Professional Documents
Culture Documents
ΑΠΕΙΡΟ
Πάει καιρός
Που δεν ακούει κανένας
Εκεί πάνω.
Πολλοί οι κουφοί
Και θα µιλήσω πιο σιγά
Για τα κεριά
Που σιγολιώνοντας δακρύζουν
Όπως οι φοβισµένοι πόθοι.
Αυτιά ολόκλειστα.
Η εικόνα του άπειρου
Με πάει µακριά
Πιο µακριά.
Κλείνω τα µάτια
Και σε βλέπω
Μαζί να φτάνουµε
Εκεί που πρέπει.
Κάπου εκεί
Να σµίγουµε
Με ο,τι ως τώρα
∆ε µπορέσαµε.
Κοιµήσου εσύ.
Εγώ, θα κάνω όνειρα για σένα.
2
∆ΙΑΘΛΑΣΗ
∆ιαθλάται το φώς
Σαν παύουµε να κοιταζόµαστε
Στα µάτια.
Εισβάλλει η νοσταλγία
Και αναδύει ερµηνείες,
Εξηγήσεις βολικές.
Θα ξαναγινεί φώς
Σα σµίξουµε
Τη νύχτα µε τον έρωτα.
3
ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Σκηνικά µεταβαλλόµενα
Κατά τις άστατες κινήσεις
Του θυµικού.
Χαλεποί οι καιροί
∆εν αντέχουν µεγάλα όνειρα
Ούτε τέχνες περίπλοκες
Ούτε σκέψεις βαθιές.
Ποινικοποιηµένη η ανοµοιότητα.
Εσχάτη ποινή η αποξένωση.
Ας διαλέξουµε
Τουλάχιστον την ψυχή µας.
4
… ΠΑΝΤΑ ΣΤΕΓΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΕΛΠΙΖΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙ…
Σε σκέφτοµαι πάντα.
Σε σκέφτοµαι πάντα
Και σου µιλώ
Την ώρα που ανασταίνεται το φώς.
Τη στιγµή
Που το σούρουπο ζωγραφιζει ζευγάρια
Να κάθονται
Στα φωτισµένα µπαλκόνια
∆ραπετεύοντας από τον κόπο
Της µέρας.
Σε σκέφτοµαι πάντα
Και ακούσια
Ξορκίζεις τις θλίψεις µου
Με το απέραντο κοίταγµά σου
Σαν έρωτας του πρωινού.
Σε σκέφτοµαι πάντα
Όταν µυούµαι στις γραµµές σου
Που διατρέχουν
Τους δρόµους του µυαλού
Στις βραδινές προσευχές µου.
5
Σε σκέφτοµαι πάντα
Σαν χειροποίητο Όνειρο
Σαν τεράστια σειρά
Πολύχρωµων σχηµάτων
Που χαράζει πορεία.
Σε σκέφτοµαι πάντα.
6
∆ΙΑΤΑΞΤΕ ΜΑΣ, ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
Ογκώδης, κραταιός
Τεράστιος όπως πάντα
Επιβλητικός, µελανοπώγων
Όλο βροντές
Jus primae noctis
Να εξασκήσεις.
Προσεκτικά µη ακούοντες
Πλήρεις αποριών γενναίων.
Ασθµαίνων ψέλλισες
Ακόµα δυο – τρεις λέξεις
Και απήλθες νικητής.
Σε είχε κουράσει
Τόση σκέψη αβαθής.
7
Μας ήταν ανεξήγητο
Που τόσο χρόνο
Έφαγες ξανά
Για να µην πεις τίποτε.
Αυλαία !
8
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Προκατασκευάζουν ζωές
Οι εργολάβοι των ονείρων.
Την ενηλικίωση µας παραµονεύουν
Απαγορεύουν τις απορίες.
Βδέλυγµα η ζωή.
