyfit(x,f(x),4)

n= broj x-eva -1

abs(polyval(P,10.2)-f(10.2))
x1=-3:0.01:17;
plot(x,y,'*',x1,polyval(P,x1),x1,f(x1))

1. Dobijemo zadane x-eve, te ih upisemo u matricu (x=[x1 x2 xn]).

2. Napisemo funkciju y=f(x) u m-file.

3. Upisemo polyfit sa x,y, n gdje je n broj x-eva minus 1 (p=polyfit(x, y, n)).
4. Ako smo dobili da izracunamo pogresku aproksimacije u tocki (npr. x=2, x=-1) onda to pisemo
ovako: abs(polyval(p,2)-cos(2)) ili za drugi broj: abs(polyval(p,-1)-cos(-1)).
Isto tako,ya jedu tocku mozemo upisati: abs(polyval(p,10.2)-f(10.2).
5. x1=-2:0.05:8; ili 1 tocka: x1=-3:0.01:17;
6. plot(x,y,'*',x1,cos(x1),x1,polyval(p,x1)) ili 1 tocka: plot(x,y,'*',x1,polyval(p,x1),x1,f(x1)).

Deskriptivna statistika
Binomna
Test za polaganje vozakog ispita sastoji se od 32 pitanja . Na kraju godine u auto koli promatraju
evidenciju broja netonih odgovora koji su kandidati koji su poloili imali na testu.
Broj netonih odgovora: 0 1 2 3 4 5 6 7
Frekvencija (broj
5 6 8 5 2 1 8 2
kandidata)
2 8 5 0 6 3
Binomnu razdiobu prilagodite danim emp. podacima. Kolika je oekivana vrijednost i kolika je
varijanca? Naite pripadne teorijske frekvancije Uz pretpostavku da je binomna sluajna varijabla
X dobar model za dane podatke, izraunajte vjerovatnost da kandidat nema vie od 3 netona
odgovora.
a=[0 1 2 3 4 5 6 7];
f=[52 68 85 50 26 13 8 2];
n=32;
N=sum(f);
sv=a*f'/N;
p=sv/n;
ft=round(N*binomna(n,p,a));
sum(binomna(n,p,0:3))

ako treba izraunat P(x><n) upiem 1- sum(binomna(sv,0:n)

U ispit upiem postupak i dobivene rezultate:

N=304, n=32, p=0.0636, sv=2.0362;
X~B(n,p)
EX=n*p

VarX=n*p(1-p)
ft=round(N*binomna(n,p,a));
sum(binomna(n,p,0:3))

Poissonova
Mjerenjem diskretnog statistickog obiljezja dobiveni su slijedeci podaci:
Xi

Fi

125

180

100

70

30

Poissonovu razdiobu prilagodite danim podacima. Kolika je ocekivana vjerojatnost, kolika je

varijanca? Nadjite teorijske frekvencije. Ako je x slucajna varijabla iz te poissonove razdiobe,
izracunajte P{x>4}.
a=0:5
f=[125 180 100 70 30 5]
N=sum(f);
sv=a*f'/N
ft=round(N*poisson(sv,a))
1- sum(poisson(sv,0:4))
U ispit upiem postupak i dobivene rezultate:
N=510,
sv upisem kao X~Po(1.4412): EX=VarX=1.4412
ft=[121 174 125 60 22 6]
P{X<4}= P(x=5) + P(x=6) + ..=1 ( P (x=0) + P(x=1) + P(x=2) + P(x=3) + P(x=4) =
1- sum(poisson(sv,0:4)

Rezultat je 0.015

Normalna razdioba
1. Mjerenjem kontinuranog statistikog obiljeja dobiveni su slijedei podaci
Razredi
339.70339.80339.90340.00340.10339.80
339.90
340.00
340.10
340.20
Frekvencij
e

120

231

397

333

242

340.20340.30
132

Normalnu razdiobu prilagodite danim empirijskim podacima. Kolika je oekivana vrijednost i

X
kolika je varijanca? Naite pripadne teorijske frekvencije. Ako je
sluajna varijabla iz te
P 339.92 X 340.17
normalne razdiobe, izraunajte
.
c=0.1
dg=[339.70:c:340.20]
gg=[339.80:c:340.30];
f=[120 231 397 333 242 132];
s=(dg+gg)/2
N=sum(f)
sv=s*f'/N;
d=(s.^2)*f'/N-sv.^2
sd=sqrt(d)
ft=round(N*(fi(gg-sv)/sd)-fi((dg-sv)/sd))

x~(N(sv,sd^2).
P{339,92<X<340,17} = F(340.17) - F(339,92)= (340,17 sv / sd) - (339.92 sv / sd) =
Ako P{x>56} = P{56< X < } = F()-F(56)=1- (56-sv / sd)=
Ako P{X< 53}= P{-<X<53}= F(53) F(-) = (53-sv / sd)=

Primjeri f.m fajlova ili funkciju samo upiemo u glavi prozor

xx2 +3x+8=10arctg(2x3 -5x+4)

x^2-6=sin(2x+pi)
f(x)=arcos(1/x+5)
3x-2=4cos2x+2

y=(x.*sqrt(x.^2+3*x+8)-10*atan(2*x.^3-5*x+4);

function y=f(x) y=((x.^2-6)-sin(2*x-pi))

y=acos(1./(x+5));
function y=f(x) y=3.^(x-2) 4*cos.^2*x-2

f(x)= ln(2+x / 3x4+2)

y=log((2+x.^1/2). / (3*x.^4+2));

f(x)=cos(ex+4 / x+2)

y=cos((exp(x)+4). / (x.^1/2+2)

3x2lnx-x+10 dx

function y=f(x) y(x.^2.*log(x)-sqrt(x)+10).^(1/3)