Troost (1 Thessalonicenzen 4:13-18)

In de eerste brief die Paulus aan de gemeente van Thessalonica heeft geschreven,
spreekt de apostel over troost bij een groot verlies:

Maar wij willen niet dat u onwetend bent, broeders, wat betreft hen die ontslapen,
opdat u niet bedroefd bent, zoals ook de overigen die geen hoop hebben. Want als wij
geloven dat Jezus is gestorven en opgestaan, evenzeer zal God ook de door Jezus
ontslapenen met Hem brengen. Want dit zeggen wij u door [het] woord van [de] Heer,
dat wij, de levenden die overblijven tot de komst van de Heer, de ontslapenen geenszins
zullen vrgaan. Want de Heer zelf zal met een bevelend roepen, met [de] stem van
een aartsengel en met [de] bazuin van God neerdalen van [de] hemel; en de doden in
Christus zullen eerst opstaan; daarna zullen wij, de levenden die overblijven, samen
met hen in wolken worden opgenomen de Heer tegemoet in [de] lucht; en z zullen wij
altijd met [de] Heer zijn. Vertroost daarom elkaar met deze woorden (1
Thessalonicenzen 4:13-18)

Paulus (en zijn medewerkers, Silvnus en Timothes, 1:1) wilden niet dat de
gemeenteleden ten aanzien van de toekomst onwetend zouden zijn. Gods plannen
falen niet! Wie op de hoogte is van Zijn bedoelingen, mag naar de verwezenlijking
daarvan uitzien en hoop hebben. Maar voor wie Gods bedoelingen niet kent, is de
toekomst een zwart gat. Zulke mensen hebben gn hoop.
De slapenden
De bewoordingen die de apostelen gebruikten waren in overeenstemming met de
hoop die ze mochten verkondigen. Ze spraken niet over de doden of de
gestorvenen, maar over hen die ontslapen. In het Nederlands (dat sterk door de
Statenvertaling is benvloed) wordt het woord ontslapen gebruikt als aanduiding
van sterven, maar in de taal van de Bijbel zijn gestorven gelovigen: broeders en
zusters die in slaap zijn gevallen. Het Grieks van het Nieuwe Testament maakt
tussen slapen en ontslapen geen enkel onderscheid. In de oorspronkelijke
Griekse tekst van vers 13 staat: de slapenden. Dit Bijbels spraakgebruik is op
zichzelf al de afkondiging van een goed bericht. Onder normale omstandigheden zal
een mens die slaapt binnen korte tijd weer wakker worden. Bij de gestorvenen is dat
ook het geval: God zal hen wakker maken. Daarom heten ze: de slapenden.
Ook wie dit weet, is diep bedroefd wanneer hij geliefden moet verliezen. Maar hij is
niet bedroefd zoals de overigen die geen hoop hebben. Want hij is er zeker van,
dat de dood niet het definitieve einde van een mens betekent. Sterker nog, hij mag

uitzien naar een moment in de toekomst waarbij hij met zijn geliefden zal worden
herenigd.
Wij geloven
Op de vraag: Wat is geloof en wie is er een gelovige? worden uiteenlopende
antwoorden gegeven. Volgens de n mag men zich pas een gelovige noemen
wanneer men jarenlang onderricht heeft genoten en met de inhoud van een groot
aantal kerkelijke documenten heeft ingestemd. En volgens een ander is ieder mens
een gelovige, maar de inhoud van het geloof is bij iedereen verschillend.
Volgens de Bijbel kan er op deze vraag echter maar n antwoord worden gegeven:
Een gelovige is ervan overtuigd dat God Jezus uit de doden heeft opgewekt zodat Hij
de Heer van doden en levenden is geworden (Romeinen 10:9, 14:9, 1 Korinthe 12:3,
15:12-18). Welnu, zeggen Paulus, Silvnus en Timothes, als wij geloven dat Jezus
is gestorven en opgestaan, dan mogen we weten dat God precies z (door
opstanding namelijk) de slapenden zal brengen. De slapenden zijn niet verloren,
maar worden eens bij ons teruggebracht.
De woorden door Jezus zijn in de oorspronkelijke tekst van vers 14 zo geplaatst
dat ze op twee manieren opgevat kunnen worden. Ze zouden een toevoeging bij het
woord slapenden kunnen zijn, maar zouden ook kunnen horen bij het werkwoord
brengen. Bijbelvertalers hebben de tekst daarom op uiteenlopende manieren
weergegeven. Het Nederlands Bijbel Genootschap schreef:
Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven en opgestaan is, zal God ook z hen, die
ontslapen zijn, door Jezus wederbrengen met Hem
Maar in de herziene Voorhoeve-uitgave luidt het vers:
Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en opgestaan, evenzeer zal God ook de
door Jezus ontslapenen met Hem brengen
Volgens het NBG blijkt uit de toevoeging, dat Jezus in opdracht van God de
slapenden zal wekken. Volgens Voorhoeve wilden de apostelen erop wijzen dat de
slapenden die God zal wekken en bij ons zal brengen Jezus toebehoren aangezien zij
tijdens hun leven in Hem geloofden. Beide conclusies zijn volgens de Bijbel juist, en
de tekst laat beide opvattingen toe. In het vervolg van zijn betoog legt Paulus uit, hoe
een en ander in zijn werk zal gaan.

