Aşık Ali Metin

Aşık Ali Metin
Değerli dostlar; bundan önceki Pençe-i Ali Aba isimli ki-tabımda Alevi-Bektaşiliğin
yolunu özetleyen, inanç sistemi ve ibadet şeklini yazmıştım.
‘Alevilik din değildir’; ‘Alevilerin din ve ibadet şekli yoktur’ diyen önyargılı ve
şartlanmış resmi diyanet görevlilerine ve onlarla neredeyse aynı dili kullanan ‘Alevilik İslam
dışıdır’ söylemiyle, onlarla aynı dili kullanarak onların ekmeğine yağ süren bazı aydın ve
yazarlarımıza da yazılı bir yanıt verme zorunluluğunu hissettim. Bu yanıt aynı zamanda
benim 60 yıldır öğrenmeye çalıştığım ve bir dede olarak öğretmeye çalıştığım Alevilik
öğretisinin de özünü oluşturmaktadır.
PENÇE-İ ALİ ABA isimli kitabımın önsözünde, ikinci kitabımda deyişlerimi yazacağımı
ifade etmiştim.
Benim şiirle ve müzikle tanışmam, cem törenleri sayesinde oldu. Kendim Dede
soyundan olduğum için aklım yettiğinden beri cem törenlerine katılmaktayım. İlkokul
çağındayken dedemin ve amcamın yanında cemlere katıldım, onlarla birlikte Duaz İmam ve
Hz. Hüseyin anısına deyişler okudum. Daha sonra bu cemlerde Zakirlik yaptım. Sonrasında
ise, bu yaşıma kadar dedelik yaptım.
1942’de, ilkokulu bitirdikten sonra evde dedemden kalma bir bağlama vardı. Saz
çalmayı bununla elal-usul öğrendikten sonra, babam bir koyun vererek Çamşıhı’nın Çamağa
köyünde Veli Ağa isminde bir ustadan bana güzel bir saz aldı. Bu sazla birkaç sene çalıp
çağırdım. Kendi yaptığım bir eserim yoktu. 1959 senesinde, içime bir ilham gelerek
kendim¬den deyiş ve türkü söylemeye başladım. İlk yazdığım ve bestelediğim deyişim Ak
Melek'tir. Sanırım bu deyişle ‘Metini’ mahlasıyla Âşıklığa da başladım.
‘Aşık halkın yüreği, halkın gözü, halkın dili, halkın varlığı demektir. Ancak gerçek âşıklar
Hakk âşıklarıdır, yani cemal aşkıdır. Ben de bu meyanda şiirlerimi yazdım ve besteledim.
Şiirlerimi yazarken daha çok Alevi-Bektaşi şairlerinden ve halk ozanlarından

etkilendim. Şah Hatayi, Nesimi, Fuzuli, Yunus Emre, Pir sultan Abdal, Kul Himmet, Kazak
Abdal, Feryadi, Gaziantepli Haşan Hüseyin, Âşık Veysel bunlardan bazılarıdır.
Aşık Veysel, benden bir önceki kuşaktı. Allah rahmet eylesin kendisi sazı dedem Ali
Ağa’dan öğrenmişti. İlk sazı da dedem kendisine vermiş. Aşık Veysel’in köyünün yarısı bizim
taliplerimizdi. Veysel, iyi bir insandı. Saz çalmada kendisinden etkilendim. Bir gün kendisine
yazdığım bir şiiri okudum, görüşünü sordum. Kendisi; “Âşık, sıradan bir sürü şiir yazacağına,
bir tane anlamlı şiir yaz ki ebediyen söylensin.” dedi. Bu sözü, kulağımdan hiçbir zaman
çıkmamıştır.
Aşık olmamda, Alevi olmamın ve dede soyundan gelmemin yanında, yöremizde de bir
âşıklık geleneğinin olması etken olmuştur. Yöremize Çamşıhı derler. Çamşıhı bizim yöremiz
dışında Aşık Veysel’i çıkarmasının yanı sıra benden önce ve sonra onlarca halk ozanı ve şair
çıkarmıştır; Ali Ağa, Battal Karababa, Feyzullah Çınar, Mahmut Erdal, Ali Rıza Yalçın, Mehmed
Ali Karababa, Aşık Sinemi bunlardan bazılarıdır.
Sanıyorum Türkiye’de bu kadar çok halk ozanı ve şairin çıktığı bir başka yöre yoktur.
Yöremizin kendine göre bir söyleyiş tarzı vardır. Buna ‘Çamşıh ağzı ’derler.
Bu kitapta yazdığım şiirlerin çoğunu besteledim. Kendi şiirlerimin haricinde halk

ozanları ve şairlerin daha önce bestelenmemiş olan çok beğendiğim deyişlerini de
besteledim.
Örneğin; Yunus Emre’nin 'Bana seni gerek seni ’ ve ‘Ömür bahçesinin gülü solmadan’
Böylece onların şiirlerini okuyarak, anlayarak, özümseyerek edindiğim şairlik ve halk ozanlığı
vasfını, yine onların şiirlerini besteleyerek, bestelenmiş olanları okuyarak, ömrüm yettiğince
onları yâd ediyorsam, onlarla birlik oluyorsam onlara vefa borcumu bir nebze öde
yebiliyorsam ne mutlu bana.
Ayrıca yine benden önce ki âşıklarca bestelenmiş veya anonimleşmiş bazı ezgileri
radyoya vererek ve onların yitip gitmesini ya da çalınmasını önleyebilmeye çalıştım. ‘Deli
Derviş ayağı
‘Derinden derine yâre yanarım ‘işle geldi geçti gönül kervanı ‘Halaylını yâr halaylım
bunlardan bazılarıdır.
Bunlardan özellikle ‘Deli derviş ayağına ‘İnsanlığa hizmet etsem ne mutlu ’ başlıklı
şiirimi uyarladım. Bu parçayı rahmetli Ruhi Su bir kasetinde okumuştur. Benim icra ettiğim
‘Deli derviş ayağı ’ 15 yıl boyunca İstanbul Radyosu’nca yapılan ‘Âşıklar Geçişi ’nde, jenerik
müziği olarak kullanılmıştır.
Burada hazır müziğe girmişken bana ilk defa 1956 senesinde Ankara TRT Radyosu’nda
canlı yayına çıkma fırsatını veren ve heyecanımı yenmemde olsun, kendime güvenmem deki
emeğini, iyiliğini unutamayacağım rahmetli Muzaffer Sarısözen’dir. Kendisi çok büyük bir
insandı. Ardından tanıştığım çok sevdiğim değerli hocam rahmetli Nida Tüfekçi, yine bana
defalarca radyoda program yapma fırsatı verdi ve kendisiyle özel bir dostluğumuz vardı.
Daha sonra halk müziğine çok emeği geçen hocamız değerli Yücel Paşmakçı da benden
yardım ve dostluğunu esirgemedi, kendisine şükranlarımı sunuyorum.
Bu kitabın hazırlanmasında emeği geçen dostlara saygı ve sevgilerimi sunar, okuyucu

dostlarımdan hatalarımın affını diler, şükranlarımı sunarım...
Âşık Ali Metin

Halkın İçinden Bir Halk Aşığı: Âşık Ali Metin
Âşık Ali Metin, 1930 yılında Sivas’ın Divriği ilçesinin, Çamşıhı yöresinin Şahin köyünde
(Aşağı köy), Hüseyin Abdal evlatlarından Haydar Ağa’nın 4 erkek çocuğundan en büyüğü
olarak doğmuştur. Ali Metin’in ailesinin geniş toprakları vardır. Ancak yörenin toprakları çok
kıraç ve verimsiz olması nedeniyle Ali Metin’in ailesi de yöre halkı ile aynı kaderi
paylaşmakta ve yoksulluk çekmektedir.
Ali Metin’in ailesi tarihsel olarak derin bir Alevi kültürü ile yoğrulmuştur. Alevilikte
dedelik vasfı babadan geçmektedir. Ali Metin’in ailesi de, dedelik vasfına sahiptir. Kendisi
Alevi kültürünü küçük yaşta almaya başlamıştır. İlkokulu bitirdiğinde duvarda asılı bulunan
dedesinin sazıyla ilgilenmeye başlar. Bu saz, dedesi Ali Ağa’nın sazıdır. Ali Ağa henüz 33
yaşındayken vefat etmiştir. Ali Ağa aynı zamanda Âşık Veysel’e sazı öğreten kişidir. Dedesinin
sazıyla bağlamayı öğrendiğini gören babası çok sevinir ve bir koyun karşılığında Çamo
Ağa’nın köyünde, Veli Usta’dan oğluna bir saz alır.
Bu saz Ali Metin’in yaşamındaki en büyük mutluluktur. Sazı, yaşamı boyunca en büyük
dostu olmuştur ve hiçbir zaman ondan asla ayrılmayacaktır. Nereye gitse birlikte götürecek,
derdini ona dökecek, evin en güzel köşesine ve görünen bir yerine yerleştirecektir.
Ali Metin, köyde sazını gittikçe ilerletirken, aynı zamanda çiftçilik ve rençperlik
yapmaktadır. Ali Metin, rençper olarak da çok çalışkan, emekçi ve örnek bir insandır.
Nerdeyse birkaç kişinin biçtiği ekini tek başına biçer. Yine köyünde onun kadar ağaç yetiştiren
kimse olmamıştır. Ailesinin en büyük çocuğu olması nedeniyle sorumluluğu çok fazladır.
Dinlenme aralarında hemen sazını eline alır. Amca ve dedesinin yanında cem törenlerine
katılmaya başlar ve zakirlik yapar, imam Hüseyin anısına bağlama çalıp, düvaz imam
okumaya başlar.
Alevilikle ilgili bilgisi gelişmektedir. Önceleri Pir sultan, Yunus Emre, Kul Himmet,
Nesimi, Virani, Hatayi’den deyişler okumaya başlar. Ali Metin’de Dedelik ve Âşıklık geleneği
birlikte gelişmeye başlar. Böylece kendini ciddi olarak yetiştirmeye başlar. Gençliğinden
itibaren öğrendiği deyişleri çok büyük bir titizlikle defterine belli bir düzenle yazar ve bu
askerliği süresince de devam eder. Âşık Ali Metin’in belli bir olgunluğa eriştiği yıl 1950’dir ve
bu yılda ilk eserini yaratır. Bu eser 'Ak Melek ’tir ve o artık Metini mahlasını kullanan Âşık Ali
Metin’dir. Dedelik vasfını da kazanmıştır. Tokat, Zile, Amasya, Yozgat, Çorum yöresinde
dedelik yapmaya başlar. Yaşamının sonuna kadar buralarla bağını koparmaz.
Başından üç evlilik geçer. İlk iki evliliği sorunlu olur. Bu onda derin acılara neden olur.
Bu acılarını, hüzünlerini, aşklarını, sevgilerini dizelerinde, bestelerinde görürüz.
Ülkede ekonomik nedenlerle köyden şehre ya da Avrupa’ya bir göç dalgası başlamıştır.
Bu göçe Aşık Ali Metin de katılmak ister, ancak babası şiddetle karşı çıkar. Babasına karşı
çıkmaz. 1956 yılında, adını duyduğu Muzaffer Sarısözen’le tanışmak için köyden Ankara
Radyosu’na gider. Muzaffer Sarısözen, Âşığın sazından ve söyleyiş biçiminden çok etkilenir ve
beğenir, ilk kez radyoda canlı yayına çıkar. Yurt genelinde çok istek gelince bir hafta boyunca
program yapar. Muzaffer Sarısözen, onun radyoda kalmasını istese de o babasını üzmemek
için köyüne döner. Oysa daha henüz çok gençtir ve yeteneğini belli bir tarzda geliştirmek için
karşısına çıkan büyük bir şansı çiğnemiştir. O dönemde bu onun enbüyük talihsizliği
olmuştur.
Köy yaşamı zordur ve inanılmaz biçimde çilelidir. Bin bir güçlük ve zorluklarla ilkel
koşullarda, verimsiz tarlalarda, ekin yetiştirilmeye ve hasat işlenmeye çalışılır. Çok uzun yıllar
ailesiyle birlikte çektiği bu çileyi Âşık Ali Metin bir dörtlüğünde şöyle anlatmaktadır:
Şafak ağarırken beşik sırtında

