‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‬

‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻋﺎدت ﻣﻌﻤﻮل‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﺁن آﻪ ﻋﺼﺎ زﻧﺎن ﻳﻚ ﭼﺮخ دور ﺣﻴﺎط زد و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ ﺧﻮد وراﻧ ﺪاز آ ﺮد و‬
‫دﺳﺘﻮرهﺎﻳﻲ داد و اﻳﺮادهﺎﻳﻲ از اهﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻋﺒﺎي ﺷﺘﺮي ﻧﺎزك ﺧﻮدش را از روي ﺗﺨﺖ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺳ ﻼﻧﻪ ﺳ ﻼﻧﻪ داﻻن دراز ﺗ ﺎرﻳﻜﻲ‬
‫را ﭘﻴﻤﻮد و وارد هﺸﺘﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻳﻜﺴﺮ رﻓﺖ و روي دﺷﻜﭽﻪاي آﻪ در ﺳﻜﻮي ﻣﻘﺎﺑﻞ داﻻن ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد و داﻣ ﻦ ﻋﺒ ﺎ‬
‫را روي زاﻧﻮﻳﺶ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﭻ ﭘﺎي آﭙﻠﻲ و ﭘﺮﭘﺸﻢ و ﭘﻴﻠﻪي او آﻪ از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ زﻳﺮﺷﻠﻮاري ﮔﺸﺎد و از ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻠﻜﻲ ﭼﺮآﻲ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻗﺘ ﺎ‬
‫زﻳﺮ ﭘﺮدﻩي زﻧﺒﻮري ﻋﺒﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺤﻮﻃﻪي هﺸﺘﻲ ﺁب و ﺟﺎرو ﺷﺪﻩ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﭼﻮن هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬ﻝﺠﻦ ﺣﻮﺿﺶ را در ﺟﻮي آﻮﭼ ﻪ ﺧ ﺎﻝﻲ آ ﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻮي ﮔﻨﺪ ﺗﻨﺪي ﻓﻀﺎي هﺸﺘﻲ را ﭘﺮ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻋﺼﺎﻳﺶ ﺗﻜﻴﻪ آﺮد و ﺑﺎ ﺹﺪاي ﻧﻜﺮﻩاي ﻓﺮﻳﺎد زد‪ :‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﺁهﺎي ﻣﺮاد!‬
‫هﻨﻮز اﻳﻦ آﻠﻤﻪ در دهﻨﺶ ﺑﻮد آﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﻻﻏﺮ و ﻓﻜﺴﻨﻲ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺒﺎي ﻗﺪك آﻬﻨﻪ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ از داﻻن وارد ﺷﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳ ﻴﻨﻪ ﺟ ﻮاب داد‪ :‬ﺑﻠ ﻪ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ ﺑﺎز آﺠﺎ رﻓﺘﻲ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪي؟ ﻝﻨﮓ ﻇﻬﺮﻩ‪ .‬در را ﭘﻴﺶ آﻦ‪ ،‬ﺑﻮ ﮔﻨﺪ ﻝﺠﻦ ﻣﻴﺎد!‬
‫ﻣﺮاد در را ﭘﻴﺶ آﺮد و ﺑﺎ ﻝﺤﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩاي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬زﺑﻴﺪﻩ ﺧﺎﻧﻮم ﺳﺮش درد ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﺮم ﻳﻚ ﺳﻴﺮ ﻧﺒﺎت ﺑﮕﻴﺮم!‬
‫ـ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق‪ ،‬آﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزﻩ داد؟ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝﻪ آﻪ در ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻨﻲ‪ ،‬هﻨﻮز ﻧﻤﻲدوﻧﻲ آﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻦ اﺟﺎزﻩ ﺑﮕﻴ ﺮي! اﻻن ﻣ ﻦ‬
‫از ﭘﻴﺶ زﺑﻴﺪﻩ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻴﺎم‪ ،‬از هﺮ روز ﺣ ﺎﻝﺶ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭼ ﺮا ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻧﮕﻔ ﺖ آ ﻪ ﺳ ﺮش درد ﻣ ﻲآﻨ ﻪ؟! اﻳ ﻦه ﺎ ﻏﻤ ﺰﻩي ﺷ ﺘﺮي اﺳ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮب‬
‫دﻧﺪانهﺎي ﻣﻨﻮ ﺷﻤﺮدﻳﻦ! ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻗﻨﺪ و ﻧﺒﺎت و ﺷﻜﺮ‪/‬ﭘﻨﻴﺮ آﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ اهﻞ اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ آ ﺮﻩي درﻳ ﺎﻳﻲ ه ﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫هﻤﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ و ﻧﺒﺎت زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻨﺪ! ﺑﺮوﻳﺪ ﺧﻮﻧﻪي ﻣﺮدم را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ! ﻳﻚ روز ﺑﻪ ه ﻮاي ﺳ ﺮدرد‪ ،‬ﻳ ﻚ روز ﺑ ﻪ ﺑﻬﺎﻧ ﻪي ﻣﻬﻤ ﺎن‪ ،‬ﻳ ﻚ روز ﺑ ﺮاي‬
‫ﺑﭽﻪ! ﭘﻮل را آﻪ از آﺎﻏﺬ ﻧﻤﻲﭼﻴﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺳﺮش درد ﻣﻲآ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ ﻳ ﻚ اﺳ ﺘﻜﺎن ﻗﻨ ﺪاغ ﺑﺨ ﻮرد! اﻳ ﻦ زﻧﻴﻜ ﻪ هﻤﻴ ﺸﻪ ﺳ ﺮدرد ﻣ ﺼﻠﺤﺘﻲ‬
‫دارد‪.‬‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻗﻨﺪ ﻧﺒﻮد!‬
‫ـ ﺑﺎز ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻓﻀﻮﻝﻲ آﺮدي‪ ،‬ﺗﻮ ﺣﺮف ﻣﻦ دوﻳﺪي! ﭼﻄﻮر ﻗﻨﺪ ﻧﺒﻮد؟ ﺹﺒﺢ زود ﻣﻦ آﻠﻴﻪي ﻗﻨﺪﺷﺎن را دادم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲﺧﻮان ﻧﺎﺧﻨﻚ‬
‫ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻳﻜﻲ ﺑﻮد‪ ،‬دو ﺗﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁدم دﻝﺶ ﻧﻤﻲﺳﻮﺧﺖ‪ .‬هﺸﺖ ﻧﻔﺮﻧﺪ آﻪ ﺑﺎ هﻢ ﭼﺸﻢ و هﻤﭽﺸﻤﻲ دارﻧﺪ‪ .‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧ ﺎﺗﻮن آ ﻪ ﭘﻨ ﺎﻩ ﺑ ﺮ ﺧ ﺪا‪ ،‬ﻣﻨ ﻮ ﺑ ﻪ‬
‫ﺧﺎك ﺳﻴﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬هﻲ ﻧﺴﺨﻪ ﭘﻴﭻ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲﺷﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺪﺗﺮ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﺮﮔﺸﻪ؟! ﻣﻲداﻧﻲ‪ ،‬زﻳﺎدي ﻋﻤﺮ آﺮدﻩ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﭼﺸﻢهﺎي ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺎرش را وردراﻧﻴﺪ و ﺳﺮش را از روي ﻧﺎاﻣﻴﺪي ﺗﻜ ﺎن داد‪ :‬ﺁدم آ ﺎرش آ ﻪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦﺟ ﺎ آ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘ ﺮﻩ ه ﺮ ﭼ ﻪ‬
‫زودﺗﺮ زﺣﻤﺖ را آﻢ ﺑﻜﻨﻪ! اﺳﺒﺎب دل ﻏﺸﻪ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﻳﻦهﺎ هﻤﻪ از ﺑﺪﺷﺎﻧﺴﻲ ﻣﻨﻪ‪ .‬از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﺟﺎن ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬وﻗﺘﻲ آﻪ ﻣﻴﺮم ﺗﻮ اﻧﺪرون ﻳﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫آﻔﺶ و آﻼﻩ ﺑﭽﻪهﺎ را ﺟﻤﻊ ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬و ﻳﺎ دﻋﻮاي ﺹﻴﻐﻪ و ﻋﻘﺪي را و ﻳﺎ آﺴﺎﻝﺖ ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﮕﻴﺮم! ﻣﺜﻼ اﻳﻨﻢ راﺣﺘﻲ ﺳﺮ ﭘﻴﺮي ﻣﻦ‬
‫ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻲ‪ .‬ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ را ﭼﻘﺪر ﺧﺮج ﺗﺤﺼﻴﻠﺶ آﺮدم‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎدﻣﺶ ﻓﺮﻧﮕﺴﺘﻮن‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﭘ ﺴﺮ اول ﺑ ﻮد و ﺑﻌ ﺪ‬
‫از ﺁن هﻤﻪ ﻧﺬر و ﻧﻴﺎز‪ ،‬ﺳﺮ هﺸﺖ ﺗﺎ دﺧﺘﺮ ﺧﺪا ﺑﻬﻢ دادﻩ ﺑﻮد و ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ در ﺧﻮﻧﻪام را واز ﺑﻜﻨﻪ! دﻳﺪي ﭼﻪ ﺑﻪ روز ﻣﻦ ﺁورد؟ اﻣﺎن از رﻓﻴﻖ‬
‫ﺑﺪ! ﻳﻚ ﻝﻮﻃﻲ اﻝﺪﻧﮓ ﺑﺎر ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺗﻮ آﻪ ﺷﺎهﺪي‪ ،‬ﻣﻦ وادار ﺷﺪم از ارث ﻣﺤﺮوﻣﺶ آﻨﻢ‪ .‬هﻲ ﻗﻤﺎر‪ ،‬هﻲ هﺮزﮔﻲ! ﻣﻦ آ ﻪ ﮔ ﻨﺞ ﻗ ﺎرون زﻳ ﺮ ﺳ ﺮم‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﺸﻤﺸﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻨﻪ‪ .‬ﺳﺮ آﻼف آﻪ آﺞ ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺧﺮ ﺑﻴﺎر و ﺑﺎﻗﺎﻝﻲ ﺑﺎر آﻦ! ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل و روز ﺧﻮدم‪ ،‬ﻳ ﻚ ﭘﺮﺳ ﺘﺎر ﻻزم دارم‪.‬‬
‫ﺑﻨﻴﻪام روز ﺑﻪ روز ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻴﺮﻩ‪ ،‬اﻳﻦ ور ﺑﻴﻀﻪي ﻻﻣﺼﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﺎل ﻋﻠﻴﻞ‪ .‬اﻣﺮوز آﻪ ﺳﺮم را ﺷﺎﻧﻪ زدم‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻨﮕﻪ ﻣﻮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻣ ﺮاد دزدآ ﻲ ﺑ ﻪ ﻓ ﺮق ﻃ ﺎس ﺣ ﺎﺟﻲ ﻧﮕ ﺎهﻲ آ ﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺣ ﺮفه ﺎ ﮔﻮﺷ ﺶ ﺑ ﺪهﻜﺎر ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ه ﺮ روز ﺹ ﺒﺢ زود از اﻳ ﻦ‬
‫رﺟﺰﺧﻮاﻧﻲهﺎ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺜﻞ ﺁدﻣﻲ آﻪ ادار ﺗﻨﺪ دارد‪ ،‬ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻲﺷﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑ ﻮد آ ﻪ آ ﻲ ﺣﻤﻠ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪي ﺧ ﻮد او ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ! اﻣ ﺎ‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮ دﻣﺎغ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﮔﺮﺑﻪ آﻪ ﺑﺎ ﻣﻮش ﺑﺎزي ﻣﻲآﻨﺪ‪ ،‬هﻲ ﺣﺮف را ﻣﻲﭘﻴﭽﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﺗ ﺴﺒﻴﺢ ﺷ ﺎﻩ ﻣﻘ ﺼﻮدي را از ﺟﻴ ﺐ ﺟﻠﺬﻗ ﻪاش‬
‫درﺁورد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ ﭘﻮل ﻋﻠﻒ ﺧﺮﺳﻪ؟! ﻳﺎدش ﺑﺨﻴﺮ! دﻳﺮوز ﺗﻮ آﺎﻏﺬﭘﺎرﻩهﺎم ﻣﻲﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﺳﻴﺎهﻪ ﭘﻴﺪا آ ﺮدم‪ .‬ﻓﻜ ﺮش را ﺑﻜ ﻦ‪،‬‬
‫ﺳﻴﺎهﻪي ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ از وزراء و آﻠﻪﮔﻨﺪﻩهﺎ را ﺑﻪ ﺷﺎم دﻋﻮت آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ ﻣﺨ ﺎرﺟﺶ ﭼﻘ ﺪر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد؟ ﺷ ﺶه ﺰار و‬
‫دو ﻋﺒﺎﺳﻲ و ﺳﻪﺗﺎ ﭘﻮل‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﮕﻮ‪ ،‬زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﻨﺪك ﺧﺮﻳﺪ و ﻓﺮوش ﻣﻲﺷﺪﻩ‪ .‬آﻲ ﺑ ﺎور ﻣ ﻲآﻨ ﻪ؟ ﻣ ﻦ ه ﻴﭻ‬
‫وﻗﺖ ﻳﺎدم ﻧﻤﻲرﻩ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪي ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي ﻳﻚ ﺑﻘﻠﻤﻪ درﺳﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﻣﻲداﻧﻲ ﺑﻘﻠﻤﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن را ﻣﻲآ ﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﻲﮔﺬارﻧ ﺪ ﺑﻴ ﺎت‬
‫ﻣﻲﺷﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ اورﻳﺖ ﻣﻲآﻨﻨﺪ و ﺗ ﻮ ﺷ ﻴﻜﻤﺶ را از ﺁﻝ ﻮ و ﻗﻴ ﺴﻲ ﭘ ﺮ ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺗ ﻮ روﻏ ﻦ ﻳ ﻚ ﭼ ﺮﺧﺶ ﻣﻴﺪﻧ ﺪ و ﻣ ﻲﭘﺰﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺑﻘﻠﻤ ﻪ را‬
‫هﻤﭽﻴﻦ ﭘﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﺗﻮي دهﻦ ﺁب ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺁدم دﻝﺶ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ آﻪ اﻧﮕﺸﺖهﺎﺷﻢ ﺑﺎهﺎش ﺑﺨ ﻮرﻩ! )ﺁب ده ﺎﻧﺶ را ﻓ ﺮو داد و ﭼ ﺸﻢه ﺎﻳﺶ ﺑ ﻪ‬
‫دودو اﻓﺘﺎد‪ (.‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﭽﻪﺳﺎل ﺑﻮدم‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن را از زﻳﺮ ﺳﺒﺪ روي ﺁب اﻧﺒﺎر درﺁوردم و ﻧﺼﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮش را ﺧﻮردم‪ .‬ﺧﺪاﻳﺎ از ﮔﻨﺎه ﺎن‬
‫هﻤﻪي ﺑﻨﺪﻩهﺎﻳﺖ ﺑﮕﺬر!‬
‫ﻓﺮدا ﺹﺒﺢ‪ ،‬روز ﺑﺪ ﻧﺒﻴﻨﻲ‪ ،‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ددﻩ ﺳﻴﺎﻩ داﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬اﺳ ﻤﺶ ﮔﻠﻌ ﺬار ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻧ ﺪاﺧﺘﻦ ﮔ ﺮدن اون‪ .‬داد‬
‫ﺁﻧﻘﺪر ﭼﻮﺑﺶ زدﻧﺪ آﻪ ﺧﻮن ﻗﻲ آﺮد و ﻣﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻘﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪم‪ .‬آﺴﻲ هﻢ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ آﻪ ﻣﻦ ﺑﻮدم‪ .‬ﭘﺸﺘﺶ هﻢ اﺳ ﻬﺎل ﺧ ﻮﻧﻲ ﺷ ﺪم و ﺗ ﻮ رﺧﺘﺨ ﻮاب‬
‫ﺧﻮاﺑﻴﺪم‪) .‬ﺗﻮي دﺳﺘﻤﺎل ﻓﻴﻦ ﭘﺮ ﺹﺪاﻳﻲ آﺮد(‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن ﻳﻜﻲ ﺳﻪ ﻋﺒﺎﺳﻲ ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧ ﺪاﺑﻴﺎﻣﺮز‪ .‬ﻣﺜ ﻞ دﻳ ﺮوزﻩ‪ ،‬ه ﺰار ﺳ ﺎل‬
‫ﭘﻴﺶ آﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬زﻣﺎن آﻴﻜﺎووس و اﻓﺮاﺳﻴﺎب آﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻨﻮز هﻤﻪاش ﻳﺎدﻣﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آ ﻪ دﻳ ﺮوز ﺑ ﻮد‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖه ﺎ ﻣ ﺮدم ﭘ ﺮ و ﭘ ﺎ ﻗ ﺮص‬
‫ﭘﻴﺪا ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬هﻤﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪدار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ آ ﻪ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﺷ ﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ ﺧ ﺪا ﺑﻴ ﺎﻣﺮز هﻤﻴ ﺸﻪ ﻣﺮﺣ ﻮم اﺑ ﻮي را ﺑ ﺎﻻي دﺳ ﺖ ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻴ ﺮزا ﺁﻗﺎﺳ ﻲ‬
‫ﻣﻲﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺁن روزهﺎ آﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺷﻨﻮي‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻲ ﻣﺮﺣﻮم ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻴ ﺮزا ﺁﻗﺎﺳ ﻲ آ ﻢ آ ﺴﻲ‬
‫ﺑﻮد؟ ﺗﻤﺎم ﺳﻴﺎﺳﺖ دﻧﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﻮم ﺗﻮ ﭼﻨﮕﻮﻝﺶ ﺑﻮد‪ .‬دﻳﺮوز وزﻳﺮ ﻣﺎﻝﻴﻪ ﻣﻨﻮ اﺣﻀﺎر آﺮد‪ .‬دﻳﺪي آﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﺶ را دﻧﺒ ﺎﻝﻢ ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﭘﻴ ﺸﺘﺮهﺎ‬
‫در ﺧﻮﻧﻪي ﻣﺮدم واز ﺑﻮد‪ ،‬دﺳﺖ و دلواز ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ اون ﻣﻤﻪ رو ﻝﻮﻝﻮ ﺑﺮدﻩ‪ .‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﻬﺖ ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺑ ﺎورت ﻣﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ؟!‬
‫ﭼﺎﻳﻲ آﻪ ﺁوردﻧﺪ‪ ،‬ﺧ ﻮدش ﭘ ﺎ ﺷ ﺪ ﻗﻨ ﺪان را از ﺗ ﻮي دوﻻﺑﭽ ﻪ درﺁورد و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣ ﻦ اﻣﺘﺤ ﺎن آ ﺮدم‪ .‬ﻳ ﻚ ﺟﺒ ﻪ ﻗﻨ ﺪ ه ﻢ اﻳ ﻦ اﺳ ﺘﻜﺎنه ﺎ را ﺷ ﻴﺮﻳﻦ‬
‫ﻣﻲآﻨﻪ!‬
‫هﺮﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺁدم ﺑﺮﻣﻲﺧﻮرﻩ‪ .‬راﺳﺘﺶ ﻣﻦ ﭼﺎﻳﻲ ﺗﻠﺦ را ﺳﺮ آﺸﻴﺪم‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ دو ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺮت و ﭘﻼ ﻧﻘﻞ آ ﺮد آ ﻪ آﻠ ﻪام را ﺗﺮآﺎﻧ ﺪ‬
‫و ﺹﺪ ﺟﻮر ﺧﻮاهﺶ و ﺗﻤﻨﺎ آﺮد آﻪ آﻮﭼﻚﺗﺮ از هﻤﻪاش دوﻳﺴﺖ ﺗﻮﻣﻦ ﻣﻲارزﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ وﺟﻮدي آﻪ ﻣﻲداﻧﺴﺖ آﻪ دوديام‪ ،‬ﻧﮕﻔ ﺖ ﻳ ﻚ ﻗﻠﻴ ﺎن‬
‫ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ اﻳﻦهﺎ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩي ﺑﺎﺑﺎﺷﺎن ﻧﺎن ﻧﺨﻮردﻩاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﺎد و ﺑﺮوت و ﻓﻴﺲ و اﻓ ﺎدﻩﺷ ﺎن را ﺗﻤﺎﺷ ﺎ آ ﻦ! ﻣﺜ ﻞ اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﻧ ﻮﻩي‬
‫اﺗﺮ ﺧﺎن آﻜﻪ ورﭼﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي از اﻋﻴﺎن درﺟﻪ اول ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﻗﻨﺪهﺎر ﺳﻪ ﻣ ﻦ و ﻳ ﻚ ﭼ ﺎرك ﭼ ﺸﻢ درﺁورد‪ .‬وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻴ ﺮزا ﺁﻗﺎﺳ ﻲ‬
‫آﺘﺶ را ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﻳﻚ ﺣﻤﺎﻳﻞ و ﻧﺸﺎن ﺑﻬﺶ داد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎي رآﺎب ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻋﺮض‪ ،‬ﺷﺮف‪،‬‬
‫ﺁﺑﺮو‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮس! هﻴﭽﻲ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻓﻴﻞ ﻣﺮدﻩاش هﻢ ﺹﺪ ﺗﻮﻣﻨﻪ‪ ،‬زﻧﺪﻩاش هﻢ ﺹﺪ ﺗﻮﻣﻨﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎز هﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺤﺘﺎﺟ ﻪ‪ ،‬از ﺳ ﺎدﮔﻲ ﻣ ﻦ ﺳ ﻮء اﺳ ﺘﻔﺎدﻩ‬
‫ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬آﺎر ﺑﻨﺪﻩهﺎي ﺧﺪا را راﻩ ﺑﻨﺪازﻳﻢ‪ ،‬و در دﻧﻴﺎ هﻤ ﻴﻦ ﺧ ﻮﺑﻲ و ﺑ ﺪي ﻣﻴﻤﺎﻧ ﻪ و ﺑ ﺲ! ﻓ ﺮدا ﺑﺎﻳ ﺪ ﺗ ﻮ دو وﺟ ﺐ‬
‫زﻣﻴﻦ ﺑﺨﻮاﺑﻴﻢ‪ .‬راﺳﺘﻲ دﻳﺮوز رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﭘﻴﺶ وزﻳﺮ‪ .‬ﻧﻨﻪي اماﻝﺒﻨﻴﻦ ﺑﺎز ﺁﻣﺪ؟‬
‫ﻣﺮد ﭼﺮﺗﺶ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺁﻣﺪ رﻓﺖ ﺗﻮ اﻧﺪرون‪.‬‬
‫ـ رﻓﺖ اﺗﺎق ﻣﺤﺘﺮم؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ؟ ﻣﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﭘﺎﺧﻮرﺷﻲ ﺑﮕﻴﺮم‪.‬‬
‫ـ اﮔﺮ ﻧﺒﻮدي‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲداﻧﻲ آﻪ ﻧﻨﻪي اماﻝﺒﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪ؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻦ آﻪ ﻣﻲرﻓﺘﻢ‪ ،‬اون وارد ﺷﺪ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻲﺷﻨﻮي؟ ﺗﻮ اﮔﺮ ﺁب ﺑﻪ دﺳﺖ داري‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮري! ﻣﮕ ﺮ ه ﺰار ﺑ ﺎر ﺑﻬ ﺖ ﻧﮕﻔ ﺘﻢ؟ ﺗ ﻮ ﺑﺎﻳ ﺪ اﻳ ﻦه ﺎ را ﺑﭙ ﺎﻳﻲ! ﺗ ﻮ هﻨ ﻮز زنه ﺎ را‬
‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻲ‪ ،‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻨﻮ دور ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ )آﻤﻲ ﺳﻜﻮت( ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻨﻪ آﻪ هﺰارﺟ ﻮر ﮔﻨ ﺪ و آﺜﺎﻓ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮرد ﺁدم ﻣﻴﺪﻧ ﺪ؛ ﺑ ﺮاي ﺳ ﻔﻴﺪﺑﺨﺘﻲ‪،‬‬
‫ﺟﺎدو و ﺟﻨﺒﻞ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪي؟ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ دو ﭼﺸﻢ داري‪ ،‬دوﺗﺎي دﻳﮕﺮ هﻢ ﻗﺮض ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬هﻮاﺷﺎن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻲ! ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ آ ﻪ‬
‫ﺧﻮدم هﻤﻴﺸﻪ آﺸﻴﻜﺸﺎن را ﻣﻲآﺸﻢ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪي ﻧ ﺮﻩ ﻏ ﻮل‪ ،‬ﭘ ﺴﺮ ﻋﻤ ﻮي ﻣﺤﺘ ﺮم‪ ،‬ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ اﺳ ﻤﺶ ﮔ ﻞ و ﺑﻠﺒ ﻞ ﻳ ﺎ ﭼ ﻪ آﻮﻓﺘﻴ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﺮدم ﭼ ﻪ اﺳ ﻢه ﺎ روي ﺧﻮدﺷ ﺎن‬
‫ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺴﺮﻩ ﺑﻲ ﺁب و ﮔﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ ﻣﻴ ﺎد‪ ،‬ﺳ ﺮش را ﭘ ﺎﺋﻴﻦ ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻩ و ﺹ ﺎف ﻣﻴ ﺮﻩ ﺗ ﻮ اﻧ ﺪرون‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬اون ﺟ ﺎ زن و‬
‫ﺑﭽﻪ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬روﻳﺸﺎن وازﻩ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺁﻣﺪﻳﻢ و ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮي ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻪ آﻪ ﻣﺤﺮم ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺮدم هﺰار ﺟﻮر ﺣﺮف درﻣﻴﺎرﻧﺪ‪ .‬ﺗ ﻮي ﭼ ﻪ ﻋﻬ ﺪ و‬
‫زﻣﻮﻧﻪاي ﮔﻴﺮ آﺮدﻳﻢ! ﺗﻮ هﻴﭻ ﺳﺮ درﺁوردي اﻳﻦ آﻴﻪ؟‬
‫ـ ﭼﻪ ﻋﺮض آﻨﻢ؟!‬
‫ـ هﺎن‪ ،‬ﻣﻦ راﺿﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﻳﻚ ﺟﻮري ﺣﺎﻝﻴﺶ ﺑﻜﻦ! ﺗﻮ اﻧﺪرون ﺑﺎ ﻣﻨﻴﺮ ﺟﻨﺎق ﻣﻲﺷﻜﻨﻪ و ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮدﻣﺎﻧﻲ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ‬
‫از اﻳﻦ راﻩهﺎ ﺗﺮﻗﻲ آﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻚ زن ﺧﻮﺷﮕﻞ اﻣﺮوزﻩ ﭘﺴﻨﺪ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻝﺒﺎس ﺷﻴﻚ ﺗﻨﺶ ﻣﻲآﺮدم‪ ،‬ﻣﻲﺑﺮدﻣﺶ ﻣﺠﻠﺲ رﻗﺺ‪ ،‬ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺘﻤﺶ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ‬
‫ﮔ ﺮدن آﻠﻔ ﺖه ﺎ ﺗ ﺎ ﺑﺎه ﺎش ﺑﺮﻗ ﺼﻨﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻗﻤ ﺎر ﺑ ﺎزي ﺑﻜﻨﻨ ﺪ و ﻻس ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﺜ ﻞ هﻤ ﻪي اﻳ ﻦ اﻋﻴ ﺎنه ﺎي اﻣ ﺮوزﻩ آ ﻼﻩ ﻗﺮﻣ ﺴﺎﻗﻲ ﺳ ﺮم‬
‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﺗﻮ از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ آﻪ ﭼﻴﺰي ﺳﺮت ﻧﻤﻲﺷﻪ‪ .‬ﺣﻖ هﻢ داري‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ روزي هﺰارﺗﺎ از اﻳﻦهﺎ را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮدم ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻗﺪﻳﻤﻲام‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﺮﺿﻪي اﻳﻦ آﺎرهﺎ را داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺣﺎل و روزم ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ هﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻴﭻ راﺿﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗ ﻮ ﻳ ﻚ ﺟ ﻮري ﺑﻬ ﺶ‬
‫ﺑﮕﻮ آﻪ ﻣﻦ ﻣﺘﺠﺪد ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬اﻣﺎ هﻤﭽﻴﻦ ﺣﺎﻝﻲاش آﻦ آﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺮﻧﺨﻮرﻩ! )ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ(‪.‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬دﻳﺮوز ﻋﺼﺮ ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻘﻂ ﻓﺮوش ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﺮ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ اﺟﺎزﻩ ﺑﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺴﺎﺑﻤﺎن را روﺷﻦ ﺑﻜﻨﻴﻢ؛ ﭼﻮن ﻣﻲﺧﻮام‬
‫ﺑﺮم زﻳﺎرت‪.‬‬
‫ـ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮ ﻣﻦ آﻼﻩ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮام ﺹﻨﺎر‪/‬ﺳﻪ ﺷﺎﻳﻲ اوﻧﻮ ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﻢ‪ .‬ﻣﻦ اﮔ ﺮ‬
‫ﻳﻚ ﻣﻮي ﺳﺒﻴﻠﻢ را ﺗﻮي ﺑﺎزار ﮔﺮو ﺑﮕﺬارم‪ ،‬ﺹﺪ آﺮور ﺗﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟ ﻨﺲ ﻣﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬آ ﺪام زﻳ ﺎرت؟ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺁﺳ ﺎﻧﻲ ﺑ ﻪ آ ﺴﻲ اﺟ ﺎزﻩ ﻧﻤﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ‬
‫اﺟﺎزﻩ و ﺑﺎﺷﭙﺮت ﻣﻲﺧﻮاد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎد ﭘﻴﺶ ﺧﻮدم! ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻴﺎل اﻓﺘ ﺎدﻩ آ ﻪ ﭘ ﻮله ﺎي دزدياش را ﺣ ﻼل ﺑﻜﻨ ﻪ؟! اﮔ ﺮ راﺳ ﺖ ﻣﻴﮕ ﻪ ﺟﻠ ﻮ زﻧ ﺸﻮ‬
‫ﺑﮕﻴﺮﻩ! از ﻗﻮل ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ آﻪ واﺳﻪي اﻳﻦ ﭼﻨﺪرﻩ ﻏﺎز ﻣﻦ ﻧﻤﻲﮔﺮﻳﺰم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭘﺎﺧﻮرﺷﻲ ﭼﻲ ﺧﺮﻳﺪي؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻝﻮ ﺑﺮﻏﺎﻧﻲ و ﺳﻴﺐ زﻣﻴﻨﻲ‪.‬‬
‫ـ ﻣﺜﻼ ﭼﻘﺪر ﺁﻝﻮ ﺧﺮﻳﺪﻳﺪ؟‬
‫ـ ﻳﻚ ﭼﺎرك‪.‬‬
‫ـ اﻳﻦ ﻳﻚ ﭼﺎرك ﺁﻝﻮ ﺑﻮد؟ آﺎرد ﺑﺨﻮرﻩ ﺑﻪ ﺷﻜﻤﺸﺎن! هﻤﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ دارﻧﺪ آﻪ از ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﮔﺸﻨﻪ ﭘﺎ ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ .‬آﺪام ﺧﻮﻧﻪي وزﻳ ﺮ و وآﻴﻠ ﻪ‬
‫آﻪ ﺷﺐ ﻳﻚ ﭼﺎرك ﺁﻝ ﻮ ﺗ ﻮ ﺧ ﻮرش ﻣ ﻲرﻳﺰﻧ ﺪ؟ ﺑﺮﻳ ﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ! ﻣ ﺮدم ﺷ ﺐ ﺗ ﻮ ﺧﻮﻧ ﻪﺷ ﺎن ﺣﺎﺿ ﺮي ﻣ ﻲﺧﻮرﻧ ﺪ‪ .‬اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت رﺿ ﺎ ﺷ ﺎﻩ ﺑ ﺎ اون‬
‫ﭼﻨﺎﻧﻴﺶ‪ ،‬ﺹﺒﺢ هﻴﺰم ﺧﻮﻧﻪ را ﺟﻠﻮش ﻣﻲآﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻳﻚ ﮔﻮﺟﻪ ﻓﺮﻧﮕﻲ دﻋﻮاﻳﻲ راﻩ ﻣﻲاﻧﺪازﻩ آﻪ ﺧﻮن ﺑﻴﺎد و دﻝ ﺶ ﺑﺒ ﺮﻩ! ﺑ ﺎ اون ﻋﺎﻳ ﺪي‪ ،‬ﺑ ﺎ‬
‫اون ﭘﻮل ﺳﺮﺷﺎر‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ هﻢ ﻳﻚ ﭼﺎرك ﺁﻝﻮ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﭼﺸﻤﻢ آﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن اﮔﺮ دروغ ﺑﮕﻢ‪ ،‬از ﻣﺸﻬﺪي ﻣﻌﺼﻮم ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ!‬
‫ـ ﭘﺲ ﻣﺎل ﻣﻦ هﻤﻪاش ﺣﺮام و هﺮس ﻣﻲﺷﻪ! ﻣﻦ ﺁﻝﻮهﺎ را ﺷﻤﺮدم‪ ،‬ﺑﻌﺪ آﻪ هﺴﺘﻪهﺎﻳﺶ را ﺷﻤﺮدم‪ ،‬ﭼﻬﺎرﺗﺎش آﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﺑﭽﻪهﺎ ﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺁﻝﻮي ﺑﻲهﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻩ!‬
‫ـ ﺁﻝﻮي ﺑﻲ هﺴﺘﻪ؟‬
‫ـ ﻗﺪرت ﺧﺪا را ﭼﻪ دﻳﺪﻳﺪ؟‬
‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﺪا ﺑﻨﺪﻩهﺎي ﺧﻮدش را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ آﻪ ﭼﻘﺪر دزد و دﻏﻠﻨﺪ‪ ،‬هﺴﺘﻪ ﺗﻮي ﺁﻝﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑ ﺸﻪ ﺷ ﻤﺮد‪ .‬ﻣ ﻦ ﭘﻮﺳ ﺘﻲ‬
‫از ﺳﺮﺗﺎن ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺣﻆ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ .‬هﻤﻪﺗﺎن ﭼﻮب و ﭼﻤﺎق ﻣﻲﺧﻮاﻳﻴﺪ؛ ﻣﺜﻞ ﻓﻴﻞ آﻪ ﻳﺎد هﻨﺪﺳﻮن ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ داﺋﻤﺎ ﺗﻮ ﺳﺮﺗﺎن ﭼﻤ ﺎق زد! ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‪،‬‬
‫ﺁزادي‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻪ دزدﻳﺪ‪ .‬در آﻮزﻩ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺁﺑﺶ را ﺑﺨﻮرﻳﺪ! ﻣﻦ آﻪ از…‬
‫در اﻳﻦ وﻗﺖ در آﻮﭼﻪ ﺑﺎز ﺷ ﺪ و ﻣ ﺮد ﻣ ﺴﻨﻲ ﺑ ﺎ ﻝﺒ ﺎس ﻓﺮﺳ ﻮدﻩ وارد ﺷ ﺪ و ﻳ ﻚ آﻴ ﻒ ﻗﻄ ﻮر ﺑ ﻪ دﺳ ﺘﺶ ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ :‬ﻣﻨ ﺰل ﺣ ﺎﺟﻲ‬
‫اﺑﻮﺗﺮاب اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ؟‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ! و ﺷ ﺨﺺ ﺗ ﺎزﻩ وارد را ﺑﻐ ﻞ دﺳ ﺖ ﺧ ﻮدش ﻧ ﺸﺎﻧﻴﺪ و رو آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣ ﺮاد‪ :‬ﻣ ﺮاد‪ ،‬ﺑ ﺮو ﺑﮕ ﻮ‬
‫ﺳﻤﺎور را ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ!‬
‫آﺴﻲ آﻪ ﺗﺎزﻩ وارد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ ،‬ﭼﺎﻳﻲ ﺹﺮف ﺷﺪﻩ‪.‬‬
‫ـ ﭘﺲ ﺑﺮو ﻗﻠﻴﺎن را ﺑﻴﺎور!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻝﺒﺨﻨﺪي ﻧﻤﻜﻴﻦ زد و ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺗﺎزﻩ وارد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻪ آ ﻪ ﺳ ﺎﺑﻘﺎ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن رﺳ ﻴﺪﻩام‪ .‬اﺳ ﻤﺘﺎن را درﺳ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻃﺮ ﻧ ﺪارم‪.‬‬
‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭘﻴﺮي اﺳﺖ و هﺰار ﻋﻴﺐ و ﻋﻠﺖ!‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ اﺣﻤﺪ ﺑﻴﮕﻲ‪.‬‬
‫ـ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺁﻗﺎ زادﻩي ﺑﺼﻴﺮ ﻝﺸﻜﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟‬
‫ـ ﭼﺮا!‬
‫ـ ﻳﺎدﺗﺎن هﺴﺖ آﻮﭼﻪي ﺷﺘﺮداران ﻣﻨﺰل داﺷﺘﻴﺪ؟ اﺑﻮيﺗﺎن در ﻗﻴﺪ ﺣﻴﺎﺗﻨﺪ؟‬
‫ـ ﺳﺎل ﻗﺤﻄﻲ ﻋﻤﺮﺷﺎن را دادﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‪.‬‬
‫ـ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزدش‪ ،‬ﻧﻮر از ﻗﺒﺮش ﺑﺒﺎرﻩ! ﭼﻪ ﻣﺮد ﻧﺎزﻧﻴﻨﻲ! ﻋﺠﺐ دﻧﻴﺎ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻜﺎرﻩ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮيﺗﺎن ﺑ ﺰرگ ﺷ ﺪﻩام و ﺳ ﺎله ﺎ‬
‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ آﻪ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻳ ﺎدش ﺑﺨﻴ ﺮ! ه ﺮ روز ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﺎ ﻣﺮﺣ ﻮم اﺑ ﻮيﺗ ﺎن ﻣ ﻲرﻓﺘ ﻴﻢ ﮔ ﺬر ﻝ ﻮﻃﻲ ﺹ ﺎﻝﺢ ﭼﺎﻝ ﻪ ﺣ ﻮض ﺑ ﺎزي‬
‫ﻣﻲآﺮدﻳﻢ‪ .‬هﻨﻮز هﻢ هﺮوﻗﺖ ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻨﻪ داغ زﺧﻢ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲام را ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻳﺎد ﺁن زﻣﺎن ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪) .‬ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﺹﺪاﻳﺶ ﻣﻴﺎن ﺑﻮي ﻝﺠﻦ در ﺹ ﺤﻦ‬
‫هﺸﺘﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪ(‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎن آﻴﻮﻣﺮﺙﻢ ﻗﺴﻢ‪ ،‬ﻣﻦ هﻤﻪي ﻋﻤﺮم رﻓﻴﻖ ﺑﺎز ﺑﻮدم‪ .‬اﻧﮕﺎر دﻧﻴﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﭼﻮﺑﻜﺎري ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻏﻼم ﺳﺮآﺎر هﻢ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﻴﺸﻢ‪.‬‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ! ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ ﺧﻮدم هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺶ وﺟﺪاﻧﻢ از ﺁن دﻋﻮاي ﻣﻠﻜﻲ آﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺠﺶ اﺑﻮيﺗﺎن ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﺷﺮﻣﻨﺪﻩام‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﺎل ورﺙﻪي ﺹﻐﻴﺮ ﺑﻮد‪ .‬وادار ﺷﺪم آﻪ اﻗﺎﻣﻪي دﻋﻮا ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﻣ ﻴﮕﻢ‪ :‬ﺳ ﺮ و‬
‫ﺟﺎن ﻓﺪاي رﻓﻴﻖ! ﻣﻦ هﻤﻴﻦ ﭼﻮب وﺟﺪاﻧﻢ را ﻣ ﻲﺧ ﻮرم‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﭼ ﻪ ﻣﻴ ﺸﻪ آ ﺮد؟ اﻣ ﺮوزﻩ روز آﻤﺘ ﺮ ﺁدﻣ ﻲ ﭘﻴ ﺪا ﻣ ﻲﺷ ﻪ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣ ﺎ ﭘﻴ ﺮو ﻗ ﺪﻳﻢ‬
‫هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اهﻞ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺎﻝﻲ ﭼﻴﺰي دارﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ اهﻞ و ﻋﻴﺎﻝﺸﺎن را ﻣﻴﺎرﻧﺪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻲﺳﭙﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ آﻪ‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺧﻴﺎﻧﺖ در اﻣﺎﻧﺖ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺷﻬﺮ اﺳﺘﺨﻮان ﺧﺮد آﺮدﻩاﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻓ ﻮت ﻣﺮﺣ ﻮم اﺑ ﻮي ﻣ ﺮدم ﭼﺸﻤ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻣﻨ ﻪ!‬
‫اﻝﺒﺘﻪ ﺗﻮﻗﻊ دارﻧﺪ‪ .‬دﻳﺮوز ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﻣﺤﻞ ـ ﺷﺨﺺ ﺷﺮﻳﻔﻲ اﺳﺖ ـ ﭘﻴﺶ ﻣ ﻦ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬واﷲ ﻣ ﻦ ﭼﻬ ﻞ ﺳ ﺎﻝﻪ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﻣﺤ ﻞ ه ﺴﺘﻢ‪،‬‬
‫ﺁﻧﻘﺪر آﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺎل ﺹ ﻐﻴﺮ را زﻳ ﺮ و رو ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﻳ ﻚ ﭘ ﺎﻳﻢ اﻳ ﻦ دﻧﻴﺎﺳ ﺖ و ﻳﻜ ﻴﺶ ﺁن دﻧﻴ ﺎ!‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﺧﺪا هﻢ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﻴﺎد‪.‬‬
‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺖ ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ را آﻪ روي ﻝﺒﺶ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎك آﺮد و ﺑﺎ دهﻦ ﺑﺎز ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎت اﻳﺸﺎن ﮔﻮش ﻣﻲداد‪ ،‬ﺑﻲ ﺁﻧﻜﻪ‬
‫ﻣﻘﺼﻮدش را ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟! هﺮ آﺴﻲ در دﻧﻴﺎ ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺘﻲ دارﻩ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ ﺗﺎزﻩ اﺳ ﻢ ﺑ ﻲﻣ ﺴﻤﺎي ﺣ ﺎﺟﻲ‬
‫ﺁﻗﺎ روم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و آﺮ و آﺮي ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬هﻤﭽﻴﻦ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ دهﻨﻢ ﻣﻴﺮﺳﻪ‪) .‬ﺑﺎ دﺳﺖهﺎي آﭙﻠﻲ ﭘﺸﻢ ﺁﻝﻮدش ﺣﺮآﺘﻲ از روي ﻧﺎاﻣﻴﺪي آﺮد(‪.‬‬
‫ﻣﺮاد ﻏﻠﻴﺎن ﺁورد و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ آﻨﺎر اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﺁﻗﺎ رﺿﺎ ﺗﻌ ﺎرف را رد آ ﺮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﻏﻠﻴ ﺎن را ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﭘ ﺎﻳﺶ را ﺑﻠﻨ ﺪ آ ﺮد و‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ روي ﺳﻜﻮ و در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ را دزدآﻲ ﻣﻲﭘﺎﺋﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺸﻐﻮل ﻏﻠﻴ ﺎن آ ﺸﻴﺪن ﺷ ﺪ‪ .‬ﻏﻼﻣﺮﺿ ﺎ آﻴ ﻒ ﺧ ﻮد را ﺑ ﺎز آ ﺮد و ﭘﺎآ ﺖ و‬
‫آﺘﺎﺑﭽ ﻪاي درﺁورد‪ .‬روي ﭘﺎآ ﺖ ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪“ :‬ﺷ ﺮآﺖ آ ﺸﺒﺎﻓﻲ دﻳﺎﻧ ﺖ” و ﺑ ﻪ ﺿ ﻤﻴﻤﻪ ﻳ ﻚ ﭼ ﻚ ﺳ ﻲ و ه ﺸﺖ ه ﺰار ﺗﻮﻣ ﺎﻧﻲ ﺑﺎﺑ ﺖ ﻣﻨ ﺎﻓﻊ‬
‫ﺷﺸﻤﺎهﻪي ﺳﻬﺎم ﺷﺮآﺖ ﺑﺮاي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ آﻪ آﺎﻏﺬ و ﭼﻚ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺷﺴﺘﺶ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ آﻪ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺗﺎزﻩي آﺎرﺧﺎﻧﻪي آﺸﺒﺎﻓﻲ اﺳﺖ‪ .‬و دﻳﺪ آﻪ ﻗﺎﻓﻴ ﻪ‬
‫را ﺑﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ از اﻳﻦ ﻳﻚ ﻗﻠﻢ داراﺋﻲ او اﻃﻼع داﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ را ﻋﻮض آﺮد‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز آﺎر و آﺎﺳﺒﻲ ﻧﻤﻲﮔﺮدﻩ!‬
‫در داﻻن ﺹﺪاي ﺑﭽﻪاي ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ و آﻔﺶ دﻣﭙﺎﻳﻲ آﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ آﺸﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ دﻳﺪ دﺧﺘﺮش ﺳ ﻜﻴﻨﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬در ﺣ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﺑ ﺎ ﻳ ﻚ‬
‫دﺳﺖ ﮔﻨﺠﺸﮓ ﻣﻔﻠﻮآﻲ را آﻪ ﭘﺮ و ﺑﺎلهﺎﻳﺶ آﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﭼ ﺮت ﻣ ﻲزد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﻴﻨﻪاش ﻣ ﻲﻓ ﺸﺮد و دﺳ ﺖ دﻳﮕ ﺮش را ﻣﺤﺘ ﺮم ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ از در ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬
 ‫ـ از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﺮخ ﻣﻨﻮ ﭼﻨﺒﺮ آﺮدﻩ‪ ،‬ﺁب ﻧﺒﺎت ﻣﻲﺧﻮاد‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي ﺑﭽﻪ‪ ،‬ﻧﻨﻪ ﻣﻲﺧﻮرﻩ ﻗﻨﺪ و آﻠﻮﭼﻪ! ﺑﮕﻮ ﺧﻮدم ﻣ ﻲﺧ ﻮام ﺑ ﺮم ﮔ ﺮدش ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺧﻮﻧ ﻪ اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ ﻧﻘ ﻞ و ﻧﺒ ﺎت آﻮﻓ ﺖ‬
‫ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻮد ﻣﺮاد ﻧﺒﺎت ﺧﺮﻳﺪ ﺁورد‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ ﻳﻚ ﺗﻴﻜﻪ ﺑﺪهﻴﺪ دﺳ ﺖ ﺑﭽ ﻪ! وﻗﺘ ﻲ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﻦ اﺷ ﺨﺎص ﻣﺤﺘ ﺮم ه ﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫هﻴﭻ آﺲ ﺣﻖ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻦ ﻧﺪارﻩ! دﻓﻌﻪي هﺰارﻣﻪ آﻪ ﻣﻴﮕﻢ‪ .‬ﻣﮕﺮ آ ﺴﻲ ﺣ ﺮف ﻣﻨ ﻮ ﮔ ﻮش ﻣ ﻲﮔﻴ ﺮﻩ؟! اﮔ ﺮ از اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ رد ﺷ ﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻧ ﺸﺪﻳﺪ! ﻗﻠ ﻢ‬
‫ﭘﺎﻳﺘﺎن را ﺧﺮد ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺁﺧﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺶ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﺿﻌﻴﻔﻪ! ﻓﻀﻮﻝﻲ ﻣﻮﻗﻮف! ﺑﺎ ﻣﻦ ﻳﻜﻲ‪/‬ﺑﺪو ﻣﻲآﻨﻲ؟ ﻣﻨﻢ آ ﻪ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺧﻮﻧ ﻪ ﻓﺮﻣ ﺎن ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﭼ ﺮا ﺑﭽ ﻪ اﻳ ﻦ ﻗ ﺪر آﺜﻴﻔ ﻪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬
‫دﺳﺘﻤﺎل ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﺷﻪ آﻪ ﻣﻔﺶ را ﺑﮕﻴﺮي؟ ﺁدم دﻝﺶ ﺑﻪ هﻢ ﻣﻲﺧﻮرﻩ‪ ،‬ﺁﺑﺮوي ﺹﺪ ﺳﺎﻝﻪام ﺑﻪ ﺑﺎد رﻓﺖ‪ .‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺮﻳﺰ و ﺑﭙﺎش ﺗ ﻮ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﺎز هﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻼ ﻳﺰﻗﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺑﭽﻪ ﻣﺜﻞ اﻧﺎر ﺗﺮآﻴﺪ و ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎدرش دﺳﺖ او را آﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺎدر ﺟﺎن‪ ،‬ﻏﻀﻪ ﻧﺨﻮر!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ رو آﺮد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﭽﻪ‪ :‬ﻋﻴﺐ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬ﻗﺮﺑﻮن‪ ،‬ﻣﻴﮕﻢ ﻣﺮاد ﺑﺮات ﺁب ﻧﺒﺎت ﺑﺨﺮﻩ! ﺑﺮو ﺁب ﻧﺒﺎت ﺑﮕﻴﺮ!‬
‫ﻣﺤﺘﺮم از داﻻن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﭽﻪ هﻢ ﮔﺮﻳﻪ آﻨﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻝﺶ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ ﺑﺮو اﻳﻦ ﺑﭽﻪ را ﺳﺎآﺖ آﻦ!‬
‫ﺑﻌﺪ روﻳﺶ را آﺮد ﺑﻪ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ‪ :‬ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻼﺣﻈﻪ آﻨﻴﺪ!‬
‫ـ ﻋﻴﺐ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﺧﺎﻧﻪي ﺑﭽﻪدارﻳﻪ!‬
‫ـ دورﻩي ﺁﺧﺮ زﻣﺎﻧﻪ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ هﻨﻮز ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي اوﻝﻲ ﻣﺴﺘﻬﻠﻚ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﺮﺧﺮﻩام ﺗﻮي ﻗﺮﺿﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻜﻨﻢ؟ از ارادت ﻗﻠﺒﻲ‬
‫اﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﻣﻴﻤﻨﺖ ﻧﮋاد دارم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﺸﻪ ﻣﻦ آﻨﺎر ﺑﻜﺸﻢ‪ ،‬آﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻪ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺸﺖ آﺎرﮔﺮ ﻝﺨﺖ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﮔﺸﻨﻪ ﻣﻲﻣﺎﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺪا‬
‫را ﺧﻮش ﻧﻤﻴﺎد‪ .‬در ﺿﻤﻦ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺹﻨﺎﻳﻊ ﻣﻴﻬﻦ هﻢ ﺗﺮﻗﻲ ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﺧﻮدش ﺧﺪﻣﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻳﻚ ﻝﻘﻤ ﻪ ﻧ ﺎن ﺣ ﻼل از‬
‫ﺗﻮي ﮔﻠﻮم ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺮﻩ‪ .‬ﻣﺎ آﻪ ﻣﺜﻞ آﺎرﺧﺎﻧﻪهﺎي دﻳﮕﺮ ﻧﺦ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻧﻤﻲﺧﺮﻳﻢ آﻪ ﺟﻮراب ارزان ﺗﻤﺎم ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻪ ﺟﺎن آﻨﺪﻧﻲ اﺳ ﻌﺎر ﺧﺎرﺟ ﻪ ﺗﻬﻴ ﻪ‬
‫ﻣﻲآﻨﻴﻢ و ﻧﺦ دو ﻗﺰ ‪ Fild,Ecosse‬اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ وارد ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﺗﺎزﻩ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﻮراب ﻣﺎ ﻣﺜﻞ آﺎرﺧﺎﻧﻪهﺎي دﻳﮕ ﺮﻩ‪ .‬ﭘ ﺪر رﻗﺎﺑ ﺖ ﺑ ﺴﻮزﻩ!‬
‫ﺧﻮدﺗﺎن آﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺴﺒﻮﻗﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎور ﺑﻜﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﻣﺎهﻲ ﺳﻪ هﺰار ﺗﻮﻣﻦ ﺿﺮر ﻣﻴﺪم‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ در آﻮﭼﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺮد ﺁﺑﻠﻪ روي ﺳﻴﻪ ﭼﺮدﻩاي آﻪ آﺖ و ﺷﻠﻮار ﮔﺸﺎد ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻪ ﺑﺮ و آﻼﻩ آﭙﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ‪ ،‬وارد ﺷ ﺪ‬
‫و ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻲ ﺁن آ ﻪ او را دﻋ ﻮت ﺑ ﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻦ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف او ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺳ ﻼم ﻋﻠ ﻴﻜﻢ ﺁﻗ ﺎي ﺧﻠ ﺞ ﭘ ﻮر‪ ،‬ﺷ ﻤﺎ هﻨ ﻮز‬
‫ﺣﺮآﺖ ﻧﻜﺮدي؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﭙﺮت و ﺳﻔﺎرﺷﻨﺎﻣﻪ هﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺑﺎﺷﭙﺮت و هﻤﻪي آﺎرهﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮري آ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬دﻩ ﻃﺎﻗ ﻪ ﻓ ﺮش را ﺑ ﺎ ﻣﺸﺨ ﺼﺎﺗﻲ آ ﻪ دادم‪ ،‬هﻔﺘ ﻪي ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﻪ ﺁدرس‬
‫ﺳ ﻔﺎرت اﻳ ﺮان در ﺑﻐ ﺪاد ﻓﺮﺳ ﺘﺎدم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ هﻤ ﻴﻦ اﻻن ﻣﻴ ﺮي ﭘ ﻴﺶ دوﺳ ﺖ ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﺑﺎﺷ ﭙﺮت و ﺳﻔﺎرﺷ ﻨﺎﻣﻪ را از اون ﻣ ﻲﮔﻴ ﺮي و ﻓ ﻮرا ﺣﺮآ ﺖ‬
‫ﻣﻲآﻨﻲ! ﺑﻐﺪاد آﻪ وارد ﺷﺪي‪ ،‬ﻳﻚ راﺳﺖ ﻣﻲري ﺳﻔﺎرت‪ ،‬از ﻗﻮل ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﺳﻔﻴﺮ ﻋﺮض ﺳﻼم ﻣﻲرﺳ ﺎﻧﻲ و ﻗ ﺎﻝﻲ را ﺗﺤﻮﻳ ﻞ ﻣ ﻲﮔﻴ ﺮي و‬
‫ﻣﻴﺪي ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﺣﻤﺰﻩي ﺷﻤﻮﻋﻴﻠﻲ!‬
‫ـ ﭘﻴﺸﺘﺮ آﻪ ﻃﺮف ﺷﻤﺎ اﺑﻮﻗﻨﻄﺮﻩ و ﺷﺮآﺎء ﺑﻮد!‬
‫ـ ﺁﻗ ﺎي ﺳ ﻔﻴﺮ اﻳﻨﻄ ﻮر ﺹ ﻼح دﻳﺪﻧ ﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﺗﺠﺎرﺗﺨﺎﻧ ﻪ ﺧ ﻮش ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪﺗ ﺮﻩ‪ .‬هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر آ ﻪ ﮔﻔ ﺘﻢ هﻤ ﻴﻦ اﻻن ﺑ ﺮو ﭘ ﻴﺶ دوﺳ ﺖ ﻋﻠ ﻲ‪،‬‬
‫ﺣﺠﺮﻩي ﻏﻀﻨﻔﺮي! ﺧﻮدت آﻪ ﻣﻲداﻧﻲ!‬
‫ـ ﺑﻪ روي ﭼﺸﻢ!‬
‫ـ راﺳﺘﻲ ﺧﻮب ﺷﺪ ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ‪ .‬دو ﺹﻨﺪوق ﺗﺮﻳﺎك هﻢ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﺣﺎﺟﻲ ﻋﺒﺪاﻝﺨﺎﻝﻖ ﺟﺎﭘﻠﻐﻲ دارم‪ .‬از ﻗﻮل ﻣ ﻦ ﺳ ﻼم ﻣ ﻲرﺳ ﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻣﻴﮕ ﻲ‬
‫زودﺗﺮ ﺣﺴﺎﺑﺶ را ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ! ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺷﺸﻤﺎﻩ ﻣﻲﮔﺬرﻩ آﻪ ﺧﺒﺮي ازش ﻧﺪارم‪) .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش‪ :‬ﻋﺠﺐ اﺷ ﺘﺒﺎهﻲ آ ﺮدم‪ .‬اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ هﻨ ﮓ آﻨ ﮓ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ‬
‫ﺑﻮدم‪ ،‬ﺳﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎدﻩ داﺷﺖ(‪ .‬در هﺮ ﺹﻮرت اﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﺜﻞ دﻓﻌﻪي ﭘﻴﺶ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺣﺴﺎﺑﺘﺮاﺷﻲ ﻧﻜﻨﻲ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻧﻌﺎم و ﭘﻮل ﭼﺎﻳﻲ و اﻳﻦهﺎ ﭘﺎي‬
‫ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﺷﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩي ﺑﻴﺎتاﻝﺘﺠﺎر در ﻋﺮاق هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻴﺨﻮد ﻣﻌﻄﻞ ﻧﺸﻮ‪ ،‬هﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺮو ﺑﻪ آﺎرهﺎﻳﺖ ﺑﺮس!‬
‫ـ ﺑﺮوي ﭼﺸﻢ!‬
‫ـ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ!‬
‫ﺧﻠﺞ ﭘﻮر ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ هﺰار ﺳﺎل درﺑﺎري ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﭘﺲ ﭘﺴﻜﻲ رﻓﺖ و ﻳﻚ ﺗﻌﻈﻴﻢ دﻳﮕﺮ آﺮد و ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف‬
‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬دﻓﺘﺮ رﺳﻴﺪ آﺎﻏﺬ و ﭼﻚ را اﻣﻀﺎء آﺮد و آﺎﻏﺬ را ﺑﺎ ﭼ ﻚ ﮔﺬاﺷ ﺖ زﻳ ﺮ دﺷ ﻜﭽﻪ و دوﺑ ﺎرﻩ ﻧ ﻲ ﻗﻠﻴ ﺎن را ﺑ ﻪ ده ﻦ ﮔﺮﻓ ﺖ‪.‬‬
‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ آﻴﻔﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪:‬‬
‫اﺟﺎزﻩ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ دادم‪ .‬روﻳﻢ ﺳﻴﺎﻩ آﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪاﺷ ﺘﻢ‪ .‬راﺟ ﻊ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي ﻣﻴﻤﻨ ﺖ ﻧ ﮋاد ﺹ ﺤﺒﺖ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد و‬
‫اﻣﻴﺪوارم ﺑﺎز هﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﺑﺮﺳﻢ!‬
‫ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ از ﺷﺪت ﻓﻘﺮ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و ﻧﺎآﺎﻣﻲهﺎﻳﻲ آﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺮف ﺧﻮدش هﻢ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺖ و دﻧﻴﺎي ﺧﺎرج ﺑﺮاي او ﻣﻌﻨ ﻲ‬
‫ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮفهﺎ و ﺗﻌﺎرف ﭼﺮب و ﻧ ﺮم ﺣ ﺎﺟﻲ در آﻠ ﻪي او اﻧﻌﻜ ﺎس ﻋﺠﻴﺒ ﻲ ﭘﻴ ﺪا آ ﺮد‪ .‬از ﭘ ﺪرش ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ‬
‫اﺑﻮﺗﺮاب ﻧﺎم ﻃﺮاري ﺑﻪ ﺣﻘﻪ و زور اﻣﻼآﻲ را آﻪ در وراﻣﻴﻦ داﺷﺘﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻤﺮ ﻣﻌ ﺎش ﺁنه ﺎ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎﻻ آ ﺸﻴﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ رﻓﺘ ﺎر ﻣﻬﺮﺑ ﺎن و‬
‫ﻝﺤﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻗﺪري در او اﺙ ﺮ آ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺑ ﻲرﻳ ﺎﻳﻲ و ﺳ ﺎدﮔﻲ ﺣ ﺎﺟﻲ اﻳﻤ ﺎن ﺁورد‪ .‬ﺑ ﻲﺁﻧﻜ ﻪ از ﻣﻨ ﺎﻓﻊ آﺎرﺧﺎﻧ ﻪ و ﻣﻌ ﺎﻣﻼت ﻗ ﺎﻝﻲ و‬
‫ﺗﺮﻳﺎك ﺳﺮ درﺑﻴﺎورد‪ ،‬ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺑﻠﻨﺪي آﺮد و ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺳ ﻠﻴﻤﻲ! ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ از ﺁدمه ﺎي ﭘ ﺎردم ﺳ ﺎﻳﻴﺪﻩي اﻣ ﺮوزﻩ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﺮاي هﻤﻴﻦ ﻣﻴﻤﻨﺖ ﻧﮋاد ﺳﺮش آﻼﻩ ﻣﻲﮔﺬارﻩ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹﺎف آﺮد‪ :‬ﻣﺮاد!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ ﺁب ﻧﺒﺎﺗﻲ ﭼﻴﺰي واﺳﻪي ﺑﭽﻪ ﺧﺮﻳﺪي؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫ـ اﻳﻦ ﻏﻠﻴﺎن آﻪ ﭼﺎق ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬از ﺹﺒﺢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮق ﺳﮓ ﺁدم را ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﺧﻮدش ﻧﻤﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪاش دردﺳﺮ‪ .‬اﻳﻦ ﻏﻠﻴ ﺎن را اﻧ ﻴﺲ ﺁﻏ ﺎ‬
‫ﭼﺎق آﺮدﻩ؟‬
‫ـ اﻧﻴﺲ ﺁﻏﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم ﺧﺎﻧﻮم ﻏﻠﻴﺎن را ﭼﺎق آﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺑﮕﻮ از ﺳﺮ ﺧﻮدش واز آﺮد! ﻣﺎ ﺷﺪﻳﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻴﻜﻪي ﺳﺮ ﺳﻴﺮي‪ .‬ﭼ ﺮا هﻨ ﻮز آﻴ ﻮﻣﺮث ﻣﺪرﺳ ﻪ ﻧﺮﻓﺘ ﻪ؟ ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ اﻳ ﻦ ه ﻢ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺶ ﻗﺎپ ﻗﻤﺎرﺧﻮﻧﻪ از ﺁب درﺑﻴﺎد‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬اﺹﻼ آﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺧﻮدش ﻣﻴﺮﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ؟! ﺳﺮ ﭘﻴ ﺮي ﻗ ﺎﭘﭽﻲ ﺑﺎﺷ ﻲ در ﺧﻮﻧ ﻪ‬
‫ﺷﺪﻳﻢ!‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﻳﺎدم رﻓﺖ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬دﻳﺮوز آﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮدﻳ ﺪ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎي ﺣﺠ ﺖ اﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﺗ ﺸﺮﻳﻒ ﺁوردﻧ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ دواﻳ ﻲ ﺧﺮﻳ ﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻌﺠﻮﻧﻪ! ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪادﻧﺪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﻲرﺳﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )آﻨﺠﻜﺎواﻧﻪ(‪ :‬دوا ﺁوردﻩ ﺑﻮد؟ ﮔﺮد ﺑﻮد ﻳﺎ ﺁب؟‬
‫ـ ﭼﻪ ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺗﻮ آﺎﻏﺬ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﺎز هﻢ اﻳﻦ ﺁﺧﻮﻧﺪ! ﺧﺪا ﭘﺪرش را ﺑﻴﺎﻣﺮزد! راﺳﺘﻲ ﻣﺮاد ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ!‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩي آﻮﭼﻚ‪ ،‬زر ﺧﺮﻳﺪم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ زادم‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﭼﺸﻤﻚ زد و ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪي آﺮد(‪ :‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻪ!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬
‫ـ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟ ﺗﻮ هﻢ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ هﻢ دﻧﺪان ﻣﻨﻲ! هﺸﺘﺎد ﺳ ﺎل ﭼ ﺮبﺗ ﺮ داري‪ .‬زن ﺁﺧ ﺮي ه ﻢ آ ﻪ ﮔﺮﻓﺘ ﻲ‪ ،‬ﺟﻮاﻧ ﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪاﻧﻢ ﺑﭽﻪات ﺷﺪﻩ؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬اﻳﻦ زﻧﻢ ﺟﻮان ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻝﻤﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ او را ﮔﺮﻓﺘﻢ آﻪ ﺳﺮ ﭘﻴﺮي ﭼﻚ و ﭼﺎﻧﻪام را ﺑﻨﺪﻩ و ﺁب ﺗﺮﺑﺖ ﺗﻮ ﺣﻠﻘﻢ ﺑﺮﻳﺰﻩ‪،‬‬
‫ـ ﺗﻮ هﻤﻪاش ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻌﺎرف و ﺗﻜﻠﻒ ﻣﻲآﻨﻲ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻳﻚ آﻠﻤﻪي درﺳﺖ از دهﻨﺖ ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ‪ .‬ﺁﻳﺎ از آ ﺴﻲ ﺷ ﻨﻴﺪي آ ﻪ ﻣ ﺮد ه ﺸﺘﺎد‬
‫ﺳﺎﻝﻪ ﻳﺎ ﻧﻮد ﺳﺎﻝﻪ ﺁنهﻢ ﺑﺎ ورم ﺑﻴﻀﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻼ اﮔﺮ دواي ﻗﻮت آﻤﺮ ﺑﺨﻮرﻩ‪ ،‬ﺑﭽﻪاش ﻣﻴﺸﻪ؟‬
‫ـ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﻝﺒﺘﻪ!‬
‫ـ ﻣﻲداﻧﻲ آﻪ ﻣﺤﺘﺮم ﺁﺑﺴﺘﻨﻪ؟‬
‫ـ ﺁﻗﺎ ﭼﻪ ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ دواﻳﻲ درﻣﺎﻧﻲ ﭼﻴﺰي آﺮدﻩ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ از ﺣﺮف ﺧﻮدش ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ‪ ،‬ﻝﺒﺶ را ﺟﻤﻊ آﺮد و ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ‪ .‬ﻧﻲ ﻏﻠﻴﺎن را زﻳﺮ ﻝ ﺐ ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﭘ ﻚ زد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ ﮔﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﻮﻓﺮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ؟‬
‫ـ ﻧﺨﻴﺮ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪﻣﺶ‪.‬‬
‫ـ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ را ﺗ ﻮ ﺣ ﺒﺲ ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻣﺶ‪ .‬ﭼ ﺮخ اﺗﻮﺑ ﻮس را ﺧ ﺮاب آ ﺮدﻩ‪ ،‬دﻩ راﻩ ﺗ ﺎ آ ﺮج رﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﭘ ﻮﻝﺶ را ﺗ ﻮ ﺣ ﺴﺎب ﻧﻴ ﺎوردﻩ‪.‬‬
‫ﻣﻲداﻧﻲ؟ ﻋﺒﺎس ﺧﻮاهﺮزادﻩي ﺑﺘﻮل ﺧﺒﺮش را ﺁورد‪ .‬ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻨﻪ! ﭘﺎرﺳﺎل وﻗﺘﻲ آﻪ دو ﻧﻔﺮ را زﻳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﺮار ﺑﻮد ﺷﺶ ﺳ ﺎل ﺣﺒ ﺴﺶ‬
‫ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻦ در ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﭘﺎ در ﻣﻴﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲآﺮدم‪ ،‬ﺳﺮ ﺳﻪ روز وﻝﺶ ﻧﻤﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ رﻓﺘﻴﻢ رﻳﺶ ﮔﺮو ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ و ﺑﺮاي ﮔ ﻞ روي ﻣ ﺎ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﺑﻬﺶ ارﻓﺎق آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺧﻮب ﻣﺰدم را آﻒ دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺖ! اﮔﺮ دورﻩي ﺷﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ ﺑ ﻮد‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ را ﻣ ﻲﺁوردم ﺗ ﻮ ه ﺸﺘﻲ ﺑ ﻪ ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳ ﻪ‬
‫ﻣﻲﺑﺴﺘﻢ و ﺗﺎ ﻣﻲﺧﻮرد ﻣﻲزدﻣﺶ‪ .‬آﻤ ﺮ ﺑ ﻪ ﭘ ﺎﺋﻴﻨﺶ را ﻝ ﻪ و ﻝ ﻮردﻩ ﻣ ﻲآ ﺮدم‪ .‬ﻋﺪﻝﻴ ﻪ‪ ،‬ﻧﻈﻤﻴ ﻪ‪ ،‬هﻤ ﻪاش دزدي و رﺷ ﻮﻩ ﺧ ﻮاري و ﺣﻘ ﻪ ﺑ ﺎزي‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﺣﻮم ﻣﻴﺮزا آﺮﻳﻢ ﺧﺎن ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز‪ ،‬هﺮ روز ﻓﺮاشهﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﭼﻮب ﻣﻲﺑﺴﺖ و ازﺷﺎن زهﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺗ ﺎ ﻧﺒﺎﺷ ﻪ‬
‫ﭼﻮب ﺗﺮ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺒﺮﻩ ﮔﺎو و ﺧﺮ! ﻣﻦ اﺹﻼ دﺳﺘﻢ ﻧﻤﻚ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬هﻤﻪ دارﻧﺪ ﺳﺮ ﻣﻦ آﻼﻩ ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﻣﻬﻨﺪس ﻣﻬﺪوش‪ ،‬ﺷ ﻪ دوش‪،‬‬
‫ﺗﻮ آﻪ ﺧﻮب ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺶ؟!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ اﻳﻦ ﺗﻮ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﺗﺮﻳﺎك‪ ،‬ﻋﻀﻮ دون رﺗﺒﻪ ﺑﻮدش‪ ،‬اﺧﺘﻼس آﺮد‪ ،‬ﺑﻴﺮوﻧﺶ آﺮدﻧﺪ و ﺑﺮاﻳﺶ دوﺳﻴﻪ درﺳ ﺖ آﺮدﻧ ﺪ‪ ..‬اﺹ ﻼ ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺖ‬
‫ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ! ﻳﻜﻲ از رﻓﻘﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺹﻴﻪاش را آﺮد‪ .‬ﻣﻦ هﻢ دﻳﺪم ﺟﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻌﺪادﻳﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻴﻠﻪ دﺳﺘﺶ دادم‪ ،‬ﻣﻘﺎﻃﻌﻪي راﻩ زﻳﺮ ﺁب را‬
‫آﻪ ورداﺷﺘﻢ‪ ،‬اوﻧﻢ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺳﺮ ﻋﻤﻠﻪ اوﻧﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺗﺎ ﺣﺴﺎبهﺎم را ﺑﺮﺳﻪ‪ .‬ﭘﻮل ﻋﻤﻠﻪهﺎ را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ روي ﺧ ﻮدم ﻧﻴ ﺎوردم‪ .‬ﺳ ﻪ‬
‫ﻧﻔﺮ از اوﻧﻬﺎ را هﻢ از درﻩ ﭘﺮت آﺮد ﭘﺎﺋﻴﻦ آﺸﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﭘ ﺸﺘﺶ را داﺷ ﺘﻢ‪ .‬آ ﺴﻲ ﺟ ﺮات ﻧﻤ ﻲآ ﺮد اذﻳ ﺘﺶ ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ آ ﻢ آ ﻢ اﺳ ﻢ‬
‫ﺧﻮدﺷﻮ ﻣﻬﻨﺪس ﮔﺬاﺷﺖ و آﺴﻲ هﻢ از اون ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ از آﺠﺎ ﻣﻬﻨﺪس ﺷﺪﻩ؟! ﺣﺎﻻ ﺧﻮب ﺑﺎر ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ را آ ﺴﻲ ﻧﻤ ﻲﺷ ﻨﺎﺧﺖ و‬
‫ﺣﺘﻲ دزد ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻧﻤﻲدادﻧﺪ آﻪ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻗﺨﻮﻧﻪ ﺑﺒﺮﻩ‪ .‬اﻣﺮوزﻩ ﺳﺮي ﺗﻮ ﺳﺮهﺎ درﺁوردﻩ‪ ،‬هﻔﺖ ﻧﻔ ﺮ ﻣﻬﻨ ﺪس ﺗ ﻮي دﻓﺘ ﺮش آ ﺎر ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭘﺎآﺎرد ﻧﻮ هﻢ زﻳﺮ ﭘﺎﺷﻪ و ﺹﺎﺣﺐ ﻣﺎل و ﻣﻜﻨﺖ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻣﺎل ﻣﻨﻢ ﺧﻴﻠﻲ زﻳ ﺮ و رو آ ﺮد‪ .‬اﻣ ﺎ ه ﺮ وﻗ ﺖ ﻣﻴ ﺎد ﺗﻬ ﺮان‪ ،‬از ﻣ ﻦ‬
‫رو ﻣﻲﭘﻮﺷﻮﻧﻪ‪ .‬ﻧﻤﻲﺧﻮاد ﺑﻴﺎد ﺣﺴﺎﺑﻤﺎن را روﺷ ﻦ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﻃﻔ ﺮﻩ ﻣﻴﺰﻧ ﻪ )ﻣﻜ ﺚ آ ﺮد( ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺑ ﺮي ﺳ ﺮاغ ﻋﺒ ﺎس‪ ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺹ ﺒﺮ آ ﻦ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬
‫ﻣﻤﻜﻨﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آﺴﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺑﻴﺎد‪ .‬ﺣﺴﺎب اﺗﻮﺑﻮسهﺎ را ﺑﻪ ﻣﺎﺷﺎاﷲ واﮔ ﺬار ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬ﺁدم ﺑ ﺎ ﺧﺪاﻳﻴ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ ﻏﺮوﻝﻨ ﺪش ﺑﻠﻨ ﺪ ﺑ ﺸﻪ! اﻣ ﺎ ﻣﻴ ﺎن‬
‫ﺧﻮدﻣﺎن‪ ،‬آﺎر زﻳﺎدي ﻧﺪارﻩ‪ .‬ﺗﺤﺼﻴﻠﺪاري ﺳﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﻤﺎم و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ دآﺎن آﻪ ﺁدم را ﻧﻤﻲآ ﺸﻪ! از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﻢ ﻳﻠﻠ ﻲ ﻣ ﻲزﻧ ﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻝﻢ را ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺮ و رو آﺮدﻩ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﺣﺴﺎب آﺎرﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎي ﺧﻮدﻣﻪ‪ ،‬اﻣﻼآﻢ را هﻢ ﻣﻴﺮزا ﺗﻘﻲ ﺑ ﻪ آ ﺎرش ﻣ ﻲرﺳ ﻪ‪ ،‬ﻣﻴ ﺪاﻧﻲ ﻣ ﺮاد؟ هﻤ ﻪ ﻣﻨ ﻮ‬
‫ﻣﻲﭼﺎﭘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﺸﻤﻢ را هﻢ ﻣﻲﮔﺬارم‪ ،‬ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻣﻲﮔﻴﺮم‪ ،‬ﺧﻮب دور زﻣﻮﻧﻪ…‬
‫ﻣﺮد آﺎﺳﺒﻜﺎري ﺑﺎ رﻳﺶ آﻮﺳﻪ‪ ،‬ﺷﺒﻜﻼﻩ و آﺖ و ﺷ ﻠﻮار آﺜﻴ ﻒ ﻣﺎﺷ ﻲ از در وارد ﺷ ﺪ و ﺗﻌﻈ ﻴﻢ ﻏﺮاﻳ ﻲ آ ﺮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ روﻳ ﺶ را ﺑ ﻪ ﺟﺎﻧ ﺐ او‬
‫آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻳﺎ اﷲ ﻳﻮز ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬اﺣﻮاﻝﺖ ﭼﻄﻮرﻩ؟‬
‫ـ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪي ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺧﺎآﺴﺘﺮ ﺗﻪ ﮔﻠﻴﻢ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﮔﻮﺷﻪ‪/‬ﻣﻮﺷﻪهﺎ ﻣﻲﭘﻠﻜﻴﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺑﺮو ﺑﭽﻪهﺎ ﭼﻄﻮرﻧﺪ؟ ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮ ﺑﻨﺸﻴﻦ!‬
‫ـ از ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ‪) .‬ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ روي ﺳﻜﻮي ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﺸﺴﺖ(‪.‬‬
‫ـ ﺷﻨﻴﺪﻩام ﺧﻴﺎل زﻳﺎرت ﺑﻪ ﺳﺮت زدﻩ‪ ،‬آﺠﺎ ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﺑﺮي؟‬
‫ـ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ اﺟﺎزﻩ ﺑﮕﻴﺮم‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮي ﺑﺎ اهﻞ و ﻋﻴﺎل ﺑﺮﻳﻢ آﺮﺑﻼ اﺳﺘﺨﻮان ﺳﺒﻚ ﺑﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ـ زﻳﺎرت ﻗﺒﻮل! ﺣﺎﻻ هﻤﻪي آﺎرهﺎﻳﺖ روﺑﺮاﻩ ﺷﺪﻩ؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺁﻣﺪﻩام آﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﺎن ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﺑﺸﻢ‪ .‬دو ﻣﺎﻩ ﺁزﮔﺎرﻩ آﻪ ﺗﻮي ﻧﻈﻤﻴﻪ و اﻳﻦ ﻃﺮف و ﺁن ﻃﺮف دوﻧﺪﮔﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬آﻠ ﻲ‬
‫ﭘﻮل ﺧﺮج آﺮدم‪ ،‬هﻨﻮز دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻗﺎﻩ ﻗﺎﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ آﻪ ﺁﺧﺮش ﮔﺬر ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ دﺑﺎﻏﺨﺎﻧﻪ ﻣﻴﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺳﺮ آﻴﺴﻪات آﺮدﻧﺪ؟‬
‫ـ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭘﺎﻧﺼﺪ و هﺸﺘﺎد ﺗﻮﻣﻦ دم ﺳﺒﻴﻞ ﭼﺮب آﺮدم‪ ،‬ﺗﺎزﻩ ﺳﺮﺗﻴﭗ هﮋﻳﺮ ﺁﺳﺎ ﺣﻖ و ﺣﺴﺎب ﺧﻮدش را ﻣﻲﺧﻮاد‪.‬‬
‫ـ ﺗﻮ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎدﮔﻲ هﻢ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬دﻣﺖ را ﺧﻮب ﺗﻮي ﺗﻠﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ!‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺁدﻣﻴﺰاد ﺷﻴﺮ ﺧﺎم ﺧﻮردﻩ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺗﺎزﻩ ﭘﺸﺖ دﺳﺘﻢ را داغ آﺮدم‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪم از اول ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﺎن ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﻣﻲﺷﺪم‪.‬‬
‫ـ ﮔﻮﻳﺎ ﺣﺴﺎب ﺧﺮدﻩاي ﺑﺎ ﻣﺎ داري؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺮاي ﺑﻨﺪﮔﻲ ﺣﺎﺿﺮم‪.‬‬
‫ـ ﺣﺎﻻ ﺑﺒﻴﻨﻢ!‬
‫ـ هﺮﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺎ و ﻣﺎﻻ ﺣﺎﺿﺮم‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ از اول راﻩ ﻏﻠﻄﻲ رﻓﺘﻢ و ﻧﻤﻲداﻧ ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ هﺮﭼ ﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴ ﺪ‪ ،‬ﺑﻨ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬ﺑﻨ ﺪﻩ از‬
‫اﻳﻦ ﻧﻈﻤﻴﻪﭼﻲهﺎ ﭼﺸﻤﻢ ﺁب ﻧﻤﻲﺧﻮرﻩ‪ .‬ﺳﻪ روز اﺳﺘﻨﻄﺎﻗﻢ آﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﺳﺮ ﺣﺪ ﮔﻴ ِﺮ ﮔﻤ ﺮك ﺑﻴ ﺎﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻗﺎﻝﻴﭽ ﻪي آ ﻮﻓﺘﻲ آ ﻪ ﺑ ﺮاي‬
‫ﺟﺎﻧﻤﺎز ﻣﻲﺑﺮم‪ ،‬از دﺳﺘﻢ درﺑﻴﺎرﻧﺪ!‬
‫ـ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ آﺎري ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺹﻮرت ﺑﺪي؟‬
‫ـ از ﺟﺎن و دل!‬
‫ـ ﺧﻠﺞ ﭘﻮر را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻲ؟‬
‫ـ ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ از اون ﭘﺎﭼ ﻪ ورﻣﺎﻝﻴ ﺪﻩه ﺎي ﺑﺨ ﻮ ﺑﺮﻳ ﺪﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺳ ﻌﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ ه ﺮ ﭼ ﻪ زودﺗ ﺮ ﺑﺎﺷ ﭙﺮﺗﺖ را ﺑﮕﻴ ﺮم‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ…‬
‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﺁدم ﻧﻮآﺮﺑﺎﺑﻲ آﻪ ﻝﺒﺎس اﺗﻮزدﻩي ﺗﻤﻴﺰي در ﺑﺮ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻼم آﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻚ‪ ،‬ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن‪ ،‬اﺣﻮال ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮرﻩ؟‬
‫ـ از ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ!‬
‫ـ ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ ﺣﺎﻝﺸﺎن ﺧﻮﺑﻪ؟ ﻣﺪﺗﻲ اﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻼﻗﺎﺗﺸﺎن ﻧﺎﺋﻞ ﻧﺸﺪم‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬
‫ـ اﺟﺎزﻩ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻗﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺗﻮي اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ ﻗﺪﻣﺸﺎن روي ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﻣﻨﺰل ﺧﻮدﺷﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ! )ﻣﺮد آﻮﺗﺎﻩ ﻣﺴﻨﻲ‪ ،‬ﻻﻏﺮ و زردﻧﺒﻮ ﺑﺎ ﭼ ﺸﻢه ﺎي زل و ﻣﻮه ﺎي ﺟﻮﮔﻨ ﺪﻣﻲ‬
‫وارد ﺷﺪ(‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻧﻴﻢﺧﻴﺰ آﺮﻧﺶ آﺮد(‪ :‬ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﻌﺎدﺗﻲ‪ ،‬ﻣﺸﺮف ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺳﺮاﻓﺮاز آﺮدﻳﺪ!‬
‫دوام اﻝﻮزارﻩ‪ :‬از ﻣﺮاﺣﻢ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اﻳﺴﺘﺎد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ رو آ ﺮد ﺑ ﻪ او و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻓ ﺮدا هﻤ ﻴﻦ وﻗ ﺖ ﺑﻴ ﺎ‪ ،‬ﺧﺒ ﺮش را ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﭘ ﺲ ﻳ ﺎدت‬
‫ﻧﺮﻩ‪ ،‬ﺳﺠﻞ اﺣﻮال ﺧﻮدت و هﻤﺮاهﺎﻧﺖ را هﻢ ﺑﻴﺎر‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻦ هﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ اﻗﺪام آﻨﻢ!‬
‫ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ آﺮد و رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ دواماﻝﻮزارﻩ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن ﻧﻤﻲداﻧﻢ از اﻳﻦ ﺳﻌﺎدﺗﻲ آﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻣﻦ رو ﺁوردﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ زﺑﺎن ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧ ﻪي‬
‫ﻓﻘﺮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺮﻳﻢ اﺗﺎق ﺑﻴﺮوﻧﻲ!‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ ﺑﺎ ﺗﻪ ﻝﻬﺠﻪي آﺎﺷﻲ آﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﻗﺠﺮاﻓﺸﺎر و ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻤﺮدﻩ ﺹﺤﺒﺖ ﻣﻲآﺮد‪ :‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﻮب‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﺟﺪا ﺧﻮاهﻢ رﻧﺠﻴﺪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ آﻪ زﺣﻤﺖ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاهﻢ ﺁوردم‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ از ﻓ ﻴﺾ‬
‫ﺣﻀﻮرﺗﺎن ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﺑﺸﻮم‪ .‬دو‪/‬ﺳﻪ روز ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻮدم‪ .‬اول آ ﻪ آ ﺴﺎﻝﺖ و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﺎريه ﺎي روزﻣ ﺮﻩ ﻣ ﺎﻧﻊ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ‬
‫اﻝﺤﻤﺪاﷲ آﻪ اﻣﺮوز ﺳﻌﺎدت ﻳﺎري آﺮد‪.‬‬
‫ـ اﻧﺸﺎاﷲ آﻪ ﺑﻼ دورﻩ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ ﭘﻬﻠﻮي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن هﻢ ﭘﻬﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ رﻓﺖ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺳ ﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد‪ :‬ﻣ ﺮاد‪ ،‬ﺳ ﻤﺎور را ﺑ ﺪﻩ‪،‬‬
‫ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ!‬
‫ﻣﺮاد ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻧﺸﺪ‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻻزم ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻧﻴﺴﺖ! ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﻗ ﺴﻢ آ ﻪ ﺹ ﺮف ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﺧﻮدﺗ ﺎن ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ اه ﻞ‬
‫ﭼﺎﻳﻲ و دود ﻧﻴﺴﺘﻢ!‬
‫ﻣﺮاد ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ از ﺗﻮي داﻻن ﺁﻣﺪ و رو آﺮد ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﭘﺎي ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ!‬
‫ـ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪي آﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ درﺑﺎر!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ آﻤﻲ ﻣﺘﻮﺣﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ دواماﻝﻮزارﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻻن ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲرﺳﻢ!‬
‫ﻋﺼﺎ زﻧﺎن در داﻻن رﻓﺖ و ﻣﺮاد هﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻝﺶ‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ روزﻧﺎﻣﻪاي از ﺟﻴﺒﺶ درﺁورد و ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﺗﻔﻜﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﺪ‪.‬‬
‫دﻩ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻣﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ روزﻧﺎﻣﻪ را ﺗﺎ آﺮد و در ﺟﻴﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‬
‫ـ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎﺗﻲ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﺗﻔﻜﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ را اﺣﻀﺎر ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ از اﺳﺮار ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدهﺎ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ ﺑﺎ اﻳ ﻦ‬
‫ﺣﺎل ﻋﻠﻴﻞ ﻣﺠﺒﻮرم ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻝﻲ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ آﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي اﺷﻐﺎل ﻣﺸﺎﻏﻞ و ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻴﻬ ﻨﻢ ﺧ ﺪﻣﺖ‬
‫ﺑﻜﻨﻢ!‬
‫ـ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ آﻪ ﺟﺎي ﺗﺎﺳﻒ اﺳﺖ!‬
‫ـ اﻣﺎ اﻣﺮوز ﻝﺤﻦ ﺁﻗﺎي ﻓﻼﺧﻦاﻝﺪوﻝﻪ ﻓﺮق آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ اﻇﻬ ﺎر ﻣﻼﻃﻔ ﺖ ﻧﻔﺮﻣﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺷ ﺎﻳﺪ آﺎرﺷ ﺎن زﻳ ﺎد ﺑ ﻮدﻩ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬
‫ﺑﻨﺪﻩ زادﻩ‪ ،‬ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ را از ارث ﻣﺤﺮوم آﺮدم و ﻣﻴﺎﻧﻤﺎن ﺷﻜﺮﺁﺑﻪ و ﺣﺎﻻ در درﺑﺎر ﺷﻐﻞ‪ ،‬ﺑﻠﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ‬
‫از اون ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻲدوﻧﻢ‪ .‬ﺁدم ﭼﻪ ﻣﻲدوﻧﻪ؟! آﺴﻲ آﻪ از ﻋﻤﺮش ﺳﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ! اﻝﺒﺘﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ آﻪ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻩ و ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﺑ ﺮاي‬
‫ﺧﻮد او ﻣﻀﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻮن اﻣﺮوزﻩ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻨﻴﺖ و ﺁزادي آﻪ از دوﻝﺖ ﺳﺮ ﻗﺎﺋﺪ ﻣﺤﺘﺮم ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﺮﺧﻮردارﻳﻢ ـ ﻣﺜﻞ زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ‬
‫ـ ﺁن وﻗﺖ هﺮآﺲ را ﺑﻪ درﺑﺎر اﺣﻀﺎر ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ ،‬اول وﺹﻴﺖﻧﺎﻣﻪاش را ﻣﻲﻧﻮﺷﺖ و ﺑﻌﺪ هﻢ ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﺎن ﻳﻚ ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮﻩ ﻣﻲﺁوردﻧﺪ؛ از ﺁن‬
‫ﻗﻬﻮﻩهﺎي آﺬاﻳﻲ!‬
‫ـ اﻧﺸﺎاﷲ آﻪ ﺧﻴﺮ اﺳﺖ!‬
‫ـ اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻞ ﻧﺴﻴﺎﻧﻪ‪ ،‬هﻤﻪ ﺟﻮر ﻓﻜﺮ ﺗﻮ آﻠﻪي ﺁدم ﭼﺮخ ﻣﻲزﻧﻪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ از ﻃﺮف ﺷﺨﺺ اول ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﻜﻠﻴﻒ وزارت و‬
‫وآﺎﻝﺖ ﺑﻪ آﺴﻲ ﺷﺪ و هﻤﻪ را رد آﺮد‪ ،‬اﻝﺒﺘﻪ ﺹﻮرت ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪارﻩ!‬
‫ـ ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ وﺟﻮدﺗﺎن ﻣﻨﺸﺎء ﻓﻴﺾ و ﺧﻴﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﺮ ﺷﻐﻠﻲ آﻪ اﺷﺘﻐﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻳﺎ ﻧﺪاﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪي اه ﻞ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ از ﭘﺮﺗ ﻮ‬
‫ﻣﺮاﺣﻢ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﻢ! اﺗﻔﺎﻗﺎ دﻳ ﺸﺐ ﻣﻨ ﺰل ﺁﻗ ﺎي ﻣﻬ ﺎم ﺧﻠ ﻮت ﺑ ﻮدم‪ ،‬ذآ ﺮ ﺧﻴ ﺮ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳﻜ ﻲ از ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﻣﻬ ﻢ ﺧ ﺎرﺟﻲ ه ﻢ‬
‫ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬ﺹﺤﺒﺖ از زﻧﺪﮔﻲ و ﺳﻴﺎﺳﺖ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺁﻣﺪ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﻣﻨﺘﺨﺐ درﺑﺎر ﺗﺬآﺮ دادم‪.‬‬
‫ـ آﺪام ﻣﻨﺘﺨﺐ درﺑﺎر؟‬
‫ـ ﻗﻮچ ﻋﻠﻲ آﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻴﻪ!‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺗﻜﺎن داد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺑﻌﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺗﻮﺹﻴﻪ آﺮدم آﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ اﻳﻦ زﻣﺰﻣﻪهﺎ و اﻏﺘﺸﺎشهﺎ و ﺑﻴﻌﺪاﻝﺘﻲهﺎ ﺗﻮ ﻝﺮﺳﺘﺎن ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻼﻧ ﻲ را آ ﻪ‬
‫ﺳﺎﺑﻘﻪي ﻣﻤﺘﺪي در اﻳﻦ اﻣﻮر دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁن ﺟﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ‪ ،‬آﻪ در ﻣﺎزﻧ ﺪران ﺁن ﺗﻮﻃﺌ ﻪ را ﺑ ﺮ ﺿ ﺪ اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت هﻤ ﺎﻳﻮﻧﻲ ﺧﻮاﺑﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ را‬
‫ﺑﺎﻳﺪ آﺸﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ را ﺣﺒﺲ آﺮد‪ ،‬هﺮ آﻪ ﻧﺘﻖ آﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻮ دهﻨﻲ زد و دﻳﮕﺮ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ! ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﮔﻔﺘﻢ آﻪ ﻣﻦ از رگ ﮔ ﺮدﻧﻢ اﻝﺘ ﺰام‬
‫ص ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ اﺣﺘﻴﺎج دارﻳﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻣ ﺸﺖ ﺁهﻨ ﻴﻦ ﻣ ﻲﺧ ﻮاهﻴﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﻴﺪم آﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺼﺎب ﻓﻼﻧﻲ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺳﺮ و ﺹﺪاهﺎ ﺑﺨﻮاﺑﻪ؛ ﭼﻮن اﻣﺮوزﻩ ﻣﺎ ﺑﻪ اﺷﺨﺎ ِ‬
‫ﺑﺮوﻳﺪ از ﻣﺎزﻧﺪران ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ! ﻣﻦ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ از روي آﻤﺎل رﺿﺎ و رﻏﺒﺖ ﻳﻚ آﻒ دﺳﺖ زﻣﻴﻦ را آ ﻪ ﺁﻧﺠ ﺎ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬در ﻃﺒ ﻖ‬
‫اﺧﻼص ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺧﺎآﭙﺎي هﻤﺎﻳﻮﻧﻲ آﺮدم‪ .‬ﺣﺎﻻ هﺮ آﺲ از ﺁن ﺣﻮاﻝﻲ ﻣﻴﺎد‪ ،‬ﻣﻴﮕﻪ آﻪ ﺁن ﺟﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎل ﺧﻮدم ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺳﺎﻝﻲ ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﺑﺮﻧﺞ ﻋﺎﻳﺪي داﺷﺖ آﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺲ ﺑ ﺎ ﻣﻨﻘ ﺎش از ﺗ ﻮ ﺣﻠﻘ ﻮم آﺪﺧ ﺪا و ﻋﻤ ﺎل دوﻝ ﺖ ﺑﻴ ﺮون ﺑﻜ ﺸﻢ‪ .‬هﻤ ﻪاش ﺣﻴ ﻒ و ﻣﻴ ﻞ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪،‬‬
‫ﺧﻮدﻣﻢ آﻪ ﺷﺨﺼﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻢ! اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁدم ﺧﺒﺮﻩ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ! ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺁﺑ ﺎد ﻣ ﻲﺷ ﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ادارﻩي اﻣ ﻼك ﺑ ﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺷﺨﺺ اول ﻣﻤﻠﻜﺖ ﭘﺪر ﺗﺎﺟﺪارﻣﺎن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬آﻪ در زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪي او ﻣﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﺮﻗﻴﺎت روزاﻓﺰون آﺮدﻩاﻳﻢ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺹﺮاﺣﺖ ﻝﻬﺠ ﻪ‬
‫دارم‪ ،‬آﺴﻲ را آﻪ ﺣﺴﺎب ﭘﺎآﻪ‪ ،‬از ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﭼﻪ ﺑﺎآﻪ؟! ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺗﺬآﺮ دادم آﻪ ﻓﻼﻧﻲ ﺗﺨﻢ ﺳﻴﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﺑﻪ وﺿ ﻌﻴﺖ ﻝﺮﺳ ﺘﺎن ﺗﻤ ﺸﻴﺖ ﻣﻴ ﺪﻩ‬
‫آ ﻪ ﺁب از ﺁب ﺗﻜ ﺎن ﻧﺨ ﻮرﻩ! ﺧﻴﻠ ﻲ ﺣ ﺮف ﻣ ﻦ ﺗ ﺎﺙﻴﺮ آ ﺮد و ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﻣﻮاﻓﻘ ﺖ ﺁﻗ ﺎي ﺳ ﺎﻋﺪ هﻤ ﺎﻳﻮن را آﺎﻣ ﻞ ﺟﻠ ﺐ آ ﺮدم‪) .‬ﻝﺒﺨﻨ ﺪ‬
‫ﺧﻴﺮﺧﻮاهﺎﻧﻪاي ﺹﻮرﺗﺶ را روﺷﻦ آﺮد(‪.‬‬
‫ـ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻢ از اﻳﻦ ﺣﺴﻦ ﻧﻈﺮ و ﻝﻄﻒ ﻣﺨﺼﻮﺹﻲ آﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ اﺑﺮاز داﺷﺘﻪاﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ زﺑﺎن ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ! ﺣﺎل آﻪ ﺹﺤﺒﺖ‬
‫از ﻝﺮﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ اﺳﺘﺪﻋﺎي ﻋﺎﺟﺰاﻧﻪاي از ﺣﻀﻮر ﻣﺒﺎرآﺘﺎن ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪ‪ :‬ﺟﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ! ﻣﻴﺎن ﻣﺎ آﻪ از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز اﺧﻮي زادﻩ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ ﺑﺪهﻢ!‬
‫ـ ﻋﺠﻴﺐ‪ ،‬اﻳﺸﺎن اﺧﻮي زادﻩي ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ هﺴﺘﻨﺪ؟ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ارادت ﻏﺎﻳﺒﺎﻧﻪ دارم‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻧﻤﻴﺸﻪ اﻧﻜﺎر آﺮد آﻪ ﺁدم ﺑﻲ آﻔﺎﻳﺘﻴﻪ!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪي اﺳﺖ آﻪ ﺳﻮء ﺗﻔﺎهﻤﻲ رخ دادﻩ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳ ﻦ ﻣﻌﻨ ﻲ آ ﻪ اﺷ ﺨﺎص ﻣﻔ ﺘﻦ و ﻣﻐ ﺮض ﻧ ﺴﺒﺖه ﺎﻳﻲ از ﻗﺒﻠ ﻲ اﺧ ﺘﻼس و‬
‫ارﺗﺸﺎء و اﻋﻤﺎل ﻣﻨﺎﻓﻲ ﻋﻔﺖ و ﻗﺘﻞ و ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن دادﻩاﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪ اﺧﻮي زادﻩي ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ؟‬
‫ـ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ آﻪ ﺁﻗﺎي ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز ﺧﻴﻠﻲ ﻃﺮف ﺗﻮﺟﻬﺎت ذات هﻤ ﺎﻳﻮﻧﻲ ه ﺴﺘﻨﺪ و ﻗﺒ ﻞ از ﺣﺮآﺘ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻝﺮﺳ ﺘﺎن‪ ،‬آﻨﻔﺮاﻧ ﺴﻲ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﻏﺮور ﻣﻠﻲ در ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ اﻓﺴﺮان دادﻧﺪ آﻪ ﺑﻪ ﻃﺒ ﻊ رﺳ ﻴﺪﻩ و ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣ ﻮرد ﭘ ﺴﻨﺪ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﻋﺎﻝﻴ ﻪ واﻗ ﻊ ﮔﺮدﻳ ﺪﻩ‪ .‬از ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ‬
‫ﻣﺒﺎرآﺘﺎن ﻗﺴﻢ آﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﺎ روﺣﻴﺎت اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﺎﻧﻮﺳﻢ‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺟﺮات ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑ ﺪهﻢ آ ﻪ ﺁدم ﺷ ﺮﻳﻒ و دﻝﺮﺣﻴﻤ ﻲ اﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻚ ﻣﻮرﭼﻪ را زﻳ ﺮ ﭘ ﺎﻳﺶ ﻝﮕ ﺪ ﺑﻜﻨ ﺪ! اﻣ ﺎ ﻗﺒ ﻞ از هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﻧﻈ ﺎﻣﻲ وﻇﻴﻔ ﻪ ﺷﻨﺎﺳ ﻲ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺗﺨﻠ ﻒ از اواﻣ ﺮ و‬
‫ﻣﻘﺮرات ﻧﻈﺎم را ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻤﻲداﻧﺪ و ﺳﺮ و ﺟﺎن را ﻓﺪاي ﻣﻴﻬﻨﺶ ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ از ﺗ ﺎرك ﺳ ﺮ ﺗ ﺎ ﻧ ﺎﺧﻦه ﺎي ﭘ ﺎﻳﺶ ﭼﻜﻴ ﺪﻩي ﻣ ﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳ ﺘﻲ اﺳ ﺖ؛‬
‫ﮔﻴﺮم آﻪ هﺮ آﺲ ﻳﻚ ﺟﻮر وﻃﻦ ﺧﻮدش را ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﺪ‪ .‬وﻝﻴﻜﻦ ﭼﻴﺰي آﻪ هﺴﺖ‪ ،‬اﺷﺨﺎص ﻣﻔﺘﻨﻲ آﻪ اﻝﺒﺘﻪ ﺗﻮﻗﻌﺎت ﻧﺎﻣﺸﺮوع ﺑ ﺮﺧﻼف ﻣ ﺼﺎﻝﺢ‬
‫ﻋﺎﻝﻴﻪي آﺸﻮر داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎهﺎي اﻳﺸﺎن ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺙﺮ دادﻩ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬از راﻩ ﻏﺮض و ﻣﺮض راﭘﻮرتهﺎﻳﻲ ﺑ ﻪ ﻣﺮآ ﺰ ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩاﻧ ﺪ آ ﻪ ﺁﻗ ﺎي‬
‫ﺳﺮهﻨﮓ‪ ،‬روﺳﺎي اﻳﻼت را ﺑﻪ ﻗﺮﺁن ﻗﺴﻢ دادﻩ و هﻤﻴﻦ آﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﺁنهﺎ را آﺸﺘﻪ و اﻳﻼت را ﺗﺨ ﺖ ﻗ ﺎﭘﻮ آ ﺮدﻩ و ﻣ ﺎل و ﺣ ﺸﻢ ﺁنه ﺎ را‬
‫ﻏﺼﺐ آﺮدﻩ و ﻳﺎ اﻳﻦ آﻪ ﻣﺸﺎراﻝﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي ﺗﻌﻘﻴﺐ اﺷﺮار‪ ،‬ﻋﺪﻩاي از ﻣﺮدم ﺑﻴﮕﻨ ﺎﻩ را آ ﺸﺘﻪ و اﻣ ﻮال ﺁنه ﺎ را ﺗ ﺼﺎﺣﺐ آ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن‬
‫آﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪي دوﻝﺖ اﺳﺖ و ﺁﻧﭽﻪ آﺮدﻩ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺹﻮرت ﻣﻄﺎﺑﻖ دﺳﺘﻮر و اﻣﺮ ﻣﺎﻓﻮق ﺑﻮدﻩ؛ اﻣﺎ از ﻗﺮار اﻃﻼﻋﻲ آﻪ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ از وزارت داﺧﻠﻪ آﺴﺐ آﺮدﻩام‪ ،‬اﺷﺮاري آﻪ اﻳﺸﺎن در ﻝﺮﺳﺘﺎن ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬اﺷﺮار ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻧﺒ ﻮدﻩاﻧ ﺪ و ﺣ ﺎل هﻤ ﻴﻦ اﺷ ﺮار از‬
‫ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺳﺮ درﺁوردﻩ و ﻣﺸﻐﻮل دﺳﺖ درازي ﺑﻪ ﺟﺎن و ﻣﺎل و ﻧﺎﻣﻮس اهﺎﻝﻲ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد از ﻃﻮل آﻼم اﻳﻦ اﺳﺖ آﻪ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ را ﺑ ﻪ‬
‫ﺟﺮﻳﺎن وﻗﺎﻳﻊ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻜﻨﻢ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ذهﻦ ذات اﻗﺪس ﻣﻠﻮآﺎﻧ ﻪ ه ﻢ ﻧ ﺴﺒﺖ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟﺮﻳﺎﻧ ﺎت ﻣ ﺸﻮب ﺷ ﺪﻩ و اﻝﺒﺘ ﻪ ﺧﻮدﺗ ﺎن ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻋﻮاﻗ ﺐ وﺧ ﻴﻢ‬
‫ﺁن…‬
‫در اﻳﻦ وﻗﺖ ﻣﺮاد دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺁﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﺣﺎﺟﻲ اﻳﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬هﺎن‪ ،‬ﭼﻲ ﻣﻲﮔﻲ؟‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن اﺟﺎزﻩ ﻣﻴﺪﻳﺪ آﻪ ﭘﻴﺎز ﺑﺮاي اﻧﺪورن ﺑﮕﻴﺮم؟‬
‫ـ اول ﻣﺎﻩ ﻳﻚ ﻣﻦ و ﻧﻴﻢ ﭘﻴﺎز ﺧﺮﻳﺪم‪ ،‬هﻤﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ؟ در دﻳﺰي وازﻩ‪ ،‬ﺣﻴ ﺎي ﮔﺮﺑ ﻪ آﺠﺎﺳ ﺖ؟ ﺗ ﻮي ﺧ ﻮرش آ ﻪ اﺙ ﺮي از ﭘﻴ ﺎز ﻧﻴ ﺴﺖ‪،‬‬
‫ﭘﺲ هﻤﻪي ﻣﺎل ﻣﻦ ﺗﻔﺮﻳﻂ ﻣﻴﺸﻪ!‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﺮض آﻨﻢ؟!‬
‫ـ ﺧﺐ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو دو‪/‬ﺳﻪ ﺳﻴﺮ ﭘﻴﺎز از ﻣﺸﺪي ﻣﻌﺼﻮم ﺑﮕﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻌﺪ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻢ؛ اﻣﺎ ﻧ ﺮﺧﺶ را ﺑﭙ ﺮس آ ﻪ ﺗ ﻮي ﺣ ﺴﺎب ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭘ ﺎ‬
‫ﻧﺰﻧﻪ!‬
‫ـ ﭼﺸﻢ!‬
‫ـ ﺹﺒﺮ آﻦ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﭘﻴﺎز ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮب‪ ،‬ﻣﺎل ﻗﻢ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﻣﺮاد از در ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎي ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺎر ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ دو دو اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﻪ ﻃ ﺮف دواماﻝ ﻮزارﻩ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ و ﺹ ﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨ ﺪﺗﺮ آ ﺮد‪ :‬ﺑﻠ ﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪام آﻪ اﻳﺮان‪ ،‬ﻗﺒﻞ از هﻤﻪ ﭼﻴﺰ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﺁدم ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ دارﻩ! اﻳﻦ ﺟﺎ ﻗﺤﻂ اﻝﺮﺟﺎل ﺁدﻣﻪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻣﺮوز ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﻗﺎﺋﺪ ﻋﻈﻴﻢ اﻝﺸﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﺷﺨﺺ اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ؛ اﻣﺎ ﺣﻴﻒ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮﻩ‪ ،‬ﺗﻤ ﺎم اﻃﺮاﻓﻴ ﺎﻧﺶ دزد و دﻏ ﻞ و ﻣﻐ ﺮض ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ‬
‫هﻤﻴﻦ ﻗﻠﻊ و ﻗﻤﻊ اﺷﺮار آﻪ ﺣﺎﻻ ﮔﺰك ﺑﻪ دﺳﺖ ﻳﻚ ﻣﺸﺖ دزد دادﻩ‪ ،‬ﺑ ﺮاي ﺁﺑ ﺎدي و ﻋﻤ ﺮان ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﻻزﻣ ﻪ‪ ،‬ﺟ ﺰو ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪي دوﻝﺘ ﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﻧ ﺴﻞ‬
‫هﻤﻪي اﻳﻼت و ﻋﺸﺎﻳﺮ را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﺑﻜﺸﻴﻢ! از ﺷﻤﺎ ﻣﻲﭘﺮﺳﻢ‪ :‬اﻳﻦ هﺎ ﺑﻪ ﭼ ﻪ درد ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﻣ ﻲﺧﻮرﻧ ﺪ؟ هﻤﻴ ﺸﻪ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ اﺧﺘﻼل اﻣﻨﻴﺖ و ﻣﻮي دﻣﺎغ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻣﺮآﺰي هﺴﺘﻨﺪ و اﻣﻮال ﺗﺠﺎر ﺑﻴﭽﺎرﻩ را ﺑﻪ ﻏﺎرت ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ و ﻣﺮدم را ﻣﻲآﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻪي ﺁنه ﺎ‬
‫را ﻗﺘﻞ ﻋﺎم آﺮد! ﻣﺎ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ اﺷﺨﺎﺹﻲ ﻣﺜﻞ ﺗﻴﻤﺴﺎر ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪﭘﺮواز دارﻳﻢ‪ .‬ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﺪ؟ ﺗﻴﻤﺴﺎر ﺧﺪﻣﺖ ﺑ ﻪ ﻣﻴﻬ ﻨﺶ آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ دﺳ ﺘﺶ را‬
‫ﻣﺎچ آﺮد!‬
‫دواماﻝﻮزراء ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ را از آﻨﺎر ﻝﺒﺶ ﭘﺎك آﺮد و ﺁهﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ را ﺗﻘ ﺪﻳﺲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ه ﺮ ﭼﻴ ﺰ‬
‫راهﻲ دارد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﭼﺸﻤﻚ زد‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻨﺪﻩ در اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ هﺮ ﭼﻪ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‪ ،‬آﻮﺗﺎهﻲ ﻧﺨﻮاهﻢ آ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺎ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃ ﻪ ﺹ ﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﺮدم ﻣﺘﻮﻗﻌﻨﺪ‪ ،‬ﺁن هﻢ در ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻲ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ دم ﺳﺒﻴﻞ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ را ﭼ ﺮب آ ﺮد! ﻣ ﻦ رك و ﭘﻮﺳ ﺖ‬
‫آﻨﺪﻩ ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻢ‪.‬‬
‫ـ اﻝﺒﺘﻪ‪ ،‬اﻝﺒﺘ ﻪ‪ ،‬ﻣﻠﺘﻔ ﺘﻢ ﻣﺤﺘ ﺎج ﺑ ﻪ ﺗﻜ ﺮار ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ از ﻣﺮاﺗ ﺐ ﻝﻄ ﻒ و ﻣﺮﺣﻤ ﺖ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ ﭼﻄ ﻮر ﺗ ﺸﻜﺮ ﺑﻜ ﻨﻢ! ﺑﻨ ﺪﻩ را ﻏ ﺮق‬
‫ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ .‬ﺿﻤﻨﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض ﺑﻜﻨﻢ آﻪ در اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ اﮔﺮ ﭼﻪ از ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺖ و اﻣﺎﻧ ﺖ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ اﻳﻤ ﺎن آﺎﻣ ﻞ‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻐﺮﺿﺎن و دﺷﻤﻨﺎﻧﻲ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﻧﺘﺸﺎراﺗﻲ ﻣﻲدهﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻤ ﺎﻣﻲ و ﺳ ﺨﻦ ﭼﻴﻨ ﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬و در اﻳ ﻦ ﻣ ﻮرد ﺳ ﻜﻮت‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﻳﻚ ﻧﻮع ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻋﻮام دوﺳﺘﻲ…‬
‫ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ؟ ﻣﺜﻼ ﭼﻪ آﺴﻲ؟‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻤﺮدﻩ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد‪ :‬از ارادت ﻗﻠﺒﻲاي آﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ دارم‪ ،‬اﻝ ﺴﺎﻋﻪ ﺟﺮﻳ ﺎن را ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋ ﺮض‬
‫ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﭘﺮﻳﺸﺐ در آﻠﻮپ اﻳﺮان‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺁﻗﺎي ﺧﻀﻮري ﺣﺰﻗﻴﻞ ﻣﺸﻌﻞ و ﺁﻗﺎي ﺑﻨ ﺪﻩي درﮔ ﺎﻩ ﭘ ﺎرﺗﻲ ﺑﺮﻳﺠ ﻲ داﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬در ﺿ ﻤﻦ ﺹ ﺤﺒﺖ ﺁﻗ ﺎي‬
‫ﺧﻀﻮري ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬راﺟﻊ ﺑﻪ ﻓﻼن آﺎر‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺸﻮد ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺣﺎﺟﻲ را ﺟﻠﺐ آﺮد‪ ،‬ﺧﻮب اﺳﺖ؛ ﭼﻮن ﺁدم ﺑﺎ اﻃﻼع و اﺳ ﺮارﺁﻣﻴﺰي اﺳ ﺖ‪ .‬ﺷ ﻬﺮت‬
‫دارد آﻪ ﻋﻀﻮ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺨﺎﻧﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﻧﺰدﻳ ﻚ دارد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﻈ ﺮش ﺹ ﺎﺋﺐ اﺳ ﺖ و ﺣ ﺮﻓﺶ را در هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﻣ ﻲﺷ ﻨﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺪا اﻋﺘﺮاض آﺮدم و ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺗﺬآﺮ دادم‪ :‬ﻳﻜﻲ از اﺷﺨﺎص ﺑﻲ ﺁﻻﻳﺶ و دﺳﺖ و دل ﭘﺎآﻲ اﺳﺖ آﻪ در ﺗﻤﺎم اﻳﺮان ﻝﻨﮕﻪ ﻧﺪارد و آ ﺴﻲ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﺷﻮد آﻪ در وﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻲ اﻳﺸﺎن ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻜﻨﺪ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺟﺪي ﺗﻜﺎن داد و ﺑﺎد ﺗﻮ ﺹﺪاﻳﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬ﺁﻗﺎ ﻣ ﻦ ﺗ ﻮ اﻳ ﻦ ﺷ ﻬﺮ ﺧﻴﻠ ﻲ دﺷ ﻤﻦ دارم‪ ،‬هﻤ ﻪي ﺗ ﺎزﻩ ﺑ ﻪ دوران‬
‫رﺳﻴﺪﻩهﺎ‪ ،‬هﻤﻪي دزدهﺎ و ﻧﻮآﻴﺴﻪهﺎ‪ ،‬هﻤﻪي اﻳﻦ ﻋﺮبهﺎ و ﻧﺼﺮاﻧﻲه ﺎي ﺳ ﻮرﻳﻪ و ﻋ ﺮاق آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮر ﻣﺮﻣ ﻮزي در ﺗﻤ ﺎم ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﺣ ﺴﺎس‬
‫اﻗﺘﺼﺎدي ﻣﻤﻠﻜﺖ رﺧﻨﻪ آﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪي ﺁن ه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑﺎﺑﺎﺷ ﺎن را ﻧﻤ ﻲﺷﻨﺎﺳ ﻨﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺣ ﺴﺪ ﻣ ﻲﺑﺮﻧ ﺪ ـ ﭼ ﻮن ﻣ ﻦ داﻧ ﻢ و ﭘﻴﻨ ﻪ دوز در اﻧﺒ ﺎن‬
‫ﭼﻴﺴﺖ! ـ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﻲداﻧﻢ آﻪ از آﺠﺎ ﺁب ﻣﻲ ﺧﻮرد! ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آﻪ ﺧﻀﻮري ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪﻩ و هﻤ ﻪ آ ﺎرﻩ ﺷ ﺪﻩ؟ روزي آ ﻪ وارد‬
‫ﺗﻬﺮان ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﻮﻓﺮ ﺑﻮد آﻪ اﮔﺮ ﻳﻚ ﻣﻦ ارزن روﻳﺶ ﻣﻲرﻳﺨﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻴﺶ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻧﻤﻲﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮوﻳﺪ دم و دﺳﺘﮕﺎهﺶ را ﺗﻤﺎﺷ ﺎ آﻨﻴ ﺪ! اﮔ ﺮ ﻳ ﻚ‬
‫ﺷ ﻮﻓﺮ ﻋ ﺮب اﻃﻼﻋ ﺎﺗﺶ ﺑﻴ ﺸﺘﺮ از دآﺘﺮه ﺎي اﻗﺘ ﺼﺎد ﻣﺎﺳ ﺖ‪ ،‬ﭘ ﺲ ﺑﺮوﻳ ﺪ در ﻣﺪرﺳ ﻪهﺎﻳﺘ ﺎن را ﺑﺒﻨﺪﻳ ﺪ! ﭼ ﺮا ﺑﻴﺨ ﻮد ﺷ ﺎﮔﺮد ﺑ ﻪ ﻓﺮﻧﮕ ﺴﺘﻮن‬
‫ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﻴﺪ؟ ﻣﻨﻮ دوﺑﺎر ﻣﻬﺎراﺟﻪي دآﻦ ﺑﺮاي ﭘﺴﺖ وزارت ﺧﺎرﺟﻪاش ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد آﺮد‪ ،‬دﻋﻮﺗﺶ را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﻤﻲﺧﻮام ﻏﺮﻳﺐ ﮔ ﻮر ﺑ ﺸﻢ!‬
‫اﮔﺮ از ﻣﻦ آﺎري ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺑﻪ درد ﻣﻴﻬﻨﻢ ﺑﺨﻮرم! ﺷﺎﻳﺪ ﮔﻨﺎهﻢ اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ اﻳﺮاﻧ ﻲام‪ .‬اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﺁﻣ ﺪم و ﻣ ﻲﺧ ﻮام هﻤ ﻴﻦ ﺟ ﺎ ه ﻢ‬
‫ﺑﻤﻴﺮم و ﺑﺮق ﭘﻮل اﺟﻨﺒﻲ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﻲآﺸﺎﻧﻪ؛ اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﻲ ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪه ﺎي اﻣ ﺮوزﻩ هﻤ ﻪ ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﺑﭽﺎﭘﻨ ﺪ و ﺑﺮوﻧ ﺪ ﺧﺎرﺟ ﻪ ﭘ ﺸﺘﻚ ﺑﺰﻧﻨ ﺪ و‬
‫ﺑﺮﻗﺼﻨﺪ! ﺁﻳﺎ ﺹﻼﺣﻪ آﻪ ﻣﻦ هﻢ ﭘﺎم را آﻨﺎر ﺑﻜﺸﻢ؟ ﻣﻦ ﺁدم ﻣﺮﻣﻮزي هﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻳﺎ ﺁﻗﺎي ﺑﻨﺪﻩي درﮔﺎﻩ آﻪ اﮔ ﺮ ﺑﺎﺑ ﺎش را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ادﻋ ﺎي ﺟ ﻞ و‬
‫ﻧﻤﺪ اﺳﺘﺮﺁﺑﺎدي ﻣﻲآﺮد؟ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ زﻧﺶ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻨﺪ و دﺧﺘﺮش را ﺑﻪ ﺹﺮاف دم ﺑﺎزار دادﻩ و ﻋﻨﻮان اﻋﻴﺎن و اﺷﺮاف ﺑﻪ ﺧﻮدش‬
‫ﻣﻲﺑﻨﺪﻩ! ﭼﻮن ﺹﺮاﺣﺖ ﻝﻬﺠﻪ دارم‪ ،‬از ﻣﻦ ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﻗﺒﺎﻝﻪ و ﺑﻨﭽﺎق هﻤﻪﺷﺎن ﺗﻮي دﺳﺖ ﻣﻨﻪ! ﻣﻦ ﻋﻀﻮ ﻓﺮاﻣﻮﺷ ﺨﺎﻧﻪ ه ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺁنه ﺎ‬
‫آﻪ هﻤﻪ ﻓﺮاﻣﻮش آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ ﺗ ﺎ دﻳ ﺮوز ﭼ ﻪ آ ﺎرﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ؟ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮل ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ ه ﺸﺘﺎد ﺳ ﺎﻝﻪ آ ﻪ ﺗ ﻮ اﻳ ﻦ ﺁب و ﺧ ﺎك اﺳ ﺘﺨﻮان ﺧ ﺮد ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬آ ﺴﻲ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ آﻪ ﺑﺎﻻي ﭼﺸﻤﺖ اﺑﺮوﺳﺖ! ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي از زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻜﻲ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ و هﺰارﺗﺎ از دهﻨﺸﺎن ﻣ ﻲرﻳﺨ ﺖ‪.‬‬
‫ﺁﻳﺎ ﻣﻦ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮت دارم‪ ،‬ﺁن هﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻋﻬﺪ و زﻣﺎﻧﻪ؟ ﻣﻦ از آﺴﻲ ﺧ ﻮردﻩ‪/‬ﺑ ﺮدﻩ ﻧ ﺪارم‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﻣﺜ ﻞ ﺁنه ﺎي دﻳﮕ ﺮ ﭘ ﺸﺖ‬
‫ﺧﻮدم را ﺑﺒﻨﺪم‪ ،‬ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﺜﻞ ﺁب ﺧﻮردن ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ…‬
‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬دو ﻧﻔﺮ وارد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻼم و ﺗﻮاﺿﻊ آﺮد‪ .‬ﺁن هﺎ آﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣ ﺪﺗﻲ ﺑ ﺎ دواماﻝ ﻮزارﻩ در ﮔﻮﺷ ﻲ ﮔﻔﺘﮕ ﻮ آ ﺮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ‬
‫ﺟﻤﻼﺗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪“ :‬اﻝﺒﺘﻪ ﻣﺬاآﺮﻩ ﺧﻮاهﻢ آﺮد‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ آ ﺎر درﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ” ﺟ ﺴﺘﻪ و ﮔﺮﻳﺨﺘ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دواماﻝ ﻮزارﻩ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ‬
‫ﻋﺠﻠﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﭘﺲ از اﺣﻮاﻝﭙﺮﺳﻲ رو آﺮد ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﻲ آﻪ ﻣﻮهﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻨﻚ ﺑﻪ ﺳﺮ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻀﻄﺮب اﻃﺮاﻓﺶ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآ ﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ اﻳﻦ ﺟﺎ! )او هﻢ در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ روزﻧﺎﻣﻪي ﻣﭽﺎﻝﻪاي در دﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬رﻓﺖ ﭘﻬﻠﻮي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﺸﺴﺖ‪(.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ از دﻧﻴﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟‬
‫ـ اﻓﻖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻴﻦ اﻝﻤﻠﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺗﻴﺮﻩ و ﺗﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻮاﻗﺐ وﺧﻴﻢ ﺟﻨﮓ را آﺴﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬از ﺗﺮس ﺗﻠﻔﻦ درﺑﺎر ﻻزم داﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﺗﺒﺮﺋﻪي ﺧﻮدش ﺧﻄﺎﺑﻪاي ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻧﻄﻖه ﺎﻳﻲ آ ﻪ در‬
‫ﭘﺮورش اﻓﻜﺎر ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺨﺒﺮ روزﻧﺎﻣﻪي “دب اآﺒﺮ” اﻳﺮاد ﺑﻜﻨﺪ‪ :‬ﺁﻗﺎ ﺑﻲﺧﻮد ﻣﺘﻮﺣﺶ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ! ﺑﻪ ﻣ ﺎ ﭼ ﻪ! ز ه ﺮ ﻃ ﺮف آ ﻪ ﺷ ﻮد آ ﺸﺘﻪ‪،‬‬
‫ﺳ ﻮد اﺳ ﻼم اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ آ ﺴﻲ ﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ ﻣﻌﺮآ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ آ ﻼﻩ ﺧﻮدﺷ ﻮ دو دﺳ ﺘﻲ ﻧﮕﻬ ﺪارﻩ! ﻣ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻳ ﻚ ﻧ ﺎن ﺑﺨ ﻮرﻳﻢ‪ ،‬ﺹ ﺪﺗﺎ ﺧﻴ ﺮ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ؛ ﭼ ﻮن‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺎرﻳﻚ‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻤﻠﻜﺖ در آﻒ آﻔﺎﻳﺖ ﻗﺎﺋﺪ ﻋﻈﻴﻢاﻝﺸﺎﻧﻤﺎن ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﻳﻦ را دﻳﮕﺮ آ ﺴﻲ ﻧﻤ ﻲﺗﻮﻧ ﻪ ﻣﻨﻜ ﺮ ﺑ ﺸﻪ‬
‫آﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ و ﻋﺎﻝﻲﺗﺮﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖهﺎي ﻣﻮﺟﻮد آﻨﻮﻧﻲ‪ ،‬ذات ﻣﻘﺪس ﺷﺎهﻨﺸﺎهﻪ آﻪ اﻳﺮان ﺟﺪﻳﺪ را در ﻇ ﺮف ﻣ ﺪت آﻮﺗ ﺎهﻲ از ﭘﺮﺗﮕ ﺎﻩ ﻧﻴ ﺴﺘﻲ ﺑ ﻪ‬
‫ﺷﺎهﺮاﻩ ﺗﺮﻗﻲ آﺸﺎﻧﺪﻩ‪ .‬اﻣﻨﻴﺖ ﺑﻪ ﻃﻮري در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ آﺸﻮر ﺣﻜﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ آﻪ اﮔﺮ زﻧﻲ ﻳﻚ ﺗﺸﺖ ﻃﻼ ﺑﻪ ﺳﺮش ﺑﮕﻴﺮﻩ و از ﻣ ﺎآﻮ ﺗ ﺎ ﺑﻨ ﺪر ﭼ ﺎﻩ‬
‫ﺑﻬﺎر ﺑﺮﻩ‪ ،‬آﺴﻲ ﻣﺘﻌﺮﺿﺶ ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ .‬ﺑﻴﺨﻮد ﻧﻴﺴﺖ آﻪ ﻣﻴﮕﻨﺪ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻳﺰدان‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺎﻩ! وﺿﻌﻴﺖ دﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺟﻨﮓ ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و ه ﺮج‬
‫و ﻣﺮج داﺧﻠﻲ وﺟ ﻮد ﻧ ﺪارﻩ‪ .‬ﺑﺤﻤ ﺪاﷲ زﻳ ﺮ ﺳ ﺎﻳﻪي ﭘ ﺪر ﺗﺎﺟ ﺪارﻣﺎن ﺑ ﻪ ﻗ ﺪري در هﻤ ﻪي ﺷ ﺌﻮﻧﺎت و ﻧ ﻮاﻣﻴﺲ اﺟﺘﻤ ﺎﻋﻲ ﺗﺮﻗﻴ ﺎت ﻣﺤﻴﺮاﻝﻌﻘ ﻮل‬
‫آﺮدﻳﻢ آﻪ هﻴﭻ دوﻝﺖ ﺧﺎرﺟﻲ ﺟﺮات ﻧﻤ ﻲآﻨ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻴﻬﻦ ﻣ ﺎ ﭼ ﭗ ﻧﮕ ﺎﻩ ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬اﻣ ﺮوز دو ﻣﻠﻴ ﻮن ﺳ ﺮﻧﻴﺰﻩ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬و ﺑ ﺎ ﺁن ﻣ ﻲﺗ ﻮاﻧﻴﻢ از‬
‫ﻳﻜﻄﺮف ﻗﻔﻘﺎز و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺗﺮآﺴﺘﺎن روس را ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎور ﺑﻜﻨﻴﺪ آﻪ ﻣﺎ ﭘﺸﺖ دﻧﻴﺎ را ﺑﻪ ﻝﺮزﻩ درﺁوردﻳﻢ‪ .‬ﻳﺎدﺗﺎن هﺴﺖ آﻪ دورﻩي‬
‫اﺣﻤﺪﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻋﻮض ﺣﻘﻮق‪ ،‬آﺎﻩ و ﻳﻮﻧﺠﻪ و ﺁﺟﺮ ﻣ ﻲدادﻧ ﺪ؟ ﭘ ﺲ ﭘﺮﻳ ﺮوز ﺳ ﻼم ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑ ﻪ ﭘ ﺎﺑﻮس ﻣﻘﺪﺳ ﺸﺎن ﺷ ﺮﻓﻴﺎب ﺷ ﺪم‪ .‬ﭼﻘ ﺪر ﺑ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ‬
‫اﻇﻬﺎر ﺗﻔﻘﺪ و ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻮازي ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا ﺳﺎﻳﻪي ﻣﺒﺎرآﺸﺎن را از ﺳﺮ ﻣﻠﺖ آﻢ ﻧﻜﻨﻪ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻣﻨﻴ ﺖ‪ ،‬ﺁﺑ ﺎدي‪ ،‬ﻗ ﺸﻮن‪ ،‬راﻩ ﺁه ﻦ‪ ،‬ﺁﺳ ﻔﺎﻝﺖ آﻮﭼ ﻪ و‬
‫ﺑﻨﺎهﺎي ﺣﻴﺮت ﺁور‪ ،‬هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ را آﻲ ﺑﻪ ﺧﻮاب دﻳﺪﻩ ﺑﻮد؟‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ ﺗﺼﺪﻳﻖ دارم آﻪ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﻧﺎﺑﻐﻪاي ﻣﺜﻞ اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت رﺿﺎ ﺷ ﺎﻩ ه ﻴﭻ ﺧﻄ ﺮي ﻣﻠ ﺖ اﻳ ﺮان را ﺗﻬﺪﻳ ﺪ ﻧﻤ ﻲآﻨ ﺪ و ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪا را ﺷﻜﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﻴﻢ آﻪ از اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧ ﺴﻮز آ ﻪ اﺳ ﺎس و ﺳ ﺎﻣﺎن ﻣﻤﺎﻝ ﻚ دﻧﻴ ﺎ را ﻣﺘﺰﻝ ﺰل آ ﺮدﻩ‪ ،‬دورﺑ ﺮ آﻤﺘ ﺮ ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻗﺎﺑ ﻞ‬
‫اﻧﻜﺎر هﻢ ﻧﻴﺴﺖ آﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺧﻮاهﻲ‪/‬ﻧﺨﻮاهﻲ ﺗﺎﺙﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪي در اﻗﺘﺼﺎدﻳﺎت و ﻣﻌﻨﻮﻳﺎت دﻧﻴﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ـ ﭼﻴﺰي آﻪ ﺗﺎ آﻨﻮن ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﻗﺘﺼﺎد و ﺗﺠﺎرت ﺷﺪﻩ‪ ،‬هﻤﺴﺎﻳﻪي ﺷﻤﺎﻝﻲ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻋﻠﻴﺤﻀﺮت ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪي اﻳ ﻦ ﻧﻜﺘ ﻪ‬
‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻮﺙﻖ دارم‪ ،‬آﺴﻲ آﻪ ﻣﮋدﻩي ﺣﻤﻠﻪي ﺁﻝﻤ ﺎن ﺑ ﻪ ﺷ ﻮروي را ﺑ ﻪ ﺳ ﻤﻊ ﻣﺒﺎرآ ﺸﺎن رﺳ ﺎﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ آ ﻪ اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت از ذوق‬
‫ﺗﻮي ﭘﻮﺳﺘﺶ ﻧﻤﻲﮔﻨﺠﻴﺪ و ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻲ؟ ﺑﺮو ﺑﻪ ﻣﻠﺖ اﻳ ﺮان ﺗﺒﺮﻳ ﻚ ﺑﮕ ﻮ! ﭼ ﻪ ﺣ ﺮف ﺑﺰرﮔ ﻲ! آ ﻼم اﻝﻤﻠ ﻮك‪ ،‬ﻣﻠ ﻮك اﻝﻜ ﻼم! ﺑ ﻪ ﻋﻘ ﻞ‬
‫اﻓﻼﻃﻮن هﻢ ﻧﻤﻲرﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ ﭼﺸﻤﻚ زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻪ! اﺳﺮار ﺳﻴﺎﺳﻴﻪ‪ ،‬ﺑﻌﻼوﻩ ه ﻴﭻ اﺳ ﺘﺒﻌﺎدي ﻧ ﺪارﻩ آ ﻪ اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت‬
‫اﻳﻦ هﻮدﻩ ﺷﻬﺮ ﻗﻔﻘﺎز آﻪ ﻣﺪﺗﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ وﻋﺪﻩ ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﺮان ﻣﻠﺤﻖ ﺑﻜﻨﻪ! دﻳﺸﺐ ﺗﻮي رادﻳﻮ ﺑﺮﻝﻦ هﻴﺘﻠﺮ ﻧﻄ ﻖ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﭼ ﻪ ﺹ ﺪاي ﮔﻴﺮﻧ ﺪﻩاي‬
‫داﺷﺖ! هﺮ آﻠﻤﻪ آﻪ از دهﻨﺶ ﺑﻴﺮون ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮاش دﺳﺖ ﻣﻲزدﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ او هﻢ ﻧﺎﺑﻐﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻲﺧ ﻮاد دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ﭘﻮﺳ ﻴﺪﻩي ﺳﻴﺎﺳ ﺖ را‬
‫ﻋﻮض ﺑﻜﻨﻪ و ﻧﻈﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻴﺎرﻩ‪ .‬ﺗﺎ ﻳﻜﻲ‪/‬دو هﻔﺘﻪي دﻳﮕﻪ آﻠﻚ روﺳﻴﻪ آﻨﺪﻩ اﺳﺖ! )ﻗﻬﻘﻬﻪي ﺧﻨﺪﻩ( ﺷﺎﻳﺪ هﻤﻴﻦ اﻻن آﻪ ﻣﻦ دارم ﺑﺎ ﺷ ﻤﺎ ﺹ ﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬از ﻣﺴﻜﻮ هﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﺑﻌﺪ هﻢ ﻧﻮﺑﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻴﺮﺳﻪ‪ ،‬ﺁن دﻳﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺁب ﺧﻮردﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم ﺗﺎ ﻳﻜ ﻲ‪/‬دوﻣ ﺎﻩ دﻳﮕ ﺮ ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ‬
‫ﺗﻮي ﺗﻬﺮان هﺴﺘﻨﺪ‪) .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁب دهﻨﺶ را ﻓﺮو داد و ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﻼﻗﻤﻨ ﺪي ﺣ ﺮﻓﺶ را دﻧﺒ ﺎل آ ﺮد‪ (.‬ﺟ ﺎي ﺷ ﻤﺎ ﺧ ﺎﻝﻲ‪ ،‬ﺗ ﻮي ﺳ ﻔﺎرت ﺁﻝﻤ ﺎن ﻓ ﻴﻠﻢ‬
‫ﺷﻜﺴﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ دﻋﻮت داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﺁﻝﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﺎرﭼﻪ ﺁهﻦ ﺑﮕ ﻮ! دﻳﮕ ﺮ ﺗ ﻮي دﻧﻴ ﺎ ﻗ ﺸﻮﻧﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ آ ﻪ ﺑﺘﻮﻧ ﻪ‬
‫ﺟﻠﻮ ﺁنهﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻩ! ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﺪ! ﺑﮕﺬارﻳﺪ هﻴﺘﻠﺮ ﺑ ﺎ ﻧﻈ ﻢ ﻧ ﻮﻳﻨﺶ دﻧﻴ ﺎ را ﺗﻤ ﺸﻴﺖ ﺑ ﺪﻩ! اﻗ ﻼ ﺁﻗ ﺎي ﻣ ﺎ ﻋ ﻮض ﻣﻴ ﺸﻪ‪،‬‬
‫ﺧﻮدش ﻓﺮﺟﻪ! هﻤﻪي ﻋﻼﻣﺎت ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت ﺹﺎﺣﺐ را دارﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻣﺮام اﺷﺘﺮاآﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼ ﻲ؟ اﮔ ﺮ ﺧﻮﺑ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﺎل ﺧﻮدﺷ ﺎن‪،‬‬
‫اﮔﺮ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﭼﻪ آﺎر دارﻧﺪ؟ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﻠﺸﻮﻳﻚ ﺑ ﺎزي‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺳ ﺎﻝﻲ دﻩ ه ﺰار ﺗ ﻮﻣﻦ )ﺁن ه ﻢ ه ﺰار ﺗ ﻮﻣﻦ ﺁن وﻗ ﺖ( ﭘﺮﺗﻘ ﺎل ﺑ ﻪ روﺳ ﻴﻪ‬
‫ﺹ ﺎدر ﻣ ﻲآ ﺮدم‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﺮدﻣﺶ ﻳ ﻚ ﺗﻜ ﻪ ﻧ ﺎن ه ﻢ ﻧﺪارﻧ ﺪ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻪ ﺑﺮﺳ ﻪ ﺑ ﻪ ﭘﺮﺗﻘ ﺎل! واﻧﮕﻬ ﻲ ﺗ ﻮي دﻧﻴ ﺎ ﻳ ﻚ ﻓﺮﻣﺎﻧ ﺪهﻲ ﮔﻔﺘﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري! ﭘﺲ ﺑﺮوﻧﺪ ﺑﺎ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﺟﻨﮓ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ! ﭼ ﺮا ﻣ ﻦ ﺁﻗ ﺎ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﻣ ﺮاد ﻧ ﻮآﺮ ﻣ ﻦ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﭼ ﻮن آ ﻪ ﺧ ﺪا ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ؟ از اﻳ ﻦ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬آﺎر ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻜﺸﺎهﻲ‪/‬ﺹﻨﺎر ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬دﻧﻴﺎ ﻧﻈﻢ دارﻩ‪ ،‬هﻤﻪ آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ وزﻳﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ! ﻳﻜ ﻲ ﺷ ﺎﻩ ﻣﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﻳﻜ ﻲ ه ﻢ ﮔ ﺪا‬
‫ﻣﻴﺸﻪ! ﻣﻦ از آﺪ ﻳﻤﻴﻨﻢ ﻋﺮق رﻳﺨﺘﻢ‪ ،‬دو ﺗﺎ ﺁﺟﺮ روي هﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻮش ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻣﻔ ﺖ و ﻣ ﺴﻠﻢ ﺁن را ﺑ ﺪم ﺑ ﻪ ﻣ ﺸﺪي ﺣ ﺴﻦ‬
‫ﭘﻬﻦ ﭘﺎ زن؛ ﻓﻘﻂ ﭼﻮن ﮔﺮدﻧﺶ آﻠﻔﺘﻪ؟! ﭘﺲ دﻳﮕﺮ آﺴﻲ ﭘﻲ آﺎر ﻧﻤﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺁﺑﺎدي ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺮاد ﺑﺸﻪ ﺣﺎﺟﻲ و ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﻣﺮاد!‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮر اﺳﺖ آﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ! در دﻧﻴﺎ اﻝﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗ ﻲ رخ ﺑﺪه ﺪ و ﻧﻈ ﻢ ﻧ ﻮﻳﻨﻲ ﺑﺮﻗ ﺮار ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧ ﻪ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺳ ﻴﺮ‬
‫ﻗﻬﻘﺮاﻳﻲ را ﻃﻲ ﺑﻜﻨﻨﺪ!‬
‫ـ ﻣﻴﮕﻨﺪ هﻴﺘﻠﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺷﺪﻩ و روي ﺑﺎزوﻳﺶ ﻻ اﻝﻪ اﻻ اﷲ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺟﺪا ﺑﻪ اﻳﺮان ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺧﺒﺮهﺎي اﻣﺮوز را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻔﺮﻣﻮدﻳﺪ؟‬
‫ـ ﻧﺨﻴﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻘﺎﻝﻪي هﻤﺖ ﻋﺎﻝﻲ ﺷﻤﺎ را آﻴ ﻮﻣﺮث واﺳ ﻪام ﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬راﺳ ﺘﻲ ﺑ ﺮاي ﺁن دﻩ ﺑﻠ ﻴﻂ اﺳ ﺐ دواﻧ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ داراﻝﻤ ﺴﺎآﻴﻦ ﺗﻘ ﺪﻳﻢ‬
‫آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬داد ﺳﺨﻦ دادﻩ ﺑﻮدﻳﺪ‪ .‬هﺪﻳﻪي ﻧﺎﻗ ﺎﺑﻠﻲ ﺑ ﻮد و ﺑﺎﻋ ﺚ ﺧﺠﺎﻝ ﺖ ﻣ ﻦ ﺷ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ از ﻝﺤ ﺎظ ﺳﺮﻣ ﺸﻖ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ دﻳﮕ ﺮان ﺗﺒﻌﻴ ﺖ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻄﺎﻝﺐ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﻣﻴﮕﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻳﻜﻲ از ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن دﻧﻴﺎ هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬راﺳﺘﻲ اﻳﻦ اﻝﻔ ﺎظ و ﻋﺒ ﺎرات‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﺸﻨﮕﻲ را از آﺠﺎ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ؟‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ وﻇﻴﻔﻪي اﺧﻼﻗﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺧﻮدم را اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻘﺎم رﻳﺎﺳﺖ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ ﻗﺪري اﻏﺮاق ﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﻋﺠﻴﺐ!‬
‫ـ ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ ﻋﻘﻴ ﺪﻩﻣﻨ ﺪ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ در ﺹ ﻔﺤﻪي ﺳ ﻮم ﭼ ﺎپ ﺑ ﺸﻮد‪ ،‬وﻝ ﻴﻜﻦ ﺑ ﻪ اﺹ ﺮار ﺑﻨ ﺪﻩ ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ در ﺹ ﻔﺤﻪي اول ﭼ ﺎپ ﺷ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ ﺗ ﺬآﺮ دادﻩام ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن هﻤ ﻪي اﻳﺮاﻧﻴ ﺎن ﺣ ﻖ دارد و ﻳﮕﺎﻧ ﻪ ﻓﺮزﻧ ﺪ اﻧﻘ ﻼب اﺳ ﺖ و ﻣ ﺎ ﺁزادي‬
‫ﻣﺸﺮوﻃﻪي ﺧﻮدﻣﺎن را ﻣﺪﻳﻮن اﻳﺸﺎن هﺴﺘﻴﻢ؛ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻧﻮع ﭘﺮور ﻣﻌﺎرف ﭘﮋوﻩ آﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش را ﺑﺎ ﺷ ﺮاﻓﺖ و ﭘﺎآ ﺪاﻣﻨﻲ و‬
‫ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎري ﮔﺬراﻧﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ذﺧﺎﻳﺮ ﻣﻠﻲ اﻳﺮان اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻨﺎﺹﺮ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار ﻋﺎﻝﻴﻘﺪري اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮاد ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﭘﻴﺎز وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﭼﺸﻢهﺎي ذوق زدﻩ ﺑﻪ ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآﺮد و ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ ﭼﻨ ﺪ آﻠﻤ ﻪي ﺁﺑ ﺪار در ﺗﻤﻠ ﻖ او‬
‫ﺑﮕﻮﻳﺪ آﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺹﺪاي زﻧﻲ از ﺗﻮي داﻻن ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ آﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺣﺎﻝﺶ ﺑﻪ هﻢ ﺧﻮردﻩ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻮﺷﺶ را ﺗﻴﺰ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﺿﻌﻴﻔﻪ! ﻣﮕﺮ هﺰار ﺑﺎر ﻧﮕﻔﺘﻢ؟ ﻣﺮاد ﺑﺮو ﺑﺒﻴﻦ ﺑﺎز دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺧﺒﺮﻩ؟‬
