Professional Documents
Culture Documents
–
பாகம் ஒன்று
அய்யனா விஸ்வநாத்
http://www.ayyanaarv.com
அத்தியாயம் 1. பழி
அந்த ேநரத்தில் ைகக்கு எதுவும் தட்டுப்படவில்ைல. ஏேதனும் ஒரு கூrய கல், இரும்புத் துண்டு,
ேவலி ெபயந்த இரும்பு முடிச்சு, இப்படி ஏதாவது ஒன்று கிைடத்தால் கூட ேபாதும். தைரயில்
ஆங்கில ’சி’ வடிவில் வைளந்தபடி முனகிக் கிடப்பவனின் ஆசன வாயில் ெசாருகி விட்டுப் ேபாய்க்
ெகாண்ேட இருக்கலாம். அவன் விழுந்து கிடக்கும் இடத்திலிருந்து அைர வட்டமாய் பத்தடி தூரம்
வைர அலசிேனன். கவிழ்ந்திருந்த இருளில் ைகக்கு எதுவும் தட்டுப்படவில்ைல. இைளத்துப்
ேபாயிருந்த நிலவின் ஒளி மிகச் சன்னமாய் இருந்தது. ெநடுந்ெதாைலவினுக்கு வயலாக இருக்கக்
கூடும். சமீ பத்தில்தான் ெநற்கதிகள் அறுக்கப்பட்டிருக்க ேவண்டும். நடக்ைகயில் ெநற்கதி
ேவகள் பூட்ஸ் காலில் நசுங்கி சப்தம் எழுப்பின. பச்ைச ெநல்லின் வாைடயும் ேகாைட இரவின்
ெவக்ைகயும் மூச்சு முட்ட ைவத்தன. எண்பது கிேலாவிற்குச் சமீ பமான உடைல இழுத்துக்
ெகாண்டு வந்ததில் வியைவயில் ெதப்பலாய் நைனந்து ேபாயிருந்ேதன். இைடயில் அங்கங்ேக
நின்று அவன் கால்கைள மாற்றி மாற்றிப் பிடித்து இழுத்து வந்ேதன். இரயில்
தண்டவாளத்திலிருந்து இவ்விடம் ஒரு கிேலா மீ ட்ட தூரம் இருக்கலாம். இழுத்து வரும்ேபாது
சப்தம் ேபாடாதிருக்க அவன் வாையப் பிளந்து ெபrய ஜல்லிக் கல் ஒன்றிைன பற் தாைடகளுக்கு
நடுவில் முட்டுக் ெகாடுத்திருந்ேதன். அவன் அணிந்திருந்த ெபல்ட்ைட உருவி இரண்டு
ைககைளயும் முறுக்கி வைளத்துப் பின் புறமாய் கட்டியிருந்ேதன். அப்படியும் ஓrரு முைற
தைலையத் தூக்கி,கால்கைள உதறித் திமறி எழ முயற்சி ெசய்தான். பூட்ஸ் காலினால் வாயிலும்
மூக்கிலும் உைதத்து இழுத்து வரேவண்டியதாய் ேபாயிற்று. வயல் பூச்சிகளின் சப்தமும்,மின்மினிப்
பூச்சிகளின் பறத்தலும் அந்த இரவிைன முழுைமயாய் நிைறத்துக் ெகாண்டிருந்தன. காற்றின்
அைசவற்ற இருள்ெவளி மிக வன்மமாய் தகித்துக் ெகாண்டிருந்தது.
ஓவியம் : வான்ேகா
இங்கு வருவது இதுேவ முதன் முைற. ேபருந்து நிைலயத்திற்கு சமீ பமான ஒரு சிறிய விடுதியில்
அைற எடுத்துக் ெகாண்டுத் தங்கிேனன். இரு சக்கர வாகனெமான்றிைன(யமஹா rx100)மாத
வாடைகக்கு எடுத்துக் ெகாண்டு நகரம் முழுக்க என் இருப்பிடத்ைதத் ேதவு ெசய்ய அைலந்ேதன்.
மக்கள் நடமாட்டம் அதிகமுள்ள பகுதியில் வசிக்க ேவண்டுெமனவும் அறிவுறுத்தப்பட்டிருந்ததால்
முதலியா ேபட்ைடையத் ெதrவு ெசய்ேதன். முதலியா ேபட்ைடையச் சுற்றி வந்ததில் விடுதைல
நக ஹவுசிங் ேபாடு எனக்கு வசதியாக இருக்குெமனத் ேதான்றியது. ஒரு பைழய வண்ணம்
உதிந்த கட்டிடத்தின் இரண்டாவது மாடியில் சிறிய ேபாஷைன வாடைகக்கு எடுத்துக்
ெகாண்ேடன்.
அங்கங்ேக காைர உதிந்த சிெமண்ட் தைர. வண்ணமிழந்து ெவளிறிேபான சுவகள். ஒேர ஒரு
ேசாபா மட்டுேம ேபாட இயலும் ப வடிவ மிகச்சிறிய வரேவற்பைற. ப வின் இரண்டாவது ெசங்குத்து
ேகாட்டிலிருந்து பிளந்து ெசன்றால் குறுகலான படுக்ைகயைற. வரேவற்பைர முடியும் அடுத்த
முைனயில் வராண்டா மாதிrயான ேதாற்றத்திலிருப்பதுதான் சைமயலைற. சமயலைறயின்
முடிவில் தகரக் கதவு ெகாண்ட கழிவைற அதனுள் ஓரமான காலி இடம்தான் குளிப்பைற. இந்த
ஹவுசிங் ேபாட் வடுகைள
T வடிவைமத்தவன் ைகயில் கிைடத்தால் முகைரையப் ெபயத்து விட
ேவண்டும் என மனதில் கறுவிக் ெகாண்ேடன். வடுகளின்
T மீ து ெபrய காதல் எதுவும்
இல்ைலெயன்றாலும் இந்த அளவிற்கு ேகாபம் ெபாங்க காரணம் நான் படித்திருந்த சிவில்
எஞ்சினியrங் டிப்ளேமாதான். வாழ்வு ஒழுங்காயிருந்திருந்தால் நல்ல வடுகைளக்
T கட்டிக்
ெகாண்டிருந்திருப்ேபன்.
ஓவியம் : Rembrandt
இங்கு வந்த புதிதில் ேபாைத மிகுந்த ஒரு மதியப் ெபாழுதில்தான் விஜயலட்சுமிைய முதலில்
பாத்ேதன். முதல் மாடிக்கும் இரண்டாவது மாடிக்குமான படிக்கட்டுகளில் ஏறிக்
ெகாண்டிருந்தேபாது எதிrல் வந்தாள். மஞ்சள் பூசிக் குளித்திருந்த, ேலசாய் பருக்கள் காய்ந்திருந்த
வட்ட முகம். சந்தன நிறம். சற்ேற ெபrய ெநற்றிப் ெபாட்டு. வகிட்டில் குங்குமக் கீ றல். அவசரமாய்
கழுத்ைத ேநாக்குைகயில் மஞ்சளில் குளித்திருந்த தாலிக் கயிறு. கிைடத்த குறுகிய ேநரத்தில்
அவ்வளவுதான் பாக்க முடிந்தது. ஒருவைர ஒருவ கடந்த பின்ன முதுகின் பின்னால் அவள்
குரல் ேகட்டது
உள்ேள வந்து கதவைடத்த ேபாது அவள் குரல் காதுகளின் வழியிறங்கி உள்ேள அதிந்தது. ேபாைத
என முணுமுணுத்தபடி தூங்கிப் ேபாேனன்.
ஒரு மாதம் கழித்து ஒரு நாள் நள்ளிரவில் விழித்துக் ெகாண்ேடன். ேநரம் பனிெரண்ைடக்
கடந்திருந்தது. புழுக்கமும் இறுக்கமும் அதிகமாக இருக்கேவ சிகெரட்ைட எடுத்துக் ெகாண்டு
மாடிக்குப் ேபாகும் படிக்கட்டுகளில் ஏறிேனன். நல்ல விஸ்தாரமான மாடியிது. எதிrல் ஒரு பூங்கா
முழுக்க மரங்களிருப்பதால் நல்ல காற்றும் வசிக்
T ெகாண்டிருக்கும். சிகெரட்ைடப் பற்ற ைவக்க
தTக்குச்சிைய உரசும்ேபாதுதான் கவனித்ேதன். இரண்டு உருவங்கள் கட்டித் தழுவியபடி ெவற்றுத்
தைரயில் உருண்டு ெகாண்டிருந்தன. என் அரவத்தில் பதறியடித்து எழுந்து, ஆணுருவம் பக்கத்து
கட்டிடத்தினுக்கு தாவிக் குதித்து, படிக்கட்டுகளில் அவசரமாய் இறங்கி ஓடியது. ெபண்ணுருவம்
அைசயாது படுத்திருந்தது. ெமல்லிதாய் ஒரு புன்னைகயுடன் நான் கீ ழிறங்கி வந்துவிட்ேடன். ஒரு
ஆவக் ேகாளாறில் கதைவத் திறந்து ைவத்துக் ெகாண்டுப் புைகத்ேதன். நான்கு நிமிடம் கழித்து
ைநட்டியுடன் விஜயலட்சுமி மாடிக்குச் ெசல்லும் படிக்கட்டுகளில் தைல குனிந்தபடி ெமதுவாய்
இறங்கிக் ெகாண்டிருந்தாள். இரண்டு ெநாடி அவைள இைமக்காமல் பாத்ேதன். அவமானம்
அப்பியிருந்த அவளின் முகமும், மிகுந்த காமத்ைதத் ேதக்கியபடி தளும்பின அவளின் கனத்த
முைலகளும் உயிைரப் பிழிய அவசர அவசரமாய் கதைவச் சாத்திேனன்.
