You are on page 1of 7

OIhos Moilos de Sono

An|cn Tcnc|nct

2
L noile. A lal Vaika
1
, de uns lieze anos, enlaIa o leio da
ciiana e vai ionionando, quase inpeicepliveInenle:
iu-liuchki-lai,
Vou canlai-le una cano...
Aide, en fienle da inagen, un candeeiio veide. Lslende-se,
aliaves do quailo, de un canlo a oulio, una coida con cueiios e un
enoine pai de caIas negias. O candeeiio piojecla no lelo una giande
nancha veide, enquanlo os cueiios e as caIas Ianan sonlias
conpiidas solie o fogo, solie o leio e solie Vaika...
Quando a Iuz conea a liuxuIeai, a nancha e as sonlias
aninan-se e pen-se en novinenlo, cono langidas peIo venlo. IaIla ai.
Cheiia a sopia de iepoIho e couio de lolas.
A ciiana choia. Seu pianlo h nuilo j se loinou iouco e
cansado, nas conlinua giilando e no se sale quando vai paiai. Mas
Vaika esl con sono. Seus oIhos giudan, a calea pende, di-Ihe o
pescoo. No consegue novei as pIpelias, nen os Ilios, e len a
inpiesso de que seu ioslo secou e Ienhificou-se, que a calea ficou
pequena cono una calea de aIfinele.
~ iu-liuchki-liu, ~ ioniona ~ vou fazei-le un
ningauzinho...
Un giiIo iuda no fogo. Alis da poila, no quailo vizinho,
ioncan o palio e o apiendiz Afanssi... O leio iange, cono se foia un
Ianenlo, Vaika vai ionionando ~ e ludo islo funde-se nun canlo
soluino, acaIenladoi, que e lo doce ouvii, quando se vai paia a cana.
Agoia, poien, esse canlo apenas iiiila e consliange, poique liaz un
enloipecinenlo, e doinii e inpossveI. Se isso, Deus no o peinila,
aconlecei, os palies vo no-Ia de pancada.
iuxuIeia o candeeiio. A nancha veide e as sonlias pen-se en
novinenlo, enlian peIos oIhos enlieceiiados, inveis, de Vaika,
confunden-se, en seu ceielio neio adoinecido, en inagens neluIosas.
LIa v nuvens escuias, que se peiseguen peIo ceu, giilando cono aqueIa
ciiana. Mas eis que sopiou o venlo, suniian as nuvens, e Vaika v una
esliada Iaiga de nacadane, coleila de Iana quase Iquida. Solie aqueIa
esliada, caiioas desIocan-se devagai en fiIa, aiiaslan-se honens de
aIfoije ao onlio e peipassan sonlias eslianhas. De anlos o Iados, v-se
una fIoiesla, aliaves do nevoeiio geIido. De iepenle, os honens de aIfoije
e as sonlias caen poi leiia, na Iana seniIquida. Iaia que isso`,
peigunla Vaika.

1
Vaika, dininulivo de Vaivaia.

3
Doinii, doinii!, iesponden-Ihe. L eIes adoinecen piofunda e
docenenle. Iegas e coivos eslo pousados solie os fios leIegificos,
giilan cono a ciiana e piocuian acoidai os honens.
~ iu-liuchki-lai, vou canlai-le una cano... ~ ioniona
Vaika e j se v en ceila isl escuia, alafada.
RevoIve-se no cho o seu faIecido pai, Iefin Sliepanov. LIa no o
v, nas ouve cono ioIa de doi e gene. Cono diz o doenle, a heinia
lonou conla deIe. A doi e lo foile que eIe no pode, agoia, dizei
paIavia e conenle soive o ai e lale os denles cono se lale nun lanloi.:
~ u-lu-lu...
Me IieIagueia coiieu a casa senhoiiaI, paia avisai os palies de
que Iefin eslava noiiendo. } saiu h nuilo e esl denoiando denais.
Vaika fica deilada solie o fogo, sen doinii, pieslando aleno aqueIe
lu-lu-lu. Mas, eis que se ouve un caiio chegai a isl. Os palies
enviaian paia vei o doenle un nedico joven, hspede deIes. O nedico
enlia na isl. No se consegue v-Io no escuio, nas ouve-se cono losse e
faz laiuIho con a fechaduia.
~ Acendan a Iuz ~ diz eIe.
~ u-lu-lu... ~ iesponde Iefin.
IieIagueia coiie paia o fogo, a piocuia dos fsfoios. Depois de
un ninulo de siIncio, o nedico enconlia un no loIso e o acende.
~ Nesse inslanle, paizinho, nesse nesno inslanle ~ diz
IieIagueia e coiie paia foia, un pouco depois, e voIla con un loco de
veIa.
Iefin esl con as faces coiadas, liiIhan-Ihe os oIhos, e o oIhai
paiece eslianhanenle penelianle, cono se pudesse vei aliaves do nedico
e das paiedes.
~ L enlo` O que foi que voc invenlou` ~ peigunla-Ihe o
nedico, incIinando-se solie eIe. ~ O qu! Iaz nuilo lenpo que len isso`
~ Cono` Chegou a hoia da noiie, Vossa Nolieza... Vou deixai o
nundo dos vivos...
~ Chega de lolagen... Vanos cui-Io!
~ Seja cono quisei, Vossa Nolieza, agiadecenos huniIdenenle,
nas a genle conpieende... Se j chegou a hoia da noile, que se vai fazei`
O nedico passa un quailo de hoia Iidando con Iefin, depois se
Ievanla e diz:

