Republic of the Philippines

Department of Education
Region XII
COTABATO DIVISION
Amas, Kidapawan City

ALS-Abot Alam Success

Stories
Respectfully submitted:

DR. JULIE B. LUMOGDANG

EPS-1
ALS-ABOT ALAM COORDINATOR
Contact No: 09295395238

NOTED:
OMAR A. OBAS, CESO VI
Schools Division Superintendent

Clea Faye M. Haganus

I am not what happened to me. I am what I chose to become. This is

a famous saying authored by Carl Jun that inspired Clea Faye M. Haganus to
fight and survive the test of time.
Clea Faye M. Haganus is a seventeen (17) years of age and a
resident of Poblacion, Makilala, Cotabato. She is one (1) of the two (2)
children of a laborer/carpenter-father and a plain housewife but caring
mother. Being the youngest between the two, she meaningfully felt the
experience being the favorite child in the family. The very reason why she
has not experience dropping from her studies since grade one (1) up to
second year high school in spite of an economically unstable source of
income of their parents.
It was in her third year high school when she met a man who was
seven years (7) older than her, became her boyfriend and got pregnant at
the age of fifteen (15) years old, and was forced to drop from school. It was
the very reason why she almost lost her mother and caused too much
depression to her father. In her mind, as if what had happened to her was
just a blink of an eye when she opened it, worse thing had happed. It was
neither planned nor intentional to have those things that are happening in
her life. What comes to her mind that time was full of regrets. But having a
very supportive partner, she was able to turn it to positive ways. They need
to prove together that young love does exist and never fades.

At the age of seventeen, Clea and her living-in partner already have
two (2) year old boy. They need to do the better family planning this time
because it was her dream before to finish her studies, even in college.
Just last year, 2014 Clea Faye enrolled the Alternative Learning System
(ALS)-Abot Alam Program at PoblacionMakilala CLC/ Makilala Central District
and passed the Accreditation and Equivalency (E & A) examination with a
rating of eighty percent (80%). She is now enrolled at the Makilala Institute
of Science and Technology, taking up Computer Technology. This school is an
LGU funded institution wherein all Makilalaneous are free, no tuition fee
charging.
She believes that doing all these things is the most rewarding journey
everyone should venture into. She needs to explore and get away from her
comfort zone to see what is good out there. She then believes that she is
now a more-better person and has better reason to strive hard, not just
turning things into good but more importantly preparing the future of her
new family.
Thanks to ALS Abot Alam Program of the Department of EducationCotabato Division!

Ang ALS ay isang bulaklak. na nagbibigaykulay at

halimuyakngbagongpag-asa.
My name is Jonalyn Manugas Marzon, 25 years of age , I was born last January
29, 1989 at Saguing, Makilala, Cotabato. I am married and have 3 kids. I finished my
elementary education at Bayanihan Elem. School at Matina, Davao City. I belonged to a
poor family with 8 siblings. My father is a laborer and my mother is only a housekeeper.
My fathers income is not enough for our needs since we are a big family .This situation
led my parents to decide that I will stop my studies. However, I decided to continue my
schooling as a working student. I decided to find a work while studying so that I can
help my father and mother. I finished my first year in High School at Holy Child School
of Davao as a Sunday school student because during weekdays I worked. Unluckily, I
stopped schooling and look for a better job
family. I experienced a lot of

so that I can send money to support my

household activities such as caring an old man and

woman, cleaning the house, as a baby sitter, washing clothes, and others. Ive worked
for several years but it did not improve my situation.

I decided to get married at that

time and studies was no longer my priority.

When I married to Tomas Marzon, we encountered so many hardships in terms
of money. We didnt have money to buy important things. Sometimes we dont have
money to pay bills in the hospital and thats why we borrowed money to our friends and
relatives. We encountered lot of problems even looking for food to feed our family. How
I wished I could help my husband but I cannot because I am undergraduate.

I dont have a diploma. I am a dropped out student in secondary. This situation made
me realized that it is really hard to a person who is undergraduate. You cannot apply for
a good job unless you can show your diploma even in high school.
One day, my friend told me that there is a program for all the Out-of-school youth
and adults who want to continue their studies. I am very eager to register when my
friend told me. I registered in Alternative Learning System (ALS) in Makilala North
District located at Saguing, Makilala, Cotabato. I was very happy because even if I
have a child and husband I can continue my studies even in the alternative way. I
always attend the learning sessions and I compile all the requirements needed. At first,
it was hard for me to cope up all our lessons since I stopped for almost 12 years. With
the help of my ALS implementer I fully understand our lessons. When there is no class, I
practiced to make an essay and I study all the lessons in our class. I want to pass in
Accreditation and Equivalency (A&E) test to help my family.
I was amazed when I heard that I am one of the passers of A and E Equivalency
test held at Kabacan Pilot Elementary School. This gave me hope to continue my
studies in college since our Municipality in Makilala is providing free tertiary education
to ALS A&E passer.

I am presently enrolled at Makilala Institute of Science and

Technology with the course of Business Administration with free tuition. Its hard for me
to continue my studies in tertiary education at first because I had already my child but
as I continue I was able to catch up with all the requirements.
I am so thankful for the opportunity given to me. This made me feel better and
gave me another chance to continue my dreams even Im already married. Many people
says bad things about me but I considered it as a challenge. I am always praying that I
can finish my studies. The Alternative Learning System is the instrument given by God
for all people who did not finish their studies in elementary and secondary. Thank God
because of this great opportunity.

MARY JANE HILARION-BABOL

In every journey in our life God is always there to guide us. He always leads our
way to the success. Stories of hope can inspire other people to strive best. Here is
another success story of a passer of the Alternative Learning System-Abot Alam
Program.
Mary Jane H. Babol is residing at Sitio New Corella, Poblacion, Makilala,
Cotabato.She was born on April 10, 1979 at Upi, Maguindanao, 36 years of age, a
secondary A & E ALS Passer 2015. She came from a happy family. They are four
siblings, two females and two males and she is the second child. At her early age of 10,
her mother passed away due to a complicated sickness.
Two months later her father died due to a kidney failure. They were then taken
cared by their grandmother.At their very young age, they learned to help their lola earn
a living by selling fresh vegetables and local delicacies which their grandmother cooked.
With the meager income they earned from it, all four of them were able to continue their
studies for a short whilebecause their grandmother also died after two years.
Though young at age, their elder sister, a child of her mother before got married
to her father took care of the three of them. With an intension of helping her elder sister,
Mary Jane stopped her studies after she finished second year high school. She worked
as an all-around helper at the neighborhood for

almost a year to get some

experience.Her short but rigged work experience made her fell capable of facing
another challenge. She accompanied to her friendto Manila for a direct hired opportunity

as a baby sitter. Not contented to the kind of work she got, she then applied and
eventually worked as a sales girl to a big department store. This time, she got a more
descent job with a little bit higher earnings and so she continued sending a financial
assistance to her half-sister in Mindanao, who at that time took care of her younger
brothers.
Her stay in Manila did not last long. There was a time where she was not able to
get a job after her contract ended. She was forced to go back to her family in Mindanao.
She got married at the age of twenty (20) and was blessed with two (2) children,
a fifteen-year old, 10th grader and seven-year old grade two (2) children. Both gained
scholastic honors at their grade levels.
Peddling of kitchen utensils, furniture, etc. has become the familys source of
income. Just last year 2014, she was encouraged and convinced to enroll in ALS-Abot
Alam class in Sitio NewCorella, Poblacion, Makilala, Cotabato. When the writerInstructional Manager conducted an advocacy in ALS education program during the
Purok Meeting she absolutely grabbed the said opportunity given to her. She knew it
can help a lot for her future. The class was held at the Day Care Center of the said
Purok, once a week, every Tuesday.
She took the ALS A&E National Test and luckily she passed with a rating of 80%.
She is blessed and also thankful to her miracle worker for her accomplishment as ALS
learner. She is planning to enroll at Makilala Vocational Technology-TESDA accredited
school for a cookery course. This school is an LGU funded institution wherein all ALS
A&E passers are free, no tuition fee charging. She planned also to work abroad to find a
greener pasture when she is already an NC-II holder of the said course.
Whatever you can do or dream you can, begin it. Boldness has genius power
and magic in it. Begin it now.
To all ALS Learners, if others did it, you can also do it! Live a life that matter.
Mabuhay ang ALS-Abot Alam Program.

TO STUMBLE AND BE STUMBLED AGAIN, ALS-ABOT ALAM WILL HELP

A SUCCESS STORY OF ANNIE ROSE QUIMADO- BEDIA
OFW

To stumble on the same stone is a proverbial disgrace.

There has never been a stronger line to substantiate the effort of the Department
of Education (DepEd) alongside with the Bureau of Alternative Learning System (BALS)
to collaboratively educate distant learners and those learners who desperately and
discreetly detached themselves from the canopy of formal education.
Alternative Learning System (ALS) Abot Alam Program has opened opportunities
for the informal and busy students to finish primary and secondary education without
pushing through the usual formal classroom classes. It has also provided options for the
graduates on either to pursue vocational of formal tertiary education after graduating
from high school. Driven by the Millennium Development Goals (MDG) universal
access to education and the Education for All (EFA) as of 2015, DepEd has constantly
honed qualified and high calibre educators in order to carry out the mission; each
district has now been allocated with Abot-Alam Implementers and Mobile Teachers who
pushed through with the Alternative Delivery Mode (ADM).
Last March 27, 2015 marked the commencement of the labours wielded by the
educators and the students. Dressed in a finely ironed white toga outlined by a marooncolored tassel, graduates of ALS marched with joys in their respective hearts of finally
culminating their high school education.
A total of twenty-one ALS graduates through Alternative Delivery Mode
positioned their tassels from left to right side of their graduation cap after being
confirmed by Omar A. Obas, CESO VI as graduates of Batch 2015 of Mariano Untal
Memorial High School (MUMHS), Lepaga High School (LHS) and New Rizal High
School (NRHS). No word can best describe how the other graduates feel for the
success of these ALS graduates.
I was one of the graduates who receive the very important document that one
student like me the Diploma who shows that Im a graduate. Because I have the
determination in life to finish the race. Sometimes we had argued with my husband for
not letting me to attend the session but I escaped. I told to myself I should go. I
rendered and devoted my time (like my teacher Mr. Felixberto C. Corba, Jr. who is
working student and a scholar of Gov. Emmanuel Piol) in going to school to attend our
session even I have with me my 8 months old baby. I never surrender to achieve my
dream. This was the best gift of God to me that Alternative Learning System caught me
in the dark of my life. Its saves my opportunity to go back to school and finished the

race even many struggles and upheavals I had encountered. I just kicked them and
slapped them and said you cannot stop me of my mission in life. I have children to
protect and give the best education that I never had before. She said.
Shes one of the female counterpart of Angelito: Ang Batang Ina. Annie Rose
QuimadoBedia was born on February 10, 1987 and is presently 28 years old. She
triumphantly finished her fourth year last school year and eventually stopped due to
being pregnant. After successfully delivering her daughter, she lived with the father of
her baby who convinced her largely to continue her education through the ALS. And she
proved to everyone that having a child is never a hindrance to pursuing her education.
Due to financial constraint, after graduation she processed her papers to think
she would make the best of her family. God is so good to her in spite of loneliness and
longing to his husband and children she pursued her dream to go to abroad using her
high school diploma as an ADM learner. Shes now three months in abroad and serving
her employer as housekeeper and she received quite good salary. She was so lucky
that her employer is very good and kind to her. Shes now sending money to her family
and support the education of her children.
Being away from her family she ended up working for the benefits of her siblings.
She chat me as his ALS implementer telling me that poverty did not hinder her to
pursue for her education and follow the spotlight given by God.
As part of their individual struggles in life to finish their four years or even longer
in high school, surely,the common traits of perseverance, grit, intelligence, and drive
were then developed; character traits which have helped her to survive at the frontline
education battle and finally arrived at best .
No one can ever quantify the impact that this ALS Abot Alam Program could
bring to mankind because it has helped students who were stumbled in the rough roads
of life.

Mychon Dacara Pilare

I WANT TO FINISH MY ELEMENTARY EDUCATION BEFORE I DIE

My name is Mychon Dacara Pilare of Libertad, Makilala, Cotabato. I am 22
years old and was born last February 17, 1992. I have one sister who is now
graduating in High School. I am now suffering in Hemophilia disease since I was
7 years old. Hemophilia is a disease in which a person does not have plasma. I
can say that I am not lucky in this world because of this disease. I cannot walk
going to school because my joints are weakened that is why my mother had to
carry me in going to school when I was in grade V. My situation was not easy for
me and also to my mother. Added to this, my father was irresponsible. I have
been checking in and out from the hospital every now and then when it attacks.
We need more money for my treatment that is why my mother decided to work
as OFW in Dubai UAE. I was in Grade V when I decided to stopped because of
my health condition. I did not enjoy my childhood stage because I am not allowed
to be tired in playing and in the evening I have to go to sleep earlier as 9 p.m.,
unlike others they can play and play as long as they want.
I am hopeless but hoping just to finish my elementary level education before I die.
Some of my batch mates in elementary are now professionals. For me, I only wanted to
finish my elementary, but how? That is always the question I have in my mind. My
mother is not here beside me because she is working abroad to have money for my
medication.
I am very thankful that one day the Alternative Learning System was advocated in
our Barangay and I registered, passed the screening, and completed the program, and
Thank God I passed the A & E Elementary Test. I am very thankful also that my ALS
implementer Hydie A.Sarigo who understood my health condition when sometimes I
cannot write down the activities due to my illness. She encouraged me to fight and not

to surrender. There were times that my fellow learners came to our house for the
learning session was scheduled there

because I cannot go

sometimes

to the

barangay hall for the class session.

This time, I am very happy. I really have my elementary diploma to show that I am
an elementary graduate. My life still goes on even I am still suffering from this disease. I
wanted to level up in high school. But sad to say, I cannot continue my high school now.
My doctor had advised me to rest for am now feeling so tired. My mind is willing to
pursue more and achieve more but my body is becoming weak. I dont know how long
will I stay. But I am happy because I achieved my simple wish - a diploma. And ALS
have made it for me. It is really a big gift for me and at least I proved myself that I can
do my best. I hope that I can be an inspiration to others. Mabuhay ang Alternative
Learning System!