‫ﺹﺪاي زن‪ :‬ﺧﺎك ﺑﻪ ﮔﻮرم‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﮕﻮ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ اﻧﺪرون‪ ،‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺗﻤﺎم آﺮد!‬
‫ﺹﺪاي هﻤﻬﻪي ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻲ از داﻻن ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ رو آﺮد ﺑﻪ ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﻗﻀﻴﻪي ﻣﻮﻝﻤﻪاي رخ دادﻩ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺗﻮﺹ ﻴﻪي ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﻪ ﺁﻗ ﺎي رﺋ ﻴﺲ روزﻧﺎﻣ ﻪي “دب اآﺒ ﺮ” ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد! اﺟ ﺎزﻩ‬
‫ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ و هﻤﺮاهﺶ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺧﺪاﻧﮕﻬﺪاري آﺮدﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺗ ﺎﻧﻲ ﻋ ﺼﺎﻳﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ و آﺎﻏ ﺬهﺎﻳﻲ را آ ﻪ زﻳ ﺮ دﺷ ﻜﭽﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ دﻗﺖ ﺗﺎ آﺮد و در ﺟﻴﺐ ﮔﺸﺎد ﺟﻠﺬﻗﻪاش ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ رو آﺮد ﺑﻪ ﻣﺮاد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻴﺮم اﻧﺪرون‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻮاﻇﺐ دﺷﻜﭽﻪ ﺑ ﺎش! ﺑ ﺮو زود‬
‫ﺣﺠﺘﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ را ﺧﺒﺮ آﻦ!‬
‫ﺑﻌﺪ ﻋﺼﺎ زﻧﺎن داﺧﻞ داﻻن ﺷﺪ‪.‬‬
‫* * *‬
‫ﺣ ﺎﺟﻲ اﺑ ﻮﺗﺮاب در ﻣ ﺎﻩ ذﻳﺤﺠ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﺐ ﻋﻴ ﺪ ﻗﺮﺑ ﺎن ﺣ ﺎﺟﻲ و ﺣ ﺎﺟﻲ زادﻩ ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ ه ﺸﺘﺎد و ﻧ ﻪ ﺳ ﺎل از ﻋﻤ ﺮش‬
‫ﻣﻲﮔﺬﺷﺖ و ﻳﺎدﮔﺎر زﻣﺎن ﻧﺎﺹﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﺶ هﻨﻮز ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد و ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻮانﺗﺮ ﻧﻤﻮد ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻗﻴﺎﻓ ﻪي او ﺑ ﺎ وﻗ ﺎر‬
‫ق ﻃﺎس و ﻣﻮهﺎي ﺗﻨﻚ رﻧﮓ و ﺣﻨﺎ ﺑﺴﺘﻪ داﺷ ﺖ و هﻤﻴ ﺸﻪ ﺗ ﻪ رﻳ ﺶ ﺳ ﻔﻴﺪ‬ ‫و ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻮد‪ .‬آﻠﻪي ﻣﺎزوﻳﻲ‪ ،‬ﮔﻮﻧﻪهﺎي ﭼﺎق و ﭘﺮ ﺧﻮن‪ ،‬ﻓﺮ ِ‬
‫و زﺑﺮي ﻣﺜﻞ ﻗﺎﻝﻴﭽﻪي ﺧﺮﺳﻚ ﺑﻪ ﺹﻮرﺗﺶ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺒﻴﻞ آﻠﻔﺖ ﺹ ﻮﻓﻲ ﻣﻨ ﺸﺎﻧﻪاي زﻳ ﺮ دﻣ ﺎغ ﺗ ﻚ آ ﺸﻴﺪﻩاش ﻣﺜ ﻞ ﭼﻨﮕ ﻚ ﺁوﻳ ﺰان ﺑ ﻮد و‬
‫ﭼﺸﻢهﺎي ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺎرش آﻪ رﮔﻪهﺎي ﺧﻮن در ﺁن دوﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬زﻳ ﺮ اﺑﺮوه ﺎي ﭘﺮﭘ ﺸﺘﺶ ﻏ ﻞ ﻏ ﻞ ﻣ ﻲزد‪ .‬وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ در ﺧﺎﻧ ﻪ ﺷ ﺒﻜﻼﻩ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﻣ ﻲ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬آﻠﻪاش ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﮔﻼﺑﻲ ﻣﻲﺷﺪ و ﻏﺒﻐﺐ آﻼﻧﻲ آﻪ زﻳﺮ ﭼﺎﻧﻪاش ﻣﻮج ﻣﻲزد‪ ،‬ﺳﺮش را ﺑﺪون ﻣﻴﺎﻧﺠﻴﮕﺮي ﮔﺮدن ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻣﻲﭼ ﺴﺒﺎﻧﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻي ﭘﺮكهﺎي ﮔﻮﺷﺶ را آﻪ هﻤﻴﺸﻪ زﻳﺮ آﻼﻩ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺹﺎف و ﻧﺎزك ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و دﻧﺪانهﺎي ﻋﺎرﻳﻪاش آﻪ هﺮ وﻗﺖ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﺎرﭼﻪ‬
‫ﻣﺜﻞ ﻃﻼي ﭼﺮك ﺑﻴﺮون ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻗﻴﺎﻓﻪاش را ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺗﻨﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻠﻨﺪ و ﭘﺎهﺎﻳﺶ آﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ وﻗﺘﻲ آﻪ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻗﺪ و زﻣﺎﻧﻲ آﻪ راﻩ ﻣﻲرﻓﺖ آﻮﺗﺎﻩ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻲآﺮد؛ اﻣﺎ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻤﻲ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮد و ﻗﻮز داﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻝﺒﺎس او ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﻴﺮهﻦ ﻳﺨﻪ ﺣﺴﻨﻲ و ﻳﻚ زﻳﺮﺷﻠﻮاري ﮔ ﺸﺎد ﺑ ﻮد و در ه ﺸﺘﻲ آ ﻪ ﺟﻠ ﻮس ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬هﻤﻴ ﺸﻪ ﻳ ﻚ‬
‫ﺟﻠﺬﻗﻪي ﮔﺸﺎد هﻢ آﻪ ﺟﻴﺐهﺎي ﻓﺮاخ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ و ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻼﻩ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و ﻗﺒﺎي ﻧﺎزآﻲ هﻢ ﺑﻪ دوش ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺟ ﻮد اﻳ ﻦ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭘﻴﺮهﻨﺶ دﮔﻤﻪ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬دﺳ ﺖه ﺎي ﺧﭙﻠ ﻪ و ﭘ ﺸﻤﺎﻝﻮدش هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﻲاﻓﺘ ﺎد و از درز ﻳﺨ ﻪي ﭘﻴ ﺮاهﻨﺶ ﺗ ﺎ زﻳ ﺮ ﻏﺒﻐ ﺒﺶ ﭘ ﺸﻢ‬
‫زﻣﺨﺖ ﺧﺎآﺴﺘﺮي رﻧﮕﻲ ﺑﻪ رﻳﺸﺶ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬در ﺣﺎل ﻧﺸﺴﺘﻪ وﻗﺘﻲ آﻪ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻧﻤﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻋﺎدت داﺷﺖ آﻪ ﺑﺎ دو دﺳ ﺖ ﺷ ﻜﻢ ﮔﻨ ﺪﻩاش را‬
‫ﻧﻮازش آﻨﺪ‪ .‬در زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺮداري ﺑﺮك ﻗﺪﻳﻤﻲ ﭼﺮآﻲ آﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﭼﻴﻦهﺎي رﻳﺰ ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ و ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش اﻳﻦ ﺳ ﺮداري ﺗ ﻦﭘ ﻮش‬
‫ﻣﺒﺎرك ﺑﻮد و ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﻲآﺮد آﻪ ﻳﻚ روز ﻧﺎﺹﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ در ﺷ ﻜﺎرﮔﺎﻩ‪ ،‬اﺑ ﻮي ﻣﺤﺘ ﺮﻣﺶ را ﻣﺨﺎﻃ ﺐ ﻗ ﺮار دادﻩ و ﮔﻔﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪ :‬ﻣﺮﺣ ﻮم ﻣﻘﺘ ﺪر‬
‫ﺧﻠﻮت‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﭘﺪر ﺳﻮﺧﺘﻪ! اﻳﻦ ﺗﻦﭘﻮش ﻣﺎل ﺗﻮ! ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮﮔﺶ او را ﻣﺮﺣﻮم ﺧﻄﺎب ﻣﻲآﺮدﻩاﻧﺪ! اﻣﺎ در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ ﺗ ﻦﭘ ﻮش را از‬
‫دﺳﺖﻓﺮوش ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬در آﻮﭼﻪ هﻢ آﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﺎآﺴﺘﺮي و ﺷﻠﻮار ﺳﻴﺎﻩ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ و آﻼﻩ ﮔﺸﺎد ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬از وﻗﺘﻲ آﻪ ﺑﺎد ﻓﺘﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻚ ﻋﺼﺎي ﺳﺮﻧﻘﺮﻩاي هﻢ دﺳﺘﺶ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﮔﺸﺎد ﮔﺸﺎد راﻩ ﻣﻲرﻓﺖ‪.‬‬
‫هﺮﭼﻨﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻴﺮوﻧﻲ و اﻧﺪروﻧﻲ و اﺗﺎقهﺎي ﭼﻴﺪﻩ و واﭼﻴﺪﻩ داﺷﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﭘﺬﻳﺮاﺋﻲ او در هﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪاش اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺹ ﺒﺢ‬
‫زود ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﻣﻲزد و اﮔﺮ در ﺧﺎرج آﺎري ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺮﺷﺐ در هﻤﺎن ﺟﺎ ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪ و ﺑﺎزدﻳﺪ و آﺎرﭼﺎق آﻨ ﻲ و ﺑ ﻪ ﻗ ﻮل ﺧ ﻮدش‬
‫رﺗﻖ و ﻓﺘﻖ اﻣﻮر ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ آﻪ از اﻧﺪرون ﺧﺒﺮ ﻣﻲآﺮدﻧﺪ آﻪ ﺷﺎم ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺑ ﻲرﻳ ﺎﻳﻲ از اﻋﻴ ﺎن و اﺷ ﺮاف و رﺋ ﻴﺲاﻝ ﻮزراء‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻼي ﻣﺤﻞ و ﺑﻘﺎل ﺳﺮﮔﺬر و ﺣﺘﻲ زالﻣﺤﻤﺪ در هﻤﺎن ﺟﺎ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻣﻲآﺮد‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻋﺘﺮاﺿ ﻲ آ ﻪ در ﺑ ﺎرﻩي ﺷ ﺨﺺ اﺧﻴ ﺮ ﺑ ﻪ او‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻮاب دادﻩ ﺑﻮد‪“ :‬اﻳﻦ هﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺁدﻣﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻪي ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻝﻮﻝﻮﺧﻮرﺧﻮرﻩ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ! اﺗﻔﺎﻗ ﺎ ﻧﻈﻤ ﻲ آ ﻪ زال ﻣﻤ ﺪ ﺑ ﻪ ﺷ ﻬﺮﻧﻮ‬
‫دادﻩ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺑﻠﺪﻳﻪ ﺑﺎ ﺑﻮدﺟﻪ و ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻨﺶ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺷ ﻬﺮ ﺗﻬ ﺮان ﺑﺪه ﺪ‪ .‬ﺧﻮﻧ ﻪي ﻓﺎﺣ ﺸﻪه ﺎ را ﻃﺒﻘ ﻪﺑﻨ ﺪي و ﻣ ﻨﻈﻢ آ ﺮد‪ ،‬ﺑﺮاﻳ ﺸﺎن ﺳ ﻴﻨﻤﺎ و‬
‫ﺗﻴﺎﺗﺮ ﺳﺎﺧﺖ؛ اﻣﺎ ﺑﻠﺪﻳﻪي ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﻳﻚ ﺗﻴﺎﺗﺮ ﺑﺴﺎزد‪ ،‬ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﺮاب آﺮد و از ﺳﺮ ﻧﻮ ﺳﺎﺧﺖ و از آﻨ ﺎرش ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎ دزد ﻣﻴﻠﻴ ﻮﻧﺮ ﺷ ﺪﻧﺪ‬
‫و ﺁﺧﺮش هﻢ ﻧﻴﻤﻪﺗﻤﺎم ﻣﺎﻧﺪ! واﻧﮕﻬﻲ آﺎري آﻪ دﻳﮕﺮان در ﺧﻔﺎ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻲﺗﻘﻴﻪ و ﺑﻲرﻳﺎ ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪش هﻢ ﻣﺎ آﻪ ﺿﺎﻣﻦ ﺑﻬ ﺸﺖ و دوزخ‬
‫آﺴﻲ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ و ﺗﻮي ﮔﻮر دﻳﮕﺮان ﻧﻤﻲﮔﺬارﻧﺪﻣﺎن! ﻣﮕﺮ هﻤﻪي آﻠﻪ ﮔﻨﺪﻩهﺎ و زﻣﺎﻣﺪاراﻧﺘﺎن ﺑﺎهﺎش دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜ ﻲ ﻧﻴ ﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣ ﻦ ﺹ ﺮاﺣﺖ ﻝﻬﺠ ﻪ‬
‫دارم‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻦ آﻪ ﻳﻜﻲ ﻻزﻣﻪ آﻪ ﺷﻬﺮﻧﻮ را ادارﻩ ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮدم ﻋﻴﺎﻝﻮار ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ زﻧﺸﺎن را ﻧﮕﻬﺪارﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ﺗ ﻮ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﺎﻩ و وزﻳ ﺮ و‬
‫وآﻴﻞ هﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬زال ﻣﻤﺪ ﻻزﻣﻪ! ﻣﻦ هﻤﻪي اﻋﻴﺎن و اﺷﺮاف و ﻧﺠﺒﺎي اﻳﻦ ﺷﻬﺮ را ﺧﻮب ﻣﻲﺷﻨﺎﺳ ﻢ‪ .‬در ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪي ﺳ ﺎﺧﺘﻦ ﺳ ﻴﻨﻤﺎ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬
‫ﻣﻘﺎﻃﻌ ﻪ دادﻧ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﺳ ﺮ ﺳ ﻮزن اﺧ ﺘﻼف ﺣ ﺴﺎب ﻧﺪاﺷ ﺘﻴﻢ‪ .‬ﺣﻴ ﻒ آ ﻪ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﻗ ﺪردان ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬وﮔﺮﻧ ﻪ ﻣﺠ ﺴﻤﻪاش را ﺗ ﻮي ﺷ ﻬﺮﻧﻮ‬
‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ!‬
‫وﻝﻴﻜﻦ از ﺁن ﺟﺎ آﻪ هﺸﺘﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﭼﻬﺎر ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎنهﺎي او هﻴﭻ وﻗﺖ از ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﻲآﺮد‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬
‫ﺷﻠﻮغ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺟﻴﻢ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ و ﺟﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﺗﺎزﻩ واردﻳﻦ ﻣﻲدادﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ اﮔﺮ روزي ﺑﺨﻮاهﻨ ﺪ ﺗﻴ ﺎﺗﺮ او را ﻧﻤ ﺎﻳﺶ‬
‫ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺪهﻨﺪ‪ ،‬از ﻝﺤﺎظ ﺹﺮﻓﻪ ﺟﻮﻳﻲ‪ ،‬ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺳﻦ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻳﻚ هﺸﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫ﭘﺪر ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﻣﺸﻬﺪي ﻓﻴﺾاﷲ در ﺑﺎزارﭼﻪي زﻋﻔﺮان ﺑﺎﺟﻲ دآﺎن ﺗﻨﺒ ﺎآﻮ ﻓﺮوﺷ ﻲ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺳ ﺎل ﻗﺤﻄ ﻲ آﻠ ﻲ ﻣ ﺎل ﺣ ﺮام و ﺣ ﻼل را‬
‫زﻳﺮ و رو آﺮد و ﭘﺸﺖ ﺧﻮدش را ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺴﺖ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ وﻗﺘﻲ آﻪ ﻣﻴﺮزاي ﺷﻴﺮازي ﺗﻨﺒ ﺎآﻮ را ﺗﺤ ﺮﻳﻢ آ ﺮد‪ ،‬ﻣ ﺶ ﻓ ﻴﺾاﷲ ﻳﻜ ﻲ از ﺣﺎﺷ ﻴﻪ‬
‫ﻧﺸﻴﻦهﺎي ﺧﺎﻧﻪي ﻳﺤﻴﻲ ﺧﺎن ﻣﺸﻴﺮاﻝﺪوﻝﻪ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از ﺁن آﻪ ﻣﻼ ﻋﺒﺪاﷲ واﻋﻆ ﻏﻠﻴﺎن آﺸﻴﺪ و دوﺑﺎرﻩ ﺗﻨﺒﺎآﻮ ﺣ ﻼل ﺷ ﺪ و ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ وﺳ ﻴﻠﻪ ﻋ ﺬر‬
‫آﻤﭙﺎﻧﻲ رژي را ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺶ ﻓﻴﺾاﷲ در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﻝﻔﺖ و ﻝﻴﺲ ﻏﺮﻳﺒﻲ آ ﺮد؛ ﻳﻌﻨ ﻲ ﺗﻨﺒ ﺎآﻮي ﺗﺤ ﺮﻳﻢ ﺷ ﺪﻩ را آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻗﻴﻤ ﺖ ارزان ﺧﺮﻳ ﺪﻩ و‬
‫اﻧﺒﺎر آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﮔﺮان ﻓﺮوﺧﺖ و ﻣﻠﻴﻮنهﺎ ذرع زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ دو ﺗﺎ ﭘﻮل از ﻣﻴﺮزا ﻋﻴﺴﻲ وزﻳﺮ ﺧﺮﻳﺪ و واﺟﺐاﻝﺤ ﺞ ﺷ ﺪ‪ .‬ﻳ ﻚ ﺳ ﻔﺮ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻜﻪ رﻓﺖ و ﭘﻮﻝﺶ را ﺣﻼل آﺮد و ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮش در ﺣﺠﺮﻩ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻮي را از ﻣﺎﺳﺖ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺳﺮ ﻧﻮد و ﺳﻪ ﺳ ﺎﻝﮕﻲ‬
‫از ﺷﺪت ﺧﺴﺖ و ﻝﺌﺎﻣﺖ ﻣﺮد‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ آﻪ ﻗﻮﻝﻨﺞ ﺷﺪ و ﺣﻜﻴﻢ ﺑﺎﺷﻲ ﻧﺴﺨﻪ داد‪ .‬او از دواي ﻣﺎﻝﻴﺪﻧﻲ آﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮرد و ﻣﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ارث ﺣﺎﺟﻲ ﻓﻴﺾاﷲ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻳﻜﻲ‪/‬ﻳﻜﺪاﻧﻪاش ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب رﺳﻴﺪ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ واﻧﻤﻮد ﻣ ﻲآ ﺮد آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣﻜ ﻪ‬
‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺣﻜﺎﻳﺖهﺎﻳﻲ آﻪ از ﭘﺪرش راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﻜﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺧﻮدش ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪهﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﺧ ﻮدش ﻧﻘ ﻞ‬
‫ﻣﻲآﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب دآﺎن ﺗﻨﺒﺎآﻮ ﻓﺮوﺷﻲ را ﺑﻪ هﻢ زد و ﺹﺎﺣﺐ اﻣﻼك و ﻣﺴﺘﻐﻼت ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﭘﺪرش را آﺴﻲ ﻧﻤ ﻲﺷ ﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ‬
‫از اﻳﻦ اﺳﺘﻔﺎدﻩ آﺮد و ﻝﻘﺐ ﺣﺎج ﻣﻘﺘﺪر ﺧﻠﻮت را ﺑ ﻪ ﭘ ﺪرش داد و او را ﻳﻜ ﻲ از ﻣﻼزﻣ ﺎن رآ ﺎب و درﺑﺎرﻳ ﺎن ﺑ ﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳ ﻚ ﻧﺎﺹ ﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷ ﺎﻩ‬
‫ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﻲآﺮد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ هﻢ ورد زﺑﺎﻧﺶ ﺑﻮد آﻪ ﻣﺎ اﻋﻴﺎن درﺟﻪ اول‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﺠﺒﺎء! در ﺧﺴﺖ و ﭼ ﺸﻢ ﺗﻨﮕ ﻲ از ﭘ ﺪرش دﺳ ﺖ آﻤ ﻲ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬هﻨ ﻮز‬
‫ﺣﺴﺎب ﻗﺮان آﻬﻨﻪهﺎي زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﻮد و ﺳﺮ دهﺸﺎهﻲ اﻝﻢ ﺷﻨﮕﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﻲآﺮد‪:‬‬
‫ﻣﻨﻮ ﭼﺎﭘﻴﺪن! ﻣﻌﻘﻮل ﺁن وﻗﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ داﺷﺘﻴﻢ!‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد درﺁﻣﺪ هﻨﮕﻔﺘﻲ آﻪ از اﻣ ﻼك و ﻣ ﺴﺘﻐﻼت و دآ ﺎن و ﺣﻤ ﺎم و ﺧﺎﻧ ﻪي اﺟ ﺎرﻩاي و ﻣﻌ ﺎﻣﻼت ﺑ ﺎزار و آﺎرﺧﺎﻧ ﻪي آ ﺸﺒﺎﻓﻲ و‬
‫ﭘﺎرﭼﻪ ﺑﺎﻓﻲ اﺹﻔﻬﺎن و آﺎرﭼﺎق آﻨﻲهﺎي آﻼن داﺷﺖ و ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﺳﻔﺮاي اﻳﺮان در ﺧﺎرﺟﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻮد و اﺟﻨﺎس ﻗﺎﭼ ﺎق ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬ه ﺮ‬
‫روز ﺟﻴﺮﻩي ﻗﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪاش را ﻣﻲﺷﻤﺮد‪ ،‬هﻴﺰم را ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎر و ﺑﻨﺪﻳﻞ ﺹ ﻴﻐﻪه ﺎﻳﺶ را وارﺳ ﻲ ﻣ ﻲآ ﺮد و در ﻗ ﺪﻳﻢ آ ﻪ اﺹ ﻄﻼح ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‬
‫هﻨﻮز ﺑﺎب ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻠﻮ هﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪاش‪ ،‬رﻋﻴﺖهﺎ و ﻧﻮآﺮش را ﺑﻪ ﭼﻮب ﻣﻲﺑﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻇﺎهﺮي ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ داﺷ ﺖ و ﻗﻴﺎﻓ ﻪي ﺣ ﻖ ﺑ ﻪ ﺟﺎﻧ ﺐ ﺑ ﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ هﻤﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫ﭼﻪ ﺁدم ﺣﻠﻴﻢ و ﺳﻠﻴﻤﻲ اﺳﺖ!‬
‫هﻤﻴﻦ ﻇﺎهﺮ ﺁراﺳﺘﻪ و اهﻦ و ﺗﻠﭗ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد آﻪ ﺁدم آﺎراﻧﺪاز و ﺧﻴﺮﺧﻮاﻩ و ﺧﻠﻴﻘﻲ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد آﻪ هﺰار دوﺳﺖ آﻢ و ﻳﻚ دﺷﻤﻦ زﻳﺎد اﺳﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺟﻬ ﺖ ﺑ ﺎ ه ﺮ آ ﺲ ﮔ ﺮم ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و دل هﻤ ﻪ را ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬
‫ﻣﻲﺁورد و ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﻮدش ﺳﺎزش ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬از اﻳﻦ رو ﺧﻴﻠﻲهﺎ ﻓﺪاﻳﻲ او ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﺳﻴﺎﺳﺖ هﻢ هﻤﻴﺸﻪ دﺧﺎﻝﺖ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬وآﻴ ﻞ و وزﻳ ﺮ‬
‫ﻣﻲﺗﺮاﺷﻴﺪ و ﺧﻮدش هﻢ آﺒﺎدﻩي رﻳﺎﺳﺖ وزراء را ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ .‬ﺣﻼل ﻣﺸﻜﻼت هﻤﻪ ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣ ﺎ ﻣ ﻲﺧ ﻮاهﻴﻢ ﭼﻬ ﺎر ﺹ ﺒﺎﺣﻲ ﺗ ﻮي‬
‫اﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻴﻢ و از ﻧﺎن ﺧﻮردن ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ و ﻳﻚ ﻗﻠﭗ ﺁب راﺣﺖ از ﺗﻮي ﮔﻠﻮﻳﻤﺎن ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﺮود!‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻮاد ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬زﻣﺎن ﻧﺎﺹﺮاﻝﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻌﻠﻢ ﺳﺮﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮔﻠﺴﺘﺎن و ﺑﻮﺳ ﺘﺎن را ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺸﻖ ﺧ ﻂ و ﺳ ﻴﺎق‬
‫را ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﺣﺎﻓﻈﻪي او ﻗﻮي ﺑﻮد و ﺣﺮفهﺎي دﻳﮕﺮان را از ﺑﺮ ﻣﻲآﺮد ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ و ﻳﺎ ﺑﻲﻣﻮﻗﻊ ﺗﻜﺮار ﻣﻲآﺮد‪ .‬هﺮ وﻗﺖ هﻢ آ ﻪ‬
‫اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻲآﺮد‪ ،‬از رو ﻧﻤﻲرﻓﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻣﻲﮔﻔﺖ آﻪ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي در درﺑﺎر ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺎﻻي دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻴﺮزا ﺁﻗﺎﺳﻲ ﻣﻲﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻳﺎ در زﻣﺎن‬
‫آﺮﻳﻤﺨﺎن زﻧﺪ ﺳﻪ ﻣﻦ و ﻳﻚ ﭼﺎرك ﭼﺸﻢ درﺁوردﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﻬﺎراﺟﻪي دآﻦ دﻋﻮﺗﺶ آﺮدﻩ آﻪ ﭘﺴﺖ وزارت ﺧﺎرﺟ ﻪاش را ﺑ ﻪ او ﺗﻔ ﻮﻳﺾ آﻨ ﺪ و از‬
‫اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﭼﻴﺰهﺎ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ رﺟﺎل درﺟﻪ اول و زﻣﺎﻣﺪاران ﻣﻤﻠﻜ ﺖ دﻣﺨ ﻮر ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺳ ﻮاد ﺁنه ﺎ ه ﻢ ﺑ ﻪ او ﻧﻤ ﻲﭼﺮﺑﻴ ﺪ و ﺧﻴﻠ ﻲ ﺑ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ و‬
‫اﻇﻬﺎر ﻋﻘﻴﺪﻩاش اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻨﺪ؛ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﮔﺎهﻲ ﺣﺎﺟﻲ از دهﻨﺶ در ﻣﻲرﻓﺖ و ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑﻠ ﻪ دﻳ ﮓ‪ ،‬ﺑﻠ ﻪ ﭼﻐﻨ ﺪر! ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﻣ ﺮدم و‬
‫اﻳﻦ ﻣﻠﻚ‪ ،‬ﻣﺎ هﻢ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪارش هﺴﺘﻴﻢ!‬
‫از وﻗﺘﻲ آﻪ وارد ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮﺗﺐ روزﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﭘﺴﺮ آﻮﭼﻜﺶ آﻴﻮﻣﺮث آ ﻪ از ﻣﺪرﺳ ﻪ ﺑﺮﻣ ﻲﮔ ﺸﺖ‪ ،‬ﻣ ﻲداد و او ه ﻢ ﺑ ﺎ‬
‫ﺹﺪاي دورﮔﻪي ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﺪﻩاش روزﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﭘﺮﻣﻌﻨﻲ ﺳﺮش را ﻣﻲﺟﻨﺒﺎﻧﺪ؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ در ﻣﻴﺎن ﺧﻂه ﺎ ه ﻢ رﻣ ﻮزي‬
‫آﺸﻒ ﻣﻲآﺮد آﻪ هﻤﻪ آﺲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ آﺘﺎب اﺧﻼق و ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺳﻌﺪي ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد و از ﺗﺎرﻳﺦ ه ﻢ ﺑ ﻲ ﺁن آ ﻪ اﻃﻼﻋ ﻲ داﺷ ﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻮد ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲآﺮد‪ .‬دو‪/‬ﺳﻪ ﺑﺎر ﻝﻐﺖ اﺷﺘﺒﺎهﻲ ﺑﺮاي آﻴﻮﻣﺮث ﻣﻌﻨﻲ آ ﺮد و ﺳ ﺒﺐ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻃﻔﻠ ﻚ روز ﺑﻌ ﺪ در ﻣﺪرﺳ ﻪ آﺘ ﻚ ﻣﻔ ﺼﻠﻲ‬
‫ﻧﻮش ﺟﺎن ﺑﻜﻨﺪ و از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ دﻳﮕﺮ اﺷﺘﺒﺎهﺎت ﺧﻮد را از ﭘﺪرش ﻧﻤﻲﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺷ ﻬﺮت دادﻩ ﺑ ﻮد آﺘ ﺎب اﺧﻼﻗ ﻲ در دﺳ ﺖ ﺗ ﺎﻝﻴﻒ دارد‪،‬‬
‫اﻣﺎ آﺴﻲ را ﺳﺮاغ ﻧﺪاﺷﺖ آﻪ اﻳﻦ آﺎر را ﻣﻔﺖ و ﻣﺴﻠﻢ ﺑﺮاي او اﻧﺠﺎم ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﺑﻌﻼوﻩ ادﻋﺎي ادﺑ ﻲ ه ﻢ داﺷ ﺖ و ﺑ ﺰرگﺗ ﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠ ﺴﻮف ﻋ ﺎﻝﻢ ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻈﺮش ﻗﻮﺳﺘﺎوﻝﻮﺑﻮن ﺑﻮد آﻪ زﻳﺎد اﺳﻤﺶ را ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد و ﺗﺮﺟﻤﻪي ﻏﻠﻂ آﺘﺎﺑﺶ را ﻣﺠﺎﻧﺎ ﺑﻪ او ﺗﻘﺪﻳﻢ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﻧﺠﻤﻦهﺎي ادﺑﻲ ه ﻢ ه ﺮ‬
‫وﻗﺖ ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ در ﺹﺪر ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺟﻠﻮ هﺮ آﺴﻲ ﺗﻮاﺿﻊ ﻣﻲآﺮد و ﻏﺮﻏ ﺮ ﻏﻠﻴ ﺎن ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ و ﭼ ﺎي ﺷ ﻴﺮﻳﻦ ﻣ ﻲﺧ ﻮرد‪ .‬ه ﺮ‬
‫ﻗﻄﻌﻪ ﺷﻌﺮ آﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺁﻧﻘ ﺪر آ ﻒ ﻣ ﻲزد آ ﻪ ﺗ ﺎ دو روز دﺳ ﺘﺶ درد ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﺑﻜ ﺮي اﻇﻬ ﺎر آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬
‫هﻤﻴﺸﻪ در اﻳﻦ اﻧﺠﻤﻦهﺎ از ﺷﻌﺮ ﻗﺎﺁﻧﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ دﻳ ﻮان او را ﻧﺪﻳ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻳﻜ ﻲ‪/‬دو ﺷ ﻌﺮ وﻗ ﻴﺢ او را در ﺟ ﻮاﻧﻲ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺿﺎﻓﻪ ﺧﻴﻠﻲهﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ از اﻧﺴﺠﺎم ﺷﻌﺮ او ﻣ ﻲآﺮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺠ ﺎﻝﺲ ﭘ ﺮورش اﻓﻜ ﺎر و ﻓﺮهﻨﮕ ﺴﺘﺎن ه ﻢ ﻣﺮﺗ ﺐ ﺑ ﻪ ﻗ ﺪوم ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻔﺘﺨ ﺮ ﻣ ﻲﺷ ﺪ آ ﻪ‬
‫ﻋﻀﻮﻳﺖ رﺳﻤﻲ ﺁن ﺟﺎ را داﺷﺖ و در هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ اﺷ ﺘﺒﺎهﺎت ﻣ ﻀﺤﻚ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﻓﻘ ﻂ ﺳ ﺮ ﺣ ﺴﺎب ﭘ ﻮل‪ ،‬ﻣ ﻮي را از ﻣﺎﺳ ﺖ ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ‬
‫ﺣﺎﺟﻲ هﻤﻴﺸﻪ از دﺳﺖ دﻧﻴﺎ ﮔﻠﻪﻣﻨﺪ ﺑﻮد و ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺷ ﻐﺎل ﻣﺮدﮔ ﻲ ﻣ ﻲزد و ورد زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑ ﻮد آ ﻪ‪ :‬ﻋﻬ ﺪ و زﻣﺎﻧ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ و دورﻩي ﺁﺧ ﺮ‬
‫زﻣﺎﻧﻪ!‬
‫ﭼﻮن هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪاش را ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺘﻲ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺸﺘﺮي ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﻧﻔﺮوﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻳﺎ آﻮﭼﻪ ﺑﺮاي اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ او ﺗﻨﮓ اﺳﺖ و ﻳﺎ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ ﺳ ﻮاري‬
‫او ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﺎل ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻳﺎ درﺧﺖ ﻧﺎرﻧﺠﺶ ﺑﺎر ﻧﺪادﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺮدم ﺑﻲﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪﻩاﻧﺪ؛ ﭼﻮن ﺳﺮ ﺧﺘﻢ ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪاﻝﻐﻔﻮر ﻳ ﻚ ﺟﻮاﻧ ﻚ ﺑ ﻪ او زل زل‬
‫ﻧﮕﺎﻩ آﺮدﻩ و ﻣﺤﻠﺶ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ و ﻣﺘﻮﻗﻊ ﺑﻮد آﻪ هﻤﻪي ﻣﺮدم ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲهﺎي او هﻤﺪردي ﺑﻜﻨﻨﺪ!‬
‫اﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد آﻪ در اﻳﻦ اواﺧﺮ ﻓﻜﺮ او را ﺳ ﺨﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮد ﻣ ﺸﻐﻮل آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ :‬ﻳﻜ ﻲ دل ﺧ ﻮﻧﻲ از دﺳ ﺖ ﺳ ﺮﺗﻴﭗ اﷲ وردي‬
‫داﺷﺖ آﻪ زﻣﻴﻦهﺎي ﻗﻨﺎت ﺁﺑﺎدش را ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﻧﺎزل ﺧﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﭘﻴ ﺮي و ﺑ ﺎد ﻓﺘ ﻖ و از هﻤ ﻪ ﺑ ﺪﺗﺮ از ﻃ ﺮف زنه ﺎﻳﺶ ﺳ ﺨﺖ ﻧﮕ ﺮان ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮي آ ﻪ درد ﺑ ﻲدرﻣ ﺎﻧﻲ ﺑ ﻮد و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ ﺑ ﻪ آﻤ ﻚ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﻣﻌﺠ ﻮنه ﺎﻳﻲ از روي آﺘ ﺎبه ﺎي اﻝﻔﻴ ﻪ و ﺷ ﻠﻔﻴﻪ و ﻣ ﺎء اﻝﺤﻴ ﻮﻩ و‬
‫راهﻨﻤﺎي ﻋﺸﺮت ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻲآﺮد و ﺑﻪ آﺎر ﻣﻲﺑﺮد و اﻏﻠﺐ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻓﺮاش ﻣﻲآﺮد‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﺎد ﻓﺘﻖ ﺑﻮد آﻪ هﺮ ﭼﻨﺪ او را از ﭘﺎ در ﻧﻴﺎوردﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﻋﻤﻞ در ﺳﻦ او ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﺑﻪ ﺣﻜﻴﻢ ﻓﺮﻧﮕﻲ و ﻳﺎ ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻣﺂب و دواهﺎي ﺁنه ﺎ ه ﻢ ه ﻴﭻ اﻋﺘﻘ ﺎدي ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ‬
‫ﭘﺪرش را دواي ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻧﻜﺸﺖ؟ ﭼﺮا ﺗﻦ ﺧﻮد را زﻳﺮ ﺗﻴﻎ ﺣﻜﻴﻢ ﺑﻴﺎﻧﺪازد؟ ﺗﻘﺪﻳﺮ هﺮ آﺲ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻩ و روي ﭘﻴﺸﺎﻧﻲاش ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﻲﺧ ﻮد‬
‫آﻤﻚ ﺑﻪ اﺟﻞ ﺑﻜﻨﺪ؟ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﻓﺘﻖ ﺑﻪ اهﻤﻴﺖ و اﻋﺘﺒﺎر او در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻲاﻓﺰود‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﻮﺿﻮع زنهﺎﻳﺶ ﺟﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﻼن زﻧﺪﮔﻲ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از ﺷﺶ زن ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭼﻬﺎر زن آ ﻪ ﺳﺮﺷ ﺎن را‬
‫ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد و هﻔﺖ زن دﻳﮕﺮ آﻪ در ﻗﻴﺪ ﺣﻴﺎت ﺑﻮدﻧﺪ و اه ﻞ ﺑﻴ ﺖ او را ﺗ ﺸﻜﻴﻞ ﻣ ﻲدادﻧ ﺪ‪ .‬زن اوﻝ ﺶ اﻗﻠﻴﻤ ﻪ ﺗﺮﻳ ﺎك ﺧ ﻮرد و ﻣ ﺮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ه ﻢ‬
‫ﻧﺎﻣﺮدي ﻧﻜﺮد و هﻤﻪي داراﻳﻲاش را ﺑﺎﻻ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﺳﺮ زا رﻓﺖ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﭘﺮت ﺷﺪ و ﺁﺧﺮي هﻢ ﺣﻠﻴﻤﻪ از دلدرد آﻬﻨﻪ ﻣ ﺮد‪ .‬ﺁنه ﺎ‬
‫هﻢ آﻪ ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻬﺮ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺣﻼل و ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﺁزاد آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴ ﺎن زﻧ ﺪﻩه ﺎ اﻳ ﻦ دو ﺹ ﻴﻐﻪي ﺁﺧ ﺮي‪ ،‬ﻣﻨﻴ ﺮ و ﻣﺤﺘ ﺮم آ ﻪ ﺟ ﻮان و‬
‫ﺑﭽﻪﺳﺎل ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻓﻜﺎر ﺣﺎﺟﻲ را ﺳﺨﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﻴﺮ زﻳﺎد ﺑﻪ ﺧﻮدش ور ﻣﻲرﻓﺖ و ﺧﻴﻠﻲ ﭼﺎﺧﺎن و ﺳﺮزﺑﺎندار ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ وﻗﺎﺣ ﺖ‬
‫را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ رﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺟﻠﻮ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪ هﻤﻴﺸﻪ اداي ﺣﺎج ﺁﻗﺎ را درﻣﻲﺁورد و ﺷﻌﺮهﺎي ﺑﻨﺪ ﺗﻨﺒ ﺎﻧﻲ در هﺠ ﻮ او ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘ ﺮم ه ﻢ ﻳ ﻚ‬
‫ﺑﭽﻪي دو ﺳﺎﻝﻪ داﺷﺖ و ﺣﺎﻻ ﺑﺎز هﻢ ﺷﻜﻤﺶ ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﺑﻌﺪ از آﻴﻮﻣﺮث ﺷﺎﻧﺰدﻩ ﺳﺎل ﻣﻲﮔﺬﺷ ﺖ آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑﭽ ﻪاش ﻧ ﺸﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺁن وﻗﺖ اﻳﻦ ﻣﺮدآﻪي ﻧﻜﺮﻩي ﭼﻬﺎر زﻝﻒ ﺗﺮﻧﺠﻲ ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ آﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬از ﻣﺤﺘﺮم دﻳ ﺪن ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬و هﻤ ﻪي اﻧ ﺪورﻧﺶ‬
‫را ﻣﻲدﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺹﻴﻐﻪاي ﺑﻮد؟ﭼﺮا ﭼﺸﻢ و اﺑﺮوي ﺳﻜﻴﻨﻪ ﺷﺒﻴﻪ اﻳﻦ ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻮد؟ دﺧﺘﺮ ﺗﻪ ﺗﻐﺎري آﻪ ﺁﻧﻘﺪر ﻋﺰﻳﺰ درداﻧﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ‬
‫ﻋﻠﺖ از ﭼﺸﻤﺶ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ رﻓﺘﺎر اﻳﻦ ﺹﻴﻐﻪهﺎي ﺟﻮان هﻢ ﺑﺎ ﺁن ﭼﻴﺰهﺎ آﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺜﻼ‬
‫ﺁن روز آﻪ ﺗﻠﻔﻦ دروغ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﺟﻲ را ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﻤﺎرﻩ ‪ 12‬اﺣ ﻀﺎر آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧ ﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬دﻳ ﺪ ﻣﻨﻴ ﺮ ﺣﻤ ﺎم رﻓﺘ ﻪ و‬
‫هﻨ ﻮز ه ﻢ ﺑﺮﻧﮕ ﺸﺘﻪ؛ ﺁن ه ﻢ ﺑ ﻲاﺟ ﺎزﻩي او! ﺧ ﺐ‪ ،‬ﮔﺮﭼ ﻪ ﻣﻨﻴ ﺮ ﺧ ﺪﻣﺘﻜﺎرش ﺑ ﻮد و ﺣ ﺎﺟﻲ او را ﺹ ﻴﻐﻪ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﮔ ﺮ ﺁب روي دﺳ ﺘﺶ‬
‫ﻣﻲرﻳﺰد‪ ،‬ﺑﻪ او ﺣﻼل ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ زن ﺷﺮﻋﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻮد و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل هﻤﻴﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺣﺮف درﺑﻴﺎورﻧﺪ!‬
‫اﺹﻼ ﭼﺮا ﺣﻤﺎم رﻓﺘﻦ زنه ﺎ و ﺹ ﻠﻪي ارﺣ ﺎم ﺑ ﻪ ﺟ ﺎ ﺁوردﻧ ﺸﺎن ﺁﻧﻘ ﺪر ﻃ ﻮﻻﻧﻲ ﺑ ﻮد؟ ﻳﻜ ﻲ‪/‬دوﺑ ﺎر ه ﻢ ﺗﺤﻘﻴﻘ ﺎت آ ﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﺘﻴﺠ ﻪي‬
‫ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻪ آﺲ ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺮاد‪ .‬ﺗﺼﻮر ﻣﻲآﺮد هﻤﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬آﻼﻩ ﺳﺮش ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي آﻪ ﺑ ﻪ‬
‫آﺎرش ﮔﺮاﺗﻪ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ ﺣﺎﺟﻲ دﻝﺶ ﻧﻤﻲﺁﻣﺪ اﻧﻌﺎم ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ زنه ﺎﻳﺶ اﻧﻌ ﺎم ﻣ ﻲدادﻧ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ در اﻳ ﻦ ﺹ ﻮرت ﭘ ﻮل از آﺠ ﺎ ﻣ ﻲ‬
‫ﺁوردﻧﺪ؟ اﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪهﺎ ﺗﺎﺙﻴﺮ ﺑﺪي در ﺧﻠﻖ و ﺧﻮي ﺣﺎﺟﻲ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ هﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎمﺗﺮ از اه ﻞ ﺧﺎﻧ ﻪ زه ﺮ ﭼ ﺸﻢ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﺧﻴﻠ ﻲ‬
‫زود ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲﺷﺪ؛ ﺣﺘﻲ زﺑﻴﺪﻩ را آﻪ ﺑﻲ اﺟﺎزﻩي او ﺗﺮﺷﻲ ﭘﻴﺎز ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ ﻋﺼﺎ ﺑﻪ ﻣ ﭻ ﭘ ﺎﻳﺶ زد آ ﻪ هﻨ ﻮز ﻣ ﻲﻝﻨﮕﻴ ﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻠ ﺴﻔﻪي اﻧﺘﺨ ﺎب ه ﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧ ﻪ از ﻳ ﻚ ﻃ ﺮف ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻋﻠ ﺖ ﺑ ﻮد ﺗ ﺎ در ه ﺸﺘﻲ آ ﺸﻴﻚ زنه ﺎﻳﺶ را ﺑﻜ ﺸﺪ‪ .‬اﺷﺨﺎﺹ ﻲ را آ ﻪ وارد ﻳ ﺎ ﺧ ﺎرج‬
‫ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬وارﺳﻲ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﮔﺎهﻲ هﻢ ﺳﺮ آﻮﭼﻪ ﭼ ﺸﻢ ﭼﺮاﻧ ﻲ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺗﺮﺗﻴ ﺐ زﻣ ﺴﺘﺎن ه ﻢ در ﮔﺬاﺷ ﺘﻦ آﺮﺳ ﻲ ﺟﺪاﮔﺎﻧ ﻪاي‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺹﺮﻓﻪ ﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﺎ ﻣﻨﻘﻠﻲ آﻪ ﻣﻴﺎن ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و دﺳﺘﺶ را ﮔﺮم ﻣﻲآﺮد‪ ،‬از ﻣﺨﺎرج زﻳﺎدي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻣﻲ آﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮ اوﻝﺶ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ آ ﻪ ﺳ ﺮ ﭘﻴ ﺮي و ﺑﻌ ﺪ از ه ﺸﺖ دﺧﺘ ﺮ ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻋﺮﻗﺨ ﻮر و ﺳﻔﻠﻴ ﺴﻲ و ﻗﻤﺎرﺑ ﺎز از ﺁب درﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺣﻀﺮت اﻣﻴﺮ آﻪ ﺑﭽﻪهﺎﻳﺘﺎن را ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ دوران ﺑﭙﺮواﻧﻴ ﺪ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ را ﺑ ﻪ ﻓﺮﻧﮕ ﺴﺘﺎن ﻓﺮﺳ ﺘﺎد‪ .‬اﻣ ﺎ ﺁﻗ ﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ‬
‫ذوق و اﺳﺘﻌﺪاد زﻳﺎدي در ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد و هﻤﻴﻦ آﻪ ﺑﻪ اﻳﺮان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬زﻝﻒهﺎﻳﺶ را ﺑﺮاق ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﻝﺒﺎسهﺎي ﺷﻴﻚ ﻣﻲﭘﻮﺷﻴﺪ‪ ،‬اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ‬
‫ﻝﻮآﺲ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺣﺎﺟﻲ را ﻣﻲراﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﮓ ﺑﻐﻠﻲ ﻧﮋاد ﭘﻜﻦ در آﺎﻓﻪ‪/‬رﺳﺘﻮرانه ﺎي درﺟ ﻪ اول ﺷ ﻬﺮ ﺁﻣ ﺪ و ﺷ ﺪ ﻣ ﻲآ ﺮد و ﻃﻠﺒﻜﺎره ﺎي‬
‫ﺟﻔ ﺖ و ﺗ ﺎق ﺧ ﻮد را ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﭘ ﺪرش ﺣﻮاﻝ ﻪ ﻣ ﻲداد‪ .‬از ﻗ ﻀﺎ ﻳ ﻚ ﺷ ﺐ در ﻋ ﺎﻝﻢ ﻣ ﺴﺘﻲ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ را ﺑ ﻪ درﺧ ﺖ زد و ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬ﭘ ﺪرش ﭘ ﺲ از‬
‫آﺸﻤﻜﺶ ﻣﻔﺼﻞ او را از ﺧﺎﻧﻪ راﻧﺪ و از ارث ﻣﺤﺮوﻣﺶ آﺮد‪ .‬وﻝﻴﻜﻦ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ هﻢ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﭘ ﺪرش ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲ داﺷ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﻠ ﺖ ﺁراﺳ ﺘﮕﻲ ﺳ ﺮ و‬
‫وﺿﻊ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ وﺟﺎهﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﻮﻓﺮ درﺑﺎر ﻣﻔﺘﺨﺮ ﮔﺮدﻳﺪ؛ هﺮﭼﻨﺪ ﻃﺮف ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻮﺟﻬﺎت ﻣﺨﺼﻮص ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ و اﻧﺪرون واﻗﻊ ﺷﺪ‬
‫و هﻤﻪ از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ و راﻩ ﺗﺮﻗﻲ و ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ رگ ﻏﻴ ﺮت ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﺑﺮﺧ ﻮرد آ ﻪ ﭼ ﺮا ﭘ ﺴﺮ ﺑ ﺰرﮔﺶ ﺑﺎﻳ ﺪ ﭼﻨ ﻴﻦ‬
‫ﺷﻐﻠﻲ را اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻜﻨﺪ! ﺑﻌﺪ هﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻃﻠﺒﻜﺎرهﺎي ﭘﺴﺮش ﺟﻮاب ﻣﻲداد‪:‬‬
‫ﻣﻦ اﺳﺘﺸﻬﺎد ﺗﻤﺎم آﺮدﻩام و ﺗﻮي روزﻧﺎﻣﻪهﺎ هﻢ ﭼﺎپ آﺮدﻩام آﻪ دﻳﮕﺮ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﺮﻧﮓ‪ ،‬اﺧﻼﻗﺶ را ﺧﺮاب آﺮدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎن از دوﺳﺖ ﺑﺪ! ﭘﺴﺮ ﻧﻮح ﺑﺎ ﺑﺪان ﺑﻨﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﺪان ﻧﺒﻮﺗﺶ ﮔﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻌﻘﻮل ﺑﭽﻪاي ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ راﻩ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻲ ﺑﻪ راﻩ‪ ،‬زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﻧﺸ ﺴﺘﻨﺪ‬
‫و اﻓﺘﺎد ﺗﻮي هﺮزﮔ ﻲ و وﻝﻨﮕ ﺎري‪ .‬او دﻳﮕ ﺮ ﻧﻤ ﻲﺗﻮﻧ ﻪ در ﺧﻮﻧ ﻪي ﻣﻨ ﻮ واز ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬از اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺖ ﺗﻤ ﺎم اﻣﻴ ﺪ و ﺁرزوي ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﭘ ﺴﺮ دوﻣ ﺶ‬
‫آﻴﻮﻣﺮث ﺑﻮد و ﻋﻼﻗﻪي ﻣﺨﺼﻮﺹﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او اﺑﺮاز ﻣﻲداﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ هﻤﻪي ﺣﺮفهﺎﻳﻲ آﻪ در روز ﻣﻲزد‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﺒﻮد و از وﻗﺘﻲ آﻪ ﺷﻚ ﺑﻪ ﺳﻜﻴﻨﻪ ﺑﭽﻪي ﺳﻮﮔﻠﻲ ﺧ ﻮد ﭘﻴ ﺪا آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮي هﺸﺘﻲ ﺟﻠﻮش ﻣﻲﭘﻠﻜﻴﺪ‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪاش ﺑﻪ ﺑﭽﻪ و اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰهﺎ هﻢ ﺳﺴﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﺑﺰرگ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘ ﺴﺮ اوﻝ ﻢ‬
‫را ﻝﻮس ﺑﺎر ﺁوردم‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪاش را دﻳﺪم‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺪارﻩ آﻪ ﺑﭽﻪ ﺗﻮي هﺸﺘﻲ ﺑﻴﺎد! اﺷﺨﺎص ﻣﺤﺘﺮم ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﻴﺎﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰ ﺑﻮد آﻪ‬
‫از ﺗﻪ دل اﻳﻤﺎن داﺷﺖ‪ .‬اول ﺑﻪ ﺧﻮردن‪ .‬وﻗﺘﻲ آﻪ ﺹﺤﺒﺖ از ﺧﻮراآﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﭼﻬ ﺮﻩاش ﻣ ﻲﺷ ﻜﻔﺖ‪ ،‬ﺁب ده ﻨﺶ را ﻗ ﻮرت ﻣ ﻲداد و‬
‫ﺣﺪﻗﻪي ﭼﺸﻤﺶ ﮔﺸﺎد ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺧﻮراآﻲهﺎي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮﻣﺎ و ﺣﻠﻮ و ﺑﺎﻗﻠﻮا و ﭘﻠﻮهﺎي ﭼﺮب و ﺷﻴﺮﻳﻦ را زﻳﺎد دوﺳﺖ داﺷ ﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮ ﻏﺬا هﻢ ﺑﺴﻢاﷲ ﻣﻲﮔﻔ ﺖ و ﺁﺳ ﺘﻴﻨﺶ را ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﻲزد و ﺑ ﺎ اﻧﮕ ﺸﺖه ﺎي ﺗﭙﻠ ﻲاش آ ﻪ روي ﻧ ﺎﺧﻦه ﺎﻳﺶ را ﺣﻨ ﺎ ﺑ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻝﻘﻤ ﻪ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و‬
‫هﻤﻴﺸﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ آﻪ از ﻻي اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ روﻏﻦ ﺑﭽﻜﺪ‪ .‬هﺮ ﻏﺬاﻳﻲ آﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﺸﻜﻮك ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬وان ﺿ ﺮرﺗﻨﻲ ﻝﺨ ﺼﻤﻚ ﻋﻠ ﻲ‬
‫اﺑﻦ اﺑﻴﻄﺎﻝﺐ!” و ﺑﻌﺪ ﻣﻲﺧﻮرد‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ در ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮردن ﻝﻮچ ﻣﻲﺷﺪ و ﺷﻘﻴﻘﻪهﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﻣﻠ ﭻ‪/‬ﻣﻠ ﻮچ راﻩ ﻣ ﻲاﻧ ﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫ﺁروغ ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬اﻝﻬﻲ اﻝﺤﻤﺪ ﷲ رب اﻝﻌﺎﻝﻤﻴﻦ!” و ﺑﺎ ﻧﺎﺧﻦ دﻧﺪانهﺎﻳﺶ را ﺧﻼل ﻣﻲآﺮد و ﺗﺎ ﻣ ﺪﺗﻲ ﺑﻌ ﺪ از ﻏ ﺬا از ﺳ ﺮ ﺟ ﺎﻳﺶ ﺗﻜ ﺎن‬
‫ﻧﻤﻲﺧﻮرد‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺣﻤﺎم و ﻣﺸﺖ و ﻣﺎل را ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ از وﻗﺘﻲ آﻪ ﻧﺮخ ﺣﻤﺎم ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ دﻳﺮ ﺑﻪ دﻳ ﺮ ﺣﻤ ﺎم‬
‫ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن در ﺹﺤﻦ هﺸﺘﻲ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮي ﻋ ﺮق ﺗﻨ ﺪ ﺗﺮﺷ ﻴﺪﻩي ﺣ ﺎﺟﻲ در ه ﻮا ﭘﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬در ﺣﻤ ﺎم ﻳ ﻚ ﻣ ﺸﺖ ﺁب از‬
‫ﺧﺰﻳﻨﻪ ﻣﻲﺧﻮرد و دهﻨﺶ را ﻣﺴﻮاك ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﺪ و زﻳﺮ ﻣ ﺸﺖ و ﻣ ﺎل دﻻك از روي آﻴ ﻒ‪ ،‬ﺁﻩ و ﻧﺎﻝ ﻪ ﺳ ﺮ ﻣ ﻲداد و ﺷ ﻜﺮ ﺧ ﺪا را‬
‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬در ﻣﻮرد ﺧﻮاب هﻢ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻲﻃﺎﻗﺖ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ آﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑ ﻪ ه ﻢ ﻣ ﻲرﻓ ﺖ‪ ،‬ﺧ ﺮوﭘﻔﺶ ﺗﻤ ﺎم‬
‫ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻧﻪ را ﭘﺮ ﻣﻲآﺮد؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ دوﻳﺴﺖ ﻧﻬﻨﮓ ﻝﺠﻦ ﻏﺮﻏﺮﻩ آﻨﻨﺪ!‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﺟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زن ﺑﻲﻃﺎﻗﺖ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮدي آﻪ اﻧﺪروﻧﺶ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺮ از ﺹﻴﻐﻪ و ﻋﻘﺪي ﺑﻮد‪ ،‬هﺮ وﻗﺖ زﻧﻲ را ﻣﻲدﻳ ﺪ آ ﻪ‬
‫ﻃﺮف ﺗﻮﺟﻬﺶ واﻗﻊ ﻣﻲﺷﺪ ـ و ﻋﻤﻮﻣﺎ اﻳﻦ زنهﺎ ﺧﺎﻝ ﻪ ﺷ ﻠﺨﺘﻪ و ﭼ ﺎدر ﻧﻤ ﺎزي ﻣ ﭻ ﭘ ﺎ آﻠﻔ ﺖ و اﺑ ﺮو ﭘﺎﭼ ﻪ ﺑ ﺰي ﺑﻮدﻧ ﺪ ـ ﭼ ﺸﻤﻬﺎﻳﺶ آﻼﭘﻴ ﺴﻪ‬
‫ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺴﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎرﻩ ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺁب ﺗﻮي دهﺎﻧﺶ ﺟﻤﻊ ﻣﻲﺷﺪ و ﻝﻪ ﻝﻪ ﻣﻲزد و ﺧﻮن ﺗﻮي ﺳﺮش ﻣﻲدوﻳﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﭘﺎرﺳ ﺎل ﭼﻴ ﺰي ﻧﻤﺎﻧ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎﻻ‪ ،‬زن ﻳﻮزﺑﺎﺷﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻘﻂ ﻓﺮوش دم ﭼﻬﺎر ﺳﻮق ﺑﺸﻮد و ﺣﺘﻲ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ آﻪ هﻨﻮز ﺑﺎد ﻓﺘﻖ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﺎ رﻓﻘ ﺎي ﺟ ﺎن‬
‫در ﻳﻚ ﻗﺎﻝﺐ و هﻤﺪﻧﺪانهﺎﻳﺶ ﮔﺎهﻲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻧﻮ هﻢ ﮔﺮﻳﺰ ﻣﻲزد و ﺧﺎﻧﻪاي را ﻗﺮق ﻣﻲآﺮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ از هﻤﻪ ﻣﻬﻢﺗ ﺮ دﻝﺒ ﺴﺘﮕﻲ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﭘ ﻮل ﺑ ﻮد‪ .‬ﭘ ﻮل ﻣﻌ ﺸﻮق و درﻣ ﺎن و ﻣﺎﻳ ﻪي ﻝ ﺬت و وﺣ ﺸﺖ او ﺑ ﻮد و ﻳﮕﺎﻧ ﻪ ﻣﻘ ﺼﻮدش در‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲرﻓﺖ‪ .‬از اﺳﻢ ﭘﻮل‪ ،‬ﺹﺪاي ﭘﻮل‪ ،‬ﺷ ﻤﺎرش ﭘ ﻮل دل ﺣ ﺎﺟﻲ ﻏ ﻨﺞ ﻣ ﻲزد و ﺑ ﻲﺗ ﺎب ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬او ﭘ ﻮل را ﺑ ﺮاي ﭘ ﻮل ﺑ ﻮدﻧﺶ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ و ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻴﺪ و ﺗﻤﺎم وﺳﺎﻳﻞ را ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردن ﺁن ﺟﺎﻳﺰ ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺖ؛ ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ آ ﻪ در ﻋ ﺎﻝﻢ ذر ﻣﻘ ﺪر ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ وﺟ ﻮد‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺮاي اﻧﺪوﺧﺘﻦ و ﭘﺮﺳ ﺘﺶ اﻳ ﻦ وﺳ ﻴﻠﻪي ﻗ ﺮاردادي در ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣﺎﻣﻮرﻳ ﺖ دارد و ﻃﺒﻴﻌ ﺖ ﺗﻤ ﺎم اﺑ ﺰار و وﺳ ﺎﻳﻞِ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺁوردن ﺁن را‬
‫ﺑﻲدرﻳﻎ در اﺧﺘﻴﺎر ﺣﺎﺟﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و او را در ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﻲ ﺑ ﻪ وﺟ ﻮد ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬از ﺹ ﺒﺢ زود آ ﻪ ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ﺣﺘ ﻲ در ﺧ ﻮاب ه ﻢ ﺗﻤ ﺎم‬
‫هﻮش و ﺣ ﻮاس ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﺟﻠ ﺐ ﻣﻨﻔﻌ ﺖ و دﻓ ﻊ ﺿ ﺮر ﺑ ﻮد و ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ در ه ﺮ ﮔﻮﻧ ﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪاي ﺷ ﺮآﺖ ﻣ ﻲآ ﺮد و از اﻳ ﻦ راﻩ‬
‫ﻣﻴﻠﻴﻮنهﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁورد؛ اﻣﺎ از ﺗﺮس زﻣﺎﻣﺪاران وﻗﺖ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺷﺨﺺ اول ﻣﻤﻠﻜﺖ آﻪ داﺋﻤ ﺎ ﺗﻤﻠﻘ ﺶ را ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪ ،‬هﻤﻴ ﺸﻪ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش‬
‫ﻗﻴﺎﻓﻪاي ﻣﻔﻠﺲ و ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻣﻲداد و ﮔﺪاﺑﺎزي درﻣﻲﺁورد و ﻣﻌﺎﻣﻼت ﺑﺰرگ و ﺧﺮﻳﺪ و ﻓﺮوش را ﺑﻪ اﺳﻢ ﭘﺴﺮ و ﻳﺎ زنهﺎﻳﺶ اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻲداد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫هﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻴﻚ و ﺷﻬﺮﺗﻲ آﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ دﻝﺒﺴﺘﮕﻲ داﺷﺖ؛ زﻳﺮا از اﻳﻦ راﻩ اﺳﺘﻔﺎدﻩهﺎي آﻼﻧﻲ ﻣﻲﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻨﺎﻓﻊ را زود ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲآﺮد؛ اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﺪاي ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ زﻳﺎﻧﻲ ﻣﺘﻮﺟﻬﺶ ﻣﻲﺷﺪ ـ ﭼﻴﺰي آﻪ آﻤﺘﺮ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺎد ـ در اﺧﻼق‬
‫و رﻓﺘﺎرش ﺗﻐﻴﻴﺮ آﻠﻲ روي ﻣﻲداد‪ .‬ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺑﻲﮔﻨﺎهﺶ ﻋﻮض ﻣﻲﺷﺪ و ﺁن روي ﺳﮕﺶ ﺑﺎﻻ ﻣﻲﺁﻣﺪ و اﻏﻠﺐ در ﺧﺎﻧ ﻪ ﻋ ﺼﺎي ﺳ ﺮ ﻧﻘ ﺮﻩاياش‬
‫ﺑﻪ آﺎر ﻣﻲاﻓﺘﺎد‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﺧﺎﻧﻪهﺎﻳﺶ را ﻣﺮدم ﻧﺎﺑﺎﺑﻲ اﺟﺎرﻩ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺖ روي دﺳﺘﺶ ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺁﺑﺮوي ﺹﺪ ﺳﺎﻝﻪام ﺑﻪ ﺑﺎد رﻓﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻠﻚ اﺳﺘﺨﻮان ﺧﺮد آ ﺮدﻩام‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻲﺗ ﻮاﻧﻢ ﺧﻮﻧ ﻪام را ﺑ ﻪ ﻣﻔ ﺖ ه ﻢ اﺟ ﺎرﻩ ﺑ ﺪهﻢ؛ ﭘ ﺲ‬
‫هﻔﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺎل را آﻲ ﻧﺎن ﻣﻴﺪﻩ؟‬
‫ﺑﺮاي روز ﻣﺒﺎدا‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻣﺬهﺐ هﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد؛ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮدش ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪“ :‬آ ﻲ از ﺁن دﻧﻴ ﺎ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻪ؟ اﮔ ﺮ راﺳ ﺖ ﺑﺎﺷ ﻪ!” و ﻣﺜ ﻞ‬
‫ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲاش ﺑﻪ ﺁن دﻧﻴﺎ هﻢ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﺤﻜﻤﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﻮل ﻧﻤﻲﺷﺪ ﺣﺞ و ﻧﻤﺎز و روزﻩ را ﺧﺮﻳﺪ؟ ﭘﺲ ه ﺮ آ ﺲ ﭘ ﻮل داﺷ ﺖ‪ ،‬دو دﻧﻴ ﺎ‬
‫را داﺷﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺬهﺐ را ﺑﺮاي دﻳﮕﺮان ﻻزم ﻣﻲداﻧﺴﺖ و در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﻘﻴﻪ ﻣﻲآﺮد و ﺑﻪ ﻇﻮاهﺮ ﻣﻲﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤ ﻴﻦ ﻋﻠ ﺖ ه ﻢ در ﻣ ﺎﻩ ﻣﺤ ﺮم‬
‫ﺗﻮي ﺗﻜﻴﻪهﺎ و ﺣﺴﻴﻨﻴﻪهﺎ و ﻣﺠﺎﻝﺲ روﺿﻪﺧﻮاﻧﻲ در ﺹ ﺪر ﻣﺠﻠ ﺲ ﺟ ﺎ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﻧ ﺬر آﻴ ﻮﻣﺮث را ه ﻢ ﺳ ﻘﺎﻳﻲ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺧ ﺮج زﻳ ﺎدي‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و در دهﻪي ﻋﺎﺷﻮرا او را ﺑﺎ ﻝﺒﺎس ﺳﻴﺎهﻲ آﻪ ﺑﺮاﻳﺶ آﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬و آﺸﻜﻮل و ﭘﻴﺶﺑﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻮي ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎد آ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫راﻳﮕﺎن ﺁب ﺑﻪ ﻝﺐهﺎي ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺮﺳ ﺎﻧﺪ‪ .‬ه ﺮ وﻗ ﺖ ه ﻢ ﮔ ﺬارش ﺑ ﻪ ﻣ ﺴﺠﺪ ﻣ ﻲاﻓﺘ ﺎد‪ ،‬دﺳ ﺖ وﺿ ﻮﻳﻲ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﻳ ﻚ ﻧﻤ ﺎز ﻣﺤ ﺾ رﺿ ﺎي ﺧ ﺪا‬
‫ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎﻝﻲ ﻳﻜﺒﺎر هﻢ ﭘﻮل ﺧﻤﺲ و زآﺎﺗﺶ را ﺑﻪ دﻗﺖ ﺣﺴﺎب ﻣﻲآﺮد و ﻳﻚ ﭼﻚ ﭼﻨﺪ ﺹﺪ ﺗﻮﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﻧﻮﺷﺖ و داﺧﻞ ﭘﻴﺖ ﺧﺮﻣﺎ ـ آﻪ از‬
‫اﻣﻼك ﺟﻨﻮﺑﺶ ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ـ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ را اﺣ ﻀﺎر ﻣ ﻲآ ﺮد و اﻳ ﻦ ﭼ ﻚ و ﺧﺮﻣ ﺎ را از ﺑﺎﺑ ﺖ ﺧﻤ ﺲ و زآ ﺎت ﺑ ﻪ او‬
‫ﻣﻲداد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻔﺮوﺷﺪ و ﻳﺎ ﻋﻴﻦ ﺧﺮﻣﺎ را ﺑﻪ ﻓﻘﺮاء ﺑﺪهﺪ! ﺑﻌﺪ در هﻤﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﻲﺁورد آﻪ‪“ :‬ﻣﻦ ﻋﻴﺎﻝﻮارم‪ .‬ﺑﭽﻪهﺎ دﻳﺪﻧ ﺪ و دﻝ ﺸﺎن ﺧﻮاﺳ ﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ!” و ﺧﺮﻣﺎ را ﻓﻲاﻝﻤﺠﻠﺲ ﺑ ﻪ ﻧ ﺮخ روز ﺣ ﺴﺎب ﻣ ﻲآ ﺮد و ﭘ ﻮﻝﺶ را آ ﻪ ﻋﻤﻮﻣ ﺎ از دﻩ ﺗﻮﻣ ﺎن زﻳ ﺎدﺗﺮ ﻧﻤ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﻣﻲﭘﺮداﺧﺖ و ﺑﻌﺪ ﭼﻚ ﺧﻮد را در ﻣﻲﺁورد و ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻲآﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ دﻝﺶ ﺧﻮش ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﺧﻤﺲ و زآﺎﺗﺶ را دادﻩ اﺳﺖ؛ ﮔﻴﺮم ﻋﻮض اﻳﻦ آﻪ ﺧﺮﻣﺎ در ﺑﺎزار ﺧﺮﻳ ﺪ و ﻓ ﺮوش ﺑ ﺸﻮد‬
‫و ﭼﻚ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش ﺁن را ﺧﺮﻳﺪﻩ و در ﺿﻤﻦ اداي ﻓﺮﻳﻀﻪ هﻢ آﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺷﺮاب هﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﻼﻗﻤﻨ ﺪ ﺑ ﻮد و در‬
‫ﻣﺠﺎﻝﺲ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺑﻲرﻳﺎ ﻣﻲﻧﻮﺷﻴﺪ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ هﻢ ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﻮﻏﺎت ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﺁن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان “دوا” ﺗﻮي ﻗﻮري ﻣﻲرﻳﺨﺖ و ﻣ ﻲﺧ ﻮرد؛ اﻣ ﺎ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد آﻪ ﭘﻮل ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻗﻤﺎر هﻢ ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺎﺳﻮر و ﺗﺨﺘﻪﻧﺮد‪ ،‬ﺁن ه ﻢ وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﺣﺮﻳ ﻒ ﺧﻮاه ﺪ ﺑ ﺮد‪ .‬ﻣ ﺎﻩ‬
‫رﻣﻀﺎن ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي آﺴﺎﻝﺖ روزﻩ را ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻠﻮ ﻣﺮدم ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ و اﺳﺘﻐﻔﺎر ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎد و در ﻣﻨﺎﻗﺐ روزﻩ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻣ ﻲآ ﺮد‪.‬‬
‫هﺮ وﻗﺖ آﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮد و ﻳﺎ ﺑﺎ زنهﺎﻳﺶ آﺸﻤﻜﺶ داﺷﺖ و اﺣﻴﺎﻧﺎ آﺴﻲ ﺑﻪ دﻳﺪﻧﺶ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺮاد ﻋﺎدت آﺮدﻩ ﺑﻮد آﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪“ :‬ﺁﻗﺎ ﺳ ﺮ ﻧﻤ ﺎزﻩ!”‬
‫ﻳﺎ “ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ رﻓﺘﻪ!”‬
‫از ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺒﻲاي آﻪ ﺣﺎﺟﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ در ﺳﻴﺎﺳﺖ و آﺎرهﺎي ﻝﻮچ دﺧﺎﻝﺖ ﻣﻲآﺮد‪ .‬از ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻲ ه ﻢ روﺑﺮﮔ ﺮدان ﻧﺒ ﻮد‬
‫و ﺑﻪ اﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻣﺤﺮم ﺑﺴﻴﺎري از اﺳﺮار ﻣﮕﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ در هﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﻔﻮذ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮد را ﺑﻬﺘﺮ ﻧﮕﻬﺪارد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬
‫اﻗﺮار آﺮد آﻪ از اﻳﻦ راﻩ ﻣﻨﺎﻓﻊ هﻨﮕﻔﺘﻲ ﻋﺎﻳﺪش ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﺎﺳﺖ را ﻳﻚ ﺟﻮر ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲآﺮد و ﺧﻮدش را ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار‬
‫دوران ﻣﻲداﻧﺴﺖ‪ .‬از ﺑﺲ آﻪ در هﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻮد‪ ،‬و هﻤﻴﺸﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﺣﺎﻝﺖ ﺑﺰرﮔﻤﻨ ﺸﻲ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮد ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﺗ ﻮي ﺣ ﺮف دﻳﮕ ﺮان‬
‫ﻣﻲدوﻳﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﻧﻮع ﺟﺴﺎرت ﺟﺒﻠﻲ ﭘﻴﺪا آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮﻓﺶ آﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮي ﭼﺸﻢ ﻃ ﺮف ﺗ ﺎﺙﻴﺮ ﺣ ﺮف ﺧ ﻮد را ﺟ ﺴﺘﺠﻮ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ‬
‫آﺎر اﺳﺘﻌﺪادي ﺧﺪادادي هﻢ داﺷﺖ؛ زﻳﺮا ﺣﺮاف‪ ،‬ﺳﺮزﺑﺎندار‪ ،‬ﭘﺮرو و ﻧﺨﻮد هﺮ ﺁش ﺑﻮد و ﺑﻪ زﺑﺎن ه ﺮ آ ﺲ ﻣ ﻲﺗﻮاﻧ ﺴﺖ ﺹ ﺤﺒﺖ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ‬
‫ﺣﺮف دﻳﮕﺮان ﺑﻪ دﻗﺖ ﮔﻮش ﻣﻲداد و ﺹﻮرت ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻇﻬﺎر هﻤﺪردي ﻣﻲآﺮد و وﻋ ﺪﻩي آﻤ ﻚ و ﺗﻮﺹ ﻴﻪ ﻣ ﻲداد؛‬