Een woord van de Heer

Volgens de Voorhoeve-vertaling schreven de apostelen: Want dit zeggen wij u door
het woord van de Heer Maar dat is niet wat er in de oorspronkelijke tekst staat. Er
staat letterlijk: Want dit zeggen wij u in Herenwoord Wat hierop volgt is niet
gebaseerd op onderwijs dat Jezus aan Zijn discipelen had gegeven toen Hij nog op
aarde was, maar het was een bijzondere openbaring van de opgestane Heer aan Zijn
apostelen, de apostel Paulus in het bijzonder. Het was een woord van de Heer.
De opgestane Messias heeft aan Paulus geopenbaard, dat wij, de levenden die
overblijven tot de komst van de Heer, de ontslapenen geenszins zullen voorgaan.
Daaruit blijkt dat de Heer op een andere manier tegen de toekomst aankijkt dan wij.
Wanneer wij gelovige ouders of grootouders verliezen, dan menen we dat zulke
gestorvenen ons zijn voorgegaan. Ze zijn al in de hemel en ze juichen voor Gods
troon, denken we. Maar dat is niet wat de Bijbel zegt. De Bijbel zegt over de
gestorvenen het volgende:
In de dood is Uwer geen gedachtenis;
Wie zou U loven in het dodenrijk? (Psalm 6:5)
Wat voor gewin ligt er in mijn bloed,
In mijn nederdalen in de groeve?
Kan het stof U loven,
Kan dat uw trouw vermelden? (Psalm 30:10)
Wordt in het graf uw goedertierenheid verkondigd,
Uw trouw in de plaats der vertering?
Wordt uw wondermacht in de duisternis bekend,
Uw gerechtigheid in het land der vergetelheid?
Maar ik roep tot U, o HERE,
Des morgens komt mijn gebed vr U (Psalm 88:12-14)
Want het dodenrijk looft U niet,
de dood prijst U niet;
wie in de groeve zijn neergedaald,
hopen niet op uw trouw.
De levende, de levende, hij looft U,
zoals ik heden doe;
de vader maakt zijn zonen uw trouw bekend (Jesaja 38:18-19)
De levenden weten tenminste, dat zij sterven moeten,
maar de doden weten niets

