You are on page 1of 2

Perfil topogrfico de Galicia Oeste-Este

Un perfil topogrfico unha representacin de tipo lineal, que permite establecer as diferencias altitudinais que se presentan ao longo dun percorrido, neste caso da Comunidade Autnoma de Galicia, dende a sa costa occidental ata a superficie da Meseta en direccin noroeste-sureste. A Comunidade Autnoma de Galicia localizase no extremo noroeste da Pennsula Ibrica, tendo uns lmites ntidos, que neste caso se corresponden co ocano atlntico ao oeste e as cordilleiras orientais e sudorientais ao este que o enlazan, a travs da Meseta, co resto do estado espaol. Como pode observarse, o relevo galego organzase mediante unha sucesin de bloques elevados e afundidos que presentan un aumento xeral das alturas desde a costa cara ao interior. O relevo presenta fortes contrastes, que orixinan paisaxes moi variadas. O territorio ten unha altitude media duns 500 metros anda que algns cumes superan os 2.000 metros, como pode verso no perfil na Serra Segundeira. En xeral o territorio galego uunha zona montaosa na que predominan materiais moi antigos formados no Paleozoico: granito e gneis, anda que ao leste do Mio afloran lousas e cuarcitas. O pregamento herciniano provocou unha serie de fracturas e o Macizo Galaico quedou convertido nunha penechaira ou superficie de erosin. Na oroxnese alpina a penechaira fracturouse de novo e formronse enormes fosas tectnicas (fosa do Sil) e altos bloques ou horst, truncados, xa que foran erosionados anteriormente. Durante o glaciarismo do cuaternario, os glaciares ocuparonas zonas mis elevadas mentres que as vertentes estiveron sometidas a importanes procesos periglaciares (procesos nas reas marxinais dos glaciares). No perfil podemos diferenciar as seguintes unidades morfolxicas: A franxa litoral. Galicia conta con preto de 1700 km de costa que presenta unha gran diversidade paisaxstica e ambiental. O carcter abrigado das ras constite o trazo mis diferenciador do litoral galego, contrastando con sectores de acantilados de gran crueza, como os da Costa da Morte ou A Capelada e co carcter rectilneo da rasa cantbrica. As ras son vales de antigos ros, hoxe anegados e invadidos polas augas marias debido a un afundimento da costa ou ben suba don nivel do mar. A parte suroccidental da costa galega (Ras Baixas) estndese desde Muros ata a desembocadura do Ro Mio. Son ras anchas que encadean zonas acantiladas con numerosos areais, dunas e multitudes de illas. Chairas e zonas afundidas como a fosa de Tui. Constiten sectores de menor altitude e establecen a transicin entre o litoral galego e o interior montaoso. Pdense distinguir chairas ou zonas afundidas como as de Bergantios e As Marias no norte e, como a que recolle o perfil, a depresin Tui-Padrn ao sur. Estas depresins, con fondo cuberto por unha importante capa de materiais sedimentarios de orixe basiamente fluvial, ofrecen interesantes matices climticos e bioxenticos e permiten a comunicacin entre as zonas martimas e a zona central da Comunidade.

Dorsal galega. A dorsal galega, situada ao leste da depresin de Tui, forma, de norte a sur, un conxunto orogrfico sinuoso, erosionado de xeito diferencial e con formacins de ollo de sapo (gneis con grandes cristais claros, normalmente de cuarzo, que destacan entre as finas banda escuras de mica). Esta dorsal acta de divisoria de augas entre a cunca do Mio e os ros da vertente atlntica. A Dorsal estndese de norte a sur, aumentando progresivamente en altura desde a serra da Faladoira (700 m.) ata o Faro de Avin (que se aproxima aos 1.100 m). Destacan a serra da Loba, a de Cova da Serpe ao norte, e a serra do Faro, do Sudo e Testeiro ao sur. Superficie de Chantada. Un dos aspectos mis destacados do relevo galego a existencia de amplos sectores aplanados, que acentan o contraste horizontalidade/verticalidade caracterstico na configuracin do noroeste peninsular. As, no interior da provincia de Lugo, entre as serras orientais e a Dorsal Galega, temos a denominada Terra Ch, extensa superfice de erosin que supn unha gran superficie ch, situada entre os 600-700 metros de altitude. Ao sur desta meseta aparecen pequenas cubetas como Sarria-Lemos e a depresin de Ourense con outras adxacentes (Maceda, Limia). As depresins quedan pechadas ao sur polas serras de Larouco, Xurs e Laboreiro. Fosas miocnicas, coma a que podemos observar no perfil (Monforte). Trtase de depresins interiores que encadanse dende o norte (As Pontes de Garca Rodrguez) ata o sur (Vern) e que foron orixinadas fundamentalmente durante os movementos oroxnicos da era terciaria, presentando -como xa apuntamos- unha direccin dominante norte-sur. Como no caso da Fosa de Tui, presentan un fondo cuberto por una capa de materiais sedimentarios de orixe fluvial. As serras orientais e surorientais, como a Serra Segundeira. Como podemos observar no perfil, no extremo oriental de Galicia rguese un paredn rochoso creado por un encadenamento de serras, entre as que destacan as serras orientais representadas polas serras dos Ancares e O Courel con altitudes que rozan os 2.000 metros e as serras surorientais, que posen as maiores altitudes de Galicia (2.124 metros de Pena Trevinca) e que estn constitudas polas serras do Eixe, de Queixa, Segundeira e de San Mamede. Desde o punto de vista litolxico, estas serras formadas durante a oroxnese alpina, na era terciaria, caracterzanse pola sa gran diversidade, con presencia de lousas, cuarcitas, calcarias e pequenas reas de dominio grantico. Esta circunstancia, unida intensa accin erosiva dos ros Mio, Eo, Navia e Sil, e aos procesos glacial e periglacial, deu lugar a un relevo que se sintetiza nunha sucesin de vales e cumios coroados fundamentalmente por cristas de cuarcita. Moitas destas serras, constitudas por materiais paleozoicos, presentan formas suaves e redondeadas, cortadas por multidude de fallas. A intrincada configuracin deste sector dificulta enormemente as comunicacins coa Meseta. Superficie da Meseta. No seu conxunto, o macizo galaico corresponde a un fragmento do relevo mis antigo da Pennsula afectado polos movementos da codia terrestre e formado por un conxunto de bloques en falla, elevados e afundidos, que deu lugar -como podemos observar no perfil- a un macizo en escaleira. Neste conxunto a erosin encargouse de facer retroceder e suavizar as pendentes montaosas e formou depsitos co material erosionado. O Macizo galaico enlaza na sa vertente oriental, a travs dos montes de Len, coa princiapal unidade do relevo espaol, a Meseta, que durante o movemento alpino quedo fracturada en dous grandes bloques. A parte que contacta co macizo galaico a submeseta norte, extensa planicie que ten unha altitude media de 800-850 metros.

You might also like