EFREN OAGDAN BALLECER II

BS Marine Engineering
DMMA College of Southern Philippines
Davao City
I Am What I AM Because of ALS

First and foremost I would like to thank our Almighty God for His unfailing
support, for the abundant blessings that He showered and gave me such a wonderful,
responsible, caring, understanding, and supportive parents, brothers and sisters.
During my young age I enjoyed my life with the protection of my family
since I am the youngest child. I studied very hard to achieve the honors which I grieved.
I finished my elementary grade at Doroluman Central Elementary as valedictorian. I
proceeded to Notre Dame of Arakan for my secondary year and I finished up to second
year. It was summer when ALS started to advocate about Accreditation and Equivalency
Program for In-school students and pupils. I was so interested with the program
because I was qualified for the age stated by the ALS coordinator. I went to her and ask
on how to comply the requirements and how to avail the accreditation. She required me
birth certificate and approval of my parents. I explained to my parents and I convinced
them with our agreement that I will enroll for my third year level for the reason that If I
fail the said test my studies will not stop. I started to attend 5:00 to 6:00 oclock in the
afternoon with ALS after my formal class at ND Arakan with my two friends. Months and
days gone with no hesitation bringing notes and reviewers and answers practice test. I
went to Kabacan Pilot ES and took the A&E National Test. We waited the result as the

ALS coordinator gave us the website for ALS passers. It was our closing program in the
month of March 2012 I received a message that I pass the exam and with so with my
two friends. I felt so very lucky that time because I proved that I can achieve success
through my efforts and sacrifices. My parents decided to let me proceed in tertiary level
in my dream course and school.

Lumuwasakong Davao City at nagpa enroll sa Davao Merchant Marine

Academy (DMMA) sakursong Bachelor of Marine Engineering. Nahirapanako during my
fisrts year dahilhindikonapagdaananangmgamahihirapna subjects kagaya ng Physics,
Chemistry, Statistics ngunitdahilsaakingpagpupursige ay nalampasankorin. Ang tanging
paraan ay nagpabiliakong laptop, books at internet connection paramakapag research
ako. Hindi ako nag aksayangpanahonsaakingpag-aaral. Every night I had to study my
lessons so that I could pass all my subjects during exams. Sa awa ngating
PoongMaykapalnaipasakolahat at mataasangakingmgagrado.

Its really very hard to be not with my parents, because its my first time to
be independent. I woke up early to cook my own foods, do laundry and iron clothes. My
mother always reminded and adviced me through text message. Every morning and
night she send messages just for me not to forget all my daily routine. They trained me
to

go

to

church

every

Sunday

to

ask

help

to

our

Almighty

God

nailigtassalahatngkapahamakan at bigyanng enough strength and encouragement.

Naawaakosaakingmgamagulang

at

kapatiddahilnahirapansilasaakingmalakingkailanganbuwan- buwan at lalonangako ay

nag Seatrip. Anglahat ay nalampasanngaking pamilya kaya balang araw ay
susukliankosila kung makasakaynaakongbarko at magkaroonng stable job. I am so
blessed nasilaangmgamagulang at kapatidko. I couldnt compare them to anybody. I
really salute them.

During my graduation at SM Lanang I found myself thingking and

recapping on how it was started and now here I am in the stage marching and receiving

my BSME Diploma. I just smiled to people and say Graduate naako, Welcome to the
new world of journey, SUCCESS!

Lastly I would like to extend my heartfelt thanks and gratitude to my

Papang Fren, MamangGing, my brothers, KuyaJojo,Jonjon, Efren Jay, to my sisters Ate
GineferArandanas, Gina Fay Villagarcia, Gineth Ali, GinaleeGenerale to my brother-in
laws and sister-in-laws to Katipunan High School Teachers Sir ArnelMeling and Sir
RollySomo, to our Arakan West ALS implementers Maam Emily Mariano and Sir Billy
Abaracar, to my relatives and friends for giving me moral and financial supports and
most especially to our God Almighty for His guidance and lone.

Thanks to all who are behind my success. I ask your prayers and
blessings wherever I go and wherever I travel.Goodluck, Efren O. Ballecer II.

MARIVIC G. CONATO
BEED CFCST, Doroluman, Arakan
Life is full of challenges. It is a journeyto which someone needs to be
stronger.And when theres someone who losesits hope, it tends to hurt them. This
situation sometimes leads to become hopeless. But then, I know that there is God
whowill always guide and hear my prayers.My real life situation is going to become
hopeless, miserable and futile because of the wrong things Ive done.
It was in 1982, when I started going to school, in my elementary days, I
felthappybecause I am sometimes the top 1 in the class. I am very interested to go to
school eventhough my parents dont have enough money to support me. I only
belonged to a poor family, so I must be contented of what will be the support from my
parents to sustain my studies.
In 1988, I was in the second ladderof my dreams. I have to be stronger and
determined because high school life is a great struggle. I have to wake up early in the
morning to do the household chores before going to school,and get back home in the
afternoonin the early hours just to help my mother to her daily task and go to bed late in
the evening.But those hardships brought meto nothing.
I was only 16 years old, a fourth year high school student who became a victim of
love. At that very young age Ive got pregnant. So, I stopped my studies because of that
sudden incident. On October 10, 1991; I gave birth to a baby girl. There, it all starts my
responsibility being a young mother. I experienced how to become a mother at that age,
and faced all the trials to arrivedAfter 3 years of sacrifice, another gift from God was
given to us. With that situation, I have talked to myself;life is not easy if you would not
tendto finished course and land job before marrying.

In the year 2007, God sent His instrument to enlighten me to pursue my fortunate
dreams. He send Ms. Emily T. Mariano the District ALS Coordinator of Arakan West
District to conduct the Accreditation and Equivalency Program of the Alternative
Learning System (ALS) of the Department of Education.This program caters the Out of
School Youth and Adults to have the opportunity to continue their studies both
elementary and secondary students.Even though I am already married, I grabbed the
opportunity because I believed that it is Gods will for me.
On January 2007,I started my non-formal education which we met once a
week.We shared bright ideas as well as laughter with my classmates even though
theres a big difference in the status of our lives. As the days go by, we did notnoticed
that it was already a monthof October, which was the barangay election. My classmates
and friends encouraged me to join politics. I listened to them for their suggestions.And
fortunately I never failed to follow them. I won asBarangay Councilor and got the second
rank of elected barangay official.
After a week, we are all excited because that was the scheduled month for the
A&E examination. Topass the exam is our way to pursue college education. And luckily I
passed the said exam. I was so blessed and thankful to God because He gave me the
chance to pursue my studies.After the long way of sacrifices, I graduated my secondary
education as Valedictorian of the Alternative Learning System of the Department of
Education under the Basic Education Assistance in Mindanao at the University of
Southern MindanaoKabacan, Cotabato.
I am now a college graduate with the course Bachelor in Elementary Education,
although theres a lot of conflictson my schedulesbetween the school, my family, and
politics but I never surrender because I know that God haveprepared a unique plan for
me. Yet, I have many trials in life but then I should be firm and be confident to face the
challenges of life. I am so proud even to stand in front of my constituents in our
barangay because even at my age, I am still willing to continue my education. I even
stand as a model to everyone and says that;age doesnt matter in getting higher
education.
Today,we arenow enjoying the fruit of our sacrifice with my two daughters with
the support of my loving husband. I am still in the council as my last term and my first
daughter is employed at Antipas Medical Hospital and my youngest daughter is
teaching at Katipunan High School.I couldnt even believed that we surpassed our
studies despite the fact that three of us werein college.But were still thankful because
we have a scholarship grant that helps us to achieve success in life. I really enjoy the
ALS scholarship program which was governed by Honorable Governor EmmylouLala
T. Mendoza and my barangay scholarship grant for my daughters. I believed that in
every moment theres a reason and has itsdistinct purpose.

God have gave me all the things that I desire and grave for. I did to continue my
responsibility as servant ofthe people and continue the things Ive done during my first
to last term of service. Being a student before, a politician, and most of all a mother
was not easy. But it ruins to my heart that I really love my family.Maybe at the end of our
struggle, we will find the true meaning of life. I really appreciate and realized the
importance of education. Everyday, I feel the grace of our Lord Jesus Christ who gave
me strength, spiritual guidance and courage to do good things in this world.
This time I can see now framed pictures wearing black toga in our wall with my
eldest daughter with her course Bachelor of Science in Business Administration as
graduate of USM and my youngest daughter as graduate with her course Bachelor in
Secondary Education major in MAPE at CFCST. Im very thankful to our almighty God
for this opportunity and blessings bestowed to us.
Now, I want to show the people the effectiveness of the Accreditation and
Equivalency Program of the Alternative Learning System (ALS) of the Department of
Education to my life, it lifted me one thing or another because I gain knowledge. Im so
grateful to have it and be considerate of the sayingsmany are called but few are
chosen. And because of this program many students have been benefited, some of
them are on their way now of having a good job.
To my classmates, friends, and relatives let us not stop dreaming because
theres a rainbow after the rain. Every mistakes has its own solution, just be firm and be
brave to face the challenges of life. Good fortune knocks only once, why not grab it?
Thank you very much!!!

Sa Hirap at Ginhawa ni Elvira O. Vargas

Naniniwala ako na ang bawat tao na nilalang ng Diyos ay may kanya-kanyang buhay na
tatahakin. Ang bawat isa ay may inilalaan para sa kanya, matuto lang magtiis at maghintay
kung kalian niya ito ibibigay. Ang para sa akin na inilaan ng Diyos ay natanggap ko na. Hindi
ako makapaniwala na ito ang inilaan Niya para sa akin. Akala ko hanggang pangarap lang ang
lahat.
Ako po si Elvira Ortega Vargas. Apat-napung taong gulang. May asawa at tatlong anak
na ako. Pitong taon ako noong ako ay sa unang baiting sa Mababang Paaralan ng Tuael . Ako
ay nakatira sa Barangay Mabuhay Pres. Roxas, Cotabato. Sa layo ng paaralan mula sa amin,
parang hindi ko kakayanin ang pumasok araw-araw na naglalakad lang patungo at pauwi.
Ngunit kinaya ko lahat ang hirap at pagod basta lang makapag-aral noon. Sa elementarya
napagdaanan ko ang pumasok sa paaralan na walang sapin sa paa. Hindi ako nakadama ng
hiya. Siguro dahil bata pa ako noon. Hindi ko rin alintana ang init, sakit at hirap dahil ang nasa
isip ko noon ay makapagtapos lang ng pag-aaral. Pagkatapos ng anim na taong pagsisikap,
natapos ko rin ang elementarya.
Nang magsekondarya na ako, doon pa rin ako nag-aral sa Mataas na Paaralan ng
Tuael. Ngunit dahil sa hirap ng buhay at saka dalaga na ako, marunong ng mahiya sa kapwa,
hindi ko natapos kahit ang unang taon sa sekondarya dahil nahihiya na akong pumasok arawaraw na dalawa lang ang damit ko na isinusuot, pabalik-balik. Sa murang edad ko noon na
labing tatlo, hindi ko pa lubos maintindihan kung bakit ganoon ang buhay ko. Bakit wala akong
sapat na gamit para sa pag-aaral. Sa pagkaalam ko noon, hindi naman kami naghihirap kasi
may lupa naman ang mga magulang ko na sinasaka ng papa ko. Pero bakit kaya hirap ako sa
pag-aaral ko noon? Maraming tanong sa aking isipan noon na hindi ko malaman ang sagot.
Marunong lang akong mahiya dahil marunong na rin akong humanga sa opposite sex na
tinatawag nilang crush. Pero wala akong muwang sa mga ibang bagay lalo na sa takbo ng
pamumuhay. Ngunit sa kalaunan, nabigyan ko rin ng kasagutan ang sarili kong tanong. Siguro
dahil marami kaming magkakapatid, labing dalawa lahat kaya siguro hirap ako sa pag-aaral
noon.

Mula ng mahinto ako sa pag-aaral, natuto akong mamasukan sa trabaho. Namasukan

ako bilang katulong ngunit dahil sa murang edad at hindi sanay sa trabaho, papalit-palit ako ng
amo. Nawala na sa isip ko ang mag-aral. Ang nasa isipan ko na lang noon ay ang kumita ng
pera at mabili lahat ng pangangailangan ko.
Hanggang mapasok akong katulong sa pamilya Magdangal na kilala sa five six. Dito
nabuhay ulit ang pangarap kung makapagtapos ng pag-aaral dahil nakadama ako ng inggit sa
mga kolektor nila na sa tingin ko noon ay napakadali lang ng trabaho nila. Nangarap akong
maging kolektor din kaya naisipan kong umuwi at mag-aral uli. Ninais kung makapagtapos lang
kahit sekondarya para makapag-apply akong kolektor sa mga Magdangal.
Umuwi ako sa amin at muling nag-aral sa Mataas na Paaralan ng Pres. Roxas. Ngunit
hanggang ikalawang taon lang ako. Siguro dahil hindi ko palad ang makapagtapos sa pagaaral. Sa edad na dalawamput dalawa (22), nakapag-asawa ako at nagkaroon ng tatlong anak.
Sa mga taong lumipas sa aking buhay, kapakanan lang ng pamilya ko ang iniisip ko. Wala
akong hinangad kundi ang mabigyan ng magandang buhay ang aking mga anak. Lumipas pa
ang maraming taon sa aking buhay, nakarating na ako sa ibang bansa ngunit nakabalik agad.
Maraming pagsubok na ang napagdaanan ko hanggang napag-isipan ko ulit na mag-abroad.
Taong 2010 binalik ko ulit mag-abroad. Pina-process ko na noon ang aking pasaporte.
Sabi ko sa asawa ko, mag-abroad ako ulit baka suswertihin na ako doon. Ayaw man ng asawa
ko noon pero wala siyang magawa dahil pinoproseso ko na ang aking pasaporte. Ni minsan
hindi ko na naisip pa ang pag-aaral ngunit hindi ko maiwasan ang mainggit sa mga kaklase ko
noon na nagging propesyonal na. Malayo na ang narating sa buhay ng mga kaklase ko. Kaya
napapokus ako ulit sa pangingibang bansa noon. Naghahanap na ako ng agency para magapply. Ninais ko ring may marating din ako noon kahit papaano kaya ang pag-aabroad ang
naisip ko. Habang pina-process ko ang aking pasaporte, may kapitbahay akong nakapagsabi
tungkol sa ALS. Si Mrs. Evangeline Onotan na akala ko nagpalista din ngunit hindi pala dahil
ang anak niya na lang pala ang may balak mag-aral. Sinabi niyang baka gusto ko raw mag-aral
sa ALS. Libre ang papel, kuwaderno, bolpen, lapis at iba pa. Kapag makapasa ka sa exam
tutulungan nilang mag-aral sa kolehiyo.Nabigla ako noon kasi sa isip ko walang may ganoong
programa. Ngunit sinubukan ko ring magpalista at mag-aral sa ALS. Sabi ko habang hinihintay
ko ang aking pasaporte, mag-aral muna ako dito. Sa isang lingo, isang beses lang mag-aral.
Totoo nga libre nga , libre lahat. Binigyan ako ng papel, kuwaderno, bolpen, lapis at plastic
envelop na silbing bag namin. May libre pa kaming meryenda noon kung mag-aral sa ALS.
Sumusuporta kasi ang aming Barangay Officials ng Labu-o. dinadala ko ang aking anak doon
kung saan kami nag-aaral sa ALS dahil pwede naming dalhin sabi ng aming guro.
Habang nag-aaral ako,naramdaman ko kung anong sarap palang mag-aral at
naramdaman ko na lang sa sarili ko na gusto kung makapagtapos ng pag-aaral ngunit
bumabalakid rin ang kagustuhan kung magtrabaho sa ibang bansa.
Hanggang dumating ang araw ng aming exam sa ALS noong Oktubre 3, 2010. Nang
mga panahong iyon, dumating na ang aking pasaporte ngunit hindi ko muna binigyan ng pansin
dahil exam ko na at naging busy na ako. Ginanap ang aming exam sa Kabacan Pilot
Elementary School. Namangha ako sa aking nakita. Ang dami-dami namin. Ibat ibang tribu

