‫ربنا‪...

‬‬
‫پروردگارا‬
‫« ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الخره حسنه »‬
‫پروردگارا در دنیا و اخرت به ما نیکی بده‪.‬‬
‫« ربنا اغفرلنا و لخواننا الذین سبقونا بالیمان ول ولتجعل فی قلوبنا غل للذین آمنو‪،‬ربنا انک رووف رحیم »‬
‫پروردگارا ما و برادرانمان را که پیش از ما ایمان اورده اند بیامرز و کینه کسانی را که ایمان آورده اند در دل‬
‫ما جای نده‪ .‬پروردگارا براستی که تو مشفق و مهربان هستی‪.‬‬
‫«اللهم اجعل الیقین فی قلبی و النور فی بصری و النصیحه فی صدری و ذکرک با للیل و نهار علی لسانی و‬
‫اجعل غنای فی نفسی و رقبتی فیما عندک برحمتک یا ارحم الراحمین»‬
‫خدایا در دلم یقین و در دیده ام نور و در سینه ام اندرز و بر زبانم شب و روز یادت را قرار ده و بی نیازی‬
‫مرا در خودم و میل مرا در انچه نزد توست قرار ده ‪ ،‬به مهربانیت ای مهربان ترین مهربانان‪.‬‬
‫ص ‪568‬‬
‫انت عطر الیاسمین‬
‫تو عطر یاسمینی‬
‫من اله العالمین‬ ‫ایها النور المبین‬
‫از خدای جهانیان‬ ‫ای نور اشکار‬
‫فی ضمیر الصالحین‬ ‫و الصراط المستقیم‬
‫در وجود صالحان‬ ‫و راه مستقیم‬
‫فی قلوب العاشقین‬ ‫انت مصباح الیقین‬
‫تو در دل های عاشقان چراغ یقین هستی‪.‬‬
‫انت عطر الیاسمین‬ ‫انت نبض فی القلوب‬
‫تو بوی خوش گل یاسی‬ ‫تو تپش دلهایی‬
‫لک یا ابن المرسلین‬ ‫کلما زاد الحنین‬
‫ای فرزند پیامبر! هر گاه آه و ناله به خاطر تو فزونی یابد ‪.‬‬
‫یا ولی المومنین‬ ‫باسمک الحلو هتفنا‬
‫با نام شیرین تو فریاد بر آوریم ای ولی مومنان‬
‫و انتظرناک سنین‬ ‫قد حملنا فیک دوما‬
‫و سالها در انتظار تو بسر می بریم‬ ‫پیوسته بخاطر تو صبر کردیم‬
‫بعد جور الظالمین‬ ‫تمل الرض بعدل‬
‫زمین را پس از ستم ظالمان پر از عدل می سازی‬

