Aronija je zanimljiva i privredno znacajna vocna vrsta za gajenje. U Evropu je s tigla iz istocnog dela Severne Amerike.

Kao hranu i lek, prvi su poceli da je up otrebljavaju starosedeoci Indijanci, a kasnije i doseljenici koji su prepoznali n jene mnogobrojne zdravstvene beneficije. Severnoamericki Indijanci su koristili ceo bun: koren su stavljali na rane da zaustave krvarenje, za lecenje dijareje i temperature kuvali su caj, a bobice su, takode, slu ile i za konzervisanje mesa i druge hrane u zimskom periodu. Pocetkom 20. veka slavni ruski biolog Ivan Micurin ukr tao je aroniju sa oskoru om i mu mulom. Od 1946. godine postaje priznata kao vocna vrsta u tada njem SSSR-u gde p ocinju sa sadnjom vecih razmera. Ruski naucnici su uvrstili aroniju u lekovite b iljke zbog preventivnog i lekovitog delovanja zrelih plodova. Zbog svoje velike otpornosti na mraz, aronija se ra irila osim po Rusiji i u Moldaviji, Ukrajini, Be lorusiji, Finskoj, vedskoj...U pocetku je ova biljka uzgajana zbog svoje dekorati vnosti, zbog cega je 1972. godine primila nagradu Kraljevskog vrtlarskog udru enja u Engleskoj. Danas je dobro poznata i priznata vocna vrsta u delovima Kanade, i stocnom delu SAD-a do Floride, a planta no se gaji i na podrucju Ce ke, Bugarske, Ne macke, Poljske...Kod nas je ima na malim povr inama.