mula sa ibat ibang lugar na gustong makatapos ng pag-aaral ang nandoon. Lahat nakikita at
nababakas sa mga mukha ang excitement. Yun din kasi ang nararamdaman ko.
Nang matapos ko ang exam sa ALS, hiniling ko sa Diyos na sana makapasa ako at sabi
ko sa kanya na kapag makapasa ako isa iyong dahilan na hindi niya ako pinapayagang magabroad dahil ito rin ang pinangako ko at ginawang kondisyon sa sarili ko na kapag makapasa
ako sa ALS hindi na ako aalis patungong abroad bagkus mag-aaral ako sa kolehiyo.
Isang araw ay tinawagan ako ng ang aming teacher sa ALS noon na ngayon ay ALS
Coordinator na si Maam Nieva Bermudo. Sinabi niya na isa ako sa nakapasa sa ALS exam at
binati niya ako. Napakasaya ko pati na rin ang asawa ko. Alam niya kasi na hindi na ako aalis
patungong abroad kapag makapasa ako kaya masaya rin siya. Dininig ng Diyos ang aking
dasal.
Nang taon ding iyon, nag-aral ako. Nagpaenrol ako sa CFCST, Antipas Extension l at
kumuha ng kursong Bachelor of Science in Agriculture major in Agricultural Education.
Sa unang taon ko sa kolehiyo, nahirapan akong mag-adjust. Naiipit ako sa alalahanin
para sa anak ko na maliit pa. Kinailangan ko ring tumira sa boarding house noon dahil sa layo
ng paaralan at gastos sa pasahe. Tiniis ko lang ang awa at pangungulila sa mga anak ko lalo na
sa aking bunso. Sa pagbabalik aral ko, napagdaan ko ang makutya ng kapwa dahil sa edad
ko. Marami akong narinig na mga

masasakit na mga salita. Bakit pa daw ako nag-aral na

matanda na ako? Bakit ngayon pa na may asawa at mga anak na ako. Ang pinakamasakit na
narinig ko noon ay ang sabihan akong nababaliw na dahil naisipan ko pang mag-aral. Ang
sakitsakit ang nararamdaman ko noong nang marinig ko yon. Hindi ako nakapagsalita kahit sa
harapan ko mismo sinabi ang mga iyon. Inisip ko na lang na biro lang yon pero iniyakan ko iyon
ng sobra-sobra sa tago. Nakadama ako ng awa sa aking sarili. Naisip ko na ganito pala ang
sasapitin ng isang kagaya ko na may edad na at nangarap makapagtapos sa pag-aaral. Ngunit
lahat ng mga masasakit na salitang narinig ko ay ginawa kong inspirasyon para ipagpatuloy ang
pag-aaral kasama ang pagdarasal na sana kahit anong mangyari, matapos ko ang aking pagaaral.
Lahat ng hirap naranasan ko sa aking pag-aaral, kakapusan ng pera dahil tatlo kaming
nag-aaral noon. Isa sa elementarya at isa sa sekondarya. Para maisa ang gastos namin, pinili
ko na lang na umuwi araw-araw sa bahay para may budget sa pagkain. Nasanay akong
manghits ng sasakyan. Mahirap ang ginagawa ko dahil minsan maabutan ako ng gabi sa
kahihintay ng mga sasakyan para lang makauwi. Kung iisipin ko lang, nakakapagod ang
ginagawa ko. Nakakatakot din dahil ang mga masasakyan ko halos ay mga forward, dumtruck,
mga malalaking sasakyan. May mga nagtatanong nga sa akin kung hindi ba ako napapagod,
natatakot na gabihin sa daan dahil hindi ko daw mga kilala ang mga driver ng mga sasakyan na
sinasakyan ko. Sinabi kung hindi, pero sa totoo lang napapagod din ako minsan sa ginagawa
ko pero hindi ako nakadama ng takot noon. Ewan ko kung bakit , basta ang alam ko lahat ng
sasakyan na humihinto para pasakayin ako, sugo ng Diyos. Nakadama lang ako ng pagod noon
dahil stress sa school dahil maraming project. Stressed din sa bahay dahil marami ring
suliraning pampamilya. Minsan naisipan ko ring huminto na lang sa pag-aaral dahil parang hindi
ko na kaya. Pagod na rin ako sa araw-araw na gawain ko pero kapag naisip ko ang sakripisyo

ng pamilya ko, ng asawa at mga anak ko, lalo na ng mga taong kumukutya sa akin noon,
bumabalik ang lakas ko. Ayokong biguin ang pamilya ko at ayaw ko rin na pagtawanan ako ng
mga taong walang ginagawa kundi manlibak ng kapwa. Buong tapang kung sinunog at hinarap
lahat ng mga balakid at mga pagsubok.
Dumating ang araw na aking pinakahihintay. Lahat ng hirap, pagod at pagtitiis ay aking
malampasan. Ito ay napalitan ng saya dahil ang pinagsisikapan kong makamit ay nakamtan
ko. Natapos ko rin ang pag-aaral. Ang tagumpay kong ito ay isang napakalaking biyaya galing
sa Diyos. Hindi ito mananakaw ninuman. Ito ang inilaan niya para sa akin. Ang makapagtapos
ng pag-aaral ang tinanggap o natanggap ko mula sa kanya. Hindi pa man ako nakapagtake ng
board exam, pinapasalamatan ko na sa Diyos ng buong puso ang aking pagtatapos. Alam ko
nandiyan lang siya lagi para sa akin. Hindi niya ako iniwan.
Buong puso rin akong nagpapasalamat sa lahat ng mga taong sumuporta at tumulong
sa akin. Sa aking asawa at mga anak, sa ALS, faculty and staff, LGU at CHED for scholarship
program.
Sa inyong lahat maraming maraming salamat. Naway patuloy kayong nadiyan para
tumulong hindi lang sa akin kundi sa iba pa na nangangailangan ng inyong tulong at suporta.
Sana rin ipanalangin ninyo ako na makapasa sa board exam,

Ang Susi ng Aking Tagumpay. ALS

Ako po si Sharon Rose Tugade, dalawampung taong gulang. Kasalukuyang

nakatira sa Sitio Patnungon, New Pandan, Matalam, North Cotabato.
Tumigil ako sa pag-aaral sa loob ng tatlong taong dahil sa kahirapan ng buhay at
nagkawatakwatak ang aming pamilya. Hindi ko nakilala ang aking ama. Inabandona na
rin ako ng aking mga magulang kung kaya ay napariwara ang aking buhay. Namulat at
nagkaisip ako sa piling ng aking mahal na lola sa General Santos City. Nagkataong
kinuha ako ng aking tiyahin sa bayan ng Matalam at pinag-aral sa Mababang Paaralan
New Pandan. Tandang tanda ko pa noong nasa ikalawang baitang pa lamang ako,
palagi akong tinutukso ng aking mga kaklase dahil ako ay labing isang taong gulang na.
Hindi ko sila pinapansin bagkus pinag-igihan ko pa ang aking pag-aaral. Taas noo kong
natapos ang aking Elementarya bilang isang valedictorian.
Naging skolar ako sa Notre Dame of Matalam. Napanatili ko ang pagiging top
student dahil na rin sa pagsisiskap at dedikasyon. Ginamit kong inspirasyon ang aking
masamang karanasan at ang itinuring kong pamilya, ang aking lola. Sa hindi
inaasahang pagkakataon, dumating sa punto na halos mapagud na ako sa pag-aaral
dahil nahihirapan na talaga ako. Nagtatrabaho pa ako sa bukid tuwing Sabado at
Linggo para may maitustos lang ako sa pang- araw-araw na pamasahe, baon, proyekto
at kontribusyon sa paaralan. Ang mas masakit ay may mga kapatid pa ako sa ina na
gaya kong inabandona rin. Minsan, halos wala na kaming makain dahil hindi na kaya ng
aking lola na mabigyan kami ng pagkain. Nagpursige akong mag- aral dahil nais kong
makapagtapos at makaalis sa miserable kong sitwasyon.

Noong nasa second year high school ako, nakilala ko ko si Maam Fe T. Amatac.
Siya ang nagpakilala ng Alternative Learning System sa akin. Napaisip ako sa
magandang oportunidad na ibinahagi niya sa akin. Hindi na ako nagdalawang isip, agad
kong sinunggaban ang pambihirang grasya na dumating sa akin. Nakapagdesisyon na
ako na magpa assess kung handa na ba talaga akong kumuha ng pagsusulit sa ALS.
Napakabuti nga ng Poong Maykapal at ako ay pinalad na makakuha ng pambansang
pagsusulit ng ALS. Sa tulong ng aking butihing guro na walang sawang nagrereview sa
akin tuwing tanghali. Mas lalo pa akong na inspired dahil pinaglalaanan niya ako ng
panahon para maturuan niya lang ako. Kahit anung init ni haring araw ay naglalakad
ako patungo sa Matalam Central Elementary School dahil ko gustong sumali sa
pagrereview.
Makalipas ang ilang buwan, dumating na ang araw ng Pambansang Pagsusulit
sa ALS na ginanap sa Kabacan Pilot Elementary School na daladala ko ang iisang
layuninito ay ang makapasa ako. Hiniling ko sa Diyos na gabayan niya ako at
gagawin ko ang lahat ng aking makakaya. Nangako rin ako sa Kanya na kapag
papalaring makapasa, mag-aaral muna ako sa Bible School para ma-mold ako
spiritually at morally nang sa gayun ay magamit Niya ako sa kanyang mga alituntunin.
Laking tuwa ko dahil dininig ng Poong Maykapal ang aking panalangin. Ako ay
nakapasa at sa wakas nagbunga rin ang aking pagsisikap na pagkatapos ng maraming
pagsubok at problema ay nakaraos ako sa sekondarya.
Nag-aral ako sa isang Bible Training na Destiny Training Center. Tatlong taon din
akong

nagsanay at hinubog sa loob ng training center. Taong 2015 ng ako ay

nakapagtapos bilang valedictorian. Malaki ang ipinagbago ng aking buhay pagkalabas

ko. Ang pinakamahalaga at pinakamalaking gantimpala sa akin ng Bible School ay
hindi ang medalyon kundi ang aking kaligtasan at maganda at malalim na relasyon sa
Diyos kung saan nais kong ibahagi sa lahat ang tinatawag nating pag-ibig ng ating
Mahal na Panginoon.
Sa kasalukuyan, ako ay nagpapastor sa New Bugasong, Matalam, North
Cotabato. Nag uumapaw ang aking kasiyahang naglilingkod sa Diyos Ang isang
dating pariwara na bata, ngayon ay nakakatulong na sa iba.
Napakalaki talaga ng parte ng Alternative Learning System sa aking tagumpay.
Nagpapasalamat ako sa mga opisyal ng ALS at sa mentor kong si Maam Fe T. Amatac.
Nawa po ay marami pa kayong matulunganng katulad ko. Alam kong nasa katauhan
niyo ang hindi nagsasawang turuan ang mga out of school youths at adults.
Sa mga katulad kong napatigil sa pag-aaral dati, hindi pa huli ang lahat
Napakasarap mag-aral at matuto kung mayroon tayong dedikasyon at commitment sa

pag-aaral. Matitiyak kong darating ang panahon na aanihin ninyo ang inyong naitanim.
Huwag na huwag lang tayo susuko Laban lang ng laban.