‫دمعه الفرح‬
‫اشک خوشحالی‬
‫فی المسجد در مسجد‬
‫فی الیوم من الیام سمع احد الصحابه کلم الرسول الکرم (ص) و هو ینصح المرسلین و یشجعهم علی الصدقه‪.‬‬
‫روزی از روزها یکی از صحابه سخن رسول اکرم (ص) را شنید که مسلمانان را نصیحت می کند و انها را‬
‫تشویق به صدقه می نماید‪.‬‬
‫فی البیت در خانه‬
‫لما رجع الصحابی الی کوخه الصغیر و شاهد فیه حصیره المندرس و جرته الخزفیه حزن کثیرا علی انه لیقدر‬
‫اعطا الصدقه‪.‬‬
‫وقتی ان صحابی به خانه محقر خود برگشت و حصیر کهنه و کوزه سفالی خود را دید بسیار اندوهگین شد از‬
‫اینکه نمی تواند صدقه دهد‪.‬‬
‫بعد الصله پس از نماز‬
‫رفع یدیه الی السماء و دموعه جاریه من عینه‪:‬‬
‫دستهایش را بطرف آسمان بلند کرد در حالی که اشک از دیدگانش جاری بود‪.‬‬
‫اللهم انک تعلم انی ل املک ما اتصدق به فی سبیلک و لکنی یا رب رضیت عن کل من شتمنی و ظلمنی فاطلب‬
‫منک ان تجعل رضای صدقه فی سبیلک‪.‬‬
‫خداوندا تو می دانی که من چیزی ندارم که در راه تو صدقه دهم ولی پروردگارا من از هر کسی که مرا ناسزا‬
‫گفته و بر من ستم روا داشته است راضی گشتم (در گذشتم) پس از تو می خواهم که رضایت مرا (گذشت)‬
‫صدقه راه خود گردانی‪.‬‬
 ‫فی الصباح در صبح‬
‫خاطب الرسول (ص) المسلمین و قال‪ :‬پیامبر (ص)مسلمانان را خطاب کرد و فرمود ‪:‬‬
‫لقد اخبرنی جبرئیل بان احدکم قد تصدق بعرضه و قد قبل ال صدقته و بشره بالرضوان‪.‬‬
‫جبرئیل به من خبر داده است که یکی از شما ابرویش را صدقه داده است و خداوند صدقه او را پذیرفته و به‬
‫وی بهشت را بشارت داده است‪.‬‬
‫سمع الصحابی قول الرسول (ص) فدمعت عیناه‪ ...‬انها دمعه فرح هذه المره!‬
‫صحابی گفتار پیامبر «ص» را شنید‪ .‬اشک چشمانش را فرا گرفت ‪ ...‬این بار آن اشک خوشحالی است‪.‬‬
‫اجب عن السئله التالیه‪:‬‬
‫به سوالهای زیر پاسخ دهید‪:‬‬
‫‪ -1‬متی نهتف باسم المام المنتظر؟‬
‫کلما زاد الحنین له‪.‬‬
‫‪-2‬ماذا یفعل المام عند ظهوره؟‬
‫یمل الرض بعدل بعد جور الظالمین‪.‬‬
‫‪-3‬لماذا حزن الصحابی لما رجع الی کوخه؟‬
‫لنه ما کان یقدر اعطاء الصدقه‪.‬‬
‫‪-4‬بماذا اخبر جبرئیل الرسول(ص)؟‬
‫اخبره بان احد الصحابه قد تصدق بعرضه و قد قبل ال صدقته و بشره بالرضوان‪.‬‬

‫ص ‪576‬‬
‫ل فرق بین غنی و فقیر‬
‫هیج فرقی بین دارا و ندار نیست‬

‫سلم رجل فقیر علی احد الصحابه فی الطریق‪ ،‬فرد الصحابی السلم ببروده‪.‬‬
‫مردی نادار به یکی از صحابه سلم کرد و صحابی سلم او را با سردی جواب داد‪.‬‬
‫بعد مده سلم رجل غنی علی ذلک الصحابی فنهض الصحابی من مکانه و رد السلم علیه بحراره و صافحه با‬
‫احترام و رجب به‪...‬‬
‫بعد از مدتی مردی دارا به آن صحابی سلم کرد صحابی از جای خود برخاست و سلم او را به گرمی جواب‬
‫داد و از روی احترام با وی دست داد و به او خوش امد گفت‪...‬‬
‫لما وصل الخبر الی رسول ال(ص) تاسف و قال ‪:‬‬
‫وقتی خبر به رسول خدا(ص) رسید افسوس خورد و گفت‪:‬‬
‫«من لقی فقیرا مسلما فسلم علیه خلف سلمه علی الغنیا لقی ال عزوجل یوم القیامه و هو علیه غضبان»‬
‫«هر کس ناداری مسلمان ببیند و بر او سلمی دهد که غیر ازسلم وی بر ثروتمندان باشد خداوند عزوجل را‬
‫روز قیامت دیدار کند در حالی که او بر وی خشمناک است‪».‬‬