4
~ No posso fazei nais nada... Voc deve ii paia o hospilaI, eIes
vo le opeiai I. V agoia nesno... Se, faIla! } e un pouco laide, no
hospilaI eslo lodos doinindo, nas no faz naI, vou dai a voc un
liIhelinho. Lsl ouvindo`
~ Mas, cono e que eIe pode ii, paizinho`~ diz IieIagueia. ~
No lenos cavaIo.
~ No faz naI, faIaiei con os palies, eIes vo enpieslai un.
O nedico sai, apaga-se a veIa e escula-se novanenle: lu-lu-
lu... Depois de neia hoia, ouve-se chegai a isl una leIega pequena,
enviada peIos palies, Iefin apionla-se e vai...
Mas, eis que chega una cIaia, Iuninosa nanh. IieIagueia foi ao
hospilaI paia se infoinai solie Iefin. Una ciiana choia e Vaika ouve
aIguen canlai, con a sua voz:
~ iu-liuchki-lai, vou canlai-le una cano...
VoIla IieIagueia, peisigna-se e nuinuia:
~ De noile, eIes o opeiaian e. de nanhzinha, enliegou a aIna a
Deus... Que esleja en paz, I no ceu... Dizen que o Ievanos paia I nuilo
laide...
Vaika vai paia o nalo e choia I. Mas, eis que aIguen Ihe laleu
na nuca, con lanla foia que sua lesla choca-se conlia una leluIa. L
eigue os oIhos e v. Dianle de si, o palio sapaleiio.
~ Que esl fazendo, poica` A ciiana choia e voc esl doinindo.
Iuxa-Ihe a oieIha con foia. LIa sacode a calea e loina a
laIanai o leio e a ionionai sua cano. A nancha veide e as sonlias
das caIas e dos cueiios laIanan-se, piscan-Ihe e, pouco depois,
doninan-Ihe novanenle o ceielio. V nais una vez a esliada de
nacadane, coleila de Iana seniIquida. Os honens de aIfoije as coslas e
as sonlias eslo esliiados e doinen piofundanenle. Vendo-os, Vaika
senle una vonlade Iouca de doinii, doinii con loda a aIna, ne
IieIagueia, poien, caninha a seu Iado, apiessando-a . Vo a cidade pedii
enpiego.
~ Una esnoIinha, peIo anoi de Deus! ~ inpIoia a ne aos
lianseunles. ~ Ioi caiidade, neus lons senhoies!
~ Me d a ciiana! ~ iesponde-Ihe una voz conhecida. ~ Me d
a ciiana! ~ iepele a nesna voz, nas agoia j aliuplanenle, con
iancoi. ~ Lsl doinindo, aninaI`
Vaika Ievanla-se de un saIlo e, oIhando en iedoi, conpieende o
que sucedeu: no hs nais esliada, nen IieIagueia, nen genle, nas, no

5
neio do quailo, esl a palioa, que veio ananenlai a ciiana. Lnquanlo a
palioa goida, de onlios Iaigos, aIinenla a acaIna a ciiana, Vaika oIha-a
de pe, espeiando que acale. AIen das janeIas, o ai j esl se loinando
azuI, enpaIidecen as sonlias e a nancha veide no ielo. No denoia a
nanh.
~ Tona! ~ diz a palioa, aloloando a canisoIa solie o peilo. ~
Lsl choiando. Deve sei nau-oIhado.
Vaika apanha a ciiana, deila-a no leio e ieconea a enlaI-Ia.
A nancha veide e as sonlias desapaiecen pouco a pouco e j no h
ninguen que se esgueiie paia denlio de sua calea e enevoe-Ihe o
ceielio. Mas no passou o sono, un sono leiiveI! Vaika deilas a calea
na leiiada do leio e laIana-se con lodo o coipo, a fin de doninai esle
sono, nas, apesai de ludo, seus oIhos eslo giudados e pesa-Ihe a calea.
~ Vaika, vai acendei o fogo! ~ iessoa a voz do palio, alis da
poila.
Quei dizei que j e lenpo de se Ievanlai e coneai o lialaIho.
Vaika deixa o leio e coiie a luscai Ienha no depsilo. Lsl conlenle.
Quando se anda ou coiie, no se len lanlo sono. Tiaz Ienha, acende o
fogo e senle voIlai a si o ioslo Ienhificado e acIaiaien-se as ideias.
~ Vaika, vai pi o sanovai! ~ giila a palioa,.
Vaika pica a Ienha en giavelos, nas apenas len lenpo de
acend-Ios e enfi-Ios no sanovai, j se ouve nova oiden:
~ Vaika, Iinpa as gaIochas do palio!
Senla-se no cho, Iinpa as gaIochas e pensa en cono seiia lon
enfiai a calea nuna gaIocha giande e funda e cochiIai un pouco... De
iepenle, a gaIocha ciesce, fica inchada, enche lodo o quailo. Vaika deixa
caii a escova, nas, no nesno inslanle, sacode a calea, aiiegaIa os oIhos,
piocuia fazei con que os oljeclos no ciesan e no se novan en seus
oIhos.
~ Vaika, vai Iavai a escada I foia, que ale d veigonha peianle
os fiegueses.
Vaika Iava a escada, aiiuna os quailos, depois acende oulio
fogo e coiie a venda. Hs nuilo seivio, no solia un inslanle de Iazei.
Mas, no h nada lo difciI cono ficai paiada, dianle da nesa da
cozinha, e descascai lalala. A calea lende a pendei solie a nesa, a
lalala paiece saIlilai-Ihe nos oIhos, a faca lonla-Ihe da no. Ao Iado
deIa, vai andando de un Iado paia oulio a palioa goida e zangada, de
nangas aiiegaadas, e faIa lo aIlo que sua voz ieloa no ouvido. L oulia
loiluia seivii a nesa, un infeino Iavai ioupa, cosluiai. H nonenlos en