Bir gelin tarlada ekin biçerken
Orağı elinde yaşam derdinde
Bir gelin tarlada ekin biçerken
Aşık Ali Metin, babasını ve annesini ardı ardına kaybetmiştir. Özelikle annesini
kaybetmesi onda derin bir üzüntü yaratır. Böylece analar için yazdığı o ünlü eserini yazar ve
besteler. Bu eser TRT radyolarında çok uzun yıllar her anneler gününde çalınmıştır.
Dünyaya gelmeden beni gezdirdin

Unutamam seni mekânım anam
Gıda verdin ağ memeden emzirdin
Ben senden var oldum cananım anam
Aşık Ali Metin, anasını da kaybetmesiyle iki çocuğunun geleceğini garanti altına almak
için artık göç kervanına o da katılmak zorundadır. 1966 yılında, o yıla kadarki emeğini ar
dında bırakarak bir yatağı ve sazıyla İstanbul’a taşınır. Bu onun için büyük bir hüzündür,
yetiştirdiği ağaçları, yaptığı evi, kardeşlerini, akrabalarını orada bırakmıştır. Ancak asıl
hüznünü, on yıl kadar sonra kısa bir süreliğine köyünü ziyaret ettiğinde yaşar. Köyde bulunan
bazı büyükleri yitirmiştir. Çamşıhı’nın toprak evleri, ağıllarının büyük bir kısmı çökmüş,
yıkılmıştır.
Bu manzara üzerine Âşık Ali Metin bir dörtlüğünde bu durumu içten gelen, samimi bir
deyişle şöyle anlatmaktadır:
Arzuladım seni Çamşıh elleri

Köyler harap olmuş yola bak yola
Boz bulanık akıyordu selleri
Kurumuş çeşmeler çöle bak çöle
Köyden şehre göçenlerin meskenidir gecekondu. O da kendine bir gecekondu yapar ve

böylece yaşantısının yeni bir çileli ve geleceğinden emin olmayacağı yeni bir dönemece
girmiştir. Âşık Ali Metin yazdığı ve bestelediği 'Gecekondu ’ adlı eserinde bunu çok güzel
anlatmaktadır:
Bir ev yaptım gecekondu

Sarardı gül benzim soldu
Hava soğuk çocuk dondu
Gecekondu gecekondu
Oturamam bağrım yandı
Âşık Ali Metin, İstanbul Radyosu’na gider ve Nida Tüfekçi ile tanışır. Aralarında büyük
bir dostluk başlar. Nida Tüfekçi de Aşığın sazını ve sesini çok beğenir. Radyoda kadrolu
sanatçı olmasını ister. Ali Metin de ister, ancak geç kalmıştır. Yaşı buna engel olur. Kendi yazıp
söylediği türkülerinin yanında derlediği yöresel türkü, deyişleri de radyoya verir ve zaman
zaman program yapar. Derlediği pek çok yöresel türküler, bir yönüyle Âşığın kaynak kişi olma
özelliğini de beraberinde getirir. Âşığın derlemiş olduğu ve icra ettiği Feryadi’nin 'Deli derviş ’
adlı ezgisi, radyoda Aşıklar Geçidi adlı programda 20 yıl boyunca jenerik müziği olarak
kullanılmıştır. Ali Ekber Çiçek, 1997 yılında Âşık Ali Metin ile ilgili yapılan bir söyleşide şunları
söylemiştir:
“Kendisinin çok güzel otantik parçaları vardır. Mesela; 1966-67 yılında söylediği Ak
Meleğim Göç Eylemiş Yurdumdan çok güzel bir eserdir. Bir de onun Deli Derviş’i vardır ki
Haydar Haydar gibi bir parçadır ve herkes çalamaz.” Ülkede ve yurt dışında defalarca
konserler düzenler. Bu arada o dönemin özelliği gereği, halk ozanlarının yaşamını, yalnızca
müzikle kazanmanın çok sıkıntılı olacağını bildiğinden kendisi Okmeydanı SSK Hastanesi’nde
işe girer. Yaşamı yine bölünmüştür. Bu nedenle birkaç işi bir arada yapmak zorunda kalır.
Diğer yandan Alevi inancıyla iç içe yaşar ve Dedelik sorumluluğundan asla kaçmaz.
Ali Metin, Alevilik ve dedelikle ilgili birikimi ve çalışması onu artık bir otorite haline
getirmiştir. Bu bilgisinin derinliği yazdığı ‘Pençe-i Ali Aba ’kitabında anlatılmaktadır.
Kendisi aynı zamanda çeşitli dergilere Alevilikle ilgili yazılar, eleştiriler vermektedir.
Yine bazı televizyon ve radyo programlarında tartışma ve söyleşilere katılmış, panellerde
konuşmalar yapmıştır. Ama o bunu bazıları gibi gündemde olmak için değil, ibadet saydığı
için, gerçekten inandığı için doğallığı ve tutarlılığı ile yapmıştır.
Bir rüzgâr etkisiyle Aleviliği keşfedip, kendine bir yer edinme çabasında olanları
hüzünle izlemiştir. Bu konuda hiçbir zaman zikzaklar yapmamıştır. Yani Pençe-i Ali Aba adlı
kitabının arka kapağına yazdığı gibi:
“Bir noktadan hâsıl oldum. Hünkârın abdalıyım Başı açık yalın ayak Kerbela dellalıyım ”
Ali Metin’in deyişlerinin birçoğunda Alevi felsefesi, Alevi kültürü ve hümanizmi

egemendir. Aşığın hümanizması, İnsanlığa Hizmet Etsem Ne Mutlu başlıklı eserindeki şu
dörtlükte çok yalındır (Bu o dönemde aynı zamanda Ruhi Su’nun beğeniyle kasetlerinde
okuduğu bir deyiştir):
İnsani vazifem arzum emelim

İnsanlığa hizmet etsem ne mutlu
Rahmet suyu ile toprak temelim
Dönemindeki âşıklarla çok içten ve düzeyli dostluklar kurar. Onlarla olan özel
sohbetleri dinleyenlere çok büyük hazlar vermiştir. Ne yazık ki, bu sohbetlerin çok azı kayda
alınmıştır. Bu sohbetlerde hakka yürümüş olan ozanlar ve dostlar alınır, geçmişte yaşadıkları
sıkıntılar anlatılır, komik olaylara gülünür, karşılıklı yeni eserler okunur, birbirlerinin görüşü
sorulur, hatta birbirlerine methiyeler söylerlerdi. Ali Ekber Çiçek, Âşık Daimi, Âşık Veysel,
Mahsuni Şerif, Fey zullah Çınar, Ali Rıza Yalçın, Mahmut Erdal, Derviş Kemal, Âşık Yener, şair
ve yazar
Adil Ali Atalay bunlardan bazılarıdır. Kaybettiği halk ozanlarının acısını hep yüreğinde
hissetmiş ve bu acısını deyişlerine yansıtmıştır:
Âşık Daimi ’ye Ağıt:
Bağlar gazel oldu döküldü yaprak

