Τουριστικός Οδηγός «Φλωρεντία»

Χώρα: Ιταλία
Πληθυσμός: 370,702
Νόμισμα: Ευρώ (€)
Περιγραφή: Η Φλωρεντία βρίσκεται στην κεντρική Ιταλία και είναι η πρωτεύουσα της
Τοσκάνης. Αριθμεί περισσότερους από 360 χιλιάδες κατοίκους, τη διασχίζει ο ποταμός Αρνό και
την περιτριγυρίζουν μικροί λόφοι. Είναι παγκοσμίως γνωστή για το ιστορικό κέντρο της το οποίο
είναι ένα πανέμορφο μουσείο. Λόγω των ιστορικών κτιρίων και των μνημείων, η περιοχή έχει
χαρακτηριστεί ως Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Στην Φλωρεντία μπορείτε να ζήσετε την ατμόσφαιρα την αναγεννησιακής περιόδου και να
επισκεφτείτε μερικά από τα πιο ωραία και ενδιαφέροντα μουσεία όπως την Uffizi Gallery και την
Accademia Gallery όπου και μπορείτε να θαυμάσετε τον "Δαυίδ" του Μιχαήλ Άγγελου και να δείτε
τα παγκοσμίως γνωστά μνημεία της πόλης όπως το Ponte Vecchio Πόντε Βέκιο (μτφ. Παλιά
Γέφυρα) , το Καθεδρικό της Santa Maria del Fiore (Duomo) και πολλά άλλα.
Καιρός / Κλίμα: Η Φλωρεντία έχει μεσογειακό κλίμα, οριακά υγρό υποτροπικό. Το καλοκαίρι,
ιδιαίτερα κατά τους μήνες Ιούνιο με Αύγουστο, επικρατεί πολύ ζέστη και υγρασία,
δημιουργώντας δυσφορία στους επισκέπτες. Το φθινόπωρο βρέχει πολύ και χαρακτηρίζεται από
έντονες βροχές και υγρές και σκοτεινές μέρες, με συχνές μπόρες. Ο χειμώνας και οι άνοιξη
επικρατεί ήπιος καιρός με σπάνιες βροχές. Η καλύτερη εποχή για μία επίσκεψη στη Φλωρεντία
είναι πριν το τέλος της άνοιξης ή στις αρχές του φθινοπώρου, όπου δεν επικρατεί πολύ ζέστη
και είναι πιο άνετα.
Αξιοθέατα «Φλωρεντία»
Kαθεδρικός Ναός της Φλωρεντίας
Santa Maria del Fiore

O καθεδρικός ναός της Φλωρεντίας στέκει ψηλός πάνω από την πόλη. Η
εκκλησία της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε (Αγίας Μαρίας των Λουλουδιών), ο
καθεδρικός ναός ή ντουόμο, είναι μια τεράστια Γοτθική κατασκευή που
χτίστηκε στη θέση της εκκλησίας Σάντα Ρεπαράτα, τα απομεινάρια της
οποίας υπάρχουν στην κρύπτη. Ο καθεδρικός ναός άρχισε να χτίζεται
στο τέλος του 13ου αιώνα σε Γοτθικό ρυθμό, από τον Αρνόλφο ντι
Κάμπιο, και ο τρούλος, που κυριαρχεί στο εξωτερικό, προστέθηκε τον 15ο
αιώνα. Η εκκλησία τότε καθαγιάστηκε και «τελείωσε» αν και η πρόσοψη
ήταν ημιτελής (αποπερατώθηκε τον 19ο αιώνα). Το εξωτερικό
καλύπτεται από μια διακοσμητική ανάμειξη ροζ, λευκού και πράσινου
μαρμάρου. Το εσωτερικό, σε αντίθεση, είναι αρκετά ψυχρό και απλό.
Εσωτερικά, το ρολόι πάνω από την είσοδο, σχεδιάστηκε το 1443 από τον
Πάολο Ουτσέλλο σύμφωνα με την ώρα στην Ιταλία όπου το 24ωρο της
ημέρας έληγε με τη δύση του ήλιου.
Ο τρούλος, που χτίστηκε από τον Φίλιππο Μπρουνελλέσι, που κέρδισε το
διαγωνισμό για την αποπεράτωσή του το 1418, είναι σε σχήμα αυγού και
χτίστηκε χωρίς σκαλωσιά. Η ύψωση αυτού του τρούλου, του
μεγαλύτερου στον κόσμο στην εποχή του, ήταν πολύ δύσκολος
αρχιτεκτονικός άθλος. Στη βάση του τρούλου, μόλις πάνω από το
τύμπανο, ο Μπάτσιο ντ’ Ανιόλο άρχισε την προσθήκη ενός μπαλκονιού το
1507. Μία από τις οκτώ πλευρές του αποπερατώθηκε το 1515, όταν
κάποιος ρώτησε τον Μιχαήλ ΄Αγγελο – του οποίου η καλλιτεχνική γνώμη
μετρούσε εκείνη την εποχή σαν κύριος νόμος -- τι γνώμη είχε γι αυτόν.
Ο δάσκαλος αναφέρεται ότι τον χλεύασε. «Μοιάζει με κλουβί γρύλου».
Οι εργασίες σταμάτησαν αμέσως, και μέχρι σήμερα οι υπόλοιπες επτά
πλευρές παραμένουν ακατέργαστο τούβλο.