Κόσµους υπόσχονται απώτερους
Μεθοδικά, αθόρυβα
Τη φαντασία µας κηδεύουν
Φτηνές σερβίροντας εικόνες,
Θεάµατα, τελετουργίες
Αθανασίας υποσχέσεις.
Που να βρεθεί
Καιρός για εξέγερση
Στον αιώνα της ανάγκης.
9
Να αρνηθούµε
Αυτό που µας αρνείται
Να ονειρευτούµε
Να υπάρξουµε.
10
ΤΕΛΕΤΕΣ ΜΑΓΕΙΑΣ
Να απορροφούν λαίµαργα
Το µουσικό πλησίασµα
Του δειλού κυµατισµού
Στην αυλή της ακτής
Που τον κοιτάει αδιάφορα δήθεν
Υποκύπτοντας πότε – πότε
Με χαµόγελο.
11
Ας µείνουν όλα έτσι
Ξεχασµένα από τη Μέριµνα
∆ιακοσµηµένα µε πολύτιµη ακινησία
Σαν έξοχα χαραγµένες γραµµές
Αιώνιων λόφων.
Πολύτιµη φωτογραφία
Που σκίσαµε µε δάκρυα
Γιατί µας έκαιγε τα χέρια
Και ξαναµαζέψαµε αµέσως
Κοµµάτι – κοµµάτι, στοργικά
Με λυγµούς θρηνώντας
Την ανοησία µας.
Ξαναφέρνοντας κοντά
Ο,τι επιπόλαια αφήσαµε.
12
ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ
Ανάστησέ µε
Με τους ποταµούς των βουβών µου δακρύων
Γιατί µε καταλύουν
Κάθε φορά που θυµάµαι.
Με τα χέρια
Που µου απλώνονται άδολα
Γιατί µε χρειάζονται.
Με τη θλίψη
Που βλέπω πίσω
Από τα απρόθυµα χαµόγελα των φύτρων µου
Γιατί θέλουν
Να ασφαλιστούν στην αγκαλιά µου.
13
Με τις κενές νύχτες µου
Γιατί δεν επαρκεί η γονιµότητα
Των καταδυναστευµένων ονείρων.
Ανάστησέ µε
Με τον ιδρώτα του προσώπου µου
Γιατί ρέει ακατάπαυστα στο χρόνο.
Ανάστησέ µε
Με τη θλίψη που µε τρυγάει
Γιατί θέλω να θερίσω.
Με το φόβο
Που µου στερεί µιάν Ιθάκη
Γιατί θέλω ν’ αγκαλιαστώ.
14
Ανάστησέ µε
Με τις ανυπόφορα απούσες παρουσίες
Που υποµένω άφωνος
Γιατί θέλω να κραυγάσω.
Ανάστησέ µε
Για να µε δικαιώσεις
Που σε δηµιούργησα.
15
ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Απόγευµα
Ο ήλιος προς τη δύση.
Χαράζω κύκλους γύρω µου
Να µε ξανάβρω
Τώρα που γαληνεύει.
Λάθος πυξίδες
Και δωρεάν αισθήµατα αφειδώς.
Χίµαιρες.
Κατά παραγγελίαν όνειρα
Και αυταπάτες.
Μεγάλες επενδύσεις σε ανθρώπους
Και επτώχευσα.
Ούτε η εξοµολόγηση
Με φίλεψε µε θαύµα.
Και χάθηκα
Και µ’έχασα.
Απόγευµα.
Αρχίζει η παράσταση για δύο
Καλησπερίζω τη µοναξιά.
16
ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟ
Σάλπιγγας ήχοι
Το νου µου κατακλύζουν.
Η κόγχη σου αφροδίτη
∆υναστεύει τις νύχτες µου.
Ανακτηµένος ο παράδεισος
Αυθόρµητα η λαγνεία ελεύθερη
Αθώα, δίχως όρια
Τύψεις απορρίπτει ταπεινές.
