Astronomija se smatra najstarijom od svih nauka. Cilj astronomije je da opise strukturu, kretanje, fenomene i procese nebeskih tijela.

Neke drevne rusevine daju mnoge dokaze da su nasi preci posmatrali i pokusavali razumjeti kako funkcionira kosmos. Iako ih ne razumijemo uvijek najbolje, ovi dokazi pokazuju da je covjek jos tada pokusavao da promjenu godisnjih doba objasni promjenom pozicije Sunca, zvijezda, planeta i Mjeseca na nebeskoj sferi. Arheolozi pretpostavljaju da su ljudi proucavajuci nebo odredjivali kada ce saditi odredjene kulture, a kada je vrijeme zetve. Cak su i stare Maje mogli precizno da predvide kretanja zvijezda , Sunca i Mjeseca. Rijec astronomija je grcki izraz za poredak zvijezda. U pocetku 16. vijeka, poljski naucnik Nikola Kopernik je ponovno pokrenuo teoriju heliocentricnog sistema koju su Grci i Rimljani davno napustili. Iako je to bio ogroman korak u astronomiji, Kopernikov sistem je imao veliki nedostatak a to je insistiranje na kruznim orbitama. Danski astronom Tycho Brahe je precizno posmatrao kretanja nebeskih tijela sto je omogucilo njemackom astronomu i matematicaru Johanu Kepler da formulise svoje zakone o planetarnom kretanju koji tacno opisuju orbite planeta kao elipse. Talijanski astronom i fizicar, Galileo Galilei je prvi naucnik koji je upotrijebio teleskop da posmatra nebeska tijela. Galileova otkrica, ukljucujuci ona o fazama Venere i Jupiterovih satelita, zadala su smrtonosni udarac geocentricnom sistemu. U 17. vijeku, engleski fizicar i matematicar Sir Isak Njutn je razvio zakone kretanja i gravitacije te je time nastalo doba takozvane Njutnove fizike i moderne astronomije. Njutn je donio mnoge teorije u razumijevanju svjetlosti i optike koji su bili od ogromnog znacaja za razvoj astronomije. U 18. vijeku, naucnici poput Jozefa-Luisa Lagranza (z kao zaba), Pjera Simona de Laplasea, dvojice francuskih naucnika i svicarskog matematicara Leonarda Ojlera su objasnili mala neslaganja izmedju Njutnovih predvidjanja i posmatranih orbita planeta. Njihova objasnjenja su doprinijela razvoju koncepta univerzuma kao preciznog mehanizma koji funkcionise po tacno utvrdjenim zakonima fizike. Do 20. vijeka, astronomija se uglavnom bavila preciznim opisom kretanja planeta i zvijezda. Napredak u elektromagnetnim teorijama svjetlosti i formulacija kvantne i teorije relativiteta su dozvolili astronomima da ispituju unutarnje procese nebeskih tijela. Inspirisan teorijom relativiteta njemackoamerickog fizicara Alberta Einsteina te pojavom kvantne teorije, americki astrofizicar Subrahmanyan Chandrasekhar je prvi postavio teoriju o evoluciji zvijezda u supernove, bijele patuljke, neutronske zvijezde i precizno je predvidio stanje potrebno da se formiraju crne rupe koje su pronadjene u drugoj polovici 20. stoljeca. Ova teorija je omogucila brzi razvoj u komsoloskim teorijama o nastanku univerzuma. Americki astronom Edvin Habl je otkrio pomak crvenog spektra zvijezda te je dao dokaz sirenja svemira sto je zajedno sa teorijom o

razumijevanju zvjezdane evolucije dovelo do napustanja statickih modela univerzuma i formulacije modela zasnovanih na teoriji velikog praska. 1932. godine americki inzenjer Karl Jansky je otkrio postojanje radio talasa koji se emituju iznad Zemlje. Njegovo otkrice je dovelo do razvoja radio astronomije koja je ubrzo postala jedna od najbrze rastucih grana astronomije.

(Fred Hoyle, Astronomija, 1970.) (BookRags.com 2012.) (Armin Muminovic, nanda, 2012. :) ):*