Bahçede bülbüller güller ağladı
Senide mi sardı hu kara toprak
Mecnun leyla He güller ağladı
Âşık Ali Metin, 20 adet 45’lik plak, bir o kadar kaset ve 2 CD yapmıştır. 200 civarında
deyişi bulunmaktadır. Bunların yarısından çoğunu kendisi bestelemiştir. Bu kitapta deyişler,
içeriklerine göre ayrı kategorilere ayrılmıştır. Nitelik olarak deyişlerinin çoğu Alevilik ve
hümanizm üzerinedir. Bir o kadar da sevgi ve aşk temalı deyişleri vardır. Sosyal ve siyasi
deyişleri, ölüm teması üzerine olan deyişleri, doğa sevgisi üzerine ve halk ozanları için yazdığı
deyişler izler. Bu sayılardan Âşığın birçok konuda deyişi olmasına ve çok yönlü olmasına
karşın öncelikle Alevilik, hümanizma ve sevda deyişlerinin ağır bastığı aşikârdır.
Âşık Ali Metin’in ölüm teması üzerine olan şiirlerinden, yaşamın ne kadar ölümle iç içe
olduğu ve bu gerçekten kaçınılmayacağını ve her an ölecekmiş gibi kendi söylemiyle Hakk’a
yürüyecekmiş gibi yaşamak gerektiği anlatılır. O ölmeden önce ölmek gerektiği felsefesini
özümsemişti. Âşık, Vefasız Dünya adlı deyişinde şöyle seslenir:
Kimi mesut ettin vefasız dünya

Sana misafirim geldim giderim
Sordum meşakkati yoksula baya
Sana misafirim geldim giderim.
Aşık Ali Metin, Duaz İmam, Methiye, Mersiye, Ağıt, Halay, Uzun Hava, Taşlama
tarzında türkü ve deyişler yazmış ve bestelemiştir. Deyişleri birçok sanatçı tarafından
seslendirilmiştir.
4 Kasım 2005 yılında, aramızdan ayrıldı Âşık Ali Metin. Vasiyeti köyüne
defnedilmesiydi, Ailesi bu isteğini yerine getirdi. Sivas’ın serin ve çok soğuk havası o
geldiğinde bir bahar yumuşaklığındaydı. Ve o gece gökyüzünde ne kadar yıl dız varsa
köyünün üzerine doğmuştu. Gece ışıl ışıldı. Bu dünyaya çok insan gelir. Mum, dibine ışık
tutmazdı. Âşık Ali Metin, hem halk ozanlığıyla hem Dedeliğiyle etrafına ışık tutan istisna
insanlardandır.
Yaşamını onca zorluklarla geçiren Aşık Ali Metin, inandığı gibi yaşamanın doygunluğu
ve huzuru içinde yatıyor şimdi. Sivas ellerinde sazı çalınıyor, birçok büyük ozan gibi. Âşığın
vasiyeti gereği mezar taşında yine kendi deyişi olan bir deyişin şu dörtlüğü okunacaktır:
Metini’yem şu çeşminin yaşı için

Kerbela’nın toprağıyla taşı için
Mazlum imam Hüseyin ’in başı için
Affet günahımı ulu divanda.
Ruhu şad olsun...
İnsanlığa Hizmet Etsem Ne Mutlu
İnsani vazifem arzum emelim

Rahmet suyu ile toprak temelim
Dere akar bu topraklar sulanır

Günler gelir geçer dünya dolanır
Fikir sermayedir hem faydalanır
Beyhude kendini ateşe yakma
Gezme cahil ile sözüne bakma
Gönül beytullahdır incitip yıkma
Kudretin var ise gezme avare

Gayretin yok ise allah ne vere
Ara ilmi fenni bulursun çare
Hangi mahlûkta var şendeki kudret

Keramet diyorlar işte marifet
Bırak kinciliği birazda sabret
Gel Metini hakir görme insanı

Yalanla gerçeği nefsinden tanı
Kötüye kullanma sakın vicdanı
Aşık Ali Metin
Kibir Olma İnsan İsen
Seni yaratana inan

Kibir olma insan isen
Emanettir sana bu can
Kimi gider kimi gelir

Han apartman burda kalır
Emaneti veren alır
Neler gelir garip başa

Nefsin seni çalar taşa
İster az ister çok yaşa
Hayat düşer yüz üstüne

Uzanırsın bez üstüne
Toprak dolar göz üstüne
Metini gerçeği yazan

Hakikati söyler ozan
Ölmeden bir amel kazan
Aşık Ali Metin
Haberim Yok
Bir ozanım gönlüm yara

Satılmışım haberim yok
Halilullah gibi nara
Atılmışım haberim yok
Dert tükenmez sıra sıra

Doksan dokuz oldu yara
Çekmişler özümü dara
Asılmışım haberim yok
Ali derler pirimize

Kast etmişler serimize
Ot basmışlar derimize
Yüzülmüşüm haberim yok
Namazımı kıldırmışlar
Cenazemi kaldırmışlar
Metini yi öldürmüşler
Yaşıyorum haberim yok
Aşık Ali Metin
Hak Didarı Görmemişsin
Behey sofu behey böhtan

Hak didarı görmemişsin
Kuduretten bir bal gelmiş
Sen o baldan yememişsin
Balı bala yoğururlar

Müminleri doyururlar
Münkirleri ayırırlar
Sen o sırra ermemişsin
Sır okurlar sır içinde

Bir hal gördüm hal içinde
Bülbül öter gül içinde
Sen o güle ermemişsin
Dar çekenler didar görür

Ayak ayak hakka varır
Men aref sırrına erir
Sen o sırra ermemişsin
Metini bir bade içti

Hal içinde hale düştü
Bu müşkülü kırklar seçti
Sen kırklara ermemişsin
Aşık Ali Metin
Böyle Buyurdu Erenler
Fark eyle gönül sen seni

Böyle buyurdu erenler
Çekmez dünya mihnetini
Abdal olup şal giyenler
Dirim abdal ölüm abdal

Bağım abdal gülüm abdal
Halim abdal yolum abdal
Hak olur hakka gidenler
Şu uçan yeşil turnalar

Çarkı semah döner kırklar
İkrar verip belin bağlar
Bu yola talib olanlar
Metini’yem çektim çile

Gözyaşımı sile sile
Dost yolunda bile bile
Ölür dönmez ser verenler
Aşık Ali Metin
Kul Eyle Kapına Döndürme Beni
Cemalin benzettim bahar ayına

Ne yaman düşmüşüm aşkın yayına
Yüz sürerek geldim haki payına
Kul eyle kapına döndürme beni
Çıkmaz hayalimde durmaz ararım

Yıkılmış gönlümü viran sanarım
Alev almış ateşine yanarım
Yanam ateşine söndürme beni
Metini’yem aşk şarabın içelim

Can ile baş ile serden geçelim
Vadem tekmil olsa gelse ecelim
Yâre kavuşmadan öldürme beni
Aşık Ali Metin
Sakın Elden Belden Bir de Dilinden
Bana benden olur her ne olursa

Sakın elden belden bir de dilinden
Başım rahat eder dilim durursa
Seni kötü yola salan belindir

Her nesneyi tutup alan elindir
Yine kovu kaybet eden dilindir
Amel ile bağla bu üç nesneyi

Savur harmanını savur daneyi
Türap olup temiz eyle haneyi
Metini nefsini yenebilirsen

Kibirlik tahtından inebilirsen
Erenler yoluna dönebilirsen
Aşık Ali Metin
Kâinatta Varı Birdir
Yaradan yüce Tanrı’nın

Kullarına emri birdir
Hak emriyle dört kitabın
Okuyana mana birdir
Bu manaya eren erdir
Ermeyenin gözü kördür
Yetmişiki millet vardır
Ayrı değil cemi birdir
Münafığın ikrarsızın
Yalancının duraksızın
Kanaatsiz kap kaççının
Bu dünyada yeri dardır
Menzil alıp dosta varan

Mürşütsüz sarılmaz yaran
İncil, Zebur, Tevrat, Kuran
Anlayana sözü birdir
Metini yaradan Hak’tır

Onun dediği mutlaktır
Din iman güzel ahlaktır
Kâinatta varı birdir
Aşık Ali Metin
Mühim Olan Ahlaktır
Ahlaksızlık başa bela getirir

İnsanlıkta mühim olan ahlaktır
Mürşid görmek bir menzile yetirir
Sakın ahlaksızın gitme izinden

Hayır gelmez sohbetinden sözünden
Hayâ perdesini atar yüzünden
Ahlak zengin ile fakir gözetmez

Toplumun hakkına elin uzatmaz
Huzuru çok sever olay yaratmaz
Ahlaksız aşısız meyveye benzer

Yutulmaz ham kalmış ayvaya benzer
Gümüşsüz cilasız aynaya benzer
Gel Metini değerlendir zamanı

Aşıklar bozar mı ahtı peymanı
Ahlaksız insanın olmaz imanı
Aşık Ali Metin
Ehli İrfan Bir Mürşide Yakın Gel
Bilmiyorsan insanlığın halinden

Ehli irfan bir mürşide yakın gel
Fikir ve sermaye senin elinden
Geri kalma ileriye yakın gel
Varıp bir cahile kendini satma

Helal kazancına haramı katma
Haya perdesini yüzünden atma
Haksızlardan vicdanını sakın gel
Gel Metini coşup coşup çağlama

Evel düşün taşın sonra ağlama
Her olur olmaza gönül bağlama
Edepsizin edebinden sakın gel
Aşık Ali Metin
Sana Güvenme
Bir yandan gelir de geri dönersin

Emanet verilen cana güvenme
Bu ganimet servet benim mi dersin
Gamdır ana sırrın sana güvenme
Dinle hakikati Mevla sesinden

Nutkeden insanın tek nefesinden
Bir gün uçacaksın can kafesinden
Damarında gezen kana güvenme
Nice beyaz tenler yere serilir

Sahibi topraktır geri verilir
Esrarı bilenler ölür dirilir
Bu iki kapılı hana güvenme
Metini gafletten uyan gözün aç

Toprakta çürüyor cevher altın taç
Nice yetimler var ekmeğe muhtaç
Gururlanıp ölen cana güvenme
Aşık Ali Metin
İlim irfan Bende imiş
Durmadan mürşit aradım

İlim irfan bende imiş
Din ve ahlakdan sorardım
Din ve ahlak bende imiş
Bir zamanlar yaramazdım