Ο καλύτερος τρόπος για να δείτε τον τρούλο είναι να σκαρφαλώσετε τα

143 σκαλιά του: ο δρόμος σας οδηγεί στο εσωτερικό του τρούλου όπου
μπορείτε να θαυμάσετε από κοντά τις πολύ λοιδωρημένες τοιχογραφίες
του Τζώρτζιο Βασάρι της «Τελευταίας Κρίσης» (1572-9): σχεδιάστηκαν
από τον Βασάρι αλλά ζωγραφίστηκαν κυρίως από τον μαθητή του με
λιγότερο ταλέντο, Φρεντερίκο Ζούκαρι το 1579. Οι τοιχογραφίες
υποβλήθηκαν σε υφιστάμενο καθαρισμό που αποπερατώθηκε το 1996,
πράγμα το οποίο πολλοί άνθρωποι το είδαν σαν απώλεια των κονδυλίων
αποκατάστασης, όταν τόσο πολύ περισσότερες εργασίες στην πόλη
περίμεναν να διασωθούν. Η τριβή, ωστόσο, έφερε στο φως την
καινοτόμο παλέτα χρωμάτων του Ζούκαρι. Συνεχίστε προς τα πάνω δια
μέσου των δύο κελυφών του τρούλου απ’ όπου θα απολαύσετε
εντυπωσιακή θέα της πόλης.

Πρόσβαση: Περιμετρικά από τον ναό υπάρχουν πολλές στάσεις που

εξυπηρετούνται από πολλές γραμμές συμπεριλαμβανομένων και των
κεντρικών C1 και C2.

Γκαλερί Ουφίτσι
Galleria Uffizi

Το Ουφίτσι είναι το πιο σημαντικό και δημοφιλές μουσείο της

Φλωρεντίας. Ιδρύθηκε το 1560 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα
Giorgio Vasari κατά την περίοδο εξουσίας του Κόσιμο των Μεδίκων
(Cosimo de' Medici),του πρώτου Μέγα Δούκα της Τοσκάνης. Είναι
κτισμένο σε σχήμα πετάλου και εκτείνεται από την Piazza della Signoria
μέχρι τον ποταμό Αρνό. Σκοπός του ήταν να στεγάσει τα γραφεία της
διοίκησης όπως δηλώνει και το όνομα του. Από την αρχή όμως οι Μεδίκοι
παραχώρησαν ορισμένες αίθουσες του τρίτου ορόφου για να στεγαστούν
τα πρώτα αντικείμενα τέχνης της συλλογής τους. Δύο αιώνες αργότερα,
η τελευταία διάδοχος των Μεδίκων, η Άννα Μαρία Λουίζα δώρησε στην
πόλη το παλάτι συμπεριλαμβανομένης και της εκτιθέμενης συλλογής η
οποία σήμερα είναι μία από τις σπουδαιότερες στον κόσμο. Στις 45
αίθουσες της γκαλερί μπορείτε να δείτε αριστουργήματα του 14ου και
15ου αιώνα από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής. Ανεπιφύλακτα
λοιπόν θα σας προτείναμε μια επίσκεψη σε αυτό στην περίπτωση που
βρεθείτε στην πόλη της Φλωρεντίας.

