MISTERIO NA FRAGA

Era unha noite xlida. Mentres an caendo unhas pingas ao ritmo do meu camiar,
unha nboa espesa estendase ao longo do camio. Unha forte luz iluminou aquela
noite escura. Xa o vivira antes: aquilo era sinal de treboada e decidira deixar atrs
aquela fermosa fraga e liscar a casa de contado. Fogar doce fogar, onde non esteas
ti.
Abrn a porta e ulisquei o recendo a amorodos, unha torta de amorodos que mia nai
fixera para a sobremesa do xantar. Non sei que truco ter, pero aquela torta era sa
especialidade e non hai persoa que a probara que mo discuta. Deixei a mia mochila
na sala e dirixinme ao meu cuarto, cun anaco de torta iso si. Subindo as escaleiras
pareceume escoitar un rudo no xardn, pero non lle din importancia e segun subindo.
-Vexamos-dxenme mentres estaba na procura dun libro que ler naquela chuviosa
tarde de outono. Lendas galegas e outros misterios, collino e botei unha ollada a
aquel lombo escuro e desgastado. Ese ttulo, esas follas cor amarela que amosaban a
antigidade do libronin pensalo! rache moi mexericas para estas cousas e non
quera estar toda a noite sen durmir s por un libro. Mellor xogo a algn videoxogo e
deixome de historias. Baixei coma un raio, colln o mando, prendn a consola e o
televisor enada. Probei con entusiasmo outra vez pero non, aquelo non funcionaba.
Mida tecnoloxa! Tanta innovacin para que agora non poida xogar e quede aburrido
o que queda de da.
PoderaNon, diso nada. Nin pensalo. Aquel libro non. Nin de broma. Non. Tarde. Xa
o teo nas mias mans e coma unha lapa agarreime a el e comecei a ler. Meigas,
pantasmas, esqueletos, mortos viventes, lobishomesBah, xa est moi visPUM. Un
estrondo rompeu o silencio da mia lectura, deixando caer o libro aberto no chan.
Unha vent mal pechada, iso, pap sempre as deixa medio abertas e s veces pasan
estas couPUM. Isto xa non era casualidade, esta vez decidinme a actuar e baixar
ao piso de abaixo a ver que ocorra.
Paruseme a respiracin. Unhas pegadas dun animal recorran todo o corredor, coma
se buscase algoou algun. Pero iso non era todo, o mis escuro da situacin era
como entrara aquela cousa na mia casa. Sen crelo, vin a porta da entrada partida en
dous anacos deixando ver a chuvia caer no xardn. Isto non poda quedar as. Tia que
buscar aquilo que fixera o estrago, as que colln a lanterna, pxenme as botas de
auga e o paraugas e san na sa procura. Non sei se tia que ver algo co libro, pero
leveino comigo polo que puidera atoparme a fora. Aquela noite comezaba e non tia
pinta de acabar ben.
Coma se tratara dunha escopeta, apuntaba a lanterna a todo aquilorudo que se mova
ou faca algn ruido. Creo que agora comezaba a entender a aqueles excursionistas
daquela pelcula de medo, nin un chisco de graza me faca escoitar herbas moverse
ou o uvular das curuxas pola noite, con eses ollos coma pratos mirndote sen
pestanexar.
De speto, ao fondo da fraga, uns ollos vermellos coma cereixas fixronse en min.
Intuicin ou medo, chamdeo como queirades, pero eu botei a correr polo camio
abaixo, deixando atrs aquela misteriosa aparicin. Entre a mia respiracin axitada

podase escoitar o que pareca o ladrar dun can s mias costas, pero non me detiven
a esclarecelo. Segun correndo ata ver ao lonxe a mia casa, a mia salvacin pero
antes de chegar ao xardn, esvarei co lodo que formara a choiva e can torcendo o pe
e apoiando todo o peso nel. Intenteime erguer, pero aquelo pareca un escordadura en
toda regra e non puiden chegar mia casa antes de que me atopara. Xusto nese
intre, decatrame de que o libro que estaba lendo en casa, abrirase nunha pxina na
que se describa unha besta moi inquietante.
Al estaba, diante mia, un can de polo menos un metro de alto, cor negro e cunha
particularidade: na sa cabeza atopbanse dous cornos parecido aos dun carneiro da
mesma cor que aqueles ollos que antes me observaran dende lonxe. Aquel animal era
idntico ao do libro! Mirou ao ceo e ladrou cunha forza que case fai estoupar os meus
odos; e ca mesma botou a correr cara o monte ca mesma velocidade coa que me
atopara.
maa seguinte, xa co nocello vendado e con muletas, conteille aos meus
compaeiros aquela misteriosa aparicin nesa noite do trinta e un de outubro. Rronse
de min, tomando a broma o que lles contara, pero eu ben sei, que aquilo era certo e
non habera forma de esquecer aquel Saman.

Alfonso Seoane Gonzlez 4 B