İleriyi göremezdim
İnsanlığı bilemezdim
İnsanlık da bende imiş
Olgunluk çağma yettim

Nefsimi terbiye ettim
Nice tekkelere gittim
İtikat da bende imiş
Metini’yem çeşmim yaştır

Cehalet bir kara taştır
Amelim bana yoldaştır
Her varlık da bende imiş
Aşık Ali Metin
Bir Dost ile Bir Post Yetmez Mi Bana
Gaflet uykusundan uyanabilsem

Bir dost ile bir post yetmez mi bana
Nefsi mağlup edip ölmeden ölsem
Derdim çoktur ama kime anlatam

Müşteri bulunmaz malımı satam
Dünya ahvalini bir yana atam
Bu fani dünyada yoktur bir şeyim

Kimi efendiyim kimi der beyim
İnsan mıyım mahluk muyum ben neyim
Metini’yem hakkın kulu dediler

Aşkın badesine dolu dediler
Yolda erenlerin yolu dediler
Aşık Ali Metin
Dön Divane Gönül Dön Dön
Saat döner dakka döner

Dön divane gönül dön dön
Yaratıklar hakka döner
Arz ve sema kullar döner

Eser seher yeller döner
Gelip geçen yıllar döner
Ay da döner gün de döner

Can da döner ten de döner
Her bir varlık sende döner
Denizler ırmaklar döner

Pervaneler çarklar döner
Metini’yem kırklar döner
Aşık Ali Metin
Gel Kendine Dön Kendine
Aç gözünü perde perde

Gel kendine dön kendine
Ne ararsın başka yerde
Vahdetli vücutta yasin

Silinsin gözünde pasın
Yedi esmayı hüsnasın
Hak sendeyse sende hakta

Seni var eyledi yokta
Beyin altındaki nokta
Ariflerin yuvasında K
ayna aşkın tavasında
Vaz geç nefsin havasında
Sarayda sultan oturur

Türlü mahsuller bitirir
Seni menzile yetirir
Gel Metini olma pişman

Sendedir dost ile düşman
Ne gerek boş yerde koşman
Aşık Ali Metin
Gülzara Düştüm
Aşkın ateşiyle gönlüm virandır

Ne hikmettir zalim o yara düştüm
Servetim dert ile gamı hicrandır
Çaresi bulunmaz gülzara düştüm
Karalı bahtıma alları giymem

Yüz bin bela çeksem yine gam yemem
Cehennemden korkmam cennet istemem
Emsali görünmez didara düştüm
Metini kapında yoktur unsurum

Sen kerem kanisin affet kusurum
Yüzüm yerde özüm darda Mansur’um
Ser verir sır vermez bir dara düştüm
Aşık Ali Metin
Sevin Sevilin
İnsanlığın en önemli duygusu
Hoş görülü olun sevin sevilin
İnsan sayılırsa artar saygısı
Ne güzel yaratmış Hak insanları

İyilikle karşılayın onları
Kinci olup incitmeyin dalları
İkilik bencillik menzil alamaz

Nere gitse bir itibar bulamaz
Birlik kadar hiç bir kuvvet olamaz
Cehaletlik başa getirir zarar

Geçinmez kimseyle kalbini kırar
Arif olan ne yorulur ne yorar
Metini’nin türap olmak temeli

Kişi kendi kıymetini bilmeli
İnsan olan sevilmeli sevmeli
Aşık Ali Metin
Bir Can Bir Vücut Olalım
Gönül kabesin yıkmadan

Bir can bir vücut olalım
Ruhlar bedenden çıkmadan
Benim aşkım senin aşkın

Sen eyledin beni şaşkın
Kudret kalemidir kaşın
Eser seher yeller gibi

Hacı Bektaş Veli gibi
Muhammed’le Ali gibi
Metiniyem sağım solum

Dört kapıdan geçer yolum
Mürşit kapısında kulum
Aşık Ali Metin
Mürşidi Kâmile Varmak Gerekir
Dostlar bizden neden selamı kesti

Tanrı selamını vermek gerekir
Hoş görmemiz için biz bu âlemi
Mürşidi kâmile varmak gerekir
Mürşit kelamını dinlemek için

İslahı nefsini önlemek için
Tafsiratın nedir anlamak için
Anlamak dinlemek sormak gerekir
Ateşten gömleği giyebilirsen

Demirden leblebi yiyebilirsen
Mansur olup hu dost diyebilirsen
Erenler darına durmak gerekir
Metini kapında kulun olurum

Madeni cevhersen pulun olurum
Menzile erirsen yolun olurum
Maksudum mabuda ermek gerekir.
Aşık Ali Metin
Okumuşsun Tutmamışsın Kuran ’ı
Gaflet uykusundan uyan be yobaz

At o sırtındaki kirli yorganı
İnsanlıktan muhabbetten anlamaz
Okumuşsun tutmamışsın Kuran’ı
Garip bülbül karga diye öter mi?

Mümin münafığa cevher saçar mı?
Gerçek ozan halk gözünde kaçar mı?
Boynuna taksan da yağlı urbanı
Metini’yem neler gelir bu başa

Kalleş yar olana dost demem hâşâ
İnkârımız Hünkâr Hacı Bektaş’a
Böyle değil bizim yolun erkânı
Aşık Ali Metin
Sen Benimle Berabersin
Sakın deme ben gizliyim

Sen benimle berabersin
Adım adım sen izlerim
Gördüm sevgi ile aşkda

Aşkı vurdun küçük yaşta
Akıl fikir ilim başda
Ayrı değil kalbimdesin

Gündüz gece halimdesin
Elim belim dilimdesin
Mekânın münezzah derler

Hiç bir şeye benzetmezler
Esrarı sırrı bilmezler
Metini aşkınla yandım

İçtim şarabından kandım
Senden geldim sana döndüm
Aşık Ali Metin
Düzenlediğim bir konsere değerli bir sanatçımızı da davet etmiştim. Geceye birkaç gün kala
hatırlatmak amacıyla bürosuna gittiğimde, Almanya’ya gittiğini öğrendim. Sanki o an
başımdan aşağı kaynar su döküldü. Bunun üzerine aşağı¬da ki şiiri yazdım.
Dost Gönlünü İncitme (Taşlama)
Gel gönül nazar kıl mert oğlu merde

Doğru çalış dost gönlünü incitme
Hani dünya benim diyenler nerde
Arifler kimseyle açmaz arayı
Her tabip saramaz türlü yarayı
Yıkılsa yapılmaz gönül sarayı
Metini' yem viran olur yarının,

Yıkar seni benlik ile gururun
Tükenmez dertlerin bitmez sorunun
Aşık Ali Metin
Al Senin Olsun
Yarattın insanı saldın dünyaya

Rahmetinden gayrı al senin olsun
Kim gülmüş dünyada bir doya doya
Türlü nimetlerin bal senin olsun
Kestin dermanımı halim mi kaldı

Elimi tutacak dalım mı kaldı
Zümrüdüm elmasım malım mı kaldı
Cevahir madenin mal senin olsun
Temelsizdir bu dünyanın yapısı

Çileli bir handır iki kapısı
Saraylar yaptırdın nerde tapusu
Geldim gidiyorum kal senin olsun
Metini’ yem sana nazım niyazım

Cefa ile geçti baharım yazım
Tek geride kalan bir kırık sazım
Söyle dertlerimi çal senin olsun
Aşık Ali Metin
Yaralıyım Dayanamam (Ötme Turnam)
Dertli dertli ötme turnam

Yaralıyım dayanamam
Doksan dokuz oldu yarem
Turnam gördün mü yârimi

Yoluna verdim serimi
Dönmem yüzseler derimi
Turnam hayatım meyhane

Aşka düştüm yana yana
Bir sen iç bir de ver bana
Turnam bana bir hal oldu

Kaddi kametim dal oldu
Bir saatim bin yıl oldu
Turnam gözleri sürmeli

Halim yâre bildirmeli
Metini’yi öldürmeli
Aşık Ali Metin
Haberin Var mı?
Gaflet uykusuna yatıp uyuyan

Sonun ne olacak haberin var mı?
Malıyla mülküyle gurur duyanlar
Kimlere kalacak haberin var mı?
Kendini tanımaz binde bir kişi

Nefs atına binmiş hiledir işi
Kalbi mühürlenmiş görmez güneşi
Nizam kurulacak haberin var mı?
Tutan var mı yetimlerin elinden

Ne nimetler geçer senin dilinden
Yaratıcı razı mıdır halinden
Bir gün sorulacak haberin var mı?
Metini baharda yeşerir yaprak

Coşar derelerde sel olur ırmak
Nasip olacak mı bir avuç toprak
Ceset kurtlanacak haberin var mı?
Aşık Ali Metin
Halimizden Bilen Yoktur
Gel gidelim deli gönül

Halimizden bilen yoktur
Arz ederim deli gönül
Yanımıza gelen yoktur
Gam yükümü atam dedim

Mümin olam yatam dedim
Dükkân açam satam dedim
Malımızdan alan yoktur
Bir su içtim derin gölden

Ayrılamam doğru yoldan
Arif olan anlar telden
Cahillerden bilen yoktur
Metini’yem konup göçer

Yükünü alana satar
Misafirler gelir geçer
Eylenip de kalan yoktur.
Aşık Ali Metin
Şah-ı Merdan Aşkına
Ben aşıkı didar oldum, aşkınla sarardım soldum

Gel ey dilber ağlatma beni, şahı merdan aşkına
Nuru cemalin hakkı için yandım tutuştum kül oldum
Gel ey dilber ağlatma beni, Şah-ı Merdan aşkına
İstemem huri cenneti didarını göster bana

Ne olur elinden içsem aşk şarabın kana kana
Yüz bin canım dahi olsa, kurban eyle bu can sana
Metiniyem dost yolunda ahuzarım, derbederim