Πρόσβαση: Οι κοντινότερες στάσεις είναι οι Condotta και San Lacopo

ακριβώς στην αντιπέρα όχθη της Ponte Vecchio.
Ακαδημία Καλών Τεχνών Φλωρεντίας
Galleria dell' Accademia

Το 1784, ο Μεγάλος Δούκας της Τοσκάνης, Pietro Leopoldo, μετέτρεψε τη

μονή του San Matteo και το μοναστήρι του San Niccolò di Cafaggio για να
στεγάσει την Πινακοθήκη, ώστε οι μαθητές του γειτονικού Accademia
delle Belle Arti (Ακαδημία Καλών Τεχνών) να μπορούν να μελετήσουν τα
σπουδαία έργα.
Σήμερα η πλειοψηφία των επισκεπτών θέλει απλά να δει τον Δαβίδ του
Μιχαήλ Αγγέλου. Αναμφίβολα το πιο διάσημο γλυπτό του κόσμου, το
μουσείο στεγάζει επίσης πέντε άλλα γλυπτά του Μικελάντζελο - τους
τέσσερις ημιτελής Κρατουμένους της φυλακής του Άγιου Ματθαίου - και
μια συλλογή από αναγεννησιακά και γοτθικά έργα ζωγραφικής που
κάποτε ήταν στις συλλογές των Μεδίκων.
Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου ήρθε στο μουσείο το 1873 και μεταφέρθηκε
από την πλατεία Piazza della Signoria, για την καλύτερη διατήρηση του.
Ένα αντίγραφο του αγάλματος στέκεται ακόμα στην πλατεία Piazza della
Signoria. Παρά την οικειότητα της εικόνας του αγάλματος, από το
μέγεθος του και μόνο το μαρμάρινο άγαλμα προκαλεί την έκπληξη καθώς
είναι ψηλότερο από 5 μέτρα.
Αυτό το έργο τέχνης που έμελλε να καθορίσει, μαζί με την Πιετά που
βρίσκεται στο Βατικανό, τη φήμη του Μιχαήλ Άγγελου ως τον κυριότερο
γλύπτη της εποχής του, χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Ο
Δαυίδ προοριζόταν ανέκαθεν ως ένα υπαίθριο γλυπτό, γεγονός που εξηγεί
κάποιες από τις φυσικές στρεβλώσεις που είναι εμφανής στο άγαλμα,
όπως τα υπερβολικά μεγάλα χέρια και κεφάλι. Ακόμα και τα μάτια που
όταν εξεταστούν από το δάπεδο φαίνονται τέλεια, από το επίπεδο των
ματιών του αγάλματος αλληθωρίζουν. Μεταξύ των άλλων έργων που
στεγάζονται στη Galleria είναι το πρωτότυπο γύψινο έργο του
Giambologna, ο βιασμός της Σαβίνοι ( το πρωτότυπο μαρμάρινο
βρίσκεται στη Loggia dei Lanzi στην πλατεία Piazza della Signoria).
Επίσης θα δείτε την Παναγιά με το παιδί και την Παναγία της Θάλασσας
του Μποτιτσέλι καθώς και μερικά έργα του Perugino, των Φιλιππινέζων
Lippi, Pontormo, Domenico Ghirlandaio και Bronzino. Υπάρχει επίσης μια
εκτενή συλλογή από γύψινα μοντέλα του 18ου αιώνα, καθώς και
θρησκευτικά έργα του αρχές του 13ου αιώνα των Giovanni di Milano, των
αδελφών Orcagna, του Taddeo Gaddi και άλλων οπαδών του Giotto.
Πρόσφατα, η προσφιλής συλλογή μουσικών οργάνων από το Ωδείο «Luigi
Cherubini» έχει προστεθεί στη συλλογή και πλουτίζει τα αξιοθέατα του
μουσείου.