Natapos Ko ang Elementary at

Sekundarya sa ALS
Ni: Jonathan M. Arnado
A&E Elementary and Secondary Level Passer
Bawat tao dito sa mundong ating kinabibilangan ay may ibatibang naranasan sa buhay. May mga naging successful ang kanilang buhay at ang iba
naman ay hindi naabot ang kanilang pangarap. Meron din namanghanggang ngayonay
patuloy paring nagsusumikap na abutin ang kanilangmga pangarap sa tulong ngating
Panginoong Diyos.
Ako nga pala si Jonathan Mampalawod Arnado. Isa ako sa mga tao na nangarap
noon pero hindi natupad.Gusto ko sanang makatapos ng pag-aaral pero hindi ko ito
natupad dahil sa financial problem. Isa rin sa mga dahilan noon ay ang aking mga
magulang. Hindi po sila interesadong pag-aralin kaming mga anak nila. Gustuhin ko
mang mag-aral wala akong magawa dahil bata pa ako.
Lumipas ang mga buwan at taon at akoy nagkaroon na ng sariling
pamilya.Meron kaming dalawang anak,isang lalaki at isang babae. Nagsusumikap ako
araw-araw para may mapakain ako sa aking pamilya. Nagtatanim ako ng sayote at iba
pang mga gulay na pwedeng pagkakakitaan. Pilit kong tinaguyod ang pag-aaral ng
anak kong lalaki dahil ayaw kong matulad siya sakin.
At sa di inaasahang pagkakataon, napag-alaman kong may programa and
Deped(Department of Education) sa ilalim ng Alternative Learning System o ALS para
sa mga tulad kong minsan nang nabigong abutin ang pangarap na makapagtapos sa
pag-aaral. Layunin nito na turuan ang mga out-of school youth na hindi nakapagtapos
ng Elementarya at Sekondarya upang makapagtapos sila ng pag-aaral sa pamamagitan
ng Non-Formal Education. Mayroon silang A&E Elementary at A&E Secondary na
ibinibigay na examination. Kapag nakapasa ka sa exam ay mabibigyan ka ng diploma
bilang katunayan na natapos mo ang Elementary o Sekondarya.
Dahil dito, nagkaroon muli ako ng pag-asa na makapag-aral ulit. Nagpa-enroll
kaagad ako noong taong 2013 sa Elementary level. Isa rin ako sa mga nakasama para
kumuha ng pagsusulit sa Kabacan Pilot Elementary School. Sa kasawiang palad hindi

ako pumasa. Pero alam kong hindi doon nagtapos ang aking pangarap. Bagkus, iyon
ay pagsubok lamang.
Dumating na naman ang ikalawang pagkakataon na pwede naman akong kumuha ng
pagsusulit sa ALS. Sa awa ng Diyos ay isa ako sa mga pinalad na pumasa noong
February 2015 na pagsusulit ng A&E Elementary. Malaki ang aking pasasalamat unanguna sa ating Panginoong Diyos dahil siya ang dahilan ng lahat ng aking naabot na
pangarap na makapasa sa ALS A&E Examination. Pangalawa sa ating gobyerno dahil
sa programang ALS nabigyan ako ng pangalawang pagkakataong makapag-aral muli.At
sa aking mga guro na sina Sir Archie B. Ramirez at Maam Relyn A. Lamera na
nagsikap na turuan kami upang makapagpatuloy kami sa aming pag-aaral.
Sa kasalukuyan ako ay nag-aaral sa Shamyook International Academy bilang
Grade 7 student.Sa lahat ng mga bagay na ating maabot ay dapat nating
pasasalamatan ang ating Panginoong Diyos, dahil una sa lahat siya ang nagmamay-ari
sa ating buhay(1 Corinto 3 mga talatang 16 at 17) .Deuteronomy 8:17-18 Siya ang
nagbibigay sa lahat lahat na ating naaabot sa ating buhay.

SUCCESS STORY of
AILENE LABARINIO VILLAROSA
Kamarahan, Pres Roxas Cotabato

Ano man and minimithii mo sa buhay, manalig at maghintay.Lahat ng bagay ay

inilaan ng diyos sa tamang panahon. Magtiwala at manalig sa kanya .
Ako si

Ailene L. Villarosa dalawamput pitong taong gulang. Nakatira sa

Kamarahan, Pres. Roxas North Cotabato. May asawa at may dalawang anak. Ako ay
nag-aaral ng (ALS) Alternative Learning System noong taong 2013 at nagtapos noong
buwan ng April 2014.

Pagkawatak watak ng pamilya at kahirapan ang pangunahing dahilan

upang hindi ako nakapatapos ng pag-aaral noon kahit sa sekondarya man lamang.Bata
pa lamang ako ay iniwan na ako ng aking ina. Sa edad na walong taong gulang, wala
ng magulang na nag-aalaga at nag-aaruga sa akin. Iniwan ako ng aking ina sa aking
tiyahin. Mahirap mabuhay na nag-iisa at walang magulang na mag-aalaga sayo.
Dumating din ang panahon na akoy nagkasakit at kahit mahina pa ang aking katawan
ay sinikap ko pa ring makakain at makainom ng gamot para lang mawala ang sakit ko.
Halos doble ang pagdadalamhati ko sa panahong iyon dahil kahit may kamag-anak ka
pa, nangangailangan pa rin sana ako ng magulang na mag-aalaga sa akin. Hindi ko
maintindihan ang nararamdaman ko sa panahong iyon dahil gusto kong magalit sa
aking ina ngunit hindi ko magawa dahil namimiss ko rin siya. Mahirap talagang makitira
ka lang sa iba dahil ginagawa mo ang mga bagay na hindi mo pa sana kayang gawin
ngunit nagpapasalamat na lang ako dahil marami akong natutunan sa aking mga
napagdaanan. Sa panahong iyon ay nawawala na ang aking gana sa pag-aaral.
Marami sana akong pangarap sa buhay ngunit hindi ko kayang ipursige na ako lang
mag-isa. Lungkot at may halong inis ang aking nararamdaman sa panahong
iyon.Lumaki akong minsan lang makaramdam ng saya sa aking buhay ngunit sa kabila
ng lahat ay pinipilit ko pa ring mag-aral ng mabuti upang makatawid ako sa kahirapang
aking tinatamasa sa panahong iyon. Taong 2000 ay nagtapos ako ng elementarya.
Masaya naman ako sa panahong iyon dahil matagumpay akong nagtapos kahit walang
magulang na sumuporta sa akin. Pagtapos noon inisip ko na kaya ko pa bang mag-aral
sa sekondarya na ako lang mag-isa? Inisip ko nalang na isang malaking hamon ito sa
aking buhay. Pagdating ng pasukan agad akong nag-enroll sa unang taon at nag-aaral
akong wala pa ring magulang na sumusuporta sa akin. Maraming pagsubok ang
dumating sa aking high school life lalong lalo sa financial na mga pangangailangan.
Dumating ang aming signing of clearance at 20 pesos lamang ang aking pera. Halos
nabaliw ako sa araw na iyon dahil kahit isang project lang ay kukulangin talaga ang
aking pera. Kaba at takot ang aking nararamdaman sa tuwing hinaharap ko ang aking
guro dahil baka hindi ako makapag exam. Masabi ko lahat ang salitang Promise sa
aming guro at PTA treasurer namin para lang akoy makapag-exam. Nahihirapan talaga
ako sa aking pag-aaral sa sitwasyon ko noon kaya ng matapos ko ang unang taon sa
sekondarya ay agad akong huminto sa pag-aaral. Pagkatapos ng dalawang taon ay
bumalik na naman ako sa pag-aaral ng second year at doon ko naramdaman ang
suporta ng aking ina sa akin. Mag-isa lang siyang tumutugon sa pangangailangan ng
aking pag-aaral dahil wala akong ama. Madaling mag-aral kapag walang problema at
hindi ko iyon pinapalampas at nag-aral ako ng mabuti at nakamit ko ang ikalawang
karangalan sa aming klase. Masayang Masaya ako sa araw na iyon. Pagdating ng
third year sa second grading ay biglang nagkasakit ang aking ina, sakit na akala ko
mawawalan na ako ng ina kaya nagpasya na lang akong huminto sa pag-aaral at

magtrabaho na lang upang makatulong sa kanya. Wala akong ama kaya ayaw ko ring
mawalan ng ina. Nagtrabaho ako sa Davao del Norte at doon ko nakilala ang aking
asawa. Nagpasya na lang akong mag-asawa upang may katuwang ang aking ina sa
pagtatrabaho sa aming bukirin. Pareho kami ng aking asawa na hindi nakapagtapos ng
sekondarya.
Taong 2013 nakatanggap ako ng impormasyon na may Alternative
Learning System sa aming lugar at hindi naming iyon pinapalampas at nag-aral kaming
dalawa. Nobyembre 24, 2013 araw ngaming examination. Excited akong malaman kong
kasali kami sa mga nakapasa at hindi kami nabigo dahil kaming dalawa ng aking asawa
ay nakapasa sa aming examination. April 28, 2014 matagumpay kaming nagsipagtapos
sa Kabacan Pilot Elementary School.

Sa ngayon, gamit angaming diploma sa ALS, nagpaprocess na ako para

makapag-abroad at ang aking asawa ay may trabaho na sa Maynila. Malaki ang
naitulong ng ALS sa aming buhay. Binago niya ang takbo ngaming pamumuhay.
Nagpapasalamat din kami sa aming Mobile Teacher na nagtitiis sa pagtuturo sa amin.
Sa gabay na rin ng Panginoon kaya naming makamit ang mga bagay na nangyayari sa
aming buhay, kaya maraming maraming salamat talaga sa lahat lahat lalong lalo na sa
Panginoon, sa aming Mobile Teacher at sa Alternative Learning System.

SALAMAT SA ALS-ABOT ALAM PROGRAM

ni:HELEN B. SURDILLA
A&E Secondary Passer
Noongbata

tayo

ay

walatayongibangalamgawinkundiangmakipaglaro

kasama

angmgakaibigan.

pa

mgapanahonrinna

may

iniutosangatingmgamagulangnahindinatinsinusunod.

Noong

ako

May

ay bata, marami

din

akong

mga

karanasan.

Simple

langangmgabata,

kahitanongibibigaymokonti man o marami, masaya na.Noong tayo ay bata pa

lagitayonginaalagaan

ng

atingmga

magulang.Binibigyantayo

ng

gabay

at

inaalalayansalahat ng bagaykahitsaan man tayomagpunta. Silaang nag-iingatsaatin.

Masaya angbuhaylalona ng isangbata.
Ngayong malaki naakomarunongnaakong mag-ayos ng akingsarili. Kaya ko ng
magdesisyon ng ako lang. Noongako ay nag-aaral pa sasekundaryahindikoinaakala at
inaasahanna may mgapangyayaringdaratingnahindimagandasaakingbuhay. Dahil

sa

desisyong hindi gaanong pinag-isipan at marahil sa impluwensya na rin ng

mgakaibiganhindiakonakapagtapos

ng

pag-aaral.

Butinalangmerongprogramaang

Department of Education sapamamagitan ng Alternative Learning System (ALS)

nanagbibigaydaansamgabatanghindinakapagtaposna

makapagpatuloysakanilangpag-

aaral. Satulong ng akingmgamagulang, ako ay nakapagdesisyonna mag-enrolsa

Alternative Learning System. Nagsumikap ako at palagiakong present saklasenamin.
Matapos ang ilang buwan, nagkaroon kami ng screening kung sino ang
qualified na kumuha ng pagsusulit ng ALS. Isa ako sa mga mapalad na pumasa sa

nasabing

screening.

Habangpapalapitnaangpagsusulit,

kinakabahan

ako.Siguro

normal langitonamaramdamansamga kumukuha ng examination.

Sa

araw

ng

aming

examination,

sobrangkabaang

naramdamanko.

Mabutinalangmabait yongguro namin at hinatid pa kami sa examination room

sabaysabing

Goodluck.

Nang

,natahimikakodahilwalaakongkakilala.

nasaloobnaako

Umuponalangako

at

ng

amingroom

nagpalinga-linga.Hindi

nagtagaldumatingnaang proctor namagbibigaysa amin ng exam. At pagkalipas ng ilang

minute ay nagsimulana kaming mag exam na tumagal ng kalahatingaraw.
Lumipasangmgabuwanwala pa kamingbalitatungkolsa result ng aming exam.
Kaya nakapagdesisyonakonapumunta ng Davao at doonakonagtrabaho. Nawalannaako
noon ng pag-asangmakapagpatuloy pa ng pag-aaral. Isanggabipagodako galing
satrabaho athabangnakahigasakama ay may nagtextsa akin at angmensaheng yon ay
galingpalasaaming

guro.

anoangdapatkonggawin.

Nang

binasakonaangmensahehindikoalam

Napaiyakakosasobrang

tuwa.

kung
Malaki

angpasasalamatkosaPanginoondahilpumasaakosa ALS A&E Secondary Examination at

hindiniyaakopinabayaan.
Sakasalukuyan,ako ay nag-aaralsakolehiyo ng BSA (Bachelor of Science in
Agriculture) bilang first year student. Anglaki ng pasasalamatkosaDiyosnasakabila ng
lahat

ng

problemangdumatingsabuhaykopatuloyniyaparinakongginagabayan.

Siyaangdahilankungbakitako naging matagumpay. Sadyang hindi pinababayaan ng

Panginoong Diyos ang sinumang patuloy na nananalig sa Kanya.

Ako po si BAJUNAID NATO MAMPAO, nakatira

sa Purok 2, Malingao, Midsayap, North Cotabato.
Ipinanganak po ako noong ika-16 ng Mayo 1994. Ako
ang bunso sa aming magkakapatid at ako lang po ang
nag-iisang anak na lalaki.
Sisimulan ko po ang kwento ng aking buhay sa
aking pag-aaral noong sa elementarya. Habang ako ay
nag-aaral noon sa ikatong baitang, may masamang
nangyari sa aking pinakamamahal na ama. Ang mga
pangyayaring ito ay hindi ko inaasahan. Habang ako ay
kumakain ng pananghalian sa panahong iyon,dumating ang aking bayaw dala ang
balita tungkol sa aking tatay.Nang nalaman ko iyon ay dali-dali akong umuwi sa amin.
Papalapit pa lamang ako sa aming bahay ay damang-dama ko na ang kalungkutan na
dinaramdam ng aking ina. Umiiyak habang sinasabi niya na ang aking ama raw ay

pumanaw na. Sa mga panahong iyon, hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin at
gagawin. Masakit ang mga pangyayaring iyon. Tanging ang ama ko lamang ang lagi
kong kakwentuhan tuwing siya ay nagpapahinga habang nagtatrabaho.
Sa pagpapatuloy ng aking buhay ay umabot ako ng ika-apat na baitang. Hindi pa
lamang nangangalahati noon ang aking pag-aaral ay nagdisisyon ako na tumigil muna
sa aking pag-aaral sa kadahilanang wala na ang aking tatay. Wala nang katimbang ang
aking nanay sa paghahanap-buhay upang matustusan ang aming pang araw-araw na
pangangailanagan. Sa panahong iyon, nagpaalam ako sa aking nanay na huminto
muna ako sa aking pag-aaral. Pumayag naman siya sa aking disisyon na tumigil muna
sa pag-aaral. Sa murang edad ko noon, parang pasan ko ang bigat ng mundo na tila
bang wala nang pag-asa. Nagkasabay din noon ang pagkaroon ng malubhang
karamdaman ang aking kapatid. Ako ang nagsilbing tagapag-alaga sa kanya dahil kung
iiwan namin ang aking kapatid