நான்கு நாட்கள் கழித்து காைல எட்டு மணி வாக்கில் என் கதவு ேவகமாய் தட்டப்பட்டது. எழுந்து
கதைவத் திறந்ேதன். விஜயலட்சுமி நின்று ெகாண்டிருந்தாள். அவளின் ெபrய கண்கள்
குளமாயிருந்தன. அன்று இரவு அணிந்திருந்த அேத ைநட்டி.
“ேநத்து ைநட்ல இருந்து அம்மாவுக்கு திடீனு உடம்பு சrயில்ல.. தம்பியும் ஊல இல்ல
விடிகாைலல கீ ழ்வட்டக்காவும்
T நானும் அம்மாவ ஆஸ்பிடல்ல ேசத்துட்ேடாம்.. அவசரமா ஒரு
நாலாயிரம் ேதவபடுது இருக்குமா?.. தம்பி வந்ததும் ஒடேன ெகாடுத்திேரன்” என்றாள். நான்
உள்ேள ெசன்று எடுத்து வந்து ெகாடுத்ேதன்.
சிறுவகளின் ‘ேஹா’ என்ற கூச்சல்தான் என்ைன எழுப்பியது. இன்று விடுமுைற தினம். சுற்று
வட்டாரப் பகுதிகளில் இருந்து கும்பலாய் வந்து ெபரும்பாலான ‘பா’கைள ெமாய்த்திருப்பாகள்.
சனி ஞாயிறுகளில் எங்ேகயுேம ேபாக முடிவதில்ைல. எழேவ சலிப்பாகவிருந்தது. இந்த
விஜயலட்சுமி ேவறு துரத்தியடிக்கிறாள். அவளின் திரண்ட வாளிப்பான உடைல நிைனத்துக்
ெகாண்ேடன். அடுத்த நான்கு மாதத்ைத சுவாரசியமாக நகத்த நிச்சயம் உதவியாய் இருப்பாள்தான்.
ஆனாலும் ேலசாய் பயமாய் இருந்தது. ஆபத்து எந்த வடிவில் வந்தாலும் எதி ெகாள்ளும்
துணிச்சலுக்கு தயா ெசய்யப்பட்டிருந்தாலும், ெபண் எப்ேபாதுெமனக்கு அச்சத்ைதத்தான்
தருகிறாள். ஒரு ெபண்ணின் ஆழமான பாைவையக் கூட என்னால் எப்ேபாதுேம தாங்கிக் ெகாள்ள
முடிந்ததில்ைல. ெபண்களுடன் தங்க ேநரந்த இரவுகளில் ெபரும்பாலும் பாதியில்
ஓடிவந்துவிடுேவன். உச்சத்தினுக்குப் பிறகு ெபண் ஒரு வஸ்துதான். எந்த ஆவமுமில்லாத
உடல்தான். ெபண்ணுடைல முழுதாய் பாக்ககூட என்னால் எப்ேபாதும் முடிந்ததில்ைல.
ஒரு முைற ேகாவா தாஜ் ஓட்டலுக்கு பணி நிமித்தமாகச் ெசன்றிருந்ேதன். ெகாழுத்த பண முதைல
ஒருவைன எவருக்கும் ெதrயாமல் தTத்துக் கட்ட ேவண்டும். இம்மாதிr விஷயங்கள் மிகச்
சுலபமானைவ. ெகாழுத்தப் பணக்காரகள் ெபரும்பாலும் மந்த புத்தி ெகாண்டவகள்தாம். ேமலும்
அவன் அேத ஓட்டலில் ஒரு வாரம் தங்கியிருந்தான். ஒரு வார கால அவகாசம் எனக்குப்
ேபாதுமானதாக இருந்தது. மரணம் இயற்ைகயாய் நிகழ்ந்தைதப் ேபான்ற ேதாற்றத்ைத ஏற்படுத்த
ேவண்டுெமன்பது கட்டாயமாக இருந்ததால் அவனுைடய உணவில் தினம் சில மில்லி ெமன்
விஷத்ைதக் கலந்து விடுவதுதான் திட்டம். ஏற்கனேவ நான் பணிபுrயும் நிறுவனம் சrயான
விஷத்ைத வாங்கித் தந்திருந்தது. உணைவக் ெகாண்டுச் ெசல்லும் பணியாளகளில் ஒருவனும்
வாங்கப்பட்டிருந்தான். என் ேவைல எல்லாமும் சrயாக நடக்கிறதா என்பைதக் கண்கானிப்பதும்,
திட்டம் பாழாகிவிட்டால் ேவறு வழிைய விைரந்து பயன்படுத்துவதும்தான். எல்லாமும் சrயாக
நடந்து ெகாண்டிருந்தது. அங்கு தங்கியிருந்த ஒரு வார காலத்தில் இரஷ்யப் ெபண்ெணாருத்தி
அறிமுகமானாள்.
ஒரு நாள் மதிய வாக்கில் நTச்சல் குளத்தின் அருேக ேபாடப்பட்டிருந்த சாய்வு இருக்ைகயில்
படுத்தபடி, அட்ைட ெதrயும்படி, படித்துக் ெகாண்டிருந்த ஆங்கில தஸ்தாெயவ்ஸ்கிையப் பாத்து
வந்து அறிமுகப் படுத்திக் ெகாண்டாள். ேபச்சின் சுவாரசியம் முற்றி அவளின் அைறக்குச் ெசன்று
ேபசிக் ெகாண்டிருந்ேதாம். அப்ஸல்யூட் ேவாட்காவில் துவங்கி, அந்திேரய் தக்ேகாெயவ்ஸ்கி
வைர எங்களிருவருக்குமான அைலவrைச ஒன்றாகத்தான் இருந்தது. ஒரு அரசியல்வாதிக்கு
கம்ெபனி ெகாடுக்க அைழக்கப்பட்டிருக்கிறாள். கைடசி ேநரத்தில் அரசியல்வாதி ஓய்ெவடுக்க
வரும் ேததி தள்ளிப்ேபானதால் அவன் வரும்வைர ஓட்டலில் காத்திருப்பதாகச் ெசான்னாள்.
புத்தகங்கள், கதாபாத்திரங்கள், திைரப்படங்கேளாடு ேபாைதயும் ேசந்து ெகாள்ளேவ இருவrன்
புத்திசாலி நடிப்புகைள தூக்கி தூர எறிந்து விட்டு முத்தங்களிலிருந்து துவங்கிேனாம். எதற்காக
இதுவைர நடித்துக் ெகாண்டிருந்ேதாேமா அதன் மூல நாடகத்திைன ஒப்ேபற்ற ஆரம்பித்ேதாம்.
“நTங்க இவ்ேளா நாள் பக்கத்தில இருந்தும் ஒரு காபி சாப்ட கூட கூப்டல.. உங்கள பாக்கிரேத
அதிசயமாதான் இருக்கும்.. நானும் பகல்ல ேவைலக்கு ேபாய்டறனா.. ேபசிக்கேவ முடியாம
ேபாய்டுச்சி.. வட்டுக்கு
T வாங்கேளன்” என்றாள்.
“நான் இன்ெனாரு தரம் வேரன். உங்க அம்மாவிற்கு உடல் நிைல சrயானதும்” என்ேறன்.
அவள் வட்டினுள்
T நுைழந்ேதன். என் ெபாந்ைத நகெலடுத்த அேத மாதிrயான எலிப் ெபாந்துதான்.
வரேவற்பு ெபாந்தில் அழுக்கான ேசாபா இருந்தது. அமரச் ெசான்னாள். பச்ைச வண்ணம் அடித்து
உதிந்துேபான இரும்பு ேமைசயின் மீ து டிவி ைவக்கப் பட்டிருந்தது. படுக்ைகயைறக்கு ஒரு பச்ைச
நிற திைரச்சீைல, டிவிக்கு பின்னாலிருந்த சன்னலுக்கும் அேத நிற திைரச்சீைல. ேசாபாவில்
அமபவகள் தrசிக்கும் படி கருப்பு ெவள்ைள ேபாட்ேடா ஒன்று எதி சுவற்றில் மாட்டப்
பட்டிருந்தது. “என் அப்பா” எனப் புன்னைகத்தாள். காைலயிேலேய அந்தப் புைகப்படத்திற்கு
மல்லிைக மாைல சாத்தப்பட்டு, சட்டகத்தின் ஓரத்தில் ஒற்ைற ஊதுபத்தி ெசாருகப்பட்டிருந்து.
இரும்பு ேமைசயின் ேமல் அைர முழம் மல்லிைக மீ தமிருந்தது. ைசக்கிள் பிராண்ட் ஊதுபத்தி
மணம், மல்லிைகப் பூவின் காைல ேநர அடத்தியான வாசம், தைலயில் ஈரத் துண்டு சுற்றிய,
ெபrய கண்கைளக் ெகாண்ட ேபரழகியின் புன்னைகப் ேபச்சு, இைவெயல்லாமும் இதற்கு முன்
அனுபவித்திராத ஒரு விசித்திரக் கிளச்சிையத் தந்தது. அவள் என் கண்கைள ேநராய் பாத்துப்
ேபசிக் ெகாண்டிருப்பதும் ஆச்சrயமாகத்தான் இருந்தது. அவள் இன்ெனாருவனுடன் புரண்டைத
நான் பாத்துவிட்ேடன் என்கிற அச்சம் சிறிதளவும் அவள் கண்களில் இல்ைல. ஒருேவைள அன்று
இரவு மாடிக்கு வந்தது ேவறு யாராவதாய் இருக்கலாம் என நம்புகிறாளா எனவும் புrயவில்ைல.
அழகான ெபண்களிடம் இயல்பாகேவ ஒரு தன்னம்பிக்ைக இருக்கிறது. அது இவளிடம் அபாரமாய்
இருந்தது.
