‫اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺘﯽ‬

‫ﻣﺘﯽ ١‬
‫ﺷﺠﺮﻩﻧﺎﻣﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١ﺷﺠﺮﻩﻧﺎﻣﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ داوود، ﭘﺴﺮ اﺑﺮاهﻴﻢ:‬ ‫٢اﺑﺮاهﻴﻢ ﭘﺪر اﺳﺤﺎق، اﺳﺤﺎق ﭘﺪر ﻳﻌﻘﻮب و‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺪر ﻳﻬﻮدا و ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﻮد.‬ ‫٣ﻳﻬﻮدا ﭘﺪر ﻓﺎ ِص و زا َح ﺑﻮد‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫و ﻣﺎدرﺷﺎن ﺗﺎﻣﺎر ﻧﺎم داﺷﺖ.‬ ‫ﻓﺎ ِص ﭘﺪر ﺣﺼْﺮون و ﺣﺼْﺮون ﭘﺪر رام،‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ر‬ ‫۴رام ﭘﺪر َﻤﻴﻨﺎداب، َﻤﻴﻨﺎداب ﭘﺪر ﻧﺤْﺸﻮن و‬ ‫َ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻧﺤْﺸﻮن ﭘﺪر َﻠﻤﻮن ﺑﻮد.‬ ‫ﺳ‬ ‫َ‬ ‫۵ َﻠﻤﻮن ﭘﺪر ﺑﻮ َﺰ ﺑﻮد. ﻣﺎدر ﺑﻮ َﺰ راﺣﺎب ﻧﺎم داﺷﺖ.‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺑﻮ َﺰ ﭘﺪر ﻋﻮﺑﻴﺪ ﺑﻮد و ﻣﺎدر ﻋﻮﺑﻴﺪ روت ﻧﺎم داﺷﺖ.‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻋﻮﺑﻴﺪ ﭘﺪر ِﺴﺎﯼ ﺑﻮد.‬ ‫ﻳ‬ ‫۶ ِﺴﺎﯼ ﭘﺪر داوود ﭘﺎدﺷﺎﻩ،‬ ‫ﻳ‬ ‫و داوود ﭘﺪر ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﻮد.‬ ‫ﻣﺎدر ﺳﻠﻴﻤﺎن ﭘﻴﺸﺘﺮ زن اورﻳﺎ ﺑﻮد.‬ ‫٧ﺳﻠﻴﻤﺎن ﭘﺪر ر ُﺒﻌﺎم، و ر ُﺒﻌﺎم ﭘﺪر َﺑ ّﺎ، و َﺑ ّﺎ ﭘﺪر ﺁﺳﺎ ﺑﻮد.‬ ‫اﻴ‬ ‫اﻴ‬ ‫ِﺣ‬ ‫ِﺣ‬ ‫٨ﺁﺳﺎ ﭘﺪر ِﻬﻮﺷﺎﻓﺎط،‬ ‫ﻳ‬ ‫ِﻬﻮﺷﺎﻓﺎط ﭘﺪر ﻳﻮرام، و ﻳﻮرام ﭘﺪر ُﺰﻳﺎ ﺑﻮد.‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻳ‬ ‫٩ ُﺰﻳﺎ ﭘﺪر ﻳﻮﺗﺎم، ﻳﻮﺗﺎم ﭘﺪر ﺁﺣﺎز، و ﺁﺣﺎز ﭘﺪر ﺣ ِﻗﻴﺎ ﺑﻮد.‬ ‫ِﺰ‬ ‫ﻋ‬

‫٠١ﺣ ِﻗﻴﺎ ﭘﺪر ﻣ َﺴﯽ، ﻣ َﺴﯽ ﭘﺪر ﺁﻣﻮن، و ﺁﻣﻮن ﭘﺪر ﻳﻮﺷﻴﺎ ﺑﻮد.‬ ‫َﻨ‬ ‫َﻨ‬ ‫ِﺰ‬ ‫١١ﻳﻮﺷﻴﺎ ﭘﺪر ﻳ ُﻨﻴﺎ و ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﻮد.‬ ‫ِﮑ‬ ‫در اﻳﻦ زﻣﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ﺑﺎ ِﻞ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫ﺑ‬ ‫٢١ﭘﺲ از ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ﺑﺎ ِﻞ:‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻳ ُﻨﻴﺎ ﭘﺪر ﺷﺌﻠْﺘﯽﺋﻴﻞ و ﺷﺌﻠْﺘﯽﺋﻴﻞ ﭘﺪر ِروﺑﺎ ِﻞ ﺑﻮد.‬ ‫ز ﺑ‬ ‫َِ‬ ‫َِ‬ ‫ِﮑ‬ ‫ز ﺑ‬ ‫٣١ ِروﺑﺎ ِﻞ ﭘﺪر َﺑﻴﻬﻮد، َﺑﻴﻬﻮد ﭘﺪر اﻳﻠﻴﺎﻗﻴﻢ،‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫و اﻳﻠﻴﺎﻗﻴﻢ ﭘﺪر ﻋﺎزور ﺑﻮد.‬ ‫۴١ﻋﺎزور ﭘﺪر ﺻﺎدوق، ﺻﺎدوق ﭘﺪر ﻳﺎﮐﻴﻢ،‬ ‫و ﻳﺎﮐﻴﻢ ﭘﺪر ِﻟﻴﻬﻮد ﺑﻮد.‬ ‫ا‬ ‫۵١ِﻟﻴﻬﻮد ﭘﺪر اﻳﻠﻌﺎ َر، اﻳﻠﻌﺎ َر ﭘﺪر َﺘﺎن،‬ ‫ﻣ‬ ‫ز‬ ‫ز‬ ‫ا‬ ‫و َﺘﺎن ﭘﺪر ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫۶١ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺪر ﻳﻮﺳﻒ هﻤﺴﺮ ﻣﺮﻳﻢ ﺑﻮد،‬ ‫ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﻠ ّﺐ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ از او ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ.‬ ‫ﻘ‬ ‫٧١ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺮار، از اﺑﺮاهﻴﻢ ﺗﺎ داوود ﺑﺮ روﯼ هﻢ ﭼﻬﺎردﻩ ﻧﺴﻞ و از داوود ﺗﺎ زﻣﺎن‬ ‫ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ﺑﺎ ِﻞ، ﭼﻬﺎردﻩ ﻧﺴﻞ، و از زﻣﺎن ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻬﺎردﻩ ﻧﺴﻞ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ﺑ‬

‫ﻣﻴﻼد ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ‬

‫٨١ﺗﻮﻟﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ روﯼ داد: ﻣﺮﻳﻢ، ﻣﺎدر ﻋﻴﺴﯽ، ﻧﺎﻣﺰد ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮد. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ هﻢ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ، ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﻳﻢ از روحاﻟﻘﺪس ﺁﺑﺴﺘﻦ اﺳﺖ. ٩١از ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻮهﺮش ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺮدﯼ ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻮد و ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮﻳﻢ رﺳﻮا ﺷﻮد، ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﯽهﻴﺎهﻮ از او ﺟﺪا ﺷﻮد. ٠٢ا ّﺎ هﻤﺎن زﻣﺎن ﮐﻪ اﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ را ﮔﺮﻓﺖ، ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاب ﺑﺮ او ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻳﻮﺳﻒ، ﭘﺴﺮ داوود، از ﮔﺮﻓﺘﻦ زن ﺧﻮد ﻣﺮﻳﻢ‬ ‫ﻣﺘﺮس، زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ در ﺑﻄﻦ وﯼ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ، از روحاﻟﻘﺪس اﺳﺖ. ١٢او ﭘﺴﺮﯼ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺁورد ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ او را ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻨﺎﻣﯽ، زﻳﺮا او ﻗﻮم ﺧﻮد را از ﮔﻨﺎهﺎﻧﺸﺎن ﻧﺠﺎت‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.« ٢٢اﻳﻦهﻤﻪ رخ داد ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﺒﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪد ﮐﻪ:‬ ‫٣٢»ﺑﺎﮐﺮﻩاﯼ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺷﺪﻩ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺁورد‬

‫و او را ِﻤﺎﻧﻮﺋﻴﻞ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﺎﻣﻴﺪ،«‬ ‫ﻋ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﺎ« اﺳﺖ. ۴٢ﭼﻮن ﻳﻮﺳﻒ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﺪ، ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﺎن دادﻩ ﺑﻮد، اﻧﺠﺎم داد و زن ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺖ. ۵٢ا ّﺎ ﺑﺎ او هﻤﺒﺴﺘﺮ ﻧﺸﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﺎ او ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁورد؛ و ﻳﻮﺳﻒ او را ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺎﻣﻴﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ٢‬
‫دﻳﺪار ُﻐﺎن‬ ‫ﻣ‬
‫١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ در دوران ﺳﻠﻄﻨﺖ هﻴﺮودﻳﺲ ﭘﺎدﺷﺎﻩ، در ﺑﻴﺖﻟﺤﻢ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ،‬ ‫ِ ِِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻨﺪ ُﻎ از ﻣﺸﺮق زﻣﻴﻦ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ ٢و ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺁن ﻣﻮﻟﻮد ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﻬﻮد اﺳﺖ؟ زﻳﺮا ﺳﺘﺎرۀ او را در ﻣﺸﺮق دﻳﺪﻩاﻳﻢ و ﺑﺮاﯼ ﺳﺠﺪۀ او ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ.« ٣ﭼﻮن اﻳﻦ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش هﻴﺮودﻳﺲ ﭘﺎدﺷﺎﻩ رﺳﻴﺪ، او و ﺗﻤﺎﻣﯽ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎ وﯼ ﻣﻀﻄﺮب ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۴هﻴﺮودﻳﺲ هﻤﮥ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻗﻮم را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ زادﻩ ﺷﻮد؟« ۵ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »در ﺑﻴﺖﻟﺤﻢ ﻳﻬﻮدﻳﻪ، زﻳﺮا ﻧﺒﯽ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ِ ِِ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ:‬ ‫۶»”اﯼ ﺑﻴﺖﻟ ِﻢ ﮐﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﻬﻮداﻳﯽ،‬ ‫ِﺤ‬ ‫ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن ﻳﻬﻮدا ﺑﻪهﻴﭻروﯼ ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﻧﻴﺴﺘﯽ،‬ ‫زﻳﺮا از ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﯽ ﻇﻬﻮر ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‬ ‫ﮐﻪ ﻗﻮم ﻣﻦ، اﺳﺮاﺋﻴﻞ، را ﺷﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ ﻧﻤﻮد.“«‬ ‫٧ﭘﺲ هﻴﺮودﻳﺲ ُﻐﺎن را در ﻧﻬﺎن ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و زﻣﺎن دﻗﻴﻖ ﻇﻬﻮر ﺳﺘﺎرﻩ را‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫از اﻳﺸﺎن ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ. ٨ﺳﭙﺲ ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ﺑﻴﺖﻟ ِﻢ رواﻧﻪ ﮐﺮد و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮوﻳﺪ و‬ ‫ِﺤ‬ ‫درﺑﺎرۀ ﺁن ﮐﻮدﮎ ﺑﺪ ّﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﺪ. ﭼﻮن او را ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ، ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎزﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﻣﺪﻩ،‬ ‫ﻗ‬ ‫ﺳﺠﺪﻩاش ﮐﻨﻢ.« ٩ ُﻐﺎن ﭘﺲ از ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻩ، رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﺘﺎرﻩاﯼ ﮐﻪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺸﺮق دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽرﻓﺖ ﺗﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻮدﮎ ﺑﻮد،‬ ‫ﺑﺎزاﻳﺴﺘﺎد. ٠١اﻳﺸﺎن ﺑﺎ دﻳﺪن ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎد ﺷﺪﻧﺪ. ١١ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮐﻮدﮎ‬ ‫را ﺑﺎ ﻣﺎدرش ﻣﺮﻳﻢ دﻳﺪﻧﺪ، روﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻬﺎدﻩ، ﺁن ﮐﻮدﮎ را ﺳﺠﺪﻩ ﻧﻤﻮدﻧﺪ. ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪهﺎﯼ ﺧﻮد را ﮔﺸﻮدﻧﺪ و هﺪﻳﻪهﺎﻳﯽ از ﻃﻼ و ﮐﻨﺪر و ُﺮ ﺑﻪ وﯼ ﭘﻴﺸﮑﺶ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٢١و ﭼﻮن در ﺧﻮاب هﺸﺪار ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد هﻴﺮودﻳﺲ ﺑﺎزﻧﮕﺮدﻧﺪ، از راهﯽ دﻳﮕﺮ رهﺴﭙﺎر‬ ‫دﻳﺎر ﺧﻮد ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﻓﺮار ﺑﻪ ﻣﺼﺮ‬
‫٣١ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ ُﻐﺎن، ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺧﻮاب ﺑﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﺑﺮﺧﻴﺰ، ﮐﻮدﮎ و ﻣﺎدرش را ﺑﺮﮔﻴﺮ و ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺑﮕﺮﻳﺰ و در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ‬

‫دهﻢ، زﻳﺮا هﻴﺮودﻳﺲ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﮐﻮدﮎ اﺳﺖ ﺗﺎ او را ﺑﮑﺸﺪ.« ۴١ﭘﺲ ﻳﻮﺳﻒ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﮐﻮدﮎ و ﻣﺎدرش را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و رهﺴﭙﺎر ﻣﺼﺮ ﺷﺪ، ۵١و ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﺮگ‬ ‫هﻴﺮودﻳﺲ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ. ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻧﺒﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ‬ ‫»ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را از ﻣﺼﺮ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪم.«‬ ‫۶١ﭼﻮن هﻴﺮودﻳﺲ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻐﺎن ﻓﺮﻳﺒﺶ دادﻩاﻧﺪ، ﺳﺨﺖ ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ و دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ‬ ‫ُ‬ ‫در ﺑﻴﺖﻟ ِﻢ و اﻃﺮاف ﺁن هﻤﮥ ﭘﺴﺮان دو ﺳﺎﻟﻪ و ﮐﻤﺘﺮ را، ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ُﻐﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ِﺤ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﮑﺸﻨﺪ. ٧١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ا ِﻣﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ِر‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫٨١»ﺻﺪاﻳﯽ از راﻣﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽرﺳﺪ،‬ ‫ﺻﺪاﯼ ﺷﻴﻮن و زارﯼ و ﻣﺎﺗﻤﯽ ﻋﻈﻴﻢ.‬ ‫راﺣﻴﻞ ﺑﺮاﯼ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻣﯽﮔﺮﻳﺪ‬ ‫و ﺗﺴﻠﯽ ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ.«‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﻩ‬ ‫٩١ﭘﺲ از ﻣﺮگ هﻴﺮودﻳﺲ، ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻳﻮﺳﻒ ﺁﻣﺪ ٠٢و‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰ، ﮐﻮدﮎ و ﻣﺎدرش را ﺑﺮﮔﻴﺮ و ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺎزﮔﺮد، زﻳﺮا ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﺎن ﮐﻮدﮎ را داﺷﺘﻨﺪ، ﻣﺮدﻩاﻧﺪ.« ١٢ﭘﺲ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﮐﻮدﮎ و ﻣﺎدرش را‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺎزﮔﺸﺖ. ٢٢ا ّﺎ ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ ﺁر ِﻼﺋﻮس ﺑﻪﺟﺎﯼ ﭘﺪرش‬ ‫ﺧ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻴﺮودﻳﺲ در ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺣﮑﻢ ﻣﯽراﻧﺪ، ﺗﺮﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮود، و ﭼﻮن در ﺧﻮاب هﺸﺪار ﻳﺎﻓﺖ،‬ ‫روﺑﻪﺳﻮﯼ ﻧﻮاﺣﯽ ﺟﻠﻴﻞ ﻧﻬﺎد ٣٢و در ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺎﺻﺮﻩ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﮔﺰﻳﺪ. ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ،‬ ‫ﮐﻼم اﻧﺒﻴﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ »ﻧﺎﺻﺮﯼ« ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ٣‬
‫ﻳﺤﻴﯽ، هﻤﻮارﮐﻨﻨﺪۀ راﻩ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١در ﺁن روزهﺎ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ ﻇﻬﻮر ﮐﺮد. او در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫و ٢ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻴﺪ زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ!« ٣ﻳﺤﻴﯽ هﻤﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ درﺑﺎرﻩاش ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫َِ‬ ‫»ﻧﺪاﯼ ﺁن ﮐﻪ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﯽﺁورد:‬ ‫”راﻩ را ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻴﺪ!‬

‫ﻣﺴﻴﺮ او را هﻤﻮار ﺳﺎزﻳﺪ!“«‬ ‫۴ﻳﺤﻴﯽ ﺟﺎﻣﻪ از ﭘﺸﻢ ﺷﺘﺮ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ و ﮐﻤﺮﺑﻨﺪﯼ ﭼﺮﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﻣﯽﺑﺴﺖ، و‬ ‫ﺧﻮراﮐﺶ ﻣﻠﺦ و ﻋﺴﻞ ﺻﺤﺮاﻳﯽ ﺑﻮد. ۵ﻣﺮدم از اورﺷﻠﻴﻢ و ﺳﺮاﺳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ و از ﺗﻤﺎﻣﯽ‬ ‫ﻧﻮاﺣﯽ اﻃﺮاف رود اردن ﻧﺰد او ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ۶و ﺑﻪ ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدﻩ، در رود‬ ‫اردن از دﺳﺖ او ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٧ا ّﺎ ﻳﺤﻴﯽ ﭼﻮن ﺑﺴﻴﺎرﯼ از َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﺻ ّوﻗﻴﺎن را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ او ﺗﻌﻤﻴﺪ‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽداد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »اﯼ اﻓﻌﯽزادﮔﺎن! ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ هﺸﺪار داد ﮐﻪ از‬ ‫ﻏﻀﺒﯽ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ، ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ؟ ٨ﭘﺲ ﺛﻤﺮﯼ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻴﺎورﻳﺪ ٩و ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ، ”ﭘﺪر ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ اﺳﺖ.“ زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺧﺪا ﻗﺎدر اﺳﺖ از اﻳﻦ ﺳﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺮاﯼ اﺑﺮاهﻴﻢ ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد. ٠١هﻢاﮐﻨﻮن ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ رﻳﺸﮥ درﺧﺘﺎن ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫هﺮ درﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﻮۀ ﺧﻮب ﻧﺪهﺪ، ﺑﺮﻳﺪﻩ و در ﺁﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫١١»ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮاﯼ ﺗﻮﺑﻪ، ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽدهﻢ؛ ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﭘﻴﺶ ﺁوردن ﮐﻔﺸﻬﺎﻳﺶ ﻧﻴﺴﺘﻢ. او ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ روحاﻟﻘﺪس و‬ ‫ﺁﺗﺶ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺧﻮاهﺪ داد. ٢١او ﮐﺞﺑﻴﻞ ﺧﻮد را در دﺳﺖ دارد و ﺧﺮﻣﻨﮕﺎﻩ ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﮔﻨﺪم ﺧﻮﻳﺶ را در اﻧﺒﺎر ذﺧﻴﺮﻩ ﺧﻮاهﺪ ﻧﻤﻮد، ا ّﺎ ﮐﺎﻩ را ﺑﺎ ﺁﺗﺸﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺳﻮزاﻧﻴﺪ.«‬

‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ از ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻪ رود اردن ﺁﻣﺪ ﺗﺎ از دﺳﺖ ﻳﺤﻴﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﻴﺮد. ۴١وﻟﯽ‬ ‫ﻳﺤﻴﯽ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ او را از اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺎزدارد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﺗﻮ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﮕﻴﺮم،‬ ‫و ﺣﺎل ﺗﻮ ﻧﺰد ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﯽ؟« ۵١ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﮕﺬار اﮐﻨﻮن ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻮد، زﻳﺮا‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﻢ.« ﭘﺲ ﻳﺤﻴﯽ رﺿﺎﻳﺖ داد. ۶١ﭼﻮن‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ، ﺑﯽدرﻧﮓ از ﺁب ﺑﺮﺁﻣﺪ. هﻤﺎندم ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ و او روح ﺧﺪا را‬ ‫دﻳﺪ ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و ﺑﺮ وﯼ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ٧١ﺳﭙﺲ ﻧﺪاﻳﯽ از ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫دررﺳﻴﺪ ﮐﻪ »اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﮐﻪ از او ﺧﺸﻨﻮدم.«‬

‫ﻣﺘﯽ ۴‬
‫ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﻮﺗﮥ ﺁزﻣﺎﻳﺶ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ روح، ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن هﺪاﻳﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ اﺑﻠﻴﺲ وﺳﻮﺳﻪاش ﮐﻨﺪ. ٢او ﭼﻬﻞ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﻪروز را در روزﻩ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮد و ﭘﺲ از ﺁن ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﺪ. ٣ﺁﻧﮕﺎﻩ وﺳﻮﺳﻪﮔﺮ ﻧﺰدش ﺁﻣﺪ‬ ‫و ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﻧﺎن ﺷﻮﻧﺪ!« ۴ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫» ”اﻧﺴﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺎن زﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ،‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ هﺮ ﮐﻼﻣﯽ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ از دهﺎن ﺧﺪا ﺻﺎدر ﺷﻮد.“«‬ ‫۵ﺳﭙﺲ اﺑﻠﻴﺲ او را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﻘ ّس ﺑﺮد و ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﻌﺒﺪ ﻗﺮار داد ۶و ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ، ﺧﻮد را ﺑﻪزﻳﺮ اﻓﮑﻦ، زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫» ”درﺑﺎرۀ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﻮد ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ داد‬ ‫و ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮ را ﺑﺮ دﺳﺘﻬﺎﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ،‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﭘﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮﺧﻮ َد.“«‬ ‫ر‬ ‫٧ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ،‬ ‫» ”ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﻣﻴﺎزﻣﺎ.“«‬ ‫٨دﻳﮕﺮﺑﺎر اﺑﻠﻴﺲ او را ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮهﯽ ﺑﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮد و هﻤﮥ ﺣﮑﻮﻣﺘﻬﺎﯼ ﺟﻬﺎن را ﺑﺎ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﺷﮑﻮﻩ و ﺟﻼﻟﺸﺎن ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد ٩و ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ در ﺑﺮاﺑﺮم ﺑﻪ ﺧﺎﮎ اﻓﺘﯽ و‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺸﻢ ﮐﻨﯽ، اﻳﻦهﻤﻪ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ.« ٠١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »دور ﺷﻮ اﯼ‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن! زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫» ”ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﭙﺮﺳﺖ‬ ‫و ﺗﻨﻬﺎ او را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻦ.“«‬ ‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ اﺑﻠﻴﺲ او را رهﺎ ﮐﺮد و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺁﻣﺪﻩ، ﺧﺪﻣﺘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﺁﻏﺎز ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻠﻴﻞ‬ ‫٢١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺎزﮔﺸﺖ. ٣١ﺳﭙﺲ ﻧﺎﺻﺮﻩ‬ ‫را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم رﻓﺖ و در ﺁﻧﺠﺎ اﻗﺎﻣﺖ ﮔﺰﻳﺪ. ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم در ﮐﻨﺎر درﻳﺎﭼﮥ‬ ‫َﻔ‬ ‫َﻔ‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ و در ﻧﻮاﺣﯽ ِﺑﻮﻟﻮن و ﻧﻔْﺘﺎﻟﯽ واﻗﻊ ﺑﻮد. ۴١ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﮐﻼم اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﺑﻪﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫َِ‬ ‫َ‬ ‫ز‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد:‬ ‫۵١»دﻳﺎر ِﺑﻮﻟﻮن و ﻧﻔْﺘﺎﻟﯽ،‬ ‫َ‬ ‫ز‬ ‫در ﮐﻨﺎر درﻳﺎ، ﻓﺮاﺳﻮﯼ اردن،‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ اﺟﻨﺒﻴﺎن؛‬ ‫۶١ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ،‬ ‫ﻧﻮرﯼ ﻋﻈﻴﻢ دﻳﺪﻧﺪ،‬

‫و ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در دﻳﺎر ﺳﺎﻳﮥ ﻣﺮگ ﻣﯽزﻳﺴﺘﻨﺪ،‬ ‫روﺷﻨﺎﻳﯽ درﺧﺸﻴﺪ.«‬ ‫٧١از ﺁن زﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻋﻈﮥ اﻳﻦ ﭘﻴﺎم ﺁﻏﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ: »ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ!«‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٨١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ در ﮐﻨﺎر درﻳﺎﭼﮥ ﺟﻠﻴﻞ راﻩ ﻣﯽرﻓﺖ، دو ﺑﺮادر را دﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼ‬ ‫َﻤﻌﻮن، ﻣﻠ ّﺐ ﺑﻪ ِﻄ ُس، و ﺁﻧﺪرﻳﺎس، ﮐﻪ ﺗﻮر ﺑﻪ درﻳﺎ ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻘ‬ ‫ﺷ‬ ‫٩١ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺁﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺻﻴﺎد ﻣﺮدﻣﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ.« ٠٢ﺁﻧﺎن‬ ‫ﺑﯽدرﻧﮓ ﺗﻮرهﺎﯼ ﺧﻮد را واﻧﻬﺎدﻧﺪ و در ﭘﯽ او ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ. ١٢ﭼﻮن ﺑﻪ راﻩ ﺧﻮد اداﻣﻪ داد،‬ ‫دو ﺑﺮادر دﻳﮕﺮ ﻳﻌﻨﯽ ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺴﺮ ز ِﺪﯼ و ﺑﺮادرش ﻳﻮﺣﻨﺎ را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺪرﺷﺎن ز ِﺪﯼ در‬ ‫ِﺑ‬ ‫ِﺑ‬ ‫ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻮرهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﺁﻧﺎن را ﻧﻴﺰ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ؛ ٢٢اﻳﺸﺎن ﺑﯽدرﻧﮓ‬ ‫ﻗﺎﻳﻖ و ﭘﺪر ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ و از ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﺑﻴﻤﺎران‬
‫٣٢ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، ﻋﻴﺴﯽ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﯽﮔﺸﺖ و در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد‬ ‫و ﻣﮋدۀ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد و هﺮ درد و ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﻣﺮدم را ﺷﻔﺎ ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫۴٢ﭘﺲ ﺁوازﻩاش در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺳﻮرﻳﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﻣﺮدم هﻤﮥ ﺑﻴﻤﺎران را ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﻮاع اﻣﺮاض‬ ‫و دردهﺎ دﭼﺎر ﺑﻮدﻧﺪ، و ﻧﻴﺰ دﻳﻮزدﮔﺎن و ﻣﺼﺮوﻋﺎن و ﻣﻔﻠﻮﺟﺎن را ﻧﺰدش ﻣﯽﺁوردﻧﺪ و‬ ‫ﺁﻧﺎن را ﺷﻔﺎ ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﺪ. ۵٢ﭘﺲ ﺟﻤﺎﻋﺘﻬﺎﻳﯽ ﺑﺰرگ از ﺟﻠﻴﻞ و ِﮐﺎﭘﻮﻟﻴﺲ، اورﺷﻠﻴﻢ و‬ ‫د‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﻓﺮاﺳﻮﯼ اردن در ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ۵‬
‫ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮﻩ‬
‫١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺘﻬﺎ را دﻳﺪ، ﺑﻪ ﮐﻮهﯽ ﺑﺮﺁﻣﺪ و ﺑﻨﺸﺴﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﺰد‬ ‫او ﺁﻣﺪﻧﺪ ٢و او ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ دادﻧﺸﺎن ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫٣»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﻓﻘﻴﺮان در روح،‬ ‫ِ‬ ‫زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن از ﺁن اﻳﺸﺎن اﺳﺖ.‬ ‫۴ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﻣﺎﺗﻤﻴﺎن،‬ ‫زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﺗﺴﻠﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‬

‫۵ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﻧﺮمﺧﻮﻳﺎن،‬ ‫زﻳﺮا ﺁﻧﺎن زﻣﻴﻦ را ﺑﻪﻣﻴﺮاث ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد.‬ ‫۶ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن و ﺗﺸﻨﮕﺎن ﻋﺪاﻟﺖ،‬ ‫زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﺳﻴﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٧ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل رﺣﻴﻤﺎن،‬ ‫زﻳﺮا ﺑﺮ ﺁﻧﺎن رﺣﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٨ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﭘﺎﮐﺪﻻن،‬ ‫زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﺧﺪا را ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ.‬ ‫٩ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺻﻠﺢﺟﻮﻳﺎن،‬ ‫زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٠١ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در راﻩ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺁزار ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن از ﺁن اﻳﺸﺎن اﺳﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫١١»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺷﻤﺎ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ، ﺷﻤﺎ را دﺷﻨﺎم دهﻨﺪ و ﺁزار‬ ‫رﺳﺎﻧﻨﺪ و هﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﺪﯼ ﺑﻪدروغ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ٢١ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﺪ زﻳﺮا‬ ‫ﭘﺎداﺷﺘﺎن در ﺁﺳﻤﺎن ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ را ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﺁزار رﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ.‬

‫ﻧﻮر و ﻧﻤﮏ‬
‫٣١»ﺷﻤﺎ ﻧﻤﮏ ﺟﻬﺎﻧﻴﺪ. ا ّﺎ اﮔﺮ ﻧﻤﮏ ﺧﺎﺻﻴﺘﺶ را از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁن را ﺑﺎز ﻧﻤﮑﻴﻦ ﺳﺎﺧﺖ؟ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﺎرﯼ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺮون رﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮد و ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺮدم ﮔﺮدد.‬ ‫۴١»ﺷﻤﺎ ﻧﻮر ﺟﻬﺎﻧﻴﺪ. ﺷﻬﺮﯼ را ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮهﯽ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ، ﻧﺘﻮان ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد.‬ ‫۵١هﻴﭻﮐﺲ ﭼﺮاغ را ﻧﻤﯽاﻓﺮوزد ﺗﺎ ﺁن را زﻳﺮ ﮐﺎﺳﻪاﯼ ﺑﻨﻬﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁن را ﺑﺮ ﭼﺮاﻏﺪان‬ ‫ﻣﯽﮔﺬارد ﺗﺎ ﻧﻮرش ﺑﺮ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪاﻧﺪ، ﺑﺘﺎﺑﺪ. ۶١ﭘﺲ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﻧﻮر ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﻣﺮدم‬ ‫ﺑﺘﺎﺑﺪ ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮑﺘﺎن را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و ﭘﺪر ﺷﻤﺎ را ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﺑﺴﺘﺎﻳﻨﺪ.‬

‫ﺗﺤﻘﻖ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ‬

‫٧١»ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺗﻮرات و ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان را ﻧﺴﺦ ﮐﻨﻢ؛ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام ﺗﺎ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را ﻧﺴﺦ ﮐﻨﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺗﺤﻘﻘﺸﺎن ﺑﺨﺸﻢ. ٨١زﻳﺮا ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫و زﻣﻴﻦ از ﻣﻴﺎن ﻧﺮود، ﻧﻘﻄﻪ ﻳﺎ هﻤﺰﻩاﯼ از ﺗﻮرات هﺮﮔﺰ از ﻣﻴﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ رﻓﺖ، ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫هﻤﻪ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺪ. ٩١ﭘﺲ هﺮﮐﻪ ﻳﮑﯽ از ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ اﻳﻦ اﺣﮑﺎم را ﺑﺸﮑﻨﺪ و ﺑﻪ دﻳﮕﺮان‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻣﻮزد، در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن، ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ا ّﺎ هﺮﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫اﺣﮑﺎم را اﺟﺮا ﮐﻨﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﻴﺎﻣﻮزد، او در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺰرگ ﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٠٢زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺗﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺗﺮ از ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ َﺮﻳﺴﻴﺎن و‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ، هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن راﻩ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‬

‫ﺧﺸﻢ‬
‫١٢»ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ”ﻗﺘﻞ ﻣﮑﻦ، و هﺮﮐﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﻨﺪ، ﺳﺰاوار‬ ‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.“ ٢٢ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺧﺸﻢ ﮔﻴﺮد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺰاوار ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ اﺳﺖ؛ و هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮادر ﺧﻮد ”راﻗﺎ“ ﮔﻮﻳﺪ، ﺳﺰاوار ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر‬ ‫ﺷﻮراﺳﺖ؛ و هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮادر ﺧﻮد اﺣﻤﻖ ﮔﻮﻳﺪ، ﺳﺰاوار ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻨﻢ ﺑ َد. ٣٢ﭘﺲ اﮔﺮ‬ ‫ُﻮ‬ ‫هﻨﮕﺎم ﺗﻘﺪﻳﻢ هﺪﻳﻪات ﺑﺮ ﻣﺬﺑﺢ، ﺑﻪﻳﺎد ﺁوردﯼ ﮐﻪ ﺑﺮادرت از ﺗﻮ ﺷﮑﺎﻳﺘﯽ دارد، ۴٢هﺪﻳﻪات‬ ‫را ﺑﺮ ﻣﺬﺑﺢ واﮔﺬار و ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮو و ﺑﺎ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺁﺷﺘﯽ ﮐﻦ و ﺳﭙﺲ ﺑﻴﺎ و هﺪﻳﻪات را‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎ. ۵٢ﺑﺎ ﺷﺎﮐﯽ ﺧﻮد ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻣﯽﺑﺮد، ﺗﺎ هﻨﻮز ﺑﺎ وﯼ در راﻩ هﺴﺘﯽ،‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﻠﺢ ﮐﻦ، ﻣﺒﺎدا ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻗﺎﺿﯽ ﺳﭙﺎرد و ﻗﺎﺿﯽ ﺗﻮ را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﮕﻬﺒﺎن دهﺪ و ﺑﻪ زﻧﺪان‬ ‫ﺑﻴﻔﺘﯽ. ۶٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺷﺎهﯽ ﺁﺧﺮ را ﻧﭙﺮدازﯼ، از زﻧﺪان ﺑﻪدرﻧﺨﻮاهﯽ‬ ‫ﺁﻣﺪ.‬

‫ﺷﻬﻮت‬
‫٧٢»ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ”زﻧﺎ ﻣﮑﻦ.“ ٨٢ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﻮت‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ زﻧﯽ ﺑﻨﮕﺮد، هﻤﺎندم در دل ﺧﻮد ﺑﺎ او زﻧﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ٩٢ﭘﺲ اﮔﺮ ﭼﺸﻢ راﺳﺘﺖ ﺗﻮ را‬ ‫ﻣﯽﻟﻐﺰاﻧﺪ، ﺁن را ﺑﻪدرﺁر و دور اﻓﮑﻦ، زﻳﺮا ﺗﻮ را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻀﻮﯼ از‬ ‫اﻋﻀﺎﻳﺖ ﻧﺎﺑﻮد ﮔﺮدد ﺗﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺖ ﺑﻪ دوزخ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮد. ٠٣و اﮔﺮ دﺳﺖ راﺳﺘﺖ‬ ‫ﺗﻮ را ﻣﯽﻟﻐﺰاﻧﺪ، ﺁن را ﻗﻄﻊ ﮐﻦ و دوراﻓﮑﻦ، زﻳﺮا ﺗﻮ را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻀﻮﯼ از‬ ‫اﻋﻀﺎﻳﺖ ﻧﺎﺑﻮد ﮔﺮدد ﺗﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺖ ﺑﻪ دوزخ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮد.‬

‫ﻃﻼق‬
‫١٣»هﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ”هﺮﮐﻪ زن ﺧﻮد را ﻃﻼق دهﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ او ﻃﻼﻗﻨﺎﻣﻪاﯼ‬ ‫ﺑﺪهﺪ.“ ٢٣ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ زن ﺧﻮد را ﺟﺰ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺧﻴﺎﻧﺖ در زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻃﻼق دهﺪ، ﺑﺎﻋﺚ زﻧﺎﮐﺎر ﺷﺪن او ﻣﯽﮔﺮدد؛ و هﺮﮐﻪ زن ﻃﻼق دادﻩ ﺷﺪﻩ را ﺑﻪ زﻧﯽ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮد، زﻧﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ‬

‫٣٣»و ﺑﺎز ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ”ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮد را ﻣﺸﮑﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻮﮔﻨﺪهﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺪا وﻓﺎ ﮐﻦ.“ ۴٣ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮔﺰ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﺨﻮرﻳﺪ، ﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪاﺳﺖ، ۵٣و ﻧﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ، ﭼﻮن ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﯼ‬ ‫اوﺳﺖ، و ﻧﻪ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﺁن ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺰرگ اﺳﺖ. ۶٣و ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﺨﻮر، زﻳﺮا ﺣﺘﯽ ﻣﻮﻳﯽ را ﺳﻔﻴﺪ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﻩ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯽ ﮐﺮد. ٧٣ﭘﺲ ”ﺑﻠﻪ“ ﺷﻤﺎ هﻤﺎن‬ ‫”ﺑﻠﻪ“ ﺑﺎﺷﺪ و ”ﻧﻪ“ ﺷﻤﺎ ”ﻧﻪ“، زﻳﺮا اﻓﺰون ﺑﺮ اﻳﻦ، ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ اﺳﺖ.‬

‫اﻧﺘﻘﺎم‬
‫٨٣»ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ”ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻋﻮض ﭼﺸﻢ و دﻧﺪان ﺑﻪ ﻋﻮض دﻧﺪان.“‬ ‫٩٣ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺨﺺ ﺷﺮور ﻧﺎﻳﺴﺘﻴﺪ. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﮥ راﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻮ ﺳﻴﻠﯽ زﻧﺪ، ﮔﻮﻧﮥ دﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ او ﺑﮕﺮدان. ٠۴و هﺮﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺗﻮ را ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺤﮑﻤﻪ ﮐﺸﻴﺪﻩ، ﻗﺒﺎﻳﺖ را از ﺗﻮ ﺑﮕﻴﺮد، ﻋﺒﺎﻳﺖ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او واﮔﺬار. ١۴اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻣﺠﺒﻮرت ﮐﻨﺪ ﻳﮏ ﻣﻴﻞ ﺑﺎ او ﺑﺮوﯼ، دو ﻣﻴﻞ هﻤﺮاهﺶ ﺑﺮو. ٢۴اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺗﻮ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﺑﺨﻮاهﺪ، ﺑﻪ او ﺑﺪﻩ و از ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﻗﺮض ﺧﻮاهﺪ، روﯼ ﻣﮕﺮدان.‬

‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ دﺷﻤﻨﺎن‬

‫٣۴»ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ”هﻤﺴﺎﻳﻪات را دوﺳﺖ ﺑﺪار و ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺖ دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻦ.“‬ ‫۴۴ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ و ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺁزار‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﻨﺪ، دﻋﺎﯼ ﺧﻴﺮ ﮐﻨﻴﺪ، ۵۴ﺗﺎ ﭘﺪر ﺧﻮد را ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺎﺷﻴﺪ. زﻳﺮا‬ ‫او ﺁﻓﺘﺎب ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺑﺪان و ﻧﻴﮑﺎن ﻣﯽﺗﺎﺑﺎﻧﺪ و ﺑﺎران ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن و ﺑﺪﮐﺎران‬ ‫ﻣﯽﺑﺎراﻧﺪ. ۶۴اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺁﻧﺎن را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ، ﭼﻪ ﭘﺎداﺷﯽ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ داﺷﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ٧۴و اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮادران ﺧﻮد را‬ ‫ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻴﺪ، ﭼﻪ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﺑﺮ دﻳﮕﺮان دارﻳﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﺣﺘﯽ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ٨۴ﭘﺲ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﺪر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻣﻞ اﺳﺖ.‬

‫ﻣﺘﯽ ۶‬
‫ﺻﺪﻗﻪ دادن‬
‫١»ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ دﻳﺪﮔﺎن ﻣﺮدم ﺑﻪﺟﺎ ﻣﻴﺎورﻳﺪ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﺼﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ، وﮔﺮﻧﻪ ﻧﺰد ﭘﺪر ﺧﻮد ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﭘﺎداﺷﯽ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ داﺷﺖ.‬ ‫٢»ﭘﺲ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺻﺪﻗﻪ ﻣﯽدهﯽ، ﺟﺎرﻣﺰن، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ رﻳﺎﮐﺎران در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ و‬ ‫ﮐﻮﭼﻪهﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺴﺘﺎﻳﻨﺪ. ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻨﺎن ﭘﺎداش ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺘﻤﺎﻣﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ. ٣ﭘﺲ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺻﺪﻗﻪ ﻣﯽدهﯽ، ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﻪ دﺳﺖ ﭼﭙﺖ از ﺁﻧﭽﻪ دﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫راﺳﺘﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺸﻮد، ۴ﺗﺎ ﺻﺪقۀ ﺗﻮ در ﻧﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺪر ﻧﻬﺎنﺑﻴﻦ ﺗﻮ، ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎداش ﺧﻮاهﺪ داد.‬

‫دﻋﺎ‬
‫۵»هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ، هﻤﭽﻮن رﻳﺎﮐﺎران ﻣﺒﺎش ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ در‬ ‫ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ و ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪهﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ، دﻋﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‬ ‫َِ‬ ‫ﮐﻪ اﻳﻨﺎن ﭘﺎداش ﺧﻮد را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ. ۶ا ّﺎ ﺗﻮ، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮو، در را ﺑﺒﻨﺪ و ﻧﺰد ﭘﺪر ﺧﻮد ﮐﻪ در ﻧﻬﺎن اﺳﺖ، دﻋﺎ ﮐﻦ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺪر ﻧﻬﺎنﺑﻴﻦ ﺗﻮ، ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎداش ﺧﻮاهﺪ داد.‬ ‫٧»هﻤﭽﻨﻴﻦ، هﻨﮕﺎم دﻋﺎ، ﻋﺒﺎراﺗﯽ ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ ﺗﮑﺮار ﻣﮑﻨﻴﺪ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﺑﻪﺳﺒﺐ زﻳﺎدﻩﮔﻔﺘﻦ، دﻋﺎﻳﺸﺎن ﻣﺴﺘﺠﺎب ﻣﯽﺷﻮد. ٨ﭘﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﻣﯽداﻧﺪ.‬ ‫٩»ﭘﺲ ﺷﻤﺎ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ:‬ ‫»اﯼ ﭘﺪر ﻣﺎ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ،‬ ‫ﻧﺎم ﺗﻮ ﻣﻘ ّس ﺑﺎد.‬ ‫ﺪ‬ ‫٠١ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﺪ.‬ ‫ارادۀ ﺗﻮ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد،‬ ‫ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺪ.‬ ‫١١ﻧﺎن روزاﻧﮥ ﻣﺎ را اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ.‬ ‫٢١و ﻗﺮﺿﻬﺎﯼ ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ،‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺿﺪاران ﺧﻮد را ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﻢ.‬ ‫٣١و ﻣﺎ را در ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻣﻴﺎور،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ از ﺁن ﺷﺮور رهﺎﻳﻴﻤﺎن دﻩ.‬ ‫]زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ و ﻗﺪرت و ﺟﻼل، ﺗﺎ اﺑﺪ از ﺁن ﺗﻮﺳﺖ. ﺁﻣﻴﻦ.[‬ ‫ِ‬ ‫۴١زﻳﺮا اﮔﺮ ﺧﻄﺎهﺎﯼ ﻣﺮدم را ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ، ﭘﺪر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۵١ا ّﺎ اﮔﺮ ﺧﻄﺎهﺎﯼ ﻣﺮدم را ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ، ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻄﺎهﺎﯼ ﺷﻤﺎ را ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫ﻣ‬

‫روزﻩ‬

‫۶١»هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ روزﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ رﻳﺎﮐﺎران ُﺮﺷﺮو ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭼﻬﺮۀ ﺧﻮد را دﮔﺮﮔﻮن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺰد ﻣﺮدم، روزﻩدار ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎداش ﺧﻮد را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ. ٧١ا ّﺎ ﺗﻮ ﭼﻮن روزﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﯼ، ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد روﻏﻦ ﺑﺰن‬ ‫ﻣ‬ ‫و ﺻﻮرت ﺧﻮد را ﺑﺸﻮﯼ ٨١ﺗﺎ روزۀ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﺮدم ﻋﻴﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﭘﺪر ﺗﻮ ﮐﻪ در‬ ‫ﻧﻬﺎن اﺳﺖ، و ﭘﺪر ﻧﻬﺎنﺑﻴﻦ ﺗﻮ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﺎداش ﺧﻮاهﺪ داد.‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫ﮔﻨﺞ در ﺁﺳﻤﺎن‬
‫٩١»ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﮔﻨﺞ ﻣﻴﻨﺪوزﻳﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﺪ و زﻧﮓ، زﻳﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ و دزدان ﻧﻘْﺐ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﯽزﻧﻨﺪ و ﺳﺮﻗﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٠٢ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺞ ﺧﻮد را در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻴﻨﺪوزﻳﺪ، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﺪ و زﻧﮓ‬ ‫زﻳﺎن ﻧﻤﯽرﺳﺎﻧﺪ و دزدان ﻧﻘْﺐ ﻧﻤﯽزﻧﻨﺪ و ﺳﺮﻗﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ. ١٢زﻳﺮا هﺮﺟﺎ ﮔﻨﺞ ﺗﻮﺳﺖ،‬ ‫َ‬ ‫دل ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٢٢»ﭼﺸﻢ، ﭼﺮاغ ﺑﺪن اﺳﺖ. اﮔﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻤﺎم وﺟﻮدت روﺷﻦ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺑﻮد. ٣٢ا ّﺎ اﮔﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻤﺎم وﺟﻮدت را ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺮاﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﭘﺲ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻮرﯼ ﮐﻪ در ﺗﻮﺳﺖ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد!‬ ‫۴٢»هﻴﭻﮐﺲ دو ارﺑﺎب را ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﻳﺎ از ﻳﮑﯽ ﻧﻔﺮت ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ و‬ ‫ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﻬﺮ ﺧﻮاهﺪ ورزﻳﺪ، و ﻳﺎ ﺳﺮﺳﭙﺮدۀ ﻳﮑﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد و دﻳﮕﺮﯼ را ﺧﻮار‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﻤﺮد. ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ هﻢ ﺑﻨﺪۀ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻴﺪ، هﻢ ﺑﻨﺪۀ ﭘﻮل.‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬

‫۵٢»ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻧﮕﺮان زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺨﻮرﻳﺪ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ، و‬ ‫ﻧﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﺪن ﺧﻮد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ. ﺁﻳﺎ زﻧﺪﮔﯽ از ﺧﻮراﮎ و ﺑﺪن از ﭘﻮﺷﺎﮎ ﻣﻬﻤﺘﺮ‬ ‫د و‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ؟ ۶٢ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن را ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﯽﮐﺎرﻧﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽ ِر َﻧﺪ و ﻧﻪ در اﻧﺒﺎر ذﺧﻴﺮﻩ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﭘﺪر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ روزﯼ ﻣﯽدهﺪ. ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺲ ﺑﺎارزﺷﺘﺮ از ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟‬ ‫٧٢ﮐﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ، ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪ؟‬ ‫٨٢»و ﭼﺮا ﺑﺮاﯼ ﭘﻮﺷﺎﮎ ﻧﮕﺮاﻧﻴﺪ؟ ﺳﻮﺳﻨﻬﺎﯼ ﺻﺤﺮا را ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻤﻮ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﻧﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽرﻳﺴﻨﺪ. ٩٢ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫هﻤﮥ ﺷﮑﻮﻩ و ﺟﻼﻟﺶ هﻤﭽﻮن ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﺁراﺳﺘﻪ ﻧﺸﺪ. ٠٣ﭘﺲ اﮔﺮ ﺧﺪا ﻋﻠﻒ ﺻﺤﺮا را‬ ‫ﮐﻪ اﻣﺮوز هﺴﺖ و ﻓﺮدا در ﺗﻨﻮر اﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد، اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﭘﻮﺷﺎ َﺪ، ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ را، اﯼ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺳﺴﺖاﻳﻤﺎﻧﺎن، ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ؟‬ ‫١٣»ﭘﺲ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ و ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ ﭼﻪ ﺑﺨﻮرﻳﻢ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﺷﻴﻢ و ﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﭙﻮﺷﻴﻢ. ٢٣زﻳﺮا‬ ‫اﻗﻮام دور از ﺧﺪا در ﭘﯽ هﻤﮥ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﻨﺪ، ا ّﺎ ﭘﺪر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦهﻤﻪ ﻧﻴﺎز دارﻳﺪ. ٣٣ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺨﺴﺖ در ﭘﯽ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا و اﻧﺠﺎم ارادۀ او ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۴٣ﭘﺲ ﻧﮕﺮان ﻓﺮدا ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﻓﺮدا ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺧﻮد را ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ. ﻣﺸﮑﻼت اﻣﺮوز ﺑﺮاﯼ اﻣﺮوز ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ!‬

‫ﻣﺘﯽ ٧‬
‫ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدن دﻳﮕﺮان‬
‫١»داورﯼ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ داورﯼ ﻧﺸﻮد. ٢زﻳﺮا ﺑﻪ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ دﻳﮕﺮان داورﯼ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ داورﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ هﻤﺎن ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﮐﻪ وزن ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ‬ ‫وزن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٣ﭼﺮا ﭘﺮ ﮐﺎهﯽ را در ﭼﺸﻢ ﺑﺮادرت ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ، ا ّﺎ از ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫َِ‬ ‫ﺧﻮد دارﯼ ﻏﺎﻓﻠﯽ؟ ۴ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﺮادرت ﺑﮕﻮﻳﯽ، ”ﺑﮕﺬار ﭘﺮ ﮐﺎﻩ را از ﭼﺸﻤﺖ‬ ‫َِ‬ ‫ﺑﻪدر ﺁورم،“ ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ در ﭼﺸﻢ ﺧﻮد دارﯼ؟ ۵اﯼ رﻳﺎﮐﺎر، ﻧﺨﺴﺖ ﭼﻮب را از‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺑﻪدرﺁر، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاهﯽ دﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﺮ ﮐﺎﻩ را از ﭼﺸﻢ ﺑﺮادرت ﺑﻴﺮون ﮐﻨﯽ.‬ ‫َِ‬ ‫۶»ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘ ّس اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺳﮕﺎن ﻣﺪهﻴﺪ و ﻣﺮوارﻳﺪهﺎﯼ ﺧﻮد را ﭘﻴﺶ ﺧﻮﮐﺎن ﻣﻴﻨﺪازﻳﺪ،‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺁﻧﻬﺎ را ﭘﺎﻳﻤﺎل ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ و ﺷﻤﺎ را ﺑ َرﻧﺪ.‬ ‫ِﺪ‬

‫ﺑﺨﻮاهﻴﺪ، ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ، ﺑﮑﻮﺑﻴﺪ‬

‫٧»ﺑﺨﻮاهﻴﺪ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؛ ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ، ﮐﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﺑﮑﻮﺑﻴﺪ، ﮐﻪ در ﺑﻪ‬ ‫روﻳﺘﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٨زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ، ﺑﻪدﺳﺖ ﺁو َد و هﺮﮐﻪ ﺑﺠﻮﻳﺪ، ﻳﺎﺑﺪ و‬ ‫َر‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺑﮑﻮﺑﺪ، در ﺑﻪ روﻳﺶ ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﻮد. ٩ﮐﺪامﻳﮏ از ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﭘﺴﺮش از او ﻧﺎن‬ ‫ﺑﺨﻮاهﺪ، ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽدهﺪ؟ ٠١ﻳﺎ اﮔﺮ ﻣﺎهﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ، ﻣﺎرﯼ ﺑﻪ او ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ؟ ١١ﺣﺎل‬ ‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ هﻤﮥ ﺑﺪﺳﻴﺮﺗﯽﺗﺎن، ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد هﺪاﻳﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺪهﻴﺪ، ﭼﻘﺪر‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از او ﺑﺨﻮاهﻨﺪ، هﺪاﻳﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٢١ﭘﺲ ﺑﺎ ﻣﺮدم هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ. اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻼﺻﮥ ﺗﻮرات و ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ اﻧﺒﻴﺎ.‬

‫راﻩ ﺣﻴﺎت‬
‫٣١»از در ﺗﻨﮓ داﺧﻞ ﺷﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﻓﺮاخ اﺳﺖ ﺁن در و ﻋﺮﻳﺾ اﺳﺖ ﺁن راهﯽ ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ هﻼﮐﺖ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﻮد و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺪان داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ. ۴١ا ّﺎ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫در و ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﺁن راهﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﻮد و ﻳﺎﺑﻨﺪﮔﺎن ﺁن اﻧﺪﮐﻨﺪ.‬

‫درﺧﺖ و ﻣﻴﻮﻩاش‬
‫۵١»از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان دروﻏﻴﻦ ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﺁﻧﺎن در ﻟﺒﺎس ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ،‬ ‫ا ّﺎ در ﺑﺎﻃﻦ ﮔﺮﮔﺎن د ّﻧﺪﻩاﻧﺪ. ۶١ﺁﻧﻬﺎ را از ﻣﻴﻮﻩهﺎﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ. ﺁﻳﺎ اﻧﮕﻮر را از‬ ‫ر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻮﺗﮥ ﺧﺎر و اﻧﺠﻴﺮ را از ﻋﻠﻒ هﺮز ﻣﯽﭼﻴﻨﻨﺪ؟ ٧١ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن هﺮ درﺧﺖ ﻧﻴﮑﻮ ﻣﻴﻮۀ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽدهﺪ، ا ّﺎ درﺧﺖ ﺑﺪ ﻣﻴﻮۀ ﺑﺪ. ٨١درﺧﺖ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻴﻮۀ ﺑﺪ ﺑﺪهﺪ، و درﺧﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻴﻮۀ ﻧﻴﮑﻮ ﺁو َد. ٩١هﺮ درﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﻮۀ ﺧﻮب ﻧﺪهﺪ، ﺑﺮﻳﺪﻩ و در ﺁﺗﺶ‬ ‫َر‬ ‫اﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ٠٢ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺁﻧﺎن را از ﺛﻤﺮاﺗﺸﺎن ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ.‬

‫١٢»ﻧﻪ هﺮﮐﻪ ﻣﺮا ”ﺳﺮورم، ﺳﺮورم“ ﺧﻄﺎب ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن راﻩ ﻳﺎﺑﺪ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺁن ﮐﻪ ارادۀ ﭘﺪر ﻣﺮا ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﺑﻪﺟﺎ ﺁو َد. ٢٢در ﺁن روز ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻣﺮا‬ ‫َر‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ”ﺳﺮور ﻣﺎ، ﺳﺮور ﻣﺎ، ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ ﻧﺒ ّت ﻧﮑﺮدﻳﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ دﻳﻮهﺎ را‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﻧﺮاﻧﺪﻳﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ ﻣﻌﺠﺰات ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺠﺎم ﻧﺪادﻳﻢ؟“ ٣٢ا ّﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﮑﺎرا ﺧﻮاهﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺖ، ”هﺮﮔﺰ ﺷﻤﺎ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪام. از ﻣﻦ دور ﺷﻮﻳﺪ، اﯼ ﺑﺪﮐﺎران!“‬

‫ﻣﻌﻤﺎر داﻧﺎ و ﻣﻌﻤﺎر ﻧﺎدان‬

‫۴٢»ﭘﺲ هﺮﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮد و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ، هﻤﭽﻮن ﻣﺮد داﻧﺎﻳﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺑﻨﺎ ﮐﺮد. ۵٢ﭼﻮن ﺑﺎران ﺑﺎرﻳﺪ و ﺳﻴﻠﻬﺎ روان ﺷﺪ و ﺑﺎدهﺎ وزﻳﺪ‬ ‫و ﺑﺮ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ زور ﺁورْد، ﺧﺮاب ﻧﺸﺪ زﻳﺮا ﺑﻨﻴﺎدش ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺑﻮد. ۶٢ا ّﺎ هﺮﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮد و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ، هﻤﭽﻮن ﻣﺮد ﻧﺎداﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺷﻦ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﮐﺮد. ٧٢ﭼﻮن ﺑﺎران ﺑﺎرﻳﺪ و ﺳﻴﻠﻬﺎ روان ﺷﺪ و ﺑﺎدهﺎ وزﻳﺪ و ﺑﺮ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ زور ﺁورْد،‬ ‫وﻳﺮان ﺷﺪ، و وﻳﺮاﻧﯽاش ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻮد!«‬ ‫٨٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﻣﺮدم از ﺗﻌﻠﻴﻢ او در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ، ٩٢زﻳﺮا ﺑﺎ اﻗﺘﺪار ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد، ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ اﻳﺸﺎن.‬

‫ﻣﺘﯽ ٨‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﺟﺬاﻣﯽ‬
‫١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ از ﮐﻮﻩ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ، ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ اﻧﺒﻮﻩ در ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٢در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﺟﺬاﻣﯽ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮش زاﻧﻮ زد و ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﯽ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﭘﺎﮐﻢ ﺳﺎزﯼ.« ٣ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺖ ﺧﻮد را دراز ﮐﺮدﻩ، او را ﻟﻤﺲ ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﻣﯽﺧﻮاهﻢ؛ ﭘﺎﮎ ﺷﻮ!« دردم، ﺟﺬام او ﭘﺎﮎ ﺷﺪ. ۴ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎش‬ ‫ﮐﻪ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮕﻮﻳﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮو ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺎهﻦ ﺑﻨﻤﺎ و هﺪﻳﻪاﯼ را ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻮﺳﯽ اﻣﺮ ﮐﺮدﻩ، ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻮاهﯽ ﺑﺎﺷﺪ.«‬

‫اﻳﻤﺎن ﻧﻈﺎﻣﯽ روﻣﯽ‬

‫۵ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ وارد ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم ﺷﺪ، ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻣﯽ روﻣﯽ ﻧﺰدش ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس ۶ﺑﻪ او‬ ‫َﻔ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرم ﻣﻔﻠﻮج در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ و ﺳﺨﺖ درد ﻣﯽﮐﺸﺪ.« ٧ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﻢ و او را ﺷﻔﺎ ﻣﯽدهﻢ.« ٨ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺳﺮورم، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ‬ ‫زﻳﺮ ﺳﻘﻒ ﻣﻦ ﺁﻳﯽ. ﻓﻘﻂ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرم ﺷﻔﺎ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٩زﻳﺮا ﻣﻦ ﺧﻮد‬ ‫ﻣﺮدﯼ هﺴﺘﻢ زﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎن. ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﻧﻴﺰ زﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮد دارم. ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ”ﺑﺮو،“‬ ‫ﻣﯽرود و ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ”ﺑﻴﺎ،“ ﻣﯽﺁﻳﺪ. ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ”اﻳﻦ را‬ ‫ﺑﻪﺟﺎﯼﺁر،“ ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻣﯽﺁورد.« ٠١ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن ﺳﺨﻨﺎن او را ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﭘﯽاش ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻳﻤﺎﻧﯽ ﺣﺘﯽ در‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ هﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩام. ١١و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺷﺮق و ﻏﺮب ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ و در‬

‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ و اﺳﺤﺎق و ﻳﻌﻘﻮب ﺑﺮ ﺳﺮ ﻳﮏ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﺸﺴﺖ، ٢١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان اﻳﻦ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﻴﺮون اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﻪ و دﻧﺪان ﺑﺮ‬ ‫هﻢ ﺳﺎﻳﻴﺪن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.« ٣١ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁن ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮو! ﻣﻄﺎﺑﻖ اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ دادﻩ‬ ‫ﺷﻮد.« در هﻤﺎندم ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر او ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺖ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺎدرزن ِﻄ ُس و ﺑﺴﻴﺎرﯼ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫۴١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ِﻄ ُس رﻓﺖ، ﻣﺎدرزن او را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﺐ ﮐﺮدﻩ و در ﺑﺴﺘﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﺳﺖ. ۵١ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺖ او را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و ﺗﺒﺶ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ. ﭘﺲ او ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ از ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺮد.‬ ‫۶١هﻨﮕﺎم ﻏﺮوب، ﺑﺴﻴﺎرﯼ از دﻳﻮزدﮔﺎن را ﻧﺰدش ﺁوردﻧﺪ و او ﺑﺎ ﮐﻼم ﺧﻮد ارواح‬ ‫را از ﺁﻧﺎن ﺑﻪدرﮐﺮد و هﻤﮥ ﺑﻴﻤﺎران را ﺷﻔﺎ داد. ٧١ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﺑﻪ‬ ‫َِ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫»او ﺿﻌﻔﻬﺎﯼ ﻣﺎ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫و ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎﯼ ﻣﺎ را ﺣﻤﻞ ﮐﺮد.«‬

‫ﺑﻬﺎﯼ ﭘﻴﺮوﯼ از ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٨١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ دﻳﺪ ﮔﺮوهﯽ ﺑﯽﺷﻤﺎر ﻧﺰدش ﮔﺮدﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ، اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ‬ ‫درﻳﺎ ﺑﺮوﻳﻢ.« ٩١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﮑﯽ از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: »اﯼ اﺳﺘﺎد، هﺮﺟﺎ ﺑﺮوﯼ،‬ ‫ﺗﻮ را ﭘﻴﺮوﯼ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.« ٠٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »روﺑﺎهﺎن را ﻻﻧﻪهﺎﺳﺖ و ﻣﺮﻏﺎن هﻮا‬ ‫را ﺁﺷﻴﺎﻧﻪهﺎ، ا ّﺎ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺟﺎﯼ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدن ﻧﻴﺴﺖ.« ١٢ﺷﺎﮔﺮدﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﺳﺮورم، ﻧﺨﺴﺖ رﺧﺼﺖ دﻩ ﺗﺎ ﺑﺮوم و ﭘﺪر ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎرم.« ٢٢ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫او ﮔﻔﺖ: »ﻣﺮا ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻦ و ﺑﮕﺬار ﻣﺮدﮔﺎن، ﻣﺮدﮔﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ.«‬ ‫ِ‬

‫ﺁرام ﮐﺮدن ﺗﻮﻓﺎن درﻳﺎ‬

‫٣٢ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻘﯽ ﺷﺪ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﻴﺰ از ﭘﯽ او رﻓﺘﻨﺪ. ۴٢ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ درﮔﺮﻓﺖ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد اﻣﻮاج ﻗﺎﻳﻖ را ﻏﺮق ﮐﻨﺪ. ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮاب ﺑﻮد. ۵٢ﭘﺲ ﺷﺎﮔﺮدان ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻴﺪارش ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ، ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‬ ‫ﻏﺮق ﺷﻮﻳﻢ؛ ﻧﺠﺎﺗﻤﺎن دﻩ!« ۶٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﯼ ﮐﻢاﻳﻤﺎﻧﺎن، ﭼﺮا اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﺗﺮﺳﺎﻧﻴﺪ؟«‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎد و اﻣﻮاج را ﻧﻬﻴﺐ زد و ﺁراﻣﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪ. ٧٢ﺁﻧﺎن‬ ‫ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ؟ ﺣﺘﯽ ﺑﺎد و اﻣﻮاج ﻧﻴﺰ از‬ ‫او ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ!«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ دو ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ‬

‫٨٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺟ َرﻳﺎن، واﻗﻊ در ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ رﺳﻴﺪﻧﺪ، دو ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ ﮐﻪ‬ ‫َﺪ‬ ‫از ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺪو ﺑﺮﺧﻮردﻧﺪ. ﺁن دو ﺑﻪﻗﺪرﯼ وﺣﺸﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺁن راﻩ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﺪ. ٩٢ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻳﺎد زدﻧﺪ: »ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ، اﯼ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﺪا؟ ﺁﻳﺎ ﺁﻣﺪﻩاﯼ ﺗﺎ ﭘﻴﺶ از وﻗﺖ ﻣﻘﺮر ﻋﺬاﺑﻤﺎن دهﯽ؟« ٠٣ﮐﻤﯽ دورﺗﺮ از ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻠﻪاﯼ ﺑﺰرگ از ﺧﻮﮐﻬﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﺮا ﺑﻮد. ١٣دﻳﻮهﺎ اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ‬ ‫ﺑﻴﺮوﻧﻤﺎن ﻣﯽراﻧﯽ، ﺑﻪدرون ﮔﻠﮥ ﺧﻮﮐﻬﺎ ﺑﻔﺮﺳﺖ.« ٢٣ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮوﻳﺪ!« دﻳﻮهﺎ‬ ‫ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪدرون ﺧﻮﮐﻬﺎ رﻓﺘﻨﺪ و ﺗﻤﺎم ﮔﻠﻪ از ﺳﺮازﻳﺮﯼ ﺗﭙﻪ ﺑﻪدرون درﻳﺎ هﺠﻮم‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮدﻧﺪ و در ﺁب هﻼﮎ ﺷﺪﻧﺪ. ٣٣ﺧﻮﮐﺒﺎﻧﺎن ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ، ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﻓﺘﻨﺪ و هﻤﮥ اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ،‬ ‫ازﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁن دﻳﻮزدﻩهﺎ رخ دادﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮدﻧﺪ. ۴٣ﺳﭙﺲ ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﭼﻮن او را دﻳﺪﻧﺪ ﺑﺪو اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺁن ﻧﺎﺣﻴﻪ‬ ‫را ﺗﺮﮎ ﮔﻮﻳﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ٩‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮج‬
‫١ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ، ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﻮد رﻓﺖ.‬ ‫٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮدﯼ ﻣﻔﻠﻮج را ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺨﺘﯽ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﻧﺰدش ﺁوردﻧﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن اﻳﻤﺎن‬ ‫اﻳﺸﺎن را دﻳﺪ، ﻣﻔﻠﻮج را ﮔﻔﺖ: »دل ﻗﻮﯼدار، ﻓﺮزﻧﺪم، ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ!« ٣در اﻳﻦ‬ ‫هﻨﮕﺎم، ﺑﻌﻀﯽ از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﮐﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.« ۴ﻋﻴﺴﯽ اﻓﮑﺎرﺷﺎن‬ ‫را درﻳﺎﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺪﻳﺸﮥ ﭘﻠﻴﺪﯼ ﺑﻪ دل راﻩ ﻣﯽدهﻴﺪ؟ ۵ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺪامﻳﮏ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ‬ ‫اﺳﺖ: اﻳﻨﮑﻪ ”ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ،“ ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ”ﺑﺮﺧﻴﺰ و راﻩ ﺑﺮو“؟ ۶ﺣﺎل ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻗﺘﺪار ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن را دارد...« - ﺑﻪ ﻣﻔﻠﻮج ﮔﻔﺖ - »ﺑﺮﺧﻴﺰ،‬ ‫ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد را ﺑﺮدار و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮو.« ٧ﺁن ﻣﺮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ. ٨ﭼﻮن ﻣﺮدم‬ ‫اﻳﻦ واﻗﻌﻪ را دﻳﺪﻧﺪ، ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ و ﺧﺪاﻳﯽ را ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫دﻋﻮت از ﻣ ّﯽ‬ ‫َﺘ‬

‫٩ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﻣﺮدﯼ را دﻳﺪ ﻣ ّﯽ ﻧﺎم ﮐﻪ در ﺧﺮاﺟﮕﺎﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﺑﻮد. ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺖ: »از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ!« او ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و از ﭘﯽ وﯼ روان ﺷﺪ.‬ ‫٠١روزﯼ ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﺎﻧﮥ ﻣ ّﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان‬ ‫َﺘ‬ ‫و ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺎ او و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ هﻤﺴﻔﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ١١ﭼﻮن َﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ،‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان وﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا اﺳﺘﺎد ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﻏﺬا ﻣﯽﺧﻮرد؟«‬ ‫٢١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﻤﺎراﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﺪرﺳﺘﺎن.‬ ‫٣١ﺑﺮوﻳﺪ و ﻣﻔﻬﻮم اﻳﻦ ﮐﻼم را درﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ، ”ﻃﺎﻟﺐ رﺣﻤﺘﻢ، ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ.“ زﻳﺮا ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺮاﯼ دﻋﻮت ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﮔﻨﺎهﮑﺎران را دﻋﻮت ﮐﻨﻢ.«‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ روزﻩ‬

‫۴١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا ﻣﺎ و َﺮﻳﺴﻴﺎن روزﻩ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﻢ، ا ّﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺗﻮ روزﻩ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮﻧﺪ؟« ۵١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻋﺮوﺳﯽ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ داﻣﺎد ﺑﺎ اﻳﺸﺎن اﺳﺖ، ﺳﻮﮔﻮارﯼ ﮐﻨﻨﺪ؟ ا ّﺎ اﻳﺎﻣﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫داﻣﺎد از اﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ روزﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ۶١هﻴﭻﮐﺲ ﭘﺎرﭼﮥ ﻧﻮ را ﺑﻪ ﺟﺎﻣﮥ‬ ‫ﮐﻬﻨﻪ وﺻﻠﻪ ﻧﻤﯽزﻧﺪ، زﻳﺮا وﺻﻠﻪ از ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻨﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد و ﭘﺎرﮔﯽ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. ٧١و‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺷﺮاب ﻧﻮ را در َﺸﮑﻬﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ ﻧﻤﯽرﻳﺰﻧﺪ، زﻳﺮا َﺸﮑﻬﺎ ﭘﺎرﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺷﺮاب‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽرﻳﺰد و َﺸﮑﻬﺎ از ﺑﻴﻦ ﻣﯽروﻧﺪ. ﺷﺮاب ﻧﻮ را در َﺸﮑﻬﺎﯼ ﻧﻮ ﻣﯽرﻳﺰﻧﺪ ﺗﺎ هﺮ دو‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺤﻔﻮظ ﺑﻤﺎﻧﺪ.«‬

‫دﺧﺘﺮ ﻳﮑﯽ از رﺋﻴﺴﺎن و زن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ‬

‫٨١در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﺮد، ﻳﮑﯽ از رﺋﻴﺴﺎن‬ ‫ﻧﺰد وﯼ ﺁﻣﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮش زاﻧﻮ زد و ﮔﻔﺖ: »دﺧﺘﺮم هﻢاﮐﻨﻮن ﻣﺮد. ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﺑﻴﺎ و‬ ‫دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ او ﺑﮕﺬار ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.« ٩١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺎ او رﻓﺖ. ٠٢در هﻤﺎن هﻨﮕﺎم، زﻧﯽ ﮐﻪ دوازدﻩ ﺳﺎل از ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮد، از‬ ‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﻟﺒﮥ رداﯼ او را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد. ١٢او ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد:‬ ‫»اﮔﺮ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ رداﻳﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ، ﺷﻔﺎ ﺧﻮاهﻢ ﻳﺎﻓﺖ.« ٢٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ، او را دﻳﺪ و‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: »دﺧﺘﺮم، دل ﻗﻮﯼدار، اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ دادﻩ اﺳﺖ.« از ﺁن ﺳﺎﻋﺖ، زن ﺷﻔﺎ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ. ٣٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ وارد ﺧﺎﻧﮥ ﺁن رﺋﻴﺲ ﺷﺪ و ﻧﻮﺣﻪﮔﺮان و ﮐﺴﺎﻧﯽ را دﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻴﻮن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ۴٢ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻳﺪ. دﺧﺘﺮ ﻧﻤﺮدﻩ ﺑﻠﮑﻪ در ﺧﻮاب اﺳﺖ.« ا ّﺎ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ او ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ. ۵٢ﭼﻮن ﻣﺮدم را ﺑﻴﺮون ﮐﺮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ داﺧﻞ ﺷﺪ و دﺳﺖ دﺧﺘﺮ را ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫و او ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ. ۶٢ﺧﺒﺮ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁن ﻧﺎﺣﻴﻪ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ دو ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ و ﻳﮏ ﻻل‬

‫٧٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺁن ﻣﮑﺎن را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﺮد، دو ﻣﺮد ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ در ﭘﯽ او ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ،‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزدﻧﺪ: »اﯼ ﭘﺴﺮ داوود، ﺑﺮ ﻣﺎ رﺣﻢ ﮐﻦ!« ٨٢ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻣﺪ، ﺁن دو ﻣﺮد‬ ‫ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﻋﻴﺴﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻤﺎن دارﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ اﻳﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دهﻢ؟«‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﻠﻪ، ﺳﺮور ﻣﺎ.« ٩٢ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻨﺎﺑﺮ‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن ﺑﺮاﻳﺘﺎن اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.« ٠٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﺸﻤﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﺎز ﺷﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺎن را ﺑﻪﺗﺄﮐﻴﺪ اﻣﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: »ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﺴﯽ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺸﻮد.« ١٣ا ّﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ، او را‬ ‫در ﺗﻤﺎم ﺁن ﻧﻮاﺣﯽ ﺷﻬﺮت دادﻧﺪ.‬ ‫٢٣در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﻣﺮدﯼ دﻳﻮزدﻩ را ﮐﻪ ﻻل ﺑﻮد، ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺁوردﻧﺪ. ٣٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ دﻳﻮ را از او ﺑﻴﺮون راﻧﺪ، زﺑﺎن ﺁن ﻣﺮد ﻻل ﺑﺎز ﺷﺪ. ﻣﺮدم‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﻴﺮﺗﺰدﻩ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ هﺮﮔﺰ در اﺳﺮاﺋﻴﻞ دﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ!« ۴٣ا ّﺎ َﺮﻳﺴﻴﺎن‬ ‫ﻣ ﻓ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »او دﻳﻮهﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ رﺋﻴﺲ دﻳﻮهﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﺪ.«‬

‫ﮐﺎرﮔﺮان اﻧﺪﮐﻨﺪ‬
‫۵٣ﻋﻴﺴﯽ در هﻤﮥ ﺷﻬﺮهﺎ و روﺳﺘﺎهﺎ ﮔﺸﺘﻪ، در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد و ﻣﮋدۀ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد و هﺮ درد و ﺑﻴﻤﺎرﯼ را ﺷﻔﺎ ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﺪ. ۶٣و ﭼﻮن‬ ‫اﻧﺒﻮﻩ ﺟﻤﺎﻋﺘﻬﺎ را دﻳﺪ، دﻟﺶ ﺑﺮ ﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﺳﻮﺧﺖ زﻳﺮا هﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪاﻧﯽ ﺑﯽﺷﺒﺎن،‬ ‫ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺤﺎل و درﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٧٣ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺤﺼﻮل ﻓﺮاوان اﺳﺖ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺎرﮔﺮ اﻧﺪﮎ. ٨٣ﭘﺲ، از ﻣﺎﻟﮏ ﻣﺤﺼﻮل ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﺎرﮔﺮان ﺑﺮاﯼ درو ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮد‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.«‬

‫ﻣﺘﯽ ٠١‬
‫رﺳﺎﻟﺖ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮدش را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺁﻧﺎن را اﻗﺘﺪار ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫ارواح ﭘﻠﻴﺪ را ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻨﺪ و هﺮ درد و ﺑﻴﻤﺎرﯼ را ﺷﻔﺎ دهﻨﺪ. ٢اﻳﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼ دوازدﻩ‬ ‫رﺳﻮل: ﻧﺨﺴﺖ، َﻤﻌﻮن ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ِﻄ ُس و ﺑﺮادرش ﺁﻧﺪرﻳﺎس؛ ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺴﺮ ز ِﺪﯼ و‬ ‫ِﺑ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺑﺮادرش ﻳﻮﺣﻨﺎ؛ ٣ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ و َﺮﺗﻮﻟْﻤﺎ؛ ﺗﻮﻣﺎ و ﻣ ّﺎﯼ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ؛ ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺴﺮ ﺣﻠْﻔﺎﯼ و ﺗ ّاﯼ؛‬ ‫َﺪ‬ ‫َ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﭙ‬ ‫۴ َﻤﻌﻮن ﻏﻴﻮر و ﻳﻬﻮداﯼ اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﮐﺮد.‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﺷ‬ ‫۵ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ دوازدﻩ ﺗﻦ را ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﻧﺰد ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﺮوﻳﺪ و ﺑﻪ‬ ‫هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن داﺧﻞ ﻣﺸﻮﻳﺪ، ۶ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺰد ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﮔﻤﺸﺪۀ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮوﻳﺪ. ٧هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽروﻳﺪ، اﻳﻦ ﭘﻴﺎم را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ. ٨ﺑﻴﻤﺎران را ﺷﻔﺎ دهﻴﺪ، ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ، ﺟﺬاﻣﻴﻬﺎ را ﭘﺎﮎ ﺳﺎزﻳﺪ، دﻳﻮهﺎ را‬ ‫ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻴﺪ، ﺑﺮاﻳﮕﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، ﺑﺮاﻳﮕﺎن هﻢ ﺑﺪهﻴﺪ. ٩هﻴﭻ ﻃﻼ ﻳﺎ ﻧﻘﺮﻩ ﻳﺎ ﻣﺲ در‬ ‫ﮐﻤﺮﺑﻨﺪهﺎﻳﺘﺎن ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺒﺮﻳﺪ. ٠١و ﺑﺮاﯼ ﺳﻔﺮ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎر ﻳﺎ ﭘﻴﺮاهﻦ اﺿﺎﻓﯽ ﻳﺎ ﮐﻔﺶ ﻳﺎ‬ ‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﺮﻧﺪارﻳﺪ، زﻳﺮا ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻣﺎﻳﺤﺘﺎج ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ. ١١ﺑﻪ هﺮ ﺷﻬﺮ ﻳﺎ‬ ‫روﺳﺘﺎﻳﯽ ﮐﻪ داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، ﻓﺮدﯼ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺷﻬﺮ هﺴﺘﻴﺪ در‬ ‫ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ. ٢١ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ درﻣﯽﺁﻳﻴﺪ، ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، ”ﺳﻼم ﺑﺮ ﺷﻤﺎ.“ ٣١اﮔﺮ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺳﻼم ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺁن ﻗﺮار ﻣﯽﮔﻴﺮد و اﮔﺮ ﻧﻪ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدد. ۴١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﻧﭙﺬﻳﺮد و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﺘﺎن ﮔﻮش ﻧﺴﭙﺎرد، ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺗﺮﮎ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ و ﻳﺎ ﺷﻬﺮ، ﺧﺎﮎ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎﻳﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺘﮑﺎﻧﻴﺪ. ۵١ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ در روز داورﯼ، ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺠﺎزات‬ ‫ﺑﺮاﯼ ُﺪوم و َﻤﻮ َﻩ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁن ﺷﻬﺮ.‬ ‫ﻏ ر‬ ‫ﺳ‬ ‫۶١»ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را هﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﮔﺮﮔﺎن ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ. ﭘﺲ هﻤﭽﻮن ﻣﺎر‬ ‫ْ‬ ‫هﻮﺷﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺳﺎدﻩ. ٧١از ﻣﺮدم ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﺁﻧﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻣﺤﺎﮐﻢ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد و در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ ﺧﻮد ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ زد. ٨١ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﻧﺰد‬ ‫واﻟﻴﺎن و ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد ﺗﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻧﺎن و در ﻣﻴﺎن ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ ﺟﻬﺎن ﺷﻬﺎدت دهﻴﺪ.‬ ‫٩١ا ّﺎ ﭼﻮن ﺷﻤﺎ را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﻨﺪ، ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ. در ﺁن زﻣﺎن ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٠٢زﻳﺮا ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ روح ﭘﺪر ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ. ١٢ﺑﺮادر، ﺑﺮادر را و ﭘﺪر، ﻓﺮزﻧﺪ را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺮگ‬

‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺮ واﻟﺪﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻣﻮﺟﺒﺎت ﻗﺘﻞ ﺁﻧﻬﺎ را ﻓﺮاهﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﺁورد. ٢٢هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد. ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺎﻳﺪار ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٣٢ﭼﻮن در ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺁزار رﺳﺎﻧﻨﺪ، ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ. ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ هﻤﮥ ﺷﻬﺮهﺎﯼ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ﺑﺮوﻳﺪ، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ.‬ ‫۴٢»ﺷﺎﮔﺮد از اﺳﺘﺎد ﺧﻮد ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ و ﻧﻪ ﻏﻼم از ارﺑﺎب ﺧﻮد واﻻﺗﺮ. ۵٢ﺷﺎﮔﺮد‬ ‫را ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﺘﺎد ﺧﻮد ﺷﻮد و ﻏﻼم را ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ارﺑﺎب ﺧﻮد ﮔﺮدد. اﮔﺮ‬ ‫رﺋﻴﺲ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑ َﻠ ِﺑﻮل ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ، ﺳﺎﻳﺮ اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻪ را ﭼﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪ؟‬ ‫َﻌ ﺰ‬ ‫۶٢»ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، از ﺁﻧﺎن ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ. هﻴﭻﭼﻴﺰ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎر ﻧﺸﻮد و هﻴﭻﭼﻴﺰ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻴﺎن ﻧﮕﺮدد. ٧٢ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﮔﻔﺘﻢ، در روﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﻴﺎن‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ و ﺁﻧﭽﻪ در ﮔﻮﺷﺘﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ، از ﻓﺮاز ﺑﺎﻣﻬﺎ اﻋﻼم ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ. ٨٢از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ را‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ ا ّﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ روح ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ؛ از او ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ هﻢ روح و‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻢ ﺟﺴﻢ ﺷﻤﺎ را در ﺟﻬﻨﻢ هﻼﮎ ﮐﻨﺪ. ٩٢ﺁﻳﺎ دو ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺑﻪ ﻳﮏ ﭘﻮل ﺳﻴﺎﻩ ﻓﺮوﺧﺘﻪ‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ؟ ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ، ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﻧﻴﺰ ﺑﺪون ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﻤﯽاﻓﺘﺪ.‬ ‫٠٣ﺣﺘﯽ ﻣﻮهﺎﯼ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ١٣ﭘﺲ ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ، زﻳﺮا ارزش ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻴﺶ از هﺰاران ﮔﻨﺠﺸﮏ اﺳﺖ.‬ ‫٢٣»هﺮﮐﻪ ﻧﺰد ﻣﺮدم ﻣﺮا اﻗﺮار ﮐﻨﺪ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ در ﺣﻀﻮر ﭘﺪر ﺧﻮد ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫اﺳﺖ، او را اﻗﺮار ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد؛ ٣٣ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﻣﺮا ﻧﺰد ﻣﺮدم اﻧﮑﺎر ﮐﻨﺪ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﻀﻮر ﭘﺪر ﺧﻮد ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، او را اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.‬ ‫۴٣»ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺻﻠﺢ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺑﻴﺎورم. ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺻﻠﺢ ﺑﻴﺎورم، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻴﺎورم! ۵٣زﻳﺮا ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ:‬ ‫» ”ﭘﺴﺮ را ﺑﺮ ﭘﺪر،‬ ‫دﺧﺘﺮ را ﺑﺮ ﻣﺎدر و‬ ‫ﻋﺮوس را ﺑﺮ ﻣﺎدرﺷﻮهﺮش ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﻢ.‬ ‫۶٣دﺷﻤﻨﺎن ﺷﺨﺺ، اهﻞ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮدش ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد.“‬ ‫٧٣»هﺮﮐﻪ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﺑﻴﺶ از ﻣﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪارد، ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ و‬ ‫هﺮﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﻳﺎ دﺧﺘﺮ ﺧﻮد را ﺑﻴﺶ از ﻣﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪارد، ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ٨٣هﺮﮐﻪ‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮد را ﺑﺮﻧﮕﻴﺮد و از ﭘﯽ ﻣﻦ ﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ٩٣هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺟﺎن‬ ‫ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ، ﺁن را از دﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داد و هﺮﮐﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ از دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪهﺪ، ﺁن را ﺣﻔﻆ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫٠۴»هﺮﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ، ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﺮا‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ١۴هﺮﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ را از ﺁنرو ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ اﺳﺖ ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﭘﺎداش ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ را‬

‫درﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، و هﺮﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را از ﺁنرو ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﭘﺎداش ﭘﺎرﺳﺎ را‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ٢۴هﺮﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﺎن، از ﺁنرو ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻨﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﺟﺎﻣﯽ ﺁب ﺳﺮد‬ ‫ﺑﺪهﺪ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﯽﭘﺎداش ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ.«‬

‫ﻣﺘﯽ ١١‬
‫ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬
‫١ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ از دادن اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد ﺧﻮد ﻓﺎرغ ﺷﺪ، از ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ در ﺷﻬﺮهﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﭙﺮدازد.‬ ‫٢ﭼﻮن ﻳﺤﻴﯽ در زﻧﺪان، وﺻﻒ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ را ﺷﻨﻴﺪ، ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻧﺰد وﯼ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد ٣ﺗﺎ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ هﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟«‬ ‫۴ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮوﻳﺪ و ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ و ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، ﺑﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺎزﮔﻮﻳﻴﺪ، ﮐﻪ‬ ‫۵ﮐﻮران ﺑﻴﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻟﻨﮕﺎن راﻩ ﻣﯽروﻧﺪ، ﺟﺬاﻣﻴﺎن ﭘﺎﮎ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ، ﮐﺮان ﺷﻨﻮا ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ،‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن زﻧﺪﻩ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮان ﺑﺸﺎرت دادﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ۶ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻠﻐﺰد.«‬ ‫٧ﭼﻮن ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻳﺤﻴﯽ ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن رﻓﺘﻴﺪ؟ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﻧﯽاﯼ ﮐﻪ از ﺑﺎد در ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ؟‬ ‫٨اﮔﺮ ﻧﻪ، ﭘﺲ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭼﻪ رﻓﺘﻴﺪ؟ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪاﯼ ﻟﻄﻴﻒ درﺑﺮ دارد؟‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﻟﻄﻴﻒ درﺑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ در ﮐﺎﺧﻬﺎﯼ ﭘﺎدﺷﺎهﺎﻧﻨﺪ. ٩ﭘﺲ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭼﻪ‬ ‫رﻓﺘﻴﺪ؟ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ؟ ﺁرﯼ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ.‬ ‫٠١زﻳﺮا او هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩاش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ:‬ ‫» ”اﻳﻨﮏ رﺳﻮل ﺧﻮد را ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ،‬ ‫ﮐﻪ راهﺖ را ﭘﻴﺶ ﭘﺎﻳﺖ هﻤﻮار ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.“‬ ‫١١ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ از ﻣﺎدر زادﻩ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ا ّﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن از او ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ. ٢١از زﻣﺎن ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﺎﮐﻨﻮن، ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﯽرود؛ ا ّﺎ ﺳﺘﻤﮕﺮان ﺑﺮ ﺁن ﺟﻮر و ﺟﻔﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٣١زﻳﺮا هﻤﮥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و ﺗﻮرات ﺗﺎ زﻣﺎن ﻳﺤﻴﯽ ﻧﺒ ّت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ۴١و اﮔﺮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ، ﻳﺤﻴﯽ هﻤﺎن اﻟﻴﺎس اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ. ۵١هﺮﮐﻪ ﮔﻮش ﺷﻨﻮا دارد،‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد.‬ ‫۶١»اﻳﻦ ﻧﺴﻞ را ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﻨﻢ؟ هﻤﭽﻮن ﮐﻮدﮐﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺎزار ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و‬ ‫ﺑﻪ هﻤﺒﺎزﻳﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﻧﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ:‬ ‫٧١»”ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻧﯽ ﻧﻮاﺧﺘﻴﻢ، ﻧﺮﻗﺼﻴﺪﻳﺪ؛‬

‫ﻣﺮﺛﻴﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ، ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﺰدﻳﺪ.“‬ ‫٨١زﻳﺮا ﻳﺤﻴﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮ َد و ﻧﻪ ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ، ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ: ”دﻳﻮ دارد.“ ٩١ﭘﺴﺮ‬ ‫ر‬ ‫اﻧﺴﺎن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮ َد و ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ؛ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ: ”ﻣﺮدﯼ اﺳﺖ ﺷﮑﻤﺒﺎرﻩ و ﻣﻴﮕﺴﺎر، دوﺳﺖ‬ ‫ر‬ ‫ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎهﮑﺎران.“ ا ّﺎ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﮑﻤﺖ را اﻋﻤﺎل ﺁن ﺑﻪﺛﺒﻮت ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ.«‬ ‫ﻣ‬

‫ﺳﺮزﻧﺶ ﺷﻬﺮهﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻧﺪ‬

‫٠٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺳﺮزﻧﺶ ﺷﻬﺮهﺎﻳﯽ ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﺠﺰاﺗﺶ در ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ِ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ا ّﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ١٢»واﯼ ﺑﺮ ﺗﻮ، اﯼ ﺧﻮ َزﻳﻦ! واﯼ ﺑﺮ ﺗﻮ، اﯼ‬ ‫ر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻴﺖﺻﻴْﺪا! زﻳﺮا اﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰاﺗﯽ ﮐﻪ در ﺷﻤﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ در ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون روﯼ ﻣﯽداد،‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺮدم ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﻴﺶ در ﭘﻼس و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٢٢ا ّﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫روز داورﯼ، ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺠﺎزات ﺑﺮاﯼ ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ.‬ ‫٣٢و ﺗﻮ، اﯼ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم، ﺁﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺻﻌﻮد ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد؟ هﺮﮔﺰ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻋﻤﺎق‬ ‫َﻔ‬ ‫دوزخ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ. زﻳﺮا اﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰاﺗﯽ ﮐﻪ در ﺗﻮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ در ُﺪوم رخ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻣﯽداد، ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ. ۴٢ا ّﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ در روز داورﯼ، ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺠﺎزات‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ُﺪوم ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ.«‬ ‫ﺳ‬

‫وﻋﺪۀ اﺳﺘﺮاﺣﺖ‬
‫۵٢در ﺁن وﻗﺖ، ﻋﻴﺴﯽ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ: »اﯼ ﭘﺪر، ﻣﺎﻟﮏ ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ، ﺗﻮ را‬ ‫ﻣﯽﺳﺘﺎﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ را از داﻧﺎﻳﺎن و ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺘﻪاﯼ و ﺑﺮ ﮐﻮدﮐﺎن ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ﮐﺮدﻩاﯼ. ۶٢ﺑﻠﻪ، اﯼ ﭘﺪر، زﻳﺮا ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﺗﻮ در اﻳﻦ ﺑﻮد. ٧٢ﭘﺪرم هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ. هﻴﭻﮐﺲ ﭘﺴﺮ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ ﺟﺰ ﭘﺪر و هﻴﭻﮐﺲ ﭘﺪر را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ ﺟﺰ ﭘﺴﺮ‬ ‫و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺨﻮاهﺪ او را ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎزد.‬ ‫٨٢»ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ، اﯼ ﺗﻤﺎﻣﯽ زﺣﻤﺘﮑﺸﺎن و ﮔﺮاﻧﺒﺎران، ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺮاﺣﺖ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٩٢ﻳﻮغ ﻣﺮا ﺑﺮ دوش ﮔﻴﺮﻳﺪ و از ﻣﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﺑﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﻼﻳﻢ و اﻓﺘﺎدﻩدل‬ ‫هﺴﺘﻢ، و در ﺟﺎﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٠٣ﭼﺮاﮐﻪ ﻳﻮغ ﻣﻦ راﺣﺖ اﺳﺖ و‬ ‫ﺑﺎر ﻣﻦ ﺳﺒﮏ.«‬

‫ﻣﺘﯽ ٢١‬
‫ﺻﺎﺣﺐ روز ﺷ ّﺎت‬ ‫َﺒ‬
‫١در ﺁن زﻣﺎن، ﻋﻴﺴﯽ در روز ﺷ ّﺎت از ﻣﻴﺎن ﻣﺰارع ﮔﻨﺪم ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ. ﺷﺎﮔﺮدان او‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﻪﻋﻠﺖ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﻴﺪن ﺧﻮﺷﻪهﺎﯼ ﮔﻨﺪم و ﺧﻮردن ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺮدﻧﺪ. ٢ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﭼﻮن‬ ‫ﻓ‬ ‫اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺖ ﮐﺎرﯼ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ در روز ﺷ ّﺎت‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ.« ٣ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﮕﺮ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ داوود ﭼﻪ ﮐﺮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﻮد و ﻳﺎراﻧﺶ‬ ‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟ ۴ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا درﺁﻣﺪ و ﺧﻮد و ﻳﺎراﻧﺶ ﻧﺎن ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ را ﺧﻮردﻧﺪ، هﺮﭼﻨﺪ‬

‫ﺧﻮردن ﺁن ﺑﺮاﯼ او و ﻳﺎراﻧﺶ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﺒﻮد، زﻳﺮا ﻓﻘﻂ ﮐﺎهﻨﺎن ﺑﺪان ﻣﺠﺎز ﺑﻮدﻧﺪ. ۵ﻳﺎ ﻣﮕﺮ‬ ‫در ﺗﻮرات ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ در روزهﺎﯼ ﺷ ّﺎت، ﮐﺎهﻨﺎن در ﻣﻌﺒﺪ، ﺷ ّﺎت را ﺣﺮﻣﺖ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫َﺒ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻧﻤﯽدارﻧﺪ، و ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ ﺑﯽﮔﻨﺎهﻨﺪ؟ ۶ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﺴﯽ در اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ اﺳﺖ! ٧اﮔﺮ ﻣﻔﻬﻮم اﻳﻦ ﮐﻼم را درﮎ ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ”ﻃﺎﻟﺐ رﺣﻤﺘﻢ، ﻧﻪ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ،“ دﻳﮕﺮ ﺑﯽﮔﻨﺎهﺎن را ﻣﺤﮑﻮم ﻧﻤﯽﮐﺮدﻳﺪ. ٨زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﺷ ّﺎت‬ ‫َﺒ‬ ‫اﺳﺖ.«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﻋﻠﻴﻞ‬

‫٩ﺳﭙﺲ ﺁن ﻣﮑﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﮥ ﺁﻧﺎن درﺁﻣﺪ. ٠١در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫ﻳﮏ دﺳﺘﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ﺣﺎﺿﺮان از ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺷﻔﺎ دادن در روز ﺷ ّﺎت‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ؟« اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮدن او ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ١١او ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﮔﺮ ﻳﮑﯽ از ﺷﻤﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﯼ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺁن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ در روز ﺷ ّﺎت در ﭼﺎهﯽ ﺑﻴﻔﺘﺪ، ﺁﻳﺎ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺁن را ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد و از ﭼﺎﻩ ﺑﻴﺮون ﻧﻤﯽﺁورد؟ ٢١ﺣﺎل، اﻧﺴﺎن ﭼﻘﺪر ﺑﺎارزﺷﺘﺮ از ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬ ‫اﺳﺖ! ﭘﺲ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﺮدن در روز ﺷ ّﺎت ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ.« ٣١ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁن ﻣﺮد ﮔﻔﺖ: »دﺳﺘﺖ‬ ‫َﺒ‬ ‫را دراز ﮐﻦ!« او دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد و ﺁن دﺳﺖ، ﻣﺎﻧﻨﺪ دﺳﺖ دﻳﮕﺮش ﺳﺎﻟﻢ ﺷﺪ. ۴١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎ هﻢ ﻣﺸﻮرت ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ او را ﺑﮑﺸﻨﺪ.‬ ‫ﻓ‬

‫ﺧﺎدم ﺑﺮﮔﺰﻳﺪۀ ﺧﺪا‬

‫۵١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ، ﺁن ﻣﮑﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ. ا ّﺎ ﻋﺪۀ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﭘﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫او رﻓﺘﻨﺪ و او ﺟﻤﻴﻊ اﻳﺸﺎن را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ ۶١و اﻳﺸﺎن را ﻗﺪﻏﻦ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ او ﮐﻴﺴﺖ. ٧١اﻳﻦ واﻗﻊ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮔﻔﺘﮥ اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﺪ ﮐﻪ:‬ ‫َِ‬ ‫٨١»اﻳﻦ اﺳﺖ ﺧﺎدم ﻣﻦ ﮐﻪ او را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩام،‬ ‫ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ از او ﺧﺸﻨﻮد اﺳﺖ.‬ ‫روح ﺧﻮد را ﺑﺮ وﯼ ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد‬ ‫و او ﻋﺪاﻟﺖ را ﺑﻪ ﻗﻮﻣﻬﺎ اﻋﻼم ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ.‬ ‫٩١ﻧﺰاع ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﻓﺮﻳﺎد ﻧﺨﻮاهﺪ زد؛‬ ‫و ﮐﺴﯽ ﺻﺪاﻳﺶ را در ﮐﻮﭼﻪهﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﻨﻴﺪ.‬ ‫٠٢ﻧﯽ ُﺮد ﺷﺪﻩ را ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ِﺧ‬ ‫و ﻓﺘﻴﻠﮥ ﻧﻴﻢﺳﻮﺧﺘﻪ را ﺧﺎﻣﻮش ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد،‬ ‫ﺗﺎ ﻋﺪاﻟﺖ را ﺑﻪ ﭘﻴﺮوزﯼ رﺳﺎﻧﺪ.‬

‫١٢ﻧﺎم او ﻣﺎﻳﮥ اﻣﻴﺪ ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ و ﺑ َﻠ ِﺑﻮل‬ ‫َﻌ ﺰ‬

‫٢٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮدﯼ دﻳﻮزدﻩ را ﮐﻪ ﮐﻮر و ﻻل ﺑﻮد ﻧﺰدش ﺁوردﻧﺪ و ﻋﻴﺴﯽ او را ﺷﻔﺎ داد،‬ ‫ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ. ٣٢ﭘﺲ ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ هﻤﻪ در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ و‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد هﻤﺎن ﭘﺴﺮ داوود ﻧﻴﺴﺖ؟« ۴٢ا ّﺎ ﭼﻮن َﺮﻳﺴﻴﺎن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ،‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ ﺑ َﻠ ِﺑﻮل، رﺋﻴﺲ دﻳﻮهﺎﺳﺖ ﮐﻪ دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺲ!«‬ ‫َﻌ ﺰ‬ ‫۵٢ﻋﻴﺴﯽ اﻓﮑﺎر ﺁﻧﺎن را درﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »هﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺿﺪ ﺧﻮد ﺗﺠﺰﻳﻪ‬ ‫ﺷﻮد، ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، و هﺮ ﺷﻬﺮ ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺿﺪ ﺧﻮد ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺷﻮد، ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ. ۶٢اﮔﺮ ﺷﻴﻄﺎن، ﺷﻴﻄﺎن را ﺑﻴﺮون ﮐﻨﺪ، ﺑﺮﺿﺪ ﺧﻮد ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؛ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ؟ ٧٢و اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ ﺑ َﻠ ِﺑﻮل دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﻨﻢ،‬ ‫َﻌ ﺰ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ﭘﺲ اﻳﺸﺎن ﺧﻮد داوران ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻮد. ٨٢و ا ّﺎ اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻪواﺳﻄﮥ روح ﺧﺪا دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٩٢ﺑﻌﻼوﻩ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﻣﺮدﯼ‬ ‫ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ درﺁﻳﺪ و اﻣﻮاﻟﺶ را ﻏﺎرت ﮐﻨﺪ، ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺁن ﻣﺮد را ﺑﺒﻨﺪد. ﺳﭙﺲ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺎﻧﮥ او را ﻏﺎرت ﮐﻨﺪ. ٠٣هﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺮﺿﺪ ﻣﻦ اﺳﺖ، و هﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﺟﻤﻊ ﻧﮑﻨﺪ، ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﻣﯽﺳﺎزد. ١٣ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮ ﻧﻮع ﮔﻨﺎﻩ و ﮐﻔﺮﯼ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﻮد، ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد، ا ّﺎ ﮐﻔﺮ ﺑﻪ روح ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٢٣هﺮﮐﻪ ﺳﺨﻨﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮﺿﺪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﮔﻮﻳﺪ، ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﻮد، ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﺮﺿﺪ روحاﻟﻘﺪس ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ، ﻧﻪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﻦ ﻋﺼﺮ و ﻧﻪ در ﻋﺼﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ، ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٣٣»اﮔﺮ ﻣﻴﻮۀ ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ، درﺧﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺎﺷﺪ، زﻳﺮا درﺧﺖ ﺑﺪ ﻣﻴﻮۀ‬ ‫ﺑﺪ ﺧﻮاهﺪ داد. درﺧﺖ را از ﻣﻴﻮﻩاش ﻣﯽﺗﻮان ﺷﻨﺎﺧﺖ. ۴٣اﯼ اﻓﻌﯽزادﮔﺎن، ﺷﻤﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺪﺳﻴﺮت هﺴﺘﻴﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺳﺨﻦ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ؟ زﻳﺮا زﺑﺎن از ﺁﻧﭽﻪ دل از ﺁن ﻟﺒﺮﻳﺰ‬ ‫اﺳﺖ، ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ۵٣ﺷﺨﺺ ﻧﻴﮏ، از ﺧﺰاﻧﮥ ﻧﻴﮑﻮﯼ دل ﺧﻮد ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺑﺮﻣﯽﺁو َد و‬ ‫َر‬ ‫ﺷﺨﺺ ﺑﺪ، از ﺧﺰاﻧﮥ ﺑﺪ دل ﺧﻮد، ﺑﺪﯼ. ۶٣ا ّﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﺮاﯼ هﺮ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﻮچ ﮐﻪ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﺮاﻧﻨﺪ، در روز داورﯼ ﺣﺴﺎب ﺧﻮاهﻨﺪ داد. ٧٣زﻳﺮا ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد‬ ‫ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﺮدﻳﺪ.«‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﺁﻳﺘﯽ از ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٨٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﺪﻩاﯼ از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﺁﻳﺘﯽ از‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ.« ٩٣ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﺴﻞ ﺷﺮارتﭘﻴﺸﻪ و زﻧﺎﮐﺎر ﺁﻳﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ! ا ّﺎ ﺁﻳﺘﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫دادﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﺟﺰ ﺁﻳﺖ ﻳﻮﻧﺲ ﻧﺒﯽ. ٠۴زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻳﻮﻧﺲ ﺳﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪروز در‬ ‫ﺷﮑﻢ ﻣﺎهﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺳﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪروز در دل زﻣﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ١۴ﻣﺮدم‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﻨﻮا در روز داورﯼ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻣﺤﮑﻮﻣﺸﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﭘﺲ‬ ‫از ﻣﻮﻋﻈﮥ ﻳﻮﻧﺲ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻳﻮﻧﺲ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ. ٢۴ﻣﻠﮑﮥ‬ ‫ﺟﻨﻮب در روز داورﯼ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﻣﺤﮑﻮﻣﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا از‬

‫ﺁن ﺳﻮﯼ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎن را ﺑﺸﻨﻮد و ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺳﻠﻴﻤﺎن‬ ‫اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ.‬ ‫٣۴»هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ از ﮐﺴﯽ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎﯼ ﺧﺸﮏ و ﺑﺎﻳﺮ ﻣﯽرود‬ ‫ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻴﺎﺑﺪ، ا ّﺎ ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﺪ. ۴۴ﭘﺲ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ”ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ از ﺁن ﺁﻣﺪم،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدم.“ ا ّﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽرﺳﺪ و ﺧﺎﻧﻪ را ﺧﺎﻟﯽ و ُﻓﺘﻪ و ﺁراﺳﺘﻪ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ،‬ ‫ر‬ ‫ﻣ‬ ‫۵۴ﻣﯽرود و هﻔﺖ روح ﺑﺪﺗﺮ از ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺁورد و هﻤﮕﯽ داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻣﯽﮔﺰﻳﻨﻨﺪ. در ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺁن ﺷﺨﺺ ﺑﺪﺗﺮ از ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺨﺴﺖ او ﻣﯽﺷﻮد.‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺷﺮور ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.«‬

‫ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۶۴در هﻤﺎنﺣﺎل ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﻣﺎدر و ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﻴﺮون اﻳﺴﺘﺎدﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ وﯼ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﻨﺪ. ٧۴ﭘﺲ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ داد ﮐﻪ: »ﻣﺎدر و‬ ‫ﺑﺮادراﻧﺖ ﺑﻴﺮون اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ و ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﻨﺪ.« ٨۴ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﺎدر ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ؟ و ﺑﺮادراﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟« ٩۴ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ اﺷﺎرﻩ‬ ‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻣﻦ! ٠۵زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺪر ﻣﺮا ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫اﺳﺖ ﺑﻪﺟﺎﯼﺁو َد، ﺑﺮادر و ﺧﻮاهﺮ و ﻣﺎدر ﻣﻦ اﺳﺖ.«‬ ‫َر‬

‫ﻣﺘﯽ ٣١‬
‫ﻣ َﻞ ﺑﺮزﮔﺮ‬ ‫َﺜ‬
‫١هﻤﺎن روز، ﻋﻴﺴﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﮐﻨﺎر درﻳﺎ ﺑﻨﺸﺴﺖ. ٢ا ّﺎ ﭼﻨﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻧﺒﻮهﯽ او را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻘﯽ ﺷﺪ و ﺑﺮ ﺁن ﺑﻨﺸﺴﺖ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم در‬ ‫ﺳﺎﺣﻞ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٣ﺳﭙﺲ ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﺎ ﻣ َﻠﻬﺎ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﻴﺎن ﮐﺮد. ﮔﻔﺖ: »روزﯼ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺑﺮزﮔﺮﯼ ﺑﺮاﯼ ﺑﺬراﻓﺸﺎﻧﯽ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. ۴ﭼﻮن ﺑﺬر ﻣﯽﭘﺎﺷﻴﺪ، ﺑﺮﺧﯽ در راﻩ اﻓﺘﺎد و‬ ‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻮردﻧﺪ. ۵ﺑﺮﺧﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺳﻨﮕﻼخ اﻓﺘﺎد، ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﭼﻨﺪاﻧﯽ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﭘﺲ زود ﺳﺒﺰ ﺷﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﮐﻢ ﻋﻤﻖ ﺑﻮد. ۶ا ّﺎ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮﺁﻣﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﻮﺧﺖ و ﺧﺸﮑﻴﺪ، زﻳﺮا رﻳﺸﻪ ﻧﺪاﺷﺖ. ٧ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻴﺎن ﺧﺎرهﺎ اﻓﺘﺎد. ﺧﺎرهﺎ ﻧﻤﻮ ﮐﺮدﻧﺪ و‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻔﻪ ﻧﻤﻮدﻧﺪ. ٨ا ّﺎ ﺑﻘﻴﮥ ﺑﺬرهﺎ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻴﮑﻮ اﻓﺘﺎد و ﺑﺎر ﺁورد: ﺑﻌﻀﯽ ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻌﻀﯽ ﺷﺼﺖ و ﺑﻌﻀﯽ ﺳﯽ. ٩هﺮﮐﻪ ﮔﻮش دارد، ﺑﺸﻨﻮد.«‬ ‫٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻩ، ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﺮا ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻣ َﻠﻬﺎ ﺳﺨﻦ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ؟« ١١او ﭘﺎﺳﺦ داد: »درﮎ اﺳﺮار ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ، ا ّﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻄﺎ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. ٢١زﻳﺮا ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ دارد، ﺑﻴﺸﺘﺮ دادﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﺮاواﻧﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،‬ ‫و از ﺁن ﮐﻪ ﻧﺪارد، هﻤﺎن ﮐﻪ دارد ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٣١از اﻳﻦرو ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻣ َﻠﻬﺎ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، زﻳﺮا:‬ ‫»ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ، ا ّﺎ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻨﺪ؛‬ ‫ﻣ‬

‫ﮔﻮش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ا ّﺎ ﻧﻤﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۴١ﻧﺒ ّت اﺷﻌْﻴﺎ در ﻣﻮرد ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ﻮ َِ‬ ‫» ”ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﻮد ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪ، ا ّﺎ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ؛‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ، ا ّﺎ هﺮﮔﺰ درﮎ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫۵١زﻳﺮا دل اﻳﻦ ﻗﻮم ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻩ،‬ ‫ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺸﺎن ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﺸﺘﻪ،‬ ‫و ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ،‬ ‫ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ،‬ ‫و ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺸﺎن ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‬ ‫و در دﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ‬ ‫و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻦ ﺷﻔﺎﻳﺸﺎن ﺑﺨﺸﻢ.“‬ ‫۶١ا ّﺎ ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﭼﺸﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ و ﮔﻮﺷﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ. ٧١ﺁﻣﻴﻦ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از اﻧﺒﻴﺎ و ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮدﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ را ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ، ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‬ ‫و ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ، و ﺁﻧﭽﻪ را ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫٨١»ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻨﯽ ﻣ َﻞ ﺑﺮزﮔﺮ را ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ: ٩١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻼم ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن را ﻣﯽﺷﻨﻮد ا ّﺎ ﺁن را درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺁن ﺷﺮور ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﺁﻧﭽﻪ در دل او ﮐﺎﺷﺘﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺪﻩ، ﻣﯽرﺑﺎﻳﺪ. اﻳﻦ هﻤﺎن ﺑﺬرﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ در راﻩ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ. ٠٢و ا ّﺎ ﺑﺬرﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﻨﮕﻼخ اﻓﺘﺎد ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮد و ﺑﯽدرﻧﮓ ﺁن را ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﻣﯽﭘﺬﻳﺮد،‬ ‫١٢ا ّﺎ ﭼﻮن در ﺧﻮد رﻳﺸﻪ ﻧﺪارد، ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ دوام ﻣﯽﺁورد. وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﻪﺳﺒﺐ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻼم، ﺳﺨﺘﯽ ﻳﺎ ﺁزارﯼ ﺑﺮوز ﻣﯽﮐﻨﺪ، دردم ﻣﯽاﻓﺘﺪ. ٢٢ﺑﺬرﯼ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺧﺎرهﺎ ﮐﺎﺷﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪ، ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮد، ا ّﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻴﻬﺎﯼ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ و ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﮔﯽ ﺛﺮوت، ﺁن را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻔﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﯽﺛﻤﺮ ﻣﯽﺳﺎزد. ٣٢ا ّﺎ ﺑﺬرﯼ ﮐﻪ در زﻣﻴﻦ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮد و ﺁن را ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ و ﺑﺎرور ﺷﺪﻩ ﺻﺪ، ﺷﺼﺖ ﻳﺎ ﺳﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺛﻤﺮ‬ ‫ﻣﯽﺁورد.«‬

‫ﻣ َﻞ ﻋﻠﻔﻬﺎﯼ ﺳ ّﯽ‬ ‫ﻤ‬ ‫َﺜ‬

‫۴٢ﻋﻴﺴﯽ ﻣ َﻞ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁورد: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮدﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫َﺜ‬ ‫در ﻣﺰرﻋﮥ ﺧﻮد ﺑﺬر ﺧﻮب ﭘﺎﺷﻴﺪ. ۵٢ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ هﻤﻪ در ﺧﻮاب ﺑﻮدﻧﺪ، دﺷﻤﻦ وﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻣﺪ و در ﻣﻴﺎن ﮔﻨﺪم، ﻋﻠﻒ ﺳ ّﯽ ﮐﺎﺷﺖ و رﻓﺖ. ۶٢ﭼﻮن ﮔﻨﺪم ﺳﺒﺰ ﺷﺪ و ﺧﻮﺷﻪ ﺁورد،‬ ‫ِ ﻤ‬

‫ﻋﻠﻒ ﺳ ّﯽ ﻧﻴﺰ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ. ٧٢ﻏﻼﻣﺎن ﻣﺎﻟﮏ ﻣﺰرﻋﻪ ﻧﺰد او رﻓﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: ”ﺁﻗﺎ، ﻣﮕﺮ ﺗﻮ‬ ‫ﻤ‬ ‫ﺑﺬر ﺧﻮب در ﻣﺰرﻋﻪات ﻧﮑﺎﺷﺘﯽ؟ ﭘﺲ ﻋﻠﻒ ﺳ ّﯽ از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪ؟“ ٨٢در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: ”اﻳﻦ‬ ‫ﻤ‬ ‫ﮐﺎر دﺷﻤﻦ اﺳﺖ.“ ﻏﻼﻣﺎن از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: ”ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺮوﻳﻢ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻴﻢ؟“‬ ‫ِ‬ ‫٩٢ﮔﻔﺖ: ”ﻧﻪ! اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﻋﻠﻔﻬﺎﯼ ﺳ ّﯽ را ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻴﺪ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮔﻨﺪم را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻤ‬ ‫از رﻳﺸﻪ ﺑﺮﮐﻨﻴﺪ. ٠٣ﺑﮕﺬارﻳﺪ هﺮ دو ﺗﺎ ﻓﺼﻞ درو ﻧﻤﻮ ﮐﻨﻨﺪ. در ﺁن زﻣﺎن ﺑﻪ دروﮔﺮان‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻋﻠﻔﻬﺎﯼ ﺳ ّﯽ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻩ دﺳﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮزاﻧﺪﻩ ﺷﻮد، ﺳﭙﺲ‬ ‫ﻤ‬ ‫ﮔﻨﺪﻣﻬﺎ را ﮔﺮد ﺁوردﻩ، ﺑﻪ اﻧﺒﺎر ﻣﻦ ﺑﻴﺎورﻧﺪ.“«‬

‫ﻣ َﻞ داﻧﮥ ﺧﺮدل و ﻣ َﻞ ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪ‬ ‫َﺜ‬ ‫َﺜ‬

‫١٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻣ َﻠﯽ دﻳﮕﺮ ﺁورد: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن هﻤﭽﻮن داﻧﮥ ﺧﺮدﻟﯽ اﺳﺖ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺁن را ﮔﺮﻓﺖ و در ﻣﺰرﻋﻪاش ﮐﺎﺷﺖ. ٢٣ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ داﻧﮥ ﺧﺮدل از هﻤﮥ داﻧﻪهﺎ‬ ‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﭼﻮن ﻣﯽروﻳﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از هﻤﮥ ﮔﻴﺎهﺎن ﺑﺎغ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ درﺧﺘﯽ ﺑﺪل‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد، ﭼﻨﺪانﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﺁﻣﺪﻩ، در ﺷﺎﺧﻪهﺎﻳﺶ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ.«‬ ‫٣٣ﺳﭙﺲ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻣ َﻠﯽ دﻳﮕﺮ ﺁوردﻩ، ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن هﻤﭽﻮن ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪاﯼ‬ ‫َﺜ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﯽ ﺁن را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدﯼ ﺁرد ﻣﺨﻠﻮط ﮐﺮد، ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺧﻤﻴﺮ َرﺁﻣﺪ.«‬ ‫و‬ ‫۴٣ﻋﻴﺴﯽ هﻤﮥ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ را ﺑﺎ ﻣ َﻠﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻴﺎن ﮐﺮد و ﺑﺪون ﻣ َﻞ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫َﺜ‬ ‫َﺜ‬ ‫هﻴﭻ ﻧﮕﻔﺖ. ۵٣اﻳﻦ واﻗﻊ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﻼم ﻧﺒﯽ ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد:‬ ‫»دهﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣ َﻠﻬﺎ ﺧﻮاهﻢ ﮔﺸﻮد،‬ ‫َﺜ‬ ‫و ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز ﺟﻬﺎن ﻣﺨﻔﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺑﻴﺎن ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.«‬

‫ﺷﺮح ﻣ َﻞ ﻋﻠﻔﻬﺎﯼ ﺳ ّﯽ‬ ‫ﻤ‬ ‫َﺜ‬

‫۶٣ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﺰد او‬ ‫ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣ َﻞ ﻋﻠﻔﻬﺎﯼ ﺳﻤﯽ ﻣﺰرﻋﻪ را ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺷﺮح ﺑﺪﻩ.« ٧٣او در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ِّ‬ ‫َﺜ‬ ‫»ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺑﺬر ﺧﻮب در ﻣﺰرﻋﻪ ﻣﯽﮐﺎرد، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ. ٨٣ﻣﺰرﻋﻪ، اﻳﻦ ﺟﻬﺎن‬ ‫اﺳﺖ؛ و ﺑﺬر ﺧﻮب، ﻓﺮزﻧﺪان ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﻨﺪ. ﻋﻠﻔﻬﺎﯼ ﺳ ّﯽ، ﻓﺮزﻧﺪان ﺁن ﺷﺮورﻧﺪ؛‬ ‫ﻤ‬ ‫٩٣و دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﯽﮐﺎرد، ﺧﻮد اﺑﻠﻴﺲ اﺳﺖ. ﻓﺼﻞ درو، ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﻋﺼﺮ اﺳﺖ؛ و‬ ‫ِ‬ ‫دروﮔﺮان، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻨﺪ. ٠۴هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻋﻠﻔﻬﺎﯼ ﺳ ّﯽ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻩ در ﺁﺗﺶ‬ ‫ﻤ‬ ‫ﻣﯽﺳﻮزاﻧﻨﺪ، در ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ١۴ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﻮد را‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺁﻧﻬﺎ هﺮﭼﻪ را ﮐﻪ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ او ﺑﺎﻋﺚ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﺷﻮد و ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﮐﺎران‬ ‫را ﺟﻤﻊ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد ٢۴و ﺁﻧﻬﺎ را در ﮐﻮرۀ ﺁﺗﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ اﻓﮑﻨﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﻪ و دﻧﺪان‬ ‫ﺑﻪ دﻧﺪان ﺳﺎﻳﻴﺪن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٣۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﭘﺪر ﺧﻮد، هﻤﭽﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ درﺧﺸﻴﺪ. هﺮﮐﻪ ﮔﻮش دارد، ﺑﺸﻨﻮد.‬

‫ﻣ َﻞ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎن و ﻣﺮوارﻳﺪ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ‬ ‫َﺜ‬

‫۴۴»ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن هﻤﭽﻮن ﮔﻨﺠﯽ اﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎن در دل زﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﺁن را‬ ‫ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ، ﺳﭙﺲ دوﺑﺎرﻩ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و از ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽرود و ﺁﻧﭽﻪ دارد، ﻣﯽﻓﺮوﺷﺪ و ﺁن‬ ‫زﻣﻴﻦ را ﻣﯽﺧﺮد.‬ ‫۵۴»هﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎﺟﺮﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺎﯼ ﻣﺮوارﻳﺪهﺎﯼ‬ ‫ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺳﺖ. ۶۴ﭘﺲ ﭼﻮن ﻣﺮوارﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎارزﺷﯽ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ، ﻣﯽرود و ﺁﻧﭽﻪ دارد،‬ ‫ﻣﯽﻓﺮوﺷﺪ و ﺁن ﻣﺮوارﻳﺪ را ﻣﯽﺧﺮد.‬

‫ﻣ َﻞ ﺗﻮر ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮﯼ‬ ‫َﺜ‬

‫٧۴»و ﺑﺎز ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮرﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ درﻳﺎ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد و هﻤﻪ ﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﺎهﯽ داﺧﻞ ﺁن ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ. ٨۴هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﻮر ﭘﺮ ﻣﯽﺷﻮد، ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮان ﺁن را ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ. ﺳﭙﺲ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﻣﺎهﻴﻬﺎﯼ ﺧﻮب را در ﺳﺒﺪ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ا ّﺎ ﻣﺎهﻴﻬﺎﯼ ﺑﺪ را‬ ‫ﻣ‬ ‫دور ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ. ٩۴در ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ و‬ ‫ﺑﺪﮐﺎران را از ﻣﻴﺎن درﺳﺘﮑﺎران ﺑﻴﺮون ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ ٠۵و ﺁﻧﻬﺎ را در ﮐﻮرۀ ﺁﺗﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫اﻓﮑﻨﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﻪ و دﻧﺪان ﺑﻪ دﻧﺪان ﺳﺎﻳﻴﺪن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.«‬ ‫١۵ﺳﭙﺲ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ هﻤﮥ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ را درﮎ ﮐﺮدﻳﺪ؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﻠﻪ!«‬ ‫٢۵ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد: »ﭘﺲ، هﺮ ﻋﺎﻟﻢ دﻳﻦ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﺰاﻧﮥ ﺧﻮد ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﻧﻮ و ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁورد.«‬

‫ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﻣﺮدم ﻧﺎﺻﺮﻩ‬

‫٣۵ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﻣ َﻠﻬﺎ را ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺁن ﻣﮑﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ ۴۵و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺧﻮد رﻓﺖ و در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺮدم ﭘﺮداﺧﺖ. ﻣﺮدم در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻩ، ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺮد ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﻤﺖ و ﻗﺪرت اﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰات را از ﮐﺠﺎ ﮐﺴﺐ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ ۵۵ﻣﮕﺮ او ﭘﺴﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁن ﻧ ّﺎر ﻧﻴﺴﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﻧﺎم ﻣﺎدرش ﻣﺮﻳﻢ ﻧﻴﺴﺖ؟ و ﺑﺮادراﻧﺶ ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺳﻒ و َﻤﻌﻮن و‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺠ‬ ‫ﻳﻬﻮدا ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ ۶۵ﻣﮕﺮ هﻤﮥ ﺧﻮاهﺮاﻧﺶ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ﭘﺲ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ از‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ؟« ٧۵ﭘﺲ ﺑﻪﻧﻈﺮﺷﺎن ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﺁﻣﺪ. ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﻧﺒﯽ ﺑﯽﺣﺮﻣﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺟﺰ در دﻳﺎر ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﻳﺶ!« ٨۵و در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫اﻳﺸﺎن، ﻣﻌﺠﺰات زﻳﺎدﯼ ﻧﮑﺮد.‬

‫ﻣﺘﯽ ۴١‬
‫ﻗﺘﻞ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬

‫١در ﺁن زﻣﺎن ﺁوازۀ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش هﻴﺮودﻳﺲ ﺣﺎﮐﻢ رﺳﻴﺪ، ٢و او ﺑﻪ ﻣﻼزﻣﺎن ﺧﻮد‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ و از هﻤﻴﻦروﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﻗﺪرﺗﻬﺎ از او ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﺪ.«‬ ‫٣و ا ّﺎ هﻴﺮودﻳﺲ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ هﻴﺮودﻳﺎ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ زن ﺑﺮادرش ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﺑﻮد، ﻳﺤﻴﯽ را‬ ‫ﭙ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و او را ﺑﺴﺘﻪ و ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد. ۴زﻳﺮا ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ زن ﺑﺎﺷﯽ.« ۵هﻴﺮودﻳﺲ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻳﺤﻴﯽ را ﺑﮑﺸﺪ، ا ّﺎ از ﻣﺮدم ﺑﻴﻢ داﺷﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻳﺮا ﻳﺤﻴﯽ را ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ ﻗﺒﻮل داﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫۶در روز ﺟﺸﻦ ﻣﻴﻼد هﻴﺮودﻳﺲ، دﺧﺘﺮ هﻴﺮودﻳﺎ در ﻣﺠﻠﺲ رﻗﺼﻴﺪ و ﭼﻨﺎن دل‬ ‫هﻴﺮودﻳﺲ را ﺷﺎد ﺳﺎﺧﺖ ٧ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرد هﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺑﻪ او ﺑﺪهﺪ. ٨دﺧﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ را هﻤﻴﻦﺟﺎ در ﻃ َﻘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ.«‬ ‫َﺒ‬ ‫٩ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺷﺪ، ا ّﺎ ﺑﻪﭘﺎس ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮد و ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ او ﺑﺮﺁوردﻩ ﺷﻮد. ٠١ﭘﺲ ﺑﻪدﺳﺘﻮر او ﺳﺮ ﻳﺤﻴﯽ را در زﻧﺪان از ﺗﻦ ﺟﺪا ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫١١و ﺁن را در ﻃ َﻘﯽ ﺁوردﻧﺪ و ﺑﻪ دﺧﺘﺮ دادﻧﺪ و او ﻧﻴﺰ ﺁن را ﻧﺰد ﻣﺎدرش ﺑﺮد.‬ ‫َﺒ‬ ‫٢١ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺪن او را ﺑﺮدﻩ، ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ.‬

‫ﺧﻮراﮎ دادن ﺑﻪ ﭘﻨﺞ هﺰار ﺗﻦ‬

‫٣١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، در ﺧﻠﻮت ﺑﺎ ﻗﺎﻳﻖ رهﺴﭙﺎر ﻣﮑﺎﻧﯽ دوراﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪ. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺮدم ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ، از ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺧﻮد ﭘﺎﯼ ﭘﻴﺎدﻩ در ﭘﯽ او رﻓﺘﻨﺪ. ۴١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ از ﻗﺎﻳﻖ‬ ‫ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪ، ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﺑﯽﺷﻤﺎر دﻳﺪ و دﻟﺶ ﺑﺮ ﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﺑﻪ رﺣﻢ ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﻴﻤﺎراﻧﺸﺎن را ﺷﻔﺎ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫۵١ﻧﺰدﻳﮏ ﻏﺮوب، ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻨﺠﺎ ﻣﮑﺎﻧﯽ اﺳﺖ دوراﻓﺘﺎدﻩ، و‬ ‫دﻳﺮوﻗﺖ ﻧﻴﺰ هﺴﺖ. ﻣﺮدم را رواﻧﻪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ روﺳﺘﺎهﺎﯼ اﻃﺮاف ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد‬ ‫ﺧﻮراﮎ ﺑﺨﺮﻧﺪ.« ۶١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮدم ﺑﺮوﻧﺪ. ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﺧﻮراﮎ دهﻴﺪ.« ٧١ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﻔﺘﻨﺪ: »در اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و دو ﻣﺎهﯽ‬ ‫ﻧﺪارﻳﻢ.« ٨١ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻧﻬﺎ را ﻧﺰد ﻣﻦ ﺑﻴﺎورﻳﺪ.« ٩١ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺒﺰﻩ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و دو ﻣﺎهﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﺷﮑﺮ ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ﺁورد. ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻧﻬﺎ را ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان داد و ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺮدم دادﻧﺪ. ٠٢هﻤﻪ‬ ‫ﺧﻮردﻧﺪ و ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ و از ﺧﺮدﻩهﺎﯼ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ، دوازدﻩ ﺳﺒﺪ ﭘﺮ ﮔﺮد ﺁوردﻧﺪ. ١٢ﺷﻤﺎر‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮرﻧﺪﮔﺎن، ﺑﻪﺟﺰ زﻧﺎن و ﮐﻮدﮐﺎن، ﭘﻨﺞ هﺰار ﻣﺮد ﺑﻮد.‬

‫راﻩ رﻓﺘﻦ ﺑﺮ روﯼ ﺁب‬

‫٢٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﯽدرﻧﮓ ﺷﺎﮔﺮدان را ﺑﺮﺁن داﺷﺖ ﺗﺎ در ﺁن ﺣﺎل ﮐﻪ او ﻣﺮدم را ﻣﺮﺧﺺ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد، ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﻮﻧﺪ و ﭘﻴﺶ از او ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ ﺑﺮوﻧﺪ. ٣٢ﭘﺲ از ﻣﺮﺧﺺ‬ ‫ﮐﺮدن ﻣﺮدم، ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﻮﻩ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ دﻋﺎ ﮐﻨﺪ. ﺷﺐ ﻓﺮارﺳﻴﺪ و او ﺁﻧﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد.‬ ‫ِ‬ ‫۴٢در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﻗﺎﻳﻖ از ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺴﻴﺎر دور ﺷﺪﻩ و دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻼﻃﻢ اﻣﻮاج ﺑﻮد، زﻳﺮا ﺑﺎد‬ ‫ِ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺮ ﺁن ﻣﯽوزﻳﺪ. ۵٢در ﭘﺎس ﭼﻬﺎرم از ﺷﺐ، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺎمزﻧﺎن ﺑﺮ روﯼ ﺁب ﺑﻪﺳﻮﯼ‬ ‫ﺁﻧﺎن رﻓﺖ. ۶٢ﭼﻮن ﺷﺎﮔﺮدان او را در ﺣﺎل راﻩ رﻓﺘﻦ روﯼ ﺁب دﻳﺪﻧﺪ، وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺷﺒﺢ اﺳﺖ«، و از ﺗﺮس ﻓﺮﻳﺎد زدﻧﺪ. ٧٢ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »دل‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻗﻮﯼ دارﻳﺪ. ﻣﻦ هﺴﺘﻢ، ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ!«‬ ‫٨٢ ِﻄ ُس ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺳﺮور ﻣﻦ، اﮔﺮ ﺗﻮﻳﯽ، ﻣﺮا ﺑﮕﻮ ﺗﺎ روﯼ ﺁب ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﻢ.«‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٩٢ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻴﺎ!« ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻄ ُس از ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و روﯼ ﺁب ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ راﻩ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﻓﺘﺎد. ٠٣ا ّﺎ ﭼﻮن ﺗﻮﻓﺎن را دﻳﺪ، ﺗﺮﺳﻴﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﺁب ﻓﺮو ﻣﯽرﻓﺖ، ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮﺁورد: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﻧﺠﺎﺗﻢ دﻩ!« ١٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﯽدرﻧﮓ دﺳﺖ ﺧﻮد را دراز ﮐﺮد و او را‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﮐﻢاﻳﻤﺎن، ﭼﺮا ﺷﮏ ﮐﺮدﯼ؟« ٢٣ﭼﻮن ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺑﺎد‬ ‫ﻓﺮوﻧﺸﺴﺖ. ٣٣ﺳﭙﺲ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻮدﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻴﺴﯽ روﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻬﺎدﻩ،‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ!«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﺑﻴﻤﺎران در ِﻨﻴﺴﺎ ِت‬ ‫ﺟ ر‬

‫۴٣ﭘﺲ ﭼﻮن ﺑﻪ ﮐﺮاﻧﮥ دﻳﮕﺮ رﺳﻴﺪﻧﺪ، در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ِﻨﻴﺴﺎ ِت ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻧﺪ. ۵٣ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫ﺟ ر‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺁن ﻧﻮاﺣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ﺑﻴﻤﺎران را ﻧﺰد او‬ ‫ﺁوردﻧﺪ. ۶٣ﺁﻧﻬﺎ از او ﺗﻤﻨﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ اﺟﺎزﻩ دهﺪ ﺗﺎ ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺷﮥ رداﻳﺶ را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﻨﺪ، و‬ ‫هﺮﮐﻪ ﻟﻤﺲ ﻣﯽﮐﺮد، ﺷﻔﺎ ﻣﯽﻳﺎﻓﺖ.‬

‫ﻣﺘﯽ ۵١‬
‫ﻟﺰوم ﭘﺎﮐﯽ درون‬
‫١ﺳﭙﺲ ﮔﺮوهﯽ از َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ از اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫ﻓ‬ ‫٢»ﭼﺮا ﺷﺎﮔﺮدان ﺗﻮ ﺳ ّﺖ ﻣﺸﺎﻳﺦ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ؟ ﺁﻧﻬﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﭘﻴﺶ از‬ ‫ﻨ‬ ‫ﺧﻮردن ﻧﻤﯽﺷﻮﻳﻨﺪ!« ٣او در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺑﺮاﯼ ﺣﻔﻆ ﺳ ّﺖ ﺧﻮﻳﺶ، ﺣﮑﻢ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﺧﺪا را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﯽﮔﺬارﻳﺪ؟ ۴زﻳﺮا ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ: ”ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﮔﺮاﻣﯽدار“ و‬ ‫ﻧﻴﺰ ”هﺮﮐﻪ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﻧﺎﺳﺰا ﮔﻮﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد.“ ۵ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدرش ﺑﮕﻮﻳﺪ: ”هﺮ ﮐﻤﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد از ﻣﻦ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻴﺪ، وﻗﻒ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ،“ ۶در اﻳﻦ ﺻﻮرت، دﻳﮕﺮ ﺑﺮ او واﺟﺐ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد را ﮔﺮاﻣﯽ‬ ‫دارد. اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﯼ ﺣﻔﻆ ﺳ ّﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽﺷﻤﺎرﻳﺪ. ٧اﯼ‬ ‫ﻨ‬ ‫رﻳﺎﮐﺎران! اﺷﻌْﻴﺎ درﺑﺎرۀ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺧﻮب ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ:‬ ‫َِ‬ ‫٨»”اﻳﻦ ﻗﻮم ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﺮا ﺣﺮﻣﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ،‬ ‫ا ّﺎ دﻟﺸﺎن از ﻣﻦ دور اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٩ﺁﻧﺎن ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻣﺮا ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ،‬ ‫و ﺗﻌﻠﻴﻤﺸﺎن ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﻓﺮاﻳﺾ ﺑﺸﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ.“«‬

‫٠١ﺳﭙﺲ ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ و ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ. ١١ﻧﻪ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ دهﺎن ﺁدﻣﯽ داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮد او را ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺳﺎزد، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ از دهﺎن او ﺑﻴﺮون‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁدﻣﯽ را ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺳﺎزد.« ٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﺁﻳﺎ ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻪ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎﻧﺖ از ﺗﻮ ﺑﻴﺰارﯼ ﺟﺴﺘﻪاﻧﺪ؟« ٣١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﻓ‬ ‫داد: »هﺮ ﻧﻬﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﻧﮑﺎﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، رﻳﺸﻪﮐﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۴١ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎل‬ ‫ﺧﻮد واﮔﺬارﻳﺪ. ﺁﻧﻬﺎ راهﻨﻤﺎﻳﺎﻧﯽ ﮐﻮرﻧﺪ. هﺮﮔﺎﻩ ﮐﻮرﯼ ﻋﺼﺎﮐﺶ ﮐﻮر دﻳﮕﺮ ﺷﻮد، هﺮ دو‬ ‫ِ‬ ‫در ﭼﺎﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ اﻓﺘﺎد.« ۵١ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺷﺮح ﺑﺪﻩ.« ۶١ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ هﻨﻮز درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ٧١ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﺑﻪ دهﺎن داﺧﻞ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ﻣﯽرود و ﺑﻌﺪ دﻓﻊ ﻣﯽﺷﻮد؟ ٨١ا ّﺎ ﺁﻧﭽﻪ از دهﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ، از دل‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد، و اﻳﻦ اﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺁدﻣﯽ را ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺳﺎزد. ٩١زﻳﺮا از دل اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫اﻓﮑﺎر ﭘﻠﻴﺪ، ﻗﺘﻞ، زﻧﺎ، ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ، دزدﯼ، ﺷﻬﺎدت دروغ و ﺗﻬﻤﺖ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد.‬ ‫ِ‬ ‫٠٢اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ را ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺳﺎزد، ﻧﻪ ﻏﺬا ﺧﻮردن ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﻧﺎﺷﺴﺘﻪ!«‬

‫اﻳﻤﺎن زن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﯼ‬
‫١٢ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و در ﻣﻨﻄﻖۀ ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون ﮐﻨﺎرﻩ ﺟﺴﺖ. ٢٢روزﯼ‬ ‫زﻧﯽ ﮐﻨﻌﺎﻧﯽ از اهﺎﻟﯽ ﺁﻧﺠﺎ، ﻧﺰدش ﺁﻣﺪ و ﻓﺮﻳﺎدﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، اﯼ ﭘﺴﺮ داوود،‬ ‫ﺑﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﮐﻦ! دﺧﺘﺮم دﻳﻮزدﻩ ﺷﺪﻩ و ﺳﺨﺖ رﻧﺞ ﻣﯽﮐﺸﺪ.« ٣٢اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ هﻴﭻ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ّ‬ ‫ﻧﺪاد، ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ و از او ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »او را ﻣﺮﺧﺺ ﻓﺮﻣﺎ،‬ ‫زﻳﺮا ﻓﺮﻳﺎدزﻧﺎن از ﭘﯽ ﻣﺎ ﻣﯽﺁﻳﺪ.« ۴٢در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﮔﻢﮔﺸﺘﮥ‬ ‫ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩام.« ۵٢ا ّﺎ ﺁن زن ﺁﻣﺪ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ او زاﻧﻮ زد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﺳﺮور ﻣﻦ، ﻣﺮا ﻳﺎرﯼ ﮐﻦ!« ۶٢او در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﻧﺎن ﻓﺮزﻧﺪان را ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺳﮕﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻦ روا ﻧﻴﺴﺖ.« ٧٢وﻟﯽ زن ﮔﻔﺖ: »ﺑﻠﻪ، ﺳﺮورم، ا ّﺎ ﺳﮕﺎن ﻧﻴﺰ از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺮدﻩهﺎﻳﯽ ﮐﻪ از ﺳﻔﺮۀ ﺻﺎﺣﺒﺸﺎن ﻣﯽاﻓﺘﺪ، ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ!« ٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﯼ زن،‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺗﻮ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ! ﺧﻮاهﺶ ﺗﻮ ﺑﺮﺁوردﻩ ﺷﻮد!« در هﻤﺎندم دﺧﺘﺮ او ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺖ.‬

‫ﺧﻮراﮎ دادن ﺑﻪ ﭼﻬﺎرهﺰار ﺗﻦ‬

‫٩٢ﻋﻴﺴﯽ از ﺁﻧﺠﺎ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﺮد و ﮐﻨﺎرۀ درﻳﺎﭼﮥ ﺟﻠﻴﻞ را ﭘﻴﻤﻮدﻩ، ﺑﻪ ﮐﻮهﺴﺎر رﺳﻴﺪ‬ ‫و در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻨﺸﺴﺖ. ٠٣ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻧﺒﻮهﯽ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻟﻨﮕﺎن و ﮐﻮران و ﻣﻔﻠﻮﺟﺎن‬ ‫و ﮔﻨﮕﺎن و ﺑﻴﻤﺎران دﻳﮕﺮ را ﺁوردﻩ، ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و او اﻳﺸﺎن را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫١٣ﻣﺮدم ﭼﻮن دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﮕﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ، ﻣﻔﻠﻮﺟﺎن ﺗﻨﺪرﺳﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻟﻨﮕﺎن راﻩ‬ ‫ﻣﯽروﻧﺪ و ﮐﻮران ﺑﻴﻨﺎ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ، در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻩ، ﺧﺪاﯼ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫٢٣ﻋﻴﺴﯽ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: »دﻟﻢ ﺑﺮ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻣﺮدم ﻣﯽﺳﻮزد،‬ ‫زﻳﺮا اﮐﻨﻮن ﺳﻪ روز اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﻨﺪ و ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﻧﺪارﻧﺪ. ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ اﻳﺸﺎن را‬ ‫ﮔﺮﺳﻨﻪ رواﻧﻪ ﮐﻨﻢ، ﺑﺴﺎ ﮐﻪ در راﻩ از ﭘﺎ دراﻓﺘﻨﺪ.« ٣٣ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »در اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن‬ ‫از ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻧﺎن ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاﯼ ﺳﻴﺮ ﮐﺮدن ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﻓﺮاهﻢ ﺁورﻳﻢ؟« ۴٣ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫»ﭼﻨﺪ ﻧﺎن دارﻳﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﻔﺖ ﻧﺎن و ﭼﻨﺪ ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﮏ.« ۵٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ. ۶٣ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻔﺖ ﻧﺎن و ﭼﻨﺪ ﻣﺎهﯽ را ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺲ از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ،‬

‫ﺁﻧﻬﺎ را ﭘﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد داد و اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ دادﻧﺪ. ٧٣هﻤﻪ‬ ‫ﺧﻮردﻧﺪ و ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺷﺎﮔﺮدان هﻔﺖ زﻧﺒﻴﻞ ﭘﺮ از ﺧﺮدﻩهﺎﯼ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﺮد ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫٨٣ﺷﻤﺎر ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮراﮎ ﺧﻮردﻧﺪ، ﻏﻴﺮ از زﻧﺎن و ﮐﻮدﮐﺎن، ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ ﺑﻮد.‬ ‫٩٣ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺮدم را ﻣﺮﺧﺺ ﮐﺮد، ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﻣﺠ َل رﻓﺖ.‬ ‫َ ْﺪ‬

‫ﻣﺘﯽ ۶١‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﺁﻳﺘﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﺻ ّوﻗﻴﺎن ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻨﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر از او‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻳﺘﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﻨﻤﺎﻳﺎﻧﺪ. ٢در ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻣﻮد: »هﻨﮕﺎم ﻏﺮوب، ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ‬ ‫”هﻮا ﺧﻮب ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، زﻳﺮا ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺮخﻓﺎم اﺳﺖ،“ ٣و ﺑﺎﻣﺪادان ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ ”اﻣﺮوز هﻮا‬ ‫ﺑﺪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺮخ و ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.“ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﮏ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻴﻤﺎﯼ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن را ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ از ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪهﺎﯼ زﻣﺎﻧﻬﺎ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻴﺪ! ۴ﻧﺴﻞ ﺷﺮارتﭘﻴﺸﻪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻧﺎﮐﺎر ﺁﻳﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ، ا ّﺎ ﺁﻳﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ دادﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ ﺟﺰ ﺁﻳﺖ ﻳﻮﻧﺲ ﻧﺒﯽ.« ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ راﻩ ﺧﻮد رﻓﺖ.‬

‫ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﺻ ّوﻗﻴﺎن‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬

‫۵ﭼﻮن ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ رﻓﺘﻨﺪ، ﺷﺎﮔﺮدان ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ.‬ ‫۶ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ و از ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﺻ ّوﻗﻴﺎن دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ.«‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫٧ﭘﺲ اﻳﺸﺎن در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮدﻩ، ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »از ﺁنرو ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺎن‬ ‫ﻧﻴﺎوردﻩاﻳﻢ.« ٨ﻋﻴﺴﯽ درﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺳﺴﺖاﻳﻤﺎﻧﺎن، ﭼﺮا درﺑﺎرۀ اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﻧﺎن ﻧﺪارﻳﺪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ٩ﺁﻳﺎ هﻨﻮز درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺪارﻳﺪ ﺁن ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و‬ ‫ﭘﻨﺞ هﺰار ﺗﻦ و ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺒﺪ ﺧﺮدﻩﻧﺎن را ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻳﺪ؟ ٠١ﻳﺎ ﺁن هﻔﺖ ﻧﺎن و ﭼﻬﺎر هﺰار‬ ‫ﺗﻦ و ﭼﻨﺪﻳﻦ زﻧﺒﻴﻞ را ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻳﺪ؟ ١١ﭘﺲ ﭼﺮا درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ درﺑﺎرۀ ﻧﺎن‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ؟ ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ از ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﺻ ّوﻗﻴﺎن دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ.« ٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫درﮎ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺸﺎن درﺑﺎرۀ ﺗﻌﻠﻴﻢ َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﺻ ّوﻗﻴﺎن هﺸﺪار دادﻩ اﺳﺖ، ﻧﻪ درﺑﺎرۀ‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ ﻧﺎن.‬

‫اﻋﺘﺮاف ِﻄ ُس درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫٣١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻧﻮاﺣﯽ ﻗﻴﺼﺮﻳﮥ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ رﺳﻴﺪ، از ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮥ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﻣﺮدم، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﮐﻴﺴﺖ؟« ۴١ﺁﻧﺎن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﺮﺧﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ. ﺑﻌﻀﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ اﻟﻴﺎس، و ﻋﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ا ِﻣﻴﺎ ﻳﺎ ﻳﮑﯽ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان‬ ‫ِر‬ ‫اﺳﺖ.« ۵١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ؟ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻦ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ؟« ۶١ َﻤﻌﻮن‬ ‫ﺷ‬ ‫ِﻄ ُس ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺗﻮﻳﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ!« ٧١ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺗﻮ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﯼ َﻤﻌﻮن، ﭘﺴﺮ ﻳﻮﻧﺎ! زﻳﺮا اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺟﺴﻢ و ﺧﻮن ﺑﺮ ﺗﻮ ﺁﺷﮑﺎر ﻧﮑﺮد ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪر ﻣﻦ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد. ٨١ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ِﻄ ُس، و ﺑﺮ اﻳﻦ ﺻﺨﺮﻩ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ و ﻗﺪرت ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺁن اﺳﺘﻴﻼ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٩١ﮐﻠﻴﺪهﺎﯼ‬

‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽدهﻢ. ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﺒﻨﺪﯼ، در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺸﺎﻳﯽ، در ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.« ٠٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را‬ ‫ﻣﻨﻊ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ او ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ.‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺮگ و رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﻮد‬

‫١٢از ﺁن ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد از اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ ﻻزم‬ ‫اﺳﺖ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮود و در ﺁﻧﺠﺎ از ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺁزار ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد و در روز ﺳ ّم ﺑﺮﺧﻴﺰد. ٢٢ ِﻄ ُس او را ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ ﺑﺮد و‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺳﺮزﻧﺶﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ: »دور از ﺗﻮ، ﺳﺮورم! ﻣﺒﺎد ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ هﺮﮔﺰ ﺑﺮ ﺗﻮ واﻗﻊ‬ ‫ﺷﻮد.« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ روﯼ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪﻩ، ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »دور ﺷﻮ از ﻣﻦ، اﯼ ﺷﻴﻄﺎن! ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻊ‬ ‫راﻩ ﻣﻨﯽ، زﻳﺮا اﻓﮑﺎر ﺗﻮ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﻧﻪ اﻟﻬﯽ.«‬ ‫۴٢ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮐﺮد و ﻓﺮﻣﻮد: »اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻣﺮا ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺧﻮد را اﻧﮑﺎر ﮐﺮدﻩ، ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮﮔﻴﺮد و از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ. ۵٢زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ‬ ‫ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دهﺪ، ﺁن را از دﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داد؛ ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺟﺎن ﺧﻮد را‬ ‫ﻣ‬ ‫از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ، ﺁن را ﺑﺎزﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ۶٢اﻧﺴﺎن را ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ دﻧﻴﺎ را ﺑ َﺮد، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِﺒ‬ ‫ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﺒﺎزد؟ اﻧﺴﺎن ﺑﺮاﯼ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻦ ﺟﺎن ﺧﻮد ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺪهﺪ؟‬ ‫٧٢»زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن در ﺟﻼل ﭘﺪر ﺧﻮد ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺶ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ‬ ‫هﺮﮐﺲ ﺑﺮاﯼ اﻋﻤﺎﻟﺶ ﭘﺎداش ﺧﻮاهﺪ داد. ٨٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺑﺮﺧﯽ اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﻮد ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﻧﺨﻮاهﻨﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﺸﻴﺪ.«‬

‫ﻣﺘﯽ ٧١‬
‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺳﻴﻤﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﺷﺶ روز ﺑﻌﺪ، ﻋﻴﺴﯽ، ِﻄ ُس و ﻳﻌﻘﻮب و ﺑﺮادرش ﻳﻮﺣﻨﺎ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺁﻧﺎن را‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮهﯽ ﺑﻠﻨﺪ، ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﺑﺮد. ٢در ﺁﻧﺠﺎ، در ﺣﻀﻮر اﻳﺸﺎن، ﺳﻴﻤﺎﯼ او‬ ‫دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪ: ﭼﻬﺮﻩاش ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﯽدرﺧﺸﻴﺪ و ﺟﺎﻣﻪاش هﻤﭽﻮن ﻧﻮر، ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد. ٣در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﻣﻮﺳﯽ و اﻟﻴﺎس در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن اﻳﺸﺎن ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ۴ ِﻄ ُس ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺳﺮورم، ﺑﻮدن ﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ. اﮔﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﺨﻮاهﯽ، ﺳﻪ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﻣﯽﺳﺎزم، ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﻮﺳﯽ و ﻳﮑﯽ هﻢ ﺑﺮاﯼ‬ ‫اﻟﻴﺎس.« ۵هﻨﻮز اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ زﺑﺎن ِﻄ ُس ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ اﺑﺮﯼ درﺧﺸﺎن اﻳﺸﺎن را درﺑﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﺪاﻳﯽ از اﺑﺮ دررﺳﻴﺪ ﮐﻪ: »اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﮐﻪ از او ﺧﺸﻨﻮدم؛ ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ!« ۶ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﻧﺪا، ﺷﺎﮔﺮدان ﺳﺨﺖ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻪروﯼ، ﺑﺮ ﺧﺎﮎ اﻓﺘﺎدﻧﺪ.‬ ‫٧ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و دﺳﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ و ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ!« ٨ﺁﻧﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﮔﺸﻮدﻧﺪ و ﺟﺰ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺴﯽ را ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ.‬

‫٩هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﮐﻮﻩ ﻓﺮود ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻳﺪ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺑﺎزﮔﻮ ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد.« ٠١ﺷﺎﮔﺮدان از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ:‬ ‫»ﭼﺮا ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ اﻟﻴﺎس ﺑﻴﺎﻳﺪ؟« ١١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ‬ ‫اﻟﻴﺎس ﻣﯽﺁﻳﺪ و هﻤﻪﭼﻴﺰ را اﺻﻼح ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٢١ا ّﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻟﻴﺎس ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫وﻟﯽ او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ وﯼ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﻪدﺳﺖ ﺁﻧﺎن ﺁزار ﺧﻮاهﺪ دﻳﺪ.« ٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬ ‫ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﭘﺴﺮ دﻳﻮزدﻩ‬

‫۴١ﭼﻮن ﻧﺰد ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ، ﻣﺮدﯼ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ او زاﻧﻮ زد‬ ‫و ﮔﻔﺖ: ۵١»ﺳﺮورم، ﺑﺮ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﮐﻦ. او ﺻﺮع دارد و ﺑﺴﻴﺎر رﻧﺞ ﻣﯽﮐﺸﺪ. اﻏﻠﺐ‬ ‫در ﺁﺗﺶ ﻳﺎ در ﺁب ﻣﯽاﻓﺘﺪ. ۶١او را ﻧﺰد ﺷﺎﮔﺮداﻧﺖ ﺁوردم، وﻟﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺷﻔﺎﻳﺶ دهﻨﺪ.«‬ ‫٧١ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻧﺴﻞ ﺑﯽاﻳﻤﺎن و ﻣﻨﺤﺮف، ﺗﺎ ﺑﻪ ِﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ و ﺗﺤﻤﻠﺘﺎن‬ ‫ﮐ‬ ‫ﮐﻨﻢ؟ او را ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁورﻳﺪ.« ٨١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ دﻳﻮ ﻧﻬﻴﺐ زد و دﻳﻮ از ﭘﺴﺮ ﺑﻴﺮون ﺷﺪ و او‬ ‫در هﻤﺎندم ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺖ. ٩١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و در ﺧﻠﻮت از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ:‬ ‫»ﭼﺮا ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺁن دﻳﻮ را ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻴﻢ؟« ٠٢ﭘﺎﺳﺦ داد: »از ﺁنرو ﮐﻪ اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن ﮐﻢ‬ ‫اﺳﺖ. ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ اﻳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ داﻧﮥ ﺧﺮدل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ”از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﻮ“ و ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و هﻴﭻ اﻣﺮﯼ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد. ١٢]ا ّﺎ اﻳﻦ ﺟﻨﺲ ﺟﺰ ﺑﻪ روزﻩ و دﻋﺎ ﺑﻴﺮون ﻧﻤﯽرود.[«‬ ‫ﻣ‬

‫د ّﻣﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺮگ و رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﻮد‬ ‫و‬

‫٢٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﺟﻠﻴﻞ ﮔﺮد هﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪدﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮدم ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٣٢ﺁﻧﻬﺎ او را ﺧﻮاهﻨﺪ ُﺸﺖ و او در روز ﺳ ّم ﺑﺮﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﺧﺎﺳﺖ.« ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﺳﮑﻪ در دهﺎن ﻣﺎهﯽ‬

‫۴٢ﭘﺲ از ﺁن ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻪ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻣﺄﻣﻮران اﺧﺬ ﻣﺎﻟﻴﺎت دو‬ ‫ِ‬ ‫َﻔ‬ ‫در َﻢ، ﻧﺰد ِﻄ ُس ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ اﺳﺘﺎد ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻟﻴﺎت ﻣﻌﺒﺪ را ﻧﻤﯽﭘﺮدازد؟« ۵٢او‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ِ ْه‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﭘﺮدازد!« ﭼﻮن ِﻄ ُس ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻣﺪ، ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ او ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ َﻤﻌﻮن، ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺟﻬﺎن از ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎج و ﺧﺮاج‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ؟ از ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﻳﺎ از ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن؟ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ؟« ۶٢ ِﻄ ُس ﺟﻮاب داد: »از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن.« ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﻌﺎﻓﻨﺪ! ٧٢ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻨﮑﻪ اﻳﺸﺎن را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺮﻧﺠﺎﻧﻴﻢ، ﺑﻪ ﮐﻨﺎرۀ درﻳﺎ ﺑﺮو و ﻗّﺎﺑﯽ ﺑﻴﻨﺪاز. ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺎهﯽ را ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ، دهﺎﻧﺶ را‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺑﮕﺸﺎ. ﺳﮑﻪاﯼ ﭼﻬﺎر در َﻤﯽ ﺧﻮاهﯽ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﺎ ﺁن ﺳﻬﻢ ﻣﻦ و ﺧﻮدت را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬ ‫ِ ْه‬ ‫ﺑﭙﺮداز.«‬

‫ﻣﺘﯽ ٨١‬

‫ﺑﺰرﮔﯽ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن‬

‫١در ﺁن هﻨﮕﺎم، ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ؟« ٢ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻮدﮐﯽ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و او را در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﻗﺮار داد‬ ‫٣و ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺗﺎ دﮔﺮﮔﻮن ﻧﺸﻮﻳﺪ و هﻤﭽﻮن ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﮕﺮدﻳﺪ، هﺮﮔﺰ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن راﻩ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ۴ﭘﺲ، هﺮﮐﻪ ﺧﻮد را هﻤﭽﻮن اﻳﻦ ﮐﻮدﮎ ﻓﺮوﺗﻦ‬ ‫ﺳﺎزد، در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ۵و هﺮﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻮدﮐﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ‬ ‫ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫۶»ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﻮد ﻳﮑﯽ از اﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن دارﻧﺪ ﻟﻐﺰش ﺧﻮ َد،‬ ‫ر‬ ‫ﻣ‬ ‫او را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺁﺳﻴﺎﺑﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ، در اﻋﻤﺎق درﻳﺎ ﻏﺮق‬ ‫ﺷﻮد! ٧واﯼ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰﺷﻬﺎ! زﻳﺮا هﺮﭼﻨﺪ ﻟﻐﺰﺷﻬﺎ اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻧﺪ، ا ّﺎ واﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮ ﺁن ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺳﺒﺐ ﮔﺮدد!‬ ‫٨»ﭘﺲ اﮔﺮ دﺳﺘﺖ ﻳﺎ ﭘﺎﻳﺖ ﺗﻮ را ﻣﯽﻟﻐﺰاﻧﺪ، ﺁن را ﻗﻄﻊ ﮐﻦ و دور اﻧﺪاز، زﻳﺮا ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻨﮓ ﻳﺎ َﻞ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت راﻩ ﻳﺎﺑﯽ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ دو دﺳﺖ ﻳﺎ دو ﭘﺎ در ﺁﺗﺶ اﺑﺪﯼ‬ ‫ﺷ‬ ‫اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮﯼ. ٩و اﮔﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﺗﻮ را ﻣﯽﻟﻐﺰاﻧﺪ، ﺁن را ﺑﻪدرﺁر و دور اﻧﺪاز، زﻳﺮا ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت راﻩ ﻳﺎﺑﯽ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ در ﺁﺗﺶ دوزخ اﻓﮑﻨﺪﻩ‬ ‫ﺷﻮﯼ.‬

‫ﻣ َﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪﻩ‬ ‫ِ‬ ‫َﺜ‬

‫٠١»ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ هﻴﭻﻳﮏ از اﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﺎن را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﮑﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن اﻳﺸﺎن در ﺁﺳﻤﺎن هﻤﻴﺸﻪ روﯼ ﭘﺪر ﻣﺮا ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ. ١١]‬ ‫زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪﻩ را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ.[ ٢١ﭼﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ؟ اﮔﺮ ﻣﺮدﯼ‬ ‫ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻢ ﺷﻮد، ﺁﻳﺎ ﺁن ﻧﻮد و ﻧﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را در ﮐﻮهﺴﺎر‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﺬارد و ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺁن ﮔﻤﺸﺪﻩ ﻧﻤﯽرود؟ ٣١ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺁن را‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺁن ﻳﮏ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺎد ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﻧﻮد و ﻧﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﮔﻢ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩاﻧﺪ. ۴١ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻳﮑﯽ‬ ‫از اﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﺎن از دﺳﺖ ﺑﺮود.‬

‫ﻃﺮز رﻓﺘﺎر ﺑﺎ ﺑﺮادر ﺧﻄﺎﮐﺎر‬

‫۵١»اﮔﺮ ﺑﺮادرت ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ورزد، ﻧﺰدش ﺑﺮو و در ﺧﻠﻮت ﺧﻄﺎﻳﺶ را ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻮﺷﺰد ﮐﻦ. اﮔﺮ ﺳﺨﻨﺖ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ، ﺑﺮادرت را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻪاﯼ؛ ۶١ا ّﺎ اﮔﺮ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ، ﻳﮏ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﺎ دو ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮ ﺗﺎ ”هﺮ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﺎ ﮔﻮاهﯽ دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﺷﺎهﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد.“‬ ‫٧١اﮔﺮ ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﮔﻮش دهﺪ، ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﮕﻮ؛ و اﮔﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ را ﻧﻴﺰ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ،‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ او را اﺟﻨﺒﯽ ﻳﺎ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ ﺗﻠﻘﯽ ﮐﻦ. ٨١ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ، در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؛ و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺸﺎﻳﻴﺪ، در ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺷﺪ. ٩١ﺑﺎز ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﺮﮔﺎﻩ دو ﻧﻔﺮ از ﺷﻤﺎ ﺑﺮ روﯼ زﻣﻴﻦ درﺑﺎرۀ هﺮ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪاﯼ ﮐﻪ در ﺧﺼﻮص ﺁن ﺳﺆال ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ هﻢ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ، هﻤﺎﻧﺎ از ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺪر ﻣﻦ‬

‫ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ ﺑﺮاﯼ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ. ٠٢زﻳﺮا ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺎم ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ، ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺣﺎﺿﺮم.«‬

‫ﻣ َﻞ ﺧﺎدم ﺑﯽرﺣﻢ‬ ‫َﺜ‬

‫١٢ﺳﭙﺲ ِﻄ ُس ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اﮔﺮ ﺑﺮادرم ﺑﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻨﺎﻩ ورزد، ﺑﺎﻳﺪ او را ﺑﺒﺨﺸﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺗﺎ هﻔﺖ ﺑﺎر؟« ٢٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‬ ‫ﻧﻪ هﻔﺖ ﺑﺎر، ﺑﻠﮑﻪ هﻔﺘﺎد هﻔﺖ ﺑﺎر.‬ ‫ْ‬ ‫٣٢»از اﻳﻦرو، ﻣﯽﺗﻮان ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن را ﺑﻪ ﺷﺎهﯽ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد ﺗﺴﻮﻳﻪ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﺪ. ۴٢ﭘﺲ ﭼﻮن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﮐﺮد، ﺷﺨﺼﯽ را ﻧﺰد‬ ‫او ﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ دﻩ هﺰار ﻗﻨﻄﺎر ﺑﻪ او ﺑﺪهﮑﺎر ﺑﻮد. ۵٢ﭼﻮن او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺮض ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﭙﺮدازد، ارﺑﺎﺑﺶ دﺳﺘﻮر داد او را ﺑﺎ زن و ﻓﺮزﻧﺪان و ﺗﻤﺎﻣﯽ داراﻳﯽاش ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪ و ﻃﻠﺐ‬ ‫را وﺻﻮل ﮐﻨﻨﺪ. ۶٢ﺧﺎدم ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ ارﺑﺎب ﺑﻪزاﻧﻮ دراﻓﺘﺎد و اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ: ”ﻣﺮا ﻣﻬﻠﺖ‬ ‫دﻩ ﺗﺎ هﻤﮥ ﻗﺮض ﺧﻮد را ادا ﮐﻨﻢ.“ ٧٢ﭘﺲ دل ارﺑﺎب ﺑﻪ ﺣﺎل او ﺳﻮﺧﺖ و ﻗﺮض او را‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪ و ﺁزادش ﮐﺮد. ٨٢ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺎدم ﺑﻴﺮون ﻣﯽرﻓﺖ، ﻳﮑﯽ از هﻤﮑﺎران ﺧﻮد‬ ‫ﻣ‬ ‫را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺻﺪ دﻳﻨﺎر ﺑﻪ او ﺑﺪهﮑﺎر ﺑﻮد. ﭘﺲ او را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻠﻮﻳﺶ را ﻓﺸﺮد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫”ﻗﺮﺿﺖ را ادا ﮐﻦ!“ ٩٢هﻤﮑﺎرش ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ او ﺑﻪزاﻧﻮ دراﻓﺘﺎد و اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ: ”ﻣﺮا‬ ‫ﻣﻬﻠﺖ دﻩ ﺗﺎ هﻤﮥ ﻗﺮض ﺧﻮد را ﺑﭙﺮدازم.“ ٠٣ا ّﺎ او ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ، ﺑﻠﮑﻪ رﻓﺖ و او را ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻧﺪان اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﻗﺮض ﺧﻮد را ﺑﭙﺮدازد. ١٣هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺧﺎدﻣﺎن اﻳﻦ واﻗﻌﻪ را‬ ‫دﻳﺪﻧﺪ، ﺑﺴﻴﺎر ﺁزردﻩ ﺷﺪﻧﺪ و ﻧﺰد ارﺑﺎب ﺧﻮد رﻓﺘﻨﺪ و ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ٢٣ﭘﺲ‬ ‫ارﺑﺎب، ﺁن ﺧﺎدم را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: ”اﯼ ﺧﺎدم ﺷﺮور، ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﻣﺤﺾ‬ ‫ﺧﻮاهﺶ ﺗﻮ ﺗﻤﺎم ﻗﺮﺿﺖ را ﻧﺒﺨﺸﻴﺪم؟ ٣٣ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ هﻤﮑﺎر ﺧﻮد رﺣﻢ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﯼ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ رﺣﻢ ﮐﺮدم؟“ ۴٣ﭘﺲ ارﺑﺎب ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ، او را ﺑﻪ‬ ‫زﻧﺪان اﻓﮑﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﻮد و هﻤﮥ ﻗﺮض ﺧﻮد را ادا ﮐﻨﺪ. ۵٣ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﭘﺪر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ هﺮ ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ رﻓﺘﺎر ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮادر ﺧﻮد را از دل‬ ‫ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ.«‬

‫ﻣﺘﯽ ٩١‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻢ درﺑﺎرۀ ازدواج و ﻃﻼق‬
‫١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺟﻠﻴﻞ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و از ﺁن‬ ‫ﺳﻮﯼ رود اردن ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺁﻣﺪ. ٢ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻧﺒﻮهﯽ در ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ و او‬ ‫اﻳﺸﺎن را در ﺁﻧﺠﺎ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫٣ﺷﻤﺎرﯼ از َﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻨﺪ. ﺁﻧﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻳﺰ‬ ‫ﻓ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد زن ﺧﻮد را ﺑﻪ هﺮ ﻋﻠﺘﯽ ﻃﻼق دهﺪ؟« ۴ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪۀ ﺟﻬﺎن در ﺁﻏﺎز ”اﻳﺸﺎن را ﻣﺮد و زن ﺁﻓﺮﻳﺪ“، ۵و ﮔﻔﺖ ”از اﻳﻦ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﻣﺮد ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ، ﺑﻪ زن ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاهﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ و ﺁن دو ﻳﮏ ﺗﻦ‬

‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ“؟ ۶ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، از ﺁن ﭘﺲ دﻳﮕﺮ دو ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﺗﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ را‬ ‫ﺧﺪا ﭘﻴﻮﺳﺖ، اﻧﺴﺎن ﺟﺪا ﻧﺴﺎزد.« ٧ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﻮﺳﯽ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﻪ زن‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﻃﻼﻗﻨﺎﻣﻪ ﺑﺪهﺪ و او را رهﺎ ﮐﻨﺪ؟« ٨ﮔﻔﺖ: »ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺳﻨﮕﺪﻟﯽ ﺷﻤﺎ اﺟﺎزﻩ‬ ‫داد ﮐﻪ زن ﺧﻮد را ﻃﻼق دهﻴﺪ، ا ّﺎ در ﺁﻏﺎز ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮد. ٩ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ هﺮﮐﻪ زن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪﻋﻠﺘﯽ ﻏﻴﺮ از ﺧﻴﺎﻧﺖ در زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ ﻃﻼق دهﺪ و زﻧﯽ دﻳﮕﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﺪ، زﻧﺎ‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٠١ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ وﺿﻊ ﻣﺮد در ﻗﺒﺎل زن ﺧﻮد، ﭘﺲ ازدواج‬ ‫ﻧﮑﺮدن ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ!« ١١ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »هﻤﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﮐﻼم را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ، ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ٢١زﻳﺮا ﺑﻌﻀﯽ ﺧﻮاﺟﻪاﻧﺪ، از ﺁنرو ﮐﻪ از ﺷﮑﻢ‬ ‫ﻣﺎدر ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻩاﻧﺪ، ﺑﻌﻀﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﺮدم ﻣﻘﻄﻮعاﻟﻨﺴﻞ ﺷﺪﻩاﻧﺪ، و ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن از ازدواج ﭼﺸﻢ ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ. هﺮﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ را ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﺑﮕﺬار‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ و ﮐﻮدﮐﺎن‬
‫٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮدم ﮐﻮدﮐﺎن را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁوردﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن دﺳﺖ ﺑﮕﺬارد و دﻋﺎ ﮐﻨﺪ. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﺮدم را ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮدﻧﺪ. ۴١ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﺰد‬ ‫ﻣﻦ ﺁﻳﻨﺪ و اﻳﺸﺎن را ﺑﺎزﻣﺪارﻳﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن از ﺁن ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن اﺳﺖ.« ۵١ﭘﺲ‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻧﺎن دﺳﺖ ﻧﻬﺎد و از ﺁﻧﺠﺎ رﻓﺖ.‬

‫ﺟﻮان ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‬
‫۶١روزﯼ ﻣﺮدﯼ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﭼﻪ ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ اﻧﺠﺎم دهﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟« ٧١ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭼﺮا درﺑﺎرۀ ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮ از ﻣﻦ ﺳﺆال‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮑﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ. اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت راﻩ ﻳﺎﺑﯽ، اﺣﮑﺎم را‬ ‫ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁور.« ٨١ﺁن ﻣﺮد ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﮐﺪام اﺣﮑﺎم را؟« ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: » ”ﻗﺘﻞ ﻣﮑﻦ، زﻧﺎ‬ ‫ﻣﮑﻦ، دزدﯼ ﻣﮑﻦ، ﺷﻬﺎدت دروغ ﻣﺪﻩ، ٩١ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﮔﺮاﻣﯽدار،“ و‬ ‫”هﻤﺴﺎﻳﻪات را هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪار.“« ٠٢ﺁن ﺟﻮان ﮔﻔﺖ: »هﻤﮥ اﻳﻦ اﺣﮑﺎم را‬ ‫ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁوردﻩام؛ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﻢ دارم؟« ١٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮﯼ،‬ ‫ﺑﺮو و ﺁﻧﭽﻪ دارﯼ ﺑﻔﺮوش و ﺑﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﺎن ﺑﺪﻩ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن ﮔﻨﺞ ﺧﻮاهﯽ داﺷﺖ.‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻴﺎ و از ﻣﻦ ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻦ.« ٢٢ﺟﻮان ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺷﺪ و از ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫رﻓﺖ، زﻳﺮا ﺛﺮوت ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ.‬ ‫٣٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ راﻩ ﻳﺎﻓﺘﻦ‬ ‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺲ دﺷﻮار اﺳﺖ. ۴٢ﺑﺎز ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺷﺘﺮ از‬ ‫ﺳﻮراخ ﺳﻮزن ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ اﺳﺖ از راهﻴﺎﺑﯽ ﺷﺨﺺ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا.« ۵٢ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺠﺎت‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ؟« ۶٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎن ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪا هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ.«‬

‫٧٢ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ ﻣﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ و از ﺗﻮ ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ. ﭼﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؟« ٨٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ در‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻧﻮﻳﻦ، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺷﮑﻮهﻤﻨﺪ ﺧﻮد ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ از ﻣﻦ‬ ‫ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﺮدﻩاﻳﺪ، ﺑﺮ دوازدﻩ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺮ دوازدﻩ ﻗﺒﻴﻠﮥ اﺳﺮاﺋﻴﻞ داورﯼ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد. ٩٢و هﺮﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﺮادر ﻳﺎ ﺧﻮاهﺮ ﻳﺎ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدر ﻳﺎ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ﻳﺎ اﻣﻼﮎ ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ و ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان را‬ ‫ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺁورد. ٠٣ا ّﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮐﻪ ا ّﻟﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، و ﺁﺧﺮﻳﻨﻬﺎ‬ ‫و‬ ‫ﻣ‬ ‫ا ّﻟﻴﻦ!‬ ‫و‬

‫ﻣﺘﯽ ٠٢‬
‫ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺎرﮔﺮان ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن‬
‫١»زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﻏﯽ را ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ زود از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون‬ ‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﺧﻮد ﮐﺎرﮔﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺰد ﺑﮕﻴﺮد. ٢او ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﺗﻮاﻓﻖ ﮐﺮد ﮐﻪ روزﯼ‬ ‫ﻳﮏ دﻳﻨﺎر ﺑﺎﺑﺖ ﮐﺎر در ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﺑﻪ هﺮ ﻳﮏ از ﺁﻧﺎن ﺑﭙﺮدازد. ﺳﭙﺲ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن‬ ‫ﺧﻮد ﻓﺮﺳﺘﺎد. ٣ﻧﺰدﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺳ ّم از روز دوﺑﺎرﻩ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﻋﺪﻩاﯼ را در ﻣﻴﺪان‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺑﯽﮐﺎر اﻳﺴﺘﺎدﻩ دﻳﺪ. ۴ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ: ”ﺷﻤﺎ هﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﻣﻦ ﺑﺮوﻳﺪ و ﺁﻧﭽﻪ ﺣﻖ‬ ‫ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽدهﻢ.“ ۵ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ رﻓﺘﻨﺪ. ﺑﺎز ﻧﺰدﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺸﻢ و ﻧﻬﻢ ﺑﻴﺮون‬ ‫رﻓﺖ و ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد. ۶در ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎزدهﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺑﺎز ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ را‬ ‫ﺑﯽﮐﺎر اﻳﺴﺘﺎدﻩ دﻳﺪ. از ﺁﻧﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: ”ﭼﺮا ﺗﻤﺎم روز در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﯽﮐﺎر اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻳﺪ؟“ ٧ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫دادﻧﺪ: ”ﭼﻮن هﻴﭻﮐﺲ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻣﺰد ﻧﮕﺮﻓﺖ.“ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: ”ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺮوﻳﺪ و ﮐﺎر ﮐﻨﻴﺪ.“ ٨هﻨﮕﺎم ﻏﺮوب، ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: ”ﮐﺎرﮔﺮان را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮان و از ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ا ّﻟﻴﻦ، ﻣﺰدﺷﺎن را ﺑﺪﻩ.“ ٩ﮐﺎرﮔﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در‬ ‫و‬ ‫ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎزدهﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، هﺮ ﮐﺪام ﻳﮏ دﻳﻨﺎر ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ٠١ﭼﻮن ﻧﻮﺑﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از هﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ از دﻳﮕﺮان ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ. ا ّﺎ ﺑﻪ هﺮ ﻳﮏ از ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﻳﮏ دﻳﻨﺎر ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪ. ١١ﭼﻮن ﻣﺰد ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮔﺸﻮدﻩ، ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: ٢١”اﻳﻨﺎن ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﻮ ﺁﻧﺎن را ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم روز زﻳﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﺳﻮزان زﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ،‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﯽ!“ ٣١او رو ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ”اﯼ دوﺳﺖ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻇﻠﻤﯽ‬ ‫ﻧﮑﺮدﻩام. ﻣﮕﺮ ﻗﺮار ﻣﺎ ﻳﮏ دﻳﻨﺎر ﻧﺒﻮد؟ ۴١ﭘﺲ ﺣﻖ ﺧﻮد را ﺑﮕﻴﺮ و ﺑﺮو! ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁﺧﺮﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﻣﺰد دهﻢ. ۵١ﺁﻳﺎ ﺣﻖ ﻧﺪارم ﺑﺎ ﭘﻮل ﺧﻮد ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﮑﻨﻢ؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ دﻳﺪن ﺳﺨﺎوت ﻣﺮا ﻧﺪارﯼ؟“ ۶١ﭘﺲ، ﺁﺧﺮﻳﻨﻬﺎ ا ّﻟﻴﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ و ا ّﻟﻴﻨﻬﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ!«‬ ‫و‬ ‫و‬

‫ﺳ ّﻣﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺮگ و رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﻮد‬ ‫ﻮ‬

‫٧١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪﺳﻮﯼ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽرﻓﺖ، در راﻩ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﮐﻨﺎرﯼ ﺑﺮد و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: ٨١»اﻳﻨﮏ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽروﻳﻢ. در ﺁﻧﺠﺎ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ﺁﻧﻬﺎ او را ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد‬

‫٩١و ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد ﺗﺎ اﺳﺘﻬﺰا ﺷﻮد و ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮ َد و ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﻮد. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ر‬ ‫در روز ﺳ ّم ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺧﺎﺳﺖ.«‬ ‫ﻮ‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎدر ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ‬

‫٠٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎدر ﭘﺴﺮان ز ِﺪﯼ ﺑﺎ دو ﭘﺴﺮش ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ او زاﻧﻮ زد و‬ ‫ِﺑ‬ ‫ِ‬ ‫از وﯼ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺁرزوﻳﺶ را ﺑﺮﺁوردﻩ ﺳﺎزد. ١٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁرزوﯼ ﺗﻮ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ؟« ﮔﻔﺖ: »ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ دو ﭘﺴﺮ ﻣﻦ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺗﻮ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ و‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﭼﭗ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ.« ٢٢ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﭼﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ! ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ از ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺰودﯼ ﻣﯽﻧﻮﺷﻢ، ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ:‬ ‫»ﺁرﯼ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ.« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺷﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﺟﺎم ﻣﻦ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ و ﭼﭗ ﻣﻦ در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺁن را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﻢ. اﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ از ﺁن ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرم ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻓﺮاهﻢ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫۴٢ﭼﻮن دﻩ ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺮ ﺁن دو ﺑﺮادر ﺧﺸﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۵٢ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺸﺎن را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻤﺎن دﻳﮕﺮ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﺳﺮورﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽراﻧﻨﺪ. ۶٢ا ّﺎ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ. هﺮﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎدم ﺷﻤﺎ ﺷﻮد. ٧٢و هﺮﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ا ّل ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻏﻼم ﺷﻤﺎ ﮔﺮدد. ٨٢ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﻣﺪ‬ ‫و‬ ‫ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ و ﺟﺎﻧﺶ را ﭼﻮن ﺑﻬﺎﯼ رهﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻋﻮض ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺪهﺪ.«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ دو ﻓﻘﻴﺮ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ‬

‫٩٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ َرﻳﺤﺎ را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﻋﺪۀ زﻳﺎدﯼ در ﭘﯽ او‬ ‫ا‬ ‫رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٠٣در ﮐﻨﺎر راﻩ، دو ﻣﺮد ﮐﻮر ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ از ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣﯽﮔﺬرد، ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ، اﯼ ﭘﺴﺮ داوود، ﺑﺮ ﻣﺎ رﺣﻢ ﮐﻦ!« ١٣ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻧﺎن را ﻋﺘﺎب ﮐﺮدﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ا ّﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﯽﺁوردﻧﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ، اﯼ ﭘﺴﺮ داوود، ﺑﺮ ﻣﺎ رﺣﻢ ﮐﻦ!« ٢٣ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺴﺘﺎد و ﺁن دو ﻣﺮد را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﮑﻨﻢ؟« ٣٣ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ،‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎن ﺑﺎز ﺷﻮد.« ۴٣ﻋﻴﺴﯽ دﻟﺴﻮزاﻧﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺁﻧﻬﺎ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و دردم‬ ‫ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻨﺪ و در ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ١٢‬
‫ورود ﺷﺎهﺎﻧﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬
‫١ﭼﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﻴﺖﻓﺎﺟﯽ در داﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫دو ﺗﻦ از ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ٢ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻪ دهﮑﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ روﯼ‬ ‫ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺑﺮوﻳﺪ. ﺑﻪﻣﺤﺾ ورود، اﻻﻏﯽ را ﺑﺎ ﮐﺮﻩاش ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺎز‬

‫ﮐﻨﻴﺪ و ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁورﻳﺪ. ٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺖ، ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ”ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺪاﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎز‬ ‫دارد،“ و او ﺑﯽدرﻧﮓ ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد.« ۴اﻳﻦ اﻣﺮ واﻗﻊ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺒﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد،‬ ‫ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ:‬ ‫۵»ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﺻﻬﻴﻮن ﮔﻮﻳﻴﺪ،‬ ‫”هﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺗﻮ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ اﻻغ و ﺳﻮار ﺑﺮ ﮐﺮﻩ اﻻغ‬ ‫ﻓﺮوﺗﻨﺎﻧﻪ ﻧﺰد ﺗﻮ ﻣﯽﺁﻳﺪ.“«‬ ‫۶ﺁن دو ﺷﺎﮔﺮد رﻓﺘﻨﺪ و ﻃﺒﻖ ﻓﺮﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻧﺪ. ٧ﺁﻧﺎن اﻻغ و ﮐﺮﻩاش را‬ ‫ﺁوردﻧﺪ و رداهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ و او ﺳﻮار ﺷﺪ. ٨ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻧﺒﻮهﯽ ﻧﻴﺰ رداهﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ ﮔﺴﺘﺮدﻧﺪ و ﻋﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ درﺧﺘﺎن را ﺑﺮﻳﺪﻩ، در راﻩ‬ ‫ﻣﯽﮔﺴﺘﺮدﻧﺪ. ٩ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ او ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و ﮔﺮوهﯽ ﮐﻪ از ﭘﺲ او ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ،‬ ‫ﻓﺮﻳﺎدﮐﻨﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»هﻮﺷﻴﻌﺎﻧﺎ، ﭘﺴﺮ داوودا!«‬ ‫»ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﺎد او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ!«‬ ‫»هﻮﺷﻴﻌﺎﻧﺎ در ﻋﺮش ﺑﺮﻳﻦ!«‬ ‫٠١ﭼﻮن او وارد اورﺷﻠﻴﻢ ﺷﺪ، ﺷﻮر و ﺷﻮق هﻤﮥ ﺷﻬﺮ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ. ﻣﺮدم‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﻳﻦ ﮐﻴﺴﺖ؟« ١١و ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدادﻧﺪ: »اﻳﻦ اﺳﺖ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ،‬ ‫از ﻧﺎﺻﺮۀ ﺟﻠﻴﻞ!«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﻌﺒﺪ‬
‫٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪا درﺁﻣﺪ و ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در ﺁﻧﺠﺎ داد و ﺳﺘﺪ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﻴﺮون راﻧﺪ و ﺗﺨﺘﻬﺎﯼ ﺻ ّاﻓﺎن و ﺑﺴﺎط ﮐﺒﻮﺗﺮﻓﺮوﺷﺎن را واژﮔﻮن ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﺮ‬ ‫٣١و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ، ”ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻦ ﺧﺎﻧﮥ دﻋﺎ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ،“ ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺁن را ”ﻻﻧﮥ دزدان“ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ.«‬ ‫۴١در ﻣﻌﺒﺪ، ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﻳﺎن و ﻟﻨﮕﺎن ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻧﺪ و او اﻳﺸﺎن را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ۵١ا ّﺎ ﭼﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ اﻋﻤﺎل ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدۀ او را ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﻴﺰ دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن در ﻣﻌﺒﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﻨﺪ: »هﻮﺷﻴﻌﺎﻧﺎ، ﭘﺴﺮ داوودا،« ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﺷﺪﻧﺪ. ۶١ﭘﺲ ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺷﻨﻮﯼ اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ. ﻣﮕﺮ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ،‬ ‫» ”ﺑﺮ زﺑﺎن ﮐﻮدﮐﺎن و ﺷﻴﺮﺧﻮارﮔﺎن‬

‫ﺣﻤﺪ و ﺳﺘﺎﻳﺶ را ﺟﺎرﯼ ﺳﺎﺧﺘﯽ“ ؟«‬ ‫٧١ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺸﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و از ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ رﻓﺖ و ﺷﺐ‬ ‫َ‬ ‫را در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮد.‬

‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪن درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ‬

‫٨١ﺑﺎﻣﺪادان ﻋﻴﺴﯽ در راﻩ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ، ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﺪ. ٩١در ﮐﻨﺎر راﻩ، درﺧﺖ‬ ‫اﻧﺠﻴﺮﯼ دﻳﺪ و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁن رﻓﺖ، ا ّﺎ ﺟﺰ ﺑﺮگ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻴﺎﻓﺖ. ﭘﺲ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ درﺧﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻣﺒﺎد ﮐﻪ دﻳﮕﺮ هﺮﮔﺰ ﻣﻴﻮﻩاﯼ از ﺗﻮ ﺑﻪﺑﺎر ﺁﻳﺪ!« در هﻤﺎندم درﺧﺖ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ.‬ ‫٠٢ﺷﺎﮔﺮدان ﮐﻪ از دﻳﺪن اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺣﻴﺮت ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ درﺧﺖ‬ ‫اﻧﺠﻴﺮ ﭼﻨﻴﻦ زود ﺧﺸﮏ ﺷﺪ؟« ١٢ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‬ ‫ﮐﻪ اﮔﺮ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺷﮏ ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫اﻧﺠﺎم دهﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﺮﮔﺎﻩ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، ”از ﺟﺎ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ درﻳﺎ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮ،“ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٢٢اﮔﺮ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، هﺮﺁﻧﭽﻪ در دﻋﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.«‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ اﺟﺎزﻩ و اﺧﺘﻴﺎر ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٣٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ وارد ﻣﺤﻮﻃﮥ ﻣﻌﺒﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺮدم ﭘﺮداﺧﺖ. در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم،‬ ‫ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻗﻮم ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﻪ ﭼﻪ اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﻳﻦ ﺣﻖ را ﺑﻪ ﺗﻮ دادﻩ اﺳﺖ؟« ۴٢ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻧﻴﺰ از‬ ‫ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﺸﯽ دارم. اﮔﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻴﺪ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ. ۵٢ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺤﻴﯽ از ﮐﺠﺎ ﺑﻮد؟ از ﺁﺳﻤﺎن ﻳﺎ از اﻧﺴﺎن؟« ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﺑﺤﺚ ﮐﺮدﻧﺪ و‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻳﺪ؟‬ ‫۶٢و اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ از اﻧﺴﺎن ﺑﻮد، از ﻣﺮدم ﺑﻴﻢ دارﻳﻢ، زﻳﺮا ﺁﻧﻬﺎ هﻤﮕﯽ ﻳﺤﻴﯽ را ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ.« ٧٢ﭘﺲ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ.« ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را ﻣﯽﮐﻨﻢ.‬

‫ﻣ َﻞ دو ﭘﺴﺮ‬ ‫َﺜ‬
‫٨٢»ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﺮدﯼ دو ﭘﺴﺮ داﺷﺖ. ﻧﺰد ﭘﺴﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮد رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ:‬ ‫”ﭘﺴﺮم، اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﻣﻦ ﺑﺮو و ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻮ.“ ٩٢ﭘﺎﺳﺦ داد: ”ﻧﻤﯽروم.“ ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻌﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ داد و رﻓﺖ. ٠٣ﭘﺪر ﻧﺰد ﭘﺴﺮ دﻳﮕﺮ رﻓﺖ و هﻤﺎن را ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ. ﭘﺴﺮ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: ”ﻣﯽروم، ﺁﻗﺎ،“ ا ّﺎ ﻧﺮﻓﺖ. ١٣ﮐﺪام ﻳﮏ از ﺁن دو ﭘﺴﺮ، ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺪر ﺧﻮد را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﺟﺎ ﺁورد؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ا ّﻟﯽ.« ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫و‬ ‫ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﻓﺎﺣﺸﻪهﺎ ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا راﻩ ﻣﯽﻳﺎﺑﻨﺪ. ٢٣زﻳﺮا ﻳﺤﻴﯽ در‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪ ا ّﺎ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻳﺪ، وﻟﯽ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﻓﺎﺣﺸﻪهﺎ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁوردﻧﺪ. و ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ اﻳﻦ را دﻳﺪﻳﺪ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻧﺪادﻳﺪ و ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻳﺪ.‬

‫ﻣ َﻞ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﺷﺮور‬ ‫َﺜ‬

‫٣٣»ﺑﻪ ﻣ َﻞ دﻳﮕﺮﯼ ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ. ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﻏﯽ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ ﻏﺮْس ﮐﺮد و ِﺮد ﺁن‬ ‫ﮔ‬ ‫َ‬ ‫َﺜ‬ ‫دﻳﻮار ﮐﺸﻴﺪ و در ﺁن َﺮ ُﺸﺘﯽ َﻨﺪ و ﺑﺮﺟﯽ ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎد. ﺳﭙﺲ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن را ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﻏﺒﺎن‬ ‫ﮐ‬ ‫ﭼ ﺧ‬ ‫اﺟﺎرﻩ داد و ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻔﺮ رﻓﺖ. ۴٣ﭼﻮن ﻣﻮﺳﻢ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﻏﻼﻣﺎن ﺧﻮد‬ ‫را ﻧﺰد ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻣﻴﻮۀ او را ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ۵٣ا ّﺎ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﻏﻼﻣﺎن او را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻳﮑﯽ را زدﻧﺪ و دﻳﮕﺮﯼ را ﮐﺸﺘﻨﺪ و ﺳ ّﻣﯽ را ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮐﺮدﻧﺪ. ۶٣دﻳﮕﺮﺑﺎر،‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻏﻼﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﻧﺰد ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد، ا ّﺎ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٧٣ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﻧﺰد ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: ”ﭘﺴﺮم را ﺣﺮﻣﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫داﺷﺖ.“ ٨٣ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﭘﺴﺮ را دﻳﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ”اﻳﻦ وارث اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ او را ﺑﮑﺸﻴﻢ و ﻣﻴﺮاﺛﺶ را ﺗﺼﺎﺣﺐ ﮐﻨﻴﻢ.“ ٩٣ﭘﺲ او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و از ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن‬ ‫ﺑﻴﺮون اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ و ﮐﺸﺘﻨﺪ. ٠۴ﺑﺎ اﻳﻦ اوﺻﺎف، وﻗﺘﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؟« ١۴ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺁن اﻓﺮاد ﺑﯽرﺣﻢ را ﺑﺎ ﺑﯽرﺣﻤﯽ ﺗﻤﺎم ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ و ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن را ﺑﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن دﻳﮕﺮ اﺟﺎرﻩ ﺧﻮاهﺪ داد ﺗﺎ در ﻓﺼﻞ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل،‬ ‫ﺳﻬﻢ او را ﺑﺪهﻨﺪ.«‬ ‫٢۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل در ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ،‬ ‫ﺪ‬ ‫» ”هﻤﺎن ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎران رد ﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫ﺳﻨﮓ اﺻﻠﯽ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻩ‬ ‫و در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺷﮕﻔﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ“ ؟‬ ‫٣۴ﭘﺲ ﺷﻤﺎ را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا از ﺷﻤﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻗﻮﻣﯽ دادﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻴﻮۀ ﺁن را ﺑﺪهﻨﺪ. ۴۴] هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﺳﻨﮓ اﻓﺘﺪ، ُﺮد ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، و هﺮﮔﺎﻩ ﺁن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺑﺮ ﮐﺴﯽ اﻓﺘﺪ، او را درهﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺷﮑﺴﺖ.[«‬ ‫۵۴ﭼﻮن ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و َﺮﻳﺴﻴﺎن ﻣ َﻠﻬﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ۶۴ﭘﺲ ﺑﺮﺁن ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ، ا ّﺎ از ﻣﺮدم ﺑﻴﻢ داﺷﺘﻨﺪ زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ٢٢‬
‫ﻣ َﻞ ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﯽ‬ ‫َﺜ‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ ﻣ َﻠﻬﺎ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ، ﻓﺮﻣﻮد: ٢»ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺷﺎهﯽ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﻪﭘﺎداﺷﺖ. ٣او ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ دﻋﻮتﺷﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﻨﺪ، ا ّﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ. ۴ﭘﺲ ﺧﺎدﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﮔﻔﺖ: ”دﻋﻮتﺷﺪﮔﺎن را ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ اﻳﻨﮏ ﺳﻔﺮۀ ﺟﺸﻦ را ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻩام،‬ ‫ﮔﺎوان و ﮔﻮﺳﺎﻟﻪهﺎﯼ ﭘﺮوارﯼام را ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩام و هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺁﻣﺎدﻩ اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ‬

‫ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ.“ ۵ا ّﺎ ﺁﻧﻬﺎ اﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﺮدﻧﺪ و هﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ راﻩ ﺧﻮد رﻓﺘﻨﺪ، ﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﺰرﻋﻪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺗﺠﺎرت ﺧﻮد. ۶دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﺧﺎدﻣﺎن او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺁزار دادﻧﺪ و ﮐﺸﺘﻨﺪ. ٧ﺷﺎﻩ‬ ‫ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ، ﺳﭙﺎهﻴﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻗﺎﺗﻼن را ﮐﺸﺖ و ﺷﻬﺮ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫را ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﻴﺪ. ٨ﺳﭙﺲ ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را ﮔﻔﺖ: ”ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﺁﻣﺎدﻩ اﺳﺖ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻋﻮتﺷﺪﮔﺎن ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﯽ ﺣﻀﻮر در ﺁن را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ٩ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﺷﻬﺮ ﺑﺮوﻳﺪ و هﺮﮐﻪ‬ ‫را ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﯽ دﻋﻮت ﮐﻨﻴﺪ.“ ٠١ﻏﻼﻣﺎن ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪهﺎ رﻓﺘﻨﺪ و هﺮﮐﻪ را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ،‬ ‫ﭼﻪ ﻧﻴﮏ و ﭼﻪ ﺑﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁوردﻧﺪ و ﺗﺎﻻر ﻋﺮوﺳﯽ از ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﭘﺮ ﺷﺪ.‬ ‫١١»ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪار ﺑﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن وارد ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ، ﻣﺮدﯼ را دﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎﻣﮥ ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻧﺪاﺷﺖ. ٢١از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: ”اﯼ دوﺳﺖ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺪون ﺟﺎﻣﮥ ﻋﺮوﺳﯽ‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﯼ؟“ ﺁن ﻣﺮد ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاﺷﺖ. ٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را ﮔﻔﺖ: ”دﺳﺖ و‬ ‫ﭘﺎﯼ او را ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ و او را ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﻴﺮون ﺑﻴﻨﺪازﻳﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﻪ و دﻧﺪان ﺑﻪ دﻧﺪان‬ ‫ﺳﺎﻳﻴﺪن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.“ ۴١زﻳﺮا دﻋﻮتﺷﺪﮔﺎن ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ، ا ّﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن اﻧﺪﮎ.«‬ ‫ﻣ‬

‫ﭘﺮﺳﺶ درﺑﺎرۀ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮاج‬

‫۵١ﺳﭙﺲ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ و ﺷﻮر ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ او را ﺑﺎ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮدش ﺑﻪ دام اﻧﺪازﻧﺪ. ۶١ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ هﻴﺮودﻳﺎن ﻧﺰد او‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﻣﺮدﯼ ﺻﺎدق هﺴﺘﯽ و راﻩ ﺧﺪا را ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﻣﯽﺁﻣﻮزاﻧﯽ و از ﮐﺴﯽ ﺑﺎﮎ ﻧﺪارﯼ زﻳﺮا ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻇﺎهﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ. ٧١ﭘﺲ رأﯼ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ؛ ﺁﻳﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮاج ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮ رواﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ؟« ٨١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺪاﻧﺪﻳﺸﯽ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﭘﯽ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ: »اﯼ رﻳﺎﮐﺎران، ﭼﺮا ﻣﺮا ﻣﯽﺁزﻣﺎﻳﻴﺪ؟ ٩١ﺳﮑﻪاﯼ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁن ﺧﺮاج‬ ‫ﻣﯽﭘﺮدازﻳﺪ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن دهﻴﺪ.« ﺁﻧﻬﺎ ﺳﮑﻪاﯼ ﻳﮏ دﻳﻨﺎرﯼ ﺑﻪ وﯼ دادﻧﺪ. ٠٢از اﻳﺸﺎن‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﻧﻘﺶ و ﻧﺎم روﯼ اﻳﻦ ﺳﮑﻪ از ﺁن ﮐﻴﺴﺖ؟« ١٢ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »از ﺁن ﻗﻴﺼﺮ.« ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﻣﺎل ﻗﻴﺼﺮ را ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮ ﺑﺪهﻴﺪ و ﻣﺎل ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺧﺪا.« ٢٢ﭼﻮن اﻳﻦ را‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ و او را واﮔﺬاﺷﺘﻪ، ﺑﺮﻓﺘﻨﺪ.‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬

‫٣٢در هﻤﺎن روز، ﺻ ّوﻗﻴﺎن ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻗﻴﺎﻣﺘﻨﺪ، ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺳﺆاﻟﯽ از او ﮐﺮدﻩ،‬ ‫َﺪ‬ ‫۴٢ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدﯼ ﺑﯽاوﻻد ﺑﻤﻴﺮد، ﺑﺮادرش ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺁن ﺑﻴﻮﻩ را ﺑﻪ زﻧﯽ ﺑﮕﻴﺮد ﺗﺎ از او ﺑﺮاﯼ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻧﺴﻠﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﮕﺬارد. ۵٢ﺑﺎرﯼ، در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻣﺎ هﻔﺖ ﺑﺮادر ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮادر ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ُﺮد و ﭼﻮن ﻓﺮزﻧﺪﯼ ﻧﺪاﺷﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫زن ﺑﻴﻮﻩاش را ﺑﺮاﯼ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬاﺷﺖ. ۶٢د ّﻣﻴﻦ و ﺳ ّﻣﻴﻦ، ﺗﺎ هﻔﺘﻤﻴﻦ ﺑﺮادر ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻮ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻪ هﻤﻴﻦ وﺿﻊ دﭼﺎر ﺷﺪﻧﺪ. ٧٢ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺁن زن ﻧﻴﺰ ﻣﺮد. ٨٢ﺣﺎل، در ﻗﻴﺎﻣﺖ، ﺁن زن‬ ‫هﻤﺴﺮ ﮐﺪامﻳﮏ از هﻔﺖ ﺑﺮادر ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، زﻳﺮا هﻤﻪ او را ﺑﻪ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟«‬ ‫٩٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺷﻤﺎ ﮔﻤﺮاﻩ هﺴﺘﻴﺪ، زﻳﺮا ﻧﻪ از ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﺁﮔﺎهﻴﺪ و ﻧﻪ از‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻗﺪرت ﺧﺪا! ٠٣در روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮐﺴﯽ ﻧﻪ زن ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﻧﻪ ﺷﻮهﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد. ١٣ا ّﺎ درﺑﺎرۀ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺮدﮔﺎن، ﺁﻳﺎ در ﮐﺘﺎب‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ؟ ٢٣او ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﮐﻪ، ”ﻣﻦ هﺴﺘﻢ ﺧﺪاﯼ اﺑﺮاهﻴﻢ و‬

‫ﺧﺪاﯼ اﺳﺤﺎق و ﺧﺪاﯼ ﻳﻌﻘﻮب“ . او ﻧﻪ ﺧﺪاﯼ ﻣﺮدﮔﺎن، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﮔﺎن اﺳﺖ.«‬ ‫٣٣ﻣﺮدم ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، از ﺗﻌﻠﻴﻢ او در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﮑﻢ‬
‫۴٣ا ّﺎ ﭼﻮن َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﻮاب ﺧﻮد دهﺎن ﺻ ّوﻗﻴﺎن را‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ، ﮔﺮد هﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ۵٣ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻓﻘﻴﻪ ﺑﻮد، ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﺼﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪدام‬ ‫اﻧﺪازد، از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: ۶٣»اﯼ اﺳﺘﺎد، ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮐﺪام اﺳﺖ؟« ٧٣ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: » ”ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ دل و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﺎن و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﮑﺮ ﺧﻮد‬ ‫دوﺳﺖ ﺑﺪار.“ ٨٣اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﮑﻢ اﺳﺖ. ٩٣د ّﻣﻴﻦ ﺣﮑﻢ ﻧﻴﺰ هﻤﭽﻮن ﺣﮑﻢ‬ ‫و‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ، ﻣﻬﻢ اﺳﺖ: ”هﻤﺴﺎﻳﻪات را هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪار.“ ٠۴اﻳﻦ دو ﺣﮑﻢ،‬ ‫اﺳﺎس ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﯽ و ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان اﺳﺖ.«‬

‫ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺴﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟‬

‫١۴هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ َﺮﻳﺴﻴﺎن ِﺮد هﻢ ﺟﻤﻊ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ٢۴»ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔ‬ ‫ﻓ‬ ‫درﺑﺎرۀ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻴﺴﺖ؟ او ﭘﺴﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﭘﺴﺮ داوود.« ٣۴ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ داوود ﺑﻪ اﻟﻬﺎم روح، او را ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ؟ زﻳﺮا ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫۴۴»”ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺑﻪ دﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬ ‫ﺗﺎ ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ را ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﺳﺎزم.«“‬ ‫۵۴اﮔﺮ داوود او را ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮا َﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺴﺮ داوود ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫ﻧ‬ ‫۶۴ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، هﻴﭻﮐﺲ را ﻳﺎراﯼ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﯽ او ﻧﺒﻮد و از ﺁن ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺟﺮﺋﺖ ﻧﮑﺮد‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﯽ از او ﺑﮑﻨﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ٣٢‬
‫هﺸﺪار ﺑﻪ رهﺒﺮان ﻣﺬهﺒﯽ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺮدم و ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: ٢»ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و‬ ‫َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻣﻮﺳﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ. ٣ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ، ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ و ﺑﻪﺟﺎ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺁورﻳﺪ، ا ّﺎ هﻤﭽﻮن ﺁﻧﺎن ﻋﻤﻞ ﻧﮑﻨﻴﺪ زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدهﻨﺪ، ﺧﻮد ﺑﻪﺟﺎ ﻧﻤﯽﺁورﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۴ﺑﺎرهﺎﯼ ﺗﻮانﻓﺮﺳﺎ را ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ و ﺑﺮ دوش ﻣﺮدم ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ، ا ّﺎ ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺣﺮﮐﺖ دادن ﺁن ﺣﺘﯽ اﻧﮕﺸﺘﯽ ﺗﮑﺎن دهﻨﺪ. ۵هﺮﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮاﯼ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ: ﺁﻳﻪدانهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺰرﮔﺘﺮ و داﻣﻦ رداﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﭘﻬﻨﺘﺮ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ.‬ ‫۶دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ ﮐﻪ در ﺿﻴﺎﻓﺘﻬﺎ ﺑﺮ ﺻﺪر ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ و در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﯼ را‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ٧و ﻣﺮدم در ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار ﺁﻧﻬﺎ را ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻨﺪ و ”اﺳﺘﺎد“ ﺧﻄﺎب ﮐﻨﻨﺪ. ٨ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬

‫ﺷﻤﺎ ”اﺳﺘﺎد“ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﺸﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ اﺳﺘﺎد دارﻳﺪ، و هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮادرﻳﺪ. ٩هﻴﭻﮐﺲ‬ ‫را ﻧﻴﺰ ﺑﺮ روﯼ زﻣﻴﻦ ”ﭘﺪر“ ﻣﺨﻮاﻧﻴﺪ، زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﭘﺪر دارﻳﺪ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ. ٠١و‬ ‫ﻧﻴﺰ ”ﭘﻴﺸﻮا“ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﺸﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﭘﻴﺸﻮا دارﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ. ١١ﺁن ﮐﻪ در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ از هﻤﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٢١زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺰرگ ﺳﺎزد، ﭘﺴﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و هﺮﮐﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻓﺮوﺗﻦ ﺳﺎزد، ﺳﺮاﻓﺮاز ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ.‬ ‫٣١»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﮐﺎر! ﺷﻤﺎ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن را‬ ‫ِ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺑﻪروﯼ ﻣﺮدم ﻣﯽﺑﻨﺪﻳﺪ؛ ﻧﻪ ﺧﻮد داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽﮔﺬارﻳﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در راهﻨﺪ، داﺧﻞ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ.‬ ‫۴١] »واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﮐﺎر، ﺷﻤﺎ از ﺳﻮﻳﯽ ﺧﺎﻧﮥ ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن‬ ‫ﻓ‬ ‫را ﻏﺎرت ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ و از دﻳﮕﺮﺳﻮ، ﺑﺮاﯼ ﺗﻈﺎهﺮ، دﻋﺎﯼ ﺧﻮد را ﻃﻮل ﻣﯽدهﻴﺪ. از‬ ‫هﻤﻴﻦرو، ﻣﮑﺎﻓﺎﺗﺘﺎن ﺑﺴﯽ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.[‬ ‫۵١»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﮐﺎر! ﺷﻤﺎ درﻳﺎ و ﺧﺸﮑﯽ را‬ ‫ﻓ‬ ‫درﻣﯽﻧﻮردﻳﺪ ﺗﺎ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ را ﺑﻪ دﻳﻦ ﺧﻮد ﺑﻴﺎورﻳﺪ و وﻗﺘﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻳﺪ، او را دو ﭼﻨﺪان‬ ‫ﺑﺪﺗﺮ از ﺧﻮد، ﻓﺮزﻧﺪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﯽﺳﺎزﻳﺪ.‬ ‫۶١»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ راهﻨﻤﺎﻳﺎن ﮐﻮر ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ: ”اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮ َد‬ ‫ر‬ ‫ﺑﺎﮐﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻃﻼﯼ ﻣﻌﺒﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮ َد، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮد وﻓﺎ ﮐﻨﺪ.“ ٧١اﯼ‬ ‫ر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺎﺑﺨﺮدان ﮐﻮر! ﮐﺪام ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ؟ ﻃﻼ ﻳﺎ ﻣﻌﺒﺪﯼ ﮐﻪ ﻃﻼ را ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ٨١و ﻧﻴﺰ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ: ”اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﺬﺑﺢ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮ َد، ﺑﺎﮐﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ هﺪﻳﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫ر‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮ َد، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮد وﻓﺎ ﮐﻨﺪ.“ ٩١اﯼ ﮐﻮران! ﮐﺪام ﺑﺮﺗﺮ‬ ‫ر‬ ‫اﺳﺖ؟ هﺪﻳﻪ ﻳﺎ ﻣﺬﺑﺤﯽ ﮐﻪ هﺪﻳﻪ را ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ٠٢ﭘﺲ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺬﺑﺢ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮرد، هﻤﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﺬﺑﺢ و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺁن اﺳﺖ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ. ١٢و هﺮﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮرد، ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ و ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ در ﺁن ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ. ٢٢و‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮرد، ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺧﺪا و ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣٢»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﮐﺎر! ﺷﻤﺎ از ﻧﻌﻨﺎع و ِﻮﻳﺪ و زﻳﺮﻩ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻓ‬ ‫دﻩﻳﮏ ﻣﯽدهﻴﺪ، ا ّﺎ اﺣﮑﺎم ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﮐﻪ هﻤﺎﻧﺎ ﻋﺪاﻟﺖ و رﺣﻤﺖ و اﻣﺎﻧﺖ اﺳﺖ،‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﺪ. ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁوردﻳﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽﮐﺮدﻳﺪ.‬ ‫۴٢اﯼ راهﻨﻤﺎﻳﺎن ﮐﻮر! ﺷﻤﺎ ﭘﺸﻪ را ﺻﺎﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ ﺷﺘﺮ را ﻓﺮو ﻣﯽﺑﻠﻌﻴﺪ!‬ ‫ﻣ‬ ‫۵٢»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﮐﺎر! ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺮون ﭘﻴﺎﻟﻪ و ﺑﺸﻘﺎب را‬ ‫ﻓ‬ ‫ﭘﺎﮎ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ درون ﺁن ﻣﻤﻠﻮ از ﺁز و ﻧﺎﭘﺮهﻴﺰﯼ اﺳﺖ. ۶٢اﯼ َﺮﻳﺴﯽ ﮐﻮر، ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣ‬ ‫درون ﭘﻴﺎﻟﻪ و ﺑﺸﻘﺎب را ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺮوﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﮎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٧٢»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﮐﺎر! ﺷﻤﺎ هﻤﭽﻮن ﮔﻮرهﺎﻳﯽ هﺴﺘﻴﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺳﻔﻴﺪﮐﺎرﯼ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ از ﺑﻴﺮون زﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﻨﺪ، ا ّﺎ درون ﺁﻧﻬﺎ ُﺮ اﺳﺖ از‬ ‫ﭘ‬ ‫ﻣ‬

‫اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎﯼ ﻣﺮدﮔﺎن و اﻧﻮاع ﻧﺠﺎﺳﺎت! ٨٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﭘﺎرﺳﺎ‬ ‫ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻴﺪ، ا ّﺎ در ﺑﺎﻃﻦ ﻣﻤﻠﻮ از رﻳﺎﮐﺎرﯼ و ﺷﺮارﺗﻴﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٩٢»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻳﺎﮐﺎر! ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻣﻘﺒﺮﻩهﺎ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزﻳﺪ و ﺁراﻣﮕﺎهﻬﺎﯼ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن را ﻣﯽﺁراﻳﻴﺪ ٠٣و ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ: ”اﮔﺮ در روزﮔﺎر ﭘﺪران‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻮدﻳﻢ، هﺮﮔﺰ در ﮐﺸﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺷﺮﻳﮏ ﻧﻤﯽﺷﺪﻳﻢ.“ ١٣ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، ﺧﻮد‬ ‫ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻗﺎﺗﻼن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮاﻧﻴﺪ. ٢٣ﺣﺎل ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ، ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ را ﭘﺪراﻧﺘﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ، ﺷﻤﺎ ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﻴﺪ! ٣٣اﯼ ﻣﺎران! اﯼ اﻓﻌﯽزادﮔﺎن! ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﻣﺠﺎزات‬ ‫ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﺮﻳﺨﺖ؟ ۴٣ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﻦ اﻧﺒﻴﺎ و ﺣﮑﻴﻤﺎن و ﻋﻠﻤﺎ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ و ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻌﻀﯽ را ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺸﺖ و ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺸﻴﺪ، و ﺑﺮﺧﯽ را در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ زد و ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد. ۵٣ﭘﺲ، هﻤﮥ ﺧﻮن ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮ زﻣﻴﻦ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، از ﺧﻮن هﺎﺑﻴﻞ ﭘﺎرﺳﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﻮن زﮐﺮﻳﺎ ﺑﻦ ﺑ ِﺧﻴﺎ، ﮐﻪ او‬ ‫ِﺮ‬ ‫ِ‬ ‫را ﺑﻴﻦ ﻣﺤﺮاﺑﮕﺎﻩ و ﻣﺬﺑﺢ ﮐﺸﺘﻴﺪ، ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ۶٣ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻗﺼﺎص اﻳﻦهﻤﻪ را، اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺧﻮاهﺪ ﭘﺮداﺧﺖ.‬ ‫٧٣»اﯼ اورﺷﻠﻴﻢ، اﯼ اورﺷﻠﻴﻢ، اﯼ ﻗﺎﺗﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮐﻨﻨﺪۀ رﺳﻮﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ! ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻢ هﻤﭽﻮن ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﺟﻪهﺎﻳﺶ را زﻳﺮ ﺑﺎﻟﻬﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻓﺮزﻧﺪان ﺗﻮ را ِﺮد ﺁورم، ا ّﺎ ﻧﺨﻮاﺳﺘﯽ. ٨٣اﻳﻨﮏ ﺧﺎﻧﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔ‬ ‫ﺧﻮدﺗﺎن وﻳﺮان واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ٩٣زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻴﺪ‬ ‫دﻳﺪ ﺗﺎ روزﯼ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ”ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﺎد او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ.“«‬

‫ﻣﺘﯽ ۴٢‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪهﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﻌﺒﺪ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻪ راﻩ ﺧﻮد ﻣﯽرﻓﺖ، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﺰد او‬ ‫ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺮ او را ﺑﻪ ﺑﻨﺎهﺎﯼ ﻣﻌﺒﺪ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ. ٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺑﻨﺎهﺎ را‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ؟ ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪ‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاهﺪ رﻳﺨﺖ.«‬ ‫٣وﻗﺘﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ در ﺧﻠﻮت ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﮐﯽ روﯼ ﺧﻮاهﺪ داد و ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺁﻣﺪن ﺗﻮ و ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫۴ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﮔﻤﺮاهﺘﺎن ﻧﮑﻨﺪ. ۵زﻳﺮا ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ و ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ، ”ﻣﻦ ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻢ،“ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﮔﻤﺮاﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬ ‫۶هﻤﭽﻨﻴﻦ درﺑﺎرۀ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪ و ﺧﺒﺮ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺘﺎن ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ. ا ّﺎ ﻣﺸﻮش‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺸﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﭼﻨﻴﻦ وﻗﺎﻳﻌﯽ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ رخ دهﺪ، وﻟﯽ هﻨﻮز ﭘﺎﻳﺎن ﻓﺮاﻧﺮﺳﻴﺪﻩ. ٧ﻧﻴﺰ ﻗﻮﻣﯽ ﺑﺮ‬ ‫ﻗﻮﻣﯽ دﻳﮕﺮ و ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﺎﺳﺖ. و ﻗﺤﻄﻴﻬﺎ و زﻟﺰﻟﻪهﺎ در‬ ‫ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ٨ا ّﺎ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﻣﻨﺰﻟﮥ ﺁﻏﺎز درد زاﻳﻤﺎن اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬

‫٩»در ﺁن زﻣﺎن ﺷﻤﺎ را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ زﻳﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻳﺪ و‬ ‫ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﺪ. هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ. ٠١در ﺁن روزهﺎ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﯼ از اﻳﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ، ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻨﻔﺮ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ١١ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان دروﻏﻴﻦ زﻳﺎدﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﮔﻤﺮاﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬ ‫٢١در ﻧﺘﻴﺠﮥ اﻓﺰوﻧﯽ ﺷﺮارت، ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪﺳﺮدﯼ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮاﻳﻴﺪ. ٣١ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﺗﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن ﭘﺎﻳﺪار ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ۴١و اﻳﻦ ﻣﮋدۀ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن‬ ‫اﻋﻼم ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺷﻬﺎدﺗﯽ ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎﻳﺎن ﻓﺮاﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ.‬ ‫۵١»ﭘﺲ ﭼﻮن ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ داﻧﻴﺎل ﻧﺒﯽ ”ﻣﮑﺮوﻩ وﻳﺮاﻧﮕﺮ“ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ در ﻣﮑﺎن ﻣﻘ ّس ﺑﺮﭘﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﻴﻨﻴﺪ - ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ د ّﺖ ﮐﻨﺪ - ۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ هﺮﮐﻪ در ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﮐﻮهﻬﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰد؛ ٧١و‬ ‫ﻗ‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭼﻴﺰﯼ، ﻓﺮود ﻧﻴﺎﻳﺪ؛ ٨١و هﺮﮐﻪ در ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﺎﺷﺪ،‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺒﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﻧﮕﺮدد. ٩١واﯼ ﺑﺮ زﻧﺎن ﺁﺑﺴﺘﻦ و ﻣﺎدران ﺷﻴﺮدﻩ در‬ ‫ﺁن روزهﺎ! ٠٢دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﺮار ﺷﻤﺎ در زﻣﺴﺘﺎن ﻳﺎ در روز ﺷ ّﺎت ﻧﺒﺎﺷﺪ. ١٢زﻳﺮا در‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺁن زﻣﺎن ﭼﻨﺎن ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻋﻈﻴﻤﯽ روﯼ ﺧﻮاهﺪ داد ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪش از ﺁﻏﺎز ﺟﻬﺎن ﺗﺎﮐﻨﻮن روﯼ‬ ‫ﻧﺪادﻩ، و هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺰ روﯼ ﻧﺨﻮاهﺪ داد. ٢٢اﮔﺮ ﺁن روزهﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻤﯽﺷﺪ، هﻴﭻ ﺑﺸﺮﯼ ﺟﺎن‬ ‫ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪدر ﻧﻤﯽﺑﺮد. ا ّﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٣٢»در ﺁن زﻣﺎن، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻮﻳﺪ، ”ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ، ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ!“ ﻳﺎ ”ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ!“ ﺑﺎور ﻣﮑﻨﻴﺪ. ۴٢زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺤﺎن ﮐﺎذب و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان دروﻏﻴﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، ﺁﻳﺎت و‬ ‫ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪﻇﻬﻮر ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد ﺗﺎ اﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺘﯽ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن را ﮔﻤﺮاﻩ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ. ۵٢ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ، ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ. ۶٢ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ، ”او در ﺑﻴﺎﺑﺎن‬ ‫اﺳﺖ،“ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺮوﻳﺪ؛ و اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ: ”در اﻧﺪروﻧﯽ ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ،“ ﺑﺎور ﻣﮑﻨﻴﺪ. ٧٢زﻳﺮا‬ ‫هﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺻﺎﻋﻘﻪ در ﺷﺮق ﺁﺳﻤﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﻧﻮرش ﺗﺎ ﺑﻪ ﻏﺮب ﻣﯽرﺳﺪ، ﻇﻬﻮر ﭘﺴﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٨٢هﺮﺟﺎ ﻻﺷﻪاﯼ ﺑﺎﺷﺪ، ﻻﺷﺨﻮران در ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ.‬ ‫٩٢»ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ، ﭘﺲ از ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺁن روزهﺎ‬ ‫ِ‬ ‫» ”ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎرﻳﮏ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬ ‫و ﻣﺎﻩ دﻳﮕﺮ ﻧﻮر ﻧﺨﻮاهﺪ اﻓﺸﺎﻧﺪ؛‬ ‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮو ﺧﻮاهﻨﺪ رﻳﺨﺖ،‬ ‫و ﻧﻴﺮوهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪﻟﺮزﻩ درﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ.“‬ ‫٠٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن در ﺁﺳﻤﺎن ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و هﻤﮥ ﻃﻮاﻳﻒ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﺳﻴﻨﮥ‬ ‫ﺧﻮد ﺧﻮاهﻨﺪ زد و ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت و ﺟﻼل ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮ اﺑﺮهﺎﯼ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ. ١٣او ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻔﻴﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻴﭙﻮر ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن او را از ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﮥ ﺟﻬﺎن، از ﻳﮏ ﮐﺮان ﺁﺳﻤﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺮان دﻳﮕﺮ، ﮔﺮد هﻢ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد.‬

‫٢٣»ﺣﺎل، از درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ اﻳﻦ درس را ﻓﺮاﮔﻴﺮﻳﺪ: ﭼﻮن ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﺁن ﺟﻮاﻧﻪ زدﻩ‬ ‫ﺑﺮگ ﻣﯽدهﺪ، درﻣﯽﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ. ٣٣ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، هﺮﮔﺎﻩ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ‬ ‫را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ، درﻣﯽﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ او ﻧﺰدﻳﮏ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ در اﺳﺖ. ۴٣ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ‬ ‫اﻳﻦهﻤﻪ روﯼ ﻧﺪهﺪ، اﻳﻦ ﻧﺴﻞ از ﺑﻴﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ رﻓﺖ. ۵٣ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ زاﻳﻞ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ،‬ ‫ا ّﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﻦ هﺮﮔﺰ زوال ﻧﺨﻮاهﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.‬ ‫ﻣ‬

‫اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺸﻴﺪن ﺑﺮاﯼ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬

‫۶٣»هﻴﭻﮐﺲ ﺁن روز و ﺳﺎﻋﺖ را ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﺟﺰ ﭘﺪر؛ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺁﺳﻤﺎن و ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻧﻴﺰ از ﺁن ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ٧٣زﻣﺎن ﻇﻬﻮر ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ روزﮔﺎر ﻧﻮح ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٨٣در‬ ‫روزهﺎﯼ ﭘﻴﺶ از ﺗﻮﻓﺎن، ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﮑﻪ ﻧﻮح ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ درﺁﻳﺪ، ﻣﺮدم ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ و‬ ‫ﻣﯽﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ و زن ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺷﻮهﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ٩٣و ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ. ﺗﺎ‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮﻓﺎن ﺁﻣﺪ و هﻤﻪ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد. ﻇﻬﻮر ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٠۴از دو ﻣﺮد ﮐﻪ در ﻣﺰرﻋﻪ هﺴﺘﻨﺪ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ و دﻳﮕﺮﯼ واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ١۴و‬ ‫از دو زن ﮐﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺁﺳﻴﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ و دﻳﮕﺮﯼ واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٢۴ﭘﺲ‬ ‫ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﺳﺮور ﺷﻤﺎ ﭼﻪ روزﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ٣۴اﻳﻦ را ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ دزد در ﭼﻪ ﭘﺎﺳﯽ از ﺷﺐ ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺑﻴﺪار ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪاش دﺳﺘﺒﺮد زﻧﻨﺪ. ۴۴ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن در ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺁﻣﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪارﻳﺪ.‬ ‫۵۴»ﭘﺲ ﺁن ﻏﻼم اﻣﻴﻦ و داﻧﺎ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ارﺑﺎﺑﺶ او را ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺧﻮد‬ ‫ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺧﻮراﮎ ﺁﻧﺎن را ﺑﻪﻣﻮﻗﻊ ﺑﺪهﺪ؟ ۶۴ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁن ﻏﻼم ﮐﻪ ﭼﻮن ارﺑﺎﺑﺶ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدد، او را ﻣﺸﻐﻮل اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺒﻴﻨﺪ. ٧۴ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ او را ﺑﺮ هﻤﮥ‬ ‫ﻣﺎﻳﻤﻠﮏ ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ ﮔﻤﺎﺷﺖ. ٨۴ا ّﺎ اﮔﺮ ﺁن ﻏﻼم، ﺷﺮور ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫”ارﺑﺎﺑﻢ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ،“ ٩۴و ﺑﻪ ﺁزار هﻤﮑﺎران ﺧﻮد ﺑﭙﺮدازد و ﺑﺎ ﻣﻴﮕﺴﺎران ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪن ﺷﻮد، ٠۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ارﺑﺎﺑﺶ در روزﯼ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪارد و در ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫از ﺁن ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ١۵و او را از ﻣﻴﺎن دوﭘﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ، در ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ رﻳﺎﮐﺎران‬ ‫ﺧﻮاهﺪ اﻓﮑﻨﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﻪ و دﻧﺪان ﺑﻪ دﻧﺪان ﺳﺎﻳﻴﺪن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬

‫ﻣﺘﯽ ۵٢‬
‫ﻣ َﻞ دﻩ ﺑﺎﮐﺮﻩ‬ ‫َﺜ‬
‫١»در ﺁن روز، ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن هﻤﭽﻮن دﻩ ﺑﺎﮐﺮﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺮاﻏﻬﺎﯼ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ، ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل داﻣﺎد ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ. ٢ﭘﻨﺞ ﺗﻦ از ﺁﻧﺎن داﻧﺎ و ﭘﻨﺞ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﺎدان‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ٣ﺑﺎﮐﺮﻩهﺎﯼ ﻧﺎدان ﭼﺮاﻏﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ، ا ّﺎ روﻏﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺒﺮدﻧﺪ. ۴وﻟﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫داﻧﺎﻳﺎن، ﺑﺎ ﭼﺮاﻏﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﻇﺮﻓﻬﺎﯼ ﭘﺮ از روﻏﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮدﻧﺪ. ۵ﭼﻮن ﺁﻣﺪن داﻣﺎد ﺑﻪدرازا‬ ‫ﮐﺸﻴﺪ، ﭼﺸﻤﺎن هﻤﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻨﺪ. ۶در ﻧﻴﻤﻪهﺎﯼ ﺷﺐ، ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻮش رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ: ”داﻣﺎد ﻣﯽﺁﻳﺪ! ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮاز او ﺑﺮوﻳﺪ!“ ٧ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﮥ ﺑﺎﮐﺮﻩهﺎ ﺑﻴﺪار‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ و ﭼﺮاﻏﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻧﺪ. ٨ﻧﺎداﻧﺎن ﺑﻪ داﻧﺎﻳﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: ”ﻗﺪرﯼ از روﻏﻦ ﺧﻮد‬

‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪهﻴﺪ، ﭼﻮن ﭼﺮاﻏﻬﺎﯼ ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ اﺳﺖ.“ ٩ا ّﺎ داﻧﺎﻳﺎن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫”ﻧﺨﻮاهﻴﻢ داد، زﻳﺮا روﻏﻦ ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﻣﺎ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد. ﺑﺮوﻳﺪ و از ﻓﺮوﺷﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺨﺮﻳﺪ.“ ٠١ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﺮاﯼ ﺧﺮﻳﺪ روﻏﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، داﻣﺎد ﺳﺮرﺳﻴﺪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎﮐﺮﻩهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻋﺮوﺳﯽ درﺁﻣﺪﻧﺪ و در ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ١١ﭘﺲ از‬ ‫ﺁن، ﺑﺎﮐﺮﻩهﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ رﺳﻴﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: ”ﺳﺮور ﻣﺎ، ﺳﺮور ﻣﺎ، در ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﮕﺸﺎ!“ ٢١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫او ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: ”ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ.“ ٣١ﭘﺲ ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ،‬ ‫ﭼﻮن از ﺁن روز و ﺳﺎﻋﺖ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارﻳﺪ.‬

‫ﻣ َﻞ ﻗﻨﻄﺎرهﺎ‬ ‫َﺜ‬
‫۴١»هﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮدﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﻔﺮ داﺷﺖ. او‬ ‫ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و اﻣﻮال ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺳﭙﺮد؛ ۵١ﺑﻪ ﻓﺮاﺧﻮر ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ هﺮ ﺧﺎدم،‬ ‫ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎر داد، ﺑﻪ ﻳﮑﯽ دو و ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻳﮏ ﻗﻨﻄﺎر. ﺁﻧﮕﺎﻩ راهﯽ ﺳﻔﺮ ﺷﺪ.‬ ‫۶١ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﺎ ﺁن ﺑﻪ ﺗﺠﺎرت ﭘﺮداﺧﺖ و ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎر‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺳﻮد ﮐﺮد. ٧١ﺑﺮ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﻮال، ﺁن ﮐﻪ دو ﻗﻨﻄﺎر داﺷﺖ، دو ﻗﻨﻄﺎر دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪدﺳﺖ‬ ‫ﺁورد. ٨١ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻳﮏ ﻗﻨﻄﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، رﻓﺖ و زﻣﻴﻦ را َﻨﺪ و ﭘﻮل ارﺑﺎب ﺧﻮد را‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد.‬ ‫٩١»ﭘﺲ از زﻣﺎﻧﯽ دراز، ارﺑﺎب ﺁن ﺧﺎدﻣﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺖ و از ﺁﻧﺎن ﺣﺴﺎب ﺧﻮاﺳﺖ.‬ ‫٠٢ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎر درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎر دﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁورد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫”ارﺑﺎب، ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎر ﺳﭙﺮدﯼ، اﻳﻦ هﻢ ﭘﻨﺞ ﻗﻨﻄﺎر دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺳﻮد ﮐﺮدﻩام.“ ١٢ارﺑﺎب‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: ”ﺁﻓﺮﻳﻦ، اﯼ ﺧﺎدم ﻧﻴﮑﻮ و اﻣﻴﻦ! در ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﮐﻢ اﻣﻴﻦ ﺑﻮدﯼ، ﭘﺲ ﺗﻮ را ﺑﺮ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮاهﻢ ﮔﻤﺎﺷﺖ. ﺑﻴﺎ و در ﺷﺎدﯼ ارﺑﺎب ﺧﻮد ﺷﺮﻳﮏ ﺷﻮ!“ ٢٢ﺧﺎدﻣﯽ ﮐﻪ‬ ‫دو ﻗﻨﻄﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ”ﺑﻪ ﻣﻦ دو ﻗﻨﻄﺎر ﺳﭙﺮدﯼ، اﻳﻦ هﻢ دو ﻗﻨﻄﺎر‬ ‫دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺳﻮد ﮐﺮدﻩام.“ ٣٢ارﺑﺎب ﭘﺎﺳﺦ داد: ”ﺁﻓﺮﻳﻦ، اﯼ ﺧﺎدم ﻧﻴﮑﻮ و اﻣﻴﻦ! در ﭼﻴﺰهﺎﯼ‬ ‫ﮐﻢ اﻣﻴﻦ ﺑﻮدﯼ، ﭘﺲ ﺗﻮ را ﺑﺮ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮاهﻢ ﮔﻤﺎﺷﺖ. ﺑﻴﺎ و در ﺷﺎدﯼ ارﺑﺎب ﺧﻮد‬ ‫ﺷﺮﻳﮏ ﺷﻮ!“ ۴٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﺎدﻣﯽ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻗﻨﻄﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﻧﺰدﻳﮏ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ”ﭼﻮن‬ ‫ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ ﻣﺮدﯼ ﺗﻨﺪﺧﻮ هﺴﺘﯽ، و از ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﮑﺎﺷﺘﻪاﯼ درو ﻣﯽﮐﻨﯽ و از ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﭙﺎﺷﻴﺪﻩاﯼ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﯽ، ۵٢ﭘﺲ ﺗﺮﺳﻴﺪم و ﭘﻮل ﺗﻮ را در زﻣﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدم. اﻳﻦ هﻢ ﭘﻮل‬ ‫ﺗﻮ!“ ۶٢ارﺑﺎب ﭘﺎﺳﺦ داد: ”اﯼ ﺧﺎدم ﺑﺪﮐﺎرﻩ و ﺗﻨﺒﻞ! ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺘﯽ از ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﮑﺎﺷﺘﻪام، درو ﻣﯽﮐﻨﻢ و از ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﭙﺎﺷﻴﺪﻩام، ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ٧٢ﭘﺲ ﭼﺮا ﭘﻮل ﻣﺮا ﺑﻪ‬ ‫ﺻ ّاﻓﺎن ﻧﺪادﯼ ﺗﺎ ﭼﻮن از ﺳﻔﺮ ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدم ﺁن را ﺑﺎ ﺳﻮدش ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﻴﺮم؟ ٨٢ﺁن ﻗﻨﻄﺎر‬ ‫ﺮ‬ ‫را از او ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ دﻩ ﻗﻨﻄﺎر دارد، ﺑﺪهﻴﺪ. ٩٢زﻳﺮا ﺑﻪ هﺮﮐﻪ دارد، ﺑﻴﺸﺘﺮ دادﻩ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﺮاواﻧﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻧﺪارد، ﺣﺘﯽ ﺁﻧﭽﻪ دارد ﻧﻴﺰ از او ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٠٣اﻳﻦ ﺧﺎدم ﺑﯽﻓﺎﻳﺪﻩ را ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﻴﺮون اﻓﮑﻨﻴﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﻪ و دﻧﺪان ﺑﺮ‬ ‫ِ‬ ‫هﻢ ﺳﺎﻳﻴﺪن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.“‬

‫روز داورﯼ‬
‫١٣»هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ و ﺟﻼل ﺧﻮد ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ هﻤﮥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺮ‬ ‫ﺗﺨﺖ ﭘﺮﺷﮑﻮﻩ ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ ﻧﺸﺴﺖ ٢٣و هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ او ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ و او‬

‫هﻤﭽﻮن ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪهﺎ را از ﺑﺰهﺎ ﺟﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻣﺮدﻣﺎن را ﺑﻪ دو ﮔﺮوﻩ ﺗﻘﺴﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٣٣او ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ و ﺑﺰهﺎ را در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺧﻮد ﻗﺮار‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داد. ۴٣ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ او هﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ: ”ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ، اﯼ‬ ‫ﺑﺮﮐﺖ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎن از ﭘﺪر ﻣﻦ، و ﭘﺎدﺷﺎهﯽاﯼ را ﺑﻪﻣﻴﺮاث ﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز ﺟﻬﺎن ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺁﻣﺎدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ۵٣زﻳﺮا ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮراﮎ دادﻳﺪ؛ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁب دادﻳﺪ؛‬ ‫ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟﺎ دادﻳﺪ. ۶٣ﻋﺮﻳﺎن ﺑﻮدم، ﻣﺮا ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻳﺪ؛ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮدم، ﻋﻴﺎدﺗﻢ‬ ‫ﮐﺮدﻳﺪ؛ در زﻧﺪان ﺑﻮدم، ﺑﻪ دﻳﺪارم ﺁﻣﺪﻳﺪ.“ ٧٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاهﻨﺪ داد: ”ﺳﺮور‬ ‫ﻣﺎ، ِﯽ ﺗﻮ را ﮔﺮﺳﻨﻪ دﻳﺪﻳﻢ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮراﮎ دادﻳﻢ، ﻳﺎ ﺗﺸﻨﻪ دﻳﺪﻳﻢ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺁب دادﻳﻢ؟‬ ‫ﮐ‬ ‫٨٣ ِﯽ ﺗﻮ را ﻏﺮﻳﺐ دﻳﺪﻳﻢ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺟﺎ دادﻳﻢ و ﻳﺎ ﻋﺮﻳﺎن دﻳﺪﻳﻢ و ﺗﻮ را ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻳﻢ؟ ٩٣ ِﯽ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﺗﻮ را ﻣﺮﻳﺾ و ﻳﺎ در زﻧﺪان دﻳﺪﻳﻢ و ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﺖ ﺁﻣﺪﻳﻢ؟“ ٠۴ﭘﺎدﺷﺎﻩ در ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ:‬ ‫”ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮاﯼ ﻳﮑﯽ از ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮادران ﻣﻦ ﮐﺮدﻳﺪ، در واﻗﻊ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﮐﺮدﻳﺪ.“ ١۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ او هﺴﺘﻨﺪ، ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ: ”اﯼ‬ ‫ﻣﻠﻌﻮﻧﺎن، از ﻣﻦ دور ﺷﻮﻳﺪ و ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺟﺎوداﻧﯽ روﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ اﺑﻠﻴﺲ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن او ﺁﻣﺎدﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ٢۴زﻳﺮا ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدم، ﺧﻮراﮐﻢ ﻧﺪادﻳﺪ؛ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮدم، ﺁﺑﻢ ﻧﺪادﻳﺪ؛ ٣۴ﻏﺮﻳﺐ ﺑﻮدم،‬ ‫ﺟﺎﻳﻢ ﻧﺪادﻳﺪ؛ ﻋﺮﻳﺎن ﺑﻮدم، ﻣﺮا ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻳﺪ؛ ﻣﺮﻳﺾ و زﻧﺪاﻧﯽ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺗﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪﻳﺪ.“‬ ‫۴۴ﺁﻧﺎن ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاهﻨﺪ داد: ”ﺳﺮور ﻣﺎ، ﮐﯽ ﺗﻮ را ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﺗﺸﻨﻪ و ﻏﺮﻳﺐ و ﻋﺮﻳﺎن و‬ ‫ﻣﺮﻳﺾ و در زﻧﺪان دﻳﺪﻳﻢ و ﺧﺪﻣﺘﺖ ﻧﮑﺮدﻳﻢ؟“ ۵۴او در ﺟﻮاب ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ: ”ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮاﯼ ﻳﮑﯽ از اﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻨﻬﺎ ﻧﮑﺮدﻳﺪ، در واﻗﻊ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻧﮑﺮدﻳﺪ.“‬ ‫۶۴ﭘﺲ ﺁﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﺠﺎزات ﺟﺎودان داﺧﻞ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، ا ّﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎودان.«‬ ‫ﻣ‬

‫ﻣﺘﯽ ۶٢‬
‫ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻗﺘﻞ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ هﻤﮥ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ:‬ ‫٢»ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ دو روز دﻳﮕﺮ، ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ ﻓﺮاﻣﯽرﺳﺪ و ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﻮد.«‬ ‫٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻗﻮم در ﮐﺎخ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻓﺎ ﻧﺎم داﺷﺖ، ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ‬ ‫۴و ﺷﻮر ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ، ﻋﻴﺴﯽ را دﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﻨﺪ. ۵وﻟﯽ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻧﻪ در اﻳﺎم ﻋﻴﺪ، ﻣﺒﺎدا ﻣﺮدم ﺷﻮرش ﮐﻨﻨﺪ.«‬

‫ﺗﺪهﻴﻦ ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ‬ ‫َ‬

‫۶در ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ در ﺧﺎﻧﮥ َﻤﻌﻮن ﺟﺬاﻣﯽ ﺑﻮد، ٧زﻧﯽ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯽ‬ ‫ﺷ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﺮﻣﺮﻳﻦ از ﻋﻄﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪ و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد، ﺁن را ﺑﺮ ﺳﺮ او رﻳﺨﺖ. ٨ﺷﺎﮔﺮدان ﭼﻮن اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺁﻣﺪﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: ٩»اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺮاف ﺑﺮاﯼ ﭼﻴﺴﺖ؟ اﻳﻦ ﻋﻄﺮ را ﻣﯽﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﮔﺮان ﻓﺮوﺧﺖ و ﺑﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻓﻘﺮا‬ ‫داد.« ٠١ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا اﻳﻦ زن را ﻣﯽرﻧﺠﺎﻧﻴﺪ؟ او ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﮑﻮ در ﺣﻖ‬ ‫ﻣﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ١١ﻓﻘﻴﺮان را هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد دارﻳﺪ، ا ّﺎ ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﻮد.‬ ‫ﻣ‬

‫٢١اﻳﻦ زن ﺑﺎ رﻳﺨﺘﻦ اﻳﻦ ﻋﻄﺮ ﺑﺮ ﺑﺪن ﻣﻦ، در واﻗﻊ ﻣﺮا ﺑﺮاﯼ ﺗﺪﻓﻴﻦ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣١ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، در ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن، هﺮﺟﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺷﻮد، ﮐﺎر اﻳﻦ‬ ‫زن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎد او ﺑﺎزﮔﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬

‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻳﻬﻮدا‬
‫۴١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﻬﻮداﯼ اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد ﺑﻮد، ﻧﺰد ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن رﻓﺖ‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫۵١و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻘﺪر ﺧﻮاهﻴﺪ داد ﺗﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﻢ؟« ﺁﻧﺎن ﺳﯽ ﺳﮑﮥ‬ ‫ﻧﻘﺮﻩ ﺑﻪ وﯼ ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. ۶١از ﺁن هﻨﮕﺎم، ﻳﻬﻮدا در ﭘﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻋﻴﺴﯽ را‬ ‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ.‬

‫ﺷﺎم ﺁﺧﺮ‬
‫٧١در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز ﻋﻴﺪ َﻄﻴﺮ، ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﮐﺠﺎ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﺪارﮎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﭘ َﺢ را ﺑﺨﻮرﯼ؟« ٨١او ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﺷﻬﺮ، ﻧﺰد ﻓﻼن ﺷﺨﺺ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ”وﻗﺖ ﻣﻦ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ.‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺁﻳﻴﻦ ﭘ َﺢ را ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﻢ در ﺧﺎﻧﮥ ﺗﻮ ﺑﻪﺟﺎ ﺁورم.“« ٩١ﺷﺎﮔﺮدان هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘ َﺢ را ﺗﺪارﮎ دﻳﺪﻧﺪ.‬ ‫ِﺴ‬ ‫٠٢ﺷﺐ ﻓﺮارﺳﻴﺪ و ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد ﺧﻮد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺖ. ١٢در ﺣﻴﻦ‬ ‫ﺻﺮف ﺷﺎم، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.« ٢٢ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺴﻴﺎر ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ و ﻳﮑﯽ ﭘﺲ از دﻳﮕﺮﯼ از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ:‬ ‫»ﻣﻦ ﮐﻪ ﺁنﮐﺲ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺳﺮورم؟« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁن ﮐﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﻦ در‬ ‫ﮐﺎﺳﻪ ﻓﺮو ﻣﯽﺑﺮد، هﻤﺎن ﻣﺮا ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ۴٢ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ او‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ، ا ّﺎ واﯼ ﺑﺮ ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ. او را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﺁن ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ هﺮﮔﺰ زادﻩ ﻧﻤﯽﺷﺪ.« ۵٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﻬﻮدا، ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ وﯼ، در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﺳﺘﺎد، ﺁﻳﺎ ﻣﻦ ﺁﻧﻢ؟« ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺗﻮ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﯽ!«‬ ‫۶٢ﭼﻮن هﻨﻮز ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺎن را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺲ از‬ ‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ، ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان داد و ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ، ﺑﺨﻮرﻳﺪ؛ اﻳﻦ اﺳﺖ ﺑﺪن‬ ‫ﻣﻦ.« ٧٢ﺳﭙﺲ ﺟﺎم را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺲ از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﺁن را ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان داد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»هﻤﮥ ﺷﻤﺎ از اﻳﻦ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ. ٨٢اﻳﻦ اﺳﺖ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﻋﻬﺪ ]ﺟﺪﻳﺪ[ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن رﻳﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ٩٢ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻮ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ روزﯼ ﮐﻪ ﺁن را ﺑﺎ ﺷﻤﺎ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﭘﺪر ﺧﻮد، ﺗﺎزﻩ ﺑﻨﻮﺷﻢ.«‬ ‫٠٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪن ﺳﺮودﯼ، ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎدﻧﺪ.‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ اﻧﮑﺎر ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫١٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »اﻣﺸﺐ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻣﻦ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻟﻐﺰﻳﺪ. زﻳﺮا‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ،‬

‫» ”ﺷﺒﺎن را ﺧﻮاهﻢ زد‬ ‫و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﮔﻠﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.“‬ ‫٢٣ا ّﺎ ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ زﻧﺪﻩ ﺷﺪم، ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺧﻮاهﻢ رﻓﺖ.« ٣٣ﭘﻄ ُس در‬ ‫ِ ﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﻤﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺗﻮ ﺑﻠﻐﺰﻧﺪ، ﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﻢ ﻟﻐﺰﻳﺪ.« ۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫وﯼ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ اﻣﺸﺐ، ﭘﻴﺶ از ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس، ﺳﻪ ﺑﺎر ﻣﺮا‬ ‫اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد!« ۵٣ا ّﺎ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﻴﺮم، اﻧﮑﺎرت‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد.« ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬

‫ﺑﺎغ ﺟﺘْﺴﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ِ‬

‫۶٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﺘْﺴﻴﻤﺎﻧﯽ رﻓﺖ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫ِ‬ ‫»در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ رﻓﺘﻪ، دﻋﺎ ﮐﻨﻢ.« ٧٣ﺳﭙﺲ ِﻄ ُس و دو ﭘﺴﺮ ز ِﺪﯼ را ﺑﺎ‬ ‫ِﺑ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺮد و اﻧﺪوهﮕﻴﻦ و ﻣﻀﻄﺮب ﺷﺪﻩ، ٨٣ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »از ﻓﺮط اﻧﺪوﻩ، ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺮگ‬ ‫اﻓﺘﺎدﻩام. در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ.« ٩٣ﺳﭙﺲ ﻗﺪرﯼ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ ﺑﻪروﯼ ﺑﺮ‬ ‫ﺧﺎﮎ اﻓﺘﺎد و دﻋﺎ ﮐﺮد: »اﯼ ﭘﺪر ﻣﻦ، اﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺟﺎم از ﻣﻦ ﺑﮕﺬرد، ا ّﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ارادۀ ﺗﻮ.« ٠۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺰد ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻔﺘﻪ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ. ﭘﺲ ﺑﻪ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺪار ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ؟ ١۴ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫و دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ در ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ. روح ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺖ، ا ّﺎ ﺟﺴﻢ ﻧﺎﺗﻮان.« ٢۴ﭘﺲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﻓﺖ و دﻋﺎ ﮐﺮد: »اﯼ ﭘﺪر ﻣﻦ، اﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﺟﺎم ﻧﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪﻩ از ﻣﻦ ﺑﮕﺬرد، ﭘﺲ‬ ‫ْ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ارادۀ ﺗﻮﺳﺖ، اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.« ٣۴ﭼﻮن ﺑﺎزﮔﺸﺖ، اﻳﺸﺎن را هﻤﭽﻨﺎن در ﺧﻮاب ﻳﺎﻓﺖ،‬ ‫زﻳﺮا ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ۴۴ﭘﺲ ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و‬ ‫رﻓﺖ و ﺑﺮاﯼ ﺳ ّﻣﻴﻦ ﺑﺎر هﻤﺎن دﻋﺎ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد. ۵۴ﺳﭙﺲ ﻧﺰد ﺷﺎﮔﺮدان ﺁﻣﺪ و ﺑﺪﻳﺸﺎن‬ ‫ﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ هﻨﻮز در ﺧﻮاﺑﻴﺪ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟ اﮐﻨﻮن ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻘﺮر ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫و ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪدﺳﺖ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﯽﺷﻮد. ۶۴ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ، ﺑﺮوﻳﻢ. اﻳﻨﮏ ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ‬ ‫ﻣﻦ از راﻩ ﻣﯽرﺳﺪ.«‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٧۴ﻋﻴﺴﯽ هﻤﭽﻨﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدا، ﻳﮑﯽ از ﺁن دوازدﻩ، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﮔﺮوﻩ‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﺴّﺢ ﺑﻪ ﭼﻤﺎق و ﺷﻤﺸﻴﺮ، از ﺳﻮﯼ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻗﻮم، از راﻩ رﺳﻴﺪ.‬ ‫ﻠ‬ ‫٨۴ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ او ﺑﻪ هﻤﺮاهﺎن ﺧﻮد ﻋﻼﻣﺘﯽ دادﻩ و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »ﺁن ﮐﺲ را ﮐﻪ ﺑﺒﻮﺳﻢ،‬ ‫هﻤﺎن اﺳﺖ؛ او را ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ.« ٩۴ﭘﺲ ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺳﻼم،‬ ‫اﺳﺘﺎد!« و او را ﺑﻮﺳﻴﺪ. ٠۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺖ: »اﯼ رﻓﻴﻖ، ﮐﺎر ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻩ.«‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن اﻓﺮاد ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﯽ رﻳﺨﺘﻨﺪ و او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ. ١۵در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم،‬ ‫ﻳﮑﯽ از هﻤﺮاهﺎن ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮدﻩ، ﺁن را ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ و ﺿﺮﺑﻪاﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر‬ ‫ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ زد و ﮔﻮﺷﺶ را ﺑﺮﻳﺪ. ٢۵ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: »ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮد را ﻏﻼف‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻦ؛ زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ِﺸﺪ، ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد. ٣۵ﺁﻳﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ‬ ‫ﮐ‬ ‫هﻢاﮐﻨﻮن از ﭘﺪر ﺧﻮد ﺑﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ از دوازدﻩ ﻓﻮج ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﺎرﻳﻢ ﻓﺮﺳﺘﺪ؟ ۴۵ا ّﺎ در‬ ‫ﻣ‬

‫ﺁن ﺻﻮرت ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻴﻬﺎﯼ ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫رخ دهﺪ؟« ۵۵در ﺁن وﻗﺖ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ ﻣﻦ راهﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻤﺎق و‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﻢ ﺁﻣﺪﻩاﻳﺪ؟ ﻣﻦ هﺮ روز در ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدادم و ﻣﺮا‬ ‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﺪ. ۶۵ا ّﺎ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ رخ داد ﺗﺎ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻴﻬﺎﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.« ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﮥ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺗﺮﮐﺶ ﮐﺮدﻩ، ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ.‬ ‫ْ‬

‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد‬

‫٧۵ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، او را ﻧﺰد ﻗﻴﺎﻓﺎ، ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﺮدﻧﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺟﻤﻊ ﺑﻮدﻧﺪ. ٨۵ا ّﺎ ِﻄ ُس دورادور از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﺎط‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ رﺳﻴﺪ. ﭘﺲ داﺧﻞ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺗﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮐﺎر را ﺑﺒﻴﻨﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٩۵ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﺗﻤﺎﻣﯽ اهﻞ ﺷﻮرا در ﭘﯽ ﻳﺎﻓﺘﻦ دﻻﻳﻞ و ﺷﻮاهﺪﯼ ﻧﺎدرﺳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﮑﺸﻨﺪ؛ ٠۶ا ّﺎ هﺮﭼﻨﺪ ﺷﺎهﺪان دروﻏﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ. ﺳﺮاﻧﺠﺎم دو ﻧﻔﺮ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ١۶ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ، ”ﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﺧﺪا را وﻳﺮان ﮐﻨﻢ و ﻇﺮف ﺳﻪ روز ﺁن را از ﻧﻮ ﺑﺴﺎزم.“« ٢۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »هﻴﭻ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﯽ؟ اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻨﺪ؟« ٣۶ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﭽﻨﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ. ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ ﺳﻮﮔﻨﺪت ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ هﺴﺘﯽ؟«‬ ‫۴۶ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ! و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﭘﺴﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎن را ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﻗﺪرت ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﺑﺮ اﺑﺮهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ.«‬ ‫۵۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺧﻮد را ﭼﺎﮎ زد و ﮔﻔﺖ: »ﮐﻔﺮ ﮔﻔﺖ! دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎهﺪ اﺳﺖ؟ ﺣﺎل ﮐﻪ ﮐﻔﺮ او را ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ، ۶۶ﺣﮑﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟« در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺳﺰاﻳﺶ‬ ‫ﻣﺮگ اﺳﺖ!« ٧۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻋﻴﺴﯽ ﺁبدهﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻪ، او را زدﻧﺪ. ﺑﻌﻀﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫او ﺳﻴﻠﯽ زدﻩ، ٨۶ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﻣﺴﻴﺢ، ﻧﺒ ّت ﮐﻦ و ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻮ را زد؟«‬ ‫ﻮ‬

‫اﻧﮑﺎر ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫٩۶و ا ّﺎ ِﻄ ُس ﺑﻴﺮون ﺧﺎﻧﻪ، در ﺣﻴﺎط ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺎدﻣﻪاﯼ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫»ﺗﻮ هﻢ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺟﻠﻴﻠﯽ ﺑﻮدﯼ!« ٠٧ا ّﺎ او در ﺣﻀﻮر هﻤﻪ اﻧﮑﺎر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ!« ١٧ﺳﭙﺲ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺳﺮﺳﺮاﯼ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ. در ﺁﻧﺠﺎ ﺧﺎدﻣﻪاﯼ دﻳﮕﺮ‬ ‫او را دﻳﺪ و ﺑﻪ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ ﺑﻮد!« ٢٧ ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﻳﻦﺑﺎر ﻧﻴﺰ اﻧﮑﺎر ﮐﺮدﻩ، ﻗﺴﻢ ﺧﻮرد ﮐﻪ »ﻣﻦ اﻳﻦ ﻣﺮد را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ.« ٣٧اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ،‬ ‫ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ِﻄ ُس ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺷﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ هﻢ ﻳﮑﯽ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫از ﺁﻧﻬﺎ هﺴﺘﯽ! از ﻟﻬﺠﻪات ﭘﻴﺪاﺳﺖ!« ۴٧ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻄ ُس ﻟﻌﻦ ﮐﺮدن ﺁﻏﺎز ﮐﺮد، و ﻗﺴﻢ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺧﻮردﻩ، ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻣﺮد را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ!« هﻤﺎندم ﺧﺮوس ﺑﺎﻧﮓ زد. ۵٧ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورد ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »ﭘﻴﺶ از ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس، ﺳﻪ ﺑﺎر ﻣﺮا اﻧﮑﺎر‬ ‫ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد!« ﭘﺲ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺑﻪﺗﻠﺨﯽ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ.‬

‫ﻣﺘﯽ ٧٢‬

‫ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﻳﻬﻮدا‬
‫١ﺻﺒﺢ زود، هﻤﮥ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﺎ هﻢ ﺷﻮر ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را‬ ‫ﺑﮑﺸﻨﺪ. ٢ﭘﺲ او را دﺳﺖﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﻴﻼﺗﺲ واﻟﯽ ﺗﺤﻮﻳﻞ دادﻧﺪ.‬ ‫ُ ِ‬ ‫٣ﭼﻮن ﻳﻬﻮدا، ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ او، دﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، از ﮐﺮدۀ ﺧﻮد‬ ‫ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺷﺪ و ﺳﯽ ﺳﮑﮥ ﻧﻘﺮﻩ را ﺑﻪ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻴﺪ و ﮔﻔﺖ: ۴»ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫ﮐﺮدم و ﺑﺎﻋﺚ رﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮن ﺑﯽﮔﻨﺎهﯽ ﺷﺪم.« ا ّﺎ ﺁﻧﺎن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻣﺎ را ﭼﻪ؟ ﺧﻮد‬ ‫ﻣ‬ ‫داﻧﯽ!« ۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﻬﻮدا ﺳﮑﻪهﺎ را در ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ رﻳﺨﺖ و ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ، ﺧﻮد را‬ ‫ﺣﻠﻖﺁوﻳﺰ ﮐﺮد. ۶ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﺳﮑﻪهﺎ را از زﻣﻴﻦ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »رﻳﺨﺘﻦ اﻳﻦ‬ ‫ﺳﮑﻪهﺎ در ﺧﺰاﻧﮥ ﻣﻌﺒﺪ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا ﺧﻮﻧﺒﻬﺎﺳﺖ.« ٧ﭘﺲ از ﻣﺸﻮرت، ﺑﺎ ﺁن ﭘﻮل‬ ‫ﻣﺰرﻋﮥ ﮐﻮزﻩﮔﺮ را ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺁن را ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻏﺮﻳﺒﺎن ﺳﺎزﻧﺪ. ٨از اﻳﻦرو ﺁن ﻣﮑﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﻣﺮوز ﺑﻪ »ﻣﺰرﻋﮥ ﺧﻮن« ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ. ٩ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ا ِﻣﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ِر‬ ‫ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »ﺁﻧﺎن ﺳﯽ ﭘﺎرﻩ ﻧﻘﺮﻩ را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﻗﻴﻤﺘﯽ را ﮐﻪ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺮ او‬ ‫ﻧﻬﺎدﻧﺪ، ٠١و ﺑﺎ ﺁن ﻣﺰرﻋﮥ ﮐﻮزﻩﮔﺮ را ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮد.«‬

‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر ﭘﻴﻼ ُﺲ‬ ‫ﺗ‬

‫١١ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ در ﺣﻀﻮر واﻟﯽ اﻳﺴﺘﺎد؛ واﻟﯽ از وﯼ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮدﯼ؟«‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ!« ٢١ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﯽ ﺑﺮ او وارد ﮐﺮدﻧﺪ، هﻴﭻ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﮕﻔﺖ. ٣١ﭘﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﻧﻤﯽﺷﻨﻮﯼ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭼﻘﺪر ﭼﻴﺰهﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻨﺪ؟« ۴١ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ اﺗﻬﺎم هﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ واﻟﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ.‬ ‫۵١رﺳﻢ واﻟﯽ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ هﻨﮕﺎم ﻋﻴﺪ ﻳﮏ زﻧﺪاﻧﯽ را ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺮدم ﺁزاد ﺳﺎزد.‬ ‫۶١در ﺁن زﻣﺎن زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﻌﺮوﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﺎرا ّﺎ در ﺣﺒﺲ ﺑﻮد. ٧١ﭘﺲ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم‬ ‫َْﺑ‬ ‫ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﭘﻴﻼ ُﺲ از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺁزاد ﮐﻨﻢ، ﺑﺎرا ّﺎ را ﻳﺎ‬ ‫ْ َﺑ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ را؟« ٨١اﻳﻦ را از ﺁنرو ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻋﻴﺴﯽ را از ﺳﺮ‬ ‫ِ‬ ‫رﺷﮏ ﺑﻪ او ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. ٩١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ داورﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، هﻤﺴﺮش‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭘﻴﻐﺎﻣﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮن ﺑﺮاﯼ او ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ: »ﺗﻮ را ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎرﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ، زﻳﺮا‬ ‫اﻣﺮوز ﺧﻮاﺑﯽ درﺑﺎرۀ او دﻳﺪم ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺴﻴﺎر رﻧﺞ داد.« ٠٢ا ّﺎ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻗﻮم را ﺗﺮﻏﻴﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺁزادﯼ ﺑﺎرا ّﺎ و ﻣﺮگ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺨﻮاهﻨﺪ. ١٢ﭘﺲ ﭼﻮن واﻟﯽ‬ ‫ْ َﺑ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﮐﺪامﻳﮏ از اﻳﻦ دو را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺁزاد ﮐﻨﻢ؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﺎرا ّﺎ را.« ٢٢ﭘﻴﻼ ُﺲ‬ ‫ﺗ‬ ‫ْ َﺑ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭘﺲ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟« هﻤﮕﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ!«‬ ‫٣٢ﭘﻴﻼ ُﺲ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﺮا؟ ﭼﻪ ﺑﺪﯼ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟« ا ّﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ: »ﺑﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ!«‬ ‫۴٢ﭼﻮن ﭘﻴﻼ ُﺲ دﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﻴﻬﻮدﻩ اﺳﺖ و ﺣﺘﯽ ﺑﻴﻢ ﺷﻮرش ﻣﯽرود، ﺁب ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺗ‬ ‫و دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم ﺷﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ از ﺧﻮن اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺮﯼ هﺴﺘﻢ.‬ ‫ﺧﻮد داﻧﻴﺪ!« ۵٢ﻣﺮدم هﻤﻪ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺧﻮن او ﺑﺮ ﮔﺮدن ﻣﺎ و ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﺎ ﺑﺎد!«‬

‫۶٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﻼ ُﺲ، ﺑﺎرا ّﺎ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁزاد ﮐﺮد و ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ زدﻩ، ﺳﭙﺮد ﺗﺎ ﺑﺮ‬ ‫َْﺑ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﺸﻨﺪ.‬

‫اﺳﺘﻬﺰاﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٧٢ﺳﺮﺑﺎزان ﭘﻴﻼ ُﺲ، ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﮐﺎخ واﻟﯽ ﺑﺮدﻧﺪ و هﻤﮥ ﮔﺮوﻩ ﺳﺮﺑﺎزان‬ ‫ِ‬ ‫ِ ﺗ‬ ‫ﮔﺮد او ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ. ٨٢ﺁﻧﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﻋﺮﻳﺎن ﮐﺮدﻩ، ﺧﺮﻗﻪاﯼ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ‬ ‫٩٢و ﺗﺎﺟﯽ از ﺧﺎر ﺑﺎﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﺳﺮش ﻧﻬﺎدﻧﺪ و ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ او دادﻧﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ در‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮش زاﻧﻮ زدﻩ، اﺳﺘﻬﺰاﮐﻨﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »درود ﺑﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد!« ٠٣و ﺑﺮ او ﺁبدهﺎن‬ ‫ِ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ، ﭼﻮب را از دﺳﺘﺶ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﺳﺮش ﻣﯽزدﻧﺪ. ١٣ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ او را‬ ‫اﺳﺘﻬﺰا ﮐﺮدﻧﺪ، ﺧﺮﻗﻪ از ﺗﻨﺶ ﺑﻪدر ﺁوردﻩ، ﺟﺎﻣﮥ ﺧﻮدش را ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺳﭙﺲ وﯼ را‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ِﺸﻨﺪ.‬ ‫ﮐ‬

‫ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٢٣هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺮدﯼ از اهﺎﻟﯽ ﻗﻴ َوان ﺑﻪ ﻧﺎم َﻤﻌﻮن ﺑﺮﺧﻮردﻧﺪ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺮ‬ ‫و او را واداﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻋﻴﺴﯽ را ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ٣٣ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ُﻠ ُﺘﺎ، ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺠ‬ ‫ﻣﻌﻨﯽ ﻣﮑﺎن ﺟﻤﺠﻤﻪ اﺳﺖ، رﺳﻴﺪﻧﺪ، ۴٣ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﺮاب ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ زرداب دادﻧﺪ. ﭼﻮن‬ ‫ﺁن را ﭼﺸﻴﺪ، ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻨﻮﺷﺪ. ۵٣هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ او را ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺗﻘﺴﻴﻢ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﺶ، ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﻗﺮﻋﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ۶٣و در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ او ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ٧٣و ﻧﻴﺰ،‬ ‫ﺗﻘﺼﻴﺮﻧﺎﻣﻪاﯼ ﺑﺪﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﺑﺮ ﻟﻮﺣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و ﺁن را ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ او ﻧﺼﺐ ﮐﺮدﻧﺪ:‬ ‫»اﻳﻦ اﺳﺖ ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد.«‬ ‫٨٣دو راهﺰن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ وﯼ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪﻧﺪ، ﻳﮑﯽ در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ و دﻳﮕﺮﯼ در ﺳﻤﺖ‬ ‫ﭼﭗ او. ٩٣رهﮕﺬران ﺳﺮهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺗﮑﺎن دادﻩ، ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮﻳﺎن ٠۴ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﺗﻮ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻣﻌﺒﺪ را وﻳﺮان ﮐﻨﯽ و ﺳﻪ روزﻩ ﺁن را ﺑﺎزﺑﺴﺎزﯼ، ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دﻩ! اﮔﺮ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ از ﺻﻠﻴﺐ ﻓﺮود ﺑﻴﺎ!« ١۴ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻧﻴﺰ‬ ‫اﺳﺘﻬﺰاﻳﺶ ﮐﺮدﻩ، ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: ٢۴»دﻳﮕﺮان را ﻧﺠﺎت داد، ا ّﺎ ﺧﻮد را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺠﺎت دهﺪ!‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﺳﺖ، اﮐﻨﻮن از ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﻢ. ٣۴او ﺑﻪ ﺧﺪا‬ ‫ﺗﻮﮐﻞ دارد؛ ﭘﺲ اﮔﺮ ﺧﺪا دوﺳﺘﺶ ﻣﯽدارد، اﮐﻨﻮن او را ﻧﺠﺎت دهﺪ زﻳﺮا ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﺳﺖ!« ۴۴ﺁن دو راهﺰن ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺎ وﯼ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن ﺑﻪ او‬ ‫اهﺎﻧﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﻣﺮگ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫۵۴از ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺸﻢ ﺗﺎ ﻧﻬﻢ، ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺁن ﺳﺮزﻣﻴﻦ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ. ۶۴ﻧﺰدﻳﮏ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻬﻢ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد: »اﻳﻠﻮﻳﯽ، اﻳﻠﻮﻳﯽ، ﻟ ّﺎ ﺳﺒﻘ َﻨﯽ؟« ﻳﻌﻨﯽ »ﺧﺪاﯼ‬ ‫َﻤ َ َ ْﺘ‬ ‫ﻣﻦ، ﺧﺪاﯼ ﻣﻦ، ﭼﺮا ﻣﺮا واﮔﺬاﺷﺘﯽ؟« ٧۴ﺑﺮﺧﯽ از ﺣﺎﺿﺮان ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»اﻟﻴﺎس را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ.« ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ!« ٧۴ﺑﺮﺧﯽ از ﺣﺎﺿﺮان ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ،‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻟﻴﺎس را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ.« ٨۴ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﺎن ﺑﯽدرﻧﮓ دوﻳﺪ و اﺳﻔﻨﺠﯽ ﺁوردﻩ، ﺁن را از‬ ‫ﺷﺮاب ُﺮﺷﻴﺪﻩ ﭘﺮ ﮐﺮد و ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻮﺑﯽ ﻧﻬﺎد و ﭘﻴﺶ دهﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮد ﺗﺎ ﺑﻨﻮﺷﺪ. ٩۴ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗ‬

‫ﺑﻘﻴﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »او را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد واﮔﺬار ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺁﻳﺎ اﻟﻴﺎس ﺑﻪ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ؟« ٠۵ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎدﯼ ﺑﺮﺁورد و روح ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻮد. ١۵در هﻤﺎندم، ﭘﺮدۀ‬ ‫ﻣﺤﺮاﺑﮕﺎﻩ از ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ دوﭘﺎرﻩ ﺷﺪ. زﻣﻴﻦ ﻟﺮزﻳﺪ و ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺷﮑﺎﻓﺘﻪ ﮔﺮدﻳﺪ. ٢۵ﻗﺒﺮهﺎ‬ ‫ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ و ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻣﻘ ّﺳﺎن ﮐﻪ ﺁرﻣﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ. ٣۵ﺁﻧﻬﺎ از ﻗﺒﺮهﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﻪدر ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﻘ ّس رﻓﺘﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ﺪ‬ ‫از ﻣﺮدم ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ۴۵ﭼﻮن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ ﺳﺮﺑﺎزان و ﻧﻔﺮاﺗﺶ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮر ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ از‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، زﻣﻴﻦﻟﺮزﻩ و هﻤﮥ اﻳﻦ روﻳﺪادهﺎ را ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺳﺨﺖ هﺮاﺳﺎن ﺷﺪﻩ،‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ او ﭘﺴﺮﺧﺪا ﺑﻮد.«‬ ‫۵۵ﺑﺴﻴﺎرﯼ از زﻧﺎن ﻧﻴﺰ در ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ و از دور ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﺁﻧﺎن از‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ رواﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ۶۵در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬ ‫و ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎدر ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺳﻒ، و ﻧﻴﺰ ﻣﺎدر ﭘﺴﺮان ز ِﺪﯼ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ِﺑ‬

‫ﺧﺎﮐﺴﭙﺎرﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫ﻣ ّﯽ ٧٢:١۶-٧۵ -- َﺮ ُﺲ ۵١:٧۴-٢۴؛ ﻟﻮﻗﺎ ٣٢:۶۵-٠۵؛ ﻳﻮﺣﻨﺎ ٩١:٢۴-٨٣‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫َﺘ‬ ‫٧۵هﻨﮕﺎم ﻏﺮوب، ﻣﺮدﯼ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ از اهﺎﻟﯽ راﻣﻪ، ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺎم، ﮐﻪ ﺧﻮد ﺷﺎﮔﺮد ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ٨۵ﻧﺰد ﭘﻴﻼ ُﺲ رﻓﺖ و ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را ﻃﻠﺐ ﮐﺮد. ﭘﻴﻼ ُﺲ دﺳﺘﻮر داد ﺑﻪ وﯼ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺑﺪهﻨﺪ. ٩۵ﻳﻮﺳﻒ ﺟﺴﺪ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ، در ﮐﺘﺎﻧﯽ ﭘﺎﮎ ﭘﻴﭽﻴﺪ ٠۶و در ﻣﻘﺒﺮﻩاﯼ ﺗﺎزﻩ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺧﻮد در ﺻﺨﺮﻩ ﺗﺮاﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﻧﻬﺎد و ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺰرگ ﺟﻠﻮ دهﺎﻧﮥ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﻏﻠﺘﺎﻧﻴﺪ و رﻓﺖ.‬ ‫١۶ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ و ﺁن ﻣﺮﻳﻢ دﻳﮕﺮ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ِ َ ْﺪ ﻴ‬

‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻣﻘﺒﺮﻩ‬
‫٢۶روز ﺑﻌﺪ، ﮐﻪ ﭘﺲ از »روز ﺗﻬﻴﻪ« ﺑﻮد، ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و َﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﺰد ﭘﻴﻼ ُﺲ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: ٣۶»ﺳﺮورا! ﺑﻪﻳﺎد دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺁن ﮔﻤﺮاﻩﮐﻨﻨﺪﻩ وﻗﺘﯽ زﻧﺪﻩ ﺑﻮد، ﻣﯽﮔﻔﺖ،‬ ‫>ﭘﺲ از ﺳﻪ روز ﺑﺮﺧﻮاهﻢ ﺧﺎﺳﺖ.< ۴۶ﭘﺲ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺪﻩ ﻣﻘﺒﺮﻩ را ﺗﺎ روز ﺳ ّم ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺒﺎدا ﺷﺎﮔﺮدان او ﺁﻣﺪﻩ، ﺟﺴﺪ را ﺑﺪزدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ او از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ، ﮐﻪ در ﺁن ﺻﻮرت، اﻳﻦ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﺧﺮ از ﻓﺮﻳﺐ ا ّل ﺑﺪﺗﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.«‬ ‫و‬ ‫۵۶ﭘﻴﻼ ُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن دارﻳﺪ. ﺑﺮوﻳﺪ و ﺁن را ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺻﻼح ﻣﯽداﻧﻴﺪ،‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﻨﻴﺪ.« ۶۶ﭘﺲ رﻓﺘﻨﺪ و ﺳﻨﮓ ﻣﻘﺒﺮﻩ را ُﻬﺮ و ﻣﻮم ﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﯽ در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ از ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﻨﻨﺪ.‬

‫ﻣﺘﯽ ٨٢‬
‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﺑﻌﺪ از ﺷ ّﺎت، در ﺳﭙﻴﺪﻩ دم ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز هﻔﺘﻪ، ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ و ﺁن ﻣﺮﻳﻢ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬ ‫ِ َ ْﺪ ﻴ‬ ‫ِ‬ ‫َﺒ‬ ‫دﻳﺪن ﻣﻘﺒﺮﻩ رﻓﺘﻨﺪ. ٢ﻧﺎﮔﺎﻩ زﻣﻴﻦﻟﺮزۀ ﺷﺪﻳﺪﯼ واﻗﻊ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ از ﺁﺳﻤﺎن‬

‫ﻧﺎزل ﺷﺪ و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﻘﺒﺮﻩ رﻓﺖ و ﺳﻨﮓ را از ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ ﻏﻠﺘﺎﻧﻴﺪ و ﺑﺮ ﺁن‬ ‫ﺑﻨﺸﺴﺖ. ٣ﭼﻬﺮۀ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ هﻤﭽﻮن ﺑﺮق ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽدرﺧﺸﻴﺪ و ﺟﺎﻣﻪاش ﭼﻮن ﺑﺮف، ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻮد. ۴ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن از هﺮاس دﻳﺪن او ﺑﻪﻟﺮزﻩ اﻓﺘﺎدﻩ، ﭼﻮن ﻣﺮدﮔﺎن ﺷﺪﻧﺪ! ۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫زﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »هﺮاﺳﺎن ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ! ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻣﺼﻠﻮب هﺴﺘﻴﺪ. ۶او در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ! ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و ﺟﺎﻳﯽ را ﮐﻪ او‬ ‫ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ، ٧ﺳﭙﺲ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺮوﻳﺪ و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان او ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ”او از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ و ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﯽرود و در ﺁﻧﺠﺎ او را ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ.“ اﻳﻨﮏ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ!« ٨ﭘﺲ زﻧﺎن ﺑﺎ هﺮاﺳﯽ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺎدﯼ ﻋﻈﻴﻢ، ﺑﻴﺪرﻧﮓ از ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫ِ‬ ‫و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺷﺎﮔﺮدان ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ را ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺧﺒﺮ دهﻨﺪ. ٩ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن‬ ‫روﺑﻪرو ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺳﻼم ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد!« زﻧﺎن ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻬﺎﯼ وﯼ اﻓﺘﺎدﻩ، او را‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ. ٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ! ﺑﺮوﻳﺪ و ﺑﻪ ﺑﺮادراﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺮوﻧﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮا ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ.«‬

‫ﮔﺰارش ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن‬
‫١١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ زﻧﺎن در راﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﺪﻩاﯼ از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﻓﺘﻪ، هﻤﮥ وﻗﺎﻳﻊ را‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﮔﺰارش دادﻧﺪ. ٢١ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ از دﻳﺪار و ﻣﺸﻮرت ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻳﺦ، ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮﺑﺎزان وﺟﻪ زﻳﺎدﯼ دادﻩ، ٣١ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ، ”ﺷﺎﮔﺮدان او ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ‬ ‫ِ‬ ‫و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺧﻮاب ﺑﻮدﻳﻢ، ﺟﺴﺪ او را دزدﻳﺪﻧﺪ.“ ۴١و اﮔﺮ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش‬ ‫واﻟﯽ ﺑﺮﺳﺪ، ﻣﺎ ﺧﻮد او را راﺿﯽ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﮑﻠﯽ اﻳﺠﺎد ﻧﺸﻮد.«‬ ‫ْ‬ ‫۵١ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻮل را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻃﺒﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻧﺪ. و اﻳﻦ داﺳﺘﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز در ﻣﻴﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺷﺎﻳﻊ اﺳﺖ.‬

‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺑﺰرگ‬
‫۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن ﻳﺎزدﻩ ﺷﺎﮔﺮد ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ، ﺑﺮ ﮐﻮهﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮد، رﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٧١ﭼﻮن در ﺁﻧﺠﺎ ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪﻧﺪ، او را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ. اﻣﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺷﮏ ﮐﺮدﻧﺪ. ٨١ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﺪرت در ﺁﺳﻤﺎن و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٩١ﭘﺲ ﺑﺮوﻳﺪ و هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ را ﺷﺎﮔﺮد ﺳﺎزﻳﺪ و اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺪر، ﭘﺴﺮ و‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﺗﻌﻤﻴﺪ دهﻴﺪ ٠٢و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﻴﺪ ﮐﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻣﺮ ﮐﺮدﻩام، ﺑﻪﺟﺎ‬ ‫ﺁورﻧﺪ. اﻳﻨﮏ ﻣﻦ هﺮ روزﻩ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﻋﺼﺮ.‬

‫اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺮ ُﺲ‬ ‫َ ْﻗ‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ١‬
‫ﻳﺤﻴﯽ، هﻤﻮار ﮐﻨﻨﺪۀ راﻩ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١ﺁﻏﺎز ﺧﺒﺮ ﺧﻮش درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪا.‬ ‫٢در ﮐﺘﺎب اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫َِ‬ ‫»اﻳﻨﮏ رﺳﻮل ﺧﻮد را ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ،‬ ‫ﮐﻪ راهﺖ را هﻤﻮار ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؛‬ ‫٣ﻧﺪاﯼ ﺁن ﮐﻪ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﯽﺁورد:‬ ‫”راﻩ را ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻴﺪ!‬ ‫ﻣﺴﻴﺮ او را هﻤﻮار ﺳﺎزﻳﺪ!“«‬ ‫۴ﻣﻄﺎﺑﻖ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ، ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻇﻬﻮر ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد. ۵اهﺎﻟﯽ دﻳﺎر ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﻣﺮدﻣﺎن اورﺷﻠﻴﻢ، هﻤﮕﯽ ﻧﺰد او‬ ‫ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدﻩ، در رود اردن از دﺳﺖ او ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫۶ﻳﺤﻴﯽ ﺟﺎﻣﻪ از ﭘﺸﻢ ﺷﺘﺮ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﯽﮐﺮد و ﮐﻤﺮﺑﻨﺪﯼ ﭼﺮﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﻣﯽﺑﺴﺖ، و ﻣﻠﺦ و‬ ‫ﻋﺴﻞ ﺻﺤﺮاﻳﯽ ﻣﯽﺧﻮرد. ٧او ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد و ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ از ﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮ از‬ ‫ﻣﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺧﻢ ﺷﻮم و ﺑﻨﺪ ﮐﻔﺸﻬﺎﻳﺶ را ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ. ٨ﻣﻦ ﺷﻤﺎ‬ ‫را ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ دادﻩام، اﻣﺎ او ﺑﺎ روحاﻟﻘﺪس ﺗﻌﻤﻴﺪﺗﺎن ﺧﻮاهﺪ داد.«‬

‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٩در ﺁن روزهﺎ، ﻋﻴﺴﯽ از ﻧﺎﺻﺮﻩ ﺟﻠﻴﻞ ﺁﻣﺪ و از دﺳﺖ ﻳﺤﻴﯽ در رود اردن ﺗﻌﻤﻴﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ. ٠١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ از ﺁب ﺑﺮﻣﯽﺁﻣﺪ، دردم دﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪﻩ و »روح«‬

‫هﻤﭽﻮن ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ ﺑﺮ او ﻓﺮود ﻣﯽﺁﻳﺪ. ١١و ﻧﺪاﻳﯽ از ﺁﺳﻤﺎن دررﺳﻴﺪﮐﻪ »ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮب‬ ‫ﻣﻦ هﺴﺘﯽ و ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺧﺸﻨﻮدم.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﻮﺗﻪ ﺁزﻣﺎﻳﺶ‬

‫٢١روح ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮد. ٣١ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻬﻞ روز در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﻮد و‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن وﺳﻮﺳﻪاش ﻣﯽﮐﺮد. او ﺑﺎ ﺣﻴﻮاﻧﺎت وﺣﺸﯽ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪﻣﺘﺶ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﺁﻏﺎز ﺧﺪﻣﺖ ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻠﻴﻞ‬

‫۴١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن ﻳﺤﻴﯽ، ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ رﻓﺖ. او ﺧﺒﺮ ﺧﻮش ﺧﺪا را ﻣﻮﻋﻈﻪ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد ۵١و ﻣﯽﮔﻔﺖ: »زﻣﺎن ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﻴﺪﻩ و ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮش اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ.«‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۶١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ از ﮐﻨﺎرﻩ درﻳﺎﯼ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ، ﺷﻤﻌﻮن و ﺑﺮادرش ﺁﻧﺪرﻳﺎس را دﻳﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻮر ﺑﻪ درﻳﺎ ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ٧١ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺁﻳﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﺻﻴﺎد ﻣﺮدﻣﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ.« ٨١ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺗﻮرهﺎﯼ ﺧﻮد را واﻧﻬﺎدﻧﺪ و از‬ ‫ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٩١ﭼﻮن ﮐﻤﯽ ﭘﻴﺸﺘﺮ رﻓﺖ، ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺴﺮ ز ِﺪﯼ و ﺑﺮادرش ﻳﻮﺣﻨﺎ را‬ ‫ِﺑ‬ ‫دﻳﺪ ﮐﻪ در ﻗﺎﻳﻘﯽ ﺗﻮرهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٠٢ﺑﻴﺪرﻧﮓ اﻳﺸﺎن را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ. ﭘﺲ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﭘﺪر ﺧﻮد ز ِﺪﯼ را ﺑﺎ ﮐﺎرﮔﺮان در ﻗﺎﻳﻖ ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ و از ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫ِﺑ‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ‬

‫١٢ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم رﻓﺘﻨﺪ. ﭼﻮن روز ﺷ ّﺎت ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ‬ ‫َﺒ‬ ‫َﻔ‬ ‫رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ دادن ﭘﺮداﺧﺖ. ٢٢ﻣﺮدم از ﺗﻌﻠﻴﻢ او در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﺑﺎ اﻗﺘﺪار ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽداد، ﻧﻪ هﻤﭽﻮن ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ. ٣٢در ﺁن هﻨﮕﺎم، در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ‬ ‫داﺷﺖ. او ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁورد: ۴٢»اﯼ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ، ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺁﻣﺪﻩاﯼ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮدﻣﺎن ﮐﻨﯽ؟ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻴﺴﺘﯽ! ﺗﻮ ﺁن ﻗ ّوس ﺧﺪاﻳﯽ!« ۵٢ﻋﻴﺴﯽ او را ﻧﻬﻴﺐ زد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﺪ‬ ‫»ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎش و از او ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎ.« ۶٢ﺁﻧﮕﺎﻩ روح ﭘﻠﻴﺪ ﺁن ﻣﺮد را ﺳﺨﺖ ﺗﮑﺎن داد و‬ ‫ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن از او ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ. ٧٢ﻣﺮدم هﻤﻪ ﭼﻨﺎن ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﺟﺪﻳﺪ و ﺑﺎ اﻗﺘﺪار! او ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﺎن‬ ‫ﻣﯽدهﺪ و ﺁﻧﻬﺎ اﻃﺎﻋﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.« ٨٢ﭘﺲ دﻳﺮﯼ ﻧﭙﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺁوازﻩ او در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺳﺮزﻣﻴﻦ‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ ﭘﻴﭽﻴﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺎدرزن ﭘﻄﺮس و ﺑﺴﻴﺎرﯼ دﻳﮕﺮ‬

‫٩٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻨﻴﺴﻪ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ، ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺷﻤﻌﻮن و ﺁﻧﺪرﻳﺎس رﻓﺖ. ٠٣ﻣﺎدرزن ﺷﻤﻌﻮن ﺗﺐ داﺷﺖ و در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻮد. ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺪرﻧﮓ‬

‫ﻋﻴﺴﯽ را از ﺣﺎل وﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ١٣ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻴﻦ او رﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و‬ ‫ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰد. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﺐ او ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ ازﺁﻧﻬﺎ ﮐﺮد.‬ ‫٢٣ﺷﺎﻣﮕﺎهﺎن، ﭘﺲ ازﻏﺮوب ﺁﻓﺘﺎب، هﻤﮥ ﺑﻴﻤﺎران و دﻳﻮزدﮔﺎن را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺁوردﻧﺪ. ٣٣ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻬﺮ هﻤﮕﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ در ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ! ۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﮐﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن دﭼﺎر ﺑﻮدﻧﺪ، ﺷﻔﺎ داد و ﻧﻴﺰ دﻳﻮهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﺑﻴﺮون راﻧﺪ، اﻣﺎ‬ ‫ﻧﮕﺬاﺷﺖ دﻳﻮهﺎ ﺳﺨﻨﯽ ﮔﻮﻳﻨﺪ، زﻳﺮا او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ.‬

‫دﻋﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﻠﻮت‬

‫۵٣ﺑﺎﻣﺪادان ﮐﻪ هﻮا هﻨﻮز ﺗﺎرﻳﮏ ﺑﻮد، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻠﻮﺗﮕﺎهﯽ رﻓﺖ و در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ دﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ. ۶٣ﺷﻤﻌﻮن و هﻤﺮاهﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ او‬ ‫ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ٧٣ﭼﻮن او را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﻤﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺗﻮ هﺴﺘﻨﺪ!« ٨٣ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫اﻳﺸﺎن را ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﺁﺑﺎدﻳﻬﺎﯼ ﻣﺠﺎور ﺑﺮوﻳﻢ ﺗﺎ در ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﻢ، زﻳﺮا ﺑﺮاﯼ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩام.« ٩٣ﭘﺲ رواﻧﻪ ﺷﺪﻩ، در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻠﻴﻞ در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫و دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﺟﺬاﻣﯽ‬

‫٠۴ﻣﺮدﯼ ﺟﺬاﻣﯽ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻩ، زاﻧﻮ زد و ﻻﺑﻪﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﯽ،‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﭘﺎﮐﻢ ﺳﺎزﯼ.« ١۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﻔﻘﺖ دﺳﺖ ﺧﻮد را دراز ﮐﺮدﻩ، ﺁن ﻣﺮد را ﻟﻤﺲ‬ ‫ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﯽﺧﻮاهﻢ، ﭘﺎﮎ ﺷﻮ!« ٢۴دردم، ﺟﺬام ﺗﺮﮐﺶ ﮔﻔﺖ و او ﭘﺎﮎ ﺷﺪ.‬ ‫ْ‬ ‫٣۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺪرﻧﮓ او را ﻣﺮﺧﺺ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎر ۴۴ﺑﻪ وﯼ ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎش ﮐﻪ‬ ‫در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮕﻮﻳﯽ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮو و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺎهﻦ ﺑﻨﻤﺎ و ﺑﺮاﯼ ﺗﻄﻬﻴﺮ‬ ‫ﺧﻮد، ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﻳﯽ را ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ اﻣﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻮاهﯽ ﺑﺎﺷﺪ.«‬ ‫۵۴اﻣﺎ ﺁن ﻣﺮد ﭼﻮن ﺑﻴﺮون رﻓﺖ، درﺑﺎرۀ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺑﻪ ﺁزادﯼ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﺧﺒﺮ ﺁن را‬ ‫ﭘﺨﺶ ﮐﺮد. از اﻳﻦرو ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺁﺷﮑﺎرا ﺑﻪ ﺷﻬﺮ درﺁﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺟﺎهﺎﯼ‬ ‫دوراﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، ﻣﺮدم از هﻤﻪﺟﺎ ﻧﺰد او ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ.‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٢‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮج‬
‫١ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ روز، ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﻪ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم درﺁﻣﺪ، ﻣﺮدم ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ او‬ ‫َﻔ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ. ٢ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮدﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺟﻠﻮ در ﻧﻴﺰ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺒﻮد، و‬ ‫او ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻼم را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد. ٣در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﺟﻤﻌﯽ از راﻩ رﺳﻴﺪﻧﺪ و ﻣﺮدﯼ‬ ‫ﻣﻔﻠﻮج را ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﭘﻴﺶ ﺁوردﻧﺪ. ۴اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻪﺳﺒﺐ ازدﺣﺎم ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ او را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺎورﻧﺪ، ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺳﻘﻒ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﭘﺲ از ﮔﺸﻮدن ﺳﻘﻒ، ﺗ َﮑﯽ را ﮐﻪ ﻣﻔﻠﻮج ﺑﺮ ﺁن ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. ۵ﭼﻮن‬ ‫ُﺸ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻤﺎن ﺁﻧﻬﺎ را دﻳﺪ، ﻣﻔﻠﻮج را ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻓﺮزﻧﺪ، ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ.« ۶ﺑﺮﺧﯽ‬

‫از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﺪ: ٧»ﭼﺮا اﻳﻦ ﻣﺮد ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﺮ‬ ‫زﺑﺎن ﻣﯽراﻧﺪ؟ اﻳﻦ ﮐﻔﺮ اﺳﺖ! ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺧﺪا ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻨﺎهﺎن را ﺑﻴﺎﻣﺮزد؟« ٨ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫دردم در روح ﺧﻮد درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﭼﻪ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا در دل‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ؟ ٩ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺪامﻳﮏ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻔﻠﻮج ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ اﺳﺖ، اﻳﻨﮑﻪ ”ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ‬ ‫ﺷﺪ“ ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ”ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺗﺨﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮدار و راﻩ ﺑﺮو“؟ ٠١ﺣﺎل ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻗﺘﺪار ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن را دارد...« - ﺑﻪ ﻣﻔﻠﻮج ﮔﻔﺖ: ١١»ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ،‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰ، ﺗ َﮏ ﺧﻮد را ﺑﺮدار و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮو!« ٢١ﺁن ﻣﺮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺗ َﮏ‬ ‫ُﺸ‬ ‫ُﺸ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن هﻤﻪ، از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. هﻤﻪ در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ و‬ ‫ﺧﺪا را ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ.«‬

‫دﻋﻮت از ﻻوﯼ‬
‫٣١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر درﻳﺎ رﻓﺖ. ﻣﺮدم هﻤﻪ ﻧﺰدش ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و او ﺁﻧﺎن را‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد. ۴١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺪم ﻣﯽزد، ﻻوﯼ ﭘﺴﺮ ﺣﻠْﻔﺎﯼ را دﻳﺪ ﮐﻪ در ﺧﺮاﺟﮕﺎﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫َ‬ ‫ﺑﻮد. ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ.« او ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ روان ﺷﺪ.‬ ‫۵١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ﻻوﯼ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و‬ ‫ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺑﺎ او و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ هﻤﺴﻔﺮﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، زﻳﺮا ﺷﻤﺎر زﻳﺎدﯼ از ﺁﻧﻬﺎ او را ﭘﻴﺮوﯼ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ۶١ﭼﻮن ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﮐﻪ َﺮﻳﺴﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻨﺎهﮑﺎران و‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان هﻤﺴﻔﺮﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان وﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا ﺑﺎ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎهﮑﺎران‬ ‫ﻏﺬا ﻣﯽﺧﻮرد؟« ٧١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﻤﺎراﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﺐ‬ ‫ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﺪرﺳﺘﺎن. ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ دﻋﻮت ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﮔﻨﺎهﮑﺎران‬ ‫را دﻋﻮت ﮐﻨﻢ.«‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرﻩ روزﻩ‬

‫٨١زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ و َﺮﻳﺴﻴﺎن روزﻩدار ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﺪﻩاﯼ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ و ﺷﺎﮔﺮدان َﺮﻳﺴﻴﺎن روزﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ، اﻣﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺗﻮ روزﻩ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﻴﺮﻧﺪ؟« ٩١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻋﺮوﺳﯽ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ داﻣﺎد‬ ‫ﺑﺎ اﻳﺸﺎن اﺳﺖ، روزﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ؟ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ داﻣﺎد ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ روزﻩ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ٠٢اﻣﺎ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ داﻣﺎد از اﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. در ﺁن اﻳﺎم روزﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫١٢»هﻴﭻﮐﺲ ﭘﺎرﭼﻪ ﻧﻮ را ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻬﻨﻪ وﺻﻠﻪ ﻧﻤﯽزﻧﺪ. اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ، وﺻﻠﻪ از‬ ‫ﺁن ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ، ﻧﻮ از ﮐﻬﻨﻪ ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد، و ﭘﺎرﮔﯽ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. ٢٢و ﻧﻴﺰ هﻴﭻﮐﺲ ﺷﺮاب‬ ‫ﻧﻮ را در َﺸﮑﻬﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ ﻧﻤﯽرﻳﺰد. اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ، ﺁن ﺷﺮاب َﺸﮑﻬﺎ را ﭘﺎرﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ، و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﺷﺮاب و َﺸﮑﻬﺎ هﺮ دو ﺗﺒﺎﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ﺷﺮاب ﻧﻮ را در َﺸﮑﻬﺎﯼ ﻧﻮ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﻳﺨﺖ.«‬

‫ﺻﺎﺣﺐ روز ﺷ ّﺎت‬ ‫َﺒ‬

‫٣٢در ﻳﮑﯽ از روزهﺎﯼ ﺷ ّﺎت، ﻋﻴﺴﯽ از ﻣﻴﺎن ﻣﺰارع ﮔﻨﺪم ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬ ‫َﺒ‬ ‫در ﺣﻴﻦ رﻓﺘﻦ، ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﻴﺪن ﺧﻮﺷﻪهﺎﯼ ﮔﻨﺪم ﮐﺮدﻧﺪ. ۴٢ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﺖ ﮐﺎرﯼ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻨﺪﮐﻪ در روز ﺷ ّﺎت ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ؟« ۵٢او ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﮕﺮ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪﺣﺎل ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ داوود ﭼﻪ ﮐﺮد ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﻮد و ﻳﺎراﻧﺶ ﻣﺤﺘﺎج و ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟‬ ‫۶٢او در زﻣﺎن َﺑﻴﺎﺗﺎر، ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا درﺁﻣﺪ و ﻧﺎن ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ را ﺧﻮرد و ﺑﻪ‬ ‫ا‬ ‫ﻳﺎراﻧﺶ ﻧﻴﺰ داد، هﺮﭼﻨﺪ ﺧﻮردن ﺁن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﮐﺎهﻨﺎن ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ.« ٧٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺷ ّﺎت ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎن ﻣﻘﺮر ﺷﺪﻩ، ﻧﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮاﯼ ﺷ ّﺎت. ٨٢ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫َﺒ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺷ ّﺎت اﺳﺖ.«‬ ‫َﺒ‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٣‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﻋﻠﻴﻞ‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ رﻓﺖ. در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﮏ دﺳﺘﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد. ٢ﺣﺎﺿﺮان ﻋﻴﺴﯽ را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﮔﺮ در روز ﺷ ّﺎت ﺁن ﻣﺮد را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﺪ،‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﻬﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ اﺗﻬﺎم زدن ﺑﻪ او ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ:‬ ‫»در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ.« ۴ﺁﻧﮕﺎﻩ از اﻳﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ در روز ﺷ ّﺎت ﻧﻴﮑﯽ ﮐﺮدن ﺟﺎﻳﺰ‬ ‫َﺒ‬ ‫اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﺪﯼ ﮐﺮدن؟ ﺟﺎن ﮐﺴﯽ را ﻧﺠﺎت دادن ﻳﺎ ﮐﺸﺘﻦ؟« اﻣﺎ ﺁﻧﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.‬ ‫۵ﻋﻴﺴﯽ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﺶ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﺑﺴﻴﺎر ﻏﻤﮕﻴﻦ از ﺳﻨﮕﺪﻟﯽ‬ ‫اﻳﺸﺎن، ﺑﻪ ﺁن ﻣﺮد ﮔﻔﺖ: »دﺳﺘﺖ را دراز ﮐﻦ.« او دﺳﺖ ﺧﻮد را دراز ﮐﺮد و دﺳﺘﺶ‬ ‫ﺳﺎﻟﻢ ﺷﺪ. ۶ﺁﻧﮕﺎﻩ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺎ هﻴﺮودﻳﺎن ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ.‬

‫رواﻧﻪ ﮔﺸﺘﻦ اﻧﺒﻮﻩ ﻣﺮدم در ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٧ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد در ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎ ﮐﻨﺎرﻩ ﺟﺴﺖ. اﻧﺒﻮهﯽ از ﺟﻠﻴﻠﻴﺎن ﻧﻴﺰ‬ ‫در ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٨و ﻧﻴﺰ، ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر از ﻣﺮدم ﻳﻬﻮدﻳﻪ و اورﺷﻠﻴﻢ و ِدوﻣﻴﻪ و‬ ‫ا‬ ‫ﻧﻮاﺣﯽ ﺁن ﺳﻮﯼ رود اردن و ﺣﻮاﻟﯽ ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون، ﭼﻮن ﺧﺒﺮ هﻤﮥ ﮐﺎرهﺎﯼ او را‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﻧﺰد وﯼ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ٩ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﺜﺮت ﺟﻤﻌﻴﺖ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮد ﻗﺎﻳﻘﯽ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺶ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ، ﺗﺎ ﻣﺮدم ﺑﺮ او ازدﺣﺎم ﻧﮑﻨﻨﺪ. ٠١از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﺷﻔﺎ دادﻩ ﺑﻮد،‬ ‫دردﻣﻨﺪان ﺑﺮ او هﺠﻮم ﻣﯽﺁوردﻧﺪ ﺗﺎ ﻟﻤﺴﺶ ﮐﻨﻨﺪ. ١١هﺮﮔﺎﻩ ارواح ﭘﻠﻴﺪ او را ﻣﯽدﻳﺪﻧﺪ، در‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮش ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﯽاﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزدﻧﺪ: »ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ!« ٢١اﻣﺎ او اﻳﺸﺎن را‬ ‫ﺳﺨﺖ ﺑﺮﺣﺬر ﻣﯽداﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ او ﮐﻴﺴﺖ.‬

‫اﻧﺘﺨﺎب دوازدﻩ رﺳﻮل‬

‫٣١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﮐﻮهﯽ ﺑﺮﺁﻣﺪ و ﺁﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ. ۴١او دوازدﻩ ﺗﻦ را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮد و ﺁﻧﺎن را رﺳﻮل ﺧﻮاﻧﺪ، ﺗﺎ هﻤﺮاﻩ وﯼ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺮاﯼ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ، ۵١و از اﻳﻦ اﻗﺘﺪار ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ دﻳﻮهﺎ را‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺑﺮاﻧﻨﺪ. ۶١ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ ﮐﻪ او ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮد ﻋﺒﺎرت ﺑﻮدﻧﺪ از: ﺷﻤﻌﻮن )ﮐﻪ وﯼ را‬

‫ﭘﻄﺮس ﺧﻮاﻧﺪ(؛ ٧١ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺴﺮ ز ِﺪﯼ و ﺑﺮادر وﯼ ﻳﻮﺣﻨﺎ )ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را »ﺑﻮﺁ ِﺮ ِﺲ«،‬ ‫ﻧ ﺟ‬ ‫ِﺑ‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ »ﭘﺴﺮان رﻋﺪ« ﻟﻘﺐ داد(؛ ٨١ﺁﻧﺪرﻳﺎس، ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ، َﺮﺗﻮﻟْﻤﺎ، ﻣ ّﯽ، ﺗﻮﻣﺎ، ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺴﺮ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﭙ ﺑ‬ ‫ﺣﻠْﻔﺎﯼ، ﺗ ّاﯼ، ﺷﻤﻌﻮن َﻴﻮر، ٩١و ﻳﻬﻮدا اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﮐﺮد.‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﻏ‬ ‫َﺪ‬ ‫َ‬

‫ﻋﻴﺴﯽ و ﺑ َﻠ ِﺑﻮل‬ ‫َﻌ ﺰ‬

‫٠٢روزﯼ دﻳﮕﺮ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﺑﺎز ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ او و‬ ‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ را ﺣﺘﯽ ﻣﺠﺎل ﻏﺬا ﺧﻮردن ﻧﺒﻮد. ١٢ﭼﻮن ﺧﻮﻳﺸﺎن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ،‬ ‫رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »از ﺧﻮد ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٢٢ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: » ﺑ َﻠ ِﺑﻮل دارد و دﻳﻮهﺎ را ﺑﻪ‬ ‫َﻌ ﺰ‬ ‫ﻳﺎرﯼ رﺋﻴﺲ دﻳﻮهﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﺪ.« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﻬﺎ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﻣ َﻠﻬﺎﻳﯽ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁورد‬ ‫َﺜ‬ ‫و ﮔﻔﺖ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﻴﻄﺎن ﺷﻴﻄﺎن را ﺑﻴﺮون ﺑﺮاﻧﺪ؟ ۴٢اﮔﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﺮﺿﺪ‬ ‫ﺧﻮد ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺷﻮد، ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ. ۵٢هﻤﭽﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺿﺪ ﺧﻮد‬ ‫ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺷﻮد: ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ۶٢ﺷﻴﻄﺎن ﻧﻴﺰ اﮔﺮ ﺑﺮﺿﺪ ﺧﻮد ﻗﻴﺎم ﮐﻨﺪ و ﺗﺠﺰﻳﻪ‬ ‫ﺷﻮد، ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ دوام ﺁورد، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٧٢ﺑﻮاﻗﻊ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮدﯼ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ درﺁﻳﺪ و اﻣﻮاﻟﺶ را ﻏﺎرت ﮐﻨﺪ، ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺁن ﻣﺮد را‬ ‫ﺑﺒﻨﺪد. ﭘﺲ از ﺁن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺎﻧﻪ او را ﻏﺎرت ﮐﻨﺪ.‬ ‫٨٢»ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﻨﺎهﺎن اﻧﺴﺎن و هﺮ ﮐﻔﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد؛ ٩٢اﻣﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﻪ روحاﻟﻘﺪس ﮐﻔﺮ ﮔﻮﻳﺪ، هﺮﮔﺰ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺠﺮم‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻨﺎهﯽ اﺑﺪﯼ اﺳﺖ.« ٠٣اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻋﻴﺴﯽ از ﺁن ﺳﺒﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ روح ﭘﻠﻴﺪ دارد.‬

‫ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻋﻴﺴﯽ‬

‫١٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﺁﻧﺎن ﺑﻴﺮون اﻳﺴﺘﺎدﻩ، ﮐﺴﯽ را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ او‬ ‫را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ. ٢٣ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﮔﺮد ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎدر و ﺑﺮادراﻧﺖ‬ ‫ﺑﻴﺮون اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ و ﺗﻮ را ﻣﯽﺟﻮﻳﻨﺪ.« ٣٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻣﻦ ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟« ۴٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﮔﺮدش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﻈﺮ اﻓﮑﻨﺪ و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻣﻦ. ۵٣هﺮﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا را ﺑﻪﺟﺎﯼﺁورد، ﺑﺮادر و ﺧﻮاهﺮ و ﻣﺎدر ﻣﻦ‬ ‫اﺳﺖ.«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ۴‬
‫ﻣ َﻞ ﺑﺮزﮔﺮ‬ ‫َﺜ‬
‫١دﻳﮕﺮﺑﺎر ﻋﻴﺴﯽ در ﮐﻨﺎر درﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ دادن ﺁﻏﺎر ﮐﺮد. ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻧﺒﻮهﯽ او را‬ ‫اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﻨﺎﭼﺎر ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻘﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ در درﻳﺎ ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺁن ﺑﻨﺸﺴﺖ، در‬ ‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم در ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎ ﺑﻮدﻧﺪ. ٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻣ َﻠﻬﺎ، ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻣﻮﺧﺖ.‬ ‫َﺜ‬ ‫او در ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: ٣»ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ. روزﯼ ﺑﺮزﮔﺮﯼ ﺑﺮاﯼ ﺑﺬراﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. ۴ﭼﻮن ﺑﺬر ﻣﯽﭘﺎﺷﻴﺪ، ﺑﺮﺧﯽ در راﻩ اﻓﺘﺎد و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را‬

‫ﺧﻮردﻧﺪ. ۵ﺑﺮﺧﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺳﻨﮕﻼخ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، ﭘﺲ زود ﺳﺒﺰ‬ ‫ﺷﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﮐﻢﻋﻤﻖ ﺑﻮد. ۶اﻣﺎ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮﺁﻣﺪ، هﻤﻪ ﺳﻮﺧﺖ و ﺧﺸﮑﻴﺪ، زﻳﺮا‬ ‫رﻳﺸﻪ ﻧﺪاﺷﺖ. ٧ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺎن ﺧﺎرهﺎ اﻓﺘﺎد. ﺧﺎرهﺎ ﻧﻤﻮ ﮐﺮدﻩ، ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻔﻪ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و‬ ‫ﺛﻤﺮﯼ از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪ. ٨اﻣﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺬرهﺎ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻴﮑﻮ اﻓﺘﺎد و ﺟﻮاﻧﻪ زدﻩ، ﻧﻤﻮ ﮐﺮد و ﺑﺎر‬ ‫ﺁوردﻩ، زﻳﺎد ﺷﺪ، ﺑﻌﻀﯽ ﺳﯽ، ﺑﻌﻀﯽ ﺷﺼﺖ و ﺑﻌﻀﯽ ﺣﺘﯽ ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ.« ٩ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»هﺮﮐﻪ ﮔﻮش ﺷﻨﻮا دارد، ﺑﺸﻨﻮد.«‬ ‫٠١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد، ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدش ﺑﻮدﻧﺪ، درﺑﺎرۀ‬ ‫ﻣ َﻠﻬﺎ از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ١١ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، اﻣﺎ‬ ‫ِّ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم ﺑﻴﺮون، هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣ َﻞ اﺳﺖ؛ ٢١ﺗﺎ:‬ ‫َﺜ‬ ‫ِ‬ ‫» ”ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ، اﻣﺎ درﮎ ﻧﮑﻨﻨﺪ،‬ ‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﻔﻬﻤﻨﺪ،‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ.“«‬ ‫٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﻣ َﻞ را درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣ َﻠﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ را‬ ‫َﺜ‬ ‫َﺜ‬ ‫درﮎ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد؟ ۴١ﺑﺮزﮔﺮ ﮐﻼم را ﻣﯽﮐﺎرد. ۵١ﺑﻌﻀﯽ ﻣﺮدم هﻤﭽﻮن ﺑﺬرهﺎﯼ ﮐﻨﺎر‬ ‫راهﻨﺪ، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﻼم ﮐﺎﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻨﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ، ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﮐﻼﻣﯽ را ﮐﻪ در ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻣﯽرﺑﺎﻳﺪ. ۶١دﻳﮕﺮان، هﻤﭽﻮن ﺑﺬرهﺎﯼ ﮐﺎﺷﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻼﺧﻨﺪ. ﺁﻧﺎن ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺁن را ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻧﺪ، ٧١اﻣﺎ‬ ‫ﭼﻮن در ﺧﻮد رﻳﺸﻪ ﻧﺪارﻧﺪ، ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺪﮎزﻣﺎﻧﯽ دوام ﻣﯽﺁورﻧﺪ. وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﻼم،‬ ‫ﺳﺨﺘﯽ ﻳﺎ ﺁزارﯼ ﺑﺮوز ﻣﯽﮐﻨﺪ، دردم ﻣﻴﻔﺘﻨﺪ. ٨١ﻋﺪﻩاﯼ دﻳﮕﺮ، هﻤﭽﻮن ﺑﺬرهﺎﯼ ﮐﺎﺷﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ در ﻣﻴﺎن ﺧﺎرهﺎﻳﻨﺪ؛ ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ، ٩١اﻣﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻴﻬﺎﯼ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ و ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﮔﯽ ﺛﺮوت‬ ‫و هﻮس ﭼﻴﺰهﺎﯼ دﻳﮕﺮ در ﺁﻧﻬﺎ رﺳﻮخ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﮐﻼم را ﺧﻔﻪ ﮐﺮدﻩ، ﺁن را ﺑﯽﺛﻤﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزد. ٠٢دﻳﮕﺮان، هﻤﭽﻮن ﺑﺬرهﺎﯼ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ در زﻣﻴﻦ ﻧﻴﮑﻮﻳﻨﺪ؛ ﮐﻼم را ﺷﻨﻴﺪﻩ، ﺁن‬ ‫را ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻧﺪ و ﺳﯽ، ﺷﺼﺖ و ﺣﺘﯽ ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﺑﺎرﻣﯽﺁورﻧﺪ.«‬

‫ﻣﺜﻞ ﭼﺮاغ‬ ‫ََ‬

‫١٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﭼﺮاغ را ﻣﯽﺁورﻳﺪ ﺗﺎ ﺁن را زﻳﺮ ﮐﺎﺳﻪ ﻳﺎ ﺗﺨﺖ ﺑﮕﺬارﻳﺪ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﺁن را ﺑﺮ ﭼﺮاﻏﺪان ﻧﻤﯽﻧﻬﻴﺪ؟ ٢٢زﻳﺮا ﭼﻴﺰﯼ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺮاﯼ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪن، و‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺨﻔﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺮاﯼ ﺑﻪﻇﻬﻮر ﺁﻣﺪن. ٣٢هﺮﮐﻪ ﮔﻮش ﺷﻨﻮا دارد، ﺑﺸﻨﻮد.«‬ ‫۴٢ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ دادﻩ، ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، ﺑﺪ ّﺖ دل ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ. ﺑﺎ هﻤﺎن ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﻗ‬ ‫وزن ﮐﻨﻴﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ وزن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، و ﺣﺘﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ. ۵٢زﻳﺮا ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ دارد، ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫دادﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و از ﺁن ﮐﻪ ﻧﺪارد، هﻤﺎن ﮐﻪ دارد ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬

‫ﻣ َﻞ ﺑﺬرﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫َﺜ‬

‫۶٢ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻣﺮدﯼ را ﻣﺎ َﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﺬر ﻣﯽاﻓﺸﺎ َﺪ. ٧٢ﺷﺐ و‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻧ‬ ‫روز، ﭼﻪ او در ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻪ ﺑﻴﺪار، داﻧﻪ ﺳﺒﺰ ﻣﯽﺷﻮد و ﻧﻤﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﭼﮕﻮﻧﻪ؟‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﺪ. ٨٢زﻳﺮا زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدﯼ ﺧﻮد ﺑﺎر ﻣﯽدهﺪ: ﻧﺨﺴﺖ ﺳﺎﻗﻪ، ﺳﭙﺲ ﺧﻮﺷﻪ ﺳﺒﺰ و‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮﺷﻪ ﭘﺮ از داﻧﻪ. ٩٢ﭼﻮن داﻧﻪ ﺑﺮﺳﺪ، ﺑﺮزﮔﺮ ﺑﻴﺪرﻧﮓ داس را ﺑﻪﮐﺎر ﻣﯽﮔﻴﺮد،‬ ‫زﻳﺮا ﻓﺼﻞ درو ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.«‬

‫ﻣ َﻞ داﻧﮥ ﺧﺮدل‬ ‫َﺜ‬

‫٠٣ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎر ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻨﻴﻢ، ﻳﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻣ َﻠﯽ ﺁن‬ ‫َﺜ‬ ‫را ﺷﺮح دهﻴﻢ؟ ١٣هﻤﭽﻮن داﻧﻪ ﺧﺮدل اﺳﺖ. ﺧﺮدل، ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ داﻧﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ در‬ ‫زﻣﻴﻦ ﻣﯽﮐﺎرﻧﺪ، ٢٣وﻟﯽ ﭼﻮن ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ، ﻣﯽروﻳﺪ و از هﻤﻪ ﮔﻴﺎهﺎن ﺑﺎغ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺷﺪﻩ،‬ ‫ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﺑﺰرگ ﻣﯽﺁورد، ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ و در ﺳﺎﻳﻪ ﺁن ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ.«‬ ‫٣٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﻣ َﻠﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر از اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ درﮎ ﮐﻨﻨﺪ، ﮐﻼم را‬ ‫َﺜ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﺮد. ۴٣او ﺟﺰ ﺑﺎ ﻣ َﻞ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ؛ اﻣﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد در ﺧﻠﻮت ﺑﻮد، هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮح ﻣﯽداد.‬

‫ﺁرام ﮐﺮدن ﺗﻮﻓﺎن درﻳﺎ‬

‫۵٣ﺁن روز ﭼﻮن ﻏﺮوب ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ‬ ‫ﺑﺮوﻳﻢ.« ۶٣ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻋﻴﺴﯽ را در هﻤﺎن ﻗﺎﻳﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺮدﻧﺪ. ﭼﻨﺪ ﻗﺎﻳﻖ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ او را هﻤﺮاهﯽ ﻣﯽﮐﺮد. ٧٣ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺗﻨﺪﺑﺎدﯼ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ.‬ ‫اﻣﻮاج ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﺮﻣﯽﺧﻮرد ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد از ﺁب ﭘﺮ ﺷﻮد. ٨٣اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ در ﻋﻘﺐ‬ ‫ﻗﺎﻳﻖ، ﺳﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﺸﯽ ﻧﻬﺎدﻩ و ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮد. ﺷﺎﮔﺮدان او را ﺑﻴﺪار ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﺗﻮ‬ ‫را ﺑﺎﮐﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻏﺮق ﺷﻮﻳﻢ؟« ٩٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎد را ﻧﻬﻴﺐ زد و ﺑﻪ درﻳﺎ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: »ﺳﺎﮐﺖ ﺷﻮ! ﺁرام ﺑﺎش!« ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎد ﻓﺮوﻧﺸﺴﺖ و ﺁراﻣﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪ.‬ ‫٠۴ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺗﺮﺳﺎﻧﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻨﻮز اﻳﻤﺎن ﻧﺪارﻳﺪ؟«‬ ‫١۴ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر هﺮاﺳﺎن ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎد و درﻳﺎ هﻢ از‬ ‫او ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ!«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ۵‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ‬
‫١ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ، ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ ِﺮاﺳﻴﺎن رﻓﺘﻨﺪ. ٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ از ﻗﺎﻳﻖ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪ،‬ ‫ﺟ‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر روح ﭘﻠﻴﺪ ﺑﻮد، از ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﺑﺪو ﺑﺮﺧﻮرد. ٣ﺁن ﻣﺮد در‬ ‫ﮔﻮرهﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد و ﮐﺴﯽ را دﻳﮕﺮ ﺗﻮان ﺁن ﻧﺒﻮد ﮐﻪ او را ﺣﺘﯽ ﺑﺎ زﻧﺠﻴﺮ در ﺑﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫دارد. ۴زﻳﺮا ﺑﺎرهﺎ او را ﺑﺎ زﻧﺠﻴﺮ و ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺁهﻨﻴﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ زﻧﺠﻴﺮهﺎ را ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ و‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎﺑﻨﺪهﺎﯼ ﺁهﻨﻴﻦ را ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد. هﻴﭻﮐﺲ را ﻳﺎراﯼ رام ﮐﺮدن او ﻧﺒﻮد. ۵ﺷﺐ و روز در‬

‫ﻣﻴﺎن ﮔﻮرهﺎ و ﺑﺮ ﺗﭙﻪهﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﯽﺁورد و ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺧﻮد را زﺧﻤﯽ ﻣﯽﮐﺮد. ۶ﭼﻮن‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ را از دور دﻳﺪ، دواندوان ﺁﻣﺪ و روﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻬﺎدﻩ، ٧ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد:‬ ‫»اﯼ ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل، ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ؟ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽدهﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻋﺬاﺑﻢ ﻧﺪهﯽ!« ٨زﻳﺮا ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »اﯼ روح ﭘﻠﻴﺪ، از اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﻪدرﺁ!«‬ ‫٩ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﻧﺎﻣﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﺎﻣﻢ ِﮋﻳﻮن اﺳﺖ؛ زﻳﺮا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﻳﻢ.« ٠١و ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﻟﺘﻤﺎس ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺮد ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را از ﺁن ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﻴﺮون ﻧﮑﻨﺪ. ١١در‬ ‫ﺗﭙﻪهﺎﯼ ﺁن ﺣﻮاﻟﯽ، ﮔﻠﻪ ﺑﺰرﮔﯽ از ﺧﻮﮎ در ﺣﺎل ﭼﺮا ﺑﻮد. ٢١دﻳﻮهﺎ از ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮاهﺶ‬ ‫ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ را ﺑﻪ درون ﺧﻮﮐﻬﺎ ﺑﻔﺮﺳﺖ؛ ﺑﮕﺬار ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ درﺁﻳﻴﻢ.« ٣١ﻋﻴﺴﯽ اﺟﺎزﻩ‬ ‫داد. ﭘﺲ ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ درون ﺧﻮﮐﻬﺎ رﻓﺘﻨﺪ. ﮔﻠﻪاﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎر ﺁن ﺣﺪود دو‬ ‫هﺰار ﺧﻮﮎ ﺑﻮد، از ﺳﺮاﺷﻴﺒﯽ ﺗﭙﻪ ﺑﻪ درون درﻳﺎ هﺠﻮم ﺑﺮد و در ﺁب ﻏﺮق ﺷﺪ.‬ ‫۴١ﺧﻮﮐﺒﺎﻧﺎن ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ و اﻳﻦ واﻗﻌﻪ را در ﺷﻬﺮ و روﺳﺘﺎ ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ، ﭼﻨﺪانﮐﻪ ﻣﺮدم‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ را رخ دادﻩ ﺑﻮد، ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ۵١ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﭼﻮن دﻳﺪﻧﺪ ﺁن‬ ‫ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ، ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ِﮋﻳﻮن ﺑﻮد اﮐﻨﻮن ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪﺗﻦ ﮐﺮدﻩ و ﻋﺎﻗﻞ در ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫اﺳﺖ، وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. ۶١ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺁﻧﭽﻪ را ﺑﺮ ﻣﺮد‬ ‫دﻳﻮزدﻩ و ﺧﻮﮐﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ٧١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮدم از ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮاهﺶ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻦ اﻳﺸﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫٨١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﻣﯽﺷﺪ، ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ دﻳﻮزدﻩ ﺑﻮد، ﺗﻤﻨﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ هﻤﺮاﻩ‬ ‫وﯼ ﺑﺮود. ٩١اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ اﺟﺎزﻩ ﻧﺪاد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ، ﻧﺰد ﺧﻮﻳﺸﺎن ﺧﻮد ﺑﺮو و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﺮدﻩ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ رﺣﻢ ﻧﻤﻮدﻩ اﺳﺖ.« ٠٢ﭘﺲ ﺁن ﻣﺮد‬ ‫رﻓﺖ و در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ِﮐﺎﭘﻮﻟﻴﺲ، ﺑﻪ اﻋﻼم هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ او ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و‬ ‫د‬ ‫ﻣﺮدم هﻤﻪ در ﺷﮕﻔﺖ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ.‬

‫دﺧﺘﺮ ﻳﮑﯽ از رﺋﻴﺴﺎن و زن ﺑﻴﻤﺎر‬

‫١٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ رﻓﺖ. در ﮐﻨﺎر درﻳﺎ، ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ اﻧﺒﻮﻩ‬ ‫ﻧﺰدش ﮔﺮدﺁﻣﺪﻧﺪ. ٢٢ﻳﮑﯽ از رﺋﻴﺴﺎن ﮐﻨﻴﺴﻪ ﮐﻪ ﻳﺎﻳﺮوس ﻧﺎم داﺷﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ‬ ‫دﻳﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎد ٣٢و اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ: »دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ در ﺣﺎل ﻣﺮگ اﺳﺖ.‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺗﻤﻨﺎ دارم ﺁﻣﺪﻩ، دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ او ﺑﮕﺬارﯼ ﺗﺎ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﺪ و زﻧﺪﻩ ﻣﺎ َﺪ.« ۴٢ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ‬ ‫او رﻓﺖ.‬ ‫ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺰ از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﺮ او ازدﺣﺎم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۵٢در ﺁن ﻣﻴﺎن، زﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دوازدﻩ ﺳﺎل دﭼﺎر ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ ﺑﻮد. ۶٢او ﺗﺤﺖ درﻣﺎن‬ ‫ﻃﺒﻴﺒﺎن ﺑﺴﻴﺎر، رﻧﺞ ﻓﺮاوان ﮐﺸﻴﺪﻩ و هﻤﻪ داراﻳﯽ ﺧﻮد را ﺧﺮج ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﺑﺪ، ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٧٢ﭘﺲ ﭼﻮن درﺑﺎرﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻨﻴﺪ، از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺁﻣﺪ و رداﯼ وﯼ را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد. ٨٢زﻳﺮا ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »اﮔﺮ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ‬ ‫رداﻳﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ، ﺷﻔﺎ ﺧﻮاهﻢ ﻳﺎﻓﺖ.« ٩٢در هﻤﺎندم ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ او ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و در ﺑﺪن‬ ‫ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ از ﺁن ﺑﻼ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ٠٣ﻋﻴﺴﯽ در ﺣﺎل درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﺮوﻳﯽ از‬ ‫ْ‬ ‫او ﺻﺎدر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﭘﺲ در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ روﯼ ﮔﺮداﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺎﻣﻪ ﻣﺮا‬ ‫ﻟﻤﺲ ﮐﺮد؟« ١٣ﺷﺎﮔﺮدان او ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﺮ ﺗﻮ ازدﺣﺎم ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ‬

‫ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ، ”ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﻟﻤﺲ ﮐﺮد؟“« ٢٣اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ٣٣ﭘﺲ ﺁن زن ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺮ او ﭼﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﻟﺮزان‬ ‫و هﺮاﺳﺎن ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﻪﭘﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ اﻓﺘﺎد و ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ. ۴٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫وﯼ ﮔﻔﺖ: »دﺧﺘﺮم، اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ دادﻩ اﺳﺖ. ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﺮو و از اﻳﻦ ﺑﻼ ﺁزاد ﺑﺎش!«‬ ‫۵٣او هﻨﻮز ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺪﻩاﯼ از ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎﻳﺮوس، رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ، ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»دﺧﺘﺮت ُﺮد! دﻳﮕﺮ ﭼﺮا اﺳﺘﺎد را زﺣﻤﺖ ﻣﯽدهﯽ؟« ۶٣ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن ﺳﺨﻦ ﺁﻧﻬﺎ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﻪ رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺘﺮس! ﻓﻘﻂ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎش.« ٧٣ﻋﻴﺴﯽ اﺟﺎزﻩ ﻧﺪاد ﺟﺰ‬ ‫ﭘﻄﺮس و ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ، ﺑﺮادر ﻳﻌﻘﻮب، ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ از ﭘﯽ او ﺑﺮود. ٨٣ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ، دﻳﺪ ﻏﻮﻏﺎﻳﯽ ﺑﻪﭘﺎﺳﺖ و ﻋﺪﻩاﯼ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﮔﺮﻳﻨﺪ و ﺷﻴﻮن‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٩٣ﭘﺲ داﺧﻞ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻏﻮﻏﺎ و ﺷﻴﻮن ﺑﺮاﯼ ﭼﻴﺴﺖ؟ دﺧﺘﺮ‬ ‫ﻧﻤﺮدﻩ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺧﻮاب اﺳﺖ.« ٠۴اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ او ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ. ﭘﺲ از اﻳﻨﮑﻪ هﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ را‬ ‫ﺑﻴﺮون ﮐﺮد، ﭘﺪر و ﻣﺎدر دﺧﺘﺮ و هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺷﺎﮔﺮداﻧﯽ را ﮐﻪ هﻤﺮاهﺶ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﻮد، داﺧﻞ ﺷﺪ. ١۴ﺁﻧﮕﺎﻩ دﺳﺖ دﺧﺘﺮ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ وﯼ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺗﺎﻟﻴﺘﺎ ﮐﻮم«، ﻳﻌﻨﯽ: »اﯼ دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮏ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﺮﺧﻴﺰ!« ٢۴او ﺑﻴﺪرﻧﮓ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و راﻩرﻓﺘﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد. ﺁن دﺧﺘﺮ دوازدﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد. ﺁﻧﻬﺎ از اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ‬ ‫ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ٣۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن دﺳﺘﻮر اﮐﻴﺪ داد ﮐﻪ ﻧﮕﺬارﻧﺪ ﮐﺴﯽ از اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﺷﻮد و ﻓﺮﻣﻮد ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺁن دﺧﺘﺮ ﺑﺪهﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮرد.‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ۶‬
‫ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﻣﺮدم ﻧﺎﺻﺮﻩ‬
‫١ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ رﻓﺖ. ٢ﭼﻮن‬ ‫روز ﺷ ّﺎت ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ دادن در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﭘﺮداﺧﺖ. ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎن او در‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ را از ﮐﺠﺎ ﮐﺴﺐ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ اﻳﻦ ﭼﻪ‬ ‫ﺣﮑﻤﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ؟ و اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﺠﺰاﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ او اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد؟‬ ‫٣ﻣﮕﺮ او ﺁن ﻧ ّﺎر ﻧﻴﺴﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﻳﻢ و ﺑﺮادر ﻳﻌﻘﻮب، ﻳﻮﺷﺎ، ﻳﻬﻮدا و ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫ِ‬ ‫ﺠ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﺧﻮاهﺮان او اﻳﻨﺠﺎ، در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ؟« ﭘﺲ در ﻧﻈﺮﺷﺎن ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ‬ ‫ﺁﻣﺪ. ۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻧﺒﯽ ﺑﯽﺣﺮﻣﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺟﺰ در دﻳﺎر ﺧﻮد و در ﻣﻴﺎن ﺧﻮﻳﺸﺎن‬ ‫و در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ!« ۵او ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﺁﻧﺠﺎ هﻴﭻ ﻣﻌﺠﺰﻩاﯼ اﻧﺠﺎم دهﺪ، ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ دﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ۶او از ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ اﻳﺸﺎن در ﺣﻴﺮت‬ ‫ﺑﻮد.‬

‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد‬

‫ﺳﭙﺲ، ﻋﻴﺴﯽ در روﺳﺘﺎهﺎﯼ اﻃﺮاف ﻣﯽﮔﺸﺖ و ﻣﺮدم را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد. ٧او دوازدﻩ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدش را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را دوﺑﻪدو ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﺮ ارواح ﭘﻠﻴﺪ‬ ‫اﻗﺘﺪار ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٨ﺑﻪ ﺁﻧﺎن دﺳﺘﻮر داد ﮐﻪ: »ﺑﺮاﯼ ﺳﻔﺮ، ﺟﺰ ﻳﮏ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺮﻧﺪارﻳﺪ؛ ﻧﻪ ﻧﺎن، ﻧﻪ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎر و ﻧﻪ ﭘﻮل در ﮐﻤﺮﺑﻨﺪهﺎﯼ ﺧﻮد. ٩ﭘﺎﯼاﻓﺰار ﺑﻪﭘﺎ ﮐﻨﻴﺪ، اﻣﺎ‬

‫ﺟﺎﻣﻪ اﺿﺎﻓﯽ ﻧﭙﻮﺷﻴﺪ. ٠١ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ وارد ﺷﺪﻳﺪ، ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺷﻬﺮ هﺴﺘﻴﺪ،‬ ‫در ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ. ١١و اﮔﺮ در ﺟﺎﻳﯽ ﺷﻤﺎ را ﻧﭙﺬﻳﺮﻧﺪ، ﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻮش ﻓﺮاﻧﺪهﻨﺪ، ﺁﻧﺠﺎ را‬ ‫ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻴﺪ و ﺧﺎﮎ ﭘﺎهﺎﻳﺘﺎن را ﻧﻴﺰ ﺑﺘﮑﺎﻧﻴﺪ، ﺗﺎ ﺷﻬﺎدﺗﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺿﺪ ﺁﻧﻬﺎ.« ٢١ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫رﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ٣١اﻳﺸﺎن دﻳﻮهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر را ﺑﻴﺮون‬ ‫راﻧﺪﻧﺪ و ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺴﻴﺎر را ﺑﺎ روﻏﻦ ﺗﺪهﻴﻦ ﮐﺮدﻩ، ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ.‬

‫ﻗﺘﻞ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬

‫۴١و اﻣﺎ ﺧﺒﺮ اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﺑﻪ ﮔﻮش هﻴﺮودﻳﺲ ﭘﺎدﺷﺎﻩ رﺳﻴﺪ، زﻳﺮا ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻬﺮت‬ ‫ِ‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺮدم ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ و از‬ ‫هﻤﻴﻦروﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻗﺪرﺗﻬﺎ از او ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﺪ.« ۵١دﻳﮕﺮان ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: » اﻟﻴﺎس‬ ‫اﺳﺖ.« ﻋﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان دﻳﺮﻳﻦ.« ۶١اﻣﺎ ﭼﻮن‬ ‫هﻴﺮودﻳﺲ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ هﻤﺎن ﻳﺤﻴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺮش را از ﺗﻦ ﺟﺪا ﮐﺮدم و‬ ‫اﮐﻨﻮن از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ!«‬ ‫٧١زﻳﺮا ﺑﻪدﺳﺘﻮر هﻴﺮودﻳﺲ ﻳﺤﻴﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ و او را ﺑﺴﺘﻪ و ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫هﻴﺮودﻳﺲ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ هﻴﺮودﻳﺎ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. هﻴﺮودﻳﺎ ﭘﻴﺸﺘﺮ زن ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ، ﺑﺮادر‬ ‫ﭙ‬ ‫هﻴﺮودﻳﺲ ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن هﻴﺮودﻳﺲ او را ﺑﻪ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ٨١ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻪ هﻴﺮودﻳﺲ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد: »ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ زن ﺑﺮادرت ﺑﺎﺷﯽ.« ٩١ﭘﺲ هﻴﺮودﻳﺎ از ﻳﺤﻴﯽ ﮐﻴﻨﻪ ﺑﻪدل‬ ‫داﺷﺖ و ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﮑﺸﺪ، اﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ. ٠٢زﻳﺮا هﻴﺮودﻳﺲ از ﻳﺤﻴﯽ‬ ‫ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ او را ﻣﺮدﯼ ﭘﺎرﺳﺎ و ﻣﻘﺪس ﻣﯽداﻧﺴﺖ و از اﻳﻦرو از او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد. هﺮﮔﺎﻩ ﺳﺨﻨﺎن ﻳﺤﻴﯽ را ﻣﯽﺷﻨﻴﺪ، ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺣﻴﺮان ﻣﯽﺷﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل،‬ ‫ﮔﻮش ﻓﺮادادن ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن او را دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ.‬ ‫١٢ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻓﺮارﺳﻴﺪ. هﻴﺮودﻳﺲ در روز ﻣﻴﻼد ﺧﻮد ﺿﻴﺎﻓﺘﯽ ﺑﻪﭘﺎ‬ ‫ﮐﺮد و درﺑﺎرﻳﺎن و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻮد و واﻻﻣﺮﺗﺒﮕﺎن اﻳﺎﻟﺖ ﺟﻠﻴﻞ را دﻋﻮت ﻧﻤﻮد.‬ ‫٢٢دﺧﺘﺮ هﻴﺮودﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ درﺁﻣﺪ و رﻗﺼﻴﺪ و هﻴﺮودﻳﺲ و ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ را ﺷﺎدﻣﺎن‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﮔﻔﺖ: »هﺮﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ از ﻣﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁن را‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ داد.« ٣٢هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻩ، ﮔﻔﺖ: »هﺮﭼﻪ از ﻣﻦ ﺑﺨﻮاهﯽ، ﺣﺘﯽ ﻧﻴﻤﯽ‬ ‫از ﻣﻤﻠﮑﺘﻢ را، ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ داد.« ۴٢او ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺨﻮاهﻢ؟« ﻣﺎدرش ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺳﺮ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ را.« ۵٢دﺧﺘﺮ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺸﺘﺎب ﻧﺰد‬ ‫َِ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ: »از ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ هﻢاﮐﻨﻮن ﺳﺮ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ را ﺑﺮ ﻃ َﻘﯽ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪهﯽ.« ۶٢ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺑﻪﭘﺎس ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮد و ﺑﻪ اﺣﺘﺮام‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﻧﺨﻮاﺳﺖ درﺧﻮاﺳﺖ او را رد ﮐﻨﺪ. ٧٢ﭘﺲ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺟﻼدﯼ ﻓﺮﺳﺘﺎد و دﺳﺘﻮر‬ ‫داد ﺳﺮ ﻳﺤﻴﯽ را ﺑﻴﺎورد. او رﻓﺘﻪ، ﺳﺮ ﻳﺤﻴﯽ را در زﻧﺪان از ﺗﻦ ﺟﺪا ﮐﺮد ٨٢و ﺁن را ﺑﺮ‬ ‫ﻃ َﻘﯽ ﺁورد و ﺑﻪ دﺧﺘﺮ داد. او ﻧﻴﺰ ﺁن را ﺑﻪ ﻣﺎدرش داد. ٩٢ﭼﻮن ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ اﻳﻦ را‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺪن او را ﺑﺮداﺷﺘﻪ، ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮدﻧﺪ.‬

‫ﺧﻮراﮎ دادن ﺑﻪ ﭘﻨﺞ هﺰار ﺗﻦ‬

‫٠٣و اﻣﺎ رﺳﻮﻻن ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺮدﻩ و ﺗﻌﻠﻴﻢ دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ او‬ ‫ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ١٣ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺸﺎن را ﮔﻔﺖ: »ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎهﯽ دوراﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و اﻧﺪﮐﯽ‬ ‫ﺑﻴﺎراﻣﻴﺪ.« زﻳﺮا ﺁﻣﺪ و رﻓﺖ ﻣﺮدم ﭼﻨﺪان ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺠﺎل ﻧﺎن ﺧﻮردن هﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ٢٣ﭘﺲ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ، ﺑﺎ ﻗﺎﻳﻖ ﻋﺎزم ﻣﮑﺎﻧﯽ دوراﻓﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ٣٣اﻣﺎ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻋﺰﻳﻤﺖ، ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫اﻳﺸﺎن را دﻳﺪﻧﺪ و ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﻣﺮدم، از هﻤﻪ ﺷﻬﺮهﺎ ﭘﺎﯼﭘﻴﺎدﻩ ﺑﻪ ﺁن ﻣﺤﻞ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ و ﭘﻴﺶ‬ ‫از اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪﻧﺪ. ۴٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ از ﻗﺎﻳﻖ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪ، ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﺑﻴﺸﻤﺎر دﻳﺪ و دﻟﺶ‬ ‫ﺑﺮ ﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﺑﻪرﺣﻢ ﺁﻣﺪ، زﻳﺮا هﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪاﻧﯽ ﺑﯽﺷﺒﺎن ﺑﻮدﻧﺪ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﭘﺮداﺧﺖ و ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺁﻣﻮﺧﺖ. ۵٣ﻧﺰدﻳﮏ ﻏﺮوب، ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ‬ ‫و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻨﺠﺎ ﻣﮑﺎﻧﯽ اﺳﺖ دوراﻓﺘﺎدﻩ و دﻳﺮوﻗﺖ ﻧﻴﺰ هﺴﺖ. ۶٣ﻣﺮدم را رواﻧﻪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫روﺳﺘﺎهﺎ و ﻣﺰارع اﻃﺮاف ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﺧﻮراﮎ ﺑﺨﺮﻧﺪ.« ٧٣ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻮاب‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺧﻮراﮎ دهﻴﺪ.« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺮوﻳﻢ و دوﻳﺴﺖ‬ ‫دﻳﻨﺎر ﻧﺎن ﺑﺨﺮﻳﻢ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪهﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺨﻮرﻧﺪ؟« ٨٣ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﺮوﻳﺪ و ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﺎن‬ ‫دارﻳﺪ.« ﭘﺲ ﭘﺮسوﺟﻮ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و دو ﻣﺎهﯽ.« ٩٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﻣﺮدم را دﺳﺘﻪ دﺳﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﺒﺰﻩ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ. ٠۴ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻣﺮدم در‬ ‫دﺳﺘﻪهﺎﯼ ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻧﻔﺮﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ١۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و دو ﻣﺎهﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫و ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﺷﮑﺮ ﺑﻪﺟﺎﯼﺁورد. ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻧﻬﺎ را ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد‬ ‫داد ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﺮدم ﺑﮕﺬارﻧﺪ و دو ﻣﺎهﯽ را ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺎن هﻤﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮد. ٢۴هﻤﻪ ﺧﻮردﻧﺪ و‬ ‫ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ، ٣۴و از ﺧﺮدﻩهﺎﯼ ﻧﺎن و ﻣﺎهﯽ، دوازدﻩ ﺳﺒﺪ ﭘﺮ ﮔﺮدﺁوردﻧﺪ. ۴۴ﺷﻤﺎر ﻣﺮداﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﺎن ﺧﻮردﻧﺪ ﭘﻨﺞ هﺰار ﺑﻮد.‬

‫راﻩ رﻓﺘﻦ ﺑﺮ روﯼ ﺁب‬

‫۵۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﺑﺮﺁن داﺷﺖ ﮐﻪ در ﺁن ﺣﺎل ﮐﻪ او ﻣﺮدم را‬ ‫ﻣﺮﺧﺺ ﻣﯽﮐﺮد، ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﻮﻧﺪ و ﭘﻴﺶ از او ﺑﻪ ﺑﻴﺖﺻﻴْﺪا در ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ ﺑﺮوﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۶۴ﭘﺲ از رواﻧﻪ ﮐﺮدن ﻣﺮدم، ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﻮﻩ رﻓﺖ ﺗﺎ دﻋﺎ ﮐﻨﺪ.‬ ‫٧۴ﭼﻮن ﻏﺮوب ﺷﺪ، ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﻪ درﻳﺎ رﺳﻴﺪ و ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﺸﮑﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد. ٨۴دﻳﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪزﺣﻤﺖ ﭘﺎرو ﻣﯽزﻧﻨﺪ، زﻳﺮا ﺑﺎد ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﯽوزﻳﺪ. در ﺣﺪود ﭘﺎس ﭼﻬﺎرم از‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺐ، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺎمزﻧﺎن ﺑﺮ روﯼ ﺁب ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁﻧﺎن رﻓﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ از ﮐﻨﺎرﺷﺎن ﺑﮕﺬرد.‬ ‫٩۴اﻣﺎ ﭼﻮن ﺷﺎﮔﺮدان او را در ﺣﺎل راﻩ رﻓﺘﻦ ﺑﺮ ﺁب دﻳﺪﻧﺪ، ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﺷ َﺤﯽ اﺳﺖ.‬ ‫َﺒ‬ ‫ﭘﺲ هﻤﮕﯽ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ، ٠۵زﻳﺮا از دﻳﺪن او ﺑﺴﻴﺎر وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﻓﺮﻣﻮد: »دل ﻗﻮﯼدارﻳﺪ، ﻣﻦ هﺴﺘﻢ. ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ!« ١۵ﺳﭙﺲ‬ ‫ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﺮﺁﻣﺪ و ﺑﺎد ﻓﺮوﻧﺸﺴﺖ. اﻳﺸﺎن ﺑﯽاﻧﺪازﻩ ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ٢۵ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﺎﻧﻬﺎ را درﮎ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ دﻟﺸﺎن ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫٣۵ﭼﻮن ﺑﻪ ﮐﺮاﻧﻪ دﻳﮕﺮ رﺳﻴﺪﻧﺪ، در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ِﻨﻴﺴﺎ ِت ﻓﺮودﺁﻣﺪﻧﺪ و در ﺁﻧﺠﺎ ﻟﻨﮕﺮ‬ ‫ﺟ ر‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ. ۴۵از ﻗﺎﻳﻖ ﮐﻪ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﻣﺮدم دردم ﻋﻴﺴﯽ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ۵۵و دواندوان ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁن ﻣﻨﻄﻘﻪ رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻴﻤﺎران را ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ، ﺑﻪ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ او ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺮدﻧﺪ. ۶۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ هﺮ روﺳﺘﺎ ﻳﺎ ﺷﻬﺮ ﻳﺎ ﻣﺰرﻋﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺖ، ﻣﺮدم ﺑﻴﻤﺎران را در‬ ‫ﻣﻴﺪاﻧﻬﺎ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و از او ﺗﻤﻨﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ اﺟﺎزﻩ دهﺪ دﺳﺖﮐﻢ ﮔﻮﺷﻪ رداﻳﺶ را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﻨﺪ؛‬ ‫و هﺮﮐﻪ ﻟﻤﺲ ﻣﯽﮐﺮد، ﺷﻔﺎ ﻣﯽﻳﺎﻓﺖ.‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٧‬
‫ﻟﺰوم ﭘﺎﮐﯽ درون‬
‫١ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ ﺑﺮﺧﯽ از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﮐﻪ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺮد‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺁﻣﺪﻧﺪ ٢و دﻳﺪﻧﺪ ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﺎﮔﺮدان او ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﻧﺠﺲ، ﻳﻌﻨﯽ ﻧﺎﺷﺴﺘﻪ، ﻏﺬا ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ.‬ ‫٣ َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻧﻴﺰ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﺑﻪ ﺳﻨﺖ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺧﻮد ﭘﺎﻳﺒﻨﺪﻧﺪ و ﺗﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﻃﺒﻖ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺁداب ﺗﻄﻬﻴﺮ ﻧﺸﻮﻳﻨﺪ، ﺧﻮراﮎ ﻧﻤﯽﺧﻮرﻧﺪ. ۴ﭼﻮن از ﺑﺎزار ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ، ﺗﺎ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﻧﮑﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽﺧﻮرﻧﺪ. و ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻨﻦ دﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻧﺪ، هﻤﭽﻮن ﺷﺴﺘﻦ ﭘﻴﺎﻟﻪهﺎ،‬ ‫دﻳﮕﻬﺎ و ﻇﺮوف ﻣﺴﯽ. ۵ﭘﺲ َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ از ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﺮا ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺗﻮ ﻃﺒﻖ ﺳﻨﺖ ﻣﺸﺎﻳﺦ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ، و ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﻧﺠﺲ ﻏﺬا ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ؟« ۶او ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫»اﺷﻌْﻴﺎ درﺑﺎرﻩ ﺷﻤﺎ رﻳﺎﮐﺎران ﭼﻪ ﺧﻮب ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮد! ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫َِ‬ ‫» ”اﻳﻦ ﻗﻮم ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﺮا ﺣﺮﻣﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ،‬ ‫اﻣﺎ دﻟﺸﺎن از ﻣﻦ دور اﺳﺖ.‬ ‫٧ﺁﻧﺎن ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻣﺮا ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ،‬ ‫و ﺗﻌﻠﻴﻤﺸﺎن ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﻓﺮاﻳﺾ ﺑﺸﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ.“‬ ‫٨ﺷﻤﺎ اﺣﮑﺎم ﺧﺪا را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻳﺪ و ﺳﻨﺘﻬﺎﯼ ﺑﺸﺮﯼ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻳﺪ.«‬ ‫٩ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ زﻳﺮﮐﺎﻧﻪ ﺣﮑﻢ ﺧﺪا را ﮐﻨﺎر ﻣﯽﮔﺬارﻳﺪ ﺗﺎ ﺳ ّﺖ ﺧﻮد را ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﻨ‬ ‫دارﻳﺪ! ٠١زﻳﺮا ﻣﻮﺳﯽ ﮔﻔﺖ، ”ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﮔﺮاﻣﯽدار،“ و ﻧﻴﺰ ”هﺮﮐﻪ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدر‬ ‫ﺧﻮد را ﻧﺎﺳﺰا ﮔﻮﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد.“ ١١اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ ﺷﺨﺺ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻳﺎ‬ ‫ﻣﺎدرش ﺑﮕﻮﻳﺪ: ”هﺮ ﮐﻤﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد از ﻣﻦ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﻗﺮﺑﺎن - ﻳﻌﻨﯽ وﻗﻒ ﺧﺪا -‬ ‫اﺳﺖ“ ٢١و ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻧﻤﯽﮔﺬارﻳﺪ هﻴﭻ ﮐﺎرﯼ ﺑﺮاﯼ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدرش ﺑﮑﻨﺪ. ٣١ﺷﻤﺎ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ‬ ‫ﺑﺎ ﺳ ّﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد، ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽﺷﻤﺎرﻳﺪ‬ ‫ﻨ‬ ‫و از اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﮐﺎرهﺎ ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻴﺪ.«‬ ‫۴١ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎر ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: »هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ و اﻳﻦ را درﻳﺎﺑﻴﺪ: ۵١هﻴﭻﭼﻴﺰﯼ ﺑﻴﺮون از ﺁدﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ داﺧﻞ‬ ‫ﺷﺪن ﺑﻪ او، وﯼ را ﻧﺠﺲ ﺳﺎزد، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ از درون ﺁدﻣﯽ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ، وﯼ را ﻧﺠﺲ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزد. ۶١]هﺮﮐﻪ ﮔﻮش ﺷﻨﻮا دارد، ﺑﺸﻨﻮد![«‬ ‫٧١ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻣﺪ، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻣﻌﻨﯽ ﻣ َﻞ را از‬ ‫َﺜ‬ ‫او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ٨١ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ از ﺑﻴﺮون ﺑﻪ‬ ‫ﺁدﻣﯽ داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ او را ﻧﺠﺲ ﺳﺎزد؟ ٩١زﻳﺮا ﺑﻪ دﻟﺶ راﻩ ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫درون ﺷﮑﻤﺶ ﻣﯽرود و ﺳﭙﺲ دﻓﻊ ﻣﯽﺷﻮد.« ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ، هﻤﻪ ﺧﻮراﮐﻬﺎ را ﭘﺎﮎ‬ ‫اﻋﻼم ﮐﺮد. ٠٢او اداﻣﻪ داد: »ﺁﻧﭽﻪ از درون ﺁدﻣﯽ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ او را‬

‫ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺳﺎزد. ١٢زﻳﺮا اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ از درون و دل اﻧﺴﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ: اﻓﮑﺎر ﭘﻠﻴﺪ،‬ ‫ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ، دزدﯼ، ﻗﺘﻞ، زﻧﺎ، ٢٢ﻃﻤﻊ، ﺑﺪﺧﻮاهﯽ، ﺣﻴﻠﻪ، هﺮزﮔﯽ، ﺣﺴﺎدت، ﺗﻬﻤﺖ، ﺗﮑﺒﺮ و‬ ‫ﺣﻤﺎﻗﺖ. ٣٢اﻳﻦ ﺑﺪﻳﻬﺎ هﻤﻪ از درون ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﺁدﻣﯽ را ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺳﺎزد.«‬

‫اﻳﻤﺎن زن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﯼ‬
‫۴٢ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﺣﻮاﻟﯽ ﺻﻮر رﻓﺖ. ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ درﺁﻣﺪ؛ اﻣﺎ‬ ‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﻮد. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻀﻮر ﺧﻮد را ﭘﻨﻬﺎن دارد. ۵٢زﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ روح ﭘﻠﻴﺪ داﺷﺖ، ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ او ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ، ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎهﺎﯼ او‬ ‫اﻓﺘﺎد. ۶٢ﺁن زن ﮐﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ و از ﻣﺮدﻣﺎن ﻓﻴﻨﻴﻘﻴﮥ ﺳﻮرﻳﻪ ﺑﻮد، از ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻤﻨﺎ ﮐﺮد دﻳﻮ را‬ ‫از دﺧﺘﺮش ﺑﻴﺮون ﮐﻨﺪ. ٧٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﮕﺬار ﻧﺨﺴﺖ ﻓﺮزﻧﺪان ﺳﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ، زﻳﺮا‬ ‫ﻧﺎن ﻓﺮزﻧﺪان را ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﭘﻴﺶ ﺳﮕﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻦ روا ﻧﻴﺴﺖ.« ٨٢زن ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ،‬ ‫ﺳﺮورم، اﻣﺎ ﺳﮕﺎن ﻧﻴﺰ در ﭘﺎﯼ ﺳﻔﺮﻩ از ﺧﺮدﻩهﺎﯼ ﻧﺎن ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ.« ٩٢ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺖ، ﺑﺮو ﮐﻪ دﻳﻮ از دﺧﺘﺮت ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ!« ٠٣ﺁن زن ﭼﻮن‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﻴﺪ، دﻳﺪ ﮐﻪ دﺧﺘﺮش ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ دراز ﮐﺸﻴﺪﻩ و دﻳﻮ از او ﺑﻴﺮون ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﮐﺮ و ﻻل‬

‫١٣ﻋﻴﺴﯽ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺻﻮر ﺑﺎزﮔﺸﺖ و از راﻩ ﺻﻴﺪون ﺑﻪﺳﻮﯼ درﻳﺎ رﻓﺘﻪ، از ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻗﻠﻤﺮو ِﮐﺎﭘﻮﻟﻴﺲ ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﺮد. ٢٣در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮدﯼ را ﻧﺰد او ﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ هﻢ َﺮ ﺑﻮد و هﻢ‬ ‫ﮐ‬ ‫د‬ ‫ﻟﮑﻨﺖ زﺑﺎن داﺷﺖ. از ﻋﻴﺴﯽ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدﻧﺪ دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮ او ﺑﻨﻬﺪ. ٣٣ﻋﻴﺴﯽ ﺁن‬ ‫ﻣﺮد را از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻴﺮون ﺁوردﻩ، ﺑﻪﮐﻨﺎرﯼ ﺑﺮد و اﻧﮕﺸﺘﺎن ﺧﻮد را در ﮔﻮﺷﻬﺎﯼ او‬ ‫ﮔﺬاﺷﺖ. ﺳﭙﺲ ﺁبدهﺎن اﻧﺪاﺧﺖ و زﺑﺎن ﺁن ﻣﺮد را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد. ۴٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﻧﻈﺮ ﮐﺮدﻩ، ﺁﻩ ﻋﻤﻴﻘﯽ ﮐﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ: » اﻓ َﺢ!« - ﻳﻌﻨﯽ »ﺑﺎز ﺷﻮ!« ۵٣دردم ﮔﻮﺷﻬﺎﯼ ﺁن‬ ‫ِ ﱠﺘ‬ ‫ﻣﺮد ﺑﺎز ﺷﺪ و ﮔﺮﻓﺘﮕﯽ زﺑﺎﻧﺶ ﺑﺮﻃﺮف ﮔﺮدﻳﺪ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاﺣﺘﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ. ۶٣اﻣﺎ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﻬﺎ را ﻗﺪﻏﻦ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ. وﻟﯽ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﻗﺪﻏﻨﺸﺎن ﻣﯽﮐﺮد، ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ٧٣ﻣﺮدم ﺑﺎ ﺣﻴﺮت ﺑﺴﻴﺎر ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»هﺮﭼﻪ او ﮐﺮدﻩ، ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ؛ ﺣﺘﯽ ﮐﺮان را ﺷﻨﻮا و ﮔﻨﮕﺎن را ﮔﻮﻳﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ!«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٨‬
‫ﺧﻮراﮎ دادن ﺑﻪ ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ‬
‫١در ﺁن روزهﺎ، ﺑﺎز ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ اﻧﺒﻮﻩ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﭼﻮن ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ،‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: ٢»دﻟﻢ ﺑﺮ ﺣﺎل اﻳﻦ ﻣﺮدم‬ ‫ﻣﯽﺳﻮزد، زﻳﺮا اﮐﻨﻮن ﺳﻪ روز اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣ َﻨﺪ و ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﻧﺪارﻧﺪ. ٣اﮔﺮ‬ ‫َﻨ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را ﮔﺮﺳﻨﻪ رواﻧﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﺮوﻧﺪ، در راﻩ از ﭘﺎ درﺧﻮاهﻨﺪ اﻓﺘﺎد، زﻳﺮا‬ ‫ﺑﺮﺧﯽ از اﻳﺸﺎن از راﻩ دور ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ.« ۴ﺷﺎﮔﺮدان در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »در اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن از ﮐﺠﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاﯼ ﺳﻴﺮ ﮐﺮدن ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎن ﻓﺮاهﻢ ﺁورد؟« ۵ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻨﺪ ﻧﺎن‬ ‫دارﻳﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﻔﺖ ﻧﺎن.« ۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ. ﺳﭙﺲ هﻔﺖ‬

‫ﻧﺎن را ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺲ از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ، ﭘﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد داد ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﺮدم‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﮕﺬارﻧﺪ؛ و ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ. ٧ﭼﻨﺪ ﻣﺎهﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﮐﺮد و ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﺮدم ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ٨هﻤﻪ ﺧﻮردﻧﺪ و ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ و‬ ‫هﻔﺖ زﻧﺒﻴﻞ ﭘﺮ از ﺧﺮدﻩهﺎﯼ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﮔﺮد ﺁوردﻧﺪ. ٩در ﺁﻧﺠﺎ ﺣﺪود ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﻣﺮﺧﺺ ﮐﺮد ٠١و ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ َﻟﻤﺎﻧﻮﺗﻪ رﻓﺖ.‬ ‫د‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﺁﻳﺘﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬

‫١١ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺎ او ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁزﻣﺎﻳﺶ، ﺁﻳﺘﯽ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ از او ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ. ٢١اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺁهﯽ از دل ﺑﺮﺁورد و ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا اﻳﻦ ﻧﺴﻞ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺁﻳﺖ اﺳﺖ؟ ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﻴﭻ ﺁﻳﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ دادﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬ ‫٣١ﺳﭙﺲ اﻳﺸﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﺎز ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ رﻓﺖ.‬

‫ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺷﺎﮔﺮدان‬
‫۴١اﻣﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ، و در ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻴﺶ از ﻳﮏ‬ ‫ﻧﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ۵١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن هﺸﺪار داد و ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ و از ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪ َﺮﻳﺴﻴﺎن‬ ‫ﻓ‬ ‫و ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪ هﻴﺮودﻳﺲ دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ.« ۶١اﻣﺎ ﺷﺎﮔﺮدان در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮدﻩ،‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »از ﺁنرو ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺎن ﻧﺪارﻳﻢ.« ٧١ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ را درﻳﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا درﺑﺎرۀ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺎن ﻧﺪارﻳﺪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻨﻮز ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ‬ ‫و درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ دل ﺷﻤﺎ هﻨﻮز ﺳﺨﺖ اﺳﺖ؟ ٨١ﺁﻳﺎ ﭼﺸﻢ دارﻳﺪ و ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻴﺪ و ﮔﻮش‬ ‫دارﻳﺪ و ﻧﻤﯽﺷﻨﻮﻳﺪ؟ و ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺪارﻳﺪ؟ ٩١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻧﺎن را ﺑﺮاﯼ ﭘﻨﺞ هﺰار ﺗﻦ‬ ‫ﭘﺎرﻩ ﮐﺮدم، ﭼﻨﺪ ﺳﺒﺪ ﭘﺮ از ﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧﻬﺎﯼ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻳﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »دوازدﻩ ﺳﺒﺪ.«‬ ‫٠٢»و ﭼﻮن هﻔﺖ ﻧﺎن را ﺑﺮاﯼ ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ ﭘﺎرﻩ ﮐﺮدم، ﭼﻨﺪ زﻧﺒﻴﻞ ﭘﺮ از ﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧﻬﺎﯼ‬ ‫ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻳﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﻔﺖ زﻧﺒﻴﻞ.« ١٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﻳﺎ هﻨﻮز‬ ‫درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ در ﺑﻴﺖﺻﻴْﺪا‬ ‫ِ‬

‫٢٢و ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﻴﺖﺻﻴْﺪا رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻋﺪﻩاﯼ ﻣﺮدﯼ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁوردﻩ، ﺗﻤﻨﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ او دﺳﺖ ﺑﮕﺬارد. ٣٢ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺖ ﺁن ﻣﺮد را ﮔﺮﻓﺖ و او را از دهﮑﺪﻩ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺑﺮد. ﺳﭙﺲ ﺁبدهﺎن ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن او اﻧﺪاﺧﺖ و دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ او ﻧﻬﺎد و ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫»ﭼﻴﺰﯼ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ؟« ۴٢ﺁن ﻣﺮد ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﺮدم را هﻤﭽﻮن درﺧﺘﺎﻧﯽ در‬ ‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ.« ۵٢ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎر دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن او ﻧﻬﺎد. ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺷﺪﻩ، ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ، و هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﺨﻮﺑﯽ ﻣﯽدﻳﺪ. ۶٢ﻋﻴﺴﯽ او‬ ‫را رواﻧﮥ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮد و ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻪ دهﮑﺪﻩ ﺑﺎزﻧﮕﺮد.«‬

‫اﻋﺘﺮاف ﭘﻄﺮس درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٧٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺑﻪ روﺳﺘﺎهﺎﯼ اﻃﺮاف ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ رﻓﺖ. در راﻩ، از‬ ‫ﭙ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺮدم ﻣﻦ ِﻪ هﺴﺘﻢ؟« ٨٢ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﻌﻀﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ هﺴﺘﯽ، ﻋﺪﻩاﯼ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ اﻟﻴﺎﺳﯽ و ﻋﺪﻩاﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﮑﯽ از‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان هﺴﺘﯽ.« ٩٢از ﺁﻧﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻦ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ؟«‬ ‫ﭘﻄﺮس ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﯽ.« ٠٣اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺸﺎن را ﻣﻨﻊ ﮐﺮد ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ او ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ.‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺮگ و رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﻮد‬

‫١٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢدادن ﺁﻧﻬﺎ درﺑﺎرﻩ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﭘﺴﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎن زﺣﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﻨﺪ و از ﺳﻮﯼ ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ رد ﺷﺪﻩ، ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺷﻮد و ﭘﺲ از ﺳﻪ روز ﺑﺮﺧﻴﺰد. ٢٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ را ﺁﺷﮑﺎرا اﻋﻼم ﮐﺮد، ﭘﻄﺮس او‬ ‫را ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ ﺑﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺮزﻧﺶ او ﮐﺮد. ٣٣اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ روﯼ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪﻩ، ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﭘﻄﺮس را ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »دور ﺷﻮ از ﻣﻦ، اﯼ‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن! زﻳﺮا اﻓﮑﺎر ﺗﻮ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ، ﻧﻪ اﻟﻬﯽ.«‬ ‫۴٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد را اﻧﮑﺎر ﮐﺮدﻩ، ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮﮔﻴﺮد و از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ.‬ ‫۵٣زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دهﺪ، ﺁن را از دﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داد؛ اﻣﺎ هﺮﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻧﺠﻴﻞ ﺟﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ، ﺁن را ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ داد.‬ ‫۶٣اﻧﺴﺎن را ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ دﻧﻴﺎ را ﺑ َﺮد اﻣﺎ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﺒﺎزد؟ ٧٣اﻧﺴﺎن ﺑﺮاﯼ‬ ‫ِﺒ‬ ‫ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻦ ﺟﺎن ﺧﻮد ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺪهﺪ؟ ٨٣زﻳﺮا هﺮﮐﻪ در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻧﺴﻞ زﻧﺎﮐﺎر و‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻨﺎهﮑﺎر از ﻣﻦ و ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ ﻋﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ در ﺟﻼل ﭘﺪر ﺧﻮد‬ ‫هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﻘﺪس ﺁﻳﺪ، از او ﻋﺎر ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ.«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٩‬
‫١ﻧﻴﺰ اﻳﺸﺎن را ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺑﺮﺧﯽ اﻳﻨﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻣﺪن‬ ‫ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪاﻧﮥ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ، ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﭼﺸﻴﺪ.«‬

‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺳﻴﻤﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٢ﺷﺶ روز ﺑﻌﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﭘﻄﺮس و ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮهﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮد ﺗﺎ ﺧﻠﻮت ﮐﻨﻨﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ، در ﺣﻀﻮر اﻳﺸﺎن، ﺳﻴﻤﺎﯼ او دﮔﺮﮔﻮن‬ ‫ﮔﺸﺖ. ٣ﺟﺎﻣﻪاش درﺧﺸﺎن و ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن هﻴﭻ ﻣﺎ ّﻩاﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫د‬ ‫ﺟﺎﻣﻪاﯼ را ﭼﻨﺎن ﺳﻔﻴﺪ ﮔﺮداﻧﺪ. ۴در ﺁن هﻨﮕﺎم، اﻟﻴﺎس و ﻣﻮﺳﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن اﻳﺸﺎن‬ ‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ۵ﭘﻄﺮس ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، ﺑﻮدن ﻣﺎ‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﮕﺬار ﺳﻪ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺑﺴﺎزﻳﻢ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﻮﺳﯽ و‬ ‫ﻳﮑﯽ هﻢ ﺑﺮاﯼ اﻟﻴﺎس.« ۶ﭘﻄﺮس ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﺳﺨﺖ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٧ﺁﻧﮕﺎﻩ اﺑﺮﯼ ﺁﻧﻬﺎ را درﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﺪاﻳﯽ از اﺑﺮ دررﺳﻴﺪ ﮐﻪ، »اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ،‬

‫ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ.« ٨ﺑﻪﻧﺎﮔﺎﻩ، ﭼﻮن ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ، ﺟﺰ ﻋﻴﺴﯽ هﻴﭻﮐﺲ را ﻧﺰد‬ ‫ﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ.‬ ‫٩هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﮐﻮﻩ ﻓﺮود ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﺎن داد ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﺎزﮔﻮ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد. ٠١ﺁﻧﺎن اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا‬ ‫را ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻨﺪ، اﻣﺎ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ »ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ از ﻣﺮدﮔﺎن« ﭼﻴﺴﺖ.‬ ‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ از ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﺮا ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ اﻟﻴﺎس ﺑﻴﺎﻳﺪ؟«‬ ‫٢١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ اﻟﻴﺎس ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺗﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ را اﺻﻼح ﮐﻨﺪ. اﻣﺎ ﭼﺮا‬ ‫در ﻣﻮرد ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ رﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺸﺪ و ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺷﻮد؟ ٣١ﺑﻌﻼوﻩ،‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻟﻴﺎس، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺁﻣﺪ و ﺁﻧﺎن‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ وﯼ ﮐﺮدﻧﺪ.«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﭘﺴﺮ دﻳﻮزدﻩ‬

‫۴١ﭼﻮن ﻧﺰد ﺑﻘﻴﻪ ﺷﺎﮔﺮدان رﺳﻴﺪﻧﺪ، دﻳﺪﻧﺪ ﮔﺮوهﯽ ﺑﻴﺸﻤﺎر ﮔﺮدﺷﺎن اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ و‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ۵١ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺗﺎ ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪﻧﺪ، هﻤﮕﯽ ﻏﺮق در‬ ‫ﺣﻴﺮت ﺷﺪﻧﺪ و دواندوان ﺁﻣﺪﻩ، او را ﺳﻼم دادﻧﺪ. ۶١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »درﺑﺎرۀ ﭼﻪﭼﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟« ٧١ﻣﺮدﯼ از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﺳﺘﺎد، ﭘﺴﺮم را ﻧﺰدت‬ ‫ﺁوردﻩام. او ﮔﺮﻓﺘﺎر روﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺪرت ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ را از وﯼ ﺑﺎزﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫٨١ﭼﻮن او را ﻣﯽﮔﻴﺮد، ﺑﻪ زﻣﻴﻨﺶ ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دهﺎﻧﺶ ﮐﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬ ‫دﻧﺪاﻧﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ هﻢ ﻓﺸﺮدﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﺪﻧﺶ ﺧﺸﮏ ﻣﯽﺷﻮد. از ﺷﺎﮔﺮداﻧﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺁن روح را‬ ‫ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ.« ٩١ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻧﺴﻞ ﺑﯽاﻳﻤﺎن، ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ و ﺗﺤﻤﻠﺘﺎن ﮐﻨﻢ؟ او را ﻧﺰد ﻣﻦ ﺑﻴﺎورﻳﺪ.« ٠٢ﭘﺲ او را ﺁوردﻧﺪ و روح ﭼﻮن‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪ، دردم ﭘﺴﺮ را ﺑﻪ ﺗﺸﻨﺞ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد و در هﻤﺎن ﺣﺎل‬ ‫ﮐﻪ ﮐﻒ ﺑﺮ دهﺎن ﺁوردﻩ ﺑﻮد، ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻏﻠﺘﺎن ﺷﺪ. ١٢ﻋﻴﺴﯽ از ﭘﺪر او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻨﺪ وﻗﺖ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ وﺿﻊ دﭼﺎر اﺳﺖ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »از ﮐﻮدﮐﯽ. ٢٢و ﺑﺎرهﺎ اﻳﻦ روح او را‬ ‫در ﺁب ﻳﺎ ﺁﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺗﺎ هﻼﮐﺶ ﮐﻨﺪ. اﮔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺷﻔﻘﺖ ﻓﺮﻣﺎ و ﻳﺎرﻳﻤﺎن دﻩ.«‬ ‫٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ؟ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن دارد هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ.«‬ ‫ِ‬ ‫۴٢ﭘﺪر ﺁن ﭘﺴﺮ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻤﺎن دارم؛ ﻳﺎرﻳﻢ دﻩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد‬ ‫ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﻢ!« ۵٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ دﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﺮوهﯽ دواندوان ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ، ﺑﺮ روح ﭘﻠﻴﺪ‬ ‫ﻧﻬﻴﺐ زدﻩ، ﮔﻔﺖ: »اﯼ روح َﺮ و ﻻل، ﺑﻪ ﺗﻮ دﺳﺘﻮر ﻣﯽدهﻢ از او ﺑﻴﺮون ﺁﻳﯽ و دﻳﮕﺮ‬ ‫ﮐ‬ ‫هﺮﮔﺰ ﺑﻪ او داﺧﻞ ﻧﺸﻮﯼ!« ۶٢روح ﻧﻌﺮﻩاﯼ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ و ﭘﺴﺮ را ﺳﺨﺖ ﺗﮑﺎن دادﻩ، از وﯼ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ. ﭘﺴﺮ هﻤﭽﻮن ﭘﻴﮑﺮﯼ ﺑﯽﺟﺎن ﺷﺪ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٧٢اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺖ ﭘﺴﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ، او را ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، و ﭘﺴﺮ ﺑﺮﭘﺎ اﻳﺴﺘﺎد. ٨٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ در ﺧﻠﻮت از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﺮا ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺁن روح را‬ ‫ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻴﻢ؟« ٩٢ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﻳﻦ ﺟﻨﺲ ﺟﺰ ﺑﻪ دﻋﺎ ﺑﻴﺮون ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ.«‬ ‫٠٣ﺁﻧﻬﺎ ﺁن ﻣﮑﺎن را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻧﺪ و از ﻣﻴﺎن ﺟﻠﻴﻞ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺪ او ﮐﺠﺎﺳﺖ، ١٣زﻳﺮا ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد و در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ: »ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﺮدم ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و او را ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﺖ. اﻣﺎ ﺳﻪ‬

‫روز ﭘﺲ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن، ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺧﺎﺳﺖ.« ٢٣وﻟﯽ ﻣﻨﻈﻮر او را درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ و‬ ‫ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ از او ﺳﺆال ﮐﻨﻨﺪ.‬

‫ﺑﺰرﮔﯽ در ﭼﻴﺴﺖ؟‬
‫٣٣ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم ﺁﻣﺪﻧﺪ. هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ از ﺷﺎﮔﺮدان ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫َﻔ‬ ‫»ﺑﻴﻦ راﻩ، درﺑﺎرۀ ﭼﻪﭼﻴﺰ ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ؟« ۴٣اﻳﺸﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ، زﻳﺮا در راﻩ در‬ ‫اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺪاﻣﻴﮏ از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ. ۵٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻨﺸﺴﺖ و ﺁن دوازدﻩ‬ ‫ﺗﻦ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: »هﺮﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ و ﺧﺎدم هﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ.«‬ ‫۶٣ﺳﭙﺲ ﮐﻮدﮐﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﻗﺮار داد و در ﺁﻏﻮﺷﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ٧٣»هﺮﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻮدﮐﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؛ و هﺮﮐﻪ ﻣﺮا‬ ‫ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﻧﻪ ﻣﺮا، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.«‬

‫هﺮﮐﻪ ﺑﺮﺿﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ‬

‫٨٣ﻳﻮﺣﻨﺎ ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، ﺷﺨﺼﯽ را دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ دﻳﻮ اﺧﺮاج ﻣﯽﮐﺮد، اﻣﺎ ﭼﻮن‬ ‫از ﻣﺎ ﻧﺒﻮد، او را ﺑﺎزداﺷﺘﻴﻢ.« ٩٣ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺎ َش ﻣﺪارﻳﺪ، زﻳﺮا ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ز‬ ‫ﻧﺎم ﻣﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮐﻨﺪ و دﻣﯽ ﺑﻌﺪ، در ﺣﻖ ﻣﻦ ﺑﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ. ٠۴زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺮﺿﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ. ١۴ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ از ﺁن ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻌﻠﻖ دارﻳﺪ ﺣﺘﯽ ﺟﺎﻣﯽ‬ ‫ﺁب ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪهﺪ، ﺑﯽﮔﻤﺎن ﺑﯽﭘﺎداش ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ.‬

‫ﺗﻌﻠﻴﻢ درﺑﺎب وﺳﻮﺳﻪ و ﻟﻐﺰش‬

‫٢۴»و هﺮﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﻮد ﻳﮑﯽ از اﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن دارﻧﺪ ﻟﻐﺰش ﺧﻮ َد،‬ ‫ر‬ ‫او را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺁﺳﻴﺎﺑﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﻴﺎوﻳﺰﻧﺪ و ﺑﻪ درﻳﺎ اﻓﮑﻨﻨﺪ!‬ ‫٣۴اﮔﺮ دﺳﺘﺖ ﺗﻮ را ﻣﯽﻟﻐﺰاﻧﺪ، ﺁن را ﻗﻄﻊ ﮐﻦ. زﻳﺮا ﺗﻮ را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻞ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻴﺎت راﻩ ﻳﺎﺑﯽ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ دو دﺳﺖ ﺑﻪ دوزخ روﯼ، ﺑﻪ ﺁﺗﺸﯽ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﻤﯽﺷﻮد.‬ ‫۴۴] ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﺮم ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽﻣﻴﺮد و ﺁﺗﺶ ﺁن ﺧﺎﻣﻮش ﻧﻤﯽﺷﻮد.[ ۵۴و اﮔﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﺗﻮ را‬ ‫ﻣﯽﻟﻐﺰاﻧﺪ، ﺁن را ﻗﻄﻊ ﮐﻦ. زﻳﺮا ﺗﻮ را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻨﮓ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت راﻩ ﻳﺎﺑﯽ، ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﺎ دو ﭘﺎ ﺑﻪ دوزخ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮﯼ. ۶۴] ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﺮم ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽﻣﻴﺮد و ﺁﺗﺶ ﺁن ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻮد.[ ٧۴و اﮔﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﺗﻮ را ﻣﯽﻟﻐﺰاﻧﺪ، ﺁن را ﺑﻪدرﺁر، زﻳﺮا ﺗﻮ را ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا راﻩ ﻳﺎﺑﯽ، ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ ﺑﻪ دوزخ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮﯼ، ٨۴ﺟﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫» ”ﮐﺮم ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽﻣﻴﺮد‬ ‫و ﺁﺗﺶ، ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮد.“‬ ‫٩۴»زﻳﺮا هﻤﻪ ﺑﺎ ﺁﺗﺶ ﻧﻤﮑﻴﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ٠۵ﻧﻤﮏ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ، اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﺎﺻﻴﺘﺶ را‬ ‫از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺁن را ﻧﻤﮑﻴﻦ ﺳﺎﺧﺖ؟ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ در ﺧﻮد ﻧﻤﮏ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫و ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ در ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪ.«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٠١‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﺁن ﻣﮑﺎن را ﺗﺮﮎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻧﻮاﺣﯽ ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﺁن ﺳﻮﯼ رود اردن رﻓﺖ.‬ ‫دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺟﻤﺎﻋﺘﻬﺎ ﻧﺰد او ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ، و او ﺑﻨﺎﺑﻪ روال هﻤﻴﺸﮥ ﺧﻮد، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد.‬

‫ﺗﻌﻠﻴﻢ درﺑﺎرۀ ازدواج و ﻃﻼق‬

‫٢ﺷﻤﺎرﯼ از َﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺮاﯼ ﺁزﻣﺎﻳﺶ از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺮد زن ﺧﻮد را ﻃﻼق دهﺪ؟« ٣ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻮﺳﯽ ﭼﻪ ﺣﮑﻤﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫دادﻩ اﺳﺖ؟« ۴ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﻮﺳﯽ اﺟﺎزﻩ دادﻩ ﮐﻪ ﻣﺮد ﻃﻼﻗﻨﺎﻣﻪاﯼ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ و زن ﺧﻮد را رهﺎ‬ ‫ﮐﻨﺪ.« ۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮد: »ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺳﺨﺘﺪﻟﯽ ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﺣﮑﻢ را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻧﻮﺷﺖ.‬ ‫۶اﻣﺎ از ﺁﻏﺎز ﺧﻠﻘﺖ، ﺧﺪا ”اﻳﺸﺎن را ﻣﺮد و زن ﺁﻓﺮﻳﺪ.“ ٧و ”از اﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﺮد ﭘﺪر و‬ ‫ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ، ﺑﻪ زن ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاهﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ، ٨و ﺁن دو ﻳﮏ ﺗﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.“‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، از ﺁن ﭘﺲ دﻳﮕﺮ دو ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﺗﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. ٩ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ را ﺧﺪا ﭘﻴﻮﺳﺖ،‬ ‫اﻧﺴﺎن ﺟﺪا ﻧﺴﺎزد.«‬ ‫٠١ﭼﻮن در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺷﺎﮔﺮدان دﻳﮕﺮﺑﺎر درﺑﺎرﻩ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع از ﻋﻴﺴﯽ ﺳﺆال‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ. ١١ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد: »هﺮﮐﻪ زن ﺧﻮد را ﻃﻼق دهﺪ و زﻧﯽ دﻳﮕﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﺪ، ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﺑﻪ زن ﺧﻮد ﻣﺮﺗﮑﺐ زﻧﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢١و اﮔﺮ زﻧﯽ از ﺷﻮهﺮ ﺧﻮد ﻃﻼق ﮔﻴﺮد و ﺷﻮهﺮﯼ‬ ‫دﻳﮕﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﺪ، ﻣﺮﺗﮑﺐ زﻧﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ و ﮐﻮدﮐﺎن‬
‫٣١ﻣﺮدم ﮐﻮدﮐﺎن را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁوردﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﺑﮕﺬارد. اﻣﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﺮدم‬ ‫را ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮدﻧﺪ. ۴١ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن اﻳﻦ را دﻳﺪ، ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﻨﺪ؛ ﺁﻧﺎن را ﺑﺎزﻣﺪارﻳﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫ﺧﺪا از ﺁن ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎن اﺳﺖ. ۵١ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را هﻤﭽﻮن‬ ‫ﮐﻮدﮐﯽ ﻧﭙﺬﻳﺮد، هﺮﮔﺰ ﺑﺪان راﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.« ۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻮدﮐﺎن را در ﺁﻏﻮش ﮐﺸﻴﺪﻩ،‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻧﺎن دﺳﺖ ﻧﻬﺎد و اﻳﺸﺎن را ﺑﺮﮐﺖ داد.‬

‫ﺟﻮان ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‬
‫٧١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎد، ﻣﺮدﯼ دواندوان ﺁﻣﺪﻩ، در ﺑﺮاﺑﺮش زاﻧﻮ زد و ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫»اﺳﺘﺎد ﻧﻴﮑﻮ، ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ وارث ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺷﻮم؟« ٨١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭼﺮا ﻣﺮا‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ؟ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺧﺪا ﻓﻘﻂ. ٩١اﺣﮑﺎم را ﻣﯽداﻧﯽ: ”ﻗﺘﻞ ﻣﮑﻦ،‬ ‫زﻧﺎ ﻣﮑﻦ، دزدﯼ ﻣﮑﻦ، ﺷﻬﺎدت دروغ ﻣﺪﻩ، ﻓﺮﻳﺒﮑﺎرﯼ ﻣﮑﻦ، ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد را‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽدار.“« ٠٢ﺁن ﻣﺮد در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، هﻤﻪ اﻳﻨﻬﺎ را از ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪﺟﺎ‬ ‫ﺁوردﻩام.« ١٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﻣﺤﺒﺘﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ را ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﮐﻢ اﺳﺖ؛‬ ‫ﺑﺮو ﺁﻧﭽﻪ دارﯼ ﺑﻔﺮوش و ﺑﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﺎن ﺑﺪﻩ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن ﮔﻨﺞ ﺧﻮاهﯽ داﺷﺖ.‬

‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻴﺎ و از ﻣﻦ ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻦ.« ٢٢ﻣﺮد از اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﺷﺪ و اﻧﺪوهﮕﻴﻦ از ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫رﻓﺖ، زﻳﺮا ﺛﺮوت ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ.‬ ‫٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ، ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﭼﻪ دﺷﻮار اﺳﺖ راهﻴﺎﺑﯽ‬ ‫ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا!« ۴٢ﺷﺎﮔﺮدان از ﺳﺨﻨﺎن او در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ. اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎر‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻓﺮزﻧﺪان، راﻩﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﭼﻪ دﺷﻮار اﺳﺖ! ۵٢ﮔﺬﺷﺘﻦ‬ ‫ﺷﺘﺮ از ﺳﻮراخ ﺳﻮزن ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ اﺳﺖ از راهﻴﺎﺑﯽ ﺷﺨﺺ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا.«‬ ‫۶٢ﺷﺎﮔﺮدان ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﺪ؟« ٧٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎن ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ، اﻣﺎ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ؛ زﻳﺮا هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ.«‬ ‫٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻄﺮس ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ ﻣﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ و از‬ ‫ﺗﻮ ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.« ٩٢ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﻣﻦ و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻧﺠﻴﻞ، ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﺮادران ﻳﺎ ﺧﻮاهﺮان ﻳﺎ ﻣﺎدر ﻳﺎ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﻳﺎ اﻣﻼﮎ‬ ‫ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ٠٣و در اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺎﻧﻪهﺎ و ﺑﺮادران و‬ ‫ﺧﻮاهﺮان و ﻣﺎدران و ﻓﺮزﻧﺪان و اﻣﻼﮎ - و هﻤﺮاﻩ ﺁن، ﺁزارهﺎ - ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﻴﺎورد، و در‬ ‫ﻋﺼﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ از ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻧﮕﺮدد. ١٣اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮐﻪ اوﻟﻴﻦ هﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ و ﺁﺧﺮﻳﻨﻬﺎ اوﻟﻴﻦ!«‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺮگ و رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﻮد‬

‫٢٣ﺁﻧﺎن در راﻩ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻋﻴﺴﯽ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ اﻳﺸﺎن راﻩ ﻣﯽﭘﻴﻤﻮد. ﺷﺎﮔﺮدان در‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﭘﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، هﺮاﺳﺎن. ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ‬ ‫را ﺑﻪﮐﻨﺎرﯼ ﺑﺮد و ﺁﻧﭽﻪ را ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮ او ﺑﮕﺬرد، ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﻴﺎن ﮐﺮد. ٣٣ﻓﺮﻣﻮد:‬ ‫»اﻳﻨﮏ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽروﻳﻢ. در ﺁﻧﺠﺎ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ﺁﻧﺎن او را ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد.‬ ‫۴٣اﻳﺸﺎن اﺳﺘﻬﺰاﻳﺶ ﮐﺮدﻩ، ﺑﺮ وﯼ ﺁبدهﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪاش زدﻩ، ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﮐﺸﺖ. اﻣﺎ ﭘﺲ از ﺳﻪ روز ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺧﺎﺳﺖ.«‬

‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ‬

‫۵٣ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﭘﺴﺮان ز ِﺪﯼ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﺗﻘﺎﺿﺎ دارﻳﻢ ﺁﻧﭽﻪ از‬ ‫ِﺑ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ، ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورﯼ!« ۶٣ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ﺁورم؟« ٧٣ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ در ﺟﻼل ﺗﻮ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ و دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺮ‬ ‫ﺟﺎﻧﺐ ﭼﭗ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ.« ٨٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮد: »ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ. ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ از ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﻧﻮﺷﻢ، ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ و ﺗﻌﻤﻴﺪﯼ را ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻴﺮم، ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ؟«‬ ‫٩٣ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁرﯼ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ.« ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد: »ﺷﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﻧﻮﺷﻢ،‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪ و ﺗﻌﻤﻴﺪﯼ را ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻴﺮم، ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ٠۴اﻣﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ‬ ‫ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ و ﭼﭗ ﻣﻦ، در اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺁن را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺒﺨﺸﻢ. اﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ از ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻓﺮاهﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬

‫١۴ﭼﻮن دﻩ ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺮ ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٢۴ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺸﺎن را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻤﺎن دﻳﮕﺮ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺷﻤﺮدﻩ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺳﺮورﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽراﻧﻨﺪ. ٣۴اﻣﺎ در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ. هﺮﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎدم ﺷﻤﺎ ﺷﻮد.‬ ‫۴۴و هﺮﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ا ّل ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻏﻼم هﻤﻪ ﮔﺮدد. ۵۴ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﺴﺮ‬ ‫و‬ ‫اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ و ﺟﺎﻧﺶ را ﭼﻮن ﺑﻬﺎﯼ رهﺎﻳﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻮض ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﺪهﺪ.«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس ﮐﻮر‬

‫۶۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ َرﻳﺤﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ. و ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد و ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ اﻧﺒﻮﻩ َرﻳﺤﺎ را‬ ‫ا‬ ‫ا‬ ‫ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﮔﺪاﻳﯽ ﮐﻮر ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﺎرﺗﻴﻤﺎﺋﻮس، ﭘﺴﺮ ﺗﻴﻤﺎﺋﻮس، در ﮐﻨﺎر راﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫٧۴ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ اﺳﺖ، ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ: »اﯼ ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﺴﺮ داوود، ﺑﺮ‬ ‫ﻣﻦ رﺣﻢ ﮐﻦ!« ٨۴ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻣﺮدم ﺑﺮ او ﻋﺘﺎب ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﻮد، اﻣﺎ او ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزد: »اﯼ ﭘﺴﺮ داوود، ﺑﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﮐﻦ!« ٩۴ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺴﺘﺎد و ﻓﺮﻣﻮد: »او را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﻴﺪ.« ﭘﺲ ﺁن ﻣﺮد ﮐﻮر را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ، ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »دل ﻗﻮﯼدار! ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﺗﻮ‬ ‫را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ.« ٠۵او ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﻋﺒﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ اﻧﺪاﺧﺘﻪ، از ﺟﺎﯼ ﺑﺮﺟﺴﺖ و ﻧﺰد‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ. ١۵ﻋﻴﺴﯽ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﮑﻨﻢ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﺳﺘﺎد،‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮم.« ٢۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﺮو ﮐﻪ اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ دادﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫ﺁن ﻣﺮد، دردم ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ و از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ در راﻩ رواﻧﻪ ﺷﺪ.‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ١١‬
‫ورود ﺷﺎهﺎﻧﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬
‫١ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﻴﺖﻓﺎﺟﯽ و ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ رﺳﻴﺪﻧﺪﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ اورﺷﻠﻴﻢ در داﻣﻨﻪ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن ﺑﻮد،‬ ‫َ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ دو ﺗﻦ از ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد ٢و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻪ دهﮑﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ‬ ‫روﯼ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺑﺮوﻳﺪ. ﺑﻪﻣﺤﺾ ورود، ﮐﺮﻩ اﻻﻏﯽ را ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﺁن ﺳﻮار ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. ﺁن را ﺑﺎز ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﻴﺎورﻳﺪ. ٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ”ﭼﺮا‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟“ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ”ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺪان ﻧﻴﺎز دارد و ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺁن را ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎز ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد.“« ۴ﺁن دو رﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻴﺮون، در ﮐﻮﭼﻪاﯼ ﮐﺮﻩ اﻻﻏﯽ را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ درﯼ‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﺁن را ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ. ۵در هﻤﺎن هﻨﮕﺎم، ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﺮا ﮐﺮﻩ اﻻغ را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟« ۶ﺁن دو هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮد، ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ؛ ﭘﺲ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮوﻧﺪ. ٧ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﻩ اﻻغ را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁوردﻩ،‬ ‫رداهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺁن اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ، و ﻋﻴﺴﯽ ﺳﻮار ﺷﺪ. ٨ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ رداهﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ ﮔﺴﺘﺮدﻧﺪ و ﻋﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﺧﻪهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ در ﻣﺰارع ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، در راﻩ‬ ‫ﻣﯽﮔﺴﺘﺮدﻧﺪ. ٩ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ او ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از ﭘﺲ او ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ، ﻓﺮﻳﺎدﮐﻨﺎن‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»هﻮﺷﻴﻌﺎﻧﺎ!«‬

‫»ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﺎد او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ!«‬ ‫٠١»ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﺎد ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﭘﺪر ﻣﺎ داوود ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﯽرﺳﺪ!«‬ ‫»هﻮﺷﻴﻌﺎﻧﺎ در ﻋﺮش ﺑﺮﻳﻦ!«‬ ‫١١ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ درﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ رﻓﺖ. در ﺁﻧﺠﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﺮد،‬ ‫اﻣﺎ ﭼﻮن دﻳﺮوﻗﺖ ﺑﻮد هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ رﻓﺖ.‬ ‫َ‬

‫ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﻌﺒﺪ‬
‫٢١روز ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺧﺮوج از ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﺪ. ٣١از دور درﺧﺖ‬ ‫َ‬ ‫اﻧﺠﻴﺮﯼ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮگ داﺷﺖ؛ ﭘﺲ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﻴﻮﻩ دارد ﻳﺎ ﻧﻪ. ﭼﻮن ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ،‬ ‫ﺟﺰ ﺑﺮگ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻴﺎﻓﺖ، زﻳﺮا هﻨﻮز ﻓﺼﻞ اﻧﺠﻴﺮ ﻧﺒﻮد. ۴١ﭘﺲ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ درﺧﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻣﺒﺎد ﮐﻪ دﻳﮕﺮ هﺮﮔﺰ ﮐﺴﯽ از ﺗﻮ ﻣﻴﻮﻩ ﺧﻮ َد!« ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫ر‬ ‫۵١ﭼﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ درﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺑﻴﺮون راﻧﺪن ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﺁﻏﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺁﻧﺠﺎ دادوﺳﺘﺪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. او ﺗﺨﺘﻬﺎﯼ ﺻ ّاﻓﺎن و ﺑﺴﺎط ﮐﺒﻮﺗﺮﻓﺮوﺷﺎن را‬ ‫ﺮ‬ ‫واژﮔﻮن ﮐﺮد ۶١و اﺟﺎزﻩ ﻧﺪاد ﮐﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﺣﻤﻞ ﮐﺎﻻ از ﻣﻴﺎن ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﺪ.‬ ‫٧١ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ داد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ،‬ ‫» ”ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻪ دﻋﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ“ ؟‬ ‫اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺁن را ”ﻻﻧﮥ دزدان“ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ.«‬ ‫٨١ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ در ﭘﯽ راهﯽ ﺑﺮاﯼ ﮐﺸﺘﻦ او‬ ‫ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ، زﻳﺮا از او ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ هﻤﮥ ﺟﻤﻌﻴﺖ از ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ او در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٩١ﭼﻮن ﻏﺮوب ﺷﺪ، ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮدان از ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ.‬

‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪن درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ‬

‫٠٢ﺑﺎﻣﺪادان، در راﻩ، درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ را دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ از رﻳﺸﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ١٢ﭘﻄﺮس‬ ‫ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورد و ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، ﺑﻨﮕﺮ! درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﮐﺮدﯼ،‬ ‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.« ٢٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻪ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٣٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﮕﻮﻳﺪ، ”از ﺟﺎ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ درﻳﺎ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮ،“ و در دل‬ ‫ﺧﻮد ﺷﮏ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ روﯼ ﺧﻮاهﺪ داد، ﺑﺮاﯼ او اﻧﺠﺎم‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۴٢ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﺁﻧﭽﻪ در دﻋﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ، اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺁن را ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، و از ﺁن ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫۵٢»ﭘﺲ هﺮﮔﺎﻩ ﺑﻪ دﻋﺎ ﻣﯽاﻳﺴﺘﻴﺪ، اﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ دل دارﻳﺪ، او را‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﺧﻄﺎهﺎﯼ ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ. ۶٢] اﻣﺎ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ، ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، ﺧﻄﺎهﺎﯼ ﺷﻤﺎ را ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.[«‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ اﺟﺎزﻩ و اﺧﺘﻴﺎر ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٧٢ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ. هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﮔﺎم ﻣﯽزد،‬ ‫ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻩ، ٨٢ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺑﻪ ﭼﻪ اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ‬ ‫ﮐﺎرهﺎ را ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﻖ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را ﺑﻪ ﺗﻮ دادﻩ اﺳﺖ؟« ٩٢ﻋﻴﺴﯽ در‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻧﻴﺰ از ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﺸﯽ دارم. ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺎﺳﺦ دهﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﭼﻪ اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را ﻣﯽﮐﻨﻢ. ٠٣ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺤﻴﯽ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮد ﻳﺎ از اﻧﺴﺎن؟ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫دهﻴﺪ.« ١٣ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﺑﺤﺚ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ، ”از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮد“، ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ:‬ ‫”ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻳﺪ؟“ ٢٣اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ، ”از اﻧﺴﺎن ﺑﻮد“...« - از ﻣﺮدم ﺑﻴﻢ‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ، زﻳﺮا هﻤﻪ ﻳﺤﻴﯽ را ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ راﺳﺘﻴﻦ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. ٣٣ﭘﺲ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ:‬ ‫»ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ.« ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ.«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٢١‬
‫ﻣ َﻞ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﺷﺮور‬ ‫َﺜ‬
‫١ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻣ َﻠﻬﺎ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﺮدﯼ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ َﺮس‬ ‫ﻏ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﮐﺮد و ِﺮد ﺁن دﻳﻮار ﮐﺸﻴﺪ و ﺣﻮﺿﭽﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁباﻧﮕﻮر َﻨﺪ و ﺑﺮﺟﯽ ﺑﻨﺎ ﮐﺮد.‬ ‫ﮐ‬ ‫ﮔ‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن را ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﻏﺒﺎن اﺟﺎرﻩ داد و ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻔﺮ رﻓﺖ. ٢در ﻣﻮﺳﻢ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻣﺤﺼﻮل، ﻏﻼﻣﯽ ﻧﺰد ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻣﻘﺪارﯼ از ﻣﻴﻮﻩ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن را از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﻴﺮد.‬ ‫٣اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻏﻼم را ﮔﺮﻓﺘﻪ، زدﻧﺪ و دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ. ۴ﺳﭙﺲ ﻏﻼﻣﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﺰد ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد، وﻟﯽ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن َﺮش را ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ او ﺑﻴﺤﺮﻣﺘﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ۵ﺑﺎز ﻏﻼﻣﯽ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد، اﻣﺎ او را ﮐﺸﺘﻨﺪ. و ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ دﻳﮕﺮ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ؛ ﺑﻌﻀﯽ را زدﻧﺪ‬ ‫و ﺑﻌﻀﯽ را ﮐﺸﺘﻨﺪ. ۶او ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ و ﺁن، ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺑﻮد.‬ ‫ﭘﺲ او را ﺁﺧﺮ هﻤﻪ رواﻧﻪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: ”ﭘﺴﺮم را ﺣﺮﻣﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ.“ ٧اﻣﺎ‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ”اﻳﻦ وارث اﺳﺖ؛ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ او را ﺑﮑﺸﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﻴﺮاث از ﺁن ﻣﺎ‬ ‫ﺷﻮد.“ ٨ﭘﺲ او را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﮐﺸﺘﻨﺪ و از ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﺑﻴﺮون اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ. ٩ﺣﺎل، ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؟ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن را هﻼﮎ ﮐﺮدﻩ، ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺳﭙﺮد. ٠١ﻣﮕﺮ در ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ:‬ ‫» ”هﻤﺎن ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎران رد ﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫ﺳﻨﮓ اﺻﻠﯽ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؛‬ ‫١١ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻩ‬ ‫و در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺷﮕﻔﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ“ ؟«‬ ‫٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺁن ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ، زﻳﺮا درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣ َﻞ را درﺑﺎرﻩ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ، اﻣﺎ از ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻴﻢ داﺷﺘﻨﺪ؛ ﭘﺲ او را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ.‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮاج‬

‫٣١ﺳﭙﺲ ﺑﻌﻀﯽ از َﺮﻳﺴﻴﺎن وهﻴﺮودﻳﺎن را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺧﻮدش ﺑﻪ دام اﻧﺪازﻧﺪ. ۴١ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﻣﺮدﯼ ﺻﺎدق‬ ‫هﺴﺘﯽ و از ﮐﺴﯽ ﺑﺎﮎ ﻧﺪارﯼ، زﻳﺮا ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻇﺎهﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ، ﺑﻠﮑﻪ راﻩ ﺧﺪا را‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﻣﯽﺁﻣﻮزاﻧﯽ. ﺁﻳﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮاج ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮ رواﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ۵١ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ ﻳﺎ‬ ‫ﻧﻪ؟« اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ رﻳﺎﮐﺎرﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﯽ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا ﻣﺮا ﻣﯽﺁزﻣﺎﻳﻴﺪ؟ دﻳﻨﺎرﯼ ﻧﺰد ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻴﺎورﻳﺪ ﺗﺎ ﺁن را ﺑﺒﻴﻨﻢ.« ۶١ﺳﮑﻪاﯼ ﺁوردﻧﺪ. از اﻳﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﻧﻘﺶ و ﻧﺎم روﯼ اﻳﻦ‬ ‫ﺳﮑﻪ از ﺁن ﮐﻴﺴﺖ؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »از ﺁن ﻗﻴﺼﺮ.« ٧١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﻣﺎل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻗﻴﺼﺮ را ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮ ﺑﺪهﻴﺪ و ﻣﺎل ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺧﺪا.« ﺁﻧﻬﺎ از ﺳﺨﻨﺎن او ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬

‫٨١ﺳﭙﺲ ﺻ ّوﻗﻴﺎن ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻗﻴﺎﻣﺘﻨﺪ، ﻧﺰد وﯼ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺳﺆاﻟﯽ از او ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫َﺪ‬ ‫٩١»اﺳﺘﺎد، ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺮادر ﻣﺮدﯼ ﺑﻤﻴﺮد و هﻤﺴﺮش ﻓﺮزﻧﺪﯼ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁن َﺮد ﺑﺎﻳﺪ او را ﺑﻪ زﻧﯽ ﺑﮕﻴﺮد ﺗﺎ ﻧﺴﻠﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬارد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠٢ﺑﺎرﯼ، هﻔﺖ ﺑﺮادر ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮادر ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺖ، و ﺑﯽﻓﺮزﻧﺪ ُﺮد. ١٢ﭘﺲ ﺑﺮادر‬ ‫ﻣ‬ ‫دوم ﺁن ﺑﻴﻮﻩ را ﺑﻪ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺖ، اﻣﺎ او ﻧﻴﺰ ﺑﯽﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺮد. ﺑﺮادر ﺳﻮم ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ. ٢٢ﺑﻪ‬ ‫هﻤﻴﻦﺳﺎن، هﻴﭻﻳﮏ از هﻔﺖ ﺑﺮادر ﻓﺮزﻧﺪﯼ ﺑﻪﺟﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺖ. ﺳﺮاﻧﺠﺎم، ﺁن زن ﻧﻴﺰ ُﺮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٣٢ﺣﺎل، در ﻗﻴﺎﻣﺖ، ﺁن زن هﻤﺴﺮ ﮐﺪامﻳﮏ از ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، زﻳﺮا هﺮ هﻔﺖ ﺑﺮادر او‬ ‫را ﺑﻪ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟«‬ ‫۴٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﻳﺎ ﮔﻤﺮاﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ، از ﺁنرو ﮐﻪ ﻧﻪ از ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﺁﮔﺎهﻴﺪ‬ ‫و ﻧﻪ از ﻗﺪرت ﺧﺪا؟ ۵٢زﻳﺮا هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ، ﻧﻪ زن ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻧﻪ ﺷﻮهﺮ‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ هﻤﭽﻮن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد. ۶٢اﻣﺎ درﺑﺎرۀ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن، ﺁﻳﺎ در ﮐﺘﺎب ﻣﻮﺳﯽ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ در ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﺑﻮﺗﻪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد:‬ ‫”ﻣﻦ هﺴﺘﻢ ﺧﺪاﯼ اﺑﺮاهﻴﻢ و ﺧﺪاﯼ اﺳﺤﺎق و ﺧﺪاﯼ ﻳﻌﻘﻮب“ ؟ ٧٢او ﻧﻪ ﺧﺪاﯼ ﻣﺮدﮔﺎن،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﮔﺎن اﺳﺖ. ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻤﺮاهﻴﺪ!«‬

‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ُﮑﻢ‬ ‫ﺣ‬

‫٨٢ﻳﮑﯽ از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﺁﻧﻬﺎ را ﺷﻨﻴﺪ. ﭼﻮن دﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ داد، از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﮐﺪام ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ هﻤﻪ‬ ‫ِ‬ ‫اﺳﺖ؟« ٩٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: »ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﮑﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ: ”ﺑﺸﻨﻮ اﯼ اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﮑﺘﺎﺳﺖ. ٠٣ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ دل و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﺎن و ﺑﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﮑﺮ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﻮت ﺧﻮد دوﺳﺖ ﺑﺪار.“ ١٣دوﻣﻴﻦ ﺣﮑﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ: ”هﻤﺴﺎﻳﻪات را‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪار.“ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از اﻳﻦ دو ﺣﮑﻤﯽ ﻧﻴﺴﺖ.« ٢٣ﺁن ﻋﺎﻟﻢ دﻳﻦ ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻧﻴﮑﻮ ﻓﺮﻣﻮدﯼ، اﺳﺘﺎد! ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻳﮑﯽ اﺳﺖ و ﺟﺰ او ﺧﺪاﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ٣٣و ﺑﻪ‬ ‫او ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ دل و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻋﻘﻞ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﻮت ﺧﻮد ﻣﻬﺮ ورزﻳﺪن و هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮد را‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ، از هﻤﻪ هﺪاﻳﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻨﯽ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮ اﺳﺖ.«‬

‫۴٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ دﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد، ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: »از ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا دور ﻧﻴﺴﺘﯽ.«‬ ‫از ﺁن ﭘﺲ، دﻳﮕﺮ هﻴﭻﮐﺲ ﺟﺮأت ﻧﮑﺮد ﭼﻴﺰﯼ از او ﺑﭙﺮﺳﺪ.‬

‫ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺴﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟‬

‫۵٣هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد، ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎﯼ‬ ‫دﻳﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺴﺮ داوود اﺳﺖ؟ ۶٣داوود، ﺧﻮد ﺑﻪ اﻟﻬﺎم روحاﻟﻘﺪس ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ:‬ ‫ِ‬ ‫» ”ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺑﻪ دﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬ ‫ﺗﺎ ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ را ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﺳﺎزم.«“‬ ‫٧٣اﮔﺮ داوود ﺧﻮد، او را ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮا َﺪ، او ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺴﺮ داوود ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫ﻧ‬ ‫اﻧﺒﻮﻩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﯽ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن او ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدادﻧﺪ.‬

‫هﺸﺪار درﺑﺎرۀ رهﺒﺮان دﻳﻨﯽ‬

‫٨٣ﭘﺲ در ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮد: »از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ در‬ ‫ﻗﺒﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ راﻩ ﺑﺮوﻧﺪ و ﻣﺮدم در ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار ﺁﻧﻬﺎ را ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻨﺪ، ٩٣و در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﯼ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در ﺿﻴﺎﻓﺘﻬﺎ ﺑﺮ ﺻﺪر ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ. ٠۴از ﺳﻮﻳﯽ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن را ﻏﺎرت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و از دﻳﮕﺮﺳﻮ، ﺑﺮاﯼ ﺗﻈﺎهﺮ، دﻋﺎﯼ ﺧﻮد را ﻃﻮل‬ ‫ﻣﯽدهﻨﺪ. ﻣﮑﺎﻓﺎت اﻳﻨﺎن ﺑﺴﯽ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.«‬

‫هﺪﻳﮥ ﺑﻴﻮﻩزن ﻓﻘﻴﺮ‬

‫١۴ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﻨﺪوق ﺑﻴﺖاﻟﻤﺎل ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻣﺮدﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻮل‬ ‫در ﺻﻨﺪوق ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻣﺒﺎﻟﻎ هﻨﮕﻔﺖ ﻣﯽدادﻧﺪ. ٢۴ﺳﭙﺲ ﺑﻴﻮﻩزﻧﯽ‬ ‫ﻓﻘﻴﺮ ﺁﻣﺪ و دو ﺳﮑﻪ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻣﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻘﺮﻳﺐ ﺑﺮاﺑﺮ ﻳﮏ رﺑﻊ ﻣﯽﺷﺪ، در ﺻﻨﺪوق‬ ‫اﻧﺪاﺧﺖ. ٣۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻮﻩزن ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﺻﻨﺪوق ﭘﻮل اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ، هﺪﻳﻪ دادﻩ‬ ‫اﺳﺖ. ۴۴زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﺟﻤﻠﮕﯽ از ﻓﺰوﻧﯽ داراﻳﯽ ﺧﻮﻳﺶ دادﻧﺪ، اﻣﺎ اﻳﻦ زن در ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ‬ ‫ﺧﻮد، هﺮﺁﻧﭽﻪ داﺷﺖ داد، ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ روزﯼ ﺧﻮﻳﺶ را.«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ٣١‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪهﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﻌﺒﺪ را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﺮد، ﻳﮑﯽ از ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد،‬ ‫ﺑﻨﮕﺮ! ﭼﻪ ﺳﻨﮕﻬﺎ و ﭼﻪ ﺑﻨﺎهﺎﯼ ﺑﺎﺷﮑﻮهﯽ!« ٢اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: »هﻤﮥ اﻳﻦ ﺑﻨﺎهﺎﯼ‬

‫ﺑﺰرگ را ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ؟ ﺑﺪان ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪ‬ ‫ﻓﺮوﺧﻮاهﺪ رﻳﺨﺖ.«‬ ‫٣و ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن روﺑﺮوﯼ ﻣﻌﺒﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﭘﻄﺮس و ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ‬ ‫و ﺁﻧﺪرﻳﺎس در ﺧﻠﻮت از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: ۴»ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ ِﯽ روﯼ ﺧﻮاهﺪ داد و‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪن زﻣﺎن ﺗﺤﻘﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻴﺴﺖ؟« ۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮔﻤﺮاهﺘﺎن ﻧﮑﻨﺪ. ۶ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻩ، ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ، ”ﻣﻦ هﻤﺎﻧﻢ“ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ را‬ ‫ﮔﻤﺮاﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ٧ﭼﻮن درﺑﺎرﻩ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ و ﺧﺒﺮ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺘﺎن ﻣﯽرﺳﺪ،‬ ‫ﻣﺸﻮش ﻣﺸﻮﻳﺪ. ﭼﻨﻴﻦ وﻗﺎﻳﻌﯽ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ رخ دهﺪ، وﻟﯽ هﻨﻮز ﭘﺎﻳﺎن ﻓﺮاﻧﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٨ﻗﻮﻣﯽ‬ ‫ﺑﺮ ﻗﻮم دﻳﮕﺮ و ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ دﻳﮕﺮ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﺎﺳﺖ. زﻟﺰﻟﻪهﺎ در ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ‬ ‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﻗﺤﻄﻴﻬﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﻪ ﺁﻏﺎز درد زاﻳﻤﺎن اﺳﺖ.‬ ‫٩»و اﻣﺎ درﺑﺎرۀ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻣﺤﺎﮐﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد و‬ ‫در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ زد و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ در ﺣﻀﻮر واﻟﻴﺎن و ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺧﻮاهﻴﺪ اﻳﺴﺘﺎد ﺗﺎ‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﺷﻬﺎدت دهﻴﺪ. ٠١ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺠﻴﻞ ﺑﻪ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺷﻮد. ١١ﭘﺲ‬ ‫هﺮﮔﺎﻩ ﺷﻤﺎ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﺸﻨﺪ، ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ در ﺁن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩ ﺷﻮد، ﺁن را ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ؛ زﻳﺮا ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس اﺳﺖ. ٢١ﺑﺮادر، ﺑﺮادر را و ﭘﺪر، ﻓﺮزﻧﺪ را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺮگ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺮ واﻟﺪﻳﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، اﺳﺒﺎب ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﺁﻧﻬﺎ را ﻓﺮاهﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد. ٣١هﻤﻪ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ؛ اﻣﺎ هﺮﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﭘﺎﻳﺪار ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻧﺠﺎت‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‬ ‫۴١»اﻣﺎ ﭼﻮن ﺁن ”ﻣﮑﺮوﻩ وﻳﺮاﻧﮕﺮ“ را در ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮﭘﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ -‬ ‫ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ دﻗﺖ ﮐﻨﺪ - ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﻳﻬﻮدﻳﻪاﻧﺪ، ﺑﻪ ﮐﻮهﻬﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ؛ ۵١و هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎم‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭼﻴﺰﯼ، ﻓﺮودﻧﻴﺎﻳﺪ و وارد ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻮد؛ ۶١و هﺮﮐﻪ در ﻣﺰرﻋﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﺒﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﻧﮕﺮدد. ٧١واﯼ ﺑﺮ زﻧﺎن ﺁﺑﺴﺘﻦ و ﻣﺎدران‬ ‫ﺷﻴﺮدﻩ در ﺁن روزهﺎ! ٨١دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ در زﻣﺴﺘﺎن روﯼ ﻧﺪهﺪ. ٩١زﻳﺮا ﮐﻪ در‬ ‫ﺁن روزهﺎ ﭼﻨﺎن ﻣﺼﻴﺒﺘﯽ روﯼ ﺧﻮاهﺪ داد ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪش از ﺁﻏﺎز ﻋﺎﻟﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺁﻓﺮﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎﮐﻨﻮن روﯼ ﻧﺪادﻩ و هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺰ روﯼ ﻧﺨﻮاهﺪ داد. ٠٢و اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁن روزهﺎ را ﮐﻮﺗﺎﻩ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﺮد، هﻴﭻ ﺑﺸﺮﯼ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪدرﻧﻤﯽﺑﺮد. اﻣﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن، ﮐﻪ ﺧﻮد ﺁﻧﻬﺎ را‬ ‫ْ‬ ‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻩ، ﺁن روزهﺎ را ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ١٢در ﺁن زﻣﺎن، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫”ﺑﻨﮕﺮ، ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ“، ﻳﺎ ”ﺑﻨﮕﺮ، او ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ!“ ﺑﺎور ﻣﮑﻨﻴﺪ. ٢٢زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺤﺎن ﮐﺎذب و‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان دروﻏﻴﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، ﺁﻳﺎت و ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪﻇﻬﻮر ﺧﻮاهﻨﺪﺁورد ﺗﺎ اﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ،‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن را ﮔﻤﺮاﻩ ﮐﻨﻨﺪ. ٣٢ﭘﺲ هﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ، هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ.‬ ‫۴٢»اﻣﺎ در ﺁن روزهﺎ، ﭘﺲ از ﺁن ﻣﺼﻴﺒﺖ،‬ ‫» ”ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎرﻳﮏ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬ ‫و ﻣﺎﻩ دﻳﮕﺮ ﻧﻮر ﻧﺨﻮاهﺪ اﻓﺸﺎﻧﺪ.‬

‫۵٢ﺳﺘﺎرﮔﺎن از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮوﺧﻮاهﻨﺪ رﻳﺨﺖ‬ ‫و ﻧﻴﺮوهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪﻟﺮزﻩ درﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ.“‬ ‫۶٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮدم ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت و ﺟﻼل ﻋﻈﻴﻢ در اﺑﺮهﺎ‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ. ٧٢او ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن را ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎﻧﺶ را از ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﻪ ﺟﻬﺎن، از‬ ‫ﮐﺮاﻧﻬﺎﯼ زﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﮐﺮاﻧﻬﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن، ﮔﺮد هﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺁورد.‬ ‫٨٢»ﺣﺎل، از درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ اﻳﻦ درس را ﻓﺮاﮔﻴﺮﻳﺪ: ﭼﻮن ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﺁن ﺟﻮاﻧﻪ زدﻩ،‬ ‫ﺑﺮگ ﻣﯽدهﺪ، درﻣﯽﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ. ٩٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ، هﺮﮔﺎﻩ ﻳﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎ رخ ﻣﯽدهﺪ، درﻣﯽﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ او ﻧﺰدﻳﮏ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮدر اﺳﺖ. ٠٣ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ اﻳﻦهﻤﻪ روﯼ ﻧﺪهﺪ، اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺬﺷﺖ. ١٣ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ زاﻳﻞ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﻦ هﺮﮔﺰ زوال ﻧﺨﻮاهﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.‬

‫اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺸﻴﺪن ﺑﺮاﯼ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬

‫٢٣»هﻴﭻﮐﺲ ﺁن روز و ﺳﺎﻋﺖ را ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﺟﺰ ﭘﺪر؛ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺁﺳﻤﺎن و ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻧﻴﺰ از ﺁن ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ٣٣ﭘﺲ ﺑﻴﺪار و هﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﺁن زﻣﺎن ِﯽ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻓﺮاﻣﯽرﺳﺪ. ۴٣هﻤﭽﻮن ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻋﺰﻳﻤﺖ، ﺧﺎدﻣﺎﻧﺶ را ﺑﻪ‬ ‫ادارۀ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، و ﺑﻪ هﺮ ﻳﮏ وﻇﻴﻔﻪاﯼ ﺧﺎص ﺳﭙﺮدﻩ و ﺑﻪ درﺑﺎن ﻧﻴﺰ‬ ‫دﺳﺘﻮر دادﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﺑﻤﺎﻧﺪ. ۵٣ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ‬ ‫ﮐﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ، ﺷﺐ ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ، ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس ﻳﺎ در ﺳﭙﻴﺪﻩدم. ۶٣ﻣﺒﺎدا ﮐﻪ او‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺷﻤﺎ را در ﺧﻮاب ﺑﻴﻨﺪ. ٧٣ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺑﻪ هﻤﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ﺑﻴﺪار‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ!«‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ۴١‬
‫ﺗﺪهﻴﻦ ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ‬ ‫َ‬
‫١دو روز ﺑﻪ ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ و َﻄﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد، و ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ در‬ ‫ﻓ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ راهﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﻨﺪ، ٢زﻳﺮا‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻧﻪ در اﻳﺎم ﻋﻴﺪ، ﻣﺒﺎدا ﻣﺮدم ﺷﻮرش ﮐﻨﻨﺪ.«‬ ‫٣در ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﺟﺬاﻣﯽ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد،‬ ‫َ‬ ‫زﻧﯽ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯽ ﻣﺮﻣﺮﻳﻦ از ﻋﻄﺮﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ، از ﺳﻨﺒﻞ ﺧﺎﻟﺺ، ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ و‬ ‫ﻇﺮف را ﺷﮑﺴﺖ و ﻋﻄﺮ را ﺑﺮ ﺳﺮ او رﻳﺨﺖ. ۴اﻣﺎ ﺑﻌﻀﯽ از ﺣﺎﺿﺮان ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺁﻣﺪﻩ،‬ ‫ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻋﻄﺮ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻠﻒ ﺷﻮد؟ ۵ﻣﯽﺷﺪ ﺁن را ﺑﻪ ﺑﻴﺶ از‬ ‫ﺳﻴﺼﺪ دﻳﻨﺎر ﻓﺮوﺧﺖ و ﺑﻬﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮان داد.« وﺁن زن را ﺳﺨﺖ ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۶اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »او را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺑﮕﺬارﻳﺪ. ﭼﺮا او را ﻣﯽرﻧﺠﺎﻧﻴﺪ؟ او ﮐﺎرﯼ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ در ﺣﻖ ﻣﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ٧ﻓﻘﻴﺮان را هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد دارﻳﺪ و هﺮﮔﺎﻩ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﺪ، اﻣﺎ ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﻮد. ٨اﻳﻦ زن ﺁﻧﭽﻪ در ﺗﻮان‬

‫داﺷﺖ، اﻧﺠﺎم داد. او ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﺎر، ﺑﺪن ﻣﺮا ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺑﺮاﯼ ﺗﺪﻓﻴﻦ، ﺗﺪهﻴﻦ ﮐﺮد. ٩ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، در ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن، هﺮﺟﺎ ﮐﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺷﻮد، ﮐﺎر اﻳﻦ زن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﺎد او‬ ‫ﺑﺎزﮔﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬

‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻳﻬﻮدا‬
‫٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﻬﻮداﯼ اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ ﺑﻮد، ﻧﺰد ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن رﻓﺖ‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﺗﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ. ١١ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮن ﺳﺨﻨﺎن ﻳﻬﻮدا را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ‬ ‫او وﻋﺪۀ ﭘﻮل دادﻧﺪ. ﭘﺲ او در ﭘﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ.‬

‫ﺷﺎم ﺁﺧﺮ‬
‫٢١در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز ﻋﻴﺪ َﻄﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﻩ ﭘ َﺢ را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ از‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﻓ‬ ‫او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺮوﻳﻢ و ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﺪارﮎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺷﺎم ﭘ َﺢ را ﺑﺨﻮرﯼ؟«‬ ‫ِﺴ‬ ‫٣١او دو ﺗﻦ از ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺮوﻳﺪ؛ در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﺑﺎ ﮐﻮزﻩاﯼ ﺁب ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻣﯽﺧﻮرد. از ﭘﯽ او ﺑﺮوﻳﺪ. ۴١هﺮﺟﺎ ﮐﻪ وارد ﺷﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، ”اﺳﺘﺎد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺷﺎم ﭘ َﺢ را ﺑﺎ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﻢ ﺑﺨﻮرم؟“ ۵١و او ﺑﺎﻻﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺰرگ و ﻣﻔﺮوش و ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ‬ ‫داد. در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺗﺪارﮎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.« ۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﻓﺘﻪ، هﻤﻪﭼﻴﺰ را‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ و ﭘ َﺢ را ﺗﺪارﮎ دﻳﺪﻧﺪ.‬ ‫ِﺴ‬ ‫٧١ﭼﻮن ﺷﺐ ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد ﺧﻮد ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ رﻓﺖ. ٨١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﻏﺬا ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻏﺬا ﻣﯽﺧﻮرد ﻣﺮا ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.« ٩١ﺁﻧﻬﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ و ﻳﮑﯽ ﭘﺲ‬ ‫از دﻳﮕﺮﯼ از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﻣﻦ ﮐﻪ ﺁن ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺘﻢ؟« ٠٢ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﻳﮑﯽ از ﺷﻤﺎ‬ ‫دوازدﻩ ﺗﻦ اﺳﺖ، هﻤﺎن ﮐﻪ ﻧﺎن ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﻦ در ﮐﺎﺳﻪ ﻓﺮو ﻣﯽﺑﺮد. ١٢ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ، اﻣﺎ واﯼ ﺑﺮ ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را‬ ‫ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ. او را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ هﺮﮔﺰ زادﻩ ﻧﻤﯽﺷﺪ.«‬ ‫٢٢هﻨﻮز ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺎن را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺲ از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ،‬ ‫ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان داد و ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ، اﻳﻦ اﺳﺖ ﺑﺪن ﻣﻦ.« ٣٢ﺳﭙﺲ ﺟﺎم را‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺲ از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ داد و هﻤﻪ از ﺁن ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ. ۴٢و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﻳﻦ اﺳﺖ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﻋﻬﺪ ]ﺟﺪﻳﺪ[ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﻴﺎرﯼ رﻳﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ۵٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ از ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻮ دﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ روزﯼ ﮐﻪ ﺁن را در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫ﺧﺪا، ﺗﺎزﻩ ﺑﻨﻮﺷﻢ.«‬ ‫۶٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪن ﺳﺮودﯼ، ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن ﺑﻪ راﻩ اﻓﺘﺎدﻧﺪ.‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ اﻧﮑﺎر ﭘﻄﺮس‬

‫٧٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻟﻐﺰﻳﺪ زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ،‬

‫» ”ﺷﺒﺎن را ﺧﻮاهﻢ زد‬ ‫و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.“‬ ‫٨٢اﻣﺎ ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ، ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺧﻮاهﻢ رﻓﺖ.« ٩٢ﭘﻄﺮس ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﻤﻪ ﺑﻠﻐﺰﻧﺪ، ﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﻢ ﻟﻐﺰﻳﺪ.« ٠٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ،‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻣﺮوز، ﺁرﯼ هﻤﻴﻦ اﻣﺸﺐ، ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺮوس دو ﺑﺎر ﺑﺎﻧﮓ زﻧﺪ، ﺳﻪ‬ ‫ﺑﺎر ﻣﺮا اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد!« ١٣اﻣﺎ ﭘﻄﺮس ﺑﺎ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻤﻴﺮم، اﻧﮑﺎرت ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد.« ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬

‫ﺑﺎغ ﺟﺘْﺴﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ِ‬

‫٢٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﺘْﺴﻴﻤﺎﻧﯽ رﻓﺘﻨﺪ و در ﺁﻧﺠﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ:‬ ‫ِ‬ ‫»در اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﻣﻦ دﻋﺎ ﮐﻨﻢ.« ٣٣ﺳﭙﺲ ﭘﻄﺮس و ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد و‬ ‫ﭘﺮﻳﺸﺎن و ﻣﻀﻄﺮب ﺷﺪﻩ، ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: ۴٣»از ﻓﺮط اﻧﺪوﻩ، ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺮگ اﻓﺘﺎدﻩام. در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ.« ۵٣ﺳﭙﺲ ﻗﺪرﯼ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ، ﺑﺮ ﺧﺎﮎ اﻓﺘﺎد و دﻋﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ‬ ‫ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺁن ﺳﺎﻋﺖ از او ﺑﮕﺬرد. ۶٣او ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: »ا ّﺎ، ﭘﺪر، هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ‬ ‫َﺑ‬ ‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﺟﺎم را از ﻣﻦ دور ﮐﻦ، اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ارادﻩ ﺗﻮ.«‬ ‫٧٣ﭼﻮن ﺑﺎزﮔﺸﺖ، ﺁﻧﺎن را در ﺧﻮاب ﻳﺎﻓﺖ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﭘﻄﺮس ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﻌﻮن، ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩاﯼ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﯽ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻴﺪار ﺑﻤﺎﻧﯽ؟ ٨٣ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﺪ و دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ در ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ.‬ ‫روح ﻣﺸﺘﺎق اﺳﺖ اﻣﺎ ﺟﺴﻢ ﻧﺎﺗﻮان.« ٩٣ﭘﺲ دﻳﮕﺮﺑﺎر رﻓﺖ و هﻤﺎن دﻋﺎ را ﮐﺮد.‬ ‫٠۴ﭼﻮن ﺑﺎزﮔﺸﺖ، اﻳﺸﺎن را هﻤﭽﻨﺎن در ﺧﻮاب ﻳﺎﻓﺖ، زﻳﺮا ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد. ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ١۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﻧﺰد ﺷﺎﮔﺮدان ﺁﻣﺪ و‬ ‫ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ هﻨﻮز در ﺧﻮاﺑﻴﺪ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟ دﻳﮕﺮ ﺑﺲ اﺳﺖ! ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻘﺮر‬ ‫ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ. اﻳﻨﮏ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪدﺳﺖ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﯽﺷﻮد. ٢۴ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ، ﺑﺮوﻳﻢ.‬ ‫اﻳﻨﮏ ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ ﻣﻦ از راﻩ ﻣﯽرﺳﺪ.«‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٣۴ﻋﻴﺴﯽ هﻤﭽﻨﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻳﻬﻮدا، ﻳﮑﯽ از ﺁن دوازدﻩ، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ‬ ‫ﮔﺮوهﯽ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻪ ﭼﻤﺎق و ﺷﻤﺸﻴﺮ، از ﺳﻮﯼ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺁﻣﺪﻧﺪ.‬ ‫۴۴ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ او ﺑﻪ هﻤﺮاهﺎن ﺧﻮد ﻋﻼﻣﺘﯽ دادﻩ و ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »ﺁنﮐﺲ را ﮐﻪ ﺑﺒﻮﺳﻢ،‬ ‫هﻤﺎن اﺳﺖ؛ او را ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﺑﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺒﺮﻳﺪ.« ۵۴ﭘﺲ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺁن ﻣﮑﺎن رﺳﻴﺪ،‬ ‫ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد!« و او را ﺑﻮﺳﻴﺪ. ۶۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن اﻓﺮاد ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺮ ﻋﻴﺴﯽ رﻳﺨﺘﻪ، او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ. ٧۴اﻣﺎ ﻳﮑﯽ از ﺣﺎﺿﺮان ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪﻩ،‬ ‫ﺿﺮﺑﻪاﯼ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ زد و ﮔﻮش او را ﺑﺮﻳﺪ. ٨۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻣﻦ راهﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻤﺎق و ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﻢ ﺁﻣﺪﻩاﻳﺪ؟ ٩۴هﺮ روز در ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ در‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدادم و ﻣﺮا ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﺪ. اﻣﺎ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.« ٠۵ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺗﺮﮐﺶ ﮐﺮدﻩ، ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ.‬

‫١۵ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﭘﺎرﭼﻪاﯼ ﺑﻪ ﺗﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮد، در ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ راﻩ اﻓﺘﺎد. او را ﻧﻴﺰ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ٢۵اﻣﺎ او ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ رهﺎ ﮐﺮد و ﻋﺮﻳﺎن ﮔﺮﻳﺨﺖ.‬

‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد‬

‫٣۵ﻋﻴﺴﯽ را ﻧﺰد ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ ﺑﺮدﻧﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ هﻤﮥ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﻋﻠﻤﺎﯼ‬ ‫دﻳﻦ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ۴۵ﭘﻄﺮس ﻧﻴﺰ دورادور از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎهﻦ‬ ‫اﻋﻈﻢ رﺳﻴﺪ. ﭘﺲ در ﺁﻧﺠﺎ، ﮐﻨﺎر ﺁﺗﺶ، ﺑﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻧﺸﺴﺖ ﺗﺎ ﺧﻮد را ﮔﺮم ﮐﻨﺪ. ۵۵ﺳﺮان‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن و ﺗﻤﺎﻣﯽ اهﻞ ﺷﻮرا در ﭘﯽ ﻳﺎﻓﺘﻦ دﻻﻳﻞ و ﺷﻮاهﺪﯼ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ او را‬ ‫ﺑﮑﺸﻨﺪ. وﻟﯽ هﻴﭻ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ۶۵زﻳﺮا هﺮﭼﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺷﻬﺎدﺗﻬﺎﯼ دروغ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﻴﺴﯽ دادﻧﺪ، اﻣﺎ‬ ‫ﺷﻬﺎدﺗﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺑﺎ هﻢ وﻓﻖ ﻧﺪاﺷﺖ. ٧۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﺪﻩاﯼ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ دروغ ﻋﻠﻴﻪ او‬ ‫ﺷﻬﺎدت دادﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: ٨۵»ﻣﺎ ﺧﻮد ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ، ”اﻳﻦ ﻣﻌﺒﺪ را ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ دﺳﺖ ﺑﺸﺮ‬ ‫اﺳﺖ ﺧﺮاب ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد و ﻇﺮف ﺳﻪ روز، ﻣﻌﺒﺪﯼ دﻳﮕﺮ ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺸﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ.“« ٩۵اﻣﺎ ﺷﻬﺎدﺗﻬﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮد. ٠۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﻪ از ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »هﻴﭻ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﯽ؟ اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺗﻮ ﺷﻬﺎدت‬ ‫ﻣﯽدهﻨﺪ؟« ١۶اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﭽﻨﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ و ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاد. دﻳﮕﺮﺑﺎر ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ از‬ ‫او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﺒﺎرﮎ هﺴﺘﯽ؟« ٢۶ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪو ﮔﻔﺖ: »هﺴﺘﻢ، و‬ ‫ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﻗﺪرت ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﺑﺎ اﺑﺮهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ.«‬ ‫٣۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺧﻮد را ﭼﺎﮎ زد و ﮔﻔﺖ: »دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺷﺎهﺪ اﺳﺖ؟‬ ‫۴۶ﮐﻔﺮش را ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ. ﺣﮑﻤﺘﺎن ﭼﻴﺴﺖ؟« ﺁﻧﻬﺎ هﻤﮕﯽ ﻓﺘﻮا دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺰاﻳﺶ ﻣﺮگ اﺳﺖ.‬ ‫۵۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻌﻀﯽ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺁبدهﺎن ﺑﺮ او اﻧﺪاﺧﺘﻦ؛ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻨﺪ و در‬ ‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ او را ﻣﯽزدﻧﺪ، ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻧﺒﻮت ﮐﻦ!« ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻧﻴﺰ او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و زدﻧﺪ.‬

‫اﻧﮑﺎر ﭘﻄﺮس‬
‫۶۶هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﻄﺮس هﻨﻮز ﭘﺎﻳﻴﻦ، در ﺣﻴﺎط ﺑﻮد، ﻳﮑﯽ از ﺧﺎدﻣﻪهﺎﯼ ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪ ٧۶و او را دﻳﺪ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﺁﺗﺶ ﺧﻮد را ﮔﺮم ﻣﯽﮐﺮد. ﺁن زن ﺑﺎ د ّﺖ ﺑﺮ‬ ‫ﻗ‬ ‫وﯼ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ ﺑﻮدﯼ.« ٨۶اﻣﺎ ﭘﻄﺮس اﻧﮑﺎر ﮐﺮد و‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻧﻤﯽداﻧﻢ و درﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻢ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ!« اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﺳﺮاﯼ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ. در‬ ‫هﻤﻴﻦ هﻨﮕﺎم ﺧﺮوس ﺑﺎﻧﮓ زد. ٩۶دﻳﮕﺮﺑﺎر، ﭼﺸﻢ ﺁن ﮐﻨﻴﺰ ﺑﻪ او اﻓﺘﺎد و ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ.« ٠٧اﻣﺎ ﭘﻄﺮس ﺑﺎز اﻧﮑﺎر ﮐﺮد.‬ ‫ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﭘﻄﺮس ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﯽﮔﻤﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ، زﻳﺮا ﺟﻠﻴﻠﯽ هﺴﺘﯽ.« ١٧اﻣﺎ ﭘﻄﺮس ﻟﻌﻦﮐﺮدن ﺁﻏﺎز ﮐﺮد، و ﻗﺴﻢ ﺧﻮردﻩ،‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻣﺮد را ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ، ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ!« ٢٧در هﻤﺎندم، ﺧﺮوس ﺑﺎر دوم ﺑﺎﻧﮓ‬ ‫زد. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻄﺮس ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﺧﺮوس دو ﺑﺎر ﺑﺎﻧﮓ زﻧﺪ، ﺳﻪ ﺑﺎر ﻣﺮا اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد«. ﭘﺲ دﻟﺶ رﻳﺶ ﺷﺪ و‬ ‫ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ.‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ۵١‬

‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر ﭘﻴﻼ ُﺲ‬ ‫ﺗ‬

‫١ﺑﺎﻣﺪادان، ﺑﻴﺪرﻧﮓ، ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻋﻀﺎﯼ‬ ‫ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد ﺑﻪ ﻣﺸﻮرت ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﻋﻴﺴﯽ را دﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺗﺤﻮﻳﻞ‬ ‫ﺗ‬ ‫دادﻧﺪ. ٢ﭘﻴﻼ ُﺲ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮدﯼ؟« ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ!« ٣ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن اﺗﻬﺎﻣﺎت ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮ او ﻣﯽزدﻧﺪ. ۴ﭘﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﺎز از او‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ هﻴﭻ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪارﯼ؟ ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻘﺪر ﺑﺮ ﺗﻮ اﺗﻬﺎم ﻣﯽزﻧﻨﺪ!« ۵وﻟﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎز هﻴﭻ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاد، ﭼﻨﺪانﮐﻪ ﭘﻴﻼ ُﺲ در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪ.‬ ‫ﺗ‬ ‫۶رﺳﻢ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ هﻨﮕﺎم ﻋﻴﺪ ﻳﮏ زﻧﺪاﻧﯽ را ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﻣﺮدم ﺁزاد ﮐﻨﺪ.‬ ‫ﺗ‬ ‫٧در ﻣﻴﺎن ﺷﻮرﺷﻴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺮم ﻗﺘﻞ در ﻳﮏ ﺑﻠﻮا ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎرا ّﺎ ﻧﺎم. ٨ﻣﺮدم ﻧﺰد ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺁﻣﺪﻧﺪ و از او ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ رﺳﻢ ﻣﻌﻤﻮل را ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ﺗ‬ ‫َْﺑ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺁورد. ٩ﭘﻴﻼ ُﺲ از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺁزاد ﮐﻨﻢ؟« ٠١اﻳﻦ‬ ‫را از ﺁنرو ﮔﻔﺖ ﮐﻪ درﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ را از ﺳﺮ َﺷﮏ ﺑﻪ او ﺗﺴﻠﻴﻢ‬ ‫ر‬ ‫ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. ١١اﻣﺎ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻨﺪ ﺗﺎ از ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺗ‬ ‫ْ َﺑ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﺎرا ّﺎ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁزاد ﮐﻨﺪ. ٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭘﺲ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ او را ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﺪ، ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟« ٣١دﻳﮕﺮﺑﺎر ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ!« ۴١ﭘﻴﻼ ُﺲ از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﺮا؟ ﭼﻪ ﺑﺪﯼ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟« اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻓﺮﻳﺎد زدﻧﺪ: »ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ!« ۵١ﭘﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮدم را ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺳﺎزد، ﺑﺎرا ّﺎ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁزاد ﮐﺮد و ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ زدﻩ، ﺳﭙﺮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ِﺸﻨﺪ.‬ ‫ﮐ‬ ‫ْ َﺑ‬

‫اﺳﺘﻬﺰاﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺑﺎزان، ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﮐﺎخ، ﻳﻌﻨﯽ ﮐﺎخ واﻟﯽ، ﺑﺮدﻧﺪ و هﻤﻪ ﮔﺮوﻩ‬ ‫ﺳﺮﺑﺎزان را ﻧﻴﺰ ﮔﺮد هﻢ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. ٧١ﺳﭙﺲ ﺧﺮﻗﻪاﯼ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻧﺪ و ﺗﺎﺟﯽ‬ ‫از ﺧﺎر ﺑﺎﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﺳﺮش ﻧﻬﺎدﻧﺪ. ٨١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﮐﺮدﻩ، ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »درود ﺑﺮ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد!« ٩١و ﺑﺎ ﭼﻮب ﺑﺮ ﺳﺮش ﻣﯽزدﻧﺪ و ﺁبدهﺎن ﺑﺮ او اﻧﺪاﺧﺘﻪ، در ﺑﺮاﺑﺮش‬ ‫زاﻧﻮ ﻣﯽزدﻧﺪ و اداﯼ اﺣﺘﺮام ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٠٢ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ اﺳﺘﻬﺰاﻳﺶ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺧﺮﻗﻪ‬ ‫ارﻏﻮاﻧﯽ را از ﺗﻨﺶ ﺑﻪدرﺁوردﻩ، ﺟﺎﻣﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺳﭙﺲ وﯼ را ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﺸﻨﺪ.‬

‫ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫١٢ﺁﻧﻬﺎ رهﮕﺬرﯼ ﺷﻤﻌﻮن ﻧﺎم از ﻣﺮدم ﻗﻴ َوان را ﮐﻪ ﭘﺪر اﺳﮑﻨﺪر و رو ُﺲ ﺑﻮد و از‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻣﺰارع ﻣﯽﺁﻣﺪ، واداﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﻠﻴﺐ ﻋﻴﺴﯽ را ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ٢٢ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ُﻠ ُﺘﺎ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﮑﺎن ﺟﻤﺠﻤﻪ اﺳﺖ. ٣٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ او ﺷﺮاب ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻣ ّ دادﻧﺪ،‬ ‫ُﺮ‬ ‫ﺟﺠ‬ ‫اﻣﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ. از روز ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺮدﻧﺪ. ۶٢ﺑﺮ ﺗﻘﺼﻴﺮﻧﺎﻣﻪ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ:‬ ‫»ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد.« ٧٢دو راهﺰن را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ وﯼ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ، ﻳﮑﯽ در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ و‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ او. ٨٢]ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺁن ﻧﻮﺷﺘﮥ ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ﺪ‬ ‫»او از ﺧﻄﺎﮐﺎران ﻣﺤﺴﻮب ﺷﺪ.«[ ٩٢رهﮕﺬران ﺳﺮهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺗﮑﺎن دادﻩ، ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮﻳﺎن‬

‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻣﻌﺒﺪ را وﻳﺮان ﮐﻨﯽ و ﺳﻪ روزﻩ ﺁن را ﺑﺎزﺑﺴﺎزﯼ،‬ ‫٠٣ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دﻩ و از ﺻﻠﻴﺐ ﻓﺮودﺁ!« ١٣ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺧﻮد اﺳﺘﻬﺰا ﻳﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »دﻳﮕﺮان را ﻧﺠﺎت داد اﻣﺎ ﺧﻮد را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻧﺠﺎت دهﺪ! ٢٣ﺑﮕﺬار ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﮐﻨﻮن از ﺻﻠﻴﺐ ﻓﺮود ﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ و اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺑﻴﺎورﻳﻢ.« ﺁن دو ﺗﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او اهﺎﻧﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﻣﺮگ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٣٣از ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺸﻢ ﺗﺎ ﻧﻬﻢ، را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ. ۴٣در ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻬﻢ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد زد: »اﻳﻠﻮﻳﯽ، اﻳﻠﻮﻳﯽ، َﻤﺎ ﺳﺒﻘ َﻨﯽ؟« ﻳﻌﻨﯽ »ﺧﺪاﯼ ﻣﻦ، ﺧﺪاﯼ ﻣﻦ، ﭼﺮا ﻣﺮا‬ ‫ﻟ َ َ ْﺘ‬ ‫واﮔﺬاﺷﺘﯽ؟« ۵٣ﺑﺮﺧﯽ از ﺣﺎﺿﺮان ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﮔﻮش دهﻴﺪ، اﻟﻴﺎس را‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ.« ۶٣ﭘﺲ ﺷﺨﺼﯽ ﭘﻴﺶ دوﻳﺪ و اﺳﻔﻨﺠﯽ را از ﺷﺮاب ُﺮﺷﻴﺪﻩ ﭘﺮ ﮐﺮد و ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭼﻮﺑﯽ ﻧﻬﺎدﻩ، ﭘﻴﺶ دهﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮد ﺗﺎ ﺑﻨﻮﺷﺪ، و ﮔﻔﺖ: »او را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد واﮔﺬارﻳﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺁﻳﺎ اﻟﻴﺎس ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺗﺎ او را از ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁورد؟« ٧٣ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎدﯼ ﺑﺮﺁورد و دم ﺁﺧﺮ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ. ٨٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮدﻩ ﻣﺤﺮاﺑﮕﺎﻩ از ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ دوﭘﺎرﻩ ﺷﺪ.‬ ‫َِ‬ ‫٩٣ﭼﻮن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد، دﻳﺪ او ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎن ﺳﭙﺮد،‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ اﻳﻦ ﻣﺮد ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﺑﻮد.«‬ ‫٠۴ﺷﻤﺎرﯼ از زﻧﺎن ﻧﻴﺰ از دور ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ، ﻣﺮﻳﻢ‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬ ‫ﻣﺎدر ﻳﻌﻘﻮب ﮐﻮﭼﮏ و ﻳﻮﺷﺎ، و ﺳﺎﻟﻮﻣﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ١۴اﻳﻦ زﻧﺎن هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻠﻴﻞ‬ ‫ﺑﻮد، او را ﭘﻴﺮوﯼ و ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺴﻴﺎرﯼ از زﻧﺎن دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ هﻤﺮاﻩ او ﺑﻪ‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ.‬

‫ﺧﺎﮐﺴﭙﺎرﯼ ﺑﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٢۴ﺁن روز، روز »ﺗﻬﻴﻪ« ﻳﻌﻨﯽ روز ﭘﻴﺶ از ﺷ ّﺎت ﺑﻮد. ﭘﺲ هﻨﮕﺎم ﻏﺮوب‬ ‫َﺒ‬ ‫٣۴ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺎﻣﯽ از ﻣﺮدم راﻣﻪ، ﮐﻪ ﻋﻀﻮﯼ ﻣﺤﺘﺮم از ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد ﺑﻮد و اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ، ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﻧﺰد ﭘﻴﻼ ُﺲ رﻓﺖ و ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را ﻃﻠﺐ ﮐﺮد.‬ ‫ﺗ‬ ‫۴۴ﭘﻴﻼ ُﺲ ﮐﻪ ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﻦ زودﯼ درﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﺮﺑﺎزان را‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﺟﺎن ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ. ۵۴ﭼﻮن از او درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ،‬ ‫ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺳﭙﺮد. ۶۴ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ ﭘﺎرﭼﻪاﯼ ﮐﺘﺎﻧﯽ ﺧﺮﻳﺪ و ﺟﺴﺪ را از‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁوردﻩ، در ﮐﺘﺎن ﭘﻴﭽﻴﺪ و در ﻣﻘﺒﺮﻩاﯼ ﮐﻪ در ﺻﺨﺮﻩ ﺗﺮاﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻧﻬﺎد.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺳﻨﮕﯽ ﺟﻠﻮ دهﺎﻧﻪ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﻏﻠﺘﺎﻧﻴﺪ. ٧۴ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ و ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎدر ﻳﻮﺷﺎ دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ.‬

‫ﻣﺮﻗﺲ ۶١‬
‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫١ﭼﻮن روز ﺷ ّﺎت ﮔﺬﺷﺖ، ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ و ﺳﺎﻟﻮﻣﻪ و ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎدر ﻳﻌﻘﻮب، ﺣﻨﻮط‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﺪن ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺪهﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ. ٢ﭘﺲ در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز هﻔﺘﻪ، ﺳﺤﺮﮔﺎهﺎن،‬ ‫هﻨﮕﺎم ﻃﻠﻮع ﺁﻓﺘﺎب، ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﻘﺒﺮﻩ رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٣ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺳﻨﮓ را ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ از ﺟﻠﻮ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺧﻮاهﺪ ﻏﻠﺘﺎﻧﻴﺪ؟« ۴اﻣﺎ ﭼﻮن ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ، دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁن‬ ‫ﺳﻨﮓ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺰرگ ﺑﻮد، از ﺟﻠﻮ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ ﻏﻠﺘﺎﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ۵ﭼﻮن وارد‬ ‫ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﺟﻮاﻧﯽ را دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و رداﻳﯽ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ.‬ ‫از دﻳﺪن او هﺮاﺳﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ۶ﺟﻮان ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ. ﺷﻤﺎ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻋﻴﺴﺎﯼ‬ ‫ﻧﺎﺻﺮﯼ هﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ. او ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ؛ در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﮑﺮ‬ ‫او را ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ. ٧ﺣﺎل، ﺑﺮوﻳﺪ و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان او و ﭘﻄﺮس ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ او ﭘﻴﺶ‬ ‫از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﯽرود؛ در ﺁﻧﺠﺎ او را ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد.«‬ ‫٨ﭘﺲ زﻧﺎن ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻩ، از ﻣﻘﺒﺮﻩ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﻟﺮزﻩ ﺑﺮ ﺗﻨﺸﺎن اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺣﻴﺮان‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫٠١ﻣﺮﻳﻢ ﻧﻴﺰ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻳﺎران او ﮐﻪ در ﻣﺎﺗﻢ و زارﯼ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺧﺒﺮ داد. ١١اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ زﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ و ﻣﺮﻳﻢ او را دﻳﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﺪ.‬ ‫٢١ﭘﺲ از ﺁن، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺳﻴﻤﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ دو ﺗﻦ از اﻳﺸﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺰارع ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ،‬ ‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ. ٣١ﺁن دو ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و دﻳﮕﺮان را از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، اﻣﺎ ﺳﺨﻦ اﻳﺸﺎن را‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﺪ.‬ ‫۴١ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺁن ﻳﺎزدﻩ ﺗﻦ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﺬا ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫را ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ و ﺳﺨﺘﺪﻟﻴﺸﺎن ﺗﻮﺑﻴﺦ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﺳﺨﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ او را ﭘﺲ از‬ ‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰش دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﺮوﻳﺪ‬ ‫و ﺧﺒﺮ ﺧﻮش ۶١هﺮﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁو َد و ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﻴﺮد، ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. اﻣﺎ هﺮﮐﻪ اﻳﻤﺎن‬ ‫َر‬ ‫ﻧﻴﺎورد، ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٧١و اﻳﻦ ﺁﻳﺎت هﻤﺮاﻩ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ‬ ‫دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﺗﺎزﻩ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ ٨١و ﻣﺎرهﺎ را ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﻳﺸﺎن‬ ‫ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪ، و هﺮﮔﺎﻩ زهﺮﯼ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ، ﮔﺰﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺮﺳﺪ، و دﺳﺘﻬﺎ ﺑﺮ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻨﻬﻨﺪ‬ ‫و ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﻨﺪ.«‬ ‫٩١ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد، ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ‬ ‫و ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﻨﺸﺴﺖ. ٠٢ﭘﺲ اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ، در هﻤﻪﺟﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد و ﮐﻼم ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺁﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ هﻤﺮاﻩ اﻳﺸﺎن ﺑﻮد، ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ﻣﯽﻧﻤﻮد.[‬

‫اﻧﺠﻴﻞ ﻟﻮﻗﺎ‬
‫ﻟﻮﻗﺎ ١‬
‫ﻣﻘﺪﻣﻪ‬
‫١از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺣﮑﺎﻳﺖ اﻣﻮرﯼ زدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم‬ ‫رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ٢درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز ﺷﺎهﺪان ﻋﻴﻨﯽ و ﺧﺎدﻣﺎن ﮐﻼم‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮدﻧﺪ، ٣ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را از ﺁﻏﺎز ﺑﺪﻗﺖ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﻩام، ﻣﺼﻠﺤﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن دﻳﺪم ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪﺷﮑﻠﯽ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ، ﻋﺎﻟﯽﺟﻨﺎب ﺗﺌﻮﻓﻴﻠﻮس، ﺑﻨﮕﺎرم، ۴ﺗﺎ از‬ ‫درﺳﺘﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪاﻳﺪ، ﻳﻘﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻴﺪ.‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﺗﻮﻟﺪ ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬

‫۵در زﻣﺎن هﻴﺮودﻳﺲ، ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮدﻳﻪ، ﮐﺎهﻨﯽ ﻣﯽزﻳﺴﺖ زﮐﺮﻳﺎ ﻧﺎم. او از ﮐﺎهﻨﺎن‬ ‫ﮔﺮوﻩ اﺑﻴﺎ ﺑﻮد. هﻤﺴﺮش اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﻧﻴﺰ از ﺗﺒﺎر هﺎرون ﮐﺎهﻦ ﺑﻮد. ۶هﺮ دو در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و هﻤﮥ دﺳﺘﻮرات و اﺣﮑﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﯽﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺖ ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁوردﻧﺪ. ٧اﻣﺎ‬ ‫اﻳﺸﺎن را ﻓﺮزﻧﺪﯼ ﻧﺒﻮد، زﻳﺮا اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﻧﺎزا ﺑﻮد و هﺮ دو ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٨ﻳﮏ ﺑﺎر ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮوﻩ زﮐﺮﻳﺎ ﺑﻮد، و او در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻣﯽﮐﺮد،‬ ‫٩ﺑﻨﺎ ﺑﻪ رﺳﻢ ﮐﺎهﻨﺎن، ﻗﺮﻋﻪ دﺧﻮل ﺑﻪ ﻗﺪس ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺳﻮزاﻧﺪن ﺑﺨﻮر ﺑﻪ ﻧﺎم وﯼ‬ ‫اﻓﺘﺎد. ٠١در زﻣﺎن ﺳﻮزاﻧﺪن ﺑﺨﻮر، ﺗﻤﺎم ﺟﻤﺎﻋﺖ در ﺑﻴﺮون ﺳﺮﮔﺮم ﻋﺒﺎدت ﺑﻮدﻧﺪ، ١١ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ، اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ ﺑﺨﻮرﺳﻮز، ﺑﺮ زﮐﺮﻳﺎ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ. ٢١زﮐﺮﻳﺎ‬ ‫ﺑﺎ دﻳﺪن او، ﺑﻬﺖزدﻩ ﺷﺪ و ﺗﺮس وﺟﻮدش را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ. ٣١اﻣﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ‬ ‫زﮐﺮﻳﺎ، ﻣﺘﺮس! دﻋﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﺠﺎب ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. هﻤﺴﺮت اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﭘﺴﺮﯼ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫زاد ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﻣﺶ را ﻳﺤﻴﯽ ﺑﮕﺬارﯼ. ۴١ﺗﻮ ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺎدﯼ و ﺧﻮﺷﯽ ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ، و‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻧﻴﺰ از ﻣﻴﻼد او ﺷﺎدﻣﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮدﻳﺪ، ۵١زﻳﺮا در ﻧﻈﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺰرگ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺑﻮد. ﻳﺤﻴﯽ ﻧﺒﺎﻳﺪ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺷﺮاب ﻳﺎ دﻳﮕﺮ ُﺴ ِﺮات ﻟﺐ زﻧﺪ. ﺣﺘﯽ از ﺷﮑﻢ ﻣﺎدر، ﭘﺮ از‬ ‫ﻣ ﮑ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ۶١و ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﺑﺎز ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮداﻧﻴﺪ. ٧١ﺑﻪ روح و ﻗﺪرت اﻳﻠﻴﺎ، ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ دﻟﻬﺎﯼ‬ ‫ﭘﺪران را ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻓﺮزﻧﺪان، و ﻋﺎﺻﻴﺎن را ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺣﮑﻤﺖ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﺑﮕﺮداﻧﺪ، ﺗﺎ ﻗﻮﻣﯽ‬ ‫ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮاهﻢ ﺳﺎزد.« ٨١زﮐﺮﻳﺎ از ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﻳﻦ را از ﮐﺠﺎ ﺑﺪاﻧﻢ؟ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﭘﻴﺮم و هﻤﺴﺮم ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ اﺳﺖ.« ٩١ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﻦ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻠﻢ ﮐﻪ در‬

‫ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻣﯽاﻳﺴﺘﻢ. اﮐﻨﻮن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩام ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻢ و اﻳﻦ ﻣﮋدﻩ را ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺪهﻢ. ٠٢اﻳﻨﮏ ﻻل ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ و ﺗﺎ روز وﻗﻮع اﻳﻦ اﻣﺮ، ﻳﺎراﯼ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺨﻮاهﯽ‬ ‫داﺷﺖ، زﻳﺮا ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮا ﮐﻪ در زﻣﺎن ﻣﻘﺮر ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻮاهﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ، ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﯼ.«‬ ‫١٢در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن، ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ زﮐﺮﻳﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﻴﺮان از ﻃﻮل ﺗﻮﻗﻒ او در ﻗﺪس.‬ ‫٢٢ﭼﻮن ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ. ﭘﺲ درﻳﺎﻓﺘﻨﺪﮐﻪ رؤﻳﺎﻳﯽ در ﻗﺪس‬ ‫دﻳﺪﻩ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻤﺎ و اﺷﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮد و ﺗﻮان ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ. ٣٢زﮐﺮﻳﺎ ﭘﺲ از‬ ‫ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻮﺑﺖ ﺧﺪﻣﺘﺶ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ.‬ ‫۴٢ﭼﻨﺪﯼ ﺑﻌﺪ، هﻤﺴﺮش اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺷﺪ و ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻩ ﺧﺎﻧﻪﻧﺸﻴﻨﯽ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﺮد.‬ ‫۵٢اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. او در اﻳﻦ روزهﺎ ﻟﻄﻒ ﺧﻮد را‬ ‫ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﻋﺰت از دﺳﺖ رﻓﺘﻪام را ﻧﺰد ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪﻩ اﺳﺖ.«‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﺗﻮﻟﺪ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۶٢در ﻣﺎﻩ ﺷﺸﻢ، ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﻓﺮﺷﺘﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ در ﺟﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﻧﺎﺻﺮﻩ ﻧﺎم‬ ‫داﺷﺖ، ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪ ٧٢ﺗﺎ ﻧﺰد دوﺷﻴﺰﻩاﯼ ﻣﺮﻳﻢ ﻧﺎم ﺑﺮود. ﻣﺮﻳﻢ ﻧﺎﻣﺰد ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﻳﻮﺳﻒ‬ ‫ﻧﺎم از ﺧﺎﻧﺪان داود. ٨٢ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺰد او رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺳﻼم ﺑﺮ ﺗﻮ، اﯼ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻮرد‬ ‫ﻟﻄﻔﯽ. ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ.« ٩٢ﻣﺮﻳﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎن او ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ. ٠٣اﻣﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ وﯼ را ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮﻳﻢ، ﻣﺘﺮس! ﻟﻄﻒ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺧﺪا ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﺗﻮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ١٣اﻳﻨﮏ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺷﺪﻩ، ﭘﺴﺮﯼ ﺧﻮاهﯽ زاد ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﻣﺶ را‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺑﮕﺬارﯼ. ٢٣او ﺑﺰرگ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد و ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﺪا ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺟ ّش داود را ﺑﻪ او ﻋﻄﺎ ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﻣﻮد. ٣٣او ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﺪان‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﭘﺎدﺷﺎهﯽ او هﺮﮔﺰ زوال ﻧﺨﻮاهﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.« ۴٣ﻣﺮﻳﻢ از‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﻳﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮدﯼ ﻧﺒﻮدﻩام؟« ۵٣ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫داد: »روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﻗﺪرت ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل ﺑﺮ ﺗﻮ ﺳﺎﻳﻪ ﺧﻮاهﺪ اﻓﮑﻨﺪ. از‬ ‫اﻳﻦ روﯼ، ﺁن ﻣﻮﻟﻮد ﻣﻘﺪس و ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۶٣اﻳﻨﮏ اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ از‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺎن ﺗﻮﺳﺖ، در ﺳﻦ ﭘﻴﺮﯼ ﺁﺑﺴﺘﻦ اﺳﺖ و ﭘﺴﺮﯼ در راﻩ دارد. ﺁرﯼ، او ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﻧﺎزاﺳﺖ، در ﺷﺸﻤﻴﻦ ﻣﺎﻩ ﺁﺑﺴﺘﻨﯽ اﺳﺖ. ٧٣زﻳﺮا ﻧﺰد ﺧﺪا هﻴﭻ اﻣﺮﯼ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ!«‬ ‫٨٣ﻣﺮﻳﻢ ﮔﻔﺖ: »ﮐﻨﻴﺰ ﺧﺪاوﻧﺪم. ﺁﻧﭽﻪ درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ، اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.« ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ از ﻧﺰد‬ ‫او رﻓﺖ.‬

‫دﻳﺪار ﻣﺮﻳﻢ از اﻟﻴﺰاﺑﺖ‬

‫٩٣در ﺁن روزهﺎ، ﻣﺮﻳﻢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ در ﮐﻮهﺴﺘﺎن ﻳﻬﻮدﻳﻪ رﻓﺖ،‬ ‫٠۴و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ زﮐﺮﻳﺎ درﺁﻣﺪ و ﺑﻪ اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﺳﻼم ﮐﺮد. ١۴ﭼﻮن اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﺳﻼم ﻣﺮﻳﻢ را‬ ‫ﺷﻨﻴﺪ، ﻃﻔﻞ در ر ِﻤﺶ ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﺁﻣﺪ، و اﻟﻴﺰاﺑﺖ از روحاﻟﻘﺪس ﭘﺮ ﺷﺪ و ٢۴ﺑﻪ‬ ‫َﺣ‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن زﻧﺎن ﻣﺒﺎرﮐﯽ، و ﻣﺒﺎرﮎ اﺳﺖ ﻣﻴﻮۀ ر ِﻢ ﺗﻮ! ٣۴ﻣﻦ ﮐﻪ‬ ‫َﺣ‬ ‫ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﻣﺎدر ﺧﺪاوﻧﺪم ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﺪ؟ ۴۴ﭼﻮن ﺻﺪاﯼ ﺳﻼم ﺗﻮ ﺑﻪﮔﻮﺷﻢ رﺳﻴﺪ، ﻃﻔﻞ از‬ ‫ﺷﺎدﯼ در رﺣﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﺁﻣﺪ. ۵۴ﻣﺒﺎرﮎ اﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁورْد، زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫َ ِِ‬ ‫از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ.«‬

‫ﺳﺮود ﻣﺮﻳﻢ‬
‫۶۴ﻣﺮﻳﻢ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺟﺎن ﻣﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﻣﯽﺳﺘﺎﻳﺪ‬ ‫٧۴و روﺣﻢ در ﻧﺠﺎت دهﻨﺪﻩام، ﺧﺪا، ﺑﻪ وﺟﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ،‬ ‫٨۴زﻳﺮا ﺑﺮ ﺣﻘﺎرت ﮐﻨﻴﺰ ﺧﻮد ﻧﻈﺮ اﻓﮑﻨﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ِ ِ‬ ‫زﻳﻦ ﭘﺲ، هﻤﮥ ﻧﺴﻠﻬﺎ ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪم ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ،‬ ‫٩۴زﻳﺮا ﺁن ﻗﺎدر ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻗﺪوس اﺳﺖ،‬ ‫ﮐﺎرهﺎﯼ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮاﻳﻢ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٠۵رﺣﻤﺖ او، ﻧﺴﻞ اﻧﺪر ﻧﺴﻞ،‬ ‫هﻤﮥ ﺗﺮﺳﻨﺪﮔﺎن او را در ﺑﺮ ﻣﯽﮔﻴﺮد.‬ ‫١۵او ﺑﻪ ﺑﺎزوﯼ ﺧﻮد، ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻩ‬ ‫و ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎﯼ ﻣﺘﮑﺒﺮاﻧﻪ در ﺳﺮ دارﻧﺪ، ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؛‬ ‫٢۵ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﺎن را از ﺗﺨﺖ ﺑﻪ زﻳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬ ‫وﻓﺮوﺗﻨﺎن را ﺳﺮاﻓﺮاز ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؛‬ ‫٣۵ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن را ﺑﻪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﺳﻴﺮ ﮐﺮدﻩ‬ ‫و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان را ﺗﻬﯽدﺳﺖ رواﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫۴۵او رﺣﻤﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪﻳﺎد ﺁوردﻩ،‬ ‫و ﺧﺎدم ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﻳﺎرﯼ دادﻩ اﺳﺖ،‬ ‫۵۵هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﮐﺎن ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ و ﻧﺴﻞ او‬ ‫وﻋﺪﻩ دادﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ.«‬ ‫۶۵ﻣﺮﻳﻢ ﺣﺪود ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﻧﺰد اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ.‬

‫ﺗﻮﻟﺪ ﻳﺤﻴﯽ‬

‫٧۵ﭼﻮن زﻣﺎن وﺿﻊ ﺣﻤﻞ اﻟﻴﺰاﺑﺖ ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺰاد. ٨۵هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن و ﺧﻮﻳﺸﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ رﺣﻤﺖ ﻋﻈﻴﻤﺶ را ﺑﺮ وﯼ ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ، در ﺷﺎدﯼ او ﺳﻬﻴﻢ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫٩۵در روز هﺸﺘﻢ، ﺑﺮاﯼ ﺁﻳﻴﻦ ﺧﺘﻨﮥ ﻧﻮزاد ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻧﺎم ﭘﺪرش زﮐﺮﻳﺎ را‬ ‫ﺑﺮ او ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ٠۶اﻣﺎ ﻣﺎدر ﻧﻮزاد ﮔﻔﺖ: »ﻧﻪ! ﻧﺎم او ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺎﺷﺪ.« ١۶ﮔﻔﺘﻨﺪ: »از‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺎن ﺗﻮ ﮐﺴﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺎﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ.« ٢۶ﭘﺲ ﺑﺎ اﺷﺎرﻩ، ﻧﻈﺮ ﭘﺪر ﻧﻮزاد را درﺑﺎرۀ‬ ‫ﻧﺎم ﻓﺮزﻧﺪش ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻧﺪ. ٣۶زﮐﺮﻳﺎ ﻟﻮﺣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ، و در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻴﺮت هﻤﮕﺎن ﻧﻮﺷﺖ:‬ ‫»ﻧﺎم او ﻳﺤﻴﯽ اﺳﺖ!« ۴۶در دم، زﺑﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ و دهﺎن ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪا ﮔﺸﻮد. ۵۶ﺗﺮس‬ ‫ﺑﺮ هﻤﮥ هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﮔﺸﺖ و ﻣﺮدم در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮐﻮهﺴﺘﺎن ﻳﻬﻮدﻳﻪ در اﻳﻦ ﺑﺎرﻩ‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ۶۶هﺮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﻣﯽﺷﻨﻴﺪ، ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﻳﻦ ﮐﻮدﮎ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؟« زﻳﺮا دﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ هﻤﺮاﻩ او ﺑﻮد.‬

‫ﻧﺒﻮت زﮐﺮﻳﺎ‬
‫٧۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺪر او، زﮐﺮﻳﺎ، از روحاﻟﻘﺪس ﭘﺮ ﺷﺪ و ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﻮت ﮐﺮد:‬ ‫٨۶»ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ اﺳﺮاﺋﻴﻞ،‬ ‫زﻳﺮا ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ ﻗﻮم ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻣﺪﻩ و اﻳﺸﺎن را رهﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٩۶او ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺷﺎخ ﻧﺠﺎﺗﯽ‬ ‫در ﺧﺎﻧﺪان ﺧﺎدﻣﺶ، داود، ﺑﺮﭘﺎﯼ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ،‬ ‫٠٧ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در زﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﭘﻴﺸﻴﻦ، از زﺑﺎن اﻧﺒﻴﺎﯼ ﻣﻘﺪس ﺧﻮد وﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫١٧ﻣﺎ را از دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎن و هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻣﺎ ﻧﻔﺮت دارﻧﺪ، ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ،‬ ‫٢٧ﺗﺎ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﮐﺎﻧﻤﺎن رﺣﻤﺖ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬ ‫و ﻋﻬﺪ ﻣﻘﺪس ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪﻳﺎد ﺁورد؛‬ ‫٣٧هﻤﺎن ﺳﻮﮔﻨﺪﯼ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﭘﺪرﻣﺎن اﺑﺮاهﻴﻢ ﻳﺎد ﮐﺮد‬ ‫۴٧ﮐﻪ ﻣﺎ را از دﺳﺖ دﺷﻤﻦ رهﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﺪ‬ ‫و ﻳﺎرﻳﻤﺎن دهﺪ ﮐﻪ او را ﺑﯽ هﻴﭻ واهﻤﻪ ﻋﺒﺎدت ﮐﻨﻴﻢ،‬ ‫۵٧در ﺣﻀﻮرش، ﺑﺎ ﻗﺪوﺳﻴﺖ و ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ، هﻤﮥ اﻳﺎم ﻋﻤﺮ.‬ ‫۶٧و ﺗﻮ، اﯼ ﻓﺮزﻧﺪم، ﻧﺒﯽ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ،‬ ‫ِ‬

‫زﻳﺮا ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ راﻩ را ﺑﺮاﯼ او ﺁﻣﺎدﻩ ﺳﺎزﯼ،‬ ‫٧٧و ﺑﻪ ﻗﻮم او اﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻣﺮزﻳﺪن ﮔﻨﺎهﺎﻧﺸﺎن، اﻳﺸﺎن را ﻧﺠﺎت ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ،‬ ‫٨٧زﻳﺮا ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ رﺋﻮف و ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ.‬ ‫از هﻤﻴﻦ روﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﺗﺎﺑﺎن را از ﺳﭙﻬﺮ ﺑﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺗﺎﺑﺎﻧﻴﺪ‬ ‫٩٧ﺗﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ و ﺳﺎﻳﮥ ﻣﺮگ ﺳﺎﮐﻨﻨﺪ، روﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﺪ،‬ ‫و ﮔﺎﻣﻬﺎﯼ ﻣﺎ را در ﻣﺴﻴﺮ ﺻﻠﺢ هﺪاﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.«‬ ‫٠٨و اﻣﺎ ﺁن ﮐﻮدﮎ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﺮد و در روح، ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﻣﯽﺷﺪ، و ﺗﺎ روز ﻇﻬﻮر‬ ‫ﻋﻠﻨﯽاش ﺑﺮ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ، در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٢‬
‫ﺗﻮﻟﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١در ﺁن روزهﺎ، ﺁﮔﻮﺳﺘﻮس ﻗﻴﺼﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺻﺎدر ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺮدﻣﺎن ﺟﻬﺎن هﻤﮕﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺮﺷﻤﺎرﯼ ﺷﻮﻧﺪ. ٢اﻳﻦ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﺮﺷﻤﺎرﯼ ﺑﻮد، در اﻳﺎم ﻓﺮﻣﺎﻧﺪارﯼ ﮐﺮﻳﻨﻴﻮس ﺑﺮ‬ ‫ﺳﻮرﻳﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ. ٣ﭘﺲ، هﺮﮐﺲ رواﻧﮥ ﺷﻬﺮ ﺧﻮد ﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﺎمﻧﻮﻳﺴﯽ ﺷﻮد. ۴ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ‬ ‫از ﺷﻬﺮ ﻧﺎﺻﺮۀ ﺟﻠﻴﻞ رهﺴﭙﺎر ﺑﻴﺖﻟﺤﻢ، زادﮔﺎﻩ داود ﺷﺪ، زﻳﺮا از ﻧﺴﻞ و ﺧﺎﻧﺪان داود‬ ‫ﺑﻮد. ۵او ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰدش ﻣﺮﻳﻢ ﮐﻪ زاﻳﻤﺎﻧﺶ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد، رواﻧﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﺎمﻧﻮﻳﺴﯽ ﺷﻮﻧﺪ.‬ ‫۶در ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، هﻨﮕﺎم زاﻳﻤﺎن ﻣﺮﻳﻢ ﻓﺮارﺳﻴﺪ ٧و ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻓﺮزﻧﺪش را ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺁورد. او را در ﻗﻨﺪاﻗﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪ و در ﺁﺧﻮرﯼ ﺧﻮاﺑﺎﻧﻴﺪ، زﻳﺮا در ﻣﻬﻤﺎﻧﺴﺮا ﺟﺎﻳﯽ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻧﺒﻮد.‬

‫ﺷﺒﺎﻧﺎن و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن‬
‫٨در ﺁن ﻧﻮاﺣﯽ، ﺷﺒﺎﻧﺎﻧﯽ در ﺻﺤﺮا ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺐ هﻨﮕﺎم از ﮔﻠﮥ ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺪارﯼ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٩ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ، و ﻧﻮر ﺟﻼل ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﮔﺮدﺷﺎن‬ ‫ﺗﺎﺑﻴﺪ. ﺷﺒﺎﻧﺎن ﺳﺨﺖ وﺣﺸﺖ ﮐﺮدﻧﺪ، ٠١اﻣﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ، زﻳﺮا ﺑﺸﺎرﺗﯽ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺘﺎن دارم، ﺧﺒﺮﯼ ﺑﺲ ﺷﺎدﯼﺑﺨﺶ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﻮم اﺳﺖ: ١١اﻣﺮوز در ﺷﻬﺮ داود،‬ ‫ﻧﺠﺎت دهﻨﺪﻩاﯼ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ. او ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ. ٢١ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ اﻳﻦ‬ ‫ْ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮزادﯼ را در ﻗﻨﺪاﻗﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ و در ﺁﺧﻮرﯼ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.« ٣١ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫ﮔﺮوهﯽ ﻋﻈﻴﻢ از ﻟﺸﮑﺮﻳﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ هﻤﺮاﻩ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ در ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬

‫۴١»ﺟﻼل ﺑﺮ ﺧﺪا در ﻋﺮش ﺑﺮﻳﻦ،‬ ‫و ﺁراﻣﺶ ﺑﺮ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ اوﻳﻨﺪ.«‬ ‫۵١و ﭼﻮن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن از ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮارﻓﺘﻨﺪ، ﺷﺒﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫َﺤ‬ ‫»ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺖﻟ ِﻢ روﻳﻢ و ﺁﻧﭽﻪ را روﯼ دادﻩ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را از ﺁن ﺁﮔﺎﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ.« ۶١ﭘﺲ ﺑﻪﺷﺘﺎب رﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺮﻳﻢ و ﻳﻮﺳﻒ و ﻧﻮزاد ﺧﻔﺘﻪ در ﺁﺧﻮر را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٧١ﭼﻮن ﻧﻮزاد را دﻳﺪﻧﺪ، ﺳﺨﻨﯽ را ﮐﻪ درﺑﺎرۀ او ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﭘﺨﺶ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫٨١و هﺮﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﻴﺪ، از ﺳﺨﻦ ﺷﺒﺎﻧﺎن در ﺷﮕﻔﺖ ﻣﯽﺷﺪ. ٩١اﻣﺎ ﻣﺮﻳﻢ، اﻳﻦ هﻤﻪ را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽﺳﭙﺮد و درﺑﺎرۀ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ. ٠٢ﺷﺒﺎﻧﺎن ﮐﻪ هﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد، ﺑﯽ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺖ دﻳﺪﻩ و ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻼل ﻣﯽدادﻧﺪ‬ ‫و ﺣﻤﺪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ.‬

‫ﺁﻳﻴﻦ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا‬

‫١٢در روز هﺸﺘﻢ، ﭼﻮن زﻣﺎن ﺧﺘﻨﮥ ﻧﻮزاد ﻓﺮارﺳﻴﺪ، او را ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺎم ﻧﻬﺎدﻧﺪ. اﻳﻦ‬ ‫هﻤﺎن ﻧﺎﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ، ﭘﻴﺶ از ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ او در ر ِﻢ ﻣﺮﻳﻢ، ﺑﺮ وﯼ ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﻮد.‬ ‫َﺣ‬ ‫٢٢ﭼﻮن اﻳﺎم ﺗﻄﻬﻴﺮ اﻳﺸﺎن ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ، ﻳﻮﺳﻒ و ﻣﺮﻳﻢ‬ ‫ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﻮزاد را ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﻨﺪ. ٣٢اﻳﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوﯼ از ﺁن‬ ‫ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ »هﺮ ﭘﺴﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﺰادﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ وﻗﻒ ﺷﻮد«.‬ ‫۴٢ﺁﻧﺎن هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻃﺒﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻳﮏ ﺟﻔﺖ ﻗﻤﺮﯼ ﻳﺎ ﺟﻮﺟﻪ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫۵٢در ﺁن زﻣﺎن، ﻣﺮدﯼ ﭘﺎرﺳﺎ و دﻳﻨﺪار، ﺷﻤﻌﻮن ﻧﺎم، در اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽزﻳﺴﺖ ﮐﻪ در‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﺗﺴﻠﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻮد و روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ او ﻗﺮار داﺷﺖ. ۶٢روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ او ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﻧﺒﻴﻨﺪ، ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺮد. ٧٢ﭘﺲ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﻪ هﺪاﻳﺖ روح وارد‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﺷﺪ و ﭼﻮن واﻟﺪﻳﻦ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﻮزاد او را ﺁوردﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﺮاﻳﺶ‬ ‫ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورﻧﺪ، ٨٢ﺷﻤﻌﻮن او را در ﺁﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺧﺪا را ﺳﺘﺎﻳﺶﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫٩٢»اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺣﺎل ﺑﻨﺎ ﺑﻪ وﻋﺪۀ ﺧﻮد،‬ ‫ﺧﺎدﻣﺖ را ﺑﻪﺳﻼﻣﺖ ﻣﺮﺧﺺ ﻓﺮﻣﺎ.‬ ‫٠٣زﻳﺮا ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻦ ﻧﺠﺎت ﺗﻮ را دﻳﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫١٣ﻧﺠﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ دﻳﺪﮔﺎن هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﻓﺮاهﻢ ﮐﺮدﻩاﯼ،‬ ‫٢٣ﻧﻮرﯼ ﺑﺮاﯼ ﺁﺷﮑﺎر ﮐﺮدن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮ ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ‬ ‫و ﺟﻼﻟﯽ ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم ﺗﻮ اﺳﺮاﺋﻴﻞ.«‬

‫٣٣ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻋﻴﺴﯽ از ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ، در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ. ۴٣ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺷﻤﻌﻮن ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺮﮐﺖ داد و ﺑﻪ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎدر او ﮔﻔﺖ: »ﻣﻘﺪر اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﻮدﮎ ﻣﻮﺟﺐ‬ ‫اﻓﺘﺎدن و ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺷﻮد. او ﺁﻳﺖ و ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮش ﺧﻮاهﻨﺪ اﻳﺴﺘﺎد، ۵٣و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، اﻧﺪﻳﺸﮥ دﻟﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮﯼ ﻧﻴﺰ در ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻓﺮو ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ.«‬ ‫۶٣در ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻴﻪاﯼ ﻣﯽزﻳﺴﺖ، ﺁ ّﺎ ﻧﺎم، دﺧﺘﺮ ﻓﻨﻮﺋﻴﻞ از ﻗﺒﻴﻠﮥ اﺷﻴﺮ، ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ ﺑﻮد. ﺁ ّﺎ ﭘﺲ از هﻔﺖ ﺳﺎل زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ، ﺷﻮهﺮش را از دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮد ٧٣و ﺗﺎ‬ ‫ﻧ‬ ‫هﺸﺘﺎد و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻴﻮﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد. او هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻣﻌﺒﺪ را ﺗﺮﮎ ﻧﻤﯽﮐﺮد، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﻪروز، ﺑﺎ روزﻩ و دﻋﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد. ٨٣او ﻧﻴﺰ در هﻤﺎن هﻨﮕﺎم ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و‬ ‫ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﮔﻔﺘﻪ، ﺑﺎ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎر رهﺎﻳﯽ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮدﻧﺪ، درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ.‬ ‫٩٣ﭼﻮن ﻳﻮﺳﻒ و ﻣﺮﻳﻢ ﺁﻳﻴﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻪﮔﻤﺎل اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ، ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﻮد‬ ‫ﻧﺎﺻﺮﻩ، واﻗﻊ در ﺟﻠﻴﻞ، ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ٠۴ﺑﺎرﯼ، ﺁن ﮐﻮدﮎ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﺮد و ﻗﻮﯼ ﻣﯽﺷﺪ. او‬ ‫ﭘﺮ از ﺣﮑﻤﺖ ﺑﻮد و ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺑﺮ او ﻗﺮار داﺷﺖ.‬

‫ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﻮﺟﻮان در ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا‬

‫١۴واﻟﺪﻳﻦ ﻋﻴﺴﯽ هﺮ ﺳﺎل ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ. ٢۴ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ِﺴ‬ ‫دوازدﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ، ﺑﻪ رﺳﻢ ﻋﻴﺪ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺘﻨﺪ. ٣۴ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن ﺁﻳﻴﻦ ﻋﻴﺪ، ﭼﻮن‬ ‫واﻟﺪﻳﻨﺶ راﻩ ﺑﺎزﮔﺸﺖ را ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﻮﺟﻮان در اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ. اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ از اﻳﻦ‬ ‫اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮدﻧﺪ، ۴۴ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮن ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ در ﮐﺎروان اﺳﺖ، روزﯼ ﺗﻤﺎم ﺳﻔﺮ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﻴﺎن ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان و دوﺳﺘﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ. ۵۴و ﭼﻮن او را‬ ‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ، در ﺟﺴﺘﺠﻮﻳﺶ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ۶۴ﭘﺲ از ﺳﻪ روز، ﺳﺮاﻧﺠﺎم او را در‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. او در ﻣﻴﺎن ﻣﻌﻠﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن اﻳﺸﺎن ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽداد و از ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﭘﺮﺳﺸﻬﺎ ﻣﯽﮐﺮد. ٧۴هﺮ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎن او را ﻣﯽﺷﻨﻴﺪ، از ﻓﻬﻢ او و ﭘﺎﺳﺨﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽداد، در‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ ﻣﯽﺷﺪ. ٨۴ﭼﻮن واﻟﺪﻳﻨﺶ او را در ﺁﻧﺠﺎ دﻳﺪﻧﺪ، ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﺎدرش ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﭘﺴﺮم، ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﯼ؟ ﭘﺪرت و ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﺴﻴﺎر در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ.« ٩۴اﻣﺎ او در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا ﻣﺮا ﻣﯽﺟﺴﺘﻴﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ در‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪرم ﺑﺎﺷﻢ؟« ٠۵اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﻨﺎﯼ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ١۵ﭘﺲ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎد‬ ‫و ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮﻩ رﻓﺖ و ﻣﻄﻴﻊ اﻳﺸﺎن ﺑﻮد. اﻣﺎ ﻣﺎدرش ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻳﻦ اﻣﻮر را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽﺳﭙﺮد.‬ ‫٢۵و ﻋﻴﺴﯽ در ﻗﺎﻣﺖ و ﺣﮑﻤﺖ، و در ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻧﺰد ﺧﺪا و ﻣﺮدم، ﺗﺮﻗﯽ ﻣﯽﮐﺮد.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٣‬
‫ﻳﺤﻴﯽ راﻩ را هﻤﻮار ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫١در ﭘﺎﻧﺰدهﻤﻴﻦ ﺳﺎل ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﯽ ﺗﻴﺒﺮﻳﻮس ﻗﻴﺼﺮ، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﻄﻴﻮس ﭘﻴﻼﻃﻮس‬ ‫ِ‬ ‫واﻟﯽ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﻮد، هﻴﺮودﻳﺲ ﺣﺎﮐﻢ ﺟﻠﻴﻞ، و ﺑﺮادرش ﻓﻴﻠﻴﭗ ﺣﺎﮐﻢ اﻳﺘﻮرﻳﻪ و ﺗﺮاﺧﻮﻧﻴﺘﻴﺲ،‬ ‫ﻟﻴﺴﺎﻧﻴﻮس ﺣﺎﮐﻢ ﺁﺑﻠﻴﻪ، ٢و ﺣﻨﺎ و ﻗﻴﺎﻓﺎ ﮐﺎهﻨﺎن اﻋﻈﻢ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮐﻼم ﺧﺪا در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮ ﻳﺤﻴﯽ،‬ ‫ﭘﺴﺮ زﮐﺮﻳﺎ، ﻧﺎزل ﺷﺪ. ٣ﭘﺲ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻧﻮاﺣﯽ اردن ﻣﯽرﻓﺖ و ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﻮﻋﻈﻪ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ۴در اﻳﻦﺑﺎرﻩ در ﮐﺘﺎب‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن اﺷﻌﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫»ﻧﺪاﯼ ﺁن ﮐﻪ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﯽﺁورد:‬ ‫›راﻩ را ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻴﺪ!‬ ‫ﻣﺴﻴﺮ او را هﻤﻮار ﺳﺎزﻳﺪ!‬ ‫۵هﻤﮥ درﻩهﺎ ﭘﺮ و هﻤﮥ ﮐﻮهﻬﺎ و ﺗﭙﻪهﺎ ﭘﺴﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ،‬ ‫راهﻬﺎﯼ ﮐﺞ راﺳﺖ و ﻣﺴﻴﺮهﺎﯼ ﻧﺎهﻤﻮار هﻤﻮار ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ.‬ ‫۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺸﺮ ﻧﺠﺎت ﺧﺪا را ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ.‹«‬ ‫٧ﻳﺤﻴﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺰد او ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ، ﻣﯽﮔﻔﺖ: »اﯼ‬ ‫اﻓﻌﯽزادﮔﺎن، ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ هﺸﺪار داد ﮐﻪ از ﻏﻀﺒﯽ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ؟‬ ‫٨ﭘﺲ ﺛﻤﺮات ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻴﺎورﻳﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ: ›ﭘﺪر ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ اﺳﺖ.‹ زﻳﺮا ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻗﺎدر اﺳﺖ از اﻳﻦ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺮاﯼ اﺑﺮاهﻴﻢ ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد.‬ ‫٩هﻢاﮐﻨﻮن ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ رﻳﺸﮥ درﺧﺘﺎن ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. هﺮ درﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﻮۀ ﺧﻮب ﻧﺪهﺪ،‬ ‫ﺑﺮﻳﺪﻩ و در ﺁﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬ ‫٠١ﺟﻤﺎﻋﺖ از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭘﺲ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﻢ؟« ١١ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁن ﮐﻪ دو ﺟﺎﻣﻪ‬ ‫دارد، ﻳﮑﯽ را ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﻧﺪارد ﺑﺪهﺪ، و ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮراﮎ دارد ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ.«‬ ‫٢١ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﻢ؟«‬ ‫٣١ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺶ از ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺮر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺧﺮاج ﻣﺴﺘﺎﻧﻴﺪ.« ۴١ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﻴﺰ از‬ ‫او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﻢ؟« ﮔﻔﺖ: »ﺑﺰور از ﮐﺴﯽ ﭘﻮل ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ و ﺑﺮ هﻴﭻ ﮐﺲ‬ ‫اﻓﺘﺮا ﻣﺰﻧﻴﺪ و ﺑﻪ ﻣﺰد ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺎﻧﻊ ﺑﺎﺷﻴﺪ.«‬ ‫۵١ﻣﺮدم ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻳﺤﻴﯽ هﻤﺎن‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ؟ ۶١ﭘﺎﺳﺦ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻪ هﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد: »ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽدهﻢ، اﻣﺎ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮ از ﻣﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﻨﺪ ﮐﻔﺸﻬﺎﻳﺶ را ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ. او‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ روحاﻟﻘﺪس و ﺁﺗﺶ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺧﻮاهﺪ داد. ٧١او ﮐﺞﺑﻴﻞ ﺧﻮد را در دﺳﺖ دارد ﺗﺎ‬ ‫ﺧﺮﻣﻨﮕﺎﻩ ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ ﮐﻨﺪ و ﮔﻨﺪم را در اﻧﺒﺎر ﺧﻮﻳﺶ ذﺧﻴﺮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ، اﻣﺎ ﮐﺎﻩ را ﺑﺎ ﺁﺗﺸﯽ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺳﻮزاﻧﻴﺪ.«‬ ‫٨١و ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺎ اﻧﺪرزهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﺸﺎرت ﻣﯽداد. ٩١اﻣﺎ ﭼﻮن هﻴﺮودﻳﺲ‬ ‫ﺣﺎﮐﻢ، درﺑﺎرۀ هﻴﺮودﻳﺎ، هﻤﺴﺮ ﺑﺮادرش، و ﻧﻴﺰ ﺷﺮارﺗﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، از‬

‫ﻳﺤﻴﯽ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺷﺪ، ٠٢او را ﺑﻪ زﻧﺪان اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺧﻄﺎهﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫اﻓﺰود.‬

‫ﺗﻌﻤﻴﺪ و ﺷﺠﺮﻩﻧﺎﻣﮥ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫١٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ. در هﻤﺎن ﺣﺎل‬ ‫ﮐﻪ او دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد، ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ ٢٢و روحاﻟﻘﺪس ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻗﺎﺑﻞ رؤﻳﺖ، هﻤﭽﻮن‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ ﺑﺮ او ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و ﻧﺪاﻳﯽ از ﺁﺳﻤﺎن دررﺳﻴﺪ ﮐﻪ »ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ هﺴﺘﯽ، و‬ ‫ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺧﺸﻨﻮدم.«‬ ‫٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺣﺪود ﺳﯽ ﺳﺎل داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را ﺁﻏﺎز ﮐﺮد. او ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﺮدم ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮد، و ﻳﻮﺳﻒ ﭘﺴﺮ هﺎﻟﯽ، ۴٢ﭘﺴﺮ ﻣﺘﺎت، ﭘﺴﺮ ﻻوﯼ، ﭘﺴﺮ ﻣﻠﮑﯽ، ﭘﺴﺮ ﻳ ّﺎ، ﭘﺴﺮ‬ ‫َﻨ‬ ‫ﻳﻮﺳﻒ، ۵٢ﭘﺴﺮ َﺘﺎﺗﻴﺎ، ﭘﺴﺮ ﺁﻣﻮس، ﭘﺴﺮ ﻧﺎﺣﻮم، ﭘﺴﺮ ﺣﺴﻠﯽ، ﭘﺴﺮ ﻧ ّﯽ، ۶٢ﭘﺴﺮ ﻣ َﺖ،‬ ‫َﺌ‬ ‫َﺠ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻣﺘﺎﺗﻴﺎ، ﭘﺴﺮ ﺷﻤﻌﯽ، ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺳﺦ، ﭘﺴﺮ ﻳﻮدا، ٧٢ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺣﻨﺎن، ﭘﺴﺮ رﻳﺴﺎ، ﭘﺴﺮ‬ ‫زروﺑﺎﺑﻞ، ﭘﺴﺮ ﺳﺎ ِﻠﺘﯽ ﺋﻴﻞ، ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺮﯼ، ٨٢ﭘﺴﺮ ﻣﻠﮑﯽ، ﭘﺴﺮ ا ّﯼ، ﭘﺴﺮ ﻗﻮﺳﺎم، ﭘﺴﺮ‬ ‫َد‬ ‫ﺋ‬ ‫اﻳﻠﻤﻮدام، ﭘﺴﺮ ﻋﻴﺮ، ٩٢ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺷﻊ، ﭘﺴﺮ اﻳﻠﻌﺎذر، ﭘﺴﺮ ﻳﻮرﻳﻢ، ﭘﺴﺮ ﻣﺘﺎت، ﭘﺴﺮ ﻻوﯼ،‬ ‫٠٣ﭘﺴﺮ ﺷﻤﻌﻮن، ﭘﺴﺮ ﻳﻬﻮدا، ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺳﻒ، ﭘﺴﺮ ﻳﻮﻧﺎن، ﭘﺴﺮ اﻳﻠﻴﺎﻗﻴﻢ، ١٣ﭘﺴﺮ ﻣﻠﻴﺎ، ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻣﻴﻨﺎن، ﭘﺴﺮ ﻣﺘﺎﺗﺎ، ﭘﺴﺮ ﻧﺎﺗﺎن، ﭘﺴﺮ داود، ٢٣ﭘﺴﺮ ﻳﺴﯽ، ﭘﺴﺮ ﻋﻮﺑﻴﺪ، ﭘﺴﺮ ﺑﻮﻋﺰ، ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺷﻠﻤﻮن، ﭘﺴﺮ ﻧﺤﺸﻮن، ٣٣ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻴﻨﺎداب، ﭘﺴﺮ ارام، ﭘﺴﺮ ﺣﺼﺮون، ﭘﺴﺮ ﻓﺎرص، ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻳﻬﻮدا، ۴٣ﭘﺴﺮ ﻳﻌﻘﻮب، ﭘﺴﺮ اﺳﺤﺎق، ﭘﺴﺮ اﺑﺮاهﻴﻢ، ﭘﺴﺮ ﺗﺎرح، ﭘﺴﺮ ﻧﺎﺣﻮر، ۵٣ﭘﺴﺮ‬ ‫ِﺮوج، ﭘﺴﺮ رﻋﻮ، ﭘﺴﺮ ﻓﺎﻟﺞ، ﭘﺴﺮ ﻋﺎﺑﺮ، ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻟﺢ، ۶٣ﭘﺴﺮ ﻗﻴﻨﺎن، ﭘﺴﺮ ارﻓﮑﺸﺎد، ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺳﺎم، ﭘﺴﺮ ﻧﻮح، ﭘﺴﺮ ﻻﻣﮏ، ٧٣ﭘﺴﺮ ﻣﺘﻮﺷﺎﻟﺢ، ﭘﺴﺮ ﺧﻨﻮخ، ﭘﺴﺮ ﻳﺎ ِد، ﭘﺴﺮ ﻣﻬَﻞﺋﻴﻞ،‬ ‫َ َﻠ‬ ‫ر‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻗﻴﻨﺎن، ٨٣ﭘﺴﺮ اﻧﻮش، ﭘﺴﺮ ﺷﻴﺚ، ﭘﺴﺮ ﺁدم، ﭘﺴﺮ ﺧﺪا.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ۴‬
‫ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﻮﺗﮥ ﺁزﻣﺎﻳﺶ‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮ از روحاﻟﻘﺪس، از رود اردن ﺑﺎزﮔﺸﺖ و روح او را در ﺑﻴﺎﺑﺎن هﺪاﻳﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد. ٢در ﺁﻧﺠﺎ اﺑﻠﻴﺲ ﭼﻬﻞ روز او را وﺳﻮﺳﻪ ﮐﺮد. در ﺁن روزهﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮرد، و‬ ‫در ﭘﺎﻳﺎن ﺁن ﻣﺪت، ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﺪ. ٣ﭘﺲ اﺑﻠﻴﺲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﻧﺎن ﺷﻮد.« ۴ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ›اﻧﺴﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺎن زﻧﺪﻩ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ.‹«‬ ‫۵ﺳﭙﺲ اﺑﻠﻴﺲ او را ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮد و در َﻣﯽ هﻤﮥ ﺣﮑﻮﻣﺘﻬﺎﯼ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ او‬ ‫د‬ ‫ﻧﺸﺎن داد ۶و ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻗﺪرت و ﺷﻮﮐﺖ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﻣﺨﺘﺎرم ﺁن را ﺑﻪ هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﻢ ﺑﺪهﻢ. ٧ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﭘﺮﺳﺘﺸﻢ‬ ‫ﮐﻨﯽ ﺗﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ از ﺁن ﺗﻮ ﮔﺮدد.« ٨ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫» ›ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﭙﺮﺳﺖ‬

‫و ﺗﻨﻬﺎ او را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻦ.‹«‬ ‫٩ﺁﻧﮕﺎﻩ اﺑﻠﻴﺲ او را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮد و ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﻌﺒﺪ ﻗﺮار داد و ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﻳﯽ، ﺧﻮد را از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ زﻳﺮ اﻓﮑﻦ. ٠١زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫» ›درﺑﺎرۀ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﻮد ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ داد‬ ‫ﺗﺎ از ﺗﻮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫١١ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮ را ﺑﺮ دﺳﺘﻬﺎﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﭘﺎﻳﺖ را ﺑﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺰﻧﯽ.‹«‬ ‫٢١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: ›ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﻣﻴﺎزﻣﺎ.‹« ٣١ﭼﻮن‬ ‫اﺑﻠﻴﺲ هﻤﮥ اﻳﻦ وﺳﻮﺳﻪهﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، او را ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺘﯽ دﻳﮕﺮ ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ.‬

‫ﻃﺮد ﻋﻴﺴﯽ در ﻧﺎﺻﺮﻩ‬

‫۴١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ روح ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺧﺒﺮ او در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁن ﻧﻮاﺣﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪ.‬ ‫۵١او در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد، و هﻤﻪ وﯼ را ﻣﯽﺳﺘﻮدﻧﺪ.‬ ‫۶١ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﺻﺮﻩ، ﮐﻪ در ﺁن ﭘﺮورش ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد، رﻓﺖ و در روز ﺷﺒﺎت، ﻃﺒﻖ‬ ‫ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ درﺁﻣﺪ. و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺗﻼوت ﮐﻨﺪ. ٧١ﻃﻮﻣﺎر اﺷﻌﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ را ﺑﻪ او‬ ‫دادﻧﺪ. ﭼﻮن ﺁن را ﮔﺸﻮد، ﻗﺴﻤﺘﯽ را ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫٨١»روح ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ،‬ ‫زﻳﺮا ﻣﺮا ﻣﺴﺢ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﺗﺎ ﻓﻘﻴﺮان را ﺑﺸﺎرت دهﻢ‬ ‫و ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺗﺎ رهﺎﻳﯽ را ﺑﻪ اﺳﻴﺮان‬ ‫و ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ را ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﻳﺎن اﻋﻼم ﮐﻨﻢ،‬ ‫و ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎن را رهﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﻢ،‬ ‫٩١و ﺳﺎل ﻟﻄﻒ ﺧﺪاوﻧﺪ را اﻋﻼم ﻧﻤﺎﻳﻢ.«‬ ‫٠٢ﺳﭙﺲ ﻃﻮﻣﺎر را ﻓﺮوﭘﻴﭽﻴﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎدم ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺳﭙﺮد و ﺑﻨﺸﺴﺖ. هﻤﻪ در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﻪ‬ ‫او ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ١٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ »اﻣﺮوز اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺪان ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدادﻳﺪ، ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ.« ٢٢هﻤﻪ از او ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ و از ﮐﻼم‬ ‫ﻓﻴﺾﺁﻣﻴﺰش در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺴﺖ؟« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬

‫ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺑﯽﮔﻤﺎن اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﺑﺮ ﻣﻦ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺁورد ﮐﻪ ›اﯼ ﻃﺒﻴﺐ ﺧﻮد را ﺷﻔﺎ دﻩ! ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫َﺜ‬ ‫را ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ در ﮐﻔﺮﻧﺎﺣﻮم ﮐﺮدﻩاﯼ، اﻳﻨﺠﺎ در زادﮔﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻩ.‹« ۴٢ﺳﭙﺲ‬ ‫اﻓﺰود: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ در دﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫۵٢ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ در زﻣﺎن اﻳﻠﻴﺎ، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﻪ ﺳﺎل و ﻧﻴﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ‬ ‫ﺳﺨﺖ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁن ﺳﺮزﻣﻴﻦ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ، ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن ﺑﺴﻴﺎر در اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻮدﻧﺪ. ۶٢اﻣﺎ اﻳﻠﻴﺎ‬ ‫ﻧﺰد هﻴﭻﻳﮏ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﻧﺸﺪ ﻣﮕﺮ ﻧﺰد ﺑﻴﻮﻩزﻧﯽ در ﺷﻬﺮ َﺮ َﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺻﻴﺪون.‬ ‫ﺻ ﻓ‬ ‫٧٢در زﻣﺎن اﻟﻴﺸﻊ ﻧﺒﯽ ﻧﻴﺰ ﺟﺬاﻣﻴﺎن ﺑﺴﻴﺎر در اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻮدﻧﺪ، وﻟﯽ هﻴﭻﻳﮏ از ﺟﺬام ﺧﻮد‬ ‫ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪ ﻣﮕﺮ َﻌﻤﺎن ُﺮﻳﺎﻧﯽ.« ٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، از ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻨﺪ ٩٢و ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، او را از ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮون ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﺮ ﻟﺒﮥ ﮐﻮهﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﺁن ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ زﻳﺮش اﻓﮑﻨﻨﺪ. ٠٣اﻣﺎ او از ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن ﮔﺬﺷﺖ و‬ ‫رﻓﺖ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ‬

‫١٣ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﮐﻔﺮﻧﺎﺣﻮم واﻗﻊ در ﺟﻠﻴﻞ رﻓﺖ و در روز ﺷﺒﺎت ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﺮدم ﭘﺮداﺧﺖ. ٢٣ﺁﻧﻬﺎ از ﺗﻌﻠﻴﻢ او در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ، زﻳﺮا در ﮐﻼﻣﺶ اﻗﺘﺪار ﺑﻮد. ٣٣در‬ ‫ﮐﻨﻴﺴﻪ، ﻣﺮدﯼ دﻳﻮزدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ داﺷﺖ. او ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁورد: ۴٣»اﯼ‬ ‫ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ، ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺁﻣﺪﻩاﯼ ﻧﺎﺑﻮدﻣﺎن ﮐﻨﯽ؟ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻴﺴﺘﯽ؛ ﺗﻮ‬ ‫ﺁن ﻗﺪوس ﺧﺪاﻳﯽ!« ۵٣ﻋﻴﺴﯽ روح ﭘﻠﻴﺪ را ﻧﻬﻴﺐ زد و ﮔﻔﺖ: »ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎش و از او‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎ!« ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﻮ، ﺁن ﻣﺮد را در ﺣﻀﻮر هﻤﮕﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ زد و ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺁﺳﻴﺒﯽ ﺑﻪ‬ ‫او ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، از او ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ. ۶٣ﻣﺮدم هﻤﻪ ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﭼﻪ‬ ‫ﮐﻼﻣﯽ اﺳﺖ؟ او ﺑﺎ اﻗﺘﺪار و ﻗﺪرت ﺑﻪ ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽدهﺪ و ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ از ﻣﺮدم‬ ‫ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ!« ٧٣ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﺎرهﺎﯼ او در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁن ﻧﻮاﺣﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺎدرزن ﭘﻄﺮس و ﺑﺴﻴﺎرﯼ دﻳﮕﺮ‬

‫٨٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻨﻴﺴﻪ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺷﻤﻌﻮن رﻓﺖ. و اﻣﺎ ﻣﺎدرزن ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫را ﺗﺒﯽ ﺳﺨﺖ ﻋﺎرض ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد. از ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻳﺎرﯼاش ﮐﻨﺪ. ٩٣ﭘﺲ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦ او‬ ‫اﻳﺴﺘﺎد و ﺗﺐ را ﻧﻬﻴﺐ زد و ﺗﺒﺶ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ. او ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ از ﺁﻧﺎن‬ ‫ﭘﺮداﺧﺖ.‬ ‫٠۴هﻨﮕﺎم ﻏﺮوب، هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﻤﺎراﻧﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﻣﺮاض ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن داﺷﺘﻨﺪ، ﺁﻧﺎن‬ ‫را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁوردﻧﺪ، و او ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻳﮑﺎﻳﮏ اﻳﺸﺎن دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﻔﺎﻳﺸﺎن داد. ١۴دﻳﻮهﺎ‬ ‫ﻧﻴﺰ از ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻓﺮﻳﺎدﮐﻨﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ!« اﻣﺎ او ﺁﻧﻬﺎ را‬ ‫ﻧﻬﻴﺐ ﻣﯽزد و ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ او ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ.‬ ‫٢۴ﺑﺎﻣﺪادان، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎهﯽ رﻓﺖ. اﻣﺎ ﻣﺮدم او را ﻣﯽﺟﺴﺘﻨﺪ و ﭼﻮن ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬ ‫او ﺑﻮد رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻧﮕﺬارﻧﺪ ﺗﺮﮐﺸﺎن ﮐﻨﺪ. ٣۴وﻟﯽ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا‬ ‫را در ﺷﻬﺮهﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﺎرت دهﻢ، ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩام.«‬ ‫۴۴ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻮﻋﻈﻪ در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ ﻳﻬﻮدﻳﻪ اداﻣﻪ داد.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ۵‬
‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﻳﮏ روز ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﮐﻨﺎر درﻳﺎﭼﮥ ﺟ ِﻴﺴﺎرت اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺟﻤﻌﻴﺖ از هﺮ ﺳﻮ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﺑﺮ وﯼ ازدﺣﺎم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ، ٢در ﮐﻨﺎر درﻳﺎﭼﻪ دو ﻗﺎﻳﻖ دﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺻﻴﺎدان از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻩ، ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺴﺘﻦ ﺗﻮرهﺎﻳﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ. ٣ﭘﺲ ﺳﻮار ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﺑﻮد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺎﻳﻖ را اﻧﺪﮐﯽ از ﺳﺎﺣﻞ دور ﮐﻨﺪ. ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺮ ﻗﺎﻳﻖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺮدم ﭘﺮداﺧﺖ. ۴ﭼﻮن ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﻌﻮن ﮔﻔﺖ: »ﻗﺎﻳﻖ را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻋﻤﻴﻖ ﺑﺒﺮ، و ﺗﻮرهﺎ را ﺑﺮاﯼ ﺻﻴﺪ ﻣﺎهﯽ در ﺁب‬ ‫اﻓﮑﻨﻴﺪ.« ۵ﺷﻤﻌﻮن ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﺳﺘﺎد، ﻣﺎ هﻤﮥ ﺷﺐ ﺳﺨﺖ ﺗﻼش ﮐﺮدﻳﻢ و ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﻢ.‬ ‫اﻣﺎ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ، ﺗﻮرهﺎ را در ﺁب ﺧﻮاهﻴﻢ اﻓﮑﻨﺪ.« ۶وﻗﺘﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺁﻧﻘﺪر ﻣﺎهﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﺗﻮرهﺎﻳﺸﺎن ﭘﺎرﻩ ﺷﻮد! ٧از اﻳﻦ رو، از دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد در ﻗﺎﻳﻖ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اﺷﺎرﻩ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻳﺎرﻳﺸﺎن ﺁﻳﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ و هﺮ دو ﻗﺎﻳﻖ را ﺁﻧﻘﺪر از ﻣﺎهﯽ‬ ‫ﭘﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد در ﺁب ﻓﺮو روﻧﺪ. ٨ﺷﻤﻌﻮن ﭘﻄﺮس ﭼﻮن اﻳﻦ را دﻳﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺎهﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ اﻓﺘﺎد و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، از ﻣﻦ دور ﺷﻮ، زﻳﺮا ﻣﺮدﯼ ﮔﻨﺎهﮑﺎرم!« ٩ﭼﻪ‬ ‫ﺧﻮد و هﻤﺮاهﺎﻧﺶ از واﻗﻌﮥ ﺻﻴﺪ ﻣﺎهﯽ ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٠١ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ، ﭘﺴﺮان‬ ‫ِﺑﺪﯼ، ﻧﻴﺰ ﮐﻪ هﻤﮑﺎر ﺷﻤﻌﻮن ﺑﻮدﻧﺪ، هﻤﻴﻦ ﺣﺎل را داﺷﺘﻨﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﮔﻔﺖ:‬ ‫ز‬ ‫»ﻣﺘﺮس، از اﻳﻦ ﭘﺲ ﻣﺮدم را ﺻﻴﺪ ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد.« ١١ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺎﻳﻘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ‬ ‫راﻧﺪﻧﺪ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ و از ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﺟﺬاﻣﯽ‬

‫٢١روزﯼ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﻳﮑﯽ از ﺷﻬﺮهﺎ ﺑﻮد، ﻣﺮدﯼ ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺟﺬام ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺑﺪﻧﺶ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪ، روﯼ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻧﻬﺎد و اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺳﺮور ﻣﻦ، اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ از ﺟﺬام ﭘﺎﮐﻢ ﺳﺎزﯼ.« ٣١ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺖ ﺧﻮد را دراز‬ ‫ﮐﺮد و او را ﻟﻤﺲ ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ: »ﻣﯽﺧﻮاهﻢ؛ ﭘﺎﮎ ﺷﻮ!« در دم، ﺟﺬام ﺁن ﻣﺮد ﺑﺮﻃﺮف‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ. ۴١ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او اﻣﺮ ﮐﺮد: »ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﮕﻮ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮو و ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎهﻦ ﺑﻨﻤﺎ و ﺑﺮاﯼ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﺧﻮد ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﻳﯽ را ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ اﻣﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻦ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮔﻮاهﯽ ﺑﺎﺷﺪ.« ۵١ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ، ﺧﺒﺮ ﮐﺎرهﺎﯼ او هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺨﺶ ﻣﯽﺷﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻋﺘﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺎن او را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و از ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﻨﺪ. ۶١اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﺟﺎهﺎﯼ دوراﻓﺘﺎدﻩ ﻣﯽرﻓﺖ و در ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﻣﻔﻠﻮج‬

‫٧١روزﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد، و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ از هﻤﮥ ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺟﻠﻴﻞ و‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﻧﻴﺰ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻩ و ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، و ﻗﺪرت ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻔﺎﯼ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺎ او‬ ‫ﺑﻮد. ٨١ﻧﺎﮔﺎﻩ ﭼﻨﺪ ﻣﺮد از راﻩ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻔﻠﻮﺟﯽ را ﺑﺮ ﺗﺨﺘﯽ ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ‬ ‫او را ﺑﻪ درون ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ٩١اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ازدﺣﺎم‬ ‫ﺟﻤﻌﻴﺖ راهﯽ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻨﺪ و از ﻣﻴﺎن ﺳﻔﺎﻟﻬﺎ ﻣﻔﻠﻮج را ﺑﺎ ﺗﺨﺘﺶ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬

‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و در وﺳﻂ ﺟﻤﻌﻴﺖ، در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻬﺎدﻧﺪ. ٠٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻤﺎن ﺁﻧﻬﺎ را دﻳﺪ،‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮد، ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ!« ١٢اﻣﺎ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﺪ:‬ ‫»اﻳﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺧﺪا ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻨﺎهﺎن را ﺑﻴﺎﻣﺮزد؟«‬ ‫٢٢ﻋﻴﺴﯽ درﻳﺎﻓﺖ ﭼﻪ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ دل راﻩ ﻣﯽدهﻴﺪ؟‬ ‫٣٢ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺪام ﻳﮏ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ اﺳﺖ: ›ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ‹ ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ›ﺑﺮﺧﻴﺰ و راﻩ ﺑﺮو‹؟‬ ‫۴٢ﺣﺎل ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻗﺘﺪار ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن را دارد...« - ﺑﻪ ﻣﺮد‬ ‫ﻣﻔﻠﻮج ﮔﻔﺖ - »ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ﺑﺮﺧﻴﺰ، ﺗﺨﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮدار و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮو!« ۵٢در دم،‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﺸﺎن اﻳﺴﺘﺎد و ﺁﻧﭽﻪ را ﺑﺮ ﺁن ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ و ﺧﺪا را ﺣﻤﺪﮔﻮﻳﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫رﻓﺖ. ۶٢هﻤﻪ از اﻳﻦ روﻳﺪاد در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻩ، ﺧﺪا را ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﺮس‬ ‫وﺟﻮدﺷﺎن را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻣﺮوز ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰ دﻳﺪﻳﻢ.«‬

‫دﻋﻮت از ﻻوﯼ‬
‫٧٢ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ از ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮﯼ ﻻوﯼ ﻧﺎم دﻳﺪﮐﻪ در ﺧﺮاﺟﮕﺎﻩ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. او را ﮔﻔﺖ: »از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ.« ٨٢ﻻوﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و‬ ‫از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ روان ﺷﺪ.‬ ‫٩٢او در ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺿﻴﺎﻓﺘﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮد، و ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺰرگ‬ ‫از ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و دﻳﮕﺮ ﻣﺮدم، ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ٠٣اﻣﺎ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﮔﺮوهﯽ از‬ ‫ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﮐﻪ از ﻓﺮقۀ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺷﮑﻮﻩﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﻣﯽﺧﻮرﻳﺪ و ﻣﯽﺁﺷﺎﻣﻴﺪ؟« ١٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻴﻤﺎراﻧﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻴﺎز دارﻧﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﺪرﺳﺘﺎن. ٢٣ﻣﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ دﻋﻮت ﮐﻨﻢ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺎهﮑﺎران را«.‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ روزﻩ‬

‫٣٣ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ اﻏﻠﺐ روزﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ و دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦاﻧﺪ، اﻣﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺗﻮ هﻤﻴﺸﻪ در ﺣﺎل ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻨﺪ.« ۴٣ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻋﺮوﺳﯽ را ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ داﻣﺎد ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ، ﺑﻪ روزﻩ‬ ‫واداﺷﺖ؟ ۵٣اﻣﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ داﻣﺎد از اﻳﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. در ﺁن اﻳﺎم روزﻩ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ.« ۶٣ﭘﺲ اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁورد: »هﻴﭻﮐﺲ ﺗﮑﻪاﯼ از ﺟﺎﻣﮥ ﻧﻮ را‬ ‫َﺜ‬ ‫ﻧﻤﯽﺑ َد ﺗﺎ ﺁن را ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻪاﯼ ﮐﻬﻨﻪ وﺻﻠﻪ ز َﺪ. زﻳﺮا اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ، هﻢ ﺟﺎﻣﮥ ﻧﻮ را ﭘﺎرﻩ‬ ‫َﻧ‬ ‫ُﺮ‬ ‫ﮐﺮدﻩ و هﻢ ﭘﺎرﭼﮥ ﻧﻮ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻬﻨﻪ وﺻﻠﻪاﯼ اﺳﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ. ٧٣ﻧﻴﺰ ﮐﺴﯽ ﺷﺮاب ﻧﻮ را‬ ‫در َﺸﮑﻬﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ ﻧﻤﯽرﻳﺰد. زﻳﺮا اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ، ﺷﺮاب ﻧﻮ َﺸﮑﻬﺎ را ﺧﻮاهﺪ درﻳﺪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺮاب ﺧﻮاهﺪ رﻳﺨﺖ و َﺸﮑﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﺒﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٨٣ﺷﺮاب ﻧﻮ را در َﺸﮑﻬﺎﯼ ﻧﻮ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﻳﺨﺖ. ٩٣و ﮐﺴﯽ ﭘﺲ از ﻧﻮﺷﻴﺪن ﺷﺮاب ﮐﻬﻨﻪ ﺧﻮاهﺎن ﺷﺮاب ﺗﺎزﻩ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ›ﺷﺮاب ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ.‹«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ۶‬

‫ﺻﺎﺣﺐ روز ﺷﺒﺎت‬

‫١در ﻳﮑﯽ از روزهﺎﯼ ﺷﺒﺎت، ﻋﻴﺴﯽ از ﻣﻴﺎن ﻣﺰارع ﮔﻨﺪم ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ وﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‬ ‫ﺧﻮﺷﻪهﺎﯼ ﮔﻨﺪم را ﻣﯽﭼﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻪدﺳﺖ ﺳﺎﻳﻴﺪﻩ، ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ. ٢اﻣﺎ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا ﮐﺎرﯼ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ در روز ﺷﺒﺎت ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ؟« ٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫»ﻣﮕﺮ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ داود ﭼﻪ ﮐﺮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﻮد و ﻳﺎراﻧﺶ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟ ۴او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﺧﺪا درﺁﻣﺪ و ﻧﺎن ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺧﻮرد و ﺑﻪ ﻳﺎراﻧﺶ ﻧﻴﺰ داد، هﺮﭼﻨﺪ ﺧﻮردن ﺁن‬ ‫ﻧﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﮐﺎهﻨﺎن ﺟﺎﻳﺰ ﺑﻮد.« ۵و در اداﻣﻪ ﻓﺮﻣﻮد: »ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺒﺎت‬ ‫اﺳﺖ.«‬ ‫۶در ﺷﺒﺎﺗﯽ دﻳﮕﺮ، ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ درﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ. ﻣﺮدﯼ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺖ‬ ‫راﺳﺘﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٧ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن، ﻋﻴﺴﯽ را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‬ ‫ﺁﻳﺎ در روز ﺷﺒﺎت ﮐﺴﯽ را ﺷﻔﺎ ﻣﯽدهﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ؛ زﻳﺮا در ﭘﯽ دﺳﺘﺎوﻳﺰﯼ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ او اﺗﻬﺎم‬ ‫ﺑﻨﺪﻧﺪ. ٨اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ از اﻓﮑﺎرﺷﺎن ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮد، ﻣﺮد دﺳﺖ ﺧﺸﮏ را ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰ و در‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﻪ ﺑﺎﻳﺴﺖ.« او ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و اﻳﺴﺘﺎد. ٩ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ،‬ ‫ﮐﺪام ﻳﮏ در روز ﺷﺒﺎت رواﺳﺖ: ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﻳﺎ ﺑﺪﯼ، ﻧﺠﺎت ﺟﺎن اﻧﺴﺎن ﻳﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﺁن؟«‬ ‫٠١ﭘﺲ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻳﮑﺎﻳﮏ اﻳﺸﺎن ﮔﺮداﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺁن ﻣﺮد ﮔﻔﺖ: »دﺳﺘﺖ را‬ ‫دراز ﮐﻦ!« ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد، و دﺳﺘﺶ ﺳﺎﻟﻢ ﺷﺪ. ١١اﻣﺎ ﺁﻧﺎن ﺳﺨﺖ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺸﻮرت ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪ.‬

‫اﻧﺘﺨﺎب دوازدﻩ رﺳﻮل‬

‫٢١در ﻳﮑﯽ از ﺁن روزهﺎ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ دﻋﺎ ﺑﻪ ﮐﻮهﯽ رﻓﺖ و ﺷﺐ را در ﻋﺒﺎدت ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳﺎﻧﺪ. ٣١ﺑﺎﻣﺪادان ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ، و از ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن دوازدﻩ ﺗﻦ را‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ و اﻳﺸﺎن را رﺳﻮل ﺧﻮاﻧﺪ. ۴١ﺷﻤﻌﻮن )ﮐﻪ او را ﭘﻄﺮس ﻧﺎﻣﻴﺪ(، اﻧﺪرﻳﺎس )ﺑﺮادر‬ ‫ﭘﻄﺮس(، ﻳﻌﻘﻮب، ﻳﻮﺣﻨﺎ، ﻓﻴﻠﻴﭗ، ﺑﺮﺗﻮﻟﻤﺎ، ۵١ﻣﺘﯽ، ﺗﻮﻣﺎ، ﻳﻌﻘﻮب ﭘﺴﺮ ﺣﻠﻔﯽ، ﺷﻤﻌﻮن‬ ‫ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﻏﻴﻮر، ۶١ﻳﻬﻮدا ﭘﺴﺮ ﻳﻌﻘﻮب، و ﻳﻬﻮداﯼ ِﺳﺨﺮﻳﻮﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﯼ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﺮد.‬ ‫ا‬

‫»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺷﻤﺎ«‬
‫٧١ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺮاﻩ اﻳﺸﺎن از ﮐﻮﻩ ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و در ﺟﺎﻳﯽ هﻤﻮار اﻳﺴﺘﺎد. ﺑﺴﻴﺎرﯼ از‬ ‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ و اﻧﺒﻮهﯽ از ﻣﺮدم از ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ، اورﺷﻠﻴﻢ، و از ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺳﺎﺣﻠﯽ‬ ‫ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون ﺁﻧﺠﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ٨١ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺎن او را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و از‬ ‫ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﻨﺪ؛ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﺁزارﺷﺎن ﻣﯽداد، ﺷﻔﺎ ﻣﯽﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٩١ﻣﺮدم هﻤﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ او را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﻨﺪ، زﻳﺮا ﻧﻴﺮوﻳﯽ از او ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ هﻤﮕﺎن‬ ‫را ﺷﻔﺎ ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫٠٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﻈﺮ اﻓﮑﻨﺪ و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻓﻘﻴﺮﻳﺪ،‬

‫زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا از ﺁن ﺷﻤﺎﺳﺖ.‬ ‫١٢ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﮔﺮﺳﻨﻪاﻳﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﺳﻴﺮ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ.‬ ‫ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﮔﺮﻳﺎﻧﻴﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﺧﻮاهﻴﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪ.‬ ‫٢٢»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت ﮔﻴﺮﻧﺪ و‬ ‫ﺷﻤﺎ را از ﺟﻤﻊ ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﻨﺪ و دﺷﻨﺎم دهﻨﺪ و ﺑﺪﻧﺎم ﺳﺎزﻧﺪ. ٣٢در ﺁن روز، ﺷﺎدﯼ و‬ ‫ﭘﺎﻳﮑﻮﺑﯽ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎداﺷﺘﺎن در ﺁﺳﻤﺎن ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ. ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﻴﺎﮐﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۴٢»اﻣﺎ واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﻳﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﺗﺴﻠﯽ ﺧﻮد را ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫۵٢واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺳﻴﺮﻳﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ.‬ ‫واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺧﻨﺪاﻧﻴﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﻣﺎﺗﻢ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد و زارﯼ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻧﻤﻮد.‬ ‫۶٢واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ هﻤﮕﺎن زﺑﺎن ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺸﺘﺎن ُﮕﺸﺎﻳﻨﺪ، زﻳﺮا ﻧﻴﺎﮐﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫ﺑ‬ ‫اﻧﺒﻴﺎﯼ دروﻏﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن‬
‫٧٢»اﻣﺎ اﯼ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﻮد را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮐﻪ از ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت دارﻧﺪ، ﻧﻴﮑﯽ ﮐﻨﻴﺪ ٨٢و ﺑﺮاﯼ هﺮﮐﻪ ﻧﻔﺮﻳﻨﺘﺎن ﮐﻨﺪ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ، و هﺮ‬ ‫ﮐﺲ را ﮐﻪ ﺁزارﺗﺎن دهﺪ دﻋﺎﯼ ﺧﻴﺮ ﮐﻨﻴﺪ. ٩٢اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﻳﮏ ﮔﻮﻧﮥ ﺗﻮ ﺳﻴﻠﯽ زﻧﺪ، ﮔﻮﻧﮥ‬ ‫دﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ او ﺑﮕﺮدان. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ رداﻳﺖ را از ﺗﻮ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ، ﭘﻴﺮاهﻨﺖ را ﻧﻴﺰ از‬ ‫او درﻳﻎ ﻣﮑﻦ. ٠٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ از ﺗﻮ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺑﻪ او ﺑﺪﻩ، و اﮔﺮ ﻣﺎل ﺗﻮ را ﻏﺼﺐ‬ ‫ﮐﻨﺪ، از او ﺑﺎز ﻣﺨﻮاﻩ. ١٣ﺑﺎ ﻣﺮدم هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ رﻓﺘﺎر‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫٢٣»اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﯽ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ، ﭼﻪ ﺑﺮﺗﺮﯼ‬ ‫دارﻳﺪ؟ ﺣﺘﯽ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﻧﻴﺰ دوﺳﺘﺪاران ﺧﻮد را دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ. ٣٣و اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻧﻴﮑﯽ ﮐﻨﻴﺪﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﮑﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﭼﻪ ﺑﺮﺗﺮﯼ دارﻳﺪ؟ ﺣﺘﯽ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ۴٣و اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻗﺮض دهﻴﺪ ﮐﻪ اﻣﻴﺪ ﻋﻮض از ﺁﻧﺎن دارﻳﺪ، ﭼﻪ ﺑﺮﺗﺮﯼ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ داﺷﺖ؟ ﺣﺘﯽ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﻗﺮض ﻣﯽدهﻨﺪ ﺗﺎ روزﯼ از اﻳﺸﺎن‬ ‫ﻋﻮض ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ۵٣اﻣﺎ ﺷﻤﺎ، دﺷﻤﻨﺎﻧﺘﺎن را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﮑﯽ ﮐﻨﻴﺪ، و ﺑﺪون‬ ‫اﻣﻴﺪ ﻋﻮض، ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻗﺮض دهﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎداﺷﺘﺎن ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ، و ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد، ﭼﻪ او ﺑﺎ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﺎن و ﺑﺪﮐﺎران ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ. ۶٣ﭘﺲ رﺣﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺪر ﺷﻤﺎ رﺣﻴﻢ اﺳﺖ.‬

‫ﻋﻴﺒﺠﻮﻳﯽ از دﻳﮕﺮان‬
‫٧٣»ﻋﻴﺒﺠﻮﻳﯽ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺗﺎ از ﺷﻤﺎ ﻋﻴﺒﺠﻮﻳﯽ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ﻣﺤﮑﻮم ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﮑﻮﻣﺘﺎن ﻧﮑﻨﻨﺪ.‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﺸﻮدﻩ ﺷﻮﻳﺪ. ٨٣ﺑﺪهﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩ ﺷﻮد. ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاﯼ ُﺮ، ﻓﺸﺮدﻩ، ﺗﮑﺎﻧﺪادﻩ و‬ ‫ﭘ‬ ‫ﻟﺒﺮﻳﺰ در داﻣﻨﺘﺎن رﻳﺨﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ! زﻳﺮا ﺑﺎ هﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺪهﻴﺪ، ﺑﺎ هﻤﺎن ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ دادﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬ ‫٩٣و اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁورد: »ﺁﻳﺎ ﮐﻮر ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ راهﻨﻤﺎﯼ ﮐﻮر دﻳﮕﺮ ﺷﻮد؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫َﺜ‬ ‫هﺮ دو در ﭼﺎﻩ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ اﻓﺘﺎد؟ ٠۴ﺷﺎﮔﺮد، ﺑﺮﺗﺮ از اﺳﺘﺎد ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺖ، اﻣﺎ هﺮﮐﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ و‬ ‫ﺗﺮﺑﻴﺘﺶ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل رﺳﺪ، هﻤﭽﻮن اﺳﺘﺎد ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫١۴»ﭼﺮا ﭘﺮ ﮐﺎﻩ را در ﭼﺸﻢ ﺑﺮادرت ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ، اﻣﺎ از ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﺧﻮد دارﯼ‬ ‫ﻏﺎﻓﻠﯽ؟ ٢۴ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﺮادرت ﺑﮕﻮﻳﯽ: ›ﺑﺮادر، ﺑﮕﺬار ﺧﺲ را ازﭼﺸﻤﺖ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺁورم‹، وﻟﯽ ﭼﻮب را در ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﯽ؟ اﯼ رﻳﺎﮐﺎر، ﻧﺨﺴﺖ ﭼﻮب را از ﭼﺸﻢ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﻪدر ﺁر، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاهﯽ دﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﺮ ﮐﺎﻩ را از ﭼﺸﻢ ﺑﺮادرت ﺑﻴﺮون ﮐﻨﯽ.‬

‫درﺧﺖ و ﻣﻴﻮﻩاش‬
‫٣۴»هﻴﭻ درﺧﺖ ﻧﻴﮑﻮ، ﻣﻴﻮۀ ﺑﺪ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻧﻤﯽﺁو َد و ﻧﻪ هﻴﭻ درﺧﺖ ﺑﺪ، ﻣﻴﻮۀ ﻧﻴﮑﻮ.‬ ‫َر‬ ‫۴۴هﺮ درﺧﺘﯽ را از ﻣﻴﻮﻩاش ﻣﯽﺗﻮان ﺷﻨﺎﺧﺖ. ﻧﻪ از ﺑﻮﺗﮥ ﺧﺎر ﻣﯽﺗﻮان اﻧﺠﻴﺮ ﭼﻴﺪ، و ﻧﻪ‬ ‫از ﺑﻮﺗﮥ ﺗﻤﺸﮏ، اﻧﮕﻮر! ۵۴ﺷﺨﺺ ﻧﻴﮏ از ﺧﺰاﻧﮥ ﻧﻴﮑﻮﯼ دل ﺧﻮد ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺑﺮﻣﯽﺁورد،‬ ‫و ﺷﺨﺺ ﺑﺪ از ﺧﺰاﻧﮥ ﺑﺪ دل ﺧﻮد، ﺑﺪﯼ. زﻳﺮا زﺑﺎن از ﺁﻧﭽﻪ دل از ﺁن ﻟﺒﺮﻳﺰ اﺳﺖ، ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬

‫ﻣﻌﻤﺎر داﻧﺎ و ﻣﻌﻤﺎر ﻧﺎدان‬

‫۶۴»ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا ›ﺳﺮورم، ﺳﺮورم‹ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﺪ، اﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ٧۴ﺁن ﮐﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ را ﻣﯽﺷﻨﻮد و ﺑﻪ ﺁن ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺲ ﻣﯽﻣﺎ َﺪ. ٨۴او ﮐﺴﯽ را ﻣﺎ َﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ، زﻣﻴﻦ را ﮔﻮد َﻨﺪ و ﭘﯽ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺮ ﺻﺨﺮﻩ ﻧﻬﺎد. ﭼﻮن ﺳﻴﻞ ﺁﻣﺪ و ﺳﻴﻼب ﺑﺮ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ هﺠﻮم ﺑﺮد، ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺁن را‬ ‫ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﺪ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﺨﺮﻩ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٩۴اﻣﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ را ﻣﯽﺷﻨﻮد وﻟﯽ ﺑﻪ ﺁن‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﮐﺴﯽ را ﻣﺎ َﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺪون ﭘﯽ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺳﺎﺧﺖ. ﭼﻮن ﺳﻴﻼب ﺑﺮ ﺁن‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ هﺠﻮم ﺑﺮد، در دم ﻓﺮورﻳﺨﺖ و وﻳﺮاﻧﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﻬﺎد.«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٧‬
‫اﻳﻤﺎن ﻧﻈﺎﻣﯽ روﻣﯽ‬
‫١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺑﻪ ﮐﻔﺮﻧﺎﺣﻮم درﺁﻣﺪ.‬ ‫٢در ﺁﻧﺠﺎ ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻣﯽ روﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻏﻼم او ﮐﻪ ﺑﺲ ﻋﺰﻳﺰش ﻣﯽداﺷﺖ، ﺑﻴﻤﺎر و در‬ ‫ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﻣﺮگ ﺑﻮد. ٣ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭼﻮن درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻨﻴﺪ، ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻳﻬﻮد را ﻧﺰد او‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ از او ﺑﺨﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﻏﻼﻣﺶ را ﺷﻔﺎ دهﺪ. ۴ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺎ‬ ‫اﻟﺘﻤﺎس ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﺳﺰاوار اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻟﻄﻒ را در ﺣﻘﺶ ﺑﮑﻨﯽ،‬ ‫۵زﻳﺮا ﻗﻮم ﻣﺎ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارد و ﮐﻨﻴﺴﻪ را ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ.« ۶ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫هﻤﺮاﻩ ﺁﻧﺎن رﻓﺖ. ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ رﺳﻴﺪ، ﺁن ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻧﺰد‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎم ﮐﻪ: » َﺮ َرم، ﺧﻮد را زﺣﻤﺖ ﻣﺪﻩ، زﻳﺮا ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ زﻳﺮ‬ ‫ﺳ و‬ ‫ﺳﻘﻒ ﻣﻦ ﺁﻳﯽ. ٧از هﻤﻴﻦ رو، ﺣﺘﯽ ﺧﻮد را ﻻﻳﻖ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ ﻧﺰد ﺗﻮ ﺁﻳﻢ. ﻓﻘﻂ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺎدم ﻣﻦ ﺷﻔﺎ ﺧﻮهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٨زﻳﺮا ﻣﻦ ﺧﻮد ﻓﺮدﯼ هﺴﺘﻢ زﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎن. ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﻧﻴﺰ زﻳﺮ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮد دارم. ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ›ﺑﺮو‹، ﻣﯽرود؛ ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ›ﺑﻴﺎ‹، ﻣﯽﺁﻳﺪ.‬ ‫ﺑﻪ ﻏﻼم ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ›اﻳﻦ را ﺑﻪﺟﺎﯼﺁر‹، ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻣﯽﺁورد.« ٩ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ،‬ ‫از او ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﮐﻪ از ﭘﯽاش ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ روﯼ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: »ﭼﻨﻴﻦ اﻳﻤﺎﻧﯽ ﺣﺘﯽ در اﺳﺮاﺋﻴﻞ هﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩام.« ٠١ﭼﻮن ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ، ﻏﻼم را ﺳﻼﻣﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬

‫زﻧﺪﻩ ﮐﺮدن ﭘﺴﺮ ﺑﻴﻮﻩزن‬

‫١١ﭼﻨﺪﯼ ﺑﻌﺪ، ﻋﻴﺴﯽ رهﺴﭙﺎر ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪﻧﺎم ﻧﺎﺋﻴﻦ ﺷﺪ. ﺷﺎﮔﺮدان و ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ اﻧﺒﻮﻩ ﻧﻴﺰ‬ ‫او را هﻤﺮاهﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٢١ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮑﯽ دروازۀ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ رﺳﻴﺪ، دﻳﺪ ﻣﺮدﻩاﯼ را‬ ‫ﻣﯽﺑﺮﻧﺪﮐﻪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻴﻮﻩزﻧﯽ ﺑﻮد. ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺰ ﺁن زن را هﻤﺮاهﯽ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٣١ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻮن ﺁن زن را دﻳﺪ، دﻟﺶ ﺑﺮ ﺣﺎل او ﺳﻮﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﮔﺮﻳﻪ‬ ‫ﻣﮑﻦ.« ۴١ﺳﭙﺲ ﻧﺰدﻳﮏ رﻓﺖ و ﺗﺎﺑﻮت را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد. ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁن را ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺟﻮان، ﺗﻮ را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺑﺮﺧﻴﺰ!« ۵١ﻣﺮدﻩ راﺳﺖ ﻧﺸﺴﺖ و‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد! ﻋﻴﺴﯽ او را ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﺳﭙﺮد. ۶١ﺗﺮس و هﻴﺒﺖ ﺑﺮ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ ﺑﺰرگ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ‬ ‫ﻇﻬﻮر ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ﺧﺪا ﺑﻪﻳﺎرﯼ ﻗﻮم ﺧﻮد ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ.« ٧١ﺧﺒﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر ﻋﻴﺴﯽ در ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﻧﻮاﺣﯽ اﻃﺮاف ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ.‬

‫ﻋﻴﺴﯽ وﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ‬

‫٨١ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ او را از هﻤﮥ اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﭘﺲ او دو ﺗﻦ از ﺁﻧﺎن را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ٩١و ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎم ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ هﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﻳﺎ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟« ٠٢ﺁن دو ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ ﻣﺎ را‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺗﺎ از ﺗﻮ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ هﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟«‬ ‫١٢در هﻤﺎن ﺳﺎﻋﺖ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺴﻴﺎرﯼ را از ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ و دردهﺎ و ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﺷﻔﺎ داد و‬

‫ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﻳﺎن ﺑﺴﻴﺎر را ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٢٢ﭘﺲ در ﭘﺎﺳﺦ ﺁن ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﺮوﻳﺪ و ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫دﻳﺪﻩ و ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺎزﮔﻮﻳﻴﺪ، ﮐﻪ ﮐﻮران ﺑﻴﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻟﻨﮕﺎن راﻩ ﻣﯽروﻧﺪ، ﺟﺬاﻣﻴﺎن‬ ‫ﺷﻔﺎ ﻣﯽﻳﺎﺑﻨﺪ، َﺮان ﺷﻨﻮا ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺮدﮔﺎن زﻧﺪﻩ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮان ﺑﺸﺎرت دادﻩ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد. ٣٢ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﺑﺎﺑﺖ ﻣﻦ ﻧﻠﻐﺰد.«‬ ‫۴٢ﭼﻮن ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﻳﺤﻴﯽ رﻓﺘﻨﺪ، ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ او ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﺪ؟ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﻧﯽاﯼ ﮐﻪ از ﺑﺎد در ﺟﻨﺒﺶ‬ ‫اﺳﺖ؟ ۵٢ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭼﻪ ﭼﻴﺰ رﻓﺘﻴﺪ؟ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪاﯼ ﻟﻄﻴﻒ در ﺑﺮ دارد؟ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﻓﺎﺧﺮ ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ و در ﺗﺠﻤﻞ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، در ﻗﺼﺮهﺎﯼ ﭘﺎدﺷﺎهﺎﻧﻨﺪ. ۶٢ﭘﺲ‬ ‫ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭼﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﺪ؟ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ؟ ﺁرﯼ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ او از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ. ٧٢او هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩاش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ:‬ ‫» ›اﻳﻨﮏ رﺳﻮل ﺧﻮد را ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ‬ ‫ﺗﺎ راهﺖ را ﭘﻴﺶ ﭘﺎﻳﺖ هﻤﻮار ﺳﺎزد.‹‬ ‫٨٢ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻳﺤﻴﯽ از ﻣﺎدر زادﻩ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ؛ اﻣﺎ‬ ‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا، از او ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ.« ٩٢هﻤﮥ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺣﺘﯽ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان، ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ راﻩ ﺧﺪا ﺣﻖ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺑﻪدﺳﺖ ﻳﺤﻴﯽ‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ٠٣اﻣﺎ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻓﻘﻴﻬﺎن ارادۀ ﺧﺪا را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد رد ﮐﺮدﻧﺪ، زﻳﺮا از‬ ‫ﻳﺤﻴﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫١٣»ﭘﺲ، ﻣﺮدم اﻳﻦ ﻧﺴﻞ را ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﻨﻢ؟ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ؟ ٢٣ﺑﻪ ﮐﻮدﮐﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ در ﺑﺎزار ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ:‬ ‫» ›ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻧﯽ ﻧﻮاﺧﺘﻴﻢ، ﻧﺮﻗﺼﻴﺪﻳﺪ؛‬ ‫ﻣﺮﺛﻴﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ، ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﺰدﻳﺪ.‹‬ ‫٣٣زﻳﺮا ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻧﺎن ﻣﯽﺧﻮرْد و ﻧﻪ ﺷﺮاب ﻣﯽﻧﻮﺷﻴﺪ، ﮔﻔﺘﻴﺪ،‬ ‫›دﻳﻮ دارد.‹ ۴٣ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮ َد و ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ، ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ، ›ﻣﺮدﯼ اﺳﺖ‬ ‫ر‬ ‫ﺷﮑﻤﺒﺎرﻩ و ﻣﻴﮕﺴﺎر، دوﺳﺖ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎهﮑﺎران.‹ ۵٣اﻣﺎ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﮑﻤﺖ را هﻤﮥ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺁن ﺑﻪ ﺛﺒﻮت ﻣﯽرﺳﺎﻧﻨﺪ.«‬

‫ﺗﺪهﻴﻦ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪدﺳﺖ زﻧﯽ ﺑﺪﮐﺎرﻩ‬

‫۶٣روزﯼ ﻳﮑﯽ از ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺻﺮف ﻏﺬا دﻋﻮت ﮐﺮد. ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺁن‬ ‫ﻓﺮﻳﺴﯽ رﻓﺖ و ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺖ. ٧٣در ﺁن ﺷﻬﺮ زﻧﯽ ﺑﺪﮐﺎرﻩ ﻣﯽزﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﺎﻧﮥ ﺁن ﻓﺮﻳﺴﯽ ﻣﻴﻬﻤﺎن اﺳﺖ، ﻇﺮﻓﯽ ﻣﺮﻣﺮﻳﻦ، ﭘﺮ از ﻋﻄﺮ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁورد ٨٣و‬ ‫ﮔﺮﻳﺎن ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻋﻴﺴﯽ، ﮐﻨﺎر ﭘﺎهﺎﯼ او اﻳﺴﺘﺎد. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻗﻄﺮات اﺷﮏ ﺑﻪ ﺷﺴﺘﻦ ﭘﺎهﺎﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮداﺧﺖ و ﺑﺎ ﮔﻴﺴﻮاﻧﺶ ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﺸﮏ ﮐﺮد. ﺳﭙﺲ ﭘﺎهﺎﯼ او را ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﻋﻄﺮﺁﮔﻴﻦ‬ ‫ﮐﺮد. ٩٣ﭼﻮن ﻓﺮﻳﺴﯽ ﻣﻴﺰﺑﺎن اﻳﻦ را دﻳﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‬

‫ﺑﻮد، ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﻳﻦ زن ﮐﻪ او را ﻟﻤﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻴﺴﺖ و ﭼﮕﻮﻧﻪ زﻧﯽ اﺳﺖ - ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ‬ ‫زﻧﯽ ﺑﺪﮐﺎرﻩ اﺳﺖ.« ٠۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺷﻤﻌﻮن، ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ.« ﮔﻔﺖ: »ﺑﻔﺮﻣﺎ، اﺳﺘﺎد!« ١۴ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺷﺨﺼﯽ از دو ﺗﻦ ﻃﻠﺐ داﺷﺖ: از‬ ‫ﻳﮑﯽ ﭘﺎﻧﺼﺪ دﻳﻨﺎر، از دﻳﮕﺮﯼ ﭘﻨﺠﺎﻩ دﻳﻨﺎر. ٢۴اﻣﺎ ﭼﻮن ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ او ﺑﺪهﻨﺪ، ﺑﺪهﯽ‬ ‫هﺮ دو را ﺑﺨﺸﻴﺪ. ﺣﺎل ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﺗﻮ ﮐﺪامﻳﮏ او را ﺑﻴﺸﺘﺮ دوﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ؟«‬ ‫٣۴ﺷﻤﻌﻮن ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺪهﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ داﺷﺖ و ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ.« ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »درﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ.« ۴۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺁن زن اﺷﺎرﻩ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﻤﻌﻮن ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ‬ ‫زن را ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ؟ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺗﻮ ﺁﻣﺪم، و ﺗﻮ ﺑﺮاﯼ ﺷﺴﺘﻦ ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﺁب ﻧﻴﺎوردﯼ، اﻣﺎ اﻳﻦ زن‬ ‫ﺑﺎ اﺷﮑﻬﺎﻳﺶ ﭘﺎهﺎﯼ ﻣﺮا ﺷﺴﺖ و ﺑﺎ ﮔﻴﺴﻮاﻧﺶ ﺧﺸﮏ ﮐﺮد! ۵۴ﺗﻮ ﻣﺮا ﻧﺒﻮﺳﻴﺪﯼ، ا ّﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫زن از ﻟﺤﻈﮥ ورودم، دﻣﯽ از ﺑﻮﺳﻴﺪن ﭘﺎهﺎﻳﻢ ﺑﺎزﻧﺎﻳﺴﺘﺎدﻩ اﺳﺖ. ۶۴ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ روﻏﻦ‬ ‫ﺗﺪهﻴﻦ ﻧﮑﺮدﯼ، اﻣﺎ او ﭘﺎهﺎﻳﻢ را ﺑﻪ ﻋﻄﺮ ﺗﺪهﻴﻦ ﮐﺮد. ٧۴ﭘﺲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫او از ﺁن روﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺁن ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ،‬ ‫ﮐﻤﺘﺮ هﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ.« ٨۴ﭘﺲ رو ﺑﻪ ﺁن زن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ!«‬ ‫٩۴ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﺎن را ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺁﻣﺮزد؟« ٠۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺁن زن ﮔﻔﺖ: »اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﻧﺠﺎت دادﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪﺳﻼﻣﺖ ﺑﺮو!«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٨‬
‫ﻣ َﻞ ﺑﺮزﮔﺮ‬ ‫َﺜ‬
‫١ﭘﺲ از ﺁن، ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ و روﺳﺘﺎ ﺑﻪ روﺳﺘﺎ ﻣﯽﮔﺸﺖ و ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را‬ ‫ﺑﺸﺎرت ﻣﯽداد. ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ وﯼ ﺑﻮدﻧﺪ، ٢و ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎرﯼ از زﻧﺎن ﮐﻪ از ارواح‬ ‫ﭘﻠﻴﺪ و ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ: ﻣﺮﻳﻢ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﻣﺠﺪﻟﻴﻪ ﮐﻪ از او هﻔﺖ روح ﭘﻠﻴﺪ اﺧﺮاج‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ٣ﻳﻮﻧﺎ هﻤﺴﺮ ﺧﻮزا، ﻣﺒﺎﺷﺮ هﻴﺮودﻳﺲ، ﺳﻮﺳﻦ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ زﻧﺎن دﻳﮕﺮ. اﻳﻦ زﻧﺎن‬ ‫از داراﻳﯽ ﺧﻮد ﺑﺮاﯼ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺗﺪارﮎ ﻣﯽدﻳﺪﻧﺪ.‬ ‫۴ﭼﻮن ﻣﺮدم از ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺷﻬﺮهﺎ ﺑﻪ دﻳﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ اﻧﺒﻮﻩ ﮔﺮدﺁﻣﺪ،‬ ‫اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﺁورد: ۵»روزﯼ ﺑﺮزﮔﺮﯼ ﺑﺮاﯼ ﭘﺎﺷﻴﺪن ﺑﺬر ﺧﻮد ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. ﭼﻮن ﺑﺬر‬ ‫َﺜ‬ ‫ﻣﯽﭘﺎﺷﻴﺪ، ﺑﺮﺧﯽ در راﻩ اﻓﺘﺎد و ﻟﮕﺪﻣﺎل ﺷﺪ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻮردﻧﺪ. ۶ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫دﻳﮕﺮ در زﻣﻴﻦ ﺳﻨﮕﻼخ اﻓﺘﺎد، و ﭼﻮن روﻳﻴﺪ، ﺧﺸﮏ ﺷﺪ، ﭼﺮا ﮐﻪ رﻃﻮﺑﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ.‬ ‫٧ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺎن ﺧﺎرهﺎ اﻓﺘﺎد و ﺧﺎرهﺎ ﺑﺎ ﺑﺬرهﺎ ﻧﻤﻮ ﮐﺮدﻩ، ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻔﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ٨اﻣﺎ‬ ‫ﺑﺮﺧﯽ از ﺑﺬرهﺎ در ﺧﺎﮎ ﺧﻮب اﻓﺘﺎد و ﻧﻤﻮ ﮐﺮد و ﺻﺪ ﭼﻨﺪان ﺑﺎر ﺁورد.« ﭼﻮن اﻳﻦ را‬ ‫ﮔﻔﺖ، ﻧﺪا در داد: »هﺮﮐﻪ ﮔﻮش ﺷﻨﻮا دارد، ﺑﺸﻨﻮد!«‬ ‫٩ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻣﻌﻨﺎﯼ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را از وﯼ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ٠١ﮔﻔﺖ: »درﮎ اﺳﺮار ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ، اﻣﺎ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان در ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺜﻞ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺗﺎ:‬ ‫» ›ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ؛‬ ‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﻔﻬﻤﻨﺪ.‹‬

‫١١»ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ: ﺑﺬر، ﮐﻼم ﺧﺪاﺳﺖ. ٢١ﺑﺬرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در راﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺪ،‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ، اﻣﺎ اﺑﻠﻴﺲ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﺁن را از دﻟﺸﺎن ﻣﯽرﺑﺎﻳﺪ، ﺗﺎ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ و ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻨﺪ. ٣١ﺑﺬرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺳﻨﮕﻼخ ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ، ﺁن را ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻧﺪ، اﻣﺎ رﻳﺸﻪ ﻧﻤﯽدواﻧﻨﺪ. اﻳﻨﻬﺎ‬ ‫اﻧﺪﮎزﻣﺎﻧﯽ اﻳﻤﺎن دارﻧﺪ، اﻣﺎ ﺑﻪهﻨﮕﺎم ﺁزﻣﺎﻳﺶ، اﻳﻤﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻣﯽدهﻨﺪ.‬ ‫۴١ﺑﺬرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺧﺎرهﺎ ﻣﯽاﻓﺘﺪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻴﻬﺎ، ﺛﺮوت‬ ‫و ﻟﺬات زﻧﺪﮔﯽ ﺁﻧﻬﺎ را ﺧﻔﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪﺛﻤﺮﻧﻤﯽرﺳﻨﺪ. ۵١اﻣﺎ ﺑﺬرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻮب‬ ‫ﻣﯽاﻓﺘﺪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻼم را ﺑﺎ دﻟﯽ ﭘﺎﮎ و ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﺁن را ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ،‬ ‫ﭘﺎﻳﺪار ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ و ﺛﻤﺮ ﻣﯽﺁورﻧﺪ.‬

‫ﻣ َﻞ ﭼﺮاغ‬ ‫َﺜ‬
‫۶١»هﻴﭻﮐﺲ ﭼﺮاغ را ﺑﺮﻧﻤﯽاﻓﺮوزد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁن ﺳﺮﭘﻮش ﻧﻬﺪ ﻳﺎ ﺁن را زﻳﺮ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﺑﮕﺬارد! ﺑﻠﮑﻪ ﭼﺮاغ را ﺑﺮ ﭼﺮاﻏﺪان ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ ﺗﺎ هﺮ ﮐﻪ داﺧﻞ ﺷﻮد، ﻧﻮرش را ﺑﺒﻴﻨﺪ.‬ ‫٧١زﻳﺮا هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎر ﻧﺸﻮد و هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻬﻔﺘﻪاﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ هﻮﻳﺪا‬ ‫ﻧﮕﺮدد. ٨١ﭘﺲ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ دارد ﺑﻴﺸﺘﺮ دادﻩ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و از ﺁن ﮐﻪ ﻧﺪارد، هﻤﺎن هﻢ ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ دارد، ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬

‫ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٩١در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﻣﺎدر و ﺑﺮادران ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ او را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ، اﻣﺎ ازدﺣﺎم ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺪان ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻮﻧﺪ. ٠٢ﭘﺲ ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺧﺒﺮ ﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ: »ﻣﺎدر‬ ‫و ﺑﺮادراﻧﺖ ﺑﻴﺮون اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ و ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺗﻮ را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.« ١٢در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎدر و‬ ‫ﺑﺮادران ﻣﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁن ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.«‬

‫ﺁرام ﮐﺮدن ﺗﻮﻓﺎن درﻳﺎ‬

‫٢٢روزﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎﭼﻪ ﺑﺮوﻳﻢ.« ﭘﺲ ﺳﻮار‬ ‫ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪﭘﻴﺶ راﻧﺪﻧﺪ. ٣٢و ﭼﻮن ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ. ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺗﻨﺪﺑﺎدﯼ ﺑﺮ‬ ‫درﻳﺎ وزﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ، ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﻗﺎﻳﻖ از ﺁب ﭘﺮ ﻣﯽﺷﺪ و ﺟﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎد.‬ ‫۴٢ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ رﻓﺘﻨﺪ و او را ﺑﻴﺪار ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ اﺳﺘﺎد، اﯼ اﺳﺘﺎد، ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻏﺮق ﺷﻮﻳﻢ!« ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ و ﺑﺮ ﺑﺎد و اﻣﻮاج ﺧﺮوﺷﺎن ﻧﻬﻴﺐ زد. ﺗﻮﻓﺎن‬ ‫ﻓﺮوﻧﺸﺴﺖ و ﺁراﻣﺶ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ. ۵٢ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟« ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و وﺣﺸﺖ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﻳﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎد و ﺁب ﻓﺮﻣﺎن‬ ‫ﻣﯽدهﺪ وﺁﻧﻬﺎ از او ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ.«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ‬

‫۶٢ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺟﺮاﺳﻴﺎن رﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎﭼﻪ، در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﻗﺮار داﺷﺖ.‬ ‫٧٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﻗﺪم ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﮔﺬاﺷﺖ، ﺑﺎ ﻣﺮدﯼ دﻳﻮزدﻩ از ﻣﺮدﻣﺎن ﺁن ﺷﻬﺮ روﺑﻪرو ﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ دﻳﺮﮔﺎهﯽ ﻟﺒﺎس ﻧﭙﻮﺷﻴﺪﻩ و در ﺧﺎﻧﻪاﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﻠﮑﻪ در ﮔﻮرهﺎ ﺑﻪﺳﺮ‬

‫ﻣﯽﺑﺮد. ٨٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪ، ﻧﻌﺮﻩ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ و ﺑﻪﭘﺎﯼ او اﻓﺘﺎد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫ﺑﺮﺁورد: »اﯼ ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل، ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ؟ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻋﺬاﺑﻢ‬ ‫ﻧﺪهﯽ!« ٩٢زﻳﺮا ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ دﺳﺘﻮر دادﻩ ﺑﻮد از او ﺑﻪدرﺁﻳﺪ. ﺁن روح ﺑﺎرهﺎ او را‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﺶ را ﺑﻪزﻧﺠﻴﺮ ﻣﯽﺑﺴﺘﻨﺪ و از او ﻧﮕﺎهﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻨﺪهﺎ را ﻣﯽﮔﺴﺴﺖ و دﻳﻮ او را ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮﻣﺴﮑﻮن ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ. ٠٣ﻋﻴﺴﯽ از او‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﻧﺎﻣﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »ِﮋﻳﻮن،« زﻳﺮا دﻳﻮهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪدرون او رﻓﺘﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ١٣ﺁﻧﻬﺎ اﻟﺘﻤﺎسﮐﻨﺎن از ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ دﺳﺘﻮر ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ هﺎوﻳﻪ ﻧﺪهﺪ.‬ ‫٢٣در ﺁن ﻧﺰدﻳﮑﯽ، ﮔﻠﮥ ﺑﺰرﮔﯽ ﺧﻮﮎ در داﻣﻨﮥ ﺗﭙﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﺮا ﺑﻮد. دﻳﻮهﺎ از‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدﻧﺪ اﺟﺎزﻩ دهﺪ ﺑﻪدرون ﺧﻮﮐﻬﺎ روﻧﺪ، و او ﻧﻴﺰ اﺟﺎزﻩ داد. ٣٣ﭘﺲ، از‬ ‫ﺁن ﻣﺮد ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪدرون ﺧﻮﮐﻬﺎ رﻓﺘﻨﺪ و ﺧﻮﮐﻬﺎ از ﺳﺮاﺷﻴﺒﯽ ﺗﭙﻪ ﺑﻪ درون درﻳﺎﭼﻪ‬ ‫هﺠﻮم ﺑﺮدﻧﺪ و ﻏﺮق ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫۴٣ﭼﻮن ﺧﻮﮐﺒﺎﻧﺎن اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ، ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و در ﺷﻬﺮ و ﻧﻮاﺣﯽ اﻃﺮاف،‬ ‫ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ۵٣ﭘﺲ ﻣﺮدم ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ روﯼ دادﻩ ﺑﻮد ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و ﭼﻮن ﻧﺰد‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ و دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁن ﻣﺮد ﮐﻪ دﻳﻮهﺎ از او ﺑﻪدرﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﺎﻗﻞ و ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ،‬ ‫ﭘﻴﺶ ﭘﺎهﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ، ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. ۶٣ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪﭼﺸﻢ دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﺮاﯼ اﻳﺸﺎن ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد دﻳﻮزدﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ٧٣ﭘﺲ هﻤﮥ ﻣﺮدم ﻧﺎﺣﻴﮥ‬ ‫ﺟﺮاﺳﻴﺎن از ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﻧﺰد ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮود، زﻳﺮا ﺗﺮس ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ﭘﺲ‬ ‫او ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪ و رﻓﺖ. ٨٣ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ دﻳﻮهﺎ از او ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، از ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻤﻨﺎ‬ ‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﮕﺬارد او ﺑﺎ وﯼ هﻤﺮاﻩ ﺷﻮد، اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ او را رواﻧﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ٩٣»ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮد و ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﺎزﮔﻮ.« ﭘﺲ او رﻓﺖ و در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺷﻬﺮ‬ ‫اﻋﻼم ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ او ﭼﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬

‫دﺧﺘﺮ ﻳﺎﺋﺮوس و زن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ‬

‫٠۴ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺖ، ﻣﺮدم ﺑﻪﮔﺮﻣﯽ از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮدﻧﺪ، زﻳﺮا هﻤﻪ ﭼﺸﻢ‬ ‫ﺑﻪراهﺶ ﺑﻮدﻧﺪ. ١۴در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﻣﺮدﯼ ﻳﺎﻳﺮوس ﻧﺎم ﮐﻪ رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﻮد، ﺁﻣﺪ و ﺑﻪﭘﺎﯼ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ اﻓﺘﺎد و اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﺮود، ٢۴زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮش ﮐﻪ ﺣﺪود دوازدﻩ‬ ‫ﺳﺎل داﺷﺖ، در ﺣﺎل ﻣﺮگ ﺑﻮد.‬ ‫هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در راﻩ ﺑﻮد، ﺟﻤﻌﻴﺖ از هﺮ ﺳﻮ ﺑﺮ او ﻓﺸﺎر ﻣﯽﺁورد. ٣۴در ﺁن‬ ‫ﻣﻴﺎن، زﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دوازدﻩ ﺳﺎل ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼ ﺑﻮد و ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎم داراﻳﯽ ﺧﻮد را‬ ‫ﺻﺮف ﻃﺒﻴﺒﺎن ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﮐﺴﯽ را ﺗﻮان درﻣﺎن او ﻧﺒﻮد. ۴۴او از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﻟﺒﮥ رداﯼ او را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و دردم ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﯼاش ﻗﻄﻊ ﺷﺪ. ۵۴ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﻟﻤﺲ ﮐﺮد؟« ﭼﻮن هﻤﻪ اﻧﮑﺎر ﮐﺮدﻧﺪ، ﭘﻄﺮس ﮔﻔﺖ: »اﯼ اﺳﺘﺎد،‬ ‫ﻣﺮدم از هﺮ ﺳﻮ اﺣﺎﻃﻪات ﮐﺮدﻩاﻧﺪ و ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺸﺎر ﻣﯽﺁورﻧﺪ!« ۶۴اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﻟﻤﺲ ﮐﺮد! زﻳﺮا درﻳﺎﻓﺘﻢ ﻧﻴﺮوﻳﯽ از ﻣﻦ ﺻﺎدر ﺷﺪ!« ٧۴ﺁن زن ﭼﻮن دﻳﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻟﺮز ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪﭘﺎﯼ او اﻓﺘﺎد و در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﮕﺎن ﮔﻔﺖ ﭼﺮا او را‬ ‫ﻟﻤﺲ ﮐﺮدﻩ و ﭼﮕﻮﻧﻪ در َم ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ٨۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »دﺧﺘﺮم، اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را‬ ‫د‬ ‫ﺷﻔﺎ دادﻩ اﺳﺖ. ﺑﻪﺳﻼﻣﺖ ﺑﺮو.«‬

‫٩۴ﻋﻴﺴﯽ هﻨﻮز ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ از ﺧﺎﻧﮥ ﻳﺎﻳﺮوس، رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ، ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»دﺧﺘﺮت ﻣﺮد، دﻳﮕﺮ اﺳﺘﺎد را زﺣﻤﺖ ﻣﺪﻩ.« ٠۵ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﻪ ﻳﺎﻳﺮوس‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻣﺘﺮس! ﻓﻘﻂ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎش! دﺧﺘﺮت ﺷﻔﺎ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.« ١۵وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﻳﺎﻳﺮوس رﺳﻴﺪ، ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﭘﻄﺮس و ﻳﻮﺣﻨﺎ و ﻳﻌﻘﻮب و ﭘﺪر و ﻣﺎدر دﺧﺘﺮ ﺑﺎ او‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻧﻪ درﺁﻳﻨﺪ. ٢۵هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺑﺮاﯼ دﺧﺘﺮ ﺷﻴﻮن و زارﯼ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »زارﯼ‬ ‫ﻣﮑﻨﻴﺪ، زﻳﺮا او ﻧﻤﺮدﻩ ﺑﻠﮑﻪ در ﺧﻮاب اﺳﺖ.« ٣۵ﺁﻧﻬﺎ رﻳﺸﺨﻨﺪش ﮐﺮدﻧﺪ، ﭼﺮا ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ دﺧﺘﺮ ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ. ۴۵اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺖ دﺧﺘﺮﮎ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »دﺧﺘﺮم،‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰ!« ۵۵روح او ﺑﺎزﮔﺸﺖ و در َم از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ. ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ او ﺧﻮراﮎ‬ ‫د‬ ‫دهﻨﺪ. ۶۵واﻟﺪﻳﻦ دﺧﺘﺮ ﻏﺮق در ﺣﻴﺮت ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ او ﺑﺪﻳﺸﺎن اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺎزﻧﮕﻮﻳﻨﺪ.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٩‬
‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ را ﮔﺮد هﻢ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻗﺪرت واﻗﺘﺪار ﺑﺮاﯼ ﺑﻴﺮون‬ ‫راﻧﺪن هﻤﮥ ارواح ﭘﻠﻴﺪ و ﺷﻔﺎﯼ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﻧﺎن را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا‬ ‫را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻴﻤﺎران را ﺷﻔﺎ دهﻨﺪ. ٣ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺳﻔﺮ ﺑﺮﻧﺪارﻳﺪ،‬ ‫ﻧﻪ ﭼﻮبدﺳﺘﯽ، ﻧﻪ ﮐﻮﻟﻪﺑﺎر، ﻧﻪ ﻧﺎن، ﻧﻪ ﭘﻮل و ﻧﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ اﺿﺎﻓﻪ. ۴ﺑﻪ هﺮ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ‬ ‫درﺁﻣﺪﻳﺪ، ﺗﺎ هﻨﮕﺎم ﺗﺮﮎ ﺷﻬﺮ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ. ۵اﮔﺮ ﻣﺮدم ﺷﻤﺎ را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ هﻨﮕﺎم‬ ‫ﺗﺮﮎ ﺷﻬﺮﺷﺎن، ﺧﺎﮎ ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺘﮑﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻬﺎدﺗﯽ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.« ۶ﭘﺲ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎدﻩ، از دهﯽ ﺑﻪ دﻩ دﻳﮕﺮ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ و هﺮ ﺟﺎ ﻣﯽرﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺸﺎرت ﻣﯽدادﻧﺪ و‬ ‫ﺑﻴﻤﺎران را ﺷﻔﺎ ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫٧و اﻣﺎ ﺧﺒﺮ هﻤﮥ اﻳﻦ اﻣﻮر ﺑﻪ ﮔﻮش هﻴﺮودﻳﺲ ﺣﺎﮐﻢ رﺳﻴﺪ. هﻴﺮودﻳﺲ ﺣﻴﺮان و‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺮدرﮔﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد، ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺎن ﻳﺤﻴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ. ٨ﺑﺮﺧﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ اﻳﻠﻴﺎ ﻇﻬﻮر ﮐﺮدﻩ، و ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﻳﮑﯽ از‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان اﻳﺎم ﮐﻬﻦ زﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٩اﻣﺎ هﻴﺮودﻳﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮ ﻳﺤﻴﯽ را ﻣﻦ از ﺗﻦ ﺟﺪا‬ ‫ﮐﺮدم. ﭘﺲ اﻳﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ را درﺑﺎرﻩاش ﻣﯽﺷﻨﻮم؟« و در ﺻﺪد ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺒﻴﻨﺪ.‬

‫ﺧﻮراﮎ دادن ﺑﻪ ﭘﻨﺞ هﺰار ﺗﻦ‬

‫٠١ﭼﻮن رﺳﻮﻻن ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ، هﺮﺁﻧﭽﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﻧﺎن را ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪﻧﺎم ﺑﻴﺖﺻﻴﺪا ﺑﺮد ﺗﺎ در ﺁﻧﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ١١اﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ اﻳﻦ را درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‬ ‫و از ﭘﯽ اﻳﺸﺎن رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺎن را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﺑﺮاﻳﺸﺎن از ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ و ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻧﻴﺎز ﺑﻪدرﻣﺎن داﺷﺘﻨﺪ، ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫٢١ﻧﺰدﻳﮏ ﻏﺮوب، ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ ﻧﺰد او ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺟﻤﺎﻋﺖ را ﻣﺮﺧﺺ ﻓﺮﻣﺎ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ روﺳﺘﺎهﺎ و ﻣﺰارع اﻃﺮاف ﺑﺮوﻧﺪ و ﺧﻮراﮎ و ﺳﺮﭘﻨﺎهﯽ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ، ﭼﻮن اﻳﻨﺠﺎ ﻣﮑﺎﻧﯽ‬

‫دوراﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ.« ٣١ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺧﻮراﮎ دهﻴﺪ.« ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﻣﺎ ﺟﺰ ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و دو ﻣﺎهﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺪارﻳﻢ، ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮوﻳﻢ و ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ اﻳﻦ ﻣﺮدم‬ ‫ﺧﻮراﮎ ﺑﺨﺮﻳﻢ.« ۴١در ﺁﻧﺠﺎ ﺣﺪود ﭘﻨﺞ هﺰار ﻣﺮد ﺑﻮدﻧﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: »ﻣﺮدم را در ﮔﺮوهﻬﺎﯼ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻧﻔﺮﯼ ﺑﻨﺸﺎﻧﻴﺪ.« ۵١ﺷﺎﮔﺮدان ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ و هﻤﻪ‬ ‫را ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ. ۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و دو ﻣﺎهﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ، ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﺷﮑﺮ ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ﺁوردﻩ، ﺁﻧﻬﺎ را ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان داد ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﺮدم ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ٧١هﻤﻪ ﺧﻮردﻧﺪ و‬ ‫ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ و دوازدﻩ ﺳﺒﺪ ﻧﻴﺰ از ﺗﮑﻪهﺎﯼ ﺑﺮﺟﺎﯼﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﺮد ﺁوردﻧﺪ.‬

‫اﻋﺘﺮاف ﭘﻄﺮس درﺑﺎرۀ ﻣﺴﻴﺢ‬

‫٨١روزﯼ ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﻠﻮت دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﺎ او ﺑﻮدﻧﺪ. از اﻳﺸﺎن‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﻣﺮدم ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ؟« ٩١ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﺮﺧﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﺤﻴﺎﯼ‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩاﯼ؛ ﺑﺮﺧﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ اﻳﻠﻴﺎﻳﯽ، و ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻴﺰ ﺗﻮ را ﻳﮑﯽ از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان اﻳﺎم‬ ‫ﮐﻬﻦ ﻣﯽداﻧﻨﺪﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.« ٠٢از اﻳﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺷﻤﺎ ﭼﻪ؟ ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﺪ؟« ﭘﻄﺮس ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪا.«‬ ‫١٢ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺸﺎن را ﻣﻨﻊ ﮐﺮد و دﺳﺘﻮر داد ﮐﻪ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ، ٢٢و‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن رﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻴﻨﺪ و ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ او‬ ‫را رد ﮐﻨﻨﺪ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد و در روز ﺳﻮم ﺑﺮﺧﻴﺰد.«‬ ‫٣٢ﺳﭙﺲ ﺑﻪ هﻤﻪ ﻓﺮﻣﻮد: »اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻣﺮا ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮد را اﻧﮑﺎر ﮐﻨﺪ‬ ‫و هﺮ روز ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮد را ﺑﺮدارد و از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ. ۴٢زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺟﺎن ﺧﻮد‬ ‫را ﻧﺠﺎت دهﺪ، ﺁن را از دﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داد، اﻣﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺶ را از دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪهﺪ، ﺁن را ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ داد. ۵٢اﻧﺴﺎن را ﭼﻪ ﺳﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ دﻧﻴﺎ را ﺑﺒﺮد، اﻣﺎ ﺟﺎن‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺒﺎزد ﻳﺎ ﺁن را ﺗﻠﻒ ﮐﻨﺪ. ۶٢زﻳﺮا هﺮﮐﻪ از ﻣﻦ و ﺳﺨﻨﺎن ﻣﻦ ﻋﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ،‬ ‫ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ در ﺟﻼل ﺧﻮد و ﺟﻼل ﭘﺪر و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﻘﺪس ﺁﻳﺪ، از او ﻋﺎر‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ. ٧٢ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺑﺮﺧﯽ اﻳﻨﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را‬ ‫ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ، ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﭼﺸﻴﺪ.«‬

‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺳﻴﻤﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٨٢ﺣﺪود هﺸﺖ روز ﭘﺲ از اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، ﻋﻴﺴﯽ ﭘﻄﺮس و ﻳﻮﺣﻨﺎ و ﻳﻌﻘﻮب را‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮهﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ دﻋﺎ ﮐﻨﺪ. ٩٢در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد، ﻧﻤﻮد‬ ‫ﭼﻬﺮﻩاش ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮد، و ﺟﺎﻣﻪاش ﺳﻔﻴﺪ و ﻧﻮراﻧﯽ ﮔﺸﺖ. ٠٣ﻧﺎﮔﺎﻩ دو ﻣﺮد، ﻣﻮﺳﯽ و اﻳﻠﻴﺎ،‬ ‫ﭘﺪﻳﺪار ﮔﺸﺘﻪ، ﺑﺎ او ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ١٣ﺁﻧﺎن در ﺟﻼل ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و درﺑﺎرۀ‬ ‫رﻓﺘﻦ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺰودﯼ در اورﺷﻠﻴﻢ رخ دهﺪ، ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ٢٣ﭘﻄﺮس و‬ ‫هﻤﺮاهﺎﻧﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮابﺁﻟﻮد ﺑﻮدﻧﺪ، اﻣﺎ ﭼﻮن ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻴﺪار و هﻮﺷﻴﺎر ﺷﺪﻧﺪ، ﺟﻼل ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ً‬ ‫را دﻳﺪﻧﺪ و ﺁن دو ﻣﺮد را ﮐﻪ درﮐﻨﺎرش اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٣٣هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁن دو از ﻧﺰد‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﭘﻄﺮس ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، ﺑﻮدن ﻣﺎ در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ! ﺑﮕﺬار ﺳﻪ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ‬ ‫ﺑﺴﺎزﻳﻢ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﻮﺳﯽ و ﻳﮑﯽ هﻢ ﺑﺮاﯼ اﻳﻠﻴﺎ.« ﭘﻄﺮس ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ۴٣اﻳﻦ ﺳﺨﻦ هﻨﻮز ﺑﺮ زﺑﺎن ﭘﻄﺮس ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺮﯼ ﭘﺪﻳﺪار ﮔﺸﺖ و ﺁﻧﺎن را‬

‫درﺑﺮﮔﺮﻓﺖ. ﭼﻮن ﺑﻪدرون اﺑﺮ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، هﺮاﺳﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ۵٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺪاﻳﯽ از اﺑﺮ دررﺳﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ »اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ، ﮐﻪ او را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩام؛ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ!« ۶٣و ﭼﻮن ﺻﺪا‬ ‫ﻗﻄﻊ ﺷﺪ، ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﻨﻬﺎ دﻳﺪﻧﺪ. ﺷﺎﮔﺮدان اﻳﻦ را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻨﺪ، و در ﺁن زﻣﺎن‬ ‫ﮐﺴﯽ را از ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺁﮔﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻧﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﭘﺴﺮ دﻳﻮزدﻩ‬

‫٧٣روز ﺑﻌﺪ، ﭼﻮن از ﮐﻮﻩ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺟﻤﻌﯽ اﻧﺒﻮﻩ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ دﻳﺪار ﮐﺮدﻧﺪ. ٨٣ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫ﻣﺮدﯼ از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻓﺮﻳﺎد زد: »اﺳﺘﺎد، از ﺗﻮ اﻟﺘﻤﺎس ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻧﻈﺮ ﻟﻄﻔﯽ ﺑﺮ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻴﻔﮑﻨﯽ، زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻦ اﺳﺖ. ٩٣روﺣﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن او را ﻣﯽﮔﻴﺮد و او در َم ﻧﻌﺮﻩ‬ ‫د‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﺪ و دﭼﺎر ﺗﺸﻨﺞ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دهﺎﻧﺶ ﮐﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ. روح ﺑﻨﺪرت رهﺎﻳﺶ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻗﺼﺪ ﻧﺎﺑﻮدﻳﺶ دارد. ٠۴ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺖ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدم از او ﺑﻴﺮوﻧﺶ ﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ.« ١۴ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﯼ ﻧﺴﻞ ﺑﯽاﻳﻤﺎن و ﻣﻨﺤﺮف، ﺗﺎ ﺑﻪ ِﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ و‬ ‫ﮐ‬ ‫ﺗﺤﻤﻠﺘﺎن ﮐﻨﻢ؟ ﭘﺴﺮت را ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎور.« ٢۴ﺣﺘﯽ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﯽﺁﻣﺪ، دﻳﻮ او را ﺑﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ زد و ﺑﻪ ﺗﺸﻨﺞ اﻓﮑﻨﺪ. اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺁن روح ﭘﻠﻴﺪ ﻧﻬﻴﺐ زد و ﭘﺴﺮ را ﺷﻔﺎ داد و ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺪرش ﺳﭙﺮد. ٣۴ﻣﺮدم هﻤﮕﯽ از ﺑﺰرﮔﯽ ﺧﺪا در ﺣﻴﺮت اﻓﺘﺎدﻧﺪ.‬ ‫در ﺁن ﺣﺎل ﮐﻪ هﻤﮕﺎن از ﮐﺎرهﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ، او ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد‬ ‫ﮔﻔﺖ: ۴۴»ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﺪﻗﺖ ﮔﻮش ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ: ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪدﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮدم ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.« ۵۴اﻣﺎ ﺁﻧﺎن ﻣﻨﻈﻮر وﯼ را درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ از ﺁﻧﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﺗﺎ درﮐﺶ ﻧﮑﻨﻨﺪ؛ و ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ از او ﺳﺆال ﮐﻨﻨﺪ.‬