nagwawala ito dahil sa kanyang sakit. Minsan ay

nakakasakit ito ng ibang kapwa, dahil doon nag disisyon kami na itali siya para wala
siyang masaktan at mapinsala. Habang nakatali ang aking kapatid, ako naman ang
nag-aalaga sa kanya habang ang aking nanay noon ay naghahanapbuhay.
Lumipas ang maraming taon, ako ay hindi nakapagpatuloy sa aking pag-aaral.
Maraming na akong hirap at pagsubok na naranasan tulad ng pagtatanim ng palay na
binabayaran, kung panahon ng tag-ani, sumasali ako sa panggagapas o pag-aani ng
palay upang magkaroon ng pera at bigas para may pantawid-gutom sa araw-araw.
Nasubukan ko rin ang pagbubuhat ng mabibigat sa pagtatrabaho sa malaking bodega
ng palay sa aming bayan. Sa paraang iyon, nakakaraos kami ng aking nanay sa aming
pangangailangan. Minsan nasasabi ko sa aking sarili kung buhay pa sana ang aking
tatay ay hindi ko sana ito mararanasan sa halip siguro ako ay nag-aaral.
Lumipas ang maraming taon, dumating sa aming barangay na nagtuturo daw ng
mga Out of School Youth na hindi nakapagtapos ng pag-aaral sa elementarya at
sekondarya. Ito raw ay programa ng Deparment of Education DepEd ALS o ang
Alternative Learning System.
Matapos nilang maipaliwanag sa amin kung ano ang layunin ng ALS, hindi na
ako nagdalawang isip na mag-enrol. Bigla akong nabuhayan ng loob at nasabi ko sa
aking sarili na ito na ang muling pagkakataon para sa akin upang muli kong maranasan
ang buhay estudyante. Nagsimula kami noon ng klase sa Madrasa o Arabic classroom
dito sa aming barangay. Nagkaroon kami ng klase sa loob ng sampung buwan.
Naramdaman ko ang saya sa panahong iyon dahil wala kaming binabayaran sa aming
pag-aaral. Kung minsan, ang aming guro pa ang nagbibigay sa amin ng meryenda
upang mapawi ang aming gutom habang kami ay nag-aaral. Dumating ang screening
test para sa amin sa Midsayap Pilot Elementary School, sa awa ng ating Poong
Maykapal ako ay nakapasa sa screening test na iyon. At patuloy akong nagsumikap sa

pag-aaral upang paghandaan ang pinakamahalagang pagsusulit ang Accreditation and

Equivalency Test. Nagkaroon ako ng dobleng pagsisikap sa review upang makapasa sa
pagsusulit. Pinayuhan din ako ng aking guro na palagi raw akong magbasa upang
madagdagan ang aking kaalaman.
Nang dumating na A&E test na ginanap sa Kabacan, pumunta ako kasama ang
aking mga kasamahan na nag-aaral din sa ALS. Nang kami ay nasa testing room ay
naging komportable ako dahil halos lahat ng napag-aralan namin ay lumabas sa exam.
Nang matapos na kaming mag test, malaki ang kutob ko na ako ay papalarin sa
pagsusulit na iyon. Hanggang lumipas ang ilang buwan, dumating na ang resulta at
tinawagan ako ng aking guro na ako raw ay nakapasa. Naramdaman ko ang sobrang
saya sa panahong iyon.
Nahihiya akong pumasok sa formal school kaya hinikayat ako ng aking guro na
magpaenrol ulit sa ALS tulad din ng ginawa ko noong nakaraan. Ako ay patuloy na
pumapasok hanggang nagkaroon ulit ng screening.

Sa kabutihang palad, ako ay

pumasa sa screening na iyon. Hanggang dumating naman ang A&E test na ginanap sa
Midsayap Pilot Central Elementary School noong ika-1 ng Pebrero 2015. Hindi pa man
dumating ang pagsusulit na iyon ay pinaghandaan ko na ang posibleng mga tanong.
Pinag-igihan ko talaga ang pagsusulit na iyon. Wala akong iniisip na iba kung hindi ang
maipasa ang pagsusulit upang maipagpatuloy ko ang aking pag-aaral sa kolehiyo. Sa
tulong ng poong maykapal, sa pangalawang pagkakataon muli na naman akong pinalad
na makapasa sa Accreditation and Equivalency Test for Secondary Level. Sobrang saya
ang naramdaman ko noon na parang abot ko ang langit dahil ako ay pumasa sa
pagsusulit at pwede na akong makapag-aral sa kolehiyo.
Noong ika- 11 ng Hunyo 2015 sa tulong ng aking guro sa ALS nag enrol ako sa
Southern Christian College. Dahil bata pa lamang ako, ang nakagisnan kong trabaho ay
ang pagsasaka kaya di ako nagdalawang isip na kukuha ng kursong Agriculture para sa
akin.
Sa ngayon ay nag-aaral na ako sa unang taon ko sa kolehiyo. Naranasan ko na
muli ang buhay ng estudyante. Sa aking pag-aara, alam ko na hindi ito maging madali
para sa akin dahil sa mga babayarin sa eskwelahan at pang araw-araw na gastusin at
pangangailangan. Tulad na lamang nang dumating ang unang test namin sa prelim
exam, kinakailangan kong mangutang ng pera para ako ay maka test ng prelim exam.
Hindi ko man masisiguro kung ano ang patutunguhan ng aking pag-aaral dahil sa
kakulangan sa gastusin at marami pang iba. Kahi ganun pa man, pagsisikapan ko ang
aking pag-aaral para makamit ko ang aking pangarap.
Ako po ay nagpapasalamat sa napakagandang programa ng ating pamahalaan
sa Department of Education para mabigyan ng pagkakataon ang kagaya namin na hindi

nakatapos ng pag-aaral. Dahil sa Alternative Learning System(ALS) naging makulay

ang aking buhay. Nabigyan muli ako ng pagkakataon na makapag- aral.
At napakalaki ang aking papasalamat sa aking napakasipag, napakatiyaga at
napakabuting guro. Dahil sa kanyang pagsisikap na maibahagi sa akin ang kanyang
kaalaman at sa pagbibigay niya sa akin ng napakagandang mga payo na nagpapalakas
sa aking kalooban. Sir Daniel S. Fontanilla, District ALS Coordinator of Midsayap
Southwest District, talagang saludo ako sa iyo! Maraming, maraming salamat po.

Ako po si ASMA A. ABDULGANI, ALS A & E test passer ng taon 2014 ng Pikit
South District.

Naging isa po ako sa mga learners ni Sir Kamidon L. Nakan sa

programang ALS A & E dito sa aming lugar. Isa rin akong Arabic student sa aming
Madrasah dito sa aming lugar at kasalukuyang nasa unang pangkat ng kolehiyo sa
Arabic Education. Pinagsabay ko noon mag-aral sa ALS A & E program at ng aking
Arabic Education.
Napakalaki po ang aking hangarin noon na makapagturo ng Arabic sa pormal na
edukasyon, ito po yong tinatawag na Arabic Language and Islamic Values Education
(ALIVE) ngunit hindi ko magawa dahil sa kakulangan ko ng requirement dapat meron
akong katibayan na natapus ko ang secondary sa pormal na edukasyon. Third Year
lang ang natapos ko sa secondary, kaya naging hadlang ito sa aking pangarap bilang
maging ALIVE Teacher.
Buwan ng Nobyembre noon, nagkaroon ng advocacy ang ALS noon sa aming
lugar dito sa Port Pikit, Pikit, Cotabato. Kami nang mga kaibigan ko ang naging kasama
ko sa pakikinig ng orentasyon ni Sir Nakan at napakasaya ko noon na nasabi niya na
kung sino ang papalarin pumasa sa ALS A & E test ay katumbas din ng isang batang
matagumpay niyang natapos ang pormal na secondary sa pormal school, at yon agad
akoy nagpatala.
Sa ngayon, pumasa na ako at maaari ko ng sabihin nakamit ko na ang aking
tagumpay sa buhay ko na maging isa na sa ngayong kualipikado na maging isang
qualified Arabic Teacher applicant ng ating DepEd Cotabato Division anytime darating
ang hiring of applicant. Maraming Salamat po sa ALS.Maraming salamat po sa ALSA&E Abot Alam Program.

Kapag May Tiyaga May Nilaga

Ni Jenny C. Catarungan
Madalaskapagnagsikapka ng husto ay may nahahantungan,
at sapagigingmatiyaga ay may nilaga. Ito angmadalasginagawa ng
mgataongnangangarap,

nagsisikap

at

kahitnaanongmgapagsuboknadarating ay hindimagawang sumuko

makamtan lang ang inaasam-asam na pangarap sa buhay.
Katuladnalangsa akin na minsan ay nangibabaw ang pagiging imperpekto at
nakagawa ng pagkakamali. Subalit angpagkakamalingiyon ay naging leksyonko at
dapatitongitama. Kaya kahit akoy abala sa pamilya sinabayankoito ng pagaaralsatulong

ng

ALTERNATIVE

dahilsapagtitiyagakosapag-aaralsatulong

LEARNING

SYSTEM

ng

ay

ALS

(ALS).

At

nagbunganamanito.

Isaakosamganakapasasa A&E examination ng Alternative Learning System na naging

daan upang akoy makapagpatuloy ng pag-aaral sakolehiyo. Sa ngayon ay mas lalo pa
akong nagsusumikap upangmakamitko ng lubusanangakingmgapangarapsa buhay.
Nang sa ganun ay matulungan ko ang aking pamilya at maiahon sila sa kahirapan.
Kaya lubos akong nagpapasalamat sa bumubuo ng Alternative Learning System sa
lahat ng tulong na kanilang ibinigay hindi lamang sa akin kundi sa lahat ng kagaya kong
hindi

nakatapos

ng

pag-aaral

ngunit

binigyan

ng

ALS

ng

panibagong

pagkakataon.Gayundinang pasasalamat ko sa aming mabubuting guro na walang

sawang nagtuturo sa amin. Kahit na may katigasan ang aming mga ulo pero andyan pa
rin silang nagtuturo ng maayos. Utang namin sa kanila ang lahat ng aming natutunan.
Salamat po sa inyo maam/sir at sana hindi kayo magbabago nang sa gayon ay marami
pa kayong matutulungang gaya naming mga out of school youth na makapagpatuloy ng
pag-aaral upang makamit ang minimithi sa buhay. Sa ngayon ako ay nag-aaral sa
unang taon sa kolehiyo sa Cotabato Foundation College of Science and Technology
(CFCST) Katipunan Campus sa kursong Agricultural Education. Isa rin ako sa mga
estudyanteng nakatanggap ng scholarship mula sa programa ng CHED. Kaya ngayon
ay lalo pa akong nagsisikap para makatapos ng pag-aaral at para matulungan ko ang
aking pamilya.
Kaya dapat laging isipin na sa bawat pagkakamali natin, ito rin ay isang
pagkakataon na mapupulutan ng leksyon o aral para sa atin. Hamon din ito para sa atin
kung paano maitama ang ating pagkakamali. At huwag nating kalimutan ang ating

poong maykapal na siyang laging nandyan para tayo ay gabayan at nagbibigay liwanag
sa ating daraanan tungo sa ating magandang kinabukasan.

Ako ay si Glory Jane Cagud Talaron, 14 taong gulang, at nakatira sa San

Mateo, Aleosan, Cotabato. Grade II lang ang aking natapos sap ag-aaral dahil ayaw
kong mamroblema at gusto ko lang magpakasaya sa buhay. Subalit bigla kong naisip
ang aking kinabukasan kung walang pinag-aralan at di makapagtapos ng pag-aaral.
Limang taon akong huminto sa pag-aaral noon.
Napag-isipan kong magpatuloy ng pag-aaral sa kabila ng aking edad sa
pormal school at nag-aaral bilang grade III sa Aleosan Central Elementary School,
habang ako ay nag-aaral naisipan kong magpatala sa ALS A&E. Noong February 1,
2015 kami ay kumuha ng pagsusulit sa Midsayap Pilot Elementary School. Hunyo ng
kasalukuyang taon ng mabalitaan ko na isa ako sa pinalad na pumasa, laking tuwa ko
noon.
Nagpapasalamat ako una sa Dios sa biyayang binigay nya na makamit ko
ang aking mga pangarap na magdala sa akin sa tagumpay. Nais kong suklian ang mga

paghihirap ng aking mga magulang upang kami ay makapag-aaral, nagpapasalamat din

ako sa ALS sa tiwala at pagtulong sa mga tulad ko.

Ako po si RODANY M. BUDAY, nakatira sa Inug-ug, Pikit, Cotabato, ang aking

mga magulang ay sina Baikong at Ting Buday. Ako ay 3 rd year high
school lang ang natapos, hindi po ako nakapagpatuloy ng aking pagaaral dahil sa kahirapan ng gaming buhay, hindi na po akong kayang
pag-aralin ng aking mga magulang, sa isa dahilan na ang aking tatay
ay namatay noong November 2014.
Kaya naisipan ko na magpa-enrol sa Alternative Learning
System, baka sa ALS matutupad ko ang aking mga pangarap sa
buhay.
Nang dumating ang buwan ng Hunyo nagkaroon kami ng
screening pinasulat kami ng talata, at isa ako sa pumasa, kaya ako
ay nakasali sa A & E test secondary level na ginanap sa Midsayap Pilot Elementary
School noong February 2015. Nang lumabas ang resulta ng exam isa ako sa pumasa.
Laking pasasalamat ko sa aming guro sa ALS dahil siya ang daan para matapos ko ang
aking secondary.
Sa ngayon, lubos ko ng nadama ang kasiyahan dahil sa wakas natapos ko na rin
ang aking pag-aaral sa secondary, kaya sa sunod na taong 2016, sisikapin kong
makapag enroll sa kolehiyo para matutupad ko ang aking mga pangarap sa buhay.
Maraming salamat po sa ALS Program.

Pangarap Koy Natupad ng ALS

Ni: Marjun C. Dunque
A&E Elementary Passer
Bawat isa sa atin ay may kanya-kanyang pangarap.
Meron tayong mga pananaw sa buhay na nais makamtan.