சாப்பிட்டு முடித்த பின் சற்று ஆசுவாசமாய் உணந்ேதன். காபிக் குடித்தபடிேய ஆஸ்பிடல் ெசன்று
வந்தாயா எனக் ேகட்ேடன். ேபாய் அம்மாவிற்கு காைல ஆகாரம் ெகாடுத்து விட்டு வந்துதான்
குளித்ததாகச் ெசான்னாள். அதற்கு ேமல் என்ன ேபசுவெதன்று ெதrயவில்ைல.
“நTங்க விஜின்னும் கூப்டலாம் விஜயலட்சுமின்னு சிரமப்பட ேவணாம் சr அப்ப நான் ஒரு ேவல
ெசால்லவா?”
“ம்”
“இங்க பக்கத்துல தவள குப்பம்னு ஒரு கிராமம் இருக்கு.. அங்க ஆதரவற்ற குழந்ைதங்க,
வயசானவங்களுக்கு ஒரு ஆசிரமம் இருக்கு... நான் அங்கதான் ேவல பாக்குேரன் அங்க வாங்க,
குழந்ைதகைள பாத்திட்டிருந்தா நல்லா ெபாழுது ேபாவும்..” என்றாள்.
அவள் ெவட்கியேபாது இதுநாள் வைரக்குமான என் வாழ்வில் அவைள விட ஒரு அழகான
ெபண்ைண சந்தித்திராத உண்ைம எனக்குப் புலப்பட்டது.
விஜயலட்சுமி சந்தன நிற ஷிபான் புடைவக்கு மாறி இருந்தாள். ைகயில் ஒய கூைடயுடன் நடந்து
வந்து ெகாண்டிருப்பைத காrன் பக்கவாட்டுக் கண்ணாடி வழியாய் பாத்ேதன். கண்ணாடியில்
அவளின் முழு பிம்பம் விழுந்தது. சிவப்பு நிற ஜாக்ெகட் அணிந்திருந்தாள். சந்தனமும்
குங்குமமுமாய் அவள் மாறியிருப்பதாகத் ேதான்றியது. கண்ணாடியில் பிம்பம் ெபrதாகிக்
ெகாண்ேட வந்தது. ஒரு சில ெநாடிகளில் அவளின் கருைண ெபாங்கும் ெபrய முைலகள்
கண்ணாடிைய நிைறத்தன. காைரக் கடந்ததும் நான் ேலசாக ஹான் அடித்ேதன். திரும்பிப் பாத்து
ஆச்சrயப் புன்னைகெயான்ைற உதித்தாள். தைலயைசப்பில் உள்ள வா என்ேறன். கதவு திறந்து
முன் இருக்ைகயில் அமந்து ெகாண்டாள்.
“கா இருக்கா உங்ககிட்ட.. எங்க நிறுத்தி வச்சிருந்தTங்க?” என்றவளிடம் வாடைகக் கா என்ேறன்.
“ஓ! எதுக்கு காலாம், ைபக் லேய ேபாய் இருக்கலாேம” என்றாள். “உனக்கு ெதrஞ்சவங்க யாரும்
பாத்துடக் கூடாதுன்னுதான். உன் கழுத்தில தாலி ேவற இருக்ேக” என்ேறன்.
“அதுலாம் ஒண்ணும் பிரச்சின இல்ல யா பாத்தா என்ன.. நான் அடுத்தவங்கள பத்தி ெராம்ப
ேயாசிக்கிறதில்லஇந்த தாலி கைதய இப்ப ெசால்லனுமா? என்றதற்கு
“சr அஞ்ேச நிமிஷம் வந்திடுேரன்” என்றபடிேய விடுவிடுெவன உள்ேள ேபானாள். அவளின் பின்புற
ப வடிவ ஜாக்ெகட் முதுகில் சூrயக் கதிகள் ஆைசயுடன் பாய்ந்தைதக் கண்ேடன். அவள்
இறங்கிப்ேபான பின்புதாம் கா முழுக்க மல்லிைக வாசம் நிரம்பியிருப்பைத உணந்ேதன். மூச்ைச
ஆழமாய் இழுத்ேதன். ெபண் எத்தைன அற்புதம்! வாசம், உணவு, உடல், நிைனவு என
“உங்க கிட்ட ஒண்ணு ெசால்லவா நான் கால ேபாறது இதான் முதல் ைடம்” என்றாள்
“நானும்தான்” என்ேறன்
“அப்ப எப்படி ஓட்டுறTங்க?”
“ெதrல அதுவா ஓடுது”
“ெபாய்யி “
“இல்ல இந்த ஊல இதான் முதல் முற “
“உங்க ஊ எது?”
“திருெநல்ேவலி. அம்பாசமுத்திரம்”
“கல்யாணமாகிடுச்சா?”
“இல்ல “
“அப்பா அம்மாலாம்?”
“யாரும் இல்ல”
“அண்ணன்.. அக்கா.. தங்கச்சி..தம்பி இப்படி யாரும்?”
“யாருமில்ல நான் ஒருத்தன் தான்”
“அய்ேயா என்ன ேவல பாக்குறTங்க?
“அது ஒரு ேவல.. எப்பவாச்சிம் வரும்.. ஆனா நிைறய பணம் கிைடக்கும்”
“அப்படி என்ன ேவல?”
“எல்லா மாதிrயும் வரும். சில ைடம் ெகாலலாம் கூட பண்ணனும்”
“யா நTங்க? ெகால பன்றTங்க.. என்றபடிேய விடாமல் சிrத்தாள்.
எப்படி சிrக்காம ெபாய் ெசால்rங்க இப்படி?”
“ஏய் நிஜம்தான்.. நான் ஒரு ெகாலகாரன்” என்ேறன். அவள் நம்பவில்ைல.
“உண்ம ெசால்லுங்க என்ன ேவல?”
“ஆந்த்ேராேபாலஜிஸ்ட் “
“அப்படின்னா?”
“சும்மா ஊ ஊரா ேபாறது.. மக்கள பாக்கிரது.. ேபட்டி எடுக்கிறது. கட்டுைர எழுதுறது.
யுனிவசிட்டிக்கு அனுப்புறது. அவ்ேளாதான்.”
“புrயல. எழுத்தாளரா?”
“ம்ம் அப்படியும் வச்சிக்கலாம்”
“என்னலாம் ேபட்டி எடுக்க மாட்டீங்களா?”
“அதுக்குதான கூட்டிப் ேபாேறன்” என சிrத்ேதன்.
“அப்ேபா உங்க ேவல விசயமாத்தான் கூட்டுப் ேபாறிங்களா? என் ேமல இருக்க பிrயத்தால
“உங்கள பாத்த ஒடேன ெநனச்ேசன். ஏதாச்சும் ெபrய பிரச்சின இருக்கும்னு. யாருேம இல்லாம
இருக்கிறது எவ்ேளா கஷ்டம் இல்ல. நான் உங்கள பாத்துக்கட்டுமா?”
“அதுலாம் கஷ்டம் விஜி”
“ெநஜமா ெசால்ேரன். நான் உங்கள நல்லா பாத்துக்கேரன். யாருேம இல்லாம தனியா இந்த
உலகத்தில வாழுறது எவ்ேளா கஷ்டம்னு எனக்கு ெதrயும். அப்பா படிக்கும்ேபாேத இறந்துட்டா.
மிச்சம் மீ தி இருந்த ெசாத்தலாம் வித்துதான் எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி ெகாடுத்தாங்க. ஆனா
அந்த பாவிேயாட நான் ஒரு மாசம் கூட வாழல. இல்லாத சித்ரவத பண்ணான். நான் ேபாடான்னு
தூக்கிப் ேபாட்டுட்டு வந்துட்ேடன். இந்த தாலி ஒரு பாதுகாப்புக்குதான தவிர ேவர எதுக்கும் இல்ல”
எனச் ெசால்லியபடி அழத் துவங்கினாள். நான் காைர ஓரமாய் நிறுத்திேனன். குனிந்து முகத்ைத
மூடிக் ெகாண்டு அழுதவளின் முதுகில் தட்டி தைலைய வருடிேனன்.
அவள் எழுந்து கணகைளத் துைடத்துக் ெகாண்டாள். சன்னல் வழிேய ெவளிேய பாத்து மிரண்டாள்.
“காலாப்பட்டுக்கா வந்திருக்ேகாம்?
இங்கு ேபான மாதம் ஒரு முைற வந்ேதன். மூங்கிலாலான சிறு சிறு குடில்கள் ெதன்ைன மர
அடவுத் ேதாப்புக்கு மத்தியில் கட்டப்பட்டிருக்கும். ேநர வாடைகக்கு குடிைல எடுத்துக்
ெகாள்ளலாம். சற்றுத் தள்ளி நடந்தால் கடல். பாண்டியில் சீற்றமாய் இருக்கும் கடலைலகள்
காலாப்பட்டில் சற்றுத் தணிந்திருப்பது ேபாலத் ேதான்றும். ஒவ்ெவாரு குடிலுக்கும் ேபாதுமான
அளவிற்கு இைடெவளிகள் இருப்பதால் ெதாந்தரவில்லாதிருக்கலாம். குடில் மஞ்சம்பில் கூைர
ேவய்ந்திருந்தது. பக்கத் தடுப்புகள் ஒேர அளவான பச்ைச மூங்கில் கழிகளால் ெநருக்கமாக
பின்னப்பட்டிருந்தது. உட்காந்து உணவருந்த கண்ணாடி பதிக்கப்பட்ட மூங்கில் ேமைச ஒன்றும்
மூங்கில் நாற்காலிகள் நான்கும் ேபாடப்பட்டிருந்தன. பைன ஓைல தட்டி ஒன்ைறக் ெகாண்டு அந்தப்
ெபrய குடிைல இரண்டாகப் பிrத்திருக்கிறாகள். மிக ரசைனயாக கட்டப்பட்ட இந்த குடில்
குடித்துவிட்டு சல்லாபிப்பதற்காகேவ பாத்துப் பாத்து கட்டப்பட்டிருக்கிறது.