‫ﺑﺰرﮔﯽ در ﭼﻴﺴﺖ؟‬
‫۶۴روزﯼ در ﻣﻴﺎن ﺷﺎﮔﺮدان اﻳﻦ ﺑﺤﺚ درﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﮐﺪامﻳﮏ از اﻳﺸﺎن از هﻤﻪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ. ٧۴ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ از اﻓﮑﺎر اﻳﺸﺎن ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮد، ﮐﻮدﮐﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و در ﮐﻨﺎر‬ ‫ﺧﻮد ﻗﺮار داد. ٨۴ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »هﺮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﻮدﮎ را ﺑﻪﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﻣﺮا‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؛ و هﺮ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. زﻳﺮا در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺁن‬ ‫ﮐﺲ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ از هﻤﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.«‬ ‫٩۴ﻳﻮﺣﻨﺎ ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، ﺷﺨﺼﯽ را دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪﻧﺎم ﺗﻮ دﻳﻮ اﺧﺮاج ﻣﯽﮐﺮد، اﻣﺎ ﭼﻮن‬ ‫از ﻣﺎ ﻧﺒﻮد، او را ﺑﺎزداﺷﺘﻴﻢ.« ٠۵ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »او را ﺑﺎزﻣﺪارﻳﺪ، زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ.«‬

‫ﺑﻬﺎﯼ ﭘﻴﺮوﯼ از ﻋﻴﺴﯽ‬

‫١۵ﭼﻮن زﻣﺎن ﺻﻌﻮد ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﺎ ﻋﺰﻣﯽ راﺳﺦ رو ﺑﻪ ﺳﻮﯼ‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﻬﺎد. ٢۵ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﻗﺎﺻﺪاﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از دهﮑﺪﻩهﺎﯼ ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن‬ ‫رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ او ﺗﺪارﮎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ٣۵اﻣﺎ ﻣﺮدم ﺁﻧﺠﺎ او را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﻣﻘﺼﺪش اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫ﺑﻮد. ۴۵ﭼﻮن ﺷﺎﮔﺮدان او، ﻳﻌﻘﻮب و ﻳﻮﺣﻨﺎ، اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﺳﺮور ﻣﺎ، ﺁﻳﺎ‬

‫ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ از ﺁﺳﻤﺎن ﺁﺗﺶ ﺑﺒﺎرد و هﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ؟« ۵۵اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ روﯼ‬ ‫ﺑﮕﺮداﻧﺪ و ﺗﻮﺑﻴﺨﺸﺎن ﮐﺮد. ۶۵ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دهﮑﺪﻩاﯼ دﻳﮕﺮ رﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٧۵در راﻩ، ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »هﺮ ﺟﺎ ﺑﺮوﯼ، ﺗﻮ را ﭘﻴﺮوﯼ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.«‬ ‫٨۵ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »روﺑﺎهﺎن را ﻻﻧﻪهﺎﺳﺖ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را ﺁﺷﻴﺎﻧﻪهﺎ، اﻣﺎ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را‬ ‫ﺟﺎﯼ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدن ﻧﻴﺴﺖ.« ٩۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺮا ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻦ.« اﻣﺎ او‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺳﺮورم، ﻧﺨﺴﺖ رﺧﺼﺖ دﻩ ﺗﺎ ﺑﺮوم و ﭘﺪر ﺧﻮد را دﻓﻦ ﮐﻨﻢ.« ٠۶ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫او ﮔﻔﺖ: »ﺑﮕﺬار ﻣﺮدﮔﺎن، ﻣﺮدﮔﺎن ﺧﻮد را دﻓﻦ ﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺮو و ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را‬ ‫ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻦ.« ١۶دﻳﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، ﺗﻮ را ﭘﻴﺮوﯼ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد، اﻣﺎ ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫رﺧﺼﺖ دﻩ ﺗﺎ ﺑﺎزﮔﺮدم و اهﻞ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد را وداع ﮔﻮﻳﻢ.« ٢۶ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﻢزﻧﯽ دراز ﮐﻨﺪ و ﺑﻪﻋﻘﺐ ﺑﻨﮕﺮد، ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻧﺒﺎﺷﺪ.«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٠١‬
‫اﻋﺰام هﻔﺘﺎد ﺷﺎﮔﺮد‬
‫١ﭘﺲ از ﺁن، ﺧﺪاوﻧﺪ هﻔﺘﺎد ﺗﻦ دﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮد و ﺁﻧﻬﺎ را دو ﺑﻪ دو ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻪ هﺮ ﺷﻬﺮ و دﻳﺎرﯼ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﻗﺼﺪ رﻓﺘﻦ ﺑﺪاﻧﺠﺎ داﺷﺖ.‬ ‫٢ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﺤﺼﻮل ﻓﺮاوان اﺳﺖ، اﻣﺎ ﮐﺎرﮔﺮ َﻢ. ﭘﺲ، از ﻣﺎﻟﮏ ﻣﺤﺼﻮل‬ ‫ِ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﺎرﮔﺮاﻧﯽ ﺑﺮاﯼ درو ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮد ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٣ﺑﺮوﻳﺪ! ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﭼﻮن ﺑﺮﻩهﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﮔﺮﮔﻬﺎ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ.‬ ‫۴ﮐﻴﺴﮥ ﭘﻮل ﻳﺎ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎر ﻳﺎ ﮐﻔﺶ ﺑﺮﻣﮕﻴﺮﻳﺪ؛ و در راﻩ ﮐﺴﯽ را ﺳﻼم ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ.‬ ‫۵ﺑﻪ هﺮ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ وارد ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، ﻧﺨﺴﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ›ﺳﻼم ﺑﺮ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎد.‹‬ ‫۶اﮔﺮ در ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ از اهﻞ ﺻﻠﺢ و ﺳﻼم ﺑﺎﺷﺪ، ﺳﻼم ﺷﻤﺎ ﺑﺮ او ﻗﺮار ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ؛ وﮔﺮﻧﻪ، ﺑﻪ ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﺧﻮاهﺪﮔﺸﺖ.‬ ‫٧درﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و هﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻧﺪ، ﺑﺨﻮرﻳﺪ و ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ، زﻳﺮا ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﺴﺘﺤﻖ‬ ‫ﻣﺰد ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ. از ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ دﻳﮕﺮ ﻧﻘﻞ ﻣﮑﺎن ﻣﮑﻨﻴﺪ.‬ ‫٨ﭼﻮن وارد ﺷﻬﺮﯼ ﺷﺪﻳﺪ و ﺷﻤﺎ را ﺑﻪﮔﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، هﺮ ﭼﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ، ﺑﺨﻮرﻳﺪ.‬ ‫٩ﺑﻴﻤﺎران ﺁﻧﺠﺎ را ﺷﻔﺎ دهﻴﺪ و ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ›ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‹‬ ‫٠١اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ درﺁﻣﺪﻳﺪ و ﺷﻤﺎ را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪهﺎﯼ ﺁن ﺷﻬﺮ ﺑﺮوﻳﺪ و‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ:‬

‫١١›ﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﺧﺎﮎ ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ را ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎهﺎﯼ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺗﮑﺎﻧﻴﻢ. اﻣﺎ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‹‬ ‫٢١ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ در روز ﺟﺰا، ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺠﺎزات ﺑﺮاﯼ ﺳﺪوم ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺁن ﺷﻬﺮ.‬ ‫٣١»واﯼ ﺑﺮ ﺗﻮ، اﯼ ﺧﻮ َزﻳﻦ! واﯼ ﺑﺮ ﺗﻮ، اﯼ ﺑﻴﺖﺻﻴﺪا! زﻳﺮا اﮔﺮ ﻣﻌﺠﺰاﺗﯽ ﮐﻪ در‬ ‫ر‬ ‫ﺷﻤﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ در ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون روﯼ ﻣﯽداد، ﻣﺮدم ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﻴﺶ در ﭘﻼس و‬ ‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۴١اﻣﺎ در روز ﺟﺰا، ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺠﺎزات، ﺑﺮاﯼ ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ.‬ ‫۵١و ﺗﻮ، اﯼ ﮐﻔﺮﻧﺎﺣﻮم، ﺁﻳﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺻﻌﻮد ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد؟ هﺮﮔﺰ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﻋﻤﺎق دوزخ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ.‬ ‫۶١»هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻮش ﻓﺮادهﺪ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻓﺮادادﻩ اﺳﺖ؛ و هﺮﮐﻪ ﺷﻤﺎ را رد‬ ‫ﮐﻨﺪ، ﻣﺮا رد ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؛ اﻣﺎ هﺮﮐﻪ ﻣﺮا رد ﮐﻨﺪ، ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﺮا رد ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٧١ﺁن هﻔﺘﺎد ﺗﻦ ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ، ﺣﺘﯽ دﻳﻮهﺎ هﻢ ﺑﻪﻧﺎم ﺗﻮ از ﻣﺎ‬ ‫اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.«‬ ‫٨١ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد: »ﺷﻴﻄﺎن را دﻳﺪم ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﺑﺮق از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮوﻣﯽاﻓﺘﺎد.‬ ‫٩١اﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﺪرت ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ ﮐﻪ ﻣﺎران و ﻋﻘﺮﺑﻬﺎ و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﺪرت دﺷﻤﻦ را‬ ‫ﭘﺎﻳﻤﺎل ﮐﻨﻴﺪ، و هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺨﻮاهﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ.‬ ‫٠٢اﻣﺎ از اﻳﻦ ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﺒﺎﺷﻴﺪﮐﻪ اروا ح از ﺷﻤﺎ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺎدﯼ ﺷﻤﺎ از‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺘﺎن در ﺁﺳﻤﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫١٢در هﻤﺎن ﺳﺎﻋﺖ، ﻋﻴﺴﯽ در روحاﻟﻘﺪس ﺑﻪوﺟﺪ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﭘﺪر، ﻣﺎﻟﮏ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ، ﺗﻮ را ﻣﯽﺳﺘﺎﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ را از داﻧﺎﻳﺎن و ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺘﻪاﯼ‬ ‫و ﺑﺮ ﮐﻮدﮐﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻩاﯼ. ﺑﻠﻪ، اﯼ ﭘﺪر، زﻳﺮا ارادۀ ﻧﻴﮑﻮﯼ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد.‬ ‫٢٢ﭘﺪرم هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ. هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﭘﺴﺮ ﮐﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﭘﺪر و‬ ‫هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﭘﺪر ﮐﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﭘﺴﺮ و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺨﻮاهﺪ او را ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ﺳﺎزد.«‬ ‫٣٢ﺳﭙﺲ در ﺧﻠﻮت، رو ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ، ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ.‬

‫۴٢زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از اﻧﺒﻴﺎ و ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺁرزو داﺷﺘﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ، ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ، و ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ.«‬

‫ﻣ َﻞ ﺳﺎﻣﺮﯼ ﻧﻴﮑﻮ‬ ‫َﺜ‬

‫۵٢روزﯼ ﻳﮑﯽ از ﻓﻘﻴﻬﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪدام اﻧﺪازد: »اﯼ‬ ‫اﺳﺘﺎد، ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ وارث ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺷﻮم؟« ۶٢ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »در ﺗﻮرات‬ ‫ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ از ﺁن ﭼﻪ ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ؟« ٧٢ﭘﺎﺳﺦ داد: » ›ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ‬ ‫دل، ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﺎن، ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﻮت و ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﮑﺮ ﺧﻮد دوﺳﺖ ﺑﺪار‹؛ و ›هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮد‬ ‫را هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪار.‹« ٨٢ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎﺳﺦ درﺳﺖ دادﯼ. اﻳﻦ را ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ﺁور ﮐﻪ ﺣﻴﺎت ﺧﻮاهﯽ داﺷﺖ.«‬ ‫٩٢اﻣﺎ او ﺑﺮاﯼ ﺗﺒﺮﺋﮥ ﺧﻮد از ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »وﻟﯽ هﻤﺴﺎﻳﮥ ﻣﻦ ﮐﻴﺴﺖ؟« ٠٣ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫در ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺮدﯼ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ ارﻳﺤﺎ ﻣﯽرﻓﺖ. در راﻩ ﺑﻪدﺳﺖ راهﺰﻧﺎن‬ ‫اﻓﺘﺎد. ﺁﻧﻬﺎ او را ﻟﺨﺖ ﮐﺮدﻩ، ﮐﺘﮏ زدﻧﺪ، و ﻧﻴﻤﻪﺟﺎن رهﺎﻳﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ. ١٣از ﻗﻀﺎ‬ ‫ﮐﺎهﻨﯽ از هﻤﺎن راﻩ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ. اﻣﺎ ﭼﻮن ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺁن ﻣﺮد اﻓﺘﺎد، راﻩ ﺧﻮد ﮐﺞ ﮐﺮد و از‬ ‫ﺳﻤﺖ دﻳﮕﺮ ﺟﺎدﻩ رﻓﺖ. ٢٣ﻳﮏ ﻻوﯼ ﻧﻴﺰ از ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ. او ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ‬ ‫و ﺁن ﻣﺮد را دﻳﺪ، راﻩ ﺧﻮد را ﮐﺞ ﮐﺮد و از ﺳﻤﺖ دﻳﮕﺮ ﺟﺎدﻩ رﻓﺖ. ٣٣اﻣﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﯼ‬ ‫ﺳﺎﻣﺮﯼ ﭼﻮن ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ و ﺁن ﻣﺮد را دﻳﺪ دﻟﺶ ﺑﺮ ﺣﺎل او ﺳﻮﺧﺖ. ۴٣ﭘﺲ ﻧﺰدش‬ ‫رﻓﺖ، ﺑﺮ زﺧﻤﻬﺎﻳﺶ ﺷﺮاب رﻳﺨﺖ و روﻏﻦ ﻣﺎﻟﻴﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺴﺖ. ﺳﭙﺲ او را ﺑﺮ اﻻغ‬ ‫ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﮐﺎرواﻧﺴﺮاﻳﯽ ﺑﺮد و از او ﭘﺮﺳﺘﺎرﯼ ﮐﺮد. ۵٣روز ﺑﻌﺪ، دو دﻳﻨﺎر ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎرواﻧﺴﺮادار داد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: ›از اﻳﻦ ﻣﺮد ﭘﺮﺳﺘﺎرﯼ ﮐﻦ و اﮔﺮ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﺧﺮج‬ ‫ﮐﺮدﯼ، ﭼﻮن ﺑﺮﮔﺮدم ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ داد.‹ ۶٣ﺣﺎل ﺑﻪﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﮐﺪاﻣﻴﮏ از اﻳﻦ ﺳﻪ ﺗﻦ،‬ ‫هﻤﺴﺎﻳﮥ ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ راهﺰﻧﺎن اﻓﺘﺎد؟« ٧٣او ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺗﺮﺣﻢ‬ ‫ﮐﺮد.« ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮو و ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻦ.«‬

‫در ﻣﻨﺰل ﻣﺮﻳﻢ و ﻣﺮﺗﺎ‬

‫٨٣ﭼﻮن در راﻩ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ دهﮑﺪﻩاﯼ درﺁﻣﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ زﻧﯽ ﻣﺎرﺗﺎ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد دﻋﻮت ﮐﺮد. ٩٣ﻣﺎرﺗﺎ ﺧﻮاهﺮﯼ داﺷﺖ ﺑﻪﻧﺎم ﻣﺮﻳﻢ. ﻣﺮﻳﻢ ﮐﻨﺎر ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن او ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽداد. ٠۴اﻣﺎ ﻣﺎرﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺗﺪارﮎ ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: » َﺮ َرم، ﺁﻳﺎ ﺗﻮ را ﺑﺎﮐﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاهﺮم‬ ‫ﺳ و‬ ‫ﻣﺮا در ﮐﺎر ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ دﺳﺖﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ؟ ﺑﻪ او ﺑﻔﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻳﺎرﯼ دهﺪ!« ١۴ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺟﻮاب داد: »ﻣﺎرﺗﺎ! ﻣﺎرﺗﺎ! ﺗﻮ را ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﮕﺮان و ﻣﻀﻄﺮب ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ٢۴ﺣﺎل‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻻزم اﺳﺖ. و ﻣﺮﻳﻢ ﺁن ﻧﺼﻴﺐ ﺑﻬﺘﺮ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ، ﮐﻪ از او ﺑﺎزﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ١١‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻢ درﺑﺎرۀ دﻋﺎ‬

‫١روزﯼ ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﮑﺎﻧﯽ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد. ﭼﻮن دﻋﺎﻳﺶ ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ، ﻳﮑﯽ از‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺳﺮور ﻣﺎ، دﻋﺎ ﮐﺮدن را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮز، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺁﻣﻮﺧﺖ.« ٢ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﻮن دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ:‬ ‫›اﯼ ﭘﺪر ﻣﺎ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ،‬ ‫ﻧﺎم ﺗﻮ ﻣﻘﺪس ﺑﺎد،‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﺪ.‬ ‫٣ﻧﺎن روزاﻧﮥ ﻣﺎ را هﺮ روز ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎ.‬ ‫۴ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ،‬ ‫زﻳﺮا ﻣﺎ ﻧﻴﺰ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﻢ.‬ ‫و ﻣﺎ را در ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻣﻴﺎور.‹«‬ ‫۵ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﮐﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، و ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ ﻧﺰد وﯼ‬ ‫ﺑﺮود و ﺑﮕﻮﻳﺪ: ›اﯼ دوﺳﺖ، ﺳﻪ ﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺮض ﺑﺪﻩ، ۶زﻳﺮا ﻳﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﻢ از ﺳﻔﺮ‬ ‫رﺳﻴﺪﻩ، و ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺪارم ﺗﺎ ﭘﻴﺶ او ﺑﮕﺬارم،‹ ٧و او از درون ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻮاب دهﺪ: ›زﺣﻤﺘﻢ‬ ‫ﻣﺪﻩ. در ﻗﻔﻞ اﺳﺖ، و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ در ﺑﺴﺘﺮﻧﺪ. ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ از ﺟﺎﯼ ﺑﺮﺧﻴﺰم و ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺪهﻢ.‹ ٨ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ دوﺳﺘﯽ ﺑﺮﻧﺨﻴﺰد و ﺑﻪ او ﻧﺎن ﻧﺪهﺪ، ﺑﻪ ﺳﺒﺐ‬ ‫ﺳﻤﺎﺟﺖ او ﺑﺮﺧﻮاهﺪﺧﺎﺳﺖ و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﺎز دارد ﺑﻪ او ﺧﻮاهﺪ داد.‬ ‫ِ‬ ‫٩»ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؛ ﺑﺠﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ؛ ﺑﮑﻮﺑﻴﺪ ﮐﻪ در ﺑﻪروﻳﺘﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٠١زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ، ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورد؛‬ ‫و هﺮﮐﻪ ﺑﺠﻮﻳﺪ، ﻳﺎﺑﺪ؛ و هﺮﮐﻪ ﺑﮑﻮﺑﺪ، در ﺑﻪروﻳﺶ ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﻮد. ١١ﮐﺪام ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭘﺪران، اﮔﺮ ﭘﺴﺮش از او ﻣﺎهﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ، ﻣﺎرﯼ ﺑﻪ او ﻣﯽدهﺪ؟ ٢١ﻳﺎ اﮔﺮ ﺗﺨﻢﻣﺮغ‬ ‫ﺑﺨﻮاهﺪ، ﻋﻘﺮﺑﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ؟ ٣١ﺣﺎل اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ هﻤﮥ ﺑﺪﺳﻴﺮﺗﯽﺗﺎن ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد هﺪاﻳﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺪهﻴﺪ، ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺪر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ روحاﻟﻘﺪس را ﺑﻪ هﺮﮐﻪ‬ ‫از او ﺑﺨﻮاهﺪ، ﻋﻄﺎ ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﻣﻮد.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ و ﺑﻌﻠﺰﺑﻮل‬
‫۴١ﻋﻴﺴﯽ دﻳﻮﯼ ﻻل را از ﮐﺴﯽ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﺮد. ﭼﻮن دﻳﻮ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ، ﻣﺮد ﻻل‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ و ﻣﺮدم در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ. ۵١اﻣﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »او دﻳﻮهﺎ را ﺑﻪﻳﺎرﯼ‬ ‫َﻌﻠ َﺑﻮل، رﺋﻴﺲ دﻳﻮهﺎ، ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﻨﺪ.« ۶١دﻳﮕﺮان ﺑﻪﻗﺼﺪ ﺁزﻣﻮدن او، ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺁﻳﺘﯽ‬ ‫ﺑ ﺰ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ٧١او اﻓﮑﺎر ﺁﻧﺎن را درﮎ ﮐﺮد و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »هﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﺿﺪ ﺧﻮد ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺷﻮد، ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، و هﺮ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺧﻮد ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺷﻮد،‬ ‫ﻓﺮوﺧﻮاهﺪرﻳﺨﺖ. ٨١اﮔﺮ ﺷﻴﻄﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺧﻮد ﺗﺠﺰﻳﻪ ﺷﻮد، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ‬ ‫ﻣﺎ َﺪ؟ اﻳﻦ را از ﺁن ﺳﺒﺐ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ دﻳﻮهﺎ را ﺑﻪﻳﺎرﯼ ﺑﻌﻠﺰﺑﻮل ﺑﻴﺮون‬ ‫ﻧ‬

‫ﻣﯽراﻧﻢ. ٩١اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻪﻳﺎرﯼ ﺑﻌﻠﺰﺑﻮل دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﻢ، ﺷﺎﮔﺮدان ﺷﻤﺎ ﺑﻪﻳﺎرﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ﭘﺲ اﻳﺸﺎن، ﺧﻮد ﺷﻤﺎ را ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ٠٢و اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻦ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻪﻗﺪرت ﺧﺪا دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﻢ، ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫١٢هﺮﮔﺎﻩ ﻣﺮدﯼ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﻣﺴّﺢ از ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺪارﯼ ﮐﻨﺪ، اﻣﻮاﻟﺶ در اﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺑﻮد. ٢٢اﻣﺎ ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪﺗﺮ از او ﺑﺮ وﯼ ﻳﻮرش ﺑ َد و ﭼﻴﺮﻩ ﺷﻮد، ﺳﻼﺣﯽ را ﮐﻪ‬ ‫َﺮ‬ ‫ﺁن ﻣﺮد ﺑﺪان ﺗﻮﮐﻞ دارد از او ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻏﻨﻴﻤﺖ را ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٣٢هﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﺮ ﺿﺪ ﻣﻦ اﺳﺖ، و هﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﻧﮑﻨﺪ، ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎزد.‬ ‫۴٢»هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ از ﮐﺴﯽ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺑﻪﻣﮑﺎﻧﻬﺎﯼ ﺧﺸﮏ و ﺑﺎﻳﺮ ﻣﯽرود‬ ‫ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻴﺎﺑﺪ، اﻣﺎ ﭼﻮن ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ›ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ از ﺁن‬ ‫ﺁﻣﺪم، ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدم.‹ ۵٢اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽرﺳﺪ و ﺧﺎﻧﻪ را ُﻓﺘﻪ و ﺁراﺳﺘﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ،‬ ‫ر‬ ‫۶٢ﻣﯽرود و هﻔﺖ روح ﺑﺪﺗﺮ از ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺁورد، و هﻤﮕﯽ داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و در‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻣﯽﮔﺰﻳﻨﻨﺪ. در ﻧﺘﻴﺠﻪ، ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺁن ﺷﺨﺺ ﺑﺪﺗﺮ از ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺨﺴﺖ او‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد.«‬ ‫٧٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﻣﯽﮔﻔﺖ، زﻧﯽ از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل زﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺁورد و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺷﻴﺮ داد.« ٨٢اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ در‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﺁن را ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻣﯽﺁورﻧﺪ.«‬

‫ﺁﻳﺖ ﻳﻮﻧﺲ‬
‫٩٢ﭼﻮن ﺑﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻓﺰودﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻧﺴﻞ، ﻧﺴﻠﯽ ﺑﺲ ﺷﺮارتﭘﻴﺸﻪ‬ ‫اﺳﺖ. ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺁﻳﺘﯽ هﺴﺘﻨﺪ! اﻣﺎ هﻴﭻ ﺁﻳﺘﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن دادﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ ﺟﺰ ﺁﻳﺖ ﻳﻮﻧﺲ.‬ ‫٠٣زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻳﻮﻧﺲ ﺁﻳﺘﯽ ﺑﻮد ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم ﻧﻴﻨﻮا، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ‬ ‫ﺁﻳﺘﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ١٣در روز ﺟﺰا، ﻣﻠﮑﮥ ﺟﻨﻮب ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺑﺮﺧﻮاهﺪﺧﺎﺳﺖ و‬ ‫ﻣﺤﮑﻮﻣﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا از ﺁن ﺳﻮﯼ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎن را ﺑﺸﻨﻮد، و ﺣﺎل‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺳﻠﻴﻤﺎن اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ. ٢٣ﻣﺮدم ﻧﻴﻨﻮا در روز ﺟﺰا ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪﺧﺎﺳﺖ و ﻣﺤﮑﻮﻣﺸﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﺁﻧﺎن در اﺛﺮ ﻣﻮﻋﻈﮥ ﻳﻮﻧﺲ ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ، و ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻳﻮﻧﺲ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ.‬

‫ﭼﺮاغ ﺑﺪن‬
‫٣٣»هﻴﭽﮑﺲ ﭼﺮاغ را ﺑﺮ ﻧﻤﯽاﻓﺮوزد ﺗﺎ ﺁن را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﻳﺎ زﻳﺮ ﮐﺎﺳﻪاﯼ ﺑﻨﻬﺪ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﭼﺮاغ را ﺑﺮ ﭼﺮاﻏﺪان ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ ﺗﺎ هﺮ ﮐﻪ داﺧﻞ ﺷﻮد ﻧﻮرش را ﺑﺒﻴﻨﺪ. ۴٣ﭼﺸﻢ ﺗﻮ،‬ ‫ﭼﺮاغ ﺑﺪن ﺗﻮﺳﺖ. اﮔﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻤﺎم وﺟﻮدت روﺷﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. اﻣﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﭼﺸﻤﺖ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻤﺎم وﺟﻮدت را ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻓﺮاﺧﻮاهﺪﮔﺮﻓﺖ. ۵٣ﭘﺲ ﺑﻬﻮش ﺑﺎش ﻧﻮرﯼ‬ ‫ﮐﻪ در ﺗﻮﺳﺖ، ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ۶٣ﭼﻪ اﮔﺮ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدت روﺷﻦ ﺑﺎﺷﺪ و هﻴﭻ ﺟﺰﺋﯽ از ﺁن‬ ‫ﺗﺎرﻳﮏ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﭽﻮن زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽﺗﺎﺑﺪ، ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ در روﺷﻨﺎﻳﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاهﯽ ﺑﻮد.«‬

‫ﺳﺮزﻧﺶ رهﺒﺮان ﻣﺬهﺒﯽ‬

‫٧٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﻳﮑﯽ از ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن او را ﺑﻪ ﺻﺮف‬ ‫ﻏﺬا دﻋﻮت ﮐﺮد. ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ او رﻓﺖ و ﺑﻨﺸﺴﺖ. ٨٣اﻣﺎ ﻓﺮﻳﺴﯽ ﭼﻮن دﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ را ﭘﻴﺶ از ﻏﺬا ﻧﺸﺴﺖ، ﺳﺨﺖ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد. ٩٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻴﺮون ﭘﻴﺎﻟﻪ و ﺑﺸﻘﺎب را ﭘﺎﮎ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، اﻣﺎ از درون ﺁﮐﻨﺪﻩ از ﺁزﻳﺪ و‬ ‫ﺧﺒﺎﺛﺖ! ٠۴اﯼ ﻧﺎداﻧﺎن، ﺁﻳﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮون را ﺁﻓﺮﻳﺪ، درون را ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎﻓﺮﻳﺪ؟ ١۴از ﺁﻧﭽﻪ در‬ ‫درون )ﻇﺮف( اﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮان ﺑﺪهﻴﺪ ﺗﺎ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﭘﺎﮎ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫٢۴»واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن! ﺷﻤﺎ از ﻧﻌﻨﺎع و ُﺪاب و هﺮﮔﻮﻧﻪ ﺳﺒﺰﯼ دﻩ ﻳﮏ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻣﯽدهﻴﺪ، اﻣﺎ ﻋﺪاﻟﺖ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﺪ و از ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﻏﺎﻓﻠﻴﺪ. ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫ﻣﯽﺁوردﻳﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽﮐﺮدﻳﺪ. ٣۴واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن! زﻳﺮا دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽدارﻳﺪ در ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﯼ ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ و ﻣﺮدم در ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار ﺷﻤﺎ را ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻨﺪ.‬ ‫۴۴واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ! زﻳﺮا ﭼﻮن ﻗﺒﺮهﺎﻳﯽ ﺑﯽﻧﺎم و ﻧﺸﺎناﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ راﻩ‬ ‫ﻣﯽروﻧﺪ.«‬ ‫۵۴ﻳﮑﯽ از ﻓﻘﻴﻬﺎن در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، ﺗﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ اهﺎﻧﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﯽ.« ۶۴ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد: »واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ، اﯼ ﻓﻘﻴﻬﺎن، ﮐﻪ ﺑﺎرهﺎﻳﯽ ﺗﻮانﻓﺮﺳﺎ ﺑﺮ‬ ‫دوش ﻣﺮدم ﻣﯽﻧﻬﻴﺪ، اﻣﺎ ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺣﺘﯽ اﻧﮕﺸﺘﯽ ﺑﺮاﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﻴﺪ. ٧۴واﯼ‬ ‫ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﻴﺎﮐﺎﻧﺘﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ، ﻣﻘﺒﺮﻩ ﻣﯽﺳﺎزﻳﺪ! ٨۴ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﮐﺎر ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﯽزﻧﻴﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان را ﮐﺸﺘﻨﺪ و ﺷﻤﺎ ﺁراﻣﮕﺎهﺸﺎن‬ ‫را ﻣﯽﺳﺎزﻳﺪ. ٩۴از اﻳﻦ رو ﺣﮑﻤﺖ ﺧﺪا ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ›ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و‬ ‫رﺳﻮﻻن ﺧﻮاهﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد. اﻣﺎ ﺑﻌﻀﯽ را ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﺖ و ﺑﻌﻀﯽ را ﺁزار ﺧﻮاهﻨﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ.‹‬ ‫٠۵ﭘﺲ، ﺧﻮن هﻤﮥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺸﺎن از ﺁﻏﺎز ﺧﻠﻘﺖ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺮ‬ ‫ﮔﺮدن اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد- ١۵از ﺧﻮن هﺎﺑﻴﻞ ﺗﺎ ﺧﻮن زﮐﺮﻳﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ و‬ ‫ﻣﺤﺮاب.ﻣﻌﺒﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ. ﺁرﯼ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺣﺴﺎب ﭘﺲ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داد. ٢۵واﯼ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻓﻘﻴﻬﺎن! زﻳﺮا ﮐﻠﻴﺪ ﻣﻌﺮﻓﺖ را ﻏﺼﺐ ﮐﺮدﻩاﻳﺪ. ﺧﻮد داﺧﻞ‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻮﻳﺪ و داﺧﻞﺷﻮﻧﺪﮔﺎن را ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﯽﮔﺮدﻳﺪ.«‬ ‫٣۵ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ، ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﺳﺨﺖ ﺑﺎ او ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﺳﺆاﻻت ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮ او ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ ۴۵و در ﮐﻤﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﯽ از زﺑﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﮐﺸﻨﺪ و ﮔﺮﻓﺘﺎرش ﺳﺎزﻧﺪ.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٢١‬
‫هﺸﺪار و ﺗﺸﻮﻳﻖ‬
‫١در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، هﺰاران ﺗﻦ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﭼﻨﺪاﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﭘﺎ ﻣﯽﻧﻬﺎدﻧﺪ. ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »از ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﮐﻪ‬ ‫هﻤﺎﻧﺎ رﻳﺎﮐﺎرﯼ اﺳﺖ، دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ. ٢هﻴﭻﭼﻴﺰ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎر ﻧﺸﻮد و هﻴﭻﭼﻴﺰ‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻴﺎن ﻧﮕﺮدد. ٣ﺁﻧﭽﻪ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﮔﻔﺘﻪاﻳﺪ، در روﺷﻨﺎﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺷﺪ، و ﺁﻧﭽﻪ ﭘﺸﺖ درهﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺠﻮا ﮐﺮدﻩاﻳﺪ، از ﻓﺮاز ﺑﺎﻣﻬﺎ اﻋﻼم ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬

‫۴»دوﺳﺘﺎن، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ را ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ و ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ،‬ ‫ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ. ۵ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻢ از ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮﺳﻴﺪ: از ﺁن ﮐﻪ ﭘﺲ از ﮐﺸﺘﻦ ﺟﺴﻢ، ﻗﺪرت‬ ‫دارد ﺑﻪ دوزخ اﻧﺪازد. ﺁرﯼ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، از اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮﺳﻴﺪ. ۶ﺁﻳﺎ ﭘﻨﺞ ﮔﻨﺠﺸﮏ‬ ‫ﺑﻪ دو ﭘﻮل ﺳﻴﺎﻩ ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮد؟ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل، ﺣﺘﯽ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰد ﺧﺪا ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﺮدد. ٧ﺣﺘﯽ ﻣﻮهﺎﯼ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﭘﺲ ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ، زﻳﺮا ارزش‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺶ از هﺰاران ﮔﻨﺠﺸﮏ اﺳﺖ.‬ ‫٨»ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻧﺰد ﻣﺮدم اﻗﺮار ﮐﻨﺪ، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ او را در‬ ‫ﺣﻀﻮر ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪا اﻗﺮار ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٩اﻣﺎ هﺮﮐﻪ ﻧﺰد ﻣﺮدم ﻣﺮا اﻧﮑﺎر ﮐﻨﺪ، در‬ ‫ﺣﻀﻮر ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪا اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٠١هﺮ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﺮﺿﺪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﮔﻮﻳﺪ،‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﻮد، اﻣﺎ هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ روحاﻟﻘﺪس ﮐﻔﺮ ﮔﻮﻳﺪ، ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ. ١١ﭼﻮن ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ و ﺑﻪﺣﻀﻮر ﺣﺎﮐﻤﺎن و ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﺎن ﺑﺮﻧﺪ، ﻧﮕﺮان ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﺧﻮد‬ ‫دﻓﺎع ﮐﻨﻴﺪ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، ٢١زﻳﺮا در ﺁن هﻨﮕﺎم روحاﻟﻘﺪس ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﻮﺧﺖ.«‬

‫ﻣ َﻞ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﺎدان‬ ‫َﺜ‬

‫٣١ﻧﺎﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد، ﺑﻪ ﺑﺮادرم ﺑﮕﻮ ﻣﻴﺮاث ﭘﺪرﯼ را‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻨﺪ.« ۴١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﯼ ﻣﺮد، ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ داور ﻳﺎ ﻣﻘ ّﻢ‬ ‫ُ َﺴ‬ ‫ﻗﺮار دادﻩ اﺳﺖ؟« ۵١ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮔﻔﺖ: »ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ و از هﺮﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮص و ﺁز‬ ‫ﺑﭙﺮهﻴﺰﻳﺪ، زﻳﺮا زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻓﺰوﻧﯽ داراﻳﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ.« ۶١ﺳﭙﺲ اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺁورد: »ﻣﺮدﯼ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ از زراﻋﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﺼﻮل ﻓﺮاوان ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮد. ٧١ﭘﺲ ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ، ›ﭼﻪ ﮐﻨﻢ، زﻳﺮا ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ اﻧﺒﺎﺷﺘﻦ ﻣﺤﺼﻮل ﺧﻮد ﻧﺪارم؟‹ ٨١ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ:‬ ‫›داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد! اﻧﺒﺎرهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺧﺮاب ﻣﯽﮐﻨﻢ و اﻧﺒﺎرهﺎﻳﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﯽﺳﺎزم، و‬ ‫هﻤﮥ ﮔﻨﺪم و اﻣﻮال ﺧﻮد را در ﺁن ذﺧﻴﺮﻩ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ٩١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ: اﯼ ﺟﺎن‬ ‫ﻣﻦ، ﺑﺮاﯼ ﺳﺎﻟﻴﺎن دراز اﻣﻮال ﻓﺮاوان اﻧﺪوﺧﺘﻪاﯼ. ﺣﺎل ﺁﺳﻮدﻩ زﯼ؛ ﺑﺨﻮر و ﺑﻨﻮش و‬ ‫ﺧﻮش ﺑﺎش.‹ ٠٢اﻣﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: ›اﯼ ﻧﺎدان! هﻤﻴﻦاﻣﺸﺐ ﺟﺎﻧﺖ را از ﺗﻮ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﺳﺘﺎﻧﺪ. ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ اﻧﺪوﺧﺘﻪاﯼ، از ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؟‹ ١٢اﻳﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﺟﺎم ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺛﺮوت ﻣﯽاﻧﺪوزد اﻣﺎ در ﻗﺒﺎل ﺧﺪا ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ.«‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬

‫٢٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻧﮕﺮان زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺨﻮرﻳﺪ، و ﻧﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﺪن ﺧﻮد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ. ٣٢زﻧﺪﮔﯽ از ﺧﻮراﮎ‬ ‫و ﺑﺪن از ﭘﻮﺷﺎﮎ ﻣﻬﻤﺘﺮ اﺳﺖ. ۴٢ﮐﻼﻏﻬﺎ را ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ: ﻧﻪ ﻣﯽﮐﺎرﻧﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽدروﻧﺪ، ﻧﻪ‬ ‫ﮐﺎهﺪان دارﻧﺪ و ﻧﻪ اﻧﺒﺎر؛ ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ روزﯼ ﻣﯽدهﺪ. و ﺷﻤﺎ ﭼﻘﺪر ﺑﺎارزﺷﺘﺮ‬ ‫از ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﻴﺪ! ۵٢ﮐﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ، ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺮ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪ؟‬ ‫۶٢ﭘﺲ، اﮔﺮ از اﻧﺠﺎم ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎر ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻴﺪ، از ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﻧﮕﺮان ﻣﺎﺑﻘﯽ هﺴﺘﻴﺪ؟‬ ‫٧٢ﺳﻮﺳﻨﻬﺎ را ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻤﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﻧﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽرﻳﺴﻨﺪ. ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎ هﻤﮥ ﺷﮑﻮﻩ و ﺟﻼﻟﺶ هﻤﭽﻮن ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﺁراﺳﺘﻪ‬ ‫ﻧﺸﺪ. ٨٢ﭘﺲ اﮔﺮ ﺧﺪا ﻋﻠﻒ ﺻﺤﺮا را ﮐﻪ اﻣﺮوز هﺴﺖ و ﻓﺮدا در ﺗﻨﻮر اﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد،‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﭘﻮﺷﺎ َﺪ، ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎ را، اﯼ ﺳﺴﺖاﻳﻤﺎﻧﺎن، ﺧﻮاهﺪ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ! ٩٢ﭘﺲ در ﭘﯽ‬ ‫ﻧ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺨﻮرﻳﺪ ﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ. ﻧﮕﺮان اﻳﻨﻬﺎ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ. ٠٣زﻳﺮا ﻣﺮدم ﺑﯽاﻳﻤﺎن اﻳﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎ در ﭘﯽ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﻨﺪ، اﻣﺎ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﻴﺎز دارﻳﺪ. ١٣ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ، در ﭘﯽ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ او ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﮐﻪ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٢٣»اﯼ ﮔﻠﮥ ﮐﻮﭼﮏ، ﺗﺮﺳﺎن ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ. ٣٣ﺁﻧﭽﻪ دارﻳﺪ ﺑﻔﺮوﺷﻴﺪ و ﺑﻪ ﻓﻘﺮا ﺑﺪهﻴﺪ؛ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﮐﻴﺴﻪهﺎﻳﯽ ﻓﺮاهﻢ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻧﺸﻮد، و ﮔﻨﺠﯽ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻴﻨﺪوزﻳﺪ، ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ دزد ﺁﻳﺪ و ﻧﻪ‬ ‫ﺑﻴﺪ زﻳﺎن رﺳﺎﻧﺪ. ۴٣زﻳﺮا هﺮﺟﺎ ﮔﻨﺞ ﺷﻤﺎﺳﺖ، دﻟﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬

‫ﺁﻣﺎدﮔﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬

‫۵٣»ﮐﻤﺮ ﺧﻮد را ﺑﺮاﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ و ﭼﺮاغ ﺧﻮﻳﺶ را ﻓﺮوزان ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ.‬ ‫۶٣هﻤﭽﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺳﺮورﺷﺎن از ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﺎزﮔﺮدد، ﺗﺎ ﭼﻮن از‬ ‫راﻩ رﺳﺪ و در را ﮐﻮﺑﺪ، ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺮ او ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ. ٧٣ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺧﺎدﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن‬ ‫ﺳﺮورﺷﺎن ﺑﺎزﮔﺮدد، ﺁﻧﺎن را ﺑﻴﺪار و هﺸﻴﺎر ﻳﺎﺑﺪ. ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﻮد ﮐﻤﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺴﺖ؛ ﺁرﯼ ﺁﻧﺎن را ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﻮاهﺪ ﻧﺸﺎﻧﻴﺪ و ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ، از اﻳﺸﺎن‬ ‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٨٣ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺧﺎدﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺳﺮورﺷﺎن از راﻩ رﺳﺪ، ﭼﻪ در‬ ‫ﭘﺎس دوم ﺷﺐ، ﭼﻪ در ﭘﺎس ﺳﻮم، اﻳﺸﺎن را ﺑﻴﺪار و هﺸﻴﺎر ﻳﺎﺑﺪ.‬ ‫٩٣»ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ دزد در ﭼﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ، ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاش دﺳﺘﺒﺮد زﻧﻨﺪ. ٠۴ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن در ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺁﻣﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪارﻳﺪ.«‬ ‫١۴ﭘﻄﺮس ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺁوردﯼ ﻳﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ؟«‬ ‫٢۴ﺧﺪاوﻧﺪ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﺁن ﮐﺎرﮔﺰار اﻣﻴﻦ و داﻧﺎ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ارﺑﺎﺑﺶ او را ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﻬﻢ ﺧﻮراﮎ ﺁﻧﺎن ﺑﻪﻣﻮﻗﻊ ﺑﺪهﺪ؟‬ ‫٣۴ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁن ﻏﻼم ﮐﻪ ﭼﻮن ارﺑﺎﺑﺶ ﺑﺎزﮔﺮدد، او را ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر ﺑﻴﻨﺪ. ۴۴ﻳﻘﻴﻦ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ او را ﺑﺮ هﻤﮥ ﻣﺎﻳﻤﻠﮏ ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ ﮔﻤﺎﺷﺖ. ۵۴اﻣﺎ اﮔﺮ ﺁن ﻏﻼم ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ‬ ‫ﮐﻪ ›ارﺑﺎب در ﺁﻣﺪن ﺗﺄﺧﻴﺮ ﮐﺮدﻩ،‹ و ﺑﻪ ﺁزار ﺧﺎدمهﺎ و ﺧﺎدﻣﻪهﺎ، و ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪن و‬ ‫ﻣﻴﮕﺴﺎرﯼ ﺑﭙﺮدازد، ۶۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ارﺑﺎﺑﺶ در روزﯼ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪارد و در ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ از ﺁن‬ ‫ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و او را از ﻣﻴﺎن دوﭘﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ، در ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺧﻴﺎﻧﺘﮑﺎران ﺧﻮاهﺪ‬ ‫اﻓﮑﻨﺪ.‬ ‫٧۴ﻏﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ارﺑﺎﺑﺶ را ﻣﯽداﻧﺪ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل، ﺧﻮد را ﺑﺮاﯼ اﻧﺠﺎم ﺁن ﺁﻣﺎدﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺗﺎزﻳﺎﻧﮥ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺧﻮرد. ٨۴اﻣﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ارﺑﺎﺑﺶ را ﻧﻤﯽداﻧﺪ و ﮐﺎرﯼ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﺗﻨﺒﻴﻪ اﺳﺖ، ﺗﺎزﻳﺎﻧﮥ ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺧﻮرد. هﺮﮐﻪ ﺑﻪ او ﺑﻴﺸﺘﺮ دادﻩ ﺷﻮد،‬ ‫از او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؛ و هﺮﮐﻪ ﻣﺴﺆﻟﻴﺘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑ َد، ﭘﺎﺳﺦﮔﻮﻳﯽاش ﻧﻴﺰ‬ ‫ُﻮ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬

‫هﺸﺪار درﺑﺎرۀ اﺧﺘﻼف و ﺟﺪاﻳﯽ‬

‫٩۴»ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺁﺗﺶ اﻓﺮوزم، و اﯼ ﮐﺎش ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد!‬ ‫٠۵اﻣﺎ ﻣﺮا ﺗﻌﻤﻴﺪﯼ ﺑﺎﻳﺪ، و ﭼﻪ در ﻓﺸﺎرم ﺗﺎ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺪ. ١۵ﮔﻤﺎن ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ‬ ‫ﺻﻠﺢ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺁورم؟ ﻧﻪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺟﺪاﻳﯽ اﻓﮑﻨﻢ. ٢۵از اﻳﻦ ﭘﺲ، ﻣﻴﺎن ﭘﻨﺞ ﺗﻦ از اهﻞ ﻳﮏ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺪاﻳﯽ ﺧﻮاهﺪ اﻓﺘﺎد؛ ﺳﻪ ﻋﻠﻴﻪ دو ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد و دو ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻪ. ٣۵ﭘﺪر ﻋﻠﻴﻪ ﭘﺴﺮ و‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﭘﺪر، ﻣﺎدر ﻋﻠﻴﻪ دﺧﺘﺮ و دﺧﺘﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎدر، ﻣﺎدرﺷﻮهﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻋﺮوس و ﻋﺮوس‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎدرﺷﻮهﺮ.«‬

‫ﺗﻔﺴﻴﺮ زﻣﺎنهﺎ‬
‫۴۵ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﮔﻔﺖ: »ﭼﻮن ﺑﻴﻨﻴﺪ اﺑﺮﯼ در ﻣﻐﺮب ﭘﺪﻳﺪار ﺷﻮد، ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﮔﻮﻳﻴﺪ:‬ ‫›ﺑﺎران ﺧﻮاهﺪ ﺑﺎرﻳﺪ،‹ و ﺑﺎران ﻣﯽﺑﺎرد. ۵۵و ﭼﻮن ﺑﺎد ﺟﻨﻮب وزد، ﮔﻮﻳﻴﺪ: ›هﻮا ﮔﺮم‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ،‹ و ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﺷﻮد. ۶۵اﯼ رﻳﺎﮐﺎران! ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﻴﮏ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻴﻤﺎﯼ‬ ‫زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن را ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺗﻌﺒﻴﺮ زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻴﺪ؟‬ ‫٧۵»ﭼﺮا ﺧﻮد درﺑﺎرۀ ﺁﻧﭽﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻗﻀﺎوت ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ٨۵هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺎﮐﯽ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻣﯽروﯼ، ﺑﮑﻮش ﺗﺎ در راﻩ ﺑﺎ او ﺁﺷﺘﯽ ﮐﻨﯽ، وﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ را ﻧﺰد ﻗﺎﺿﯽ‬ ‫ﺧﻮاهﺪﮐﺸﺎﻧﻴﺪ، و ﻗﺎﺿﯽ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺳﭙﺮد و او ﺗﻮ را ﺑﻪ زﻧﺪان ﺧﻮاهﺪ اﻓﮑﻨﺪ.‬ ‫٩۵ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺷﺎهﯽ ﺁﺧﺮ را ﻧﭙﺮدازﯼ، از زﻧﺪان ﺑﻪدر ﻧﺨﻮاهﯽ ﺁﻣﺪ.«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٣١‬
‫دﻋﻮت ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ‬
‫١در هﻤﺎن زﻣﺎن، ﻋﺪﻩاﯼ از ﺣﺎﺿﺮان، از ﺟﻠﻴﻠﻴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪﮐﻪ ﭘﻴﻼﻃﺲ‬ ‫ﺧﻮﻧﺸﺎن را ﺑﺎ ﺧﻮن ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﻳﺸﺎن درهﻢﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮد. ٢ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﮔﻤﺎن‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﭼﻮن ﺁن ﺟﻠﻴﻠﻴﺎن ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ روز دﭼﺎر ﺷﺪﻧﺪ، از ﺑﻘﻴﮥ اهﺎﻟﯽ ﺟﻠﻴﻞ ﮔﻨﺎهﮑﺎرﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ؟‬ ‫٣ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ اﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﻤﻠﮕﯽ هﻼﮎ ﺧﻮاهﻴﺪ‬ ‫ﺷﺪ. ۴و ﺁﻳﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﺁن هﺠﺪﻩ ﺗﻦ ﮐﻪ ﺑﺮج ﺳﻠﻮام ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ اﻓﺘﺎد و ﻣﺮدﻧﺪ، از دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺳﺎﮐﻨﺎن اورﺷﻠﻴﻢ ﺧﻄﺎﮐﺎرﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ؟ ۵ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ اﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﻤﻠﮕﯽ هﻼﮎ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ.«‬ ‫۶ﺳﭙﺲ اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﺁورد: »ﻣﺮدﯼ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮﯼ در ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﺧﻮد ﮐﺎﺷﺖ. ﭼﻮن‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻴﻮۀ ﺁن ﺑﭽﻴﻨﺪ، ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻴﺎﻓﺖ. ٧ﭘﺲ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: ›ﺳﻪ ﺳﺎل اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﭼﻴﺪن ﻣﻴﻮۀ اﻳﻦ درﺧﺖ ﻣﯽﺁﻳﻢ اﻣﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻢ. ﺁن را ﺑ ُﺮ، ﺗﺎ ﺧﺎﮎ را هﺪر‬ ‫ﺒ‬ ‫ﻧﺪهﺪ.‹ ٨اﻣﺎ او ﭘﺎﺳﺦ داد: ›ﺳﺮورم، ﺑﮕﺬار ﻳﮏ ﺳﺎل دﻳﮕﺮ هﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ِﺮ َش را ﺧﻮاهﻢ‬ ‫ﮔ د‬ ‫ﮐﻨﺪ و ﮐﻮدش ﺧﻮاهﻢ داد. ٩اﮔﺮ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻣﻴﻮﻩ ﺁورد ﮐﻪ هﻴﭻ؛ اﮔﺮ ﻧﻴﺎورد ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن را‬ ‫ﺑ ُﺮ.‹«‬ ‫ِﺒ‬

‫ﺷﻔﺎﯼ زن ﻋﻠﻴﻞ‬

‫٠١در ﻳﮑﯽ از روزهﺎﯼ ﺷﺒﺎت، ﻋﻴﺴﯽ در ﮐﻨﻴﺴﻪاﯼ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد. ١١در ﺁﻧﺠﺎ زﻧﯽ‬ ‫ﺑﻮد ﮐﻪ روﺣﯽ او را هﺠﺪﻩ ﺳﺎل ﻋﻠﻴﻞ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ﭘﺸﺘﺶ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﺑﻪ هﻴﭻروﯼ‬ ‫ﺗﻮان راﺳﺖ اﻳﺴﺘﺎدن ﻧﺪاﺷﺖ. ٢١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ او را ﺑﺪﻳﺪ، ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﻳﺶ ﺧﻮاﻧﺪ و‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: »اﯼ زن، از ﺿﻌﻒ ﺧﻮد ﺧﻼﺻﯽ ﻳﺎﻓﺘﯽ!« ٣١ﺳﭙﺲ ﺑﺮ او دﺳﺖ ﻧﻬﺎد و او‬ ‫ﺑﻴﺪرﻧﮓ راﺳﺖ اﻳﺴﺘﺎدﻩ، ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﮔﻔﺖ. ۴١اﻣﺎ رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ از اﻳﻨﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ در‬ ‫روز ﺷﺒﺎت ﺷﻔﺎ دادﻩ ﺑﻮد، ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮔﻔﺖ: »ﺷﺶ روز ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر دارﻳﺪ. در‬ ‫ﺁن روزهﺎ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و ﺷﻔﺎ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ، ﻧﻪ در روز ﺷﺒﺎت.« ۵١ﺧﺪاوﻧﺪ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﯼ‬ ‫رﻳﺎﮐﺎران! ﺁﻳﺎ هﻴﭽﻴﮏ از ﺷﻤﺎ در روز ﺷﺒﺎت ﮔﺎو ﻳﺎ اﻻغ ﺧﻮد را از ﻃﻮﻳﻠﻪ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁب دادن ﺑﻴﺮون ﺑﺒﺮد؟ ۶١ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻦ زن را ﮐﻪ دﺧﺘﺮ اﺑﺮاهﻴﻢ اﺳﺖ و‬ ‫ﺷﻴﻄﺎن هﺠﺪﻩ ﺳﺎل اﺳﻴﺮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، در روز ﺷﺒﺎت ﺁزاد ﮐﺮد؟« ٧١ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ،‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺷﺮﻣﺴﺎر ﺷﺪﻧﺪ، اﻣﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ هﻤﮕﯽ از ﺁن هﻤﻪ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺷﮕﻔﺖﺁور او‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻮدﻧﺪ.‬

‫ﻣ َﻞ داﻧﮥ ﺧﺮدل و ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪ‬ ‫َﺜ‬

‫٨١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺎ َﺪ؟ ﺁن را ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﻨﻢ؟ ٩١هﻤﭽﻮن داﻧﮥ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﺧﺮدﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﺁن را ﺑﺮﻣﯽﮔﻴﺮد و در ﺑﺎغ ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺎرد. ﺁن داﻧﻪ ﻣﯽروﻳﺪ و‬ ‫درﺧﺘﯽ ﻣﯽﺷﻮد، ﺁن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ و ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪهﺎﻳﺶ ﻻﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ.«‬ ‫٠٢ﺑﺎز ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﮐﻨﻢ؟ ١٢هﻤﭽﻮن ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫زﻧﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدﯼ ﺁرد ﻣﺨﻠﻮط ﮐﺮد ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻤﻴﺮ ورﻣﯽﺁﻣﺪ.«‬

‫در ﺗﻨﮓ‬ ‫ِ‬

‫٢٢ﻋﻴﺴﯽ در راﻩ اورﺷﻠﻴﻢ، ﺑﻪ ﺷﻬﺮهﺎ و روﺳﺘﺎهﺎ ﻣﯽرﻓﺖ و ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد. ٣٢در اﻳﻦ‬ ‫ﻣﻴﺎن، ﮐﺴﯽ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: » َﺮ َر ﻣﻦ، ﺁﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎرﯼ اﻧﺪﮎ از ﻣﺮدم ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﺳ و‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ؟« ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: ۴٢»ﺳﺨﺖ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ از در ﺗﻨﮓ داﺧﻞ ﺷﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ داﺧﻞ ﺷﻮﻧﺪ، اﻣﺎ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ. ۵٢ﭼﻮن ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد و در را ﺑﺒﻨﺪد، ﺑﻴﺮون اﻳﺴﺘﺎدﻩ، در را ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﻮﺑﻴﺪ و ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﻔﺖ:‬ ‫› َﺮ َرا، در ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﮕﺸﺎ!‹ اﻣﺎ او ﭘﺎﺳﺦ ﺧﻮاهﺪ داد: ›ﺷﻤﺎ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ؛ ﻧﻤﯽداﻧﻢ از‬ ‫ﺳ و‬ ‫ﮐﺠﺎﻳﻴﺪ؟‹ ۶٢ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﻔﺖ: ›ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮردﻳﻢ و ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻳﻢ و ﺗﻮ در ﮐﻮﭼﻪهﺎﯼ ﻣﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽدادﯼ.‹ ٧٢اﻣﺎ ﺟﻮاب ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪ: ›ﺷﻤﺎ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ؛ ﻧﻤﯽداﻧﻢ از ﮐﺠﺎﻳﻴﺪ؟ اﯼ‬ ‫ﺑﺪﮐﺎران از ﻣﻦ دور ﺷﻮﻳﺪ.‹ ٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ در ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺮﻳﻪ و دﻧﺪان ﺑﺮ هﻢ ﺳﺎﻳﻴﺪن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد،‬ ‫زﻳﺮا اﺑﺮاهﻴﻢ و اﺳﺤﺎق و ﻳﻌﻘﻮب و هﻤﮥ اﻧﺒﻴﺎ را در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ اﻣﺎ ﺧﻮد را‬ ‫ﻣﺤﺮوم ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٩٢ﻣﺮدم از ﺷﺮق و ﻏﺮب و ﺷﻤﺎل و ﺟﻨﻮب، ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﺮ‬ ‫ﺳﻔﺮۀ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﺸﺴﺖ. ٠٣ﺁرﯼ، هﺴﺘﻨﺪﺁﺧﺮﻳﻨﯽ ﮐﻪ اول ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، و‬ ‫اوﻟﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ.«‬

‫اﻧﺪوﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ اورﺷﻠﻴﻢ‬

‫١٣در ﺁن هﻨﮕﺎم، ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮐﻦ‬ ‫و ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮو، زﻳﺮا هﻴﺮودﻳﺲ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺗﻮ را ﺑﮑﺸﺪ.« ٢٣در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺑﺮوﻳﺪ و ﺑﻪ ﺁن روﺑﺎﻩ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ›اﻣﺮوز و ﻓﺮدا دﻳﻮهﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﻢ و ﻣﺮدم را ﺷﻔﺎ‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ، و در روز ﺳﻮم ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺧﻮاهﻢ رﺳﺎﻧﻴﺪ. ٣٣اﻣﺎ اﻣﺮوز و ﻓﺮدا و‬ ‫ﭘﺲﻓﺮدا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ راﻩ ﺧﻮد اداﻣﻪ دهﻢ، زﻳﺮا ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺒﯽ ﺑﻴﺮون از اورﺷﻠﻴﻢ ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺷﻮد.‹ ۴٣اﯼ اورﺷﻠﻴﻢ، اﯼ اورﺷﻠﻴﻢ، اﯼ ﻗﺎﺗﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و ﺳﻨﮕﺴﺎرﮐﻨﻨﺪۀ رﺳﻮﻻﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺰدت ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ! ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻢ هﻤﭽﻮن ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﺟﻪهﺎﻳﺶ را زﻳﺮ ﺑﺎﻟﻬﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻓﺮزﻧﺪان ﺗﻮ را ﮔﺮدﺁورم، اﻣﺎ ﻧﺨﻮاﺳﺘﯽ. ۵٣اﮐﻨﻮن ﺧﺎﻧﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﻳﺘﺎن‬ ‫واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ ﺗﺎ روزﯼ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ:‬ ‫›ﻣﺒﺎرﮎ اﺳﺖ او ﮐﻪ ﺑﻪﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ.‹«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ۴١‬
‫ﻋﻴﺴﯽ در ﺧﺎﻧﮥ ﻓﺮﻳﺴﯽ‬
‫١در ﻳﮑﯽ از روزهﺎﯼ ﺷﺒﺎت ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﺻﺮف ﻏﺬا ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﻓﺮﻳﺴﯽ ﺳﺮﺷﻨﺎﺳﯽ‬ ‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﺣﺎﺿﺮان ﺑﺪﻗﺖ او را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ. ٢ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺶ ورم‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ٣ﻋﻴﺴﯽ از ﻓﻘﻴﻬﺎن و ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺷﻔﺎ دادن در روز ﺷﺒﺎت ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﻳﺎ ﻧﻪ؟« ۴ﺁﻧﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ. ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺁن ﻣﺮد را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺷﻔﺎ داد و ﻣﺮﺧﺺ ﻓﺮﻣﻮد.‬ ‫۵ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﮐﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ اﻻغ ﻳﺎ ﮔﺎوش در روز ﺷﺒﺎت در‬ ‫ﭼﺎﻩ ﺑﻴﻔﺘﺪ و ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺁن را ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎو َد؟« ۶ﺁﻧﺎن ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫َر‬ ‫٧ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ دﻳﺪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺻﺪر ﻣﺠﻠﺲ را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد اﺧﺘﻴﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، اﻳﻦ‬ ‫ﻣ َﻞ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁورد: ٨»ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺮوﺳﯽ دﻋﻮت ﮐﻨﺪ، ﺻﺪر ﻣﺠﻠﺲ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﻣﻨﺸﻴﻦ، زﻳﺮا ﺷﺎﻳﺪ ﮐﺴﯽ ﺳﺮﺷﻨﺎسﺗﺮ از ﺗﻮ دﻋﻮت ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ٩در ﺁن ﺻﻮرت ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ هﺮ دو ﺷﻤﺎ را دﻋﻮت ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ: ›ﺟﺎﻳﺖ را ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﺷﺨﺺ ﺑﺪﻩ.‹ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﺎ ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﮔﯽ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﻮاهﯽ ﻧﺸﺴﺖ. ٠١ﺑﻠﮑﻪ هﺮﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺖ ﮐﻨﺪ، ﺑﺮو و ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮﻳﻦ ﺟﺎﯼ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻨﺸﻴﻦ، ﺗﺎ ﭼﻮن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺁﻳﺪ، ﺗﻮ را ﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫›دوﺳﺖ ﻣﻦ، ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺟﺎﯼ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ ﺑﻨﺸﻴﻦ.‹ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺰد دﻳﮕﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ.‬ ‫١١زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺰرگ ﺳﺎزد، ﺧﻮار ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، و هﺮﮐﻪ ﺧﻮد را ﺧﻮار ﺳﺎزد،‬ ‫ﺳﺮاﻓﺮاز ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮدﻳﺪ.«‬ ‫٢١ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ: »ﭼﻮن ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﺎهﺎر ﻳﺎ ﺷﺎم ﻣﯽدهﯽ، دوﺳﺘﺎن و‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮادران و ﺧﻮﻳﺸﺎن و هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺧﻮﻳﺶ را دﻋﻮت ﻣﮑﻦ؛ زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺗﻮ را‬ ‫دﻋﻮت ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺎن ﻋﻮض ﺧﻮاهﯽ ﻳﺎﻓﺖ. ٣١ﭘﺲ ﭼﻮن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽدهﯽ،‬ ‫ﻓﻘﻴﺮان و ﻣﻌﻠﻮﻻن و ﻟﻨﮕﺎن و ﮐﻮران را دﻋﻮت ﮐﻦ ۴١ﺗﺎ ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪ ﺷﻮﯼ؛ زﻳﺮا ﺁﻧﺎن را‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﻋﻮض ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪهﻨﺪ، و ﭘﺎداش ﺧﻮد را در ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﺧﻮاهﯽ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ.«‬

‫ﻣ َﻞ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ‬ ‫َﺜ‬

‫۵١ﭼﻮن ﻳﮑﯽ از ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ هﻢﺳﻔﺮﻩ ﺑﻮد اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁن ﮐﻪ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻧﺎن ﺧﻮ َد.« ۶١ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ر‬ ‫»ﺷﺨﺼﯽ ﺿﻴﺎﻓﺘﯽ ﺑﺰرگ ﺗﺮﺗﻴﺐ داد و ﺑﺴﻴﺎرﯼ را دﻋﻮت ﮐﺮد. ٧١ﭼﻮن وﻗﺖ ﺷﺎم‬ ‫ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﺧﺎدﻣﺶ را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ دﻋﻮتﺷﺪﮔﺎن را ﮔﻮﻳﺪ: ›ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺁﻣﺎدﻩ اﺳﺖ.‹‬ ‫٨١اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ هﺮﻳﮏ ﻋﺬرﯼ ﺁوردﻧﺪ. ﻳﮑﯽ ﮔﻔﺖ: ›ﻣﺰرﻋﻪاﯼ ﺧﺮﻳﺪﻩام ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮوم ﺁن را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻢ. ﺗﻤﻨﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻌﺬورم ﺑﺪارﯼ.‹ ٩١دﻳﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ›ﭘﻨﭻ ﺟﻔﺖ ﮔﺎو ﺧﺮﻳﺪﻩام، و هﻢاﮐﻨﻮن‬ ‫در راهﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻢ. ﻣﺮا ﻣﻌﺬور دار.‹ ٠٢ﺳﻮﻣﯽ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ: ›ﺗﺎزﻩ زن ﮔﺮﻓﺘﻪام، و‬ ‫از اﻳﻦ رو ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻴﺎﻳﻢ.‹ ١٢ﭘﺲ ﺧﺎدم ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺳﺮور ﺧﻮد را ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺖ. ﻣﻴﺰﺑﺎن‬ ‫ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎدم دﺳﺘﻮر داد ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ و ﺑﺎزار ﺷﻬﺮ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ و ﻓﻘﻴﺮان و ﻣﻌﻠﻮﻻن‬ ‫و ﮐﻮران و ﻟﻨﮕﺎن را ﺑﻴﺎورد. ٢٢ﺧﺎدم ﮔﻔﺖ: ›ﺳﺮور ﻣﻦ، دﺳﺘﻮرت را اﻧﺠﺎم دادم، اﻣﺎ‬ ‫هﻨﻮز ﺟﺎ هﺴﺖ.‹ ٣٢ﭘﺲ ﺁﻗﺎﻳﺶ ﮔﻔﺖ: ›ﺑﻪ ﺟﺎدﻩهﺎ و ﮐﻮرﻩراهﻬﺎﯼ ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ ﺑﺮو و‬ ‫ﺑﻪاﺻﺮار ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻣﻦ ﺑﻴﺎور ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪام ﭘﺮ ﺷﻮد. ۴٢ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫هﻴﭻﻳﮏ از دﻋﻮت ﺷﺪﮔﺎن، ﺷﺎم ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﭼﺸﻴﺪ.‹«‬

‫ﺑﻬﺎﯼ ﭘﻴﺮوﯼ از ﻣﺴﻴﺢ‬

‫۵٢ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ اﻧﺒﻮﻩ ﻋﻴﺴﯽ را هﻤﺮاهﯽ ﻣﯽﮐﺮد. رو ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ۶٢»هﺮ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﺪ و از ﭘﺪر و ﻣﺎدر، زن و ﻓﺮزﻧﺪ، ﺑﺮادر و ﺧﻮاهﺮ، و ﺣﺘﯽ از ﺟﺎن ﺧﻮد ﻣﺘﻨﻔﺮ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻮد. ٧٢و هﺮﮐﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮد ﺑﺮﻧﮕﻴﺮد و از ﭘﯽ ﻣﻦ ﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺷﺎﮔﺮد‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٨٢ﮐﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺑﻨﺎﯼ ﺑﺮﺟﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﺨﺴﺖ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﺗﺎ هﺰﻳﻨﮥ ﺁن‬ ‫ﺑﺮﺁ ُرد ﮐﻨﺪ و ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺗﻮان ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺁن دارد ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ٩٢زﻳﺮا اﮔﺮ ﭘﯽ ﺁن ﺑﮕﺬارد اﻣﺎ از‬ ‫و‬ ‫ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺑﻨﺎ درﻣﺎﻧﺪ، هﺮﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪ، اﺳﺘﻬﺰا ﮐﺮدﻩ، ٠٣ﮔﻮﻳﺪ: ›اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﻨﺎﻳﯽ را ﺁﻏﺎز‬ ‫ﮐﺮد، اﻣﺎ از ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺁن درﻣﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ!‹‬ ‫١٣و ﻳﺎ ﮐﺪام ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ راهﯽ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ دﻳﮕﺮ ﺷﻮد، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ و ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺑﺎ دﻩ هﺰار ﺳﺮﺑﺎز ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ روﻳﺎروﻳﯽ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ رود ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻴﺴﺖ هﺰار ﺳﺮﺑﺎز ﺑﻪ ﺟﻨﮓ او ﻣﯽﺁﻳﺪ؟ ٢٣و اﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ او را ﺗﻮان روﻳﺎروﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ،‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻩ دﺷﻤﻦ دور اﺳﺖ، هﻴﺄﺗﯽ ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﺻﻠﺢ را ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮد. ٣٣ﺑﻪ‬ ‫هﻤﻴﻦﺳﺎن، هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ از ﺗﻤﺎم داراﻳﯽ ﺧﻮد دﺳﺖ ﻧﺸﻮﻳﻴﺪ، ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻴﺪ‬ ‫ﺑﻮد.‬ ‫۴٣»ﻧﻤﮏ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ، اﻣﺎ اﮔﺮ ﺧﺎﺻﻴﺘﺶ را از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺁن را ﺑﺎز‬ ‫ﻧﻤﮑﻴﻦ ﺳﺎﺧﺖ؟ ۵٣ﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر زﻣﻴﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﻧﻪ درﺧﻮر ُﭗۀ ﮐﻮد اﺳﺖ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺁن را دور‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻣﯽرﻳﺰﻧﺪ. هﺮ ﮐﻪ ﮔﻮش ﺷﻨﻮا دارد، ﺑﺸﻨﻮد!«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ۵١‬
‫ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪﻩ‬ ‫ََ ِ‬

‫١و اﻣﺎ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان و ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺟﻤﻠﮕﯽ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ را‬ ‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ. ٢اﻣﺎ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ هﻤﻬﻤﻪﮐﻨﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﮔﻨﺎهﮑﺎران را‬ ‫ﻣﯽﭘﺬﻳﺮد و ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﻧﺎن ﻣﯽﺧﻮرد.«‬ ‫٣ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁورد: ۴»ﮐﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻮن ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻢ ﺷﻮد، ﺁن ﻧﻮد و ﻧﻪ را در ﺻﺤﺮا ﻧﮕﺬارد و در ﭘﯽ ﺁن ﮔﻤﺸﺪﻩ‬ ‫ﻧﺮود ﺗﺎ ﺁن را ﺑﻴﺎﺑﺪ؟ ۵و ﭼﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﻤﺸﺪﻩ را ﻳﺎﻓﺖ، ﺁن را ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﺑﺮ دوش ﻧﻬﺪ ۶و‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻩ، دوﺳﺘﺎن و هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ وﮔﻮﻳﺪ: ›ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬ ‫ﮔﻤﺸﺪۀ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻢ.‹ ٧ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﮔﻨﺎهﮑﺎر‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺟﺸﻦ و ﺳﺮور ﻋﻈﻴﻢﺗﺮﯼ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﻧﻮد و ﻧﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﮐﻪ ﻧﻴﺎز‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺪارﻧﺪ.‬

‫ﻣ َﻞ ﺳﮑﮥ ﮔﻤﺸﺪﻩ‬ ‫َﺜ‬

‫٨»و ﻳﺎ ﮐﺪام زن اﺳﺖ ﮐﻪ دﻩ ﺳﮑﮥ ﻧﻘﺮﻩ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻮن ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻢ ﺷﻮد،‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﺮﻧﻴﻔﺮوزد و ﺧﺎﻧﻪ را ﻧﺮوﺑﺪ و ﺗﺎ ﺁن را ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ از ﺟﺴﺘﻦ ﺑﺎز ﻧﺎﻳﺴﺘﺪ؟ ٩و ﭼﻮن ﺁن‬ ‫را ﻳﺎﻓﺖ، دوﺳﺘﺎن و هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻮﻳﺪ: ›ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﺳﮑﮥ‬ ‫ﮔﻤﺸﺪۀ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻢ.‹ ٠١ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﺑﺮاﯼ ﺗﻮﺑﮥ ﻳﮏ ﮔﻨﺎهﮑﺎر، در‬ ‫ﺣﻀﻮر ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪا ﺟﺸﻦ و ﺳﺮور ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد.«‬

‫ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ ﮔﻤﺸﺪﻩ‬ ‫ََ ِ‬

‫١١ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد: »ﻣﺮدﯼ را دو ﭘﺴﺮ ﺑﻮد. ٢١روزﯼ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد‬ ‫ﮔﻔﺖ: ›اﯼ ﭘﺪر، ﺳﻬﻤﯽ را ﮐﻪ از داراﻳﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ، اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ.‹ ﭘﺲ‬ ‫ﭘﺪر داراﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﻴﻦ ﺁن دو ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮد. ٣١ﭘﺲ از ﭼﻨﺪﯼ، ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺁﻧﭽﻪ داﺷﺖ‬ ‫ﮔﺮد ﺁورد و راهﯽ دﻳﺎرﯼ دوردﺳﺖ ﺷﺪ و ﺛﺮوت ﺧﻮﻳﺶ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻋﻴﺎﺷﯽ ﺑﺮﺑﺎد داد.‬ ‫۴١ﭼﻮن هﺮ ﭼﻪ داﺷﺖ ﺧﺮج ﮐﺮد، ﻗﺤﻄﯽ ﺷﺪﻳﺪ در ﺁن دﻳﺎر ﺁﻣﺪ و او ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ‬ ‫اﻓﺘﺎد. ۵١از اﻳﻦ رو، ﺧﺪﻣﺘﮕﺰارﯼ ﻳﮑﯽ از ﻣﺮدﻣﺎن ﺁن ﺳﺎﻣﺎن ﭘﻴﺸﻪ ﮐﺮد. و او وﯼ را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮﮐﺒﺎﻧﯽ در ﻣﺰرﻋﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺖ. ۶١ﭘﺴﺮ ﺁرزو داﺷﺖ ﺷﮑﻢ ﺧﻮد ﺑﺎ ﺧﻮراﮎ‬ ‫ﺧﻮﮐﻬﺎ ﺳﻴﺮ ﮐﻨﺪ، اﻣﺎ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪ او ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽداد. ٧١ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ›اﯼ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﮐﺎرﮔﺮان ﭘﺪرم ﺧﻮراﮎ اﺿﺎﻓﯽ ﻧﻴﺰ دارﻧﺪ و ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ از ﻓﺮط ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺗﻠﻒ ﻣﯽﺷﻮم.‬ ‫٨١ﭘﺲ ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰم و ﻧﺰد ﭘﺪر ﻣﯽروم و ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: »ﭘﺪر، ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن و ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩام.‬ ‫٩١دﻳﮕﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮت ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﻮم. ﺑﺎ ﻣﻦ هﻤﭽﻮن ﻳﮑﯽ از ﮐﺎرﮔﺮاﻧﺖ رﻓﺘﺎر‬ ‫ﮐﻦ.«‹‬ ‫٠٢ﭘﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و راهﯽ ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪر ﺷﺪ. اﻣﺎ هﻨﻮز دور ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪرش او را دﻳﺪﻩ، دل‬ ‫ﺑﺮ وﯼ ﺑﺴﻮزاﻧﺪ و ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺑﻪﺳﻮﻳﺶ دوﻳﺪﻩ، در ﺁﻏﻮﺷﺶ ﮐﺸﻴﺪ و ﻏﺮق ﺑﻮﺳﻪاش ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫١٢ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ: ›ﭘﺪر، ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن و ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩام. دﻳﮕﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮت ﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫ﺷﻮم.‹ ٢٢اﻣﺎ ﭘﺪر ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎراﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ›ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ! ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ را ﺑﻴﺎورﻳﺪ و ﺑﻪ او‬ ‫ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻴﺪ. اﻧﮕﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮ اﻧﮕﺸﺘﺶ و ﮐﻔﺶ ﺑﻪ ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﮐﻨﻴﺪ. ٣٢ﮔﻮﺳﺎﻟﮥ ﭘﺮوارﯼ ﺁوردﻩ، ﺳﺮ‬

‫ﺑﺒﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮرﻳﻢ و ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ. ۴٢زﻳﺮا اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد، زﻧﺪﻩ ﺷﺪ؛ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد،‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ!‹ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ و ﺳﺮور ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ.‬ ‫۵٢»و اﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ در ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﻮد. ﭼﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﺻﺪاﯼ ﺳﺎز و‬ ‫ﺁواز ﺷﻨﻴﺪ، ۶٢ﻳﮑﯽ از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ. ٧٢ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: ›ﺑﺮادرت ﺁﻣﺪﻩ و ﭘﺪرت ﮔﻮﺳﺎﻟﮥ ﭘﺮوارﯼ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩ، زﻳﺮا ﭘﺴﺮش را ﺑﺴﻼﻣﺖ‬ ‫ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ.‹ ٨٢ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ و ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻳﺪ. ﭘﺲ ﭘﺪر ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ او اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮد. ٩٢اﻣﺎ او در ﺟﻮاب ﭘﺪر ﮔﻔﺖ: ›اﻳﻨﮏ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺗﻮ را ﭼﻮن‬ ‫ﻏﻼﻣﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻩام و هﺮﮔﺰ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ ﺳﺮ ﻧﭙﻴﭽﻴﺪﻩام. اﻣﺎ ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﺣﺘﯽ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪاﯼ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺪادﯼ ﺗﺎ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﺿﻴﺎﻓﺘﯽ ﺑﻪﭘﺎ ﮐﻨﻢ. ٠٣و ﺣﺎل ﮐﻪ اﻳﻦ ﭘﺴﺮت ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ، ﭘﺴﺮﯼ‬ ‫ﮐﻪ داراﻳﯽ ﺗﻮ را ﺑﺎ روﺳﭙﯽهﺎ ﺑﺮﺑﺎد دادﻩ، ﺑﺮاﻳﺶ ﮔﻮﺳﺎﻟﮥ ﭘﺮوارﯼ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻩاﯼ!‹ ١٣ﭘﺪر‬ ‫ﮔﻔﺖ: ›ﭘﺴﺮم، ﺗﻮ هﻤﻮارﻩ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ، و هﺮﺁﻧﭽﻪ دارم، ﻣﺎل ﺗﻮﺳﺖ. ٢٣اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺸﻦ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ و ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﻢ، زﻳﺮا اﻳﻦ ﺑﺮادر ﺗﻮ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد، زﻧﺪﻩ ﺷﺪ؛ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ!‹«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ۶١‬
‫ﻣ َﻞ ﻣﺒﺎﺷﺮ زﻳﺮﮎ‬ ‫َﺜ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮاﻧﮕﺮﯼ را ﻣﺒﺎﺷﺮﯼ ﺑﻮد. ﭼﻮن ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﻪ‬ ‫او رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺷﺮ اﻣﻮال او را ﺑﺮ ﺑﺎد ﻣﯽدهﺪ، ٢او را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ: ›اﻳﻦ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﺗﻮ ﻣﯽﺷﻨﻮم؟ ﺣﺴﺎب ﺧﻮد ﺑﺎزﭘﺲ دﻩ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﺑﻮد.‹‬ ‫٣ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ: ›ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟ ارﺑﺎب ﻣﯽﺧﻮاهﺪ از ﮐﺎر ﺑﺮﮐﻨﺎرم ﮐﻨﺪ. ﻳﺎراﯼ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﮐﻨﺪن ﻧﺪارم و از ﮔﺪاﻳﯽ ﻧﻴﺰ ﻋﺎر دارم. ۴داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﭼﻮن ﺷﻐﻠﻢ از ﮐﻒ‬ ‫دادم، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا در ﺧﺎﻧﻪهﺎﻳﺸﺎن ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ.‹ ۵ﭘﺲ، ﺑﺪهﮑﺎران ارﺑﺎب ﺧﻮﻳﺶ ﻳﮏ‬ ‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ. از اوﻟﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ›ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﺳﺮورم ﺑﺪهﮑﺎرﯼ؟‹ ۶ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫›ﺻﺪ ﺧﻤﺮﻩ روﻏﻦ زﻳﺘﻮن.‹ ﮔﻔﺖ: ›ﺑﮕﻴﺮ، اﻳﻦ ﺣﺴﺎب ﺗﻮﺳﺖ. ﺑﻨﺸﻴﻦ و رﻗﻢ ﺁن را ﻋﻮض‬ ‫ﮐﻦ و ﺑﻨﻮﻳﺲ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺧﻤﺮﻩ!‹ ٧ﺳﭙﺲ از دوﻣﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ›ﺗﻮ ﭼﻘﺪر ﺑﺪهﮑﺎرﯼ؟‹ ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫›ﺻﺪ ﺧﺮوار ﮔﻨﺪم.‹ ﮔﻔﺖ: ›ﺑﮕﻴﺮ، اﻳﻦ ﺣﺴﺎب ﺗﻮﺳﺖ. رﻗﻢ ﺁن را ﻋﻮض ﮐﻦ و ﺑﻨﻮﻳﺲ‬ ‫هﺸﺘﺎد ﺧﺮوار!‹‬ ‫٨ارﺑﺎب، ﻣﺒﺎﺷﺮ ﻣﺘﻘﻠﺐ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد؛ ﭼﺮا ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان اﻳﻦ ﻋﺼﺮ در ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﺧﻮد ﺑﺎ هﻢﻋﺼﺮان ﺧﻮﻳﺶ از ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻮر ﻋﺎﻗﻠﺘﺮﻧﺪ.‬ ‫٩ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎل اﻳﻦ دﻧﻴﺎﯼ ﻓﺎﺳﺪ را ﺑﺮاﯼ ﻳﺎﻓﺘﻦ دوﺳﺘﺎن ﺻﺮف ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﭼﻮن از‬ ‫ﺁن ﻣﺎل اﺛﺮﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪ، ﺷﻤﺎ را در ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺟﺎوداﻧﯽ ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ.‬ ‫٠١»ﺁن ﮐﻪ در اﻣﻮر ﮐﻮﭼﮏ اﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ، در اﻣﻮر ﺑﺰرگ ﻧﻴﺰ اﻣﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، و ﺁن‬ ‫ﮐﻪ در اﻣﻮر ﮐﻮﭼﮏ اﻣﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ، در اﻣﻮر ﺑﺰرگ ﻧﻴﺰ اﻣﻴﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد. ١١ﭘﺲ اﮔﺮ در‬ ‫ﺑﻪﮐﺎرﺑﺮدن ﻣﺎل اﻳﻦ دﻧﻴﺎﯼ ﻓﺎﺳﺪ اﻣﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎل ﺣﻘﻴﻘﯽ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﭙﺎرد؟‬ ‫٢١و اﮔﺮ در ﺑﻪﮐﺎرﺑﺮدن ﻣﺎل دﻳﮕﺮﯼ اﻣﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎل ﺧﻮد ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬

‫ﺑﺪهﺪ؟ ٣١هﻴﭻ ﻏﻼﻣﯽ دو ارﺑﺎب را ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪﮐﺮد، زﻳﺮا ﻳﺎ از ﻳﮑﯽ ﻧﻔﺮت ﺧﻮاهﺪ‬ ‫داﺷﺖ و ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﻬﺮ ﺧﻮاهﺪ ورزﻳﺪ، و ﻳﺎ ﺳﺮﺳﭙﺮدۀ ﻳﮑﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد و دﻳﮕﺮﯼ را‬ ‫ﺧﻮار ﺧﻮاهﺪ ﺷﻤﺮد. ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ هﻢ ﺑﻨﺪۀ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻴﺪ، هﻢ ﺑﻨﺪۀ ﭘﻮل.«‬ ‫۴١ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﭘﻮلدوﺳﺖ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ رﻳﺸﺨﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ۵١ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﺁن ﮐﺴﺎﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در ﻧﻈﺮ ﻣﺮدم ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻴﺪ، اﻣﺎ ﺧﺪا از دﻟﺘﺎن‬ ‫ﺁﮔﺎﻩ اﺳﺖ. ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮدم ارج ﺑﺴﻴﺎرش ﻧﻬﻨﺪ، در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ اﺳﺖ!‬ ‫۶١»ﺗﻮرات و اﻧﺒﻴﺎ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻮد. از ﺁن ﭘﺲ، ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﺸﺎرت دادﻩ ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫و هﻤﮕﺎن ﺑﻪ ﻗﻬﺮ و زور راﻩ ﺧﻮد ﺑﺪان ﻣﯽﮔﺸﺎﻳﻨﺪ. ٧١ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل، ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ اﺳﺖ ﺁﺳﻤﺎن و‬ ‫زﻣﻴﻦ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮود ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﻘﻄﻪاﯼ از ﺗﻮرات ﻓﺮواﻓﺘﺪ!‬ ‫٨١»هﺮ ﮐﻪ زن ﺧﻮﻳﺶ را ﻃﻼق دهﺪ و زﻧﯽ دﻳﮕﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﺪ، زﻧﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، و‬ ‫ﻧﻴﺰ هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﯽ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻧﮑﺎح ﮐﻨﺪ، ﻣﺮﺗﮑﺐ زﻧﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬

‫ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر‬

‫٩١»ﻣﺮدﯼ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪ از ﮐﺘﺎن ﻟﻄﻴﻒ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﯽﮐﺮد و‬ ‫هﻤﻪروزﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد. ٠٢ﺑﺮ در ﺧﺎﻧﮥ او ﻓﻘﻴﺮﯼ ﻣﯽﻧﻬﺎدﻧﺪ، اﻳﻠﻌﺎزر ﻧﺎم،‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ از ﺟﺮاﺣﺖ ﺑﻮد. ١٢اﻳﻠﻌﺎزر ﺁرزو داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﺮدﻩهﺎﯼ ﻏﺬا ﮐﻪ از ﺳﻔﺮۀ‬ ‫ﺁن ﻣﺮد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻓﺮوﻣﯽاﻓﺘﺎد، ﺧﻮد را ﺳﻴﺮ ﮐﻨﺪ. ﺣﺘﯽ ﺳﮕﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و زﺧﻤﻬﺎﻳﺶ را‬ ‫ﻣﯽﻟﻴﺴﻴﺪﻧﺪ. ٢٢ﺑﺎرﯼ، ﺁن ﻓﻘﻴﺮ ُﺮد و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن او را ﺑﻪ ﺟﻮار اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺰ ُﺮد و او را دﻓﻦ ﮐﺮدﻧﺪ. ٣٢اﻣﺎ ﭼﻮن ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد در ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﮕﺸﻮد، ﺧﻮد را‬ ‫ﻣ‬ ‫در ﻋﺬاب ﻳﺎﻓﺖ. از دور، اﺑﺮاهﻴﻢ را دﻳﺪ و اﻳﻠﻌﺎزر را ﻧﻴﺰ در ﺟﻮار او. ۴٢ﭘﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ›اﯼ ﭘﺪر ﻣﻦ اﺑﺮاهﻴﻢ، ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﻦ و اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ ﻧﻮﮎ اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺧﻮد در ﺁب َﺮ ﮐﻨﺪ و زﺑﺎﻧﻢ ﺧﻨﮏ ﺳﺎزد، زﻳﺮا در اﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﻋﺬاب ﻣﯽﮐﺸﻢ.‹ ۵٢اﻣﺎ‬ ‫ﺗ‬ ‫اﺑﺮاهﻴﻢ ﭘﺎﺳﺦ داد: ›اﯼ ﻓﺮزﻧﺪ، ﺑﻪﻳﺎد ﺁر ﮐﻪ ﺗﻮ در زﻧﺪﮔﯽ، از هﻤﮥ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺧﻮب ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪﯼ، ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﺪ ﻧﺼﻴﺐ اﻳﻠﻌﺎزر ﺷﺪ. اﮐﻨﻮن او اﻳﻨﺠﺎ در ﺁﺳﺎﻳﺶ اﺳﺖ و ﺗﻮ در‬ ‫ﻋﺬاب. ۶٢از اﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺑﻴﻦ ﻣﺎ و ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺗﮕﺎهﯽ هﺴﺖ؛ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ از اﻳﻨﺠﺎ ﻧﺰد‬ ‫ﺗﻮ ﺁﻳﻨﺪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ، و ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎﻳﻨﺪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻧﺰد ﻣﺎ ﺁﻳﻨﺪ.‹ ٧٢ﮔﻔﺖ: ›ﭘﺲ، اﯼ ﭘﺪر، ﺗﻤﻨﺎ‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ اﻳﻠﻌﺎزر را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪرم ﺑﻔﺮﺳﺘﯽ، ٨٢زﻳﺮا ﻣﺮا ﭘﻨﺞ ﺑﺮادر اﺳﺖ. او را ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮادراﻧﻢ را هﺸﺪار دهﺪ، ﻣﺒﺎدا ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﮑﺎن ﻋﺬاب دراﻓﺘﻨﺪ.‹ ٩٢اﺑﺮاهﻴﻢ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫داد: ›ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺳﯽ و اﻧﺒﻴﺎ را دارﻧﺪ، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن اﻳﺸﺎن ﮔﻮش ﻓﺮادهﻨﺪ.‹ ٠٣ﮔﻔﺖ: ›ﻧﻪ،‬ ‫اﯼ ﭘﺪر ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﺰد ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮود، ﺗﻮﺑﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‹‬ ‫١٣اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: ›اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯽ و اﻧﺒﻴﺎ ﮔﻮش ﻧﺴﭙﺎرﻧﺪ، ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺷﻮد، ﻣﺠﺎب ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‹«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٧١‬
‫ﮔﻨﺎﻩ، اﻳﻤﺎن، وﻇﻴﻔﻪ‬

‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »از ﻟﻐﺰﺷﻬﺎ ﮔﺮﻳﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ، اﻣﺎ واﯼ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫را ﺳﺒﺐ ﮔﺮدد. ٢او را ﺑﻬﺘﺮ ﺁن ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺁﺳﻴﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﻴﺎوﻳﺰﻧﺪ و ﺑﻪ درﻳﺎ‬ ‫اﻓﮑﻨﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش ﻳﮑﯽ از اﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﺎن ﺷﻮد. ٣ﭘﺲ ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮادرت ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻨﺪ، او را ﺗﻮﺑﻴﺦ ﮐﻦ، و اﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮد، ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺶ. ۴اﮔﺮ هﻔﺖ ﺑﺎر‬ ‫در روز ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺎﻩ ورزد، و هﻔﺖ ﺑﺎر ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﺎزﺁﻳﺪ و ﮔﻮﻳﺪ: ›ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ،‹ او را‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﺎ.«‬ ‫۵رﺳﻮﻻن ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻤﺎن ﻣﺎ را ﺑﻴﻔﺰا!« ۶ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﮔﺮ اﻳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﻮﭼﮑﯽ داﻧﮥ ﺧﺮدل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ درﺧﺖ ﺗﻮت ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ از رﻳﺸﻪ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ‬ ‫در درﻳﺎ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﻮد، و از ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد.‬ ‫٧»ﮐﻴﺴﺖ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرش از ﺷﺨﻢ زدن ﻳﺎ ﭼﺮاﻧﻴﺪن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان در‬ ‫ﺻﺤﺮا ﺑﺎزﮔﺮدد، او را ﮔﻮﻳﺪ: ›ﺑﻴﺎ، ﺑﻨﺸﻴﻦ و ﺑﺨﻮر‹؟ ٨ﺁﻳﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ: ›ﺷﺎم ﻣﺮا ﺁﻣﺎدﻩ‬ ‫ﮐﻦ و ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽام ﺑﺮﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮرم و ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻢ، و ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮر و ﺑﻴﺎﺷﺎم‹؟ ٩ﺁﻳﺎ ﻣ ّﺖ‬ ‫ِﻨ‬ ‫از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ را ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁوردﻩ اﺳﺖ؟ ٠١ﭘﺲ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﺎن دادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁوردﻳﺪ، ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ›ﻣﺎ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎراﻧﯽ ﻧﺎﻻﻳﻘﻴﻢ و‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ.‹«‬

‫ﺷﻔﺎﯼ دﻩ ﺟﺬاﻣﯽ‬
‫١١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ ﺧﻮد ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ، از ﺣﺪ ﺳﺎﻣﺮﻩ و ﺟﻠﻴﻞ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ. ٢١ﭘﺲ‬ ‫ّ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ دهﯽ وارد ﻣﯽﺷﺪ، دﻩ ﺟﺬاﻣﯽ ﺑﻪ او ﺑﺮﺧﻮردﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ دور اﻳﺴﺘﺎدﻩ ٣١ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ: »اﯼ ﻋﻴﺴﯽ، اﯼ اﺳﺘﺎد، ﺑﺮ ﻣﺎ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﻦ.« ۴١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﻬﺎ را دﻳﺪ،‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮوﻳﺪ و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺎهﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﻴﺪ.« ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و در ﻣﻴﺎﻧﮥ راﻩ از ﺟﺬام‬ ‫ﭘﺎﮎ ﺷﺪﻧﺪ. ۵١ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮن دﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ، درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﺪا را‬ ‫ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﺮد، ﺑﺎزﮔﺸﺖ؛ ۶١و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ اﻓﮑﻨﺪ و او را ﺳﭙﺎس ﮔﻔﺖ. ﺁن‬ ‫ﺟﺬاﻣﯽ ﺳﺎﻣﺮﯼ ﺑﻮد. ٧١ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد: »ﻣﮕﺮ هﻤﮥ ﺁن دﻩ ﺗﻦ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪﻧﺪ؟ ﭘﺲ ُﻪ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﮐﺠﺎﻳﻨﺪ؟ ٨١ﺁﻳﺎ ﺑﺠﺰ اﻳﻦ ﻏﺮﻳﺒﻪ، ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎزﻧﮕﺸﺖ ﺗﺎ ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﮔﻮﻳﺪ؟« ٩١ﺳﭙﺲ‬ ‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﺮو، اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ دادﻩ اﺳﺖ.«‬

‫ﺁﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا‬

‫٠٢ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن ﮐﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﮐﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ، ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺁﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﺸﺎهﺪﻩ درﻳﺎﻓﺖ، ١٢و ﮐﺴﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ اﻳﻨﺠﺎ ﻳﺎ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ، زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎﺳﺖ.«‬ ‫٢٢ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﻔﺖ: »زﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺁرزو ﺧﻮاهﻴﺪﮐﺮد ﻳﮑﯽ از روزهﺎﯼ‬ ‫ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ، اﻣﺎ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ. ٣٢ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ›او اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ،‹ ﻳﺎ‬ ‫›او ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ.‹ اﻣﺎ در ﭘﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮوﻳﺪ. ۴٢زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن در روز ﺧﻮد هﻤﭽﻮن ﺻﺎﻋﻘﻪ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻳﮏ ﺁن ﻣﯽدرﺧﺸﺪ و ﺁﺳﻤﺎن را از ﮐﺮان ﺗﺎ ﮐﺮان روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ۵٢اﻣﺎ‬

‫ﻧﺨﺴﺖ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ رﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺸﺪ و از ﺳﻮﯼ اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﻃﺮد ﺷﻮد. ۶٢روزهﺎﯼ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن‬ ‫هﻤﭽﻮن روزهﺎﯼ ﻧﻮح ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٧٢ﻣﺮدم ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ و ﻣﯽﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ و زن ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و‬ ‫ﺷﻮهﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺁن روز ﮐﻪ ﻧﻮح ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ درﺁﻣﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﻴﻞ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و هﻤﻪ را‬ ‫هﻼﮎ ﮐﺮد. ٨٢در زﻣﺎن ﻟﻮط ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد. ﻣﺮدم ﺳﺮﮔﺮم ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪن و ﺧﺮﻳﺪ و‬ ‫ﻓﺮوش و زراﻋﺖ و ﻋﻤﺎرت ﺑﻮدﻧﺪ. ٩٢اﻣﺎ روزﯼ ﮐﻪ ﻟﻮط ﺳﺪوم را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ، ﺁﺗﺶ و‬ ‫ﮔﻮﮔﺮد از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎرﻳﺪ و هﻤﻪ را هﻼﮎ ﮐﺮد. ٠٣روز ﻇﻬﻮر ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ١٣در ﺁن روز، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﺎﺷﺪ و اﺛﺎﺛﻪاش در درون ﺧﺎﻧﻪ،‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮود ﻧﻴﺎﻳﺪ. و ﺁن ﮐﻪ در ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﻧﮕﺮدد. ٢٣زن‬ ‫ﻟﻮط را ﺑﻪﻳﺎد ﺁرﻳﺪ! ٣٣هﺮ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ، ﺁن را از دﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داد،‬ ‫و هﺮ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ از دﺳﺖ دهﺪ، ﺁن را ﻣﺤﻔﻮظ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ. ۴٣ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، در‬ ‫ﺁن ﺷﺐ از دو ﺗﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺑﺴﺘﺮﻧﺪ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ و دﻳﮕﺮﯼ واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۵٣و‬ ‫از دو زن ﮐﻪ در ﻳﮏ ﺟﺎ ﮔﻨﺪم ﺁﺳﻴﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ و دﻳﮕﺮﯼ واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺷﺪ. ۶٣ﻧﻴﺰ از دو ﻣﺮد ﮐﻪ در ﻣﺰرﻋﻪاﻧﺪ، ﻳﮑﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ و دﻳﮕﺮﯼ واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬ ‫٧٣ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﮐﺠﺎ، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ؟« ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »هﺮ ﺟﺎ ﻻﺷﻪاﯼ ﺑﺎﺷﺪ، ﻻﺷﺨﻮران در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﮔﺮدﻣﯽﺁﻳﻨﺪ!«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٨١‬
‫ﻣ َﻞ ﺑﻴﻮﻩزن ﺳﻤﺞ‬ ‫َﺜ‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﺜﻠﯽ ﺁورد ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دهﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻴﺸﻪ دﻋﺎ ﮐﻨﻨﺪ و هﺮﮔﺰ‬ ‫دﻟﺴﺮد ﻧﺸﻮﻧﺪ. ٢ﻓﺮﻣﻮد: »در ﺷﻬﺮﯼ ﻗﺎﺿﯽاﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻪ از ﺧﺪا ﺗﺮﺳﯽ داﺷﺖ، ﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺧﺪا ﺗﻮﺟﻬﯽ. ٣در ﺁن ﺷﻬﺮ ﺑﻴﻮﻩزﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻧﺰد او ﻣﯽﺁﻣﺪ و از او‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ دادش از دﺷﻤﻦ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ. ۴ﻗﺎﺿﯽ ﭼﻨﺪﮔﺎهﯽ ﺑﻪ او اﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﺮد. اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: ›هﺮﭼﻨﺪ از ﺧﺪا ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﻢ و ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﯽﺗﻮﺟﻬﻢ، ۵اﻣﺎ ﭼﻮن اﻳﻦ ﺑﻴﻮﻩزن‬ ‫ﻣﺪام زﺣﻤﺘﻢ ﻣﯽدهﺪ، دادش ﻣﯽﺳﺘﺎﻧﻢ، ﻣﺒﺎدا ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﻣﺮا ﺑﻪﺳﺘﻮﻩ ﺁورد!‹« ۶ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮد: »ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ اﻳﻦ ﻗﺎﺿﯽ ﺑﯽاﻧﺼﺎف ﭼﻪ ﮔﻔﺖ؟ ٧ﺣﺎل، ﺁﻳﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ داد‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﮐﻪ روز و ﺷﺐ ﺑﻪ درﮔﺎﻩ او ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﯽﺁورﻧﺪ، ﻧﺨﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﮐﺎر را هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺧﻮاهﺪ اﻧﺪاﺧﺖ؟ ٨ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺰودﯼ ﺑﻪ داد اﻳﺸﺎن‬ ‫ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ. ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺁﻳﺪ، ﺁﻳﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ؟«‬ ‫ﻣ‬

‫ﻣﺜﻞ ﻓﺮﻳﺴﯽ و ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ‬

‫٩ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﻪ از ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ و در دﻳﮕﺮان ﺑﻪدﻳﺪۀ ﺗﺤﻘﻴﺮ‬ ‫ﻣﯽﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ، اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺁورد: ٠١»دو ﻧﻔﺮ ﺑﺮاﯼ ﻋﺒﺎدت ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ رﻓﺘﻨﺪ، ﻳﮑﯽ ﻓﺮﻳﺴﯽ،‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ. ١١ﻓﺮﻳﺴﯽ ﺑﺎﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ دﻋﺎﮐﺮد: ›ﺧﺪاﻳﺎ، ﺗﻮ را ﺷﮑﺮ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﻤﭽﻮن دﻳﮕﺮ ﻣﺮدﻣﺎن دزد و ﺑﺪﮐﺎرﻩ و زﻧﺎﮐﺎر ﻧﻴﺴﺘﻢ، و ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ‬ ‫ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮم. ٢١دو ﺑﺎر در هﻔﺘﻪ روزﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮم و از هﺮ ﭼﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﯽﺁورم، دﻩ ﻳﮏ‬ ‫ﻣﯽدهﻢ.‹ ٣١اﻣﺎ ﺁن ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ دور اﻳﺴﺘﺎد و ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺣﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪﺳﻮﯼ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﮥ ﺧﻮد ﻣﯽﮐﻮﻓﺖ و ﻣﯽﮔﻔﺖ: ›ﺧﺪاﻳﺎ، ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﻨﺎهﮑﺎر رﺣﻢ‬ ‫ِ‬

‫ﮐﻦ.‹ ۴١ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد، و ﻧﻪ ﺁن دﻳﮕﺮ، در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ. زﻳﺮا هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮاﻓﺮازد، ﺧﻮار ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، و هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺧﻮار‬ ‫ﺳﺎزد، ﺳﺮاﻓﺮاز ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮدﻳﺪ.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ و ﮐﻮدﮐﺎن‬
‫۵١ﻣﺮدم ﺣﺘﯽ ﻧﻮزادان را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﻣﯽﺁوردﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﺸﺎن را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﺪ. ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﭼﻮن اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ، ﻣﺮدم را ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮدﻧﺪ. ۶١اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺎن را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﻨﺪ و اﻳﺸﺎن را ﺑﺎزﻣﺪارﻳﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا از ﺁن‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎن اﺳﺖ. ٧١ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را هﻤﭽﻮن ﮐﻮدﮐﯽ‬ ‫ﻧﭙﺬﻳﺮد، ﺑﺪان راﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.«‬

‫ﺣﺎﮐﻢ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‬
‫٨١ﺣﺎﮐﻤﯽ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﺳﺘﺎد ﻧﻴﮑﻮ، ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ وارث ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺷﻮم؟«‬ ‫٩١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭼﺮا ﻣﺮا ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ؟ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﻴﺴﺖ، ﺟﺰ ﺧﺪا.‬ ‫٠٢اﺣﮑﺎم را ﻣﯽداﻧﯽ: زﻧﺎ ﻣﮑﻦ، ﻗﺘﻞ ﻣﮑﻦ، دزدﯼ ﻣﮑﻦ، ﺷﻬﺎدت دروغ ﻣﺪﻩ، ﭘﺪر وﻣﺎدر‬ ‫ﺧﻮد را ﮔﺮاﻣﯽ دار.« ١٢ﮔﻔﺖ: »هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ را از ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪﺟﺎ ﺁوردﻩام.« ٢٢ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﮔﻔﺖ: »هﻨﻮز ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﮐﻢ دارﯼ؛ ﺁﻧﭽﻪ دارﯼ ﺑﻔﺮوش و ﺑﻬﺎﻳﺶ را‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﺎن ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻦ، ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن ﮔﻨﺞ ﺧﻮاهﯽ داﺷﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻴﺎ و از ﻣﻦ ﭘﻴﺮوﯼ‬ ‫ﮐﻦ.« ٣٢ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﺛﺮوت ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺖ. ۴٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﭼﻪ دﺷﻮار اﺳﺖ راﻩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا! ۵٢ﮔﺬﺷﺘﻦ‬ ‫ﺷﺘﺮ از ﺳﻮراخ ﺳﻮزن ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ اﺳﺖ از راهﻴﺎﺑﯽ ﺷﺨﺺ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا.«‬ ‫۶٢ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭘﺲ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﺪ؟«‬ ‫٧٢ﻓﺮﻣﻮد: »ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎن ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ.«‬ ‫٨٢ﭘﻄﺮس ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺗﺎ از ﺗﻮ ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﻴﻢ!«‬ ‫٩٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ زن ﻳﺎ ﺑﺮادر‬ ‫ﻳﺎ واﻟﺪﻳﻦ ﻳﺎ ﻓﺮزﻧﺪان را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ، ٠٣و در هﻤﻴﻦ ﻋﺼﺮ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﻴﺎورد، و در ﻋﺼﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان را.«‬

‫ﺳﻮﻣﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺮگ ﺧﻮد‬

‫١٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن دوازدﻩ را ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ ﮐﺸﻴﺪ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽروﻳﻢ، و‬ ‫اﻳﻨﮏ ﺁﻧﭽﻪ اﻧﺒﻴﺎ درﺑﺎرۀ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ، ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ. ٢٣زﻳﺮا او را ﺑﻪ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد. ﺁﻧﻬﺎ او را اﺳﺘﻬﺰا و ﺗﻮهﻴﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد وﺁب دهﺎن ﺑﺮ او‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ، ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪاش ﺧﻮاهﻨﺪ زد و ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﺖ. ٣٣اﻣﺎ در روز ﺳﻮم ﺑﺮﺧﻮاهﺪﺧﺎﺳﺖ.«‬ ‫۴٣ﺷﺎﮔﺮدان هﻴﭻ ﻳﮏ از اﻳﻨﻬﺎ را درﮎ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺨﻦ او از ﺁﻧﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد و‬ ‫درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ درﺑﺎرۀ ﭼﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﮔﺪاﯼ ﮐﻮر‬

‫۵٣ﭼﻮن ﻧﺰدﻳﮏ ارﻳﺤﺎ رﺳﻴﺪ، ﻣﺮدﯼ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر راﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﺪاﻳﯽ ﻣﯽﮐﺮد.‬ ‫۶٣ﭼﻮن ﺻﺪاﯼ ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ را ﮐﻪ از ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ ﺷﻨﻴﺪ، ﭘﺮﺳﻴﺪ، »ﭼﻪ ﺧﺒﺮ اﺳﺖ؟«‬ ‫٧٣ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ از اﻳﻨﺠﺎ ﻣﯽﮔﺬرد.« ٨٣او ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ: »اﯼ ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﺴﺮ‬ ‫داود، ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﻦ!« ٩٣ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﻋﺘﺎﺑﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎﺷﺪ. اﻣﺎ او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁورد ﮐﻪ: »اﯼ ﭘﺴﺮ داود، ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﺮﺣﻢ‬ ‫ﮐﻦ!« ٠۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎزاﻳﺴﺘﺎد و اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد ﺁن ﻣﺮد را ﻧﺰد او ﺑﻴﺎورﻧﺪ. ﭼﻮن ﻧﺰدﻳﮏ‬ ‫ﺁﻣﺪ، ﻋﻴﺴﯽ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: ١۴»ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﮑﻨﻢ؟« ﮔﻔﺖ: »اﯼ َﺮ َر ﻣﻦ،‬ ‫ﺳ و‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮم.« ٢۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮ! اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ دادﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٣۴ﮐﻮر هﻤﺎن دم ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ و ﺧﺪا را ﺳﭙﺎسﮔﻮﻳﺎن، در ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﺘﺎﻓﺖ. ﻣﺮدم‬ ‫ﭼﻮن اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ، هﻤﮕﯽ ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٩١‬
‫زﮐﺎﯼ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮ‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ارﻳﺤﺎ درﺁﻣﺪ و از ﻣﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ. ٢در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮدﯼ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮد،‬ ‫زﮐﺎﯼ ﻧﺎم، رﺋﻴﺲ ﺧﺮاﺟﮕﻴﺮان. ٣او ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻴﺴﺖ، اﻣﺎ از ﮐﻮﺗﺎهﯽ ﻗﺎﻣﺖ‬ ‫و ازدﺣﺎم ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ. ۴ازاﻳﻦرو، ﭘﻴﺶ دوﻳﺪ و از درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮﯼ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﺗﺎ‬ ‫او را ﺑﺒﻴﻨﺪ، زﻳﺮا ﻋﻴﺴﯽ از ﺁن راﻩ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ. ۵ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁن ﻣﮑﺎن رﺳﻴﺪ، ﺑﺎﻻ‬ ‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »زﮐﺎﯼ، ﺑﺸﺘﺎب و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﺎﻳﺪ در ﺧﺎﻧﮥ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻧﻢ.«‬ ‫۶زﮐﺎﯼ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. ٧ﻣﺮدم ﭼﻮن اﻳﻦ را دﻳﺪﻧﺪ، هﻤﮕﯽ‬ ‫ﻟﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮔﺸﻮدﻧﺪ ﮐﻪ: »ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﮔﻨﺎهﮑﺎرﯼ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ.« ٨و اﻣﺎ زﮐﺎﯼ‬ ‫از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﻔﺖ: »اﯼ َﺮ َر ﻣﻦ، اﻳﻨﮏ ﻧﺼﻒ اﻣﻮال ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﻘﺮا‬ ‫ﺳ و‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ، و اﮔﺮ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ از ﮐﺴﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، ﭼﻬﺎر ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻪ او ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮداﻧﻢ.«‬ ‫٩ﻋﻴﺴﯽ ﻓﺮﻣﻮد: »اﻣﺮوز ﻧﺠﺎت ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ، ﭼﺮا ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫اﺑﺮاهﻴﻢ اﺳﺖ. ٠١زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺁﻣﺪﻩ ﺗﺎ ﮔﻤﺸﺪﻩ را ﺑﺠﻮﻳﺪ و ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ.«‬

‫ﻣ َﻞ ﭘﺎدﺷﺎﻩ و دﻩ ﺧﺎدم‬ ‫َﺜ‬

‫١١در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدادﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ در اداﻣﮥ ﺳﺨﻦ،‬ ‫ﻣﺜﻠﯽ ﺁورد، زﻳﺮا در ﻧﺰدﻳﮑﯽ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮد و ﻣﺮدم ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا در هﻤﺎن‬ ‫ﻣﻮﻗﻊ ﻇﻬﻮر ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٢١ﭘﺲ ﮔﻔﺖ: »ﻧﺠﻴﺐزادﻩاﯼ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﯽ دوردﺳﺖ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻘﺎم ﺷﺎهﯽ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎزﮔﺮدد. ٣١ﭘﺲ، دﻩ ﺗﻦ از ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫و ﺑﻪ هﺮ ﻳﮏ ﺳﮑﻪاﯼ ﻃﻼ داد و ﮔﻔﺖ: ›ﺗﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻮل ﺗﺠﺎرت ﮐﻨﻴﺪ.‹ ۴١اﻣﺎ‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻨﺪ، از وﯼ ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻨﺪ؛ ﺁﻧﺎن از ﭘﺲ او‬ ‫ﻗﺎﺻﺪاﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎم ﮐﻪ: ›ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻴﻢ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻨﺪ.‹‬ ‫۵١ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ، او ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﺷﺎهﯽ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ و ﺑﻪ وﻻﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎزﮔﺸﺖ. ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﺧﺎدﻣﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ دادﻩ ﺑﻮد، ﻓﺮاﺧﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ درﻳﺎﺑﺪ هﺮﻳﮏ ﭼﻘﺪر ﺳﻮد ﮐﺮدﻩ‬

‫اﺳﺖ. ۶١اوﻟﯽ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ›ﺳﺮورا، ﺳﮑﮥ ﺗﻮ دﻩ ﺳﮑﮥ دﻳﮕﺮ ﺳﻮد ﺁوردﻩ اﺳﺖ.‹ ٧١ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻔﺖ: ›ﺁﻓﺮﻳﻦ، اﯼ ﺧﺎدم ﻧﻴﮑﻮ! ﭼﻮن در اﻧﺪﮎ اﻣﻴﻦ ﺑﻮدﯼ، ﺣﮑﻮﻣﺖ دﻩ ﺷﻬﺮ را ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﯽﺳﭙﺎرم.‹ ٨١دوﻣﯽ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ›ﺳﺮورا، ﺳﮑﮥ ﺗﻮ ﭘﻨﺞ ﺳﮑﮥ دﻳﮕﺮ ﺳﻮد ﺁوردﻩ اﺳﺖ.‹‬ ‫٩١ﺑﻪ او ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ: ›ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﺷﻬﺮ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﮐﻦ.‹ ٠٢ﺳﭙﺲ دﻳﮕﺮﯼ ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ›ﺳﺮورا،‬ ‫اﻳﻨﮏ ﺳﮑﮥ ﺗﻮ! ﺁن را در ﭘﺎرﭼﻪاﯼ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ، ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻢ. ١٢زﻳﺮا از ﺗﻮ ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪم، ﭼﻮن‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮﯼ. ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪاﯼ، ﺑﺮﻣﯽﮔﻴﺮﯼ، و ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮑﺎﺷﺘﻪاﯼ، ﻣﯽدروﯼ.‹ ٢٢ﺑﻪ‬ ‫او ﮔﻔﺖ: ›اﯼ ﺧﺎدم ﺑﺪﮐﺎرﻩ، ﻣﻄﺎﺑﻖ ﮔﻔﺘﮥ ﺧﻮدت ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺘﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮم، ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪام ﺑﺮﻣﯽﮔﻴﺮم و ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮑﺎﺷﺘﻪام ﻣﯽدروم، ٣٢ﭼﺮا ﭘﻮل ﻣﺮا‬ ‫ﺑﻪ ﺻﺮاﻓﺎن ﻧﺪادﯼ ﺗﺎ ﭼﻮن ﺑﺎزﮔﺮدم ﺁن را ﺑﺎ ﺳﻮد ﭘﺲ ﮔﻴﺮم؟‹ ۴٢ﭘﺲ ﺑﻪ ﺣﺎﺿﺮان ﮔﻔﺖ:‬ ‫›ﺳﮑﻪ را از او ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ دﻩ ﺳﮑﻪ دارد، ﺑﺪهﻴﺪ.‹ ۵٢ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: ›ﺳﺮورا، او ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮد دﻩ ﺳﮑﻪ دارد!‹ ۶٢ﭘﺎﺳﺦ داد: ›ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮﮐﻪ دارد، ﺑﻴﺸﺘﺮ دادﻩ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻧﺪارد، ﺣﺘﯽ ﺁﻧﭽﻪ دارد ﻧﻴﺰ از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٧٢و اﻳﻨﮏ ﺁن دﺷﻤﻨﺎن‬ ‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻴﺎورﻳﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﮑﺸﻴﺪ.‹«‬

‫ورود ﺷﺎهﺎﻧﻪ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬

‫٨٢ﭘﺲ از اﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎر، ﻋﻴﺴﯽ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ دﻳﮕﺮان راﻩ اورﺷﻠﻴﻢ را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫٩٢ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺑﻴﺖﻓﺎﺟﯽ و ﺑﻴﺖﻋﻨﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮهﯽ ﺑﻮد رﺳﻴﺪ، دو ﺗﻦ از‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﮔﻔﺖ: ٠٣»ﺑﻪ دهﮑﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ روﯼ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺑﺮوﻳﺪ. ﭼﻮن‬ ‫وارد ﺷﺪﻳﺪ، ﮐ ّﻩ اﻻﻏﯽ را ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﺁن ﺳﻮار ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ُﺮ‬ ‫ﺁن را ﺑﺎز ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎورﻳﺪ. ١٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ›ﭼﺮا ﺁن را ﺑﺎز‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟‹ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: › َﺮ َر ﻣﺎ ﺑﺪان ﻧﻴﺎز دارد.‹« ٢٣ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن رﻓﺘﻨﺪ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را‬ ‫ﺳ و‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد. ٣٣و ﭼﻮن ﮐ ّﻩ را ﺑﺎزﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﺻﺎﺣﺒﺎﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬ ‫ُﺮ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا ﮐﺮﻩ را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟« ۴٣ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ ﺑﺪان ﻧﻴﺎز دارد.« ۵٣ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮐ ّﻩ را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁوردﻧﺪ. ﺳﭙﺲ رداهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺁن اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ و ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮ ﺁن‬ ‫ُﺮ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ. ۶٣هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﻴﺶ ﻣﯽراﻧﺪ، ﻣﺮدم رداهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ‬ ‫ﻣﯽﮔﺴﺘﺮدﻧﺪ. ٧٣ﭼﻮن ﻧﺰدﻳﮏ ﺳﺮازﻳﺮﯼ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن رﺳﻴﺪ، هﻤﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﺧﺪا را ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ هﻤﮥ ﻣﻌﺠﺰاﺗﯽ ﮐﻪ از او دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﭙﺎس ﮔﻔﺘﻪ،‬ ‫٨٣ﻧﺪا در دادﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»ﻣﺒﺎرﮎ ﺑﺎد ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ!‬ ‫ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ در ﺁﺳﻤﺎن و ﺟﻼل در ﻋﺮش ﺑﺮﻳﻦ ﺑﺎد!«‬ ‫٩٣ﺑﺮﺧﯽ از ﻓﺮﻳﺴﻴﺎن از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ اﺳﺘﺎد، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺖ را‬ ‫ﻋﺘﺎب ﮐﻦ!« ٠۴او در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ اﮔﺮ اﻳﻨﺎن ﺧﺎﻣﻮش ﺷﻮﻧﺪ، ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ!«‬ ‫١۴ﭘﺲ ﭼﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ و ﺷﻬﺮ را دﻳﺪ، ﺑﺮ ﺁن ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ٢۴وﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﮐﺎش در اﻳﻦ روز ﻣﯽداﻧﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاﻳﺖ ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽﺁورد. اﻣﺎ‬

‫اﻓﺴﻮس ﮐﻪ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ. ٣۴زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮاﺧﻮاهﺪرﺳﻴﺪ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ‬ ‫ﮔﺮداﮔﺮد ﺗﻮ ﺳﻨﮕﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ و از هﺮ ﺳﻮ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩات ﮐﺮدﻩ، ﻋﺮﺻﻪ را ﺑﺮ ﺗﻮ‬ ‫ﺗﻨﮓ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﻤﻮد؛ ۴۴و ﺗﻮ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺖ را در دروﻧﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ و ﺧﻮن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ. و‬ ‫ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺑﺮﺟﺎ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺖ؛ زﻳﺮا از ﻣﻮﻋﺪ دﻳﺪار ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﻏﺎﻓﻞ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﯼ.«‬

‫ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻌﺒﺪ‬

‫۵۴ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ درﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺑﻴﺮون راﻧﺪن ﻓﺮوﺷﻨﺪﮔﺎن ﺁﻏﺎز ﻧﻤﻮد ۶۴و ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ›ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻦ ﺧﺎﻧﮥ دﻋﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‹؛ اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺁن را › ُﻨﺎم‬ ‫ﮐ‬ ‫راهﺰﻧﺎن‹ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ.«‬ ‫٧۴او هﺮ روز در ﻣﻌﺒﺪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد. اﻣﺎ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻗﻮم‬ ‫در ﭘﯽ ﮐﺸﺘﻦ او ﺑﻮدﻧﺪ، ٨۴وﻟﯽ راهﯽ ﺑﺮاﯼ اﻧﺠﺎم ﻣﻘﺼﻮد ﺧﻮد ﻧﻤﯽﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﻣﺮدم‬ ‫هﻤﻪ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺳﺨﻨﺎن او ﺑﻮدﻧﺪ.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٠٢‬
‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ اﺟﺎزﻩ و اﺧﺘﻴﺎر ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﻳﮑﯽ از روزهﺎ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ در ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺑﺸﺎرت ﻣﯽداد، ﺳﺮان‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ ٢و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ، ﺑﻪ ﭼﻪ‬ ‫اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﻳﻦ ﺣﻖ را ﺑﻪ ﺗﻮ دادﻩ اﺳﺖ؟« ٣ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫»ﻣﻦ ﻧﻴﺰ از ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﺸﯽ دارم؛ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، ۴ﺁﻳﺎ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺤﻴﯽ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮد ﻳﺎ از‬ ‫اﻧﺴﺎن؟« ۵ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ هﻢ ﺷﻮر ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮد، ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﺲ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻳﺪ؟ ۶و اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ از اﻧﺴﺎن ﺑﻮد، هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺳﻨﮕﺴﺎرﻣﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮد، زﻳﺮا ﺑﺮ اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎدﻧﺪ ﮐﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻮد.« ٧ﭘﺲ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ از‬ ‫ﮐﺠﺎﺳﺖ.« ٨ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ اﺟﺎزﻩاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ.«‬

‫ﻣ َﻞ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﺷﺮور‬ ‫َﺜ‬

‫٩ﺁﻧﮕﺎﻩ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم ﺁورد: »ﻣﺮدﯼ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ َﺮس ﮐﺮد و ﺁن را ﺑﻪ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻏ‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎن اﺟﺎرﻩ دادﻩ، ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ رﻓﺖ. ٠١در ﻣﻮﺳﻢ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل، ﻏﻼﻣﯽ‬ ‫ﻧﺰد ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﻣﻘﺪارﯼ از ﻣﻴﻮۀ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن را ﺑﻪ او ﺑﺪهﻨﺪ. اﻣﺎ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن او را زدﻧﺪ‬ ‫و دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ. ١١ﭘﺲ ﻏﻼﻣﯽ دﻳﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد، اﻣﺎ او را ﻧﻴﺰ زدﻧﺪ و ﺑﺎ وﯼ‬ ‫ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ ﮐﺮدﻩ، دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ رواﻧﻪاش ﻧﻤﻮدﻧﺪ. ٢١ﭘﺲ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﻏﻼﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد، اﻣﺎ او‬ ‫را ﻧﻴﺰ ﻣﺠﺮوح ﮐﺮدﻩ، ﺑﻴﺮون اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ.‬

‫٣١ﭘﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎغ ﮔﻔﺖ: ›ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﻮد را ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ؛ ﺷﺎﻳﺪ او را‬ ‫ﺣﺮﻣﺖ دارﻧﺪ.‹ ۴١اﻣﺎ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﭼﻮن ﭘﺴﺮ را دﻳﺪﻧﺪ، ﺑﺎ هﻢ ﺑﻪ ﻣﺸﻮرت ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: ›اﻳﻦ‬ ‫وارث اﺳﺖ. ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ او را ﺑﮑﺸﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﻴﺮاث از ﺁن ﻣﺎ ﺷﻮد.‹ ۵١ﭘﺲ او را از ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻴﺮون اﻓﮑﻨﺪﻩ، ﮐﺸﺘﻨﺪ.‬ ‫ﺣﺎل ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؟ ۶١ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن‬ ‫ْ‬ ‫را هﻼﮎ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﺗﺎﮐﺴﺘﺎن را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺧﻮاهﺪ ﺳﭙﺮد.« ﻣﺮدم ﭼﻮن اﻳﻦ را‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﺎد!« ٧١اﻣﺎ او ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫›هﻤﺎن ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎران رد ﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫ﺳﻨﮓ اﺻﻠﯽ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‹ ؟‬ ‫٨١هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﺳﻨﮓ اﻓﺘﺪ، ُﺮد ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، و هﺮﮔﺎﻩ ﺁن ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ اﻓﺘﺪ، او را‬ ‫ﺧ‬ ‫درهﻢﺧﻮاهﺪﺷﮑﺴﺖ.« ٩١ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﭼﻮن درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ را درﺑﺎرۀ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، ﺑﺮ ﺁن ﺷﺪﻧﺪ هﻤﺎن دم او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ، اﻣﺎ از ﻣﺮدم ﺑﻴﻢ داﺷﺘﻨﺪ.‬

‫ﭘﺮﺳﺶ درﺑﺎرۀ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮاج‬

‫٠٢ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺟﺎﺳﻮﺳﺎﻧﯽ ﻧﺰد او ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺻﺪﻳﻖ‬ ‫ﺟﻠﻮﻩ ﻣﯽدادﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ در ﭘﯽ اﻳﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ دﺳﺘﺎوﻳﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﺗﺴﻠﻴﻢ او ﺑﻪ‬ ‫ﻗﺪرت و اﻗﺘﺪار واﻟﯽ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ١٢ﭘﺲ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﯼ اﺳﺘﺎد، ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﻴﺖ را ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﯽ و ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدهﯽ، و از ﮐﺴﯽ ﺟﺎﻧﺒﺪارﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ، ﺑﻠﮑﻪ راﻩ ﺧﺪا را‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﻣﯽﺁﻣﻮزﯼ. ٢٢ﺁﻳﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮاج ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮ ﺑﺮ ﻣﺎ رواﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ؟« ٣٢اﻣﺎ او ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺁﻧﺎن ﭘﯽ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ: ۴٢»دﻳﻨﺎرﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن دهﻴﺪ. ﻧﻘﺶ و ﻧﺎم روﯼ اﻳﻦ ﺳﮑﻪ‬ ‫از ﺁن ﮐﻴﺴﺖ؟« ۵٢ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »از ﺁن ﻗﻴﺼﺮ.« ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎل ﻗﻴﺼﺮ را ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫دهﻴﺪ و ﻣﺎل ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺧﺪا!« ۶٢ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﺣﻀﻮر ﻣﺮدم، او را ﺑﺎ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪهﺎﻳﺶ ﺑﻪدام اﻧﺪازﻧﺪ، و در ﺷﮕﻔﺖ از ﭘﺎﺳﺦ او ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.‬

‫ﺳﺆال درﺑﺎرۀ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬

‫٧٢ﺳﭙﺲ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از ﺻ ّوﻗﻴﺎن ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮ ﻗﻴﺎﻣﺘﻨﺪ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ٨٢و ﺳﻮاﻟﯽ از او ﮐﺮدﻩ،‬ ‫َﺪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺮادر ﻣﺮدﯼ ﺑﻤﻴﺮد و از ﺧﻮد زﻧﯽ‬ ‫ﺑﯽﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﻬﺪ، ﺁن ﻣﺮد ﺑﺎﻳﺪ او را ﺑﻪ زﻧﯽ ﺑﮕﻴﺮد ﺗﺎ ﻧﺴﻠﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮادرش ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫ﮔﺬارد. ٩٢ﺑﺎرﯼ، هﻔﺖ ﺑﺮادر ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮادر ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﯽﻓﺮزﻧﺪ ُﺮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠٣ﺳﭙﺲ دوﻣﻴﻦ ١٣و ﺑﻌﺪ ﺳﻮﻣﻴﻦ او را ﺑﻪ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن هﺮ هﻔﺖ ﺑﺮادر‬ ‫ﻣﺮدﻧﺪ، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ از ﺧﻮد ﻓﺮزﻧﺪﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﻬﻨﺪ. ٢٣ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺁن زن ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺮد. ٣٣ﺣﺎل،‬ ‫در ﻗﻴﺎﻣﺖ، او زن ﮐﺪام ﻳﮏ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد؟ زﻳﺮا هﺮ هﻔﺖ ﺑﺮادر او را ﺑﻪ زﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.«‬

‫۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﺮدم اﻳﻦ ﻋﺼﺮ زن ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ و ﺷﻮهﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ۵٣اﻣﺎ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ و ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﺮدﮔﺎن ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮﻧﺪ، ﻧﻪ زن ﺧﻮاهﻨﺪﮔﺮﻓﺖ‬ ‫و ﻧﻪ ﺷﻮهﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، ۶٣و ﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻣﺮد؛ زﻳﺮا ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد.‬ ‫ﺁﻧﺎن ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪاﻳﻨﺪ، ﭼﺮا ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻗﻴﺎﻣﺘﻨﺪ. ٧٣ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ ﻣﺮدﮔﺎن را ﺣﺘﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻮﺳﯽ ﻧﻴﺰ در ﺷﺮح ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﺑﻮﺗﮥ ﺳﻮزان ﺁﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ اﺑﺮاهﻴﻢ‬ ‫و ﺧﺪاﯼ اﺳﺤﺎق و ﺧﺪاﯼ ﻳﻌﻘﻮب ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٨٣اﻣﺎ او ﻧﻪ ﺧﺪاﯼ ﻣﺮدﮔﺎن، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﮔﺎن اﺳﺖ؛ زﻳﺮا ﺑﺮاﯼ او هﻤﻪ زﻧﺪﻩاﻧﺪ.« ٩٣ﺑﻌﻀﯽ از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ در ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ اﺳﺘﺎد، ﻧﻴﮑﻮ ﮔﻔﺘﯽ!« ٠۴و دﻳﮕﺮ هﻴﭻﮐﺲ ﺟﺮأت ﻧﮑﺮد ﭘﺮﺳﺸﯽ از او ﮐﻨﺪ.‬

‫ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺴﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟‬

‫١۴ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺴﺮ داود اﺳﺖ؟‬ ‫٢۴داود ﺧﻮد در ﮐﺘﺎب ﻣﺰاﻣﻴﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫›ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬ ‫٣۴ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ را ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﺳﺎزم.‹‬ ‫۴۴اﮔﺮ داود او را ›ﺧﺪاوﻧﺪ‹ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺴﺮ داود ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫۵۴در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﺮدم هﻤﻪ ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدادﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮدﮔﻔﺖ:‬ ‫۶۴»از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ در ﻗﺒﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ راﻩ ﺑﺮوﻧﺪ و در ﮐﻮﭼﻪ‬ ‫و ﺑﺎزار ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻨﺪ، و در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﺎﯼ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در‬ ‫ﺿﻴﺎﻓﺖهﺎ در ﺻﺪر ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ. ٧۴از ﺳﻮﻳﯽ ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن را ﻏﺎرت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و‬ ‫از دﻳﮕﺮ ﺳﻮ، دﻋﺎﯼ ﺧﻮد را رﻳﺎﮐﺎراﻧﻪ ﻃﻮل ﻣﯽدهﻨﺪ. ﻣﮑﺎﻓﺎت اﻳﻨﺎن ﺑﺴﯽ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺑﻮد.«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ١٢‬
‫هﺪﻳﮥ ﺑﻴﻮﻩ زن ﻓﻘﻴﺮ‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪاﻧﯽ را دﻳﺪ ﮐﻪ هﺪاﻳﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ در ﺻﻨﺪوق‬ ‫ﺑﻴﺖاﻟﻤﺎل ﻣﻌﺒﺪ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ. ٢در ﺁن ﻣﻴﺎن ﺑﻴﻮﻩزﻧﯽ ﻓﻘﻴﺮ را ﻧﻴﺰ دﻳﺪ ﮐﻪ دو ﺳﮑﮥ ﻧﺎﭼﻴﺰ‬ ‫ﻣﺴﯽ در ﺻﻨﺪوق اﻧﺪاﺧﺖ. ٣ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻮﻩزن ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫از هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ داد. ۴زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﺟﻤﻠﮕﯽ از ﻓﺰوﻧﯽ داراﻳﯽ ﺧﻮﻳﺶ دادﻧﺪ، اﻣﺎ اﻳﻦ زن‬ ‫در ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ ﺧﻮد، ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﻌﺎش ﺧﻮد را داد.«‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻪهﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ‬

‫۵ﭼﻮن ﺑﺮﺧﯽ در وﺻﻒ ﻣﻌﺒﺪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ زﻳﺒﺎ و هﺪاﻳﺎﯼ‬ ‫وﻗﻒ ﺷﺪﻩ ﻣﺰﻳﻦ اﺳﺖ، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: ۶»زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪﮐﻪ از ﺁﻧﭽﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ،‬ ‫ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ دﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪ ﻓﺮوﺧﻮاهﺪرﻳﺨﺖ.«‬ ‫٧ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﯼ اﺳﺘﺎد، اﻳﻦ ﮐﯽ روﯼ ﺧﻮاهﺪ داد و ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪن وﻗﻮع ﺁن‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ؟« ٨ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻪهﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﮔﻤﺮاﻩ ﻧﺸﻮﻳﺪ؛ زﻳﺮا ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﺁﻣﺪ و ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ: ›ﻣﻦ هﻤﺎﻧﻢ‹ و ›زﻣﺎن ﻣﻮﻋﻮد ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‹. از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮوﯼ ﻧﮑﻨﻴﺪ.‬ ‫٩و ﭼﻮن ﺧﺒﺮ ﺟﻨﮕﻬﺎ و ﺁﺷﻮﺑﻬﺎ را ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، ﻧﻬﺮاﺳﻴﺪ. زﻳﺮا ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫وﻗﺎﻳﻌﯽ رخ دهﺪ، وﻟﯽ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺎر ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﺮا ﻧﺨﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ.« ٠١ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﻗﻮﻣﯽ ﺑﺮ ﻗﻮﻣﯽ دﻳﮕﺮ و ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪﺧﺎﺳﺖ. ١١زﻟﺰﻟﻪهﺎﯼ‬ ‫ﺑﺰرگ و ﻗﺤﻄﯽ و ﻃﺎﻋﻮن در ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ، و وﻗﺎﻳﻊ هﻮﻟﻨﺎﮎ روﯼ دادﻩ،‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻪهﺎﯼ ﻣﻬﻴﺐ از ﺁﺳﻤﺎن ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٢١»اﻣﺎ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ هﻤﻪ، ﺷﻤﺎ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻩ، ﺁزار ﺧﻮاهﻨﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ و ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ‬ ‫و زﻧﺪاﻧﻬﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد، و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ، ﺷﻤﺎ را ﻧﺰد ﭘﺎدﺷﺎهﺎن و واﻟﻴﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد‬ ‫٣١و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﻬﺎدت دهﻴﺪ. ۴١ﻋﺰم ﺧﻮد را ﺟﺰم ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ در دﻓﺎع از ﺧﻮد ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ. ۵١زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻼم و ﺣﮑﻤﺘﯽ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ داد ﮐﻪ هﻴﭻﻳﮏ از دﺷﻤﻨﺎﻧﺘﺎن را ﻳﺎراﯼ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺁن ﻧﺒﺎﺷﺪ. ۶١ﺣﺘﯽ‬ ‫واﻟﺪﻳﻦ و ﺑﺮادراﻧﺘﺎن، و ﺧﻮﻳﺸﺎن و دوﺳﺘﺎﻧﺘﺎن ﺷﻤﺎ را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫از ﺷﻤﺎ را ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﺖ. ٧١ﻣﺮدم هﻤﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ.‬ ‫٨١اﻣﺎ ﻣﻮﻳﯽ از ﺳﺮﺗﺎن ُﻢ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٩١ﺑﺎ ﭘﺎﻳﺪارﯼ، ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﻴﺪ داد.‬ ‫ﮔ‬ ‫٠٢»ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮۀ ﺳﭙﺎهﻴﺎن درﺁﻣﺪﻩ، ﺑﺪاﻧﻴﺪ وﻳﺮاﻧﯽ ﺁن ﻧﺰدﻳﮏ‬ ‫اﺳﺖ. ١٢ﺁﻧﮕﺎﻩ هﺮ ﮐﻪ در ﻳﻬﻮدﻳﻪ.ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﮐﻮهﻬﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮﻧﺪ از ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺷﻮﻧﺪ، و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در دﺷﺖ و ﺻﺤﺮاﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ درﻧﻴﺎﻳﻨﺪ. ٢٢زﻳﺮا ﺁن روزهﺎ،‬ ‫روزهﺎﯼ ﻣﮑﺎﻓﺎت اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٣٢واﯼ ﺑﺮ‬ ‫زﻧﺎن ﺁﺑﺴﺘﻦ و ﻣﺎدران ﺷﻴﺮدﻩ در ﺁن روزهﺎ! زﻳﺮا ﻣﺼﻴﺒﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ داﻣﻨﮕﻴﺮ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و اﻳﻦ ﻗﻮم ﺑﻪ ﻏﻀﺐ اﻟﻬﯽ دﭼﺎر ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ. ۴٢ﺑﻪ دم ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ اﻓﺘﺎد‬ ‫و در ﻣﻴﺎن هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اﺳﺎرت ﺑﺮدﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ و اورﺷﻠﻴﻢ ﻟﮕﺪﻣﺎل ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ›دوران ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‹ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.‬ ‫۵٢»ﻧﺸﺎﻧﻪهﺎﻳﯽ در ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻣﺎﻩ و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ﺑﺮ زﻣﻴﻦ، ﻗﻮﻣﻬﺎ از‬ ‫ﺟﻮش و ﺧﺮوش درﻳﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎن و ﻣﺸﻮش ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ۶٢ﻣﺮدم از ﺗﺼﻮر ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺣﺎدث ﺷﻮد، از ﻓﺮط وﺣﺸﺖ ﺑﻴﻬﻮش ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﻧﻴﺮوهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ‬ ‫درﺧﻮاهﺪﺁﻣﺪ. ٧٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت و ﺷﮑﻮﻩ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮ اﺑﺮﯼ‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ. ٨٢ﭼﻮن اﻳﻦ اﻣﻮر ﺁﻏﺎز ﺷﻮد، راﺳﺖ ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ و ﺳﺮهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ، زﻳﺮا‬ ‫رهﺎﻳﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ!«‬ ‫٩٢و اﻳﻦ ﻣ َﻞ را ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺁورد: »درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ و درﺧﺘﺎن دﻳﮕﺮ را در ﻧﻈﺮ‬ ‫َﺜ‬ ‫ﺁورﻳﺪ. ٠٣ﭼﻮن ﺑﺮگ ﻣﯽدهﻨﺪ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ و درﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ.‬

‫١٣ﺑﻪهﻤﻴﻦﺳﺎن، هﺮﮔﺎﻩ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ رخ ﻣﯽدهﺪ، درﻣﯽﻳﺎﺑﻴﺪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢٣ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ هﻤﮥ اﻳﻦ اﻣﻮر واﻗﻊ ﻧﺸﻮد، اﻳﻦ ﻧﺴﻞ از ﺑﻴﻦ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ رﻓﺖ. ٣٣ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ زاﻳﻞ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، اﻣﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﻦ هﺮﮔﺰ زوال ﻧﺨﻮاهﺪ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.‬ ‫۴٣»ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻣﺒﺎدا ﻋﻴﺶ و ﻧﻮش، و ﻣﺴﺘﯽ و ﻧﮕﺮاﻧﻴﻬﺎﯼ زﻧﺪﮔﯽ دﻟﺘﺎن را‬ ‫ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺳﺎزد و ﺁن روز ﭼﻮن داﻣﯽ ﺑﻪﻧﺎﮔﺎﻩ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮﺗﺎن ﮐﻨﺪ. ۵٣زﻳﺮا ﺑﺮ هﻤﮥ ﻣﺮدم در‬ ‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ۶٣ﭘﺲ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ و دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ از هﻤﮥ اﻳﻦ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎ ﮐﻪ ﺑﺰودﯼ رخ ﺧﻮاهﺪ داد، در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و در ﺣﻀﻮر ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ.«‬ ‫٧٣ﻋﻴﺴﯽ هﺮ روز در ﻣﻌﺒﺪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد و هﻤﻪ ﺷﺐ از ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮون ﻣﯽرﻓﺖ و ﺑﺮ‬ ‫ﻓﺮاز ﮐﻮﻩ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ زﻳﺘﻮن ﺷﺐ را ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﻣﯽﺁورد. ٨٣ﺻﺒﺤﮕﺎهﺎن ﻣﺮدم ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ در ﻣﻌﺒﺪ ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٢٢‬
‫ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻳﻬﻮدا‬
‫١ﻋﻴﺪ َﻄﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘ َﺢ ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﺪ، ٢و ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﻓ‬ ‫دﻳﻦ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ راهﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاﯼ ﮐﺸﺘﻦ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، زﻳﺮا از ﺷﻮرش ﻣﺮدم ﺑﻴﻢ‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ. ٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﻴﻄﺎن در ﻳﻬﻮداﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ اﺳﺨﺮﻳﻮﻃﯽ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از دوازدﻩ ﺷﺎﮔﺮد‬ ‫ﺑﻮد، رﺧﻨﻪ ﮐﺮد. ۴او ﻧﺰد ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن ﻗﺮاوﻻن ﻣﻌﺒﺪ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮ‬ ‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ دﺳﺖ اﻳﺸﺎن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ. ۵ﺁﻧﺎن ﺷﺎد ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻮاﻓﻖ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻣﺒﻠﻐﯽ ﺑﻪ او ﺑﺪهﻨﺪ. ۶او ﻧﻴﺰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و در ﭘﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮد ﺗﺎ در ﻏﻴﺎب ﻣﺮدم، ﻋﻴﺴﯽ را‬ ‫ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ.‬

‫ﺷﺎم ﺁﺧﺮ‬
‫٧روز ﻋﻴﺪ ﻓﻄﻴﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮۀ ﭘ َﺢ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺷﻮد، ﻓﺮارﺳﻴﺪ. ٨ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﻄﺮس و‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﻳﻮﺣﻨﺎ را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮوﻳﺪ و ﺷﺎم ﭘﺴﺢ را ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺗﺪارﮎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮرﻳﻢ.«‬ ‫٩ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »در ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺗﺪارﮎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ؟« ٠١ﭘﺎﺳﺦ داد: »هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ داﺧﻞ ﺷﻬﺮ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، ﻣﺮدﯼ ﺑﺎ ﮐﻮزﻩاﯼﺁب ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻣﯽﺧﻮرد. از ﭘﯽ او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺮوﻳﺪ ﮐﻪ او‬ ‫ﺑﺪان وارد ﻣﯽﺷﻮد ١١و ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: ›اﺳﺘﺎد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺷﺎم ﭘ َﺢ را ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﻢ ﺑﺨﻮرم؟«‹ ٢١او ﺑﺎﻻﺧﺎﻧﮥ ﺑﺰرگ و ﻣﻔﺮوﺷﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داد. در ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺪارﮎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.« ٣١ﺁﻧﻬﺎ رﻓﺘﻨﺪ و هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، و ﭘ َﺢ را ﺗﺪارﮎ دﻳﺪﻧﺪ.‬ ‫ِﺴ‬ ‫۴١ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻘﺮر ﻓﺮارﺳﻴﺪ و ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ رﺳﻮﻻن ﺧﻮد ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﺑﻨﺸﺴﺖ. ۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺘﻢ ﭘﻴﺶ از رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻧﻢ، اﻳﻦ ﭘ َﺢ را ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮرم.‬ ‫ِﺴ‬ ‫۶١زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ از ﺁن ﻧﺨﻮاهﻢ ﺧﻮرد ﺗﺎ ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا‬

‫ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ.« ٧١ﭘﺲ ﺟﺎﻣﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺷﮑﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ را ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ و ﻣﻴﺎن ﺧﻮد‬ ‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻨﻴﺪ. ٨١زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻣﺪن ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا دﻳﮕﺮ از ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻮ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻢ ﻧﻮﺷﻴﺪ.« ٩١هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺎن را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ، ﺷﮑﺮ ﮐﺮد و ﭘﺎرﻩ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ داد و‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺑﺪن ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ دادﻩ ﻣﯽﺷﻮد؛ اﻳﻦ را ﺑﻪﻳﺎد ﻣﻦ ﺑﻪﺟﺎ ﺁرﻳﺪ.«‬ ‫٠٢ﺑﻪهﻤﻴﻦﺳﺎن، ﭘﺲ از ﺷﺎم ﺟﺎم را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺟﺎم، ﭘﻴﻤﺎن ﻧﻮﻳﻦ اﺳﺖ در‬ ‫ﺧﻮن ﻣﻦ، ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ١٢اﻣﺎ دﺳﺖ ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻦ دارد، ﺑﺎ‬ ‫دﺳﺖ ﻣﻦ در ﺳﻔﺮﻩ اﺳﺖ. ٢٢ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺁن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻘﺪر اﺳﺖ، ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ، اﻣﺎ واﯼ‬ ‫ﺑﺮ ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ او را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ.« ٣٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪﮐﻪ‬ ‫ﮐﺪام ﻳﮏ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫۴٢ﻧﻴﺰ ﺟﺪاﻟﯽ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن درﮔﺮﻓﺖ، در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﮐﻪ ﮐﺪام ﻳﮏ از اﻳﺸﺎن ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ.‬ ‫۵٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎدﺷﺎهﺎن اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺳﺮورﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ و ﺣﺎﮐﻤﺎن ﺁﻧﺎن‬ ‫›وﻟﯽﻧﻌﻤﺖ‹ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ۶٢اﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ. ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﭽﻮن ﺧﺎدم ﺑ َد. ٧٢زﻳﺮا ﮐﺪام ﻳﮏ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ُﻮ‬ ‫اﺳﺖ، ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ ﻳﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻧﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ؟‬ ‫اﻣﺎ ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ هﻤﭽﻮن ﺧﺎدم هﺴﺘﻢ.‬ ‫٨٢»ﺷﻤﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ در ﺁزﻣﺎﻳﺸﻬﺎﯼ ﻣﻦ در ﮐﻨﺎرم اﻳﺴﺘﺎدﻳﺪ. ٩٢ﭘﺲ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﺪرم ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﺮد، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ٠٣ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﻔﺮۀ ﻣﻦ در‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻣﻦ ﺑﺨﻮرﻳﺪ و ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ و ﺑﺮ ﺗﺨﺖهﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ و ﺑﺮ دوازدﻩ ﻗﺒﻴﻠﮥ اﺳﺮاﺋﻴﻞ داورﯼ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫١٣»اﯼ ﺷﻤﻌﻮن، اﯼ ﺷﻤﻌﻮن، ﺷﻴﻄﺎن اﺟﺎزﻩ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎ را هﻤﭽﻮن ﮔﻨﺪم ﻏﺮﺑﺎل‬ ‫ﮐﻨﺪ. ٢٣اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ دﻋﺎ ﮐﺮدم ﺗﺎ اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺗﻠﻒ ﻧﺸﻮد. ﭘﺲ ﭼﻮن ﺑﺎزﮔﺸﺘﯽ، ﺑﺮادراﻧﺖ‬ ‫را اﺳﺘﻮار ﺑﺪار.« ٣٣اﻣﺎ او در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺳﺮورم، ﻣﻦ ﺁﻣﺎدﻩام ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ زﻧﺪان‬ ‫ﺑﺮوم و ﺑﻤﻴﺮم.« ۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﺟﻮاب داد: »ﭘﻄﺮس، ﺑﺪان ﮐﻪ اﻣﺮوز ﭘﻴﺶ از ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس،‬ ‫ﺳﻪ ﺑﺎر اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ.«‬ ‫۵٣ﺳﭙﺲ از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺪون ﮐﻴﺴﮥ ﭘﻮل و ﺗﻮﺷﻪدان و ﮐﻔﺶ‬ ‫ﮔﺴﻴﻞ داﺷﺘﻢ، ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺤﺘﺎج ﺷﺪﻳﺪ؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻧﻪ، ﺑﻪ هﻴﭻﭼﻴﺰ.« ۶٣ﭘﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﻣﺎ اﮐﻨﻮن هﺮ ﮐﻪ ﮐﻴﺴﻪ ﻳﺎ ﺗﻮﺷﻪدان دارد، ﺁن را ﺑﺮﮔﻴﺮد و اﮔﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻧﺪارد،‬ ‫ﺟﺎﻣﮥ ﺧﻮد را ﻓﺮوﺧﺘﻪ، ﺷﻤﺸﻴﺮﯼ ﺑﺨﺮد. ٧٣زﻳﺮا اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ‬ ‫ﮐﻪ: ›او در ﺷﻤﺎر ﺧﻄﺎﮐﺎران ﻣﺤﺴﻮب ﮔﺸﺖ.‹ ﺁرﯼ، ﺁﻧﭽﻪ درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ، در‬ ‫ﺷﺮف ﺗﺤﻘﻖ اﺳﺖ.« ٨٣ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﻨﮕﺮ، دو ﺷﻤﺸﻴﺮ دارﻳﻢ.« ﺑﻪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ.«‬

‫دﻋﺎ در ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن‬

‫٩٣ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻋﺎدت راهﯽ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن ﺷﺪ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﻴﺰ‬ ‫از ﭘﯽ او رﻓﺘﻨﺪ. ٠۴ﭼﻮن ﺑﻪ ﺁن ﻣﮑﺎن رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »دﻋﺎﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ در ﺁزﻣﺎﻳﺶ‬ ‫ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ.« ١۴ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﭘﺮﺗﺎب ﺳﻨﮕﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻨﺎرﻩ ﮔﺮﻓﺖ و زاﻧﻮ زدﻩ، ﭼﻨﻴﻦ دﻋﺎ‬

‫ﮐﺮد: ٢۴»اﯼ ﭘﺪر، اﮔﺮ ارادۀ ﺗﻮﺳﺖ، اﻳﻦ ﺟﺎم را از ﻣﻦ دور ﮐﻦ؛ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ارادۀ ﺗﻮ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.« ٣۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ او ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و او را ﺗﻘﻮﻳﺖ‬ ‫ﮐﺮد. ۴۴ﭘﺲ ﭼﻮن در ﻋﺬاب ﺑﻮد، ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺘﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻋﺎ ﮐﺮد، و ﻋﺮﻗﺶ هﻤﭽﻮن ﻗﻄﺮات‬ ‫ﺧﻮن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﯽﭼﮑﻴﺪ. ۵۴ﭼﻮن از دﻋﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﻧﺰد ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺎزﮔﺸﺖ، دﻳﺪ از‬ ‫ﻓﺮط اﻧﺪوﻩ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ. ۶۴ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا در ﺧﻮاﺑﻴﺪ؟ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ و دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ در‬ ‫ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ.«‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٧۴هﻨﻮز ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮔﺮوهﯽ از راﻩ رﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻳﻬﻮدا، ﻳﮑﯽ از ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ،‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را هﺪاﻳﺖ ﻣﯽﮐﺮد. او ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ ﺗﺎ وﯼ را ﺑﺒﻮﺳﺪ، ٨۴اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻳﻬﻮدا، ﺁﻳﺎ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟« ٩۴ﭼﻮن ﭘﻴﺮوان ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﭼﻪ روﯼ ﻣﯽدهﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﺳﺮور ﻣﺎ، ﺷﻤﺸﻴﺮهﺎﻳﻤﺎن را ﺑﺮﮐﺸﻴﻢ؟« ٠۵و ﻳﮑﯽ‬ ‫از ﺁﻧﺎن ﻏﻼم ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ را ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ زد و ﮔﻮش راﺳﺘﺶ را ﺑﺮﻳﺪ. ١۵اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»دﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ!« و ﮔﻮش ﺁن ﻣﺮد را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد و ﺷﻔﺎ داد. ٢۵ﺳﭙﺲ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺳﺮان‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن ﻗﺮاوﻻن ﻣﻌﺒﺪ و ﻣﺸﺎﻳﺨﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدن او ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ ﻣﻦ راهﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻤﺎق و ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﻢ ﺁﻣﺪﻩاﻳﺪ؟ ٣۵هﺮ روز در ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدم، و دﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ دراز ﻧﮑﺮدﻳﺪ، اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺳﺎﻋﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ‬ ‫ﺗﺎرﻳﮑﯽ.«‬

‫اﻧﮑﺎر ﭘﻄﺮس‬
‫۴۵ﺳﭙﺲ او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﮐﺎهﻦ اﻋﻈﻢ ﺑﺮدﻧﺪ. ﭘﻄﺮس دورادور از ﭘﯽ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﻣﯽرﻓﺖ. ۵۵در ﻣﻴﺎﻧﮥ ﺻﺤﻦ ﺧﺎﻧﻪ، ﺁﺗﺸﯽ روﺷﻦ ﺑﻮد و ﺟﻤﻌﯽ ﮔﺮد ﺁن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻄﺮس ﻧﻴﺰ در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن ﺑﻨﺸﺴﺖ. ۶۵در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﮐﻨﻴﺰﯼ او را در روﺷﻨﺎﻳﯽ ﺁﺗﺶ دﻳﺪ‬ ‫و ﺑﻪ اوﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﺑﺎ او ﺑﻮد.« ٧۵اﻣﺎ او اﻧﮑﺎر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »اﯼ‬ ‫زن، ﻣﻦ او را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ.« ٨۵ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ، ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ او را دﻳﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﯽ از‬ ‫ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ.« ﭘﻄﺮس در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮد، ﻣﻦ از ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ.« ٩۵ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮔﺬﺷﺖ و‬ ‫ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﮔﻔﺖ: »ﺑﯽﮔﻤﺎن اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﺑﺎ او ﺑﻮد، زﻳﺮا ﺟﻠﻴﻠﯽ هﻢ هﺴﺖ.«‬ ‫٠۶ﭘﻄﺮس در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮد، ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ.« هﻨﻮز ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺮوس ﺑﺎﻧﮓ زد. ١۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﭘﻄﺮس ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد، و ﭘﻄﺮس ﺳﺨﻦ او را‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورد ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »اﻣﺮوز ﭘﻴﺶ از ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس، ﺳﻪ ﺑﺎر ﻣﺮا اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﯽ‬ ‫ﮐﺮد.« ٢۶ﭘﺲ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ.‬

‫اﺳﺘﻬﺰاﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٣۶ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را در ﻣﻴﺎن داﺷﺘﻨﺪ، ﺑﻪ اﺳﺘﻬﺰا و زدن او ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ. ۴۶ﭼﺸﻢ او‬ ‫را ﺑﺴﺘﻪ، ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻧﺒﻮت ﮐﻦ و ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻮ را ﻣﯽزﻧﺪ؟« ۵۶و ﻧﺎﺳﺰاهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ.‬

‫ﻣﺤﺎﮐﻤﮥ ﻋﻴﺴﯽ در ﺣﻀﻮر ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد‬

‫۶۶ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺷﺪ، ﺷﻮراﯼ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻗﻮم، ﻳﻌﻨﯽ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ، ﺗﺸﮑﻴﻞ‬ ‫ﺟﻠﺴﻪ دادﻧﺪ و ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. ٧۶ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺤﯽ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ.«‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ﺳﺨﻨﻢ را ﺑﺎور ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد، ٨۶و اﮔﺮ از ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺳﻢ، ﭘﺎﺳﺨﻢ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻴﺪ داد. ٩۶اﻣﺎ زﻳﻦ ﭘﺲ، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪاﯼ ﻗﺎدر ﺧﻮاهﺪ ﻧﺸﺴﺖ.«‬ ‫٠٧هﻤﮕﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ؟« در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻴﺪ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ.«‬ ‫١٧ﭘﺲ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت دارﻳﻢ؟ ﺧﻮد از زﺑﺎﻧﺶ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ.«‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ٣٢‬
‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر ﭘﻴﻼﻃﺲ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﮥ ﺷﻮرا ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و او را ﻧﺰد ﭘﻴﻼﻃﺲ ﺑﺮدﻧﺪ ٢از او ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»اﻳﻦ ﻣﺮد را ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ ﻗﻮم ﻣﺎ را ﮔﻤﺮاﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺎ را از ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮاج ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮ‬ ‫ﺑﺎزﻣﯽدارد و ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺴﻴﺢ و ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﺳﺖ.« ٣ﭘﺲ ﭘﻴﻼﻃﺲ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮدﯼ؟« در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ!« ۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﻼﻃﺲ ﺑﻪ ﺳﺮان‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن و ﺟﻤﺎﻋﺖ اﻋﻼم ﮐﺮد: »ﺳﺒﺒﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدن اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻢ.« ۵اﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﻪ اﺻﺮار ﮔﻔﺘﻨﺪ: »او در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﻣﺮدم را ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻮد ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ. از‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻩ و ﺣﺎل ﺑﺪﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.«‬

‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر هﻴﺮودﻳﺲ‬

‫۶ﭼﻮن ﭘﻴﻼﻃﺲ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ ﺁﻳﺎ او ﺟﻠﻴﻠﯽ اﺳﺖ. ٧و ﭼﻮن درﻳﺎﻓﺖ از‬ ‫ﻗﻠﻤﺮو هﻴﺮودﻳﺲ اﺳﺖ، او را ﻧﺰد وﯼ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ در ﺁن هﻨﮕﺎم در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮد.‬ ‫٨هﻴﺮودﻳﺲ ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪ، ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎد ﺷﺪ، زﻳﺮا دﻳﺮزﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺎن دﻳﺪار وﯼ ﺑﻮد.‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد، اﻣﻴﺪ داﺷﺖ ﻣﻌﺠﺰاﺗﯽ از او ﺑﺒﻴﻨﺪ. ٩ﭘﺲ ﭘﺮﺳﺸﻬﺎﯼ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر از ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺮد، اﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ او ﻧﺪاد. ٠١ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﮐﻪ‬ ‫در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺳﺨﺖ ﺑﺮ او اﺗﻬﺎم ﻣﯽزدﻧﺪ. ١١هﻴﺮودﻳﺲ و ﺳﺮﺑﺎزاﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او‬ ‫ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﺳﺘﻬﺰاﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺳﭙﺲ رداﻳﯽ ﻓﺎﺧﺮ ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ و ﻧﺰد‬ ‫ﭘﻴﻼﻃﺲ ﺑﺎزﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. ٢١در ﺁن روز، هﻴﺮودﻳﺲ و ﭘﻴﻼﻃﺲ ﺑﺎ هﻢ ﺁﺷﺘﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، زﻳﺮا‬ ‫ﭘﻴﺶ از ﺁن دﺷﻤﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٣١ﭘﻴﻼﻃﺲ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم و ﻣﺮدم را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ۴١و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺷﻮراﻧﺪن ﻣﺮدم، ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁوردﻳﺪ. ﻣﻦ در ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ او را‬ ‫ﺁزﻣﻮدم و هﻴﭻ دﻟﻴﻠﯽ ﺑﺮ ﺻﺤﺖ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ. ۵١ﻧﻈﺮ هﻴﺮودﻳﺲ ﻧﻴﺰ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ،‬ ‫ﭼﻪ او را ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﺎز ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ، ﮐﺎرﯼ ﻧﮑﺮدﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻣﺮگ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ. ۶١ﭘﺲ او را ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﻣﯽزﻧﻢ و ﺁزاد ﻣﯽﮐﻨﻢ.« ٧١در هﺮ ﻋﻴﺪ، ﭘﻴﻼﻃﺲ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﻳﮏ زﻧﺪاﻧﯽ را ﺁزاد ﻣﯽﮐﺮد.‬

‫٨١ﺁﻧﻬﺎ ﻳﮑﺼﺪا ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ: »او را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدار و ﺑﺎراﺑﺎس را ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺁزاد‬ ‫ﮐﻦ!« ٩١ﺑﺎراﺑﺎس ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺷﻮرﺷﯽ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ واﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، و ﻧﻴﺰﺑﻪﺳﺒﺐ ﻗﺘﻞ، در‬ ‫زﻧﺪان ﺑﻮد. ٠٢ﭘﻴﻼﻃﺲ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻋﻴﺴﯽ را ﺁزاد ﮐﻨﺪ، دﻳﮕﺮ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ.‬ ‫١٢اﻣﺎ هﻤﭽﻨﺎن ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ: »ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ! ﺑﺮﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ!« ٢٢ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا؟ ﭼﻪ ﺑﺪﯼ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ هﻴﭻ ﺳﺒﺒﯽ ﺑﺮاﯼ ﮐﺸﺘﻦ او ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ. ﭘﺲ او‬ ‫را ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﻣﯽزﻧﻢ و ﺁزاد ﻣﯽﮐﻨﻢ.« ٣٢اﻣﺎ ﺁﻧﺎن ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺼﺮاﻧﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﻮد. ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻓﺮﻳﺎدﺷﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻣﺪ ۴٢و ﭘﻴﻼﻃﺲ ﺣﮑﻤﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ،‬ ‫ﺻﺎدر ﮐﺮد. ۵٢او ﻣﺮدﯼ را ﮐﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺷﻮرش و ﻗﺘﻞ در زﻧﺪان ﺑﻮد و ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺧﻮاهﺎن‬ ‫ﺁزادﯼاش ﺑﻮدﻧﺪ، رهﺎ ﮐﺮد و ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺳﭙﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ دﻟﺨﻮاﻩ ﺧﻮد ﺑﺎ او رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ.‬

‫ﻳﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۶٢ﭼﻮن او را ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ، ﻣﺮدﯼ ﺷﻤﻌﻮن ﻧﺎم از اهﺎﻟﯽ ﻗﻴﺮوان را ﮐﻪ از ﻣﺰارع ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻬﺮ ﻣﯽﺁﻣﺪ، ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺻﻠﻴﺐ را ﺑﺮ دوش او ﻧﻬﺎدﻩ، وادارش ﮐﺮدﻧﺪ ﺁن را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ٧٢ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر از ﻣﺮدم، از ﺟﻤﻠﻪ زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﮐﻮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫و ﺷﻴﻮن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، از ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٨٢ﻋﻴﺴﯽ روﯼ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »اﯼ‬ ‫دﺧﺘﺮان اورﺷﻠﻴﻢ، ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﮑﻨﻴﺪ؛ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺘﺎن ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﻴﺪ. ٩٢زﻳﺮا‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﻔﺖ: ›ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل زﻧﺎن ﻧﺎزا، ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ر ِﻤﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫َﺣ‬ ‫هﺮﮔﺰ ﻧﺰادﻧﺪ و ﺳﻴﻨﻪهﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺷﻴﺮ ﻧﺪادﻧﺪ!‹ ٠٣در ﺁن هﻨﮕﺎم، ﺑﻪ ﮐﻮهﻬﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ›ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮواﻓﺘﻴﺪ!‹ و ﺑﻪ ﺗﭙﻪهﺎ ﮐﻪ: ›ﻣﺎ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻴﺪ!‹ ١٣زﻳﺮا اﮔﺮ ﺑﺎ ﭼﻮب ﺗﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫َ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺎ ﭼﻮب ﺧﺸﮏ ﭼﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد؟«‬ ‫٢٣دو ﻣﺮد دﻳﮕﺮ را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ هﺮ دو ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎر ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺑﮑﺸﻨﺪ.‬ ‫٣٣ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﺠﻤﻪ ﻧﺎم داﺷﺖ رﺳﻴﺪﻧﺪ، او را ﺑﺎ ﺁن دو ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎر ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ، ﻳﮑﯽ را در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ او و دﻳﮕﺮﯼ را در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ. ۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﯼ‬ ‫ﭘﺪر، اﻳﻨﺎن را ﺑﺒﺨﺶ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.« ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻗﺮﻋﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ او‬ ‫را ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﻨﻨﺪ. ۵٣ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم ﻧﻴﺰ رﻳﺸﺨﻨﺪﮐﻨﺎن‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »دﻳﮕﺮان را ﻧﺠﺎت داد! اﮔﺮ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪۀ ﺧﺪا، ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت دهﺪ.«‬ ‫۶٣ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﻴﺰ او را ﺑﻪ اﺳﺘﻬﺰا ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺷﺮاب ﺗﺮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻪ او ﻣﯽدادﻧﺪ ٧٣و ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»اﮔﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮدﯼ، ﺧﻮد را ﺑﺮهﺎن.« ٨٣ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ او ﻧﻮﺷﺘﻪاﯼ ﻧﺼﺐ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد.«‬ ‫٩٣ﻳﮑﯽ از دو ﺟﻨﺎﻳﺘﮑﺎرﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، اهﺎﻧﺖﮐﻨﺎن ﺑﻪ او‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺴﺘﯽ؟ ﭘﺲ ﻣﺎ و ﺧﻮدت را ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻩ!« ٠۴اﻣﺎ ﺁن دﻳﮕﺮ او را‬ ‫ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ: »از ﺧﺪا ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﯽ؟ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ زﻳﺮ هﻤﺎن ﺣﮑﻤﯽ! ١۴ﻣﮑﺎﻓﺎت ﻣﺎ ﺑﺤﻖ‬ ‫اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺳﺰاﯼ اﻋﻤﺎل ﻣﺎﺳﺖ. اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﺮد هﻴﭻ ﺗﻘﺼﻴﺮﯼ ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ.« ٢۴ﺳﭙﺲ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻋﻴﺴﯽ، ﭼﻮن ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﻮد رﺳﻴﺪﯼ، ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻳﺎدﺁور.« ٣۴ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫داد: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﺎ ﻣﻦ در ﻓﺮدوس ﺧﻮاهﯽ ﺑﻮد.«‬

‫ﻣﺮگ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۴۴ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺸﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺁن ﺳﺮزﻣﻴﻦ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ و ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫ﻧﻬﻢ اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ، ۵۴زﻳﺮا ﺧﻮرﺷﻴﺪ از درﺧﺸﻴﺪن ﺑﺎزاﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد. در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﭘﺮدۀ‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ از ﻣﻴﺎن دو ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ. ۶۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁورد: »اﯼ ﭘﺪر، روح‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺗﻮ ﻣﯽﺳﭙﺎرم.« اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺟﺎن ﺳﭙﺮد. ٧۴ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺎ‬ ‫دﻳﺪن اﻳﻦ واﻗﻌﻪ، ﺧﺪا را ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺑﻮد.« ٨۴ﻣﺮدﻣﯽ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮔﺮدﺁﻣﺪﻩﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﻮن ﺁﻧﭽﻪ رخ داد دﻳﺪﻧﺪ، درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﮥ ﺧﻮد‬ ‫ﻣﯽﮐﻮﻓﺘﻨﺪ، ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻧﺪ. ٩۴اﻣﺎ هﻤﮥ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎن او، از ﺟﻤﻠﻪ زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺟﻠﻴﻞ از‬ ‫ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، دور اﻳﺴﺘﺎدﻩ، اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ را ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﺧﺎﮐﺴﭙﺎرﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٠۵در ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺨﺼﯽ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺎم ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﻧﻴﮏ و درﺳﺘﮑﺎر.‬ ‫او هﺮﭼﻨﺪ ﻋﻀﻮ ﺷﻮرا ﻧﻴﺰ ﺑﻮد، ١۵ﺑﺎ رأﯼ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺁﻧﺎن ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﻮد. ﻳﻮﺳﻒ از ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫راﻣﻪ، ﻳﮑﯽ از ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻮد و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ. ٢۵او‬ ‫ﻧﺰد ﭘﻴﻼﻃﺲ رﻓﺖ و ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را ﻃﻠﺐ ﮐﺮد. ٣۵ﭘﺲ ﺁن را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁوردﻩ، در ﮐﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﻴﭽﻴﺪ و در ﻣﻘﺒﺮﻩاﯼ ﺗﺮاﺷﻴﺪﻩ از ﺳﻨﮓ ﻧﻬﺎد ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻪﺣﺎل ﮐﺴﯽ در ﺁن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫۴۵ﺁن روز، »روز ﺗﻬﻴﻪ« ﺑﻮد و ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺷﺮوع ﺷﺒﺎت ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد. ۵۵زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ از‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ در ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻳﻮﺳﻒ رﻓﺘﻨﺪ و ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺒﺮﻩ و ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻗﺮار‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﻴﮑﺮ او را دﻳﺪﻧﺪ. ۶۵ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ، ﺣﻨﻮط و ﻋﻄﺮﻳﺎت ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻧﺪ و در‬ ‫روز ﺷﺒﺎت ﻃﺒﻖ ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﺁرام ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.‬

‫ﻟﻮﻗﺎ ۴٢‬
‫ﻗﻴﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١در ﺳﭙﻴﺪﻩدم روز اول هﻔﺘﻪ، زﻧﺎن ﺣﻨﻮﻃﯽ را ﮐﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ‬ ‫و ﺑﻪ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ رﻓﺘﻨﺪ. ٢دﻳﺪﻧﺪ ﺳﻨﮓ ﺟﻠﻮ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ ﻏﻠﺘﺎﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٣اﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻘﺒﺮﻩ داﺧﻞ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺪن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ را ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ۴از اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺣﻴﺮت ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫ْ‬ ‫دو ﻣﺮد ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﯽ درﺧﺸﺎن در ﮐﻨﺎر اﻳﺸﺎن اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ. ۵زﻧﺎن از ﺗﺮس ﺳﺮهﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﻪزﻳﺮ اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﺁن دو ﻣﺮد ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﺮا زﻧﺪﻩ را در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﻣﯽﺟﻮﻳﻴﺪ؟ ۶او اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ! ﺑﻪﻳﺎد ﺁورﻳﺪ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻮد،‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ. ٧ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﺮدم ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻩ، ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫رود و در روز ﺳﻮم ﺑﺮﺧﻴﺰد.« ٨ﺁﻧﮕﺎﻩ زﻧﺎن ﺳﺨﻨﺎن او را ﺑﻪﻳﺎد ﺁوردﻧﺪ. ٩ﭼﻮن از ﻣﻘﺒﺮﻩ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ، هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺁن ﻳﺎزدﻩ رﺳﻮل و ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ٠١زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ رﺳﻮﻻن دادﻧﺪ: ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠﺪﻟﻴﻪ، ﻳﻮﻧﺎ، ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎدر ﻳﻌﻘﻮب و زﻧﺎن هﻤﺮاﻩ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ١١اﻣﺎ رﺳﻮﻻن ﮔﻔﺘﮥ زﻧﺎن را هﺬﻳﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ؛ ﭘﺲ ﺳﺨﻨﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﺪ.‬ ‫٢١ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ، ﭘﻄﺮس ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻗﺒﺮ دوﻳﺪ و ﺧﻢ ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ، اﻣﺎ ﺟﺰ ﮐﻔﻦ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﺪﻳﺪ. ﭘﺲ ﺣﻴﺮان از ﺁﻧﭽﻪ روﯼ دادﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ.‬

‫در راﻩ ِﻤﻮﺁس‬ ‫ﻋ‬

‫٣١در هﻤﺎن روز، دو ﺗﻦ از ﺁﻧﺎن ﺑﻪ دهﮑﺪﻩاﯼ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ِﻤﻮﺁس ﻧﺎم، واﻗﻊ در دو‬ ‫ﻋ‬ ‫ﻓﺮﺳﻨﮕﯽ اورﺷﻠﻴﻢ. ۴١اﻳﺸﺎن درﺑﺎرۀ هﻤﮥ وﻗﺎﻳﻌﯽ ﮐﻪ رخ دادﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ۵١هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮم ﺑﺤﺚ وﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ، ﺧﻮد، ﻧﺰد ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ‬ ‫اﻳﺸﺎن هﻤﺮاﻩ ﺷﺪ. ۶١اﻣﺎ او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ زﻳﺮا ﻗﺪرت ﺗﺸﺨﻴﺺ از اﻳﺸﺎن ﺑﺎزﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد. ٧١او از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »در راﻩ، درﺑﺎرۀ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟« ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭼﻬﺮﻩهﺎﻳﯽ‬ ‫اﻧﺪوهﮕﻴﻦ، ﺧﺎﻣﻮش اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ. ٨١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﮑﯽ از اﻳﺸﺎن ﮐﻪ ﮐﻠﺌﻮﭘﺎس ﻧﺎم داﺷﺖ، در ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺨﺺ ﻏﺮﻳﺐ در اورﺷﻠﻴﻤﯽ ﮐﻪ از ﺁﻧﭽﻪ در اﻳﻦ روزهﺎ رخ دادﻩ‬ ‫ﺑﯽﺧﺒﺮﯼ؟« ٩١ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﮐﺪام رﺧﺪاد؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ ﮔﺬﺷﺖ. او‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا و ﻧﺰد هﻤﮥ ﻣﺮدم، ﮐﻼم و اﻋﻤﺎل ﭘﺮﻗﺪرﺗﯽ داﺷﺖ.‬ ‫٠٢ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﺣﮑﻤﺮاﻧﺎن ﻣﺎ او را ﺳﭙﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﺤﮑﻮم ﺷﻮد و ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺒﺶ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ. ١٢اﻣﺎ ﻣﺎ اﻣﻴﺪ داﺷﺘﻴﻢ او هﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را رهﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﺪ.‬ ‫اﻓﺰون ﺑﺮ اﻳﻦ، ﺑﻮاﻗﻊ اﮐﻨﻮن ﺳﻪ روز از اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ٢٢ﺑﺮﺧﯽ از زﻧﺎن ﻧﻴﺰ‬ ‫ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ هﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺎ را ﺑﻪﺣﻴﺮت اﻓﮑﻨﺪﻩاﻧﺪ. ﺁﻧﺎن اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ زود ﺑﻪ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ رﻓﺘﻨﺪ،‬ ‫٣٢اﻣﺎ ﭘﻴﮑﺮ او را ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ را در رؤﻳﺎ دﻳﺪﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ او زﻧﺪﻩ اﺳﺖ. ۴٢ﺑﺮﺧﯽ از دوﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ رﻓﺘﻨﺪ و اوﺿﺎع را‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ زﻧﺎن ﻧﻘﻞ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، اﻣﺎ او را ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ.« ۵٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﯼ ﺑﻴﺨﺮدان ﮐﻪ دﻟﯽ دﻳﺮﻓﻬﻢ ﺑﺮاﯼ ﺑﺎور ﮐﺮدن ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ اﻧﺒﻴﺎ دارﻳﺪ! ۶٢ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻦ رﻧﺠﻬﺎ را ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺟﻼل ﺧﻮد درﺁﻳﺪ؟« ٧٢ﺳﭙﺲ از ﻣﻮﺳﯽ و هﻤﮥ اﻧﺒﻴﺎ‬ ‫ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس درﺑﺎرۀ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺗﻮﺿﻴﺢ‬ ‫داد.‬ ‫٨٢ﭼﻮن ﺑﻪ دهﮑﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﺪﺷﺎن ﺑﻮد ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ واﻧﻤﻮد ﮐﺮد ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‬ ‫دورﺗﺮ ﺑﺮود. ٩٢ﺁﻧﻬﺎ اﺻﺮار ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻤﺎن، زﻳﺮا ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن روز‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ و ﺷﺐ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ.« ﭘﺲ داﺧﻞ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ. ٠٣ﭼﻮن ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﻧﺎن را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺷﮑﺮ ﻧﻤﻮدﻩ، ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن داد. ١٣در هﻤﺎن‬ ‫هﻨﮕﺎم، ﭼﺸﻤﺎن اﻳﺸﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ و او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ، اﻣﺎ در دم از ﻧﻈﺮﺷﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﮔﺸﺖ.‬ ‫٢٣ﺁﻧﻬﺎ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در راﻩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس‬ ‫را ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﯽﮐﺮد، دل در درون ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﭙﻴﺪ؟« ٣٣ﭘﺲ ﺑﻴﺪرﻧﮓ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و ﺑﻪ‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺠﺎ ﺁن ﻳﺎزدﻩ رﺳﻮل را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﮔﺮدﺁﻣﺪﻩ،‬ ‫۴٣ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ دارد ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻴﺎم ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺑﺮ ﺷﻤﻌﻮن ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ.« ۵٣ﺳﭙﺲ، ﺁن دو ﻧﻴﺰ ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ در راﻩ ﭼﻪ روﯼ دادﻩ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﻴﺴﯽ را‬ ‫هﻨﮕﺎم ﭘﺎرﻩ ﮐﺮدن ﻧﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ.‬

‫ﻇﻬﻮر ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺷﺎﮔﺮدان‬

‫۶٣هﻨﻮز در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮد در ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺳﻼم ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد!« ٧٣ﺣﻴﺮان و ﺗﺮﺳﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺷﺒﺤﯽ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ. ٨٣ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﭼﺮا اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻣﻀﻄﺮﺑﻴﺪ؟ ﭼﺮا ﺷﮏ و ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد راﻩ ﻣﯽدهﻴﺪ؟ ٩٣دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﻢ را‬ ‫ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ. ﺧﻮدم هﺴﺘﻢ! ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻴﺪ و ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ؛ ﺷﺒﺢ ﮔﻮﺷﺖ و اﺳﺘﺨﻮان ﻧﺪارد، اﻣﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ ﻣﻦ دارم!« ٠۴اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و دﺳﺘﻬﺎ و ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﻧﺸﺎن داد.‬

‫١۴ﺁﻧﻬﺎ از ﻓﺮط ﺷﺎدﯼ و ﺣﻴﺮت ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن دارﻳﺪ؟« ٢۴ﺗﮑﻪاﯼ ﻣﺎهﯽ ﺑﺮﻳﺎن ﺑﻪ او دادﻧﺪ، ٣۴ﺁن را ﮔﺮﻓﺖ و در ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﭼﺸﻤﺎن اﻳﺸﺎن ﺧﻮرد.‬ ‫۴۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدم، ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ؛ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ در ﺗﻮرات ﻣﻮﺳﯽ و ﮐﺘﺐ اﻧﺒﻴﺎ و زﺑﻮر درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻘﻖ‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ.« ۵۴ﺳﭙﺲ، ذهﻨﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن را روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس را درﻳﺎﺑﻨﺪ. ۶۴و‬ ‫ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ رﻧﺞ ﺧﻮاهﺪ دﻳﺪ و در روز ﺳﻮم از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻮاهﺪﺧﺎﺳﺖ، ٧۴و ﺑﻪ ﻧﺎم او ﺗﻮﺑﻪ و ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﻪ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬ ‫و ﺷﺮوع ﺁن از اورﺷﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٨۴ﺷﻤﺎ ﺷﺎهﺪان اﻳﻦ اﻣﻮر هﺴﺘﻴﺪ. ٩۴ﻣﻦ ﻣﻮﻋﻮد ﭘﺪر‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد؛ ﭘﺲ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺁنﮔﺎﻩ ﮐﻪ از اﻋﻠﯽ ﺑﺎ ﻗﺪرت‬ ‫ﺁراﺳﺘﻪ ﺷﻮﻳﺪ.«‬

‫ﺻﻌﻮد ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن‬

‫٠۵ﺳﭙﺲ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺑﻴﺖﻋﻨﻴﺎ ﺑﺮد و دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ، ﺑﺮﮐﺘﺸﺎن داد؛ ١۵و در هﻤﺎن ﺣﺎل از ﺁﻧﺎن ﺟﺪا ﮔﺸﺘﻪ، ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ. ٢۵اﻳﺸﺎن‬ ‫او را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ٣۵در ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﻣﯽﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺧﺪا را ﺣﻤﺪ وﺳﭙﺎس ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ.‬

‫اﻧﺠﻴﻞ ﻳﻮﺣﻨﺎ‬
‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ١‬
‫اﻧﺴﺎن ﺷﺪن ﮐﻼم‬
‫١در ﺁﻏﺎز ﮐﻼم ﺑﻮد و ﮐﻼم ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻮد و ﮐﻼم، ﺧﺪا ﺑﻮد؛ ٢هﻤﺎن در ﺁﻏﺎز ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻮد.‬ ‫٣هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ، و از هﺮﺁﻧﭽﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ، هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺑﺪون او ﭘﺪﻳﺪار ﻧﮕﺸﺖ.‬ ‫۴در او ﺣﻴﺎت ﺑﻮد و ﺁن ﺣﻴﺎت، ﻧﻮر ﺁدﻣﻴﺎن ﺑﻮد. ۵اﻳﻦ ﻧﻮر در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻣﯽدرﺧﺸﺪ و‬ ‫ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺁن را درﻧﻴﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫۶ﻣﺮدﯼ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد؛ ﻧﺎﻣﺶ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻮد. ٧او ﺑﺮاﯼ ﺷﻬﺎدت‬ ‫دادن ﺁﻣﺪ، ﺷﻬﺎدت ﺑﺮ ﺁن ﻧﻮر، ﺗﺎ هﻤﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ. ٨او ﺧﻮد ﺁن ﻧﻮر ﻧﺒﻮد،‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻮر ﺷﻬﺎدت دهﺪ. ٩ﺁن ﻧﻮر ﺣﻘﻴﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ هﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ روﺷﻨﺎﻳﯽ ﻣﯽاﻓﮑ َﺪ‬ ‫َﻨ‬ ‫ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺁﻣﺪ.‬ ‫٠١او در ﺟﻬﺎن ﺑﻮد، و ﺟﻬﺎن ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ؛ ا ّﺎ ﺟﻬﺎن او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ. ١١ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ُﻠﮏ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻣﺪ، وﻟﯽ ﻗﻮم ﺧﻮدش او را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ. ٢١ا ّﺎ ﺑﻪ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ او را‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، اﻳﻦ اﻗﺘﺪار را ﺑﺨﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا ﺷﻮﻧﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻪ هﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم او اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺁورد؛ ٣١ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺎ زادﻧﯽ ﺑﺸﺮﯼ، ﻧﻪ از ﺧﻮاهﺶ ﺗﻦ و ﻧﻪ از ﺧﻮاﺳﺘﮥ ﻳﮏ ﻣﺮد، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫از ﺧﺪا زادﻩ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫۴١و ﮐﻼم، اﻧﺴﺎن ﺧﺎﮐﯽ ﺷﺪ و در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺰﻳﺪ. و ﻣﺎ ﺑﺮ ﺟﻼل او ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻴﻢ،‬ ‫ﺟﻼﻟﯽ در ﺧﻮر ﺁن ﭘﺴﺮ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺪر ﺁﻣﺪ، ﭘﺮ از ﻓﻴﺾ و راﺳﺘﯽ. ۵١ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺮ‬ ‫او ﺷﻬﺎدت ﻣﯽداد و ﻧﺪا ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ »اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩاش ﮔﻔﺘﻢ: ›ﺁن ﮐﻪ ﭘﺲ از‬ ‫ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻳﺎﻓﺘﻪ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‹.« ۶١از ُﺮﯼ او‬ ‫ﭘ‬ ‫ﻣﺎ هﻤﻪ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﺷﺪﻳﻢ، ﻓﻴﺾ از ﭘﯽ ﻓﻴﺾ. ٧١زﻳﺮا ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﻮﺳﯽ دادﻩ ﺷﺪ، و‬

‫ﻓﻴﺾ و راﺳﺘﯽ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺁﻣﺪ. ٨١هﻴﭻﮐﺲ هﺮﮔﺰ ﺧﺪا را ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ. ا ّﺎ ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪاﯼ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﮐﻪ در ﺑﺮ ﭘﺪر اﺳﺖ، هﻤﺎن او را ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪ.‬ ‫َِ‬

‫ﺷﻬﺎدت ﻳﺤﻴﯽ‬
‫٩١اﻳﻦ اﺳﺖ ﺷﻬﺎدت ﻳﺤﻴﯽ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﮐﺎهﻨﺎن و ﻻوﻳﺎن را از اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﺰدش‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ از او ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ »ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ؟« ٠٢او ﻣﻌﺘﺮف ﺷﺪﻩ، اﻧﮑﺎر ﻧﮑﺮد، ﺑﻠﮑﻪ اذﻋﺎن‬ ‫داﺷﺖ ﮐﻪ »ﻣﻦ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺴﺘﻢ.« ١٢ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭘﺲ ﭼﻪ؟ ﺁﻳﺎ اﻟﻴﺎﺳﯽ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﻴﺴﺘﻢ.«‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ ﺁن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﻪ!« ٢٢ﺁﻧﮕﺎﻩ او را ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﺲ ﮐﻴﺴﺘﯽ؟ ﺑﮕﻮ‬ ‫ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺮاﯼ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﺑﺒﺮﻳﻢ؟ درﺑﺎرۀ ﺧﻮد ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ؟« ٣٢ﻳﺤﻴﯽ ﻃﺒﻖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻴﺎن ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ:‬ ‫َِ‬ ‫»ﻣﻦ ﺻﺪاﯼ ﺁن ﻧﺪاﮐﻨﻨﺪﻩ در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ،‬ ‫›راﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ را هﻤﻮار ﺳﺎزﻳﺪ.‹«‬ ‫۴٢ﺷﻤﺎرﯼ از ﺁن ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﮐﻪ از َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻮدﻧﺪ، ۵٢از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﻪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﯽ، ﻧﻪ اﻟﻴﺎس، و ﻧﻪ ﺁن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﭘﺲ ﭼﺮا ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽدهﯽ؟« ۶٢ﻳﺤﻴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﻣﻦ ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽدهﻢ، ا ّﺎ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﺴﯽ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ او را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ،‬ ‫٧٢هﻤﺎن ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﻣﻦ ﻻﻳﻖ ﮔﺸﻮدن ﺑﻨﺪ ﮐﻔﺸﺶ ﻧﻴﺴﺘﻢ.«‬ ‫٨٢اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ در ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ واﻗﻊ در ﺁن ﺳﻮﯼ رود اردن رخ داد، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﯽداد.‬ ‫ﺑﺮۀ ﺧﺪا‬ ‫٩٢ﻓﺮداﯼ ﺁن روز، ﻳﺤﻴﯽ ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺳﻮﻳﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮۀ ﺧﺪا ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ از ﺟﻬﺎن ﺑﺮﻣﯽﮔﻴﺮد! ٠٣اﻳﻦ اﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ درﺑﺎرﻩاش ﮔﻔﺘﻢ ›ﭘﺲ از ﻣﻦ‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻳﺎﻓﺘﻪ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.‹ ١٣ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻴﺰ او را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻢ، ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩام و ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ دادﻩام ﮐﻪ او ﺑﺮ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻇﺎهﺮ ﺷﻮد.« ٢٣ﭘﺲ ﻳﺤﻴﯽ ﺷﻬﺎدت دادﻩ، ﮔﻔﺖ: »روح را دﻳﺪم ﮐﻪ ﭼﻮن ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ از‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و ﺑﺮ او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ٣٣ﻣﻦ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ او را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻢ، ا ّﺎ هﻤﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ دهﻢ، ﻣﺮا ﮔﻔﺖ: ›هﺮﮔﺎﻩ دﻳﺪﯼ روح ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و ﺑﺮ او‬ ‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﺪان او هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ روحاﻟﻘﺪس ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺧﻮاهﺪ داد.‹ ۴٣و ﻣﻦ دﻳﺪﻩام و‬ ‫ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا.«‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۵٣ﻓﺮداﯼ ﺁن روز، دﻳﮕﺮﺑﺎر ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺎ دو ﺗﻦ از ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد. ۶٣او ﺑﺮ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ راﻩ ﻣﯽرﻓﺖ، ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ اﺳﺖ ﺑﺮۀ ﺧﺪا!« ٧٣ﭼﻮن ﺁن دو‬ ‫ﺷﺎﮔﺮد اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ٨٣ﻋﻴﺴﯽ روﯼ ﮔﺮداﻧﺪ و دﻳﺪ ﮐﻪ‬

‫از ﭘﯽ او ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ. اﻳﺸﺎن را ﮔﻔﺖ: »ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ر ّﯽ )ﻳﻌﻨﯽ اﯼ اﺳﺘﺎد(، ﮐﺠﺎ‬ ‫َﺑ‬ ‫ﻣﻨﺰل دارﯼ؟« ٩٣ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ.« ﭘﺲ رﻓﺘﻨﺪ و دﻳﺪﻧﺪ ﮐﺠﺎ ﻣﻨﺰل دارد و ﺁن‬ ‫روز را ﺑﺎ او ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺁنوﻗﺖ، ﺳﺎﻋﺖ دهﻢ از روز ﺑﻮد.‬ ‫٠۴ﻳﮑﯽ از ﺁن دو ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻦ ﻳﺤﻴﯽ از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ رﻓﺖ، ﺁﻧﺪرﻳﺎس، ﺑﺮادر‬ ‫َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﺑﻮد. ١۴او ﻧﺨﺴﺖ، ﺑﺮادر ﺧﻮد َﻤﻌﻮن را ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫را )ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁن ›ﻣﺴﺢ ﺷﺪﻩ‹ اﺳﺖ( ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ،« ٢۴و او را ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮد. ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ او‬ ‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ َﻤﻌﻮن ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺣﻨﺎﻳﯽ، ا ّﺎ ›ﮐﻴﻔﺎ‹ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ )ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺻﺨﺮﻩ اﺳﺖ(.«‬

‫دﻋﻮت ﻋﻴﺴﯽ از ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ و ﻧ َﻨﺎﺋﻴﻞ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﭙ‬

‫٣۴روز ﺑﻌﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮﺁن ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺮود. او ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ را ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﭙ‬ ‫»از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ!« ۴۴ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ اهﻞ ﺑﻴﺖﺻﻴْﺪا، ﺷﻬﺮ ﺁﻧﺪرﻳﺎس و ِﻄ ُس ﺑﻮد. ۵۴او ﻧ َﻨﺎﺋﻴﻞ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﭙ‬ ‫را ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺁنﮐﺲ را ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ در ﺗﻮرات ﺑﺪو اﺷﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ، و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻧﻴﺰ‬ ‫درﺑﺎرﻩاش ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ، ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ! او ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺳﻒ، از ﺷﻬﺮ ﻧﺎﺻﺮﻩ اﺳﺖ!« ۶۴ﻧ َﻨﺎﺋﻴﻞ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ ﻣﯽﺷﻮد از ﻧﺎﺻﺮﻩ هﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﺧﻮب ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﺪ؟« ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫ﭙ‬ ‫»ﺑﻴﺎ و ﺑﺒﻴﻦ.«‬ ‫٧۴ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ دﻳﺪ ﻧ َﻨﺎﺋﻴﻞ ﺑﻪﺳﻮﻳﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ، درﺑﺎرﻩاش ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮدﯼ‬ ‫َﺘ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در او هﻴﭻ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻴﺴﺖ!« ٨۴ﻧ َﻨﺎﺋﻴﻞ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﺮا از ﮐﺠﺎ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ؟« ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭘﻴﺶ از ﺁن ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﺗﻮ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ هﻨﻮز‬ ‫ﭙ‬ ‫زﻳﺮ ﺁن درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ ﺑﻮدﯼ، ﺗﻮ را دﻳﺪم.« ٩۴ﻧ َﻨﺎﺋﻴﻞ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﺳﺘﺎد، ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﻳﯽ!‬ ‫َﺘ‬ ‫ﺗﻮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽ!« ٠۵ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ زﻳﺮ ﺁن‬ ‫درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ ﺗﻮ را دﻳﺪم، اﻳﻤﺎن ﻣﯽﺁورﯼ؟ از اﻳﻦ ﭘﺲ، ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺧﻮاهﯽ دﻳﺪ.«‬ ‫١۵ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎن را ﮔﺸﻮدﻩ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪا را‬ ‫در ﺣﺎل ﺻﻌﻮد و ﻧﺰول ﺑﺮ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ.«‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٢‬
‫ﻣﻌﺠﺰﻩ در ﻋﺮوﺳﯽ‬
‫١روز ﺳ ّم، در ﻗﺎﻧﺎﯼ ﺟﻠﻴﻞ ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﻮد و ﻣﺎدر ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻴﺰ در ﺁﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ.‬ ‫ﻮ‬ ‫٢ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﺮوﺳﯽ دﻋﻮت ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٣ﭼﻮن ﺷﺮاب ﮐﻢ ﺁﻣﺪ، ﻣﺎدر‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »دﻳﮕﺮ ﺷﺮاب ﻧﺪارﻧﺪ!« ۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺎﻧﻮ، ﻣﺮا ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﺮ‬ ‫ﭼﻪﮐﺎر اﺳﺖ؟ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻦ هﻨﻮز ﻓﺮاﻧﺮﺳﻴﺪﻩ.«‬ ‫۵ﻣﺎدرش ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران را ﮔﻔﺖ: »هﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻮﻳﺪ، ﺑﮑﻨﻴﺪ.« ۶در ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺶ ﺧﻤﺮۀ‬ ‫ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁداب ﺗﻄﻬﻴﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪﮐﺎر ﻣﯽرﻓﺖ، و هﺮ ﮐﺪام ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ دو ﻳﺎ ﺳﻪ‬ ‫ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ داﺷﺖ. ٧ﻋﻴﺴﯽ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران را ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺧﻤﺮﻩهﺎ را از ﺁب ﭘﺮ ﮐﻨﻴﺪ.« ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ‬

‫را ﻟﺒﺎﻟﺐ ﭘﺮ ﮐﺮدﻧﺪ. ٨ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺣﺎل اﻧﺪﮐﯽ از ﺁن ﺑﺮﮔﻴﺮﻳﺪ و ﻧﺰد ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺪار‬ ‫ﺑﺒﺮﻳﺪ.« ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ. ٩ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺪار ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺁن را از ﮐﺠﺎ ﺁوردﻩاﻧﺪ، وﻟﯽ‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﺁب را ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. او ﭼﻮن ﺁب را ﮐﻪ ﺷﺮاب ﺷﺪﻩ ﺑﻮد،‬ ‫ﭼﺸﻴﺪ، داﻣﺎد را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ٠١و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »هﻤﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎ ﺷﺮاب ﻧﺎب ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫و ﭼﻮن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﺴﺖ ﺷﺪﻧﺪ، ﺷﺮاب ارزاﻧﺘﺮ را ﻣﯽﺁورﻧﺪ؛ ا ّﺎ ﺗﻮ ﺷﺮاب ﻧﺎب را ﺗﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫دم ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪاﯼ!«‬ ‫١١ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺁﻳﺖ ﺧﻮد را در ﻗﺎﻧﺎﯼ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻪﻇﻬﻮر ﺁورد و ﺟﻼل‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺖ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫٢١ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻣﺎدر و ﺑﺮادران و ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم رﻓﺖ، و روزهﺎﻳﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫َﻔ‬ ‫در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.‬

‫ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﻌﺒﺪ‬
‫٣١ﭼﻮن ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ ﻳﻬﻮد ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺖ. ۴١در ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ،‬ ‫ِﺴ‬ ‫دﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﺪﻩاﯼ ﺑﻪ ﻓﺮوش ﮔﺎو و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ، و ﺻ ّاﻓﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪﮐﺴﺐ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ. ۵١ﭘﺲ ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪاﯼ از ﻃﻨﺎب ﺳﺎﺧﺖ و هﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ را هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان و ﮔﺎوان،‬ ‫از ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻴﺮون راﻧﺪ. و ﺳﮑﻪهﺎﯼ ﺻ ّاﻓﺎن را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ رﻳﺨﺖ و ﺗﺨﺘﻬﺎﻳﺸﺎن را واژﮔﻮن‬ ‫ﺮ‬ ‫ﮐﺮد، ۶١و ﮐﺒﻮﺗﺮﻓﺮوﺷﺎن را ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﻬﺎ را از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺮون ﺑﺮﻳﺪ، و ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪر ﻣﺮا ﻣﺤﻞ‬ ‫ﮐﺴﺐ ﻣﺴﺎزﻳﺪ!« ٧١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان او ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﻏﻴﺮت ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺧﻮاهﺪ ﺳﻮزاﻧﻴﺪ.« ٨١ﭘﺲ ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﻪ ﺁﻳﺘﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﻢ اﺟﺎزۀ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرهﺎ را دارﯼ؟« ٩١ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﻳﻦ ﻣﻌﺒﺪ را وﻳﺮان ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﻪ روزﻩ ﺁن را ﺑﺎز ﺑﺮﭘﺎ ﺧﻮاهﻢ داﺷﺖ.« ٠٢ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﻨﺎﯼ اﻳﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﭼﻬﻞ و ﺷﺶ ﺳﺎل ﺑﻪﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﻴﺪﻩ اﺳﺖ، و ﺣﺎل ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺳﻪ‬ ‫روزﻩ ﺁن را ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﯽ؟« ١٢ﻟﻴﮑﻦ ﻣﻌﺒﺪﯼ ﮐﻪ او از ﺁن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﭘﻴﮑﺮ ﺧﻮدش ﺑﻮد.‬ ‫٢٢ﭘﺲ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮥ او را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردﻩ، ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس و ﺳﺨﻨﺎن او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫٣٢در ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ او ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻮد، ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺁﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ از او‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﻪ ﻧﺎم او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. ۴٢ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮ اﻳﻤﺎﻧﺸﺎن اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺒﻮد، زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﻪ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ ۵٢و ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﺴﯽ درﺑﺎرۀ اﻧﺴﺎن ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ، زﻳﺮا‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﺴﺖ در درون اﻧﺴﺎن ﭼﻴﺴﺖ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٣‬
‫دﻳﺪار ﻋﻴﺴﯽ و ﻧﻴﻘﻮدﻳﻤﻮس‬
‫١ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد از َﺮﻳﺴﻴﺎن، ﻧﻴﻘﻮدﻳﻤﻮس ﻧﺎم، از ﺑﺰرﮔﺎن ﻳﻬﻮد. ٢او ﺷﺒﯽ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫و ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺖ: »اﺳﺘﺎد! ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﺗﻮ ﻣﻌّﻤﯽ هﺴﺘﯽ ﮐﻪ از ﺳﻮﯼ ﺧﺪا ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ، زﻳﺮا‬ ‫ﻠ‬

‫هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺁﻳﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ، ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁورد، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ او‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ.« ٣ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺗﺎ ﮐﺴﯽ از ﻧﻮ زادﻩ ﻧﺸﻮد،‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﺑﺒﻴﻨﺪ.« ۴ﻧﻴﻘﻮدﻳﻤﻮس ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ زادﻩ ﺷﻮد؟ ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﻪ رﺣﻢ ﻣﺎدرش ﺑﺎزﮔﺮدد و ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻳﺪ؟«‬ ‫۵ﻋﻴﺴﯽ ﺟﻮاب داد: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ از ﺁب و روح زادﻩ ﻧﺸﻮد،‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا راﻩ ﻳﺎﺑﺪ. ۶ﺁﻧﭽﻪ از ﺑﺸﺮ ﺧﺎﮐﯽ زادﻩ ﺷﻮد، ﺑﺸﺮﯼ اﺳﺖ؛ ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ از روح زادﻩ ﺷﻮد، روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ٧ﻋﺠﺐ ﻣﺪار ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﻮ زادﻩ ﺷﻮﻳﺪ!‬ ‫٨ﺑﺎد هﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻣﯽوزد؛ ﺻﺪاﯼ ﺁن را ﻣﯽﺷﻨﻮﯼ، ا ّﺎ ﻧﻤﯽداﻧﯽ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺁﻳﺪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽرود. ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ هﺮﮐﺲ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ از روح زادﻩ ﺷﻮد.« ٩ﻧﻴﻘﻮدﻳﻤﻮس از او‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ؟« ٠١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺗﻮ ﻣﻌّﻢ اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽ و‬ ‫ﻠ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ را درﻧﻤﯽﻳﺎﺑﯽ؟ ١١ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ از ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ و ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻩاﻳﻢ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻴﻢ، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﺷﻬﺎدﺗﻤﺎن را ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮﻳﺪ. ٢١اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ اﻣﻮر زﻣﻴﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻳﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎور ﺧﻮاهﻴﺪ‬ ‫ﮐﺮد اﮔﺮ از اﻣﻮر ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ٣١هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﻧﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﻣﮕﺮ ﺁن‬ ‫ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮود ﺁﻣﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن. ۴١هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ ›ﻣﺎر‹ را در ﺑﻴﺎﺑﺎن‬ ‫ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺖ، ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﻮد، ۵١ﺗﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁو َد، ﺣﻴﺎت‬ ‫َر‬ ‫ﺟﺎوﻳﺪان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫۶١»زﻳﺮا ﺧﺪا ﺟﻬﺎن را ﺁﻧﻘﺪر ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﻳﮕﺎﻧﮥ ﺧﻮد را داد ﺗﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﻪ او‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺁو َد هﻼﮎ ﻧﮕﺮدد، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﻳﺎﺑﺪ. ٧١زﻳﺮا ﺧﺪا ﭘﺴﺮ را ﺑﻪ ﺟﻬﺎن‬ ‫َر‬ ‫ﻧﻔﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻨﺪ. ٨١هﺮﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫او اﻳﻤﺎن دارد ﻣﺤﮑﻮم ﻧﻤﯽﺷﻮد، ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﺪارد، هﻢاﻳﻨﮏ ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻳﺮا ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺴﺮ ﻳﮕﺎﻧﮥ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻩ اﺳﺖ. ٩١و ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ در اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪ، ا ّﺎ ﻣﺮدﻣﺎن ﺗﺎرﻳﮑﯽ را ﺑﻴﺶ از ﻧﻮر دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ اﻋﻤﺎﻟﺸﺎن ﺑﺪ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠٢زﻳﺮا هﺮ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺪﯼ را ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁورد از ﻧﻮر ﻧﻔﺮت دارد و ﻧﺰد ﻧﻮر ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ، ﻣﺒﺎدا‬ ‫ﮐﺎرهﺎﻳﺶ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪﻩ، رﺳﻮا ﮔﺮدد. ١٢ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ راﺳﺘﯽ را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﻣﯽﺁورد ﻧﺰد ﻧﻮر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﺎرهﺎﻳﺶ ﺑﻪﻳﺎرﯼ ﺧﺪا اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬

‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺷﻬﺎدت ﻳﺤﻴﺎﯼ ﺗﻌﻤﻴﺪدهﻨﺪﻩ در ﻣﻮرد ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٢٢ﭘﺲ از ﺁن، ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻮاﺣﯽ روﺳﺘﺎﻳﯽ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﻪ رﻓﺘﻨﺪ. او‬ ‫اﻳﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮدﻩ، ﻣﺮدم را ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽداد. ٣٢ﻳﺤﻴﯽ ﻧﻴﺰ در ﻋﻴْﻨﻮن،‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﺳﺎﻟﻴﻢ، ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽداد، زﻳﺮا در ﺁﻧﺠﺎ ﺁب ﻓﺮاوان ﺑﻮد و ﻣﺮدم ﺁﻣﺪﻩ، ﺗﻌﻤﻴﺪ‬ ‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ۴٢اﻳﻦ ﭘﻴﺶ از ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﻴﻔﺘﺪ. ۵٢ﺑﺎرﯼ، ﺑﻴﻦ ﺷﺎﮔﺮدان ﻳﺤﻴﯽ‬ ‫و ﻳﮏ ﻳﻬﻮدﯼ ﺑﺤﺜﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁداب ﺗﻄﻬﻴﺮ درﮔﺮﻓﺖ. ۶٢ﭘﺲ ﻧﺰد ﻳﺤﻴﯽ ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»اﺳﺘﺎد، ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﺁن ﺳﻮﯼ رود اردن ﺑﻮد، و ﺗﻮ ﺑﺮ او ﺷﻬﺎدت دادﯼ، اﮐﻨﻮن ﺧﻮد‬ ‫ْ‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽدهﺪ و هﻤﮕﺎن ﻧﺰد او ﻣﯽروﻧﺪ.« ٧٢ﻳﺤﻴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورد، ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ او ﻋﻄﺎ ﺷﻮد. ٨٢ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺷﺎهﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ او ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩام. ٩٢ﻋﺮوس از ﺁن داﻣﺎد اﺳﺖ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫دوﺳﺖ داﻣﺎد ﮐﻪ در ﮐﻨﺎرﯼ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻣﯽدهﺪ، از ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاﯼ داﻣﺎد ﺷﺎدﯼ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺷﺎدﯼ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٠٣او ﺑﺎﻳﺪ ارﺗﻘﺎ ﻳﺎﺑﺪ و‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﺷﻮم.‬ ‫١٣»او ﮐﻪ از ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺑﺮﺗﺮ از هﻤﻪ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ از زﻣﻴﻦ اﺳﺖ، زﻣﻴﻨﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫و از ﭼﻴﺰهﺎﯼ زﻣﻴﻨﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. او ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺑﺮﺗﺮ از هﻤﻪ اﺳﺖ. ٢٣او‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻩ و ﺷﻨﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ، ا ّﺎ هﻴﭻﮐﺲ ﺷﻬﺎدﺗﺶ را ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮد. ٣٣ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻬﺎدت او را ﻣﯽﭘﺬﻳﺮد، ﺑﺮ راﺳﺘﯽ ﺧﺪا ُﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ زدﻩ اﺳﺖ. ۴٣زﻳﺮا ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﺪا روح را ﺑﻪﻣﻴﺰان ﻣﻌﻴﻦ ]ﺑﻪ او[ ﻋﻄﺎ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ۵٣ﭘﺪر، ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ِﻬﺮ ﻣﯽورزد و هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪدﺳﺖ او ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ. ۶٣ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺴﺮ اﻳﻤﺎن دارد، ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان دارد؛ ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ از ﭘﺴﺮ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺣﻴﺎت را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا ﺑﺮ او ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ.«‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ۴‬
‫ﻋﻴﺴﯽ و زن ﺳﺎﻣﺮﯼ‬
‫١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺷﻨﻴﺪﻩاﻧﺪ او ﺑﻴﺶ از ﻳﺤﻴﯽ ﭘﻴﺮو ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﺗﻌﻤﻴﺪﺷﺎن‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﯽدهﺪ ٢- ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽدادﻧﺪ ﻧﻪ ﺧﻮدش - ٣ﻳﻬﻮدﻳﻪ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و‬ ‫دﻳﮕﺮﺑﺎر رهﺴﭙﺎر ﺟﻠﻴﻞ ﺷﺪ. ۴و ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ از ﺳﺎﻣﺮﻩ ﺑﮕﺬرد. ۵ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ از ﺳﺎﻣﺮﻩ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﻮﺧﺎر رﺳﻴﺪ، ﻧﺰدﻳﮏ ﻗﻄﻌﻪ زﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﻳﻮﺳﻒ دادﻩ ﺑﻮد. ۶ﭼﺎﻩ‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮد و ﻋﻴﺴﯽ ﺧﺴﺘﻪ از ﺳﻔﺮ در ﮐﻨﺎر ﭼﺎﻩ ﻧﺸﺴﺖ. ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺸﻢ از‬ ‫ِ‬ ‫روز ﺑﻮد.‬ ‫٧در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، زﻧﯽ از ﻣﺮدﻣﺎن ﺳﺎﻣﺮﻩ ﺑﺮاﯼ ﺁب ﮐﺸﻴﺪن ﺁﻣﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺟﺮﻋﻪاﯼ ﺁب ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ،« ٨زﻳﺮا ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﺮاﯼ ﺗﻬﻴﻪ ﺧﻮراﮎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٩زن ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﯼ هﺴﺘﯽ، از ﻣﻦ ﮐﻪ زﻧﯽ ﺳﺎﻣﺮﯼام ﺁب‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﯽ؟« زﻳﺮا ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺎ ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﻣﺮاودﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ. ٠١ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ‬ ‫ﻣﻮهﺒﺖ ﺧﺪا را درﻣﯽﻳﺎﻓﺘﯽ و ﻣﯽداﻧﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ از ﺗﻮ ﺁب ﻣﯽﺧﻮاهﺪ، ﺗﻮ ﺧﻮد از او‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ، و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺁﺑﯽ زﻧﺪﻩ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﺮد.« ١١زن ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، ﺳﻄﻞ‬ ‫ﻧﺪارﯼ و ﭼﺎﻩ ﻋﻤﻴﻖ اﺳﺖ، ﭘﺲ ﺁب زﻧﺪﻩ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺁورﯼ؟ ٢١ﺁﻳﺎ ﺗﻮ از ﭘﺪر ﻣﺎ ﻳﻌﻘﻮب‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯼ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﺎﻩ را ﺑﻪ ﻣﺎ داد، و ﺧﻮد و ﭘﺴﺮان و ﮔﻠﻪهﺎﻳﺶ از ﺁن ﻣﯽﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﺪ؟«‬ ‫٣١ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »هﺮﮐﻪ از اﻳﻦ ﺁب ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ، ﺑﺎز ﺗﺸﻨﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ۴١ا ّﺎ هﺮﮐﻪ از ﺁن ﺁب‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ او دهﻢ ﺑﻨﻮﺷﺪ، هﺮﮔﺰ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽدهﻢ در او‬ ‫ﭼﺸﻤﻪاﯼ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺟﻮﺷﺎن اﺳﺖ.« ۵١زن ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، از‬ ‫اﻳﻦ ﺁب ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ، ﺗﺎ دﻳﮕﺮ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﺸﻮم و ﺑﺮاﯼ ﺁب ﮐﺸﻴﺪن ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺎﻳﻢ.« ۶١ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮو، ﺷﻮهﺮت را ﺑﺨﻮان و ﺑﺎزﮔﺮد.« ٧١زن ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺷﻮهﺮ ﻧﺪارم.« ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﺷﻮهﺮ ﻧﺪارﯼ، ٨١زﻳﺮا ﭘﻨﺞ ﺷﻮهﺮ داﺷﺘﻪاﯼ و ﺁن ﮐﻪ‬ ‫هﻢاﮐﻨﻮن دارﯼ، ﺷﻮهﺮت ﻧﻴﺴﺖ. ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﯽ راﺳﺖ اﺳﺖ!« ٩١زن ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم،‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺒﯽ هﺴﺘﯽ. ٠٢ﭘﺪران ﻣﺎ در اﻳﻦ ﮐﻮﻩ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮد اورﺷﻠﻴﻢ اﺳﺖ.« ١٢ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﯼ زن، ﺑﺎور ﮐﻦ،‬

‫زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮا ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺪر را ﻧﻪ در اﻳﻦ ﮐﻮﻩ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد، ﻧﻪ در اورﺷﻠﻴﻢ.‬ ‫٢٢ﺷﻤﺎ ﺁﻧﭽﻪ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻴﺪ، ا ّﺎ ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻴﻢ، زﻳﺮا ﻧﺠﺎت‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻗﻮم ﻳﻬﻮد ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽﺁﻳﺪ. ٣٢ا ّﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽرﺳﺪ، و هﻢاﮐﻨﻮن ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن راﺳﺘﻴﻦ، ﭘﺪر را در روح و راﺳﺘﯽ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﭘﺪر ﺟﻮﻳﺎﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ۴٢ﺧﺪا روح اﺳﺖ و ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺎﻳﺪ او را در روح و راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ.« ۵٢زن ﮔﻔﺖ: »ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ )ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁن ›ﻣﺴﺢ ﺷﺪﻩ‹ اﺳﺖ( ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ؛‬ ‫ﭼﻮن او ﺁﻳﺪ، هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺑﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.« ۶٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﻤﺎﻧﻢ.«‬ ‫٧٢هﻤﺎن دم، ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ از راﻩ رﺳﻴﺪﻧﺪ و ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ زﻧﯽ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ا ّﺎ هﻴﭻﻳﮏ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ »ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ؟« ﻳﺎ »ﭼﺮا ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ؟«‬ ‫ﻣ‬ ‫٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ زن، ﮐﻮزۀ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮔﻔﺖ: ٩٢»ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ‬ ‫ﻣﺮدﯼ را ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﻔﺖ. ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ او ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ؟« ٠٣ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ از ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻩ، ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫١٣در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن، ﺷﺎﮔﺮدان از او ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺨﻮر.«‬ ‫٢٣ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺧﻮراﮐﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن دارم ﮐﻪ ﺷﻤﺎ از ﺁن ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ.« ٣٣ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮاﯼ او ﺧﻮراﮎ ﺁوردﻩ اﺳﺖ؟«‬ ‫۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮراﮎ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ارادۀ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﺧﻮد را ﺑﻪﺟﺎ ﺁورم‬ ‫و ﮐﺎر او را ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﻢ. ۵٣ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را ﻧﺸﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ›ﭼﻬﺎر ﻣﺎﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻢ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫درو ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ‹؟ ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﮕﺸﺎﻳﻴﺪ و ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ هﻢاﮐﻨﻮن‬ ‫ﮐﺸﺘﺰارهﺎ ﺁﻣﺎدۀ درو اﺳﺖ. ۶٣هﻢاﮐﻨﻮن، دروﮔﺮ ﻣﺰد ﺧﻮد را ﻣﯽﺳﺘﺎﻧﺪ و ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﮔﺮد ﻣﯽﺁورد، ﺗﺎ ﮐﺎرﻧﺪﻩ و دروﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎ هﻢ ﺷﺎدﻣﺎن ﮔﺮدﻧﺪ. ٧٣در‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺻﺎدق اﺳﺖ ﮐﻪ ›ﻳﮑﯽ ﻣﯽﮐﺎرد و دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽدر َد‹. ٨٣ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را‬ ‫ِ و‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺗﺎ ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ را درو ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﺮﻧﺞ ﺧﻮدﺗﺎن ﻧﻴﺴﺖ. دﻳﮕﺮان ﺳﺨﺖ ﮐﺎر ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫و ﺷﻤﺎ دﺳﺘﺮﻧﺞ ﺁﻧﺎن را ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ.«‬ ‫٩٣ﭘﺲ در ﭘﯽ ﺷﻬﺎدت ﺁن زن ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد »هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺎزﮔﻔﺖ،« ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﺳﺎﮐﻦ ﺁن ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. ٠۴ﭼﻮن ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ، از او ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﭘﺲ دو روز در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫١۴و ﺑﺴﻴﺎرﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. ٢۴اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺁن زن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»دﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺳﺨﻦ ﺗﻮ اﻳﻤﺎن ﻧﻤﯽﺁورﻳﻢ، زﻳﺮا ﺧﻮد ﺳﺨﻨﺎن او را ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ و‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻠﻴﻞ‬
‫٣۴ﭘﺲ از ﺁن دو روز، ﻋﻴﺴﯽ از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ رﻓﺖ، ۴۴زﻳﺮا ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫ْ‬ ‫»ﻧﺒﯽ را در دﻳﺎر ﺧﻮد ﺣﺮﻣﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ.« ۵۴ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ رﺳﻴﺪ، ﺟﻠﻴﻠﻴﺎن او را ﺑﮕﺮﻣﯽ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺪ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺘﻪ و ﺁﻧﭽﻪ را ﻋﻴﺴﯽ در ﺁﻧﺠﺎ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد،‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬

‫ﺷﻔﺎﯼ ﭘﺴﺮ ﻳﮏ درﺑﺎرﯼ‬

‫۶۴ﺳﭙﺲ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﻪ ﻗﺎﻧﺎﯼ ﺟﻠﻴﻞ رﻓﺖ، هﻤﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺁب را ﺷﺮاب ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. در‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﻳﮑﯽ از درﺑﺎرﻳﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺴﺮﯼ ﺑﻴﻤﺎر در ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم داﺷﺖ. ٧۴ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ ﻋﻴﺴﯽ از‬ ‫َﻔ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ دﻳﺪار او ﺷﺘﺎﻓﺖ و ﺗﻤﻨﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻓﺮود ﺁﻳﺪ و ﭘﺴﺮ او را ﺷﻔﺎ‬ ‫دهﺪ، زﻳﺮا در ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﻣﺮگ ﺑﻮد. ٨۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺗﺎ ﺁﻳﺎت و ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻧﺒﻴﻨﻴﺪ، اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻧﻤﯽﺁورﻳﺪ.« ٩۴ﺁن ﻣﺮد ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮزﻧﺪم ﺑﻤﻴﺮد، ﺑﻴﺎ.« ٠۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮو؛ ﭘﺴﺮت زﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ.« ﺁن ﻣﺮد ﮐﻼم ﻋﻴﺴﯽ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎد.‬ ‫١۵هﻨﻮز در راﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎراﻧﺶ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او ﺁﻣﺪﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﺴﺮت زﻧﺪﻩ و‬ ‫ﺗﻨﺪرﺳﺖ اﺳﺖ.« ٢۵از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »از ﭼﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﻓﺖ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »دﻳﺮوز، در‬ ‫هﻔﺘﻤﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ روز ﺗﺐ او را رهﺎ ﮐﺮد.« ٣۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺪر درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ هﻤﺎن ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻮد‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد: »ﭘﺴﺮت زﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ.« ﭘﺲ ﺧﻮد و هﻤﮥ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪاش اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺁوردﻧﺪ. ۴۵اﻳﻦ د ّﻣﻴﻦ ﺁﻳﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻴﻞ ﺁﻣﺪ، ﺑﻪﻇﻬﻮر‬ ‫و‬ ‫رﺳﺎﻧﻴﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ۵‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﻣﺮد ﻋﻠﻴﻞ‬
‫١ﭼﻨﺪﯼ ﺑﻌﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﻳﮑﯽ از اﻋﻴﺎد ﻳﻬﻮد، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺖ. ٢در اورﺷﻠﻴﻢ، در‬ ‫ﮐﻨﺎر »دروازۀ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ« ﺣﻮﺿﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ﺁن را »ﺑﻴﺖﺣﺴْﺪا« ﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ِ‬ ‫و ﭘﻨﺞ رواق دارد. ٣در ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر از ﻋﻠﻴﻼن، هﻤﭽﻮن ﮐﻮران، ﺷﻼن و‬ ‫ﻣﻔﻠﻮﺟﺎن ﻣﯽﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ ]و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﺁب ﺑﻮدﻧﺪ. ۴زﻳﺮا هﺮ از ﭼﻨﺪﯼ ﻳﮑﯽ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺎزل ﻣﯽﺷﺪ و ﺁب را ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽداد؛ ا ّﻟﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺟﻨﺒﺶ ﺁب وارد‬ ‫و‬ ‫ﺣﻮض ﻣﯽﺷﺪ، از هﺮ ﻣﺮﺿﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺷﻔﺎ ﻣﯽﻳﺎﻓﺖ.[‬ ‫۵در ﺁن ﻣﻴﺎن، ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯽ و هﺸﺖ ﺳﺎل زﻣﻴﻨﮕﻴﺮ ﺑﻮد. ۶ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ او را‬ ‫در ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ دﻳﺪ و درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ دﻳﺮﯼ اﺳﺖ ﺑﺪﻳﻦﺣﺎل دﭼﺎر اﺳﺖ، از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺳﻼﻣﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﺑﯽ؟« ٧ﻣﺮد ﻋﻠﻴﻞ ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، ﮐﺴﯽ را ﻧﺪارم ﮐﻪ‬ ‫ﭼﻮن ﺁب ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﻣﺮا ﺑﻪدرون ﺣﻮض ﺑ َد، و ﺗﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽرﺳﺎﻧﻢ،‬ ‫َﺮ‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ داﺧﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.« ٨ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰ، ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺮﮔﻴﺮ و راﻩ ﺑﺮو.« ٩ﺁن ﻣﺮد در هﻤﺎن دم ﺳﻼﻣﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، راﻩ رﻓﺘﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد.‬ ‫ﺁن روز، ﺷ ّﺎت ﺑﻮد. ٠١ﭘﺲ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ﻣﺮد ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻣﺮوز ﺷ ّﺎت اﺳﺖ و‬ ‫َﺒ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد را ﺣﻤﻞ ﮐﻨﯽ.« ١١او ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺷﻔﺎ داد ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺖ، ›ﺑﺴﺘﺮت را ﺑﺮﮔﻴﺮ و راﻩ ﺑﺮو‹.« ٢١از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﺴﺘﺮت را ﺑﺮﮔﻴﺮﯼ و راﻩ ﺑﺮوﯼ، ﮐﻪ ﺑﻮد؟« ٣١ا ّﺎ ﻣﺮد ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ او ﮐﻴﺴﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻳﺮا ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫ِ‬

‫۴١اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻌﺪ، ﻋﻴﺴﯽ او را در ﻣﻌﺒﺪ ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺣﺎل ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻪاﯼ، دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﮑﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺪﺗﺮ دﭼﺎر ﻧﺸﻮﯼ.« ۵١ﺁن ﻣﺮد رﻓﺖ و ﺑﻪ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺷﻔﺎ داد، ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ.«‬ ‫۶١ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﺁزار ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، زﻳﺮا در ﺷ ّﺎت دﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرهﺎ ﻣﯽزد. ٧١ﭘﺎﺳﺦ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ »ﭘﺪر ﻣﻦ هﻨﻮز ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﺎر‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ.« ٨١از هﻤﻴﻦرو، ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ در ﺻﺪد ﻗﺘﻞ او ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺷ ّﺎت را ﻣﯽﺷﮑﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪا را ﻧﻴﺰ ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ.‬

‫ﻗﺪرت و اﻗﺘﺪار ﭘﺴﺮ ﺧﺪا‬

‫٩١ﭘﺎﺳﺦ ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ از ﺧﻮد ﮐﺎرﯼ‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮد ﻣﮕﺮ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﭘﺪرش اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ؛ زﻳﺮا هﺮﭼﻪ ﭘﺪر ﻣﯽﮐﻨﺪ،‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٠٢زﻳﺮا ﭘﺪر، ﭘﺴﺮ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارد و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ‬ ‫و ﮐﺎرهﺎﯼ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ او ﺧﻮاهﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻳﻴﺪ. ١٢زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﺪر ﻣﺮدﮔﺎن را ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻴﺎت ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ،‬ ‫ﺣﻴﺎت ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ. ٢٢و ﭘﺪر ﺑﺮ ﮐﺴﯽ داورﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺎر داورﯼ را ﺑﻪ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ. ٣٢ﺗﺎ هﻤﻪ ﭘﺴﺮ را ﺣﺮﻣﺖ ﮔﺬارﻧﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر را ﺣﺮﻣﺖ ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ.‬ ‫زﻳﺮا ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ را ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻤﯽﮔﺬارد، ﺑﻪ ﭘﺪرﯼ ﮐﻪ او را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺣﺮﻣﺖ‬ ‫ﻧﻨﻬﺎدﻩ اﺳﺖ. ۴٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ ﮐﻼم ﻣﺮا ﺑﻪ ﮔﻮش ﮔﻴﺮد و ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁورد، ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان دارد و ﺑﻪ داورﯼ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ از ﻣﺮگ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻴﺎت ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ۵٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮاﻣﯽرﺳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫هﻢاﮐﻨﻮن اﺳﺖ، ﮐﻪ ﻣﺮدﮔﺎن ﺻﺪاﯼ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﮔﻴﺮﻧﺪ،‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ۶٢زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر در ﺧﻮد ﺣﻴﺎت دارد، ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ ﻋﻄﺎ ﮐﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﻮد ﺣﻴﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ٧٢و ﺑﻪ او اﻳﻦ اﻗﺘﺪار را ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﮐﻪ داورﯼ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﮑﻨﺪ، زﻳﺮا ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ. ٨٢از اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن در ﺷﮕﻔﺖ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮاﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﻗﺒﺮﻧﺪ، ﺻﺪاﯼ او را ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪ و ﺑﻴﺮون ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ.‬ ‫٩٢ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﻴﮑﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮاﯼ ﻗﻴﺎﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ، و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺪﯼ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮاﯼ ﻗﻴﺎﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﮑﺎﻓﺎت در ﭘﯽ دارد. ٠٣ﻣﻦ از ﺧﻮد ﮐﺎرﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮم داورﯼ ﻣﯽﮐﻨﻢ و داورﯼ ﻣﻦ ﻋﺎدﻻﻧﻪ اﺳﺖ، زﻳﺮا در ﭘﯽ اﻧﺠﺎم‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻠﮑﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﺧﻮد را ﺧﻮاهﺎﻧﻢ.‬

‫ﺷﻬﻮد ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١٣»اﮔﺮ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﻬﺎدت دهﻢ، ﺷﻬﺎدﺗﻢ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ٢٣ا ّﺎ دﻳﮕﺮﯼ هﺴﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ و ﻣﯽداﻧﻢ ﺷﻬﺎدﺗﺶ درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﺒﺮ اﺳﺖ. ٣٣اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻧﺰد ﻳﺤﻴﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﺪ و او ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻬﺎدت داد. ۴٣ﻧﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت اﻧﺴﺎن را‬ ‫ﺑﭙﺬﻳﺮم، ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻴﺪ. ۵٣او ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﻮد ﺳﻮزان و‬ ‫ﻓﺮوزان، و ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ دﻣﯽ در ﻧﻮرش ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۶٣ا ّﺎ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدﺗﯽ اﺳﺘﻮارﺗﺮ از‬ ‫ﻣ‬

‫ﺷﻬﺎدت ﻳﺤﻴﯽ دارم، زﻳﺮا ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﻩ ﺗﺎ ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﻢ، ﻳﻌﻨﯽ هﻤﻴﻦ‬ ‫ﮐﺎرهﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﺪر ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ. ٧٣و هﻤﺎن‬ ‫ْ‬ ‫ﭘﺪرﯼ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ. ﺷﻤﺎ هﺮﮔﺰ ﺻﺪاﯼ او را ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ و‬ ‫ْ‬ ‫روﯼ او را ﻧﺪﻳﺪﻩاﻳﺪ ٨٣و ﮐﻼم او در ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدۀ او اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻧﺪارﻳﺪ. ٩٣ﺷﻤﺎ ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس را ﻣﯽﮐﺎوﻳﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽﭘﻨﺪارﻳﺪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان‬ ‫ﺪ‬ ‫دارﻳﺪ، ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ هﻤﻴﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻨﺪ. ٠۴ا ّﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﻴﺎت ﻳﺎﺑﻴﺪ.‬ ‫١۴»ﺟﻼل از اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮم، ٢۴ا ّﺎ ﺷﻤﺎ را ﺧﻮب ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا را در‬ ‫ﻣ‬ ‫دل ﻧﺪارﻳﺪ. ٣۴ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺪر ﺧﻮد ﺁﻣﺪم، وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮﻳﺪ. ا ّﺎ اﮔﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد ﺁﻳﺪ، او را ﺧﻮاهﻴﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. ۴۴ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺟﻼل از‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻳﺪ، ا ّﺎ در ﭘﯽ ﺟﻼﻟﯽ ﮐﻪ از ﺧﺪاﯼ ﻳﮑﺘﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ۵۴ﻣﭙﻨﺪارﻳﺪ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫در ﺣﻀﻮر ﭘﺪر ﺷﻤﺎ را ﻣﺘﻬﻢ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد؛ ﻣﺘﻬﻢﮐﻨﻨﺪۀ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺳﯽ اﺳﺖ، هﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ او‬ ‫ْ‬ ‫اﻣﻴﺪ ﺑﺴﺘﻪاﻳﺪ. ۶۴زﻳﺮا اﮔﺮ ﻣﻮﺳﯽ را ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ، ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ،‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ او درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ٧۴ا ّﺎ اﮔﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ او را ﺑﺎور ﻧﺪارﻳﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮا ﺧﻮاهﻴﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ؟«‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ۶‬
‫ﺗﮑﺜﻴﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﺎن و دو ﻣﺎهﯽ‬
‫١ﭼﻨﺪﯼ ﺑﻌﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎﭼﮥ ﺟﻠﻴﻞ ﮐﻪ هﻤﺎن درﻳﺎﭼﮥ ﺗﻴ ِﺮﻳﻪ اﺳﺖ، رﻓﺖ.‬ ‫ﺒ‬ ‫٢ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر از ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﺁﻳﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻔﺎﯼ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻪﻇﻬﻮر‬ ‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﻴﺪ، دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٣ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺗﭙﻪاﯼ ﺑﺮﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻨﺸﺴﺖ.‬ ‫۴ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ ﻳﻬﻮد ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد. ۵ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و دﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪﺳﻮﻳﺶ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ، ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ را ﮔﻔﺖ: »از ﮐﺠﺎ ﻧﺎن ﺑﺨﺮﻳﻢ ﺗﺎ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺨﻮرﻧﺪ؟« ۶اﻳﻦ را ﺑﺮاﯼ ﺁزﻣﺎﻳﺶ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ، زﻳﺮا ﺧﻮد ﻧﻴﮏ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٧ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »دوﻳﺴﺖ‬ ‫ﭙ‬ ‫دﻳﻨﺎر ﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﮐﻔﺎﻓﺸﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﺮ ﻳﮏ ﻓﻘﻂ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺨﻮرﻧﺪ.« ٨ﻳﮑﯽ دﻳﮕﺮ از‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ ﻧﺎم ﺁﻧﺪرﻳﺎس، ﮐﻪ ﺑﺮادر َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: ٩»ﭘﺴﺮﮐﯽ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘﻨﺞ ﻧﺎن ﺟﻮ و دو ﻣﺎهﯽ دارد، ا ّﺎ اﻳﻦ ﮐﺠﺎ اﻳﻦ ﮔﺮوﻩ را ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟« ٠١ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﻣﺮدم را ﺑﻨﺸﺎﻧﻴﺪ.« در ﺁﻧﺠﺎ ﺳﺒﺰۀ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد. ﭘﺲ اﻳﺸﺎن ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﭘﻨﺞ هﺰار ﻣﺮد‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ١١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺎﻧﻬﺎ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ، و ﭘﺲ از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ، ﻣﻴﺎن ﻧﺸﺴﺘﮕﺎن‬ ‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮد؛ و ﻣﺎهﻴﻬﺎ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻗﺪرﯼ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن داد. ٢١ﭼﻮن ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎرﻩﻧﺎﻧﻬﺎﯼ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ را ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﭼﻴﺰﯼ هﺪر ﻧﺮود.« ٣١ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫را ﮔﺮد ﺁوردﻧﺪ و از ﭘﺎرﻩهﺎﯼ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪۀ ﺁن ﭘﻨﺞ ﻧﺎن ﺟﻮ ﮐﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫دوازدﻩ ﺳﺒﺪ ﭘﺮ ﺷﺪ.‬ ‫۴١ﻣﺮدم ﺑﺎ دﻳﺪن اﻳﻦ ﺁﻳﺖ ﮐﻪ از ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ او هﻤﺎن‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ.« ۵١ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ دارﻧﺪ او را‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺰور ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ، ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ رﻓﺖ.‬

‫راﻩ رﻓﺘﻦ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ روﯼ ﺁب‬

‫۶١هﻨﮕﺎم ﻏﺮوب، ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻪﺳﻮﯼ درﻳﺎ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻧﺪ ٧١و ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺁن‬ ‫ﺳﻮﯼ درﻳﺎ، ﺑﻪﺟﺎﻧﺐ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. هﻮا ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ هﻨﻮز ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫َﻔ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﻧﭙﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد. ٨١در اﻳﻦ ﺣﻴﻦ، درﻳﺎ ﺑﻪﺳﺒﺐ وزش ﺑﺎدﯼ ﺳﺨﺖ ﺑﻪﺗﻼﻃﻢ ﺁﻣﺪ. ٩١ﭼﻮن‬ ‫ﺑﻪ اﻧﺪازۀ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺳﯽ ﭘﺮﺗﺎبﺗﻴﺮ ﭘﺎرو زدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ روﯼ‬ ‫درﻳﺎ راﻩ ﻣﯽرود و ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﻮد. ﭘﺲ ﺑﻪ هﺮاس اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ٠٢ا ّﺎ او ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ هﺴﺘﻢ؛ ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ.« ١٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﮐﻨﻨﺪ، ﮐﻪ ﻗﺎﻳﻖ هﻤﺎن دم‬ ‫ﺑﻪﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﺎزﻣﺶ ﺑﻮدﻧﺪ، رﺳﻴﺪ.‬

‫ﻋﻴﺴﯽ، ﻧﺎن ﺣﻴﺎت‬

‫٢٢روز ﺑﻌﺪ، ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺰ ﻳﮏ ﻗﺎﻳﻖ،‬ ‫ﻗﺎﻳﻘﯽ دﻳﮕﺮ در ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ، و ﻧﻴﺰ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺳﻮار ﺁن ﻧﺸﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﻳﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ٣٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻗﺎﻳﻘﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ از ﺗﻴ ِﺮﻳﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ و‬ ‫ﺒ‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﺟﺎﻳﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺲ از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﻧﺎن ﺧﻮردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ۴٢ﭼﻮن‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺮدم درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ و ﻧﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ، ﺑﺮ ﺁن ﻗﺎﻳﻘﻬﺎ ﺳﻮار ﺷﺪﻧﺪ و در‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم رﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫َﻔ‬ ‫۵٢ﭼﻮن او را ﺁن ﺳﻮﯼ درﻳﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، ِﯽ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﯼ؟«‬ ‫ﮐ‬ ‫۶٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻣﺮا ﻣﯽﺟﻮﻳﻴﺪ ﻧﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺁﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ‬ ‫دﻳﺪﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁن ﻧﺎن ﮐﻪ ﺧﻮردﻳﺪ و ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪ. ٧٢ﮐﺎر ﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮراﮎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺎﻧﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮراﮐﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ، ﺧﻮراﮐﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ داد. زﻳﺮا ﺑﺮ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر ُﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ زدﻩ اﺳﺖ.« ٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ از او‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎﯼ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪۀ ﺧﺪا را اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟« ٩٢ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﮐﺎر ﭘﺴﻨﺪﻳﺪۀ ﺧﺪا ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدۀ او اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ.« ٠٣ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﻪ ﺁﻳﺘﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺁن ﺑﻪ ﺗﻮ اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﻢ؟ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ١٣ﭘﺪران ﻣﺎ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻣ ّﺎ‬ ‫َﻨ‬ ‫ﺧﻮردﻧﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: ›او از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎن داد ﺗﺎ ﺑﺨﻮرﻧﺪ.‹« ٢٣ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻣﻮﺳﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺁن ﻧﺎن را از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫داد، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪر ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎن ﺣﻘﻴﻘﯽ را از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽدهﺪ. ٣٣زﻳﺮا ﻧﺎن ﺧﺪا ﺁن‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎزل ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺣﻴﺎت ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ.« ۴٣ﭘﺲ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻧﺎن را‬ ‫هﻤﻮارﻩ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻩ.« ۵٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﻧﺎن ﺣﻴﺎت ﻣﻦ هﺴﺘﻢ. هﺮﮐﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﺪ،‬ ‫هﺮﮔﺰ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﺸﻮد، و هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁو َد هﺮﮔﺰ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﮕﺮدد. ۶٣وﻟﯽ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫َر‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، هﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺮا دﻳﺪﻩاﻳﺪ، ا ّﺎ اﻳﻤﺎن ﻧﻤﯽﺁورﻳﺪ. ٧٣هﺮﺁﻧﭽﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﺪ، ﻧﺰد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻦ ﺁﻳﺪ؛ و ﺁن ﮐﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﺪ، او را هﺮﮔﺰ از ﺧﻮد ﻧﺨﻮاهﻢ راﻧﺪ. ٨٣زﻳﺮا از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮود‬ ‫ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪاﻧﺠﺎم‬ ‫رﺳﺎﻧﻢ. ٩٣و ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺁنﮐﺴﺎن ﮐﻪ او ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ،‬ ‫هﻴﭻﻳﮏ را از دﺳﺖ ﻧﺪهﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﺎن را در روز ﺑﺎزﭘﺴﻴﻦ ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻢ. ٠۴زﻳﺮا ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﭘﺪر ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻨﮕﺮد و ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁو َد، از ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان‬ ‫َر‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮد، و ﻣﻦ در روز ﺑﺎزﭘﺴﻴﻦ او را ﺑﺮﺧﻮاهﻢ ﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ.«‬

‫١۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﻬﻮدﻳﺎن درﺑﺎرۀ او هﻤﻬﻤﻪ ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد »ﻣﻨﻢ ﺁن ﻧﺎن ﮐﻪ از‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎزل ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.« ٢۴ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺴﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺪر و ﻣﺎدرش را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﻢ؟ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، ›از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎزل ﺷﺪﻩام‹؟« ٣۴ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ هﻤﻬﻤﻪ ﻣﮑﻨﻴﺪ. ۴۴هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﭘﺪرﯼ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد او را ﺟﺬب ﮐﻨﺪ، و ﻣﻦ در روز ﺑﺎزﭘﺴﻴﻦ او را ﺑﺮﺧﻮاهﻢ ﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ.‬ ‫۵۴در ﮐﺘﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ›هﻤﻪ از ﺧﺪا ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‹ ﭘﺲ هﺮﮐﻪ از ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد و از او ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﺑﺪ، ﻧﺰد ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ. ۶۴ﻧﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﺪر را دﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ از ﺧﺪاﺳﺖ؛ او ﭘﺪر را دﻳﺪﻩ اﺳﺖ. ٧۴ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ‬ ‫اﻳﻤﺎن دارد، از ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ٨۴ﻣﻦ ﻧﺎن ﺣﻴﺎﺗﻢ. ٩۴ﭘﺪران ﺷﻤﺎ، ﻣ ّﺎ را‬ ‫َﻨ‬ ‫در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺧﻮردﻧﺪ، و ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ ﻣﺮدﻧﺪ. ٠۵ا ّﺎ ﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎزل ﻣﯽﺷﻮد ﭼﻨﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﮐﻪ از ﺁن ﺧﻮ َد، ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺮد. ١۵ﻣﻨﻢ ﺁن ﻧﺎن زﻧﺪﻩ ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎزل ﺷﺪ.‬ ‫ر‬ ‫ر‬ ‫هﺮ ﮐﺲ از اﻳﻦ ﻧﺎن ﺑﺨﻮ َد، ﺗﺎ اﺑﺪ زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ. ﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺣﻴﺎت ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ، ﺑﺪن ﻣﻦ اﺳﺖ.«‬ ‫٢۵ﭘﺲ ﺟﺪاﻟﯽ ﺳﺨﺖ در ﻣﻴﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن درﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ »اﻳﻦ ﻣﺮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﺗﻮاﻧﺪ داد ﺗﺎ ﺑﺨﻮرﻳﻢ؟« ٣۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﮐﻪ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺪن ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﻧﺨﻮرﻳﺪ و ﺧﻮن او را ﻧﻨﻮﺷﻴﺪ، در ﺧﻮد ﺣﻴﺎت ﻧﺪارﻳﺪ. ۴۵هﺮﮐﻪ ﺑﺪن‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺨﻮ َد و ﺧﻮن ﻣﺮا ﺑﻨﻮﺷﺪ، ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان دارد، و ﻣﻦ در روز ﺑﺎزﭘﺴﻴﻦ او را‬ ‫ر‬ ‫ﺑﺮﺧﻮاهﻢ ﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ. ۵۵زﻳﺮا ﺑﺪن ﻣﻦ ﺧﻮردﻧﯽ ﺣﻘﻴﻘﯽ و ﺧﻮﻧﻢ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﯽ ﺣﻘﻴﻘﯽ اﺳﺖ.‬ ‫۶۵ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺪن ﻣﺮا ﻣﯽﺧﻮ َد و ﺧﻮن ﻣﺮا ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ، در ﻣﻦ ﺳﺎﮐﻦ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻦ در او.‬ ‫ر‬ ‫٧۵هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر زﻧﺪﻩ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻣﻦ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﭘﺪر زﻧﺪﻩام، ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻣﻦ زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٨۵اﻳﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎزل ﺷﺪ؛ ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﭘﺪران ﺷﻤﺎ ﺧﻮردﻧﺪ، و ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﻣﺮدﻧﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ هﺮ ﮐﺲ از اﻳﻦ ﻧﺎن ﺑﺨﻮرد، ﺗﺎ اﺑﺪ زﻧﺪﻩ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ.« ٩۵ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را زﻣﺎﻧﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﮐﻨﻴﺴﻪاﯼ در ﮐ َﺮﻧﺎﺣﻮم ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫َﻔ‬ ‫ﻣﯽداد.‬

‫اﻋﺘﺮاف ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫٠۶ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺷﺎﮔﺮدان او ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ، ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺁن را ﺑﭙﺬﻳﺮد؟« ١۶ﻋﻴﺴﯽ، ﺁﮔﺎﻩ از اﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ هﻤﻬﻤﻪ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺷﻮد؟ ٢۶ﭘﺲ اﮔﺮ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮد ﺻﻌﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﭼﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد؟ ٣۶روح اﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﺟﺴﻢ را ﻓﺎﻳﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺴﺖ. ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، روح و ﺣﻴﺎت اﺳﺖ. ۴۶ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﻧﻤﯽﺁورﻧﺪ.« زﻳﺮا ﻋﻴﺴﯽ از ﺁﻏﺎز ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻧﻤﯽﺁورﻧﺪ و ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ او را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ۵۶ﺳﭙﺲ اﻓﺰود: »از‬ ‫هﻤﻴﻦرو ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺪر ﺑﻪ او‬ ‫ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.«‬ ‫۶۶از اﻳﻦ زﻣﺎن، ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ، دﻳﮕﺮ او را هﻤﺮاهﯽ ﻧﮑﺮدﻧﺪ.‬ ‫٧۶ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺮوﻳﺪ؟« ٨۶ َﻤﻌﻮن‬ ‫ﺷ‬

‫ِﻄ ُس ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺳﺮور ﻣﺎ، ﻧﺰد ﮐﻪ ﺑﺮوﻳﻢ؟ ﺳﺨﻨﺎن ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﻧﺰد ﺗﻮﺳﺖ. ٩۶و‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣﺎ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ و داﻧﺴﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﺁن ﻗ ّوس ﺧﺪا.« ٠٧ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺪ ِ‬ ‫ﺷﻤﺎ دوازدﻩ ﺗﻦ را ﻣﻦ ﺑﺮﻧﮕﺰﻳﺪﻩام؟ ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، ﻳﮑﯽ از ﺷﻤﺎ اﺑﻠﻴﺴﯽ اﺳﺖ.« ١٧او ﺑﻪ‬ ‫ﻳﻬﻮدا، ﭘﺴﺮ َﻤﻌﻮن اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ، اﺷﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮد، زﻳﺮا او ﮐﻪ ﻳﮑﯽ از ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ ﺑﻮد،‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪﯼ ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﻣﯽﮐﺮد.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٧‬
‫ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻴﺪ ﺧﻴﻤﻪهﺎ ﻣﯽرود‬
‫١ﭘﺲ از اﻳﻦ، ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻨﺪﯼ در ﺟﻠﻴﻞ ﻣﯽﮔﺸﺖ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ در ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﺎﺷﺪ،‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﭘﯽ ﮐﺸﺘﻨﺶ ﺑﻮدﻧﺪ. ٢ﭼﻮن ﻋﻴﺪ »ﺧﻴﻤﻪهﺎ« ﮐﻪ از اﻋﻴﺎد ﻳﻬﻮد ﺑﻮد،‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ، ٣ﺑﺮادران ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻨﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﺮو ﺗﺎ‬ ‫ﭘﻴﺮواﻧﺖ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ، ۴زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد، در ﻧﻬﺎن ﮐﺎر‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ﺗﻮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را ﻣﯽﮐﻨﯽ، ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻨﻤﺎ.« ۵زﻳﺮا ﺣﺘﯽ ﺑﺮادراﻧﺶ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ۶ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »هﻨﻮز وﻗﺖ ﻣﻦ ﻓﺮاﻧﺮﺳﻴﺪﻩ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ هﺮ وﻗﺘﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ. ٧ﺟﻬﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ا ّﺎ از ﻣﻦ ﻧﻔﺮت‬ ‫ﻣ‬ ‫دارد، زﻳﺮا ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرهﺎﻳﺶ ﺑﺪ اﺳﺖ. ٨ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺪ ﺑﺮوﻳﺪ، ﻣﻦ‬ ‫]ﻓﻌﻼ[ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻴﺪ ﻧﻤﯽﺁﻳﻢ، زﻳﺮا وﻗﺖ ﻣﻦ هﻨﻮز ﻓﺮاﻧﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.« ٩اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و در‬ ‫ً‬ ‫ﺟﻠﻴﻞ ﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫٠١ا ّﺎ ﭘﺲ از ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﺮاﯼ ﺁن ﻋﻴﺪ رﻓﺘﻨﺪ، ﺧﻮد ﻧﻴﺰ رﻓﺖ، ا ّﺎ ﻧﻪ ﺁﺷﮑﺎرا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ در ﻧﻬﺎن. ١١ﭘﺲ ﻳﻬﻮدﻳﺎن، هﻨﮕﺎم ﻋﻴﺪ او را ُﺴﺘﻪ، ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁن ﻣﺮد‬ ‫ﺟ‬ ‫ﮐﺠﺎﺳﺖ؟« ٢١و درﺑﺎرۀ او ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم هﻤﻬﻤﮥ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد. ﺑﻌﻀﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺮدﯼ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﮏ.« ا ّﺎ ﺑﻌﻀﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻧﻪ! ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮدم را ﮔﻤﺮاﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ.« ٣١ﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮن از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، هﻴﭻﮐﺲ درﺑﺎرۀ او ﺁﺷﮑﺎرا ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ.‬

‫ﻣﻨﺸﺄ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۴١ا ّﺎ ﭼﻮن ﻧﻴﻤﯽ از ﻋﻴﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ دادن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﻏﺎز ﮐﺮد. ۵١ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻩ، ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﮐﻪ ﻋﻠﻢ دﻳﻦ ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺘﻪ،‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﭼﻨﻴﻦ داﻧﺸﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ؟« ۶١ﻋﻴﺴﯽ در ﺟﻮاب اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﻦ از ﺧﻮدم ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ از اوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ. ٧١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺨﻮاهﺪ ارادۀ او را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁورد، درﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ از ﺧﺪاﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻦ از‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ. ٨١ﺁن ﮐﻪ از ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، در ﭘﯽ ﺟﻼل ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮاهﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﻼل ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ، راﺳﺘﮕﻮﺳﺖ و در او هﻴﭻ ﻧﺎراﺳﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ. ٩١ﺁﻳﺎ ﻣﻮﺳﯽ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺪاد؟ ا ّﺎ هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﺪان ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. از ﭼﻪ رو ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪاﻳﺪ؟« ٠٢ﻣﺮدم ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺗﻮ دﻳﻮزدﻩاﯼ! ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫١٢ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻳﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮐﺮدم و ﺷﻤﺎ هﻤﮕﯽ از ﺁن در ﺷﮕﻔﺖ‬ ‫ﺷﺪﻩاﻳﺪ. ٢٢ﻣﻮﺳﯽ ﺣﮑﻢ ﺧﺘﻨﻪ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ داد - اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻧﻪ از ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻠﮑﻪ از ﭘﺪران ﻗﻮم‬

‫ﺑﻮد - و ﺑﺮ اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪ، در روز ﺷ ّﺎت ﻧﻴﺰ ﭘﺴﺮان را ﺧﺘﻨﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ٣٢ﭘﺲ اﮔﺮ اﻧﺴﺎن در‬ ‫َﺒ‬ ‫روز ﺷ ّﺎت ﻧﻴﺰ ﺧﺘﻨﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻧﺸﻮد، ﭼﺮا ﺧﺸﻤﮕﻴﻨﻴﺪ از اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﺑﺪن اﻧﺴﺎﻧﯽ را در روز ﺷ ّﺎت ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪم؟ ۴٢ﺑﻪ ﻇﺎهﺮ داورﯼ ﻣﮑﻨﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﺤﻖ داورﯼ ﮐﻨﻴﺪ.«‬

‫واﮐﻨﺶ ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۵٢ﭘﺲ، ﺑﺮﺧﯽ از اورﺷﻠﻴﻤﻴﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻦ هﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻨﺶ دارﻧﺪ؟‬ ‫۶٢ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﺷﮑﺎرا ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ و ﺑﺪو هﻴﭻ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻨﺪ! ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم‬ ‫ﺑﺮاﺳﺘﯽ درﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ او هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ؟ ٧٢ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﺮد از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ، ﺣﺎل ﺁن ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺢ ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ، ﮐﺴﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ داﻧﺴﺖ از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪهﻨﮕﺎم ﺗﻌﻠﻴﻢ در ﻣﻌﺒﺪ، ﻧﺪا درداد ﮐﻪ: »ﻣﺮا ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ و ﻣﯽداﻧﻴﺪ از‬ ‫ﮐﺠﺎﻳﻢ. ا ّﺎ ﻣﻦ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮد ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام. او ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ﺣﻖ اﺳﺖ؛ و ﺷﻤﺎ او را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ. ٩٢ا ّﺎ ﻣﻦ او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ، زﻳﺮا ﻣﻦ از اوﻳﻢ و او ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٠٣ﭘﺲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎرش ﮐﻨﻨﺪ، ا ّﺎ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﺮ او دﺳﺖ دراز ﻧﮑﺮد، ﭼﺮاﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ او‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻨﻮز ﻓﺮاﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد. ١٣ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺪو اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. ﺁﻧﺎن‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻣﺮد ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؟«‬ ‫٢٣ا ّﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش َﺮﻳﺴﻴﺎن رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم درﺑﺎرۀ او ﭼﻨﻴﻦ هﻤﻬﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ ﺳﺮان‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن و َﺮﻳﺴﻴﺎن، ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻣﻌﺒﺪ را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺳﺎزﻧﺪ. ٣٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ، و ﺳﭙﺲ ﻧﺰد ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﺧﻮد ﻣﯽروم. ۴٣ﻣﺮا‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ُﺴﺖ، ا ّﺎ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ و ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ، ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺁﻣﺪ.« ۵٣ﭘﺲ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﺮود ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ او را‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻧﺰد ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ در ﻣﻴﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﺑﺮود و ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن را ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﺪ؟‬ ‫۶٣ﻣﻘﺼﻮدش ﭼﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻔﺖ، ›ﻣﺮا ﺧﻮاهﻴﺪ ُﺴﺖ، ا ّﺎ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ و ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟ‬ ‫هﺴﺘﻢ، ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺁﻣﺪ‹؟«‬

‫ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ در روز ﺁﺧﺮ ﻋﻴﺪ‬

‫٧٣در روز ﺁﺧﺮ ﮐﻪ روز ﺑﺰرگ ﻋﻴﺪ ﺑﻮد، ﻋﻴﺴﯽ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺪا درداد:‬ ‫»هﺮﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ، ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﺪ و ﺑﻨﻮﺷﺪ. ٨٣هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁو َد، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫َر‬ ‫ﮐﺘﺎب ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، از ﺑﻄﻦ او ﻧﻬﺮهﺎﯼ ﺁب زﻧﺪﻩ روان ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.« ٩٣اﻳﻦ ﺳﺨﻦ را درﺑﺎرۀ‬ ‫»روح« ﮔﻔﺖ، ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورﻧﺪ، ﺁن را ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ زﻳﺮا »روح« هﻨﻮز‬ ‫ﻋﻄﺎ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد، از ﺁنرو ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ هﻨﻮز ﺟﻼل ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد.‬

‫اﺧﺘﻼف ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٠۴ﺑﺮﺧﯽ از ﺟﻤﺎﻋﺖ، ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد هﻤﺎن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ‬ ‫ﻣﻮﻋﻮد اﺳﺖ.« ١۴دﻳﮕﺮان ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »او ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ.« ا ّﺎ ﮔﺮوهﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﻣﮕﺮ ﻣﺴﻴﺢ از ﺟﻠﻴﻞ ﻇﻬﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ٢۴ﺁﻳﺎ ﮐﺘﺎب ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ از ﻧﺴﻞ داوود‬

‫ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد و از ﺑﻴﺖﻟ ِﻢ، دهﮑﺪﻩاﯼ ﮐﻪ داوود در ﺁن ﻣﯽزﻳﺴﺖ، ﻇﻬﻮر ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؟«‬ ‫ِﺤ‬ ‫٣۴ﭘﺲ درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻴﻦ ﻣﺮدم اﺧﺘﻼف اﻓﺘﺎد. ۴۴ﻋﺪﻩاﯼ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ،‬ ‫ا ّﺎ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﺮ او دﺳﺖ دراز ﻧﮑﺮد.‬ ‫ﻣ‬

‫ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ رهﺒﺮان دﻳﻦ‬

‫۵۴ﭘﺲ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻣﻌﺒﺪ ﻧﺰد ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. اﻳﺸﺎن از ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﺮا او را ﻧﻴﺎوردﻳﺪ؟« ۶۴ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺗﺎ ﮐﻨﻮن، ﮐﺴﯽ ﭼﻮن اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺮد ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ!« ٧۴ﭘﺲ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮردﻩاﻳﺪ؟ ٨۴ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻓ‬ ‫از ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم ﻳﺎ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﮐﺴﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟ ٩۴اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ! ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺮدم ﻋﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ، ﻣﻠﻌﻮﻧﻨﺪ.«‬ ‫ِ‬ ‫٠۵ﻧﻴﻘﻮدﻳﻤﻮس، ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﻧﺰد ﻋﻴﺴﯽ رﻓﺘﻪ و ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: ١۵»ﺁﻳﺎ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺎ ﮐﺴﯽ را ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺪون اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺳﺨﻦ او را ﺑﺸﻨﻮد و درﻳﺎﺑﺪ ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟« ٢۵در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺟﻠﻴﻠﯽ هﺴﺘﯽ؟ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻦ و ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ هﻴﭻ‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ از ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ.« ٣۵]ﺳﭙﺲ هﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﻳﺶ رﻓﺘﻨﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٨‬
‫١ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ زﻳﺘﻮن رﻓﺖ.‬ ‫ﻣ‬

‫ﺑﺨﺸﻴﺪن زن زﻧﺎﮐﺎر‬
‫٢ﺳﺤﺮﮔﺎهﺎن، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ ﺁﻣﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺮدم هﻤﻪ ﺑﺮ وﯼ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ؛‬ ‫و او ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ اﻳﺸﺎن ﭘﺮداﺧﺖ. ٣در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ و َﺮﻳﺴﻴﺎن، زﻧﯽ را‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮐﻪ در ﺣﻴﻦ زﻧﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺁوردﻧﺪ، و او را در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺑﻪﭘﺎ داﺷﺘﻪ، ۴ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﺳﺘﺎد، اﻳﻦ زن در ﺣﻴﻦ زﻧﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ۵ﻣﻮﺳﯽ در ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﮑﻢ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ زﻧﺎن ﺳﻨﮕﺴﺎر ﺷﻮﻧﺪ. ﺣﺎل، ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ؟« ۶اﻳﻦ را ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ او را‬ ‫ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻨﺪ و ﻣﻮردﯼ ﺑﺮاﯼ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮدن او ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺳﺮ ﺑﻪ زﻳﺮ اﻓﮑﻨﺪﻩ، ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ. ٧وﻟﯽ ﭼﻮن ﺁﻧﻬﺎ هﻤﭽﻨﺎن از او ﺳﺆال ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮد و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »از ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ، هﺮ ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ، ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﻨﮓ را ﺑﻪ او‬ ‫ﺑﺰﻧﺪ.« ٨و ﺑﺎز ﺳﺮ ﺑﻪ زﻳﺮ اﻓﮑﻨﺪﻩ، ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ. ٩ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺳﺨﻦ، ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻳﮑﺎﻳﮏ، از ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻩ، ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ، ﺑﺎ ﺁن‬ ‫زن ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد. ٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ زن، اﻳﺸﺎن‬ ‫ﮐﺠﺎﻳﻨﺪ؟ هﻴﭻﮐﺲ ﺗﻮ را ﻣﺤﮑﻮم ﻧﮑﺮد؟« ١١ﭘﺎﺳﺦ داد: »هﻴﭻﮐﺲ، اﯼ ﺳﺮورم.« ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ هﻢ ﺗﻮ را ﻣﺤﮑﻮم ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ. ﺑﺮو و دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﮑﻦ.«‬

‫اﻋﺘﺒﺎر ﺷﻬﺎدت ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٢١ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ، ﻓﺮﻣﻮد: »ﻣﻦ ﻧﻮر ﺟﻬﺎﻧﻢ. هﺮﮐﻪ از ﻣﻦ‬ ‫ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﺪ، هﺮﮔﺰ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ راﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﭘﻴﻤﻮد، ﺑﻠﮑﻪ از ﻧﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻮد.« ٣١ﭘﺲ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﯽ، ﭘﺲ ﺷﻬﺎدﺗﺖ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ.« ۴١ﻋﻴﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺦ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »هﺮﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﻬﺎدت‬ ‫ﻣﯽدهﻢ، وﻟﯽ ﺷﻬﺎدﺗﻢ ﻣﻌﺘﺒﺮ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻢ از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩام و ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽروم. ا ّﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﻣﻦ از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩام و ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽروم. ۵١ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎﯼ اﻧﺴﺎﻧﯽ داورﯼ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ داورﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ. ۶١وﻟﯽ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﻢ ﺑﮑﻨﻢ، داورﯼ ﻣﻦ درﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪرﯼ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ. ٧١در ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺷﻬﺎدت دو ﺷﺎهﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮ اﺳﺖ. ٨١ﻣﻦ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﻬﺎدت‬ ‫ﻣﯽدهﻢ، و ﭘﺪرﯼ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ، ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ.« ٩١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﭘﺪر ﺗﻮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟« ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﻪ ﻣﺮا ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ و ﻧﻪ ﭘﺪر ﻣﺮا. اﮔﺮ ﻣﺮا‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ ﭘﺪرم را ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ.« ٠٢ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ در ﺧﺰاﻧﮥ ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد، ﺑﻴﺎن ﮐﺮد. ا ّﺎ هﻴﭻﮐﺲ او را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﮑﺮد، زﻳﺮا ﺳﺎﻋﺖ او هﻨﻮز ﻓﺮاﻧﺮﺳﻴﺪﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻮد.‬

‫ﮔﻔﺘﺎر ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺮگ ﺧﻮد‬

‫١٢ﺳﭙﺲ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﻣﯽروم و ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫در ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﺮد. ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽروم، ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺁﻣﺪ.« ٢٢ﭘﺲ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ ﺧﻮﻳﺶ دارد ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ›ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽروم، ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ‬ ‫ﺁﻣﺪ‹؟« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ از ﭘﺎﻳﻴﻨﻴﺪ، ﻣﻦ از ﺑﺎﻻ. ﺷﻤﺎ از اﻳﻦ ﺟﻬﺎﻧﻴﺪ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺘﻢ. ۴٢ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﺮد، زﻳﺮا اﮔﺮ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎورﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ، در ﮔﻨﺎهﺎﻧﺘﺎن ﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﺮد.« ۵٢ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ؟«‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »هﻤﺎن ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ. ۶٢ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴﺰهﺎ دارم ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ و ﻣﺤﮑﻮﻣﺘﺎن ﮐﻨﻢ. ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﺑﺮﺣﻖ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ را از او‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩام، ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺎزﻣﯽﮔﻮﻳﻢ.« ٧٢ﺁﻧﺎن درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﭘﺪر ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫٨٢ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻴﺪ، درﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫هﺴﺘﻢ و از ﺧﻮد ﮐﺎرﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺁن را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫٩٢و او ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ. او ﻣﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ، زﻳﺮا ﻣﻦ هﻤﻮارﻩ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺎﻳﮥ ﺧﺸﻨﻮدﯼ اوﺳﺖ، اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻢ.« ٠٣ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ.‬

‫ﺁزادﯼ راﺳﺘﻴﻦ‬
‫١٣ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ در ﮐﻼم ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ، ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻦ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد. ٢٣و ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ، و ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻤﺎ‬ ‫را ﺁزاد ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.« ٣٣ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻣﺎ ﻓﺮزﻧﺪان اﺑﺮاهﻴﻢ هﺴﺘﻴﻢ و هﺮﮔﺰ ﻏﻼم‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮدﻩاﻳﻢ. ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ ﺁزاد ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ؟« ۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫»ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻏﻼم ﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ. ۵٣ﻏﻼم ﺟﺎﻳﮕﺎهﯽ‬ ‫هﻤﻴﺸﮕﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺪارد، ا ّﺎ ﭘﺴﺮ را ﺟﺎﻳﮕﺎهﯽ هﻤﻴﺸﮕﯽ اﺳﺖ. ۶٣ﭘﺲ اﮔﺮ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁزاد ﮐﻨﺪ، ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺁزاد ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد.‬

‫ﻓﺮزﻧﺪان راﺳﺘﻴﻦ اﺑﺮاهﻴﻢ‬

‫٧٣»ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان اﺑﺮاهﻴﻢاﻳﺪ، ا ّﺎ در ﭘﯽ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ هﺴﺘﻴﺪ، زﻳﺮا ﮐﻼم ﻣﻦ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺪارد. ٨٣ﻣﻦ از ﺁﻧﭽﻪ در ﺣﻀﻮر ﭘﺪر دﻳﺪﻩام ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ و ﺷﻤﺎ ﺁﻧﭽﻪ را از‬ ‫ﭘﺪر ﺧﻮد ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ، اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻴﺪ.« ٩٣ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭘﺪر ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ اﺳﺖ.« ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﮔﺮ ﻓﺮزﻧﺪان اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻮدﻳﺪ، هﻤﭽﻮن اﺑﺮاهﻴﻢ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ. ٠۴ا ّﺎ ﺷﻤﺎ در ﭘﯽ ﮐﺸﺘﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻦ هﺴﺘﻴﺪ؛ و ﻣﻦ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ را ﮐﻪ از ﺧﺪا ﺷﻨﻴﺪم ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﮔﻔﺘﻢ. اﺑﺮاهﻴﻢ ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎر‬ ‫ﻧﮑﺮد. ١۴ﻟﻴﮑﻦ ﺷﻤﺎ اﻋﻤﺎل ﭘﺪر ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻴﺪ.«‬

‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا و ﻓﺮزﻧﺪان اﺑﻠﻴﺲ‬

‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ ﺣﺮاﻣﺰادﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ! ﻳﮏ ﭘﺪر دارﻳﻢ ﮐﻪ هﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪاﺳﺖ.« ٢۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﺧﺪا ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﺑﻮد، ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺘﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﻦ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺁﻣﺪﻩام و‬ ‫اﮐﻨﻮن در اﻳﻨﺠﺎ هﺴﺘﻢ. ﻣﻦ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮد ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام، ﺑﻠﮑﻪ او ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ. ٣۴از‬ ‫ﭼﻪرو ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮا درﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻴﺪ؟ از ﺁنرو ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﮐﻼم ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ. ۴۴ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺪرﺗﺎن اﺑﻠﻴﺲ ﺗﻌﻠﻖ دارﻳﺪ و در ﭘﻨﺪﯼ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﺳﺘﻪهﺎﯼ اوﻳﻴﺪ. او از ﺁﻏﺎز ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻮد و ﺑﺎ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، زﻳﺮا هﻴﭻ ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ در او ﻧﻴﺴﺖ. هﺮ ﮔﺎﻩ دروغ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، از ذات‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ؛ ﭼﺮاﮐﻪ دروﻏﮕﻮ و ﭘﺪر هﻤﮥ دروﻏﻬﺎﺳﺖ. ۵۴ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻨﻢ را ﺑﺎور‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ، از ﺁنرو ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ. ۶۴ﮐﺪامﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎهﯽ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﺪ؟ ﭘﺲ اﮔﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﭼﺮا ﺳﺨﻨﻢ را ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟‬ ‫٧۴ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﺧﺪاﺳﺖ، ﮐﻼم ﺧﺪا را ﻣﯽﭘﺬﻳﺮد؛ ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮﻳﺪ، از ﺁنرو ﮐﻪ از ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ.«‬

‫ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ اﺑﺮاهﻴﻢ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان‬

‫٨۴ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﭘﺎﺳﺦ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ درﺳﺖ ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﺮﯼ هﺴﺘﯽ و دﻳﻮ دارﯼ؟«‬ ‫٩۴ﻋﻴﺴﯽ ﺟﻮاب داد: »ﻣﻦ دﻳﻮزدﻩ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد را ﺣﺮﻣﺖ ﻣﯽدارم، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ٠۵ﻣﻦ در ﭘﯽ ﺟﻼل ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻢ. وﻟﯽ ﮐﺴﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﺁن‬ ‫اﺳﺖ، و داورﯼ ﺑﺎ اوﺳﺖ. ١۵ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻼم ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫دارد، ﻣﺮگ را ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ.« ٢۵ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﻳﻘﻴﻦ‬ ‫داﻧﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ دﻳﻮزدﻩاﯼ! اﺑﺮاهﻴﻢ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻣﺮدﻧﺪ، و ﺣﺎل ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ، ›اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻼم‬ ‫ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ دارد، ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﭼﺸﻴﺪ!‹ ٣۵ﺁﻳﺎ ﺗﻮ از ﭘﺪر ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ هﻢ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯼ؟ او ُﺮد، و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻧﻴﺰ ﻣﺮدﻧﺪ. ﺧﻮد را ﮐﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارﯼ؟« ۴۵ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»اﮔﺮ ﻣﻦ ﺧﻮد را ﺟﻼل دهﻢ، ﺟﻼل ﻣﻦ ارزﺷﯽ ﻧﺪارد. ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺟﻼل ﻣﯽدهﺪ، ﭘﺪر ﻣﻦ‬ ‫اﺳﺖ، هﻤﺎن ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ، ﺧﺪاﯼ ﻣﺎﺳﺖ. ۵۵هﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎ او را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ، ا ّﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ. اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ او را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ، هﻤﭽﻮن ﺷﻤﺎ دروﻏﮕﻮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد. ا ّﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ و ﮐﻼم او را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارم. ۶۵ﭘﺪر ﺷﻤﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺷﺎدﯼ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ روز‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺒﻴﻨﺪ؛ و ﺁن را دﻳﺪ و ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪ.« ٧۵ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﻨﻮز ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎل‬ ‫ﻧﺪارﯼ و اﺑﺮاهﻴﻢ را دﻳﺪﻩاﯼ؟« ٨۵ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ،‬

‫ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻦ هﺴﺘﻢ!« ٩۵ﭘﺲ ﺳﻨﮓ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻨﮕﺴﺎرش ﮐﻨﻨﺪ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮد را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد و از ﻣﺤﻮﻃﮥ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٩‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﮐﻮر ﻣﺎدرزاد‬
‫١در راﻩ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺖ، ﮐﻮرﯼ ﻣﺎدرزاد دﻳﺪ. ٢ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »اﺳﺘﺎد، ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫از ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﮐﻮر ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ؟ از ﺧﻮدش ﻳﺎ از واﻟﺪﻳﻨﺶ؟« ٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫داد: »ﻧﻪ از ﺧﻮدش، و ﻧﻪ از واﻟﺪﻳﻨﺶ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﺪا در او ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺷﻮد.‬ ‫۴ﺗﺎ روز اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﺧﻮد را ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻢ؛ ﺷﺐ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﻮد، ﮐﻪ‬ ‫در ﺁن ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ. ۵ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن هﺴﺘﻢ، ﻧﻮر ﺟﻬﺎﻧﻢ.« ۶اﻳﻦ ﺑﮕﻔﺖ‬ ‫ﮔ‬ ‫ِ‬ ‫و ﺁبدهﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﮑﻨﺪﻩ، ِﻞ ﺳﺎﺧﺖ و ﺁن را ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺁن ﻣﺮد ﻣﺎﻟﻴﺪ ٧و او را ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺑﺮو و در ﺣﻮض ﺳْﻴﻠﻮﺣﺎ )ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ›ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ‹ اﺳﺖ( ﺷﺴﺘﺸﻮﯼ ﮐﻦ.« ﭘﺲ رﻓﺖ و‬ ‫ﺷﺴﺘﺸﻮﯼ ﮐﺮدﻩ، از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻴﻨﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ.‬ ‫٨هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ او را در ﺣﺎل ﮔﺪاﻳﯽ دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﻣﮕﺮ‬ ‫اﻳﻦ هﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ و ﮔﺪاﻳﯽ ﻣﯽﮐﺮد؟« ٩ﺑﻌﻀﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﻤﺎن اﺳﺖ.«‬ ‫دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺷﺒﻴﻪ اوﺳﺖ.« ا ّﺎ او ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ هﻤﺎﻧﻢ.« ٠١ﭘﺲ، از‬ ‫ﻣ‬ ‫او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺑﺎز ﺷﺪ؟« ١١ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﺮدﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺎم، ِﻠﯽ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﮔ‬ ‫و ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﺎﻟﻴﺪ و ﮔﻔﺖ ›ﺑﻪ ﺣﻮض ﺳْﻴﻠﻮﺣﺎ ﺑﺮو و ﺷﺴﺘﺸﻮﯼ ﮐﻦ.‹ ﭘﺲ رﻓﺘﻪ، ﺷﺴﺘﺸﻮ‬ ‫ﮐﺮدم و ﺑﻴﻨﺎ ﮔﺸﺘﻢ.« ٢١از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »او ﮐﺠﺎﺳﺖ؟« ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﻤﯽداﻧﻢ.«‬ ‫٣١ﭘﺲ ﺁن ﻣﺮد را ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮐﻮر ﺑﻮد، ﻧﺰد َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺁوردﻧﺪ. ۴١ﺁن روز ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻓ‬ ‫ِﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﭼﺸﻤﺎن او را ﺑﺎز ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺷ ّﺎت ﺑﻮد. ۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ از او ﭘﺮس و‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮔ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺟﻮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ِﻞ ﻣﺎﻟﻴﺪ و ﺷﺴﺘﻢ و‬ ‫ﮔ‬ ‫اﮐﻨﻮن ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪﻩام.« ۶١ﭘﺲ ﺑﻌﻀﯽ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁن ﻣﺮد از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺷ ّﺎت را ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽدارد.« ا ّﺎ دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺁﻳﺎﺗﯽ ﭘﺪﻳﺪار ﺳﺎزد؟« و ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ اﺧﺘﻼف اﻓﺘﺎد. ٧١ﭘﺲ دﻳﮕﺮﺑﺎر از ﺁن ﮐﻮر ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺗﻮ‬ ‫ﺧﻮد درﺑﺎرۀ او ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ؟ زﻳﺮا او ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ را ﮔﺸﻮد.« ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ‬ ‫اﺳﺖ.«‬ ‫٨١ا ّﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن هﻨﻮز ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ او ﮐﻮر ﺑﻮدﻩ و ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫واﻟﺪﻳﻨﺶ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ٩١و از ﺁﻧﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ، هﻤﺎن ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ‬ ‫ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؟ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ؟« ٠٢ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﻣﺎﺳﺖ، و ﻧﻴﺰ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ. ١٢ا ّﺎ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪﻩ، و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﺸﻤﺎن او را ﮔﺸﻮدﻩ اﺳﺖ، ﻣﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ. از ﺧﻮدش ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ. او ﺑﺎﻟﻎ اﺳﺖ و‬ ‫ﺧﻮد درﺑﺎرۀ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺳﺨﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ.« ٢٢اﻳﺸﺎن از ﺁن ﺳﺒﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ از‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ. زﻳﺮا ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﭘﻴﺸﺘﺮ هﻤﺪاﺳﺘﺎن ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ هﺮ ﮐﺲ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﺪ‬

‫ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺎن »ﻣﺴﻴﺢ« اﺳﺖ، او را از ﮐﻨﻴﺴﻪ اﺧﺮاج ﮐﻨﻨﺪ. ٣٢از هﻤﻴﻦرو ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫واﻟﺪﻳﻨﺶ ﮔﻔﺘﻨﺪ، »او ﺑﺎﻟﻎ اﺳﺖ؛ از ﺧﻮدش ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ.«‬ ‫۴٢ﭘﺲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺁن ﻣﺮد را ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮐﻮر ﺑﻮد، ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ، ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺧﺪا را‬ ‫ﺗﺠﻠﻴﻞ ﮐﻦ! ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ او ﻣﺮدﯼ ﮔﻨﺎهﮑﺎر اﺳﺖ.« ۵٢ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﺑﻮدﻧﺶ را‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ. ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻣﯽداﻧﻢ، و ﺁن اﻳﻨﮑﻪ ﮐﻮر ﺑﻮدم، و اﮐﻨﻮن ﺑﻴﻨﺎ ﮔﺸﺘﻪام.«‬ ‫۶٢ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﺮد؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﮔﺸﻮد؟« ٧٢ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﮔﻮش ﻧﻤﯽدهﻴﺪ؛ ﭼﺮا ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ دوﺑﺎرﻩ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮد او ﺷﻮﻳﺪ؟« ٨٢اﻳﺸﺎن دﺷﻨﺎﻣﺶ دادﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺗﻮ ﺧﻮد ﺷﺎﮔﺮد اوﻳﯽ! ﻣﺎ ﺷﺎﮔﺮد‬ ‫ﻣﻮﺳﺎﻳﻴﻢ. ٩٢ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ. ا ّﺎ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ، ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺠﺎﺳﺖ.« ٠٣ﺁن ﻣﺮد در ﭘﺎﺳﺦ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺷﮕﻔﺘﺎ! ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺮا ﮔﺸﻮدﻩ،‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ از ﮐﺠﺎﺳﺖ. ١٣وﻟﯽ ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا دﻋﺎﯼ ﮔﻨﺎهﮑﺎران را ﻧﻤﯽﺷﻨﻮد، ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺧﺪاﺗﺮس ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﻪﺟﺎ ﺁورد، ﺧﺪا دﻋﺎﯼ او را ﻣﯽﺷﻨﻮد. ٢٣از ﺁﻏﺎز‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﺸﻤﺎن ﮐﻮرﯼ ﻣﺎدرزاد را ﮔﺸﻮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ٣٣اﮔﺮ اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺮد از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﻧﺒﻮد، ﮐﺎرﯼ از وﯼ ﺑﺮﻧﻤﯽﺁﻣﺪ.« ۴٣اﻳﺸﺎن در ﭘﺎﺳﺦ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺗﻮ‬ ‫ﺳﺮاﭘﺎ در ﮔﻨﺎﻩ زادﻩ ﺷﺪﻩاﯼ. ﺣﺎل، ﻣﺎ را درس ﻣﯽدهﯽ؟« ﭘﺲ او را اﺧﺮاج ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۵٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺁن ﻣﺮد را اﺧﺮاج ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، او را ﻳﺎﻓﺖ و از وﯼ ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫»ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن اﻳﻤﺎن دارﯼ؟« ۶٣ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺳﺮورم، ﺑﮕﻮ ﮐﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺁورم.« ٧٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ او را دﻳﺪﻩاﯼ! او هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.« ٨٣ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، اﻳﻤﺎن دارم.« و در ﺑﺮاﺑﺮش روﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻬﺎد.‬ ‫٩٣ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ داورﯼ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪﻩام، ﺗﺎ ﮐﻮران ﺑﻴﻨﺎ و ﺑﻴﻨﺎﻳﺎن ﮐﻮر‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ.« ٠۴ﺑﻌﻀﯽ از َﺮﻳﺴﻴﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮐﻮرﻳﻢ؟« ١۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﮐﻮر ﺑﻮدﻳﺪ ﮔﻨﺎهﯽ ﻧﻤﯽداﺷﺘﻴﺪ؛ ا ّﺎ ﺣﺎل ﮐﻪ ادﻋﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﺑﻴﻨﺎﻳﻴﺪ، ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﻴﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٠١‬
‫ﺷﺒﺎن ﻧﻴﮑﻮ‬
‫١»ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺁن ﮐﻪ از در ﺑﻪ ﺁﻏﻞ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان داﺧﻞ ﻧﺸﻮد، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫از راهﯽ دﻳﮕﺮ ﻓﺮا رود، دزد و راهﺰن اﺳﺖ. ٢ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ از در ﺑﻪ درون ﺁﻳﺪ، ﺷﺒﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان اﺳﺖ. ٣درﺑﺎن، در ﺑﺮ او ﻣﯽﮔﺸﺎﻳﺪ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺑﻪ ﺻﺪاﯼ او ﮔﻮش ﻣﯽدهﻨﺪ؛‬ ‫او ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺑﺮد. ۴ﭼﻮن هﻤﮥ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻴﺮون ﺑ َد، ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽدارد و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان از ﭘﯽ او ﻣﯽروﻧﺪ، زﻳﺮا‬ ‫َﺮ‬ ‫ﺻﺪاﯼ او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ. ۵ا ّﺎ هﺮﮔﺰ از ﭘﯽ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽروﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ از او ﻣﯽﮔﺮﻳﺰﻧﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻳﺮا ﺻﺪاﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ.«‬ ‫۶ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ ﺗﻤﺜﻴﻞ را ﺑﺮاﯼ اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺎن ﮐﺮد، ا ّﺎ ﺁﻧﺎن درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫ﻣ‬

‫٧ﭘﺲ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان،‬ ‫›در‹ هﺴﺘﻢ؛ ٨ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ، هﻤﮕﯽ دزد و راهﺰﻧﻨﺪ، ا ّﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺑﻪ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻮش ﻧﺪادﻧﺪ. ٩ﻣﻦ ›در‹ هﺴﺘﻢ؛ هﺮﮐﻪ از راﻩ ﻣﻦ داﺧﻞ ﺷﻮد ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ، و‬ ‫ﺁزاداﻧﻪ ﺑﻪ درون ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﻴﺮون ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ و ﭼﺮاﮔﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٠١دزد ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬ ‫ﺟﺰ از ﺑﻬﺮ دزدﻳﺪن و ﮐﺸﺘﻦ و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن؛ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ اﻳﺸﺎن ﺣﻴﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و از‬ ‫ﺁن ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ.‬ ‫١١»ﻣﻦ ﺷﺒﺎن ﻧﻴﮑﻮﻳﻢ. ﺷﺒﺎن ﻧﻴﮑﻮ ﺟﺎن ﺧﻮد را در راﻩ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻣﯽﻧﻬﺪ.‬ ‫٢١ﻣﺰدور، ﭼﻮن ﺷﺒﺎن ﻧﻴﺴﺖ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان از ﺁن او ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، هﺮ ﮔﺎﻩ ﺑﻴﻨﺪ ﮔﺮگ ﻣﯽﺁﻳﺪ،‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را واﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﮔﺮﻳﺰد و ﮔﺮگ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﺑﺮد و ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﯽﭘﺮاﮐ َﺪ.‬ ‫َﻨ‬ ‫٣١ﻣﺰدور ﻣﯽﮔﺮﻳﺰد، ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﺰدورﯼ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻧﻤﯽاﻧﺪﻳﺸﺪ. ۴١ﻣﻦ‬ ‫ﺷﺒﺎن ﻧﻴﮑﻮﻳﻢ. ﻣﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻣﻦ ﻣﺮا ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ،‬ ‫۵١هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر ﻣﺮا ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ و ﻣﻦ ﭘﺪر را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ. ﻣﻦ ﺟﺎن ﺧﻮد را در راﻩ‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻣﯽﻧﻬﻢ. ۶١ﮔﻮﺳﻔﻨﺪاﻧﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ دارم ﮐﻪ از اﻳﻦ ﺁﻏﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻴﺎورم و ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﺪاﯼ ﻣﻦ ﮔﻮش ﺧﻮاهﻨﺪ داد. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﮏ ﮔﻠﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﺷﺒﺎن. ٧١ﭘﺪر، ﻣﺮا از اﻳﻦرو دوﺳﺖ ﻣﯽدارد ﮐﻪ ﻣﻦ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻣﯽﻧﻬﻢ ﺗﺎ ﺁن را‬ ‫ﺑﺎزﺳﺘﺎﻧﻢ. ٨١هﻴﭻﮐﺲ ﺁن را از ﻣﻦ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﺧﻮد ﺁن را ﻣﯽدهﻢ. اﺧﺘﻴﺎر‬ ‫دارم ﺁن را ﺑﺪهﻢ و اﺧﺘﻴﺎر دارم ﺁن را ﺑﺎزﺳﺘﺎﻧﻢ. اﻳﻦ ﺣﮑﻢ را از ﭘﺪر ﺧﻮد ﻳﺎﻓﺘﻪام.«‬ ‫٩١ﺑﻪﺳﺒﺐ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، دﻳﮕﺮﺑﺎر ﻣﻴﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن اﺧﺘﻼف اﻓﺘﺎد. ٠٢ﺑﺴﻴﺎرﯼ از اﻳﺸﺎن‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »او دﻳﻮزدﻩ و دﻳﻮاﻧﻪ اﺳﺖ؛ ﭼﺮا ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻣﯽدهﻴﺪ؟« ١٢ا ّﺎ دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»اﻳﻨﻬﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﻳﮏ دﻳﻮزدﻩ ﻧﻴﺴﺖ. ﺁﻳﺎ دﻳﻮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﺸﻤﺎن ﮐﻮران را ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ؟«‬