‫اﻣﺎ ﻋﻤﻼ آﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻲداد؛ ﻣﮕﺮ اﻳﻦآﻪ ﺳﻮدي در ﺁن ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺮاي روز ﻣﺒﺎدا دﻝﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﻴﺎورد‪ .‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺳﻼم و‬
‫ﺹﻠﻮات وارد ﻣﻲﺷﺪ؛ در ﻣﻄﺐ دآﺘﺮ‪ ،‬در اﺗﺎق وزﻳﺮ‪ ،‬ﺳ ﺮ ﺣﻤ ﺎم و ﺣﺘ ﻲ در ﺷ ﻬﺮﻧﻮ و در هﻤ ﻪي ﺟﺎه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑ ﺴﻴﺎري از ﻣ ﺮدم در اﻧﺘﻈ ﺎر‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﻋﺰت و اﺣﺘﺮام و ﺑﺪون آﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣ ﺎﻧﻌﻲ وارد ﻣ ﻲﺷ ﺪ و آ ﺎرش را اﻧﺠ ﺎم ﻣ ﻲداد‪ .‬ﺣﺘ ﻲ ﮔ ﺎهﻲ در ﺹ ﺤﺒﺖ ﺑ ﺎ اﺷ ﺨﺎص ﻣﻬ ﻢ‪،‬‬
‫آﻠﻔﺖ هﻢ ﺑﺎرﺷﺎن ﻣﻲآﺮد و ﺣﺮفهﺎي ﮔﻨﺪﻩ ﮔﻨﺪﻩ ﺑﺮﺧﻼف ﻣﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴﻪي آ ﺸﻮر از ده ﻨﺶ ﻣ ﻲﭘﺮﻳ ﺪ؛ وﻝ ﻴﻜﻦ از اﺣﺘﺮاﻣ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﺮاﻳﺶ ﻗﺎﺋ ﻞ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻲ آﻪ ﺑﻪ او داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ را ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ هﻤﻪ از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻏﻠﺐ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺧﻨ ﺪﻩي ﮔ ﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪاي‬
‫از ﺗﻪ دل ﻣﻲآﺮد آﻪ در اﻳﻦ اواﺧﺮ ﺑﺎد در ﺑﻴﻀﻪاش ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ و دردش ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ورد زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑ ﻮد آ ﻪ‪“ :‬ﻣ ﻦ از آ ﺴﻲ ﺧ ﻮردﻩ‪/‬ﺑ ﺮدﻩ ﻧ ﺪارم” ؛ اﻣ ﺎ ﺷ ﻬﺮت داﺷ ﺖ آ ﻪ ﺟﺎﺳ ﻮس ﺷ ﻬﺮﺑﺎﻧﻲ اﺳ ﺖ و‬
‫ﺗﺎآﻨﻮن ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻔﺮ ﺑﻲﮔﻨﺎﻩ را ﺑﻪ ﺟﺮم ﺟﻌﻞ اآﺎذﻳﺐ ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ رﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮد‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﻮ ﺑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫ﺑﺎ “ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﻬﻢ ﺧﺎرﺟﻲ” دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻴﺰي آﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ هﻤﻴﺸﻪ اﻋﻀﺎي آﺎﺑﻴﻨﻪي ﺟﺪﻳ ﺪ را ﻗ ﺒﻼ ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺖ و در ﺑ ﺎزار‪،‬‬
‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻲ و ﺣﺘﻲ ﺷﺮط ﺑﻨﺪي هﻢ ﻣﻲآﺮد و هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺁﺳﺎﻳﻲ ﺣﺪس او درﺳﺖ درﻣﻲﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ هﻤﺎن ﻗﺪر از ﺑﻠﺸﻮﻳﻢ ﺑﻲاﻃ ﻼع ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﻓﺎﺷﻴ ﺴﻢ؛ اﻣ ﺎ ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲ آ ﺮد آ ﻪ اﮔ ﺮ روزي ﭘ ﺎي روسه ﺎ ﺑ ﻪ ﺗﻬ ﺮان ﺑﺮﺳ ﺪ‪،‬‬
‫ﻞ دار ﺧﻮاه ﺪ رﻓ ﺖ‪ ،‬و‬ ‫ﺑﻲدرﻧﮓ اﻣﻼك و داراﻳﻲ او را ﻏﺼﺐ ﻣﻲآﻨﻨﺪ و زن و ﺑﭽﻪاش را ﺑ ﻪ ﭼﻬ ﺎر ﻣ ﻴﺦ ﻣ ﻲآ ﺸﻨﺪ و آﻠ ﻪي او و اﻣﺜ ﺎﻝﺶ ﮔ ِ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺧﻮدش ﺣﺪس ﻣﻲزد آﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﻨﮓ ﺑﻴﻦاﻝﻤﻠﻠﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪﻩ آﻪ روسهﺎ ﻃﻤﻊ ﺑﻪ داراﻳﻲ او آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ؛ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ ﺁﻝﻤﺎﻧﻲهﺎ‬
‫ﺑﻪ آﻤﻚ او ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﻓﻜﺎر و ﻣﻘﺎﺹﺪ و ﻧﻘﺸﻪهﺎي او ﻣﻲﺟﻨﮕﻴﺪﻧ ﺪ‪ .‬ه ﺮ ﺷ ﺐ ﺑﺮﻧﺎﻣ ﻪي ﻓﺎرﺳ ﻲ رادﻳ ﻮ ﺑ ﺮﻝﻦ را ﺑ ﻪ دﻗ ﺖ‬
‫ﮔﻮش ﻣﻲداد و ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖهﺎي ﺁﻝﻤﺎن‪ ،‬ﻗﻨﺪ ﺗﻮي دﻝﺶ ﺁب ﻣﻲﺷﺪ و آﻠﻤﺎت ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ را وﺣﻲ ﻣﻨ ﺰل ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﻣﻮﺳ ﻴﻘﻲ ﻋﺮﺑ ﻲ را‬
‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻧﻌﺮﻩهﺎﻳﻲ آﻪ ﻣﺜﻞ ﺹﺪاي ﺷﺘﺮ ﻓﺤﻞ از ﺗﻮي رادﻳﻮ درﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻝﺬت ﮔﻮش ﻣ ﻲداد و در ﻋ ﺎﻝﻢ ﺧﻠ ﺴﻪ ﻣ ﻲاﻓﺘ ﺎد‪ .‬اﻣ ﺎ ﻇ ﺎهﺮا ﺑ ﻪ‬
‫هﻤﻪ رﻧﮓ درﻣﻲﺁﻣﺪ و ﺣﺮفهﺎي ﺿﺪ و ﻧﻘﻴﺾ ﻣﻲزد‪ .‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﺑﻪ ﻗ ﻮل ﺧ ﻮدش‪“ :‬از ﻧ ﺎن ﺧ ﻮردن ﻧﻴﻔﺘ ﺪ‪ ”.‬ﭼ ﻮن ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻌﺘﻘ ﺪ ﺑ ﻮد آ ﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻘﻠﺐ‪ ،‬دروغ‪ ،‬ﺗﺰوﻳﺮ‪ ،‬ﭘﺸﺖ هﻢ اﻧﺪازي و آﻼﻩﺑﺮداري؛ زﻳ ﺮا ﺟﺎﻣﻌ ﻪي او روي اﻳ ﻦ اﺹ ﻮل درﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد و ه ﺮ آ ﺲ ﺑﻬﺘ ﺮ‬
‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻼﻩ ﺑﮕﺬارد و ﺳﻤﺒﻞ آﺎري آﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮد را از ﺁب ﺑﻴﺮون ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺣ ﺎﺟﻲ وﺟ ﻮد ﺧ ﻮدش را ﻣﺜ ﻞ وﺟ ﻮد دﻳﮕ ﺮان ﮔﻨ ﺎﻩآ ﺎر ﺗ ﺼﻮر ﻣ ﻲآ ﺮد و ﺑ ﺮاي ﺗﺒﺮﺋ ﻪي ﺧ ﻮدش از ه ﻴﭻ دﺳﻴ ﺴﻪ و ﺳ ﺎﻝﻮس و‬
‫ﺣﻘﻪﺑﺎزياي روﮔﺮدان ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻲاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ آﻪ زﺑﺎن ﻳﻚ ﺗﻜﻪ ﮔﻮﺷﺖ اﺳﺖ آﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﺁن را ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮ ﮔﺮداﻧﺪ و از اﻳﻦ رو آﺎرﭼﺎق آﻨﻲ‪ ،‬ﭘﺸﺖ‬
‫هﻢ اﻧﺪازي‪ ،‬ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ‪ ،‬ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻲ و ﻋﻮامﻓﺮﻳﺒﻲ ﺟﺰو ﻏﺮﻳﺰﻩي او ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬زﻣﺎﻧ ﻪ اﻳ ﻦ را ﻣ ﻲﭘ ﺴﻨﺪﻳﺪ و او ه ﻢ از ﻣﺮدﻣ ﺎن ﺑﺮﺟ ﺴﺘﻪي زﻣ ﺎن‬
‫ﺧﻮد ﺑﻮد و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ در اﻳﻦ ﺑﺎزار آﻼﻩ ﺑﺮداري دﻧﻴﺎ‪ ،‬آﻼﻩ ﺳﺮش رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! از وﻗﺘﻲ آﻪ از ﭘﺴﺮ اوﻝﺶ ﺳﺮ ﺧﻮرد‪ ،‬ﭘﻨ ﺪ و اﻧ ﺪرزهﺎﻳﻲ را‬
‫آﻪ در دورﻩي زﻧﺪﮔﻲاش ﺑﻪ ﻣﺤﻚ ﺁزﻣﺎﻳﺶ زدﻩ ﺑﻮد و ﺷﺎﻳﺪ ﻋﺼﺎرﻩاي از آﺘﺎب ﻣﻮهﻮم اﺧﻼﻗﻲاي ﺑ ﻮد آ ﻪ وﻋ ﺪﻩي ﺗ ﺎﻝﻴﻔﺶ را ﻣ ﻲداد و ﺗﻤ ﺎم‬
‫ﻓﻠ ﺴﻔﻪي ﺣ ﺎﺟﻲ در ﺁن ﺧﻼﺹ ﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧ ﻮرد آﻴ ﻮﻣﺮث ﻣ ﻲداد و ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪“ :‬ﺗ ﻮي دﻧﻴ ﺎ دو ﻃﺒﻘ ﻪ ﻣ ﺮدم ه ﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﭽ ﺎپ و ﭼﺎﭘﻴ ﺪﻩ؛ اﮔ ﺮ‬
‫ﻧﻤﻲﺧﻮاهﻲ ﺟﺰو ﭼﺎﭘﻴﺪﻩهﺎ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﺳﻌﻲ آﻪ دﻳﮕﺮان را ﺑﭽﺎﭘﻲ! ﺳﻮاد زﻳﺎدي ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺁدم را دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﻲآﻨﻪ و از زﻧﺪﮔﻲ ﻋﻘ ﺐ ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻩ!‬
‫ﻓﻘﻂ ﺳﺮ درس ﺣﺴﺎب و ﺳﻴﺎق دﻗﺖ ﺑﻜﻦ! ﭼﻬﺎر ﻋﻤ ﻞ اﺹ ﻠﻲ را آ ﻪ ﻳ ﺎد ﮔﺮﻓﺘ ﻲ‪ ،‬آ ﺎﻓﻲ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑﺘ ﻮاﻧﻲ ﺣ ﺴﺎب و ﭘ ﻮل را ﻧﮕﻬ ﺪاري و آ ﻼﻩ‬
‫ﺳﺮت ﻧﺮﻩ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟ ﺣﺴﺎب ﻣﻬﻤﻪ! ﺑﺎﻳﺪ آﺎﺳﺒﻲ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮي‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺮدم ﻃﺮف ﺑﺸﻲ‪ ،‬از ﻣﻦ ﻣﻲﺷﻨﻮي ﺑﺮو ﺑﻨﺪ آﻔﺶ ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻲ ﺑﮕﺬار و ﺑﻔﺮوش‪،‬‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺗﺎ ﺑﺮي آﺘﺎب ﺟﺎﻣﻊ ﻋﺒﺎﺳﻲ را ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮي! ﺳﻌﻲ آﻦ ﭘﺮرو ﺑﺎﺷ ﻲ‪ ،‬ﻧﮕ ﺬار ﻓﺮاﻣ ﻮش ﺑ ﺸﻲ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻣ ﻲﺗ ﻮاﻧﻲ ﻋ ﺮض اﻧ ﺪام ﺑﻜ ﻦ‪ ،‬ﺣ ﻖ‬
‫ﺧﻮدت را ﺑﮕﻴﺮ! از ﻓﺤﺶ و ﺗﺤﻘﻴﺮ و ردﻩ ﻧﺘﺮس! ﺣﺮف ﺗﻮي هﻮا ﭘﺨﺶ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬هﺮ وﻗﺖ از اﻳﻦ در ﺑﻴﺮوﻧ ﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻨ ﺪ‪ ،‬از در دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺎ ﻝﺒﺨﻨ ﺪ‬
‫وارد ﺑﺸﻮ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟ ﭘﺮرو‪ ،‬وﻗﻴﺢ و ﺑﻲﺳﻮاد؛ ﭼﻮن ﮔﺎهﻲ هﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻈﺎهﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ آﺮد‪ ،‬ﺗﺎ آﺎر ﺑﻬﺘﺮ درﺳﺖ ﺑﺸﻪ!‬
‫ج اﻳﻦ ﺟﻮر ﺁدمهﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮد روز ﺷﺪ‪ .‬اﻋﺘﻘﺎد و ﻣﺬهﺐ و اﺧﻼق و اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ دآﺎﻧﺪاري اﺳﺖ؛ اﻣﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ‬ ‫ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺎ اﻣﺮوز ﻣﺤﺘﺎ ِ‬
‫ﺗﻘﻴﻪ آﺮد‪ ،‬ﭼﻮن در ﻧﻈﺮ ﻋﻮام ﻣﻬﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﻋﺘﻘﺎد ﻻزﻣﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑ ﻪ ﺁنه ﺎ ﭘ ﻮزﻩﺑﻨ ﺪ زد؛ وﮔﺮﻧ ﻪ اﺟﺘﻤ ﺎع ﻳ ﻚ ﻻﻧ ﻪي اﻓﻌ ﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ آﺠ ﺎ‬
‫دﺳﺖ ﺑﮕﺬاري‪ ،‬ﻣﻴﮕﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮدم‪ ،‬ﻣﻄﻴﻊ و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻪ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑ ﺎ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن ﺑ ﺸﻪ از ﮔ ﺮدﻩي ﺁنه ﺎ آ ﺎر آ ﺸﻴﺪ! ﭼﻴ ﺰي آ ﻪ ﻣﻬﻤ ﻪ‪،‬‬
‫ﻃﺮز ﻏﺬاﺧﻮردن‪ ،‬ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف‪ ،‬ﻣﻌﺎﺷﺮت‪ ،‬ﻻس زدن ﺑﺎ زن ﻣﺮدم‪ ،‬رﻗﺼﻴﺪن‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩهﺎي ﺗﻮ دل ﺑﺮو و ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﭘﺮروﻳ ﻲ را ﻳ ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮ!‬
‫دورﻩي ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﺎب ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﺎن را ﺑﻪ ﻧﺮخ روز ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮرد! ﺳﻌﻲ آﻦ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ ﻣﺮﺑ ﻮط ﺑ ﺸﻲ‪ ،‬ﺑ ﺎ ه ﺮ آ ﺲ و ه ﺮ ﻋﻘﻴ ﺪﻩاي‬
‫ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻲ ﻗﺎﭘﺸﺎن را ﺑﺪزدي! ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮام آﻪ ﺗﻮ ﻣﺮد زﻧ ﺪﮔﻲ ﺑ ﺎر ﺑﻴ ﺎﻳﻲ و ﻣﺤﺘ ﺎج ﺧﻠ ﻖ ﻧ ﺸﻲ‪ .‬آﺘ ﺎب و درس و اﻳ ﻦه ﺎ دو‬
‫ﭘﻮل ﻧﻤﻲارزﻩ! ﺧﻴﺎل آﻦ ﺗﻮ ﺳ ِﺮ ﮔﺮدﻧﻪ داري زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻲ! اﮔﺮ ﻏﻔﻠﺖ آﺮدي‪ ،‬ﺗﻮ را ﻣﻲﭼﺎﭘﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﺹﻄﻼح ﺧﺎرﺟﻲ‪ ،‬ﭼﻨﺪ آﻠﻤ ﻪي‬
‫ﻗﻠﻨﺒﻪ ﻳ ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ ﺑ ﺴﻪ! ﺁﺳ ﻮدﻩ ﺑ ﺎش! ﻣ ﻦ هﻤ ﻪي اﻳ ﻦ وزراء و وآ ﻼء را درس ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﭼﻴ ﺰي آ ﻪ ﻣﻬﻤ ﻪ اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻧ ﺸﺎن داد آ ﻪ دزد‬
‫زﻳﺮدﺳﺘﻲ هﺴﺘﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﻣﭽﺖ واز ﻧﻤﻲﺷﻪ و ﺟﺰو ﺟﺮﮔﻪي ﺁنهﺎﻳﻲ و ﺳﺎزش ﻣﻲآﻨ ﻲ! ﺑﺎﻳ ﺪ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن ﺁنه ﺎ را ﺟﻠ ﺐ آﻨ ﻲ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺗ ﻮ را از‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﻮي ﺳﺮ ﮔﺮدﻧﻪ دارﻳﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻋﻤﺪﻩي ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻮﻝﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﭘﻮل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬اﻓﺘﺨﺎر‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎر‪ ،‬ﺷﺮف‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮس و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ داري‪ .‬ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻲﺟﻬﺖ ﻣﻴﺸﻲ‪،‬‬
‫ﻣﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳﺖ و ﺑﺎهﻮش هﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺗﻤﻠﻘﺖ را ﻣﻴﮕﻨﺪ و هﻤﻪ آﺎر هﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮل ﺳﺘﺎر اﻝﻌﻴﻮﺑﻪ!‬
‫اﮔﺮ ﭘﻮل دزدي ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲﺗﻮاﻧﻲ ﺣﻼﻝﺶ ﺑﻜﻨﻲ و از ﺷﻴﺮ ﻣﺎدر ﺣﻼلﺗﺮ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺁن دﻧﻴﺎ ه ﻢ ﻧﻤ ﺎز و روزﻩ و ﺣ ﺞ را ﻣﻴ ﺸﻪ ﺧﺮﻳ ﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ دﻧﻴﺎ و ﺁن دﻧﻴﺎ را هﻢ داري‪ .‬ﺣﺘﻲ ﭘﻮﻝﺖ آﻪ زﻳﺎد ﺷﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ اﺟﺎزﻩ داري ﺑﺮي ﺧﺎﻧ ﻪي ﺧ ﺪا را ه ﻢ زﻳ ﺎرت ﺑﻜﻨ ﻲ! هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﺟﺎﺗ ﻪ و هﻤ ﻪ‬
‫ازت ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ و ﺳﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﺷﺎﻩ هﻢ ﻧﻘﺎرﻩ ﻣﻲزﻧﻲ‪ .‬آﺴﻲ آ ﻪ ﭘ ﻮل داﺷ ﺖ‪ ،‬هﻤ ﻪي اﻳ ﻦه ﺎ را دارﻩ و آ ﺴﻲ آ ﻪ ﭘ ﻮل ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬هﻴﭽﻜ ﺪام را‬
‫ﻧﺪارﻩ! ﮔﻮﺷﺖ را واز آﻦ! ﭘﻮل ﭘﻴﺪا آﺮدن ﺁﺳﺎﻧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘ ﻮل ﻧﮕﻬﺪاﺷ ﺘﻦ ﺳ ﺨﺘﻪ! ﺑﺎﻳ ﺪ راﻩ ﭘ ﻮل ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدن را ﻳ ﺎد ﺑﮕﻴ ﺮي! ﻣ ﻦ ﻣﻮه ﺎم را ﺗ ﻮي‬
‫ﺁﺳﻴﺎب ﺳﻔﻴﺪ ﻧﻜﺮدﻩام‪ .‬ﭘﻴﺪا آﺮدن ﭘﻮل ﺑﻪ هﺮ وﺳﻴﻠﻪ آﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺰﻩ‪ ،‬ﺣ ﺴﻦ ﺁدم ﺣ ﺴﺎب ﻣ ﻲﺷ ﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ را از ﻣ ﻦ داﺷ ﺘﻪ ﺑ ﺎش! ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﻬﻨ ﺪس‬
‫ﺗﺤﺼﻴﻞ آﺮدﻩ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻪ آﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ آﺎرﺧﺎﻧﻪي ﺗﻮ را ﺑﻪ آﺎر ﺑﻨﺪازﻩ‪ ،‬ﻣﻌﻤﺎر ﻣﺠﻴ ﺰت را ﻣﻴﮕ ﻪ آ ﻪ ﺧﻮﻧ ﻪات را ﺑ ﺴﺎزﻩ‪ ،‬ﺷ ﺎﻋﺮ ﻣﻴ ﺎد ﻣ ﻮس‬
‫ﻣﻮس ﻣﻲآﻨﻪ و ﻣﺪﺣﺖ را ﻣﻴﮕﻪ‪ ،‬ﻧﻘﺎﺷﻲ آﻪ هﻤﻪي ﻋﻤﺮش ﮔﺸﻨﮕﻲ ﺧﻮردﻩ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮت را ﻣﻲآﺸﻪ‪ ،‬روزﻧﺎﻣﻪﻧﻮﻳﺲ‪ ،‬وآﻴﻞ و وزﻳﺮ هﻤﻪ ﻧ ﻮآﺮ‬
‫ﺗﻮ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮرخ ﺷﺮح ﺣﺎل ﺗﻮ را ﻣﻲﻧﻮﻳﺴﻪ و اﺧﻼق ﻧﻮﻳﺲ از ﻣﻜﺎرم اﺧﻼﻗﻲ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻣﻴﺎرﻩ! هﻤﻪي اﻳﻦ ﮔﺮدنﺷﻜ ﺴﺘﻪه ﺎ ﻧ ﻮآﺮ ﭘ ﻮل ه ﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻲداﻧﻲ ﻋﻠﻢ و ﺳﻮاد ﭼﺮا ﺑﻪ درد زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻤﻲﺧ ﻮرﻩ‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﺎز ﻧ ﻮآﺮ ﭘﻮﻝ ﺪارهﺎ ﻣﻴ ﺸﻲ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ زﻧ ﺪﮔﻲات ه ﻢ ﻧﻔﻠ ﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﺗ ﻮ هﻨ ﻮز‬
‫ﻧﻤﻲداﻧﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟! ﺗﻮ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻲ ﻣﻦ از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﺎم ﺑﻴﺨ ﻮد وراﺟ ﻲ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ و ﭼﺎﻧ ﻪام را ﺧ ﺴﺘﻪ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ و ﺑ ﺎ ﻣ ﺮدم ﺑ ﻪ ﺟ ﻮال‬
‫ﻣﻴﺮم؟ ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ ﭘﻮﻝﻢ را ﺑﻬﺘﺮ ﻧﮕﻬﺪارم‪ .‬ﭘﻮل‪ ،‬ﭘﻮل ﻣﻴﺎرﻩ‪ ،‬از در و دﻳﻮار ﻣﻲﺑﺎرﻩ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺹﺒﺢ دﻩ ﻋﺪل ﭘﻨﺒﻪ ﻣﻲﺧﺮم آﻪ ﻧﺪﻳ ﺪﻩام و ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ‬
‫آﺠﺎﺳﺖ! ﺷﺐ آﻪ ﻣﻲﻓﺮوﺷﻤﺶ‪ ،‬ﭘﻮﻝﺶ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮي دﺳﺘﻢ ﻣﻴﺎد!‬
‫اﻳﻦ ﻧﺼﺎﻳﺢ را ﺧﻮد ﺣﺎﺟﻲ از روي ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ ﺑﻪ آﺎر ﻣﻲﺑﺴﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﺎن اﻳﻦ ﻃﻮر ﺣﺮف ﻣﻲزد‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﭘﻴﺮم‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﻜﺮم ﺟﻮاﻧﻪ‪ .‬ﺁﻗﺎ ﺗﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬آﻴﻒ آﻨﻴﺪ! ﻣﻦ هﻢ ﺟ ﻮان ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺷ ﻜﺎر ﻣ ﻲرﻓ ﺘﻢ‪ ،‬ﻗﻤ ﺎر ﻣ ﻲزدم‪ ،‬ﻣ ﺸﺮوب‬
‫ﻣﻲﺧﻮردم؛ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﺗﻮﺑﻪ آﺮدم؛ ﭼﻮن ﻗﻮﻩ و ﺑﻨﻴﻪام ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ رﻓﺘﻪ‪ .‬ه ﺮ ﺳ ﻨﻲ ﺗﻘﺎﺿ ﺎي ﻳ ﻚ ﭼﻴ ﺰ را ﻣﻴﻜﻨ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺎ وﺟ ﻮد اﻳ ﻦ ﻣ ﻦ از هﻤ ﻪي‬
‫ﺗﺤﺼﻴﻠﻜﺮدﻩهﺎ ﻣﺘﺠﺪدﺗﺮ و ﻣﺘﺮﻗﻲﺗﺮم‪ .‬اول آﺴﻲ آﻪ آﻼﻩ ﭘﻬﻠﻮي ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻮدم‪ .‬اول آﺴﻲ آﻪ ﺷﺎﭘﻮ ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﻣ ﺮا‬
‫ﺗﻜﻔﻴﺮ آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ آﻼﻩ ﻋﻘﻴﺪﻩي ﺁدم را ﻋﻮض ﻧﻤﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁدم اﻳ ﻦ ﺟ ﻮر ﺳ ﺎﺧﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ آ ﻪ آﻴ ﻒ ﺑﻜﻨ ﻪ‪ .‬ﺗﻔ ﺮﻳﺢ ه ﻢ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﻻزﻣ ﻪ! از ﻣ ﻦ‬
‫ﺑﺸﻨﻔﻴﺪ‪ ،‬آﻴﻒ آﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺳﺮ ﭘﻴﺮي ﭘﺸﻴﻤﺎن ﻧﺸﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻢ آﻪ هﺮ زﻣﺎن اﻗﺘﻀﺎي ﻳﻚ ﭼﻴ ﺰ را ﻣ ﻲآﻨ ﻪ‪ .‬ه ﻴﭻ ﻣ ﺬهﺒﻲ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ آ ﻪ ﺑﮕ ﻪ زﻧ ﺎ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ‪،‬‬
‫دزدي ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺁدم ﺑﻜﺸﻴﺪ! ﺧﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪي هﻤﻪي دﻳﻦهﺎﺳﺖ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ هﺮ آﺪام ﭘﻴﺮاﻳﻪهﺎﻳﻲ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻋﻬﺪ و زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﻓﺮق‬
‫ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻪاش ﺑﺎ ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎ آﺸﻤﻜﺶ دارم‪ .‬ﻣﻴﮕﻨﺪ‪ :‬ارﻩ آﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﺑﻴﻔﺘ ﻪ‪ ،‬دﻧﺪاﻧ ﻪ دﻧﺪاﻧ ﻪاش را ﺣ ﻼل ﻣ ﻲآﻨ ﻪ و ﻗ ﻮرت ﻣ ﻲدﻩ‪ .‬اﻳ ﻦ‬
‫هﻤﻪ ﺟﺮم‪ ،‬ﻓﺤﺸﺎء و ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت آﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﺬهﺐ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﺷﺪﻩ‪ ،‬هﻨﻮز هﻢ ﺑﺎز دﺳﺘﺎوﻳﺰ ﺳﻴﺎﺳﺘﻪ! ﻣﻦ ﺁدمهﺎﻳﻲ را ﺳ ﺮاغ دارم… از ﻣﻄﻠ ﺐ‬
‫ﭘﺮت ﻧﺸﻴﻢ! ﻣﺜﻼ اﻣﺮوز آﺴﻲ آﻪ دزدي آﺮد‪ ،‬دﻳﮕﺮ دﺳﺘﺶ را ﻧﻤﻲﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺮدﻩ ﻓﺮوﺷﻲ دﻳﮕﺮ وراﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬اﻳﻦهﺎ ﻣﺎل زﻣﺎﻧﻬﺎي ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎت روز ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺁورد! ﻣﺜﻼ ﻳﻚ وﻗﺖ اوﻻد دﺧﺘﺮ را زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮر ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺮوزﻩ دﻳﮕ ﺮ آ ﺴﻲ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻓﻜ ﺮ ﻧﻤ ﻲاﻓﺘ ﻪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ زنهﺎ ﭼﺎدر هﻢ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﻘﺪم ﺑﺸﻢ‪ .‬ﻣﻦ زنهﺎ را ﺧﻮب ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ آ ﻪ ﺗ ﻮي‬
‫ﭼﺎدرﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪا!‬
‫ﺑﺎ ﻃﺮﻓﺪاران ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮدم ﭘﻴﺸﻘﺮاول ﺁزادي ﺑﻮدم‪ ،‬اﻳﻦ را دﻳﮕﺮ آﺴﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻪ اﻧﻜﺎر ﺑﻜﻨﻪ‪ .‬ﻳﺎدﺗﺎن هﺴﺖ وﻗﺘﻲ آﻪ ﻣﺠﻠ ﺲ را ﺑ ﻪ ﺗ ﻮپ ﺑ ﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣ ﻦ از‬
‫ﺳﺮﺟﻨﺒﺎنهﺎي اﻧﻘﻼب ﺑﻮدم‪ .‬هﻤﺎن ﺷﺐ ﺁﺳﻴﺪﺟﻤﺎل ﻣﺮﺣﻮم ـ آﻪ ﻧﻮر از ﻗﺒﺮش ﺑﺒﺎرﻩ ـ ﻣﻨﻮ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪي ﺧﻮدش ﭘﻨﺎﻩ داد‪ .‬ﻗﺰاقهﺎ رﻳﺨﺘﻨ ﺪ و‬
‫ﺧﻮﻧﻪاش را ﭼﺎﭘﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﭼﺎدر ﺳﻴﺎﻩ از ﺧﻮﻧﻪي هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﺮﻳﺨﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮي راﻩ ﻳﻚ ﺳﻴﻼﺧﻮري ﺟﻠ ﻮم را ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺎﻝﺶ آ ﻪ ﻣ ﻦ زﻧ ﻢ‪.‬‬
‫ﻳﻚ وﺷﮕﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزوم ﮔﺮﻓﺖ آﻪ اﮔﺮ ﻓﺮﻳﺎد زدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﮔﻴﺮ ﻣﻲاﻓﺘﺎدم و ﺣﺎﻻ هﻔﺖﺗﺎ آﻔﻦ ﭘﻮﺳﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮدم‪) .‬ﻗﻬﻘﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪ( و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ه ﺰار ﺧ ﻮن‬
‫ﺟﮕﺮ ﺧﻮدم را ﺑﻪ ﺳﺮﺣﺪ رﺳﺎﻧﺪم و داﺧﻞ ﻣﻬ ﺎﺟﺮﻳﻦ ﺷ ﺪم‪ ،‬روزﻧﺎﻣ ﻪ ﭼ ﺎپ آ ﺮدم و آﺎره ﺎ ﺹ ﻮرت دادم‪ .‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ه ﺮ آ ﺎري اول ﻓ ﺪاآﺎري ﻻزم‬
‫دارﻩ! ﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﺷﻤﺎ ﺟﻮانهﺎﺳﺖ!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻣﺴﺘﺒﺪ ﻣﻲﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻲاﺧﺘﻴﺎر رودﻩ درازي ﻣﻲآﺮد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ن هﻤ ﺎن دورﻩي ﺧﻮدﻣ ﺎن! ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‪ ،‬ﺑ ﺮ ﭘ ﺪر اﻳ ﻦ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ ﻝﻌﻨ ﺖ! از وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‬ ‫ن هﻤ ﺎن دورﻩي ﺷ ﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ! ﻗﺮﺑ ﺎ ِ‬
‫ﻗﺮﺑﺎ ِ‬
‫ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ روز اﻓﺘﺎدﻳﻢ‪ .‬ﺁن دورﻩهﺎ ﻣﺮدم ﭘﺮ و ﭘﺎﻳﺸﺎن ﻗﺮص ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪدار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻤﻪي دزديهﺎ و دﻏﻠﻲهﺎ و ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﮕﻲه ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫اﺳﻢ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﻣ ﺎ آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ را ﻧﮕ ﺮﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺣﻘ ﻪ ﺑ ﺎزيه ﺎ را اﺟﻨﺒ ﻲ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ زورﭼﭙ ﺎن آ ﺮد‪ .‬ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ دﻳ ﻦ و اﻳﻤﺎﻧﻤ ﺎن را از‬
‫دﺳﺘﻤﺎن ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻤﻪ ﭼﻴﺰﻣﺎن را ﺑﻪ ﺑﺎد دادﻳﻢ‪ .‬ﻧﻪ ﺁﺋﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻪ آﺴﻲ از آﺴﻲ ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮﻩ‪ ،‬ﻧ ﻪ آﻮﭼ ﻚﺗ ﺮ ﺑ ﻪ ﺑ ﺰرگﺗ ﺮ اﺣﺘ ﺮام ﻣ ﻲﮔ ﺬارﻩ!‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﻳﻚ ﭘﻠﻴﺲ ﻣﺨﻔﻲ هﻢ ﻻزﻣﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮدم هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻣﻲﺧﻮرﻧﺪ!‬
‫ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬اﺹﻼ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﭘﻨﺠﻪي ﺁهﻨﻴﻦ ﻗﻮي هﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣﺮدم ﺑﺰﻧﻪ! اﻝﺒﺘ ﻪ آ ﻪ اﺳ ﺎس و ﭘﺎﻳ ﻪي ﻣﻤﻠﻜ ﺖ‪ ،‬دﻳ ﻦ و ﻣﺬهﺒ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ هﻤ ﻪي‬
‫آﺎرهﺎ را آﻪ ﻣﺬهﺐ ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻪ ﺑﻜﻨﻪ! اﮔﺮ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﺮا ﻧﻈﻤﻴﻪ و اﻣﻨﻴﻪ و ﻋﺪﻝﻴﻪ درﺳﺖ ﻣﻴﺸﻪ؟ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ ه ﻮاي ﻣ ﺮدم را داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻪ‬
‫آﻪ هﻤﺪﻳﮕﺮ را ﻧﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬ﺁزادي ﺷﺪﻩ آﻪ هﺮ آﺲ هﺮ ﭼﻪ دﻝﺶ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻪ و ﺑﻜﻨﻪ! ﺧﺪا ﺧﺮ را ﺷﻨﺎﺧﺖ آﻪ ﺷﺎﺧﺶ ﻧ ﺪاد‪ .‬ﻣ ﺮدم ﭼ ﻮب و ﻓﻠ ﻚ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺁزادي‪/‬ﻣﺎزادي آﺎر ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻧﻤﻲﮔﺬرﻩ! ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻳﻚ وﻗﺖ ﺗﻮ هﻤ ﻴﻦ ﺟﻠ ﻮ ﺧ ﻮان‪ ،‬ﻣ ﺮدم را ﺑ ﻪ ﭼ ﻮب ﻣ ﻲﺑ ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ‬
‫ﻋﺪﻝﻴﻪ و ﻧﻈﻤﻴﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ آﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻮل ﺗﻤﺒﺮ داد و ﺷﺶ ﺳﺎل دوﻧﺪﮔﻲ آﺮد‪ ،‬ﺁﺧﺮﺷﻢ ﻣﺎﺳﺘﻤﺎﻝﻲ ﻣﻴﺸﻪ!‬
‫هﻤﺎن ﻃﻮر آﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎس در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﺙﺎر آﻬﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﺣﺘﺮام ﻣﻲﻧﮕﺮد‪ ،‬ﻣﺮدم هﻢ ﺑﻪ رﻳﺨﺖ و هﻴﻜﻞ و اﻓﻜﺎر ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ آ ﻪ ﻣﻈﻬ ﺮ‬
‫دورﻩي ارزاﻧﻲ و ﻗﻠﺪري ﺑﻮد‪ ،‬اﺣﺘﺮام ﻣﻲﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻪ او را ﻣﺘﻨﻔﺬ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ و از او ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟ ﺎﻧﺶ ﻗ ﺴﻢ ﻣ ﻲﺧﻮردﻧ ﺪ‪ .‬اﻏﻠ ﺐ‬
‫وﺹﻴﺘﻨﺎﻣﻪ و ﻳﺎ در ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺴﺎﻓﺮت‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪﺷﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﻣ ﻲﺳ ﭙﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﻧﻈﺮﺷ ﺎن ﻣ ﺮدي درﺳ ﺘﻜﺎر و ﻣﺘ ﺪﻳﻦ و ﺁﺑﺮوﻣﻨ ﺪ‬
‫ﺑﻮد و اﻏﻠﺐ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪:‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﮕﻮ!” ﻓﻘﻂ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص زنهﺎﻳﺶ ﻋﻘﻴﺪﻩي آﺎﻣﻼ ﻣﺨﺎﻝﻒ ﻋﻤﻮم و دل ﭘﺮﺧﻮﻧﻲ از دﺳ ﺖ ﺣ ﺎﺟﻲ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ و داﺋﻤﺎ زﻣﺰﻣﻪهﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪“ :‬ﺑﻪ ﻋﺰراﺋﻴﻞ ﺟﺎن ﻧﻤﻲدﻩ! از ﺁب روﻏﻦ ﻣﻲﮔﻴﺮﻩ! ﻣﮕﺲ ﺗﻔﺶ ﺑﻨﺸﻴﻨﻪ ﺗﺎ ﭘﺘﻠﭙﺮت دﻧﺒﺎﻝﺶ ﻣﻴ ﺮﻩ! اﻝﻬ ﻲ ﭘ ﺎﺋﻴﻦ‬
‫ﺗﻨﻪاش روي ﺗﺨﺘﻪي ﻣﺮدﻩﺷﻮرﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﻔﺘﻪ! ﺷﻬﻮت آﻠﺐ دارﻩ! ﺁﺗﻴﺶ ﺑﻪ رﻳﺸﻪي ﻋﻤﺮش ﺑﮕﻴﺮﻩ و ﻏﻴﺮﻩ!” ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘ ﻲ ﻣ ﺮاد‬
‫هﻢ در اﻳﻦ ﺹﺤﺒﺖهﺎ ﺷﺮآﺖ ﻣﻲآﺮد و در ﺧﺎﻧﻪ ﻝﻘﺐ “ﭘﻴﺮ آﻔﺘﺎر” ﺑﻪ او دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻗﻀﺎﻳﺎي ﺳﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮر آﻪ ﭘ ﻴﺶ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﻝﻄﻤ ﻪي ﺷ ﺪﻳﺪي ﺑ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ زد‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻃ ﻮري آ ﻪ ﺷ ﺒﺎﻧﻪ دﺳ ﺘﭙﺎﭼﻪ از ﺗ ﺮس ﺟ ﺎن ﺑ ﺎ ﻣﻨﻴ ﺮ آ ﻪ از‬
‫هﻤﻪي زنهﺎﻳﺶ ﻣﺸﻜﻮكﺗﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ اﺹﻔﻬﺎن ﮔﺮﻳﺨﺖ؛ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد آﻪ او را ﺧﻮاهﻨﺪ آﺸﺖ‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﺁبه ﺎ از ﺁﺳ ﻴﺎب رﻳﺨ ﺖ و هﻤ ﻪي‬
‫دزدهﺎ و ﺧﺎﺋﻦهﺎ و ﺟﺎﺳﻮسهﺎ و ﺟﺎﻧﻲهﺎ و هﻤﻜﺎران ﺣﺎﺟﻲ آﻪ ﺑﺎ او هﻤﺴﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ هﻢ ﺑﻌﺪ از ﺁن آﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺹﺎﺣﺒﺎن آﺎرﺧﺎﻧﻪهﺎي ﺁنﺟﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش “ﮔﺎب ﺑﻨﺪي” آﺮد و ﺑﻪ ﺣ ﺴﺎب ﺳ ﻮﺧﺘﻪه ﺎﻳﺶ رﺳ ﻴﺪﮔﻲ آ ﺮد‪ ،‬در ﺳﻴﺎﺳ ﺖ ﺧ ﻮدش ﺗﺠﺪﻳ ﺪ ﻧﻈ ﺮ‬
‫ﻧﻤﻮد؛ اﮔﺮ ﭼﻪ ﺿﺮر ﻓﺎﺣﺸﻲ ﺑﻪ او ﺧﻮرد و ﮔﻠﮕﻴﺮ اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﺶ در راﻩ ﺹﺪﻣﻪ دﻳﺪ و دوازدﻩ آﻴﻠ ﻮ از ﭘﻴ ﻪ ﺷ ﻜﻤﺶ ﺁب ﺷ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ هﻤ ﺎن راﻩ را در‬
‫ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ آﻪ هﻤﻜﺎراﻧﺶ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫* * *‬

‫ﭘ ﺲ از ﻣﺮاﺟﻌ ﺖ از اﺹ ﻔﻬﺎن‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﻣ ﺪت ﻳ ﻚ ﻣ ﺎﻩ در ﺧﺎﻧ ﻪ اﻃ ﺮاق آ ﺮد و آ ﻢﺗ ﺮ در ه ﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧ ﻪاش ﺁﻓﺘ ﺎﺑﻲ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻴ ﺸﺘﺮ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﻼﻗﺎتهﺎي ﻣﺸﻜﻮك و ﻳﺎ دﻧﺒﺎل ﺳﻮداﮔﺮي ﻣﻲرﻓ ﺖ‪ .‬از راﻩه ﺎي ﭘ ﻮل درﺁري ﺗ ﺎزﻩاي آ ﻪ ﭘﻴ ﺪا ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ اﻇﻬ ﺎر ﺧﺮﺳ ﻨﺪي ﻣ ﻲآ ﺮد و‬
‫ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬ﺑﺮ ﭘﺪرﺷﺎن ﻝﻌﻨﺖ آﻪ ﺑﻲﺧﻮد ﻣ ﺎ را از دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﺎﻧﻨﺪ! اﮔ ﺮ دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ اﻳﻨ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ هﻤ ﻪي ﻋﻤ ﺮم دﻣ ﻮآﺮات ﺑ ﻮدم!” اﻣ ﺎ‬
‫روي هﻢ رﻓﺘﻪ وﺿﻊ و ﻗﻴﺎﻓﻪاش ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗ ﻲ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺹ ﻮرﺗﻲ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ و ﺟ ﺪي داﺷ ﺖ و در ﭼ ﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗ ﺸﻮﻳﺶ و اﺿ ﻄﺮاب دروﻧ ﻲ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩ‬
‫ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ از ﺗﻪ دل ﺧﻨﺪﻩ ﺳﺮ ﻧﻤﻲداد و ﻇﺎهﺮا ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﻈ ﺮ ﻣ ﻲﺁﻣ ﺪ و ﺑ ﺎ ﺣ ﺮﻣﺶ ﺑ ﺪرﻓﺘﺎري ﺑﻴ ﺸﺘﺮي ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬ﻳﻜ ﻲ ﺑ ﻪ ﻋﻠ ﺖ ﺗﻐﻴﻴ ﺮ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ اوﺿﺎع و ﻓﺮار ﻣﺮﺗﺐ هﻤﻜﺎراﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺎرﺟﻪ و ﺗﺤﻮﻻت ﺟﻨﮓ ﺑﻮد آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪاش را ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲ ﺑﻜﻨﺪ و دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳ ﺒﺖ‬
‫ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺗﺎزﻩاي ﺑﻮد آﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮش ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اﻏﻠﺐ ﻣﺮدم ﻣﺘﻔﺮﻗﻪ آﻪ ﺑﻪ دﻳﺪن ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻲﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺮاد ﺁنهﺎ را ﺟﻮاب ﻣﻲآﺮد‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ اﻳ ﻦ آ ﻪ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ و ﻳﺎ اﻣﺮ ﻣﻬﻤﻲ در ﭘﻴﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﻲﺁﻣﺪ و ﺳ ﺮ ﺟ ﺎي ﻣﻌﻤ ﻮﻝﻲ ﺧ ﻮدش ﻣ ﻲﻧﺸ ﺴﺖ و ﭘ ﺲ از “رﺗ ﻖ و‬
‫ﻓﺘﻖ اﻣﻮر” دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ اﻧﺪرون ﻣﻲرﻓﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﺎﻣﻼت ﺧﻮد را ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي ﺗﻠﻔﻮن اﻧﺠﺎم ﻣﻲداد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ اﮔ ﺮ اﺷﺨﺎﺹ ﻲ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ‬
‫ﻣﻲﺁﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ در اﺗﺎق اﻧﺪرون ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﺧﻠﻮت ﻣﻲآﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﻳﻚ رﺷﺘﻪ دوا‪/‬درﻣﺎن ﺧﻮدﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ دآﺘﺮ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻜﻨﺪ و دآﺘﺮ ﺗﻮﺿﻴﺢ داد آﻪ اﻳﻦ ﻣﺮﺿ ﻲ اﺳ ﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﻴﺴﻮر ‪) Fissure‬ﺷﻘﺎﻳﻖ( آﻪ ﺑﺎ ﺑﻮاﺳﻴﺮ ﻓﺮق دارد و اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر دردﻧﺎك اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻌﺎﻝﺠﻪي ﺁن ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻬﻞ و ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ‬
‫ﻣﻌﻨﻲ آﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﻲﺧﻄﺮ آﻮﭼﻜﻲ ﻻزم دارد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ از ﺁن ﺟﺎ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ از ﻋﻤﻞ و ﺣﻜ ﻴﻢ ﻓﺮﻧﮕ ﻲ ﻣ ﺂب و اﺗ ﺎق ﺟﺮاﺣ ﻲ ﺗ ﺮس ﻣﺒﻬﻤ ﻲ داﺷ ﺖ‪،‬‬
‫ﺣ ﺮف دآﺘ ﺮ را ﺑ ﺎور ﻧﻜ ﺮد و ﭘﻴﻮﺳ ﺘﻪ درد ﻋﺠﻴﺒ ﻲ ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ؛ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮري آ ﻪ ﺹ ﺪاي ﺁﻩ و ﻧﺎﻝ ﻪاش ﺹ ﺤﻦ ﺧﺎﻧ ﻪ را ﭘ ﺮ آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد و ﻣ ﺪام ﺑ ﻪ‬
‫زنهﺎﻳﺶ ﻣﻲﭘﻴﭽﻴﺪ و از ﺁنهﺎ اﻳﺮاد ﺑﻨﻲ اﺳﺮاﺋﻴﻠﻲ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن آﻪ در ﺧﺎﻧﻪي او دﻗﻤﺮگ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺮﮔﺶ ﭘ ﻴﺶ ﺣ ﺎﺟﻲ ﻋﺰﻳ ﺰ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﺳﺮآﻮﻓﺖ او را ﺑﻪ ﺳﺮ زنهﺎي دﻳﮕﺮش ﻣﻲزد؛ اﻣﺎ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ از ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﻜﺎﺳ ﺖ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ دﻧﺒ ﺎل ه ﺮ ﺟﻤﻠ ﻪ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ “ﺁخ و‬
‫واي” ﻣﻲاﻓﺰود و ﺹﻮرﺗﺶ را از ﺷﺪت درد ﺑﻪ هﻢ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﺑﻌﺪ از ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺷﻬﺮﻳﻮر‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻃﺮﻓﺪار ﺟﺪي دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ و ﻳﻜ ﻲ از ﺁزادﻳﺨﻮاه ﺎن دو ﺁﺗ ﺸﻪ و ﻣﺨ ﺎﻝﻒ دﻳﻜﺘ ﺎﺗﻮري‬
‫رﺿﺎﺧﺎﻧﻲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬در ﺳﻔﺎرﺗﺨﺎﻧﻪهﺎي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ و اﻧﺠﻤﻦهﺎي ﻓﺮهﻨﮕﻲ ﺁنهﺎ ﻋﺮض اﻧ ﺪام ﻣ ﻲآ ﺮد و در ﻣﺠ ﺎﻝﺲ ﺷ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻲ ﺑ ﺎ ﻓ ﺮاك‪ ،‬ﮔ ﺸﺎد‬
‫ﮔﺸﺎد راﻩ ﻣﻲاﻓﺘﺎد و ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﭘﻴﺮوزي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻣﺸﺮوب ﻣﻲﻧﻮﺷﻴﺪ و دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺳﺎﺑﻖ را ﺑﻪ راﻳﮕﺎن زﻳﺮ ﻓﺤﺶ و دﺷﻨﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪:‬‬
‫“ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﺧﺮ ﺗﻮ ﺧﺮي ﺑﻮد آﻪ وزارت ﻣﻌﺎرف‪ ،‬ﺣﻖاﻝﺘﺎﻝﻴﻒ آﺘﺎب اﺧﻼق را ﺑﻪ ﻣﻦ داد؛ اﻣﺎ ﻳﻚ ﺑﺎر از ﻣ ﻦ ﻧﭙﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ‪ :‬ﭘ ﺲ آﺘﺎﺑ ﺖ‬
‫آﻮ؟ اﻳﻦ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ زوال ﺑﻮد!”‬
‫از ﻧﻴﺶ زدن درﻳﻎ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻜﺎرش ﻝﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬ﺗﻮ ﺁن دورﻩ ﻣﺮدم ﺑ ﻪ ﺟ ﺎن و ﻣ ﺎل ﺧﻮدﺷ ﺎن‬
‫اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﻼك ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﻣﺎزﻧﺪران ﺑﻪ ﻳﻚ ﻗﺮان ﻣﺼﺎﻝﺤﻪ آﺮدﻧﺪ و ﻣﺠﺒ ﻮرم آﺮدﻧ ﺪ ﻗﺒﺎﻝ ﻪاش را ﺑﺒ ﺮم‪ ،‬ﺗﻘ ﺪﻳﻢ ﺧﺎآﭙ ﺎي رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن ﺑﻜ ﻨﻢ!‬
‫آﺴﻲ ﺟﺮات ﻧﻤﻲآﺮد ﺟﻴﻚ ﺑﺰﻧﻪ!”‬
‫ﻳﺎ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪“ :‬ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﺧﻴﻠﻲ از ﮔﻨﺪآﺎريهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﺎزي ﻣﻲآﺮدم‪ .‬ﻳﻚ روز ﻣﻠﺖ ﻣﻲﻓﻬﻤﻪ و ﻣﺠﺴﻤﻪي ﻃﻼي ﻣﻨﻮ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎي ﻣﺠﺴﻤﻪي رﺿﺎﺧﺎن ﺳﺮﮔﺬرهﺎ ﻣﻲﮔﺬارﻩ! ﮔﻨﺎهﻢ اﻳﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ رك ﮔ ﻮ ﺑ ﻮدم؛ ﭼ ﺮا در ﺗﻤ ﺎم اﻳ ﻦ ﻣ ﺪت ﻣ ﻦ ه ﻴﭻآ ﺎرﻩ ﺑ ﻮدم و ﻧﻤ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ‬
‫داﺧ ﻞ آ ﺎر ﺁنه ﺎ ﺑ ﺸﻢ؟ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ وﺟ ﺪاﻧﻢ اﺟ ﺎزﻩ ﻧﻤ ﻲداد‪ .‬از ﺷ ﻤﺎ ﭼ ﻪ ﭘﻨﻬ ﺎن‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭘﻴ ﺸﻨﻬﺎد وزارت و وآﺎﻝ ﺖ ه ﻢ آﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻣ ﻦ‬
‫ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﻮآﺮ ﺧﺼﻮﺹﻲ و دﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ ﺑﺸﻢ‪ ،‬رد آﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺳ ﻨﻢ اﺟ ﺎزﻩ ﻧﻤﻴ ﺪﻩ! ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد آ ﻪ از ﻧ ﺎن ﺧ ﻮردن ﻧﻴﻔ ﺘﻢ‪ .‬ﺗﻘﻴ ﻪ‬
‫ﺟﺎﻳﺰﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟”‬
‫از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ ﺗﺠﺎرﺗﻲ ﺣﺎﺟﻲ اﻓﺰودﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺠﻞ ﻣﺮدﻩ ﻣﻲﺧﺮﻳﺪ‪ ،‬آﻮﭘﻦ ﺗﻘﻠﺒﻲ ﻗﻨﺪ و ﺷﻜﺮ درﺳﺖ ﻣﻲآﺮد و زﻣﻴﻦهﺎ‬
‫و ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮدش را ﺹﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻲﻓﺮوﺧﺖ‪ .‬ﺣﺘﻲ هﻨﻮز ﺑﺎ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ راﺑﻄﻪ داﺷﺖ و از درﺁﻣﺪ ﺟﻮاز ﻋﺒﻮر و ﻣ ﺮور ﺷ ﺐ ﺣﻜﻮﻣ ﺖ ﻧﻈ ﺎﻣﻲ‬
‫ﺳﻬﻤﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎج ﺳﺒﻴﻞ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﻋ ﻴﻦ ﺣ ﺎل ﺑ ﺮاي ﻓﻘ ﺮاء دﻝ ﺴﻮزي ﻣ ﻲآ ﺮد و ﺑ ﺮاي زﻧ ﺎن ﺑ ﺎردار اﻋﺎﻧ ﻪ ﺟﻤ ﻊ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬در اﺙ ﺮ‬
‫ﺗﺰﻝﺰل اوﺿﺎع‪ ،‬اﺑﺘﺪا ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮار ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ اﻓﺘﺎد و ﻣﻘﺪاري هﻢ از ﺳﺮﻣﺎﻳﻪاش را ﺑﻪ ﺁن ﺟﺎ اﻧﺘﻘﺎل داد‪ ،‬وﻝ ﻴﻜﻦ ﺑﻌ ﺪ آ ﻪ دﻳ ﺪ رﻓﻘ ﺎﻳﺶ از‬
‫ﻓﺮار ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ و ﺗﻤﺎم آﺎرهﺎي ﺣﺴﺎس را دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪ آﻪ ﺑ ﻪ ه ﻴﭻ وﺟ ﻪ ﺗﻐﻴﻴ ﺮي در اوﺿ ﺎع ﭘﻴ ﺪا ﻧ ﺸﺪﻩ و ﻓﻘ ﻂ ﻝﻐ ﺖ‬
‫دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻝﻐﺖ دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري ﺷﺪﻩ اﺳﺖ! از ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮد ﻣﻨ ﺼﺮف ﺷ ﺪ‪ .‬هﻤﻜ ﺎران ﺣ ﺎﺟﻲ ﻣﻄ ﺎﺑﻖ دﺳ ﺘﻮر ﺑ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪي ﺁﺧﻮﻧ ﺪ ﺑ ﺎزي و‬
‫ﺷﻴﻮع ﺧﺮاﻓﺎت و ﭘﺨﺶ اﺳﻠﺤﻪ ﻣﻴﺎن اﻳﻼت و ﺗﻮﻝﻴﺪ ﺟﻨﮓ ﺣﻴﺪري‪/‬ﻧﻌﻤﺘﻲ و رﺟﺎﻝﻪ ﺑﺎزي و هﻮﭼﻴﮕﺮي در ﺹﺪد ﭼﺎرﻩ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﺗﻤ ﺎم ه ﻢ‬
‫ﺁنهﺎ ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردن اآﺜﺮﻳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺹﺮف ﻣﻲﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻧﻘﺸﻪي ارﺑﺎﺑﺎن ﺧﻮد را ﻋﻤﻠﻲ آﻨﻨﺪ!‬
‫اﻣﺎ ﺹﺤﺒﺖ از ﺟﻤﺎهﻴﺮ ﺷﻮروي آﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﺑﭽﻪي ﻣﻮل ﻧﻨﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺁﺗﺶ آﻴﻨﻪاش زﺑﺎﻧﻪ ﻣﻲآﺸﻴﺪ و ﺑ ﺎ‬
‫ﺧﺮ ﻣﻮذيﮔﺮي ﺟﺒﻠﻲ آﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺟﻌﻞ اﺧﺒﺎر و زهﺮﭘﺎﺷﻲ ﻣﻲآﺮد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫“ﻣﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴﻪي آﺸﻮر اﻳﻦ ﻃ ﻮر اﻗﺘ ﻀﺎ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ!” ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲآ ﺮد اﮔ ﺮ ﻗ ﺸﻮن ﺷﺎهﻨ ﺸﺎهﻲ ﭘ ﻞ آ ﺮج را ﺧ ﺮاب آ ﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻗ ﺸﻮن‬
‫ﺷﻮروي هﻤﺎن ﺟﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﮔﺬﺷﺘﻲ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ در ﺧﻮد ﺳﺮاغ داﺷﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻄﺎي ﻗﺸﻮن ﻇﻔﺮﻧﻤﻮن ﺑﺮاﻳﺶ ﭘ ﻮزش ﻧﺎﭘ ﺬﻳﺮ ﺑ ﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت دورﻩي ﭼﻬﺎردهﻢ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻝﻴﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي ﺣﺎﺟﻲ اﻓﺰودﻩ ﺷ ﺪ و ﻏﺮﻳ ﺐ اﻳ ﻦ آ ﻪ آ ﺴﻲ آ ﻪ آﺒ ﺎدﻩي رﻳﺎﺳ ﺖ وزراﻳ ﻲ را‬
‫ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬و ﺣ ﺎل و ﺳ ﻮداي وآﺎﻝ ﺖ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮش زدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﺎم ﻣ ﺸﻐﻮل ﺗﺒ ﺎﻧﻲ و دﺳ ﺘﻮر و ﻣﻼﻗ ﺎت ﺑ ﺎ روزﻧﺎﻣ ﻪﭼ ﻲ و آﺎﺳ ﺒﻜﺎر و‬
‫ﺑﺎزاري و ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎي ﻧﻮﻇﻬﻮر دﻣﻮآﺮاﺳﻲ و ﮔﺎبﺑﻨﺪي ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﻲ ﺹﻐﺮ ﺳﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭘﺸﺖ هﻢ اﻧﺪازي ﻣﻮﻓﻖ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد از ﻣﺠ ﺮاي‬
‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺳﻨﺶ را ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴﺎورد‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻤﻨﻮعاﻝﻮآﺎﻝﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺗﻜﺮار ﻣﻲآﺮد‪:‬‬
‫“ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟ ﻣﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴﻪي آﺸﻮر در ﺧﻄﺮﻩ!”‬
‫از اﻳﻦ رو دوﺑﺎرﻩ ﻣﺠﺎﻝﺲ هﺸﺘﻲ داﻳﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮد درد و ﺑﻲﺗﺎﺑﻲ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺗﺎزﻩ آﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازﻩاي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑ ﻪ ﺁن ﺧ ﻮ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد‪،‬‬
‫ﺑﺎ آﻼﻩ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺑﻠﻨﺪي ﺷﺒﻴﻪ ﺧﺎﺧﺎمهﺎي ﻳﻬﻮدي در هﺸﺘﻲ ﺟﻠﻮس ﻣﻲآﺮد و ﻣﺸﻐﻮل رﺗﻖ و ﻓﺘﻖ اﻣﻮر ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮض ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ رو ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﻮد و ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺮس از دواي ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻣﺠﺒﻮر ﺑ ﻮد ﺑ ﺮاي ﺗ ﺴﻜﻴﻦ درد اﻧﮋآ ﺴﻴﻮن ‪ Donaltin‬ﺑﺰﻧ ﺪ و‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ راﺿﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮود و اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮ را روي او ﺑﻜﻨﻨﺪ! اﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪري آﺎر او زﻳﺎد ﺑﻮد آﻪ ﺣﺘﻲ روز ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺁن آﻪ وﺹﻴﺘﻨﺎﻣﻪي ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻤ ﻚ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﻧﻮﺷ ﺖ و ﻣﻬ ﺮ و ﻣ ﻮم آ ﺮد و در ﮔ ﺎو ﺹ ﻨﺪوق‪ ،‬ﺟ ﺰو ﺳ ﻬﺎم و اوراق ﺑﻬ ﺎدار ﮔﺬاﺷ ﺖ‪،‬‬
‫ﺹﺒﺢ زود ﻣﺮاد زﻳﺮ ﺑﻐﻠﺶ را ﮔﺮﻓ ﺖ و در ﺣ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﺳ ﺮ ﺑﻨ ﺪ ﺷ ﻠﻮارش از ﭘ ﺸﺘﺶ ﺁوﻳ ﺰان ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺁﻣ ﺪ در ه ﺸﺘﻲ ﺳ ﺮﺟﺎﻳﺶ روي دﺷ ﻜﭽﻪ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﺣﺎﺟﻲ از ﻣﺂل اﻧﺪﻳﺸﻲاي آﻪ داﺷﺖ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻨﺪﺷﻠﻮارش را زﻳﺮ ﺟﻠﺬﻗﻪاش ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ در ﺹﻮرت ﻝﺰوم ﻝﺒﺎس ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻧﺶ‬
‫ق روي ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲاش را‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد! ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻩي ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺧﺎآﺴﺘﺮي ﺑﻪ ﻋﺼﺎﻳﺶ ﺗﻜﻴﻪ آﺮدﻩ ﺑﻮد و ﻓﺎﺹﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺹ ﻠﻪ ﻋ ﺮ ِ‬
‫ﺧﺸﻚ ﻣﻲآﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن ﻣﻲداد‪:‬‬
‫“اوي‪ ،‬اوي‪ ،‬ووي‪ ،‬ووي‪ ،‬ووي!”‬
‫ﻣﺮاد ﺟﻠﻮ او دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻨﺸﺎﻻ ﺧﻮب ﻣﻴﺸﻪ!‬
‫ـ اﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﻣﺮا ﺗﺮاﺷﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺁب آﺮد‪ ،‬اﻣﺮوز ﺗﻮ ﺁﺋﻴﻨﻪ آﻪ ﻧﮕﺎﻩ آﺮدم‪ ،‬ﺧﻮدﻣﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺁدم‪ ،‬ﺁﻩ و دﻣﻪ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﺪ ﭼﻴﺰﻳﻪ‪ ،‬ﺁدﻣﻮ ﻣﻲﺗﺮاﺷﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ـ ﻣﺮاد‪ ،‬ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ آﻪ هﻤﻪاش ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺁن دﻧﻴﺎ ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻲداﻧﻢ؟ ﺁدم ﭘﻴﺮ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻨﻴﻪاش ﻣﻴﺮﻩ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻤ ﻲﺧ ﻮام‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ زودي ﺑﻤﻴﺮم! ﺑﭽﻪهﺎم ﻳﺘﻴﻢ و ﺑﻴﻜﺲ ﺑﺸﻨﺪ‪ ،‬هﻨﻮزوﺟﻮدم ﺑﺮاي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻻزﻣﻪ!‬
‫ـ ﻣﺎﺷﺎاﷲ ﭼﻬﺎر ﺳﺘﻮن ﺑﺪﻧﺘﻮن درﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫ـ ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﭼﻪ دردي دارﻩ! اﮔﺮ ﮔﻨﺎهﺎم ﺑﻪ اﻧﺪازﻩي ﺑﻠﮓ درﺧﺖ هﻢ ﺑﻮد‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩام‪ .‬هﺮ ﭼ ﻲ ﻓﻜ ﺮ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ ﻣ ﻦ ه ﻴﭻ آ ﺎر‬
‫ﺑﺪي ﺗﻮ ﻋﻤﺮم ﻧﻜﺮدﻩام‪ .‬ﻧﻪ ﻋﺮﻗﺨﻮر ﺑﻮدم‪ ،‬ﻧﻪ ﻗﻤﺎرﺑﺎز‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﺮ ﻳﻚ وﻗﺖ ﺷﻴﻄﺎن زﻳﺮ ﺟﻠﺪم رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﻣﻴﺎن ﺳﺮ‬
‫و هﻤﺴﺮ ﺑﺪﻗﻠﻘﻲ ﻧﻜﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﻴﮕﻨﺪ ﺧﺪا رﺣﻴﻤﻪ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲﺑﺨﺸﻪ؟ ﻣﻦ هﻤ ﻪاش آ ﺎر ﻣ ﺮدم را راﻩ اﻧ ﺪاﺧﺘﻢ‪ ،‬ه ﺮ ﭼ ﻲ از دﺳ ﺘﻢ‬
‫ﺑﺮﻣﻴﺂﻣﺪﻩ‪ ،‬آﺮدم‪ .‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ درد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺸﻢ؟ اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺗﻮ هﻢ اﮔﺮ هﺮ ﺑﺪي‪ ،‬هﺮ ﭼﻴﺰي از ﻣﺎ دﻳﺪي‪ ،‬ﺣﻼﻝﻤﺎن ﺑﻜﻦ! ﺁخ‪ ،‬ﺁخ!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ! ﻣﻦ ﮔﻮﺷﺖ و ﭘﻮﺳﺘﻢ از ﺷﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ وﻗﺘﻲ ﻓﻜﺮش را ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﻓﺮدا ﻳﻜ ﻲ از اﻳ ﻦ دآﺘﺮه ﺎي ﺧﺪاﻧ ﺸﻨﺎس روﭘ ﻮش ﺳ ﻔﻴﺪ ﭘﻮﺷ ﻴﺪﻩ‪ ،‬آ ﺎرد دﺳ ﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﻣﻨ ﻮ روي ﺗﺨ ﺖ‬
‫ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻮهﺎي ﺗﻨﻢ ﺳﻴﺦ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲﺗﻮﻧﻲ ﺗﺼﻮرش را ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي را هﻤﻴﻦ دآﺘﺮهﺎ آﺸﺘﻨﺪ‪ .‬اخ‪ ،‬اخ!‬
‫ـ اﻳﺸﺎﻻ ﺧﻴﺮﻩ!‬
‫ـ ﻧﻪ ﺁﻧﺠﺎ دﻳﮕﺮ ﺷﻮﺧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬آﺎرد و ﮔﻮﺷﺖ آﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺳﺎزش ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻮزن ﻣﻲزﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻬ ﻮش ﻣﻴ ﺸﻢ‪ ،‬ﺧ ﺐ‪ ،‬آ ﺎرد‬
‫را ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﻓﺮﺹﺖ “اوخ” ﮔﻔ ﺘﻦ دارم ﻳ ﺎ ﻧ ﻪ! ﺗ ﻨﻢ ﺁن ﺟ ﺎ ﺑ ﻲﺣ ﺲ و ﺣﺮآ ﺖ اﻓﺘ ﺎدﻩ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺁن را ﻧﻤ ﻲﺷﻨﺎﺳ ﻢ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫روﺣﻢ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻪ و ﻣﻲﻓﻬﻤﻪ‪ .‬اوف‪ ،‬اوف! اﻣﺎ ﻣﻦ هﻤﻪي ﻳﺎدﮔﺎرهﺎم‪ ،‬هﻤﻪي زﻧﺪﮔﻲام ﺑﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺴﻤﻤﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ آﻪ ﺟﺴﻤﻢ را ﻧ ﺸﻨﺎﺳﻢ‪،‬‬
‫هﺎن‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﭼﻲ ﺑﺮام ﻣﻲﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻲﺗﻮﻧﻪ ﺑﺮام ارزﺷﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟! ﻓﻘﻂ ﺣﺴﺮت‪ ،‬اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ! ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺧﻮام‪ .‬ﺑﻌ ﺪ از ﺧ ﻮدم اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ‬
‫زنهﺎي ﺧﻮﺷﮕﻞ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﻏﺬاهﺎي ﺧﻮب را ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻜﻨﻢ! ﭘﺲ ﻓﺎﻳﺪﻩي اﻳﻦ هﻤﻪ زﺣﻤﺖ ﭼﻲ ﺑﻮد؟ ﻣﻲﻓﻬﻤﻲ ﻣﺮاد‪ ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲﺧﻮام ﺑﻤﻴﺮم!‬
‫ـ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺧﺪا ﻧﻜﻨﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻔﻮس ﺑﺪ ﻣﻲزﻧﻴﻦ؟!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﭼﻬﺎرﺧﺎﻧﻪي ﺑﺰرﮔﻲ دﻣﺎﻏﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬ﺁخ‪ ،‬واي‪ ،‬دﻳﺸﺐ هﻴﭻ ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﺒﺮد‪ .‬دآﺘﺮ آﻪ ﺳﻮزﻧﻢ زد و رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي دو‬
‫دﻗﻴﻘﻪ ﭼﺸﻤﻢ رو هﻢ ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬راﺳﺘﻲ ﻣﻲداﻧﻲ ﭼﻲ ﺗﻮ ﺧﻮاب دﻳﺪم؟ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزﻩ‪ ،‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺗ ﻮي ﺧﻮﻧ ﻪي ﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﻲ زﺟ ﺮ آ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﺳ ﻪ ﻣﺮﺗﺒ ﻪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﻩ اﻣﺎﻣﺰادﻩ داوود‪ ،‬ﻧﺬر و ﻧﻴﺎز داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻦ اﺟﺎزﻩاش ﻧﺪادم‪ .‬ﻳﺎدت ﻣﻴﺎد ﺁن روز آﻪ ﭘﻴﺮهﻦ ﺳﻤﻨﻘﺮ ﻧﻮش را ﺑ ﻪ ﺗ ﻨﺶ ﭘ ﺎرﻩ آ ﺮدم؟ ﻳ ﻚ‬
‫ﺟﺎﻧﻤﺎز ﺗﺮﻣﻪ داﺷﺖ‪ ،‬ﺁﻩ‪ ،‬ووي‪ ،‬ووي‪ ،‬ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺷﺪم‪ ،‬ﺧﺪا از ﺳﺮ ﺗﻘﺼﻴﺮ هﻤﻪي ﺑﻨﺪﻩهﺎش ﺑﮕﺬرﻩ! اﻳﻦ دﻓﻌﻪي ﺳﻮﻣﻪ آﻪ ﺧﻮاﺑﺶ را ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ اﻳﺸﺎﻻ آﻪ ﺧﻴﺮﻩ!‬
‫ـ ﺧﻮاب آﻪ دﻳﮕﺮ دروغ ﻧﻤﻴﺸﻪ! ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزدش! ﭼﻪ زن ﻧﺎزﻧﻴﻨﻲ ﺑﻮد! اﻳﻦ هﻤﻪ ﺹﻴﻐﻪ و ﻋﻘ ﺪي آ ﻪ ﺳ ﺮش ﺁوردم‪ ،‬اﻳ ﻦ زن ﺧ ﻢ ﺑ ﻪ‬
‫اﺑﺮوش ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ ،‬ﻳﻚ “ﺗﻮ” ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬هﻤﻪاش ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑﻮد آﻪ ﻣﻨﻮ وﺳﻮﺳﻪ ﻣﻲآﺮد‪ .‬اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻞ ﻧﺴﻴﺎﻧﻪ! دﻝﻢ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ ﺗ ﻮ ه ﻢ‬
‫ﻳﻚ ﻧﻈﺮ ﻣﻲدﻳﺪﻳﺶ! ﺗﻮي ﻳﻚ ﺑﺎغ درﻧﺪﺷﺖ ﺳﺒﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﻣﺮاد‪ ،‬ﺧﻮﺷﮕﻞ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﭼﻬﺎردﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻨﻮ آﻪ دﻳﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺪ دﺳ ﺘﻢ را ﻣ ﺎچ‬
‫آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺧﻮش ﺁﻣﺪي‪ ،‬ﺹﻔﺎ ﺁوردي‪ .‬ﻣﻦ اﮔﺮ…‬
‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺟﻮان ﺗﺮﮔﻞ و ورﮔﻞ ﺷﻴﻚ ﭘﻮﺷﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪاي ﺷﺎداب‪ ،‬ﮔ ﺮدن آﻠﻔ ﺖ و ﭼ ﺸﻢه ﺎي درﺷ ﺖ و ﻣﻮه ﺎي ﺳ ﻴﺎﻩ ﺑ ﺮاق‪ ،‬آ ﻼﻩ ﺑ ﻪ‬
‫دﺳﺖ وارد هﺸﺘﻲ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺳﻼم آﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف او را ﭘﻬﻠﻮي ﺧﻮدش دﻋﻮت آﺮد‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ درﺳﺖ دﻗﺖ آﺮد‪،‬‬
‫دﻳﺪ “ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ” ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮي ﻣﺤﺘﺮم اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﺎﺣﺸﻲ در ﻝﺒﺎس و ﺳﺮ و وﺿﻊ او دﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬زﻳﺮا هﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ آﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎل ﭘ ﻴﺶ‬
‫ﺑﺎ ﻳﺨﻪي ﺑﺎز و ﻣﻮي ﺷﻮرﻳﺪﻩ و رﻳﺶ ﻧﺘﺮاﺷﻴﺪﻩ و ﺷﻠﻮار اﺗﻮ ﻧﺰدﻩ و ﮔﻴﻮﻩي ﭼﺮك در اﻧﺪرون ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻣﺪ و ﺷﺪ ﻣﻲآ ﺮد‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﻪ آﻠ ﻲ ﻋ ﻮض‬
‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﺑﻪ رﻳﺨﺖ و اﻃﻮار ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ درﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد و روي هﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ او ﺑﻲﺷﺒﺎهﺖ هﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ آﻤﺎل ﻧﺰاآﺖ ﺁﻣﺪ و ﭘﻬﻠﻮي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﺸ ﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮاد رﻓﺖ در داﻻن‪.‬‬
‫ـ ﻳﺎاﷲ‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎل دوﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺴﺎل ﺁﺷﻨﺎ‪ ،‬ﻣﺪﺗﻴﻪ آﻪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﻤﻲرﺳﻴﻢ‪ .‬ﭼﻨ ﺎن ﺗﻐﻴﻴ ﺮ ﻣﺎهﻴ ﺖ دادﻩاﻳ ﺪ آ ﻪ ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﻪ ﺟ ﺎ‬