ெராம்ப நல்லாருக்கில்ல இந்த இடம் என்றபடி குடிலுக்குள் நுைழந்ேதாம். உள்ள முகம் கழுவ இடம்
இருக்குமா என்றபடி தட்டிைய விலக்கி உள்ேள ேபானாள். நான் பின் ெதாடந்ேதன். முன்ேன
விஜி என்ைன வாrெயடுத்துக் ெகாண்டாள். “எனக்குள்ள ேபா! ேபா! ெவன்றும் “என் கிட்ட வந்துடு
வந்துடு” என்றுமாய் பிதற்ற ஆரம்பித்தாள். எனக்காக அவளும் அவளுக்காக நானும் இத்தைன
வருடங்களாய் காத்துக் ெகாண்டிருந்தைத உணர ஆரம்பித்ேதாம். அவளின் சந்தன நிறப் புடைவ
விலகி அதி சந்தன முைலகள் ெவளிவரத் திமிறிக் ெகாண்டிருந்தன. நான் அவள் மீ து ஒரு கரும்
ேபாைவயிைனப் ேபால படந்ேதன். எனக்குள் அவள் முழுவதுமாய் ஒடுங்கிக் ெகாண்டாள்.
அவளணிந்திருந்த ஜாக்ெகட்டின் ெபாத்தான்கைள விலக்கியதும் ெவளிச்சம் அைறயினுள் நிரம்பத்
துவங்கியது. அவளுடலின் மீ திருந்த ஆைடகைள விலக்க விலக்க அைறயின் பிரகாசம் கூடியது.
மூங்கிலின் பச்ைச வாசம் குடிலில் நிரந்தரமாய் குடிெகாண்டிருந்தது. அவ்வப்ேபாது ேகட்கும்
கடலிைசத் தாலாட்டில் ெதன்ைன மரக் கீ ற்றுகளும் ேசந்து ெகாண்டன. பச்ைச வாசத்ேதாடு அவள்
கூந்தலிலிருந்து உதிந்த மல்லிைகப் பூக்கள் படுக்ைகயில் நசுங்கித் தத்தம் கைடசிப் பூவுயி
வாசத்ைத அைறக்குத் தந்திருந்தன. பூவில் குளித்திருந்த விஜியின் ெமன் வியைவ,
நாங்களிருவரும் உடல் நதியில் அமிழ்ந்து ெமல்லத் ெதாைலந்து ேபாய் ெகாண்டிருப்பைத
சன்னமாய் பிரதிபலித்துக் ெகாண்டிருந்தது.
ஒவியம் - ரவிவமா
கண் விழித்துப் பாத்த ேபாது குடிைல இருள் கவ்வியிருந்தது. தூரத்தில் ெவளிச்சப் புள்ளிகள்
மூங்கில் தடுப்புகளின் வழிேய மினுங்கிக் ெகாண்டிருந்தன. நான் எழுந்ேதன். விஜி என அவைள
உலுக்கிேனன். வாயில் உமிழ் நT வழிய தூங்கிக் ெகாண்டிருந்தவள் திடுக்கிட்டு எழுந்தாள்.
இருவரும் ஆைடகளற்று இருப்பைத உணந்ேதாம். அவள் ெமல்லிதாய் நடுங்க ஆரம்பித்தாள்.
நான் எழுந்து ஆைடகைள அணிந்தபடி ெவளியில் வந்ேதன். ெதாைலேபசியில் உணவுக்கு
ெசால்லிவிட்ட பிறகுதான் குடித்தால் நன்றாக விருக்கும் ேபால் ேதான்றியது. மீ ண்டும் அைழத்து
ெரட் ஒயினும் பியரும் ெசான்ேனன்.
கடல் எங்கள் முன்னால் ெமன்ைமயாய் ெபாங்கிக் ெகாண்டிருந்தது. இந்த அட இருளில் கூட
கடலின் நுைரகள் ெவண்ைம ததும்பிக் ெகாண்டிருந்தைதப் பாக்க முடிந்தது. சற்று ேநரத்திற்குள்
கடலும் முழுைமயாய் கண்களுக்கு பழகியிருந்தது. மணைல முத்தமிடும் பாதியைலயில் அமந்து
ெகாண்ேடாம். அவள் என் ேதாளில் சாய்ந்திருந்தாள். எத்தைன ேநரம் அமந்திருந்ேதாெமனத்
ெதrயவில்ைல. பசியும், கைளப்பும் ஆழமாய் இருந்தது. அவள் ஏற்கனேவ துவண்டு
ேபாயிருந்தாள். அவளின் பூவுடைலக் ைகயிேலந்திக் ெகாண்டபடி திரும்ப நடந்து வந்ேதன்.
“ெவயிட்டா இருப்ேபன் கீ ழ விடுங்கேளன்” என சிணுங்கினாள் அதுலாம் ஒண்னுமில்ல என்றபடிேய
rசாட் வைர தூக்கிக் ெகாண்டு வந்ேதன். குடிலின் வாயிலில் உணவு தயாராய் இருந்தது.
ெமளனமாய் சாப்பிட்ேடாம். சிறிது பசியடங்கியதும் மதுக்குப்பிையத் ேதடிேனன். பிய புட்டிகள்
குளி ெபட்டியில் ைவக்கப் பட்டிருந்தன. ைவன் உணவு ேமைசயின் அடியிலிருந்தது.
“படத்த அப்றம் பாக்கலாம். நTங்க ெசால்லுங்க.” என்றபடி ைவைன ெமல்ல குடிக்க ஆரம்பித்தாள்.
“திராட்ைச அறுவைடக் காலேம ெபrய திருவிழா மாதிrதான் இருக்கும். உறவினகள்,நண்பகள்
எல்லாம் கூடி திராட்ைசகைள அறுவைட பண்ணுவாங்க. ஒரு ெபrய வாய் அகலமான கலன்ல
அந்த திராட்ைசகைள ெகாட்டி அங்க இருக்க கல்யாணமாகாத இளம் ெபண்கைள கால்களால
மிதிக்க ெசால்வாங்க. ெபாண்ணுங்கலாம் நTளமான ஸ்கைட தூக்கி இடுப்புல ெசாருகி கிட்டு மிதிக்க
ஆரம்பிப்பாங்க அேத ேநரத்தில ெபrய ெபrய இைசக் கருவிகளலாம் சுத்தி இருக்கவங்க வாசிக்க
ஆரம்பிப்பாங்க.. இந்த ெபண்கள் திராட்ைசகளின் மீ து நடனமாடுவாங்க திராட்ைசகள் நசுங்கி,
சாறு கலைன நிைறக்க ஆரம்பிக்கும்.,, அப்புறம் அந்த சாைற மரக்குடுைவக்குள்ள ஊத்தி பூமிக்கு
அடியில ெபாைதச்சி வச்சிடுவாங்க. பல வருஷம் கழிச்சி எடுத்தா அதுதான் ஒயின். ஒrஜினல்
ஒயின்.
கடல் அைல மிக ெமன்ைமயாகி விட்டிருந்தது ேபாலிருந்தது. ஈர மணற்பரப்பு தாண்டி தண்ண Trல்
அமந்து ெகாண்ேடாம். இருளில் பழகிய கண்களூடாய் பாக்ைகயில் அங்கங்ேக இரண்டு மூன்று
ேசாடிகள் மணலில் புரண்டு ெகாண்டிருந்தன.
“விஜி அங்க பா நம்மள மாதிrேய”
“அய்ேய ச்சீ”
“இங்க இதாண்டி ேபமஸ் என்றபடி அவைள நTrல் கிடத்திேனன். புடைவ ஏற்கனேவ
விலகிவிட்டிருந்தது.
“மாமா குடில் க்கு ேபாய்டலாம் இங்க ேவணாேம”
“பயங்கர இருட்டு குட்டி யாருக்கும் ஒண்ணும் ெதrயாது”
“நம்ம கண்ணுக்கு ெரண்டு ேப ெதrஞ்சாங்க இல்ல”
“சும்மா உருவம் மாதிrதான ெதrயுது” என்றபடிேய அவளின் மீ து படந்ேதன்.
எங்கள் இருவrன் உடைலயும் கடல் நT பாதி மூழ்கடித்திருந்தது மணலில் கால் முட்டியூன்றி
அவளின் புடைவைய ேமேலற்றிேனன். என்ேனாடு ேசந்து கடல் நTரும் அவளுக்குள் பயணித்தது.
மணற் துகள்கள் ஆழ் பயணத்தின் இைடயிைடேய ெநருடிக் ெகாண்டிருந்தன. உப்பு நTrல்
நைனந்தும் கூட அட இருளிலும் கூட அவளின் சந்தன நிற முைலகள் பளிச்சிட்டன. நான் அவள்
மீ து அமந்தபடிேய எடுத்து வந்திருந்த பிய புட்டியிைன பல்லால் கடித்து திறந்து குடிக்க
ஆரம்பித்ேதன். எனக்கு மாமா என்றபடி எழுந்தாள். நான் அவள் ெதாைடகளின் மீ தமந்திருந்ேதன்.
என் கால்கள் அவள் இடுப்ைப பின்னிக் ெகாண்டிருந்தன. அவள் இரு ைககைள பின்னால் ஊன்றி
பாதி எழுந்தவாறு அமந்திருந்தாள். நான் பியைர என் வாயிலிருந்து அவளுக்குப் புகட்டிேனன்.