Zowel hun liefde als hun haat en hun naijver zijn reeds lang vergaan;
En zij hebben nimmer deel aan iets, dat onder de zon geschiedt (Prediker 9:5-6)
Volgens de Bijbel kunnen levende mensen God loven en Hem vanwege zijn trouw
prijzen, maar gestorvenen weten en kunnen helemaal niets. De christenen uit
Thessalonica beseften dit maar al te goed, terwijl wij dit besef hebben verloren.
Wie net zo denkt als de Bijbel, vraagt zich af hoe het in de toekomst met de doden zal
gaan. Als Jezus op aarde terugkomt en neerdaalt uit de hemelen (1:9-10), zullen wie
in Hem geloven zijn rijk mogen binnengaan (2:12). Maar wat zal er dan met de
gestorvenen gebeuren? Moeten die wachten tot het einde der tijden? Is het waar wat
Martha tegen Jezus zei, dat ze zullen opstaan in de opstanding op de laatste dag?
(Johannes 11:24). Zullen ze pas bij de algemene opstanding worden opgewekt? Als
dat waar is, dan zullen de levenden die overblijven tot de komst van de Heer de
slapenden voorgaan. Maar het is niet waar, zoals Paulus nog gaat uitleggen. Op
grond van die uitleg zal ook duidelijk worden waarom de apostel in vers 15 het
woord geenszins gebruikt.
De komst van de Heer
Hoe zal de Heer terugkomen om Zijn rijk op aarde te gaan vestigen en de gelovigen
in Zijn heerlijkheid te laten delen? De apostelen gaven hiervan de volgende
beschrijving:
Want de Heer zelf zal met een bevelend roepen, met [de] stem van een aartsengel en
met [de] bazuin van God neerdalen van [de] hemel
Wie deze beschrijving leest, denkt misschien dat er drie dingen zullen plaatsvinden
wanneer de Heer komt: er wordt een bevel gegeven, een aartsengel zegt wat en
iemand blaast op een bazuin. Maar in werkelijkheid wordt er maar n enkel bevel
gegeven. Dat bevel wordt in de Bijbeltekst op drie manieren omschreven.
Voor een bevelend roepen gebruikten de apostelen de Griekse term keleuma. Dit
woord staat alleen in 1 Thessalonicenzen 4:16 en verder nergens in de hele Bijbel.
Het betekent: een commando. Zoals de leider van een peloton kan roepen: Nu! en
zodra hij dit roept, beginnen alle deelnemers te rennen. De Heer heeft het
wereldgebeuren duizenden jaren zijn gang laten gaan en niet ingegrepen. Maar
plotseling zal dat anders worden. Er zal een commando worden gegeven en zodra
dat bevel klinkt, wordt de afdaling naar de aarde ingezet.
Met [de] stem van een aartsengel is een nadere bepaling bij het woord
commando. Het commando betreffende Christus komst zal met aartsengelstem
worden gegeven. In de oorspronkelijke tekst ontbreken de lidwoorden, er staat: in

aartsengelstem. Het woord aartsengel komt behalve in 1 Thessalonicenzen 4:16

alleen nog maar voor in de brief van Judas (vers 9). Judas, een halfbroer van de Heer
Jezus, spreekt daar over de aartsengel Michal die met de duivel twistte over het
lichaam van Mozes. Het woord aartsengel betekent: de eerste engel, de
oorspronkelijke engel, de engel die het eerst geschapen werd, of de belangrijkste
engel. Een aartsvader is een stamvader. Vanuit de Bijbel weten we dat Michal de
aanvoerder is van de hemelse legermacht (Openbaring 12:7) en de grote engelvorst
die het volk Isral ter zijde staat (Danil 12:1). Het commando om de aarde te gaan
veroveren en aan de macht van de satan te gaan ontrukken zal door Michal worden
gegeven of door de Heer Jezus zelf met een geluid dat op de stem van Michal lijkt.
Met [de] bazuin van God is een tweede bepaling bij het woord commando. Uit de
toevoeging met aartsengelstem blijkt wie het commando zal geven. En uit de
toevoeging met een bazuin van God blijkt welk doel het commando heeft en hoe
het zal klinken.
Met een bazuin van God bedoelden de apostelen misschien: een buitengewoon
luide bazuin, een bazuin met bovennatuurlijke kracht (vgl. Matthes 24:31 en
Openbaring 1:10). De Hebreeuwse stijlfiguur: een vis van God betekent immers:
een bijzonder grote vis, een zeemonster. Maar de afzenders van de brief kunnen er
ook mee bedoelen: een bazuin die op bevel van God wordt geblazen, een bazuin die
is bekleed met Goddelijk gezag. Toen God op de Sina neerdaalde, klonk er ook zon
bazuin (Hebreen 12:19). De stemmen van machtige engelen hebben dezelfde klank
(Openbaring 1:10, 4:1, 8:13).
De functie van zon bazuin heeft Paulus vermeld in zijn eerste brief aan de christenen
te Korinthe:
Immers, als [de] bazuin een onduidelijk geluid geeft, wie zal zich voor [de] oorlog
gereedmaken? (1 Korinthe 14:8)
Wanneer de bazuin van God wordt geblazen, dan maakt het leger van God zich
gereed voor de strijd. En die bazuin maakt beslist gn onduidelijk geluid!
De doden in Christus
Wat zullen de Messias en de hemelse legermacht die Hem bijstaat doen wanneer de
aanval op het rijk van satan wordt ingezet? Korte metten maken met hun
tegenstanders? De legers van de antichrist uitschakelen? Volgens de apostelen zal
dat wel gebeuren, maar dat is niet hun hoogste prioriteit. Het eerste wat zij zullen
doen is de gestorven gelovigen ontrukken aan de greep van hem die de macht van de
dood heeft (vgl. Hebreen 2:14).