‫الرجل المحسن‬
‫مرد نیکوکار‬

‫احدث رجل محسن مسجدا‪ ،‬فساله بهلول عن سبب بناء المسجد‪.‬‬

‫مردی نیکوکار مسجدی ساخت‪ ،‬بهلول از او درباره انگیزه ساخت مسجد سوال کرد‪.‬‬
‫فقال الرجل‪ :‬احدثته لکتساب الثواب‪ .‬مرد گفت‪ :‬آن را برای کسب ثواب ساختم‪.‬‬
‫قصد بهلول اختبار الرجل و مقدار اخلصه فی العمل‪ ،‬فکتب فی لیله علی جدار المسجد‪:‬‬
‫« قد احدث هذا المکان المقدس الرجل المحسن بهلول»‪.‬‬
‫بهلول خواست این مرد و مقدار اخلص او را در کار امتحان کند ‪ .‬لذا شبی روی دیوار مسجد نوشت ‪ :‬این‬
‫مکان مقدس را مرد نیکوکار بهلول ساخته است ‪.‬‬
‫فی الصباح لما انتشر الخبر ذهب الناس الی بهلول لتهنئته علی عمله الحسن ‪.‬‬
‫صبح وقتی این خبر انتشار یافت و مردم پیش بهلول رفتند تا به وی بخاطر کار خویش تبریک گویند ‪.‬‬
‫سمع الرجل المحسن هذا الخبر فغضب شدیدا و ذهب الی بهلول و شتمه و قال له ‪ :‬أیها المکار لقد ضیعت‬
‫أموالی و جعلت نفسک شهیرا بین الناس ‪.‬‬
‫مرد نیکو این خبر را شنید و بسیار خشمگین شد و پیش بهلول رفت و به او دشنام دادو گفت ‪ :‬ای حیله گر تو‬
‫اموال من را تباه کردی و خودت را میان مردم معروف گردانیدی ‪.‬‬
‫فذهب الی المسجد یسرعه و حذف اسم بهلول و کتب اسمه بدله و عندئذ شعر بالراحه !! و لما شاهد بهلول هذا‬
‫العمل ابتسم و قال ‪:‬‬
‫سپس به سرعت سوی مسجد رفت و نام بهلول را حذف کرد و اسم خود را بجای آن نوشت و در این هنگام‬
‫احساس راحتی نمود !! وقتی بهلول این کار را دید لبخندی زد و گفت ‪:‬‬
‫« انما یتقبل ال من المتقین » ‪ « .‬خداوند فقط از پرهیزکاران قبول می کند » ‪.‬‬

‫خیر معین !‬
‫بهترین یاور‬
‫من کان قریبا من ربه‬
‫هر کس به پروردگارش نزدیک باشد ‪.‬‬
‫الرحمة تسکن في قلبه‬
‫و مهر در دلش جای گیرد ‪.‬‬
‫و أتی بالمال علی حبه‬
‫و مال خود را با وجود دوست داشتن آن عطا کند ‪.‬‬
‫فال یبارک في کسبه‬
‫خداوند به کسب او برکت دهد ‪.‬‬
‫من کان صدیق المسکین‬
‫هر کس دوست بینوا باشد ‪.‬‬
‫و مغیث الخوة في الدین‬
‫و فریاد رس برادران دینی گردد ‪.‬‬
‫فال له خیر معین‬
‫خداوند بهترین یاور اوست ‪.‬‬
‫یجزیه و یصفح عن ذنبه‬
‫او را پا داش دهد و از گناهش بگذرد ‪.‬‬
‫المومن صاحب أفضال‬
‫مومن دارای فضیلت هاست ‪.‬‬
‫یعطی بیمین و شمال‬
‫از هر سو عطا می کند ( با دست راست و چپ )‬
‫و یجیب السائل في الحال‬
‫و مستمند را بی درنگ پاسخ می دهد ‪.‬‬
‫و یخفف عنه من کربه‬
‫و از سختی او بکاهد ‪.‬‬
‫البر دلیل العرفان‬
‫نیکی دلیل آگاهی است ‪.‬‬
‫و زکاتک شرط الیمان‬
‫و زکات تو شرط ایمان است ‪.‬‬
‫و ال ولي الحسان‬
‫و خداون صاحب احسان است ‪.‬‬
‫المحسن یطمع في قربه‬
‫و احسان گر سخت جوار او خواهد ‪.‬‬

‫معجزة النبیاء‬
‫معجزه پیامبران‬
‫سألوا المام الرضا ( ع) ‪:‬‬
‫از امام رضا ( ع ) پرسیدند ‪:‬‬
‫لماذا جعل ال معجزة موسی ( ع ) إبطال السحر و معجزة عیسی ( ع ) شفاء المرضی و معجزة محمد ( ص )‬
‫القرآن ؟‬
 ‫چرا خداوند معجزه موسی ( ع ) ررا باطل کردن سحر و معجزه عیسی ( ع ) را شفای بیماران و معجزه‬
‫حضرت محمد ( ص ) را را قرآن قرار داد ؟‬
‫فقال ( ع ) ‪:‬‬
‫حضرت فرمود ‪:‬‬
‫عندما بعث ال موسی ( ع ) کان للسحر منزلة عظیمة عند الناس فأبطل سحرهم بهذه الممعجزة ‪.‬‬
‫وقتی خداوند موسی ( ع ) را مبعوث کرد سحر پیش مردم جایگاه والیی داشت لذا سحر آنها را با این معجزه‬
‫باطل ساخت ‪.‬‬
‫و عندما بعث عیسی ( ع ) کان للطب دور کبیر بین الناس بسبب شیوع المراض المختلفة فأظهر معجزته بشفاء‬
‫المرضی و إحیاء الموتی ‪.‬‬
‫و وقتی عیسی ( ع ) را مبعوث کرد به خاطر شایع شدن بیماریهای مختلف طبابت نقش زیادی میان مردم‬
‫داشت لذا با شفای بیماران و زنده کردن مردگان معجزه خود را آشکار کرد ‪.‬‬
‫و بعث محمدا ( ص ) فی وقت کان للبیان و الفصاحة اهتمام بالغ بین الناس فأنزل ال القرآن فأظهر عجزهم عن‬
‫التیان بمثله ‪.‬‬
‫و حضرت محمد ( ص ) را زمانی مبعوث کرد که سخن و فصاحت از توجه زیادی میان مردم برخوردار بود‬
‫لذا خداوند قرآن را نازل کرد و ناتوانی آنها ر ا از آوردن مانند آن آشکار ساخت ‪.‬‬