மிகுந்த தாகத்ேதாடு நாங்கள் மதுவிைன குடித்ேதாம். இரண்டு புட்டிகைள காலி ெசய்தும் கூட
எங்கள் தாகம் அடங்கவில்ைல. விஜி மிகுந்த வன்மத்ேதாடு என்ைன மல்லாக்கத் தள்ளி
இருவரும் ெவகு ேநரம் மணலில் கிட்டத் தட்ட மயங்கிக் கிடந்ேதாம். எனக்கு ேலசாய்
உணவிருந்தது. விஜி சுத்தமாய் மயங்கியிருந்தாள். திடீெரன வானம் அதிர ஆரம்பித்தது. ஒரு
ெபrய மின்னல் என் பாைவக்கு சமீ பமாய் மிகப் ெபரும் முற்ேகாடுகளாய் பளிச்சிட்டது. பாத்துக்
ெகாண்டிருந்த என் கண்கள் கூசின. விஜி மணற் நTrல் புரண்டு படுத்தாள். அவளின் புடைவ பந்தாய்
அடிவயிற்றில் சுருண்டிருந்தது. நTrல் ெவண் ெதாைடகள் கூrய வாளிைனப் ேபால பளபளத்துக்
ெகாண்டிருந்தன. உள்ளாைட அணிந்திராத அவளின் பின்புறத்தின் பாதி, சந்தன ேமடுகளாய்
ெஜாலித்தது. மின்னலின் ெவளிச்சம் என் ேபாைதைய துரத்தியடித்தது. எழுந்து அமந்து
ெகாண்ேடன். திடீெரன எல்லாமும் கனவு என்கிற எண்ணம் உதித்தது. நான் அைறயில் படுத்து
உறங்கிக் ெகாண்டிருப்பதாயும் தூக்கத்தில் வந்த கனவுதாம் இைவெயல்லாமும் என நம்பத்
துவங்கிேனன். நிஜம், கனவு, ேபாைத என எல்லாமும் ேசந்து குழம்ப ஆரம்பித்தது. எது கனவு? எது
நிஜம்? என்பைதப் பிrக்க முடியவில்ைல. நான் அப்படிேய விஜியின் மீ து படுத்துக் ெகாண்ேடன்.
மைழத் துளிகள் விழ ஆரம்பித்தன. ெவகு சீக்கிரத்தில் துளிகள் ெபrதாகி சட சடெவன மைழ
ஆரம்பித்தது. காற்று சுத்தமாய் நின்றிருக்க மைழ தைலமீ து ேநரடியாய் மிக ெமன்ைமயாய்
ெபாழியத் துவங்கியது. விஜி எழுந்து ெகாண்டாள். தூரத்தில் உருவங்கள் சின்ன சின்ன
சப்தங்கேளாடு ஓடின. விஜி எழுந்து ஆைடகைள சr ெசய்து ெகாண்டது வணானது.
T நான் எழுந்து
அவைள அைணத்துக் ெகாண்ேடன்.
எம் ஆ சி கல்யாண மண்டபத்தினுக்கு பின் புறம் 15 ஆம் இலக்க, மஞ்சள் வண்ணமடித்த, சிவப்பு
இரும்பு ேகட் ெகாண்ட வடு.
T வந்து ேசந்ேதன். நான் எதிபாத்திருந்தைத விட மிகப்ெபrய ஜி
ப்ளஸ் ஒன் வடு.
T வாசலில் பதித்து ைவக்கப்பட்ட ெபய பலைகயில் எஸ்விசி ஜுவல்லr என
எழுதப்பட்டிருந்தது. ேசட்டுப் ெபண் என்கிற எண்ணம் புைகப்படத்ைத பாத்தேபாேத வந்தது. என்
வாழ்நாளில் எந்த ஒரு மாவாடிப் ெபண்ணிடமும் ேபசியது கூட இல்ைல. வயிைற ெமாத்தமாய்
காட்டியபடி முக்காடிட்ட சிவந்த ெபண்கைள என் ெசாந்த ஊrல் கடந்து ேபானேதாடு சr.
பூட்டியிராத ேகட்ைடத் திறந்து ெகாண்டு உள்ேள நுைழந்ேதன். வாசலில் மிகப்ெபrய ேதக்கு கதவு.
அதற்கு முன் கம்பிகளாலான நுைழவு ேகட்டு. நைகக் கைட நுைழ வாயில்கைளப் ேபான்ேற
வடுகைளயும்
T கட்டிக் ெகாண்டிருக்கிறாகள். அைழப்பு மணிைய அழுத்திேனன். சற்று ேநரம்
கழித்து ”ேகாஓன்? ” என்றபடிேய அந்தப் ெபண் கதைவத் திறந்தாள்.
அவளின் ைதrயமான ேதாற்றமும், சப்தக் குரலும் என்ைன ேலசாய் தடுமாற ைவத்தது. விற்க
வந்தவன் என்றால் பிராண்டி ெவளிேய துரத்திவிடுவாள். புருவத்ைத உயத்தி என்ன? என
ைசைகயால் ேகட்டாள்.
”ஏசி ெமயிண்டனன்ஸ் ேமம்” என்ேறன் பrதாபமாக.
”நல்லா ஓடுேத. யா கம்ப்ைளண்ட் பண்ணா? ”
”வாரண்டி ெமயிண்டனன்ஸ் ேமம்”
”வாங்கி நாலு வருஷம் ஆச்ேச அப்புறம் என்ன வாரண்டி?”
’இல்ல ேமம் நாங்க ேமனுேபக்சரஸ்.. எதாவது ட்ரபுள்ஸ் வருதான்னு எல்லா கஸ்டமகிட்டயும்
சேவ பண்னிட்டிருக்ேகாம்.”
”அதுலாம் ஒண்னும் இல்ல நல்லாருக்கு”
“ஒேர ஒரு அஞ்சு நிமிசம். பங்க்ஷன் ெசக் பண்ணிட்டு ேபாயிடுேரன்”
ேலசாய் முைறத்தபடிேய கதைவத் திறந்தாள்.
சr ேமம் என்றபடிேய பவ்யமாய் உள்ேள ேபாேனன் ”ஏசி எங்க இருக்கு ேமம்?” ெபட்ரூம்
என்றபடிேய மாடிக்குக் ைக காட்டினாள். ெபட்ரூமில் ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க ஒருவ அந்த கிங்
ைசஸ் கட்டிைல ஆக்ரமித்துப் படுத்திருந்தா. என்ைனப் பாத்து புன்னைகத்தா. வாட்ைசப்
பாத்தா. ”சைமயலைறயிேலேய முடிச்சிடு” எனத் திரும்பிப் படுத்துக் ெகாண்டா. எனக்கு எந்த
உணவுேம ஏற்படவில்ைல. ெமல்ல கீ ழிறங்கிப் ேபாேனன் எனக்கு முதுகாட்டி ேகஸ் ஸ்டவ்வில்
எைதேயா கிளறிக் ெகாண்டிருந்தாள். கத்திைய விரல்களுக்குள் ைவத்து நTட்டிக் ெகாண்ேடன்.
சத்தமில்லாது அருகில் ேபாய் ேமம் என்ேறன். திக் என அவளின் உடல் தூக்கிப் ேபாட திரும்பினாள்.
திரும்பும் இைடெவளியில் சrயாய் கழுத்து வாகில் கீ றிேனன். கத்தக் கூட இயலாது ஹTக் என
விேனாதமாய் முனகியபடி இரண்டு ைககளால் கழுத்ைதப் ெபாத்தியபடிேய கீ ேழ விழுந்து
துடித்தாள். வாசலில்அைழப்பு மணி அடித்தது.
ேசலம் ேபருந்து நிைலயத்தினுக்கு சமீ பமான ஒரு ஓட்டலின் குளிரூட்டப்பட்ட பாrல் அமந்ேதாம்.
கும்பல் சிதறியிருந்தது.என்ைனக் ேகட்காமேலேய ஓல்ட் மங்க் என்றான். முதல் ரவுண்ைட
அவசரமாய் முடித்து விட்டு ெதாண்ைடையக் கைனத்தபடிேய
”என் ேபரு தாமஸ்” என்றான். ெபயைரச் ெசான்ேனன்.
”எத்தன வருசம் ஆச்சி?”
”எட்டு வருசம்”
”பாக்க சின்ன வயசா இருக்க”
சிrத்ேதன்
”எவ்ேளா தராங்க பீசுக்கு”
”பீஸ் ேரட் இல்ல அப்பப்ப அக்கவுண்ட்ல பணம் ேபாடுவாங்க ஒேர ஊல இருக்க
கூடாதுங்கிறதுதான் கண்டிசன். ெசாந்தம் வடு
T வாசல் எதுவும் எனக்கு கிைடயாது. அப்படிேய ேமகம்
மாதிr மிதந்து ேபாய்ட்ேட இருக்ேகன்” ேலசாய் ேபாைத ஏறி இருந்தது எனக்கு.
எனக்கு இந்த இடம் பிடித்திருந்தது. இந்த சூழல் இந்த மூன்று ேப என எல்லாமும் பிடித்திருந்தது.
அடுத்த முைற என்ைனத் தைலைம ெதாடபு ெகாள்ளும்ேபாது ெசால்லிவிட ேவண்டியதுதான் என
மனதில் நிைனத்துக் ெகாண்ேடன்.
சீராளன் தைல துவட்டியபடி வந்தான். ”சாப்பாடு ெரடியா இருக்கு மதியம் ஏrக்கு ேபாய்
உளுைவயும் ெகாறைவயும் புடிச்சிட்டு வந்ேதன். வர வழில ெரண்டு ெகாக்ைகயும் ேபாட்டு
எடுத்துட்டு வந்ேதன். ெகாக்கு வறுவல், மீ ன் குழம்பு ேகாட்டதான் மிஸ்” என்றான் வருத்தமாக.
குணா உள்ேள ேபாய் இரண்டு ெநப்ேபாலியன் முழு பாட்டிைல எடுத்து வந்தான். எதுவுேம மிஸ்
ஆவுல இன்னிக்கு என சத்தமாய் ெசால்லியபடிப் புன்னைகத்தான்.
மிகக் குைறவான இந்த ஒளியில் தாமஸ் டம்ளகைள வrைசயாக ைவத்து ஒரு துளி கூட
சிதறாமல் மதுவிைனக் கலந்து ெகாண்டிருந்தது கவனம் பிசகாத ஓவியைன நிைனவூட்டியது.