‫ﺳﺨﻨﺎن ﻋﻴﺴﯽ در ﻋﻴﺪ وﻗﻒ‬

‫٢٢زﻣﺎن ﺑﺮﮔﺰارﯼ ﻋﻴﺪ وﻗﻒ در اورﺷﻠﻴﻢ ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد. زﻣﺴﺘﺎن ﺑﻮد ٣٢و ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫در ﻣﺤﻮﻃﮥ ﻣﻌﺒﺪ، در اﻳﻮان ﺳﻠﻴﻤﺎن راﻩ ﻣﯽرﻓﺖ. ۴٢ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺮ او ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﺗﺎ ﺑﻪ ِﯽ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﻣﺎ را در ﺗﺮدﻳﺪ ﻧﮕﺎﻩ دارﯼ؟ اﮔﺮ ›ﻣﺴﻴﺢ‹ هﺴﺘﯽ، ﺁﺷﮑﺎرا ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﺑﮕﻮ.« ۵٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، ا ّﺎ ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ. ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺪر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻨﺪ. ۶٢ا ّﺎ ﺷﻤﺎ اﻳﻤﺎن ﻧﻤﯽﺁورﻳﺪ، زﻳﺮا از ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻣﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ. ٧٢ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﺪاﯼ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻣﯽدهﻨﺪ؛ ﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ و ﺁﻧﻬﺎ از ﭘﯽ‬ ‫ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ. ٨٢ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ، و ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ هﺮﮔﺰ هﻼﮎ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺁﻧﻬﺎ را از دﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ رﺑﻮد. ٩٢ﭘﺪر ﻣﻦ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ از هﻤﻪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ، و هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ را از دﺳﺖ ﭘﺪر ﻣﻦ ﺑ ُﺑﺎﻳﺪ. ٠٣ﻣﻦ و ﭘﺪر ﻳﮑﯽ‬ ‫ﺮ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ.«‬ ‫١٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺳﻨﮓ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ او را ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮐﻨﻨﺪ. ٢٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮏ ﺑﺴﻴﺎر از ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺪر ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﺪﻩام. ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﺪاﻣﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﻳﮏ از ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺳﻨﮕﺴﺎرم ﮐﻨﻴﺪ؟« ٣٣ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﺎر ﻧﻴﮏ ﺳﻨﮕﺴﺎرت‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ از ﺁنرو ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ، زﻳﺮا اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺧﻮد را ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ.«‬ ‫۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﮕﺮ در ﺗﻮرات ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ›ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ، ﺷﻤﺎ‬

‫ﺧﺪاﻳﺎﻧﻴﺪ‹ ؟ ۵٣اﮔﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا ﺑﻪ اﻳﺸﺎن رﺳﻴﺪ، ›ﺧﺪاﻳﺎن‹ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ - و هﻴﭻ‬ ‫ﺑﺨﺶ از ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس از اﻋﺘﺒﺎر ﺳﺎﻗﻂ ﻧﻤﯽﺷﻮد - ۶٣ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر‬ ‫ﺪ‬ ‫وﻗﻒ ﮐﺮدﻩ و ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ، ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ›ﮐﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ،‹ ﺗﻨﻬﺎ از ﺁنرو ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺧﺪا هﺴﺘﻢ؟ ٧٣اﮔﺮ ﮐﺎرهﺎﯼ ﭘﺪرم را ﺑﻪﺟﺎ ﻧﻤﯽﺁورم، ﮐﻼﻣﻢ را ﺑﺎور ﻧﮑﻨﻴﺪ. ٨٣ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁورم، ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﮐﻼﻣﻢ را ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ، دﺳﺖ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺁن ﮐﺎرهﺎ اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ ﺗﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻴﺪ و ﺑﺎور داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺪر در ﻣﻦ اﺳﺖ و ﻣﻦ در ﭘﺪر.« ٩٣ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﮕﺮﺑﺎر‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎرش ﺳﺎزﻧﺪ، ا ّﺎ از دﺳﺖ اﻳﺸﺎن ﺑﻪدر ﺷﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠۴ﺳﭙﺲ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ رود اردن رﻓﺖ، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽداد، و در‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ. ١۴ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻧﺪ. اﻳﺸﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »هﺮﭼﻨﺪ ﻳﺤﻴﯽ هﻴﭻ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﮑﺮد،‬ ‫ا ّﺎ هﺮﺁﻧﭽﻪ درﺑﺎرۀ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﮔﻔﺖ، راﺳﺖ ﺑﻮد.« ٢۴ﭘﺲ ﺑﺴﻴﺎرﯼ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁوردﻧﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ١١‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﯼ و ﻣﺮگ اﻳﻠﻌﺎ َر‬ ‫ز‬
‫١ﻣﺮدﯼ اﻳﻠﻌﺎ َر ﻧﺎم ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد. او از ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ، دهﮑﺪۀ ﻣﺮﻳﻢ و ﺧﻮاهﺮش‬ ‫َ‬ ‫ز‬ ‫ﻣﺎرﺗﺎ ﺑﻮد. ٢ﻣﺮﻳﻢ هﻤﺎن زﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﺗﺪهﻴﻦ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﻴﺴﻮاﻧﺶ ﭘﺎهﺎﯼ‬ ‫او را ﺧﺸﮏ ﻧﻤﻮد. اﻳﻨﮏ ﺑﺮادرش اﻳﻠﻌﺎ َر ﺑﻴﻤﺎر ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٣ﭘﺲ ﺧﻮاهﺮان اﻳﻠﻌﺎ َر ﺑﺮاﯼ‬ ‫ز‬ ‫ِ‬ ‫ز‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﻴﻐﺎم ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ، دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰت ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺖ.« ۴ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن‬ ‫اﻳﻦ ﺧﺒﺮ را ﺷﻨﻴﺪ، ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺗﺠﻠﻴﻞ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ، ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن ﺟﻼل ﻳﺎﺑﺪ.« ۵ﻋﻴﺴﯽ، ﻣﺎرﺗﺎ و ﺧﻮاهﺮش و اﻳﻠﻌﺎ َر را‬ ‫ز‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ. ۶ﭘﺲ ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻠﻌﺎ َر ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺖ، دو روز دﻳﮕﺮ در ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫ز‬ ‫ﺑﻮد، ﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫٧ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﺎز ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﺮوﻳﻢ.« ٨ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»اﺳﺘﺎد، دﻳﺮﯼ ﻧﻤﯽﮔﺬرد ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺳﻨﮕﺴﺎرت ﮐﻨﻨﺪ، و ﺗﻮ ﺑﺎز ﻣﯽﺧﻮاهﯽ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﺑﺮوﯼ؟« ٩ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﮕﺮ روز، دوازدﻩ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺁن ﮐﻪ در روز‬ ‫راﻩ رود، ﻧﻤﯽﻟﻐﺰد، زﻳﺮا ﻧﻮر اﻳﻦ ﺟﻬﺎن را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ. ٠١ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ در ﺷﺐ راﻩ رود،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﻟﻐﺰﻳﺪ، زﻳﺮا ﻧﻮرﯼ ﻧﺪارد.« ١١ﭘﺲ از اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﺪاﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »دوﺳﺖ ﻣﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ز‬ ‫اﻳﻠﻌﺎ َر ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﻣﯽروم ﺗﺎ او را ﺑﻴﺪار ﮐﻨﻢ.« ٢١ﭘﺲ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﺳﺮور ﻣﺎ، اﮔﺮ ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ، ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.« ٣١ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ از ﻣﺮگ او ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮاب او اﺷﺎرﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ۴١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺁﺷﮑﺎرا ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »اﻳﻠﻌﺎ َر ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ. ۵١و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮدم، ﺗﺎ‬ ‫ز‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ. ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﻧﺰد او ﺑﺮوﻳﻢ.« ۶١ﭘﺲ ﺗﻮﻣﺎ، ﮐﻪ ﺑﻪ دوﻗﻠﻮ ﻣﻠ ّﺐ ﺑﻮد، ﺑﻪ‬ ‫ﻘ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮوﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ، ﻗﻴﺎﻣﺖ و ﺣﻴﺎت‬

‫٧١ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ، درﻳﺎﻓﺖ ﭼﻬﺎر روز اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻠﻌﺎ َر را در ﻗﺒﺮ‬ ‫ز‬ ‫ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ. ٨١ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﭘﺮﺗﺎب ﺗﻴﺮ ﺑﺎ اورﺷﻠﻴﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ. ٩١ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰد‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﺮﻳﻢ و ﻣﺎرﺗﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را در ﻣﺮگ ﺑﺮادرﺷﺎن ﺗﺴﻠﯽ دهﻨﺪ. ٠٢ﭘﺲ ﭼﻮن ﻣﺎرﺗﺎ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪاﻧﺠﺎ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ رﻓﺖ، ا ّﺎ ﻣﺮﻳﻢ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪ. ١٢ﻣﺎرﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، اﮔﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮدﯼ ﺑﺮادرم ﻧﻤﯽﻣﺮد. ٢٢ا ّﺎ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ هﻢاﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﺮﭼﻪ از ﺧﺪا ﺑﺨﻮاهﯽ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ داد.« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮادرت ﺑﺮﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺧﺎﺳﺖ.« ۴٢ﻣﺎرﺗﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ در روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺧﺎﺳﺖ.«‬ ‫۵٢ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﻗﻴﺎﻣﺖ و ﺣﻴﺎت ﻣﻨﻢ. ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁو َد، ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮد، ﺑﺎز‬ ‫َر‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۶٢و هﺮﮐﻪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن دارد، ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ‬ ‫ﻣﺮد؛ ﺁﻳﺎ اﻳﻦ را ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﯽ؟« ٧٢ﻣﺎرﺗﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺁرﯼ، ﺳﺮورم، ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩام ﮐﻪ‬ ‫ﺗﻮﻳﯽ ›ﻣﺴﻴﺢ‹ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا، هﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺁﻣﺪ.«‬ ‫٨٢اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و رﻓﺖ و ﺧﻮاهﺮ ﺧﻮد ﻣﺮﻳﻢ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ، در ﺧﻠﻮت ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﺳﺘﺎد اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ و ﺗﻮ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ.« ٩٢ﻣﺮﻳﻢ ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و‬ ‫ﻧﺰد او ﺷﺘﺎﻓﺖ. ٠٣ﻋﻴﺴﯽ هﻨﻮز وارد دهﮑﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﺎن ﺟﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎرﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫دﻳﺪارش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ١٣ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﻳﻢ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و او را ﺗﺴﻠﯽ ﻣﯽدادﻧﺪ، ﭼﻮن‬ ‫دﻳﺪﻧﺪ ﻣﺮﻳﻢ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻴﺮون رﻓﺖ، از ﭘﯽ او رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﻣﯽرود ﺗﺎ در ﺁﻧﺠﺎ زارﯼ ﮐﻨﺪ. ٢٣ﭼﻮن ﻣﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮد رﺳﻴﺪ و‬ ‫او را دﻳﺪ، ﺑﻪ ﭘﺎهﺎﯼ او دراﻓﺘﺎد و ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، اﮔﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮدﯼ ﺑﺮادرم ﻧﻤﯽﻣﺮد.«‬ ‫٣٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ زارﯼ ﻣﺮﻳﻢ و ﻳﻬﻮدﻳﺎن هﻤﺮاﻩ او را دﻳﺪ، در روح ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ و ﺳﺨﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻨﻘﻠﺐ ﮔﺸﺖ. ۴٣ﭘﺮﺳﻴﺪ: »او را ﮐﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻳﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ، ﺑﻴﺎ و ﺑﺒﻴﻦ.«‬ ‫۵٣اﺷﮏ از ﭼﺸﻤﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪ. ۶٣ﭘﺲ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﭼﻘﺪر او را‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ!« ٧٣ا ّﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺁن ﻣﺮد ﮐﻮر را ﮔﺸﻮد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﻊ از ﻣﺮگ اﻳﻠﻌﺎ َر ﺷﻮد؟«‬ ‫ز‬

‫زﻧﺪﻩ ﺷﺪن اﻳﻠﻌﺎ َر‬ ‫ز‬

‫٨٣ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﺎز در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﺁﻣﺪ. ﻗﺒﺮ، ﻏﺎرﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮ دهﺎﻧﻪاش ﺳﻨﮕﯽ ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٩٣ﻓﺮﻣﻮد: »ﺳﻨﮓ را ﺑﺮدارﻳﺪ.« ﻣﺎرﺗﺎ ﺧﻮاهﺮ ﻣﺘﻮﻓﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، اﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺧﻮش ﻣﯽدهﺪ، زﻳﺮا ﭼﻬﺎر روز ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ.«‬ ‫٠۴ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ ﺗﻮ را ﻧﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ اﻳﻤﺎن ﺁورﯼ، ﺟﻼل ﺧﺪا را ﺧﻮاهﯽ‬ ‫دﻳﺪ؟« ١۴ﭘﺲ ﺳﻨﮓ را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﭘﺪر، ﺗﻮ را‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺷﻨﻴﺪﯼ، ٢۴و ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮا ﻣﯽﺷﻨﻮﯼ. ا ّﺎ اﻳﻦ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ، ﺗﺎ اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﯼ.«‬ ‫٣۴اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺪا درداد: »اﻳﻠﻌﺎ َر، ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎ!« ۴۴ﭘﺲ ﺁن ﻣﺮدﻩ،‬ ‫ز‬ ‫دﺳﺖ و ﭘﺎ در ﮐﻔﻦ ﺑﺴﺘﻪ و دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ِﺮد ﺻﻮرت ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ، ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ. ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﮔ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »او را ﺑﺎز ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺑﺮود.«‬

‫ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻗﺘﻞ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫۵۴ﭘﺲ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار ﻣﺮﻳﻢ ﺁﻣﺪﻩ و ﮐﺎر ﻋﻴﺴﯽ را دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ او‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. ۶۴ا ّﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﻧﺰد َﺮﻳﺴﻴﺎن رﻓﺘﻨﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را از ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ٧۴ﭘﺲ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ ﻣﺸﻮرت ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ؟ ﺁﻳﺎت‬ ‫ﻓ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر از اﻳﻦ ﻣﺮد ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﺪ. ٨۴اﮔﺮ ﺑﮕﺬارﻳﻢ هﻤﭽﻨﺎن ﭘﻴﺶ رود، هﻤﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد، و روﻣﻴﺎن ﺁﻣﺪﻩ، اﻳﻦ ﻣﮑﺎن و اﻳﻦ ﻗﻮم را از دﺳﺖ ﻣﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﺘﺎﻧﺪ.«‬ ‫٩۴ا ّﺎ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ، ﻗﻴﺎﻓﺎ ﻧﺎم، ﮐﻪ در ﺁن ﺳﺎل ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﻮد، ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻴﭻ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ٠۵و ﻧﻤﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺻﻼﺣﺘﺎن در اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺗﻦ ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم ﺑﻤﻴﺮد، ﺗﺎ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ هﻤﮥ ﻗﻮم ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮﻧﺪ.« ١۵ا ّﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ از ﺧﻮدش ﻧﺒﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮن در ﺁن ﺳﺎل‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﻮد، ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒ ّت ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم ﺧﻮاهﺪ ﻣﺮد، ٢۵و ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻗﻮم، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﮔﺮد ﺁوردن و ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا ﮐﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩاﻧﺪ. ٣۵ﭘﺲ، از‬ ‫هﻤﺎن روز ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻗﺘﻞ او را ﭼﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫۴۵از اﻳﻦرو ﻋﻴﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﺁﺷﮑﺎرا در ﻣﻴﺎن ﻳﻬﻮدﻳﺎن رﻓﺖ و ﺁﻣﺪ ﻧﻤﯽﮐﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻓْﺮاﻳﻢ در ﻧﺎﺣﻴﻪاﯼ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮد در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۵۵ﭼﻮن ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ ﻳﻬﻮد ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ، ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر از ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫ِﺴ‬ ‫رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﻗﺒﻞ از ﭘ َﺢ را ﺑﻪﺟﺎ ﺁورﻧﺪ. ۶۵ﺁﻧﻬﺎ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و در‬ ‫ِﺴ‬ ‫ِ‬ ‫هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ در ﺻﺤﻦ ﻣﻌﺒﺪ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﭼﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ هﻴﭻ ﺑﻪ ﻋﻴﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ؟« ٧۵ا ّﺎ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و َﺮﻳﺴﻴﺎن دﺳﺘﻮر دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ هﺮ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ ﺑﺪاﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ، ﺧﺒﺮ دهﺪ ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎرش ﺳﺎزﻧﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٢١‬
‫ﺗﺪهﻴﻦ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﺷﺶ روز ﭘﻴﺶ از ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﻴﺖﻋﻨْﻴﺎ، ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﯽ اﻳﻠﻌﺎ َر ﺁﻣﺪ، هﻤﺎن‬ ‫ز‬ ‫َ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ او را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮد. ٢در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮاﯼ ﺗﺠﻠﻴﻞ او ﺷﺎم دادﻧﺪ. ﻣﺎرﺗﺎ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ ﻣﯽﮐﺮد و اﻳﻠﻌﺎ َر ازﺟﻤﻠﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ٣در ﺁن‬ ‫ز‬ ‫هﻨﮕﺎم، ﻣﺮﻳﻢ ﻋﻄﺮﯼ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ از ﺳﻨﺒﻞ ﺧﺎﻟﺺ را ﮐﻪ ﺣﺪود ﻳﮏ ﻟﻴﺘﺮا ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و‬ ‫ﭘﺎهﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺎ ﺁن ﻋﻄﺮﺁﮔﻴﻦ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﻴﺴﻮاﻧﺶ ﺧﺸﮏ ﻧﻤﻮد، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﺎﻧﻪ از راﻳﺤﮥ‬ ‫ﻋﻄﺮ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ. ۴ا ّﺎ ﻳﻬﻮداﯼ اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ، ﻳﮑﯽ از ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ، ﮐﻪ ﺑﻌﺪهﺎ او را‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﮐﺮد، ﮔﻔﺖ: ۵»ﭼﺮا اﻳﻦ ﻋﻄﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﺼﺪ دﻳﻨﺎر ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪ، ﺗﺎ ﺑﻬﺎﻳﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﻘﺮا دادﻩ ﺷﻮد؟« ۶او اﻳﻦ را ﻧﻪ از ﺳﺮ دﻟﺴﻮزﯼ ﺑﺮاﯼ ﻓﻘﺮا، ﺑﻠﮑﻪ از ﺁنرو ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬ ‫دزد ﺑﻮد؛ او ﻣﺴﺌﻮل دﺧﻞ و ﺧﺮج ﺑﻮد و از ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد او ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ، ﻣﯽدزدﻳﺪ.‬ ‫٧ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »او را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺑﮕﺬارﻳﺪ! زﻳﺮا اﻳﻦ ﻋﻄﺮ را ﺑﺮاﯼ روز دﻓﻦ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد. ٨ﻓﻘﻴﺮان را هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد دارﻳﺪ، ا ّﺎ ﻣﺮا هﻤﻴﺸﻪ ﻧﺪارﻳﺪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٩ﺟﻤﻊ ﮐﺜﻴﺮﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ، ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫اﻳﻠﻌﺎ َر را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ٠١ﭘﺲ، ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﺑﺮﺁن ﺷﺪﻧﺪ اﻳﻠﻌﺎ َر را‬ ‫ز‬ ‫ز‬

‫ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺸﻨﺪ، ١١زﻳﺮا ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن از اﻳﺸﺎن روﻳﮕﺮدان ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ.‬

‫ورود ﺷﺎهﺎﻧﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬

‫٢١ﺑﺎﻣﺪادان، ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ، ٣١ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﻧﺨﻞ در دﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺒﺎز او رﻓﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻳﺎدﮐﻨﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»هﻮﺷﻴﻌﺎﻧﺎ!‬ ‫ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﺎد او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ،‬ ‫ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﺎد ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﺳﺮاﺋﻴﻞ!«‬ ‫۴١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺮﻩ اﻻﻏﯽ ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺮ ﺁن ﺳﻮار ﺷﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫۵١»ﻣﺘﺮس! اﯼ دﺧﺘﺮ ﺻﻬﻴﻮن،‬ ‫هﺎن ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺗﻮ ﻣﯽﺁﻳﺪ،‬ ‫ﺳﻮار ﺑﺮ ﮐﺮﻩ اﻻﻏﯽ!«‬ ‫۶١ﺷﺎﮔﺮدان او ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ را درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ، ا ّﺎ ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﺟﻼل ﻳﺎﻓﺖ، ﺑﻪ ﻳﺎد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ درﺑﺎرۀ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ او ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁوردﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٧١ﺁن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺑﻪهﻨﮕﺎم ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪن اﻳﻠﻌﺎ َر از ﻗﺒﺮ و ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻧﺶ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺎ‬ ‫ز‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، هﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدادﻧﺪ. ٨١ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺒﺎز او رﻓﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻳﺘﯽ از او ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٩١ﭘﺲ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ راﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﻤﯽﺑﺮﻳﺪ؛ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﮐﻪ هﻤﮥ دﻧﻴﺎ‬ ‫ﻓ‬ ‫از ﭘﯽ او رﻓﺘﻪاﻧﺪ.«‬

‫ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن در ﭘﯽ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٠٢در ﻣﻴﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻋﺒﺎدت در ﻋﻴﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺷﻤﺎرﯼ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫١٢ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰد ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ، ﮐﻪ اهﻞ ﺑﻴﺖﺻﻴْﺪاﯼ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻮد، ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺳﺮور ﻣﺎ،‬ ‫ِ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ.« ٢٢ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﺪرﻳﺎس ﮔﻔﺖ، و ﺁﻧﻬﺎ هﺮ دو رﻓﺘﻨﺪ و‬ ‫ﭙ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺳﺎﻋﺖ ﺟﻼل ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫۴٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، اﮔﺮ داﻧﮥ ﮔﻨﺪم در ﺧﺎﮎ ﻧﻴﻔﺘﺪ و ﻧﻤﻴﺮد، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ؛ ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮد ﺑﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﻣﯽﺁورد. ۵٢ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد را دوﺳﺖ ﺑﺪارد، ﺁن را از دﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داد. ا ّﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن از ﺟﺎن ﺧﻮد ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁن را ﺗﺎ ﺣﻴﺎت‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎوﻳﺪان ﺣﻔﻆ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ۶٢ﺁن ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻣﺮا ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻦ ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﺪ؛ و‬

‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ، ﺧﺎدﻣﻢ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ، ﭘﺪرم او را ﺳﺮاﻓﺮاز‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬

‫ﻋﻴﺴﯽ از ﻣﺮگ ﺧﻮد ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬

‫٧٢»اﮐﻨﻮن ﺟﺎن ﻣﻦ ﻣﻀﻄﺮب اﺳﺖ. ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ›ﭘﺪر! ﻣﺮا از اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫رهﺎﻳﯽ دﻩ‹؟ ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ رﺳﻴﺪﻩام. ٨٢ﭘﺪر، ﻧﺎم ﺧﻮد را ﺟﻼل‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻩ!« ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺪاﻳﯽ از ﺁﺳﻤﺎن دررﺳﻴﺪ ﮐﻪ: »ﺟﻼل دادﻩام و ﺑﺎز ﺧﻮاهﻢ داد.« ٩٢ﭘﺲ‬ ‫ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »رﻋﺪ ﺑﻮد.« دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﺑﺎ‬ ‫او ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ.« ٠٣ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻧﺪا ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻮد، ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ. ١٣اﮐﻨﻮن زﻣﺎن‬ ‫داورﯼ ﺑﺮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎﺳﺖ؛ اﮐﻨﻮن رﺋﻴﺲ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮون اﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ٢٣و ﻣﻦ ﭼﻮن از‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﻮم، هﻤﻪ را ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻢ ﮐﺸﻴﺪ.« ٣٣او ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ، ﺑﻪ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻣﺮﮔﯽ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ. ۴٣ﻣﺮدم ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫از ﺗﻮرات ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ، ›ﻣﺴﻴﺢ‹ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ، ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ ﭘﺴﺮ‬ ‫اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﻮد؟ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﮐﻴﺴﺖ؟« ۵٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺗﺎ اﻧﺪﮎ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ، ﻧﻮر ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ﭘﺲ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ هﻨﻮز ﻧﻮر را دارﻳﺪ، راﻩ ﺑﺮوﻳﺪ، ﻣﺒﺎدا‬ ‫ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮوﮔﻴﺮد. ﺁن ﮐﻪ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ راﻩ ﻣﯽرود، ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽرود. ۶٣ﺗﺎ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻮر را دارﻳﺪ، ﺑﻪ ﻧﻮر اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ ﺗﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻮر ﮔﺮدﻳﺪ.«‬ ‫ﭼﻮن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﮔﻔﺖ، از ﺁﻧﺠﺎ رﻓﺖ و ﺧﻮد را از اﻳﺸﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد.‬

‫ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﻣﺮدم‬
‫٧٣ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻳﺎﺗﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺁﻧﺎن ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ‬ ‫او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻧﺪ. ٨٣ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﺳﺨﻨﺎن اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد:‬ ‫َِ‬ ‫»ﮐﻴﺴﺖ، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﮐﻪ ﭘﻴﺎم ﻣﺎ را ﺑﺎور ﮐﺮدﻩ،‬ ‫و ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزوﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ او ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫٩٣هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﺧﻮد در ﺟﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎن ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺁﻧﺎن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‬ ‫َِ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ زﻳﺮا:‬ ‫٠۴»او ﭼﺸﻤﺎن اﻳﺸﺎن را ﮐﻮر،‬ ‫و دﻟﻬﺎﻳﺸﺎن را ﺳﺨﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد ﻧﻨﮕﺮﻧﺪ،‬ ‫و ﺑﺎ دﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮد درﻧﻴﺎﺑﻨﺪ،‬ ‫و ﺑﺎزﻧﮕﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻔﺎﻳﺸﺎن ﺑﺨﺸﻢ.«‬

‫١۴اﺷﻌْﻴﺎ از ﺁنرو اﻳﻦ را ﺑﻴﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﻼل او را دﻳﺪ و درﺑﺎرۀ او ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ.‬ ‫َِ‬ ‫٢۴ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ، ﺣﺘﯽ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ، ا ّﺎ از ﺗﺮس‬ ‫ﻣ‬ ‫َﺮﻳﺴﻴﺎن، اﻳﻤﺎن ﺧﻮد را اﻗﺮار ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﻣﺒﺎدا از ﮐﻨﻴﺴﻪ اﺧﺮاﺟﺸﺎن ﮐﻨﻨﺪ. ٣۴زﻳﺮا‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﺮدم را ﺑﻴﺶ از ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺧﺪا دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫۴۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺪا درداد و ﮔﻔﺖ: »هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁو َد، ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ‬ ‫َر‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ اﺳﺖ. ۵۴هﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻨﮕﺮد، ﺑﺮ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﻦ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫۶۴ﻣﻦ ﭼﻮن ﻧﻮرﯼ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺁو َد، در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ. ٧۴اﮔﺮ‬ ‫َر‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮد، ا ّﺎ از ﺁن اﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﺪ، ﻣﻦ ﺑﺮ او داورﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ؛ زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺎﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن داورﯼ ﮐﻨﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﻢ. ٨۴ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺮا رد ﮐﻨﺪ و ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ را ﻧﭙﺬﻳﺮد، داورﯼ دﻳﮕﺮ هﺴﺖ؛ هﻤﺎن ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ در روز‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﺎزﭘﺴﻴﻦ او را ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٩۴زﻳﺮا ﻣﻦ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮد ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪام، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪرﯼ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎن داد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ و از ﭼﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﺮاﻧﻢ. ٠۵و ﻣﻦ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎن او ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ درﺳﺖ هﻤﺎنﭼﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪر‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ.«‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٣١‬
‫ﺷﺴﺘﻦ ﭘﺎهﺎﯼ ﺷﺎﮔﺮدان‬
‫١ﭘﻴﺶ از ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺁﮔﺎهﯽ از اﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬار او از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻧﺰد‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﭘﺪر ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﮐﺴﺎن ﺧﻮد را ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ، ﺗﺎ ﺑﻪﺣﺪ ﮐﻤﺎل‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد.‬ ‫٢هﻨﮕﺎم ﺷﺎم ﺑﻮد. اﺑﻠﻴﺲ ﭘﻴﺸﺘﺮ در دل ﻳﻬﻮداﯼ اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ، ﭘﺴﺮ َﻤﻌﻮن، ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﺷ‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﮐﻨﺪ. ٣ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭘﺪر هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪدﺳﺖ او ﺳﭙﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ و از ﻧﺰد ﺧﺪا ﺁﻣﺪﻩ و ﺑﻪ ﻧﺰد او ﻣﯽرود، ۴از ﺷﺎم ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺧﺮﻗﻪ از ﺗﻦ ﺑﻪدر‬ ‫ﺁورد و ﺣﻮﻟﻪاﯼ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺖ. ۵ﺳﭙﺲ ﺁب در ﻟﮕﻨﯽ رﻳﺨﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﺴﺘﻦ‬ ‫ﭘﺎهﺎﯼ ﺷﺎﮔﺮدان و ﺧﺸﮏ ﮐﺮدن ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺣﻮﻟﻪاﯼ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺮ داﺷﺖ. ۶ﭼﻮن ﺑﻪ َﻤﻌﻮن‬ ‫ﺷ‬ ‫ِﻄ ُس رﺳﻴﺪ، او وﯼ را ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﭘﺎﯼ ﻣﺮا ﺑﺸﻮﻳﯽ؟«‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٧ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﮐﻨﻮن از درﮎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ، ا ّﺎ ﺑﻌﺪ ﺧﻮاهﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٨ ِﻄ ُس ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﭘﺎهﺎﯼ ﻣﺮا هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﯽ ﺷﺴﺖ!« ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺗﺎ ﺗﻮ را‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﺸﻮﻳﻢ ﺳﻬﻤﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺨﻮاهﯽ داﺷﺖ.« ٩ﭘﺲ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘﺎهﺎﻳﻢ، ﮐﻪ دﺳﺘﻬﺎ و ﺳﺮم را ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻮﯼ!« ٠١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁن ﮐﻪ اﺳﺘﺤﻤﺎم ﮐﺮدﻩ،‬ ‫ﺳﺮاﭘﺎ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺷﺴﺘﻦ ﻧﻴﺎز ﻧﺪارد، ﻣﮕﺮ ﭘﺎهﺎﻳﺶ. ﺑﺎرﯼ، ﺷﻤﺎ ﭘﺎﮐﻴﺪ، ا ّﺎ ﻧﻪ هﻤﻪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫١١زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ او را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، و از هﻤﻴﻦرو ﮔﻔﺖ: »هﻤﮥ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﭘﺎﮎ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ.«‬

‫٢١ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎهﺎﯼ اﻳﺸﺎن را ﺷﺴﺖ، ﺧﺮﻗﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮد و ﺑﺎز ﺑﺮ ﺳﻔﺮۀ ﺷﺎم‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ از اﻳﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ درﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﮐﺮدم؟ ٣١ﺷﻤﺎ ﻣﺮا اﺳﺘﺎد و‬ ‫ﺳﺮورﺗﺎن ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﺪ و درﺳﺖ هﻢ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ، زﻳﺮا ﭼﻨﻴﻦ هﺴﺘﻢ. ۴١ﭘﺲ اﮔﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﺮور‬ ‫و اﺳﺘﺎد ﺷﻤﺎﻳﻢ ﭘﺎهﺎﯼ ﺷﻤﺎ را ﺷﺴﺘﻢ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎهﺎﯼ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺸﻮﻳﻴﺪ. ۵١ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﮐﺎر، ﺳﺮﻣﺸﻘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادم ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﮐﺮدم.‬ ‫۶١ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻧﻪ ﻏﻼم از ارﺑﺎب ﺧﻮد ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ، ﻧﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ از‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﺧﻮد. ٧١اﮐﻨﻮن ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ را ﻣﯽداﻧﻴﺪ، ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎﻟﺘﺎن اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻬﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ.‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻳﻬﻮدا‬

‫٨١»ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ درﺑﺎرۀ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﻦ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩام، ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮥ ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪد ﮐﻪ ›هﻤﺴﻔﺮﻩام ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫اﺳﺖ.‹ ٩١ﭘﺲ اﮐﻨﻮن ﭘﻴﺶ از وﻗﻮع، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ واﻗﻊ ﺷﺪ، اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺁورﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ. ٠٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدۀ ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮد، ﻣﺮا‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ، و هﺮﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ، ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﺮا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.«‬ ‫١٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، در روح ﻣﻀﻄﺮب ﺷﺪ و ﺁﺷﮑﺎرا اﻋﻼم داﺷﺖ:‬ ‫»ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻳﮑﯽ از ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.« ٢٢ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ، در ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ را درﺑﺎرۀ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ٣٢ﻳﮑﯽ از‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان، ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ دوﺳﺘﺶ ﻣﯽداﺷﺖ، ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﮥ او ﺗﮑﻴﻪ زدﻩ ﺑﻮد. ۴٢ َﻤﻌﻮن‬ ‫ﺷ‬ ‫ِﻄ ُس ﺑﺎ اﺷﺎرﻩ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ از ﻋﻴﺴﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﻣﻨﻈﻮرش ﮐﻴﺴﺖ. ۵٢ﭘﺲ او ﮐﻤﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻋﻘﺐ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪ و ﺑﺮ ﺳﻴﻨﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﺗﮑﻴﻪ زد و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، او ﮐﻴﺴﺖ؟«‬ ‫۶٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »هﻤﺎن ﮐﻪ اﻳﻦ ﺗﮑﻪ ﻧﺎن را ﭘﺲ از ﻓﺮوﺑﺮدن در ﮐﺎﺳﻪ ﺑﻪ او‬ ‫ﻣﯽدهﻢ.« ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﮑﻪاﯼ ﻧﺎن در ﮐﺎﺳﻪ ﻓﺮوﺑﺮد و ﺁن را ﺑﻪ ﻳﻬﻮدا ﭘﺴﺮ َﻤﻌﻮن اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﺷ‬ ‫داد. ٧٢ﻳﻬﻮدا ﭼﻮن ﻟﻘﻤﻪ را ﮔﺮﻓﺖ، دردم ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪدرون او رﻓﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺁﻧﭽﻪ در ﭘﯽ اﻧﺠﺎم ﺁﻧﯽ، زودﺗﺮ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎن.« ٨٢ا ّﺎ هﻴﭽﻴﮏ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﻨﻈﻮر ﻋﻴﺴﯽ را درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ٩٢ﺑﻌﻀﯽ ﮔﻤﺎن ﺑﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻳﻬﻮدا‬ ‫ﻣﺴﺌﻮل دﺧﻞ و ﺧﺮج اﺳﺖ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺪ ﻻزم اﺳﺖ ﺑﺨﺮد، ﻳﺎ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﻓﻘﺮا ﺑﺪهﺪ. ٠٣ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻟﻘﻤﻪ، ﻳﻬﻮدا ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. و ﺷﺐ‬ ‫ﺑﻮد.‬

‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ اﻧﮑﺎر ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫١٣ﭘﺲ از ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻦ ﻳﻬﻮدا، ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »اﮐﻨﻮن ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﺟﻼل ﻳﺎﻓﺖ و ﺧﺪا‬ ‫در او ﺟﻼل ﻳﺎﻓﺖ. ٢٣اﮔﺮ ﺧﺪا در او ﺟﻼل ﻳﺎﻓﺖ، ﭘﺲ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ او را در ﺧﻮد ﺟﻼل‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داد و او را ﺑﯽدرﻧﮓ ﺟﻼل ﺧﻮاهﺪ داد. ٣٣ﻓﺮزﻧﺪان ﻋﺰﻳﺰ، اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ. ﻣﺮا ﺧﻮاهﻴﺪ ُﺴﺖ و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﻔﺘﻢ، اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽروم، ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺁﻣﺪ. ۴٣ﺣﮑﻤﯽ ﺗﺎزﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽدهﻢ، و‬ ‫ﺁن اﻳﻦ ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ. هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ. ۵٣از هﻤﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ، هﻤﻪ ﭘﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻦ هﺴﺘﻴﺪ.«‬ ‫۶٣ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﮐﺠﺎ ﻣﯽروﯼ؟« ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺗﻮ اﮐﻨﻮن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽروم از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﯽ؛ ا ّﺎ ﺑﻌﺪهﺎ از ﭘﯽام ﺧﻮاهﯽ ﺁﻣﺪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٧٣ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، ﭼﺮا اﮐﻨﻮن ﻧﺘﻮاﻧﻢ از ﭘﯽات ﺑﻴﺎﻳﻢ؟ ﻣﻦ ﺟﺎﻧﻢ را در راﻩ ﺗﻮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد.« ٨٣ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺟﺎﻧﺖ را در راﻩ ﻣﻦ ﺧﻮاهﯽ ﻧﻬﺎد؟ ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺮوس ﺑﺎﻧﮓ زﻧﺪ، ﺳﻪ ﺑﺎر ﻣﺮا اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد.«‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ۴١‬
‫ﻋﻴﺴﯽ، ﺗﻨﻬﺎ راﻩ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﭘﺪر‬
‫١»دل ﺷﻤﺎ ﻣﻀﻄﺮب ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٢در ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪر ﻣﻦ ﻣﻨﺰل ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ، وﮔﺮﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ. ﻣﯽروم ﺗﺎ ﻣﮑﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻢ. ٣و ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ رﻓﺘﻢ و ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدم، ﺑﺎز ﻣﯽﺁﻳﻢ و ﺷﻤﺎ‬ ‫را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻣﯽﺑﺮم، ﺗﺎ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۴ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽروم راهﺶ‬ ‫را ﻣﯽداﻧﻴﺪ.« ۵ﺗﻮﻣﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽروﯼ، ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ راﻩ را ﺑﺪاﻧﻴﻢ؟« ۶ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ راﻩ و راﺳﺘﯽ و ﺣﻴﺎت هﺴﺘﻢ؛‬ ‫هﻴﭻﮐﺲ ﺟﺰ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﻦ، ﻧﺰد ﭘﺪر ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ. ٧اﮔﺮ ﻣﺮا ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ، ﭘﺪر ﻣﺮا ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ؛ ا ّﺎ ﭘﺲ از اﻳﻦ او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ و او را دﻳﺪﻩاﻳﺪ.« ٨ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﭙ‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﺳﺮور ﻣﺎ، ﭘﺪر را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﻤﺎ، ﮐﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﺎ را ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ.« ٩ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ، دﻳﺮﯼ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ و هﻨﻮز ﻣﺮا ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪاﯼ؟ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا دﻳﺪﻩ، ﭘﺪر را‬ ‫ﭙ‬ ‫دﻳﺪﻩ اﺳﺖ؛ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ ›ﭘﺪر را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﻤﺎ‹؟ ٠١ﺁﻳﺎ ﺑﺎور ﻧﺪارﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫در ﭘﺪرم و ﭘﺪر در ﻣﻦ اﺳﺖ؟ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ از ﺧﻮدم ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪرﯼ‬ ‫ﮐﻪ در ﻣﻦ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ، اوﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪاﻧﺠﺎم ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ. ١١اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﺮا‬ ‫ﺑﺎور ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ در ﭘﺪرم و ﭘﺪر در ﻣﻦ اﺳﺖ؛ وﮔﺮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁن ﮐﺎرهﺎ اﻳﻦ را ﺑﺎور‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٢١»ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، او ﻧﻴﺰ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ‬ ‫را ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، و ﺣﺘﯽ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺁن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺰد ﭘﺪر ﻣﯽروم. ٣١و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﻣﻦ ﺁن را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاهﻢ داد،‬ ‫ﺗﺎ ﭘﺪر در ﭘﺴﺮ ﺟﻼل ﻳﺎﺑﺪ. ۴١اﮔﺮ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ از ﻣﻦ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ، ﺁن را اﻧﺠﺎم ﺧﻮاهﻢ‬ ‫داد.‬

‫وﻋﺪﻩ روحاﻟﻘﺪس‬
‫۵١»اﮔﺮ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ، اﺣﮑﺎم ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮاهﻴﺪ داﺷﺖ. ۶١و ﻣﻦ از ﭘﺪر ﺧﻮاهﻢ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ و او ﻣﺪاﻓﻌﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ داد ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ٧١ﻳﻌﻨﯽ روح‬ ‫ِ‬

‫راﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ او را ﺑﭙﺬﻳﺮد، زﻳﺮا ﻧﻪ او را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ؛ ا ّﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﯽﮔﺰﻳﻨﺪ و در ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٨١»ﺷﻤﺎ را ﺑﯽﮐﺲ ﻧﻤﯽﮔﺬارم؛ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺁﻳﻢ. ٩١ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ ﺟﻬﺎن دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ، و ﭼﻮن ﻣﻦ زﻧﺪﻩام، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﻴﺪ زﻳﺴﺖ. ٠٢در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁن روز، ﺧﻮاهﻴﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ در ﭘﺪر هﺴﺘﻢ و ﺷﻤﺎ در ﻣﻦ و ﻣﻦ در ﺷﻤﺎ. ١٢ﺁن ﮐﻪ‬ ‫اﺣﮑﺎم ﻣﺮا دارد و از ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ، اوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽدارد؛ و ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﯽدارد، ﭘﺪرم او را دوﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ او را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ، ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﺮ او ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ.«‬ ‫٢٢ﻳﻬﻮدا )ﻧﻪ اﺳ َﺮﻳﻮﻃﯽ( از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ‬ ‫ِ ْﺨ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﺎ ﻇﺎهﺮ ﮐﻨﯽ، ا ّﺎ ﻧﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن؟« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﯽدارد، ﮐﻼم ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ، و ﭘﺪرم او را دوﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ، و ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺰد او ﺧﻮاهﻴﻢ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ او ﻣﺴﮑﻦ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮔﺰﻳﺪ. ۴٢ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻧﻤﯽدارد، ﮐﻼم‬ ‫ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ؛ و اﻳﻦ ﮐﻼم ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ از ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ از ﭘﺪرﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫۵٢»اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ را زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ هﻨﻮز ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ. ۶٢ا ّﺎ ﺁن ﻣﺪاﻓﻊ، ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس، ﮐﻪ ﭘﺪر او را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ، او هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﻮﺧﺖ و‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، ﺑﻪ ﻳﺎدﺗﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺁورد. ٧٢ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺁراﻣﺶ ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﮔﺬارم؛‬ ‫ﺁراﻣﺶ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽدهﻢ. ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽدهﻢ، ﻧﻪﭼﻨﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽدهﺪ. دل ﺷﻤﺎ ﻣﻀﻄﺮب و هﺮاﺳﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ. ٨٢ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، ›ﻣﻦ ﻣﯽروم،‬ ‫ا ّﺎ ﺑﺎز ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺁﻳﻢ.‹ اﮔﺮ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺘﻴﺪ، ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﯽﺷﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد ﭘﺪر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽروم، زﻳﺮا ﭘﺪر از ﻣﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ. ٩٢اﮐﻨﻮن اﻳﻦ را ﭘﻴﺶ از وﻗﻮع ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، ﺗﺎ‬ ‫ﭼﻮن واﻗﻊ ﺷﻮد اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ. ٠٣ﻓﺮﺻﺖ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ،‬ ‫زﻳﺮا رﺋﻴﺲ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ. او هﻴﭻ ﻗﺪرﺗﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﺪارد؛ ١٣ا ّﺎ ﻣﻦ ﮐﺎرﯼ را ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎن دادﻩ اﺳﺖ، ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺪر را دوﺳﺖ ﻣﯽدارم. ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ،‬ ‫ﺑﺮوﻳﻢ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ۵١‬
‫ﺗﺎﮎ ﺣﻘﻴﻘﯽ‬
‫١»ﻣﻦ ﺗﺎﮎ ﺣﻘﻴﻘﯽ هﺴﺘﻢ و ﭘﺪرم ﺑﺎﻏﺒﺎن اﺳﺖ. ٢هﺮ ﺷﺎﺧﻪاﯼ در ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﻧﻴﺎورد،‬ ‫ﺁن را ﻗﻄﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ، و هﺮ ﺷﺎﺧﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻩ ﺁورد، ﺁن را ه َس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﻮﻩ‬ ‫َﺮ‬ ‫ﺁورد. ٣ﺷﻤﺎ هﻢاﮐﻨﻮن ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪام، ﭘﺎﮎ هﺴﺘﻴﺪ. ۴در ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ، و‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻴﺰ در ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﻢ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﺧﻮد ﻣﻴﻮﻩ ﺁورد اﮔﺮ در ﺗﺎﮎ ﻧﻤﺎﻧﺪ،‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻣﻴﻮﻩ ﺁورﻳﺪ اﮔﺮ در ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻧﻴﺪ.‬

‫۵»ﻣﻦ ﺗﺎﮐﻢ و ﺷﻤﺎ ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﺁن. ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﻣﻦ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﻣﻦ در او، ﻣﻴﻮۀ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻣﯽﺁورد؛ زﻳﺮا ﺟﺪا از ﻣﻦ، هﻴﭻ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﮐﺮد. ۶اﮔﺮ ﮐﺴﯽ در ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ، هﻤﭽﻮن‬ ‫ﺷﺎﺧﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ دورش ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ و ﺧﺸﮏ ﻣﯽﺷﻮد. ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﺧﺸﮑﻴﺪﻩ را ﮔﺮد‬ ‫ﻣﯽﺁورﻧﺪ و در ﺁﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪﻩ، ﻣﯽﺳﻮزاﻧﻨﺪ. ٧اﮔﺮ در ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و ﮐﻼم ﻣﻦ در ﺷﻤﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ،‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ، درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺁوردﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٨ﺟﻼل ﭘﺪر ﻣﻦ در اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﺴﻴﺎر ﺁورﻳﺪ؛ و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﻦ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٩»هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر ﻣﺮا دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪام؛ در‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ. ٠١اﮔﺮ اﺣﮑﺎم ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ، در ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻦ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﺎﻧﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻦ‬ ‫اﺣﮑﺎم ﭘﺪر ﺧﻮد را ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪام و در ﻣﺤﺒﺖ او ﻣﯽﻣﺎﻧﻢ. ١١اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﺷﺎدﯼ ﻣﻦ در ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ و ﺷﺎدﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮد.‬ ‫٢١»ﺣﮑﻢ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ‬ ‫داﺷﺘﻪام. ٣١ﻣﺤﺒﺘﯽ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺎن ﺧﻮد را در راﻩ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻓﺪا‬ ‫ﮐﻨﺪ. ۴١دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ ﺷﻤﺎﻳﻴﺪ اﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﻢ، اﻧﺠﺎم دهﻴﺪ. ۵١دﻳﮕﺮ ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﻢ، زﻳﺮا ﺑﻨﺪﻩ از ﮐﺎرهﺎﯼ ارﺑﺎﺑﺶ ﺁﮔﺎهﯽ ﻧﺪارد. ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ ﺧﻮد‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ، زﻳﺮا هﺮﺁﻧﭽﻪ از ﭘﺪر ﺷﻨﻴﺪﻩام، ﺷﻤﺎ را از ﺁن ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪام. ۶١ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮدﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪم و ﻣﻘﺮر داﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺮوﻳﺪ و ﻣﻴﻮﻩ ﺁورﻳﺪ و ﻣﻴﻮۀ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺗﺎ هﺮﭼﻪ از ﭘﺪر ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ. ٧١ﺣﮑﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را دوﺳﺖ ﺑﺪارﻳﺪ.‬

‫ﻧﻔﺮت دﻧﻴﺎ از ﭘﻴﺮوان ﻋﻴﺴﯽ‬

‫٨١»اﮔﺮ دﻧﻴﺎ از ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت دارد، ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﺷﻤﺎ از ﻣﻦ ﻧﻔﺮت‬ ‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ٩١اﮔﺮ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻴﺪ، دﻧﻴﺎ ﺷﻤﺎ را ﭼﻮن ﮐﺴﺎن ﺧﻮد دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ.‬ ‫ا ّﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را از دﻧﻴﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩام، دﻧﻴﺎ از ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت‬ ‫ﻣ‬ ‫دارد. ٠٢ﮐﻼﻣﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ: ›ﺑﻨﺪﻩ از ارﺑﺎب ﺧﻮد ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ.‹ اﮔﺮ ﻣﺮا ﺁزار رﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ، ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد؛ و اﮔﺮ ﮐﻼم ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ، ﮐﻼم ﺷﻤﺎ را ﻧﻴﺰ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ. ١٢ا ّﺎ اﻳﻦهﻤﻪ را ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﻣﺮا ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ. ٢٢اﮔﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ و ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم،‬ ‫ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﯽداﺷﺘﻨﺪ؛ ا ّﺎ اﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﻋﺬرﯼ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺸﺎن ﻧﺪارﻧﺪ. ٣٢ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﻧﻔﺮت‬ ‫ﻣ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، از ﭘﺪر ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﺮت دارد. ۴٢اﮔﺮ در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم ﮐﻪ‬ ‫ﺟﺰ ﻣﻦ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ، ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﯽداﺷﺘﻨﺪ؛ ا ّﺎ اﮐﻨﻮن، ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺁن ﮐﺎرهﺎ را دﻳﺪﻩاﻧﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻢ از ﻣﻦ و هﻢ از ﭘﺪرم ﻧﻔﺮت دارﻧﺪ. ۵٢اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﮐﻼﻣﯽ ﮐﻪ در ﺗﻮرات ﺧﻮدﺷﺎن ﺁﻣﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﯽﭘﻴﻮﻧﺪد ﮐﻪ: ›از ﻣﻦ ﺑﯽﺳﺒﺐ ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻨﺪ.‹‬ ‫۶٢»ا ّﺎ ﭼﻮن ﺁن ﻣﺪاﻓﻊ ﮐﻪ از ﻧﺰد ﭘﺪر ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﻳﻌﻨﯽ روح راﺳﺘﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ از ﻧﺰد ﭘﺪر ﻣﯽﺁﻳﺪ، او ﺧﻮد درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت ﺧﻮاهﺪ داد. ٧٢و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻬﺎدت‬ ‫ْ‬ ‫دهﻴﺪ، زﻳﺮا از ﺁﻏﺎز ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮدﻩاﻳﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ۶١‬
‫١»اﻳﻦﭼﻴﺰهﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﻧﻠﻐﺰﻳﺪ. ٢ﺷﻤﺎ را از ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ اﺧﺮاج ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و‬ ‫ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ هﺮﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﮑﺸﺪ، ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ ﺧﺪا را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﻧﻪ ﭘﺪر را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ، ﻧﻪ ﻣﺮا. ۴اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﭼﻮن زﻣﺎن وﻗﻮﻋﺸﺎن ﻓﺮارﺳﺪ، ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺁﮔﺎﻩ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم. ﺁﻧﻬﺎ را در‬ ‫ﺁﻏﺎز ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﻔﺘﻢ، زﻳﺮا ﺧﻮد ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدم.‬

‫ﮐﺎر روح ﺧﺪا‬

‫۵»اﮐﻨﻮن ﻧﺰد ﻓﺮﺳﺘﻨﺪۀ ﺧﻮد ﻣﯽروم، و هﻴﭻﻳﮏ ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻴﺪ، ›ﮐﺠﺎ ﻣﯽروﯼ؟‹ ۶ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺷﻨﻴﺪن ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ، دل ﺷﻤﺎ ﺁﮐﻨﺪﻩ از ﻏﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٧ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ رﻓﺘﻨﻢ ﺑﻪ ﺳﻮد ﺷﻤﺎﺳﺖ. زﻳﺮا اﮔﺮ ﻧﺮوم، ﺁن ﻣﺪاﻓﻊ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ؛ ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮوم او را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ. ٨ﭼﻮن او ﺁﻳﺪ، ﺟﻬﺎن را ﻣﺠﺎب ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﮔﻨﺎﻩ و ﻋﺪاﻟﺖ و داورﯼ، ﺗﻘﺼﻴﺮﮐﺎر اﺳﺖ. ٩ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﮔﻨﺎﻩ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻧﻤﯽﺁورﻧﺪ. ٠١ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﻋﺪاﻟﺖ، زﻳﺮا ﻧﺰد ﭘﺪر ﻣﯽروم و دﻳﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ. ١١و‬ ‫ﺑﻪﻟﺤﺎظ داورﯼ، زﻳﺮا رﺋﻴﺲ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٢١»ﺑﺴﻴﺎرﭼﻴﺰهﺎﯼ دﻳﮕﺮ دارم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﻳﺎراﯼ ﺷﻨﻴﺪﻧﺶ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺪارﻳﺪ. ٣١ا ّﺎ ﭼﻮن روح راﺳﺘﯽ ﺁﻳﺪ، ﺷﻤﺎ را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﻘﻴﻘﺖ راهﺒﺮﯼ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؛ زﻳﺮا‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫او از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮد ﺳﺨﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ را ﻣﯽﺷﻨﻮد ﺑﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و از ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ. ۴١او ﻣﺮا ﺟﻼل ﺧﻮاهﺪ داد، زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ را از ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻦ اﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ۵١هﺮﺁﻧﭽﻪ از ﺁن ﭘﺪر اﺳﺖ، از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫از هﻤﻴﻦرو ﮔﻔﺘﻢ ﺁﻧﭽﻪ را از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ِ‬

‫ﻋﻴﺴﯽ ﺷﺎﮔﺮدان را ﺗﺴﻠﯽ ﻣﯽدهﺪ‬

‫۶١»ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ، دﻳﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ و ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ، ﺑﺎز‬ ‫ﻣﺮا ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ.« ٧١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻌﻀﯽ از ﺷﺎﮔﺮدان او ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﻘﺼﻮد او از اﻳﻦ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ، ›ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ، دﻳﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ، و ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫دﻳﮕﺮ، ﺑﺎز ﻣﺮا ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ‹؟ ﻳﺎ از اﻳﻨﮑﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ›زﻳﺮا ﻧﺰد ﭘﺪر ﻣﯽروم‹؟« ٨١ﭘﺲ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ›اﻧﺪﮎ زﻣﺎن‹ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻣﻘﺼﻮد او را درﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻴﻢ؟«‬ ‫٩١ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ از ﭘﻴﺶ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ از او ﺳﺆال ﮐﻨﻨﺪ؛ ﭘﺲ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﺁﻳﺎ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ، ›ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ، دﻳﮕﺮ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻴﺪ‬ ‫دﻳﺪ، و ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ، ﺑﺎز ﻣﺮا ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ‹؟ ٠٢ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺷﻤﺎ زارﯼ و ﻣﺎﺗﻢ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد، ا ّﺎ ﺟﻬﺎن ﺷﺎدﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؛ ﺷﻤﺎ ﻏﻤﮕﻴﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد، ا ّﺎ ﻏﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﺎدﯼ ﺑﺪل ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ١٢زن ﺑﻪهﻨﮕﺎم زاﻳﻤﺎن درد ﻣﯽﮐﺸﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﺁنرو ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ او ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ؛ ا ّﺎ ﭼﻮن ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ، درد ﺧﻮد را دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﯽﺁورد، ﭼﺮاﮐﻪ ﺷﺎد اﺳﺖ از اﻳﻦ ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ. ٢٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن،‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ اﮐﻨﻮن اﻧﺪوهﮕﻴﻨﻴﺪ؛ ا ّﺎ ﺑﺎز ﺷﻤﺎ را ﺧﻮاهﻢ دﻳﺪ و دل ﺷﻤﺎ ﺷﺎدﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و‬ ‫ﻣ‬

‫هﻴﭻﮐﺲ ﺁن ﺷﺎدﯼ را از ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ٣٢در ﺁن روز، دﻳﮕﺮﭼﻴﺰﯼ از ﺧﻮد ﻣﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﺧﻮاﺳﺖ. ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، هﺮﭼﻪ از ﭘﺪر ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ، ﺁن را‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ داد. ۴٢ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪاﻳﺪ؛ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ و ﺷﺎدﻳﺘﺎن‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮد.‬ ‫۵٢»اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺗﻤﺜﻴﻞ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ؛ ا ّﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮا ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﻧﺨﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﺷﮑﺎرا درﺑﺎرۀ ﭘﺪر ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ. ۶٢در ﺁن روز،‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد. و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎ از ﭘﺪر‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﺧﻮاﺳﺖ، ٧٢ﭼﺮاﮐﻪ ﭘﺪر ﺧﻮد ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارد، زﻳﺮا ﺷﻤﺎ ﻣﺮا دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ‬ ‫ْ‬ ‫و اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻳﺪ ﮐﻪ از ﻧﺰد ﺧﺪا ﺁﻣﺪﻩام. ٨٢ﻣﻦ از ﻧﺰد ﭘﺪر ﺁﻣﺪم و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن وارد‬ ‫ﺷﺪم؛ و ﺣﺎل اﻳﻦ ﺟﻬﺎن را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ و ﻧﺰد ﭘﺪر ﻣﯽروم.«‬ ‫٩٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮐﻨﻮن ﺁﺷﮑﺎرا ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺜﻴﻞ. ٠٣ﺣﺎل‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ از هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺁﮔﺎهﯽ و ﺣﺘﯽ ﻧﻴﺎز ﻧﺪارﯼ ﮐﺴﯽ ﺳﺆاﻟﺶ را ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻧﻬﺪ. از هﻤﻴﻦرو، اﻳﻤﺎن دارﻳﻢ ﮐﻪ از ﻧﺰد ﺧﺪا ﺁﻣﺪﻩاﯼ.« ١٣ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ‬ ‫اﮐﻨﻮن واﻗﻌﺎ اﻳﻤﺎن دارﻳﺪ؟ ٢٣اﻳﻨﮏ زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮاﻣﯽرﺳﺪ، و ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ هﻢاﮐﻨﻮن ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ‬ ‫ً‬ ‫اﺳﺖ، ﮐﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ و هﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ و ﮐﺎﺷﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻴﺪ رﻓﺖ و ﻣﺮا ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﺬاﺷﺖ؛ ا ّﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ، زﻳﺮا ﭘﺪر ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ. ٣٣اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻦ ﺁراﻣﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. در دﻧﻴﺎ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد؛ ا ّﺎ دل ﻗﻮﯼ دارﻳﺪ، زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮ دﻧﻴﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻣﺪﻩام.«‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٧١‬
‫دﻋﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد‬
‫١ﭘﺲ از اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﭘﺪر، ﺳﺎﻋﺖ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﭘﺴﺮت را ﺟﻼل دﻩ ﺗﺎ ﭘﺴﺮت ﻧﻴﺰ ﺗﻮ را ﺟﻼل دهﺪ. ٢زﻳﺮا او را ﺑﺮ هﺮ ﺑﺸﺮﯼ ﻗﺪرت‬ ‫دادﻩاﯼ ﺗﺎ ﺑﻪ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻋﻄﺎ ﮐﺮدﻩاﯼ، ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺑﺨﺸﺪ. ٣و اﻳﻦ اﺳﺖ ﺣﻴﺎت‬ ‫ﺟﺎوﻳﺪان، ﮐﻪ ﺗﻮ را، ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺪاﯼ ﺣﻘﻴﻘﯽ، و ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﯼ، ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ. ۴ﻣﻦ‬ ‫ﮐﺎرﯼ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﯼ ﺗﺎ ﺑﮑﻨﻢ، ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﺪم، و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮ را ﺑﺮ روﯼ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﺟﻼل دادم. ۵ﭘﺲ اﮐﻨﻮن اﯼ ﭘﺪر، ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻣﺮا در ﺣﻀﻮر ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻼل دﻩ، ﺑﻪ هﻤﺎن‬ ‫ﺟﻼﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﺁﻏﺎز ﺟﻬﺎن ﻧﺰد ﺗﻮ داﺷﺘﻢ.‬

‫دﻋﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﺷﺎﮔﺮدان‬

‫۶»ﻣﻦ ﻧﺎم ﺗﻮ را ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﯼ، ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻢ. از ﺁن ﺗﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻮ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﯼ، و ﮐﻼﻣﺖ را ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻨﺪ. ٧اﮐﻨﻮن درﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﯼ، ﺑﺮاﺳﺘﯽ از ﺟﺎﻧﺐ ﺗﻮﺳﺖ. ٨زﻳﺮا ﺁن ﮐﻼم را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺳﭙﺮدﯼ، ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺳﭙﺮدم، و اﻳﺸﺎن ﺁن را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﻧﺰد ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩام، و‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﯼ. ٩درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ؛ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ دﻧﻴﺎ‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎﻳﯽ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﯼ، زﻳﺮا از ﺁن ﺗﻮ هﺴﺘﻨﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٠١هﺮﺁﻧﭽﻪ از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ، از ﺁن ﺗﻮﺳﺖ و هﺮﺁﻧﭽﻪ از ﺁن ﺗﻮﺳﺖ، از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ؛ و در‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﺟﻼل ﻳﺎﻓﺘﻪام. ١١ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ در ﺟﻬﺎن ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﻢ، ا ّﺎ ﺁﻧﻬﺎ هﻨﻮز در ﺟﻬﺎﻧﻨﺪ؛ ﻣﻦ ﻧﺰد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯽﺁﻳﻢ. اﯼ ﭘﺪر ﻗ ّوس، ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻧﺎم ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﯼ ﺣﻔﻆ ﮐﻦ، ﺗﺎ‬ ‫ِ ﺪ‬ ‫ﻳﮏ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﺎ هﺴﺘﻴﻢ. ٢١ﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ را ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻮدم، ﺣﻔﻆ ﮐﺮدم، و‬ ‫از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻧﺎم ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﯼ، ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﻮدم. هﻴﭻﻳﮏ از اﻳﺸﺎن هﻼﮎ‬ ‫ﻧﺸﺪ، ﺟﺰ ﻓﺮزﻧﺪ هﻼﮐﺖ، ﺗﺎ ﮔﻔﺘﮥ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪد. ٣١ا ّﺎ ﺣﺎل ﻧﺰد ﺗﻮ ﻣﯽﺁﻳﻢ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ّ‬ ‫و اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را زﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﻨﻮز در ﺟﻬﺎﻧﻢ، ﺗﺎ ﺷﺎدﯼ ﻣﺮا در ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﻤﺎل‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ۴١ﻣﻦ ﮐﻼم ﺗﻮ را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن دادم، ا ّﺎ دﻧﻴﺎ از اﻳﺸﺎن ﻧﻔﺮت داﺷﺖ، زﻳﺮا ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارﻧﺪ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارم. ۵١درﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را از اﻳﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﺑﺒﺮﯼ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ از ﺁن ﺷﺮور ﺣﻔﻈﺸﺎن ﮐﻨﯽ. ۶١ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارﻧﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارم. ٧١ﺁﻧﺎن را در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﮐﻦ؛ ﮐﻼم ﺗﻮ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ.‬ ‫٨١هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﯼ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩام. ٩١ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻳﺸﺎن ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺗﺎ اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﻮﻧﺪ.‬

‫دﻋﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﭘﻴﺮواﻧﺶ‬

‫٠٢»درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﭘﻴﺎم ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻳﻤﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد، ١٢ﺗﺎ هﻤﻪ ﻳﮏ ﺑﺎﺷﻨﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ اﯼ‬ ‫ﭘﺪر در ﻣﻦ هﺴﺘﯽ و ﻣﻦ در ﺗﻮ. ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ در ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﺎ ﺟﻬﺎن اﻳﻤﺎن ﺁورد‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﯼ. ٢٢و ﻣﻦ ﺟﻼﻟﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﯼ، ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺑﺨﺸﻴﺪم ﺗﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﮔﺮدﻧﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺎ ﻳﮏ هﺴﺘﻴﻢ، ٣٢ﻣﻦ در ﺁﻧﺎن و ﺗﻮ در ﻣﻦ. ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻣﻼ‬ ‫ً‬ ‫ﻳﮏ ﮔﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﯼ، و اﻳﺸﺎن را هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺮا دوﺳﺖ داﺷﺘﯽ. ۴٢اﯼ ﭘﺪر، ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ، هﻤﺎن‬ ‫ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺴﺘﻢ، ﺗﺎ ﺟﻼل ﻣﺮا ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ، ﺟﻼﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﯼ؛ زﻳﺮا ﭘﻴﺶ از‬ ‫ﺁﻏﺎز ﺟﻬﺎن ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺘﯽ.‬ ‫۵٢»اﯼ ﭘﺪر ﻋﺎدل، دﻧﻴﺎ ﺗﻮ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ، ا ّﺎ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ، و اﻳﻨﻬﺎ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﯼ. ۶٢ﻣﻦ ﻧﺎم ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪم و ﺧﻮاهﻢ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁن ﻣﺤﺒﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ داﺷﺘﻪاﯼ، در ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ در ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ.«‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٨١‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺲ از اداﯼ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮﯼ درۀ ﻗﺪْرون رﻓﺖ. در‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﻏﯽ ﺑﻮد، و ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﻪ ﺁن درﺁﻣﺪﻧﺪ. ٢ا ّﺎ ﻳﻬﻮدا، ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ او، از ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺤﻞ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮد، زﻳﺮا ﻋﻴﺴﯽ و ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺑﺎرهﺎ در ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٣ﭘﺲ ﻳﻬﻮدا‬ ‫ﮔﺮوهﯽ از ﺳﺮﺑﺎزان و ﻧﻴﺰ ﻣﺄﻣﻮران ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و َﺮﻳﺴﻴﺎن را ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪ.‬ ‫ﻓ‬ ‫ِ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﺑﺎ ﭼﺮاغ و ﻣﺸﻌﻞ و ﺳﻼح ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪﻧﺪ. ۴ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﺮ وﯼ‬

‫ﺧﻮاهﺪ ﮔﺬﺷﺖ، ﭘﻴﺶ رﻓﺖ و ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﮐﻪ را ﻣﯽﺟﻮﻳﻴﺪ؟« ۵ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻋﻴﺴﺎﯼ‬ ‫ﻧﺎﺻﺮﯼ را.« ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ هﺴﺘﻢ.« ﻳﻬﻮدا، ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪۀ او ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد. ۶ﭼﻮن‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ، »ﻣﻦ هﺴﺘﻢ،« ﺁﻧﺎن ﭘﺲ رﻓﺘﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ٧ﭘﺲ دﻳﮕﺮﺑﺎر از اﻳﺸﺎن‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﮐﻪ را ﻣﯽﺟﻮﻳﻴﺪ؟« ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ را.« ٨ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮدم هﺴﺘﻢ. ﭘﺲ اﮔﺮ ﻣﺮا ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ، ﺑﮕﺬارﻳﺪ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮوﻧﺪ.« ٩اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪد ﮐﻪ: »هﻴﭻﻳﮏ از ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﯼ، از دﺳﺖ ﻧﺪادم.«‬ ‫٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﺧﻨﺠﺮﯼ را ﮐﻪ داﺷﺖ، ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ و ﺿﺮﺑﺘﯽ ﺑﺮ ﺧﺎدم‬ ‫ِ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ زد و ﮔﻮش راﺳﺘﺶ را ﺑﺮﻳﺪ. ﻧﺎم ﺁن ﺧﺎدم ﻣﺎﻟﺨﻮس ﺑﻮد. ١١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺧﻨﺠﺮ ﺧﻮﻳﺶ در ﻧﻴﺎم ﮐﻦ! ﺁﻳﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﺎﻣﯽ را ﮐﻪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻩ اﺳﺖ، ﺑﻨﻮﺷﻢ؟«‬

‫ﺑﺎزﺟﻮﻳﯽ از ﻋﻴﺴﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺮان ﻳﻬﻮد و اﻧﮑﺎر ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺑﺎزان، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺧﻮﻳﺶ و ﻣﺄﻣﻮران ﻳﻬﻮدﯼ ﻋﻴﺴﯽ را ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ او را ﺑﺴﺘﻨﺪ ٣١و ﻧﺨﺴﺖ ﻧﺰد ﺣ ّﺎ ﺑﺮدﻧﺪ. او ﭘﺪرزن ﻗﻴﺎﻓﺎ، ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ‬ ‫ِ‬ ‫َﻨ‬ ‫ﺁن زﻣﺎن ﺑﻮد. ۴١ﻗﻴﺎﻓﺎ هﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺗﻮﺻﻴﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻳﮏ ﺗﻦ در‬ ‫راﻩ ﻗﻮم ﺑﻤﻴﺮد.‬ ‫۵١ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس و ﺷﺎﮔﺮدﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ از ﭘﯽ ﻋﻴﺴﯽ رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺁن ﺷﺎﮔﺮد از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺁﺷﻨﺎﻳﺎن ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺣﻴﺎط ﺧﺎﻧﮥ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ درﺁﻣﺪ. ۶١ا ّﺎ ِﻄ ُس‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫ﭘﺸﺖ در اﻳﺴﺘﺎد. ﭘﺲ ﺁن ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ ﮐﻪ از ﺁﺷﻨﺎﻳﺎن ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﻮد، ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺑﺎ‬ ‫زﻧﯽ ﮐﻪ درﺑﺎن ﺑﻮد، ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮد و ِﻄ ُس را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺮد. ٧١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن ﺧﺎدﻣﮥ درﺑﺎن از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ِﻄ ُس ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺗﻮ ﮐﻪ از ﺷﺎﮔﺮدان ﺁن ﻣﺮد ﻧﻴﺴﺘﯽ؟« ِﻄ ُس ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻧﻴﺴﺘﻢ.«‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٨١هﻮا ﺳﺮد ﺑﻮد. ﺧﺎدﻣﺎن و ﻣﺄﻣﻮران ﺁﺗﺸﯽ ﺑﺎ زﻏﺎل اﻓﺮوﺧﺘﻪ و ﺑﺮ ِﺮد ﺁن اﻳﺴﺘﺎدﻩ‬ ‫ﮔ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﺧﻮد را ﮔﺮم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ِﻄ ُس ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺧﻮد را ﮔﺮم ﻣﯽﮐﺮد.‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٩١ﭘﺲ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ از ﻋﻴﺴﯽ درﺑﺎرۀ ﺷﺎﮔﺮدان و ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺶ ﭘﺮﺳﻴﺪ. ٠٢او ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫»ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺁﺷﮑﺎرا ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪام و هﻤﻮارﻩ در ﮐﻨﻴﺴﻪ و در ﻣﻌﺒﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﮔﺮد ﺁﻣﺪن‬ ‫هﻤﮥ ﻳﻬﻮدﻳﺎن اﺳﺖ، ﺗﻌﻠﻴﻢ دادﻩام و ﭼﻴﺰﯼ در ﻧﻬﺎن ﻧﮕﻔﺘﻪام. ١٢ﭼﺮا از ﻣﻦ ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ؟ از‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺑﭙﺮس ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺮا ﺷﻨﻴﺪﻩاﻧﺪ! ﺁﻧﺎن ﻧﻴﮏ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪام.« ٢٢ﭼﻮن‬ ‫اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، ﻳﮑﯽ از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد، ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪاش ﺳﻴﻠﯽ زد و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدهﯽ؟« ٣٢ﻋﻴﺴﯽ ﺟﻮاب داد: »اﮔﺮ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ، ﺑﺮ‬ ‫ﺧﻄﺎﻳﻢ ﺷﻬﺎدت دﻩ؛ ا ّﺎ اﮔﺮ راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻢ، ﭼﺮا ﻣﺮا ﻣﯽزﻧﯽ؟« ۴٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺣ ّﺎ او را‬ ‫َﻨ‬ ‫ﻣ‬ ‫دﺳﺖﺑﺴﺘﻪ ﻧﺰد ﻗﻴﺎﻓﺎ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد.‬ ‫۵٢در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺧﻮد را ﮔﺮم ﻣﯽﮐﺮد، ﺑﺮﺧﯽ از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺗﻮ ﮐﻪ از ﺷﺎﮔﺮدان او ﻧﻴﺴﺘﯽ؟« او اﻧﮑﺎر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﻧﻪ! ﻧﻴﺴﺘﻢ.«‬ ‫۶٢ﻳﮑﯽ از ﺧﺎدﻣﺎن ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﮐﻪ از ﺧﻮﻳﺸﺎن ﺁنﮐﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ ِﻄ ُس ﮔﻮﺷﺶ را ﺑﺮﻳﺪﻩ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﻣﻦ ﺧﻮد ﺗﻮ را ﺑﺎ او در ﺁن ﺑﺎغ ﻧﺪﻳﺪم؟« ٧٢ ِﻄ ُس ﺑﺎز اﻧﮑﺎر ﮐﺮد. هﻤﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ْ‬ ‫دم ﺧﺮوﺳﯽ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁورد.‬

‫ﻣﺤﺎﮐﻤﮥ ﻋﻴﺴﯽ در ﺣﻀﻮر ﭘﻴﻼ ُﺲ‬ ‫ﺗ‬

‫٨٢ﻋﻴﺴﯽ را از ﻧﺰد ﻗﻴﺎﻓﺎ ﺑﻪ ﮐﺎخ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﺮدﻧﺪ. ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺑﻮد. ﺁﻧﺎن ﺧﻮد وارد ﮐﺎخ‬ ‫ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺠﺲ ﻧﺸﻮﻧﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﭘ َﺢ را ﺑﺨﻮرﻧﺪ. ٩٢ﭘﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و‬ ‫ﺗ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﻪ ﭼﻪ ﺟﺮﻣﯽ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟« ٠٣ﺟﻮاب دادﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ ﻣﺠﺮم‬ ‫ﻧﺒﻮد، ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﺴﻠﻴﻤﺶ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻳﻢ.« ١٣ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد او را ﺑﺒﺮﻳﺪ و ﺑﻨﺎ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﻨﻴﺪ.« ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ اﺟﺎزۀ اﻋﺪام ﮐﺴﯽ را ﻧﺪارﻳﻢ.«‬ ‫٢٣ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﮔﻔﺘﮥ ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﻮرد ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻣﺮﮔﯽ ﮐﻪ در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﻴﻮﺳﺖ.‬ ‫٣٣ﭘﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﻪ ﮐﺎخ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﻋﻴﺴﯽ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ، ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻳﻬﻮدﯼ؟« ۴٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻳﺎ اﻳﻦ را ﺗﻮ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ، ﻳﺎ دﻳﮕﺮان درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﺑﻪ‬ ‫ْ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ؟« ۵٣ﭘﻴﻼ ُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﻳﻬﻮدﯼام؟ ﻗﻮم ﺧﻮدت و ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن، ﺗﻮ‬ ‫ﺗ‬ ‫را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ؛ ﭼﻪ ﮐﺮدﻩاﯼ؟« ۶٣ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. اﮔﺮ ﭘﺎدﺷﺎهﯽام از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻮد، ﺧﺎدﻣﺎﻧﻢ ﻣﯽﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪدﺳﺖ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﻧﻴﺎﻳﻢ. ا ّﺎ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ.« ٧٣ﭘﻴﻼ ُﺲ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭘﺲ ﺗﻮ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ؟« ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺗﻮ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﺎدﺷﺎهﻢ. ﻣﻦ از اﻳﻦرو زادﻩ ﺷﺪم‬ ‫و از اﻳﻦرو ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪم ﺗﺎ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻬﺎدت دهﻢ. ﭘﺲ هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻌﻠﻖ‬ ‫دارد، ﺑﻪ ﻧﺪاﯼ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدهﺪ.« ٨٣ﭘﻴﻼ ُﺲ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، ﺑﺎز ﻧﺰد ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ هﻴﭻ ﺳﺒﺒﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدن او ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ. ٩٣ا ّﺎ ﺷﻤﺎ را رﺳﻤﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ در ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ ﻳﮏ زﻧﺪاﻧﯽ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺁزاد ﮐﻨﻢ؛ ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد را ﺁزاد ﮐﻨﻢ؟« ٠۴ﺁﻧﻬﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻳﺎد ﺳﺮ‬ ‫دادﻧﺪ: »او را ﻧﻪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎرا ّﺎ را ﺁزاد ﮐﻦ!« ا ّﺎ ﺑﺎرا ّﺎ ﺷﻮرﺷﯽ ﺑﻮد.‬ ‫ﻣ ْ َﺑ‬ ‫َْﺑ‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٩١‬
‫ﺣﮑﻢ ﻣﺼﻠﻮب ﮐﺮدن ﻋﻴﺴﯽ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﻋﻴﺴﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ، دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪاش زﻧﻨﺪ. ٢و ﺳﺮﺑﺎزان ﺗﺎﺟﯽ از‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺧﺎر ﺑﺎﻓﺘﻪ، ﺑﺮ ﺳﺮش ﻧﻬﺎدﻧﺪ و رداﻳﯽ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ، ٣و ﻧﺰدش ﺁﻣﺪﻩ، ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»درود ﺑﺮ ﺗﻮ، اﯼ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد!« و او را ﺳﻴﻠﯽ ﻣﯽزدﻧﺪ.‬ ‫۴ﺳﭙﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ او را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁورم ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻴﭻ ﺳﺒﺒﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدن او ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ.« ۵ﭘﺲ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺗﺎج ﺧﺎر ﺑﺮ ﺳﺮ و رداﯼ ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ. ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ ﺁن‬ ‫ﺗ‬ ‫اﻧﺴﺎن!« ۶ﭼﻮن ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻣﻌﺒﺪ او را دﻳﺪﻧﺪ، ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺮ‬ ‫ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ! ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ!« ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد او را ﺑﺒﺮﻳﺪ و ﻣﺼﻠﻮب‬ ‫ْ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻮن ﻣﻦ ﺳﺒﺒﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدن او ﻧﻴﺎﻓﺘﻪام.« ٧ﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﭘﺎﺳﺦ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ‬ ‫را ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺁن او ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﻴﺮد، زﻳﺮا ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﺳﺖ.«‬

‫٨ﭼﻮن ﭘﻴﻼ ُﺲ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، هﺮاﺳﺎﻧﺘﺮ ﺷﺪ، ٩و ﺑﺎز ﺑﻪ درون ﮐﺎخ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و از‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩاﯼ؟« ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ او ﻧﺪاد. ٠١ﭘﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ او را‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﻣﻦ هﻴﭻ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﯽ؟ ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺪرت دارم ﺁزادت ﮐﻨﻢ و ﻗﺪرت دارم ﺑﺮ‬ ‫ﺻﻠﻴﺒﺖ ﮐﺸﻢ؟« ١١ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »هﻴﭻ ﻗﺪرت ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﯽداﺷﺘﯽ، اﮔﺮ از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﺗﻮ دادﻩ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد؛ از اﻳﻦرو، ﮔﻨﺎﻩ ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮد، ﺑﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ.« ٢١از ﺁن‬ ‫ﭘﺲ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺁزادش ﮐﻨﺪ، ا ّﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻓﺮﻳﺎدزﻧﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺁزاد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﮐﻨﯽ، دوﺳﺖ ﻗﻴﺼﺮ ﻧﻴﺴﺘﯽ. هﺮﮐﻪ ادﻋﺎﯼ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﺮﺿﺪ ﻗﻴﺼﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.«‬ ‫٣١ﭼﻮن ﭘﻴﻼ ُﺲ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺷﻨﻴﺪ، ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻴﺮون ﺁورد و ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ داورﯼ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ، در ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ »ﺳﻨﮕﻔﺮش« ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد و ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن »ﺟ ّﺎﺗﺎ« ﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻣﯽﺷﺪ. ۴١ﺁن روز، روز »ﺗﻬﻴﮥ« ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ ﺑﻮد و ﻇﻬﺮ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﺪ. ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﻪ‬ ‫ﺗ‬ ‫ِﺴ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺷﻤﺎ!« ۵١ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ: »او را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدار! او‬ ‫را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدار و ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﻦ!« ﭘﻴﻼ ُﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﭘﺎدﺷﺎهﺘﺎن را ﻣﺼﻠﻮب ﮐﻨﻢ؟«‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻣﺎ را ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻗﻴﺼﺮ.« ۶١ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﻴﻼ ُﺲ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﺸﻨﺪ.‬

‫ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ‬

‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺮدﻧﺪ. ٧١ﻋﻴﺴﯽ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﺮ دوش ﺑﻴﺮون رﻓﺖ، ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﺤﻠﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻤﺠﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ُﻠ ُﺘﺎ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ٨١ﺁﻧﺠﺎ او را ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ﺟﺠ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ. ﺑﺎ او دو ﺗﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ در دو ﺟﺎﻧﺒﺶ ﻣﺼﻠﻮب ﺷﺪﻧﺪ و ﻋﻴﺴﯽ در ﻣﻴﺎن ﻗﺮار‬ ‫داﺷﺖ. ٩١ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﻴﻼ ُﺲ ﮐﺘﻴﺒﻪاﯼ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و ﺁن را ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺻﻠﻴﺐ ﻧﺼﺐ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺮ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد: ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ، ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد. ٠٢ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺁن ﮐﺘﻴﺒﻪ را‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻬﺮ ﺑﻮد و ﺁن ﮐﺘﻴﺒﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن‬ ‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن و ﻻﺗﻴﻨﯽ و ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ١٢ﭘﺲ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﻳﻬﻮد ﺑﻪ ﭘﻴﻼ ُﺲ ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫ﺗ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫»ﻧﻨﻮﻳﺲ ›ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮد‹، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻨﻮﻳﺲ اﻳﻦ ﻣﺮد ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻳﻬﻮدم.«‬ ‫٢٢ﭘﻴﻼ ُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ، ﻧﻮﺷﺘﻢ.«‬ ‫ﺗ‬ ‫٣٢ﭼﻮن ﺳﺮﺑﺎزان ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ، ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ او را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﻬﻢ‬ ‫ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮدﻧﺪ و هﺮ ﻳﮏ ﺳﻬﻤﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. و ﺟﺎﻣﮥ زﻳﺮﻳﻦ او را ﻧﻴﺰ ﺳﺘﺎﻧﺪﻧﺪ. ا ّﺎ ﺁن ﺟﺎﻣﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫درز ﻧﺪاﺷﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮑﭙﺎرﭼﻪ از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ۴٢ﭘﺲ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»اﻳﻦ را ﺗﮑﻪ ﻧﮑﻨﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻗﺮﻋﻪ ﺑﻴﻔﮑﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ از ﺁن ﮐﻪ ﺷﻮد.« ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﮔﻔﺘﮥ ﮐﺘﺎب‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫»ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﻢ را ﺑﻴﻦ ﺧﻮد ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫و ﺑﺮ ﻟﺒﺎﺳﻢ ﻗﺮﻋﻪ اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ.«‬ ‫ﭘﺲ ﺳﺮﺑﺎزان ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫۵٢ﻧﺰدﻳﮏ ﺻﻠﻴﺐ ﻋﻴﺴﯽ، ﻣﺎدر او و ﺧﻮاهﺮ ﻣﺎدرش، و ﻧﻴﺰ ﻣﺮﻳﻢ زن ﮐْﻠﻮﭘﺎس و‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ۶٢ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺎدرش و ﺁن ﺷﺎﮔﺮدﯼ را ﮐﻪ دوﺳﺖ‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬ ‫ﻣﯽداﺷﺖ در ﮐﻨﺎر او اﻳﺴﺘﺎدﻩ دﻳﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﺑﺎﻧﻮ، اﻳﻨﮏ ﭘﺴﺮت«. ٧٢ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬ ‫ﺁن ﺷﺎﮔﺮد ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ ﻣﺎدرت.« از ﺁن ﺳﺎﻋﺖ، ﺁن ﺷﺎﮔﺮد، او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﺑﺮد.‬

‫ﻣﺮگ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﮔﺎﻩ از اﻳﻨﮑﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺘﺎب ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ، ﮔﻔﺖ: »ﺗﺸﻨﻪام.« ٩٢در ﺁﻧﺠﺎ ﻇﺮﻓﯽ ﺑﻮد ﭘﺮ از ﺷﺮاب ﺗﺮﺷﻴﺪﻩ. ﭘﺲ اﺳﻔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاب را ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪاﯼ از زوﻓﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ، ﭘﻴﺶ دهﺎن او ﺑﺮدﻧﺪ. ٠٣ﭼﻮن ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺷﺮاب را ﭼﺸﻴﺪ، ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﻴﺪ.« ﺳﭙﺲ ﺳﺮ ﺧﻢ ﮐﺮد و روح ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻮد.‬ ‫١٣ﺁن روز، روز »ﺗﻬﻴﻪ« ﺑﻮد، و روز ﺑﻌﺪ، ﺷ ّﺎت ﺑﺰرگ. از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﺮان ﻳﻬﻮد‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﺟﺴﺎد ﺗﺎ روز ﺑﻌﺪ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﻤﺎﻧﺪ، از ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎق ﭘﺎهﺎﯼ ﺁن‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺳﻪ ﺗﻦ را ﺷﮑﺴﺘﻪ، اﺟﺴﺎدﺷﺎن را از ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻴﺎورﻧﺪ. ٢٣ﭘﺲ ﺳﺮﺑﺎزان ﺁﻣﺪﻧﺪ و‬ ‫ﺳﺎﻗﻬﺎﯼ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺷﺨﺺ و ﺁن دﻳﮕﺮ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ. ٣٣ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ و دﻳﺪﻧﺪ ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺳﺎﻗﻬﺎﯼ او را ﻧﺸﮑﺴﺘﻨﺪ. ۴٣ا ّﺎ ﻳﮑﯽ از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﻴﺰﻩاﯼ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﯼ او ﻓﺮو ﺑﺮد ﮐﻪ دردم ﺧﻮن و ﺁب از ﺁن روان ﺷﺪ. ۵٣ﺁن ﮐﻪ‬ ‫اﻳﻦ را دﻳﺪ، ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ. ﺷﻬﺎدت او راﺳﺖ اﺳﺖ و او ﻣﯽداﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ۶٣اﻳﻨﻬﺎ واﻗﻊ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺘﺎب ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪد ﮐﻪ: »هﻴﭽﻴﮏ‬ ‫از اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎﻳﺶ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ،« ٧٣و ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺸﯽ دﻳﮕﺮ از ﮐﺘﺎب ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﺁن‬ ‫را ﮐﻪ ﺑﺮ او ﻧﻴﺰﻩ زدﻧﺪ، ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ.«‬

‫ﺧﺎﮐﺴﭙﺎرﯼ ﻋﻴﺴﯽ‬
‫٨٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﻮﺳﻒ، اهﻞ راﻣﻪ، از ﭘﻴﻼ ُﺲ اﺟﺎزﻩ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮﮔﻴﺮد.‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻳﻮﺳﻒ از ﭘﻴﺮوان ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮد، ا ّﺎ در ﻧﻬﺎن، زﻳﺮا از ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻴﻢ داﺷﺖ. ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﻪ او‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺟﺎزﻩ داد. ﭘﺲ ﺁﻣﺪﻩ، ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ. ٩٣ﻧﻴﻘﻮدﻳﻤﻮس ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻧﺰد‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁﻣﻴﺨﺘﻪاﯼ از ُﺮ و ﻋﻮد ﺑﻪ وزن ﻳﮑﺼﺪ ﻟﻴﺘﺮا ﺁورد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠۴ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺁن را ﺑﻪرﺳﻢ ﺗﺪﻓﻴﻦ ﻳﻬﻮد ﺑﺎ ﻋﻄﺮﻳﺎت در ﮐﻔﻦ‬ ‫ﭘﻴﭽﻴﺪﻧﺪ. ١۴ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪ، ﺑﺎﻏﯽ ﺑﻮد و در ﺁن ﺑﺎغ ﻣﻘﺒﺮﻩاﯼ ﺗﺎزﻩ وﺟﻮد‬ ‫داﺷﺖ ﮐﻪ هﻨﻮز ﻣﺮدﻩاﯼ در ﺁن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد. ٢۴ﭘﺲ ﭼﻮن روز »ﺗﻬﻴﮥ« ﻳﻬﻮد ﺑﻮد و‬ ‫ﺁن ﻣﻘﺒﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد، ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ را در ﺁن ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ٠٢‬
‫ﻣﻘﺒﺮۀ ﺧﺎﻟﯽ‬
‫١در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز هﻔﺘﻪ، ﺳﺤﺮﮔﺎهﺎن، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ هﻮا هﻨﻮز ﺗﺎرﻳﮏ ﺑﻮد، ﻣﺮﻳﻢ‬ ‫ﻣﺠ َﻟ ّﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺁﻣﺪ و دﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ از ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢ﭘﺲ دوان دوان‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬

‫ﻧﺰد َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس و ﺁن ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ دوﺳﺘﺶ ﻣﯽداﺷﺖ، رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورﻣﺎن را از ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺑﺮدﻩاﻧﺪ و ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ ﮐﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ.« ٣ﭘﺲ ِﻄ ُس هﻤﺮاﻩ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﺎ ﺁن ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﻘﺒﺮﻩ روان ﺷﺪﻧﺪ. ۴و هﺮ دو ﺑﺎ هﻢ ﻣﯽدوﻳﺪﻧﺪ؛‬ ‫ا ّﺎ ﺁن ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ ﺗﻨﺪﺗﺮ رﻓﺘﻪ، از ِﻄ ُس ﭘﻴﺶ اﻓﺘﺎد و ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮﻩ رﺳﻴﺪ. ۵ﭘﺲ ﺧﻢ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺪﻩ، ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ و دﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺎرﭼﻪهﺎﯼ ﮐﻔﻦ در ﺁﻧﺠﺎ هﺴﺖ، ا ّﺎ درون ﻣﻘﺒﺮﻩ ﻧﺮﻓﺖ. ۶ﭘﺲ‬ ‫ﻣ‬ ‫َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﻧﻴﺰ از ﭘﯽ او ﺁﻣﺪ و درون ﻣﻘﺒﺮﻩ رﻓﺘﻪ، دﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺎرﭼﻪهﺎﯼ ﮐﻔﻦ در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫هﺴﺖ، ٧ا ّﺎ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﺮد ﺳﺮ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ در ﮐﻨﺎر ﭘﺎرﭼﻪهﺎﯼ ﮐﻔﻦ ﻧﺒﻮد، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺷﺪﻩ و در ﺟﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٨ﭘﺲ ﺁن ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮﻩ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ درون ﺁﻣﺪ و دﻳﺪ و اﻳﻤﺎن ﺁورد. ٩زﻳﺮا هﻨﻮز ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس را‬ ‫ﺪ‬ ‫درﮎ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد. ٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن دو ﺷﺎﮔﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ.‬

‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺠ َﻟ ّﻪ‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬

‫١١و ا ّﺎ ﻣﺮﻳﻢ، ﺑﻴﺮون، ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻘﺒﺮﻩ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﻣﯽﮔﺮﻳﺴﺖ. او ﮔﺮﻳﺎن ﺧﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪدرون ﻣﻘﺒﺮﻩ ﺑﻨﮕﺮد. ٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ دو ﻓﺮﺷﺘﻪ را دﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ و ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﻴﮑﺮ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻳﮑﯽ در ﺟﺎﯼ ﺳﺮ و دﻳﮕﺮﯼ در ﺟﺎﯼ ﭘﺎهﺎﯼ او ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ٣١ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ زن، ﭼﺮا ﮔﺮﻳﺎﻧﯽ؟« او ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺳﺮورم را ﺑﺮدﻩاﻧﺪ و‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ.« ۴١ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻋﻴﺴﯽ را ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ دﻳﺪ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ. ۵١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ زن، ﭼﺮا ﮔﺮﻳﺎﻧﯽ؟ ﮐﻪ را ﻣﯽﺟﻮﻳﯽ؟« ﻣﺮﻳﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻤﺎن اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎن اﺳﺖ، ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮورم، اﮔﺮ ﺗﻮ او را ﺑﺮداﺷﺘﻪاﯼ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎ‬ ‫ﮔﺬاﺷﺘﻪاﯼ ﺗﺎ ﺑﺮوم و او را ﺑﺮﮔﻴﺮم.« ۶١ﻋﻴﺴﯽ ﺻﺪا زد: »ﻣﺮﻳﻢ!« ﻣﺮﻳﻢ روﯼ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ‬ ‫او ﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ﮔﻔﺖ: »ر ّﻮﻧﯽ!« )ﻳﻌﻨﯽ اﺳﺘﺎد(. ٧١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫َﺑ‬ ‫»ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻴﺎوﻳﺰ، زﻳﺮا هﻨﻮز ﻧﺰد ﭘﺪر ﺻﻌﻮد ﻧﮑﺮدﻩام. ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺰد ﺑﺮادراﻧﻢ ﺑﺮو و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻧﺰد ﭘﺪر ﺧﻮد و ﭘﺪر ﺷﻤﺎ و ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد و ﺧﺪاﯼ ﺷﻤﺎ ﺻﻌﻮد ﻣﯽﮐﻨﻢ.« ٨١ﻣﺮﻳﻢ‬ ‫ﻣﺠ َﻟ ّﻪ رﻓﺖ و ﺷﺎﮔﺮدان را ﺧﺒﺮ داد ﮐﻪ »ﺧﺪاوﻧﺪ را دﻳﺪﻩام!« و ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد،‬ ‫َ ْﺪ ﻴ‬ ‫ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺑﺎزﮔﻔﺖ.‬

‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺷﺎﮔﺮدان‬

‫٩١ﺷﺎﻣﮕﺎﻩ هﻤﺎن روز، ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز هﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﺮد هﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫و درهﺎ از ﺗﺮس ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻗﻔﻞ ﺑﻮد، ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ و در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ: »ﺳﻼم ﺑﺮ‬ ‫ﺷﻤﺎ!« ٠٢ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، دﺳﺘﻬﺎ و ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻧﺸﺎن داد. ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺎ دﻳﺪن‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ١٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺳﻼم ﺑﺮ ﺷﻤﺎ! هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر ﻣﺮا‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ.« ٢٢ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ، دﻣﻴﺪ و ﻓﺮﻣﻮد: »روحاﻟﻘﺪس‬ ‫را ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ. ٣٢اﮔﺮ ﮔﻨﺎهﺎن ﮐﺴﯽ را ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﻴﺪ، ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؛ و اﮔﺮ ﮔﻨﺎهﺎن‬ ‫ﮐﺴﯽ را ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻩ ﺑﮕﺬارﻳﺪ، ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻩ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ.«‬

‫ﻋﻴﺴﯽ و ﺗﻮﻣﺎ‬

‫۴٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ، ﺗﻮﻣﺎ، ﻳﮑﯽ از ﺁن دوازدﻩ، ﮐﻪ دوﻗﻠﻮ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﺎ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﻧﺒﻮد. ۵٢ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺧﺪاوﻧﺪ را دﻳﺪﻩاﻳﻢ!« ا ّﺎ او ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺗﺎ ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻴﺨﻬﺎ را در دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﻧﺒﻴﻨﻢ و اﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﻴﺨﻬﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﮕﺬارم و دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ را در ﺳﻮراخ ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ ﻧﻨﻬﻢ، اﻳﻤﺎن ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁورد.« ۶٢ﭘﺲ از‬ ‫هﺸﺖ روز، ﺷﺎﮔﺮدان ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎز در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻮﻣﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮد. در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ درهﺎ‬ ‫ﻗﻔﻞ ﺑﻮد، ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻣﺪ و در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ: »ﺳﻼم ﺑﺮ ﺷﻤﺎ!« ٧٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺗﻮﻣﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮد را اﻳﻨﺠﺎ ﺑﮕﺬار و دﺳﺘﻬﺎﻳﻢ را ﺑﺒﻴﻦ، و دﺳﺖ ﺧﻮد را ﭘﻴﺶ ﺁور و در‬ ‫ﺳﻮراخ ﭘﻬﻠﻮﻳﻢ ﺑﮕﺬار و ﺑﯽاﻳﻤﺎن ﻣﺒﺎش، ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎش.« ٨٢ﺗﻮﻣﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻦ و ﺧﺪاﯼ ﻣﻦ!« ٩٢ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﭼﻮن ﻣﺮا دﻳﺪﯼ اﻳﻤﺎن ﺁوردﯼ؟‬ ‫ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﺎدﻳﺪﻩ، اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ.«‬

‫هﺪف اﻳﻦ ﮐﺘﺎب‬

‫٠٣ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻳﺎت ﺑﺴﻴﺎر دﻳﮕﺮ در ﺣﻀﻮر ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﺎﻧﻴﺪ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﮐﺘﺎب‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. ١٣ا ّﺎ اﻳﻨﻬﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺎن »ﻣﺴﻴﺢ«، ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ، و ﺗﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻳﻤﺎن، در ﻧﺎم او ﺣﻴﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫ﻳﻮﺣﻨﺎ ١٢‬
‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ هﻔﺖ ﺗﻦ از ﺷﺎﮔﺮدان‬
‫١ﭘﺲ از اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ، ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺧﻮد را در ﮐﻨﺎر درﻳﺎﭼﮥ ﺗﻴ ِﺮﻳﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ﺒ‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺳﺎﺧﺖ. او اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﮔﺸﺖ: ٢روزﯼ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس، ﺗﻮﻣﺎﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫دوﻗﻠﻮ، ﻧ َﻨﺎﺋﻴﻞ از ﻣﺮدﻣﺎن ﻗﺎﻧﺎﯼ ﺟﻠﻴﻞ، ﭘﺴﺮان ز ِﺪﯼ و دو ﺷﺎﮔﺮد دﻳﮕﺮ ﺑﺎ هﻢ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ِﺑ‬ ‫َﺘ‬ ‫٣ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﻴﺪ ﻣﺎهﯽ ﻣﯽروم.« ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﻴﻢ.« ﭘﺲ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ، ﺳﻮار ﻗﺎﻳﻖ ﺷﺪﻧﺪ. ا ّﺎ در ﺁن ﺷﺐ ﭼﻴﺰﯼ ﺻﻴﺪ ﻧﮑﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۴ﺳﺤﺮﮔﺎهﺎن، ﻋﻴﺴﯽ در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ اﻳﺴﺘﺎد؛ ا ّﺎ ﺷﺎﮔﺮدان درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ. ۵او‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻓﺮزﻧﺪان، ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﻧﺪارﻳﺪ؟« ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﻧﻪ!« ۶ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺗﻮر را ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻴﻨﺪازﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.« اﻳﺸﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ و از‬ ‫ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﺎهﯽ ﻗﺎدر ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺗﻮر را ﺑﻪ درون ﻗﺎﻳﻖ ﺑﮑﺸﻨﺪ. ٧ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ دوﺳﺘﺶ‬ ‫ﻣﯽداﺷﺖ، ﺑﻪ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ!« َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ او ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫دردم ﺟﺎﻣﮥ ﺧﻮد را ﮔﺮد ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪ - زﻳﺮا ﺁن را از ﺗﻦ ﺑﻪدر ﺁوردﻩ ﺑﻮد - و ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﻪ درﻳﺎ اﻓﮑﻨﺪ. ٨ا ّﺎ دﻳﮕﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺎ ﻗﺎﻳﻖ ﺁﻣﺪﻧﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻮر ﭘﺮ از ﻣﺎهﯽ را ﺑﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺸﻴﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﺣﻞ ﻓﻘﻂ دوﻳﺴﺖ ذراع ﺑﻮد.‬ ‫٩ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ رﺳﻴﺪﻧﺪ، دﻳﺪﻧﺪ ﺁﺗﺸﯽ ﺑﺎ زﻏﺎل اﻓﺮوﺧﺘﻪ اﺳﺖ و ﻣﺎهﯽ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻬﺎدﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ، و ﻧﺎن ﻧﻴﺰ هﺴﺖ. ٠١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »از ﺁن ﻣﺎهﻴﻬﺎ ﮐﻪ هﻢاﮐﻨﻮن ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ،‬ ‫ﺑﻴﺎورﻳﺪ.« ١١ َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﺑﻪ درون ﻗﺎﻳﻖ رﻓﺖ و ﺗﻮر را ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﮐﺸﻴﺪ. ﺗﻮر ﭘﺮ از‬ ‫ْ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣﺎهﻴﻬﺎﯼ ﺑﺰرگ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎﻩ و ﺳﻪ ﻣﺎهﯽ. و ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﺎهﻴﻬﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﺣﺪ‬ ‫زﻳﺎد ﺑﻮد، ﺗﻮر ﭘﺎرﻩ ﻧﺸﺪ. ٢١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮرﻳﺪ.« هﻴﭽﻴﮏ‬

‫از ﺷﺎﮔﺮدان ﺟﺮﺋﺖ ﻧﮑﺮد از او ﺑﭙﺮﺳﺪ، »ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ؟« زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ او ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫اﺳﺖ. ٣١ﻋﻴﺴﯽ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ، ﻧﺎن را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ داد، و ﻧﻴﺰ ﻣﺎهﯽ را. ۴١اﻳﻦ‬ ‫ﺳ ّﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺲ از ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﺎن‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﯽﺷﺪ.‬

‫ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫۵١ﭘﺲ از ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ، ﻋﻴﺴﯽ از َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﯼ َﻤﻌﻮن، ﭘﺴﺮ ﻳﻮﻧﺎ، ﺁﻳﺎ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻴﺶ از اﻳﻨﻬﺎ دوﺳﺖ ﻣﯽدارﯼ؟« او ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ ﺳﺮورم؛ ﺗﻮ ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺖ‬ ‫دارم.« ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »از ﺑﺮﻩهﺎﯼ ﻣﻦ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻦ.« ۶١ﺑﺎر د ّم ﻋﻴﺴﯽ از او‬ ‫و‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﯼ َﻤﻌﻮن، ﭘﺴﺮ ﻳﻮﻧﺎ، ﺁﻳﺎ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽدارﯼ؟« او ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ ﺳﺮورم؛‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺖ دارم.« ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻣﺮا ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻦ.« ٧١ﺑﺎر ﺳ ّم‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ َﻤﻌﻮن ﭘﺴﺮ ﻳﻮﻧﺎ، ﺁﻳﺎ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽدارﯼ؟« ِﻄ ُس از اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺳﻪ ﺑﺎر از او ﭘﺮﺳﻴﺪ، »ﺁﻳﺎ ﻣﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽدارﯼ؟« ﺁزردﻩ ﺷﺪ و ﭘﺎﺳﺦ داد:‬ ‫»ﺳﺮورم، ﺗﻮ از هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺁﮔﺎهﯽ؛ ﺗﻮ ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺖ دارم.« ﻋﻴﺴﯽ ﮔﻔﺖ: »از‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻣﻦ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻦ. ٨١ﺁﻣﻴﻦ، ﺁﻣﻴﻦ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺑﻮدﯼ ﮐﻤﺮ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﻣﯽﺑﺴﺘﯽ و هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻣﯽرﻓﺘﯽ؛ ا ّﺎ ﭼﻮن ﭘﻴﺮ ﺷﻮﯼ دﺳﺘﻬﺎﻳﺖ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاهﯽ ﮔﺸﻮد و دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻤﺮ ﺗﻮ را ﺑﺮﺑﺴﺘﻪ، ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد.«‬ ‫٩١ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻣﺮﮔﯽ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ِﻄ ُس ﺑﺎ ﺁن ﺧﺪا را ﺟﻼل‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣﯽداد. ﺳﭙﺲ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ.«‬ ‫٠٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻄ ُس ﺑﺮﮔﺸﺖ و دﻳﺪ ﺁن ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ دوﺳﺘﺶ ﻣﯽداﺷﺖ از ﭘﯽ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ. او هﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ در وﻗﺖ ﺷﺎم ﺑﺮ ﺳﻴﻨﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﺗﮑﻴﻪ زدﻩ و از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد،‬ ‫»ﺳﺮورم، ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؟« ١٢ﭼﻮن ِﻄ ُس او را دﻳﺪ، از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺳﺮور ﻣﻦ، ﭘﺲ او ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮد؟« ٢٢ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻢ‬ ‫او ﺗﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺗﻮ را ﭼﻪ؟ ﺗﻮ از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ!« ٣٢ﭘﺲ اﻳﻦ ﮔﻤﺎن در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺑﺮادران ﺷﺎﻳﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁن ﺷﺎﮔﺮد ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺮد، ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ِﻄ ُس ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ او‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻔﺖ »اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻢ او ﺗﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﺗﻮ را ﭼﻪ؟«‬ ‫۴٢هﻤﺎن ﺷﺎﮔﺮد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ و اﻳﻨﻬﺎ را ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﺎ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﻬﺎدت او راﺳﺖ اﺳﺖ.‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫۵٢ﻋﻴﺴﯽ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ، ﮔﻤﺎن‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺰ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎ را ﻣﯽداﺷﺖ.‬

‫اﻋﻤﺎل رﺳﻮﻻن‬
‫اﻋﻤﺎل ١‬
‫ﺻﻌﻮد ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن‬
‫١اﯼ ِﺌﻮﻓﻴﻠﻮس، ﻣﻦ اﺛﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮد را در ﺑﺎب هﻤﮥ اﻣﻮرﯼ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮدن و ﺗﻌﻠﻴﻢ دادﻧﺸﺎن ﺁﻏﺎز ﮐﺮد ٢ﺗﺎ روزﯼ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ روحاﻟﻘﺪس‬ ‫دﺳﺘﻮرهﺎﻳﯽ ﺑﻪ رﺳﻮﻻن ﺑﺮﮔﺰﻳﺪۀ ﺧﻮد داد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ. ٣او ﭘﺲ از رﻧﺞ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪن، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﻇﺎهﺮ ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﺎ دﻻﻳﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﭘﺲ ﺑﻪﻣﺪت ﭼﻬﻞ روز ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﻇﺎهﺮ ﻣﯽﺷﺪ و درﺑﺎرۀ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺖ. ۴ﻳﮏ ﺑﺎر در ﺣﻴﻦ ﺻﺮف ﻏﺬا ﺑﺪﻳﺸﺎن اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ: »اورﺷﻠﻴﻢ را ﺗﺮﮎ‬ ‫ﻣﮑﻨﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁن وﻋﺪۀ ﭘﺪر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ. ۵زﻳﺮا ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ‬ ‫ﻣﯽداد، ا ّﺎ ﭼﻨﺪ روزﯼ ﺑﻴﺶ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ روحاﻟﻘﺪس ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫۶ﭘﺲ ﭼﻮن ﮔﺮد هﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، از او ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺧﺪاوﻧﺪا، ﺁﻳﺎ در اﻳﻦ زﻣﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ را ﺑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺎزﺧﻮاهﯽ ﮔﺮداﻧﻴﺪ؟«‬ ‫٧ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ اﻳﺎم و زﻣﺎﻧﻬﺎﻳﯽ را ﮐﻪ ﭘﺪر در اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮد‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻴﺪ؛ ٨ا ّﺎ ﭼﻮن روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺁﻳﺪ، ﻗﺪرت ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ و در‬ ‫ﻣ‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﺳﺎﻣﺮﻩ و ﺗﺎ دورﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎط ﺟﻬﺎن، ﺷﺎهﺪان ﻣﻦ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد.«‬

‫٩ﭘﺲ از ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﻳﺸﺎن ﻣﯽﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ و اﺑﺮﯼ‬ ‫او را از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ. ٠١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺖ و ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺎﮔﺎﻩ دو ﻣﺮد ﺳﻔﻴﺪﭘﻮش در ﮐﻨﺎرﺷﺎن اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ ١١و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﻣﺮدان‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻠﻴﻠﯽ، ﭼﺮا اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪاﻳﺪ؟ هﻤﻴﻦ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ از ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ، ﺑﺎزﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ، ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ دﻳﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن رﻓﺖ.«‬

‫اﻧﺘﺨﺎب َﺘﻴﺎس ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻳﻬﻮدا‬ ‫ﻣ‬

‫٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﮔﺮدان از ﮐﻮﻩ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ زﻳﺘﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ﺁن ﮐﻮﻩ ﺑﻴﺶ از‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻳﮏ روز ﺷ ّﺎت ﺑﺎ اورﺷﻠﻴﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ. ٣١ﭼﻮن ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺑﻪ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺎﻧﻪاﯼ رﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻗﺎﻣﺘﮕﺎهﺸﺎن ﺑﻮد. ﺁﻧﺎن ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ، ﻳﻌﻘﻮب و ﺁﻧﺪرﻳﺎس، ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫َﺘ‬ ‫ﺑ‬ ‫و ﺗﻮﻣﺎ، َﺮﺗﻮﻟْﻤﺎ و ﻣ ّﯽ، ﻳﻌﻘﻮب ﻓﺮزﻧﺪ ﺣﻠْﻔﺎﯼ و َﻤﻌﻮن ﻏﻴﻮر و ﻳﻬﻮدا ﻓﺮزﻧﺪ ﻳﻌﻘﻮب‬ ‫ﺷ‬ ‫َ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ۴١اﻳﺸﺎن هﻤﮕﯽ ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ زﻧﺎن و ﻧﻴﺰ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎدر ﻋﻴﺴﯽ و ﺑﺮادران او، ﻳﮑﺪل‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﯽ وﻗﺖ ﺧﻮد را وﻗﻒ دﻋﺎ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۵١ﻳﮑﯽ از ﺁن روزهﺎ، ِﻄ ُس در ﻣﻴﺎن ﺑﺮادران ﮐﻪ ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺣﺪود ﻳﮑﺼﺪ و ﺑﻴﺴﺖ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺗﻦ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻳﺴﺘﺎد ۶١و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺑﺮادران، ﺁن ﻧﻮﺷﺘﮥ ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﯽﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن روحاﻟﻘﺪس ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻪ زﺑﺎن داوود درﺑﺎرۀ ﻳﻬﻮدا، راهﻨﻤﺎﯼ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎرﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻋﻴﺴﯽ، ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ٧١زﻳﺮا او ﻳﮑﯽ از ﻣﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﺪ و‬ ‫ﺳﻬﻤﯽ در اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ داﺷﺖ.«‬ ‫٨١)ﻳﻬﻮدا ﺑﺎ ﭘﺎداش ﺷﺮارت ﺧﻮد ﻗﻄﻌﻪ زﻣﻴﻨﯽ ﺧﺮﻳﺪ و در ﺁن ﺑﻪروﯼ دراﻓﺘﺎد و از‬ ‫ﻣﻴﺎن ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ و اﻣﻌﺎ و اﺣﺸﺎﻳﺶ هﻤﻪ ﺑﻴﺮون رﻳﺨﺖ. ٩١ﺳﺎﮐﻨﺎن اورﺷﻠﻴﻢ هﻤﻪ از اﻳﻦ‬ ‫واﻗﻌﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ زﺑﺎن ﺧﻮد ﺁن ﻣﺤﻞ را »ﺣﻘﻞ ِﻣﺎ«، ﻳﻌﻨﯽ زﻣﻴﻦ ﺧﻮن ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ.(‬ ‫َ َ ْد‬ ‫٠٢»در ﮐﺘﺎب ﻣﺰاﻣﻴﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫» ›ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪاش ﻣﺘﺮوﮎ ﮔﺮدد‬ ‫و ﮐﺲ در ﺁن ﻣﺄوا ﻧﮕﻴﺮد،‹‬ ‫و ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫» ›ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﺐ ﻧﻈﺎرﺗﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﻮد.‹‬ ‫١٢از اﻳﻦرو ﻻزم اﺳﺖ از ﻣﻴﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺁﻣﺪ و رﻓﺖ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ، ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ، ٢٢از زﻣﺎن ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺤﻴﯽ ﺗﺎ روزﯼ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ از ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﺎﻻ‬ ‫ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ، ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﺎن ﺑﺎ ﻣﺎ از ﺷﺎهﺪان رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻋﻴﺴﯽ ﮔﺮدد.«‬ ‫٣٢ﭘﺲ دو ﺗﻦ را ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮدﻧﺪ: ﻳﻮﺳﻒ را ﮐﻪ َﺮﺳﺎﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ و او را ﺑﻪ ﻧﺎم‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻳﻮﺳﺘﻮس هﻢ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ، و َﺘﻴﺎس را. ۴٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ دﻋﺎ ﮐﺮدﻧﺪ: »ﺧﺪاوﻧﺪا، ﺗﻮ از ﻗﻠﻮب‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﮕﺎن ﺁﮔﺎهﯽ. ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﺎ ﻋﻴﺎن ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﮐﺪاﻣﻴﻦﻳﮏ از اﻳﻦ دو را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩاﯼ ۵٢ﺗﺎ‬

‫اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ رﺳﺎﻟﺖ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﻴﺮد، ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدا از ﺁن روﯼ ﺑﺮﺗﺎﻓﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ‬ ‫رﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺪان ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ.« ۶٢ﺳﭙﺲ ﻗﺮﻋﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻧﺎم َﺘﻴﺎس اﻓﺘﺎد. ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ او‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺮگۀ ﻳﺎزدﻩ رﺳﻮل ﭘﻴﻮﺳﺖ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٢‬
‫ﻧﺰول روحاﻟﻘﺪس در ِﻨﺘﻴﮑﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘ‬
‫١ﭼﻮن روز ِﻨﺘﻴﮑﺎﺳﺖ ﻓﺮارﺳﻴﺪ، هﻤﻪ ﻳﮑﺪل در ﻳﮏ ﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﺑﻮدﻧﺪ ٢ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺻﺪاﻳﯽ‬ ‫ﭘ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺻﺪاﯼ وزش ﺗﻨﺪﺑﺎدﯼ از ﺁﺳﻤﺎن ﺁﻣﺪ و ﺧﺎﻧﻪاﯼ را ﮐﻪ در ﺁن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﭘﺮ ﮐﺮد. ٣ﺁﻧﮕﺎﻩ، زﺑﺎﻧﻪهﺎﻳﯽ دﻳﺪﻧﺪ هﻤﭽﻮن زﺑﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪ و ﺑﺮ هﺮ‬ ‫ﻳﮏ از اﻳﺸﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ۴ﺳﭙﺲ هﻤﻪ از روحاﻟﻘﺪس ُﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ و ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ »روح«‬ ‫ﭘ‬ ‫ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻗﺪرت ﺗﮑّﻢ ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﺪ، ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻠ‬ ‫۵در ﺁن روزهﺎ، ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﺪاﺗﺮس، از هﻤﮥ ﻣﻤﺎﻟﮏ زﻳﺮ ﺁﺳﻤﺎن، در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪﺳﺮ‬ ‫ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ. ۶ﭼﻮن اﻳﻦ ﺻﺪا ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮔﺮدﺁﻣﺪﻩ، ﻏﺮق ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺷﺪﻧﺪ، زﻳﺮا هﺮ‬ ‫ﻳﮏ از اﻳﺸﺎن ﻣﯽﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﻪ زﺑﺎن ﺧﻮدش ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ. ٧ﭘﺲ ﺣﻴﺮان و ﺑﻬﺖزدﻩ،‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﺟﻤﻠﮕﯽ اهﻞ ﺟﻠﻴﻞ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ ٨ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ هﺮ ﻳﮏ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن زادﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ؟ ٩ﭘﺎرﺗﻬﺎ و ﻣﺎدهﺎ و اﻳﻼﻣﻴﺎن، ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻨﻬﺮﻳﻦ و ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﮐﺎﭘﺎدوﮐﻴﻪ و ﭘﻮﻧﺘﻮس و ﺁﺳﻴﺎ ٠١و ﻓْﺮﻳﺠﻴﻪ و ﭘﺎﻣﻔﻴﻠﻴﻪ و ﻣﺼﺮ و‬ ‫ﻧﻮاﺣﯽ ﻟﻴﺒﯽ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ ﻗﻴ َوان و ﻧﻴﺰ زاﺋﺮان روﻣﯽ ١١)ﭼﻪ ﻳﻬﻮدﯼ و ﭼﻪ ﻳﻬﻮدﯼﺷﺪﻩ(؛ و‬ ‫ﺮ‬ ‫هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺮدﻣﺎن ﮐ ِت و ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن - هﻤﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻨﺎن ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﺎ ﻣﺪح اﻋﻤﺎل‬ ‫ْﺮ‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺪا را ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.« ٢١ﭘﺲ هﻤﮕﯽ ﻣﺘﺤﻴﺮ و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ:‬ ‫»ﻣﻌﻨﯽ اﻳﻦ روﻳﺪاد ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫٣١ا ّﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻴﺰ رﻳﺸﺨﻨﺪﮐﻨﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻨﺎن ﻣﺴﺖ ﺷﺮاﺑﻨﺪ!«‬ ‫ﻣ‬

‫ﭘﻴﺎم ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫۴١ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻄ ُس ﺑﺎ ﺁن ﻳﺎزدﻩ ﺗﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺻﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدﻩ، ﺧﻄﺎب ﺑﺪﻳﺸﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و اﯼ ﺳﺎﮐﻨﺎن اورﺷﻠﻴﻢ، اﻳﻦ را درﻳﺎﺑﻴﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﺪ ّﺖ ﮔﻮش‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻓﺮادهﻴﺪ! ۵١اﻳﻦ ﻣﺮدان، ﺑﺮﺧﻼف ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪاﻳﺪ ﻣﺴﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، زﻳﺮا هﻨﻮز ﺳﺎﻋﺖ‬ ‫ﺳ ّم از روز اﺳﺖ! ۶١ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻦ هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﻮﺋﻴﻞ ﻧﺒﯽ درﺑﺎرﻩاش ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد:‬ ‫٧١»›ﺧﺪا ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫در روزهﺎﯼ ﺁﺧﺮ از روح ﺧﻮد ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺸﺮ ﻓﺮوﺧﻮاهﻢ رﻳﺨﺖ.‬ ‫ﭘﺴﺮان و دﺧﺘﺮاﻧﺘﺎن ﻧﺒ ّت ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد،‬ ‫ﻮ‬

‫ﺟﻮاﻧﺎﻧﺘﺎن رؤﻳﺎهﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ و ﭘﻴﺮاﻧﺘﺎن ﺧﻮاﺑﻬﺎ.‬ ‫٨١و ﻧﻴﺰ در ﺁن روزهﺎ،‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮ ﻏﻼﻣﺎن و ﮐﻨﻴﺰاﻧﻢ،‬ ‫از روح ﺧﻮد ﻓﺮوﺧﻮاهﻢ رﻳﺨﺖ‬ ‫و ﺁﻧﺎن ﻧﺒ ّت ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ﻮ‬ ‫٩١ﺑﺎﻻ، در ﺁﺳﻤﺎن، ﻋﺠﺎﻳﺐ،‬ ‫و ﭘﺎﻳﻴﻦ، ﺑﺮ زﻣﻴﻦ، ﺁﻳﺎﺗﯽ از ﺧﻮن و ﺁﺗﺶ و ﺑﺨﺎر ﺑﻪﻇﻬﻮر ﺧﻮاهﻢ ﺁورد.‬ ‫٠٢ﭘﻴﺶ از ﻓﺮارﺳﻴﺪن روز ﻋﻈﻴﻢ و ﭘﺮﺷﮑﻮﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ و ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺪل ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫١٢ﺁﻧﮕﺎﻩ هﺮﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ، ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‹‬ ‫٢٢»اﯼ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ، اﻳﻦ را ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ: ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد ﺁﮔﺎهﻴﺪ، ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ ﻣﺮدﯼ‬ ‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰات و ﻋﺠﺎﻳﺐ و ﺁﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ او در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻇﺎهﺮ ﺳﺎﺧﺖ، ﺑﺮ‬ ‫ﺣﻘﺎﻧﻴﺘﺶ ﮔﻮاهﯽ داد. ٣٢ﺁن ﻣﺮد ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻣﺸ ّﺖ و ﭘﻴﺸﺪاﻧﯽ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮدﻩ ﺷﺪ و‬ ‫ﻴ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪدﺳﺖ ﺑﯽدﻳﻨﺎن ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺒﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ، ﮐﺸﺘﻴﺪ. ۴٢وﻟﯽ ﺧﺪا او را از دردهﺎﯼ ﻣﺮگ‬ ‫رهﺎﻧﻴﺪﻩ، ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﺤﺎل ﺑﻮد ﻣﺮگ ﺑﺘﻮاﻧﺪ او را در ﭼﻨﮕﺎل ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ دارد.‬ ‫۵٢ﭼﻨﺎن ﮐﻪ داوود درﺑﺎرۀ او ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫» ›ﺧﺪاوﻧﺪ را هﻤﻮارﻩ ﭘﻴﺶ روﯼ ﺧﻮد دﻳﺪﻩام،‬ ‫ﭼﻪ او ﺑﺮ دﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺘﺰﻟﺰل ﻧﺸﻮم.‬ ‫۶٢از اﻳﻦرو دﻟﻢ ﺷﺎد اﺳﺖ و زﺑﺎﻧﻢ در وﺟﺪ،‬ ‫و ﺑﺪﻧﻢ ﻧﻴﺰ در اﻣﻴﺪ ﺳﺎﮐﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٧٢ﭼﺮاﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ را در ﺟﻬﺎن ﻣﺮدﮔﺎن رهﺎ ﻧﺨﻮاهﯽ ﮐﺮد‬ ‫و ﻧﺨﻮاهﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﻗ ّوﺳﺖ ﻓﺴﺎد ﺑﺒﻴﻨﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫٨٢ﺗﻮ راهﻬﺎﯼ ﺣﻴﺎت را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻮدﻩاﯼ،‬ ‫و ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺧﻮد ﻣﺮا از ﺷﺎدﯼ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد.‹‬

‫٩٢»اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ داوود ﭘﺎﺗْﺮﻳﺎرْﮎ وﻓﺎت ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ِ‬ ‫و دﻓﻦ ﺷﺪ و ﻣﻘﺒﺮﻩاش ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ. ٠٣ا ّﺎ او ﻧﺒﯽ ﺑﻮد و ﻣﯽداﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ را از ﻧﺴﻞ او ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ وﯼ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﻴﺪ. ١٣ﭘﺲ ﺁﻳﻨﺪﻩ را ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ دﻳﺪﻩ، درﺑﺎرۀ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺴﻴﺢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﺎن او در ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن رهﺎ ﻧﮕﺮدد و ﺑﺪﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﻓﺴﺎد ﻧﺒﻴﻨﺪ. ٢٣ﺧﺪا هﻤﻴﻦ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ و ﻣﺎ‬ ‫هﻤﮕﯽ ﺷﺎهﺪ ﺑﺮ ﺁﻧﻴﻢ. ٣٣او ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ و از ﭘﺪر، روحاﻟﻘﺪس‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻮﻋﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ، اﻳﻦ را ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ و ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، ﻓﺮورﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫۴٣زﻳﺮا داوود ﺧﻮد ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺻﻌﻮد ﻧﮑﺮد، و ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ ﮔﻔﺖ:‬ ‫» ›ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬ ‫۵٣ﺗﺎ ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ را ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﺳﺎزم.«‹‬ ‫۶٣»ﭘﺲ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا اﻳﻦ ﻋﻴﺴﯽ را ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻳﺪ، ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻣﺴﻴﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ.«‬ ‫٧٣ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، دﻟﺮﻳﺶ ﮔﺸﺘﻪ، ﺑﻪ ِﻄ ُس و ﺳﺎﻳﺮ رﺳﻮﻻن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﺮادران، ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ؟«‬ ‫٨٣ ِﻄ ُس ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻴﺪ و هﺮ ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﻄﺎﯼ روحاﻟﻘﺪس را ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٩٣زﻳﺮا اﻳﻦ‬ ‫وﻋﺪﻩ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺘﺎن و هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دورﻧﺪ، ﻳﻌﻨﯽ هﺮﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﺎ او را ﻓﺮاﺧﻮا َﺪ.«‬ ‫ﻧ‬ ‫٠۴ ِﻄ ُس ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﺴﻴﺎر دﻳﮕﺮ ﺷﻬﺎدت داد و ﺗﺮﻏﻴﺒﺸﺎن ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺖ: »ﺧﻮد را از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﺴﻞ ﻣﻨﺤﺮف ﺑﺮهﺎﻧﻴﺪ!« ١۴ﭘﺲ ﭘﻴﺎم او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. در هﻤﺎن روز‬ ‫ﺣﺪود ﺳﻪ هﺰار ﺗﻦ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ.‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮﮎ اﻳﻤﺎﻧﺪاران‬

‫٢۴ﺁﻧﺎن ﺧﻮد را وﻗﻒ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻦ از رﺳﻮﻻن و ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ و ﭘﺎرﻩ ﮐﺮدن ﻧﺎن و دﻋﺎ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ. ٣۴ا ّﺎ ﺑﻬﺖ و ﺣﻴﺮت ﺑﺮ هﻤﻪ ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، و ﻋﺠﺎﻳﺐ و ﺁﻳﺎت ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪدﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﺳﻮﻻن ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﻴﺪ. ۴۴ﻣﺆﻣﻨﺎن هﻤﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ و در هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺷﺮﻳﮏ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ. ۵۴اﻣﻼﮎ و اﻣﻮال ﺧﻮد را ﻣﯽﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻬﺎﯼ ﺁن را ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻴﺎز هﺮﮐﺲ ﺑﻴﻦ‬ ‫هﻤﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ۶۴اﻳﺸﺎن هﺮ روز، ﻳﮑﺪل در ﻣﻌﺒﺪ ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و در ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﻧﺎن را ﭘﺎرﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﯽ و ﺻﻔﺎﯼ دل ﺑﺎ هﻢ ﺧﻮراﮎ ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ ٧۴و‬ ‫ﺧﺪا را ﺣﻤﺪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻠﻖ اﻳﺸﺎن را ﻋﺰﻳﺰ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ؛ و ﺧﺪاوﻧﺪ هﺮ روزﻩ‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﺠﺎتﻳﺎﻓﺘﮕﺎن را ﺑﻪ ﺟﻤﻌﺸﺎن ﻣﯽاﻓﺰود.‬

‫اﻋﻤﺎل ٣‬
‫ﺷﻔﺎﯼ ﻟﻨﮓ ﻣﺎدرزاد‬
‫١روزﯼ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ در ﻧﻬﻤﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ روز ﮐﻪ وﻗﺖ دﻋﺎ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٢در ﺁن هﻨﮕﺎم، ﺗﻨﯽﭼﻨﺪ، ﻣﺮدﯼ را ﮐﻪ ﻟﻨﮓ ﻣﺎدرزاد ﺑﻮد، ﻣﯽﺁوردﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ او را هﺮ روز‬ ‫ﮐﻨﺎر ﺁن دروازﻩ ﻣﻌﺒﺪ ﮐﻪ »دروازۀ زﻳﺒﺎ« ﻧﺎم داﺷﺖ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ از ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ وارد‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﺻﺪﻗﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ. ٣ﭼﻮن او ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ را دﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫درﺁﻳﻨﺪ، از ﺁﻧﺎن ﺻﺪﻗﻪ ﺧﻮاﺳﺖ. ۴ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﺑﺮ وﯼ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻨﺪ؛ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫»ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻨﮕﺮ!« ۵ﭘﺲ ﺁن ﻣﺮد ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻧﻈﺮ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ او ﺑﺪهﻨﺪ.‬ ‫۶ا ّﺎ ِﻄ ُس ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺮا زر و ﺳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ، ا ّﺎ ﺁﻧﭽﻪ دارم ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽدهﻢ! ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺎﺻﺮﯼ ﺑﺮﺧﻴﺰ و راﻩ ﺑﺮو!« ٧ﺳﭙﺲ دﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﺮد را ﮔﺮﻓﺖ و او‬ ‫ِ‬ ‫را ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ. هﻤﺎن دم ﭘﺎهﺎ و ﺳﺎﻗﻬﺎﯼ او ﻗ ّت ﮔﺮﻓﺖ ٨و از ﺟﺎ ﺟﺴﺖ و ﺑﺮ ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫ﻮ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻩ، ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎد. ﺳﭙﺲ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰﮐﻨﺎن و ﺧﺪا را ﺣﻤﺪﮔﻮﻳﺎن، ﺑﺎ اﻳﺸﺎن وارد ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﺷﺪ. ٩هﻤﮥ ﻣﺮدم او را در ﺣﺎل راﻩ رﻓﺘﻦ و ﺣﻤﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺪا دﻳﺪﻧﺪ، ٠١و درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ هﻤﺎن‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﺁن ﺑﺮاﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺻﺪﻗﻪ ﮐﻨﺎر »دروازۀ زﻳﺒﺎﯼ« ﻣﻌﺒﺪ ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ؛ ﭘﺲ، از‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ او ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد، ﻏﺮق در ﺗﻌﺠﺐ و ﺣﻴﺮت ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﭘﻴﺎم ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫١١در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺁن ﻣﺮد هﻤﺮاﻩ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﻣﯽرﻓﺖ و از ﺁﻧﺎن ﺟﺪا ﻧﻤﯽﺷﺪ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺣﻴﺮﺗﺰدﻩ در »رواق ﺳﻠﻴﻤﺎن« ﺑﻪﺳﻮﯼ اﻳﺸﺎن دوﻳﺪﻧﺪ. ٢١ﭼﻮن ِﻄ ُس اﻳﻦ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫را دﻳﺪ، ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮدان اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽ، ﭼﺮا از اﻳﻦ اﻣﺮ در ﺷﮕﻔﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﻧﻴﺮو و ﺗﻘﻮاﯼ ﺧﻮد، اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺷﻔﺎ دادﻩاﻳﻢ؟‬ ‫٣١ﺧﺪاﯼ اﺑﺮاهﻴﻢ و اﺳﺤﺎق و ﻳﻌﻘﻮب، ﺧﺪاﯼ ﭘﺪران ﻣﺎ، ﺧﺎدم ﺧﻮد ﻋﻴﺴﯽ را ﺟﻼل داد،‬ ‫هﻤﺎن ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻤﺶ ﮐﺮدﻳﺪ و در ﺣﻀﻮر ﭘﻴﻼ ُﺲ اﻧﮑﺎرش ﻧﻤﻮدﻳﺪ، هﺮﭼﻨﺪ رأﯼ او ﺑﺮ‬ ‫ﺗ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁزادش ﺳﺎزد. ۴١ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻳﺪ ﮐﻪ دﺳﺖرد ﺑﺮ ﺳﻴﻨﮥ ﺁن ﻗ ّوس و ﭘﺎرﺳﺎ زدﻳﺪ و‬ ‫ﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ ﻗﺎﺗﻠﯽ ﺑﻪﺟﺎﯼ او ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﻮد. ۵١ﺷﻤﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎت را ﮐﺸﺘﻴﺪ، ا ّﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫او را از ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ و ﻣﺎ ﺷﺎهﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ هﺴﺘﻴﻢ. ۶١ﺁﻧﭽﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد را، ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ و ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ، ﻧﻴﺮو ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ و اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺁن ﻧﺎم اﺳﺖ. ﺁرﯼ،‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اوﺳﺖ، اﻳﻦ ﻣﺮد را در ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﺗﻨﺪرﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫٧١»و ﺣﺎل اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺷﻤﺎ و ﺑﺰرﮔﺎﻧﺘﺎن از ﺟﻬﻞ ﺑﻮد. ٨١وﻟﯽ‬ ‫ﺧﺪا از هﻤﻴﻦ راﻩ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن هﻤﮥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ:‬ ‫اﻳﻦ را ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ او رﻧﺞ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺸﻴﺪ. ٩١ﭘﺲ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪا ﺑﺎزﮔﺮدﻳﺪ ﺗﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻨﺎهﺎﻧﺘﺎن ﭘﺎﮎ ﺷﻮد و اﻳﺎم اﺳﺘﺮاﺣﺖ از ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻓﺮارﺳﺪ، ٠٢و ﺗﺎ ﺧﺪا،‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ، ﻳﻌﻨﯽ هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ را ﮐﻪ از ﭘﻴﺶ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺮر ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ، ١٢ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﭘﺬﻳﺮاﯼ او ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﺎﻣﯽ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا از دﻳﺮﺑﺎز ﺑﻪ زﺑﺎن هﻤﮥ‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻣﻘ ّس ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ، اﺣﻴﺎ ﮔﺮدد. ٢٢ﻣﻮﺳﯽ ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ: ›ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﺷﻤﺎ،‬ ‫ْ‬ ‫ِ ﺪ‬

‫از ﻣﻴﺎن ﺑﺮادراﻧﺘﺎن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﻣﺒﻌﻮث ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺗﺎ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮔﻮﻳﺪ، ﺑﻪ ﮔﻮش ﺟﺎن ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ. ٣٢هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﮔﻮش ﻧﺴﭙﺎرد، از ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‹‬ ‫۴٢»ﻧﻴﺰ هﻤﮥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان، از ﺳﻤﻮﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺟﻤﻠﮕﯽ ﻳﮑﺼﺪا درﺑﺎرۀ اﻳﻦ روزهﺎ‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. ۵٢و ﺷﻤﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و وارﺛﺎن ﻋﻬﺪﯼ هﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ‬ ‫ﭘﺪراﻧﺘﺎن ﺑﺴﺖ. او ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﮔﻔﺖ: ›ﻗﺒﺎﻳﻞ زﻣﻴﻦ، هﻤﻪ از ﻧﺴﻞ ﺗﻮ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‹‬ ‫۶٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺧﺎدم ﺧﻮد را ﻣﺒﻌﻮث ﮐﺮد، ﻧﺨﺴﺖ او را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﺑﺮﮐﺖ دهﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﮐﻪ هﺮ ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ را از راهﻬﺎﯼ ﮔﻨﺎﻩﺁﻟﻮدﺗﺎن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ.«‬

‫اﻋﻤﺎل ۴‬
‫ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫١ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ هﻨﻮز ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎهﻨﺎن و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫و ﺻﺪوﻗﻴﺎن ﺳﺮرﺳﻴﺪﻧﺪ. ٢ﺁﻧﺎن ﺳﺨﺖ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ رﺳﻮﻻن ﻣﺮدم را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدادﻧﺪ‬ ‫َّ‬ ‫و اﻋﻼم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﻋﻴﺴﯽ، رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن وﺟﻮد دارد. ٣ﭘﺲ اﻳﺸﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و‬ ‫ﭼﻮن ﻋﺼﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ روز ﺑﻌﺪ در ﺣﺒﺲ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻨﺪ. ۴ا ّﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﻴﺎم را ﺷﻨﻴﺪﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ، اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ و ﺷﻤﺎر ﻣﺮدان ﺑﻪ ﺣﺪود ﭘﻨﺞ هﺰار رﺳﻴﺪ.‬ ‫۵روز ﺑﻌﺪ، ﺑﺰرﮔﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ در اورﺷﻠﻴﻢ ﮔﺮد هﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ۶در اﻳﻦ‬ ‫َﻨ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ، ﺣ ّﺎ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ و ﻗﻴﺎﻓﺎ و ﻳﻮﺣﻨﺎ و اﺳﮑﻨﺪر و هﻤﮥ اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮادۀ ﮐﻬﺎﻧﺖ اﻋﻈﻢ‬ ‫ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ. ٧ﺁﻧﺎن ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ را در ﻣﻴﺎن ﺑﻪﭘﺎ داﺷﺘﻪ، از اﻳﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺑﻪ ﭼﻪ‬ ‫ﻗﺪرت و ﻧﺎﻣﯽ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدﻩاﻳﺪ؟«‬ ‫٨ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻄ ُس از روحاﻟﻘﺪس ﭘﺮ ﺷﺪﻩ، ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﯼ ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم و ﻣﺸﺎﻳﺦ، ٩اﮔﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﻣﺮوز ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﻴﮑﯽ در ﺣﻖ ﻣﺮدﯼ ﻋﻠﻴﻞ از ﻣﺎ ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﺷﻮد، و ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪ او‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ٠١ﭘﺲ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺎﺻﺮﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد در ﺑﺮاﺑﺮﺗﺎن ﺗﻨﺪرﺳﺖ اﻳﺴﺘﺎدﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻧﺎم هﻤﺎن ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻳﺪ ا ّﺎ ﺧﺪا او را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ. ١١اوﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫» ›ﺁن ﺳﻨﮓ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﻤﺎران رد ﮐﺮدﻳﺪ‬ ‫وﻟﯽ ﺳﻨﮓ اﺻﻠﯽ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‹‬ ‫٢١در هﻴﭻﮐﺲ ﺟﺰ او ﻧﺠﺎت ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا زﻳﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎﻣﯽ ﺟﺰ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺁدﻣﻴﺎن‬ ‫دادﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﺪان ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻴﻢ.«‬ ‫٣١ﭼﻮن ﺷﻬﺎﻣﺖ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ را دﻳﺪﻧﺪ و داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻓﺮادﯼ ﺁﻣﻮزش ﻧﺪﻳﺪﻩ و‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻋﺎﻣﯽ هﺴﺘﻨﺪ، در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ و درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﻳﺎران ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ. ۴١وﻟﯽ ﭼﻮن ﻣﺮد‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ در ﮐﻨﺎر ﺁن دو اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد، ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ۵١ﭘﺲ دﺳﺘﻮر دادﻧﺪ ﮐﻪ از‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻧﺪ و ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺸﻮرت ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ۶١ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺎ اﻳﻦ دو ﭼﻪ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ؟ زﻳﺮا هﻤﮥ ﺳﺎﮐﻨﺎن اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩاﯼ ﺁﺷﮑﺎر ﺑﻪدﺳﺖ اﻳﺸﺎن اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻣﻨﮑﺮ ﺁن ﺷﻮﻳﻢ. ٧١وﻟﯽ ﺗﺎ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ در ﻣﻴﺎن ﻗﻮم ﺷﻴﻮع ﻧﻴﺎﺑﺪ، ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮدان اﺧﻄﺎر ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ اﺣﺪﯼ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺎم ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ.«‬ ‫٨١ﺁﻧﮕﺎﻩ اﻳﺸﺎن را ﺑﺎز ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﺣﮑﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ و ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﻧﺪهﻨﺪ. ٩١ا ّﺎ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد داورﯼ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﺪام‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا درﺳﺖ اﺳﺖ، اﻃﺎﻋﺖ از ﺷﻤﺎ ﻳﺎ اﻃﺎﻋﺖ از ﺧﺪا؟ ٠٢زﻳﺮا ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫دﻳﺪﻩ و ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ، ﺑﺎزﻧﮕﻮﻳﻴﻢ.«‬ ‫١٢ﭘﺲ ﺁن دو را ﭘﺲ از ﺗﻬﺪﻳﺪهﺎﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮ رهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ زﻳﺮا راهﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺠﺎزاﺗﺸﺎن‬ ‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺧﺪا را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﭽﻪ رخ دادﻩ ﺑﻮد، ﺣﻤﺪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ٢٢زﻳﺮا‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩﺁﺳﺎ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﻴﺶ از ﭼﻬﻞ ﺳﺎل داﺷﺖ.‬

‫دﻋﺎﯼ اﻳﻤﺎﻧﺪاران‬
‫٣٢ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﭘﺲ از رهﺎﻳﯽ ﻧﺰد ﻳﺎران ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺳﺮان‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ۴٢ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﻳﮑﺼﺪا ﺑﻪ درﮔﺎﻩ‬ ‫ﺧﺪا دﻋﺎ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ هﻤﮥ اﻣﻮر، اﯼ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪۀ ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ و‬ ‫ِ‬ ‫درﻳﺎ و ﺁﻧﭽﻪ در ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ، ۵٢ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﻪواﺳﻄﮥ روحاﻟﻘﺪس از زﺑﺎن ﭘﺪر ﻣﺎ، ﺧﺎدﻣﺖ‬ ‫داوود، ﻓﺮﻣﻮدﯼ:‬ ‫» ›از ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﺸﻮرﻧﺪ‬ ‫و ﻣﻠﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺚ دﺳﻴﺴﻪ ﮐﻨﻨﺪ؟‬ ‫۶٢ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺟﻬﺎن ﺻﻒ ﺁراﻳﻨﺪ‬ ‫و ﺣﺎﮐﻤﺎن ﮔﺮدهﻢﺁﻳﻨﺪ،‬ ‫ﺑﺮﺿﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫و ﺑﺮﺿﺪ ﻣﺴﻴﺢ او.‹‬ ‫٧٢ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ در هﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮ، هﻴﺮودﻳﺲ و ُﻨﺘﻴﻮس ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺑﺎ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﻗﻮم‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭘ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺮﺿﺪ ﺧﺎدم ﻣﻘ ّﺳﺖ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ او را ﻣﺴﺢ ﮐﺮدﯼ، هﻤﺪﺳﺖ ﺷﺪﻧﺪ، ٨٢ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ را‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮐﻪ دﺳﺖ و ارادۀ ﺗﻮ از ﭘﻴﺶ ﻣﻘ ّر ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﻨﺪ. ٩٢اﮐﻨﻮن، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺗﻬﺪﻳﺪهﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﻧﻈﺮ ﮐﻦ و ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد را ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﮐﻼﻣﺖ را ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﮐﺎﻣﻞ‬ ‫ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻨﺪ، ٠٣و ﻧﻴﺰ دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻔﺎ دراز ﮐﻦ و ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺎدم ﻣﻘ ّﺳﺖ ﻋﻴﺴﯽ، ﺁﻳﺎت و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰات ﺑﻪﻇﻬﻮر ﺁور.«‬

‫١٣ﭘﺲ از دﻋﺎﯼ اﻳﺸﺎن، ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺟﻤﻊ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪﻟﺮزﻩ درﺁﻣﺪ و هﻤﻪ از‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﭘﺮ ﺷﺪﻩ، ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﺷﺮاﮐﺖ اﻳﻤﺎﻧﺪاران در داراﻳﯽ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬

‫٢٣هﻤﮥ اﻳﻤﺎﻧﺪاران را ﻳﮏ دل و ﻳﮏ ﺟﺎن ﺑﻮد و هﻴﭻﮐﺲ ﭼﻴﺰﯼ از اﻣﻮاﻟﺶ را از ﺁن‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ در هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ هﻢ ﺷﺮﻳﮏ ﺑﻮدﻧﺪ. ٣٣رﺳﻮﻻن ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻳﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ‬ ‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدادﻧﺪ و ﻓﻴﻀﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮ هﻤﮕﯽ اﻳﺸﺎن ﺑﻮد.‬ ‫ْ‬ ‫۴٣هﻴﭻﮐﺲ در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﻧﺒﻮد، زﻳﺮا هﺮﮐﻪ زﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪاﯼ داﺷﺖ، ﻣﯽﻓﺮوﺧﺖ و‬ ‫وﺟﻪ ﺁن را ۵٣ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ رﺳﻮﻻن ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻧﻴﺎز هﺮﮐﺲ ﺑﻴﻦ هﻤﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ‬ ‫ﺷﻮد. ۶٣ﻳﻮﺳﻒ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻻوﯼ و اهﻞ ﻗﭙﺮس ﺑﻮد و رﺳﻮﻻن او را ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫»ﻣﺸ ّق« ﻟﻘﺐ دادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ٧٣ﻣﺰرﻋﻪاﯼ را ﮐﻪ داﺷﺖ، ﻓﺮوﺧﺖ و وﺟﻪ ﺁن را ﺁوردﻩ،‬ ‫ﻮ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ رﺳﻮﻻن ﮔﺬاﺷﺖ.‬

‫اﻋﻤﺎل ۵‬
‫َﻨﺎﻧﻴﺎ و َﻔﻴﺮﻩ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺣ‬
‫١و ا ّﺎ ﺷﺨﺼﯽ َﻨﺎﻧﻴﺎ ﻧﺎم ﺑﺎ هﻤﺴﺮش َﻔﻴﺮﻩ ِﻠﮑﯽ را ﻓﺮوﺧﺘﻪ، ٢ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﻬﺎﯼ ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺑﺎ ﺁﮔﺎهﯽ ﮐﺎﻣﻞ زﻧﺶ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺖ و ﻣﺎﺑﻘﯽ را ﺁوردﻩ، ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ رﺳﻮﻻن ﻧﻬﺎد. ٣ ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »اﯼ َﻨﺎﻧﻴﺎ، ﭼﺮا ﮔﺬاﺷﺘﯽ ﺷﻴﻄﺎن دﻟﺖ را ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮ ﺳﺎزد ﮐﻪ ﺑﻪ روحاﻟﻘﺪس‬ ‫ﺣ‬ ‫دروغ ﺑﮕﻮﻳﯽ و ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﻬﺎﯼ زﻣﻴﻦ را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ دارﯼ؟ ۴ﻣﮕﺮ ﭘﻴﺶ از ﻓﺮوش‬ ‫از ﺁن ﺧﻮدت ﻧﺒﻮد؟ و ﺁﻳﺎ ﭘﺲ از ﻓﺮوش ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺎﻳﺶ در اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮدت ﻧﺒﻮد؟ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻮ‬ ‫را ﺑﺮ ﺁن داﺷﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﯽ؟ ﺗﻮ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا دروغ ﮔﻔﺘﯽ!«‬ ‫۵ﭼﻮن َﻨﺎﻧﻴﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد و ﺟﺎن ﺳﭙﺮد! ﺗﺮﺳﯽ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮ هﻤﮥ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﺷﺪ. ۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﻮاﻧﺎن ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ و او را در ﮐﻔﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪﻧﺪ و‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺑﺮدﻩ، دﻓﻦ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫٧ﻧﺰدﻳﮏ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ، زن او ﺑﯽﺧﺒﺮ از ﻣﺎﺟﺮا وارد ﺷﺪ. ٨ ِﻄ ُس از او ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫»ﻣﺮا ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺑﻬﺎ ﻓﺮوﺧﺘﻴﺪ؟«‬ ‫َﻔﻴﺮﻩ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ، ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺑﻬﺎ.«‬ ‫ﺳ‬ ‫٩ ِﻄ ُس ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﭼﺮا ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ هﻤﺪﺳﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺎ روح ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﭘﺎهﺎﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺷﻮهﺮت را دﻓﻦ ﮐﺮدﻧﺪ هﻢاﮐﻨﻮن ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ در اﺳﺖ و ﺗﻮ را ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد.«‬ ‫٠١در دم، َﻔﻴﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﭘﺎهﺎﯼ ِﻄ ُس اﻓﺘﺎد و ﺟﺎن ﺳﭙﺮد. ﭼﻮن ﺟﻮاﻧﺎن وارد‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ، او را ﻧﻴﺰ ﻣﺮدﻩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﻴﺮوﻧﺶ ﺑﺮدﻩ، ﮐﻨﺎر ﺷﻮهﺮش دﻓﻦ ﮐﺮدﻧﺪ. ١١ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﺗﺮﺳﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﻠﻴﺴﺎ و هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﺷﺪ.‬

‫ﺁﻳﺎت و ﻣﻌﺠﺰات رﺳﻮﻻن‬

‫٢١ﺁﻳﺎت و ﻣﻌﺠﺰات ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪدﺳﺖ رﺳﻮﻻن در ﻣﻴﺎن ﻗﻮم ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﻴﺪ و‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﺪاران هﻤﮕﯽ ﻳﮑﺪل در رواق ﺳﻠﻴﻤﺎن ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ. ٣١ا ّﺎ از دﻳﮕﺮان ﮐﺴﯽ ﺟﺮﺋﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﺮد ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻮد، هﺮﭼﻨﺪ ﻣﺮدﻣﺎن هﻤﮕﯽ اﻳﺸﺎن را ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺘﺮم ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫۴١ﺷﻤﺎر ﺑﺲ ﻓﺰوﻧﺘﺮﯼ از ﻣﺮدان و زﻧﺎن اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ، ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ، ۵١ﺗﺎ‬ ‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻴﻤﺎران را ﺑﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻬﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻣﯽﺁوردﻧﺪ و ﺁﻧﺎن را ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮهﺎ و ﺗﺨﺘﻬﺎ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻮن ِﻄ ُس از ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽﮔﺬرد، دﺳﺖﮐﻢ ﺳﺎﻳﻪاش ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ از ﺁﻧﺎن اﻓﺘﺪ.‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫۶١ﻧﻴﺰ ﻣﺮدم دﺳﺘﻪ دﺳﺘﻪ از ﺷﻬﺮهﺎﯼ اﻃﺮاف اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻴﻤﺎران و رﻧﺠﺪﻳﺪﮔﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ارواح ﭘﻠﻴﺪ را ﻣﯽﺁوردﻧﺪ، و هﻤﻪ ﺷﻔﺎ ﻣﯽﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬

‫ﺁزار رﺳﻮﻻن‬
‫٧١ا ّﺎ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ و هﻤﮥ هﻤﮑﺎراﻧﺶ ﮐﻪ از ﻓﺮﻗﻪ ﺻ ّوﻗﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، از ﻓﺮط ﺣﺴﺪ دﺳﺖ‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﮐﺎر ﺷﺪﻧﺪ ٨١و رﺳﻮﻻن را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﻪ زﻧﺪان ﻋﻤﻮﻣﯽ اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ. ٩١وﻟﯽ ﺷﺐهﻨﮕﺎم،‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ درهﺎﯼ زﻧﺪان را ﮔﺸﻮد و اﻳﺸﺎن را ﺑﻴﺮون ﺁورد ٠٢و ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮوﻳﺪ و در‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ و ﭘﻴﺎم ﮐﺎﻣﻞ اﻳﻦ ﺣﻴﺎت را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ.«‬ ‫١٢ﭘﺲ ﺳﺤﺮﮔﺎهﺎن ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ درﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺮدم‬ ‫ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ.‬ ‫ﭼﻮن ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ و هﻤﮑﺎراﻧﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ، اهﻞ ﺷﻮرا و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺸﺎﻳﺦ اﺳﺮاﺋﻴﻞ را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺗﺎ رﺳﻮﻻن را از زﻧﺪان ﺑﻴﺎورﻧﺪ. ٢٢ا ّﺎ ﭼﻮن ﻣﺄﻣﻮران‬ ‫ﻣ‬ ‫وارد زﻧﺪان ﺷﺪﻧﺪ، رﺳﻮﻻن را ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ، ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﮐﻪ ٣٢»درهﺎﯼ زﻧﺪان‬ ‫ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﺮاوﻻن ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﺑﻞ درهﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. وﻟﯽ ﭼﻮن درهﺎ را ﮔﺸﻮدﻳﻢ‬ ‫هﻴﭻﮐﺲ را در زﻧﺪان ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ.« ۴٢ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺧﺒﺮ، ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ ﻗﺮاوﻻن ﻣﻌﺒﺪ و ﺳﺮان‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﻩ، ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮورﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ »ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ ﮐﺎر ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؟«‬ ‫۵٢در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، ﺷﺨﺼﯽ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﺒﺮ دادﻩ، ﮔﻔﺖ: »ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﺸﺎن‬ ‫اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، اﮐﻨﻮن در ﻣﻌﺒﺪ اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ و ﻣﺮدم را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدهﻨﺪ.« ۶٢ﭘﺲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ‬ ‫ﻗﺮاوﻻن ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮران رﻓﺘﻨﺪ و رﺳﻮﻻن را ﺁوردﻧﺪ، ﻟﻴﮑﻦ ﻧﻪ ﺑﻪ اﺟﺒﺎر، زﻳﺮا ﺑﻴﻢ داﺷﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮدم ﺳﻨﮕﺴﺎرﺷﺎن ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫٧٢ﭼﻮن رﺳﻮﻻن را ﺁوردﻧﺪ، اﻳﺸﺎن را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮرا ﺑﻪﭘﺎ داﺷﺘﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ‬ ‫از اﻳﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: ٨٢»ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ را ﻣﻨﻊ اﮐﻴﺪ ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﺪهﻴﺪ؟ وﻟﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ اورﺷﻠﻴﻢ را ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﭘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ و ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺧﻮن اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﻪ ﮔﺮدن ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪازﻳﺪ.«‬ ‫٩٢ ِﻄ ُس و رﺳﻮﻻن دﻳﮕﺮ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺧﺪا را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ از اﻧﺴﺎن اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮد.‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٠٣ﺧﺪاﯼ ﭘﺪران ﻣﺎ، هﻤﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻩ، ﮐﺸﺘﻴﺪ، از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ ١٣و او را ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ، ﺳﺮور و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﻗﻮم‬

‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺗﻮﺑﻪ و ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﺨﺸﺪ. ٢٣و ﻣﺎ ﺷﺎهﺪان اﻳﻦ اﻣﻮر هﺴﺘﻴﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﻧﻴﺰ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا او را ﺑﻪ ﻣﻄﻴﻌﺎن ﺧﻮد ﻋﻄﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٣٣ﭼﻮن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﭼﻨﺎن ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ اﻳﺸﺎن را ﺑﮑﺸﻨﺪ. ۴٣ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ از ﻓﺮقۀ َﺮﻳﺴﯽ، َﻤﺎﻻﺋﻴﻞ ﻧﺎم، ﮐﻪ ﻣﻌّﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺑﻮد‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻏ‬ ‫ﻓ‬ ‫در ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ و دﺳﺘﻮر داد رﺳﻮﻻن را ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮﻧﺪ. ۵٣ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮان ﮔﻔﺖ: »اﯼ اﺳﺮاﺋﻴﻠﻴﺎن، ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ اﺷﺨﺎص ﺑﮑﻨﻴﺪ.‬ ‫۶٣ﭼﻨﺪﯼ ﭘﻴﺶ، ﻣﺮدﯼ ِﺌﻮداس ﻧﺎم ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﺴﯽ اﺳﺖ، و ﺣﺪود‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭼﻬﺎرﺻﺪ ﺗﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ وﯼ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ. وﻟﯽ او ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ و ﭘﻴﺮواﻧﺶ ﻧﻴﺰ هﻤﻪ ﺗﺎروﻣﺎر ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫٧٣ﭘﺲ از او، ﻳﻬﻮداﯼ ﺟﻠﻴﻠﯽ در زﻣﺎن ﺳﺮﺷﻤﺎرﯼ ﻗﻴﺎم ﮐﺮد و ﺟﻤﻌﯽ را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮد‬ ‫ﮐﺸﻴﺪ. ا ّﺎ او ﻧﻴﺰ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﭘﻴﺮواﻧﺶ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ٨٣ﭘﺲ در ﺧﺼﻮص اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ از اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﺮدارﻳﺪ و ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد‬ ‫واﮔﺬارﻳﺪ. زﻳﺮا اﮔﺮ ﻗﺼﺪ و ﻋﻤﻠﺸﺎن از اﻧﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﯽﮔﻤﺎن راﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٩٣ا ّﺎ اﮔﺮ از ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺁﻧﺎن را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارﻳﺪ، زﻳﺮا در ﺁن ﺻﻮرت ﺑﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﯽﺟﻨﮕﻴﺪ!«‬ ‫٠۴ﭘﺲ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺷﺪﻧﺪ و رﺳﻮﻻن را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ، ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ زدﻧﺪ و ﻣﻨﻊ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﺳﺨﻨﯽ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ اﺟﺎزﻩ دادﻧﺪ ﺑﺮوﻧﺪ.‬ ‫١۴رﺳﻮﻻن ﺷﺎدﯼﮐﻨﺎن از ﺣﻀﻮر اهﻞ ﺷﻮرا ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁن ﻧﺎم اهﺎﻧﺖ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ. ٢۴و هﻴﭻ روزﯼ، ﭼﻪ در ﻣﻌﺒﺪ و ﭼﻪ در ﺧﺎﻧﻪهﺎ،‬ ‫از ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺑﺸﺎرت درﺑﺎرۀ اﻳﻨﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، دﺳﺖ ﻧﮑﺸﻴﺪﻧﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ۶‬
‫هﻔﺖ ﻧﻴﮑﻨﺎم ﺑﺮاﯼ ﺧﺪﻣﺖ‬
‫١در ﺁن اﻳﺎم ﮐﻪ ﺷﻤﺎر ﺷﺎﮔﺮدان ﻓﺰوﻧﯽ ﻣﯽﻳﺎﻓﺖ، ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ زﺑﺎن از ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻋﺒﺮاﻧﯽزﺑﺎن ﮔِﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن اﻳﺸﺎن از ﺟﻴﺮۀ روزاﻧﮥ ﻏﺬا ﺑﯽﺑﻬﺮﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ. ٢ﭘﺲ‬ ‫ِﻠ‬ ‫ﺁن دوازدﻩ رﺳﻮل، ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﻏﺬا دادن ﺑﻪ ﻣﺮدم، از ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻼم ﺧﺪا ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﻴﻢ. ٣ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران، از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد‬ ‫ِ‬ ‫هﻔﺖ ﺗﻦ ﻧﻴﮑﻨﺎم را ﮐﻪ ﭘﺮ از روح و ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را ﺑﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮕﻤﺎرﻳﻢ ۴و ﻣﺎ ﺧﻮد را وﻗﻒ دﻋﺎ و ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻼم ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد.«‬ ‫۵اﻳﻦ ﺳﺨﻦ هﻤﮕﺎن را ﭘﺴﻨﺪ ﺁﻣﺪ. ﭘﺲ اﺳﺘﻴﻔﺎن را ﮐﻪ ﻣﺮدﯼ ﭘﺮ از اﻳﻤﺎن و روحاﻟﻘﺪس‬ ‫ﺑﻮد، ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ، ﭘْﺮو ُﺮوس، ﻧﻴﮑﺎﻧﻮر، ﺗﻴﻤﻮن، َﺮﻣﻴﻨﺎس و ﻧﻴﻘﻮﻻﺋﻮس، ﮐﻪ از‬ ‫ﭘ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﻳﻬﻮدﯼ ﺷﺪﮔﺎن َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺑﻮد، ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻧﺪ. ۶اﻳﻦ ﻣﺮدان را ﻧﺰد رﺳﻮﻻن ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ و‬ ‫ا‬ ‫رﺳﻮﻻن دﻋﺎ ﮐﺮدﻩ، ﺑﺮ اﻳﺸﺎن دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫٧ﭘﺲ ﻧﺸﺮ ﮐﻼم ﺧﺪا اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ و ﺷﻤﺎر ﺷﺎﮔﺮدان در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﻓﺰوﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ و ﺟﻤﻌﯽ ﮐﺜﻴﺮ از ﮐﺎهﻨﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻄﻴﻊ اﻳﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن اﺳﺘﻴﻔﺎن‬

‫٨اﺳﺘﻴﻔﺎن ﭘﺮ از ﻓﻴﺾ و ﻗﺪرت ﺑﻮد و ﻣﻌﺠﺰات و ﺁﻳﺎت ﻋﻈﻴﻢ در ﻣﻴﺎن ﻗﻮم ﺑﻪﻇﻬﻮر‬ ‫ﻣﯽﺁورد. ٩ا ّﺎ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از اﻋﻀﺎﯼ ﮐﻨﻴﺴﻪاﯼ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ »ﮐﻨﻴﺴﮥ ﺁزادﺷﺪﮔﺎن«، ﮐﻪ از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻗﻴ َوان و اﺳﮑﻨﺪرﻳﻪ و ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎرﯼ از اهﺎﻟﯽ ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪ و ﺁﺳﻴﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ او ﺑﻪ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ. ٠١وﻟﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﮑﻤﺖ و روﺣﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﻴﻔﺎن ﺑﺎ ﺁن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ،‬ ‫ﻳﺎراﯼ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ١١ﭘﺲ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ را ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ: »ﻣﺎ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫اﺳﺘﻴﻔﺎن ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯽ و ﺧﺪا ﺳﺨﻨﺎن ﮐﻔﺮﺁﻣﻴﺰ ﻣﯽﮔﻔﺖ.«‬ ‫٢١ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺮدم و ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ را ﺗﺤﺮﻳﮏ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺮ ﺳﺮ اﺳﺘﻴﻔﺎن رﻳﺨﺘﻪ، او‬ ‫را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺷﻮرا ﺑﺮدﻧﺪ. ٣١ﭼﻨﺪ ﺷﺎهﺪ دروﻏﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ‬ ‫ﺷﺨﺺ دﻣﯽ از ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ ﺑﺮﺿﺪ اﻳﻦ ﻣﮑﺎن ﻣﻘ ّس و ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎزﻧﻤﯽاﻳﺴﺘﺪ. ۴١زﻳﺮا ﺧﻮد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ اﻳﻦ ﻣﮑﺎن را وﻳﺮان ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و رﺳﻮﻣﯽ را ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺧﻮاهﺪ داد.« ۵١در اﻳﻦ هﻨﮕﺎم، هﻤﮥ ﺣﺎﺿﺮان در ﺷﻮرا‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ اﺳﺘﻴﻔﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻨﺪ و ﭼﻬﺮۀ او را هﻤﭽﻮن ﭼﻬﺮۀ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن دﻳﺪﻧﺪ.‬

‫٧‬
‫ﺳﺨﻨﺎن اﺳﺘﻴﻔﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ اﻳﻨﻬﺎ ﺻﺤﺖ دارد؟«‬ ‫٢اﺳﺘﻴﻔﺎن ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺑﺮادران و اﯼ ﭘﺪران، ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ! ﺧﺪاﯼ ﭘﺮﺟﻼل،‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ در ﺑﻴﻦاﻟﻨﻬﺮﻳﻦ ﺳﮑﻮﻧﺖ داﺷﺖ و هﻨﻮز ﺑﻪ َﺮان ﻣﻬﺎﺟﺮت‬ ‫ﺣ‬ ‫ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﺮ او ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ ٣و ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: ›وﻃﻦ و ﮐﺴﺎن ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮐﻦ و ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮزﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻢ، ﺑﺮو.‹‬ ‫۴»ﭘﺲ، از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﮐﻠﺪاﻧﻴﺎن ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﺮد و در َﺮان ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪ. ﭘﺲ از ﻣﺮگ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﭘﺪرش، ﺧﺪا او را ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﮐﻪ اﻣﺮوز در ﺁن ﺳﺎﮐﻨﻴﺪ، هﺪاﻳﺖ ﮐﺮد. ۵ﺧﺪا در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازۀ وﺟﺒﯽ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ او ﻣﻴﺮاث ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ؛ وﻟﯽ وﻋﺪﻩ داد ﮐﻪ او و ﭘﺲ از او‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻣﺎﻟﮏ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، هﺮﭼﻨﺪ اﺑﺮاهﻴﻢ در ﺁن هﻨﮕﺎم هﻨﻮز ﻓﺮزﻧﺪﯼ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ. ۶ﺧﺪا ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد: ›ﻧﺴﻞ ﺗﻮ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد و ﺑﻪﻣﺪت‬ ‫ﭼﻬﺎرﺻﺪ ﺳﺎل اﻳﺸﺎن را ﺑﻪﺑﺮدﮔﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ و ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺳﺘﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‹ ٧ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: ›ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁن ﻗﻮم ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪﺑﺮدﮔﯽ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ، ﻣﮑﺎﻓﺎت ﺧﻮاهﻢ رﺳﺎﻧﻴﺪ، و ﭘﺲ‬ ‫از ﺁن، ﻗﻮم ﻣﻦ ﺁن ﺳﺮزﻣﻴﻦ را ﺗﺮﮎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ و ﻣﺮا در اﻳﻦ ﻣﮑﺎن ﻋﺒﺎدت ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮد.‹ ٨و ﺧﺪا ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﻋﻬﺪ ﺧﺘﻨﻪ را داد. ﭘﺲ اﺑﺮاهﻴﻢ اﺳﺤﺎق را ﺁورد و او را در روز‬ ‫هﺸﺘﻢ ﺧﺘﻨﻪ ﮐﺮد. و اﺳﺤﺎق ﻧﻴﺰ ﻳﻌﻘﻮب را، و ﻳﻌﻘﻮب دوازدﻩ ﭘﺎﺗْﺮﻳﺎرْﮎ را.‬

‫٩»ا ّﺎ ﭘﺎﺗْﺮﻳﺎرْﮐﻬﺎ از ﺣﺴﺪ، ﻳﻮﺳﻒ را ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ. وﻟﯽ ﺧﺪا ﺑﺎ او ﺑﻮد ٠١و او‬ ‫ﻣ‬ ‫را از هﻤﻪ ﻣﺼﺎﺋﺒﺶ رهﺎﻧﻴﺪ، و او را ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ، در ﻧﻈﺮ ﻓﺮﻋﻮن ﻋﺰﻳﺰ ﮔﺮداﻧﻴﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ او را ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯼ ﻣﺼﺮ و رﺋﻴﺲ درﺑﺎر ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫١١»ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻗﺤﻄﯽ و ﻣﺼﻴﺒﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻣﺼﺮ و ﮐﻨﻌﺎن ﻋﺎرض ﺷﺪ و ﭘﺪران‬ ‫ﻣﺎ ﺧﻮراﮎ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ٢١ﻳﻌﻘﻮب ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ ﮔﻨﺪم ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد، ﭘﺪران ﻣﺎ را‬ ‫در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺳﻔﺮﺷﺎن ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد. ٣١در د ّﻣﻴﻦ ﺳﻔﺮ، ﻳﻮﺳﻒ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﺮادراﻧﺶ‬ ‫و‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻴﺪ و ﻓﺮﻋﻮن از ﺧﺎﻧﻮادۀ ﻳﻮﺳﻒ ﺁﮔﺎهﯽ ﻳﺎﻓﺖ. ۴١ﭘﺲ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﭘﺪر ﺧﻮد‬ ‫ﻳﻌﻘﻮب و هﻤﮥ ﺧﺎﻧﻮادﻩاش را ﮐﻪ ﺟﻤﻠﮕﯽ هﻔﺘﺎد و ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ دﻋﻮت ﮐﺮد.‬ ‫۵١ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و در هﻤﺎن ﺟﺎ ﻧﻴﺰ او و ﭘﺪران ﻣﺎ درﮔﺬﺷﺘﻨﺪ؛‬ ‫۶١ا ّﺎ ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ِﮑﻴﻢ ﺑﺎزﺁوردﻧﺪ و در ﻣﻘﺒﺮﻩاﯼ ﮐﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﯼ ﻧﻘﺮﻩ از‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺴﺮان َﻤﻮر ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﺣ‬ ‫٧١»هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ زﻣﺎن ﺗﺤﻘﻖ وﻋﺪۀ ﺧﺪا ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﺪ، ﺷﻤﺎر ﻗﻮم ﻣﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫در ﻣﺼﺮ ﺑﺴﻴﺎر اﻓﺰون ﻣﯽﮔﺮدﻳﺪ، ٨١ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎهﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ را‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ. ٩١او ﺑﺎ ﻗﻮم ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ رﻓﺘﺎر ﮐﺮد و ﺑﺮ ﭘﺪران ﻣﺎ ﻇﻠﻢ ﺑﺴﻴﺎر روا داﺷﺖ‬ ‫و ﻣﺠﺒﻮرﺷﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﻮزادان ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻴﺮون رهﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ زﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ.‬ ‫٠٢»در ﭼﻨﻴﻦ روزﮔﺎرﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ زادﻩ ﺷﺪ. او ﻃﻔﻠﯽ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ﺑﻮد. ﻣﻮﺳﯽ‬ ‫ﺳﻪ ﻣﺎﻩ در ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪرش ﭘﺮورش ﻳﺎﻓﺖ. ١٢ﭼﻮن ﺑﻴﺮون رهﺎﻳﺶ ﮐﺮدﻧﺪ، دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻋﻮن او‬ ‫را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و هﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد ﺑﺰرگ ﮐﺮد. ٢٢ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﮑﻤﺖ‬ ‫ﻣﺼﺮﻳﺎن ﻓﺮهﻴﺨﺘﻪ ﮔﺸﺖ و در ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺗﻮاﻧﺎ ﺷﺪ.‬ ‫٣٢»ﭼﻮن ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ، ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺿﻊ ﺑﺮادران اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽ ﺧﻮد رﺳﻴﺪﮔﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ. ۴٢وﻗﺘﯽ دﻳﺪ ﻣﺮدﯼ ﻣﺼﺮﯼ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﺎن ﻇﻠﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺘﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎ‬ ‫ﮐﺸﺘﻦ ﺁن ﻣﺼﺮﯼ، داد ﺁن ﻣﻈﻠﻮم را ﺳﺘﺎﻧْﺪ. ۵٢ﻣﻮﺳﯽ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺮادراﻧﺶ درﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻪدﺳﺖ او اﻳﺸﺎن را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ، ا ّﺎ درﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ۶٢روز ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫دو ﺗﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻪ ﻧﺰاع ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، و ﺑﻪﻗﺼﺪ ﺁﺷﺘﯽ دادﻧﺸﺎن ﮔﻔﺖ: ›اﯼ ﻣﺮدان، ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺮادرﻳﺪ، ﭼﺮا ﺑﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺳﺘﻢ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟‹‬ ‫٧٢»وﻟﯽ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺘﻢ ﻣﯽﮐﺮد، ﻣﻮﺳﯽ را ﮐﻨﺎر زد و ﮔﻔﺖ: ›ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺗﻮ را ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﺎﮐﻢ و داور ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟ ٨٢ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺸﯽ،‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺁن ﻣﺼﺮﯼ را دﻳﺮوز ﮐﺸﺘﯽ؟‹ ٩٢ﭼﻮن ﻣﻮﺳﯽ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ و‬ ‫در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ِﺪﻳﺎن ﻏﺮﺑﺖ ﮔﺰﻳﺪ و در ﺁﻧﺠﺎ ﺻﺎﺣﺐ دو ﭘﺴﺮ ﺷﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠٣»ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺖ. روزﯼ در ﺑﻴﺎﺑﺎن، ﻧﺰدﻳﮏ ﮐﻮﻩ ﺳﻴﻨﺎ، ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ در ﺷﻌﻠﮥ‬ ‫ﺑﻮﺗﻪاﯼ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﺮ ﻣﻮﺳﯽ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ. ١٣ﻣﻮﺳﯽ از دﻳﺪن ﺁن ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺣﻴﺮت ﮐﺮد. ﭼﻮن‬ ‫ﭘﻴﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ از ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻨﮕﺮد، ﺧﻄﺎﺑﯽ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ وﯼ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ: ٢٣›ﻣﻦ هﺴﺘﻢ ﺧﺪاﯼ‬ ‫ﭘﺪراﻧﺖ، ﺧﺪاﯼ اﺑﺮاهﻴﻢ، ﺧﺪاﯼ اﺳﺤﺎق و ﺧﺪاﯼ ﻳﻌﻘﻮب.‹ ﻟﺮزﻩ ﺑﺮ اﻧﺪام ﻣﻮﺳﯽ اﻓﺘﺎد و‬ ‫ﺟﺮﺋﺖ ﻧﮑﺮد ﺑﻨﮕﺮد.‬

‫٣٣»ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: ›ﻧﻌﻠﻴﻦ از ﭘﺎ ﺑﻪدر ﺁور، زﻳﺮا ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن اﻳﺴﺘﺎدﻩاﯼ‬ ‫زﻣﻴﻨﯽ ﻣﻘ ّس اﺳﺖ. ۴٣ﻣﻦ ﺑﻴﺪادﯼ را ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ ﺑﺮ ﻗﻮم ﻣﻦ ﻣﯽرود، دﻳﺪﻩام و ﻧﺎﻟﮥ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫را ﺷﻨﻴﺪﻩام، و ﺑﺮاﯼ رهﺎﻧﻴﺪﻧﺸﺎن ﻧﺰول ﮐﺮدﻩام. اﮐﻨﻮن ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ.‹‬ ‫۵٣»هﻤﻴﻦ ﻣﻮﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻮم ﻣﺎ او را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: ›ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻮ را ﺑﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﺣﺎﮐﻢ و داور ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟‹ ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺪا ﺑﻪدﺳﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﮐﻪ در ﺑﻮﺗﻪ ﺑﺮ وﯼ ﻇﺎهﺮ‬ ‫ﺷﺪ، او را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺣﺎﮐﻢ و رهﺎﻧﻨﺪۀ ﺁﻧﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ۶٣هﻢاو ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ و ﮐﻨﺎر‬ ‫درﻳﺎﯼ ﺳﺮخ و ﻧﻴﺰ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﻣﻌﺠﺰات و ﺁﻳﺎت اﻧﺠﺎم داد و ﻗﻮم ﻣﺎ را از ﻣﺼﺮ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺁورد.‬ ‫٧٣»هﻤﻴﻦ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﮔﻔﺖ: ›ﺧﺪا از ﻣﻴﺎن ﺑﺮادراﻧﺘﺎن، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﯼ هﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﺒﻌﻮث ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‹ ٨٣هﻢاو در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻮد، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﮐﻪ در ﮐﻮﻩ ﺳﻴﻨﺎ ﺑﺎ وﯼ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ، و هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﭘﺪران ﻣﺎ؛ و ﮐﻼم زﻧﺪﻩ را‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.‬ ‫٩٣»وﻟﯽ ﭘﺪران ﻣﺎ از اﻃﺎﻋﺖ او ﺳﺮ ﺑﺎز زدﻩ، ﻃﺮدش ﮐﺮدﻧﺪ و در دل ﺧﻮد ﺑﻪﺳﻮﯼ‬ ‫ﻣﺼﺮ روﯼ ﮔﺮداﻧﺪﻧﺪ. ٠۴ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ هﺎرون ﮔﻔﺘﻨﺪ: ›ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺧﺪاﻳﺎن ﺑﺴﺎز ﺗﺎ راﻩ را ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﻮﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﻣﺼﺮ ﺑﻪدر ﺁورد، ﭼﻪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ!‹‬ ‫ﺑ‬ ‫١۴در ﺁن روزهﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ُﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و ﺑﺪان ﺑﺖ، ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮدﻧﺪ و‬ ‫در ﺗﺠﻠﻴﻞ از ﻣﺼﻨﻮع دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺸﻨﯽ ﺑﻪﭘﺎ داﺷﺘﻨﺪ. ٢۴ﭘﺲ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ از ﺁﻧﺎن روﯼ‬ ‫ﮔﺮداﻧﺪ و اﻳﺸﺎن را ﺑﻪﺣﺎل ﺧﻮد واﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ اﺟﺮام ﺁﺳﻤﺎن را ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﮐﺘﺎب‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫» ›اﯼ ﺧﺎﻧﺪان اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﺁﻳﺎ در ﺁن ﭼﻬﻞ ﺳﺎل در ﺑﻴﺎﺑﺎن،‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و هﺪﻳﻪ ﺁوردﻳﺪ؟‬ ‫٣۴ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻤﮥ ُﻠﻮﮎ و ﺳﺘﺎرۀ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد ِﻓﺎن را ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻴﺪ.‬ ‫ر‬ ‫ﻣ‬ ‫و اﻳﻦ ﺗﻤﺜﺎﻟﻬﺎ را ﺑﺮاﯼ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺳﺎﺧﺘﻴﺪ.‬ ‫ﭘﺲ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪﻓﺮاﺳﻮﯼ ﺑﺎ ِﻞ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.‹‬ ‫ﺑ‬ ‫۴۴»ﭘﺪران ﻣﺎ ﺧﻴﻤﮥ ﺷﻬﺎدت را ﻧﻴﺰ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ، ﺧﻴﻤﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ‬ ‫ﺑﻪدﺳﺘﻮر ﺧﺪا ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻤﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﻮد، ﺳﺎﺧﺖ. ۵۴ﭘﺪران ﻣﺎ ﭼﻮن ﺑﻪرهﺒﺮﯼ ﻳﻮﺷﻊ،‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﮐﻨﻌﺎن را از ﻗﻮﻣﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﭘﻴﺶ روﯼ اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺮون راﻧﺪﻩ ﺑﻮد، ﺳﺘﺎﻧﺪﻧﺪ، ﺧﻴﻤﮥ‬ ‫ﺷﻬﺎدت را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁوردﻧﺪ، و ﺁن ﺧﻴﻤﻪ ﺗﺎ زﻣﺎن داوود در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ. ۶۴داوود ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ‬ ‫ﺧﺪا ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و اﺳﺘﺪﻋﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻨﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاﯼ ﻳﻌﻘﻮب ﻓﺮاهﻢ ﺁورد. ٧۴وﻟﯽ‬ ‫ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫٨۴»ا ّﺎ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل در ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪدﺳﺖ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻤﯽﺷﻮد، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﺒﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ:‬

‫٩۴»›ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫»ﺁﺳﻤﺎن ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻣﻦ اﺳﺖ و زﻣﻴﻦ ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻢ!‬ ‫ﭼﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ،‬ ‫و ﻣﮑﺎن ﺁرﻣﻴﺪﻧﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫٠۵ﻣﮕﺮ دﺳﺖ ﻣﻦ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ را ﻧﺴﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟«‹‬ ‫١۵»اﯼ ﻗﻮم ﮔﺮدﻧﮑﺶ، اﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﻟﻬﺎ و ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺘﺎن ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﻩ اﺳﺖ! ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﭘﺪران ﺧﻮد هﻤﻮارﻩ در ﺑﺮاﺑﺮ روحاﻟﻘﺪس ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ٢۵ﮐﺪام ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ از دﺳﺖ ﭘﺪران ﺷﻤﺎ ﺁزار ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺁﻧﺎن ﺣﺘﯽ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ را ﮐﻪ ﻇﻬﻮر ﺁن ﭘﺎرﺳﺎ را‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮐﺸﺘﻨﺪ؛ و اﮐﻨﻮن ﺷﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢﮐﻨﻨﺪﻩ و ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮد او ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ٣۵ﺷﻤﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﻘﺮر ﮔﺮدﻳﺪ، درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻳﺪ ا ّﺎ از اﻃﺎﻋﺖ ﺁن ﺳﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎز زدﻩاﻳﺪ.«‬

‫ﺳﻨﮕﺴﺎر ﺷﺪن اﺳﺘﻴﻔﺎن‬

‫۴۵ﭼﻮن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻪﺳﺒﺐ او دﻧﺪاﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ هﻢ‬ ‫ﻓﺸﺮدﻧﺪ. ۵۵ا ّﺎ اﺳﺘﻴﻔﺎن ﭘﺮ از روحاﻟﻘﺪس ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ، ﺟﻼل ﺧﺪا را دﻳﺪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ دﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪا اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد. ۶۵ﭘﺲ ﮔﻔﺖ: »هﻢاﮐﻨﻮن ﺁﺳﻤﺎن را ﮔﺸﻮدﻩ‬ ‫و ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن را ﺑﺮ دﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪا اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ.«‬ ‫٧۵در ﺁن دم ﮔﻮﺷﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻧﻌﺮﻩاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و هﻤﮕﯽ ﺑﺎ هﻢ ﺑﻪﺳﻮﯼ‬ ‫او ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮدﻧﺪ ٨۵و او را ﮐﺸﺎنﮐﺸﺎن از ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮون ﺑﺮدﻩ، ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮐﺮدﻧﺪ. ﺷﺎهﺪان‬ ‫ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﺧﻮد را ﻧﺰد ﭘﺎهﺎﯼ ﺟﻮاﻧﯽ ﺳﻮُﺲ ﻧﺎم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫ﻟ‬ ‫٩۵ﭼﻮن اﺳﺘﻴﻔﺎن را ﺳﻨﮕﺴﺎر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، او دﻋﺎ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ،‬ ‫روح ﻣﺮا ﺑﭙﺬﻳﺮ!« ٠۶ﺳﭙﺲ زاﻧﻮ زد و ﺑﻪ ﺁواز ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺪا درداد ﮐﻪ »ﺧﺪاوﻧﺪا، اﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ را‬ ‫ﺑﻪﭘﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﻣﮕﺬار.« اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺑﺨﻔﺖ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٨‬
‫و ﺳﻮُﺲ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ اﺳﺘﻴﻔﺎن ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮد.‬ ‫ﻟ‬

‫ﺁزار اﻳﻤﺎﻧﺪاران‬
‫در ﺁن روز، ﺁزارﯼ ﺳﺨﺖ ﺑﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻏﺎز ﺷﺪ، ﭼﻨﺪانﮐﻪ ﺟﺰ رﺳﻮﻻن،‬ ‫هﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻮاﺣﯽ ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﺳﺎﻣﺮﻩ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ٢ﻣﺮداﻧﯽ ﭘﺎرﺳﺎ اﺳﺘﻴﻔﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎﮎ‬

‫ﺳﭙﺮدﻧﺪ و ﺑﺮاﯼ او ﺳﻮﮔﻮارﯼ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻨﺪ. ٣ا ّﺎ ﺳﻮُﺲ ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺗﺎﺧﺖ و ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺸﺘﻪ، زﻧﺎن و ﻣﺮدان را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ و ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ.‬

‫ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ در ﺳﺎﻣﺮﻩ‬ ‫ﭙ‬

‫۴و ا ّﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، هﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﺎ ﻣﯽﻧﻬﺎدﻧﺪ، ﺑﻪ ﮐﻼم ﺑﺸﺎرت ﻣﯽدادﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۵ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺳﺎﻣﺮﻩ رﻓﺖ و ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺁﻧﺠﺎ اﻋﻼم ﮐﺮد.‬ ‫ﭙ‬ ‫۶ﺟﻤﺎﻋﺘﻬﺎﯼ ﻣﺮدم ﭼﻮن ﺳﺨﻨﺎن ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ و ﺁﻳﺎﺗﯽ را ﮐﻪ از او ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ﭙ‬ ‫دﻳﺪﻧﺪ، هﻤﮕﯽ ﺑﺪ ّﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮔﻮش ﻓﺮادادﻧﺪ؛ ٧زﻳﺮا ارواح ﭘﻠﻴﺪ ﻧﻌﺮﻩزﻧﺎن از‬ ‫ﻗ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺷﻤﺎر ﺑﺴﻴﺎر از ﻣﻔﻠﻮﺟﺎن و ﻟﻨﮕﺎن ﺷﻔﺎ‬ ‫ﻣﯽﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ٨از اﻳﻦرو ﺷﺎدﯼ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﺁن ﺷﻬﺮ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ.‬

‫َﻤﻌﻮن ﺟﺎدوﮔﺮ‬ ‫ﺷ‬

‫٩و ا ّﺎ در ﺁن ﺷﻬﺮ ﻣﺮدﯼ ﻣﯽزﻳﺴﺖ َﻤﻌﻮن ﻧﺎم ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺳﺎﻣﺮﻩ را ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺎ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎدوﮔﺮﯼ ﺧﻮد در ﺷﮕﻔﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﺴﯽ اﺳﺖ. ٠١هﻤﻪ از ُﺮد و‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺑﺰرگ، ﺑﺪ ّﺖ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدادﻧﺪ و ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﺁن ﻧﻴﺮوﯼ اﻟﻬﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻗ‬ ‫›ﻋﻈﻴﻢ‹ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪش.« ١١ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪ ّﺖ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدادﻧﺪ، زﻳﺮا دﻳﺮزﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﺑﺎ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﺟﺎدوﮔﺮﯼ ﺧﻮد، ﺁﻧﺎن را ﺷﮕﻔﺘﺰدﻩ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ. ٢١ا ّﺎ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﺸﺎرت ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ درﺑﺎرۀ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا و ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ، هﻤﮕﯽ، ﻣﺮد و زن، ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ٣١ﺣﺘﯽ‬ ‫ﭙ‬ ‫َﻤﻌﻮن ﻧﻴﺰ اﻳﻤﺎن ﺁورد و ﭘﺲ از ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ را هﻤﺮاهﯽ ﻣﯽﮐﺮد و از‬ ‫ﺷ‬ ‫دﻳﺪن ﺁﻳﺎت و ﻣﻌﺠﺰات ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﻴﺪ، ﻏﺮق در ﺣﻴﺮت ﺑﻮد.‬ ‫۴١ﭼﻮن رﺳﻮﻻن در اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﺮﻳﺎن ﮐﻼم ﺧﺪا را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ، ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫و ﻳﻮﺣﻨﺎ را ﻧﺰد ﺁﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. ۵١ﺁن دو ﺑﻪ ﺳﺎﻣﺮﻩ ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﺮاﯼ اﻳﺸﺎن دﻋﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس را ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ، ۶١زﻳﺮا هﻨﻮز ﺑﺮ هﻴﭻﻳﮏ از اﻳﺸﺎن ﻧﺎزل ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺎم ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺲ. ٧١ﭘﺲ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﻧﻬﺎدﻧﺪ و اﻳﺸﺎن روحاﻟﻘﺪس را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٨١ﭼﻮن َﻤﻌﻮن دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻧﻬﺎدن رﺳﻮﻻن روحاﻟﻘﺪس ﻋﻄﺎ ﻣﯽﺷﻮد، ﻣﺒﻠﻐﯽ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺁورد و ٩١ﺑﻪ رﺳﻮﻻن ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ اﻳﻦ اﻗﺘﺪار را ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ هﺮﮐﻪ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﺬارم، روحاﻟﻘﺪس را ﺑﻴﺎﺑﺪ.«‬ ‫٠٢ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ز َت ﺑﺎ ﺧﻮدت ﻧﺎﺑﻮد ﺑﺎد! زﻳﺮا ﭘﻨﺪاﺷﺘﯽ ﻋﻄﺎﯼ ﺧﺪا را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ‬ ‫َر‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﭘﻮل ﺧﺮﻳﺪ! ١٢ﺗﻮ در اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ هﻴﭻ ﺳﻬﻢ و ﻗﺴﻤﺘﯽ ﻧﺪارﯼ، زﻳﺮا دﻟﺖ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا‬ ‫راﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ. ٢٢از اﻳﻦ ﺷﺮارت ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ و از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﻮاﻩ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﮥ‬ ‫ِ‬ ‫دﻟﺖ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﻮد؛ ٣٢زﻳﺮا ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺮ از زهﺮ ﺗﻠﺦ و ﮔﺮﻓﺘﺎر زﻧﺠﻴﺮهﺎﯼ ﺷﺮارﺗﯽ.«‬ ‫۴٢ َﻤﻌﻮن ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻴﺪ ﺑﺮ ﺳﺮم ﻧﻴﺎﻳﺪ.«‬ ‫ﺷ‬

‫۵٢ ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﭘﺲ از ﺷﻬﺎدت دادن و اﻋﻼم ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫و ﻃﯽ راﻩ در ﺑﺴﻴﺎرﯼ از روﺳﺘﺎهﺎﯼ ﺳﺎﻣﺮﻩ ﺑﺸﺎرت دادﻧﺪ.‬

‫ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ و ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮاﯼ ﺣﺒﺸﯽ‬ ‫ﭙ‬

‫۶٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب ﺑﺮو، ﺑﻪ ﺁن راﻩ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻏﺰﻩ ﻣﯽرود.« ٧٢ﭘﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و رواﻧﻪ ﺷﺪ، ﮐﻪ در راﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮاﻳﯽ ﺣﺒﺸﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻪ از ﺑﺰرﮔﺎن درﺑﺎر » َﻨﺪا ِﻪ« ﻣﻠﮑﮥ ﺣﺒﺸﻪ و ﺧﺰاﻧﻪدار‬ ‫ﮐ ﮐ‬ ‫او ﺑﻮد، و ﺑﺮاﯼ ﻋﺒﺎدت ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد. ٨٢او در ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ وﻃﻦ ﺑﺮ اراﺑﮥ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﮐﺘﺎب اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ. ٩٢ﺁﻧﮕﺎﻩ »روح« ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﭙ‬ ‫َِ‬ ‫»ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﺮو و ﺑﺎ ﺁن اراﺑﻪ هﻤﺮاﻩ ﺷﻮ.«‬ ‫ﭙ‬ ‫٠٣ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﺑﻪﺳﻮﯼ اراﺑﻪ ﭘﻴﺶ دوﻳﺪ و ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮاﯼ ﺣﺒﺸﯽ ﮐﺘﺎب اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ‬ ‫َِ‬ ‫را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ. ﭘﺲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ، ﻣﯽﻓﻬﻤﯽ؟«‬ ‫١٣ﮔﻔﺖ: »ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ رهﻨﻤﺎﻳﯽام ﻧﮑﻨﺪ؟« ﭘﺲ از ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮد ﺳﻮار ﺷﻮد و ﮐﻨﺎر او ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ. ٢٣ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، اﻳﻦ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﻮد:‬ ‫»هﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﮐﺸﺘﺎر ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ،‬ ‫و ﭼﻮن ﺑﺮﻩاﯼ ﮐﻪ ﻧﺰد ﭘﺸﻢﭼﻴﻨﺎن ﺧﻮد ﺧﺎﻣﻮش اﺳﺖ،‬ ‫او ﻧﻴﺰ زﺑﺎن ﻧﮕﺸﻮد.‬ ‫٣٣در ﺣﻘﺎرﺗﺶ، ﻋﺪاﻟﺖ از او درﻳﻎ ﺷﺪ؛‬ ‫ﭼﻪﮐﺲ از ﻧﺴﻞ او ﺳﺨﻦ ﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻔﺖ؟‬ ‫زاﻧﺮو ﮐﻪ ﺣﻴﺎت او از روﯼ زﻣﻴﻦ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﮔﺮدﻳﺪ.«‬ ‫۴٣ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮا ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺗﻤﻨﺎ دارم ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﯽ در اﻳﻨﺠﺎ از ﮐﻪ‬ ‫ﭙ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، از ﺧﻮد ﻳﺎ از ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ؟« ۵٣ﭘﺲ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد و از‬ ‫ﭙ‬ ‫هﻤﺎن ﺑﺨﺶ از ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﺷﺮوع ﮐﺮدﻩ، درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ او ﺑﺸﺎرت داد.‬ ‫ﺪ‬ ‫۶٣هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ در راﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﯽراﻧﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﺁﺑﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮا ﮔﻔﺖ: »ﺑﻨﮕﺮ،‬ ‫اﻳﻨﮏ ﺁب ﻣﻬﻴﺎﺳﺖ! ﺁﻳﺎ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺮا ﻣﺎﻧﻌﯽ اﺳﺖ؟« ٧٣] ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﭙ‬ ‫دل اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﯼ، ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻧﻴﺴﺖ.« ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮا ﮔﻔﺖ: »اﻳﻤﺎن دارم ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ.«[‬ ‫٨٣ﭘﺲ ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮا دﺳﺘﻮر داد اراﺑﻪ را ﻧﮕﺎﻩ دارﻧﺪ، و ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ و ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮا، هﺮ دو‬ ‫ﭙ‬ ‫ﺑﻪ ﺁب درﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ او را ﺗﻌﻤﻴﺪ داد. ٩٣ﭼﻮن از ﺁب ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﻧﺎﮔﺎﻩ روح‬ ‫ﭙ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮد و ﺧﻮاﺟﻪﺳﺮا دﻳﮕﺮ او را ﻧﺪﻳﺪ، وﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ راﻩ ﺧﻮد‬ ‫ﭙ‬ ‫را در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ. ٠۴ا ّﺎ ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ در َﺷﺪود دﻳﺪﻩ ﺷﺪ. او در هﻤﮥ ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺁن ﻧﺎﺣﻴﻪ‬ ‫ا‬ ‫ﭙ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮔﺸﺖ و ﺑﺸﺎرت ﻣﯽداد، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ رﺳﻴﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٩‬
‫اﻳﻤﺎن ﺁوردن ﺳﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬
‫١و ا ّﺎ ﺳﻮُﺲ ﮐﻪ هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ دﻣﻴﺪن ﺗﻬﺪﻳﺪ و ﻗﺘﻞ ﺑﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﺪاوﻧﺪ اداﻣﻪ ﻣﯽداد،‬ ‫ِ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺰد ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ رﻓﺖ ٢و از او ﻧﺎﻣﻪهﺎﻳﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ دﻣﺸﻖ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ را از اهﻞ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻳﺎﻓﺖ، از زن و ﻣﺮد، در ﺑﻨﺪ ﻧﻬﺎدﻩ، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻴﺎورد.‬ ‫٣ﻃﯽ ﺳﻔﺮ، ﭼﻮن ﺑﻪ دﻣﺸﻖ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﺪ، ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻧﻮرﯼ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ ﮔﺮد او‬ ‫درﺧﺸﻴﺪ ۴و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻩ، ﺻﺪاﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ وﯼ ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﺷﺎﺋﻮل، ﺷﺎﺋﻮل،‬ ‫ﭼﺮا ﻣﺮا ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ؟«‬ ‫۵وﯼ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺧﺪاوﻧﺪا، ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ؟«‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻣﺪ: »ﻣﻦ ﺁن ﻋﻴﺴﯽ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺪو ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ. ۶ﺣﺎل، ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺑﺮو. در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﯽ.«‬ ‫٧هﻤﺴﻔﺮان ﺳﻮُﺲ ﺧﺎﻣﻮش اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﺪا را ﻣﯽﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، وﻟﯽ ﮐﺴﯽ را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﻤﯽدﻳﺪﻧﺪ. ٨ﺳﻮُﺲ از زﻣﻴﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ا ّﺎ ﭼﻮن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ؛ ﭘﺲ دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و او را ﺑﻪ دﻣﺸﻖ ﺑﺮدﻧﺪ. ٩او ﺳﻪ روز ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺑﻮد و ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻧﻤﯽﺧﻮرد و ﻧﻤﯽﺁﺷﺎﻣﻴﺪ.‬ ‫٠١در دﻣﺸﻖ ﺷﺎﮔﺮدﯼ َﻨﺎﻧﻴﺎ ﻧﺎم ﻣﯽزﻳﺴﺖ. ﺧﺪاوﻧﺪ در رؤﻳﺎ ﺑﺮ او ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و‬ ‫ﺣ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ َﻨﺎﻧﻴﺎ!«‬ ‫ﺣ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ ﺧﺪاوﻧﺪا.«‬ ‫١١ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪاﯼ ﮐﻪ ›راﺳﺖ‹ ﻧﺎم دارد، ﺑﺮو و در ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﻳﻬﻮدا ﺳﺮاغ ﺳﻮُﺲ ﺗﺎرﺳﻮﺳﯽ را ﺑﮕﻴﺮ. او ﺑﻪ دﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ ٢١و در رؤﻳﺎ ﻣﺮدﯼ را‬ ‫ﻟ‬ ‫دﻳﺪﻩ، َﻨﺎﻧﻴﺎ ﻧﺎم، ﮐﻪ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﺑﺮ او دﺳﺖ ﻣﯽﮔﺬارد ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮد.«‬ ‫ﺣ‬ ‫٣١ َﻨﺎﻧﻴﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺧﺪاوﻧﺪا، از ﺑﺴﻴﺎرﯼ درﺑﺎرۀ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺷﻨﻴﺪﻩام ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻘ ّﺳﺎن‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﺗﻮ در اورﺷﻠﻴﻢ ﺁزارهﺎ روا داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ۴١و در اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ از ﺟﺎﻧﺐ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن اﺧﺘﻴﺎر‬ ‫دارد ﺗﺎ هﺮﮐﻪ را ﮐﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، در ﺑﻨﺪ ﻧﻬﺪ.«‬

‫۵١وﻟﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ َﻨﺎﻧﻴﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮو، زﻳﺮا ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻇﺮف ﺑﺮﮔﺰﻳﺪۀ ﻣﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﻧﺎم ﻣﺮا ﻧﺰد ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﭘﺎدﺷﺎهﺎﻧﺸﺎن و ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﺒﺮد. ۶١ﻣﻦ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ‬ ‫داد ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﺸﻘﺘﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺧﻮد هﻤﻮار ﮐﻨﺪ.«‬ ‫٧١ﭘﺲ َﻨﺎﻧﻴﺎ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺁن ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻣﺪ و دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﻮُﺲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ، ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺣ‬ ‫»اﯼ ﺑﺮادر، ﺳﻮُﺲ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﻌﻨﯽ هﻤﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﺪﻳﻨﺠﺎ ﻣﯽﺁﻣﺪﯼ در راﻩ ﺑﺮ ﺗﻮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ، ﻣﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﺑﯽ و از روحاﻟﻘﺪس ﭘﺮ ﺷﻮﯼ.«‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓ‬ ‫٨١هﻤﺎن دم ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ َﻠﺲ از ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻮُﺲ اﻓﺘﺎد و او ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ و‬ ‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ٩١ﺳﭙﺲ ﻏﺬا ﺧﻮرد و ﻗ ّت ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ.‬ ‫ﻮ‬

‫ﺳﻮُﺲ در دﻣﺸﻖ و اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫ﻟ‬

‫ﺳﻮُﺲ روزهﺎﻳﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان در دﻣﺸﻖ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮد. ٠٢او ﺑﯽدرﻧﮓ در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ اﻋﻼم اﻳﻦ ﭘﻴﺎم ﺁﻏﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﺳﺖ. ١٢هﺮﮐﻪ ﭘﻴﺎم او را ﻣﯽﺷﻨﻴﺪ در‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ ﻣﯽﺷﺪ و ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﻣﮕﺮ اﻳﻦ هﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ در اورﺷﻠﻴﻢ در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم‬ ‫را ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ ﺁﺷﻮب ﺑﻪﭘﺎ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﺗﺎ در ﺑﻨﺪﺷﺎن ﻧﻬﺪ و ﻧﺰد ﺳﺮان‬ ‫ﮐﺎهﻨﺎن ﺑﺮد؟« ٢٢وﻟﯽ ﺳﻮُﺲ هﺮ روز ﻗﻮﻳﺘﺮ ﻣﯽﺷﺪ و ﺑﺎ دﻻﻳﻞ اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻟ‬ ‫دﻣﺸﻖ را ﺑﻪزاﻧﻮ درﺁوردﻩ، ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ، هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ.‬ ‫٣٢ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ روزهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر، ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺗﻮﻃﺌﮥ ﻗﺘﻞ او را ﭼﻴﺪﻧﺪ. ۴٢ا ّﺎ ﺳﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﻗﺼﺪﺷﺎن ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺐ و روز ﺑﺮ دروازﻩهﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ او را‬ ‫ﺑﮑﺸﻨﺪ. ۵٢وﻟﯽ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺷﺒﺎﻧﻪ او را در زﻧﺒﻴﻠﯽ ﻧﻬﺎدﻩ، از ﺷﮑﺎﻓﯽ در دﻳﻮار ﺷﻬﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ.‬ ‫۶٢ﭼﻮن ﺳﻮُﺲ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﺳﻴﺪ، ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد، ا ّﺎ هﻤﻪ از او‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺷﺎﮔﺮد ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ٧٢ا ّﺎ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ او را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫و ﻧﺰد رﺳﻮﻻن ﺁوردﻩ، ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در راﻩ دﻣﺸﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ را دﻳﺪﻩ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻪﺳﺎن‬ ‫ﺑﺎ وﯼ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ و او ﭼﮕﻮﻧﻪ در دﻣﺸﻖ دﻟﻴﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٨٢ﭘﺲ ﺳﻮُﺲ ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﻣﺎﻧﺪ و ﺁزاداﻧﻪ در اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪ و رﻓﺖ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﻧﻤﻮد. ٩٢او ﺑﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ زﺑﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻣﯽﮐﺮد، وﻟﯽ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ در ﺻﺪد ﮐﺸﺘﻨﺶ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ. ٠٣ﭼﻮن ﺑﺮادران از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ، او را ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ‬ ‫ﺑﺮدﻧﺪ و از ﺁﻧﺠﺎ رواﻧﮥ ﺗﺎرﺳﻮس ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫١٣ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ و ﺟﻠﻴﻞ و ﺳﺎﻣﺮﻩ ﺁراﻣﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ، اﺳﺘﻮار ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫و در ﺗﺮس ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد و ﺑﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ ﺷﻤﺎر ﺁن اﻓﺰودﻩ ﻣﯽﮔﺸﺖ.‬

‫ﺧﺪﻣﺎت ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫٢٣و ا ّﺎ ِﻄ ُس ﮐﻪ در هﻤﮥ ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﯽﮔﺸﺖ، ﺑﻪ دﻳﺪار ﻣﻘﺪﺳﺎن ﺳﺎﮐﻦ ﻟ ّﻩ ﻧﻴﺰ رﻓﺖ.‬ ‫ُﺪ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫٣٣در ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺨﺼﯽ را دﻳﺪ، اﻳﻨﻴﺎس ﻧﺎم، ﮐﻪ هﺸﺖ ﺳﺎل ﻣﻔﻠﻮج و زﻣﻴﻨﮕﻴﺮ ﺑﻮد. ۴٣ﺑﻪ او‬

‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ اﻳﻨﻴﺎس، ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻮ را ﺷﻔﺎ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ. ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ ﮐﻦ!«‬ ‫او ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ۵٣و ﺑﺎ دﻳﺪن او هﻤﮥ اهﻞ ﻟ ّﻩ و ﺷﺎرون ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ روﯼ ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫ُﺪ‬ ‫َ‬ ‫۶٣در ﻳﺎﻓﺎ ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﻣﯽزﻳﺴﺖ، ﻃﺎﺑﻴﺘﺎ ﻧﺎم، ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁن ﻏﺰال اﺳﺖ. اﻳﻦ زن ﺧﻮد را‬ ‫وﻗﻒ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮏ و دﺳﺘﮕﻴﺮﯼ از ﻣﺴﺘﻤﻨﺪان ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ٧٣ﻃﺎﺑﻴﺘﺎ در هﻤﺎن روزهﺎ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎر ﺷﺪ و درﮔﺬﺷﺖ. ﭘﺲ ﺟﺴﺪش را ﺷﺴﺘﻨﺪ و در ﺑﺎﻻﺧﺎﻧﻪاﯼ ﻧﻬﺎدﻧﺪ. ٨٣ﭼﻮن ﻟ ّﻩ‬ ‫ُﺪ‬ ‫َ‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﻳﺎﻓﺎ ﺑﻮد، وﻗﺘﯽ ﺷﺎﮔﺮدان ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ِﻄ ُس در ﻟ ّﻩ اﺳﺖ، دو ﻧﻔﺮ را ﻧﺰد او‬ ‫ُﺪ‬ ‫َ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ »ﻟﻄﻔﺎ ﺑﯽدرﻧﮓ ﻧﺰد ﻣﺎ ﺑﻴﺎ.«‬ ‫ً‬ ‫٩٣ ِﻄ ُس هﻤﺮاﻩ ﺁﻧﺎن رﻓﺖ و ﭼﻮن ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ، او را ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫هﻤﮕﯽ ﮔﺮد او را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﮔﺮﻳﺎن ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ دورﮐﺎس در زﻣﺎن ﺣﻴﺎﺗﺶ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد،‬ ‫ﺑﻪ وﯼ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدادﻧﺪ.‬ ‫٠۴ ِﻄ ُس هﻤﻪ را از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون ﮐﺮد و زاﻧﻮ زدﻩ، دﻋﺎ ﻧﻤﻮد. ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺟﺴﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻃﺎﺑﻴﺘﺎ، ﺑﺮﺧﻴﺰ!« ﻃﺎﺑﻴﺘﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﮔﺸﻮد و ﺑﺎ دﻳﺪن ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ. ١۴ ِﻄ ُس دﺳﺖ وﯼ را ﮔﺮﻓﺖ و او را ﺑﻪﭘﺎ داﺷﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﻘ ّﺳﺎن و ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن را‬ ‫ﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و او را زﻧﺪﻩ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺳﭙﺮد. ٢۴اﻳﻦ ﺧﺒﺮ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻳﺎﻓﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. ٣۴ ِﻄ ُس ﻣﺪﺗﯽ در ﻳﺎﻓﺎ ﻧﺰد دﺑﺎﻏﯽ َﻤﻌﻮن ﻧﺎم ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد.‬ ‫ﺷ‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫اﻋﻤﺎل ٠١‬
‫دﻳﺪار ِﻄ ُس از ُﺮ ِﻠﻴﻮس روﻣﯽ‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫١در ﺷﻬﺮ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﻧﺎم ﮐﻪ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن هﻨﮓ روﻣﯽ ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫»هﻨﮓ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﯽ« ﺑﻮد. ٢او و اهﻞ ﺧﺎﻧﻪاش هﻤﮕﯽ ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎر و ﺧﺪاﺗﺮس ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪان ﺻﺪﻗﻪ ﻣﯽداد و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ درﮔﺎﻩ ﺧﺪا دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد.‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫٣روزﯼ ﺣﻮاﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻬﻢ از روز ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪا را ﺁﺷﮑﺎرا در رؤﻳﺎ دﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺰدش ﺁﻣﺪ و‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ ُﺮ ِﻠﻴﻮس!«‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫۴ ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﺑﻪ او ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ، ﺳﺮورم!«‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﻔﺖ: »دﻋﺎهﺎ و ﺻﺪﻗﻪهﺎﯼ ﺗﻮ ﭼﻮن هﺪﻳﮥ ﻳﺎدﮔﺎرﯼ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ. ۵اﮐﻨﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺎ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ َﻤﻌﻮن ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ِﻄ ُس را ﺑﺪﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎورﻧﺪ.‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫۶او ﻧﺰد دﺑﺎﻏﯽ َﻤﻌﻮن ﻧﺎم ﮐﻪ ﮐﻨﺎر درﻳﺎ ﻣﻨﺰل دارد، ﻣﻴﻬﻤﺎن اﺳﺖ.«‬ ‫ﺷ‬ ‫٧ﭼﻮن ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺗﺮﮐﺶ ﮔﻔﺖ، ُﺮ ِﻠﻴﻮس دو ﺗﻦ از ﺧﺎدﻣﺎن و‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫ﻳﮑﯽ از ﺳﭙﺎهﻴﺎن ﺧﺎص ﺧﻮد را ﮐﻪ ﻣﺮدﯼ دﻳﻨﺪار ﺑﻮد، ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ٨و ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا را‬ ‫ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺑﺎزﮔﻔﺖ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد.‬ ‫٩روز ﺑﻌﺪ، ﻧﺰدﻳﮏ ﻇﻬﺮ، ﭼﻮن در راﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ِﻄ ُس ﺑﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ ﺗﺎ دﻋﺎ ﮐﻨﺪ. ٠١در ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺨﻮرد. ﭼﻮن ﺧﻮراﮎ‬

‫را ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻠﺴﻪ ﻓﺮورﻓﺖ. ١١در ﺁن ﺣﺎل دﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪﻩ و‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ هﻤﭽﻮن ﺳﻔﺮﻩاﯼ ﺑﺰرگ ﮐﻪ از ﭼﻬﺎرﮔﻮﺷﻪ ﺁوﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ، ﺑﻪﺳﻮﯼ زﻣﻴﻦ ﻓﺮود‬ ‫ﻣﯽﺁﻳﺪ ٢١و از اﻧﻮاع ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﺎن و ﺧﺰﻧﺪﮔﺎن و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺮ ﺁن اﺳﺖ. ٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺪاﻳﯽ ﺑﻪ او‬ ‫رﺳﻴﺪ ﮐﻪ: »اﯼ ِﻄ ُس، ﺑﺮﺧﻴﺰ، ذﺑﺢ ﮐﻦ و ﺑﺨﻮر!«‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫۴١ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ: »ﺣﺎﺷﺎ از ﻣﻦ، ﺧﺪاوﻧﺪا، زﻳﺮا هﺮﮔﺰ ﭼﻴﺰﯼ ﺣﺮام ﻳﺎ ﻧﺠﺲ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﺨﻮردﻩام.«‬ ‫۵١ﺑﺎر د ّم ﻧﺪا ﺁﻣﺪ ﮐﻪ »ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ، ﺗﻮ ﻧﺠﺲ ﻣﺨﻮان!«‬ ‫و‬ ‫۶١اﻳﻦ اﻣﺮ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺗﮑﺮار ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺳﻔﺮﻩ ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ.‬ ‫٧١در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ِﻄ ُس ﺑﺎ ﺣﻴﺮت ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رؤﻳﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ، ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﺧﺎﻧﮥ َﻤﻌﻮن را ُﺴﺘﻪ، ﺑﻪ در ﺧﺎﻧﮥ او رﺳﻴﺪﻧﺪ. ٨١ﺁﻧﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫َِ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁﻳﺎ َﻤﻌﻮن ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ِﻄ ُس در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎن اﺳﺖ؟«‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫٩١ ِﻄ ُس هﻨﻮز ﺑﻪ رؤﻳﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ روح ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﻨﮕﺮ، ﺳﻪ ﺗﻦ ﺗﻮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫را ﻣﯽﺟﻮﻳﻨﺪ. ٠٢ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮو و در رﻓﺘﻦ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﮑﻦ، زﻳﺮا ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﻦ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩام.«‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫١٢ ِﻄ ُس ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ هﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﺟﻮﻳﻴﺪ. ﺳﺒﺐ ﺁﻣﺪﻧﺘﺎن‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ؟«‬ ‫٢٢ﮔﻔﺘﻨﺪ: » ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﺎ را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ. او ﻣﺮدﯼ ﭘﺎرﺳﺎ و ﺧﺪاﺗﺮس اﺳﺖ و‬ ‫ِ‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن هﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﮑﯽ از او ﻳﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. او از ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﻣﻘ ّس دﺳﺘﻮر ﻳﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﺗﻮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ و ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد دﻋﻮت ﮐﻨﺪ و ﺳﺨﻨﺎﻧﺖ را ﺑﺸﻨﻮد.« ٣٢ﭘﺲ ِﻄ ُس ﺁﻧﻬﺎ را‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮد ﺗﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎن او ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫روز ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و هﻤﺮاﻩ ﺁﻧﺎن رواﻧﻪ ﺷﺪ. ﺑﺮﺧﯽ از ﺑﺮادران اهﻞ ﻳﺎﻓﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ وﯼ‬ ‫ِ‬ ‫رﻓﺘﻨﺪ. ۴٢ﻓﺮداﯼ ﺁن روز ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ. ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﺧﻮﻳﺸﺎن و دوﺳﺘﺎن ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﻮد‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫را ﻧﻴﺰ ﮔﺮد ﺁوردﻩ ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ورود ﺁﻧﺎن ﺑﻮد. ۵٢ﭼﻮن ِﻄ ُس ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻣﺪ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او ﺷﺘﺎﻓﺖ و ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺶ دراﻓﺘﺎدﻩ، او را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮد. ۶٢ا ّﺎ ِﻄ ُس او‬ ‫ﻣ ﭘ ﺮ‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﺧﻴﺰ؛ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺘﻢ.«‬ ‫٧٢ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺘﮕﻮﮐﻨﺎن ﺑﺎ وﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ درﺁﻣﺪ و در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺰرگ روﺑﻪرو ﺷﺪ.‬ ‫٨٢ ِﻄ ُس ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺁﮔﺎهﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺣﺮام اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺟﻨﺒﻴﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﺮت ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮوﻧﺪ. ا ّﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ را ﻧﺠﺲ ﻳﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻧﺨﻮاﻧﻢ. ٩٢ﭘﺲ ﭼﻮن در ﭘﯽ ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﺪ، ﺑﺪون هﻴﭻ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﺁﻣﺪم. اﮐﻨﻮن‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، از ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﺮا ﻃﻠﺐ ﮐﺮدﻩاﻳﺪ؟«‬ ‫٠٣ ُﺮ ِﻠﻴﻮس ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﭼﻬﺎر روز ﭘﻴﺶ در هﻤﻴﻦ وﻗﺖ، ﺣﻮاﻟﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻬﻢ، در‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ دﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻣﺮدﯼ در ﺟﺎﻣﻪاﯼ ﻧﻮراﻧﯽ در ﺑﺮاﺑﺮم اﻳﺴﺘﺎد‬

‫١٣و ﮔﻔﺖ: › ُﺮ ِﻠﻴﻮس، دﻋﺎﻳﺖ ﻣﺴﺘﺠﺎب ﮔﺮدﻳﺪﻩ و ﺻﺪﻗﺎﺗﺖ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردﻩ‬ ‫ﮐ ﻧ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢٣ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺎ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ َﻤﻌﻮن ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ِﻄ ُس را ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎورﻧﺪ.‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫او ﻧﺰد َﻤﻌﻮن دﺑﺎغ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪاش ﮐﻨﺎر درﻳﺎﺳﺖ، ﻣﻴﻬﻤﺎن اﺳﺖ.‹ ٣٣ﭘﺲ ﺑﯽدرﻧﮓ در ﭘﯽ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎدم و ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻟﻄﻒ ﮐﺮدﯼ و ﺁﻣﺪﯼ. اﻳﻨﮏ هﻤﮥ ﻣﺎ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﺗﺎ‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ.«‬ ‫۴٣ ِﻄ ُس ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد: »اﮐﻨﻮن درﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺧﺪا ﺗﺒﻌﻴﻀﯽ ﻣﻴﺎن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺖ؛ ۵٣ﺑﻠﮑﻪ از هﺮ ﻗﻮم، هﺮﮐﻪ از او ﺑﺘﺮﺳﺪ و ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁورد،‬ ‫ﻣﻘﺒﻮل او ﻣﯽﮔﺮدد. ۶٣ﺷﻤﺎ ﺁﮔﺎهﻴﺪ از ﭘﻴﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎد و‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ هﻤﻪ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺸﺎرت داد. ٧٣ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺲ از ﺗﻌﻤﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺪان ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد، در ﺟﻠﻴﻞ‬ ‫ﺁﻏﺎز ﺷﺪ و در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ رواج ﮔﺮﻓﺖ، ٨٣و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪا ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ را ﺑﺎ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس و ﻗﺪرت ﻣﺴﺢ ﮐﺮد، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﯽﮔﺸﺖ و ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﮐﺮد و‬ ‫هﻤﮥ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ زﻳﺮ ﺳﺘﻢ اﺑﻠﻴﺲ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺷﻔﺎ ﻣﯽداد، از ﺁنرو ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺎ او ﺑﻮد.‬ ‫٩٣»ﻣﺎ ﺷﺎهﺪان هﻤﮥ اﻋﻤﺎﻟﯽ هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ او در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﻬﻮد و در اورﺷﻠﻴﻢ اﻧﺠﺎم داد.‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ او را ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻩ، ﮐﺸﺘﻨﺪ. ٠۴ا ّﺎ ﺧﺪا او را در روز ﺳ ّم ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ و ﻇﺎهﺮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ، ١۴ا ّﺎ ﻧﻪ ﺑﺮ هﻤﮕﺎن، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺷﺎهﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺧﻮد از ﭘﻴﺶ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﻮد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﺎ ﮐﻪ ﭘﺲ از رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ او از ﻣﺮدﮔﺎن، ﺑﺎ او ﺧﻮردﻳﻢ و ﻧﻮﺷﻴﺪﻳﻢ. ٢۴او ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ ﻗﻮم اﻋﻼم ﮐﻨﻴﻢ و ﺷﻬﺎدت دهﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا او را ﻣﻘﺮر ﻓﺮﻣﻮدﻩ‬ ‫ﺗﺎ داور زﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ٣۴ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺟﻤﻠﮕﯽ درﺑﺎرۀ او ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁورد، ﺑﻪ ﻧﺎم او ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.«‬ ‫۴۴ ِﻄ ُس هﻨﻮز ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭘﻴﺎم را ﻣﯽﺷﻨﻴﺪﻧﺪ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﺎزل ﺷﺪ. ۵۴ﺷﻤﺎرﯼ از اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻳﻬﻮدﯼﻧﮋاد ﮐﻪ هﻤﺮاﻩ ِﻄ ُس ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﻮن دﻳﺪﻧﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﺣﺘﯽ ﺑﺮ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﻓﺮورﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ، در ﺣﻴﺮت اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ۶۴زﻳﺮا ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﻪزﺑﺎﻧﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ و ﺧﺪا را ﻣﯽﺳﺘﺎﻳﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻄ ُس ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٧۴»ﺣﺎل ﮐﻪ اﻳﻨﺎن روحاﻟﻘﺪس را درﺳﺖ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ، ﺁﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ از‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪﺷﺎن در ﺁب ﮔﺮدد؟« ٨۴ﭘﺲ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ اﻳﺸﺎن را در ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻌﻤﻴﺪ‬ ‫دهﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ از ِﻄ ُس ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪ روزﯼ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ.‬ ‫ﭘ ﺮ‬

‫اﻋﻤﺎل ١١‬
‫ﮔﺰارش ِﻄ ُس ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫١رﺳﻮﻻن و ﺑﺮادران در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﮐﻼم ﺧﺪا را‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ. ٢ﭘﺲ ﭼﻮن ِﻄ ُس ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺖ، ﻃﺮﻓﺪاران ﺧﺘﻨﻪ ﺑﺮ او ُﺮدﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ،‬ ‫ﺧ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: ٣»ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﮔﺎن ﺑﺮوﯼ و ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎن ﺑﺨﻮرﯼ؟«‬

‫۴ ِﻄ ُس هﻤﮥ ﻣﺎﺟﺮا را از ﺁﻏﺎز ﺑﻪﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺖ: ۵»ﻣﻦ در‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻳﺎﻓﺎ ﺑﻪ دﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮدم ﮐﻪ در ﻋﺎﻟﻢ رؤﻳﺎ دﻳﺪم ﭼﻴﺰﯼ هﻤﭽﻮن ﺳﻔﺮﻩاﯼ ﺑﺰرگ ﮐﻪ از‬ ‫ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﻪ ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد، از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﻴﺪ. ۶ﭼﻮن ﻧﻴﮏ ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻢ،‬ ‫ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﺎن و وﺣﻮش و ﺧﺰﻧﺪﮔﺎن و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺮ ﺁن دﻳﺪم. ٧ﺳﭙﺲ ﻧﺪاﻳﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺖ: ›اﯼ ِﻄ ُس، ﺑﺮﺧﻴﺰ، ذﺑﺢ ﮐﻦ و ﺑﺨﻮر.‹‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫٨»ﺟﻮاب دادم: ›ﺣﺎﺷﺎ از ﻣﻦ، ﺧﺪاوﻧﺪا، زﻳﺮا هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺣﺮام ﻳﺎ ﻧﺠﺲ ﻟﺐ‬ ‫ﻧﺰدﻩام.‹‬ ‫٩»ﺑﺎر د ّم از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺪا ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ›ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﺗﻮ ﻧﺠﺲ ﻣﺨﻮان.‹ ٠١و اﻳﻦ‬ ‫و‬ ‫اﻣﺮ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺗﮑﺮار ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ هﻤﮥ ﺁن ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ.‬ ‫١١»در هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ، ﺳﻪ ﺗﻦ ﮐﻪ از ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﮐﻪ در ﺁن ﺑﻮدم رﺳﻴﺪﻧﺪ. ٢١روح ﺧﺪا ﻣﺮا ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﮑﻨﻢ. اﻳﻦ ﺷﺶ‬ ‫ﺑﺮادر ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ، و ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺁن ﻣﺮد درﺁﻣﺪﻳﻢ. ٣١او ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺑﺎزﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫در ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ: ›ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺎ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺗﺎ َﻤﻌﻮن‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ِﻄ ُس را ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺎورﻧﺪ. ۴١او ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺁورد ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺁن ﺗﻮ و ﺗﻤﺎﻣﯽ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪات ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‹‬ ‫۵١»ﭼﻮن ﺁﻏﺎز ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮐﺮدم، روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎزل ﺷﺪ، درﺳﺖ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻧﺎزل ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮔﻔﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁوردم ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﺑﻮد:‬ ‫›ﻳﺤﻴﯽ ﺑﺎ ﺁب ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽداد وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ روحاﻟﻘﺪس ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‹ ٧١اﮔﺮ ﺧﺪا هﻤﺎن‬ ‫ﻋﻄﺎ را ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از اﻳﻤﺎن ﺁوردن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮدﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻮد، ﭘﺲ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﻢ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎر ﺧﺪا ﺷﻮم؟«‬ ‫٨١ﭼﻮن اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪﻧﺪ و ﺧﺪا را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺗﻮﺑﮥ ﺣﻴﺎتﺑﺨﺶ را ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ!«‬

‫ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ‬ ‫ا‬

‫٩١ا ّﺎ اﻳﻤﺎﻧﺪاراﻧﯽ ﮐﻪ در اﺛﺮ اذﻳﺖ و ﺁزار ﺁﻏﺎز ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﺎﺟﺮاﯼ اﺳﺘﻴﻔﺎن ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﺎ ﻧﻮاﺣﯽ ﻓﻴﻨﻴﻘﻴﻪ و ﻗﭙﺮس و َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺁﻧﺎن ﮐﻼم را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ا‬ ‫اﻋﻼم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺲ. ٠٢ا ّﺎ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از اهﺎﻟﯽ ﻗﭙﺮس و ﻗﻴ َوان ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺑﺎ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻪ ﺁﻧﺎن‬ ‫ا‬ ‫ﺑﺸﺎرت دادﻧﺪ. ١٢دﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻮد و ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ، ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮوﻳﺪﻧﺪ.‬ ‫٢٢ﭼﻮن اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ اورﺷﻠﻴﻢ رﺳﻴﺪ، ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ را ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. ٣٢وﻗﺘﯽ‬ ‫ا‬ ‫او ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ و ﻓﻴﺾ ﺧﺪا را دﻳﺪ، ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪ و هﻤﻪ را ﺗﺮﻏﻴﺐ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم دل ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ وﻓﺎدار ﺑﺎﺷﻨﺪ، ۴٢زﻳﺮا ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد ﻧﻴﮏ و ﭘﺮ از روحاﻟﻘﺪس و اﻳﻤﺎن. ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن‬ ‫ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ.‬

‫۵٢ﭘﺲ از ﺁن، ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﺗﺎرﺳﻮس رﻓﺖ ﺗﺎ ﺳﻮُﺲ را ﺑﻴﺎﺑﺪ. ۶٢و ﭼﻮن ﻳﺎﻓﺖ، وﯼ را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺁورد. اﻳﺸﺎن در ﺁﻧﺠﺎ ﺳﺎﻟﯽ ﺗﻤﺎم ﺑﺎ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﮔﺮد ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و ﮔﺮوهﯽ ﺑﺴﻴﺎر را‬ ‫ا‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدادﻧﺪ. در َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر »ﻣﺴﻴﺤﯽ« ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ.‬ ‫ا‬ ‫٧٢در ﺁن روزهﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﺒﯽ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ٨٢ﻳﮑﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺁﮔﺎﺑﻮس‬ ‫ا‬ ‫ﻧﺎم داﺷﺖ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎ اﻟﻬﺎم روح ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﺤﻄﯽ ﺳﺨﺘﯽ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻧﻴﺎﯼ‬ ‫روم ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. اﻳﻦ ﻗﺤﻄﯽ در زﻣﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐْﻠﻮدﻳﻮس رخ داد. ٩٢ﭘﺲ ﺷﺎﮔﺮدان ﺑﺮﺁن‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ هﺮ ﻳﮏ در ﺣﺪ ﺗﻮان، ﮐﻤﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮادران ﺳﺎﮐﻦ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ. ٠٣ﭘﺲ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ و هﺪﻳﻪاﯼ ﺑﻪدﺳﺖ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﺳﻮُﺲ ﻧﺰد ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ.‬ ‫ﻟ‬

‫اﻋﻤﺎل ٢١‬
‫رهﺎﻳﯽ ِﻄ ُس از زﻧﺪان‬ ‫ﭘ ﺮ‬
‫١در اﻳﻦ زﻣﺎن، هﻴﺮودﻳﺲ ﭘﺎدﺷﺎﻩ دﺳﺖ ﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ از اﻓﺮاد ﮐﻠﻴﺴﺎ دراز ﮐﺮد.‬ ‫ِ‬ ‫٢ﺑﻪدﺳﺘﻮر او ﻳﻌﻘﻮب ﺑﺮادر ﻳﻮﺣﻨﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﺘﻨﺪ. ٣او ﭼﻮن دﻳﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎﺧﺖ، ﮔﺎﻣﯽ ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺮداﺷﺖ و ِﻄ ُس را ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮد. اﻳﻦ در‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻓ‬ ‫اﻳﺎم ﻋﻴﺪ َﻄﻴﺮ رخ داد. ۴هﻴﺮودﻳﺲ ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدن ِﻄ ُس، او را ﺑﻪ زﻧﺪان‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﭼﻬﺎر دﺳﺘﮥ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮﯼ را ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ او ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺖ. و ﺑﺮﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از‬ ‫ﻋﻴﺪ ﭘ َﺢ، او را در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﮕﺎن ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﻨﺪ.‬ ‫ِﺴ‬ ‫۵ﭘﺲ ِﻄ ُس را در زﻧﺪان ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻨﺪ، ا ّﺎ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎ ﺟﺪ ّﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﺰد ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ او‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد.‬ ‫۶ﺷﺐ ﻗﺒﻞ از روزﯼ ﮐﻪ هﻴﺮودﻳﺲ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ِﻄ ُس را ﺑﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺑﮑﺸﺪ، او ﺑﻪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ِ‬ ‫دو زﻧﺠﻴﺮ ﺑﺴﺘﻪ و ﻣﻴﺎن دو ﺳﺮﺑﺎز، ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﺮاوﻻن ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﺑﻞ در زﻧﺪان ﭘﺎس‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽدادﻧﺪ. ٧ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ و ﻧﻮرﯼ در درون زﻧﺪان درﺧﺸﻴﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﯼ ِﻄ ُس زد و او را ﺑﻴﺪار ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺖ: »زود ﺑﺮﺧﻴﺰ!« در دم زﻧﺠﻴﺮهﺎ از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫دﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﻓﺮواﻓﺘﺎد.‬ ‫٨ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﮐﻤﺮت را ﺑﺒﻨﺪ و ﻧﻌﻠﻴﻦ ﺑﻪﭘﺎ ﮐﻦ.« ِﻄ ُس ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد. ﺳﭙﺲ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »رداﻳﺖ را ﺑﺮ ﺧﻮد ﺑﭙﻴﭻ و از ﭘﯽ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ.« ٩ﭘﺲ ِﻄ ُس از ﭘﯽ او از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫زﻧﺪان ﺑﻴﺮون رﻓﺖ. ا ّﺎ ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ، واﻗﻌﯽ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮد رؤﻳﺎ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ. ٠١ﺁﻧﻬﺎ از ﻗﺮاوﻻن ا ّل و د ّم ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ دروازۀ ﺁهﻨﻴﻨﯽ‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫رﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ رو ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎز ﻣﯽﺷﺪ. دروازﻩ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﺸﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ. ﭘﺲ‬ ‫ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ و ﭼﻮن ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎﯼ ﮐﻮﭼﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ.‬ ‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻄ ُس ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: »اﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﻳﻘﻴﻦ دارم ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﻮد‬ ‫ِ ﺮ‬ ‫را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ و ﻣﺮا از ﭼﻨﮓ هﻴﺮودﻳﺲ و ﺁﻧﭽﻪ ﻗﻮم ﻳﻬﻮد در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻮدﻧﺪ، رهﺎﻧﻴﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ.«‬

‫٢١ﭼﻮن اﻳﻦ را درﻳﺎﻓﺖ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺎدر ﻳﻮﺣﻨﺎﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ َﺮ ُﺲ رﻓﺖ. در‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٣١ﭼﻮن ِﻄ ُس در ﺧﺎﻧﻪ را ﮐﻮﺑﻴﺪ،‬ ‫ِ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺧﺎدﻣﻪاﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم رودا ﺁﻣﺪ ﺗﺎ در را ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ. ۴١ا ّﺎ ﭼﻮن ﺻﺪاﯼ ِﻄ ُس را ﺷﻨﺎﺧﺖ، از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮط ﺷﺎدﯼ، ﺑﺪون ﮔﺸﻮدن در، ﺑﻪدرون ﺷﺘﺎﻓﺖ و اﻋﻼم داﺷﺖ: » ِﻄ ُس ﺑﺮ در اﻳﺴﺘﺎدﻩ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫اﺳﺖ!«‬ ‫۵١ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﮕﺮ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪﻩاﯼ؟« ا ّﺎ ﭼﻮن اﺻﺮار او را دﻳﺪﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻻﺑﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮥ اوﺳﺖ.«‬ ‫۶١در اﻳﻦ ﺣﻴﻦ، ِﻄ ُس هﻤﭽﻨﺎن در ﻣﯽزد. ﺳﺮاﻧﺠﺎم، ﭼﻮن در را ﮔﺸﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ دﻳﺪن‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫او ﻏﺮق در ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ٧١ ِﻄ ُس ﺑﺎ اﺷﺎرۀ دﺳﺖ، ﺁﻧﺎن را ﺧﺎﻣﻮش ﺳﺎﺧﺖ و ﺷﺮح‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫داد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او را از زﻧﺪان رهﺎﻧﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ: »ﻳﻌﻘﻮب و دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﺮادران را از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎزﻳﺪ.« ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ رﻓﺖ.‬ ‫٨١ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ، در ﻣﻴﺎن ﺳﭙﺎهﻴﺎن ﻏﻮﻏﺎﻳﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ِﻄ ُس ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ. ٩١هﻴﺮودﻳﺲ دﺳﺘﻮر داد هﻤﻪ ﺟﺎ ِﻄ ُس را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻨﺪ؛ و ﭼﻮن او‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫را ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ از ﻗﺮاوﻻن ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد و ﺣﮑﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺁﻧﻬﺎ داد. ﺳﭙﺲ از ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ رﻓﺖ و ﭼﻨﺪﯼ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ.‬

‫ﻣﺮگ هﻴﺮودﻳﺲ‬
‫٠٢هﻴﺮودﻳﺲ ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺻﻮر و ﺻﻴﺪون ﺧﺸﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. از اﻳﻦرو ﺑﻪﻳﮑﺪل ﻧﺰد او‬ ‫رﻓﺘﻨﺪ و اﺟﺎزۀ ﺷﺮﻓﻴﺎﺑﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺎن ﺑْﻼﺳﺘﻮس، ﭘﻴﺸﮑﺎر ﺧﺎص ﺷﺎﻩ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﺘﺤﺪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ، در ﻃﻠﺐ ﺁﺷﺘﯽ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ، زﻳﺮا ﺧﻮراﮎ و ﻣﻌﺎش ﺁﻧﻬﺎ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ هﻴﺮودﻳﺲ ﻓﺮاهﻢ‬ ‫ﻣﯽﺷﺪ.‬ ‫١٢در روز ﻣﻘﺮر، هﻴﺮودﻳﺲ رداﯼ ﺷﺎهﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮدﻩ، ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﻧﻄﻘﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺟﻤﺎﻋﺖ اﻳﺮاد ﮐﺮد. ٢٢ﻣﺮدم ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ: »اﻳﻦ ﺻﺪاﯼ ﻳﮑﯽ از ﺧﺪاﻳﺎن اﺳﺖ،‬ ‫ﻧﻪ ﺻﺪاﯼ ﺁدﻣﯽ!« ٣٢در دم ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ او را زد، از ﺁنرو ﮐﻪ ﺧﺪا را ﺗﺠﻠﻴﻞ ﻧﮑﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮد. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﻣﻬﺎ ﺑﺪﻧﺶ را ﺧﻮردﻧﺪ و ﻣﺮد.‬ ‫۴٢ا ّﺎ ﮐﻼم ﺧﺪا هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﯽرﻓﺖ و ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﺷﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۵٢ﭼﻮن ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﺳﻮُﺲ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ، از اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ﻟ‬ ‫و ﻳﻮﺣﻨﺎﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ َﺮ ُﺲ را ﻧﻴﺰ هﻤﺮاﻩ ﺧﻮد ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫ﻣ ﻗ‬

‫اﻋﻤﺎل ٣١‬
‫رﺳﺎﻟﺖ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﺳﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫١در ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ ﮐﻪ در َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺑﻮد، اﻧﺒﻴﺎ و ﻣﻌّﻤﺎﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ: ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ، َﻤﻌﻮن‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻠ‬ ‫ا‬ ‫ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ ﻧﻴ ِﺮ، ﻟﻮﮐﻴﻮس ﻗﻴ َواﻧﯽ، َﻨﺎ ِﻢ ﮐﻪ ﺑﺮادرﺧﻮاﻧﺪۀ هﻴﺮودﻳﺲ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد و‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ ﺣ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺠ‬ ‫ﺳﻮُﺲ. ٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﻳﺸﺎن در ﻋﺒﺎدت ﺧﺪاوﻧﺪ و روزﻩ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ، روحاﻟﻘﺪس‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﺳﻮُﺲ را ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﺟﺪا ﺳﺎزﻳﺪ، ﺑﻪﺟﻬﺖ ﮐﺎرﯼ ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را ﺑﺪان‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩام.« ٣ﺁﻧﮕﺎﻩ، ﭘﺲ از روزﻩ و دﻋﺎ، دﺳﺖ ﺑﺮ ﺁن دو ﻧﻬﺎدﻩ، اﻳﺸﺎن را رواﻧﮥ ﺳﻔﺮ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﺑﺸﺎرت در ﻗﭙﺮس‬
‫۴ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺮار ﺁن دو ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ روحاﻟﻘﺪس ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ِﻠﻮﮐﻴﻪ رﻓﺘﻨﺪ و‬ ‫ﺳ‬ ‫از ﺁﻧﺠﺎ از راﻩ درﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﭙﺮس رﺳﻴﺪﻧﺪ. ۵ﭼﻮن وارد ﺳﺎﻻﻣﻴﺲ ﺷﺪﻧﺪ، در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎﯼ ﻳﻬﻮد‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻳﻮﺣﻨﺎ ﻧﻴﺰ در ﺧﺪﻣﺖ اﻳﺸﺎن ﺑﻮد.‬ ‫۶ﺁﻧﺎن ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﺰﻳﺮﻩ را درﻧ َردﻳﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻓﻮس رﺳﻴﺪﻧﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻓﺮدﯼ ﻳﻬﻮدﯼ‬ ‫َﻮ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺑﺎر َﺸﻮع ﺑﺮﺧﻮردﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ و ﻧﺒﯽ دروﻏﻴﻦ ﺑﻮد. ٧او از دوﺳﺘﺎن » ِﺮﮔﻴﻮس‬ ‫ﺳ‬ ‫ْﻳ‬ ‫ﭘﻮﻟﺲ« واﻟﯽ ﺑﻮد. واﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدﯼ ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﺑﻮد، ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﺳﻮُﺲ را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ُ ِ‬ ‫زﻳﺮا ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﺸﻨﻮد. ٨ا ّﺎ َﻠﻴﻤﺎﯼ ﺟﺎدوﮔﺮ - ﮐﻪ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻧﺎﻣﺶ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣ ﻋ‬ ‫اﺳﺖ - ﺑﻪﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮐﻮﺷﻴﺪ واﻟﯽ را از اﻳﻤﺎن ﺁوردن، ﺑﺎزدارد. ٩در‬ ‫اﻳﻦ هﻨﮕﺎم ﺳﻮُﺲ، ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ﭘﺮ از روحاﻟﻘﺪس ﺷﺪﻩ، ﺑﺪو ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮔﻔﺖ: ٠١»اﯼ ﻓﺮزﻧﺪ اﺑﻠﻴﺲ، اﯼ دﺷﻤﻦ هﺮ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ، ﮐﻪ ﭘﺮ از ﻣﮑﺮ و ﻓﺮﻳﺒﯽ! ﭼﺮا از‬ ‫ﮐﺞ ﮐﺮدن راهﻬﺎﯼ راﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎزﻧﻤﯽاﻳﺴﺘﯽ؟ ١١ﺑﺪان ﮐﻪ دﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮﺿﺪ ﺗﻮﺳﺖ.‬ ‫اﮐﻨﻮن ﮐﻮر ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ و ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪدﻳﺪن ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺨﻮاهﯽ ﺑﻮد.«‬ ‫در دم، ﻣﻪ و ﺗﺎرﻳﮑﯽ او را ﻓﺮوﮔﺮﻓﺖ، و دور زدﻩ ﮐﺴﯽ را ﻣﯽﺟﺴﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را‬ ‫ﺑﮕﻴﺮد و راﻩ را ﺑﻪ او ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ. ٢١ﭼﻮن واﻟﯽ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ را دﻳﺪ، اﻳﻤﺎن ﺁورد، زﻳﺮا از‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽدادﻧﺪ، در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.‬

‫ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ در َﻧﻄﺎﮐﻴﮥ ﭘﻴﺴﻴﺪﻳﻪ‬ ‫ا‬ ‫ﻟ‬

‫٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻮُﺲ و هﻤﺮاهﺎﻧﺶ از راﻩ درﻳﺎ از ﭘﺎﻓﻮس ﺑﻪ ِﺮگۀ ﭘﺎﻣﻔﻴﻠﻴﻪ رﻓﺘﻨﺪ. ا ّﺎ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﻳﻮﺣﻨﺎ از اﻳﺸﺎن ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺖ. ۴١ﺁﻧﻬﺎ از ِﺮﮔﻪ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﭘ‬ ‫َﻧﻄﺎﮐﻴﮥ ﭘﻴﺴﻴﺪﻳﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ. در روز ﺷ ّﺎت، ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ درﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ۵١ﭘﺲ از ﺗﻼوت‬ ‫َﺒ‬ ‫ا‬ ‫ﺗﻮرات و ﮐﺘﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان، رهﺒﺮان ﮐﻨﻴﺴﻪ ﻧﺰد اﻳﺸﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﺮادران، اﮔﺮ ﭘﻨﺪ‬ ‫ِ‬ ‫و اﻧﺪرزﯼ ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم دارﻳﺪ، ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ.«‬ ‫۶١ﭘﻮُﺲ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷﺎرﻩ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮدان اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽ و اﯼ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﺪاﺗﺮس، ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ! ٧١ﺧﺪاﯼ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ، ﭘﺪران ﻣﺎ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ و ﻗﻮم‬ ‫ﻣﺎ را در زﻣﺎن ﻏﺮﺑﺘﺸﺎن در ﻣﺼﺮ ﺳﺮاﻓﺮاز ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺁﻧﻬﺎ را از ﺁن‬ ‫ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﻪدر ﺁورد، ٨١و ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل رﻓﺘﺎرﺷﺎن را در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮد. ٩١او‬ ‫هﻔﺖ ﻗﻮم را ﮐﻪ در ﮐﻨﻌﺎن ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺎﺑﻮد ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺮزﻣﻴﻨﺸﺎن را ﺑﻪ ﻗﻮم ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻴﺮاث‬ ‫داد. ٠٢اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﺣﺪود ﭼﻬﺎرﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎل ﺑﻪﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ.‬

‫»ﭘﺲ از ﺁن، ﺗﺎ زﻣﺎن ﺳﻤﻮﺋﻴﻞ ﻧﺒﯽ، ﺧﺪا داوران را ﺑﺪﻳﺸﺎن داد. ١٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ و ﺧﺪا ﺷﺎﺋﻮل، ﭘﺴﺮ ﻗﻴﺲ، از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن داد، ﮐﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل‬ ‫ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮد. ٢٢ﭘﺲ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺷﺎﺋﻮل، داوود را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﻩ اﻳﺸﺎن ﮔﺮدد، و ﺑﺮ‬ ‫او ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻮاهﯽ داد: ›داوود ﭘﺴﺮ ِﺴﺎﯼ را دﻟﺨﻮاﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻢ؛ او ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮا ﺑﻪﻃﻮر‬ ‫ﻳ‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪﺟﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺁورد.‹‬ ‫٣٢»از ﻧﺴﻞ هﻤﻴﻦ ﻣﺮد، ﺧﺪا ﻃﺒﻖ وﻋﺪۀ ﺧﻮد، ﻧﺠﺎتدهﻨﺪﻩ ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮاﯼ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎد. ۴٢ﭘﻴﺶ از ﺁﻣﺪن ﻋﻴﺴﯽ، ﻳﺤﻴﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺗﻮﺑﻪ را ﺑﻪ هﻤﮥ ﻣﺮدم اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد. ۵٢ﭼﻮن ﻳﺤﻴﯽ دور ﺧﻮد را ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﻴﺪ، ﮔﻔﺖ: ›ﻣﺮا ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﭘﻨﺪارﻳﺪ؟ ﻣﻦ او ﻧﻴﺴﺘﻢ؛ ﺑﻠﮑﻪ او ﭘﺲ از ﻣﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﻨﺪ ﮐﻔﺸﺶ‬ ‫را ﺑﮕﺸﺎﻳﻢ.‹‬ ‫۶٢»اﯼ ﺑﺮادران، اﯼ ﻓﺮزﻧﺪان اﺑﺮاهﻴﻢ، و اﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﺪاﺗﺮس ﮐﻪ در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺣﻀﻮر دارﻳﺪ! اﻳﻦ ﭘﻴﺎم ﻧﺠﺎت ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٧٢ﻣﺮدم اورﺷﻠﻴﻢ و ﺑﺰرﮔﺎن‬ ‫اﻳﺸﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﺑﺎ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدﻧﺶ، ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان را ﮐﻪ هﺮ‬ ‫ﺷ ّﺎت ﺗﻼوت ﻣﯽﺷﻮد، ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ. ٨٢ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ هﻴﭻ ﻋﻠﺘﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺠﺎزات ﻣﺮگ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ، از ﭘﻴﻼ ُﺲ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ او را ﺑﮑﺸﺪ. ٩٢و ﭼﻮن ﺗﻤﺎم ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ درﺑﺎرﻩاش ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ، او را از ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁوردﻩ، ﺑﻪ ﻗﺒﺮ ﺳﭙﺮدﻧﺪ. ٠٣ا ّﺎ ﺧﺪا وﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ. ١٣و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ او از ﺟﻠﻴﻞ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، روزهﺎﯼ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر او را دﻳﺪﻧﺪ و اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﻧﺰد ﻗﻮم ﻣﺎ ﺷﺎهﺪان اوﻳﻨﺪ.‬ ‫٢٣»اﮐﻨﻮن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﺎرت ﻣﯽدهﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪران ﻣﺎ وﻋﺪﻩ دادﻩ‬ ‫ﺑﻮد، ٣٣ﺁن را ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪن ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان اﻳﺸﺎﻧﻴﻢ وﻓﺎ ﮐﺮد. هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫در ﻣﺰﻣﻮر د ّم ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ:‬ ‫و‬ ‫›ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ هﺴﺘﯽ؛‬ ‫اﻣﺮوز، ﻣﻦ ﺗﻮ را ﭘﺪر ﺷﺪﻩام.‹‬ ‫۴٣»و ﺧﺪا او را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ ﺗﺎ هﺮﮔﺰ ﻓﺴﺎد ﻧﺒﻴﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫« ›ﺑﺮﮐﺎت ﻣﻘ ّس و ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ را‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ داوود وﻋﺪﻩ دادﻩ ﺷﺪﻩ،‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‹‬ ‫۵٣و ﺑﺮ هﻤﻴﻦ ﻣﺒﻨﺎ در ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ:‬ ‫» ›ﻧﺨﻮاهﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﻗ ّوﺳﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﺴﺎد ﺑﺒﻴﻨﺪ.‹‬

‫۶٣»و ا ّﺎ داوود ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ارادۀ ﺧﺪا ﻣﺮدم ﻋﺼﺮ ﺧﻮﻳﺶ را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺨﻔﺖ و ﺑﻪ ﭘﺪران ﺧﻮد ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ، ﻓﺴﺎد را دﻳﺪ. ٧٣وﻟﯽ ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ﻓﺴﺎد را‬ ‫ﻧﺪﻳﺪ.‬ ‫٨٣»ﭘﺲ، اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﺁن ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ هﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﻓﺮاهﻢ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﻣﯽﺷﻮد. ٩٣اﮐﻨﻮن هﺮﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورد، ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﭘﺎرﺳﺎ‬ ‫ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد در هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﯽ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﻮﻳﺪ.‬ ‫٠۴ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ اﻳﻦ ﻧﻮﺷﺘﮥ ﮐﺘﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫١۴»›ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ، اﯼ اﺳﺘﻬﺰاﮔﺮان،‬ ‫ﺣﻴﺮت ﮐﻨﻴﺪ و هﻼﮎ ﺷﻮﻳﺪ،‬ ‫زﻳﺮا در زﻣﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﺎرﯼ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد،‬ ‫ﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ ﺁن را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﮔﻮﻳﻨﺪ‬ ‫هﺮﮔﺰ ﺑﺎور ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد.‹«‬ ‫٢۴ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ از ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، ﻣﺮدم از ﺁﻧﻬﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺷ ّﺎت ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ. ٣۴ﭘﺲ از اﻳﻨﮑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺴﻪ را‬ ‫ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن و اﺷﺨﺎص ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﮔﺮوﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، از‬ ‫ﭘﯽ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ﺁن دو ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﺮوﻩ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺪارﯼ در‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺗﺮﻏﻴﺐ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۴۴ﺷ ّﺎت ﺑﻌﺪ، ﺑﻪﺗﻘﺮﻳﺐ، ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ.‬ ‫َﺒ‬ ‫۵۴ا ّﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﭼﻮن ازدﺣﺎم ﻣﺮدم را دﻳﺪﻧﺪ، از ﺣﺴﺪ ﭘﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﭘﻮُﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ.‬ ‫ﻟ‬ ‫۶۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ دﻟﻴﺮاﻧﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻻزم ﺑﻮد ﮐﻼم ﺧﺪا ﭘﻴﺶ از هﻤﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻴﺎن ﺷﻮد. ا ّﺎ ﭼﻮن ﺁن را رد ﮐﺮدﻳﺪ و ﺧﻮد را ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻴﺪ، ﭘﺲ اﮐﻨﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫رو ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﯽﻧﻬﻴﻢ. ٧۴زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮدﻩ ﮐﻪ:‬ ‫›ﺗﻮ را ﻧﻮرﯼ ﺑﺮاﯼ ﻏﻴﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻗﺮار دادم،‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺠﺎت را ﺑﻪ ﮐﺮاﻧﻬﺎﯼ زﻣﻴﻦ ﺑﺮﺳﺎﻧﯽ.‹«‬ ‫٨۴ﭼﻮن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ و ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺣﺮﻣﺖ داﺷﺘﻨﺪ؛‬ ‫و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫٩۴ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁن ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ. ٠۵ا ّﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن، زﻧﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ و ﻣﺘﺸﺨﺺ و ﻧﻴﺰ ﻣﺮدان ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺷﻬﺮ را ﺷﻮراﻧﺪﻧﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺁزار ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ِ‬

‫و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ را از ﺁن ﻧﺎﺣﻴﻪ راﻧﺪﻧﺪ. ١۵اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫اﻋﺘﺮاض، ﻏﺒﺎر ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺗﮑﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻗﻮﻧﻴﻪ رﻓﺘﻨﺪ. ٢۵و ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﭘﺮ از ﺷﺎدﯼ و روحاﻟﻘﺪس ﺑﻮدﻧﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ۴١‬
‫ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ در ﻗﻮﻧﻴﻪ‬ ‫ﻟ‬
‫١در ﻗﻮﻧﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﮥ ﻳﻬﻮد رﻓﺘﻨﺪ و ﭼﻨﺎن ﺳﺨﻦ راﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎرﯼ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر از ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. ٢ا ّﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﺷﻮراﻧﺪﻧﺪ و ذهﻨﺸﺎن را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺮادران، ﻣﺴﻤﻮم ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ٣ﭘﺲ ﭘﻮُﺲ و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و دﻟﻴﺮاﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺧﺪاوﻧﺪﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻗﺪرت اﻧﺠﺎم ﺁﻳﺎت و ﻣﻌﺠﺰات ﻣﯽﺑﺨﺸﻴﺪ و ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﭘﻴﺎم ﻓﻴﺾ ﺧﻮد را ﺗﺄﻳﻴﺪ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد. ۴ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ دو ﮔﺮوﻩ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﮔﺮوهﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﺪارﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و‬ ‫ﮔﺮوهﯽ دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻧﺐ رﺳﻮﻻن را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ۵و ﭼﻮن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ اﺗﻔﺎق‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن ﺧﻮد ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢ هﻤﮕﺎن ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮐﻨﻨﺪ،‬ ‫ﻟ‬ ‫۶ﺁﻧﺎن ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ِﺴﺘْﺮﻩ و ِر ِﻪ، از ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﻟﻴﮑﺎﺋﻮﻧﻴﻪ، و ﻧﻮاﺣﯽ اﻃﺮاف ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ ٧و‬ ‫د ﺑ‬ ‫ﻟ‬ ‫در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ رﺳﺎﻧﺪن ﺑﺸﺎرت اداﻣﻪ دادﻧﺪ.‬

‫ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ در ِﺴﺘْﺮﻩ و ِر ِﻪ‬ ‫د ﺑ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬

‫٨و ا ّﺎ در ِﺴﺘْﺮﻩ ﻣﺮدﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺎهﺎﻳﺶ را ﺣﺮﮐﺖ دهﺪ و هﺮﮔﺰ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫راﻩ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، زﻳﺮا ﻟﻨﮓ ﻣﺎدرزاد ﺑﻮد. ٩هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ، او ﮔﻮش‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓﺮاﻣﯽداد. ﭘﻮُﺲ ﺑﺪو ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و دﻳﺪ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻦ دارد. ٠١ﭘﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮ ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﻮد راﺳﺖ ﺑﺎﻳﺴﺖ!« ﺁن ﻣﺮد از ﺟﺎ َﺴﺖ و ﺑﻪراﻩ اﻓﺘﺎد.‬ ‫ﺟ‬ ‫١١ﭼﻮن ﻣﺮدم ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ اﻧﺠﺎم داد دﻳﺪﻧﺪ، ﺑﻪ زﺑﺎن ﻟﻴﮑﺎﺋﻮﻧﯽ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ:‬ ‫ﻟ‬ ‫»ﺧﺪاﻳﺎن ﺑﻪﺻﻮرت اﻧﺴﺎن ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ!« ٢١ﺁﻧﺎن ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ را »زﺋﻮس« و ﭘﻮُﺲ را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﻪ ﺳﺨﻨﮕﻮﯼ اﺻﻠﯽ ﺑﻮد » ِﺮ ِﺲ« ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ. ٣١ﮐﺎهﻦ زﺋﻮس ﮐﻪ ﻣﻌﺒﺪش درﺳﺖ ﺑﻴﺮون‬ ‫ِ‬ ‫ه ﻣ‬ ‫دروازۀ ﺷﻬﺮ ﺑﻮد، ﮔﺎوهﺎﻳﯽ ﭼﻨﺪ و ﺗﺎﺟﻬﺎﻳﯽ از ُﻞ ﺑﻪ دروازۀ ﺷﻬﺮ ﺁورد؛ او و ﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫ﮔ‬ ‫ﺑﺮﺁن ﺑﻮدﻧﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻤﺸﺎن ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫۴١ا ّﺎ ﭼﻮن ﺁن دو رﺳﻮل، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﭘﻮُﺲ، اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﺧﻮد را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﺎﮎ زدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ، ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ: ۵١»اﯼ ﻣﺮدان، ﭼﺮا ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﺷﻤﺎ، اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ. ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﺎرت ﻣﯽدهﻴﻢ ﮐﻪ از اﻳﻦ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﭘﻮچ دﺳﺖ ﺑﺮدارﻳﺪ و ﺑﻪ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ روﯼ ﺁورﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ و درﻳﺎ و‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ در ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ، ﺁﻓﺮﻳﺪ. ۶١هﺮﭼﻨﺪ او در ﮔﺬﺷﺘﻪ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮد را‬ ‫واﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ هﺮ ﻳﮏ ﺑﻪراﻩ ﺧﻮد روﻧﺪ، ٧١ا ّﺎ ﺧﻮد را ﺑﺪون ﺷﻬﺎدت ﻧﮕﺬاﺷﺖ؛ او ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺑﺎران از ﺁﺳﻤﺎن و ﺑﺨﺸﻴﺪن ﻓﺼﻠﻬﺎﯼ ُﺮ ﺑﺎر، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ اﺣﺴﺎن ﻧﻤﻮدﻩ، ﺧﻮراﮎ‬ ‫ﭘ‬

‫ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد و دﻟﻬﺎﻳﺘﺎن را از ﺧ ّﻣﯽ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ.« ٨١ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ‬ ‫ﺮ‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن، ﺑﺪﺷﻮارﯼ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮدم را از ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎزدارﻧﺪ.‬ ‫٩١ا ّﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ از َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ و ﻗﻮﻧﻴﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻣﺮدم را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﺘﺤﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﭘﻮُﺲ را‬ ‫ﻟ‬ ‫ا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻤﺎن ﮐﻪ ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ، از ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮوﻧﺶ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ. ٠٢ا ّﺎ ﭼﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﮔﺮد او ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ. ﻓﺮداﯼ ﺁن روز، او و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ‬ ‫رهﺴﭙﺎر ِر ِﻪ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫د ﺑ‬

‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﮥ ﺳﻮرﻳﻪ‬ ‫ا‬

‫١٢ﺁﻧﺎن در ﺁن ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﺎرت دادﻧﺪ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﺷﺎﮔﺮد ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ِﺴﺘْﺮﻩ و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻗﻮﻧﻴﻪ و َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ٢٢در ﺁن ﺷﻬﺮهﺎ ﺷﺎﮔﺮدان را ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮐﺮدﻩ، ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ‬ ‫ا‬ ‫ﭘﺎﻳﺪارﯼ در اﻳﻤﺎن ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﻨﺪ دادﻧﺪ ﮐﻪ »ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﻴﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا راﻩ ﻳﺎﺑﻴﻢ.« ٣٢اﻳﺸﺎن در هﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺑﺮ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺎ دﻋﺎ و‬ ‫روزﻩ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ وﯼ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺳﭙﺮدﻧﺪ.‬ ‫۴٢ﺳﭙﺲ از اﻳﺎﻟﺖ ﭘﻴﺴﻴﺪﻳﻪ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﺎﻟﺖ ﭘﺎﻣﻔﻴﻠﻴﻪ رﻓﺘﻨﺪ، ۵٢و در ِﺮﮔﻪ ﮐﻼم را‬ ‫ﭘ‬ ‫ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ ﺁﺗﺎﻟﻴﻪ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻧﺪ.‬ ‫۶٢از ﺁﺗﺎﻟﻴﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ، هﻤﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺳﭙﺮدﻩ‬ ‫ا‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﻬﺪﻩدار ﮐﺎرﯼ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ رﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٧٢ﭼﻮن ﺑﺪاﻧﺠﺎ‬ ‫رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﮐﻠﻴﺴﺎ را ﮔﺮد ﺁوردﻩ، ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻪهﺎ ﮐﺮدﻩ و ﭼﮕﻮﻧﻪ در‬ ‫ِ‬ ‫اﻳﻤﺎن را ﺑﺮ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﺸﻮدﻩ اﺳﺖ. ٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺪت زﻣﺎﻧﯽ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ۵١‬
‫ﺷﻮراﯼ اورﺷﻠﻴﻢ‬
‫١و ا ّﺎ ﺟﻤﻌﯽ از ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺮادران ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدادﻧﺪ ﮐﻪ: »اﮔﺮ ﻣﻄﺎﺑﻖ‬ ‫ا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﻳﻴﻦ ﻣﻮﺳﯽ ﺧﺘﻨﻪ ﻧﺸﻮﻳﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻧﺠﺎت ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ.« ٢ﭘﺲ ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬ ‫ﻟ‬ ‫و ﻣﺒﺎﺣﺚۀ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ، ﻗﺮار ﺑﺮ اﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁن دو ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮوﻧﺪ و اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﺎ رﺳﻮﻻن و ﻣﺸﺎﻳﺦ در ﻣﻴﺎن ﻧﻬﻨﺪ. ٣ﭘﺲ‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎ اﻳﺸﺎن را ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮد؛ و ﺁﻧﻬﺎ در ﮔﺬار از ﻓﻴﻨﻴﻘﻴﻪ و ﺳﺎﻣﺮﻩ، ﺧﺒﺮ اﻳﻤﺎن ﺁوردن‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن را رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و هﻤﮥ ﺑﺮادران را ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎد ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ۴ﭼﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﮐﻠﻴﺴﺎ و رﺳﻮﻻن و ﻣﺸﺎﻳﺦ از اﻳﺸﺎن اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮدﻧﺪ. ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﻮد، ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ. ۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﺧﯽ از ﻓﺮقۀ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﮐﻪ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺘﻨﻪ ﮐﺮد و ﺣﮑﻢ داد ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻣﻮﺳﯽ را ﻧﮕﺎﻩ دارﻧﺪ.«‬

‫۶ﭘﺲ رﺳﻮﻻن و رهﺒﺮان ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ رﺳﻴﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ٧ﭘﺲ از ﻣﺒﺎﺣﺚۀ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر، ﺳﺮاﻧﺠﺎم ِﻄ ُس ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺑﺮادران، ﺷﻤﺎ ﺁﮔﺎهﻴﺪ ﮐﻪ در‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫روزهﺎﯼ ﻧﺨﺴﺖ، ﺧﺪا ﻣﺮا از ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ﺗﺎ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن از زﺑﺎن ﻣﻦ ﭘﻴﺎم اﻧﺠﻴﻞ را‬ ‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ. ٨و ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﺎرفاﻟﻘﻠﻮب اﺳﺖ، ﺑﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪن روحاﻟﻘﺪس ﺑﻪ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن، درﺳﺖ ﺑﻪﺳﺎن ﻣﺎ، ﮔﻮاهﯽ داد ﺑﺮ اﻳﻨﮑﻪ اﻳﺸﺎن را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ٩او در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻣﺎ و اﻳﺸﺎن هﻴﭻ ﻓﺮق ﻧﮕﺬاﺷﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻤﺎن، دﻟﻬﺎﻳﺸﺎن را ﻃﺎهﺮ ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫٠١ﭘﺲ ﺣﺎل ﭼﺮا ﺧﺪا را ﻣﯽﺁزﻣﺎﻳﻴﺪ و ﻳﻮﻏﯽ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﯽﻧﻬﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻤﻠﺶ ﺑﻮدﻳﻢ، ﻧﻪ ﭘﺪران ﻣﺎ؟ ١١زﻳﺮا ﻣﺎ اﻳﻤﺎن دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ.«‬ ‫٢١ﺳﭙﺲ ﺟﻤﺎﻋﺖ، هﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﭘﻮُﺲ ﮔﻮش ﻓﺮادادﻧﺪ. ﺁﻧﺎن ﺁﻳﺎت و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﻌﺠﺰاﺗﯽ را ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪدﺳﺖ اﻳﺸﺎن در ﻣﻴﺎن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻇﺎهﺮ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎزﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ.‬ ‫٣١ﭼﻮن ﺳﺨﻨﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ، ﻳﻌﻘﻮب ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ!‬ ‫۴١ َﻤﻌﻮن ﺑﻴﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ ﺧﻮد‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻗﺮار دادﻩ، از ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن ﻗﻮﻣﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﺳﺖ. ۵١اﻳﻦ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻣﻄﺎﺑﻖ‬ ‫اﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ:‬ ‫۶١»›ﭘﺲ از اﻳﻦ، ﺑﺎزﺧﻮاهﻢ ﮔﺸﺖ‬ ‫و ﺧﻴﻤﮥ ﻓﺮواﻓﺘﺎدۀ داوود را از ﻧﻮ ﺑﺮﭘﺎ ﺧﻮاهﻢ داﺷﺖ؛‬ ‫وﻳﺮاﻧﻪهﺎﻳﺶ را دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﻨﺎ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد،‬ ‫و ﺁن را ﻣﺮ ّﺖ ﺧﻮاهﻢ ﻧﻤﻮد،‬ ‫ﻣ‬ ‫٧١ﺗﺎ ﺑﺎﻗﯽ اﻓﺮاد ﺑﺸﺮ ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻄﻠﺒﻨﺪ،‬ ‫هﻤﮥ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ.‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺧﺪاوﻧﺪﯼ ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪاﻧﺠﺎم ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ،‬ ‫٨١اﻣﻮرﯼ را ﮐﻪ از دﻳﺮﺑﺎز ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ.‹‬ ‫٩١»ﭘﺲ رأﯼ ﻣﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ از ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ، زﺣﻤﺖ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﻢ. ٠٢ا ّﺎ ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﺎﻣﻪاﯼ از اﻳﺸﺎن ﺑﺨﻮاهﻴﻢ ﮐﻪ از ﺧﻮراﮎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﻟﻮدﻩ ﺑﻪ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ، ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ، ﮔﻮﺷﺖ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺧﻔﻪ ﺷﺪﻩ و ﺧﻮن ﺑﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ. ١٢زﻳﺮا از‬ ‫دﻳﺮﺑﺎز ﻣﻮﺳﯽ در هﺮ ﺷﻬﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ را داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪو ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ هﺮ ﺷ ّﺎت‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ او را در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ ﺗﻼوت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.«‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﺷﻮرا ﺑﻪ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﯼ‬

‫٢٢ﭘﺲ رﺳﻮﻻن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﻣﺮداﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻨﺪ و ﺁﻧﺎن را هﻤﺮاﻩ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﻳﻬﻮداﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ‬ ‫ا‬ ‫ﻟ‬ ‫َﺮﺳﺎﺑﺎ و ﺳﻴﻼس را، ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺑﺮادران ﻣﻘﺎم رهﺒﺮﯼ داﺷﺘﻨﺪ، ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻧﺪ. ٣٢ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﺑﻪدﺳﺖ اﻳﺸﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﻋﺒﺎرات ﮐﻪ:‬ ‫از ﻣﺎ رﺳﻮﻻن و ﻣﺸﺎﻳﺦ، ﺑﺮادران ﺷﻤﺎ،‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺮادران ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﯼ در َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ، ﺳﻮرﻳﻪ و ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪ،‬ ‫ا‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﻼم!‬ ‫۴٢ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ از ﻣﻴﺎن ﻣﺎ، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ دﺳﺘﻮرﯼ از ﻣﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ و‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﺸﺎن ﻣﺸﻮش ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﺧﺎﻃﺮﺗﺎن ﺷﺪﻩاﻧﺪ. ۵٢ﭘﺲ ﻣﺎ ﻳﮑﺪل‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺼﻠﺤﺖ دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮداﻧﯽ ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻴﻢ و ﺁﻧﻬﺎ را هﻤﺮاﻩ ﻋﺰﻳﺰان ﺧﻮد، ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ و ﭘﻮُﺲ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ، ۶٢هﻤﺮاﻩ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺟﺎن ﺑﺮﮐﻒ‬ ‫ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ. ٧٢ﭘﺲ ﻳﻬﻮدا و ﺳﻴﻼس را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩاﻳﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را زﺑﺎﻧﯽ از اﻳﻦ اﻣﻮر ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎزﻧﺪ.‬ ‫٨٢روحاﻟﻘﺪس و ﻣﺎ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﭼﻨﻴﻦ دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎرﯼ ﺑﺮ دوش ﺷﻤﺎ ﻧﻨﻬﻴﻢ، ﺟﺰ اﻳﻦ‬ ‫ﺿﺮورﻳﺎت ﮐﻪ ٩٢از ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ و ﺧﻮن و ﮔﻮﺷﺖ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺧﻔﻪ ﺷﺪﻩ و‬ ‫ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﺑﭙﺮهﻴﺰﻳﺪ. هﺮﮔﺎﻩ از اﻳﻨﻬﺎ دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﺎرﯼ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ اﻧﺠﺎم دادﻩاﻳﺪ. واﻟ ّﻼم.‬ ‫ﺴ‬ ‫٠٣ﭘﺲ اﻳﺸﺎن رواﻧﻪ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ رﻓﺘﻨﺪ و در ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻠﻴﺴﺎ را ﮔﺮد ﺁوردﻩ، ﻧﺎﻣﻪ را‬ ‫ا‬ ‫رﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ. ١٣ﭼﻮن ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻣﻪ را ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ، از ﭘﻴﺎم دﻟﮕﺮمﮐﻨﻨﺪۀ ﺁن ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ٢٣ﻳﻬﻮدا‬ ‫و ﺳﻴﻼس ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻧﺒﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﺴﻴﺎر، ﺑﺮادران را ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫٣٣ﭘﺲ ﭼﻨﺪﯼ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ، و ﺳﭙﺲ ﺑﺮادران اﻳﺸﺎن را ﺑﺴﻼﻣﺖ رواﻧﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺰد‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ. ۴٣ا ّﺎ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ در َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ۵٣و هﻤﺮاﻩ ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ا‬ ‫ﻣ ﻟ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺑﺸﺎرت ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪﻧﺪ.‬

‫اﺧﺘﻼف ﺑﻴﻦ ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ‬ ‫ﻟ‬

‫۶٣ﭘﺲ از ﭼﻨﺪﯼ، ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺷﻬﺮهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ را در ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮدﻳﻢ، ﺑﺎزﮔﺮدﻳﻢ و از ﺑﺮادران دﻳﺪار ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ در ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻨﺪ.« ٧٣ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻳﻮﺣﻨﺎﯼ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ َﺮ ُﺲ ﻧﻴﺰ اﻳﺸﺎن را هﻤﺮاهﯽ ﮐﻨﺪ، ٨٣ا ّﺎ ﭘﻮُﺲ ﻣﺼﻠﺤﺖ‬ ‫ﻣ ﻟ‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪ، ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ در ﭘﺎﻣﻔﻴﻠﻴﻪ اﻳﺸﺎن را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و اداﻣﮥ هﻤﮑﺎرﯼ ﻧﺪادﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺒﺮد. ٩٣اﺧﺘﻼف ﭼﻨﺪان ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ، َﺮ ُﺲ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫و از راﻩ درﻳﺎ راهﯽ ﻗﭙﺮس ﺷﺪ؛ ٠۴ا ّﺎ ﭘﻮُﺲ، ﺳﻴﻼس را اﺧﺘﻴﺎر ﮐﺮد و ﺑﻪدﺳﺖ ﺑﺮادران‬ ‫ﻣ ﻟ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ، ﻋﺎزم ﺳﻔﺮ ﮔﺸﺖ. ١۴او در ﻋﺒﻮر از ﺳﻮرﻳﻪ و ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪ،‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ را اﺳﺘﻮار ﻣﯽﮐﺮد.‬

‫اﻋﻤﺎل ۶١‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس‬ ‫ﻟ‬

‫١ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ِر ِﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ِﺴﺘْﺮﻩ ﺁﻣﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﻧﺎم ﻣﯽزﻳﺴﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫د ﺑ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﺎدرش ﻳﻬﻮدﯼ و اﻳﻤﺎﻧﺪار، ا ّﺎ ﭘﺪرش ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮد. ٢ﺑﺮادران در ِﺴﺘْﺮﻩ و ﻗﻮﻧﻴﻪ از او‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﻧﻴﮑﯽ ﻳﺎد ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٣ﭘﻮُﺲ ﭼﻮن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ او در ﺳﻔﺮ هﻤﺮاهﯽاش ﮐﻨﺪ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻣﯽزﻳﺴﺘﻨﺪ، او را ﺧﺘﻨﻪ ﮐﺮد، ﭼﺮاﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﭘﺪر وﯼ‬ ‫ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ۴ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮن از ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ دﻳﮕﺮ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ، اﺻﻮﻟﯽ را ﮐﻪ رﺳﻮﻻن و‬ ‫ﻣﺸﺎﻳﺦ در اورﺷﻠﻴﻢ وﺿﻊ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽﺳﭙﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ را رﻋﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ۵ﭘﺲ،‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ در اﻳﻤﺎن اﺳﺘﻮار ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و هﺮ روز ﺑﺮ ﺷﻤﺎرﺷﺎن اﻓﺰودﻩ ﻣﯽﺷﺪ.‬

‫رؤﻳﺎﯼ ﭘﻮُﺲ درﺑﺎرۀ ﻣﺮد ﻣﻘﺪوﻧﯽ‬ ‫ﻟ‬

‫۶ﺳﭙﺲ، ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻳﺎر ﻓْﺮﻳﺠﻴﻪ و َﻼﻃﻴﻪ را درﻧ َردﻳﺪﻧﺪ، زﻳﺮا روحاﻟﻘﺪس اﻳﺸﺎن را‬ ‫َﻮ‬ ‫ﻏ‬ ‫از رﺳﺎﻧﻴﺪن ﮐﻼم ﺑﻪ اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ ﻣﻨﻊ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ٧ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﻴﺴﻴﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺑﺮﺁن‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻄﻴﻨﻴﻪ ﺑﺮوﻧﺪ، ا ّﺎ روح ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن اﺟﺎزﻩ ﻧﺪاد. ٨از اﻳﻦرو، از ﻣﻴﺴﻴﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗْﺮوﺁس رﻓﺘﻨﺪ. ٩ﺷﺐ هﻨﮕﺎم، ﭘﻮُﺲ در رؤﻳﺎ دﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدﯼ ﻣﻘﺪوﻧﯽ در‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮش اﻳﺴﺘﺎدﻩ، ﺑﻪ او اﻟﺘﻤﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ »ﺑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺑﻴﺎ و ﻣﺎ را ﻣﺪد ﮐﻦ.« ٠١ﭼﻮن‬ ‫اﻳﻦ رؤﻳﺎ را دﻳﺪ، ﺑﯽدرﻧﮓ ﻋﺎزم ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺷﺪﻳﻢ، زﻳﺮا اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﺎ را‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺑﺸﺎرت دهﻴﻢ.‬

‫اﻳﻤﺎن ﺁوردن ﻟﻴﺪﻳﻪ در ﻓﻴﻠﻴﭙﯽ‬

‫١١ﭘﺲ، از ﺗْﺮوﺁس ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﻳﮑﺮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﻮﺗْﺮاﮐﯽ رﻓﺘﻴﻢ، و روز ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﭘﻮﻟﻴﺲ‬ ‫رﺳﻴﺪﻳﻢ. ٢١از ﺁﻧﺠﺎ راهﯽ ﻓﻴﻠﻴﭙﯽ ﺷﺪﻳﻢ ﮐﻪ از ﻣﻬﺎﺟﺮﻧﺸﻴﻨﻬﺎﯼ روم و ﻳﮑﯽ از ﺷﻬﺮهﺎﯼ‬ ‫ﻋﻤﺪۀ ﺁن ﺑﺨﺶ از ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺑﻮد، و ﭼﻨﺪ روز در ﺁن ﺷﻬﺮ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ.‬ ‫َﺒ‬ ‫٣١روز ﺷ ّﺎت از ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪﻳﻢ و ﺑﻪ ﮐﻨﺎر رودﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻴﻢ، ﺑﺎ اﻳﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﮐﻪ در‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯼ دﻋﺎ وﺟﻮد دارد. ﭘﺲ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ و ﺑﺎ زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬ ‫ﭘﺮداﺧﺘﻴﻢ. ۴١در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن زﻧﯽ ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ از ﺷﻬﺮ ﺗﻴﺎﺗﻴﺮا ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺎ ﮔﻮش‬ ‫ﻓﺮاﻣﯽداد. او ﻟﻴﺪﻳﻪ ﻧﺎم داﺷﺖ و ﻓﺮوﺷﻨﺪۀ ﭘﺎرﭼﻪهﺎﯼ ارﻏﻮان ﺑﻮد. ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻠﺐ او را‬ ‫ﮔﺸﻮد ﺗﺎ ﭘﻴﺎم ﭘﻮُﺲ را ﺑﭙﺬﻳﺮد. ۵١ﭼﻮن او ﺑﺎ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪاش ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﺎ اﺻﺮار ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﻳﻘﻴﻦ دارﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩام، ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ و در ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ.«‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﺴﻠﻴﻢ درﺧﻮاﺳﺖ او ﺷﺪﻳﻢ.‬

‫ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس در زﻧﺪان‬ ‫ﻟ‬

‫۶١ﻳﮏ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﮑﺎن دﻋﺎ ﻣﯽرﻓﺘﻴﻢ، ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺰﯼ ﺑﺮﺧﻮردﻳﻢ ﮐﻪ روح ﻏﻴﺒﮕﻮﻳﯽ‬ ‫داﺷﺖ و از راﻩ ﻃﺎﻟﻊﺑﻴﻨﯽ ﺳﻮد ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻳﺪ ارﺑﺎﺑﺎن ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺮد. ٧١او در ﭘﯽ ﭘﻮُﺲ و ﻣﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽاﻓﺘﺎد و ﻓﺮﻳﺎدﮐﻨﺎن ﻣﯽﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻣﺮدان ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎلاﻧﺪ و راﻩ ﻧﺠﺎت را‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.« ٨١او روزهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﺮد. ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺻﺒﺮ ﭘﻮُﺲ ﺑﻪﺳﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺁﻣﺪ و ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺁن روح ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻮ را اﻣﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ از اﻳﻦ دﺧﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪدر ﺁﻳﯽ!« هﻤﺎندم، روح از او ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ.‬

‫٩١ارﺑﺎﺑﺎن ﺁن ﮐﻨﻴﺰ ﭼﻮن دﻳﺪﻧﺪ اﻣﻴﺪ ﮐﺴﺐ درﺁﻣﺪﺷﺎن ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺖ، ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس‬ ‫ﻟ‬ ‫ِ‬ ‫را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺁﻧﻬﺎ را ﮐﺸﺎنﮐﺸﺎن ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻧﺰد ﻣﺮاﺟﻊ ﺑﺮدﻧﺪ. ٠٢ﭘﺲ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر‬ ‫ﻗﺎﺿﻴﺎن ﺁوردﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮدان ﻳﻬﻮدﯼاﻧﺪ و ﺷﻬﺮ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺁﺷﻮب ﮐﺸﻴﺪﻩاﻧﺪ.‬ ‫١٢رﺳﻮﻣﯽ را ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ و ﺑﻪﺟﺎ ﺁوردﻧﺸﺎن ﺑﺮ ﻣﺎ روﻣﻴﺎن ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ.«‬ ‫٢٢ﻣﺮدم در ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ. ﻗﺎﺿﻴﺎن ﻧﻴﺰ دﺳﺘﻮر دادﻧﺪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﺸﺎن را ﺑﻪدر ﺁورﻧﺪ و ﭼﻮﺑﺸﺎن زﻧﻨﺪ. ٣٢ﭼﻮن اﻳﺸﺎن را ﭼﻮب ﺑﺴﻴﺎر زدﻧﺪ، ﺑﻪ‬ ‫زﻧﺪاﻧﺸﺎن اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ، و ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﺒﺎن دﺳﺘﻮر دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﺮاﻗﺐ اﻳﺸﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ۴٢زﻧﺪاﻧﺒﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ دﺳﺘﻮر ﻳﺎﻓﺖ، ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ زﻧﺪان دروﻧﯽ اﻓﮑﻨﺪ و ﭘﺎهﺎﻳﺸﺎن را در ُﻨﺪﻩ ﻧﻬﺎد.‬ ‫ﮐ‬ ‫۵٢ﻧﺰدﻳﮏ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ، ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس ﻣﺸﻐﻮل دﻋﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺮودﺧﻮاﻧﺎن ﺧﺪا را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و دﻳﮕﺮ زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدادﻧﺪ ۶٢ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫زﻣﻴﻦﻟﺮزﻩاﯼ ﻋﻈﻴﻢ رخ داد، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ اﺳﺎس زﻧﺪان ﺑﻪﻟﺮزﻩ درﺁﻣﺪ و درهﺎﯼ زﻧﺪان در‬ ‫دم ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ و زﻧﺠﻴﺮهﺎ از هﻤﻪ ﻓﺮورﻳﺨﺖ. ٧٢زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﺑﻴﺪار ﺷﺪ، و ﭼﻮن درهﺎﯼ‬ ‫ﮔﺸﻮدۀ زﻧﺪان را دﻳﺪ، ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد را ﺑﮑﺸﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺖ زﻧﺪاﻧﻴﺎن‬ ‫ﮔﺮﻳﺨﺘﻪاﻧﺪ. ٨٢ا ّﺎ ﭘﻮُﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺪا دردادﻩ، ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﺳﻴﺐ ﻣﺮﺳﺎن ﮐﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻣ ﻟ‬ ‫هﻤﻪ اﻳﻨﺠﺎﻳﻴﻢ!« ٩٢زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﭼﺮاغ ﺧﻮاﺳﺖ و ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ ﺑﻪدرون زﻧﺪان رﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﯽﻟﺮزﻳﺪ ﺑﻪﭘﺎﯼ ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس اﻓﺘﺎد. ٠٣ﺳﭙﺲ، اﻳﺸﺎن را ﺑﻴﺮون ﺁورد و ﭘﺮﺳﻴﺪ:‬ ‫»اﯼ ﺳﺮوران، ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻢ؟«‬ ‫١٣ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ: »ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن ﺁور ﮐﻪ ﺗﻮ و اهﻞ ﺧﺎﻧﻪات ﻧﺠﺎت‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ.« ٢٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺮاﯼ او و هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻴﺎن ﮐﺮدﻧﺪ. ٣٣در هﻤﺎن ﺳﺎﻋﺖ از ﺷﺐ، زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ، زﺧﻤﻬﺎﻳﺸﺎن را‬ ‫ﺷﺴﺖ، و ﺑﯽدرﻧﮓ او و هﻤﮥ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪاش ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ۴٣او اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺮد و ﺳﻔﺮﻩاﯼ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﮔﺴﺘﺮد. او و هﻤﮥ اهﻞ ﺧﺎﻧﻪاش از اﻳﻤﺎن ﺁوردن ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺷﺎد ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫۵٣ﭼﻮن روز ﺷﺪ، ﻗﺎﺿﻴﺎن ﻣﺄﻣﻮراﻧﯽ ﻧﺰد زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁن ﻣﺮدان را‬ ‫ﺁزاد ﮐﻦ!« ۶٣زﻧﺪاﻧﺒﺎن ﭘﻮُﺲ را از اﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎم ﺁﮔﺎﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »ﻗﺎﺿﻴﺎن دﺳﺘﻮر دادﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺁزاد ﮐﻨﻢ. ﭘﺲ اﻳﻨﮏ ﺑﻴﺮون ﺁﻳﻴﺪ و ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﺮوﻳﺪ.«‬ ‫٧٣ا ّﺎ ﭘﻮُﺲ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎ را ﮐﻪ روﻣﯽ هﺴﺘﻴﻢ ﺑﺪون ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ و در ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﻣ ﻟ‬ ‫هﻤﮕﺎن ﭼﻮب زدﻩ و ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﮑﻨﺪﻩاﻧﺪ، و ﺣﺎل ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ در ﺧﻔﺎ ﺁزادﻣﺎن ﮐﻨﻨﺪ؟ هﺮﮔﺰ!‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و ﻣﺎ را از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻴﺮون ﺁورﻧﺪ.«‬ ‫٨٣ﻣﺄﻣﻮران اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻗﺎﺿﻴﺎن ﺑﺎزﮔﻔﺘﻨﺪ، و ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس‬ ‫ﻟ‬ ‫روﻣﯽاﻧﺪ، ﺳﺨﺖ ﺑﻪ هﺮاس اﻓﺘﺎدﻧﺪ ٩٣و ﺁﻣﺪﻩ، از اﻳﺸﺎن ﭘﻮزش ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ و ﺗﺎ ﺑﻴﺮون‬ ‫زﻧﺪان ﻣﺸﺎﻳﻌﺘﺸﺎن ﻧﻤﻮدﻩ، ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ را ﺗﺮﮎ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ٠۴اﻳﺸﺎن ﭘﺲ از ﺗﺮﮎ‬ ‫زﻧﺪان، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﻟﻴﺪﻳﻪ رﻓﺘﻨﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺑﺮادران دﻳﺪار ﮐﺮدﻩ، اﻳﺸﺎن را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ.‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٧١‬
‫ﺑﻠﻮا در ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ‬ ‫ﺗ‬
‫١ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس از ﺁﻣْﻔﻴﭙﻮﻟﻴﺲ و ﺁﭘﻮﻟﻮﻧﻴﺎ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﮐﻪ در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮐﻨﻴﺴﻪ داﺷﺘﻨﺪ. ٢ﭘﻮُﺲ ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ رﻓﺘﻪ، در ﺳﻪ ﺷ ّﺎت از ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس‬ ‫ﺪ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻣﯽﮐﺮد ٣و ﺗﻮﺿﻴﺢ دادﻩ، ﺑﺮهﺎن ﻣﯽﺁورد ﮐﻪ ﺿﺮورﯼ ﺑﻮد ﻣﺴﻴﺢ رﻧﺞ‬ ‫ﮐﺸﺪ و از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰد. او ﻣﯽﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ او را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻢ،‬ ‫هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ.« ۴ﺑﺮﺧﯽ از اﻳﺸﺎن و ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎرﯼ ﺑﺴﻴﺎر از ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ و‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﺮوهﯽ ﺑﺰرگ از زﻧﺎن ﺳﺮﺷﻨﺎس، ﻣﺠﺎب ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ.‬ ‫ﻟ‬ ‫۵ا ّﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺣﺴﺪ ورزﻳﺪﻧﺪ و ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از اوﺑﺎش را از ﺑﺎزار ﮔﺮد ﺁوردﻩ، دﺳﺘﻪاﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪراﻩ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و در ﺷﻬﺮ ﺑﻠﻮا ﺑﻪﭘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ. اﻳﺸﺎن در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻳﺎﺳﻮن هﺠﻮم ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻴﺮون ﺁورﻧﺪ. ۶ا ّﺎ ﭼﻮن اﻳﺸﺎن را ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﺎﺳﻮن و ﺑﺮﺧﯽ دﻳﮕﺮ از ﺑﺮادران را ﻧﺰد ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺷﻬﺮ ﮐﺸﺎﻧﺪﻧﺪ و ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫»اﻳﻦ ﻣﺮدان ﮐﻪ هﻤﮥ دﻧﻴﺎ را ﺑﻪ ﺁﺷﻮب ﮐﺸﻴﺪﻩاﻧﺪ، ﺣﺎل ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ، ٧و ﻳﺎﺳﻮن اﻳﺸﺎن‬ ‫را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ. اﻳﻨﺎن هﻤﮕﯽ از ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﻗﻴﺼﺮ ﺳﺮﭘﻴﭽﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣ ّﻋﯽ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ دﻳﮕﺮﯼ هﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ.« ٨ﭼﻮن ﻣﺮدم و ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺷﻬﺮ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ،‬ ‫ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻨﺪ. ٩ﺳﭙﺲ از ﻳﺎﺳﻮن و دﻳﮕﺮان ﺿﻤﺎﻧﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺁزادﺷﺎن ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس در ﺑﻴﺮﻳﻪ‬ ‫ﻟ‬