17
Πεντάγραµµα γεµίζω µε σηµεία
Σαν εµβλήµατα του µυστικού
Που θα κρατήσω
Σα γύρεις πλάι µου
Να διαστείλεις
Τα επίπεδα του κόσµου
Και να βαφτίσεις
Τη στιγµή της ένωσης
Αιώνια, κορυφαία.
18
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ερωτευόµαστε
Και µας λεηλατούν
∆υό µάτια
Που νοµίζουµε αλλιώτικα.
Φωνή που το πρωί έχει ξεχάσει
Ο,τι εύκολα υποσχέθηκε
Κορµί που λέµε µας ανήκει.
Συνταξιδιώτες ψάχνουµε
Κι είµαστε τυχεροί
Για λίγο
Αν συµπέσουν δυό πορείες.
19
Αυτό που λαχταράµε
Εχθρός µας γίνεται τις πιο πολλές φορές
Αφού προσωρινά παραχωρεί
Χαµόγελα και σώµα
Όµως ποτέ
Το πάθος της καρδιάς.
∆εν κοινωνεί.
Λαµβάνει αυτάρεσκα.
Ανέξοδα εκχωρεί ελπίδες
Ώσπου να µας στερέψει.
Ερωτευόµαστε
Και σαν επίλογος
Η ανάσταση αναστέλλεται.
20
POST COITUM
Στα ταξίδια
Στις φωτεινές κηλίδες του ουρανού
Που πορεύονται αγνοώντας µας
Τις ανέφελες νύχτες.
21
Την ώρα της κάθαρσης
Που το γλυκό και το πικρό
Συνυπάρχουν
Και γεύονται
Ένα ήρεµο δάκρυ.
Γιαχβέ Σαβαώθ
Θεέ των όπλων
Μάθε πως είµαστε
Ο΄τι είµαστε
Και προ πάντων µόνοι.
22
ΒΟΤΣΑΛΟ
∆ανείζοµαι παρασυρµένος
Και αποθέτω µε ευλάβεια
Στις χούφτες µου
Λίγο απ’ όλα.
Αποτύπωση
της διασταύρωσης των δρόµων µας.
Που µε ξάφνιασε
Και µ’ αναγέννησε.
23
ΑΙΩΝΙΑ ∆ΙΑΜΑΧΗ
Ανταύγειες πολύχρωµες
Στο βάθος του ορίζοντα.
Το φώς µε το σκοτάδι
∆ίνει µάχη
Να ζήσει ακόµα
Κι ας νυχτώνει.
Πολιορκούν τα σύννεφα
Της µέρας την ψυχή
Που αιµορραγεί
Και αποµακρύνεται
Να κάνει κύκλο.
24
ΣΕ ΒΛΕΠΩ
Σε βλέπω να χάνεσαι
Στην αχλύ των καιρών
Στην άκρη του δρόµου
Που σε αποσπά
Σα να µη γίνεται αλλιώς.
∆εν απόρησες
∆εν έψαξες
∆εν άνοιξες φεγγίτη.
25
Πόσον καιρό δεν ξαναείδα
Τα µάτια σου να λάµπουν.
Ας ήταν να µη γνώριζα.
Φοβάµαι για σένα.
26
ΟΥΤΟΠΙΕΣ
Ιαµατικές πηγές
Με θαµώνες τα καλλίτερα οράµατα
Οι ουτοπίες µας.
Εντευκτήριο
Των πιο εξαγνισµένων ιδανικών
Που δεν αποζητούν
Έλεος και θεαρέσκεια
Γιατί θαυµατοποιουν από µόνες
Χωρίς κανοναρχήµατα.
Φασµατικές γραµµές
Που διεγείρουν µε ένταση
Την ωχρά κηλίδα των ελπίδων
Και µας κάνουν παιδιά.
Είδωλα φανταστικά
Που κάποτε χάνονται
Στο µεσουράνηµα του ήλιου.
Ξανασυµβαίνουν ανέλπιστα
Λαβωµένες αλλά αµετανόητες
Περιφρονώντας τον όφη
Λες και αναζητούν
Το δρόµο για την αθανασία
Κρατώντας το χέρι µας σφιχτά.