டம்ளகளில் மது ஊற்றும் சப்தத்ைத மற்ற நாங்கள் மூவரும் ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்ேதாம்.
சேமாவாrல் ேதநT ெகாதிக்கும் சப்தம் ேகட்டபடி தியானிக்கும் புத்த பிட்சுகளாக ஒரு கணம்
மூணு வருசத்துக்கு பின்னால புத்த பிட்சு என்ன புத்தனாக கூட மாறலாம்.ஆனா இப்ப இந்த மூணு
வருசம் ெகாலகாரனுங்களாதான் திrயனும். என்றான் தாமஸ்.
பணம்தான் டாெகட் னா ஏன் ெகால பண்ணனும் தாமஸ்?. ெகாள்ைளயடிக்கலாேம.
திருட்டு ேவணாம். ேவல ெசய்ஞ்சிதான் சம்பாதிக்கனும் அப்படிங்கிற அடிப்பைட விசயம் ஒண்ணு
இருக்கு. அத மீ ற முடியாது. அது எந்த ேவலங்கிறதுலதாம் மீ ருேராம் என்றான் தாமஸ். சீராளனும்
குணாவும் அைத ஆேமாதித்தன. திருடுவது மட்டும் ேவைலயில்லயா என நிைனத்துக்
ெகாண்ேடன். ெவளியில் ெசால்லவில்ைல.
”சrதான். ஆனா எங்க ஆரம்பிக்க ேபாேறாம்.. யா ேவல தர ேபாறா நம்ேமாட ேரட் என்ன? எங்க
இருக்க ேபாேறாம்... இதுலாம் ெதrயனும்.
அவசரமாய் சீராளன் ெசான்னான். ”இருக்கப் ேபாறது இங்கதான் இத விட நல்ல எடம் ெகடச்சிட
ேபாவுதா என்ன?”
”எங்க ேவணா ெபாரளு. ஒண்ணும் பிரச்சின இல்ல. இவளுங்க இப்படித்தான் எங்க கூப்டாலும்
வருவாளுங்க.. என்ன ெசான்னாலும் பண்னுவாளுங்க.. நTயும் அேத உணேவாட இருந்துக்ேகா. எப்ப
பிச்சிக்கனுேமா அப்ப பிச்சிக்க.... இந்த லவ்வு ெசண்டிெமண்டு இப்படி எதுலயும் வுழுந்திடாேத...
பாசமா இருக்கான்னுலாம் வாழ்க்கய நாசம் பண்ணிக்காேத ...அப்புறம் ெவளில வரது
கஷ்டமாய்டும்.”
”என்கிட்டேயவா பாஸ். எத்தன ெபாண்ண க்ராஸ் பண்னி வந்துறிக்கிங்க நTங்க? இப்ப ெபாரண்டு
வந்தேன அவேளாட ேசத்து நாப்பது ேபேராட படுத்திருக்ேகன். இதுல பாதிக்கும் ேமல
இஷ்டப்பட்டு வந்ததுதான். உருகி உருகி காதலிச்சதுதான். என்னப் ெபாருத்தவர ஒழுக்கம், துேராகம்
இந்த ெரண்டு வாத்ைதக்குேம அத்தம் இல்ல பாஸ். சந்தப்பங்களும், ேதைவகளும்தான்
எல்லாத்துக்கும் பின்னால இருக்கு. என்ேனாட ேதவய நT தT.. உன்ேனாட ேதவய நான் தTக்குேரன்
அவ்ேளாதான்.... எவ்ேளா நாள் இந்த உறவு ேபாவுேமா, அவ்ேளா நாள் ேபாவட்டும்... எப்ப
முடிலேயா அவங்க அவுங்க வழிய பாத்துட்டு ேபாய்ட்ேட இருக்க ேவண்டியதுதான்... இதுல
காதல்,புனிதம், ஒறவு , ேதால்வி, துேராகம்,ஏமாற்றம் இப்படின்னுலாம் எந்த மசிரும்
இல்ல..ைகயாலாக எல்லா ேபமானிங்களும் இந்த மாதிr வாத்ைதகள்லாம் தூவி என்னேவா
ஒலகத்துல தாம் மட்டும்தான் நல்லவங்கிற மாதிrயும் மத்தவங்களாம் டுபாக்கூருங்க மாதிrயுமா
தனக்குத் தாேன நம்பிக்கிறாங்க. அப்படிெயாரு நம்பிக்ைகலதான் இந்த ஒலகேம இயங்கிட்டிருக்கு.
ஆனா நான் அப்படி நம்பல பாஸ். அஎன் ேயாக்கியத எனக்கு ெதrயும்கிறதால மத்தவங்க
ேயாக்கியைதயப் பத்தி நான் ெநனச்சேத இல்ல பாஸ்.
நான்கு நாட்கள் முன்பு என் நிறுவனம் சாபில் ஒருவன் ப்ளூஸ்டா ஓட்டலில் ைவத்து சந்திக்க
வந்திருந்தான். இங்கு வந்து ஆறு மாதங்கள் ஓடிப் ேபாயிருந்தன. ஏதாவது அவசர ேவைலயாய்
இருக்கலாம் என எதிபாத்திருக்கேவ “அம்பாசமுத்திரம் ேபாகிேறன் வர இரண்டு மூன்று
நாட்களாகலாம். நT உன் அம்மா வட்டில்
T ேபாய் இரு”ெவன விஜியிடம் ெசால்லி விட்டுக்
கிளம்பிேனன்.
இந்த வடிருப்பது
T ஈஸ்வரன் ேகாவில் ெதருவின் மத்தியில், கிட்டத்தட்ட பிெரஞ்சு வதிகள்
T இந்த
வட்டிலிருந்துதான்
T துவங்கும். ெமாட்ைட மாடியிலிருந்து பரந்த கடைலப் பாத்துக்
ெகாண்டிருக்கலாம். கைடசி மூன்று மாதத்ைத நானும் விஜியும் இந்த வட்டில்தான்
T கழித்ேதாம். என்
வாழ்வின் மிக நிம்மதியான நாட்களாக இைவ இருந்தன. என்ைன ஒரு குழந்ைதையப் ேபால் விஜி
பாத்துக் ெகாண்டாள். இந்த மூன்று மாதங்களில் ஒரு முைற கூட எங்களுக்குள் ேசாவுகேளா
கசப்புகேளா இல்லாதிருந்தது. அவள் என்ைன ஆழமாக ேநசித்தாள். நான் அவளின் ேநசத்தின்
ஆழத்தினுக்குப் ேபாக முயன்றுத் ேதாற்றுக் ெகாண்டிருந்ேதன். விஜிைய முைறப்படித் திருமணம்
ெசய்து ெகாள்ளவில்ைல. அவள் ஏற்கனேவ கட்டியிருந்த தாலிைய கழற்றி ைவத்து விட்டாள்.
திருமணம் ெசய்து ெகாள்ள ேவண்டுெமன்று கூட அவள் வற்புறுத்தவில்ைல. என்னிடம் எைதயுேம
அவள் எதிபாக்க வில்ைல. நாங்கள் நன்றாய் குடித்து, சைமத்து, சாப்பிட்டு, புணந்து வாழ்ைவக்
ெகாண்டாடிேனாம். உடலின் எல்லா உச்சங்கைளயும் ெதாட்ேடாம். காமத்தின் அத்தைன
சாத்தியங்கைளயும் நிகழ்த்திப் பாத்ேதாம். எங்களுக்குள் கூச்சேமா அச்சேமா இல்லாதிருந்தது.
நான் அவளுடைலயும் அவள் என் உடைலயும் பரஸ்பரம் ெகாண்டாடிேனாம். வட்டிலிருக்கும்ேபாது
T
ஆைடகள் அணியும் வழக்கத்ைத நாங்கள் இருவருேம விட்டிருந்ததால் அவளின் ேபரழகு, கதவுகள்
அைடக்கப்பட்ட வட்டின்
T ெமன்னிருளில் எப்ேபாதும் பிராகாசித்துக் ெகாண்டிருக்கும். என்னுைடய
எல்லா முரண்கைளயும், கிறுக்குத்தனங்கைளயும் புன்னைகேயாடும் மிகுந்த இைசேவாடும் ஏற்றுக்
ெகாண்டாள்.
கடந்த மூன்று மாதத்தில் விஜிைய விட்டு ஒரு நிமிடம் கூட பிrந்திருந்ததாய் நிைனவில்ைல.
என் படுக்ைகயில் படுத்திருக்கும் நாகராைஜ ஒரு மாதத்திற்கு முன்பு நான் நின்று ெகாண்டிருக்கும்
இேத இடத்தில், இேத ெமாட்ைட மாடியில்தான் பாத்ேதன். அன்று இரவு தூக்கத்தில் புரண்டு
படுக்கும்ேபாது விஜி இல்லாமலிருந்தாள். தூக்கம் ேபாய்விட்டது. மாடிக்குப் ேபாய் புைகக்கலாம்
என எழுந்து படிக்கட்டுகளில் ஏறும் ேபாது ேபச்சு சப்தம் ேகட்டது. விஜி யாருடேனா
ேபசிக்ெகாண்டிருந்தாள்.
விஜி கூந்தைல அள்ளி முடிந்து கண்கைளத் துைடத்துக் ெகாண்டபடி “இதான் என் புருசன்” என்றாள்.
நான் இைத எதிபாத்ேதன். ெமல்லத் தைலயைசத்தபடி
“உனக்கு என்ன ேவணும்?” என நாகராைஜப் பாத்துக் ேகட்ேடன்.
நாகராஜ் கடுைமயாய் என்ைனப் பாத்தபடி “யாரண்ட ேபசிட்டிருக்கன்னு ெதலடா உனக்கு
ேவணாம்.. ைகல சாமான் எதுவும் ெகாண்டாரததால நT இன்னிக்கு ெபாழச்ச மவன
விடியறதுக்குள்ள இங்கிருந்து ஓடிப்ேபாய்டு இல்லனா விடிஞ்சதும் ேராட்ல ெசத்து ெகடுப்ப” எனக்
கண்கள் துடிக்க நா குழறியபடிக் கத்தினான்.