Ömrümün bakası yoktur, sensiz cihanı neylerim
Bir kez olsun insaf eyle, uğruna koymuşum serim
Aşık Ali Metin
Sen Nerde Kaldın
Cemalinde gördüm şemsi kameri

Beni benden aldın sen nerde kaldın
İnce bele sarmış gümüş kemeri
Haberim olmadan sevdaya saldın
Halime rahmeyle olma muhannet

Yel estikçe kokar reyhayı cennet
Seven sevilene etmez mi minnet
Metini derdimi söylemem yada

Bu nasıl ızdırap bu nasıl sevda
Murat yalan imiş fani dünyada
Aşık Ali Metin
Affet Günahımı Ulu Divanda
Bu deyişin son kıtası Aşık Ali Metin Dede ’nin vasiyetinde mezar taşına yazılmasını istediği
(yazdırdığı) dörtlüktür.
Yoktan var eyledin yarattın beni

Affet günahımı ulu divanda
Bahane eyledin kan ile meni
Bir zerreden filiz verdin yetirdin

Türlü türlü nimetleri yedirdin
Çeşmimi sel ettin çimen bitirdin
Nefsi verdin ruha gölge düşürür

Nicesini doğru yoldan şaşırtır
Aşığa aşk verdin coşar taşırır
Saray yaptın hâzineye yerleştin
Akıl ilim fikir ile birleştin
Derman ile derdi verdin dertleştin
Metini’ yem şu çeşmimin yaşı için

Kerbelanın toprağıyla taşı için
Mazlum imam Hüseyin’in başı için
Aşık Ali Metin
Ayrılamam
Beni hakir görseler de

Ben Ali’den ayrılamam
Bu derimi yüzseler de
Cana zehir katsalar da

Zindanlara atsalar da
Pazarlar da satsalar da
Fermanımı taksalar da
Çarmıhlara çaksalar da
Ateşlerde yaksalar da
Metini sana kul olsa

Giydiğim hırka çul olsa
Geçmez akça bir pul olsa
Aşık Ali Metin
Nefsi Öldürmeden Namaz Kılamam
1965 senesinde Sivas ’da sazıma tel almak için bir dükkâna girdim; tel istedim. Dükkân
sahibi, yaşlı biriyle oturuyordu. Teli bana verdikten sonra oradaki yaşlı kişi; “Âşık bu sazı
çalma, günahtır. Abdest al, namaz kıl. "dedi. Ben ona döndüm ve şu soruyu sordum. “Amca
bizim abdessiz namazsız olduğumuzu nereden bildin?’’
Daha sonra sazımla ona şu cevabı verdim:
Sofu biz biliriz abdest almayı

Vucut arınmadan abdest alamam
Gel sen benden öğren namaz kılmayı
Nefsi öldürmeden namaz kılamam
Eline beline bir de diline

İnan gel Muhamed Ali yoluna
Bak şu yetimlerin garip haline
Halini sormadan namaz kılamam
Resul ne buyurdu Ali Haydara

İmam demedi mi ey yüzü kara
Secde âdemedir değil duvara
İmamı bilmeden namaz kılamam
Nefse uyup yanlış yola gidersem

Tövbe ettiğim suçu tekrar edersem
Helal haram demez kul hakkı yersem
Hakkını vermeden namaz kılamam
Metini kimseye atıp tutamam

Gönül beytullahtır yıksam yapamam
Şalgam pazarında cevher satamam
Mürşüde varmadan namaz kılamam
Aşık Ali Metin
Ali Çağırır
On iki perdede on iki imam

Tellerim Muhammed Ali çağırır
Ali’den gayrıya ben imam demem
Hallerim Muhammed Ali çağırır
On iki saatler on iki aylar

Ali diye coşar ırmaklar çaylar
Söylerim anlamaz yoksullar baylar
Dillerim Muhammed Ali çağırır
Muhammet Musatafa nebiyullahtır

Ali kerrem Allahu veliyullahtır
Üçü birdir, biri yine Allahtır
Yollarım Muhammed Ali çağırır
Metini bir vucut Muhammed Ali

Biri cemalidir biri celali
Mürşüdümüz Hacı Bektaşi Veli
Bellerim Muhammed Ali çağırır
Aşık Ali Metin
Eren Bilir
Erenlerin yollarını
Pire ikrar veren bilir
Müşküllerin hallerini
Mürşidi kâmiller bilir
Hakikat bir ince yoldur

Aşkın badesini doldur
Muhabbet bir dipsiz göldür
Bu ummana giren bilir
Özüm darda yüzüm yerde

Geçmez isen canda serde
Çekilir gözüne perde
Can gözünü açan bilir
Hak yolunda secde kılmak

Gerçek yol ölmeden ölmek
Metini ateşten gömlek
Atlas değil giyen bilir
Aşık Ali Metin
Ali Dediler
Vakti saadette Cuma gecesi

Evel Ali ahır Ali dediler
Kimdir dedim âşıkların hocası
Evvel Ali ahır Ali dediler
Hünkâr Hacı Bektaş Veli dediler
Emsali görünmez bentlere vardım

Kırk göz çeşme akar deryada durdum
Bu mülkün sahibi kim diye sordum
Hint’te Muhammed’in carına yeten

Heyber kapısını koparıp atan
Köle olup kendi kendini satan
Allah Allah diye coşar ırmaklar

“Kuruldu semahlar dönüyor çarklar
Kimdir bir üzümü kırka bölen kırklar”
Ehli Beyt’i ile sim sır olan

Gönül kabesinde nuru nur olan
Kimdir dedim Muhammede yar olan
Metini özünü Hakk’a yetiren

Turab olup türlü mahsûl bitiren
Kendi cenazesin kendin götüren
Aşık Ali Metin
Yolumuzun Yezitleri
Gafil olup ikrar bozdu

Yolumuzun yezitleri
Hakka giden yoldan azdı
Yolumuzun yezitleri
Tanımaz piri rehperi

Beyhude gezer serseri
Kendisinden yok haberi
Yolumuzun yezitleri
Bağda diken bitirdiler

Kalbe güman getirdiler
İmanını yitirdiler
Yolumuzun yezitleri
İnsanlığı saymıyorlar
Bundan utanç duymuyorlar
Ehli Beyt’e uymuyorlar
Yolumuzun yezitleri
Cehaleti baştan atmaz

Çürük özü yola yatmaz
Muharremde oruç tutmaz
Yolumuzun yezitleri
Helal demez haram demez

Namazın gerçeğin bilmez
Çağırsan da ceme gelmez
Yolumuzun yezitleri
Metini' yem irfan gölü

Susuz Kerbela’nın çölü
Nefsen diri cismen ölü
Yolumuzun yezitleri
Aşık Ali Metin
Kervanımı Kerbela’da Tutmuşum
Erenlerin sırasında katarım

Kervanımı Kerbela’da tutmuşum
Gam yüküne tüccar oldum çekerim
Yaprağı dökülmüş dalsız söğüdüm

Ehli Beyt’in katarında büyüdüm
Bahri akan bir damlacık su idim
Yaşıyorum amma bende ölüyüm

Kimse bilmez hakkikatın yoluyum
Seni yaradamn bende kuluyum
Metini’yem Şah Hüseyin’e varalım

Varıp dergâhına yüzler sürelim
Varım sensin ben bu demi neylerim
Aşık Ali Metin
Allah Bir Muhammed Ali Yazılı
Dört kitabı birer birer okudum

Allah bir Muhammet Ali yazılı
Pirin tezgâhında libas dokudum
Allah bir Muhammed Ali yazılı
Kün dedi yarattı Çelil âlemi

Cebrail âdeme verdi selamı
Sırrı hakikatin levhi kalemi
Dört kitap hak oldu uydu yasaya

Zeburu Davud’a Incil Isa’ya
Kuran Muhammed’e Tevrat Musa’ya
Mansur ile Fazlı Nesimi darda

Hazreti Fatıma nurdadır nurda
Cihan var olmadan kandilde nurda
Metin i’yem Hak’tan ola hidayet

Muhamed bıraktı iki emanet
Biri evlat biri Kuran tamamet
Aşık Ali Metin
Hak ile Hak Olan Canlar Övünsün
Günler aynı gündür saat bu saat

Hak ile hak olan canlar övünsün
Ömrüm gelip geçti boş imiş hayat
Temiz ruhu bize vermiş emanet

Sakın ol kimseye etme ihanet
Ölmeden ölenler eylemez minnet
Saniye içinde solar gülümüz

Kırılır kanatlar tutmaz elimiz
Kim bilir ki nerde kalır ölümüz
Metini ne idim ne oldum deme

Kudret kaleminden yazılmış nağme
Ecel gelir gerek kalmaz hekime
Aşık Ali Metin
1976 senesinde, Milli Eğitim Bakanı, Ali Nail’in emri ile okulların lise bölümünde okutulmak
üzere bir edebiyat öğretmeni olan Mübehat Küheyli isminde bir bayandan “Felsefeye
Başlangıç’’ isimli kitabı yazması isteniyor. Mübehat Küheyli bu kitabında Aleviler domuz eti
yerler, eşlerini kıskanmazlar vs. diye bahsederek, Alevileri hakir görüp 40 milyon Müslüman ’ı
birbirine düşürmeye çalışıyor.
Bayan Mübehat Küheyli ve Bakan Ali Nail’in ne felsefeyle ilgisi, ne de edebiyatla ilgisi olan
insanlar olmadıkları gibi, halkı birbirine kışkırtarak bölücülük yapan mahlûktan başka bir şey
değiller. Bu bayana yanıtım:
Mübehat Küheyli’ye Yanıt
Aleviyi hakir görme Mübehat

Biz Muhammed Ali diyenlerdeniz
Senin felsefene canına lanet
Evladı Resulü sevenlerdeniz
Ele bele dile bağlı töremiz

Mervanları kabül etmez yöremiz
Allah Allah diye coşar çevremiz
Kırkların ceminde erenlerdeniz
Resullahm nesli Hazret Ali’dir