27
Γιατί χρειαζόµαστε σκιά
Να µας δροσίζει
Από τον καύσωνα της µαταιότητας.
Οι ουτοπίες µας.
Αµετανόητοι υποκινητές
Των εξεγέρσεών µας.
Ερωτευµένες µε το αδύνατο
Εκτοξεύουν την όραση µας
Πέρα από τα όρια
Της ταπεινής ανάγκης
Εξερευνούν αθέατες περιοχές.
28
∆ΕΚΑ ΑΜΑΡΤΙΕΣ
Χωρίς γονυκλισία
Να ανανήψουµε
Από τις αµαρτίες µας.
Με µιαν εξέγερση
Οµοούσια και αδιαίρετη
Με το εδώ.
Γεµάτοι δέος
Για ο,τι αντικρίζουνε τα µάτια
Και ανάβει σπίθες
Στο θόλο του κρανίου.
Μη τυφλωθούµε
Την πλάτη αδιάφορα γυρίζοντας
Σε ισχυρές κραυγές αγάπης.
Μη χρεοκοπήσουµε
Σαν ανεύθυνοι επισκέπτες ψυχών
Παραλήπτες ειδικών αισθηµάτων
Που εισπράττουν αχόρταγα
Και ύστερα λένε πως
Ποτέ δε ζήτησαν.
Μην κουφαθούµε
Σαν αδιάφοροι ακροατές ήχων
Του ήλιου που δύει
Της σελήνης που αναδύεται
Της φωνής που πνίγει συναισθήµατα
Αδηµοσίευτου πάθους.
Μη φτωχύνουµε
Καταφρονώντας αυτό
Που είναι καλλίτερο µας.
29
Μη ναυαγήσουµε
Σε πορείες στο άγνωστο
Με τιµονιέρη
Ορµές της στιγµής.
Μη βυθιστούµε
Σε αιώνιο πένθος
Σβήνοντας το γέλιο ανθρώπου
Που νικάει το φόβο
Και ανασταίνει τη ζωή.
Μην ανατινάξουµε
Την ύπαρξη µας
Υπνοβατώντας µε υποσχέσεις
Μετακόσµιας µακαριότητας.
Μην απέχουµε
Από ο,τι θέλουµε πολύ.
Μη σε ξεχάσω
Όταν δε θα σε βλέπω
Και δε θα ξέρω
Τίποτε για σένα.
30
ΠΑΡΑ∆Ι∆ΟΜΑΙ
Να καθηλώσω τη νοµιµοφροσύνη
Των προσωρινών αισθήσεών µου
Να νηστέψω.
Σωρεύω ενέργεια
Για να εκτιναχθώ µακριά σου
Μεταµορφώνοµαι σε κύµα.
31
Νυµφεύοµαι τη σαγήνη
Της καθαρής νοητικής τελετουργίας
Που θα µε γεννήσει
Από το πλευρό της Ρέας.
Καπνός, οµίχλη
Και πιο πέρα ο ήλιος.
Το κεφάλι
Αναδύεται νέο
Από το σώµα του.
32
Η ΑΙΩΝΙΑ
ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ
Προσήκουσα θέλω
Να καταθέσω προσφορά
Στον ουρανό των µατιών σου.
Να µυηθούµε µαζί
Στα µυστικά οράµατα
Της µνήµης.
Να ξορκίσουµε µαζί
Το αδιέξοδο φάντασµα
Της βαρύτητας που καθηλώνει
Την αγία παρόρµηση.
33
ΤΥΡΒΩ∆ΗΣ ΡΟΗ
Αναπλάθει εντονότερο
Το πράσινο των φυλλωµάτων
Στη γειτονία.
Ξαναπλάθει τον κόσµο.
Αποπειρώνται να επωάσουν
Ωριµότερη τύχη
Που θα πάψει να παίζει
Ανεύθυνα µε το τόπι της.