Ako nga pala si Marjun Caayao Dunque.Pangarap ko noon na makapagpatuloy

ng pag-aaral kahit man lang sa elementarya. Sa awa ng Diyos hindi naman ako nabigo
dahil sa tulong ng ALTERNATIVE LEARNING SYSTEM(ALS). Sa ALS maari kang magaral kahit over age kana. Kaya nabigyan ako ng pagkakataon na mag-aral at
makapagpatuloy sa Sekondarya. Isa kasi ako sa pinalad kumuha ng pagsusulit ng ALS
sa Kabacan Pilot Elementary School. At mapalad rin ako na nakapasa sa ALS A&E
elementary Examination.
Sa kasalukuyan nagpatuloy ako ng pag-aaral sa Shamyook International
Academy bilang Grade 7. Gusto ko paring mag take ng exam ng ALS sa Secondary
level dahil pag pinalad ako na makapasa ay mag-aaral ako ng vocational course sa
TESDA.
Maganda talaga ang dulot ng ALS sa akin. Hindi ko inakala noon na
makapagpatuloy pa ako sa aking pag-aaral at makapasa sa exam sa elementarya. Pero
nangyari talaga dahil sa tulong ng Diyos at gobyerno sa pamamagitan ng ALS.
Lahat tayo ay pwedeng mangarap. Libre lang naman ito.Bastat sabayan natin ng
sipag at pananalig sa ating mahal na Panginoon hindo malayong makamit natin ang
mga ito. Dahil sabi ng Diyos kilos tao at tutulungan kita. Paano ka matutulungan ng
Panginoon kung wala ka namang ginagawa. Ang mahalaga habang nangangarap tayo
unahin natin ang maykapal sapgkat siya lang ang nakakaalam sa ating kinabukasan.
Magsipag lang tayo, umasa at magtiis dahil ang pangarap mo ay makakamtan bastat
maghintay ka lamang. Totoo ito dahil tutulungan tayo ng Diyos unahin lang natin
hanapin ang kaharian niya at maging mabuti at ang ibang bagay ay idaragdag niya.

ANG LAHAT AY POSIBLE SA ALS

SUCCESS STORYof
ROY RONQUILLO HENEBRALDO
Of LOMONAY,PRESIDENT ROXAS,COTABATO

Angkabataan
ay
siyangpag-asa
ng
ating
bayan.
Tayonglahatnanabubuhaysa mundo ay tatanda at lilipas. At
angkabataanangpapalitsa
atin
kaya
dapat
may
tamangkaalamanitotungkolsaedukasyon,pangangalaga
ng
kalusugan,kapaligiran,tamangpamamahala
ng
gobyerno,maytakotsamundo at higitsalahatsaDiyosnasyang my
gawa ng lahat-lahatnabagaysamundongibabaw.
Akosi
Roy
Ronquillo
Henebraldo.
Ako
ay
kasalukuyangnakatira sa liblib at mapayapang barangay ng
Lomonay, Pres. Roxas,Cotabato. Isinilang ako noongOktober 10,
1988.Angakingmgamagulang ay sina Rogelio L. Henebraldo at
Myrna R. Henebraldo. Limakaming magkakapatid. Merong apat na
babae at akolangang nag-iisanganaknalalaki.Ako rin ang
panganay sa aming magkakapatid.Hindiakonakatapos ng pagaaralsa high schooldahilkapos kami saperangpambili ng
mgagamit para sa skwela at higitsalahatwalakamingpanggastossa
pag-aaral.
Ang
aking
ina
ay
nasabahaylamang
at
angakingamanaman ay walangpermanentengtrabahokayanapagisipankonahumintonalangsapag-aaral
at
tutulongnalamangsapaghahanapbuhay.
Noongunanagalitangmgamagulangkosaakingdesisyonnahum
intosaakingpag-aaralngunitwalanasilangnagawa. Naghanapako ng
trabaho.
Kung
saansaanakonapadpad,ngunitbigoakonamakahanap
ng
magandangtrabaho. Kung anu-anong trabahoangaking pinasok
na
pinuhunan
ko
ng
pawis
at
dugo.
Nasabikoito
dahilpanaymabibigatnamgatrabahoangnapapasukan ko. Nasabiko
tuloy
saakingsarilinamahiraptalagaangkumita
ng
peralalonakapagwalatayongnatapos o kulang ng pinag-aralan.
Lumipas ang panahon at akoynagkaroonna ng sariling
pamilya. Dito ko naranasanang mas matinding hirap. Kaya
tinanongkouliangakingsarili kunganoangmagingkinabukasan ng
akingmagigingmga anak. Nanghihinayangtalagaakosamgataonna
lumipas. Kungnataposkolangsanaangakingpag-aaralkahit high
school o sana may diploma man lamangakongmaipakitasamga

employerdi
sanaymakahanap
medyomagaangtrabaho.

din

ako

ng

Sadyang nawalan na ako ng pag-asang makapagtapos pa ng

pag-aaral hanggangsamabalitaankona maylibreng programa ang
Deped sa ilalim ng Alternative Learning System kung saan
pwedeng mag-aral kahitangmgamedyo may katandaanna.
Hindiakonagdalawang-isipna mag patala. Sumaliako kahit
medyonalungkotakodahiltaposna raw ang screeningpara sa A&E
Test. Mabutinalang at natanggapakodahilsapagpupursige ng
akingguronamakahabol.Noongunakongpagpasoknahihirapantalag
aako.
Bunsod
marahil
sa
matagalna
panahon
nahindinagumanaangakingpag-iisiptungkolsamgaleksyon.
Subalitpanayangmga
encouragementna
ginawa
ng
akingmgagurohanggangsamedyonatutonarin
ako
lalunglalonasapagsusulat ng mgatalata. Hanggangsa dumating ang
araw ng Accreditation and Equivalency Test. Kinabahan talaga ako
dahilbakahindiako makakapasa. Ngunitsadyangmabaitang Diyos
dahilsinagotniyaangakingdasalnamakapasa upang magkaroonako
ng
diploma
at
ng
makapaghanapnamanako
ng
medyomagandangtrabaho.Malakiangakingpasasalamat
ng
dumatingangresulta ng A&E Test dahilisaakosamganakapasa.
Nagpapasalamattalagaakounang-unasa Maykapal dahil may
Alternative Learning System. Ganun din saakingmganaging guro
dahilmalakitalagaangmaitutulongnitosamgataong
gusto
pang
makatapos ng pag-aaralsa high school lalonasamgataongmedyo
may
edadna.Masayang-masayaakodahilsawakasnagkadiplomanarin
ako;
nakamtankonaangmatagalkongpangarap.Walatalagangimposibles
ataong nagpuprsige at may pananaligsaPanginoon.

I Became A Teacher Because of ALS

I am KHARIM P. ESMAEL I am the one of the

successful learner of ALTERNATIVE LEARNING SYSTEM
(ALS). Presently working at DepEd and assigned at Lagunde
Elementary School as a Grade six adviser.
In life no one can determined whether we success or
we fail in many areas. Before I never expect that I achieve
what I am right now. Because of the poverty I was stopped in
my studies during high school. One day, in our Barangay
there was an emersion (KUMUSTAHAN SA BARANGAY) of
Alternative Learning System (ALS). In this program they
explain the objective of the said program and of what might
be happened if we enrolled on that particular program.
After they explain the Alternative Leaning System
(ALS) Program I had immediately registered in this particular
program, because of my eagerness that it will help me to achieve my dreams. I continue
my studies through ALS. I finished our session and exam the ACCREDITATION and
EQUIVALENCY test. Luckily I passed the said exam and given a chance to continue my
tertiary Education.
I enrolled my tertiary education at university of Southern Mindanao Kabacan,
Cotabato. I took Bachelor of Elementary Education (BEED) with the help of Grant-In-Aid
scholarship. It is not easy to study because it is not a full scholar but at least it is a big
help on my part. Because of my ambition that I should finish my studies I give all my
best and effort to finish my course. After four years of struggle, Im very happy that I
graduated in my course. I automatically took the board Exam for Teachers and luckily
passed the said examination.
Now, I am proudly said that the Alternative Learning System (ALS) helped me to
achieve my dream and it really changed my life. I am very thankful to those who
became part of my success especially to the Alternative Learning System (ALS). You
made me who am I right now and you completed my life.
I am hoping that the ALS program will continue and there will be a lot of youth
that will benefit of this program.

Alternative Learning System:

Isang Pag-asa

Una po sa lahat, ako po ay si Elise Tupas Mello. Ako poy

pinanganak saTagum City, Davao del Norte. Nung akoy
siyam na taong gulang pa lamang, lumipat kami ng aking
ina sa lugar nya na kinalakihan sa Del Pilar, Magpet, North
Cotabato at doon ko ipinatuloy ang aking pag-aaral sa elementarya. Nagtapos ako bilang
isang valedictorian at pinadala ako ng aking mga magulang sa Maynila upang doon mag-aral
ng high school. Kasama ko ang aking ina at nakakatandang kapatid sa Maynila habang ako
ay nag-aaral. Kabilang ako sa special section kung saan lahat ng estudyante ay mayroong
average na 90 pataas. Naging top 5 ako noong First year high school at top 3 naman noong
2nd year high school ngunit noong Enero 2005, akoy nasa 3 rd year high school nang biglang
lumubha ang kalagayan ng aking ama. Noong buwan din na iyon umuwi ako sa Davao City
upang makasama ko sya at ilang araw ang lumipas mula sa araw ng aking pagdating sa
Davao ay namatay siya. Dahil sa nangyari ay nawalan ako ng gana sa aking pag-aaral. Hindi
na ako bumalik sa Maynila at tuluyang huminto sa pag-aaral. Marami akong narinig na hindi

magagandang salita sa ibang tao, yung iba minamaliit pa ako dahil high school
undergraduate ako. Nahihiya din ako noon dahil nasa kolehiyo na ang iba sa mga kabatchmate ko. Ngunit noong taong 2008 habang nasa Del Pilar ako, ipinaalam sa akin ng
mga guro ko noon na mayroong programa ang ating gobyerno sa mga hindi nakapagtapos ng
High School at Elementarya, ito na nga ang Alternative Learning System o ALS. Nakumbinsi
po ako ng aking ina na magpatala sa naturang programa at naisip ko rin na ito na siguro ang
sagot sa aking mga kahilingan o naudlot kong pangarap. Nakilala ko si Ginang Merlyn Lasaga
Altizo na siyang nagiging guro ko sa ALS. Sumali ako sa Search for Mutya ng ALS 2007 sa
buong probinsya ng Cotabato at pinalad ako na maging 1 st Runner-up sa naturang
patimpalak. Sa tulong ni Maam Merlyn ay lalo akong na-encourage at mapalad kong
naipinasa ang pagsusulit sa ALS noong Nobyembre 2008 at isa iyon sa mga
pinakamasayang araw ko dahil alam ko makakapagsimula na ulit akong buuin ang aking mga
pangarap at plano sa buhay. Bumalik ako ng Maynila noong 2009 dahil naisip ko mas
maraming oportunidad dito at pwede akong magtrabaho habang ipinagpapatuloy ang pagaaral sa kolehiyo. Naging mapalad ako kahit mahigpit ang kompetensya dahil ang mga
kasabay ko ay mga college graduate at galing pa sa mga kilalang unibersidad, natanggap ako
bilang isang Executive Assistant/ Administrative Officer sa isang kilalang kompanya, ang
National Bookstore at Power Books na pag-aari ng pamilya ng aking boss. Reporting director
ako sa President at General Manager ng kompanya. Marami akong natutunan sa Corporate
World, nagtrabaho ako bilang isang Professional. Gumagawa ako ng mga reports,
inventories, strategic plans, marketing plans, rules and regulations, minutes of the meeting,
recquisition for the branches, evacuations and surveys, at marami pang iba. Dumadalo din
ako sa mga importanteng meetings, seminars and events. Naging parte din ako sa mga
proyektong Shangri-La Group dahil isa sa mga board of Directors ang aking mga bosses.
Makalipas ang isang taon, nakatanggap ako ng offer sa isa sa aking mga boss. Naghahanap
ang kanyang asawa ng isang potential person para sa kumpanyang hawak niya. Naisip ng
boss ko na bagay at kaya ko ang trabaho na iyun. Tinanggap ko ang offer at nagtrabaho ako
bilang Account Manager sa Promotional Partners Worldwide. Kung wala ang ALS at kung
wala ang aking guro na si Mrs. Merlyn Altizo na matiyaga akong pinupuntahan upang ako ay
turuan ay hindi ako makakarating itong aking kinaruruunan. Ngayon ako ay nagtatrabaho sa
Australia at masasabi ko na binago ng ALS ang buhay ng aking pamilya at higit sa lahat ang
buhay ko.

ALS: The Gift of Hope

Success Story: April Lyn Costelo - Becari
BS Ag Ed Magna Cum Laude CFCST, Doroluman, Arakan
Success is possible when there is patience, motivation and above all
faith to our Almighty God. I believe that success is measured not only by the
position that we achieved but by the obstacles that we encountered and
overcome. Sometimes, I wondered how a married woman like me could
survive all the challenges in life. Despite of having one son and a twin
daughter, still I was given an opportunity to continue my studies.
Nasa ikalawang taon ako ng aking sekundarya sa Katipunan High
School nang huminto ako sa aking pag-aaral dahil sa kahirapan at maagang
pag-aasawa. Ilang taon ko ring kinalimutan ang pag-aaral dahil itinuon ko
ang aking atensyon sa aking mga anak at asawa. Maraming beses akong
kinausap ni G. Ferdinand T. Mariano, dati kong guro at Principal na kung nais
ko pa bang ipagpatuloy ang aking pag-aaral sa pamamagitan ng Alternative
Learning System o ALS. Hindi ko pinansin ang mga sinabi nya dahil sa isip ko
imposible na itong mangyari dahil paano ko pagsabayin ang pag-aaral at
pag-aalaga sa kambal kong mga anak lalo pat mag-iisang taong gulang pa
lamang noon sila. Ipinaliwanag nya sa amin na maari akong mag-aral kahit
nasa bahay lang at kapag may aralin daw na hindi ko maintindihan ay
pupunta ako sa kanya at magpatulong. Pagkatapos naming mag-usap,
ipinakilala nya ako sa kanyang kapatid na si Maam Emily T. Mariano na ALS
Coordinator ng Arakan West District. Nagusap kami at pinadalhan nya ako
ng mga modules at reviewers. Ang lugar namin ay malayo sa district kaya
palagi kaming may komunikasyon at kumustahan sa pamamagitan ng mobile

phone. Pagkatapos kong masagot ang mga reviewers ay dinadala ko kay Sir
Mariano upang ipawasto. Sa awa ng Diyos at tulong ng mga guro ay mataas
din ang mga eskor ko sa bawat Learning Strand. Nahirapan ako sa
Mathematics kaya humingi ako ng tulong kay G. Jessie N. Dela Cruz, guro ng
Math sa Katipunan High School. Pagkaraan ng ilang buwang pag-aaral sa ALS
ay pinatawag na ako sa district upang sumali sa rigid review para sa ALS
exam. Pinatulog kami sa paaralan at maaga kaming nagbyahe papuntang
Kabacan Pilot Elementary School. Pagdating sa silid- aralan kung saan
nakalista ang aking pangalan ay kinabahan ako ng labis ngunit nang simulan
kong basahin at sulatan ang aking answer sheet ay napawi lahat ng
pangamba dahil nakapagreview at try out ako, kasama ang mga ka batch
kong mag exam. Laking pasalamat ko dahil may mga halintulad ang ibang
aytem sa mga natalakay ni Maam Mariano. Pagkatapos ng ALS exam ay
patuloy akong umaasa na maipasa ko ang nasimulan kong pag-aaral.
Pagkalipas ng apat na buwan ay ibinalita ni Sir Mariano na nakapasa ako at
tumawag ang ALS Coordinator at nagsabing punta daw ako sa school at
magpatulong mag internet para makita ang result ng exam. Hindi ko na
pinalampas at kinabukasan ay nagpunta ako sa paaralan upang makita ko
talaga ang pangalan ko. Laking tuwa ko nang may sumundo sa akin at
nagsabing pinatatawag ako dahil dumating ang Division ALS Coordinator na
si

Dr.