6
que se len vonlade de no Iigai a coisa aIguna, aiienessai-se ao cho e
doinii.
Iassa o dia. Vendo a escuiido chegai as janeIas, Vaika apeila
con as nos as lnpoias, que lenden a Ienhificai-se e soiii, sen salei
poi qu. A lieva acaiicia-Ihe os oIhos que giudan e pionele-Ihe un sono
foile, paia daqui a pouco. De noile, chegan visilas.
~ Vaika, vai pi o sanovai! ~ giila a palioa.
~ O sanovai e pequeno e, anles que as visilas se den poi
salisfeilas, loina-se necessiio esquenl-Io unas cinco vezes. Depois do
ch, Vaika passa una hoia inleiia, paiada, oIhando as visilas e espeiando
oidens.
~ Vaika, coiie paia conpiai lis gaiiafas de ceiveja!
Levanla-se de un saIlo e piocuia coiiei o nais depiessa possveI,
paia enxolai o sono.
~ Vaika, vai luscai vodca! Vaika, onde esl o saca-ioIhas`
Vaika., Iinpa os aienques!
~ Mas, eis que as visilas se foian, finaInenle. Apagan-se as
Iuzes, os palies vo doinii.
~ Vaika, enlaIa a ciiana! ~ iessoa a oiden deiiadeiia. Un,
giiIo liiIa no
fogo. A nancha veide no lelo e as sonlias das caIas e dos
cueiios esgueiian-se novanenle paia os oIhos enlieceiiados de Vaika,
liuxuIeian e enevoan-Ihe a calea.
~ iu-liuchki-lai ~ ioniona ~ vou canlai-le una cano...
Mas a ciiana giila, exlenua-se de lanlo leiiai. Vaika v
novanenle o nacadane Ianacenlo, os honens de aIfoije as coslas,
IieIagueia, pai Iefi. Conpieende ludo, ieconhece a lodos, nas, aliaves da
nodoiia, sonenle no consegue conpieendei aqueIe foia que Ihe
anaiia pes e nos, que a esnaga e inpede-Ihe a vida. OIha ao iedoi,
piocuia aqueIa foia, paia se Iiviai deIa, nas no a enconlia. Ioi fin,
exlenuada, concenlia lodas as eneigias e lodo o seu oIhai, espia paia cia,
paia a nancha veide que liuxuIeia e, pieslando aleno aos giilos,
enconlia o ininigo que a inpede de vivei.
O ininigo e a ciiana.
Ri. Acha eslianho que, ale enlo, no lenha conpieendido una
coisa lo sinpIes. A nancha veide, as sonlias e o giiIo paiecen iii
iguaInenle, suipieendidos. A ideia alsuida lona conla de Vaika. Ligue-
se do lanloiele e passeia peIo quailo, sen piscai, un soiiiso Iaigo no

7
ioslo. Lsl conlenle e excilada con a ideia de que, denlio de un inslanle,
vai Iiviai-se da ciiana, que a deixa anaiiada de pes e nos... Malai a
ciiana e, depois, doinii, doinii, doinii...
Rindo, peslanejando e aneaando a nancha veide con os dedos,
Vaika apioxina-se cauleIosa do leio e incIina-se solie a ciiana. Depois
de eslianguI-Ia, deila-se iapidanenle no cho, ii de aIegiia poique j
pode doinii e, un inslanle depois, doine piofundanenle, cono se
eslivesse noila...

(1888)

(Traduac dircc|a dc russc pcr 8cris Scnnaidcrnan)

You might also like