Wanneer het commando met aartsengelstem en met een Goddelijk bazuingeluid is

gegeven, dan is het eerste wapenfeit het volgende:
En de doden in Christus zullen eerst opstaan
Dat verklaart waarom de apostelen hadden opgemerkt dat wij, de levenden, de
ontslapenen geenszins zullen voorgaan. Het tegendeel is het geval! De ontslapenen
zullen juist als eersten een onvergankelijk opstandingsleven ontvangen. In zijn brief
aan de Korinthirs heeft Paulus hierover gezegd:
De bazuin zal klinken, en de doden zullen onvergankelijk worden opgewekt (1
Korinthe 15:52)
Het bazuinsignaal dat eens zal klinken heeft Goddelijke kracht. Doden worden
erdoor gewekt om zich te voegen in de gelederen van de Messias. De door Jezus
ontslapenen worden met Hem gebracht.
Wij, de levenden
De apostelen vervolgen hun betoog met de aankondiging:
Daarna zullen wij, de levenden die overblijven, samen met hen in wolken worden
opgenomen de Heer tegemoet in [de] lucht
Uit het feit dat de vorige zin luidde: En de doden in Christus zullen eerst opstaan
valt af te leiden, dat er met de levenden die overblijven iets vergelijkbaars zal
gebeuren. Over het lot van de levende gelovigen die de komst van Christus zullen
meemaken heeft Paulus ook geschreven in zijn eerste brief aan de Korinthirs:
Zie, ik zeg u een verborgenheid. Wij zullen niet allen ontslapen, maar wij zullen allen
veranderd worden, in een ondeelbaar [ogenblik], in een oogwenk, bij de laatste bazuin;
want de bazuin zal klinken, en de doden zullen onvergankelijk worden opgewekt en wij
zullen veranderd worden. Want dit vergankelijke moet onvergankelijkheid aandoen en
dit sterfelijke onsterfelijkheid aandoen (1 Korinthe 15:51-53)
De gelovigen die bij de komst van Christus nog in leven zijn, ontvangen eveneens
een opstandingslichaam, maar zonder eerst te sterven. Ze worden in een fractie van
een seconde veranderd. Vanuit hun sterfelijke toestand worden ze getransformeerd
tot onsterfelijke en onvergankelijke zonen van God net als de doden in Christus die
een moment eerder waren opgestaan. Samen met de opgewekte doden gaan ze de
Heer tegemoet in de lucht. De Heer is immers bezig om uit de hemel neer te dalen.

Wegrukken
De vertaling dat de uit de doden opgewekte en in een ogenblik veranderde gelovigen
worden opgenomen, de Heer tegemoet is feitelijk onjuist. Het normale Griekse
woord voor opnemen of omhoog dragen is anapheroo. Dat woord wordt door
Lukas gebruikt wanneer hij schrijft, dat Jezus van Zijn discipelen scheidde en werd
opgenomen in de hemel (Lukas 24:51). In 1 Thessalonicenzen 4:17 gebruiken de
apostelen een ander Grieks woord, het werkwoord harpazoo. Harpazoo betekent
wegrukken, zoals blijkt uit de volgende Bijbelteksten:
Van de dagen nu van Johannes de Doper tot nu toe wordt het koninkrijk der
hemelen met geweld ingenomen, en geweldenaars rukken het weg (Matthes
11:12).
Of hoe kan iemand het huis van de sterke binnengaan en zijn huisraad roven, als hij
niet eerst de sterke bindt? (Matthes 12:29)
Als iemand het woord van het koninkrijk hoort en het niet verstaat, komt de boze
en rooft weg wat in zijn hart was gezaaid (Matthes 13:19)
Daar nu Jezus wist dat zij zouden komen en Hem met geweld wegvoeren om Hem
koning te maken, ontweek Hij opnieuw op de berg, Hij alleen (Johannes 6:15)
de wolf rooft ze en verstrooit de schapen (Johannes 10:12)
niemand zal ze rukken uit Mijn hand (Johannes 10:28)
niemand kan ze rukken uit de hand van mijn Vader (Johannes 10:29)
Toen zij nu uit het water waren opgekomen, rukte de Geest van de Heer Filippus
weg (Handelingen 8:39)
Toen er nu grote strijd was ontstaan, beval de overste, bang dat Paulus door hen
zou worden verscheurd, dat de soldaten zouden komen om hem uit hun midden weg
te rukken en in de legerplaats te brengen (Handelingen 23:10)
Redt anderen door hen uit het vuur te rukken (Judas:23)
en haar kind werd weggerukt naar God en naar zijn troon (Openbaring 12:5)
In 2 Korinthe 12:2 en 1 Thessalonicenzen 4:17 is harpazoo vertaald met opnemen,
waardoor de indruk wordt gewekt dat in de oorspronkelijke tekst het werkwoord