‫ﻧﻴﺎوردم‪ .‬در ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻲﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬روي زﻣﻴﻦ ﺷﻤﺎ را ﭘﻴﺪا آﺮدم‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر ﺷﺮﻓﻴﺎب ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻧﺪاﺷﺘﻴﺪ‪.‬‬
‫ـ اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻴﺪم آﺪورﺗﻲ ﺣﺎﺹﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﺎل ﻣﻴﺸﻪ آﻪ ﺷﻤﺎ را ﻧﺪﻳﺪﻩام‪ .‬ﻣﺤﺘﺮم هﻢ از ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮي ﻧﺪاﺷ ﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮر آﺮدم ﺧﺪاي ﻧﻜﺮدﻩ ﻧﻘﺎهﺘﻲ ﻋﺎرض ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻮ آﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬اوف!‬
‫ـ ﺧﺪا ﺑﺪ ﻧﺪﻩ!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬آﺎرم ﺑﻪ ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ آﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻪ آﺮد؟! اخ‪ ،‬اخ‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻝ ِﺮ ﭘﺎ ﭘﺘﻲ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮدم ﻣﺮادﻩ‪ ،‬ﺣﺮف‬
‫روزاﻧﻪاش را ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪم اﻧﺪورن ﺷﻜﺎﻳﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ آﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎﺷﺎن واز ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑ ﻲﺧﺒ ﺮ‬
‫وارد ﻣﻲﺷﺪﻳﺪ‪ .‬ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻲداﻧﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦهﺎ اﻣﻞ و ﻗﺪﻳﻤﻲ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻋﺎدت ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺟ ﺎي ﭘ ﺴﺮ ﺧ ﻮدم ه ﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﻤﻜﻨ ﻪ ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﻣ ﻦ‬
‫ﮔﻮﺷﻪاي‪ ،‬آﻨﺎﻳﻪاي زدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺮاد ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ آﻪ رﻧﺠﺶ ﺗﻮﻝﻴﺪ ﺑﺸﻪ!‬
‫ـ هﺮﮔﺰ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻲ اﺳﺖ! ﺑﻨﺪﻩ ﻗﺮﻳ ﺐ ﻳﻜ ﺴﺎﻝﻪ آ ﻪ زﻳ ﺮ ﺳ ﺎﻳﻪي ﺁﻗ ﺎزادﻩي ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﺁﻗ ﺎ آﻮﭼﻴ ﻚ در درﺑ ﺎر ﻣﺘ ﺼﺪي آﺎره ﺎي‬
‫ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺪري ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻮدم آﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦهﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮﺳﻢ و اﻣﺮوز در اوﻝﻴﻦ ﻓﺮﺹﺖ…‬
‫ـ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﻣﻦ هﻴﭻ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ آﻪ ﺷﻤﺎ از ﻣﻜﺎﻧﻴﻚ هﻢ ﺳﺮ رﺷﺘﻪ دارﻳﺪ!‬
‫ـ در ﻗﺴﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪ ﺑﻪ‪ ،‬ﭼﻪ از اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ! ﺷﻤﺎ هﻢ ﺁن ﺟﺎ ﻣﺸﻐﻮل هﺴﺘﻴﺪ؟ ﻣﻦ هﻴﭻ ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳ ﻚ ﻣ ﻴﮕﻢ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ ﺁﺗﻴ ﻪي درﺧ ﺸﺎﻧﻲ ﺧﻮاهﻴ ﺪ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲﺧﻮام اﺳﻢ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ را ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻴﺎرم‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺮام آ ﺎﻓﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬دﻳ ﺮوز ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻳﻜ ﻲ از‬
‫ﻃﻠﺒﻜﺎرهﺎش ﺁﻣﺪ در ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻦ‪ ،‬رﺳﻮاﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺁورد‪ .‬ﻣﻦ اﻻن ﻧﺎﺧﻮﺷﻢ‪ ،‬رو ﺑﻪ ﻣﺮﮔﻢ‪ ،‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪي ﻣﻦ آ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑ ﺮم‬
‫از اون دﻳﺪن ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم آﻪ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ روﺣﺶ اﻃﻼع ﻧ ﺪارﻩ آ ﻪ ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ آ ﺴﺎﻝﺖ دارﻳ ﺪ‪ ،‬وﮔﺮﻧ ﻪ ﺑ ﻪ ﭘﺎﺑﻮﺳ ﺘﺎن‬
‫ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ آﺎرش ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎدﻩ‪ ،‬ﻳﻜﺴﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺷﭙﺮت ﺳﻴﺎﺳﻲ رﻓﺖ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ و ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻃﺮف اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻨ ﺪﻩ‬
‫هﻢ ﺑﻲ اﻧﺪازﻩ ﮔﺮﻓﺘﺎرم‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﻪ روز ﻣﺮﺧﺼﻲ ﮔﺮﻓﺘﻢ آﻪ ﺑﻪ آﺎرهﺎﻳﻢ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻢ؛ ﭼﻮن دﻝ ﻢ ﺑﺮاﻳﺘ ﺎن ﺑ ﻲﻧﻬﺎﻳ ﺖ ﺗﻨ ﮓ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫اوﻝﻴﻦ ﻓﺮﺹﺖ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن رﺳﻴﺪم‪ .‬ﺿﻤﻨﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎي آﻮﭼﻜﻲ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن دارم‪ ،‬اﮔﺮ اﺟﺎزﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺟﺪي ﮔﻮشهﺎﻳﺶ را ﺗﻴﺰ آﺮد‪ :‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ!‬
‫ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺎ ﺧﻀﻮع و ﺧﺸﻮع‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ اﺣﺘﻴﺎج ﻣﺒﺮﻣﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺗﻮﻣﺎن ﺑﺮاي ﻣﺪت دو ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺪا آﺮدم‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳﻜ ﻲ از رﻓﻘ ﺎ رﺟ ﻮع آ ﺮدم‪،‬‬
‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ ﺧﻮاهﺶ ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺗﺎ ﻋﻤﺮ دارم‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﺎهﺪﻩ آﻪ ﻋﺠﺎﻝﺘﺎ ﺁﻩ در ﺑﺴﺎﻃﻢ ﻧﻴﺴﺖ و آﻤﻴﺘﻢ ﺳﺨﺖ ﻝﻨﮕﻪ‪ .‬ﻓﺮدا ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮم‬
‫ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﭘﻮل ﺣﻜﻴﻢ و دوا را از آﺠﺎ ﺗﻬﻴﻪ آﻨﻢ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬اﮔﺮ ﺗﺎ ﭘﺲ ﻓﺮدا ﺹﺒﺮ آﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻨﻪ؟!‬
‫ـ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﻧﺪارﻩ!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻴﺎن ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻦ اﻻن ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺎج ﭘﻮﻝﻢ‪ ،‬اﻓﻼس ﻧﺎﻣﻪ آ ﻪ ﻧﻤ ﻲﺗ ﻮاﻧﻢ ﺑ ﺪهﻢ‪ .‬راﺳ ﺘﺶ آ ﺴﻲ از ﻋﻤ ﺮش ﺳ ﻨﺪ ﭘ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻬ ﺮ‬
‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ زﻳﺮ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬آﺴﻲ ﭼﻪ ﻣﻲدوﻧﻪ‪ ،‬اﺟﻞ آﻪ ﺑﻴﻜﺎر ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑ ﺎري‪ ،‬ﺧ ﻮدم ﺧﻴ ﺎل داﺷ ﺘﻢ از ﻳ ﻚ ﺗ ﺎﺟﺮ ﻧﻮآﻴ ﺴﻪاي آ ﻪ از‬
‫وﻻﻳﺎت ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻮل ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬هﺰار ﺗﻮﻣﻦ ﻗﺮض ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺑﻪ زﺧﻢ ﺧﻮدم ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ آﻪ ﺷﻤﺎم اﺣﺘﻴﺎج دارﻳﺪ‪ ،‬اﮔﺮ زﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬هﺰار و‬
‫ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺗﻮﻣﻦ از اون ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﺮط!‬
‫ـ ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬
‫ـ ﮔﻔﺘﻢ آﻪ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺪﮔﻤﺎن‪ ،‬دودل و ﮔﻨﺪ دﻣﺎﻏﻴﻪ‪ .‬ﺟﺮات ﻧﻤﻲآﻨﻪ ﺑﺪون وﺙﻴﻘﻪ ﻗﺮض ﺑ ﺪﻩ‪ .‬ﺑﺪﺷﺎﻧ ﺴﻲ اﻳ ﻦ ﺟﺎﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﻦ زﻣﻴﻨﮕﻴ ﺮ ﺷ ﺪم‪،‬‬
‫وﮔﺮﻧﻪ آﺴﺎﻧﻲ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﺎ ﭘﺲ ﻓﺮدا‪ ،‬آﻲ زﻧ ﺪﻩ‪ ،‬آ ﻲ ﻣ ﺮدﻩ؟ ﺑ ﻪ ه ﺮ ﺣ ﺎل اﮔ ﺮ ﺟ ﺎن از دﺳ ﺖ ﻋﺰراﺋﻴ ﻞ در ﺑ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﭼ ﻮن اﻳ ﻦ ﺗ ﺎﺟﺮ ﻣﻨ ﻮ‬
‫ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﺮدم ﭘﻮل و زن و ﺑﭽﻪﺷﺎن را ﻣﻴﺎرﻧﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻲﺳﭙﺮﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﭘ ﺲ ﻓ ﺮدا ﺳ ﺎﻋﺖ‬
‫دﻩ آﻪ اﻳﻦ ﺗﺎﺟﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻨﻪ‪ ،‬اﺗﻔﺎﻗﺎ آﺴﻲ ﻧﻴﺎد آﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻣﺎﻧﺘﻲ ﺑﺴﭙﺮﻩ! ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﻃﻤﻴﻨﺎن اوﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺳﺎﻋﺖ دﻩ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺎﻳﻴ ﺪ دم در‪ ،‬ﻣ ﺮاد ﻣﻘ ﺪاري‬
‫ﭘﻮل و ﺟﻮاهﺮ آﻪ ﻣﺎل ﺑﭽﻪي ﻳﺘﻴﻤﻪ و ﭘﻴﺶ ﻣﻦ اﻣﺎﻧﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬هﻤﻴﻦ آﻪ از در وارد ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮ اون اﻳ ﻦ ﺑ ﺴﺘﻪ را ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻣﻴﺪﻳ ﺪ‬
‫و ﺑﻲ ﺁن آﻪ ﭘﻮل را ﺑﺸﻤﺎرﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻴﺪ‪“ :‬ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻤﺎم داراﺋﻲ ﺧ ﻮدم را ﭘ ﻴﺶ ﺷ ﻤﺎ اﻣﺎﻧ ﺖ ﻣ ﻲﮔ ﺬارم‪ ،‬ه ﺮ وﻗ ﺖ از ﺳ ﻔﺮ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﭘﺎﺑﻮﺳ ﺘﺎن‬
‫ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻴﺮم آﻪ ﺑﭽﻪهﺎ را راﻩ ﺑﻨﺪارم!”‬
‫ﻣﻦ هﺮ ﭼﻪ اﺹﺮار ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﺑﺸﻤﺎرﻳﺪ و ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﻴﺪ ﺑﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻴﺪ‪“ :‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻨﺘﺎن ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻪ!”‬
‫اﮔﺮ اﻳﻦ آﺎر را ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ آﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺳﺮ ﻣﻴﮕﻴﺮﻩ و هﻤﺎن روز ﻋﺼﺮ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺗ ﻮﻣﻦ را ﺑﻨﮕ ﻲ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد‪،‬‬
‫اوف‪ ،‬اوف!‬
‫ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ آﻪ ﺗﺎ ﺣﺪي ﺣﺎﺟﻲ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺗﻌﺠﺐ آﺮد آﻪ آﺎر او ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازﻩ آﺴﺎد ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻮن ﺧﻴﺎل رد آﺮدن ﭘ ﻮل را‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺣﺎﺟﻲ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ وﻗ ﺖ در ﺑ ﺎز ﺷ ﺪ و ﻣ ﺮد آﻮﺳ ﻪاي ﺷ ﺒﻴﻪ ﺑ ﻪ ﺟﻐ ﺪ ﺑ ﺎ ﻋ ﺮﻗﭽﻴﻦ و ﻗﺒ ﺎي ﺳ ﻪ ﭼ ﺎك دراز هﻤ ﺮاﻩ ﺟ ﻮاﻧﻲ ﻗ ﻮزي و رﻳ ﺸﻮ‪ ،‬ﺗﻴ ﭗ‬
‫ﺑﺎزاري وارد ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف‪ ،‬اول ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ را ﺟﻮاب آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﻓﺮدا ﺳﺎﻋﺖ دﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮم!‬
‫ﺑﻌ ﺪ روﻳ ﺶ را آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣ ﺮد آﻮﺳ ﻪي دراز و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴ ﺪ اﻳﻨﺠ ﺎ )ﺟ ﺎي ﮔ ﻞ و ﺑﻠﺒ ﻞ را ﺑ ﻪ او ﻧ ﺸﺎن داد(‪ .‬ﺁﻗ ﺎي‬
‫زاﻣﺴﻘﻪاي‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺷﻤﺎ هﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﺗﻌﻈﻴﻢ آﺮد و ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن ﭘﻬﻠ ﻮي ﺣ ﺎﺟﻲ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﺑ ﺎ ﻗﻴﺎﻓ ﻪي وﺣ ﺸﺖ زدﻩاي ﭘﺮﺳ ﻴﺪ‪ :‬ﺧ ﺪا ﺑ ﺪ ﻧ ﺪﻩ‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ‪،‬‬
‫رﻧﮕﺘﺎن ﭘﺮﻳﺪﻩ‪.‬‬
‫ـ اي اﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﻲآﺘﺎب‪ ،‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺁآﻠﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺁﺗﻴﺸﻪ ﻳﺎ ﭼﻪ آﻮﻓﺘﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﺗﺮ از هﻤﻪ ﺧﻮد دآﺘﺮهﺎ ﻧﻤﻲداﻧﻨﺪ ﭼﻴﻪ؟! ﻣﻲﺧﻮاهﻨ ﺪ ﺑ ﺎ‬
‫ﺳﺮ آﭽﻞ ﻣﺎ اﺳﺘﺎد ﺑﺸﻨﺪ! ﺧﺪا هﻴﭻ ﺗﻨﺎﺑﻨﺪﻩاي را ﺑﻪ اﻳﻦ روز ﻧﻨﺪازﻩ! ﻣﻦ در ﻋﻤﺮم ﺑﻪ ﻳ ﺎد ﻧ ﺪارم آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر درد آ ﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﭘ ﺪرم درﺁﻣ ﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮاد‪ ،‬ﺑﺮو ﺁن ﻗﻮﻃﻲ دوا را از ﺳﺮ ﺗﺎﻗﭽﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﭼﻜﻪ ﺁب ﺑﻴﺎر‪ ،‬ﻏﻠﻴﺎن هﻢ ﻳﺎدت ﻧﺮﻩ!‬
‫ﻣﺮاد آﻪ ﺟﻠﻮ در داﻻن ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻘﺐﮔﺮد آ ﺮد‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺣ ﺎﺟﻲ روﻳ ﺶ را آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن‪ :‬ﺁﻗ ﺎ ه ﻴﭻ ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﻧ ﺪارﻩ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ وﻗﺘ ﻲ‬
‫ﺳﻮزن ﻣﻲزﻧﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﺧﺮدﻩ ﺑﻲﺣﺲ ﻣﻲﺷﻢ‪ ،‬آﺮﺧﺖ ﻣﻲﺷﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ دوﺑﺎرﻩ هﻤﺎن ﺁش و هﻤﺎن آﺎﺳﻪ!‬
‫ـ آﺴﺎﻝﺘﺘﺎن هﻨﻮز ﺧﻮب ﻧﺸﺪﻩ؟ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻋﻄﺎر ﺗﻮي ﺑﺎزار آﻨﺎر ﺧﻨﺪق ﺳﺮاغ دارم آﻪ دواﻳﻲ ﻣﻴﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﻣﻮم و ﻣﻠﻬﻢ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻲداﻧﻢ ﻗﻨﺒﺮﻋﻠﻲ را ﻣﻴﮕﻴ ﺪ‪ .‬دواي هﻤ ﻪﺷ ﺎن را اﺳ ﺘﻌﻤﺎل آ ﺮدم‪ ،‬هﻴﭽﻜ ﺪام ﻓﺎﻳ ﺪﻩ ﻧﻤﻴ ﺪﻩ‪ .‬اﻳ ﻦ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻣ ﺮض ﺗ ﺎزﻩ درﺁﻣ ﺪﻩ‪ ،‬ﻓ ﺮدا ﻣﻴ ﺮم‬
‫ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲآﻨﻢ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻝﺒﻢ رﺳﻴﺪﻩ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد! ﺧﺐ‪ ،‬دﻧﻴﺎﺳﺖ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺪياي‪ ،‬ﺧﻄﺎﻳﻲ از ﻣﺎ ﺳﺮ زدﻩ‪ ،‬ﺣﻼﻝﻤﺎن آﻨﻴﺪ!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﭼﻴﻪ‪ ،‬ﺧﺪا اون روز را ﻧﻴﺎرﻩ!‬
‫در ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﺁدم ﺷﻜﺴﺘﻪي ﺷﻮرﻳﺪﻩاي ﺑﺎ ﻝﺒﺎس ﻓﺮﺳﻮدﻩ و آﻼﻩ ﭘﺎرﻩ و ﭼﺸﻢهﺎي آﻨﺠﻜ ﺎو وارد ﺷ ﺪ‪ ،‬آﻼه ﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ و ﺳ ﻼم آ ﺮد‪ .‬ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲ‬
‫ﻃﺎس و ﻣﻮهﺎي ﺟﻮ‪/‬ﮔﻨﺪﻣﻲ ژوﻝﻴﺪﻩ و ﭼﻬﺮﻩي اﻓﺴﺮدﻩاي داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ :‬ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴ ﺪ )ﺑ ﻪ ﺳ ﻜﻮي دﻳﮕ ﺮ اﺷ ﺎرﻩ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ( ﺁﻗ ﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن‪ ،‬ﺷ ﻤﺎ ﺁﻗ ﺎي ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ‪ ،‬از‬
‫ﺷﻌﺮاي ﺣﺴﺎس و ﺟﻮان ﻣﻌﺎﺹﺮ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﺗﻌﺎرﻓﻲ آﺮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از ﺳﺮ ﺧﻮد ﺑﺎز ﺑﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﭘﺲ از اﻧﺪآﻲ ﺗﺮدﻳﺪ‪ ،‬رﻓﺖ و روي ﺳﻜﻮ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﻧﮕﺎهﻲ دور هﺸﺘﻲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣ ﻦ ﺧﻴﻠ ﻲ ﻣﺘﺎﺳ ﻔﻢ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬
‫ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬زﺣﻤﺖ را آﻢ ﺑﻜﻨﻴﻢ!‬
‫ـ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮل آﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬درد را آﻤﺘﺮ ﺣﺲ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬واﻧﮕﻬﻲ ﺑﺮام ﻓﺮق ﻧﻤﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ذات اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﺪارم‪ ،‬ﺑﻪ هﺮ ﺣ ﺎﻝﻲ‬
‫آﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬درد هﺴﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ وﻇﻴﻔﻪي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﻘﺪﺳﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎس ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣ ﻲﺧ ﻮام ﺗ ﺎ ﺁﺧ ﺮﻳﻦ ﻧﻔ ﺲ ه ﻢ وﻇﻴﻔ ﻪي ﺧ ﻮدم را‬
‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬وﺿﻊ ﺑﺎزار ﭼﻄﻮرﻩ؟‬
‫ـ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﺟﻨﺎس رو ﺑﻪ ﺗﺮﻗﻴﻪ‪.‬‬
‫ـ ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﻤﻴﺎد‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪم از اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺨﭽﻪ ﺑﺨﭽﻪ ﻧﺦ ﺟﻮراب از ﻣﺎ ﻣﻲﺧﺮﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آ ﻪ دﻳﮕ ﺮ‬
‫ﺟﻮراب ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎد؟‬
‫ـ اﻣﺎ ﺟﻮراب ﻓﻠﺴﻄﻴﻨﻲ و اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ وارد ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ارزان؛ ﭼﻮن ﺟﻮرابهﺎي اﻳﻦ ﺟﺎ ﮔﺮاﻧﻪ‪ ،‬ﺁنهﺎ هﻢ ﮔﺮانﺗﺮ ﻣﻲﻓﺮوﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺘﻤﺎل را از ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ ،‬دﻣ ﺎغ ﻣﺤﻜﻤ ﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ :‬اﻳ ﻦه ﺎ ﺑ ﺮاي رﻗﺎﺑﺘ ﻪ‪ ،‬ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ اﺟﻨ ﺎس ﺑ ﺎزار را زﻣ ﻴﻦ ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬از‬
‫ﺷﻮروي هﻢ ﺟﻮراب وارد آﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻚ آ ﺎﻣﻴﻮن‪ ،‬دو آ ﺎﻣﻴﻮن آﺠ ﺎ ﺟ ﻮاب ﻣ ﺼﺮف ﺟ ﻮراب ﻣﻤﻠﻜ ﺖ را ﻣﻴ ﺪﻩ؟! دو روز دﻳﮕ ﻪ ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ه ﺰار‬
‫ﻝﻬﺴﺘﺎﻧﻲ وارد ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻮﺙﻖ دارم‪ ،‬اﻳﻦ هﺎ ﻧﺎن و ﺁب ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ!‬
‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ :‬ﺟﻮراب آﻪ ﺳﺮ ﺟﻤﻊ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز ﺣﻠﻘﻪي ﻻﺳﺘﻴﻚ از هﻤﻪ ﺑﻬﺘﺮﻩ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ‪ :‬اﮔﺮ وﺳﻴﻠﻪي ﺗﺎزﻩاي ﭘﻴﺪا ﺷﺪ )ﭼﺸﻤﻚ زد( ﻣﺎم هﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ـ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﮕﻢ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ! دﻳﺮوز ﺗﻮ ﻋﺪﻝﻴﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردم ﺑﻪ ﺁﻗﺎي آﻮﭼﻚ ﻝﻮ‪ ،‬ﻳﻚ آﺎﻏﺬ ﻣﻬﺮ و اﻣﻀﺎء ﺷﺪﻩ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺧ ﻮدش‪،‬‬
‫ﺗﺼﺪﻳﻖ از ادارﻩي ﻣﺘﻮﻓﻴﺎت داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻨﺪد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‪ :‬در اﻳﻦ ﺹﻮرت دﻓﻌﻪي هﺸﺘﻤﻪ آﻪ ﺁﻗﺎي آﻮﭼﻚ ﻝﻮ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﺮگ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫ـ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ هﻢ اﻳﺸﺎن را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ارادت دارم‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻣﻦ آﻤﺘﺮ آﺴﻲ ﺑﻪ اﻳ ﻦ زرﻧﮕ ﻲ و ﺑﺎهﻮﺷ ﻲ در ﻋﻤ ﺮم دﻳ ﺪﻩام‪ .‬ه ﺮ دﻓﻌ ﻪ آ ﻪ دوﺳ ﻴﻪي‬
‫ﻗﺎﭼﺎق ﻻﺳﺘﻴﻚ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻧﺎزك ﻣﻲآﺸﻪ‪ ،‬و ﺑﺎﻳ ﺪ روش اﻗ ﺪام ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻣﻴ ﺮﻩ ﭘ ﻮل ﻣﺨﺘ ﺼﺮي ﻣﺎﻳ ﻪ ﻣ ﻲﮔ ﺬارﻩ‪ ،‬اﻏﻠ ﺐ ﺑ ﺎ ﺹ ﺪ ﺗ ﻮﻣﻦ ﺗ ﺼﺪﻳﻖ ﻣ ﺮگ‬
‫ﺧﻮدش را از ادارﻩي ﻣﺘﻮﻓﻴﺎت ﻣﻲﮔﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺹ ﺪ ﺗ ﻮﻣﻦ ه ﻢ ﺗ ﻮي ﻋﺪﻝﻴ ﻪ ﺗﻔ ﺲ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ و دوﺳ ﻴﻪ ﺑ ﺴﺘﻪ ﻣﻴ ﺸﻪ‪ .‬ﭘ ﺲ ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ه ﺸﺖ دوﺳ ﻴﻪ ﺑ ﻪ اﺳ ﻢ‬
‫ﺧﻮدش ﺗﻮ ﻋﺪﻝﻴﻪ دارﻩ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻓﺮدا ﺑﺎز زﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ اﻗﺪام ﻣﻲآﻨﻪ؟!‬
‫ت ﻣﺜﻞ ﺟﻐﺪ ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن آﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺹﺪاي ﺑﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩي ﻧﺎﺗﻤﺎﻣﻲ آﺮد‪ ،‬در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ زاﻣ ﺴﻘﻪاي ﺑ ﺎ ﻗﻴﺎﻓ ﻪاي‬ ‫ﺗﻤﺎم اﺳﺒﺎب ﺹﻮر ِ‬
‫ﺟﺪي اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺗﻠﻘﻲ آﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ را از ﺹﻮرﺗﺶ ﭘﺎك آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻳﻦ آﻪ ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬راﺟﻊ ﺑﻪ ه ﮋدﻩ ﺹ ﻨﺪوق ﻣ ﻴﺦ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺗﻮﺳ ﻂ ﺗﻠﻔ ﻦ‬
‫ﻧﺮﺧﺶ را ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋﺮض آﺮدم‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ هﻤﺎن ﻣﻈﻨﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬آﺎ را ﺗﻤﺎم ﺑﻜﻨﻢ!‬
‫ـ ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ ،‬ﺑﻲﻝﻄﻔﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻨﻮ آﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻮن ﻗﻮل دادﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺳﺮ ﻗﻮﻝﻢ ﻣﻲاﻳﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﻗﺴﻢ آﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دﻩ ﺗﺎ ﻣﺸﺘﺮي را رد آﺮدم‪ ،‬از ﺁن ارادﺗﻲ آﻪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ وﻋﺪﻩي ﺧﻼﻓﻲ آﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ‬
‫هﻢ هﻔﺖ ﺗﺎ ﺹﻨﺪوق ﺳﻮﻝﻔﺎت دوﺳﻮد ﻣﻮﺟﻮد دارﻳﻢ‪.‬‬
‫ـ از هﻤﺎن دوازدﻩﺗﺎ آﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺒﺮ دادﻳﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫زاﻣﺴﻘﻪاي آﻪ ﺁن ﻃﺮف ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺮﻳﺮوز آﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻮن ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﻲ دادﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺁن دوازدﻩﺗﺎ را ﺑ ﻪ ﺣ ﺴﺎب ﺧ ﻮدم ﮔﺬاﺷ ﺘﻢ و ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺮخ اﻣﺮوز ﺑﺨﻮاهﻢ ﺑﻔﺮوﺷﻢ‪ ،‬هﺸﺖ ﺗﺎ ﻧﻔﻊ دارﻩ‪ .‬اﻣ ﺮوز ﺳ ﺮاي ﺣ ﺎﺟﻲ آ ﺎﻇﻢ ﺷ ﻴﺶ ﺹ ﻨﺪوق ﺳ ﺮوم دﻳﻔﺘ ﺮي آ ﺎر آﺎرﺧﺎﻧ ﻪي “ﺑ ﺎﻳﺮ”‬
‫ﺁﻝﻤﺎﻧﻲ ﺣﺮاج ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﺁنهﺎ ﺁب دﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻘﻴﻪاش ﺳﺎﻝﻤﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺗﻤﺎم ﺑﻜﻨﻢ؟‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺣﺎﻝﺖ ﻋﺠﺰ و اﻧﻜﺴﺎر‪ :‬ﺁﻗﺎي زاﻣﺴﻘﻪاي‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻧﻈﺮ ﻝﻄﻒ و ﻣﺮﺣﻤﺖ دارﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ اﻳﻦ ﭘﻮل ﻣﺎل ﺑﭽ ﻪي ﺹ ﻐﻴﺮﻩ‪،‬‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺸﻐﻮلذﻣﻪي ﻣﺮدﻩ ﺑﺸﻢ‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﺁن ﻣﻈﻨﻪ آﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﺎن ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎهﻲ آﻪ دورش ﻃﻮاف آﺮدم‪ ،‬ﻣﻐﺒﻮن ﻣﻴﺸﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮدﺗﺎن‪ ،‬ﻣﻦ از ﺁن ارادﺗﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ دارم‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺷﻤﺎ ﺗﻤ ﺎم ﺑ ﺸﻪ! دﻳ ﺮوز ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي‬
‫ﺑﻴﺎتاﻝﺘﺠﺎر ﺹﺤﺒﺖ آﺮدم‪ .‬اﻳﺸﺎن ﻣﻮاﻓﻘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺘﺸﻜﺮم )ﺑﻌ ﺪ رو آ ﺮد ﺑ ﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴ ﺎن( دو هﻔﺘ ﻪ ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﻪ اﺹ ﺮار ﺷ ﺎﻃﺮ ﺣ ﺴﻴﻦ‪ ،‬روﺑﻨ ﺪ ﺷ ﺪم‪ ،‬اوف اوف‪ ،‬دو ﺹ ﻨﺪوق‬
‫ﻧﻮرﻩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ آﺮدم‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﻮﻝﺶ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻮم ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﻲﺧﻮام زﻳﺮ دﻳﻦ ﻣﺮدﻩ ﺑﺮم‪ .‬اﻳﻦ آﻪ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﺑ ﺪاﻧﻢ ﺗﺮﻗ ﻲ آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ﺁن هﻢ در ﻳﻚ هﻤﭽﻮ ﻣﻮﻗﻌﻲ آﻪ ﻣﻴﮕﻨﺪ ﻣﺮض ﺗﻴﻔﻮس ﺁﻣﺪﻩ و ﻣﺮدم اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ازاﻝﻪي ﻣﻮ دارﻧﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ دوﻝﺖ اﻗﺪاﻣﺎت ﻣﺠﺪاﻧﻪ ﺑﻜﻨﻪ!‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ آﻤﺎل اﻓﺘﺨﺎر ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻲآﻨﻢ و ﺧﺒﺮش را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺮاد ﺑﺎ ﻏﻠﻴﺎن و ﻝﻴﻮان ﺁب وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﻳﻚ ﺣﺐ از ﺗ ﻮي ﺷﻴ ﺸﻪ درﺁورد و ﺑﻠﻌﻴ ﺪ و ﺹ ﻮرﺗﺶ را ﺑ ﻪ ه ﻢ آ ﺸﻴﺪ و ﺷﻴ ﺸﻪي دوا را ﺑ ﻪ ﻣ ﺮاد‬
‫ﭘﺲ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻏﻠﻴﺎن را ﺑﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﺗﻌﺎرف آﺮد‪ ،‬او هﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﻏﻠﻴﺎن را ﭼﺎق آﺮد و ﻣﺸﻐﻮل آﺸﻴﺪن ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ ،‬در ﺑﺎب هﻔﺖ ﺹﻨﺪوق ﺳﻮﻝﻔﺎت دوﺳﻮد ﺑﺎﻳﺪ اول ﻣﻴﺮزا ﺗﻘﻲ را ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺒ ﺮ ﻣﻴ ﺪم‪ .‬ﻣﻈﻨ ﻪي دوﻻر‬
‫ﭼﻴﻪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف!‬
‫ـ دوﻻر از دﻳ ﺮوز ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﭘﻨﭽ ﺸﺎهﻲ و دو ﺗ ﺎ ﭘ ﻮل ﺗﻨ ﺰل آ ﺮدﻩ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻮﻗﺘﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺧﺮﻳ ﺪش را ﺗﻮﺹ ﻴﻪ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬ﭼ ﻮن‬
‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﺧﺎرﺟﻲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮب دوﻻر ﺧﺮج ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﻜﻬﻮ ﺟﻠﻮش را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪم آﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺁنهﺎ اﺳﻜﻨﺎس اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ را ﻣﻴﺪﻧ ﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻝﻴﺮﻩ اﺹﻼ هﻮاش ﭘﺴﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺹﻴﻪ ﻧﻤﻲآﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻲ از ﺁب درﻣﻴﺎد؟!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ :‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوي‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن‪ ،‬ﻣﻦ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺙﻖ ﺧﺒﺮ دارم آﻪ ﭘﻮل ﻣﺎ ﻝﻨﮕﺶ ﺑﻪ‬
‫هﻮاﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮي ﺑﺎﻧﻚ ﻣﺎﺳﺘﻤﺎﻝﻲ ﻣﻴﺸﻪ و ﺑﻪ زور ﺳﻴﻠﻲ روي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺳﺮخ ﻧﮕﻪ ﻣﻴﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑ ﺮﻩ ﺧﺮاﻧ ﻪي آ ﺸﻮر را وارﺳ ﻲ ﺑﻜﻨ ﻪ‪.‬‬
‫ﺷﺮباﻝﻴﻬﻮد ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﺴﺘﻪهﺎي اﺳﻜﻨﺎﺳﻪ آﻪ ﺑﻴﺤﺴﺎب و آﺘﺎب ﺑﺎ هﻮاﭘﻴﻤﺎ وارد ﻣﻴﺸﻪ و ﭘﺨﺶ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﺳﻤﺎورﺷﺎن را‬
‫ﺑﺎ اﺳﻜﻨﺎس ﺁﺗﻴﺶ ﻣﻲاﻧﺪازﻧﺪ!‬
‫ـ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﻲ ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎ آﻪ اﺳﻜﻨﺎس ﻧﮕﻪ ﻧﻤﻲدارﻳﻢ؛ واﻧﮕﻬﻲ زﻣﺎن رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ ﺑﻴﻼن ﺑﺎﻧﻚ ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ‪.‬‬
‫ـ اﻳﻦ ﻗﺎﺋﺪ ﻋﻈﻴﻢاﻝﺸﺎن آﻪ هﻤﻪي هﺴﺘﻲ ﻣﻤﻠﻜﺖ را ﺑﺎﻻ آﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻮاهﺮات ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ را دزدﻳﺪ و ﻋﺘﻴﻘ ﻪه ﺎ را ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﺑ ﺮد‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻳ ﻚ‬
‫ﻣﺸﺖ ﻋﻜﺲ رﻧﮕﻴﻦ ﺧﻮدش را ﺗﻮي دﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻝﻌﻨ ﺖ ﺷ ﻴﻄﺎن ه ﻢ ﻧﻤ ﻲارزﻩ‪ .‬ﻳﻜ ﻲ ﻧﺒ ﻮد ازش ﺑﭙﺮﺳ ﻪ‪ :‬ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ ﭘ ﻮل‬
‫ﻣﻠﺖ را آﺠﺎ ﻣﻲﺑﺮي؟ ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ هﻤﻪي ﺁنهﺎﻳﻲ آﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‪ ،‬هﺮ ﻳﻚ ﺷﺮﻳﻚ دزد و رﻓﻴﻖ ﻗﺎﻓﻠﻪ هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ اﻣﺎ اﻗﻼ ﻇﺎهﺮ را ﺣﻔﻆ ﻣﻲآﺮد و ازش ﺣﺴﺎب ﻣﻲﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ ﻣﮕﺮ ﻣﺴﺌﻮل وﺿﻌﻴﺖ آﻨﻮﻧﻲ ﻧﻨﻪي ﺣﺴﻨﻪ؟ ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ آﺎر اوﻧﻪ آﻪ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ روز ﻧ ﺸﺎﻧﺪ‪ ،‬اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬از ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻣﮕﺮ هﻤﻴﻦهﺎ آﻪ ﺣﺎﻻ ﺳﺮ آﺎرﻧﺪ‪ ،‬ﭘ ﺎدوي او ﻧﺒﻮدﻧ ﺪ؟ ﭼ ﺮا راﻩ دور ﻣﻴﺮﻳ ﺪ! اﺳ ﺘﺎدهﺎي او اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮدش هﻢ ﺁﻝﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺣﻤﺎل ﺑﻮد آﻪ ﺧﻮدش را ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎر ﺧﻮدش را ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﺷﺎم ﺳﻲ ﺷﺒﺶ را‬
‫آﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ رﻳﺶ ﻣﻠﺖ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﺑﺎ ﺁن رﺳﻮاﻳﻲ دك ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﺮ آﺪام از ﺗﺨﻢ و ﺗﺮآﻪاش ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺹ ﺪ ﭘ ﺸﺖ دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺎ ﭘ ﻮل اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ‬
‫ﮔﺪا‪/‬ﮔﺸﻨﻪ ﺗﻮي هﻔﺖ اﻗﻠﻴﻢ ﻣﻌﻠﻖ و وارو ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﺁن وﻗﺖ ﺁن ﺟﻮر اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲآﺮد؛ اﮔﺮ ﺧﻮد رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﻻ از ﻃﺮﻓﺪاران هﻔ ﺖ‬
‫ﺧﻂ دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﻣﻲﺷﺪ و ﺑﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻣﻠﺖ‪ ،‬ﺳﻴﻞ ﺧﻮن ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲآﺮد‪ .‬او ﺑﻮد آﻪ راﻩ دزدي را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻳﺎد داد‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ـ ﺁﺧﺮ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﺷﺪ آﻪ ﺁﺑﺎديهﺎﻳﻲ آﺮد‪ ،‬ﻗﺸﻮﻧﻲ درﺳﺖ آﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﻴﻜﻨﻢ اﻳﻦ هﻢ ﺳﻴﺎﺳ ﺖ ﺧ ﺎرﺟﻲ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺧﻮاﺳ ﺘﻨﺪ ﺁﺑ ﺮوي‬
‫هﻤﻪي آﺎرهﺎي ﻧﺎﻗﺼﻲ را هﻢ آﻪ از دﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺮﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺮﻧﺪ!‬
‫ـ ﭘﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آﻪ هﺮ اﻗﺪاﻣﻲ ﻣﻴﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي رﻓﺎﻩ ﺣﺎل ﻣﺮدم و ﻳﺎ ﺁﺑﺎدي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺑﻮد؟ ﻓﻘﻂ راﻩ دزدي ﺗﺎزﻩاي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت‬
‫ﻋﺎﻝﻴﻪ ﻣﻲرﺳﻴﺪ و اﺟﺮا ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲاش را هﻢ از ارﺑﺎﺑﺶ دﺳﺘﻮر ﻣﻲﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺧ ﻮدش ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺖ ﭼ ﻪ آ ﺎر ﻣ ﻲآﻨ ﻪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ه ﻢ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ‪،‬‬
‫ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻢ دﻳﺮ ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﻗﺸﻮن ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﭘﺎش را از دروازﻩهﺎي ﺗﻬﺮان ﺑﻴﺮون ﺑﮕﺬارﻩ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ه ﺮ آ ﺪام از اﻳ ﻦ ﻧﻈ ﺎﻣﻲه ﺎي‬
‫ﺳﻮم ﺷﻬﺮﻳﻮري ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن ﻳﻚ رﺿﺎﺧﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻣﺜﺎل ﺳﺮﺗﻴﭗ اﷲ وردي ﺧﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﺁن دورﻩ زﺑﺎن ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺁدمهﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ‬
‫آﻪ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﭘﻴﺎز ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮﻩ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨ ﺪ ﺟ ﻮانه ﺎي ﻣ ﺎ را ﺗﺮﺑﻴ ﺖ ﺑﻜﻨﻨ ﺪ؟ ﺑﺮﻳ ﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ ﭼ ﻪ دﺳ ﺘﮕﺎهﻲ ﺑ ﻪ ه ﻢ زدﻩ‪ ،‬ﭘ ﻮﻝﺶ از ﭘ ﺎرو ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﻣﻲرﻩ‪ .‬ﺗﺎ دﻳﺮوز ﺷﭙﺶ ﺗﻮي ﺟﻴﺒﺶ ﭼﻬﺎرﻗﺎب ﻣﻲزد‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺸﺖ دزد ﺑﻲ ﺳﺮ و ﭘﺎ زﺑ ﺎن ﺑﻨ ﺪان آﺮدﻧ ﺪ و آ ﺎر ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ آ ﺸﺎﻧﺪﻧﺪ! ﺧ ﺐ‪،‬‬
‫ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮم‪ ،‬ﺑﺎز ﺧﺪا ﭘﺪرﺷﺎن را ﺑﻴﺎﻣﺮزﻩ! ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺮﻓﺘﺎري ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدم ﭼﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ؟ ﻧﺎن و ﺁب ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪) .‬دﺳﺘﻤﺎﻝﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫دﻣﺎغ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ(‪.‬‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ از ﻝﺤﺎظ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻴﻬﻦ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ آﻪ ﭼﺎﻧﻪاش ﮔﺮم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪ :‬ﻣ ﻦ رك ﮔ ﻮ ه ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاي هﻤ ﻴﻦ ﺗ ﻮي زﻧ ﺪﮔﻲ ﻋﻘ ﺐ اﻓﺘ ﺎدم‪ .‬وﻃ ﻦ ﺑ ﺮاي ﺷ ﻤﺎهﺎ‬
‫ﺳﻨﮓ و آﻠﻮﺧﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اول ﺁدمهﺎش را ﻧﺠﺎت داد! ﻣﻦ ﺗﻮ هﻤﺎن دورﻩ هﻢ ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬از آﺴﻲ واهﻤﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬آﺪﺧﺪاي ﺷﻬﺮ آﻪ ﻣﺮﻏﺎﺑﻲ ﺑﺎﺷ ﺪ‪،‬‬
‫در ﺁن ﺷﻬﺮ ﭼﻪ رﺳﻮاﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ! ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻗﻠﺘﺸﻦ را ﺁوردﻧﺪ‪ ،‬هﺴﺘﻲ و ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑ ﻪ دﺳ ﺘﺶ ﺳ ﭙﺮدﻧﺪ و ﻳ ﻚ دﺳ ﺘﻪ رﺟﺎﻝ ﻪ ه ﻢ دورش ه ﻲ‬
‫ﺧ ﻮش رﻗ ﺼﻲ آﺮدﻧ ﺪ و ﺳ ﻴﻨﻪ زدﻧ ﺪ و دﻣ ﺶ را ﺗ ﻮي ﺑ ﺸﻘﺎب ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ روز ﻧ ﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬آﻴ ﻮﻣﺮﺙﻢ ﺑﻤﻴ ﺮﻩ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺑ ﺎر رﺿ ﺎﺧﺎن‬
‫اﺣﻀﺎرم آﺮد و ﺗﻜﻠﻴﻒ آﺮد آﻪ ﺷﻐﻞ وزارت را ﻗﺒﻮل ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻝﻲ آ ﺮدم‪ ،‬ﭼ ﻮن ﻧﺘﻴﺠ ﻪاش را ﻣ ﻲداﻧ ﺴﺘﻢ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﻣ ﻨﻢ ﺳ ﺮم ﺗ ﻮ ﺣ ﺴﺎب‬
‫ﺑﻮد‪ .‬درﺳﺘﻪ آﻪ ﺧﺎك ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﺮدم ﭘﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪهﺎي ﻣﺮدم را ﺧﺮاب آﺮد‪ ،‬اﻣﻼك ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﻣﺎزﻧﺪران ﻏﺼﺐ آﺮد‪ ،‬اﻣ ﺎ ﻣﮕ ﺮ راﻩ ﺁه ﻦ را ﺑ ﺮاي‬
‫ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ آﺸﻴﺪ؟ ﺑﺎ ﭘﻮل ﻣﺮدم آﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دﺳﺘﻮرش را از ارﺑﺎﺑﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪاش را ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻴﺪ؟ ﺁﺧﺮ ﻣﻦ وارد ﺳﻴﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻣ ﻲداﻧ ﻢ از‬
‫آﺠﺎ ﺁب ﻣﻲﺧﻮرﻩ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ! ﻣﺮدم دﻳﻦ و ﻧﺎﻣﻮس و داراﻳﻲ ﺧﻮدﺷﺎن را از دﺳﺖ دادﻧﺪ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﭽﻪﻣﺎن ﺑﻌ ﺪ از ﻣ ﺎ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺁب و ﺧ ﺎك‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻪ؟! ﻋﺎﻳﺪي ﺳﺮﺷﺎر ﻧﻔﺖ دورﻩي ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮدم ﺑﻬﺘﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻧﺎﺑﻐ ﻪ هﻤ ﻪاش ﺗ ﻮي ﻣﺮﻏ ﺪاﻧﻲ‬
‫ﺷ ﻜﺎر ﻣ ﻲآ ﺮد‪ ،‬اﻳﻼﺗ ﻲ آ ﻪ ﺧﻠ ﻊ ﺳ ﻼح ﺷ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﻮي ﺷ ﻜﻤﺶ ﻣﺴﻠ ﺴﻞ ﻣ ﻲﺑ ﺴﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﺮا ﺁرارات را ﻣﺸﻌ ﺸﻌﺎﻧﻪ از دﺳ ﺖ داد‪ ،‬ﭼ ﺮا در‬
‫اﺧﺘﻼف ﺳﺮ ﺣﺪي‪ ،‬اﻓﻐﺎن ﺑﻪ رﻳﺸﺶ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ و در ﺑﺎب آﺸﺘﻴﺮاﻧﻲ ﻓ ﺮات ﺗ ﻮ دهﻨ ﻲ ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﭼ ﻮن اﻣ ﺮ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮدش ﻣ ﺸﺘﺒﻪ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺮاي‬
‫ﺗﻤﺪﻳﺪ ﻗﺮارداد ﻧﻔﺖ آﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻳﻚ ﻣﺎدﻩاش هﻢ اﺟﺮا ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺮدم را رﻗﺼﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻈﺎم ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬اداي ﻗ ﺸﻮن را درﺁوردﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪،‬‬
‫ﺗﺎزﻩ ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ اهﻦ و ﺗﻠﭗ آﻪ ﻣﺎﻧﻮر ﻣﻲدادﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺴﺮهﺎش ﺳﻪ ﺷﺐ ﺳﻪ ﺷﺐ ﮔ ﺸﻨﮕﻲ ﻣ ﻲﺧﻮردﻧ ﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺗ ﻮي ﺷ ﻠﻮﻏﻲ ﺟﻨ ﮓ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ‬
‫ﺁذوﻗﻪ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺑﺮﺳﺎﻧﻪ! ﺳﻮم ﺷ ﻬﺮﻳﻮر ﺧ ﻮدم ﺗ ﺎﻧﻜﭽﻲ دوﻝ ﺖ را ﺑﻴ ﺮون دروازﻩ ﺷ ﺎﻩ ﻋﺒ ﺪاﻝﻌﻈﻴﻢ دﻳ ﺪم آ ﻪ از ﻣﺨ ﺰن ﺗﺎﻧ ﻚ ﺑ ﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ ﻓ ﺮاري‬
‫ﺑﻨﺰﻳﻦ ﻣﻲﻓﺮوﺧﺖ؛ ﺁن وﻗﺖ اﻳﻦهﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ از ﺟﺎن و ﻣﺎل و ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻣﺎ دﻓﺎع ﺑﻜﻨﻨﺪ؟! ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎزﻩ‪ ،‬ﺗﻮﺳ ﺮي ﻣ ﻲﺧ ﻮرﻩ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ‬
‫درﺟﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﺳﺮي ﻣﻲزﻧﻪ و ﻣﻲدزدﻩ و دﻳﮕﺮ ﺷﻤﺮ هﻢ ﺟﻠﻮدارش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻗﺸﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺁن وآﻼي ﭘﺴﺖ ﺧﺎﺋﻦ ﺟﺎﺳﻮس‪ ،‬ﻧﻤﺎﻳﻨ ﺪﻩي‬
‫ﺑﻨﺪﻩ و ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻧﺪ؟!‬
‫ـ راﺳﺘﻲ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺷﻨﻴﺪم آﺎﻧﺪﻳﺪ وآﺎﻝﺖ هﺴﺘﻴﺪ!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اﺹﺮار ﻣﻠﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﺹﺮار ﻣﺮدم!‬
‫ـ ﭘﻨﺞ هﺰار ﺗﺎ راي‪ ،‬ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻤ ﻴﮕﻢ ﭘﻨﺠ ﺎﻩ ه ﺰار ﺗ ﺎ‪ ،‬ﭘ ﻴﺶ ﻣ ﻦ دارﻳ ﺪ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ اﮔ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﻗﺒ ﻮل وآﺎﻝ ﺖ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑﺎﻋ ﺚ اﻓﺘﺨ ﺎر‬
‫ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﻠﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺎ هﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩاي در ﻣﺠﻠﺲ دارﻳﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﻳﻚ دﻧﻴﺎ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم‪ .‬از ﻣﺮاﺣﻢ رﻓﻘﺎي ﻣﻬﺮﺑﺎن آﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝﻢ ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺧﺠﻠﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ زﺑ ﺎن‬
‫ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬راﺳﺘﻲ ﺗﻮ ﺑﺎزار از ﺟﻨﮓ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻨﺪ؟‬
‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن)ﺑﻪ ﺣﺎل ﺗﺎﺙﺮ(‪ :‬ﺷﻨﻴﺪم آﻪ روسهﺎ ﺟﻠﻮ ﺁﻝﻤﺎنهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻨﺪد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ(‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮي ﻓﻴﻠﻢ دﻳﺪم‪ .‬ﻗﺸﻮن ﺁﻝﻤﺎن ﻣﺜ ﻞ ﺁه ﻦ و ﻓ ﻮﻻد روﻳ ﻴﻦ ﺗﻨ ﻪ‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ آ ﺴﻲ ﻣ ﻲﺗﻮﻧ ﻪ ﺟﻠ ﻮش را‬
‫ﺑﮕﻴﺮﻩ؟ ﺑ ﺎ ﺧ ﺪادادﮔﺎن ﺳ ﺘﻴﺰﻩ ﻣﻜ ﻦ‪ ،‬آ ﻪ ﺧ ﺪا دادﻩ را ﺧ ﺪا دادﻩ! ﺑ ﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﺁن ﻗ ﺪر از روسه ﺎ آ ﺸﺘﻨﺪ آ ﻪ ﺧﻮدﺷ ﺎن رﺣﻤ ﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪.‬‬
‫هﻤﻪاش ﺗﻘﺼﻴﺮ اﺳﺘﺎﻝﻴﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺴﻠﺴﻞ ورداﺷﺘﻪ‪ ،‬هﻤﻪي اهﺎﻝﻲ ﻣﻤﻠﻜﺘﺶ را ﻣﺜﻞ ﮔﻠﻪي ﮔﻮﺳﺒﻨﺪ ﺟﻠﻮ آﺮدﻩ‪ ،‬ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﻪ ﺟﻠﻮ ﺗﻮپ! دﻳﮕ ﺮ ﺗ ﻮي روﺳ ﻴﻪ‬
‫ﺁدﻣﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬هﻤﻪ آﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﻣ ﺴﻠﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬دﻝﺮﺣﻴﻤﻨ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺧﻮدﺷ ﺎن ﻣﻴﮕﻨ ﺪ‪ :‬ﭼ ﺮا ﺁﻧﻘ ﺪر اﻳ ﻦ ﺑﻴﭽ ﺎرﻩه ﺎ را ﺑﻜ ﺸﻴﻢ؟ ﺧ ﺪا را ﺧ ﻮش‬
‫ﻧﻤﻴﺎد! )ﺁب دهﻨﺶ را ﻓﺮو داد( دﻳﺮوز ﻳﻚ ﻣﺴﺎﻓﺮ از ﺳﻠﻤﺎس ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﻧﻘ ﻞ ﻣ ﻲآ ﺮد آ ﻪ دو هﻔﺘ ﻪ ﭘ ﻴﺶ هﻮاﭘﻴﻤﺎه ﺎي ﺁﻝﻤ ﺎﻧﻲ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ روي‬
‫ﺷﻬﺮ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺮدم دﻳﺪﻧﺪ آﻪ از ﺗﻮي هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻗﻮﻃﻲهﺎي ﺑﺎﻝﺪار ﻣﻴﺎد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧ ﻪﺷ ﺎن‪ .‬اول ﺗﺮﺳ ﻴﺪﻧﺪ آ ﻪ ﻣﺒ ﺎدا ﺑﻤ ﺐ ﺑﺎﺷ ﻪ‪ ،‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ درش را‬
‫واز آﺮدﻧ ﺪ ـ ﻓﻜ ﺮش را ﺑﻜﻨﻴ ﺪ ـ ﻣ ﺜﻼ ﭼ ﻲ ﺁن ﺗ ﻮ ﺑ ﻮدﻩ؟ ﻗ ﻮﻃﻲه ﺎي ﺳ ﻴﺮاﺑﻲ و ﺟﮕ ﺮك ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣﻤﺘ ﺎز آ ﻪ ﺗ ﻮي ده ﻦ ﺁب ﻣ ﻲﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﻧ ﻪ از اﻳ ﻦ‬
‫ﺳﻴﺮاﺑﻲهﺎي اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻪ ﺷﺴﺘﻪ و ﺗﻤﻴﺰ‪ .‬روي ﻗﻮﻃﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪“ :‬ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ اﻳﺮان‪ ،‬ﭼﻮ اﻳﺮان ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻦ ﻣﻦ ﻣﺒﺎد!”‬
‫اﻣﻀﺎء هﻴﺘﻠﺮ‬
‫ﻣﻦ ﻗﻮﻃﻲاش را دﻳﺪم‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬هﻴﺘﻠﺮ از ﺁن ﻋﻼﻗﻪاي آﻪ ﺑﻪ اﻳﺮان دارﻩ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاد دﺷﻤﻦهﺎي ﻣﺎ را ﺑﻴﺮون ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬روسهﺎ ﺟﻠ ﻮ هﺪﻳ ﻪي‬
‫ﺁﻝﻤﺎنهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم آﻪ ﺗﺎ ﻳﻜﻲ‪/‬دوهﻔﺘﻪي دﻳﮕﺮ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ روﺳﻲ ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ زﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ه ﻢ ﻧﺘﻴﺠ ﻪي رژﻳ ﻢ ﺑﻠ ﺸﻮﻳﻚ!‬
‫اوخ‪ ،‬اوخ! ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮرﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺙﻘﻪ ﺧﺒﺮ دارم‪ ،‬هﻤﻴﻦ روزهﺎ ﺁﻝﻤﺎنهﺎي ﺧﻮدﻣﺎن وارد ﺗﻬﺮان ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻳﻚ ﮔﺎو دادم ﭘﺮوار ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‬
‫آﻪ ﺟﻠﻮ ﭘﺎي هﻴﺘﻠﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻋﺠﺎﻝﺘﺎ ﺑﺎﻳﺪ آﺠﺪار و ﻣﺮﻳﺰ آﺮد‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣﺮاد!‬
‫ﻣﺮاد )ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ از داﻻن ﺁﻣﺪ(‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ اﻣﺮوز ﻧﺎهﺎر ﭼﻲ دارﻳﻢ؟‬
 ‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﺁش اﻣﺎج‪.‬‬
‫ـ ﺗﻮ اﻧﺪرون ﺑﮕﻮ آﻪ ﻧﺎهﺎرﺷﺎن را ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ! ﺧﻮدت هﻢ ﻣﻴﺮي دم ﺳﻘﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻴﺶ آﻠﺐ زﻝ ﻒ ﻋﻠ ﻲ‪ ،‬ﺑﻬ ﺶ ﻣ ﻲﮔ ﻲ‬
‫ﺳﻪ ﺗﺎ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﺳﻴﺦ ﺟﮕﺮك ﻣﻤﺘﺎز ﺧﻮب واﺳﻪي ﻣﻦ آﻨﺎر ﺑﮕ ﺬارﻩ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺳ ﺮ ﻇﻬ ﺮ ﺧﺒ ﺮت ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬ﻣﻴ ﺮي ﺁنه ﺎ را ﺑ ﺎ ﻧﻌﻨ ﺎ و ﺗﺮﺧ ﻮن‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮي و ﻣﻴﺎري! ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﺮاد رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹﺎف آﺮد‪ .‬ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن ﻏﻠﻴﺎن را ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺗﻌﺎرف آﺮد‪ .‬او هﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺸﻐﻮل آ ﺸﻴﺪن ﺷ ﺪ‪ .‬در اﻳ ﻦ‬
‫وﻗﺖ ﺁدم ﻧﻮآﺮﺑﺎﺑﻲ ﺑﺎ ﻝﺒﺎس ﺷﻴﻚ از در وارد ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻼم آﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺳﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن‪ ،‬ﻣﺪﺗﻴﻪ آﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻗﺎي ﻣﻘﺎم اﻝﻮزارﻩ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻗﺎي دوام اﻝﻮزارﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪم‪ .‬اﺣﻮاﻝﺸﺎن ﭼﻄﻮرﻩ؟‬
‫ـ اﮔﺮ اﺟﺎزﻩ ﺑﺪهﻴﺪ اﻻن ﺷﺮﻓﻴﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ!‬
‫ـ ﺑﻪ روي ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ!‬
‫ﻣﺤﺴﻦ ﺧﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮش دواماﻝﻮزارﻩ وارد هﺸﺘﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﻧﻴﻤﻪ ﺧﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﻼم ﺁﺑﺪاري آﺮد‪ :‬ﺑ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻲ‬
‫ﻣﺸﺮف ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ!‬
‫ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن و زاﻣﺴﻘﻪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺟﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن را ﺑﻪ دواماﻝﻮزارﻩ ﺗﻌﺎرف آﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﺑﻪ ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن وﻋ ﺪﻩ داد آ ﻪ ﺑ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪي ﺗﻠﻔ ﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠ ﻪ را ﻗﻄ ﻊ ﺧﻮاه ﺪ آ ﺮد‪ .‬ﺁنه ﺎ آ ﻪ رﻓﺘﻨ ﺪ‪ ،‬رو آ ﺮد ﺑ ﻪ دواماﻝ ﻮزارﻩ‪ :‬ﺑﻨ ﺪﻩ را‬
‫ﺳﺮاﻓﺮاز ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ .‬ﻣﺪتهﺎﺳﺖ آﻪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﺮﺳﻴﺪﻩام‪ .‬ﺣﺎﻝﺘﺎن ﭼﻄﻮرﻩ؟ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﺁن ﻣﻮﺿﻮع را درﺳﺖ آ ﺮدم‪ .‬اﮔ ﺮ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﺮﺳ ﻴﺪم‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫ﻋﻠﺖ آﺴﺎﻝﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ!‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﻣﺘﻮﺣﺶ(‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ در ﺷﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﺳﻔﺎرت ﭼﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷ ﺪم‪ .‬ﻓﺮﻣﻮدﻳ ﺪ آ ﺴﺎﻝﺖ ﺟﺰﺋ ﻲ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗ ﺼﻮر آ ﺮدم ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ رﻓ ﻊ‬
‫ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺁﻧﻘﺪر ﻣﻬﻢ ﺑﻮد آﻪ آﺎر ﺑﻪ ﻣﺮﻳﻀﺨﺎﻧﻪ آﺸﻴﺪ؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻳﻦ هﺎ هﻤﻪ از ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻪ‪ ،‬درد ﺑﻲ دواﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺎن ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﻜﻴﻢ ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻣ ﺂبه ﺎ ه ﻢ ﭼﻴ ﺰي ﺳﺮﺷ ﺎن ﻧﻤﻴ ﺸﻪ‪ .‬راﺳ ﺘﺶ‬
‫ﻣﻦ اﻋﺘﻘﺎدي ﺑﻬﺸﺎن ﻧﺪارم‪ .‬ﭘﺎرﺳﺎل اول ﺑﻬﺎر ﻏﻔﻠﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﺎدم رﻓﺖ آﻪ ﺑﻪ ﻋﺎدت هﺮﺳﺎل ﺣﺠﺎﻣ ﺖ ﺑﻜ ﻨﻢ و ﺁب ﺷ ﺎﻩ ﺗ ﺮﻩ و آﺎﺳ ﻨﻲ ﺑﺨ ﻮرم‪ .‬اﻳﻨ ﻪ‬
‫آﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮدم ﻣﻴﮕﻢ ﺷﺎﻳﺪ از ﮔﺮﻣﻲ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬از ﻣﺴﺎﻓﺮت اﺹﻔﻬﺎن آﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻜﻴﺪﻩ ﺷﺪم‪ .‬هﺮ ﭼﻲ ﺗﻘﻮﻳﺖ آﺮدم‪ ،‬دﻳﮕﺮ رو ﻧﻴﺎﻣﺪم‪ .‬هﻮل و‬
‫ﺗﻜﺎن‪ ،‬ﺑﺪي راﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻳﻚ روز ﺹﺒﺢ از ﺧﻮاب ﭘﺎﺷﺪم ـ ﮔﻼب ﺑﻪ روي ﺷﻤﺎ ـ اول ﺗﺼﻮر آﺮدم آﻪ ﺑﻮاﺳ ﻴﺮ ﻳ ﺎ ﻧﻮاﺳ ﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻲه ﺎ ﺑ ﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻣﺮضهﺎ دﭼﺎرﻧ ﺪ و از ﭘ ﺎ درﻧﻤﻴﺎﻧ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻧﻤ ﻲدوﻧﻴ ﺪ ﭼ ﻪ درد و ﻋ ﺬاﺑﻲ دارﻩ‪ ،‬ﺧ ﺪا ﻧ ﺼﻴﺐ آ ﺎﻓﺮ ﻧﻜﻨ ﻪ! ه ﺮ ﭼ ﻲ دوا‪/‬درﻣ ﺎن آ ﺮدم‪ ،‬ﺧﻨﻜ ﻲ‬
‫ﺧﻮردم‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻧﻪ اﻧﮕﺎر‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اﺹﺮار رﻓﻘﺎ‪ ،‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻗﺎي ﺟﺒﺎر ﺳﻠﻄﺎن ﺗﻮﻓﻴﻖ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﺑﺮدﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻝﻴﻨﻮس اﻝﺤﻜﻤ ﺎ‪ ،‬ﻣﻨ ﻮ ﺗ ﻮ ﻣﺮﻳ ﻀﺨﻮﻧﻪ‬
‫ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ آﺮد و هﻤﻪاش ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻗﻮت ﻗﻠﺐ داد آﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ و آﺎ ِر ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻪ! ﺧﻮﻧﻪ آﻪ ﺑﺮﮔ ﺸﺘﻢ‪ ،‬اﺳ ﺘﺨﺎرﻩ آ ﺮدم‪ ،‬ﺑ ﺪ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺎهﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد!‬
‫ـ ﺑﻨ ﺪﻩ ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي ﺟ ﺎﻝﻴﻨﻮساﻝﺤﻜﻤ ﺎء دوﺳ ﺖ ﻗ ﺪﻳﻤﻲ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ ﺳ ﻔﺎرش ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد‪ .‬از ﺁﻗ ﺎي رﺋ ﻴﺲاﻝ ﻮزارﻩ ه ﻢ ﺗﻮﺹ ﻴﻪاي‬
‫ﻣﻲﮔﻴﺮم‪ ،‬اﮔﺮ ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﺮﺧﺺ ﺑﺸﻮم؟!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷﺖ و ﻓﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤﻲ آﺮد(‪ :‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن ﻗﺴﻢ‪ ،‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺧﻴ ﺮ‪ ،‬ﺑ ﺮﻋﻜﺲ ﺑ ﺎ ﺟﻨﺎﺑﻌ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﮔﻔﺘﮕ ﻮ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻏﻢهﺎي دﻧﻴﺎ را هﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ ﻝﻄﻒ و ﻣﺮﺣﻤﺖ دارﻳﺪ‪) .‬دواماﻝﻮزارﻩ ﻧﮕﺎﻩ آﻨﺠﻜﺎواﻧﻪاي ﺑ ﻪ ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ آ ﺮد و ﮔﻔ ﺖ(‪ :‬اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻨ ﺪﻩ ﻣ ﺰاﺣﻢ ﺷ ﺪم‪ ،‬ﻣﻘ ﺼﻮدم اول‬
‫اﺣﻮاﻝﭙﺮﺳﻲ و ﺑﻌﺪ هﻢ ﺗﺸﻜﺮ از اﻗﺪاﻣﺎت اﺧﻴﺮ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳ ﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨ ﺪ ﭘ ﺮواز ﺑ ﻮد‪ .‬اﺟﻤ ﺎﻻ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋ ﺮض ﻣ ﻲآ ﻨﻢ اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از‬
‫ﻗﻀﺎﻳﺎي ﺷﻬﺮﻳﻮر ﺁﻗﺎي ﺳﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮواز ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﺴﻴﺎر ﺁﺑﺮوﻣﻨ ﺪي ﺑ ﺎ ﻧﻬﺎﻳ ﺖ ﺧﻮﻧ ﺴﺮدي و ﻣﺘﺎﻧ ﺖ‪ ،‬ﺳ ﺮﺑﺎزان وﻇﻴﻔ ﻪ را در ﻝﺮﺳ ﺘﺎن ﺧﻠ ﻊ‬
‫ﺳﻼح آﺮدﻩ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻗﻮاي ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ آﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ وﺳ ﻴﻠﻪ از ﺧ ﻮﻧﺮﻳﺰي ﺑﻴﻬ ﻮدﻩ ﺟﻠ ﻮﮔﻴﺮي ﺷ ﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ در ﭼﻨ ﻴﻦ ﻣ ﻮاﻗﻌﻲ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮري ﺷ ﻴﺮازﻩي‬