‫٠١ﺑﺮادران در هﻤﺎن ﺷﺐ، ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس را ﺑﻪ ﺑﻴﺮﻳﻪ رواﻧﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻮن‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﮥ ﻳﻬﻮد رﻓﺘﻨﺪ. ١١اهﻞ ﺑﻴﺮﻳﻪ از ﻣﺮدﻣﺎن ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ ﻧﺠﻴﺐﺗﺮ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ، زﻳﺮا ﭘﻴﻐﺎم را ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ و هﺮ روز ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺻﺤﺖ ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ ﭘﻮُﺲ را درﻳﺎﺑﻨﺪ. ٢١ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎرﯼ ﮐﺜﻴﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫از زﻧﺎن و ﻣﺮدان ﺳﺮﺷﻨﺎس ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٣١ﭼﻮن ﻳﻬﻮدﻳﺎن ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ در ﺑﻴﺮﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﻣﻮﻋﻈﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ِﺗ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺮدم را ﺗﺤﺮﻳﮏ ﮐﺮدﻩ، ﺷﻮراﻧﺪﻧﺪ. ۴١ﺑﺮادران ﺑﯽدرﻧﮓ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫را ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺳﺎﺣﻞ رواﻧﻪ ﮐﺮدﻧﺪ، ا ّﺎ ﺳﻴﻼس و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس در ﺑﻴﺮﻳﻪ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۵١ﻣﺸﺎﻳﻌﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﭘﻮُﺲ، او را ﺗﺎ ﺁﺗﻦ هﻤﺮاهﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺲ از اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺳﻴﻼس و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس دﺳﺘﻮر ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ، ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬ ‫ﻟ‬

‫ﭘﻮُﺲ در ﺁﺗﻦ‬ ‫ﻟ‬

‫۶١در ﺁن ﺣﺎل ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ در ﺁﺗﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁن دو ﺑﻮد، از دﻳﺪن اﻳﻨﮑﻪ ﺷﻬﺮ ﭘﺮ از‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺘﻬﺎﺳﺖ، ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺷﺪ. ٧١از اﻳﻦرو، در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ و ﻧﻴﺰ هﺮ‬ ‫روز در ﻣﻴﺪان ﺷﻬﺮ ﺑﺎ رهﮕﺬران ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻣﯽﮐﺮد. ٨١ﺟﻤﻌﯽ از ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎن اﭘﻴﮑﻮرﯼ و‬ ‫رواﻗﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ او ﺑﻨﺎﯼ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺧﯽ از ﺁﻧﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻳﺎوﻩﮔﻮ ﭼﻪ‬

‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ؟« دﻳﮕﺮان ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﮔﻮﻳﺎ ﺧﺪاﻳﺎن ﻏﺮﻳﺐ را ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﯽﮐﻨﺪ.« از ﺁنرو‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ، ﻋﻴﺴﯽ و ﻗﻴﺎﻣﺖ را ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﺸﺎرت ﻣﯽداد. ٩١ﺁﻧﮕﺎﻩ او را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻊ »ﺁرﻳﻮﭘﺎﮔﻮس« ﺑﺮدﻧﺪ و در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺗﻮان داﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽدهﯽ، ﭼﻴﺴﺖ؟ ٠٢ﺳﺨﻨﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐ ﻣﯽﺁﻳﺪ. ﭘﺲ‬ ‫ﺧﻮاهﺎن داﻧﺴﺘﻦ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺁﻧﻴﻢ.« ١٢هﻤﮥ ﺁﺗﻨﻴﺎن و ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽزﻳﺴﺘﻨﺪ،‬ ‫ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﺘﯽ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻮد درﺑﺎرۀ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ﺑﮕﺬراﻧﻨﺪ.‬ ‫٢٢ﭘﺲ ﭘﻮُﺲ در ﻣﻴﺎن ﻣﺠﻤﻊ »ﺁرﻳﻮﭘﺎﮔﻮس« ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮدان ﺁﺗﻨﯽ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را از هﺮ ﻟﺤﺎظ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﻨﺪار ﻳﺎﻓﺘﻪام. ٣٢زﻳﺮا هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ ﺳﻴﺮ ﻣﯽﮐﺮدم‬ ‫و ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻴﺪ ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﯽﻧﻤﻮدم، ﻣﺬﺑﺤﯽ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد:‬ ‫›ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺧﺪاﯼ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‹. ﺣﺎل، ﺁﻧﭽﻪ را ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻴﺪ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ.‬ ‫۴٢»ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن و هﺮﺁﻧﭽﻪ در ﺁن اﺳﺖ ﺁﻓﺮﻳﺪ، ﻣﺎﻟﮏ ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ اﺳﺖ و در‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻌﺎﺑﺪ ﺳﺎﺧﺘﮥ دﺳﺖ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻤﯽﺷﻮد. ۵٢دﺳﺘﺎن ﺑﺸﺮﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﺑﻪ او ﺑﮑﻨﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﺎﺷﺪ، زﻳﺮا ﺧﻮد ﺑﺨﺸﻨﺪۀ ﺣﻴﺎت و ﻧ َﺲ و هﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ‬ ‫َﻔ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺁدﻣﻴﺎن اﺳﺖ. ۶٢او هﻤﮥ اﻗﻮام ﺑﺸﺮﯼ را از ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد ﺗﺎ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮﻧﺪ؛ و زﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺮاﯼ اﻳﺸﺎن و ﺣﺪود ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺘﺸﺎن را ﻣﻘﺮر‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد. ٧٢ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺮدﻣﺎن او را ﺑﺠﻮﻳﻨﺪ و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﮐﻪ در ﭘﯽاش ﮔﺸﺘﻪ، او را‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ، هﺮﭼﻨﺪ از هﻴﭻ ﻳﮏ از ﻣﺎ دور ﻧﻴﺴﺖ. ٨٢زﻳﺮا در اوﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ و ﺣﺮﮐﺖ و‬ ‫هﺴﺘﯽ دارﻳﻢ؛ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﺎﻋﺮان ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺴﻞ اوﻳﻴﻢ.‬ ‫٩٢»ﭘﺲ ﭼﻮن ﻧﺴﻞ ﺧﺪاﻳﻴﻢ، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﻢ ﮐﻪ اﻟﻮهﻴﺖ هﻤﺎﻧﻨﺪ زر ﻳﺎ‬ ‫ﺳﻴﻢ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻨﺮ و ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺁدﻣﯽ ﺑﻪﺻﻮرت ﺗﻤﺜﺎﻟﯽ ﺗﺮاﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫٠٣در ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺧﺪا از ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻬﺎﻟﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﭘﻮﺷﻴﺪ. ا ّﺎ اﮐﻨﻮن هﻤﮥ ﻣﺮدﻣﺎن را در هﺮ ﺟﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ١٣زﻳﺮا روزﯼ را ﻣﻘﺮر ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ در ﺁن ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺟﻬﺎن را ﻋﺎدﻻﻧﻪ داورﯼ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، و ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻧﺶ از ﻣﺮدﮔﺎن،‬ ‫هﻤﻪ را از اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ.«‬ ‫٢٣ﭼﻮن درﺑﺎرۀ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺑﺮﺧﯽ ﭘﻮزﺧﻨﺪ زدﻧﺪ، ا ّﺎ دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﺎز از ﺗﻮ ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ.« ٣٣ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﭘﻮُﺲ ﻣﺠﻤﻊ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ.‬ ‫ﻟ‬ ‫۴٣ا ّﺎ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺪو ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ، اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. دﻳﻮﻧﻴﺴﻴﻮس، ﻋﻀﻮ ﻣﺠﻤﻊ »ﺁرﻳﻮﭘﺎﮔﻮس« و‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻧﯽ داﻣﺎرﻳﺲ ﻧﺎم، و ﭼﻨﺪ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ، از ﺁن ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٨١‬
‫ﭘﻮﻟﺲ در ﻗ ِﻧ ُﺲ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫ُ‬

‫١ﭘﺲ از اﻳﻦ، ﭘﻮُﺲ ﺁﺗﻦ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﻗ ِﻧ ُﺲ رﻓﺖ. ٢در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﻣﺮدﯼ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻳﻬﻮدﯼ، ﺁﮐﻴﻼ ﻧﺎم، از ﻣﺮدﻣﺎن ﭘﻮﻧﺘﻮس ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻤﺴﺮش ﭘْﺮﻳﺴﮑﻴﻼ ﺑﺘﺎزﮔﯽ از اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد، زﻳﺮا ﮐْﻠﻮدﻳﻮس ﻗﻴﺼﺮ دﺳﺘﻮر دادﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن هﻤﮕﯽ روم را ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻮُﺲ ﺑﻪدﻳﺪار ﺁﻧﻬﺎ رﻓﺖ، ٣و از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ او ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﺸﺎن ﭘﻴﺸﮥ ﺧﻴﻤﻪدوزﯼ داﺷﺖ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﺰدﺷﺎن ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻪﮐﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ. ۴او هﺮ ﺷ ّﺎت در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد و ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﺪ ﺁﻧﺎن را ﻣﺠﺎب ﺳﺎزد.‬ ‫۵ﭼﻮن ﺳﻴﻼس و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس از ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﭘﻮُﺲ ﺧﻮد را ﺑﺘﻤﺎﻣﯽ، وﻗﻒ ﻣﻮﻋﻈﮥ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﻼم ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺷﻬﺎدت ﻣﯽداد ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ. ۶ا ّﺎ ﭼﻮن ﺑﺎ او ﺑﻨﺎﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻧﺎﺳﺰاﻳﺶ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺑﻪ اﻋﺘﺮاض، ﻏﺒﺎر ﺟﺎﻣﻪاش را ﺗﮑﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺧﻮﻧﺘﺎن ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺧﻮدﺗﺎن! ﻣﻦ از ﺁن ﻣﺒﺮا هﺴﺘﻢ. از اﻳﻦ ﭘﺲ، ﻧﺰد ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻣﯽروم.«‬ ‫٧ﺳﭙﺲ از ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺗﻴﺘﻮس ﻳﻮﺳﺘﻮس رﻓﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ‬ ‫ﺧﺪاﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮد و در ﺟﻮار ﮐﻨﻴﺴﻪ ﻣﻨﺰل داﺷﺖ. ٨ا ّﺎ ﮐْﺮﻳﺴﭙﻮس، رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ، ﺑﺎ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻣ‬ ‫اهﻞ ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ. هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از اهﺎﻟﯽ ﻗ ِﻧ ُﺲ ﭼﻮن ﭘﻴﺎم را‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ، ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٩ﺷﺒﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ در رؤﻳﺎ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺘﺮس! ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮ و ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺒﺎش!‬ ‫ﻟ‬ ‫٠١زﻳﺮا ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ هﺴﺘﻢ و هﻴﭻﮐﺲ دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺗﻮ دراز ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮔﺰﻧﺪﯼ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﺮا ﺧﻠﻖ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ.« ١١ﭘﺲ، ﭘﻮُﺲ ﻳﮏ ﺳﺎل و ﻧﻴﻢ‬ ‫ﻟ‬ ‫در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ و ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ داد.‬ ‫٢١ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﻴﻮن، واﻟﯽ َﺧﺎﺋﻴﻪ ﺑﻮد، ﻳﻬﻮدﻳﺎن هﻤﺪاﺳﺘﺎن ﺷﺪﻩ، ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ و او را ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ، ٣١ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﺮدم را واﻣﯽدارد ﺧﺪا را‬ ‫ﺑﻪﺷﻴﻮﻩاﯼ ﺧﻼف ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻋﺒﺎدت ﮐﻨﻨﺪ.«‬ ‫۴١ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ، ﻏﺎﻟﻴﻮن ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﺟﺮم ﻳﺎ ﺟﻨﺎﻳﺘﯽ‬ ‫ﻟ‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﺑﻮد، ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺷﻤﺎ را ﺑﺸﻨﻮم. ۵١ا ّﺎ ﭼﻮن ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻠﻤﺎت و ﻧﺎﻣﻬﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫و ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮدﺗﺎن اﺳﺖ، ﭘﺲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺁن رﺳﻴﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ. ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ درﺑﺎرۀ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫اﻣﻮرﯼ داورﯼ ﮐﻨﻢ.« ۶١ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ را از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺴﻨﺪ داورﯼ راﻧﺪ. ٧١ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ هﻤﮕﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﻮﺳ ِﻨﻴﺲ، رﺋﻴﺲ ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮدﻧﺪ و او را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺴﻨﺪ واﻟﯽ زدﻧﺪ. ا ّﺎ ﻏﺎﻟﻴﻮن هﻴﭻ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْﺘ‬ ‫اﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﺮد.‬

‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ‬ ‫ا‬ ‫ﻟ‬

‫٨١ﭘﻮُﺲ ﭘﺲ از اﻗﺎﻣﺘﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﻗ ِﻧ ُﺲ، ﺑﺎ ﺑﺮادران وداع ﮐﺮد و از راﻩ درﻳﺎ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻋﺎزم ﺳﻮرﻳﻪ ﺷﺪ. در اﻳﻦ ﺳﻔﺮ، ﭘْﺮﻳﺴﮑﻴﻼ و ﺁﮐﻴﻼ ﻧﻴﺰ هﻤﺮاهﺶ ﺑﻮدﻧﺪ. او در ِﻨﺨْﺮﻳﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﮐ‬ ‫ﺧﻮد را ﺗﺮاﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺬر ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد. ٩١ﭼﻮن ﺑﻪ اﻓ ُﺲ رﺳﻴﺪﻧﺪ، هﻤﺴﻔﺮان ﺧﻮد را‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ و ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﭘﺮداﺧﺖ. ٠٢از او ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ، ا ّﺎ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ١٢و ﺑﺎ اﻳﺸﺎن وداع ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬

‫ﺑﺨﻮاهﺪ ﺑﺎز ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ.« ﺳﭙﺲ ﺳﻮار ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪ و اﻓ ُﺲ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ. ٢٢در‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ از ﮐﺸﺘﯽ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺖ و ﭘﺲ از دﻳﺪار ﺑﺎ ﮐﻠﻴﺴﺎ، راهﯽ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ‬ ‫ا‬ ‫ﺷﺪ. ٣٢ﭼﻨﺪﯼ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺎز ﻋﺎزم ﺳﻔﺮ ﺷﺪﻩ، در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ دﻳﺎر َﻼﻃﻴﻪ و ﻓْﺮﻳﺠﻴﻪ‬ ‫ﻏ‬ ‫ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﮔﺸﺖ و هﻤﮥ ﺷﺎﮔﺮدان را اﺳﺘﻮار ﻣﯽﮐﺮد.‬ ‫۴٢در ﺁن اﻳﺎم، ﻓﺮدﯼ ﻳﻬﻮدﯼ، ﺁﭘﻮُﺲ ﻧﺎم، از ﻣﺮدﻣﺎن اﺳﮑﻨﺪرﻳﻪ، ﺑﻪ اﻓ ُﺲ ﺁﻣﺪ. او‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺳﺨﻨﻮرﯼ ﻣﺎهﺮ ﺑﻮد و داﻧﺸﯽ وﺳﻴﻊ از ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس داﺷﺖ؛ ۵٢در ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁﻣﻮزش‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺣﺮارت روح ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﺑﺪ ّﺖ درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد، هﺮﭼﻨﺪ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻓﻘﻂ از ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺤﻴﯽ ﺁﮔﺎهﯽ داﺷﺖ. ۶٢او دﻟﻴﺮاﻧﻪ در ﮐﻨﻴﺴﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد. ﭼﻮن‬ ‫ﭘْﺮﻳﺴﮑﻴﻼ و ﺁﮐﻴﻼ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﺑﺮدﻧﺪ و ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪا را دﻗﻴﻘﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ وﯼ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ.‬ ‫٧٢ﭼﻮن ﺁﭘﻮُﺲ ﻗﺼﺪ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ َﺧﺎﺋﻴﻪ ﮐﺮد، ﺑﺮادران ﺗﺸﻮﻳﻘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ او را ﺑﮕﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮا ﺷﻮﻧﺪ. ﭼﻮن ﺁﭘﻮُﺲ ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﺳﻴﺪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓﻴﺾ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻳﺎرﯼ ﻓﺮاوان داد. ٨٢زﻳﺮا ﭘﻴﺶ روﯼ هﻤﮕﺎن ﺑﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﮐﺮدﻩ، ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺁﻧﺎن را ﺑﺎ دﻻﻳﻞ ﻗﻮﯼ رد ﻣﯽﮐﺮد، و از ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﻧﻤﻮد ﮐﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٩١‬
‫ﭘﻮُﺲ در اﻓ ُﺲ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﻟ‬
‫١و ا ّﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁﭘﻮُﺲ در ﻗ ِﻧ ُﺲ ﺑﻮد، ﭘﻮُﺲ ﭘﺲ از ﮔﺬر از ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﺮﺗﻔﻊ‬ ‫ﻟ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺮﮐﺰﯼ، ﺑﻪ اﻓ ُﺲ رﺳﻴﺪ. در ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ٢و از اﻳﺸﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺁﻳﺎ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻳﺪ، روحاﻟﻘﺪس را ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ ﮐﻪ روحاﻟﻘﺪس هﺴﺖ.«‬ ‫٣ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﭼﻪ ﺗﻌﻤﻴﺪﯼ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ؟«‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺤﻴﯽ.«‬ ‫۴ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺤﻴﯽ، ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻮد. او ﺑﻪ ﻗﻮم ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﭘﺲ از او‬ ‫ِ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﺁﻣﺪ اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورﻧﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ.« ۵ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ۶و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ دﺳﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﻧﻬﺎد، روحاﻟﻘﺪس ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺁﻣﺪ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﻪزﺑﺎﻧﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻧﺒ ّت ﮐﺮدﻧﺪ. ٧ﺁن ﻣﺮدان، ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺣﺪود‬ ‫ﻮ‬ ‫دوازدﻩ ﺗﻦ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٨ﺳﭙﺲ ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪ رﻓﺘﻪ، در ﺁﻧﺠﺎ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ دﻟﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ و در ﺑﺎب‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻣﯽﮐﺮد و دﻻﻳﻞ ﻗﺎﻃﻊ ﻣﯽﺁورد. ٩ا ّﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻧﻤﯽﺁوردﻧﺪ و ﭘﻴﺶ روﯼ هﻤﮕﺎن، »ﻃﺮﻳﻘﺖ« را ﺑﺪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﭘﻮُﺲ از ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻟ‬

‫ﮐﻨﺎرﻩ ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺎﮔﺮدان را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮداﺷﺘﻪ، هﻤﻪ روزﻩ در ﺗﺎﻻر ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺗﻴﺮاﻧﻮس ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺤﺚ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭘﺮداﺧﺖ. ٠١دو ﺳﺎل ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻮال ﮔﺬﺷﺖ و در اﻳﻦ ﻣﺪت، هﻤﮥ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و‬ ‫ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫١١ﺧﺪا ﺑﻪدﺳﺖ ﭘﻮُﺲ ﻣﻌﺠﺰات ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدﻩ ﻇﺎهﺮ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ، ٢١ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﺮدم‬ ‫ﻟ‬ ‫دﺳﺘﻤﺎﻟﻬﺎ و ﭘﻴﺸﺒﻨﺪهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺪن او ﺗﻤﺎس ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاﯼ ﺑﻴﻤﺎران ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ، و‬ ‫ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻬﺒﻮد ﻣﯽﻳﺎﻓﺖ و ارواح ﭘﻠﻴﺪ از اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﯽرﻓﺖ.‬ ‫٣١ﭘﺲ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از ﺟﻦﮔﻴﺮان دورﻩﮔﺮد ﻳﻬﻮدﯼ ﻧﻴﺰ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ارواح ﭘﻠﻴﺪ داﺷﺘﻨﺪ، ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ. ﺁﻧﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ او‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﻴﻢ!« ۴١ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، هﻔﺖ ﭘﺴﺮ‬ ‫ِﺳﮑﻴﻮا، ﻳﮑﯽ از ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن ﻳﻬﻮد ﺑﻮدﻧﺪ. ۵١ا ّﺎ روح ﭘﻠﻴﺪ در ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ا‬ ‫را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ، ﭘﻮُﺲ را هﻢ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﮐﻴﺴﺘﻴﺪ؟« ۶١ﭘﺲ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫داﺷﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ َﺴﺘﻪ، ﺑﺮ هﻤﮕﯽ اﻳﺸﺎن ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﻓﺖ و ﭼﻨﺎن ﺁﻧﻬﺎ را زد ﮐﻪ ﺑﺮهﻨﻪ و زﺧﻤﯽ‬ ‫ﺟ‬ ‫از ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ.‬ ‫٧١ﭼﻮن هﻤﮥ ﺳﺎﮐﻨﺎن اﻓ ُﺲ، ﭼﻪ ﻳﻬﻮدﯼ و ﭼﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ، از اﻳﻦ اﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ، ﺗﺮس‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﺑﺮ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﮔﺸﺖ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ از ﺁن ﭘﺲ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺘﺮم‬ ‫ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ. ٨١و ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺴﺎن ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ، ﺁﺷﮑﺎرا ﺑﻪ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدﻧﺪ. ٩١ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﺁن ﺟﺎدوﮔﺮﯼ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯼ ﺧﻮد را‬ ‫ﺁوردﻧﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﮕﺎن ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ. ﭼﻮن ﺑﻬﺎﯼ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ را ﺣﺴﺎب ﮐﺮدﻧﺪ، ﭘﻨﺠﺎﻩ هﺰار‬ ‫در َﻢ ﺑﻮد. ٠٢ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮدﻩ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﺷﺪ و ﻗ ّت ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫ﻮ‬ ‫ِ ْه‬ ‫١٢ﭘﺲ از اﻳﻦ وﻗﺎﻳﻊ، ﭘﻮُﺲ در روح ﺑﺮﺁن ﺷﺪ از راﻩ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ و َﺧﺎﺋﻴﻪ، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫ا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدد. ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ از رﻓﺘﻨﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ، ﺑﺎﻳﺪ از روم ﻧﻴﺰ دﻳﺪار ﮐﻨﻢ.« ٢٢ﺳﭙﺲ دو ﺗﻦ از‬ ‫دﺳﺘﻴﺎران ﺧﻮد، ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس و ِراﺳﺘﻮس را ﺑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺧﻮد ﭼﻨﺪﯼ در ﺁﺳﻴﺎ ﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫ا‬

‫ﺑﻠﻮا در اﻓ ُﺲ‬ ‫ِ ِﺴ‬

‫٣٢در اﻳﻦ زﻣﺎن، ﺑﻠﻮاﯼ ﺑﺰرﮔﯽ درﺑﺎرۀ »ﻃﺮﻳﻘﺖ« ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ. ۴٢ﻧﻘﺮﻩﮐﺎرﯼ‬ ‫دﻳﻤﻴﺘﺮﻳﻮس ﻧﺎم ﮐﻪ ﺗﻤﺜﺎﻟﻬﺎﯼ ﻧﻘﺮﻩاﯼ از ﺁر ِﻤﻴﺲ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ و از اﻳﻦ راﻩ درﺁﻣﺪﯼ ﺳﺮﺷﺎر‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻋﺎﻳﺪ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮان ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ۵٢اﻳﺸﺎن و ﺻﺎﺣﺒﺎن اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﻓﻪهﺎ را ﮔﺮد ﺁورد و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺳﺮوران، ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻪ، ﻣﺎﻳﮥ روﻧﻖ روزﯼ ﻣﺎﺳﺖ. ۶٢ا ّﺎ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ و ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، اﻳﻦ ﭘﻮُﺲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اﻓ ُﺲ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪﺗﻘﺮﻳﺐ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺁﺳﻴﺎ،‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ و ﮔﻤﺮاﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. او ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺧﺪاﻳﺎن ﺳﺎﺧﺘﮥ دﺳﺖ، اﺻﻼ ﺧﺪا‬ ‫ً‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ٧٢ﭘﺲ اﻳﻦ ﺧﻄﺮ هﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺐ ﻣﺎ از روﻧﻖ ﺑﻴﻔﺘﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻌﺒﺪ اﻟﻪۀ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻤﺎن ﺁر ِﻤﻴﺲ ﻧﻴﺰ ﺣﻘﻴﺮ ﮔﺮدد و او ﮐﻪ در ﺁﺳﻴﺎ و در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻩ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد، ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ.«‬ ‫٨٢ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺑﻐﺎﻳﺖ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ، ﻓﺮﻳﺎد ﺳﺮدادﻧﺪ ﮐﻪ »ﺑﺰرگ اﺳﺖ‬ ‫ﺁر ِﻤﻴﺲ اﻓ ُﺴﻴﺎن!« ٩٢در ﺗﻤﺎم ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻮﺑﯽ ﺑﻪﭘﺎ ﺷﺪ! ﻣﺮدم ﻳﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﻴﺪان‬ ‫ﺗ ِ ِ ِﺴ‬

‫ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت هﺠﻮم ﺑﺮدﻧﺪ و ﮔﺎﻳﻮس و ﺁرﻳﺴﺘﺎرﺧﻮس را ﮐﻪ اهﻞ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ و از هﻤﺮاهﺎن ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ، ﮐﺸﺎنﮐﺸﺎن ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ. ٠٣ﭘﻮُﺲ ﺧﻮاﺳﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻇﺎهﺮ ﺷﻮد، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ. ١٣ﺣﺘﯽ ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻘﺎﻣﺎت اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ ﮐﻪ از دوﺳﺘﺎن وﯼ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﺮاﯼ او ﭘﻴﻐﺎم ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﭘﺎ ﺑﻪﻣﻴﺪان ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻧﮕﺬارد.‬ ‫٢٣ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮد. هﻤﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزدﻧﺪ و هﺮﮐﺲ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮدم‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮاﯼ ﭼﻪ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ. ٣٣ﻳﻬﻮدﻳﺎن، اﺳﮑﻨﺪر را ﭘﻴﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، و ﺑﻌﻀﯽ‬ ‫از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻪ او دﺳﺘﻮرهﺎﻳﯽ ﻣﯽدادﻧﺪ. او دﺳﺖ ﺗﮑﺎن دادﻩ، از ﻣﺮدم ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﮐﻮﺷﻴﺪ دﻓﺎﻋﯽ ﻋﺮﺿﻪ دارد. ۴٣ا ّﺎ ﭼﻮن ﻣﺮدم درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻳﻬﻮدﯼ اﺳﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﻪ ﻳﮑﺼﺪا، ﺣﺪود دو ﺳﺎﻋﺖ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزدﻧﺪ: »ﺑﺰرگ اﺳﺖ ﺁر ِﻤﻴﺲ اﻓ ُﺴﻴﺎن!«‬ ‫ﺗ ِ ِ ِﺴ‬ ‫۵٣ﺳﺮاﻧﺠﺎم، داروغۀ ﺷﻬﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺁرام ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﻣﺮدان اﻓ ُﺲ، ﮐﻴﺴﺖ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﺪ ﺷﻬﺮ اﻓ ُﺲ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﻌﺒﺪ ﺁر ِﻤﻴﺲ ﺑﺰرگ و ﺣﺎﻓﻆ ﺗﻤﺜﺎل اوﺳﺖ ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﺗ ِ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﻧﺎزل ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؟ ۶٣ﭘﺲ ﭼﻮن اﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺁرام ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﮐﺎرﯼ‬ ‫ﺷﺘﺎﺑﺰدﻩ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ٧٣اﻳﻦ ﻣﺮدان ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺁوردﻩاﻳﺪ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﻣﺎ دﺳﺘﺒﺮد زدﻩاﻧﺪ و ﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫اﻟﻪۀ ﻣﺎ ﮐﻔﺮ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ. ٨٣ﭘﺲ اﮔﺮ دﻳﻤﻴﺘﺮﻳﻮس و هﻤﮑﺎران ﺻﻨﻌﺘﮕﺮش از ﮐﺴﯽ ﺷﮑﺎﻳﺖ‬ ‫دارﻧﺪ، در ﻣﺤﮑﻤﻪهﺎ ﺑﺎز اﺳﺖ و واﻟﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ. ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺷﮑﺎﻳﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺒﺮﻧﺪ. ٩٣ا ّﺎ اﮔﺮ ﻣﺴﺌﻠﮥ دﻳﮕﺮﯼ دارﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺁن را در ﻣﺤﮑﻤﮥ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺣﻞ و ﻓﺼﻞ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠۴زﻳﺮا ﺑﻴﻢ ﺁن ﻣﯽرود ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ وﻗﺎﻳﻊ اﻣﺮوز، ﺑﻪ ﺷﻮرﺷﮕﺮﯼ ﻣﺘﻬﻢ ﺷﻮﻳﻢ. اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺷﻮد، ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻟﻴﻠﯽ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮﺟﻴﻪ اﻳﻦ ﺑﻠﻮا ﺑﻴﺎورﻳﻢ.« ١۴اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺖ‬ ‫را ﻣﺘﻔﺮق ﺳﺎﺧﺖ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٠٢‬
‫ﺳﻔﺮ ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ و ﻳﻮﻧﺎن‬ ‫ﻟ‬
‫١ﭼﻮن ﺁﺷﻮب ﻓﺮوﻧﺸﺴﺖ، ﭘﻮُﺲ ﺷﺎﮔﺮدان را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﭘﺲ از ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺮﻏﻴﺐ‬ ‫ﻟ‬ ‫اﻳﺸﺎن، ﺁﻧﺎن را وداع ﮔﻔﺖ و ﻋﺎزم ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺷﺪ. ٢او از ﺁن ﻧﻮاﺣﯽ ﮔﺬر ﮐﺮدﻩ، ﻣﺆﻣﻨﺎن را‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺑﺴﻴﺎر داد، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻳﻮﻧﺎن رﺳﻴﺪ ٣و ﺳﻪ ﻣﺎﻩ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ. هﻨﮕﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮرﻳﻪ ﺑﺮود، ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻋﻠﻴﻪ او ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ ﺑﺮﺁن ﺷﺪ از‬ ‫راﻩ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺑﺎزﮔﺮدد. ۴هﻤﺮاهﺎن او ﺳﻮﭘﺎ ِﺮوس ﭘﺴﺮ ﭘﻴﺮروس از ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻴﺮﻳﻪ،‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺁرﻳﺴﺘﺎرﺧﻮس و ِﮑﻮ ُﺪوس از ﻣﺮدﻣﺎن ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ، ﮔﺎﻳﻮس از ﻣﺮدﻣﺎن ِر ِﻪ، ﺗﻴﺨﻴﮑﻮس‬ ‫د ﺑ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺳ ﻧ‬ ‫و ﺗْﺮوﻓﻴﻤﻮس از ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﺳﻴﺎ، و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺑﻮدﻧﺪ. ۵ﺁﻧﺎن ﭘﻴﺶ از ﻣﺎ رﻓﺘﻨﺪ و در ﺗْﺮوﺁس‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ ﺷﺪﻧﺪ. ۶وﻟﯽ ﻣﺎ ﭘﺲ از اﻳﺎم ﻋﻴﺪ َﻄﻴﺮ، ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ از ﻓﻴﻠﻴﭙﯽ رواﻧﻪ ﺷﺪﻳﻢ و ﭘﻨﺞ‬ ‫ﻓ‬ ‫روز ﺑﻌﺪ، در ﺗْﺮوﺁس ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻴﻢ و هﻔﺖ روز در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ.‬

‫ﻣﻮﻋﻈﮥ ﭘﻮُﺲ در ﺗْﺮوﺁس‬ ‫ﻟ‬

‫٧در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز هﻔﺘﻪ، ﺑﺮاﯼ ﭘﺎرﻩ ﮐﺮدن ﻧﺎن ﮔﺮد هﻢ ﺁﻣﺪﻳﻢ. ﭘﻮُﺲ ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮد، و ﭼﻮن ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ روز ﺑﻌﺪ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻮﻳﺪ، ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺗﺎ‬

‫ﻧﻴﻤﻪهﺎﯼ ﺷﺐ ﺑﻪدرازا ﮐﺸﻴﺪ. ٨در ﺑﺎﻻﺧﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ، ﭼﺮاغ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد. ٩در‬ ‫ﺁن ﺣﺎل ﮐﻪ ﭘﻮُﺲ هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ اداﻣﻪ ﻣﯽداد، ﺟﻮاﻧﯽ ِﻓﺘﻴﺨﻮس ﻧﺎم ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮﻩ‬ ‫ا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، اﻧﺪﮎ اﻧﺪﮎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﯽ ﻋﻤﻴﻖ ﻓﺮورﻓﺖ و ﻧﺎﮔﺎﻩ از ﻃﺒﻖۀ ﺳ ّم ﺑﻪزﻳﺮ اﻓﺘﺎد و‬ ‫ﻮ‬ ‫او را ﻣﺮدﻩ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ. ٠١ﭘﻮُﺲ ﭘﺎﻳﻴﻦ رﻓﺘﻪ، ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﺮد ﺟﻮان اﻧﺪاﺧﺖ و او را درﺑﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ، ﺟﺎن او در اوﺳﺖ!« ١١ﺳﭙﺲ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﻧﺎن را ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و‬ ‫ﺧﻮرد. او ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن اداﻣﻪ داد، و ﺑﻌﺪ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺖ. ٢١ﻣﺮدم ﺁن‬ ‫ْ‬ ‫ﺟﻮان را زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺗﺴﻼﯼ ﻋﻈﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬

‫وداع ﭘﻮُﺲ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ اﻓ ُﺲ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﻟ‬

‫٣١در اداﻣﮥ ﺳﻔﺮ، ﺳﻮار ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪﻩ، رواﻧﮥ ﺁﺳﻮس ﺷﺪﻳﻢ ﺗﺎ در ﺁﻧﺠﺎ ﻃﺒﻖ ﻗﺮار‬ ‫ﭘﻮُﺲ، او را ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻴﺎورﻳﻢ، زﻳﺮا ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ را از راﻩ ﺧﺸﮑﯽ ﺑﺮود. ۴١ﭘﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ را در ﺁﺳﻮس دﻳﺪﻳﻢ، او را ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﺁوردﻳﻢ و ﺑﻪ ﻣﻴﺘﻴﻠﻴﻨﯽ رﻓﺘﻴﻢ. ۵١از ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ رواﻧﻪ ﺷﺪﻳﻢ و روز ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻴﻮس رﺳﻴﺪﻳﻢ. ﻓﺮداﯼ ﺁن روز ﺑﻪ ﺳﺎﻣﻮس‬ ‫رﻓﺘﻴﻢ و روز ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ ﻣﻴﻠﻴﺘﻮس رﺳﻴﺪﻳﻢ. ۶١ﭘﻮُﺲ ﺗﺼﻤﻴﻢ داﺷﺖ از راﻩ درﻳﺎ از ﮐﻨﺎر‬ ‫ﻟ‬ ‫اﻓ ُﺲ ﺑﮕﺬرد ﺗﺎ وﻗﺘﯽ را در اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ ﺻﺮف ﻧﮑﻨﺪ، زﻳﺮا ﺷﺘﺎب داﺷﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﺷﻮد، روز ِﻨﺘﻴﮑﺎﺳﺖ در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫ﭘ‬ ‫٧١او از ﻣﻴﻠﻴﺘﻮس ﭘﻴﻐﺎﻣﯽ ﺑﻪ اﻓ ُﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﮐﻠﻴﺴﺎ را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ.‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫٨١ﭼﻮن ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﮔﺎهﻴﺪ ﮐﻪ از هﻤﺎن روز ﻧﺨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻴﺎ ﭘﺎ ﻧﻬﺎدم،‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ در هﻤﮥ اوﻗﺎت ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮدﻩام. ٩١ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﮐﻤﺎل ﻓﺮوﺗﻨﯽ و اﺷﮑﺮﻳﺰان‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻩ، ﺳﺨﺘﻴﻬﺎﻳﯽ را ﮐﻪ در اﺛﺮ ﺗﻮﻃﺌﻪهﺎﯼ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺮ ﻣﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ،‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدﻩام. ٠٢ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ از هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﻪﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﻓﺘﺪ، ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫درﻳﻎ ﻧﺪاﺷﺘﻪام، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻴﺎم را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮدﻩ، ﭼﻪ در ﺟﻤﻊ و ﭼﻪ در ﺧﺎﻧﻪهﺎ ﺗﻌﻠﻴﻤﺘﺎن‬ ‫دادﻩام. ١٢ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن هﺮ دو، اﻋﻼم داﺷﺘﻪام ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن ﺁورﻧﺪ.‬ ‫٢٢»و ﺣﺎل، ﺑﺎ اﻟﺰام روح ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽروم و ﻧﻤﯽداﻧﻢ در ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﺑﺮاﻳﻢ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ؛ ٣٢ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ در هﺮ ﺷﻬﺮ روحاﻟﻘﺪس هﺸﺪار ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ زﻧﺪان و ﺳﺨﺘﯽ در‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ. ۴٢ا ّﺎ ﺟﺎن ﺑﺮاﻳﻢ ارزﺷﯽ ﻧﺪارد؛ ﻣﻬﻢ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ دور ﺧﻮد را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻢ و ﺧﺪﻣﺘﯽ را ﮐﻪ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪام، ﺑﻪﮐﻤﺎل اﻧﺠﺎم دهﻢ، ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫هﻤﺎﻧﺎ اﻋﻼم ﺑﺸﺎرت ﻓﻴﺾ ﺧﺪاﺳﺖ.‬ ‫۵٢»ﺣﺎل ﻣﯽداﻧﻢ هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ در ﻣﻴﺎﻧﺘﺎن ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻣﻮﻋﻈﻪ‬ ‫ﮐﺮدﻩام، روﯼ ﻣﺮا دﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ. ۶٢ﭘﺲ اﻣﺮوز ﺑﺎ ﺷﻤﺎ اﺗﻤﺎم ﺣ ّﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ از‬ ‫ﺠ‬ ‫ﺧﻮن هﻤﻪ ﺑﺮﯼ هﺴﺘﻢ، ٧٢زﻳﺮا در اﻋﻼم ارادۀ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻮﺗﺎهﯽ ﻧﮑﺮدﻩام.‬ ‫٨٢ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮد و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮔﻠﻪاﯼ ﮐﻪ روحاﻟﻘﺪس ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻧﻈﺎرت ﺁن ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا را ﮐﻪ ﺁن را ﺑﻪ ﺧﻮن ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﺧﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ، ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﻴﺪ. ٩٢ﻣﯽداﻧﻢ‬ ‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻨﻢ، ﮔﺮﮔﻬﺎﯼ د ّﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﻪ رﺣﻢ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ر‬ ‫٠٣ﺣﺘﯽ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﺎﺳﺖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ را دﻳﮕﺮﮔﻮن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد‬ ‫ﺗﺎ ﺷﺎﮔﺮدان را ﺑﻪ ﭘﻴﺮوﯼ ﺧﻮد از راﻩ ﺑﻪدر ﮐﻨﻨﺪ. ١٣ﭘﺲ هﻮﺷﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁورﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم، ﺷﺐ و روز، دﻣﯽ از هﺸﺪار دادن ﺑﻪ هﺮ ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﺷﮑﻬﺎ،‬ ‫ﺑﺎزﻧﺎﻳﺴﺘﺎدم.‬ ‫٢٣»اﮐﻨﻮن ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﺪا و ﺑﻪ ﮐﻼم ﻓﻴﺾ او ﻣﯽﺳﭙﺎرم ﮐﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺷﻤﺎ را ﺑﻨﺎ ﮐﻨﺪ‬ ‫و در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﺪﻩاﻧﺪ، ﻣﻴﺮاث ﺑﺨﺸﺪ. ٣٣ﭼﺸﻤﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻴﻢ و زر و‬ ‫ﻳﺎ ﺟﺎﻣﮥ ﮐﺴﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪام. ۴٣ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ، ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﺧﻮد و هﻤﺮاهﺎﻧﻢ را‬ ‫ﻓﺮاهﻢ ﮐﺮدﻩام. ۵٣از هﺮ ﻟﺤﺎظ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن دادﻩام ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﺖ ﮐﺎر ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﺿﻌﻴﻔﺎن را دﺳﺘﮕﻴﺮﯼ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ، و ﺳﺨﻨﺎن ﺧﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮد: ›دادن از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩﺗﺮ اﺳﺖ.‹«‬ ‫۶٣ﭼﻮن ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ را ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺑﺎ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن زاﻧﻮ زد و دﻋﺎ ﮐﺮد. ٧٣هﻤﻪ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺶ ﺁوﻳﺨﺘﻪ، وﯼ را ﻣﯽﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ. ٨٣ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ اﻧﺪوهﮕﻴﻨﺸﺎن‬ ‫ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ، اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻔﺖ »دﻳﮕﺮ روﯼ ﻣﺮا ﻧﺨﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ.« ﺳﭙﺲ ﺗﺎ ﮐﺸﺘﯽ وﯼ‬ ‫را ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ١٢‬
‫ﺑﻪﺳﻮﯼ اورﺷﻠﻴﻢ‬
‫١ﭘﺲ از ﺟﺪا ﺷﺪن از ﺁﻧﻬﺎ، راهﯽ ﺳﻔﺮ درﻳﺎﻳﯽ ﺷﺪﻳﻢ و ﺗﺎ »ﮐﻮس« ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﭘﻴﺶ‬ ‫رﻓﺘﻴﻢ. روز ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ رو ِس و از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺗﺎرا رﺳﻴﺪﻳﻢ. ٢در ﺁﻧﺠﺎ ﮐﺸﺘﯽاﯼ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﮐﻪ‬ ‫د‬ ‫ﻋﺎزم ﻓﻴﻨﻴﻘﻴﻪ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﺳﻮار ﺷﺪﻳﻢ و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻳﻢ. ٣ﻗﭙﺮس را در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺧﻮد دﻳﺪﻳﻢ‬ ‫و از ﺁن ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺳﻮرﻳﻪ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻴﻢ. ﺳﭙﺲ در ﺻﻮر ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪﻳﻢ، زﻳﺮا در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎر ﮐﺸﺘﯽ را ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ۴ﭘﺲ ﺷﺎﮔﺮدان را در ﺁﻧﺠﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ، هﻔﺖ روز ﻧﺰدﺷﺎن‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ. اﻳﺸﺎن ﺑﻪ هﺪاﻳﺖ روح ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﺮود. ۵ﭼﻮن ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺎﻧﺪن ﻣﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ، ﻋﺎزم ﺳﻔﺮ ﺷﺪﻳﻢ. ﺷﺎﮔﺮدان ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺑﺎ زﻧﺎن و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن ﻣﺎ را ﺗﺎ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻨﺎر درﻳﺎ زاﻧﻮ زدﻳﻢ و دﻋﺎ ﮐﺮدﻳﻢ. ۶ﭘﺲ از وداع، ﺳﻮار ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ، و اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ.‬ ‫٧ﺳﻔﺮ درﻳﺎﻳﯽ ﺧﻮد را از ﺻﻮر ﭘﯽ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ و ﺑﻪ ﭘْﺘﻮﻻﻣﺎﺋﻴﺲ رﺳﻴﺪﻳﻢ. ﺁﻧﺠﺎ از‬ ‫ﺑﺮادران دﻳﺪار ﮐﺮدﻳﻢ و ﻳﮏ روز ﻧﺰدﺷﺎن ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ. ٨روز ﺑﻌﺪ، ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﺁﻣﺪﻳﻢ و ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻓﻴﻠﻴ ُﺲ ﻣﺒﺸﺮ، ﻳﮑﯽ از ﺁن هﻔﺖ ﺗﻦ، رﻓﺘﻴﻢ و ﻧﺰدش ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ. ٩او‬ ‫ﭙ‬ ‫ﭼﻬﺎر دﺧﺘﺮ ﻣﺠﺮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺒ ّت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻮ‬ ‫٠١ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ روز ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻳﻢ، ﻧﺒﯽاﯼ ﺁﮔﺎﺑﻮس ﻧﺎم از ﻳﻬﻮدﻳﻪ رﺳﻴﺪ. ١١او ﻧﺰد‬ ‫ﻣﺎ ﺁﻣﺪ و ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﭘﻮُﺲ را ﮔﺮﻓﺘﻪ، دﺳﺘﻬﺎ و ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ ﺁن ﺑﺴﺖ و ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻟ‬ ‫»روحاﻟﻘﺪس ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ›ﻳﻬﻮدﻳﺎن اورﺷﻠﻴﻢ ﺻﺎﺣﺐ اﻳﻦ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ را ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺴﺖ‬ ‫و ﺑﻪدﺳﺖ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد.‹«‬ ‫٢١ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ، ﻣﺎ و ﻣﺮدﻣﺎن ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ِ‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ ﭼﺸﻢ ﺑﭙﻮﺷﺪ. ٣١ا ّﺎ ﭘﻮُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »اﻳﻦ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ﭼﺮا ﺑﺎ‬ ‫ﻣ ﻟ‬

‫ﮔﺮﻳﮥ ﺧﻮد دل ﻣﺮا ﻣﯽﺷﮑﻨﻴﺪ؟ ﻣﻦ ﺁﻣﺎدﻩام ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ زﻧﺪان‬ ‫روم، ﺑﻠﮑﻪ در اورﺷﻠﻴﻢ ﺟﺎن ﺑﺴﭙﺎرم.« ۴١ﭼﻮن دﻳﺪﻳﻢ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻧﻤﯽﺷﻮد، دﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ و‬ ‫ﮔﻔﺘﻴﻢ: »ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ، ﺑﺸﻮد.«‬ ‫۵١ﭘﺲ از ﺁن روزهﺎ، ﺗﺪارﮎ ﺳﻔﺮ دﻳﺪﻳﻢ و ﺑﻪﺳﻮﯼ اورﺷﻠﻴﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻳﻢ.‬ ‫۶١ﺑﻌﻀﯽ از ﺷﺎﮔﺮدان ﻣﻘﻴﻢ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﻧﻴﺰ هﻤﺮاهﻤﺎن ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺷﺨﺼﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ِﻨﺎﺳﻮن ﻧﺎم ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎن او ﺑﺎﺷﻴﻢ. ِﻨﺎﺳﻮن، از ﻣﺮدﻣﺎن ﻗﭙﺮس و ﻳﮑﯽ از ﺷﺎﮔﺮدان‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﻏﺎزﻳﻦ ﺑﻮد.‬

‫ورود ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫ﻟ‬

‫٧١ﭼﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﺳﻴﺪﻳﻢ، ﺑﺮادران ﺑﮕﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ٨١روز ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪدﻳﺪار ﻳﻌﻘﻮب رﻓﺘﻴﻢ. ﻣﺸﺎﻳﺦ هﻤﮕﯽ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ. ٩١ﭘﻮُﺲ اﻳﺸﺎن را ﺳﻼم ﮔﻔﺖ و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﻴﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪﻣﺖ او در ﻣﻴﺎن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﭼﻪهﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٠٢ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺧﺪا را ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﯼ ﺑﺮادر، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ هﺰاران ﻳﻬﻮدﯼ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻧﺪ و هﻤﮕﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻏﻴﻮرﻧﺪ. ١٢در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺎﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻮ هﻤﮥ ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻣﻴﺎن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽدهﯽ ﮐﻪ از ﻣﻮﺳﯽ روﯼ ﺑﺮﺗﺎﺑﻨﺪ، و ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮزﻧﺪان را ﺧﺘﻨﻪ ﮐﺮد و ﺑﻨﺎﺑﺮ‬ ‫رﺳﻮم رﻓﺘﺎر ﻧﻤﻮد. ٢٢ﺣﺎل ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد؟ ﺑﺪون ﺷﮏ، ﺁﻧﻬﺎ از ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٣٢ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻩ. اﻳﻨﺠﺎ ﻧﺰد ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻣﺮد هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺬرﯼ دارﻧﺪ.‬ ‫۴٢ﺁﻧﻬﺎ را هﻤﺮاﻩ ﺧﻮد ﺑﺒﺮ و ﺑﻪ اﺗﻔﺎق اﻳﺸﺎن ﺁﻳﻴﻦ ﺗﻄﻬﻴﺮ را ﺑﻪﺟﺎ ﺁور و ﺧﺮج اﻳﺸﺎن را‬ ‫ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺳﺮهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺘﺮاﺷﻨﺪ. ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن هﻤﻪ درﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺷﺎﻳﻌﺎت‬ ‫درﺑﺎرۀ ﺗﻮ راﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ، در ﺁن ﺳﻠﻮﮎ ﻣﯽﮐﻨﯽ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۵٢ا ّﺎ درﺑﺎرۀ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﯼ، ﻣﺎ ﺣﮑﻢ ﺧﻮد را در ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﺑﻪ ﺁﮔﺎهﯽ ﺁﻧﻬﺎ رﺳﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫و ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ، از ﺧﻮن، از ﮔﻮﺷﺖ ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺧﻔﻪ ﺷﺪﻩ و از‬ ‫ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﺑﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ.«‬ ‫۶٢ﭘﺲ، روز ﺑﻌﺪ، ﭘﻮُﺲ ﺁن اﺷﺨﺎص را هﻤﺮاﻩ ﺧﻮد ﺑﺮد و ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺁﻳﻴﻦ ﺗﻄﻬﻴﺮ را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪﺟﺎ ﺁورد. ﺳﭙﺲ، ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺎﻳﺎن روزهﺎﯼ ﺗﻄﻬﻴﺮ را ﮐﻪ در ﺁن ﺑﺮاﯼ هﺮ‬ ‫ﻳﮏ از اﻳﺸﺎن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﯽﺷﺪ، اﻋﻼم ﮐﻨﺪ.‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫٧٢ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪﭘﺎﻳﺎن هﻔﺖ روز ﺗﻄﻬﻴﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻳﻬﻮدﯼ از اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ، ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫را در ﻣﻌﺒﺪ دﻳﺪﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ را ﺷﻮراﻧﺪﻧﺪ و او را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ٨٢ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزدﻧﺪ: »اﯼ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻠﻴﺎن، ﻣﺪد ﮐﻨﻴﺪ؛ اﻳﻦ هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﮕﺎن را در هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺮﺿﺪ ﻗﻮم ﻣﺎ و ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻣﺎ و ﺑﺮﺿﺪ اﻳﻦ ﻣﮑﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدهﺪ. از ﺁن ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن را ﻧﻴﺰ ﺑﻪدرون ﻣﻌﺒﺪ ﺁوردﻩ و‬ ‫اﻳﻦ ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺪس را ﻧﺠﺲ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.« ٩٢ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺗْﺮوﻓﻴﻤﻮس اﻓ ُﺴﯽ را در ﺷﻬﺮ ﺑﺎ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ّ‬ ‫ﭘﻮُﺲ دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﭘﻮُﺲ او را ﺑﻪدرون ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬

‫٠٣ﺷﻬﺮ، ﺳﺮاﭘﺎ ﺁﺷﻮب ﺷﺪ! ﻣﺮدم از هﺮ ﺳﻮ هﺠﻮم ﺁوردﻧﺪ و ﭘﻮُﺲ را ﮔﺮﻓﺘﻪ، از‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻴﺮون ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﯽدرﻧﮓ درهﺎﯼ ﻣﻌﺒﺪ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﺴﺘﻨﺪ. ١٣ﭼﻮن ﺳﻌﯽ‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ او را ﺑﮑﺸﻨﺪ، ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ ﺳﭙﺎهﻴﺎن روﻣﯽ ﺧﺒﺮ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﺷﻮﺑﯽ‬ ‫ﺑﻪﭘﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢٣او ﺑﯽدرﻧﮓ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎزان و اﻓﺴﺮان ﺧﻮد ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺗﺎﺧﺖ. ﭼﻮن‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ و ﺳﺮﺑﺎزاﻧﺶ اﻓﺘﺎد، از زدن ﭘﻮُﺲ دﺳﺖ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫ﻟ‬ ‫٣٣ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﺰدﻳﮏ ﺁﻣﺪ و ﭘﻮُﺲ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮد و دﺳﺘﻮر داد او را ﺑﺎ دو زﻧﺠﻴﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ او ﮐﻴﺴﺖ و ﭼﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ۴٣از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ هﺮﮐﺲ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزد. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ از زﻳﺎدﯼ هﻴﺎهﻮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻣﺮ را درﻳﺎﺑﺪ، دﺳﺘﻮر داد‬ ‫ﭘﻮُﺲ را ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ۵٣ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ ﻧﺰدﻳﮏ ﭘﻠﻪهﺎﯼ ﻗﻠﻌﻪ رﺳﻴﺪ، ﺳﺮﺑﺎزان از ﻓﺮط‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ او را ﺑﺮ دﺳﺘﻬﺎﻳﺸﺎن ﺣﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ. ۶٣ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﮐﻪ از ﭘﯽ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﺁﻣﺪ، ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽﮐﺮد: »ﺑﮑﺸﻴﺪش!«‬

‫ﭘﻮُﺲ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻟ‬

‫٧٣هﻨﻮز ﭘﻮُﺲ را ﺑﻪدرون ﻗﻠﻌﻪ ﻧﺒﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ: »اﺟﺎزﻩ ﻣﯽدهﻴﺪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟«‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﻣﯽداﻧﯽ؟ ٨٣ﻣﮕﺮ ﺗﻮ هﻤﺎن ﻣﺼﺮﯼ ﻧﻴﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯼ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺷﻮرﺷﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮد و ﭼﻬﺎر هﺰار ﺁدﻣﮑﺶ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮد؟«‬ ‫٩٣ﭘﻮُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﻦ ﻣﺮدﯼ ﻳﻬﻮدﯼ از ﺗﺎرﺳﻮس ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪام، ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﯽﻧﺎم و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ. ﺗﻤﻨﺎ دارم اﺟﺎزﻩ دهﻴﺪ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ.«‬ ‫٠۴ﭼﻮن اﺟﺎزﻩ داد، ﭘﻮُﺲ ﺑﺮ ﭘﻠﻪهﺎ اﻳﺴﺘﺎد و دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﺮدم دراز ﮐﺮد.‬ ‫ﻟ‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺳﮑﻮت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ، ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ:‬

‫اﻋﻤﺎل ٢٢‬
‫١»اﯼ ﺑﺮادران و اﯼ ﭘﺪران، ﺑﻪ دﻓﺎع ﻣﻦ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻋﺮﺿﺘﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﻢ، ﮔﻮش‬ ‫ﻓﺮادهﻴﺪ.«‬ ‫٢ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ﺧﻄﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺧﺎﻣﻮﺷﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺖ: ٣»ﻣﻦ ﻣﺮدﯼ ﻳﻬﻮدﯼام، ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺗﺎرﺳﻮس ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪ. ا ّﺎ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭘﺮورش ﻳﺎﻓﺘﻪام. ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺟﺪادﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪﮐﻤﺎل، در ﻣﺤﻀﺮ َﻤﺎﻻﺋﻴﻞ ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻏ‬ ‫ﺧﺪا ﻏﻴﻮر ﺑﻮدم، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ اﻣﺮوز هﺴﺘﻴﺪ. ۴ﻣﻦ ﭘﻴﺮوان اﻳﻦ ›ﻃﺮﻳﻘﺖ‹ را ﺗﺎ‬ ‫ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮگ ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﻴﺪم و ﺁﻧﺎن را از ﻣﺮد و زن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ زﻧﺪان‬ ‫ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪم. ۵ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ و هﻤﮥ اﻋﻀﺎﯼ ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد ﺑﺮ اﻳﻦ اﻣﺮ ﮔﻮاهﻨﺪ، زﻳﺮا از اﻳﺸﺎن‬ ‫ﻧﺎﻣﻪهﺎﻳﯽ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺑﺮادراﻧﺸﺎن در دﻣﺸﻖ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮوم و اﻳﻦ ﻣﺮدﻣﺎن را در‬ ‫ﺑﻨﺪ ﻧﻬﺎدﻩ، ﺑﺮاﯼ ﻣﺠﺎزات ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻴﺎورم.‬

‫۶»ا ّﺎ ﭼﻮن در راﻩ ﺑﻪ دﻣﺸﻖ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﺪم، ﺣﻮاﻟﯽ ﻇﻬﺮ، ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻧﻮرﯼ ﺧﻴﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺮد ﻣﻦ ﺗﺎﺑﻴﺪ. ٧ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدم و ﺻﺪاﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ: ›ﺷﺎﺋﻮل!‬ ‫ﺷﺎﺋﻮل! ﭼﺮا ﻣﺮا ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ؟‹‬ ‫٨»ﭘﺮﺳﻴﺪم: ›ﺧﺪاوﻧﺪا، ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ؟‹‬ ‫»ﭘﺎﺳﺦ داد: ›ﻣﻦ ﺁن ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻧﺎﺻﺮﯼ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ او ﺁزار روا ﻣﯽدارﯼ.‹‬ ‫٩هﻤﺮاهﺎﻧﻢ ﻧﻮر را دﻳﺪﻧﺪ، ا ّﺎ ﺻﺪاﯼ ﺁنﮐﺲ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠١»ﮔﻔﺘﻢ: ›ﺧﺪاوﻧﺪا، ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟‹‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﻔﺖ: ›ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﻪ دﻣﺸﻖ ﺑﺮو. در ﺁﻧﺠﺎ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪۀ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم‬ ‫دهﯽ، ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‹ ١١ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﺮ اﺛﺮ درﺧﺸﺶ ﺁن ﻧﻮر، ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد را از‬ ‫ﻣ‬ ‫دﺳﺖ دادﻩ ﺑﻮدم. ﭘﺲ هﻤﺮاهﺎن دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ دﻣﺸﻖ ﺑﺮدﻧﺪ.‬ ‫٢١»در دﻣﺸﻖ، ﻣﺮدﯼ دﻳﻨﺪار و ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﯽزﻳﺴﺖ، َﻨﺎﻧﻴﺎ ﻧﺎم، ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺣ‬ ‫هﻤﮥ ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﺧﻮﺷﻨﺎم ﺑﻮد. ٣١ َﻨﺎﻧﻴﺎ ﺑﻪ دﻳﺪارم ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: ›ﺑﺮادر ﺷﺎﺋﻮل! ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮ!‹‬ ‫ﺣ‬ ‫هﻤﺎن دم، ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻢ و او را دﻳﺪم.‬ ‫۴١»او ﮔﻔﺖ: ›ﺧﺪاﯼ ﭘﺪران ﻣﺎ ﺗﻮ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺗﺎ ارادۀ او را ﺑﺪاﻧﯽ و ﺁن ﭘﺎرﺳﺎ را‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﯽ و ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ از دهﺎﻧﺶ ﺑﺸﻨﻮﯼ. ۵١زﻳﺮا ﺗﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﮥ ﻣﺮدم، ﺷﺎهﺪ او ﺧﻮاهﯽ‬ ‫ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻩ و ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ، ﺷﻬﺎدت ﺧﻮاهﯽ داد. ۶١ﺣﺎل ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﻪ هﺴﺘﯽ؟ ﺑﺮﺧﻴﺰ و‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﮕﻴﺮ و ﻧﺎم او را ﺧﻮاﻧﺪﻩ، از ﮔﻨﺎهﺎﻧﺖ ﭘﺎﮎ ﺷﻮ!‹‬ ‫٧١»ﭼﻮن ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻢ، در ﻣﻌﺒﺪ ﻣﺸﻐﻮل دﻋﺎ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻠﺴﻪ ﻓﺮورﻓﺘﻢ‬ ‫٨١و ﺧﺪاوﻧﺪ را دﻳﺪم ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ: ›ﺑﺸﺘﺎب و هﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ اورﺷﻠﻴﻢ را ﺗﺮﮎ ﮐﻦ، زﻳﺮا‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺷﻬﺎدت ﺗﻮ را درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.‹‬ ‫٩١»ﮔﻔﺘﻢ: ›ﺧﺪاوﻧﺪا، اﻳﺸﺎن ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ ﻣﯽرﻓﺘﻢ و ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻨﺪ، ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪم و ﻣﯽزدم. ٠٢و ﭼﻮن ﺧﻮن ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻮ اﺳﺘﻴﻔﺎن را‬ ‫ﻣﯽرﻳﺨﺘﻨﺪ، ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ، ﺑﺮ ﺁن ﻋﻤﻞ ﺻﺤﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﻗﺎﺗﻼن او را ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫داﺷﺘﻢ.‹‬ ‫١٢او ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ›ﺑﺮو؛ زﻳﺮا ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺟﺎهﺎﯼ دوردﺳﺖ، ﻧﺰد ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ.‹«‬

‫ﭘﻮُﺲ، ﺷﻬﺮوﻧﺪ روﻣﯽ‬ ‫ﻟ‬

‫٢٢ﻣﺮدم ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﮔﻮش ﻣﯽدادﻧﺪ، ا ّﺎ ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، ﺻﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﺮدﻩ، ﻓﺮﻳﺎد زدﻧﺪ: »زﻣﻴﻦ را از وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺶ روا‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ!«‬

‫٣٢در ﺁن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﻓﺮﻳﺎدﮐﺸﺎن رداهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن ﻣﯽدادﻧﺪ و ﺧﺎﮎ‬ ‫ﺑﺮﻣﯽاﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ، ۴٢ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ دﺳﺘﻮر داد ﭘﻮُﺲ را ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮدﻩ، ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ زﻧﻨﺪ و از او‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﻮد ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺒﺐ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ او ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ. ۵٢هﻨﮕﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﻪ او را ﺑﺮاﯼ ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ زدن ﻣﯽﺑﺴﺘﻨﺪ، ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ اﻓﺴﺮﯼ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد، ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺟﺎزﻩ ﻣﯽدهﺪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺗﺒﻌﮥ روم را ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﺑﺰﻧﻴﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ‬ ‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ؟«‬ ‫۶٢اﻓﺴﺮ ﭼﻮن اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪ، ﻧﺰد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ رﻓﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »هﻴﭻ ﻣﯽداﻧﯽ ﭼﻪ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺗﺒﻌﮥ روم اﺳﺖ!«‬ ‫٧٢ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﺰد ﭘﻮُﺲ ﺁﻣﺪ و از او ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ، ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺗﺒﻌﮥ روم هﺴﺘﯽ؟«‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﺑﻠﻪ، هﺴﺘﻢ.«‬ ‫٨٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺑﻪدﺳﺖ ﺁوردن اﻳﻦ ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ، ﺑﻬﺎﻳﯽ ﮔﺮان‬ ‫ﭘﺮداﺧﺘﻪام.«‬ ‫ﭘﻮُﺲ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ا ّﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ زادﻩ ﺷﺪﻩام!«‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫٩٢ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد از او ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ، دردم ﺧﻮد را ﮐﻨﺎر ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ. ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﮐﻪ درﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻳﮏ روﻣﯽ را در ﺑﻨﺪ ﻧﻬﺎدﻩ اﺳﺖ، ﺳﺨﺖ هﺮاﺳﺎن ﺑﻮد.‬

‫در ﺷﻮراﯼ ﻳﻬﻮد‬

‫٠٣ﻓﺮداﯼ ﺁن روز، ﭼﻮن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪ ّﺖ درﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﭘﻮُﺲ را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، او را از ﺑﻨﺪ ﺁزاد ﮐﺮد و دﺳﺘﻮر داد ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و هﻤﮥ اﻋﻀﺎﯼ ﺷﻮراﯼ‬ ‫ﻳﻬﻮد ﮔﺮد ﺁﻳﻨﺪ. ﺳﭙﺲ، ﭘﻮُﺲ را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁورد ﺗﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮد.‬ ‫ﻟ‬

‫اﻋﻤﺎل ٣٢‬
‫١ﭘﻮُﺲ ﺑﺮ اﻋﻀﺎﯼ ﺷﻮرا ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ: »ﺑﺮادران، ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺑﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫وﺟﺪاﻧﯽ ﭘﺎﮎ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدﻩام.« ٢ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ، َﻨﺎﻧﻴﺎ،‬ ‫ﺣ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻮُﺲ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺑﺮ دهﺎﻧﺶ ﺑﺰﻧﻨﺪ. ٣ﭘﻮُﺲ ﺑﺪو ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫»ﺧﺪا ﺗﻮ را ﺧﻮاهﺪ زد، اﯼ دﻳﻮار ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪﻩ! ﺗﻮ ﺑﺮ ﺁن ﻣﺴﻨﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪاﯼ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﻨﯽ، ا ّﺎ ﺑﺮﺧﻼف ﺷﺮﻳﻌﺖ، دﺳﺘﻮر ﺑﻪ زدﻧﻢ ﻣﯽدهﯽ؟«‬ ‫ﻣ‬ ‫۴ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﭘﻮُﺲ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺧﺪا را اهﺎﻧﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬ ‫۵ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻢ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ اﺳﺖ؛ زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ: ›ﭘﻴﺸﻮاﯼ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻗﻮم ﺧﻮد را ﺑﺪ ﻣﮕﻮ.‹«‬

‫۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻮُﺲ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺮﺧﯽ از ﺁﻧﻬﺎ ﺻ ّوﻗﯽ و ﺑﺮﺧﯽ َﺮﻳﺴﯽاﻧﺪ، ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻟ‬ ‫در ﺷﻮرا ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﻦ َﺮﻳﺴﯽ و َﺮﻳﺴﯽزادﻩام، و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻣﻴﺪم ﺑﻪ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻣﯽﺷﻮم.« ٧ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، ﻣﻴﺎن َﺮﻳﺴﻴﺎن و ﺻ ّوﻗﻴﺎن ﺟﺮ‬ ‫ّ‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫و ﺑﺤﺚ درﮔﺮﻓﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺖ دو دﺳﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ، ٨ﭼﺮاﮐﻪ ﺻ ّوﻗﻴﺎن ﻣﻨﮑﺮ ﻗﻴﺎﻣﺖ و وﺟﻮد‬ ‫َﺪ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ و روﺣﻨﺪ، ا ّﺎ َﺮﻳﺴﻴﺎن ﺑﻪ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ.‬ ‫ﻣ ﻓ‬ ‫٩هﻤﻬﻤﻪاﯼ ﺑﺰرگ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ! ﺑﺮﺧﯽ از ﻋﻠﻤﺎﯼ دﻳﻦ ﮐﻪ َﺮﻳﺴﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و‬ ‫ﻓ‬ ‫اﻋﺘﺮاضﮐﻨﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺧﻄﺎﻳﯽ در اﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻴﻢ. از ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻪ روح ﻳﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ‬ ‫ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.« ٠١ﺟﺪال ﭼﻨﺎن ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻣﺒﺎدا ﭘﻮُﺲ را ﺗﮑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫و ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان دﺳﺘﻮر داد ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮوﻧﺪ و او را از ﭼﻨﮓ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪدر ﺁوردﻩ،‬ ‫ﺑﻪدرون ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ.‬ ‫١١در هﻤﺎن ﺷﺐ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﻨﺎر ﭘﻮُﺲ اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ: »دل ﻗﻮﯼدار! هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫در اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﻬﺎدت دادﯼ، در روم ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻬﺎدت دهﯽ.«‬

‫ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻗﺘﻞ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫٢١ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ، ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺎ هﻢ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﭼﻴﺪﻩ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﻮُﺲ را ﻧﮑﺸﻨﺪ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮرﻧﺪ و ﻧﻨﻮﺷﻨﺪ. ٣١ﺑﻴﺶ از ﭼﻬﻞ ﺗﻦ در اﻳﻦ ﺗﻮﻃﺌﻪ دﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ. ۴١ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰد‬ ‫ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ رﻓﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ اﮐﻴﺪ ﻳﺎد ﮐﺮدﻩاﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﻮُﺲ را ﻧﮑﺸﻴﻢ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮرﻳﻢ. ۵١ﭘﺲ اﮐﻨﻮن ﺷﻤﺎ و اﻋﻀﺎﯼ ﺷﻮرا از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ روﻣﯽ ﺑﺨﻮاهﻴﺪ او را ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎورد، ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ دﻗﻴﻘﺘﺮ درﺑﺎرۀ او ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﺪ. ﻣﺎ‬ ‫ﺁﻣﺎدﻩاﻳﻢ ﭘﻴﺶ از رﺳﻴﺪﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ او را ﺑﮑﺸﻴﻢ.«‬ ‫۶١ا ّﺎ ﺧﻮاهﺮزادۀ ﭘﻮُﺲ از اﻳﻦ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ رﻓﺘﻪ، ﭘﻮُﺲ را ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫٧١ﭘﻮُﺲ ﻳﮑﯽ از اﻓﺴﺮان را ﺧﻮاﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺟﻮان را ﻧﺰد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺒﺮ، زﻳﺮا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺧﺒﺮﯼ ﺑﺮاﯼ او دارد.« ٨١ﭘﺲ اﻓﺴﺮ او را ﻧﺰد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫زﻧﺪاﻧﯽ، ﻣﺮا ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ ﺟﻮان را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎورم؛ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ.«‬ ‫٩١ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ دﺳﺖ ﻣﺮد ﺟﻮان را ﮔﺮﻓﺘﻪ، او را ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﯼ ﮐﺸﻴﺪ و ﭘﺮﺳﻴﺪ: »ﭼﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﯽ؟«‬ ‫٠٢او ﮔﻔﺖ: »ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺗﻮاﻓﻖ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﺗﺎ از ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮدا ﭘﻮُﺲ را ﺑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺣﻀﻮر ﺷﻮرا ﺑﻴﺎورﻳﺪ، ﺑﺪﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ دﻗﻴﻘﺘﺮ درﺑﺎرۀ او ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫١٢درﺧﻮاﺳﺘﺸﺎن را ﻧﭙﺬﻳﺮﻳﺪ، زﻳﺮا ﺑﻴﺶ از ﭼﻬﻞ ﺗﻦ از اﻳﺸﺎن در ﮐﻤﻴﻦ او ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎد ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ او را ﻧﮑﺸﻨﺪ، ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮرﻧﺪ و ﻧﻨﻮﺷﻨﺪ. اﮐﻨﻮن ﺁﻣﺎدﻩاﻧﺪ، و ﻓﻘﻂ‬ ‫ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺷﻤﺎ درﺧﻮاﺳﺘﺸﺎن را اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﺪ.«‬

‫٢٢ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺟﻮان را ﻣﺮﺧﺺ ﮐﺮد و او را ﻗﺪﻏﻦ ﮐﺮدﻩ، ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ اﺣﺪﯼ ﻣﮕﻮ ﮐﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﺒﺮ را ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﺎﻧﺪﻩاﯼ.«‬

‫اﻧﺘﻘﺎل ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ‬ ‫ﻟ‬

‫٣٢ﭘﺲ او دو ﺗﻦ از اﻓﺴﺮاﻧﺶ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮد: »دوﻳﺴﺖ ﺳﺮﺑﺎز ﭘﻴﺎدﻩ،‬ ‫هﻔﺘﺎد ﺳﻮارﻩ ﻧﻈﺎم و دوﻳﺴﺖ ﻧﻴﺰﻩدار ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ در ﺳﺎﻋﺖ ﺳ ّم از ﺷﺐ ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺑﺮوﻧﺪ. ۴٢ﺑﺮاﯼ ﭘﻮُﺲ ﻧﻴﺰ ﻣﺮْﮐﺒﯽ ﻓﺮاهﻢ ﮐﻨﻴﺪ و او را اﻣﻦ و اﻣﺎن ﺑﻪ ِﻠﻴﮑﺲ واﻟﯽ ﺗﺤﻮﻳﻞ‬ ‫ﻓ ْ ِ‬ ‫ﻟ‬ ‫دهﻴﺪ.«‬ ‫۵٢ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻳﻦ ﻋﺒﺎرات ﻧﻮﺷﺖ:‬ ‫۶٢»از ﮐْﻠﻮدﻳﻮس ﻟﻴﺴﻴﺎس‬ ‫ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب ِﻠﻴﮑﺲ واﻟﯽ:‬ ‫ﻓ ْ ِ‬ ‫ﺳﻼم،‬ ‫٧٢ﻳﻬﻮدﻳﺎن اﻳﻦ ﻣﺮد را ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻨﺶ داﺷﺘﻨﺪ، ا ّﺎ ﻣﻦ و ﺳﺮﺑﺎزاﻧﻢ رﻓﺘﻴﻢ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺠﺎﺗﺶ دادﻳﻢ، زﻳﺮا ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم روﻣﯽ اﺳﺖ. ٨٢ﭼﻮن ﺧﻮاﺳﺘﻢ درﻳﺎﺑﻢ از ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﺮ وﯼ‬ ‫اﺗﻬﺎم ﻣﯽزﻧﻨﺪ، او را ﺑﻪ ﺷﻮراﯼ اﻳﺸﺎن ﺑﺮدم. ٩٢درﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ اﺗﻬﺎﻣﺶ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﺧﻮدﺷﺎن اﺳﺖ و ﭼﻨﺎن ﺟﺮﻣﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﺰاوار اﻋﺪام ﻳﺎ ﺣﺒﺲ ﺑﺎﺷﺪ. ٠٣ﺳﭙﺲ‬ ‫ﭼﻮن ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪم ﻋﻠﻴﻪ او ﺗﻮﻃﺌﻪ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، ﺑﯽدرﻧﮓ وﯼ را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدم. ﺑﻪ ﻣ ّﻋﻴﺎﻧﺶ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﻴﺰ دﺳﺘﻮر دادم ﺗﺎ ﺷﮑﺎﻳﺘﯽ را ﮐﻪ از او دارﻧﺪ، ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎورﻧﺪ.«‬ ‫١٣ﺑﺪﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ، ﺳﺮﺑﺎزان ﻃﺒﻖ دﺳﺘﻮر، ﺷﺒﺎﻧﻪ ﭘﻮُﺲ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺗﺎ ﺁﻧﺘﻴﭙﺎﺗْﺮﻳﺲ ﺑﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻟ‬ ‫٢٣از ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻮارﻩﻧﻈﺎم او را ﻣﻼزﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻘﻴﮥ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ٣٣ﺳﻮارﻩﻧﻈﺎم ﭼﻮن ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ واﻟﯽ ﺗﺤﻮﻳﻞ دادﻧﺪ و ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر او ﺁوردﻧﺪ. ۴٣واﻟﯽ ﻧﺎﻣﻪ را ﺧﻮاﻧﺪ و از ﭘﻮُﺲ ﭘﺮﺳﻴﺪ اهﻞ ﮐﺪام اﻳﺎﻟﺖ اﺳﺖ.‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭼﻮن داﻧﺴﺖ اهﻞ ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪ اﺳﺖ، ۵٣ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ: »وﻗﺘﯽ ﻣ ّﻋﻴﺎﻧﺖ اﻳﻨﺠﺎ رﺳﻴﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﻮش ﻓﺮاﺧﻮاهﻢ داد.« ﺳﭙﺲ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﭘﻮُﺲ را در ﮐﺎخ هﻴﺮودﻳﺲ ﺗﺤﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﻟ‬ ‫دارﻧﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ۴٢‬
‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر ِﻠﻴﮑْﺲ‬ ‫ﻓ‬
‫١ﭘﻨﺞ روز ﺑﻌﺪ، ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ، َﻨﺎﻧﻴﺎ، ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﻣﺸﺎﻳﺦ و وﮐﻴﻠﯽ ِﺮﺗﻮُﺲ ﻧﺎم،‬ ‫ﺗ ﻟ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﺷﮑﺎﻳﺎت ﺧﻮد را ﻋﻠﻴﻪ ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر واﻟﯽ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ. ٢ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ را اﺣﻀﺎر‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ، ِﺮﺗﻮُﺲ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺧﻮد را در ﺣﻀﻮر ِﻠﻴﮑْﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد: »ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب، ﭼﻮن‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺗ ﻟ‬ ‫دﻳﺮزﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎﻳﮥ ﺷﻤﺎ از ﮐﻤﺎل ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺮﺧﻮردارﻳﻢ و دوراﻧﺪﻳﺸﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺟﺐ‬

‫ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻊ اﻳﻦ ﻗﻮم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ٣وﻇﻴﻔﮥ ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﻴﻢ در هﺮ ﺟﺎ و هﺮ زﻣﺎن، ﻣﺮاﺗﺐ‬ ‫ﻗﺪرداﻧﯽ ﺧﻮد را ﻣﻌﺮوض ﺑﺪارﻳﻢ. ۴ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﺼﺪع اوﻗﺎت ﺷﻤﺎ ﻧﺸﻮﻳﻢ،‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺘﺪﻋﺎ دارﻳﻢ ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ ﺧﻮد ﻗﺮارﻣﺎن دادﻩ، ﻋﺮاﻳﺾ ﻣﺨﺘﺼﺮﻣﺎن را ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ.‬ ‫۵»ﺑﺮ ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد، ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ ﻓﺘﻨﻪاﻧﮕﻴﺰ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻮرش ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ. هﻤﭽﻨﻴﻦ از ﺳﺮﮐﺮدﮔﺎن ﻓﺮقۀ ﻧﺎﺻﺮﯼ اﺳﺖ. ۶و ﺣﺘﯽ‬ ‫ﺳﻌﯽ ﺑﺮ ﺁن داﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﺪ را ﺑﯽﺣﺮﻣﺖ ﺳﺎزد؛ از اﻳﻦرو ﮔﺮﻓﺘﺎرش ﮐﺮدﻳﻢ ]و ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮد ﻣﺤﺎﮐﻤﻪاش ﮐﻨﻴﻢ ٧ا ّﺎ ﻟﻴﺴﻴﺎس ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺁﻣﺪ و او را ﺑﺰور از دﺳﺖ ﻣﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻴﺮون ﺁورد، ٨و ﺑﻪ ﻣ ّﻋﻴﺎن او دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ.[ ﺣﺎل، اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﻮد‬ ‫ﺪ‬ ‫از او ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﺣﻘﻴﻘﺖ هﺮﺁﻧﭽﻪ او را ﺑﺪان ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪ.«‬ ‫٩ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﻳﮑﺼﺪا ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ او را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫٠١ﭼﻮن واﻟﯽ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ اﺷﺎرﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ، او ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد: »ﻣﯽداﻧﻢ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺳﺎﻟﻴﺎن درازﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎر داورﯼ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻗﻮم را ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ دارﻳﺪ؛ ﭘﺲ، ﺑﺎ ﺧﺸﻨﻮدﯼ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮ، دﻓﺎع ﺧﻮد را ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽدارم. ١١ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﺪ و درﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ از‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﻋﺒﺎدت ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺘﻢ، دوازدﻩ روز ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﯽﮔﺬرد، ٢١و در اﻳﻦ‬ ‫ﻣﺪت، ﻣﺮا ﻧﺪﻳﺪﻩاﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻢ ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ در ﮐﻨﻴﺴﻪهﺎ ﻳﺎ در ﺷﻬﺮ،‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﺮدم را ﺑﺸﻮراﻧﻢ. ٣١ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﯽزﻧﻨﺪ، ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ۴١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺰد ﺷﻤﺎ اﻋﺘﺮاف ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺮوﯼ از ﻃﺮﻳﻘﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﺪﻋﺘﺶ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ، ﺧﺪاﯼ‬ ‫ﭘﺪراﻧﻤﺎن را ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﻨﻢ و ﺑﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ در ﺗﻮرات و ﮐﺘﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ،‬ ‫اﻋﺘﻘﺎد دارم. ۵١ﻣﻦ هﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﺸﺎن اﻣﻴﺪ ﺑﺮ ﺧﺪا دارم و ﻣﻌﺘﻘﺪم ﺑﺮاﯼ ﻧﻴﮑﺎن و ﺑﺪان ﻗﻴﺎﻣﺘﯽ‬ ‫در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ. ۶١از اﻳﻦرو، ﺳﺨﺖ ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ ﺗﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا و ﻣﺮدم ﺑﺎ وﺟﺪاﻧﯽ ﭘﺎﮎ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ.‬ ‫٧١»ﻣﻦ ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﯽ دراز، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان ﻗﻮم ﺧﻮد هﺪاﻳﺎﻳﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺒﺮم و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﻢ. ٨١اﻳﻦ را ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻣﯽﺁوردم ﮐﻪ ﻣﺮا در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻄﻬﻴﺮ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﺑﻮدم، در ﻣﻌﺒﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻧﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ در ﻣﻴﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺁﺷﻮﺑﯽ. ٩١در ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻨﺪ ﻳﻬﻮدﯼ از‬ ‫اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ ﺣﻀﻮر ﻣﯽﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﮔﺮ اﺗﻬﺎﻣﯽ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ‬ ‫دارﻧﺪ، ﺑﺎزﮔﻮﻳﻨﺪ. ٠٢و ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ هﺴﺘﻨﺪ، ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ وﻗﺘﯽ در ﺣﻀﻮر ﺷﻮرا‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم، ﭼﻪ ﺟﺮﻣﯽ در ﻣﻦ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، ١٢ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ در ﻣﻴﺎن ﺁﻧﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ:‬ ‫›ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز در ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻣﯽﺷﻮم.‹«‬ ‫٢٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ِﻠﻴﮑْﺲ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺑﯽ ﺑﺎ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ داﺷﺖ، ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ را ﺑﻪوﻗﺖ دﻳﮕﺮﯼ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻣﻮﮐﻮل ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: »وﻗﺘﯽ ﻟﻴﺴﻴﺎس ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪﮔﯽ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.«‬ ‫ِ‬ ‫٣٢ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﻓﺴﺮ ﻣﺴﺌﻮل دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﭘﻮُﺲ را ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد، وﻟﯽ در ﺿﻤﻦ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺁزادﻳﻬﺎﻳﯽ ﺑﻪ او ﺑﺪهﺪ و ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﻧﺸﻮد ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻧﺶ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ او را ﺑﺮﻃﺮف ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫۴٢ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ، ِﻠﻴﮑْﺲ ﺑﺎ هﻤﺴﺮش دْروﺳ ّﻼ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﯼ ﺑﻮد، ﺁﻣﺪ و از ﭘﯽ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻴ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ، ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن او درﺑﺎرۀ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﮔﻮش ﻓﺮاداد. ۵٢ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ ﺳﺨﻦ از‬ ‫ﻟ‬

‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ، ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎرﯼ و داورﯼ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻪﻣﻴﺎن ﺁورد، ِﻠﻴﮑْﺲ هﺮاﺳﺎن ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﻓﻌﻼ‬ ‫ً‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ! ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺮوﯼ. در ﻓﺮﺻﺘﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎز ﺗﻮ را ﻓﺮاﺧﻮاهﻢ ﺧﻮاﻧﺪ.« ۶٢در‬ ‫ﺿﻤﻦ، اﻣﻴﺪوار ﺑﻮد ﭘﻮُﺲ رﺷﻮﻩاﯼ ﺑﻪ او ﺑﺪهﺪ. از اﻳﻦرو، ﺑﺎرهﺎ اﺣﻀﺎرش ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫او ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ.‬ ‫٧٢ﭘﺲ از دو ﺳﺎل، ﭘﻮرﮐﻴﻮس ﻓﺴﺘﻮس ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ِﻠﻴﮑْﺲ ﺷﺪ. و ا ّﺎ ِﻠﻴﮑْﺲ، ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻣ ﻓ‬ ‫ﻓ‬ ‫ِ‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣ ّﺖ ﻧﻬﺪ، ﭘﻮُﺲ را هﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺒﺲ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺖ.‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻨ‬

‫اﻋﻤﺎل ۵٢‬
‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺣﻀﻮر ِﺴﺘﻮس‬ ‫ﻓ‬
‫١ ِﺴﺘﻮس ﺳﻪ روز ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ وﻻﻳﺖ ﺧﻮد، از ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺖ.‬ ‫ﻓ‬ ‫٢ﺁﻧﺠﺎ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم ﻳﻬﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ او ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ و اﺗﻬﺎﻣﺎت ﺧﻮد را‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﭘﻮُﺲ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻨﺪ. ٣ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﺻﺮار از ِﺴﺘﻮس ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻣﻨﺘﯽ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻧﻬﺎدﻩ،‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭘﻮُﺲ را ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ، زﻳﺮا در ﮐﻤﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ او را در راﻩ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﻨﺪ. ۴ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫ِﺴﺘﻮس در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »ﭘﻮُﺲ در ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ در ﺑﺎزداﺷﺖ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺧﻮد ﻗﺼﺪ دارم‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺑﺰودﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮوم. ۵ﮐﺴﺎﻧﯽ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ در ﻣﻘﺎم رهﺒﺮﯼ هﺴﺘﻨﺪ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ هﻤﺮاﻩ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ از اﻳﻦ ﻣﺮد ﺧﻄﺎﻳﯽ ﺳﺮ زدﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺧﻮد را ﻋﻠﻴﻪ او ﻣﻄﺮح‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ.«‬ ‫۶ ِﺴﺘﻮس ﭘﺲ از ﺣﺪود هﺸﺖ ﺗﺎ دﻩ روز ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ، و‬ ‫ﻓ‬ ‫روز ﺑﻌﺪ، ﻣﺤﮑﻤﻪ را ﺗﺸﮑﻴﻞ داد و اﻣﺮ ﮐﺮد ﭘﻮُﺲ را ﺑﻴﺎورﻧﺪ. ٧ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ وارد ﺷﺪ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ از اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮔﺮد او اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ و اﺗﻬﺎﻣﺎت ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮ او وارد‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ، ا ّﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٨ﺳﭙﺲ، ﭘﻮُﺲ در دﻓﺎع از ﺧﻮد ﮔﻔﺖ: »ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﻬﻮد ﻳﺎ ﻣﻌﺒﺪ ﻳﺎ ﻗﻴﺼﺮ هﻴﭻ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺧﻄﺎﻳﯽ ﻧﮑﺮدﻩام.«‬ ‫٩ ِﺴﺘﻮس ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻨﺘﯽ ﺑﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻨﻬﺪ، ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓ‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮوﯼ ﺗﺎ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ اﺗﻬﺎﻣﺎت در ﺣﻀﻮر ﻣﻦ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﻮﯼ؟«‬ ‫٠١ﭘﻮُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »هﻢاﮐﻨﻮن در ﻣﺤﮑﻤﮥ ﻗﻴﺼﺮ اﻳﺴﺘﺎدﻩام ﮐﻪ در ﺁن ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺷﻮم. ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺑﺨﻮﺑﯽ ﺁﮔﺎهﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻴﭻ ﺟﺮﻣﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻬﻮد ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﺪﻩام. ١١ﺣﺎل‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻄﺎﻳﯽ ﮐﺮدﻩام ﻳﺎ ﻋﻤﻠﯽ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﻣﺮگ از ﻣﻦ ﺳﺮ زدﻩ اﺳﺖ، از ﻣﺮدن اﺑﺎﻳﯽ ﻧﺪارم.‬ ‫ا ّﺎ اﮔﺮ اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﻳﻨﺎن ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﯽزﻧﻨﺪ، ﭘﺎﻳﻪ و اﺳﺎﺳﯽ ﻧﺪارد، هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪدﺳﺘﺸﺎن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ. از ﻗﻴﺼﺮ دادﺧﻮاهﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ.«‬ ‫٢١ ِﺴﺘﻮس ﭘﺲ از ﻣﺸﻮرت ﺑﺎ اﻋﻀﺎﯼ ﺷﻮراﯼ ﺧﻮد اﻋﻼم ﮐﺮد: »از ﻗﻴﺼﺮ‬ ‫ﻓ‬ ‫دادﺧﻮاهﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻗﻴﺼﺮ ﺧﻮاهﯽ رﻓﺖ!«‬

‫ﻣﺸﻮرت ِﺴﺘﻮس ﺑﺎ ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس‬ ‫ﻓ‬

‫٣١ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ روز، ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﭘﺎدﺷﺎﻩ و ِﺮﻧﻴﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺑ‬ ‫ِ‬ ‫ِﺴﺘﻮس، ﺑﻪ ﻗﻴﺼﺮﻳﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ۴١ﭼﻮن روزهﺎﻳﯽ ﭼﻨﺪ در ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪﻧﺪ، ﻓﺴﺘﻮس ﻗﻀﻴﮥ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﭘﻮُﺲ را ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻩ در ﻣﻴﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ: »در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮدﯼ هﺴﺖ ﮐﻪ ِﻠﻴﮑْﺲ او را در‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻟ‬ ‫زﻧﺪان ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ۵١وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺘﻢ، ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن و ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻳﻬﻮد اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮ او وارد ﮐﺮدﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺘﺶ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫۶١»ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻢ روﻣﻴﺎن را رﺳﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻬﻤﯽ را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﻨﺪ، ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣ ّﻋﻴﺎﻧﺶ روﺑﻪرو ﺷﻮد و ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺗﻬﺎﻣﺎت، از ﺧﻮد دﻓﺎع ﮐﻨﺪ. ٧١ﭼﻮن در اﻳﻨﺠﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ، درﻧﮓ ﻧﮑﺮدم ﺑﻠﮑﻪ روز ﺑﻌﺪ، ﻣﺤﮑﻤﻪ را ﺑﺮﭘﺎ داﺷﺘﻢ و دﺳﺘﻮر دادم او را ﺑﻪ‬ ‫ﺣﻀﻮر ﺑﻴﺎورﻧﺪ. ٨١ﭼﻮن ﻣ ّﻋﻴﺎﻧﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ، او را ﺑﻪ هﻴﭻﻳﮏ از‬ ‫ﺪ‬ ‫اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ، ﻣﺘﻬﻢ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ٩١ﺑﻠﮑﻪ درﺑﺎرۀ دﻳﻦ ﺧﻮدﺷﺎن و ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدﻩ و ﭘﻮُﺲ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮد زﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﮐﺮدﻧﺪ. ٠٢ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻢ‬ ‫ّ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ رﺳﻴﺪﮔﯽ ﮐﺮد، از او ﭘﺮﺳﻴﺪم ﺁﻳﺎ ﻣﺎﻳﻞ اﺳﺖ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺮود‬ ‫ﺗﺎ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ اﺗﻬﺎﻣﺎت ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺷﻮد. ١٢ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ از ﻗﻴﺼﺮ دادﺧﻮاهﯽ ﮐﺮدﻩ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺻﺪور رأﯼ او در ﺣﺒﺲ ﺑﻤﺎﻧﺪ، دﺳﺘﻮر دادم ﻧﮕﺎهﺶ ﺑﺪارﻧﺪ، ﺗﺎ روزﯼ ﮐﻪ وﯼ‬ ‫را ﻧﺰد ﻗﻴﺼﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ.« ٢٢ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﺑﻪ ِﺴﺘﻮس ﮔﻔﺖ: »ﻣﺎﻳﻠﻢ ﺧﻮد ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ را ﺑﺸﻨﻮم.«‬ ‫ْ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﻓﺮدا ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪ.«‬

‫ﭘﻮُﺲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﮔﺮﻳﭙﺎس‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬

‫٣٢روز ﺑﻌﺪ، ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس و ِﺮﻧﻴﮑﯽ ﺑﺎ ﺷﻮﮐﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺁﻣﺪﻧﺪ و هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺎن‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﻣﺮدان ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺷﻬﺮ وارد ﺗﺎﻻر ﻋﺎم ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﻪدﺳﺘﻮر ِﺴﺘﻮس، ﭘﻮُﺲ را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺑﻪﺣﻀﻮر ﺁوردﻧﺪ. ۴٢ ِﺴﺘﻮس ﮔﻔﺖ: »اﯼ ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﭘﺎدﺷﺎﻩ، و اﯼ هﻤﮥ ﺣﻀﺎر! ﺗﻤﺎﻣﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻳﻬﻮد، ﭼﻪ در اورﺷﻠﻴﻢ و ﭼﻪ در اﻳﻨﺠﺎ، از اﻳﻦ ﻣﺮد ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺷﮑﺎﻳﺖ‬ ‫ﮐﺮدﻩ و ﻓﺮﻳﺎد ﺳﺮدادﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ زﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ۵٢ا ّﺎ ﻣﻦ درﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ او ﮐﺎرﯼ ﻧﮑﺮدﻩ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺰاﻳﺶ ﻣﺮگ ﺑﺎﺷﺪ. وﻟﯽ ﭼﻮن از ﻗﻴﺼﺮ دادﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ او را ﺑﻪ روم‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ. ۶٢ا ّﺎ ﻣﻮردﯼ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺪارم ﮐﻪ درﺑﺎرۀ او ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر ﻣﺮﻗﻮم دارم. ﭘﺲ او‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺑﻪ ﺣﻀﻮر هﻤﮥ ﺷﻤﺎ، ﺑﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ، اﯼ ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺁوردﻩام ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺲ از ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ، ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻴﺎﺑﻢ. ٧٢زﻳﺮا ﻣﺮا ﺧﻼف ﻋﻘﻞ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫زﻧﺪاﻧﯽ را ﺑﺪون ذﮐﺮ اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ او وارد اﺳﺖ، ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ.«‬

‫اﻋﻤﺎل ۶٢‬
‫١ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺲ ﮔﻔﺖ: »اﺟﺎزﻩ دارﯼ در دﻓﺎع از ﺧﻮد ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﯽ.«‬ ‫ُ‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻮُﺲ دﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺮد و دﻓﺎع ﺧﻮﻳﺶ را ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ: ٢»اﯼ ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس‬ ‫ِ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎﻩ، ﺧﻮد را ﺑﺲ ﻧﻴﮑﺒﺨﺖ ﻣﯽﺷﻤﺎرم ﮐﻪ اﻣﺮوز در ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩ، در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬

‫هﻤﮥ ﺷﮑﺎﻳﺎت ﻳﻬﻮدﻳﺎن از ﺧﻮد دﻓﺎع ﮐﻨﻢ. ٣ﺑﺨﺼﻮص اﻳﻨﮑﻪ ﻣﯽداﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺁداب و رﺳﻮم‬ ‫ﻳﻬﻮد و اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﮐﺎﻣﻼ ﺁﺷﻨﺎﻳﻴﺪ. ﺣﺎل، اﺳﺘﺪﻋﺎ دارم ﺻﺒﻮراﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﺮاﻳﻀﻢ‬ ‫ً‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻮش ﻓﺮا دهﻴﺪ.‬ ‫۴»ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺟﻤﻠﮕﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮا از ﺁﻏﺎز ﺟﻮاﻧﯽام ﻣﯽداﻧﻨﺪ، از هﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﮐﻪ در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻗﻮم ﺧﻮد و در اورﺷﻠﻴﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدم. ۵ﺁﻧﻬﺎ از دﻳﺮﺑﺎز ﺁﮔﺎهﻨﺪ و اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ،‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺷﻬﺎدت دهﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﮏ َﺮﻳﺴﯽ، از ﺳﺨﺘﮕﻴﺮﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮقۀ دﻳﻨﻤﺎن‬ ‫ﻓ‬ ‫ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﺮدم. ۶و اﻣﺮوز ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﭘﺪران ﻣﺎ وﻋﺪﻩ دادﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻣﯽﺷﻮم. ٧اﻳﻦ هﻤﺎن وﻋﺪﻩاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ دوازدﻩ ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻣﺎ از ﺻﻤﻴﻢ دل، ﺷﺐ و روز‬ ‫ﺑﻪ اﻣﻴﺪ دﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺁن ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺁرﯼ، اﯼ ﭘﺎدﺷﺎﻩ، در ﺧﺼﻮص هﻤﻴﻦ اﻣﻴﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﺮا ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٨ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﺮدﮔﺎن را‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﺪ؟‬ ‫٩»ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ از اﻧﺠﺎم هﻴﭻ ﮐﺎرﯼ در ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﺎﯼ‬ ‫ﻧﺎﺻﺮﯼ ﮐﻮﺗﺎهﯽ ﻧﻮرزم. ٠١و اﻳﻦ درﺳﺖ هﻤﺎن ﮐﺎرﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ در اورﺷﻠﻴﻢ ﻣﯽﮐﺮدم. ﺑﺎ‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﻣﺠﻮز از ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن، ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺑﺴﻴﺎر را ﺑﻪ زﻧﺪان ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪم، و ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺮگ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﻬﺎ رأﯼ ﻣﯽدادم. ١١ﺑﺎرهﺎ در ﭘﯽ ﻣﺠﺎزات اﻳﺸﺎن، از ﮐﻨﻴﺴﻪاﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻨﻴﺴﮥ دﻳﮕﺮ ﻣﯽرﻓﺘﻢ و ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﺪم ﺑﻪ ﮐﻔﺮﮔﻮﻳﯽ وادارﺷﺎن ﮐﻨﻢ. ﺷﺪت ﺧﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﺷﻬﺮهﺎﯼ اﺟﻨﺒﻴﺎن ﺗﻌﻘﻴﺒﺸﺎن ﻣﯽﮐﺮدم.‬ ‫٢١»در ﻳﮑﯽ از اﻳﻦ ﺳﻔﺮهﺎ، ﺑﺎ ﺣﮑﻢ و اﺧﺘﻴﺎرات ﮐﺎﻣﻞ از ﺟﺎﻧﺐ ﺳﺮان ﮐﺎهﻨﺎن،‬ ‫ﻋﺎزم دﻣﺸﻖ ﺑﻮدم. ٣١ﺣﻮاﻟﯽ ﻇﻬﺮ، اﯼ ﭘﺎدﺷﺎﻩ، در ﺑﻴﻦ راﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﻮرﯼ درﺧﺸﺎﻧﺘﺮ از‬ ‫ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﻴﺪ از ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺮد ﻣﻦ و هﻤﺮاهﺎﻧﻢ ﺗﺎﺑﻴﺪ. ۴١هﻤﮕﯽ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻳﻢ، و ﻣﻦ‬ ‫ﺻﺪاﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ: ›ﺷﺎﺋﻮل، ﺷﺎﺋﻮل، ﭼﺮا ﻣﺮا ﺁزار‬ ‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ؟ ﺗﻮ را ﻟﮕﺪ زدن ﺑﻪ ُﮏ ﮐﺎرﯼ دﺷﻮار اﺳﺖ!‹‬ ‫ﺳ‬ ‫۵١»ﭘﺮﺳﻴﺪم: ›ﺧﺪاوﻧﺪا، ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ؟‹‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﻔﺖ: ›ﻣﻦ هﻤﺎن ﻋﻴﺴﯽ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺪو ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ. ۶١ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺑﺮ‬ ‫ﭘﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﺎﻳﺴﺖ.ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪﻩام ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺧﺎدم و ﺷﺎهﺪ ﺧﻮد ﮔﺮداﻧﻢ، ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ از‬ ‫ﻣﻦ دﻳﺪﻩاﯼ و ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ داد، ﺷﻬﺎدت دهﯽ. ٧١ﻣﻦ ﺗﻮ را از دﺳﺖ ﻗﻮم‬ ‫ﺧﻮدت و از دﺳﺖ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﻮاهﻢ رهﺎﻧﻴﺪ، ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻧﺰدﺷﺎن ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ‬ ‫٨١ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن را ﺑﮕﺸﺎﻳﯽ، ﺗﺎ از ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻮر، و از ﻗﺪرت ﺷﻴﻄﺎن ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ، در ﻣﻴﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻘ ّس ﺷﺪﻩاﻧﺪ،‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﺼﻴﺒﯽ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.‹‬ ‫٩١»ﭘﺲ در ﺁن وﻗﺖ، اﯼ ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﭘﺎدﺷﺎﻩ، از رؤﻳﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺳﺮﭘﻴﭽﯽ ﻧﮑﺮدم.‬ ‫ِ‬ ‫٠٢ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺨﺴﺖ در ﻣﻴﺎن دﻣﺸﻘﻴﺎن، ﺳﭙﺲ در اورﺷﻠﻴﻢ و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﻬﻮدﻳﻪ، و ﻧﻴﺰ‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ اﻋﻼم اﻳﻦ ﭘﻴﺎم ﭘﺮداﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪا ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫و ﮐﺮدارﯼ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺗﻮﺑﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ١٢از هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﺮا در ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ و در ﺻﺪد ﮐﺸﺘﻨﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ. ٢٢ا ّﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز، ﺧﺪا ﻣﺮا ﻳﺎرﯼ ﮐﺮدﻩ و‬ ‫ﻣ‬

‫اﮐﻨﻮن اﻳﻨﺠﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩام و ﺑﻪ هﻤﻪ، از ﺧﺮد و ﺑﺰرگ، ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻢ. ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان و ﻣﻮﺳﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ واﻗﻊ ﺷﻮد؛ ٣٢اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫رﻧﺞ ﺑﺒﻴﻨﺪ و ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﺮگ زﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد، ﺗﺎ روﺷﻨﺎﻳﯽ را ﺑﻪ اﻳﻦ ﻗﻮم‬ ‫و دﻳﮕﺮ ﻗﻮﻣﻬﺎ اﻋﻼم ﮐﻨﺪ.«‬ ‫۴٢ﭼﻮن ﭘﻮُﺲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن از ﺧﻮد دﻓﺎع ﻣﯽﮐﺮد، ِﺴﺘﻮس ﻓﺮﻳﺎد زد: »ﭘﻮُﺲ، ﻋﻘﻞ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادﻩاﯼ! داﻧﺶ ﺑﺴﻴﺎر، ﺗﻮ را دﻳﻮاﻧﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫۵٢ﭘﻮُﺲ ﭘﺎﺳﺦ داد: »دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﻋﺎﻟﻴﺠﻨﺎب ِﺴﺘﻮس، ﺑﻠﮑﻪ در ﮐﻤﺎل هﻮﺷﻴﺎرﯼ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻋﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ. ۶٢ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺧﻮد از اﻳﻦ اﻣﻮر ﺁﮔﺎهﻨﺪ و ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﯽﭘﺮدﻩ ﺑﺎ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، زﻳﺮا ﻳﻘﻴﻦ دارم هﻴﭻﻳﮏ از اﻳﻨﻬﺎ از ﻧﻈﺮﺷﺎن دور ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﭼﻮن ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺒﻮدﻩ ﮐﻪ در ﺧﻠﻮت روﯼ دادﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ٧٢اﯼ ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﭘﺎدﺷﺎﻩ، ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان‬ ‫ِ‬ ‫اﻋﺘﻘﺎد دارﻳﺪ؟ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ دارﻳﺪ.«‬ ‫٨٢ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ هﻤﻴﻦ زودﯼ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﻣﺮا ﻣﺴﻴﺤﯽ ﮐﻨﯽ؟«‬ ‫ﻟ‬ ‫٩٢ﭘﻮُﺲ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: »از ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ دﻳﺮ ﻳﺎ زود، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﮥ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﯽدهﻨﺪ، هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﮔﺮدﻧﺪ، اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ در زﻧﺠﻴﺮ!«‬ ‫٠٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و هﻤﺮاﻩ او واﻟﯽ و ِﺮﻧﻴﮑﯽ و ﺑﻘﻴﻪ ﻣﺠﻠﺴﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ،‬ ‫ﺑ‬ ‫١٣و ﮔﻔﺘﮕﻮﮐﻨﺎن ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ، ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: »اﻳﻦ ﻣﺮد ﮐﺎرﯼ ﺳﺰاوار ﻣﺮگ ﻳﺎ‬ ‫زﻧﺪان ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٢٣ﺁﮔْﺮﻳﭙﺎس ﺑﻪ ِﺴﺘﻮس ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ اﻳﻦ ﻣﺮد از ﻗﻴﺼﺮ دادﺧﻮاهﯽ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد، ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ﻓ‬ ‫او را هﻢاﮐﻨﻮن ﺁزاد ﮐﺮد.«‬

‫اﻋﻤﺎل ٧٢‬
‫ﻋﺰﻳﻤﺖ ﭘﻮُﺲ از راﻩ درﻳﺎ ﺑﻪ روم‬ ‫ﻟ‬
‫١ﭼﻮن ﺣﮑﻢ دادﻧﺪ ﮐﻪ از راﻩ درﻳﺎ ﺑﻪ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺑﺮوﻳﻢ، ﭘﻮُﺲ و ﺑﺮﺧﯽ دﻳﮕﺮ از زﻧﺪاﻧﻴﺎن‬ ‫ﻟ‬ ‫را ﺑﻪ اﻓﺴﺮﯼ ﻳﻮﻟﻴﻮس ﻧﺎم، از هﻨﮓ ﻗﻴﺼﺮ، ﺗﺤﻮﻳﻞ دادﻧﺪ. ٢ﭘﺲ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽاﯼ ﮐﻪ از‬ ‫َدراﻣﻴﺘﻴﻨﻮس ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺑﻨﺪرهﺎﯼ اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ ﻣﯽرﻓﺖ، ﺳﻮار ﺷﺪﻳﻢ و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻳﻢ.‬ ‫ا‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺁرﻳﺴﺘﺎرﺧﻮس ﻣﻘﺪوﻧﯽ، از ﻣﺮدﻣﺎن ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ، ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮد.‬ ‫ِ‬ ‫٣ﻓﺮداﯼ ﺁن روز ﺑﻪ ﺻﻴﺪون رﺳﻴﺪﻳﻢ و ﻳﻮﻟﻴﻮس ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﻟﻄﻒ ﮐﺮدﻩ، اﺟﺎزﻩ داد ﻧﺰد‬ ‫ﻟ‬ ‫دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﺑﺮود ﺗﺎ ﻧﻴﺎزهﺎﻳﺶ را ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ. ۴از ﺁﻧﺠﺎ دوﺑﺎرﻩ رواﻧﻪ ﺷﺪﻳﻢ و در اﻣﺘﺪاد‬ ‫ﮐﻨﺎرۀ ﺑﺎدْﭘﻨﺎﻩ ﻗﭙﺮس ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻴﻢ، زﻳﺮا ﺟﻬﺖ ﺑﺎد ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺎ ﺑﻮد. ۵ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻨﺪرهﺎﯼ ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪ و ﭘﺎﻣﻔﻴﻠﻴﻪ، در ﻣﻴﺮا، واﻗﻊ در ﻟﻴﮑﻴﻪ ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪﻳﻢ. ۶در ﺁﻧﺠﺎ اﻓﺴﺮ روﻣﯽ‬ ‫ﮐﺸﺘﯽاﯼ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ از اﺳﮑﻨﺪرﻳﻪ ﺑﻪ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻣﯽرﻓﺖ، و ﻣﺎ را ﺳﻮار ﺁن ﮐﺮد. ٧روزهﺎﯼ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺁهﺴﺘﻪ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻴﻢ و ﺑﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﮐْﻨﻴﺪوس رﺳﻴﺪﻳﻢ. ﭼﻮن ﺑﺎد ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺎ ﺑﻮد، در‬ ‫ْ‬

‫اﻣﺘﺪاد ﮐﻨﺎرۀ ﺑﺎدْﭘﻨﺎﻩ ﮐ ِت، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﻟﻤﻮﻧﯽ راﻧﺪﻳﻢ. ٨ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ از ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ‬ ‫ْﺮ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ و ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم »ﺑﻨﺪرهﺎﯼ ﻧﻴﮏ« رﺳﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ در ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺷﻬﺮ ﻻﺳﺎﺋﻴﻪ ﺑﻮد.‬ ‫٩زﻣﺎن زﻳﺎدﯼ از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺘﯽ اﻳﺎم روزﻩ ﻧﻴﺰ ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، و ﺳﻔﺮ‬ ‫درﻳﺎﻳﯽ اﮐﻨﻮن ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺑﻮد. از اﻳﻦرو، ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ هﺸﺪار داد و ﮔﻔﺖ: ٠١»ﺳﺮوران،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺳﻔﺮﯼ ﭘﺮﺧﻄﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ داﺷﺖ و ﺿﺮر ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ و ﺑﺎر ﺁن،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﺎ ﻧﻴﺰ وارد ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ.« ١١ا ّﺎ اﻓﺴﺮ روﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻧﺎﺧﺪا و ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﭘﻮُﺲ. ٢١ﭼﻮن ﺁن ﺑﻨﺪر ﺑﺮاﯼ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮدن‬ ‫ﻟ‬ ‫زﻣﺴﺘﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺒﻮد، رأﯼ ﻏﺎﻟﺐ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ اداﻣﻪ دهﻴﻢ، ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﻨﺪر ﻓﻴﻨﻴﮑﺲ ﺑﺮﺳﻴﻢ و زﻣﺴﺘﺎن را در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﮕﺬراﻧﻴﻢ. اﻳﻦ ﺑﻨﺪر در ﮐ ِت ﺑﻮد و رو ﺑﻪ‬ ‫ْﺮ‬ ‫ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﯽ و ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑﯽ داﺷﺖ.‬

‫ﺗﻮﻓﺎن درﻳﺎ‬
‫٣١ﭼﻮن ﺑﺎد ﻣﻼﻳﻢ ﺟﻨﻮﺑﯽ وزﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ، ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ رﺳﻴﺪﻩاﻧﺪ؛‬ ‫ﭘﺲ ﻟﻨﮕﺮ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و در اﻣﺘﺪاد ﺳﺎﺣﻞ ﮐ ِت ﭘﻴﺶ راﻧﺪﻧﺪ. ۴١ا ّﺎ ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎدﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْﺮ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎد ﺷﻤﺎل ﺷﺮﻗﯽ ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ، از ﺟﺎﻧﺐ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﺎ وزﻳﺪن‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ. ۵١ﮐﺸﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺗﻮﻓﺎن ﺷﺪ و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﺧﻼف ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺎد ﭘﻴﺶ ﺑﺮود؛ از‬ ‫اﻳﻦرو، ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﺎد ﺳﭙﺮدﻳﻢ و هﻤﺴﻮ ﺑﺎ ﺁن راﻧﺪﻩ ﺷﺪﻳﻢ. ۶١در ﭘﻨﺎﻩ ﺟﺰﻳﺮﻩاﯼ ﮐﻮﭼﮏ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺎم ُﻮدا ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻴﻢ و ﺑﻪﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ زورق ﮐﺸﺘﯽ را ﺑﻪاﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮد درﺁورﻳﻢ.‬ ‫ﮐ‬ ‫ﻠ‬ ‫٧١وﻗﺘﯽ ﻣّﺎﺣﺎن ﺁن را ﺑﻪروﯼ ﻋﺮﺷﮥ ﮐﺸﺘﯽ ﺁوردﻧﺪ، ﺑﻪﮐﻤﮏ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎ، اﻃﺮاف ﺧﻮد ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻼﺷﯽ ﻧﺸﻮد، و از ﺑﻴﻢ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎدا ﮐﺸﺘﯽ در ﺷﻦزار »ﺳﻴﺮﺗﻴﺲ«‬ ‫ﺑﻪﮔﻞ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ، ﻟﻨﮕﺮ را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و ﮐﺸﺘﯽ را در ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺎد رهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ. ٨١روز ﺑﻌﺪ،‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮﻓﺎن ﺿﺮﺑﺎﺗﯽ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﺎ وارد ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ، ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎر ﮐﺸﺘﯽ را ﺑﻪ درﻳﺎ‬ ‫ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ. ٩١روز ﺳ ّم، ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮد ﻟﻮازم ﮐﺸﺘﯽ را ﺑﻪ درﻳﺎ رﻳﺨﺘﻨﺪ. ٠٢روزهﺎ هﻤﭽﻨﺎن‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺎ رﻧﮓ ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﺳﺘﺎرﮔﺎن را ﻧﻤﯽدﻳﺪﻳﻢ و ﺗﻮﻓﺎن ﻧﻴﺰ ﻓﺮوﮐﺶ ﻧﻤﯽﮐﺮد،‬ ‫ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ هﻤﮕﯽ، اﻣﻴﺪ ﻧﺠﺎت را از دﺳﺖ دادﻳﻢ.‬ ‫١٢ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﯽﻏﺬاﻳﯽ، ﭘﻮُﺲ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن اﻳﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ: »ﺳﺮوران، ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﺮا ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ و ﮐ ِت را ﺗﺮﮎ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻳﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺁﺳﻴﺐ و زﻳﺎن‬ ‫ْﺮ‬ ‫ﻧﺒﻴﻨﻴﺪ. ٢٢اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻬﺎﻣﺘﺘﺎن را از دﺳﺖ ﻧﺪهﻴﺪ، زﻳﺮا ﺁﺳﻴﺒﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎن هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ؛ ﻓﻘﻂ ﮐﺸﺘﯽ از دﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ. ٣٢زﻳﺮا دﻳﺸﺐ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ از ﺁن اوﻳﻢ و ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ، در ﮐﻨﺎرم اﻳﺴﺘﺎد ۴٢و ﮔﻔﺖ: ›ﭘﻮُﺲ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺘﺮس. ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ، در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻴﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﯼ، و ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ، ﺧﺪا ﺟﺎن هﻤﮥ‬ ‫هﻤﺴﻔﺮاﻧﺖ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‹ ۵٢ﭘﺲ اﯼ ﻣﺮدان، دل ﻗﻮﯼدارﻳﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﺧﺪا‬ ‫اﻳﻤﺎن دارم ﮐﻪ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ، ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۶٢ا ّﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺰﻳﺮﻩاﯼ ﺑﻪ ِﻞ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ.«‬ ‫ﮔ‬

‫درهﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﮐﺸﺘﯽ‬

‫٧٢ﺷﺐ ﭼﻬﺎردهﻢ، ﺑﺎد هﻨﻮز ﻣﺎ را در درﻳﺎﯼ ﺁدرﻳﺎﺗﻴﮏ از اﻳﻦ ﺳﻮ ﺑﻪ ﺁن ﺳﻮ ﻣﯽراﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ، ﻣﻠﻮاﻧﺎن ﮔﻤﺎن ﺑﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺸﮑﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ٨٢ﭘﺲ ﻋﻤﻖ ﺁب‬ ‫را اﻧﺪازﻩ زدﻧﺪ و درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻗﺎﻣﺖ اﺳﺖ. ﮐﻤﯽ ﺑﻌﺪ، دﻳﮕﺮﺑﺎر ﻋﻤﻖ ﺁب را ﺳﻨﺠﻴﺪﻧﺪ‬ ‫و دﻳﺪﻧﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﻗﺎﻣﺖ اﺳﺖ. ٩٢و ﭼﻮن ﻣﯽﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﺨﺮﻩهﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﻴﻢ، ﭼﻬﺎر‬ ‫ﻟﻨﮕﺮ از ﻋﻘﺐ ﮐﺸﺘﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ، و دﻋﺎ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ روز ﺷﻮد. ٠٣ﻣﻠﻮاﻧﺎن‬ ‫ﺑﻪﻗﺼﺪ ﻓﺮار از ﮐﺸﺘﯽ، زورق ﻧﺠﺎت را ﺑﻪ درﻳﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﭼﻨﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻟﻨﮕﺮ از ﺳﻴﻨﮥ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ درﻳﺎ ﺑﻴﻨﺪازﻧﺪ. ١٣ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ اﻓﺴﺮ و ﺳﺮﺑﺎزان ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ اﻳﻦ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﺮدان در ﮐﺸﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻴﺪ.« ٢٣ﭘﺲ ﺳﺮﺑﺎزان ﻃﻨﺎﺑﻬﺎﯼ ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪۀ‬ ‫زورق ﻧﺠﺎت را ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ و زورق را رهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٣٣ﮐﻤﯽ ﭘﻴﺶ از ﻃﻠﻮع ﺁﻓﺘﺎب، ﭘﻮُﺲ هﻤﻪ را ﺗﺮﻏﻴﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺨﻮرﻧﺪ. ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻟ‬ ‫»اﻣﺮوز ﭼﻬﺎردﻩ روز اﺳﺖ ﮐﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮدﻩاﻳﺪ و ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮردﻩ، ﺑﯽﻏﺬا‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﺪ. ۴٣ﭘﺲ اﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻏﺬاﻳﯽ ﺑﺨﻮرﻳﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺮاﯼ زﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪن ﺑﺪان ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﻳﺪ.‬ ‫ﻣﻮﻳﯽ از ﺳﺮ هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﮐﻢ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ.« ۵٣ﭼﻮن اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، ﻗﺪرﯼ ﻧﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫و در ﻣﻘﺎﺑﻞ هﻤﻪ ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﮐﺮد و ﻧﺎن را ﭘﺎرﻩ ﻧﻤﻮدﻩ، ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺷﺪ. ۶٣ﭘﺲ‬ ‫هﻤﻪ دﻟﮕﺮم ﺷﺪﻧﺪ و ﻏﺬا ﺧﻮردﻧﺪ. ٧٣ﺟﻤﻠﮕﯽ در ﮐﺸﺘﯽ، دوﻳﺴﺖ و هﻔﺘﺎد و ﺷﺶ ﺗﻦ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ. ٨٣وﻗﺘﯽ ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻘﻴﮥ ﻏﻠﻪ را ﺑﻪ درﻳﺎ رﻳﺨﺘﻨﺪ و ﮐﺸﺘﯽ را ﺳﺒﮏ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫٩٣ﭼﻮن روز ﺷﺪ، ﺧﺸﮑﯽ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ، ا ّﺎ ﺧﻠﻴﺠﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎ ﺳﺎﺣﻞ ﺷﻨﯽ دﻳﺪﻧﺪ. ﭘﺲ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮﺁن ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺸﺘﯽ را در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ِﻞ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ. ٠۴ﺑﻨﺪ ﻟﻨﮕﺮهﺎ را ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ و‬ ‫ﮔ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ را در درﻳﺎ رهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻃﻨﺎﺑﻬﺎﯼ ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪۀ ﺳﮑﺎن را ﻧﻴﺰ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ. ﺳﭙﺲ، ﺑﺎدﺑﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﻴﻨﮥ ﮐﺸﺘﯽ را در ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺎد ﺑﺎﻻ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺳﺎﺣﻞ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻨﺪ. ١۴ا ّﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﮑﯽ از ﺑﺮﺁﻣﺪﮔﻴﻬﺎﯼ زﻳﺮ ﺁب ﺑﺮﺧﻮرد و ﺑﻪ ﮔﻞ ﻧﺸﺴﺖ. ﺳﻴﻨﮥ ﮐﺸﺘﯽ ﺛﺎﺑﺖ و ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ، ا ّﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻘﺐ ﺁن در اﺛﺮ ﺿﺮﺑﺎت اﻣﻮاج درهﻢ ﮐﺴﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٢۴ﺳﺮﺑﺎزان در ﺻﺪد ﮐﺸﺘﻦ زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﮕﺬارﻧﺪ ﮐﺴﯽ ﺷﻨﺎﮐﻨﺎن ﺑﮕﺮﻳﺰد.‬ ‫٣۴ا ّﺎ اﻓﺴﺮ روﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺎن ﭘﻮُﺲ را ﻧﺠﺎت دهﺪ، ﺁﻧﻬﺎ را از اﻳﻦ ﻗﺼﺪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎزداﺷﺖ، و دﺳﺘﻮر داد ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻨﺪ، ﺧﻮد را ﺑﻪ درﻳﺎ اﻓﮑﻨﺪﻩ، ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺸﮑﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ۴۴ﺑﻘﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ روﯼ اﻟﻮارهﺎ ﻳﺎ ﻗﻄﻌﺎت ﮐﺸﺘﯽ، ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺸﮑﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ هﻤﻪ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺸﮑﯽ رﺳﻴﺪﻧﺪ.‬

‫اﻋﻤﺎل ٨٢‬
‫ﺟﺰﻳﺮۀ ﻣﺎﻟﺖ‬
‫١ﭼﻮن ﺑﻪﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ رﺳﻴﺪﻳﻢ، درﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﺁن ﺟﺰﻳﺮﻩ ﻣﺎﻟﺖ ﻧﺎم دارد. ٢ﺳﺎﮐﻨﺎن‬ ‫ﺟﺰﻳﺮﻩ ﻟﻄﻒ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ. ﺁﻧﺎن ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺁﺗﺶ اﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﺑﺎران ﻣﯽﺑﺎرﻳﺪ‬ ‫و هﻮا ﺳﺮد ﺑﻮد، و ﻣﺎ را ﺑﮕﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮا ﺷﺪﻧﺪ. ٣ﭘﻮُﺲ ﻣﻘﺪارﯼ هﻴﺰم ﮔﺮد ﺁورد و وﻗﺘﯽ ﺁن‬ ‫ﻟ‬ ‫را روﯼ ﺁﺗﺶ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ، ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺣﺮارت ﺁﺗﺶ، ﻣﺎرﯼ از ﻣﻴﺎن ﺁن ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﺑﻪدﺳﺘﺶ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﺴﺒﻴﺪ. ۴ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺟﺰﻳﺮﻩ ﭼﻮن دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎر از دﺳﺖ او ﺁوﻳﺰان اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬

‫»ﺑﯽﺷﮏ اﻳﻦ ﻣﺮد ﻗﺎﺗﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ از درﻳﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺖ، ﻋﺪاﻟﺖ ﻧﻤﯽﮔﺬارد زﻧﺪﻩ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ.« ۵ا ّﺎ ﭘﻮُﺲ ﻣﺎر را در ﺁﺗﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و هﻴﭻ ﺁﺳﻴﺒﯽ ﻧﺪﻳﺪ. ۶ﻣﺮدم اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺪن‬ ‫ﻣ ﻟ‬ ‫او و َم ﮐﻨﺪ ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻴﻔﺘﺪ و ﺑﻤﻴﺮد. ا ّﺎ ﭘﺲ از اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺴﻴﺎر، ﭼﻮن دﻳﺪﻧﺪ هﻴﭻ‬ ‫ﻣ‬ ‫َر‬ ‫ﺁﺳﻴﺒﯽ ﺑﻪ او ﻧﺮﺳﻴﺪ، ﻓﮑﺮﺷﺎن ﻋﻮض ﺷﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ از ﺧﺪاﻳﺎن اﺳﺖ.‬ ‫٧در ﺁن ﻧﺰدﻳﮑﯽ زﻣﻴﻨﻬﺎﻳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ رﺋﻴﺲ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﭘﻮﺑﻠﻴﻮس ﺑﻮد، ﺗﻌﻠﻖ‬ ‫داﺷﺖ. او ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺧﻮد دﻋﻮت ﮐﺮد و ﺳﻪ روز ﺑﮕﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ ﻧﻤﻮد. ٨از ﻗﻀﺎ،‬ ‫ﭘﺪر ﭘﻮﺑﻠﻴﻮس در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻴﻤﺎرﯼ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺗﺐ و اﺳﻬﺎل داﺷﺖ. ﭘﻮُﺲ ﻧﺰد او رﻓﺖ و‬ ‫ﻟ‬ ‫دﻋﺎ ﮐﺮدﻩ، دﺳﺖ ﺑﺮ او ﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﻔﺎﻳﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٩ﭘﺲ از اﻳﻦ واﻗﻌﻪ، ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻴﻤﺎراﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫در ﺟﺰﻳﺮﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺷﻔﺎ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ٠١ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎ را ﺗﮑﺮﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺮدﻧﺪ، و ﭼﻮن‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﻣﺎدۀ رﻓﺘﻦ ﻣﯽﺷﺪﻳﻢ، هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﺎزﻣﺎن ﺑﻮد ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻓﺮاهﻢ ﺁوردﻧﺪ.‬

‫ورود ﺑﻪ روم‬
‫١١ﭘﺲ از ﺳﻪ ﻣﺎﻩ، ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽاﯼ ﮐﻪ زﻣﺴﺘﺎن را در ﺟﺰﻳﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد، راهﯽ درﻳﺎ‬ ‫ﺷﺪﻳﻢ. ﺁن ﮐﺸﺘﯽ از اﺳﮑﻨﺪرﻳﻪ ﺑﻮد و ﻋﻼﻣﺖ ﺟﻮزا داﺷﺖ. ٢١ﺑﻪ ﺳﻴﺮاﮐﻮز رﺳﻴﺪﻩ، ﻟﻨﮕﺮ‬ ‫اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ و ﺳﻪ روز ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدﻳﻢ. ٣١ﺳﭙﺲ ﺳﻔﺮ درﻳﺎﻳﯽ را اداﻣﻪ دادﻳﻢ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮ‬ ‫رﻳﮕﻴﻮن رﺳﻴﺪﻳﻢ. روز ﺑﻌﺪ، ﺑﺎد ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، و ﻓﺮداﯼ ﺁن روز ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﭘﻮﺗﻴﻮﻟﯽ‬ ‫رﺳﻴﺪﻳﻢ. ۴١ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮادراﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﮐﻪ از ﻣﺎ دﻋﻮت ﮐﺮدﻧﺪ هﻔﺘﻪاﯼ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮﻳﻢ.‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ روم رﺳﻴﺪﻳﻢ. ۵١ﺑﺮادران ﺁﻧﺠﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در راﻩ هﺴﺘﻴﻢ، ﭘﺲ ﺗﺎ »ﺑﺎزار‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﭘﻴﻮس« و »ﺳﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ« ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ از ﻣﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﻮُﺲ ﺑﺎ دﻳﺪن اﻳﺸﺎن ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﺮد و ﻗ ّتﻗﻠﺐ ﻳﺎﻓﺖ. ۶١ﭼﻮن ﺑﻪ روم رﺳﻴﺪﻳﻢ، ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ اﺟﺎزﻩ دادﻩ ﺷﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺳﺮﺑﺎز ﻣﺤﺎﻓﻆ در ﻣﻨﺰل ﺧﻮد ﺑﻤﺎﻧﺪ.‬

‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺸﺎرﺗﯽ ﭘﻮُﺲ در روم‬ ‫ﻟ‬

‫٧١ﺳﻪ روز ﺑﻌﺪ، ﭘﻮُﺲ ﺑﺰرﮔﺎن ﻳﻬﻮد را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ. ﭼﻮن ﮔﺮد ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻟ‬ ‫»اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﮐﺎرﯼ ﺑﺮﺿﺪ ﻗﻮم ﺧﻮد ﻳﺎ رﺳﻮم ﭘﺪراﻧﻤﺎن ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم، ﻣﺮا در‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﺤﻮﻳﻞ روﻣﻴﺎن دادﻧﺪ. ٨١ﺁﻧﻬﺎ از ﻣﻦ ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺮﺁن‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ ﺁزادم ﮐﻨﻨﺪ، زﻳﺮا در ﻣﻦ ﺟﺮﻣﯽ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﻣﺮگ ﺑﺎﺷﺪ. ٩١ا ّﺎ ﭼﻮن ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻋﺘﺮاض ﮐﺮدﻧﺪ، ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪم از ﻗﻴﺼﺮ دادﺧﻮاهﯽ ﮐﻨﻢ، اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺗﺎ از ﻗﻮم ﺧﻮد ﺷﮑﺎﻳﺖ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ. ٠٢از هﻤﻴﻦرو ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ و ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ، زﻳﺮا ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬ ‫اﻣﻴﺪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺪﻳﻦ زﻧﺠﻴﺮ ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ.«‬ ‫١٢ﺁﻧﻬﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﻣﺎ هﻴﭻ ﻧﺎﻣﻪاﯼ از ﻳﻬﻮدﻳﻪ درﺑﺎرۀ ﺗﻮ درﻳﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮدﻩاﻳﻢ، و‬ ‫هﻴﭻﻳﮏ از ﺑﺮادراﻧﯽ ﮐﻪ از ﺁﻧﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ، ﺧﺒﺮ ﻳﺎ ﮔﺰارﺷﯽ ﺑﺪ درﺑﺎرۀ ﺗﻮ ﻧﻴﺎوردﻩاﻧﺪ.‬ ‫٢٢وﻟﯽ ﻣﺎﻳﻠﻴﻢ ﻧﻈﺮات ﺗﻮ را ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺮدم در هﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﺿﺪ اﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.«‬ ‫٣٢ﭘﺲ روزﯼ را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺷﻤﺎرﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ او ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ وﯼ‬ ‫ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﻨﺪ. او از ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ، ﺑﻪﺗﻔﺼﻴﻞ درﺑﺎرۀ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و‬

‫ﮐﻮﺷﻴﺪ از ﺗﻮرات ﻣﻮﺳﯽ و ﮐﺘﺐ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان، درﺑﺎرۀ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺠﺎﺑﺸﺎن ﮐﻨﺪ. ۴٢ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، ا ّﺎ دﻳﮕﺮان از اﻳﻤﺎن ﺁوردن ﺳﺮ ﺑﺎززدﻧﺪ. ۵٢ﭘﺲ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﺁن ﻣﮑﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ا ّﺎ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﺮﮎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ّ‬ ‫ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﭘﻮُﺲ ﮐﻼم ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺧﻮد را ﺑﻴﺎن داﺷﺖ و ﮔﻔﺖ: »روحاﻟﻘﺪس ﭼﻪ درﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﺪران‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﺷﻌْﻴﺎﯼ ﻧﺒﯽ ﻓﺮﻣﻮد:‬ ‫َِ‬ ‫۶٢»›ﻧﺰد اﻳﻦ ﻗﻮم ﺑﺮو و ﺑﮕﻮ،‬ ‫»ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﻮد ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﻨﻴﺪ، ا ّﺎ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪ؛‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻴﺪ دﻳﺪ، ا ّﺎ هﺮﮔﺰ درﮎ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٧٢زﻳﺮا دل اﻳﻦ ﻗﻮم ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻩ؛‬ ‫ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺸﺎن ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﺸﺘﻪ،‬ ‫ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ،‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ،‬ ‫و ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺸﺎن ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ،‬ ‫و در دﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ‬ ‫و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻦ ﺷﻔﺎﻳﺸﺎن ﺑﺨﺸﻢ.‹ ﺑﻌﺪ از ﺁﻧﮑﻪ او اﻳﻦ را ﮔﻔﺖ، ﻳﻬﻮدﻳﺎن از ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫رﻓﺘﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.[‬ ‫ّ‬ ‫٠٣ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﭘﻮُﺲ دو ﺳﺎل ﺗﻤﺎم در ﺧﺎﻧﮥ اﺟﺎرﻩاﯼ ﺧﻮد اﻗﺎﻣﺖ داﺷﺖ و هﺮﮐﻪ ﻧﺰدش‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﺁﻣﺪ، ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. ١٣او ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را اﻋﻼم ﻣﯽﮐﺮد و دﻟﻴﺮاﻧﻪ و ﺑﯽﭘﺮوا درﺑﺎرۀ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽداد.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ روﻣﻴﺎن‬ ‫ﻟ‬

‫روﻣﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ، ﻏﻼم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ رﺳﺎﻟﺖ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ و وﻗﻒ اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪا ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؛ ٢هﻤﺎن اﻧﺠﻴﻞ ﮐﻪ ﺧﺪا از‬ ‫ﭘﻴﺶ، ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺧﻮد، وﻋﺪﻩاش را در ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس دادﻩ ﺑﻮد، ٣و درﺑﺎرۀ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫اوﺳﺖ، ﮐﻪ در ﻋﺮﺻﮥ ﺟﺴﻢ از ُﻠﺐ داوود ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ، ۴ا ّﺎ ﺑﺎ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ از ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺻ‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن، در ﻋﺮﺻﮥ روح ﻗ ّوﺳﻴﺖ، ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺧﺪا ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ِ ﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ. ۵ﻣﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ وﯼ و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم او ﻓﻴﺾ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﺎ از‬ ‫ﻣﻴﺎن هﻤﮥ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﻣﺮدﻣﺎن را ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ در اﻳﻤﺎن اﺳﺖ، ﻓﺮاﺧﻮاﻧﻴﻢ. ۶و اﻳﻦ‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﻧﻴﺰ درﺑﺮ ﻣﯽﮔﻴﺮد، ﮐﻪ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ ﺗﺎ از ﺁن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛‬ ‫ِ‬ ‫٧ﺑﻪ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در روم، ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪاﻳﻨﺪ و ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﺗﺎ از ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ:‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫اﺷﺘﻴﺎق ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ دﻳﺪار از روم‬ ‫ﻟ‬

‫٨ﻧﺨﺴﺖ، ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪﺗﻮﺳﻂ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﺰارم‬ ‫زﻳﺮا ﺁوازۀ اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ در هﻤﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٩ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ او را ﺑﺎ هﻤﮥ وﺟﻮدم در‬ ‫ﮐﺎر اﻧﺠﻴﻞ ﭘﺴﺮش ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﺎهﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در دﻋﺎهﺎﻳﻢ ﺷﻤﺎ‬ ‫را در هﻤﮥ اوﻗﺎت ﻳﺎد ﻣﯽﮐﻨﻢ ٠١و اﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪا ﺑﺨﻮاهﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ دﻳﺪار‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮم. ١١زﻳﺮا ﻣﺸﺘﺎق دﻳﺪارﺗﺎن هﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﻋﻄﺎﻳﯽ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ اﺳﺘﻮارﻳﺘﺎن ﮔﺮدد؛ ٢١ﻳﻌﻨﯽ ﺗﺎ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ هﺮ دو از اﻳﻤﺎن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ دﻟﮕﺮم ﺷﻮﻳﻢ.‬

‫٣١اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎرهﺎ ﻗﺼﺪ ﺁن داﺷﺘﻪام ﮐﻪ ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﺮ ﺑﺎر ﻣﺎﻧﻌﯽ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ. ﺑﺮﺁﻧﻢ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻨﻢ،‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن دﻳﮕﺮ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮐﺮدﻩام.‬ ‫۴١ﻣﻦ ﺧﻮد را ﭼﻪ ﺑﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن و ﭼﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن، ﭼﻪ ﺑﻪ ﺣﮑﻴﻤﺎن و ﭼﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎهﻼن ﻣﺪﻳﻮن ﻣﯽداﻧﻢ. ۵١از اﻳﻦرو، اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر دارم ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ در روم‬ ‫ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ، ﺑﺸﺎرت دهﻢ.‬ ‫۶١زﻳﺮا از اﻧﺠﻴﻞ ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﭼﺮاﮐﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪاﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﻧﺠﺎت هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺁو َد؛ ﻧﺨﺴﺖ ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺳﭙﺲ اﻗﻮام ﻏﻴﺮﻳﻬﻮد. ٧١زﻳﺮا در اﻧﺠﻴﻞ، ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫َر‬ ‫از ﺧﺪاﺳﺖ ﺑﻪﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﺪ، ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز ﺗﺎ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ.‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻪ اﻳﻤﺎن زﻳﺴﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.«٠‬

‫ﻏﻀﺐ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺑﺸﺮ ﮔﻨﺎهﮑﺎر‬

‫٨١زﻳﺮا ﻏﻀﺐ ﺧﺪا از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮﺿﺪ هﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﯽدﻳﻨﯽ و ﺷﺮارت اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪﻇﻬﻮر‬ ‫ﻣﯽرﺳﺪ، اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺮارت ﺧﻮد ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٩١زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫درﺑﺎرۀ ﺧﺪا ﻣﯽﺗﻮان داﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ، ﭼﻮن ﺧﺪا ﺁن را ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ٠٢زﻳﺮا از ﺁﻏﺎز ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﻬﺎن، ﺻﻔﺎت ﻧﺎدﻳﺪﻧﯽ ﺧﺪا، ﻳﻌﻨﯽ ﻗﺪرت ﺳﺮﻣﺪﯼ‬ ‫و اﻟﻮهﻴﺖ او را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ ادراﮎ از اﻣﻮر ﺟﻬﺎن ﻣﺨﻠﻮق، ﺑﺮوﺷﻨﯽ دﻳﺪ. ﭘﺲ ﺁﻧﺎن را هﻴﭻ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﺬرﯼ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫١٢زﻳﺮا هﺮﭼﻨﺪ ﺧﺪا را ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ، ا ّﺎ او را ﭼﻮن ﺧﺪا ﺣﺮﻣﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﺳﭙﺎس ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ در اﻧﺪﻳﺸﮥ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﻧﺪ و دﻟﻬﺎﯼ ﺑﯽﻓﻬﻢ اﻳﺸﺎن را ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫٢٢اﮔﺮﭼﻪ ادﻋﺎﯼ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ا ّﺎ اﺣﻤﻖ ﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ ٣٢و ﺟﻼل ﺧﺪاﯼ ﻏﻴﺮﻓﺎﻧﯽ را ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻤﺜﺎﻟﻬﺎﻳﯽ ﺷﺒﻴﻪ اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﯽ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﺣﻴﻮاﻧﺎت و ﺧﺰﻧﺪﮔﺎن ﻣﻌﺎوﺿﻪ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫۴٢ﭘﺲ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ اﻳﺸﺎن را در ﺷﻬﻮات دﻟﺸﺎن ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ واﮔﺬاﺷﺖ، ﺗﺎ در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﯽﺣﺮﻣﺖ ﺳﺎزﻧﺪ. ۵٢ﺁﻧﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺪا را ﺑﺎ دروغ ﻣﻌﺎوﺿﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺨﻠﻮق را ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﻖ ﭘﺮﺳﺘﺶ و ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ، ﺧﺎﻟﻘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ او را ﺳﭙﺎس ﺑﺎد.‬ ‫ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫۶٢ﭘﺲ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ اﻳﺸﺎن را در ﺷﻬﻮاﺗﯽ ﺷﺮمﺁور ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد واﮔﺬاﺷﺖ. ﺣﺘﯽ‬ ‫زﻧﺎﻧﺸﺎن، رواﺑﻂ ﻏﻴﺮﻃﺒﻴﻌﯽ را ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ رواﺑﻂ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ٧٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﻣﺮدان‬ ‫ﻧﻴﺰ از رواﺑﻂ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺑﺎ زﻧﺎن دﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ، در ﺁﺗﺶ ﺷﻬﻮت ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ.‬ ‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﻣﺮد ﻣﺮﺗﮑﺐ اﻋﻤﺎل ﺷﺮمﺁور ﺷﺪﻩ، ﻣﮑﺎﻓﺎت درﺧﻮر اﻧﺤﺮاﻓﺸﺎن را در ﺧﻮد ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.‬ ‫٨٢و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪا ارزﺷﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ذهﻨﯽ‬ ‫ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ واﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺮﺗﮑﺐ اﻋﻤﺎل ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺷﻮﻧﺪ. ٩٢اﻳﺸﺎن از هﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ،‬ ‫ﺷﺮارت، ﻃﻤﻊ و ﺧﺒﺎﺛﺖ ﺁﮐﻨﺪﻩاﻧﺪ. ﻣﻤﻠﻮ از ﺣﺴﺪ، ﻗﺘﻞ، ﺟﺪال، ﻓﺮﻳﺐ و ﺑﺪﺧﻮاهﯽاﻧﺪ.‬ ‫ﺷﺎﻳﻌﻪﺳﺎز، ٠٣ﺗﻬﻤﺖزن، ﻣﺘﻨﻔﺮ از ﺧﺪا، ﮔﺴﺘﺎخ، ﻣﺘﮑﺒﺮ و ﺧﻮدﺳﺘﺎﻳﻨﺪ. ﺑﺮاﯼ اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل‬

‫ﺷﺮﻳﺮاﻧﻪ، راهﻬﺎﻳﯽ ﻧﻮ اﺑﺪاع ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ واﻟﺪﻳﻦ، ١٣ﺑﯽﻓﻬﻢ، ﺑﯽوﻓﺎ،‬ ‫ﺑﯽﻋﺎﻃﻔﻪ و ﺑﯽرﺣﻤﻨﺪ. ٢٣هﺮﭼﻨﺪ از ﺣﮑﻢ ﻋﺎدﻻﻧﮥ ﺧﺪا ﺁﮔﺎهﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﮑﺎﻓﺎت ﻣﺮﺗﮑﺒﺎن ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫اﻋﻤﺎﻟﯽ ﻣﺮگ اﺳﺖ، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد ﺁﻧﻬﺎ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ‬ ‫ْ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.‬

‫روﻣﻴﺎن ٢‬
‫داورﯼ ﻋﺎدﻻﻧﮥ ﺧﺪا‬
‫١ﭘﺲ ﺗﻮ اﯼ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ دﻳﮕﺮﯼ را ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﮐﻨﯽ، هﺮﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ هﻴﭻ ﻋﺬرﯼ ﻧﺪارﯼ.‬ ‫زﻳﺮا در هﺮ ﻣﻮردﯼ ﮐﻪ دﻳﮕﺮﯼ را ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﮐﻨﯽ، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدﻩاﯼ؛ ﭼﻮن‬ ‫ﺗﻮ ﮐﻪ داورﯼ ﻣﯽﮐﻨﯽ، ﺧﻮد هﻤﺎن را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﯽ. ٢ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ داورﯼ ﺧﺪا ﺑﺮ‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ اﻋﻤﺎل را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻨﺪ، ﺑﺮﺣﻖ اﺳﺖ. ٣ﭘﺲ ﺗﻮ اﯼ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫دﻳﮕﺮان داورﯼ ﻣﯽﮐﻨﯽ و ﺧﻮد هﻤﺎن را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﯽ، ﺁﻳﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ از داورﯼ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﺪا ﺧﻮاهﯽ رﺳﺖ؟ ۴ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ و ﺗﺤﻤﻞ ﻋﻈﻴﻢ او را ﺧﻮار ﻣﯽﺷﻤﺎرﯼ‬ ‫و ﻏﺎﻓﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺧﺪا از ﺁنروﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ رهﻨﻤﻮن ﺷﻮد؟‬ ‫۵ا ّﺎ ﺗﻮ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ و دل ﻧﺎﺗﻮﺑﻪﮐﺎرت، ﻏﻀﺐ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد، ﺑﺮاﯼ روز‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻏﻀﺐ ﻣﯽاﻧﺪوزﯼ، روزﯼ ﮐﻪ در ﺁن داورﯼ ﻋﺎدﻻﻧﮥ ﺧﺪا ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۶ﺧﺪا »ﺑﻪ‬ ‫هﺮﮐﺲ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﻋﻤﺎﻟﺶ ﺳﺰا ﺧﻮاهﺪ داد.« ٧او ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﻳﺪارﯼ در اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ، در ﭘﯽ ﺟﻼل و ﺣﺮﻣﺖ و ﺑﻘﺎﻳﻨﺪ، ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ؛ ٨ا ّﺎ ﺑﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮدﺧﻮاهﺎن و ﻣﻨﮑﺮان ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﺷﺮارتﭘﻴﺸﮕﺎن، ﺧﺸﻢ و ﻏﻀﺐ ﺧﻮد را ﻓﺮوﺧﻮاهﺪ‬ ‫ِ‬ ‫رﻳﺨﺖ. ٩هﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ اﻋﻤﺎل ﺑﺪ ﺷﻮد دﭼﺎر رﻧﺞ و ﻋﺬاب ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﻧﺨﺴﺖ ﻳﻬﻮد‬ ‫و ﺳﭙﺲ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ. ٠١ا ّﺎ هﺮﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﻨﺪ، از ﺟﻼل و ﺣﺮﻣﺖ و ﺁراﻣﺶ ﺑﺮﺧﻮردار‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﻧﺨﺴﺖ ﻳﻬﻮد و ﺳﭙﺲ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ. ١١زﻳﺮا ﺧﺪا ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻤﯽﺷﻮد.‬ ‫٢١هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺪون ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺰ هﻼﮎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ؛‬ ‫و هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻣﻮازﻳﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ داورﯼ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ٣١زﻳﺮا ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﭘﺎرﺳﺎﻳﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ۴١ﺑﺮاﺳﺘﯽ، وﻗﺘﯽ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﺪارﻧﺪ، اﺻﻮل ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﻪﺻﺮاﻓﺖ ﻃﺒﻊ ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁورﻧﺪ، ﺁﻧﺎن هﺮﭼﻨﺪ ﻓﺎﻗﺪ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺘﻨﺪ، ﻟﻴﮑﻦ ﺧﻮد ﺑﺮاﯼ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ هﺴﺘﻨﺪ. ۵١زﻳﺮا ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺮ دﻟﻬﺎﻳﺸﺎن ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ وﺟﺪاﻧﺸﺎن ﮔﻮاهﯽ ﻣﯽدهﺪ و اﻓﮑﺎرﺷﺎن‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ هﻢ، ﻳﺎ ﺁﻧﺎن را ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ. ۶١اﻳﻦ در روزﯼ ﺑﻪوﻗﻮع ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻧﺠﻴﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻢ، رازهﺎﯼ ﻧﻬﺎن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ را ﺑﻪﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﺸﺪ.‬

‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن و ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪا‬

‫٧١ﺣﺎل، ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻳﻬﻮدﯼ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ و ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﮑﻴﻪ دارﯼ و ﺑﻪ راﺑﻄﻪات ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺪا ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ، ٨١ﺗﻮ ﮐﻪ ارادۀ او را ﻣﯽداﻧﯽ و ﭼﻮن از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪاﯼ،‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻨﻬﺎ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﻳﻨﯽ، ٩١و اﻃﻤﻴﻨﺎن دارﯼ ﮐﻪ راهﻨﻤﺎﯼ ﮐﻮران و ﻧﻮر ﻇﻠﻤﺖﻧﺸﻴﻨﺎﻧﯽ،‬ ‫٠٢ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﺮﺧﻮردارﯼ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮐﻪ ﺗﺒﻠﻮر ﻣﻌﺮﻓﺖ و ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ، ﻣﺮﺑﯽ‬ ‫ﺟﺎهﻼن و ﺁﻣﻮزﮔﺎر ﮐﻮدﮐﺎﻧﯽ، ١٢ﺗﻮ ﮐﻪ دﻳﮕﺮان را ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدهﯽ، ﺁﻳﺎ ﺧﻮد را‬ ‫ﻧﻤﯽﺁﻣﻮزاﻧﯽ؟ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮﺿﺪ دزدﯼ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ، ﺁﻳﺎ ﺧﻮد دزدﯼ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ٢٢ﺗﻮ ﮐﻪ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ ﻧﺒﺎﻳﺪ زﻧﺎ ﮐﺮد، ﺁﻳﺎ ﺧﻮد زﻧﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﺗﻮ ﮐﻪ از ﺑﺘﻬﺎ ﻧﻔﺮت دارﯼ، ﺁﻳﺎ ﺧﻮد ﻣﻌﺒﺪهﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫را ﻏﺎرت ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ٣٢ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻓﺨﺮ ﻣﯽﻓﺮوﺷﯽ، ﺁﻳﺎ ﺑﺎ زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ۴٢ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺷﻤﺎ، ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺎم ﺧﺪا ﮐﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.«‬ ‫۵٢ﺧﺘﻨﻪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ارزش دارد ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﻪﺟﺎ ﺁورﻳﺪ، ا ّﺎ اﮔﺮ ﺁن را زﻳﺮ ﭘﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﮕﺬارﻳﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۶٢و اﮔﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﻧﺸﺪﻩاﻧﺪ، ﻣﻄﺎﻟﺒﺎت‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﻪﺟﺎ ﺁورﻧﺪ، ﺁﻳﺎ ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﻩ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻧﻤﯽﺁﻳﻨﺪ؟ ٧٢ﺁن ﮐﻪ در ﺟﺴﻢ ﺧﺘﻨﻪ ﻧﺸﺪﻩ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارد، ﺗﻮ را ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، ﺗﻮ را ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺮﺧﻮردارﯼ از‬ ‫اﺣﮑﺎم ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ و ﺧﺘﻨﻪ، ﺷﺮﻳﻌﺖ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﯽﮔﺬارﯼ.‬ ‫٨٢زﻳﺮا ﻳﻬﻮدﯼ راﺳﺘﻴﻦ ﺁن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎهﺮ ﻳﻬﻮدﯼ ﺑﺎﺷﺪ، و ﺧﺘﻨﮥ واﻗﻌﯽ ﻧﻴﺰ‬ ‫اﻣﺮﯼ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﻇﺎهﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ. ٩٢ﺑﻠﮑﻪ ﻳﻬﻮدﯼ ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺎﻃﻦ ﻳﻬﻮدﯼ ﺑﺎﺷﺪ و‬ ‫ﺧﺘﻨﻪ ﻧﻴﺰ اﻣﺮﯼ اﺳﺖ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ روح اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪاﯼ‬ ‫ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ. ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ را ﺧﺪا ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻧﻪ اﻧﺴﺎن.‬

‫روﻣﻴﺎن ٣‬
‫اﻣﻴﻦ ﺑﻮدن ﺧﺪا‬
‫١ﭘﺲ ﻣﺰ ّﺖ ﻳﻬﻮدﯼﺑﻮدن ﭼﻴﺴﺖ و ﺧﺘﻨﻪ را ﭼﻪ ارزﺷﯽ اﺳﺖ؟ ٢ﺑﺴﻴﺎر از هﺮ ﻟﺤﺎظ.‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﺮﺧﯽ از ﺁﻧﺎن اﻣﻴﻦ ﻧﺒﻮدﻧﺪ، ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ؟ ﺁﻳﺎ اﻣﻴﻦ ﻧﺒﻮدن ﺁﻧﻬﺎ، اﻣﺎﻧﺖ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽﺳﺎزد؟ ۴ﺑﻪهﻴﭻروﯼ! ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﻤﮥ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ دروﻏﮕﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺧﺪا راﺳﺘﮕﻮ‬ ‫اﺳﺖ! ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺗﺎ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺗﻮ در ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪاﯼ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮدد‬ ‫و در ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺧﻮد ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﯽ.«‬ ‫۵ا ّﺎ اﮔﺮ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﻣﺎ درﺳﺘﯽ ﺧﺪا را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺷﮑﺎر ﻣﯽﺳﺎزد، ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻇﺎﻟﻢ اﺳﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻏﻀﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﺷﻴﻮۀ اﻧﺴﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ. ۶ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. وﮔﺮﻧﻪ ﺧﺪا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ دﻧﻴﺎ را داورﯼ ﮐﻨﺪ؟ ٧ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ اﺳﺘﺪﻻل‬ ‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ »اﮔﺮ ﺑﺎ ﻧﺎراﺳﺘﯽ ﻣﻦ راﺳﺘﯽ ﺧﺪا ﺁﺷﮑﺎرﺗﺮ ﻣﯽﮔﺮدد و او ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺟﻼل ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ،‬

‫دﻳﮕﺮ ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﺷﻮم؟« ٨و ﭼﺮا ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ: »ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﺪﯼ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻳﺪ«، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺮ ﻣﺎ اﻓﺘﺮا زدﻩ، ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ؟‬ ‫ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ اﻳﻨﺎن ﺑﺲ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ اﺳﺖ.‬

‫ﮐﺴﯽ ﭘﺎرﺳﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫٩ﭘﺲ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ؟ ﺁﻳﺎ وﺿﻊ ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮ از دﻳﮕﺮان اﺳﺖ؟ ﺑﻪهﻴﭻروﯼ! زﻳﺮا ﭘﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ادﻋﺎ وارد ﺁوردﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﻬﻮد و ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ هﺮدو زﻳﺮ ﺳﻠﻄﮥ ﮔﻨﺎهﻨﺪ. ٠١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ:‬ ‫»هﻴﭻﮐﺲ ﭘﺎرﺳﺎ ﻧﻴﺴﺖ، ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ.‬ ‫١١هﻴﭻﮐﺲ ﻓﻬﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ،‬ ‫هﻴﭻﮐﺲ در ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫٢١هﻤﻪ ﮔﻤﺮاﻩ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ،‬ ‫هﻤﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﺮدﻳﺪﻩاﻧﺪ.‬ ‫ﻧﻴﮑﻮﮐﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ، ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ.«‬ ‫٣١»ﮔﻠﻮﯼ ﺁﻧﺎن ﮔﻮرﯼ ﮔﺸﺎدﻩ اﺳﺖ‬ ‫و زﺑﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.«‬ ‫»زهﺮ اﻓﻌﯽ زﻳﺮ ﻟﺒﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن اﺳﺖ؛«‬ ‫۴١»دهﺎﻧﺸﺎن ﭘﺮ از ﻧﻔﺮﻳﻦ و ﺗﻠﺨﯽ اﺳﺖ.«‬ ‫۵١»ﭘﺎهﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ رﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮن ﺷﺘﺎﺑﺎن اﺳﺖ؛‬ ‫۶١هﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽروﻧﺪ، وﻳﺮاﻧﯽ و ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺘﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ،‬ ‫٧١و ﻃﺮﻳﻖ ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ.«‬ ‫٨١»ﺗﺮس ﺧﺪا در ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ.«‬ ‫٩١اﮐﻨﻮن ﺁﮔﺎهﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ هﺮ دهﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد و دﻧﻴﺎ ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا ﻣﺤﮑﻮم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد. ٠٢زﻳﺮا هﻴﭻ‬ ‫ﺑﺸﺮﯼ ﺑﺎ ﺑﻪﺟﺎ ﺁوردن اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ، در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻨﺎﻩ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪ.‬

‫ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪن از ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن‬

‫١٢ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺟﺪا از ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ از ﺧﺪاﺳﺖ ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺑﺮ ﺁن ﮔﻮاهﯽ ﻣﯽدهﻨﺪ. ٢٢اﻳﻦ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ از ﺧﺪا و ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ و ﻧﺼﻴﺐ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﻣﯽﺁورﻧﺪ. در اﻳﻦﺑﺎرﻩ‬ ‫هﻴﭻ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﻴﺴﺖ. ٣٢زﻳﺮا هﻤﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ و از ﺟﻼل ﺧﺪا ﻣﺤﺮوﻣﻨﺪ. ۴٢ا ّﺎ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ‬ ‫ﻣ‬ ‫او و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن ﺑﻬﺎﯼ رهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ، ﺑﺮاﻳﮕﺎن ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ۵٢ﺧﺪا او را ﭼﻮن ﮐ ّﺎرۀ ﮔﻨﺎهﺎن ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺖ، ﮐ ّﺎرﻩاﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮن او و‬ ‫ﻔ‬ ‫ﻔ‬ ‫از راﻩ اﻳﻤﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮد. او اﻳﻦ را ﺑﺮاﯼ ﻧﺸﺎن دادن ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﻮد اﻧﺠﺎم داد، زﻳﺮا در‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ اﻟﻬﯽ ﺧﻮﻳﺶ، از ﮔﻨﺎهﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮد. ۶٢او‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﻮد را در زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ، و ﺗﺎ ﺧﻮد ﻋﺎدل ﺑﺎﺷﺪ و ﮐﺴﯽ را‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻤﺎن دارد، ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺸﻤﺎرد.‬ ‫٧٢ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﺟﺎﯼ ﻓﺨﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ وﺟﻮد ﻧﺪارد! ﺑﺮ ﭼﻪ ﭘﺎﻳﻪاﯼ؟ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ِ‬ ‫اﻋﻤﺎل؟ ﻧﻪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﻗﺎﻧﻮن اﻳﻤﺎن. ٨٢زﻳﺮا ﻣﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ اﻋﺘﻘﺎدﻳﻢ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن از راﻩ اﻳﻤﺎن‬ ‫و ﺑﺪون اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ٩٢ﺁﻳﺎ ﺧﺪا ﻓﻘﻂ ﺧﺪاﯼ ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺧﺪاﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ؟ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ او ﺧﺪاﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ هﺴﺖ. ٠٣زﻳﺮا‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺧﺪا وﺟﻮد دارد، و اﻳﻦ ﺧﺪا ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﮔﺎن را ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻳﻤﺎن و ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﮔﺎن را ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ هﻤﺎن اﻳﻤﺎن، ﭘﺎرﺳﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﻤﺮد. ١٣ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﺎ اﻳﻦ اﻳﻤﺎن ﺑﺎﻃﻞ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزﻳﻢ؟ هﺮﮔﺰ! ﺑﻠﮑﻪ ﺁن را اﺳﺘﻮار ﻣﯽﮔﺮداﻧﻴﻢ.‬

‫روﻣﻴﺎن ۴‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪن اﺑﺮاهﻴﻢ‬
‫١ﭘﺲ در ﺑﺎب ﺁﻧﭽﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ، ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ، او ﮐﻪ ﺑﻪﺣﺴﺐ ﺟﺴﻢ، َﺪ ﻣﺎ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد؟ ٢اﮔﺮ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻋﻤﺎل ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺨﺮ‬ ‫ﮐﻨﺪ؛ ا ّﺎ در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ. ٣زﻳﺮا ﮐﺘﺎب ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ؟ »اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁورد و اﻳﻦ ﺑﺮاﯼ او ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪ.«‬ ‫۴ا ّﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻣﺰدش ﺣﻖ او ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﻪ هﺪﻳﻪ. ۵ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺎرﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﯽ ﺗﻮﮐﻞ ﻣﯽدارد ﮐﻪ ﺑﯽدﻳﻨﺎن را ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﯽﺷﻤﺎرد، اﻳﻤﺎن او‬ ‫ﺑﺮاﻳﺶ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﻪﺷﻤﺎر ﻣﯽﺁﻳﺪ. ۶هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ داوود ﻧﻴﺰ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪا او را ﺑﺪون اﻋﻤﺎل ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﯽﺷﻤﺎرد، و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ْ‬ ‫٧»ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺧﻄﺎﻳﺎﻳﺸﺎن ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪ‬ ‫و ﮔﻨﺎهﺎﻧﺸﺎن ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ ﮔﺮدﻳﺪ.‬ ‫٨ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁن ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﻨﺎﻩ وﯼ را ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﺶ ﻧﮕﺬارد.«‬

‫٩ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﮔﺎن اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﮔﺎن ﻧﻴﺰ؟ زﻳﺮا‬ ‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺮاﻳﺶ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪ. ٠١ا ّﺎ در ﭼﻪ وﺿﻌﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪهﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ او ﺧﺘﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻳﺎ ﭘﻴﺶ از ﺁن؟ اﻟﺒﺘﻪ ﭘﻴﺶ از ﺧﺘﻨﻪ ﺷﺪن ﺑﻮد، ﻧﻪ ﭘﺲ از ﺁن.‬ ‫١١ا ّﺎ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﺧﺘﻨﻪ را ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ُﻬﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﺧﺘﻨﻪﺷﺪن و از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫راﻩ اﻳﻤﺎن ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، او ﭘﺪر هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺧﺘﻨﻪ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣﯽﺁورﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﻮﻧﺪ. ٢١و ﭘﺪر ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﮔﺎن ﻧﻴﺰ هﺴﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﭘﺪر‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﺪﻩاﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در ﻃﺮﻳﻖ اﻳﻤﺎن ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽدارﻧﺪ، در هﻤﺎن ﻃﺮﻳﻘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺪر ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﻮد، ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ.‬ ‫٣١از راﻩ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ و ﻧﺴﻞ او وﻋﺪﻩ دادﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ وارث ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ از راﻩ ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ. ۴١زﻳﺮا اﮔﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻈﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ وارث ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﻳﻤﺎن ﺑﯽارزش ﻣﯽﺷﻮد و وﻋﺪﻩ ﺑﺎﻃﻞ. ۵١زﻳﺮا‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ ﻏﻀﺐ ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ؛ ا ّﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺴﺖ، ﺗﺠﺎوز از ﺷﺮﻳﻌﺖ هﻢ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۶١از هﻤﻴﻦرو، وﻋﺪﻩ ﺑﺮ اﻳﻤﺎن ﻣﺒﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﻓﻴﺾ ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﺤﻘﻖ ﺁن ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺷﻮد، ﻳﻌﻨﯽ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﭘﻴﺮو اﻳﻤﺎن اﺑﺮاهﻴﻢاﻧﺪ، ﮐﻪ ﭘﺪر هﻤﮥ ﻣﺎﺳﺖ. ٧١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﺗﻮ را ﭘﺪر ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮداﻧﻴﺪﻩام.« و در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ هﺴﺖ،‬ ‫ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁورد، او ﮐﻪ ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻧﻴﺴﺘﻴﻬﺎ را ﺑﻪ‬ ‫هﺴﺘﯽ ﻓﺮاﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ.‬ ‫٨١ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ هﻴﭻ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ اﻣﻴﺪ ﻧﺒﻮد، اﺑﺮاهﻴﻢ اﻣﻴﺪواراﻧﻪ اﻳﻤﺎن ﺁورد ﺗﺎ ﭘﺪر ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮدد، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ »ﻧﺴﻞ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.« ٩١او ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ‬ ‫در اﻳﻤﺎن ﺧﻮد ﺳﺴﺖ ﺷﻮد، ﺑﺎ واﻗﻌﻴﺖ ﺑﺪن ﻣﺮدۀ ﺧﻮﻳﺶ روﺑﻪرو ﺷﺪ، زﻳﺮا ﺣﺪود ﺻﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺎل داﺷﺖ و رﺣﻢ ﺳﺎرا ﻧﻴﺰ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد. ٠٢ا ّﺎ او ﺑﻪ وﻋﺪۀ ﺧﺪا از ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﺷﮏ ﻧﮑﺮد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ در اﻳﻤﺎن اﺳﺘﻮار ﺷﺪﻩ، ﺧﺪا را ﺗﺠﻠﻴﻞ ﻧﻤﻮد. ١٢او ﻳﻘﻴﻦ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ْ‬ ‫وﻋﺪۀ ﺧﻮد وﻓﺎ ﮐﻨﺪ. ٢٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ، »ﺑﺮاﯼ او ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪ.« ٣٢و اﻳﻦ‬ ‫ﻋﺒﺎرت »ﺑﺮاﯼ او ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪ«، ﺗﻨﻬﺎ در ﺣﻖ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪ ۴٢ﺑﻠﮑﻪ در ﺣﻖ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ، ﺗﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﻮد، ﻣﺎ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن دارﻳﻢ ﺑﻪ او ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ را از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ. ۵٢او ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺮگ ﮔﺮدﻳﺪ و ﺑﻪﺟﻬﺖ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪن ﻣﺎ،‬ ‫ِ‬ ‫از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪ.‬

‫روﻣﻴﺎن ۵‬
‫ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻴﺎن اﻧﺴﺎن و ﺧﺪا‬
‫١ﭘﺲ ﭼﻮن از راﻩ اﻳﻤﺎن ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩاﻳﻢ، ﻣﻴﺎن ﻣﺎ و ﺧﺪا ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺻﻠﺢ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢ﻣﺎ ﺗﻮﺳﻂ او، و از راﻩ اﻳﻤﺎن، ﺑﻪ ﻓﻴﻀﯽ‬ ‫دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن در ﺁن اﺳﺘﻮارﻳﻢ، و ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺳﻬﻴﻢ ﺷﺪن در ﺟﻼل ﺧﺪا ﺷﺎدﯼ‬

‫ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ. ٣ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻴﻢ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻪﺑﺎر ﻣﯽﺁورد ۴و ﺑﺮدﺑﺎرﯼ، ﺷﺨﺼﻴﺖ را ﻣﯽﺳﺎزد، و ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺳﺒﺐ اﻣﻴﺪ ﻣﯽﮔﺮدد؛ ۵و‬ ‫اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﻧﻤﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ زﻳﺮا ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﺗﻮﺳﻂ روحاﻟﻘﺪس ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ، در دﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫۶هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ هﻨﻮز ﻧﺎﺗﻮان ﺑﻮدﻳﻢ، ﻣﺴﻴﺢ در زﻣﺎن ﻣﻘﺘﻀﯽ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﯽدﻳﻨﺎن ﺟﺎن داد.‬ ‫٧ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻨﺪرت ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﭘﺎرﺳﺎ از ﺟﺎن ﺧﻮد ﺑﮕﺬرد، هﺮﭼﻨﺪ‬ ‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ را اﻳﻦ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﻴﮏ ﺑﺪهﺪ. ٨ا ّﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺎ هﻨﻮز ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﺑﻮدﻳﻢ، ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫در راﻩ ﻣﺎ ﻣﺮد. ٩ﭘﺲ ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ، اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮن او ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩاﻳﻢ،‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ او از ﻏﻀﺐ ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ. ٠١زﻳﺮا اﮔﺮ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ ﺑﻮدﻳﻢ،‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﺮگ ﭘﺴﺮش ﺑﺎ ﺧﺪا ﺁﺷﺘﯽ دادﻩ ﺷﺪﻳﻢ، ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ، اﮐﻨﻮن ﮐﻪ در ﺁﺷﺘﯽ هﺴﺘﻴﻢ،‬ ‫ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺣﻴﺎت او ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ. ١١ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ او از ﺁﺷﺘﯽ ﺑﺮﺧﻮردارﻳﻢ، در ﺧﺪا ﺷﺎدﯼ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.‬

‫ﻣﺮگ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁدم، ﺣﻴﺎت ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﺴﻴﺢ‬

‫٢١ﭘﺲ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن وارد ﺟﻬﺎن ﺷﺪ، و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﮔﻨﺎﻩ،‬ ‫ﻣﺮگ ﺁﻣﺪ، و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﻣﺮگ داﻣﻨﮕﻴﺮ هﻤﮥ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﮔﺮدﻳﺪ، از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ هﻤﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻧﺪ -‬ ‫٣١زﻳﺮا ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ دادﻩ ﺷﻮد، ﮔﻨﺎﻩ در ﺟﻬﺎن وﺟﻮد داﺷﺖ، ا ّﺎ هﺮﮔﺎﻩ ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ. ۴١ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، از ﺁدم ﺗﺎ ﻣﻮﺳﯽ، ﻣﺮگ ﺑﺮ هﻤﮕﺎن ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد،‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﺸﺎن ﺑﻪﮔﻮﻧﮥ ﺳﺮﭘﻴﭽﯽ ﺁدم ﻧﺒﻮد. ﺁدم، ﻧﻤﻮﻧﮥ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ.‬ ‫۵١ا ّﺎ ﻋﻄﺎ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ. زﻳﺮا اﮔﺮ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺮدﻧﺪ، ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﻓﻴﺾ ﺧﺪا و ﻋﻄﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻓﻴﺾ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻓﺮاهﻢ ﺁﻣﺪ، ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮔﺮدﻳﺪ. ۶١ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻋﻄﺎ هﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﺁن ﻳﮏ ﺗﻦ ﻧﻴﺴﺖ. زﻳﺮا ﻣﮑﺎﻓﺎت از ﭘﯽ ﻳﮏ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻧﺎزل ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ‬ ‫ِ‬ ‫اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ؛ ا ّﺎ ﻋﻄﺎ از ﭘﯽ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻴﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺁﻣﺪ و ﭘﺎرﺳﺎﺷﻤﺮدﮔﯽ را ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺁورد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٧١زﻳﺮا اﮔﺮ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن، ﻣﺮگ از ﻃﺮﻳﻖ او ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﮐﺮد، ﭼﻘﺪر‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻓﻴﺾ ﺑﻴﮑﺮان ﺧﺪا و ﻋﻄﺎﯼ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، ﺗﻮﺳﻂ ﺁن اﻧﺴﺎن‬ ‫ْ‬ ‫دﻳﮕﺮ، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، در ﺣﻴﺎت ﺣﮑﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ راﻧﺪ.‬ ‫٨١ﭘﺲ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ هﻤﮥ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ، ﻳﮏ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪن و ﺣﻴﺎت هﻤﮥ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﮔﺮدد. ٩١زﻳﺮا‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن، ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻃﺎﻋﺖ‬ ‫ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﭘﺎرﺳﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮدﻳﺪ.‬ ‫٠٢ﺣﺎل، ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ اﻓﺰون ﺷﻮد؛ ا ّﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ اﻓﺰون ﺷﺪ، ﻓﻴﺾ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ اﻓﺰوﻧﺘﺮ ﮔﺮدﻳﺪ. ١٢ﺗﺎ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ در ﻣﺮگ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﮐﺮد، ﻓﻴﺾ ﻧﻴﺰ در‬

‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺣﮑﻢ ﺑﺮاﻧﺪ و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان رهﻨﻤﻮن‬ ‫ﺷﻮد.‬

‫روﻣﻴﺎن ۶‬
‫ﻣﺮدن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ و زﻧﺪﮔﯽ در ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١ﭘﺲ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻴﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩﮐﺮدن اداﻣﻪ دهﻴﻢ ﺗﺎ ﻓﻴﺾ اﻓﺰون ﺷﻮد؟ ٢هﺮﮔﺰ! ﻣﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺮدﻳﻢ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در ﺁن اداﻣﻪ دهﻴﻢ؟ ٣ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫هﻤﮥ ﻣﺎ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ، در ﻣﺮگ او ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ؟ ۴ﭘﺲ ﺑﺎ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻦ‬ ‫ْ‬ ‫در ﻣﺮگ، ﺑﺎ او دﻓﻦ ﺷﺪﻳﻢ ﺗﺎ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺟﻼل ﭘﺪر، از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪ، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﻳﻨﯽ ﮔﺎم ﺑﺮدارﻳﻢ.‬ ‫۵ﭘﺲ اﮔﺮ در ﻣﺮﮔﯽ هﻤﭽﻮن ﻣﺮگ او، ﺑﺎ وﯼ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺷﺪﻩاﻳﻢ، ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ در رﺳﺘﺎﺧﻴﺰﯼ‬ ‫هﻤﭽﻮن رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ او ﻧﻴﺰ ﺑﺎ او ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد. ۶زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﺁن اﻧﺴﺎن ﻗﺪﻳﻢ ﻣﺎ، ﺑﺎ او‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭘﻴﮑﺮ ﮔﻨﺎﻩ درﮔﺬرد و دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻩ را ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﻴﻢ. ٧ﭼﻮن ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ، از ﮔﻨﺎﻩ ﺁزاد ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٨ﺣﺎل اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺮدﻩاﻳﻢ، اﻳﻤﺎن دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد. ٩زﻳﺮا‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، دﻳﮕﺮ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺮد و ﻣﺮگ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﺑﺮ او ﺗﺴﻠﻄﯽ ﻧﺪارد. ٠١او ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺧﻮد، ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ُﺮد‬ ‫ﻣ‬ ‫و در ﺣﻴﺎت ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺧﻮد ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬ ‫١١ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺮدﻩ اﻧﮕﺎرﻳﺪ، ا ّﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا، زﻧﺪﻩ. ٢١ﭘﺲ ﻣﮕﺬارﻳﺪ ﮔﻨﺎﻩ در ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ ﻓﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮاﻧﺪ ﺗﺎ اﻣﻴﺎل ﺁن‬ ‫را اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ٣١اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺗﺎ اﺑﺰار ﺷﺮارت ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻣﺮگ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ، ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪا ﮐﻨﻴﺪ. و اﻋﻀﺎﯼ‬ ‫ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ ﺗﺎ اﺑﺰار ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ۴١زﻳﺮا ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ‬ ‫راﻧﺪ، ﭼﻮن زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ زﻳﺮ ﻓﻴﻀﻴﺪ.‬

‫ﻏﻼﻣﺎن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ‬
‫۵١ﭘﺲ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻴﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﭼﻮن زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ زﻳﺮ ﻓﻴﻀﻴﻢ؟ هﺮﮔﺰ!‬ ‫۶١ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺧﻮد را هﻤﭽﻮن ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدار ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﺑﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ﺁنﮐﺲ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ، ﺧﻮاﻩ ﺑﻨﺪۀ ﮔﻨﺎﻩ، ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﯽﺷﻮد،‬ ‫ﺧﻮاﻩ ﺑﻨﺪۀ اﻃﺎﻋﺖ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ؟ ٧١ا ّﺎ ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﺎن ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، ﻟﻴﮑﻦ ﺑﺘﻤﺎﻣﯽ دل ﻣﻄﻴﻊ ﺁن ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺪان ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻳﺪ. ٨١ﺷﻤﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺁزاد ﺷﺪن از ﮔﻨﺎﻩ، ﺑﻨﺪﮔﺎن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﺪﻩاﻳﺪ.‬ ‫٩١ﻣﻦ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻬﺎﯼ ﺑﺸﺮﯼ ﺷﻤﺎ، اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ را در ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺸﺒﻴﻬﺎﺗﯽ اﻧﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ: هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ و ﺷﺮارت‬ ‫ِ‬

‫روزاﻓﺰون ﻣﯽﺳﭙﺮدﻳﺪ، اﮐﻨﻮن ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗ ّوﺳﻴﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ. ٠٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، از ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺁزاد ﺑﻮدﻳﺪ. ١٢در ﺁن زﻣﺎن،‬ ‫از اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن از ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩاﻳﺪ، ﭼﻪ ﺛﻤﺮﯼ ﺑﺮدﻳﺪ؟ ﻧﺘﻴﺠﮥ اﻧﺠﺎم ﺁن اﻋﻤﺎل،‬ ‫ﻣﺮگ اﺳﺖ! ٢٢ا ّﺎ ﺣﺎل ﮐﻪ از ﮔﻨﺎﻩ ﺁزاد ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﺛﻤﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﺗﻘﺪس اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ. ٣٢زﻳﺮا ﻣﺰد ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺮگ اﺳﺖ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻄﺎﯼ ﺧﺪا ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﺎﺳﺖ.‬ ‫ْ‬

‫روﻣﻴﺎن ٧‬
‫ﻣﺜﺎﻟﯽ از ازدواج‬
‫١اﯼ ﺑﺮادران، ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ - زﻳﺮا ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺁﮔﺎهﻨﺪ -‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ اﻧﺴﺎن ﺣﮑﻢ ﻣﯽراﻧﺪ ﮐﻪ او زﻧﺪﻩ اﺳﺖ؟ ٢ﺑﺮاﯼ ﻣﺜﺎل، ﺑﻨﺎﺑﺮ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ، زﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻮهﺮ دارد، ﺗﺎ زﻣﺎن ﺣﻴﺎت ﺷﻮهﺮش، ﺑﻪ او ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ا ّﺎ اﮔﺮ ﺷﻮهﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻤﻴﺮد، زن از ﻗﻴﺪ ﺗﻌﻬﺪ ﺷﺮﻋﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﯼ ﺁزاد ﻣﯽﺷﻮد. ٣ﭘﺲ اﮔﺮ ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻮهﺮش زﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺎ ﻣﺮدﯼ دﻳﮕﺮ وﺻﻠﺖ ﮐﻨﺪ، زﻧﺎﮐﺎر ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻮهﺮش ﺑﻤﻴﺮد، از اﻳﻦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺁزاد اﺳﺖ، و ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮدﯼ دﻳﮕﺮ وﺻﻠﺖ ﮐﻨﺪ،‬ ‫زﻧﺎﮐﺎر ﺷﻤﺮدﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد.‬ ‫۴ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺟﺴﺪ ﻣﺴﻴﺢ در ﻗﺒﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮگ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ وﺻﻠﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺎ او ﮐﻪ از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪ، ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﺛﻤﺮ ﺁورﻳﻢ. ۵زﻳﺮا زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﻴﻄﺮۀ ﻧﻔﺲ ﺑﻪﺳﺮ‬ ‫ﻣﯽﺑﺮدﻳﻢ، اﻣﻴﺎﻟﯽ ﮔﻨﺎﻩﺁﻟﻮد ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﻴﺨﺖ، در اﻋﻀﺎﯼ ﻣﺎ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﺮگ ﺛﻤﺮ ﺁورﻳﻢ. ۶ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﻣﺮدن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ در ﻗﻴﺪ ﺁن ﺑﻮدﻳﻢ، از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺁزاد ﺷﺪﻩاﻳﻢ ﺗﺎ از راﻩ ﻧﻮﻳﻦ روح ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﻢ، ﻧﻪ از راﻩ ﮐﻬﻨﮥ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪاﯼ ﺑﻴﺶ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫ﮐﺸﻤﮑﺶ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ‬
‫٧ﭘﺲ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻴﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ؟ ﺑﻪهﻴﭻروﯼ! ﺑﺮاﺳﺘﯽ اﮔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﺒﻮد،‬ ‫هﺮﮔﺰ درﻧﻤﯽﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﭼﻴﺴﺖ. زﻳﺮا اﮔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد »ﻃﻤﻊ ﻣﻮرز«،‬ ‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ درﻳﺎﺑﻢ ﮐﻪ ﻃﻤﻊورزﻳﺪن ﭼﻴﺴﺖ؟ ٨ا ّﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎدﻩ از اﻳﻦ ﺣﮑﻢ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻓﺮﺻﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ هﺮ ﻧﻮع ﻃﻤﻊ را در ﻣﻦ ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد. زﻳﺮا ﺟﺪا از ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ. ٩زﻣﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﺟﺪا از ﺷﺮﻳﻌﺖ زﻧﺪﻩ ﺑﻮدم؛ ا ّﺎ ﭼﻮن ﺣﮑﻢ ﺁﻣﺪ، ﮔﻨﺎﻩ زﻧﺪﻩ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫و ﻣﻦ ُﺮدم. ٠١هﻤﺎن ﺣﮑﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت راهﺒﺮ ﺷﻮد، در ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ. ١١زﻳﺮا ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎ ﺳﻮدﺟﺴﺘﻦ از ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﭘﺪﻳﺪ ﺁوردﻩ ﺑﻮد، ﻣﺮا ﻓﺮﻳﻔﺖ و‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن ﻣﺮا ﮐﺸﺖ. ٢١ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻘ ّس اﺳﺖ و ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﻘ ّس،‬ ‫ﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ْ ﺪ‬ ‫ﻋﺎدﻻﻧﻪ و ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ.‬

‫٣١ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﻮد، ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮگ ﺷﺪ؟ هﺮﮔﺰ! ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﻮد، ﻣﺮگ را در ﻣﻦ ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮدﻧﺶ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺷﻮد و ﭘﻠﻴﺪﯼ‬ ‫ﮔﻨﺎﻩ از ﻃﺮﻳﻖ ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ اوج ﺑﺮﺳﺪ.‬ ‫۴١ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﻣﻦ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽام و هﻤﭽﻮن ﺑﺮدﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩام. ۵١ﻣﻦ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ، زﻳﺮا ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫را ﮐﻪ از ﺁن ﺑﻴﺰارم، اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻢ. ۶١ا ّﺎ اﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ، اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻢ، ﭘﺲ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﭘﺬﻳﺮم ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ. ٧١در اﻳﻦ ﺻﻮرت، دﻳﮕﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺁن ﻋﻤﻞ را اﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣﯽدهﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺎهﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻦ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ. ٨١ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ در ﻣﻦ، ﻳﻌﻨﯽ در ﻧﻔْﺲ‬ ‫َ‬ ‫ﻣﻦ، هﻴﭻﭼﻴﺰ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻴﺴﺖ. زﻳﺮا هﺮﭼﻨﺪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ در ﻣﻦ‬ ‫هﺴﺖ، ا ّﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺁن را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻢ. ٩١زﻳﺮا ﺁن ﻋﻤﻞ ﻧﻴﮑﻮ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ،‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽدهﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺪﯼ را ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ، ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁورم. ٠٢ﺣﺎل اﮔﺮ دﺳﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﻋﻤﻠﯽ ﻣﯽزﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ اﻧﺠﺎم دهﻢ، ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﻣﻦ اﻧﺠﺎمدهﻨﺪۀ ﺁن ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺎهﯽ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻦ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ.‬ ‫١٢ﭘﺲ اﻳﻦ ﻗﺎﻧﻮن را ﻣﯽﻳﺎﺑﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﻨﻢ، ﺑﺪﯼ ﻧﺰد ﻣﻦ اﺳﺖ.‬ ‫٢٢ﻣﻦ در ﺑﺎﻃﻦ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪا ﻣﺴﺮورم، ٣٢ا ّﺎ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ دﻳﮕﺮ در اﻋﻀﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ ﮐﻪ ذهﻦ ﻣﻦ ﺁن را ﻣﯽﭘﺬﻳﺮد، در ﺳﺘﻴﺰ اﺳﺖ و ﻣﺮا اﺳﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮن ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﻪ در اﻋﻀﺎﯼ ﻣﻦ اﺳﺖ. ۴٢ﺁﻩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﻧﮕﻮﻧﺒﺨﺘﯽ هﺴﺘﻢ! ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا‬ ‫از اﻳﻦ ﭘﻴﮑﺮ اﺳﻴﺮ ﻣﺮگ رهﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﺪ؟ ۵٢ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﺑﺎد - ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ!‬ ‫ﺑﺎرﯼ، ﻣﻦ ﺑﺎ ذهﻦ ﺧﻮد ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪا را ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ا ّﺎ ﺑﺎ ﻧﻔْﺲ ﺧﻮد ﻗﺎﻧﻮن ﮔﻨﺎﻩ را.‬ ‫ﻣ‬

‫روﻣﻴﺎن ٨‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪواﺳﻄﮥ روح‬
‫١ﭘﺲ اﮐﻨﻮن ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ هﺴﺘﻨﺪ، دﻳﮕﺮ هﻴﭻ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ،‬ ‫ْ‬ ‫٢زﻳﺮا در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، ﻗﺎﻧﻮن روح ﺣﻴﺎت ﻣﺮا از ﻗﺎﻧﻮن ﮔﻨﺎﻩ و ﻣﺮگ ﺁزاد ﮐﺮد؛ ٣ﭼﻮن‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﺒﻮد، از ﺁنرو ﮐﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ اﻧﺴﺎن ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﻧﺎﺗﻮان ﺑﻮد، ﺧﺪا‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ. او ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﺒﺎهﺖ اﻧﺴﺎن ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ »ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﻨﺎﻩ«‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ، و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن در ﭘﻴﮑﺮﯼ ﺑﺸﺮﯼ، ﺣﮑﻢ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﮔﻨﺎﻩ را اﺟﺮا ﮐﺮد ۴ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، در ﻣﺎ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ، در ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻧﻔﺲ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ روح رﻓﺘﺎر‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫۵ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ از ﻧﻔﺲ اﺳﺖ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ، ا ّﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ روﺣﺎﻧﯽاﻧﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ از روح اﺳﺖ. ۶ﻃﺮز ﻓﮑﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ، ﻣﺮگ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﻃﺮز ﻓﮑﺮﯼ ﮐﻪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﻴﻄﺮۀ روح ﻗﺮار دارد، ﺣﻴﺎت و ﺁراﻣﺶ اﺳﺖ. ٧زﻳﺮا ﻃﺮز ﻓﮑﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺧﺪا‬ ‫ِ‬

‫دﺷﻤﻨﯽ ﻣﯽورزد، ﭼﺮاﮐﻪ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪا ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻤﯽﺑﺮد و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ هﻢ ﺑﺒﺮد ٨و ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ در ﺳﻴﻄﺮۀ ﻧﻔﺲ هﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺧﺪا را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزﻧﺪ.‬ ‫٩ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻪ در ﺳﻴﻄﺮۀ ﻧﻔْﺲ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺳﻴﻄﺮۀ روح ﻗﺮار دارﻳﺪ، اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ روح‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪا در ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺷﺪ. و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ روح ﻣﺴﻴﺢ را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، او از ﺁن ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫٠١ا ّﺎ اﮔﺮ ﻣﺴﻴﺢ در ﺷﻤﺎﺳﺖ، هﺮﭼﻨﺪ ﺑﺪن ﺷﻤﺎ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﭼﻮن ﭘﺎرﺳﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، روح ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺣﻴﺎت اﺳﺖ. ١١و اﮔﺮ روح او ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ را از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ در ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺷﺪ، او ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ‬ ‫ﻓﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﻴﺎت ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ. او اﻳﻦ را ﺑﻪواﺳﻄﮥ روح ﺧﻮد اﻧﺠﺎم ﺧﻮاهﺪ داد ﮐﻪ در‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٢١ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﺎ ﻣﺪﻳﻮﻧﻴﻢ، ا ّﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﺗﺎ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺁن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ. ٣١زﻳﺮا‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻧﻔْﺲ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ، ﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﺮد؛ ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﻪواﺳﻄﮥ روح، اﻋﻤﺎل ﮔﻨﺎﻩﺁﻟﻮد ﺑﺪن‬ ‫ﻣ‬ ‫َ‬ ‫را ﺑ ُﺸﻴﺪ، ﺧﻮاهﻴﺪ زﻳﺴﺖ. ۴١زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ روح ﺧﺪا هﺪاﻳﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﭘﺴﺮان‬ ‫ﮑ‬ ‫ﺧﺪاﻳﻨﺪ. ۵١ﭼﺮاﮐﻪ ﺷﻤﺎ روح ﺑﻨﺪﮔﯽ را ﻧﻴﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺎز ﺗﺮﺳﺎن ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ روح‬ ‫ﭘﺴﺮﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ را ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن ﻧﺪا درﻣﯽدهﻴﻢ: »ا ّﺎ، ﭘﺪر.« ۶١و روح ﺧﻮد ﺑﺎ‬ ‫ْ‬ ‫َﺑ‬ ‫روح ﻣﺎ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪاﻳﻴﻢ. ٧١و اﮔﺮ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻴﻢ، ﭘﺲ وارﺛﺎن ﻧﻴﺰ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ، ﻳﻌﻨﯽ وارﺛﺎن ﺧﺪا و هﻢارث ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ. زﻳﺮا اﮔﺮ در رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ ﺷﺮﻳﮏ ﺑﺎﺷﻴﻢ،‬ ‫در ﺟﻼل او ﻧﻴﺰ ﺷﺮﻳﮏ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد.‬

‫ﺟﻼل ﺁﻳﻨﺪﻩ‬
‫٨١در ﻧﻈﺮ ﻣﻦ، رﻧﺠﻬﺎﯼ زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ در ﻗﻴﺎس ﺑﺎ ﺟﻼﻟﯽ ﮐﻪ در ﻣﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺷﺪ، هﻴﭻ اﺳﺖ. ٩١ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻤﺎم در اﻧﺘﻈﺎر ﻇﻬﻮر ﭘﺴﺮان ﺧﺪاﺳﺖ. ٠٢زﻳﺮا‬ ‫ﺧﻠﻘﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺷﺪ، ﻧﻪ ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ارادۀ او ﮐﻪ ﺁن را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮد، ﺑﺎ اﻳﻦ‬ ‫اﻣﻴﺪ ﮐﻪ ١٢ﺧﻮد ﺧﻠﻘﺖ ﻧﻴﺰ از ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻓﺴﺎد رهﺎﻳﯽ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ و در ﺁزادﯼ ﭘﺮﺟﻼل‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا ﺳﻬﻴﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٢٢ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺧﻠﻘﺖ ﺗﺎ هﻢاﮐﻨﻮن از دردﯼ هﻤﭽﻮن درد زاﻳﻤﺎن ﻣﯽﻧﺎﻟﺪ. ٣٢و‬ ‫ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺧﻠﻘﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ از ﻧﻮﺑﺮ روح ﺑﺮﺧﻮردارﻳﻢ، در درون ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﻟﻪ‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﺁورﻳﻢ، در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺴﺮﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ، ﻳﻌﻨﯽ رهﺎﻳﯽ ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ هﺴﺘﻴﻢ. ۴٢زﻳﺮا ﺑﺎ هﻤﻴﻦ اﻣﻴﺪ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ. ا ّﺎ اﻣﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﺁﻣﺪ، دﻳﮕﺮ اﻣﻴﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺁن را ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟ ۵٢ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ اﻣﻴﺪوارﻳﻢ ﮐﻪ هﻨﻮز ﻧﺪﻳﺪﻩاﻳﻢ، ﺑﺮدﺑﺎراﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ.‬ ‫۶٢و روح ﻧﻴﺰ در ﺿﻌﻒ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﺎرﻳﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ، زﻳﺮا ﻧﻤﯽداﻧﻴﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫ا ّﺎ روح ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪهﺎﻳﯽ ﺑﻴﺎنﻧﺎﺷﺪﻧﯽ، ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٧٢و او ﮐﻪ ﮐﺎوﺷﮕﺮ دﻟﻬﺎﺳﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﮑﺮ روح را ﻣﯽداﻧﺪ، زﻳﺮا روح ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ارادۀ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬ ‫ﺪ‬

‫ﭘﻴﺮوزﯼ در ﻣﺴﻴﺢ‬

‫٨٢ﻣﯽداﻧﻴﻢ در ﺣﻖ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺧﺪا را دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ و ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ارادۀ او ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩاﻧﺪ، هﻤﮥ ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺮاﯼ ﺧﻴﺮﻳﺖ در ﮐﺎر اﺳﺖ. ٩٢زﻳﺮا ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ از ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ، اﻳﺸﺎن را هﻤﭽﻨﻴﻦ از ﭘﻴﺶ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﭘﺴﺮش درﺁﻳﻨﺪ، ﺗﺎ او ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ارﺷﺪ از ﺑﺮادران ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﺷﺪ. ٠٣و ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ از ﭘﻴﺶ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮد، هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ؛‬ ‫و ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ، هﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮد؛ و ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮد، هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﻼل‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫١٣در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﮔﻔﺖ؟ اﮔﺮ ﺧﺪا ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ، ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮﺿﺪ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟ ٢٣او ﮐﻪ از ﭘﺴﺮ ﺧﻮد درﻳﻎ ﻧﮑﺮد، ﺑﻠﮑﻪ او را در راﻩ هﻤﮥ ﻣﺎ ﻓﺪا‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ، ﺁﻳﺎ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ او هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ؟ ٣٣ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺧﺪا‬ ‫را ﻣﺘﻬﻢ ﮐﻨﺪ؟ ﺧﺪا ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﯽﺷﻤﺎرد؟ ۴٣ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﺸﺎن ﮐﻨﺪ؟ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ؟ ﮐﻪ ﻣﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺷﺪ و ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪاﺳﺖ و ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺷﻔﺎﻋﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ۵٣ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺢ ﺟﺪا ﺳﺎزد؟ ﺳﺨﺘﯽ ﻳﺎ ﻓﺸﺎر ﻳﺎ ﺁزار ﻳﺎ ﻗﺤﻄﯽ‬ ‫ﻳﺎ ﻋﺮﻳﺎﻧﯽ ﻳﺎ ﺧﻄﺮ ﻳﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ؟ ۶٣ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﺗﻤﺎم ﻃﻮل روز، در راﻩ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺎم ﻣﺮگ ﻣﯽروﻳﻢ و هﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﮐﺸﺘﺎرﯼ ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ.«‬ ‫٧٣ﺑ َﮑﺲ، در هﻤﮥ اﻳﻦ اﻣﻮر، ﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻓﺮاﺗﺮ از ﭘﻴﺮوزﯼ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ،‬ ‫ِﻌ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد. ٨٣زﻳﺮا ﻳﻘﻴﻦ دارم ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺮگ و ﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ، ﻧﻪ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و ﻧﻪ رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ، ﻧﻪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺣﺎل و ﻧﻪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺁﻳﻨﺪﻩ، ﻧﻪ هﻴﭻ ﻗﺪرﺗﯽ، ٩٣و ﻧﻪ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪﯼ و ﻧﻪ ﭘﺴﺘﯽ، و ﻧﻪ هﻴﭻﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻠﻘﺖ، ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ را از‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﮐﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ، ﺟﺪا ﺳﺎزد.‬ ‫ْ‬

‫روﻣﻴﺎن ٩‬
‫ﮔﺰﻳﻨﺶ اﻟﻬﯽ‬
‫١در ﻣﺴﻴﺢ راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻧﻪ دروغ، و وﺟﺪاﻧﻢ ﺑﻪواﺳﻄﮥ روحاﻟﻘﺪس ﻣﺮا ﮔﻮاﻩ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ٢در ﻗﻠﺐ ﺧﻮد دردﯼ ﺟﺎﻧﮑﺎﻩ و اﻧﺪوهﯽ هﻤﻴﺸﮕﯽ دارم. ٣زﻳﺮا ﺁرزو ﻣﯽداﺷﺘﻢ در راﻩ‬ ‫ﺑﺮادراﻧﻢ، ﻳﻌﻨﯽ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ هﻤﻨﮋاد ﻣﻨﻨﺪ، ﻣﻠﻌﻮن ﺷﻮم و از ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺤﺮوم ﮔﺮدم. ۴ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽاﻧﺪ و ﻓﺮزﻧﺪﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ، ﺟﻼل اﻟﻬﯽ، ﻋﻬﺪهﺎ، ودﻳﻌﮥ ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻋﺒﺎدت در ﻣﻌﺒﺪ، و‬ ‫وﻋﺪﻩهﺎ، هﻤﻪ از ﺁن اﻳﺸﺎن اﺳﺖ؛ ۵و ﻧﻴﺰ ﭘﺪران ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ، و ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ‬ ‫ِ‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯽ از ﻧﺴﻞ ﺁﻧﺎن اﺳﺖ، ﺁن ﺧﺪاﯼ ﻣﺎﻓﻮق هﻤﻪ ﮐﻪ او را ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﺳﭙﺎس ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫ِ‬ ‫۶ﺣﺎل، ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، زﻳﺮا هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫از ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞاﻧﺪ، ﺑﺮاﺳﺘﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ٧و ﻧﻴﺰ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢاﻧﺪ،‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان او ﺷﻤﺮدﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﻧﺴﻞ ﺗﻮ از اﺳﺤﺎق ﻣﺤﺴﻮب ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺷﺪ.«٨٠ﺑﻪ دﻳﮕﺮﺳﺨﻦ، ﻓﺮزﻧﺪان ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺪاﻳﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان وﻋﺪﻩ،‬ ‫ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ٩زﻳﺮا وﻋﺪﻩ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ »در زﻣﺎن ﻣﻘﺮر ﺑﺎزﺧﻮاهﻢ ﮔﺸﺖ‬ ‫و ﺳﺎرا ﺻﺎﺣﺐ ﭘﺴﺮﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬

‫٠١ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﺮزﻧﺪان رﺑﮑﺎ ﻧﻴﺰ از ﻳﮏ ﭘﺪر، ﻳﻌﻨﯽ از َﺪ ﻣﺎ اﺳﺤﺎق ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫ﺟ‬ ‫١١ا ّﺎ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺴﺮان ﺗﻮأﻣﺎن ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ، و ﻳﺎ ﻋﻤﻠﯽ ﺧﻮب ﻳﺎ ﺑﺪ اﻧﺠﺎم دهﻨﺪ -‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮاﯼ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﺧﺪا در ﮔﺰﻳﻨﺶ اﺳﺘﻮار ﺑﻤﺎﻧﺪ، ٢١ﻧﻪ از راﻩ اﻋﻤﺎل، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او‬ ‫ﮐﻪ اﻧﺴﺎن را ﻓﺮاﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ - ﺑﻪ رﺑﮑﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ »ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ را ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﮐﺮد.« ٣١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﻳﻌﻘﻮب را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ا ّﺎ از ﻋﻴﺴﻮ ﺑﻴﺰار ﺑﻮدم.«‬ ‫ﻣ‬ ‫۴١ﭘﺲ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻴﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺧﺪا ﺑﯽاﻧﺼﺎف اﺳﺖ؟ هﺮﮔﺰ! ۵١زﻳﺮا ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»رﺣﻢ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﺑﺮ هﺮﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او رﺣﻴﻢ هﺴﺘﻢ؛‬ ‫و ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﺑﺮ هﺮﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺷﻔﻘﺖ دارم.«‬ ‫۶١ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻳﺎ ﺗﻼش اﻧﺴﺎن ﺑﺴﺘﮕﯽ ﻧﺪارد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد‬ ‫ﮐﻪ رﺣﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٧١زﻳﺮا ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﻓﺮﻋﻮن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﺗﻮ را ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﻗﺪرت ﺧﻮد را در ﺗﻮ ﻇﺎهﺮ ﺳﺎزم، و ﻧﺎﻣﻢ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻬﺎن اﻋﻼم ﮔﺮدد.« ٨١ﭘﺲ ﺧﺪا ﺑﺮ‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ رﺣﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و هﺮﮐﻪ را ﺑﺨﻮاهﺪ ﺳﺨﺘﺪل ﻣﯽﺳﺎزد.‬ ‫٩١ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮاهﯽ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﭼﺮا ﻣﺎ را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ زﻳﺮا ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ارادۀ او اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﻨﺪ؟« ٠٢ا ّﺎ اﯼ اﻧﺴﺎن، ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا ﻣﺠﺎدﻟﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻨﯽ؟ »ﺁﻳﺎ ﻣﺼﻨﻮع ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﺎﻧﻊ ﺧﻮد ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﺮا ﻣﺮا ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﯽ؟« ١٢ﺁﻳﺎ‬ ‫ﮐﻮزﻩﮔﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﻧﺪارد ﮐﻪ از ﺗﻮدﻩ ِﻠﯽ واﺣﺪ، ﻇﺮﻓﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺼﺎرف ﻣﻬﻢ و ﻇﺮﻓﯽ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﮔ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺼﺎرف ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﺴﺎزد؟‬ ‫٢٢ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﺧﺪا ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻏﻀﺐ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن دهﺪ و ﻗﺪرت‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺳﺎزد، ا ّﺎ ﻇﺮوف ﻣﻮرد ﻏﻀﺐ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ هﻼﮐﺖ ﺁﻣﺎدﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﺑﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮدﺑﺎرﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ، ٣٢ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻋﻈﻤﺖ ﺟﻼل ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻇﺮوف ﻣﻮرد رﺣﻤﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﮔﺮداﻧﺪ، ﻇﺮوﻓﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن را ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺑﺮاﯼ ﺟﻼل ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ ۴٢اﻳﻦ ﻇﺮوف‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻮرد رﺣﻤﺖ، ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ از ﺳﻮﯼ او ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﻢ، ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ از‬ ‫ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﺑﻠﮑﻪ از ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ. ۵٢ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در هﻮ َﻊ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ﺷ‬ ‫»ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﻗﻮم ﻣﻦ ﻧﺒﻮدﻧﺪ، ›ﻗﻮم ﺧﻮﻳﺶ‹ ﺧﻮاهﻢ ﺧﻮاﻧﺪ،‬ ‫و او را ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ ﻧﺒﻮد، ›ﻣﺤﺒﻮب ﺧﻮﻳﺶ‹ ﺧﻮاهﻢ ﻧﺎﻣﻴﺪ.«‬ ‫۶٢و ﻧﻴﺰ:‬ ‫»ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ در هﻤﺎن ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ:‬ ‫›ﺷﻤﺎ ﻗﻮم ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‹،‬ ‫اﻳﺸﺎن ›ﭘﺴﺮان ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ‹ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.«‬

‫٧٢و اﺷﻌْﻴﺎ درﺑﺎرۀ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻧﺪا درﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ: »ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺷﻤﺎر ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻪ‬ ‫َِ‬ ‫اﻧﺪازۀ ﺷﻨﻬﺎﯼ ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩاﯼ از ﺁﻧﺎن ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٨٢زﻳﺮا‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﮑﻢ ﺧﻮد را ﺑﻪﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ و ﻗﻄﻌﯽ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﺟﺮا ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.« ٩٢و ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫اﺷﻌْﻴﺎ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ:‬ ‫َِ‬ ‫»اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻟﺸﮑﺮهﺎ ﻧﺴﻠﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ،‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ُﺪوم و هﻤﭽﻮن َﻤﻮ َﻩ ﻣﯽﺷﺪﻳﻢ.«‬ ‫ﻏ ر‬ ‫ﺳ‬

‫ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬

‫٠٣ﭘﺲ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻴﻢ؟ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ، ﺁن را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁوردﻧﺪ،‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را ﮐﻪ از اﻳﻤﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮد؛ ١٣ا ّﺎ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺁن را ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﻴﺎوردﻧﺪ. ٢٣ﭼﺮا؟ زﻳﺮا ﻧﻪ از راﻩ اﻳﻤﺎن، ﺑﻠﮑﻪ از ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫اﻋﻤﺎل در ﭘﯽ ﺁن ﺑﻮدﻧﺪ. ﺁن »ﺳﻨﮓ ﻟﻐﺰش« ﻣﻮﺟﺐ ﻟﻐﺰﻳﺪن ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺪ. ٣٣ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»هﺎن در ﺻﻬﻴﻮن ﺳﻨﮕﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﻧﻬﻢ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش ﺷﻮد،‬ ‫و ﺻﺨﺮﻩاﯼ ﻣﯽﻧﻬﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﻘﻮط ﮔﺮدد؛‬ ‫و ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ او ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﺪ،‬ ‫ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮد.«‬

‫روﻣﻴﺎن ٠١‬
‫١اﯼ ﺑﺮادران، ﺁرزوﯼ ﻗﻠﺒﯽ و دﻋﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ درﮔﺎﻩ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻨﺪ. ٢زﻳﺮا درﺑﺎرۀ اﻳﺸﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺷﻬﺎدت دهﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﻏﻴﺮت دارﻧﺪ،‬ ‫ا ّﺎ ﻧﻪ از روﯼ ﻣﻌﺮﻓﺖ. ٣زﻳﺮا ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻧﺎﺁﮔﺎهﯽ از ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ از ﺧﺪاﺳﺖ، و از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁنرو ﮐﻪ در ﭘﯽ اﺛﺒﺎت ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮدﻧﺪ، در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ از ﺧﺪاﺳﺖ، ﺳﺮ‬ ‫ﻓﺮود ﻧﻴﺎوردﻧﺪ. ۴زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺢ ﻏﺎﻳﺖ ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ ﺗﺎ هﺮﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﻣﯽﺁورد، ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻮد.‬ ‫۵ﻣﻮﺳﯽ ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را ﮐﻪ از ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ: »ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ‬ ‫را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁو َد، ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻴﺎت ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ.« ۶ا ّﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﻳﻤﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫َر‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »در دل ﺧﻮد ﻣﮕﻮ ›ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺻﻌﻮد ﮐﻨﺪ؟‹« - ﻳﻌﻨﯽ ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺢ را‬ ‫ﻓﺮود ﺁورد- ٧»ﻳﺎ ›ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن زﻳﺮﻳﻦ ﻧﺰول ﮐﻨﺪ؟‹« - ﻳﻌﻨﯽ ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺢ را از‬ ‫ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺎزﺁورد. ٨و در ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ؟ اﻳﻨﮑﻪ »اﻳﻦ ﮐﻼم ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ، در دهﺎن ﺗﻮ،‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫و در دل ﺗﻮﺳﺖ.« اﻳﻦ هﻤﺎن ﮐﻼم اﻳﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ وﻋﻆ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ٩ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ زﺑﺎن‬ ‫ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﯽ »ﻋﻴﺴﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ« و در دل ﺧﻮد اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا او را‬

‫از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﯽ ﻳﺎﻓﺖ. ٠١زﻳﺮا در دل اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣﯽﺁورد و ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد، و ﺑﺎ زﺑﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻋﺘﺮاف ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻧﺠﺎت ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ.‬ ‫١١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »هﺮﮐﻪ ﺑﺮ او ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﺪ، ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮد.« ٢١زﻳﺮا ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻳﻬﻮد و ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ هﻤﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاوﻧﺪ هﻤﻪ اﺳﺖ و هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ را‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ او را ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ، ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﺑﺮﮐﺖ ﻣﯽدهﺪ. ٣١زﻳﺮا »هﺮﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ،‬ ‫ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ.«‬ ‫۴١ا ّﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺴﯽ را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺎوردﻩاﻧﺪ؟ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁورﻧﺪ ﮐﻪ از او ﻧﺸﻨﻴﺪﻩاﻧﺪ؟ و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻧﮑﻨﺪ؟ ۵١و‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ، اﮔﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﻧﺸﻮﻧﺪ؟ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﭼﻪ زﻳﺒﺎﺳﺖ ﭘﺎهﺎﯼ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﺎرت ﻣﯽﺁورﻧﺪ.«‬ ‫۶١ا ّﺎ هﻤﮕﺎن ﺑﺸﺎرت را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، زﻳﺮا اﺷﻌْﻴﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﮐﻴﺴﺖ، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﮐﻪ‬ ‫َِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﻴﺎم ﻣﺎ را ﺑﺎور ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟« ٧١ﭘﺲ اﻳﻤﺎن از ﺷﻨﻴﺪن ﭘﻴﺎم ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﺷﻨﻴﺪن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻴﺎم، از ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻼم ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻴ ّﺮ ﻣﯽﺷﻮد. ٨١ا ّﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ: ﺁﻳﺎ ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ؟ اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺴ‬ ‫»ﺻﺪاﯼ اﻳﺸﺎن در ﺗﻤﺎﻣﯽ زﻣﻴﻦ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ،‬ ‫و ﮐﻼﻣﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﺮاﻧﻬﺎﯼ ﺟﻬﺎن رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٩١ﺑﺎز ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ: ﺁﻳﺎ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪ، درﮎ ﻧﮑﺮد؟ ﻧﺨﺴﺖ، ﻣﻮﺳﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﯽ ﺑﻪﺣﺴﺎب ﻧﻤﯽﺁﻳﻨﺪ،‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻏﻴﺮت ﺧﻮاهﻢ ﺁورد؛‬ ‫و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻗﻮﻣﯽ ﮐﻪ درﮎ و ﻓﻬﻢ ﻧﺪارد،‬ ‫ﺧﺸﻢ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﺧﻮاهﻢ اﻧﮕﻴﺨﺖ.«‬ ‫٠٢ﺳﭙﺲ، اﺷﻌْﻴﺎ ﺟﺴﻮراﻧﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫َِ‬ ‫»ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﮑﺮدﻧﺪ، ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‬ ‫و ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻧﻄﻠﺒﻴﺪﻧﺪ، ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻢ.«‬ ‫١٢ا ّﺎ درﺑﺎرۀ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»هﻤﮥ روز دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را دراز ﮐﺮدم‬ ‫ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻗﻮﻣﯽ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن و ﮔﺮدﻧﮑﺶ.«‬

‫روﻣﻴﺎن ١١‬
‫ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﮔﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬
‫١ﭘﺲ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ: ﺁﻳﺎ ﺧﺪا ﻗﻮم ﺧﻮد را رد ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ هﺮﮔﺰ؛ زﻳﺮا ﻣﻦ ﺧﻮد ﻳﮏ‬ ‫اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽام، از ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢ و از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ. ٢ﺧﺪا ﻗﻮم ﺧﻮد را ﮐﻪ از ﭘﻴﺶ ﺷﻨﺎﺧﺖ،‬ ‫رد ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ. ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﺘﺎب درﺑﺎرۀ اﻟﻴﺎس ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ؟ درﺑﺎرۀ اﻳﻨﮑﻪ او ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫از دﺳﺖ ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻧﺰد ﺧﺪا اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ٣»ﺧﺪاوﻧﺪا، اﻳﺸﺎن ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺗﻮ را‬ ‫ﮐﺸﺘﻪ و ﻣﺬﺑﺢهﺎﯼ ﺗﻮ را وﻳﺮان ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩام و اﮐﻨﻮن ﻗﺼﺪ ﺟﺎن ﻣﺮا ﻧﻴﺰ‬ ‫دارﻧﺪ.« ۴ا ّﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺧﺪا ﺑﻪ او ﭼﻪ ﺑﻮد؟ اﻳﻨﮑﻪ »ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد هﻔﺖ هﺰار ﺗﻦ را ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫داﺷﺘﻪام ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻌْﻞ زاﻧﻮ ﻧﺰدﻩاﻧﺪ.« ۵ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، در زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺰ‬ ‫َ‬ ‫ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از راﻩ ﻓﻴﺾ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻩاﻧﺪ. ۶ا ّﺎ اﮔﺮ از راﻩ ﻓﻴﺾ ﺑﺎﺷﺪ، دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻋﻤﺎل ﻧﻴﺴﺖ؛ وﮔﺮﻧﻪ ﻓﻴﺾ دﻳﮕﺮ ﻓﻴﺾ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫٧ﭘﺲ ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﻢ؟ اﻳﻨﮑﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺁﻧﭽﻪ را ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ در ﭘﯽ ﮐﺴﺒﺶ ﺑﻮد،‬ ‫ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﻴﺎورد. ا ّﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺑﻪدﺳﺖ ﺁوردﻧﺪ و دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺳﺨﺘﺪﻟﯽ دﭼﺎر ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٨ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺧﺪا روح رﺧﻮت ﺑﻪ ﺁﻧﺎن داد‬ ‫و ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‬ ‫و ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ.«‬ ‫٩و داوود ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»ﺳﻔﺮۀ اﻳﺸﺎن ﺑﺮاﻳﺸﺎن دام و ﺗﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫و ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻟﻐﺰش و ﻣﮑﺎﻓﺎت ﺑﺪل ﮔﺮدد.‬ ‫٠١ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﺗﺎر ﺷﻮد ﺗﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‬ ‫و ﮐﻤﺮهﺎﻳﺸﺎن هﻤﻮارﻩ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﮔﺮدد.«‬ ‫١١ﺑﺎز ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ: ﺁﻳﺎ ﻟﻐﺰﻳﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ؟ هﺮﮔﺰ! ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺁﻧﺎن،‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن از ﻧﺠﺎت ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ، ﺗﺎ در ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻏﻴﺮت ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻳﺪ. ٢١ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻨﺎﯼ ﺟﻬﺎن ﮔﺸﺖ و ﺷﮑﺴﺘﺸﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻨﺎﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪن‬ ‫ﺗﻌﺪادﺷﺎن ﭼﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻤﺘﺮﯼ در ﭘﯽ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ؟‬ ‫٣١روﯼ ﺳﺨﻨﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن اﺳﺖ. از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ رﺳﻮل ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎﻧﻢ، ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺴﻴﺎر ﻣﯽﺑﺎﻟﻢ، ۴١ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ هﻤﻨﮋادان ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻏﻴﺮت ﺁورم و ﺑﺮﺧﯽ از ﺁﻧﺎن‬ ‫را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﻢ. ۵١زﻳﺮا اﮔﺮ رد ﺷﺪن اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﺷﺘﯽ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ، ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪﺷﺪﻧﺸﺎن‬ ‫ِ‬

‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ﺟﺰ ﺣﻴﺎت از ﻣﺮدﮔﺎن؟ ۶١اﮔﺮ ﺗﮑﻪاﯼ از ﺗﻮدۀ ﺧﻤﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻮﺑﺮ‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﯽﺷﻮد، ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﺪ، در اﻳﻦﺻﻮرت، ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺁن ﺧﻤﻴﺮ ﻣﻘ ّس اﺳﺖ؛ و اﮔﺮ رﻳﺸﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺲ ﺷﺎﺧﻪهﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻘ ّﺳﻨﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫٧١و اﮔﺮ ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﺎﺧﻪهﺎ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻮ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﮥ زﻳﺘﻮن وﺣﺸﯽ ﺑﻮدﯼ در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ درﺧﺖ زﻳﺘﻮن ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺷﺪﯼ و اﮐﻨﻮن از ﺷﻴﺮۀ ﻣﻘ ّﯼ رﻳﺸﮥ ﺁن ﺗﻐﺬﻳﻪ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﯽ، ٨١ﺑﺮ ﺁن ﺷﺎﺧﻪهﺎ ﻓﺨﺮ ﻣﻔﺮوش. اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﯽ، ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﮐﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺣﺎﻣﻞ رﻳﺸﻪ ﻧﻴﺴﺘﯽ، ﺑﻠﮑﻪ رﻳﺸﻪ ﺣﺎﻣﻞ ﺗﻮﺳﺖ. ٩١ﺷﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﯽ: »ﺷﺎﺧﻪهﺎ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺷﻮم.« ٠٢راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ. ا ّﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﻤﺎن اﺳﺘﻮارﯼ. ﭘﺲ ﻣﻐﺮور ﻣﺒﺎش ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺘﺮس. ١٢زﻳﺮا اﮔﺮ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﻃﺒﻴﻌﯽ‬ ‫ﺷﻔﻘﺖ ﻧﮑﺮد، ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺷﻔﻘﺖ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫٢٢ﭘﺲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺳﺨﺘﮕﻴﺮﯼ ﺧﺪا را در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎش؛ ﺳﺨﺘﮕﻴﺮﯼ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺳﻘﻮط ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، ا ّﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ، اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮط ﮐﻪ در ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ او ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻤﺎﻧﯽ.‬ ‫ﻣ‬ ‫وﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ. ٣٢و اﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ در ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﻧﻮرزﻧﺪ، ﺑﺎز‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﺧﺪا ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺰﻧﺪ. ۴٢زﻳﺮا اﮔﺮ ﺗﻮ از‬ ‫درﺧﺖ زﻳﺘﻮن وﺣﺸﯽ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﯼ و ﺑﺮﺧﻼف ﻃﺒﻴﻌﺘﺖ ﺑﻪ درﺧﺖ زﻳﺘﻮن ﺁزاد ﭘﻴﻮﻧﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﺸﺘﯽ، ﭘﺲ ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ اﺻﻠﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ درﺧﺖ زﻳﺘﻮﻧﯽ ﮐﻪ از ﺁن ﺑﺮﻳﺪﻩ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ، ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺷﻮﻧﺪ.‬

‫ﻧﺠﺎت اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬
‫۵٢اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ از اﻳﻦ راز ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ - ﻣﺒﺎدا ﺧﻮد را داﻧﺎ ﺑﭙﻨﺪارﻳﺪ - ﮐﻪ‬ ‫ﺳﺨﺘﺪﻟﯽ ﺑﺮ ﺑﺨﺸﯽ از اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎر ﮐﺎﻣﻞ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫داﺧﻞ ﮔﺮدﻧﺪ. ۶٢و اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»رهﺎﻧﻨﺪﻩاﯼ از ﺻﻬﻴﻮن ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‬ ‫و ﺑﯽدﻳﻨﯽ را از ﻳﻌﻘﻮب ﺑﺮﺧﻮاهﺪ اﻧﺪاﺧﺖ.‬ ‫٧٢و اﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬ ‫هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﺎﻧﺸﺎن را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارم.«‬ ‫٨٢ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﻧﺠﻴﻞ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ، دﺷﻤﻦاﻧﺪ؛ ا ّﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﮔﺰﻳﻨﺶ اﻟﻬﯽ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺪران، ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪاﻳﻨﺪ. ٩٢زﻳﺮا ﺧﺪا هﺮﮔﺰ ﻋﻄﺎﻳﺎ و دﻋﻮت ﺧﻮد را ﺑﺎز ﭘﺲ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد.‬ ‫٠٣درﺳﺖ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺑﻮدﻳﺪ، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن در ﻧﺘﻴﺠﮥ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ اﻳﺸﺎن رﺣﻤﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، ١٣اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ اﮐﻨﻮن ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﺗﺎ در ﻧﺘﻴﺠﮥ رﺣﻤﺖ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﺮ ﺷﻤﺎ، اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ اﮐﻨﻮن ﻣﻮرد رﺣﻢ ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ. ٢٣زﻳﺮا ﺧﺪا هﻤﻪ را در ﺑﻨﺪ‬ ‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻧﻬﺎدﻩ، ﺗﺎ ﺑﺮ هﻤﮕﺎن رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ.‬

‫ﺳﺮود ﺣﻤﺪ‬
‫٣٣وﻩ ﮐﻪ ﭼﻪ ژرف اﺳﺖ دوﻟﺖ و ﺣﮑﻤﺖ و ﻋﻠﻢ ﺧﺪا؛‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﺮهﺎﯼ او ﮐﺎوشﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ‬ ‫و راهﻬﺎﻳﺶ درﮎﻧﺎﺷﺪﻧﯽ.‬ ‫۴٣»زﻳﺮا ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﻓﮑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮدﻩ‬ ‫و ﻳﺎ ﻣﺸﺎور او ﺑﻮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟«‬ ‫۵٣»ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ از او ﻋﻮض ﺑﮕﻴﺮد؟«‬ ‫۶٣زﻳﺮا هﻤﻪﭼﻴﺰ از او، و ﺑﻪ واﺳﻄﮥ او، و ﺑﺮاﯼ اوﺳﺖ.‬ ‫او را ﺗﺎ اﺑﺪ ﺟﻼل ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫روﻣﻴﺎن ٢١‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﯼ زﻧﺪﻩ‬
‫١ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران، در ﭘﺮﺗﻮ رﺣﻤﺘﻬﺎﯼ ﺧﺪا، از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫را هﻤﭽﻮن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ زﻧﺪﻩ و ﻣﻘ ّس و ﭘﺴﻨﺪﻳﺪۀ ﺧﺪا، ﺑﻪ او ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎدت ﻣﻌﻘﻮل ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻤﻴﻦ اﺳﺖ. ٢و دﻳﮕﺮ هﻤﺸﮑﻞ اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﻣﺸﻮﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻧﻮ ﺷﺪن ذهﻦ ﺧﻮد دﮔﺮﮔﻮن‬ ‫ﺷﻮﻳﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد؛ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻴﮑﻮ، ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ و ﮐﺎﻣﻞ‬ ‫او.‬ ‫٣زﻳﺮا ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ هﺮ ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻴﺶ از ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ، ﻣﭙﻨﺪارﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﺮ ﻳﮏ ﺑﻪﻓﺮاﺧﻮر ﻣﻴﺰان اﻳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ، واﻗﻊﺑﻴﻨﺎﻧﻪ درﺑﺎرۀ ﺧﻮد ﻗﻀﺎوت ﮐﻨﻴﺪ. ۴زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ هﺮ ﻳﮏ‬ ‫از ﻣﺎ را ﺑﺪﻧﯽ واﺣﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ و ﮐﺎر هﻤﮥ اﻳﻦ اﻋﻀﺎ ﻳﮑﺴﺎن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ، ۵ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﻳﻢ، در ﻣﺴﻴﺢ ﻳﮏ ﺑﺪن را ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽدهﻴﻢ و هﺮ ﻳﮏ، اﻋﻀﺎﯼ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﻳﻢ. ۶ﻣﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، داراﯼ ﻋﻄﺎﻳﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻴﻢ.‬ ‫اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻋﻄﺎﯼ ﻧﺒ ّت دارد، ﺁن را ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ اﻳﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪﮐﺎر ﮔﻴﺮد. ٧اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻋﻄﺎﯼ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ دارد، ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻋﻄﺎﯼ ﺗﻌﻠﻴﻢ دارد، ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﺪ. ٨اﮔﺮ ﮐﺴﯽ داراﯼ‬ ‫ﻋﻄﺎﯼ ﺗﺸﻮﻳﻖ اﺳﺖ، ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﺪ. اﮔﺮ ﻋﻄﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان اﺳﺖ، ﺑﺎ ﺳﺨﺎوت‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺪ. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻋﻄﺎﯼ رهﺒﺮﯼ دارد، اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ ﺟﺪ ّﺖ اﻧﺠﺎم دهﺪ. و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻳ‬ ‫داراﯼ ﻋﻄﺎﯼ رﺣﻢ و ﺷﻔﻘﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان اﺳﺖ، ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎﺷﺪ.‬

‫ﺟﻠﻮﻩهﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﺤﺒﺖ‬

‫٩ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﯽرﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ. از ﺑﺪﯼ ﺑﻴﺰار ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ، ﺳﺨﺖ ﺑﭽﺴﺒﻴﺪ.‬ ‫٠١ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮادراﻧﻪ ﺳﺮﺳﭙﺮدۀ هﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ. در اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ از هﻢ ﭘﻴﺸﯽ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. ١١هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻏﻴﺮت ﺷﻤﺎ ﻓﺮوﮐﺶ ﻧﮑﻨﺪ؛ در روح ﺷﻌﻠﻪور ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ را‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ٢١در اﻣﻴﺪ ﺷﺎدﻣﺎن، در ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﺷﮑﻴﺒﺎ و در دﻋﺎ ﺛﺎﺑﺖﻗﺪم ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٣١در رﻓﻊ‬ ‫ْ‬ ‫اﺣﺘﻴﺎﺟﺎت ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻳﺪ و ﻣﻬﻤﺎنﻧﻮاز ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫۴١ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﻨﺪ، ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ؛ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ و ﻟﻌﻦ‬ ‫ﻧﮑﻨﻴﺪ! ۵١ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻨﺪ، ﺷﺎدﯼ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ، و ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺎﻧﻨﺪ، ﺑﮕﺮﻳﻴﺪ. ۶١ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ارزش ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﻣﻐﺮور ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺤﺮوﻣﻨﺪ،‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﺮت ﮐﻨﻴﺪ. ﺧﻮد را ﺑﺮﺗﺮ از دﻳﮕﺮان ﻣﭙﻨﺪارﻳﺪ.‬ ‫٧١ﺑﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪ ﺳﺰاﯼ ﺑﺪﯼ، ﺑﺪﯼ ﻧﮑﻨﻴﺪ. د ّﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ را در ﻧﻈﺮ هﻤﮕﺎن‬ ‫ﻗ‬ ‫ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورﻳﺪ. ٨١اﮔﺮ اﻣﮑﺎن دارد، ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺎ‬ ‫هﻤﻪ در ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ. ٩١اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺧﻮد اﻧﺘﻘﺎم ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁن را ﺑﻪ‬ ‫ْ‬ ‫ﻏﻀﺐ ﺧﺪا واﮔﺬارﻳﺪ. زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ »ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ›اﻧﺘﻘﺎم از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ؛ ﻣﻦ‬ ‫هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﺰا ﺧﻮاهﻢ داد.‹« ٠٢ﺑﺮﻋﮑﺲ، »اﮔﺮ دﺷﻤﻨﺖ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ او ﺧﻮراﮎ ﺑﺪﻩ،‬ ‫و اﮔﺮ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ او ﺁب ﺑﻨﻮﺷﺎن. اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﯽ، اﺧﮕﺮهﺎﯼ ﺳﻮزان ﺑﺮ ﺳﺮ او‬ ‫ﺧﻮاهﯽ اﻧﺒﺎﺷﺖ.« ١٢ﻣﻐﻠﻮب ﺑﺪﯼ ﻣﺸﻮ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪﯼ را ﺑﺎ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﻣﻐﻠﻮب ﺳﺎز.‬

‫روﻣﻴﺎن ٣١‬
‫اﻃﺎﻋﺖ از ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺪرت‬
‫١هﺮﮐﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدار ﻗﺪرﺗﻬﺎﯼ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎﺷﺪ، زﻳﺮا هﻴﭻ ﻗﺪرﺗﯽ ﺟﺰ از ﺳﻮﯼ ﺧﺪا‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. ﻗﺪرﺗﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ وﺟﻮد دارﻧﺪ، از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﻣﻘﺮر ﺷﺪﻩاﻧﺪ. ٢ﭘﺲ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﻗﺪرﺗﯽ ﻋﺼﻴﺎن ﮐﻨﺪ، در ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا ﻣﻘﺮر ﮐﺮدﻩ، ﻋﺼﻴﺎن ورزﻳﺪﻩ اﺳﺖ؛ و‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺠﺎزات را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻣﯽﺧﺮﻧﺪ. ٣زﻳﺮا راﺳﺘ ِﺮداران را از‬ ‫ﮑ‬ ‫ﺣﮑﻤﺮاﻧﺎن هﺮاﺳﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ا ّﺎ ﺧﻼﻓﮑﺎران از ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ. ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺗﻮ را از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪرت هﺮاﺳﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ؟ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ، اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻩ ﮐﻪ او ﺗﻮ را ﺗﺤﺴﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ۴زﻳﺮا ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﺧﺪاﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﻨﺪ. ا ّﺎ اﮔﺮ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮐﺎر ﺧﻼف‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻮﯼ، ﺑﺘﺮس، زﻳﺮا ﺷﻤﺸﻴﺮ را ﺑﯽﺟﻬﺖ ﺣﻤﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. او ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﺧﺪا و ﻣﺠﺮﯼ‬ ‫ﻏﻀﺐ اﺳﺖ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮐﺎر ﺧﻼف ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﮐﻴﻔﺮ دهﺪ. ۵ﭘﺲ ﺁدﻣﯽ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﭘﺮهﻴﺰ از ﻏﻀﺐ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ وﺟﺪان ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدار ﻗﺪرﺗﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫۶ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻟﻴﺎت ﻣﯽﭘﺮدازﻳﺪ، زﻳﺮا ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺪرت ﮐﻪ ﺗﻤﺎم وﻗﺖ ﺧﻮد را‬ ‫ِ‬ ‫وﻗﻒ ﮐﺎر ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران ﺧﺪاﻳﻨﺪ. ٧ﺑﻪ هﺮﮐﺲ ﺁﻧﭽﻪ را ﺣﻖ اوﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺪهﻴﺪ: اﮔﺮ ﻣﺎﻟﻴﺎت اﺳﺖ، ﻣﺎﻟﻴﺎت ﺑﺪهﻴﺪ؛ اﮔﺮ َﺮاج اﺳﺖ، َﺮاج ﺑﭙﺮدازﻳﺪ؛ اﮔﺮ اﺣﺘﺮام‬ ‫ﺧ‬ ‫ﺧ‬ ‫اﺳﺖ، اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﻳﺪ؛ و اﮔﺮ اﮐﺮام اﺳﺖ، ﺗﮑﺮﻳﻢ ﮐﻨﻴﺪ.‬

‫ﻣﺤﺒﺖ، ﭼﻮن ﺗﺤﻘﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬

‫٨هﻴﭻ ِﻳﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﺪ. زﻳﺮا‬ ‫د‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ، در واﻗﻊ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁورد. ٩زﻳﺮا اﺣﮑﺎم »زﻧﺎ‬ ‫ﻣﮑﻦ«، »ﻗﺘﻞ ﻣﮑﻦ«، »دزدﯼ ﻣﮑﻦ«، »ﻃﻤﻊ ﻣﻮرز«، و هﺮ ﺣﮑﻢ دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ،‬ ‫هﻤﻪ در اﻳﻦ ﮐﻼم ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ »هﻤﺴﺎﻳﻪات را هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪار.«‬ ‫٠١ﻣﺤﺒﺖ، ﺑﻪ هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮد ﺑﺪﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ؛ ﭘﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺤﻘﻖ ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ.‬ ‫١١و ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺁﮔﺎهﯽ از اﻳﻦ ﮐﻪ در ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻴﺪ. زﻳﺮا‬ ‫هﻢاﮐﻨﻮن ﺳﺎﻋﺖ ﺁن رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﺷﻮﻳﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ اﮐﻨﻮن در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ‬ ‫ِ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻳﻢ، ﻧﺠﺎت ﻣﺎ ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢١ﺷﺐ رو ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن اﺳﺖ و روز‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ اﻋﻤﺎل ﺗﺎرﻳﮑﯽ را ﺑﻪ ﺳﻮﻳﯽ ﻧﻬﻴﻢ و زرﻩ ﻧﻮر را درﺑﺮ ﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫٣١ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺁنﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در روﺷﻨﺎﻳﯽ روز ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ.‬ ‫ﭘﺲ اوﻗﺎت ﺧﻮد را در ﺑﺰﻣﻬﺎ و ﻣﻴﮕﺴﺎرﯼ و هﺮزﮔﯽ و ﻋﻴﺎﺷﯽ و ﺟﺪال و ﺣﺴﺪ ﺳﭙﺮﯼ‬ ‫ﻧﮑﻨﻴﻢ، ۴١ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ را درﺑﺮ ﮐﻨﻴﺪ و در ﭘﯽ ارﺿﺎﯼ اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺲ ﺧﻮد‬ ‫ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ.‬

‫روﻣﻴﺎن ۴١‬
‫اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺿﻌﻴﻒ و ﻗﻮﯼ‬
‫١ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ اﻳﻤﺎﻧﺶ ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ، ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ درﺑﺎرۀ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻮرد ﺗﺮدﻳﺪ،‬ ‫ﺣﮑﻢ ﺻﺎدر ﮐﻨﻴﺪ. ٢اﻳﻤﺎن ﻳﮑﯽ ﺑﻪ او اﺟﺎزﻩ ﻣﯽدهﺪ هﺮ ﻏﺬاﻳﯽ را ﺑﺨﻮرد، ا ّﺎ دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﺶ ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ، ﻓﻘﻂ ﺳﺒﺰﻳﺠﺎت ﻣﯽﺧﻮرد. ٣ﺁن ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﯽﺧﻮرد، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁن‬ ‫ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮرد ﺑﻪ دﻳﺪۀ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺑﻨﮕﺮد؛ و ﺁن ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻧﻤﯽﺧﻮرد، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺁنﮐﺲ را ﮐﻪ هﺮ‬ ‫ﻏﺬاﻳﯽ را ﻣﯽﺧﻮرد، ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﺪ. زﻳﺮا ﺧﺪا او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ۴ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ اﺳﺘﻮار ﻣﺎﻧﺪن ﻳﺎ ﻓﺮواﻓﺘﺎدن او ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻳﺶ ﻣﺮﺑﻮط‬ ‫اﺳﺖ. و او اﺳﺘﻮار هﻢ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺎدر اﺳﺖ او را اﺳﺘﻮار ﮔﺮداﻧﺪ.‬ ‫۵ﮐﺴﯽ ﻳﮏ روز را از دﻳﮕﺮ روزهﺎ ﻣﻘ ّﺳﺘﺮ ﻣﯽﺷﻤﺎرد؛ ﻓﺮدﯼ دﻳﮕﺮ، هﻤﮥ روزهﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫را ﻳﮑﺴﺎن ﻣﯽﭘﻨﺪارد. هﺮﮐﺲ در ذهﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ۶ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ روزﯼ‬ ‫ً‬ ‫ﺧﺎص را ﻣﻬﻢ ﻣﯽﺷﻤﺎرد، ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﯽﺧﻮرد، ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮرد، زﻳﺮا ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. و ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ از ﺧﻮردن ﮔﻮﺷﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮهﻴﺰد، او ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﺰارد. ٧زﻳﺮا هﻴﭻ ﻳﮏ‬ ‫از ﻣﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻢ و هﻴﭻ ﻳﮏ از ﻣﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﻣﻴﺮﻳﻢ. ٨اﮔﺮ زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ، و اﮔﺮ ﻣﯽﻣﻴﺮﻳﻢ، ﺁن ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺧﻮاﻩ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ، ﺧﻮاﻩ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ، از ﺁن ﺧﺪاوﻧﺪﻳﻢ. ٩ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﺮد و زﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ زﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺎﺷﺪ.‬

‫٠١ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﭼﺮا ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟ و ﺷﻤﺎ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺑﻪ دﻳﺪۀ‬ ‫ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﯽﻧﮕﺮﻳﺪ؟ زﻳﺮا هﻤﮥ ﻣﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ داورﯼ ﺧﺪا ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ. ١١ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺧﻮدم ﺳﻮﮔﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫هﺮ زاﻧﻮﻳﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻦ ﺧﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬ ‫و هﺮ زﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا اﻗﺮار ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.«‬ ‫٢١ﭘﺲ هﺮ ﻳﮏ از ﻣﺎ ﺣﺴﺎب ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺎزﺧﻮاهﺪ داد.‬ ‫٣١ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﮑﻮم ﻧﮑﻨﻴﻢ. ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁن، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‬ ‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﺳﻨﮓ ﻟﻐﺰش ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻌﯽ در راﻩ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻣﮕﺬارﻳﺪ. ۴١ﻣﻦ در ﻣﻘﺎم ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در‬ ‫ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ، اﻃﻤﻴﻨﺎن دارم ﮐﻪ هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮدﯼ ﺧﻮد ﻧﺠﺲ ﻧﻴﺴﺖ. ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﭼﻴﺰﯼ را ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺷﻤﺎرد، ﺑﺮاﯼ او ﻧﺠﺲ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ۵١اﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮراﮐﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮرﯼ ﺑﺮادرت را دردﻣﻨﺪ ﻣﯽﺳﺎزﯼ، دﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﻣﺤﺒﺖ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ. ﺑﺎ ﺧﻮراﮎ‬ ‫ﺧﻮد، ﺑﺮادر ﺧﻮﻳﺶ را ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ او ﻣﺮد، هﻼﮎ ﻣﺴﺎز. ۶١ﻣﮕﺬارﻳﺪ در ﻣﻮرد‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﺷﻤﺎرﻳﺪ، ﺑﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد. ٧١زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ، ﺁراﻣﺶ و ﺷﺎدﯼ در روحاﻟﻘﺪس اﺳﺖ. ٨١هﺮﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ، ﺧﺪا را ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﺳﺎزد و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﮥ ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ هﺴﺖ.‬ ‫٩١ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮﻗﺮارﯼ ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ و ﺑﻨﺎﯼ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽﺷﻮد،‬ ‫دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻴﻢ. ٠٢ﮐﺎر ﺧﺪا را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮراﮎ ﺧﺮاب ﻣﮑﻦ! هﻤﮥ ﺧﻮراﮐﻬﺎ ﭘﺎﮐﻨﺪ، ا ّﺎ ﺧﻮردن‬ ‫ﻣ‬ ‫هﺮ ﺧﻮراﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻟﻐﺰش ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮﯼ ﺷﻮد، ﻋﻤﻠﯽ اﺳﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ. ١٢ﺑﻬﺘﺮ ﺁن‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﻮردن ﮔﻮﺷﺖ ﻳﺎ ﻧﻮﺷﻴﺪن ﺷﺮاب ﻳﺎ اﻧﺠﺎم هﺮ ﮐﺎر دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻟﻐﺰش‬ ‫ﺑﺮادرت ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﭙﺮهﻴﺰﯼ.‬ ‫٢٢ﭘﺲ ﻋﻘﻴﺪﻩات را درﺑﺎرۀ اﻳﻦ اﻣﻮر، ﺑﻴﻦ ﺧﻮد و ﺧﺪا ﻧﮕﺎﻩ دار. ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﮐﺴﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل اوﺳﺖ، ﺧﻮد را ﻣﺤﮑﻮم ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ٣٢ا ّﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮردن ﺧﻮراﮐﯽ دﭼﺎر ﺗﺮدﻳﺪ اﺳﺖ، اﮔﺮ ﺁن را ﺑﺨﻮرد ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯽﺷﻮد، زﻳﺮا ﺑﺎ اﻳﻤﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺨﻮردﻩ اﺳﺖ و ﺁﻧﭽﻪ از اﻳﻤﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ.‬

‫روﻣﻴﺎن ۵١‬
‫١ﻣﺎ ﮐﻪ ﻗﻮﯼ هﺴﺘﻴﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻴﻬﺎﯼ ﺿﻌﻴﻔﺎن را ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﻮﻳﻢ و در ﭘﯽ ﺧﺸﻨﻮدﯼ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ. ٢هﺮ ﻳﮏ از ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮد را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزد، در ﺟﻬﺖ ﺧﻴﺮﻳﺖ و‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎﯼ او. ٣زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ در ﭘﯽ ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﺧﻮد ﻧﺒﻮد، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺗﻮهﻴﻨﻬﺎﯼ ﺗﻮهﻴﻦﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺗﻮ، ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺮواﻓﺘﺎد.« ۴زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ،‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺎ ﺑﻮدﻩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭘﺎﻳﺪارﯼ و ﺑﺎ ﺁن دﻟﮕﺮﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺐﻣﻘ ّس ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، اﻣﻴﺪ داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﻢ.‬

‫۵اﻳﻨﮏ ﺧﺪاﯼ ﺑﺨﺸﻨﺪۀ ﭘﺎﻳﺪارﯼ و دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در اﻧﻄﺒﺎق ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ هﻤﻔﮑﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ۶ﺗﺎ ﻳﮑﺪل و ﻳﮑﺰﺑﺎن، ﺧﺪا ﻳﻌﻨﯽ ﭘﺪر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ را ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٧ﭘﺲ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺷﻤﺎ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﺪا ﺟﻼل‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ. ٨زﻳﺮا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاﯼ ﻧﺸﺎن دادن اﻣﺎﻧﺖ ﺧﺪا، ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ وﻋﺪﻩهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪران دادﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ زﻧﺪ، ٩و ﺗﺎ ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮد،‬ ‫ﺧﺪا را ﺑﻪﺳﺒﺐ رﺣﻤﺘﺶ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»از اﻳﻦرو، ﺗﻮ را در ﻣﻴﺎن ﻗﻮﻣﻬﺎ اﻗﺮار ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد،‬ ‫و در وﺻﻒ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺳﺮودهﺎ ﺧﻮاهﻢ ﺳﺮاﻳﻴﺪ.«‬ ‫٠١ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»اﯼ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﺎ ﻗﻮم او ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﺪ.«‬ ‫١١و ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»اﯼ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ، ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺣﻤﺪ ﮔﻮﻳﻴﺪ،‬ ‫و اﯼ هﻤﮥ ا ّﺘﻬﺎ او را ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٢١و اﺷﻌْﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫َِ‬ ‫»رﻳﺸﮥ ِﺴﺎﯼ ﭘﺪﻳﺪار ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ،‬ ‫ﻳ‬ ‫هﻢاو ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﺑﺮ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺧﺎﺳﺖ؛‬ ‫ﺑﻪ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻮﻣﻬﺎ اﻣﻴﺪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﺴﺖ.«‬ ‫٣١اﻳﻨﮏ ﺧﺪاﯼ اﻣﻴﺪ، ﺷﻤﺎ را از ﮐﻤﺎل ﺷﺎدﯼ و ﺁراﻣﺶ در اﻳﻤﺎنداﺷﺘﻦ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎزد ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﻗﺪرت روحاﻟﻘﺪس، ﺳﺮﺷﺎر از اﻣﻴﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻮُﺲ در ﻣﻴﺎن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻟ‬

‫۴١اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﻦ ﺧﻮد اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را دارم ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﺎن از ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﻣﻤﻠﻮ، و‬ ‫ْ‬ ‫از داﻧﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺧﻮردارﻳﺪ و ﺑﻪ ﭘﻨﺪﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻴﺪ. ۵١ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ،‬ ‫ﺟﺴﺎرت ﮐﺮدﻩ، در ﺑﺎب ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ، ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎدﺁورﯼ ﮐﻨﻢ،‬ ‫زﻳﺮا ﺧﺪا اﻳﻦ ﻓﻴﺾ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ ۶١ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ْ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺎﺷﻢ و ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻬﺎﻧﺖ اﻋﻼم اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪا را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻢ، ﺗﺎ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫هﺪﻳﻪاﯼ ﻣﻘﺒﻮل ﺑﻪ درﮔﺎﻩ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ روحاﻟﻘﺪس ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫٧١ﭘﺲ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺪا اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ. ٨١زﻳﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزﻩ‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﻤﯽدهﻢ از ﭼﻴﺰﯼ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاﯼ اﻃﺎﻋﺖ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﭼﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺳﺨﻨﺎن و ﭼﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﮐﺎرهﺎﻳﻢ. ٩١او اﻳﻦ را ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻴﺮوﯼ ﺁﻳﺎت و ﻣﻌﺠﺰات، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ روح ﺧﺪا اﻧﺠﺎم دادﻩ اﺳﺖ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ از‬ ‫اورﺷﻠﻴﻢ ﺗﺎ »اﻳﻠﻴﺮﻳﮑﻮم« دور زدﻩ، ﺑﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﮐﻤﺎل، ﺑﺸﺎرت دادم. ٠٢ﺁرزوﻳﻢ‬ ‫هﻤﻮارﻩ اﻳﻦ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺸﺎرت دهﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ، ﺗﺎ ﺑﺮ ﺑﻨﻴﺎدﯼ ﮐﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﻧﻬﺎدﻩ اﺳﺖ، ﺑﻨﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، ١٢ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از او ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ‬ ‫و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، درﮎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.«‬ ‫٢٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ، ﺑﺎرهﺎ از ﺁﻣﺪن ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﺎزداﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩام.‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ ﺑﺮاﯼ دﻳﺪار از روم‬ ‫ﻟ‬

‫٣٢ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ، دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ، و از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻣﺸﺘﺎق ﺁﻣﺪن ﻧﺰد ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ، ۴٢اﻣﻴﺪ دارم ﺳﺮ راهﻢ ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ، ﺑﻪ دﻳﺪار ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺗﺎ ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﺪﯼ از ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﺷﺪم، ﻣﺮا در ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻳﺎرﯼ‬ ‫دهﻴﺪ. ۵٢در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺁهﻨﮓ اورﺷﻠﻴﻢ دارم ﺗﺎ ﻣﻘ ّﺳﺎن را در ﺁﻧﺠﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻢ، ۶٢زﻳﺮا‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ و َﺧﺎﺋﻴﻪ را ﭘﺴﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﺎن ﻣﻘ ّﺳﺎن اورﺷﻠﻴﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻟﯽ‬ ‫ِ ﺪ ِ‬ ‫ا‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ. ٧٢ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﮐﺎر رﻏﺒﺖ داﺷﺘﻨﺪ؛ و در واﻗﻊ ﻣﺪﻳﻮن ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫زﻳﺮا اﮔﺮ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﺑﺮﮐﺎت روﺣﺎﻧﯽ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺷﺮﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﮥ ﺧﻮد‬ ‫اﻳﻦ ِﻳﻦ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ داراﻳﯽ ﻣﺎدﯼ ﺧﻮد، اﻳﺸﺎن را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫د‬ ‫٨٢ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪم و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺁﻧﺎن اﻳﻦ ﺛﻤﺮﻩ را‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، ﺑﺎ ﮔﺬر از ﻧﺰد ﺷﻤﺎ، رهﺴﭙﺎر اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ. ٩٢ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ‬ ‫ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ، ﺑﺎ ﺑﺮﮐﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ.‬ ‫٠٣اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ و ﻣﺤﺒﺖ روح، از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ‬ ‫دارم ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﺑﻪ درﮔﺎﻩ ﺧﺪا دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ، و ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﺎر در ﻣﺠﺎهﺪۀ ﻣﻦ ﺷﺮﻳﮏ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫١٣دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ از ﮔﺰﻧﺪ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪدر ﺑﺮم و ﺧﺪﻣﺘﻢ در اورﺷﻠﻴﻢ ﻧﺰد‬ ‫ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺁﻧﺠﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺁﻳﺪ. ٢٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺗﺎ در‬ ‫ﺪ ِ‬ ‫ﮐﻨﺎر ﺷﻤﺎ ﺗﺠﺪﻳﺪﻗﻮا ﮐﻨﻢ. ٣٣ﺧﺪاﯼ ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ هﻤﺮاﻩ هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫روﻣﻴﺎن ۶١‬
‫ﺳﻼم و درود‬
‫١ﺧﻮاهﺮﻣﺎن ﻓﻴﺒﯽ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ. او از ﺧﺎدﻣﺎن ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺷﻬﺮ ِﻨﺨْﺮﻳﻪ‬ ‫ﮐ‬ ‫اﺳﺖ. ٢او را در ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ و از هﻴﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺪ‬

‫از ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮاهﺪ درﻳﻎ ﻧﻮرزﻳﺪ، زﻳﺮا او ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ، از ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮد ﻣﻦ، ﻓﺮاوان ﮐﻤﮏ‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣ﺑﻪ ﭘْﺮﻳﺴﮑﻴﻼ و ﺁﮐﻴﻼ، هﻤﮑﺎران ﻣﻦ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ۴ﺁﻧﺎن ﺟﺎن‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ، و ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ، ﮐﻪ هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن از‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻧﺪ. ۵هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد، درود ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺑﻪ‬ ‫دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰم اﭘﺎﻳ ِﺘﻮس ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. او ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺁﺳﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن‬ ‫ِ ﻨ‬ ‫ﺁورد. ۶ﻣﺮﻳﻢ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺸﻴﺪ، ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻴﺪ. ٧ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان ﻣﻦ،‬ ‫ﺁﻧﺪْروﻧﻴﮑﻮس و ﻳﻮﻧﻴﺎس ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ در زﻧﺪان ﺑﻮدﻧﺪ، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺁﻧﺎن در ﻣﻴﺎن رﺳﻮﻻن،‬ ‫از ﭼﻬﺮﻩهﺎﯼ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ در ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ. ٨ﺑﻪ ﺁﻣﭙْﻠﻴﺎﺗﻮس ﮐﻪ او را در‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ دوﺳﺖ ﻣﯽدارم، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ٩ﺑﻪ هﻤﮑﺎرﻣﺎن در ﻣﺴﻴﺢ، اورﺑﺎﻧﻮس، و دوﺳﺖ‬ ‫ﻋﺰﻳﺰم، ِﺳﺘﺎﺧﻴﺲ، ﺳﻼم دهﻴﺪ. ٠١ﺑﻪ ﺁ ِﻠﻴﺲ ﮐﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮد را در ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺲ دادﻩ، ﺳﻼم‬ ‫ﭘ‬ ‫ا‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﺪان ﺁرﻳﺴﺘﻮﺑﻮُﺲ ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻴﺪ. ١١ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻦ هﻴﺮودﻳﻮن و ﻧﻴﺰ ﺑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺁن اﻋﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﺪان ﻧﺎرﮐﻴﺴﻮس ﮐﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ هﺴﺘﻨﺪ، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ٢١ﺑﻪ ﺗْﺮﻳﻔﻴﻨﺎ و‬ ‫ﺗْﺮﻳﻔﻮﺳﺎ، ﺑﺎﻧﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﺘﮑﻮﺷﺎﻧﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، و ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰم‬ ‫ِﺮﺳﻴﺲ، ﺑﺎﻧﻮﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺳﻼم دهﻴﺪ. ٣١ﺑﻪ رو ُﺲ ﮐﻪ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﭘ‬ ‫در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﺳﺖ، و ﺑﻪ ﻣﺎدر او ﮐﻪ در ﺣﻖ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺎدرﯼ ﮐﺮدﻩ، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ.‬ ‫۴١ﺑﻪ ﺁﺳﻴﻨﮑْﺮﻳﺘﻮس، ﻓْﻠﻴﮕﻮن، ِﺮﻣﺎس، ﭘﺎﺗْﺮوﺑﺎس و ِﺮ ِﺲ و ﺑﺮادران دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ه ﻣ‬ ‫ه‬ ‫اﻳﺸﺎن هﺴﺘﻨﺪ، ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻴﺪ. ۵١ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻮﻟﻮﮔﻮس، ﻳﻮﻟﻴﺎ، ﻧﻴﺮﻳﺎس و ﺧﻮاهﺮش، و ﺑﻪ اوﻟﻴﻤﭙﺎس‬ ‫و هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎﻧﯽ ﮐﻪ هﻤﺮاﻩ اﻳﺸﺎﻧﻨﺪ، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ۶١ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﻣﻘ ّس ﺳﻼم‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﻮﻳﻴﺪ. هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ درود ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ.‬ ‫٧١اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﯽﺧﻮاهﻢ از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺁنﮐﺴﺎن ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ‬ ‫ﺟﺪاﻳﯽاﻧﺪ و در راﻩ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻊ اﻳﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬ ‫ﻣﯽورزﻧﺪ؛ از ﺁﻧﺎن دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ، ٨١زﻳﺮا اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ اﺷﺨﺎص ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ را ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در ﭘﯽ ارﺿﺎﯼ ﺷﮑﻢ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ و ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ زﻳﺒﺎ و ﺗﻤّﻖﺁﻣﻴﺰ ﺑﺮ اﻓﮑﺎر‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺳﺎدﻩﻟﻮﺣﺎن ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ، ﺁﻧﺎن را ﻣﯽﻓﺮﻳﺒﻨﺪ. ٩١ﺁوازۀ اﻃﺎﻋﺖ ﺷﻤﺎ در ﻣﻴﺎن هﻤﮕﺎن‬ ‫ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ اﺳﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، از ﺑﺎﺑﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ. ا ّﺎ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﺣﮑﻴﻢ، و در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺪ اﺳﺖ، ﻣﻌﺼﻮم ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫٠٢ﺧﺪاﯼ ﺻﻠﺢ و ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺰودﯼ ﺷﻴﻄﺎن را زﻳﺮ ﭘﺎهﺎﯼ ﺷﻤﺎ ِﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺮاﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫١٢هﻤﮑﺎرم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان ﻣﻦ ﻟﻮﮐﻴﻮس، ﻳﺎﺳﻮن و‬ ‫ﺳﻮﺳﻴﭙﺎ ِﺮوس ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ.‬ ‫ﺗ‬ ‫٢٢ﻣﻦ، ِﺮﺗﻴﻮس، ﮐﺎﺗﺐ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ، در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ.‬ ‫ﺗ‬ ‫٣٢ﮔﺎﻳﻮس ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎنﻧﻮازﯼ او ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻣﻦ و ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻋﻀﺎﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ اﻳﻨﺠﺎ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ، ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ.‬

‫ِراﺳﺘﻮس ﮐﻪ ﺧﺰاﻧﻪدار ﺷﻬﺮ اﺳﺖ، و ﺑﺮادر ﻣﺎ ﮐﻮﺁرﺗﻮس ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم دارﻧﺪ.‬ ‫ا‬ ‫۴٢و اﮐﻨﻮن او را ﮐﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺷﻤﺎ را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﻦ و ﻣﻮﻋﻈﮥ ﭘﻴﺎم ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺘﻮار ﮔﺮداﻧﺪ - ﻳﻌﻨﯽ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﮑﺎﺷﻔﮥ رازﯼ ﮐﻪ از اﻳﺎم ازل ﻣﺨﻔﯽ داﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد، ۵٢ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ اﻧﺒﻴﺎ ﻣﮑﺸﻮف ﮔﺮدﻳﺪﻩ و ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﺧﺪاﯼ ﺳﺮﻣﺪﯼ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﺟﻬﺖ اﻃﺎﻋﺖ اﻳﻤﺎن، ﺑﻪ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ - ۶٢هﻢاو را ﮐﻪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺧﺪاﯼ‬ ‫ﺣﮑﻴﻢ اﺳﺖ، ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ ﺟﻼل ﺑﺎد! ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫ﻧﺎﻣﻪ ا ّل ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﻗ ِﻧﺘﻴﺎن‬ ‫ُﺮ‬ ‫و ﻟ‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ، ﮐﻪ ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ رﺳﻮل ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ، و‬ ‫ﻟ‬ ‫از ﺑﺮادرﻣﺎن ﺳﻮﺳ ِﻨﻴﺲ،‬ ‫ْﺘ‬ ‫٢ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا در ﻗ ِﻧ ُﺲ، ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﺪﻩ و ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﺗﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫ﻗﻮم ﻣﻘ ّس ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻨﺪ، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در هﺮ ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ، ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ و ﻧﻴﺰ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻳﺸﺎن اﺳﺖ:‬ ‫٣ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺳﻮﯼ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ‬
‫۴ﻣﻦ هﻤﻮارﻩ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ و ﺁن ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺳﭙﺎس ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ. ۵زﻳﺮا در او ﺷﻤﺎ از هﺮ ﺣﻴﺚ ﻏﻨﯽ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، از ﺑﺎﺑﺖ‬ ‫هﺮ ﻧﻮع ﺑﻴﺎن و هﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ، ۶ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﺎ ﺑﺮ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺛﺒﻮت‬ ‫رﺳﻴﺪ. ٧از اﻳﻦرو، در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻇﻬﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ، از هﻴﭻ ﻋﻄﺎﻳﯽ ﺑﯽﻧﺼﻴﺐ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ. ٨او ﺷﻤﺎ را ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ اﺳﺘﻮار ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫داﺷﺖ، ﺗﺎ در روز ﻇﻬﻮر ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﯼ از هﺮ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٩اﻣﻴﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ رﻓﺎﻗﺖ ﺑﺎ ﭘﺴﺮش، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﮑﻤﺖ‬
‫٠١اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ از ﺷﻤﺎ ﺗﻤﻨﺎ دارم ﮐﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺗﻮاﻓﻖ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺗﺎ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ و هﻤﮕﯽ در اﻧﺪﻳﺸﻪ و رأﯼ ﺑﺎ هﻢ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫١١اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، اهﻞ ﺧﺎﻧﮥ ﺧْﻠﻮﺋﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ دادﻩاﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺟﺪاﻟﻬﺎﺳﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫٢١ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻨﮑﻪ ﻳﮑﯽ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﺗﻌﻠﻖ دارم«؛ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬ ‫ﻟ‬

‫»ﻣﻦ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﭘﻮُﺲ هﺴﺘﻢ«؛ ﻳﮑﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ »ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﻴﻔﺎ ﺗﻌﻠﻖ دارم«؛ و دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ،‬ ‫ﻟ‬ ‫»ﻣﻦ از ﺁن ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻢ.«‬ ‫ِ‬ ‫٣١ﺁﻳﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﭘﻮُﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪ؟ و ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭘﻮُﺲ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ؟ ۴١ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺰ ﮐْﺮﻳﺴﭙﻮس و ﮔﺎﻳﻮس، هﻴﭻﮐﺲ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫از ﺷﻤﺎ را ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻧﺪادم، ۵١ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ. ۶١)اﻟﺒﺘﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادﻩ اﺳﺘﻔﺎﻧﺎس را ﻧﻴﺰ ﺗﻌﻤﻴﺪ دادم؛ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺪارم ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ را ﺗﻌﻤﻴﺪ دادﻩ ﺑﺎﺷﻢ.(‬ ‫٧١زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺮا ﻧﻔﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺗﻌﻤﻴﺪ دهﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺑﺸﺎرت رﺳﺎﻧﻢ، وﻟﯽ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ‬ ‫ﺳﺨﻨﻮرﯼ، ﻣﺒﺎدا ﻗﺪرت ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﯽاﺛﺮ ﮔﺮدد.‬

‫ﭘﻴﺎم ﺻﻠﻴﺐ و ﺣﮑﻤﺖ دﻧﻴﻮﯼ‬

‫٨١زﻳﺮا ﭘﻴﺎم ﺻﻠﻴﺐ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﻃﺮﻳﻖ هﻼﮐﺖ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽدارﻧﺪ، ﺟﻬﺎﻟﺖ اﺳﺖ،‬ ‫ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﮐﻪ رهﺮوان ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺠﺎﺗﻴﻢ، ﻗﺪرت ﺧﺪاﺳﺖ. ٩١زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﺣﮑﻤﺖ ﺣﮑﻴﻤﺎن را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ِ‬ ‫و ﺧﺮد ﺧﺮدﻣﻨﺪان را ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮاهﻢ ﮔﺮداﻧﻴﺪ.«‬ ‫ِ‬ ‫٠٢ﺑﺮاﺳﺘﯽ، ﺣﮑﻴﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻋﺎِﻢ دﻳﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻓﻴﻠﺴﻮف اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﮕﺮ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺧﺪا ﺣﮑﻤﺖ دﻧﻴﺎ را ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻧﮕﺮداﻧﻴﺪﻩ اﺳﺖ؟ ١٢زﻳﺮا از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﺪا، دﻧﻴﺎ‬ ‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺪا را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ، ﺧﺪا ﭼﻨﺎن ﻣﺼﻠﺤﺖ دﻳﺪ ﮐﻪ از راﻩ ﻣﻮﻋﻈﮥ‬ ‫ﺟﺎهﻼﻧﮥ اﻧﺠﻴﻞ، ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﻣﯽﺁورﻧﺪ، ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ. ٢٢ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺁﻳﺖاﻧﺪ‬ ‫و ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن در ﭘﯽ ﺣﮑﻤﺖ، ٣٢وﻟﯽ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺼﻠﻮب را وﻋﻆ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را‬ ‫ﺳﻨﮓ ﻟﻐﺰش اﺳﺖ و ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن را ﺟﻬﺎﻟﺖ، ۴٢ا ّﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﮔﺎن را، ﭼﻪ ﻳﻬﻮدﯼ و ﭼﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ، ﻣﺴﻴﺢ ﻗﺪرت ﺧﺪا و ﺣﮑﻤﺖ ﺧﺪاﺳﺖ. ۵٢زﻳﺮا ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺧﺪا از ﺣﮑﻤﺖ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﺣﮑﻴﻤﺎﻧﻪﺗﺮ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﺧﺪا از ﻗﺪرت اﻧﺴﺎن ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮ اﺳﺖ.‬

‫اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻗ ِﻧ ُﺲ و ﺣﮑﻤﺖ دﻧﻴﻮﯼ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬

‫۶٢اﯼ ﺑﺮادران، وﺿﻊ ﺧﻮد را، ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ، در ﻧﻈﺮ ﺁورﻳﺪ.‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎﯼ ﺑﺸﺮﯼ، ﺣﮑﻴﻢ ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﯽﺷﺪﻳﺪ؛ و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎ از ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪان ﻳﺎ‬ ‫ﻧﺠﻴﺐزادﮔﺎن ﻧﺒﻮدﻳﺪ. ٧٢ا ّﺎ ﺧﺪا ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ دﻧﻴﺎ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻣﯽﭘﻨﺪارد، ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﮑﻴﻤﺎن را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺠﻞ ﺳﺎزد؛ و ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ دﻧﻴﺎ ﺿﻌﻴﻒ ﻣﯽﺷﻤﺎرد، اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد ﺗﺎ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪان را ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ‬ ‫ﺳﺎزد؛ ٨٢ﺧﺪا ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ َﺴﺖ و ﺣﻘﻴﺮ ﻣﯽاﻧﮕﺎرد، ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻬﺎ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ، ﺗﺎ‬ ‫ﭘ‬ ‫هﺴﺘﻴﻬﺎ را ﺑﺎﻃﻞ ﺳﺎزد، ٩٢ﺗﺎ هﻴﭻ ﺑﺸﺮﯼ در ﺣﻀﻮر او ﻓﺨﺮ ﻧﮑﻨﺪ. ٠٣و از اوﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ هﺴﺘﻴﺪ، در او ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ، ﻗ ّوﺳﻴﺖ و ﺑﻬﺎﯼ رهﺎﻳﯽ ﻣﺎ. ١٣ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ: »هﺮﮐﻪ ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﺪ.«‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٢‬

‫ﻣﻮﻋﻈﮥ ﭘﻮُﺲ و ﺣﮑﻤﺖ دﻧﻴﻮﯼ‬ ‫ﻟ‬

‫١ﻣﻦ ﻧﻴﺰ اﯼ ﺑﺮادران، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪم، راز ﺧﺪا را ﺑﺎ ﻓﺼﺎﺣﺖ و ﺣﮑﻤﺖ‬ ‫ﺑﺸﺮﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﻧﮑﺮدم. ٢زﻳﺮا ﺑﺮﺁن ﺑﻮدم در ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ، ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺪاﻧﻢ، ﺁن هﻢ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﻣﺼﻠﻮب. ٣و ﻣﻦ ﺑﺎ ﺿﻌﻒ، و ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻟﺮز ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮدم. ۴و ﭘﻴﺎم و وﻋﻆ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎت ﮔﻴﺮاﯼ ﺣﮑﻴﻤﺎﻧﻪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺑﺮهﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﻗﺪرت روح ﺑﻴﺎن ﺷﺪ، ۵ﺗﺎ اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺸﺮﯼ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﻗﺪرت ﺧﺪا ﻣﺘﮑﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ.‬

‫ﺣﮑﻤﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺧﺪا‬

‫۶ا ّﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل، ﻣﺎ در ﻣﻴﺎن ﺑﺎﻟﻐﺎن از ﺣﮑﻤﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، ا ّﺎ ﻧﻪ از ﺣﮑﻤﺘﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻳﺎ ﺣﮑﻤﺮاﻧﺎن اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ زواﻟﻨﺪ، ٧ﺑﻠﮑﻪ از‬ ‫ﺣﮑﻤﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ ﮐﻪ از دﻳﺪﻩهﺎ ﻧﻬﺎن اﺳﺖ و ﺧﺪا ﺁن را ﭘﻴﺶ از ﺁﻏﺎز‬ ‫زﻣﺎن، ﺑﺮاﯼ ﺟﻼل ﻣﺎ ﻣﻘﺮر ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ. ٨ا ّﺎ هﻴﭻﻳﮏ از ﺣﮑﻤﺮاﻧﺎن ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﮑﻤﺖ را درﮎ ﻧﮑﺮدﻧﺪ، زﻳﺮا اﮔﺮ ﺁن را درﮎ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻼل را ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٩ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺁﻧﭽﻪ را هﻴﭻ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﺪﻳﺪﻩ،‬ ‫هﻴﭻ ﮔﻮﺷﯽ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ،‬ ‫و ﺑﻪ هﻴﭻ اﻧﺪﻳﺸﻪاﯼ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ،‬ ‫ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ دوﺳﺘﺪاران ﺧﻮد ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٠١زﻳﺮا ﺧﺪا ﺁن را ﺗﻮﺳﻂ روح ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﭼﺮاﮐﻪ روح هﻤﻪﭼﻴﺰ،‬ ‫ْ‬ ‫ﺣﺘﯽ اﻋﻤﺎق ﺧﺪا را ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮐﺎود. ١١زﻳﺮا ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ از اﻓﮑﺎر ﺁدﻣﯽ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺟﺰ روح‬ ‫ﺧﻮد او ﮐﻪ در درون اوﺳﺖ؟ ﺑﺮ هﻤﻴﻦ ﻗﻴﺎس، ﻓﻘﻂ روح ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ از اﻓﮑﺎر ﺧﺪا ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫اﺳﺖ. ٢١وﻟﯽ ﻣﺎ ﻧﻪ روح اﻳﻦ دﻧﻴﺎ، ﺑﻠﮑﻪ روﺣﯽ را ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ از ﺧﺪاﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ را ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﺪاﻧﻴﻢ. ٣١و از هﻤﻴﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، ﺁن هﻢ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺁﻣﻮﺧﺘﮥ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺸﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ روح ﻣﯽﺁﻣﻮزد؛ و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﺣﻘﺎﻳﻖ‬ ‫روﺣﺎﻧﯽ را ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ. ۴١ا ّﺎ اﻧﺴﺎن ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ اﻣﻮر ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ روح‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮد زﻳﺮا در ﻧﻈﺮش ﺟﻬﺎﻟﺖ اﺳﺖ، و ﻗﺎدر ﺑﻪ درﮐﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ﻗﻀﺎوت درﺳﺖ درﺑﺎرۀ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ از دﻳﺪﮔﺎهﯽ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﻴ ّﺮ اﺳﺖ. ۵١ا ّﺎ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺴ‬ ‫روﺣﺎﻧﯽ درﺑﺎرۀ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻗﻀﺎوت ﻣﯽﮐﻨﺪ، وﻟﯽ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ درﺑﺎرۀ او ﻗﻀﺎوت‬ ‫ﮐﻨﺪ.‬ ‫۶١»زﻳﺮا ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﻓﮑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ او را ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﺪ؟«‬

‫وﻟﯽ ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﺴﻴﺢ را دارﻳﻢ.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٣‬
‫ﺣﮑﻤﺖ دﻧﻴﻮﯼ و ﻧﮕﺮش ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﻪ رﺳﻮﻻن‬
‫١ا ّﺎ اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﻤﭽﻮن اﺷﺨﺎﺻﯽ روﺣﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﭽﻮن اﺷﺨﺎﺻﯽ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ، ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ، ﮐﻮدﮎ ﻧﻮزادﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٢ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﻴﺮ دادم ﻧﻪ ﮔﻮﺷﺖ، زﻳﺮا ﺁﻣﺎدﮔﯽ ﺁن را ﻧﺪاﺷﺘﻴﺪ و هﻨﻮز هﻢ ﻧﺪارﻳﺪ،‬ ‫٣ﭼﺮاﮐﻪ هﻨﻮز ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻴﺪ. وﻗﺘﯽ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺣﺴﺪ و ﺟﺪال هﺴﺖ، ﺁﻳﺎ ﻧﺸﺎن ﺁن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ؟ ۴زﻳﺮا وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ ﺗﻌﻠﻖ دارم،« و دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﻣﻦ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺁﭘﻮُﺲ هﺴﺘﻢ،«‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺁﻳﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻳﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫۵ﻣﮕﺮ ﺁﭘﻮُﺲ ﮐﻴﺴﺖ؟ ﭘﻮُﺲ ﮐﻴﺴﺖ؟ ﺁﻧﺎن ﻓﻘﻂ ﺧﺎدﻣﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ هﺮ ﮐﺪام‬ ‫وﻇﻴﻔﻪاﯼ ﺳﭙﺮدﻩ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻳﺸﺎن اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ. ۶ﻣﻦ ﺑﺬر را ﮐﺎﺷﺘﻢ و ﺁﭘﻮُﺲ ﺁن را‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺁﺑﻴﺎرﯼ ﮐﺮد، ا ّﺎ ﺧﺪا ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ روﻳﺶ ﺁن ﺷﺪ. ٧ﭘﺲ ﻧﻪ ﮐﺎرﻧﺪﻩ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ و ﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﺑﻴﺎرﯼ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺪا ﮐﻪ روﻳﺎﻧﻨﺪﻩ اﺳﺖ. ٨ﺁن ﮐﻪ ﻣﯽﮐﺎرد و ﺁن ﮐﻪ ﺁﺑﻴﺎرﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ،‬ ‫هﺮ دو ﻳﮏ هﺪف دارﻧﺪ و هﺮ ﻳﮏ ﺑﻪﻓﺮاﺧﻮر ﻣﺤﻨﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ، ﭘﺎداش ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.‬ ‫٩ﻣﺎ ﻓﻘﻂ هﻤﮑﺎراﻧﯽ هﺴﺘﻴﻢ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﺪا، و ﺷﻤﺎ ﻣﺰرﻋﻪ و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﻴﺪ.‬ ‫٠١ﺑﺎ ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ، هﻤﭽﻮن ﻣﻌﻤﺎرﯼ ﻣﺎهﺮ ﭘﯽاﻓﮑﻨﺪم و دﻳﮕﺮﯼ‬ ‫ﺑﺮ ﺁن ﭘﯽ، ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽﺳﺎزد. ا ّﺎ هﺮﮐﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزد. ١١زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺰ ﺁن ﭘﯽ ﮐﻪ ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﭘﯽ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﮕﺬارد، و ﺁن ﭘﯽ هﻤﺎﻧﺎ ﺧﻮد‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ. ٢١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ اﻳﻦ ﭘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ از ﻃﻼ ﻳﺎ ﻧﻘﺮﻩ ﻳﺎ ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ‬ ‫ﻳﺎ ﭼﻮب ﻳﺎ ﻋﻠﻒ ﻳﺎ ﮐﺎﻩ ﺑﺴﺎزد، ٣١ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺁن‬ ‫»روز« هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ. زﻳﺮا ﺁﺗﺶ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﮐﺎر را ﺁﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻩ، ﮐﻴﻔﻴﺖ‬ ‫ﮐﺎر هﺮﮐﺲ را ﺧﻮاهﺪ ﺁزﻣﻮد. ۴١اﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻨﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﭘﺎداش ﺧﻮد را‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ۵١ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﺴﻮزد، زﻳﺎن ﺧﻮاهﺪ دﻳﺪ؛ و هﺮﭼﻨﺪ ﺧﻮد ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﮐﺴﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻣﻴﺎن ﺷﻌﻠﻪهﺎﯼ ﺁﺗﺶ ﺟﺎن ﺑﻪدر ﺑﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫۶١ﺁﻳﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻤﯽدهﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪاﻳﻴﺪ و روح ﺧﺪا در ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ؟ ٧١اﮔﺮ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪا را ﺧﺮاب ﮐﻨﺪ، ﺧﺪا ﻧﻴﺰ او را هﻼﮎ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؛ زﻳﺮا ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪا ﻣﻘ ّس‬ ‫ﺪ‬ ‫اﺳﺖ و ﺷﻤﺎ ﺁن ﻣﻌﺒﺪ هﺴﺘﻴﺪ.‬ ‫٨١ﺧﻮد را ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺪهﻴﺪ. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎﯼ اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺣﮑﻴﻢ‬ ‫ﻣﯽﭘﻨﺪارد، ﺑﺮاﯼ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎهﻞ ﮔﺮدد. ٩١زﻳﺮا ﺣﮑﻤﺖ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن‬ ‫در ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﺟﻬﺎﻟﺖ اﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ: »ﺣﮑﻴﻤﺎن را ﺑﻪ َﺮﻓﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزد.« ٠٢و ﺑﺎز ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ اﻓﮑﺎر ﺣﮑﻴﻤﺎن ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ.«‬ ‫١٢ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻓﺨﺮ ﻧﮑﻨﺪ. زﻳﺮا هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ٢٢ﺧﻮاﻩ‬

‫ﭘﻮُﺲ، ﺧﻮاﻩ ﺁﭘﻮُﺲ، ﺧﻮاﻩ ﮐﻴﻔﺎ، ﺧﻮاﻩ دﻧﻴﺎ، ﺧﻮاﻩ زﻧﺪﮔﯽ، ﺧﻮاﻩ ﻣﺮگ، ﺧﻮاﻩ زﻣﺎن ﺣﺎل و‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺧﻮاﻩ زﻣﺎن ﺁﻳﻨﺪﻩ، هﻤﻪ و هﻤﻪ از ﺁن ﺷﻤﺎﺳﺖ ٣٢و ﺷﻤﺎ از ﺁن ﻣﺴﻴﺢاﻳﺪ و ﻣﺴﻴﺢ از ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۴‬
‫ﻧﮕﺮش درﺳﺖ ﺑﻪ رﺳﻮﻻن‬
‫١ﭘﺲ هﻤﮕﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ دﻳﺪۀ ﺧﺎدﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ و ﮐﺎرﮔﺰاراﻧﯽ ﺑﻨﮕﺮﻧﺪ ﮐﻪ رازهﺎﯼ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢و ﺣﺎل اﻧﺘﻈﺎرﯼ ﮐﻪ از ﮐﺎرﮔﺰار ﻣﯽرود، اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ٣ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻗﻀﺎوت ﺷﻤﺎ ﻳﺎ ﻗﻀﺎوت هﺮ دادﮔﺎﻩ اﻧﺴﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻨﺪان ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ درﺑﺎرۀ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻗﻀﺎوت ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ. ۴زﻳﺮا در ﺧﻮد‬ ‫ﻋﻴﺒﯽ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ، ا ّﺎ اﻳﻦ ﻣﺮا ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﯽﺳﺎزد. ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﻗﻀﺎوت‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ. ۵ﭘﺲ درﺑﺎرۀ هﻴﭻﭼﻴﺰ ﭘﻴﺶ از وﻗﺖ، ﻗﻀﺎوت ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ. او ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ اﮐﻨﻮن در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻧﻬﺎن اﺳﺖ، در روﺷﻨﺎﻳﯽ ﻋﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و‬ ‫ﻧ ّﺘﻬﺎﯼ دﻟﻬﺎ را ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﻤﺠﻴﺪ هﺮﮐﺲ از ﺧﻮد ﺧﺪا ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﻴ‬ ‫ﺑﻮد.‬ ‫۶اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﻦ اﻳﻦ ﺗﺸﺒﻴﻬﺎت را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ در ﺧﺼﻮص ﺧﻮد و ﺁﭘﻮُﺲ ﺑﻪﮐﺎر‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺮدم ﺗﺎ ﺷﻤﺎ از ﻣﺎ ﻣﻌﻨﯽ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت را ﺑﻴﺎﻣﻮزﻳﺪ ﮐﻪ، »از ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﻓﺮاﺗﺮ‬ ‫ﻧﺮوﻳﺪ.« ﺗﺎ هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﺒﺎﻟﺪ. ٧زﻳﺮا ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻮ را‬ ‫ﻣﺘﻔﺎوت اﻧﮕﺎﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ ﭼﻪ دارﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ؟ و اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ، ﭘﺲ ﭼﺮا ﭼﻨﺎن ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ؟‬ ‫٨ﮔﻮﻳﯽ ﺷﻤﺎ هﻢاﮐﻨﻮن ﺑﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ، رﺳﻴﺪﻩاﻳﺪ! ﮔﻮﻳﯽ هﻢاﮐﻨﻮن دوﻟﺘﻤﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪﻩاﻳﺪ! و ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﺁن هﻢ ﺑﺪون ﻣﺎ! و ﮐﺎش ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ‬ ‫هﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﻣﯽرﺳﻴﺪﻳﻢ! ٩زﻳﺮا ﻣﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪام ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﺎ رﺳﻮﻻن را‬ ‫هﻤﭽﻮن اﺳﻴﺮان ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﻣﺮگ، در ﺁﺧﺮ ﺻﻒ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎن ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪ، ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اﺳﺖ. ﻣﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻬﺎن، ﭼﻪ ﺁدﻣﻴﺎن و ﭼﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﻴﻢ. ٠١ﻣﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺟﺎهﻠﻴﻢ، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﺣﮑﻴﻤﻴﺪ! ﻣﺎ ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ، ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻗﻮﯼ هﺴﺘﻴﺪ! ﻣﺎ ﺧﻮار و ﺣﻘﻴﺮﻳﻢ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺘﺮﻣﻴﺪ! ١١ﺗﺎ هﻤﻴﻦدم ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﺗﺸﻨﻪاﻳﻢ، و ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﻤﺎن ﻣﻨﺪرس اﺳﺖ. ﺁزار‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ و ﺁوارﻩاﻳﻢ. ٢١ﺑﺎ دﺳﺘﺮﻧﺞ ﺧﻮد ﻣﻌﺎﺷﻤﺎن را ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ. ﭼﻮن ﻟﻌﻨﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ،‬ ‫ﺑﺮﮐﺖ ﻣﯽﻃﻠﺒﻴﻢ؛ و ﭼﻮن ﺁزار ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ، ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ؛ ٣١وﻗﺘﯽ ﻧﺎﺳﺰا ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﻢ، ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدهﻴﻢ. ﺗﺎ هﻤﻴﻦدم، ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻔﺎﻟﮥ دﻧﻴﺎ و زﺑﺎﻟﮥ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺪل ﮔﺸﺘﻪاﻳﻢ.‬ ‫۴١اﻳﻦ را ﻧﻤﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺳﺎزم، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻮﻧﺎن ﻓﺮزﻧﺪان دﻟﺒﻨﺪم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻠ‬ ‫هﺸﺪار دهﻢ. ۵١زﻳﺮا ﺣﺘﯽ اﮔﺮ در ﻣﺴﻴﺢ هﺰاران ﻣﻌّﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ا ّﺎ ﭘﺪران ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺪارﻳﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻧﺠﻴﻞ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺪر ﺷﻤﺎ ﺷﺪم. ۶١ﭘﺲ از ﺷﻤﺎ ﺗﻤﻨﺎ‬ ‫ْ‬ ‫دارم از ﻣﻦ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. ٧١از هﻤﻴﻦرو ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس را ﻧﺰدﺗﺎن ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ، او ﮐﻪ‬