anapheroo voorkomt. In werkelijkheid staat ook hier het werkwoord harpazoo. De

vertaling van 1 Thessalonicenzen 4:17 had dus moeten luiden:
daarna zullen wij, de levenden die overblijven, samen met hen in wolken worden
weggerukt de Heer tegemoet in [de] lucht
Velen hebben zich afgevraagd waarom de apostelen een werkwoord gebruikten dat
wijst op geweld en haast. Er zijn allerlei ingewikkelde verklaringen gegeven, maar
het antwoord is eenvoudig. De Heer die bezig is te komen heeft de aanval op het rijk
van Zijn tegenstander ingezet. Het beslissende treffen zal spoedig plaatsvinden.
Vooral de volken en hun koningen zullen zwaar worden getroffen (vgl. 2
Thessalonicenzen 2:8, Openbaring 19:11-21). Net zoals Sodom en Gomorra niet
verwoest konden worden zolang Lot en zijn gezin daar nog verbleven, zo kan de
Heer de volken niet oordelen zolang er onder die volken nog gelovigen zijn. Voordat
de invasie op aarde plaatsvindt, brengt de Heer de zijnen in veiligheid. Terwijl ze een
ogenblik geleden nog als gewone mensen onder de volken leefden, worden ze nu
plotseling bij de hemelse legermacht ingelijfd en gaan daar zelfs sleutelposities
innemen. Voor Paulus was dat iets vanzelfsprekends:
Of weet u niet, dat de heiligen de wereld zullen oordelen? (1 Korinthe 6:2)
Wanneer de eindstrijd begint, bevinden de heiligen (de mensen die God en zijn
Gezalfde toebehoren) zich niet meer op aarde maar maken ze deel uit van de
onaantastbare hemelse legermacht.
Tegemoet
Het woord tegemoet in 1 Thessalonicenzen 4:17 wordt dikwijls over het hoofd
gezien. Wij levenden worden samen met de uit de doden opgestane gelovigen
weggerukt tot een ontmoeting van de Heer in de lucht. In de oorspronkelijke tekst
wordt het woord apantesis gebruikt. Dit Griekse woord komt in het Nieuwe
Testament slechts op enkele plaatsen voor, en wel de volgende:
Toen nu de bruidegom uitbleef, werden zij allen slaperig en sliepen in. Maar te
middernacht klonk een geroep: Zie, de bruidegom! Gaat uit, hem tegemoet!
(Matthes 25:6)
En vandaar [d.w.z. uit Rome] kwamen de broeders, die van onze zaken hadden
gehoord, ons tegemoet tot Forum Appii en Tres Tabernae, en toen Paulus hen zag,
dankte hij God en vatte moed (Handelingen 28:15)
In het boek Handelingen wordt beschreven hoe Paulus als gevangene op weg was
naar Rome. Enkele christenen uit die stad hadden gehoord dat hij eraan kwam. Dus

verlieten ze de stad om de apostel in te halen. Ze begaven zich naar Forum Appii en