‫اﻣﻮر از هﻢ ﮔﻴﺴﺨﺘﻪ اﺳﺖ آﻪ ﻓﺮﺹﺖ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻨﻈﻢ اﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﻣﺮآﺰ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮد و ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻬﻤﺎت ﺑﻪ دﺳﺖ اآﺮاد و اﻝﻮار اﻓﺘﺎدﻩ‪ .‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺹﻨﺪوقهﺎ اﺳﻠﺤﻪ و ﻣﻬﻤﺎت آﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻴﺎن ﺹ ﺤﺮا ﻣ ﻲﮔﺬارﻧ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺑﻮﻳﺮاﺣﻤ ﺪي و ﻗ ﺸﻘﺎﻳﻲ ﺑﻴﻔﺘ ﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ اﻳ ﻦ ﭼﻨ ﺪ ﻗﺒ ﻀﻪ‬
‫ﺗﻔﻨﮓ در ﺗﻀﻤﻴﻦ اﺳﺘﻘﻼل ﺁﻳﻨﺪﻩي ﻣﺎ ﺗﺎﺙﻴﺮي ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ‪ .‬دﻝﻴﻞ واﺿﺢ اﻳﻦ آ ﻪ ﻳ ﻚ ﻣ ﺎﻩ ﺑﻌ ﺪ‪ ،‬ﺳ ﺮهﻨﮓ ﺑﻠﻨ ﺪ ﭘ ﺮواز ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺎم ﺳ ﺮﺗﻴﭙﻲ ارﺗﻘ ﺎء‬
‫ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ اﺧﺬ ﻣﺪال درﺟﻪ اول ﻧﻈﺎم ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺷﺪ‪ .‬هﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺗﻘ ﺪﻳﺮ ﻧﺎﻣ ﻪه ﺎﻳﻲ ﺑ ﺮاﻳﺶ ﺹ ﺎدر ﺷ ﺪ‪ .‬رﻓﺘ ﺎر اﻳ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻗ ﺪري ﻣ ﻮرد ﭘ ﺴﻨﺪ ﻣﻘﺎﻣ ﺎت‬
‫ﻋﺎﻝﻴﻪي اﻳﺮان و ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ واﻗﻊ ﺷﺪ آﻪ ﻣﻴﺠﺮ واﻻﺳﻨﮕﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل اﻳ ﺸﺎن ﺑ ﻪ ﻣﺮآ ﺰ ﻣﺨﺎﻝﻔ ﺖ ورزﻳ ﺪ و ﺁن ﻣﻮﺿ ﻮع ﺗﻬﻤ ﺖ اﺧ ﺘﻼس و ﻗﻠ ﻊ و ﻗﻤ ﻊ‬
‫اﺷﺮار آﻪ اﻝﺒﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎرآﺘﺎن ﻣﺒﺴﻮق اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ آﻠﻲ ﻣﻨﺘﻔﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﺧﻮب ﭼﻴﺰي اﺳﺖ! ﺣﻴﻒ آﻪ ﻣﺎ ﻗ ﺪرش را ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬در‬
‫ﺁن دورﻩ ﻗﺪر و ﻣﻨﺰﻝﺖ ﺧﺎدم و ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻦ را ﺗﻤﻴﺰ ﻧﻤﻲدادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﺼﺪﻳﻖ آﺮد(‪ :‬هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻦ هﻤﻴﻦ را ﮔﻔﺘﻪام‪.‬‬
‫ـ ﺑﺎري در ازاي ﻝﻄﻒ ﺑﻲﭘﺎﻳﺎﻧﻲ آﻪ در ﺑﺎرﻩي ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻣﺒﺬول ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻨﺪﻩ از ﻃﺮف ﻣ ﺸﺎراﻝﻴﻪ ﻣ ﺎﻣﻮرم هﺪﻳ ﻪي ﻧﺎﻗ ﺎﺑﻠﻲ‬
‫را آﻪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﺪارم‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪي ﺑﻪ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑﻨ ﺪﻩ را ﻏ ﺮق درﻳ ﺎي ﺧﺠﺎﻝ ﺖ ﻓﺮﻣﻮدﻳ ﺪ‪ .‬ه ﺮ ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎآﻨﻮن زﻳ ﺮ ﺑ ﺎر ﭼﻨ ﻴﻦ ﺗﻜﻠﻴ ﻒ‬
‫ﺷﺎﻗﻲ ﻧﺮﻓﺘﻪام و ﭼﻴﺰي از آﺴﻲ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪام‪ ،‬وﻝﻲ از ﺁن ﺟﺎﻳﻲ آﻪ ﻋﺪم ﻗﺒﻮل ﺑﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺠﺶ ﺑﺸﻪ و ﮔﻤﺎن آﻨﻨ ﺪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬وﻝ ﻴﻜﻦ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﻓﺮدا در ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﻣﺨﺘﺼﺮي اﺳﺖ آﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺤﺚ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻨﺪﻩ هﻤ ﺎنﺟ ﺎ ﺷ ﺮﻓﻴﺎب ﺧ ﻮاهﻢ ﺷ ﺪ و در ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺑﺮﻣﻲﮔﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮاد از در وارد ﺷﺪ و در داﻻن رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪاش ﺷﮕﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺧﺪا از دهﻨﺘﺎن ﺑﺸﻨﻮﻩ! ﻣﻦ هﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻓﻜﺮش ﻣﻲاﻓﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺪﺷﻢ ﻣﻴﺸﻪ‪ .‬ﻓﻜﺮش را ﺑﻜﻨﻴﺪ آﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻧﻤﻲداﻧﻢ اﻣ ﺸﺐ ﺧ ﻮاﺑﻢ ﻣ ﻲﺑ ﺮﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬
‫ﻧﻪ! اﻣﺎ اﻣﺮوز ﻣﻲﺧﻮام ﺗﺎ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺧﻮدم را ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﻳﺎدم ﺑﺮﻩ؛ ﺷﺎﻳﺪ هﻢ آﻪ در اﺙﺮ ﻧﺎﺧﻮﺷﻴﻪ‪ .‬ﺁﻳﺎ هﺮ آﺲ ﻧﺎﺧﻮش ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﻓﻜ ﺮ‬
‫ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز ﺑﻪ هﻤﻪ آﺲ ﺣﺴﺮت ﻣﻲﺑﺮم؛ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻣﮕﺲ را هﻢ آﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬وﻗﺘﻴﻜﻪ ﻓﻜﺮ هﻮل و هﺮاس را ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬ﺁرزو ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آﺎﺷ ﻜﻲ‬
‫ﺟﺎي اون ﺑﻮدم‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻴﺰ ﻋﺠﻴﺒﻴﻪ! ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻣﻠﻌ ﻪ ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﭼ ﺴﺒﻴﺪﻩ‪ ،‬ول آ ﻦ ه ﻢ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﭼ ﺮا‪ ،‬ﻧﻤ ﻲداﻧ ﻢ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺟﺎﻧﻮره ﺎ روز ﺑ ﻪ روز زﻧ ﺪﮔﻲ‬
‫ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮدا هﻢ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و هﺮ ﭼﻴﺰي را اﺣﺘﻜﺎر ﻧﻤﻲآﻨﻨﺪ و ﺗﻮﻗﻌﻲ هﻢ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺁنهﺎ هﻢ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ‪ .‬ﻳﺎدﻣﻪ ﺑﭽﻪ آ ﻪ ﺑ ﻮدم‪،‬‬
‫ﺟﻠﻮ ﺧﻮﻧﻪﻣﺎن ﻳﻚ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ رﻓﺖ زﻳﺮ ﮔﺎري و آﻤﺮش ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬ازش ﺧﻮن ﻣﻲﭼﻜﻴﺪ و وﻧﮓ ﻣﻲزد‪ .‬ﺑﺎ ﭘﻨﺠﻪهﺎﻳﺶ ﺗﻮي ﮔﻞ آﻮﭼﻪ ﺧﻮدش را‬
‫ﻣﻲآﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﺑﻪ آﻲ اﻝﺘﻤﺎس ﻣﻲآﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺴﺎﺑﻲ درد ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﭘﻴ ﺪا ﺑ ﻮد آ ﻪ ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺖ از ﺧ ﻮدش‪ ،‬از ﺟ ﺴﻤﺶ آ ﻪ ﺑ ﻪ او ﭼ ﺴﺒﻴﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﮕﺮﻳﺰﻩ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ را ﻋﻮض ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ زﻧﺪﻩ هﻢ ﺑﻤﺎﻧﻪ‪ .‬ﻧﻤﻲداﻧﺴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﭼﻴ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ ﺗ ﻨﺶ او را ول ﻧﻤ ﻲآ ﺮد‪ .‬دردش ﺑ ﻪ‬
‫دﻧﺒﺎﻝﺶ ﻣﻲﺁﻣﺪ و ﻧﻤﻲﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻤﻴﺮﻩ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺹﺤﻴﺢ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺸﺮ ﺁﻧﻘﺪر آﻪ از ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻲﺗﺮﺳﺪ‪ ،‬از ﻣﺮگ ﻧﻤﻲﺗﺮﺳﺪ و ﺑﺮاي ﺑﻘﺎي وﺟﻮد ﺧﻮدش اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣﺘﻮﺟ ﻪ ﻋ ﻮاﻝﻢ‬
‫ﻣﻌﻨﻮي و ﺷﺌﻮﻧﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬آﺴﺎﻧﻲ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ زﻧﺪﮔﻲ اﺑﺪي‪ ،‬ﺑﺎ رﺿﺎ و رﻏﺒﺖ ﻣﺮگ را اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )دﻣﺎﻏﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را آﻪ ﺁﻝﻮدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ داﻣﻦ ﻋﺒﺎﻳﺶ ﭘﺎك آﺮد(‪ :‬ﻣﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﻜﺮه ﺎ ﻧﻴﻔﺘ ﺎدم‪ .‬ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ‬
‫اﻓﻜﺎر ﺁدم را ﻋﻮض ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺷﺮاب ﻣﺴﺘﻲ ﻣﺨﺼﻮﺹﻲ دارﻩ و هﻤﻴﻦ ﺑﺪﻩ! ﭼﻴﺰهﺎي ﻣﻌﻤﻮﻝﻲ آﻪ هﺮ روز ﻣﻲدﻳﺪم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺟﻮر دﻳﮕ ﺮي ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻈﺮم ﻣﻴﺎد‪ .‬اﻣﺮوز ﺁﻗﺎي ﻣﻴﺨﭽﻴﺎن آﻪ ﭘﻬﻠﻮﻳﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬از ﻧﮕﺎﻩهﺎش ﭼﻴﺰهﺎ دﺳﺘﮕﻴﺮم ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﻓﺮق ﺁدم ﺑﺎ ﺣﻴ ﻮان اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﺁدم ﻗﺒ ﻞ از اﻳ ﻦ آ ﻪ‬
‫آﻤﺮش زﻳﺮ ﮔﺎري ﺑﺸﻜﻨﻪ‪ ،‬اﻝﺘﻤﺎس ﻣﻲآﻨﻪ و از زﻧﺪﮔﻲ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ آ ﻪ زﺧ ﻢ وردارﻩ‪ ،‬زﺧ ﻢ را ﺣ ﺲ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ و ﻣﺜ ﻞ ﮔﺮﺑ ﻪ ﻧﺎﻝ ﻪ‬
‫ﻣﻴﻜﺸﻪ‪ .‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﻢ!‬
‫ـ ﺁﻗﺎ ﭼﻴﺰي آﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺳﻪ ﺑﺎر ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ آﺮدﻩام و ﻳﻚ آﻠﻴﻪام را درﺁوردﻩاﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻢ ﻓﻜﺮش ﺁدم را اذﻳﺖ ﻣﻲآﻨ ﺪ‪،‬‬
‫ﺁن هﻢ دﻓﻌﻪي اول‪ ،‬وﻝﻲ ﻋﻤﻞ ﺷﻤﺎ از ﺧﺘﻨﻪ هﻢ ﺁﺳﺎنﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺁن هﻢ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ ﺁﻗﺎي ﺟ ﺎﻝﻴﻨﻮساﻝﺤﻜﻤ ﺎء آ ﻪ در واﻗ ﻊ اﻋﺠ ﺎز ﻣ ﻲآﻨ ﺪ و اﻳ ﻦ‬
‫ﻋﻤﻞ ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﺜﻞ ﺁب ﺧﻮردن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺹﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴﻢ! ﺧﺐ‪ ،‬از دﻧﻴﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ دارﻳﺪ؟‬
‫ـ ﻣﻄﻠﺐ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺮض‪ ،‬هﻴﭻ‪ .‬هﻤﻴﻦ وﺿﻊ ﻣﻐﺸﻮﺷﻲ آﻪ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ .‬اﻓﺴﺎرﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺗﺸﺘﺖ اﻓﻜﺎر‪ .‬ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ‬
‫آﻪ دورﻩي ﻇﻬﻮر ﺣﻀﺮت هﻤﻪي ﺷﺌﻮﻧﺎت ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨﻮي رو ﺑﻪ اﻧﺤﻄﺎط و اﺿﻤﺤﻼل ﻣ ﻲرود‪ .‬ﺣ ﺎل ﺑ ﻪ راياﻝﻌ ﻴﻦ ﻣ ﺸﺎهﺪﻩ ﻣ ﻲآﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﻓ ﺴﺎد‬
‫اﺧﻼﻗﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ رﻳﺸﻪ دواﻧﻴﺪﻩ‪ .‬ﺁﻗﺎ ﻣﻦ اﻋﺘﻘﺎدم از اﻳﻦ ﺟﻮاﻧﺎن ﻓﺮﻧﮓ رﻓﺘﻪ هﻢ ﺳﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﻳﺮوز ﺑﻪ دﻳﺪن ﭘﺴﺮ ﻋﻢ ﺧ ﻮدم ﺁﻗ ﺎ‬
‫زادﻩي ﺁﻗﺎي ﺳﻴﻤﻴﻦ دوات آﻪ ﺗﺎزﻩ از اروﭘﺎ وارد ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬رﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮدم‪ .‬ﭼﻴﺰه ﺎﻳﻲ ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ و ﻋﻘﺎﻳ ﺪي اﻇﻬ ﺎر ﻣ ﻲداﺷ ﺖ آ ﻪ در ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﺑﻨ ﺪﻩ‬
‫ﻣﺘﺎﺙﺮ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺷﺘﺎب زدﻩ(‪ :‬از ﺟﻨﮓ ﭼﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲآﺮد؟‬
‫ـ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻗﺪري ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺷﺪم آﻪ ﺳﻮاﻝﻲ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻧﻜﺮدم‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻮاﻧﺎن ﭼ ﺸﻢ و ﮔ ﻮش ﺑ ﺴﺘﻪ ﻣ ﻲروﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺧﺎرﺟ ﻪ و‬
‫ﻓﻘﻂ ﻇﻮاهﺮ ﺁن ﺟﺎ اﻳﻦهﺎ را ﻣﻲﻓﺮﻳﺒﺪ! وﻗﺘﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺁب و ﺧﺎك ﺁﺑﺎء و اﺟ ﺪادي ﺧﻮدﺷ ﺎن ﺑﺮﻣ ﻲﮔﺮدﻧ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ ﺑﻴﮕﺎﻧ ﻪ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻜﺎﻳ ﺖ زاﻏ ﻲ‬
‫اﺳﺖ آﻪ ﺧﻮاﺳﺖ روش آﺒﻚ را ﺑﻴﺎﻣﻮزد و راﻩ رﻓﺘﻦ ﺧﻮدش را هﻢ ﻓﺮاﻣﻮش آﺮد!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ دل ﭘﺮ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد(‪ :‬ﻣﺜﻞ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ ﺧﻮدﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲﻓﻬﻤﻢ آﻪ ﺟﻨﺎبﻋﺎﻝﻲ ﭼﻲ ﻣﻲﮔﻴﺪ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻌﻘ ﻮل ﭘ ﻴﺶ از اﻳ ﻦ‬
‫آﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻧﮓ ﺑﺮﻩ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﻲ ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ راﻩ و ﭘﺎﻳﻲ ﺑﺮاﻩ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻳ ﻚ اﻝ ﻮاط ﻗﻤﺎرﺑ ﺎز از ﺁب درﺁﻣ ﺪﻩ‪ ،‬ﻗﺒﺎﺣ ﺖ ه ﻢ ﺳ ﺮش ﻧﻤﻴ ﺸﻪ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮ ﻣ ﻦ ﺳ ﻮت‬
‫ﻣﻲزد‪ ،‬ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬و از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﺟﻠﻮ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺰك ﻣﻲآ ﺮد و ﻳ ﻚ ﺳ ﮓ ﺗﻮﻝ ﻪ ه ﻢ ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎﻝﺶ ﻣ ﻲاﻧ ﺪاﺧﺖ و ﻣ ﻲرﻓ ﺖ ﺗ ﻮي‬
‫رﻗﺎﺹﺨﻮﻧﻪهﺎ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪي ﭘﺪرﻳﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺑﺸﻪ‪ ،‬از ارث ﻣﺤﺮوﻣﺶ آﺮدم‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻨﻜﺮ ﻣﻬﺮ ﭘﺪر و ﻓﺮزﻧﺪي آﻪ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﺷﺪ‪ .‬دﻝ ﻢ‬
‫ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ آﻪ ﺑﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ‪ ،‬اﻣﺎ روي هﻢ رﻓﺘﻪ ﻓﺮﻧﮓ ﺑﺪ ﭼﻴﺰﻳﻪ!‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﺗﺼﺪﻳﻖ آﺮد(‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻓﺎﻳﺪﻩاش ﭼﻴﺴﺖ؟ روي هﻢ رﻓﺘﻪ اﻓﻜﺎر اﻧﻘﻼﺑﻲ‪ ،‬وﻃﻦﭘﺮﺳﺘﻲ آﺎذب و ﻋﺎدات ﻧﻜﻮهﻴ ﺪﻩ ﺑ ﺎ ﺧﻮدﺷ ﺎن‬
‫ﺳﻮﻏﺎت ﻣﻲﺁورﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪا رﺣﻢ آﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻗﺎ! اﻳﻦ ﺟﻮان آﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﻔ ﺘﻢ‪ ،‬ﻗﺒ ﻞ از ﺣﺮآ ﺖ ﺑ ﻪ ﻓﺮﻧ ﮓ ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣﺤﺠ ﻮب و ﭘ ﺎيﺑﻨ ﺪ ﺁداب و ﺳ ﻨﻦ ﻣﻴﻬ ﻨﺶ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻳﻚ ﺁدم ﺑﺨﻮ ﺑﺮﻳﺪﻩي وﻗﻴﺢ آﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﻌﺎﺋﺮ و ﻣﻘﺪﺳﺎت ﻣﻠﻲ ﻣﺎ ﺗﻮهﻴﻦ ﻣﻲآﻨﺪ؛ ﻣﺜﻼ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫“اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ روي ﻧﻘﺸﻪي ﺟﻐﺮاﻓﻲ ﻝﻜﻪي ﺣﻴﺾ اﺳﺖ‪ .‬ه ﻮاﻳﺶ ﺳ ﻮزان و ﻏﺒ ﺎرﺁﻝﻮد‪ ،‬زﻣﻴ ﻨﺶ ﻧﺠﺎﺳ ﺖﺑ ﺎر‪ ،‬ﺁﺑ ﺶ ﻧﺠﺎﺳ ﺖ ﻣ ﺎﻳﻊ و‬
‫ﻣﻮﺟﻮداﺗﺶ ﻓﺎﺳﺪ و ﻧﺎﻗﺺاﻝﺨﻠﻘﻪ‪ ،‬ﻣﺮدﻣﺶ هﻤﻪ واﻓﻮري‪ ،‬ﺗﺮاﺧﻤﻲ‪ ،‬از ﺧﻮد راﺿﻲ‪ ،‬ﻗﻀﺎ و ﻗﺪري‪ ،‬ﻣﺮدﻩ ﭘﺮﺳ ﺖ‪ ،‬ﻣ ﺎﻓﻨﮕﻲ‪ ،‬ﻣ ﺰور‪ .‬ﻣﺘﻤﻠ ﻖ و‬
‫ﺟﺎﺳﻮس و ﺷﺎخ ﺣﺴﻴﻨﻲ و ـ ﺑﻼ ﻧﺴﺒﺖ ﺷﻤﺎ ـ ﺑﻮاﺳﻴﺮي هﺴﺘﻨﺪ‪”.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ(‪ :‬اﻳﻦ ﺟﻮان آﺎﻓﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ اذان ﺑﻐﻞ ﮔﻮﺷﺶ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ و ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻜﻨﻪ! ﻋﻘﻴﺪﻩي ﺁﻗﺎي ﺳﻴﻤﻴﻦ دوات ﭼﻴﻪ؟‬
‫ـ ﺁﻗﺎ هﻴﭻ‪ ،‬ﻣﺮد ﺑﻲﺣﺎﻝﻲ اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ آﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺮفهﺎﻳﻲ ﻣﻲزد آﻪ ﻣﻮ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺁدم ﺳﻴﺦ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻲﮔﻔ ﺖ‪“ :‬ﻓ ﺴﺎد ﻧ ﮋاد ﻣ ﺎ از‬
‫ﺑﭽﻪ و ﭘﻴﺮ و ﺟﻮاﻧﺶ ﭘﻴﺪاﺳﺖ‪ .‬هﻤﻪﻣ ﺎن اداي زﻧ ﺪﮔﻲ را درﺁوردﻩاﻳ ﻢ‪ .‬آﺎﺷ ﻜﻲ ادا ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻲ ده ﻦآﺠ ﻲ آ ﺮدﻩاﻳ ﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﺪر اﻻغ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺳﺮﻣﺎن ﻧﻤﻲﺷﻮد و هﻤﻴﺸﻪ آﻼﻩ ﺳﺮﻣﺎن ﻣﻲرود؛ اﻣﺎ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺎ هﻮشﺗﺮﻳﻦ ﻣﺨﻠﻮق ﺗﺼﻮر ﻣﻲآﻨ ﻴﻢ‪ .‬هﻤﻴ ﺸﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻳ ﻚ ﻗﻠ ﺪرﻳﻢ آ ﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﺠﺰ ﺁﺳﺎ ﻇﻬﻮر ﺑﻜﻨﺪ و ﭘﻴﺰي ﻣﺎ را ﺟﺎ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل دﻝﻘﻚهﺎي رﺿﺎ ﺧﺎن ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺎن زدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ه ﻢ ﺹ ﺪاﻳﻤﺎن در ﻧﻤ ﻲﺁﻳ ﺪ و‬
‫هﻤﺎن ﮔﺮﺑﻪهﺎي ﻣﺮدﻧﻲ را ﺟﻠﻮ ﻣﺎ ﻣﻲرﻗﺼﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ هﻮش ﻣﺎ در هﻴﭻ ﻳﻚ از ﺷﺌﻮن ﻓﺮهﻨﮕﻲ ﻳﺎ ﻋﻠﻤﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺮوز ﻧﻜﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬هﻨﺮﻣﺎن‬
‫ﻝﻮﻝﻬﻨﮓ‪ ،‬ﺳﺎزﻣﺎن وزوز ﺟﮕﺮﺧ ﻮاش‪ ،‬ﻓﻠ ﺴﻔﻪﻣ ﺎن ﻣﺒﺎﺣﺜ ﻪ در ﺷ ﻜﻴﺎت و ﺳ ﻬﻮﻳﺎت و ﺧﻮراآﻤ ﺎن ﺟﮕ ﺮك اﺳ ﺖ‪ .‬ﻧ ﻪ ذوق‪ ،‬ﻧ ﻪ هﻨ ﺮ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﺷ ﺎدي‪،‬‬
‫هﻤﻪاش دزدي‪ ،‬آﻼهﺒﺮداري و روﺿﻪﺧﻮاﻧﻲ‪ .‬ﻣﺎ در ﺣﺎل ﺗﻌﻔﻦ و ﺗﺠﺰﻳﻪ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬از ﺹﻮﻓﻲ و دروﻳﺶ و ﭘﻴﺮ و ﺟﻮان و آﺎﺳﺒﻜﺎر و ﮔﺪا‪ ،‬هﻤﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﺮ ﭘﻮل و ﻣﻘﺎم هﺴﺘﻨﺪ؛ ﺁن هﻢ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺑﻲﺷﺮﻣﺎﻧﻪي وﻗﻴﺤﻲ‪ .‬ﻣﺮدم هﺮ ﺟﺎي دﻧﻴﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي ﻳﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﭘﺎيﺑﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮕ ﺮ‬
‫اﻳﻦ ﺟﺎ آﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪي ﭘﺴﺘﻲ و رذاﻝﺖ را ﻣﻲدهﻨﺪ‪ .‬دورﻩي ﻣﺎ دورﻩي ﺗﺤﻘﻴﺮ و اخ و ﺗﻒ اﺳﺖ‪”.‬‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎي دﻳﮕﺮ هﻢ ﻣﻲﮔﻔﺖ آﻪ‪“ :‬اﻳﻦ ﺟ ﺎ وﻃ ﻦ دزده ﺎ و ﻗﺎﭼ ﺎقﭼ ﻲه ﺎ و زﻧ ﺪان ﻣﺮدﻣ ﺎﻧﺶ اﺳ ﺖ‪ .‬ه ﺮ ﭼ ﻪ اﻳ ﻦ ﻣ ﺎدر ﻣ ﺮدﻩي‬
‫ﻣﻴﻬﻦ را ﺑﺰك ﺑﻜﻨﻨﺪ و ﺳﺮﺧﺎب ﺳﻔﻴﺪاب ﺑﻤﺎﻝﻨﺪ و ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ﻳﻚ ﺁﻝﻜﺎﭘﻦ ﺑﻴﺎﻧﺪازﻧﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻧﺪارد؛ ﭼﻮن ﻋﻼﺋﻢ ﺗﻌﻔﻦ و ﺗﺠﺰﻳﻪ از ﺳﺮ و روﻳﺶ‬
‫ﻣ ﻲﺑ ﺎرد‪ .‬زﻣﺎﻣ ﺪاران اﻣ ﺮوز ﻣ ﺎ دورﻩي ﺷ ﺎﻩ ﺳ ﻠﻄﺎن ﺣ ﺴﻴﻦ را روﺳ ﻔﻴﺪ آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ‪ .‬در ﺗ ﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﻧﻨ ﮓ اﻳ ﻦ دورﻩ را ﺑ ﻪ ﺁب زﻣ ﺰم و آ ﻮﺙﺮ ه ﻢ‬
‫ﻧﻤﻲﺷﻮد ﺷﺴﺖ! ﻣﺎ در ﭼﺎهﻚ دﻧﻴﺎ دارﻳﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲآﻨﻴﻢ و ﻣﺜﻞ آﺮم در ﻓﻘﺮ و ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ و آﺜﺎﻓ ﺖ ﻣ ﻲﻝ ﻮﻝﻴﻢ و ﺑ ﻪ ﻧﻨﮕ ﻴﻦﺗ ﺮﻳﻦ ﻃ ﺮزي در ﻗﻴ ﺪ‬
‫ﺣﻴﺎﺗﻴﻢ‪ ،‬و ﻣﻀﺤﻚ ﺁن ﺟﺎﺳﺖ آﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﻲآﻨﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ را دارﻳ ﻢ‪”.‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣﺒ ﺎﻧﻲ اﺧﻼﻗ ﻲ و ﻣﻌﻨ ﻮي ﺗ ﺎ ﭼ ﻪ‬
‫اﻧ ﺪازﻩ ﻣﺘﺰﻝ ﺰل ﺷ ﺪﻩ اﺳ ﺖ؟ ﺷ ﺎﻳﺪ ﺣ ﻖ ﺑ ﻪ ﺟﺎﻧ ﺐ رﺿ ﺎ ﺷ ﺎﻩ ﺑ ﻮد آ ﻪ اﻏﻠ ﺐ ﺟﻮاﻧ ﺎن ﻓﺮﻧ ﮓ رﻓﺘ ﻪ را از دم ﺳ ﺮﺣﺪ ﻣ ﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ و در زﻧ ﺪان‬
‫ﻣﻲاﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﺑﻮي ﺧﻮن‪ ،‬ﺑﻮي اﻧﻘﻼب ﻣﻲدهﺪ و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪارد!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻋﻄﺴﻪ آﺮد‪ .‬دواماﻝﻮزارﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ در اﺧﻼق ﺁنهﺎ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮي ﻧﺸﺪﻩ‪ .‬هﻤ ﻪي ﺟﻮاﻧ ﺎن‬
‫ﻣﺎ ﺑﺪﺑﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﭼﻨ ﺪ ﻧﻔ ﺮ آ ﻪ اﻝﺤﻤ ﺪاﷲ ﻓﺮﻧ ﮓ در ﺁنه ﺎ اﺙ ﺮ ﺳ ﻮء ﻧﺒﺨ ﺸﻴﺪﻩ و هﻨ ﻮز ﺁداب ﺁﺑ ﺎء و اﺟ ﺪادي ﺧ ﻮد را ﻓﺮاﻣ ﻮش ﻧﻜ ﺮدﻩاﻧ ﺪ و‬
‫ﺳﺮﺷﺎن ﺗﻮي ﺣﺴﺎب اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ هﻤﻪ ﺑﻲاﻋﺘﻘﺎدﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺘﺮام آﻮﭼﻚ ﺑﻪ ﺑﺰرگ وراﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬اﻳﻤﺎن ﺑﻪ زﻋﻤﺎي ﻗﻮم‪ ،‬ﺳﺴﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آ ﻪ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﺎ ﺳﻴﺮ ﻗﻬﻘﺮاﻳﻲ ﻣﻲرود و اﮔﺮ اﻗﺪام ﻓﻮري‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ از ﻝﺤﺎظ ﻣﻌﻨﻮي و اﺧﻼﻗﻲ ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮاهﻴﻢ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ـ ﻋﻘﻴﺪﻩي ﺷﻤﺎ را آﺎﻣﻼ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ اﻳﻦهﺎ را از ﻗﺪﻳﻢ ﺣﺲ آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ اﻗ ﺪام ﻓ ﻮري و ﺗﻘﻮﻳ ﺖ روﺣ ﻲ و‬
‫اﺧﻼﻗﻲ هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻋﺪﻩي آﺜﻴﺮي ﺑﻨﺪﻩ را ﻧﺎﻣﺰد وآﺎﻝﺖ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬اﮔﺮ ﭼ ﻪ ﺧ ﻮدم هﻨ ﻮز ﺗ ﺼﻤﻴﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘ ﻪام‪.‬‬
‫ﺧﻮدﺗﺎن ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ آﻪ اﻳﻦ ﺷﻐﻞ ﺑﺮازﻧﺪﻩي ﻣﻘﺎم ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ؛ اﻣﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻓﻜ ﺮ آ ﺮدم ﺣ ﺎﻻ آ ﻪ ﻣ ﺼﺎﻝﺢ ﻋﺎﻝﻴ ﻪي آ ﺸﻮر در ﺧﻄ ﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺎ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻗﻮا ﻣﺠﻬﺰ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ وﻇﻴﻔﻪي وﺟﺪاﻧﻲ و اﺧﻼﻗﻲ هﺮ ﻓﺮد ﻣﻴﻬﻦﭘﺮﺳﺘﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﭼﺸﻢ اﻣﻴﺪ ﻣﺮدم ﺑﻪ اﻣﺜﺎل ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﺗﻒ ﺣﺎﺟﻲ را از روي ﺹﻮرﺗﺶ ﭘﺎك آﺮد(‪ :‬ﻣﻦ از ﺹﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ را ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳ ﻚ ﻣ ﻲﮔ ﻮﻳﻢ‪ .‬رﻓﻘ ﺎﻳﻢ ﺷ ﺎهﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﮔﻔﺘﻪام آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺷﺨﺺ ﺟﺴﻮر و ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻴﻒ آﻪ از دﺧﺎﻝﺖ در اﻣﻮر دوﻝﺖ ﺧﻮدداري ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ ﺑﺎﻋ ﺚ اﻓﺘﺨ ﺎر‬
‫ﻣﻠﺖ اﺳﺖ آﻪ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ هﺮج و ﻣﺮﺟﻲ‪ ،‬اﺷﺨﺎﺹﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﭼﻨﻴﻦ وﻇﻴﻔﻪي ﺧﻄﻴﺮي را ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ )درﮔﻮﺷﻲ( ﺁﻳ ﺎ ﺣﺎﺿ ﺮﻳﺪ‬
‫آﻪ ﺑﺎ ﺁﻗﺎي ﺳﻠﺴﻠﻪﺟﻨﺒﺎن آﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ؟‬
‫ـ ﻣﻦ ارادت ﻏﺎﻳﺒﺎﻧﻪ ﺧﺪﻣﺖ اﻳﺸﺎن دارم‪ .‬از ﺟﺎن و دل ﺣﺎﺿﺮم‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﭼﻴ ﺰي آ ﻪ ه ﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻨ ﺪﻩ ‪ 135‬ه ﺰار راي دارم‪ ،‬ﻣ ﻲﺷ ﻨﻮﻳﺪ‪،‬‬
‫‪ 135‬هﺰار راي ﺙﺎﺑﺖ و ﻣﺴﻠﻢ‪ .‬ﺁﻳﺎ اﻳﺸﺎن ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪي ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻳﻌﻨﻲ اﺳﺘﻄﺎﻋﺖ دارﻧﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ اﻣﺮوز ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﺬاآﺮﻩ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد و ﻧﺘﻴﺠ ﻪاش را ﻋ ﺮض ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬راﺳ ﺘﻲ ﺗﻘﺎﺿ ﺎي آ ﻮﭼﻜﻲ از ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ داﺷ ﺘﻢ‪ .‬ﺁﻗ ﺎي‬
‫ذواﻝﻔﻀﺎﻳﻞ آﻪ از اﺷﺨﺎص ﺑﺎﻧﻔﻮذ هﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻈﺮ ﺧﺎﺹﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ دارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻠﻨﺪ ﻧﺎﻳﺐاﻝﺘﻮﻝﻴﻪي ﺁﺳﺘﺎﻧﻪي ﻗﺪس ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ ﺗﺎﺣ ﺪي زﻣﻴﻨ ﻪ را‬
‫ﺣﺎﺿﺮ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬وﻝﻲ از ﻝﺤﺎظ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻢ اﺳﺘﺪﻋﺎ آﻨﻢ‪ ،‬در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ…‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﻪ دﻗﺖ ﮔﻮش داد و ﺑﺎ ﻝﺤﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ( ﮔﻔ ﺖ‪ :‬دﻳﮕ ﺮ ﺗﻤ ﺎم ﺷ ﺪ‪ .‬از ﻗ ﻮل ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ اﻳ ﺸﺎن ﺳ ﻼم ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻴﺪ و ﺑﮕﻴ ﺪ آ ﻪ ﭼﻤ ﺪانه ﺎي‬
‫ﺳﻔﺮﺷﺎن را ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ! دﻳﮕﺮ ﺣﺮﻓﺶ را ﻧﺰﻧﻴﺪ! ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺹﺤﺒﺖ ﺧﻮاهﻢ آﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ در ﺣﺪود دوازدﻩ ﺗﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ آﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ! ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴ ﺪ آ ﻪ ﺑ ﻲاﻧ ﺼﺎﻓﻲ اﺳ ﺖ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻣﺒﻠ ﻎ ﻧ ﺼﻒ درﺁﻣ ﺪ ﺧ ﺎﻝﺺ و ﻣ ﺸﺮوع ﻳ ﻚ ﻣﺎه ﻪي ﺁن ﺟﺎﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺎ‬
‫اﺷﻜﺎﻻت ﻓﻨﻲاي آﻪ در ﭘﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﺑﻨﺪﻩ از ﺳﻬﻢ ﺧﻮدم ﭼﺸﻢ ﻣﻲﭘﻮﺷﻢ و ﭼﻮن ﺷﻤﺎ ﭘﺎ در ﻣﻴﺎﻧﻲ آﺮدﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳ ﻲ و ه ﺸﺖ ﺗ ﺎ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ ﻣﻘﺪور ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫ـ ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﺁﻗﺎي ﺗﺎجاﻝﻤﺘﻜﻠﻤ ﻴﻦ آ ﻪ ﻧ ﺎﻣﺰد اﻳ ﻦ ﺷ ﻐﻞ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺿ ﺮﻧﺪ ﺧﻴﻠ ﻲ ﺑ ﻴﺶﺗ ﺮ از اﻳ ﻦه ﺎ ﺑﭙﺮدازﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺤ ﺾ ﺧ ﺎﻃﺮ‬
‫ﺟﻨﺎبﻋﺎﻝﻲ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺮط اﻳﻦ آﻪ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ هﻤﻪاش اﺳﻜﻨﺎس ﺹﺪ ﺗﻮﻣﻨﻲ ﺑﺎﺷﻪ آﻪ ﺷﻤﺮدﻧﺶ ﺁﺳﺎنﺗﺮﻩ!‬
‫ـ ﺣﻘﻴﻘﺘﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻜﺮاﻧﻪي اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺑﺎ ﭼﻪ زﺑﺎﻧﻲ ﺗﺸﻜﺮات ﺧﻮدم را…‬
‫در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ آﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺨﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﺮدﺑﻴﺮي روزﻧﺎﻣﻪي “دب اآﺒﺮ” ارﺗﻘﺎء ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺟ ﻮان ﭼ ﺎق و ﻗ ﺪ آﻮﺗ ﺎهﻲ وارد‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻏﺮاﻳﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ و دواماﻝﻮزارﻩ آﺮد‪.‬‬
‫ﺣ ﺎﺟﻲ‪ :‬ﺑ ﻪ ﺑ ﻪ‪ ،‬ﭼ ﻪ ﻋﺠ ﺐ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧ ﻴﻢﺳ ﺎﻋﺖ ﭘ ﻴﺶ ذآ ﺮ ﺧﻴ ﺮ ﺳ ﺮآﺎر ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺪﺗﻲ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻧﺮﺳ ﻴﺪﻩام‪ .‬ﺁﻗ ﺎي‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬
‫ـ اﻓﺘﺨﺎر ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ اﻳﺸﺎن را دارم‪ .‬ﮔﻮﻳﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ در ﻣﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮتﻋ ﺎﻝﻲ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻓ ﻴﺾ ﻋﻈﻤ ﻲ ﻧﺎﻳ ﻞ ﺷ ﺪم‪ .‬دوﺳ ﺖ ﺹ ﻤﻴﻤﻲ ﺧ ﻮدم‬
‫ﺁﻗﺎي ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد را ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم و ﺗﻌﺎرف‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﻗﻠﻴﺎن را ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻚ زد و ﻣﺮاد را ﺹﺪا آﺮد و ﻗﻠﻴﺎن را آﻪ از ﺣﺎل رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎد در اﻧ ﺪرون‬
‫ﺗﺎزﻩ آﻨﻨﺪ!‬
‫ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ‪ :‬ﺑ ﺎ ﺁﻗ ﺎي ﺧﻴ ﺰران ﻧ ﮋاد از اﻳ ﻦ ﻧﺰدﻳﻜ ﻲ ﻣ ﻲﮔﺬﺷ ﺘﻢ‪ ،‬اﺟ ﺎزﻩ ﺑﺪهﻴ ﺪ اﻳ ﺸﺎن را ﺧ ﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓ ﻲ ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﭘ ﺴﺮ ﻣﺮﺣ ﻮم‬
‫ﺷﻮآﺖاﻝﻮاﻋﻈﻴﻦ و ﻳﻜﻲ از ﺟﻮاﻧﺎن ﺑ ﻲﺁﻻﻳ ﺶ ﭘﺮﺷ ﻮر و ﺁزادﻳﺨ ﻮاﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬در دورﻩي رﺿﺎﺷ ﺎﻩ ﺑ ﻪ ﺟ ﺮم ﺟﻌ ﻞ اآﺎذﻳ ﺐ زﻧ ﺪاﻧﻲ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬در‬
‫ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ﺑﻮدم‪ ،‬دﻳﺪم ﺣﻴﻒ اﺳﺖ آﻪ اﻳﺸﺎن از درك ﻓﻴﺾ ﺣﻀﻮرﺗﺎن ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ در ﻣﻘﺎم ﺟﺴﺎرت ﺑﺮﺁﻣﺪم‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ(‪ :‬اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺮف ﻓﺮﻣﻮدﻳﺪ‪ .‬اوخ‪ .‬اوخ!‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﻣﺘﺎﺙﺮ(‪ :‬ﺧﺪا ﺑﺪ ﻧﺪهﺪ! هﻨﻮز آﺴﺎﻝﺘﺘﺎن رﻓﻊ ﻧﺸﺪﻩ؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺁن هﻢ ﭼﻪ ﻣﺮﺿﻲ!‬
‫ـ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ از دﺳﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟‬
 ‫ـ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪ .‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫دواماﻝﻮزارﻩ )ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و( ﮔﻔﺖ‪ :‬از زﻳﺎرت ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ آﻪ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﻲﺷﻮم‪ .‬ﺑﺎ ﺁﻗﺎي ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺟﻨﺒﺎن راﺟﻊ ﺑﻪ ﺁن ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺬاآﺮﻩ ﺧ ﻮاهﻢ‬
‫آﺮد و ﻓﺮدا ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺳﺎﻳﻪي ﻋﺎﻝﻲ ﻣﺴﺘﺪام!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ(‪ :‬ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻋﺎﻝﻲ زﻳﺎد!‬
‫ﺑﻌﺪ ﺣﺎﺟﻲ‪ ،‬ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ را ﺁورد و آﻨﺎر ﺧﻮدش ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺟﺎ ﺑﺮاي رﻓﻴﻘﺶ ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد ﺑﺎز ﺷﺪ و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ‪ ،‬از دﻧﻴ ﺎ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻣﻦ از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺙﻘﻪ ﺷﻨﻴﺪم آﻪ روسهﺎ ﺟﻠﻮ ﺁﻝﻤﺎنهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ اﻳﻦهﺎ ﭘﺮوﭘﺎﮔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻤﻲﺷﻮد ﺑﺪون ﻗﻴﺪ و ﺷﺮط ﺑﺎور آﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﺎي رادﻳﻮ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻧﻴﻤﻪ ﺹﻼﺣﻴﺖ دار‪،‬‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ هﻤﻪي ﺟﺒﻬﻪهﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺷﺎﻳﺪ از ﺣﻘﻪهﺎي ﺟﻨﮕﻲ ﺁﻝﻤﺎﻧﻪ!؟ ﺁن ﻗﺸﻮﻧﻲ آﻪ ﻣﻦ ﺗﻮي ﻓﻴﻠﻢ دﻳﺪم‪ ،‬ﻝﺸﻜﺮ ﺳﻠﻢ و ﺗﻮر هﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ ﺟﻠﻮش را ﺑﮕﻴ ﺮﻩ؛ ﺁن وﻗ ﺖ روس‬
‫و اﻧﮕﻠﻴﺲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ ﺟﻠﻮ ﺁنهﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ! )ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﻨﺪد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ( ﻣﻴﮕﻨﺪ‪ :‬ﺗﻮي ﺟﻬ ﻨﻢ ﻣﺎره ﺎﻳﻲ اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺁدم ﭘﻨ ﺎﻩ ﺑ ﻪ اژده ﺎ ﻣﻴﺒ ﺮﻩ‪ .‬ﺧ ﺐ‪،‬‬
‫ﺑﺎز هﻢ اﻧﮕﻠﻴﺲ؛ اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﻤﺎﻝﻲهﺎ ﭼﻲ ﻣﻴﮕﻨﺪ؟! ﻣﮕﺮ ﺑﺪون ﺗﺎﺟﺮ و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ هﻢ ﭼﺮخ دﻧﻴﺎ ﻣﻲﭼﺮﺧﻪ؟ از ﻗﺪﻳﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ آﻪ دﻧﻴﺎ ﺑ ﻪ ﺑﺎزرﮔ ﺎن ﺁﺑ ﺎدﻩ!‬
‫اﮔﺮ ﺗﺠﺎرت ﻧﺒﺎﺷﻪ و داد و ﺳﺘﺪ ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻨﻴﻪي اﻗﺘﺼﺎدي آﺸﻮر از ﻣﻴﺎن ﻣﻴ ﺮﻩ‪ .‬ﺁﻗ ﺎ اﻳ ﻦ ه ﻢ ﺷ ﺪ رژﻳ ﻢ آ ﻪ از ﺹ ﺒﺢ ﺗ ﺎ ﺷ ﺎم ﻣ ﺮدم را ﺑﻴﺨ ﻮد و‬
‫ﺑﻲﺟﻬﺖ ﺑﻜﺸﻨﺪ و ﺑﻪ آﺸﺘﻦ ﺑﺪﻧﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ هﻢ ﻣﻴﺸﻪ ﺟﻨﮕﻴﺪ؟ هﺮ ﭼﻪ ﻧﺼﻴﺐ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ آﻢ ﻣ ﻲدهﻨ ﺪ‪ ،‬ور ﻧ ﺴﺘﺎﻧﻲ ﺑ ﻪ ﺳ ﺘﻢ ﻣ ﻲدهﻨ ﺪ! از‬
‫اول دﻧﻴﺎ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد آﻪ ﻳﻜﻲ از ﮔﺸﻨﮕﻲ ﺑﻤﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﺳﻴﺮي ﺑﺘﺮآﻪ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ و ﺣﻜ ﻴﻢ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬هﻤ ﻪ هﻤ ﻴﻦ را ﺗ ﺼﺪﻳﻖ آﺮدﻧ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ‬
‫ﺟﻠﻮ ﻣﺮگ را ﻣﻴﺸﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ را هﻢ ﻣﻴﺸﻪ ﻋﻮض آﺮد‪ .‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁﻝﻤﺎن ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻣﻨﻈﻮر و ﺣﻘﻴﻘ ﺖ ﻋ ﺎﻝﻲ ﻣﻴﺠﻨﮕ ﻪ‪ ،‬اﻣ ﺎ‬
‫ﻳﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﭙﺮﺳﻪ اﻳﻦهﺎ ﺑﺮاي ﭼﻲ ﻣﻴﺠﻨﮕﻨﺪ؟ هﻤﻪاش ﻣﻴﮕﻨﺪ آﺎرﮔﺮ و اﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎرﻩهﺎ را ﺑﻪ آﺸﺘﻦ ﻣﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ اﺹ ﻼ دﺳ ﺘﻢ ﻧﻤ ﻚ ﻧ ﺪارﻩ‪ ،‬ﺑﺮﻳ ﺪ از‬
‫رﻋﻴﺖهﺎ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ! ﺁﻧﻘﺪر آﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﺧﻮش ﺳﻠﻮآﻲ ﻣﻲآﻨﻢ ـ ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ ﻣﻨﻮ ﻣﻲﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ـ اﺳﺘﺎﻝﻴﻦ ﺑﺎ آﺎرﮔﺮهﺎش ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ‪) .‬ﺑ ﺎ دﺳ ﺖ ﺳ ﻘﻒ‬
‫هﺸﺘﻲ را ﻧﺸﺎن داد( ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝﻪ آﻪ اﻳﻦ ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت را ﺑﺎﻻي ﺳﺮم ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻪ ﻣ ﺮاد ﻧﮕﻔ ﺘﻢ آ ﻪ‪ :‬ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ اﻳﻨ ﻮ ﭘ ﺎآﺶ آ ﻦ! ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﻦ‬
‫ﺑﻠﺸﻮﻳﻜﻢ ﻳﺎ ﺁنهﺎﻳﻲ آﻪ دم از ﻣﻨﺎﻓﻊ رﻧﺠﺒﺮ ﻣﻲزﻧﻨﺪ؟!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻓﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﻣﻴﺎن دﺳﺘﻤﺎل ﮔﺮﻓﺖ و( ﮔﻔﺖ‪ :‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﭼﺮا ﻗﻴﻤﺖ اﺟﻨﺎس ﺑ ﺎﻻ رﻓﺘ ﻪ؟ ﺗﻘ ﺼﻴﺮ ﺗﺠ ﺎر ﺑﻴﭽ ﺎرﻩ ﭼﻴ ﻪ؟‬
‫دﻩ ﻣﻴﻠﻴﻮن زن و ﺑﭽﻪي روﺳﻲ از ﺗﺮس ﺁﻝﻤﺎنهﺎ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﻮ ﺁذرﺑﺎﻳﺠﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎ آﺮدﻧﺪ آﻪ ﺗﺒﻌﻪي اﻳﺮان ﺑﺸﻨﺪ؛ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﻣ ﻦ دوﻝ ﺖ‬
‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺁنهﺎ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺙﺮ ﺑﺪﻩ! ﻓﺮدا آﻪ ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﺁﻣﺪﻧ ﺪ‪ ،‬ﭼ ﻲ ﺟﻮاﺑ ﺸﺎن را ﺑ ﺪﻳﻢ؟ اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻏ ﺼﻪ ﻧﺨﻮرﻳ ﺪ! در ه ﺮ ﺹ ﻮرت ﺗ ﺎ ﭼﻨ ﺪ‬
‫روز دﻳﮕ ﻪ ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎ ﺗ ﻮ ﺗﻬﺮاﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎﻻﺧﺮﻩ ﻳ ﻚ ﻋ ﻮاﻣﻠﻲ آ ﻪ دروغ ﻧﻤﻴ ﺸﻪ! ﭘ ﺲ ﭘﺮﻳ ﺸﺐ در “اﻧﺠﻤ ﻦ ارواﺣﻴ ﻮن اﻳ ﺮان” ﺑ ﻮدم‪ .‬روح ﺣﺎﺿ ﺮ‬
‫ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ .‬روح ﻣﺮﺣﻮم ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻴﺮزا ﺁﻗﺎﺳﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ‪ .‬اون آﻪ دروغ ﻧﻤﻴﮕﻪ‪ .‬ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ :‬ﺟﻨﮓ را آﻲ ﻣﻲﺑﺮﻩ؟ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺑﺎد ﺑﻪ ﺑﻴﺪق هﻴﺘﻠ ﺮ‬
‫ﻣﻲوزد‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﺟﻤﻠﻪي ﻗﺸﻨﮕﻲ! ﺧﺐ‪ ،‬او هﻢ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار و هﻢ ادﻳﺐ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﻣ ﻦ ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ زﻳ ﺮ ﻋﻤ ﻞ ﺑ ﺮم و ﺁﻝﻤ ﺎنه ﺎي ﺧﻮدﻣ ﺎن را‬
‫ﺗﻮي ﺗﻬﺮان ﻧﺒﻴﻨﻢ!‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬اﻧﺸﺎءاﷲ ﺑﺎ هﻢ ﮔﻞ ﻧﺜﺎر ﻗﺪوم هﻴﺘﻠﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ آﺮد!‬
‫ﺣ ﺎﺟﻲ )ﻧﮕ ﺎﻩ ﺗﺤ ﺴﻴﻦ ﺁﻣﻴ ﺰي ﺑ ﻪ ﻣﺰﻝﻘ ﺎﻧﻲ اﻧ ﺪاﺧﺖ(‪ :‬ﺷ ﻤﺎ ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻗ ﺸﻮن ﺁﻝﻤ ﺎن ﺳ ﻮار ﻣﻮرﭼ ﻪ ﺳ ﻮارﻳﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻣﺜ ﻞ ﻗ ﺸﻮن‬
‫ﺷﺘﺮﻳﺰﻩي ﺷﺎهﻨﺸﺎهﻴﻪ آﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻞ آﺮج را ﺧﺮاب ﺑﻜﻨﻪ و ﺟﻠﻮ ﺑﻠﺸﻮﻳﻚهﺎ را ﺑﮕﻴﺮﻩ؟ اوي‪ ،‬اوي‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬از اوﺿﺎع ﺳﻴﺎﺳﺖ داﺧﻠﻲ و ﺑ ﺎزار‬
‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ دارﻳﺪ؟‬
‫ـ دﻳﺮوز ﺑﻌﻀﻲ از اﻳﻦ روزﻧﺎﻣﻪهﺎي ﻣﻌﻠﻮماﻝﺤﺎل ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻜﺮﻳﻦ دارو ﺣﻤﻠﻪ آﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺁﻗﺎ‪ ،‬اﻳ ﻦه ﺎ ﭘ ﻮل از ﻣﻘﺎﻣ ﺎت ﺧ ﺎرﺟﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ ﻣ ﺎ را ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ورﺷﻜ ﺴﺘﮕﻲ ﺑﻜ ﺸﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺁﻗ ﺎ از ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ ﻧ ﺼﻴﺤﺖ‪ ،‬از‬
‫ﺷﻤﺎﻝﻲهﺎ ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ! هﻤﻪي روزﻧﺎﻣﻪﭼﻲهﺎ آﻪ ﺑﺎ وﺟﺪان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ! ﺣﺎﻻ از ﺧﻮدﺗﺎن ﻣﻲﭘﺮﺳ ﻢ‪ :‬ﮔﻨ ﺎﻩ ﺗ ﺎﺟﺮ ﭼﻴ ﻪ؟ اﮔ ﺮ ﻳ ﻚ ﺁﻝ ﻮي آﺮﻣ ﻮﻳﻲ ﺗ ﻮ‬
‫ﺧﻴﻚ دوﻝﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﺧﻮدش داروهﺎ را ﺣﺮاج ﻣﻲآﻨﻪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﮔﻨﺎﻩ را ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن ﺧﺮﻳ ﺪار ﻣ ﻲاﻧ ﺪازﻩ؟ دوﻝ ﺖ دزدﻩ و ﻣﻠ ﺖ را ﻣﻴﭽﺎﭘ ﻪ‪ ،‬ﺁن‬
‫وﻗﺖ دوﻗﻮرت و ﻧﻴﻤﺶ هﻢ ﺑﺎﻗﻴﻪ! ﻳﻚ ﻣﺸﺖ ﻋ ﺎﺟﺰي ﮔ ﺪا‪/‬ﮔ ﺸﻨﻪ را اﺳ ﻤﺶ را ﻣﻠ ﺖ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‪ .‬آ ﻮ دﻝ ﺴﻮز؟ ﭼ ﺮا ﺷﺎﺷ ﺖ از ﭘ ﺴﻪ‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﭼ ﻪ‬
‫ﭼﻴﺰم ﻣﺜﻞ هﻤﻪ آﺴﻪ؟ ﺁن وﻗﺖ ادﻋﺎﻳﺸﺎن ﺁدم را ﻣﻴﻜﺸﻪ! اﻳﻦ ﻣﺮدﻣﻲ آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺳﺎلهﺎﺳﺖ هﻤﺎن ﮔﻮلهﺎ را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻲﺧﻮرﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻀﺤﻚ‬
‫اﻳﻦﺟﺎﺳﺖ آﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺎهﻮشﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮدم دﻧﻴﺎ هﻢ ﻣﻲداﻧﻨﺪ‪ .‬آﺪام ﺷ ﺎهﻜﺎري داﺷ ﺘﻪاﻳ ﻢ؟ ﻧﺎﺑﻐ ﻪاش اﻋﻠﻴﺤ ﻀﺮت ﭘﻬﻠ ﻮي ﺑ ﻮد‪ .‬ﻳ ﻚ دﮔﻤ ﻪ‪ ،‬ﻳ ﻚ‬
‫ﺳﻮزن را ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺴﺎزﻳﻢ‪ ،‬اﻣﺎ هﻤﻪي ﻣﺸﺮوﺑﺎت ﻓﺮﻧﮕ ﻲ را ﺳ ﺮ ﺳ ﻪ روز درﺳ ﺖ آ ﺮدﻳﻢ‪ .‬ه ﺮ ﺳ ﺮآﻪ‪/‬ﺷ ﻴﺮﻩ را رﻧ ﮓ زدﻳ ﻢ و ﺗ ﻮي ﺷﻴ ﺸﻪ‬
‫ﭼﭙﺎﻧﺪﻳﻢ و “ﺑﻪ ﺑﻪ” ﮔﻔﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﻘﻠﺐ و ﺳﻤﺒﻞآﺎري را ﺑﺎ هﻮش اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪ .‬آﺪام ﺹﻨﻌﺖ‪ ،‬آﺪام ﻋﻠﻢ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤ ﻪ دآﺘ ﺮ دارﻳ ﻢ‪ ،‬ﺑ ﺎز آ ﺴﻲ ﺳ ﺮش‬
‫درد ﺑﮕﻴﺮﻩ‪ ،‬اﮔﺮ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻩ ﻓﺮﻧﮕﺴﺘﻮن‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﻣﻦ‪ ،‬اﮔﺮ دآﺘﺮ ﺣﺴﺎﺑﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﻳﻚ دوا‪ ،‬ﺑﺨﻮر ﻳﺎ ﭼﻴﺰي‬
‫ﭼﺎق ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻣﻦ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺳﻮزن زدم‪ ،‬ﻓﺮدا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﻢ را زﻳﺮ آﺎرد دآﺘﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪازم‪ .‬دﻋﻮاي ﻧﻔﺖ آﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟ ﻮد اﻳ ﻦ‬
‫هﻤﻪ دآﺘﺮ ﺣﻘﻮق‪ ،‬ﻣﺴﺘﺸﺎر ﻓﺮﻧﮕﻲ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﺮاﻩ ﻳﻚ ﻗﻠﺘﺸﻨﻪ آﻪ ﻋﺮ و ﺗﻴﺰ ﺑﻜﻨﻪ و ﺗﻮ ﺳﺮش ﺑﺰﻧﻪ! ﭼﻨﺪ ﺑﺎر آﻨﺎر آﻮﭼﻪه ﺎ‬
‫درﺧﺖ آﺎﺷﺘﻴﻢ و آﻨﺪﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اداي ﻓﺮﻧﮕﻲهﺎ را درﺁوردﻳﻢ و ﻧﺸﺪ! از زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز‪ ،‬ﺷﺎﮔﺮد ﺑﻪ ﻓﺮﻧﮕ ﺴﺘﻮن ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻳﻢ و اﻳ ﻦ‬
‫هﻢ ﺣﺎل و روزﻣﻮﻧﻪ! اﻣﺎ ژاﭘﻦ آﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻌﺪ از ﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺹ ﺮاﻓﺖ اﻓﺘ ﺎد‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ آ ﺴﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑﻬ ﺶ ﺑﮕ ﻪ ﺑ ﺎﻻي ﭼ ﺸﻤﺖ اﺑﺮوﺳ ﺖ! اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫)دﺳ ﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷ ﺖ و ﻓ ﻴﻦ ﻣﺤﻜﻤ ﻲ ﮔﺮﻓ ﺖ(‪ :‬اﺹ ﻼ ﺧ ﺎك ﻣ ﺮدﻩ ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ ﭘﺎﺷ ﻴﺪﻧﺪ! هﻤ ﻪ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﺑﻮدﻧ ﺪ آ ﻪ ﺑﻌ ﺪ از دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ‪،‬‬
‫روزﻧﺎﻣﻪهﺎ از ﻣﻀﺎر ﻓﺴﺎد اﺧﻼق و دﻳﻜﺘﺎﺗﻮري و ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺹﻠﺢ و ﺳﻠﻢ و دﻳﻦ و ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻨﻮﻳ ﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ هﻤ ﻪاش ﺑ ﺎ دﻋ ﻮت ﺑ ﻪ ه ﺮج و ﻣ ﺮج‪،‬‬
‫ﺗﻮﻃﺌﻪ‪ ،‬اﺟﻨﺒﻲ ﭘﺮﺳﺘﻲ ورقﭘﺎرﻩهﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﭘﺮ ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻠﺨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اذﻋﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ آﻪ ﻧﮋادﻣ ﺎن ﻓﺎﺳ ﺪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﻧ ﻪ ﻋﻠ ﻢ‪،‬‬
‫ﻧﻪ هﻨﺮ‪ ،‬از ﻣﻠﺘﻲ آﻪ ﻝﺬﻳﺬﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮراآﺶ ﺟﮕﺮآﻪ‪ ،‬ﭼﻲ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺖ؟ هﻮا و زﻣﻴﻦ و ﺁﺑﻤﺎن ﭘﺮ از آﺜﺎﻓﺖ و ﻣﻴﻜﺮوﺑﺎﺗ ﻪ! ﺑ ﺎور آﻨﻴ ﺪ آ ﻪ ﻣ ﺎ‬
‫دارﻳﻢ ﺗﻮ ﭼﺎهﻚ دﻧﻴﺎ زﻧ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻲآﻨ ﻴﻢ و ﻣﺜ ﻞ آ ﺮم ﺗ ﻮ ه ﻢ ﻣﻴﻠ ﻮﻝﻴﻢ‪ .‬زﻣﺎﻣ ﺪاراﻧﻤﺎن هﻤ ﻪ دزد و دﻏ ﻞ و رﺷ ﻮﻩ ﺧﻮرﻧ ﺪ! ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﭼ ﻲ‬
‫هﺴﺘﻴﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻗﺪﻳﻢ اﻋﻴﺎن ﺑﺎﺑﺎ‪/‬ﻧﻨﻪ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺁب و ﺧﺎآﺸﺎن داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ هﺮ دﺑﻮري‪ ،‬هﺮ دﻳﺰي ﭘﺰي ﻣﻲﺧﻮاد وآﻴ ﻞ ﺑ ﺸﻪ‪ ،‬ﺗ ﺎ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺮدم را ﺑﭽﺎﭘﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻩ ﺧﺎرﺟﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻜﻨﻪ!‬
‫ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد )وارد ﺹﺤﺒﺖ ﺷﺪ(‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ آﻪ هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدﻣﺎن اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﻲداﻧ ﻴﻢ و ه ﻴﭻ اﻗ ﺪاﻣﻲ‬
‫ﻧﻤﻲآﻨﻴﻢ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﻴﻌﻼﻗﮕﻲ و ﻧﺪاﻧﻢ آﺎري ﺟﻠﻮ هﺮ اﻗﺪام ﺳﻮدﻣﻨﺪي را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬هﺮ آ ﺲ ﻣ ﻲﮔﻮﻳ ﺪ‪ :‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﭼ ﻪ؟ ه ﺮ آ ﺲ ﻣ ﻲﺧ ﻮاد در ﻣﻴ ﺎن اﻳ ﻦ‬
‫هﺮج و ﻣﺮج و ﺑﺨﻮر و ﺑﭽﺎپ و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪي اﻳﻦ آﻪ “از ﻧﺎن ﺧﻮردن ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ” ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮدش را از ﺁب ﺑﻴﺮون ﺑﻜﺸﺪ‪ .‬دﺳﺖ ﺑﻪ اﺹ ﻼﺣﺎت اﺳﺎﺳ ﻲ‬
‫ﻧﻤﻲزﻧﻴﻢ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺗﻌﺎدل و ﺗﻮازﻧﻲ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﺟﺎي دﻧﻴﺎ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺷﺘﺮ‪/‬ﮔﺎو‪/‬ﭘﻠﻨﮓ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬از ﻳ ﻚ ﻃ ﺮف دﺳ ﺘﻪي اﻧﮕ ﺸﺖ ﺷ ﻤﺎري ﻗ ﺼﺮهﺎي‬
‫ﺁﺳﻤﺎن ﺧﺮاش ﺑﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ وﺳﺎﻳﻞ ﺁﺳﺎﻳﺶ دارﻧﺪ و ﺣﺘﺎ آﺎﻏﺬ اﺳﺘﻨﺠﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را از ﻧﻴﻮﻳﻮرك وارد ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ‪ ،‬از ﻃ ﺮف دﻳﮕ ﺮ اآﺜﺮﻳ ﺖ ﻣ ﺮدم‪،‬‬
‫ﺑﻲﭼﻴﺰ و ﻧﺎﺧﻮش و ﮔﺮﺳﻨﻪاﻧﺪ و ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺎﻗﺒﻞ ﺗ ﺎرﻳﺨﻲ آ ﺎر ﻣ ﻲآﻨﻨ ﺪ و ﻣ ﻲﺧﺰﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ ﻣﻤﺎﻝ ﻚ اروﭘ ﺎ از روز اول ﺁﺑ ﺎد ﺑ ﻮدﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻣ ﺮدﻣﺶ‬
‫هﻤﺎﻧﻨﺪ آﻪ از هﺰار ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ در ﺗﻤﺎم دورﻩي ﺗﺎرﻳﺦ اﻳﺮان ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺁدم ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻳﻢ؟ ﭘﺲ اروﭘﺎﺋﻴ ﺎن‪ ،‬زﻣﺎﻣ ﺪاران ﺑﺎﻋﻼﻗ ﻪ‬
‫داﺷﺘﻪاﻧﺪ و دﻝﺴﻮزي آ ﺮدﻩاﻧ ﺪ و آ ﺎر را از ﭘ ﻴﺶ ﺑ ﺮدﻩاﻧ ﺪ؛ در ﺹ ﻮرﺗﻲ آ ﻪ ﺹ ﺪ ﺳ ﺎل اﺳ ﺖ آ ﻪ ﻣ ﺎ هﻤ ﻪاش دﻝ ﻪ‪/‬دزدي و ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻲ و دﻏﻠ ﻲ‬
‫آﺮدﻩاﻳﻢ و ﺣﺮف ﺹﺪﺗﺎ ﻳﻚ ﻏﺎز زدﻩاﻳﻢ و ﻣﻠﺖ را در ﻓﻘﺮ و ﻓﺸﺎر ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪاﻳﻢ و هﻨﻮز هﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝﻴﻢ! ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ﺁﻳﺎ ﺗﻤ ﺎم اﻳ ﻦ ﺧﺮاﺑ ﻲه ﺎ ﺗﻘ ﺼﻴﺮ‬
‫ﻣﻠﺖ اﺳﺖ؟ هﺮ ﻣﻠﺘﻲ ﻣﺮﺑﻲ ﻻزم دارد‪ ،‬رهﻨﻤﺎ ﻻزم دارد‪ .‬هﻤﻴﻦ اﻳﺮان آﻪ زﻣﺎن اﺷﺮف اﻓﻐﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم روﺣﻴﻪﺷ ﺎن را ﺑﺎﺧﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺹ ﺪ ﻧﻔ ﺮ‬
‫ﺹﺪ ﻧﻔﺮ از ﺟﻠﻮ ﺗﻴﻎ دﺷﻤﻦ ﻣﻲﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬و ﺹﺪا از آﺴﻲ درﻧﻤﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﺷﺪ آﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ ﻧﺎدر ﭘﻴﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ هﻤﺎن ﻣ ﺮدم‪ ،‬هﻨﺪوﺳ ﺘﺎن را‬
‫ﻓﺘﺢ آﺮد؟ ﻣﻘﺼﻮدم ﻗﻠﺪر و ﻧﻜﺮﻩ ﭘﺮﺳﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬هﺮ دورﻩ ﻳﻚ ﭼﻴﺰي اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲآﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺜﻞ رﺿﺎ ﺷﺎﻩ آﻪ ﺁﻝﺖ دﺳﺖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧ ﺎرﺟﻲ‬
‫ﺑﻮد! اﻣﺎ ﻋﻴﺐ آﺎر اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ آﻪ ﻣﺮﺑﻴﺎن ﻣﻠﺖ ﻓﺎﺳﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺧﺎرﺟﻲ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدﻣﺎن ﺗﻮ ﺳ ﺮ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﻣ ﻲزﻧ ﺪ! وﻗﺘ ﻲ آ ﻪ رﺋ ﻴﺲ ﻣﻤﻠﻜ ﺖ‬
‫دزدﻳﺪ‪ ،‬وآﻴﻞ و وزﻳﺮ و ﻣﻌﺎون ادارﻩ و رﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻲ هﻢ دزدﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﭼﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﺑﻲﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ آﻪ از ﻣﺸﺪي ﺣﺴﻦ ﺑﻘﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻜﻨﻴﻢ آﻪ ﻣﻴﻮﻩاش را ﻣﻲﮔﻨﺪاﻧﺪ و دور ﻣﻲرﻳﺰد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ارزان ﺑﻔﺮوﺷﺪ! هﻤﻪي اﻳ ﻦه ﺎ ﻣﺜ ﻞ زﻧﺠﻴ ﺮ ﺑ ﻪ ه ﻢ ﺑ ﺴﺘﮕﻲ‬
‫دارد‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﺹﻼح اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺸﻮد و ﻳﺎ ﻏﺼﻪ ﺧﻮري ﺑﺮاي ﻣﺎدران ﺑﺎردار و ﺟﻤﻊ آﺮدن اﻋﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﻳﺘﻴﻤﺎن و ﻓﻘﺮا‪ ،‬ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﺑﻲﺷﺮﻣﺎﻧﻪاي‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺹﺤﺒﺖ‪ ،‬آﺎر ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲآﺸﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮات اﺳﺎﺳﻲ داد‪ ،‬ﻣﺜﻞ هﻤﻪ ﺟ ﺎي دﻧﻴ ﺎ آ ﻪ آﺮدﻧ ﺪ و ﻧﺘﻴﺠ ﻪاش را دﻳﺪﻧ ﺪ و ﻳ ﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ‬
‫ﻧﻨﮕﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﻃﺮزي ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻧﻘﻼب ﭼﺎرﻩي دﻳﮕﺮي ﺳﺮاغ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﺣ ﺎﺟﻲ )ﺳ ﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد‪ ،‬ﻋ ﺮق روي ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻲاش را ﭘ ﺎك آ ﺮد و ﺣ ﺮﻓﺶ را ﭘ ﺲ ﮔﺮﻓ ﺖ(‪ :‬ﻣ ﻦ ه ﻢ اﻏ ﺮاق آ ﺮدم‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ‬
‫ﺷﺨﺼﺎ ﺑﺎ روﻝﻮﺳﻴﻮن ‪ Revolution‬ﻣﺨﺎﻝﻔﻢ‪ .‬ﻏﻠﻄﻪ‪ ،‬ﺧﻮن رﻳﺰﻳﻪ! ﻣﺎ ﻣﻲﺧﻮاﻳﻴﻢ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي اووﻝﻮﺳﻴﻮن ‪ Evolution‬ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺑﻜﻨﻴﻢ!‬
‫ـ از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ زﻳﺎد ﻣﻲزﻧﻨﺪ آﻪ ﻣﺎ در دورﻩي ﺗﺮاﻧﺰﻳﺴﻴﻮن واﻗﻊ ﺷﺪﻩاﻳﻢ و ﺑﻌﺪ اووﻝﻮﺳ ﻴﻮن ﺧ ﻮاهﻴﻢ آ ﺮد‪ .‬اﻳ ﻦ ﭼ ﻪ دورﻩاي اﺳ ﺖ‬
‫آﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﺪارﻩ؟ هﺰار ﺳﺎل اﺳﺖ آﻪ ﻣﺎ در دورﻩي ﺗﺮاﻧﺰﻳﺴﻴﻮن ﮔﻴﺮ آﺮدﻩاﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮوﻳ ﺪ ﻣﻤﺎﻝ ﻚ دﻳﮕ ﺮ را ﺑﺒﻴﻨﻴ ﺪ و ﻣﻘﺎﻳ ﺴﻪ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ آ ﻪ از‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻬﺎت از ﻣﺎ ﻋﻘﺐ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ در اﻗﺘﺼﺎد و ﭼﻪ در ﺳﺎﺑﻘﻪي ﻓﺮهﻨﮕﻲ و اﻣﺮوزﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ درس ﺑﺪهﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ اﻝﻔ ﺎظ و اﺹ ﻄﻼﺣﺎت ﺑ ﺮاي‬
‫ﻣﺎ “ﻻﻻﻳﻲ” درﺳﺖ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎلهﺎﺳﺖ آﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮدﻣﺎن را دادﻩاﻳﻢ‪ .‬هﻢ اﺳﺘﺒﺪاد داﺷ ﺘﻪاﻳ ﻢ‪ ،‬ه ﻢ ﻣ ﺸﺮوﻃﻪ‪ ،‬ه ﻢ ﺁزادي و ه ﻢ دﻳﻜﺘ ﺎﺗﻮري و‬
‫ﻧﺘﻴﺠﻪاش اﻳﻦ اﺳﺖ آﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﺪ! ﺑﺪون رودرواﺳﻲ ﺷﺨﺺ ﻻﻳﻖ هﻢ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬هﻤﻪ اﻣﺘﺤ ﺎن ﺧﻮدﺷ ﺎن را دادﻩاﻧ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻣ ﻦ ﻣﻌﺘﻘ ﺪم آ ﻪ ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﺑﺸﻮد‪ ،‬ﺑﻪ درك آﻪ ﺗﺮ و ﺧﺸﻚ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺴﻮزﻧﺪ! ﺹﺪ ﺳﺎل اﺳﺖ آ ﻪ در اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﺟﻨ ﮓ و ﻳ ﺎ اﻧﻘ ﻼب ﻣﻠ ﻲ ﺑ ﻪ ﺗﻤ ﺎم ﻣﻌﻨ ﻲ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﺮدم‬
‫هﻤﻴﺸﻪ زﻳ ﺮ ﭼﻜﻤ ﻪي اﺳ ﺘﺒﺪاد و دﻳﻜﺘ ﺎﺗﻮري‪ ،‬ﻣﺮﻋ ﻮب و ﺧﻔ ﻪ ﺷ ﺪﻩاﻧ ﺪ و رﻣﻘ ﺸﺎن رﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬از اﻳ ﻦ ﺟﻬ ﺖ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮن ﺧﻮدﺷ ﺎن زﻳ ﺎد اهﻤﻴ ﺖ‬
‫ﻣﻲدهﻨﺪ و از رﻧﮓ ﺧﻮن ﻣﻲﺗﺮﺳﻨﺪ؛ در ﺹﻮرﺗﻲ آﻪ در روز هﺰاران هﺰار از ﺁنهﺎ را ﺑﺎ ﭘﻨﺒﻪ ﺳﺮ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎل آﻪ ﻣﻠﺖ ﻣﺤﻜ ﻮم ﺑ ﻪ ﻣ ﺮگ‬
‫ﺑﻄﺌﻲ اﺳﺖ‪ ،‬اﻗﻼ ﺑﺎﻳ ﺪ اﺟ ﺎزﻩي ﻳ ﻚ ﺗﻜ ﺎن را ﺑ ﻪ او داد‪ ،‬ﺷ ﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧ ﺪ ﻳ ﻮغ ارﺑ ﺎبه ﺎﻳﺶ را ﺗﻜ ﺎن ﺑﺪه ﺪ و ﺳﺮﻧﻮﺷ ﺖ ﺧ ﻮدش را ﺗﻌﻴ ﻴﻦ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﺗ ﺎ‬
‫ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻧﺸﻮد‪ ،‬آﺎر ﺑﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﻧﺮﺳﺪ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺳﮕﺮﻣﻪهﺎﻳﺶ را در هﻢ آﺸﻴﺪ(‪ :‬اﻧﻘﻼﺑﻲ آﻪ ﺑﻪ آﻤﻚ و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﺎرﺟﻲ اﻧﺠﺎم ﺑﮕﻴﺮﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي دارﻩ؟‬
‫ـ هﻤﻪي اﻧﻘﻼبهﺎي دﻧﻴﺎ ﻣﺘﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﺒﻮدﻩ‪ ،‬ﻣ ﺮدم ﮔ ﺪا و ﮔﺮﺳ ﻨﻪ ﭼ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪاي ﺑ ﺮاي دﻓ ﺎع دارﻧ ﺪ؟ ﺗﻤ ﺎم زور و ﭘ ﻮل ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ‬
‫ﻃﺒﻘﻪي ﺣﺎآﻤﻪ اﺳﺖ آﻪ از ﻣﺮدم ﺗﻮﻗﻊ اﻧﻘﻴﺎد و اﻃﺎﻋﺖ ﻣﺤﺾ دارد ﺗﺎ ﺑﻲدردﺳﺮ ﺁﻧﭽﻪ را آﻪ ﻣﻲﺧﻮرد‪ ،‬ه ﻀﻢ ﺑﻜﻨ ﺪ‪ .‬ﻣﻠ ﺖ ﻧﺎﭼ ﺎر اﺳ ﺖ ﻣﻮﻗ ﻊ‬
‫را ﺑﺴﻨﺠﺪ و ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺧﻮد را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد و آﻤﻜﻲ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻜﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺟﻨﮓ اﺳﺘﻘﻼل ﺧﻮد آﻤﻚ از ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣ ﻲﮔﺮﻓ ﺖ و ﻓﺮاﻧ ﺴﻪ‬
‫از اﻧﮕﻠﻴﺲ و ﻗﺲ ﻋﻠﻴﻬﺬا! اﻳﻦ هﻴﺌﺖ ﺣﺎآﻤﻪ هﻤﻪ ﺟﻮر اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮدش را دادﻩ‪ .‬ﻧﻪ ﺷﺨﺼﻴﺘﻲ دارﻳ ﻢ و ﻧ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪاي‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣ ﺮدم اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ دزد و‬