‫یا إلهی‬
‫یا مجیب الدعوات‬ ‫یا إلهی یا إلهی‬
‫معبودا ‪ ،‬معبودا – ای پاسخگوی خواسته ها‬
‫إجعل الیوم سعیدا و کثیر البرکات‬
‫و فمی بالبسمات‬ ‫و امل الصدر انشراحا‬
‫سینه ام را فراخی بخش و دهانم را پر خنده ساز ‪.‬‬
‫فی أداء الواجبات‬ ‫یا إلهی أنت عونی‬
‫خدایا تو یاری دهنده ی من در انجام تکالیف هستی ‪.‬‬
‫بالعلوم النافعات‬ ‫نور العقل و قلبی‬
‫خرد و جانم را با دانش سودمند نورانی کن ‪.‬‬
‫و نصیبي في الحیاة‬ ‫و اجعل التوفیق حظي‬
‫و در زندگی موفقیت را بهره و نصیب من گردان ‪.‬‬

‫الدیب الملتزم‬
‫ادیب متعهد‬
‫‪-‬ذات یوم قال المتوکل العباسي لوزیره ‪ :‬روزی متوکل عباسی به وزیرش گفت ‪:‬‬
‫‪-‬أرید معلما حاذقا لتربیة أولدي و تعلیمهم فما رأیک ؟‬
‫معلمی ماهر برای تربیت و تعلیم فرزندانم می خواهم ؛ نظرت چیست ؟‬
‫‪ -‬ل أعرف أفضل و أعلم من إبن السکیت ‪.‬‬
‫فاضل تر و عالم تر از ابن سکیت نمی شناسم ‪.‬‬
‫‪ -‬طیب ‪ ،‬طیب ‪ ،‬إذن أحضره لتعلیم أولدي ‪.‬‬
‫بسیار خوب ‪ ،‬بسیار خوب ‪ ،‬پس او را برای آموزش فرزندانم حاضر کن ‪.‬‬
‫‪ -‬حضر إبن السکیت لتربیة أبناء المتوکل و تعلیمهم ‪.‬‬
‫ابن سکیت برای تعلیم و تربیت پسران متوکل حاضر شد ‪.‬‬
‫‪ -‬في یوم عندما کان إبن السکیت جالسا عند المتوکل دخل علیهما و لداه ‪.‬‬
‫یک روز وقتی ابن سکیت نزد متوکل نشسته بود دو فرزندش پیش آنها آمدند ‪.‬‬
‫‪ -‬هل ولداي أحب إلیک او أولد علي ؟‬
‫آیا فرزندان من پیش تو محبوبتر ند هستند یا فرزندان علی ؟‬
‫‪ -‬غضب ابن السکیت من کلم المتوکل و قال بجرأة ‪:‬‬
‫ابن سکیت از سخن متوکل بهب خشم آمد و با شجاعت گفت ‪:‬‬
‫‪ -‬و ال ‪ ،‬ان قنبرا مولی علی بن ابی طالب لحب الي من هذین و أبیهما ‪.‬‬
‫به خدا سوگند ‪ ،‬قنبر غلم علی بن ابی طالب پیش من از این دو پدرشان محبوب تر است ‪.‬‬
‫‪ -‬غضب الخلیفة شدیدا و أمر الجلدین بقطع لسان هذا العالم الشجاع ‪ .‬و فاز بلقاء ربه ‪.‬‬
‫خلیف بسیار خشمگین شد و به جلدها دستور داد ‪ :‬زبان این عالم شجاع را ببرند ‪ .‬او او توفیق دیدار‬
‫پروردگارش را پیدا کرد ‪.‬‬