Mürşidimiz Hacı Bektaş Veli’dir
Abdal Musa Sultan kızıl delidir
Bu yolda ölmeden ölenlerdeniz
Engür şerbetinden demişiz beli

Kudurette gördük o yeşil eli
Meşrebim Hüseyni ismim Alevi
Hüseyine ikrar verenlerdeniz
Metini'yem ileriye bak dedik

Allah birdir Resulullah hak dedik
Kemal Atatürk’le el ele verdik
Atanın izinden gidenlerdeniz
Aşık Ali Metin

Saz Belli Belli (Taşlama)
Mızrap vurup her eline saz alan

Üstadı yerinde saz belli belli
Derleme toplama kelime bulan
Gerçek âşık olmaz söz belli belli
“Konuş ki sözünden ilham alsınlar

Sükut ol ki seni arif sansınlar”
Ehli kâmil ol ki seni saysınlar
Silinmez bir eser yaz belli belli
Metini’yem benden sorarlar beni

Gurur mağrur etme tanı kendini
Ne idim ne oldum sanma sen seni
İnsanlık yönünde gez belli belli
Aşık Ali Metin
Derdin Nerende
Kerbela faciasında bir gelin hiç durmadan feryadı figan edip, ağlıyor. Bir âşık soruyor:
“Niçin feryadı figan edersin bacı? Ceddin ve celalim seversen söyle derdin ne, ben de
ağlayayım söyle? ” deyip, Aşık gelinden sual soruyor.
Göründü gözüme seher zamanı

İnilersin gelin derdin nerende?
Bitmez ızdırabın artar figanın
Başına bağlamış elifli tacı

Cemalini görmek değer mehracı
Melekmisin aslın Güruhu Naci
Şule verir gül benzinde küpeler

Beline kuşanmış nurdan bir kemer
Sarılmaz mı sinendeki yareler
Ümmü Zeynep Sakine Ali Asker

Celal Abbas nerde Kasım Alekber
Bozulmuş bağların gülün derbeder
Metini’yem sual ettim halini
Ömrümde görmedim böyle gelini
Değişmem dünyaya bir tek telini
Aşık Ali Metin
Fatımati Zehra ’yım
Aşık böyle sual edince, gelin yine ahu feryad ederek, Aşığa şöyle yanıt veriyor.
Aşık sival etme çok çektik cefa

Şu fani dünyada sürmedik sefa
Başımdaki tacım Atam Mustafa
Ali Mürteza’nın yâri Zehra’yım
Ciğer parelerim Haşan Hüseyin

Onlar hürmetine kuruldu bu din
Çadırda inliyor Zeynal Abidin
İmamlar anası bahdı karayım
Çıkarmam eynimde bu karalarım

Ne Asker’im kaldı ne de Ekber’im
Ebedi sarılmaz bu yarelerim
Yanık bağrım Fatımayı Zehra’yım
Hatice Kibriya’ydı benim annem

Ne Zeynep’im kaldı nede Sakine’m
Akıyor hicranım delindi sinem
Ben Resulun kızı gülmez Zehra’yım
Metini’yem yok yarenim hısımım

Kınasıyla şehid oldu Kasım’ım
Fırat kenarında kaldı Abbas’ım
Evladı resulu Hayrü Nisa’yım
Aşık Ali Metin

Kerbela faciasında Hazreti İmam Hasan ’ın oğlu Kasım, Hz. İmam Hüseyin ’e niyaz edip:
“Ya emmi, bana izin ver! Kâfirlere kılıç çalam, Ehl-i Beyt ’in intikamını alayım. ” dedi.
Hz. İmam Hüseyin, Kasım ’a izin vermedi:

“Sen küçüksün, kardeşimin yadigârısın. ” dedi.
Kasım, babasının yazdığı pazubendi çıkarıp emmisine sundu. Hz. imam Hüseyin,
Kasım’ın kolundaki pazubendi okudu ağladı, öptü başına koydu. Pazubent şöyle
yazılmıştı:
“Ya kardeşim İmam Hüseyin! Ehl-i Beyt'i Kerbela Sahrası’na götürdüğünde, Kasım ve
oğlum Abdullah’ı da ihmal etme. Onlar da Kerbela Sahrası ’na Ehl-i Beyt kervanına
katılsınlar. Şerbeti şahadetten mahrum kalmasınlar. ”
Hz. İmam Hüseyin bunun üzerine Kasım ’ı ve kızı Fatıma ’yı çağırdı. Kasım ’a şöyle hitab
etti:
“Kardeşimin bana vasiyeti var. Kızın Fatıma’yı oğlum Kasım ’a nikâh eyleyesin
buyurmuş.”
Şimdi ellerinizi kınalayın, nikâh merasimi yapacağım. ” dedi ve Kasım ile Fatma’nın
nikâh merasimini yaptı.
Kasım, Fatıma’nın yanında beş dakika kaldıktan sonra Fatıma ’dan müsade aldı. Hz.
İmam Hüseyin ’den emir aldı; kılıcını kuşandı. Kasım emmisinden müsade alınca,
Fatıma Kasım’ın ayrılığına dayanamadı ve Kasım ’a şöyle seslendi:
Koyma Bizi Çölde Kasım (Fatıma ’nın Ağıdı)
Bu bahtımız böyle miydi

Koyma bizi çölde Kasım
Elin elime değmedi
Kurumadı elim kınası

Muratsız gelin havası
Çağırın emmim Abbas’ı
Kardeşlerim Ali Ekber’im

Gerdanı oklu askerim
Susuz çölde derbederim
Pervaneyim döne döne

Babam kaldı kara güne
Bibim Zeynep hem Sakine
Seni nerede bulurum

Sanma ki murad alırım
Sinem yaralı ölürüm
Aşık Ali Metin
Emmi Sana Kurban Olanı (Kasım ’ın Ağıdı)
Kasım, Fatıma ’mn bu ağıdı üzerine Fatma ’ya ve emmisi¬ne şöyle seslendi:
Kâfirlere kılıç çalam

Emmi sana kurban olam
Özümü belaya salam
İçerime düştü gayret

Masumlar çekiyor zahmet
Su vermiyor İbni Ziyad
Şehit oldu Ali Ekber

Zeynel haymagahta inler
Gerdanı yaralı Asker
Destur verip himmet eyle

Bahtı kara Fatime’yle
Elimizin kınasıyla
Metini’’yem diyarından
Geçerim küllü varımdan
Kerbela’ da huzurunda
Aşık Ali Metin
Gel Celal Abbas
Her tarafı münafıklar bürüdü

Oku arzu halim gel Celal Abbas
Zalimler elinde ömrüm çürüdü
Oku arzuhalim gel Celal Abbas
Kalktı edep hayâ bozuldu âlem

Münkir münafıka verilmez selam
Yeter uyan artık kolları kalem
İlahi büyüksün yüceden yüce

Muhamed Âlinin yolları ince
Ne gündüzüm gündüz ne gecem gece
Ne yana salayım bu garip başı

Tırnağıma indi gözümün yaşı
İmam Hasan Hüseyinin kardeşi
Metini sırrımı söylemem yad’a

Gülmedi kaderim fani dünyada
Şerbet diye zehir içirdi Cüda
Oku arzuhalim gel Celal abbas
Aşık Ali Metin
Bunun İslâm Neresi
Ali evladı Hüseyin’e gördüler cevrü reva

Küfe’ye davet ettiler bir güruhu eşkıya
Lanet olsun ervahına ol yezidi bi hayâ
Yıktılar dini asayı bir alay Şam teresi
Sorun Allah’ı seversen bunun Islâm neresi
Kuran ile evladı emanet etti peygamber
Hem damadı hem emmioğlu vesihi Haydar-ı Kerrar
Yetmiş üç şehit ser verdi Kerbela’da aktı kanlar
Saymadı asla hukuku Hazreti Peygamber’i

Bir içim suyu vermedi ol yezidin askeri
Olmadı böyle bir zulum devri âdemden beri
İnsi cinni zemin-u asuman ağlar

Ehl-i Beyt’e iman eden muhübbü hanedan ağlar
Metini’yem aleviyem can içinde canan ağlar
Aşık Ali Metin
Hünkâr Hacı Bektaş Veli
Evliyalar serverisin
Gerçek erenler pirisin
Okuduk Elif’den B’ye

Sahip olduk üç nesneye
Çağrışırız Hü dost diye
Hacı Bektaş muradımız

Budur bizim mihracımız
Kabul eyle kurbanımız
Hünkâr Hacı Bektaş veli
Elhamdullah verdik seri

Yalancının yoktur yeri
Ziyaret eyledik piri
Metini'"yem durduk dara

Kalbimizde yoktur kara
İman ettik bir ikrara
Aşık Ali Metin
Çağır Allah Diye Diye (Duazda İmam)
Zikret Muhamed Ali’yi

Çağır Allah diye diye
Hacı Bektaş-ı Veli’yi
Yüz sür Fatıma Zöhre’ye

Hasan’ı Hulki Rıza’ya
Hüseyin’i Kerbela’yı
İmam Zeynal, imam Bakır

Dost bağında bülbül şakır
Cafer kudret ilmin okur
Musa’yı Kazım Rıza’yı

Zikret Muhammet Taki’yi
Kalbinde Ali Naki’yi
İmam Hasan-ül Askeri

İki cihanın serveri
Zülfükar Düldül Kanber’i
Muhammed Mehdi’yi zaman

El hayâya ikrar iman
Metini mürvet el aman
Aşık Ali Metin
Hayır Allah’tan
Nefsine hâkim ol yanlışa sapma

Şer senin nefsinden hayır Allah’tan
Gerçeği bırakıp yalana tapma
Hayır bende dedi Kuran’da Allah

Hak kelamın budur inanki billâh
Şer Allah’tan gelmez estafiırullah
Metini nefsini yenenler ölmez

Hayır haktan gelir şer haktan gelmez
Vakıfı esrarı kimseler bilmez
Aşık Ali Metin
Hacı Bektaş Veli Ali Kendidir
Kalktı Horasan’dan zuhur eyledi