‫ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ اﺳﺖ و اﻣﻴﻦ در ﺧﺪاوﻧﺪ. او ﺷﻴﻮۀ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮا در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﻳﺎدﺁور ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺁن را در هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ در هﺮﺟﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدهﻢ.‬ ‫٨١ﺑﻌﻀﯽ از ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﻤﺎن ﮐﻪ ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ، ﮔﺴﺘﺎخ ﺷﺪﻩاﻧﺪ.‬ ‫٩١ا ّﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﺰودﯼ ﻧﺰدﺗﺎن ﻣﯽﺁﻳﻢ و ﻧﻪﻓﻘﻂ ﺳﺨﻨﺎن اﻳﻦ ﮔﺴﺘﺎﺧﺎن را، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻗﺪرﺗﺸﺎن را ﻧﻴﺰ درﺧﻮاهﻢ ﻳﺎﻓﺖ. ٠٢زﻳﺮا ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺣﺮف ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ در ﻗﺪرت‬ ‫اﺳﺖ. ١٢ﮐﺪامﻳﮏ را ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽدهﻴﺪ؟ ﺑﺎ ﭼﻮب ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و روﺣﯽ ﻣﻼﻳﻢ؟‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۵‬
‫ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ در ﮐﻠﻴﺴﺎ‬
‫١ﺧﺒﺮ رﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ هﺴﺖ، ﺁن هﻢ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن ﻧﻴﺰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ. ﺷﻨﻴﺪﻩام ﻣﺮدﯼ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺎدرﯼ ﺧﻮد راﺑﻄﻪ دارد. ٢و ﺷﻤﺎ‬ ‫اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ! ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﺎﺗﻢ ﮔﻴﺮﻳﺪ و ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻩ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﻴﺪ؟‬ ‫٣ﻣﻦ هﺮﭼﻨﺪ در ﺟﺴﻢ، ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ا ّﺎ در روح، ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻳﻢ و هﻢاﮐﻨﻮن، ﭼﻮن ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ، ﺣﮑﻢ ﺧﻮد را در ﺧﺼﻮص ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرﯼ‬ ‫زدﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺻﺎدر ﮐﺮدﻩام. ۴وﻗﺘﯽ ﮔﺮد هﻢ ﻣﯽﺁﻳﻴﺪ و ﻣﻦ در‬ ‫روح ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ، و ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻗﺪرت ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ، ۵اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﻪ ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﻮدﯼ ﻧﻔﺲ ﮔﻨﺎهﮑﺎرش، روح او در روز ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﺪ.‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫۶اﻓﺘﺨﺎر ﺷﻤﺎ ﺑﻪ هﻴﭻ روﯼ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ. ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﻧﺪﮐﯽ ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻤﻴﺮ را َرﺁورد؟ ٧ﭘﺲ ﺧﻮد را از ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ ﮐﻬﻨﻪ ﭘﺎﮎ ﺳﺎزﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﻤﻴﺮ ﺗﺎزﻩ‬ ‫و‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﯽﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪاﻳﺪ، زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺮۀ ﭘ َﺢ ﻣﺎ، ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ِﺴ‬ ‫٨ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻋﻴﺪ را ﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ ﮐﻬﻨﻪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ ﺑﺪﺧﻮاهﯽ و ﺷﺮارت، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻧﺎن ﺑﯽﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﮥ ﺻﺪاﻗﺖ و راﺳﺘﯽ ﺑﺮﮔﺰار ﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫٩در ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮد، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽﻋﻔﺘﺎن ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻧﮑﻨﻴﺪ. ٠١ا ّﺎ ﻣﻘﺼﻮدم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ هﻴﭻ روﯼ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽﻋﻔﺘﺎن دﻧﻴﺎ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻃﻤﻊورزان ﻳﺎ ﺷﻴﺎدان ﻳﺎ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬ ‫ّ‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻧﮑﻨﻴﺪ، زﻳﺮا در ﺁن ﺻﻮرت ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن را ﺗﺮﮎ ﮔﻮﻳﻴﺪ. ١١ا ّﺎ اﮐﻨﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮادر ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، ا ّﺎ ﺑﯽﻋﻔﺖ، ﻳﺎ ﻃﻤﺎع ﻳﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮ ﻳﺎ ﻣﻴﮕﺴﺎر و ﻳﺎ ﺷ ّﺎد اﺳﺖ، ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻧﮑﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦﮐﺲ ﺣﺘﯽ‬ ‫ﻴ‬ ‫هﻤﺴﻔﺮﻩ ﻣﺸﻮﻳﺪ.‬ ‫٢١زﻳﺮا ﻣﺮا ﭼﻪﮐﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻴﺮون از ﮐﻠﻴﺴﺎ داورﯼ ﮐﻨﻢ. وﻟﯽ ﺁﻳﺎ‬ ‫داورﯼ درﺑﺎرۀ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﻨﺪ، ﺑﺮ ﻋﻬﺪۀ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ؟ ٣١ﺧﺪا ﺧﻮد درﺑﺎرۀ ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫ﺑﻴﺮون از ﮐﻠﻴﺴﺎ داورﯼ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ﭘﺲ »ﺁن ﺑﺪﮐﺎر را از ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﻴﺪ.«‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۶‬

‫ﻣﺮاﻓﻌﻪ در ﻣﻴﺎن ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ‬

‫١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ ادﻋﺎﻳﯽ ﻋﻠﻴﻪ دﻳﮕﺮﯼ دارد، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺮﺋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺧﻮد را‬ ‫ﻧﻪ ﻧﺰد ﻣﻘ ّﺳﺎن، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن ﺑ َد؟ ٢ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻘ ّﺳﺎن دﻧﻴﺎ را داورﯼ‬ ‫ﺪ ْ‬ ‫َﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد؟ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ دﻧﻴﺎ را داورﯼ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻗﻀﺎوت‬ ‫درﺑﺎرۀ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺲ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ٣ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن را داورﯼ ﺧﻮاهﻴﻢ‬ ‫ﮐﺮد؟ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ ﻗﻀﺎوت درﺑﺎرۀ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﯽ. ۴ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺑﺮوز اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫اﺧﺘﻼﻓﻬﺎ ﻣﻴﺎن ﺧﻮد، ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﺑﻪ دادرﺳﯽ ﻣﯽﮔﻤﺎرﻳﺪ ﮐﻪ در ﮐﻠﻴﺴﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب‬ ‫ﻧﻤﯽﺁﻳﻨﺪ؟ ۵اﻳﻦ را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺳﺎزم. ﺁﻳﺎ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺷﺨﺺ داﻧﺎﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﺧﺘﻼﻓﻬﺎﯼ ﺑﺮادران رﺳﻴﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ؟ ۶در ﻋﻮض، ﺑﺮادر ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺮادر ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﻪ‬ ‫ﻣﯽرود، ﺁن هﻢ ﻧﺰد ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن! ٧اﺻﻼ وﺟﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮاﻓﻌﻪهﺎﻳﯽ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ، ﺧﻮد ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ً‬ ‫ﺑﺰرگ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ﭼﺮا ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻧﻤﯽدهﻴﺪ ﻣﻈﻠﻮم واﻗﻊ ﺷﻮﻳﺪ؟ ﭼﺮا ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ زﻳﺎن‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ؟ ٨ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﺧﻮد ﻇﻠﻢ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ و ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ زﻳﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺁن هﻢ ﺑﻪ ﺑﺮادران‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮد.‬ ‫٩ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻇﺎﻟﻤﺎن وارث ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ؟ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﺨﻮرﻳﺪ! ﺑﯽﻋﻔﺘﺎن،‬ ‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن، زﻧﺎﮐﺎران، هﻤﺠﻨﺲﺑﺎزان - ﭼﻪ ﻓﺎﻋﻞ و ﭼﻪ ﻣﻔﻌﻮل، ٠١دزدان، ﻃﻤﻊورزان،‬ ‫ﻣﻴﮕﺴﺎران، ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮﻳﺎن و ﺷ ّﺎدان وارث ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ١١ﺑﻌﻀﯽ از ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻴ‬ ‫در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮدﻳﺪ، ا ّﺎ در ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺗﻮﺳﻂ روح ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ ﺷﺴﺘﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺪﻩ، ﺗﻘﺪﻳﺲ ﮔﺸﺘﻪ و ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ.‬

‫ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﺑﺎ ﻓﺎﺣﺸﻪهﺎ‬
‫٢١»هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ،« ا ّﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﻔﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ. »هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫رواﺳﺖ،« ا ّﺎ ﻧﻤﯽﮔﺬارم ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻂ ﻳﺎﺑﺪ. ٣١»ﺧﻮراﮎ ﺑﺮاﯼ ﺷﮑﻢ اﺳﺖ و ﺷﮑﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮراﮎ،« و ﺧﺪا، هﻢ اﻳﻦ و هﻢ ﺁن را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ. ا ّﺎ ﺑﺪن ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺑﺪن، ۴١و ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ‬ ‫ﺧﻮد، هﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، و هﻢ ﻣﺎ را ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ. ۵١ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ‬ ‫ﺷﻤﺎ اﻋﻀﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ اﻋﻀﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﺮﮔﻴﺮم و ﺁﻧﻬﺎ را اﻋﻀﺎﯼ ﻓﺎﺣﺸﻪاﯼ‬ ‫ﮔﺮداﻧﻢ؟ هﺮﮔﺰ! ۶١ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺎﺣﺸﻪاﯼ ﻣﯽﭘﻴﻮﻧﺪد، ﺑﺎ او ﻳﮏ ﺗﻦ ﻣﯽﺷﻮد؟‬ ‫زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﺁن دو ﻳﮏ ﺗﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.« ٧١ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﭘﻴﻮﻧﺪد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎ او ﻳﮏ روح اﺳﺖ.‬ ‫٨١از ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ! هﺮ ﮔﻨﺎﻩ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﻮد ﺑﻴﺮون از ﺑﺪن‬ ‫اوﺳﺖ، ا ّﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺨﺼﻮص ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺪن ﺧﻮد ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٩١ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺪن ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺒﺪ روحاﻟﻘﺪس اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺷﻤﺎﺳﺖ و ﺁن را از ﺧﺪا‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، و دﻳﮕﺮ از ﺁن ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ٠٢ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﮔﺮان ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﭘﺲ ﺧﺪا را در‬ ‫ﺑﺪن ﺧﻮد ﺗﺠﻠﻴﻞ ﮐﻨﻴﺪ.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٧‬

‫ﻣﺴﺎﺋﻞ زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ‬
‫١و ا ّﺎ در ﺧﺼﻮص ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻳﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﻣﺮد را ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﮐﻪ زن را ﻟﻤﺲ ﻧﮑﻨﺪ.« ٢ا ّﺎ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺑﯽﻋﻔﺘﻴﻬﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮد، هﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺮدﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ زن ﺧﻮد، و هﺮ زﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻮهﺮ ﺧﻮد راﺑﻄﮥ زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ٣ﻣﺮد‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ وﻇﻴﻔﮥ زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻧﺶ ﺑﻪﺟﺎ ﺁورد و زن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ وﻇﻴﻔﮥ زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ‬ ‫ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻮهﺮش ادا ﮐﻨﺪ. ۴زن ﺑﺮ ﺑﺪن ﺧﻮد اﺧﺘﻴﺎر ﻧﺪارد ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻮهﺮش، و‬ ‫ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺑﺪن ﺧﻮد اﺧﺘﻴﺎر ﻧﺪارد ﺑﻠﮑﻪ زﻧﺶ. ۵ﭘﺲ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﺮوم ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﻣﮕﺮ ﺑﺎ‬ ‫رﺿﺎﯼ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ و ﺑﺮاﯼ ﻣﺪﺗﯽ، ﺗﺎ وﻗﺖ ﺧﻮد را وﻗﻒ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﺎز ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻳﺪ، ﻣﺒﺎدا ﺷﻴﻄﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻧﺎﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪارﯼ در وﺳﻮﺳﻪ اﻧﺪازد. ۶ﻣﻦ اﻳﻦ را‬ ‫ﺣﮑﻢ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻳﺰ ﻣﯽﺷﻤﺎرم. ٧ﺁرزو ﻣﯽﮐﺮدم هﻤﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﺮﮐﺲ ﻋﻄﺎﻳﯽ ﺧﺎص از ﺧﺪا ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ؛ ﻳﮑﯽ داراﯼ ﻳﮏ ﻋﻄﺎﺳﺖ و دﻳﮕﺮﯼ داراﯼ‬ ‫ﻋﻄﺎﻳﯽ دﻳﮕﺮ.‬ ‫٨ﺑﻪ ﺑﻴﻮﻩﻣﺮدان و ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ هﻤﭽﻮن ﻣﻦ ﻣﺠﺮد ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ. ٩ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪارﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ، هﻤﺴﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﻨﺪ، زﻳﺮا ازدواج از ﺳﻮﺧﺘﻦ در ﺁﺗﺶ هﻮس ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫اﺳﺖ.‬ ‫٠١ﺣﮑﻢ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﻣﺘﺄهﻼن اﻳﻦ اﺳﺖ - ﻧﻪ ﺣﮑﻢ ﻣﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﮑﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ - ﮐﻪ زن ﻧﺒﺎﻳﺪ‬ ‫از ﺷﻮهﺮ ﺧﻮد ﺟﺪا ﺷﻮد. ١١ا ّﺎ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد، دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺷﻮهﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﺪ و ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻮهﺮ ﺧﻮد ﺁﺷﺘﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ زن ﺧﻮد را ﻃﻼق ﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫٢١ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ - ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ - ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺮادرﯼ هﻤﺴﺮﯼ ﺑﯽاﻳﻤﺎن دارد‬ ‫و ﺁن زن ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ، ﺁن ﺑﺮادر ﻧﺒﺎﻳﺪ زن ﺧﻮد را ﻃﻼق ﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫٣١هﻤﭽﻨﻴﻦ اﮔﺮ زﻧﯽ ﺷﻮهﺮﯼ ﺑﯽاﻳﻤﺎن دارد و ﺁن ﻣﺮد ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ، ﺁن‬ ‫زن ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﺷﻮهﺮش ﺟﺪا ﺷﻮد. ۴١زﻳﺮا ﺷﻮهﺮ ﺑﯽاﻳﻤﺎن ﺑﻪواﺳﻄﮥ هﻤﺴﺮش ﺗﻘﺪﻳﺲ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد و زن ﺑﯽاﻳﻤﺎن ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺷﻮهﺮش ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﯽﮔﺮدد. در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت،‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺘﺎن ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻣﯽﺑﻮدﻧﺪ؛ ا ّﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﺎن ﻣﻘ ّﺳﻨﺪ. ۵١ا ّﺎ اﮔﺮ ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﯽاﻳﻤﺎن اﺳﺖ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺟﺪا ﺷﻮد، ﻣﺎﻧﻊ ﻣﺸﻮﻳﺪ. در ﭼﻨﻴﻦ وﺿﻌﯽ ﺷﻮهﺮ ﻳﺎ زن ﻣﺆﻣﻦ‬ ‫اﺟﺒﺎرﯼ ﻧﺪارد ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ. وﻟﯽ ﺧﺪا ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺻﻠﺢ و ﺁﺷﺘﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ. ۶١زﻳﺮا‬ ‫اﯼ زن، از ﮐﺠﺎ ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺠﺎت ﺷﻮهﺮت ﻧﺨﻮاهﯽ ﺷﺪ؟ و اﯼ ﻣﺮد، از ﮐﺠﺎ‬ ‫ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻪ هﻤﺴﺮت را ﻧﺠﺎت ﻧﺨﻮاهﯽ داد؟‬ ‫٧١ﺑﺎرﯼ، هﺮﮐﺲ ﺁنﮔﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﯼ او در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺧﺪا او را‬ ‫ﺑﺪان ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ. اﻳﻦ اﺻﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ در هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﺑﺪان ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ٨١اﮔﺮ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪن ﺧﺘﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻩ، در هﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ؛ و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ‬ ‫هﻨﮕﺎم ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪن ﺧﺘﻨﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮدﻩ، ﺧﺘﻨﻪ ﻧﺸﻮد. ٩١زﻳﺮا ﻣﻬﻢ ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﮔﯽ ﻳﺎ‬ ‫ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﮔﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻦ اﺣﮑﺎم ﺧﺪاﺳﺖ. ٠٢هﺮﮐﺲ در هﺮ وﺿﻌﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ١٢ﺁﻳﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﯼ، ﻏﻼم ﺑﻮدﯼ؟ ﺗﻮ را ﺑﺎﮐﯽ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ. ا ّﺎ اﮔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺁزادﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورﯼ، ﻓﺮﺻﺖ را از دﺳﺖ ﻣﺪﻩ. ٢٢زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬

‫ﺁن ﮐﻪ در ﻏﻼﻣﯽ از ﺳﻮﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺁزاد ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ؛ و ﻧﻴﺰ ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫در ﺁزادﯼ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﻏﻼم ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ. ٣٢ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﮔﺮان ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﭘﺲ‬ ‫ﻏﻼم اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﺸﻮﻳﺪ. ۴٢ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، اﯼ ﺑﺮادران، هﺮﮐﺲ در هﺮ وﺿﻌﯽ ﮐﻪ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ، در هﻤﺎن وﺿﻊ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ.‬ ‫۵٢و ا ّﺎ در ﺧﺼﻮص دوﺷﻴﺰﮔﺎن، ﺣﮑﻤﯽ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪام؛ وﻟﯽ در ﻣﻘﺎم ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ رﺣﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد اﺳﺖ، ﻧﻈﺮ ﺧﻮد را ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ. ۶٢ﺑﻪﺳﺒﺐ‬ ‫ﺑﺤﺮان زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ در هﻤﺎن وﺿﻌﯽ ﮐﻪ هﺴﺘﻴﺪ، ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ.‬ ‫٧٢اﮔﺮ ﺑﻪ زﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪاﯼ، رهﺎﻳﺶ ﻣﮑﻦ، و اﮔﺮ از زن ﺁزادﯼ، در ﭘﯽ هﻤﺴﺮ ﻣﺒﺎش. ٨٢ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ هﻤﺴﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﯽ، ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻩاﯼ؛ و اﮔﺮ دوﺷﻴﺰﻩاﯼ ﺷﻮهﺮ ﮐﻨﺪ، ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ا ّﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ازدواج ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، در اﻳﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ و ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﻧﺞ ﺑﺒﺮﻳﺪ.‬ ‫٩٢ﺑﺮادران، ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻨﮑﻪ وﻗﺖ زﻳﺎدﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻴﺴﺖ. از اﻳﻦ ﭘﺲ، ﺣﺘﯽ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ زن‬ ‫دارﻧﺪ ﭼﻨﺎن رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ زن ﻧﺪارﻧﺪ؛ ٠٣و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻮارﻧﺪ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ‬ ‫ﺳﻮﮔﻮار ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻨﺪ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺷﺎد ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﺘﺎﻋﯽ‬ ‫ﻣﯽﺧﺮﻧﺪ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﻣﺎﻟﮏ ﺁن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ ١٣و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﺎ ﺁن ﺳﺮ و ﮐﺎرﯼ ﻧﺪارﻧﺪ. زﻳﺮا ﺻﻮرت ﮐﻨﻮﻧﯽ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن در ﺷﺮف ﺗﺒﺪﻳﻞ‬ ‫اﺳﺖ.‬ ‫٢٣ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از هﺮ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪدور ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻣﺮد ﻣﺠﺮد ﻧﮕﺮان اﻣﻮر‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ، ﻧﮕﺮان اﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزد؛ ٣٣از دﻳﮕﺮﺳﻮ، ﻣﺮد ﻣﺘﺄهﻞ‬ ‫ﻧﮕﺮان اﻣﻮر اﻳﻦ دﻧﻴﺎﺳﺖ، ﻧﮕﺮان اﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ هﻤﺴﺮش را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزد، ۴٣و ﺗﻮﺟﻪ او‬ ‫ﺑﻪ اﻣﺮﯼ واﺣﺪ ﻣﻌﻄﻮف ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، زن ﻣﺠﺮد و ﻳﺎ دوﺷﻴﺰﻩ، ﻧﮕﺮان اﻣﻮر‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ، ﻧﮕﺮان اﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺟﺴﻢ و در روح، ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﺪ؛ از دﻳﮕﺮﺳﻮ، زن‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺘﺄهﻞ ﻧﮕﺮان اﻣﻮر اﻳﻦ دﻧﻴﺎﺳﺖ، ﻧﮕﺮان اﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻮهﺮش را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزد. ۵٣ﻣﻦ‬ ‫اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﺮاﯼ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻧﻪ ﺗﺎ در ﻗﻴﺪ و ﺑﻨﺪﺗﺎن ﺑﮕﺬارم. ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺸﺎﻳﺴﺘﮕﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ و هﻴﭻ دﻏﺪﻏﻪاﯼ ﺷﻤﺎ را از ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﯽ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎزﻧﺪارد.‬ ‫۶٣اﮔﺮ ﻣﺮدﯼ ﺑﺮ اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺰد دوﺷﻴﺰﻩاش ﺑﻨﺎﺷﺎﻳﺴﺘﮕﯽ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ، و اﮔﺮ ﺳﻦ ازدواج دﺧﺘﺮ رﺳﻴﺪﻩ و ﺁن ﻣﺮد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ازدواج ﮐﻨﺪ،‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ در ﻧﻈﺮ دارد اﻧﺠﺎم دهﺪ؛ ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﺎر ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ازدواج ﮐﻨﻨﺪ. ٧٣ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺮدﯼ در ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮد راﺳﺦ اﺳﺖ و در ﻓﺸﺎر ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ارادۀ ﺧﻮد ﻣﺨﺘﺎر‬ ‫اﺳﺖ و ﻋﺰمﺟﺰم ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰد دوﺷﻴﺰۀ ﺧﻮد ازدواج ﻧﮑﻨﺪ، ﺁن ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻠﯽ درﺳﺖ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ. ٨٣ﭘﺲ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰد ﺧﻮد ازدواج ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻋﻤﻠﯽ درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ؛‬ ‫ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ازدواج ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﻋﻤﻠﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٩٣زن ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻮهﺮش زﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ او ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ا ّﺎ اﮔﺮ ﺷﻮهﺮش‬ ‫ﻣ‬ ‫درﮔﺬﺷﺖ، ﺁزاد اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ هﺮﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ازدواج ﮐﻨﺪ، اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﺮط ﮐﻪ ﺁن ﻣﺮد در‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ٠۴وﻟﯽ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻦ اﮔﺮ ازدواج ﻧﮑﻨﺪ، ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد؛ و ﻓﮑﺮ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ روح ﺧﺪا را دارم!‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٨‬
‫ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ‬
‫١و ا ّﺎ در ﺧﺼﻮص ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ: ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ »هﻤﻪ ﻣﺎ اﺷﺨﺎص داﻧﺎﻳﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ.« ا ّﺎ داﻧﺶ ﻣﺎﻳﮥ ﺗﮑ ّﺮ اﺳﺖ، ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺤﺒﺖ، ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٢ﺁن ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺒ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻣﯽداﻧﺪ، هﻨﻮز ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﯽداﻧﺪ. ٣ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺧﺪا را دوﺳﺖ ﻣﯽدارد، ﻧﺰد ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫۴ﭘﺲ در ﺧﺼﻮص ﺧﻮردن ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ، ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن »ﺑﺖ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ،« و »ﺑﻪﺟﺰ ﻳﮏ ﺧﺪا، ﺧﺪاﻳﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ.« ۵زﻳﺮا ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺮاﯼ ﻣﺮدم‬ ‫ﺧﺪاﻳﺎﻧﯽ، ﭼﻪ در زﻣﻴﻦ و ﭼﻪ در ﺁﺳﻤﺎن، ﺑﺎﺷﺪ - ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻮاﻗﻊ ﻧﻴﺰ ﻣﺮدم را »ﺧﺪاﻳﺎن«‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر و »ﺧﺪاوﻧﺪان« ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ - ۶ا ّﺎ ﻣﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺧﺪاﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر، ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﻪﭼﻴﺰ از اوﺳﺖ و ﻣﺎ ﺑﺮاﯼ او زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ؛ و ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ، ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ و ﻣﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫٧ا ّﺎ هﻤﻪ را اﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻴﺴﺖ. زﻳﺮا ﺑﻌﻀﯽ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ ﺧﻮﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻨﻮز هﻢ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮراﮐﻬﺎﻳﯽ ﺑﺨﻮرﻧﺪ، ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ را‬ ‫ﺧﻮردﻩاﻧﺪ؛ و از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ وﺟﺪاﻧﺸﺎن ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ، ﻣﻠ ّث ﻣﯽﺷﻮد. ٨ﺧﻮراﮎ، ﻣﺎ را ﺑﻪ‬ ‫َُﻮ‬ ‫ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﻧﻤﯽﺳﺎزد؛ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﺨﻮردن ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ، ﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮردن ﺑﻬﺘﺮ. ٩ا ّﺎ ﻣﻮاﻇﺐ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ اﺧﺘﻴﺎر ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻟﻐﺰش ﺿﻌﻴﻔﺎن ﻧﺸﻮد. ٠١زﻳﺮا اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وﺟﺪاﻧﯽ ﺿﻌﻴﻒ‬ ‫دارد، ﺗﻮ را ﮐﻪ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ از ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺮﺧﻮردارﯼ، در ﺣﺎل ﻏﺬا ﺧﻮردن در ﺑﺘﺨﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﺪ، ﺁﻳﺎ او ﻧﻴﺰ ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ را ﺑﺨﻮرد؟ ١١ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ،‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﻋﺚ هﻼﮐﺖ ﺁن ﺑﺮادر ﺿﻌﻴﻒ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮش ﻣﺮد. ٢١وﻗﺘﯽ‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺮادران ﺧﻮد ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ و وﺟﺪان ﺿﻌﻴﻔﺸﺎن را ﻣﻠ ّث ﻣﯽﺳﺎزﻳﺪ، هﻤﺎﻧﺎ ﺑﻪ‬ ‫َُﻮ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ٣١از اﻳﻦرو، اﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮرم ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش ﺑﺮادرم ﻣﯽﺷﻮد، ﺗﺎ اﺑﺪ‬ ‫ﮔﻮﺷﺖ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺧﻮرد ﺗﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻟﻐﺰش او ﻧﺸﻮم.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٩‬
‫ﭘﻮُﺲ، ﻧﻤﻮﻧﮥ ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﺣﻖ‬ ‫ﻟ‬
‫١ﺁﻳﺎ ﺁزاد ﻧﻴﺴﺘﻢ؟ ﺁﻳﺎ رﺳﻮل ﻧﻴﺴﺘﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ را ﻧﺪﻳﺪم؟ ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺛﻤﺮۀ ﮐﺎر‬ ‫ﻣﻦ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ٢ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺮاﯼ دﻳﮕﺮان رﺳﻮل ﻧﺒﺎﺷﻢ، دﺳﺖﮐﻢ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ؛‬ ‫زﻳﺮا ﺷﻤﺎ ُﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ رﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ در ﺧﺪاوﻧﺪ هﺴﺘﻴﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٣ﻣﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻗﻀﺎوت ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ، اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ از ﺧﻮد دﻓﺎع‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ. ۴ﺁﻳﺎ ﺣﻖ ﻧﺪارﻳﻢ ﺑﺨﻮرﻳﻢ و ﺑﻨﻮﺷﻴﻢ؟ ۵ﺁﻳﺎ ﺣﻖ ﻧﺪارﻳﻢ هﻤﭽﻮن ﺳﺎﻳﺮ رﺳﻮﻻن و‬ ‫ﺑﺮادران ﺧﺪاوﻧﺪ و ﮐﻴﻔﺎ، ﺧﻮاهﺮ دﻳﻨﯽ را ﺑﻪﻋﻨﻮان هﻤﺴﺮ هﻤﺮاﻩ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ۶و ﺁﻳﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﯼ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻌﺎش ﺧﻮد ﮐﺎر ﮐﻨﻴﻢ؟ ٧ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺮج‬

‫ﺧﻮد ﺳﺮﺑﺎزﯼ ﮐﻨﺪ؟ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻧﯽ ﻏﺮْس ﮐﻨﺪ و از ﻣﻴﻮﻩاش ﻧﺨﻮرد؟ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻠﻪاﯼ‬ ‫َ‬ ‫را ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ و از ﺷﻴﺮ ﺁن ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻧﺸﻮد؟ ٨ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺳﺨﻨﻢ ﺳﺨﻨﯽ ﺻﺮﻓﺎ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫ً‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﺪ؟ ٩زﻳﺮا در ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ »ﮔﺎوﯼ را ﮐﻪ ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫ﻣﯽﮐﻮﺑﺪ، دهﺎن ﻣ َﻨﺪ.« ﺁﻳﺎ ﺧﺪا در ﻓﮑﺮ ﮔﺎوهﺎﺳﺖ؟ ٠١ﺁﻳﺎ اﻳﻦ را درﺑﺎرۀ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﺪ؟‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﻠﻪ، ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ، اﻳﻦ ﮐﻼم ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، زﻳﺮا هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ زﻣﻴﻦ را ﺷﺨﻢ‬ ‫ﻣﯽزﻧﺪ، و ﻳﺎ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﯽﮐﻮﺑﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺁن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از ﻣﺤﺼﻮل ﺑﻬﺮﻩاﯼ ﺑ َد. ١١اﮔﺮ‬ ‫َﺮ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺬر روﺣﺎﻧﯽ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﺎﺷﺘﻴﻢ، ﺁﻳﺎ اﻣﺮ ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ ﻣﺎدﯼ از ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻨﻴﻢ؟ ٢١اﮔﺮ دﻳﮕﺮان ﺣﻖ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﺎدﯼ ﺣﻤﺎﻳﺘﺸﺎن ﮐﻨﻴﺪ، ﺁﻳﺎ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻖ ﻧﺪارﻳﻢ؟‬ ‫ا ّﺎ ﻣﺎ از اﻳﻦ ﺣﻖ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﺠﺴﺘﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ هﺮﭼﻴﺰ ﺗﻦ دردادﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻨﻬﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ٣١ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻌﺒﺪ را ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺧﻮراﮐﺸﺎن از‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﯽﺷﻮد، و ﻧﻴﺰ ﺧﺎدﻣﺎن ﻣﺬﺑﺢ از ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﺬﺑﺢ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﺼﻴﺒﯽ‬ ‫ﻣﯽﻳﺎﺑﻨﺪ؟ ۴١ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﮑﻢ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺎش واﻋﻈﺎن اﻧﺠﻴﻞ، از اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺷﻮد.‬ ‫۵١ا ّﺎ ﻣﻦ از هﻴﭻﻳﮏ از اﻳﻦ ﺣﻘﻮق ﺑﻬﺮﻩ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ و اﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﻧﻤﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﺗﺎ در ﺣ ّﻢ‬ ‫ﻘ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻴﺪ. ﻣﺮگ را ﺑﺮ ﺁن ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ اﻳﻦ ﻣﺎﻳﮥ ﻓﺨﺮ را از ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮد.‬ ‫۶١زﻳﺮا ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ از ﺑﺎﺑﺖ ﺑﺸﺎرت اﻧﺠﻴﻞ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻢ، ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ از ﺁﻧﻢ؛ ﺑﻠﮑﻪ واﯼ ﺑﺮ‬ ‫ﻣﻦ اﮔﺮ ﺑﺸﺎرت ﻧﺪهﻢ! ٧١زﻳﺮا اﮔﺮ ﺑﻪاﺧﺘﻴﺎر اﻳﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادم، از ﭘﺎداش‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدم؛ وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﻪاﺧﺘﻴﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻓﻘﻂ اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ٨١در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ،‬ ‫ﭼﻪ ﭘﺎداﺷﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻨﮑﻪ اﻧﺠﻴﻞ را ﺑﺮاﻳﮕﺎن ﺑﺸﺎرت دهﻢ و از ﺣﻖ ﺧﻮد‬ ‫در ﺁن ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﻧﮕﻴﺮم.‬ ‫٩١زﻳﺮا ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ از هﻤﻪ ﺁزادم، ﺧﻮد را ﻏﻼم هﻤﻪ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺗﺎ ﻋﺪﻩاﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮ را درﻳﺎﺑﻢ.‬ ‫٠٢ﻧﺰد ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﭼﻮن ﻳﻬﻮدﯼ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدم، ﺗﺎ ﻳﻬﻮدﻳﺎن را درﻳﺎﺑﻢ. ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻨﺪ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﻨﺪ درﻳﺎﺑﻢ -‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ ﺧﻮد زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ. ١٢ﻧﺰد ﺑﯽﺷﺮﻳﻌﺘﺎن هﻤﭽﻮن ﺑﯽﺷﺮﻳﻌﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدم ﺗﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﯽﺷﺮﻳﻌﺘﺎن را درﻳﺎﺑﻢ - هﺮﭼﻨﺪ ﺧﻮد از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﺪا ﺁزاد ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﭘﺎﻳﺒﻨﺪم. ٢٢ﺑﺎ ﺿﻌﻴﻔﺎن، ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺿﻌﻴﻔﺎن را درﻳﺎﺑﻢ. هﻤﻪﮐﺲ را هﻤﻪﭼﻴﺰ ﮔﺸﺘﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪ هﺮ ﻧﺤﻮ ﺑﻌﻀﯽ را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﻢ. ٣٢اﻳﻦهﻤﻪ را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺗﺎ در ﺑﺮﮐﺎت‬ ‫ﺁن ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮم.‬ ‫۴٢ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺪان ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ، هﻤﻪ ﻣﯽدوﻧﺪ، ا ّﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮑﯽ ﺟﺎﻳﺰﻩ را ﻣﯽﺑﺮد؟‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﺪوﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﺮﻳﺪ. ۵٢هﺮﮐﻪ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﺟﻮﻳﺪ، در هﺮﭼﻴﺰ، ﺗﻦ‬ ‫ﺑﻪ اﻧﻀﺒﺎﻃﯽ ﺳﺨﺖ ﻣﯽدهﺪ. ﺁﻧﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺎﺟﯽ ﻓﺎﻧﯽ ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورﻧﺪ؛ وﻟﯽ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺗﺎﺟﯽ ﻏﻴﺮﻓﺎﻧﯽ ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورﻳﻢ. ۶٢ﭘﺲ ﻣﻦ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽدوم، ﻧﻪ ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﯽهﺪف اﺳﺖ؛ و ﻣﺸﺖ ﻣﯽزﻧﻢ، ﻧﻪ ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ هﻮا را ﺑﺰﻧﺪ؛ ٧٢ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻦ ﺧﻮد را‬ ‫ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽدهﻢ و در ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺎهﺶ ﻣﯽدارم، ﻣﺒﺎدا ﭘﺲ از ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان،‬ ‫ﺧﻮد ﻣﺮدود ﮔﺮدم.‬ ‫ْ‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٠١‬

‫درس ﻋﺒﺮت از ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬
‫١زﻳﺮا اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ از اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺪران ﻣﺎ هﻤﻪ زﻳﺮ‬ ‫اﺑﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و هﻤﻪ ﻧﻴﺰ از ﻣﻴﺎن درﻳﺎ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ. ٢ﺁﻧﺎن هﻤﻪ در اﺑﺮ و در درﻳﺎ در اﺗﺤﺎد ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻮﺳﯽ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، ٣و هﻤﻪ از ﻳﮏ ﺧﻮراﮎ روﺣﺎﻧﯽ ﺧﻮردﻧﺪ ۴و از ﻳﮏ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﯽ‬ ‫روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ؛ زﻳﺮا از ﺁن ﺻﺨﺮۀ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ از ﭘﯽ اﻳﺸﺎن ﻣﯽﺁﻣﺪ، و ﺁن‬ ‫ﺻﺨﺮﻩ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮد. ۵ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ، ﺧﺪا از ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﺎن ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﺒﻮد، ﭘﺲ اﺟﺴﺎدﺷﺎن در‬ ‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ.‬ ‫۶ﺣﺎل، اﻳﻦ روﻳﺪادهﺎ ﺑﻪوﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪهﺎﻳﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ، ﺗﺎ ﻣﺎ هﻤﭽﻮن‬ ‫ﺁﻧﺎن در ﭘﯽ ﺑﺪﯼ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ. ٧ﭘﺲ ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ ﻣﺸﻮﻳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ از اﻳﺸﺎن ﺷﺪﻧﺪ؛‬ ‫ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﻗﻮم ﺑﺮاﯼ ﺧﻮرد و ﻧﻮش ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺎﺷﯽ‬ ‫ﺑﻪﭘﺎﺧﺎﺳﺘﻨﺪ.« ٨و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ دﺳﺖﻳﺎزﻳﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ از اﻳﺸﺎن ﮐﺮدﻧﺪ، و در ﻳﮏ‬ ‫روز ﺑﻴﺴﺖ و ﺳﻪ هﺰار ﺗﻦ ﺑﻪ هﻼﮐﺖ رﺳﻴﺪﻧﺪ. ٩و ﻧﻪ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ‬ ‫از ﺁﻧﺎن ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﻣﺎرهﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٠١و ﻧﻪ ﺷﮑﻮﻩ و ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﻌﻀﯽ از اﻳﺸﺎن ﮐﺮدﻧﺪ و هﻼﮎﮐﻨﻨﺪﻩ هﻼﮐﺸﺎن ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫١١اﻳﻦ اﻣﻮر ﭼﻮن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن واﻗﻊ ﮔﺮدﻳﺪ و ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻋﺒﺮﺗﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﮐﻪ‬ ‫در زﻣﺎن ﺗﺤﻘﻖ ﻏﺎﻳﺖ هﻤﮥ اﻋﺼﺎر ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻳﻢ. ٢١ﭘﺲ اﮔﺮ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ اﺳﺘﻮارﻳﺪ،‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﻔﺘﻴﺪ! ٣١هﻴﭻ ﺁزﻣﺎﻳﺸﯽ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺸﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ. و ﺧﺪا‬ ‫اﻣﻴﻦ اﺳﺖ؛ او اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽدهﺪ ﺑﻴﺶ از ﺗﻮان ﺧﻮد ﺁزﻣﻮدﻩ ﺷﻮﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺁزﻣﺎﻳﺶ،‬ ‫راﻩ ﮔﺮﻳﺰﯼ ﻧﻴﺰ ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽﺳﺎزد ﺗﺎ ﺗﺎب ﺗﺤﻤﻠﺶ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺘﻬﺎ و ﺷﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫۴١ﭘﺲ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، از ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﺪ. ۵١ﺑﺎ ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ؛ ﺧﻮد‬ ‫درﺑﺎرۀ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﻗﻀﺎوت ﮐﻨﻴﺪ. ۶١ﺁﻳﺎ ﺟﺎم ﺑﺮﮐﺖ ﮐﻪ ﺁن را ﻣﺒﺎرﮎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﻢ،‬ ‫ﺷﺮﻳﮏ ﺷﺪن در ﺧﻮن ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ؟ و ﺁﻳﺎ ﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺎرﻩ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺷﺮﻳﮏ ﺷﺪن در ﺑﺪن‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ؟ ٧١از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﺎن ﻳﮑﯽ اﺳﺖ، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﻳﻢ، ﻳﮏ ﺑﺪن هﺴﺘﻴﻢ، زﻳﺮا‬ ‫هﻤﻪ از ﻳﮏ ﻧﺎن ﺑﻬﺮﻩ ﻣﯽﻳﺎﺑﻴﻢ. ٨١ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ را ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ: ﺁﻳﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ در ﻣﺬﺑﺢ ﺷﺮﻳﮏ ﻧﻤﯽﺷﺪﻧﺪ؟ ٩١ﺁﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺑﺖ ﭼﻴﺰﯼ اﺳﺖ، ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺖ ﭼﻴﺰﯼ اﺳﺖ؟ ٠٢ﻧﻪ، ﻣﻘﺼﻮد اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﯼ‬ ‫ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن ﺗﻘﺪﻳﻢ دﻳﻮهﺎ ﻣﯽﺷﻮد ﻧﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺧﺪا، و ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﺷﻤﺎ ﺷﺮﻳﮏ دﻳﻮهﺎ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫١٢ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ هﻢ از ﺟﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ هﻢ از ﺟﺎم دﻳﻮهﺎ؛ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ هﻢ از ﺳﻔﺮۀ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺑﻬﺮﻩ ﻳﺎﺑﻴﺪ، هﻢ از ﺳﻔﺮۀ دﻳﻮهﺎ. ٢٢ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﻏﻴﺮت ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻳﻢ؟ ﺁﻳﺎ از او‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮﻳﻢ؟‬

‫ﺣﺪود ﺁزادﯼ در ﺧﻮردن ﺧﻮراﮎ ﺑﺘﻬﺎ‬

‫٣٢»هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ« - ا ّﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﻔﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ. »هﻤﻪﭼﻴﺰ رواﺳﺖ« - ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺳﺎزﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ. ۴٢هﻴﭻﮐﺲ در ﭘﯽ ﻧﻔﻊ ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻔﻊ دﻳﮕﺮان را ﺑﺠﻮﻳﺪ.‬ ‫۵٢هﺮ ﮔﻮﺷﺘﯽ را ﮐﻪ در ﻗﺼﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﯽﻓﺮوﺷﻨﺪ، ﺑﺪون ﻧﻈﺮ ﺑﻪ وﺟﺪان ﺑﺨﻮرﻳﺪ، ۶٢زﻳﺮا‬ ‫»ﺟﻬﺎن و هﺮﺁﻧﭽﻪ در ﺁن اﺳﺖ از ﺁن ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ.«‬ ‫٧٢اﮔﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﯽاﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺻﺮف ﻏﺬا دﻋﻮت ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ‬ ‫رﻓﺘﻦ هﺴﺘﻴﺪ، هﺮﺁﻧﭽﻪ در ﺑﺮاﺑﺮﺗﺎن ﻣﯽﮔﺬارد ﺑﺪون ﻧﻈﺮ ﺑﻪ وﺟﺪان ﺑﺨﻮرﻳﺪ، ٨٢ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ: »اﻳﻦ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.« ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ ﺻﻮرت،‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺖ و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ وﺟﺪان، از ﺁن ﻣﺨﻮرﻳﺪ - ٩٢اﻟﺒﺘﻪ‬ ‫ﻣﻘﺼﻮدم وﺟﺪان ﺁن ﺷﺨﺺ اﺳﺖ ﻧﻪ وﺟﺪان ﺷﻤﺎ. زﻳﺮا ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ وﺟﺪان ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ‬ ‫ﺁزادﯼ ﻣﻦ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﺪ؟ ٠٣اﮔﺮ ﺧﻮراﮐﯽ را ﺑﺎ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﻣﯽﺧﻮرم، ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا را ﺑﺮاﯼ ﺁن ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻣﺤﮑﻮﻣﻢ ﮐﻨﻨﺪ؟‬ ‫١٣ﭘﺲ هﺮﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﺧﻮاﻩ ﺧﻮردن، ﺧﻮاﻩ ﻧﻮﺷﻴﺪن و ﺧﻮاﻩ هﺮ ﮐﺎر دﻳﮕﺮ، هﻤﻪ را‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺟﻼل ﺧﺪا ﺑﮑﻨﻴﺪ. ٢٣ﺑﺎﻋﺚ ﻟﻐﺰش هﻴﭻﮐﺲ ﻣﺸﻮﻳﺪ، ﭼﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﭼﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﺎن و ﭼﻪ‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا، ٣٣هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ ﺗﺎ هﻤﻪ را ﺑﻪ هﺮﻧﺤﻮ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫ﺳﺎزم. زﻳﺮا در ﭘﯽ ﻧﻔﻊ ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻔﻊ ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﻣﯽﺟﻮﻳﻢ، ﺗﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻨﺪ.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ١١‬

‫١ﭘﺲ، از ﻣﻦ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﻦ از ﻣﺴﻴﺢ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﻣﯽﮔﻴﺮم.‬ ‫دﻋﺎ و ﻧﺒ ّت زﻧﺎن در ﮐﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﻮ‬ ‫٢ﺷﻤﺎ را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ در هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﺮا ﺑﻪﻳﺎد ﻣﯽﺁورﻳﺪ و ﺳ ّﺘﻬﺎ را ﺑﻪ هﻤﺎن‬ ‫ﻨ‬ ‫ﺷﮑﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮدم، ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٣ا ّﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ هﺮ ﻣﺮد، ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، ﺳﺮ زن، ﻣﺮد اﺳﺖ، و ﺳﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاﺳﺖ. ۴هﺮ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪﻩ دﻋﺎ ﻳﺎ ﻧﺒ ّت ﮐﻨﺪ، ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﯽﺣﺮﻣﺖ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﻮ‬ ‫اﺳﺖ. ۵و هﺮ زﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﭙﻮﺷﻴﺪﻩ دﻋﺎ ﻳﺎ ﻧﺒ ّت ﮐﻨﺪ، ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﯽﺣﺮﻣﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؛‬ ‫ﻮ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﺎر او درﺳﺖ هﻤﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺗﺮاﺷﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ۶اﮔﺮ زﻧﯽ ﺳﺮ ﺧﻮد را‬ ‫ﻧﻤﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ، ﭘﺲ اﺻﻼ ﻣﻮهﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﭽﻴﻨﺪ؛ و اﮔﺮ ﺑﺮاﯼ زن ﺷﺮمﺁور اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮهﺎﻳﺶ‬ ‫ً‬ ‫را ﺑﭽﻴﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺘﺮاﺷﺪ، ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ. ٧ﻣﺮد ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ، زﻳﺮا‬ ‫او ﺻﻮرت و ﺟﻼل ﺧﺪاﺳﺖ؛ ا ّﺎ زن، ﺟﻼل ﻣﺮد اﺳﺖ. ٨زﻳﺮا ﻣﺮد از زن ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ،‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ زن از ﻣﺮد ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ؛ ٩و ﻣﺮد ﺑﺮاﯼ زن ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ، ﺑﻠﮑﻪ زن ﺑﺮاﯼ ﻣﺮد‬ ‫ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٠١از هﻤﻴﻦرو و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن، زن ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺸﺎﻧﯽ از اﺧﺘﻴﺎر ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ١١ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ، در ﺧﺪاوﻧﺪ، ﻧﻪ زن از ﻣﺮد ﺑﯽﻧﻴﺎز اﺳﺖ، ﻧﻪ ﻣﺮد از زن.‬ ‫٢١هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ زن از ﻣﺮد ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ، ﻣﺮد ﻧﻴﺰ ﺑﻪواﺳﻄﮥ زن ﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ، ا ّﺎ ﭘﺪﻳﺪﺁورﻧﺪۀ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺧﺪاﺳﺖ. ٣١ﺧﻮد ﻗﻀﺎوت ﮐﻨﻴﺪ: ﺁﻳﺎ ﺑﺮاﯼ زن ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﭙﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻪ‬ ‫درﮔﺎﻩ ﺧﺪا دﻋﺎ ﮐﻨﺪ؟ ۴١ﺁﻳﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ، ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﺁﻣﻮزد ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدﯼ ﻣﻮﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮاﯼ او ﺷﺮمﺁور اﺳﺖ، ۵١ا ّﺎ اﮔﺮ زﻧﯽ ﻣﻮﯼ ﺑﻠﻨﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺎﻳﮥ اﻓﺘﺨﺎر‬ ‫ﻣ‬

‫اوﺳﺖ؟ زﻳﺮا ﻣﻮﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻪ زن دادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ۶١ا ّﺎ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺁهﻨﮕﯽ دﻳﮕﺮ ﺳﺎز ﮐﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را و ﻧﻴﺰ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﺧﺪا را ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫رﺳﻤﯽ ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻪ در ﺷﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫٧١ا ّﺎ در ﺁﻧﭽﻪ اﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺑﻪ هﻴﭻ روﯼ ﺗﺤﺴﻴﻨﺘﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ، زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﮔﺮد هﻢ ﻣﯽﺁﻳﻴﺪ، ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺿﺮر اﺳﺖ. ٨١ﻧﺨﺴﺖ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮم‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺟﺪاﻳﻴﻬﺎ روﯼ ﻣﯽدهﺪ، و اﻳﻦ را ﺗﺎ‬ ‫اﻧﺪازﻩاﯼ ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﻢ. ٩١ﺷﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻔﺮﻗﻪهﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﺻﺎﻟﺘﺸﺎن در ﺑﻮﺗﮥ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺛﺒﻮت ﻣﯽرﺳﺪ، در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ.‬ ‫٠٢زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﺮدهﻢ ﻣﯽﺁﻳﻴﺪ، واﻗﻌﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﺷﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ. ١٢زﻳﺮا هﻨﮕﺎم‬ ‫ً‬ ‫ﺻﺮف ﻏﺬا، هﺮﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ در ﻓﮑﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﺎم ﺧﻮد را ﻣﯽﺧﻮرد،‬ ‫ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ، در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻣﯽﺷﻮد. ٢٢ﺁﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪهﺎ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪن ﻧﺪارﻳﺪ؟ ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا را ﺧﻮار ﻣﯽﺷﻤﺎرﻳﺪ و اﺷﺨﺎص‬ ‫ﺑﯽﭼﻴﺰ را ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻣﯽﺳﺎزﻳﺪ؟ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺗﺤﺴﻴﻨﺘﺎن ﮐﻨﻢ؟ ﺑﻪ هﻴﭻ‬ ‫روﯼ ﺗﺤﺴﻴﻨﺘﺎن ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد.‬ ‫٣٢زﻳﺮا ﻣﻦ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺁﻧﭽﻪ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺳﭙﺮدم، ﮐﻪ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺷﺒﯽ‬ ‫ﮐﻪ او را ﺗﺴﻠﻴﻢ دﺷﻤﻦ ﮐﺮدﻧﺪ، ﻧﺎن را ﮔﺮﻓﺖ ۴٢و ﺷﮑﺮ ﻧﻤﻮدﻩ، ﭘﺎرﻩ ﮐﺮد و ﻓﺮﻣﻮد: »اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ ﺑﺪن ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ. اﻳﻦ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻦ ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورﻳﺪ.« ۵٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﭘﺲ از ﺷﺎم،‬ ‫ﺟﺎم را ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮﻣﻮد: »اﻳﻦ ﺟﺎم، ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. هﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﮐﻪ از ﺁن ﻣﯽﻧﻮﺷﻴﺪ، ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻴﺪ.« ۶٢زﻳﺮا هﺮﮔﺎﻩ اﻳﻦ ﻧﺎن را ﺑﺨﻮرﻳﺪ و از اﻳﻦ‬ ‫ﺟﺎم ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ، ﻣﺮگ ﺧﺪاوﻧﺪ را اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزﺁﻳﺪ.‬ ‫٧٢ﭘﺲ هﺮﮐﻪ ﺑﻪﺷﻴﻮﻩاﯼ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺎن را ﺑﺨﻮرد و از ﺟﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻨﻮﺷﺪ، ﻣﺠﺮم‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺪن و ﺧﻮن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٨٢ا ّﺎ هﺮﮐﺲ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ از ﻧﺎن ﺑﺨﻮرد و از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎم ﺑﻨﻮﺷﺪ، ﺧﻮد را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﺪ. ٩٢زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﺪون ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪن ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﺨﻮرد و‬ ‫ﺑﻨﻮﺷﺪ، در واﻗﻊ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺧﻮد را ﺧﻮردﻩ و ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٠٣از هﻤﻴﻦروﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺷﻤﺎ ﺿﻌﻴﻒ و ﺑﻴﻤﺎرﻧﺪ و ﺷﻤﺎرﯼ هﻢ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ. ١٣ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﺮ ﺧﻮد ﺣﮑﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ، ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﯽﺷﺪ. ٢٣ﭘﺲ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺗﺄدﻳﺐ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ دﻧﻴﺎ ﻣﺤﮑﻮم ﻧﮕﺮدﻳﻢ.‬ ‫٣٣ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﭼﻮن ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﮔﺮدهﻢ ﻣﯽﺁﻳﻴﺪ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫۴٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﺮﺳﻨﻪ اﺳﺖ، در ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﻏﺬا ﺑﺨﻮرد ﺗﺎ ﮔﺮدهﻢ ﺁﻣﺪن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ‬ ‫ﻧﻴﻨﺠﺎﻣﺪ. در ﺧﺼﻮص ﺳﺎﻳﺮ ﭼﻴﺰهﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﻧﺰدﺗﺎن ﺁﻣﺪم، دﺳﺘﻮرات ﻻزم را ﺧﻮاهﻢ داد.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٢١‬

‫ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺗﻌﺪد ﻋﻄﺎﻳﺎﯼ روﺣﺎﻧﯽ‬

‫١و ا ّﺎ در ﺧﺼﻮص ﺗﺠﻠﻴﺎت روح، اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﺷﻤﺎ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٢ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮدﻳﺪ، ﺑﻪ هﺮﻧﺤﻮﯼ اﻏﻮا ﺷﺪﻩ، ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺑﺘﻬﺎﯼ ﮔﻨﮓ ﮐﺸﻴﺪﻩ‬ ‫ﻣﯽﺷﺪﻳﺪ. ٣ﭘﺲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﺮﮐﻪ ﺑﻪ اﻟﻬﺎم روح ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ، ﻋﻴﺴﯽ را ﻟﻌﻦ‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، و هﻴﭻﮐﺲ ﺟﺰ ﺑﻪواﺳﻄﻪ روحاﻟﻘﺪس ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ »ﻋﻴﺴﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ.«‬ ‫۴ﺑﺎرﯼ، ﻋﻄﺎﻳﺎ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻨﺪ، ا ّﺎ روح هﻤﺎن اﺳﺖ؛ ۵ﺧﺪﻣﺘﻬﺎ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻨﺪ، ا ّﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﺎن اﺳﺖ؛ ۶ﻋﻤﻠﻬﺎ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻨﺪ، ا ّﺎ هﻤﺎن ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻪ را در هﻤﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﺁورد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٧ﻇﻬﻮر روح، ﺑﻪ هﺮ ﮐﺲ ﺑﺮاﯼ ﻣﻨﻔﻌﺖ هﻤﮕﺎن دادﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ٨ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ‬ ‫ِ‬ ‫روح، ﮐﻼم ﺣﮑﻤﺖ دادﻩ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻪواﺳﻄﮥ هﻤﺎن روح، ﮐﻼم ﻋﻠﻢ، ٩و ﺑﻪ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ هﻤﺎن روح، اﻳﻤﺎن و ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎز ﺗﻮﺳﻂ هﻤﺎن روح، ﻋﻄﺎﻳﺎﯼ‬ ‫ﺷﻔﺎ دادن. ٠١ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ ﻗﺪرت اﻧﺠﺎم ﻣﻌﺠﺰات دادﻩ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻋﻄﺎﯼ‬ ‫ﻧﺒ ّت، و ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺗﻤﻴﺰ ارواح. و ﺑﺎز ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ ﺗﮑّﻢ ﺑﻪ اﻧﻮاع زﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺗﺮﺟﻤﮥ زﺑﺎﻧﻬﺎ. ١١ا ّﺎ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ را هﻤﺎن ﻳﮏ روح ﺑﻪ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺁورد و ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ارادۀ ﺧﻮد ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ هﺮﮐﺲ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ.‬

‫ﺑﺪن واﺣﺪ، اﻣﺎ اﻋﻀﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪد‬ ‫ّ‬

‫٢١زﻳﺮا ﺑﺪن هﺮﭼﻨﺪ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ، از اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ؛ و هﻤﮥ اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪن،‬ ‫اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ، ا ّﺎ ﻳﮏ ﺑﺪن را ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽدهﻨﺪ. در ﻣﻮرد ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٣١زﻳﺮا هﻤﮥ ﻣﺎ، ﭼﻪ ﻳﻬﻮد و ﭼﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ، ﭼﻪ ﻏﻼم و ﭼﻪ ﺁزاد، در ﻳﮏ روح ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﻳﮏ ﺑﺪن را ﺗﺸﮑﻴﻞ دهﻴﻢ؛ و هﻤﮥ ﻣﺎ از ﻳﮏ روح ﻧﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻳﻢ. ۴١زﻳﺮا ﺑﺪن ﻧﻪ از‬ ‫ﻳﮏ ﻋﻀﻮ، ﺑﻠﮑﻪ از اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ۵١اﮔﺮ ﭘﺎ ﮔﻮﻳﺪ، »ﭼﻮن دﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻪ ﺑﺪن ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارم،« اﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻋﻀﻮﯼ از ﺑﺪن ﻧﺒﺎﺷﺪ. ۶١و اﮔﺮ‬ ‫ﮔﻮش ﮔﻮﻳﺪ، »ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﻧﻴﺴﺘﻢ، ﺑﻪ ﺑﺪن ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارم،« اﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻋﻀﻮﯼ از‬ ‫ﺑﺪن ﻧﺒﺎﺷﺪ. ٧١اﮔﺮ ﺗﻤﺎم ﺑﺪن ﭼﺸﻢ ﺑﻮد، ﺷﻨﻴﺪن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴ ّﺮ ﻣﯽﺷﺪ؟ و اﮔﺮ ﺗﻤﺎم ﺑﺪن ﮔﻮش‬ ‫ﺴ‬ ‫ﺑﻮد، ﺑﻮﻳﻴﺪن ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻣﮑﺎن داﺷﺖ؟ ٨١ا ّﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا اﻋﻀﺎ را ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ، ﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮏ در ﺑﺪن ﻗﺮار داد. ٩١اﮔﺮ هﻤﻪ ﻳﮏ ﻋﻀﻮ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺪن ﮐﺠﺎ‬ ‫وﺟﻮد ﻣﯽداﺷﺖ؟ ٠٢ا ّﺎ اﻋﻀﺎ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ، در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺪن ﻳﮑﯽ اﺳﺖ. ١٢ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ، »ﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺪارم!« و ﺳﺮ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎهﺎ ﮔﻮﻳﺪ، »ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻢ!« ٢٢ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﺁن اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪن ﮐﻪ ﺿﻌﻴﻔﺘﺮ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﺴﻴﺎر ﺿﺮورﻳﺘﺮﻧﺪ. ٣٢و‬ ‫ﺁن اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪن را ﮐﻪ ﭘﺴﺖﺗﺮ ﻣﯽاﻧﮕﺎرﻳﻢ، ﺑﺎ ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺎص ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﻴﻢ، و ﺑﺎ اﻋﻀﺎﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ زﻳﺒﺎ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺧﺎص رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ؛ ۴٢ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ اﻋﻀﺎﯼ زﻳﺒﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻧﻴﺎز ﻧﺪارﻧﺪ. ا ّﺎ ﺧﺪا ﺑﺪن را ﭼﻨﺎن ﻣﺮﺗﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺼﻴﺐ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻋﻀﺎﻳﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﺁﻧﻨﺪ، ۵٢ﺗﺎ ﺟﺪاﻳﯽ در ﺑﺪن ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ اﻋﻀﺎﯼ ﺁن ﺑﻪ ﻳﮏ اﻧﺪازﻩ‬ ‫در ﻓﮑﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ۶٢و اﮔﺮ ﻳﮏ ﻋﻀﻮ دردﻣﻨﺪ ﮔﺮدد، هﻤﮥ اﻋﻀﺎ ﺑﺎ او هﻤﺪرد‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ و اﮔﺮ ﻳﮏ ﻋﻀﻮ ﺳﺮاﻓﺮاز ﺷﻮد، هﻤﻪ در ﺧﻮﺷﯽ او ﺷﺮﻳﮏ ﮔﺮدﻧﺪ.‬ ‫٧٢ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺮار، ﺷﻤﺎ ﺑﺪن ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﺪ و هﺮ ﻳﮏ ﻋﻀﻮﯼ از ﺁﻧﻴﺪ. ٨٢ﺧﺪا ﻗﺮار داد‬ ‫در ﮐﻠﻴﺴﺎ ا ّل رﺳﻮﻻن، د ّم اﻧﺒﻴﺎ، ﺳ ّم ﻣﻌّﻤﺎن؛ ﺑﻌﺪ ﻗﺪرت ﻣﻌﺠﺰات، ﺳﭙﺲ ﻋﻄﺎﻳﺎﯼ ﺷﻔﺎ‬ ‫ﻮ ﻠ‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫دادن و اﻣﺪاد و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ و ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ اﻧﻮاع زﺑﺎﻧﻬﺎ. ٩٢ﺁﻳﺎ هﻤﻪ رﺳﻮﻟﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻤﻪ‬

‫ﻧﺒﯽاﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻤﻪ ﻣﻌّﻤﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻤﻪ از ﻗﺪرت ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ؟ ٠٣ﺁﻳﺎ هﻤﻪ از ﻋﻄﺎﻳﺎﯼ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺷﻔﺎ دادن ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻤﻪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻤﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟‬ ‫١٣ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻤﺎم در ﭘﯽ ﻋﻄﺎﻳﺎﯼ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ. و اﻳﻨﮏ ﻣﻦ ﻋﺎﻟﻴﺘﺮﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻢ.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٣١‬

‫اهﻤ ّﺖ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﻴ‬
‫١اﮔﺮ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﺁدﻣﻴﺎن و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻢ، وﻟﯽ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، زﻧﮕﯽ‬ ‫ﭘﺮﺻﺪا و ﺳﻨﺠﯽ ﭘﺮهﻴﺎهﻮ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺘﻢ. ٢اﮔﺮ ﻗﺪرت ﻧﺒ ّت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺟﻤﻠﮥ‬ ‫ﻮ‬ ‫اﺳﺮار و ﻣﻌﺎرف را درﮎ ﮐﻨﻢ، و اﮔﺮ ﭼﻨﺎن اﻳﻤﺎﻧﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻮهﻬﺎ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﮐﻨﻢ، ا ّﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، هﻴﭽﻢ. ٣اﮔﺮ هﻤﮥ داراﻳﯽ ﺧﻮد را ﺑﻴﻦ ﻓﻘﻴﺮان ﺗﻘﺴﻴﻢ‬ ‫ﮐﻨﻢ و ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪهﺎﯼ ﺁﺗﺶ ﺑﺴﭙﺎرم، ا ّﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، هﻴﭻ ﺳﻮد ﻧﻤﯽﺑﺮم.‬ ‫ﻣ‬ ‫۴ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮدﺑﺎر و ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ؛ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﺴﺪ ﻧﻤﯽﺑﺮد؛ ﻣﺤﺒﺖ ﻓﺨﺮ ﻧﻤﯽﻓﺮوﺷﺪ و ﮐﺒﺮ‬ ‫و ﻏﺮور ﻧﺪارد. ۵رﻓﺘﺎر ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺪارد و ﻧﻔﻊ ﺧﻮد را ﻧﻤﯽﺟﻮﻳﺪ؛ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﮐﻴﻨﻪ ﺑﻪ دل ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد؛ ۶ﻣﺤﺒﺖ از ﺑﺪﯼ ﻣﺴﺮور ﻧﻤﯽﺷﻮد، ا ّﺎ ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺎدﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٧ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﺪارا ﻣﯽﮐﻨﺪ، هﻤﻮارﻩ اﻳﻤﺎن دارد، هﻤﻴﺸﻪ اﻣﻴﺪوار اﺳﺖ و در‬ ‫هﻤﻪﺣﺎل ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬ ‫٨ﻣﺤﺒﺖ هﺮﮔﺰ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻤﯽﭘﺬﻳﺮد. ا ّﺎ ﻧﺒ ّﺗﻬﺎ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ و زﺑﺎﻧﻬﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﻣ ﻮ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﻣﻌﺮﻓﺖ زاﻳﻞ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٩زﻳﺮا ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻣﺎ ﺟﺰﺋﯽ اﺳﺖ و ﻧﺒ ّﺗﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﺟﺰﺋﯽ؛‬ ‫ﻮ‬ ‫٠١ا ّﺎ ﭼﻮن ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻳﺪ، ﺟﺰﺋﯽ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ. ١١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮدم،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻮن ﮐﻮدﮐﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ و ﭼﻮن ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪم و ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﮐﻮدﮐﺎن اﺳﺘﺪﻻل‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدم. ا ّﺎ ﭼﻮن ﻣﺮد ﺷﺪم، رﻓﺘﺎرهﺎﯼ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻢ. ٢١ﺁﻧﭽﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﻣﺤﻮ اﺳﺖ در ﺁﻳﻨﻪ؛ ا ّﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ روﺑﻪرو ﺧﻮاهﻴﻢ دﻳﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮐﻨﻮن ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻦ ﺟﺰﺋﯽ اﺳﺖ؛ ا ّﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮاﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺧﻮاهﻢ ﺷﻨﺎﺧﺖ،‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﻧﻴﺰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩام.‬ ‫٣١و ﺣﺎل، اﻳﻦ ﺳﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ: اﻳﻤﺎن، اﻣﻴﺪ و ﻣﺤﺒﺖ. ا ّﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻨﺸﺎن ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺖ.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۴١‬

‫ﻟﺰوم اﺳﺘﻔﺎدﻩ از زﺑﺎن ﻗﺎﺑﻞﻓﻬﻢ در ﻋﺒﺎدت ﺟﻤﻌﯽ‬ ‫ِ‬
‫١ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﺖ را ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻤﺎم در ﭘﯽ ﺗﺠﻠﻴﺎت روح ﺑﺎﺷﻴﺪ،‬ ‫ﺑﺨﺼﻮص اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺒ ّت ﮐﻨﻴﺪ. ٢زﻳﺮا ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، ﻧﻪ ﺑﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻮ‬

‫ﺑﺎ ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. زﻳﺮا هﻴﭻﮐﺲ ﺳﺨﻨﺶ را درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ؛ او ﺑﻪ اﻟﻬﺎم روح، اﺳﺮار‬ ‫را ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٣ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻧﺒ ّت ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎ، ﺗﺸﻮﻳﻖ و‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﺴﻠﯽﺷﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ۴ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد را ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﻧﺒ ّت ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﻣﯽﺷﻮد. ۵ﺁرزوﯼ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻮ‬ ‫زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، اﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﻧﺒ ّت ﮐﻨﻴﺪ. ﺁن ﮐﻪ ﻧﺒ ّت ﻣﯽﮐﻨﺪ،‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ّ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ از ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻋﺚ‬ ‫ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺷﻮد.‬ ‫۶ﺣﺎل اﯼ ﺑﺮادران، اﮔﺮ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ﭼﻪ ﻧﻔﻌﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻢ رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ﻳﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻳﺎ ﻧﺒ ّت ﻳﺎ ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﺑﺮاﻳﺘﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟‬ ‫ﻮ‬ ‫٧ﺣﺘﯽ در ﻣﻮرد ﺳﺎزهﺎﯼ ﺑﯽﺟﺎﻧﯽ ﭼﻮن ﻧﯽ و ﭼﻨﮓ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻧﻮاهﺎﻳﯽ اﻳﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، اﮔﺮ‬ ‫ﺑﻮﺿﻮح ﻧﻮاﺧﺘﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺗﺸﺨﻴﺺ داد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺁهﻨﮕﯽ ﻧﻮاﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد؟‬ ‫٨اﮔﺮ ﺷﻴﭙﻮر ﺁواﯼ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺪهﺪ، ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻬﻴﺎﯼ ﺟﻨﮓ ﻣﯽﺷﻮد؟ ٩در ﻣﻮرد ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺧﻮد ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ؟ در ﺁن ﺻﻮرت، ﺑﺪﻳﻦ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻮا ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ. ٠١ﺑﯽﺷﮏ در ﺟﻬﺎن‬ ‫اﻧﻮاع زﺑﺎﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد، ا ّﺎ هﻴﭻﻳﮏ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ. ١١ﭘﺲ ﻣﻦ اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ را ﺑﻔﻬﻤﻢ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺑﻴﮕﺎﻧﻪام و او ﻧﻴﺰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ. ٢١در ﻣﻮرد‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ. از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺗﺠﻠﻴﺎت روح هﺴﺘﻴﺪ، ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ در ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﺗﺮ ّﯽ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫ﻗ‬ ‫٣١از اﻳﻦرو، ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ دﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮد را‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ۴١زﻳﺮا اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻏﻴﺮ دﻋﺎ ﮐﻨﻢ، روﺣﻢ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ا ّﺎ ﻋﻘﻠﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻬﺮﻩاﯼ ﻧﻤﯽﺑﺮد. ۵١ﭘﺲ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻢ؟ ﺑﺎ روح دﻋﺎ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺰ دﻋﺎ ﺧﻮاهﻢ‬ ‫ﮐﺮد؛ ﺑﺎ روح ﺳﺮود ﺧﻮاهﻢ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﻢ ﺧﻮاﻧﺪ. ۶١در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت،‬ ‫اﮔﺮ ﺗﻮ در روح ﺑﻪ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎﺷﯽ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ زﺑﺎﻧﺖ را ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﺗﻮ ﺁﻣﻴﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ؟ ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ! ٧١زﻳﺮا ﺗﻮ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﻧﻴﮑﻮ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ، ا ّﺎ ﺷﮑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻨﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﻤﯽﺷﻮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٨١ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ از هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ؛ ٩١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫در ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽدهﻢ ﭘﻨﺞ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺧﻮد ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮان را ﺗﻌﻠﻴﻢ دادﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﻢ، ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ هﺰاران ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ.‬ ‫٠٢اﯼ ﺑﺮادران، در درﮎ و ﻓﻬﻢ ﮐﻮدﮎ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺑﺪﯼ ﮐﺮدن ﮐﻮدﮎ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫ﺑﺮﻋﮑﺲ، در درﮎ و ﻓﻬﻢ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ١٢در ﺷﺮﻳﻌﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ،‬ ‫›ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﺮﻳﺐ‬ ‫و ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﻮم ﺳﺨﻦ ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ.‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ.‹«‬ ‫٢٢ﭘﺲ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ، ﻧﺸﺎﻧﻪاﯼ اﺳﺖ ﻧﻪ در ﻣﻮرد اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺑﻠﮑﻪ در ﻣﻮرد‬ ‫ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن؛ ا ّﺎ ﻧﺒ ّت ﻧﺸﺎﻧﻪاﯼ در ﻣﻮرد اﻳﻤﺎﻧﺪاران اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن. ٣٢ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، اﮔﺮ‬ ‫ﻣ ﻮ‬ ‫هﻤﮥ اﻋﻀﺎﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﮔﺮدهﻢ ﺁﻳﻨﺪ و هﻤﻪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ، و در اﻳﻦﺣﻴﻦ‬ ‫اﺷﺨﺎص ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ ﻳﺎ ﺑﯽاﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ درﺁﻳﻨﺪ، ﺁﻳﺎ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ دﻳﻮاﻧﻪاﻳﺪ؟ ۴٢ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﯽاﻳﻤﺎن ﻳﺎ ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ در ﺣﻴﻨﯽ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻧﺒ ّت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ درﺁﻳﺪ، از ﺳﻮﯼ‬ ‫ﻮ‬ ‫هﻤﮕﺎن ﻣﺠﺎب ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﮑﺎر اﺳﺖ، و ﻣﻮرد ﻗﻀﺎوت هﻤﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ،‬ ‫۵٢اﺳﺮار دﻟﺶ ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ روﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻬﺎدﻩ، ﺧﺪا را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﮐﺮد و ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺧﻮاهﺪ ﻧﻤﻮد ﮐﻪ، »ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺧﺪا در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎﺳﺖ.«‬

‫ﻟﺰوم ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﻴﺐ در ﻋﺒﺎدت ﺟﻤﻌﯽ‬

‫۶٢ﭘﺲ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻴﻢ، اﯼ ﺑﺮادران؟ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮔﺮدهﻢ ﻣﯽﺁﻳﻴﺪ، هﺮﮐﺲ ﺳﺮودﯼ،‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ، ﻣﮑﺎﺷﻔﻪاﯼ، زﺑﺎﻧﯽ و ﻳﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪاﯼ دارد. اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﻪﮐﺎر‬ ‫رود. ٧٢اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ، دو ﻳﺎ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺳﻪ ﺗﻦ، ﺁن هﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ و ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﻨﺪ. ٨٢ا ّﺎ اﮔﺮ ﻣﺘﺮﺟﻤﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻓﺮد ﻣﺘﮑّﻢ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ‬ ‫ِ ﻠ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻏﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ در ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد و ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫٩٢و از اﻧﺒﻴﺎ، دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﺗﻦ ﻧﺒ ّت ﮐﻨﻨﺪ و دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﺎر ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺴﻨﺠﻨﺪ. ٠٣و اﮔﺮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻓﺮدﯼ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪاﯼ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ، ﻓﺮد ﻧﺨﺴﺖ ﺳﮑﻮت اﺧﺘﻴﺎر ﻧﻤﺎﻳﺪ.‬ ‫١٣زﻳﺮا ﺷﻤﺎ هﻤﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﻧﺒ ّت ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ هﻤﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﺑﻨﺪ و هﻤﻪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺷﻮﻧﺪ.‬ ‫ﻮ‬ ‫٢٣روح اﻧﺒﻴﺎ ﻣﻄﻴﻊ اﻧﺒﻴﺎﺳﺖ. ٣٣زﻳﺮا ﺧﺪا، ﻧﻪ ﺧﺪاﯼ ﺑﯽﻧﻈﻤﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪاﯼ ﺁراﻣﺶ اﺳﺖ،‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ.‬ ‫ﺪ‬ ‫۴٣زﻧﺎن ﺑﺎﻳﺪ در ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ. ﺁﻧﺎن ﻣﺠﺎز ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، ﻣﻄﻴﻊ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ۵٣اﮔﺮ درﺑﺎرۀ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺳﺆاﻟﯽ دارﻧﺪ، از ﺷﻮهﺮ‬ ‫ﺧﻮد در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ؛ زﻳﺮا ﺑﺮاﯼ زن ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ در ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ.‬ ‫۶٣ﺁﻳﺎ ﮐﻼم ﺧﺪا از ﺷﻤﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ؟ ٧٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺧﻮد را ﻧﺒﯽ ﻳﺎ ﻓﺮدﯼ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽداﻧﺪ، ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ‬ ‫اﺳﺖ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ. ٨٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ اﻳﻦ را ﻧﭙﺬﻳﺮد، ﺧﻮدش ﻧﻴﺰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٩٣ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻤﺎم در ﭘﯽ ﻧﺒ ّت ﮐﺮدن ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﻮ‬ ‫ِ‬ ‫زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﻏﻴﺮ را ﻣﻨﻊ ﻣﮑﻨﻴﺪ. ٠۴ا ّﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﯽ و ﺑﺎ ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﻴﺐ اﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻮد.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۵١‬

‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١اﯼ ﺑﺮادران، اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺧﻮاهﻢ اﻧﺠﻴﻠﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﺎرت دادم ﺑﻪ ﻳﺎدﺗﺎن ﺁورم،‬ ‫هﻤﺎن اﻧﺠﻴﻞ ﮐﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ و ﺑﺪان ﭘﺎﻳﺒﻨﺪﻳﺪ ٢و ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺁن ﻧﺠﺎت ﻣﯽﻳﺎﺑﻴﺪ، ﺑﻪ ﺷﺮط ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﮐﻼﻣﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﺎرت دادم، اﺳﺘﻮار ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ. در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت، ﺑﻴﻬﻮدﻩ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻳﺪ.‬ ‫٣زﻳﺮا ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﻴﺪ، ﭼﻮن ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮدم: اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﮐﺘﺐﻣﻘ ّس در راﻩ ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ ﻣﺮد، ۴و اﻳﻨﮑﻪ دﻓﻦ ﺷﺪ، و اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮐﺘﺐ در روز ﺳ ّم از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ۵و اﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﮐﻴﻔﺎ ﻇﺎهﺮ ﮐﺮد و‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮ ﺁن دوازدﻩ ﺗﻦ. ۶ﭘﺲ از ﺁن، ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮ ﺑﻴﺶ از ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺗﻦ از ﺑﺮادران ﻇﺎهﺮ‬ ‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از اﻳﺸﺎن هﻨﻮز زﻧﺪﻩاﻧﺪ، هﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮﺧﯽ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ. ٧ﺳﭙﺲ ﺑﺮ ﻳﻌﻘﻮب ﻇﺎهﺮ‬ ‫ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮ هﻤﮥ رﺳﻮﻻن، ٨و ﺁﺧﺮ از هﻤﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ، ﭼﻮن ﻃﻔﻠﯽ ﮐﻪ ﻏﻴﺮﻃﺒﻴﻌﯽ زادﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻇﺎهﺮ ﮔﺮدﻳﺪ.‬ ‫٩زﻳﺮا ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن رﺳﻮﻻن ﮐﻤﺘﺮﻳﻨﻢ، و ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ رﺳﻮل ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﻮم،‬ ‫ْ‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا را ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﻴﺪم. ٠١ا ّﺎ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺘﻢ، هﺴﺘﻢ و ﻓﻴﺾ‬ ‫ﻣ‬ ‫او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯽﺛﻤﺮ ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ. ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﻣﻦ از هﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﮐﺎر ﮐﺮدم، ا ّﺎ ﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮدم، ﺑﻠﮑﻪ ﺁن ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ. ١١ﺑﻪ هﺮﺣﺎل، ﺧﻮاﻩ ﻣﻦ ﺧﻮاﻩ ﺁﻧﺎن، هﻤﻴﻦ ﭘﻴﺎم‬ ‫را وﻋﻆ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ و هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن اﻳﻤﺎن دارﻳﺪ.‬

‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن‬
‫٢١ا ّﺎ اﮔﺮ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ، ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﺮدﮔﺎن را رﺳﺘﺎﺧﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ؟ ٣١اﮔﺮ ﻣﺮدﮔﺎن را رﺳﺘﺎﺧﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ،‬ ‫ﭘﺲ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ. ۴١و اﮔﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺘﻪ، هﻢ وﻋﻆ ﻣﺎ ﺑﺎﻃﻞ‬ ‫اﺳﺖ، هﻢ اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ. ۵١ﺑﻌﻼوﻩ، ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﺷﺎهﺪان دروﻏﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ، زﻳﺮا‬ ‫درﺑﺎرۀ او ﺷﻬﺎدت دادﻩاﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ اﮔﺮ ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﻧﻤﯽﺧﻴﺰﻧﺪ، ﭘﺲ ﺧﺪا او را ﺑﺮﻧﺨﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ۶١زﻳﺮا اﮔﺮ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﻧﻤﯽﺧﻴﺰﻧﺪ، ﭘﺲ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ. ٧١و اﮔﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺘﻪ، اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ و ﺷﻤﺎ‬ ‫هﻤﭽﻨﺎن در ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد هﺴﺘﻴﺪ. ٨١ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ، از دﺳﺖ رﻓﺘﻪاﻧﺪ.‬ ‫٩١اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ در اﻳﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻣﻴﺪوارﻳﻢ، ﺣﺎل ﻣﺎ از هﻤﮥ دﻳﮕﺮ ﺁدﻣﻴﺎن‬ ‫ر ّﺖاﻧﮕﻴﺰﺗﺮ اﺳﺖ.‬ ‫ﻗ‬ ‫٠٢ا ّﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاﺳﺘﯽ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ و ﻧﻮﺑﺮ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ١٢زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺮگ از ﻃﺮﻳﻖ ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﺁﻣﺪ، رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﻴﺰ از ﻃﺮﻳﻖ ﻳﮏ‬ ‫اﻧﺴﺎن ﭘﺪﻳﺪار ﮔﺸﺖ. ٢٢زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﺁدم هﻤﻪ ﻣﯽﻣﻴﺮﻧﺪ، در ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ هﻤﻪ‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ٣٢ا ّﺎ هﺮﮐﺲ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﮥ ﺧﻮد: ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺮ ﺑﻮد؛ و ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻨﮕﺎم ﺁﻣﺪن او، ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ اوﻳﻨﺪ. ۴٢ﺳﭙﺲ ﭘﺎﻳﺎن ﻓﺮاﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺲ از ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻦ هﺮ رﻳﺎﺳﺖ و ﻗﺪرت و ﻧﻴﺮوﻳﯽ، ﭘﺎدﺷﺎهﯽ را ﺑﻪ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر ﺳﭙﺎرد.‬

‫۵٢زﻳﺮا او ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺑﺮ هﻤﮥ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﮕﺬارد، ﺣﮑﻢ ﺑﺮاﻧﺪ. ۶٢دﺷﻤﻦ ﺁﺧﺮ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد، ﻣﺮگ اﺳﺖ.‬ ‫٧٢زﻳﺮا ﺧﺪا »هﻤﻪﭼﻴﺰ را زﻳﺮ ﭘﺎهﺎﯼ او ﻧﻬﺎد«. ا ّﺎ وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد »هﻤﻪﭼﻴﺰ«‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻳﺮ ﭘﺎهﺎﯼ او ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺪ، روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺧﻮد ﺧﺪا را ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را زﻳﺮ ﭘﺎهﺎﯼ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻬﺎد، درﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد. ٨٢هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﻄﻴﻊ او ﮔﺮدﻳﺪ، ﺧﻮد ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺰ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻄﻴﻊ ﺁنﮐﺲ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را زﻳﺮ ﭘﺎهﺎﯼ او ﻧﻬﺎد، ﺗﺎ ﺧﺪا ﮐﻞ در ﮐﻞ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫٩٢اﮔﺮ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﻧﻤﯽﺧﻴﺰﻧﺪ، ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ از اﻳﺸﺎن ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ، ﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪ؟‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﻧﻤﯽﺧﻴﺰﻧﺪ، ﭼﺮا ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ از اﻳﺸﺎن ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ؟ ٠٣و ﻳﺎ ﭼﺮا ﻣﺎ هﺮ‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽاﻧﺪازﻳﻢ؟ ١٣ﺑﻪ ﻓﺨﺮﯼ ﮐﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ در‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﻮرد ﺷﻤﺎ دارم ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ هﺮ روز ﺑﻪ ﮐﺎم ﻣﺮگ ﻣﯽروم. ٢٣اﮔﺮ ﺟﻨﮓ ﻣﻦ ﺑﺎ وﺣﻮش‬ ‫در اﻓ ُﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻻﻳﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ، ﭼﻪ ﺳﻮدﯼ از ﺁن ﺑﺮدﻩام؟ اﮔﺮ ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﺑﺮﻧﻤﯽﺧﻴﺰﻧﺪ،‬ ‫»ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﺨﻮرﻳﻢ و ﺑﻨﻮﺷﻴﻢ‬ ‫زﻳﺮا ﻓﺮدا ﻣﯽﻣﻴﺮﻳﻢ.«‬ ‫٣٣ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺨﻮرﻳﺪ: »ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﺪ، اﺧﻼق ﺧﻮب را ﻓﺎﺳﺪ ﻣﯽﺳﺎزد.« ۴٣ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ‬ ‫َِ‬ ‫و دﻳﮕﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﮑﻨﻴﺪ؛ زﻳﺮا هﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﻀﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ. اﻳﻦ را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ‬ ‫ﺷﻮﻳﺪ.‬

‫ﺑﺪن ﻓﺴﺎدﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‬
‫۵٣ا ّﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ: »ﻣﺮدﮔﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰﻧﺪ و ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﻮع ﺑﺪﻧﯽ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ؟«‬ ‫ﻣ‬ ‫۶٣ﭼﻪ ﺳﺆال اﺑﻠﻬﺎﻧﻪاﯼ! ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﺎرﯼ، ﺗﺎ ﻧﻤﻴﺮد زﻧﺪﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد. ٧٣هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻣﯽﮐﺎرﯼ، ﮐﺎﻟﺒﺪﯼ را ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﻧﻤﯽﮐﺎرﯼ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ داﻧﻪ را ﻣﯽﮐﺎرﯼ،‬ ‫ﺧﻮاﻩ ﮔﻨﺪم ﺧﻮاﻩ داﻧﻪهﺎﯼ دﻳﮕﺮ. ٨٣ا ّﺎ ﺧﺪا ﮐﺎﻟﺒﺪﯼ را ﮐﻪ ﺧﻮد ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﺪان‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ و هﺮ ﻧﻮع داﻧﻪ را ﮐﺎﻟﺒﺪﯼ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٩٣هﻤﮥ ﺟﺴﻤﻬﺎ ﻳﮑﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، ﺁدﻣﻴﺎن را ﻳﮏ ﻧﻮع ﺟﺴﻢ اﺳﺖ، ﺣﻴﻮاﻧﺎت را ﻧﻮﻋﯽ دﻳﮕﺮ، و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن را ﻧﻮﻋﯽ‬ ‫دﻳﮕﺮ؛ ﻣﺎهﻴﻬﺎ ﻧﻴﺰ داراﯼ ﻧﻮﻋﯽ دﻳﮕﺮ از ﺟﺴﻢاﻧﺪ. ٠۴ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﮐﺎﻟﺒﺪهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫وﺟﻮد دارد و ﮐﺎﻟﺒﺪهﺎﯼ زﻣﻴﻨﯽ. ا ّﺎ ﺟﻼل ﮐﺎﻟﺒﺪهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ از ﻳﮏ ﻧﻮع اﺳﺖ و ﺟﻼل‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺎﻟﺒﺪهﺎﯼ زﻣﻴﻨﯽ از ﻧﻮﻋﯽ دﻳﮕﺮ. ١۴ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻼل ﺧﺎص ﺧﻮد را دارد، ﻣﺎﻩ ﺟﻼﻟﯽ‬ ‫دﻳﮕﺮ، و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻧﻴﺰ ﺟﻼﻟﯽ دﻳﮕﺮ؛ ﺟﻼل هﺮ ﺳﺘﺎرﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺟﻼل ﺳﺘﺎرۀ دﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت‬ ‫اﺳﺖ.‬ ‫٢۴در ﻣﻮرد رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ. ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد، ﻓﺴﺎدﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ؛‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰد، ﻓﺴﺎدﻧﺎﭘﺬﻳﺮ. ٣۴در ذّﺖ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد، در ﺟﻼل ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰد. در‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺿﻌﻒ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد، در ﻗ ّت ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰد. ۴۴ﺑﺪن ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺪن روﺣﺎﻧﯽ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰد. اﮔﺮ ﺑﺪن ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ وﺟﻮد دارد، ﺑﺪن روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد. ۵۴ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »اﻧﺴﺎن ا ّل، ﻳﻌﻨﯽ ﺁدم، ﻧﻔﺲ زﻧﺪﻩ ﮔﺸﺖ«؛ ﺁدم ﺁﺧﺮ، روح ﺣﻴﺎتﺑﺨﺶ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ْ ِ‬ ‫ِ و‬ ‫ﺷﺪ. ۶۴وﻟﯽ روﺣﺎﻧﯽ ا ّل ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﺁﻣﺪ، و ﭘﺲ از ﺁن روﺣﺎﻧﯽ. ٧۴اﻧﺴﺎن ا ّل‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫از زﻣﻴﻦ اﺳﺖ و ﺧﺎﮐﯽ؛ اﻧﺴﺎن د ّم از ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ. ٨۴هﺮ ﺁﻧﭽﻪ اﻧﺴﺎن ﺧﺎﮐﯽ واﺟﺪ ﺁن‬ ‫و‬ ‫ﺑﻮد، در ﺧﺎﮐﻴﺎن ﻧﻴﺰ وﺟﻮد دارد؛ و هﺮ ﺁﻧﭽﻪ اﻧﺴﺎن ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ داراﺳﺖ، در ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﺎن ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد. ٩۴و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﮑﻞ اﻧﺴﺎن ﺧﺎﮐﯽ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ، ﺷﮑﻞ اﻧﺴﺎن‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫٠۵اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﻘﺼﻮدم اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ و ﺧﻮن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ وارث ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا‬ ‫ﺷﻮد و ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺴﺎدﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ، وارث ﻓﺴﺎدﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺪ. ١۵ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ! رازﯼ‬ ‫را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ﻣﺎ هﻤﻪ ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﺧﻮاﺑﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪ دﮔﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ. ٢۵در ﻳﮏ‬ ‫ﺁن و در ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ هﻢ زدن، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺷﻴﭙﻮر ﺁﺧﺮ ﻧﻮاﺧﺘﻪ ﺷﻮد، اﻳﻦ ﺑﻪوﻗﻮع ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﭘﻴﻮﺳﺖ. زﻳﺮا ﺷﻴﭙﻮر ﺑﻪ ﺻﺪا درﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﻣﺮدﮔﺎن در ﻓﺴﺎدﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﺎﺳﺖ‬ ‫و ﻣﺎ دﮔﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ. ٣۵زﻳﺮا اﻳﻦ ﺑﺪن ﻓﺴﺎدﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺴﺎدﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ را ﺑﭙﻮﺷﺪ و اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺪن ﻓﺎﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻘﺎ ﺁراﺳﺘﻪ ﺷﻮد. ۴۵ﭼﻮن اﻳﻦ ﻓﺴﺎدﭘﺬﻳﺮ، ﻓﺴﺎدﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ را ﭘﻮﺷﻴﺪ و اﻳﻦ‬ ‫ﻓﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﻘﺎ ﺁراﺳﺘﻪ ﺷﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن ﮐﻼم ﻣﮑﺘﻮب ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻮاهﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ِ‬ ‫»ﻣﺮگ در ﮐﺎم ﭘﻴﺮوزﯼ ﺑﻠﻌﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫۵۵»اﯼ ﮔﻮر، ﭘﻴﺮوزﯼ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫و اﯼ ﻣﺮگ، ﻧﻴﺶ ﺗﻮ ﮐﺠﺎ؟«‬ ‫۶۵ﻧﻴﺶ ﻣﺮگ ﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ و ﻧﻴﺮوﯼ ﮔﻨﺎﻩ، ﺷﺮﻳﻌﺖ. ٧۵ا ّﺎ ﺷﮑﺮ ﺧﺪا را ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻴﺮوزﯼ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ.‬ ‫٨۵ﭘﺲ، ﺑﺮادران ﻋﺰﻳﺰم، ﺛﺎﺑﺖ و اﺳﺘﻮار ﺑﻮدﻩ، هﻤﻮارﻩ ﺑﺎ ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ زﺣﻤﺖ ﺷﻤﺎ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫اول ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۶١‬

‫ﺟﻤﻊﺁورﯼ هﺪاﻳﺎ ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم ﺧﺪا‬
‫١و ا ّﺎ در ﺧﺼﻮص ﺟﻤﻊﺁورﯼ هﺪاﻳﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن: ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ َﻼﻃﻴﻪ ﮔﻔﺘﻪام، اﻧﺠﺎم دهﻴﺪ. ٢روز ا ّل هﺮ هﻔﺘﻪ، هﺮ ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﻓﺮاﺧﻮر‬ ‫و‬ ‫ﻏ‬ ‫درﺁﻣﺪ ﺧﻮد ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ، ﭘﺲاﻧﺪاز ﮐﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺁﻣﺪﻧﻢ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ، ﻟﺰوﻣﯽ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻤﻊﺁورﯼ هﺪاﻳﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ٣وﻗﺘﯽ ﺁﻣﺪم، ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻣﻮرد ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﻴﻨﺎﻣﻪهﺎﻳﯽ ﺧﻮاهﻢ داد‬ ‫و ﺁﻧﺎن را ﺑﺎ هﺪاﻳﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺧﻮاهﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد. ۴اﮔﺮ ﺻﻼح ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﺮوم، در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺁﻧﺎن ﻣﺮا هﻤﺮاهﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬

‫درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎﯼ ﺷﺨﺼﯽ‬

‫۵ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ، زﻳﺮا از ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺧﻮاهﻢ ﮔﺬﺷﺖ.‬ ‫۶ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺪﺗﯽ ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻤﺎﻧﻢ، و ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎم زﻣﺴﺘﺎن را ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﺬراﻧﻢ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﻣﺮا در‬ ‫ﺳﻔﺮم ﺑﻪ هﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺪد رﺳﺎﻧﺪﻩ، ﻣﺸﺎﻳﻌﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ٧زﻳﺮا ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ‬ ‫دﻳﺪارﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﺗﻮﻗﻔﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؛ ﺑﻠﮑﻪ اﻣﻴﺪ دارم، ﺑﻪ اﺟﺎزۀ ﺧﺪاوﻧﺪ،‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ را ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮم. ٨ا ّﺎ ﺗﺎ ﻋﻴﺪ ِﻨﺘﻴﮑﺎﺳﺖ در اﻓ ُﺲ ﻣﯽﻣﺎﻧﻢ ٩زﻳﺮا درﯼ ﺑﺰرگ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﭘ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻪروﻳﻢ ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪﻩ، و ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ.‬ ‫٠١اﮔﺮ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺁﻣﺪ، ﺑﺎ او ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ از ﭼﻴﺰﯼ واهﻤﻪ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. زﻳﺮا او ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ؛ ١١ﭘﺲ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺑﻪدﻳﺪۀ ﺗﺤﻘﻴﺮ در او ﻧﻨﮕﺮد. او را ﺑﻪﺳﻼﻣﺘﯽ راهﯽ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺑﺎزﮔﺮدد؛ زﻳﺮا‬ ‫ﻣﻦ و ﺑﺮادران ﻣﻨﺘﻈﺮ اوﻳﻴﻢ.‬ ‫٢١و ا ّﺎ در ﻣﻮرد ﺑﺮادر ﻣﺎ ﺁﭘﻮُﺲ، او را ﺑﺴﻴﺎر ﺗﺮﻏﻴﺐ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺮادران‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ا ّﺎ ﺑﻪ هﻴﭻ روﯼ رﺿﺎ ﻧﺪاد ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻴﺎﻳﺪ. ا ّﺎ هﺮ وﻗﺖ ﻓﺮﺻﺖ داﺷﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ.‬ ‫٣١هﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ در اﻳﻤﺎن اﺳﺘﻮار ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ؛ ﺷﺠﺎع و ﻗﻮﯼ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۴١هﻤﮥ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫۵١ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮادۀ اﺳﺘﻔﺎﻧﺎس ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در اﻳﺎﻟﺖ َﺧﺎﺋﻴﻪ اﻳﻤﺎن‬ ‫ا‬ ‫ﺁوردﻧﺪ، و اﻳﺸﺎن ﺧﻮد را وﻗﻒ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. اﯼ ﺑﺮادران، از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫دارم ﮐﻪ ۶١ﻣﻄﻴﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎن ﺑﺎﺷﻴﺪ و هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻄﻴﻊ هﺮﮐﺲ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫هﻤﮑﺎرﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ و زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﺪ. ٧١از ﺁﻣﺪن اﺳﺘﻔﺎﻧﺎس، ﻓﻮرﺗﻮﻧﺎﺗﻮس و َﺧﺎﺋﻴﮑﻮس‬ ‫ا‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ، زﻳﺮا ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻤﺎ را ﭘﺮ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. ٨١ﺁﻧﺎن روح ﻣﺮا و ﻧﻴﺰ روح ﺷﻤﺎ را ﺗﺎزﻩ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎن ﮔﻮش ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ.‬

‫ﺳﻼﻣﻬﺎ و درودهﺎ‬
‫٩١ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﺁﺳﻴﺎ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺁﮐﻴﻼ و ﭘْﺮﻳﺴﮑﻴﻼ ا و ﻧﻴﺰ ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ ﮐﻪ در‬ ‫ﻣﻨﺰﻟﺸﺎن ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﮕﺮﻣﯽ ﺳﻼم ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ. ٠٢هﻤﮥ ﺑﺮادراﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ در اﻳﻨﺠﺎ هﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺑﺎ ﺑﻮﺳﮥ ﻣﻘ ّس ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻴﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫١٢ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻮد اﻳﻦ ﺳﻼم را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ.‬ ‫ﻟ‬ ‫٢٢ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ را دوﺳﺖ ﻧﺪارد، ﻣﻠﻌﻮن ﺑﺎد. ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ، ﺑﻴﺎ!‬ ‫٣٢ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬ ‫۴٢ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻦ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺮاﻩ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫ْ‬

‫ﻧﺎﻣﮥ د ّم ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﻗ ِﻧﺘﻴﺎن‬ ‫ُﺮ‬ ‫و ﻟ‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا رﺳﻮل ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، و ﺑﺮادر ﻣﺎ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا در ﻗ ِﻧ ُﺲ، و هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ اﻳﺎﻟﺖ َﺧﺎﺋﻴﻪ:‬ ‫ا‬ ‫ﺪ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫٢ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد!‬ ‫ْ‬

‫ﺧﺪاﯼ ﺑﺨﺸﻨﺪۀ هﻤﻪ دﻟﮕﺮﻣﻴﻬﺎ‬

‫٣ﺳﭙﺎس ﺑﺮ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﮐﻪ ﭘﺪر رﺣﻤﺘﻬﺎ و ﺧﺪاﯼ ﺑﺨﺸﻨﺪۀ هﻤﮥ‬ ‫دﻟﮕﺮﻣﻴﻬﺎﺳﺖ؛ ۴ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ در هﻤﮥ ﺳﺨﺘﻴﻬﺎﻳﻤﺎن دﻟﮕﺮﻣﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺁن‬ ‫دﻟﮕﺮﻣﯽ ﮐﻪ از او ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ، دﻳﮕﺮان را ﮐﻪ از ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﻣﯽﮔﺬرﻧﺪ، دﻟﮕﺮم ﺳﺎزﻳﻢ. ۵زﻳﺮا‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ از رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﯽﻳﺎﺑﻴﻢ، ﺑﻪ هﻤﺎن ﻣﻴﺰان ﻧﻴﺰ ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ از دﻟﮕﺮﻣﯽ ﻓﺮاوان ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ. ۶اﮔﺮ در ﺳﺨﺘﯽ هﺴﺘﻴﻢ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ دﻟﮕﺮﻣﯽ و‬ ‫ﻧﺠﺎت ﺷﻤﺎﺳﺖ؛ و اﮔﺮ دﻟﮕﺮﻣﻴﻢ، ﺑﺎز ﺑﺮاﯼ دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ هﻤﺎن رﻧﺠﻬﺎ را ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ، ﺑﺎ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ٧اﻣﻴﺪ ﻣﺎ درﺑﺎرۀ ﺷﻤﺎ‬ ‫اﺳﺘﻮار اﺳﺖ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﻢ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺎ ﺳﻬﻴﻢ هﺴﺘﻴﺪ، در دﻟﮕﺮﻣﯽ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺳﻬﻴﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫٨اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻴﻢ از ﺳﺨﺘﻴﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ در اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺖ، ﺑﯽﺧﺒﺮ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻓﺸﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﻣﺪ ﭼﻨﺎن ﺳﺨﺖ و ﺗﻮاﻧﻔﺮﺳﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از زﻧﺪﻩﻣﺎﻧﺪن هﻢ ﻧﻮﻣﻴﺪ‬ ‫ﮔﺸﺘﻴﻢ. ٩ﺑﻮاﻗﻊ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ ﺣﮑﻢ ﻣﺮﮔﻤﺎن ﺻﺎدر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ا ّﺎ اﻳﻨﻬﺎهﻤﻪ روﯼداد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺧﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﺧﺪاﻳﯽ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٠١او ﻣﺎ را از‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺮ ﻣﻬﻠﮑﯽ رهﺎﻧﻴﺪ و ﺑﺎزﺧﻮاهﺪ رهﺎﻧﻴﺪ. ﺑﺮاوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ اﻣﻴﺪ ﺑﺴﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ هﻤﭽﻨﺎن‬ ‫ﻣﺎ را ﺧﻮاهﺪ رهﺎﻧﻴﺪ، ١١ﺑﺨﺼﻮص ﭼﻮن ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ دﻋﺎﯼ ﺧﻮد ﻳﺎرﻳﻤﺎن دهﻴﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺴﺎن، ﺑﺮاﯼ ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ در ﺟﻮاب دﻋﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، از‬ ‫ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎ ﺷﮑﺮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺰارد.‬

‫ﺳﺒﺐ ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﺑﺮﻧﺎﻣﮥ ﺳﻔﺮ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫٢١ﻓﺨﺮ ﻣﺎ، ﮔﻮاهﯽ وﺟﺪان ﻣﺎﺳﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﮐﻪ رﻓﺘﺎرﻣﺎن در دﻧﻴﺎ و ﺑﺨﺼﻮص ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ، ﺑﺎ ﻗ ّوﺳﻴﺖ و ﺻﺪاﻗﺖ ﺧﺪاﻳﯽ هﻤﺮاﻩ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ. ﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺸﺮﯼ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ. ٣١زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻴﻢ درﺳﺖ هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﺪ و ﻣﯽﻓﻬﻤﻴﺪ. و ﻣﻦ اﻣﻴﺪ دارم ۴١هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ، ﺑﻪﮐﻤﺎل‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ، و ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ در روز ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ، ﻣﺎﻳﮥ ﻓﺨﺮ ﻣﺎ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد.‬ ‫۵١ﺑﺎ اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن، ﺑﺮﺁن ﺷﺪم ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻬﺮﻩاﯼ دوﭼﻨﺪان ﺑﺒﺮﻳﺪ.‬ ‫۶١ﻋﺰم ﻣﻦ ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ راهﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ از ﺷﻤﺎ دﻳﺪار ﮐﻨﻢ و از ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺑﺎز‬ ‫ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﺎزﮔﺮدم ﺗﺎ ﻣﺮا راهﯽ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﮐﻨﻴﺪ. ٧١ﺁﻳﺎ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺼﻤﻴﻤﯽ‬ ‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻢ، دودل ﺑﻮدم؟ و ﻳﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯼ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﯽﮔﻴﺮم، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﺳﺨﻨﻢ هﻤﺰﻣﺎن »ﺁرﯼ« و »ﻧﻪ« اﺳﺖ؟‬ ‫٨١ﺑﻪ اﻣﺎﻧﺖ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ »ﺁرﯼ« و »ﻧﻪ« ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ. ٩١زﻳﺮا ﭘﺴﺮ‬ ‫ﺧﺪا، ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﮐﻪ ﻣﻦ و ﺳﻴﻼس و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺑﻪ او در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮدﻳﻢ،‬ ‫»ﺁرﯼ« و »ﻧﻪ« ﻧﺒﻮد، ﺑﻠﮑﻪ در او هﻤﻪﭼﻴﺰ »ﺁرﯼ« اﺳﺖ. ٠٢زﻳﺮا هﻤﮥ وﻋﺪﻩهﺎﯼ ﺧﺪا‬ ‫در ﻣﺴﻴﺢ »ﺁرﯼ« اﺳﺖ و ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ در اوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ »ﺁﻣﻴﻦ« را ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽﺁورﻳﻢ،‬ ‫ﺗﺎ ﺧﺪا ﺟﻼل ﻳﺎﺑﺪ. ١٢ا ّﺎ ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ و ﺷﻤﺎ را در ﭘﻴﻮﻧﺪﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺘﻮار ﻣﯽﺳﺎزد.‬ ‫ﻣ‬ ‫او ﻣﺎ را ﻣﺴﺢ ﮐﺮدﻩ ٢٢و ُﻬﺮ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮ ﻣﺎ زدﻩ و روح ﺧﻮد را هﻤﭽﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻴﻌﺎﻧﻪ در دﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ ﺟﺎﯼ دادﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣٢ﺧﺪا را ﺷﺎهﺪ ﻣﯽﮔﻴﺮم ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻔﻘﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗ ِﻧ ُﺲ ﺑﺎزﻧﮕﺸﺘﻢ.‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫۴٢ﻧﻪاﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮ اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺳﺮورﯼ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﺷﻤﺎ، ﺑﺮاﯼ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﻢ، ﭼﺮاﮐﻪ در اﻳﻤﺎن اﺳﺘﻮارﻳﺪ.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٢‬
‫١ﭘﺲ، ﻋﺰمﺟﺰمﮐﺮدم ﮐﻪ دﻳﮕﺮﺑﺎر، دﻳﺪارﯼ اﻧﺪوهﺒﺎر ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ٢زﻳﺮا اﮔﺮ‬ ‫ﺷﻤﺎ را اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺳﺎزم، دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎدﯼ ﻣﻦ ﺷﻮد، ﺟﺰ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ‬ ‫اﻧﺪوهﮕﻴﻨﺘﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪام؟ ٣ﻣﻦ ﺑﺪانﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺁﻣﺪﻧﻢ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ، ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا ﺷﺎدﻣﺎن ﺳﺎزﻧﺪ، ﻣﺎﻳﮥ اﻧﺪوهﻢ ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﺎدﯼ ﻣﻦ ﻣﺎﻳﮥ ﺷﺎدﯼ هﻤﮥ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ۴زﻳﺮا ﺑﺎ ﻏﻢ ﺑﺴﻴﺎر و دﻟﯽ دردﻣﻨﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ اﺷﮑﺒﺎر‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ، ﻧﻪ ﺗﺎ اﻧﺪوهﮕﻴﻨﺘﺎن ﺳﺎزم، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ از ﻋﻤﻖ ﻣﺤﺒﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻳﺪ.‬

‫ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺑﺮاﯼ ﺷﺨﺺ ﺧﻄﺎﮐﺎر‬

‫۵ا ّﺎ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻋﺚ اﻧﺪوﻩ ﺷﺪﻩ، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮا، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ را اﻧﺪوهﮕﻴﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ - ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺳﺨﻦ ﺑﻪﮔﺰاف ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ۶ﺗﻨﺒﻴﻬﯽ ﮐﻪ از ﺳﻮﯼ‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ او ِﻋﻤﺎل ﺷﺪﻩ، ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ. ٧اﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ او را ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ و دﻟﺪارﯼ‬ ‫ا‬ ‫دهﻴﺪ، ﻣﺒﺎدا اﻧﺪوﻩ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ، وﯼ را از ﭘﺎ درﺁورد. ٨ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ دارم او‬ ‫را از ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎزﻳﺪ. ٩ﺳﺒﺐ ﻧﻮﺷﺘﻨﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻢ‬ ‫ِ‬ ‫و ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁﻳﺎ در هﺮ اﻣﺮﯼ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدارﻳﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ٠١اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﺴﯽ را ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ او را‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﻢ. و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ را ﺑﺨﺸﻴﺪﻩام - اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﻣﻮردﯼ ﺑﺮاﯼ ﺑﺨﺸﻴﺪن وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ در ﺣﻀﻮر ﻣﺴﻴﺢ و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻩام، ١١ﺗﺎ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻧﻴﺎﺑﺪ، زﻳﺮا‬‫از ﺗﺮﻓﻨﺪهﺎﯼ او ﺑﯽﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ.‬

‫ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ‬

‫٢١ﭘﺲ ﭼﻮن ﺑﺮاﯼ ﺑﺸﺎرت اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺗْﺮوﺁس رﻓﺘﻢ، درﻳﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫درﯼ ﺑﺰرگ ﺑﻪ روﯼ ﻣﻦ ﮔﺸﻮدﻩ اﺳﺖ. ٣١ا ّﺎ ﺑﺎز ﺁرام ﻧﺪاﺷﺘﻢ زﻳﺮا ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺗﻴﺘﻮس را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ. ﭘﺲ ﺑﺎ اهﺎﻟﯽ ﺁﻧﺠﺎ وداع ﮐﺮدﻩ، ﺑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ رﻓﺘﻢ.‬ ‫۴١ا ّﺎ ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﮐﻪ هﻤﻮارﻩ ﻣﺎ را در ﻣﺴﻴﺢ، در ﻣﻮﮐﺐ ﻇﻔﺮ ﺧﻮد ﻣﯽﺑ َد و‬ ‫َﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫راﻳﺤﮥ ﺧﻮش ﺷﻨﺎﺧﺖ او را ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﻣﺎ در هﻤﻪﺟﺎ ﻣﯽﭘﺮاﮐﻨﺪ. ۵١زﻳﺮا ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا راﻳﺤﮥ‬ ‫ﺧﻮش ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﻢ، ﭼﻪ در ﻣﻴﺎن ﻧﺠﺎتﻳﺎﻓﺘﮕﺎن و ﭼﻪ در ﻣﻴﺎن هﻼﮎﺷﻮﻧﺪﮔﺎن. ۶١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻳﮑﯽ ﺑﻮﯼ ﻣﺮگ ﻣﯽدهﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮگ رهﻨﻤﻮن ﻣﯽﺷﻮد؛ ﺑﺮاﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﻋﻄﺮ ﺣﻴﺎﺗﻴﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺣﻴﺎت ﺑﻪﺑﺎر ﻣﯽﺁورد. و ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرﯼ ﮐﻔﺎﻳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ٧١ﺑﺮﺧﻼف‬ ‫ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺳﻮدﺟﻮﻳﯽ ﺑﻪ ارزاﻧﻔﺮوﺷﯽ ﮐﻼم ﺧﺪا ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ، ﻣﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻠﻮصﻧ ّﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، هﻤﭽﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﮕﻮﯼ ﺧﺪاﻳﻨﺪ و در ﺣﻀﻮر او‬ ‫ﻴ‬ ‫ﻣﯽاﻳﺴﺘﻨﺪ.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٣‬
‫١ﺁﻳﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ درﺑﺎرۀ ﺧﻮد ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ؟ ﻳﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﯽ، ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اراﺋﮥ‬ ‫ﺗﻮﺻﻴﻪﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﻮﺻﻴﻪﻧﺎﻣﻪ از ﺷﻤﺎ دارﻳﻢ؟ ٢ﺷﻤﺎ ﺧﻮد ﺗﻮﺻﻴﻪﻧﺎﻣﮥ ﻣﺎﻳﻴﺪ،‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﺮ دﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ ﮐﻪ هﻤﮕﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺁن را ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ و ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ. ٣ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن‬ ‫دادﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﺪ، ﺛﻤﺮۀ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺎ، و ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺮ ّﺐ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ روح‬ ‫ﮐ‬ ‫ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ، و ﻧﻪ ﺑﺮ ﻟﻮح ﺳﻨﮕﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﻟﻮح دﻟﻬﺎﯼ ﮔﻮﺷﺘﻴﻦ.‬ ‫۴ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﯽ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﺴﻴﺢ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا دارﻳﻢ. ۵ﻧﻪﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮد ﮐﻔﺎﻳﺖ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﭼﻴﺰﯼ را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺧﻮد ﺑﮕﺬارﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻣﺎ از ﺧﺪاﺳﺖ. ۶او ﻣﺎ را‬ ‫ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ - ﺧﺎدم روح، ﻧﻪ ﺧﺎدم ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪاﯼ‬ ‫ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ. زﻳﺮا »ﻧﻮﺷﺘﻪ« ﻣﯽ ُﺸﺪ، ﻟﻴﮑﻦ روح ﺣﻴﺎت ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ.‬ ‫ْ‬ ‫ﮐ‬

‫ﺟﻼل ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ‬

‫٧ﺣﺎل، اﮔﺮ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﻴﺪ و ﺑﺮ ﺣﺮوف ﺣﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ اﺳﺘﻮار‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻮد، ﺑﺎ ﺟﻼل ﺑﻪ ﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺟﻼل‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻬﺮۀ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺮ ﺁن ﭼﺸﻢ ﺑﺪوزﻧﺪ، هﺮﭼﻨﺪ ﺁن ﺟﻼل رو ﺑﻪ زوال ﺑﻮد، ٨ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ،‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ روح اﺳﺖ ﺑﺎ ﺟﻼل ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٩زﻳﺮا اﮔﺮ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ‬ ‫ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ﺑﺎ ﺟﻼل ﺑﻮد، ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎﺷﻤﺮدﮔﯽ ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ ﺁﮐﻨﺪﻩ از‬ ‫ﺟﻼل اﺳﺖ. ٠١زﻳﺮا ﺁﻧﭽﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﺮﺟﻼل ﺑﻮد، اﮐﻨﻮن در ﻗﻴﺎس ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻼل ﺑﺮﺗﺮ، دﻳﮕﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻠﻮﻩاﯼ ﻧﺪارد. ١١و اﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ زوال ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺟﻼل هﻤﺮاﻩ ﺑﻮد، ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎ َﺪ ﺑﺎ ﺟﻼل هﻤﺮاﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ﻧ‬ ‫٢١ﭘﺲ ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻴﺪﯼ دارﻳﻢ، ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ؛ ٣١ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺳﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﭼﻬﺮۀ ﺧﻮد ﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻏﺎﻳﺖ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ رو ﺑﻪ زوال ﺑﻮد،‬ ‫ﻧﻈﺎرﻩ ﻧﮑﻨﻨﺪ. ۴١ا ّﺎ ذهﻨﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪ زﻳﺮا ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز هﻤﺎن ﺣﺠﺎب ﺑﻪ هﻨﮕﺎم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪن ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ و ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ، زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺴﻴﺢ زاﻳﻞ ﻣﯽﺷﻮد.‬ ‫۵١ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز، هﺮﮔﺎﻩ ﻣﻮﺳﯽ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ، ﺣﺠﺎﺑﯽ ﺑﺮ دل ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ؛‬ ‫۶١ا ّﺎ هﺮﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدد، ﺣﺠﺎب ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ٧١ﺧﺪاوﻧﺪ، روح‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺖ و هﺮﺟﺎ روح ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁﻧﺠﺎ ﺁزادﯼ اﺳﺖ. ٨١و هﻤﮥ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻬﺮۀ ﺑﯽﺣﺠﺎب،‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﻼل ﺧﺪاوﻧﺪ را، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ در ﺁﻳﻨﻪاﯼ، ﻣﯽﻧﮕﺮﻳﻢ، ﺑﻪﺻﻮرت هﻤﺎن ﺗﺼﻮﻳﺮ، از ﺟﻼل ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻼﻟﯽ ﻓﺰوﻧﺘﺮ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ؛ و اﻳﻦ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد ﮐﻪ روح اﺳﺖ.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۴‬
‫ﮔﻨﺠﻴﻨﻪهﺎﻳﯽ در ﻇﺮوف ﺧﺎﮐﯽ‬
‫١ﭘﺲ ﭼﻮن در ﻧﺘﻴﺠﮥ رﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ از ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﺑﺮﺧﻮردارﻳﻢ،‬ ‫دﻟﺴﺮد ﻧﻤﯽﺷﻮﻳﻢ. ٢ﺑﻠﮑﻪ از روﺷﻬﺎﯼ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ و ﻧﻨﮕﻴﻦ دورﯼ ﺟﺴﺘﻪاﻳﻢ و ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺒﮑﺎرﯼ‬ ‫دﺳﺖﻧﻤﯽﻳﺎزﻳﻢ و ﮐﻼم ﺧﺪا را ﻧﻴﺰ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪﻋﮑﺲ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺣﻘﻴﻘﺖ،‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﻢ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻣﻮرد ﺗﺄﻳﻴﺪ وﺟﺪان هﻤﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ٣ﺣﺘﯽ اﮔﺮ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ، ﺑﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻃﺮﻳﻖ هﻼﮐﺘﻨﺪ. ۴ﺧﺪاﯼ اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ذهﻨﻬﺎﯼ‬ ‫ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن را ﮐﻮر ﮐﺮدﻩ ﺗﺎ ﻧﻮر اﻧﺠﻴﻞ ﺟﻼل ﻣﺴﻴﺢ را ﮐﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﺪاﺳﺖ، ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ. ۵زﻳﺮا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎ ﺧﻮد را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، و‬ ‫از ﺧﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﻴﺴﯽ، و ﺁن هﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺧﺎدم ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ. ۶زﻳﺮا‬ ‫ْ‬ ‫هﻤﺎن ﺧﺪا ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: »ﻧﻮر از ﻣﻴﺎن ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﺘﺎﺑﺪ،« ﻧﻮر ﺧﻮد را در دﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ ﺗﺎﺑﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺟﻼل ﺧﺪا در ﭼﻬﺮۀ ﻣﺴﻴﺢ، ﻣﺎ را ﻣﻨ ّر ﺳﺎزد.‬ ‫ﻮ‬ ‫٧ا ّﺎ اﻳﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ را در ﻇﺮوﻓﯽ ﺧﺎﮐﯽ دارﻳﻢ، ﺗﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻗﺪرت‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺎرقاﻟﻌﺎدﻩ از ﺧﺪاﺳﺖ ﻧﻪ از ﻣﺎ. ٨ﻣﺎ از هﺮﺳﻮ در ﻓﺸﺎرﻳﻢ، ا ّﺎ ُﺮد ﻧﺸﺪﻩاﻳﻢ؛ ﻣﺘﺤﻴﺮﻳﻢ،‬ ‫ﻣ ﺧ‬ ‫ا ّﺎ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ؛ ٩ﺁزار و اذﻳﺖ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ، ا ّﺎ واﻧﻬﺎدﻩ ﻧﺸﺪﻩاﻳﻢ؛ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﻢ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ا ّﺎ از ﭘﺎ درﻧﻴﺎﻣﺪﻩاﻳﻢ. ٠١هﻤﻮارﻩ ﻣﺮگ ﻋﻴﺴﯽ را در ﺑﺪن ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺣﻴﺎت‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻴﺰ در ﺑﺪن ﻣﺎ ﻇﺎهﺮ ﺷﻮد. ١١زﻳﺮا ﻣﺎ ﮐﻪ زﻧﺪﻩاﻳﻢ، هﻤﻮارﻩ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ‬

‫ﻣﺮگ ﺳﭙﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺣﻴﺎت او در ﺑﺪن ﻓﺎﻧﯽ ﻣﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﮔﺮدد. ٢١ﭘﺲ ﻣﺮگ در ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ا ّﺎ ﺣﻴﺎت در ﺷﻤﺎ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٣١در ﮐﺘﺐﻣﻘ ّس ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ »اﻳﻤﺎن ﺁوردم، ﭘﺲ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ.« ﺑﺎ هﻤﻴﻦ روح اﻳﻤﺎن، ﻣﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﻴﺰ اﻳﻤﺎن دارﻳﻢ و ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ. ۴١زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﻢ او ﮐﻪ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ را از ﻣﺮدﮔﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ، ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر او ﺧﻮاهﺪ ﺁورد. ۵١اﻳﻨﻬﺎ‬ ‫هﻤﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺗﺎ ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل ﻋﺪۀ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﻣﯽﺷﻮد، ﺳﺒﺐ‬ ‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮاﯼ ﺟﻼل ﺧﺪا ﮔﺮدد.‬ ‫۶١ﭘﺲ دﻟﺴﺮد ﻧﻤﯽﺷﻮﻳﻢ. هﺮﭼﻨﺪ اﻧﺴﺎن ﻇﺎهﺮﯼ ﻣﺎ ﻓﺮﺳﻮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد، اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻃﻨﯽ‬ ‫روز ﺑﻪ روز ﺗﺎزﻩﺗﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. ٧١زﻳﺮا رﻧﺠﻬﺎﯼ ﺟﺰﺋﯽ و ﮔﺬراﯼ ﻣﺎ ﺟﻼﻟﯽ اﺑﺪﯼ ﺑﺮاﻳﻤﺎن‬ ‫ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽﺁورد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁن رﻧﺠﻬﺎ ﻗﻴﺎسﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ٨١ﭘﺲ ﻧﻪﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻧﯽ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺎدﻳﺪﻧﯽ اﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﯽدوزﻳﻢ، زﻳﺮا دﻳﺪﻧﻴﻬﺎ ﮔﺬرا، ا ّﺎ ﻧﺎدﻳﺪﻧﻴﻬﺎ ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۵‬
‫ﻣﺴﮑﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻣﺎ‬
‫١اﻳﻨﮏ ﻣﯽداﻧﻴﻢ هﺮﮔﺎﻩ اﻳﻦ ﺧﻴﻤﮥ زﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺳﮑﻮﻧﺖ دارﻳﻢ ﻓﺮورﻳﺰد، ﻋﻤﺎرﺗﯽ‬ ‫از ﺧﺪا دارﻳﻢ، ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﻧﺎﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ و ﺟﺎوداﻧﯽ در ﺁﺳﻤﺎن. ٢و ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ‬ ‫ﺧﻴﻤﻪ ﺁﻩ ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ، زﻳﺮا ﻣﺸﺘﺎق ﺁﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد را درﺑﺮ ﮐﻨﻴﻢ، ٣ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫درﺑﺮ ﮐﺮدﻧﺶ، ﻋﺮﻳﺎن ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ. ۴زﻳﺮا ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺧﻴﻤﻪ هﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎ‬ ‫ﮔﺮاﻧﺒﺎرﯼ ﺁﻩ ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ، ﭼﻮن ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﺟﺎﻣﻪ از ﺗﻦ ﺑﻪدر ﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺎﻣﻪاﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻦ ﮐﻨﻴﻢ، ﺗﺎ ﻓﺎﻧﯽ ﻏﺮق ﺣﻴﺎت ﺷﻮد. ۵و ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮد ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﺮدﻩ و‬ ‫ِ‬ ‫روح را هﻤﭽﻮن ﺑﻴﻌﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ دادﻩ اﺳﺖ.‬ ‫۶ﭘﺲ هﻤﻮارﻩ دﻟﮕﺮﻣﻴﻢ، هﺮﭼﻨﺪ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺑﺪن ﻣﻨﺰل دارﻳﻢ، از‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻏﺮﻳﺒﻴﻢ، ٧زﻳﺮا ﺑﺎ اﻳﻤﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﻧﻪ ﺑﺎ دﻳﺪار. ٨ﺁرﯼ، ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ دﻟﮕﺮﻣﻴﻢ و‬ ‫ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽدهﻴﻢ از ﺑﺪن ﻏﺮﺑﺖ ﺟﺴﺘﻪ، ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻨﺰل ﮔﻴﺮﻳﻢ. ٩ﭘﺲ ﺧﻮاﻩ در ﺑﺪن ﻣﻨﺰل‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺧﻮاﻩ در ﻏﺮﺑﺖ از ﺁن ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮﻳﻢ، اﻳﻦ را هﺪف ﻗﺮار دادﻩاﻳﻢ ﮐﻪ او را‬ ‫ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزﻳﻢ. ٠١زﻳﺮا هﻤﮥ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ داورﯼ ﻣﺴﻴﺢ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻳﻢ، ﺗﺎ‬ ‫هﺮﮐﺲ ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻋﻤﺎل ﺧﻮب ﻳﺎ ﺑﺪﯼ ﮐﻪ در اﻳﺎم ﺳﮑﻮﻧﺖ در ﺑﺪن ﺧﻮد ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺳﺰا ﻳﺎﺑﺪ.‬

‫ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺷﺘﯽ‬
‫١١ﭘﺲ ﭼﻮن ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺮس ﺧﺪاوﻧﺪ را ﻣﯽداﻧﻴﻢ، ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﻢ ﻣﺮدﻣﺎن را ﻣﺠﺎب ﮐﻨﻴﻢ. ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫هﺴﺘﻴﻢ ﺑﺮ ﺧﺪا ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ و اﻣﻴﺪوارم ﺑﺮ وﺟﺪان ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺁﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ. ٢١ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻴﻢ‬ ‫ﺑﺎز ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ درﺑﺎرۀ ﺧﻮد ﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﺣ ّﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪهﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺠ‬ ‫ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﺑﺪهﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻇﺎهﺮ ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ در ﻗﻠﺐ‬ ‫اﺳﺖ. ٣١اﮔﺮ ﻋﻘﻞ از ﮐﻒ دادﻩاﻳﻢ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪاﺳﺖ؛ و اﮔﺮ ﻋﻘﻞ ﺳﻠﻴﻢ دارﻳﻢ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﺷﻤﺎﺳﺖ. ۴١زﻳﺮا ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ، ﭼﻮن ﻳﻘﻴﻦ دارﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﮏﺗﻦ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬ ‫هﻤﻪ ﻣﺮد، ﭘﺲ هﻤﻪ ﻣﺮدﻧﺪ. ۵١و او ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ هﻤﻪ ﻣﺮد ﺗﺎ زﻧﺪﮔﺎن دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁنﮐﺲ زﻳﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮﺷﺎن ﻣﺮد و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ.‬ ‫۶١ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، از اﻳﻦ ﭘﺲ درﺑﺎرۀ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﺎ ﻣﻌﻴﺎرهﺎﯼ ﺑﺸﺮﯼ ﻗﻀﺎوت ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻢ، و‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ ﭘﻴﺸﺘﺮ درﺑﺎرۀ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻗﻀﺎوت ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ، اﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫٧١ﭘﺲ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ در ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻠﻘﺘﯽ ﺗﺎزﻩ اﺳﺖ. ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ درﮔﺬﺷﺖ؛ هﺎن،‬ ‫هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺗﺎزﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ! ٨١اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ از ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺎ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁﺷﺘﯽ‬ ‫دادﻩ و ﺧﺪﻣﺖ ﺁﺷﺘﯽ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ. ٩١ﺑﻪ دﻳﮕﺮﺳﺨﻦ، ﺧﺪا در ﻣﺴﻴﺢ ﺟﻬﺎن را ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮد ﺁﺷﺘﯽ ﻣﯽداد و ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﺸﺎن ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ، و ﭘﻴﺎم ﺁﺷﺘﯽ را ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺳﭙﺮد. ٠٢ﭘﺲ ﺳﻔﻴﺮان ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﻢ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺧﺪا از زﺑﺎن ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺁﺷﺘﯽ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ. ﻣﺎ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺴﻴﺢ از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺁﺷﺘﯽ ﮐﻨﻴﺪ. ١٢او ﮐﺴﯽ را‬ ‫ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ، در راﻩ ﻣﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺳﺎﺧﺖ، ﺗﺎ ﻣﺎ در وﯼ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺧﺪا ﺷﻮﻳﻢ.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ۶‬
‫١در ﻣﻘﺎم هﻤﮑﺎران ﺧﺪا، از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ دارﻳﻢ ﮐﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا از ﺳﻮﯼ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ٢زﻳﺮا ﺧﺪا ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»در زﻣﺎن ﻟﻄﻒ ﺧﻮد، ﺗﻮ را اﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮدم‬ ‫و در روز ﻧﺠﺎت، ﺗﻮ را ﻣﺪد ﻧﻤﻮدم.«‬ ‫هﺎن، اﮐﻨﻮن زﻣﺎن ﻟﻄﻒ ﺧﺪاﺳﺖ؛ هﺎن، اﻣﺮوز روز ﻧﺠﺎت اﺳﺖ.‬

‫ﻣﺸﻘﺎت ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫٣ﻣﺎ در هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﻳﻢ، ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺘﻤﺎن ﻣﻼﻣﺖ ﮐﺮدﻩ ﻧﺸﻮد، ۴ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫در هﺮﭼﻴﺰ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻴﻢ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ از ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﺪا اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽرود:‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ ﺑﺴﻴﺎر در زﺣﻤﺎت، در ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ، در ﺗﻨﮕﻨﺎهﺎ، ۵در ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪهﺎ، در زﻧﺪاﻧﻬﺎ، در‬ ‫هﺠﻮم ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﺮدم، در ﮐﺎر ﺳﺨﺖ، در ﺑﯽﺧﻮاﺑﯽ، و در ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ؛ ۶ﺑﺎ ﭘﺎﮐﯽ، ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ، ﺑﺎ ﺻﺒﺮ، ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺑﺎ روحاﻟﻘﺪس، ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﯽرﻳﺎ، ٧ﺑﺎ راﺳﺘﮕﻮﻳﯽ، ﺑﺎ ﻗﺪرت‬ ‫ﺧﺪا، ﺑﺎ اﺳﻠﺤﮥ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ و ﭼﭗ؛ ٨در ﻋ ّت و ذّﺖ، و ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ و ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ.‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺰ‬ ‫ﮔﻮﻳﯽ ﮔﻤﺮاﻩﮐﻨﻨﺪﻩ، ا ّﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ؛ ٩ﮔﻮﻳﯽ ﮔﻤﻨﺎم، ا ّﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩاﻳﻢ؛ ﮔﻮﻳﯽ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﺎل ﻣﺮگ، ا ّﺎ هﻨﻮز زﻧﺪﻩاﻳﻢ؛ ﮔﻮﻳﯽ دﺳﺘﺨﻮش ﻣﺠﺎزات، ا ّﺎ از ﭘﺎ درﻧﻴﺎﻣﺪﻩاﻳﻢ؛ ٠١ﮔﻮﻳﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻏﻤﮕﻴﻦ، ا ّﺎ هﻤﻮارﻩ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻴﻢ؛ ﮔﻮﻳﯽ ﻓﻘﻴﺮ، ا ّﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ را دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﻣﯽﺳﺎزﻳﻢ؛ ﮔﻮﻳﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﯽﭼﻴﺰ، ا ّﺎ ﺻﺎﺣﺐ هﻤﻪﭼﻴﺰﻳﻢ.‬ ‫ﻣ‬ ‫١١اﯼ ﻗ ِﻧﺘﻴﺎن، ﻣﺎ ﺑﯽﭘﺮدﻩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻴﻢ و دل ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮔﺸﻮدﻳﻢ. ٢١ﻣﺎ‬ ‫ُﺮ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را از ﺷﻤﺎ درﻳﻎ ﻧﻤﯽدارﻳﻢ. ﺷﻤﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﺧﻮد را از ﻣﺎ درﻳﻎ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ٣١ﺑﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ هﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ؛ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ دل ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﮕﺸﺎﻳﻴﺪ.‬

‫ﭘﺮهﻴﺰ از هﻢﻳﻮغ ﺷﺪن ﺑﺎ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن‬

‫۴١زﻳﺮ ﻳﻮغ ﻧﺎﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن ﻣﺮوﻳﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ و ﺷﺮارت را ﭼﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ‬ ‫اﺳﺖ؟ و ﻧﻮر و ﻇﻠﻤﺖ را ﭼﻪ رﻓﺎﻗﺘﯽ؟ ۵١و ﻣﺴﻴﺢ و ِﻠﻴﻌﺎل را ﭼﻪ ﺗﻮاﻓﻘﯽ اﺳﺖ؟ و ﻣﺆﻣﻦ‬ ‫ﺑ‬ ‫و ﺑﯽاﻳﻤﺎن را ﭼﻪ ﺷﺒﺎهﺘﯽ؟ ۶١و ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪا و ﺑﺘﻬﺎ را ﭼﻪ ﺳﺎزﮔﺎرﯼ اﺳﺖ؟ زﻳﺮا ﻣﺎ ﻣﻌﺒﺪ‬ ‫ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩاﻳﻢ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﺪا ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺧﻮاهﻢ ﮔﺰﻳﺪ‬ ‫و در ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن راﻩ ﺧﻮاهﻢ رﻓﺖ‬ ‫و ﻣﻦ ﺧﺪاﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد‬ ‫و ﺁﻧﺎن ﻗﻮم ﻣﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد.«‬ ‫٧١ﭘﺲ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»از ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﻴﺮون ﺁﻳﻴﺪ و ﺟﺪا ﺷﻮﻳﺪ.‬ ‫هﻴﭻﭼﻴﺰ ﻧﺎﭘﺎﮎ را ﻟﻤﺲ ﻣﮑﻨﻴﺪ‬ ‫و ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺧﻮاهﻢ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ.«‬ ‫٨١» ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﭘﺪر ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد‬ ‫و ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﭘﺴﺮان و دﺧﺘﺮان ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد،‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.«‬ ‫ِ‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٧‬
‫١ﭘﺲ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺣﺎل ﮐﻪ اﻳﻦ وﻋﺪﻩهﺎ از ﺁن ﻣﺎ اﺳﺖ، ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺧﻮد را از هﺮ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ‬ ‫ﺟﺴﻢ و روح ﺑﺰداﻳﻴﻢ و ﺑﺎ ﺗﺮس از ﺧﺪا، ﺗﻘﺪس را ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﻴﻢ.‬

‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫٢ﻣﺎ را در دل ﺧﻮد ﺟﺎﯼ دهﻴﺪ. در ﺣﻖ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﯼ روا ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻳﻢ، ﮐﺴﯽ را ﻓﺎﺳﺪ‬ ‫ﻧﺴﺎﺧﺘﻪاﻳﻢ و از ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺮﻩﺟﻮﻳﯽ ﻧﮑﺮدﻩاﻳﻢ. ٣اﻳﻦ را ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺤﮑﻮﻣﺘﺎن ﮐﻨﻢ. ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن در دل ﻣﺎ ﺟﺎﯼ دارﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺎدﻩاﻳﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ و ﺑﺎ ﺷﻤﺎ زﻳﺴﺖ ﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫۴ﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﯽﭘﺮدﻩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ، و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﯽ ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ﺑﺴﻴﺎر دﻟﮕﺮم‬ ‫ﺷﺪﻩام، و ﺑﻪرﻏﻢ هﻤﮥ ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ، ﺷﺎدﯼ ﻣﺮا ﺣﺪ و ﻣﺮزﯼ ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫۵زﻳﺮا هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ رﺳﻴﺪﻳﻢ، اﻳﻦ ﺗﻦ ﻣﺎ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﻴﺎﻓﺖ، ﺑﻠﮑﻪ از هﺮﺳﻮ در‬ ‫زﺣﻤﺖ ﺑﻮدﻳﻢ - در ﺑﺮون ﺟﺪاﻟﻬﺎ داﺷﺘﻴﻢ، و در درون ﺗﺮﺳﻬﺎ. ۶ا ّﺎ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ اﻓﺴﺮدﮔﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫را دﻟﮕﺮﻣﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، ﺑﺎ ﺁﻣﺪن ﺗﻴﺘﻮس ﻣﺎ را دﻟﮕﺮم ﺳﺎﺧﺖ. ٧و ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ از ﺁﻣﺪن او، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن دﻟﮕﺮﻣﯽ ﮐﻪ از ﺷﻤﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد، دﻟﮕﺮم ﺷﺪﻳﻢ. او از اﺷﺘﻴﺎق ﺷﻤﺎ ﺑﻪ دﻳﺪار ﻣﻦ،‬ ‫و اﻧﺪوﻩ ﻋﻤﻴﻘﺘﺎن، و ﻏﻴﺮﺗﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ دارﻳﺪ، ﺧﺒﺮ ﺁورد، ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ ﻣﺮا‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎن ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫٨زﻳﺮا هﺮﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮد اﻧﺪوهﮕﻴﻨﺘﺎن ﺳﺎﺧﺘﻢ، از ﮐﺮدۀ ﺧﻮد ﭘﺸﻴﻤﺎن ﻧﻴﺴﺘﻢ. زﻳﺮا ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﭘﺸﻴﻤﺎن ﺑﻮدم - ﭼﻮن ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﻧﺎﻣﻪام هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻮﺗﺎﻩزﻣﺎﻧﯽ، ﺷﻤﺎ را اﻧﺪوهﮕﻴﻦ‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ - ٩ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ، ﻧﻪ از ﺁنرو ﮐﻪ اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺷﺪﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮن اﻧﺪوهﺘﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ. زﻳﺮا اﻧﺪوﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﺑﻮد، ﺗﺎ هﻴﭻ زﻳﺎﻧﯽ از ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺮﺳﺪ. ٠١ﭼﻮن‬ ‫اﻧﺪوهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﯽﺷﻮد، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ و ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺪارد. ا ّﺎ اﻧﺪوهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ دﻧﻴﺎﺳﺖ، ﻣﺮگ ﺑﻪﺑﺎر ﻣﯽﺁورد. ١١ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ اﻧﺪوهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻮد ﭼﻪ ﺛﻤﺮاﺗﯽ در ﺷﻤﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺁوردﻩ اﺳﺖ: ﭼﻪ ﺷﻮر و ﺷﻮﻗﯽ، ﭼﻪ اﺷﺘﻴﺎﻗﯽ ﺑﻪ اﺛﺒﺎت‬ ‫ﺑﯽﮔﻨﺎهﻴﺘﺎن، ﭼﻪ ﻧﺎرﺿﺎﻳﯽ و اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮﯼ، ﭼﻪ دﻟﺘﻨﮕﯽ، ﻏﻴﺮت و ﻣﺠﺎزاﺗﯽ. ﺷﻤﺎ از‬ ‫هﺮﺣﻴﺚ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮدﻳﺪ ﮐﻪ در ﺁن ﻗﻀﻴﻪ ﺑﯽﺗﻘﺼﻴﺮ ﺑﻮدﻩاﻳﺪ. ٢١ﭘﺲ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ‬ ‫ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺪﯼ ﮐﺮدﻩ و ﻳﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺪﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺪﻳﻦ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻮدﻩ ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ارادت ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ، ﺑﺮ ﺧﻮدﺗﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺷﻮد. ٣١اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ دﻟﮕﺮﻣﯽ ﻣﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫اﻓﺰون ﺑﺮ دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺧﻮد ﻣﺎ، دﻳﺪن ﺷﺎدﯼ ﺗﻴﺘﻮس ﻧﻴﺰ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎدﯼ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪ، زﻳﺮا هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ ﺟﺎن او را ﺗﺎزﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻳﺪ. ۴١ﻣﻦ ﻧﺰد او ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺨﺮ ﮐﺮدم و‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﺴﺎﺧﺘﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ درﺳﺖ ﺑﻮد، ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺨﺮ ﻣﺎ ﻧﺰد ﺗﻴﺘﻮس ﻧﻴﺰ ﺑﺠﺎ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ. ۵١هﺮﺑﺎر ﮐﻪ او اﻃﺎﻋﺖ هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ‬ ‫ﻳﺎد ﻣﯽﺁو َد و اﻳﻦ را ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻟﺮز او را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ، دﻟﺒﺴﺘﮕﯽاش ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫َر‬ ‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد. ۶١ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ ﮐﻪ در هﺮﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارم.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٨‬
‫ﮔﺮدﺁورﯼ هﺪاﻳﺎ‬
‫١اﮐﻨﻮن اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﻤﺎ را از ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﻋﻄﺎ‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎزﻳﻢ. ٢زﻳﺮا در هﻤﺎنﺣﺎل ﮐﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﺒﺐ زﺣﻤﺎﺗﯽ ﺗﻮاﻧﻔﺮﺳﺎ، در‬ ‫ﺑﻮﺗﮥ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ، از ﺷﺎدﯼ ﺑﯽﺣﺪ و ﻓﻘﺮ ﺑﺴﻴﺎرﺷﺎن، ﺳﺨﺎوﺗﯽ ﺑﻴﮑﺮان ﺟﺎرﯼ‬ ‫ﮔﺸﺖ. ٣ﭼﺮاﮐﻪ در ﺣﺪ ﺗﻮان ﺧﻮﻳﺶ - و ﻣﻦ ﺷﺎهﺪم ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻴﺶ از ﺁن - ﺧﻮد ﭘﻴﺸﻘﺪم‬ ‫ﺷﺪﻩ، ۴ﺑﺎ اﺻﺮار زﻳﺎد از ﻣﺎ ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫ِ‬ ‫۵اﻳﺸﺎن ﺣﺘﯽ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻴﺶ از اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻧﺪ، زﻳﺮا ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ داﺷﺘﻨﺪ، و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ، ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ارادۀ ﺧﺪا. ۶ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ، از ﺗﻴﺘﻮس‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﭘﻴﺸﺘﺮ ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ ﺁﻏﺎزﻳﻦ را در ﺗﺪارﮎ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﮥ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد، اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﺁن را ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﺪ. ٧ﭘﺲ ﭼﻨﺎنﮐﻪ در هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﻤﺘﺎزﻳﺪ -‬

‫در اﻳﻤﺎن، در ﺑﻴﺎن، در ﻣﻌﺮﻓﺖ، در ﺷﻮر و ﺣﺮارت ﺑﺴﻴﺎر، و در ﻣﺤﺒﺘﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ - ﭘﺲ‬ ‫در اﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﯽ ﻧﻴﺰ ﮔﻮﯼ ﺳﺒﻘﺖ را ﺑﺮﺑﺎﻳﻴﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٨اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺧﻠﻮص ﻣﺤﺒﺘﺘﺎن را در ﻗﻴﺎس ﺑﺎ ﺷﻮر‬ ‫و ﺣﺮارت دﻳﮕﺮان ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻢ. ٩زﻳﺮا از ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺁﮔﺎهﻴﺪ ﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ‬ ‫دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮد، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻴﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ در ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻓﻘﺮ او دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺷﻮﻳﺪ.‬ ‫٠١ﭘﺲ ﻧﻈﺮ ﺧﻮد را در اﻳﻦﺑﺎرﻩ ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ، زﻳﺮا ﺑﻪ ﺳﻮد ﺷﻤﺎﺳﺖ: ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ،‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ در اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﮐﺎر ﺧﻴﺮ، ﺑﻠﮑﻪ در اﺷﺘﻴﺎق ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺁن ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺸﻘﺪم ﺑﻮدﻳﺪ. ١١ﭘﺲ‬ ‫اﮐﻨﻮن ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﻴﺪ، ﺗﺎ اﺷﺘﻴﺎﻗﺘﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر، اﻧﺠﺎم ﮐﺎﻣﻞ ﺁن را ﻧﻴﺰ، ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮر ﺗﻮان ﻣﺎﻟﯽﺗﺎن، در ﭘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ٢١زﻳﺮا اﮔﺮ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺎﺷﺪ، هﺪﻳﮥ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻣﻘﺒﻮل ﻣﯽاﻓﺘﺪ، اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺴﯽ دارد، ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺪارد.‬ ‫٣١زﻳﺮا ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ دﻳﮕﺮان در رﻓﺎﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺷﻤﺎ در ﺗﻨﮕﻨﺎ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺧﻮاهﺎن ﺑﺮﻗﺮارﯼ ﻣﺴﺎواﺗﻴﻢ، ۴١ﺗﺎ ﻏﻨﺎﯼ ﺷﻤﺎ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ، ﮐﻤﺒﻮد ﺁﻧﺎن را ﺑﺮﻃﺮف‬ ‫ﮐﻨﺪ، و روزﯼ ﻧﻴﺰ ﻏﻨﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﺒﻮد ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﻃﺮف ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﻣﺴﺎوات‬ ‫ﺑﺮﻗﺮار ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ۵١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﺁن ﮐﻪ زﻳﺎد ﮔﺮدﺁورد، زﻳﺎدﻩ ﻧﺪاﺷﺖ، و‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﮐﻢ ﮔﺮدﺁورد، ﮐﻢ ﻧﺪاﺷﺖ.«‬

‫ﮔﺴﻴﻞ داﺷﺘﻦ ﺗﻴﺘﻮس ﺑﻪ ﻗﺮﻧ ُﺲ‬ ‫ُِﺘ‬

‫۶١ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ در دل ﺗﻴﺘﻮس ﻧﻴﺰ ﻧﻬﺎدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ. ٧١زﻳﺮا او ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﻣﺎ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر، ﺑﺮاﯼ ﺁﻣﺪن‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺸﻘﺪم ﺷﺪ. ٨١و ﻣﺎ هﻤﺮاﻩ او ﺑﺮادرﯼ را ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻴﻢ ﮐﻪ هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ او را‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﯽﺳﺘﺎﻳﻨﺪ. ٩١ﺑﻌﻼوﻩ، او از ﺳﻮﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻩ ﺗﺎ در‬ ‫اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﮐﺎر ﺧﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺟﻼل ﺧﺪا و ﻧﺸﺎن دادن ﺧﻴﺮﺧﻮاهﻴﻤﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﺁن را ﺑﺮ‬ ‫ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ، هﻤﺴﻔﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ٠٢ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺮاﻗﺒﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺎ در ﮔﺮدﺁورﯼ اﻳﻦ‬ ‫هﺪﻳﮥ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﮐﺴﯽ ﻗﺮار ﻧﮕﻴﺮد. ١٢زﻳﺮا ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﻢ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ در ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در ﻧﻈﺮ ﻣﺮدم ﻧﻴﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ اﻧﺠﺎم دهﻴﻢ.‬ ‫٢٢هﻤﺮاﻩ اﻳﻦ اﻓﺮاد، ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎرهﺎ اﺷﺘﻴﺎﻗﺶ از راهﻬﺎﯼ‬ ‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮ ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ، و اﮐﻨﻮن اﺷﺘﻴﺎق او ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﺴﻴﺎرش ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ‬ ‫اﻓﺰوﻧﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﮔﺮدﻳﺪﻩ اﺳﺖ. ٣٢درﺑﺎرۀ ﺗﻴﺘﻮس ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﺮﻳﮏ و‬ ‫هﻤﮑﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ؛ و درﺑﺎرۀ ﺑﺮادراﻧﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ و ﺟﻼل‬ ‫ﻣﺴﻴﺢاﻧﺪ. ۴٢ﭘﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮد را در ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﺪ و ﻧﺸﺎن دهﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﺨﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﯽاﺳﺎس ﻧﻴﺴﺖ، ﺗﺎ هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٩‬
‫١ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﻴﺴﺖ درﺑﺎرۀ اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ. ٢زﻳﺮا از اﺷﺘﻴﺎﻗﺘﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻳﺎرﯼرﺳﺎﻧﺪن ﺁﮔﺎهﻢ و در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﻧﺰد اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻟﻴﺪﻩام. ﺑﺪﻳﺸﺎن‬

‫ﮔﻔﺘﻪام ﮐﻪ ﺷﻤﺎ در اﻳﺎﻟﺖ َﺧﺎﺋﻴﻪ از ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاﯼ دادن هﺪﻳﻪ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﻮدﻩاﻳﺪ. اﻳﻦ ﺷﻮر و‬ ‫ِ‬ ‫ا‬ ‫ﺣﺮارت ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﺎن را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ اﺳﺖ. ٣ا ّﺎ اﻳﻦ ﺑﺮادران را ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺎ ﻓﺨﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص اﺷﺘﺒﺎﻩ از ﮐﺎر درﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﮔﻔﺘﻪام، ﺁﻣﺎدﮔﯽ ﻻزم را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۴زﻳﺮا اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ هﻤﺮاهﻢ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ و درﻳﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺎدﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ، ﻣﺎ - و ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮدﺗﺎن - از اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫داﺷﺘﻪاﻳﻢ، ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ. ۵ﭘﺲ ﺿﺮورﯼ داﻧﺴﺘﻢ از ﺑﺮادران ﺑﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﻪ دﻳﺪارﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و ﺗﺪارﮎ هﺪﻳﮥ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪاﯼ را ﮐﻪ وﻋﺪﻩ دادﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، ﺑﻪ اﺗﻤﺎم‬ ‫رﺳﺎﻧﻨﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ اﻳﻦ هﺪﻳﻪ، هﺪﻳﻪاﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻨﮓﭼﺸﻤﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﮔﺸﺎدﻩدﺳﺘﯽ‬ ‫دادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺳﺨﺎوت در هﺪﻳﻪ دادن‬

‫۶ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ هﺮﮐﻪ اﻧﺪﮎ ﺑﮑﺎرد، اﻧﺪﮎ هﻢ ﺧﻮاهﺪ دروﻳﺪ، و هﺮﮐﻪ ﻓﺮاوان‬ ‫ﺑﮑﺎرد، ﻓﺮاوان هﻢ ﺑﺮﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ. ٧هﺮﮐﺲ هﻤﺎن ﻗﺪر ﺑﺪهﺪ ﮐﻪ در دل ﻗﺼﺪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺎ اﮐﺮاﻩ و اﺟﺒﺎر، زﻳﺮا ﺧﺪا ﺑﺨﺸﻨﺪۀ ﺧﻮش را دوﺳﺖ ﻣﯽدارد. ٨و ﺧﺪا ﻗﺎدر اﺳﺖ هﺮ‬ ‫ﻧﻌﻤﺖ را ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺲ ﻓﺰوﻧﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ در هﻤﻪﭼﻴﺰ هﻤﻮارﻩ هﻤﮥ ﻧﻴﺎزهﺎﻳﺘﺎن ﺑﺮﺁوردﻩ‬ ‫ﺷﻮد و ﺑﺮاﯼ اﻧﺠﺎم هﺮ ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮ، ﺑﻔﺮاواﻧﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٩ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ:‬ ‫ِ‬ ‫»او ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ و ﺑﻪ ﻓﻘﺮا دادﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽاش ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ اﺑﺪ.«‬ ‫٠١و او ﮐﻪ ﺑﺬر را ﺑﺮاﯼ ﮐﺸﺎورز و ﻧﺎن را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽﺳﺎزد، ﺑﺬرﺗﺎن‬ ‫را ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﻓﺰوﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ و ﻣﺤﺼﻮل ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاوان ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ از هﺮﺣﻴﺚ دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ در هﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، و‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺨﺎوت ﺷﻤﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﭙﺎس ﺧﺪا ﺧﻮاهﺪ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ.‬ ‫٢١اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن را ﺑﺮﺁوردﻩ ﻣﯽﺳﺎزد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪﺻﻮرت‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺘﯽ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪا َﺮرﻳﺰ ﻣﯽﺷﻮد. ٣١و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ُﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﯽزﻧﺪ، ﻣﺮدم ﺧﺪا را ﺑﺮاﯼ اﻃﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻋﺘﺮاف ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ هﻤﺮاﻩ اﺳﺖ، و ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ ﺳﺨﺎوﺗﯽ ﮐﻪ در ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ و ﺑﻪ هﻤﻪ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﯽدهﻴﺪ، ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ۴١ﺁﻧﺎن ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻧﺼﻴﺒﺘﺎن ﮐﺮدﻩ، ﺑﺎ‬ ‫ﻋﻼﻗﻪ و اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ دﻋﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ۵١ﺳﭙﺎس ﺑﺮ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﻋﻄﺎﯼ‬ ‫وﺻﻒﻧﺎﭘﺬﻳﺮش!‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٠١‬

‫دﻓﺎع ﭘﻮُﺲ از ﺧﺪﻣﺘﺶ‬ ‫ﻟ‬
‫١ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ »زﺑﻮﻧﻢ« ا ّﺎ ﺑﻪدور از ﺷﻤﺎ »ﺟﺴﻮرم«، ﺑﺎ ﺣﻠﻢ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻧﺮﻣﺶ ﻣﺴﻴﺢ از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ دارم ٢ﮐﻪ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺁﻣﺪﻧﻢ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻴﺰاﻧﻬﺎﯼ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺑﺎ ﺟﺴﺎرت ﺑﺴﻴﺎر ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ. ٣زﻳﺮا‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻳﻢ، ا ّﺎ ﺑﻪ روش دﻧﻴﺎﻳﯽ ﻧﻤﯽﺟﻨﮕﻴﻢ. ۴ﭼﺮاﮐﻪ اﺳﻠﺤﮥ ﺟﻨﮓ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺎ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ اﻟﻬﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﻬﺪام دژهﺎﺳﺖ. ۵ﻣﺎ اﺳﺘﺪﻻﻟﻬﺎ و هﺮ‬ ‫ادﻋﺎﯼ ﺗﮑ ّﺮﺁﻣﻴﺰ را ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪا ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﺪ وﻳﺮان ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ و هﺮ اﻧﺪﻳﺸﻪاﯼ‬ ‫ﺒ‬ ‫را ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ از ﻣﺴﻴﺢ اﺳﻴﺮ ﻣﯽﺳﺎزﻳﻢ. ۶و در ﺣﺎل ﺁﻣﺎدﻩﺑﺎش هﺴﺘﻴﻢ، ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ اﻃﺎﻋﺖ‬ ‫ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮد، هﺮ ﻧﺎاﻃﺎﻋﺘﯽ را ﺑﻪ ﻣﺠﺎزات رﺳﺎﻧﻴﻢ.‬ ‫ِ‬ ‫٧ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻇﻮاهﺮ ﻣﯽﻧﮕﺮﻳﺪ. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارد ﮐﻪ از ﺁن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ِ‬ ‫در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﺎن اﻧﺪازﻩ از ﺁن ﻣﺴﻴﺤﻴﻢ. ٨زﻳﺮا ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﻢ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻴﺶ از اﻧﺪازﻩ ﺑﻪ اﻗﺘﺪارﯼ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ وﻳﺮاﻧﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺑﻨﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻩ اﺳﺖ، ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻢ. ٩ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ ﺑﺎ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪهﺎﯼ ﺧﻮد ﺷﻤﺎ را ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻢ، ٠١زﻳﺮا ﺑﻌﻀﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ: »ﻧﺎﻣﻪهﺎﯼ او وزﻳﻦ و ﻗﻮﯼ‬ ‫اﺳﺖ، ا ّﺎ ﺣﻀﻮرش ﺿﻌﻴﻒ و ﺑﻴﺎﻧﺶ ر ّﺖاﻧﮕﻴﺰ.« ١١ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ در ﻏﻴﺎب ﺧﻮد در ﻧﺎﻣﻪهﺎﻣﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، هﻤﺎن را ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺣﻀﻮر، ﺑﻪ ﻋﻤﻞ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﻢ ﺁورد.‬ ‫٢١ﻣﺎ ﺟﺮأت ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻢ ﺧﻮد را از زﻣﺮۀ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺸﻤﺎرﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻗﻴﺎس ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮدﺳﺘﺎﻳﻨﺪ. ﭼﻪ ﻧﺎﺑﺨﺮداﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن درﺑﺎرۀ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﻴﺰاﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﻀﺎوت‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽﺳﻨﺠﻨﺪ. ٣١وﻟﯽ ﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﺠﺎز، ﺑﻠﮑﻪ در ﺣﺪودﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﻣﻌﻴﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺣﺪودﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻧﻴﺰ درﺑﺮ ﻣﯽﮔﻴﺮد.‬ ‫۴١ﻣﺎ از ﺣﺪود ﺧﻮد ﭘﺎ ﻓﺮاﺗﺮ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪاﻳﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﻳﯽ هﺮﮔﺰ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ.‬ ‫زﻳﺮا ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﺎﻧﺪﻳﻢ. ۵١ﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﺨﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ دﻳﮕﺮان ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، از ﺣﺪود ﺧﻮد ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻢ. اﻣﻴﺪ ﻣﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، داﻣﻨﮥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﺎ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﮔﺴﺘﺮدﻩﺗﺮ ﺷﻮد، ۶١ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫اﻧﺠﻴﻞ را در ﺳﺮزﻣﻴﻨﻬﺎﻳﯽ ﻓﺮاﺳﻮﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﺎرت دهﻴﻢ. زﻳﺮا ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻪ ﮐﺎرﯼ ﻓﺨﺮ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ، و ﺁن هﻢ در ﻗﻠﻤﺮو ﺷﺨﺼﯽ دﻳﮕﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٧١ﭘﺲ »هﺮﮐﻪ ﻓﺨﺮ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﺪ.« ٨١زﻳﺮا ﻧﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮدﺳﺘﺎﻳﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺧﺪا او را‬ ‫ﺑﺴﺘﺎﻳﺪ، ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ١١‬

‫ﭘﻮُﺲ و رﺳﻮﻻن دروﻏﻴﻦ‬ ‫ﻟ‬
‫١اﻣﻴﺪوارم اﻧﺪﮎ ﺣﻤﺎﻗﺘﯽ را در ﻣﻦ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ، و ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﺮدﻩاﻳﺪ! ٢ﻣﻦ ﻏﻴﺮﺗﯽ‬ ‫ﺧﺪاﻳﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دارم، زﻳﺮا ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﻮهﺮ، ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺎﺧﺘﻢ، ﺗﺎ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺑﺎﮐﺮﻩاﯼ ﭘﺎﮐﺪاﻣﻦ ﺑﻪ او ﺗﻘﺪﻳﻤﺘﺎن ﮐﻨﻢ. ٣ا ّﺎ ﺑﻴﻢ دارم هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺣﻮا ﻓﺮﻳﺐ ﺣﻴﻠﮥ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺎر را ﺧﻮرد، ﻓﮑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ از ﺳﺮﺳﭙﺮدﮔﯽ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻟﺼﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ دارﻳﺪ،‬ ‫ﻣﻨﺤﺮف ﺷﻮد. ۴زﻳﺮا اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻋﻴﺴﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﺟﺰ ﺁن ﮐﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﺮدﻳﻢ، ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﺪ، ﻳﺎ اﮔﺮ روﺣﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ ﺁن روح ﮐﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻳﺪ‬ ‫ﻳﺎ اﻧﺠﻴﻠﯽ ﻏﻴﺮ از ﺁن اﻧﺠﻴﻞ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺗﺤﻤﻠﺶ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ.‬

‫۵ا ّﺎ ﮔﻤﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﻣﻦ از ﺁن »ﺑﺰرگ رﺳﻮﻻن« ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ۶ﺷﺎﻳﺪ ﺳﺨﻨﻮرﯼ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺎهﺮ ﻧﺒﺎﺷﻢ، ا ّﺎ در ﻣﻌﺮﻓﺖ ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻢ ﻧﺪارم؛ اﻳﻦ را ﺑﻪﮐﻤﺎل و از هﺮﺣﻴﺚ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺮدﻩاﻳﻢ.‬ ‫٧ﺁﻳﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺸﺎرت راﻳﮕﺎن اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ، ﺧﻮد را ﭘﺴﺖ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺮاﻓﺮاز ﺷﻮﻳﺪ؟ ٨ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻟﯽ، ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ دﻳﮕﺮ را ﻏﺎرت ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻢ. ٩و در ﻣﺪت اﻗﺎﻣﺘﻢ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ، هﺮﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺎز داﺷﺘﻢ ﺑﺎرﯼ ﺑﺮ‬ ‫دوش ﮐﺴﯽ ﻧﻨﻬﺎدم، زﻳﺮا ﺑﺮادراﻧﯽ ﮐﻪ از ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺁﻣﺪﻧﺪ اﺣﺘﻴﺎﺟﺎت ﻣﺮا ﺑﺮﺁوردﻧﺪ. و ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪهﻴﭻروﯼ ﺑﺎرﯼ ﺑﺮ دوﺷﺘﺎن ﻧﺒﻮدﻩام و از اﻳﻦ ﭘﺲ ﻧﻴﺰ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﻮد. ٠١ﺑﻪ ﺁن راﺳﺘﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ در ﻣﻦ اﺳﺖ ﻗﺴﻢ، ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ در ﻧﻮاﺣﯽ َﺧﺎﺋﻴﻪ اﻳﻦ ﻓﺨﺮ ﻣﺮا از ﻣﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ‬ ‫ا‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ. ١١ﺁﻳﺎ از ﺁنرو ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ دوﺳﺘﺘﺎن ﻧﺪارم؟ ﺧﺪا ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺘﺎن دارم!‬ ‫٢١و اﻳﻦ َو ّﻪ ﺧﻮد را اداﻣﻪ ﺧﻮاهﻢ داد ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ را از ﻓﺮﺻﺖﻃﻠﺒﺎن ﺑﺎزﺳﺘﺎﻧﻢ، از ﺁﻧﺎن‬ ‫ر ﻳ‬ ‫ﮐﻪ در ﺻﺪدﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد را در ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺪان ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺎزﻧﺪ.‬ ‫٣١زﻳﺮا ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن، رﺳﻮﻻن دروﻏﻴﻦ و ﮐﺎرﮔﺰاراﻧﯽ ﻓﺮﻳﺒﮑﺎرﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را در‬ ‫ﺳﻴﻤﺎﯼ رﺳﻮﻻن ﻣﺴﻴﺢ ﻇﺎهﺮ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ. ۴١و اﻳﻦ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا ﺷﻴﻄﺎن ﻧﻴﺰ ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﻧﻮر درﻣﯽﺁورد؛ ۵١ﭘﺲ ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺧﺎدﻣﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎدﻣﺎن ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎزﻧﺪ. ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﻳﻨﺎن ﻓﺮاﺧﻮر ﮐﺎرهﺎﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫ِ‬

‫ﻓﺨﺮ ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ رﻧﺠﻬﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫ﻟ‬

‫۶١ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﺑﯽﻓﻬﻢ ﻧﭙﻨﺪارد. ا ّﺎ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، دﺳﺖﮐﻢ ﻣﺮا ﭼﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ ﺑﯽﻓﻬﻢ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ اﻧﺪﮐﯽ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻢ. ٧١وﻗﺘﯽ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن از ﻓﺨﺮ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﻧﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ از ﺳﺮ ﺑﯽﻓﻬﻤﯽ اﺳﺖ. ٨١از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻪﻃﺮﻳﻖ دﻧﻴﺎﻳﯽ ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻓﺨﺮ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد. ٩١زﻳﺮا ﺷﻤﺎ ﺑﯽﻓﻬﻤﺎن را‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺲ ﻓﻬﻴﻢ هﺴﺘﻴﺪ! ٠٢ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺣﺘﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻨﺪۀ ﺧﻮد ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ، ﻳﺎ از ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ، ﻳﺎ ﺷﻤﺎ را ﻣﻮرد‬ ‫ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻗﺮار ﻣﯽدهﻨﺪ، ﻳﺎ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ رﻳﺎﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻳﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺘﺎن ﺳﻴﻠﯽ ﻣﯽزﻧﻨﺪ،‬ ‫ﺑﺨﻮﺑﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ١٢ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﺑﺎﻳﺪ اﻗﺮار ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺿﻌﻴﻔﺘﺮ از ﺁن ﺑﻮدﻩاﻳﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﺑﺎﺷﻴﻢ!‬ ‫اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزﻩ ﻣﯽدهﺪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﺪ - ﺑﺎز هﻢ هﻤﭽﻮن ﺑﯽﻓﻬﻤﺎن ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ - ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزﻩ ﻣﯽدهﻢ ﺑﻪ ﺁن ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻢ. ٢٢ﺁﻳﺎ ﻋﺒﺮاﻧﯽاﻧﺪ؟ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ هﺴﺘﻢ!‬ ‫ﺁﻳﺎ اﺳﺮاﺋﻴﻠﯽاﻧﺪ؟ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ هﺴﺘﻢ! ﺁﻳﺎ از ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢاﻧﺪ؟ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ هﺴﺘﻢ! ٣٢ﺁﻳﺎ ﺧﺎدم‬ ‫ﻣﺴﻴﺢاﻧﺪ؟ ﭼﻮن دﻳﻮاﻧﮕﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ - ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ هﺴﺘﻢ! از هﻤﻪ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﮐﺎر ﮐﺮدﻩام،‬ ‫ﺑﻪ دﻓﻌﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﺘﺎدﻩام، ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮردﻩام، ﺑﺎرهﺎ و ﺑﺎرهﺎ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ‬ ‫ﻣﺮگ روﺑﻪرو ﺷﺪﻩام. ۴٢ﭘﻨﺞ ﺑﺎر از ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﺳﯽ و ﻧﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﺷﻼق ﺧﻮردم. ۵٢ﺳﻪ ﺑﺎر‬ ‫ﭼﻮﺑﻢ زدﻧﺪ، ﻳﮏ ﺑﺎر ﺳﻨﮕﺴﺎر ﺷﺪم، ﺳﻪ ﺑﺎر ﮐﺸﺘﯽ ﺳﻔﺮم ﻏﺮق ﺷﺪ، ﻳﮏ ﺷﺒﺎﻧﻪروز را در‬ ‫درﻳﺎ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮدم، ۶٢هﻤﻮارﻩ در ﺳﻔﺮ ﺑﻮدﻩام و ﺧﻄﺮ از هﺮﺳﻮ ﺗﻬﺪﻳﺪم ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ: ﺧﻄﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﺬر از رودﺧﺎﻧﻪهﺎ، ﺧﻄﺮ راهﺰﻧﺎن؛ ﺧﻄﺮ از ﺳﻮﯼ ﻗﻮم ﺧﻮد، ﺧﻄﺮ از ﺳﻮﯼ اﺟﻨﺒﻴﺎن؛‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻄﺮ در ﺷﻬﺮ، ﺧﻄﺮ در ﺑﻴﺎﺑﺎن، ﺧﻄﺮ در درﻳﺎ؛ ﺧﻄﺮ از ﺳﻮﯼ ﺑﺮادران دروﻏﻴﻦ.‬

‫٧٢ﺳﺨﺖ ﮐﺎر ﮐﺮدﻩ و ﻣﺤﻨﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩام، ﺑﺎرهﺎ ﺑﯽﺧﻮاﺑﯽ ﺑﺮ ﺧﻮد هﻤﻮار ﮐﺮدﻩام؛ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ‬ ‫و ﺗﺸﻨﮕﯽ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدﻩام، ﺑﺎرهﺎ ﺑﯽﻏﺬا ﻣﺎﻧﺪﻩام و ﺳﺮﻣﺎ و ﻋﺮﻳﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد دﻳﺪﻩام.‬ ‫٨٢اﻓﺰونﺑﺮ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ، ﺑﺎر ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﺳﺖ ﮐﻪ هﺮروزﻩ ﺑﺮ دوﺷﻢ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٩٢ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻮد و ﻣﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﻧﺸﻮم؟ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻠﻐﺰد و ﻣﻦ ﻧﺴﻮزم؟‬ ‫٠٣اﮔﺮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻢ، ﺑﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﻓﺨﺮ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺿﻌﻒ ﻣﺮا ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ.‬ ‫١٣ﺧﺪا، ﭘﺪر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ، ﮐﻪ او را ﺟﺎوداﻧﻪ ﺳﭙﺎس ﺑﺎد، ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ دروغ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ.‬ ‫ْ‬ ‫٢٣در دﻣﺸﻖ، ﺣﺎﮐﻢ ﻣﻨﺼﻮب ﺷﺎﻩ ﺣﺎ ِث، ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﮔﻤﺎﺷﺖ ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎرم ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ِ ْ ر‬ ‫ِ‬ ‫٣٣ا ّﺎ ﻣﺮا در زﻧﺒﻴﻠﯽ، از ﭘﻨﺠﺮﻩاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺼﺎر ﺷﻬﺮ ﺑﻮد، ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﭼﻨﮕﺶ ﮔﺮﻳﺨﺘﻢ.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٢١‬

‫رؤﻳﺎهﺎﯼ ﭘﻮُﺲ و ﺧﺎر ﺟﺴﻢ او‬ ‫ﻟ‬
‫١ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻢ؛ هﺮﭼﻨﺪ ﺳﻮدﯼ از ﺁن ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﯽﺷﻮد، اداﻣﻪ ﻣﯽدهﻢ و ﺑﻪ‬ ‫رؤﻳﺎهﺎ و ﻣﮑﺎﺷﻔﺎت ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﭘﺮدازم. ٢ﺷﺨﺼﯽ را ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﭼﻬﺎردﻩ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺳ ّم رﺑﻮدﻩ ﺷﺪ. ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﺑﺎ ﺑﺪن ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن رﻓﺖ ﻳﺎ ﺑﻴﺮون از‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺑﺪن، ﺧﺪا ﻣﯽداﻧﺪ. ٣و ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮدوس ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ - ﺑﺎ ﺑﺪن ﻳﺎ ﺑﻴﺮون از ﺑﺪن، ﺧﺪا‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﯽداﻧﺪ - ۴و ﭼﻴﺰهﺎﯼ وﺻﻒﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ﺷﻨﻴﺪ، ﮐﻪ ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ از ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ اﻧﺴﺎن ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫۵ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﯽ ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ا ّﺎ درﺑﺎرۀ ﺧﻮد، ﺟﺰ ﺑﻪ ﺿﻌﻔﻬﺎﻳﻢ ﻓﺨﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫۶ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻢ ﻓﺨﺮ ﮐﻨﻢ، ﺑﯽﻓﻬﻢ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﻮد، زﻳﺮا ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ. ا ّﺎ از اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺎر ﻣﯽﭘﺮهﻴﺰم ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻴﺶ از ﺁﻧﭽﻪ در ﻣﻦ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ و از ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻨﻮد،‬ ‫ﻧﭙﻨﺪارد.‬ ‫٧ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻨﮑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺑﯽاﻧﺪازۀ اﻳﻦ ﻣﮑﺎﺷﻔﺎت ﻣﻐﺮورم ﻧﺴﺎزد، ﺧﺎرﯼ در ﺟﺴﻤﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻩ ﺷﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﺎﻣﻞ ﺷﻴﻄﺎن، ﺗﺎ ﺁزارم دهﺪ و ﻣﺮا از ﻏﺮور ﺑﺎزدارد. ٨ﺳﻪ ﺑﺎر از‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻤﻨﺎ ﮐﺮدم ﺁن را از ﻣﻦ ﺑﺮﮔﻴﺮد، ٩ا ّﺎ ﻣﺮا ﮔﻔﺖ: »ﻓﻴﺾ ﻣﻦ ﺗﻮ را ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻳﺮا ﻗﺪرت ﻣﻦ در ﺿﻌﻒ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﻣﯽرﺳﺪ.« ﭘﺲ ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺿﻌﻔﻬﺎﻳﻢ‬ ‫ﻓﺨﺮ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻗﺪرت ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. ٠١از هﻤﻴﻦرو، در ﺿﻌﻔﻬﺎ،‬ ‫دﺷﻨﺎﻣﻬﺎ، ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ، ﺁزارهﺎ و ﻣﺸﮑﻼت، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ، زﻳﺮا وﻗﺘﯽ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻢ، ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﻳﻢ.‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﻮُﺲ ﺑﺮاﯼ ﻗ ِﻧﺘﻴﺎن‬ ‫ُﺮ‬ ‫ﻟ‬

‫١١هﻤﭽﻮن ﺑﯽﻓﻬﻤﺎن رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻩام! ﺷﻤﺎ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮم ﮐﺮدﻳﺪ. ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻮرد ﺳﺘﺎﻳﺸﺘﺎن‬ ‫ﺑﺎﺷﻢ، ﭼﺮاﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ هﻴﭽﻢ، ا ّﺎ از ﺁن »ﺑﺰرگرﺳﻮﻻن« ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻢ ﻧﺪارم. ٢١ﻧﺸﺎﻧﻪهﺎﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﺳﺎﻟﺖ، در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪ، ﺑﺎ ﺁﻳﺎت و ﻋﺠﺎﻳﺐ و‬ ‫ﻣﻌﺠﺰات. ٣١در ﻗﻴﺎس ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ، ﭼﻪ اﺟﺤﺎﻓﯽ در ﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﺷﺪ، ﺟﺰاﻳﻨﮑﻪ هﺮﮔﺰ‬ ‫ﺑﺎرﯼ ﺑﺮ دوﺷﺘﺎن ﻧﺒﻮدﻩام؟ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﺑﺪﯼ ﮐﻪ در ﺣﻖ ﺷﻤﺎ ﮐﺮدم، ﻣﺮا ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‬

‫۴١اﮐﻨﻮن ﺁﻣﺎدﻩام ﺑﺮاﯼ ﺑﺎر ﺳ ّم ﺑﻪ دﻳﺪارﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ، و ﺑﺎرﯼ ﺑﺮ دوﺷﺘﺎن ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﻮد.‬ ‫ﻮ‬ ‫زﻳﺮا ﻧﻪ اﻣﻮال ﺷﻤﺎ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮدﺗﺎن را ﻣﯽﺧﻮاهﻢ. ﭼﺮاﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫واﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮد ﺑﻴﻨﺪوزﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ واﻟﺪﻳﻦ ﺑﺮاﯼ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﻣﯽاﻧﺪوزﻧﺪ. ۵١ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر هﺮﭼﻪ دارم در راﻩ ﺟﺎﻧﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺧﺮج ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد و ﺣﺘﯽ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ درﻳﻎ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻢ داﺷﺖ. اﮔﺮ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را ﺑﻴﺸﺘﺮ دوﺳﺖ ﻣﯽدارم، ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮا ﮐﻤﺘﺮ دوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪارﻳﺪ؟‬ ‫۶١ا ّﺎ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺮ دوش ﺷﻤﺎ ﺑﺎرﯼ ﻧﺒﻮدﻩام، ﻻﺑﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ ﭼﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ ﻣﮑﺎرم، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪﻧﺤﻮﯼ از ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺮﻩﺑﺮدارﯼ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ. ٧١ﺁﻳﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺰدﺗﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدم از ﺷﻤﺎ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮدم؟ ٨١ﻣﻦ ﺗﻴﺘﻮس را ﺑﺮﺁن داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺑﺮادرﻣﺎن را ﻧﻴﺰ هﻤﺮاهﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎدم. ﺁﻳﺎ ﺗﻴﺘﻮس از ﺷﻤﺎ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮد؟ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺷﻴﻮﻩ رﻓﺘﺎر ﻧﮑﺮدﻳﻢ و هﻤﻴﻦ َو ّﻪ را در ﭘﻴﺶ ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﻢ؟‬ ‫ر ﻳ‬ ‫٩١ﺁﻳﺎ ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺗﺼﻮر ﺑﻮدﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻤﺎ از ﺧﻮد دﻓﺎع ﮐﻨﻴﻢ؟‬ ‫ﻣﺎ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا و هﻤﭽﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢاﻧﺪ، و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ،‬ ‫اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎﯼ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ٠٢زﻳﺮا ﺑﻴﻢ ﺁن دارم ﮐﻪ ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ و ﺷﻤﺎ را ﺁنﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر دارم، ﻧﺒﻴﻨﻢ، و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺮا ﭼﻨﺎنﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر دارﻳﺪ، ﻧﺒﻴﻨﻴﺪ. ﺑﻴﻢ ﺁن دارم ﮐﻪ در‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺟﺪال، ﺣﺴﺪ، ﺧﺸﻢ، ﺧﻮدﺧﻮاهﯽ، اﻓﺘﺮا، ﻏﻴﺒﺖ، ﻏﺮور و ﺑﯽﻧﻈﻤﯽ ﺑﺒﻴﻨﻢ. ١٢و‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻢ ﺁن دارم ﮐﻪ ﭼﻮن ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺁﻳﻢ، ﺧﺪا ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﺮا در ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﻓﺮوﺗﻦ ﺳﺎزد و‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩ و از ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ، ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ و ﻋﻴﺎﺷﯽ ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ‬ ‫ﻧﮑﺮدﻩاﻧﺪ، اﻧﺪوهﮕﻴﻦ ﺷﻮم.‬

‫دوم ﻗﺮﻧﺘﻴﺎن ٣١‬

‫ﺁﺧﺮﻳﻦ هﺸﺪارهﺎ‬
‫١اﻳﻦ ﺳ ّﻣﻴﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺪارﺗﺎن ﻣﯽﺁﻳﻢ. »هﺮ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﺎ ﮔﻮاهﯽ دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﺷﺎهﺪ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.« ٢ﻣﻦ در دﻳﺪار د ّم ﺧﻮد، ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ، و ﻧﻴﺰ هﺮﮐﺲ دﻳﮕﺮ را هﺸﺪار دادم و اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ در ﻏﻴﺎب ﺧﻮد ﺑﺎز هﺸﺪار ﻣﯽدهﻢ‬ ‫ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ، ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﺁﺳﺎن ﻧﺨﻮاهﻢ ﮔﺮﻓﺖ. ٣زﻳﺮا ﺷﻤﺎ ﺣ ّﺖ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺮ‬ ‫ﺠ‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. او در ﻗﺒﺎل ﺷﻤﺎ ﺿﻌﻴﻒ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﺳﺖ. ۴زﻳﺮا هﺮﭼﻨﺪ در ﺿﻌﻒ ﻣﺼﻠﻮب ﺷﺪ، ا ّﺎ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪا زﻳﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در او ﺿﻌﻴﻔﻴﻢ، ا ّﺎ ﺑﺎ او در ﻗﺒﺎل ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪا زﻳﺴﺖ ﺧﻮاهﻴﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺮد.‬ ‫۵ﺧﻮد را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺁﻳﺎ در اﻳﻤﺎن هﺴﺘﻴﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ. ﺧﻮد را ﻣﺤﮏ ﺑﺰﻧﻴﺪ. ﺁﻳﺎ‬ ‫درﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ در ﺷﻤﺎﺳﺖ؟ ﻣﮕﺮﺁﻧﮑﻪ در اﻳﻦ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﻣﺮدود ﺑﺸﻮﻳﺪ! ۶و‬ ‫اﻣﻴﺪوارم ﭘﯽ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺮدود ﻧﺸﺪﻩاﻳﻢ. ٧دﻋﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ درﮔﺎﻩ ﺧﺪا اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ‬ ‫ﺧﻄﺎﻳﯽ ﻧﺸﻮﻳﺪ؛ ﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ از ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺳﺮاﻓﺮاز ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ، اﻧﺠﺎم دهﻴﺪ، ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺮدود ﺷﺪﻩاﻳﻢ. ٨زﻳﺮا‬

‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ هﻴﭻ ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺮﺧﻼف ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻧﺠﺎم دهﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺑﺮاﯼ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫اﺳﺖ. ٩زﻳﺮا هﺮﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﺷﻤﺎ ﻗﻮﯼ، ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎدﻳﻤﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، و دﻋﺎﯼ‬ ‫ﻣﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﺣﻴﺎ ﺷﻮﻳﺪ. ٠١ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺧﺎﻃﺮ، در ﻏﻴﺎﺑﻢ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﻧﺰدﺗﺎن ﺁﻣﺪم، ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﺎﺷﻢ از اﻗﺘﺪار ﺧﻮد ﺑﺎ ﺷﺪتﻋﻤﻞ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻢ،‬ ‫اﻗﺘﺪارﯼ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ وﻳﺮان ﮐﺮدن، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫١١در ﺧﺎﺗﻤﻪ، اﯼ ﺑﺮادران، ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ اﺣﻴﺎ ﺷﻮﻳﺪ؛ ﭘﻨﺪ ﮔﻴﺮﻳﺪ؛ هﻤﺮأﯼ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ و در‬ ‫ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﻪ ﺧﺪاﯼ ﻣﺤﺒﺖ و ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٢١ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﻣﻘ ّس ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻴﺪ. ٣١هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن، ﺷﻤﺎ را ﺳﻼم‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ.‬ ‫۴١ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا و رﻓﺎﻗﺖ روحاﻟﻘﺪس ﺑﺎ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ َﻼﻃﻴﺎن‬ ‫ﻏ‬ ‫ﻟ‬

‫ﻏﻼﻃﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ، رﺳﻮﻟﯽ ﮐﻪ رﺳﺎﻟﺘﺶ ﻧﻪ از ﺟﺎﻧﺐ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ و ﻧﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻧﺴﺎن، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ و ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر اﺳﺖ ﮐﻪ او را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ٢و ﻧﻴﺰ از‬ ‫هﻤﮥ ﺑﺮادراﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦاﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ َﻼﻃﻴﻪ:‬ ‫ﻏ‬ ‫٣ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد، از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ۴ﮐﻪ‬ ‫ْ‬ ‫ﺟﺎن ﺧﻮد را در راﻩ ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ داد ﺗﺎ ﻣﺎ را ﺑﻪ ارادۀ ﺧﺪا و ﭘﺪر ﻣﺎ از ﻋﺼﺮ ﺷﺮﻳﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﺎﺿﺮ رهﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﺪ. ۵او را ﺗﺎ اﺑﺪ ﺟﻼل ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫اﻧﺠﻴﻠﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫۶در ﺷﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻳﻦ زودﯼ از ﺁن ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻓﻴﺾ ﻣﺴﻴﺢ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ روﻳﮕﺮدان ﺷﺪﻩ، ﺑﻪﺳﻮﯼ اﻧﺠﻴﻠﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽروﻳﺪ. ٧اﻟﺒﺘﻪ اﻧﺠﻴﻠﯽ دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد،‬ ‫ا ّﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﺗﺎن را ﻣﻐﺸﻮش ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ را ﺗﺤﺮﻳﻒ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ. ٨ا ّﺎ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻣﺎ ﻳﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ از ﺁﺳﻤﺎن، اﻧﺠﻴﻠﯽ ﻏﻴﺮ از ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﺎرت‬ ‫ﻣ‬ ‫دادﻳﻢ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﺪ، ﻣﻠﻌﻮن ﺑﺎد! ٩ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮔﻔﺘﻴﻢ، اﮐﻨﻮن ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫اﻧﺠﻴﻠﯽ ﻏﻴﺮ از ﺁﻧﭽﻪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﺪ، ﻣﻠﻌﻮن ﺑﺎد!‬ ‫٠١ﺁﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﺮدم را ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﻳﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺧﺪا را؟ ﺁﻳﺎ ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ ﻣﺮدم را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزم؟‬ ‫اﮔﺮ هﻤﭽﻨﺎن در ﭘﯽ ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﻣﺮدم ﺑﻮدم، ﺧﺎدم ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻤﯽﺑﻮدم.‬

‫ﻣﻨﺸﺄ اﻟﻬﯽ رﺳﺎﻟﺖ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫١١اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﺪاﻧﻴﺪ اﻧﺠﻴﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺪان ﺑﺸﺎرت دادم، ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﭘﺮداﺧﺘﮥ‬ ‫ﺑﺸﺮ ﻧﻴﺴﺖ، ٢١زﻳﺮا ﻣﻦ ﺁن را از اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ، و ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺰ ﺁن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺖ؛ ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺁن را از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﮑﺎﺷﻔﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدم.‬ ‫٣١ﺷﻤﺎ وﺻﻒ زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﻣﺮا در دﻳﻦ ﻳﻬﻮد ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ، ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا‬ ‫را ﺁزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﻴﺪم و ﺁن را وﻳﺮان ﻣﯽﮐﺮدم. ۴١و در ﻳﻬﻮدﻳﮕﺮﯼ از ﺑﺴﻴﺎرﯼ از‬ ‫َﻤﺴﺎﻻن ﻗﻮم ﺧﻮد ﭘﻴﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ و در اﺟﺮاﯼ ﺳ ّﺘﻬﺎﯼ ﭘﺪران، ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ ﻏﻴﻮر ﺑﻮدم. ۵١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻨ‬ ‫ِ‬ ‫ه‬ ‫ﭼﻮن ﺧﺸﻨﻮدﯼ او ﮐﻪ ﻣﺮا از ﺑﻄﻦ ﻣﺎدرم وﻗﻒ ﮐﺎر ﺧﻮد ﮐﺮد و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻓﻴﺾ ﺧﻮد ﻣﺮا‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ در اﻳﻦ ﺑﻮد ۶١ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را در ﻣﻦ ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎزد ﺗﺎ ﺑﺪو در ﻣﻴﺎن‬

‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺸﺎرت دهﻢ، در ﺁن زﻣﺎن ﺑﺎ هﻴﭻ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺸﻮرت ﻧﮑﺮدم، ٧١و ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ‬ ‫ﻧﻴﺰ، ﻧﺰد ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﻣﻦ رﺳﻮل ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﺮﻓﺘﻢ؛ ﺑﻠﮑﻪ راهﯽ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ﺷﺪم و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬ ‫دﻣﺸﻖ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻢ.‬ ‫٨١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺲ از ﺳﻪ ﺳﺎل، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﻴﻔﺎ را دﻳﺪار ﮐﻨﻢ، و ﭘﺎﻧﺰدﻩ روز ﻧﺰد‬ ‫او ﻣﺎﻧﺪم. ٩١ا ّﺎ از ﺳﺎﻳﺮ رﺳﻮﻻن، ﺑﻪﺟﺰ ﻳﻌﻘﻮب، ﺑﺮادر ﺧﺪاوﻧﺪ، ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ را ﻧﺪﻳﺪم.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠٢در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ دروغ ﻧﻴﺴﺖ. ١٢ﭘﺲ از‬ ‫ﺁن، ﺑﻪ ﻧﻮاﺣﯽ ﺳﻮرﻳﻪ و ﮐﻴﻠﻴﮑﻴﻪ رﻓﺘﻢ. ٢٢در ﺁن زﻣﺎن هﻨﻮز ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﮐﻪ در‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺮا ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ. ٣٢ﺁﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، »ﺁن ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺁزار ﺑﺮ ﻣﺎ روا ﻣﯽداﺷﺖ، اﮐﻨﻮن ﺑﻪ هﻤﺎن اﻳﻤﺎن ﺑﺸﺎرت ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدﯼ‬ ‫ﺁن ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد.« ۴٢و ﺁﻧﺎن ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺧﺪا را ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﻏﻼﻃﻴﺎن ٢‬
‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن ﭘﻮُﺲ از ﺟﺎﻧﺐ ﺳﺎﻳﺮ رﺳﻮﻻن‬ ‫ﻟ‬
‫١ﭘﺲ از ﭼﻬﺎردﻩ ﺳﺎل، دﻳﮕﺮﺑﺎر هﻤﺮاﻩ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ رﻓﺘﻢ و ﺗﻴﺘﻮس را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﺮدم. ٢ا ّﺎ اﻳﻦ ﺑﺎر، رﻓﺘﻨﻢ در ﭘﯽ درﻳﺎﻓﺖ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪاﯼ ﺑﻮد. در ﺁﻧﺠﺎ اﻧﺠﻴﻠﯽ را ﮐﻪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻋﺮﺿﻪ داﺷﺘﻢ؛ اﻟﺒﺘﻪ در ﺧﻠﻮت، و ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫رهﺒﺮان ﺳﺮﺷﻨﺎس، ﻣﺒﺎدا ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺑﺪوم ﻳﺎ دوﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ. ٣ا ّﺎ ﺣﺘﯽ هﻤﺴﻔﺮم ﺗﻴﺘﻮس، ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮد، ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺸﺪ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﻮد. ۴اﻳﻦ ﺑﺪان ﺳﺒﺐ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﺑﺮادران‬ ‫ِ‬ ‫دروﻏﻴﻦ، ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ در ﺟﻤﻊ ﻣﺎ رﺧﻨﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺁن ﺁزادﯼ را ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ْ‬ ‫دارﻳﻢ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺑﮑﺸﺎﻧﻨﺪ. ۵وﻟﯽ ﻣﺎ دﻣﯽ هﻢ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺸﺪﻳﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻧﺠﻴﻞ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ.‬ ‫۶ا ّﺎ ﺁن رهﺒﺮان ﺳﺮﺷﻨﺎس ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮ ﭘﻴﺎم ﻣﻦ ﻧﻴﻔﺰودﻧﺪ - ﺁﻧﺎن هﺮﮐﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، زﻳﺮا ﺧﺪا ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻇﺎهﺮ ﻗﻀﺎوت ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ - ٧ﺑﻠﮑﻪ ﺑ َﮑﺲ، اﻳﺸﺎن‬ ‫ِﻌ‬ ‫درﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ وﻇﻴﻔﮥ رﺳﺎﻧﻴﺪن اﻧﺠﻴﻞ ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫وﻇﻴﻔﮥ رﺳﺎﻧﻴﺪن اﻧﺠﻴﻞ ﺑﻪ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﻪ ِﻄ ُس ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٨زﻳﺮا هﻤﺎن ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ از‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ ِﻄ ُس ﭼﻮﻧﺎن رﺳﻮل ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻋﻤﻞ ﮐﺮد، از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن رﺳﻮل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮد. ٩ﭘﺲ ﭼﻮن ﻳﻌﻘﻮب و ِﻄ ُس و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ ارﮐﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻓﻴﻀﯽ را ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ دﺳﺖ رﻓﺎﻗﺖ دادﻧﺪ و‬ ‫ﺗﻮاﻓﻖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺰد ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺮوﻳﻢ و ﺁﻧﺎن ﻧﺰد ﻳﻬﻮدﻳﺎن. ٠١ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﺮا را‬ ‫ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﺑﻮاﻗﻊ ﮐﺎرﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺘﺎق اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﻮدم.‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﭘﻮُﺲ ﺑﺎ ِﻄ ُس‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻟ‬

‫١١ا ّﺎ ﭼﻮن ِﻄ ُس ﺑﻪ َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ ﺁﻣﺪ، ﺑﺎ او روﻳﺎروﯼ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدم، ﭼﻪ ﺁﺷﮑﺎرا‬ ‫ا‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻘﺼﻴﺮﮐﺎر ﺑﻮد. ٢١زﻳﺮا ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ از ﺟﺎﻧﺐ ﻳﻌﻘﻮب درﺁﻳﻨﺪ، ﺑﺎ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫هﻤﺴﻔﺮﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ا ّﺎ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ، ﭘﺎ ﭘﺲ ﮐﺸﻴﺪ و ﺧﻮد را ﺟﺪا ﮐﺮد، ﭼﺮاﮐﻪ از اهﻞ‬ ‫ﻣ‬

‫ﺧﺘﻨﻪ ﺑﻴﻢ داﺷﺖ. ٣١ﺳﺎﻳﺮ ﻳﻬﻮدﻳﺎن ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ رﻳﺎﮐﺎرﯼ ﺑﻪ او ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ ﻧﻴﺰ در رﻳﺎﮐﺎرﯼ ﺁﻧﺎن ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪ.‬ ‫۴١ا ّﺎ ﭼﻮن دﻳﺪم در راﺳﺘﺎﯼ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻧﺠﻴﻞ اﺳﺘﻮار ﮔﺎم ﻧﻤﯽزﻧﻨﺪ، در ﺣﻀﻮر هﻤﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِﻄ ُس را ﮔﻔﺘﻢ: »اﮔﺮ ﺗﻮ، ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﻳﻬﻮدﯼ هﺴﺘﯽ، هﻤﭽﻮن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﻧﻪ ﭼﻮن ﻳﻬﻮدﻳﺎن، ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن را واﻣﯽدارﯼ ﮐﻪ از رﺳﻮم ﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﭘﻴﺮوﯼ ﮐﻨﻨﺪ؟«‬ ‫۵١ﻣﺎ ﮐﻪ ﻳﻬﻮدﯼزادﻩاﻳﻢ و ﻧﻪ ﺑﻪاﺻﻄﻼح »ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﯼ ﮔﻨﺎهﮑﺎر«، ۶١ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ‬ ‫اﻧﺴﺎن ﻧﻪ ﺑﺎ اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ﭘﺲ ﻣﺎ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﻮﻳﻢ و ﻧﻪ ﺑﺎ‬ ‫ْ‬ ‫اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ، زﻳﺮا هﻴﭻ ﺑﺸﺮﯼ از راﻩ اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد.‬ ‫٧١ا ّﺎ اﮔﺮ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪن ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﻢ، ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻮد ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﮑﺎرﻳﻢ، ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺸ ّق ﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ؟ ﺑﻪهﻴﭻروﯼ!‬ ‫ﻮ‬ ‫٨١زﻳﺮا اﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺧﻮد وﻳﺮان ﮐﺮدم از ﻧﻮ ﺑﻨﺎ ﮐﻨﻢ، در ﺁن ﺻﻮرت ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻢ. ٩١زﻳﺮا ﻣﻦ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﻮد ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ُﺮدم ﺗﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا زﻳﺴﺖ ﮐﻨﻢ. ٠٢ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪﻩام، و دﻳﮕﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ و اﻳﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن در ﺟﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺑﺎ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ داد. ١٢ﻓﻴﺾ ﺧﺪا‬ ‫را ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯽﺷﻤﺎرم، زﻳﺮا اﮔﺮ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ از راﻩ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﯽﺁﻣﺪ، ﭘﺲ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻴﻬﻮدﻩ‬ ‫ﻣﺮد.‬

‫ﻏﻼﻃﻴﺎن ٣‬
‫اﻳﻤﺎن ﻳﺎ اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ؟‬
‫١اﯼ َﻼﻃﻴﺎن ﻧﺎدان، ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻤﺎ را اﻓﺴﻮن ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ؟ زﻳﺮا در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن‬ ‫ﻏ‬ ‫ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺼﻠﻮب ﺑﺮوﺷﻨﯽ ﻧﻘﺶ ﮔﺮدﻳﺪ. ٢ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ اﻳﻦ را ﺑﺪاﻧﻢ: ﺁﻳﺎ‬ ‫ِ‬ ‫روح را ﺑﺎ اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ ﻳﺎ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ؟ ٣ﺁﻳﺎ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﻧﺎداﻧﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ روح ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻳﺪ و اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺎ ﺗﻼش اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﻴﺪ؟ ۴ﺁﻳﺎ هﻤﮥ‬ ‫ﺁن ﭼﻴﺰهﺎ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ ﻣﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺑﻮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ! ۵ﺁﻳﺎ ﺧﺪا از‬ ‫ﺁن ﺟﻬﺖ روح را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻌﺠﺰات در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻇﺎهﺮ ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﻪ اﻋﻤﺎل‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁورﻳﺪ، ﻳﺎ از ﺁنرو ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ اﻳﻤﺎن دارﻳﺪ؟ ۶ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ‬ ‫»ﺑﻪ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن ﺁورد و اﻳﻦ ﺑﺮاﯼ او ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪ.« ٧ﭘﺲ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ اﺑﺮاهﻴﻢاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﺗﮑﻴﻪ دارﻧﺪ. ٨و ﮐﺘﺎب ﭼﻮن ﭘﻴﺸﺘﺮ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫را ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻳﻤﺎن ﭘﺎرﺳﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﻤﺮد، از اﻳﻦرو، ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﺸﺎرت داد ﮐﻪ‬ ‫»ﺗﻤﺎم ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺗﻮ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.« ٩ﭘﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻤﺎن اﺗﮑﺎ دارﻧﺪ، ﺑﺎ‬ ‫اﺑﺮاهﻴﻢ اﻳﻤﺎﻧﺪار ﺑﺮﮐﺖ ﻣﯽﻳﺎﺑﻨﺪ.‬ ‫ِ‬

‫٠١زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺗﮑﻴﻪ دارﻧﺪ، هﻤﮕﯽ دﭼﺎر ﻟﻌﻨﺖاﻧﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ: »ﻣﻠﻌﻮن ﺑﺎد هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺁﻧﭽﻪ در ﮐﺘﺎب ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ.«‬ ‫١١واﺿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﺰد ﺧﺪا ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد، زﻳﺮا‬ ‫»ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻪ اﻳﻤﺎن زﻳﺴﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.« ٢١ا ّﺎ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺮ اﻳﻤﺎن ﻣﺘﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁو َد، ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻴﺎت ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ.« ٣١ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﺟﺎﯼ‬ ‫َر‬ ‫ﻣﺎ ﻟﻌﻦ ﺷﺪ و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻣﺎ را از ﻟﻌﻨﺖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎزﺧﺮﻳﺪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ »هﺮﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ دار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮد ﻣﻠﻌﻮن اﺳﺖ.« ۴١او ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺮﮐﺖ اﺑﺮاهﻴﻢ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﺼﻴﺐ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮔﺮدد، و ﺗﺎ ﻣﺎ ﺁن روح را ﮐﻪ وﻋﺪﻩ دادﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، از راﻩ اﻳﻤﺎن‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻴﻢ.‬

‫ﺷﺮﻳﻌﺖ و وﻋﺪۀ ﺧﺪا‬

‫۵١اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﮕﺬارﻳﺪ از زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮﻩ ﻣﺜﺎﻟﯽ ﺑﻴﺎورم. هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺘﯽ‬ ‫ﻋﻬﺪﯼ ﺑﺸﺮﯼ را ﮐﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻟﻐﻮ ﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺪان ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪ. ۶١ﺣﺎل، وﻋﺪﻩهﺎ‬ ‫ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ و ﺑﻪ ﻧﺴﻞ او دادﻩ ﺷﺪ. ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﺪ »و ﺑﻪ ﻧﺴﻠﻬﺎ،« ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﻳﯽ درﺑﺎرۀ ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ »ﻧﺴﻞ ﺗﻮ،« ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﻳﮏ ﺗﻦ ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ. ٧١ﺳﺨﻦ ﻣﻦ‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ: ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﺎرﺻﺪ و ﺳﯽ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺁﻣﺪ، ﻋﻬﺪﯼ را ﮐﻪ ﺧﺪا ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﻟﻐﻮ ﻧﻤﯽﮐﺮد، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ وﻋﺪﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﺮدد. ٨١زﻳﺮا اﮔﺮ ﻣﻴﺮاث ﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺘﻮار‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ، دﻳﮕﺮ ﺑﺮ وﻋﺪﻩ اﺳﺘﻮار ﻧﻴﺴﺖ؛ ا ّﺎ ﺧﺪا ﺁن را از راﻩ وﻋﺪﻩ ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫٩١ﭘﺲ ﻣﻘﺼﻮد از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﭼﻪ ﺑﻮد؟ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻴﻬﺎ اﻓﺰودﻩ ﺷﺪ، ﺁن هﻢ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁن »ﻧﺴﻞ« ﮐﻪ وﻋﺪﻩ ﺑﻪ او اﺷﺎرﻩ داﺷﺖ، ﺑﻴﺎﻳﺪ. ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و ﺑﻪدﺳﺖ واﺳﻄﻪاﯼ ﻣﻘﺮر ﮔﺮدﻳﺪ. ٠٢ا ّﺎ هﺮ واﺳﻄﻪاﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪۀ ﻳﮏ ﻃﺮف‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ، ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﺧﺪا ﻳﮑﯽ اﺳﺖ.‬ ‫١٢ﭘﺲ ﺁﻳﺎ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺮﺧﻼف وﻋﺪﻩهﺎﯼ ﺧﺪاﺳﺖ؟ ﺑﻪهﻴﭻروﯼ! زﻳﺮا اﮔﺮ ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ دادﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﻴﺎت ﺑﺒﺨﺸﺪ، در ﺁن ﺻﻮرت ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻧﻴﺰ از راﻩ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽﺁﻣﺪ. ٢٢ا ّﺎ ﮐﺘﺎب اﻋﻼم داﺷﺖ ﮐﻪ هﻤﻪ در ﺑﻨﺪ ﮔﻨﺎﻩ اﺳﻴﺮﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ وﻋﺪﻩ دادﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻋﻄﺎ ﺷﻮد.‬ ‫٣٢ﭘﻴﺶ از ﺁﻣﺪن اﻳﻤﺎن، ﺗﺤﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻳﻢ و ﺗﺎ ﻇﻬﻮر اﻳﻤﺎن در‬ ‫ﺑﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪﻳﻢ. ۴٢ﭘﺲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﺎ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻴﺎﻳﺪ‬ ‫و ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ اﻳﻤﺎن ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﻮﻳﻢ. ۵٢ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁﻣﺪﻩ، دﻳﮕﺮ زﻳﺮ دﺳﺖ ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ.‬

‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا‬
‫۶٢زﻳﺮا در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، ﺷﻤﺎ هﻤﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻳﻤﺎن، ﭘﺴﺮان ﺧﺪاﻳﻴﺪ. ٧٢ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ْ‬ ‫هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ، ﻣﺴﻴﺢ را درﺑﺮ ﮐﺮدﻳﺪ. ٨٢دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﻳﻬﻮدﯼ ﻣﻌﻨﯽ‬ ‫دارد ﻧﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ، ﻧﻪ ﻏﻼم ﻧﻪ ﺁزاد، ﻧﻪ ﻣﺮد ﻧﻪ زن، زﻳﺮا ﺷﻤﺎ هﻤﮕﯽ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﻳﮑﯽ‬ ‫ْ‬

‫هﺴﺘﻴﺪ. ٩٢و ﺣﺎل اﮔﺮ ﺷﻤﺎ از ﺁن ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﺪ، ﭘﺲ ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢاﻳﺪ و ﺑﻨﺎﺑﺮ وﻋﺪﻩ،‬ ‫ِ‬ ‫وارﺛﺎن ﻧﻴﺰ هﺴﺘﻴﺪ.‬

‫ﻏﻼﻃﻴﺎن ۴‬
‫١ﺑﺎرﯼ ﺳﺨﻦ ﻣﻦ اﻳﻦ اﺳﺖ: ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ وارث ﺻﻐﻴﺮ اﺳﺖ، ﺑﺎ ﻏﻼم ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪارد،‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ ﻣﺎﻟﮏ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ. ٢و ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرش ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ زﻳﺮ دﺳﺖ ﻗ ّﻤﺎن و‬ ‫ﻴ‬ ‫وﮐﻼﺳﺖ. ٣در ﻣﻮرد ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ: ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺻﻐﻴﺮ ﺑﻮدﻳﻢ، در ﺑﻨﺪﮔﯽ‬ ‫اﺻﻮل اﺑﺘﺪاﻳﯽ دﻧﻴﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻳﻢ. ۴ا ّﺎ ﭼﻮن زﻣﺎن ﻣﻘﺮر ﺑﻪﮐﻤﺎل ﻓﺮارﺳﻴﺪ، ﺧﺪا ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ از زﻧﯽ زادﻩ ﺷﺪ و زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ، ۵ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ زﻳﺮ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎزﺧﺮﻳﺪ ﮐﻨﺪ، و ﺗﺎ ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورﻳﻢ. ۶ﭘﺲ ﭼﻮن‬ ‫ﭘﺴﺮاﻧﻴﺪ، ﺧﺪا روح ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را در دﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺪا درﻣﯽدهﺪ »ا ّﺎ، ﭘﺪر.«‬ ‫َﺑ‬ ‫٧ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، دﻳﮕﺮ ﻏﻼم ﻧﻴﺴﺘﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺴﺮﯼ؛ و ﭼﻮن ﭘﺴﺮﯼ، ﭘﺲ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪا وارث‬ ‫ﻧﻴﺰ هﺴﺘﯽ.‬

‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﻮُﺲ ﺑﺮاﯼ َﻼﻃﻴﺎن‬ ‫ﻏ‬ ‫ﻟ‬

‫٨ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ، زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻴﺪ، ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ را ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ ﮐﻪ در‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ٩ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺧﺪا را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺪ، ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ، ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺎر ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁن اﺻﻮل ﺳﺴﺖ و ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدﻳﺪ؟‬ ‫ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺁﻧﻬﺎ را از ﺳﺮ ﻧﻮ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ؟ ٠١روزهﺎ و ﻣﺎهﻬﺎ و ﻓﺼﻠﻬﺎ و ﺳﺎﻟﻬﺎ را‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻳﺪ! ١١ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ رﻧﺠﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﮐﺸﻴﺪم ﺑﻪ هﺪر رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫٢١اﯼ ﺑﺮادران، از ﺷﻤﺎ ﺗﻤﻨﺎ دارم ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﻣﻦ ﺑﺸﻮﻳﺪ، زﻳﺮا ﻣﻦ ﻧﻴﺰ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺷﺪﻩام. در ﺣﻘﻢ هﻴﭻ ﺑﺪﯼ ﻧﮑﺮدﻳﺪ. ٣١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﻴﺪ، ا ّل ﺑﺎر، ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﺟﺴﻤﯽام ﺳﺒﺐ‬ ‫و‬ ‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﺎرت اﻧﺠﻴﻞ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ. ۴١ا ّﺎ هﺮﭼﻨﺪ وﺿﻊ ﺟﺴﻤﯽ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁزﻣﺎﻳﺸﯽ ﺑﻮد، ﻟﻴﮑﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻳﺪۀ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻳﺎ ﺑﺎ ﮐﺮاهﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻳﺪ. ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﭼﻨﺎن ﻣﺮا‬ ‫ﺑﮕﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮا ﺷﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا و ﻳﺎ ﺧﻮد ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻮدم. ۵١ﭘﺲ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺁن ﺷﻮر و ﺷﻌﻒ ﺷﻤﺎ؟ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺷﻬﺎدت ﺑﺪهﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ، ﺣﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎن‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻴﺮون ﺁوردﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽدادﻳﺪ. ۶١ﺁﻳﺎ اﮐﻨﻮن ﭼﻮن ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‬ ‫دﺷﻤﻨﺘﺎن ﺷﺪﻩام؟‬ ‫٧١ﺁن اﺷﺨﺎص ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻏﻴﺮت دارﻧﺪ، ا ّﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻗﺼﺪ ﻧﻴﮑﻮ. ﺁﻧﺎن ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﻣﺎ ﺟﺪا ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدﺷﺎن ﻏﻴﺮت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٨١ﻏﻴﺮتداﺷﺘﻦ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ،‬ ‫ﺑﻪﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺼﺪ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺎﺷﺪ و هﻤﻴﺸﮕﯽ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ.‬ ‫٩١ﻓﺮزﻧﺪان ﻋﺰﻳﺰم، ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺑﺎز دردزا دارم ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺢ در ﺷﻤﺎ ﺷﮑﻞ ﺑﮕﻴﺮد، ٠٢ﮐﺎش‬ ‫ِ‬ ‫هﻢاﮐﻨﻮن ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻮدم ﺗﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﻮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﯽدادم، زﻳﺮا از ﺷﻤﺎ در ﺷﮕﻔﺘﻢ.‬

‫هﺎﺟﺮ و ﺳﺎرا‬

‫١٢ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ، ﺁﻳﺎ از ﺁﻧﭽﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ٢٢زﻳﺮا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ دو ﭘﺴﺮ داﺷﺖ، ﻳﮑﯽ از ﮐﻨﻴﺰﯼ و‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ از زﻧﯽ ﺁزاد. ٣٢ﭘﺴﺮ ﮐﻨﻴﺰ ﺑﻪﺷﻴﻮۀ ﻣﻌﻤﻮل اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﻮﻟﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ ا ّﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﭘﺴﺮ زن‬ ‫ِ ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁزاد، ﺣﺎﺻﻞ وﻋﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫۴٢اﻳﻦ را ﻣﯽﺗﻮان ﺗﻤﺜﻴﻞوار ﺗﻠﻘﯽ ﮐﺮد. اﻳﻦ دو زن، ﺑﻪ دو ﻋﻬﺪ اﺷﺎرﻩ دارﻧﺪ. ﻳﮑﯽ از‬ ‫ﮐﻮﻩ ﺳﻴﻨﺎﺳﺖ، ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽزاﻳﺪ: او هﺎﺟﺮ اﺳﺖ. ۵٢هﺎﺟﺮ ﺳﻴﻨﺎﺳﺖ، ﮐﻪ‬ ‫ﮐﻮهﯽ اﺳﺖ در ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن، و ﺑﺮ ﺷﻬﺮ اورﺷﻠﻴﻢ ﮐﻨﻮﻧﯽ اﻧﻄﺒﺎق دارد، زﻳﺮا ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ در‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽ َﺮد. ۶٢ا ّﺎ اورﺷﻠﻴﻢ ﺑﺎﻻ ﺁزاد اﺳﺖ، ﮐﻪ ﻣﺎدر هﻤﮥ ﻣﺎﺳﺖ. ٧٢ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺷﺎد ﺑﺎش، اﯼ ﻧﺎزا،‬ ‫اﯼ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻤﯽزاﻳﯽ؛‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﻦ و ﺑﺎﻧﮓ ﺷﺎدﯼ ﺑﺮﺁور،‬ ‫اﯼ ﮐﻪ درد زاﻳﻤﺎن ﻧﮑﺸﻴﺪﻩاﯼ؛‬ ‫زﻳﺮا ﻓﺮزﻧﺪان زن ﺑﯽﮐﺲ‬ ‫از ﻓﺮزﻧﺪان زن ﺷﻮﻳﻤﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻧﺪ.«‬ ‫٨٢ا ّﺎ ﺷﻤﺎ اﯼ ﺑﺮادران، هﻤﭽﻮن اﺳﺤﺎق ﻓﺮزﻧﺪان وﻋﺪﻩاﻳﺪ. ٩٢در ﺁن زﻣﺎن، ﭘﺴﺮﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪﺷﻴﻮۀ ﻣﻌﻤﻮل اﻧﺴﺎﻧﯽ زادﻩ ﺷﺪ، او را ﮐﻪ ﺑﻪﻣﺪد روح ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ ﺁزار ﻣﯽداد. اﻣﺮوز‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ. ٠٣ا ّﺎ ﮐﺘﺎب ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ؟ »ﮐﻨﻴﺰ و ﭘﺴﺮش را ﺑﻴﺮون ﮐﻦ، زﻳﺮا ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻨﻴﺰ هﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ زن ﺁزاد وارث ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ.« ١٣ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﮐﻨﻴﺰ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ از زن ﺁزادﻳﻢ.‬

‫ﻏﻼﻃﻴﺎن ۵‬
‫ﺁزادﯼ در ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺎ را ﺁزاد ﮐﺮد ﺗﺎ ﺁزاد ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﭘﺲ اﺳﺘﻮار ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ و ﺧﻮد را ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻳﻮغ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﻴﺪ.‬ ‫٢ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺁوﻳﺰۀ ﮔﻮش ﮐﻨﻴﺪ! ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﻮﻳﺪ،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاﻳﺘﺎن هﻴﭻ ﺳﻮدﯼ ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ. ٣ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ هﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﻮد اﻋﻼم‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻮ ّﻒ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻦ ﺗﻤﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ۴ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﺪ ﺑﺎ اﺟﺮاﯼ‬ ‫ﻇ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﻮﻳﺪ، از ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﺪﻩ و از ﻓﻴﺾ ﺑﻪدور اﻓﺘﺎدﻩاﻳﺪ. ۵زﻳﺮا در‬ ‫روح و از راﻩ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ ﮐﻪ در اﻣﻴﺪش‬

‫ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻳﻢ. ۶زﻳﺮا در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻪ ﺧﺘﻨﻪ اهﻤ ّﺘﯽ دارد ﻧﻪ ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﮔﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻬﻢ‬ ‫ﻴ‬ ‫ْ‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از راﻩ ﻣﺤﺒﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬ ‫٧ﺧﻮب ﻣﯽدوﻳﺪﻳﺪ. ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺳﺪ راهﺘﺎن ﺷﺪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﭘﻴﺮوﯼ ﻧﮑﻨﻴﺪ؟ ٨اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫اﻧﮕﻴﺰش، از او ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، ﻧﻴﺴﺖ. ٩»اﻧﺪﮐﯽ ﺧﻤﻴﺮﻣﺎﻳﻪ، ﻣﻮﺟﺐ َرﺁﻣﺪن‬ ‫و‬ ‫ﺗﻤﺎم ﺧﻤﻴﺮ ﻣﯽﺷﻮد.« ٠١در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﻘﻴﻦ دارم ﮐﻪ ﻋﻘﻴﺪۀ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ داﺷﺖ. ا ّﺎ ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻣﺸﻮش ﻣﯽﺳﺎزد، هﺮﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﺳﺰاﯼ ﻋﻤﻠﺶ ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ. ١١اﯼ ﺑﺮادران،‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻦ هﻨﻮز ﺧﺘﻨﻪ را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﯽﮐﺮدم، ﭼﺮا دﻳﮕﺮ ﺁزار ﻣﯽدﻳﺪم؟ زﻳﺮا در ﺁن ﺻﻮرت،‬ ‫ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪﯼ ﺻﻠﻴﺐ از ﻣﻴﺎن ﻣﯽرﻓﺖ. ٢١و ا ّﺎ در ﺧﺼﻮص ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻣﺸﻮش‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ، ﮐﺎشﮐﻪ ﮐﺎر را ﺗﻤﺎم ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺧﻮد را ﻳﮑﺒﺎرﻩ از ﻣﺮدﯼ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ!‬ ‫٣١اﯼ ﺑﺮادران، ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺁزادﯼ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ا ّﺎ ﺁزادﯼ ﺧﻮد را ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ارﺿﺎﯼ ﻧﻔﺲ ﻣﺴﺎزﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ، ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ۴١زﻳﺮا ﺗﻤﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ در‬ ‫ﻳﮏ ﺣﮑﻢ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺁن اﻳﻨﮑﻪ »هﻤﺴﺎﻳﻪات را هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪار.«‬ ‫۵١وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﺰﻳﺪن و درﻳﺪن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ اداﻣﻪ دهﻴﺪ، ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫از ﻣﻴﺎن ﻧﺮوﻳﺪ.‬

‫زﻧﺪﮔﯽ در روح‬
‫۶١ا ّﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ روح رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺲ را ﺑﻪﺟﺎ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﺁورد. ٧١زﻳﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺲ ﺑﺮﺧﻼف روح اﺳﺖ و ﺗﻤﺎﻳﻼت روح ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻔﺲ؛ و اﻳﻦ دو ﺑﺮﺿﺪ‬ ‫هﻢاﻧﺪ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ هﺮﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ، ﺑﻪﺟﺎ ﺁورﻳﺪ. ٨١ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻋﻨﺎن هﺪاﻳﺘﺘﺎن ﺑﻪدﺳﺖ روح ﺑﺎﺷﺪ، دﻳﮕﺮ زﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٩١اﻋﻤﺎل ﻧﻔﺲ روﺷﻦ اﺳﺖ: ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ، ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ، و هﺮزﮔﯽ؛ ٠٢ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ و‬ ‫ﺟﺎدوﮔﺮﯼ؛ دﺷﻤﻨﯽ، ﺳﺘﻴﺰﻩﺟﻮﻳﯽ، رﺷﮏ، ﺧﺸﻢ؛ ﺟﺎﻩﻃﻠﺒﯽ، ﻧﻔﺎق، دﺳﺘﻪﺑﻨﺪﯼ، ١٢ﺣﺴﺪ؛‬ ‫ﻣﺴﺘﯽ، ﻋﻴﺎﺷﯽ و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﻬﺎ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ هﺸﺪار دادم، ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎرهﺎ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻣﻴﺮاث ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد.‬ ‫٢٢ا ّﺎ ﺛﻤﺮۀ روح، ﻣﺤﺒﺖ، ﺧﻮﺷﯽ، ﺁراﻣﺶ، ﺻﺒﺮ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ، وﻓﺎدارﯼ،‬ ‫ﻣ‬ ‫٣٢ﻓﺮوﺗﻨﯽ و ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪارﯼ اﺳﺖ. هﻴﭻ ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﻳﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ۴٢ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ، ﻧﻔﺲ را ﺑﺎ هﻤﮥ هﻮﺳﻬﺎ و ﺗﻤﺎﻳﻼﺗﺶ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﻩاﻧﺪ. ۵٢اﮔﺮ ﺑﻪ‬ ‫روح زﻳﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻪ روح ﻧﻴﺰ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﻢ. ۶٢ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ و از ﺑﻪﺧﺸﻢ ﺁوردن‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ و ﺣﺴﺎدت ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ هﻢ دﺳﺖ ﺑﺪارﻳﻢ.‬

‫ﻏﻼﻃﻴﺎن ۶‬
‫ﻧﻴﮑﯽ ﮐﺮدن ﺑﻪ هﻤﻪ‬
‫١اﯼ ﺑﺮادران، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﮔﻨﺎهﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮد، ﺷﻤﺎ ﮐﻪ روﺣﺎﻧﯽ هﺴﺘﻴﺪ او را ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻼﻳﻤﺖ ﺑﻪ راﻩ راﺳﺖ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻴﺪ. در ﻋﻴﻦﺣﺎل، ﺑﻬﻮش ﺑﺎش ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ در وﺳﻮﺳﻪ‬

‫ﻧﻴﻔﺘﯽ. ٢ﺑﺎرهﺎﯼ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺣﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪﺟﺎ ﺧﻮاهﻴﺪ‬ ‫ﺁورد. ٣زﻳﺮا اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻓﺮد ﺑﺮﺟﺴﺘﻪاﯼ ﭘﻨﺪارد، در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﻮاﻗﻊ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺧﻮد را ﻓﺮﻳﺐ ﻣﯽدهﺪ. ۴هﺮﮐﺲ ﺑﺎﻳﺪ اﻋﻤﺎل ﺧﻮد را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﺪ. در ﺁنﺻﻮرت ﻓﺨﺮ‬ ‫او ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮐﻨﺪ. ۵زﻳﺮا هﺮﮐﺲ ﺑﺎر ﺧﻮد‬ ‫را ﺧﻮاهﺪ ُﺮد.‬ ‫ﺑ‬ ‫۶هﺮﮐﻪ از ﮐﻼم ﺁﻣﻮزش ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻣﻮزﮔﺎر ﺧﻮد را در هﺮﭼﻴﺰ ﻧﻴﮑﻮ ﺳﻬﻴﻢ ﺳﺎزد.‬ ‫٧ﻓﺮﻳﺐ ﻧﺨﻮرﻳﺪ: ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺗﻮان اﺳﺘﻬﺰا ﮐﺮد. اﻧﺴﺎن هﺮﭼﻪ ﺑﮑﺎرد، هﻤﺎن را درو‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٨ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻧﻔْﺲ ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺎرد، از ﻧﻔﺲ ﺗﺒﺎهﯽ درو ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؛ ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ روح ﻣﯽﮐﺎرد، از روح ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان درو ﺧﻮاهﺪ ﻧﻤﻮد. ٩ﻟﺬا از اﻧﺠﺎم‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﺎر ﻧﻴﮏ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﻮﻳﻢ، زﻳﺮا اﮔﺮ دﺳﺖ از ﮐﺎر ﺑﺮﻧﺪارﻳﻢ، در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺤﺼﻮل را‬ ‫درو ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد. ٠١ﭘﺲ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ دارﻳﻢ ﺑﻪ هﻤﻪ ﻧﻴﮑﯽ ﮐﻨﻴﻢ، ﺑﻪوﻳﮋﻩ ﺑﻪ اهﻞ ﺑﻴﺖ اﻳﻤﺎن.‬

‫ﻧﻪ ﺧﺘﻨﻪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ‬

‫١١ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺣﺮوف درﺷﺘﯽ ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﯽﻧﮕﺎرم! ٢١ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪﻇﺎهﺮ ﺧﻮب ﻧﺸﺎن دهﻨﺪ، وادارﺗﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﻮﻳﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬ ‫اﻳﻦ ﻧ ّﺖ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﺴﻴﺢ ﺁزار ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ. ٣١زﻳﺮا ﺣﺘﯽ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﻴ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را اﺟﺮا ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺧﺘﻨﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺴﻢ ﺷﻤﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫۴١ا ّﺎ ﻣﺒﺎد ﮐﻪ ﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﻢ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن، دﻧﻴﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ دﻧﻴﺎ. ۵١زﻳﺮا ﻧﻪ ﺧﺘﻨﻪ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫اﺳﺖ ﻧﻪ ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﮔﯽ؛ ﺁﻧﭽﻪ اهﻤ ّﺖ دارد ﺧﻠﻘﺖ ﺟﺪﻳﺪ اﺳﺖ. ۶١هﻤﮥ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ از اﻳﻦ‬ ‫ﻴ‬ ‫اﺻﻞ ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، و اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺧﺪا را، ﺁراﻣﺶ و رﺣﻤﺖ ﺑﺎد.‬ ‫٧١از اﻳﻦ ﭘﺲ ﮐﺴﯽ رﻧﺞ ﺑﺮ ﻣﻦ روا ﻧﺪارد، زﻳﺮا ﻣﻦ در ﺑﺪن ﺧﻮد داﻏﻬﺎﯼ ﻋﻴﺴﯽ را‬ ‫دارم.‬ ‫٨١اﯼ ﺑﺮادران، ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ روح ﺷﻤﺎ ﺑﺎد! ﺁﻣﻴﻦ!‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ اﻓ ُﺴﻴﺎن‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﻟ‬

‫اﻓﺴﺴﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا رﺳﻮل ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ،‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺳﺎﮐﻦ در ﺷﻬﺮ اﻓ ُﺲ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ وﻓﺎدارﻧﺪ:‬ ‫ْ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫ﺪ ِ‬ ‫٢ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺳﻮﯼ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫ﺑﺮﮐﺎت روﺣﺎﻧﯽ در ﻣﺴﻴﺢ‬

‫٣ﻣﺘﺒﺎرﮎ ﺑﺎد ﺧﺪا و ﭘﺪر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﮐﻪ ﻣﺎ را در ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ هﺮ ﺑﺮﮐﺖ‬ ‫روﺣﺎﻧﯽ در ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻣﺒﺎرﮎ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ۴زﻳﺮا ﭘﻴﺶ از ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﻬﺎن، ﻣﺎ را‬ ‫در وﯼ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ﺗﺎ در ﺣﻀﻮرش ﻣﻘ ّس و ﺑﯽﻋﻴﺐ ﺑﺎﺷﻴﻢ. و از ﻣﺤﺒﺖ، ۵ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺧﺸﻨﻮدﯼ‬ ‫ﺪ‬ ‫ارادۀ ﺧﻮد، ﻣﺎ را از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ او‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻳﻢ. ۶ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ ﻓﻴﺾ ﭘﺮﺟﻼل او ﺳﺘﻮدﻩ ﺷﻮد، ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ در ﺁن‬ ‫ﻣﺤﺒﻮب ﺑﺮاﻳﮕﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٧در او، ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﻮن وﯼ ﺑﺎزﺧﺮﻳﺪ ﺷﺪﻩاﻳﻢ،‬ ‫ﮐﻪ اﻳﻦ هﻤﺎن ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن اﺳﺖ، ﮐﻪ ﺁن را ﺑﻪ اﻧﺪازۀ ﻏﻨﺎﯼ ﻓﻴﺾ ﺧﻮد، ٨هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ‬ ‫ﺣﮑﻤﺖ و ﻓﻬﻢ ﮐﺎﻣﻞ، ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٩او راز ارادۀ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻴﺪ. اﻳﻦ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺧﺸﻨﻮدﯼ و ﻗﺼﺪ ﻧﻴﮑﻮﯼ او در ﻣﺴﻴﺢ ٠١ﺑﺮاﯼ ادارۀ اﻣﻮر ﮐﻤﺎل‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫دوران ﺑﻮد. و ﺁن ارادﻩ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را، ﺧﻮاﻩ ﺁﻧﭽﻪ در ﺁﺳﻤﺎن و ﺧﻮاﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ اﺳﺖ، در ﻳﮑﯽ ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﮔﺮدﺁورد.‬ ‫١١ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در وﯼ ﻣﻴﺮاث او ﮔﺸﺘﻴﻢ، زﻳﺮا ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻗﺼﺪ او ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﻣﻄﺎﺑﻖ رأﯼ‬ ‫ارادۀ ﺧﻮد اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ، از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ. ٢١ﺗﺎ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻣﻴﺪ ﺑﺴﺘﻴﻢ، ﻣﺎﻳﮥ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺟﻼل او ﺑﺎﺷﻴﻢ. ٣١و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ در او ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﻴﺎم ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺸﺎرت ﻧﺠﺎت ﺧﻮد را ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ؛ و در او ﻧﻴﺰ ﭼﻮن اﻳﻤﺎن ﺁوردﻳﺪ، ﺑﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﻣﻮﻋﻮد ُﻬﺮ ﺷﺪﻳﺪ، ۴١ﮐﻪ ﺑﻴﻌﺎﻧﮥ ﻣﻴﺮاث ﻣﺎﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺑﺎزﺧﺮﻳﺪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﺁن ﺧﺪاﻳﻨﺪ، ﺗﺎ ﺟﻼل او ﺳﺘﻮدﻩ ﺷﻮد.‬ ‫ِ‬

‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ و دﻋﺎ‬
‫۵١از اﻳﻦرو ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن وﺻﻒ اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻣﺤﺒﺘﺘﺎن را ﺑﻪ‬ ‫هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺷﻨﻴﺪم، ۶١از ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﺑﺮاﯼ وﺟﻮد ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﻧﺎﻳﺴﺘﺎدﻩام، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫را در دﻋﺎهﺎﯼ ﺧﻮد ﻳﺎد ﻣﯽﮐﻨﻢ و ٧١از ﺧﺪاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺁن ﭘﺪر ﭘﺮﺟﻼل،‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ روح ﺣﮑﻤﺖ و ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ را در ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، ٨١ﺗﺎ‬ ‫ﭼﺸﻤﺎن دﻟﺘﺎن روﺷﻦ ﺷﺪﻩ، اﻣﻴﺪﯼ را ﮐﻪ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را ﺑﺪان ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻴﺮاث ﻏﻨﯽ و ﭘﺮﺟﻼل او در ﻣﻘ ّﺳﺎن ﭘﯽﺑﺒﺮﻳﺪ ٩١و از ﻗﺪرت ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻈﻴﻢ او ﻧﺴﺒﺖ‬ ‫ﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن دارﻳﻢ، ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻳﺪ. اﻳﻦ ﻗﺪرت، ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺮوﯼ ﻣﻘﺘﺪر ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫٠٢ﮐﻪ ﺁن را در ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﮐﺎر ﮔﺮﻓﺖ، ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ او را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ و در‬ ‫ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ، ﺑﺮ دﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﻴﺪ، ١٢ﺑﺲ ﻓﺮاﺗﺮ از هﺮ رﻳﺎﺳﺖ و ﻗﺪرت و‬ ‫ﻧﻴﺮو و ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ، و هﺮ ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ در اﻳﻦ ﻋﺼﺮ و ﭼﻪ در ﻋﺼﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از‬ ‫ﺁن ﮐﺴﯽ ﺷﻮد. ٢٢و هﻤﻪﭼﻴﺰ را زﻳﺮ ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ او ﻧﻬﺎد، و ﻣﻘﺮر ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ او ﺑﺮاﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﺮ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ، ٣٢ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺪن اوﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ُﺮﯼ او ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را از هﺮ ﻟﺤﺎظ‬ ‫ﭘ‬ ‫َِ‬ ‫ُﺮ ﻣﯽﺳﺎزد.‬ ‫ﭘ‬

‫اﻓﺴﺴﻴﺎن ٢‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎزﻩ در ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١و ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻴﻬﺎ و ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد ﻣﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، ٢و زﻣﺎﻧﯽ در ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺎم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽزدﻳﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ از روﺷﻬﺎﯼ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ و از رﺋﻴﺲ ﻗﺪرت هﻮا ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ، از‬ ‫هﻤﺎن روﺣﯽ ﮐﻪ هﻢاﮐﻨﻮن در ﺳﺮﮐﺸﺎن ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٣ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺟﻤﻠﮕﯽ زﻣﺎﻧﯽ در ﻣﻴﺎن‬ ‫اﻳﺸﺎن ﻣﯽزﻳﺴﺘﻴﻢ، و از هﻮاﯼ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ و ﺧﻮاﺳﺘﻪهﺎ و اﻓﮑﺎر ﺁن را‬ ‫ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁوردﻳﻢ؛ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ هﻤﭽﻮن دﻳﮕﺮان، ﺑﻪﻃﺒﻊ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﻏﻀﺐ ﺧﺪا ﺑﻮدﻳﻢ. ۴ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ در رﺣﻤﺎﻧﻴﺖ دوﻟﺘﻤﻨﺪ اﺳﺖ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ، ۵ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫در ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻴﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ، ﻣﺎ را ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ زﻧﺪﻩ ﮐﺮد - ﭘﺲ، از راﻩ ﻓﻴﺾ ﻧﺠﺎت‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ؛ ۶و ﻣﺎ را ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ و در ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﻧﺸﺎﻧﻴﺪ، ٧ﺗﺎ‬ ‫ْ‬ ‫در ﻋﺼﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ، ﻓﻴﺾ ﻏﻨﯽ و ﺑﯽﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮد را در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺧﻮد‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن دهﺪ. ٨زﻳﺮا ﺑﻪ ﻓﻴﺾ و از راﻩ اﻳﻤﺎن ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ - و اﻳﻦ از ﺧﻮدﺗﺎن‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻋﻄﺎﯼ ﺧﺪاﺳﺖ - ٩و ﻧﻪ از اﻋﻤﺎل، ﺗﺎ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺒﺎﻟﺪ. ٠١زﻳﺮا‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﮥ دﺳﺖ ﺧﺪاﻳﻴﻢ، و در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﻢ ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮏ اﻧﺠﺎم دهﻴﻢ،‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﺎرهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا از ﭘﻴﺶ ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮد ﺗﺎ در ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺎم ﺑﺮدارﻳﻢ.‬

‫ﻳﮕﺎﻧﮕﯽ در ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١١ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮد ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻩاﻳﺪ، و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد را »ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﻩ« ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎ را »ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﻩ« ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ - در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺧﺘﻨﮥ ﺁﻧﺎن ﻋﻤﻠﯽ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ‬ ‫اﻧﺴﺎن اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩ اﺳﺖ - ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ٢١ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ از ﻣﺴﻴﺢ ﺟﺪا، از‬ ‫اهﻠﻴﺖ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﺤﺮوم و ﺑﺎ ﻋﻬﺪهﺎﯼ ﺷﺎﻣﻞ وﻋﺪﻩ، ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻳﺪ، و ﺑﯽاﻣﻴﺪ و ﺑﯽﺧﺪا در‬ ‫اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻳﺪ. ٣١ا ّﺎ اﮐﻨﻮن در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، ﺷﻤﺎ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ دور ﺑﻮدﻳﺪ،‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﻮن ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺰدﻳﮏ ﺁوردﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ.‬ ‫۴١زﻳﺮا او ﺧﻮد ﺻﻠﺢ ﻣﺎﺳﺖ، ﮐﻪ اﻳﻦ دو ﮔﺮوﻩ را ﻳﮑﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ. او دﻳﻮار‬ ‫ْ‬ ‫ﺟﺪاﻳﯽ را ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺑﻮد ﻓﺮورﻳﺨﺘﻪ ۵١و دﺷﻤﻨﯽ، ﻳﻌﻨﯽ ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻮاﻧﻴﻦ و‬ ‫ﻣﻘﺮرات ﺑﻮد، در ﺑﺪن ﺧﻮد ﺑﺎﻃﻞ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﺑﺪﻳﻦﻗﺼﺪ ﮐﻪ از ﺁن دو ﻳﮏ اﻧﺴﺎن ﻧﻮﻳﻦ‬ ‫ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ، ﺻﻠﺢ ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد ۶١و هﺮ دو ﮔﺮوﻩ را در ﻳﮏ ﺑﺪن ﺑﺎ ﺧﺪا ﺁﺷﺘﯽ دهﺪ، ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﺻﻠﻴﺐ ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن دﺷﻤﻨﯽ را ﮐﺸﺖ. ٧١او ﺁﻣﺪ و ﺑﺸﺎرت ﺻﻠﺢ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ دور‬

‫ﺑﻮدﻳﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮدﻧﺪ، رﺳﺎﻧﻴﺪ، ٨١زﻳﺮا ﺑﻪواﺳﻄﮥ او، هﺮ دو، ﺗﻮﺳﻂ ﻳﮏ‬ ‫روح ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﭘﺪر دﺳﺘﺮﺳﯽ دارﻳﻢ.‬ ‫٩١ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ و اﺟﻨﺒﯽ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻮﻃﻦ ﻣﻘ ّﺳﺎن و ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺧﺪاﻳﻴﺪ؛‬ ‫ﺪ‬ ‫٠٢و ﺑﺮ ﺷﺎﻟﻮدۀ رﺳﻮﻻن و اﻧﺒﻴﺎ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﻮد ﺳﻨﮓ اﺻﻠﯽ ﺁن‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻨﺎﺳﺖ. ١٢در او ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻳﻦ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ هﻢ ﻣﯽﭘﻴﻮﻧﺪد و ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻌﺒﺪﯼ ﻣﻘ ّس در ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد. ٢٢و در او ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ هﻢ ﺑﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺴﮑﻨﯽ درﺁﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ روﺣﺶ در ﺁن ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ.‬

‫اﻓﺴﺴﻴﺎن ٣‬
‫ﭘﻮُﺲ، واﻋﻆ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﻟ‬
‫١از اﻳﻦرو ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ هﺴﺘﻢ -‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬ ‫٢و ﺑﯽﮔﻤﺎن ﺷﻤﺎ درﺑﺎرۀ ﮐﺎرﮔﺰارﯼ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ. ٣ﻣﻘﺼﻮدم رازﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ از راﻩ ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻌﻠﻮم ﮔﺮدﻳﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺗﺎﺑﻪﺣﺎل‬ ‫ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ درﺑﺎرۀ ﺁن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪام، ۴و ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﺁن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ درﮎ ﻣﻦ‬ ‫از راز ﻣﺴﻴﺢ ﭘﯽ ﺑﺒﺮﻳﺪ، ۵رازﯼ ﮐﻪ در ﻧﺴﻠﻬﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺁدﻣﻴﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد،‬ ‫ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻪواﺳﻄﮥ روح ﺑﺮ رﺳﻮﻻن ﻣﻘ ّس او و ﺑﺮ اﻧﺒﻴﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ۶ﺁن‬ ‫ﺪ‬ ‫راز اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن در ﻣﺴﻴﺢ و ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻧﺠﻴﻞ، در ﻣﻴﺮاث و در ﺑﺪن و در‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردارﯼ از وﻋﺪۀ او ﺷﺮﻳﮑﻨﺪ.‬ ‫٧ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻮهﺒﺖ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﮐﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻤﻞ ﻗﺪرت او ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺧﺎدم‬ ‫اﻳﻦ اﻧﺠﻴﻞ ﺷﺪﻩام. ٨هﺮﭼﻨﺪ از ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘ ّﺳﺎن هﻢ ﮐﻤﺘﺮم، اﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫ِ ﺪ‬ ‫ﺑﺸﺎرت َﻨﺎﯼ ﺑﯽﻗﻴﺎس ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ، ٩و ﺑﺮ هﻤﮕﺎن ﻃﺮح اﺟﺮاﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ﻏ ِ‬ ‫رازﯼ را روﺷﻦ ﺳﺎزم ﮐﻪ ﻃﯽ اﻋﺼﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺰد ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺁﻓﺮﻳﺪ، ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد؛ ٠١ﺗﺎ اﮐﻨﻮن از ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺣﮑﻤﺖ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﺪا ﺑﺮ رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ و‬ ‫ﻗﺪرﺗﻬﺎﯼ ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﻮد. ١١اﻳﻦ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺁن ﻗﺼﺪ ازﻟﯽ ﺧﺪا ﮐﻪ ﺑﺪان‬ ‫در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺟﺎﻣﮥ ﻋﻤﻞ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ. ٢١ﻣﺎ در او و ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ او،‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺁزاداﻧﻪ و ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻮﻳﻢ. ٣١ﭘﺲ ﺗﻤﻨﺎ دارم ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻣﺼﺎﺋﺒﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﺧﻮد هﻤﻮار ﻣﯽﮐﻨﻢ، دﻟﺴﺮد ﻧﺸﻮﻳﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﻳﮥ اﻓﺘﺨﺎر ﺷﻤﺎﺳﺖ.‬

‫دﻋﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﺷﻬﺮ اﻓ ُﺲ‬ ‫ِ ِﺴ‬

‫۴١از اﻳﻦرو، زاﻧﻮ ﻣﯽزﻧﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن ﭘﺪر ﮐﻪ ۵١هﺮ ﺧﺎﻧﻮادﻩاﯼ در ﺁﺳﻤﺎن و ﺑﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ، از او ﻧﺎم ﻣﯽﮔﻴﺮد، ۶١و دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻏﻨﺎﯼ ﺟﻼل ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ در اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻃﻨﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪﻣﺪد روح او ﻗﻮﯼ و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺷﻮﻳﺪ، ٧١ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻳﻤﺎن در دﻟﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮد، و در ﻣﺤﺒﺖ رﻳﺸﻪ دواﻧﻴﺪﻩ، اﺳﺘﻮار ﮔﺮدﻳﺪ،‬ ‫٨١ﺗﺎ ﺗﻮان ﺁن ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن، ﺑﻪ درازا و ﭘﻬﻨﺎ و ژرﻓﺎ و ﺑﻠﻨﺪاﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺪ‬

‫ﭘﯽ ﺑﺒﺮﻳﺪ ٩١و ﺁن ﻣﺤﺒﺖ را ﮐﻪ ﻓﺮاﺗﺮ از ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺸﺮﯼ اﺳﺖ، ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﺪ - ﺗﺎ از هﻤﮥ‬ ‫ﮐﻤﺎﻻت وﺟﻮد ﺧﺪا ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮﻳﺪ.‬ ‫٠٢ﺟﻼل ﺑﺎد ﺑﺮ او ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺁن ﻧﻴﺮو ﮐﻪ در ﻣﺎ ﻓﻌﺎل اﺳﺖ، ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ‬ ‫ﻓﺰوﻧﺘﺮ از هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮاهﻴﻢ ﻳﺎ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻴﻢ، ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ١٢ﺑﺮ او در ﮐﻠﻴﺴﺎ و در ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ، در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﺴﻠﻬﺎ، ﺗﺎ اﺑﺪ ﺟﻼل ﺑﺎد! ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫اﻓﺴﺴﻴﺎن ۴‬
‫ﻳﮕﺎﻧﮕﯽ در ﺑﺪن ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١ﭘﺲ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺑﻨﺪم، از ﺷﻤﺎ ﺗﻤﻨﺎ دارم ﺑﺸﺎﻳﺴﺘﮕﯽ دﻋﻮﺗﯽ ﮐﻪ از‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ، رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ، ٢در ﮐﻤﺎل ﻓﺮوﺗﻨﯽ و ﻣﻼﻳﻤﺖ؛ و ﺑﺎ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ و‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ. ٣ﺑﻪﺳﻌﯽ ﺗﻤﺎم ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺁن ﻳﮕﺎﻧﮕﯽ را ﮐﻪ از روح اﺳﺖ،‬ ‫ﺑﻪﻣﺪد رﺷﺘﮥ ﺻﻠﺢ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻴﺪ. ۴زﻳﺮا ﻳﮏ ﺑﺪن هﺴﺖ و ﻳﮏ روح، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ اﻣﻴﺪ‬ ‫دﻋﻮت ﻧﻴﺰ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ؛ ۵ﻳﮏ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﻳﮏ اﻳﻤﺎن، ﻳﮏ ﺗﻌﻤﻴﺪ؛ ۶و ﻳﮏ ﺧﺪا و ﭘﺪر‬ ‫هﻤﻪ ﮐﻪ ﻓﻮق هﻤﻪ، از ﻃﺮﻳﻖ هﻤﻪ، و در هﻤﻪ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٧ا ّﺎ ﺑﻪ هﺮﻳﮏ از ﻣﺎ ﺑﻪﻓﺮاﺧﻮر اﻧﺪازۀ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﺴﻴﺢ، ﻓﻴﺾ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٨از‬ ‫اﻳﻦرو ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺮش ﺑﺮﻳﻦ ﺻﻌﻮد ﮐﺮد،‬ ‫اﺳﺎرت را ﺑﻪ اﺳﻴﺮﯼ ﺑﺮد‬ ‫و ﻋﻄﺎﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم داد.«‬ ‫٩ﻋﺒﺎرت »ﺻﻌﻮد ﮐﺮد«، ﺣﺎﮐﯽ از ﭼﻴﺴﺖ، ﺟﺰ ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﭘﺴﺖﺗﺮ زﻣﻴﻨﯽ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻧﺰول ﮐﺮد؟ ٠١او ﮐﻪ ﻧﺰول ﮐﺮد، هﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ از هﻤﮥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﺴﯽ ﻓﺮاﺗﺮ رﻓﺖ، ﺗﺎ‬ ‫هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﭘﺮ ﺳﺎزد. ١١و اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺑﺮﺧﯽ را ﺑﻪﻋﻨﻮان رﺳﻮل، ﺑﺮﺧﯽ را‬ ‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﺒﯽ، ﺑﺮﺧﯽ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺒﺸﺮ، و ﺑﺮﺧﯽ را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺷﺒﺎن و ﻣﻌّﻢ، ٢١ﺗﺎ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻣﻘ ّﺳﺎن را ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻣﺎدﻩ ﺳﺎزﻧﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎﯼ ﺑﺪن ﻣﺴﻴﺢ، ٣١ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻳﮕﺎﻧﮕﯽ اﻳﻤﺎن و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا دﺳﺖﻳﺎﺑﻴﻢ و ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪاﯼ ﮐﺎﻣﻞ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﺮﺳﻴﻢ.‬ ‫۴١ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﮕﺮ هﻤﭽﻮن ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد ﺗﺎ در اﺛﺮ اﻣﻮاج ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﻮﻳﻢ‬ ‫و ﺑﺎد ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و ﻣﮑﺮ و ﺣﻴﻠﮥ ﺁدﻣﻴﺎن در ﻧﻘﺸﻪهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﮔﻤﺮاهﯽ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ، ﻣﺎ‬ ‫ِ‬ ‫را ﺑﻪ اﻳﻦﺳﻮ و ﺁنﺳﻮ ﺑﺮاﻧﺪ. ۵١ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﺎن ﻣﺤﺒﺖﺁﻣﻴﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ، از هﺮﺣﻴﺚ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺎﻣﺖ‬ ‫او ﮐﻪ ﺳﺮ اﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺴﻴﺢ، رﺷﺪ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد. ۶١او ﻣﻨﺸﺄ رﺷﺪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺪن اﺳﺖ، ﺑﺪﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ هﻤﮥ ﻣﻔﺎﺻﻞ ﻧﮕﺎهﺪارﻧﺪﻩ ﺧﻮد، ﺑﻪ هﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ و اﺗﺼﺎل ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ و در اﺛﺮ ﻋﻤﻞ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ هﺮ ﻋﻀﻮش رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺧﻮد را در ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻨﺎ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ.‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻮر‬

‫٧١ﭘﺲ اﻳﻦ را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ و در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ رﻓﺘﺎر ﺷﻤﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ هﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫اﻗﻮام دور از ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺑﻄﺎﻟﺖ ذهﻦ ﺧﻮد رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٨١ﻋﻘﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ، و ﺑﻪﻋﻠﺖ ﺟﻬﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺳﺨﺘﺪﻟﯽﺷﺎن اﺳﺖ، از ﺣﻴﺎت ﺧﺪا ﺑﻪدور اﻓﺘﺎدﻩاﻧﺪ.‬ ‫٩١ﺁﻧﺎن ﭼﻮن هﺮ ﺣﺴﺎﺳﻴﺘﯽ را از دﺳﺖ دادﻩاﻧﺪ، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻳﮑﺴﺮﻩ در هﺮزﮔﯽ رهﺎ‬ ‫ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، ﭼﻨﺪانﮐﻪ ﺣﺮﻳﺼﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ هﺮ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﻣﯽﺁﻻﻳﻨﺪ. ٠٢ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺘﻴﺪ، ١٢ﭼﻪ ﺑﯽﮔﻤﺎن درﺑﺎرۀ او ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ و ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ در ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ،‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ. ٢٢ﺷﻤﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﻴﻮۀ زﻧﺪﮔﯽ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮد، ﺁن اﻧﺴﺎن ﻗﺪﻳﻢ را‬ ‫ﮐﻪ ﺗﺤﺖﺗﺄﺛﻴﺮ اﻣﻴﺎل ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ دﺳﺘﺨﻮش ﻓﺴﺎد ﺑﻮد، از ﺗﻦ ﺑﻪدر ﺁورﻳﺪ. ٣٢ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺪﻳﺸﮥ ﺷﻤﺎ ﻧﻮ‬ ‫ﺷﻮد، ۴٢و اﻧﺴﺎن ﺟﺪﻳﺪ را درﺑﺮ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﻪ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ در ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ و ﻗ ّوﺳﻴﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﯽ، ﺷﺒﻴﻪ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫۵٢ﭘﺲ، از دروغ روﯼ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻪ، هﺮﻳﮏ ﺑﺎ هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮد، ﺳﺨﻦ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﮔﻮﻳﻴﺪ،‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﺎ هﻤﻪ، اﻋﻀﺎﯼ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮﻳﻢ. ۶٢»هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﻨﻴﺪ« :‬ ‫ﻣﮕﺬارﻳﺪ روزﺗﺎن در ﺧﺸﻢ ﺑﻪﺳﺮ رﺳﺪ، ٧٢و اﺑﻠﻴﺲ را ﻣﺠﺎل ﻧﺪهﻴﺪ. ٨٢دزد دﻳﮕﺮ دزدﯼ‬ ‫ﻧﮑﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻮد، و ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﮐﺎرﯼ ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﻧﺠﺎم دهﺪ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان را ﻧﻴﺰ ﭼﻴﺰﯼ دهﺪ.‬ ‫٩٢دهﺎﻧﺘﺎن ﺑﻪ هﻴﭻ ﺳﺨﻦ ﺑﺪ ﮔﺸﻮدﻩ ﻧﺸﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻔﺘﺎرﺗﺎن ﺑﺘﻤﺎﻣﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﻨﺎﯼ دﻳﮕﺮان‬ ‫ﺑﻪﮐﺎر ﺁﻳﺪ و ﻧﻴﺎزﯼ را ﺑﺮﺁوردﻩ، ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن را ﻓﻴﺾ رﺳﺎﻧﺪ. ٠٣روح ﻗ ّوس ﺧﺪا را ﮐﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﺪان ﺑﺮاﯼ روز رهﺎﻳﯽ ﻣﻬﺮ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺴﺎزﻳﺪ. ١٣هﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻠﺨﯽ، ﺧﺸﻢ،‬ ‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ، ﻓﺮﻳﺎد، ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮﻳﯽ و هﺮ ﻧﻮع ﺑﺪﺧﻮاهﯽ را از ﺧﻮد دور ﮐﻨﻴﺪ. ٢٣ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎن و دﻟﺴﻮز ﺑﺎﺷﻴﺪ و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را در ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺨﺸﻮدﻩ اﺳﺖ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﻴﺪ.‬

‫اﻓﺴﺴﻴﺎن ۵‬
‫١ﭘﺲ هﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪاﻧﯽ ﻋﺰﻳﺰ، از ﺧﺪا ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. ٢و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ هﻢ ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﺟﺎن ﺧﻮد را هﻤﭽﻮن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و هﺪﻳﻪاﯼ ﻋﻄﺮﺁﮔﻴﻦ‬ ‫در راﻩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﻮد.‬ ‫٣ﻣﺒﺎد ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ از ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﻳﺎ هﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﻳﺎ ﺷﻬﻮتﭘﺮﺳﺘﯽ ﺣﺘﯽ ﺳﺨﻦ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺁﻳﺪ، زﻳﺮا اﻳﻨﻬﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﻧﻴﺴﺖ. ۴ﮔﻔﺘﺎر زﺷﺖ و ﺑﻴﻬﻮدﻩﮔﻮﻳﯽ و ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺒﺘﺬل‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻪهﻴﭻروﯼ زﻳﺒﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁن ﺑﺎﻳﺪ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﮐﺮد. ۵زﻳﺮا ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫هﻴﭻ ﺑﯽﻋﻔﺖ ﻳﺎ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻳﺎ ﺷﻬﻮتﭘﺮﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻣﺴﻴﺢ و ﺧﺪا‬ ‫ﻧﺼﻴﺒﯽ ﻧﺪارد. ۶ﻣﮕﺬارﻳﺪ ﮐﺴﯽ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﭘﻮچ ﺑﻔﺮﻳﺒﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻦ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻀﺐ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺳﺮﮐﺸﺎن ﻧﺎزل ﻣﯽﺷﻮد. ٧ﭘﺲ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﻳﮏ ﻣﺸﻮﻳﺪ.‬

‫٨ﺷﻤﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﻮدﻳﺪ، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻮر هﺴﺘﻴﺪ. ﭘﺲ هﻤﭽﻮن ﻓﺮزﻧﺪان‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻮر رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ. ٩زﻳﺮا ﺛﻤﺮۀ ﻧﻮر، هﺮﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ، ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ و راﺳﺘﯽ اﺳﺖ. ٠١ﺑﺴﻨﺠﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺎﻳﮥ ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻴﺴﺖ. ١١در ﮐﺎرهﺎﯼ ﺑﯽﺛﻤﺮ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺳﻬﻴﻢ ﻧﺸﻮﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫را اﻓﺸﺎ ﮐﻨﻴﺪ. ٢١زﻳﺮا ﺣﺘﯽ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺁوردن ﺁﻧﭽﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﺎن در ﺧﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺷﺮمﺁور‬ ‫اﺳﺖ. ٣١ا ّﺎ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﻧﻮر اﻓﺸﺎ ﮔﺮدد، ﺁﺷﮑﺎرا دﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ۴١زﻳﺮا ﻧﻮر اﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ هﺮﭼﻴﺰ را ﺁﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ. از اﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»اﯼ ﮐﻪ در ﺧﻮاﺑﯽ، ﺑﻴﺪار ﺷﻮ،‬ ‫از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰ،‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ درﺧﺸﻴﺪ.«‬ ‫۵١ﭘﺲ، ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، رﻓﺘﺎرﯼ ﻧﻪ ﭼﻮن ﻧﺎداﻧﺎن ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﭼﻮن داﻧﺎﻳﺎن. ۶١ﻓﺮﺻﺘﻬﺎ را ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺎرﻳﺪ، زﻳﺮا روزهﺎﯼ ﺑﺪﯼ اﺳﺖ. ٧١ﭘﺲ ﻧﺎدان‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ درﻳﺎﺑﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻴﺴﺖ. ٨١ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﻣﺸﻮﻳﺪ، ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ‬ ‫هﺮزﮔﯽ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ از روح ﭘﺮ ﺷﻮﻳﺪ. ٩١ﺑﺎ ﻣﺰاﻣﻴﺮ، ﺳﺮودهﺎ و ﻧﻐﻤﻪهﺎﻳﯽ ﮐﻪ از‬ ‫روح اﺳﺖ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﻴﺪ و از ﺻﻤﻴﻢ دل ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﺮاﻳﻴﺪ و ﺗﺮﻧﻢ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ.‬ ‫٠٢هﻤﻮارﻩ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاﯼ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻴﺪ.‬ ‫١٢ﺑﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻣﺴﻴﺢ، ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫رواﺑﻂ زﻧﺎن و ﺷﻮهﺮان‬

‫٢٢اﯼ زﻧﺎن، ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮهﺮان ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻴﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ هﺴﺘﻴﺪ. ٣٢زﻳﺮا‬ ‫ﺷﻮهﺮ ﺳﺮ زن اﺳﺖ، ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺳﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ، ﺑﺪن ﺧﻮﻳﺶ، و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﺁن‬ ‫َِ‬ ‫ْ َِ‬ ‫اﺳﺖ. ۴٢ﭘﺲ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، زﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ در هﺮ اﻣﺮﯼ ﺗﺴﻠﻴﻢ‬ ‫ﺷﻮهﺮان ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫۵٢اﯼ ﺷﻮهﺮان، زﻧﺎن ﺧﻮد را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﮐﻠﻴﺴﺎ را ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﮐﺮد و ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺶ را ﻓﺪاﯼ ﺁن ﻧﻤﻮد، ۶٢ﺗﺎ ﺁن را ﺑﻪ ﺁب ﮐﻼم ﺑﺸﻮﻳﺪ و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎ را‬ ‫ِ‬ ‫ﻃﺎهﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ٧٢و ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ درﺧﺸﺎن را ﻧﺰد ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎزد ﮐﻪ هﻴﭻ‬ ‫ﻟﮏ و ﭼﻴﻦ و ﻧﻘﺼﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘ ّس و ﺑﯽﻋﻴﺐ ﺑﺎﺷﺪ. ٨٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن،‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺷﻮهﺮان ﺑﺎﻳﺪ هﻤﺴﺮان ﺧﻮد را هﻤﭽﻮن ﺑﺪن ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﺁن ﮐﻪ زن ﺧﻮد را‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ. ٩٢زﻳﺮا هﺮﮔﺰ ﮐﺴﯽ از ﺑﺪن ﺧﻮد ﻧﻔﺮت‬ ‫ﻧﺪارد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺁن ﺧﻮراﮎ ﻣﯽدهﺪ و از ﺁن ﻧﮕﺎهﺪارﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ، هﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ از‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ - ٠٣زﻳﺮا ﻣﺎ اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪن اوﻳﻴﻢ. ١٣»از اﻳﻦرو ﻣﺮد، ﭘﺪر و ﻣﺎدر‬ ‫ﺧﻮد را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ، ﺑﻪ زن ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاهﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ، و ﺁن دو ﻳﮏ ﺗﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.« ٢٣اﻳﻦ‬ ‫راز، ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ - ا ّﺎ ﻣﻦ درﺑﺎرۀ ﻣﺴﻴﺢ و ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ. ٣٣ﺑﺎرﯼ، هﺮ ﻳﮏ‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ زن ﺧﻮد را هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ، و زن ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻮهﺮ ﺧﻮﻳﺶ را‬ ‫ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻬﺪ.‬

‫اﻓﺴﺴﻴﺎن ۶‬
‫رواﺑﻂ ﻓﺮزﻧﺪان و واﻟﺪﻳﻦ‬
‫١اﯼ ﻓﺮزﻧﺪان، از واﻟﺪﻳﻦ ﺧﻮد در ﺧﺪاوﻧﺪ اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﮐﺎر درﺳﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ.‬ ‫٢»ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد را ﮔﺮاﻣﯽدار«، ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺣﮑﻢ ﺑﺎ وﻋﺪﻩ اﺳﺖ: ٣»ﺗﺎ ﮐﺎﻣﻴﺎب‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻮﯼ و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻋﻤﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﻨﯽ.«‬ ‫ِ‬ ‫۴اﯼ ﭘﺪران، ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد را ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﻣﺴﺎزﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺑﻴﺖ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺰرگ ﮐﻨﻴﺪ.‬

‫رواﺑﻂ ﻏﻼﻣﺎن و ارﺑﺎﺑﺎن‬

‫۵اﯼ ﻏﻼﻣﺎن، ارﺑﺎﺑﺎن زﻣﻴﻨﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ اﺣﺘﺮام و ﺗﺮس، و ﺑﺎ اﺧﻼص ﻗﻠﺒﯽ، اﻃﺎﻋﺖ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﻳﯽ از ﻣﺴﻴﺢ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ۶و اﻳﻦ ﻧﻴﺰ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ‬ ‫ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻨﺪ، و ﻳﺎ ﺑﺮاﯼ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻧﻬﺎ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﭽﻮن ﻏﻼﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ، ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا را ﺑﺎ‬ ‫دل و ﺟﺎن ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورﻳﺪ. ٧ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺷﻮق ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﻧﻪ اﻧﺴﺎن را، ٨زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ هﺮﮐﺲ ﭘﺎداش هﻤﮥ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮑﺶ را‬ ‫ﺧﻮاهﺪ داد، ﺧﻮاﻩ ﻏﻼم ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮاﻩ ﺁزاد.‬ ‫٩و ﺷﻤﺎ اﯼ ارﺑﺎﺑﺎن، ﺑﺎ ﻏﻼﻣﺎن ﺧﻮد هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ، و از ﺗﻬﺪﻳﺪﺷﺎن دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪارﻳﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ او ﮐﻪ هﻢ ارﺑﺎب اﻳﺸﺎن و هﻢ ارﺑﺎب ﺷﻤﺎﺳﺖ، در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ، و‬ ‫ﻧﺰد او ﮐﺴﯽ را ﺑﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫اﺳﻠﺤﮥ ﺟﻨﮓ روﺣﺎﻧﯽ‬

‫٠١ﺑﺎرﯼ، در ﺧﺪاوﻧﺪ، و ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻮاﻧﮥ ﻗﺪرت ﻣﻘﺘﺪر او ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ١١اﺳﻠﺤﮥ ﮐﺎﻣﻞ‬ ‫ﺧﺪا را ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻴﻠﻪهﺎﯼ اﺑﻠﻴﺲ ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ. ٢١زﻳﺮا ﻣﺎ را ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ و ﺧﻮن ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﺪرﺗﻬﺎ، ﻋﻠﻴﻪ رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ، ﻋﻠﻴﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎران اﻳﻦ‬ ‫دﻧﻴﺎﯼ ﺗﺎرﻳﮏ، و ﻋﻠﻴﻪ ﻓﻮﺟﻬﺎﯼ ارواح ﺷﺮﻳﺮ در ﺟﺎﻳﻬﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﺟﻨﮕﻴﻢ. ٣١ﭘﺲ‬ ‫اﺳﻠﺤﮥ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﺪا را ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﻨﻴﺪ، ﺗﺎ در روز ﺷﺮ ﺷﻤﺎ را ﻳﺎراﯼ اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ ﺑﺎﺷﺪ، و ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ‬ ‫ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم هﻤﻪﭼﻴﺰ، ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ. ۴١ﭘﺲ اﺳﺘﻮار اﻳﺴﺘﺎدﻩ، ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻪﻣﻴﺎن ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ و‬ ‫زرﻩ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﻨﻴﺪ، ۵١و ﮐﻔﺶ ﺁﻣﺎدﮔﯽ ﺑﺮاﯼ اﻋﻼم اﻧﺠﻴﻞ ﺻﻠﺢ را ﺑﻪﭘﺎ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۶١اﻓﺰون ﺑﺮ اﻳﻦهﻤﻪ، ﺳﭙﺮ اﻳﻤﺎن را ﺑﺮﮔﻴﺮﻳﺪ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﺁن، هﻤﮥ ﺗﻴﺮهﺎﯼ ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺁن‬ ‫ﺷﺮور را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻨﻴﺪ. ٧١ﮐﻼهﺨﻮد ﻧﺠﺎت را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﻴﺪ و ﺷﻤﺸﻴﺮ روح را ﮐﻪ ﮐﻼم‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ، ﺑﻪدﺳﺖ ﮔﻴﺮﻳﺪ. ٨١و در هﻤﻪوﻗﺖ، ﺑﺎ هﻤﻪ ﻧﻮع دﻋﺎ و ﺗﻤﻨﺎ، در روح دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ و‬ ‫ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﺑﻴﺪار و هﻮﺷﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫ﺪ‬

‫٩١ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ، ﺗﺎ هﺮﮔﺎﻩ دهﺎن ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﺸﺎﻳﻢ، ﮐﻼم ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﺷﻮد‬ ‫ﺗﺎ راز اﻧﺠﻴﻞ را دﻟﻴﺮاﻧﻪ اﻋﻼم ﮐﻨﻢ، ٠٢ﮐﻪ ﺳﻔﻴﺮ ﺁﻧﻢ، هﺮﭼﻨﺪ در زﻧﺠﻴﺮ! دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺁن‬ ‫را ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ اﻋﻼم ﮐﻨﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ.‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫١٢ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﮑﻪ از اﺣﻮال ﻣﻦ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺗﻴﺨﻴﮑﻮس، ﺑﺮادر ﻋﺰﻳﺰ‬ ‫و ﺧﺎدم وﻓﺎدار در ﺧﺪاوﻧﺪ، هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ. ٢٢ﻣﻦ او را ﺑﻪ هﻤﻴﻦﻣﻨﻈﻮر‬ ‫ﻧﺰدﺗﺎن ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ از اﺣﻮال ﻣﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻳﺪ، و ﺗﺎ او ﺗﺸﻮﻳﻘﺘﺎن ﮐﻨﺪ.‬ ‫٣٢از ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر و ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﺮاﯼ ﺑﺮادران ﺁراﻣﺶ و ﻣﺤﺒﺖ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻣﯽﻃﻠﺒﻢ. ۴٢ﻓﻴﺾ و ﻧﺎﻣﻴﺮاﻳﯽ ﺑﺮ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽدارﻧﺪ.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﺎن‬ ‫ﻟ‬

‫ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس، ﺧﺎدﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ،‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﻓﻴﻠﻴﭙﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﺎﻳﻨﺪ، از ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺎﻇﺮان و ﺧﺎدﻣﺎن:‬ ‫ْ‬ ‫ﺪ‬ ‫٢ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫دﻋﺎ و ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ‬
‫٣هﺮﮔﺎﻩ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﯽﺁورم، ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ۴و هﻤﻮارﻩ در هﻤﮥ‬ ‫دﻋﺎهﺎﻳﻢ ﺑﺮاﯼ هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ۵زﻳﺮا از روز ﻧﺨﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز، در‬ ‫ﮐﺎر اﻧﺠﻴﻞ ﺷﺮﻳﮏ ﺑﻮدﻩاﻳﺪ. ۶ﻳﻘﻴﻦ دارم ﺁن ﮐﻪ ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﮑﻮ در ﺷﻤﺎ ﺁﻏﺎز ﮐﺮد، ﺁن را ﺗﺎ‬ ‫روز ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺧﻮاهﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ. ٧ﺑﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻢ،‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ در دل ﻣﻦ ﺟﺎﯼ دارﻳﺪ؛ زﻳﺮا ﺷﻤﺎ هﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ در ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺷﺮﻳﮑﻴﺪ، ﭼﻪ در‬ ‫زﻧﺠﻴﺮ ﺑﺎﺷﻢ و ﭼﻪ ﻣﺸﻐﻮل دﻓﺎع از اﻧﺠﻴﻞ و اﺛﺒﺎت ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺁن. ٨ﺧﺪا ﺷﺎهﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻋﻮاﻃﻒ ﺧﻮد ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، ﻣﺸﺘﺎق هﻤﮥ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ.‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫٩دﻋﺎﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻓﺰوﻧﯽ ﻳﺎﺑﺪ و ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺑﺼﻴﺮت‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ٠١ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﻬﺘﺮ را ﺗﺸﺨﻴﺺ دهﻴﺪ و در روز ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺎﮎ‬ ‫و ﺑﯽﻋﻴﺐ ١١و ﺁﮐﻨﺪﻩ از ﺛﻤﺮات ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪﺑﺎر ﻣﯽﺁﻳﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺠﻠﻴﻞ و ﺳﭙﺎس ﺧﺪا ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ.‬

‫زﻧﺠﻴﺮهﺎﯼ ﭘﻮُﺲ و ﮔﺴﺘﺮش اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ﻟ‬

‫٢١اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ، در ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ، ٣١ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﮐﺎخ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ و ﺑﺮ هﻤﮕﺎن ﻋﻴﺎن ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴﺢ در زﻧﺠﻴﺮم؛ ۴١و زﻧﺠﻴﺮهﺎﻳﻢ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮادران، در ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻗﻮﯼدل ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺗﻤﺎم، ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﯽواهﻤﻪ ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫۵١ا ّﺎ ﺑﻌﻀﯽ از ﺣﺴﺪ و ﺣﺲ رﻗﺎﺑﺖ ﻣﺴﻴﺢ را وﻋﻆ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎ ﺣﺴﻦﻧ ّﺖ. ۶١اﻳﻨﺎن از ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ دﻓﺎع از اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ﻴ‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩام. ٧١ا ّﺎ ﺁﻧﺎن از ﺳﺮ ﺟﺎﻩﻃﻠﺒﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ وﻋﻆ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻧﻪ ﺑﺎ‬ ‫َِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻠﻮصﻧ ّﺖ، ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﻦ در زﻧﺪان ﻣﯽاﻓﺰاﻳﻨﺪ. ٨١ا ّﺎ ﭼﻪﺑﺎﮎ؟ ﻣﻬﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻴ‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ ﺻﻮرت، ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺷﻮد، ﭼﻪ ﻧ ّﺖ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻪ ﻧﺎدرﺳﺖ! و‬ ‫ﻴ‬ ‫ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ.‬ ‫ﺁرﯼ، و ﺑﺎز هﻢ ﺷﺎدﯼ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد، ٩١زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻋﺎهﺎﯼ ﺷﻤﺎ و ﻳﺎرﯼ روح‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، اﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺠﺎت ﻣﻦ ﺧﻮاهﺪ اﻧﺠﺎﻣﻴﺪ، ٠٢ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽﮐﺸﻢ و‬

‫اﻣﻴﺪ دارم ﮐﻪ در هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل دﻟﻴﺮﯼ، اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﭼﻮن‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ، ﭼﻪ در ﻣﺮگ و ﭼﻪ در زﻧﺪﮔﯽ، ﻣﺴﻴﺢ در ﺑﺪﻧﻢ ﺟﻼل ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ١٢زﻳﺮا ﻣﺮا‬ ‫زﻳﺴﺘﻦ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، و ﻣﺮدن، ﺳﻮد. ٢٢اﮔﺮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺧﻮد در اﻳﻦ ﺑﺪن اداﻣﻪ دهﻢ،‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﻪﻣﻨﺰﻟﮥ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺸﯽ ﭘﺮﺛﻤﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. و ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﮐﺪام را ﺑﺮﮔﺰﻳﻨﻢ!‬ ‫٣٢زﻳﺮا ﺑﻴﻦ اﻳﻦ دو ﺳﺨﺖ در ﮐﺸﻤﮑﺸﻢ: ﭼﺮاﮐﻪ ﺁرزو دارم رﺧﺖ از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺑﻨﺪم و‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎﺷﻢ، ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ؛ ۴٢ا ّﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﻢ در ﺟﺴﻢ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺿﺮورﻳﺘﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺖ. ۵٢ﭼﻮن از اﻳﻦ ﻳﻘﻴﻦ دارم، ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﺷﺎدﯼ ﺷﻤﺎ در اﻳﻤﺎن، زﻧﺪﻩ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺎ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺮد، ۶٢ﺗﺎ ﺑﺎ دوﺑﺎرﻩ ﺁﻣﺪﻧﻢ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ، ﻓﺨﺮﺗﺎن در‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻣﻦ اﻓﺰون ﮔﺮدد.‬ ‫ْ‬ ‫٧٢ﻓﻘﻂ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺑﻪﺷﻴﻮۀ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﺧﻮاﻩ ﺑﻴﺎﻳﻢ‬ ‫و ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻢ و ﺧﻮاﻩ در ﻏﻴﺎﺑﻢ از اﺣﻮاﻟﺘﺎن ﺑﺸﻨﻮم، ﺧﺎﻃﺮم ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﻳﮏ روح‬ ‫اﺳﺘﻮارﻳﺪ و ﭼﻮن ﻳﮏﺗﻦ، دوشﺑﻪدوش ﺑﺮاﯼ اﻳﻤﺎن اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺠﺎهﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ٨٢و در‬ ‫هﻴﭻﭼﻴﺰ از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن هﺮاﺳﯽ ﻧﺪارﻳﺪ، ﮐﻪ هﻤﻴﻦ در ﻣﻮرد ﺁﻧﺎن ﻧﺸﺎن هﻼﮐﺖ اﺳﺖ، ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﻧﺠﺎت ﺷﻤﺎﺳﺖ، و اﻳﻦ از ﺧﺪاﺳﺖ. ٩٢زﻳﺮا اﻳﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻧﺼﻴﺐ ﺷﻤﺎ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن ﺁورﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در راﻩ او رﻧﺞ هﻢ ﺑﺒﺮﻳﺪ. ٠٣ﭼﺮا ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را هﻤﺎن ﻣﺠﺎهﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﺁن دﻳﺪﻳﺪ و اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ ﮐﻪ هﻨﻮز هﻢ ﺑﺪان ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ.‬

‫ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﺎن ٢‬
‫ﺳﺮﻣﺸﻖ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻓﺮوﺗﻨﯽ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١ﭘﺲ اﮔﺮ در ﻣﺴﻴﺢ دﻟﮕﺮﻣﻴﺪ، اﮔﺮ ﻣﺤﺒﺖ او ﻣﺎﻳﮥ ﺗﺴﻠﯽ ﺷﻤﺎﺳﺖ، اﮔﺮ در روح‬ ‫ْ‬ ‫رﻓﺎﻗﺖ دارﻳﺪ، و اﮔﺮ از رﺣﻢ و ﺷﻔﻘﺖ ﺑﺮﺧﻮردارﻳﺪ، ٢ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺷﺎدﯼ ﻣﺮا ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﻴﺪ و‬ ‫ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ وﺣﺪتﻧﻈﺮ و ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ داﺷﺘﻪ، ﻳﮑﺪل و ﻳﮑﺮأﯼ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٣هﻴﭻﮐﺎرﯼ را از‬ ‫ﺳﺮ ﺟﺎﻩﻃﻠﺒﯽ ﻳﺎ ﺗﮑ ّﺮ ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻓﺮوﺗﻨﯽ دﻳﮕﺮان را از ﺧﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺪاﻧﻴﺪ. ۴هﻴﭻﻳﮏ‬ ‫ﺒ‬ ‫َِ‬ ‫از ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ. ۵هﻤﺎن ﻃﺮزﻓﮑﺮ را داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ داﺷﺖ:‬ ‫ْ‬ ‫۶او ﮐﻪ هﻤﺬات ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻮد،‬ ‫ُ‬ ‫از ﺑﺮاﺑﺮﯼ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮد ﺑﻬﺮﻩ ﻧﺠﺴﺖ،‬ ‫٧ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد را ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد‬ ‫و ذات ﻏﻼم ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ،‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺒﺎهﺖ ﺁدﻣﻴﺎن درﺁﻣﺪ.‬ ‫٨و ﭼﻮن در ﺳﻴﻤﺎﯼ ﺑﺸﺮﯼ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ‬

‫ﺧﻮد را ﺧﻮار ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫و ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮگ،‬ ‫ﺣﺘﯽ ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ﻣﻄﻴﻊ ﮔﺮدﻳﺪ.‬ ‫٩ﭘﺲ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ او را ﺑﻐﺎﻳﺖ ﺳﺮاﻓﺮاز ﮐﺮد‬ ‫و ﻧﺎﻣﯽ ﺑﺮﺗﺮ از هﻤﮥ ﻧﺎﻣﻬﺎ ﺑﺪو ﺑﺨﺸﻴﺪ،‬ ‫٠١ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﯽ هﺮ زاﻧﻮﻳﯽ ﺧﻢ ﺷﻮد،‬ ‫در ﺁﺳﻤﺎن، ﺑﺮ زﻣﻴﻦ و در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ،‬ ‫١١و هﺮ زﺑﺎﻧﯽ اﻗﺮار ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ »ﺧﺪاوﻧﺪ« اﺳﺖ،‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺟﻼل ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر.‬

‫درﺧﺸﺎن هﻤﭽﻮن ﺳﺘﺎرﮔﺎن‬

‫٢١ﭘﺲ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﻮدﻩاﻳﺪ، ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ در ﺣﻀﻮر ﻣﻦ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﺴﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﺘﯽ در ﻏﻴﺎﺑﻢ، ﻧﺠﺎت ﺧﻮد را ﺗﺮﺳﺎن و ﻟﺮزان ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁورﻳﺪ؛‬ ‫٣١زﻳﺮا ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺧﻮد، هﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ و هﻢ ﻗﺪرت اﻧﺠﺎم ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺸﻨﻮدش ﻣﯽﺳﺎزد، در ﺷﻤﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺁورد.‬ ‫۴١هﺮ ﮐﺎرﯼ را ﺑﺪون ﻏﺮﻏﺮ و ﻣﺠﺎدﻟﻪ اﻧﺠﺎم دهﻴﺪ، ۵١ﺗﺎ ﺑﯽﭘﻴﺮاﻳﻪ و ﺑﯽﺁﻻﻳﺶ، و‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﯽﻋﻴﺐ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻴﺪ، در ﺑﻴﻦ ﻧﺴﻠﯽ ﮐﮋرو و ﻣﻨﺤﺮف ﮐﻪ در ﻣﻴﺎﻧﺸﺎن هﻤﭽﻮن‬ ‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﯽدرﺧﺸﻴﺪ، ۶١هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﮐﻼم ﺣﻴﺎت را اﺳﺘﻮار ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫ْ‬ ‫در اﻳﻦ ﺻﻮرت، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ در روز ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺒﺎهﺎت ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻧﺪوﻳﺪﻩ و ﻋﺒﺚ ﻣﺤﻨﺖ‬ ‫ﻧﮑﺸﻴﺪﻩام. ٧١ا ّﺎ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﭼﻮن هﺪﻳﻪاﯼ رﻳﺨﺘﻨﯽ، ﺑﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺧﺪﻣﺖ اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن رﻳﺨﺘﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻮم، ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ و ﺑﺎ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺷﺎدﯼ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ٨١و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﺪ.‬

‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس و ِﭘﺎﻓْﺮودﻳﺘﻮس‬ ‫ا‬

‫٩١در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ اﻣﻴﺪ دارم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس را ﺑﺰودﯼ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺁﮔﺎهﯽ از‬ ‫ْ‬ ‫اﺣﻮاﻟﺘﺎن دلﺷﺎد ﮔﺮدم. ٠٢ﮐﺴﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﺪارم ﮐﻪ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ.‬ ‫١٢ﭼﺮاﮐﻪ هﻤﻪ در ﭘﯽ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ، ﻧﻪ اﻣﻮر ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ. ٢٢ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺧﻮد را ﭘﺲ دادﻩ، زﻳﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ، هﻤﭽﻮن ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺎ ﭘﺪر ﺧﻮد، در ﮐﺎر‬

‫اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. ٣٢ﭘﺲ اﻣﻴﺪوارم ﺑﻪ ﻣﺤﺾ روﺷﻦ ﺷﺪن ﺗﮑﻠﻴﻔﻢ، او را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ؛ ۴٢و در ﺧﺪاوﻧﺪ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارم ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺑﺰودﯼ ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ.‬ ‫۵٢ﺑﻌﻼوﻩ، ﻻزم ﻣﯽداﻧﻢ ِﭘﺎﻓْﺮودﻳﺘﻮس را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﺎز ﭘﺲ ﻓﺮﺳﺘﻢ، او را ﮐﻪ از‬ ‫ا‬ ‫ﻳﮏﺳﻮ ﺑﺮادر، هﻤﮑﺎر و هﻤﺮزم ﻣﻦ اﺳﺖ، و از ﺳﻮﯼ دﻳﮕﺮ، ﻓﺮﺳﺘﺎدۀ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﯼ‬ ‫رﺳﻴﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﻣﻦ. ۶٢زﻳﺮا ﻣﺸﺘﺎق دﻳﺪار هﻤﮥ ﺷﻤﺎﺳﺖ و از ﺑﺎﺑﺖ اﻳﻨﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎر ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻏﻤﮕﻴﻦ اﺳﺖ. ٧٢ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﻤﺎر و ﺣﺘﯽ در ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﻣﺮگ ﺑﻮد. ا ّﺎ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮ او رﺣﻢ ﮐﺮد، و ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ او، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ، ﺗﺎ ﻏﻤﯽ ﺑﺮ ﻏﻤﻬﺎﻳﻢ اﻓﺰودﻩ ﻧﺸﻮد.‬ ‫٨٢ﭘﺲ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ او را هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ، ﺗﺎ دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﺎ دﻳﺪﻧﺶ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﻮﻳﺪ و از‬ ‫ﻏﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد. ٩٢در ﺧﺪاوﻧﺪ، او را ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﺗﻤﺎم ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ و ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن را‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﺪارﻳﺪ، ٠٣زﻳﺮا در راﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮگ ﭘﻴﺶ رﻓﺖ و ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺟﺒﺮان ﮐﺎﺳﺘﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ، ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺖ.‬

‫ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﺎن ٣‬
‫ﻧﺎدرﺳﺘﯽ اﺗﮑﺎ ﺑﺮ اﻓﺘﺨﺎرات اﻧﺴﺎﻧﯽ‬
‫١دﻳﮕﺮﺁﻧﮑﻪ اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻴﺪ! ﺗﮑﺮار اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ زﺣﻤﺘﯽ ﺑﺮاﻳﻢ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻤﻨﯽ ﺷﻤﺎﺳﺖ. ٢از ﺁن ﺳﮕﻬﺎ ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ از ﺁن ﺷﺮارتﭘﻴﺸﮕﺎن ﺑﭙﺮهﻴﺰﻳﺪ؛‬ ‫از ﺁن ُﺜﻠﻪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ؛ ٣زﻳﺮا ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﮔﺎن واﻗﻌﯽ ﻣﺎﻳﻴﻢ ﮐﻪ در روح ﺧﺪا ﻋﺒﺎدت‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، و ﻓﺨﺮﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ و ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎرات اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺧﻮد اﺗﮑﺎ ﻧﺪارﻳﻢ -‬ ‫ْ‬ ‫۴هﺮﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﺧﻮد دﻻﻳﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاﯼ اﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ دارم.‬ ‫ْ‬ ‫ﺁرﯼ، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ دﻻﻳﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاﯼ اﺗﮑﺎ ﺑﻪ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ اﻓﺘﺨﺎرات اﻧﺴﺎﻧﯽ‬ ‫دارد، ﻣﻦ دﻻﻳﻠﯽ ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ دارم: ۵ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﻩ در روز هﺸﺘﻢ، از ﻗﻮم اﺳﺮاﺋﻴﻞ، از ﻗﺒﻴﻠﮥ‬ ‫ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ، ﻓﺮزﻧﺪ ﻋﺒﺮاﻧﯽ از واﻟﺪﻳﻦ ﻋﺒﺮاﻧﯽ؛ ﺑﻪﻟﺤﺎظ اﺟﺮاﯼ ﺷﺮﻳﻌﺖ، َﺮﻳﺴﯽ؛ ۶ﺑﻪﻟﺤﺎظ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﻏﻴﺮت، ﺁزاردهﻨﺪﻩ ﮐﻠﻴﺴﺎ؛ ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﺮﻳﻌﺘﯽ، ﺑﯽﻋﻴﺐ. ٧ا ّﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮا ﺳﻮد ﺑﻮد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁن را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴﺢ زﻳﺎن ﺷﻤﺮدم. ٨ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را در ﻗﻴﺎس ﺑﺎ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪم ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، زﻳﺎن ﻣﯽداﻧﻢ، ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ او هﻤﻪﭼﻴﺰ را از ﮐﻒ دادﻩام. ﺁرﯼ،‬ ‫ْ‬ ‫اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ را ﻓﻀﻠﻪ ﻣﯽﺷﻤﺎرم ﺗﺎ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورم ٩و در او ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮم، ﻧﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮐﻪ از ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ از راﻩ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ از ﺧﺪا و ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ. ٠١ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﻣﺴﻴﺢ و‬ ‫ﻧﻴﺮوﯼ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰش را ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ و در رﻧﺠﻬﺎﯼ او ﺳﻬﻴﻢ ﺷﺪﻩ، ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺶ هﻤﺸﮑﻞ ﮔﺮدم،‬ ‫١١ﺗﺎ ﺑﻪ هﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ از ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮم.‬