‫ﺣﻤﺎل و ﭼﺎﻗﻮآﺸﻨﺪ‪ ،‬در اﺙﺮ ﺗﺮﺑﻴﺖ زﻣﺎﻣﺪاراﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ رﺳﻴﺪﻩاﻧ ﺪ‪ .‬هﻤ ﻴﻦ اﺳ ﺖ آ ﻪ ه ﺴﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ رﺟﺎﻝ ﻪه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑ ﺮ اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ﺣﻜﻮﻣ ﺖ‬
‫ﻣﻲآﻨﻨﺪ‪ ،‬هﻴﭻ ﺑﺮﺗﺮياي ﺑﺮ ﻣﻠﺖ ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﻻ ﺗﻜﺎن ﺑﺨﻮرد و ﻳﺎ هﻴﭻوﻗﺖ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﮔﺮﻓﺘﻪ(‪ :‬ﺁﻗﺎي ﺧﻴ ﺮزان ﻧ ﮋاد‪ ،‬ﺧﻴﻠ ﻲ ﺗﻨ ﺪ ﻧﺮﻳ ﺪ! از ﺁن ﻋﻼﻗ ﻪاي اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ دارم‪ .‬ﺷ ﻤﺎ ﺟ ﻮان و ﭘﺮﺣ ﺮارت‬
‫هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻢ روزي از اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ﻣﻲزدم‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻓﺮزﻧﺪ اﻧﻘﻼﺑﻢ‪ ،‬دورﻩي ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﻣ ﻦ ﻳﻜ ﻲ از ﺳ ﺮ ﺟﻨﺒﺎﻧ ﺎن ﺑ ﻮدم‪ .‬ﺳ ﺘﺎرﺧﺎن و ﺑ ﺎﻗﺮ‬
‫ﺧﺎن را آﻲ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺁورد؟ ﻣﻦ ﺧ ﻮدم ﺗﺨ ﻢ ﺁزاديﺧ ﻮاهﻲ و دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲام‪ .‬اﻣ ﺎ اﻣ ﺮوز ﻋﻘﻴ ﺪﻩام ﻋ ﻮض ﺷ ﺪﻩ‪ .‬در ه ﺮ آ ﺎري اﺣﺘﻴ ﺎط ﻻزﻣ ﻪ‪.‬‬
‫روﺳﻴﻪ هﻢ اﻧﻘﻼب آﺮد‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪاي ﮔﺮﻓﺖ؟ هﻤﻪي ﻣﺮدﻣﺶ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬هﻴﺘﻠﺮ هﻢ ﺗﻤ ﺎم ﺧ ﺎآﺶ را اﺷ ﻐﺎل آ ﺮد‪ .‬رﻓ ﺖ ﭘ ﻲ آ ﺎرش‪ .‬دورﻩي‬
‫رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ ﻳﻚ ﺟﻮر اﻧﻘﻼب ﺑﻮد‪ .‬اﻧﻘﻼب آﻪ ﺷ ﺎخ و دم ﻧ ﺪارﻩ! اﻣ ﺎ ﺁﻳ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﻊ ﻣﻠ ﺖ اﻳ ﺮان ﺗﻤ ﺎم ﺷ ﺪ؟ اوخ‪ ،‬اوخ‪) ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺣ ﺮف را ﻋ ﻮض‬
‫آﺮد( راﺳﺘﻲ ﺑﻴﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﻲﭘﻴﺮ ﻧﺴﻴﺎن ﻣﻴﺎرﻩ‪ .‬ﺁﻗﺎي ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ از ﺷﻌﺮاي ﺣﺴﺎس و ﺟﻮان ﻣﻌﺎﺹﺮ را ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲآﻨﻢ )ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ اﺷﺎرﻩ آﺮد( ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﺳﺮ دﺑﻴﺮ روزﻧﺎﻣﻪي آﺜﻴﺮاﻻﻧﺘﺸﺎر “دب اآﺒﺮ” و ﺁﻗﺎي ﺧﻴﺰران ﻧ ﮋاد آ ﻪ اﻓﺘﺨ ﺎر ﺁﺷ ﻨﺎﻳﻲ اﻳ ﺸﺎن‬
‫را ﭘﻴﺪا آﺮدم‪.‬‬
‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﭼﺮﺗﺶ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )ﭘﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻌﻈﻴﻤﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ آﺮد و ﮔﻔﺖ(‪ :‬ذآﺮ ﺧﻴﺮ اﻳﺸﺎن را ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎد ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺪري اﻳ ﺸﺎن ﻣﺤﺠ ﻮب‬
‫و ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ آﻪ ﻣﺜﻞ ﺳﻴﻤﺮغ و آﻴﻤﻴﺎ اﺳﻤﺸﺎن هﻤﻪ ﺟﺎ هﺴﺖ و ﺧﻮدﺷﺎن را آﺴﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﺪ! ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ اﻓﺴﻮﻧﻲ ﺗﻮاﻧ ﺴﺘﻪ‬
‫اﻳﺸﺎن را ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺑﻜﻨﺪ؟! ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ درك ﺣ ﻀﻮرﺷﺎن ﻣﻔﺘﺨ ﺮ ﺷ ﺪم‪ .‬ﺁﻗ ﺎي ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ‪ ،‬اﺙ ﺮ ﺗ ﺎزﻩ ﭼ ﻪ در دﺳ ﺖ دارﻳ ﺪ؟ روزﻧﺎﻣ ﻪي ﻣ ﺎ را‬
‫ﻣﻮﺷﺢ ﻧﻤﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ‪ :‬ﭼﻴﺰ ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺹ ﻴﻪ ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬از اﺷ ﻌﺎر ﺁﻗ ﺎ ﻏﺎﻓ ﻞ ﻧﺒﺎﺷ ﻴﺪ و در روزﻧﺎﻣ ﻪي ﺧﻮدﺗ ﺎن درج آﻨﻴ ﺪ! ﻳ ﻚ‬
‫ﻧﻘﺎش زﺑﺮدﺳﺖ هﻢ ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺁﻗﺎي زرﻳﻦ ﭼﻨﮕﺎل آﻪ ﻋﻴﻨﺎ اﺧﻼق ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ را دارد و آﻤﺘﺮ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﺮض اﻧﺪام ﻣﻲآﻨ ﺪ‪ .‬ﺁﻗ ﺎ ﺗ ﺎﺑﻠﻮﻳﻲ از‬
‫روي ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻮ ﻧﻤﻴﺰﻧﻪ! ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ از آﺎرهﺎي اﻳﺸﺎن هﻢ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﺑﻜﻨﻴﺪ!‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧ ﻪ دﺳ ﺘﺶ را ﺑﻠﻨ ﺪ آ ﺮد(‪ :‬ﺑﻨ ﺪﻩ ﭘﻴ ﺸﻨﻬﺎد ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آ ﻪ ﻋﻜ ﺲ ﺣ ﻀﺮﺗﻌﺎﻝﻲ‪ ،‬ﻣﻘ ﺼﻮد آﻠﻴ ﺸﻪي هﻤ ﻴﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮﺳ ﺖ‪ ،‬در‬
‫روزﻧﺎﻣﻪي “دب اآﺒﺮ” ﭼﺎپ ﺑﺸﻮد و ﺷﺮح ﺣﺎﻝﻲ هﻢ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت زﻳﺮ ﻋﻨﻮان “ﭘﺪر دﻣﻮآﺮاﺳﻲ” در ﺹﻔﺤﻪي اول روزﻧﺎﻣ ﻪ‬
‫درج آﻨﻴﻢ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎي ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ ﻣﺎ را ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻣﻴﺪﻳﺪ؟!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ از ﺹﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﻋﺮض ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻠﺖ ﻧﻮاﺑﻎ ﺧﻮدش را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي آﺴﺐ اﺟﺎزﻩ ﺁﻣﺪﻩام‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ‬
‫اﻋﻼﻧﻲ آﻪ دﺳ ﺘﻮر دادﻩ ﺑﻮدﻳ ﺪ‪ ،‬روﻧﻮﻳ ﺴﺶ را ﺗﻬﻴ ﻪ آ ﺮدﻩام‪ .‬اﻝ ﺴﺎﻋﻪ از ﻝﺤﺎﻇﺘ ﺎن ﻣ ﻲﮔ ﺬراﻧﻢ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻣﻨﺎﺳ ﺐ اﺳ ﺖ ﺑ ﻪ هﻤ ﻴﻦ ﺷ ﻜﻞ ﭼ ﺎپ ﺷ ﻮد!‬
‫)آﺎﻏ ﺬي از ﺟﻴ ﺒﺶ درﺁورد و ﺧﻮاﻧ ﺪ(‪“ :‬ﺁﻗ ﺎي ﺣ ﺎج اﺑ ﻮﺗﺮاب از ﺧ ﺎﻧﻮادﻩه ﺎي اﺹ ﻴﻞ اﻳﺮاﻧ ﻲ آ ﻪ در داﻣ ﻦ زه ﺪ و ﺗﻘ ﻮي ﭘ ﺮورش ﻳﺎﻓﺘ ﻪ و‬
‫ﻣ ﻴﻬﻦ ﭘﺮﺳ ﺘﺎن‬ ‫ﻣﺒﺎرزات اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺪاآﺎريهﺎي ﺁزادﻳﺨﻮاهﺎﻧﻪي اﻳﺸﺎن ﺑﺮ هﻴﭻ آﺲ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاهﺶ ﮔ ﺮوﻩ ﺑﻴ ﺸﻤﺎري از‬
‫و ﺁزاديﺧﻮاهﺎن ﻧﺎﻣﺰد وآﺎﻝﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺿﻤﻨﺎ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ آﻪ در اوﻝﻴﻦ ﻓﺮﺹﺖ ﺟﺎدﻩي ﭼﻬﺎردﻩ ﻣﻌﺼﻮم را ﺑﺮاي رﻓ ﺎﻩ ﺣ ﺎل هﻤﻮﻃﻨ ﺎن‬
‫ﻋﺰﻳﺰ اﺳﻔﺎﻝﺖ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ .‬اﻧﺘﺨﺎب اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺗﻤﺎم روﺷﻨﻔﻜﺮان و ﺁزادﻳﺨﻮاهﺎن ﺗﻮﺹﻴﻪ ﻣﻲآﻨﻴﻢ‪ .‬ﻝﺬا از ﻋﻤﻮم ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان ﺗﻤﻨﺎ ﻣﻲﺷ ﻮد وﺟ ﻮهﻲ را‬
‫آﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺁﺳﻔﺎﻝﺖ ﺟﺎدﻩي ﭼﻬﺎردﻩ ﻣﻌﺼﻮم ﺟﻤﻊ ﺁوري ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺷﻤﺎرﻩي …… ﺑﺎﻧﻚ ﻣﻠﻲ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ!”‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻣﺘﺎﺙﺮ(‪ :‬زﺑﺎن ﺑﻨﺪﻩ آﻪ از ﺗﺸﻜﺮ ﻣﺮاﺣﻢ ﺳﺮآﺎر اﻝﻜﻨﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﺪرت ﻗﻠﻢ در اﻳﻦ ﺟﻮر ﺟﺎهﺎ ﻣﻌﻠ ﻮم ﻣﻴ ﺸﻪ‪ .‬ﻋﻴﻨ ﺎ ﻣﺜ ﻞ ﻣﻨ ﺸﺂت ﻗ ﺎﺋﻢ‬
‫ﻣﻘﺎم ﮔﺮوﺳﻲ رﻓﻴﻖ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ از ﺳﺎﺣﺖ ﻣﻘﺪﺳﺘﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﻲ داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﻣﺸﻜﻮك(‪ :‬اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲآﻨﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ!‬
‫ـ ﺣﺎل آﻪ ﺧﻠﻮص ﻧﻴﺖ و ﻣﻘﺎم ارادت ﭼﺎآﺮ را درك ﻓﺮﻣﻮدﻩاﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ اﺳﺘﺪﻋﺎي ﻋﺎﺟﺰاﻧﻪاي ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺑﺎ وزﻳﺮ ﻣﺤﺘ ﺮم ﺧﺎرﺟ ﻪ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺬاآﺮﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ در ﺹﻮرت اﻣﻜﺎن ﺑﻨﺪﻩ را در ﺳﻔﺎرت اﻳﺮان ﻣﻘﻴﻢ واﺷﻴﻨﮕﺘﻦ )از ﺗﺮس اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ ﻧﻔﻬﻤ ﺪ ﺗ ﺼﺤﻴﺢ آ ﺮد(‬
‫ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻨﮕﻪي دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان واﺑﺴﺘﻪي وﻳﮋﻩ ﻧﺎﻣﺰد ﺑﻜﻨﺪ! اﻝﺒﺘﻪ ﺳﻌﻲ ﺧﻮاهﻢ آﺮد آﻪ رﺿﺎﻳﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻝﻴﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﺑﻜﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )آﻪ ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻮد و ﺗﺼﻮر ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﺎﻝﻲ ﻣﻲآﺮد‪ ،‬راﺣﺖ ﺷﺪ(‪:‬‬
‫اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦهﺎ ﺣﻖ ﺑﻪ ﮔﺮدن ﻣﺨﻠﺺ دارﻳﺪ‪“ .‬واﺑ ﺴﺘﻪي وﻳ ﮋﻩ” ﻧﻜﻨ ﻪ آ ﻪ از ﻝﻐ ﺖه ﺎي ﺗﺨﻤ ﻲ ﻓﺮهﻨﮕ ﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷ ﻪ؟! اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ‬
‫ﺧﻮدم ﻋﻀﻮ ﻓﺮهﻨﮕﺴﺘﺎﻧﻢ‪ ،‬اﻣﺎ زﺑﺎﻧﻢ ﺑﺮﻧﻤﻲﮔﺮدﻩ اﻳﻦ ﻝﻐﺖهﺎ را ﺑﮕﻢ و ﻣﻌﻨﻲاش را هﻢ ﻧﻤﻲداﻧ ﻢ‪ .‬ﻣ ﺎ ﺑ ﻮدﻳﻢ و ﻳ ﻚ زﺑ ﺎن آ ﻪ ﺁن را ه ﻢ ﺳﻴﺎﺳ ﺖ‬
‫ﺧﺮاب آﺮد‪ .‬ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل ﻣﻦ درﺳﺖ ﻧﻤﻲﻓﻬﻤﻢ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ وزﻳﺮ ﻣﺨﺘﺎر ﻳﻨﮕﻲ اﻣﺎم؟ اوف‪ ،‬اوف!‬
‫ـ ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺷﻐﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺎﭼﻴﺰي در ﺳﻔﺎرت اﻳﺮان ﻣﻘﻴﻢ واﺷﻴﻨﮕﺘﻦ در اﻣﺮﻳﻜﺎﺳﺖ آﻪ هﻴﭻ ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺘﻲ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )دﻣﺎغ ﭘﺮﺹﺪاﻳﻲ ﮔﺮﻓﺖ(‪ :‬ﻣﻦ ﺹﻼح ﻧﻤﻲداﻧﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻗﻼ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺎﺑﻘﻪي روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕ ﺎري و ﻣﻌﻠﻮﻣ ﺎت ﺑﺎﻳ ﺪ وزﻳ ﺮ ﻓﺮهﻨ ﮓ و‬
‫ﻳﺎ وزﻳﺮ ﻣﺨﺘﺎر ﺑﺸﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺘﺘﺎن ﺑﻪ ﺹ ﻔﺮ ﺑﺮﺳ ﻪ! ﻣ ﺴﺌﻮﻝﻴﺖ آﺪاﻣ ﻪ؟ ﻣﮕ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﻓ ﺮد اﻳ ﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻧﻴ ﺴﺘﻴﺪ؟ ﻣﮕ ﺮ ﺷ ﻤﺎ ﮔﻤ ﺎن ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ وزﻳ ﺮ‬
‫ﻣﺨﺘﺎر اﻳ ﺮان ﻏﻴ ﺮ از اﻳ ﻦ آ ﻪ ه ﺎرت و ﭘ ﻮرت و ﺧﻨ ﺪﻩي ﺳ ﺎﺧﺘﮕﻲ و آ ﺮﻧﺶ ﺑﻜﻨ ﻪ و زﺑ ﺎن ﭼ ﺮب و ﻧ ﺮم داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻪ و ﺑ ﻪ ﺷ ﺐ ﻧ ﺸﻴﻨﻲه ﺎ و‬
‫ﻣﻬﻤﺎﻧﻲهﺎ ﺑﺮﻩ و هﻤﻴﺸﻪ از آﺎر زﻳﺎد و ﺑﺪي ﺁب و هﻮا ﺑﻨﺎﻝﻪ و ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺧﺎرﺟﻲ ﮔﺎب ﺑﻨﺪي ﺑﻜﻨ ﻪ و ﺑ ﻪ آ ﺎر اﻳﺮاﻧ ﻲه ﺎي ﻣﻘ ﻴﻢ ﺧﺎرﺟ ﻪ ﮔﺮاﺗ ﻪ‬
‫ﺑﻨﺪازﻩ و ﺑﺎﺷﭙﺮت و ورﻗﻪي ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ ﺑﻔﺮوﺷﻪ و اﺟﻨﺎس ﻗﺎﭼﺎق ﺧﺮﻳﺪ و ﻓﺮوش ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺖ دﻳﮕﺮي هﻢ دارﻩ؟‬
‫ـ راﺳﺘﺶ را ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻩ ﻃﻠﺐ ﻧﻴﺴﺘﻢ و ﭼﻮن از راﻩ ﻗﻠﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪي ﻧﺎﭼﻴﺰي در اﻣﺮﻳﻜﺎ اﻧﺪوﺧﺘ ﻪام‪ ،‬ﺧﻴ ﺎل دارم زﻳ ﺮ ﺳ ﺎﻳﻪي‬
‫ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻝﻲ ﺗﺠﺎرتﺧﺎﻧﻪي ﻗﺎﻝﻲ اﻳﺮاﻧﻲ در ﺁن ﺟﺎ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺑﻜﻨﻢ آﻪ ﺿﻤﻨﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐﻲ هﻢ ﺑﺮاي ﺹﻨﺎﻳﻊ ﻣﻴﻬﻨﻲ در اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺷ ﺪﻩ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﻋﺠﺎﻝﺘ ﺎ در آ ﻼس‬
‫اآﺎﺑﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎري ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ اﺳﺖ آ ﻪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ وﺳ ﻴﻠﻪ ﺧ ﺮج ﺳ ﻔﺮ ﻧﭙ ﺮدازم و ﻣﺠﺒ ﻮر ﻧ ﺸﻮم اﻳ ﻦ ﺹ ﻨﺎر‪/‬ﺳ ﻪ‬
‫ﺷﺎهﻲ را ﺑﻪ اﻳﻦ و ﺁن رﺷﻮﻩ ﺑﺪهﻢ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد ﻋﻨﻮان رﺳﻤﻲ و ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪي ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ )ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﻣﺘﺎﺙﺮ(‪ :‬ﻓﻜﺮ ﺷﻤﺎ را از ﺗﻪ دل ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴﺪم آﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘ ﺎ ﻣ ﺮد آ ﺎر و ﻋﻤ ﻞ ه ﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤ ﺌﻦ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ آ ﻪ‬
‫هﺮ ﭼﻪ از دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﺑﻴﺎد‪ ،‬آﻮﺗﺎهﻲ ﻧﺨﻮاهﻢ آﺮد‪ .‬اوخ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮﻳﺪ‪ ،‬ﭼﺮا زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﺪ؟!‬
‫ـ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در راﻩ اﺣﺘﻴﺎج ﭘﻴﺪا آﻨﻢ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ زﺑﺎن اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲداﻧﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺑﺎركاﷲ‪ ،‬ﺑﺎركاﷲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﻣﻴﮕﻢ آﻪ ﻣﻌﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ را ﺧﻮب ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﺟﻮان اﻣﻴﺪوار ﺷﺪم‪ .‬دﻳﮕﺮ آﺎرﺗﺎن ﻧﺒﺎﺷﻪ! ﻓﻘ ﻂ‬
‫اﺳﻢ ﺷﻬﺮ را روي آﺎﻏﺬ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻳﺪ آﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻢ‪ .‬ﻓﺮدا اﮔﺮ از زﻳ ﺮ دﺳ ﺖ دآﺘ ﺮ زﻧ ﺪﻩ ﺟ ﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺳ ﻌﻲ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد اﺷ ﻜﺎﻻت را‬
‫ﺑﺮﻃﺮف ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﻨﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ ورم ﻓﺘﻖ ﻣﺠﺒﻮرم ﺳﻔﺮي ﺑﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮم‪ .‬ﺑﻴﺨﻮد ﻋﻤﺮﻣ ﺎن ﺑ ﻪ ﺑﻄﺎﻝ ﺖ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﺹ ﺤﺒﺘﺶ را ﻧﻜﻨﻴ ﺪ!‬
‫اﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ آﺎرش ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺁﻳﻴﻨﻪ و ﺣﻠﻮاش را ﺟﻠﻮ ﺟﻠﻮ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎزﻩاش ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺷﻌﺮ و ﻣﻨﻘﻞ و واﻓﻮر‬
‫و ﺧﻴﺎﻝﺒﺎﻓﻲ و ﻣﻘﺎﻝﻪ ﻧﻮﻳﺴﻲ و اﻓﻜﺎر اﻧﻘﻼﺑﻲ و هﺎي و هﻮي‪ ،‬آﺎر ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ آﺸﺎﻧﺪﻩ‪ .‬اﻣﺮوزﻩ ﻣﺮد آﺎر ﻣﻲﺧﻮاهﻴﻢ‪ .‬هﺮ اﻳﺮاﻧ ﻲ را ﺟﻠ ﻮش‬
‫را ﺑﮕﻴﺮي‪ ،‬ﻳﻚ ﺑﻴﺎﺿﭽﻪي ﺷﻌﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﻮق ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﺗﻮي ﺟﻴﺒﺸﻪ! ﺁﻗﺎ از ﻣﻦ ﻣﻲﺷﻨﻮﻳﺪ‪ ،‬آﺎر ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻣﻪ‪ ،‬ﻣ ﻦ ه ﻢ اﮔ ﺮ ﺳ ﻦ ﺷ ﻤﺎ را داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺁﻝﻮدﮔﻲهﺎي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻨﻮ ﭘﺎيﺑﻨﺪ آﺮدﻩ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﻗﺒﺮﺳﺘﻮن هﻮش و اﺳﺘﻌﺪادﻩ‪ .‬اﻗﻼ ﺑﺮﻳﺪ دﻧﻴﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش ﻏﻨﻴﻤﺘﻪ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﺎ ﻝﺤﻦ اﻧﺪوهﻨﺎآﻲ ﮔﻔ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ دﺳ ﺖ آ ﺮد ﺳ ﺎﻋﺖ ﻃ ﻼي ﺑﺰرﮔ ﻲ را از ﺟﻴ ﺐ ﺟﻠﺬﻗ ﻪاش درﺁورد و ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬
 ‫ﻣﺮاد )از ﺗﻮي داﻻن ﺁﻣﺪ(‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ اﻻن ﻣﻴﺮي دﻧﺒﺎل ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ ،‬ﻣﻦ آﺎر واﺟﺒﻲ ﺑﺎهﺎش دارم‪ .‬هﺮ ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻴﺪاش آﻦ و ﺑﻴﺎرش!‬
‫ـ ﭼﺸﻢ!‬
‫ﻣﺮاد ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ از در ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ )آﺎﻏﺬي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ داد و ﺑﺎ ﺧﻴﺰران ﻧﮋاد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ(‪ :‬اﺟﺎزﻩي ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ؟!‬
‫ـ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺮآﺎر‪ ،‬راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ آﺎر‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻓﻜﺮش را ﻧﻜﻨﻴﺪ! ﻧﻤﺮﻩي ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﻚ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻲآﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺳﺎﻳﻪي ﻋﺎﻝﻲ ﻣﺴﺘﺪام‪ ،‬ﺑﺎز هﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮاهﻢ رﺳﻴﺪ!‬
‫ﺁنهﺎ از در ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ و ﺣﺎﺟﻲ ﻧﻴﻢﺧﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻝﺘﻲ آﻪ ﺧﺴﺘﻪ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬رو آﺮد ﺑﻪ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺁﻗ ﺎ ﺧﻴﻠ ﻲ ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ! ﺧﻮدﺗ ﺎن آ ﻪ ﻣﻼﺣﻈ ﻪ آﺮدﻳ ﺪ‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ دردﺳ ﺮ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ! اﮔ ﺮ اﺟ ﺎزﻩ ﻣﻴﺪﻳ ﺪ ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﺸﻮرﺗﻲ ﺑﻜ ﻨﻢ‪ .‬ﺷ ﻨﻴﺪم آ ﻪ ﺷ ﻤﺎ‬
‫ﻗﺼﻴﺪﻩهﺎي ﻋﺎﻝﻲ ﻣﻲﺳﺎزﻳﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻧﮕﻔﺘﻪام‪.‬‬
‫ـ ﻣﻘﺼﻮد ﺷﻌﺮﻩ‪ ،‬ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻳﺎ ﺗﺼﻨﻴﻒ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻴﻜﻨﻪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﻦ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﺎﻓﻞ ادﺑﻲ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻤﺮم ﺹ ﺮف ﻋﻠ ﻢ و ادب ﺷ ﺪﻩ‪،‬‬
‫ﭘﻴﺶ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﻣﻼآﺎﻇﻢ ﺟﺎﻣﻊ ﻋﺒﺎﺳﻲ و ﺟﻔ ﺮ ﺧﻮاﻧ ﺪﻩام‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋﻘﻴ ﺪﻩي ﻣ ﻦ از ﻗ ﺎﺁﻧﻲ ﺷ ﺎﻋﺮ ﺑ ﺰرگﺗ ﺮي در دﻧﻴ ﺎ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ‪ .‬اﮔ ﺮ ﻓﺮﺹ ﺖ داﺷ ﺘﻢ دﻩ ﺗ ﺎ‬
‫دﻳﻮان ﺷﻌﺮ ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺮو ِز روز اﻳﻦ ﺟﻮر ﺗﻔﺮﻳﺤﺎت ﺑﻪ درد ﻣﺮدم ﻧﻤﻲﺧﻮرﻩ! ﺣﺎﻻ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ اﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎري و ﺑﻌﺪ ه ﻢ اﻳ ﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ‪،‬‬
‫اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻢ ﻓﺮﺹﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺷﻌﺮي ﺑﮕﻢ! از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﭼﻮن ﻗﻮل دادﻩام آﻪ در ﻳﻜﻲ از ﻣﺠﺎﻝﺲ ادﺑﻲ ﻗ ﺼﻴﺪﻩاي راﺟ ﻊ ﺑ ﻪ‬
‫“دﻣﻮآﺮاﺳﻲ” ﺑﺨﻮاﻧﻢ‪ ،‬اﻳﻨﻪ آﻪ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺸﻤﻨﺪم اﮔ ﺮ ﻣﻤﻜﻨ ﻪ ﺷ ﻌﺮي ﭼﻴ ﺰي راﺟ ﻊ ﺑ ﻪ “دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ” ﺑﮕﻴ ﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ اﻳ ﻦ ﺧ ﺪﻣﺖ را ﻓﺮاﻣ ﻮش‬
‫ﻧﺨﻮاهﻢ آﺮد و ﺷﻤﺎ را ﺁن ﻃﻮر آﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑ ﻪ ﻣﺠ ﺎﻣﻊ ادﺑ ﻲ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ ﺧ ﻮاهﻢ آ ﺮد‪ .‬ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ ﺣ ﺎﻻ دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﻣ ﺪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﻳ ﻚ وﻗ ﺖ ﺑ ﻮد آ ﻪ ﺷ ﻌﺮا‬
‫ﻣﺪاﺣﻲ ﺷﺎﻩ و اﻋﻴﺎن و ﺑﺰرﮔﺎن را ﻣﻲ آﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ هﻢ ﺧﻴﻠﻲهﺎ ﺷﻌﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﻻﺑﺪ ﺷﻤﺎ هﻢ ﻃﺒﻊ ﺧﻮدﺗﺎن را در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺁزﻣﻮدﻩاﻳﺪ؟! ﺣﺎﻻ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻣﺪ ﻋﻮض ﺷﺪﻩ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺷﻌﺮ هﻢ ﻳﻚ ﺟﻮر اﻇﻬﺎر ﻝﺤﻴﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻴﺨﻮام ﺑﮕﻢ اﻣﺮوز ﻋﻮض ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ ﻣﺮد آﺎر هﺴﺘﻴﻢ آﻪ هﻔﺖ در را‬
‫ﺑﻴﮓ دﻳﮓ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻜﻨﻪ! اﻣﺎ ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻓﺮﻣﺎﻝﻴﺘﻪ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ آﻪ دورﻩي اﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺙﻴﺮ دارﻩ‪ .‬اﻳﻨﻪ آﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻠ ﻮت ﺑﻜ ﻨﻢ‪.‬‬
‫اﻝﺒﺘﻪ اﺟﺮﺗﺎن ﭘﺎﻣﺎل ﻧﻤﻴﺸﻪ‪.‬‬
‫ـ ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻢ ﺳﻮء ﺗﻔﺎهﻤﻲ رخ دادﻩ‪ .‬ﺑﻪ ﺁن ﻣﻌﻨﻲ آﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﻌﺮ ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ‪ ،‬از ﻋﻬﺪﻩي ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺎرج اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻧﻔﺴﻲ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ! ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ آﺎري ﻧﺪارﻩ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ از ﺷﻌﺮاي ﻣﻌﺎﺹﺮ را ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﻝﺐ ﺗﺮ آﺮدﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺳﺮ و‬
‫دﺳﺖ ﻣﻲﺷﻜﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ از ﺗﻌﺮﻳﻒهﺎﻳﻲ آﻪ از ﻣﻘﺎم ادﺑﻲ ﺷﻤﺎ ﺷﻨﻴﺪم و ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ آ ﻪ ﺁدم ﮔﻮﺷ ﻪ ﻧ ﺸﻴﻦ و ﻣﺤﺘ ﺎج ﺑ ﻪ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ و ﭘ ﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ه ﺴﺘﻴﺪ‪،‬‬
‫اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ ﺷﻤﺎ را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺷ ﻤﺎ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ اﺣﺘﻴ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ ﻣﻌﺮﻓ ﻲ و ﻋ ﺮض اﻧ ﺪام ﻧ ﺪارم‪ .‬از آ ﺴﻲ ه ﻢ ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﺹ ﺪﻗﻪ ﻧﺨﻮاﺳ ﺘﻪام‪ .‬ﺑ ﺮاي ﺷ ﻤﺎ ﺷ ﻌﺮ‬
‫ﺑﻲﻣﻌﻨﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻀﺮ اﺳﺖ و ﺷﺎﻋﺮ ﮔﺪاﺳﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ دزدهﺎ و ﺳﺮدﻣﺪاران و ﮔﺮدﻧ ﻪﮔﻴﺮه ﺎ و ﻗﺎﭼ ﺎﻗﭽﻲه ﺎ ﻋﺎﻗ ﻞ و ﺑﺎهﻮﺷ ﻨﺪ و ﻓﻘ ﻂ آ ﺎر ﺁنه ﺎ در‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ارزش دارد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ آﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﻦ ﺟﻮاب ﻧﺒ ﻮد‪ ،‬از ﺟ ﺎ در رﻓ ﺖ و زﺑ ﺎﻧﺶ ﺑ ﻪ ﻝﻜﻨ ﺖ اﻓﺘ ﺎد‪ :‬ﺷ ﻤﺎ ه ﻢ ﻋ ﻀﻮ هﻤ ﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ه ﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻴ ﺮم دزد ﺑ ﻲ‬
‫ﻋﺮﺿﻪ!‬
‫ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪ :‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ! در اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ ﭘﺴﺖ اﺣﻤﻖ ﻧﻮاز ﺳﻔﻠﻪ ﭘﺮور و رﺟﺎﻝﻪ ﭘﺴﻨﺪ آﻪ ﺷﻤﺎ رﺟﻞ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪي ﺁن‬
‫هﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﺮص و ﻃﻤﻊ و ﭘﺴﺘﻲهﺎ و ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺧﻮدﺗﺎن درﺳﺖ آ ﺮدﻩاﻳ ﺪ و از ﺁن ﺣﻤﺎﻳ ﺖ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﻣ ﻦ در اﻳ ﻦ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ آ ﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ﻓﺮاﺧﻮر زﻧﺪﮔﻲ اﻣﺜﺎل ﺷﻤﺎ درﺳﺖ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﻣﻨﺸﺎء اﺙﺮ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬وﺟﻮدم ﻋﺎﻃﻞ و ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺷ ﺎﻋﺮهﺎي ﺷ ﻤﺎ ه ﻢ ﺑﺎﻳ ﺪ ﻣﺜ ﻞ ﺧﻮدﺗ ﺎن‬
‫ﮓ دزده ﺎ و ﻃﺮاره ﺎ و ﺟﺎﺳ ﻮسه ﺎ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻢ آﻪ در اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ ﺧﻼ آﻪ ﺑ ﻪ ﻗ ﻮل ﺧﻮدﺗ ﺎن درﺳ ﺖ آ ﺮدﻩاﻳ ﺪ و هﻤ ﻪ ﭼﻴ ﺰ ﺑ ﺎ ﺳ ﻨ ٍ‬
‫ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬و ﻝﻐﺎت ﻣﻔﻬﻮم و ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺧﻮد را ﮔﻢ آﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ هﻴﭻ آﺎرﻩام‪ ،‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺎهﺎ ﺣ ﻖ دارﻳ ﺪ آ ﻪ ﺑﺨﻮرﻳ ﺪ‬
‫و آﻠﻔﺖ ﺑﺸﻮﻳﺪ! اﻳﻦ ﭼﺎهﻚ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ارزاﻧﻲ! اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﺤﻜﻮﻣﻢ آ ﻪ از ﮔﻨ ﺪ ﺷ ﻤﺎهﺎ ﺧﻔ ﻪ ﺑ ﺸﻮم‪ .‬ﺁﻳ ﺎ ﺷ ﺎﻋﺮ ﮔ ﺪا و ﻣﺘﻤﻠ ﻖ اﺳ ﺖ ﻳ ﺎ ﺷ ﻤﺎهﺎ آ ﻪ داﺋﻤ ﺎ‬
‫دﻧﺒﺎل ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮس ﻣﻮس ﻣﻲآﻨﻴﺪ و آﻼﻩ ﻣﺮدم را ﺑﺮﻣﻲدارﻳﺪ و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪي ﻋﻮام ﻓﺮﻳﺒﻲ از ﺁنهﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﻣﻲآﻨﻴﺪ؟!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ از روي ﺑﻲﺣﻮﺹﻠﮕﻲ‪ :‬ﺑﻬﻪ‪ ،‬اوﻩ‪ ،‬آﻔﺮي ﺑﻪ آﻤﺒﺰﻩ ﻧﺸﺪﻩ آﻪ! ﺷﻌﺮ آﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻧﺎن و ﺁب ﻧﻤﻴﺸﻪ! ﻗﺎﺑﻠﻲ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬از ﺹﺒﺢ ﺗ ﺎ‬
‫ﺷﺎم ﻣﺪح هﻤﻴﻦ دزدهﺎ را ﻣﻴﮕﻴﺪ و ﺑﺎ ﮔﺮدن آﺞ ﭘﺸﺖ در اﺗﺎﻗﺸﺎن اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲآﺸﻴﺪ آﻪ ﺷﻌﺮﺗﺎن را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ و ﺹﻠﻪ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ! )ﺣ ﺎﺟﻲ از ﺣ ﺮﻓﺶ‬
‫ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ( اﺟﺎزﻩ ﺑﺪﻳﺪ ﻣﻘﺼﻮدم…‬
‫ـ ﻣﻘﺼﻮدﺗﺎن ﺷﻌﺮاي ﮔﺪاي ﭘﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدﺗﺎن اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻗﻀﺎوت ﺷﻌﺮ و ﺷﺎﻋﺮي ﺑﻪ ﺗ ﻮ ﻧﻴﺎﻣ ﺪﻩ‪ .‬ﺷ ﻤﺎ و اﻣﺜﺎﻝﺘ ﺎن ﻣﻮﺟ ﻮدات اﺣﻤﻘ ﻲ‬
‫هﺴﺘﻴﺪ آﻪ ﻣﻲﺧﻮرﻳﺪ و ﺁروغ ﻣﻲزﻧﻴﺪ و ﻣﻲدزدﻳﺪ و ﻣﻲﺧﻮاﺑﻴﺪ و ﺑﭽﻪ ﭘ ﺲ ﻣ ﻲاﻧﺪازﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﻣ ﻲﻣﻴﺮﻳ ﺪ و ﻓﺮاﻣ ﻮش ﻣ ﻲﺷ ﻮﻳﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ه ﻢ از‬
‫ﺗﺮس ﻣﺮگ و ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﻩاي‪ .‬هﺰاران ﻧﺴﻞ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺑﺮود‪ ،‬ﺗﺎ ﻳﻜﻲ‪/‬دو ﻧﻔﺮ ﺑ ﺮاي ﺗﺒﺮﺋ ﻪي اﻳ ﻦ ﻗﺎﻓﻠ ﻪي ﮔﻤﻨ ﺎم‬
‫آﻪ ﺧﻮردﻧﺪ و ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ و دزدﻳﺪﻧﺪ و ﺟﻤﺎع آﺮدﻧﺪ و ﻓﻘﻂ ﻗﺎزورات از ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﺁنهﺎ ﻣﻌﻨﻲ ﺑﺪهﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺁنه ﺎ ﺣ ﻖ‬
‫ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖ ﺑﺪهﺪ! ﺁﻧﭽﻪ آﻪ ﺑ ﺸﺮ ﺟ ﺴﺘﺠﻮ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ دزد و ﮔﺮدﻧ ﻪ ﮔﻴ ﺮ و آ ﻼش ﻧﻴ ﺴﺖ؛ ﭼ ﻮن ﺑ ﺸﺮ ﺑ ﺮاي زﻧ ﺪﮔﻲ ﺧ ﻮدش ﻣﻌﻨ ﻲ ﻻزم دارد‪ .‬ﻳ ﻚ‬
‫ﻓﺮدوﺳﻲ آﺎﻓﻲ اﺳﺖ آﻪ وﺟﻮد ﻣﻴﻠﻴﻮنهﺎ از اﻣﺜﺎل ﺷﻤﺎ را ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺑﻜﻨﺪ و ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻲ‪/‬ﻧﺨﻮاهﻲ ﻣﻌﻨﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮدﺗ ﺎن را از او ﻣ ﻲﮔﻴﺮﻳ ﺪ و ﺑ ﻪ‬
‫او اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎل آﻪ ﻋﻠﻢ و هﻨﺮ و ﻓﺮهﻨﮓ ازاﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم ﻣ ﻲﺷ ﻮد آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ دزدي و ﺟﺎﺳﻮﺳ ﻲ و ﭘ ﺴﺘﻲ ﺑ ﻪ‬
‫اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻌﻨﻲ و ارزش ﻣﻲدهﺪ‪.‬‬
‫هﻤﺎي ﮔﻮ ﻣﻔﻜﻦ ﺳﺎﻳﻪي ﺷﺮف هﺮﮔﺰ‬
‫ﺑﺮ ﺁن دﻳﺎر آﻪ ﻃﻮﻃﻲ آﻢ از زﻏﻦ ﺑﺎﺷﺪ!‬
‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻠﺖ ﻓﺤﺶ ﻣﻲدهﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮش ﻣﻲآﻨﻴﺪ و ﻣﺨﺼﻮﺹﺎ ﻝﺨﺘﺶ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ﻏﻴ ﺮت داﺷ ﺖ‪ ،‬اﻣﺜ ﺎل‬
‫ﺷﻤﺎ را ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ آﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻠﺘﻲ آﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ اراذل و…‬
‫ﺣﺎﺟﻲ وﺣﺸﺖ زدﻩ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ آﺮد‪ :‬ﺣﺮف دهﻨﺖ را ﺑﻔﻬﻢ! ﺑﻪ ﻣ ﻦ ﺟ ﺴﺎرت ﻣ ﻲآﻨ ﻲ؟ از ده ﻦ ﺳ ﮓ‪ ،‬درﻳ ﺎ ﻧﺠ ﺲ ﻧﻤﻴ ﺸﻪ! ﻣ ﻦ‬
‫هﻔﺘﺎد ﺳﺎﻝﻪ آﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﺤﻠﻪ ﺑﻨﺎﻣﻢ‪ ،‬ﻣﺮدم اﻣﺎﻧﺘﺸﺎن را ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬زﻧﺸﺎن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﺳﭙﺎرﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ آﺴﻲ…‬
‫ـ هﻔﺘﺎد ﺳﺎل اﺳﺖ آﻪ ﻣﺮدم را ﮔﻮل زدي‪ ،‬ﭼﺎﭘﻴﺪي‪ ،‬ﺑﻪ رﻳﺸﺸﺎن ﺧﻨﺪﻳﺪي‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﭘ ﻮله ﺎي دزدي را ﺑ ﺮدﻩاي آ ﻼﻩ ﺷ ﺮﻋﻲ ﺳ ﺮش‬
‫ﺑﮕﺬاري‪ ،‬دور ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎﻩ ﻝﻲ ﻝﻲ آﺮدي‪ ،‬هﻔﺖ ﺗﺎ رﻳﮓ اﻧﺪاﺧﺘﻲ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ آﺸﺘﻲ‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻓﺪاآﺎري ﺗﻮﺳ ﺖ‪ .‬اﻣ ﺎ ﭼ ﺮا ﻣ ﺮدم ﭘﻮﻝ ﺸﺎن را ﺑ ﻪ‬
‫ﺗﻮ ﻣﻲﺳﭙﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ ﭘﻮل‪ ،‬ﭘﻮل ﻣﻲآﺸﺪ‪ ،‬از ﺹﺒﺢ زود ﻣﺜﻞ ﻋﻨﻜﺒ ﻮت ﺗ ﺎر ﻣ ﻲﺗﻨ ﻲ‪ ،‬دزده ﺎ و ﮔﺮدﻧ ﻪﮔﻴﺮه ﺎ و ﻗﺎﭼ ﺎﻗﭽﻲه ﺎ را ﺑ ﻪ ﺳ ﻮي‬
‫ﺧﻮدت ﻣﻲآﺸﻲ‪ .‬آﺎرت آﻼهﺒﺮداري و ﺷﻴﺎدي اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻲ آ ﻪ ﭘ ﺸﺖ در ﭘ ﺸﺖ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ ﻧﻨ ﮓ اداﻣ ﻪ ﺧ ﻮاهﻲ داد؟ )ﺧﻨ ﺪﻩي ﻋ ﺼﺒﺎﻧﻲ(‬
‫اﺷﺘﺒﺎﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺗﺎ ﻳﻚ ﻧﺴﻞ دﻳﮕﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﻳﻦ ﻣﺮدم ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻤﺎهﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاهﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ دور ﺧﻮدﺗ ﺎن را دﻳ ﻮار ﭼ ﻴﻦ ه ﻢ ﺑﻜ ﺸﻴﺪ‪،‬‬
‫دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻋﻮض ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﺷﻤﺎهﺎ آﺒﻚوار ﺳﺮ ﺧﻮدﺗﺎن را زﻳﺮ ﺑﺮف ﻗﺎﻳﻢ آﺮدﻩاﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻓﺮض آ ﻪ ﻣ ﺎ ﻧ ﺸﺎن ﻧ ﺪهﻴﻢ آ ﻪ ﺣ ﻖ ﺣﻴ ﺎت دارﻳ ﻢ‪،‬‬
‫دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺟﺎي ﻣﺎ را ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻆ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ و ﺑ ﺴﺎﻃﺶ! اﻣ ﺎ ﺁﺳ ﻮدﻩ ﺑ ﺎش‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺗﺨ ﻢ و ﺗﺮآ ﻪات ه ﻢ ﺗ ﻮي‬
‫هﻤﻴﻦ ﮔﻮري آﻪ ﺑﺮاي هﻤﻪ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ درك واﺹﻞ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﻮﻝﺖ ﺑﻪ ﺧﺎرﺟﻪ هﻢ ﻓﺮار ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﻣﺤ ﺾ ﻣ ﺼﻠﺤﺖ روزﮔ ﺎر ﺗ ﻮ‬
‫روﻳﺖ ﻝﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲزﻧﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺟﺰ اخ و ﺗﻒ و اردﻧﮕﻲ ﭼﻴﺰي ﻋﺎﻳﺪت ﻧﻤﻲﺷﻮد‪ .‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺠﺒﻮري ﻣﺜﻞ ﮔﺮﺑﻪي آﻤﺮ ﺷﻜﺴﺘﻪ‪ .‬اﻳ ﻦ ﻧﻨ ﮓ را‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدت و ﻧﺴﻠﺖ ﺑﻜﺸﺎﻧﻲ!‬
‫ـ ﺧﺠﺎﻝﺖ ﺑﻜﺶ‪ ،‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!‬
‫ـ وﻗﺘﻲ آﻪ ﺁدم ﺳﺮ ﭼﺎهﻚ “ﺳﺎﺧﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎهﺎ” ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬از ﻣﮕﺲهﺎي ﺁنﺟﺎ ﺧﺠﺎﻝ ﺖ ﻧﻤ ﻲآ ﺸﺪ‪ .‬ﻣﻮﺟ ﻮداﺗﻲ ﻗﺎﺑ ﻞ اﺣﺘ ﺮام ه ﺴﺘﻨﺪ آ ﻪ‬
‫آﺎرﺷﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻜﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫رﻧﮓ ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻩ ﺗﻮت ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ :‬ﺑﻪ ﺗﺮﺑﺖ اﺑﻮي ﻗﺴﻢ‪ ،‬اﮔﺮ زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ…اوف‪ ،‬اوف…‬
‫ـ ﭘﺪرت هﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدت دزد ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﺁدﻣﻴ ﺰاد ﻝﺨ ﺖ و ﻋ ﻮر ﺑ ﻪ دﻧﻴ ﺎ ﻣ ﻲﺁﻳ ﺪ و هﻤ ﺎن ﻃ ﻮر ه ﻢ ﻣ ﻲرود‪ .‬ه ﺮ آ ﺲ ﭘ ﻮل ﺟﻤ ﻊ آ ﺮدﻩ‪ ،‬ﻳ ﺎ‬
‫ﺧﻮدش دزد اﺳﺖ و ﻳﺎ وارث دزد‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮ دو ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻲزﻧﻲ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻢهﺎي ﺣﺎﺟﻲ ﻣﺜﻞ آﺎﺳﻪي ﺧﻮن ﺷﺪ‪ :‬ﺣﺎﻻ دارم ﺑ ﻪ ﻣ ﻀﺎر دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﭘ ﻲ ﻣ ﻲﺑ ﺮم‪ .‬ﻣ ﻲﻓﻬﻤ ﻢ آ ﻪ ﺗ ﻮ دورﻩي رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن ﻣﻌﻘ ﻮل‬
‫ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺟﺎﻧﻲ و ﻣﺎﻝﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﭘﺴﺮﻩي ﺑﻲﺣﻴﺎ ﭘﺎ ﺷﻮ ﮔﻢ ﺷﻮ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ﺹﺪاي ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﻣﻲﻝﺮزﻳﺪ‪ :‬ﺑﺮو هﻨﺒﻮﻧﻪي آﺜﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺗﻮ داري ﻧﻔﺲ از ﻣﺎﺗﺤﺘﺖ ﻣﻲآﺸﻲ‪ ،‬هﻤﻪي ﺣﻮاﺳﺖ ﺗﻮي ﻣﺴﺘﺮاح و ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬
‫و رﺧﺘﺨﻮاب اﺳﺖ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﻣ ﻲﺧ ﻮاهﻲ وآﻴ ﻞ اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ه ﻢ ﺑ ﺸﻮي‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑﺘ ﻮاﻧﻲ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎك ﺳ ﻴﺎهﺶ ﺑﻨ ﺸﺎﻧﻲ‪ ،‬دﺳ ﺘﭙﺎﭼﻪي ﺗﻮﻝﻴ ﺪ ﻣﺜ ﻞهﺎﻳ ﺖ‬
‫هﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻨﺤﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﺗﻴﻪ هﻢ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﻣﻲﺧﻮاهﻲ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮدت در اﻳﻦ هﺸﺘﻲ ﺑﺎز ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺑﺎز ﻳﻚ ﻧﻔ ﺮ ﺑ ﺎ ﺷ ﻬﻮت و ﺗﻘﻠ ﺐ‬
‫ﻲ ﺧﻮدت اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ و ﮔﻮش ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﻳﻨ ﺪﻩ را ﺑﺒ ﺮد‪ .‬ﺗ ﻮ وﺟ ﻮدت دﺷ ﻨﺎم ﺑ ﻪ ﺑ ﺸﺮﻳﺖ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ه ﻢ ﻣﻌﻨ ﻲ ﺷ ﻌﺮ را ﺑ ﺪاﻧﻲ‪ ،‬اﮔ ﺮ‬ ‫و ﺑﻴﺸﺮﻣ ِ‬
‫ﻣﻲداﻧﺴﺘﻲ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ هﻴﭻ وﻗﺖ در زﻧﺪﮔﻲ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻲ و ﻧﺪﻳﺪي و اﮔﺮ هﻢ دﻳﺪي ﺳﺮت ﺑﻠﻨﺪ ﻧ ﺸﺪﻩ‪ .‬ﻳ ﻚ ﭼ ﺸﻢ اﻧ ﺪاز زﻳﺒ ﺎ هﺮﮔ ﺰ ﺗ ﻮ را‬
‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻳﻚ ﺹﻮرت ﻗﺸﻨﮓ ﻳﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ دﻝﻨﻮاز ﺗﻮ را ﺗﻜﺎن ﻧﺪادﻩ و آﻼم ﻣﻮزون و ﻓﻜﺮ ﻋﺎﻝﻲ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺖ اﺙﺮ ﻧﻜﺮدﻩ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ اﺳ ﻴﺮ ﺷ ﻜﻢ و‬
‫زﻳﺮ ﺷﻜﻤﺖ هﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺣﺮص ﻣﻲزﻧﻲ آﻪ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻧﻨﮕﻴﻦ را آﻪ داري‪ ،‬در زﻣﺎن و ﻣﻜﺎن ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮ ﺑﻜﻨﻲ‪ ،‬از آﺮم‪ ،‬از ﺧﻮك هﻢ ﭘﺴﺖﺗ ﺮي‪،‬‬
‫ﺗﻮ ﭘﺴﺘﻲ را ﺑﺎ ﺷﻴﺮ ﻣﺎدرت ﻣﻜﻴﺪي‪ .‬آﺪام ﺧﻮك ﺟﺎن و ﻣﺎل هﻢ ﺟﻨﺲ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﭽﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﭘ ﻮل ﺁنه ﺎ را اﻧﺪوﺧﺘ ﻪ و دواي ﺁنه ﺎ را‬
‫اﺣﺘﻜﺎر آﺮدﻩ؟ ﺗﻮ ﺧﻮن هﺰاران ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ را از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﻣﺜﻞ زاﻝﻮ ﻣﻲﻣﻜﻲ و آﻴﻒ ﻣﻲآﻨﻲ و اﺳﻢ ﺧﻮدت را ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار و اﻋﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪاي‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻣﺤﻴﻂ ﭘﺴﺖ ﻧﻨﮕﻴﻦ هﻢ اﻣﺜﺎل ﺗﻮ را ﻣﻲﭘﺴﻨﺪد و ﺗﻮ را ﺗﻘﻮﻳ ﺖ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ و ﻗ ﻮاﻧﻴﻦ ﺟﻬﻨﻤ ﻲ اﻳ ﻦ اﺟﺘﻤ ﺎع ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﺮاي دﻓ ﺎع از ﻣﻨ ﺎﻓﻊ ﺧ ﻮكه ﺎي‬
‫ﺟﻬﻨﻤﻲ اﻓﺴﺎر ﮔﺴﻴﺨﺘﻪاي ﻣﺜﻞ ﺗﻮ درﺳﺖ ﺷﺪﻩ و ﻣﻴﺪان اﺳﺐ ﺗﺎزي را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻒ ﺑ ﻪ ﻣﺤﻴﻄ ﻲ آ ﻪ ﺗ ﻮ را ﭘ ﺮورش دادﻩ؛ اﮔ ﺮ ﻝﻴﺎﻗ ﺖ‬
‫اخ و ﺗﻒ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﻪ ﻗﺪر ﻳﻚ ﺧﻮك‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺪر ﻳﻚ ﻣﻴﻜﺮب ﻃﺎﻋﻮن در دﻧﻴﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺪارد‪ .‬هﺮ روزي آﻪ ﺳﻪ‪/‬ﭼﻬﺎر ه ﺰار ﺗ ﻮﻣﻦ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ دزدﻳﺪي‪ ،‬ﺁن روز را ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﮔﻴﺮي‪ .‬ﺑ ﺎ وﺟ ﻮدي آ ﻪ رو ﺑ ﻪ ﻣﺮﮔ ﻲ و از درد ﭘ ﻴﭻ و ﺗ ﺎب ﻣ ﻲﺧ ﻮري‪ ،‬ﺑ ﺎز ه ﻢ دﺳ ﺖ ﺑ ﺮدار ﻧﻴ ﺴﺘﻲ!‬
‫ﻃﺮﻓﺪاري از دﻣﻮآﺮاﺳﻲ ﻣﻲآﻨﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ آﻪ دوا و ﻏﺬاي ﻣﺮدم را اﺣﺘﻜﺎر ﺑﻜﻨﻲ؛ ﺣﺘﻲ از اﺣﺘﻜﺎر واﺟﺒﻲ هﻢ روﮔ ﺮدان ﻧﻴ ﺴﺘﻲ‪ .‬ﻣ ﻲداﻧ ﻲ‪،‬‬
‫ﺗﻮﺑﻪي ﮔﺮگ‪ ،‬ﻣﺮگ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎش! ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﺣﺮﻓﻪي ﺷﺎﻋﺮي را ﻃﻼق دادﻩام‪ .‬ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ و ﻋﺎﻝﻲﺗ ﺮﻳﻦ ﺷ ﻌﺮ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﻣ ﻦ‪ ،‬از ﺑ ﻴﻦ‬
‫ﺑﺮدن ﺗﻮ و اﻣﺜﺎل ﺗﻮﺳﺖ آﻪ ﺹﺪهﺎ هﺰار ﻧﻔﺮ را ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ ﻣﺮگ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻣﻲآﻨﻴﺪ و رﺟﺰ ﻣﻲﺧﻮاﻧﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻮرآﻦهﺎي ﺑﻲﺷﺮف!!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ رﻧﮕﺶ آﺒﻮد ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﺎﺗﺶ زدﻩ ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﻃﻮري آﻪ درد ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ را ﺣﺲ ﻧﻤﻲآ ﺮد‪ .‬ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ و در آﻮﭼ ﻪ را‬
‫ﺑﻪ هﻢ زد و رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺹﺪاي ﺧﻔﻪاي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺁهﺎي ﻣﺮاد‪ ،‬هﻮار‪ ،‬ﺑﻪ دادم ﺑﺮﺳﻴﺪ!‬
‫ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺑﻮد آﻪ اﻧﻌﻜﺎس ﺹﺪاي ﺧﻮدش را ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﺎآﺖ ﺑﻮد‪ .‬وﺣﺸﺖ آﺮد‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﮔﻔﺖ‪ :‬آﻴﻪ اﻳﻦﺟﺎ؟ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﺳﻮءﻗﺼﺪ دارﻩ! ﺑﻌﺪ‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‪ .‬دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷﺖ و دﻣﺎﻏﺶ را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬ﭼﻨ ﺪ دﻗﻴﻘ ﻪ ﮔﺬﺷ ﺖ‪ ،‬در ﺑ ﺎز ﺷ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺮاد و ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑ ﺎ رﻳ ﺶ رﻧ ﮓ و ﺣﻨ ﺎ ﺑ ﺴﺘﻪ‪،‬‬
‫ﭼﺸﻢهﺎي وردرﻳﺪﻩ‪ ،‬ﻋﻤﺎﻣﻪي ﺳﻮرﻣﻪاي و ﻋﺒﺎي ﺷﺘﺮي آﻬﻨﻪ وارد ﺷﺪ و ﺳﻼم ﻏﻠﻴﻈﻲ آﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺹﺒﺤﻜﻢاﷲ ﺑﺎﻝﺨﻴﺮ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﻪ ﻋﺼﺎﻳﺶ آﺮد و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﻔﺲ ﺑﺰرﮔﻲ آﺸﻴﺪ‪:‬‬
‫ﻋﻠﻴﻜﻢاﻝﺴﻼم‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﺣﺠﺖ دﻳﺮ ﺁﻣﺪﻳﺪ‪ .‬از ﺧﻄﺮ ﺑﺰرﮔﻲ ﺟﺴﺘﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﺑﻠ ﺸﻮﻳﻚ‪ ،‬اﮔ ﺮ زﻣ ﺎن ﺷ ﺎﻩ ﺷ ﻬﻴﺪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲدادم ﮔﻮش و دﻣﺎﻏﺶ ﻣﻲآﺮدﻧﺪ‪ ،‬دور ﺑﺎزار ﻣﻲﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻋﺒ ﺮت دﻳﮕ ﺮان ﺑ ﺸﻪ! ﺁزادي ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬دﻣﻮآﺮاﺳ ﻲ ﺷ ﺪﻩ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ اﻳ ﻦ‬
‫ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﻪي ﺑﻲﺳﺮوﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻮم اﺑﻮي اﺳ ﺎﺋﻪي ادب ﺑﻜﻨ ﻪ! ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ ﺑ ﻪ ﻳ ﺎد ﻧ ﺪارم آ ﻪ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺟ ﺴﺎرت آ ﺮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ! ﺁﻗ ﺎ‬
‫ﻓﻜﺮش را ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻪ‪“ :‬اﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﺜﻞ ﭼﺎهﻚ ﺧﻼﺳﺖ و ﺁدمه ﺎﻳﺶ ه ﻢ ﻣﺜ ﻞ ﻣﮕ ﺲ ﺁن ﺟ ﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ!” ﻣ ﺮاد‪ ،‬ﮔﻮﺷ ﺖ را واز آ ﻦ‪ ،‬اﻳ ﻦ‬
‫دﻓﻌﻪ اﮔﺮ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺷﺮﻧﺪﻩ آ ﻪ ﺁن ﺟ ﺎ ﻧﺸ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻮد و ﻣ ﻦ ﭘ ﻴﺶ ﺧ ﻮدم ﺟ ﺎﻳﺶ ﻧ ﺪادم‪ ،‬اﮔ ﺮ اﻳ ﻦ ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ﺟ ﻮاﺑﺶ ﺑﻜ ﻦ‪ ،‬ﺑﮕ ﻮ‪ :‬ﺁﻗ ﺎ‬
‫آﻤﻴﺴﻴﻮن دارﻩ! اﻳﻦهﺎ را ﺑﺎﻳﺪ آﺸﺖ و ﻧ ﺎﺑﻮد آ ﺮد؛ ﭼ ﻮن اﻧﮕ ﻞ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺧ ﺐ‪ ،‬ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﻌﺮ ﺗ ﻮ آ ﻪ ﺷ ﻌﺮ ﻗ ﺎﺁﻧﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﺗ ﺎ ﻗﺎﻓﻴ ﻪ‬
‫ﻣﻲدزدي‪ ،‬ﺳﺮ هﻢ ﻣﻲآﻨﻲ و وﺳﻴﻠﻪي ﮔﺪاﻳﻲ ﺧﻮدت ﻗﺮار ﻣﻴﺪي‪) .‬ﺁهﺴﺘﻪ( هﻴﺲ‪ ،‬ﻣﺮاد ﺑﺮو ﺑﺒﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻜﻨﻪ آﻪ ﭘﺸﺖ در ﮔﻮش واﻳﺴﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﻣﺮاد رﻓﺖ‪ ،‬ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻮان اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ :‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ :‬اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﻬﺪ و زﻣﺎﻧﻪ ﻣﺮدم ﻧﻤﻚ ﻧﺸﻨﺎس ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻴﺰ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ‪ ،‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﻋﺮض‪ ،‬ﺷﺮف‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮس!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﺁﻗﺎ اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﺟﺎﺳﻮس ﺧﻄﺮﻧﺎآﻴﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻠﺸﻮﻳﻜﻪ‪ ،‬ﺳﺮش ﺑﻮي ﻗﻮرﻣﻪ ﺳﺒﺰي ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻗﺎ وﻗﺘﻲ آﻪ ﺁدم از ﻣﺎل ﭘﺲ و از ﺟ ﺎن‬
‫ﻋﺎﺹﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻄﺮﻧﺎآﻪ! ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮش را زﻳﺮ ﺁب آﺮد! ﺑﮕﺬارﻳﺪ از ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ آﻪ درﺁﻣﺪم‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ را ﻣﻲاﻧﺪازﻣﺶ ﺗﻮي هﻠﻔﺪوﻧﻲ‪ ،‬ﺗﺎ‬
‫ﻗﺪر ﻋﺎﻓﻴﺖ را ﺑﺪوﻧﻪ! ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدﻣﻪ آﻪ ﺑﻪ اﻳﻦهﺎ رو ﻣﻴ ﺪم‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺳ ﺮدﺑﻴﺮ روزﻧﺎﻣ ﻪي ﻣﺤﺘ ﺮم “دب اآﺒ ﺮ” ﻣﻌﺮﻓ ﻲاش ﻣ ﻲآ ﻨﻢ‪ .‬ﭘ ﺪر ﺳ ﻮﺧﺘﻪي‬
‫ﺑﻲﺷﺮف‪ ،‬ﺑﻲﻧﺎﻣﻮس‪ ،‬ﺗﻮ روي ﻣﻦ ﭘﺮﺧﺎش ﻣﻲ آﻨﻪ؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ارث ﺑﺎﺑﺎش را از ﻣﻦ ﻣﻲﺧﻮاد! اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﻗﻠﻢ ﭘﺎش را ﻣﻲﺷﻜﻨﻢ آ ﻪ ﺑﺨ ﻮاد از‬
‫دم اﻳﻦ در رد ﺑﺸﻪ!‬
‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ :‬در ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺁﻣﺪﻩ آﻪ زﻣﺎن ﻇﻬﻮر‪ ،‬ﻣﻄﺮب و ﺷﺎﻋﺮ و دﻝﻘﻚ زﻳﺎد ﻣﻲﺷ ﻮد‪ .‬ﺷ ﻌﺮ و ﻧﻘﺎﺷ ﻲ و ﻣﻮﺳ ﻴﻘﻲ و ﻣﺠ ﺴﻤﻪ‬
‫ﺳﺎزي ﻓﻌﻞ ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ‪ :‬ﻣﺮاد‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ آﺠﺎهﺎ ﺳﺮك ﻣ ﻲآ ﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻨ ﻪ ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﻣﻴﻜﺮوﺑ ﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷ ﻲ ﺑﻴ ﺎرﻩ‪ ،‬ﺳ ﺮ ﺟ ﺎش رو ﺧ ﻮب‬
‫ﺟﺎرو ﺑﺰن و ﺁهﻚ ﺑﺮﻳﺰ آﻪ ﺑﭽﻪهﺎ واﮔﻴﺮ ﻧﻜﻨﻨﺪ!‬
‫ـ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و ﺑﻪ ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﺑﺒﺨ ﺸﻴﺪ اﮔ ﺮ ﻣ ﺰاﺣﻢ ﺷ ﺪم‪ ،‬آ ﺎر ﻻزﻣ ﻲ ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ داﺷ ﺘﻢ‪ ،‬ﻓﺮﺹ ﺖ ﺳ ﺮﺧﺎراﻧﺪن‬
‫ﻧﺪارم‪ .‬ﻧﻤﻲﮔﺬارﻧﺪ ﻧﻤﺪي ﺁﻓﺘﺎب ﺑﻜﻨﻢ‪ ،‬از ﺑﺲ آﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ و ﺁن ﺟﻮال رﻓﺘﻢ‪ ،‬آﻼﻓﻪ ﺷﺪم‪ .‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ﻣ ﻲﺗﺮﺳ ﻢ ﺑ ﺎز ﺑﻴﺎﻧ ﺪ ﺳ ﺮ ﺧ ﺮ ﺑ ﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴ ﺪ‬
‫اﻧﺪرون!‬
‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ‪ :‬ﻣﻴﻞ‪ ،‬ﻣﻴﻞ ﻣﺒﺎرك اﺳﺖ! ﺑﺮاي اﺳﺘﻤﺎع ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎت ﺣﻀﺮتﻋﺎﻝﻲ ﺣﺎﺿﺮم!‬
‫داﻻن دراز و ﺗﺎرﻳﻜﻲ را ﭘﻴﻤﻮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﻳﻚ ﺳﺮ ﺑﻨﺪ ﺷﻠﻮار از ﭘﺸﺖ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮ در اﻧ ﺪرون ﺹ ﺪاي ه ﺎي‬
‫و هﻮي ﺑﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﻴﻨﻪاش را ﺹﺎف آﺮد و ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ “ﻳﺎ اﷲ” ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﭘﺮدﻩي ﻣﺘﻘﺎل آﺜﻴﻔﻲ را آ ﻪ وﺹ ﻠﻪ ﺧ ﻮردﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻘﺐ زدﻧﺪ‪ .‬آﻴﻮﻣﺮث ﺑﺎ دﺧﺘﺮي آﻪ ﺳﺮش را ﺗﺮاﺷﻴﺪﻩ و زﻓﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻣﻮﺷﻲ ﻣﻲدوﻳﺪﻧﺪ آﻪ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﺹﺪاي ﺑﻠﻨﺪ‪ :‬ﺧﻔﻪ ﺷﻴﻦ‪ ،‬ﻻل ﺷﻴﻦ! اﮔﺮ ﻣﻨﻮ ﺗﻮ هﺸﺘﻲ ﺧﻔﻪ ﺑﻜﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﺗ ﺮور ﺑﻜﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﻮي اﻳ ﻦ ﺧﻮﻧ ﻪ آ ﺴﻲ ﻧﻴ ﺴﺖ ﺑ ﻪ ﻓﺮﻳ ﺎدم‬
‫ﺑﺮﺳﻪ! ﺧﻔﻪ ﺷﻴﻦ‪ ،‬ذﻝﻴﻞ ﺷﺪﻩهﺎ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﻤﺮگ ﺷﺪﻩهﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮔﺮاﻧﻲ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻣﻲآﻨﻴ ﺪ؟! اﮔ ﺮ ﻣ ﻮش ﻣ ﻲرﻓ ﺖ ﺗ ﻮ زﻳ ﺮ زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻮﻧ ﻪام ﺁﺗ ﻴﺶ‬
‫ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺹﺒﺮ آﻨﻴﻦ ﺑﻬﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ!‬
‫ﻣﻮش ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ آﻪ زق و زق ﺹﺪا ﻣﻲآﺮد‪ ،‬رﻓﺖ ﺗ ﻮي ﺳ ﻮراخ راﻩ ﺁب‪ .‬ﺑﭽ ﻪه ﺎ ﭘﺮاآﻨ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻧﺪ‪ .‬زﻧ ﻲ آ ﻪ ﺑﭽ ﻪي آ ﻮﭼﻜﻲ را ﻝ ﺐ‬
‫ﭼﺎهﻚ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ و دﻳﮕﺮي آﻪ رﺧﺖ ﻣﻲﺷﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪي ﭼﺎدرﻧﻤﺎز روي ﺧﻮدﺷﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑ ﺎز‬
‫ﺳﺮﻓﻪ آﺮد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼ ﭗ ﭘﻴﭽﻴ ﺪ‪ ،‬از دو ﭘﻠ ﻪ ﺑ ﺎﻻ رﻓ ﺖ‪ .‬در اﺗ ﺎﻗﻲ را ﺑ ﺎز آ ﺮد آ ﻪ ﺗ ﺎ ﺳ ﻘﻒ ﺁن ﻗ ﺎﻝﻲ روي ه ﻢ ﭼﻴ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ و ﺑ ﻮي‬
‫ﻧﻔﺘﺎﻝﻴﻦ ﺗﻨﺪ در هﻮا ﻣﻮج ﻣﻲزد‪ .‬ﻳﻚ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻠﻔﻮن دم در ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮ ﺑﺨﺎري آﺎرت ﭘﺴﺘﺎلهﺎي زنهﺎي ﻝﺨﺖ و ﺑﺎﺳﻤﻪاي ﻋﻴﺴﻲ و ﻣﺮﻳﻢ‬
‫دﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ و ﻳﻚ دﻋﺎي ﭘﻨﺞ ﺗﻦ هﻢ ﺁن ﺑﺎﻻ ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﻮد‪ .‬ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺷﺶ اﺑﺘﺪاﻳﻲ آﻴﻮﻣﺮث آﻪ ﻗﺎب ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در درﮔ ﺎﻩ ﺁوﻳ ﺰان‬
‫ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﺤﻮﻃﻪي ﺗﻨﮕﻲ آﻪ ﻣﻴﺎن دو ﮔﺎوﺹﻨﺪوق اﺣﺪاث ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ اﻳﺴﺘﺎد و ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ هﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳ ﻴﻨﻪ ﺟﻠ ﻮ او ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﻓﺮﻣ ﺎن‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﺮف ﻣ ﻲزد‪ :‬اﻳ ﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪي ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ ﻓﻜ ﺮم را ﺧ ﺮاب آ ﺮد‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف‪ ،‬ﺗ ﺎ‬
‫ﺣﺎﻻ آﺴﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﻮر ﭘﺮﺧﺎش ﻧﻜﺮدﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺑﻴﺎﻳﻴ ﺪ روي ﺧ ﻮش ﺑ ﻪ ﻣ ﺮدم ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪﻳ ﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺰﻳ ﺸﺎن را ه ﻢ ﺟ ﺎ ﺑﮕﺬارﻳ ﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗ ﺖ دوﻗ ﻮرت و‬
‫ﻧﻴﻤﺸﺎن هﻢ ﺑﺎﻗﻲ اﺳﺖ!‬
‫ﺑﻌﺪ روي ﭼﺎرﭘﺎﻳﻪاي آﻪ در ﺁن ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ هﻢ روي ﻳﻜﻲ از ﮔﺎوﺹﻨﺪوقهﺎ ﻧﺸﺴﺖ و ﺗﻜﻴﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزوﻳﺶ آﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺹﺪا زد‪ :‬ﻣﺮاد!‬
‫ﻣﺮاد از ﺗﻮي ﺣﻴﺎط وارد ﺷﺪ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ـ هﺮآﺲ ﺁﻣﺪ ﻣﻨﻮ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻮ‪ :‬ﺁﻗﺎ ﻣﻨﺰل ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﺎﻳﻲ ﺣﺎﺿﺮﻩ‪ ،‬دو ﺗﺎ ﭘﻴﺎﻝﻪ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎر!‬
‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ دﺳﺘﻮر داد‪ :‬اﺳﺘﻜﺎﻧﺶ ﻧﻘﺮﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ!‬
‫ﻣﺮاد آﻪ رﻓﺖ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ هﻤﺎن ﻗﺪر از ﻃﻼ و ﻧﻘ ﺮﻩ ﺑ ﺪﺗﺎن ﻣﻴ ﺎد آ ﻪ ﻣ ﻦ! اﻣ ﺮوز ﺣ ﺮفه ﺎي ﺟ ﺪيﺗ ﺮي دارﻳ ﻢ‪ .‬ﻣ ﻲﺧﻮاﺳ ﺘﻢ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺹﺤﺒﺖ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﻣﻴﮕﻢ آﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺴﻴﺎر وﺧﻴﻤﻪ و ﺑﺎﻳ ﺪ دﺳ ﺖ ﺑ ﻪ اﻗ ﺪاﻣﺎﺗﻲ زد! ﺗ ﺎ ﺣ ﺎﻻ از‬
‫اﻳﻦ دو ﻣﺴﺎﻓﺮت آﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎل رﻓﺘﻴﺪ و ﺷﻬﺮته ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﻊ ﻣ ﺎ دادﻳ ﺪ‪ ،‬اﺳ ﺘﻔﺎدﻩه ﺎي زﻳ ﺎدي ﺑ ﺮدﻳﻢ‪ .‬اﻝﺒﺘ ﻪ ﺧ ﺪﻣﺎت ﺷ ﻤﺎ ﻣﻨﻈ ﻮر ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ!‬
‫ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ اﻳﺮان ﺑﻮي ﻧﻔﺖ ﻣﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻳﻚ ﺟﺮﻗﻪ آﺎﻓﻴﻪ آﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﮕﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از اﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ ﻣﻠﺖ اﺣﻤ ﻖ و‬
‫ﻣﻄﻴﻊ و ﻣﻨﻘﺎد هﺴﺘﻴﻢ؛ اﻣﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ اﻳ ﻦ اﺣ ﺰاب و دﺳ ﺘﻪه ﺎﻳﻲ آ ﻪ راﻩ اﻓﺘ ﺎدﻩ و دم از ﺁزادي و ﻣﻨ ﺎﻓﻊ آ ﺎرﮔﺮ ﻣ ﻲزﻧﻨ ﺪ و زﻣﺰﻣ ﻪه ﺎﻳﻲ آ ﻪ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ‬
‫ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺧﻄﺮﻧﺎآﻪ! ﺧﻄ ﺮ ﻣ ﺮگ دارﻩ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ ﮔﺬاﺷ ﺖ ﭘ ﺸﺖ ﻣ ﺮدم ﺑ ﺎد ﺑﺨ ﻮرﻩ و ﻳ ﻮغ اﺳ ﺎرت را از ﮔﺮدﻧ ﺸﺎن ﺑﺮدارﻧ ﺪ و ﺗﻜ ﺎﻧﻲ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ! ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻗﺪﻳﻢ را ﺗﻘﻮﻳﺖ آﺮد‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪي ﺷﺎﻩ ﺳﺎﺑﻖ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ـ ﺑﻨﺪﻩ آﺎﻣﻼ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﻲآﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ در ﻃﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮت اﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺗﻜﺐ ﭼﻨﺪ ﻓﻌﻞ ﺣﺮام ﺷﺪم آﻪ ﭘﻴﺶ وﺟﺪان ﺧﻮدم ﺧﺠﻠﻢ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﺘﺎن ﻋ ﺮض‬
‫آﻨﻢ آﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دهﺎﺗﻲ را ﻧﺰدﻳﻚ اردﺑﻴﻞ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﻣﺎﻝﻚ ﺗﻜﻔﻴﺮ آﺮدم‪ .‬ﻳﻚ ﻧﻔﺮ از ﺁنهﺎ را ﺁن ﻗﺪر زدﻧﺪ آﻪ دﻧﺪﻩاش ﺷﻜ ﺴﺖ‪ .‬ﻳﻜ ﻲ دﻳﮕ ﺮ را ه ﻢ‬
‫آﻪ ﺟﺮﻣﺶ ﺑﺮ ﻣﻦ واﺿﺢ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺗﺒﻌﻴﺪ آﺮدم‪ .‬ﺁن وﻗﺖ اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻴﺪ‪ ،‬زن و ﺑﭽﻪي ﻓﻘﻴﺮ ﺁنهﺎ ه ﺮ روز ﻣ ﻲﺁﻣﺪﻧ ﺪ و داﻣ ﻦ ﻋﺒ ﺎﻳﻢ را ﻣ ﻲﺑﻮﺳ ﻴﺪﻧﺪ و‬