Julie

B.

Lumogdang

at

ang

monitoring

team

galing

Manila.

Kinapanayam ako ni Sir Julie para maisalaysay ko ang nagawa ng ALS sa

buhay ko. Hindi ko akalain na maririnig ko pala sa 103.1 DREAM FM ang
boses ko. Malaki rin ang natulong ng radio station ng DepED dahil palagi din
akong nakikinig sa mga leksyon tuwing tanghali. Naging epektibo ang
isinagawang panayam dahil ang mga payong ibinigay ni Sir Julie sa akin ang
nagsilbing hamon at lakas ko para magpatuloy sa pag-aaral sa kolehiyo.
After passing the Accreditation and Equivalency Test, I enrolled at
Cotabato Foundation College of Science and Technology (CFCST)-Katipunan
Extension Campus with the course Agricultural Technology (AgTech). I was
one of the Rep. Nancy A. Catamco Scholarship grantees. After finishing
AgTech for two years, I proceeded to third year college and took up Bachelor
of Science in Agriculture major in Agricultural Education. During my college
years, I was an active student leader in our institution. Life in college is never
been easy to me. It is full of surprises and challenges. Before I go to school, I
need to fixed the needs of my children. I woke up early in the morning and
slept late at night because I need to study my lessons. I washed our laundry
at night and prepare our foods for the next day. Sometimes, I felt exhausted

but I was always reminded by the sayings Quitters never succeed and
winners never quits. Sometimes I almost lost my confidence but I did not
felt hopeless instead I motivated myself. I study hard to develop my skills
and potentials. I never hesitated to ask help and advices from my friends and
teachers. I always keep myself humble and always set my mind to my goals.
Thanks God! And everything works together. I graduated as Magna Cum
Laude last March 31, 2015 and I am now teaching at CFCST Katipunan
External Unit as Contract of Service Instructress. I offer my achievement to
God, to my family and to all ALS Teachers. To the people behind my success,
especially to Sir Benhur B. Castor and Sir Archie B. Ramirez for setting
themselves as an example to us during my college years.
Kaya naman, para sa mga katulad kong nahinto sa pag-aaral dahil sa
kahirapan at may napagdaanang malaking pagsubok sa buhay, hindi pa huli
ang lahat maari pa ninyong ipagpatuloy ang inyong pag-aaral. May ALS na
sumasalo at tumutulong sa inyo upang magsilbing susi ng inyong tagumpay.
Huwag ninyong isipin na huli na, matanda ka na, wala kang pera, wala kang
oras o marami pang mga dahilan. Isipin mo na kaya mo at magagawa mo.
Dahil ang edukasyon ay panghabangbuhay na kayamanan. Ito ang
magsisilbing susi sa panibagong bukas. Hindi sukatan ang edad sa pagkamit
ng tagumpay dahil ang bawat isa sa atin ay may kanya kanyang tadhana na
kailangang lakbayin. Huwag mahiya. Huwag matakot. Hindi kailangang
gumastos nang malaki sa pag-aaral dahil ang ating pamahalaan ay handang
tumulong sa atin. May programang ALS para sa atin upang maipagpatuloy
ang ating naudlot na pag-aaral.
Sa mga taong naging bahagi ng aking tagumpay, buong puso ko po
kayong pinasasalamatan. Dahil sa inyo, nakapagtapos ako ng sekundarya ay
kolehiyo. Akoy humihiling ng tulong at dasal na maipasa ko ang LET exam
upang magkakaroon na ako ng permanenteng hanapbuhay at naway
hanggang sa paghahanap ng trabaho ay patuloy nyo kaming suportahan at
tulungan.

Laging tandaan na ang tagumpay ay nasa inyong mga kamay.

Kumilos tayo at gawing gabay ang kasabihang Nasa Diyos ang awa, Nasa
tao ang gawa.

Ako ay si Gng. Hilda Isla, 38 taong gulang nakatira sa Taguan, San Mateo,
Aleosan Cotabato. Kasalukuyan nagtatrabaho bilang mayordoma sa isang kilalang
pamilya dito sa amin.
Sa edad na 16 na taong gulang ako ay huminto ng pag-aaral dahil ako ay
nag-asawa. Nasa ikatlong taon ako noon sa hayskol, ginawa ko ang aking papel bilang
isang ina at kami ay nabiyayaan ng apat na mga anak, subalit di ako nawalan ng pagasa na balang araw ako ay makapagtapos din sa aking pag-aaral.
Taong 2010 nang ako ay nagpatala sa ALS A&E ng Aleosan East District
sa ilalim ni Sir Rex A. Hallado, ang aming ALS Coordinator.

October 2, 2010 nang kami ay kumuha ng pagsusulit sa Kabacan Pilot

Elementary School, Hulyo noong 2011 ay nalaman kong pumasa ako sa pagsusulit,
masayang-masaya ako noon.
Ako ay naging iskolar ng pamahalaang panlalawigan sa pamumuno ni
Hon. Lala Talino Mendoza. Kumuha ako ng Bachelor of Science in Agriculture sa
University of Southern Mindanao (USM) sa bayan ng Kabacan subalit sa kasamaang
palad di ko na ito natapos, kahit pa sa ganung mga pangyayari ako ay lubos na
nagpapasalamat una sa Dios at sa ALS sa mga pagkataong binigay nila upang kahit
papaano natapos ko ang hayskol at nakapag aral pa sa isang unibersidad.

Success Stories of HAYDEE F. DAISON

A disc Jockey of 103.1 dream fm
DepEd Radio Station

Ang hirap May mga taong naging madali lang ang lahat para sa kanila ang
gawin kung ano ang gusto nila, meron ding mahirap kung paano simulan ang naudlot
na pangarap. Naging isa akodito na pinabayaan ang pag-aaral, at hindi ko na inisip ang
kahalagahan ng edukasyon, naging palaboy at wala akong alam. Hindi ko manlang
minahal ang aking sarili lalong- lalo na ang aking pamilya na sya lamang ang aking
sandigan sa lahat ng panahon at noon ay halos lahat ng kanilang mga pangaral at
pagmamahal ay ipinadama nila sa akin. Noong mga panahong iyon hindi ko inisip ang
halaga ng pamilya, nagpatuloy parin ako sa katigasan ng aking ulo, marami narin
akong naranasan na pangungutya ng ibang tao sa akin at ito ay hindi ko pinansin, may
mga masasakit na salita akong naririnig at ito ay walang mabuting naidulot sa akin,
may mga kaklase narin ako na nakapagtapos na sa pag-aaral, naging professional na
sila, noong una hindi ko pa naramdaman ang maiingit dahil sila may nakapagtapos na
ng pag-aaral at ako hindi pa. Halos araw-araw akong pinagsasabihan ng aking mga
magulang na mas mabuti na may pinaag-aralan kahit makapagtapos lang ng
elementarya at sekondarya.
Pagkatapos ko ng elementarya hindi ako nag-aral agad ng sekondarya dahil sa
kahirapan sa buhay hindi kami makakain kung hindi makapaglako ng gulay ang aking
ina dahil ang aking ama ay masakitin, maaga ako natutong mag hanapbuhay upang
matulungan ang aking ina, sa kabila ng aming kahirapan hindi nawala sa isip ng aking
mga magulang kong ano ang kahalagahan ng edukasyon para sa amin at napagod ako
sa araw-araw na pangaral ng aking mga magulang, nag aral akong muli at nagsimula
ako ng first year high school na matataas ang aking mga marka at kahit ako rin ay
nasiyahan sa aking nagawaat kahit minsan ay hindi ako makapag-exam dahil wala
kaming pambayad sa matrikula, palagi nalang nagpopromisa ang aking magulang sa
aming punong guro na babayaran lang kung sya ay makapaglako ng kanyang mga
paninda, natapos ko ang first year at nag enrol ako muli para second year na may
nakaabang na old accounts, hindi ko iyon pinansin dahil gusto kong makatapos ng
second year. Ang sarap mangarap kung walang naging hadlang sa buhay.

Pero ang pag-asang hinahawakan ko ay biglang bumitiw dahil huminto ako sa

pag-aaral wala ng pangtustos ang aking mga magulang dahil may mga kapatid ako na
nag-aaral pa na mas prioridad sila kaysa sa akin. Napakadali sa akin ang mawalan ng
pag-asa, naging kasama na nila ako sa kanilang mga gawain at hanapbuhay at sa lahat
ng hirap na kanilang pinagdaraanan, hindi ko na inisip kung mag-aaral pa ba ako o
hindi na, nawala na ang pangarap ko na noon ay inaasam-asam ko at hindi ko na
makakamtan pa. Naiinggit ako sa mga kababata ko na nakapagtapos na sila sa
kanilang pag-aaral at nakakamit na nila ang kanilang mga pangarap, hanggang sa
inggit nalang ako at wala na akong pag-asa. Gustohin ko man noon na mag-aral
nahihiya na ako dahil may edad na ako kaysa sa mga kaklase ko, lalo akong nawalan
ng pag-asa na makapag-aral pang muli.

Ang lahat ng hirap at pagsubok merong palang kapalit na kasiyahan, naging

masugid akong tagapag subaybay ng radio, nakahiligan ko rin na magbasa at magsulat.
Hindi ko akalain na ang kahiligan kong iyon ang magdudulot pala ng panibago kong
pag-asa. Palagi kong naririnig sa radio ang BASIC EDUCATION ASSISTANCE FOR
MINDANAO(BEAM) and ALTERNATIVE LEARNING SYSTEM (ALS). Hindi ko ito
pinansin dahil hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nito, hindi ko pala alam na ito na
pala ang daan para makapag-aral akong muli, sa programang ito inisip ko kung pwede
pa ba akong sumali kaya lang may edad na ako at hindi ba nakakahiya kong ako ay
sumali.
Pero parang pinaglalapit ako ng ALS sa kanilang programa dahil halos arawaraw ay naririnig ko ito sa radio. Hanggang sa makapag decision ako na sumali, palagi
akong may tanong sa aking sarili kaya ko ba? nahihiya ako!, tatanggapin ba ako ng
programang ito. Naging mapagmatyag ako kung sino ang coordinator ng President
Roxas, nagtatanong- tanong ako pero sa likod ng aking ginagawa may saya at pag-asa
akong naramdaman muli, at ito palang naramdaman ko ay makakaharap ko na pala
ang isang coordinator ng ALS, noong una parang nahihiya ako na humarap sa kanya
na baka di nya ako tanggapin. Nagpakilala ako sa kanya na nagdadalawang isip pa,
pero nababasa na pala nya ang nasa isip ko at kung ano ang kailangan ko sa kanya,
naging mahinahon sya sa akin at madali nyang nakuha ang kalooban ko. Isinalaysay ko
sa kanya ang lahat tungkol sa aking buhay at nagbabaka sakali ako na matanggap nya.
At ang programang ito ay bukas pala sa lahat na gustong makapagtapos sa kanilang
pag-aaral.
Ang lahat ng aking pagdadalawang isip ay napunan nang pag-asang matupad
ang aking pangarap na makapag-aral muli. Tinanggap nya ako ng buong puso na may
kasamang pag-asa, every meeting nang kanyang mga estudyante ay nandoon din ako,
binibigyan nya ako ng mga reading materials para makahabol ako sa kanilang leksyon,
naging matagumpay din ang pagturo nya sa akin at naging special student din nya ako
dahil kahit sa bahay nila ay tinuturuan nya ako, wala syang estudyante na inaayawan,
kahit na sa tingin nya ito ay maghinto nalang sa pag-aaral, ginagawan nya talaga ito ng
paraan ma financial man sa pamasahe o walang makain kapag examination day
nagdadala sya ng mga pagkain para matustusan ang gutom na aming naramdaman at
naranasan. Naging pabigat kami sa kanya noon pero kinakaya nya dahil sya ang guro
na may malaking pananaw sa mga Out of School Youth na katulad ko na
makapagtapos sa pag-aaral at bitbit ang malaking pag-asa. Naging maigi sya sa lahat
ng panahon at kasama ang malaking pasensya at ito ay buo nyang binibigay sa amin.
Hanggang sa dumating na ang final examination namin, kinakabahan ako sa
unang pagkakataon dahil natatakot akong subukan ito, unang pagsusulit ay hindi ako
pumasa nag-aral akong muli pinag-igihan ko ang aking pag-aaral at naging
determinado ako na malampasan ito, at hanggang sa pangalawa hindi parin ako
pumasa, nawalan na naman uli ako ng pag-asa, kinuha ko ang resulta sa aking