‫ﺗﻼش ﺑﺮاﯼ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺧﻂ ﭘﺎﻳﺎن‬

‫٢١ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ هﻢاﮐﻨﻮن ﺑﻪ اﻳﻨﻬﺎ دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪام ﻳﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩام، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﻣﯽراﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻴﺰﯼ را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورم ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮاﯼ ﺁن ﻣﺮا ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورد.‬ ‫ْ‬ ‫٣١ﺑﺮادران، ﮔﻤﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ هﻨﻮز ﺁن را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁوردﻩ ﺑﺎﺷﻢ؛ ا ّﺎ ﻳﮏ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ، و‬ ‫ﻣ‬

‫ﺁن اﻳﻨﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ در ﻋﻘﺐ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻣﯽﺳﭙﺎرم و ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁﻧﭽﻪ در ﭘﻴﺶ اﺳﺖ ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ، ۴١ﺑﺮاﯼ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺧﻂ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ، ﺗﺎ ﺟﺎﻳﺰﻩاﯼ را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورم‬ ‫ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﺁن ﻣﺮا در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ْ‬ ‫۵١هﻤﮥ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻐﻴﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﻢ؛ و اﮔﺮ درﺑﺎرۀ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪ، اﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﻓﺮﻣﻮد. ۶١ﻣﻬﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ‬ ‫ﻣﺮﺣﻠﻪاﯼ ﮐﻪ رﺳﻴﺪﻩاﻳﻢ، ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁن رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫٧١اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﺎ هﻢ از ﻣﻦ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ، و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﻌﻄﻮف‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﻟﮕﻮﻳﯽ ﮐﻪ در ﻣﺎ ﺳﺮاغ دارﻳﺪ، رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٨١زﻳﺮا هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎرهﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪام و اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ اﺷﮑﺮﻳﺰان ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﭼﻮن دﺷﻤﻨﺎن ﺻﻠﻴﺐ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٩١ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن هﻼﮐﺖ اﺳﺖ. ﺧﺪاﯼ ﺁﻧﺎن ﺷﮑﻤﺸﺎن اﺳﺖ و ﺑﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﻧﻨﮓﺁور ﻣﺒﺎهﺎت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، و اﻓﮑﺎرﺷﺎن ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ اﻣﻮر زﻣﻴﻨﯽ اﺳﺖ.‬ ‫٠٢ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎ اهﻞ ﺁﺳﻤﺎﻧﻴﻢ و ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻤﺎم اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪﻩ، ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، از ﺁﻧﺠﺎ ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ. ١٢او ﺑﺎ ﻧﻴﺮوﻳﯽ ﮐﻪ وﯼ را ﻗﺎدر ﻣﯽﺳﺎزد‬ ‫ﺗﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮد درﺁورد، ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ ﺣﻘﻴﺮ ﻣﺎ را ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ‬ ‫ﺑﺪن ﭘﺮﺟﻼل او درﺁﻳﺪ.‬

‫ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﺎن ۴‬
‫١ﭘﺲ، اﯼ ﺑﺮادران ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق دﻳﺪارﺗﺎﻧﻢ، اﯼ ﮐﻪ ﺷﺎدﯼ و ﺗﺎج ﺳﺮم‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫هﺴﺘﻴﺪ، اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫ﺁﺧﺮﻳﻦ اﻧﺪرزهﺎ‬
‫٢از ا ُﻮدﻳﻪ و ﺳﻴﻨﺘﻴﺨﯽ اﺳﺘﺪﻋﺎ دارم ﮐﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﮑﺮأﯼ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٣و از ﺗﻮ ﻧﻴﺰ اﯼ‬ ‫ِﻓ‬ ‫هﻤﮑﺎر وﻓﺎدار، ﺗﻘﺎﺿﺎ دارم ﮐﻪ اﻳﻦ دو ﺑﺎﻧﻮ را ﻳﺎرﯼ ﮐﻨﯽ، زﻳﺮا هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ اﮐْﻠﻴ ِﻨ ُﺲ و‬ ‫ﻤﺘ‬ ‫دﻳﮕﺮ هﻤﮑﺎراﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎن در دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، دوﺷﺎدوش ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر‬ ‫اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺠﺎهﺪﻩ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ.‬ ‫۴هﻤﻴﺸﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ﺑﺎز هﻢ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ: ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۵ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺣﻠﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ‬ ‫هﻤﮕﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ. ۶ﺑﺮاﯼ هﻴﭻﭼﻴﺰ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در‬ ‫هﺮﭼﻴﺰ ﺑﺎ دﻋﺎ و اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ، درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺪا اﺑﺮاز‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ. ٧ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﺁراﻣﺶ ﺧﺪا ﮐﻪ ﻓﺮاﺗﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻋﻘﻞ اﺳﺖ، دﻟﻬﺎ و ذهﻨﻬﺎﻳﺘﺎن را در ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ.‬ ‫٨در ﭘﺎﻳﺎن، اﯼ ﺑﺮادران، هﺮﺁﻧﭽﻪ راﺳﺖ اﺳﺖ، هﺮﺁﻧﭽﻪ واﻻﺳﺖ، هﺮﺁﻧﭽﻪ درﺳﺖ‬ ‫اﺳﺖ، هﺮﺁﻧﭽﻪ ﭘﺎﮎ اﺳﺖ، هﺮﺁﻧﭽﻪ دوﺳﺖداﺷﺘﻨﯽ و هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺳﺘﻮدﻧﯽ اﺳﺖ، ﺑﺪان ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ.‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻴﺰﯼ ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ و ﺷﺎﻳﺎن ﺳﺘﺎﻳﺶ، در ﺁن ﺗﺄﻣﻞ ﮐﻨﻴﺪ. ٩ﺁﻧﭽﻪ از ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ و‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪاﻳﺪ و هﺮﺁﻧﭽﻪ از ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩ و ﻳﺎ در ﻣﻦ دﻳﺪﻩاﻳﺪ، هﻤﺎن را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﺁورﻳﺪ، ﮐﻪ ﺧﺪاﯼ‬ ‫ﺁراﻣﺶ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬

‫ﺗﺸﮑﺮ ﺑﺮاﯼ هﺪاﻳﺎ‬

‫٠١در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮﺑﺎر ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﺣﺘﻴﺎﺟﺎت ﻣﻦ ﺷﮑﻮﻓﺎ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻤﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻦ ﺑﻮدﻩاﻳﺪ، ا ّﺎ ﻓﺮﺻﺖ اﺑﺮاز ﺁن را ﻧﺪاﺷﺘﻴﺪ. ١١اﻳﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫را از ﺳﺮ ﻧﻴﺎز ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ، زﻳﺮا ﺁﻣﻮﺧﺘﻪام ﮐﻪ در هﺮ ﺣﺎل ﻗﺎﻧﻊ ﺑﺎﺷﻢ. ٢١ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﺑﻮدن‬ ‫را ﻣﯽداﻧﻢ، ﻣﻌﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ در وﻓﻮر ﻧﻌﻤﺖ را ﻧﻴﺰ ﻣﯽداﻧﻢ. در هﺮ وﺿﻊ و ﺣﺎﻟﯽ، رﻣﺰ‬ ‫زﻳﺴﺘﻦ در ﺳﻴﺮﯼ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ، و ﺑﯽﻧﻴﺎزﯼ و ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﯼ را ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪام. ٣١ﻗﺪرت هﺮﭼﻴﺰ‬ ‫را دارم در او ﮐﻪ ﻣﺮا ﻧﻴﺮو ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ. ۴١ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، ﻟﻄﻒ ﮐﺮدﻳﺪ ﮐﻪ در زﺣﻤﺎت ﻣﻦ‬ ‫ﺷﺮﻳﮏ ﺷﺪﻳﺪ.‬ ‫۵١ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ، اﯼ ﻓﻴﻠﻴﭙﻴﺎن، ﺑﺨﻮﺑﯽ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ در اواﻳﻞ اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن ﺑﻪ اﻧﺠﻴﻞ، ﭘﺲ از‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ را ﺗﺮﮎ ﮐﺮدم، هﻴﭻ ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ ﺟﺰ ﺷﻤﺎ در اﻣﺮ دادن و ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺮﻳﮏ‬ ‫ﻧﺸﺪ. ۶١زﻳﺮا ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ ﺑﻮدم، ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ رﻓﻊ اﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺗﻢ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﺪ. ٧١ﻧﻪاﻳﻨﮑﻪ در ﭘﯽ درﻳﺎﻓﺖ هﺪﻳﻪ ﺑﺎﺷﻢ، ﺑﻠﮑﻪ در ﭘﯽ ﺑﻬﺮﻩاﯼ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺎب‬ ‫ﺷﻤﺎ اﻓﺰودﻩ ﺷﻮد. ٨١وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺮداﺧﺖ ﺷﺪ و ﺑﻴﺶ از اﺣﺘﻴﺎج ﺧﻮد دارم. ﺣﺎل ﮐﻪ‬ ‫ﮐﻤﮏ ارﺳﺎﻟﯽ ﺷﻤﺎ را از ِﭘﺎﻓْﺮودﻳﺘﻮس درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩام، از هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻔﺮاواﻧﯽ‬ ‫ا‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردارم. هﺪﻳﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺷﺒﻮ و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﻘﺒﻮﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﺳﺎزد.‬ ‫٩١و ﺧﺪاﯼ ﻣﻦ، هﻤﮥ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﺣﺴﺐ دوﻟﺖ ﭘﺮﺟﻼل ﺧﻮد در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ رﻓﻊ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ٠٢ﺧﺪا و ﭘﺪر ﻣﺎ را ﺗﺎ اﺑﺪ ﺟﻼل ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫درودهﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ‬
‫١٢ﺑﻪ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺑﺮادراﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ هﺴﺘﻨﺪ، ﺷﻤﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﺪ‬ ‫را ﺳﻼم ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ. ٢٢هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن اﻳﻨﺠﺎ ﺷﻤﺎ را ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ، ﺑﺨﺼﻮص ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از‬ ‫ﺪ ِ‬ ‫درﺑﺎر ﻗﻴﺼﺮﻧﺪ.‬ ‫٣٢ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ روح ﺷﻤﺎ ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫ْ‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﮐﻮُﺴﻴﺎن‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻟ‬

‫ﮐﻮﻟﺴﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا، رﺳﻮل ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ،‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬ ‫و از ﺑﺮادرﻣﺎن، ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس،‬ ‫٢ﺑﻪ ﻣﻘ ّﺳﺎن و ﺑﺮادران وﻓﺎدار در ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ ﮐﻮُﺴﯽ هﺴﺘﻨﺪ:‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺳﻮﯼ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ و دﻋﺎ‬
‫٣ﻣﺎ هﻤﻮارﻩ ﺑﻪهﻨﮕﺎم دﻋﺎ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ، ﺧﺪا، ﭘﺪر ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را ﺷﮑﺮ‬ ‫ﻣﯽﮔﺰارﻳﻢ، ۴زﻳﺮا وﺻﻒ اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ و ﻣﺤﺒﺘﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن‬ ‫ﺪ‬ ‫ْ‬ ‫دارﻳﺪ، ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ. ۵اﻳﻨﻬﺎ از اﻣﻴﺪﯼ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﻔﻮظ‬ ‫اﺳﺖ و ﭘﻴﺸﺘﺮ درﺑﺎرﻩاش از ﭘﻴﺎم ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻳﻌﻨﯽ اﻧﺠﻴﻞ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ، ۶اﻧﺠﻴﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ و در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺛﻤﺮ ﻣﯽدهﺪ و رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ،‬ ‫از روزﯼ ﮐﻪ ﺁن را ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ و ﻓﻴﺾ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ واﻗﻌﯽ درﮎ ﮐﺮدﻳﺪ، ﻋﻤﻞ ﮐﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ. ٧ﺷﻤﺎ ﺁن را از هﻤﮑﺎر ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ، ِﭘﺎﻓْﺮاس ﺁﻣﻮﺧﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺎدم وﻓﺎدار ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ‬ ‫ا‬ ‫از ﻣﺎﺳﺖ. ٨او ﻣﺎ را از ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ در روح اﺳﺖ، ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫٩از هﻤﻴﻦرو، از روزﯼ ﮐﻪ اﻳﻦ را ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ، از دﻋﺎ ﮐﺮدن ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﻧﺎﻳﺴﺘﺎدﻩاﻳﻢ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ از ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻄﺎﯼ هﺮﮔﻮﻧﻪ ﺣﮑﻤﺖ و ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ از روح اﺳﺖ،‬ ‫ﺷﻤﺎ را از ﺷﻨﺎﺧﺖ ارادﻩ ﺧﻮد ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎزد. ٠١ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ رﻓﺘﺎر ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ، و ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ او را از هﺮ ﺟﻬﺖ ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزﻳﺪ: ﻳﻌﻨﯽ در هﺮﮐﺎر ﻧﻴﮏ ﺛﻤﺮ‬ ‫ﺁورﻳﺪ و در ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪا رﺷﺪ ﮐﻨﻴﺪ ١١و ﺑﺎ هﻤﮥ ﻧﻴﺮوﻳﯽ ﮐﻪ از ﻗﺪرت ﭘﺮﺟﻼل او‬ ‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد، از هﺮﺣﻴﺚ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺮ و ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ و ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺗﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ٢١ﭘﺪر را ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺳﻬﻴﻢ ﺷﺪن در ﻣﻴﺮاث ﻣﻘ ّﺳﺎن در‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻗﻠﻤﺮو ﻧﻮر ﮔﺮداﻧﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٣١زﻳﺮا ﻣﺎ را از ﻗﺪرت ﺗﺎرﻳﮑﯽ رهﺎﻧﻴﺪﻩ و ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻋﺰﻳﺰش ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ، ۴١ﮐﻪ در او ﺑﺎزﺧﺮﻳﺪ ﺷﺪﻩاﻳﻢ، ﻳﻌﻨﯽ از ﺁﻣﺮزش ﮔﻨﺎهﺎن‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردارﻳﻢ.‬

‫ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫۵١او ﺻﻮرت ﺧﺪاﯼ ﻧﺎدﻳﺪﻩ اﺳﺖ و ﻓﺮزﻧﺪ ارﺷﺪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ، ۶١زﻳﺮا هﻤﻪﭼﻴﺰ‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪ: ﺁﻧﭽﻪ در ﺁﺳﻤﺎن و ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ، دﻳﺪﻧﻴﻬﺎ و ﻧﺎدﻳﺪﻧﻴﻬﺎ، ﺗﺨﺘﻬﺎ‬ ‫و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻳﻴﻬﺎ، رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ و ﻗﺪرﺗﻬﺎ؛ هﻤﮥ ﻣﻮﺟﻮدات ﺑﻪواﺳﻄﮥ او و ﺑﺮاﯼ او ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫٧١او ﭘﻴﺶ از هﻤﻪﭼﻴﺰ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ، و هﻤﻪﭼﻴﺰ در او ﻗﻮام دارد. ٨١او ﺑﺪن، ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎ، را َﺮ اﺳﺖ. او ﺳﺮﺁﻏﺎز و ﻧﺨﺴﺘﺰادﻩ از ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﮔﺎن اﺳﺖ، ﺗﺎ در هﻤﻪﭼﻴﺰ‬ ‫ْ‬ ‫ﺳ‬

‫ﺑﺮﺗﺮﯼ از ﺁن او ﺑﺎﺷﺪ. ٩١زﻳﺮا ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﺧﺪا در اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ هﻤﮥ ﮐﻤﺎل ﺧﻮد در او‬ ‫ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮد، ٠٢و ﺑﻪواﺳﻄﮥ او هﻤﻪﭼﻴﺰ را، ﭼﻪ در ﺁﺳﻤﺎن و ﭼﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ، ﺑﺎ ﺧﻮد ﺁﺷﺘﯽ‬ ‫دهﺪ، ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺻﻠﺤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪن ﺧﻮن وﯼ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد.‬ ‫١٢ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﺪا، و در اﻓﮑﺎر ﺧﻮﻳﺶ دﺷﻤﻦ او ﺑﻮدﻳﺪ، و اﻳﻦ در‬ ‫اﻋﻤﺎل ﺷﺮﻳﺮاﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﺪﻳﺪار ﻣﯽﮔﺸﺖ. ٢٢اﻣﺎ اﮐﻨﻮن او ﺷﻤﺎ را ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺑﺪن ﺑﺸﺮﯼ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ّ‬ ‫و از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺮگ او ﺁﺷﺘﯽ دادﻩ اﺳﺖ، ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﻣﻘ ّس و ﺑﯽﻋﻴﺐ و َﺮﯼ از هﺮ ﻣﻼﻣﺖ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﻪﺣﻀﻮر ﺧﻮد ﺑﻴﺎورد، ٣٢ﺑﻪﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ در اﻳﻤﺎن ﺧﻮد اﺳﺘﻮار ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ و اﻣﻴﺪ اﻧﺠﻴﻞ را از‬ ‫دﺳﺖ ﻧﺪهﻴﺪ، هﻤﺎن اﻧﺠﻴﻞ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ و ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺧﻠﻘﺖ زﻳﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، و‬ ‫ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﺧﺎدم ﺁن ﮔﺸﺘﻪام.‬ ‫ﻟ‬

‫زﺣﻤﺎت ﭘﻮُﺲ ﺑﺮاﯼ ﮐﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﻟ‬

‫۴٢اﮐﻨﻮن از رﻧﺠﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﺸﻴﺪم ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ و هﺮ ﮐﺎﺳﺘﯽ رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫را در ﺑﺪن ﺧﻮد ﺟﺒﺮان ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﺪن او ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﺳﺖ. ۵٢ﻣﻦ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮد، ﺧﺎدم ﮐﻠﻴﺴﺎ ﮔﺸﺘﻢ، ﺗﺎ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻢ، ۶٢ﻳﻌﻨﯽ ﺁن‬ ‫راز را ﮐﻪ ﻃﯽ اﻋﺼﺎر و ﻧﺴﻠﻬﺎﯼ ﻣﺘﻤﺎدﯼ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٧٢ﺧﺪا ﭼﻨﻴﻦ ارادﻩ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎزد ﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ﺪ‬ ‫راز از ﭼﻪ ﺟﻼل ﻋﻈﻴﻤﯽ در ﻣﻴﺎن ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ، رازﯼ ﮐﻪ هﻤﺎﻧﺎ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫در ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﮐﻪ اﻣﻴﺪ ﺟﻼل اﺳﺖ.‬ ‫٨٢ﻣﺎ او را وﻋﻆ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، و هﺮﮐﺲ را ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺣﮑﻤﺖ ﭘﻨﺪ ﻣﯽدهﻴﻢ و ﻣﯽﺁﻣﻮزﻳﻢ،‬ ‫ﺗﺎ هﻤﻪ را ﮐﺎﻣﻞ در ﻣﺴﻴﺢ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎزﻳﻢ. ٩٢از اﻳﻦروﺳﺖ ﮐﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﻢ و ﺑﺎ‬ ‫ﻧﻴﺮوﯼ او ﮐﻪ در ﻣﻦ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺠﺎهﺪﻩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ.‬

‫ﮐﻮﻟﺴﻴﺎن ٢‬
‫١ﭘﺲ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ هﺴﺘﻨﺪ، و ﺑﺮاﯼ‬ ‫هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ روﯼ ﻣﺮا ﻧﺪﻳﺪﻩاﻧﺪ، ﭼﻪ ﻣﺠﺎهﺪﻩاﯼ دارم، ٢ﺗﺎ دﻟﮕﺮم ﺷﺪﻩ، در ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺘﺤﺪ‬ ‫ﮔﺮدﻧﺪ، و از هﻤﮥ ﻏﻨﺎﯼ ﻓﻬﻢ و درﮐﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺸﺘﻪ، راز ﺧﺪا ﻳﻌﻨﯽ ﻣﺴﻴﺢ را‬ ‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ، ٣ﮐﻪ در او هﻤﮥ ﮔﻨﺠﻬﺎﯼ ﺣﮑﻤﺖ و ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ. ۴اﻳﻦ را ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﺎ‬ ‫هﻴﭻﮐﺲ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ اﺳﺘﺪﻻﻟﻬﺎﯼ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ ﮔﻤﺮاﻩ ﻧﺴﺎزد. ۵زﻳﺮا هﺮﭼﻨﺪ در ﺟﺴﻢ از ﺷﻤﺎ‬ ‫دورم، ﻟﻴﮑﻦ در روح ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻢ و از ﻣﺸﺎهﺪۀ ﻧﻈﻢ و اﻳﻤﺎن ﭘﺎﻳﺪارﺗﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﻢ.‬

‫ﺁزادﯼ از ﻣﻘﺮرات اﻧﺴﺎﻧﯽ‬

‫۶ﭘﺲ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ، در او ﺳﻠﻮﮎ ﮐﻨﻴﺪ: ٧در او‬ ‫ْ‬ ‫رﻳﺸﻪ ﮔﻴﺮﻳﺪ و ﺑﻨﺎ ﺷﻮﻳﺪ، و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻴﺪ، در اﻳﻤﺎن اﺳﺘﻮار ﺷﺪﻩ، ﻟﺒﺮﻳﺰ از‬ ‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫٨ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﻓﻠﺴﻔﻪاﯼ ﭘﻮچ و ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ اﺳﻴﺮ ﻧﺴﺎزد، ﻓﻠﺴﻔﻪاﯼ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻪﺑﺮ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﺳ ّﺖ ﺁدﻣﻴﺎن و اﺻﻮل اﺑﺘﺪاﻳﯽ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ. ٩زﻳﺮا اﻟﻮهﻴﺖ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﺑﺎ هﻤﮥ ﮐﻤﺎﻟﺶ ﺑﻪﺻﻮرت ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ در ﻣﺴﻴﺢ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ، ٠١و ﺷﻤﺎ در او، ﮐﻪ هﻤﮥ‬ ‫رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ و ﻗﺪرﺗﻬﺎ را َﺮ اﺳﺖ، از ﮐﻤﺎل ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺸﺘﻪاﻳﺪ. ١١و در او ﺧﺘﻨﻪ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﺑﻪ ﺧﺘﻨﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﺧﺘﻨﻪ هﻤﺎﻧﺎ از ﺗﻦ ﺑﻪدر ﺁوردن‬ ‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ در ﺧﺘﻨﮥ ﻣﺴﻴﺢ. ٢١و در ﺗﻌﻤﻴﺪ، ﺑﺎ او ﻣﺪﻓﻮن ﮔﺸﺘﻴﺪ و ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﻗﺪرت ﺧﺪا ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ﺑﺎ او زﻧﺪﻩ ﺷﺪﻳﺪ.‬ ‫٣١ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ در ﮔﻨﺎهﺎن و ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪۀ ﻧﻔْﺲ ﺧﻮد ﻣﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ زﻧﺪﻩ ﮐﺮد. او هﻤﮥ ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ را ﺁﻣﺮزﻳﺪ ۴١و ﺁن ﺳﻨﺪ دﻳﻮن را ﮐﻪ ﺑﻪﻣﻮﺟﺐ ﻗﻮاﻧﻴﻦ‬ ‫ﺑﺮﺿﺪ ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ و ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﺑﺎﻃﻞ ﮐﺮد و ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﻴﺨﮑﻮﺑﺶ‬ ‫ﮐﺮدﻩ، از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺖ. ۵١و رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ و ﻗﺪرﺗﻬﺎ را ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﺮدﻩ، در ﻧﻈﺮ هﻤﮕﺎن‬ ‫رﺳﻮا ﺳﺎﺧﺖ و ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮوز ﺷﺪ.‬ ‫۶١ﭘﺲ ﻣﮕﺬارﻳﺪ ﮐﺴﯽ در ﺧﺼﻮص ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮرﻳﺪ و ﻣﯽﺁﺷﺎﻣﻴﺪ، ﻳﺎ در ﺧﺼﻮص‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻦ اﻋﻴﺎد و ﻣﺎﻩ ﻧﻮ و روز ﺷ ّﺎت، ﻣﺤﮑﻮﻣﺘﺎن ﮐﻨﺪ. ٧١اﻳﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻳﮥ اﻣﻮر ﺁﻳﻨﺪﻩ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﺑﻮد، ا ّﺎ اﺻﻞ ﺁﻧﻬﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد. ٨١ﻣﮕﺬارﻳﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دل ﺑﻪ ﺧﻮار ﮐﺮدن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ و ﻋﺒﺎدت ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﺸﻐﻮل داﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﺷﻤﺎ را ﻣﺮدود ﮔﺮداﻧﺪ. ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﺷﻴﻔﺘﮥ اﻣﻮرﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ در رؤﻳﺎهﺎﻳﺶ دﻳﺪﻩ اﺳﺖ، و اﻓﮑﺎر ﻧﻔﺴﺎﻧﯽاش او را ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻟﻬﺎﯼ‬ ‫ﭘﻮچ ﻣﻐﺮور ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ٩١او ﭘﻴﻮﻧﺪش را ﺑﺎ َﺮ از دﺳﺖ دادﻩ اﺳﺖ؛ ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺑﺪن، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﻣﻔﺎﺻﻞ و ﺑﻨﺪهﺎ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ هﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽﮔﺮدد،‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺪد ﺳﺮ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﺎ رﺷﺪﯼ ﮐﻪ از ﺧﺪا ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد.‬ ‫٠٢ﭘﺲ ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺻﻮل اﺑﺘﺪاﻳﯽ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺮدﻩاﻳﺪ، ﭼﺮا هﻤﭽﻮن‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ هﻨﻮز ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ، ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻮاﻋﺪ ﺁن ﻣﯽدهﻴﺪ، ﻗﻮاﻋﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫١٢»اﻳﻦ را ﻟﻤﺲ ﻣﮑﻦ! ﺑﻪ ﺁن ﻟﺐ ﻧﺰن و ﺑﺮ ﺁن دﺳﺖ ﻣﮕﺬار!«؟ ٢٢اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺮف از ﺑﻴﻦ ﻣﯽرود، و ﺑﺮ اﺣﮑﺎم و ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺸﺮﯼ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣٢و هﺮﭼﻨﺪ ﺑﻪﺳﺒﺐ درﺑﺮ داﺷﺘﻦ ﻋﺒﺎدت داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ و ﺧﻮار ﮐﺮدن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ و رﻳﺎﺿﺖ‬ ‫ﺑﺪﻧﯽ، ﻇﺎهﺮﯼ ﺣﮑﻴﻤﺎﻧﻪ دارد، ا ّﺎ ﻓﺎﻗﺪ هﺮﮔﻮﻧﻪ ارزﺷﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﻬﺎر ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬

‫ﮐﻮﻟﺴﻴﺎن ٣‬
‫اﺻﻮل ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻘ ّس‬ ‫ﺪ‬
‫١ﭘﺲ ﭼﻮن ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ در ﺑﺎﻻﺳﺖ، دل ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ، ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪا ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ٢ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ در ﺑﺎﻻﺳﺖ، ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ اﺳﺖ. ٣زﻳﺮا ُﺮدﻳﺪ و زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ در ﺧﺪا ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ. ۴ﭼﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ هﻤﺮاﻩ او ﺑﺎ ﺟﻼل ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﻴﺪ‬ ‫ﺷﺪ.‬

‫۵ﭘﺲ، هﺮﺁﻧﭽﻪ را در وﺟﻮد ﺷﻤﺎ زﻣﻴﻨﯽ اﺳﺖ، ﺑ ُﺸﻴﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ، ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ، هﻮﯼ‬ ‫ﮑ‬ ‫و هﻮس، اﻣﻴﺎل زﺷﺖ و ﺷﻬﻮتﭘﺮﺳﺘﯽ را ﮐﻪ هﻤﺎن ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ اﺳﺖ. ۶ﺑﻪﺳﺒﺐ هﻤﻴﻨﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻏﻀﺐ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺳﺮﮐﺸﺎن ﻧﺎزل ﻣﯽﺷﻮد. ٧ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ در زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ راهﻬﺎ‬ ‫ﻣﯽرﻓﺘﻴﺪ. ٨ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﺎﻳﺪ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ را از ﺧﻮد دور ﮐﻨﻴﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺧﺸﻢ، ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺪﺧﻮاهﯽ، ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮﻳﯽ و ﺳﺨﻨﺎن زﺷﺖ را از دهﺎن ﺧﻮد. ٩ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ دروغ ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﺁن اﻧﺴﺎن ﻗﺪﻳﻢ را ﺑﺎ ﮐﺎرهﺎﻳﺶ از ﺗﻦ ﺑﻪدر ﺁوردﻩاﻳﺪ ٠١و اﻧﺴﺎن ﺟﺪﻳﺪ را درﺑﺮ‬ ‫ﮐﺮدﻩاﻳﺪ، ﮐﻪ در ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺣﻘﻴﻘﯽ هﺮ ﺁن ﻧﻮ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪﺻﻮرت ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪۀ ﺧﻮﻳﺶ درﺁﻳﺪ.‬ ‫١١در اﻳﻦ اﻧﺴﺎن ﺟﺪﻳﺪ، ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﻳﺎ ﻳﻬﻮدﯼ، ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﻩ ﻳﺎ ﺧﺘﻨﻪﻧﺎﺷﺪﻩ، َﺮ َﺮ ﻳﺎ َﮑﺎﻳﯽ، ﻏﻼم‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺑ ﺑ‬ ‫ﻳﺎ ﺁزاد دﻳﮕﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪارد، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﻴﺢ هﻤﻪﭼﻴﺰ و در هﻤﻪ اﺳﺖ.‬ ‫٢١ﭘﺲ هﻤﭽﻮن ﻗﻮم ﺑﺮﮔﺰﻳﺪۀ ﺧﺪا ﮐﻪ ﻣﻘ ّس و ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﺒﻮب اﺳﺖ، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺷﻔﻘﺖ، ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﻓﺮوﺗﻨﯽ، ﻣﻼﻳﻤﺖ و ﺻﺒﺮ ﻣﻠﺒﺲ ﺳﺎزﻳﺪ. ٣١ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮدﺑﺎر‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﮐﺪورﺗﯽ دارد، او را ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻤﺎ‬ ‫را ﺑﺨﺸﻮد، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﻴﺪ. ۴١و ﺑﺮ روﯼ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ ﻣﺤﺒﺖ را درﺑﺮ ﮐﻨﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪ هﻢ ﻣﯽﭘﻴﻮﻧﺪد و ﺷﻤﺎ را ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ.‬ ‫۵١ﺻﻠﺢ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ دﻟﻬﺎﻳﺘﺎن ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ، زﻳﺮا ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ ﺗﺎ ﭼﻮن اﻋﻀﺎﯼ‬ ‫ﻳﮏ ﺑﺪن در ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪ، و ﺷﮑﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۶١ﮐﻼم ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺪوﻟﺘﻤﻨﺪﯼ در‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮد؛ و ﺑﺎ ﻣﺰاﻣﻴﺮ، ﺳﺮودهﺎ و ﻧﻐﻤﻪهﺎﻳﯽ ﮐﻪ از روح اﺳﺖ، ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺣﮑﻤﺖ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﭘﻨﺪ و ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﻴﺪ؛ و ﺑﺎ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ و از ﺻﻤﻴﻢ دل ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﺑﺴﺮاﻳﻴﺪ. ٧١و‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻪ در ﮔﻔﺘﺎر و ﭼﻪ در ﮐﺮدار، هﻤﻪ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ اﻧﺠﺎم دهﻴﺪ، و‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر را ﺷﮑﺮﮔﺰارﻳﺪ.‬

‫رواﺑﻂ اﻳﻤﺎﻧﺪاران‬
‫٨١اﯼ زﻧﺎن، ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮهﺮان ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ٩١اﯼ‬ ‫ﺷﻮهﺮان، زﻧﺎن ﺧﻮد را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺗﻨﺪﯼ روا ﻣﺪارﻳﺪ. ٠٢اﯼ ﻓﺮزﻧﺪان، واﻟﺪﻳﻦ‬ ‫ﺧﻮد را در هﺮ اﻣﺮﯼ اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا اﻳﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﺳﺎزد. ١٢اﯼ ﭘﺪران،‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮﻳﺶ را ﺗﻠﺨﮑﺎم ﻣﺴﺎزﻳﺪ، ﻣﺒﺎدا دﻟﺴﺮد ﺷﻮﻧﺪ. ٢٢اﯼ ﻏﻼﻣﺎن، ارﺑﺎﺑﺎن زﻣﻴﻨﯽ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را در هﺮ اﻣﺮﯼ اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺷﻤﺎ هﺴﺘﻨﺪ و ﻳﺎ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪﺷﺎن، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ اﺧﻼص ﻗﻠﺒﯽ و ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٣٢هﺮ ﮐﺎرﯼ را‬ ‫از ﺟﺎن و دل ﭼﻨﺎن اﻧﺠﺎم دهﻴﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎن،‬ ‫۴٢زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺎداﺷﺘﺎن ﻣﻴﺮاﺛﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاهﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ درﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺴﻴﺢ را ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ۵٢هﺮﮐﺲ ﺑﺪﯼ ﮐﻨﺪ، ﺳﺰاﯼ ﻋﻤﻞ ﺑﺪ ﺧﻮﻳﺶ را ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ْ‬ ‫دﻳﺪ و ﺗﺒﻌﻴﻀﯽ در ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫ﮐﻮﻟﺴﻴﺎن ۴‬
‫١اﯼ ارﺑﺎﺑﺎن، ﺑﺎ ﻏﻼﻣﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﺪل و اﻧﺼﺎف رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫را ﻧﻴﺰ ارﺑﺎﺑﯽ اﺳﺖ در ﺁﺳﻤﺎن.‬

‫٢ﺑﺎ هﺸﻴﺎرﯼ و ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ، ﺧﻮد را وﻗﻒ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ. ٣و ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ، ﺗﺎ‬ ‫ﺧﺪا درﯼ ﺑﻪروﯼ ﭘﻴﺎم ﻣﺎ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ راز ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻴﻢ، رازﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁن ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩام. ۴دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺁن را ﺑﺮوﺷﻨﯽ ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ۵ﺑﺎ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻴﺮون ﺣﮑﻴﻤﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ و از هﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺑﻬﺮﻩ را‬ ‫ﺑﺮﮔﻴﺮﻳﺪ. ۶ﺳﺨﻨﺎن ﺷﻤﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺮ از ﻓﻴﺾ و ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ هﺮﮐﺲ را ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دهﻴﺪ.‬

‫درودهﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﻧﺎﻣﻪ‬

‫٧ﺗﻴﺨﻴﮑﻮس ﺷﻤﺎ را ﺑﻪﮐﻤﺎل از اﺣﻮال ﻣﻦ ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ. او ﺑﺮادرﯼ ﻋﺰﻳﺰ،‬ ‫ﺧﺎدﻣﯽ اﻣﻴﻦ و هﻤﮑﺎر ﻣﻦ در ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ. ٨او را ﻧﺰدﺗﺎن ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ از اﺣﻮال ﻣﺎ ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﺷﻮﻳﺪ، و ﺗﺎ دل ﺷﻤﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﺪ. ٩او هﻤﺮاﻩ اوﻧﻴﺴﻴﻤﻮس، ﺑﺮادر اﻣﻴﻦ و ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﮐﻪ‬ ‫از ﺧﻮد ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﻧﺰدﺗﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ. اﻳﺸﺎن ﺷﻤﺎ را از هﺮﺁﻧﭽﻪ در اﻳﻨﺠﺎ ﻣﯽﮔﺬرد ﺁﮔﺎﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮد.‬ ‫٠١ﺁرﻳﺴﺘﺎرﺧﻮس ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ در زﻧﺪان اﺳﺖ، ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ؛ هﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫َﺮ ُﺲ، ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﯼ ﺑﺮﻧﺎﺑﺎ، ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺳﻼم دارد. ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ درﺑﺎرۀ او ﺳﻔﺎرش ﮐﺮدﻩام‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫ﮐﻪ هﺮﮔﺎﻩ ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﮕﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮاﻳﺶ ﺷﻮﻳﺪ. ١١ َﺴﻮع ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻳﻮﺳﺘﻮس ﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ. در ﻣﻴﺎن هﻤﮑﺎراﻧﻢ در ﮐﺎر ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا، ﺗﻨﻬﺎ اﻳﻦ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺗﻦ، ﻳﻬﻮدﯼﻧﮋادﻧﺪ، و اﻳﺸﺎن ﻣﺎﻳﮥ ﺗﺴﻠﯽ ﻣﻦ ﺑﻮدﻩاﻧﺪ. ٢١ِﭘﺎﻓْﺮاس ﮐﻪ از ﺧﻮد ﺷﻤﺎ و‬ ‫ا‬ ‫ﺧﺎدم ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ، ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﺳﻼم دارد. او هﻤﻮارﻩ در دﻋﺎ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺎهﺪﻩ‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﻠﻮغ ﮐﺎﻣﻞ، اﺳﺘﻮار ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ، و از هﺮﺁﻧﭽﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪاﺳﺖ، ﺁﮐﻨﺪﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٣١ﻣﻦ ﺷﺎهﺪم ﮐﻪ او ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ و هﻴﺮاﭘﻮﻟﻴﺲ هﺴﺘﻨﺪ، ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺤﻨﺖ ﻣﯽﮐﺸﺪ. ۴١ﻟﻮﻗﺎ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﺤﺒﻮب و هﻤﭽﻨﻴﻦ دﻳﻤﺎس ﺷﻤﺎ را ﺳﻼم‬ ‫ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ۵١ﺑﻪ ﺑﺮادران ﻣﺎ در ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ و هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﻤﻔﺎ و ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﮥ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ.‬ ‫۶١ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪ، ﺗﺮﺗﻴﺒﯽ دهﻴﺪ ﮐﻪ در ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ‬ ‫ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﻮد؛ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ را ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ.‬ ‫٧١ﺑﻪ ﺁرﺧﻴﭙﻮس ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: »ﺧﺪﻣﺘﯽ را ﮐﻪ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﺎﻓﺘﻪاﯼ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺑﺮﺳﺎن.«‬ ‫٨١ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، اﻳﻦ درود را ﺑﺎ ﺧﻂ ﺧﻮد ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ. زﻧﺠﻴﺮهﺎﯼ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻓﻴﺾ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ا ّل ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن‬ ‫ﺗ‬ ‫و ﻟ‬

‫اول ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ﮐﻪ در ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢاﻧﺪ:‬ ‫ْ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ و دﻋﺎ‬
‫٢ﻣﺎ هﻤﻮارﻩ ﺧﺪا را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ و از ﺷﻤﺎ در دﻋﺎهﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﺎم ﻣﯽﺑﺮﻳﻢ، ٣و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا و ﭘﺪر ﺧﻮد، ﻋﻤﻞ ﺷﻤﺎ را ﮐﻪ از اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﺤﻨﺖ ﺷﻤﺎ را ﮐﻪ ﻣﺤﺮﮎ ﺁن ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺖ و ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﺷﻤﺎ را ﮐﻪ از اﻣﻴﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﻟﻬﺎم ﻣﯽﮔﻴﺮد، ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﯽﺁورﻳﻢ.‬ ‫۴زﻳﺮا اﯼ ﺑﺮادران ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪاﻳﻴﺪ، از ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﺁﮔﺎهﻴﻢ. ۵ﭼﺮاﮐﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺎ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎت، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت و روحاﻟﻘﺪس و ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﻴﮏ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﻣﻴﺎﻧﺘﺎن رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻳﻢ. ۶ﺷﻤﺎ از ﻣﺎ و از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺮﻣﺸﻖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ و در رﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎر، ﮐﻼم را ﺑﺎ ﺁن ﺷﺎدﯼ ﮐﻪ روحاﻟﻘﺪس ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮدﻳﺪ.‬ ‫٧ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ اﻳﻤﺎﻧﺪاران ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ و َﺧﺎﺋﻴﻪ ﺳﺮﻣﺸﻘﯽ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﮔﺬاﺷﺘﻴﺪ،‬ ‫ا‬ ‫٨زﻳﺮا ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺷﻤﺎ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ در ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ و َﺧﺎﺋﻴﻪ ﻃﻨﻴﻦ اﻓﮑﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻤﺎن‬ ‫ا‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺪا در هﻤﻪﺟﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ زﺑﺎﻧﻬﺎﺳﺖ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ. ٩زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﺧﻮد از اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮔﺮم ﺷﻤﺎ از ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ، و از اﻳﻨﮑﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫از ﺑﺘﻬﺎ دﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ، ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺧﺪا ﺑﺎزﮔﺸﺘﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ و ﺣﻘﻴﻘﯽ را ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﺪ ٠١و‬ ‫در اﻧﺘﻈﺎر ﺁﻣﺪن ﭘﺴﺮ او از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﮐﻪ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪش، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ، ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺎ را از ﻏﻀﺐ ﺁﻳﻨﺪﻩ رهﺎﻳﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ.‬

‫اول ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ٢‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻮُﺲ در ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻟ‬
‫١اﯼ ﺑﺮادران، ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺪن ﻣﺎ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻧﺒﻮدﻩ اﺳﺖ، ٢ﺑﻠﮑﻪ هﺮﭼﻨﺪ‬ ‫ﭘﻴﺸﺘﺮ در ﺷﻬﺮ ﻓﻴﻠﻴﭙﯽ ﺁزار و اهﺎﻧﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ رﻓﺖ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﻴﺪ، ا ّﺎ ﺑﻪﻣﺪد ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻟﻴﺮﯼ ﮐﺮدﻳﻢ ﺗﺎ اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪا را ﺑﻪرﻏﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ. ٣زﻳﺮا اﮔﺮ‬ ‫ﺗﺮﻏﻴﺒﺘﺎن ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، از ﮔﻤﺮاهﯽ ﻳﺎ اﻧﮕﻴﺰﻩهﺎﯼ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ، و ﻗﺼﺪ ﻓﺮﻳﺒﺘﺎن را ﻧﻴﺰ ﻧﺪارﻳﻢ،‬ ‫۴ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ زدﻩ و اﻧﺠﻴﻞ را ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺑﻪ‬ ‫اﻣﺎﻧﺖ ﺳﭙﺮدﻩ اﺳﺖ. ﻣﺎ در ﭘﯽ ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺮدم ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﺧﺪاﻳﯽ را‬ ‫ﻃﺎﻟﺒﻴﻢ ﮐﻪ دﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ را ﻣﯽﺁزﻣﺎﻳﺪ. ۵ﺷﻤﺎ ﻧﻴﮏ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﯽ دﺳﺖ‬

‫ﻧﻴﺎزﻳﺪﻳﻢ، و از ﻇﺎهﺮﺳﺎزﯼ ﭼﻮن ﺳﺮﭘﻮﺷﯽ ﺑﺮاﯼ ﻃﻤﻊ ﺳﻮد ﻧﺠﺴﺘﻴﻢ - ﺧﺪا ﮔﻮاﻩ ﻣﺎﺳﺖ.‬ ‫۶و ﻧﻴﺰ ﺟﻮﻳﺎﯼ ﺳﺘﺎﻳﺶ از اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮدﻩاﻳﻢ، ﭼﻪ از ﺷﻤﺎ و ﭼﻪ از دﻳﮕﺮان.‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ در ﻣﻘﺎم رﺳﻮﻻن ﻣﺴﻴﺢ ﺣﻘﯽ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺷﻤﺎ داﺷﺘﻴﻢ، ٧ا ّﺎ هﻤﭽﻮن ﻣﺎدرﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻴﺮدﻩ ﮐﻪ از ﮐﻮدﮐﺎن ﺧﻮد ﻧﮕﻬﺪارﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻳﻢ. ٨ﺷﺪت‬ ‫ﻋﻼقۀ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻳﻢ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ از ﺟﺎن ﺧﻮد ﻧﻴﺰ در راﻩ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﺬرﻳﻢ، ﭼﻨﺪانﮐﻪ ﻣﺎ را ﻋﺰﻳﺰ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻳﺪ.‬ ‫٩ﺷﻤﺎ اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﻣﺤﻨﺖ و ﻣﺸﻘﺖ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد دارﻳﺪ، ﮐﻪ ﺷﺐ و روز ﮐﺎر‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ ﺗﺎ ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ وﻋﻆ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﺳﺮﺑﺎر ﮐﺴﯽ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ.‬ ‫٠١ﺷﻤﺎ ﺷﺎهﺪﻳﺪ و ﺧﺪا ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﮔﻮاﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﭘﺎﮐﯽ و درﺳﺘﯽ و ﺑﯽﻋﻴﺒﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫اﻳﻤﺎﻧﺪاران رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻳﻢ. ١١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﻴﺪ، رﻓﺘﺎر ﻣﺎ ﺑﺎ ﻳﮏﻳﮏ ﺷﻤﺎ ﭼﻮن رﻓﺘﺎر ﭘﺪرﯼ‬ ‫ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻮد. ٢١ﺷﻤﺎ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﺮدﻩ، دﻟﺪارﯼ ﻣﯽدادﻳﻢ و ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻴﻮۀ رﻓﺘﺎرﺗﺎن ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺧﺪاﻳﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ و ﺟﻼل ﺧﻮد ﻓﺮاﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ.‬ ‫٣١ﻣﺎ ﺧﺪا را هﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﮐﻼم ﺧﺪا، ﮐﻪ‬ ‫از ﻣﺎ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ، ﺁن را ﻧﻪﭼﻮن ﺳﺨﻨﺎن اﻧﺴﺎن ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮن ﮐﻼم ﺧﺪا ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ؛ هﻤﺎن ﮐﻼم اﮐﻨﻮن در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن دارﻳﺪ، ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ۴١زﻳﺮا‬ ‫اﯼ ﺑﺮادران، ﺷﻤﺎ از ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﺧﺪا در ﻳﻬﻮدﻳﻪ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﺎﻳﻨﺪ، ﺳﺮﻣﺸﻖ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ:‬ ‫ْ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ از هﻤﻮﻃﻨﺎن ﺧﻮد، هﻤﺎن ﺁزارهﺎ را دﻳﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن از ﻳﻬﻮدﻳﺎن دﻳﺪﻧﺪ، ۵١از ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮐﻪ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان را ﮐﺸﺘﻨﺪ و ﻣﺎ را ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺮون راﻧﺪﻧﺪ. ﺁﻧﺎن ﺧﺪا را ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫ﻧﻤﯽﺳﺎزﻧﺪ و ﺑﺎ هﻤﮥ ﻣﺮدم دﺷﻤﻨﯽ ﻣﯽورزﻧﺪ، ۶١و ﻣﺎ را ﻧﻤﯽﮔﺬارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺗﺎ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻨﺪ. ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ هﻤﻮارﻩ ﭘﻴﻤﺎﻧﮥ ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد را ﻟﺒﺮﻳﺰ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻏﻀﺐ ﺧﺪا ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻓﺮورﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ.‬

‫اﺷﺘﻴﺎق ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ دﻳﺪار اﻳﻤﺎﻧﺪاران ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻟ‬

‫٧١و ا ّﺎ اﯼ ﺑﺮادران، ﭼﻮن ﮐﻮﺗﺎﻩزﻣﺎﻧﯽ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪدور اﻓﺘﺎدﻳﻢ، اﻟﺒﺘﻪ ﺟﺴﻤﺎ و ﻧﻪ ﻗﻠﺒ ً،‬ ‫ﺎ‬ ‫ً‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎﻗﯽ ﺑﺲ ﭘﺮﺷﻮرﺗﺮ ﮐﻮﺷﻴﺪﻳﻢ ﺗﺎ روﯼ ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ. ٨١ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﻮاهﺎن ﺁﻣﺪن ﻧﺰد‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻳﻢ - ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﺑﺎرهﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم - وﻟﯽ ﺷﻴﻄﺎن ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ. ٩١زﻳﺮا‬ ‫ﻟ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ اﻣﻴﺪ و ﺷﺎدﯼ و ﺗﺎج اﻓﺘﺨﺎر ﻣﺎ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺮدد؟‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ؟ ٠٢ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎﻳﻴﺪ ﺟﻼل و ﺷﺎدﯼ ﻣﺎ.‬

‫اول ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ٣‬
‫١ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ، رﺿﺎ دادﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را در ﺁﺗﻦ ﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫واﮔﺬارﻧﺪ. ٢ﭘﺲ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس را ﮐﻪ ﺑﺮادر ﻣﺎ و هﻤﮑﺎر ﺧﺪا در ﮐﺎر اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ،‬ ‫ﻧﺰدﺗﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را در اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن ﺗﻘﻮﻳﺖ و ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﺪ، ٣ﺗﺎ هﻴﭻﮐﺲ در اﺛﺮ اﻳﻦ‬ ‫ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﺳﺴﺖ ﻧﺸﻮد، زﻳﺮا ﻧﻴﮏ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻣﻘﺮر اﺳﺖ. ۴ﺑﻮاﻗﻊ هﻨﮕﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻳﻢ، ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺁزار ﺧﻮاهﻴﻢ دﻳﺪ، و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺁﮔﺎهﻴﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ‬

‫ﺷﺪ. ۵از اﻳﻦرو، ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﺗﺎب ﻧﺪاﺷﺘﻢ، ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺗﺎ از اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن ﺁﮔﺎهﯽ ﻳﺎﺑﻢ، زﻳﺮا ﺑﻴﻢ ﺁن‬ ‫داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺁن وﺳﻮﺳﻪﮔﺮ ﺑﻪﻧﺤﻮﯼ ﺷﻤﺎ را وﺳﻮﺳﻪ ﮐﺮدﻩ، و زﺣﻤﺎت ﻣﺎ ﺑﻪهﺪر رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.‬

‫ﮔﺰارش دﻟﮕﺮمﮐﻨﻨﺪۀ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬

‫۶ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس از ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ و ﻣﺎ را ﻣﮋدﻩ از اﻳﻤﺎن و ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁوردﻩ اﺳﺖ. او ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ دادﻩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ هﻤﻴﺸﻪ از ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﮑﯽ ﻳﺎد ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ و هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﺸﺘﺎق دﻳﺪار ﺷﻤﺎﻳﻴﻢ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺷﻮق دﻳﺪار ﻣﺎ را دارﻳﺪ. ٧از هﻤﻴﻦرو، اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﺎ‬ ‫وﺟﻮد هﻤﮥ ﺗﻨﮕﻨﺎهﺎ و زﺣﻤﺎت، از ﺑﺎﺑﺖ ﺷﻤﺎ و اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن دﻟﮕﺮم ﺷﺪﻩاﻳﻢ. ٨اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﻧﻔﺴﯽ ﺑﻪراﺣﺖ ﺑﺮﺁورﻳﻢ، زﻳﺮا ﺷﻤﺎ در ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺘﻮارﻳﺪ. ٩ا ّﺎ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﮑﺮاﻧﮥ اﻳﻦهﻤﻪ ﺷﺎدﯼ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ، او را ﺳﭙﺎﺳﯽ‬ ‫ﺑﺴﺰا ﮔﻮﻳﻴﻢ؟ ٠١ﻣﺎ روز و ﺷﺐ از دل و ﺟﺎن دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺑﻪ دﻳﺪارﺗﺎن ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮﻳﻢ‬ ‫ﺗﺎ هﺮ ﮐﺎﺳﺘﯽ اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﻃﺮف ﺳﺎزﻳﻢ.‬ ‫١١ﺧﻮد ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ، راﻩ ﻣﺎ را ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺷﻤﺎ هﻤﻮار ﺳﺎزد. ٢١و‬ ‫ِ‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺰوﻧﯽ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ و ﺑﻪ‬ ‫هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺑﺴﻴﺎر اﻓﺰون ﮔﺮداﻧﺪ. ٣١و دﻟﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ را اﺳﺘﻮارﯼ ﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺧﻮد ﻣﯽﺁﻳﺪ، در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، ﺑﯽﻋﻴﺐ و ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫اول ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ۴‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺪاﭘﺴﻨﺪاﻧﻪ‬
‫١دﻳﮕﺮ اﻳﻨﮑﻪ، اﯼ ﺑﺮادران، ﺷﻤﺎ از ﻣﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﺪا را‬ ‫ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزﻳﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ از ﺷﻤﺎ‬ ‫اﺳﺘﺪﻋﺎ دارﻳﻢ و ﻧﺼﻴﺤﺘﺘﺎن ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ در اﻳﻦﺑﺎرﻩ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻼش ﮐﻨﻴﺪ. ٢زﻳﺮا ﺁﮔﺎهﻴﺪ‬ ‫ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﻋﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﭼﻪ اﺣﮑﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻩاﻳﻢ.‬ ‫٣ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﻴﺪ: ﺧﻮد را از ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ دور ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫۴هﺮﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﭘﺎﮐﯽ و ﺑﺮازﻧﺪﮔﯽ، ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺗﺤﺖ ﺗﺴﻠﻂ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫دارد. ۵ﻧﺒﺎﻳﺪ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻗﻮﻣﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ، دﺳﺘﺨﻮش اﻣﻴﺎل ﺷﻬﻮاﻧﯽ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫۶هﻴﭻﮐﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ در اﻳﻦ اﻣﺮ دﺳﺖ ﺗﺠﺎوز ﻳﺎ ﻃﻤﻊ ﺑﻪ ﺣﺮﻳﻢ ﺑﺮادر ﺧﻮد دراز ﮐﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ و هﺸﺪار دادﻳﻢ، ﺧﺪاوﻧﺪ هﻤﮥ اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را ﮐﻴﻔﺮ ﺧﻮاهﺪ داد. ٧زﻳﺮا‬ ‫ﺧﺪا ﻣﺎ را ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻗ ّوﺳﻴﺖ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ. ٨ﭘﺲ، هﺮﮐﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ را رد‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮐﻨﺪ، ﻧﻪ اﻧﺴﺎن را، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪاﻳﯽ را رد ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ روح ﻗﺪوس ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ‬ ‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.‬ ‫٩درﺑﺎرۀ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮادراﻧﻪ ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ، زﻳﺮا ﺷﻤﺎ ﺧﻮد از‬ ‫ﺧﺪا ﺁﻣﻮﺧﺘﻪاﻳﺪ ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ٠١و ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ هﻤﮥ ﺑﺮادران را در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ‬ ‫ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ، اﯼ ﺑﺮادران، ﺗﺮﻏﻴﺒﺘﺎن ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ.‬

‫١١ﺁرزوﻣﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺁراﻣﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺳﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﺑﺪارﻳﺪ و ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﮐﺎر ﮐﻨﻴﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺣﮑﻢ ﮐﺮدﻳﻢ. ٢١ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن،‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮۀ ﺷﻤﺎ اﺣﺘﺮام ﻣﺮدم ﺑﻴﺮون را ﺑﺮﺧﻮاهﺪ اﻧﮕﻴﺨﺖ، و ﻣﺤﺘﺎج ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد.‬

‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ْ‬

‫٣١اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻴﻢ از ﺣﺎل ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻣﺒﺎدا هﻤﭽﻮن دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن ﮐﻪ اﻣﻴﺪﯼ ﻧﺪارﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ. ۴١زﻳﺮا اﮔﺮ اﻳﻤﺎن دارﻳﻢ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺮد و ﺑﺎز‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺷﺪ، ﭘﺲ ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن ﺧﺪا ﺁﻧﺎن را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ در ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻔﺘﻪاﻧﺪ، ﺑﺎ وﯼ ﺑﺎزﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺁورد. ۵١اﻳﻦ را ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﮐﻼم ﺧﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ: ﮐﺴﺎﻧﯽ از ﻣﺎ ﮐﻪ هﻨﻮز‬ ‫ِ‬ ‫زﻧﺪﻩاﻧﺪ و ﺗﺎ ﺁﻣﺪن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ، ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ از ﺧﻔﺘﮕﺎن ﭘﻴﺸﯽ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫۶١زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﻮد ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪﺁواز و ﺁواﯼ رﺋﻴﺲ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و ﻧﻔﻴﺮ ﺷﻴﭙﻮر ﺧﺪا، از‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮود ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺮدﮔﺎن در ﻣﺴﻴﺢ، زﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. ٧١ﭘﺲ از‬ ‫ِ‬ ‫ﺁن، ﻣﺎ ﮐﻪ هﻨﻮز زﻧﺪﻩ و ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ، ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ در اﺑﺮهﺎ رﺑﻮدﻩ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ را‬ ‫در هﻮا ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﻴﻢ، و ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد. ٨١ﭘﺲ ﺑﺪﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن،‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را دﻟﺪارﯼ دهﻴﺪ.‬

‫اول ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ۵‬
‫١و ا ّﺎ درﺑﺎرۀ وﻗﺘﻬﺎ و زﻣﺎﻧﻬﺎ، اﯼ ﺑﺮادران، ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٢زﻳﺮا ﺧﻮد ﻧﻴﮏ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ روز ﺧﺪاوﻧﺪ هﻤﭽﻮن دزدﯼ ﮐﻪ ﺷﺐهﻨﮕﺎم ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﻓﺮاﺧﻮاهﺪ‬ ‫رﺳﻴﺪ. ٣ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ: »ﺻﻠﺢ و اﻣﻨﻴﺖ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎﺳﺖ«، ﻧﺎﮔﻬﺎن هﻼﮐﺖ ﺑﺮ‬ ‫اﻳﺸﺎن ﻧﺎزل ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﺑﺪانﺳﺎن ﮐﻪ زن ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ درد زاﻳﻤﺎن دﭼﺎر ﺷﻮد، و از ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﺮﻳﺰﯼ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫۴ا ّﺎ ﺷﻤﺎ اﯼ ﺑﺮادران، در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺗﺎ ﺁن روز ﭼﻮن دزد ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮﺗﺎن ﮐﻨﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۵ﺷﻤﺎ هﻤﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻮر و ﻓﺮزﻧﺪان روزﻳﺪ؛ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺐ و ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارﻳﻢ. ۶ﭘﺲ‬ ‫هﻤﺎﻧﻨﺪ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻧﺮوﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻴﺪار و هﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﻢ. ٧زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺑﻨﺪ،‬ ‫ﺷﺐهﻨﮕﺎم ﻣﯽﺧﻮاﺑﻨﺪ، و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺷﺐهﻨﮕﺎم ﻣﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٨ا ّﺎ ﻣﺎ ﭼﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ روز ﺗﻌﻠﻖ دارﻳﻢ، ﺑﺎﻳﺪ هﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﻢ، و اﻳﻤﺎن و ﻣﺤﺒﺖ را هﻤﭽﻮن زرﻩاﯼ ﺳﻴﻨﻪﭘﻮش ﺑﺮ‬ ‫ﺗﻦ ﮐﻨﻴﻢ، و اﻣﻴﺪ ﻧﺠﺎت را هﻤﭽﻮن ﮐﻼهﺨﻮد ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﻴﻢ. ٩زﻳﺮا ﺧﺪا ﻣﺎ را ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻏﻀﺐ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺐ ﻧﺠﺎت ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ،‬ ‫٠١ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﻣﺮد، ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﭼﻪ ﺧﻔﺘﻪ، ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ. ١١ﭘﺲ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫را ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﻘﻮﻳﺖ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ.‬

‫اﻧﺪرزهﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ‬
‫٢١ﺣﺎل اﯼ ﺑﺮادران، ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ و از‬ ‫ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ رهﺒﺮان ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻩ، ﭘﻨﺪﺗﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ، ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﺪارﻳﺪ، ٣١و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ، ﮐﻤﺎل‬

‫اﺣﺘﺮام را ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﺎرﯼ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻨﺪ، ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ. و ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ در ﺻﻠﺢ و‬ ‫ﺻﻔﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫۴١اﯼ ﺑﺮادران، از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﺎهﻼن را هﺸﺪار دهﻴﺪ؛ ﮐﻢﺟﺮﺋﺘﺎن را‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﻴﺪ؛ ﺿﻌﻴﻔﺎن را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ؛ و ﺑﺎ هﻤﻪ ﺑﺮدﺑﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۵١ ِﻧﻬﺎر، ﮐﺴﯽ ﺑﺪﯼ را‬ ‫ز‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺪﯼ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﮕﻮﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻮارﻩ در ﭘﯽ ﻧﻴﮑﯽ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ و ﺑﻪ هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬ ‫۶١هﻤﻴﺸﻪ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ٧١ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ؛ ٨١در هﺮ وﺿﻌﯽ ﺷﮑﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﻴﺪ،‬ ‫زﻳﺮا اﻳﻦ اﺳﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ.‬ ‫ْ‬ ‫٩١ﺁﺗﺶ روح را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﮑﻨﻴﺪ؛ ٠٢ﻧﺒ ّﺗﻬﺎ را ﺧﻮار ﻣﺸﻤﺎرﻳﺪ. ١٢هﻤﻪﭼﻴﺰ را‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﺪ؛ ﺁﻧﭽﻪ را ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ، ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. ٢٢از هﺮﮔﻮﻧﻪ ﺑﺪﯼ دورﯼ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٣٢ﺧﺪاﯼ ﺁراﻣﺶ، ﺧﻮد ﺷﻤﺎ را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﮐﻨﺪ و روح و ﺟﺎن و ﺗﻦ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺁﻣﺪن‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﯽﻋﻴﺐ ﻣﺤﻔﻮظ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ۴٢او ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، اﻣﻴﻦ‬ ‫اﺳﺖ و اﻳﻦ را ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫۵٢اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ. ۶٢ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﻣﻘ ّس هﻤﮥ ﺑﺮادران را ﺳﻼم‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﻮﻳﻴﺪ. ٧٢در ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺷﻤﺎ را ﻗﺴﻢ ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﺑﺮادران‬ ‫ﻗﺮاﺋﺖ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٨٢ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ د ّم ﭘﻮﻟﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن‬ ‫ﺗ‬ ‫و ُ‬

‫دوم ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ و ﺳﻴﻼس و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس،‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ﮐﻪ در ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢاﻧﺪ:‬ ‫ْ‬ ‫ﺗ‬ ‫٢ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺳﻮﯼ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ و دﻋﺎ‬
‫٣اﯼ ﺑﺮادران، ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻮارﻩ ﺧﺪا را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﺷﻤﺎ ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻴﻢ، و ﺳﺰاوار‬ ‫ﻧﻴﺰ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ، زﻳﺮا اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺤﺒﺖ هﺮ ﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻓﺰوﻧﯽ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ. ۴از اﻳﻦرو، ﻣﺎ در ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎﯼ ﺧﺪا ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﭘﺎﻳﺪارﯼ و اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ‬ ‫در ﺗﺤﻤﻞ ﺁزارهﺎ و ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ، ﺑﻪ وﺟﻮدﺗﺎن اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫۵اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﻧﺸﺎن داورﯼ ﻋﺎدﻻﻧﮥ ﺧﺪاﺳﺖ، و ﺛﻤﺮش اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪا ﺷﻤﺮدﻩ ﺧﻮاهﻴﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ در راهﺶ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ. ۶زﻳﺮا اﻳﻦ ﻋﺎدﻻﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪا ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را رﻧﺞ ﻣﯽدهﻨﺪ ﺑﻪ رﻧﺞ، ﻋﻮض دهﺪ ٧و ﺷﻤﺎ را ﮐﻪ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺎ ﺁرام ﺑﺨﺸﺪ. اﻳﻦ زﻣﺎﻧﯽ واﻗﻊ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﺁﺗﺸﯽ ﻓﺮوزان از ﺁﺳﻤﺎن ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ. ٨او ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎﺳﺎن و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎن ﺑﻪ اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﮐﻴﻔﺮ ﺧﻮاهﺪ داد. ٩ﺟﺰاﯼ اﻳﺸﺎن هﻼﮐﺖ ﺟﺎوداﻧﯽ و دورﯼ از‬ ‫ﺣﻀﻮر ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از ﺟﻼل ﻗﺪرت او ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ٠١در ﺁن روز ﮐﻪ او ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺎ در ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺧﻮد ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺷﻮد و در ﻣﻴﺎن هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻧﺪ، ﻣﺎﻳﮥ ﺷﮕﻔﺘﯽ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮔﺮدد. اﻳﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﺎ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻳﺪ.‬ ‫١١از هﻤﻴﻦرو، ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ دﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ دﻋﻮت‬ ‫ﺧﻮد ﺷﻤﺎرد و ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ ﺧﻮد هﺮ ﻗﺼﺪ ﻧﻴﮑﻮ و هﺮ ﻋﻤﻠﯽ را ﮐﻪ از اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻴﺮد، ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪ، ٢١و ﺗﺎ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ در ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺷﻮد، و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫در او ﺟﻼل ﻳﺎﺑﻴﺪ، ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﻴﺾ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ.‬ ‫ْ‬

‫دوم ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ٢‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١اﯼ ﺑﺮادران، درﺑﺎرۀ ﺁﻣﺪن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ و ِﺮدﺁﻣﺪن ﻣﺎ ﻧﺰد او، اﺳﺘﺪﻋﺎ‬ ‫ﮔ‬ ‫دارﻳﻢ ٢از ﭘﻴﺎم ﻧﺒ ّﺗﯽ ﻳﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﻣﺎ، ﺣﺎﮐﯽ از اﻳﻦ ﮐﻪ روز ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻮ‬ ‫هﻢاﮐﻨﻮن ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، زود ﻣﺘﺰﻟﺰل ﻳﺎ ﻣﺸﻮش ﻣﺸﻮﻳﺪ. ٣ﻣﮕﺬارﻳﺪ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪ هﻴﭻ‬ ‫ﻃﺮﻳﻘﯽ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮﻳﺐ دهﺪ. زﻳﺮا ﺗﺎ ﻧﺨﺴﺖ ﺁن ﻋﺼﻴﺎن واﻗﻊ ﻧﺸﻮد و ﺁن ﻣﺮد ﺑﯽدﻳﻦ ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ هﻼﮐﺖ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻧﺮﺳﺪ، ﺁن روز ﻓﺮاﻧﺨﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ. ۴او ﺑﺎ هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا‬

‫ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﻴﺮد، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽورزد و ﺧﻮد را ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻗﺮار‬ ‫ﻣﯽدهﺪ، ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ در ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺧﺪا ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬ ‫۵ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺪارﻳﺪ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدم اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ؟ ۶ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ‬ ‫اﮐﻨﻮن ﭼﻪﭼﻴﺰﯼ ﻣﺎﻧﻊ اﺳﺖ و ﺳﺒﺐ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ او ﺗﻨﻬﺎ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮد ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ.‬ ‫٧زﻳﺮا ﺳﺮ ﺑﯽدﻳﻨﯽ هﻢاﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ا ّﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﺎﻧﻊ‬ ‫ﻣ‬ ‫ّ‬ ‫اﺳﺖ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد. ٨ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن ﺑﯽدﻳﻦ ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﻧ َﺲ دهﺎن ﺧﻮد او را هﻼﮎ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ درﺧﺸﻨﺪﮔﯽ ﻇﻬﻮر ﺧﻮﻳﺶ او را ﻧﺎﺑﻮد‬ ‫َﻔ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ. ٩ﻇﻬﻮر ﺁن ﺑﯽدﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ ﺷﻴﻄﺎن و هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ هﻤﻪﮔﻮﻧﻪ ﻣﻌﺠﺰات و‬ ‫ﺁﻳﺎت و ﻋﺠﺎﻳﺐ ﮔﻤﺮاﻩﮐﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد، ٠١و ﻧﻴﺰ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ هﻤﻪﮔﻮﻧﻪ ﺷﺮارت ﮐﻪ راهﻴﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﻃﺮﻳﻖ هﻼﮐﺖ را ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻣﯽﺳﺎزد. اﻳﺸﺎن از ﺁنرو هﻼﮎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬ ‫ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺠﺎت ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ. ١١ﭘﺲ ﺧﺪا اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺗﻮهﻤﯽ ﺑﺰرگ دﭼﺎر ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد،‬ ‫ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دروغ را ﺑﺎور ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ، ٢١ﺗﺎ هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻩ‬ ‫و از ﺷﺮارت ﺧﺸﻨﻮد ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ، ﻣﺤﮑﻮم ﺷﻮﻧﺪ.‬

‫اﺳﺘﻮار ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ‬
‫٣١ا ّﺎ اﯼ ﺑﺮادران ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪاﻳﻴﺪ، ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻮارﻩ ﺧﺪا را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻴﻢ، زﻳﺮا ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را از ﺁﻏﺎز ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻤﻞ ﺗﻘﺪﻳﺲﮐﻨﻨﺪۀ روح و‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻴﺪ. ۴١او ﺷﻤﺎ را ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ در ﺟﻼل‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻳﺪ. ۵١ﭘﺲ، اﯼ ﺑﺮادران، اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺳ ّﺘﻬﺎﻳﯽ را‬ ‫ﻨ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺳﺨﻦ زﺑﺎن و ﭼﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮدﻳﻢ، ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۶١ﺧﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ و ﭘﺪر ﻣﺎ ﺧﺪا ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﻮد‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺟﺎوداﻧﯽ و اﻣﻴﺪﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪ، ٧١ﺷﻤﺎ را دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ و در هﺮ ﮐﺮدار‬ ‫و ﮔﻔﺘﺎر ﻧﻴﮑﻮ اﺳﺘﻮار ﮔﺮداﻧﺪ.‬

‫دوم ﺗﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﻴﺎن ٣‬
‫ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ دﻋﺎ‬
‫١در ﺧﺎﺗﻤﻪ، اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﻴﺶ رود و‬ ‫ﻋ ّت ﻳﺎﺑﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ، ٢و ﺗﺎ از اﻓﺮاد ﺧﺒﻴﺚ و ﺷﺮور رهﺎﻳﯽ‬ ‫ﺰ‬ ‫ﻳﺎﺑﻴﻢ، زﻳﺮا هﻤﮕﺎن را اﻳﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ. ٣ا ّﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻣﻴﻦ اﺳﺖ؛ او ﺷﻤﺎ را ﻧﻴﺮو ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ و‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﺁن ﺷﺮور ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ۴ﻣﺎ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ را ﺣﮑﻢ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻣﯽﺁورﻳﺪ و ﺧﻮاهﻴﺪ ﺁورد. ۵ﺧﺪاوﻧﺪ دﻟﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا و‬ ‫ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﻣﺴﻴﺢ هﺪاﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.‬

‫هﺸﺪار ﺑﻪ ﮐﺎهﻼن‬

‫۶اﯼ ﺑﺮادران، ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ از هﺮ ﺑﺮادرﯼ‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﻪ ﮐﺎهﻠﯽ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ و ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﮐﻪ از ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﺪ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، دورﯼ‬ ‫ﮐﻨﻴﺪ. ٧زﻳﺮا ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺎ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻮدﻳﻢ، ﮐﺎهﻠﯽ ﻧﮑﺮدﻳﻢ ٨و ﻧﺎن ﮐﺴﯽ را ﻣﻔﺖ ﻧﺨﻮردﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺐ و روز ﮐﺎر ﮐﺮدﻳﻢ و‬ ‫زﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎر هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ. ٩ﻧﻪاﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻘﯽ ﻧﺪارﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪاﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪهﻴﻢ ﺗﺎ از ﻣﺎ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. ٠١زﻳﺮا ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻳﻢ اﻳﻦ ﺣﮑﻢ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ دادﻳﻢ ﮐﻪ »هﺮﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ، ﻧﺎن هﻢ ﻧﺨﻮرد.«‬ ‫١١ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺎهﻠﯽ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. اﻳﻨﺎن ﮐﺎر ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در‬ ‫ﮐﺎرهﺎﯼ دﻳﮕﺮان ﻓﻀﻮﻟﯽ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ٢١ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن را‬ ‫ْ‬ ‫ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ و ﭘﻨﺪ ﻣﯽدهﻴﻢ ﮐﻪ ﺁرام و ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و ﺑﺮاﯼ ﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ، ﮐﺎر ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫٣١و ا ّﺎ ﺷﻤﺎ اﯼ ﺑﺮادران، هﺮﮔﺰ از اﻧﺠﺎم ﮐﺎر درﺳﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﻮﻳﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۴١هﺮﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ از ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﺪ، او را ﻧﺸﺎن ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﺎ وﯼ‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻧﻨﻤﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺷﻮد. ۵١وﻟﯽ او را دﺷﻤﻦ ﻣﺸﻤﺎرﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﭽﻮن ﺑﺮادر ﺑﻪ‬ ‫وﯼ هﺸﺪار دهﻴﺪ.‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫۶١ﺣﺎل، ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁراﻣﺶ، ﺧﻮد هﻤﻮارﻩ و در هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺁراﻣﺶ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫٧١ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻮد اﻳﻦ ﺳﻼم را ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ. اﻳﻦ ﻧﺸﺎن وﻳﮋۀ هﻤﮥ ﻧﺎﻣﻪهﺎﯼ ﻣﻦ‬ ‫ﻟ‬ ‫اﺳﺖ. ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ.‬ ‫٨١ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ هﻤﮕﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ا ّل ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬ ‫و ﻟ‬

‫اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﺧﺪا و اﻣﻴﺪﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، رﺳﻮل ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ؛‬ ‫٢ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس، ﻓﺮزﻧﺪ راﺳﺘﻴﻨﻢ در اﻳﻤﺎن:‬ ‫ﻓﻴﺾ و رﺣﻤﺖ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر و ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫هﺸﺪار درﺑﺎرۀ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻧﺎدرﺳﺖ‬

‫٣ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻋﺰﻳﻤﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺪوﻧﻴﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺻﺮار ﮐﺮدم، ﺑﺎز از ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ در‬ ‫اﻓ ُﺲ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﺑﻌﻀﯽ را ﻓﺮﻣﺎن دهﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ دﻳﮕﺮ ﻧﺪهﻨﺪ ۴و ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪهﺎ‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫و ﺷﺠﺮﻩﻧﺎﻣﻪهﺎﯼ ﺑﯽﭘﺎﻳﺎن ﺳﺮﮔﺮم ﻧﺴﺎزﻧﺪ، زﻳﺮا اﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﺮوﻳﺞ ﮐﺎر ﺧﺪا ﮐﻪ از راﻩ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽﺷﻮد، ﻣﺒﺎﺣﺜﺎت را داﻣﻦ ﻣﯽزﻧﺪ. ۵هﺪف از اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎن، ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺖ،‬ ‫ﻣﺤﺒﺘﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از دﻟﯽ ﭘﺎﮎ، وﺟﺪاﻧﯽ ﺻﺎﻟﺢ و اﻳﻤﺎﻧﯽ ﺑﯽرﻳﺎ. ۶ﺑﻌﻀﯽ ﮐﺴﺎن از اﻳﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺑﻴﻬﻮدﻩﮔﻮﻳﯽ روﯼ ﺁوردﻩاﻧﺪ، ٧و ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﻣﻌﻠﻤﺎن ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺣﺎل‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻳﺎ از ﭼﻪﭼﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ َم ﻣﯽزﻧﻨﺪ.‬ ‫د‬ ‫٨ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺁن را ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﻨﺪد. ٩ﻧﻴﺰ ﻣﯽداﻧﻴﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ درﺳﺘﮑﺎران، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﻗﺎﻧﻮنﺷﮑﻨﺎن و ﺳﺮﮐﺸﺎن وﺿﻊ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺑﯽدﻳﻨﺎن و ﮔﻨﺎهﮑﺎران، و ﻧﺎﭘﺎﮐﺎن و ﮐﺎﻓﺮان؛ ﺑﺮاﯼ ﻗﺎﺗﻼن ﭘﺪر و ﻗﺎﺗﻼن ﻣﺎدر؛ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﺁدﻣﮑﺸﺎن، ٠١زﻧﺎﮐﺎران و هﻤﺠﻨﺲﺑﺎزان؛ ﺑﺮاﯼ ﺁدمرﺑﺎﻳﺎن، دروﻏﮕﻮﻳﺎن و ﺷﻬﺎدتدهﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ دروغ، و ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﯼ هﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﮐﻪ ﺧﻼف ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ، ١١ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺮ اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺮﺟﻼل ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﺒﺎرﮎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ِ‬

‫ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻮُﺲ‬ ‫ﻟ‬

‫٢١ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ را ﺷﮑﺮﮔﺰارم ﮐﻪ ﻣﺮا ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪ و درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد‬ ‫ْ‬ ‫ﺷﻤﺮد و ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺖ. ٣١ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﮐﻔﺮﮔﻮ و ﺳﺘﻤﮕﺮ و زورﮔﻮ‬ ‫ﺑﻮدم، ﺑﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﺷﺪ، زﻳﺮا از ﻧﺎﺁﮔﺎهﯽ و ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮐﺮدم. ۴١ﺁرﯼ، ﻓﻴﺾ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن و ﻣﺤﺒﺘﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد، ﻣﺮا ﺑﻔﺮاواﻧﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ﻓﺮوﮔﺮﻓﺖ.‬ ‫۵١اﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ اﺳﺖ درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد و ﭘﺬﻳﺮش ﮐﺎﻣﻞ، ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪ ﺗﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﮔﻨﺎهﮑﺎران را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ، ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎﻳﻢ. ۶١از هﻤﻴﻦرو، ﺑﺮ ﻣﻦ رﺣﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺻﺒﺮ ﺑﯽﭘﺎﻳﺎن ﺧﻮد را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺑﻮدم، ﻧﺸﺎن‬ ‫ْ‬ ‫دهﺪ، ﺗﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪاﯼ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺮاﯼ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩ، ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان‬

‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ٧١ﺑﺮ ﺧﺪاﯼ ﻳﮑﺘﺎ، ﺁن ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺳﺮﻣﺪﯼ، ﻧﺎﻣﻴﺮا و ﻧﺎدﻳﺪﻧﯽ، ﺗﺎ اﺑﺪاﻵﺑﺎد ﺣﺮﻣﺖ‬ ‫و ﺟﻼل ﺑﺎد؛ ﺁﻣﻴﻦ!‬ ‫٨١ﭘﺴﺮم، ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس، اﻳﻦ ﺣﮑﻢ را ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﺒ ّﺗﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﯽﺳﭙﺎرم ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺪد ﺁﻧﻬﺎ در ﻧﺒﺮد ﻧﻴﮑﻮ ﭘﻴﮑﺎر ﮐﻨﯽ، ٩١و ﺑﻪ اﻳﻤﺎن و وﺟﺪاﻧﯽ ﭘﺎﮎ ﻣﺘﻤﺴﮏ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎﺷﯽ، ﭼﺮاﮐﻪ ِﺸﺘﯽ اﻳﻤﺎن ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺎ زﻳﺮ ﭘﺎ ﻧﻬﺎدن ﺁﻧﻬﺎ درهﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ٠٢هﻴ ِﻨﺎﺋﻮس‬ ‫ﻤ‬ ‫ﮐ‬ ‫و اﺳﮑﻨﺪر از اﻳﻦ دﺳﺘﻪاﻧﺪ، ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﺷﻴﻄﺎن ﺳﭙﺮدم ﺗﺎ ﻋﺒﺮت ﮔﺮﻓﺘﻪ، دﻳﮕﺮ ﮐﻔﺮ‬ ‫ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ.‬

‫اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ٢‬
‫ﺳﻔﺎرﺷﻬﺎﻳﯽ درﺑﺎرۀ دﻋﺎ و ﻋﺒﺎدت‬
‫١ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، ﭘﻴﺶ از هﺮﭼﻴﺰ، ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎن درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎ، دﻋﺎهﺎ، ﺷﻔﺎﻋﺘﻬﺎ‬ ‫و ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼهﺎ را ﺑﺮاﯼ هﻤﮥ ﻣﺮدم ﺑﻪﺟﺎ ﺁورﻧﺪ، ٢از ﺁنﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮاﯼ ﺣﺎﮐﻤﺎن و هﻤﮥ‬ ‫ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﺎن، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﺁرام و ﺁﺳﻮدﻩاﯼ را در ﮐﻤﺎل دﻳﻨﺪارﯼ و وﻗﺎر ﺑﮕﺬراﻧﻴﻢ.‬ ‫٣ﭼﺮاﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﮑﻮ و ﭘﺴﻨﺪﻳﺪۀ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﺧﺪاﺳﺖ ۴ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ هﻤﮕﺎن ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﻨﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺎﻳﻞ ﮔﺮدﻧﺪ. ۵زﻳﺮا ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺧﺪا هﺴﺖ و ﺑﻴﻦ ﺧﺪا و ﺁدﻣﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻳﮏ واﺳﻄﻪ وﺟﻮد دارد، ﻳﻌﻨﯽ ﺁن اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ؛ ۶او ﮐﻪ ﺑﺎ دادن ﺟﺎن‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮد، ﺑﻬﺎﯼ رهﺎﻳﯽ ﺟﻤﻠﮥ ﺁدﻣﻴﺎن را ﭘﺮداﺧﺖ. ﺑﺮ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﻬﺎدت دادﻩ‬ ‫ﺷﺪ، ٧و ﻣﻦ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪم ﺗﺎ واﻋﻆ و رﺳﻮل و ﻣﻌّﻢ اﻳﻤﺎن راﺳﺘﻴﻦ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺑﺎﺷﻢ - ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ و دروغ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ.‬ ‫٨ﭘﺲ ﺁرزوﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدان در هﻤﻪﺟﺎ، ﺑﯽﺧﺸﻢ و ﺟﺪال، دﺳﺘﻬﺎﻳﯽ ﻣﻘ ّس را ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫دﻋﺎ ﺑﺮاﻓﺮازﻧﺪ. ٩ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﺎﻧﻢ ﮐﻪ زﻧﺎن ﭘﻮﺷﺸﯽ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﻨﻨﺪ و ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﻪ‬ ‫ﻧﺠﺎﺑﺖ و ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺑﻴﺎراﻳﻨﺪ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻴﺴﻮان ﺑﺎﻓﺘﻪ، ﻳﺎ ﻃﻼ و ﻣﺮوارﻳﺪ، ﻳﺎ ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﻓﺎﺧﺮ،‬ ‫٠١ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ زﻳﻮر اﻋﻤﺎل ﻧﻴﮑﻮ ﺁراﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ زﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣ ّﻋﯽ‬ ‫ﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺪاﭘﺮﺳﺘﯽاﻧﺪ.‬ ‫١١زن ﺑﺎﻳﺪ در ﺁراﻣﯽ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺎﻣﻞ، ﺗﻌﻠﻴﻢ ﮔﻴﺮد. ٢١زن را اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽدهﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫دهﺪ ﻳﺎ ﺑﺮ ﻣﺮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺁرام ﺑﺎﺷﺪ. ٣١زﻳﺮا ﻧﺨﺴﺖ ﺁدم ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ‬ ‫ﺣﻮا. ۴١و ﺁدم ﻓﺮﻳﺐ ﻧﺨﻮرد، ﺑﻠﮑﻪ زن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮرد و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪ. ۵١ا ّﺎ زﻧﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎ زادن ﻓﺮزﻧﺪان، رﺳﺘﮕﺎر ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، اﮔﺮ در اﻳﻤﺎن و ﻣﺤﺒﺖ و ﺗﻘﺪس، ﻧﺠﻴﺒﺎﻧﻪ ﺛﺎﺑﺖ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.‬

‫اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ٣‬
‫ﻧﺎﻇﺮان و ﺧﺎدﻣﺎن ﮐﻠﻴﺴﺎ‬

‫١اﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ اﺳﺖ درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ در ﺁرزوﯼ ﮐﺎر ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ، در ﭘﯽ ﺷﻐﻠﯽ واﻻﺳﺖ. ٢از اﻳﻦرو، ﻧﺎﻇﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪدور از ﻣﻼﻣﺖ، ﺷﻮهﺮ‬ ‫وﻓﺎدار ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ زن، ﻣﻌﺘﺪل، ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪار، ﺁﺑﺮوﻣﻨﺪ، ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮاز و ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﺎﺷﺪ؛‬ ‫ِ‬ ‫٣ﻧﻪ ﻣﻴﺨﻮارﻩ، ﻳﺎ ﺧﺸﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻼﻳﻢ؛ و ﻧﻪ ﺳﺘﻴﺰﻩﺟﻮ، ﻳﺎ ﭘﻮﻟﺪوﺳﺖ. ۴ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ از ﻋﻬﺪۀ‬ ‫ادارۀ ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﮏ ﺑﺮﺁﻳﺪ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﭼﻨﺎن ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﮐﺎﻣﻞ،‬ ‫اﻃﺎﻋﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪ. ۵زﻳﺮا اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﺪاﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺧﻮﻳﺶ را ادارﻩ ﮐﻨﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪا را ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ؟ ۶و ﻧﻮاﻳﻤﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻣﺒﺎدا ﻣﻐﺮور ﮔﺮدد و ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ اﺑﻠﻴﺲ دﭼﺎر ﺷﻮد. ٧و ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺰ ﻧﻴﮑﻨﺎم ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫رﺳﻮاﻳﯽ و دام اﺑﻠﻴﺲ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻴﺎﻳﺪ.‬ ‫٨هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﺎدﻣﺎن ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎوﻗﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﻧﻪ دورو، ﻳﺎ ﻣﻴﺨﻮارﻩ و ﻳﺎ در ﭘﯽ ﻣﻨﺎﻓﻊ‬ ‫ﻧﺎﻣﺸﺮوع. ٩ﺑﺎﻳﺪ راز اﻳﻤﺎن را ﺑﺎ وﺟﺪاﻧﯽ ﭘﺎﮎ ﭘﺎس ﺑﺪارﻧﺪ. ٠١و ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﺁزﻣﻮدﻩ‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ و اﮔﺮ َﺮﯼ از ﻣﻼﻣﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪﻧﺪ، در ﻣﻘﺎم ﺧﺎدم ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ١١ﺑﻪ‬ ‫ﺑ‬ ‫هﻤﻴﻦﺳﺎن، هﻤﺴﺮاﻧﺸﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎوﻗﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ، و ﻧﻪ ﻏﻴﺒﺖﮔﻮ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻌﺘﺪل و درﺧﻮر‬ ‫اﻋﺘﻤﺎد در هﻤﻪﭼﻴﺰ. ٢١هﺮ ﺧﺎدم ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻮهﺮ وﻓﺎدار ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ زن ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ از‬ ‫ﻋﻬﺪۀ ادارۀ ﻓﺮزﻧﺪان و ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﮏ ﺑﺮﺁﻳﺪ. ٣١ﺧﺎدﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪاﯼ واﻻ ﺧﻮاهﻨﺪ رﺳﻴﺪ و در اﻳﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ از ﺷﻬﺎﻣﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‬ ‫۴١ﮔﺮﭼﻪ اﻣﻴﺪ ﺁن دارم ﮐﻪ ﺑﺰودﯼ ﻧﺰدت ﺁﻳﻢ، وﻟﯽ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ، ۵١ﺗﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﺗﺄﺧﻴﺮﯼ ﺷﺪ، ﺑﺪاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ و ﺳﺘﻮن و ﺑﻨﻴﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ،‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺘﺎر ﮐﺮد. ۶١ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ راز دﻳﻨﺪارﯼ ﺑﺲ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ:‬ ‫او در ﺟﺴﻢ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ،‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ روح ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮔﺮدﻳﺪ،‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن دﻳﺪﻧﺪش،‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﺮ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺷﺪ،‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺑﻪ او اﻳﻤﺎن ﺁوردﻧﺪ،‬ ‫و ﺑﺎ ﺟﻼل، ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻩ ﺷﺪ.‬

‫اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ۴‬
‫رهﻨﻤﻮدهﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬
‫١ا ّﺎ روح، ﺁﺷﮑﺎرا ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ در زﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺁﺧﺮ، ﺑﺮﺧﯽ از اﻳﻤﺎن روﻳﮕﺮدان ﺷﺪﻩ،‬ ‫ﻣ‬ ‫از ارواح ﮔﻤﺮاﻩﮐﻨﻨﺪﻩ و ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ دﻳﻮهﺎ ﭘﻴﺮوﯼ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ٢اﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ را دروﻏﮕﻮﻳﺎن و‬

‫رﻳﺎﮐﺎراﻧﯽ ﻣﯽﺁورﻧﺪ ﮐﻪ وﺟﺪاﻧﺸﺎن ﺑﯽﺣﺲ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٣اﻳﺸﺎن ازدواج را ﻣﻨﻊ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺮهﻴﺰ از ﺧﻮراﮐﻬﺎﻳﯽ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺆﻣﻨﺎن ﮐﻪ از ﺣﻘﻴﻘﺖ‬ ‫ﺁﮔﺎهﻨﺪ، ﺑﺎ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ از ﺁن ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ. ۴زﻳﺮا هﺮﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪا ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ، ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ و‬ ‫هﻴﭻﭼﻴﺰ را ﻧﺒﺎﻳﺪ رد ﮐﺮد، هﺮﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد، ۵ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﮐﻼم ﺧﺪا‬ ‫و دﻋﺎ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﯽﮔﺮدد.‬ ‫۶اﮔﺮ اﻳﻦ اﻣﻮر را ﺑﻪ ﺑﺮادران ﮔﻮﺷﺰد ﮐﻨﯽ، ﺧﺎدم ﻧﻴﮑﻮﯼ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮاهﯽ ﺑﻮد،‬ ‫ْ‬ ‫ﭘﺮورش ﻳﺎﻓﺘﻪ در ﮐﻼم اﻳﻤﺎن و ﺗﻌﻠﻴﻤﯽ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﻪ ﭘﻴﺮوﯼ ﺁن ﮐﺮدﻩاﯼ. ٧ﺗﻮ را ﺑﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪهﺎﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻔﺮﺁﻣﻴﺰ و ﺣﮑﺎﻳﺘﻬﺎﯼ ﭘﻴﺮزﻧﺎن ﮐﺎرﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد را در دﻳﻨﺪارﯼ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﻦ. ٨زﻳﺮا‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﺪن را اﻧﺪﮎ ﻓﺎﻳﺪﻩاﯼ اﺳﺖ، ا ّﺎ دﻳﻨﺪارﯼ ﺑﺮاﯼ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻓﺎﻳﺪﻩ دارد، و هﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺣﺎل را وﻋﺪﻩ ﻣﯽدهﺪ، هﻢ ﺣﻴﺎت ﺁﻳﻨﺪﻩ را.‬ ‫٩اﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ اﺳﺖ درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد و ﭘﺬﻳﺮش ﮐﺎﻣﻞ ٠١ﮐﻪ ﻣﺎ اﻣﻴﺪ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺮ ﺧﺪاﯼ‬ ‫زﻧﺪﻩ ﻧﻬﺎدﻩاﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﺟﻤﻠﮥ ﺁدﻣﻴﺎن، ﺑﺨﺼﻮص ﻣﺆﻣﻨﺎن اﺳﺖ؛ و ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﻧﻴﺰ‬ ‫زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ و ﺟﺪ و ﺟﻬﺪ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫ّ‬ ‫١١اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ را ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ و ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻩ. ٢١ﻣﮕﺬار هﻴﭻﮐﺲ ﺗﻮ را ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺣﻘﻴﺮ ﺷﻤﺎرد، ﺑﻠﮑﻪ در ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار و ﻣﺤﺒﺖ و اﻳﻤﺎن و ﭘﺎﮐﯽ، هﻤﮥ ﻣﺆﻣﻨﺎن را ﺳﺮﻣﺸﻖ‬ ‫ﺑﺎش. ٣١ﺗﺎ ﺁﻣﺪﻧﻢ، ﺑﻪ ﻗﺮاﺋﺖ ﮐﻼم ﺧﺪا و اﻧﺪرز و ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎش. ۴١ﺑﻪ ﺁن ﻋﻄﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬ ‫در ﺗﻮﺳﺖ ﺑﯽاﻋﺘﻨﺎﻳﯽ ﻣﮑﻦ، ﻋﻄﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻧﺒ ّت ﻳﺎﻓﺘﯽ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ هﻴﺌﺖ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺑﺮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺗﻮ دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫۵١در اﻳﻦ اﻣﻮر ﺑﮑﻮش و ﺧﻮد را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ وﻗﻒ ﺁن ﮐﻦ ﺗﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻮ ﺑﺮ هﻤﻪ‬ ‫ﺁﺷﮑﺎر ﺷﻮد. ۶١ﺑﺪ ّﺖ، ﻣﺮاﻗﺐ ﺷﻴﻮۀ زﻧﺪﮔﯽ و ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﺑﺎش. در ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﮐﻦ، ﮐﻪ‬ ‫ﻗ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ و ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎﻧﺖ را ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﯽ داد.‬

‫اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ۵‬
‫اﻧﺪرزهﺎﻳﯽ درﺑﺎرۀ ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن، ﻣﺸﺎﻳﺦ ﮐﻠﻴﺴﺎ و ﻏﻼﻣﺎن‬
‫١ﻣﺮد ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ را ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻣﮑﻦ، ﺑﻠﮑﻪ او را هﻤﭽﻮن ﭘﺪر ﺧﻮد اﻧﺪرز دﻩ، و ﺟﻮاﻧﺎن‬ ‫را هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮادران ﺧﻮد، ٢و زﻧﺎن ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ را هﻤﭽﻮن ﻣﺎدران، و زﻧﺎن ﺟﻮاﻧﺘﺮ را‬ ‫هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮاهﺮان ﺧﻮﻳﺶ، در ﮐﻤﺎل ﭘﺎﮐﯽ.‬ ‫٣ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﯽﮐﺲاﻧﺪ، ﺣﺮﻣﺖ ﮔﺬار. ۴ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﻴﻮﻩزﻧﯽ ﻓﺮزﻧﺪان و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻮﻩهﺎ دارد، ﺁﻧﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎهﺪارﯼ از ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺧﻮﻳﺶ، دﻳﻨﺪارﯼ ﺧﻮد‬ ‫را در ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎن دهﻨﺪ و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ِﻳﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ واﻟﺪﻳﻦ و اﺟﺪادﺷﺎن َداﮐﻨﻨﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ا‬ ‫د‬ ‫ﺧﺪا را ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﺳﺎزد. ۵ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﻴﻮﻩ اﺳﺖ و ﺑﯽﮐﺲ، اﻣﻴﺪش ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ و ﺷﺐ و روز را ﺑﻪ دﻋﺎ و ﻃﻠﺐ ﮐﻤﮏ از ﺧﺪا ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ. ۶ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﻮﻩزﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﻪ ﻟﺬﺗﺠﻮﻳﯽ ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ، در ﺣﺎل ﺣﻴﺎت، ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ. ٧ﺑﺪﻳﻦﭼﻴﺰهﺎ ﻧﻴﺰ ﺣﮑﻢ‬ ‫ِ‬

‫ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ از ﻣﻼﻣﺖ ِﺪور ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٨اﮔﺮ ﮐﺴﯽ در ﭘﯽ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻌﺎش ﺧﻮﻳﺸﺎن و ﺑﺨﺼﻮص‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻣﻨﮑﺮ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ و ﭘﺴﺖﺗﺮ از ﺑﯽاﻳﻤﺎن.‬ ‫٩ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﯽ را در ﺷﻤﺎر ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن ﻧﺎﻣﻨﻮﻳﺴﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ از ﺷﺼﺖ ﺳﺎل داﺷﺘﻪ و‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻮهﺮ ﺧﻮد وﻓﺎدار ﺑﻮدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٠١ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎرﯼ ﺷﻬﺮﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﻓﺮزﻧﺪان‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﻴﮑﻮ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﺮدﻩ، ﻏﺮﻳﺐﻧﻮاز ﺑﻮدﻩ، ﭘﺎهﺎﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن را ﺷﺴﺘﻪ، ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ‬ ‫ﺪ‬ ‫دردﻣﻨﺪان ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ، و ﺧﻮد را وﻗﻒ هﺮ ﻧﻮع ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫١١ا ّﺎ ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن ﺟﻮاﻧﺘﺮ را ﻧﺎﻣﻨﻮﻳﺴﯽ ﻣﮑﻦ، ﭼﺮاﮐﻪ ﭼﻮن اﻣﻴﺎل ﺷﻬﻮاﻧﯽ از ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻣ‬ ‫دورﺷﺎن ﮐﻨﺪ، ﺧﻮاهﺎن ازدواج ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ٢١ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﭼﻮن ﺗﻌﻬﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺧﻮد را زﻳﺮ‬ ‫ﭘﺎ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ، ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﯽﺁورﻧﺪ. ٣١اﻓﺰون ﺑﺮ اﻳﻦ، ﺑﻪ ﺑﯽﮐﺎرﮔﯽ و ﺳﺮﮐﺸﻴﺪن‬ ‫از ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﮥ دﻳﮕﺮ ﺧﻮﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ و ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ روزﮔﺎر ﺑﻪ ﺑﯽﮐﺎرﮔﯽ ﻣﯽﮔﺬراﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺳﺨﻦﭼﻴﻦ و ﻓﻀﻮل هﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، و ﺳﺨﻨﺎن ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽﺁورﻧﺪ. ۴١ﭘﺲ رأﯼ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻮﻩهﺎﯼ ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺷﻮهﺮ ﮐﺮدﻩ، ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﻴﺎورﻧﺪ و ﮐﺪﺑﺎﻧﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ و دﺷﻤﻦ را‬ ‫ﻣﺠﺎل ﺑﺪﮔﻮﻳﯽ ﻧﺪهﻨﺪ. ۵١زﻳﺮا هﻢاﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻀﯽ در ﭘﯽ ﺷﻴﻄﺎن ﻣﻨﺤﺮف ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ.‬ ‫۶١اﮔﺮ زﻧﯽ از ﻣﺆﻣﻨﺎن، ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪان ﺑﻴﻮﻩ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻳﺎرﯼﺷﺎن دهﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺎرﯼ ﺑﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ و ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎﻧﯽ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﯽﮐﺲاﻧﺪ.‬ ‫٧١ﻣﺸﺎﻳﺨﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮ رهﺒﺮﯼ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﺣﺮﻣﺘﯽ دوﭼﻨﺪاﻧﻨﺪ، ﺑﺨﺼﻮص ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮐﻪ در ﮐﺎر ﻣﻮﻋﻈﻪ و ﺗﻌﻠﻴﻢ زﺣﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ. ٨١زﻳﺮا ﮐﺘﺎب ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﮔﺎوﯼ را ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ ﻣﯽﮐﻮﺑﺪ، دهﺎن ﻣ َﻨﺪ« و »ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﺴﺘﺤﻖ دﺳﺘﻤﺰد ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ.« ٩١اﺗﻬﺎﻣﯽ ﺑﺮ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﻳﮑﯽ از ﻣﺸﺎﻳﺦ ﻣﭙﺬﻳﺮ، ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﮔﻮاﻩ. ٠٢ا ّﺎ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ اداﻣﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽدهﻨﺪ، در ﺑﺮاﺑﺮ هﻤﻪ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﮐﻦ ﺗﺎ دﻳﮕﺮان ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ.‬ ‫١٢در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا و ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ، ﺗﻮ را ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ‬ ‫ْ‬ ‫دﺳﺘﻮرهﺎ را ﺑﺪون ﭘﻴﺸﺪاورﯼ رﻋﺎﻳﺖ ﮐﻨﯽ و هﻴﭻﮐﺎرﯼ را از ﺳﺮ ﺟﺎﻧﺒﺪارﯼ اﻧﺠﺎم ﻧﺪهﯽ.‬ ‫٢٢در دﺳﺖﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﺷﺘﺎب ﻣﮑﻦ و در ﮔﻨﺎهﺎن دﻳﮕﺮان ﺷﺮﻳﮏ ﻣﺸﻮ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺎﻩدار.‬ ‫٣٢دﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺁب ﻣﻨﻮش، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪﺟﻬﺖ ﻣﻌﺪۀ ﺧﻮد و ﻧﺎﺧﻮﺷﻴﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ دارﯼ،‬ ‫اﻧﺪﮐﯽ ﻧﻴﺰ ﺷﺮاب ﺑﻨﻮش.‬ ‫۴٢ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ و ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﺎم داورﯼ ﻣﯽﺷﺘﺎﺑﺪ، ا ّﺎ ﮔﻨﺎهﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻌﻀﯽ دﻳﮕﺮ از ﭘﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺁﻳﺪ. ۵٢ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، اﻋﻤﺎل ﻧﻴﮑﻮ ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ و ﺣﺘﯽ ﺁﻧﻬﺎ را‬ ‫ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ، ﻧﺘﻮان ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺖ.‬

‫اول ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ۶‬

‫١ﺁﻧﺎن ﮐﻪ زﻳﺮ ﻳﻮغ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ارﺑﺎﺑﺎن ﺧﻮد را درﺧﻮر ﮐﻤﺎل‬ ‫اﺣﺘﺮام ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم ﻧﺎم ﺧﺪا و ﺗﻌﻠﻴﻢ را ﺑﺪ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ. ٢ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ارﺑﺎﺑﺎﻧﺸﺎن اﻳﻤﺎﻧﺪارﻧﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪ دﻟﻴﻞ راﺑﻄﮥ ﺑﺮادرﯼ، اﻳﺸﺎن را ﮐﻤﺘﺮ ﺣﺮﻣﺖ ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﯽ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ، زﻳﺮا ﺳﻮد ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ اﻳﻤﺎﻧﺪارﻧﺪ و ﻋﺰﻳﺰ اﻳﺸﺎن.‬ ‫اﻳﻦ را ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻩ و ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺗﺮﻏﻴﺒﺸﺎن ﮐﻦ.‬

‫ﻋﻮاﻗﺐ ﭘﻮﻟﺪوﺳﺘﯽ‬
‫٣اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ دﻳﮕﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﺪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر ﺻﺤﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ و‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻳﻨﺪاراﻧﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ۴ﻣﺴﺖ ﻏﺮور ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و هﻴﭻ ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﺪ. ﭼﻨﻴﻦﮐﺲ ﻋﻄﺸﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻴﻤﺎرﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ و ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻠﻤﺎت دارد، ﮐﻪ از ﺁن ﺣﺴﺪ و ﻧﺰاع و‬ ‫ّ‬ ‫ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮﻳﯽ و ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰد ۵و ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺸﻤﮑﺶ داﺋﻤﯽ ﻣﻴﺎن اﻓﺮادﯼ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ‬ ‫ﻓﮑﺮﺷﺎن ﻓﺎﺳﺪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﺤﺮف ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ و ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ دﻳﻨﺪارﯼ، وﺳﻴﻠﻪاﯼ‬ ‫اﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﺳﻮدﺟﻮﻳﯽ.‬ ‫۶ا ّﺎ دﻳﻨﺪارﯼ ﺑﺎ ﻗﻨﺎﻋﺖ، ﺳﻮدﯼ ﻋﻈﻴﻢ اﺳﺖ. ٧ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن هﻴﭻ ﻧﻴﺎوردﻩاﻳﻢ و‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﺁن ﻧﻴﺰ هﻴﭻ ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﺑﺮد. ٨ﭘﺲ اﮔﺮ ﺧﻮراﮎ و ﭘﻮﺷﺎﮎ و ﺳﺮﭘﻨﺎهﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﻗﺎﻧﻊ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد. ٩ا ّﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺳﻮداﯼ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺷﺪن دارﻧﺪ، دﭼﺎر وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ دام‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻣﻴﺎل ﭘﻮچ و زﻳﺎﻧﺒﺎرﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺒﺎهﯽ و ﻧﺎﺑﻮدﯼ اﻧﺴﺎن ﻣﯽﮔﺮدد.‬ ‫٠١زﻳﺮا ﭘﻮﻟﺪوﺳﺘﯽ رﻳﺸﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻪﮔﻮﻧﻪ ﺑﺪﯼ از ﺁن ﺑﻪﺑﺎر ﻣﯽﺁﻳﺪ، و ﺑﻌﻀﯽ در‬ ‫ﺁرزوﯼ ﺛﺮوت، از اﻳﻤﺎن ﻣﻨﺤﺮف ﮔﺸﺘﻪ، ﺧﻮد را ﺑﻪ دردهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺠﺮوح ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ.‬

‫ﺳﻔﺎرش ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬ ‫ﻟ‬

‫١١ا ّﺎ ﺗﻮ اﯼ ﻣﺮد ﺧﺪا، از اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﺑﮕﺮﻳﺰ، و در ﭘﯽ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ و دﻳﻨﺪارﯼ و اﻳﻤﺎن و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ و ﭘﺎﻳﺪارﯼ و ﻣﻼﻳﻤﺖ ﺑﺎش. ٢١در ﻧﺒﺮد ﻧﻴﮑﻮﯼ اﻳﻤﺎن ﭘﻴﮑﺎر ﮐﻦ و ﺑﻪدﺳﺖ ﺁور ﺁن‬ ‫ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان را ﮐﻪ ﺑﺪان ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﯼ، ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻬﻮد ﺑﺴﻴﺎر،‬ ‫اﻋﺘﺮاف ﻧﻴﮑﻮ را ﮐﺮدﯼ. ٣١در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، و در‬ ‫ﺣﻀﻮر ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ در ﺷﻬﺎدت ﺧﻮد ﻧﺰد ُﻨﺘﻴﻮس ﭘﻴﻼ ُﺲ اﻋﺘﺮاف ﻧﻴﮑﻮ را ﮐﺮد، ﺗﻮ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﭘ‬ ‫ْ‬ ‫را ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﻢ ۴١ﮐﻪ اﻳﻦ ﺣﮑﻢ را ﺗﺎ زﻣﺎن ﻇﻬﻮر ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﯽﻟﮑﻪ و‬ ‫ﺑﻪدور از ﻣﻼﻣﺖ ﻧﮕﺎﻩ دارﯼ، ۵١ﮐﻪ ﺧﺪا اﻳﻦ را در وﻗﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاهﺪ رﺳﺎﻧﻴﺪ،‬ ‫هﻤﺎن ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﺒﺎرﮎ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻳﮑﺘﺎ و ﺷﺎﻩ ﺷﺎهﺎن و رباﻻرﺑﺎب اﺳﺖ. ۶١او را ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫وﺟﻮد ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ و در ﻧﻮرﯼ ﺳﮑﻮﻧﺖ دارد ﮐﻪ ﻧﺘﻮان ﺑﻪ ﺁن ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ، او را ﮐﻪ‬ ‫هﻴﭻﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﻩ و ﻧﺘﻮاﻧﺪ دﻳﺪ، ﺗﺎ اﺑﺪ ﺣﺮﻣﺖ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫٧١ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان اﻳﻦ ﻋﺼﺮ را ﺣﮑﻢ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺮ ﻣﺎل ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار دﻧﻴﺎ اﻣﻴﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺒﻨﺪﻧﺪ. ﺑﻠﮑﻪ اﻣﻴﺪﺷﺎن ﺑﺮ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽﺳﺎزد ﺗﺎ از‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻳﻢ. ٨١ﺁﻧﺎن را اﻣﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﻨﻨﺪ و در ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻴﺮ دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻩ،‬ ‫ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ و ﮔﺸﺎدﻩدﺳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٩١ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن، ﮔﻨﺠﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻨﺪ اﻧﺪوﺧﺖ ﮐﻪ ﭘﯽ‬ ‫اﺳﺘﻮار زﻧﺪﮔﯽ ﺁﻳﻨﺪهﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد و ﺁن ﺣﻴﺎت را ﮐﻪ ﺣﻴﺎت واﻗﻌﯽ اﺳﺖ ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﺁورد.‬

‫٠٢اﯼ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس، اﻣﺎﻧﺘﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺣﻔﻆ ﮐﻦ. از ﻳﺎوﻩﮔﻮﻳﯽهﺎﯼ‬ ‫دﻧﻴﻮﯼ و ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﻏﻠﻂ، ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد، دورﯼ ﮔﺰﻳﻦ؛ ١٢ﺑﺮﺧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ادﻋﺎﯼ ﺑﺮﺧﻮردارﯼ از ﺁن داﺷﺘﻪاﻧﺪ، از اﻳﻤﺎن ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪﻩاﻧﺪ.‬ ‫ﻓﻴﺾ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎد.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ د ّم ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬ ‫و ﻟ‬

‫دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁن وﻋﺪۀ ﺣﻴﺎت ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد، رﺳﻮل ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﺎﺳﺖ،‬ ‫ْ‬ ‫٢ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻋﺰﻳﺰم، ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس:‬ ‫ﻓﻴﺾ و رﺣﻤﺖ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫ﺗﺮﻏﻴﺐ ﺑﻪ وﻓﺎدارﯼ‬
‫٣وﻗﺘﯽ ﺗﻮ را ﺷﺐ و روز، ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در دﻋﺎهﺎﻳﻢ ﻳﺎد ﻣﯽدارم، ﺧﺪا را ﺳﭙﺎس ﻣﯽﮔﺰارم،‬ ‫ﺧﺪاﻳﯽ را ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﭘﺪراﻧﻢ ﺑﺎ وﺟﺪاﻧﯽ ﭘﺎﮎ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ۴ﭼﻮن اﺷﮑﻬﺎﯼ ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽﺁورم، ﺁرزو ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ دﻳﺪار ﺗﺎزﻩ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ از ﺷﺎدﯼ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﻮم. ۵اﻳﻤﺎن‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﯽرﻳﺎﯼ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﯽﺁورم، اﻳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ در ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ ﻟﻮﺋﻴﺲ و ﺳﭙﺲ در‬ ‫ﻣﺎدرت اﻓْﻨﻴﮑﯽ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮد، و ﻳﻘﻴﻦ دارم اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ در ﺗﻮ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ. ۶از اﻳﻦرو، ﺗﻮ را‬ ‫ِ‬ ‫ﻳﺎدﺁور ﻣﯽﺷﻮم ﮐﻪ ﺁن ﻋﻄﺎﯼ ﺧﺪا را ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﻦ، در ﺗﻮ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ،‬ ‫ﺷﻌﻠﻪور ﺳﺎزﯼ. ٧زﻳﺮا روﺣﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ، ﻧﻪ روح ﺿﻌﻒ، ﺑﻠﮑﻪ روح ﻗ ّت و‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ و اﻧﻀﺒﺎط اﺳﺖ.‬ ‫٨ﭘﺲ، از ﺷﻬﺎدت ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﺎر ﻣﺪار، و ﻧﻪ از ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ او در ﺑﻨﺪم، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﯼ اﻟﻬﯽ در رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪن ﺑﺮاﯼ اﻧﺠﻴﻞ ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎش. ٩ﺧﺪا ﻣﺎ را ﻧﺠﺎت‬ ‫دادﻩ و ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻘ ّس ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻧﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ اﻋﻤﺎل ﻣﺎ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻗﺼﺪ و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﻴﺾ ﺧﻮد اوﺳﺖ، ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ از اﻳﺎم ازل ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ٠١وﻟﯽ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫اﮐﻨﻮن ﺑﺎ ﻇﻬﻮر ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﻋﻴﺎن ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ - هﻢاو ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻧﺠﻴﻞ،‬ ‫ْ‬ ‫ﻣﺮگ را ﺑﺎﻃﻞ ﮐﺮد و ﺣﻴﺎت و ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ را ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺖ. ١١و ﻣﻦ ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩام‬ ‫ﺗﺎ واﻋﻆ، رﺳﻮل و ﻣﻌّﻢ اﻳﻦ اﻧﺠﻴﻞ ﺑﺎﺷﻢ. ٢١از هﻤﻴﻦروﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ رﻧﺞ ﻣﯽﮐﺸﻢ،‬ ‫ﻠ‬ ‫ا ّﺎ ﻋﺎر ﻧﺪارم، ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽداﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩام و ﻳﻘﻴﻦ دارم ﮐﻪ او ﻗﺎدر اﺳﺖ اﻣﺎﻧﺘﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺗﺎ ﺑﺪان روز ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ.‬ ‫ْ‬ ‫٣١ﺑﺎ اﻳﻤﺎن و ﻣﺤﺒﺘﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ از ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ‬ ‫ﭼﻮن اﻟﮕﻮﯼ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺻﺤﻴﺢ ﺗﻤ ّﮏ ﺟﻮﯼ. ۴١ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ روحاﻟﻘﺪس ﮐﻪ در ﻣﺎ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ،‬ ‫ﺴ‬ ‫ﺁن اﻣﺎﻧﺖ ﻧﻴﮑﻮ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ، ﭘﺎسدار.‬ ‫۵١ﺁﮔﺎهﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ، ﺟﻤﻠﮕﯽ از ﻣﻦ روﯼ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ، از ﺁنﺟﻤﻠﻪ،‬ ‫ﻓﻴ ِﻠﻮس و ِﺮﻣﻮﺟ ِﺲ.‬ ‫ِﻨ‬ ‫ه‬ ‫ﮕ‬ ‫۶١رﺣﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮادۀ اوﻧﻴﺴﻴﻔﻮروس ﺑﺎد، ﭼﻪ او ﺑﺎرهﺎ ﺟﺎن ﻣﺮا ﺗﺎزﻩ ﮐﺮد و‬ ‫از زﻧﺠﻴﺮهﺎﻳﻢ ﻋﺎر ﻧﺪاﺷﺖ. ٧١ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ روم ﺁﻣﺪ، ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺮا ُﺴﺖ ﺗﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺟ‬

‫ﻳﺎﻓﺖ. ٨١رﺣﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺁن روز ﺧﺎص ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل او ﺷﻮد. ﺗﻮ ﺧﻮد از ﺧﺪﻣﺎت‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر او در اﻓ ُﺲ، ﺑﺨﻮﺑﯽ ﺁﮔﺎهﯽ.‬ ‫ِ ِﺴ‬

‫دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ٢‬
‫١ﭘﺲ ﺗﻮ اﯼ ﻓﺮزﻧﺪم، در ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺷﻮ، ٢و ﺁﻧﭽﻪ را‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر ﮔﻮاهﺎن ﺑﺴﻴﺎر از ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﯼ، ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن اﻣﻴﻨﯽ ﺑﺴﭙﺎر ﮐﻪ از ﻋﻬﺪۀ‬ ‫ﺁﻣﻮزش دﻳﮕﺮان ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺁﻳﻨﺪ. ٣هﻤﭽﻮن ﺳﺮﺑﺎز ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، در ﺗﺤﻤﻞ رﻧﺠﻬﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎش. ۴هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪهﻨﮕﺎم ﺳﺮﺑﺎزﯼ، ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﺸﻐﻮﻟﻴﺘﻬﺎﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽﺳﺎزد،‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﻮاهﺎن ﺟﻠﺐ ﺧﺸﻨﻮدﯼ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪۀ ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺖ. ۵ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ورزﺷﮑﺎرﯼ ﮐﻪ در‬ ‫ﻣﻴﺪان ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ هﻤﺎوردﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺗﺎج ﭘﻴﺮوزﯼ را درﻳﺎﻓﺖ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد، اﮔﺮ ﺑﻪﻗﺎﻧﻮن‬ ‫هﻤﺎوردﯼ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ۶ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺨﺴﺖ از ﻣﺤﺼﻮل ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺒﺮد، ﮐﺸﺎورزﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺤﻨﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٧ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ، ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را در ﻓﻬﻢ هﻤﮥ اﻳﻨﻬﺎ‬ ‫ﺑﺼﻴﺮت ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫٨ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮدار ﮐﻪ از ﻧﺴﻞ داوود ﺑﻮدﻩ، از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ؛ اﻳﻦ‬ ‫اﺳﺖ اﻧﺠﻴﻞ ﻣﻦ، ٩ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮش در رﻧﺠﻢ، ﺗﺎ ﺑﺪان ﺣﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﺠﺮﻣﺎن ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮم‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻩاﻧﺪ. ا ّﺎ ﮐﻼم ﺧﺪا در زﻧﺠﻴﺮ ﻧﻴﺴﺖ. ٠١ﭘﺲ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺗﺤﻤﻞ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﺠﺎﺗﯽ را ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﺎﺳﺖ، ﺑﺎ ﺟﻼل ﺟﺎوداﻧﯽ ﺑﻪدﺳﺖ ﺁورﻧﺪ.‬ ‫ْ‬ ‫١١اﻳﻦ ﺳﺨﻦ درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد اﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺎ او ﻣﺮدﻳﻢ،‬ ‫ﺑﺎ او زﻧﺪﮔﯽ هﻢ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد.‬ ‫٢١اﮔﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ،‬ ‫ﺑﺎ او ﺳﻠﻄﻨﺖ هﻢ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد.‬ ‫اﮔﺮ اﻧﮑﺎرش ﮐﻨﻴﻢ،‬ ‫او ﻧﻴﺰ اﻧﮑﺎرﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫٣١اﮔﺮ ﺑﯽوﻓﺎ ﺷﻮﻳﻢ،‬ ‫او وﻓﺎدار ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ،‬ ‫زاﻧﮑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را اﻧﮑﺎر ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺮد.‬

‫ﺧﺎدم ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا‬

‫۴١اﻳﻨﻬﺎ را ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻳﺎدﺁور ﺷﻮ و در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا هﺸﺪار دﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻠﻤﺎت‬ ‫ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﻧﮑﻨﻨﺪ، ﮐﻪ ﺟﺰ ﺗﺒﺎهﯽ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﺛﻤﺮﯼ ﻧﺪارد. ۵١ﺳﺨﺖ ﺑﮑﻮش ﮐﻪ ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا‬ ‫ﺑﺎﺷﯽ، هﻤﭽﻮن ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرﯼ ﮐﻪ او را ﺳﺒﺒﯽ ﺑﺮاﯼ ﺷﺮﻣﺴﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ و ﮐﻼم ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﺑﻪﮐﺎر ﻣﯽﺑﻨﺪد. ۶١از ﻳﺎوﻩﮔﻮﻳﯽهﺎﯼ دﻧﻴﻮﯼ ﺑﭙﺮهﻴﺰ، ﮐﻪ ﺷﺨﺺ را هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﯽدﻳﻨﯽ ﺳﻮق ﻣﯽدهﺪ. ٧١ﺗﻌﻠﻴﻢ ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﻗﺎﻧﻘﺎرﻳﺎ ﭘﺨﺶ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد.هﻴ ِﻨﺎﺋﻮس و ﻓﻴﻠﻴﺘﻮس از هﻤﻴﻦ دﺳﺘﻪاﻧﺪ، ٨١ﮐﻪ از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﺤﺮف ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ و‬ ‫ﻤ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ هﻢاﮐﻨﻮن ﺑﻪوﻗﻮع ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ، و ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن اﻳﻤﺎن ﺑﻌﻀﯽ را وﻳﺮان‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٩١ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، ﭘﯽ ﻣﺴﺘﺤﮑﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻧﻬﺎدﻩ اﺳﺖ، ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت‬ ‫ُﻬﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ، »ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﺴﺎن ﺧﻮد را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ،« و »هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ اﻗﺮار‬ ‫ﻣ‬ ‫دارد، ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ از ﺷﺮارت ﮐﻨﺎرﻩ ﺟﻮﻳﺪ.«‬ ‫٠٢در ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺰرگ، ﺗﻨﻬﺎ ﻇﺮوف زرﻳﻦ و ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮﺑﻴﻦ و ﮔﻠﻴﻦ هﻢ‬ ‫هﺴﺖ؛ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﺼﺎرف ﻣﻬﻢ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ، اﻳﻨﻬﺎ ﺑﻪﮐﺎر ﻣﺼﺎرف ﭘﻴﺶﭘﺎاﻓﺘﺎدﻩ. ١٢ﭘﺲ هﺮﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮد را از ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺎﻩ دارد، ﻇﺮﻓﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﺼﺎرف ﻣﻬﻢ ﻣﯽﺁﻳﺪ،‬ ‫ﻇﺮﻓﯽ ﻣﻘ ّس و ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺮاﯼ ﺻﺎﺣﺐﺧﺎﻧﻪ و ﻣﻬﻴﺎ ﺑﺮاﯼ هﺮ ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮ.‬ ‫ﺪ‬ ‫٢٢از اﻣﻴﺎل ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﮕﺮﻳﺰ، و ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ دﻟﯽ ﭘﺎﮎ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ،‬ ‫در ﭘﯽ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ و اﻳﻤﺎن و ﻣﺤﺒﺖ و ﺁراﻣﺶ ﺑﺎش. ٣٢از ﻣﺒﺎﺣﺜﺎت ﭘﻮچ و ﺑﯽﺧﺮداﻧﻪ‬ ‫دورﯼ ﮐﻦ، ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽداﻧﯽ ﻧﺰاﻋﻬﺎ ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﻴﺰد. ۴٢ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺎدم ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺰاع‬ ‫ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ هﻤﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎﺷﺪ و ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺑﺮدﺑﺎر. ۵٢ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن را ﺑﻨﺮﻣﯽ‬ ‫ارﺷﺎد ﮐﻨﺪ، ﺑﺪﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺮﺳﻨﺪ ۶٢و‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﻣﺪﻩ، از دام اﺑﻠﻴﺲ ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را ﺑﺮاﯼ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﺳﺘﮥ ﺧﻮد اﺳﻴﺮ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺮهﻨﺪ.‬

‫دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ٣‬
‫ﺑﯽﺧﺪاﻳﯽ در روزهﺎﯼ ﺁﺧﺮ‬
‫١ا ّﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎش ﮐﻪ در روزهﺎﯼ ﺁﺧﺮ، زﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﭘﻴﺶ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ. ٢ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫ْ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺖ، ﭘﻮﻟﺪوﺳﺖ، ﻻفزن، ﻣﺘﮑﺒﺮ، ﻧﺎﺳﺰاﮔﻮ، ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﺑﻪ واﻟﺪﻳﻦ، ﻧﺎﺳﭙﺎس، ﻧﺎﭘﺎﮎ،‬ ‫٣ﺑﯽﻋﺎﻃﻔﻪ، ﺑﯽﮔﺬﺷﺖ، ﻏﻴﺒﺖﮔﻮ، ﺑﯽﺑﻨﺪوﺑﺎر، وﺣﺸﯽ، دﺷﻤﻦ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ، ۴ﺧﻴﺎﻧﺘﮑﺎر، ﻋﺠﻮل‬ ‫و ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد. ﻟﺬت را ﺑﻴﺶ از ﺧﺪا دوﺳﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ ۵و هﺮﭼﻨﺪ ﺻﻮرت‬ ‫ِ‬ ‫ﻇﺎهﺮ دﻳﻨﺪارﯼ را دارﻧﺪ، ﻣﻨﮑﺮ ﻗﺪرت ﺁن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد. از ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن دورﯼ ﮔﺰﻳﻦ.‬ ‫ِ‬ ‫۶اﻳﻨﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ درون ﺧﺎﻧﮥ ﻣﺮدم رﺧﻨﻪ ﮐﺮدﻩ، زﻧﺎن ﺳﺒﮏﻣﻐﺰ را اﺳﻴﺮ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ، زﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ زﻳﺮ ﺑﺎر ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻢ ﺷﺪﻩاﻧﺪ و هﻮﺳﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ‬ ‫ْ‬ ‫هﺮﺳﻮ ﻣﯽﮐﺸﺪ، ٧و ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ هﻤﻮارﻩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ، هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫رﺳﻴﺪ. ٨هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻳﺎ ّﻴﺲ و ﻳﻤﺒْﺮﻳﺲ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ، اﻳﻨﺎن ﻧﻴﺰ ﮐﻪ‬ ‫َْ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻓﮑﺮﯼ ﻓﺎﺳﺪ و اﻳﻤﺎﻧﯽ ﻣﺮدود دارﻧﺪ، ﺑﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٩ا ّﺎ راﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ‬ ‫ﻣ‬

‫ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﯽﺧﺮدﻳﺸﺎن ﺑﺮ هﻤﮕﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﯽﺧﺮدﯼ ﺁن دو‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻋﻴﺎن ﮔﺮدﻳﺪ.‬

‫اﻧﺪرز ﭘﻮُﺲ ﺑﻪ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس‬ ‫ﻟ‬

‫٠١وﻟﯽ ﺗﻮ ﺗﻌﻠﻴﻢ و رﻓﺘﺎر و هﺪف و اﻳﻤﺎن و ﺻﺒﺮ و ﻣﺤﺒﺖ و ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺮا ١١و‬ ‫ﺁزارهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ دﻳﺪم و رﻧﺠﻬﺎﻳﯽ را ﮐﻪ ﮐﺸﻴﺪم، ﻧﻈﺎرﻩﮔﺮ ﺑﻮدﻩاﯼ و از ﺁﻧﭽﻪ در َﻧﻄﺎﮐﻴﻪ،‬ ‫ا‬ ‫ﻗﻮﻧﻴﻪ و ِﺴﺘْﺮﻩ ﺑﺮ ﺳﺮم ﺁﻣﺪ و ﺁزارهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﻴﺪ، ﻧﻴﮏ ﺁﮔﺎهﯽ. ا ّﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮا از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺁنهﻤﻪ رهﺎﻧﻴﺪ. ٢١ﺑﺮاﺳﺘﯽ، هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ دﻳﻨﺪارﯼ زﻳﺴﺖ‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ، ﺁزار ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ؛ ٣١ا ّﺎ ﺷﺮارتﭘﻴﺸﮕﺎن و ﺷ ّﺎدان در ﺑﺪﯼ ﭘﻴﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ رﻓﺖ؛‬ ‫ﻴ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮاهﻨﺪ داد و ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﻮرد. ۴١ا ّﺎ ﺗﻮ در ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ و ﺑﺪان اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁوردﻩاﯼ ﭘﺎﻳﺪار ﺑﺎش، ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽداﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ را از ﭼﻪﮐﺴﺎن ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪاﯼ، ۵١و ﭼﮕﻮﻧﻪ از‬ ‫ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس را داﻧﺴﺘﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را ﺣﮑﻤﺖ ﺁﻣﻮزد ﺑﺮاﯼ ﻧﺠﺎﺗﯽ ﮐﻪ از راﻩ‬ ‫ﺪ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ اﺳﺖ. ۶١ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس اﻟﻬﺎم ﺧﺪاﺳﺖ و ﺑﺮاﯼ ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺄدﻳﺐ و‬ ‫ﺪ‬ ‫ْ‬ ‫اﺻﻼح و ﺗﺮﺑﻴﺖ در ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ، ٧١ﺗﺎ ﻣﺮد ﺧﺪا ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺑﺮاﯼ هﺮ ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮ‬ ‫ﺗﺠﻬﻴﺰ ﮔﺮدد.‬

‫دوم ﺗﻴﻤﻮﺗﺎوس ۴‬
‫١در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺪا و ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺮدﮔﺎن داورﯼ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، و ﻧﻈﺮ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻪ ﻇﻬﻮر او و ﭘﺎدﺷﺎهﯽاش، ﺗﻮ را ﻣﮑّﻒ ﻣﯽﺳﺎزم ﮐﻪ ٢ﮐﻼم را ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮐﻨﯽ و ﺑﻪﮔﺎﻩ و‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺑﻪﺑﻴﮕﺎﻩ ﺁﻣﺎدﻩ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﺷﯽ و ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﺑﺴﻴﺎر و ﺗﻌﻠﻴﻢ دﻗﻴﻖ، ﺑﻪ اﺻﻼح و ﺗﻮﺑﻴﺦ و ﺗﺸﻮﻳﻖ‬ ‫ﺑﭙﺮدازﯼ. ٣زﻳﺮا زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺻﺤﻴﺢ ﮔﻮش ﻓﺮاﻧﺨﻮاهﻨﺪ داد، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﻪ ﻣﻴﻞ ﺧﻮﻳﺶ، ﻣﻌّﻤﺎن ﺑﺴﻴﺎر ِﺮد ﺧﻮد ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻬﺎﻳﺸﺎن ﻃﺎﻟﺐ‬ ‫ﮔ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪن ﺁن اﺳﺖ، از ﺁﻧﺎن ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ؛ ۴و از ﮔﻮش ﻓﺮادادن ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ روﻳﮕﺮدان ﺷﺪﻩ،‬ ‫ﺑﻪﺳﻮﯼ اﻓﺴﺎﻧﻪهﺎ ﻣﻨﺤﺮف ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺸﺖ. ۵ا ّﺎ ﺗﻮ در هﻤﻪﺣﺎل ﺑﻬﻮش ﺑﺎش؛ ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ را ﺑﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد هﻤﻮار ﮐﻦ؛ ﮐﺎر ﻣﺒﺸﺮ را اﻧﺠﺎم دﻩ و ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪﮐﻤﺎل ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎن.‬ ‫۶زﻳﺮا ﻣﻦ، هﻢاﮐﻨﻮن، هﻤﭽﻮن هﺪﻳﻪاﯼ رﻳﺨﺘﻨﯽ، در ﺣﺎل رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻧﻢ و زﻣﺎن رﺣﻠﺘﻢ‬ ‫ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٧ﺟﻨﮓ ﻧﻴﮑﻮ را ﺟﻨﮕﻴﺪﻩام، ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﺎﻧﺪﻩام و اﻳﻤﺎن را‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺤﻔﻮظ داﺷﺘﻪام. ٨اﮐﻨﻮن ﺗﺎج ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﺮاﻳﻢ ﺁﻣﺎدﻩ اﺳﺖ، ﺗﺎﺟﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺁن داور‬ ‫ﻋﺎدل، در ﺁن روز ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد - ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق‬ ‫ﻇﻬﻮر او ﺑﻮدﻩاﻧﺪ.‬

‫ﺳﻔﺎرﺷﻬﺎﯼ ﺷﺨﺼﯽ‬
‫٩ﺑﮑﻮش ﺗﺎ هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﻧﺰد ﻣﻦ ﺁﻳﯽ. ٠١زﻳﺮا دﻳﻤﺎس ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻋﺸﻖ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺮا‬ ‫ﺗﺮﮎ ﮐﺮدﻩ و ﺑﻪ ِﺴﺎﻟﻮﻧﻴﮑﯽ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﮐْﺮﻳﺴﮑﻴﺲ ﺑﻪ َﻼﻃﻴﻪ و ﺗﻴﺘﻮس هﻢ ﺑﻪ َﻟﻤﺎﺗﻴﻪ‬ ‫د‬ ‫ﻏ‬ ‫ﺗ‬ ‫رﻓﺘﻪ. ١١ﺗﻨﻬﺎ ﻟﻮﻗﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ. َﺮ ُﺲ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻴﺎور، زﻳﺮا در ﺧﺪﻣﺘﻢ ﻣﺮا‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ. ٢١ﺗﻴﺨﻴﮑﻮس را ﺑﻪ اﻓ ُﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎدم. ٣١هﻨﮕﺎم ﺁﻣﺪﻧﺖ، ﻗﺒﺎﻳﯽ را ﮐﻪ در‬ ‫ِ ِﺴ‬

‫ﺗْﺮوﺁس ﻧﺰد ﮐﺎرﭘﻮس ﺑﺮ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻴﺎور، و ﻧﻴﺰ ﻃﻮﻣﺎرهﺎﻳﻢ را و ﺑﺨﺼﻮص‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ را.‬ ‫۴١اﺳﮑﻨﺪر ﻣﺴﮕﺮ، ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺪﻳﻬﺎ ﮐﺮد. ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺰاﯼ ﮐﺎرهﺎﻳﺶ را ﺧﻮاهﺪ داد.‬ ‫۵١ﺗﻮ ﻧﻴﺰ از او ﺑﺮﺣﺬر ﺑﺎش، زﻳﺮا ﺑﺎ ﭘﻴﺎم ﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫۶١در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ دﻓﺎع ﻣﻦ، هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﯽ از ﻣﻦ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪ ﻣﺮا‬ ‫واﻧﻬﺎدﻧﺪ. ﻣﺒﺎد ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﺸﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﻮد. ٧١ا ّﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﮐﻨﺎر ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎد و ﻣﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺮو ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﻼم ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﻦ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺷﻮد و هﻤﮥ ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﺁن را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ.‬ ‫ﭘﺲ، از دهﺎن ﺷﻴﺮ رهﺎﻳﯽ ﻳﺎﻓﺘﻢ. ٨١ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺮا از هﺮ ﺣﻤﻠﮥ ﺷﺮ ﺧﻮاهﺪ رهﺎﻧﻴﺪ و ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ﺟﻼل ﺑﺮ او ﺑﺎد ﺗﺎ اﺑﺪاﻵﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ!‬

‫درودهﺎﯼ ﻧﻬﺎﻳﯽ‬
‫٩١ﺳﻼم ﻣﺮا ﺑﻪ ﭘْﺮﻳﺴﮑﻴﻼ و ﺁﮐﻴﻼ و ﺧﺎﻧﻮادۀ اوﻧﻴﺴﻴﻔﻮروس ﺑﺮﺳﺎن. ٠٢ِراﺳﺘﻮس‬ ‫ا‬ ‫در ﻗ ِﻧ ُﺲ ﻣﺎﻧﺪ، و ﻣﻦ ﺗْﺮوﻓﻴﻤﻮس را در ﻣﻴﻠﻴﺘﻮس، ﺑﻴﻤﺎر، ﺑﺮ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ. ١٢ﺑﮑﻮش ﺗﺎ‬ ‫ُﺮ ﺘ‬ ‫ﭘﻴﺶ از زﻣﺴﺘﺎن ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﺳﯽ. اوﺑﻮﻟﻮس ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ، و ﻧﻴﺰ ﭘﻮدﻧْﺲ،‬ ‫ِ‬ ‫ﻟﻴﻨﻮس، ﮐْﻠﻮدﻳﺎ و هﻤﮥ ﺑﺮادران.‬ ‫٢٢ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ روح ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ. ﻓﻴﺾ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﺗﻴﻄﺲ )ﺗﻴﺘﻮس(‬ ‫ﻟ‬

‫ﺗﻴﻄﺲ ١‬
‫١از ﭘﻮُﺲ، ﺧﺎدم ﺧﺪا و رﺳﻮل ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، در ﺧﺪﻣﺖ اﻳﻤﺎن ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن ﺧﺪا و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺪ دﻳﻨﺪارﯼ اﺳﺖ، ٢و ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان ﮐﻪ ﺧﺪاﯼ ﻣﻨ ّﻩ از‬ ‫ﺰ‬ ‫هﺮ دروغ از اﻳﺎم ازل ﺑﺪان وﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮد ٣و ﮐﻼم ﺧﻮد را در زﻣﺎن ﻣﻘﺮر ﺁﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺖ،‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﻮﻋﻈﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪ.‬ ‫۴ﺑﻪ ﺗﻴﺘﻮس، ﻓﺮزﻧﺪ راﺳﺘﻴﻨﻢ در اﻳﻤﺎﻧﯽ ﻣﺸﺘﺮﮎ:‬ ‫ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد.‬

‫ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﺗﻴﺘﻮس در ﮐ ِت‬ ‫ْﺮ‬

‫۵ﺗﻮ را از ﺁنرو در ﮐ ِت ﺑﺮﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﺎﺗﻤﺎم را ﺳﺎﻣﺎن دهﯽ و‬ ‫ْﺮ‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ را اﻣﺮ ﮐﺮدم، در هﺮ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﺎﻳﺨﯽ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﮕﻤﺎرﯼ.‬ ‫۶ﺷﻴﺦ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﯼ از ﻣﻼﻣﺖ، ﺷﻮهﺮ وﻓﺎدار ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ زن، و داراﯼ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎاﻳﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از هﺮﮔﻮﻧﻪ اﺗﻬﺎم ﻟﺠﺎمﮔﺴﻴﺨﺘﮕﯽ و ﺳﺮﮐﺸﯽ ﻣﺒﺮا ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٧ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫ﮐﻠﻴﺴﺎ ﮐﺎرﮔﺰار ﺧﺪاﺳﺖ و از هﻤﻴﻦرو ﺑﺎﻳﺪ َﺮﯼ از ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻪ ﺧﻮدرأﯼ ﻳﺎ ﺗﻨﺪﺧﻮ ﻳﺎ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻣﻴﮕﺴﺎر ﻳﺎ ﺧﺸﻦ ﻳﺎ در ﭘﯽ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻧﺎﻣﺸﺮوع، ٨ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازﯼ و دوﺳﺘﺪار‬ ‫ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ و ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪار و ﭘﺎرﺳﺎ و ﻣﻘ ّس و ﻣﻨﻈﻢ؛ ٩و ﭘﺎﻳﺪار ﺑﺮ ﮐﻼم ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﺪ‬ ‫دادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دﻳﮕﺮان را ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺻﺤﻴﺢ ﭘﻨﺪ دهﺪ و ﻧﻈﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن را رد‬ ‫ﮐﻨﺪ.‬ ‫٠١زﻳﺮا ﮔﺮدﻧﮑﺸﺎن ﻳﺎوﻩﮔﻮﯼ و ﻓﺮﻳﺒﮑﺎر ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ، ﺑﺨﺼﻮص از ﺧﺘﻨﻪﺷﺪﮔﺎن، ١١ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫دهﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺴﺖ، زﻳﺮا ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺐ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻧﺎﻣﺸﺮوع، ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﯽدهﻨﺪ و‬ ‫ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩهﺎ را ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﺒﺎﻩ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ. ٢١ﺣﺘﯽ ﻳﮑﯽ از اﻧﺒﻴﺎﯼ ﺧﻮدﺷﺎن ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ: »ﮐ ِﺗﻴﺎن هﻤﻮارﻩ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ دروﻏﮕﻮ و وﺣﻮﺷﯽ ﺷﺮور و ﺷﮑﻢﭘﺮﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ْﺮ‬ ‫ﺗﻦﭘﺮورﻧﺪ.« ٣١اﻳﻦ ﺷﻬﺎدت راﺳﺖ اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺁﻧﺎن را ﺳﺨﺖ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﮐﻦ ﺗﺎ از ﺳﻼﻣﺖ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﻨﺪ و ۴١ﺑﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪهﺎﯼ ﻳﻬﻮد و اﺣﮑﺎم ﻣﻨﮑﺮان ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻮش ﻧﺴﭙﺎرﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫۵١ﺑﺮاﯼ ﭘﺎﮐﺎن هﻤﻪﭼﻴﺰ ﭘﺎﮎ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺁﻟﻮدﻩاﻧﺪ و ﺑﯽاﻳﻤﺎن، هﻴﭻﭼﻴﺰ ﭘﺎﮎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ هﻢ ﻓﮑﺮﺷﺎن ﺁﻟﻮدﻩ اﺳﺖ و هﻢ وﺟﺪاﻧﺸﺎن. ۶١ﻣ ّﻋﯽ ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﯽاﻧﺪ، ا ّﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮐﺮدارﺷﺎن او را اﻧﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻧﻔﺮتاﻧﮕﻴﺰﻧﺪ و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن، و ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاﯼ هﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ.‬

‫ﺗﻴﻄﺲ ٢‬
‫ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺻﺤﻴﺢ‬

‫١ا ّﺎ ﺗﻮ از ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ، ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮ. ٢ﻣﺮدان ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ را ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻌﺘﺪل و ﺑﺎوﻗﺎر و ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪار ﺑﺎﺷﻨﺪ و در اﻳﻤﺎن و ﻣﺤﺒﺖ و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ، ﺑﺸﺎﻳﺴﺘﮕﯽ‬ ‫رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫٣ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، زﻧﺎن ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻴﻮۀ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪاﯼ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻧﺒﺎﻳﺪ‬ ‫ﻏﻴﺒﺖﮔﻮ ﻳﺎ ﺑﻨﺪۀ ﺷﺮاب ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ، ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﻨﺪ، ۴ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫زﻧﺎن ﺟﻮاﻧﺘﺮ را ﺧﺮد ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻮهﺮدوﺳﺖ و ﻓﺮزﻧﺪدوﺳﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ۵و ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪار و‬ ‫ﻋﻔﻴﻒ و ﮐﺪﺑﺎﻧﻮ و ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻣﻄﻴﻊ ﺷﻮهﺮ، ﺗﺎ ﮐﻼم ﺧﺪا ﺑﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﻮد.‬ ‫ِ‬ ‫۶ﻧﻴﺰ ﻣﺮدان ﺟﻮان را ﭘﻨﺪدﻩ ﺗﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪار ﺑﺎﺷﻨﺪ. ٧ﺧﻮد در هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺳﺮﻣﺸﻖ اﻋﻤﺎل‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺎش. در ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﺻﺪاﻗﺖ و ﺟﺪ ّﺖ ﺑﻪﺧﺮج دﻩ، ٨و ﺳﻼﻣﺖ ﮔﻔﺘﺎرت ﭼﻨﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺁن را ﻣﺬﻣﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺮد، ﺗﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﭼﻮن ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﮔﻔﺘﻦ از ﻣﺎ ﻧﻴﺎﺑﻨﺪ، ﺷﺮﻣﺴﺎر‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ.‬ ‫٩ﻏﻼﻣﺎن را ﺑﻴﺎﻣﻮز ﮐﻪ در هﺮﭼﻴﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ارﺑﺎﺑﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺮاﯼ ﺟﻠﺐ ﺧﺸﻨﻮدﯼ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ؛ و ﭼﻮن و ﭼﺮا ﻧﮑﻨﻨﺪ ٠١و از ﺁﻧﺎن ﻧﺪزدﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻤﺎل اﻣﺎﻧﺖ را ﻧﺸﺎن دهﻨﺪ‬ ‫ﺗﺎ در هﺮﭼﻴﺰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﺧﺪا را زﻳﻨﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪ.‬ ‫١١زﻳﺮا ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ هﻤﮕﺎن را ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ اﺳﺖ‬ ‫٢١و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﺁﻣﻮزد ﮐﻪ ﺑﯽدﻳﻨﯽ و اﻣﻴﺎل دﻧﻴﻮﯼ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ، ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪارﯼ و‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ و دﻳﻨﺪارﯼ در اﻳﻦ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺿﺮ زﻳﺴﺖ ﮐﻨﻴﻢ، ٣١در ﺣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁن اﻣﻴﺪ‬ ‫ﻣﺒﺎرﮎ، ﻳﻌﻨﯽ ﻇﻬﻮر ﭘﺮﺟﻼل ﺧﺪاﯼ ﻋﻈﻴﻢ و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪﻩﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﻢ، ۴١ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮد را ﻓﺪاﯼ ﻣﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ از هﺮ ﺷﺮارت ﺑﺎزﺧﺮﻳﺪﻣﺎن ﮐﻨﺪ و ﻗﻮﻣﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻃﺎهﺮ‬ ‫ﺳﺎزد ﮐﻪ از ﺁن ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻏﻴﻮر ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮ.‬ ‫ِ‬ ‫۵١اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﮕﻮ، و ﺑﺎ ﮐﻤﺎل اﻗﺘﺪار ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻧﻤﺎ، و ﻣﮕﺬار ﮐﺴﯽ ﺗﻮ را ﺣﻘﻴﺮ‬ ‫ﺷﻤﺎرد.‬

‫ﺗﻴﻄﺲ ٣‬
‫رﻓﺘﺎر ﻧﻴﮑﻮ‬
‫١اﻳﺸﺎن را ﻳﺎدﺁور ﺷﻮ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﮑﻤﺮاﻧﺎن و ﺻﺎﺣﺒﻤﻨﺼﺒﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدارﯼ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ، و ﺑﺮاﯼ هﺮ ﮐﺎر ﻧﻴﮏ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ٢ﮐﺴﯽ را ﻧﺎﺳﺰا ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ و ﺳﺘﻴﺰﻩﺟﻮ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺑﺎﻣﻼﺣﻈﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻧﺰد هﻤﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﻓﺮوﺗﻦ.‬ ‫٣ﻣﺎ ﻧﻴﺰ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﺎدان و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدار ﺑﻮدﻳﻢ و ﮔﻤﺮاﻩ و ﺑﻨﺪۀ هﻤﻪﮔﻮﻧﻪ اﻣﻴﺎل و ﻟﺬﺗﻬﺎ؛‬ ‫و در ﮐﻴﻦ و ﺣﺴﺪ روزﮔﺎر ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪﻳﻢ. ﻣﻨﻔﻮر ﺑﻮدﻳﻢ و ﻣﺘﻨﻔﺮ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ. ۴ا ّﺎ ﭼﻮن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ و اﻧﺴﺎﻧﺪوﺳﺘﯽ ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﺧﺪا ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪ، ۵ﻣﺎ را ﻧﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﺎرهﺎﯼ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ از ﺳﺮ رﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﻴﺪ، ﺑﻪ ﻏﺴﻞ ﺗﻮﻟﺪ ﺗﺎزﻩ و‬ ‫ﻧﻮ ﺷﺪﻧﯽ ﮐﻪ از روحاﻟﻘﺪس اﺳﺖ؛ ۶ﮐﻪ او را ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮورﻳﺨﺖ، ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬

‫ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ٧ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﻴﺾ او ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻨﺎﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﺣﻴﺎت‬ ‫ﺟﺎوﻳﺪان، ﺑﻪ وارﺛﺎن ﺑﺪل ﮔﺮدﻳﻢ. ٨اﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ اﺳﺖ درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد. و از ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮ اﻳﻦ اﻣﻮر ﺗﺄﮐﻴﺪ ورزﯼ، ﺗﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺪا اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ، از ﻳﺎد ﻧﺒﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را‬ ‫وﻗﻒ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﮕﺎن را ﻧﻴﮑﻮ و ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ.‬ ‫٩ا ّﺎ از ﻣﺠﺎدﻻت ﻧﺎﺑﺨﺮداﻧﻪ و ﺷﺠﺮﻩﻧﺎﻣﻪهﺎ و ﺑﺤﺜﻬﺎ و ﻧﺰاﻋﻬﺎﯼ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺟﺘﻨﺎب ﮐﻦ، زﻳﺮا ﺑﯽﻓﺎﻳﺪﻩ و ﺑﯽارزش اﺳﺖ. ٠١ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻔﺮﻗﻪ اﺳﺖ ﻳﮏ ﺑﺎر، و‬ ‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮاﯼ د ّﻣﻴﻦ ﺑﺎر هﺸﺪار دﻩ، و از ﺁن ﭘﺲ، ﺑﺎ او ﻗﻄﻊ ارﺗﺒﺎط ﮐﻦ. ١١ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫و‬ ‫ﻣﯽداﻧﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻨﺤﺮف اﺳﺖ و ﮔﻨﺎهﮑﺎر، و ﺧﻮد ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ.‬ ‫ْ‬

‫ﻧﺼﺎﻳﺢ ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ‬
‫٢١وﻗﺘﯽ ﺁر ِﻤﺎس ﻳﺎ ﺗﻴﺨﻴﮑﻮس را ﻧﺰد ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎدم، ﺑﮑﻮش ﺗﺎ در اﺳﺮع وﻗﺖ ﻧﺰد ﻣﻦ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻮﭘﻮﻟﻴﺲ ﺁﻳﯽ، زﻳﺮا ﻋﺰم ﺁن دارم ﮐﻪ زﻣﺴﺘﺎن را در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮم. ٣١ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ، زﻳﻨﺎس وﮐﻴﻞ و ﺁﭘﻮُﺲ را در اﻧﺠﺎم ﺳﻔﺮﺷﺎن ﻣﺪد ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ هﻴﭻ ﻣﺤﺘﺎج ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ.‬ ‫ﻟ‬ ‫ِ‬ ‫۴١ﺑﮕﺬار هﻤﮑﻴﺸﺎن ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را وﻗﻒ اﻧﺠﺎم ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ‬ ‫رﻓﻊ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﺿﺮورﯼ ﺗﺪارﮎ ﺑﻴﻨﻨﺪ و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽﺛﻤﺮﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫۵١ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦاﻧﺪ، ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺗﻮ را ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﺎ را در اﻳﻤﺎن‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ، ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎن.‬ ‫ﻓﻴﺾ ﺑﺎ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﭘﻮُﺲ رﺳﻮل ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻴﻤﻮن‬ ‫ﻟ‬

‫١از ﭘﻮُﺲ، زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، و ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس، ﺑﺮادر ﻣﺎ،‬ ‫ْ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﻪ دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ و هﻤﮑﺎر ﻣﺎ ﻓﻴﻠﻴﻤﻮن، ٢ﺑﻪ ﺧﻮاهﺮ ﻣﺎ ﺁﭘْﻔﻴﺎ و هﻤﺮزم ﻣﺎ ﺁرﺧﻴﭙﻮس، و‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪات ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد:‬ ‫٣ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا، ﭘﺪر ﻣﺎ، و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬ ‫ﺷﮑﺮﮔﺰارﯼ و دﻋﺎ‬ ‫۴ﻣﻦ ﺑﺎ ﻳﺎدﺁوردﻧﺖ در دﻋﺎهﺎﻳﻢ، هﻤﻮارﻩ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮد را ﺳﭙﺎس ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ۵زﻳﺮا‬ ‫وﺻﻒ اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ و ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺑﻪ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن را ﻣﯽﺷﻨﻮم. ۶دﻋﺎﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺸﺎرﮐﺖ اﻳﻤﺎﻧﺖ ﺑﺴﯽ ﮐﺎرﮔﺮ اﻓﺘﺎدﻩ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ هﺮ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ رهﻨﻤﻮن ﺷﻮد‬ ‫ﮐﻪ در ﺟﻬﺖ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﻗﺎﻣﺖ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﺎﺳﺖ. ٧ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺳﺨﺖ ﺷﺎد و دﻟﮕﺮم ﮐﺮدﻩ‬ ‫اﺳﺖ، ﭼﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻟﻬﺎﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﻃﺮاوت و ﺗﺎزﮔﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﯼ.‬ ‫ﺪ‬

‫اﺳﺘﺪﻋﺎﯼ ﭘﻮُﺲ درﺑﺎرۀ اوﻧﻴﺴﻴﻤﻮس‬ ‫ﻟ‬

‫٨از اﻳﻦرو، هﺮﭼﻨﺪ در ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻦ ﺟﺴﺎرت را دارم ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺰاوار‬ ‫اﺳﺖ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﻢ، ٩ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽدهﻢ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺘﺪﻋﺎ ﻧﻤﺎﻳﻢ. ﭘﺲ ﻣﻦ، ﭘﻮﻟﺲ ﭘﻴﺮ، ﮐﻪ‬ ‫ُ ِ‬ ‫اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﺎﻳﻢ، ٠١درﺑﺎرۀ ﭘﺴﺮم اوﻧﻴﺴﻴﻤﻮس ﮐﻪ در ﺑﻨﺪ او را ﭘﺪر‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ﺷﺪﻩام، اﺳﺘﺪﻋﺎﻳﯽ از ﺗﻮ دارم. ١١او در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﺑﯽﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﻮد، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن هﻢ ﺗﻮ را‬ ‫ﻣ‬ ‫و هﻢ ﻣﺮا ﻣﻔﻴﺪ اﺳﺖ.‬ ‫٢١او را ﮐﻪ ﭘﺎرۀﺗﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﺎزﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ. ٣١ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺰد ﺧﻮد ﻧﮕﺎهﺶ‬ ‫دارم ﺗﺎ در ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻧﺠﻴﻞ درﺑﻨﺪم، ﺳﻬﻢ ﺗﻮ را در ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﻴﺮد.‬ ‫۴١ا ّﺎ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ ﮐﺎرﯼ ﺑﺪون ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﻮ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻢ، ﺗﺎ اﺣﺴﺎﻧﺖ از روﯼ ﻣﻴﻞ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪاﺟﺒﺎر. ۵١ﭼﻪﺑﺴﺎ ﮐﻪ از هﻤﻴﻦرو اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ از ﺗﻮ ﺟﺪا ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﻧﺰدت‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدد، ۶١ا ّﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﭼﻮن ﻏﻼم، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺁن، ﭼﻮن ﺑﺮادرﯼ ﻋﺰﻳﺰ. او ﻣﺮا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺲ ﻋﺰﻳﺰ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﺗﻮ را ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ اﺳﺖ، ﺧﻮاﻩ در ﻣﻘﺎم ﻳﮏ اﻧﺴﺎن و ﺧﻮاﻩ در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻘﺎم ﺑﺮادرﯼ در ﺧﺪاوﻧﺪ.‬ ‫٧١ﭘﺲ اﮔﺮ ﻣﺮا رﻓﻴﻖ ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﯽ، او را هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﯼ.‬ ‫٨١اﮔﺮ ﺧﻄﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﺮدﻩ، ﻳﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪهﮑﺎر اﺳﺖ، ﺁن را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻦ ﺑﮕﺬار.‬ ‫٩١ﻣﻦ، ﭘﻮُﺲ، ﺑﻪدﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﮐﻪ ﺁن را ﺟﺒﺮان ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد - اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺪﻳﻮﻧﯽ. ٠٢ﺁرﯼ اﯼ ﺑﺮادر، ﺁرزو دارم در ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻧﻔﻌﯽ از ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺳﺪ؛ ﭘﺲ ﺟﺎن ﻣﺮا در ﻣﺴﻴﺢ ﺗﺎزﻩ ﺳﺎز. ١٢اﻳﻦ را ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﭼﻮن از‬ ‫اﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارم و ﻣﯽداﻧﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻴﺶ از ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ، ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد.‬

‫٢٢در ﺿﻤﻦ، اﺗﺎﻗﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﻬﻴﺎ ﮐﻦ، زﻳﺮا اﻣﻴﺪ دارم ﺑﻪﺳﺒﺐ دﻋﺎهﺎﻳﺘﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﻮم.‬ ‫٣٢ِﭘﺎﻓْﺮاس، هﻤﺰﻧﺪان ﻣﻦ در ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻴﺴﯽ، ﺗﻮ را ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ. ۴٢هﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫ْ‬ ‫ا‬ ‫هﻤﮑﺎراﻧﻢ، َﺮ ُﺲ، ﺁرﻳﺴﺘﺎرﺧﻮس، دﻳﻤﺎس و ﻟﻮﻗﺎ ﺗﻮ را ﺳﻼم ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫۵٢ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺎ روح ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬ ‫ْ‬

‫رﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن‬
‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ١‬
‫ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﺑﺮﺗﺮ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن‬
‫١در ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺧﺪا ﺑﺎرهﺎ و از راهﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺑﺎ ﭘﺪران ﻣﺎ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ، ٢ا ّﺎ در اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ، ﭘﺴﺮﯼ ﮐﻪ او‬ ‫ﻣ‬ ‫را وارث هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﻘﺮر داﺷﺖ و ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﺟﻬﺎن را ﺁﻓﺮﻳﺪ. ٣او ﻓﺮوغ ﺟﻼل ﺧﺪا و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻈﻬﺮ ﮐﺎﻣﻞ ذات اوﺳﺖ، و هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﺎ ﮐﻼم ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارد. او ﭘﺲ از‬ ‫ﭘﺎﮎ ﮐﺮدن ﮔﻨﺎهﺎن، ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻘﺎم ﮐﺒﺮﻳﺎ در ﻋﺮش ﺑﺮﻳﻦ ﺑﻨﺸﺴﺖ. ۴ﭘﺲ ﺑﻪ هﻤﺎن‬ ‫اﻧﺪازﻩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﯽ ﺑﺮﺗﺮ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﺮاث ُﺮد، از ﻣﻘﺎﻣﯽ واﻻﺗﺮ از ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮردار‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺷﺪ.‬ ‫۵زﻳﺮا ﺧﺪا ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﮐﺪامﻳﮏ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ هﺴﺘﯽ؛‬ ‫اﻣﺮوز، ﻣﻦ ﺗﻮ را ﭘﺪر ﺷﺪﻩام«؟‬ ‫و ﻳﺎ:‬ ‫»ﻣﻦ او را ﭘﺪر ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد،‬ ‫و او ﻣﺮا ﭘﺴﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد«؟‬ ‫۶ﺑﻠﮑﻪ ﺁن هﻨﮕﺎم ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ارﺷﺪ را ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺁورد، ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫»هﻤﮥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪا او را ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ.«‬ ‫٧ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ درﺑﺎرۀ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺶ را ﺑﺎدهﺎ ﻣﯽﺳﺎزد،‬ ‫و ﺧﺎدﻣﺎﻧﺶ را ﺷﻌﻠﻪهﺎﯼ ﺁﺗﺶ.«‬ ‫٨ا ّﺎ درﺑﺎرۀ ﭘﺴﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺗﻮ، اﯼ ﺧﺪا، ﺗﺎ اﺑﺪ ﭘﺎﻳﺪار ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ،‬ ‫و ﻋﺪاﻟﺖ، ﻋﺼﺎﯼ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٩ﺗﻮ درﺳﺘﮑﺎرﯼ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ و از ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﺑﻴﺰار ﺑﻮدﻩاﯼ؛‬

‫ﭘﺲ ﺧﺪا، ﺧﺪاﯼ ﺗﻮ، ﺗﻮ را ﺑﺎ روﻏﻦ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻣﺴﺢ ﮐﺮدﻩ،‬ ‫و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮ را ﻣﻘﺎﻣﯽ واﻻﺗﺮ از رﻓﻘﺎﻳﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٠١و ﻧﻴﺰ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫»ﺗﻮ ﺑﻮدﯼ، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﮐﻪ در ﺁﻏﺎز ﺑﻨﻴﺎد زﻣﻴﻦ را ﻧﻬﺎدﯼ،‬ ‫و ﺁﺳﻤﺎن ﺻﻨﻌﺖ دﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ.‬ ‫١١ﺁﻧﻬﺎ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ رﻓﺖ، ا ّﺎ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﯽ؛‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ هﻤﭽﻮن ﻟﺒﺎس، ﻣﻨﺪرس ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٢١ﺁﻧﻬﺎ را ﭼﻮن رداﻳﯽ در هﻢ ﺧﻮاهﯽ ﭘﻴﭽﻴﺪ،‬ ‫و ﺑﻪﺳﺎن ﺟﺎﻣﻪاﯼ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ.‬ ‫ا ّﺎ ﺗﻮ هﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﻮدﯼ، ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﯽ،‬ ‫ﻣ‬ ‫و ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺗﻮ را ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد.«‬ ‫٣١ﺧﺪا ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﮐﺪامﻳﮏ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬ ‫ﺗﺎ ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺖ را ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ ﺳﺎزم«؟‬ ‫۴١ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻤﻠﮕﯽ روﺣﻬﺎﻳﯽ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ وارﺛﺎن ﺁﻳﻨﺪۀ‬ ‫ﻧﺠﺎت ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ؟‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٢‬
‫ﺿﺮورت ﺟ ّﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺠﺎت‬ ‫ﺪ‬
‫١ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ ﺑﺎ دﻗﺖ هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﻢ، ﻣﺒﺎدا از ﺁن‬ ‫ﻣﻨﺤﺮف ﺷﻮﻳﻢ. ٢زﻳﺮا اﮔﺮ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﻴﺎن ﺷﺪ اﻟﺰامﺁور ﺑﻮد، ﺁنﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﮐﻪ هﺮ ﺳﺮﭘﻴﭽﯽ و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﺑﺮﺣﻖ ﻣﯽﻳﺎﻓﺖ، ٣ﭘﺲ ﻣﺎ ﭼﻪ راﻩ ﮔﺮﻳﺰﯼ ﺧﻮاهﻴﻢ‬ ‫داﺷﺖ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺠﺎﺗﯽ ﻋﻈﻴﻢ را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ؟ اﻳﻦ ﻧﺠﺎت در ﺁﻏﺎز ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻴﺎن‬ ‫ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از او ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮدﻳﺪ، ۴در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁن‬ ‫ﮔﻮاهﯽ ﻣﯽداد، ﺑﺎ ﺁﻳﺎت و ﻋﺠﺎﻳﺐ و ﻣﻌﺠﺰات ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن، و ﻋﻄﺎﻳﺎﯼ روحاﻟﻘﺪس، ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫را ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽﮐﺮد.‬

‫ﻋﻴﺴﯽ ﺧﻮد را هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮادران ﺧﻮﻳﺶ ﻣﯽﺳﺎزد‬

‫۵او ﺟﻬﺎن ﺁﻳﻨﺪﻩ را ﮐﻪ از ﺁن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻗﺮار ﻧﺪاد. ۶ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ در ﺟﺎﻳﯽ ﺷﻬﺎدت دادﻩ، ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ:‬ ‫»اﻧﺴﺎن ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻓﮑﺮ او ﺑﺎﺷﯽ،‬ ‫و ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن، ﮐﻪ ﺑﻪ او روﯼ ﻧﻤﺎﻳﯽ؟‬ ‫٧او را اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﺎﻳﻴﻨﺘﺮ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺳﺎﺧﺘﯽ،‬ ‫و ﺗﺎج ﺟﻼل و اﮐﺮام را ﺑﺮ ﺳﺮ او ﮔﺬاﺷﺘﯽ‬ ‫٨و هﻤﻪﭼﻴﺰ را زﻳﺮ ﭘﺎﯼ او ﻧﻬﺎدﯼ.«‬ ‫ﺑﺎ ﻗﺮار دادن هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن او، ﺧﺪا ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﻴﻊ وﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ.‬ ‫ا ّﺎ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ، هﻨﻮز ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻴﻢ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺗﺤﺖ ﻓﺮﻣﺎن او ﺑﺎﺷﺪ. ٩ا ّﺎ ﻋﻴﺴﯽ را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﺎﻳﻴﻨﺘﺮ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ، وﻟﯽ اﮐﻨﻮن ﺗﺎج ﺟﻼل و اﮐﺮام‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮش ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ از رﻧﺞ ﻣﺮگ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻓﻴﺾ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ‬ ‫ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﺑﭽﺸﺪ.‬ ‫٠١ﺑﺠﺎ ﺑﻮد ﺧﺪا ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺮاﯼ او و ﺑﻪواﺳﻄﮥ او وﺟﻮد دارد، ﺑﺮاﯼ اﻳﻨﮑﻪ ﭘﺴﺮان‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر را ﺑﻪ ﺟﻼل ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻧﺠﺎت اﻳﺸﺎن را از راﻩ ﺗﺤﻤﻞ رﻧﺞ، ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮداﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫١١زﻳﺮا او ﮐﻪ ﻣﻘ ّس ﻣﯽﺳﺎزد و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﻘ ّس ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، هﻤﻪ از ﻳﮏ ﺧﺎﻧﻮادﻩاﻧﺪ. از‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻤﻴﻦرو، ﻋﻴﺴﯽ ﻋﺎر ﻧﺪارد اﻳﺸﺎن را ﺑﺮادر ﺑﺨﻮاﻧﺪ. ٢١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»ﻧﺎم ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺑﺮادراﻧﻢ اﻋﻼم ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد؛‬ ‫و در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﺎﻋﺖ، ﺣﻤﺪ ﺗﻮ را ﺧﻮاهﻢ ﺳﺮاﻳﻴﺪ.«‬ ‫٣١و ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»ﻣﻦ ﺑﺮ او ﺗﻮﮐﻞ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد.«‬ ‫و ﺑﺎز:‬ ‫»اﻳﻨﮏ ﻣﻦ، و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫۴١از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان از ﺟﺴﻢ و ﺧﻮن ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ، او ﻧﻴﺰ در اﻳﻨﻬﺎ ﺳﻬﻴﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﺮگ ﺧﻮد، ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪرت ﻣﺮگ ﻳﻌﻨﯽ اﺑﻠﻴﺲ را ﺑﻪ زﻳﺮ ِﺸﺪ، ۵١و ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ هﻤﮥ ﻋﻤﺮ‬ ‫ﮐ‬ ‫در ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺗﺮس از ﻣﺮگ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮدﻩاﻧﺪ، ﺁزاد ﺳﺎزد. ۶١زﻳﺮا ﻣﺴّﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ او ﻧﻪ‬ ‫ﻠ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن، ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢ را ﻳﺎرﯼ ﻣﯽدهﺪ. ٧١از هﻤﻴﻦرو، ﻻزم ﺑﻮد از هﺮﺣﻴﺚ‬ ‫هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮادران ﺧﻮد ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﻣﻘﺎم ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻤﯽ رﺣﻴﻢ و اﻣﻴﻦ، در ﺧﺪﻣﺖ ﺧﺪا‬

‫ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن ﻗﻮم ﮐ ّﺎرﻩ ﮐﻨﺪ. ٨١ﭼﻮن او ﺧﻮد هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁزﻣﻮدﻩ ﺷﺪ، رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ،‬ ‫ﻔ‬ ‫ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺁزﻣﻮدﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻳﺎرﯼ رﺳﺎﻧﺪ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٣‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺮ ﻣﻮﺳﯽ‬
‫١ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻘ ّس ﮐﻪ در دﻋﻮت ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﺮﻳﮏ هﺴﺘﻴﺪ، اﻧﺪﻳﺸﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﻌﻄﻮف ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ اوﺳﺖ رﺳﻮل و ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺪو ﻣﻌﺘﺮﻓﻴﻢ. ٢او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺖ اﻣﻴﻦ ﺑﻮد، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﻧﻴﺰ در ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا اﻣﻴﻦ ﺑﻮد.‬ ‫٣ا ّﺎ ﺑﻪ هﻤﺎن اﻧﺪازﻩ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﺳﺎزﻧﺪۀ ﺧﺎﻧﻪ از ﺧﻮد ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ، ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻴﺰ ﻻﻳﻖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﺮﻣﺘﯽ ﺑﻴﺶ از ﻣﻮﺳﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪ. ۴زﻳﺮا هﺮ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺑﻪدﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮد، ا ّﺎ ﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺧﺪاﺳﺖ. ۵ﻣﻮﺳﯽ در ﻣﻘﺎم ﺧﺎدم در ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا اﻣﻴﻦ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫در ﺁﻳﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد، ﺷﻬﺎدت دهﺪ. ۶ا ّﺎ ﻣﺴﻴﺢ، در ﻣﻘﺎم ﭘﺴﺮ ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎر ﺑﺮ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻣﻴﻦ اﺳﺖ. و ﺧﺎﻧﮥ او ﻣﺎ هﺴﺘﻴﻢ، ﺑﻪﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻴﻢ و در ﻣﺒﺎهﺎت‬ ‫ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺧﻮد هﻤﭽﻨﺎن ﭘﺎﻳﺪار ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ.‬ ‫٧ﭘﺲ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ روحاﻟﻘﺪس ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫»اﻣﺮوز، اﮔﺮ ﺻﺪاﯼ او را ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ،‬ ‫٨دل ﺧﻮد را ﺳﺨﺖ ﻣﺴﺎزﻳﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در اﻳﺎم ﺗﻤﺮد ﮐﺮدﻳﺪ،‬ ‫ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺁزﻣﺎﻳﺶ در ﺑﻴﺎﺑﺎن.‬ ‫٩ﺁﻧﺠﺎ ﭘﺪران ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺁزﻣﺎﻳﺶ و اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﮐﺎرهﺎﯼ ﻣﺮا دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٠١ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ، از ﺁن ﻧﺴﻞ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮدم‬ ‫و ﮔﻔﺘﻢ: ›اﻳﻨﺎن هﻤﻮارﻩ در دل ﺧﻮد ﮔﻤﺮاهﻨﺪ،‬ ‫و راهﻬﺎﯼ ﻣﺮا ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ؛‹‬ ‫١١ﭘﺲ در ﺧﺸﻢ ﺧﻮد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردم‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻦ هﺮﮔﺰ راﻩ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.«‬

‫٢١اﯼ ﺑﺮادران، هﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ از ﺷﻤﺎ ﮐﺴﯽ دل ﺷﺮور و ﺑﯽاﻳﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫از ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ روﻳﮕﺮدان ﺷﻮد. ٣١ﺑﻠﮑﻪ هﺮ روز، ﺗﺎ ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ هﻨﻮز »اﻣﺮوز«‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد، ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﭘﻨﺪ دهﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ در اﺛﺮ ﻓﺮﻳﺐ ﮔﻨﺎﻩ، ﺳﺨﺘﺪل ﻧﺸﻮد.‬ ‫۴١از ﺁنرو ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ ﺷﺮﻳﮏ ﺷﺪﻩاﻳﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺁﻏﺎزﻳﻦ ﺧﻮد را ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﺧﺮ اﺳﺘﻮار ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﻢ. ۵١ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ هﻢاﮐﻨﻮن ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ:‬ ‫»اﻣﺮوز، اﮔﺮ ﺻﺪاﯼ او را ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ،‬ ‫دل ﺧﻮد را ﺳﺨﺖ ﻣﺴﺎزﻳﺪ،‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در اﻳﺎم ﺗﻤﺮد ﮐﺮدﻳﺪ.«‬ ‫۶١ﻣﮕﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ و ﺑﻪرﻏﻢ ﺁن، ﺳﺮﭘﻴﭽﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ هﻤﮥ‬ ‫ﺁﻧﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ از ﻣﺼﺮ ﺑﻪدر ﺁورد؟ ٧١و از ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﭼﻬﻞ ﺳﺎل ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ‬ ‫ﺑﻮد؟ ﻣﮕﺮﻧﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻧﺪ و اﺟﺴﺎدﺷﺎن در ﺑﻴﺎﺑﺎن اﻓﺘﺎد؟ ٨١و درﺑﺎرۀ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرد ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ او هﺮﮔﺰ راﻩ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ؟ ﻣﮕﺮﻧﻪ هﻤﺎﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ؟ ٩١ﭘﺲ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ راﻩ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ۴‬
‫اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺷ ّﺎت ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم ﺧﺪا‬ ‫َﺒ‬
‫١ﭘﺲ ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﺒﺎدا ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ وﻋﺪۀ راﻩ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ او هﻨﻮز ﺑﻪ ﻗ ّت ﺧﻮد‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ، ﺁﺷﮑﺎر ﺷﻮد ﮐﻪ اﺣﺪﯼ از ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﻗﺎﺻﺮ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ. ٢زﻳﺮا ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﭼﻮن اﻳﺸﺎن ﺑﺸﺎرت دادﻩ ﺷﺪ. ا ّﺎ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ، ﺳﻮدﯼ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻧﺪاﺷﺖ، زﻳﺮا ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﮔﻮش ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﻳﻤﺎن ﻣﺘﺤﺪ ﻧﺸﺪﻧﺪ. ٣وﻟﯽ ﻣﺎ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻳﻢ، ﺑﻪ ﺁن اﺳﺘﺮاﺣﺖ‬ ‫راﻩ ﻣﯽﻳﺎﺑﻴﻢ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﭘﺲ در ﺧﺸﻢ ﺧﻮد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردم‬ ‫ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻦ راﻩ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ،«‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﺎرهﺎﯼ او ﺑﺎ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد. ۴زﻳﺮا در ﺟﺎﻳﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ‬ ‫روز هﻔﺘﻢ اﻇﻬﺎر ﻣﯽدارد ﮐﻪ: »در روز هﻔﺘﻢ، ﺧﺪا از هﻤﮥ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻮد ﻓﺮاﻏﺖ ﻳﺎﻓﺖ،«‬ ‫۵و ﺑﺎز در ﻗﺴﻤﺘﯽ ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﻧﻘﻞ ﺷﺪ، ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »هﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻦ راﻩ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ.«‬ ‫۶ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ، از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ هﻨﻮز ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁن اﺳﺘﺮاﺣﺖ راﻩ ﻳﺎﺑﻨﺪ، و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﺸﺎرت ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ راﻩ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ، ٧ﭘﺲ ﺧﺪا دﻳﮕﺮﺑﺎر روزﯼ ﺧﺎص را‬ ‫ﻣﻘﺮر ﻓﺮﻣﻮد و ﺁن را »اﻣﺮوز« ﻧﺎﻣﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر از زﺑﺎن‬ ‫داوود ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﺎن ﺷﺪ، ﻓﺮﻣﻮد:‬

‫»اﻣﺮوز، اﮔﺮ ﺻﺪاﯼ او را ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ،‬ ‫دل ﺧﻮد را ﺳﺨﺖ ﻣﺴﺎزﻳﺪ.«‬ ‫٨زﻳﺮا اﮔﺮ ﻳﻮﺷﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮد، ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻌﺪ، ﺧﺪا از روزﯼ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ. ٩ﭘﺲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺷ ّﺎت هﻨﻮز ﺑﺮاﯼ ﻗﻮم ﺧﺪا ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ؛ ٠١زﻳﺮا هﺮﮐﺲ‬ ‫َﺒ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺧﺪا داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮد، او ﻧﻴﺰ از ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻮد ﻓﺮاﻏﺖ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﺪا از ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻮد ﺁرام ﮔﺮﻓﺖ. ١١ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﺟﺪ ﺑﮑﻮﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁن اﺳﺘﺮاﺣﺖ راﻩ‬ ‫ّ‬ ‫ﻳﺎﺑﻴﻢ، ﻣﺒﺎدا ﮐﺴﯽ از ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺁﻧﺎن ﺳﺮﻣﺸﻖ ﮔﻴﺮد و درﻟﻐﺰد.‬ ‫٢١زﻳﺮا ﮐﻼم ﺧﺪا زﻧﺪﻩ و ﻣﻘﺘﺪر اﺳﺖ و ُﺮﻧﺪﻩﺗﺮ از هﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ دودم، و ﭼﻨﺎن ﻧﺎﻓﺬ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﻔﺲ و روح، و ﻣﻔﺎﺻﻞ و ﻣﻐﺰ اﺳﺘﺨﻮان را ﻧﻴﺰ ﺟﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﻓﮑﺎر و ﻧ ّﺘﻬﺎﯼ دل را‬ ‫ﻴ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺤﮏ ﻣﯽزﻧﺪ. ٣١هﻴﭻﭼﻴﺰ در ﺗﻤﺎم ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ از ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ در‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن او ﮐﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﺎ ﺑﺎ اوﺳﺖ، ﻋﺮﻳﺎن و ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ.‬

‫ﻋﻴﺴﯽ، ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﻣﺎ‬ ‫ِ‬

‫۴١ﭘﺲ ﭼﻮن ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻤﯽ واﻻﻣﻘﺎم دارﻳﻢ ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ درﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﺧﺪا، ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ اﻋﺘﺮاف ﺧﻮد را اﺳﺘﻮار ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﻢ. ۵١زﻳﺮا ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﻣﺎ ﭼﻨﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺿﻌﻔﻬﺎﯼ ﻣﺎ هﻤﺪردﯼ ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از هﺮ ﺣﻴﺚ هﻤﭽﻮن ﻣﺎ‬ ‫وﺳﻮﺳﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺪون اﻳﻨﮑﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻨﺪ. ۶١ﭘﺲ ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﻓﻴﺾ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ‬ ‫ﺗﺎ رﺣﻤﺖ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ و ﻓﻴﻀﯽ را ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪهﻨﮕﺎم ﻧﻴﺎز ﻳﺎرﻳﻤﺎن دهﺪ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ۵‬
‫١هﺮ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ از ﻣﻴﺎن ﺁدﻣﻴﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﯽ ﺁدﻣﻴﺎن در اﻣﻮر اﻟﻬﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻨﺼﻮب ﻣﯽﮔﺮدد ﺗﺎ هﺪاﻳﺎ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ ﺑﻪﺟﻬﺖ ﮔﻨﺎهﺎن ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﺪ. ٢او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ ﺑﻪ راﻩ ﺧﻄﺎ ﻣﯽروﻧﺪ، ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ، زﻳﺮا ﺧﻮد ﻧﻴﺰ داراﯼ ﺿﻌﻒ اﺳﺖ.‬ ‫٣از هﻤﻴﻦرو، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺮدم، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ‬ ‫ﮐﻨﺪ.‬ ‫۴هﻴﭻﮐﺲ ﺧﻮد اﻳﻦ اﻓﺘﺨﺎر را از ﺁن ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﯽﺳﺎزد، ﺑﻠﮑﻪ اﻳﻦ اﻓﺘﺨﺎر زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ﻧﺼﻴﺐ ﺷﺨﺺ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺧﺪا او را هﻤﺎﻧﻨﺪ هﺎرون ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ. ۵ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﺧﻮد ﺟﻼل‬ ‫ْ‬ ‫ﮐﻬﺎﻧﺖاﻋﻈﻢ را از ﺁن ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺴﺎﺧﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁن را از هﻤﺎن ﮐﺴﯽ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ او‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ هﺴﺘﯽ؛‬ ‫اﻣﺮوز، ﻣﻦ ﺗﻮ را ﭘﺪر ﺷﺪﻩام.«‬ ‫۶و در ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬

‫»ﺗﻮ ﺟﺎوداﻧﻪ ﮐﺎهﻦ هﺴﺘﯽ،‬ ‫از ﻧﻮع ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق.«‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬ ‫٧او در اﻳﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺑﺮ زﻣﻴﻦ، ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎدهﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ و اﺷﮑﻬﺎ ﺑﻪ درﮔﺎﻩ او ﮐﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ‬ ‫رهﺎﻧﻴﺪﻧﺶ از ﻣﺮگ ﺑﻮد، دﻋﺎ و اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﮐﺮد و ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪاﺗﺮﺳﯽ ﺧﻮد ﻣﺴﺘﺠﺎب ﺷﺪ.‬ ‫٨هﺮﭼﻨﺪ ﭘﺴﺮ ﺑﻮد، ﺑﺎ رﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﻴﺪ اﻃﺎﻋﺖ را ﺁﻣﻮﺧﺖ. ٩و ﭼﻮن ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ، هﻤﮥ ﺁﻧﺎن‬ ‫را ﮐﻪ از او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻣﻨﺸﺄ ﻧﺠﺎت اﺑﺪﯼ ﮔﺸﺖ. ٠١و از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﺎﺷﺪ، از ﻧﻮع ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق.‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬

‫هﺸﺪار در ﺑﺎرۀ ﺳﻘﻮط از اﻳﻤﺎن‬

‫١١در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص، ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮاﯼ ﮔﻔﺘﻦ دارﻳﻢ، ا ّﺎ ﺷﺮح ﺁﻧﻬﺎ دﺷﻮار اﺳﺖ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ ﮔﻮﺷﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٢١ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ اﻳﻦهﻤﻪ وﻗﺖ، ﺧﻮد‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻌّﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ. و ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﻧﻴﺎز دارﻳﺪ ﮐﺴﯽ اﺻﻮل اﺑﺘﺪاﻳﯽ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻠ‬ ‫از ا ّل ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮزد. ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺷﻴﺮﻳﺪ، ﻧﻪ ﻏﺬاﯼ ﺳﻨﮕﻴﻦ! ٣١هﺮﮐﻪ ﺷﻴﺮﺧﻮار اﺳﺖ،‬ ‫و‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﭼﻨﺪان ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ، زﻳﺮا هﻨﻮز ﮐﻮدﮎ اﺳﺖ. ۴١ا ّﺎ ﻏﺬاﯼ ﺳﻨﮕﻴﻦ از ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎﻟﻐﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﺪاوم، ﺧﻮد را ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮب را از ﺑﺪ ﺗﺸﺨﻴﺺ‬ ‫دهﻨﺪ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ۶‬
‫١ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ اﺑﺘﺪاﻳﯽ درﺑﺎرۀ ﻣﺴﻴﺢ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩ، ﺑﻪﺳﻮﯼ ﮐﻤﺎل ﭘﻴﺶ‬ ‫ﺑﺮوﻳﻢ، و دﻳﮕﺮﺑﺎر ﺑﻨﻴﺎد ﺗﻮﺑﻪ از اﻋﻤﺎل ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﺮگ، و اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﺪا، ٢و ﺁﻣﻮزش‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪهﺎ، و ﻧﻬﺎدن دﺳﺘﻬﺎ، و رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن و ﻣﺠﺎزات اﺑﺪﯼ ﻧﻨﻬﻴﻢ. ٣و ﺑﺎ اﺟﺎزۀ ﺧﺪا‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﻴﻢ ﮐﺮد.‬ ‫۴زﻳﺮا ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﻣﻨ ّر ﮔﺸﺘﻨﺪ و ﻃﻌﻢ ﺁن ﻣﻮهﺒﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ را ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ و در‬ ‫ﻮ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس ﺳﻬﻴﻢ ﮔﺸﺘﻨﺪ ۵و ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﻼم ﺧﺪا و ﻧﻴﺮوهﺎﯼ ﻋﺼﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ را ﭼﺸﻴﺪﻧﺪ، ۶اﮔﺮ‬ ‫ﺳﻘﻮط ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺘﻮان ﺑﺎر دﻳﮕﺮ اﻳﺸﺎن را ﺑﺮاﯼ ﺗﻮﺑﻪ اﺣﻴﺎ ﮐﺮد، ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪ زﻳﺎن‬ ‫ﺧﻮد، ﭘﺴﺮ ﺧﺪا را ﺑﺎز ﻣﺼﻠﻮب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و او را در اﻧﻈﺎر هﻤﮕﺎن ﺑﯽﺣﺮﻣﺖ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ.‬ ‫٧اﮔﺮ زﻣﻴﻨﯽ ﺑﺎراﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎرهﺎ ﺑﺮ ﺁن ﻣﯽﺑﺎرد، ﺟﺬب ﮐﻨﺪ و ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺸﺖ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻔﻴﺪ ﺑﺎر ﺁ َرد، از ﺧﺪا ﺑﺮﮐﺖ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ. ٨ا ّﺎ زﻣﻴﻨﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﺎر و ﺧﺲ ﺑﺎر ﻣﯽﺁورد، ﺑﯽارزش اﺳﺖ و در ﺧﻄﺮ ﻟﻌﻨﺖ ﻗﺮار دارد و در ﺁﺧﺮ هﻢ‬ ‫ﺳﻮزاﻧﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٩اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، هﺮﭼﻨﺪ اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ، ا ّﺎ در ﻣﻮرد ﺷﻤﺎ ﻳﻘﻴﻦ دارﻳﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺠﺎت هﻤﺮاﻩ اﺳﺖ، ﻧﺼﻴﺒﺘﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٠١زﻳﺮا ﺧﺪا ﺑﯽاﻧﺼﺎف‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺷﻤﺎ و ﻣﺤﺒﺘﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم او در ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﻧﺸﺎن دادﻩ و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﯽدهﻴﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ. ١١ﺁرزوﯼ ﻣﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﻳﮏ از ﺷﻤﺎ هﻤﻴﻦ ﺟﺪ ّﺖ را ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻳ‬

‫ﺗﺤﻘﻖ اﻣﻴﺪﺗﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻧﺸﺎن دهﻴﺪ، ٢١و ﮐﺎهﻞ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﮔﻴﺮﻳﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن و ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ وارث وﻋﺪﻩهﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.‬

‫ﻗﻄﻌﯽ ﺑﻮدن وﻋﺪﻩهﺎﯼ ﺧﺪا‬

‫٣١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ وﻋﺪﻩ داد، ﭼﻮن ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺧﻮدش وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ او ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮ َد، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرد ۴١و ﻓﺮﻣﻮد: »ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ ﺗﻮ را ﺑﺮﮐﺖ ﺧﻮاهﻢ‬ ‫ر‬ ‫داد و ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ.« ۵١و ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، اﺑﺮاهﻴﻢ ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺸﻴﺪ، وﻋﺪﻩ را ﻳﺎﻓﺖ.‬ ‫۶١ﺁدﻣﻴﺎن ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺧﻮد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ و ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﺳﺨﻦ ﺷﺨﺺ را‬ ‫ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ هﻤﮥ ﺑﺤﺜﻬﺎ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ. ٧١ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﭼﻮن ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺗﻐﻴﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮدن ﻗﺼﺪ ﺧﻮد را ﺑﺮ وارﺛﺎن وﻋﺪﻩهﺎ هﺮﭼﻪ ﺁﺷﮑﺎرﺗﺮ ﺳﺎزد، ﺁن را ﺑﺎ‬ ‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﮐﺮد، ٨١ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ دو اﻣﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮﻧﺎﭘﺬﻳﺮ، ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺪا درﺑﺎرۀ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ دروغ ﺑﮕﻮﻳﺪ، از دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻳﻢ، ﻣﺎ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺨﺘﻪاﻳﻢ ﺗﺎ اﻣﻴﺪﯼ را ﮐﻪ‬ ‫ﭘﻴﺶ روﯼ ﻣﺎ ﻗﺮار دادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪﭼﻨﮓ ﮔﻴﺮﻳﻢ. ٩١اﻳﻦ اﻣﻴﺪ، ﺑﻪﻣﻨﺰﻟﮥ ﻟﻨﮕﺮﯼ ﻣﺤﮑﻢ و‬ ‫اﻳﻤﻦ ﺑﺮاﯼ ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ، اﻣﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب ﭘﺸﺖ ﭘﺮدﻩ راﻩ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ، ٠٢ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻮن ﭘﻴﺸﺮو ﻣﺎ، و ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﯽ از ﻣﺎ، داﺧﻞ ﺷﺪ؛ هﻤﺎن ﮐﻪ ﺟﺎوداﻧﻪ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫از ﻧﻮع ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق.‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٧‬
‫ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬
‫١ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق، ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺳﺎﻟﻴﻢ و ﮐﺎهﻦ ﺧﺪاﯼ ﻣﺘﻌﺎل ﺑﻮد. او ﺑﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ ﮐﻪ از ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺑﺎزﻣﯽﮔﺸﺖ، دﻳﺪار ﮐﺮد و او را ﺑﺮﮐﺖ داد. ٢و اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ از‬ ‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰ دﻩﻳﮏ داد. ﻧﺎم او ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ »ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺻﺪاﻗﺖ« و ﺑﻌﺪ »ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺳﺎﻟﻴﻢ«،‬ ‫ﻳﻌﻨﯽ »ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺻﻠﺢ« اﺳﺖ. ٣او ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﻳﻨﮑﻪ ﻧﻪ ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدر ﻳﺎ ﻧﺴﺐﻧﺎﻣﻪاش ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫اﺳﺖ، و ﻧﻪ ﺁﻏﺎز اﻳﺎم ﻳﺎ ﭘﺎﻳﺎن زﻧﺪﮔﯽاش، ﺷﺒﻴﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﺑﻮدﻩ، هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎهﻦ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۴ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﮐﻪ او ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﺑﺮاهﻴﻢ ﭘﺎﺗْﺮﻳﺎرْﮎ از ﻏﻨﺎﻳﻢ ﺑﻪ او‬ ‫ِ‬ ‫دﻩﻳﮏ داد! ۵ﺣﺎل، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﻓﺮزﻧﺪان ﻻوﯼ ﮐﻪ ﮐﺎهﻦ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ از ﻗﻮم‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮادران اﻳﺸﺎﻧﻨﺪ دﻩﻳﮏ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ، هﺮﭼﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ از ﻧﺴﻞ اﺑﺮاهﻴﻢاﻧﺪ. ۶ا ّﺎ اﻳﻦ ﺷﺨﺺ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ از ﻧﺴﻞ ﻻوﯼ ﻧﺒﻮد، از اﺑﺮاهﻴﻢ دﻩﻳﮏ ﮔﺮﻓﺖ و او را ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ وﻋﺪﻩهﺎ ﺑﻮد، ﺑﺮﮐﺖ‬ ‫داد. ٧و ﺑﺪون ﺷﮏ، ﺷﺨﺺ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﺮﮐﺖ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ. ٨در ﻣﻮرد‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ دﻩﻳﮏ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﻣﻴﺮﻧﺪ؛ ا ّﺎ در ﻣﻮرد د ّم، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩاش‬ ‫و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻬﺎدت دادﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ. ٩ﺣﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻻوﯼ هﻢ ﮐﻪ درﻳﺎﻓﺖﮐﻨﻨﺪۀ‬ ‫ِ‬ ‫دﻩﻳﮏ ﺑﻮد، ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﺑﺮاهﻴﻢ دﻩﻳﮏ داد. ٠١زﻳﺮا هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق ﺑﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ دﻳﺪار‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺮد، ﻻوﯼ در هﻤﺎن وﻗﺖ ﻧﻴﺰ در ُﻠﺐ ﺟﺪش وﺟﻮد داﺷﺖ.‬ ‫ﺻ‬

‫ﺷﺒﺎهﺖ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬

‫١١اﮔﺮ دﺳﺘﻴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل، از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻈﺎم ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻻوﯼ ﻣﻴ ّﺮ ﺑﻮد - ﭼﻪ ﻗﻮم ﻗﻮاﻧﻴﻨﯽ‬ ‫ﺴ‬ ‫ِ‬ ‫را در ﺧﺼﻮص ﺁن درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ - ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻟﺰوﻣﯽ داﺷﺖ ﮐﺎهﻨﯽ دﻳﮕﺮ، ﻧﻪ‬ ‫از ﻧﻮع ﮐﻬﺎﻧﺖ هﺎرون، ﺑﻠﮑﻪ از ﻧﻮع ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ؟ ٢١زﻳﺮا اﮔﺮ ﻧﻈﺎم‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻬﺎﻧﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﻨﺪ، ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ. ٣١زﻳﺮا ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬ ‫درﺑﺎرۀ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪاﯼ دﻳﮕﺮ ﺗﻌﻠﻖ دارد ﮐﻪ از ﺁن ﻗﺒﻴﻠﻪ ﮐﺴﯽ هﺮﮔﺰ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺬﺑﺢ‬ ‫را ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ؛ ۴١ﭼﻮن ﮐﺎﻣﻼ روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ از ﻧﺴﻞ ﻳﻬﻮدا ﺑﻮد و ﻣﻮﺳﯽ در‬ ‫ً‬ ‫ﻣﻮرد ﺁن ﻗﺒﻴﻠﻪ ﭼﻴﺰﯼ راﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻧﮕﻔﺖ. ۵١و از اﻳﻦ هﻢ روﺷﻨﺘﺮ ﺁﻧﮑﻪ هﺮﮔﺎﻩ ﮐﺎهﻨﯽ‬ ‫دﻳﮕﺮ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ، ۶١او ﻧﻪﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻋﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﺴﺐ ﺧﻮد،‬ ‫ِ‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﻧﻴﺮوﯼ ﺣﻴﺎﺗﯽ ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﮐﺎهﻦ ﻣﯽﺷﻮد. ٧١زﻳﺮا درﺑﺎرۀ او ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎدت دادﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﮐﻪ:‬ ‫»ﺗﻮ ﺟﺎوداﻧﻪ ﮐﺎهﻦ هﺴﺘﯽ،‬ ‫از ﻧﻮع ﮐﻬﺎﻧﺖ ﻣﻠْﮑﻴﺼ ِق.«‬ ‫ِﺪ‬ ‫ِ‬ ‫٨١ﺣﮑﻢ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﻨﺴﻮخ ﺷﺪ، ﭼﻮن ﺳﺴﺖ و ﺑﯽﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﻮد، ٩١زﻳﺮا ﺷﺮﻳﻌﺖ هﻴﭻﭼﻴﺰ را‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮑﺮد. در ﻣﻘﺎﺑﻞ، اﻣﻴﺪﯼ ﺑﻬﺘﺮ اراﺋﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﺁن ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ.‬ ‫٠٢و اﻳﻦ ﺑﺪون ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻧﺒﻮد! دﻳﮕﺮان ﺑﺪون هﻴﭻ ﺳﻮﮔﻨﺪﯼ ﮐﺎهﻦ ﺷﺪﻧﺪ، ١٢ا ّﺎ ﮐﺎهﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺪن او ﺑﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ هﻤﺮاﻩ ﺑﻮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ وﯼ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ‬ ‫و ﻧﻈﺮ ﺧﻮد را ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ داد:‬ ‫›ﺗﻮ ﺟﺎوداﻧﻪ ﮐﺎهﻦ هﺴﺘﯽ‹.«‬ ‫٢٢ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻋﻴﺴﯽ ﺿﺎﻣﻦ ﻋﻬﺪﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣٢ﺷﻤﺎر ﮐﺎهﻨﺎن ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺑﺲ زﻳﺎد ﺑﻮد، زﻳﺮا ﻣﺮگ ﻣﺎﻧﻊ از اداﻣﮥ ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽﺷﺪ.‬ ‫۴٢ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭼﻮن ﺗﺎ اﺑﺪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﮐﻬﺎﻧﺖ هﻤﻴﺸﮕﯽ دارد. ۵٢ﭘﺲ او ﻗﺎدر اﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ از ﻃﺮﻳﻖ وﯼ ﻧﺰد ﺧﺪا ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ، ﻧﺠﺎت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺨﺸﺪ، زﻳﺮا هﻤﻴﺸﻪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻨﺪ.‬ ‫۶٢ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻤﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎل ﻣﺎ اﺳﺖ، ﮐﺎهﻨﯽ ﻗﺪوس، ﺑﯽﻋﻴﺐ، ﭘﺎﮎ، ﺟﺪا از‬ ‫ﮔﻨﺎهﮑﺎران، و ﻓﺮاﺗﺮ از ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ. ٧٢ﺑﺮﺧﻼف دﻳﮕﺮ ﮐﺎهﻨﺎناﻋﻈﻢ، او ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﺪارد هﺮ‬ ‫روز، ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن ﻗﻮم، ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮد، ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن اﻳﺸﺎن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ داد. ٨٢زﻳﺮا‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ، اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻳﯽ ﺿﻌﻴﻒ را ﺑﻪ ﮐﻬﺎﻧﺖاﻋﻈﻢ ﺑﺮﻣﯽﮔﻤﺎرد، ا ّﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﭘﺲ از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺁﻣﺪ، ﭘﺴﺮ را ﺑﺮﮔﻤﺎﺷﺖ، ﮐﻪ ﺟﺎوداﻧﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٨‬
‫ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﻋﻬﺪ ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ِ‬
‫١ﺟﺎن ﮐﻼم در ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻤﯽ دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ‬ ‫راﺳﺖ ﺗﺨﺖ ﻣﻘﺎم ﮐﺒﺮﻳﺎ در ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ٢و ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﻣﮑﺎن اﻗﺪس ﻳﻌﻨﯽ ﺁن ﺧﻴﻤﮥ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮدﻩ، ﻧﻪ اﻧﺴﺎن.‬ ‫٣هﺮ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﺮاﯼ ﺗﻘﺪﻳﻢ هﺪاﻳﺎ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ ﻣﻨﺼﻮب ﻣﯽﺷﻮد. از هﻤﻴﻦرو، اﻳﻦ‬ ‫ﮐﺎهﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮدن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ۴اﮔﺮ او ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻮد، ﮐﺎهﻦ‬ ‫ﻧﻤﯽﺑﻮد، زﻳﺮا ﮐﺎهﻨﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ هﺪاﻳﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ۵ا ّﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺒﻴﻪ و ﺳﺎﻳﮥ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ را ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻴﻤﻪ را ﺑﺴﺎزد، ﺑﻪ او هﺸﺪار دادﻩ ﺷﺪ: »ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎش ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﻣﻄﺎﺑﻖ‬ ‫ﻧﻤﻮﻧﻪاﯼ ﺑﺴﺎزﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﻮﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن دادﻩ ﺷﺪ.« ۶ا ّﺎ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺮﺗﺮ از ﺧﺪﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ، ﺑﻪ هﻤﺎن ﻣﻴﺰان ﮐﻪ او واﺳﻄﮥ ﻋﻬﺪﯼ ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ از‬ ‫ﻋﻬﺪ ﻋﺘﻴﻖ اﺳﺖ، ﻋﻬﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ وﻋﺪﻩهﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٧زﻳﺮا اﮔﺮ ﻋﻬﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﻧﻘﺼﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، ﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻪ ﻃﻠﺐﮐﺮدن ﻋﻬﺪﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﺒﻮد. ٨ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺪا ﻧﻘﺼﯽ ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد:‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، هﺎن زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮاﻣﯽرﺳﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﺪان اﺳﺮاﺋﻴﻞ و ﺧﺎﻧﺪان ﻳﻬﻮدا‬ ‫ﻋﻬﺪﯼ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺴﺖ.‬ ‫٩اﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻬﺪﯼ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺪراﻧﺸﺎن ﺑﺴﺘﻢ،‬ ‫ﺁن روز ﮐﻪ دﺳﺖ اﻳﺸﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻢ‬ ‫ﺗﺎ از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺼﺮ ﺑﻪدر ﺁورم؛‬ ‫زﻳﺮا، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻣﻦ وﻓﺎدار ﻧﻤﺎﻧﺪﻧﺪ.‬ ‫ﭘﺲ، از اﻳﺸﺎن روﯼ ﮔﺮداﻧﺪم.‬ ‫٠١ا ّﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ:‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻋﻬﺪﯼ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺁن اﻳﺎم ﺑﺎ ﺧﺎﻧﺪان اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺴﺖ.‬

‫اﺣﮑﺎم ﺧﻮد را در ذهﻨﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد،‬ ‫و ﺑﺮ دﻟﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﮕﺎﺷﺖ.‬ ‫ﻣﻦ ﺧﺪاﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد،‬ ‫و اﻳﺸﺎن ﻗﻮم ﻣﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد.‬ ‫١١از ﺁن ﭘﺲ، ﮐﺴﯽ ﺑﻪ هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮد ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﺨﻮاهﺪ داد‬ ‫و ﻳﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ،‬ ‫›ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺸﻨﺎس،‹‬ ‫زﻳﺮا هﻤﻪ از ُﺮد و ﺑﺰرگ، ﻣﺮا ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ؛‬ ‫ﺧ‬ ‫٢١ﭼﻮن ﻣﻦ ﺷﺮارت اﻳﺸﺎن را ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺮزﻳﺪ‬ ‫و ﮔﻨﺎهﺎﻧﺸﺎن را دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁورد.«‬ ‫٣١ﺧﺪا ﺑﺎ ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ از ﻋﻬﺪﯼ »ﺟﺪﻳﺪ«، ﺁن ﻋﻬﺪ ﻧﺨﺴﺖ را ﮐﻬﻨﻪ ﻣﯽﺳﺎزد؛ و ﺁﻧﭽﻪ‬ ‫ﮐﻬﻨﻪ و ﻗﺪﻳﻤﯽ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺰودﯼ از ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٩‬
‫ﻋﺒﺎدت در ﺧﻴﻤﮥ زﻣﻴﻨﯽ‬
‫١ﻋﻬﺪ ﻧﺨﺴﺖ، ﻗﻮاﻧﻴﻨﯽ ﺑﺮاﯼ ﻋﺒﺎدت داﺷﺖ و ﻧﻴﺰ از ﻣﺤﺮاﺑﮕﺎهﯽ زﻣﻴﻨﯽ ﺑﺮﺧﻮردار‬ ‫ﺑﻮد. ٢ﺧﻴﻤﻪاﯼ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﺗﺎق ﻧﺨﺴﺖ ﺁن، ﭼﺮاﻏﺪان، ﻣﻴﺰ، و ﻧﺎن ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﻗﺮار‬ ‫داﺷﺖ؛ اﻳﻦ ﻣﮑﺎن »ﻗﺪس« ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ. ٣ﭘﺸﺖ ﭘﺮدۀ د ّم ﻧﻴﺰ اﺗﺎﻗﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫و‬ ‫»ﻗﺪساﻻﻗﺪاس« ﻧﺎم داﺷﺖ؛ ۴در اﻳﻦ اﺗﺎق، ﺁﺗﺸﺪان ز ّﻳﻦ ﺑﺨﻮر و ﺻﻨﺪوق ﻋﻬﺪ ﻗﺮار‬ ‫ِ ر ِ‬ ‫داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻃﻼ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. در اﻳﻦ ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪ، ﻇﺮف ز ّﻳﻦ »ﻣ ّﺎ«، ﻋﺼﺎﯼ‬ ‫ِ ر ِ َﻨ‬ ‫هﺎرون ﮐﻪ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺁوردﻩ ﺑﻮد، و اﻟﻮاح ﺳﻨﮕﯽ ﻋﻬﺪ ﻗﺮار دادﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ۵ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ‬ ‫ﻔ‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪ، ﮐﺮوﺑﻴﺎن »ﺟﻼل« ﺑﺮ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﮐ ّﺎرﻩ ﺳﺎﻳﻪﮔﺴﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. اﮐﻨﻮن ﺟﺎﯼ ﺁن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺑﭙﺮدازﻳﻢ.‬ ‫۶ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت ﻧﻈﺎم ﻳﺎﻓﺖ، ﮐﺎهﻨﺎن ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺨﺴﺖ داﺧﻞ‬ ‫ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻨﺪ. ٧ا ّﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺑﻪ اﺗﺎق د ّم داﺧﻞ‬ ‫و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺷﺪ، ﺁن هﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﻟﯽ ﻳﮏ ﺑﺎر، و هﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﺧﻮن ﺑﻪ هﻤﺮاﻩ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد و‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﻮم ﻧﺎﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﺪ. ٨روحاﻟﻘﺪس ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﺗﺎق ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮﻗﺮار اﺳﺖ، راﻩ ورود ﺑﻪ ﻣﮑﺎن اﻗﺪس هﻨﻮز ﻇﺎهﺮ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. ٩اﻳﻦ ِﻤﺎدﯼ اﺳﺖ از زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻪ در ﺁن، هﺪاﻳﺎ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﻳﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ‬ ‫ﻧ‬

‫ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ وﺟﺪان ﻋﺒﺎدتﮐﻨﻨﺪﻩ را ﮐﺎﻣﻼ ﭘﺎﮎ ﺳﺎزد، ٠١ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪﮐﺎر‬ ‫ِ‬ ‫ً‬ ‫ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﻴﺪن و اﻧﺠﺎم ﺁداب ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﻣﯽﺁﻳﺪ. اﻳﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺗﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻇﺎهﺮﯼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻓﺮارﺳﻴﺪن زﻣﺎن اﺻﻼح اﻣﻮر اﺑﻼغ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫ِ‬

‫ﺧﻮن ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١١ا ّﺎ ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﻘﺎم ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﺁن اﻣﻮر ﻧﻴﮑﻮ ﻇﺎهﺮ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ هﻢاﮐﻨﻮن واﻗﻊ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺪﻩاﻧﺪ، ﺑﻪ ﺧﻴﻤﻪاﯼ ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﮐﺎﻣﻠﺘﺮ داﺧﻞ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ اﻧﺴﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ و‬ ‫ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻠﻘﺖ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارد. ٢١و ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺰهﺎ و ﮔﻮﺳﺎﻟﻪهﺎ داﺧﻞ ﻧﺸﺪ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻮد ﺑﻪ ﻗﺪساﻻﻗﺪاس داﺧﻞ ﮔﺸﺖ و ﺑﻬﺎﯼ رهﺎﻳﯽ اﺑﺪﯼ‬ ‫را ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮد. ٣١زﻳﺮا اﮔﺮ ﺧﻮن ﺑﺰهﺎ و ﮔﺎوهﺎ و ﭘﺎﺷﻴﺪن ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪﻟﺤﺎظ ﺁﻳﻴﻨﯽ ﻧﺎﭘﺎﮐﻨﺪ، اﻳﺸﺎن را ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﻇﺎهﺮ ﭘﺎﮎ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ۴١ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ،‬ ‫ﺧﻮن ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁن روح ﺟﺎوداﻧﯽ، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﯽﻋﻴﺐ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮد،‬ ‫وﺟﺪان ﻣﺎ را از اﻋﻤﺎل ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﭘﺎﮎ ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ را‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﻢ!‬ ‫۵١از هﻤﻴﻦرو، ﻣﺴﻴﺢ واﺳﻄﮥ ﻋﻬﺪﯼ اﺳﺖ ﺟﺪﻳﺪ، ﺗﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﮔﺎن ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻴﺮاث‬ ‫ﺟﺎوداﻧﯽ ﻣﻮﻋﻮد را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪ. زﻳﺮا اﮐﻨﻮن ﻣﺮﮔﯽ ﺑﻪﻣﻨﺰﻟﮥ ﺑﻬﺎﯼ رهﺎﻳﯽ رخ دادﻩ ﺗﺎ‬ ‫ﺁﻧﺎن را از ﮔﻨﺎهﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻋﻬﺪ ﻧﺨﺴﺖ واﻗﻊ ﺷﺪ، ﺁزاد ﺳﺎزد. ۶١زﻳﺮا در هﺮ‬ ‫ﻋﻬﺪﯼ، ﻻزم اﺳﺖ ﻣﺮگ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﻋﻬﺪ را رﺳﻤﻴﺖ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺁﻳﺪ، ٧١زﻳﺮا هﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﻬﺪﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﮔﯽ ارزش ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ؛ ﭼﻮن ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ‬ ‫ِ‬ ‫رﺳﻤﻴﺖﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺁن ﻋﻬﺪ اﻋﺘﺒﺎرﯼ ﻧﺪارد. ٨١از هﻤﻴﻦرو، ﺣﺘﯽ ﻋﻬﺪ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﺪون ﺧﻮن، ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا ﻧﺒﻮد. ٩١ﺁن هﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ هﺮ ﻳﮏ از اﺣﮑﺎم‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻗﻮم اﻋﻼم ﮐﺮد، ﺧﻮن ﮔﻮﺳﺎﻟﻪهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻪ، هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺁب و ﭘﺸﻢ‬ ‫ﻗﺮﻣﺰ و ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ زوﻓﺎ، ﺑﺮ ﻃﻮﻣﺎر و هﻤﮥ ﻗﻮم ﭘﺎﺷﻴﺪ ٠٢و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ اﺳﺖ ﺧﻮن ﻋﻬﺪﯼ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻨﺶ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ.« ١٢هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁن ﺧﻮن را ﺑﺮ ﺧﻴﻤﻪ و‬ ‫ﺑﺮ هﺮﺁﻧﭽﻪ در ﺁﻳﻴﻨﻬﺎﯼ ﺁن ﺑﻪﮐﺎر ﻣﯽرﻓﺖ، ﭘﺎﺷﻴﺪ. ٢٢در ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ‬ ‫ً‬ ‫هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺧﻮن ﭘﺎﮎ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺪون رﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮن، ﺁﻣﺮزﺷﯽ ﻧﻴﺴﺖ.‬ ‫٣٢ﭘﺲ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﺷﻮد، ا ّﺎ اﺻﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﻳﯽ ﺑﻬﺘﺮ از اﻳﻨﻬﺎ. ۴٢زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﻣﺤﺮاﺑﮕﺎهﯽ داﺧﻞ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﮥ دﺳﺖ ﺑﺸﺮ‬ ‫و ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺤﺮاﺑﮕﺎﻩ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺁﺳﻤﺎن داﺧﻞ ﺷﺪ ﺗﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﯽ از‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎ در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻇﺎهﺮ ﺷﻮد. ۵٢و ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ داﺧﻞ ﻧﺸﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺎرهﺎ ﭼﻮن‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﺪ، هﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻗﺪساﻻﻗﺪاس داﺧﻞ ﻣﯽﺷﻮد، ﺁن هﻢ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺧﻮدش ﻧﻴﺴﺖ. ۶٢ﭼﻮن در اﻳﻦ ﺻﻮرت، ﻣﺴﻴﺢ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ از زﻣﺎن‬ ‫ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﻬﺎن، ﺑﺎرهﺎ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ در ﻧﻘﻄﮥ اوج‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻋﺼﺎر ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺧﻮد، ﮔﻨﺎﻩ را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارد. ٧٢هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ اﻧﺴﺎن ﻳﮏ ﺑﺎر ﻣﺮدن و ﭘﺲ از ﺁن داورﯼ ﻣﻘﺮر اﺳﺖ، ٨٢ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﻳﮏ ﺑﺎر ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﺑﺮ دوش ﮐﺸﺪ، دﻳﮕﺮﺑﺎر ﻇﺎهﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﻧﻪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ رﻓﻊ ﮔﻨﺎﻩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﭼﺸﻢﺑﻪراهﺶ هﺴﺘﻨﺪ، ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٠١‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻳﮕﺎﻧﮥ ﻣﺴﻴﺢ‬
‫١ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻳﮥ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮﯼ ﺁﻳﻨﺪﻩ اﺳﺖ، ﻧﻪ ﺻﻮرت واﻗﻌﯽ ﺁﻧﻬﺎ. از هﻤﻴﻦرو،‬ ‫هﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺳﺎل ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﻋﺒﺎدت ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ، ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺎزد. ٢وﮔﺮﻧﻪ ﺁﻳﺎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﯽﺷﺪ؟ زﻳﺮا در ﺁن‬ ‫ﺻﻮرت، ﻋﺒﺎدتﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎﮎ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و از ﺁن ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﯼ‬ ‫ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ. ٣ا ّﺎ ﺁن ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ هﺮ ﺳﺎل ﻳﺎدﺁور ﮔﻨﺎهﺎﻧﻨﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫۴ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮن ﮔﺎوهﺎ و ﺑﺰهﺎ ﮔﻨﺎهﺎن را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارد.‬ ‫۵از اﻳﻦرو، هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪ، ﻓﺮﻣﻮد:‬ ‫»ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و هﺪﻳﻪ را ﻧﺨﻮاﺳﺘﯽ،‬ ‫ا ّﺎ ﺑﺪﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺘﯽ.‬ ‫ﻣ‬ ‫۶از هﺪاﻳﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻨﯽ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﯼ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﺸﻨﻮد ﻧﺒﻮدﯼ.‬ ‫٧ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮔﻔﺘﻢ: ›اﻳﻨﮏ ﻣﻦ ﺧﻮد ﻣﯽﺁﻳﻢ،‬ ‫ﺗﺎ ارادۀ ﺗﻮ را اﯼ ﺧﺪا ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورم؛‬ ‫در ﻃﻮﻣﺎر ﮐﺘﺎب درﺑﺎرۀ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‹«‬ ‫٨ﻧﺨﺴﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و هﺪﻳﻪ، هﺪاﻳﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻨﯽ و ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﯼ ﮔﻨﺎﻩ را ﻧﺨﻮاﺳﺘﯽ‬ ‫و از ﺁﻧﻬﺎ ﺧﺸﻨﻮد ﻧﺒﻮدﯼ«، هﺮﭼﻨﺪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺧﻮاهﺎن اﻧﺠﺎﻣﺸﺎن ﺑﻮد. ٩ﺳﭙﺲ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫»اﻳﻨﮏ ﻣﻦ ﺧﻮد ﻣﯽﺁﻳﻢ ﺗﺎ ارادۀ ﺗﻮ را ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورم.« ﭘﺲ ا ّﻟﯽ را ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ د ّﻣﯽ‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫را ﺑﺮﻗﺮار ﺳﺎزد. ٠١ﺑﻪواﺳﻄﮥ هﻤﻴﻦ ارادﻩ، ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ، از ﻃﺮﻳﻖ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺪن‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﻘ ّس ﺷﺪﻩاﻳﻢ.‬ ‫ﺪ‬ ‫١١هﺮ ﮐﺎهﻦ، هﺮ روز ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ و هﻤﺎن ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ را ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﮔﻨﺎهﺎن را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارﻧﺪ، ﺑﺎرهﺎ ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ. ٢١ا ّﺎ اﻳﻦ ﮐﺎهﻦ، ﭼﻮن ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﻳﮏ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪﺟﻬﺖ ﮔﻨﺎهﺎن ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮد، ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﻨﺸﺴﺖ. ٣١از ﺁن هﻨﮕﺎم، در‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﮐﺮﺳﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﮔﺮدﻧﺪ، ۴١زﻳﺮا ﺑﺎ ﻳﮏ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ، ﻣﻘ ّسﺷﺪﮔﺎن‬ ‫ﺪ‬ ‫را ﺗﺎ اﺑﺪ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫۵١روحاﻟﻘﺪس ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻮاهﯽ ﻣﯽدهﺪ. اﺑﺘﺪا ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:‬ ‫۶١»ﺧﺪاوﻧﺪ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ،‬ ‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﻋﻬﺪﯼ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺁن اﻳﺎم ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺑﺴﺖ.‬

‫اﺣﮑﺎم ﺧﻮد را در دﻟﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎد،‬ ‫و ﺑﺮ ذهﻨﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ ﻧﮕﺎﺷﺖ.«‬ ‫٧١ﺳﭙﺲ ﻣﯽاﻓﺰاﻳﺪ:‬ ‫»ﮔﻨﺎهﺎن و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻴﻬﺎﯼ اﻳﺸﺎن را‬ ‫ﺑﻪﻳﻘﻴﻦ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﺨﻮاهﻢ ﺁورد.«‬ ‫٨١ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ اﻳﻨﻬﺎ ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ.‬

‫دﻋﻮت ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺪارﯼ‬
‫٩١ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران، از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻋﻴﺴﯽ اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﮑﺎن‬ ‫اﻗﺪس داﺧﻞ ﺷﻮﻳﻢ، ٠٢ﻳﻌﻨﯽ از راهﯽ ﺗﺎزﻩ و زﻧﺪﻩ ﮐﻪ از ﻣﻴﺎن ﺁن ﭘﺮدﻩ ﮐﻪ ﺑﺪن اوﺳﺖ، ﺑﺮ‬ ‫ﻣﺎ ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ١٢و از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﺎهﻨﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا دارﻳﻢ، ٢٢ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ در‬ ‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﻟﻬﺎﻳﻤﺎن از هﺮ اﺣﺴﺎس ﺗﻘﺼﻴﺮ زدودﻩ و ﺑﺪﻧﻬﺎﻳﻤﺎن ﺑﺎ ﺁب ﭘﺎﮎ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺎ اﺧﻼص ﻗﻠﺒﯽ و اﻃﻤﻴﻨﺎن ﮐﺎﻣﻞ اﻳﻤﺎن، ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻮﻳﻢ. ٣٢ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ‬ ‫ﺑﯽﺗﺰﻟﺰل، اﻣﻴﺪﯼ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﻣﻌﺘﺮﻓﻴﻢ هﻤﭽﻨﺎن اﺳﺘﻮار ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﻢ، زﻳﺮا وﻋﺪﻩدهﻨﺪﻩ اﻣﻴﻦ‬ ‫اﺳﺖ. ۴٢و در ﻓﮑﺮ ﺁن ﺑﺎﺷﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ و اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﻴﻢ. ۵٢و از ﮔﺮد ﺁﻣﺪن ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ دﺳﺖ ﻧﮑﺸﻴﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ را ﻋﺎدت‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﻴﻢ - ﺑﺨﺼﻮص اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺷﺎهﺪ ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ‬ ‫ﺷﺪن ﺁن روز هﺴﺘﻴﺪ.‬ ‫۶٢زﻳﺮا اﮔﺮ ﭘﺲ از ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪﯼ از ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﻋﻤﺪا ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩﮐﺮدن اداﻣﻪ دهﻴﻢ،‬ ‫ً‬ ‫دﻳﮕﺮ هﻴﭻ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ؛ ٧٢ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ، اﻧﺘﻈﺎر هﻮﻟﻨﺎﮎ ﻣﺠﺎزات‬ ‫و ﺁﺗﺸﯽ ﻣﻬﻴﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﺪا را ﻓﺮوﺧﻮاهﺪ ﺑﻠﻌﻴﺪ. ٨٢هﺮﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﻮﺳﯽ را رد‬ ‫ﻣﯽﮐﺮد، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﻮاهﯽ دو ﻳﺎ ﺳﻪ ﺷﺎهﺪ، ﺑﺪون ﺗﺮﺣﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ. ٩٢ﺣﺎل ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا را ﭘﺎﻳﻤﺎل ﮐﺮدﻩ و ﺧﻮن ﻋﻬﺪﯼ را ﮐﻪ ﺑﺪان ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد، ﻧﺎﭘﺎﮎ ﺷﻤﺮدﻩ و ﺑﻪ روح ﻓﻴﺾ، ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ روا داﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﺳﺰاوار ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﺑﺲ‬ ‫ﺳﺨﺖﺗﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد؟ ٠٣زﻳﺮا او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ: »اﻧﺘﻘﺎم از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ؛‬ ‫ﻣﻦ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﺰا ﺧﻮاهﻢ داد،« و ﻧﻴﺰ: »ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻮم ﺧﻮد را ﻣﺠﺎزات ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.«‬ ‫١٣ﺁرﯼ، اﻓﺘﺎدن ﺑﻪدﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ ﭼﻴﺰﯼ هﻮﻟﻨﺎﮎ اﺳﺖ.‬ ‫٢٣ﺁن روزهﺎﯼ ﭘﻴﺸﻴﻦ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورﻳﺪ، زﻣﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺗﺎزﻩ ﻣﻨ ّر ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻳﺪ؛ در ﺁن‬ ‫ﻮ‬ ‫روزهﺎ، ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ رﻧﺞ و زﺣﻤﺖ، در ﻣﺒﺎرزﻩاﯼ ﻋﻈﻴﻢ اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ ﺑﻪﺧﺮج دادﻳﺪ. ٣٣ﮔﺎهﯽ‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢ هﻤﮕﺎن ﻣﻮرد اهﺎﻧﺖ و ﺁزار ﻗﺮار ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻴﺪ و ﮔﺎهﯽ دوشﺑﻪدوش ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﯽاﻳﺴﺘﺎدﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﺷﺪ. ۴٣ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در زﻧﺪان ﺑﻮدﻧﺪ، هﻤﺪردﯼ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻳﺪ و ﭼﭙﺎول اﻣﻮال ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ از داراﻳﻴﻬﺎﯼ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ، ﺑﺮﺧﻮردارﻳﺪ.‬

‫۵٣ﭘﺲ اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺧﻮد را رهﺎ ﻣﮑﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﭘﺎداﺷﯽ ﻋﻈﻴﻢ در ﭘﯽ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ.‬ ‫۶٣ﭼﻮن ﻻزم اﺳﺖ ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ارادۀ ﺧﺪا را ﺑﻪاﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪﻳﺪ، وﻋﺪﻩ را‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ. ٧٣زﻳﺮا ﭘﺲ از اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫»او ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‬ ‫و ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫٨٣ا ّﺎ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ اﻳﻤﺎن زﻳﺴﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫و اﮔﺮ ﭘﺎ ﭘﺲ ﮐﺸﺪ،‬ ‫از او ﺧﺸﻨﻮد ﻧﺨﻮاهﻢ ﮔﺮدﻳﺪ.«‬ ‫٩٣ﻟﻴﮑﻦ ﻣﺎ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﺎ ﭘﺲ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ و هﻼﮎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ از ﺁﻧﺎﻧﻴﻢ ﮐﻪ‬ ‫اﻳﻤﺎن دارﻧﺪ و ﺣﻴﺎت ﻣﯽﻳﺎﺑﻨﺪ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ١١‬
‫ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن اﻳﻤﺎن‬
‫١اﻳﻤﺎن، ﺿﺎﻣﻦ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪان اﻣﻴﺪ دارﻳﻢ و ﺑﺮهﺎن ﺁﻧﭽﻪ هﻨﻮز ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻴﻢ.‬ ‫٢ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ درﺑﺎرۀ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎن ﺑﻪﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺷﻬﺎدت دادﻩ ﺷﺪ.‬ ‫٣ﺑﺎ اﻳﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ درﻣﯽﻳﺎﺑﻴﻢ ﮐﺎﺋﻨﺎت ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﮐﻼم ﺧﺪا ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﺪانﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد از ﺁﻧﭽﻪ ﻗﺎﺑﻞ رؤﻳﺖ ﺑﻮد، ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺎﻣﺪ.‬ ‫۴ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ هﺎﺑﻴﻞ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽاﯼ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ از ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻗﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮد، و‬ ‫ﺑﻪﺳﺒﺐ هﻤﻴﻦ اﻳﻤﺎن درﺑﺎرۀ او ﺷﻬﺎدت دادﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺧﺪا درﺑﺎرۀ هﺪاﻳﺎﯼ‬ ‫او ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺷﻬﺎدت داد. ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ، هﺮﭼﻨﺪ درﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ، هﻨﻮز ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫۵ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ َﻨﻮخ از اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻃﻌﻢ ﻣﺮگ را ﻧﭽﺸﺪ و دﻳﮕﺮ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﺧ‬ ‫ﻧﺸﺪ، ﭼﻮن ﺧﺪا او را ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺳﺎﺧﺖ. زﻳﺮا ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﻳﺎﺑﺪ، درﺑﺎرۀ او ﺷﻬﺎدت‬ ‫دادﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ۶و ﺑﺪون اﻳﻤﺎن ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺘﻮان ﺧﺪا را‬ ‫ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎﺧﺖ، زﻳﺮا هﺮﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﯽﺷﻮد، ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ او هﺴﺖ و‬ ‫ﺟﻮﻳﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد را ﭘﺎداش ﻣﯽدهﺪ.‬ ‫٧ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮح هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا درﺑﺎرۀ اﻣﻮرﯼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁن زﻣﺎن دﻳﺪﻩ‬ ‫ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد هﺸﺪار ﻳﺎﻓﺖ، ﺁن را ﺑﺎ ﺧﺪاﺗﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺟﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮاﯼ ﻧﺠﺎت ﺧﺎﻧﻮادۀ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ّ‬

‫ﮐﺸﺘﯽ ﺳﺎﺧﺖ. او ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺧﻮد دﻧﻴﺎ را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮد و وارث ﺁن ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ اﻳﻤﺎن‬ ‫اﺳﺘﻮار اﺳﺖ.‬ ‫٨ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪ، اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮد و ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﺎﻳﯽ رود ﮐﻪ ﺑﻌﺪهﺎ ﺑﻪ ﻣﻴﺮاث ﻣﯽﻳﺎﻓﺖ؛ و هﺮﭼﻨﺪ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺠﺎ ﻣﯽرود، رواﻧﻪ ﺷﺪ.‬ ‫٩ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮد، هﻤﭽﻮن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﯼ در دﻳﺎر ﻏﺮﻳﺐ ﺧﺎﻧﻪﺑﻪدوش‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪ و هﻤﺎﻧﻨﺪ اﺳﺤﺎق و ﻳﻌﻘﻮب ﮐﻪ ﺑﺎ او وارث هﻤﺎن وﻋﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، در ﺧﻴﻤﻪهﺎ ﺳﺎﮐﻦ‬ ‫ﺷﺪ. ٠١زﻳﺮا ﭼﺸﻢاﻧﺘﻈﺎر ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﻨﻴﺎد، ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎر و ﺳﺎزﻧﺪﻩاش ﺧﺪاﺳﺖ.‬ ‫١١ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺴﻠﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎرا ﻧﺎزا و ﺧﻮد‬ ‫او ﻧﻴﺰ ﺳﺎﻟﺨﻮردﻩ ﺑﻮد؛ ﭼﺮاﮐﻪ وﻋﺪﻩدهﻨﺪﻩ را اﻣﻴﻦ ﺷﻤﺮد. ٢١اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، از ﻳﮏ ﺗﻦ، ﺁن هﻢ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد، ﻧﺴﻠﯽ ﮐﺜﻴﺮ هﻤﭽﻮن ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن، و ﺑﯽﺷﻤﺎر ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻨﻬﺎﯼ‬ ‫ً‬ ‫ﺳﺎﺣﻞ درﻳﺎ، ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ.‬ ‫٣١اﻳﻦ اﺷﺨﺎص هﻤﻪ در اﻳﻤﺎن درﮔﺬﺷﺘﻨﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ وﻋﺪﻩهﺎ را هﻨﻮز ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ ﺁﻧﻬﺎ را از دور دﻳﺪﻩ و ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻳﺸﺎن اذﻋﺎن داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ،‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ و ﻏﺮﻳﺒﻨﺪ. ۴١ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ، ﺁﺷﮑﺎرا ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ در‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ وﻃﻨﯽ هﺴﺘﻨﺪ. ۵١اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﻴﻨﯽ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﮐﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ. ۶١ا ّﺎ ﻣﺸﺘﺎق ﺳﺮزﻣﻴﻨﯽ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﺸﺘﺎق وﻃﻨﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ. از هﻤﻴﻦرو، ﺧﺪا ﻋﺎر ﻧﺪارد ﺧﺪاﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﻮد، زﻳﺮا ﺷﻬﺮﯼ ﺑﺮاﻳﺸﺎن‬ ‫ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٧١ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁزﻣﻮدﻩ ﺷﺪ، اﺳﺤﺎق را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﻘﺪﻳﻢ‬ ‫ﮐﺮد؛ و او ﮐﻪ وﻋﺪﻩهﺎ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ﭘﺴﺮ ﻳﮕﺎﻧﮥ ﺧﻮد را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ،‬ ‫٨١هﻤﺎن را ﮐﻪ درﺑﺎرﻩاش ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد: »ﻧﺴﻞ ﺗﻮ از اﺳﺤﺎق ﻣﺤﺴﻮب ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.«‬ ‫٩١اﺑﺮاهﻴﻢ ﭼﻨﻴﻦ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺣﺘﯽ ﻣﺮدﮔﺎن را زﻧﺪﻩ ﮐﻨﺪ، و ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪﻧﻮﻋﯽ اﺳﺤﺎق را از ﻣﺮگ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ.‬ ‫٠٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺤﺎق، ﻳﻌﻘﻮب و ﻋﻴﺴﻮ را در ﺧﺼﻮص اﻣﻮر ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺮﮐﺖ داد.‬ ‫١٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻪهﻨﮕﺎم ﻣﺮگ، هﺮ ﻳﮏ از ﭘﺴﺮان ﻳﻮﺳﻒ را ﺑﺮﮐﺖ داد و‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﺼﺎﯼ ﺧﻮد ﺗﮑﻴﻪ زدﻩ ﺑﻮد، ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮد.‬ ‫٢٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﭼﻮن ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ، از ﺧﺮوج‬ ‫ﺑﻨﯽاﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و درﺑﺎرۀ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮد دﺳﺘﻮرهﺎﻳﯽ داد.‬ ‫٣٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ واﻟﺪﻳﻦ ﻣﻮﺳﯽ او را ﭘﺲ از ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻪﻣﺪت ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫زﻳﺮا دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻮدﮐﯽ اﺳﺖ ﺑﯽﻧﻈﻴﺮ؛ و از ﺣﮑﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻧﻬﺮاﺳﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫۴٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺰرگ ﺷﺪ، ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﭘﺴﺮ دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻋﻮن‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﻮد. ۵٢او ﺁزار دﻳﺪن ﺑﺎ ﻗﻮم ﺧﺪا را ﺑﺮ ﻟﺬت زودﮔﺬر ﮔﻨﺎﻩ ﺗﺮﺟﻴﺢ داد. ۶٢و‬ ‫رﺳﻮاﻳﯽ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﺎارزﺷﺘﺮ از ﮔﻨﺠﻬﺎﯼ ﻣﺼﺮ ﺷﻤﺮد، زﻳﺮا از ﭘﻴﺶ ﺑﻪ ﭘﺎداش‬

‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد. ٧٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ از ﺧﺸﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﻬﺮاﺳﺪ ﻣﺼﺮ را ﺗﺮﮎ‬ ‫ﮔﻔﺖ، زﻳﺮا ﺁن ﻧﺎدﻳﺪﻧﯽ را هﻤﻮارﻩ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد داﺷﺖ. ٨٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ او‬ ‫ﭘ َﺢ و ﭘﺎﺷﻴﺪن ﺧﻮن را ﺑﻪﺟﺎ ﺁورد ﺗﺎ هﻼﮎﮐﻨﻨﺪۀ ﻧﺨﺴﺘﺰادﮔﺎن، ﺑﺮ ﻧﺨﺴﺘﺰادﮔﺎن اﺳﺮاﺋﻴﻞ‬ ‫ِﺴ‬ ‫دﺳﺖ دراز ﻧﮑﻨﺪ.‬ ‫٩٢ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﻮم از ﻣﻴﺎن درﻳﺎﯼ ﺳﺮخ هﻤﭽﻮن زﻣﻴﻨﯽ ﺧﺸﮏ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ؛ ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺼﺮﻳﺎن ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ هﻤﺎن ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دهﻨﺪ، ﻏﺮق ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫٠٣ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ دﻳﻮارهﺎﯼ َرﻳﺤﺎ ﭘﺲ از اﻳﻨﮑﻪ ﻗﻮم هﻔﺖ روز دور ﺁن ﮔﺸﺘﻨﺪ،‬ ‫ا‬ ‫ﻓﺮورﻳﺨﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫١٣ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ راﺣﺎب ﻓﺎﺣﺸﻪ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻄﻴﻌﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪ، زﻳﺮا ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن را‬ ‫ﺑﮕﺮﻣﯽ ﭘﺬﻳﺮا ﮔﺮدﻳﺪ.‬ ‫٢٣دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ؟ زﻳﺮا ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺴﺖ درﺑﺎرۀ ِﺪﻋﻮن و ﺑﺎراق و ﺳﺎﻣﺴﻮن و ِﻔﺘﺎح‬ ‫ﻳ‬ ‫ﺟ‬ ‫و داوود و ﺳﻤﻮﺋﻴﻞ و ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻢ، ٣٣ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن، ﻣﻤﺎﻟﮏ را ﻓﺘﺢ ﮐﺮدﻧﺪ، ﻋﺪاﻟﺖ‬ ‫را ﺑﺮﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ، و وﻋﺪﻩهﺎ را ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁوردﻧﺪ؛ دهﺎن ﺷﻴﺮان را ﺑﺴﺘﻨﺪ، ۴٣ﺷﻌﻠﻪهﺎﯼ‬ ‫ﺳﻮزان ﺁﺗﺶ را ﺑﯽاﺛﺮ ﮐﺮدﻧﺪ و از دم ﺷﻤﺸﻴﺮ رهﺎﻳﯽ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ؛ ﺿﻌﻔﺸﺎن ﺑﻪ ﻗ ّت ﺑﺪل ﺷﺪ،‬ ‫ﻮ‬ ‫در ﺟﻨﮓ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻟﺸﮑﺮﻳﺎن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ را ﺗﺎروﻣﺎر ﮐﺮدﻧﺪ. ۵٣زﻧﺎن، ﻣﺮدﮔﺎن ﺧﻮد را‬ ‫ﻗﻴﺎمﮐﺮدﻩ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ا ّﺎ ﮔﺮوهﯽ دﻳﮕﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪﻧﺪ و رهﺎﻳﯽ را ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﺳﺘﺎﺧﻴﺰﯼ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ دﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ. ۶٣ﺑﻌﻀﯽ اﺳﺘﻬﺰا ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮردﻧﺪ، و ﺣﺘﯽ ﺑﻪ‬ ‫زﻧﺠﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ زﻧﺪان اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ٧٣ﺳﻨﮕﺴﺎر ﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺑﺎ ا ّﻩ دوﭘﺎرﻩ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ‬ ‫ر‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪﻧﺪ. در ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﯽ ﻣﺤ ّﺮ از ﭘﻮﺳﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان و ﺑﺰهﺎ در هﺮﺟﺎ ﮔﺬر‬ ‫ﻘ‬ ‫ﮐﺮدﻩ، ﺗﻨﮕﺪﺳﺖ، ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﻩ و ﻣﻮرد اذﻳﺖ و ﺁزار ﺑﻮدﻧﺪ. ٨٣اﻳﻨﺎن ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﻻﻳﻖ اﻳﺸﺎن‬ ‫ﻧﺒﻮد، در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ و ﮐﻮهﻬﺎ، و ﻏﺎرهﺎ و ﺷﮑﺎﻓﻬﺎﯼ زﻣﻴﻦ، ﺁوارﻩ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫٩٣اﻳﻨﺎن هﻤﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ اﻳﻤﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﻳﺎد ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل، هﻴﭻﻳﮏ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺪﻳﺸﺎن وﻋﺪﻩ دادﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ٠۴زﻳﺮا ﺧﺪا از ﭘﻴﺶ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ در ﻧﻈﺮ‬ ‫داﺷﺖ ﺗﺎ اﻳﺸﺎن ﺑﺪون ﻣﺎ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﻧﺮﺳﻨﺪ.‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٢١‬
‫ﺧﺪا ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد را ﺗﺄدﻳﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫١ﭘﺲ ﭼﻮن ﭼﻨﻴﻦ اﺑﺮﯼ ﻋﻈﻴﻢ از ﺷﺎهﺪان را ﮔﺮداﮔﺮد ﺧﻮد دارﻳﻢ، ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ هﺮ ﺑﺎر‬ ‫اﺿﺎﻓﯽ و هﺮ ﮔﻨﺎﻩ را ﮐﻪ ﺁﺳﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎﯼ ﻣﺎ ﻣﯽﭘﻴﭽﺪ، از ﺧﻮد دور ﮐﻨﻴﻢ و ﺑﺎ‬ ‫اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻣﻘﺮر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺪوﻳﻢ. ٢و ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮ‬ ‫ﻗﻬﺮﻣﺎن و ﻣﻈﻬﺮ ﮐﺎﻣﻞ اﻳﻤﺎن ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺪوزﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁن ﺧﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺶرو‬ ‫داﺷﺖ، ﺻﻠﻴﺐ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮد و ﻧﻨﮓ ﺁن را ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺷﻤﺮد و اﮐﻨﻮن ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﺧﺪا ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ. ٣ﺑﻪ او ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ را از ﺳﻮﯼ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮد،‬ ‫ﺗﺎ ﺧﺴﺘﻪ و دﻟﺴﺮد ﻧﺸﻮﻳﺪ.‬

‫۴هﻨﻮز در ﻧﺒﺮد ﺧﻮد ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺟﺎن اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ ﻧﮑﺮدﻩاﻳﺪ ۵و ﺁن ﺳﺨﻦ ﺗﺸﻮﻳﻖﺁﻣﻴﺰ‬ ‫را از ﻳﺎد ﺑﺮدﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﭘﺴﺮان ﺧﻄﺎب ﮐﺮدﻩ، ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫»اﯼ ﭘﺴﺮم، ﺗﺄدﻳﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺧﻮار ﻣﺸﻤﺎر،‬ ‫و ﭼﻮن ﻣﻼﻣﺘﺖ ﮐﻨﺪ، دﻟﺴﺮد ﻣﺸﻮ.‬ ‫۶زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻣﯽدارد، ﺗﺄدﻳﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ،‬ ‫و هﺮ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد را ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻟﻄﻒ اوﺳﺖ، ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ.«‬ ‫٧ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ را ﺑﻪﻣﻨﺰﻟﮥ ﺗﺄدﻳﺐ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ؛ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺷﻤﺎ هﻤﭽﻮن ﭘﺴﺮان رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ.‬ ‫زﻳﺮا ﮐﺪام ﭘﺴﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرش او را ﺗﺄدﻳﺐ ﻧﮑﻨﺪ؟ ٨اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﺄدﻳﺐ ﻧﺸﺪﻩاﻳﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬ ‫هﻤﻪ از ﺁن ﺳﻬﻤﯽ داﺷﺘﻪاﻧﺪ، ﭘﺲ ﺣﺮاﻣﺰادﻩاﻳﺪ، ﻧﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺣﻘﻴﻘﯽ. ٩ﺑﻌﻼوﻩ، هﻤﮥ ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺪران زﻣﻴﻨﯽ داﺷﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺄدﻳﺒﻤﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، و ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ اﺣﺘﺮام ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ. ﺣﺎل،‬ ‫ﭼﻘﺪر ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺪر روﺣﻬﺎﻳﻤﺎن را اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺣﻴﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ٠١ﭘﺪران ﻣﺎ‬ ‫ﮐﻮﺗﺎﻩزﻣﺎﻧﯽ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺻﻼﺣﺪﻳﺪ ﺧﻮد، ﻣﺎ را ﺗﺄدﻳﺐ ﮐﺮدﻧﺪ. ا ّﺎ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺗﺄدﻳﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ در ﻗ ّوﺳﻴﺖ او ﺳﻬﻴﻢ ﺷﻮﻳﻢ. ١١هﻴﭻ ﺗﺄدﻳﺒﯽ در ﺣﻴﻦ اﻧﺠﺎم ﺷﺪن،‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ دردﻧﺎﮎ اﺳﺖ. ا ّﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺁن ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪﻩاﻧﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻴﻮۀ ﺁراﻣﺶ و ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﺎر ﻣﯽﺁورد.‬ ‫٢١ﭘﺲ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺳﺴﺖ و زاﻧﻮان ﻟﺮزان ﺧﻮد را ﻗﻮﯼ ﺳﺎزﻳﺪ! ٣١ﺑﺮاﯼ ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﻮد‬ ‫راهﻬﺎﯼ هﻤﻮار ﺑﺴﺎزﻳﺪ، ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﻟﻨﮓ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺪﻣﻪ ﻧﺒﻴﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﺪ.‬

‫هﺸﺪار در ﻣﻮرد ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻩ‬

‫۴١ﺳﺨﺖ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺑﺎ هﻤﮥ ﻣﺮدم در ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪ و ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﺪون ﻗ ّوﺳﻴﺖ هﻴﭻﮐﺲ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ. ۵١ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﺴﯽ از ﻓﻴﺾ ﺧﺪا‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺤﺮوم ﻧﺸﻮد، و هﻴﭻ رﻳﺸﮥ ﺗﻠﺨﯽ ﻧﻤﻮ ﻧﮑﻨﺪ، ﻣﺒﺎدا ﻣﺴﺌﻠﻪﺳﺎز ﺷﻮد و ﺑﺴﻴﺎرﯼ را ﺁﻟﻮدﻩ‬ ‫ﺳﺎزد. ۶١هﺸﻴﺎر ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﻓﺎﺳﺪ ﻳﺎ هﻤﭽﻮن ﻋﻴﺴﻮ دﻧﻴﻮﯼ ﻧﺸﻮد ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ، ﺣﻖ و اﻣﺘﻴﺎز ﭘﺴﺮ ارﺷﺪ ﺑﻮدن ﺧﻮد را ﻓﺮوﺧﺖ. ٧١و ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﺪ، ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاهﺎن ﺑﻪﻣﻴﺮاث ﺑﺮدن ﺁن ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻮد، ﻣﻘﺒﻮل واﻗﻊ ﻧﺸﺪ. و هﺮﭼﻨﺪ ﺑﺎ‬ ‫زارﯼ در ﭘﯽ ﺁن ﺑﻮد، ﺟﺎﯼ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﮑﺮد.‬ ‫٨١زﻳﺮا ﺑﻪ ﮐﻮهﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮان ﻟﻤﺲ ﮐﺮد، ﮐﻮهﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ؛ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ و ﺗﻴﺮﮔﯽ و ﺑﺎد ﺷﺪﻳﺪ؛ ٩١و ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻴﺮ ﺷﻴﭙﻮر و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺁواز ﮐﻼﻣﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﻳﺪ. ٠٢زﻳﺮا ﺗﺤﻤﻞ ﺁن ﻓﺮﻣﺎن را‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ، »ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺣﻴﻮاﻧﯽ ﮐﻮﻩ را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﺪ، ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺳﻨﮕﺴﺎر ﺷﻮد.« ١٢ﺁن‬ ‫ﻣﻨﻈﺮﻩ ﭼﻨﺎن هﺮاﺳﻨﺎﮎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﮔﻔﺖ: »از ﺗﺮس ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﻟﺮزم.«‬ ‫٢٢ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺻﻬﻴﻮن ﻧﺰدﻳﮏ ﺁﻣﺪﻩاﻳﺪ، ﺑﻪ اورﺷﻠﻴﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ. ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺎدﻣﺎﻧﮥ هﺰاران هﺰار ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺁﻣﺪﻩاﻳﺪ، ٣٢ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﻧﺨﺴﺘﺰادﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬

‫ﻧﺎﻣﻬﺎﻳﺸﺎن در ﺁﺳﻤﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ داور هﻤﻪ‬ ‫ﺁدﻣﻴﺎن اﺳﺖ، و ﺑﻪ روﺣﻬﺎﯼ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩاﻧﺪ، ۴٢و ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﮐﻪ واﺳﻄﮥ‬ ‫ﻋﻬﺪﯼ ﺟﺪﻳﺪ اﺳﺖ، و ﺑﻪ ﺧﻮن ﭘﺎﺷﻴﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ از ﺧﻮن هﺎﺑﻴﻞ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫۵٢ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ از ﺁن ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، روﯼﺑﺮﻧﺘﺎﺑﻴﺪ. اﮔﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺑﺪﻳﺸﺎن هﺸﺪار دادﻩ ﺑﻮد روﯼﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻨﺪ، راﻩ ﮔﺮﻳﺰﯼ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ، ﭘﺲ ﻣﺎ ﭼﻪ راﻩ ﮔﺮﻳﺰﯼ‬ ‫ﺧﻮاهﻴﻢ داﺷﺖ اﮔﺮ از او ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ هﺸﺪار ﻣﯽدهﺪ، روﯼﺑﺮﺗﺎﺑﻴﻢ. ۶٢در ﺁن‬ ‫زﻣﺎن، ﺻﺪاﯼ او زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ درﺁورد، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن وﻋﺪﻩ دادﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ »ﻳﮏ ﺑﺎر‬ ‫ﻣ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻣﻴﻦ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﺳﻤﺎن را ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ درﺧﻮاهﻢ ﺁورد.« ٧٢ﻋﺒﺎرت »ﻳﮏ ﺑﺎر‬ ‫ِ‬ ‫دﻳﮕﺮ« ﺑﻪ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪن ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ اﺷﺎرﻩ دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺮزﻩ درﻣﯽﺁﻳﻨﺪ - ﻳﻌﻨﯽ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ - ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺰﻟﺰلﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ، ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ.‬ ‫٨٢ﭘﺲ ﭼﻮن ﭘﺎدﺷﺎهﯽاﯼ را ﻣﯽﻳﺎﺑﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﺰﻟﺰلﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ، ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺷﮑﺮﮔﺰار ﺑﺎﺷﻴﻢ و‬ ‫ﺧﺪا را ﺑﺎ ﺗﺮس و هﻴﺒﺖ ﻋﺒﺎدﺗﯽ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ، ٩٢زﻳﺮا »ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ ﺁﺗﺶ ﺳﻮزاﻧﻨﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ.«‬

‫ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن ٣١‬
‫اﻧﺪرزهﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ‬
‫١ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮادراﻧﻪ هﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ. ٢از ﻣﻴﻬﻤﺎنﻧﻮازﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻏﺮﻳﺒﺎن ﻏﺎﻓﻞ‬ ‫ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﺎر، ﺑﻌﻀﯽ ﻧﺎداﻧﺴﺘﻪ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ٣ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ در‬ ‫زﻧﺪاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن در ﺑﻨﺪﻳﺪ؛ هﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎد‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺁزار ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺟﺴﻤﺎ رﻧﺞ ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ.‬ ‫ً‬ ‫۴زﻧﺎﺷﻮﻳﯽ ﺑﺎﻳﺪ در ﻧﻈﺮ هﻤﮕﺎن ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺴﺘﺮش ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﺷﻮد، زﻳﺮا‬ ‫ﺧﺪا اﺷﺨﺎص زﻧﺎﮐﺎر و ﻓﺎﺳﺪ را ﻣﺠﺎزات ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد. ۵زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﯼ از ﭘﻮﻟﺪوﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ دارﻳﺪ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﺧﺪا ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ:‬ ‫»ﺗﻮ را هﺮﮔﺰ واﻧﺨﻮاهﻢ ﮔﺬاﺷﺖ،‬ ‫و هﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد.«‬ ‫۶ﭘﺲ ﺑﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ:‬ ‫»ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﺎور ﻣﻦ اﺳﺖ، ﭘﺲ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺗﺮﺳﻴﺪ.‬ ‫اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮد؟«‬

‫٧رهﺒﺮان ﺧﻮد را ﮐﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا را ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎن ﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﻪﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﺑﻪ ﺛﻤﺮۀ‬ ‫ﺷﻴﻮۀ زﻧﺪﮔﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﺪ و از اﻳﻤﺎﻧﺸﺎن ﺳﺮﻣﺸﻖ ﮔﻴﺮﻳﺪ. ٨ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ دﻳﺮوز و‬ ‫اﻣﺮوز و ﺗﺎ اﺑﺪ هﻤﺎن اﺳﺖ.‬ ‫٩ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﻋﺠﻴﺐ از راﻩ ﺑﻪدر ﻣﺸﻮﻳﺪ؛ زﻳﺮا ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﮐﻪ دل اﻧﺴﺎن از‬ ‫ﻓﻴﺾ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻳﺎﺑﺪ، ﻧﻪ از ﺧﻮراﮐﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻌﺘﻘﺪان ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻔﻌﯽ ﻧﺪارد. ٠١ﻣﺎ ﻣﺬﺑﺤﯽ‬ ‫ِ‬ ‫دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران ﺧﻴﻤﻪ ﺣﻖ ﻧﺪارﻧﺪ از ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺁن اﺳﺖ ﺑﺨﻮرﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫١١ﮐﺎهﻦاﻋﻈﻢ، ﺧﻮن ﺣﻴﻮاﻧﺎت را ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﻗﺪساﻻﻗﺪاس ﻣﯽﺑ َد، ا ّﺎ‬ ‫َﺮ ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﻻﺷﻪهﺎ ﺑﻴﺮون از ﺧﻴﻤﻪﮔﺎﻩ ﺳﻮزاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ٢١ﺑﻪ هﻤﻴﻨﺴﺎن، ﻋﻴﺴﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺮون دروازۀ‬ ‫ﺷﻬﺮ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﻮن ﺧﻮد، ﻗﻮم را ﺗﻘﺪﻳﺲ ﮐﻨﺪ. ٣١ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ هﻤﺎن ﻧﻨﮓ‬ ‫را ﮐﻪ او ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪ، ﺑﺮ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﻧﺰد او ﺑﻴﺮون از اردوﮔﺎﻩ ﺑﺮوﻳﻢ. ۴١زﻳﺮا‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ ﺷﻬﺮﯼ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﻧﺪارﻳﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ در اﻧﺘﻈﺎر ﺁن ﺷﻬﺮ ﺁﻳﻨﺪﻩ هﺴﺘﻴﻢ.‬ ‫۵١ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺳﭙﺎس را ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﻴﻢ. اﻳﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ، هﻤﺎن ﺛﻤﺮۀ ﻟﺒﻬﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم او ﻣﻌﺘﺮﻓﻨﺪ. ۶١از ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﺮدن و ﺳﻬﻴﻢ‬ ‫ﻧﻤﻮدن دﻳﮕﺮان در ﺁﻧﭽﻪ دارﻳﺪ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻮرزﻳﺪ، زﻳﺮا ﺧﺪا از ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ ﺧﺸﻨﻮد اﺳﺖ.‬ ‫٧١از رهﺒﺮان ﺧﻮد اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ زﻳﺮا اﻳﺸﺎن ﺑﺮ ﺟﺎﻧﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ‬ ‫دﻳﺪﻩﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺴﺎب ﺑﺪهﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم دهﻨﺪ ﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﺁﻩ و ﻧﺎﻟﻪ، زﻳﺮا اﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٨١ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﻄﻤﺌﻨﻴﻢ ﮐﻪ وﺟﺪاﻧﻤﺎن ﭘﺎﮎ اﺳﺖ و ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ از هﺮ‬ ‫ﺟﻬﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﯼ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﻢ. ٩١ﺑﺨﺼﻮص از ﺷﻤﺎ اﺳﺘﺪﻋﺎ دارم دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ‬ ‫هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﺎزﮔﺮدم.‬ ‫٠٢ﺣﺎل، ﺧﺪاﯼ ﺁراﻣﺶ ﮐﻪ ﺷﺒﺎناﻋﻈﻢ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﻳﻌﻨﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﻪ ﺧﻮن‬ ‫ﺁن ﻋﻬﺪ اﺑﺪﯼ از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ، ١٢ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ هﺮﭼﻴﺰ ﻧﻴﮑﻮ ﻣﺠﻬﺰ ﮔﺮداﻧﺪ ﺗﺎ ارادۀ‬ ‫او را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ او هﺮﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺸﻨﻮدﯼ اوﺳﺖ ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ در ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁورد، ﮐﻪ او را ﺟﻼل ﺟﺎوداﻧﻪ ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫٢٢اﯼ ﺑﺮادران، از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ اﻳﻦ ﮐﻼم ﻧﺼﻴﺤﺖﺁﻣﻴﺰ ﻣﺮا ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﺑﻪ‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫اﺧﺘﺼﺎر ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪام.‬ ‫٣٢ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮادر ﻣﺎ ﺗﻴﻤﻮﺗﺎﺋﻮس ﺁزاد ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﮔﺮ او زود ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎ او ﺑﻪ دﻳﺪارﺗﺎن‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ.‬ ‫ﺪ‬ ‫۴٢ﺑﻪ هﻤﮥ رهﺒﺮان ﺧﻮد و ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ هﺴﺘﻨﺪ،‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.‬ ‫۵٢ﻓﻴﺾ ﺑﺎ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﻳﻌﻘﻮب‬
‫ﻳﻌﻘﻮب ١‬

‫١از ﻳﻌﻘﻮب، ﻏﻼم ﺧﺪا و ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ،‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ دوازدﻩ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩاﻧﺪ.‬ ‫ﺳﻼم!‬

‫رﺷﺪ در ﺑﻮﺗﮥ ﺁزﻣﺎﻳﺶ‬

‫٢اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، هﺮﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺁزﻣﺎﻳﺸﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن روﺑﻪرو ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، ﺁن را ﮐﻤﺎل‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺎدﯼ ﺑﻴﻨﮕﺎرﻳﺪ! ٣زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮔﺬار اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ از ﺑﻮﺗﮥ ﺁزﻣﺎﻳﺸﻬﺎ، ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﺑﻪﺑﺎر‬ ‫ﻣﯽﺁورد. ۴ا ّﺎ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻟﻎ و ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮﻳﺪ و ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ۵اﮔﺮ از ﺷﻤﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﯽﺑﻬﺮﻩ از ﺣﮑﻤﺖ اﺳﺖ، درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﺪ از ﺧﺪاﻳﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ و ﺑﺪون ﻣﻼﻣﺖ ﺑﻪ هﻤﻪ ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ، و ﺑﻪ وﯼ ﻋﻄﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ۶ا ّﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﻤﺎن درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﺪ و هﻴﭻ ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد راﻩ ﻧﺪهﺪ، زﻳﺮا ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﺮدﻳﺪ دارد، ﭼﻮن‬ ‫ﻣﻮج درﻳﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ وزش ﺑﺎد ﺑﻪ هﺮﺳﻮ راﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ٧ﭼﻨﻴﻦﮐﺲ ﻧﭙﻨﺪارد ﮐﻪ از ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ، ٨زﻳﺮا ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ دو دل ﮐﻪ در ﺗﻤﺎﻣﯽ رﻓﺘﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار‬ ‫اﺳﺖ.‬ ‫٩ﺑﺮادر ﺣﻘﻴﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺖ واﻻﯼ ﺧﻮد ﻓﺨﺮ ﮐﻨﺪ، ٠١ا ّﺎ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﺎرت ﺧﻮد ﺑﺒﺎﻟﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫زﻳﺮا هﻤﭽﻮن ﮔﻞ ﺻﺤﺮا درﮔﺬر اﺳﺖ. ١١هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺳﻮزان ﺧﻮد‬ ‫ُِ‬ ‫ﻃﻠﻮع ﮐﺮدﻩ، ﻋﻠﻒ را ﻣﯽﺧﺸﮑﺎﻧﺪ و ﮔَﺶ ﻓﺮوﻣﯽرﻳﺰد و زﻳﺒﺎﻳﻴﺶ ﻣﺤﻮ ﻣﯽﺷﻮد، ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‬ ‫ُﻠ‬ ‫ﻧﻴﺰ در ﺣﻴﻦ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﺧﻮد، ﭘﮋﻣﺮدﻩ و ﻣﺤﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٢١ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁن ﮐﻪ در ﺁزﻣﺎﻳﺸﻬﺎ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ، زﻳﺮا ﭼﻮن از ﺑﻮﺗﮥ‬ ‫ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺑﻴﺮون ﺁﻳﺪ، ﺗﺎج ﺣﻴﺎﺗﯽ را ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ دوﺳﺘﺪاران ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫وﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣١ﺁن ﮐﻪ وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﮕﻮﻳﺪ: »ﺧﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ،« زﻳﺮا ﺧﺪا ﺑﺎ‬ ‫هﻴﭻ ﺑﺪﯼ وﺳﻮﺳﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮد، و ﮐﺴﯽ را ﻧﻴﺰ وﺳﻮﺳﻪ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ۴١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ وﺳﻮﺳﻪ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد، هﻮاﯼ ﻧﻔْﺲ ﺧﻮد اوﺳﺖ ﮐﻪ وﯼ را ﻣﯽﻓﺮﻳﺒﺪ و ﺑﻪ دام ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ. ۵١هﻮاﯼ ﻧﻔْﺲ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺷﻮد، ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽزاﻳﺪ و ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺛﻤﺮ رﺳﺪ، ﻣﺮگ ﺑﻪﺑﺎر ﻣﯽﺁورد.‬ ‫۶١ﺑﺮادران ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ، ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻣﺸﻮﻳﺪ! ٧١هﺮ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻴﮑﻮ و هﺮ ﻋﻄﺎﯼ ﮐﺎﻣﻞ از‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎﻻﺳﺖ، ﻧﺎزل ﺷﺪﻩ از ﭘﺪر ﻧﻮرهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﮐﻪ در او ﻧﻪ هﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮﯼ اﺳﺖ و ﻧﻪ هﻴﭻ ﺳﺎﻳﮥ‬ ‫ﻧﺎﺷﯽ از دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ. ٨١او ﭼﻨﻴﻦ ارادﻩ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎ ﮐﻼم ﺣﻖ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ هﻤﭽﻮن‬ ‫ﻧﻮﺑﺮ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩهﺎﯼ او ﺑﺎﺷﻴﻢ.‬ ‫ِ‬

‫ﺷﻨﻴﺪن و ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁوردن‬

‫٩١ﺑﺮادران ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ، ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﺪ: هﺮﮐﺲ ﺑﺎﻳﺪ در ﺷﻨﻴﺪن ﺗﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ، در ﺳﺨﻦﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ْ‬ ‫ُﻨﺪ و در ﺧﺸﻢ ﺁهﺴﺘﻪ! ٠٢زﻳﺮا ﺧﺸﻢ ﺁدﻣﯽ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻣﻄﻠﻮب ﺧﺪا را ﺑﻪﺑﺎر ﻧﻤﯽﺁورد.‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ﮐ‬

‫١٢ﭘﺲ هﺮﮔﻮﻧﻪ ﭘﻠﻴﺪﯼ و هﺮﮔﻮﻧﻪ ﻓﺰوﻧﯽ ﺑﺪﺧﻮاهﯽ را از ﺧﻮد دور ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﺣﻠﻢ، ﮐﻼﻣﯽ‬ ‫را ﮐﻪ در ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎﻧﻬﺎﯼ ﺷﻤﺎ را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ، ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ.‬ ‫٢٢ﺑﻪﺟﺎﯼﺁورﻧﺪۀ ﮐﻼم ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻧﻪﻓﻘﻂ ﺷﻨﻮﻧﺪۀ ﺁن؛ ﺧﻮد را ﻓﺮﻳﺐ ﻣﺪهﻴﺪ! ٣٢زﻳﺮا‬ ‫هﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﮐﻼم را ﻣﯽﺷﻨﻮد ا ّﺎ ﺑﻪ ﺁن ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺎ َﺪ ﮐﻪ در ﺁﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮۀ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽﻧﮕﺮد ۴٢و ﺧﻮد را در ﺁن ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ، ا ّﺎ ﺗﺎ از ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن دور ﻣﯽﺷﻮد، از ﻳﺎد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺑﺮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻴﻤﺎﻳﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ۵٢ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻪ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺁزادﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺖ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ، ﺁن را از ﻧﻈﺮ دور ﻧﻤﯽدارد، و ﺷﻨﻮﻧﺪۀ ﻓﺮاﻣﻮﺷﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺑﻪﺟﺎﯼﺁورﻧﺪﻩ اﺳﺖ، او در ﻋﻤﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫۶٢ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮد را دﻳﻨﺪار ﺑﺪاﻧﺪ، ا ّﺎ ﻣﻬﺎر زﺑﺎن ﺧﻮد را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﻓﺮﻳﺒﺪ و دﻳﺎﻧﺘﺶ ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ. ٧٢دﻳﻨﺪارﯼ ﭘﺎﮎ و ﺑﯽﻟﮑﻪ در ﻧﻈﺮ ﭘﺪر ﻣﺎ ﺧﺪا، ﺁن اﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﻳﺘﻴﻤﺎن و ﺑﻴﻮﻩزﻧﺎن را ﺑﻪوﻗﺖ ﻣﺼﻴﺒﺖ دﺳﺘﮕﻴﺮﯼ ﮐﻨﻴﻢ و ﺧﻮد را از ﺁﻻﻳﺶ اﻳﻦ دﻧﻴﺎ‬ ‫دور ﺑﺪارﻳﻢ.‬

‫ﻳﻌﻘﻮب ٢‬
‫ﭘﺮهﻴﺰ از ﺗﺒﻌﻴﺾ‬
‫١ﺑﺮادران ﻣﻦ، اﻳﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺮﺟﻼﻟﻤﺎن، ﺑﺎ ﺗﺒﻌﻴﺾ هﻤﺮاﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ. ٢اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺮﯼ زرﻳﻦ و ﺟﺎﻣﻪ ﻓﺎﺧﺮ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻤﺎ درﺁﻳﺪ و ﻓﻘﻴﺮﯼ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺎﻣﮥ ژﻧﺪﻩ وارد ﺷﻮد، ٣و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺟﺎﻣﮥ ﻓﺎﺧﺮ درﺑﺮ دارد، ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎص ﻧﺸﺎن دهﻴﺪ‬ ‫و ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: »در اﻳﻦ ﺟﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﻨﺸﻴﻦ،« ا ّﺎ ﻓﻘﻴﺮ را ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: »هﻤﺎن ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺴﺖ!« و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﺎ: »اﻳﻨﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﭘﺎهﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ،« ۴ﺁﻳﺎ در ﻣﻴﺎن ﺧﻮد ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺸﺪﻩاﻳﺪ و‬ ‫ﺑﺎ اﻧﺪﻳﺸﮥ ﺑﺪ ﻗﻀﺎوت ﻧﮑﺮدﻩاﻳﺪ؟‬ ‫۵ﺑﺮادران ﻋﺰﻳﺰ، ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ! ﻣﮕﺮ ﺧﺪا ﻓﻘﻴﺮان اﻳﻦ ﺟﻬﺎن را ﺑﺮﻧﮕﺰﻳﺪﻩ ﺗﺎ در‬ ‫اﻳﻤﺎن دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﭘﺎدﺷﺎهﯽاﯼ را ﺑﻪ ارث ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ او ﺑﻪ دوﺳﺘﺪاران ﺧﻮد وﻋﺪﻩ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮﻣﻮدﻩ اﺳﺖ؟ ۶ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ روا داﺷﺘﻪاﻳﺪ. ﺁﻳﺎ دوﻟﺘﻤﻨﺪان ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺘﻢ روا ﻣﯽدارﻧﺪ و ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ؟ ٧ﺁﻳﺎ اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﻧﺎم ﺷﺮﻳﻒ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻬﺎدﻩ ﺷﺪﻩ، ﮐﻔﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ؟‬ ‫٨اﮔﺮ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺷﺎهﺎﻧﻪ را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﮥ ﮐﺘﺎب ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁورﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: »هﻤﺴﺎﻳﻪات را هﻤﭽﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دوﺳﺖ ﺑﺪار،« ﮐﺎر ﻧﻴﮑﻮ ﮐﺮدﻩاﻳﺪ. ٩ا ّﺎ اﮔﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﻳﺪ، ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩاﻳﺪ و ﺷﺮﻳﻌﺖ، ﺷﻤﺎ را ﭼﻮن اﻓﺮادﯼ ﻗﺎﻧﻮنﺷﮑﻦ، ﻣﺤﮑﻮم‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٠١زﻳﺮا اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﻤﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻧﮕﺎﻩ دارد ا ّﺎ در ﻳﮏ ﻣﻮرد ﺑﻠﻐﺰد، ﻣﺠﺮم ﺑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺗﻤﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ اﺳﺖ. ١١ﭼﻪ، او ﮐﻪ ﮔﻔﺖ: »زﻧﺎ ﻣﮑﻦ،« هﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ: »ﻗﺘﻞ‬ ‫ﻣﮑﻦ.« ﭘﺲ هﺮﭼﻨﺪ زﻧﺎ ﻧﮑﻨﯽ، ا ّﺎ اﮔﺮ ﻗﺘﻞ ﮐﻨﯽ، ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﺷﮑﺴﺘﻪاﯼ.‬ ‫ﻣ‬

‫٢١ﭘﺲ هﻤﭽﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻴﺪ و ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺁزادﯼ، ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ داورﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ٣١زﻳﺮا داورﯼ اﻟﻬﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ رﺣﻢ ﻧﮑﺮدﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﯽرﺣﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ا ّﺎ رﺣﻢ ﺑﺮ داورﯼ ﭘﻴﺮوز ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ!‬ ‫ﻣ‬

‫اﻳﻤﺎن و اﻋﻤﺎل‬
‫۴١ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﭼﻪ ﺳﻮد اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ادﻋﺎ ﮐﻨﺪ اﻳﻤﺎن دارد، ا ّﺎ ﻋﻤﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺁﻳﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﻳﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ او را ﻧﺠﺎت ﺑﺨﺸﺪ؟ ۵١اﮔﺮ ﺑﺮادر ﻳﺎ ﺧﻮاهﺮﯼ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﭘﻮﺷﺎﮎ و‬ ‫ﺧﻮراﮎ روزاﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ۶١و ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﮔﻮﻳﺪ: »ﺑﺮوﻳﺪ ﺑﻪﺳﻼﻣﺖ، و ﮔﺮم و ﺳﻴﺮ‬ ‫ﺷﻮﻳﺪ،« ا ّﺎ ﺑﺮاﯼ رﻓﻊ ﻧﻴﺎزهﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ اﻳﺸﺎن ﮐﺎرﯼ اﻧﺠﺎم ﻧﺪهﺪ، ﭼﻪ ﺳﻮد؟ ٧١ﭘﺲ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ و ﺑﺪون ﻋﻤﻞ، ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٨١ﮐﺴﯽ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ: »ﺗﻮ اﻳﻤﺎن دارﯼ و ﻣﻦ اﻋﻤﺎل دارم!« اﻳﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺪون اﻋﻤﺎل‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎ و ﻣﻦ اﻳﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎ اﻋﻤﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﻧﻤﻮد. ٩١ﺗﻮ اﻳﻤﺎن دارﯼ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻳﮑﯽ‬ ‫اﺳﺖ، ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﮐﻨﯽ! ﺣﺘﯽ دﻳﻮهﺎ ﻧﻴﺰ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ اﻳﻤﺎن دارﻧﺪ و از ﺗﺮس ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﻟﺮزﻧﺪ!‬ ‫٠٢اﯼ ﻧﺎدان ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺪاﻧﯽ ﭼﺮا اﻳﻤﺎن ﺑﺪون ﻋﻤﻞ، ﺑﯽﺛﻤﺮ اﺳﺖ؟ ١٢ﻣﮕﺮ اﻋﻤﺎل‬ ‫َﺪ ﻣﺎ اﺑﺮاهﻴﻢ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ او را ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد اﺳﺤﺎق را ﺑﺮ ﻣﺬﺑﺢ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﻮد؟ ٢٢ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن و اﻋﻤﺎل او ﺑﺎ هﻢ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، و اﻳﻤﺎن او ﺑﺎ اﻋﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ. ٣٢و ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻪ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن ﺁورد و اﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮاﯼ او ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺷﻤﺮدﻩ ﺷﺪ،« و او دوﺳﺖ ﺧﺪا ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪ. ۴٢ﭘﺲ ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ ﺑﺎ اﻋﻤﺎل‬ ‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ اﻧﺴﺎن ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﻪ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن ﺗﻨﻬﺎ.‬ ‫ِ‬ ‫۵٢هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﮕﺮ اﻋﻤﺎل راﺣﺎب روﺳﭙﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ او را ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮد، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﭘﻨﺎﻩ داد و اﻳﺸﺎن را از راهﯽ دﻳﮕﺮ رواﻧﻪ ﮐﺮد؟ ۶٢ﺑﻠﻪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺪن‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺪون روح ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ، اﻳﻤﺎن ﺑﺪون ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺰ ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ِ‬

‫ﻳﻌﻘﻮب ٣‬
‫ﺑﻼﯼ زﺑﺎن‬
‫١ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﻣﺒﺎد ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﺷﻤﺎ در ﭘﯽ ﻣﻌّﻢ ﺷﺪن ﺑﺎﺷﻨﺪ، زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﻌّﻤﺎن، داورﯼ ﺳﺨﺖﺗﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٢ﻣﺎ هﻤﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﯽﻟﻐﺰﻳﻢ. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ در ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ِ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻠﻐﺰد، اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ اﺳﺖ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺎﻣﯽ وﺟﻮد ﺧﻮد را ﻣﻬﺎر ﮐﻨﺪ.‬ ‫٣ﻣﺎ ﺑﺎ ﻟﮕﺎمﻧﻬﺎدن ﺑﺮ دهﺎن اﺳﺐ، ﺁن را ﻣﻄﻴﻊ ﺧﻮد ﻣﯽﺳﺎزﻳﻢ و ﺑﺪﻳﻦوﺳﻴﻠﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻴﻢ‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺪن ﺣﻴﻮان را ﺑﻪ هﺮﺳﻮ هﺪاﻳﺖ ﮐﻨﻴﻢ. ۴هﻤﭽﻨﻴﻦ ُﮑﺎﻧﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ را ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎدهﺎﯼ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺁن را ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ درﻣﯽﺁورد، ﺑﻪ هﺮ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺧﺪا‬ ‫ﺑﺨﻮاهﺪ هﺪاﻳﺖ ﮐﻨﺪ. ۵ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، زﺑﺎن ﻧﻴﺰ ﻋﻀﻮﯼ ﮐﻮﭼﮏ اﺳﺖ ا ّﺎ ادﻋﺎهﺎﯼ ﺑﺰرگ‬ ‫ﻣ‬ ‫دارد. ﺟﺮﻗﻪاﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺑﺰرگ را ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﺪ. ۶زﺑﺎن ﻧﻴﺰ ﺁﺗﺶ اﺳﺖ،‬

‫دﻧﻴﺎﻳﯽ از ﺷﺮارت اﺳﺖ در ﻣﻴﺎن اﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪن ﻣﺎ ﮐﻪ هﻤﮥ وﺟﻮد اﻧﺴﺎن را ﺁﻟﻮدﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬ ‫ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ او را ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽﮐﺸﺪ؛ ﺁﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺁن را اﻓﺮوﺧﺘﻪ اﺳﺖ!‬ ‫٧اﻧﺴﺎن هﻤﻪﮔﻮﻧﻪ ﺣﻴﻮان و ﭘﺮﻧﺪﻩ و ﺧﺰﻧﺪﻩ و ﺟﺎﻧﺪار درﻳﺎﻳﯽ را رام ﻣﯽﮐﻨﺪ و رام‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ٨ا ّﺎ هﻴﭻ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ رام ﮐﺮدن زﺑﺎن ﻧﻴﺴﺖ. زﺑﺎن ﺷﺮارﺗﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺮﮐﺶ و ﭘﺮ از زهﺮ ﮐﺸﻨﺪﻩ!‬ ‫ِ‬ ‫٩ﺑﺎ زﺑﺎن ﺧﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ و ﭘﺪر را ﻣﺘﺒﺎرﮎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﻢ و ﺑﺎ هﻤﺎن زﺑﺎن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﻳﯽ را ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺒﺎهﺖ ﺧﺪا ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ، ﻟﻌﻦ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ. ٠١از ﻳﮏ دهﺎن، هﻢ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ،‬ ‫هﻢ ﻧﻔﺮﻳﻦ! اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ. ١١ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺷﻮد از ﭼﺸﻤﻪاﯼ هﻢ ﺁب‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻦ روان ﺑﺎﺷﺪ، هﻢ ﺁب ﺷﻮر؟ ٢١ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ درﺧﺖ اﻧﺠﻴﺮ، زﻳﺘﻮن‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎر ﺁو َد؟ ﻳﺎ درﺧﺖ ﻣﻮ، اﻧﺠﻴﺮ ﺑﺮدهﺪ؟ ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن ﻧﻴﺰ ﭼﺸﻤﮥ ﺷﻮر ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺁب‬ ‫َر‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻦ روان ﺳﺎزد.‬

‫دو ﮔﻮﻧﻪ ﺣﮑﻤﺖ‬

‫٣١ﮐﻴﺴﺖ ﺣﮑﻴﻢ و ﺧﺮدﻣﻨﺪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ؟ ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺁن را ﺑﺎ ﺷﻴﻮۀ زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دهﺪ، ﺑﺎ اﻋﻤﺎﻟﯽ ﺗﻮأم ﺑﺎ ﺣﻠﻢ ﮐﻪ از ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰد. ۴١ا ّﺎ اﮔﺮ در دل ﺧﻮد‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﺴﺪ ﺗﻠﺦ و ﺟﺎﻩﻃﻠﺒﯽ دارﻳﺪ، ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺒﺎﻟﻴﺪ و ﺧﻼف ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ. ۵١ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﺣﮑﻤﺘﯽ از ﺑﺎﻻ ﻧﺎزل ﻧﻤﯽﺷﻮد، ﺑﻠﮑﻪ زﻣﻴﻨﯽ و ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ و ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ اﺳﺖ. ۶١زﻳﺮا هﺮﺟﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﺴﺪ و ﺟﺎﻩﻃﻠﺒﯽ ﺑﺎﺷﺪ، در ﺁﻧﺠﺎ ﺁﺷﻮب و هﺮﮔﻮﻧﻪ ﮐﺮدار زﺷﺖ ﻧﻴﺰ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٧١ا ّﺎ ﺁن ﺣﮑﻤﺖ ﮐﻪ از ﺑﺎﻻﺳﺖ، ﻧﺨﺴﺖ ﭘﺎﮎ اﺳﺖ، ﺳﭙﺲ ﺻﻠﺢﺁﻣﻴﺰ و ﻣﻼﻳﻢ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺼﻴﺤﺖﭘﺬﻳﺮ، و ﺳﺮﺷﺎر از رﺣﻤﺖ و ﺛﻤﺮات ﻧﻴﮑﻮ، و ﺑﺮﯼ از ﺗﺒﻌﻴﺾ و رﻳﺎ!‬ ‫٨١ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ، ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ، و ﺑﻪدﺳﺖ ﺻﻠﺤﺠﻮﻳﺎن ﮐﺎﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد.‬

‫ﻳﻌﻘﻮب ۴‬
‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‬
‫١از ﮐﺠﺎ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﺟﻨﮓ و ﺟﺪال ﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻧﻪ از اﻣﻴﺎﻟﺘﺎن ﮐﻪ در اﻋﻀﺎﯼ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ؟ ٢ﺣﺴﺮت ﭼﻴﺰﯼ را ﻣﯽﺧﻮرﻳﺪ، ا ّﺎ ﺁن را ﺑﻪﮐﻒ ﻧﻤﯽﺁرﻳﺪ. از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻃﻤﻊ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻗﺘﻞ ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، ا ّﺎ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﻧﻤﯽرﺳﻴﺪ. ﺟﻨﮓ و ﺟﺪال ﺑﺮﭘﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﯽﺁورﻳﺪ، از ﺁنرو ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﺪ! ٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ، ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻴﺪ، زﻳﺮا ﺑﺎ ﻧ ّﺖ ﺑﺪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺻﺮف هﻮﺳﺮاﻧﻴﻬﺎﯼ‬ ‫ﻴ‬ ‫ﺧﻮد ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫۴اﯼ زﻧﺎﮐﺎران، ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ دﻧﻴﺎ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﺪاﺳﺖ؟ هﺮﮐﻪ در ﭘﯽ دوﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎ دﻧﻴﺎﺳﺖ، ﺧﻮد را دﺷﻤﻦ ﺧﺪا ﻣﯽﺳﺎزد. ۵ﺁﻳﺎ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ ﮐﺘﺎب ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ:‬ ‫»روﺣﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا در ﻣﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﮐﺮدﻩ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺪ ﺣﺴﺎدت ﻣﺸﺘﺎق ﻣﺎﺳﺖ؟« ۶ا ّﺎ ﻓﻴﻀﯽ ﮐﻪ او‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، ﺑﺲ ﻓﺰوﻧﺘﺮ اﺳﺖ. از هﻤﻴﻦرو ﮐﺘﺎب ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬

‫»ﺧﺪا در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺘﮑ ّﺮان ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ،‬ ‫ﺒ‬ ‫ا ّﺎ ﻓﺮوﺗﻨﺎن را ﻓﻴﺾ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٧ﭘﺲ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻴﺪ. در ﺑﺮاﺑﺮ اﺑﻠﻴﺲ اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﻪ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻳﺨﺖ.‬ ‫٨ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻮﻳﺪ، ﮐﻪ او ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. اﯼ ﮔﻨﺎهﮑﺎران، دﺳﺘﻬﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻴﺪ، و اﯼ دودﻻن، دﻟﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﻃﺎهﺮ ﺳﺎزﻳﺪ. ٩ﺑﻪ ﺣﺎلزار ﺑﻴﻔﺘﻴﺪ و ﻧﺪﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫و زارﯼ ﮐﻨﻴﺪ. ﺧﻨﺪۀ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻢ، و ﺷﺎدﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻧﺪوﻩ ﺑﺪل ﮔﺮدد. ٠١در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا‬ ‫ﻓﺮوﺗﻦ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﺳﺮاﻓﺮاز ﮐﻨﺪ.‬ ‫١١اﯼ ﺑﺮادران، از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺪﮔﻮﻳﯽ ﻣﮑﻨﻴﺪ. هﺮﮐﻪ از ﺑﺮادر ﺧﻮد ﺑﺪ ﮔﻮﻳﺪ و ﻳﺎ او را‬ ‫ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﺪ، در واﻗﻊ از ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺪ ﮔﻔﺘﻪ و ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ. و هﺮﮔﺎﻩ‬ ‫ﺷﺮﻳﻌﺖ را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﯽ، دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﻣﺠﺮﯼ ﺑﻠﮑﻪ داور ﺁن هﺴﺘﯽ! ٢١ا ّﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬار و داور وﺟﻮد دارد، هﻤﺎن ﮐﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺑﺮهﺎﻧﺪ ﻳﺎ هﻼﮎ ﮐﻨﺪ. ﭘﺲ ﺗﻮ ﮐﻴﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ هﻤﺴﺎﻳﮥ ﺧﻮد را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﯽ!‬

‫ﻓﺨﺮ ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮدا‬

‫٣١و ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﺪ: »اﻣﺮوز ﻳﺎ ﻓﺮدا ﺑﻪ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻳﺎ ﺁن ﺷﻬﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ رﻓﺖ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺎﻟﯽ را در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪﺳﺮ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﺮد و ﺑﻪ ﺗﺠﺎرت ﺧﻮاهﻴﻢ ﭘﺮداﺧﺖ و ﺳﻮد ﻓﺮاوان ﺧﻮاهﻴﻢ‬ ‫ﮐﺮد،« ﺧﻮب ﮔﻮش ﻓﺮادهﻴﺪ: ۴١ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ ﻓﺮدا ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ؟ هﻤﭽﻮن ُﺨﺎرﯼ هﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻇﺎهﺮ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻌﺪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﮔﺮدد.‬ ‫ﺑ‬ ‫۵١ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ: »اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﻮاهﺪ، زﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﻴﻢ و ﭼﻨﻴﻦ و ﭼﻨﺎن ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ.«‬ ‫۶١ﺣﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺗﮑ ّﺮ ﻓﺨﺮ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ. هﺮ ﻓﺨﺮﯼ از اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، ﺑﺪ اﺳﺖ! ٧١ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ،‬ ‫ﺒ‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺎرﯼ درﺳﺖ اﺳﺖ و ﺁن را اﻧﺠﺎم ﻧﺪهﺪ، ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬

‫ﻳﻌﻘﻮب ۵‬
‫هﺸﺪار ﺑﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان ﻇﺎﻟﻢ‬
‫١و ا ّﺎ ﺷﻤﺎ اﯼ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪان، زارﯼ و ﺷﻴﻮن ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﺗﻴﺮﻩروزﯼ در اﻧﺘﻈﺎرﺗﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫اﺳﺖ. ٢ﺛﺮوت ﺷﻤﺎ ﺗﺒﺎﻩ ﺷﺪﻩ و ﺟﺎﻣﻪهﺎﻳﺘﺎن را ﺑﻴﺪ ﺧﻮردﻩ اﺳﺖ! ٣زر و ﺳﻴﻢ ﺷﻤﺎ زﻧﮓ‬ ‫زدﻩ، و زﻧﮓ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ و هﻤﭽﻮن ﺁﺗﺶ، ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪن ﺷﻤﺎ را‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺧﻮرد. زﻳﺮا در روزهﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺛﺮوت اﻧﺪوﺧﺘﻪاﻳﺪ! ۴اﻳﻨﮏ ﻣﺰد ﮐﺎرﮔﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در‬ ‫ﻣﺰارع ﺷﻤﺎ درو ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، و ﺷﻤﺎ ﺣﻴﻠﻪﮔﺮاﻧﻪ از ﭘﺮداﺧﺖ ﺁن ﺳﺮ ﺑﺎززدﻩاﻳﺪ، ﺑﺮﺿﺪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﻣﯽﺁورد. ﺑﻠﻪ، ﻓﺮﻳﺎد دروﮔﺮان ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺎدر ﻣﺘﻌﺎل رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ۵ﺷﻤﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮ زﻣﻴﻦ در ﺗﺠ ّﻞ و هﻮﺳﺮاﻧﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدﻩاﻳﺪ، و ﺧﻮد را ﺑﺮاﯼ روز ﮐﺸﺘﺎر ﭘﺮوار‬ ‫ﻤ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ! ۶ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻧﻤﯽورزﻳﺪ، ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮدﻳﺪ و ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬ ‫رﺳﺎﻧﺪﻳﺪ.‬