Hacı Bektaş Veli Ali kendidir
Sevme ile sevilmeyi söyledi
Güvercin donunda ummana daldı

Darı çec üstünde namazın kıldı
Canlar hüccetini Hünkâr’dan aldı
Mevlana’ya vardı Şemsi Tebrizi

Işık tuttu irşad eyledi bizi
Nesli Onikimam gönül yıldızı
Ak pınarla Abu zemzem çağladı

Müminleri bir ikrara bağladı
Kadınlara eşit haklar sağladı
Çile hanesinde çekti darını

Hakka teslim etti küllü varını
Bizim için düşünürdü yarını
Sarının öküzü kurda yedirdi

Çağırdı beş taşı şahit getirdi
Zemheri de gonca gülü bitirdi
Suluca Karahöyük dergâhın açtı

Hakkın rahmetini her yana saçtı
Metini elinden bir dolu içti
Aşık Ali Metin
Medet Ya Sultan
Küllü günahkârım kusur bendedir

Mürvet Karaca Ahmet medet ya Sultan
Her türlü dertlere derman şendedir
Şefaat kânidir nuru nübüvvet

Koyma delaletten Şah-ı Velayet
Du cihanda zuhur etti imamet
Metini’yem kutbü âlem hünkârdır

Uyan gafletinden gör neler vardır
Tövbe kapısıdır ulu dergâhtır
Aşık Ali Metin
İnan Yaradan’a İmanın Varsa
Kün deyince bu kâinat var oldu

İnan Yaradan’a imanın varsa
Arz-u sema bir birine yar oldu
Akıl verdi fikir verdi göz verdi

Elin verdi dilin verdi söz verdi
Kulak boğaz burun ayak diz verdi
Nefs atına binip nere gidersin

Dünya malına mı gurur edersin
Benlik davasıyla kime neylersin
İblis de Âdem’e secde kılmadı

Aradı derdine derman bulmadı
Rahman münafika nasip bulmadı
Metini umutla yaşar bir kişi
Yerinde yarattı ay’la güneşi
Tükenmiyor gazı, yoktur bir eşi
Aşık Ali Metin
Yandım İmam Hüseyin’e

(Bugün Mahi Muharremdir - Mersiye)
Bugün mahi muharremdir

Şah şehidi Kerbela’dır
Dede Resul Mustafa’dır

Atası şiri Huda’dır A
nnesi Hayrel Nisa’dır
İmam der ki Şehriban’ım

Gel yanıma Mihriban’ım
Size feda olsun canım
İmam kalktı yatağından

Aleskeri kucağından
Kâfir vurdu boğazından
Görün Kasım’ın halini

Eli kınalı gelini
Bağladılar su yolunu
Metini'yem yandı sinem

Ben derdimi kime yanam
Kıblegahım onikimam
Aşık Ali Metin
İlahi Ya Rab
Gezdim şu âlemi küreyi arzı
Bir dostum var sensin ilahi ya Rab
Emredip buyurdun bizlere farzı
Bir dostum var sensin ilahı ya Rab
Deryaları denizleri çağlattın

Kimisin güldürüp kimin ağlattın
Lokman verip yaraları bağlattın
Ecel kayıp nasıp kayıp er kaip

Küllü şeye kadir ne güzel Habip
Senden başka yoktur bu mülke sahip
Metini'yem bizi koyma aradan

Kimi aktan okur kimi karadan
On sekiz bin âlemleri yaradan
Aşık Ali Metin
Merhaba
İman ettik Muhammed’le Ali’ye

Kırklar meydanında erler merhaba
İkrarımız Hacı Bektaş Veli’ye
Hünkâr Hacı Bektaş Veli merhaba
Elesti bezminde demişiz beli

Dedesi Muhammet atası Ali
Abdal Musa sultan hem Kızıl Deli
Dut ağacı Balım Sultan merhaba
Lokman Parende’den dersini aldı

Münkürün gönlünü gümana saldı
Kırk gün kırk gecede çilede kaldı
Çile hane abu zemzem merhaba
Haydar-ı Sultan’ın carına yetti

Bedehşan’da mürvet el aman dedi
Tatar beylerini müslüman etti
Kara Donlu Can Baba’ya merhaba
Urum erlerine verdi selamı

‘Okuyunuz’ dedi yazdı kelamı
Işık tuttu irşad etti âlemi
İrşad olan müminlere merhaba
Tapduk Emre şek şüphemiz yok dedi

Allah bir Muhammed Resul Hak dedi
Nefes etti Ak Pınarım ak dedi
Ak Pınar Kadıncık Ana merhaba
Yedi iklim dört köşeden geldiler

El ele el hakka olsun dediler
Âşık olup yeşil eli gördüler
Güzel ile Güvenç Abdal Merhaba
Şah Hüseyin oldu şehitler başı

Hüseyin aşkına dökeriz yaşı
Bindi At Kayaya yürüttü taşı
Hamur Kaya Tekke eli merhaba
Eserler yarattı gençlik çağında

Meyvesini verdi Dede Bağı’nda
Orman yetiştirdi Hırka Dağı’nda
Kara Höyük Hırka Dağı merhaba
Ele bele dile sahip ol dedi

İkrar verip ikrarında kal dedi
Hakk’ı ara sen özünde bul dedi
Hak özünde bulan canlar merhaba
Alana yetmez mi hakkın rahmeti

Bulunur mu insanlığın kıymeti
Yaptı türbesini çekti zahmeti
Türbenin mimarı Yanko merhaba
Metini'’yem sırrı Ali sırrıdır

Ali Muhammed’in sadık yâridir
Hacı Bektaş evliyalar piridir
Ceddim Karababa Sultan merhaba
Aşık Ali Metin
Hacı Bektaş Veli Soy Şeceresi
Nesli Muhammed Ali’den

Allah Allah Allah Allah
Şah Haşan Şah Hüseyin’den
Hem Ali’dir Veliyullah
Zeynel Abidin zindanda
Bakır’ı severiz canda
Cafer-i Sadık irfanda
Kazım Rıza serveridir

Taki Naki Askeri’dir
Mehdi Resul devranıdır
Musa’yı Kazım evladı

İbrahim mükerrem adı
Musa’yı Sanidir zatı
İbrahim Sanidir Haydar

Seyidi Caferi Tayyar
Seyid Ali cümleye yar
Atasıdır Seyid Mehmet

Hünkâra geldi emanet
Ehli Beyit’ine muhabbet
Metini’yem elhamdüllah
İmanımız vardır billâh
Mürşüdüm Seyyid Feyzullah
Aşık Ali Metin
Dostun Cemalini Görmeye Geldim
Bir Cuma gecesi seher vaktinde

Dostun cemalini görmeye geldim
Oturmuş postuna hırka elinde
Eşiğine yüzüm sürmeye geldim
Pirin dergâhında kırk budak yanar
Zem zem pınarından içenler kanar
Coşmuş muhipleri pervane döner
Kırkların cemine girmeye geldim
Dört kapıdır kırk makamın kilidi

Bize kısmet veren yeşil el idi
Zemheride açan gonca gül idi
Gonca güllerini dermeye geldim
Üç nesneye sahip olmak işimiz

İkrarlıdır mümin müslüm işimiz
Hazreti Hünkâr’a bağlı başımız
İman alıp ikrar vermeye geldim
Metini bu meydan er meydanıdır

Kör meydanı değil gör meydanıdır
Mürşit huzurunda kâr meydanıdır
Mürşidin darına durmaya geldim
Aşık Ali Metin
Abdal Musa Sultan
Elmalı şehrinden Tekke köyünden

Erler gelir pirim Abdal Musa’ya
Hünkâr Hacı Bektaş Veli soyundan
Pirler gelir pirim Abdal Musa’ya
Bozulmaz takdirin yazdığı yazı

Atası yanında Hasan’ı Gazi
Dergâhından mahrum eyleme bizi
Yollar gelir pirim Abdal Musa’ya
Elesti bezminde var demanımız

Kayıp erenlere kurban canımız
Soyu Ummü Gülsüm Zeynep Ana’mız
Dostlar gelir pirim Abdal Musa’ya
Nefes etti dağlar taşlar yürüdü

Dur dağını kara duman bürüdü
Kaygusuz Sultan’dır pirin Mürüdü
Dağlar gelir pirim Abdal Musa’ya
Budala Sultan da bade içiyor

Can ile baş ile serden geçiyor
Yılanlar ip olmuş odun taşıyor
Marlar gelir pirim Abdal Musa’ya
Metini'yem Elmalı’nın illeri

Derde derman verir hak nefesleri
Yeşil Gölün Uçar suyun selleri
Çağlar gelir pirim Abdal Musa’ya
Aşık Ali Metin
16 Ağustos 1986 tarihinde, Hacı Bektaş Veli anma töreninde Hünkârın öz varlığını
dile getiren olmadı. Bizlere de töreni yönetenler fırsat vermediler. Bu töreni
yönetenlere şöyle yanıt verdim:
Arzuhalim Böyle Yaz
Arzuladık geldik piri anmaya

Hacı Bektaş arzuhalim böyle yaz
Bırakmazlar felsefeni sunmaya
Böyle midir yolumuzun töresi

Mürşidi kâmile ermek çaresi
Gönüller sultanı hakkın yaresi
Balçıkla sıvanmaz güneşin yüzü

Munkur münafığın çürüktür özü
Ehli Beyt’i sevmek bize suç oldu

Lali mercan cevahirler tunç oldu
‘Konyalı’ çalanlar başa tac oldu
Metini’yem candan canımın içi

Dergâhına gelen GürUhu Naci
Muhabbet arıyor toplumu genci
Şahlar şahı arzuhalim böyle yaz
Aşık Ali Metin

Fatime Ana’m
Bir seher vaktinde doğdu yüzüme

Sırrına seyranım Fatime Ana’m
Aşk ateşi düştü yanar özüme
Yoluna kurbanım Fatime Ana’m
Belinde kemeri başında tacı