Tres Tabernae (een wegknooppunt waar een marktplein was en waar zich drie
kroegen bevonden). Daar ontmoetten ze Paulus om hem te begeleiden op de rest
van zijn tocht naar de stad. De apostel werd door deze uiting van genegenheid
bijzonder bemoedigd.
In de gelijkenis van de wijze en de dwaze meisjes was de situatie vergelijkbaar. Tien
meisjes hadden gehoord dat er een bruiloft zou plaatsvinden. Ze waren de
bruidegom tegemoet gegaan en hadden zich langs de weg opgesteld met de
bedoeling om zich bij hem te voegen zodra hij eraan kwam. Dan zouden ze met hem
naar zijn woning gaan om feest te gaan vieren.
In de brief aan de Thessalonicenzen is de situatie niet anders. De levenden die tot de
komst van de Heer zijn overgebleven worden samen met de uit de doden opgestane
gelovigen weggerukt, de Heer tegemoet in de lucht. Niet met de bedoeling om daar
te blijven zweven of om verder op te stijgen in de hemel, maar met de bedoeling om
de Heer te begeleiden wanneer Hij Zijn afdaling naar de aarde voortzet. Van
gelovigen geldt immers:
Wanneer Christus, uw leven, geopenbaard wordt, dan zult ook u met Hem
geopenbaard worden in heerlijkheid (Kolossenzen 3:4)
Wanneer Christus komt zal Hij
verheerlijkt worden in zijn heiligen en bewonderd worden in allen die hebben geloofd
(2 Thessalonicenzen 1:10)
In de Griekse tekst van vs.17 staat niet dat wie Christus toebehoren in de wolken
worden opgenomen. Het bepaald lidwoord ontbreekt. De vertaling op de wolken
(NBG) is onjuist, in wolken (Voorhoeve) is correct. De wolken die in 1
Thessalonicenzen 4:17 worden vermeld bestaan vermoedelijk uit mensen (vgl.
Hebreen 12:1). De levenden die waren overgebleven en de uit de doden opgestane
slapenden zullen wolksgewijs de Heer tegemoet gaan. Het zal een onvoorstelbaar
groot aantal mensen betreffen.
Altijd met de Heer zijn
En z zullen wij altijd met [de] Heer zijn. Vanaf het ogenblik waarop we de Heer
ontmoet hebben in de lucht zullen we voorgoed bij Hem blijven. Waar Hij heengaat,
zullen wij gaan. In wat Hij doet zullen wij worden betrokken. Wanneer Hij afdaalt
naar de aarde om over de wereld te gaan rechtspreken, zullen we erbij zijn en met
verbazing worden bekeken door de stervelingen die het onderwerp zijn van dat
gericht. Wanneer Hij teruggaat naar de hemel na het bestuur over de aarde aan

Isral (en haar koning, David) te hebben toevertrouwd zullen wij met Hem ten
hemel varen. We zullen delen in zijn heerlijkheid en even zondeloos, onsterfelijk en
onvergankelijk zijn als Hij (vgl. 1 Johannes 3:2-3, 2 Petrus 1:4).
Vertroost daarom elkaar met deze woorden is het slotwoord van de apostelen.
Gelovigen die in slaap zijn gevallen zijn niet beklagenswaardig en lopen niets mis.
Ze zullen met ons worden herenigd als Jezus komt en samen met ons worden
betrokken in de heerschappij van de Messias over de schepping.
Samenvatting
1. Paulus duidt gestorven gelovigen aan als de slapenden. Ze heten zo omdat de
Messias hen binnenkort zal wekken.
2. Wie dit weet is vanzelfsprekend bedroefd wanneer hij geliefden moet verliezen,
maar niet bedroefd zoals ongelovige mensen die geen hoop hebben.
3. Binnenkort zal er een commando klinken. Dat commando zal met aartsengelstem
worden gegeven, een stem die klinkt als een bazuin. Zodra het commando klinkt
begint de Heer neer te dalen uit de hemel.
4. Op aarde heeft het commando een dubbel effect: de slapende gelovigen staan op,
en gelovigen die nog in leven zijn worden in een ogenblik onsterfelijk. Alle gelovigen
worden gezamenlijk, wolksgewijs, weggerukt de Heer tegemoet in de lucht. Als een
brandhout uit het vuur, want het gericht over de volken is nabij. Ze gaan de Heer
tegemoet om Hem in te halen - zoals de meisjes uit de gelijkenis deden met de
bruidegom en de Romeinse christenen met de apostel Paulus toen hij als gevangene
naar hun stad kwam.
5. Vanaf het moment waarop ze Hem hebben ontmoet zullen ze altijd bij Hem zijn,
en gezamenlijk met Hem optreden, als een lichaam met het Hoofd. Ze zullen in zijn
Koninklijke waardigheid mogen delen.
6. Aangezien de Heer bezig was om af te dalen naar de aarde, zullen zij Hem op Zijn
verdere tocht vergezellen om samen met Hem de wereld te gaan oordelen. Ze zullen
erbij zijn wanneer Hij zijn tegenstanders aan zich onderwerpt.
7. We mogen elkaar troosten niet met het denkbeeld dat de geliefden die ons zijn
ontvallen juichen voor Gods troon, maar met de Bijbelse waarheid dat zij en wij op
precies hetzelfde ogenblik de Heer zullen ontmoeten en in zijn heerlijkheid zullen
mogen delen. Geen enkele gelovige zal daarbij ontbreken!

10

Eindnoot: Voor dit artikel heb ik informatie ontleend aan: E.Peterson, Die Einholung des
Kurios, Zeitschrift fr systematische Theologie 7:682-702,1929-1930.

* * * * * * *

11