Πρόσβαση: Η γκαλερία βρίσκεται μόλις 100 μέτρα από την Piazza di San
Marco όπου εξυπηρετείτε από πολυάριθμες γραμμές λεωφορείου.
Μουσείο Μπαρτζέλο
Museo del Bargello

Το μουσείο Μπαρτζέλο έχει μια αξιόλογη συλλογή γλυπτών της

Αναγέννησης και άλλων έργων τέχνης. Το κτίριο είναι ένα εντυπωσιακό
Palazzo (del Bargello), ένα οχυρό με ισχυρές πολεμίστριες που
περιβάλλουν την αυστηρή του πρόσοψη. Ξεκίνησε το 1255, ως το κτίριο
της έδρας του Capitano del Popolo και αργότερα του Podestà και του
Συμβουλίου της Δικαιοσύνης. Το 1574, έγινε έδρα για τον καπετάνιο του
Δικαστηρίου (αρχηγός της αστυνομίας) και χρησιμοποιήθηκε και ως
φυλακή. Παρά τις τροποποιήσεις και προσθήκες που αλλοίωσε το αρχικό
σχέδιο κατά τη διάρκεια του 14ου και 15ου αιώνα, το παλάτι είναι
διατηρημένο εξαιρετικά.
Από το 1859, το κτίριο στεγάζει το Museo Nazionale που συγκεντρώνει
πολλά και σημαντικά γλυπτά αριστουργήματα της Αναγέννησης και της
μικροτεχνίας από διάφορες περιόδους, συμπεριλαμβανομένων των
αριστουργημάτων από τους Donatello, Luca della Robbia, Βερόκιο,
Μιχαήλ Άγγελο και Cellini. Το μουσείο έχει εμπλουτιστεί με υπέροχες
συλλογές του μπρούντζο, μαγιολική, κεριά, σμάλτα, μετάλλια, σφραγίδες,
ελεφαντοστά, κεχριμπάρι, ταπετσαρίες, έπιπλα και υφάσματα από τις
συλλογές των Μεδίκων και των ιδιωτικών χορηγών. Για τους λάτρεις της
αναγεννησιακής τέχνης, το Μπαρτζέλο είναι για τη γλυπτική ότι το
Ουφίτσι είναι για τη ζωγραφική.

Πρόσβαση: Η κοντινότερη στάση είναι η Ghibellina - Baiana Viaggi που

εξυπηρετείται από τις γραμμές λεωφορείου C1 και C2.

Πλατεία Αγίας Μαρίας

Piazza of Santa Maria Novella

Το 1287, με διάταγμα της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας, αποφασίστηκε

να δημιουργηθεί η Piazza of Santa Maria Novella για κοσμήσει τη νέα
εκκλησία που χτιζόταν. Αμέσως, η πλατεία έγινε θέατρο σε φεστιβάλ,
τουρνουά και άλλες αθλητικές συναντήσεις. Οι δύο οβελίσκοι του
μαρμάρου από Serravezza, κάθε μία τοποθετήθηκε στην κορυφή από
τέσσερις χάλκινες χελώνες που φιλοτέχνησε ο Giambologna και
συμπληρώνεται με ένα κρίνο της Φλωρεντίας.

Στην πλευρά απέναντι από την εκκλησία, η Λότζια του νοσοκομείου San
Paolo κτίστηκε στις αρχές του 13ου αιώνα. Κατά το δεύτερο μισό του
15ου αιώνα, το νοσοκομείο διευρύνθηκε με τη στοά από λίθινους κίονες.

Η καμάρες ανάμεσα σε κάθε στήλη έχουν τζάμι με ανάγλυφα από

τερακότα των αγίων του Andrea della Robbia.
Σήμερα, πολλά πολυτελή ξενοδοχεία έχουν θέα την κομψή και πρόσφατα
καθαρισμένη και ανακαινισμένη πλατεία. Μερικά ενδιαφέροντα μεταλλικά
και γυάλινα παγκάκια έχουν εγκατασταθεί στη μέση της πλατείας τα
οποία είναι εντελώς άχρηστα κατά τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού,
επειδή θερμαίνονται τόσο που δεν μπορεί κανείς να κάτσει! Ίσως αυτή
ήταν η πρόθεση της πόλης;

Πρόσβαση: Πολλές στάσεις λεωφορείου μπορούν να σας εξυπηρετήσουν

με τις Santa Caterina Da Siena και Unita' Italiana - Farmacia Della Stazion
να είναι οι πιο κοντινές και να διαθέτουν πολυάριθμες γραμμές.

Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη

Battistero di San Giovanni

Το Βαπτιστήριο, αφιερωμένο στον πολιούχο άγιο της Φλωρεντίας, έχει

ένα οκτάγωνο σχέδιο και ένα οκτάγωνο φανό?? με τρούλο. Στο
εξωτερικό είναι ενδεδυμένο με έγχρωμο μάρμαρο με γεωμετρικά σχέδια,
λευκό μάρμαρο Καράρα και πράσινο μάρμαρο Πράτο, που είναι τυπικά
της αρχιτεκτονικής της Φλωρεντίας. Στις τρεις πλευρές υπάρχουν
τρεις μεγάλες πόρτες που είναι διάσημες για τις διακοσμήσεις τους. Οι
παλιότερες είναι οι Νότιες Πόρτες κατασκευασμένες από τον Αντρέα
Πισάνο γύρω στο 1330 (με θέα την Οδό ντει Καλζαιουόλι). Οι πόρτες
αποτελούνται από 28 τετράφυλλα φατνώματα, που απεικονίζουν σκηνές
από τη ζωή του Αγίου Ιωάννη. Οι Βόρειες Πόρτες κατασκευάστηκαν από
τον Λορέντζο Γκιμπέρτι (1403-1424) και αφηγούνται «Ιστορίες της Ζωής
και των Παθών του Χριστού» παρμένες από την Καινή Διαθήκη. Οι
πόρτες μπροστά από τον Τρούλο είναι οι όμορφες χρυσές Πόρτες του
Παραδείσου, επίσης κατασκευασμένες από τον Γκιμπέρτι, και
απεικονίζουν σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη.
Επάνω από τις Πόρτες ήταν στημένες τρεις διαφορετικές ομάδες
αγαλμάτων: επάνω από τις Νότιες Πόρτες τα περίφημα μπρούτζινα
απεικόνιζαν τον «Αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη» φτιαγμένα από τον
Βιτσέντζο Ντάντι, τα οποία αποκαταστάθηκαν το 2008 και τώρα
εκτίθενται στην «Όπερα του Μουσείου του Τρούλου» (΄Οπερα ντελ
Ντουόμο). Πάνω από τις Βόρειες Πόρτες υπήρχε η ομάδα των
μαρμάρινων αγαλμάτων φτιαγμένα από τον Τζιοβάννι Φραντζέσκο
Ρουστίτσι, και απεικόνιζαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να κηρύττει στους
Φαρισαίους και Σαδδουκαίους (1506-1511). Πάνω από τις Πόρτες του
Παραδείσου ήταν η «Βάφτιση του Χριστού» του Αντρέα Σανσοβίνο και
ένας ΄Αγγελος του Ιννοσένζο Σπινάτσι, που προστέθηκε το 1792.

Το εσωτερικό αξίζει μια ειδική επίσκεψη για τα όμορφα μωσαϊκά του 13ου
αιώνα πάνω από τον τρούλο, το μαγευτικό μωσαϊκό μαρμάρινο
λιθόστρωτο με γεωμετρικά σχέδια και ανατολίτικα ζωδιακά μοτίβα.
Υπάρχει επίσης η μνημειακή τύμβος του Μπαλαντασσάρε Κόζα-Αντιπόπε
Τζούλιους ΧΧΙΙΙ. Φτιαγμένο από τον Ντονατέλλο και Μεκελότσο μεταξύ
1422 και 1428.