Cemalini gören olmaz mı hacı
Gönüller sultanı dertler ilacı
Derdime dermanım Fatime Ana’m
Cebrail kandilde gördü nurunu

Sen haliksin dedi çekti darını
Hakk’a teslim etti küllü varını
Ruhuna hayranım Fatime Ana’m
Bir ismi Fatıma bir ismi Zehra

Hayrelnisa olup erdi Haydar’a
İstemem ceneti ersem didara
Canda cananımsm Fatime Ana’m
Metini ikrarım candadır canda

Yüzüm yerde özüm ulu divanda
Ölmeden ölürüm serim meydanda
Tende tercümanım Fatime Ana’m
Aşık Ali Metin
Allah Medet Ya Muhammed Ya Ali

(Duazda imam)
Hazreti Fatıma cihan evveli

Allah medet ya Muhamed ya Ali
Pirim Hünkâr Hacı bektaşı veli
Allah medet ya Muhammed ya Ali
İmam Hasan Hüseyin’e varalım

Derdimize derman anda görelim
Zeynal Abidin’e yüzler sürelim
Muhammed Bakır’dır gönül aynası

İmam-ı Cafer’dir ilmin deryası
Kazım, Musa, Ali Rıza duası
Muhamed Taki’dir Hakkın durağı
Aliyyel Naki’dir çeşmi çırağı
Hasan ül Asker’in yeşil sancağı
Metini yem medet mürvet el aman

Muhammed Mehdi’dir sahibi zaman
Kıblegahımızdır on iki imam
Aşık Ali Metin
Dergâhından Mahrum Eyleme Bizi

(Şah Kulu Sultan)
Muhtacım kapına Şah Kulu Sultan

Ayırma katardan ikrar imandan
Horasandan gelir Ali Aba’yla

Gözcü Baba’yla Sancak Baba’yla
Alp erenleriyle kırk yoldaşıyla
Mehmet Ali Hilmi dedeyle nuru

Sağ yanına almış Ali Mansur’u
Beşerdir Sultanım affet kusuru
Bu dergâha gelen mahrum olamaz

Aşk ehli olmayan nasip alamaz
Özden aramayan bir şey bulamaz
Metini çağırır Hu deyu deyu

Sultanın dergâhı Merdiven köyü
Nesli Şah-ı Merdan Ali’dir soyu
Aşık Ali Metin

Kerbela Matem Havası
Döküldü masumun kanı Kerbela yazısına

Çekildi oklarla kılıç peygamber kuzusuna
Hangi müslüm dayanır yürekler yarasına
Esiyor seher yelleri bugün matem havası
Ciğerleri sızlatan Hüseyn’imin yarası
Fatıma Ana uyanmış Hüseyn’im diye ağlar

Alemdar Abbas diyerek melekler kara bağlar
Kasımı’ın ciğerine saplanmış zalim tığlar
Ali Asker susuz durur uyku girmez gözüne

Nasıl bakacak zalimler Muhammed’in yüzüne
Aldanmış asi insanlar bir zalimin sözüne
Ümmü Gülsüm oturmuş şehitlerin başına

Ali Ekber girmemişti henüz yirmi yaşına
Oklar deymiş hilali andıran kudret kaşına
Metini bu soysuz kavim ettiğinden utanmaz

Yeter artık bu kederli derin yara kapanmaz
Hüseyn’imize ağlayan yaşlı gözler usanmaz
Aşık Ali Metin
Fırat Suyu Sende Yok Mu Merhamet
Dedesi Muhammed atası Ali

Fırat suyu sende yok mu merhamet
Mürşüdümüz Hacı Bektaşi veli
Bir abanın hep altına girdiler

Din Muhammed yol Ali’nin dediler
Ehli Beyt’e yudum su yok dediler
Yürek dayanır mı böyle feryada
Her can hesap verecektir sırata
“Küstüm Kerbela’da akan Fırat’a”
Metini derdimi her cana açmam

Abu hayat olsan bir yudum içmem
Yüzseler derimi pirimden geçmem
Aşık Ali Metin
Evladı Resul’u Sevdiğim İçin
Ahtı bütün bir sadık dost yok imiş

Evladı Resul’u sevdiğim için
Bizi tan eyleyen Mervan çok imiş
Kimisi bürünür kuzu postuna

Selam veren yoktur hakkın dostuna
Muhabetim Ehli Beyt’in dostuna
Ömrü bitenlere neylesin doktur

Cevahir madenin posası çoktur
Kör cahil elinde rağbetim yoktur
Sevdim insanları hakir görmedim

Münkir münafığa taviz vermedim
Nefse fırsat verip devran sürmedim
Metini boşlukta aranamadım

Gönül kabesini onaramadım
Nedense her cana yaranamadım
Aşık Ali Metin
Allah Bir Muhammed Ali Yazılı

Kün dedi yarattı çelil âlemi
Cebrail âdeme verdi selamı
Sırrı kâinatın levhi kalemi
Dört kitabı birer birer okudum

Allah bir Muhammet Ali yazılı
Pirin dergâhında kumaş dokudum
Dört kitap hak oldu uydum yasaya

Zebur’u Davuda İncil İsa’ya
Tevrat’ı verdiler Tur’da Musa’ya
Mansur ile fazlı nesimi darda

Hazreti Fatıma sırdadır sırda
Cihan var olmadan kandilde nurda
Metini farz oldu bize hidayet

Muhammed bıraktı iki amanet
Biri evlat biri Kur’an temamet
Aşık Ali Metin
Hakiki Yurduna Göçebildin Mi?

(Fırsatı Kaçırma)
Fırsatı kaçırma döner bu devran

Gözünü gafletten açabildin mi?
Evliyalar Şahı ol Şah-ı Merdan
Hakiki yurduna göçebildin mi?
Cömertlik edip de malına kıyıp

Melâmet hırkasın eynine giyip
Benliği terk edip nefsin öldürüp
Zahiri batından seçebildin mi?
Coşkun sular taşkın akar bulanır

Ummanlara varmak için dolanır
Abu hayat çeşmesinden sulanır
Muhabbet gölünden içebildin mi?
Metini dünyanın varından geçip
Hakikatle konup Hak ile göçüp
Marifet tohumun tarlaya ekip
Ektiğin tohumu biçebildin mi?
Aşık Ali Metin
Ehl-i Beyt’e İman Eyle Gel Münkür
Bozuk düzen ile girme meydana

Ehl-i Beyt’e iman eyle gel münkür
Nafile namazdan sana fayda yok
Gerçekleri tahrip eden nar oldu

Ona tabi olanlar da har oldu
Ruzi mahşer günü yüzü kara oldu
Muaviye’nin izlerinden gidersin

Evladı Resulu inkâr edersin
Benlik davasıyla sende neylersin
Ham kalmışsın pişmemişsin kürede

Ali’nin düşmanı durmaz orada
Eremez menzile kalır orada
Metini'yem Hakk’a çevir yönünü

Boşuna geçirme aşan gününü
Softa bilmiyorsun vaktin kutbünü
Aşık Ali Metin

Aşık Ali Metin - Gönülden Gönüle (Kitap)

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Aşık Ali Metin - Gönülden Gönüle (Kitap)

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Şiirlerimi yazarken daha çok Alevi-Bektaşi şairlerinden ve halk ozanlarından

Bu kitapta yazdığım şiirlerin çoğunu besteledim. Kendi şiirlerimin haricinde halk

Bu kitabın hazırlanmasında emeği geçen dostlara saygı ve sevgilerimi sunar, okuyucu

Âşık Ali Metin

Şafak ağarırken beşik sırtında

Dünyaya gelmeden beni gezdirdin

Arzuladım seni Çamşıh elleri

Köyden şehre göçenlerin meskenidir gecekondu. O da kendine bir gecekondu yapar ve

Bir ev yaptım gecekondu

Ali Metin’in deyişlerinin birçoğunda Alevi felsefesi, Alevi kültürü ve hümanizmi

İnsani vazifem arzum emelim

Âşık Daimi ’ye Ağıt:

Bağlar gazel oldu döküldü yaprak

Kimi mesut ettin vefasız dünya

Metini’yem şu çeşminin yaşı için

Ruhu şad olsun...

İnsanlığa Hizmet Etsem Ne Mutlu

İnsani vazifem arzum emelim

Dere akar bu topraklar sulanır

Kudretin var ise gezme avare

Hangi mahlûkta var şendeki kudret

Gel Metini hakir görme insanı

Aşık Ali Metin

Kibir Olma İnsan İsen

Seni yaratana inan

Kimi gider kimi gelir

Neler gelir garip başa

Hayat düşer yüz üstüne

Metini gerçeği yazan

Aşık Ali Metin

Bir ozanım gönlüm yara

Dert tükenmez sıra sıra

Ali derler pirimize

Aşık Ali Metin

Hak Didarı Görmemişsin

Behey sofu behey böhtan

Balı bala yoğururlar

Sır okurlar sır içinde

Dar çekenler didar görür

Metini bir bade içti

Aşık Ali Metin

Böyle Buyurdu Erenler

Fark eyle gönül sen seni

Dirim abdal ölüm abdal

Şu uçan yeşil turnalar

Metini’yem çektim çile

Aşık Ali Metin

Kul Eyle Kapına Döndürme Beni

Cemalin benzettim bahar ayına

Çıkmaz hayalimde durmaz ararım

Metini’yem aşk şarabın içelim

Aşık Ali Metin

Sakın Elden Belden Bir de Dilinden

Bana benden olur her ne olursa

Seni kötü yola salan belindir

Amel ile bağla bu üç nesneyi

Metini nefsini yenebilirsen

Aşık Ali Metin

Kâinatta Varı Birdir

Yaradan yüce Tanrı’nın

Menzil alıp dosta varan

Metini yaradan Hak’tır

Aşık Ali Metin