coordinator at umuwi ng bahay, nasa daan palang ako parang binagsakan ako ng
napakalaking langit humagulhol ako ng malakas, sinisisi ko ang sarili ko kung bakit hindi
ako pumasa sa pagsusulit na iyon, ano ba ang kulang, ano ba ang dapat kong gawin,
naging masakit ang resulta ng examination sa akin at naisip ko na hindi na ako
magpapatuloy na mag-aral muli ayoko na, hindi na ako pumapasok dahil ayoko ko ng
maranasang muli ang umasa at lugmok na lugmok ako dahil inisip ko na wala na akong
pag-asa. Hindi mapalagay ang aking coordinator pinuntahan nya ako sa bahay namin at
ayoko ng makipag usap sa kanya, tinatawagan nya ako kina cancel ko ang tawag nya
kasi ayoko na talaga, at sa kabila ng mga ginawa at pinapakita nya sa akin hindi nya
pala ako kayang iwan ng hindi magtagumpay, tinulungan nya ako muli sa ikatatlong
pagkakataon at pinangako ko sa sarili ko na ito na ang huli pag hindi pa ako pumasa
ayoko na talaga, ayoko ng umasa pang muli. Pero nagkakamali ako dahil sa ikatatlong
pagkakataon ay pumasa ako.
Binaliwala ko ito ng halos dalawang taon dahil takot ako na hindi ko makayanan
kung ano man ang aking gagawin. Kinausap ako ng aking coordinator na sayang kapag
hindi ko ito ipagpapatuloy dahil hindi ko na talaga matutupad ang aking pangarap,
nabuhayan akong muli dahil sa mga advises nya. Sibukan kong mag entrance exam sa
University of Southern Mindanao (USM) kabacan, parang kakabit na sa akin ang hindi
na muna umasa kung ano ang resulta ng entrance exam, nang dumating ang resulta ng
entrance exam nakita ko sa labas palang ng sobre na congratulations! namulat ang
aking pusot isipan na may pag-asa na akong mag-enroll sa University of Southern
Mindanao. Napaiyak ako ng husto dahil hindi lang pala sa umpisa ka dapat tumingin,
dapat ipagpatuloy na may determinasyon, pagsisikap at tiwala sa sarili. Nag enrol ako
sa USM ng walang ka alam-alam kung ano ang unang gawin, mabuti nalang at
palaging may komunikasyon ang aking coordinator sa akin, kahit na may importante
syang ginagawa mas inuuna pa nya akong asikasuhin through cellphone call.
Nag-aral ako ng first year college, parang hindi ko parin akalain na sa lahat ng
paghihirap na dinaranas ko ay may pag-asa pa pala ako na makapag-aral muli. Hindi
pala madali ang buhay kolehiyo kapag ikaw ay kapos sa lahat ng bagay, tinulungan ako
ng aking coordinator na hanapan ng scholarship, kahit saan-saan sya lumapit para
ako ay isali, hindi talaga sya tumigil hanggang hindi ako nakapasok sa isang
scholarship.Hindi nya inisip ang hiya sa kanyang sarili, dahil ang gusto nya ay
matulungan nya ako sa lahat ng panahon. Marami narin syang naranasan halos balibaliktarin sya ng tanong kung bakit kinailangan na ipasok nya ako sa isang scholarship
na iyon, hindi ko akalain na ang lahat ng paghihirap nya sa akin ay marami na pala
syang naranasang takot, kaba, at luha upang matulungan lang ako, tiniis nya ang lahat
ng iyon dahil naramdaman nya na magtatagumpay ako sa aking pag-aaral sa bandang
huli.
Talagang pinaglaban nya ako at palagi nyang sinasabi na hayd, may tiwala ako
sayo galingan mo kaya mo yan, nandito lang ako pagkailangan mo ng tulong ko.
Hanggang ngayon pinanghahawakan ko ang salitang iyon dahil sa kabila ng naranasan
namin may kapalit na tagumpay. Nagtagumpay sya at naipasok nya ako sa scholarship
ng Local Government Unit ng President Roxas. Ginalingan ko para hindi ako matanggal
sa prebilihiyong binigay ng LGU sa akin dahil hindi talaga ako makapagtapos kong wala
ang kanilang malaking tulong sa akin. Sa umpisa nahirapan ako pero bitbit ko ang
malaking pag-asa at ito ang aking panangga para sa aking sarili.
Sa kabila ng paghihirap at pagkalugmok ko sa aking sarili naging matagumpay
ako dahil marami ang tumulong sa aking pag-aaral, kahit ang title ng aking thesis ay
tungkol sa ALS, dahil napamahal ako at hindi ko maiwanan ang programang ito dahil
napakalaki ang naitulong ng programang ito sa aking buhay. Malaki rin ang naitulong ng
ating ALS Division Supervisor na si DR. JULIE B. LUMOGDANG, dahil hindi sya
mahirap lapitan tuwing may kailangan ka sa kanya, at sya ang nagbibigay sa akin ng
mga impormasyon upang mabuo ko aking thesis, malaki ang naging kontribusyon nya

sa aking pag-aaral at malaki ang aking pasasalamat sa kanya dahil napakalaki ang
kanyang hangarin sa lahat ng mga Out of School Youth passers and learners na katulad
ko na maipagpatuloy ang edukasyon kasama ang programang ito.
At ngayon nakapagtapos ako sa kurso na Bachelor of Science in Development
Management (Public Affairs Management) taong 2013, bitbit kona ngayon ang malaking
tagumpay. Kasama ko ang mga taong ito sa aking pagtagumpay dahil binigay nila ang
lahat ng best para sa akin na walang anumang kapalit, malaki ang tiwala nila sa akin
kaya pinagbubutihan ko ang aking pag-aaral dahil ayaw akung suklian sila ng
pagkabigo sa kabila ng lahat ng kanilang pagtulong sa akin gusto kong suklian sila ng
pagkatagumpay. Una ang aking pamilya na walang sawang tumulong at nagbigay sa
akin ng suportang spiritually, emotionally at financially. Si Maam NIEVA G. BERMUDO,
ang aking coordinator na nagbigay tulong at halaga sa akin, ito na, nakamit kona ang
tagumpay kasama at kakampi ko sila,ang aking pamilya, Si maam Nieva at Sir Julie
maraming-maraming salamat sa tulong at pagtitiis nyo sa akin ,naging mabuti kayo sa
lahat ng panahon, hindi nyo ako iniwan from the start until now na nakapagtapos na
ako sa aking sa pag-aaral naging inspirasyon ko ang mga pangaral nyo sa akin at
tatandaan ko ang lahat ng mga iyon. Ang lahat ng paghihirap ay may hangganan dahil
hindi rason ang kahirapan sa buhay, determinasyon ang solution upang tayo ay
magtagumpay.
Ngayon ako ay nagtatrabaho sa DepEd Station, DepEd Amas, Kidapawan City.
Ang official na Radio Station ng DepEd Cotabato Division. Nagtatrabaho ako bilang
isang Radio Announcer or bilang isang DJ Ganda simula ng ako ay nakapagtapos ng
aking pag-aaral sa kolehiyo. Ako ay nakapagtrabaho nang dahil na rin kay DR. JULIE
LUMOGDANG. Tinulungan niya ako na makapasok sa trabahong ito. Maraming
salamat po ulit kay DR. JULIE B. LUMOGDANG sa kanyang malaking tulong sa aking
buhay. Maraming salamat po sir.

Maraming salamat..

Name of Learner: NIDA

GUDOY ALDAMAR

Age:34 Complete

Address:Palma-

perez,Mlang,Cotabato

NASUMPUNGAN KO ANG TUNAY NA PARAISO

Maihahalintulad ko ang aking sarili sa isang baku-bakong daan subalit ang
hantungan ay isang paraiso. Dahil bata pa lamang ako ay pangarap ko ng makatapos
ng aking pag-aaral.Taong 1992 ay natapos ko ang aking elementarya na may natamong
karangalan. Akoy tuwang-tuwa sa mga sandaling iyon dahil sa susunod na pasukan ay
nasa sekondarya na ako. Pero, bigla akong nanamlay ng sabihin ng aking ina na hindi
ako makapag-aral dahil sina ate at kuya muna ang mag-aaral dahil hindi nila kayang
pagsabayin kami na mag-aral. Sa sinabi ng aking ina ay wala akong magawa, pumayag
akong huminto ng isang taon.
Lumipas ang panahon at sabik akong hinintay ang susunod na pasukan. Habang
naghihintay ay naisipan kong magtrabaho. At oo nga nakapagtrabaho ako bilang isang
katulong kahit nasa murang edad pa lamang ako

noon. Kahit mahirap

ang mga

Gawain, tiniis ko ang lahat dahil sa hirap ng buhay.

Sa bilis ng paglipas ng panahon, dumating na ang araw na hinihintay ko ang araw ng pasukan. Masayang masaya ako dahil sinamahan ako ng aking ina sa
paaralan para magpa-enrol. At sa unang araw ng pasukan, maaga akong gumising
upang makapasok ng maaga sa paaralan. Dahil malayo nanghingi ako ng pera sa
aking ina, pero limang peso lamang ang ibinigay pambili ko lang ng saging at ulam. Sa
kagustuhan kong makapag-aral, tiniis kong maglakad ng anim na kilometro umaga at
hapon.
Dumating ang buwan ng Agosto buwan ng unang pagsusulit, binigyan
kami ng aming guro ng clearance. Pagdating ko sa bahay ay ibinigay ko ito sa aking
ina at ama. Subalit napabuntong-hininga sila kasi binili nila ng bigas ang pera. Sa mga
narinig ko sa kanila ay lihim akong nanghiram ng pera sa aking ate. Pinakiusapan ko na
lang siya na ako nalang ang maglalaba ng kanilang damit dahil nga wala akong
pampayad na pera.

Nagpatuloy ako sa aking pag-aaral hanggang umabot ang buwan ng

Enero. At sa panahong ito nangyari ang hindi ko inaasahan - dinala ang aking ina sa
ospital at kailangang maoperahan dahil may tubig sa baga. Dahil sa nangyari sa aking
ina, hindi ako nakabalik sa paaralan dahil walang magbabantay sa apat na buwan kong
kapatid. Sa mga pangyayaring ito ay lalong naghirap ang aming buhay. At dahil walang
pambayad sa ospital at pambili ng gamot ng aking ina ay isinanla ng aking ama ang
aming sakahan na siyang pinagkukunan ng aming pagkain.
Dumating ang araw ng pasukan, sinabihan ko ang aking ama na gusto
kong makapagpatuloy sa pag-aaral. Subalit sinagot niya akong Gustuhin ko mang
makapag-aral ka ay wala akong magawa dahil kailangan pa ng iyong ina ang pang
araw-araw na gamot. Kaya napag-isipan kong magworking na lang sa aking tiyahin.
Nagpasalamat ako at pumayag sya.Tuwing sabado at linggo ay tumutulong ako sa
kanilang bahay sa paglalaba at paglilinis kapalit ng binibigy nila sa aking perang
pambaon. Ngunit muling dinala sa ospital ang aming ina. Dahil sa walang mag-aalaga
sa aming kapatid, masakit man sa aking loob ay muli akong huminto sa aking pagaaral. Dahil na rin sa pangyayaring ito ay lalong naghirap ang aming pamumuhay at
nabaon kami sa utang. Huminto na rin sa pag-aaral ang iba kong mga kapatid upang
makatulong sa aming pamilya.
Hindi ako nakatagal sa nangyari sa aming buhay kaya napilitan akong
mag-asawa sa murang edad na 15 taong gulang. Hanggang nakapag-anak ako ng
dalawa ay lalong lumabo ang apg-asa na makapagtapos ng aking pag-aaral at matupad
ang aking pangarap. Subalit isang araw binalita ng aking asawa na isang kagawad sa
aming baranggay na may magtuturong guro ng ALTERNATIVE LEARNING SYSTEM
(ALS). Iyon ay taong 2008 at ang aming guro ay si G. ROGER E. FRANCISCO na
isang Mobile Teacher. Muling nanumbalik ang aking pag-asa na makatapos ng pagaaral. Kaya labis ang aking pagsusumikap tuwing learning session. Dito sa ALS
naranasan ko ring sumali sa mga patimpalak at naitanghal akong 2 nd runner up sa
mutya ng ALS ng Cotabato Division.
Pinagpatuloy ko ang aking pag-aaral sa ALS at isa ako sa mga kumuha ng
Accreditation and Equivalency (A&E) Test. Pinalad naman ako at pumusa at
napalundag ako sa tuwa ng malaman ko ang resulta. Nasabi ko sa aking sarili na ito na
nga ang katuparan ng aking pangarap na maging isang magaling na guro.
Kaya pagdating ng pasukan ay nag-enrol ako sa SOUTHERN BAPTIST
COLLEGE sa bayan ng Mlang at kumuha ng kursong Bachelor in Elementary Education
(BEED). Kung hindi sa programang ito ng gobyerno ay mananatili lamang pangarap
ang lahat. Noong buwan ng Marso 2013 ay natapos ko ang aking pag-aaral. Sabik
akong makapagtrabaho upang kahit papaano ay matulungan ko ang aking pamilya
lalung-lalo na ang aking mga anak na kasalukuyan ding nag-aaral. Natanggap ako
bilang guro sa isang pribadong paaralan sa municipalidad ng Matalam. Lalo akong

naging inspirado noong naipasa ko ang aking LET at nasabi ko sa aking sarili na ganap
narin akong guro at unti-unti na rin akong papalapit tungo sa ganap na tagumpay.
Lumapit ako sa aking guro na si Ginoong ROGER E. FRANCISCO na isang mobile
teacher upang humingi ng tulong upang makapag-apply bilang guro sa ALS dahil una
sa lahat gusto kong ibalik sa institusyon ang tulong na ibinigay nila sa akin at upang
matulungan ko rin ang iba pang mga kabataan na matupad din nila ang kanilang mga
pangarap sa buhay.Talagang ginabayan din ako ng Panginoon dahil nangangailangan
ang aming division ng mga Literacy Worker Volunteer. Mapalad akong isa sa
mga natanggap. Nadistino ako sa aming barangay kaya hindi ako nahirapan na
kumbinsihin ang mga kabataan na mag-aral dahil batid nila kung paano ko hinarap ang
mga pagsubok bago ko narating ang istadong ito sa buhay.

Nagpapasalamat ako sa

aking guro sa ALS na naghirap upang kami ay maturuan kahit sa layo ng aming lugar.
Siya ay masipag, matulungin, maunawain at matiyaga. Sana marami pang mga
kabataan ang matulungan ng ALS na katulad kong puno ng pangarap sa buhay na
maisakatuparan ang kanilang mga ambisyon at maiangat ang uri ng kanilang
pamumuhay at masumpungan din nila ang tunay na paraiso. MABUHAY KA ALS!