நான் படுக்ைகயைறக்குப் ேபாய் மினிேயச்சைர மைறத்து எடுத்து வந்ேதன். கீ ேழ மடங்கி
உட்காந்திருந்தவனின் கழுத்தில் உைதத்துக் கீ ேழ தள்ளி அவன் வாய்க்குள் துப்பாக்கிையச்
ெசருகிேனன்ன். நாகராஜ் அலறினான். “வுட்ரு என்ன”
“என்ன ேபசுறTங்க நTங்க இேதா ஒேர ேபான் ேபாதும்.. ேபாlசு இவன வந்து அள்ளிட்டு ேபாய்டும்...
என்ன ேபரம் ேபச இவன் யாரு?.. என்றபடிேய ெதாைலேபசிக்காய் எழுந்து ேபாய் rசீவைரக்
ைகயிெலடுத்தாள். நாகராஜ் மதுப்புட்டிைய எடுத்து அவள் மீ து வசிெயறிந்தான்.
T புட்டி நங் ெகன
அவளின் பின்னந்தைலயில் தாக்கியது. விஜி தைலையப் பிடித்தபடி பக்கவாட்டில் சாய்ந்தாள். நான்
ஓடிப்ேபாய் அள்ளிக்ெகாண்ேடன்.
மறுநாள் காைல ேபாய் பணத்ைதக் ெகாடுத்ேதன். எல்லா பற்களும் ெதrய இளித்தான். “ேசப்பு என்
ெபாண்டாட்டி ராணி மாதிr நல்லா பாத்துக்க” என்றான். எதுவும் ேபசாமல் திரும்ப வந்ேதன்.
விஜிக்கு தைல ேலசாய் புைடத்திருந்தது. அழுதபடி ேசாபாவில் படுத்துக் கிடந்தாள். மீ ண்டு வர
ஓrரு நாட்கள் பிடித்தன. அவைன சுத்தமாய் மறந்திருந்தேபாது இப்ேபாது திடீெரன எங்கிருந்து
முைளத்தான் என பிடிபடாமல் இருந்தது.
ஒருேவைள விஜி முகத்தில் ஏதாவது மயக்க வஸ்துக்கைள ெதளித்து அவைள மயங்கச் ெசய்து
தாமஸ் எழுந்து வந்தான். “வா சாப்டலாம்” எனக் கூப்பிட்டான். “ேநா சாப்பாடு ஒன்லி வுமன்” எனக்
குழறலாய் கத்திேனன். “ெயஸ் யூ வில் ெகட் இட் ஃபஸ்ட் ஈட்”
நான் ேகாணலாய் மடங்கி உட்காந்ேதன். குணா ஒரு தட்டில் சாதம் ேபாட்டு மீ ன் குழம்பு
ஊற்றினான். மீ ன் துண்டுகைள முள் எடுத்து தனிேய தட்டில் ைவத்தான் சீராளன். நான் மிகுந்த
பசிேயாடும் துவளும் ேபாைதேயாடும் சாப்பிட ஆரம்பித்ேதன். மற்றவகளும் எதுவும் ேபசாமல்
சாப்பிட ஆரம்பித்தன. குணா டம்ளைர தாமஸ் பக்கமாக நகத்தினான். தாமசும் குணாவும்
ஆறாவது ரவுண்ைட மிக நிதானமாக ஆரம்பித்து ேவகமாக முடித்தன. சீராளன் ஏழாவது
ரவுண்டில் தன் டம்ளைரயும் ேசத்து நகத்தினான். நான் சாப்பிட்டு முடித்ேதன். ேமலும் சாதம்
ைவத்தேபாது ேபாதும் என்ேறன். தண்ண T குடித்ததும் ேலசாய் ேபாைத நிைல ெகாண்டது. “எதுவும்
சாப்டல டயட் ேவர.. அதான் தூக்கிருச்சி” என்ேறன். மூவரும் ேலசாய் புன்னைகத்தபடி
சாப்பிட்டன. “தூக்குறதுக்கு தான குடிக்கிேறாம் இல்லனா எதுக்கு இந்த கருமத்த குடிச்சிகிட்டு”
என்றான் குணா. நிலா மிகப் பிரகாசமாய் இருந்தது. நான் சற்றுத் தள்ளிப் ேபாய் நின்று சிெகெரட்
பற்ற ைவத்துக் ெகாண்ேடன். இந்த இரவும் ேபாைதயும் எப்ேபாதும் அனுபவித்திராத ஒன்றாக
இருந்தது. விஜியுடனான கடற்கைர இரவு நிைனவில் வந்து ேபானது. சிகெரட்ைட முடித்து காலில்
நசுக்கியேபாது அைனவரும் சாப்பிட்டு முடித்திருந்தன.
குணாவும் தாமசும் உள்ேள படுக்கப் ேபானாகள். சீராளன் ெசல் ேபானில் யாைரேயா அைழத்தான்.
நாந்தான்
.
நம்ம பிரண்டு ஊல இருந்து வந்திருக்காப்ல. ஆசப்படுராரு.
..
மீ னாட்சி?
.
அப்புறம் என்ன கூட்டிகிட்டு வந்து ேசரு
.
“நT எதுக்கா? சாயந்திரம் பண்ணது ேபாைதக்கு முன்ன இப்ப பின்ன பின்ன்ன..” என அழுத்திச்
ெசால்லியபடிேய விக்கி விக்கி சிrத்தான் சீராளன்.
மீ னாட்சியின் ேபரழைகப் பாத்தபின்பு என் ேபாைத விலகி மைறந்து மூைள பரபரெவன விழித்துக்
ெகாண்டது. அவைள படிக்கட்டுகளின் வழி கீ ழிறக்கி சிெமண்ட் திட்டில் நிற்க ைவத்து அைணத்துக்
ெகாண்ேடன். முத்தமிட்ட படிேய ஆைடகைள கழற்றிேனன். அவள் அத்தைன கூச்சம்
இல்லாதவளாகத்தான் இருந்தாள். ஆைடகைள கழற்றி எறிந்த அவளுடல் ெவகு திண்மமாக
இருந்தது. நிலா ெவளிச்சத்தில் அவெளாரு சிைலையப் ேபால் ஒயிலாக நின்று ெகாண்டிருந்தாள்.
அத்தைன கனமான முைலகைள நான் அதற்கு முன்பு பாத்ததில்ைல. அகன்ற இடுப்பும் மிகப்
ெபரும் ெதாைடகைளயும் ெகாண்ட வாளிப்பான உடல். என்னால் அவ்வுடைல ெவற்றி ெகாள்ள
முடியாேதா என அடிவயிற்றில் பயம் ேலசாய் எட்டிப் பாத்தது. நான் அவளின் மீ து ஒரு ேவட்ைட
நாையப் ேபாலப் பாய்ந்ேதன். பாதம் மூழ்கும் நTrல் அவளுடைலக் கிடத்திேனன். நT விலகியது.
அவளின் பருத்த ஆகிருதியில் என்ைன நுைழத்ேதன். ேவகம்.. ேவகம்.. நிதானம். ேவகம் நிதானம்.
அவள் ஒரு கட்டத்தில் ைபத்தியமானாள். என்ைன அப்படிேய அள்ளி அவளின் துவாரங்களுக்குள்
நுைழக்க முயன்று ேதாற்றாள். பின்பு என்ைன நTrல் கிடத்தி ேமேல அழுத்தமாய் பரவி ெமதுவாய்
விழுங்க ஆரம்பித்தாள். நானும் ைபத்தியமாேனன்.
அப்படிேய இருவரும் மயங்கிக் கிடந்ேதாம். ஏேதா அரவம் ேகட்டு விழிக்ைகயில் சீராளனும், அந்த
ஒளிரும் ேபrளம் அழகியும் ஆைடகளில்லாமல் படிக்கட்டுகளில் இறங்கி வந்து ெகாண்டிருந்தன.
அப்ேபrளம் ஒளிரழகி என்னருகில் வந்து தன் இரு ைககளினால் நTrல் மிதந்து ெகாண்டிருந்த
என்னுடைல ஏந்திக் ெகாண்டாள். சீராளன் கால்கள் விrத்துப் படுத்துக் கிடந்த மீ னாட்சியின்
ேயானித் துவாரத்தினுள் தைல வழியாய் உள்ேள நுைழய ஆரம்பித்தான். அப்ேபrளம் அழகி
என்ைன ைகயில் ஏந்திக் ெகாண்டு நTrல் குதித்தாள். நாங்கள் ஆழ, ஆழ ேபாய் ெகாண்டிருந்ேதாம்.
சுவாசம் சீராய் இருந்தது. மூச்சுத் திணறல் இல்ைல. நTrன் அடியாழத்தினுள் இேத ேபான்றெதாரு
சிெமண்ட் தைர இருந்தது. அதில் என்ைன மிக ெமதுவாய் கிடத்தினாள். என்னுைடய கால்கள்
இரண்டும் மைறய ஆரம்பித்திருந்தைத என்னால் பாக்க முடிந்தது. பாதங்கள் ெமல்ல மீ ன் வாலாக
மாறத் துவங்கியிருதன. அவள் அவசரமாய் என் குறிைய சுைவக்க ஆரம்பித்தாள். சீக்கிரம் அது
காணாமல் ேபாய்விடும் என்கிற பதட்டம் அந்த சுைவப்பில் இருந்தைத உணர முடிந்தது. எனக்கும்
பயம் துவங்கியது. அப்ேபrளம் அழகிைய மல்லாக்கத் தள்ளி கால்கைள விrத்து தைலைய
அவளின் ேயானியினுள் திணிக்க ஆரம்பித்ேதன். அவள் அலறினாள். என் முகம் முழுவதும்
வழுவழுப்பாய் உள்ேள ேபானது. அவள் ேயானிக்குள் ஒேர நிசப்தம். கடலின் ஆழ அைமதி. காற்ேற
இல்லாத ெமளன ெவளி. எனக்கு மூச்சுத் திணற ஆரம்பித்தது. தாகத்தில் நாக்கு வறண்டது. கழுத்து
அவளின் பிளவுகளில் சிக்கிக் ெகாண்டிருக்க கூடும். தைலைய அைசக்க முடியவில்ைல. நான்
மூச்சுக்காய் அைலந்ேதன். சாகும் ெநாடியின் வாைலத் ெதாட்ேடன். திடீெரன சுவாசம் கிட்டியது.