‫ﺗﻀﺮع ﻣﻲآﺮدﻧﺪ و ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻋﻔﻮ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺮﻳﺪ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑ ﺎﻗﻲاش را ﺧﻮاﻧ ﺪم‪ .‬ﻏ ﺼﻪ ﺧ ﻮري ﺑﻴﺠ ﺎ! ﻳ ﻚ ﻧﻔ ﺮ‪ ،‬دﻩ ﻧﻔ ﺮ‪ ،‬ه ﺰار ﻧﻔ ﺮ؟ ﺑ ﻪ درك آ ﻪ ﻣﺮدﻧ ﺪ! ﻣ ﻦ از‬
‫آﻠﻴﺎت ﺣﺮف ﻣﻲزﻧﻢ‪ .‬ﻓﺮدا آﻪ ﻗﺪرت اﻓﺘﺎد دﺳﺖ هﻤﺎن دهﺎﺗﻲ ﺑﻴﭽﺎرﻩ آﻪ ﺑﺮاﻳﺶ دﻝﺴﻮزي ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ زن و ﺑﭽﻪي ﻣ ﻦ و ﺷ ﻤﺎ ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺮﻩ‬
‫ﻖ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘ ﺎي هﻤ ﺎن ده ﺎﺗﻲ ﺑﻴﻔﺘ ﻪ و اﺳ ﺘﻐﺎﺙﻪ ﺑﻜﻨ ﻪ! ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨ ﻲ اﮔ ﺮ ﻗ ﺮار ﺑ ﺸﻪ آ ﻪ ﻣ ﺮدم اﻓ ﺴﺎر ﺳ ﺮ ﺧ ﻮد ﺑ ﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ﻞ ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ ﻳ ﺎ رﻓﻴ ِ‬
‫ﻣﺰﻝﻘﺎﻧﻲ‪ ،‬آﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺎدم ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺧﻴﺰراﻧﻲ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺟﺎي ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ! ﺗﺎ ﻣ ﻮﻗﻌﻲ آ ﻪ ﻣ ﺮدم ﺳ ﺮ ﺑﮕﺮﻳﺒ ﺎن وﺣ ﺸﺖ ﺁن دﻧﻴ ﺎ و ﺷ ﻜﻴﺎت و‬
‫ﺳﻬﻮﻳﺎت ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﻄﻴﻊ و ﻣﻨﻘﺎد ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ! ﺁن وﻗ ﺖ ﻣﺎه ﺎ ﻧﻤ ﻲﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﻲ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﺑﺮﺳ ﻴﻢ‪ .‬ﺗ ﺎ ﺗ ﺮس و زﺟ ﺮ و ﻋﻘﻮﺑ ﺖ‬
‫دﻧﻴﻮي و اﺧﺮوي در ﻣﻴﺎن ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﻲآﻨﻴﺪ آﻪ ﻣﻴﺎﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ و ﺳﺮآﺎر‪ ،‬آﺎر ﻣﻲآﻨﻨﺪ؟ اﻳﻦ ﭘﻨﺒﻪ را از ﮔﻮﺷﺘﺎن درﺑﻴﺎرﻳﺪ! واﺿﺢﺗﺮ ﺑﮕﻢ؛‬
‫اﮔﺮ ﻣﺎ ﻣﺮدم را از ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺁن دﻧﻴﺎ ﻧﺘﺮﺳﺎﻧﻴﻢ و در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ از ﺳﺮ ﻧﻴﺰﻩ و ﻣﺸﺖ و ﺗ ﻮ ﺳ ﺮي ﻧﺘﺮﺳ ﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﻓ ﺮدا آ ﻼﻩ ﻣ ﺎ ﭘ ﺲ ﻣﻌﺮآ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ‬
‫ﭘﺴﺮ ﻣﻦ آﻪ ﺗﺎزﻩ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﺪﻩ‪ ،‬زن ﻧﺪارﻩ و ﻣﻦ ﺟﻠﻮ او ﺟﻔﺖ و ﺗﺎق ﺹﻴﻐﻪ ﻣﻲﮔﻴﺮم‪ ،‬ﻋﻘﻴﺪﻩاش ﺳﺴﺖ ﺑﺸﻪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ دﻧﺒﺎل ﻣﻮش ﺁﺗﺶ زدﻩ ﻧﻤﻴ ﺪوﻩ‪.‬‬
‫ﻧﻈﻢ و ﻗﺎﻧﻮن را ﺑﻪ هﻢ ﻣﻲزﻧﻪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻤﻠﻪ روزي دﻩ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺎن ﻣﻲآﻨﻪ و آﺎر ﻣﻲآﻨﻪ و ﺑﻪ ﻧﺎن ﺷﺐ ﻣﺤﺘﺎﺟﻪ و ﻣﻦ اﻧﺒﺎر ﻗﺎﻝﻲام ﺗﺎ ﺳﻘﻒ اﺗ ﺎق‬
‫ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﺎﺷﻪ آﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ اﻳﻦ ﺑﻮدﻩ! ﻓﺮدا ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﺑﮕﻮ آﻪ هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ ﭼﺮت و ﭘﺮﺗ ﻪ آ ﻪ اون آ ﺎر آ ﺮدﻩ و ﻣ ﻦ آﺎرﺷ ﻜﻨﻲ‬
‫آﺮدم‪ ،‬ﺁن وﻗﺖ ﺧﺮ ﺑﻴﺎر و ﺑﺎﻗﺎﻝﻲ ﺑﺎر آﻦ! دﻳﮕﺮ ﺟﺎي زﻧﺪﮔﻴﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﻲﻣﻮﻩ‪ ،‬دﻳﮕ ﺮ آﺎرﺧﺎﻧ ﻪ و آ ﺸﺒﺎﻓﻲ دﻳﺎﻧ ﺖ‪ ،‬ﻣﻨ ﺎﻓﻌﺶ را‬
‫ﺳﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﻤﻲﻓﺮﺳﺘﻪ‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﺑﻠﺒﺸﻮ ﻣﻴﺸﻪ!‬
‫دﺳﺘﻤﺎل را ﺑﺮداﺷﺖ و دﻣﺎغ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻨﻪ آﻪ ﻝﭗ ﻣﻄﻠﺐ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﺸﻢ و ﮔﻮﺷﺘﺎن ﺑﺎز ﺑﺸﻪ و داﻧﺴﺘﻪ اﻗﺪام‬
‫ﺑﻜﻨﻴﺪ! ﻗﺪﻳﻤﻲهﺎ هﻤﻪي اﻳﻦهﺎ را ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﺮدم ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺸﻨﻪ و ﻣﺤﺘ ﺎج و ﺑﻴ ﺴﻮاد و ﺧﺮاﻓ ﻲ ﺑﻤﺎﻧﻨ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻣﻄﻴ ﻊ ﻣ ﺎ ﺑﺎﺷ ﻨﺪ! اﮔ ﺮ ﺑﭽ ﻪي ﻓ ﻼن‬
‫ﻋﻄﺎر درس ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪهﺎي ﻣﻦ اﻳﺮاد ﻣﻲﮔﻴ ﺮﻩ و ﺣ ﺮفه ﺎﻳﻲ ﻣ ﻲزﻧ ﻪ آ ﻪ ﻣ ﻦ و ﺷ ﻤﺎ ﻧﻤ ﻲﻓﻬﻤ ﻴﻢ؛ ﺁن وﻗ ﺖ ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻆ ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ و‬
‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ! ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي او ﻗﻮﻃﻲ آﺒﺮﻳﺖ ﺑﻔﺮوﺷﻴﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﭽﻪي ﻣﺸﺪي ﺗﻘﻲ ﻋﻼف ﺑ ﺎهﻮش و ﺑ ﺎ اﺳ ﺘﻌﺪاد از ﺁب درﺁﻣ ﺪ و ﺑﭽ ﻪي ﻣ ﻦ آ ﻪ‬
‫ﺣﺎﺟﻲ زادﻩ اﺳﺖ ﺗﻨﺒﻞ و اﺣﻤﻖ ﺑﻮد‪ ،‬واﻣﺼﻴﺒﺘﺎ! ﭘﺲ ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﻧﻔ ﻊ ﺧﻮدﻣ ﺎن و ﺑ ﺮاي ﺧﻮدﻣ ﺎن اﻗ ﺪام ﻣ ﻲآﻨ ﻴﻢ‪ .‬دﻧﻴ ﺎ دارﻩ ﻋ ﻮض ﻣﻴ ﺸﻪ‪ ،‬اﻳ ﻦ هﻤ ﻪ‬
‫ﺟﻨﮓ و آﺸﺘﺎر آﻪ در اروﭘﺎ درﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻮدي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ و ﮔﻮﺷﺸﺎن واز ﺷﺪﻩ و ﺣ ﻖ ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ‪ .‬در اﻳ ﻦ‬
‫ﺹﻮرت ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﺮدم اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺸﻴﻢ‪ ،‬ﺗﺎ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ آﺎم ﻣﺎ ﺑﮕﺮدﻩ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﺳﭙﻮر ﺳﺮﮔﺬر ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪﻩ! وﻇﻴﻔﻪي ﻣﺎﺳﺖ آﻪ ﻣﺮدم را اﺣﻤﻖ ﻧﮕﻪ دارﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒ ﺎن ﺧﻮدﺷ ﺎن ﺑﺎﺷ ﻨﺪ و ﺗ ﻮ ﺳ ﺮ ه ﻢ ﺑﺰﻧﻨ ﺪ! ﺣ ﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳ ﺪ؟! ﻣ ﻦ ﻓ ﺮدا‬
‫ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺑﻢ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ زﻳﺮ ﻋﻤﻞ ﺁب ﺑﻪ ﺁب ﺷﺪم‪ .‬آﺴﻲ آﻪ از ﻋﻤﺮش ﺳﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ! اﮔﺮ اﻣﺮوز ﺗﻤ ﺎم ﻣﻄﺎﻝ ﺐ را ﺹ ﺎف‬
‫و ﭘﻮﺳﺖ آﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻪ آﻪ داﻧﺴﺘﻪ اﻗﺪام ﺑﻜﻨﻴﺪ! ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ و ﺑﭽﻪهﺎﻳﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ اﻗﺪاﻣ ﻪ‪ ،‬ﺣ ﺎﻻ ﺟﺎﻣﻌ ﻪ ﻣ ﻲﺧ ﻮاد‬
‫درﺳﺖ ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻲﺧﻮاد هﺮﮔ ِﺰ ﺳﻴﺎﻩ هﻢ درﺳﺖ ﻧﺸﻪ! ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ! ﻋﺠﺎﻝﺘﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮔﺎو ﺷ ﻴﺮدﻩي ﻣﺎﺳ ﺖ و دﻧﻴ ﺎ ﺑ ﻪ آ ﺎم ﻣ ﺎ ﻣ ﻲﭼﺮﺧ ﻪ‪،‬‬
‫ﺑﮕﺬارﻳﺪ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﺑﻜﻨﻪ! هﻤﻴﺸﻪ در اﻳﻦ ﺁب و ﺧﺎك دزدهﺎ و ﻗﺎﭼﺎقﭼﻲهﺎ هﻤﻪ آﺎرﻩ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ؛ ﭼﻮن آﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺹﻼﺣﻴﺘﺪار ﺧﺎرﺟﻲ اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر‬
‫ﺹﻼح دﻳﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ اﻳﻦ رﺟﺎل و اﻋﻴﺎن ﻣﻤﻠﻜﺖ را ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲداﻧﻢ زﻳ ﺮ دﻣ ﺸﺎن ﭼﻘ ﺪر ﺳ ﺴﺘﻪ! ﻣ ﺸﺪي ﺣ ﺴﻦ ﺧﺮآﭽ ﻲ از ﺁنه ﺎ ﺑﻬﺘ ﺮ‬
‫ﭼﻴﺰ ﺳﺮش ﻣﻴﺸﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﺎﺳﺖ آﻪ هﻤﻴﻦ رﺟﺎل ﺳﺮ آﺎر ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف!‬
‫ـ در اﻳﻦ ﺹﻮرت ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻌﺎﺋﺮ ﻣﺬهﺒﻲ را ﺗﻘﻮﻳﺖ آﺮد!‬
‫ـ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲﺧﻮاهﻴﻢ آﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮوﻳﺪ و ﻧﻤﺎز و روزﻩي ﻣﺮدم را درﺳﺖ ﺑﻜﻨﻴﺪ؛ ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﻲﺧ ﻮاهﻴﻢ آ ﻪ ﺑ ﻪ اﺳ ﻢ ﻣ ﺬهﺐ‪،‬‬
‫ﺁداب و رﺳﻮم ﻗﺪﻳﻢ را رواج ﺑﺪهﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ اﺷﺨﺎص ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺳﻴﻨﻪزن و ﺷ ﺎخ ﺣ ﺴﻴﻨﻲ و ﺧ ﻮش ﺑ ﺎور اﺣﺘﻴ ﺎج دارﻳ ﻢ‪ ،‬ﻧ ﻪ دﻳﻨ ﺪار ﻣ ﺴﻠﻤﺎن! ﺑﺎﻳ ﺪ‬
‫آﺎري آﺮد آﻪ ﺑﺰرﮔﺮ و دهﻘﺎن ﺧﻮدش را ﻣﺤﺘﺎج ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺑﺪاﻧﺪ و ﺷﻜﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﺮاي اﻳﻦ آ ﻪ ﻣ ﺎ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺼﻮد ﺑﺮﺳ ﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳ ﺪ او ﻧ ﺎﺧﻮش و‬
‫ﮔﺸﻨﻪ و ﺑﻲﺳﻮاد و آﺮ و آﻮر ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺣﻖ ﺧﻮدش را از ﻣﺎ ﮔﺪاﻳﻲ ﺑﻜﻨﺪ! ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺣﻔﻆ ﺑﺸﻪ‪ ،‬وﮔﺮﻧ ﻪ هﻤ ﻪي ﻣ ﺮدم ﻣﺜ ﻞ ﻣﻨ ﺎدياﻝﺤ ﻖ‬
‫هﺮهﺮي ﻣﺬهﺐ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﺮﺗﻴﭗ اﷲ وردي را آﻪ ﺳﺮم را آﻼﻩ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﻣﺜﺎل ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲدهﻢ؛ ﭼﻮن از ﺧﻮدﻣﺎن اﺳ ﺖ و‬
‫ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮك دارﻳﻢ؛ اﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ آﻪ ﻇﺎهﺮا ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﺎﻳﺪ اﻇﻬﺎر هﻤﺪردي و دﻝﺴﻮزي آﺮد‪ ،‬ﭼﻮن اﻣﺮوز ﻣﺪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﭘﺪرﺷﺎن را درﺁورد! ﻳﻚ ﺣﺮفهﺎﻳﻲ اﺳﺖ آﻪ ﻣﺪ ﻣﻴﺸﻪ و اﻳﻦ ﺣﺮﺑﻪي ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﺜﻼ اﻣﺮوز ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﻢ آﻪ ﻋﻠﻮم و ﻣﻌﺎرف ﺧﺮاﺑﻪ‪ ،‬رﺿﺎ ﺷﺎﻩ هﻢ‬
‫هﻤﻴﻦ را ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﺮدم آﺎر آﺮد؟ در ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺸﻴﻢ و ﺧﺮاﺑﻜﺎري ﺑﻜﻨﻴﻢ‪ .‬هﻴﭻ ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﮔﺪا دارﻳ ﻢ‪،‬‬
‫ﺗﺎ ﮔﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺼﺪق ﺑﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻋﺎﻧﻪ ﺟﻤ ﻊ ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﻏ ﺼﻪ ﺧ ﻮري ﺑﻜﻨ ﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻧﻤ ﺎﻳﺶ دادﻩ ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ وﺟ ﺪان ﺧﻮدﻣ ﺎن را راﺣ ﺖ‬
‫ﺑﻜﻨﻴﻢ؛ وﮔﺮﻧﻪ ﺳﮓ آﻨﺎر آﻮﭼﻪ ﺑﺎ ﮔﺪا ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﭼ ﻪ ﻓﺮﻗ ﻲ دارﻩ!؟ در ه ﺮ ﺹ ﻮرت ﻣ ﺴﺌﻮﻝﻴﺖ ﻣﻬﻤ ﻲ ﺑ ﻪ ﮔ ﺮدن ﻣﺎﺳ ﺖ‪ .‬ﻧﺒﺎﻳ ﺪ در ﭼﻨ ﻴﻦ روزي‬
‫ﺁنهﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﮕﺬارﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺮاي هﻤﻴﻨﻪ آﻪ ﺧﻴﺎل وآﺎﻝﺖ ﺑﻪ ﺳﺮم زدﻩ‪ .‬ﺁﻳﺎ در ﺧﻮر ﺷﺎن ﻣﻨﻪ‪ ،‬ﻧ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﺮاي اﻳﻨ ﻪ آ ﻪ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺁنه ﺎ را دهﻨ ﻪ‬
‫ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬اوف‪ ،‬اوف!‬
‫ـ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ آﻪ اﻣﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻄﻴﺮي اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن در دورﻩي رﺿﺎﺧﺎن ﻋﻘﻴﺪﻩ و اﻳﻤﺎن ﻣﺮدم را ﺗﻀﻌﻴﻒ آﺮدﻧﺪ و ﻣﺮدم ﺑ ﻪ راﻩ‬
‫ﺿﻼﻝﺖ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪﻧﺪ و ﺣﺎل هﻢ ﻣﻄﻠﻖاﻝﻌﻨﺎن ﺑﺎر ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﻌﺎﺋﺮ دﻳﻨﻲ اﺳﺘﺨﻔﺎف را ﺟﺎﻳﺰ ﻣﻲﺷﻤﺎرﻧﺪ!‬
‫ﻣﺮاد اﺳﺘﻜﺎﻧﻲ ﭼﺎي ﺁورد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬رﻓﺖ از ﺗﻮي دوﻻﺑﭽﻪ ﺳﻪ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪ آﻮﭼﻚ ﺁورد‪ .‬ﻣﺮاد دوﺑﺎرﻩ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﭼﺎي دﻳﺸﻠﻤﻪ را ﺳﺮ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ :‬ﺑﻠ ﻪ‪ ،‬ﺷ ﻤﺎ اﺷ ﺘﺒﺎﻩ ﻣ ﻲآﻨﻴ ﺪ! رﺿ ﺎ ﺧ ﺎن ﺧ ﻮدش ﻧﻤ ﻲداﻧ ﺴﺖ ﭼ ﻪ ﻣ ﻲآﻨ ﺪ! ﻣﻄ ﺎﺑﻖ‬
‫دﺳﺘﻮر رﻓﺘﺎر ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اﮔﺮ در ﻇﺎهﺮ آﻼﻩ را ﻋﻮض آﺮد‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﻮد آ ﻪ ﻣﻤﺎﻝ ﻚ هﻤﺠ ﻮار اﺳ ﻼﻣﻲ را ﺑﺮﻧﺠﺎﻧ ﺪ! اﻣ ﺎ آﻤ ﻚ ﺑ ﻪ اﺗﺤ ﺎد‬
‫اﺳﻼم ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬هﻤﻴﻦ اﺗﺤﺎد ﻋﺮب آﻪ زﻣﺰﻣﻪاش راﻩ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑ ﻪ اﺗﺤ ﺎد اﺳ ﻼم ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ و ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ دم ﻣ ﺎ را ﺗ ﻮي ﺗﻠ ﻪ‬
‫ﺧﻮاهﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم دﺳﺘﮕﺎ ِﻩ ﺁن وﻗﺖ و اﻗﺪاﻣﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲاي آﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺠ ﺰا آ ﺮدن اﻳ ﺮان از هﻤ ﺴﺎﻳﻪه ﺎﻳﺶ و از ﺑ ﻴﻦ ﺑ ﺮدن‬
‫اﺧﺘﻼف ﺷﻴﻌﻪ و ﺳﻨﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺁﻳﺎ در زﻣﺎن ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز آﺴﻲ ﻣ ﻲﺗﻮاﻧ ﺴﺖ “ﺷ ﺮح ﺣ ﺎل ﺣ ﻀﺮت ﻋﻤ ﺮﺑﻦ ﺧﻄ ﺎب” را در اﻳ ﺮان ﭼ ﺎپ‬
‫ﺑﻜﻨﺪ؟! اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺹﻼﺣﻪ آﻪ اﻗﺪاﻣﺎت رﺿﺎ ﺧ ﺎن را ﭘﻴ ﺮاهﻦ ﻋﺜﻤ ﺎن ﺑﻜﻨ ﻴﻢ و ﺑ ﻪ او ﻓﺤ ﺶ ﺑ ﺪﻳﻢ و ﻧﺎﺳ ﺰا ﺑﮕ ﻴﻢ؛ ﺑ ﺮاي اﻳ ﻦ آ ﻪ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑ ﻪ ﻣﻘ ﺼﻮد‬
‫ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ!‬
‫ـ ﺧﺐ‪ ،‬از دﺳﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻪ آ ﺎري ﺳ ﺎﺧﺘﻪ اﺳ ﺖ؟ ﺧ ﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎرآﺘ ﺎن ﻣ ﺴﺒﻮق اﺳ ﺖ آ ﻪ ﺁن ﭼﻨ ﺪ ﻣ ﺎﻣﻮرﻳﺘﻲ آ ﻪ از ﻃ ﺮف ﺣ ﻀﺮتﻋ ﺎﻝﻲ‬
‫رﻓﺘﻢ‪ ،‬آﺎرهﺎ آﺎﻣﻼ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻣﺮاد اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ـ “اﻧﺠﻤﻦ” از ﺷﻤﺎ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺧﻮاهﺪ آﺮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ در اﻳﻦ ﺳﻔﺮ وﻇﻴﻔﻪي دﺷﻮارﺗﺮي ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩي ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺹﺎف و ﭘﻮﺳ ﺖ آﻨ ﺪﻩ ﺑ ﻪ ﺷ ﻤﺎ‬
‫ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻣ ﻲآ ﻨﻢ آ ﻪ ﻓﻘ ﻂ ﺑ ﻪ وﺳ ﻴﻠﻪي ﺷ ﻴﻮع ﺧﺮاﻓ ﺎت و ﺗﻮﻝﻴ ﺪ ﺑﻠ ﻮا ﺑ ﻪ اﺳ ﻢ ﻣ ﺬهﺐ ﻣ ﻲﺗ ﻮاﻧﻴﻢ ﺟﻠ ﻮ اﻳ ﻦ ﺟﻨ ﺒﺶه ﺎي ﺗ ﺎزﻩ را آ ﻪ از ﻃ ﺮف‬
‫هﻤﺴﺎﻳﻪي ﺷﻤﺎﻝﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺳﺮاﻳﺖ آﺮدﻩ‪ ،‬ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ! ﺑﻌﺪ هﻢ ﻳﻚ ﻧﺮﻩ ﻏﻮل ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻣﻲﺗﺮاﺷﻴﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ اﻳ ﻦ دﻓﻌ ﻪ ﺣ ﺴﺎﺑﻲ ﭘﺪرﺷ ﺎن را درﺑﻴ ﺎرﻩ! اﻳ ﻦ‬
‫ﺁﺧﺮﻳﻦ اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬در ﺹﻮرت ﻝﺰوم ﻣﺎ ﺑﺎ اﺟﻨﻪ و ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ هﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻧﮕﺬارﻳﻢ وﺿ ﻌﻴﺖ ﻋ ﻮض ﺑ ﺸﻪ! ﻋ ﻮض‬
‫ﺷﺪن ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮگ ﻣﺎ و اﻣﺜﺎل ﻣﺎ‪ .‬ﭘﺲ وﻇﻴﻔﻪي ﺷﻤﺎ رواج ﻗﻤﻪ زﻧﻲ‪ ،‬ﺳﻴﻨﻪ زﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻓﻮرﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺟﻦﮔﻴﺮي‪ ،‬روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﻲ‪ ،‬اﻓﺘﺘﺎح ﺗﻜﻴ ﻪ و‬
‫ﺣﺴﻴﻨﻴﻪ‪ ،‬ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺁﺧﻮﻧﺪ و ﭼﺎﻗﻮآﺶ و ﻧﻄﻖ و ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ آﺸﻒ ﺣﺠﺎﺑﻪ! ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﻣﻠﺖ را ﺑﻪ ﻗﻬﻘﺮا ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪي ﻋﺎدات و‬
‫رﺳﻮم دو‪/‬ﺳﻪ هﺰار ﺳﺎل ﭘﻴﺶ آﺮد! ﺳﻴﺎﺳﺖ اﻳﻦ ﻃﻮر اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲآﻨﻪ‪ .‬ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از اﻳ ﻦ ﻣﻠ ﺖ ﺑ ﺎهﻮش از ﺧ ﻮدش ﻧﻤ ﻲﭘﺮﺳ ﻪ آ ﻪ ﭼ ﺮا‬
‫ﺟﺎهﺎي دﻳﮕﺮ دﻧﻴﺎ هﻤﻴﻦ آﺎر را ﻧﻜﺮدﻧﺪ؟! اﮔﺮ ﻧﺎﺧﻮش ﻣﻴﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻦﮔﻴﺮ و دﻋ ﺎﻧﻮﻳﺲ ه ﺴﺖ‪ .‬ﭼ ﺮا دواي ﻓﺮﻧﮕ ﻲ ﺑﺨﻮرﻧ ﺪ آ ﻪ ﺟﮕﺮﺷ ﺎن داﻏ ﻮن‬
‫ﺑﺸﻪ؟ﭼﺮا ﭼﺮاغ ﺑﺮق ﺑﺴﻮزاﻧﻨﺪ آﻪ اﺧﺘﺮاع ﺷﻴﻄﺎن ﻓﺮﻧﮕﻲ اﺳﺖ؟ ﭘﻴﻪ ﺳﻮز روﺷﻦ ﺑﻜﻨﻨﺪ آﻪ ﭘﻮﻝﺸﺎن ﺗﻮي ﺟﻴﺐ هﻢ ﻣﺬهﺒ ﺸﺎن ﺑ ﺮﻩ! ﻣﺨ ﺼﻮﺹﺎ‬
‫ﺳﻌﻲ ﺑﻜﻨﻴﺪ در ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﻲ و در ﻗﻬﻮﻩﺧﺎﻧﻪهﺎ رﺳﻮخ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬و ﺑﺨﺼﻮص ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ آ ﻪ ﺷ ﻬﺮته ﺎﻳﻲ ﺑ ﺮ ﺿ ﺪ روسه ﺎ ﺑﺪﻳ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ‬
‫ﺳﻴﻨﻤﺎ‪ ،‬ﺗﻴﺎﺗﺮ‪ ،‬ﻗﺎﺷﻖ و ﭼﻨﮕ ﺎل‪ ،‬هﻮاﭘﻴﻤ ﺎ‪ ،‬اﺗﻮﻣﺒﻴ ﻞ و ﮔﺮاﻣ ﺎﻓﻮن را ﺗﻜﻔﻴ ﺮ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ! در اﻳ ﻦ ﻗ ﺴﻤﺖ دﻳﮕ ﺮ ﺧﻮدﺗ ﺎن اﺳ ﺘﺎدﻳﺪ! ﻣﺜ ﻞ دﻓﻌ ﻪي ﻗﺒ ﻞ آ ﻪ‬
‫ﺷﻬﺮت دادﻳﺪ رادﻳﻮ هﻤﺎن ﺧﺮ دﺟﺎﻝﻪ آﻪ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ دارﻩ و از هﺮ ﺗﺎر ﺳﻴﻤﺶ هﺰار ﺹﺪا ﻣﻴﺪﻩ و از اﻳﻦ ﻗﺒﻴ ﻞ ﭼﻴﺰه ﺎ‪ .‬ﺑ ﻲدﻳﻨ ﻲ زﻣ ﺎن‬
‫رﺿﺎﺷﺎﻩ را ﺗﻘﺒﻴﺢ ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭼﺎدر ﻧﻤ ﺎز و ﭼ ﺎدر ﺳ ﻴﺎﻩ و ﻋﻤﺎﻣ ﻪ را ﺑ ﻴﻦ ﻣ ﺮدم ﺗ ﺸﻮﻳﻖ و در ﺹ ﻮرت ﻝ ﺰوم ﺗﻮزﻳ ﻊ ﺑﻜﻨﻴ ﺪ! از ﻣﻌﺠ ﺰﻩي ﺳ ﻘﺎﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ! اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮي دهﺎت رﺧﻨﻪ ﺑﻜﻨﻴﺪ؛ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺷﻬﺮهﺎ ﺑﻪ ﻗﺪر آﺎﻓﻲ دﺳﺖ دارﻳﻢ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺳﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﻴﮕﻢ آ ﻪ ﻣ ﺎ ﺗﻨﻬ ﺎ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ و دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﺰرﮔﻲ از ﻣﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲآﻨﻪ! ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ آﻪ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﺎآﻤﻪ و زور و ﻗﺸﻮن و ﻗﺎﻧﻮن از ﺧﻮدﻣﺎﻧﻪ! ﭘﻮﻝ ﺪار ه ﺮ ﺟ ﺎ ﺑﺎﺷ ﻪ‪،‬‬
‫آﻮرآﻮراﻧﻪ از ﻣﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﺧﻮاهﺪ آﺮد‪ .‬ﭼ ﻮن ﭘﻮﻝ ﺪار ﺷ ﺎﻣﻪي ﺗﻴ ﺰي دارﻩ و ﺧﻄ ﺮ را ﺣ ﺲ ﻣ ﻲآﻨ ﻪ‪ .‬در اﻳ ﻦ ﺹ ﻮرت ﺣ ﺮف ﺁزادﻳﺨ ﻮاﻩه ﺎ و‬
‫اﻧﻘﻼﺑﻲهﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁب ﻣﻴﺸﻪ!‬
‫ﺑﻌﺪ دﺳﺖ آﺮد و ﭼﻜﻲ از ﺟﻴﺐ ﺟﻠﺬﻗﻪاش درﺁورد ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ هﺸﺖ هﺰار و دوﻳ ﺴﺖ ﺗﻮﻣ ﺎن و ﺑ ﻪ دﺳ ﺖ ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ داد‪ .‬او ﮔﺮﻓ ﺖ‪،‬‬
‫ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ ﺑﺮق زد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﻝﺰران ﺁن را در ﺟﻴﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪا ﺳﺎﻳﻪي ﺣﻀﺮتﻋﺎﻝﻲ را از ﺳﺮ ﺑﻨﺪﻩ آﻢ ﻧﻜﻨﻪ!‬
‫ـ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻮل را “اﻧﺠﻤﻦ” ﺗﺼﻮﻳﺐ آﺮدﻩ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﺗﺒﻠﻴﻐ ﺎت ﺑﺮﺳ ﻪ! از اﻳ ﻦ ﻗ ﺮار ﻓ ﺮدا ﺹ ﺒﺢ ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف اروﻣﻴ ﻪ‬
‫ﺣﺮآﺖ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﺪ؟! اﻝﺒﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻤﻜﻨﻪ در ﻣﺨﺎرج ﺑﺎﻳﺪ اﻣﺴﺎك آ ﺮد و ه ﺮ وﻗ ﺖ ﭘ ﻮل ﻻزم ﺷ ﺪ‪ ،‬اوخ‪ ،‬اوخ‪ ،‬ه ﺮ وﻗ ﺖ اﺣﺘﻴ ﺎج ﭘﻴ ﺪا آﺮدﻳ ﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻠﮕﺮاف رﻣﺰ ﺑﺰﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻮرا ﺑﻨﺪﮔﻲ ﻣﻴﺸﻪ! اﻣﺎ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﺹﻮرت ﺣﺴﺎب را زودﺗﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ‪ .‬دﻳﮕﺮ ﺧﻮدﺗ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﻲداﻧﻴ ﺪ‪ .‬از ﻣﺎﻣﻮرﻳ ﺖ ﺳ ﺎﺑﻖ‬
‫ﺷﻤﺎ ﮔﺰارش ﺧﻮﺑﻲ رﺳﻴﺪ و از ﺑﺲ آﻪ ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ و ﺗﻤﺠﻴﺪ آﺮدم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻃﺮف اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺷﺪﻳﺪ‪ .‬هﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻴﺎل داﺷ ﺘﻨﺪ ﺑﻜﺎءاﻝ ﺬاآﺮﻳﻦ را‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ اﺹﺮار و ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺷﻤﺎ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻤﻜﻨﻪ در ﺁن ﺟﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﻮﻧﺪهﺎي دﻳﮕﺮي ﺑﺮﺑﺨﻮرﻳﺪ آﻪ از‬
‫ﻋﺮاق و ﺑﻴﻦاﻝﻨﻬﺮﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺣﺴﺎب ﺁنهﺎ ﺟﺪاﺳﺖ و ﻣﻮﺿﻮع رﻗﺎﺑﺖ در ﺑ ﻴﻦ ﻧﻴ ﺴﺖ! ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﺎ ﺁنه ﺎ ﺹ ﻤﻴﻤﺎﻧﻪ هﻤﻜ ﺎري ﺑﻜﻨﻴ ﺪ؛ ﭼ ﻮن ﻣﻘﺎﻣ ﺎت‬
‫ﺹﻼﺣﻴﺖداري اﻳﻦ ﻃﻮر ﺹﻼح دﻳﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬اﻝﺒﺘﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﺷﻤﺎ ﺑﺪون اﺟﺮ ﻧﻤﻲﻣﺎﻧﺪ‪ .‬از وﺿﻊ ﻣﺮدم و ﺗﺠ ﺎر ﺑﻨﻮﻳ ﺴﻴﺪ‪ ،‬ﭘﻮﻝ ﺪارهﺎ هﻤ ﻪ ﺟ ﺎ ﻃﺮﻓ ﺪار‬
‫ﻣﺎ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﻲ آﻨﻴﺪ اﺑﺘﺪا ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻴﺪ )اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰي ﺗﻜ ﺎن داد( ﻣﻮﻗ ﻊ ﻏﻔﻠ ﺖ ﻧﻴ ﺴﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ دﺳ ﺘﻮر دادﻩام ﺑ ﻪ ﻣﺤ ﺾ‬
‫ورود هﻤﻪي ﺗﺠﺎر و اﻋﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮاز ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻧﺪ!‬
‫ـ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻤﻚ ﭘ ﺮوردﻩ ه ﺴﺘﻢ‪ .‬اﺟ ﺎزﻩ ﺑﺪهﻴ ﺪ دﺳ ﺘﺘﺎن را ﺑﺒﻮﺳ ﻢ! )ﺣﺠ ﻪاﻝ ﺸﺮﻳﻌﻪ ﺧ ﻢ ﺷ ﺪ‪ ،‬دﺳ ﺖ آﭙﻠ ﻲ و ﭘ ﺸﻢ ﺁﻝ ﻮد ﺣ ﺎﺟﻲ را‬
‫ﺑﻮﺳﻴﺪ و رﻳﺶ و ﺳ ﺒﻴﻞ زﺑ ﺮ ﺧ ﻮد را ﺑ ﻪ ﺁن ﻣﺎﻝﻴ ﺪ( اﺟ ﺎزﻩ ﺑﺪهﻴ ﺪ اﻣ ﺮوز ﻋ ﺼﺮ ﻳ ﻚ ﻣﺮﺗﺒ ﺎن ﻣﺮﺑ ﺎي ﺷ ﻘﺎﻗﻞ ﺑ ﻪ ﺣ ﻀﻮرﺗﺎن ﺗﻘ ﺪﻳﻢ ﺑﻜ ﻨﻢ‪ ،‬ﺑ ﺮاي‬
‫ﺣﻀﺮتﻋﺎﻝﻲ آﻪ از ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ درﻣﻲﺁﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻘﻮي و ﻣﺒﻬﻲ و ﻣﺸﻬﻲ اﺳﺖ!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ از ﺷﻤﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﺑﻜﻨﻢ‪ .‬در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻤﺎ ﺙﻮاب ﺟﻬﺎد ﺑﺎ آﻔﺎر را ﻣﻲﺑﺮﻳﺪ! ﻣﻲداﻧﻴﺪ آﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ راﺣ ﺖ ﻧﺸ ﺴﺖ‪ ،‬اوخ‪،‬‬
‫اوخ‪ ،‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻓﺮدا ﻣﻴﺮم ﻣﺮﻳﻀﺨﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ هﺮ ﺑﺪي‪ ،‬هﺮ ﺧﻄﺎﻳﻲ از ﻣﺎ ﺳﺮ زدﻩ ﺣﻼﻝﻤﺎن ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬دﻧﻴﺎﺳﺖ دﻳﮕﺮ!‬
‫ـ ﺧﺪا ﺳﺎﻳﻪﺗﺎن را از ﺳﺮﻣﺎن آﻢ ﻧﻜﻨﺪ‪ ،‬ﺧ ﺪا ﭼﻨ ﻴﻦ روزي را ﻧﻴ ﺎورد! اﻧ ﺸﺎاﷲ رﻓ ﻊ ﺧﻮاه ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑﻨ ﺪﻩ دﻋ ﺎي ﻣﺠﺮﺑ ﻲ دارم‪ ،‬ﺁن را ه ﻢ‬
‫اﻣﺮوز ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺁورد‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﭼﭙﺘﺎن ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ! ﻣﻘﺪاري هﻢ ﺗﺮﺑﺖ اﺹﻞ ﻣﻲﺁورم آﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮﺙﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮش را ﺗﻜﺎن داد‪ :‬ﺑﻲاﻧﺪازﻩ ﻣﺘﺸﻜﺮم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ دﺳﺖ آﺮد‪ ،‬ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﺁورد‪ ،‬ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺮاد!‬
‫ﻣﺮاد وارد ﺷﺪ و دو آﺎرت وﻳﺰﻳﺖ آﻪ ﻳﻜﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻋﻠﻴﻘﻠﻲ ﺧﻴﺒﺮﺁﺑﺎدي و دﻳﮕﺮي از ﺹﻔﺪر رادﻳﺎﺗﻮر ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺎﺟﻲ داد‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻝﺤﻈﻪاي ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو ﺁن اﻣﺎﻧﺖ را از آﻠﺐ زﻝﻔﻌﻠﻲ ﺑﺴﺘﺎن و ﺑﻴﺎر ﺗﻮ هﻤﻴﻦ اﺗﺎق‪ ،‬هﻤﭽﻴﻦ‬
‫آﻪ ﺑﭽﻪهﺎ ﻧﺒﻴﻨﻦ!‬
‫ﻣﺮاد ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩ را ﻣﺮﺧﺺ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟!‬
‫ـ دﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ هﻤﺮاهﺘﺎن‪ ،‬اﻝﺘﻤﺎس دﻋﺎ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺣﺮآﺖ ﻣﻲآﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻃﻮر ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ـ اﻝﺒﺘﻪ‪ ،‬اﻝﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺎﻳﻪي ﻣﺒﺎرك ﻣﺴﺘﺪام!‬
‫ـ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺳﺮآﺎر زﻳﺎد!‬
‫ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ ،‬ﭼﻨ ﺪ ﻗ ﺪم راﻩ رﻓ ﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪ ،‬دﺳ ﺘﻤﺎﻝﺶ را ﺑﺮداﺷ ﺖ‪ ،‬دﻗ ﺖ آ ﺮد دﻳ ﺪ آ ﻪ ﺟ ﺎي ﺁﺑ ﺎد‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬دور و ﺑﺮش را ﻧﮕﺎﻩ آﺮد و در داﻣ ﻦ ﻋﺒ ﺎﻳﺶ دﻣ ﺎغ ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑ ﺎ ﺧ ﻮدش ﮔﻔ ﺖ‪“ :‬ﻓ ﺮدا ﻣﻴ ﺮم ﻣﺮﻳ ﻀﺨﻮﻧﻪ” ﺑﻌ ﺪ رﻓ ﺖ د ِر ﻳﻜ ﻲ از ﮔ ﺎو‬
‫ﺹﻨﺪوقهﺎ را ﺑﺎز آﺮد و آﺎﻏ ﺬي در ﺁن ﮔﺬاﺷ ﺖ‪ .‬در اﻳ ﻦ وﻗ ﺖ ﺑﻨ ﺪ ﺷ ﻠﻮار ﺣ ﺎﺟﻲ ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ اول ﺗﺮﺳ ﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺁن را ﺑﺮداﺷ ﺖ و‬
‫روي ﮔﺎو ﺹﻨﺪوق ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻮﺷﻪي ﻳﻜﻲ از ﻗﺎﻝﻲهﺎ را دﺳﺘﻤﺎﻝﻲ آﺮد و زﻳﺮ ﻝﺐ ﺑﺎ ﺧ ﻮدش ﺣ ﺮف زد‪ .‬در اﻳ ﻦ ﺑ ﻴﻦ ﻣ ﺮاد ﺑ ﺎ‬
‫ﺳﻴﻨﻲ ﻧﺎن و ﺟﮕﺮك وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺳﺮ ﻏﺬا ﻧﺸﺴﺖ و در ﺣﺎﻝﻲ آ ﻪ روﻏ ﻦ و ﺧﻮﻧﺎﺑ ﻪ از ﭼ ﻚ و ﭼ ﻴﻠﺶ ﻣ ﻲﭼﻜﻴ ﺪ و ﺷ ﻘﻴﻘﻪه ﺎﻳﺶ ﺑ ﻪ ﺣﺮآ ﺖ‬
‫درﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮاد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮو از ﻣﺶ رﻣﻀﻮن ﭘﻨﺞ ﺳﻴﺮ اﻧﮕﻮر ﺧﻮب ﺑﮕﻴﺮ!‬

‫* * *‬

‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻝﺨﺖ ﻣﺎدرزاد‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﻗﺒﺾ روح ﭘﺎهﺎي ﺧﻮد را ﺗﻮي دﻝﺶ ﺟﻤﻊ آﺮدﻩ ﺑﻮد و ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ را روي دو دﺳ ﺖ ﺧ ﻮد ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‪،‬‬
‫دﻣﺮو روي ﺗﺨﺖ ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻝﻮﻝﻪي دﻋﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﭼﭗ او دﻳﺪﻩ ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬زﻳﺮﻝﺐ “ﺁﻳ ﻪاﻝﻜﺮﺳ ﻲ” ﻣ ﻲﺧﻮاﻧ ﺪ و ﺁب دﻣ ﺎﻏﺶ روي‬
‫ﺗﺨﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﭼﻜﻴﺪ و از ﭘﺸﺖ ﻧﻮراﻓﻜﻦ ﻗﻮياي ﻣﻮﺿﻊ ﻧﺎﺧﻮش ﺑﺪﻧﺶ را روﺷﻦ ﻣﻲآﺮد‪ .‬ﻋ ﺪﻩي زﻳ ﺎدي از رﺟ ﺎل و اﻋﻴ ﺎن و ﺑ ﺎزاريه ﺎ ﺑ ﺎ‬
‫ﺑﻲﺗﺎﺑﻲ در اﺗﺎق اﻧﺘﻈﺎر و داﻻنهﺎي ﻣﺮﻳﻀﺨﺎﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ راﻩ ﻧﺘﻴﺠﻪي ﻋﻤﻞ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻠﻔﻦ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ از ﺣﺎﺟﻲ اﺣﻮاﻝﭙﺮﺳﻲ ﻣﻲﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻮي اﻝﻜﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ و دواهﺎي ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﻲ در هﻮا ﭘﺮاآﻨﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬دآﺘﺮ ﺟﺎﻝﻴﻨﻮساﻝﺤﻜﻤﺎ آﻪ ﻣﻮهﺎي ﺧﺎآﺴﺘﺮي و ﻗﻴﺎﻓ ﻪي ﺳ ﻴﻪ ﭼ ﺮدﻩ اﻣ ﺎ‬
‫ﻣﻮدﺑﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﻔﺴﻪي دوا رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ دزدآﻲ او را ﻣﻲﭘﺎﻳﻴﺪ و دآﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺷﻤﺮ ذياﻝﺠﻮﺷﻦ ﻣﻲﺁﻣ ﺪ و زﻧ ﺪﮔﻲ و ﻣ ﺮگ ﺧ ﻮد‬
‫را در دﺳﺖ او ﻣﻲداﻧﺴﺖ؛ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ هﺮ ﺑﺎر آﻪ دآﺘ ﺮ ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺗﺨ ﺖ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ ﻧﻤ ﻲﺗﻮاﻧ ﺴﺖ ﻗﻴﺎﻓ ﻪي او را ﺑﺒﻴﻨ ﺪ‪ ،‬اﻣ ﺎ زورآ ﻲ‬
‫ﻝﺒﺨﻨﺪ ﺗﻤﻠﻖ ﺁﻣﻴﺰي ﻣﻲزد‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﺸﺪ آﻪ دآﺘﺮ ﺟﻠﻮ ﻗﻔﺴﻪ ﭼﻪ آﺎري اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﺪ آﻪ زن ﺟ ﻮان ﺧ ﻮشروﻳ ﻲ آ ﻪ روﭘ ﻮش ﺳ ﻔﻴﺪي‬
‫ﺑﻪ ﺑﺮ داﺷﺖ و ﺗﺎ ﺁن وﻗﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺨﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼﺮاغ اﻝﻜﻠﻲاي رﻓﺖ آﻪ در ﺣﺎل ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﻮد‪ .‬از ﺁﻧﺠﺎ آ ﻪ ﺣ ﺎﺟﻲ از وﺿ ﻊ ﺟﺪﻳ ﺪ ﺧ ﻮد‬
‫ﺟﻠﻮ اﻳﻦ زن ﺧﺠﺎﻝﺖ ﻣﻲآﺸﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﺒﺮﺋﻪي ﺧﻮدش ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺁﻩ و ﻧﺎﻝﻪ آﺮد‪ .‬دآﺘﺮ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺨﺖ ﺷﺪ و ﺳﻮزﻧﻲ ﺑﻪ ﻝﻨﺒﺮ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ زد آ ﻪ اﺑﺘ ﺪا‬
‫درد ﺷﺪﻳﺪي ﺣﺲ آﺮد و ﻓﺮﻳﺎدش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫دآﺘﺮ ﺑﺎ ﻝﺤﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻻن ﺗﻤﺎم ﻣﻴﺸﻪ!‬
‫دﻧﺒﺎﻝﻪي ﺁن ﺣﺎﺟﻲ آﺮﺧﺘﻲ و راﺣﺘﻲ ﮔﻮاراﻳﻲ ﺣﺲ آ ﺮد آ ﻪ در ﺗ ﻦ او ﭘﺨ ﺶ ﻣ ﻲﺷ ﺪ‪ .‬دآﺘ ﺮ دوﺑ ﺎرﻩ ﭘﻬﻠ ﻮي ﻗﻔ ﺴﻪ رﻓ ﺖ و ﺑﺮﮔ ﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﻓﻘﻂ ﺁﺑﺪزدك را در دﺳﺖ دآﺘﺮ آﻪ دﺳﺘﻜﺶ ﻻﺳﺘﻴﻜﻲ داﺷﺖ‪ ،‬دﻳﺪ‪ .‬زن ﺟﻮان ﻧﺰدﻳ ﻚ ﺗﺨ ﺖ ﺷ ﺪ و ﻧ ﺒﺾ ﺣ ﺎﺟﻲ را ﮔﺮﻓ ﺖ‪ .‬دآﺘ ﺮ ﺳ ﻮزن‬
‫دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻲ زد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ هﻴﭻ دردي را ﺣﺲ ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﺑﻲﺣﺴﻲ ﮔﻮارا و ﺧﻮﺷﻲ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺗ ﻨﺶ ﺳ ﺮاﻳﺖ آ ﺮد‬
‫و ﺑﻌﺪ از ﻣﺎﻩهﺎ زﺟﺮ و ﺑﻲﺧﻮاﺑﻲ‪ ،‬ﺑﺮاي اوﻝﻴﻦ ﺑﺎر در ﻋﺎﻝﻢ آﻴﻒ و ﻧﺸﺌﻪ ﺳ ﻴﺮ ﻣ ﻲآ ﺮد‪ .‬دﻳﮕ ﺮ ﭼﻴ ﺰ زﻳ ﺎدي ﻣﻠﺘﻔ ﺖ ﻧ ﺸﺪ‪ ،‬ﻓﻘ ﻂ آﻠﻤ ﺎت ﺗ ﺸﻮﻳﻖ‬
‫ﺁﻣﻴﺰ دآﺘﺮ را ﺟﺴﺘﻪ‪/‬ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲﺷﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎز ﺳﺎﻳﻪي دﺳﺖ دآﺘﺮ را ﺟﻠﻮ ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮراﻓﻜﻦ ﺑﻪ دﻳﻮار ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﺪ آﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي او ﺁﻣﺪ و ﺣ ﺲ آ ﺮد ﻣ ﺎﻳﻊ‬
‫ﮔﺮﻣﻲ از ﻣﻮﺿﻊ ﻧﺎﺧﻮش ﺑﺪﻧﺶ ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﻲﺣﺴﻲ آﺎﻣﻞ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ از ﺷﺪت آﻴﻒ و ﻝﺬت ﺑﻪ هﻢ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺁﻣﺪ آﻪ دراز ﺑﻪ دراز ﺗ ﻮي آﻔ ﻦ ﺧﻮاﺑﻴ ﺪﻩ‪ ،‬آ ﺴﻲ ﺑ ﺎزوي او را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑ ﻮد و ﺗﻜ ﺎن ﻣ ﻲداد و ﺑ ﻪ ﺹ ﺪاي‬
‫رﺳﺎﻳﻲ ﻣﻲﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﻜﺮ آﺮد‪“ :‬ﺑﻠﻪ!” اﻣﺎ ﺣﺲ آﺮد آﻪ ﺑﺎ ﻓﻜﺮش ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﻝﺐهﺎﻳﺶ‪.‬‬
‫ﺹﺪا ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺟﺎﻳﺖ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ اﺑﺘﺪا ﻳﻜﻪ ﺧﻮرد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺪون زﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬دﻳﺪ دو ﻓﺮﺷﺘﻪي ﺑﺎ وﻗﺎر و ﺟﺪي در ﻣﻘﺎﺑﻞ او اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧ ﺪ و ﺑ ﺎله ﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺑﺎلهﺎي آﺒﻮﺗﺮ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺁنهﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ ﺷﺒﻴﻪ ﮔﻞ و ﺑﻠﺒﻞ ﭘ ﺴﺮﻋﻤﻮي ﻣﺤﺘ ﺮم ﺑ ﻮد و ﻝﺒﺨﻨ ﺪ ﻧﻤﻜﻴﻨ ﻲ ﻣ ﻲزد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ اﻃﻤﻴﻨ ﺎن‬
‫ﺣﺎﺹ ﻞ آ ﺮد و ﺑ ﺎز در ﻓﻜ ﺮش ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﻣ ﻦ در زﻧ ﺪﮔﻲ ﺑ ﺎ ﻣ ﺮدم ﺧ ﻮش رﻓﺘ ﺎري آ ﺮدﻩام‪ ،‬هﻤ ﻪاش آ ﺎر راﻩ اﻧ ﺪازي آ ﺮدﻩام‪ ،‬ﻣ ﺎل آ ﺴﻲ را‬
‫ﻧﺨﻮردﻩام‪ ،‬ﻗﻤﺎرﺑﺎز و ﻋﺮﻗﺨﻮر ﻧﺒﻮدﻩام‪ ،‬آﺴﻲ را ﻧﺮﻧﺠﺎﻧﺪﻩام‪ .‬هﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭼﻪ ﻣﺮد ﺣﻠﻴﻢ ﺳﻠﻴﻤﻲ!‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺟﻮاب داد‪ :‬اﺧﺘﻴﺎر داري ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬
‫ـ ﻣﻦ ﻣﺮﺗﺐ ﺧﻤﺲ و ذآﺎﺗﻢ را دادﻩام‪.‬‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬
‫ـ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺑﻨﺪﻩهﺎي ﺧﺪا آﺎرﮔﺸﺎﻳﻲ ﻣﻲآﺮدم‪ .‬اﮔﺮ ﻗﺼﻮري در ﻧﻤﺎز و روزﻩام ﺷﺪﻩ‪ ،‬وﺹﻴﺖ آﺮدﻩام ﭘﻮﻝﺶ را ﺑﻪ ﺣﺠﻪاﻝﺸﺮﻳﻌﻪ ﺑﺪﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺒﺮان ﺑﺸﻪ!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ!‬
‫ـ ﻣﻦ ﺑﺎ رووﻝﻮﺳﻴﻮن ﻣﺨﺎﻝﻒ ﺑﻮدم و ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدم آﻪ ﺑﺎﻳﺪ اووﻝﻮﺳﻴﻮن آﺮد‪.‬‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ!‬
‫ـ هﻤﻴﺸﻪ هﻤﻴﻦ ﺗﻌﺎرف را ﺑﻪ ﻣﻦ آﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻢ آﻪ ﺷﻤﺎهﺎ ﻣﻲﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ آﺠﺎ ﺑﺒﺮﻳﺪ؟!‬
‫ـ اﺧﺘﻴﺎر داري‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ!‬
‫ـ ﻣﻦ درﺳﺖ ﻳﺎدم ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ آﺎرهﺎي ﺧﻮب از ﻣﻦ ﺳﺮ زدﻩ‪ ،‬وﺟﻮدم ﻣﻨﺸﺎء اﺙﺮ ﺑﻮدﻩ!‬
‫ـ درﺳﺖ ﻓﻜﺮ آﻦ‪ ،‬ﭼﻪ آﺎر ﺧﻮﺑﻲ آﺮدﻩاي؟‬
‫ـ ﺁﻧﻘﺪر زﻳﺎدﻩ آﻪ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺸﻤﺮم‪.‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻳﻚ روز آﻪ ﺁﺑﺪوغ‪/‬ﺧﻴﺎر ﻣﻲﺧﻮردي‪ ،‬ﻣﮕﺴﻲ ﺁﻣﺪ ﺗﻮي ﺁﺑﺪوغ‪/‬ﺧﻴﺎرت اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺗﻮ ﺁن را درﺁوردي و از ﻣﺮگ ﻧﺠﺎﺗﺶ دادي‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ آﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﻦ ﺟﻮاب ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻓﻮرا ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﺨﺘﺮع اﻣﺸﻲ اﻓﺘﺎد آﻪ در اﻳﻦ ﺹﻮرت ﮔﻨﺎهﺎﻧﺶ از ﺗﻤﺎم ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد و‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫“ﭼﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎي ﺷﻮﺧﻲ!” اﻣﺎ دﻳﺪ آﻪ ﻗﻴﺎﻓﻪي ﺟﺪي ﺁنهﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻜﺮد‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﻓﻜﺮ آﺮد‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬از ﺑﺲ آﻪ ﻣﻦ در زﻧﺪﮔﻲ دل رﺣﻴﻢ ﺑﻮدم‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ‬
‫زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻢ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآﺮدم ﺗﺎ ﻣﻮرﭼﻪهﺎ را ﻝﮕﺪ ﻧﻜﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺣﺎل… !؟‬
‫ـ ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬
‫ـ ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻳﻚ ﺧﻮاهﺶ دارم‪.‬‬
‫ـ ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ!‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ ﺑﺎلهﺎي اﺑﻠﻘﺸﺎن را ﺑﺎز آﺮدﻧﺪ و زﻳﺮ ﺑﻐﻞ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﻣﺜ ﻞ ﺣﻜﺎﻳ ﺖ ﺑ ﻂ و ﻻكﭘ ﺸﺖ آﻠﻴﻠ ﻪ و دﻣﻨ ﻪ در ه ﻮا ﺑﻠﻨ ﺪ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ هﻢ زدن ﺣﺎﺟﻲ ﺟﻠﻮ ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ‪ ،‬دﻳﺪ آﻪ ﻣﺮاد ﺟﻠﻮ ﺧﻴﺒﺮﺁﺑﺎدي را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬در ﺣﺎﻝﻲ آﻪ ﺧﻴﺒﺮﺁﺑﺎدي ﺑﺎ ﭼ ﺸﻤﻲ‬
‫آﻪ ﺳﺎﻝﻚ ﮔﻮﺷﻪاش را ﭘﺎﺋﻴﻦ آﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲزد و ﻣﻲﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﺧﺎآﻲ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮﻳﺰم‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜ ﻪي دزد و ﺷ ﻴﺎد‪ ،‬هﻤ ﻪي اﻣ ﻮاﻝﻢ را ﺑ ﺎﻻ‬
‫آﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬اﺳﻨﺎدم از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ‪ ،‬ﻳﻚ دﺳﺘﮕﺎﻩ رادﻳﻮ و دو اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﺎري آﻪ هﻨﻮز ﭘ ﻮﻝﺶ را ﻧ ﺪادﻩام‪ ،‬از آ ﻲ ﭘ ﺲ ﺑﮕﻴ ﺮم؟ ﭘ ﺪرم درﺁﻣ ﺪ‪ ،‬ورﺷﻜ ﺴﺖ‬
‫ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﻦ هﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺎﻳﺪ وﺹﻴﺖﻧﺎﻣﻪي اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﺑﻲﺷﺮف را ﺑﺒﻴﻨﻢ؛ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي ﻧﻮﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ! ﭼ ﻪ ﺧ ﺎآﻲ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮم ﺑﺮﻳ ﺰم؟ اﻳ ﻦ ﻧﺎﺣ ﺎﺟﻲ‬
‫ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﻴﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﺪ!‬
‫ﻣﺮاد ﺟﻮاب داد‪ :‬آﺪام ﺁﻗﺎ؟ ﺗﺮآﻴﺪ ﻣﺎ را راﺣﺖ آﺮد‪ .‬از ﺹﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم آﺎرش دزدي و آﻼﻩﺑﺮداري ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ از وﻗﺘﻲ آ ﻪ ﺗﻨﺒ ﺎن ﭘﺎﻳﻤ ﺎن‬
‫آﺮدﻳﻢ‪ ،‬هﻤﭽﻴﻦ ﺁﻓﺘﻲ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ درك واﺹﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﺁﺗﻴﺶ از ﮔﻮرش ﺑﺒﺎرﻩ‪ ،‬ﺑﺮو ﭘﻴﺶ ﻣﻠﻚ دوزخ از ﺣﺎﺟﻲ ﺷﻜﺎﻳﺖ آﻦ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﭘﺮﺧﺎش آﺮد‪ :‬ﻣﺮﺗﻴﻜﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق‪ ،‬اﮔﺮ دورﻩي ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺪري ازت در ﻣﻲﺁوردم آﻪ ﻳﺎ ﻗﺪوس ﺑﻜﺸﻲ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ‬
‫)اﻣﺎ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ آﻪ ﻣﺮاد ﻧﻪ او را ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ و ﻧﻪ ﺣﺮﻓﺶ را ﻣﻲﺷﻨﻮد( ﺑﻪ ﺣﺎﻝﺖ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ رو آﺮد ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ و ﻓﻜﺮ آﺮد‪“ :‬ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮ!”‬
‫در هﺸﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪاش دﻳﺪ آﻪ ﺁﻗﺎ آﻮﭼﻴﻚ و آﻴﻮﻣﺮث ﺑﺎ ﻣﻨﺎدياﻝﺤﻖ و ﺧﻀﻮري ﺣﺰﻗﻴﻞ و دواماﻝﻮزارﻩ ﺟﻠﻮ ﺳ ﻔﺮﻩاي ﻧﺸ ﺴﺘﻪ و ﻣ ﺸﻐﻮل‬
‫ﺁس ﺑﺎزي هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﺴﺮهﺎﻳﺶ آﻪ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻚهﺎي آﻼﻧﻲ ﻣﻲآﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﻣﻲدادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﺶ ﺳﻴﺎهﻲ رﻓﺖ و ﻓﺮﻳﺎد زد‪ :‬ﺗﺨﻢﺳﮓهﺎ‪ ،‬ﻣﻲداﻧﻴﺪ ﭼﻪ آﺎر ﻣﻲآﻨﻴﺪ؟ ﭘﻮلهﺎﻳﻲ را آﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ آﺪ ﻳﻤﻴﻦ و ﻋﺮق ﺟﺒ ﻴﻦ‬
‫اﻧﺪوﺧﺘﻪام‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻲﺷﺮفهﺎ ﻣﻲﺑﺎزﻳﺪ‪ ،‬اﻻن ﻣﻲدم…‬
‫ﭘﻲ ﺑﺮد آﻪ ﺁنهﺎ هﻢ ﻧﻪ او را دﻳﺪﻧﺪ و ﻧﻪ ﺣﺮﻓﺶ را ﺷ ﻨﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬در ﺣ ﺎﻝﻲ آ ﻪ ﻓﺮﺷ ﺘﻪه ﺎ ﺑ ﻪ دﻧﺒ ﺎﻝﺶ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ ،‬از داﻻن ﮔﺬﺷ ﺖ‪ :‬دم ﭘ ﺮدﻩي‬
‫ﺣﻴﺎط ﺳ ﻴﻨﻪاش را ﺹ ﺎف آ ﺮد‪ .‬هﻤ ﻴﻦ آ ﻪ وارد ﺷ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺪ دم و دﺳ ﺘﮕﺎﻩ ﻏﺮﻳﺒ ﻲ ﺑﺮﭘﺎﺳ ﺖ‪ .‬هﻤ ﻪي زنه ﺎﻳﺶ وﺳ ﻤﻪ آ ﺸﻴﺪﻩ و ﺑ ﺰك آ ﺮدﻩ‪ ،‬دور‬
‫ﺣﻮض ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻧﻴﺲ ﺁﻏﺎ و ﻣﻪ ﻝﻘﺎ ﺑﺎ ﺗ ﻪ ﺁﺑﭙ ﺎش رﻧ ﮓ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺤﺘ ﺮم و اﻗ ﺪس دﺳ ﺖ ﻣ ﻲزدﻧ ﺪ و ﺑ ﻪ ﻗ ﺪري هﻴ ﺎهﻮ ﻣ ﻲآﺮدﻧ ﺪ آ ﻪ‬
‫هﻤﺴﺎﻳﻪهﺎ روي ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷ ﺎ ﺁﻣ ﺪﻩ ﺑﻮدﻧ ﺪ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ ﺁن ﻣﻴ ﺎن‪ ،‬ﺳ ﻮﮔﻠﻲاش ﭼ ﺎدر ﻧﻤ ﺎز ﮔ ﻞﺑﻬ ﻲ را ﺑ ﻪ آﻤ ﺮش زدﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﭼ ﻮﺑﻲ در دﺳ ﺖ‬
‫داﺷﺖ‪ ،‬ﮔﺸﺎد ﮔﺸﺎد راﻩ ﻣﻲرﻓﺖ‪ ،‬ﻗﺮ ﮔﺮدن ﻣﻲﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻢهﺎي ﺧﻮش ﺣﺎﻝﺘﺶ آﻪ دل ﺣﺎﺟﻲ را رﺑﻮدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺸﻤﻚ ﻣﻲزد و ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ‪:‬‬
‫ﻣﺜﻞ آﺮم ﺧﺎآﻴﻪ‬ ‫“ﺷﻮورم ﺗﺮﻳﺎآﻴﻪ‬
‫از ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻴﺮﻩ ﺑﻮﻧﻪ‬ ‫“ﺷﺐ آﻪ ﻣﻴﺎد ﺑﺨﻮﻧﻪ‬
‫زﻳﺮ ﺳﺒﻴﻠﻢ ﻧﺮوﻓﺘﻲ”‬ ‫“ﺑﺎد ﺗﻮ هﻮﻧﮓ ﻧﻜﻮﻓﺘﻲ‬
‫ﺁنهﺎي دﻳﮕﺮ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ و ﺑﺸﻜﻦ ﻣﻲزدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ از ﺟﺎ در رﻓﺖ‪:‬‬
‫زﻧﻴﻜﻪي ﺑﻲﺣﻴﺎ ﺳﻮزﻣﺎﻧﻲ‪ ،‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ﻻل ﺷﻮ‪ ،‬ﺁﺑﺮوم ﭘﻴﺶ در و هﻤﺴﺎﻳﻪهﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﭘﺪرﺳﻮﺧﺘﻪهﺎ‪ ،‬ﺳﻠﻴﻄﻪهﺎ‪ ،‬ﻳﺎﻻ از ﺧﻮﻧﻪي ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺪ‪،‬‬
‫ﮔﻮرﺗﺎن را ﮔﻢ آﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻳﺪ!‬
‫ﺟﻮش و ﺟﻼي ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻼوﻩ ﺁﺑﺮوش ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ رﻳﺨﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬اﮔ ﺮ ﺑﻴﺨ ﻮد ﺑ ﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ دادم!‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ ﺑﺎ هﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺣﻠﻴﻤﻲ‪ ،‬ﭼﻪ ﺁدم ﺳﻠﻴﻤﻲ؟!‬
‫ﺑﻌﺪ او را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و اوج ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻳ ﻚ ﭼ ﺸﻢ ﺑ ﻪ ه ﻢ زدن‪ ،‬ﺣ ﺎﺟﻲ را ﺟﻠ ﻮ ﻗ ﺼﺮ ﺑﺎﺷ ﻜﻮهﻲ ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﮔﺬاﺷ ﺘﻨﺪ آ ﻪ در ﻣﻴ ﺎن ﺑ ﺎغ‬
‫درﻧﺪﺷﺘﻲ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﻣﺮﻏﺎن ﺧﻮش اﻝﺤﺎن ﺧ ﻮش ﺧ ﻂ و ﺧ ﺎل روي ﺷﺎﺧ ﺴﺎر ﺁوازه ﺎي دﻝﻨ ﻮاز ﻣ ﻲﺧﻮاﻧﺪﻧ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ آﻤ ﺮش را راﺳ ﺖ‬
‫آﺮد‪ ،‬اول دﻧﺒﺎل ﻋﺼﺎ و دﺳﺘﻤﺎل و ﺗﺴﺒﻴﺤﺶ ﮔﺸﺖ‪ ،‬اﻣﺎ هﻴﭽﻜﺪام را ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻳﻚ آﻔﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻧﺒﻮد‪ ،‬وﻝﻴﻜﻦ ﺗﻌﺠﺐ داﺷﺖ آ ﻪ ﻧ ﻪ‬
‫اﺙﺮي از ﻧﺎﺧﻮﺷﻲ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﻧﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ و ﻧﻪ ﺗﺸﻨﮕﻲ ﺣﺲ ﻣﻲآﺮد و هﻴﭻ اﺣﺘﻴ ﺎﺟﻲ ﻧﺪاﺷ ﺖ‪ ،‬ﭼ ﻮن ﺑ ﺎ ﺗﻤ ﺎم ﺗ ﻨﺶ ﻧﻔ ﺲ ﻣ ﻲآ ﺸﻴﺪ و‬
‫ﻋﻄ ﺮ و ﻋﺒﻴ ﺮ ه ﻮا در ﺗ ﻨﺶ ﻧﻔ ﻮذ ﻣ ﻲآ ﺮد و ﻝ ﺬت ﻣ ﻲﺑﺨ ﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎهﻲ ﺑ ﻪ ﻗ ﺼﺮ اﻧ ﺪاﺧﺖ‪ ،‬دﻳ ﺪ از ﻳ ﻚ ﭘﺎرﭼ ﻪ زﺑﺮﺟ ﺪ درﺳ ﺖ ﺷ ﺪﻩ و ﭘﻠ ﻪه ﺎي‬
‫ﺑﺎﺷﻜﻮهﻲ ﺑﺎ ﺗﺰﻳﻴﻨﺎت و ﻣﻘﺮﻧﺲ آﺎري و آﺎﺷﻴﻜﺎري داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﻮارﻩهﺎي ﺁب و ﮔﻞ و ﮔﻴﺎﻩ ﺷﮕﻔﺖ ﺁور ﺁﻧﺠﺎ آ ﻪ ﺷ ﺒﻴﻪ ﻧﻘ ﺶ روي ﻗﻼﺑ ﺪوزي و‬
‫ﻗﺎﻝﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲآ ﺮد‪ .‬ﻳ ﻚ ﻣﺮﺗﺒ ﻪ ﻣﻠﺘﻔ ﺖ ﺷ ﺪ آ ﻪ ﻓﺮﺷ ﺘﻪه ﺎ را ﻣﻨﺘﻈ ﺮ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‪ ،‬راﻩ ﭘﻠ ﻪي ﺟﻠ ﻮ ﺧ ﻮد را ﮔﺮﻓ ﺖ و ﺑ ﻪ ﭼ ﺎﻻآﻲ و ﺑ ﺪون‬
‫زﺣﻤﺖ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و وارد داﻻن ﺳﺮﺳﺮا ﺷﺪ؛ هﻤﻴﻦ آﻪ ﺧﻮاﺳﺖ از ﭘﻠﻪهﺎي اﺷﻜﻮب اول ﺑ ﺎﻻ ﺑ ﺮود‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن ﻓﺮﺷ ﺘﻪه ﺎ ﺟﻠ ﻮ او را ﮔﺮﻓﺘﻨ ﺪ و ﺑ ﻪ‬
‫اﺗﺎق درﺑﺎن راهﻨﻤﺎﻳﻲاش آﺮدﻧﺪ آﻪ دم در ﺑﺰرﮔﻲ واﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ درﺑﺎن اﻳﻦ ﻗﺼﺮي‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﻴﻦ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺗﻮ ﻝﺐ رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ آﺸﻴﺪ و روي ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﻪاي آﻪ ﺁنﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ آﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪهﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷ ﺪﻩ‬
‫و او را ﻳﻜ ﻪ و ﺗﻨﻬ ﺎ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪاﻧ ﺪ‪ .‬ﻧﮕ ﺎﻩ آ ﺮد‪ ،‬دﻳ ﺪ ﭘﻠ ﻪه ﺎ از ﻣﺮﻣ ﺮ ﺷ ﻔﺎف ﺑ ﺴﻴﺎر ﮔ ﺮانﺑﻬ ﺎﻳﻲ ﺑ ﻮد و ﻧ ﺮدﻩي ﺁنه ﺎ از ﻃ ﻼ و ﭼ ﻮب ﺁﺑﻨ ﻮس و‬
‫ﺟﻮاهﺮات ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن درﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬از ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﺠﻤﻞ و ﺙﺮوت اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺹﻞ آﺮد‪ .‬ﻧﺎﮔﻬ ﺎن دﻳ ﺪ ﺳ ﺎﻋﺖ ﺑﺰرﮔ ﻲ آ ﻪ ﺑ ﻪ دﻳ ﻮار‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ زﻧﮓ زدن آﺮد‪ ،‬وﻝﻲ روي ﺹﻔﺤﻪي ﺁن ﻗﺪري ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﺑﺮاي زﻣﺎن ﻻﻳﺘﻨﺎهﻲ درﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑ ﻮد و از اﻳ ﻦ ﻗ ﺮار‬
‫او ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻣﺎن را ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪهﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ دﻳﺪ آﻪ ﮔﺮوﻩ اﻧﺒﻮهﻲ ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﺣﻮري و ﻏﻠﻤﺎن ﺑﺎ ﻝﺒﺎسهﺎي ﺑﺎﺷﻜﻮﻩ و زﻳﺒﺎ‪ ،‬راﻩ‬
‫ﭘﻠﻪهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻲﻝﻐﺰﻧﺪ و ﺑﺎﻻ ﻣﻲروﻧﺪ‪ .‬در ﻣﻴﺎن ﺁنهﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬اﺷﺎرﻩ آﺮد‪ ،‬ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬اﻳﻦ ﻗﺼﺮ آﻴﻪ؟‬
‫ـ ﻗﺼﺮ ﻣﺎدﻣﻮازل ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬زن ﺳﺎﺑﻖ ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻩآﺎر ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪري در ﺧﺎﻧﻪي اﻳﻦ ﻣﺮد زﺟﺮ آﺸﻴﺪ آﻪ دقآ ﺶ ﺷ ﺪ و ﺣ ﺎﻻ در اﻳ ﻦ‬
‫دﻧﻴﺎ ﺹﺎﺣﺐ اﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﺷﺪﻩ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﻝﺒﺶ را ﮔﺰﻳﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬اﻳﻦهﺎ هﻤﻪ آﻨﻴﺰهﺎ و ﻏﻼمهﺎﻳﺶ هﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫ـ ﻧﺨﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺎدﻣﻮازل ﺣﻠﻴﻤﻪ اﻣﺸﺐ ﭘﺎرﺗﻲ ﭘﻮآﺮ و رﻗﺺ دارﻩ‪ ،‬اﻳﻦه ﺎ ﻣ ﺪﻋﻮﻳﻦ ﻣﺤﺘ ﺮم ه ﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼ ﻮن زن ﺑ ﺴﻴﺎر ﻣﺘﺠ ﺪد و ﻣ ﺴﺘﻔﺮﻧﮕﻲ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ از اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲهﺎي ﺳﻮارﻩ ﻣﻴﺪﻩ!‬
‫ﺑﻌ ﺪ ﻣﻴ ﺎن ﺟﻤﻌﻴ ﺖ ﻧﺎﭘﺪﻳ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ دوﺑ ﺎرﻩ ﻧﺸ ﺴﺖ و ﺑ ﻪ ﻓﻜ ﺮ ﻓ ﺮو رﻓ ﺖ‪ .‬ﺹ ﺪاي ﺳ ﺎز و ﺁواز ﺑ ﺴﻴﺎر ﻝﻄﻴﻔ ﻲ ﺑﻠﻨ ﺪ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺮق‬
‫ﺟﻮاهﺮات و ﭼﺮاغهﺎي راﻩ ﭘﻠﻪهﺎ ﭼﺸﻢ ﺣﺎﺟﻲ را ﻣﻲزد‪ .‬ﻣﺪﺗﻲ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺣﻴﺮان ﺑﻮد و ﭼﻮن ﭼﻴﺰي دﺳﺘﮕﻴﺮش ﻧﻤ ﻲﺷ ﺪ‪ ،‬ه ﻴﭻ دردي ﺣ ﺲ‬
‫ﻧﻤﻲآﺮد و هﻴﭻ اﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪ اﮔﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﮔﺮدش ﺑﻜﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻝﻴﺘﻲ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬ﭼﺮﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در هﻤﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﻳﻮاري دوﺑﺎرﻩ زﻧﮓ زد‪ .‬ﭼﺮت ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ و دﻳﺪ آﻪ ﺳﻴﻞ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣﺪن آﺮدﻩاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن‪ ،‬زن ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮدش را ﺷﻨﺎﺧﺖ آﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﭼﻬﺎردﻩ‪ ،‬ﻝﺒﺎس ﺳﻴﺎﻩ ﻣﺠﻠﻠﻲ ﺑ ﻪ ﺑ ﺮ‬
‫داﺷﺖ و ﺑﺎ ﻳﻚ دﺳﺖ دﺳﺘﻪي ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻳﻚ ﭼﺸﻤﻲ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد آﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻣﻲﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺮﻣﻲداﺷﺖ و در دﺳ ﺖ دﻳﮕ ﺮش ﺑ ﺎدﺑﺰﻧﻲ از ﻋ ﺎج‬
‫و ﭘﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد آﻪ ﺑﺎ آﺮﺷﻤﻪ و ﻧﺎز ﺧﻮش را ﺑﺎ ﺁن ﺑﺎد ﻣﻲزد و ﺑﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﺮم ﺹﺤﺒﺖ و ﺧ ﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﺑ ﻮد‪ .‬ﺣ ﺎﺟﻲ ﺁﻗ ﺎ ﻣﻴ ﺎن‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﻜﻮﻩ و ﺟﻼل و ﻝﺒﺎسهﺎي ﻓﺎﺧﺮ از آﻔﻦ راﺳﺘﻪاي آﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺷﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ آﻪ ﺧ ﺎﺗﻮن ﺑ ﻪ ﭘﻠ ﻪي ﺁﺧ ﺮ رﺳ ﻴﺪ‪ ،‬ﻋﻴﻨ ﻚ را ﺑ ﻪ‬
‫ﻃﺮف ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮد و ﻣﺘﻮﺟﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﺹﻮرﺗﺶ را در هﻢ آﺸﻴﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪي دﺳﺖ ﭼﭗ آﻪ ﻧﺰدﻳﻚ او ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ را ﻧﺸﺎن داد و‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ :‬اﻳﻦ آﻴﺴﺖ؟‬
‫ـ درﺑﺎن ﺗﺎزﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺁﺑﺪاري آﺮد و ﺑﺎ ﻝﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩي آﻤﺘﺮﻳﻦ درﮔﺎﻩ‪ ،‬ﺣﺎﺟﻲ اﺑﻮﺗﺮاب!‬
‫ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺑﺎ ﺑﻲﺗﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻳﻦ ﻣﺮدآﻪي ﻗﺮﻣﺴﺎق را ﺑﻴﺎﻧﺪاز ﺑﻴﺮون!‬
‫از ﺷﺪت اﺿﻄﺮاب ﭼﺸﻢهﺎي ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎز ﺷﺪ و دﻳﺪ روي رﺧﺘﺨﻮاب در ﻳﻜﻲ از اﺗﺎقهﺎي ﻣﺮﻳ ﻀﺨﺎﻧﻪ ﺧﻮاﺑﻴ ﺪﻩ‪ ،‬زﺑﻴ ﺪﻩ زﻧ ﺶ ﭘﻬﻠ ﻮي‬
‫ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻃﺮف دﻳﮕﺮش دﺧﺘﺮ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮش اﺗ ﺎق ﻋﻤ ﻞ ﻧﺒ ﻀﺶ را ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬زﺑﻴ ﺪﻩ ﻝﺒﺨﻨ ﺪ زد و ﮔﻔ ﺖ‪ :‬اﻝﺤﻤ ﺪاﷲ آ ﻪ ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺰ ﮔﺬﺷ ﺖ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺁﻗﺎ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺷﻴﻄﺎن آﻮر‪ ،‬از ﺧﻄﺮ ﺟﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ!‬
‫ﺑﻌﺪ روﻳﺶ را آﺮد ﺑﻪ ﻃﺮف در و ﺑﻪ آﺴﻲ آﻪ ﺁن ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮو ﻣﮋدﻩ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻳﺎن ﺑﺪﻩ آﻪ ﺣﺎﺟﻲ ﺑﻪ هﻮش ﺁﻣﺪ!‬
‫ﺣﺎﺟﻲ ﺑﺎ ﺹﺪاي ﺧﻔﻪاي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮدم ﻣﻲداﻧﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺁﻗﺎﻳﺎن وزراء و وآﻼء و ﺳﻔﺮاي ﻣﺨﺘﺎر ﺗﻮ اﺗﺎق اﻧﺘﻈﺎرﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎي دواماﻝﻮزارﻩ هﻢ اﻳﻦ ﻣﻴﻮﻩ ﺧﻮري ﻃﻼ را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ ﻃﻼﺳﺖ؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻐﺰش ﻃﻼﺳﺖ!‬
‫ـ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬وزﻧﺶ زﻳﺎدﻩ؟‬
‫ـ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اي ﻧﻴﻢ ﻣﻦ ﻣﻴﺸﻪ!‬
‫ﻝﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي روي ﻝﺐهﺎي داﻏﻤﻪ ﺑﺴﺘﻪي ﺣﺎﺟﻲ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ؛ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ آﻪ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺖ از رﻓﻘﺎي ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﻗﺪرداﻧﻲ ﺑﻜﻨ ﺪ و ﻣﻨﺘ ﻲ ﺑ ﻪ‬
‫ﮔﺮدن ﺁنهﺎ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪ :‬راﺣﺖ ﺷﺪم‪ ،‬دﻳﮕﺮ هﻴﭻ دردي ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ـ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻦ؟ ﻣﺎ ﺟﺎﻧﻤﺎن ﺑﻪ ﻝﺒﻤﺎن رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﺑﮕﻮ آﻪ ﺁﻧﻘﺪر از ﻋﻤﻞ ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪﻳﺪ!‬
‫ـ ﻧﻤﻲداﻧﻲ ﭼﻪ دﻳﺪم‪ ،‬ﺁن دﻧﻴﺎ را دﻳﺪم‪.‬‬
‫ـ ﭼﻪ ﺣﺮفهﺎ ﻣﻲزﻧﻴﺪ‪) ،‬ﺑﻌﺪ آﻨﺠﻜﺎواﻧﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ( ﺧﺐ‪ ،‬ﭼﻪ دﻳﺪﻳﺪ؟!‬
‫ـ ﻣﻦ هﻤﻪاش از ﺁن دﻧﻴﺎ ﻣﻲﺗﺮﺳﻴﺪم‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻲﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻧﻜﻨﻪ آﻪ دوزﺧﻲ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ دﻝﻢ ﺁرام ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻲداﻧﻲ ﭼﻪ آﺎرﻩ هﺴﺘﻢ؟‬
‫ـ ﻧﻪ!‬
‫ـ هﻴﭻ ﭼﻲ‪ ،‬اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻗﺎﭘﭽﻲ در ﺧﻮﻧﻪي ﺷﻤﺎهﺎ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺁن دﻧﻴﺎ ﻗﺎﭘﭽﻲ ﻗﺼﺮ ﻣﺎدﻣﻮازل ﺣﻠﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮن هﺴﺘﻢ!‬

‫ﺗﻤﺖ اآﺘﺎب ﺑﻌﻮن اﻝﻤﻠﻚ اﻝﻮهﺎب ﻓﻲ داراﻝﺨﻼﻓﻪ‬

‫ﻃﻬﺮان ﺹﺎﻧﻬﺎ اﷲ ﻋﻦ اﺣﺪﺙﺎن ﻓﻲ ﻋﺼﺮ اﻝﻘﻨﺒﻞ اﻻﻃﻮﻣﻲ‬
‫مممم‬
‫ممم‬
‫مم‬
‫م‬

‫هﺮ آﻪ ﺧﻮاﻧﺪ دﻋﺎ ﻃﻤﻊ دارم ﭼﻮن آﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﺪﻩي ﮔﻨﻪآﺎرم‬

‫‪http://www.kavehroom.com/‬‬