‫ﺻﺒﺮ و ﺑﺮدﺑﺎرﯼ در زﻣﺎن ﻣﺼﻴﺒﺖ‬

‫٧ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران، ﺗﺎ ﺁﻣﺪن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺻﺒﻮرﯼ ﮐﻨﻴﺪ. ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ دهﻘﺎن اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﺪ ﺗﺎ زﻣﻴﻦ ﻣﺤﺼﻮل ﭘﺮارزش ﺧﻮد را ﺑﻪﺑﺎر ﺁورد؛ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎراﻧﻬﺎﯼ‬ ‫ﭘﺎﻳﻴﺰﯼ و ﺑﻬﺎرﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﺒﺎرد. ٨ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺻﺒﻮر ﺑﺎﺷﻴﺪ و دل ﻗﻮﯼدارﻳﺪ، زﻳﺮا ﺁﻣﺪن‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ! ٩ﺑﺮادران، از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ داورﯼ‬ ‫ﻧﺸﻮد، زﻳﺮا »داور« ﺑﺮ در اﻳﺴﺘﺎدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٠١ﺑﺮادران، از ﭘﻴﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ، درس ﺻﺒﺮ در ﻣﺼﺎﺋﺐ‬ ‫ِ‬ ‫را ﻓﺮاﮔﻴﺮﻳﺪ. ١١ﻣﺎ ﺑﺮدﺑﺎران را ﺧﺠﺴﺘﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﻢ. ﺷﻤﺎ درﺑﺎرۀ ﺻﺒﺮ اﻳﻮب ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ، و‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ او ﭼﻪ ﮐﺮد، زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪﻏﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎن و رﺣﻴﻢ اﺳﺖ.‬ ‫٢١ا ّﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮ از هﻤﻪ، اﯼ ﺑﺮادران ﻣﻦ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﺨﻮرﻳﺪ؛ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن، ﻧﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﻪ هﻴﭻﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ. ﺑﮕﺬارﻳﺪ »ﺑﻠﻪ« ﺷﻤﺎ هﻤﺎن ﺑﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ و »ﻧﻪ« ﺷﻤﺎ هﻤﺎن ﻧﻪ، ﻣﺒﺎدا‬ ‫ﻣﺤﮑﻮم ﺷﻮﻳﺪ.‬

‫دﻋﺎﯼ ﺑﺎ اﻳﻤﺎن‬
‫٣١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ در ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ، دﻋﺎ ﮐﻨﺪ؛ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺷﺎد اﺳﺖ، ﺳﺮود ﺣﻤﺪ‬ ‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ. ۴١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺖ، ﻣﺸﺎﻳﺦ ﮐﻠﻴﺴﺎ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ و ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮاﯼ او دﻋﺎ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﺎ روﻏﻦ ﺗﺪهﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ۵١دﻋﺎﯼ ﺑﺎاﻳﻤﺎن، ﺑﻴﻤﺎر را ﺷﻔﺎ‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ او را ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰاﻧﺪ، و اﮔﺮ ﮔﻨﺎهﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد.‬ ‫۶١ﭘﺲ ﻧﺰد ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻴﺪ و ﺑﺮاﯼ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﻴﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫دﻋﺎﯼ ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ، ﻗﺪرت دارد و ﺑﺴﻴﺎر اﺛﺮﺑﺨﺶ اﺳﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫٧١اﻟﻴﺎس اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد هﻤﭽﻮ ﻣﺎ، ا ّﺎ ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﻤﺎم دل و ﺟﺎن دﻋﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎران ﻧﺒﺎرد،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﻪ ﺳﺎل و ﻧﻴﻢ ﺑﺎران ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﺒﺎرﻳﺪ؛ ٨١و ﺑﺎز دﻋﺎ ﮐﺮد و از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎران ﺑﺎرﻳﺪ و‬ ‫زﻣﻴﻦ ﻣﺤﺼﻮل ﺑﻪﺑﺎر ﺁورد.‬ ‫٩١ﺑﺮادران ﻣﻦ، اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﻮد، و دﻳﮕﺮﯼ او را‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎزﮔﺮدا َﺪ، ٠٢ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ هﺮﮐﺲ ﮔﻨﺎهﮑﺎرﯼ را از راﻩ ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﺎزﮔﺮدا َﺪ، ﺟﺎن او را از‬ ‫ِ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻣﺮگ ﻧﺠﺎت ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ و ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﯽﺷﻤﺎرﯼ را ﺧﻮاهﺪ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ا ّل ِﻄﺮس‬ ‫و ﭘ ُ‬

‫اول ﭘﻄﺮس ١‬
‫١از ِﻄ ُس، رﺳﻮل ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻏﺮﻳﺒﺎن ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ در ﭘﻮﻧﺘﻮس و َﻼﻃﻴﻪ و ﮐﺎﭘﺎدوﮐﻴﻪ و ﺁﺳﻴﺎ و ﺑﻴﻄﻴﻨﻴﻪ؛ ٢ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻏ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮ ﭘﻴﺸﺪاﻧﯽ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر، ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻤﻞ ﺗﻘﺪﻳﺲﮐﻨﻨﺪۀ روح، و ﺑﺮاﯼ اﻃﺎﻋﺖ از ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ و ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪن ﺧﻮﻧﺶ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن، ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ:‬ ‫ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ ﺑﻔﺰوﻧﯽ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫اﻣﻴﺪ زﻧﺪﻩ‬
‫٣ﺳﭙﺎس ﺑﺮ ﺧﺪا و ﭘﺪر ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﮐﻪ از رﺣﻤﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮد، ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ از ﻣﺮدﮔﺎن، ﺗﻮﻟﺪﯼ ﺗﺎزﻩ ﺑﺨﺸﻴﺪ، ﺑﺮاﯼ اﻣﻴﺪﯼ زﻧﺪﻩ ۴و‬ ‫ﻣﻴﺮاﺛﯽ ﻓﺴﺎدﻧﺎﭘﺬﻳﺮ و ﺑﯽﺁﻻﻳﺶ و ﻧﺎﭘﮋﻣﺮدﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ در ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ؛ ۵و ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﺧﺪا و ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻳﻤﺎن، ﻣﺤﻔﻮظ هﺴﺘﻴﺪ ﺑﺮاﯼ ﻧﺠﺎﺗﯽ ﮐﻪ از‬ ‫هﻢاﮐﻨﻮن ﺁﻣﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ در زﻣﺎن ﺁﺧﺮ ﺑﻪﻇﻬﻮر رﺳﺪ؛ ۶و در اﻳﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺎدﻣﺎﻧﻴﺪ،‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ اﮐﻨﻮن ﮐﻮﺗﺎﻩزﻣﺎﻧﯽ ﺑﻨﺎﺑﻪ ﺿﺮورت در ﺁزﻣﺎﻳﺸﻬﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ٧ﺗﺎ‬ ‫اﺻﺎﻟﺖ اﻳﻤﺎﻧﺘﺎن در ﺑﻮﺗﮥ ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻪﺛﺒﻮت رﺳﺪ و ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻇﻬﻮر ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﺗﻤﺠﻴﺪ‬ ‫و ﺗﺠﻠﻴﻞ و اﮐﺮام ﺑﻴﻨﺠﺎﻣﺪ، هﻤﺎن اﻳﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﺲ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺗﺮ از ﻃﻼﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ ﻓﺎﻧﯽ‬ ‫اﺳﺖ، ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺁﺗﺶ ﺁزﻣﻮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد. ٨ﺷﻤﺎ ﮔﺮﭼﻪ او را ﻧﺪﻳﺪﻩاﻳﺪ، دوﺳﺘﺶ ﻣﯽدارﻳﺪ؛ و‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ اﮐﻨﻮن او را ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻴﺪ، ﺑﻪ وﯼ اﻳﻤﺎن دارﻳﺪ و از ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ وﺻﻒﻧﺎﭘﺬﻳﺮ و ﭘﺮﺟﻼل‬ ‫ﺁﮐﻨﺪﻩاﻳﺪ، ٩زﻳﺮا ﻏﺎﻳﺖ اﻳﻤﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﻳﻌﻨﯽ ﻧﺠﺎت ﺟﺎﻧﻬﺎﻳﺘﺎن را ﻣﯽﻳﺎﺑﻴﺪ.‬ ‫٠١درﺑﺎرۀ هﻤﻴﻦ ﻧﺠﺎت، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﺑﺪ ّﺖ َﻨﺪوﮐﺎو ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ ﮐﻪ از ﻓﻴﺾ‬ ‫ﻗ ﮐ‬ ‫ﻣﻘﺮر ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ١١ﺁﻧﺎن ﻣﯽﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ درﻳﺎﺑﻨﺪ هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ روح ﻣﺴﻴﺢ در‬ ‫اﻳﺸﺎن، از ﭘﻴﺶ ﺑﺮ رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ و ﺟﻼل ﭘﺲ از ﺁن ﺷﻬﺎدت ﻣﯽداد، ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﺨﺺ و‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺪاﻣﻴﻦ زﻣﺎن اﺷﺎرﻩ داﺷﺖ. ٢١ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻠﮑﻪ ﺷﻤﺎ را ﺧﺪﻣﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ از اﻣﻮرﯼ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن درﺑﺎرﻩاش از ﻣﺒﺸﺮان اﻧﺠﻴﻞ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﻮﻳﺪ، از ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ روحاﻟﻘﺪس ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩ، ﺷﻤﺎ را ﺑﺸﺎرت‬ ‫ﻣﯽدهﻨﺪ. ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺘﺎق ﻧﻈﺮ ﮐﺮدن در اﻳﻦ اﻣﻮرﻧﺪ.‬

‫ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﻴﺪ‬ ‫ﺪ‬

‫٣١ﭘﺲ اﻧﺪﻳﺸﮥ ﺧﻮد را ﺁﻣﺎدﻩ ﻋﻤﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ، ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪارﯼ اﻣﻴﺪ ﺧﻮد را ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﺮ‬ ‫ﻓﻴﻀﯽ ﺑﻨﻬﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻇﻬﻮر ﺧﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ۴١ﭼﻮن‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﯽ ﻣﻄﻴﻊ، دﻳﮕﺮ ﻣﮕﺬارﻳﺪ اﻣﻴﺎل دوران ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻴﺘﺎن ﺷﮑﻞ دهﺪ. ۵١ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺁن ﻗ ّوس ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ در هﻤﮥ رﻓﺘﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻘ ّس‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ۶١ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: »ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗ ّوﺳﻢ.«‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬

‫٧١اﮔﺮ او را ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻤﻞ هﺮﮐﺲ ﺑﯽﻏﺮض داورﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺪر ﻣﯽﺧﻮاﻧﻴﺪ، ﭘﺲ‬ ‫دوران ﻏﺮﺑﺖ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ ﺗﺮﺳﯽ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬراﻧﻴﺪ، ٨١زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻴﺪ از ﺷﻴﻮۀ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﻃﻠﯽ ﮐﻪ از ﭘﺪراﻧﺘﺎن ﺑﻪ ارث ﺑﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، ﺑﺎزﺧﺮﻳﺪ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﻓﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮن ﺳﻴﻢ و زر، ٩١ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ، ﺁن ﺑﺮۀ ﺑﯽﻋﻴﺐ و ﺑﯽﻧﻘﺺ، ٠٢ﮐﻪ‬ ‫ﭘﻴﺶ از ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﻬﺎن ﻣﻘ ّر ﮔﺸﺖ، ا ّﺎ در اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺁﺧﺮ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﻇﻬﻮر ﮐﺮد.‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫١٢ﺷﻤﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﺑﻪ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻳﺪ، ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ او را از ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺧﻴﺰاﻧﻴﺪ و‬ ‫ﺟﻼل ﺑﺨﺸﻴﺪ، ﺑﺪانﺳﺎن ﮐﻪ اﻳﻤﺎن و اﻣﻴﺪﺗﺎن ﺑﺮ ﺧﺪاﺳﺖ.‬ ‫٢٢ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ اﻃﺎﻋﺖ از ﺣﻘﻴﻘﺖ، ﺟﺎﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﻃﺎهﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺮادراﻧﺘﺎن‬ ‫ﻣﺤﺒﺘﯽ ﺑﯽرﻳﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را از ﺻﻤﻴﻢ دل ﺑﺸﺪت ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٣٢زﻳﺮا ﺗﻮﻟﺪ ﺗﺎزﻩ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، ﻧﻪ از ﺗﺨﻢ ﻓﺎﻧﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺨﻢ ﻏﻴﺮﻓﺎﻧﯽ، ﻳﻌﻨﯽ ﮐﻼم ﺧﺪا ﮐﻪ زﻧﺪﻩ و‬ ‫ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ. ۴٢زﻳﺮا،‬ ‫»ﺁدﻣﯽ ﺟﻤﻠﮕﯽ ﭼﻮن ﻋﻠﻒ اﺳﺖ‬ ‫و ﺟﻼﻟﺶ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﻪﺳﺎن ﮔﻞ ﺻﺤﺮا؛‬ ‫ﻋﻠﻒ ﺧﺸﮏ ﮔﺮدد و ﮔﻠﻬﺎ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ،‬ ‫۵٢ا ّﺎ ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﺎودان ﻣﺎ َﺪ.«‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻣ‬ ‫و اﻳﻦ اﺳﺖ ﺁن ﮐﻼم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺸﺎرت دادﻩ ﺷﺪ.‬

‫اول ﭘﻄﺮس ٢‬
‫١ﭘﺲ هﺮ ﻧﻮع ﮐﻴﻨﻪ، و هﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﮑﺮ و رﻳﺎ و ﺣﺴﺪ، و هﺮ ﻗﺴﻢ ﺑﺪﮔﻮﻳﯽ را از ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺮاﻧﻴﺪ ٢و هﻤﭽﻮن ﻧﻮزادﮔﺎن، ﻣﺸﺘﺎق ﺷﻴﺮ ﺧﺎﻟﺺ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺪد ﺁن در ﻧﺠﺎت‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻤﻮ ﮐﻨﻴﺪ، ٣ﺣﺎل ﮐﻪ ﭼﺸﻴﺪﻩاﻳﺪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ.‬

‫ﺳﻨﮓ زﻧﺪﻩ و ﻗﻮم ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ‬

‫۴ﺑﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ او، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺁن ﺳﻨﮓ زﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺁدﻣﻴﺎن رد ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، ا ّﺎ ﻧﺰد ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ و ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺳﺖ، ۵ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ زﻧﺪﻩ ﺑﻪﺻﻮرت ﻋﻤﺎرﺗﯽ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﻨﺎ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﮐﺎهﻨﺎﻧﯽ ﻣﻘ ّس ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﯼ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﻘﺒﻮل ﺧﺪا‬ ‫ﺪ‬ ‫را ﺑﮕﺬراﻧﻴﺪ. ۶زﻳﺮا در ﮐﺘﺐ ﻣﻘ ّس ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫ﺪ‬ ‫»هﺎن در ﺻﻬﻴﻮن ﺳﻨﮕﯽ ﻣﯽﻧﻬﻢ،‬ ‫ﺳﻨﮓ زﻳﺮﺑﻨﺎﻳﯽ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ و ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ؛‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ او ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ ﻧﮕﺮدد.«‬ ‫٧اﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﺁوردﻩاﻳﺪ، ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺳﺖ؛ ا ّﺎ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ اﻳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﺎوردﻩاﻧﺪ،‬ ‫»هﻤﺎن ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎران رد ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺳﻨﮓ اﺻﻠﯽ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ،«‬ ‫٨و ﻧﻴﺰ،‬ ‫»ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش ﺷﻮد،‬ ‫و ﺻﺨﺮﻩاﯼ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﻘﻮط ﮔﺮدد.«‬ ‫اﻳﻨﺎن ﻣﯽﻟﻐﺰﻧﺪ ﭼﻮن ﮐﻼم را ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻤﯽﺑﺮﻧﺪ، ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻣﻘ ّر ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫ﺪ‬ ‫٩ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺘﯽ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ و ﮐﺎهﻨﺎﻧﯽ هﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﻨﺪ؛ ﺷﻤﺎ ا ّﺘﯽ ﻣﻘ ّس و ﻗﻮﻣﯽ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﻴﺪ، ﺗﺎ ﻓﻀﺎﻳﻞ او را اﻋﻼم ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را از ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻮر ﺣﻴﺮتاﻧﮕﻴﺰ‬ ‫ﺧﻮد ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ. ٠١ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﻗﻮﻣﯽ ﻧﺒﻮدﻳﺪ، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﻗﻮم ﺧﺪاﻳﻴﺪ؛ زﻣﺎﻧﯽ از‬ ‫ﻣ‬ ‫رﺣﻤﺖ ﻣﺤﺮوم ﺑﻮدﻳﺪ، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن رﺣﻤﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫١١اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، از ﺷﻤﺎ ﺗﻤﻨﺎ دارم ﭼﻮن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ و ﻏﺮﻳﺒﻨﺪ، از‬ ‫اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ روح ﺷﻤﺎ در ﺳﺘﻴﺰﻧﺪ، ﺑﭙﺮهﻴﺰﻳﺪ. ٢١ﮐﺮدارﺗﺎن در ﻣﻴﺎن ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ هﺮﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺑﺪﮐﺎرﯼ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺎ ﻣﺸﺎهﺪۀ اﻋﻤﺎل ﻧﻴﮑﺘﺎن،‬ ‫ﺧﺪا را در روزﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار ﻣﺎ ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.‬

‫اﻃﺎﻋﺖ از ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺪرت‬

‫٣١ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺗﺴﻠﻴﻢ هﺮ ﻣﻨﺼﺒﯽ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻣﻘﺮر ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ،‬ ‫ﺧﻮاﻩ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﺎﻓﻮق هﻤﻪ اﺳﺖ، ۴١و ﺧﻮاﻩ واﻟﻴﺎن، ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮر اوﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﮐﺎران را ﮐﻴﻔﺮ‬ ‫دهﻨﺪ و ﻧﻴﮑﻮﮐﺎران را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪ. ۵١زﻳﺮا ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮدار ﻧﻴﮏ‬ ‫ﺧﻮد، ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻣﺮدم ﻧﺎدان را ﺧﺎﻣﻮش ﺳﺎزﻳﺪ. ۶١هﻤﭽﻮن ﺁزادﮔﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ ﺁزادﯼ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد را ﭘﻮﺷﺸﯽ ﺑﺮاﯼ ﺷﺮارت ﻣﺴﺎزﻳﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻮن ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻴﺪ. ٧١هﻤﮕﺎن‬ ‫را ﺣﺮﻣﺖ ﺑﺪارﻳﺪ، ﺑﺮادران را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﺪ، از ﺧﺪا ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻩ اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارﻳﺪ.‬ ‫٨١اﯼ ﻏﻼﻣﺎن، ارﺑﺎﺑﺎن ﺧﻮد را ﺑﺎ ﮐﻤﺎل اﺣﺘﺮام ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮﻳﺪ، ﺗﻨﻬﺎﻧﻪ ﻧﻴﮑﺎن و‬ ‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎن را، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺞ ُﻠﻘﺎن را ﻧﻴﺰ. ٩١زﻳﺮا هﺮﮔﺎﻩ ﮐﺴﯽ از ﺁنرو ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﺧ‬ ‫دارد، ﭼﻮن ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ رﻧﺞ ﮐﺸﺪ، دردهﺎ را ﺑﺮ ﺧﻮد هﻤﻮار ﺳﺎزد، ﺷﺎﻳﺎن ﺗﻘﺪﻳﺮ اﺳﺖ.‬ ‫٠٢ا ّﺎ اﮔﺮ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﮐﺎر ﺧﻼف ﺗﻨﺒﻴﻪ ﺷﻮﻳﺪ و ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﻓﺨﺮ اﺳﺖ؟ ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﻨﻴﺪ و در ﻋﻮض رﻧﺞ ﺑﻴﻨﻴﺪ و ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﺪ، ﻧﺰد ﺧﺪا ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ. ١٢ﭼﻪ،‬

‫ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ، زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺮاﯼ ﺷﻤﺎ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ و ﺳﺮﻣﺸﻘﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮ‬ ‫ﺁﺛﺎر ﻗﺪﻣﻬﺎﯼ وﯼ ﭘﺎ ﻧﻬﻴﺪ.‬ ‫٢٢»او هﻴﭻ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮد،‬ ‫و ﻓﺮﻳﺒﯽ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﺶ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ.«‬ ‫٣٢ﭼﻮن دﺷﻨﺎﻣﺶ دادﻧﺪ، دﺷﻨﺎم ﭘﺲ ﻧﺪاد؛ و ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ، ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻧﮑﺮد، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ داور ﻋﺎدل ﺳﭙﺮد. ۴٢او ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ را در ﺑﺪن ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ دار ﺣﻤﻞ ﮐﺮد،‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ و ﺑﺮاﯼ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ زﻳﺴﺖ ﮐﻨﻴﻢ، هﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ زﺧﻤﻬﺎﻳﺶ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫۵٢زﻳﺮا هﻤﭽﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪاﻧﯽ ﮔﻢﮔﺸﺘﻪ از راﻩ ﺑﻮدﻳﺪ، ا ّﺎ اﮐﻨﻮن ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺷﺒﺎن و ﻧﺎﻇﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎﻧﻬﺎﻳﺘﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪاﻳﺪ.‬

‫اول ﭘﻄﺮس ٣‬
‫زﻧﺎن و ﺷﻮهﺮان‬
‫١ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﺷﻤﺎ اﯼ زﻧﺎن، ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮهﺮان ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ از اﻳﺸﺎن ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻼم اﻳﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺳﺨﻨﯽ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺁورﻳﺪ، در اﺛﺮ رﻓﺘﺎر ﺷﻤﺎ ﺟﺬب‬ ‫ﺷﻮﻧﺪ، ٢زﻳﺮا زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺎﮎ و ﺧﺪاﺗﺮﺳﺎﻧﮥ ﺷﻤﺎ را ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ٣زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﻪ در‬ ‫ﺁراﻳﺶ ﻇﺎهﺮﯼ، هﻤﭽﻮن ﮔﻴﺴﻮان ﺑﺎﻓﺘﻪ و ﺟﻮاهﺮات و ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﻓﺎﺧﺮ، ۴ﺑﻠﮑﻪ در ﺁن‬ ‫اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻃﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺁراﺳﺘﻪ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻧﺎﭘﮋﻣﺮدﻧﯽ روﺣﯽ ﻣﻼﻳﻢ و ﺁرام اﺳﺖ، ﮐﻪ در‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺧﺪا ﺑﺲ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺳﺖ. ۵زﻳﺮا زﻧﺎن ﻣﻘﺪس اﻋﺼﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺪا اﻣﻴﺪ داﺷﺘﻨﺪ،‬ ‫ّ ِ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﺪﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽﺁراﺳﺘﻨﺪ. ﺁﻧﺎن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮهﺮان ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ، ۶ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﺎرا ﻣﻄﻴﻊ‬ ‫اﺑﺮاهﻴﻢ ﺑﻮد و او را ﺳﺮور ﺧﻮد ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ. ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ اﮔﺮ ﻧﻴﮏﮐﺮدار ﺑﺎﺷﻴﺪ و هﻴﭻ ﺗﺮس ﺑﻪ‬ ‫دل راﻩ ﻧﺪهﻴﺪ، ﻓﺮزﻧﺪان او ﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٧ﺑﻪ هﻤﻴﻦﺳﺎن، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ اﯼ ﺷﻮهﺮان، در زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ هﻤﺴﺮاﻧﺘﺎن ﺑﺎﻣﻼﺣﻈﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺎ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﭼﻮن ﺟﻨﺲ ﻇﺮﻳﻔﺘﺮ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ هﻤﭙﺎﯼ ﺷﻤﺎ وارث هﺪﻳﮥ‬ ‫ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﮥ ﺣﻴﺎﺗﻨﺪ، ﻣﺒﺎدا دﻋﺎهﺎﻳﺘﺎن ﻣﺴﺘﺠﺎب ﻧﺸﻮد.‬

‫رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪن در راﻩ ﺣﻖ‬

‫٨ﺑﺎرﯼ، هﻤﻪ ﻳﮑﺪل و هﻤﺪرد و ﺑﺮادردوﺳﺖ و دﻟﺴﻮز و ﻓﺮوﺗﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٩ﺑﺪﯼ را ﺑﺎ‬ ‫ﺑﺪﯼ و دﺷﻨﺎم را ﺑﺎ دﺷﻨﺎم ﭘﺎﺳﺦ ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻄﻠﺒﻴﺪ، زﻳﺮا ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﺪ ﺗﺎ وارث ﺑﺮﮐﺖ ﺷﻮﻳﺪ. ٠١زﻳﺮا،‬ ‫»هﺮﮐﻪ دوﺳﺘﺪار ﺣﻴﺎت اﺳﺖ‬ ‫و ﻃﺎﻟﺐ دﻳﺪن روزهﺎﯼ ﺧﻮش،‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ زﺑﺎن از ﺑﺪﯼ ﺑﺎزدارد‬ ‫و دهﺎن از ﻓﺮﻳﺐ ﻓﺮوﺑﻨﺪد.‬ ‫١١ﺑﺎﻳﺪ از ﺑﺪﯼ روﯼﺑﺘﺎﺑﺪ و ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻨﺪ؛‬ ‫و در ﭘﯽ ﺻﻠﺢ ﺑﺎﺷﺪ و ﺁرام ﺑﺠﻮﻳﺪ.‬ ‫٢١زاﻧﺮو ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن اﺳﺖ‬ ‫و ﮔﻮش وﯼ ﺑﻪﺳﻮﯼ دﻋﺎﯼ اﻳﺸﺎن،‬ ‫ا ّﺎ روﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪﺿﺪ ﺑﺪﮐﺎران اﺳﺖ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫٣١اﮔﺮ ﺑﺮاﯼ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﺮدن ﻏﻴﻮرﻳﺪ، ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺿﺮر رﺳﺎﻧﺪ؟ ۴١ا ّﺎ ﺣﺘﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﮔﺮ در راﻩ ﺣﻖ رﻧﺞ دﻳﺪﻳﺪ، ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎﻟﺘﺎن! »از ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻧﺎن ﭘﺮوا دارﻧﺪ، ﺷﻤﺎ ﭘﺮوا ﻧﺪاﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﻣﻀﻄﺮب ﻣﺸﻮﻳﺪ.« ۵١ﺑﻠﮑﻪ در دل ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺴﻴﺢ را در ﻣﻘﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﻓﺮازﻳﺪ‬ ‫و هﻤﻮارﻩ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ هﺮﮐﺲ دﻟﻴﻞ اﻣﻴﺪﯼ را ﮐﻪ در ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﭙﺮﺳﺪ، او را ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﻳﻴﺪ،‬ ‫۶١ا ّﺎ ﺑﻪﻧﺮﻣﯽ و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام. وﺟﺪاﻧﺘﺎن را ﭘﺎﮎ ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﻴﮏ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫را در ﻣﺴﻴﺢ ﺑﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ، از ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺮﻣﺴﺎر ﺷﻮﻧﺪ. ٧١ﭼﻪ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ رﻧﺞ ﺑﺒﺮﻳﺪ، ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎرﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺑﺪﮐﺮدارﯼ. ٨١زﻳﺮا ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ ﮔﻨﺎهﺎن رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ، ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺪﮐﺎران، ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﻧﺰد ﺧﺪا ﺑﻴﺎورد. او‬ ‫در ﻋﺮﺻﮥ ﺟﺴﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ، ا ّﺎ در ﻋﺮﺻﮥ روح، زﻧﺪﻩ ﮔﺸﺖ ٩١و در هﻤﺎن ﻣﻨﺰﻟﺖ رﻓﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫و اﻳﻦ را ﺑﻪ ارواﺣﯽ ﮐﻪ در ﻗﺮارﮔﺎﻩ ﺧﻮد ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ اﻋﻼم ﮐﺮد، ٠٢هﻤﺎن ارواﺣﯽ‬ ‫ﮐﻪ در اﻳﺎم ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺧﺪا در روزﮔﺎر ﻧﻮح ﮐﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﺎ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ. در ﺁن ﮐﺸﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎرﯼ اﻧﺪﮎ، ﻳﻌﻨﯽ هﺸﺖ ﺗﻦ،‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺁب ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ١٢و ﺁن ﺁب ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺗﻌﻤﻴﺪﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎ را ﻧﺠﺎت‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، ﺗﻌﻤﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﻧﻪ زدودن ﺁﻟﻮدﮔﯽ ﺗﻦ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻌﻬﺪ وﺟﺪاﻧﯽ ﭘﺎﮎ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا. اﻳﻦ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻌﻤﻴﺪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺷﻤﺎ را ﻧﺠﺎت ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ، ٢٢هﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫رﻓﺖ و اﻳﻨﮏ ﺑﻪدﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﺪاﺳﺖ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن و رﻳﺎﺳﺘﻬﺎ و ﻗﺪرﺗﻬﺎ ﻣﻄﻴﻌﺶ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ.‬

‫اول ﭘﻄﺮس ۴‬
‫زﻳﺴﺘﻦ ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا‬
‫١ﭘﺲ ﭼﻮن ﻣﺴﻴﺢ در ﻋﺮﺻﮥ ﺟﺴﻢ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻋﺰم ﻣﺴّﺢ ﺷﻮﻳﺪ،‬ ‫ﻠ‬ ‫زﻳﺮا ﺁنﮐﺲ را ﮐﻪ در ﻋﺮﺻﮥ ﺟﺴﻢ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻩ، دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ. ٢در ﻧﺘﻴﺠﻪ‬ ‫ﺑﺎﻗﯽ ﻋﻤﺮ را در ﺟﺴﻢ، ﻧﻪ در ﺧﺪﻣﺖ اﻣﻴﺎل ﭘﻠﻴﺪ ﺑﺸﺮﯼ، ﺑﻠﮑﻪ در راﻩ اﻧﺠﺎم ارادﻩ ﺧﺪا‬ ‫ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ. ٣ﭼﺮاﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ را در ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁوردن ﺁﻧﭽﻪ اﻗﻮام‬ ‫ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ، ﺻﺮف ﮐﺮدﻩ و روزﮔﺎر ﺑﻪ هﺮزﮔﯽ و ﺷﻬﻮتراﻧﯽ و‬ ‫ﻣﻴﺨﻮارﮔﯽ و ﻋﻴﺶ و ﻧﻮش و ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ ﻧﻔﺮتاﻧﮕﻴﺰ ﮔﺬراﻧﺪﻩاﻳﺪ. ۴از هﻤﻴﻦرو، اﮐﻨﻮن ﮐﻪ‬ ‫ِ‬

‫در اﻳﻦ ﺑﯽﺑﻨﺪوﺑﺎرﯼهﺎﯼ ﻣﻔﺮط ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺷﺮﻳﮏ ﻧﻤﯽﺷﻮﻳﺪ، ﺣﻴﺮاﻧﻨﺪ و دﺷﻨﺎﻣﺘﺎن ﻣﯽدهﻨﺪ.‬ ‫۵اﻣﺎ ﺑﻪ او ﮐﻪ ﺁﻣﺎدﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺮدﮔﺎن داورﯼ ﮐﻨﺪ، ﺣﺴﺎب ﭘﺲ ﺧﻮاهﻨﺪ داد.‬ ‫ّ‬ ‫۶از هﻤﻴﻦروﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﺮدﻩاﻧﺪ، ﺑﺸﺎرت دادﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ هﺮﭼﻨﺪ در‬ ‫ﻋﺮﺻﮥ ﺟﺴﻢ ﻧﺰد ﺁدﻣﻴﺎن ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪﻧﺪ، ا ّﺎ در ﻋﺮﺻﮥ روح ﻧﺰد ﺧﺪا زﻳﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٧ﭘﺎﻳﺎن هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ؛ ﭘﺲ ﺟ ّﯼ و در دﻋﺎ ﻣﻨﻀﺒﻂ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٨ﻣﻬﻤﺘﺮ از هﻤﻪ،‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺸﺪت ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﺪ، زﻳﺮا ﻣﺤﺒﺖ، اﻧﺒﻮﻩ ﮔﻨﺎهﺎن را ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ. ٩ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را‬ ‫ﺑﺪون ِﮑ ِﻩ و ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ ﮐﻨﻴﺪ. ٠١هﻤﭽﻮن ﮐﺎرﮔﺰاران اﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻓﻴﺾ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‬ ‫ﺷ ﻮ‬ ‫ﺧﺪا، ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﺎ هﺮ ﻋﻄﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ١١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ،‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺳﺨﻨﮕﻮﯼ ﺧﺪا ﺑﮕﻮﻳﺪ؛ و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ، ﺗﺎ در هﻤﻪﭼﻴﺰ، ﺧﺪا ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺷﻮد. ﺟﻼل و ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ﺗﺎ‬ ‫اﺑﺪ ﺑﺮ او ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫رﻧﺞ ﺑﺮدن ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ اﻳﻤﺎن‬

‫٢١اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، از اﻳﻦ ﺁﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁزﻣﻮدن ﺷﻤﺎ در ﻣﻴﺎﻧﺘﺎن ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ، در ﺷﮕﻔﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻏﺮﻳﺐ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ٣١ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻴﺪ از اﻳﻨﮑﻪ در‬ ‫رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ ﺳﻬﻴﻢ ﻣﯽﺷﻮﻳﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻇﻬﻮر ﺟﻼل او ﺑﻐﺎﻳﺖ ﺷﺎدﻣﺎن ﮔﺮدﻳﺪ. ۴١اﮔﺮ‬ ‫ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم ﻣﺴﻴﺢ ﺷﻤﺎ را ﻧﺎﺳﺰا ﮔﻮﻳﻨﺪ، ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎﻟﺘﺎن، زﻳﺮا روح ﺟﻼل ﮐﻪ روح‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺁرام ﻣﯽﮔﻴﺮد. ۵١اﮔﺮ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ، ﻣﺒﺎد ﮐﻪ ﺑﻪﺳﺒﺐ ﻗﺘﻞ، دزدﯼ،‬ ‫ﺷﺮارت ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﻓﻀﻮﻟﯽ در ﮐﺎر دﻳﮕﺮان ﺑﺎﺷﺪ. ۶١ا ّﺎ اﮔﺮ از ﺁن ﺳﺒﺐ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻳﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺴﻴﺤﯽ هﺴﺘﻴﺪ، ﺷﺮﻣﺴﺎر ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪا را ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم را ﺑﺮ ﺧﻮد دارﻳﺪ.‬ ‫٧١زﻳﺮا زﻣﺎن ﺁن رﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ داورﯼ از ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا ﺁﻏﺎز ﺷﻮد؛ و اﮔﺮ ﺁﻏﺎز ﺁن از ﻣﺎﺳﺖ،‬ ‫ﭘﺲ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﻧﺠﻴﻞ ﺧﺪا را اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ، ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد؟ ٨١و‬ ‫ِ‬ ‫»اﮔﺮ ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺪﺷﻮارﯼ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﺑﺪ،‬ ‫ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎﺳﺎن و ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﭼﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد؟«‬ ‫٩١ﭘﺲ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا رﻧﺞ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻬﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﻪ‬ ‫»ﺧﺎﻟﻖ اﻣﻴﻦ« ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ و ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻮﮐﺎرﯼ اداﻣﻪ دهﻨﺪ.‬

‫اول ﭘﻄﺮس ۵‬
‫ﻣﺸﺎﻳﺦ و ﺟﻮاﻧﺎن‬
‫١ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد از ﻣﺸﺎﻳﺦ هﺴﺘﻢ و ﺷﺎهﺪ ﺑﺮ رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺴﻴﺢ و ﺷﺮﻳﮏ ﺟﻼﻟﯽ ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﻣﺸﺎﻳﺦ را در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﭘﻨﺪ ﻣﯽدهﻢ: ٢ﮔﻠﮥ ﺧﺪا را ﮐﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫اﺳﺖ ﺷﺒﺎﻧﯽ و ﻧﻈﺎرت ﮐﻨﻴﺪ، ا ّﺎ ﻧﻪ ﺑﻪاﺟﺒﺎر ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﻴﻞ و رﻏﺒﺖ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ؛ و ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻧﺎﻣﺸﺮوع ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗﻪ. ٣ﻧﻪﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬

‫ﺑﻪدﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﺳﺮورﯼ ﮐﻨﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ ﮔﻠﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ۴ﺗﺎ ﭼﻮن‬ ‫ﺷﺒﺎناﻋﻈﻢ ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ، ﺗﺎج ﺟﻼل ﻏﻴﺮﻓﺎﻧﯽ را درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫۵اﯼ ﺟﻮاﻧﺎن، ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺸﺎﻳﺦ ﺑﺎﺷﻴﺪ. هﻤﮕﯽ در رﻓﺘﺎرﺗﺎن ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻓﺮوﺗﻨﯽ را‬ ‫ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﺑﻨﺪﻳﺪ، زﻳﺮا،‬ ‫»ﺧﺪا در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺘﮑﺒﺮان ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ،‬ ‫ا ّﺎ ﻓﺮوﺗﻨﺎن را ﻓﻴﺾ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫۶ﭘﺲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را زﻳﺮ دﺳﺖ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ ﺧﺪا ﻓﺮوﺗﻦ ﺳﺎزﻳﺪ ﺗﺎ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ‬ ‫ﺳﺮاﻓﺮازﺗﺎن ﺳﺎزد. ٧هﻤﮥ ﻧﮕﺮاﻧﻴﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﺑﺴﭙﺎرﻳﺪ زﻳﺮا او ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺷﻤﺎ هﺴﺖ.‬ ‫٨ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪار و ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ، زﻳﺮا دﺷﻤﻦ ﺷﻤﺎ اﺑﻠﻴﺲ هﻤﭽﻮن ﺷﻴﺮﯼ ﻏ ّان در‬ ‫ﺮ‬ ‫ﮔﺮدش اﺳﺖ و ﮐﺴﯽ را ﻣﯽﺟﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻠﻌﺪ. ٩ﭘﺲ در اﻳﻤﺎن راﺳﺦ ﺑﺎﺷﻴﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ او‬ ‫ﺑﺎﻳﺴﺘﻴﺪ، زﻳﺮا ﺁﮔﺎهﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮادران ﺷﻤﺎ در دﻧﻴﺎ ﺑﺎ هﻤﻴﻦ رﻧﺠﻬﺎ روﺑﻪروﻳﻨﺪ. ٠١ﭘﺲ از‬ ‫اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ رﻧﺞ و زﺣﻤﺖ، ﺧﺪاﯼ هﻤﮥ ﻓﻴﻀﻬﺎ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺟﻼل اﺑﺪﯼ ﺧﻮد در ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺧﻮد ﺷﻤﺎ را اﺣﻴﺎ و اﺳﺘﻮار و ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ و ﭘﺎﻳﺪار ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ. ١١او را‬ ‫ْ‬ ‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫درودهﺎﯼ ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ‬
‫٢١ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺳﻴﻼس ﮐﻪ او را ﺑﺮادرﯼ اﻣﻴﻦ ﻣﯽداﻧﻢ، اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ را ﺑﻪ اﺧﺘﺼﺎر ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﺸﻮﻳﻘﺘﺎن ﮐﻨﻢ و ﺷﻬﺎدت دهﻢ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﻓﻴﺾ ﺣﻘﻴﻘﯽ ﺧﺪا. در ﺁن اﺳﺘﻮار‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ.‬ ‫٣١ﺧﻮاهﺮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ در ﺑﺎ ِﻞ اﺳﺖ، و ﭘﺴﺮ ﻣﻦ َﺮ ُﺲ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ درود‬ ‫ﻣ ﻗ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ۴١ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﺑﻮﺳﮥ ﻣﺤﺒﺖﺁﻣﻴﺰ ﺳﻼم ﮔﻮﻳﻴﺪ.‬ ‫ﺑﺮ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ در ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﺪ، ﺁراﻣﺶ ﺑﺎد.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ د ّم ِﻄﺮس‬ ‫و ﭘ ُ‬
‫دوم ﭘﻄﺮس ١‬

‫١از َﻤﻌﻮن ِﻄ ُس، ﻏﻼم و رﺳﻮل ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ،‬ ‫ﭘ ﺮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﺪا و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، اﻳﻤﺎﻧﯽ هﻤﺘﺮاز ﺑﺎ‬ ‫اﻳﻤﺎن ﻣﺎ ﻧﺼﻴﺒﺸﺎن ﺷﺪﻩ اﺳﺖ:‬ ‫٢ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪا و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ، ﺑﻔﺰوﻧﯽ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺴﻴﺤﯽ در ﭘﺮﺗﻮ دﻋﻮت اﻟﻬﯽ‬

‫٣ﻗﺪرت اﻟﻬﯽ او هﺮﺁﻧﭽﻪ را ﺑﺮاﯼ ﺣﻴﺎت و دﻳﻨﺪارﯼ ﻧﻴﺎز دارﻳﻢ ﺑﺮ ﻣﺎ ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ‬ ‫ِ‬ ‫اﺳﺖ. اﻳﻦ از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﻨﺎﺧﺖ او ﻣﻴ ّﺮ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺟﻼل و ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺴ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﻩ اﺳﺖ. ۴او ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻳﻨﻬﺎ وﻋﺪﻩهﺎﯼ ﻋﻈﻴﻢ و ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ،‬ ‫ﺗﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﻳﮏ ﻃﺒﻴﻌﺖ اﻟﻬﯽ ﺷﻮﻳﺪ و از ﻓﺴﺎدﯼ ﮐﻪ در ﻧﺘﻴﺠﮥ اﻣﻴﺎل ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ در‬ ‫دﻧﻴﺎ وﺟﻮد دارد، ﺑﺮهﻴﺪ.‬ ‫۵از هﻤﻴﻦرو، ﺑﻪ ﺳﻌﯽ ﺗﻤﺎم ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﻳﻤﺎن ﺧﻮد ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺑﺎر ﺁورﻳﺪ و‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ، ﺷﻨﺎﺧﺖ، ۶و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﺷﻨﺎﺧﺖ، ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪارﯼ، و ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺪارﯼ، اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ، و ﺑﻪواﺳﻄﮥ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ، دﻳﻨﺪارﯼ، ٧و ﺑﻪواﺳﻄﮥ دﻳﻨﺪارﯼ، ﻣﻬﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺮادراﻧﻪ و ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻣﻬﺮ ﺑﺮادراﻧﻪ، ﻣﺤﺒﺖ. ٨زﻳﺮا ﭼﻮن اﻳﻨﻬﺎ در ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ و ﻓﺰوﻧﯽ‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ، ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺬاﺷﺖ در ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺑﯽﻓﺎﻳﺪﻩ و ﺑﯽﺛﻤﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ٩ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﻋﺎرﯼ از اﻳﻨﻬﺎﺳﺖ، ﮐﻮر اﺳﺖ و ﮐﻮﺗﻪﺑﻴﻦ، و از ﻳﺎد ﺑﺮدﻩ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎهﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺎﮎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٠١ﭘﺲ اﯼ ﺑﺮادران، هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ و‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ را ﺗﺤﮑﻴﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﻴﺪ هﺮﮔﺰ ﺳﻘﻮط ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﮐﺮد.‬ ‫١١زﻳﺮا اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ، ﺑﺮﮐﺖ دﺧﻮل ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺟﺎودان ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻔﺮاواﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬

‫وﺣﯽ ﮐﺘﺎبﻣﻘ ّس‬ ‫ﺪ‬

‫٢١ﭘﺲ اﻳﻦ اﻣﻮر را هﻤﻮارﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﺎدﺁورﯼ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد، هﺮﭼﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ را ﻣﯽداﻧﻴﺪ و‬ ‫در ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، اﺳﺘﻮارﻳﺪ. ٣١ﺁرﯼ، ﻣﺼﻠﺤﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽداﻧﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ در اﻳﻦ‬ ‫ﺧﻴﻤﻪ ﺳﺎﮐﻨﻢ، ﺷﻤﺎ را از ﻃﺮﻳﻖ ﻳﺎدﺁورﯼ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﻢ، ۴١زﻳﺮا ﻣﯽداﻧﻢ ﺑﺰودﯼ اﻳﻦ ﺧﻴﻤﻪ‬ ‫را وداع ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺮا ﺁﮔﺎهﺎﻧﻴﺪ. ۵١از اﻳﻦرو هﺮﭼﻪ‬ ‫ِ‬ ‫در ﺗﻮان دارم ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﭘﺲ از رﺣﻠﺘﻢ هﻤﻮارﻩ اﻳﻦ اﻣﻮر را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورﻳﺪ.‬ ‫۶١زﻳﺮا ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺁﻣﺪن ﭘﺮﻗﺪرت ﺧﺪاوﻧﺪﻣﺎن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ،‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫از ﭘﯽ اﻓﺴﺎﻧﻪهﺎﻳﯽ ﮐﻪ زﻳﺮﮐﺎﻧﻪ اﺑﺪاع ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺒﺮﻳﺎﯼ او را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ. ٧١او از ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر، ﺟﻼل و اﮐﺮام ﻳﺎﻓﺖ و ﺳﺮوﺷﯽ از ﺟﻼل ﮐﺒﺮﻳﺎﻳﯽ ﺑﻪ او‬ ‫دررﺳﻴﺪ ﮐﻪ، »اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﮐﻪ از او ﺧﺸﻨﻮدم.« ٨١ﻣﺎ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺁن ﮐﻮﻩ ﻣﻘ ّس‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﺎ او ﺑﻮدﻳﻢ و ﺁن ﺳﺮوش ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ را ﺑﻪﮔﻮش ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ.‬

‫٩١ﺑﻌﻼوﻩ، ﮐﻼم ﺑﺲ ﻣﻄﻤﺌﻦ اﻧﺒﻴﺎ را دارﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﺑﺪان ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﭼﺮاﻏﯽ در ﻣﮑﺎن ﺗﻴﺮﻩ و ﺗﺎر ﻣﯽدرﺧﺸﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺳﭙﻴﺪﻩ ﺑﺮدﻣﺪ و ﺳﺘﺎرۀ ﺻﺒﺢ‬ ‫در دﻟﻬﺎﻳﺘﺎن ﻃﻠﻮع ﮐﻨﺪ. ٠٢ﻗﺒﻞ از هﺮ ﭼﻴﺰ، ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ وﺣﯽ ﮐﺘﺐ ﻣﻘﺪس زاﻳﻴﺪۀ‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺧﻮد ﻧﺒﯽ ﻧﻴﺴﺖ. ١٢زﻳﺮا وﺣﯽ هﻴﭽﮕﺎﻩ ﺑﻪ ارادۀ اﻧﺴﺎن ﺁوردﻩ ﻧﺸﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁدﻣﻴﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺤﺖ ﻧﻔﻮذ روحاﻟﻘﺪس از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ.‬

‫دوم ﭘﻄﺮس ٢‬
‫ﻣﻌﻠﻤﺎن دروﻏﻴﻦ و هﻼﮐﺖ ﺁﻧﻬﺎ‬
‫١ا ّﺎ در ﻣﻴﺎن ﻗﻮم، اﻧﺒﻴﺎﯼ دروﻏﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻮدﻧﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻌﻠﻤﺎن دروﻏﻴﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﺪﻋﺘﻬﺎﯼ ﻣﻬﻠﮏ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد و ﺣﺘﯽ ﺳﺮورﯼ را‬ ‫ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را ﺧﺮﻳﺪﻩ، اﻧﮑﺎر ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ، هﻼﮐﺘﯽ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻓﺮوﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﺁورد. ٢ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻓﺠﻮر اﻳﺸﺎن را ﭘﻴﺮوﯼ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، و ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺁﻧﺎن راﻩ ﺣﻖ ﻣﺬﻣﺖ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٣اﻳﺸﺎن از ﻃﻤﻊ، ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ، از ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺮﻩﮐﺸﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬ ‫ا ّﺎ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺘﺸﺎن ﮐﻪ از دﻳﺮﺑﺎز رﻗﻢﺧﻮردﻩ، ﺑﯽﮐﺎر ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ و ﻧﺎﺑﻮدﯼﺷﺎن ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ!‬ ‫ﻣ‬ ‫۴زﻳﺮا اﮔﺮ ﺧﺪا ﺑﺮ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ورزﻳﺪﻧﺪ رﺣﻢ ﻧﮑﺮد، ﺑﻠﮑﻪ اﻳﺸﺎن را در ﺑﻨﺪ‬ ‫ﻧﻬﺎد و در ﺳﻴﺎهﭽﺎﻟﻬﺎﯼ ﺗﺎرﻳﮏ ﻣﺤﺒﻮس ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ داورﯼ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ؛ ۵و اﮔﺮ‬ ‫ﺑﺮ دﻧﻴﺎﯼ ﻗﺪﻳﻢ ﻧﻴﺰ رﺣﻢ ﻧﮑﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﺁن ﻋﺎﻟﻢ ﺑﯽدﻳﻨﺎن ﺗﻮﻓﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮح، ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫واﻋﻆ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را، ﺑﺎ هﻔﺖ ﺗﻦ دﻳﮕﺮ ﻣﺤﻔﻮظ داﺷﺖ؛ ۶و اﮔﺮ ﺷﻬﺮهﺎﯼ ُﺪوم و َﻤﻮ َﻩ‬ ‫ﻏ ر‬ ‫ﺳ‬ ‫ِ‬ ‫را ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدﯼ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﺮد و ﻋﺒﺮﺗﯽ ﺳﺎﺧﺖ از ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﯽدﻳﻨﯽ، ٧و‬ ‫ﻟﻮط ﭘﺎرﺳﺎ را ﮐﻪ از ﻓﺠﻮر ﺑﯽدﻳﻨﺎن ﺑﻪﺳﺘﻮﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد، رهﺎﻳﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪ - ٨زﻳﺮا ﺁن ﻣﺮد‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎ هﺮ روزﻩ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎن ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد و روح ﭘﺎرﺳﺎﻳﺶ از دﻳﺪن و ﺷﻨﻴﺪن ﮐﺮدار‬ ‫ِ‬ ‫ﻗﺒﻴﺤﺸﺎن در ﻋﺬاب ﺑﻮد - ٩ﭘﺲ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽداﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن را از ﺁزﻣﺎﻳﺸﻬﺎ ﺑﺮهﺎﻧﺪ و‬ ‫ﮔﻨﻬﮑﺎران را ﺑﺮاﯼ ﻣﮑﺎﻓﺎت روز داورﯼ ﻧﮕﺎﻩ دارد، ٠١ﺑﺨﺼﻮص ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ در ﭘﯽ‬ ‫ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻓﺎﺳﺪ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ و اﻗﺘﺪار ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺧﻮار ﻣﯽﺷﻤﺎرﻧﺪ.‬ ‫ِ ِ‬ ‫اﻳﻨﺎن ﭼﻨﺎن ﮔﺴﺘﺎﺧﻨﺪ و ﻣﺘﮑ ّﺮ ﮐﻪ از اهﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﭘﺮواﻳﯽ ﻧﺪارﻧﺪ؛‬ ‫ﺒ‬ ‫١١ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﮐﻪ از ﻗﺪرت و اﻗﺘﺪار ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ، هﺮﮔﺰ ﺑﻪ‬ ‫هﻨﮕﺎم اﻋﻼم ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﺎن، اهﺎﻧﺘﺸﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ. ٢١در ﻣﻘﺎﺑﻞ، اﻳﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن هﻤﭽﻮن وﺣﻮش ﻋﺎرﯼ از ﺷﻌﻮر، ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺑﻊ ﻏﺮاﻳﺰ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ، و زادﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ‬ ‫دام اﻓﺘﻨﺪ و هﻼﮎ ﮔﺮدﻧﺪ. اﻳﻨﺎن در اﻣﻮرﯼ اهﺎﻧﺖ ﻣﯽورزﻧﺪ ﮐﻪ از ﺁن هﻴﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ‬ ‫ﻧﺪارﻧﺪ. ﭘﺲ ﺑﻪﺳﺎن وﺣﻮش ﻧﻴﺰ هﻼﮎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ ٣١و در ﺳﺰاﯼ ﺁن ﺑﺪﯼ ﮐﻪ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، ﺑﺪ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ. ﺗﻔﺮﻳﺢ اﻳﻨﺎن ﻋﻴﺶ و ﻋﺸﺮت در روز روﺷﻦ اﺳﺖ. ﻟﮑﻪهﺎﯼ ﻧﻨﮕﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺷﺮﮐﺖ در ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ، از ﻏﺮﻗﻪ ﺷﺪن در ﻟﺬات ﻓﺮﻳﺒﻨﺪۀ ﺧﻮﻳﺶ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮﻧﻤﯽﮐﺸﻨﺪ. ۴١ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ دارﻧﺪ ﭘﺮ از زﻧﺎ ﮐﻪ هﻤﻮارﻩ در ﮐﻤﻴﻦ ﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ. اﻳﻦ ﻣﻠﻌﻮﻧﺎن،‬ ‫ﺳﺴﺖﻣﺎﻳﮕﺎن را اﻏﻮا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و در ﻃﻤﻊورزﯼ ﺑﺴﯽ ﭼﻴﺮﻩدﺳﺘﻨﺪ! ۵١راﻩ راﺳﺖ را ﺗﺮﮎ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ و ﺑﺎ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻦ راﻩ َﻠﻌﺎم ﺑﻦ ِﻌﻮر ﮐﻪ ﻣﺰد ﻧﺎراﺳﺘﯽ را دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ، ﮔﻤﺮاﻩ‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺑ‬

‫ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ. ۶١ا ّﺎ َﻠﻌﺎم ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺑﺪﮐﺮدارﯼاش از زﺑﺎن اﻻﻏﯽ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺷﺪ. ﺣﻴﻮان ﺑﯽزﺑﺎن‬ ‫ﻣ ﺑ‬ ‫هﻤﺎﻧﻨﺪ اﻧﺴﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﺑﺮ دﻳﻮاﻧﮕﯽ ﻧﺒﯽ ﻟﮕﺎمزد.‬ ‫٧١اﻳﻦ ﻣﻌﻠﻤﺎن دروﻏﻴﻦ، ﭼﺸﻤﻪهﺎﻳﯽ ﺑﯽﺁب و ﺑﺨﺎرهﺎﻳﯽ راﻧﺪﻩ از ﺗﻨﺪﺑﺎدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫ﻣﻄﻠﻖ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﻣﻘﺮر اﺳﺖ. ٨١زﻳﺮا ﺳﺨﻨﺎن ﺗﮑ ّﺮﺁﻣﻴﺰ و ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ و ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩﺟﻮﻳﯽ‬ ‫ﺒ‬ ‫از ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻧﻔﺲ و ﺷﻬﻮتاﻧﮕﻴﺰﯼ، ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺘﺎزﮔﯽ از ﭼﻨﮓ ﮔﻤﺮاهﺎن رﺳﺘﻪاﻧﺪ،‬ ‫اﻏﻮا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٩١ﺑﺪﻳﺸﺎن وﻋﺪۀ ﺁزادﯼ ﻣﯽدهﻨﺪ، ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮد ﺑﻨﺪۀ ﻓﺴﺎدﻧﺪ؛ ﭼﻪ، ﺁدﻣﯽ‬ ‫ﺑﻨﺪۀ هﺮ ﺁنﭼﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ او ﻣﺴﻠﻂ اﺳﺖ. ٠٢زﻳﺮا اﮔﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ و‬ ‫ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، از ﻓﺴﺎد دﻧﻴﺎ رﺳﺘﻨﺪ، ﺑﺎز ﺑﺪان ﮔﺮﻓﺘﺎر و ﻣﻐﻠﻮب ﺁﻳﻨﺪ،‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎﻣﺸﺎن ﺑﺪﺗﺮ از ﺁﻏﺎز ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ١٢ﺑﻬﺘﺮ ﺁن ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز، راﻩ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ، ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﭘﺲ از ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ، از ﺣﮑﻢ ﻣﻘ ّﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺸﺎن ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪ، روﯼ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﺮﺗﺎﺑﻨﺪ. ٢٢ﭘﺲ ﺁﻧﺎن ﻣﺼﺪاق اﻳﻦ ﻣﺜﻞ راﺳﺘﻴﻦاﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ََ ِ‬ ‫»ﺳﮓ ﺑﻪ ﻗﯽ ﺧﻮد ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدد«،‬ ‫و‬ ‫ﺧﻮﮎ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﻏﻠﺘﻴﺪن در ِﻞ.«‬ ‫ﮔ‬

‫دوم ﭘﻄﺮس ٣‬
‫روز ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫١اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، اﻳﻦ ﻧﺎﻣﮥ د ّم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ. هﺮ دو ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪﻗﺼﺪ‬ ‫و‬ ‫ﻳﺎدﺁورﯼ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺗﻔﮑﺮﯼ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﻢ، ٢ﺗﺎ ﮐﻼﻣﯽ را ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮان ﻣﻘ ّس‬ ‫ﺪ‬ ‫در اﻳﺎم ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ، ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁرﻳﺪ و ﻧﻴﺰ ﺣﮑﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ را ﮐﻪ ﺑﻪواﺳﻄﮥ‬ ‫رﺳﻮﻻن ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎن ﺷﺪ.‬ ‫٣ﻗﺒﻞ از هﺮ ﭼﻴﺰ، ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ در اﻳﺎم ﺁﺧﺮ اﺳﺘﻬﺰاﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﻇﻬﻮر ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﻴﺮو‬ ‫اﻣﻴﺎل ﭘﻠﻴﺪﺷﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد و اﺳﺘﻬﺰاﮐﻨﺎن ۴ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﭼﻪ ﺷﺪ وﻋﺪۀ ﺁﻣﺪن او؟ از‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺪران ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻨﺪ، هﻤﻪﭼﻴﺰ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﺪو ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺑﻮد!«‬ ‫۵ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن،ﺁﻧﺎن ﺑﻪﻋﻤﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ از ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮد‬ ‫و زﻣﻴﻦ از ﺁب و ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺁب ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ؛ ۶و ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ هﻤﻴﻦ ﺁب، دﻧﻴﺎﯼ ﺁن زﻣﺎن ﻏﺮق‬ ‫و ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ. ٧و ﺑﻪ هﻤﺎن ﮐﻼم، ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ و زﻣﻴﻦ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﺮاﯼ ﺁﺗﺶ ذﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﺗﺎ‬ ‫روز داورﯼ و هﻼﮐﺖ ﺑﯽدﻳﻨﺎن ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد.‬ ‫٨ا ّﺎ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، از اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﮏ روز هﻤﭽﻮن هﺰار‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺎل اﺳﺖ و هﺰار ﺳﺎل هﻤﭽﻮن ﻳﮏ روز. ٩ﺑﺮﺧﻼف ﮔﻤﺎن ﺑﺮﺧﯽ، ﺧﺪاوﻧﺪ در اﻧﺠﺎم‬ ‫وﻋﺪﻩاش ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻧﻤﯽورزد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺮدﺑﺎر اﺳﺖ، ﭼﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﺴﯽ هﻼﮎ ﺷﻮد‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ هﻤﮕﺎن ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﮔﺮاﻳﻨﺪ.‬

‫٠١ا ّﺎ روز ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻮن دزد ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ، ﮐﻪ در ﺁن ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻏﺮﻳﻮﯼ ﻣﻬﻴﺐ از‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ و اﺟﺮام ﺳﻤﺎوﯼ ﺑﻪوﺳﻴﻠﮥ ﺁﺗﺶ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻩ، زﻣﻴﻦ و هﻤﮥ ﮐﺎرهﺎﻳﺶ ﻋﻴﺎن‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫١١ﭘﺲ ﺣﺎل ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻮدﯼ اﻳﻨﻬﺎ هﻤﻪ ﺑﺪﻳﻦﺻﻮرت ﻣﻘﺮر اﺳﺖ، ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ؟ ﺑﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻘ ّس و ﺧﺪاﭘﺴﻨﺪاﻧﻪاﯼ داﺷﺘﻪ، ٢١اﻧﺘﻈﺎر روز ﺧﺪا را‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺑﮑﺸﻴﺪ و ﻓﺮارﺳﻴﺪن ﺁن را ﺑﺸﺘﺎﺑﺎﻧﻴﺪ. ﺁن روز ﺳﺒﺐ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ در ﺁﺗﺶ ﻣﺤﻮ و‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮﻧﺪ و اﺟﺮام ﺳﻤﺎوﯼ از ﮔﺮﻣﺎ ذوب ﮔﺮدﻧﺪ. ٣١ا ّﺎ ﻣﺎ ﺑﻨﺎﺑﺮ وﻋﺪۀ او ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ در‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻧﺘﻈﺎر ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻨﯽ ﺟﺪﻳﺪ هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ اﺳﺖ.‬ ‫۴١ﭘﺲ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺣﺎل ﮐﻪ اﻳﻦ اﻣﻮر را اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ، ﺑﻪ ﺳﻌﯽ ﺗﻤﺎم ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫در ﺣﻀﻮر او ﺑﯽﻟﮑﻪ و ﺑﯽﻋﻴﺐ و در ﺻﻠﺢ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﻮﻳﺪ. ۵١و ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را‬ ‫ِ‬ ‫رﺳﺘﮕﺎرﯼ ﺑﻴﻨﮕﺎرﻳﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮادر ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎ ﭘﻮُﺲ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﮑﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻋﻄﺎ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺖ. ۶١او در هﻤﮥ ﻧﺎﻣﻪهﺎﯼ ﺧﻮد ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﺪ، هﺮﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ‬ ‫از اﻳﻦ اﻣﻮر ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. ﻧﺎﻣﻪهﺎﯼ او ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ درﮐﺶ دﺷﻮار اﺳﺖ و‬ ‫ﺟﺎهﻼن و ﺳﺴﺖﻣﺎﻳﮕﺎن ﺗﺤﺮﻳﻔﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ ﻣﻘ ّس ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، و اﻳﻦ ﻣﻮﺟﺐ هﻼﮐﺘﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫٧١ﭘﺲ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺣﺎل ﮐﻪ اﻳﻦ را ﻣﯽداﻧﻴﺪ، ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﺒﺎدا ﺑﻪ راﻩ ﻧﺎدرﺳﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﯽدﻳﻨﺎن ﮔﻤﺮاﻩ ﺷﻮﻳﺪ و ﭘﺎﻳﺪارﻳﺘﺎن را از ﮐﻒ ﺑﺪهﻴﺪ، ٨١ﺑﻠﮑﻪ در ﻓﻴﺾ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻧﻤﻮ ﮐﻨﻴﺪ، ﮐﻪ او را از ﺣﺎل ﺗﺎ اﺑﺪاﻵﺑﺎد ﺟﻼل ﺑﺎد! ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ا ّل ﻳﻮﺣﻨﺎﯼ رﺳﻮل‬ ‫و‬

‫اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ١‬

‫ﮐﻼم ﺣﻴﺎت‬
‫١در ﺑﺎب ﺁﻧﭽﻪ از ﺁﻏﺎز ﺑﻮد و ﻣﺎ ﺁن را ﺷﻨﻴﺪﻩ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد دﻳﺪﻩاﻳﻢ، ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺪان‬ ‫ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻴﻢ و ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﻟﻤﺲ ﮐﺮدﻳﻢ، ﻳﻌﻨﯽ ﮐﻼم ﺣﻴﺎت:‬ ‫٢ﺣﻴﺎت ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ؛ ﻣﺎ ﺁن را دﻳﺪﻩاﻳﻢ و ﺑﺮ ﺁن ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻴﻢ. ﻣﺎ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان را‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ، ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺪر ﺑﻮد و ﺑﺮ ﻣﺎ ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ. ٣ﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ را دﻳﺪﻩ و ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻣﺎ رﻓﺎﻗﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ رﻓﺎﻗﺖ ﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﺪر و ﺑﺎ ﭘﺴﺮش‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ. ۴ﻣﺎ اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻴﻢ ﺗﺎ ﺷﺎدﻳﻤﺎن ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮدد.‬

‫ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺘﻦ در ﻧﻮر‬

‫۵اﻳﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﮐﻪ از او ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﻢ و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ: ﺧﺪا ﻧﻮر اﺳﺖ و هﻴﭻ‬ ‫ﺗﺎرﻳﮑﯽ در او ﻧﻴﺴﺖ. ۶اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﺎ او رﻓﺎﻗﺖ دارﻳﻢ، ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﮔﺎم ﻣﯽزﻧﻴﻢ،‬ ‫دروغ ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ و ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮدﻩاﻳﻢ. ٧ا ّﺎ اﮔﺮ در ﻧﻮر ﮔﺎم ﺑﺮدارﻳﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ او در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻮر اﺳﺖ، ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ رﻓﺎﻗﺖ دارﻳﻢ و ﺧﻮن ﭘﺴﺮ او ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺎ را از هﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﭘﺎﮎ‬ ‫ﻣﯽﺳﺎزد.‬ ‫٨اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺑﯽﮔﻨﺎهﻴﻢ، ﺧﻮد را ﻓﺮﻳﺐ دادﻩاﻳﻢ و راﺳﺘﯽ در ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ٩وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻨﺎهﺎن ﺧﻮد اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻴﻢ، او ﮐﻪ اﻣﻴﻦ و ﻋﺎدل اﺳﺖ، ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ را ﻣﯽﺁﻣﺮزد و از هﺮ‬ ‫ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﭘﺎﮐﻤﺎن ﻣﯽﺳﺎزد. ٠١اﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻩاﻳﻢ، او را دروﻏﮕﻮ ﻣﯽﺳﺎزﻳﻢ و‬ ‫ﮐﻼم او در ﻣﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺪارد.‬

‫اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ٢‬
‫١ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ، اﻳﻦ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ا ّﺎ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﻨﺎهﯽ ﮐﺮد، ﺷﻔﻴﻌﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﺰد ﭘﺪر دارﻳﻢ، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﭘﺎرﺳﺎ. ٢او ﺧﻮد ﮐ ّﺎرﻩ ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ اﺳﺖ، و ﻧﻪ ﮔﻨﺎهﺎن‬ ‫ْ ﻔ‬ ‫ﻣﺎ ﻓﻘﻂ، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻨﺎهﺎن ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺰ.‬

‫اهﻤ ّﺖ اﻃﺎﻋﺖ‬ ‫ﻴ‬

‫٣از اﻳﻦﺟﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﻢ ﮐﻪ از اﺣﮑﺎﻣﺶ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ. ۴ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ، ا ّﺎ از اﺣﮑﺎﻣﺶ اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، دروﻏﮕﻮﺳﺖ و راﺳﺘﯽ در او‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺪارد. ۵ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ از ﮐﻼم او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاﺳﺘﯽ در او ﺑﻪﮐﻤﺎل‬ ‫ﻣ‬ ‫رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. از اﻳﻦﺟﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ در او هﺴﺘﻴﻢ: ۶ﺁن ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ در او ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ، ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﯽ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﺮد.‬ ‫٧اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺣﮑﻤﯽ ﺗﺎزﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽﻧﻮﻳﺴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺣﮑﻤﯽ دﻳﺮﻳﻦ ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز‬ ‫داﺷﺘﻪاﻳﺪ. اﻳﻦ ﺣﮑﻢ دﻳﺮﻳﻦ، هﻤﺎن ﭘﻴﺎم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ. ٨در ﻋﻴﻦﺣﺎل، ﺣﮑﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ ﺣﮑﻤﯽ ﺗﺎزﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁن در او و ﻧﻴﺰ در ﺷﻤﺎ ﻧﻤﺎﻳﺎن اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﭙﺮﯼ ﻣﯽﺷﻮد و ﻧﻮر ﺣﻘﻴﻘﯽ هﻢاﮐﻨﻮن درﺧﺸﻴﺪن ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬

‫٩ﺁن ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ در ﻧﻮر اﺳﺖ، ا ّﺎ از ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻧﻔﺮت دارد، هﻨﻮز در ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد. ٠١ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، در ﻧﻮر ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ و هﻴﭻﭼﻴﺰ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺳﺒﺐ ﻟﻐﺰش او ﻧﻤﯽﺷﻮد. ١١ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ از ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻧﻔﺮت دارد، در ﺗﺎرﻳﮑﯽ اﺳﺖ و در‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽدارد. او ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽرود، زﻳﺮا ﺗﺎرﻳﮑﯽ او را ﮐﻮر ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٢١اﯼ ﻓﺮزﻧﺪان، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ،‬ ‫زﻳﺮا ﮔﻨﺎهﺎﻧﺘﺎن ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎم او ﺁﻣﺮزﻳﺪﻩ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣١اﯼ ﭘﺪران، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ،‬ ‫زﻳﺮا او را ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز اﺳﺖ، ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫اﯼ ﺟﻮاﻧﺎن، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ،‬ ‫زﻳﺮا ﺑﺮ ﺁن ﺷﺮور ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫اﯼ ﺑﭽﻪهﺎ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ،‬ ‫زﻳﺮا ﭘﺪر را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫۴١اﯼ ﭘﺪران، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ،‬ ‫زﻳﺮا او را ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز اﺳﺖ، ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻳﺪ.‬ ‫اﯼ ﺟﻮاﻧﺎن، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ،‬ ‫زﻳﺮا ﺗﻮاﻧﺎﻳﻴﺪ و ﮐﻼم ﺧﺪا در ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﻦ‬ ‫اﺳﺖ، و ﺑﺮ ﺁن ﺷﺮور ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ.‬

‫دل ﻧﺒﺴﺘﻦ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ‬

‫۵١دﻧﻴﺎ و ﺁﻧﭽﻪ را در ﺁن اﺳﺖ، دوﺳﺖ ﻣﺪارﻳﺪ. اﮔﺮ ﮐﺴﯽ دﻧﻴﺎ را دوﺳﺖ ﺑﺪارد،‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﭘﺪر در او ﻧﻴﺴﺖ. ۶١زﻳﺮا هﺮﭼﻪ در دﻧﻴﺎﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ هﻮاﯼ ﻧﻔﺲ، هﻮﺳﻬﺎﯼ ﭼﺸﻢ و‬ ‫ِ‬ ‫ﻏﺮور ﻧﺎﺷﯽ از ﻣﺎل و ﻣﻘﺎم، ﻧﻪ از ﭘﺪر ﺑﻠﮑﻪ از دﻧﻴﺎﺳﺖ. ٧١دﻧﻴﺎ و هﻮﺳﻬﺎﯼ ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ﮔﺬراﺳﺖ، ا ّﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا را ﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺁورد، ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬

‫هﺸﺪار درﺑﺎرۀ »ﺿﺪﻣﺴﻴﺢ«‬ ‫ّ‬

‫٨١ﺑﭽﻪهﺎ، اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺁﺧﺮ اﺳﺖ و ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ »ﺿﺪﻣﺴﻴﺢ« ﻣﯽﺁﻳﺪ، هﻢاﮐﻨﻮن‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺿﺪﻣﺴﻴﺤﺎن ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻇﻬﻮر ﮐﺮدﻩاﻧﺪ، و از هﻤﻴﻦ درﻣﯽﻳﺎﺑﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺁﺧﺮ اﺳﺖ.‬ ‫ّ‬ ‫٩١ﺁﻧﻬﺎ از ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻨﺪ، ا ّﺎ از ﻣﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺪ؛ ﭼﻪ اﮔﺮ از ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫وﻟﯽ رﻓﺘﻨﺸﺎن ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ هﻴﭻﻳﮏ از اﻳﺸﺎن از ﻣﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺪ.‬ ‫٠٢ا ّﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺤﯽ از ﺁن ﻗ ّوس ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ و هﻤﮕﯽ داراﯼ ﻣﻌﺮﻓﺖ هﺴﺘﻴﺪ. ١٢ﻣﻦ اﻳﻨﻬﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ، ﻧﻪ از ﺁنرو ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻧﻤﯽداﻧﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ از ﺁنرو ﮐﻪ ﺁن را‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﺪ، و ﻧﻴﺰ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ دروﻏﯽ از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ. ٢٢دروﻏﮕﻮ ﮐﻴﺴﺖ، ﺟﺰ‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻮدن ﻋﻴﺴﯽ را اﻧﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ هﻤﺎن »ﺿﺪﻣﺴﻴﺢ« اﺳﺖ ﮐﻪ هﻢ‬ ‫ّ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺪر و هﻢ ﭘﺴﺮ را اﻧﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٣٢هﺮﮐﻪ ﭘﺴﺮ را اﻧﮑﺎر ﮐﻨﺪ، ﭘﺪر را هﻢ ﻧﺪارد و هﺮﮐﻪ‬ ‫ﭘﺴﺮ را اﻗﺮار ﮐﻨﺪ، ﭘﺪر را ﻧﻴﺰ دارد.‬ ‫۴٢ﺑﮕﺬارﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ از ﺁﻏﺎز ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ در ﺷﻤﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ؛ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ در ﭘﺴﺮ و در ﭘﺪر‬ ‫ﺧﻮاهﻴﺪ ﻣﺎﻧﺪ. ۵٢و اﻳﻦ اﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ او ﺑﻪ ﻣﺎ وﻋﺪﻩ دادﻩ اﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان.‬ ‫۶٢ﻣﻦ اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ درﺑﺎرۀ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻤﺮاهﺘﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ٧٢ا ّﺎ درﺑﺎرۀ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺁن ﻣﺴﺢ ﮐﻪ از او ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، در ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻴﺎزﯼ ﻧﺪارﻳﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺗﻌﻠﻴﻢ دهﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺴﺢ او درﺑﺎرۀ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﯽدهﺪ. ﺁن ﻣﺴﺢ، ﺣﻘﻴﻘﯽ اﺳﺖ، ﻧﻪ‬ ‫دروﻏﻴﻦ. ﭘﺲ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ دادﻩ اﺳﺖ، در او ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ.‬

‫ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا‬
‫٨٢ﭘﺲ ﺣﺎل، ﻓﺮزﻧﺪان، ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در او ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ او ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﻢ و هﻨﮕﺎم ﺁﻣﺪﻧﺶ از وﯼ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻧﺸﻮﻳﻢ. ٩٢اﮔﺮ درﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ ﮐﻪ او ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ، ﭘﺲ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﺁن ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را ﺑﻪﻋﻤﻞ ﻣﯽﺁورد، از او زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ٣‬
‫١ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭘﺪر ﭼﻪ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﺷﻮﻳﻢ! و‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ هﺴﺘﻴﻢ! هﻢ از اﻳﻦروﺳﺖ ﮐﻪ دﻧﻴﺎ ﻣﺎ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ.‬ ‫٢ﻋﺰﻳﺰان، اﻳﻨﮏ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا هﺴﺘﻴﻢ، وﻟﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد هﻨﻮز ﺁﺷﮑﺎر ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ او ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﻮد، ﭼﻮن او را ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ هﺴﺖ ﺧﻮاهﻴﻢ‬ ‫دﻳﺪ. ٣هﺮﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻣﻴﺪﯼ ﺑﺮ وﯼ دارد، ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ ﻣﯽﺳﺎزد، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ او ﭘﺎﮎ اﺳﺖ.‬ ‫۴هﺮﮐﺲ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺮﺧﻼف ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮاﻗﻊ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﺮﻳﻌﺖ‬ ‫اﺳﺖ. ۵ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ او ﻇﻬﻮر ﮐﺮد ﺗﺎ ﮔﻨﺎهﺎن را از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارد. در او هﻴﭻ ﮔﻨﺎهﯽ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ. ۶ﺁن ﮐﻪ در او ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ا ّﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ، او را ﻧﻪ دﻳﺪﻩ و ﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ.‬ ‫٧ﻓﺮزﻧﺪان، ﮐﺴﯽ ﺷﻤﺎ را ﮔﻤﺮاﻩ ﻧﺴﺎزد. هﺮﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ،‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ او ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ. ٨ﺁن ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ از اﺑﻠﻴﺲ اﺳﺖ، زﻳﺮا اﺑﻠﻴﺲ از هﻤﺎن ﺁﻏﺎز ﮔﻨﺎﻩ‬

‫ﮐﺮدﻩ و ﻣﯽﮐﻨﺪ. از هﻤﻴﻦرو ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﻇﻬﻮر ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺎرهﺎﯼ اﺑﻠﻴﺲ را ﺑﺎﻃﻞ ﺳﺎزد. ٩ﺁن‬ ‫ﮐﻪ از ﺧﺪا زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، زﻳﺮا ﮔﻮهﺮ ﺧﺪا در اوﺳﺖ؛ ﭘﺲ او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻨﺎهﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ از ﺧﺪا زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. ٠١ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا و ﻓﺮزﻧﺪان اﺑﻠﻴﺲ اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﺁﺷﮑﺎر ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ: ﺁن ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، از ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ، و ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﻧﻤﺎﻳﺪ.‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬
‫١١هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ، ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﻢ. ٢١ﻧﻪ ﭼﻮن‬ ‫ﻗﺎﺋﻦ ﮐﻪ از ﺁن ﺷﺮور ﺑﻮد و ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﮐﺸﺖ. و ﭼﺮا او را ﮐﺸﺖ؟ زﻳﺮا اﻋﻤﺎل‬ ‫ْ‬ ‫ﺧﻮدش ﺑﺪ و اﻋﻤﺎل ﺑﺮادرش ﺧﻮب ﺑﻮد. ٣١اﯼ ﺑﺮادران، از اﻳﻨﮑﻪ دﻧﻴﺎ از ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮت‬ ‫دارد، ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ۴١ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ از ﻣﺮگ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩاﻳﻢ، زﻳﺮا ﺑﺮادران‬ ‫را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ. هﺮﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، در ﻗﻠﻤﺮو ﻣﺮگ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ. ۵١ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از‬ ‫ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻧﻔﺮت دارد، ﻗﺎﺗﻞ اﺳﺖ و ﺷﻤﺎ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻗﺎﺗﻠﯽ در ﺧﻮد ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان‬ ‫ﻧﺪارد.‬ ‫۶١ﻣﺤﺒﺖ را از ﺁﻧﺠﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ او ﺟﺎن ﺧﻮد را در راﻩ ﻣﺎ ﻧﻬﺎد، و ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺟﺎن ﺧﻮد را در راﻩ ﺑﺮادران ﺑﻨﻬﻴﻢ. ٧١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﻣﺎل دﻧﻴﺎ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮادر‬ ‫ﺧﻮد را ﻣﺤﺘﺎج ﺑﺒﻴﻨﺪ، ا ّﺎ ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮد را از او درﻳﻎ ﮐﻨﺪ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا در ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ؟ ٨١ﻓﺮزﻧﺪان، ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﻢ، ﻧﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن و در ﮔﻔﺘﺎر، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫و در ﮐﺮدار! ٩١از اﻳﻦﺟﺎ ﺧﻮاهﻴﻢ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﻠﻖ دارﻳﻢ، و ﺧﻮاهﻴﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دل‬ ‫ﺧﻮد را در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺳﺎزﻳﻢ، ٠٢ﻳﻌﻨﯽ هﺮﮔﺎﻩ دﻟﻤﺎن ﻣﺎ را ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﺪ. زﻳﺮا‬ ‫ﺧﺪا ﺑﺰرﮔﺘﺮ از دﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ اﺳﺖ و از هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺁﮔﺎﻩ اﺳﺖ.‬ ‫١٢اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، اﮔﺮ دل ﻣﺎ، ﻣﺎ را ﻣﺤﮑﻮم ﻧﮑﻨﺪ، در ﺣﻀﻮر ﺧﺪا اﻃﻤﻴﻨﺎن دارﻳﻢ‬ ‫٢٢و هﺮﺁﻧﭽﻪ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﻢ، ﺧﻮاهﻴﻢ ﻳﺎﻓﺖ، زﻳﺮا از اﺣﮑﺎم او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ و‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺸﻨﻮدﯼ اوﺳﺖ، اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻴﻢ. ٣٢و اﻳﻦ اﺳﺖ ﺣﮑﻢ او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺴﺮش‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ اﻳﻤﺎن ﺑﻴﺎورﻳﻢ و ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﻢ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮد. ۴٢هﺮﮐﻪ‬ ‫از اﺣﮑﺎم او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، در او ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ و او در وﯼ. از اﻳﻦﺟﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ او در ﻣﺎ‬ ‫ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ او روح ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬

‫اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ۴‬
‫روﺣﻬﺎ را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﺪ‬
‫١اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، هﺮ روﺣﯽ را ﺑﺎور ﻣﮑﻨﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ از ﺧﺪا هﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻳﺎ ﻧﻪ. زﻳﺮا اﻧﺒﻴﺎﯼ دروﻏﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪاﻧﺪ. ٢روح ﺧﺪا را اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﯽدهﻴﻢ: هﺮ روﺣﯽ ﮐﻪ اﻗﺮار ﮐﻨﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ در ﺟﺴﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ، از‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺪاﺳﺖ. ٣و هﺮ روﺣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻴﺴﯽ اﻗﺮار ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، از ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﺎن روح‬ ‫ِ‬ ‫»ﺿﺪﻣﺴﻴﺢ« اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ و هﻢاﮐﻨﻮن ﻧﻴﺰ در دﻧﻴﺎﺳﺖ.‬ ‫ّ‬

‫۴ﺷﻤﺎ، اﯼ ﻓﺮزﻧﺪان، از ﺧﺪا هﺴﺘﻴﺪ و ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، زﻳﺮا ﺁن ﮐﻪ در ﺷﻤﺎﺳﺖ،‬ ‫از ﺁن ﮐﻪ در دﻧﻴﺎﺳﺖ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ. ۵ﺁﻧﻬﺎ از دﻧﻴﺎ هﺴﺘﻨﺪ و از هﻤﻴﻦرو ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ از‬ ‫دﻧﻴﺎﺳﺖ و دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻮش ﻣﯽﺳﭙﺎرد. ۶ﻣﺎ از ﺧﺪا هﺴﺘﻴﻢ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ،‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻮش ﻣﯽﺳﭙﺎرد؛ وﻟﯽ ﺁن ﮐﻪ از ﺧﺪا ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻮش ﻧﻤﯽﺳﭙﺎرد. روح ﺣﻖ و‬ ‫روح ﮔﻤﺮاهﯽ را اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ از هﻢ ﺑﺎزﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﻢ.‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا و ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎ‬

‫٧اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﻢ، زﻳﺮا ﻣﺤﺒﺖ از ﺧﺪاﺳﺖ و هﺮﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ، از ﺧﺪا زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و ﺧﺪا را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ. ٨ﺁن ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺧﺪا را‬ ‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺧﺪا ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺖ. ٩ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪا ﭘﺴﺮ ﻳﮕﺎﻧﮥ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﻪواﺳﻄﮥ او ﺣﻴﺎت ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ. ٠١ﻣﺤﺒﺖ هﻤﻴﻦ‬ ‫اﺳﺖ، ﻧﻪﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎ ﺧﺪا را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻳﻢ، ﺑﻠﮑﻪ او ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد‬ ‫ﺗﺎ ﮐ ّﺎرﻩ ﮔﻨﺎهﺎن ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ١١اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، اﮔﺮ ﺧﺪا ﻣﺎ را اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد، ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻔ‬ ‫ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻴﻢ. ٢١هﻴﭻﮐﺲ هﺮﮔﺰ ﺧﺪا را ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ؛ ا ّﺎ اﮔﺮ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ، ﺧﺪا در ﻣﺎ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ و ﻣﺤﺒﺖ او در ﻣﺎ ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٣١از اﻳﻦﺟﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ در او ﻣﯽﻣﺎﻧﻴﻢ و او در ﻣﺎ، زﻳﺮا ﮐﻪ از روح ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫دادﻩ اﺳﺖ. ۴١و ﻣﺎ دﻳﺪﻩاﻳﻢ و ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﺪر، ﭘﺴﺮ ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ۵١ﺁن ﮐﻪ اﻗﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﺳﺖ، ﺧﺪا در وﯼ ﺳﺎﮐﻦ‬ ‫اﺳﺖ و او در ﺧﺪا. ۶١ﭘﺲ ﻣﺎ ﻣﺤﺒﺘﯽ را ﮐﻪ ﺧﺪا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ دارد ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻳﻢ و ﺑﻪ ﺁن‬ ‫اﻋﺘﻤﺎد دارﻳﻢ.‬ ‫ﺧﺪا ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺖ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ، در ﺧﺪا ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ و ﺧﺪا در او.‬ ‫٧١ﻣﺤﺒﺖ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﻪﮐﻤﺎل رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ ﺗﺎ در روز داورﯼ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﻢ، زﻳﺮا ﻣﺎ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪاﻳﻢ ﮐﻪ او هﺴﺖ. ٨١در ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺮس ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮس را ﺑﻴﺮون ﻣﯽراﻧﺪ؛ زﻳﺮا ﺗﺮس از ﻣﮑﺎﻓﺎت ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﮐﺴﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﯽﺗﺮﺳﺪ، در ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫٩١ﻣﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ زﻳﺮا او ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮد. ٠٢اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ادﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪا را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ا ّﺎ از ﺑﺮادر ﺧﻮد ﻧﻔﺮت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، دروﻏﮕﻮﺳﺖ. زﻳﺮا ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺮادر ﺧﻮد را، ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ، ﻣﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﺪ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺪاﻳﯽ را ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ، ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.‬ ‫١٢و ﻣﺎ اﻳﻦ ﺣﮑﻢ را از او ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﻢ ﮐﻪ هﺮﮐﻪ ﺧﺪا را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮادر ﺧﻮد را‬ ‫ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ.‬

‫اول ﻳﻮﺣﻨﺎ ۵‬
‫اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا‬

‫١هﺮﮐﻪ اﻳﻤﺎن دارد ﻋﻴﺴﯽ هﻤﺎن ﻣﺴﻴﺢ اﺳﺖ، از ﺧﺪا زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ؛ هﺮﮐﻪ ﭘﺪر را‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻓﺮزﻧﺪ او را ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ٢از اﻳﻦﺟﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﺪا را‬ ‫ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ و از اﺣﮑﺎم او اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. ٣ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺪا هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﺣﮑﺎم او اﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﻢ و اﺣﮑﺎم او ﺑﺎرﯼ ﮔﺮان ﻧﻴﺴﺖ. ۴زﻳﺮا‬ ‫هﺮﮐﻪ از ﺧﺪا زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺮ دﻧﻴﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ و اﻳﻦ اﺳﺖ ﻏﻠﺒﻪاﯼ ﮐﻪ دﻧﻴﺎ را ﻣﻐﻠﻮب‬ ‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ اﻳﻤﺎن ﻣﺎ. ۵ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ دﻧﻴﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ ﺟﺰ ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ اﻳﻤﺎن دارد‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺴﺮ ﺧﺪاﺳﺖ؟‬ ‫۶اوﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁب و ﺧﻮن ﺁﻣﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ. ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺁب، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺁب و‬ ‫ﺧﻮن؛ و روح اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ، ﭼﻮن روح، ﺣﻖ اﺳﺖ. ٧زﻳﺮا ﺳﻪ ﺷﺎهﺪ وﺟﻮد‬ ‫دارد: ٨روح و ﺁب و ﺧﻮن؛ و اﻳﻦ ﺳﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺗﻮاﻓﻖ دارﻧﺪ. ٩اﮔﺮ ﻣﺎ ﺷﻬﺎدت اﻧﺴﺎن را‬ ‫ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻳﻢ، ﺷﻬﺎدت ﺧﺪا ﺑﺴﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺷﻬﺎدﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺧﻮد درﺑﺎرۀ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺴﺮش دادﻩ اﺳﺖ. ٠١هﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن دارد، اﻳﻦ ﺷﻬﺎدت را در ﺧﻮد دارد. ا ّﺎ ﺁن‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻬﺎدت ﺧﺪا را ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، او را دروﻏﮕﻮ ﺷﻤﺮدﻩ اﺳﺖ، زﻳﺮا ﺷﻬﺎدﺗﯽ را ﮐﻪ ﺧﺪا‬ ‫درﺑﺎرۀ ﭘﺴﺮ ﺧﻮد دادﻩ، ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ١١و ﺁن ﺷﻬﺎدت اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻴﺎت‬ ‫ﺟﺎوﻳﺪان ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ، و اﻳﻦ ﺣﻴﺎت در ﭘﺴﺮ اوﺳﺖ. ٢١ﺁن ﮐﻪ ﭘﺴﺮ را دارد، ﺣﻴﺎت دارد و ﺁن‬ ‫ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا را ﻧﺪارد از ﺣﻴﺎت ﺑﺮﺧﻮردار ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫٣١اﻳﻨﻬﺎ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺴﺮ ﺧﺪا اﻳﻤﺎن دارﻳﺪ، ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪ ﮐﻪ از ﺣﻴﺎت‬ ‫ﺟﺎوﻳﺪان ﺑﺮﺧﻮردارﻳﺪ. ۴١اﻳﻦ اﺳﺖ اﻃﻤﻴﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر او دارﻳﻢ ﮐﻪ هﺮﮔﺎﻩ ﭼﻴﺰﯼ‬ ‫ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ارادﻩ وﯼ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﻢ، اﺟﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ۵١و اﮔﺮ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ هﺮﺁﻧﭽﻪ از او‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻴﻢ اﺟﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﭘﺲ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪاﻳﻢ، درﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﮐﺮدﻩاﻳﻢ.‬ ‫۶١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﺮادرش ﮔﻨﺎهﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻧﻤﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ، دﻋﺎ ﮐﻨﺪ و ﺧﺪا ﺑﻪ‬ ‫او ﺣﻴﺎت ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ. اﻳﻦ را درﺑﺎرۀ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﺶ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻧﻤﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ.‬ ‫ﮔﻨﺎهﺎﻧﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ. درﺑﺎرۀ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻨﺎهﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ دﻋﺎ‬ ‫ﮐﺮد. ٧١هﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﮔﻨﺎﻩ اﺳﺖ، وﻟﯽ ﮔﻨﺎهﯽ هﻢ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻧﻤﯽاﻧﺠﺎﻣﺪ.‬ ‫٨١ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ هﺮﮐﻪ از ﺧﺪا زادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁن »ﻣﻮﻟﻮد ﺧﺪا«‬ ‫او را ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﺪ و دﺳﺖ ﺁن ﺷﺮور ﺑﻪ او ﻧﻤﯽرﺳﺪ. ٩١ﻣﺎ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ از ﺧﺪا هﺴﺘﻴﻢ و‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﯽ دﻧﻴﺎ در ﺁن ﺷﺮور ﻟﻤﻴﺪﻩ اﺳﺖ. ٠٢هﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﯽداﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﺁﻣﺪﻩ و ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺼﻴﺮت ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺣﻖ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ، و ﻣﺎ در او هﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﻖ اﺳﺖ، ﻳﻌﻨﯽ در ﭘﺴﺮ او‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ. اوﺳﺖ ﺧﺪاﯼ ﺣﻖ و ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان.‬ ‫١٢ﻓﺮزﻧﺪان، ﺧﻮد را از ﺑﺘﻬﺎ ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ.‬

‫ﻧﺎﻣﮥ د ّم ﻳﻮﺣﻨﺎ‬ ‫و‬

‫١از ﺷﻴﺦ ﮐﻠﻴﺴﺎ،‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﮐﻪ اﻳﺸﺎن را در »ﺣﻘﻴﻘﺖ« دوﺳﺖ ﻣﯽدارم - و ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﻦ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ - ٢ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ در ﻣﺎ ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ و‬ ‫ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫٣ﻓﻴﺾ و رﺣﻤﺖ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر و از ﺟﺎﻧﺐ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﭘﺴﺮ ﺁن‬ ‫ﭘﺪر، در ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫۴ﺑﺴﯽ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪم ﮐﻪ درﻳﺎﻓﺘﻢ ﺑﺮﺧﯽ از ﻓﺮزﻧﺪان ﺗﻮ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺣﮑﻤﯽ ﮐﻪ از ﭘﺪر ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ،‬ ‫در »ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﺳﻠﻮﮎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ۵ا ّﺎ ﺣﺎل، ﺑﺎﻧﻮﯼ ﮔﺮاﻣﯽ، از ﺗﻮ درﺧﻮاﺳﺘﯽ دارم. ﻧﻪ ﺁﻧﮑﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺣﮑﻤﯽ ﺗﺎزﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ هﻤﺎن ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز داﺷﺘﻪاﻳﻢ، ﮐﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺤﺒﺖ‬ ‫ﮐﻨﻴﻢ. ۶و ﻣﺤﺒﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ اﺣﮑﺎم او ﺳﻠﻮﮎ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. ﺁرﯼ، هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ از ﺁﻏﺎز‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ، ﺣﮑﻢ او اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻠﻮﮎ ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٧زﻳﺮا ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺒﮑﺎران ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪاﻧﺪ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻣﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ در ﺟﺴﻢ‬ ‫ِ‬ ‫اﻧﺴﺎﻧﯽ اﻗﺮار ﻧﺪارﻧﺪ. اﻳﻦﮔﻮﻧﻪﮐﺴﺎن، هﻤﺎن ﻓﺮﻳﺒﮑﺎر و ﺿﺪﻣﺴﻴﺢاﻧﺪ. ٨ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺛﻤﺮ‬ ‫ّ‬ ‫ﮐﺎر ﺧﻮد را ﺑﺮﺑﺎد ﻧﺪهﻴﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺎداﺷﯽ ﺑﻪﮐﻤﺎل درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻴﺪ. ٩هﺮ ﺁنﮐﺲ ﮐﻪ از ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ ﻓﺮاﺗﺮ رود و در ﺁن ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻤﺎﻧﺪ، ﺧﺪا را ﻧﺪارد؛ ﺁن ﮐﻪ در ﺁن ﺗﻌﻠﻴﻢ ﭘﺎﻳﺪار ﻣﺎ َﺪ، هﻢ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﭘﺪر را دارد و هﻢ ﭘﺴﺮ را. ٠١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺁﻳﺪ و اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ را ﻧﻴﺎورد، او را ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﻣﭙﺬﻳﺮﻳﺪ و ﺧﻮﺷﺎﻣﺪش ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ؛ ١١زﻳﺮا ﺁن ﮐﻪ او را ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻮﻳﺪ، در اﻋﻤﺎل‬ ‫ﺑﺪش ﺷﺮﻳﮏ ﻣﯽﺷﻮد.‬ ‫٢١ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴﺰهﺎ دارم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ، ﻟﻴﮑﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ و ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺎﺷﺪ. ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻣﻴﺪوارم ﻧﺰدﺗﺎن ﺑﻴﺎﻳﻢ و روﻳﺎروﯼ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺷﺎدﻳﻤﺎن ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮد.‬ ‫٣١ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮاهﺮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩات، ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﺳﻼم ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺁﻣﻴﻦ!‬ ‫ِ‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﺳ ّم ﻳﻮﺣﻨﺎ‬ ‫ﻮ‬

‫١از ﺷﻴﺦ ﮐﻠﻴﺴﺎ،‬ ‫ﺑﻪ ﮔﺎﻳﻮس ﻋﺰﻳﺰ ﮐﻪ او را در »ﺣﻘﻴﻘﺖ« دوﺳﺖ ﻣﯽدارم.‬ ‫٢اﯼ ﻋﺰﻳﺰ، دﻋﺎﻳﻢ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از هﺮﺟﻬﺖ ﮐﺎﻣﻴﺎب ﺑﺎﺷﯽ و در ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ ﺑﻪﺳﺮ‬ ‫َﺮﯼ، هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻣﻴﺎب اﺳﺖ. ٣ﺑﺴﯽ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﺮادران ﺁﻣﺪﻩ، ﺑﺮ‬ ‫ﺑ‬ ‫وﻓﺎدارﻳﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﺷﻴﻮۀ ﺳﻠﻮﮐﺖ در ﺁن ﺷﻬﺎدت دادﻧﺪ. ۴هﻴﭻﭼﻴﺰ ﻣﺮا ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ‬ ‫ﺷﺎد ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻮم ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ در »ﺣﻘﻴﻘﺖ« ﺳﻠﻮﮎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫۵اﯼ ﻋﺰﻳﺰ، ﺗﻮ در هﻤﮥ ﮐﺎرهﺎﻳﺖ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮادران، اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﯽ،‬ ‫ﺑﺨﺼﻮص اﻳﻨﮑﻪ ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ. ۶اﻳﺸﺎن ﻧﻴﺰ در ﺣﻀﻮر ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺷﻬﺎدت‬ ‫دادﻩاﻧﺪ؛ ﭘﺲ ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﻣﯽﮐﻨﯽ اﮔﺮ اﻳﺸﺎن را ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﺧﺪاﺳﺖ، رواﻧﮥ ﺳﻔﺮ‬ ‫ﮐﻨﯽ. ٧زﻳﺮا ﮐﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁن »ﻧﺎم« ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ و از ﻏﻴﺮﻳﻬﻮدﻳﺎن ﮐﻤﮑﯽ‬ ‫درﻳﺎﻓﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ. ٨ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦﮐﺴﺎن را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ اﻳﺸﺎن در ﭘﻴﺸﺒﺮد‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ هﻤﮑﺎرﯼ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ.‬ ‫٩ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﻧﻮﺷﺘﻢ، ا ّﺎ دﻳﻮﺗ ِﻓﻴﺲ ﮐﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻧﺨﺴﺖ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارد، اﻗﺘﺪار‬ ‫ْﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺎ را ﮔﺮدن ﻧﻤﯽﻧﻬﺪ. ٠١ﭘﺲ ﭼﻮن ﺑﻴﺎﻳﻢ، ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ رﺳﻴﺪﮔﯽ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد، ﭼﺮاﮐﻪ‬ ‫ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ درﺑﺎرۀ ﻣﺎ ﺑﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ، و ﺑﻪ اﻳﻦ هﻢ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻧﮑﺮدﻩ، از ﭘﺬﻳﺮش ﺑﺮادران ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺎزﻣﯽزﻧﺪ؛ و ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ اﻳﺸﺎن را ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ، ﺑﺎزداﺷﺘﻪ، از ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﻣﯽراﻧﺪ.‬ ‫١١اﯼ ﻋﺰﻳﺰ، ﺑﺪﯼ را ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺧﻮد ﻣﺴﺎز، ﺑﻠﮑﻪ از ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﮔﻴﺮ؛ زﻳﺮا ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮﮐﺮدار از ﺧﺪاﺳﺖ، ا ّﺎ ﺑﺪﮐﺮدار ﺧﺪا را ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ. ٢١هﻤﮕﺎن درﺑﺎرۀ دﻳﻤﻴﺘﺮﻳﻮس‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﺧﻮد ﺣﻖ. ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﻴﻢ و ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﻬﺎدت ﻣﺎ راﺳﺖ اﺳﺖ.‬ ‫٣١ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴﺰهﺎ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ، ﻟﻴﮑﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﺎ ﻣﺮ ّﺐ و ﻗﻠﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ۴١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐ‬ ‫اﻣﻴﺪوارم ﺑﺰودﯼ ﺗﻮ را ﺑﺒﻴﻨﻢ و روﻳﺎروﯼ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﻴﻢ.‬ ‫۵١ﺁراﻣﺶ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد!‬

‫ﻧﺎﻣﮥ ﻳﻬﻮدا‬
‫١از ﻳﻬﻮدا، ﻏﻼم ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ و ﺑﺮادر ﻳﻌﻘﻮب،‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺧﺪاﯼ ﭘﺪر، ﻣﺤﺒﻮﺑﻨﺪ، و ﺑﺮاﯼ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫داﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩاﻧﺪ:‬ ‫٢رﺣﻤﺖ و ﺁراﻣﺶ و ﻣﺤﺒﺖ، ﺑﻔﺰوﻧﯽ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد.‬

‫ﮔﻨﺎﻩ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﻮم ﻣﺮدﻣﺎن ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎس‬

‫٣اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﮔﺮﭼﻪ اﺷﺘﻴﺎق ﺑﺴﻴﺎر داﺷﺘﻢ درﺑﺎرۀ ﻧﺠﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺳﻬﻴﻢ هﺴﺘﻴﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ، ا ّﺎ ﻻزم دﻳﺪم ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ، ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ اداﻣﮥ ﻣﺠﺎهﺪﻩ ﺑﺮاﯼ اﻳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰم. ۴زﻳﺮا ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺴﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺘﺸﺎن از دﻳﺮﺑﺎز رﻗﻢﺧﻮردﻩ، ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ در ﻣﻴﺎن ﺷﻤﺎ رﺧﻨﻪ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. اﻳﻨﺎن‬ ‫ﺧﺪاﻧﺸﻨﺎﺳﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻴﺾ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺟﻮاز اﻧﺠﺎم ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻼف اﺧﻼق ﺑﺪل‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺳﺮور و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را اﻧﮑﺎر ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.‬ ‫۵ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﻳﮏ ﺑﺎر از اﻳﻦهﻤﻪ ﺁﮔﺎهﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪاﻳﺪ، ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﻳﺎدﺁورﺗﺎن ﺷﻮم ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﻮم را از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺼﺮ رهﺎﻧﻴﺪ، ا ّﺎ زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ اﻳﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻼﮎ ﮐﺮد. ۶او ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ را ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﻘﺎم واﻻﯼ ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﻧﮑﺮدﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﺰﻟﮕﺎﻩ‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﻳﺶ را ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮهﺎﯼ اﺑﺪﯼ ﮐﺸﻴﺪﻩ و ﺑﺮاﯼ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ در ﺁن روز‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ، در ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ٧ﺑﻪ هﻤﻴﻦﮔﻮﻧﻪ، ُﺪوم و َﻤﻮ َﻩ و ﺷﻬﺮهﺎﯼ‬ ‫ﻏ ر‬ ‫ﺳ‬ ‫اﻃﺮاف، ﮐﻪ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺎن ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و در ﭘﯽ ﺷﻬﻮات ﻏﻴﺮﻃﺒﻴﻌﯽ رﻓﺘﻨﺪ، ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ‬ ‫ﻣﺠﺎزات ﺁﺗﺶ اﺑﺪﯼ، ﭼﻮن درس ﻋﺒﺮت ﻣﻘﺮر ﮔﺸﺘﻨﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫٨ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ، ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻣﺸﺎﺑﻪ، اﻳﻦﮐﺴﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﮥ ﺧﻮاﺑﻬﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﺪﻧﻬﺎﯼ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﺠﺲ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و اﻗﺘﺪار ﺧﺪاوﻧﺪ را رد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ اهﺎﻧﺖ‬ ‫ﻣﯽورزﻧﺪ. ٩ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ، ﻓﺮﺷﺘﮥ اﻋﻈﻢ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺑﻠﻴﺲ درﺑﺎرۀ ﺟﺴﺪ‬ ‫ﻣﻮﺳﯽ ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﻣﯽﮐﺮد، ﺟﺮﺋﺖ ﻧﮑﺮد ﺧﻮد او را ﺑﻪﺳﺒﺐ اهﺎﻧﺖ ﻣﺤﮑﻮم ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻓﻘﻂ‬ ‫ْ‬ ‫ﮔﻔﺖ: »ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺗﻮ را ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ!« ٠١ا ّﺎ اﻳﻨﺎن ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ از ﺁن ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﺪارﻧﺪ اهﺎﻧﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﯽورزﻧﺪ، ﺣﺎلﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ هﻤﭽﻮن ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺑﯽﺷﻌﻮر از روﯼ ﻏﺮﻳﺰﻩ ﻣﯽﻓﻬﻤﻨﺪ، هﻤﺎن‬ ‫ﺑﺎﻋﺚ هﻼﮐﺘﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫١١واﯼ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻪراﻩ ﻗﺎﺋﻦ رﻓﺘﻪاﻧﺪ و در ﭘﯽ ﺳﻮد، ﺑﻪ ﮔﻤﺮاهﯽ َﻠﻌﺎم‬ ‫ﺑ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ و در ﻃﻐﻴﺎن ﻗﻮ َح هﻼﮎ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ.‬ ‫ر‬ ‫٢١اﻳﻨﺎن ﺻﺨﺮﻩهﺎﯼ درﻳﺎﻳﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ در ﺿﻴﺎﻓﺘﻬﺎﯼ ﻣﺤﺒﺖﺁﻣﻴﺰ ﺷﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪون‬ ‫ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﭘﺮوا ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ؛ ﺷﺒﺎﻧﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد را ﻣﯽﭘﺮورﻧﺪ؛‬ ‫اﺑﺮهﺎﯼ ﺑﯽﺑﺎران راﻧﺪﻩ از ﺑﺎد و درﺧﺘﺎن ﭘﺎﻳﻴﺰﯼ ﺑﯽﺑﺮﮔﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ دو ﺑﺎر ﻣﺮدﻩ و از‬ ‫رﻳﺸﻪ ﺑﻪدر ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ. ٣١ﺁرﯼ، اﻳﻨﺎن هﻤﭽﻮن اﻣﻮاج ﺧﺮوﺷﺎن درﻳﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ اﻋﻤﺎل ﻧﻨﮕﻴﻨﺸﺎن‬

‫را ﭼﻮن ﮐﻒ ﺑﺮﻣﯽﺁورﻧﺪ و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻣﻄﻠﻖ اﺑﺪﯼ ﺑﺮاﻳﺸﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻘﺮر اﺳﺖ.‬ ‫۴١ َﻨﻮخ، ﮐﻪ ﻧﺴﻞ هﻔﺘﻢ ﭘﺲ از ﺁدم ﺑﻮد، درﺑﺎرۀ هﻤﻴﻨﻬﺎ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ ﮐﺮدﻩ، ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫ﺧ‬ ‫»هﺎن، ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ هﺰاران هﺰار ﻓﺮﺷﺘﮥ ﻣﻘ ّس ﺧﻮد ﻣﯽﺁﻳﺪ ۵١ﺗﺎ ﺑﺮ هﻤﮕﺎن داورﯼ ﮐﻨﺪ و‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻤﮥ ﺑﯽدﻳﻨﺎن را ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺧﻼف دﻳﻨﺪارﯼ ﮐﻪ در ﺑﯽدﻳﻨﯽ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ و‬ ‫ﺑﻪﺳﺰاﯼ ﺟﻤﻠﮥ ﺳﺨﻨﺎن زﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﮑﺎران ﺑﯽدﻳﻦ ﺑﺮﺿﺪ او ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻣﻴﺖ‬ ‫رﺳﺎ َﺪ.« ۶١اﻳﻨﺎن ﮔﻠﻪﻣﻨﺪ و ﻋﻴﺐﺟﻮ و ﻏﺮﻗﻪ در ارﺿﺎﯼ ﺷﻬﻮات ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ؛ ﺑﻪ ﺧﻮد‬ ‫ﻧ‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﻟﻨﺪ و ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮدﻣﺎن را ﺗﻤّﻖ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ.‬ ‫ﻠ‬

‫دﻋﻮت ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ در اﻳﻤﺎن‬

‫٧١ا ّﺎ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﯽ رﺳﻮﻻن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ را ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺘﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﺎﺷﻴﺪ ٨١ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﮔﻔﺘﻨﺪ: »در زﻣﺎﻧﻬﺎﯼ ﺁﺧﺮ، اﺳﺘﻬﺰاﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ‬ ‫ﺷﻬﻮات ﺧﻮد ﮐﻪ ﺧﻼف دﻳﻨﺪارﯼ اﺳﺖ، رﻓﺘﺎر ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.« ٩١هﻤﻴﻨﻬﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺟﺪاﻳﯽ ﻣﯽاﻓﮑﻨﻨﺪ و ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ و ﻋﺎرﯼ از روﺣﻨﺪ.‬ ‫٠٢ا ّﺎ ﺷﻤﺎ اﯼ ﻋﺰﻳﺰان، ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را ﺑﺮ اﻳﻤﺎن ﺑﺲ ﻣﻘ ّس ﺧﻮد ﺑﻨﺎ ﮐﻨﻴﺪ و در‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫روحاﻟﻘﺪس دﻋﺎ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ ١٢و ﺧﻮد را در ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪا ﻧﮕﺎﻩ دارﻳﺪ، در هﻤﺎنﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬ ‫ِ‬ ‫رﺣﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ هﺴﺘﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺟﺎوﻳﺪان رهﻨﻤﻮن ﮔﺮدد.‬ ‫٢٢ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﺰﻟﺰﻟﻨﺪ، رﺣﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ؛ ٣٢ﺑﺮﺧﯽ را از ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺮون ﮐﺸﻴﺪﻩ، ﻧﺠﺎت‬ ‫دهﻴﺪ؛ و ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﺮس، رﺣﻤﺖ ﻧﺸﺎن دهﻴﺪ. در ﻋﻴﻦﺣﺎل، ﺣﺘﯽ از ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ‬ ‫ﺁﻟﻮدﻩ ﺑﻪ ﺷﻬﻮات ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ.‬

‫ﺣﻤﺪ و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪا‬

‫۴٢ﺑﺮ او ﮐﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﺷﻤﺎ را از ﻟﻐﺰش ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎﻩ دارد و ﺑﯽﻋﻴﺐ و ﺑﺎ ﺷﺎدﯼ‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ در ﺣﻀﻮر ﭘﺮﺟﻼل ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎزد، ۵٢ﺑﺮ ﺁن ﺧﺪاﯼ ﻳﮑﺘﺎ و ﻧﺠﺎتدهﻨﺪۀ ﻣﺎ،‬ ‫ﺑﻪواﺳﻄﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ، از ازل، ﺣﺎل، و ﺗﺎ اﺑﺪ، ﺟﻼل و ﺷﮑﻮﻩ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ و‬ ‫ﻗﺪرت ﺑﺎد! ﺁﻣﻴﻦ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﮥ ﻳﻮﺣﻨﺎﯼ رﺳﻮل‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ١‬
‫ﺳﺮﺁﻏﺎز‬
‫١ﻣﮑﺎﺷﻔﮥ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ او ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ را ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ زود واﻗﻊ ﺷﻮد،‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد ﺑﺎزﻧﻤﺎﻳﺪ، و ﺁن را ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﺎدﻣﺶ ﻳﻮﺣﻨﺎ ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ﺳﺎﺧﺖ. ٢و ﻳﻮﺣﻨﺎ ﺑﺮ هﺮﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺮ ﮐﻼم ﺧﺪا و ﺷﻬﺎدت ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ، ﮔﻮاهﯽ‬ ‫ﻣﯽدهﺪ. ٣ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﮐﺴﯽﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﻼم ﻧﺒ ّت را ﻗﺮاﺋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺁن‬ ‫ﻮ‬ ‫را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﺁﻧﭽﻪ را در ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻧﺪ، زﻳﺮا وﻗﺖ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ.‬

‫درود و ﻧﻴﺎﻳﺶ‬
‫۴از ﻳﻮﺣﻨﺎ،‬ ‫ﺑﻪ هﻔﺖ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﮐﻪ در اﻳﺎﻟﺖ ﺁﺳﻴﺎ هﺴﺘﻨﺪ: ﻓﻴﺾ و ﺁراﻣﺶ از ﺟﺎﻧﺐ او ﮐﻪ هﺴﺖ و ﺑﻮد‬ ‫و ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد، و از ﺟﺎﻧﺐ هﻔﺖ روح ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺗﺨﺖ او، ۵و از ﺟﺎﻧﺐ ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺴﻴﺢ، ﺁن ﺷﺎهﺪ اﻣﻴﻦ و ﻧﺨﺴﺘﺰادﻩ از ﻣﺮدﮔﺎن و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯼ ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺟﻬﺎن.‬ ‫ﺑﺮ او ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮن ﺧﻮد ﻣﺎ را از ﮔﻨﺎهﺎﻧﻤﺎن رهﺎﻧﻴﺪﻩ اﺳﺖ، ۶و‬ ‫از ﻣﺎ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﮐﺎهﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﺧﺪا و ﭘﺪرش ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮ او ﺟﻼل و‬ ‫ﻗﺪرت ﺑﺎد، ﺗﺎ اﺑﺪ. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫٧هﺎن ﺑﺎ اﺑﺮهﺎ ﻣﯽﺁﻳﺪ،‬ ‫هﺮ ﭼﺸﻤﯽ او را ﺧﻮاهﺪ دﻳﺪ،‬ ‫ﺣﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ زﺧﻢ ﻧﻴﺰﻩ ﺑﻪ او زدﻧﺪ؛‬ ‫و هﻤﮥ ﻃﻮاﻳﻒ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﮔﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﺸﺴﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫ﺁرﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫٨ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪا ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﻣﻨﻢ ›اﻟﻒ‹ و ﻣﻨﻢ ›ﯼ‹؛ ﻣﻨﻢ ﺁن ﮐﻪ هﺴﺖ و ﺑﻮد و ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺁن‬ ‫ْ‬ ‫ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ.«‬

‫ﻇﺎهﺮ ﺷﺪن ﻋﻴﺴﯽ ﺑﻪ ﻳﻮﺣﻨﺎ‬

‫٩ﻣﻦ ﻳﻮﺣﻨﺎ، ﺑﺮادر ﺷﻤﺎ، ﮐﻪ در رﻧﺠﻬﺎ و در ﭘﺎدﺷﺎهﯽ و در اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﮐﻪ در ﻋﻴﺴﯽ‬ ‫از ﺁن ﻣﺎﺳﺖ، ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺷﺮﻳﮑﻢ، ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﮐﻼم ﺧﺪا و ﺷﻬﺎدت ﻋﻴﺴﯽ، در ﺟﺰﻳﺮۀ ﭘﺎﺗﻤﻮس‬ ‫ﺑﻮدم. ٠١در روز ﺧﺪاوﻧﺪ، در روح ﺷﺪم و ﺻﺪاﻳﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﭼﻮن ﺑﺎﻧﮓ ﺷﻴﭙﻮر از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬ ‫ِ‬

‫ﺷﻨﻴﺪم ١١ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ ﺑﺮ ﻃﻮﻣﺎرﯼ ﺑﻨﻮﻳﺲ و ﺑﻪ هﻔﺖ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ‬ ‫اﻓ ُﺲ، ِزﻣﻴﺮ، ِﺮﮔﺎﻣﻮم، ﺗﻴﺎﺗﻴﺮا، ﺳﺎر ِس، ﻓﻴﻼ ِﻟﻔﻴﻪ و ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ ﺑﻔﺮﺳﺖ.«‬ ‫د‬ ‫د‬ ‫ﭘ‬ ‫ِ ِﺴ ا‬ ‫٢١ﭘﺲ رو ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪم ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁن ﭼﻪ ﺻﺪاﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ؛‬ ‫و ﭼﻮن ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ، هﻔﺖ ﭼﺮاﻏﺪان ﻃﻼ دﻳﺪم، ٣١و در ﻣﻴﺎن ﺁن ﭼﺮاﻏﺪاﻧﻬﺎ ﻳﮑﯽ را دﻳﺪم ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ »ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن« ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ. او رداﻳﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ و ﺷﺎﻟﯽ ز ّﻳﻦ ﺑﺮ ﮔﺮد ﺳﻴﻨﻪ.‬ ‫ر‬ ‫۴١ﺳﺮ و ﻣﻮﻳﺶ ﭼﻮن ﭘﺸﻢ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺪﯼ ﺑﺮف، و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭼﻮن ﺁﺗﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻮد.‬ ‫ِ‬ ‫۵١ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﭼﻮن ﺑﺮﻧﺞ ﺗﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد در ﮐﻮرﻩ ﮔﺪاﺧﺘﻪ، و ﺻﺪاﻳﺶ ﺑﻪ ﻏ ّش ﺳﻴﻼﺑﻬﺎﯼ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺧﺮوﺷﺎن ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ. ۶١و در دﺳﺖ راﺳﺘﺶ هﻔﺖ ﺳﺘﺎرﻩ داﺷﺖ و از دهﺎﻧﺶ ﺷﻤﺸﻴﺮﯼ‬ ‫ﺑ ّان و دودم ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻣﺪ، و ﭼﻬﺮﻩاش ﭼﻮﻧﺎن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻮد در درﺧﺸﺶ ﮐﺎﻣﻠﺶ.‬ ‫ُﺮ‬ ‫٧١ﭼﻮن او را دﻳﺪم هﻤﭽﻮن ﻣﺮدﻩ ﭘﻴﺶ ﭘﺎهﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎدم. ا ّﺎ او دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻧﻬﺎد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﻢ ﻣﺪار، ﻣﻦ ا ّﻟﻢ و ﻣﻦ ﺁﺧﺮ؛ ٨١و ﻣﻦ ﺁن ﮐﻪ زﻧﺪﻩ اوﺳﺖ. ﻣﺮدﻩ ﺑﻮدم،‬ ‫و‬ ‫ا ّﺎ اﻳﻨﮏ ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ زﻧﺪۀ ﺟﺎوﻳﺪم و ﮐﻠﻴﺪهﺎﯼ ﻣﺮگ و ﺟﻬﺎن ﻣﺮدﮔﺎن در دﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٩١»ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻩاﯼ، و ﺁﻧﭽﻪ اﮐﻨﻮن هﺴﺖ و ﺁﻧﭽﻪ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، هﻤﻪ را‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺲ. ٠٢راز ﺁن هﻔﺖ ﺳﺘﺎرﻩ ﮐﻪ در دﺳﺖ راﺳﺖ ﻣﻦ دﻳﺪﯼ و راز ﺁن هﻔﺖ ﭼﺮاﻏﺪان‬ ‫ﻃﻼ اﻳﻦ اﺳﺖ: ﺁن هﻔﺖ ﺳﺘﺎرﻩ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن هﻔﺖ ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﻨﺪ، و ﺁن هﻔﺖ ﭼﺮاﻏﺪان، هﻤﺎن‬ ‫هﻔﺖ ﮐﻠﻴﺴﺎ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٢‬
‫ﭘﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ اﻓ ُﺲ‬ ‫ِ ِﺴ‬
‫١»ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ اﻓ ُﺲ ﺑﻨﻮﻳﺲ:‬ ‫ِ ِﺴ‬ ‫»ﺁن ﮐﻪ هﻔﺖ ﺳﺘﺎرﻩ در دﺳﺖ راﺳﺖ دارد و در ﻣﻴﺎن هﻔﺖ ﭼﺮاﻏﺪان ﻃﻼ ﮔﺎم‬ ‫ﻣﯽزﻧﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ٢اﻋﻤﺎل ﺗﻮ را ﻣﯽداﻧﻢ و از ﺳﺨﺘﮑﻮﺷﯽ و ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﺗﻮ ﺁﮔﺎهﻢ.‬ ‫ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﺮﻳﺮان را ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯽ ﮐﺮد و ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪدروغ ادﻋﺎﯼ رﺳﺎﻟﺖ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺁزﻣﻮدﻩاﯼ و ﺁﻧﺎن را دروﻏﮕﻮ ﻳﺎﻓﺘﻪاﯼ. ٣ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺸﺎن دادﻩاﯼ و‬ ‫ﺑﻪﭘﺎس ﻧﺎم ﻣﻦ ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدﻩاﯼ و ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩاﯼ.‬ ‫۴»ا ّﺎ اﻳﻦ اﻳﺮاد را ﺑﺮ ﺗﻮ دارم ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺧﻮد را ﻓﺮوﮔﺬاﺷﺘﻪاﯼ. ۵ﺑﻪ ﻳﺎدﺁر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ از ﭼﻪ اوﺟﯽ ﺳﻘﻮط ﮐﺮدﻩاﯼ. ﭘﺲ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ و اﻋﻤﺎﻟﯽ را ﺑﻪﺟﺎ ﺁور ﮐﻪ در ﺁﻏﺎز ﺑﻪﺟﺎ‬ ‫ﻣﯽﺁوردﯼ. ﭼﻪ اﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﻨﯽ، ﺧﻮد ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ و ﭼﺮاﻏﺪاﻧﺖ را از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ هﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﮔﻴﺮم. ۶وﻟﯽ اﻳﻦ اﻣﺘﻴﺎز را دارﯼ ﮐﻪ از ﮐﺎرهﺎﯼ ﻧﻴﮑﻮﻻﻳﻴﺎن ﺑﻴﺰارﯼ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺰارم.‬ ‫٧»ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ روح ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. هﺮﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، ﺑﻪ او‬ ‫ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮردن از درﺧﺖ ﺣﻴﺎت را ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﮐﻪ در ﻓﺮدوس ﺧﺪاﺳﺖ.‬

‫ﭘﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ِزﻣﻴﺮ‬ ‫ا‬

‫٨»ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ِزﻣﻴﺮ ﺑﻨﻮﻳﺲ:‬ ‫ا‬ ‫»ﺁن ا ّل و ﺁن ﺁﺧﺮ ﮐﻪ ُﺮد و ﺑﺎز زﻧﺪﻩ ﺷﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ٩از ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ و ﻓﻘﺮ ﺗﻮ‬ ‫ﻣ‬ ‫و‬ ‫ﺁﮔﺎهﻢ، ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪﯼ! از ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﯼ ﻧﺎرواﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻻف ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﻣﯽزﻧﻨﺪ و ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻨﻴﺴﮥ ﺷﻴﻄﺎﻧﻨﺪ، ﺑﺎﺧﺒﺮم. ٠١از رﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ ﮐﺸﻴﺪ، ﻣﺘﺮس. ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎش ﮐﻪ‬ ‫اﺑﻠﻴﺲ ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ زﻧﺪان ﺧﻮاهﺪ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺁزﻣﻮدﻩ ﺷﻮﻳﺪ و دﻩ روز ﺁزار ﺧﻮاهﻴﺪ‬ ‫دﻳﺪ. ﻟﻴﮑﻦ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺟﺎن وﻓﺎدار ﺑﻤﺎن ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎج ﺣﻴﺎت را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ.‬ ‫١١»ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ روح ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. هﺮﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، از‬ ‫ﻣﺮگ دوم ﮔﺰﻧﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ.‬ ‫ّ‬

‫ﭘﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ِﺮﮔﺎﻣﻮم‬ ‫ﭘ‬

‫٢١»ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ِﺮﮔﺎﻣﻮم ﺑﻨﻮﻳﺲ:‬ ‫ﭘ‬ ‫»او ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑ ّان دودم دارد، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ٣١ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ،‬ ‫ُﺮ ِ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ. ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ وﻓﺎدار ﻣﺎﻧﺪﻩاﯼ و ﺣﺘﯽ در اﻳﺎم‬ ‫ﺁﻧﺘﻴﭙﺎس، ﺁن ﮔﻮاﻩ اﻣﻴﻦ ﻣﻦ ﮐﻪ او را در ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ زﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ ﮐﺸﺘﻨﺪ، اﻳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ داﺷﺘﯽ اﻧﮑﺎر ﻧﮑﺮدﯼ.‬ ‫۴١»ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ، ﻳﮑﯽ دو اﻳﺮاد ﺑﺮ ﺗﻮ دارم. در ﺁﻧﺠﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ را دارﯼ ﮐﻪ از ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫َﻠﻌﺎم ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ هﻤﺎن ﮐﻪ ﺑﺎﻻق را ﺁﻣﻮﺧﺖ ﮐﻪ اﺳﺮاﺋﻴﻠﻴﺎن را ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰاﻧﺪ ﺗﺎ از‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ ﺑﺨﻮرﻧﺪ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨﺪ. ۵١از اﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ را‬ ‫هﻢ دارﯼ ﮐﻪ از ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻴﮑﻮﻻﻳﻴﺎن ﭘﻴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ۶١ﭘﺲ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ، وﮔﺮﻧﻪ ﺑﺰودﯼ ﻧﺰد ﺗﻮ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ دهﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮاهﻢ ﺟﻨﮕﻴﺪ.‬ ‫٧١»ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ روح ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ. هﺮﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، ﺑﻪ‬ ‫او از ﺁن ›ﻣ ّﺎﯼ‹ ﻣﺨﻔﯽ ﺧﻮاهﻢ داد. هﻢ ﺑﻪ او ﺳﻨﮕﯽ ﺳﻔﻴﺪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﻧﺎم‬ ‫َﻨ‬ ‫ﺗﺎزﻩاﯼ ﺣﮏ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﺮ ﺁن ﮐﻪ درﻳﺎﻓﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ.‬

‫ﭘﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺗﻴﺎﺗﻴﺮا‬

‫٨١»ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺗﻴﺎﺗﻴﺮا ﺑﻨﻮﻳﺲ:‬ ‫»ﭘﺴﺮ ﺧﺪا ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﭼﻮن ﺁﺗﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ دارد و ﭘﺎهﺎﻳﯽ ﭼﻮن ﺑﺮﻧﺞ ﺗﺎﻓﺘﻪ، ﭼﻨﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ٩١ﻣﻦ از اﻋﻤﺎل ﺗﻮ، از ﻣﺤﺒﺖ و وﻓﺎدارﯼ و ﺧﺪﻣﺖ و ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﺗﻮ ﺁﮔﺎهﻢ، و‬ ‫ﺁﮔﺎهﻢ ﮐﻪ اﻋﻤﺎل ﺗﻮ اﮐﻨﻮن ﺑﻴﺶ از ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ٠٢ا ّﺎ اﻳﻦ اﻳﺮاد را ﺑﺮ ﺗﻮ دارم ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن‬ ‫ﻣ‬ ‫زن اﻳﺰاﺑﻞ ﻧﺎم ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻧﺒﻴﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، ﺁﺳﺎن ﻣﯽﮔﻴﺮﯼ. هﻢاو ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺧﻮد ﺑﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ﻣﺮا ﻣﯽﻓﺮﻳﺒﺪ ﺗﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﯽﻋﻔﺘﯽ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨﺪ و از ﺧﻮراﮎ ﺗﻘﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ ﺑﺨﻮرﻧﺪ. ١٢ﺑﻪ او‬

‫ﻣﻬﻠﺖ دادﻩام ﺗﺎ از هﺮزﮔﯽ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ، ا ّﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻧﺪارد. ٢٢ﭘﺲ او را ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ‬ ‫ﻣ‬ ‫رﻧﺠﻮرﯼ ﺧﻮاهﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﺑﺎ او ﻣﺮﺗﮑﺐ زﻧﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ رﻧﺠﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد، ﻣﮕﺮاﻳﻨﮑﻪ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ راهﻬﺎﯼ او ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ٣٢و ﻓﺮزﻧﺪان او را ﺑﻪ هﻼﮐﺖ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ رﺳﺎﻧﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺎوﺷﮕﺮ دﻟﻬﺎ و اﻓﮑﺎرم و ﺑﻪ‬ ‫هﺮﻳﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ اﻋﻤﺎﻟﺶ ﭘﺎداش ﺧﻮاهﻢ داد. ۴٢ا ّﺎ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﮥ ﺷﻤﺎ در ﺗﻴﺎﺗﻴﺮا، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﭘﻴﺮو اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ و ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ›اﺳﺮار ﻧﻬﺎﻧﯽ ﺷﻴﻄﺎن‹ را ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺘﻪاﻳﺪ، اﻳﻦ را‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎرﯼ ﺑﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ دوش دارﻳﺪ، ﻧﻤﯽﮔﺬارم. ۵٢ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺪارﯼ‬ ‫از ﺁﻧﭽﻪ دارﻳﺪ ﺑﮑﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻢ.‬ ‫۶٢»هﺮﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، و ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮا ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ اﻧﺠﺎم دهﺪ، او را اﻗﺘﺪار ﺑﺮ ﻗﻮﻣﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ،‬ ‫٧٢›ﺑﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺁهﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﺣﮑﻢ ﺧﻮاهﺪ راﻧﺪ؛‬ ‫و ﺁﻧﺎن را ﭼﻮن ﺳﺒﻮﯼ ﺳﻔﺎﻟﻴﻦ ُﺮد ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد،‹‬ ‫ﺧ‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ اﻗﺘﺪار را از ﭘﺪرم ﻳﺎﻓﺘﻪام. ٨٢ﺁرﯼ، ﺑﻪ او ﺳﺘﺎرۀ ﺻﺒﺢ را‬ ‫ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٩٢ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ روح ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٣‬
‫ﭘﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺳﺎر ِس‬ ‫د‬
‫١»و ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﺳﺎر ِس ﺑﻨﻮﻳﺲ:‬ ‫د‬ ‫»ﺁن ﮐﻪ هﻔﺖ روح ﺧﺪا و هﻔﺖ ﺳﺘﺎرﻩ را دارد، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: از اﻋﻤﺎل ﺗﻮ ﺁﮔﺎهﻢ.‬ ‫ﺁوازۀ زﻧﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺖ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﻣﺮدﻩاﯼ. ٢ﺑﻴﺪار ﺷﻮ و ﺁﻧﭽﻪ را ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﻩ و در ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﺮگ اﺳﺖ، اﺳﺘﻮار ﮔﺮدان! ﭼﺮاﮐﻪ اﻋﻤﺎل ﺗﻮ را ﻧﺰد ﺧﺪاﻳﻢ ﺑﻪﮐﻤﺎل ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ. ٣ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ را‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ، ﺑﻪ ﻳﺎدﺁر؛ ﺁن را ﻧﮕﺎﻩ دار و ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ. اﮔﺮ ﺑﻴﺪار ﻧﺸﻮﯼ، دزداﻧﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺳﺮاﻏﺖ ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ و ﺗﻮ ﺁن ﺳﺎﻋﺖ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺖ ﻣﯽﺁﻳﻢ، ﻧﺨﻮاهﯽ داﻧﺴﺖ.‬ ‫۴»ا ّﺎ ﺗﻨﯽﭼﻨﺪ هﻨﻮز در ﺳﺎر ِس دارﯼ ﮐﻪ داﻣﻦ ﺁﻟﻮدﻩ ﻧﮑﺮدﻩاﻧﺪ. اﻳﻦ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩداﻣﻨﺎن،‬ ‫ْ‬ ‫د‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺟﺎﻣﮥ ﺳﻔﻴﺪ درﺑﺮ، ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﺎم ﺧﻮاهﻨﺪ زد، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪاﻧﺪ. ۵هﺮﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، هﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫اﻳﻨﺎن، ﺑﻪ ﺟﺎﻣﮥ ﺳﻔﻴﺪ ﺁراﺳﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و ﻧﺎﻣﺶ را هﺮﮔﺰ از دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت ﻧﺨﻮاهﻢ زدود،‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ ﺁن را در ﺣﻀﻮر ﭘﺪرم و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺶ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺧﻮاهﻢ ﺁورد. ۶ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ روح ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬

‫ﭘﻴﺎم ﻣﺴﻴﺢ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﻓﻴﻼ ِﻟﻔﻴﻪ‬ ‫د‬

‫٧»ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﻓﻴﻼ ِﻟﻔﻴﻪ ﺑﻨﻮﻳﺲ:‬ ‫د‬

‫»ﺁن ﮐﻪ ﻗ ّوس اﺳﺖ و ﺣﻖ، ﺁن ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺪ داوود را دارد، ﺁن ﮐﻪ ﻣﯽﮔﺸﺎﻳﺪ و ﮐﺲ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺴﺖ، و ﻣﯽﺑﻨﺪد و ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺸﻮد، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ٨اﻋﻤﺎل ﺗﻮ را ﻣﯽداﻧﻢ.‬ ‫اﻳﻨﮏ درﯼ ﮔﺸﻮدﻩ ﭘﻴﺶ روﯼ ﺗﻮ ﻧﻬﺎدﻩام ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﺁن را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺴﺖ. ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺖ ﻧﺎﭼﻴﺰ اﺳﺖ، ا ّﺎ ﮐﻼم ﻣﺮا ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪاﯼ و ﻧﺎم ﻣﺮا اﻧﮑﺎر ﻧﮑﺮدﻩاﯼ. ٩اﻳﻨﮏ ﺁﻧﺎن را‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ از ﮐﻨﻴﺴﮥ ﺷﻴﻄﺎﻧﻨﺪ و ﺑﻪدروغ ﻻف ﻳﻬﻮدﻳﺖ ﻣﯽزﻧﻨﺪ و ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ، واﻣﯽدارم ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺎﯼ ﺗﻮ اﻓﺘﻨﺪ و اذﻋﺎن ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪام. ٠١ﺣﺎل ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺮا ﺑﻪ‬ ‫ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪاﯼ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﻮ را از ﺳﺎﻋﺖ ﺁزﻣﺎﻳﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻞ ﺟﻬﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ را ﺑﻴﺎزﻣﺎﻳﺪ، در اﻣﺎن ﺧﻮاهﻢ داﺷﺖ.‬ ‫١١»ﺑﺰودﯼ ﻣﯽﺁﻳﻢ. ﺁﻧﭽﻪ دارﯼ، ﻧﻴﮑﻮ ﻧﮕﻪدار ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺗﺎﺟﺖ را ﻧﺮﺑﺎﻳﺪ. ٢١هﺮﮐﻪ‬ ‫ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، او را ﺳﺘﻮﻧﯽ در ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪاﻳﻢ ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ، و دﻳﮕﺮ ﺁﻧﺠﺎ را هﺮﮔﺰ ﺗﺮﮎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد. ﺑﺮ او ﻧﺎم ﺧﺪاﻳﻢ را و ﻧﺎم ﺷﻬﺮ ﺧﺪاﻳﻢ، اورﺷﻠﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ را ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا از‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎزل ﻣﯽﺷﻮد، و ﻧﺎم ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮد را ﺧﻮاهﻢ ﻧﻮﺷﺖ. ٣١ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ‬ ‫روح ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.‬

‫ﭘﻴﺎم ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ‬

‫۴١»ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﮐﻠﻴﺴﺎﯼ ﻻﺋﻮدﻳﮑﻴﻪ ﺑﻨﻮﻳﺲ:‬ ‫»ﺁن ﺁﻣﻴﻦ، ﺁن ﺷﺎهﺪ اﻣﻴﻦ و راﺳﺖ، ﺁن ﮐﻪ ﻣﺒﺪأ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺧﺪاﺳﺖ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ:‬ ‫۵١اﻋﻤﺎل ﺗﻮ را ﻣﯽداﻧﻢ؛ ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﺮدﯼ و ﻧﻪ ﮔﺮم. و ﮐﺎش ﻳﺎ اﻳﻦ ﺑﻮدﯼ ﻳﺎ ﺁن.‬ ‫۶١ا ّﺎ ﭼﻮن وﻟﺮﻣﯽ، ﻧﻪ ﮔﺮم و ﻧﻪ ﺳﺮد، ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﭼﻮن ﺗﻒ از دهﺎن ﺑﻴﺮون‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪازم. ٧١ﻣﯽﮔﻮﻳﯽ: ›دوﻟﺘﻤﻨﺪم؛ ﻣﺎل اﻧﺪوﺧﺘﻪام و ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺤﺘﺎج ﻧﻴﺴﺘﻢ.‹ و ﻏﺎﻓﻠﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺖ و اﺳﻒاﻧﮕﻴﺰ و ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ و ﮐﻮر و ﻋﺮﻳﺎﻧﯽ. ٨١ﺗﻮ را ﭘﻨﺪ ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ زر ﻧﺎب‬ ‫ِ ِ‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺁﺗﺶ از ﻣﻦ ﺑﺨﺮﯼ ﺗﺎ دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺷﻮﯼ؛ و ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪﺗﻦ ﮐﻨﯽ و ﻋﺮﻳﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﺮمﺁورت را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯽ؛ و ﻣﺮهﻢ، ﺗﺎ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﮕﺬارﯼ و ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮﯼ.‬ ‫٩١»ﻣﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﺗﻮﺑﻴﺦ و ﺗﺄدﻳﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ دوﺳﺘﺸﺎن ﻣﯽدارم. ﭘﺲ ﺑﻪ ﻏﻴﺮت ﺑﻴﺎ و‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ. ٠٢هﺎن ﺑﺮ در اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﻣﯽﮐﻮﺑﻢ. ﮐﺴﯽ اﮔﺮ ﺻﺪاﯼ ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮد و در ﺑﻪ روﻳﻢ‬ ‫ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ، ﺑﻪ درون ﺧﻮاهﻢ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ او هﻤﺴﻔﺮﻩ ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ و او ﺑﺎ ﻣﻦ.‬ ‫١٢»هﺮﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، او را ﺣﻖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮدم ﺧﻮاهﻢ ﺑﺨﺸﻴﺪ،‬ ‫هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻣﺪم و ﺑﺎ ﭘﺪرم ﺑﺮ ﺗﺨﺖ او ﻧﺸﺴﺘﻢ. ٢٢ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد ﺑﺸﻨﻮد‬ ‫ﮐﻪ روح ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ.«‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ۴‬
‫ﺗﺨﺖ و ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ‬
‫١ﭘﺲ از ﺁن ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم و اﻳﻨﮏ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ درﯼ ﮔﺸﻮدﻩ در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻮد، و هﻤﺎن‬ ‫ﺻﺪاﯼ ﭼﻮن ﺑﺎﻧﮓ ﺷﻴﭙﻮر ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖﺑﺎر ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، دﻳﮕﺮﺑﺎر ﮔﻔﺖ: »ﻓﺮازﺁﯼ،‬ ‫ِ‬

‫و ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ را ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ واﻗﻊ ﺷﻮد، ﺑﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﻧﻤﻮد.« ٢دردم در روح ﺷﺪم و‬ ‫هﺎن ﺗﺨﺘﯽ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ در ﺁﺳﻤﺎن ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺑﺮ ﺁن ﺗﺨﺖ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ٣ﺁن‬ ‫ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ، ﻇﺎهﺮﯼ ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﻳﺸﻢ و ﻋﻘﻴﻖ داﺷﺖ و دورﺗﺎدور ﺗﺨﺖ را رﻧﮕﻴﻦﮐﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ِ‬ ‫زﻣ ّدﮔﻮن ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ۴ﮔﺮداﮔﺮد ﺗﺨﺖ، ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺗﺨﺖ دﻳﮕﺮ ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﭘﻴﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺁﻧﺎن ﺟﺎﻣﮥ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ و ﺗﺎج ﻃﻼ ﺑﺮ ﺳﺮ. ۵و از‬ ‫ﺗﺨﺖ، ﺑﺮق ﺁذرﺧﺶ ﺑﺮﻣﯽﺧﺎﺳﺖ و ﻏﺮﻳﻮ ﻏ ّش رﻋﺪ. ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺗﺨﺖ، هﻔﺖ ﻣﺸﻌﻞ‬ ‫ِ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻮد. اﻳﻨﻬﺎ هﻔﺖ روح ﺧﺪاﻳﻨﺪ. ۶و ﭘﻴﺶ ﺗﺨﺖ، ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ درﻳﺎﻳﯽ از ﺷﻴﺸﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ، ﺷﻔﺎف ﭼﻮن ﺑﻠﻮر.‬ ‫در ﺁن ﻣﻴﺎن، در اﻃﺮاف ﺗﺨﺖ، ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﺑﻮد، ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ از ﭼﺸﻢ، از ﭘﻴﺶ و‬ ‫از ﭘﺲ. ٧ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪۀ ا ّل، ﺑﻪ ﺷﻴﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪۀ د ّم ﺑﻪ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ. ﺳ ّﻣﯽ،‬ ‫ﻮ‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ﺻﻮرت اﻧﺴﺎن داﺷﺖ و ﭼﻬﺎرﻣﯽ، ﭼﻮﻧﺎن ﻋﻘﺎﺑﯽ ﺑﻮد در ﭘﺮواز. ٨ﺁﻧﻬﺎ هﺮﮐﺪام ﺷﺶ ﺑﺎل‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ و دورﺗﺎدور، ﺣﺘﯽ زﻳﺮ ﺑﺎﻟﻬﺎ، ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ از ﭼﺸﻢ ﺑﻮدﻧﺪ، و ﺷﺒﺎﻧﻪروز ﺑﯽوﻗﻔﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﻗ ّوس، ﻗ ّوس، ﻗ ّوس اﺳﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ،‬ ‫ْ‬ ‫او ﮐﻪ ﺑﻮد و هﺴﺖ و ﻣﯽﺁﻳﺪ.«‬ ‫٩هﺮﺑﺎر ﮐﻪ ﺁن ﻣﻮﺟﻮدهﺎﯼ زﻧﺪﻩ، ﺟﻼل و ﻋ ّت و ﺳﭙﺎس ﻧﺜﺎر ﺁن ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺰ‬ ‫ﮐﻪ ﺟﺎوداﻧﻪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ٠١ﺁن ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﭘﻴﺮ ﭘﻴﺶ روﯼ ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﯽاﻓﺘﻨﺪ‬ ‫و او را ﮐﻪ ﺟﺎوداﻧﻪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ و ﭘﻴﺶ ﺗﺨﺖ او ﺗﺎج از ﺳﺮ ﻓﺮوﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ و‬ ‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ:‬ ‫١١»اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ،‬ ‫ْ‬ ‫ﺗﻮ ﺳﺰاوار ﺟﻼل و ﻋ ّت و ﻗﺪرﺗﯽ،‬ ‫ﺰ‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎر هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺗﻮﻳﯽ‬ ‫و هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮ وﺟﻮد ﻳﺎﻓﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪ.«‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ۵‬
‫ﻃﻮﻣﺎر و ﺑﺮﻩ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ در دﺳﺖ راﺳﺖ ﺁن ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ ﻃﻮﻣﺎرﯼ دﻳﺪم ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﻳﯽ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ و روﯼ‬ ‫ﺁن، و ﻃﻮﻣﺎر ﺑﻪ هﻔﺖ ُﻬﺮ ﻣﻤْﻬﻮر ﺑﻮد. ٢و ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺪا‬ ‫ﻣ َ‬ ‫ﻣﯽداد: »ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﺑﺮداﺷﺘﻦ ُﻬﺮهﺎ و ﮔﺸﻮدن ﻃﻮﻣﺎر ﺑﺎﺷﺪ؟« ٣و هﻴﭻﮐﺲ، ﻧﻪ‬ ‫ﻣ‬

‫در ﺁﺳﻤﺎن، ﻧﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ، و ﻧﻪ در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ، ﺗﻮان ﺁن را ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﻃﻮﻣﺎر را ﺑﺮﮔﺸﺎﻳﺪ‬ ‫ﻳﺎ ﺣﺘﯽ در ﺁن ﻧﻈﺮ ﮐﻨﺪ. ۴ﻣﻦ زارزار ﻣﯽﮔﺮﻳﺴﺘﻢ زﻳﺮا هﻴﭻﮐﺲ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺳﺰاوار‬ ‫ﮔﺸﻮدن ﻃﻮﻣﺎر ﻳﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدن در ﺁن ﺑﺎﺷﺪ. ۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﮑﯽ از ﭘﻴﺮان ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﮔﺮﻳﺎن‬ ‫ﻣﺒﺎش. اﻳﻨﮏ ﺁن ﺷﻴﺮ ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻳﻬﻮدا، ﺁن رﻳﺸﮥ داوود، ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ، ﺗﺎ ﻃﻮﻣﺎر و هﻔﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ُﻬﺮ ﺁن را ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ.«‬ ‫ﻣ‬ ‫۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮﻩاﯼ دﻳﺪم ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ذﺑﺢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، اﻳﺴﺘﺎدﻩ در ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺨﺖ و ﻣﺤﺼﻮر ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ و ﭘﻴﺮان. هﻔﺖ ﺷﺎخ داﺷﺖ و هﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﮐﻪ هﻔﺖ روح ﺧﺪاﻳﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻤﺎم زﻣﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ. ٧او ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﻃﻮﻣﺎر را از دﺳﺖ راﺳﺖ ﺁن ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ. ٨ﭘﺲ از ﺁﻧﮑﻪ ﻃﻮﻣﺎر را ﮔﺮﻓﺖ، ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ و ﺁن ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﭘﻴﺮ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ ﺑﺮﻩ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ﺁﻧﻬﺎ هﺮﻳﮏ ﭼﻨﮕﯽ در دﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﺟﺎﻣﯽ ز ّﻳﻦ ﺁﮐﻨﺪﻩ‬ ‫ر ْ‬ ‫از ﺑﺨﻮرﯼ ﮐﻪ هﻤﺎن دﻋﺎهﺎﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن اﺳﺖ. ٩و ﺳﺮودﯼ ﺗﺎزﻩ ﺑﺪﻳﻦﺳﺎن ﻣﯽﺳﺮودﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫ﺪ‬ ‫»ﺗﻮ ﺳﺰاوار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻃﻮﻣﺎرﯼ و ﺳﺰاوار ﮔﺸﻮدن ُﻬﺮهﺎﯼ ﺁن،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭼﺮاﮐﻪ ذﺑﺢ ﺷﺪﯼ، و ﺑﺎ ﺧﻮن ﺧﻮد ﻣﺮدم را‬ ‫از هﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ و زﺑﺎن و ﻗﻮم و ﻣﻠﺖ،‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﺪا ﺧﺮﻳﺪﯼ؛‬ ‫٠١و از ﺁﻧﺎن ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﯽ و ﮐﺎهﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫و اﻳﻨﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.«‬ ‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم و ﺻﺪاﯼ ﺧﻴﻞ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن را ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﮔﺮداﮔﺮد ﺁن ﺗﺨﺖ ﻓﺮاهﻢ‬ ‫ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ و ﮔﺮداﮔﺮد ﺁن ﻣﻮﺟﻮدهﺎﯼ زﻧﺪﻩ و ﺁن ﭘﻴﺮان. ﺷﻤﺎر ﺁﻧﻬﺎ از هﺰارانهﺰار و‬ ‫ﮐﺮورهﺎﮐﺮور ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد. ٢١و ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﺁن ﺑﺮۀ ذﺑﺢ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺳﺰاوار ﻗﺪرت و ﺛﺮوت و ﺣﮑﻤﺖ و ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ اﺳﺖ،‬ ‫و ﺳﺰاوار ﺣﺮﻣﺖ و ﺟﻼل و ﺳﺘﺎﻳﺶ.«‬ ‫٣١ﺳﭙﺲ ﺷﻨﻴﺪم هﺮ ﻣﺨﻠﻮﻗﯽ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ و زﻳﺮ زﻣﻴﻦ و در درﻳﺎﺳﺖ، ﺑﺎ‬ ‫هﺮﺁﻧﭽﻪ در ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﺳﺮودﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»ﺳﺘﺎﻳﺶ و ﺣﺮﻣﺖ، و ﺟﻼل و ﻗﺪرت،‬ ‫ﺗﺎ اﺑﺪ از ﺁن ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ و ﺑﺮﻩ ﺑﺎد.«‬ ‫ِ‬

‫۴١و ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺁﻣﻴﻦ«، و ﺁن ﭘﻴﺮان ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﻧﻴﺎﻳﺶ‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ۶‬
‫ﮔﺸﻮدن ﺷﺶ ُﻬﺮ ا ّل‬ ‫ﻣ و‬
‫١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻩ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ُﻬﺮ از ﺁن هﻔﺖ ُﻬﺮ را ﮔﺸﻮد، ﻣﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻮدم و ﺷﻨﻴﺪم‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻳﮑﯽ از ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﯽ ﭼﻮن رﻋﺪ ﮔﻔﺖ: »ﭘﻴﺶﺁﯼ!« ٢هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﮐﺮدم اﺳﺒﯽ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ. ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن اﺳﺐ ﺳﻮار ﺑﻮد، ﮐﻤﺎﻧﯽ در دﺳﺖ‬ ‫داﺷﺖ؛ ﺑﻪ او ﺗﺎﺟﯽ دادﻩ ﺷﺪ و او ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﻇﻔﺮ ﺑﻴﺎﺑﺪ.‬ ‫٣و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ د ّﻣﻴﻦ ُﻬﺮ را ﮔﺸﻮد، ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ د ّﻣﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ:‬ ‫و‬ ‫ﻣ‬ ‫و‬ ‫»ﭘﻴﺶﺁﯼ!« ۴و اﺳﺒﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﯽ ﺁﺗﺶ ﺑﻮد، و ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن اﺳﺐ‬ ‫ﺳﻮار ﺑﻮد ﻗﺪرت دادﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺻﻠﺢ از روﯼ زﻣﻴﻦ ﺑﺮﮔﻴﺮد و ﺁدﻣﻴﺎن را ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎر ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﺑﺮﮔﻤﺎرد. و ﺑﻪ او ﺷﻤﺸﻴﺮﯼ ﺑﺰرگ دادﻩ ﺷﺪ.‬ ‫۵و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳ ّﻣﻴﻦ ُﻬﺮ را ﮔﺸﻮد، ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺳ ّﻣﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻮ‬ ‫»ﭘﻴﺶﺁﯼ!« هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم اﺳﺒﯽ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ و ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن اﺳﺐ‬ ‫ﺳﻮار ﺑﻮد ﺗﺮازوﻳﯽ در دﺳﺖ داﺷﺖ. ۶و از ﻣﻴﺎن ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﭼﻴﺰﯼ ﺷﺒﻴﻪ‬ ‫ﺻﺪاﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﻳﮏ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﮔﻨﺪم، ﻣﺰد ﻳﮏ روز، و ﺳﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ ﺟﻮ، ﻣﺰد ﻳﮏ‬ ‫روز؛ و روﻏﻦ و ﺷﺮاب را ﺿﺎﻳﻊ ﻣﮑﻦ!«‬ ‫٧و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ ُﻬﺮ را ﮔﺸﻮد، ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﮔﻔﺖ:‬ ‫ﻣ‬ ‫»ﭘﻴﺶﺁﯼ!« ٨هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم اﺳﺒﯽ ﭘﺮﻳﺪﻩرﻧﮓ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ و ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن‬ ‫اﺳﺐ ﺳﻮار ﺑﻮد ﻣﺮگ ﻧﺎم داﺷﺖ و ﺟﻬﺎن ﻣﺮدﮔﺎن از ﭘﯽ او ﻣﯽﺁﻣﺪ. و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻳﮏ رﺑﻊ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﻗﺪرت دادﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ و ﻗﺤﻄﯽ و ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﻣﻬﻠﮏ و وﺣﻮش روﯼ‬ ‫زﻣﻴﻦ.‬ ‫٩و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ُﻬﺮ ﭘﻨﺠﻢ را ﮔﺸﻮد، زﻳﺮ ﻣﺬﺑﺢ، ﻧﻔﻮس ﮐﺴﺎﻧﯽ را دﻳﺪم ﮐﻪ در راﻩ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻼم ﺧﺪا و ﺷﻬﺎدﺗﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ، ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ٠١اﻳﻨﺎن ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ: »اﯼ‬ ‫ﺳﺮور ﻣﻘﺘﺪر، اﯼ ﻗ ّوس، اﯼ ﺑﺮﺣﻖ، ﺗﺎﺑﻪﮐﯽ از داورﯼ زﻣﻴﻨﻴﺎن و ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮن ﻣﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫از ﺁﻧﺎن ﺑﺎزﻣﯽاﻳﺴﺘﯽ؟« ١١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ هﺮ ﻳﮏ از ﺁن ﻧﻔﻮس، رداﻳﯽ ﺳﻔﻴﺪ دادﻩ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﯽ دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺎراﻣﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎر هﻤﺮدﻳﻔﺎن و ﺑﺮادراﻧﺸﺎن ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮن ﺁﻧﺎن‬ ‫ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ، ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮدد.‬ ‫٢١و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺸﻤﻴﻦ ُﻬﺮ را ﮔﺸﻮد، ﻣﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ زﻣﻴﻦﻟﺮزﻩاﯼ ﻋﻈﻴﻢ‬ ‫ﻣ‬ ‫روﯼ داد و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪ، ﭼﻮن ﭘﻼﺳﻴﻦﺟﺎﻣﻪاﯼ از ﻣﻮﯼ ﺑﺰ؛ و ﻣﺎﻩ، ﻳﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺑﻪ‬ ‫ْ‬ ‫رﻧﮓ ﺧﻮن ﮔﺸﺖ. ٣١و ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻓﺮورﻳﺨﺘﻨﺪ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ اﻧﺠﻴﺮهﺎﯼ‬ ‫ِ‬ ‫دﻳﺮ َس ﺑﻪ ﺗﮑﺎن ﺗﻨﺪﺑﺎدﯼ از درﺧﺖ ﻓﺮوﻣﯽرﻳﺰﻧﺪ. ۴١و ﺁﺳﻤﺎن ﺟﻤﻊ ﺷﺪ، ﭼﻮن ﻃﻮﻣﺎرﯼ‬ ‫ر‬ ‫ﮐﻪ در ﺧﻮد ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺷﻮد، و هﺮ ﮐﻮﻩ و ﺟﺰﻳﺮﻩاﯼ از ﺟﺎﯼ ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ.‬

‫۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺎدﺷﺎهﺎن زﻣﻴﻦ و ﺑﺰرﮔﺎن، و ﺳﭙﻬﺴﺎﻻران و دوﻟﺘﻤﻨﺪان و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪان، و هﺮ‬ ‫ﻏﻼم و هﺮ ﺁزادﻣﺮدﯼ در ﻏﺎرهﺎ و در ﻣﻴﺎن ﺻﺨﺮﻩهﺎﯼ ﮐﻮهﻬﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ۶١ﺁﻧﺎن‬ ‫ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﮐﻮهﻬﺎ و ﺻﺨﺮﻩهﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ: » َﺮ ﻣﺎ ﻓﺮود ﺁﻳﻴﺪ و ﻣﺎ را از روﯼ ﺁن ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ‬ ‫ﺑ‬ ‫و از ﺧﺸﻢ ﺑﺮﻩ ﻓﺮوﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ. ٧١زﻳﺮا ﮐﻪ روز ﺑﺰرگ ﺧﺸﻢ ﺁﻧﺎن ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ و ﮐﻪ را ﺗﻮان‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ اﺳﺖ؟«‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٧‬
‫ُﻬﺮ ﺷﺪن ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪا‬ ‫ﻣ‬
‫١ﭘﺲ از ﺁن، دﻳﺪم ﭼﻬﺎر ﻓﺮﺷﺘﻪ در ﭼﻬﺎرﮔﻮﺷﮥ زﻣﻴﻦ اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ و ﭼﻬﺎر ﺑﺎد زﻣﻴﻦ را‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺎزﻣﯽدارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧﺸﮑﯽ و درﻳﺎ و هﻴﭻ درﺧﺘﯽ ﻧﻮزﻧﺪ. ٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﮕﺮ دﻳﺪم ﮐﻪ‬ ‫از ﻣﺤﻞ ﻃﻠﻮع ﺁﻓﺘﺎب ﺳﺮﻣﯽزد و ُﻬﺮ ﺧﺪاﯼ زﻧﺪﻩ ﺑﺎ او ﺑﻮد. و ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﺁن ﭼﻬﺎر‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻗﺪرت ﺁﺳﻴﺐ رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ ﺧﺸﮑﯽ و درﻳﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ دادﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، ﻧﺪا داد ﮐﻪ:‬ ‫٣»ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪاﻳﻤﺎن ُﻬﺮ زﻧﻴﻢ، ﺑﻪ ﺧﺸﮑﯽ و درﻳﺎ و درﺧﺘﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪ.« ۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺷﻤﺎر ُﻬﺮﺷﺪﮔﺎن ﺻﺪ و ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ از ﮐﻞ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﺑﻮد.‬ ‫۵از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻳﻬﻮدا دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ ُﻬﺮ ﺷﺪﻧﺪ،‬ ‫ﻣ‬ ‫از ﻗﺒﻴﻠﮥ ِﺋﻮﺑﻴﻦ، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫ر‬ ‫از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﺟﺎد، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫۶از ﻗﺒﻴﻠﮥ َﺷﻴﺮ، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫ا‬ ‫از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻧﻔْﺘﺎﻟﯽ، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫َ‬ ‫از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻣ َﺴﯽ، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫َﻨ‬ ‫٧از ﻗﺒﻴﻠﮥ َﻤﻌﻮن، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫ﺷ‬ ‫از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻻوﯼ، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫از ﻗﺒﻴﻠﮥ ِﺴﺎﮐﺎر، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫ﻳ‬ ‫٨از ﻗﺒﻴﻠﮥ ِﺑﻮﻟﻮن، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫ز‬ ‫از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﻳﻮﺳﻒ، دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ،‬ ‫و از ﻗﺒﻴﻠﮥ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ دوازدﻩ هﺰار ﺗﻦ.‬

‫ﮔﺮوﻩ ﺑﯽﺷﻤﺎر ﻧﺠﺎتﻳﺎﻓﺘﮕﺎن‬

‫٩ﭘﺲ از ﺁن ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم و اﻳﻨﮏ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ از هﺮ ﻣﻠﺖ و ﻃﺎﻳﻔﻪ و ﻗﻮم و زﺑﺎن‬ ‫ﭘﻴﺶ روﯼ ﺧﻮد دﻳﺪم ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﺁﻧﺎن را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻤﺎرﻩ ﮐﻨﺪ و هﻤﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﺨﺖ و در‬ ‫ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺑﺮﻩ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. هﻤﮕﺎن رداﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ و ﺷﺎﺧﮥ ﻧﺨﻞ ﺑﻪدﺳﺖ. ٠١ﺁﻧﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺪا دردادﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»ﻧﺠﺎت از ﺁن ﺧﺪاﯼ ﻣﺎﺳﺖ،‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ؛‬ ‫و از ﺁن ﺑﺮﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫ِ‬ ‫١١و هﻤﮥ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن، ﮔﺮداﮔﺮد ﺗﺨﺖ و ﮔﺮداﮔﺮد ﭘﻴﺮان و ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ؛‬ ‫و هﻤﻪ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺗﺨﺖ روﯼ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻬﺎدﻧﺪ و ﺧﺪا را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ٢١و ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»ﺁﻣﻴﻦ!‬ ‫ﺳﺘﺎﻳﺶ و ﺟﻼل‬ ‫و ﺣﮑﻤﺖ و ﺳﭙﺎس و اﮐﺮام‬ ‫و ﻗﺪرت و ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ‬ ‫ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ را ﺑﺎد، ﺗﺎ اﺑﺪ.‬ ‫ﺁﻣﻴﻦ!«‬ ‫٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﮑﯽ از ﺁن ﭘﻴﺮان از ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ: »اﻳﻨﺎن ﮐﻪ رداﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪﺗﻦ دارﻧﺪ ﮐﻴﺎﻧﻨﺪ و‬ ‫از ﮐﺠﺎ ﺁﻣﺪﻩاﻧﺪ؟« ۴١ﺟﻮاب دادم: »اﻳﻦ را ﺗﻮ ﻣﯽداﻧﯽ، ﺳﺮورم.« و او ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﺎن‬ ‫هﻤﺎن ﮐﺴﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ از ﻋﺬاب ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮﮔﺬﺷﺘﻪاﻧﺪ و رداهﺎﯼ ﺧﻮد را در ﺧﻮن ﺑﺮﻩ ﺷﺴﺘﻪاﻧﺪ و‬ ‫ﺳﻔﻴﺪ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ. ۵١هﻢ از اﻳﻦروﺳﺖ ﮐﻪ:‬ ‫»اﻳﻨﺎن در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺗﺨﺖ ﺧﺪاﻳﻨﺪ‬ ‫و ﺷﺒﺎﻧﻪروز او را در ﻣﻌﺒﺪش ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛‬ ‫و ﺁن ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ، ﺧﻴﻤﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﻣﯽﮔﺴﺘﺮاﻧﺪ.‬ ‫۶١و دﻳﮕﺮ هﺮﮔﺰ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ،‬ ‫و هﺮﮔﺰ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮔﺮدﻳﺪ،‬

‫و دﻳﮕﺮ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪروﻳﺸﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺎرﻳﺪ،‬ ‫و ﻧﻪ ﺗﺎﺑﺶ هﻴﭻ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺳﻮزان دﻳﮕﺮ.‬ ‫٧١زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﺮﻩ از ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺨﺖ ﺷﺒﺎن ﺁﻧﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد،‬ ‫و ﺁﻧﺎن را ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪهﺎﯼ ﺁب ﺣﻴﺎت رهﻨﻤﻮن ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫و ﺧﺪا هﺮ ﻗﻄﺮﻩ اﺷﮑﯽ را از ﭼﺸﻢ ﺁﻧﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺳﺘﺮد.«‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٨‬
‫ُﻬﺮ هﻔﺘﻢ و ﺑﺨﻮرﺳﻮز ﻃﻼ‬ ‫ﻣ‬
‫١هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻩ هﻔﺘﻤﻴﻦ ُﻬﺮ را ﮔﺸﻮد، ﺣﺪود ﻧﻴﻢﺳﺎﻋﺖ ﺳﮑﻮت ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺪ. ٢و ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ را دﻳﺪم ﮐﻪ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا ﻣﯽاﻳﺴﺘﻨﺪ، و ﺑﻪ ﺁﻧﺎن هﻔﺖ ﺷﻴﭙﻮر دادﻩ‬ ‫ﺷﺪ.‬ ‫٣و ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﮕﺮ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮرﺳﻮزﯼ از ﻃﻼ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ، و ﭘﻴﺶ ﻣﺬﺑﺢ اﻳﺴﺘﺎد.‬ ‫ﺑﻪ او ﺑﺨﻮر ﺑﺴﻴﺎر دادﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁن را ﺑﺎ دﻋﺎهﺎﯼ هﻤﮥ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺑﺮ ﻣﺬﺑﺢ ﻃﻼﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﺗﺨﺖ‬ ‫ِ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﺪ. ۴دود ﺑﺨﻮر ﺑﺎ دﻋﺎهﺎﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن از دﺳﺘﻬﺎﯼ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا ﺑﺎﻻ‬ ‫ﺪ‬ ‫رﻓﺖ. ۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺨﻮرﺳﻮز را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و از ﺁﺗﺶ ﻣﺬﺑﺢ ﺑﻴﺎﮐﻨﺪ و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ اﻓﮑﻨﺪ.‬ ‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻏ ّش رﻋﺪ ﺑﻮد و ﺑﺎﻧﮓ و ﻏﻮﻏﺎ، و ﺁذرﺧﺶ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﯽﺧﺎﺳﺖ و زﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﻟﺮزﻳﺪ.‬ ‫ﺮ‬

‫ﺷﻴﭙﻮرهﺎ‬
‫۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺁن هﻔﺖ ﺷﻴﭙﻮر را داﺷﺘﻨﺪ، ﺁهﻨﮓ ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫٧ﻓﺮﺷﺘﮥ ا ّل ﺷﻴﭙﻮرش را ﺑﻪﺻﺪا درﺁورد، و ﺗﮕﺮگ و ﺁﺗﺶ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﻮن ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫و‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﺎرﻳﺪ و ﻳﮏﺳ ّم زﻣﻴﻦ ﺳﻮﺧﺖ و ﻳﮏﺳ ّم درﺧﺘﺎن ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ و هﻤﮥ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺳﺒﺰﻩهﺎ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ.‬ ‫٨ﻓﺮﺷﺘﮥ د ّم ﺷﻴﭙﻮرش را ﺑﻪﺻﺪا درﺁورد، و ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪﺳﺎن ﮐﻮهﯽ ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﻌﻞ‬ ‫و‬ ‫ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﻮد، ﺑﻪ درﻳﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ و ﻳﮏﺳ ّم درﻳﺎ ﺑﺪل ﺑﻪ ﺧﻮن ﮔﺸﺖ. ٩و ﻳﮏﺳ ّم از‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪۀ درﻳﺎ ُﺮدﻧﺪ و ﻳﮏﺳ ّم از ﮐﺸﺘﻴﻬﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣ‬ ‫٠١ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺳ ّم ﺷﻴﭙﻮرش را ﺑﻪﺻﺪا درﺁورد، و ﺳﺘﺎرﻩاﯼ ﺑﺰرگ ﭼﻮن ﻣﺸﻌﻠﯽ ﺳﻮزان‬ ‫ﻮ‬ ‫از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪروﯼ ﻳﮏﺳ ّم از رودﺧﺎﻧﻪهﺎ و ﭼﺸﻤﻪﺳﺎران ﻓﺮواﻓﺘﺎد. ١١ﻧﺎم ﺁن ﺳﺘﺎرﻩ‬ ‫ﻮ‬ ‫»اﻓﺴﻨْﺘﻴﻦ« ﺑﻮد، و ﻳﮏﺳ ّم از ﺁﺑﻬﺎ ﺗﻠﺦ ﺷﺪ. و ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺴﻴﺎر از ﺁﺑﻬﺎ ﮐﻪ ﺗﻠﺦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد،‬ ‫ﻮ‬ ‫َْ َ‬ ‫ُﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬

‫٢١ﻓﺮﺷﺘﮥ ﭼﻬﺎرم ﺷﻴﭙﻮرش را ﺑﻪﺻﺪا درﺁورد، و ﻳﮏﺳ ّم ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺿﺮﺑﺖ ﺧﻮرد،‬ ‫ﻮ‬ ‫و ﻳﮏﺳ ّم ﻣﺎﻩ و ﻳﮏﺳ ّم ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﻧﻴﺰ، ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﻳﮏﺳ ّم از ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪ. و‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻳﮏﺳ ّم روز ﺑﯽﻧﻮر ﻣﺎﻧﺪ و ﻳﮏﺳ ّم ﺷﺐ ﻧﻴﺰ.‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫٣١و هﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎرﻩ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدم، ﺷﻨﻴﺪم ﻻﺷﺨﻮرﯼ در دل ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد: »واﯼ، واﯼ، واﯼ ﺑﺮ ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ، ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺻﺪاﯼ ﺷﻴﭙﻮرهﺎﯼ‬ ‫ﺁن ﺳﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ دﻳﮕﺮ ﺑﺮﺧﻴﺰد.«‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٩‬
‫١ﻓﺮﺷﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ ﺷﻴﭙﻮرش را ﺑﻪﺻﺪا درﺁورد، و ﻣﻦ ﺳﺘﺎرﻩاﯼ دﻳﺪم اﻓﺘﺎدﻩ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ‬ ‫زﻣﻴﻦ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﺘﺎرﻩ، ﮐﻠﻴﺪ »ﭼﺎﻩ ﺑﯽاﻧﺘﻬﺎ« دادﻩ ﺷﺪ. ٢ﭼﻮن او در از ﭼﺎﻩ ﺑﯽاﻧﺘﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﻮد، دودﯼ از ﺁن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﭼﻮن دود ﮐﻮرﻩاﯼ ﻋﻈﻴﻢ، ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫از دود ﭼﺎﻩ ﺗﻴﺮﻩ و ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ. ٣و از دل دود، اﻧﺒﻮهﯽ ﻣﻠﺦ ﺑﻪروﯼ زﻣﻴﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺪرﺗﯽ ﭼﻮن ﻗﺪرت ﻋﻘﺮﺑﻬﺎﯼ زﻣﻴﻦ دادﻩ ﺷﺪ، ۴و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺰﻩهﺎﯼ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺁﺳﻴﺐ ﻧﺮﺳﺎﻧﻨﺪ، و ﻧﻪ ﺑﻪ هﻴﭻ ﮔﻴﺎﻩ ﻳﺎ درﺧﺘﯽ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺁنﮐﺴﺎن ﺁﺳﻴﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ُﻬﺮ ﺧﺪا ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﻧﺪارﻧﺪ. ۵و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ اﺟﺎزﻩ دادﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁنﮐﺴﺎن را ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻩ ﺷﮑﻨﺠﻪ‬ ‫ﻣ‬ ‫دهﻨﺪ، ﺑﯽﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﺎن را ﺑﮑﺸﻨﺪ. و ﺷﮑﻨﺠﻪاﯼ ﮐﻪ ﺁنﮐﺴﺎن ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﮥ ﻧﻴﺶ ﻋﻘﺮب‬ ‫ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﮕﺰد. ۶در ﺁن روزهﺎ ﻣﺮدم ﺟﻮﻳﺎﯼ ﻣﺮگ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد،‬ ‫ا ّﺎ ﺁن را ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ؛ ﺁرزوﯼ ﻣﺮگ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد، ا ّﺎ ﻣﺮگ از ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻳﺨﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣ‬ ‫٧و ﺁن ﻣﻠﺨﻬﺎ ﺑﻪ اﺳﺒﻬﺎﻳﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﻣﺎدۀ ﮐﺎرزار. ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎن ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎج‬ ‫ﻃﻼ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و ﭼﻬﺮﻩهﺎﺷﺎن ﺑﻪ ﭼﻬﺮۀ اﻧﺴﺎن ﺷﺒﺎهﺖ داﺷﺖ. ٨ﻣﻮهﺎﻳﯽ ﭼﻮن ﻣﻮﯼ زﻧﺎن‬ ‫داﺷﺘﻨﺪ و دﻧﺪاﻧﻬﺎﻳﯽ ﭼﻮن دﻧﺪان ﺷﻴﺮان. ٩ﺳﻴﻨﻪﭘﻮﺷﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﭼﻮن ﺟﻮﺷﻦ ﺁهﻨﻴﻦ، و ﺻﺪاﯼ‬ ‫ﺑﺎﻟﻬﺎﺷﺎن ﭼﻮن ﻏ ّش اﺳﺒﺎن و اراﺑﻪهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ. ٠١ ُﻣﻬﺎ و‬ ‫د‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻧﻴﺸﻬﺎﻳﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﭼﻮن ُم و ﻧﻴﺶ ﻋﻘﺮب و در ُﻣﻬﺎﺷﺎن ﻗﺪرت ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﺮدم‬ ‫د‬ ‫د‬ ‫ﺁزار ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ١١ﭘﺎدﺷﺎهﺸﺎن ﻓﺮﺷﺘﮥ ﭼﺎﻩ ﺑﯽاﻧﺘﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن »ا َﺪون« ﻧﺎم‬ ‫َﺑ‬ ‫دارد، و ﺑﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ »ﺁﭘﻮﻟﻴﻮن«.‬ ‫٢١»واﯼ« ا ّل از ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺖ. دو »واﯼ« دﻳﮕﺮ هﻨﻮز ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ.‬ ‫و‬ ‫٣١ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺷﺸﻢ ﺷﻴﭙﻮرش را ﺑﻪﺻﺪا درﺁورد، و ﻣﻦ ﺁوازﯼ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ از ﭼﻬﺎر ﺷﺎخ‬ ‫ﻣﺬﺑﺢ ﻃﻼﻳﯽ ﮐﻪ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪاﺳﺖ ﺑﺮﻣﯽﺁﻣﺪ؛ ۴١و ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺷﺸﻢ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻴﭙﻮر داﺷﺖ، ﮔﻔﺖ: »ﺁن ﭼﻬﺎر ﻓﺮﺷﺘﻪ را ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر رود ﺑﺰرگ ﻓﺮات درﺑﻨﺪﻧﺪ، ﺁزاد‬ ‫ﮐﻦ.« ۵١ﭘﺲ ﺁن ﭼﻬﺎر ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ و هﻤﻴﻦ روز و هﻤﻴﻦ ﻣﺎﻩ و هﻤﻴﻦ‬ ‫ﺳﺎل ﺁﻣﺎدﻩ ﻧﮕﺎﻩ داﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺁزاد ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻳﮏﺳ ّم ﺁدﻣﻴﺎن را ﺑﮑﺸﻨﺪ. ۶١و ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺷﻤﺎر ﺳﻮارﻩﻧﻈﺎم دوﻳﺴﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺑﻮد.‬ ‫٧١اﺳﺒﺎن و ﺳﻮاراﻧﯽ ﮐﻪ در رؤﻳﺎﯼ ﺧﻮد دﻳﺪم، اﻳﻦﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ: ﺟﻮﺷﻨﻬﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﯽ‬ ‫ﺁﺗﺶ و ﺁﺑﯽ ﮐﺒﻮد و زردﯼ ﮔﻮﮔﺮد ﺑﻪﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ. ﺳﺮ اﺳﺒﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺷﻴﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و از‬ ‫ِ‬ ‫دهﺎﻧﺸﺎن ﺁﺗﺶ و دود و ﮔﻮﮔﺮد ﺑﻴﺮون ﻣﯽزد. ٨١ﻳﮏﺳ ّم ﺁدﻣﻴﺎن از اﻳﻦ ﺳﻪ ﺑﻼﯼ ﺁﺗﺶ و‬ ‫ﻮ‬

‫دود و ﮔﻮﮔﺮد ﮐﻪ از دهﺎﻧﺸﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﯽزد، ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ٩١ﻗﺪرت اﺳﺒﺎن در دهﺎﻧﺸﺎن‬ ‫ﺑﻮد و در ُﻣﺸﺎن. زﻳﺮا ُﻣﺸﺎن ﺷﺒﻴﻪ ﻣﺎر ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁن ﺻﺪﻣﻪ ﻣﯽزدﻧﺪ.‬ ‫د‬ ‫د‬ ‫٠٢از ﺁدﻣﻴﺎن، ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از اﻳﻦ ﺑﻼهﺎ هﻼﮎ ﻧﺸﺪﻧﺪ، ﺑﺎز هﻢ از ﮐﺎرهﺎﯼ دﺳﺖ ﺧﻮد‬ ‫ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ﺑﺎز هﻢ ﻧﻪ از ﭘﺮﺳﺘﺶ دﻳﻮهﺎ دﺳﺖ ﺷﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ از ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺘﻬﺎﯼ ز ّﻳﻦ و‬ ‫ر‬ ‫ﺳﻴﻤﻴﻦ و ﺑﺮﻧﺠﻴﻦ و ﺳﻨﮕﯽ و ﭼﻮﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ و ﻧﻪ ﻣﯽﺟﻨﺒﻨﺪ. ١٢ﻧﻪ‬ ‫ﻧﻴﺰ از ﺁدﻣ ُﺸﻴﻬﺎ و ﺟﺎدوﮔﺮﻳﻬﺎ و ﺑﯽﻋﻔﺘﻴﻬﺎ و دزدﻳﻬﺎﯼ ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﮑ‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٠١‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﻃﻮﻣﺎر ﮐﻮﭼﮏ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﺪم ﻓﺮﺷﺘﮥ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ دﻳﮕﺮﯼ از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮود ﻣﯽﺁﻣﺪ ﮐﻪ رداﻳﯽ از اﺑﺮ درﺑﺮ‬ ‫داﺷﺖ و رﻧﮕﻴﻦﮐﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺮ. ﭼﻬﺮﻩاش ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻮد و ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﭼﻮن‬ ‫ﺳﺘﻮﻧﻬﺎﯼ ﺁﺗﺶ. ٢ﻃﻮﻣﺎرﯼ ﮐﻮﭼﮏ و ﮔﺸﻮدﻩ در دﺳﺖ داﺷﺖ. ﭘﺎﯼ راﺳﺖ در درﻳﺎ ﻧﻬﺎد و‬ ‫ﭘﺎﯼ ﭼﭗ ﺑﺮ ﺧﺸﮑﯽ. ٣و ﻓﺮﻳﺎدﯼ ﭼﻨﺪان ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮﺁورد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏ ّش ﺷﻴﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و ﺑﺎ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد او ﺁن هﻔﺖ رﻋﺪ ﺑﻪﺻﺪا درﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ۴و هﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁن هﻔﺖ رﻋﺪ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺁهﻨﮓ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﺮدم؛ ا ّﺎ ﺷﻨﻴﺪم ﺻﺪاﻳﯽ از ﺁﺳﻤﺎن ﮔﻔﺖ: »ﺁﻧﭽﻪ را ﺁن هﻔﺖ رﻋﺪ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﮕﻪدار و ﻣﻨﻮﻳﺲ.«‬ ‫۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ دﻳﺪم ﺑﺮ درﻳﺎ و ﺧﺸﮑﯽ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد، دﺳﺖ راﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮد ۶و ﺑﻪ او ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ و ﺁﺳﻤﺎن و هﺮﭼﻪ را در ﺁن اﺳﺖ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ و زﻣﻴﻦ و‬ ‫هﺮﭼﻪ را در ﺁن اﺳﺖ و درﻳﺎ و هﺮﭼﻪ را در ﺁن اﺳﺖ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرد و ﮔﻔﺖ: »دﻳﮕﺮ از‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﺗﺄﺧﻴﺮﯼ در ﮐﺎر ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٧ﺑﻠﮑﻪ در ﺁن اﻳﺎم ﮐﻪ هﻔﺘﻤﻴﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺁهﻨﮓ ﻧﻮاﺧﺘﻦ‬ ‫ﺷﻴﭙﻮرش ﮐﻨﺪ، ﺳﺮ ﺧﺪا ﺗﺤﻘﻖ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ، ﺁنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺸﺎرﺗﺶ را ﺑﻪ ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد، اﻧﺒﻴﺎ،‬ ‫ِّ‬ ‫دادﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫٨ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن ﺻﺪا ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ ﺑﺮو و ﺁن‬ ‫ﻃﻮﻣﺎر ﮔﺸﻮدﻩ در دﺳﺖ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ را ﮐﻪ ﺑﺮ درﻳﺎ و ﺧﺸﮑﯽ اﻳﺴﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮ.« ٩ﭘﺲ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ رﻓﺘﻢ و از او ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺁن ﻃﻮﻣﺎر ﮐﻮﭼﮏ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪهﺪ. ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ را ﺑﮕﻴﺮ و ﺑﺨﻮر! دروﻧﺖ را ﺗﻠﺦ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد، ا ّﺎ در دهﺎﻧﺖ ﭼﻮن ﻋﺴﻞ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.« ٠١ﭘﺲ ﺁن ﻃﻮﻣﺎر ﮐﻮﭼﮏ را از دﺳﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺧﻮردم. در‬ ‫ﻣ‬ ‫دهﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﻋﺴﻞ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻮد، ا ّﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﻓﺮوﺑﺮدم، دروﻧﻢ ﺗﻠﺦ ﺷﺪ. ١١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮا‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﺪ: »ﺗﻮ ﺑﺎز ﺑﺎﻳﺪ درﺑﺎرۀ ﻣﻠﺘﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر و ﻗﻮﻣﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر و زﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر و ﭘﺎدﺷﺎهﺎن‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺒ ّت ﮐﻨﯽ.«‬ ‫ﻮ‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ١١‬
‫دو ﺷﺎهﺪ ﺧﺪا‬

‫١و ﺳﺎﻗﻪاﯼ از ﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻮب اﻧﺪازﻩﮔﻴﺮﯼ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪ: »ﺑﺮو و ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪا و ﻣﺬﺑﺢ را اﻧﺪازﻩ ﺑﮕﻴﺮ و ﺷﻤﺎر ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن ﺁﻧﺠﺎ را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻦ،‬ ‫٢وﻟﯽ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﺻﺤﻦ ﺑﻴﺮوﻧﯽ ﮐﺎرﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ و ﺁن را اﻧﺪازﻩ ﻣﮕﻴﺮ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺁن ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮان‬ ‫واﮔﺬار ﺷﺪﻩ اﺳﺖ. اﻳﻨﺎن ﺷﻬﺮ ﻣﻘ ّس را ﭼﻬﻞ و دو ﻣﺎﻩ ﻟﮕﺪﻣﺎل ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ٣و ﻣﻦ دو‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺷﺎهﺪ ﺧﻮد را ﻣﺄﻣﻮر ﺧﻮاهﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﭘﻼس در َﺮ، هﺰار و دوﻳﺴﺖ و ﺷﺼﺖ روز‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻧﺒ ّت ﮐﻨﻨﺪ.« ۴اﻳﻦ دو، هﻤﺎن دو درﺧﺖ زﻳﺘﻮﻧﻨﺪ و هﻤﺎن دو ﭼﺮاﻏﺪان ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ زﻣﻴﻦ ﻣﯽاﻳﺴﺘﻨﺪ. ۵اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺁﺳﻴﺒﯽ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﺁﺗﺶ از دهﺎﻧﺸﺎن‬ ‫زﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽﮐﺸﺪ و دﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎن را ﻓﺮوﻣﯽﺑﻠﻌﺪ. اﻳﻦ اﺳﺖ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺮدن هﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺁزار‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﻨﺪ. ۶ﺁﻧﺎن ﻗﺎدرﻧﺪ ﺁﺳﻤﺎن را درﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺗﺎ در اﻳﺎم ﻧﺒ ّﺗﺸﺎن ﺑﺎران ﻧﺒﺎرد و ﻗﺎدرﻧﺪ ﺁﺑﻬﺎ‬ ‫ﻮ‬ ‫را ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺪل ﮐﻨﻨﺪ و زﻣﻴﻦ را هﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﻪ هﺮ ﺑﻼ ﻣﺒﺘﻼ ﺳﺎزﻧﺪ.‬ ‫٧ﺑﺎرﯼ، هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﺷﻬﺎدت ﺧﻮد را ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﻨﺪ، ﺁن وﺣﺶ ﮐﻪ از ﭼﺎﻩ‬ ‫ﺑﯽاﻧﺘﻬﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﻳﻮرش ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد و ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و ﺁﻧﺎن را‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺸﺖ. ٨و اﺟﺴﺎدﺷﺎن در ﻣﻴﺪان ﺁن ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﻳﻪ ُﺪوم و ﻣﺼﺮ ﺧﻮاﻧﺪﻩ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ؛ هﻤﺎن ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﺷﺎن ﻧﻴﺰ در ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﺻﻠﻴﺐ ﺷﺪ. ٩ﺗﺎ‬ ‫ﺳﻪ روز و ﻧﻴﻢ، ﻣﺮدﻣﺎن از هﺮ ﻣﻠﺖ و هﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ و هﺮ زﺑﺎن و هﺮ ﻗﻮم ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ اﺟﺴﺎد‬ ‫ﺁﻧﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ اﻳﺴﺘﺎد و از ﺧﺎﮐﺴﭙﺎرﻳﺸﺎن ﺧﻮددارﯼ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ٠١ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ در‬ ‫ﻣﺮگ ﺁﻧﺎن ﺷﺎدﻳﻬﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﻤﻮد و ﺑﺮاﯼ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ هﺪﻳﻪهﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد؛ زﻳﺮا ﮐﻪ ﺁن دو‬ ‫ﻧﺒﯽ ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ را ﻣﻌﺬب ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫١١ا ّﺎ ﭘﺲ از ﺳﻪ روز و ﻧﻴﻢ، دم ﺣﻴﺎت از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻧﺎن داﺧﻞ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎ‬ ‫َِ‬ ‫ﻣ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ. وﺣﺸﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺁﻧﺎن اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ ﺷﺪ.‬ ‫٢١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاﻳﯽ ﺑﻠﻨﺪ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻓﺮازﺁﻳﻴﺪ!« و ﺁﻧﺎن ﭘﻴﺶ‬ ‫ﭼﺸﻢ دﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎن در دل اﺑﺮﯼ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن رﻓﺘﻨﺪ. ٣١درﺳﺖ در هﻤﺎن ﺳﺎﻋﺖ، زﻣﻴﻦﻟﺮزﻩاﯼ‬ ‫ﺑﺰرگ درﮔﺮﻓﺖ و ﻳﮏ دهﻢ ﺷﻬﺮ ﻓﺮورﻳﺨﺖ و هﻔﺖ هﺰار ﺗﻦ در ﺁن زﻣﻴﻦﻟﺮزﻩ ﮐﺸﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن را وﺣﺸﺖ ﻓﺮاﮔﺮﻓﺖ و ﺧﺪاﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺟﻼﻟﺖ ﺳﺘﻮدﻧﺪ.‬ ‫۴١»واﯼ« د ّم از ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺖ. اﻳﻨﮏ »واﯼ« ﺳ ّم ﺑﺰودﯼ ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ.‬ ‫ﻮ‬ ‫و‬

‫ﺷﻴﭙﻮر هﻔﺘﻢ‬
‫۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﮥ هﻔﺘﻢ ﺷﻴﭙﻮرش را ﺑﻪﺻﺪا درﺁورد؛ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاهﺎﻳﯽ ﺑﻠﻨﺪ در ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﭘﻴﭽﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﻬﺎن، از ﺁن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ و ﻣﺴﻴﺢ او ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ِ‬ ‫و او ﺗﺎ اﺑﺪ ﺣﮑﻢ ﺧﻮاهﺪ راﻧﺪ.«‬ ‫۶١و ﺁن ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﭘﻴﺮ ﮐﻪ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ، روﯼ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ‬ ‫ﻧﻬﺎدﻧﺪ و ﺧﺪا را ﻧﻴﺎﻳﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و ٧١ﮔﻔﺘﻨﺪ:‬

‫»ﺗﻮ را ﺳﭙﺎس ﻣﯽﮔﻮﻳﻴﻢ اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ،‬ ‫ْ‬ ‫اﯼ ﺁن ﮐﻪ هﺴﺘﯽ و ﺑﻮدﯼ.‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻗﺪرت ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪاﯼ و ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻩاﯼ.‬ ‫٨١ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫و اﻳﻨﮏ زﻣﺎن ﺧﺸﻢ ﺗﻮ ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫زﻣﺎن ﺁن رﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺮدﮔﺎن داورﯼ ﺷﻮﻧﺪ،‬ ‫و ﺧﺎدﻣﺎن ﺗﻮ، اﻧﺒﻴﺎ، ﭘﺎداش ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ،‬ ‫هﻢ ﻣﻘ ّﺳﺎن و هﻢ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻧﺎم ﺗﻮ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻧﺪ،‬ ‫ﺪ‬ ‫از ُﺮد و ﺑﺰرگ،‬ ‫ﺧ‬ ‫و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدﯼ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ ﻧﺎﺑﻮد ﮔﺮدﻧﺪ.«‬ ‫٩١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﻌﺒﺪ ﺧﺪا در ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ؛ و ﺻﻨﺪوق ﻋﻬﺪ او در درون ﻣﻌﺒﺪ ﻣﺸﻬﻮد‬ ‫اﻓﺘﺎد؛ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺮق ﺁذرﺧﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮﻣﯽﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎﻧﮓ و ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻮد و ﻏﺮش رﻋﺪ ﺑﻮد‬ ‫ّ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪﮔﻮش ﻣﯽرﺳﻴﺪ و زﻣﻴﻦﻟﺮزﻩ ﺑﻮد و ﺗﮕﺮگ ﺑﯽاﻣﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺁﻣﺪ.‬ ‫ِ‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٢١‬
‫زن و اژدهﺎ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻋﻈﻴﻢ و ﺷﮕﺮف در ﺁﺳﻤﺎن ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ: زﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﻪﺗﻦ داﺷﺖ و‬ ‫ﻣﺎﻩ زﻳﺮ ﭘﺎ داﺷﺖ و ﺗﺎﺟﯽ از دوازدﻩ ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ داﺷﺖ. ٢زن ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺑﻮد و ﻓﺮﻳﺎدش از‬ ‫درد زاﻳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد. ٣ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﺸﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ در ﺁﺳﻤﺎن ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ: اژدهﺎﻳﯽ ﺳﺮخﻓﺎم و‬ ‫ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ هﻔﺖ ﺳﺮ داﺷﺖ و دﻩ ﺷﺎخ، و هﻔﺖ ﺗﺎج ﺑﺮ ﺳﺮهﺎﻳﺶ ﺑﻮد. ۴ ُﻣﺶ ﻳﮏﺳ ّم‬ ‫ﻮ‬ ‫د‬ ‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺁﺳﻤﺎن را ﺟﺎروب ﮐﺮد و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻓﺮورﻳﺨﺖ. اژدهﺎ ﭘﻴﺶ روﯼ ﺁن زن ﮐﻪ در‬ ‫ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ زاﻳﻤﺎن ﺑﻮد اﻳﺴﺘﺎد، ﺑﺪان ﻗﺼﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ او را ﺗﺎ ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ، ﺑﺒﻠﻌﺪ. ۵ﺁن زن ﭘﺴﺮﯼ‬ ‫ﺑﻪدﻧﻴﺎ ﺁورد، ﻓﺮزﻧﺪ ذﮐﻮرﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺁهﻨﻴﻦ ﺑﺮ هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮاهﺪ راﻧﺪ. و‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ او ﺑﯽدرﻧﮓ رﺑﻮدﻩ ﺷﺪ و ﻧﺰد ﺧﺪا و ﭘﻴﺶ ﺗﺨﺖ او ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪ. ۶و زن ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن،‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاﯼ او ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد، ﮔﺮﻳﺨﺖ ﺗﺎ در ﺁﻧﺠﺎ از او ﺑﻪ ﻣﺪت هﺰار و‬ ‫دوﻳﺴﺖ و ﺷﺼﺖ روز ﻧﮕﻬﺪارﯼ ﮐﻨﻨﺪ.‬ ‫٧و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﻨﮕﯽ در ﺁﺳﻤﺎن درﮔﺮﻓﺖ. ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺶ ﺑﺎ اژدهﺎ ﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ و‬ ‫اژدهﺎ و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﺑﻪ ﭘﻴﮑﺎر اﻳﺴﺘﺎدﻧﺪ، ٨ا ّﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ و ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﺧﻮد‬ ‫ﻣ‬ ‫را در ﺁﺳﻤﺎن از دﺳﺖ دادﻧﺪ. ٩اژدهﺎﯼ ﺑﺰرگ ﺑﻪ زﻳﺮ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪ، هﻤﺎن ﻣﺎر ﮐﻬﻦ ﮐﻪ‬

‫اﺑﻠﻴﺲ ﻳﺎ ﺷﻴﻄﺎن ﻧﺎم دارد و ﺟﻤﻠﮥ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﮔﻤﺮاهﯽ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ. هﻢ او و هﻢ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﻪ زﻣﻴﻦ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺻﺪاﻳﯽ ﺑﻠﻨﺪ در ﺁﺳﻤﺎن ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﮐﻨﻮن ﻧﺠﺎت و ﻗﺪرت و ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ،‬ ‫و اﻗﺘﺪار ﻣﺴﻴﺢ او ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺁن ﻣ ّﻋﯽ ﺑﺮادران ﻣﺎ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪروز در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن اﺗﻬﺎم ﻣﯽزﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻪ زﻳﺮ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.‬ ‫١١ﺁﻧﺎن ﺑﺎ ﺧﻮن ﺑﺮﻩ و ﺑﺎ ﮐﻼم ﺷﻬﺎدت ﺧﻮد ﺑﺮ او ﭘﻴﺮوز ﺷﺪﻩاﻧﺪ.‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺸﻤﺮدﻧﺪ، ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮگ.‬ ‫٢١ﭘﺲ ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﺪ اﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ و اﯼ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺁﻧﻬﺎ!‬ ‫ا ّﺎ واﯼ ﺑﺮ ﺗﻮ اﯼ زﻣﻴﻦ، و واﯼ ﺑﺮ ﺗﻮ اﯼ درﻳﺎ،‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ اﺑﻠﻴﺲ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ،‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد.«‬ ‫٣١و ﭼﻮن اژدهﺎ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻓﺮواﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺁن زن ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ذﮐﻮر زادﻩ ﺑﻮد. ۴١ا ّﺎ دو ﺑﺎل ﺁن ﻋﻘﺎب ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺁن زن دادﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎهﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﭘﺮواز ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ او ﻣﻬﻴﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و در ﺁﻧﺠﺎ از او، دور از دﺳﺘﺮس ﺁن‬ ‫ﻣﺎر، زﻣﺎﻧﯽ و زﻣﺎﻧﻬﺎ و ﻧﻴﻢزﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﻬﺪارﯼ ﺷﻮد. ۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺎر از دهﺎن ﺧﻮد ﺁﺑﯽ ﺑﻪﺳﺎن‬ ‫رودﯼ ﺟﺎرﯼ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ در ﭘﯽ ﺁن زن روان ﺷﻮد و ﺳﻴﻼب او را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮد. ۶١ا ّﺎ‬ ‫ﻣ‬ ‫ْ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ ﺁن زن ﺁﻣﺪ و دهﺎن ﮔﺸﻮد و ﺳﻴﻼب را ﮐﻪ اژدهﺎ از دهﺎن ﺧﻮد ﺟﺎرﯼ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد، ﻓﺮوﺧﻮرد. ٧١ﺁﻧﮕﺎﻩ اژدهﺎ ﺑﻪ زن ﺧﺸﻢ ﺑﺮد و ﻋﺰم ﺁن ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان او ﺑﺠﻨﮕﺪ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ اﺣﮑﺎم ﺧﺪا را اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺷﻬﺎدت ﻋﻴﺴﯽ را‬ ‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻧﺪ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٣١‬
‫١و اژدهﺎ ﺑﺮ ﺷﻨﻬﺎﯼ ﮐﻨﺎر درﻳﺎ اﻳﺴﺘﺎد.‬

‫وﺣﺶ درﻳﺎ‬

‫ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﺪم وﺣﺸﯽ از درﻳﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ. دﻩ ﺷﺎخ داﺷﺖ و هﻔﺖ ﺳﺮ، ﺑﺎ دﻩ ﺗﺎج ﺑﺮ‬ ‫ﺷﺎﺧﻬﺎﻳﺶ؛ و ﺑﺮ هﺮ ﺳﺮش ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻔﺮﺁﻣﻴﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٢ﺁن وﺣﺶ ﮐﻪ ﻣﻦ دﻳﺪم ﺑﻪ‬ ‫ﭘﻠﻨﮓ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ، ا ّﺎ ﭘﺎهﺎﯼ ﺧﺮس داﺷﺖ و دهﺎن ﺷﻴﺮ. و اژدهﺎ ﻗﺪرت ﺧﻮد را و ﺗﺨﺖ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺧﻮد را ﺑﻪ وﺣﺶ داد و اﻗﺘﺪارﯼ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﻴﺪ. ٣از ﺳﺮهﺎﯼ ﺁن وﺣﺶ، ﻳﮑﯽ ﮔﻮﻳﯽ‬ ‫زﺧﻤﯽ ﻣﻬﻠﮏ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد، ا ّﺎ ﺁن زﺧﻢ ﻣﻬﻠﮏ ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن در ﺣﻴﺮت‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻓﺮوﺷﺪ و ﺑﻪ ﭘﻴﺮوﯼ از ﺁن وﺣﺶ ﮔﺮدن ﻧﻬﺎد. ۴ﻣﺮدم اژدهﺎ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ زﻳﺮا ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺁن وﺣﺶ اﻗﺘﺪار ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮد. ﻧﻴﺰ ﺁن وﺣﺶ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﯽﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: »ﺁن‬ ‫ﮐﻪ هﻤﺘﺎﯼ اﻳﻦ وﺣﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻴﺴﺖ؟ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ او ﺑﺠﻨﮕﺪ ﮐﻴﺴﺖ؟«‬ ‫۵ﺑﻪ وﺣﺶ دهﺎﻧﯽ دادﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﻧﺨﻮتﺑﺎر و ﮐﻔﺮﺁﻣﻴﺰ ﺑﮕﻮﻳﺪ، و اﺟﺎزﻩ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ‬ ‫اﻗﺘﺪار ﺧﻮد را ﭼﻬﻞ و دو ﻣﺎﻩ ﺑﻪﮐﺎر ﺑ َد. ۶ﭘﺲ دهﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻔﺮﮔﻮﻳﯽ ﺑﺮ ﺧﺪا ﮔﺸﻮد‬ ‫َﺮ‬ ‫و ﺑﻪ ﻧﺎم او و ﺑﻪ ﻣﺴﮑﻦ او، ﻳﻌﻨﯽ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽزﻳﻨﺪ، اهﺎﻧﺖ ﮐﺮد. ٧ﺑﻪ او اﺟﺎزﻩ‬ ‫دادﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺑﺠﻨﮕﺪ و ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮوز ﺷﻮد؛ و ﺑﻪ او اﻗﺘﺪار ﺑﺮ هﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ و ﻣﻠﺖ‬ ‫ﺪ‬ ‫و زﺑﺎن و ﻗﻮم دادﻩ ﺷﺪ. ٨هﻤﮥ ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ ﺁن وﺣﺶ را ﺧﻮاهﻨﺪ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ - هﻤﮥ ﺁنﮐﺴﺎن‬ ‫ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎن در ﺁن دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﮐﻪ از ﺁن ﺁن ﺑﺮﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﺪو ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﻬﺎن ذﺑﺢ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫٩ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮش دارد ﺑﺸﻨﻮد:‬ ‫٠١اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﺳﺎرت ﺑﺮود،‬ ‫ﺑﻪ اﺳﺎرت ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ.‬ ‫اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد،‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫و اﻳﻦ ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﺷﮑﻴﺐﺁﻣﻴﺰ ﻣﻘ ّﺳﺎن را ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ و اﻳﻤﺎن ﺁﻧﺎن را.‬ ‫ِ ﺪ‬

‫وﺣﺶ زﻣﻴﻦ‬
‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﺪم وﺣﺸﯽ دﻳﮕﺮ از زﻣﻴﻦ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ. هﻤﭽﻮن ﺑﺮﻩ دو ﺷﺎخ داﺷﺖ وﻟﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اژدهﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ. ٢١ﺑﺎ ﺗﻤﺎم اﻗﺘﺪار وﺣﺶ ا ّل و ﺑﻪ ﻧﺎم او ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد، و‬ ‫و‬ ‫زﻣﻴﻦ و ﺳﺎﮐﻨﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻳﺶ وﺣﺶ ا ّل ﮐﻪ زﺧﻢ ﻣﻬﻠﮑﺶ ﺑﻬﺒﻮد ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد،‬ ‫و‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﮔﻤﺎﺷﺖ. ٣١ﺁﻳﺎت ﻋﻈﻴﻢ از او ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﯽرﺳﻴﺪ و ﺣﺘﯽ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﺪ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ‬ ‫ﻣﺮدم ﺁﺗﺶ از ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻓﺮوﺑﺎ َد. ۴١ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺁﻳﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﺟﺎزﻩ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺁن وﺣﺶ‬ ‫ر‬ ‫ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﺁورد، ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ را ﺑﻔﺮﻳﻔﺖ و ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ دﺳﺘﻮر داد ﺗﻤﺜﺎﻟﯽ از ﺁن وﺣﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮ زﺧﻢ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد، ا ّﺎ هﻤﭽﻨﺎن زﻧﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﺴﺎزﻧﺪ. ۵١ﺑﻪ او ﻗﺪرت دادﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫در ﺗﻤﺜﺎل ﺁن وﺣﺶ ﺑﺪﻣﺪ ﺗﺎ ﺁن ﺗﻤﺜﺎل ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ و اﺳﺒﺎب ﮐﺸﺘﻦ هﻤﮥ ﺁنﮐﺴﺎن را‬ ‫ﺧ‬ ‫ﻓﺮاهﻢ ﺁورد ﮐﻪ از ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺗﻤﺜﺎل ﺳﺮ ﺑﺎزﻣﯽزدﻧﺪ. ۶١هﻤﭽﻨﻴﻦ، هﻤﮥ ﮐﺴﺎن را، از ُﺮد و‬ ‫ﺑﺰرگ، دارا و ﻧﺎدار، و ﻏﻼم و ﺁزاد واداﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮ دﺳﺖ راﺳﺖ ﺧﻮد ﻳﺎ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ‬

‫ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻼﻣﺖ ﮔﺬارﻧﺪ. ٧١ﺗﺎ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺪون ﺁن ﻋﻼﻣﺖ ﺑﺨﺮد ﻳﺎ ﺑﻔﺮوﺷﺪ، و ﺁن‬ ‫ﻋﻼﻣﺖ ﻳﺎ ﻧﺎم ﺁن وﺣﺶ ﺑﻮد ﻳﺎ ﺷﻤﺎرۀ ﻧﺎم او. ٨١و اﻳﻦ ﺣﮑﻤﺖ ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ. هﺮﮐﻪ ﺑﺼﻴﺮت‬ ‫دارد، ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﻋﺪد ﺁن وﺣﺶ را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮐﻨﺪ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺁن، ﻋﺪد اﻧﺴﺎن اﺳﺖ. و ﻋﺪد او‬ ‫ﺷﺸﺼﺪ و ﺷﺼﺖ و ﺷﺶ اﺳﺖ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ۴١‬
‫ﺑﺮﻩ و ﻳﮑﺼﺪ و ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم، ﺁن ﺑﺮﻩ را دﻳﺪم ﺑﺮ ﮐﻮﻩ ﺻﻬﻴﻮن اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﺎ ﻳﮑﺼﺪ و‬ ‫ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ ﮐﻪ ﻧﺎم او را و ﻧﺎم ﭘﺪر او را ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ داﺷﺘﻨﺪ. ٢و‬ ‫ﺻﺪاﻳﯽ از ﺁﺳﻤﺎن ﺷﻨﻴﺪم ﭘﺮﺧﺮوش ﭼﻮن ﺁﺑﻬﺎﯼ ﭘﺮﺷﺘﺎب؛ و ﻏ ّان ﭼﻮن رﻋﺪ؛ ﺁن ﺻﺪا ﮐﻪ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪم ﺑﻪ ﺻﺪاﯼ ﭼﻨﮓﻧﻮازان ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﻨﻮازﻧﺪ. ٣و ﺳﺮودﯼ ﺗﺎزﻩ‬ ‫ﺳﺮدادﻧﺪ در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺁن ﺗﺨﺖ و در ﺣﻀﻮر ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ و ﺁن ﭘﻴﺮان. و ﺁن‬ ‫ﺳﺮود را هﻴﭻﮐﺲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻴﺎﻣﻮزد، ﻣﮕﺮ ﺁن ﻳﮑﺼﺪ و ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎر هﺰار ﺗﻦ ﮐﻪ از‬ ‫ﻣﻴﺎن زﻣﻴﻨﻴﺎن ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. ۴اﻳﻨﺎن هﻤﺎن ﮐﺴﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺁﻟﻮدۀ زﻧﺎن ﻧﺴﺎﺧﺘﻨﺪ،‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﺎﮐﺮﻩاﻧﺪ. اﻳﻨﺎن راﻩ ﺑﺮﻩ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ هﺮﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮود. اﻳﻨﺎن از ﻣﻴﺎن ﺁدﻣﻴﺎن‬ ‫ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻮﺑﺮ ﺑﺮ ﺧﺪا و ﺑﺮﻩ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ۵هﻴﭻ دروﻏﯽ در دهﺎﻧﺸﺎن‬ ‫ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ. اﻳﻨﺎن َﺮﯼ از هﺮ ﻋﻴﺒﻨﺪ.‬ ‫ﺑ‬

‫ﺳﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﭘﻴﺎم ﺁﻧﻬﺎ‬

‫۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﮕﺮ دﻳﺪم ﮐﻪ در دل ﺁﺳﻤﺎن ﭘﺮواز ﻣﯽﮐﺮد و اﻧﺠﻴﻞ ﺟﺎودان ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫داﺷﺖ ﺗﺎ ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ را ﺑﺸﺎرت دهﺪ، از هﺮ ﻗﻮم و ﻃﺎﻳﻔﻪ و زﺑﺎن و ﻣﻠﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.‬ ‫٧هﻢاو ﺑﻪ ﺁواز ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ: »از ﺧﺪا ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ و او را ﺟﻼل دهﻴﺪ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ داورﯼ‬ ‫او ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ. او را ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻬﺎ و زﻣﻴﻦ و درﻳﺎ و ﭼﺸﻤﻪﺳﺎران را او‬ ‫ﺁﻓﺮﻳﺪ.«‬ ‫٨و ﻓﺮﺷﺘﮥ د ّﻣﯽ از ﭘﯽ او ﺁﻣﺪ و ﮔﻔﺖ: »ﺳﻘﻮط ﮐﺮد! ﺳﻘﻮط ﮐﺮد ﺁن ﺑﺎ ِﻞ ﺑﺰرگ! ﺁن‬ ‫ﺑ‬ ‫و‬ ‫ﮐﻪ از ﺷﺮاب زﻧﺎﮐﺎرﯼ ﻋﻘﻞﺳﻮز ﺧﻮد ﺑﺮ هﻤﮥ ﻣﻠﺘﻬﺎ ﺧﻮراﻧﻴﺪ.«‬ ‫ِ‬ ‫٩و ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺳ ّﻣﯽ از ﭘﯽ ﺁن دو ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺁواز ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ: »اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺁن وﺣﺶ و ﺁن‬ ‫ﻮ‬ ‫ﺗﻤﺜﺎل او را ﺑﭙﺮﺳﺘﺪ و ﻧﺸﺎن او را ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﻳﺎ ﺑﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﭙﺬﻳﺮد، ٠١ﺁنﮐﺲ ﻧﻴﺰ از‬ ‫ﺷﺮاب ﺧﺸﻢ ﺧﺪا ﮐﻪ اﻳﻨﮏ ُﺮﻣﺎﻳﻪ و ﺧﺎﻟﺺ در ﺟﺎم ﻏﻀﺐ او رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﺧﻮاهﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪ.‬ ‫ﭘ‬ ‫ﺁنﮐﺲ ﻧﻴﺰ در ﺣﻀﻮر ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﻘ ّس و در ﺣﻀﻮر ﺑﺮﻩ ﺑﺎ ﮔﻮﮔﺮد ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻋﺬاب ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺷﺪ. ١١و دود ﻋﺬاب ﺁﻧﺎن ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ. ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺁن وﺣﺶ و ﺁن ﺗﻤﺜﺎل‬ ‫او را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ و ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﺎم او را ﻣﯽﭘﺬﻳﺮﻧﺪ، ﻧﻪ در ﺷﺐ و ﻧﻪ در روز‬ ‫ِ‬ ‫ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد.« ٢١و اﻳﻦ ﭘﺎﻳﺪارﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن را ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ ﮐﻪ اﺣﮑﺎم ﺧﺪا و اﻳﻤﺎن ﺑﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋﻴﺴﯽ را ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.‬

‫٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁوازﯼ از ﺁﺳﻤﺎن ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ، »ﺑﻨﻮﻳﺲ: ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ از اﻳﻦ‬ ‫ﭘﺲ در ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﻣﻴﺮﻧﺪ.«‬ ‫و روح ﮔﻔﺖ: »ﺁرﯼ ﺁﻧﺎن از رﻧﺞ ﺧﻮد ﺧﻮاهﻨﺪ رﺳﺖ، زﻳﺮا ﮐﻪ اﻋﻤﺎﻟﺸﺎن از ﭘﯽ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ!«‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل زﻣﻴﻦ‬ ‫ِ‬

‫۴١ﺁﻧﮕﺎﻩ هﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم، اﺑﺮﯼ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻴﺶ روﻳﻢ ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺁن اﺑﺮ ﻳﮑﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ اﻧﺴﺎن ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ و ﺗﺎﺟﯽ از ﻃﻼ ﺑﺮ ﺳﺮ داﺷﺖ و داﺳﯽ ﺗﻴﺰ در دﺳﺖ.‬ ‫۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﮕﺮ از ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ اﺑﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﻔﺖ: »دا َﺖ را ﺑﺮدار و درو ﮐﻦ، زﻳﺮا ﮐﻪ زﻣﺎن درو ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ و ﻣﺤﺼﻮل زﻣﻴﻦ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺁﻣﺎدۀ ﺑﺮداﺷﺖ اﺳﺖ.« ۶١ﭘﺲ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ اﺑﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد دا َﺶ را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺮداﻧﺪ و‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻣﺤﺼﻮل زﻣﻴﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﺷﺪ.‬ ‫٧١ﺳﭙﺲ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﮕﺮ از ﻣﻌﺒﺪﯼ ﮐﻪ در ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ و او ﻧﻴﺰ داﺳﯽ ﺗﻴﺰ‬ ‫در دﺳﺖ داﺷﺖ. ٨١و ﺑﺎز ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﮕﺮ از ﻣﺬﺑﺢ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺖ‬ ‫و ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﺁن ﮐﻪ داس ﺗﻴﺰ داﺷﺖ، ﮔﻔﺖ: »داس ﺗﻴﺰت را ﺑﺮﮔﻴﺮ و ﺧﻮﺷﻪهﺎﯼ‬ ‫اﻧﮕﻮر را از ﺗﺎﮎ زﻣﻴﻦ ﺑﺮﭼﻴﻦ زﻳﺮا ﮐﻪ اﻧﮕﻮرهﺎﯼ زﻣﻴﻦ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ.« ٩١ﭘﺲ ﺁن‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ دا َﺶ را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺮداﻧﺪ و اﻧﮕﻮرهﺎﯼ زﻣﻴﻦ را ﮔﺮد ﺁورد و در َﺮ ُﺸﺖ‬ ‫ﭼ ﺧ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺑﺰرگ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا رﻳﺨﺖ. ٠٢و اﻧﮕﻮرهﺎ در ﺁن َﺮ ُﺸﺖ در ﺑﻴﺮون از ﺷﻬﺮ ﻟﮕﺪﮐﻮب ﺷﺪ‬ ‫ﭼ ﺧ‬ ‫و از ﺁن َﺮ ُﺸﺖ ﺧﻮن ﺟﺎرﯼ ﺷﺪ و ﺧﻮن ﺗﺎ اﻓﺴﺎر اﺳﺒﺎن ﺑﺎﻻ ﺁﻣﺪ، در ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮۀ‬ ‫ﭼ ﺧ‬ ‫هﺰار و ﺷﺸﺼﺪ ﭘﺮﺗﺎب ﺗﻴﺮ.‬ ‫ِ‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ۵١‬
‫هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎ هﻔﺖ ﺑﻼ‬
‫١ﻳﮏ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻋﻈﻴﻢ و ﺣﻴﺮﺗﺰاﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ در ﺁﺳﻤﺎن دﻳﺪم: و ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ‬ ‫هﻔﺖ ﺑﻼﯼ ﻧﻬﺎﻳﯽ - ﻧﻬﺎﻳﯽ از ﺁنرو ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﺪ.‬ ‫٢و ﭼﻴﺰﯼ را دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ درﻳﺎﻳﯽ از ﺷﻴﺸﻪ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﺗﺶ درﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫و در ﮐﻨﺎر درﻳﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ را اﻳﺴﺘﺎدﻩ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن وﺣﺶ و ﺑﺮ ﺗﻤﺜﺎل او و ﺑﺮ ﻋﺪد ﻧﺎم او‬ ‫ﭘﻴﺮوز ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻳﻨﺎن ﭼﻨﮕﻬﺎﻳﯽ ﺑﻪدﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻧﺎن دادﻩ ﺑﻮد. ٣و ﺳﺮود‬ ‫ﺧﺎدم ﺧﺪا، ﻣﻮﺳﯽ، را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﺳﺮود ﺁن ﺑﺮﻩ را ﮐﻪ:‬ ‫»ﻋﻈﻴﻢ و ﺣﻴﺮﺗﺰاﺳﺖ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺗﻮ،‬ ‫اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ.‬ ‫ْ‬ ‫ﻋﺪل و ﺣﻖ اﺳﺖ راهﻬﺎﯼ ﺗﻮ،‬

‫اﯼ ﭘﺎدﺷﺎﻩ هﻤﮥ اﻋﺼﺎر.‬ ‫۴ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﻧﺘﺮﺳﺪ، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ،‬ ‫و ﺟﻼل ﻧﺎم ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺁن ﻧﺪهﺪ؟‬ ‫زﻳﺮا ﺗﻮ، و ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ، ﻗ ّوﺳﯽ.‬ ‫ﺪ‬ ‫هﻤﮥ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁﻣﺪ و در ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ اﻳﺴﺘﺎد‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺷﺮﻳﻒ ﺗﻮ اﮐﻨﻮن ﺁﺷﮑﺎر ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫۵ﭘﺲ از ﺁن دﻳﺪم ﮐﻪ ﻣﻌﺒﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺧﻴﻤﮥ ﺷﻬﺎدت، در ﺁﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ. ۶و هﻔﺖ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺣﺎﻣﻞ هﻔﺖ ﺑﻼ ﺑﻮدﻧﺪ از ﺁن ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ. و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﮐﺘﺎن ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ و درﺧﺸﺎن‬ ‫ر‬ ‫ﺑﻪﺗﻦ و ﺷﺎل ز ّﻳﻨﯽ ﺑﻪدور ﺳﻴﻨﻪ داﺷﺘﻨﺪ. ٧ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻳﮑﯽ از ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ هﻔﺖ ﭘﻴﺎﻟﮥ‬ ‫ز ّﻳﻦ ﺁﮐﻨﺪﻩ از ﺧﺸﻢ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ زﻧﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ داد. ٨و ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻪ‬ ‫ر ِ‬ ‫ﺟﻼل و ﻗﺪرت ﺧﺪا ﺁﮐﻨﺪﻩ از دود ﺷﺪ و هﻴﭻﮐﺲ را ﻳﺎراﯼ ورود ﻧﺒﻮد ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺁن‬ ‫هﻔﺖ ﺑﻼﯼ ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ۶١‬
‫هﻔﺖ ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺻﺪاﻳﯽ ﺑﻠﻨﺪ از ﻣﻌﺒﺪ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ: »ﺑﺮوﻳﺪ و هﻔﺖ‬ ‫ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﺸﻢ ﺧﺪا را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻓﺮورﻳﺰﻳﺪ.«‬ ‫٢ﻓﺮﺷﺘﮥ ا ّل رﻓﺖ و ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺧﺸﮑﯽ ﻓﺮورﻳﺨﺖ، و زﺧﻤﻬﺎﯼ زﺷﺖ و‬ ‫و‬ ‫دردﻧﺎﮎ ﺑﺮ ﭘﻴﮑﺮ ﻣﺮدﻣﯽ ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺁن وﺣﺶ را ﺑﺮ ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ و ﺗﻤﺜﺎل او‬ ‫را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫٣ﻓﺮﺷﺘﮥ د ّم ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﻮد را ﺑﻪ درﻳﺎ ﻓﺮورﻳﺨﺖ، و درﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺪل ﺷﺪ، ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬ ‫و‬ ‫ﺧﻮن اﻧﺴﺎن ﻣﺮدﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ، و هﻤﮥ زﻧﺪﮔﺎن درﻳﺎ هﻼﮎ ﺷﺪﻧﺪ.‬ ‫ّ‬ ‫۴ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺳﻮم ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ رودﺧﺎﻧﻪهﺎ و ﭼﺸﻤﻪهﺎﯼ ﺁب ﻓﺮورﻳﺨﺖ، و رودﺧﺎﻧﻪهﺎ‬ ‫و ﭼﺸﻤﻪهﺎ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺑﺪل ﺷﺪﻧﺪ. ۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺁﺑﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺗﻮ ﻋﺎدﻟﯽ در اﻳﻦ ﺣﮑﻤﻬﺎ ﮐﻪ ﮐﺮدﯼ،‬ ‫ﺗﻮ ﮐﻪ هﺴﺘﯽ و ﺑﻮدﻩاﯼ، اﯼ ﻗ ّوس؛‬ ‫ﺪ‬ ‫۶زﻳﺮا ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﺧﻮن ﻣﻘ ّﺳﺎن و اﻧﺒﻴﺎﯼ ﺗﻮ را رﻳﺨﺘﻨﺪ،‬ ‫ﺪ‬

‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺧﻮن دادﯼ ﺗﺎ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺳﺰاﻳﺸﺎن هﻤﻴﻦ اﺳﺖ!«‬ ‫٧و ﺷﻨﻴﺪم از ﻣﺬﺑﺢ ﭘﺎﺳﺦ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»ﺁرﯼ، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ،‬ ‫ْ‬ ‫ﺣﻖ اﺳﺖ و ﻋﺪل، ﮐﻴﻔﺮﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽدهﯽ.«‬ ‫٨ﻓﺮﺷﺘﮥ ﭼﻬﺎرم ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻓﺮورﻳﺨﺖ، و ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﺴﻮزاﻧﺪ. ٩و ﻣﺮدم از ﺷﺪت ﮔﺮﻣﺎ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ و ﻧﺎم ﺧﺪا را ﮐﻪ اﺧﺘﻴﺎر اﻳﻦ‬ ‫ﺑﻼهﺎ ﺑﺎ اوﺳﺖ، ﻧﺎﺳﺰا ﮔﻔﺘﻨﺪ ا ّﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﮑﺮدﻧﺪ و او را ﺟﻼل ﻧﺪادﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٠١ﻓﺮﺷﺘﮥ ﭘﻨﺠﻢ ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺁن وﺣﺶ ﻓﺮورﻳﺨﺖ و ﻗﻠﻤﺮو او در ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺮورﻓﺖ. ﺁدﻣﻴﺎن از ﻓﺰوﻧﯽ درد، زﺑﺎن ﺧﻮد را ﮔﺎز ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ١١و ﺑﻪﺳﺒﺐ ﺁﻻم و‬ ‫ﺟﺮاﺣﺎت ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﺪاﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺎﺳﺰا ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ، ا ّﺎ از اﻋﻤﺎل ﺧﻮد ﺗﻮﺑﻪ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ.‬ ‫ﻣ‬ ‫٢١ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺷﺸﻢ ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﻮد را ﺑﺮ رود ﺑﺰرگ ﻓﺮات ﻓﺮورﻳﺨﺖ و ﺁب ﺁن ﺧﺸﮑﻴﺪ ﺗﺎ‬ ‫راﻩ ﺑﺮاﯼ ﺷﺎهﺎن ﺷﺮق ﺑﺎز ﺷﻮد. ٣١ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﺪم ﺳﻪ روح ﺧﺒﻴﺚ در هﻴﺌﺖ وزغ از دهﺎن‬ ‫اژدهﺎ و از دهﺎن ﺁن وﺣﺶ و از دهﺎن ﻧﺒﯽ ﮐ ّاب ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻧﺪ. ۴١اﻳﻨﺎن ارواح دﻳﻮهﺎﻳﻨﺪ‬ ‫ﺬ‬ ‫ﮐﻪ ﺁﻳﺎت ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﯽﺁورﻧﺪ و ﻧﺰد ﺷﺎهﺎن ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻣﯽروﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را ﺑﺮاﯼ ﻧﺒﺮد‬ ‫ِ‬ ‫روز ﻋﻈﻴﻢ ﺧﺪاﯼ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ ﮔﺮد هﻢ ﺁورﻧﺪ.‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫۵١»ﺑﻬﻮش ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﮐﻪ ﭼﻮن ﻳﮏ دزد ﻣﯽﺁﻳﻢ! ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁن ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و‬ ‫ﺟﺎﻣﻪاش را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارد، ﻣﺒﺎدا ﻋﺮﻳﺎن رواﻧﻪ ﺷﻮد و رﺳﻮاﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮدد.«‬ ‫۶١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن ﺳﻪ روح ﭘﻠﻴﺪ ﺷﺎهﺎن زﻣﻴﻦ را در ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻋﺒﺮاﻧﻴﺎن‬ ‫»ﺣﺎرﻣﺠ ّون« ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد، ﮔﺮد هﻢ ﺁوردﻧﺪ.‬ ‫َ ِﺪ‬ ‫٧١ﻓﺮﺷﺘﮥ هﻔﺘﻢ ﭘﻴﺎﻟﮥ ﺧﻮد را در هﻮا ﭘﺎﺷﻴﺪ و ﺑﺎﻧﮕﯽ ﺑﻠﻨﺪ از ﺁن ﺗﺨﺖ ﮐﻪ در ﻣﻌﺒﺪ ﺑﻮد،‬ ‫ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ: »ﮐﺎر ﺗﻤﺎم اﺳﺖ!« ٨١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺮق ﺁذرﺧﺶ و ﻏﺮﻳﻮ ﻏ ّش رﻋﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫ِ ﺮ‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﺧﺎﺳﺖ، و زﻣﻴﻦﻟﺮزﻩاﯼ ﻋﻈﻴﻢ واﻗﻊ ﺷﺪ؛ ﭼﻨﺪان ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﻧﻈﻴﺮش ﺗﺎ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ زﻣﻴﻦ‬ ‫ﻣﯽزﻳﺴﺘﻪ، روﯼ ﻧﺪادﻩ ﺑﻮد. ٩١ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ ﺳﻪ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪ و ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻴﺪﻧﺪ. و‬ ‫ﺧﺪا ﺑﺎ ِﻞ ﺑﺰرگ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورد و ﺟﺎم ﺳﺮﺷﺎر از ﺷﺮاب ﺧﺸﻢ ﺧﺮوﺷﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ او‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻧﻮﺷﺎﻧﺪ. ٠٢هﺮ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﻮد ﮔﺮﻳﺨﺖ؛ و ﮐﻮهﻬﺎ ﻣﺤﻮ و ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻧﺪ. ١٢و از ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﺗﮕﺮﮔﯽ ﺳﺨﺖ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮐﻪ هﺮ داﻧﻪ، اﻧﮕﺎرﯼ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﮐﻴﻠﻮ وزن داﺷﺖ ﺑﺮ ﺁدﻣﻴﺎن ﻓﺮوﺑﺎرﻳﺪ؛ و‬ ‫ﺁدﻣﻴﺎن ﺧﺪاﯼ را از ﺑﺎﺑﺖ اﻳﻦ ﺑﻼ ﻧﺎﺳﺰا ﮔﻔﺘﻨﺪ، زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻼﻳﯽ ﺳﺨﺖ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻮد.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٧١‬

‫ﻓﺎﺣﺸﮥ ﺑﺰرگ‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ از ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺁن هﻔﺖ ﭘﻴﺎﻟﻪ را در دﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﻳﮑﯽ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و ﺑﺎ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﻣﺠﺎزات ﺁن ﻓﺎﺣﺸﮥ ﺑﺰرگ ﻟﻤﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﺁﺑﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر را ﻧﺸﺎﻧﺖ دهﻢ. ٢ﺑﺎ او‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﺎن زﻣﻴﻦ زﻧﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و از ﺷﺮاب هﻢﺁﻏﻮﺷﯽهﺎﯼ او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺴﺖ ﺷﺪﻧﺪ.«‬ ‫٣ﭘﺲ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﺮا در روح ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑﺮد. در ﺁﻧﺠﺎ زﻧﯽ دﻳﺪم ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ‬ ‫وﺣﺸﯽ ﺳﺮخﻓﺎم ﮐﻪ ﭘﻴﮑﺮش ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎﯼ ﮐﻔﺮﺁﻣﻴﺰ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، و هﻔﺖ ﺳﺮ و دﻩ‬ ‫ﺷﺎخ داﺷﺖ. ۴و زن ﺟﺎﻣﮥ ﺳﺮخ و ارﻏﻮاﻧﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ و در ﺑﺮق ﻃﻼ و ﺟﻮاهﺮ و‬ ‫ﻣﺮوارﻳﺪ ﻣﯽدرﺧﺸﻴﺪ. ﺟﺎﻣﯽ ز ّﻳﻦ ﺑﻪدﺳﺖ داﺷﺖ ﺳﺮﺷﺎر از هﻤﮥ زﺷﺘﻴﻬﺎ و ﺁﮐﻨﺪﻩ از‬ ‫ر‬ ‫ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ هﻢﺁﻏﻮﺷﯽهﺎﻳﺶ. ۵و اﻳﻦ ﻧﺎم ﻣﺮﻣﻮز ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد: »ﺑﺎ ِﻞ ﺑﺰرگ،‬ ‫ﺑ‬ ‫ﻣﺎدر ﻓﻮاﺣﺶ و زﺷﺘﻴﻬﺎﯼ زﻣﻴﻦ.« ۶و دﻳﺪم ﮐﻪ زن ﻣﺴﺖ از ﺧﻮن ﻣﻘ ّﺳﺎن اﺳﺖ، ﺧﻮن‬ ‫ﺪ‬ ‫ْ‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺎر ﺷﻬﺎدت ﺧﻮد در ﺣﻖ ﻋﻴﺴﯽ را ﺑﺮ دوش داﺷﺘﻨﺪ.‬ ‫هﻤﻴﻦ ﮐﻪ او را دﻳﺪم ﺳﺨﺖ در ﺷﮕﻔﺖ ﺷﺪم. ٧ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺗﻮ از‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ؟ راز ﺁن زن و ﺁن وﺣﺶ را ﮐﻪ هﻔﺖ َﺮ و دﻩ ﺷﺎخ دارد و زن ﺳﻮار ﺑﺮ اوﺳﺖ،‬ ‫ﺳ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮاﻳﺖ ﺷﺮح ﺧﻮاهﻢ داد. ٨ﺁن وﺣﺶ ﮐﻪ دﻳﺪﯼ، زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد، اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺴﺖ، و ﺑﺰودﯼ‬ ‫از ﭼﺎﻩ ﺑﯽاﻧﺘﻬﺎ ﺑﺮﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ هﻼﮎ ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ. از ﺳﺎﮐﻨﺎن زﻣﻴﻦ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎﻣﺸﺎن از ﺑﺪو ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺟﻬﺎن در دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت ﺛﺒﺖ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ، از دﻳﺪن ﺁن وﺣﺶ در‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، زﻳﺮا ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد، اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺴﺖ، و ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ، ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ.‬ ‫٩»اﻳﻦهﻤﻪ را ذهﻦ ﺣﮑﻴﻤﯽ ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ ﺗﺎ درﻳﺎﺑﺪ. ﺁن هﻔﺖ َﺮ، هﻔﺖ ﮐﻮهﻨﺪ ﮐﻪ ﺁن زن‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺮار دارد. هﻤﺎﻧﻬﺎ هﻔﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ هﺴﺘﻨﺪ. ٠١از ﺁﻧﺎن ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺳﻘﻮط ﮐﺮدﻩاﻧﺪ،‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ و ﺁن ﺁﺧﺮﯼ هﻨﻮز ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ اﺳﺖ؛ ا ّﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮاﻗﻊ ﺑﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺪﮎ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺑﭙﺎﻳﺪ. ١١ﺁن وﺣﺶ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن ﻧﻴﺴﺖ، ﭘﺎدﺷﺎﻩ هﺸﺘﻢ اﺳﺖ. او ﺑﻪ هﻤﺎن هﻔﺖ‬ ‫ﺗﻦ ﺗﻌﻠﻖ دارد و ﺑﻪ هﻼﮐﺖ ﺧﻮد ﻣﯽرﺳﺪ.‬ ‫٢١»ﺁن دﻩ ﺷﺎخ ﮐﻪ دﻳﺪﯼ، َﻩ ﭘﺎدﺷﺎهﻨﺪ ﮐﻪ هﻨﻮز ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩاﻧﺪ. ا ّﺎ در ﻣﻬﻠﺘﯽ‬ ‫ﻣ‬ ‫د‬ ‫ﻳﮏﺳﺎﻋﺘﻪ از ﻗﺪرت ﺷﺎهﺎن ﺑﺮﺧﻮردار ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ، ﺑﺎ ﺁن وﺣﺶ. ٣١ﺁﻧﺎن هﻤﮕﯽ ﻳﮏ‬ ‫هﺪف دارﻧﺪ و زور و ﻗﺪرت ﺧﻮد را ﺑﻪ وﺣﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﭙﺮد. ۴١هﻤﮕﯽ ﺑﺎ ﺁن ﺑﺮﻩ ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻨﮓ ﺑﺮﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﺎﺳﺖ، ا ّﺎ ﺑﺮﻩ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﭘﻴﺮوز ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، زﻳﺮا او رب ارﺑﺎب اﺳﺖ، و‬ ‫ِ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺷﺎﻩ ﺷﺎهﺎن اﺳﺖ - و ﺧﻮاﻧﺪﻩﺷﺪﮔﺎن او ﺑﺎ او ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد، و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮔﺎن او ﺑﺎ او ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﺑﻮد، و ﭘﻴﺮوان وﻓﺎدار او ﺑﺎ او ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد.«‬ ‫۵١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﺁن ﺁﺑﻬﺎ ﮐﻪ دﻳﺪﯼ، ﮐﻪ ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺮار دارد، هﻤﺎﻧﺎ‬ ‫ﻣﻠﺘﻬﺎ و ﺟﻤﺎﻋﺘﻬﺎ و ﻗﻮﻣﻬﺎ و زﺑﺎﻧﻬﺎ هﺴﺘﻨﺪ. ۶١ﺁن وﺣﺶ و ﺁن دﻩ ﺷﺎخ ﮐﻪ دﻳﺪﯼ از ﻓﺎﺣﺸﻪ‬ ‫ﺑﻴﺰار ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ. او را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و ﻋﺮﻳﺎن رهﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد. ﮔﻮﺷﺖ او را‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﻮرد و او را در ﺁﺗﺶ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺳﻮزاﻧﺪ. ٧١زﻳﺮا ﮐﻪ ﺧﺪا در دل ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻬﺎدﻩ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﺮﺁورﻧﺪ و ﺑﺎ رﺿﺎﯼﺧﺎﻃﺮ ﻋﻨﺎن ﻗﺪرت و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ ﺁن‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬

‫وﺣﺶ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﮐﻼم ﺧﺪا ﺑﻪﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ. ٨١و ﺁن زن ﮐﻪ دﻳﺪﯼ هﻤﺎن‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎدﺷﺎهﺎن زﻣﻴﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ.«‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٨١‬
‫ﺳﻘﻮط ﺑﺎ ِﻞ‬ ‫ﺑ‬
‫١ﭘﺲ از ﺁن، ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﮕﺮ دﻳﺪم ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮود ﻣﯽﺁﻣﺪ. و او اﻗﺘﺪارﯼ ﻋﻈﻴﻢ‬ ‫داﺷﺖ و زﻣﻴﻦ از ﺟﻼل او ﻧﻮراﻧﯽ ﺷﺪ. ٢ﺑﻪ ﺻﺪاﻳﯽ ﺳﺨﺖ ﭘﺮﺻﻼﺑﺖ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁورد ﮐﻪ:‬ ‫»ﻓﺮوﭘﺎﺷﻴﺪ! ﺑﺎ ِﻞ ﺑﺰرگ ﻓﺮوﭘﺎﺷﻴﺪ!‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺑﺎ ِﻞ اﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﻣﺴﮑﻦ دﻳﻮان ﺑﺪل ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫ﺑ‬ ‫و ﺑﻪ ﻗﺮارﮔﺎﻩ هﺮ روح ﺧﺒﻴﺜﯽ،‬ ‫و ﺑﻪ ﺟﻮﻻﻧﮕﺎﻩ هﺮ ﭘﺮﻧﺪۀ ﻧﺎﭘﺎﮎ و ﻧﻔﺮتاﻧﮕﻴﺰﯼ.‬ ‫٣زﻳﺮا ﮐﻪ از ﺷﺮاب ﻋﻘﻞﺳﻮز زﻧﺎﯼ او ﻗﻮﻣﻬﺎ هﻤﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ.‬ ‫و ﺷﺎهﺎن زﻣﻴﻦ ﺑﺎ او زﻧﺎ ﮐﺮدﻧﺪ،‬ ‫و ﺗﺎﺟﺮان زﻣﻴﻦ از ﮐﺜﺮت ﺗﺠ ّﻼت او دوﻟﺘﻤﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ.«‬ ‫ﻤ‬ ‫۴ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺻﺪاﻳﯽ دﻳﮕﺮ از ﺁﺳﻤﺎن ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﯼ ﻗﻮم ﻣﻦ، از اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮون ﺁﻳﻴﺪ،‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺷﺮﻳﮏ ﮔﻨﺎهﺎن او ﺷﻮﻳﺪ،‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺳﻬﻤﯽ از ﺑﻼهﺎﯼ او ﺑﻪ ﺷﻤﺎ رﺳﺪ،‬ ‫۵زﻳﺮا ﮐﻪ ﮔﻨﺎهﺎن او اﻳﻨﮏ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﻠﮏ رﺳﻴﺪﻩ،‬ ‫و ﺧﺪا ﺟﻨﺎﻳﺎت او را ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁوردﻩ اﺳﺖ.‬ ‫۶هﻤﺎن را ﮐﻪ او دادﻩ ﺑﻪ او ﭘﺲ دهﻴﺪ؛‬ ‫ﻣﺰد هﺮﺁﻧﭽﻪ را او ﮐﺮدﻩ دوﭼﻨﺪان ﺑﭙﺮدازﻳﺪ.‬ ‫از ﺟﺎم ﺧﻮد او ﻣﻌﺠﻮن ﻣﻀﺎﻋﻒ ﺑﻪ ﮐﺎر او ﮐﻨﻴﺪ.‬ ‫٧ﺑﻪ او هﻤﺎنﻣﺎﻳﻪ ﻋﺬاب و اﻧﺪوﻩ دهﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ او ﺟﻼل و ﺷﮑﻮﻩ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽداد.‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ در دل ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﺑﺎﻟﺪ ﮐﻪ،‬ ‫›ﻣﻦ ﭼﻨﺎن ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻠﮑﻪاﯼ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ.‬ ‫ﺑﻴﻮﻩ ﻧﻴﺴﺘﻢ و هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﻧﺨﻮاهﻢ ﻧﺸﺴﺖ.‹‬ ‫٨از اﻳﻦروﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻼهﺎﻳﺶ ﻳﮏ روزﻩ ﺑﺮ او ﻧﺎزل ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ،‬ ‫ﺑﻼﯼ ﻣﺮگ و ﻣﺎﺗﻢ و ﻗﺤﻄﯽ.‬ ‫و در ﺁﺗﺶ ﺧﻮاهﺪ ﺳﻮﺧﺖ.‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻗﺪﻳﺮ اﺳﺖ ﺁن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﻪ او را ﮐﻴﻔﺮ ﻣﯽدهﺪ.«‬ ‫ْ‬ ‫٩و ﭼﻮن ﺷﺎهﺎن زﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ او زﻧﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺷﺮﻳﮏ ﺗﺠ ّﻞ او ﺷﺪﻧﺪ، دود ﺳﻮﺧﺘﻦ او‬ ‫ﻤ‬ ‫را ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ، ﺑﺮ او ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻳﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮگ او ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﺸﺴﺖ. ٠١از ﺗﺮس ﻋﺬاﺑﯽ ﮐﻪ او‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮐﺸﺪ دورادور ﺧﻮاهﻨﺪ اﻳﺴﺘﺎد و ﻧﺎﻟﻪ ﺳﺮﺧﻮاهﻨﺪ داد ﮐﻪ:‬ ‫»درﻳﻎ، درﻳﻎ! اﯼ ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ،‬ ‫اﯼ ﺑﺎ ِﻞ، اﯼ ﺷﻬﺮ ﭘﺮﻗﺪرت!‬ ‫ﺑ‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻳﮏﺳﺎﻋﺘﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﯼ!«‬ ‫١١و ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن زﻣﻴﻦ ﺑﺮ او ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻳﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮگ او ﺧﻮاهﻨﺪ ﻧﺸﺴﺖ، زﻳﺮا ﮐﻪ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﺎﻻﯼ ﺁﻧﺎن را ﻧﻤﯽﺧﺮد، ٢١ﻧﻪ ﻃﻼ و ﻧﻘﺮﻩ و ﺟﻮاهﺮات و ﻣﺮوارﻳﺪ ﺁﻧﺎن را؛‬ ‫ﻧﻪ ﭘﺎرﭼﻪهﺎﯼ ﻧﻔﻴﺲ و اﺑﺮﻳﺸﻢ و ارﻏﻮان و ﺳﺮخ ﺁﻧﺎن را؛ ﻧﻪ اﻧﻮاع ﭼﻮﺑﻬﺎﯼ ﻣﻌﻄﺮ و‬ ‫ﻇﺮﻓﻬﺎﯼ ﻋﺎج و ﻇﺮﻓﻬﺎﯼ ﭼﻮﺑﻴﻦ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ و ﻣﺲ و ﺁهﻦ و ﻣﺮﻣﺮ ﺁﻧﺎن را؛ ٣١ﻧﻪ دارﭼﻴﻦ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫و ادوﻳﻪ و ﺑﺨﻮر ﺧﻮﺷﺒﻮ و ُﺮ و ﮐﻨﺪر ﺁﻧﺎن را؛ ﻧﻪ ﺷﺮاب و روﻏﻦ زﻳﺘﻮن و ﺁرد ﻣﺮﻏﻮب‬ ‫ﻣ‬ ‫ِ‬ ‫و ﮔﻨﺪم ﺁﻧﺎن را؛ ﻧﻪ ﺣﻴﻮاﻧﺎت اهﻠﯽ و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان و اﺳﺒﺎن و اراﺑﻪهﺎﯼ ﺁﻧﺎن را؛ و ﻧﻪ ﺑﺪﻧﻬﺎ و‬ ‫ﻧﻔﻮس ﺁدﻣﻴﺎن را.‬ ‫۴١هﻢﺁﻧﺎن ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺖ: »ﺁن ﻣﻴﻮﻩ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﺗﻤﻨﺎﻳﺶ را داﺷﺖ، از ﺗﻮ درﮔﺬﺷﺘﻪ.‬ ‫دوﻟﺖ و ﺷﻮﮐﺖ ﺗﻮ هﻤﻪ ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻪ اﺳﺖ، و هﺮﮔﺰ ﺑﺎزﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺸﺖ.« ۵١و ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن‬ ‫ﮐﻪ اﻳﻦهﻤﻪ را ﻣﯽﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ و ﺛﺮوت ﻣﯽاﻧﺪوﺧﺘﻨﺪ، از ﺗﺮس ﻋﺬاﺑﯽ ﮐﻪ او ﻣﯽﮐﺸﺪ،‬ ‫دورادور ﺧﻮاهﻨﺪ اﻳﺴﺘﺎد و زارﯼ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و ﻣﺎﺗﻢ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ۶١ﻣﻮﻳﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ داد ﮐﻪ:‬ ‫»درﻳﻎ، درﻳﻎ! اﯼ ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ،‬ ‫ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ در ﭘﺎرﭼﻪهﺎﯼ ﻧﻔﻴﺲ ارﻏﻮان و ﺳﺮخ،‬

‫رﺧﺸﻨﺪﻩ در ﺑﺮق ﻃﻼ و ﺟﻮاهﺮ و ﻣﺮوارﻳﺪ!‬ ‫٧١ﻳﮏﺳﺎﻋﺘﻪ ﺛﺮوت ﺳﺮﺷﺎر ﺗﻮ ﺗﺒﺎهﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.«‬ ‫و هﺮ ﻧﺎﺧﺪاﯼ ﮐﺸﺘﯽ و هﺮ ﺁنﮐﺴﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ ﺳﻔﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﭼﻪ درﻳﺎﻧﻮردان و ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از راﻩ درﻳﺎ ﻣﻌﺎش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ دورادور ﺧﻮاهﻨﺪ اﻳﺴﺘﺎد. ٨١و ﭼﻮن دود ﺁﺗﺸﯽ را‬ ‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ او را ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ، ﻓﺮﻳﺎد ﺳﺮ ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ: »هﺮﮔﺰ ﺁﻳﺎ ﺷﻬﺮﯼ ﭼﻮن اﻳﻦ ﺷﻬﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﺰرگ در ﺟﻬﺎن ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ؟« ٩١و ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﮔﺮﻳﺎن و ﻣﺎﺗﻤﺰدﻩ ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﺁورﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»درﻳﻎ، درﻳﻎ! اﯼ ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ،‬ ‫ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ هﻤﮥ ﮐﺸﺘﯽداران، از دوﻟﺖ او ﺛﺮوت اﻧﺪوﺧﺘﻨﺪ،‬ ‫اﻳﻨﮏ ﻳﮏﺳﺎﻋﺘﻪ وﻳﺮان ﺷﺪﻩ اﺳﺖ!‬ ‫٠٢اﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ او ﺷﺎدﯼ ﮐﻦ!‬ ‫ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﺪ اﯼ ﻣﻘ ّﺳﺎن و رﺳﻮﻻن و اﻧﺒﻴﺎ!‬ ‫ﺪ‬ ‫زﻳﺮا ﺧﺪا داد ﺷﻤﺎ را از او ﺳﺘﺎﻧﺪﻩ اﺳﺖ.«‬ ‫ِ‬ ‫١٢ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪ، ﭘﺎرﻩﺳﻨﮕﯽ هﻤﭽﻨﺪ ﺁﺳﻴﺎبﺳﻨﮕﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ‬ ‫ْ‬ ‫ِ‬ ‫درﻳﺎ اﻓﮑﻨﺪ، و ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺳﺨﺖ و ﺑﯽاﻣﺎن ﻓﺮواﻓﮑﻨﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﺑﺎ ِﻞ، ﺁن ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ،‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺗﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎﻧﯽ از او هﺮﮔﺰ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﻮد.‬ ‫٢٢دﻳﮕﺮ ﻧﻪ ﻧﻮاﯼ ﭼﻨﮓﻧﻮازان و ﻣﻄﺮﺑﺎن‬ ‫هﺮﮔﺰ از ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ،‬ ‫و ﻧﻪ ﻧﻮاﯼ ﻧﯽزﻧﺎن و ﺷﻴﭙﻮر ﻧﻮازان.‬ ‫دﻳﮕﺮ هﻴﭻ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮﯼ از هﻴﭻ ﺻﻨﻔﯽ‬ ‫در ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ.‬ ‫و دﻳﮕﺮ ﺻﺪاﯼ هﻴﭻ ﺁﺳﻴﺎﻳﯽ‬ ‫در ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ؛‬ ‫٣٢دﻳﮕﺮ ﻧﻮر هﻴﭻ ﭼﺮاﻏﯽ در ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺗﺎﺑﻴﺪ؛‬

‫دﻳﮕﺮ ﺻﺪاﯼ هﻴﭻ ﻋﺮوس و هﻴﭻ داﻣﺎدﯼ در ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﺨﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ.‬ ‫ﺗﺎﺟﺮان ﺗﻮ ﻣﺮدان ﺑﺰرگ زﻣﻴﻦ ﺑﻮدﻧﺪ،‬ ‫ﺑﻪ اﻓﺴﻮن ﺟﺎدوﯼ ﺗﻮ ﻗﻮﻣﻬﺎ هﻤﻪ ﮔﻤﺮاﻩ ﺷﺪﻧﺪ،‬ ‫۴٢در او، ﺧﻮن اﻧﺒﻴﺎ و ﻣﻘ ّﺳﺎن ﺑﺎزﻳﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪ،‬ ‫ﺪ‬ ‫و ﺧﻮن هﻤﮥ ﮐﺴﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﻬﻨﮥ زﻣﻴﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ.«‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٩١‬
‫ﺷﺎدﯼ در ﺁﺳﻤﺎن‬
‫١ﭘﺲ از ﺁن، ﺻﺪاﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺮوش ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ در ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ؛ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ:‬ ‫»هِﻠﻮﻳﺎ!‬ ‫َﻠ‬ ‫ﻧﺠﺎت و ﺟﻼل و ﻗﺪرت از ﺁن ﺧﺪاﯼ ﻣﺎﺳﺖ،‬ ‫٢ﮐﻪ ﺟﺰاهﺎﻳﺶ ﺣﻖ اﺳﺖ و ﻋﺪل اﺳﺖ.‬ ‫ﺁن ﻓﺎﺣﺸﮥ ﺑﺰرگ را ﺟﺰا دادﻩ‬ ‫ﮐﻪ زﻣﻴﻦ را ﺑﺎ زﻧﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻓﺴﺎد ﮐﺸﻴﺪ،‬ ‫و از او اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮن ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.«‬ ‫٣و دوﺑﺎرﻩ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»هِﻠﻮﻳﺎ!‬ ‫َﻠ‬ ‫ﺗﺎ اﺑﺪ دود از او ﺑﺮﻣﯽﺧﻴﺰد.«‬ ‫۴و ﺁن ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﭘﻴﺮ و ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و ﺧﺪاﯼ را ﮐﻪ ﺑﺮ‬ ‫ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد، ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁوردﻧﺪ ﮐﻪ:‬ ‫»ﺁﻣﻴﻦ. هِﻠﻮﻳﺎ!«‬ ‫َﻠ‬ ‫۵ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺻﺪاﻳﯽ از ﺗﺨﺖ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ:‬ ‫»ﺳﭙﺎس ﮔﻮﻳﻴﺪ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ را،‬

‫اﯼ هﻤﮥ ﺑﻨﺪﮔﺎن او،‬ ‫اﯼ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺗﺮس از او دارﻳﺪ،‬ ‫از ُﺮد و از ﺑﺰرگ!«‬ ‫ﺧ‬ ‫۶ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺻﺪاﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺮوش ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﯽﻣﺎﻧﺴﺖ، و ﺑﻪ ﻏ ّش ﺁﺑﻬﺎﯼ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻓﺮاوان، و ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ رﻋﺪ، ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ:‬ ‫»هِﻠﻮﻳﺎ!‬ ‫َﻠ‬ ‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﻣﺎ، ﺁن ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ، ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﻏﺎز ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ.‬ ‫ْ‬ ‫٧ﺑﻪوﺟﺪ ﺁﻳﻴﻢ و ﺷﺎدﯼ ﮐﻨﻴﻢ، و او را ﺟﻼل دهﻴﻢ،‬ ‫زﻳﺮا زﻣﺎن ﻋﺮوﺳﯽ ﺁن ﺑﺮﻩ ﻓﺮارﺳﻴﺪﻩ،‬ ‫و ﻋﺮوس او ﺧﻮد را ﺁﻣﺎدﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؛‬ ‫٨ﺟﺎﻣﮥ ﮐﺘﺎن ﻧﻔﻴﺲ و درﺧﺸﺎن و ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﺗﻦ ﮐﻨﺪ.«‬ ‫ﺟﺎﻣﮥ ﮐﺘﺎن ﻧﻔﻴﺲ ﻣﻈﻬﺮ اﻋﻤﺎل ﻧﻴﮏ ﻣﻘ ّﺳﺎن اﺳﺖ.‬ ‫ﺪ‬ ‫ِ‬ ‫٩ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻨﻮﻳﺲ، ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻋﺮوﺳﯽ ﺁن‬ ‫ﺑﺮﻩ دﻋﻮت ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.« و اﻓﺰود: »اﻳﻨﻬﺎ ﮐﻼم راﺳﺘﻴﻦ ﺧﺪاﻳﻨﺪ!« ٠١در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪﭘﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎدم ﺗﺎ او را ﺑﭙﺮﺳﺘﻢ. ا ّﺎ او ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺒﺎدا ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﯽ! ﭼﻮن ﻣﻦ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣ‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺗﻮ و ﺑﺮادران ﺗﻮ ﮐﻪ ﺷﻬﺎدت ﻋﻴﺴﯽ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻧﺪ، ﻏﻼم اوﻳﻢ. ﺧﺪاﯼ را‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﺖ! زﻳﺮا ﺷﻬﺎدت ﻋﻴﺴﯽ، روح ﻧﺒ ّت اﺳﺖ.«‬ ‫ﻮ‬

‫ﺳﻮار اﺳﺐ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ِ‬

‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ دﻳﺪم ﮐﻪ درهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪﻩ و ﭘﻴﺶ روﻳﻢ هﺎن اﺳﺒﯽ ﺳﻔﻴﺪ در ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ،‬ ‫ﺑﺎ ﺳﻮارﯼ ﮐﻪ اﻣﻴﻦ و ﺑﺮﺣﻖ ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪش. او ﺑﻪ ﻋﺪل ﺣﮑﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﺟﻨﮕﺪ.‬ ‫٢١ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺮ ﺳﺮش ﺗﺎﺟﻬﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ. و ﻧﺎﻣﯽ دارد ﺑﺮ او‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽداﻧﺪ، ﺟﺰ ﺧﻮدش. ٣١رداﻳﯽ دارد ﺑﻪ ﺧﻮن ﺁﻏﺸﺘﻪ و ﻧﺎﻣﺶ »ﮐﻼم‬ ‫ﺧﺪا« اﺳﺖ. ۴١ﺳﭙﺎهﻴﺎن ﺁﺳﻤﺎن از ﭘﯽ او ﻣﯽﺁﻣﺪﻧﺪ، ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺒﺎن ﺳﻔﻴﺪ، و در ﺟﺎﻣﻪهﺎﯼ‬ ‫ﮐﺘﺎن ﻧﻔﻴﺲ و ﺳﻔﻴﺪ و ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ. ۵١و ﺷﻤﺸﻴﺮﯼ از دهﺎﻧﺶ ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺑ ّان ﺗﺎ ﺑﺎ ﺁن ﺑﺮ‬ ‫ﺮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﺘﺎزد. »ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﺑﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺁهﻨﻴﻦ ﺣﮑﻢ ﺧﻮاهﺪ راﻧﺪ.« َﺮ ُﺸﺖ ﺷﺮاب ﺧﺸﻢ ﺧﺪاﯼ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﭼ ﺧ ِ‬ ‫ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ را زﻳﺮ ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺧﺮوش درﺧﻮاهﺪ ﺁورد. ۶١و ﺑﺮ ردا و ران او ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ: »ﺷﺎﻩ ﺷﺎهﺎن و رب ارﺑﺎب.«‬ ‫ِ‬

‫٧١و ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ دﻳﺪم ﮐﻪ در ﺁﻓﺘﺎب اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﻞ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﮐﻪ در‬ ‫ّ‬ ‫دل ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎل ﻣﯽزدﻧﺪ ﻧﺪا داد و ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ؛ ﺑﺮاﯼ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺑﺰرگ ﺧﺪا ﮔﺮد هﻢ ﺁﻳﻴﺪ‬ ‫ِ‬ ‫٨١ﺗﺎ از ﮔﻮﺷﺖ ﺷﺎهﺎن و ﺳﺮداران و ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪان ﺑﺨﻮرﻳﺪ، و از ﮔﻮﺷﺖ اﺳﺒﺎن و‬ ‫ﺳﻮاراﻧﺸﺎن، و از ﮔﻮﺷﺖ هﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ، از ﻏﻼم و ﺁزاد، و ُﺮد و ﺑﺰرگ.«‬ ‫ﺧ‬ ‫٩١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁن وﺣﺶ را دﻳﺪم، و ﺁن ﺷﺎهﺎن زﻣﻴﻦ را دﻳﺪم، و ﺳﭙﺎهﻴﺎن ﺁﻧﺎن را دﻳﺪم ﮐﻪ‬ ‫هﻤﺪاﺳﺘﺎن ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺁن ﺳﻮار و ﺳﭙﺎﻩ او ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ. ٠٢ا ّﺎ ﺁن وﺣﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪ و ﺑﺎ او‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺁن ﻧﺒﯽ ﮐ ّاب ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم او ﺁﻳﺎت ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﯽﺁورْد و ﺑﺎ ﺁﻳﺎت ﺧﻮد ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺑﻮد‬ ‫ِ‬ ‫ﺬ‬ ‫ﮐﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺁن وﺣﺶ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻤﺜﺎل او را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ. ﺁﻧﺎن هﺮ دو، زﻧﺪﻩ ﺑﻪ‬ ‫درﻳﺎﭼﮥ ﺁﺗﺶ و ﮔﻮﮔﺮد ﻣﺸﺘﻌﻞ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ. ١٢و ﺑﺎﻗﯽ ﺁﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮﯼ ﮐﻪ از دهﺎن ﺁن‬ ‫اﺳﺐﺳﻮار ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻣﺪ، ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺁن ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن هﻤﮕﯽ ﺧﻮد را از ﮔﻮﺷﺖ ﺁﻧﺎن‬ ‫ﺑﻴﺎﮐﻨﺪﻧﺪ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٠٢‬
‫دورۀ هﺰار ﺳﺎﻟﻪ‬
‫١و دﻳﺪم ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ از ﺁﺳﻤﺎن ﻓﺮوﻣﯽﺁﻳﺪ، و ﮐﻠﻴﺪ ﭼﺎﻩ ﺑﯽاﻧﺘﻬﺎ ﺑﺎ اوﺳﺖ، و زﻧﺠﻴﺮﯼ‬ ‫ﺑﺰرگ در دﺳﺖ دارد. ٢او اژدهﺎ را، ﺁن ﻣﺎر ﮐﻬﻦ را، ﮐﻪ هﻤﺎﻧﺎ اﺑﻠﻴﺲ ﻳﺎ ﺷﻴﻄﺎن اﺳﺖ،‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ و در ﺑﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ هﺰار ﺳﺎل در اﺳﺎرت ﺑﻤﺎﻧﺪ ٣و او را ﺑﻪ ﭼﺎﻩ ﺑﯽاﻧﺘﻬﺎ دراﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫و در ﺑﺮ او ﻗﻔﻞ ﮐﺮد و ُﻬﺮ ﺑﺮ ﺁن ﻧﻬﺎد ﺗﺎ ﻗﻮﻣﻬﺎ را دﻳﮕﺮ ﻧﻔﺮﻳﺒﺪ ﺗﺎ ﺁن هﺰارﻩ ﺳﺮﺁﻳﺪ. و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﭘﺲ از ﺁن ﭼﻨﺪﮔﺎهﯽ ﺁزاد ﮔﺮدد.‬ ‫۴و ﺗﺨﺘﻬﺎﻳﯽ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻖ داورﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﺎن ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﻮد. و ﻧﻔﻮس ﮐﺴﺎﻧﯽ را دﻳﺪم ﮐﻪ ﺳﺮهﺎﺷﺎن در راﻩ ﺷﻬﺎدت در ﺣﻖ ﻋﻴﺴﯽ ﻣﺴﻴﺢ و در‬ ‫ﺣﻖ ﮐﻼم ﺧﺪا از ﺗﻦ ﺟﺪا ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. اﻳﻨﺎن ﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺁن وﺣﺶ و ﺗﻤﺜﺎل او ﺗﻦدادﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫و ﻧﻪ ﻋﻼﻣﺖ او را ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ و ﺑﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻳﻨﺎن دوﺑﺎرﻩ زﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ و‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺢ هﺰار ﺳﺎل ﺳﻠﻄﻨﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. ۵اﻳﻦ رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ا ّل اﺳﺖ. و ﻣﺮدﮔﺎن دﻳﮕﺮ زﻧﺪﻩ‬ ‫ِ‬ ‫و‬ ‫ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺁن هﺰارﻩ ﺳﺮﺁﻳﺪ. ۶ﺧﺠﺴﺘﻪ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و ﻣﻘ ّس هﻤﮥ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ا ّل‬ ‫و‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺳ‬ ‫ﺷﺮﮐﺖ دارﻧﺪ. ﻣﺮگ د ّم ﺑﺮ ﺁﻧﺎن هﻴﭻ ﻗﺪرت ﻧﺪارد ﺑﻠﮑﻪ در ِﻠﮏ ﮐﺎهﻨﺎن ﺧﺪا و ﻣﺴﻴﺢ‬ ‫و‬ ‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺎ او هﺰار ﺳﺎل ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬

‫ﺷﮑﺴﺖ ﻧﻬﺎﻳﯽ ﺷﻴﻄﺎن‬

‫٧ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﻪ ﺁن هﺰارﻩ ﺳﺮﺁﻳﺪ، ﺷﻴﻄﺎن از زﻧﺪان رهﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ و ٨در ﭘﯽ ﻓﺮﻳﺐ‬ ‫ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﻬﺎرﮔﻮﺷﮥ زﻣﻴﻦ - ﺑﻪ ﻳﺄﺟﻮج و ﻣﺄﺟﻮج ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎرﻩ ﭼﻮﻧﺎن ﺷﻨﻬﺎﯼ ﮐﻨﺎر درﻳﺎ‬ ‫هﺴﺘﻨﺪ - ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺎن را ﺑﺮاﯼ ﻧﺒﺮد ﮔﺮد هﻢ ﺁورد. ٩اﻳﻨﺎن ﺑﺮ ﭘﻬﻨﮥ زﻣﻴﻦ ﭘﻴﺶ‬ ‫رﻓﺘﻨﺪ و اردوﮔﺎﻩ ﻣﻘ ّﺳﺎن، ﻳﻌﻨﯽ ﺷﻬﺮ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪا را ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮدﻧﺪ. ا ّﺎ ﺁﺗﺶ از ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻓﺮود ﺁﻣﺪ و ﺁﻧﺎن را ﻓﺮوﺧﻮرد. ٠١و اﺑﻠﻴﺲ، ﮐﻪ ﺁﻧﺎن را ﻓﺮﻳﺐ دادﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ درﻳﺎﭼﮥ ﺁﺗﺶ‬

‫و ﮔﻮﮔﺮد اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺁن وﺣﺶ و ﻧﺒﯽ ﮐ ّاب اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻳﻨﺎن روز و‬ ‫ﺬ‬ ‫ﺷﺐ ﺗﺎ اﺑﺪ ﻋﺬاب ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ.‬

‫داورﯼ ﻣﺮدﮔﺎن‬
‫١١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﺨﺖ ﺑﺰرگ و ﺳﻔﻴﺪﯼ دﻳﺪم، و ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد. ﺁﺳﻤﺎن و‬ ‫زﻣﻴﻦ از ﺣﻀﻮر او ﻣﯽﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ و ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮد. ٢١و ﻣﺮدﮔﺎن را دﻳﺪم، ﭼﻪ ُﺮد‬ ‫ﺧ‬ ‫و ﭼﻪ ﺑﺰرگ، ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺨﺖ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ. و دﻓﺘﺮهﺎ ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ. دﻓﺘﺮﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ‬ ‫ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت اﺳﺖ. ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺮﺣﺴﺐ اﻋﻤﺎﻟﺸﺎن، ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺁن‬ ‫دﻓﺘﺮهﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، داورﯼ ﺷﺪﻧﺪ. ٣١درﻳﺎ ﻣﺮدﮔﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در ﺧﻮد داﺷﺖ، ﭘﺲ داد؛‬ ‫ﻣﺮگ و ﺟﻬﺎن ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﺮدﮔﺎن ﺧﻮد را ﭘﺲ دادﻧﺪ، و هﺮﮐﺲ ﺑﺮﺣﺴﺐ اﻋﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬ ‫اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﻮد، داورﯼ ﺷﺪ. ۴١و ﻣﺮگ و ﺟﻬﺎن ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﻪ درﻳﺎﭼﮥ ﺁﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪ.‬ ‫درﻳﺎﭼﮥ ﺁﺗﺶ، ﻣﺮگ د ّم اﺳﺖ. ۵١و هﺮﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ در دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد، ﺑﻪ‬ ‫و‬ ‫درﻳﺎﭼﮥ ﺁﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ١٢‬
‫ﺁﺳﻤﺎن و زﻣﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪ‬
‫١ﺳﭙﺲ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺟﺪﻳﺪ و زﻣﻴﻨﯽ ﺟﺪﻳﺪ دﻳﺪم، زﻳﺮا ﺁﺳﻤﺎن ا ّل و زﻣﻴﻦ ا ّل ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪﻩ‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ﺑﻮد و دﻳﮕﺮ درﻳﺎﻳﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ٢و ﺷﻬﺮ ﻣﻘ ّس اورﺷﻠﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ را دﻳﺪم ﮐﻪ از ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﺪ‬ ‫از ﻧﺰد ﺧﺪا ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﯽﺁﻣﺪ، ﺁﻣﺎدﻩﺷﺪﻩ هﻤﭽﻮن ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺷﻮهﺮ ﺧﻮد ﺁراﺳﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ. ٣و از ﺗﺨﺖ، ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﮔﻔﺖ:‬ ‫»اﻳﻨﮏ، ﻣﺴﮑﻦ ﺧﺪا ﺑﺎ ﺁدﻣﻴﺎن اﺳﺖ،‬ ‫و او ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ؛‬ ‫و اﻳﺸﺎن ﻗﻮم او ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد؛‬ ‫و ﺧﻮد ﺧﺪا ﺑﺎ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬ ‫و ﺧﺪاﯼ اﻳﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد.‬ ‫۴او هﺮ اﺷﮑﯽ را از ﭼﺸﻤﺎن ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد.‬ ‫و دﻳﮕﺮ ﻣﺮگ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد؛‬ ‫و ﻣﺎﺗﻢ و ﺷﻴﻮن و درد وﺟﻮد ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ،‬ ‫زﻳﺮا ﭼﻴﺰهﺎﯼ ا ّل ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪ.«‬ ‫و‬

‫۵ﺳﭙﺲ ﺁن ﺗﺨﺖﻧﺸﻴﻦ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﮏ هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﻧﻮ ﻣﯽﺳﺎزم.« و ﮔﻔﺖ: »اﻳﻨﻬﺎ را‬ ‫ﺑﻨﻮﻳﺲ زﻳﺮا اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد و راﺳﺖ اﺳﺖ.« ۶ﺑﺎز ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻪ اﻧﺠﺎم‬ ‫رﺳﻴﺪ! ﻣﻦ ›اﻟﻒ‹ و ›ﯼ‹ و اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎ هﺴﺘﻢ. ﻣﻦ ﺑﻪ هﺮﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ، از ﭼﺸﻤﮥ ﺁب‬ ‫ﺣﻴﺎت ﺑﺮاﻳﮕﺎن ﺧﻮاهﻢ داد. ٧هﺮﮐﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻳﺪ، اﻳﻦهﻤﻪ را ﺑﻪ ﻣﻴﺮاث ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد، و ﻣﻦ‬ ‫ﺧﺪاﯼ او ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد و او ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ٨ا ّﺎ ﻧﺼﻴﺐ ﺑﺰدﻻن و ﺑﯽاﻳﻤﺎﻧﺎن و‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻣﻔﺴﺪان و ﺁدﻣﮑﺸﺎن و ﺑﯽﻋﻔﺘﺎن و ﺟﺎدوﮔﺮان و ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن و هﻤﮥ دروﻏﮕﻮﻳﺎن، درﻳﺎﭼﮥ‬ ‫ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ و ﮔﻮﮔﺮد ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. اﻳﻦ ﻣﺮگ د ّم اﺳﺖ.«‬ ‫و‬

‫اورﺷﻠﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪ‬
‫٩ﻳﮑﯽ از ﺁن هﻔﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ هﻔﺖ ﭘﻴﺎﻟﮥ ُﺮ از هﻔﺖ ﺑﻼﯼ ﺁﺧﺮ را داﺷﺘﻨﺪ، ﺁﻣﺪ و ﺑﻪ‬ ‫ﭘ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﺑﻴﺎ! ﻣﻦ ﻋﺮوس، ﻳﻌﻨﯽ هﻤﺴﺮ ﺑﺮﻩ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﻢ داد.« ٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮا‬ ‫در روح ﺑﻪ ﻓﺮاز ﮐﻮهﯽ ﺑﺰرگ و ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮد و ﺷﻬﺮ ﻣﻘ ّس اورﺷﻠﻴﻢ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ‬ ‫ﺪ‬ ‫از ﺁﺳﻤﺎن از ﻧﺰد ﺧﺪا ﻓﺮود ﻣﯽﺁﻣﺪ. ١١ﺟﻼل ﺧﺪا از ﺁن ﺳﺎﻃﻊ ﻣﯽﺷﺪ و درﺧﺸﻨﺪﮔﻴﺶ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻮهﺮﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ، هﻤﭽﻮن ﻳﺸﻢ، و ﺑﻪ ﺷﻔﺎﻓﻴﺖ ﺑﻠﻮر ﺑﻮد. ٢١دﻳﻮارﯼ ﺑﺰرگ و‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ داﺷﺖ ﮐﻪ داراﯼ دوازدﻩ دروازﻩ ﺑﻮد و دوازدﻩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﺰد دروازﻩهﺎﻳﺶ ﺑﻮدﻧﺪ. و ﺑﺮ‬ ‫هﺮ ﻳﮏ از ﺁن دروازﻩهﺎ ﻧﺎم ﻳﮑﯽ از دوازدﻩ ﻗﺒﻴﻠﮥ ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ٣١ﺳﻪ‬ ‫دروازﻩ در ﺳﻤﺖ ﻣﺸﺮق، ﺳﻪ دروازﻩ در ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل، ﺳﻪ دروازﻩ در ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب و ﺳﻪ‬ ‫دروازﻩ در ﺳﻤﺖ ﻣﻐﺮب ﻗﺮار داﺷﺖ. ۴١و دﻳﻮار ﺷﻬﺮ داراﯼ دوازدﻩ ﭘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ‬ ‫ﻧﺎم دوازدﻩ رﺳﻮل ﺑﺮﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد.‬ ‫۵١و ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﻣﻴﻠﮥ اﻧﺪازﻩﮔﻴﺮﯼ ز ّﻳﻨﯽ ﺑﻪدﺳﺖ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺷﻬﺮ و‬ ‫ر‬ ‫دروازﻩهﺎ و دﻳﻮار ﺁن را اﻧﺪازﻩﮔﻴﺮﯼ ﮐﻨﺪ. ۶١ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺮﺑﻊ، و ﻃﻮل و ﻋﺮض ﺁن‬ ‫ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد. او ﺷﻬﺮ را ﺑﺎ ﺁن ﻣﻴﻠﻪ اﻧﺪازﻩ ﮔﺮﻓﺖ. ﻃﻮل و ﻋﺮض و ارﺗﻔﺎع ﺷﻬﺮ ﺑﺎ هﻢ‬ ‫ﻣﺴﺎوﯼ و ﺑﺮاﺑﺮ دوازدﻩ هﺰار ﭘﺮﺗﺎب ﺗﻴﺮ ﺑﻮد. ٧١و ﺿﺨﺎﻣﺖ دﻳﻮار ﺁن ﺻﺪ و ﭼﻬﻞ و‬ ‫ﭼﻬﺎر واﺣﺪ اﻧﺪازﻩﮔﻴﺮﯼ ﺷﺪ، ﻳﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﻴﺎس اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪﮐﺎر ﻣﯽ ُﺮد. ٨١دﻳﻮار‬ ‫ﺑ‬ ‫ﺷﻬﺮ از ﻳﺸﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد، و ﺷﻬﺮ از ﻃﻼﯼ ﻧﺎب و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺸﻪ ﺷﻔﺎف ﺑﻮد. ٩١ﭘﯽ‬ ‫دﻳﻮار ﺷﻬﺮ ﺑﺎ هﺮﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮهﺮ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد. ﭘﯽ ا ّل از ﻳﺸﻢ ﺑﻮد، د ّﻣﻴﻦ از‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ﻻﺟﻮرد، ﺳ ّﻣﻴﻦ از ﻋﻘﻴﻖ ﺳﻔﻴﺪ، ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ از زﻣ ّد، ٠٢ﭘﻨﺠﻤﻴﻦ از ﻋﻘﻴﻖ ﺳﺮخ، ﺷﺸﻤﻴﻦ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ِﺑ ﺟ‬ ‫از ﻋﻘﻴﻖ ﺁﺗﺸﻴﻦ، هﻔﺘﻤﻴﻦ از ز َﺮ َﺪ، هﺸﺘﻤﻴﻦ از ﻳﺎﻗﻮت ﮐﺒﻮد، ﻧﻬﻤﻴﻦ از ﻳﺎﻗﻮت زرد،‬ ‫دهﻤﻴﻦ از ﻋﻘﻴﻖ ﺳﺒﺰ، ﻳﺎزدهﻤﻴﻦ از ﻓﻴﺮوزﻩ و دوازدهﻤﻴﻦ از ﻟﻌﻞ ﺑﻨﻔﺶ. ١٢دوازدﻩ‬ ‫دروازۀ ﺷﻬﺮ، دوازدﻩ ﻣﺮوارﻳﺪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻳﻌﻨﯽ هﺮ ﻳﮏ از دروازﻩهﺎ ﻳﮏ ﻣﺮوارﻳﺪ ﺑﻮد. و‬ ‫ﻣﻴﺪان ﺷﻬﺮ از ﻃﻼﯼ ﻧﺎب و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺸﻪ ﺷﻔﺎف ﺑﻮد.‬ ‫٢٢ﻣﻌﺒﺪﯼ در ﺷﻬﺮ ﻧﺪﻳﺪم، زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪاﯼ ﻗﺎدر ﻣﻄﻠﻖ و ﺑﺮﻩ، ﻣﻌﺒﺪ ﺁن هﺴﺘﻨﺪ.‬ ‫ْ‬ ‫٣٢و ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺎزﯼ ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﻣﺎﻩ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﺑﺘﺎﺑﻨﺪ زﻳﺮا ﺟﻼل ﺧﺪا ﺁن را روﺷﻦ‬ ‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺮﻩ ﭼﺮاغ ﺁن اﺳﺖ. ۴٢و ﻗﻮﻣﻬﺎ در ﻧﻮر ﺁن ﺳﻠﻮﮎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و ﭘﺎدﺷﺎهﺎن‬ ‫زﻣﻴﻦ، ﺟﺎﻩ و ﺟﻼل ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺁورد. ۵٢دروازﻩهﺎﯼ ﺁن هﺮﮔﺰ در روز‬ ‫ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ، زﻳﺮا در ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺐ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ. ۶٢ﻓﺮ و ﺷﮑﻮﻩ ﻗﻮﻣﻬﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ‬ ‫ّ‬ ‫ﺁوردﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ. ٧٢ا ّﺎ هﻴﭻﭼﻴﺰ ﻧﺎﭘﺎﮎ و هﻴﭻﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ اﻋﻤﺎل ﻗﺒﻴﺢ و ﻓﺮﻳﺒﮑﺎرﯼ‬ ‫ﻣ‬

‫ﺷﻮد، ﺑﻪهﻴﭻروﯼ وارد ﺁن ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ، ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎن در دﻓﺘﺮ ﺣﻴﺎت ﺑﺮﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﺪان راﻩ ﺧﻮاهﻨﺪ داﺷﺖ.‬

‫ﻣﮑﺎﺷﻔﻪ ٢٢‬
‫ﻧﻬﺮ ﺁب ﺣﻴﺎت و درﺧﺖ ﺣﻴﺎت‬
‫١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻧﻬﺮ ﺁب ﺣﻴﺎت را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ هﻤﭽﻮن ﺑﻠﻮر ﺷﻔﺎف ﺑﻮد و از ﺗﺨﺖ ﺧﺪا‬ ‫و ﺑﺮﻩ ﺟﺎرﯼ ﻣﯽﺷﺪ ٢و از وﺳﻂ ﻣﻴﺪان ﺷﻬﺮ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ. در دو ﻃﺮف ﻧﻬﺮ، درﺧﺖ ﺣﻴﺎت‬ ‫ﺑﻮد ﮐﻪ دوازدﻩ ﺑﺎر ﻣﻴﻮﻩ ﻣﯽداد. ﻳﻌﻨﯽ هﺮ ﻣﺎﻩ ﻳﮏ ﺑﺎر. و ﺑﺮﮔﻬﺎﯼ ﺁن ﺑﺮاﯼ ﺷﻔﺎﯼ ﻗﻮﻣﻬﺎ‬ ‫ْ‬ ‫ﺑﻮد. ٣و دﻳﮕﺮ هﻴﭻ ﻟﻌﻨﺘﯽ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ. ﺗﺨﺖ ﺧﺪا و ﺗﺨﺖ ﺑﺮﻩ در ﺁن ﺷﻬﺮ ﺧﻮاهﺪ‬ ‫ﺑﻮد و ﺧﺎدﻣﺎﻧﺶ او را ﺧﻮاهﻨﺪ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪ. ۴ﺁﻧﻬﺎ روﯼ او را ﺧﻮاهﻨﺪ دﻳﺪ و ﻧﺎم او ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد. ۵و دﻳﮕﺮ ﺷﺐ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ و ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﻳﺎ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬ ‫ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد، زﻳﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ روﺷﻨﺎﻳﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ. و ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎ اﺑﺪ‬ ‫ْ‬ ‫ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد.‬

‫ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫۶ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »اﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن درﺧﻮر اﻋﺘﻤﺎد و راﺳﺖ اﺳﺖ. ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاﯼ‬ ‫ارواح اﻧﺒﻴﺎ، ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﻮد را ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰودﯼ ﺑﻪوﻗﻮع ﺑﭙﻴﻮﻧﺪد، ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺎدﻣﺎن ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دهﺪ.«‬ ‫٧»اﻳﻨﮏ ﺑﺰودﯼ ﻣﯽﺁﻳﻢ! ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮐﻼم ﻧﺒ ّت اﻳﻦ ﮐﺘﺎب را ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﯽدارد.«‬ ‫٨ﻣﻦ، ﻳﻮﺣﻨﺎ، هﻤﺎن ﮐﺴﯽ هﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ را دﻳﺪم و ﺷﻨﻴﺪم. و ﭘﺲ از دﻳﺪن و‬ ‫ﺷﻨﻴﺪن ﺁﻧﻬﺎ، ﭘﻴﺶ ﭘﺎهﺎﯼ ﺁن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن دادﻩ ﺑﻮد، اﻓﺘﺎدم ﺗﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻢ.‬ ‫٩ا ّﺎ او ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﻣﺒﺎدا ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﯽ! ﻣﻦ ﻧﻴﺰ هﻤﭽﻮن ﺗﻮ و ﺑﺮادران ﺗﻮ، اﻧﺒﻴﺎ، و ﺁﻧﺎن‬ ‫ﻣ‬ ‫ﮐﻪ ﮐﻼم اﻳﻦ ﮐﺘﺎب را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽدارﻧﺪ، ﺧﺎدم اوﻳﻢ. ﺧﺪا را ﺑﭙﺮﺳﺖ.«‬ ‫٠١ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: »ﮐﻼم ﻧﺒ ّت اﻳﻦ ﮐﺘﺎب را ُﻬﺮ ﻧﮑﻦ زﻳﺮا وﻗﺖ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ.‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻮ‬ ‫١١ﭘﺲ ﺷﺨﺺ ﺑﺪﮐﺎر، ﺑﻪ ﺑﺪﯼ ﮐﺮدن اداﻣﻪ دهﺪ و ﻣﻔﺴﺪ، هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻓﺴﺎد ﺑﭙﺮدازد؛‬ ‫ﻧﻴﮑﻮﮐﺎر، ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻮﻳﯽ ﮐﺮدن اداﻣﻪ دهﺪ و ﻣﻘ ّس، هﻤﭽﻨﺎن ﻣﻘ ّس ﺑﻤﺎﻧﺪ.«‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫٢١»اﻳﻨﮏ ﺑﺰودﯼ ﻣﯽﺁﻳﻢ و ﭘﺎداش ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ هﺮﮐﺲ ﺑﺮﺣﺴﺐ اﻋﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﺟﺰا دهﻢ. ٣١ﻣﻦ ›اﻟﻒ‹ و ›ﯼ‹، ا ّل و ﺁﺧﺮ، و اﺑﺘﺪا و اﻧﺘﻬﺎ هﺴﺘﻢ.«‬ ‫و‬ ‫۴١ﺧﻮﺷﺎﺑﻪﺣﺎل ﺁﻧﺎن ﮐﻪ رداﯼ ﺧﻮد را ﻣﯽﺷﻮﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ درﺧﺖ ﺣﻴﺎت را‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ دروازﻩهﺎﯼ ﺷﻬﺮ داﺧﻞ ﺷﻮﻧﺪ. ۵١ﺳﮕﻬﺎ و ﺟﺎدوﮔﺮهﺎ و ﺑﯽﻋﻔﺘﺎن و‬ ‫ﺁدﻣﮑﺸﺎن و ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن و هﻤﮥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دروغ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ و ﺁن را ﺑﻪﻋﻤﻞ‬ ‫ﻣﯽﺁورﻧﺪ، ﺑﻴﺮون ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ.‬

‫۶١»ﻣﻦ، ﻋﻴﺴﯽ، ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺧﻮد را ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺗﺎ اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎ را ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ اﻋﻼم‬ ‫ﮐﻨﺪ. ﻣﻦ رﻳﺸﻪ و ﻧﺴﻞ داوود و ﺳﺘﺎرۀ درﺧﺸﺎن ﺻﺒﺢ هﺴﺘﻢ.«‬ ‫٧١روح و ﻋﺮوس ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ: »ﺑﻴﺎ!«‬ ‫هﺮ ﺁن ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮد ﺑﮕﻮﻳﺪ: »ﺑﻴﺎ!«‬ ‫هﺮﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ؛‬ ‫و هﺮﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ اﺳﺖ، از ﺁب ﺣﻴﺎت ﺑﺮاﻳﮕﺎن ﺑﮕﻴﺮد.‬ ‫٨١ﻣﻦ ﺑﻪ هﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﮐﻼم ﻧﺒ ّت اﻳﻦ ﮐﺘﺎب را ﻣﯽﺷﻨﻮد، هﺸﺪار ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺪان ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪ، ﺧﺪا ﺑﻼهﺎﯼ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ در اﻳﻦ ﮐﺘﺎب را ﺑﺮ او ﺧﻮاهﺪ اﻓﺰود. ٩١و‬ ‫اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از ﮐﻼم ﻧﺒ ّت اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻢ ﮐﻨﺪ، ﺧﺪا او را از درﺧﺖ ﺣﻴﺎت و از ﺷﻬﺮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻣﻘ ّس، ﮐﻪ در اﻳﻦ ﮐﺘﺎب درﺑﺎرۀ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ، ﺑﯽﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ.‬ ‫ﺪ‬ ‫٠٢ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ اﻣﻮر ﺷﻬﺎدت ﻣﯽدهﺪ، ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: »ﺁرﯼ، ﺑﺰودﯼ ﻣﯽﺁﻳﻢ.«‬ ‫ْ‬ ‫ﺁﻣﻴﻦ. ﺑﻴﺎ، اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ!‬ ‫١٢ﻓﻴﺾ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﺎ هﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﺎد. ﺁﻣﻴﻦ.‬ ‫ْ‬