நுைரயீரல் வாய் பிளந்து காற்ைற ஏற்றுக் ெகாண்டது. என்னருகில் ெபாத் ெதன ஒரு உடல் நTrல்
விழும் சப்தம் ேகட்டது. கண் விழித்துப் பாத்ேதன் சீராளன் ைகயில் ஒரு தடியிைன ைவத்துக்
சீராளன் தடிைய ைகயில் ைவத்தபடி, என்ைன எழுந்திrக்க ெசான்னான். நான் எழுந்து அவன்
பக்கமாய் ேபாய் நின்ேறன். அவன் அணிந்திருந்த லுங்கி முழுக்க இரத்தமாகி இருந்தது. “இந்த
தாேயாலி ஓனரம்மாைவயும் ெகான்னுட்டான்” என்றேபாது சீராளனின் உடல் நடுங்கியது.
சிெமண்ட் திட்டில் உட்காந்து அழுது ெகாண்டிருந்தவன்
“இந்த ெரண்டு ேதவடியாளுங்கள மட்டுமில்லடா, உங்கைளயும்தான்” என்றபடிேய என் மீ து
பாய்ந்தான்.
சீராளன் ைவத்திருந்த தடி மீ ண்டும் அவன் தைலையத் தாக்கியது. அவன் சமாளித்து எழுந்தான்.
நான் சுதாrத்து அவனின் அடிவயிற்றில் தைலையக் ெகாண்டு ேமாதிேனன். ஹம்மா ெவன
அடிவயிற்றிலிருந்து அலறியபடி மீ னாட்சியின் உடல் மீ து விழுந்தான். இரண்டு உடலும் புரண்டு
நTrல் விழுந்தன. சீராளன் ஓடிப்ேபாய் மீ னாட்சி உடலின் காைலப் பிடித்துக் ெகாண்டான். நான் நTrல்
விழுந்தவனின் தைல முடிையப் பிடித்திழுத்து ேவகமாய் சிெமண்ட் திட்டில் ேமாதிேனன். இரத்தம்
ெகாப்பளித்து. நTrன் கருப்பு வண்ணம் ெமல்ல சிவப்பு வண்ணத்திற்கு மாறிக் ெகாண்டிருந்தது.
அவன் அப்ேபாதும் உடைல அைசத்தான். சுவாசத்தினுக்காய் தைலைய நTப்பாம்பு ேபால
ெவளியில் நTட்டினான். நான் அவன் தைலைய நTருக்குள் அழுத்தி வலுவாய் அவன் திமிறல்கைள
அட்க்கிேனன். சற்று ேநரத்தில் அவன் உடல் துவண்டது.
சீராளன் தலையப் பிடித்துக் ெகாண்டு உட்காந்தான். “அது சrப்படாது.. ஓனரம்மா புருசன் காைலல
எழுந்து மூணு ேபரயும் ேதட ஆரம்பிப்பான்.. ேபாலிசு வரும் இங்க தங்கியிருக்க நம்மள ேகள்வி
ேகட்கும்”
“நTங்க எவ்ேளா நாளா இங்க இருக்கிங்க?”
“ெரண்டு மாசமா”
“நTங்க மூணு ேப இங்க இருக்கிறது எவ்ேளா ேபருக்கு ெதrயும்?”
“இந்த ஓனரம்மா அவ புருசன் அப்புறம் இந்த மீ னாட்சி அவ புருசன்”
“ஆக நாலு ேபருக்குதான் ெதrயும்”
“ஆமா”
“ேதாப்புக்கு ேவைலக்கு வரவங்க?”
“பகல்ல நாங்க யாரும் இங்க இருக்கிறதில்ல யா மூஞ்சும் யாருக்கும் ெதrயாது”
“நல்லதா ேபாச்சு”.
தTெயாளியில் மீ னாட்சியின் சிைதந்த தைல ேகாரமாய் இருந்தது. கல்ைலத் தூக்கி வந்து தைலயில்
ேபாட்டுக் ெகான்றிருக்கிறான் அது கூட ெதrயாது ஏேதா கனவில் திைளத்துக்
ெகாண்டிருந்திருக்கிேறன். என் மீ து எனக்ேக ேகாபமாய் வந்தது. மீ னாட்சியின் சிைதந்த உடைலப்
பாக்க மனம் மீ ண்டும் விரும்பியது தTக்குச்சியிைனப் பற்ற ைவத்ேதன். இரு கால்கள் அகற்றி,
தைல நசுங்கி, முகம் சிைதந்து, உடல் முறுக்கிக் கிடந்தது. சற்று ேநரத்திற்கு முன்பு வைர
சிைலையப் ேபாலிருந்த உடலிது. ெவற்றி ெகாள்ள பயப்பட்ட ேபருடல். நான் தாங்கமாட்டாது
கத்திேனன். அப்படிேய மடங்கி உட்காந்து விம்ம ஆரம்பித்ேதன்.
தாமஸ் படியில் இறங்கி வந்தான். ”அழாத. இது என்ன.. இன்னும் பாக்க ேவண்டியது எவ்ேளா
இருக்கு எழுந்திரு” என்றான். நான் எழுந்து நின்ேறன். மீ னாட்சியின் உடைலத் தூக்கிேனன்.
தாமஸ் அவள் கணவனின் உடைலத் தூக்கினான். ெமல்ல படிகைள ஏற ஆரம்பித்ேதாம்.
நான் தைலையப் பிடித்துக் ெகாண்டபடிக் கத்திேனன் “நாைளக்கு காைல நமக்கு ெகால்லி மைலல
விடியனும்” குணா இரண்ேட நிமிடத்தில் திருச்சி சாைலையத் ெதாட்டான். வண்டி ஒரு ராட்சத
மிருகத்ைதப் ேபால சாைலயில் பாய்ந்தது.
“ேபாlஸ்காரன் எவனாவது நம்மள சும்மா பாத்திருந்தா கூட பிரச்சின ஆகிருக்கும் இல்ல குணா?”
“ம்ம் ெரண்டு மூணு இடத்துல ரூபா ெகாடுத்ேதன். எவனும் வண்டிக்குள்ளலாம் தலய விட்டுப்
பாக்கல”
“ம்ம்”
எப்படி இந்த ேபாைதயிலும், பதட்டத்திலும் குணா ஏழு மணி ேநரம் ெதாடச்சியாய் வண்டி
ஓட்டியிருப்பான் என நிைனத்துக் ெகாண்ேடன்.வண்டியிலிருந்து இறங்காமேல அந்த வழியாய்
ேபான ஒரு முதியவrடம் குளிக்க இங்கு ஏதாவது இடமிருக்கிறதா? எனக் ேகட்ேடாம். அவ ஒரு
ஒற்ைறயடிப் பாைதையக் காட்டினா. அவ ேபாகும் வைரக் காத்திருந்து பின் வண்டியிலிருந்து
இறங்கிேனாம்.
பசிதான் நTைர விட்டு அகல முக்கிய காரணமாக இருந்தது. கைளந்திருந்த ஆைடகைள தT ைவத்து
எrத்ேதாம். முழுதும் சாம்பலான பின்பு நTைர அள்ளி ஊற்றி அந்த இடத்தின் சுவடுகைள கைரந்து
ேபாக ைவத்ேதாம். பின் வண்டிக்குத் திரும்பி ெகாண்டுவந்திருந்த ஆைடகைள
அணிந்துெகாண்ேடாம். குணா வண்டிைய ெசலுத்த ஆரம்பித்தான். சற்று தூரம் கடந்ததும் கீ ற்றுக்
ெகாட்டைகயிட்ட ஒரு சிறு கைடையப் பாக்க முடிந்தது.
தாமஸ்தான் முதலில் இறங்கிப் ேபாய் சாப்பிட ஏதாவது இருக்கிறதா எனக் ேகட்டான். நாற்பது
வயது மதிக்கத்தக்க, தைலப்பாைக கட்டிய ஆெளாருவ எதுவும் இல்ைல எனப் பதில் அளித்தா.
இரண்டு ஐநூறு ரூபாய் ேநாட்டுக்கைள அவ ைகயில் திணித்து உணைவத் தயாrக்கச் ெசான்னான்.
பின்புலம் 1.
படிக்கட்டுகளில் இறங்கி வரும் அரவம் ேகட்டு விஜி தைல தூக்கிப் பாத்தாள். அவளின் ெபrய
கண்கள் சிவந்து, குளமாகியிருந்தைத ெமன் ெவளிச்சத்தில் பாக்க முடிந்தது. இத்தைன
இறுக்கமான, தவிப்பான ஒரு மனநிைல எப்ேபாதும் எனக்கு வாய்த்ததில்ைல. என்ன மாதிrயான
உணவிது? என்பைதப் புrந்து ெகாள்ள முயன்று ேதாற்ேறன். விஜி ெமல்ல தைல தூக்கி என்ைனப்
பாத்துவிட்டு மறுபடியும் தைல கவிழ்ந்து ெகாண்டாள்.
ஆறு மணிக்கு சமீ பமாய் ஒருவன் பக்கத்தில் வந்து அமந்தான். “வா ேபாலாம்” என்றான்.