Στις αρχές του 14ου αιώνα η Τέχνη του Καλιμάλα – Συντεχνία Εμπόρων
Μαλλιού – ανακοίνωσε έναν δημόσιο διαγωνισμό για το σχεδιασμό των
Βόρειων Πορτών του Βαπτιστηρίου. Πολλοί καλλιτέχνες πήραν μέρος
στο διαγωνισμό αυτό, συμπεριλαμβανομένων και σπουδαίων καλλιτεχνών
όπως ο Γκιμπέρτι και ο Μπρουνελλέσι. Κάθε καλλιτέχνης έπρεπε να
σχεδιάσει ένα τετράφυλλο πλαίσιο, που θα αναπαριστούσε την «Θυσία
του Ισαάκ». Ο Γκιμπέρτι δημιούργησε ένα ισορροπημένο και λεπτομερές
πλαίσιο. Από την άλλη μεριά, η δουλειά του Μπρουνελλέσι ήταν
δραματική: ο Ισαάκ σπαρταράει από τον πόνο, οι υπηρέτες στο
προσκήνιο είναι πολύ ρεαλιστικοί. Ο Γκιμπέρτι κέρδισε τις καρδιές των
κριτών και έτσι του ανατέθηκε η δημιουργία των Ανατολικών Πορτών.
Οι Πύλες του Παραδείσου πήραν το όνομά τους από τον ίδιο τον Μιχαήλ
΄Αγγελο όταν, κοιτώντας τις πόρτες, αναφώνησε: «είναι τόσο όμορφες
που θα ήταν τέλειες για τις πύλες του Παραδείσου». Οι πόρτες
αποτελούνταν από 10 ορθογώνια πλαίσια, τοποθετημένα σε δύο σειρές.
Οι σκηνές της Παλαιάς Διαθήκης απεικονίζονταν από αριστερά προς τα
δεξιά και από επάνω προς τα κάτω. Υπήρχαν επίσης 24 μικρά μπούστα, οι
περίφημες Φλωρεντίνες, μεταξύ των οποίων θα βρείτε την
αυτοπροσωπογραφία του Γκιμπέρτι.
Τα αυθεντικά πλαίσια των Θυρών του Παραδείσου εκτίθενται τώρα στο
Μουσείο ΄Οπερας ντελ Ντουόμο, οι άλλες εκεί είναι αντίγραφα.

Πρόσβαση: Περιμετρικά από τον ναό υπάρχουν πολλές στάσεις που

εξυπηρετούνται από πολλές γραμμές συμπεριλαβανομένων και των
κεντρικών C1 και C2.

Σάντα Κρότσε
Santa Croce

Η Σάντα Κρότσε, που ξαναχτίστηκε για το Τάγμα των Φραγκισκανών το

1294, από τον Αρνόλφο ντι Κάμπιο, είναι ο τόπος ταφής για τους
μεγάλους και τους καλούς στη Φλωρεντία. Ο Μιχαήλ ΄Αγγελος είναι
θαμμένος στη Σάντα Κρότσε, και επίσης ο Ροσσίνι, ο Μακιαβέλλι, και ο
Γαλιλέο Γαλιλέι, που δικάστηκε από την Ιερά Εξέταση και δεν του
επετράπη Χριστιανική ταφή μέχρι το 1737, 95 χρόνια μετά το θάναατό
του. Επίσης υπάρχει το μνημείο στο Δάντη, αλλά η σαρκοφάγος είναι
κενή.

Το εξωτερικό της εκκλησίας καλύπτεται από μια πρόσοψη από πολύχρωμο

μάρμαρο που προστέθηκε το 1863 και πληρώθηκε για τον ΄Αγγλο
ευεργέτη Σερ Φράνσις Σλόαν. Βλέπει στην Πιάτσα Σάντα Κρότσε, που
είναι η τοποθεσία του ετήσιου αγώνα ποδοσφαίρου με μεσαιωνικά
κουστούμια, το Κάλσιο Στόρικο.

Υπάρχει πολύς καλλιτεχνικός πλούτος στη Σάντα Κρότσε: τοιχογραφίες

(1380) από τον Γκάντι στην Καπέλλα Ματζιόρε, διηγούνται την ιστορία
του αγίου σταυρού, «σάντα κρότσε», και όμορφες τοιχογραφίες από τον
Γκιόττο στα παρεκκλήσια Μπάρντι και Περούτσι, δείχνουν σκηνές από τη
ζωή του Αγίου Φραγκίσκου και Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή. Ένα
ασυνήθιστο ανάγλυφο, ο Ευαγγελισμός, από επιχρυσωμένο ασβεστόλιθο
του Ντονατέλλο, διακοσμεί τον τοίχο του κυρίως ναού. Να μην
παραλείψετε να δείτε το μνημείο του θεατρικού συγγραφέα Τζιοβάννι
Μπαττίστα Νικκολίνι, στα αριστερά της εισόδου που λέγεται ότι ήταν
πηγή έμπνευσης για το «Άγαλμα της Ελευθερίας».

Η εκκλησία της Σάντα Κρότσε κτυπήθηκε άσχημα από την πλημμύρα του
1966, και η γραμμή της παλίρροιας φαίνεται ψηλά στις κολώνες και τους
τοίχους.

Πρόσβαση: Οι πιο κοντινές στάσεις λεωφορείου είναι οι Magliabechi (C3),

Verdi(C3, 23) και Teatro Verdi (C2, C3).