34
ΕΜΠΟ∆ΙΣΜΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ
Να ξεφαντώσεις
Ευνουχίζοντας το αστροπαιχνίδισµα
Μαγευτικού ουρανού.
35
Πώς να µονοµαχήσω.
Γόνιµα πάθη έχει µόνο
Η φαρέτρα µου
Σηµαδεµένα µε πανσέληνο.
Κλαδί αγριελιάς
Κερδίζει η φαντασία µου και πάλι
Που µε νίκησε
Ταπεινωµένη από το ξύπνηµα
Που εξάτµισε οράµατα και µύθους.
36
ΓΙΑΤΙ
Με ποιό κλήρο
Μοιράζεται το γιατί.
Πελώριο
Όταν οι πύλες ανοίγουν
Και η πόλη
Έτοιµη να καταληφθεί.
Χωρίς στοργή
Ωρύεται στους δούλους του
Όταν
∆εν βρίσκουν εξηγήσεις.
37
ΑΚΤΙΝΕΣ Χ
38
ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ
Στην απεραντοσύνη
Του ηλίανθου
Που πολιορκεί τον ήλιο.
Κατανυκτικά, µε απορία
Να αγγίξω
Τον κόσµο σου
Μέσα από εικόνες αγέρωχων,
Γκρεµισµένων σπιτιών
Που χαϊδεύει το πράσινο.
Να σε χωρέσω θέλω
Όπως τη µοναξιά
Ένα µικρό πουλί
Που νοσταλγεί τον ορίζοντα.
39
Να σε βρω
Στο µελαγχολικό βλέµµα
Κατάλευκου κύκνου.
Στο ξωτικό που χορεύει.
Να σε µπορέσω
Σ΄ έναν χορό που πάντα
Είναι δύο µαζί.
40
ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ
Προσωρινά υψώνεται
Ώσπου να συντριβεί
Στα Βραχιά της ανθρώπινης αλήθειας.
41
Εκεί που βρίθουν οι πληγές
Κάνιστρα διαλυµένων προσφορών
Και υπόλοιπα ψυχών
Αυτών που πίστευαν
Πως δε µπορεί τα πράγµατα νά είναι έτσι.
Γεράκια.
Όταν πεινάνε γοητεύουν
Θυσίες και εγκατάλειψη ορέγονται
Κάνοντας κύκλους γύρω σου
Πριν το επόµενο θήραµα
Οσµιστούν.
42
ΤΑ ΧΡΕΗ ΜΑΣ
Με τόκο αποπληρώνουµε
Τα χρέη των ελπίδων µας
Σε δόσεις µακροπρόθεσµες.
Μέχρι να εκποιήσουµε
Της µνήµης µας την προίκα
Στον αιώνιο παλιατζή
Με αντίτιµο διόδια για το όχι.
43
ΑΠΡΟΣΙΤΑ
Όµως,
Τα µάτια µας κλειστά.
Ξύλινο το σπαθί
Στη µάχη µε το απρόσιτο
Και καταδικασµένα σε επανάληψη
Αισθήµατα.
Όταν ξυπνήσουµε
Άδεια θρήνου µας δίνει
Η λογική και οι Ερινύες
Που τόσο χρόνο
Ακινητοποιηθήκαµε αφύσικα
Για να χαράξουµε
Περίεργα όµορφα σχήµατα
∆ίπλα στο κύµα.
44
ΙΕΡΑ ΣΩΜΑΤΑ
Αγκυλωµένοι
στις στενές µας διαστάσεις
Αυτό που φαίνεται εισπράττουµε.
45
Αναισθητικά και υπνογόνα
που διαφηµίζονται πολύ
µε βουλιµία απορροφούν
και απολαµβάνουν.
Το ιδιαίτερο ας ψάξουµε.
Εκεί που ακούγεται
Η αλήθεια των φωνών
Που ιδροκοπούν για
Ένα σήµερα και αύριο
Με νόηµα.
46